Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

Ρίξε μαύρη πέτρα πίσω σου και πίστεψε στο θαύμα της ζωής...!!!!

Ο άνθρωπος γεννιέται με σκοπό να χαίρεται τη ζωή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν το αντιλαμβανόμαστε νωρίς κι αναμοχλεύουμε τις στάχτες μας για καιρό. Έρμαια των ανασφαλειών και του εγωισμού μας κατατρώμε το μέσα μας και χάνουμε το νόημα της ζωής, που είναι να προχωράμε. Ό,τι και να συμβαίνει, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα, έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να προχωράμε.

Γιατί η ζωή συνεχίζεται.

Είναι δύσκολη η απόφαση να κάνεις την αυτοκριτική σου και να δώσεις ένα τέλος στην αδηφάγα, αυτοκαταστροφική τάση σου να γυρίζεις στο παρελθόν και να αποζητάς δικαίωση. Καμιά δικαίωση αγάπη μου δεν έρχεται για τον κολασμένο.

Πόσο μάλλον για τον ερωτευμένο.

Μόνος σου πρέπει να ζήσεις τη δοκιμασία σου στο έπακρον για να βγεις νικητής. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα πράγμα· να ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου. Nα μην επιτρέψεις σε κανένα «αν» να φωλιάσει μέσα σου και σε καμία αμφιβολία να βρει έδαφος ν’ αναπτυχθεί.

Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, δε θα ήσουν εδώ που είσαι σήμερα, δε θα έκανες αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα στον εαυτό σου. Θα ήσουν προφανώς ευτυχισμένος κι όχι ένας άνθρωπος που προσπαθεί. Όσο προχωράς θα νιώθεις τη μικρότητα όλων όσων άφησες πίσω και θα νιώθεις όλο και πιο δυνατός, όλο και πιο σίγουρος για την απόφασή σου.

Όποιος σε έφερε εδώ που είσαι σήμερα, δεν πρόκειται να σε βγάλει απ’ το αδιέξοδο. Αν δεν τον αφήσεις για πάντα πίσω σου, δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγεις απ’ το παρελθόν. Πού είναι τόσο καιρό αυτός ο άνθρωπος; Ζει τη ζωή του με τις επιλογές του κι εσύ δεν είσαι μέσα σ’ αυτές.

Σεβάσου την απόφασή του και φύγε. Για σένα το κάνεις, όχι για ‘κεινον. Εκείνος έχασε έναν άνθρωπο που τον ήθελε και τον αγάπησε πολύ. Ήταν λίγος για το πολύ σου. Δε θέλησε ούτε μια στιγμή να μπει στα παπούτσια σου, να σε νιώσει.

Τι περιμένεις; Ρίξε την πέτρα και προχώρα. Μη γυρίσεις ποτέ να την ψάξεις. Δε θα τη βρεις μέσα στις λάσπες και στα χόρτα που την έχουν καλύψει.

Οι αναμνήσεις είναι κακοί σύμβουλοι της λογικής. Εικόνες, φίλοι, μυρωδιές μπορεί να σου φέρνουν μνήμες.

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σηκώσεις αυτό το φορτίο, να ευχαριστήσεις τη μοίρα για την εμπειρία που σου έδωσε και να ξεκινήσεις για το επόμενο ταξίδι. Μη γυρίσεις να κοιτάξεις ποτέ πίσω. Να κοιτάς μόνο μπροστά.

Να στέφεις τον εαυτό σου με αισιοδοξία για την επόμενη μέρα. Ν’ ανοίγεις τα πανιά σου για νέες περιπέτειες, ν’ αδημονείς να γνωρίσεις ανθρώπους άξιους να σ’ ολοκληρώσουν, εκείνους που θα σεβαστούν αυτό που είσαι και δε θα σκεφτούν ποτέ να σε πληγώσουν.

Κι αν καμιά φορά υπερέβαλαν θα είναι ικανοί να ζητήσουν «συγγνώμη». Εκείνοι που θα σε πάνε κάθε φορά ένα βήμα παραπέρα, γιατί θ’ αγαπήσουν αυτό που είσαι χωρίς να ζητιανεύεις, να παρακαλάς, να το απαιτείς. Θα το κάνουν με δική τους βούληση κι αυτό θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις, ότι τόσο καιρό έψαχνες σε λάθος μέρος.

Η απελευθέρωση της ψυχής μας απ’ τα δεσμά του παρελθόντος είναι λύτρωση. 

Ο χρόνος που απαιτείται για να τα καταφέρεις δεν είναι ίδιος για όλους. Ανέβα στο σκαλοπάτι της αυτοεκτίμησης και ξεφορτώσου ανθρώπους που σε γεμίζουν ανασφάλειες. Η πολυτιμότητά σου θα ειδωθεί από εκείνον που είναι άξιος να σ’ αγαπήσει.

Φόρα το πιο όμορφο χαμόγελό σου, άφησε το φως σου να κατακλύσει τους άλλους και να 'σαι σίγουρος πως μία νέα σελίδα γεμάτη υποσχέσεις σε περιμένει. Ρίξε μια πέτρα πίσω σου και πίστεψε στο θαύμα της ζωής. Αυτό που περιμένεις ίσως να κρύβεται στο επόμενο βήμα, ίσως και παρακάτω.

Άντε, μη στέκεις. Ξεκίνα να προχωράς. 




Αναστασία Νάννου

Η μάνα διαισθάνεται αν είσαι καλά όσα χιλιόμετρα κι αν σας χωρίζουν...!!!!

Υπάρχει ένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που όσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά του κι αν είσαι, μπορεί να ψυχανεμιστεί αν έφαγες, αν κάποιος σου χάλασε τη ζαχαρένια, αν πέρασες το μάθημα, αν για όλα αυτά λες αλήθεια η ψέματα.

Πάντα έλεγα ότι είναι κακό η μάνα σου να μάθει από τεχνολογία. Μα κατέληξα στο ότι δεν είναι τα sms ή τα στάτους μας στα social media που της φέρνουν επιφώτιση για το τι στο καλό κάνουμε σε άλλες χώρες, αλλά η μητρική αδιαμφισβήτητη διαίσθηση.

Αν σκεφτεί κανείς πόσα πολλά πράγματα διαισθάνεται η μάνα, είτε είναι δίπλα σου είτε σε άλλη γεωγραφική συντεταγμένη, είναι τόσο τρομακτικό που κοιτάς τις γωνίες να δεις πού εφάρμοσε το κλειστό κύκλωμα κρυφής παρακολούθησης.

Αφενός είναι τρομακτικό, αφετέρου είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο ένας άνθρωπος να σε καταλαβαίνει από μίλια μακριά όταν γύρω σου δεν μπορεί να το κάνει κανείς. Μαντεύει τις σκέψεις σου χωρίς να τις ξεστομίσεις, από ένα βλέμμα - ακόμα κι από skype - ή ένα κόμπιασμα στο λαιμό.

 Αντιλαμβάνεται τα αρνητικά vibes σου απ' το ακουστικό κι ας υποκρίνεσαι το πιο ευτυχισμένο άτομο της υφηλίου. Ξέρει τη ζαβολιά σου απ' την πρώτη πρόταση που ξεστόμισες για να την κρύψεις. Ξενυχτά πάνω απ' το τηλέφωνο γιατί εσύ χιλιόμετρα μακριά ξενυχτάς και πίνεις. 

Οσμίζεται τις χαρές και τις λύπες σου χωρίς να επικοινωνήσετε. Δεν μπορείς να της κρυφτείς σε καμιά περίπτωση. Ούτε στην περίπτωση που σε αφήνει να πιστεύεις ότι την έχεις ξεγελάσει.

Η Ελληνίδα κι η Κύπρια μάνα είναι σαν ραντάρ που εκπέμπει σε συχνότητες εικοσιτετραώρου. Μόνο αν διακωμωδείς τη διαίσθησή της θα βγεις υγιής, διαφορετικά θα συναντηθούμε όλα τα παιδιά στο Δαφνί κι οι μάνες μας θα συνεχίσουν να είναι οι άγγελοι του Τσακ Νόρις.

Δε χρειάζεται να της δώσεις λογαριασμό γιατί έτσι κι αλλιώς τον ξέρει, άσχετα αν πάντα στον ζητάει. Έχω μια υποψία πως απ’ όταν είναι στο μαιευτήριο, τους ενσωματώνουν μια κασέτα, με ατάκες κι οδηγίες χρήσης για το ποια ατάκα θα ξεστομίζουν ανάλογα με την περίπτωση. 

«Πάρε ζακέτα!», «Έφαγες σήμερα; Να φας! Αδυνάτισες», «Δες τον Κωστάκη που διαβάζει», «Δε με ενδιαφέρει τι κάνουν τα άλλα παιδιά, το δικό μου με νοιάζει», «Ίδιος ο πατέρας σου είσαι», «Όταν φτάσεις να με πάρεις τηλέφωνο», «Όταν θα γίνεις μάνα θα καταλάβεις», «Εγώ στην ηλικία σου συντηρούσα δύο παιδιά», «Όταν πεθάνω, να δω τι θα κάνετε». Η αγαπημένη απ’ όλες τις κουβέντες της κι η οποία προσδίδει δικαίωση στη μητρική διαίσθηση; «Στα 'λεγα εγώ».

Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα απ’ όσα μας είπε έχουν επιβεβαιωθεί. Ακόμα κι αν με υπεκφυγή κρύψαμε τη στεναχώρια μας, εκείνη μπόρεσε να καταλάβει και να μας δείξει πως είναι εκεί να μας ακούσει. Εκείνες τις φορές που χαθήκαμε από προσώπου γης μόνο από αυτήν βρήκαμε 15 αναπάντητες με διαφορά μερικών λεπτών η μία απ' την άλλη.

Ρωτά αν έφαγες γιατί απλώς ξέρει πως δεν έφαγες, εκτός από σοκολάτες, πατατάκια και κάνα μπισκότο. Η απόδειξη πως ακούει βιονικά το στομάχι σου που κτυπά τύμπανα απ’ την πείνα.

Δεν της το έχεις πει μα σε πρήζει που δεν πέρασες το μάθημα κι είναι τόσο σίγουρη, που πιστεύεις πως επικοινωνεί με τον καθηγητή μέσω τηλεγράφου και σήματα μορς.

Όσες θάλασσες ή βουνά μακριά κι αν βρίσκεσαι, θα ρωτάει πάντα με ποιους βγήκες κι εσύ θα ονοματίζεις την παρέα για να μην πεις πως ήσουν με το πρόσωπο. Θα ρωτάει με κοφτό ψιλιασμένο ύφος «Σίγουρα; Καλά». 

Πάλι ξέρει ότι κάτι της κρύβεις. Οι κάμερες τελικά δεν είναι στο σπίτι, πάνω σου τις εφάρμοσε. Microchip με μικρόφωνο και κάμερα, γιατί δεν μπορεί, ακόμα και τις γκριμάτσες σου βλέπει.

Όταν ήμασταν μωρά, της ήταν εύκολο να ξημεροβραδιάζεται πλάι μας στην αρρώστια, να τρέχει να μας σηκώσει όταν πλαντάζαμε στο κλάμα, να μας διαβάζει ένα παραμύθι διώχνοντας τους εφιάλτες, να μας κρατήσει αγκαλιά, να μας αγαπήσει από κοντά. Μα όταν μπαίνουν χιλιόμετρα ανάμεσά μας, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διαισθάνεται.

Για τη μάνα δε μεγαλώνουμε, παιδιά της είμαστε και πάντα θα μας προσφέρει αγάπη και φροντίδα χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Ήταν ανέκαθεν και θα συνεχίσει να είναι αυτή η μία που θα μας διαβάζει σαν βιβλίο ανοιχτό, ακόμα κι αν εμείς αλλάζουμε σελίδες και της δείχνουμε το εξώφυλλο. 

Θα ανησυχεί για 'μας πιο πολύ απ’ οποιονδήποτε άνθρωπο πέρασε απ” τη ζωή μας. Και θα γίνεται περήφανη κάθε μέρα, μόνο και μόνο που υπάρχουμε.

Είναι η πρώτη μυρωδιά που αγαπήσαμε κι η πρώτη αγκαλιά που χωθήκαμε. Όσο ωριμάζει ο άνθρωπος τόσο παραπάνω εκτιμά αυτή της τη διαίσθηση. Αντί να το βλέπει ενόχληση, καχυποψία κι έλεγχο, το βλέπει όπως πραγματικά είναι, ενδιαφέρον, νοιάξιμο μοναδικό που κανένας άλλος δεν μπορεί να αναπληρώσει.

Κι ας μην της είπαμε ποτέ ότι στα ξένα, μας λείπει η Κυριακή με τις μυρωδιές απ’ τις μαγειρικές της. Κι ας μην παραδεχτήκαμε πως η γρίπη ήταν γιατί δεν πήραμε όντως ζακέτα. Ας μην της είπαμε ποτέ ευχαριστώ για όλες εκείνες τις φορές μου μας ήξερε πιο καλά απ’ ό,τι εμείς τον εαυτό μας.

Ο ρόλος της μάνας είναι ο πιο δύσκολος ρόλος του κόσμου. Οι μάνες έχουν πτυχίο μάγειρα, λογιστή, ψυχολόγου, είναι μέντιουμ που ξέρουν μαγικά κόλπα και γιατροσόφια. Κι εμείς μια μέρα θα είμαστε η πιο εξελιγμένη εκδοχή τους.

Μα ακόμα κι έτσι, μένει να τις ακούσουμε τώρα και να τις αγαπήσουμε διπλά, γιατί καμιά απουσία της δε θα μας ήταν ευχάριστη, κανένας άλλος δε θα μας μαλώνει τόσο γλυκά και καμιά φωτογραφία της δε θα μπορεί να μας συμβουλέψει όταν εκείνη φύγει. 




Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Παναγιώτου: Πωλίνα Πανέρη

Osho : Έχεις καταπιέσει τα πάντα και όλα αποθηκεύονται στο στομάχι...!!!!

Έχω παρατηρήσει πως όταν αισθάνομαι θυ­μό ή λύπη ή ανησυχία, υπάρχει μια αντίστοιχο φυσική αίσθηση στο στομάχι μου ή στο ηλιακό πλέγμα. Μερικές φορές, εάν είμαι πολύ εκνευρισμένος, αυτό το αίσθημα είναι τό­σο ισχυρό, που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ ή δεν έχω όρεξη να φάω. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό; 

OSHO :
Όλοι κουβαλάνε πολλά σκουπίδια στο στομάχι, επειδή είναι ο μοναδικός χώρος στο σώμα όπου μπορούμε να καταπιέσουμε πράγ­ματα. Δεν υπάρχει άλλος χώρος. Εάν θέλεις να καταπιέσεις κάτι, θα πρέπει να το κάνεις στο στομάχι. Θέλεις να κλάψεις - η γυναίκα σου πέθανε, ο αγαπημένος σου πέθανε, ο φίλος σου πέθανε - αλλά δεν είναι όμορφο θέαμα. 

Θα φανεί σαν να είσαι ένα ανθρωπάκι που κλαίει για την απώλεια κάποιου, οπότε το καταπιέζεις. Πού θα το βάλεις αυτό το κλάμα; Φυσικά θα πρέπει να το συμπιέσεις μέσα στο στομάχι. Είναι ο μοναδικός διαθέσιμος χώρος στο σώμα, η μοναδική κοιλότητα όπου μπορείς ν’ αποθηκεύσεις πράγματα.

Εάν τα καταπιέζεις στο στομάχι… Και όλοι καταπιέζουν πολλά είδη συναισθημάτων - αγάπη, σεξουαλικότητα, θυμό, λύπη, κλάμα, ακόμη και γέλιο. Δεν μπορείς να γελάσεις με την καρδιά σου φαίνεται αγενές, σχεδόν χυδαίο. 

Σε πολλές κοινωνίες το να γελάς με την καρδιά σου σημαίνει ότι είσαι απολίτιστος. Έτσι, έχεις καταπιέσει τα πάντα. Και λόγω αυτής της καταπίεσης δεν μπορείς να αναπνεύσεις βαθιά, αναγκάζεσαι ν’ αναπνέεις επιφανειακά. 

Εάν αναπνεύσεις βαθιά αυτές οι πληγές της καταπίεσης θα απελευθερώσουν την ενέργειά τους. Φοβάσαι. Όλοι φοβούνται ν’ αφεθούν ν αναπνεύσουν βαθιά, από το στομάχι τους.

Κάθε παιδί όταν γεννιέται αναπνέει από την κοιλιά. Κοιτάξτε ένα παιδί που κοιμάται : η κοιλιά ανεβοκατεβαίνει, ποτέ το στήθος. Κανένα παιδί δεν αναπνέει από το στήθος· αναπνέουν από την κοιλιά. Είναι απολύτως ελεύθερο τώρα, δεν υπάρχει τίποτε καταπιεσμένο. Το στομάχι του είναι άδειο από καταπίεση, και αυτή η κενότητα δίνει μια ομορφιά στο σώμα.

Όταν συσσωρευτεί πολύ καταπίεση στο στομάχι, το σώμα χωρίζεται σε δύο μέρη : στο κατώτερο και στο ανώτερο. Δεν είστε ένα πλέον, είστε δύο. Το κατώτερο μέρος είναι το απορριφθέν. Η ενότητα έχει χαθεί· μια δυαδικότητα έχει παρεισφρήσει στην ύπαρξή σας.

Τώρα δεν μπορείτε να είστε όμορφοι, δεν μπορείτε να είστε γεμάτοι χάρη. Κουβαλάτε δύο σώματα αντί για ένα, και πάντοτε θα υπάρχει ένα κενό ανάμεσά τους. Δεν μπορείτε να περπατήσετε με ομορφιά, με κάποιον τρόπο πρέπει να σύρετε τα πόδια σας.

Στην πραγματικότητα όταν το σώμα είναι ένα, τα πόδια σας θα σας μετακινήσουν. Εάν το σώμα είναι χωρισμένο στα δύο, τότε θα πρέπει να σύρετε τα πόδια σας. Θα πρέπει να σύρετε το σώμα σας· είναι σαν ένα βάρος. 

Δεν μπορείτε ν’ απολαύσετε το περπά­τημα, δεν μπορείτε ν’ απολαύσετε το κολύμπι, δεν μπορείτε ν’ απο­λαύσετε το γρήγορο τρέξιμο, επειδή το σώμα δεν είναι ενιαίο. Για όλες αυτές τις κινήσεις, και για να τις απολαύσετε, το σώμα χρει­άζεται να επανενωθεί. Θα πρέπει να δημιουργηθεί και πάλι μια ενότητα· το στομάχι θα πρέπει να καθαριστεί πλήρως.

Για να καθαριστεί το στομάχι χρειάζεται πολύ βαθιά αναπνοή, επειδή όταν εισπνέετε και εκπνέετε βαθιά, το στομάχι αποβάλλει όλα αυτά που κουβαλάει. Με τις εκπνοές το στομάχι απελευθε­ρώνεται. 

Εξ'ου και η σημασία της βαθιάς ανάσας. Η έμφαση θα πρέπει να δίνεται στην εκπνοή, έτσι ώστε να απελευθερωθούν όλα τα περιττά που κουβαλάει το στομάχι. Και όταν το στομάχι δεν κουβαλάει μέσα του συναισθήματα, εάν πάσχετε από δυσκοιλιότητα, ξαφνικά αυτή θα εξαφανιστεί. Όταν καταπιέζετε τα συναισθήματα στο στομάχι θα εμφανιστεί δυσκοιλιότητα, επειδή το στομάχι δεν είναι ελεύθερο να κινηθεί.

Το ελέγχετε βαθιά δεν του επιτρέπετε να είναι ελεύθερο. Έτσι, καθώς τα συναισθήματα καταπιέζονται, θα προκύψει δυσκοιλιότητα. Η δυσκοιλιότητα είναι περισσότερο μια νοητική νόσος παρά σω­ματική· ανήκει στον νου περισσότερο παρά στο σώμα. Αλλά θυμηθείτε· δεν διαχωρίζω το σώμα και τον νου σε δύο μέρη. 

Είναι δύο πλευρές του ίδιου φαινομένου. Ο νους και το σώμα δεν είναι δύο πράγματα· το σώμα σας είναι ένα ψυχοσωματικό φαινόμενο.

Ο νους είναι το λεπτοφυέστερο μέρος του σώματός σας, και το σώμα είναι το παχύτερο μέρος του νου. Και επηρεάζουν το ένα το άλλο· προχωρούν παράλληλα. Εάν καταπιέζετε κάτι στον νου σας, το σώμα θ’ αρχίσει μια διαδρομή καταστολής. 

Εάν ο νους απελευθερώσει κάτι, το σώμα θα απελευθερώσει επίσης κάτι. Γι’ αυτό δίνω έμφαση τόσο πολύ στην κάθαρση στους διαλογισμούς που έχω δημιουργήσει. Η κάθαρση είναι μια διαδικασία αποσυμ­φόρησης, καθαρμού.

Στην Ινδία ονομάζουμε το ηλιακό πλέγμα μανιπούρα - είναι το κέντρο όλων των ψυχικών διαθέσεων, των συναισθημάτων. Συνε­χίζουμε να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας στο μανιπούρα. Η λέξη σημαίνει “το διαμάντι” – η ζωή είναι πολύτιμη λόγω των ψυχικών διαθέσεων, των συναισθημάτων, του γέλιου, του κλάματος, των δακρύων και των χαμόγελων. 

Η ζωή είναι πολύτιμη λόγω όλων αυτών των πραγμάτων· αυτά είναι το μεγαλείο της ζωής. Γι’ αυτόν τον λόγο το τρίτο τσάκρα, δηλαδή το τρίτο ενεργειακό κέντρο, ονομάζεται μανιπούρα, το “τσάκρα του διαμαντιού”.

Μόνο τα ανθρώπινα πλάσματα μπορούν να διαθέτουν αυτό το πολύτιμο διαμάντι. Τα ζώα δεν μπορούν να γελάσουν φυσικά, δεν μπορούν ούτε και να κλάψουν. Τα δάκρυα είναι μια συγκεκριμένη διάσταση, διαθέσιμη μόνο στον άνθρωπο. Η ομορφιά των δακρύων, η ομορφιά του γέλιου, η ποίηση των δακρύων και η ποίηση του γέλιου είναι διαθέσιμα μόνο στα ανθρώπινα πλάσματα.

Όλα τα άλλα ζώα ζουν μόνο με δύο τσάκρα ή κέντρα : το μουλαντάρα, ή το κέντρου του σεξ, το κέντρο της ζωής, και το σβαντιστάν, το Χάρα, ή το κέντρο από όπου η ζωή εγκαταλείπει το σώμα. Τα ζώα γεννιούνται και πεθαίνουν· ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο συμβάντα δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα. 

Εάν κι εσείς γεννιέστε και πεθαίνετε και δεν υπάρχει τίποτε άλλο ενδιάμεσα, είστε ένα ζώο: δεν είστε ακόμα άνθρωποι. Και πολλά εκατομμύρια ανθρώπων υπάρ­χουν μόνο με αυτά τα δύο τσάκρα· ποτέ δεν προχωρούν πέρα από αυτά.

Μας έχουν διδάξει να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, μας έχουν διδάξει να μην είμαστε ευαίσθητοι. Μας έχουν διδάξει ότι τα αισθήματα δεν αποδίδουν τίποτε: Να είσαι πρακτικός, να είσαι σκληρός. Μην είσαι μαλακός, μην είσαι τρωτός, αλλιώς θα σ’ εκ­μεταλλευτούν. Να είσαι σκληρός! 

Τουλάχιστον δείξε ότι είσαι σκληρός, τουλάχιστον υποκρίσου ότι είσαι επικίνδυνος, ότι δεν είσαι ένα μαλακό πλάσμα. Δημιούργησε έναν φόβο γύρω σου. Μην γελάς, επειδή εάν γελάς δεν μπορείς να προξενήσεις φόβο στους άλλους. 

Μην κλαις· εάν κλάψεις θα δείξεις ότι φοβάσαι. Μην δείχνεις τους ανθρώπινους περιορισμούς σου. Υποκρίσου ότι είσαι τέλειος.

Καταπίεσε το τρίτο κέντρο και θα γίνεις ένας στρατιώτης· όχι άνθρωπος αλλά στρατιώτης. Ένας πολεμιστής, ένας ψεύτικος άν­θρωπος. Στην Τάντρα γίνεται πολλή δουλειά για να χαλαρώσει αυ­τό το τρίτο κέντρο. Τα συναισθήματα θα πρέπει ν’ απελευθερω­θούν, να χαλαρώσουν. 

Όταν αισθάνεστε ότι θέλετε να κλάψετε, θα πρέπει να κλαίτε· όταν αισθάνεστε ότι θέλετε να γελάσετε, θα πρέπει να γελάτε. Θα πρέπει να εγκαταλείψετε τις καταπιεστικές ανοησίες του ευπρεπισμού· θα πρέπει να μάθετε να εκφράζεστε, επειδή μόνο μέσω των συναισθημάτων σας, των αισθημάτων σας, της ευαισθησίας σας, φθάνετε σ’ εκείνη τη δόνηση μέσω της οποί­ας είναι δυνατή η επικοινωνία.

Δεν το έχετε άλλωστε δει; Μπορείτε να μιλάτε όσο θέλετε και να μην έχετε πει τίποτε, αλλά ένα δάκρυ να τρέξει στο μάγουλό σας, και μεμιάς να έχουν ειπωθεί τα πάντα. Ένα δάκρυ μπορεί να πει πολλά περισσότερα. 

Μπορεί να μιλάτε με τις ώρες χωρίς αποτέλεσμα, αλλά ένα δάκρυ μπορεί να τα πει όλα. Μπορεί να συνε­χίζετε να λέτε, «είμαι πολύ ευτυχισμένος, κι αυτό, κι εκείνο…» αλ­λά το πρόσωπό σας μπορεί να δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Λίγο γέλιο, ένα πραγματικά αυθεντικό γέλιο, και δεν χρειάζεται να πείτε τίποτε άλλο – το γέλιο τα λέει όλα. 

Όταν βλέπετε έναν φίλο, το πρόσωπό σας φωτίζεται, λάμπει από χαρά. Το τρίτο κέντρο θα πρέπει να γίνει όλο και περισσότερο προσβάσιμο. Είναι εναντίον της σκέψης· έτσι εάν επιτρέψετε στο τρίτο κέντρο να υπάρξει, θα χαλαρώσετε πιο εύκολα τον αγχωμένο νου πας.

Να είστε αυθεντικοί, ευαίσθητοι- αγγίξτε περισσότερο, αισθανθείτε περισσότερο, γελάστε περισσότερο, κλάψτε περισσότερο. 

Και θυμηθείτε : δεν μπορείτε να κάνετε περισσότερα απ’ ό,τι χρειάζεται, δεν μπορείτε να υπερβάλετε. Δεν μπορείτε να βγάλετε ούτε ένα δάκρυ παραπάνω απ’ αυτό που χρειάζεται, και δεν μπορείτε να γελάσετε περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Έτσι, να μην φοβάστε και να μην είστε τσιγκούνηδες.




Osho «Συναισθηματική Ευδαιμονία», Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

5 αλλαγές στον τρόπο σκέψης που μπορούν να μας θεραπεύσουν...!!!!

Όταν έρχεται η στιγμή στη ζωή μας που λέμε «δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι, πρέπει ν’ αλλάξω», μπαίνουμε στη φάση της δεκτικότητας. Δηλαδή, είμαστε πλέον έτοιμοι να ακούσουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, και άλλος τρόπος σκέψης και ύπαρξης, που ίσως είναι πιο λειτουργικός για εμάς.

Οι παρακάτω 5 αλλαγές στον τρόπο σκέψης μπορούν να μας βοηθήσουν να υπερβούμε το παρελθόν μας και να θεραπευτούμε.

1. Αλλαγή προτεραιοτήτων
Στον ψυχικό κόσμο αλλαγή σημαίνει απεξάρτηση. Επομένως, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας. Αν παλαιότερα μας ενδιέφερε να γινόμαστε αποδεκτοί, να είμαστε αρεστοί, να παίζουμε τους ρόλους μας, να μας αναγνωρίζουν, να μας καταλαβαίνουν, να μας ικανοποιούν, να έχουμε δίκιο, κ.ο.κ, πλέον όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Οι νέες προτεραιότητές μας θα είναι οι εξής: να είμαστε ήρεμοι, λειτουργικοί, υγιείς και χαρούμενοι.

2. Η αξία μας είναι δεδομένη
Το θέμα του αν αξίζουμε και αν οι άλλοι αναγνωρίζουν την αξία μας, μας απασχολεί λίγο πολύ όλους. Γι’ αυτό κυνηγάμε την αναγνώριση με χίλιους δυο τρόπους: από το δίκιο που επιδιώκουμε σε μια συζήτηση, στις διαφόρων ειδών διακρίσεις. Στην πραγματικότητα όμως δεν τίθεται καν θέμα αξίας. Η φύση δεν διαθέτει τέτοιο κριτήριο και πουθενά δεν υπάρχει μέτρο αξιολόγησης της ανθρώπινης αξίας. 

Η έννοια της αξίας είναι καθαρά ένα κατασκεύασμα του νου. Το να επιζητάμε την αναγνώριση ή την προσοχή των άλλων για να νιώσουμε επιτέλους σημαντικοί και άξιοι, είναι ένα βάρος που μπορούμε και πρέπει να το πετάξουμε από πάνω μας το γρηγορότερο δυνατό.

3. Αποδοχή του εαυτού
Αποδοχή του εαυτού σημαίνει αποδέχομαι αυτό που είμαι αυτή τη στιγμή, μαζί με όλα τα μοτίβα σκέψεων και συναισθημάτων που δρουν μέσα μου εξαιτίας του παρελθόντος. Η αυτοαποδοχή διαλύει την ιδεατή εικόνα, η οποία αποτελείται από σκέψεις του τύπου «θα ήθελα να ήμουν αλλιώς». 

Αυτές οι σκέψεις δηλώνουν την απόρριψη του εαυτού και γι’ αυτό κάνουν απαραίτητη την ιδεατή εικόνα. Για να διαλυθεί λοιπόν η ιδεατή εικόνα, πρέπει να αποδεχτούμε ό,τι συμβαίνει μέσα μας σε επίπεδο σκέψεων και εμπειριών του σώματος. Και για να ξέρουμε τι αποδεχόμαστε, πρέπει πρώτα να το παρατηρήσουμε τη στιγμή που συμβαίνει. Άρα, επίγνωση και αποδοχή είναι το μυστικό για την αλλαγή.

4. Όχι άλλες ενοχές και αισθήματα ανεπάρκειας
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο νους είναι κάτι που προγραμματίζεται. Και αν ο νους μάς ταλαιπωρεί με τις σκέψεις του, είναι γιατί έχει προγραμματιστεί με αυτόν τον τρόπο κατά το παρελθόν. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα σταματήσουμε να τα βάζουμε με τον εαυτό μας κάθε φορά που εμφανίζουμε ένα σύμπτωμα που θα θέλαμε να μη μας ταλαιπωρεί. 

Η αυτοκριτική δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα. Δεν μαθαίνουμε από αυτή, δεν μας ωφελεί και δεν μας βοηθάει να αλλάξουμε. Αποδεχόμενοι το γεγονός ότι κανείς δεν φταίει γι’ αυτό που είναι, απαλλασσόμαστε από τις ενοχές και μας βοηθάει να νιώθουμε λιγότερο ανεπαρκείς. Επίσης, έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε ευκολότερα τους άλλους.

5) Ό,τι θέλουμε στη ζωή μας θα το βρούμε μέσα μας
Άλλη μια σημαντική αλλαγή που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να ψάχνουμε «εκεί έξω» αυτά που θέσαμε ως νέες προτεραιότητες και να αρχίσουμε να τα αναζητάμε μέσα μας. Από το «θα τα βρω όλα έξω» να περάσουμε στο «θα τα βρω όλα μέσα μου». 

Δεν είναι εύκολο, μιας και πρέπει να απεξαρτηθούμε από πολλές συνήθειες και μοτίβα σκέψεων, αλλά σιγά-σιγά, και με συνεχή προσπάθεια, μπορούμε να αλλάξουμε την κατεύθυνση της πορείας μας. Πραγματικά, όλα αυτά που θέλουμε στη ζωή μας - την ηρεμία, την ευτυχία, την ολοκλήρωση, τη λειτουργικότητα, ακόμα και την υγεία στο μεγαλύτερο μέρος της- θα τα βρούμε μέσα μας. Κανένα εξωτερικό γεγονός, κανένα υλικό αγαθό και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μας τα προσφέρει.




Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com

Ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ θες και κρίνεις, γιατί είναι δώρο...!!!!

Τελικά τι είναι η ζωή;
Χανόμαστε καθημερινά σε ένα κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι!

Δεν εργαζόμαστε πλέον για να ζούμε, αλλά ζούμε για να εργαζόμαστε και κυνηγάμε ένα άπιαστο όνειρο, πουλιά ταξιδιάρικα που όσο τα κυνηγάμε τόσο εκείνα πετάνε μακριά μας…

Τα χρόνια φεύγουν και περνάμε από μπροστά μας σαν κινηματογραφική ταινία οι μέρες , οι ώρες , οι στιγμές, άλλοτε μας χαμογελάνε και άλλοτε μουντές ίσως και θλιβερές μας κοιτάνε, μα εμείς αναμένουμε τη στιγμή που θα ζήσουμε… δε ζούμε παρά υπάρχουμε αναμένοντας να ζήσουμε.

