Χριστούγεννα. Στολισμένη πόλη. Λαμπιόνια όλων των χρωμάτων ποζάρουν επιβλητικά σε μπαλκόνια, σκεπές. Τα παιδιά περιμένουν όλο λαχτάρα τα δώρα τους. Σχεδιάζεται παράλληλα και το πλάνο της οικογενειακής, συγγενικής σύναξης στη τράπεζα. Ποιος θα καθίσει σε ποια θέση, πόσοι χωράνε από το σόι στο σαλόνι κτλ. Όλα καλά λοιπόν κι ωραία, διαδραματίζονται σε μία χαρμόσυνη αύρα. Ψητά, αναψυκτικά, όλα έχουν μπει στο δρόμο τους προς την ένδοξη στιγμή.
Χριστούγεννα αγάπης και ηρεμίας , ειρηνικών διαπραγματεύσεων και γενναιοδωρίας. Τότε θυμόμαστε και τους φτωχούς που ξεπαγιάζουν σε κάτι ξεχασμένα σοκάκια, μαζί με κανένα αδέσποτο σκυλάκι για παρέα, αν είναι τυχεροί. Κι όλοι φαινομενικά είμαστε ευτυχισμένοι στα πλαίσια των πιο χαρούμενων εορτών όλου του χρόνου.
Όλα καλά, μαζί σας κι εγώ. Ωραίες οι ετοιμασίες, τα τραγούδια, το τζάκι, η θαλπωρή! Όμως θέλω αλήθεια να τονίσω μερικά πράγματα κι ας χαρακτηριστώ απαισιόδοξη κι όχι απλώς ρεαλίστρια.
Πόσοι από εμάς γιορτάζουμε, όχι μόνο τα Χριστούγεννα, με αγάπη προς όλα τα είδη πνοής και μη; Ποιος από μας θυμάται τα συγγενικά του πρόσωπα όχι μόνο στις γιορτές αλλά κατά τη διάρκεια του χρόνου, τιμώντας τους με τη παρουσία του ή τη πρόσκλησή σε δείπνο;
Ποιος από εμάς παραχώρησε λίγο από το πολυάσχολο χρόνο στο παιδί του με ποιοτική απασχόληση και πηγαίο ενδιαφέρον; Ποιος από εμάς προσέφερε ένα πιάτο φαγητό στους αστέγους ή ένα πανωφόρι; Ποιος φάνηκε ελεήμων στον συνάνθρωπο που του ζήτησε μία απλήρωτη χάρη;
Όμως πλησιάζουν Χριστούγεννα. Τώρα όλα έρχονται και στροβιλίζονται στο μυαλό μας. Τώρα θα αφιερώσουμε λίγο από τα λεπτά σε μία ουσιώδη συναναστροφή με το παιδί μας. Ναι, λόγω εορτών της αγάπης θα ακούσουμε τα παράπονα της μητέρας και των συγγενών τα προβλήματα που μέχρι πριν μας άφηναν παγερά αδιάφορους.
Μα θα μιλήσουμε για τον Άγιο της προσφοράς και μετά από δύο μέρες θα θαφτεί η αγιότητά του στα υπόγεια τούνελ της λήθης. Ίσως να καλέσουμε και την αντιπαθητική γειτόνισσα για ένα μελομακάρονο καθώς είναι γιορτή αγάπης. Υποκρισία στο μεγαλείο της !
Όταν θα περάσουν οι μέρες των Χριστουγέννων ποιος θα έχει διδαχθεί την ουσία της αγάπης του Χριστού; Ποιος θα έχει διεισδύσει στην έννοια της λέξης και θα την έχει ερευνήσει εις βάθος ως πίστη;
Ποιος θα έχει μάθει να συναισθάνεται τις επιθυμίες και τις ανάγκες του συνανθρώπου εκτός εορτών; Ποιος θα αγκαλιάσει πονεμένες ψυχές και θα τις περιποιηθεί με ότι μπορεί μόλις περάσουν οι επίσημες μέρες;
Ποιος από εμάς θα ασχοληθεί πραγματικά με το παιδί του και θα του μεταλαμπαδεύσει αξίες και ιδανικά; Ποιος θα διδαχθεί να ζητάει συγνώμη μετανοίας για λάθη και να ευγνώμονα γι αυτά που διαθέτει;
Ποιος θα πιστέψει στη γέννηση του Χριστού και θα θελήσει στο ελάχιστο να εφαρμόσει την αποδοχή της διαφορετικότητας διατηρώντας ταυτόχρονα έναν ηθικό προσωπικό κώδικα αξιών; Ποιος θα ανάψει τα λαμπιόνια της ψυχής τους χωρίς να τα σβήσει; Ποιος θα γιορτάζει την αγάπη έμπρακτα όλο το χρόνο κάθε χρόνο;
Όποιος αληθινά φερθεί με αυτόν τον τρόπο τότε εκείνος θα ζήσει ολοκληρωτικά με ψυχική πληρότητα τα Χριστούγεννα. Υπάρχουν άνθρωποι, που είναι άνθρωποι όλο το χρόνο και μαγεύουν χωρίς φώτα.
Όταν η ψυχή είναι καλλιεργημένη, ας φωτισθεί και με την ύλη. Όταν όμως η ψυχή είναι κενή, όποιος φωτισμός να τη καλύψει θα ναι απλά παροδικός.
Σταυρούλα Μαστέλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου