Το δέντρο που εκπληρώνει τις ευχές...!!!!

Κάποτε ένας άνθρωπος ταξίδευε και μπήκε τυχαία, στον Παράδεισο... Σύμφωνα, με την ινδική αντίληψη του Παραδείσου, υπάρχουν δέντρα που εκπληρώνουν ευχές... Εσύ, το μόνο που κάνεις, είναι να καθίσεις κάτω από ένα τέτοιο δέντρο και να επιθυμήσεις κάτι, κι αυτό αμέσως γίνεται... Δεν μεσολαβεί κενό, ανάμεσα στην επιθυμία και την εκπλήρωση της.

Ο άνθρωπος κουρασμένος αποκοιμήθηκε, κάτω από το δέντρο των ευχών... Όταν ξύπνησε, ένιωσε πολύ πεινασμένος και είπε: «Πώς πεινάω! Αχ και να έβρισκα λίγο φαγητό!»

Αμέσως από το πουθενά, το φαγητό φάνηκε να πετάει στον αέρα. Πολύ νόστιμο φαγητό... Πεινούσε τόσο πολύ, που δεν έδωσε προσοχή από που ερχόταν το φαγητό. Όταν πεινάς δεν το φιλοσοφείς... Ένιωθε ικανοποιημένος.

Μια άλλη σκέψη γεννήθηκε μέσα του... «Ας είχα κάτι να πιω…» Αμέσως εμφανίστηκε ένα θαυμάσιο κρασί. Πίνοντας ήρεμα το κρασί, στη σκιά του δέντρου, άρχισε να αναρωτιέται.

«Μα τι γίνεται; Τι συμβαίνει; Ονειρεύομαι ή μήπως υπάρχουν φαντάσματα γύρω μου και παίζουν παιχνίδια;»

Και τότε εμφανίστηκαν τα φαντάσματα... Και ήταν άγρια, τρομερά...

Άρχισε να τρέμει και του γεννήθηκε η σκέψη: «Τώρα θα με σκοτώσουν»... Και τον σκότωσαν.

- ΕΠΙΛΟΓΟΣ -

Το δέντρο που πραγματοποιεί τις ευχές, είναι ο νους... Ότι και να σκεφτείς, αργά ή γρήγορα εκπληρώνεται... Πολλές φορές μεσολαβεί, μεγάλο χρονικό διάστημα, στην επιθυμία και την πραγματοποίησή της, που την έχεις ξεχάσει εντελώς...

Έτσι, δεν μπορείς να το συνδέσεις, με την Πηγή.

Αν παρατηρήσεις βαθιά, θα ανακαλύψεις πως όλες οι σκέψεις σου, δημιουργούν εσένα και τη ζωή σου... Αυτές δημιουργούν την Κόλαση και το Παράδεισό σου...

Κανείς Δεν Σε Βασανίζει, Εκτός Από Τον Εαυτό Σου...

Μόλις το κατανοήσεις αυτό, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν... Τότε, μπορείς να τα αντιστρέψεις… Μπορείς να Κάνεις την Κόλαση… Παράδεισο.

(Από το αρχείο μου)

Georgia Georgina

Γήινη Ύπαρξη - Εξέλιξη Γνώσης

Ανάκτηση Δύναμης - Πάρτε πίσω την Eνέργεια σας + Vıdeo...!!!!

Εμείς οι ίδιοι δίνουμε την δύναμη μας στους άλλους συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουμε, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι πολλές από τις σχέσεις μας - οικογενειακές, συντροφικές, φιλικές και άλλες - είναι τελικά σχέσεις εξάρτησης, με αποτέλεσμα να τους παραχωρούμε μέρος της ενέργειας μας.

Έτσι όμως κι εμείς αποδυναμωνόμαστε και οι άλλοι μαθαίνουν να τρέφονται με ξένη - δηλαδή με την δική μας- ενέργεια. Κάθε φορά που αποζητάμε την αποδοχή, την έγκριση, την επιβράβευση από τους άλλους, κάθε φορά που σκεφτόμαστε επίμονα κάποιον, αρνητικά, του δίνουμε την δύναμη μας.

Ακόμα και όταν νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε θετικά για κάποιον, αν αυτό είναι στα πλαίσια της προσκόλλησης και πάλι του δίνουμε την δύναμη μας. Δεν μας την παίρνουν... εμείς τους την δίνουμε και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να την πάρουμε πίσω!

https://youtu.be/pDRcdj7CrPo

Liana Theodoros Telioni

Λιάνα Τελειώνη, 

συγγραφέας, εισηγήτρια εναλλακτικών μεθόδων αυτοβελτίωσης, σύμβουλος βιοσυντονισμού. lianatelion@yahoo.gr www.urantiacenter.gr

Πώς αντιμετωπίζει την ανασφάλεια το κάθε ζώδιο…!!!!

Επειδή ο κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετικούς τρόπους να διαχειρίζεται τις ανασφάλειές του. Και τα άστρα έχουν κάτι να πουν για αυτό...

Και ποιος δεν έχει ανασφάλειες; Όλοι μας πολεμάμε τους δαίμονές μας, από χαμηλή αυτοπεποίθηση, μέχρι θέματα εμπιστοσύνης. Τόσα διαφορετικά προβλήματα, και τόσοι πολλοί τρόποι για να τα διαχειριστούμε - ή να τα αποφύγουμε.

Ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς αντιδρούν τα ζώδια όταν τους πνίγει η ανασφάλεια...

Κριός

Κρύβει τις ανασφάλειές του πίσω από μια μάσκα αυτοπεποίθησης. Και είναι μια μάσκα που προσπαθεί να μην βγάλει ποτέ.

Ταύρος

Το κλισέ που λέει ότι βάζουμε φίλτρα στο Ίνσταγκραμ για να νιώσουμε πιο όμορφοι, ο Ταύρος το εννοεί. Όποτε νιώθει χάλια, πουλάει προς τα έξω τα πιο γκλαμ εικόνα.

Δίδυμοι

Αυτό το ζώδιο δεν αντιμετωπίζει τις ανασφάλειές του. Τις αγνοεί. Ασχολείται με άλλα πράγματα και προσπαθεί να τις ξεχάσει - με διάφορους βαθμούς επιτυχίας.

Καρκίνος

Όταν τον πιάσουν οι ανασφάλειές του, δεν το 'χει σε τίποτα να βάλει τα κλάματα και να ξεσπάσει επιτόπου. Αρκεί να μην τον βλέπουν.

Λέων

Αυτό το ζώδιο δεν μπορεί να μην σκέφτεται τις ανασφάλειές του. Από το να σβήνει παλιές φωτογραφίες που μισεί, μέχρι να κριτικάρει τον εαυτό του κάθε νύχτα... έχει εμμονή.

Παρθένος

Βάζει το χιούμορ του μπροστά για να καλύψει τις ανασφάλειές του. Στην πραγματικότητα, λέει κακίες για τον εαυτό του πριν προλάβει να τις πει κάποιος άλλος.

Ζυγός

Οι Ζυγοί αργούν, αλλά καταλαβαίνουν το νόημα: Αρχίζουν από ένα σημείο να εστιάζουν στις δυνάμεις τους, και να νικούν την ανασφάλεια.

Σκορπιός

Φτιάχνουν ένα καβούκι απροσπέλαστο, κλειδώνονται εκεί μέσα με τις ανασφάλειές τους και δεν πρόκειται να αφήσουν κανέναν άνθρωπο να μπει.

Τοξότης

Τις αναμασά, δυστυχώς. Μπορεί αυτό το ζώδιο να είναι η χαρά της ζωής, αλλά πολλές φορές στο μυαλό του γίνεται ένα χάος από φωνές που λένε πολύ αγενή πράγματα για εκείνον.

Αιγόκερως

Προσπαθούν να πετάξουν από πάνω τους τις ανασφάλειες υιοθετώντας διαφορετικά στυλ και συμπεριφορές. Πάει τόσο καλά όσο μπορείς να φανταστείς.

Υδροχόος

Έχει δημιουργήσει συμβιωτική σχέση με τις ανασφάλειές του, επειδή του προσφέρουν άφθονο υλικό για σκέψη, αλλιώς θα βαριόταν. Υδροχόος είναι, περίμενες κάτι φυσιολογικό;

Ιχθείς

Αυτό το ζώδιο αναγνωρίζει τις ανασφάλειές του. Και γκρινιάζει για αυτές. Και μετά θα ψαρέψει και κάνα κομπλιμέντο, επειδή είναι ωραία τα κομπλιμέντα.

https://www.in2life.gr

Υπάρχουν 5 είδη σχέσης, ποιο είναι το δικό σας;

Υπάρχουν πέντε είδη σχέσεων, που βασίζονται στην δυναμική που έχουν μεταξύ τους τα δύο άτομα. Εσύ σε τι είδους σχέση ανήκεις;

Προσπαθούμε συνέχεια να ορίσουμε την σχέση μας με τον σύντροφό μας, να κάνουμε τα πράγματα να δουλέψουν καλύτερα, να καταλαβαίνουμε τα μοτίβα συμπεριφοράς μας και τα δικά του και να βγάλουμε μια άκρη. Και, προφανώς, δεν είναι πάντα εύκολο. Κανείς δεν είπε πως οι σχέσεις δεν έχουν δουλειά.