Σκέψεις τριγυρνάνε το νου μας ποιοι είμαστε, γιατί υπάρχουμε, πού πάμε; Τι είναι η ζωή; Ζωή είναι το καινούριο, το ωραίο, το όμορφο. Ένα λουλούδι ανθίζει, ένα πουλί πετάει, ένα παιδί κλαίει ή γελάει. Ζωή είναι η κίνηση, η χαρά αλλά και ο πόνος, τα εναλλασσόμενα συναισθήματα.

Ζωή είναι ένας κύκλος με αρχή και τέλος. Μετά τη ζωή ο θάνατος. Η ζωή είναι τα πάντα ο θάνατος τίποτα.

Η ζωή είναι φωνές. Ο θάνατος σιωπή. Η ζωή είναι χρώματα, φώς, αέρας, αρώματα.

Ο θάνατος σκοτάδι, άπνοια. Είμαστε τυχεροί που ζούμε, αναπνέουμε, αισθανόμαστε τώρα μπορούμε. Όλοι έχουν την ευκαιρία να ζουν την κοινωνική πραγματικότητα. Η κοινωνική πραγματικότητα είναι μια και μοναδική , η ερμηνεία της είναι διαφορετική. Βλέπουμε τα πράγματα όπως θέλουμε να τα δούμε και όχι όπως πραγματικά είναι. Να αγαπάς τη ζωή σου! Αυτούς που στη χάρισαν. Και εκείνους που την κάνουν καλύτερη.

Να αδιαφορείς για τους κακούς. Η τιμωρία τους είναι η αδιαφορία σου. Μακριά από την κακία. Οι κακοί δε γίνονται ποτέ καλοί. Όταν στέκεσαι δίπλα τους, σου κλέβουν την ηρεμία και την καλοσύνη. 

Απομάκρυνέ τους από τη ζωή σου και άφησε τους να βράσουν στο καζάνι της κακίας τους. Η ευτυχία μας είναι η πληρότητα της ψυχής μας , μη σε αγχώνουν πράγματα που δεν αλλάζουν.

Ζήσε τις μικρές στιγμές, τα απλά πράγματα, το τώρα, το χτες έφυγε πια, ενώ το αύριο μπορεί να μην έρθει. Ζήσε τη ζωή σου χωρίς να την εξευτελίζεις με μικροπρέπειες ούτε να αναλώνεσαι σε πράγματα ανούσια. Ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ θες και κρίνεις, γιατί η ζωή είναι δώρο!

Και αν κάποτε τη χάσεις, θα ξέρεις ότι την έζησες όπως ήθελες εσύ, και όχι όπως ήθελαν οι άλλοι! Η ζωή είναι δική σου και είναι πολύ μικρή για ένα θλιβερή! Μπες μέσα στο αυτοκίνητο σου, κάνε μια βόλτα χωρίς προορισμό, ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική στη διαπασών.

Ζήσε τις στιγμές, εξάλλου ζωή είναι το άθροισμα τους. Ο προορισμός άγνωστος, το ταξίδι της ζωής επικίνδυνο και αβέβαιο. Το αν η ζωή θα κυλήσει ομαλά και χωρίς αντιξοότητες εξαρτάται από το πόσο καλός οδηγός είναι άνθρωπος, γιατί η ίδια η ζωή είναι ένα αυτοκίνητο με οδηγό τον άνθρωπο, εξαρτάται από το πόσο καλά ξέρει να πατάει φρένο ή γκάζι τη στιγμή που χρειάζεται.

Γίνε μέλισσα και πάρε γύρη μόνο από τα καλά λουλούδια για να φτιάξεις μέλι. Ρούφηξε το μεδούλι της ζωής.

Τελικά τι είναι η ζωή; Η ζωή είναι μια λέξη με τρία γράμματα, που ο καθένας τη γράφει όπως θέλει και με το δικό του γραφικό χαρακτήρα. Άλλος της δίνει αξία, τη γράφει με κεφαλαία, άλλος με μικρά, άλλος σταθερά και ευανάγνωστα, άλλος τρεμάμενα, φοβισμένα.

Εσύ αποφασίζεις πώς θα γράψεις τη ζωή σου και αν δε μπορείς να τη γράψεις ζωγράφισε την, δώσε της χρώμα και βάλε την ξεχωριστή πινελιά στον πίνακα της κοινωνίας.

Ζωή είναι το τώρα, το σήμερα, οι στιγμές… μην αναζητάμε λοιπόν τι είναι ζωή, γιατί έτσι χάνουμε την ουσία της.

Στις αναζητήσεις μας για μια καλύτερη ζωή, πολλές φορές ξεχνάμε να ζούμε! Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε πει: δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα και τη χαίρομαι όλη.

Ζωή είναι ο ήλιος που ανατέλλει το πρωί… ο γλάρος που πετάει αμέριμνος… το αθώο χαμόγελο ενός μικρού παιδιού.

Είναι όλα εκείνα που δίνουν αξία στις στιγμές και χαρά στις αισθήσεις σου.

Γι αυτό ζήσε, βρες λόγους για να ζεις και ζήσε όσο πιο απλά μπορείς, γιατί η ευτυχία της ζωής βρίσκεται στα απλά , στα μικρά, στα ασήμαντα, βρίσκεται στις λεπτομέρειες… Γέλα, αγάπα και τραγούδα.

Αυτό είναι ζωή! 




Ιωάννα Χαρμπέα

Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018

Οι άνθρωποι που σε πληγώνουν, δε σου αξίζουν...!!!!

Οι καταστάσεις και οι άνθρωποι που σας πληγώνουν μπορούν να σας αλλάξουν και να σας απομακρύνουν από τον πραγματικό σας εαυτό : ένα δυνατό, τολμηρό και ελεύθερο άνθρωπο που αξίζει να είναι ευτυχισμένος.

Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι εύκολο να ξεφύγουμε από κάτι συναισθηματικά επιζήμιο από τη μια μέρα στην άλλη.

Τις περισσότερες φορές όταν θέλουμε να ξεφύγουμε από κάτι, συνήθως αναφερόμαστε σε μια σωματική απειλή – ένα μαχαίρι ή ένα σκοτεινό και απομονωμένο δρομάκι… ο εγκέφαλός μας είναι προγραμματισμένος, κατά μια έννοια, έτσι ώστε να αναγνωρίζει άμεσα τέτοιες απειλές και να προωθεί την αντίδραση: επίθεση ή υποχώρηση.

Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο συμφωνούμε όλοι: δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το ίδιο εύκολα όλες τις επιβλαβείς καταστάσεις και μάλιστα μπορεί να μας είναι ακόμη πιο δύσκολο να πείσουμε τον εαυτό μας ότι πρέπει να ξεφύγουμε από αυτές.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Τι γίνεται όταν, για παράδειγμα, το άτομο που σας πληγώνει είναι μέλος της οικογένειάς σας ή ο σύντροφός σας;

Οι άνθρωποι που σας πληγώνουν, δεν σας αξίζουν

«Οι άνθρωποι που σας πληγώνουν, δεν σας αξίζουν». Πάντα η θεωρία είναι πολύ πιο εύκολη από την πράξη. Ξέρετε βαθιά μέσα σας ότι το άτομο που καταστρέφει την αυτοεκτίμησή σας και δεν σας σέβεται, δεν σας αγαπά πραγματικά… αλλά πώς μπορείτε να πιέσετε τον εαυτό σας να το αποδεχτεί αυτό; Και πώς πρέπει να αντιδράσετε;

Οι άνθρωποι που πληγώνουν τους άλλους, ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους

Όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που πληγώνουν άλλους, πιθανότατα το πρώτο πράγμα που σκέφτεστε είναι η σωματική βία.

Ναι, δυστυχώς αποτελεί ένα θλιβερό κομμάτι της ζωής. Αυτό το είδος βίας εξακολουθεί να υφίσταται και δεν υπολογίζει σύνορα, πολιτισμό ή τάξη. Επίσης, υπάρχει και ένα άλλο είδος υπονοούμενης, έμμεσης ή αθόρυβης βίας που είναι εξίσου επιβλαβές.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι κενοί από αισθήματα εμπάθειας ή είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν σχέσεις που βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό.

Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε σχέση και πάντα θέτουν σε προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες είναι επίσης πολύ καταστροφικοί.

Η ιδιοτέλεια και η ανικανότητα να δημιουργήσουν ένα δεσμό μέσω της κατανόησης, της εμπιστοσύνης και του σεβασμού είναι χαρακτηριστικά που χωρίς καμία αμφιβολία μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή ζημιά με την πάροδο του χρόνου.

Οι λέξεις μπορούν να είναι καταστροφικές

Μερικές φορές δεν είναι απλά αυτά που σας λένε – αλλά κυρίως ο τρόπος που σας μιλούν. Η χρήση ενός υποτιμητικού τόνου, οι φωνές και ο σαρκασμός προσβάλλουν την αυτοεκτίμησή σας.

Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε άσχημο περιβάλλον με κακή επικοινωνία, σίγουρα μπορεί να αποβεί καταστροφικό, υπονομεύοντας την αυτοεκτίμηση και το αίσθημα ασφάλειας του παιδιού.

Ο τρόπος αντίδρασης ενός ατόμου σε μια σχέση, ο τόνος της φωνής τους καθώς και ο τρόπος που παρουσιάζει τον δικό του τρόπο σκέψης μπορεί να φανερώσει πολλά για εκείνον.

Μάθετε να προστατεύετε τον εαυτό σας από οτιδήποτε σας πληγώνει και από τους ανθρώπους που σας κάνουν να υποφέρετε

Το πραγματικό πρόβλημα, στο οποίο αναφερθήκαμε και παραπάνω, είναι ότι οι άνθρωποι συνήθως αντιδρούν στις σωματικές απειλές και όχι στις συναισθηματικές ή κοινωνικές απειλές που απειλούν την αυτοεκτίμησή τους.

Συνήθως τα άτομα που προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά από οποιονδήποτε άλλο, είναι τα μέλη της οικογένειας ή κάποια πολύ κοντινά φιλικά πρόσωπα. Τι μπορείτε να κάνετε αν ο γονιός, ο σύντροφος ή ο καλύτερός σας φίλος δεν σας σέβεται ή σας εκβιάζει συναισθηματικά;

Μην φοβάστε να θέσετε τα όριά σας και να πείτε «ΟΧΙ» σε ορισμένα πράγματα που δεν σας αρέσουν ή σας πληγώνουν.

Το «όχι» δεν είναι κάποια εγωιστική απάντηση. Είναι ο τρόπος που ορίζετε την προσωπικότητά σας με σεβασμό :
ενημερώνετε τα άτομα που βρίσκονται γύρω σας ότι οφείλουν να λάβουν υπόψη τις απόψεις σας και ότι ορισμένα πράγματα σας πληγώνουν.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό μετά από αυτή τη δήλωσή σας το άλλο άτομο να ανταποκριθεί. Αν συνειδητοποιήσετε ότι δεν άλλαξε τίποτα και ότι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο, τότε ήρθε η ώρα να πάρετε μια απόφαση: ο άνθρωπος που σας πληγώνει, δεν σας αξίζει.

Θα πρέπει να κατανοήσετε ότι είναι αδύνατο να τους ευχαριστείτε όλους. Το να προσπαθείτε όλη την ώρα να κάνετε ευτυχισμένους όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή σας είναι ένας στόχος που θα σας κάνει δυστυχείς.

Στη ζωή, θα πρέπει να μπορείτε να θέτετε προτεραιότητες και η πρώτη προτεραιότητα θα πρέπει να είστε εσείς. Αν αγαπάτε και σέβεστε τον εαυτό σας, δεν θα επιτρέπετε στους άλλους να σας βλάπτουν.

Οι πιο σημαντικές σχέσεις που θα πρέπει να εδραιώσετε είναι εκείνες που θα σας επιτρέπουν να είστε ο εαυτός σας και θα σας δείχνουν αγάπη, σεβασμό και κατανόηση.

Όσο για τους ανθρώπους που δεν σας σέβονται; Το μόνο πράγμα που αξίζουν είναι η απομάκρυνσή σας έτσι ώστε να μπορέσετε να αποκτήσετε μια καλύτερη συναισθηματική ισορροπία και να προστατεύσετε τον εαυτό σας. 

Μείνετε μακριά τους ή περιορίστε την επικοινωνία σας μαζί τους όσο το δυνατόν περισσότερο και να θυμάστε ότι επειδή βάζετε αυτά τα όρια δεν σημαίνει ότι είστε και κακός άνθρωπος.

Είστε υπεύθυνοι, τολμηροί και έχετε το δικαίωμα να είστε ευτυχισμένοι. Μην σπαταλάτε το χρόνο σας σε ανθρώπους που σας πληγώνουν ή δεν σέβονται τις αξίες σας και την εντιμότητά σας. 




Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Κι αν σε αδίκησαν, αργά ή γρήγορα θα δικαιωθείς...!!!!

Σήμερα θα σου πω για την ικανοποίηση.
Θα σου μιλήσω για τη μοναδική εκείνη στιγμή στο χρόνο που αποκαθίσταται η ηθική τάξη και οι κατεργαραίοι μπαίνουν στον πάγκο τους.

Είναι η στιγμή που όλα όσα έχεις υποστεί από ψεύτες, κλέφτες και χαμερπή ανθρωπάκια, σβήνονται.

Ναι, γιατί σε κορόιδεψαν, σε πούλησαν, σε αδίκησαν. Ναι γιατί σε μίσησαν χωρίς να τους έχεις κάνει τίποτα άλλο πέρα από το να τους εμπιστευτείς. Αλλά έτσι είναι αυτοί. Βρίσκουν ανοιχτές τις πόρτες της καλοσύνης σου και μπαίνουν μέσα γεμάτοι λάσπες. Λάσπες που αμολούν παντού θέλοντας να σε βρωμίσουν.

Κι ύστερα φεύγουν. Κι εσύ απομένεις να μην ξέρεις από που να μαζέψεις τη βρώμα που σου άφησαν. Μένεις αδικημένος και με το παράπονο. Κι αναρωτιέσαι γιατί να πρέπει να κουβαλούν τόση κακία οι άνθρωποι. Γιατί να πρέπει να είναι ικανοί για το κακό όταν ο κόσμος μπορεί να γίνει τόσο όμορφος με την καλοσύνη. Αλλά με το σταυρό στο χέρι λένε πως κανείς δεν πρόκοψε.

Αλλά εσύ περιμένεις. Είπαν κάποτε πως η καλύτερη εκδίκηση είναι η αναμονή. Είναι η ώρα εκείνη που βλέπεις το πτώμα αυτού που ονομάστηκε από μόνος του κι αναίτια εχθρός σου να περνά το ποτάμι. Κι εσύ απομένεις να κοιτάς τα σκοτάδια να διαλύονται. Γιατί μαζί με αυτόν φεύγουν και οι σκιές. Μαζί με αυτόν φεύγει και το κακό κάρμα.

Κι όσο φεύγει η σκοτεινιά και η κακία του, τόσο εσύ νιώθεις το βάρος να φεύγει από τα στήθη σου. Και παίρνεις βαθιές Αναπνοές. Και όσο αναπνέεις νιώθεις τα πάντα να αλλάζουν.

Ηθική τάξη. Αποκατάσταση της αλήθειας.

Θεία Δίκη μπορείς να το πεις εξίσου. Κανείς δε θα σε κατηγορήσει.

Γιατί η αλήθεια και η καλοσύνη οφείλουν πάντα να νικούν. Ακόμη κι όταν τις ποδοπατούν, δεν είναι ποτέ για πολύ.

Πάντα θα βρουν το δρόμο τους για το φως. Γιατί έτσι κινείται ο κόσμος, γιατί έτσι υπάρχουμε ακόμη.

Όσο για εκείνους τους κακούς που κάποτε βρέθηκαν στο δρόμο σου, εκείνους που θέλησαν να σε ποδοπατήσουν χωρίς λόγο, μην τους σκέφτεσαι. Η τιμωρία του καθενός από αυτούς είναι να πρέπει να ανέχεται στο πετσί του την ήττα του κάθε βασανιστική στιγμή της μίζερης ζωής του. 

Να πρέπει να παραδεχτεί πως το καλό μπορεί και να νικήσει τις πλεκτάνες και τα ψέματά του. Να πρέπει να δεχτεί ότι η αδικία δε ζει πολύ.

Πολλά αυτά που πρέπει να μάθουν τελικά. Γι’αυτό και να τους λυπάσαι. Γιατί δε θα είναι καθόλου ευχάριστα αυτά που θα τους χτυπήσουν δίχως έλεος στα μούτρα. Αλλά εδώ που τα λέμε, ας πρόσεχαν…




Στεύης Τσούτση.

Α ρε Μάνα…Εξομολόγηση ενός άντρα που τα σπάει...!!!!

Ήταν χειμώνας, έξω έκανε κρύο ήταν η στιγμή που γεννήθηκα και που γεννήθηκες και εσύ. Πιο μπροστά ήσουν κοριτσάκι…όταν με γέννησες έγινες Μάνα…

Μέχρι τα πέντε μου χρονιά κρεμόμουν από πάνω σου σε κάθε ευκαιρία, καθόσουν δίπλα μου και μου ζωγράφιζες ήλιους και λουλούδια και ουρανιά τόξα, με έπαιρνες αγκαλιά και με κανάκευες.

Από εκείνη την ηλικία και μετά έγινα αχάριστος. Μου ήταν όλα δεδομένα, γιατί δεν ένιωθα την ανάγκη να σου πω ευχαριστώ κάθε μέρα που έβρισκα φαγητό μετά το σχολείο.

Δεν σκέφτηκα να σε ευχαριστήσω ποτέ για τα σιδερωμένα μπλουζάκια, ούτε για τα όμορφα μπαλώματα που έκανες στα παντελόνια μου κι ας σ' έβγαιναν τα μάτια, κι ας τρυπούσες τα δάκτυλα σου, να  ήμουν  καθαρός  και  περιποιημένος 
σ' ένοιαζε. 

Το μόνο που ήξερα ήταν να γκρινιάζω που έκανες πάλι ρεβίθια που δεν μ' άρεζαν, που ανακάτευες τα μακαρόνια με την σάλτσα, που δεν βρήκα σιδερωμένο το μπλουζάκι που ήθελα…..θύμωνα που κατέβαζες το ποστερ με την Ζωή Λάσκαρη με εκείνο το μπικίνι και ήμουν έξω φρένων που έψαχνες τι κρύβω κάτω απ' τα βιβλία του σχολείου..στο λέω τώρα, Μικι Μαους……ούτε μου έκανε εντύπωση ότι το δωμάτιο μου ήταν πάντα καθαρό. Ακατάστατο αλλά καθαρό….α ρε Μάνα….

Το μόνο σου παράπονο ήταν η αχαριστία μου και που δεν σου είπα ούτε ένα ευχαριστώ…..τα δικά μου παράπονα ότι δεν μου ικανοποιούσες τις 5.248 επιθυμίες μου και δεν με κατάλαβες ποτέ…….
Με κτυπούσαν τα αλλά παιδάκια και πονούσες πιο πολύ εσύ….με έπαιρνες αγκαλιά και με προστάτευες….Όταν μεγαλώνοντας γυρνούσα αργά τα βράδια, σε έβρισκα σκυμμένη στα σκοτεινά να με προσμένεις βουβή, ξάγρυπνη και χλωμή. . . α ρε Μάνα . . .

Μεγάλωσα ρε Μάνα και θυμάμαι το ρολό κιμά με το αυγό στην μέση, το ξεμάτιασμα σου κάθε φορά που με πονούσε το κεφάλι, τα σεμεδακια που έκανες και μου λεγες ότι όταν αποφασίσω να νοικοκυρευτώ είναι για την προίκα μου….Μεγάλωσα ρε Μάνα και κατάλαβα ότι είχες ξεχάσει τους πόνους του τοκετού και μου λεγες ότι ποτέ δεν ξέχασες το πρώτο κλάμα του μωρού σου, το δικό μου κλάμα . . .

Δεν σε ρώτησα ποτέ γιατί τα χέρια σου ήταν ροζιασμένα και γιατί είχες μαύρους κύκλους κάτω απ τα μάτια σου, εσύ καταλάβαινες ότι δεν έλεγα . . . α ρε Μάνα . . .

Μεγάλωσα και δεν σου είπα ποτέ ότι σε αγαπώ . . .

Σε ευχαριστώ γιατί έκανες όλη την παιδική μου ηλικία να μυρίζει γαζία και αγιόκλημα… Σε ευχαριστώ γιατί μέσα στα μάτια σου αντίκρισα το πρώτο δάκρυ της χαράς σου για μένα… Σ ευχαριστώ παρότι δεν είχες πλούτη υλικά να μου δώσεις, μου 'δωσες όμως τα πλουσιότερα δώρα που πήρα στην ζωή μου, το φιλί και την αγκαλιά της Μάνας!!

Είμαι σίγουρος ότι εκεί ψηλά που είσαι μυρίζει παντού γαζίες και αγιοκλήματα . . .

Σε αγαπώ, σε ευχαριστώ και συγγνώμη ρε Μάνα . . .

Αφιερωμένο σε όλες τις Μάνες του κόσμου!!! 




Χάρης Ανεμούδης

Μην ακούς τι λένε οι άνθρωποι, δώσε βάση σε αυτά που κάνουν...!!!!

Τι σκέφτεσαι στις στιγμές ηρεμίας σου; Πόσο μακριά έχεις φτάσει ή πόσο μακριά μπορείς να πας; Τις δυνάμεις σου ή τις αδυναμίες σου; Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί ή το χειρότερο; Στις στιγμές ηρεμίας, δώσε προσοχή στις σκέψεις σου. Επειδή ίσως, απλά ίσως, το μόνο πράγμα που πρέπει να αλλάξεις για να μπορέσεις να βιώσεις περισσότερη ευτυχία, περισσότερη αγάπη και περισσότερη ζωτικότητα, είναι ο τρόπος σκέψης σου.

Ορίστε 60 ρητά που θα σε βοηθήσουν να ρυθμίσεις τον τρόπο σκέψης σου και θα σου δώσουν κίνητρα για μια καλύτερη ζωή.

1. Δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις.

2. Μερικές φορές τα καλά πράγματα καταρρέουν έτσι ώστε καλύτερα πράγματα να μπορέσουν να οικοδομηθούν.

3. Μην σκέφτεσαι το κόστος. Σκέψου την αξία.

4. Μερικές φορές χρειάζεται να αποστασιοποιηθείς για να δεις τα πράγματα καθαρά.

5. Πολλοί άνθρωποι αγοράζουν πράγματα που δεν χρειάζονται, με χρήματα που δεν έχουν, για να εντυπωσιάσουν ανθρώπους που δεν ξέρουν.

6. Άσχετα με το πόσα λάθη κάνεις ή το πόσο αργή είναι η πρόοδος σου, είσαι και πάλι μπροστά από όσους δεν προσπαθούν.

7. Αν ένα πρόσωπο θέλει να είναι μέρος της ζωής σου, θα κάνουν μια προφανή προσπάθεια για αυτό. Σκέψου διπλά πριν κρατήσεις ένα χώρο στην καρδιά σου για τους ανθρώπους που δεν κάνουν προσπάθεια για αυτό.

8. Το να κάνεις έναν άνθρωπο να χαμογελάσει, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο – ίσως όχι όλο τον κόσμο, αλλά τον δικό του σίγουρα.

9. Το να λες ότι κάποιος είναι άσχημος δεν σε κάνει ομορφότερο.

10. Οι μόνοι φυσιολογικοί άνθρωποι που ξέρεις είναι αυτοί που δεν γνωρίζεις πολύ καλά.

11. Η ζωή είναι 10% το τι σου συμβαίνει και 90% το πώς αντιδράς σε αυτό.

12. Το πιο οδυνηρό πράγμα είναι το να χάσεις τον εαυτό σου στην διαδικασία του να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ και να ξεχνάς ότι είσαι και εσύ ξεχωριστός.

13. Είναι καλύτερα να είσαι μόνος σου παρά με κακιά παρέα.

14. Καθώς μεγαλώνουμε, συνειδητοποιούμε ότι είναι λιγότερο σημαντικό να έχουμε πολλούς φίλους και πιο σημαντικό να έχουμε λίγους και αληθινούς.

15. Το να κάνεις εκατό φίλους δεν είναι θαύμα. Το θαύμα είναι να κάνεις ένα φίλο που θα σταθεί δίπλα σου ακόμα και όταν εκατό άτομα είναι εναντίων σου.

16. Το να τα παρατάς δεν σημαίνει πάντα ότι είσαι αδύναμος, μερικές φορές σημαίνει ότι είσαι δυνατός και έξυπνος αρκετά ώστε να το αφήσεις πίσω και να προχωρήσεις.

17. Μην λες ότι δεν έχεις αρκετό χρόνο. Έχεις ακριβώς τον ίδιο αριθμό ωρών ανά ημέρα που δόθηκαν και στους Helen Keller, Pasteur, Michaelangelo, Leonardo da Vinci, Thomas Jefferson, Albert Einstein κλπ.

18. Αν πραγματικά θέλεις να κάνεις κάτι, μπορείς να βρεις ένα τρόπο. Αν δεν θέλεις, θα βρεις μια δικαιολογία.

19. Μην επιλέγεις αυτόν που είναι όμορφος στον κόσμο. Διάλεξε αυτόν που κάνει τον κόσμο σου όμορφο.

20. Ο έρωτας δεν είναι επιλογή. Το να μείνεις ερωτευμένος είναι.

21. Η αληθινή αγάπη δεν σημαίνει να είστε αδιαχώριστοι. Είναι δυο άνθρωποι που είναι αληθινοί ο ένας στον άλλο ακόμα και όταν είναι χώρια.

22. Όταν είσαι απασχολημένος ψάχνοντας για το τέλειο άτομο, πιθανόν θα χάσεις το ατελές άτομο που θα μπορούσε να σε κάνει απόλυτα ευτυχισμένο.

23. Ποτέ μην κάνεις κάτι μόνιμα ανόητο μόνο και μόνο επειδή είσαι προσωρινά αναστατωμένος.

24. Μπορείς να μάθεις σπουδαία πράγματα από τα λάθη σου όταν δεν είσαι απασχολημένος με το να τα αρνείσαι.

25. Στη ζωή, αν δεν ρισκάρεις τίποτα, ρισκάρεις τα πάντα.

26. Όταν σταματήσεις να κυνηγάς τα λάθος πράγματα δίνεις στα σωστά πράγματα την ευκαιρία να σε πιάσουν.

27. Κάθε ένα πράγμα που έχει συμβεί στη ζωή σου σε προετοιμάζει για ένα γεγονός που δεν έχει έρθει ακόμα.

28. Δεν υπάρχει τίποτα το ευγενές στο να είσαι ανώτερος από κάποιο άλλο πρόσωπο. Η αληθινή ευγένεια είναι το να είσαι ανώτερος από το άτομο που ήσουν κάποτε.

29. Το να προσπαθείς να είσαι κάποιος άλλος είναι χάσιμο του ατόμου που είσαι πραγματικά.

30. Ποτέ δεν θα γίνεις αυτό που θέλεις να γίνεις αν συνεχίσεις να κατηγορείς όλους τους άλλους για αυτό που είσαι τώρα.

31. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο αυτό που κρύβουν από αυτό που δείχνουν.

32. Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα που κάνουν οι άλλοι για αυτούς, μέχρι τη στιγμή που σταματάνε να τα κάνουν.

33. Μην ακούς τι λένε οι άνθρωποι, δώσε βάση σε αυτά που κάνουν.

34. Το να είσαι μόνος δεν σημαίνει ότι είσαι μοναχικός και το να είσαι μοναχικός δεν σημαίνει ότι είσαι μόνος.

35. Η αγάπη δεν έχει να κάνει με το σεξ, το να πηγαίνεις φανταχτερά ραντεβού ή να επιδεικνύεσαι. Έχει να κάνει με το να είσαι με ένα άτομο που σε κάνει ευτυχισμένο με τέτοιο τρόπο που κανένα άλλο δεν μπορεί.

36. Ο καθένας μπορεί να έρθει στη ζωή σου και να σου πει πόσο πολύ σε αγαπάει. Χρειάζεται κάποιος πραγματικά ιδιαίτερος για να μείνει στη ζωή σου και να σου δείξει πόσο πολύ σε αγαπάει.

37. Κάψε τα κεριά, χρησιμοποίησε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Σήμερα είναι ειδική περίπτωση.

38. Αγάπα και εκτίμησε τους γονείς σου. Συχνά είμαστε τόσο απασχολημένοι στο να μεγαλώνουμε, που ξεχνάμε ότι και αυτοί επίσης μεγαλώνουν.

39. Όταν αρχίσεις να συμβιβάζεις τον εαυτό σου και το ήθος σου για τους ανθρώπους γύρω σου, είναι καιρός να αλλάξεις τους ανθρώπους γύρω σου.

40. Μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου πρώτα, αντί να αγαπάς την ιδέα του να σε αγαπάνε οι άλλοι.

41. Όταν κάποιος σου λέει «Έχεις αλλάξει», μπορεί απλά να σημαίνει ότι σταμάτησες να ζεις τη ζωή σου με τον δικό τους τρόπο.

42. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος άλλος λάθος για να είσαι εσύ σωστός.

43. Να είσαι χαρούμενος. Να είσαι ο εαυτός σου. Αν δεν αρέσει στους άλλους, άστους. Η ευτυχία είναι επιλογή. Η ζωή δεν είναι το να ευχαριστείς τους πάντες.

44. Όταν είσαι χαρούμενος, οι φίλοι σου ξέρουν ποιος είσαι. Όταν είσαι στις μαύρες σου, ξέρεις ποιοι είναι οι φίλοι σου.

45. Μην ψάχνεις για κάποιον που θα λύσει όλα σου τα προβλήματα. Ψάξε για κάποιον που θα τα αντιμετωπίσει μαζί σου.

46. Αν περιμένεις ο κόσμος να είναι δίκαιος μαζί σου απλά επειδή εσύ είσαι δίκαιος, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Είναι σαν να περιμένεις ένα λιοντάρι να μην σε φάει, απλά επειδή δεν το έφαγες εσύ.

47. Άσχετα με το πόσο καλά ή άσχημα τα πας, ξύπνα κάθε μέρα ευγνώμων για τη ζωή σου. Κάποιος κάπου αλλού παλεύει απεγνωσμένα για τη δική του.

48. Η μικρότερη πράξη καλοσύνης αξίζει περισσότερο από την ωραιότερη πρόθεση.

49. Πολλοί άνθρωποι είναι τόσο φτωχοί, που το μόνο πράγμα που έχουν είναι τα χρήματα.

50. Μάθε να εκτιμάς τα πράγματα που έχεις πριν σε αναγκάσει ο χρόνος να εκτιμήσεις τα πράγματα που κάποτε είχες.

51. Όταν επιλέγεις να δεις το καλό στους άλλους, καταλήγεις να βρίσκεις το καλό στον εαυτό σου.

52. Δεν πνίγεσαι από την πτώση στο νερό. Πνίγεσαι με το να μένεις εκεί.

53. Είναι καλύτερα να γνωρίζεις και να είσαι απογοητευμένος από το ποτέ να μην ξέρεις και να αναρωτιέσαι.

54. Υπάρχουν πράγματα που δεν θέλουμε να συμβούν αλλά πρέπει να αποδεχτούμε, πράγματα που δεν θέλουμε να ξέρουμε αλλά πρέπει να μάθουμε και άνθρωποι με τους οποίους δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς, αλλά πρέπει να αφήσουμε πίσω.

55. Η ευτυχία δεν εξαρτάται από το τι συμβαίνει γύρω σου, αλλά από το τι συμβαίνει μέσα σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξαρτώνται από τους άλλους για να αποκτήσουν ευτυχία, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ευτυχία έρχεται πάντα από μέσα.

56. Αν πεις την αλήθεια, γίνεται μέρος του παρελθόντος σου. Αν πεις ψέματα, γίνεται μέρος του μέλλοντος σου.

57. Αυτό που κάνεις κάθε μέρα έχει περισσότερη σημασία από αυτό που κάνεις μια φορά στο τόσο.

58. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις το επόμενο κεφάλαιο της ζωής σου, αν συνεχίζεις να διαβάζεις ξανά και ξανά το τελευταίο σου.

59. Τα πράγματα αποδεικνύονται καλύτερα για τους ανθρώπους που κρατάνε το καλύτερο από τα πράγματα που εμφανίζονται.

60. Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξε το. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεσαι για αυτό.




Για να έρθουν τα καλύτερα πρέπει πρώτα να τα πιστέψεις…!!!!

Η αλήθεια ξεκινάει απ’ την καρδιά και βρίσκει καθημερινά διέξοδο σε ότι κάνουμε.

Aυτή που βρίσκει πόρτες κλειστές φυλακίζεται στο είναι και κάνει βουτιά στο υποσυνείδητο. Φαντάζεται πως θα ήταν η ζωή γεμάτη χρώματα. Το όνειρο παίρνει τη θέση του πραγματικού και ζεις με σκιές και φαντάσματα. Την ψυχή την βαραίνουν όσα περιμένουν ν ’ανθίσουν. Κουρασμένη τριγυρνάει μέσα από χαλάσματα και θύμησες.

Δεν επιτρέπεται να την αφήσεις μόνη. Πρέπει να την πας μια βόλτα ως το ξέφωτο εκεί όπου ξημερώνουν οι ελπίδες του κόσμου. Και λάθη και αν έκανες αυτά σου θυμίζουν πως είσαι ακόμα άνθρωπος. Τα λάθη δεν τα κοιτάμε γιατί όσο τα κοιτάμε φυτρώνουν κι άλλα στο διάβα μας. Οφείλουμε να κοιτάμε μόνο τον ήλιο. Αλλιώς πως θα φωτίσει τα σκοτάδια μας.

Οι σκέψεις μας ας είναι γελαστές, τις σκοτεινές τις υιοθετήσαμε, τις βιώσαμε, το είδαμε πως οδηγούν στο πουθενά.

Ντύσε τις λέξεις σου με ότι ρούχα θέλει να φορέσει η μέρα σου. Άσε την αγάπη πηγαία να κυλήσει προς κάθε κατεύθυνση, άσε την να σβήσει από τον χάρτη o,τι σε πονά. Ακολούθα την, αυτή ξέρει που σε πάει ακόμα και ας έχει χάσει τη πυξίδα.

Αυτή φυσά και όταν γύρω σου επικρατεί άπνοια και σε βγάζει στα ανοιχτά.

Ξεκίνα και ας μη γνωρίζεις προορισμό… αυτός σε ξέρει.

Πόσο γυμνή είναι η ζωή αν η καρδιά έχει χάσει το τιμόνι. Το βλέμμα αλλάζει γίνεται ξένο ίδιο με αυτό του ψέματος.

Aισθάνεσαι πουλί ξενιτεμένο που λησμονεί το γυρισμό του. Και πίσω πως γυρίζεις;

Πρέπει να μάθεις να ακούς πότε η καρδιά δυνατά καλπάζει, τα μάτια από πού παίρνουν φως και τι είναι αυτό που σου γεννά τη δίψα ,τη δίψα για ζωή.

Τα ωραία δεν είναι δύσκολο να βρουν το δρόμο προς τα εσένα αρκεί την αγκαλιά να ανοίξεις.

Ένα χαμόγελο να φορέσεις αυτό της προσμονής.

Για να έρθουν τα καλύτερα πρέπει πρώτα να τα πιστέψεις, να νιώσεις ήδη τη χαρά σαν να τα είχες.

Να ζεις τη ζωή που ονειρεύεσαι με αυτό το συναίσθημα της ευτυχίας… και αυτή δεν θα αργήσει να φανεί.

Να τη καταφθάνει. 




Γεωργίας Μαυρίδου.

Καλύτερος σύντροφος από τον εαυτό σου δεν υπάρχει...!!!!

Καλύτερος συνοδοιπόρος, φίλος, εραστής από τον ίδιο σου τον εαυτό ποτέ δεν θα υπάρξει …

Στην πόλη όπου ζεις, θυμήσου να έχεις πάντα ένα παγκάκι αγαπημένο, ένα παγκάκι με θέα, όπου θα σέρνεις κάθε φορά την ψυχή σου μέχρι εκεί, τις νύχτες τις πιο δύσκολες, τις ''κρύες'' νύχτες της ψυχής σου, τις νύχτες της πιο μεγάλης μοναξιάς.

Θυμήσου να χαράζεις πάνω του τα όνειρα σου για να τα δεις να σβήνουν, να αλλοιώνονται, να μετουσιώνονται, να φθείρονται από τον χρόνο και κάποια άλλα που δεν είχες καν ποτέ φανταστεί να τα δεις να υλοποιούνται.

Να σέρνεις τον εαυτό σου μέχρι εκεί και να μην ξεχνάς να τον παρηγορείς. Να κλαις μαζί του για τα λάθη σου, για τις αστοχίες σου, για όσα τόλμησες και διαψεύστηκαν, αλλά και για όσα φοβήθηκες να τολμήσεις.

Για τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή σου και αποδείχθηκαν λίγοι, για άλλους που προσπέρασες ενώ άξιζαν πολλά.

Για όσα πίστεψες και προδόθηκες, για όσους σε πλήγωσαν, αλλά και για όσους πλήγωσες.

Για όσα ηθελημένα έκανες πως δεν έβλεπες, για όσο υπερτίμησες, για τον θυμό σου που κατέπνιξες ή που άφησες σε λάθος μονοπάτι να ξεχυθεί, για την αξιοπρέπεια σου που άφησες να ποδοπατηθεί ή για τα τείχη του εγωισμού σου που όρθωσες ψηλά, για την αγάπη σου που δεν εκτιμήθηκε από κάποιον, αλλά και για την ευκαιρία που δεν έδωσες ποτέ σε κάποιον να σε γνωρίσει.

Να τον παρηγορείς, να κλαις μαζί του και να τους συγχωρείς όλους και αυτούς που σε πόνεσαν και τον εαυτό σου που αφέθηκε απροστάτευτος. Να τους συγχωρείς όλους και προπαντός πάντα τον εαυτό σου.

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, να τον πηγαίνεις βόλτα, να του αγοράζεις όμορφα ρούχα, να του μιλάς όμορφα, να του αγοράζεις εμπνευσμένα βιβλία, να τον πηγαίνεις ταξίδια, να τον θρέφεις σωστά.

Και όταν τον αγαπήσεις πραγματικά θα μάθεις να απαιτείς κοντά του μόνο ανθρώπους που θα θρέφουν και την ψυχή του. Τίποτα λιγότερο από αυτό. Καλύτερος συνοδοιπόρος, φίλος, εραστής από τον ίδιο σου τον εαυτό ποτέ δεν θα υπάρξει …

…Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στον θάνατο… Ρίτσος




Φωτεινή Σταματοπούλου

Η απενοχοποίηση της ευγνωμοσύνης...!!!!

Ο ήλιος, μια βόλτα, ένα ζεστό μπάνιο, η μυρωδιά του καφέ, χουζούρεμα στο μπαλκόνι, όμορφα ρούχα. Μικρές καθημερινές πράξεις τις οποίες θεωρούμε δεδομένες και τις εκτιμάμε μόνο αν τις χάσουμε για λίγο, λόγω κάποιας απρόσμενης δυσκολίας (όπως ένα θέμα υγείας).

Κι όμως όταν η δυσκολία περνάει, γρήγορα παύουμε να δίνουμε σημασία σε τόσα όμορφα, προνομιούχα, σημαντικά «αυτονόητα». Μήπως είμαστε αχάριστοι; Μήπως ξεχνάμε όλα όσα ήδη έχουμε και γκρινιάζουμε διαρκώς για τις λεπτομέρειες και το κάτι παραπάνω; 

Ποιο είναι το αντίδοτο σε αυτή την άμετρη ενασχόληση με τα στραβά, που διαστρεβλώνει τον αληθινό ισολογισμό της ζωής μας;

Η μόνη που μπορεί να τα βάλει με την αχαριστία, είναι η ευγνωμοσύνη. Μια λέξη παρεξηγημένη : γλυκανάλατες προσεγγίσεις, ηθικές ερμηνείες, ωραιοποίηση καταστάσεων κάνουν πολλούς να βλέπουν με επιφύλαξη τη χρησιμότητά της.

Συνήθως βλέπουμε την ευγνωμοσύνη ως ένα συναισθηματικό βαρόμετρο που αξιολογεί πόσο μεγάλο, ανέλπιστο, σημαντικό, αφιλοκερδές είναι ένα δώρο. 

Τη συνδέουμε αυθαίρετα με την παθητική αποδοχή άδικων καταστάσεων. Τι θα συνέβαινε όμως αν τη χρησιμοποιούσαμε ενεργητικά ως συνειδητή πρωτοβουλία απέναντι στην αρνητικότητα; 

Να βρίσκαμε ας πούμε κάθε μέρα πέντε πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες;

Ας ξεκινήσουμε με ευγνωμοσύνη για το Διαδίκτυο, εκεί όπου βρίσκουμε δεκάδες έρευνες που αναδεικνύουν τα οφέλη της ευγνωμοσύνης. Μερικά είναι αυτονόητα. Οπως η αίσθηση ικανοποίησης και η χαρά αφού η εστίαση στα καλά μάς κρατά συντονισμένους με τα θετικά της ζωής.

Εστιάζοντας σε ό,τι πηγαίνει ήδη καλά, βελτιώνουμε την υγεία μας μειώνοντας το άγχος, αλλά και τις σχέσεις μας διαλύοντας την τοξικότητα των κατσούφηδων, αναδεικνύοντας τα προτερήματα και την καλή πλευρά των άλλων που βλέπουν πως εκτιμήθηκε ό,τι έκαναν για μας. Μια έρευνα προτείνει μάλιστα πως η ευγνωμοσύνη ενισχύει ακόμη και τις ικανότητες λήψης επαγγελματικών αποφάσεων και την υπομονή, διότι αυξάνει τον αυτοέλεγχο.

Οσο για τους καχύποπτους; Ευγνωμοσύνη δεν σημαίνει να παραβλέπουμε προβλήματα ή ότι δεν διεκδικούμε το καλύτερο. Αντίθετα, μας κάνει πιο ευέλικτους και ανθεκτικούς στις αναποδιές και μας εμψυχώνει για να αγωνιστούμε βρίσκοντας λύσεις, αντί να κατηγορούμε τη μοίρα ή τους άλλους.




Δέσποινα Δασενάκη - life coach

Βγάλτε τους αχάριστους ανθρώπους από τη ζωή σας...!!!!

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αχάριστου ανθρώπου; Τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε έναν τέτοιο άνθρωπο;

Για μία ακόμα φορά βοήθησες τον καλύτερο σου φίλο που σε είχε ανάγκη, έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες, παραμέρισες τις προσωπικές σου ασχολίες και σαν αντάλλαγμα πήρες δυσαρέσκεια και αδιαφορία. Και αναρωτιέσαι για ποιο λόγο είναι τόσο αχάριστος και δε σου είπε ούτε ένα απλό «ευχαριστώ»; 

Εάν το παραπάνω σενάριο σου ακούγεται οικείο, τότε έχεις να αντιμετωπίσεις έναν αχάριστο άνθρωπο. Δυστυχώς, στην καθημερινή μας ζωή ερχόμαστε σε επαφή με αρκετούς τέτοιους ανθρώπους. Ο Κλεόβουλος τονίζει πως «ο αχάριστος άνθρωπος μοιάζει με σπασμένο πιθάρι, στο οποίο ότι καλό και αν ρίξεις θα πέσει στο κενό».

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του αχάριστου ανθρώπου;
Ο αχάριστος άνθρωπος συνεχώς παραπονιέται για τη δουλειά του, το σπίτι του, την πόλη του, την οικονομική του κατάσταση και τη ζωή του. Πάντα θα βρει κάτι άσχημο και δυσάρεστο να εστιάσει την προσοχή του. 

Πιστεύει πως είναι άτυχος και όλα πάνε άσχημα στη ζωή του. Δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, ούτε ικανοποιημένος γιατί πάντα θα βρει κάτι που να μη του αρέσει ή να του λείπει. Θεωρεί τους γύρω του υπεύθυνους για τη δυστυχία του και πιστεύει πως είναι το θύμα μίας περίστασης όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά. 

Τα συναισθήματα που εκφράζει συνεχώς είναι αρνητικά. Κατά συνέπεια βιώνει χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή του, χαμηλή ποιότητα ζωής, αυξημένα ψυχοσωματικά προβλήματα (πονοκέφαλοι, έλκος, μυαλγίες, σπαστική κολίτιδα, οσφυαλγία) και μεγαλύτερη επιρρέπεια στις σωματικές παθήσεις.

Τι μπορείς να κάνεις λοιπόν εσύ για να αντιμετωπίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο;

Έκφρασε ανοιχτά τα συναισθήματά σου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να συζητήσεις με το άτομο αυτό τα συναισθήματά σου. Εξήγησέ του πώς νιώθεις όταν σε αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο. Ανάφερε συγκεκριμένα περιστατικά για να μπορέσει και αυτός να καταλάβει. Ορισμένοι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι αρκετές φορές είναι αγενείς ή αγνώμονες. Επίσης, πολλοί θεωρούν πως το «ευχαριστώ» είναι δεδομένο.

Εάν, λοιπόν, το άτομο καταλάβει ότι έκανε λάθος, θα σου ζητήσει συγγνώμη και θα προσπαθήσει να μην το ξανακάνει. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν και άτομα που δε θα παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, θα θυμώσουν και θα αντιδράσουν άσχημα. 

Στην περίπτωση αυτή το άτομο μπορεί να αντιμετωπίζει κάποια άλλα προβλήματα και να συμπεριφέρεται κατά αυτόν τον τρόπο. Εάν συμβεί αυτό, σταμάτησε την κουβέντα ευγενικά και μην τη συνεχίσεις.

Σταμάτα να είσαι τόσο γενναιόδωρος μαζί του. Εάν συνειδητοποιήσεις πως η κουβέντα μαζί του δεν έλυσε το πρόβλημα και συνεχίζει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, τότε πρέπει να σταματήσεις να είσαι τόσο γενναιόδωρος. 

Οι αχάριστοι άνθρωποι δε σταματούν ποτέ να ζητάνε και να απαιτούν. Όσα περισσότερα τους δίνεις, τόσα περισσότερα περιμένουν. Σταμάτα να δίνεις σε ανθρώπους που δεν το εκτιμούν. Άρχισε να λες «όχι» κάθε φορά που σου ζητάνε κάτι. Πολλές φορές όταν σταματήσουν να παίρνουν απομακρύνονται και χάνονται, ψάχνοντας το επόμενο διαθέσιμο άτομο που θα τους δώσει. 

Ο Καλλίμαχος τονίζει πως «δεν υπάρχει κανένας πιο βέβαιος εχθρός από τον αχάριστο που ευεργετήθηκε».

Απομακρύνσου και βοήθησε περισσότερο ανθρώπους που εκτιμούν την προσπάθειά σου. Σίγουρα αποτελεί τη δυσκολότερη επιλογή, ιδιαίτερα εάν τα άτομα αυτά είναι χρόνια στη ζωή σου, είναι όμως αναγκαία για την ψυχική σου ηρεμία και ισορροπία. 

Τα άτομα που είναι αχάριστα και συνεχώς ζητούν από σένα πρέπει να φύγουν από τη ζωή σου το συντομότερο δυνατό. Υπάρχουν γύρω σου τόσοι πολλοί άνθρωποι που σε κάνουν να χαμογελάς, να αισθάνεσαι όμορφα και εκτιμούν πραγματικά αυτό που τους δίνεις ακόμα και αν αυτό είναι μικρό. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να συνεχίζεις να αφιερώνεις το χρόνο σου σε άτομα που γκρινιάζουν και σε «εκμεταλλεύονται» συνεχώς;

Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος έχει να κάνει μία πολύ σημαντική επιλογή κατά τη διάρκεια της ζωής του: Αν θα ακολουθήσει το δρόμο της ευγνωμοσύνης για όλα αυτά που έχει ή το δρόμο της αχαριστίας για αυτά που δεν έχει. 

Είναι προσωπική του επιλογή αν θα είναι χαρούμενος ή δυστυχισμένος. Εάν, λοιπόν, ορισμένα άτομα στη δική σου τη ζωή έχουν επιλέξει το δεύτερο δρόμο, δεν είσαι υποχρεωμένος να μείνεις δίπλα τους.

Πλησίασε περισσότερο τους ανθρώπους που σε κάνουν να χαμογελάς και εκτιμούν αυτά που τους δίνεις. Να θυμάσαι τα λόγια του Earl Nightingale: «η στάση μας απέναντι στη ζωή καθορίζει και τον τρόπο που θα μας αντιμετωπίσει η ίδια η ζωή».




Την αξία σου την ορίζεις εσύ και κανείς άλλος...!!!!

Εκεί έξω κυκλοφορούν πολλά είδη ανθρώπων. Δυστυχώς, η πλειοψηφία τείνει να είναι άτομα που δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους, δεν έχουν ίχνος αυτογνωσίας, για ό,τι τους πηγαίνει στραβά φταίνε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι, και γενικά όλα για αυτούς είναι χαλαρά, ομαλά κι αλαζονικά. Και συνήθως η παραπάνω κατηγορία είναι τα άτομα που θα πληγώσουν, θα απογοητεύσουν και θα συγχύσουν περισσότερο.

Οι άνθρωποι που πληγώνονται πολλές φορές, λοιπόν, από τους παραπάνω, μπορεί να χαρακτηρίζονται κι από τις ακριβώς αντίθετες ιδεολογίες. Να έχουν πλήρης αυτογνωσία, να αναγνωρίζουν τα λάθη τους, να μην κατηγορούν τους άλλους σε όλες τις αναποδιές που θα τους τύχουν, και γενικότερα να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, όποτε κι όπου πρέπει.

Η δεύτερη αυτή κατηγορία ανθρώπων είναι που «κινδυνεύει» αν θες περισσότερο να φτάσει το άλλο άκρο. Τι εννοώ; Ότι μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν περισσότερο αυστηροί με τον εαυτό τους από όσο θα έπρεπε, φτάνοντας στο σημείο να πιστεύουν πως για όλα φταίνε οι ίδιοι, και μάλιστα η αυτογνωσία τους να ρίχνει τα επίπεδα της αυτοεκτίμησής τους στον πάτο.

Οι λόγοι που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο να μην εκτιμάει τον ίδιο του τον εαυτό είναι πολλοί, όπως και οι παράγοντες. Είναι άνθρωποι που έχουν βγει από μία πρόσφατη απογοήτευση, ερωτική και μη, ή ακόμα χειρότερα, έχουν βγει εδώ και καιρό από αυτήν, απλώς στο μυαλό τους ακόμα την έχουν ως πρόσφατη.

Έχουν αφήσει άλλους ανθρώπους, δεύτερους, να τους πείσουν πως ναι, για όλα φταίνε αυτοί, αξίζουν τα μέτρια, πρέπει να αλλάξουν, και πόσα ακόμα.

Όμως τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Το να υποτιμάς τον εαυτό σου είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορείς να κάνεις σε αυτή τη ζωή και δεν υπερβάλλω, γιατί μία τέτοια στάση μπορεί να σε επηρεάσει σε πάρα πολλά επίπεδα. 

Στα επαγγελματικά σου, δηλαδή, να μην κυνηγάς την επιτυχία, τη μεγάλη θέση, κάτι καλύτερο, αλλά πάντα το μέτριο, γιατί αυτό νομίζεις πως μπορείς να φτάσεις. 

Στα προσωπικά, θα τους έρθει κάποια στιγμή κάποιος που να αξίζει κι από τις απογοητεύσεις, τα κλάματα και τα ξενύχτια τους, θα είναι δύσπιστοι, κλειστοί, και θα την πληρώσουν άλλοι, που δε φταίνε.

Μάντεψε : Αξίζεις. Αξίζεις πολλά περισσότερα. Και στο κάτω-κάτω, την αξία μας την ορίζουμε εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος.

Λένε πως οι άλλοι όχι μόνο δε μας βλέπουν όπως εμείς οι ίδιοι βλέπουμε τον εαυτό μας, αλλά μάλιστα πως πολλές φορές - τις περισσότερες - μας βλέπουν καλύτερους. Και πίστεψέ με, αυτό έχει συμβεί σε όλους μας, από τα πιο μικρά σκηνικά, μέχρι τα πιο μεγάλα.

Πόσες φορές σου έκαναν ένα κοπλιμέντο κι αντί να απαντήσεις ένα «ευχαριστώ» και να χαμογελάσεις, άρχισες το γνωστότατο κήρυγμα του στιλ «Μην αμελείς το ραντεβού σου με τον οφθαλμίατρο»; 

Ή ακόμα και με τη σχέση σου, υπήρχαν μικροπράγματα επάνω σου, που είχαν να κάνουν με την εξωτερική σου εμφάνιση - κι όχι μόνο -, κι όσο δραματικά και μεγάλα ελαττώματά σου κι αν θεωρούσες πως είναι, ο σύντροφός σου δεν τα έβλεπε καν, ή ακόμα κι αν τα έβλεπε, δεν έδινε δεκάρα τσακιστή γιατί όπως και να είχε, γούσταρε εσένα και μόνο. Ακριβώς όπως ήσουν. Και πολλές φορές δεν μπορούσες να το καταλάβεις όλο αυτό.

Μην ξεχνάς άλλωστε ότι δε μας ενοχλούν όλους τα ίδια πράγματα, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις κι ιδεολογίες. 

Συνεπώς, κάτι που για σένα μπορεί να είναι τραγικό και να έχεις βαλθεί να το αλλάξεις, μπορεί για κάποιον άλλον να μην είναι καν ενοχλητικό, ή ακόμη, να του αρέσει και να τον γοητεύσεις αμέσως, από αυτό σου εδώ το χαρακτηριστικό, που είχες βαλθεί να το ξεφορτωθείς! Είτε επειδή δεν το έχουν οι γύρω σου, είτε επειδή κάποιος, κάπου, κάποτε, σου είπε να μην το έχεις.

Όλοι μας έχουμε ελαττώματα, κανείς δεν είναι αψεγάδιαστος και σε πληροφορώ όποιος προβάλλει ότι είναι, γούστο του και καπέλο του μεν, αλλά έχει αποδειχθεί με μαθηματική ακρίβεια ότι αυτός είναι που έχει τα μεγαλύτερα προβλήματα. Σκέψου το χρόνο που ξοδεύει και σπαταλάει για να αρέσει και να γοητεύσει τους άλλους - γνωστούς κι αγνώστους - ξεχνώντας να γοητεύσει τον ίδιο του τον εαυτό.

Τα ελαττώματά μας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που μπορούμε να αλλάξουμε, και σε αυτά που δεν μπορούμε. Είτε αφορούν το χαρακτήρα μας, είτε την εμφάνισή μας. Ό,τι μπορούμε να αλλάξουμε, καλό είναι να το κάνουμε το συντομότερο δυνατόν, κι όχι να περνάμε τις νύχτες μας ξενυχτώντας και σκεφτόμενοι «τι θα γινόταν αν τελικά έκανα αυτή την αλλαγή».

Επίσης, μην κάνεις ποτέ το λάθος να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους, καθώς η κίνηση αυτή μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική τόσο για την ψυχολογία σου, όσο και για την υγεία σου πολλές φορές. 

Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, μοναδικός, κι αυτό ήταν από τα πιο όμορφα στοιχεία που χαρακτήριζε εμάς τους ανθρώπους. Τώρα γιατί βαλθήκαμε να γίνουμε όλοι ίδιοι και να μοιάζουμε όλοι με όλους, ποτέ μου δε θα καταλάβω, αλήθεια.

Το τέλειο μην το κυνηγήσεις ποτέ, γιατί και στην πορεία να το κατακτήσεις θα χάσεις πολλά όμορφα πράγματα κι αληθινό δεν είναι. Κι αν δεν είμαστε αληθινοί σε αυτή τη ζωή, πού πάμε;

Κι όπως διάβασα και σε μία φωτογραφία στην αρχική μου μόλις τώρα, «Είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε». Φρόντισε λοιπόν να σκεφτείς καλά για το αν αξίζει πραγματικά να αλλάξεις.




Ειρήνης Μανουσαρίδου