Αυτό που μπορεί να γίνει, όμως, είναι να τις ομαδοποιήσουμε. Σύμφωνα με τις ισορροπίες που έχουν μεταξύ τους οι δύο σύντροφοι, προκύπτουν πέντε τύποι σχέσεων, ο καθένας με τα προτερήματα αλλά και τα προβλήματά του. Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί.

1. Ανταγωνιστικός και control freak

Εδώ έχουμε έναν συνδυασμό ανθρώπων που ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον για το ποιος έχει τα σκήπτρα. Ποιος θα έχει τον τελευταίο λόγο σε μία κουβέντα, και ειδικά σε έναν καυγά. Και οι δύο πιστεύουν πως η άποψή τους είναι πιο σημαντική και πως κάνουν το καλό για την σχέση τους, αλλά καταλήγουν να έχουν πολλές εντάσεις. 

Στα καλά νέα, κανείς δεν θα σας πει βαρετούς ανθρώπους, και οι εντάσεις βοηθούν την σεξουαλική ζωή. Στα κακά νέα, αυτές οι σχέσεις έχουν μεγάλη πιθανότητα να τελειώσουν πρόωρα, εκτός κι αν οι σύντροφοι καταφέρουν με ειρηνικό τρόπο να "χωρίσουν" τα πράγματα στα οποία θα παραδέχονται ο ένας τον άλλο, ένα μερίδιο του ελέγχου.

2. Ενεργητικός και παθητικός

Ο ένας παίρνει αποφάσεις και ο άλλος λέει "Οκέι". Δεν είναι συχνό φαινόμενο οι διαφωνίες, και τις καλές στιγμές, τα πράγματα φαίνονται όντως (και μπορούν να είναι) πολύ καλά. Αυτή η τόσο έντονη διαφορά όμως στις προσωπικότητες μπορεί να φέρει αισθήματα περιφρόνησης που να οδηγήσουν σε χωρισμό ή απιστία. 

Πολλές φορές το άτομο που παίρνει τις αποφάσεις μπορεί να νιώσει πως ο σύντροφός του τον εκμεταλλεύεται, ή το παθητικό άτομο να αισθάνεται μειονεκτικά.

3. Επιθετικός και συμπονετικός

Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν, επειδή δεν έχουμε να κάνουμε με τον ένα σύντροφο να θέλει κάθε βράδυ πίτσα και να μην ακούει όχι. Εδώ μιλάμε για περιπτώσεις στις οποίες η συμπεριφορά γίνεται καταπιεστική, μέχρι και κακοποιητική. Το άτομο που πρέπει να διαχειρίζεται τα ξεσπάσματα του επιθετικού συντρόφου νιώθει συνεχώς πως πρέπει να προσέχει τα λόγια του και δεν αισθάνεται άνετα να επικοινωνήσει, μεγαλώνοντας το χάσμα. 

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν σε τέτοιες σχέσεις υπάρχουν καλές στιγμές, οι οποίες δημιουργούν συνήθως θετικές σκέψεις στο θύμα, τύπου "Ναι, μαλώνουμε, αλλά αλήθεια με αγαπάει πολύ". Αυτή δεν είναι μια σχέση στην οποία πρέπει να μείνεις, εκτός κι αν το άλλο άτομο σου αποδείξει έμπρακτα ότι έχει αλλάξει.

4. Ζωές παράλληλες

Τίποτα δεν πάει στραβά, αλλά δεν λες ότι γίνεται και κάτι εδώ. Δύο άνθρωποι που σίγουρα τρέφουν μεγάλη συμπάθεια ο ένας για τον άλλο - ειδικά αν το δεις συγκριτικά με τους υπόλοιπους ανθρώπους - αλλά δεν αλληλεπιδρούν και τόσο. Δεν έχουν πολλά κοινά, ίσως το σεξ να είναι αυτό που κρατά την σχέση ζωντανή. 

Δεν λέμε ότι μια σχέση τέτοια δεν μπορεί να δουλέψει, αλλά θα χρειαστεί λίγη περισσότερη θερμότητα. Επειδή η ψύχρα σκοτώνει όλα τα συναισθήματα, και τα σκοτώνει βίαια και αργά.

5. Αμοιβαία αποδοχή

Αυτό ακούγεται τέλειο. Και, ιδανικά, είναι. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μια τέτοια σχέση μπορεί να είναι τοξική, ειδικά σε προχωρημένες ηλικίες και σε περιπτώσεις παντρεμένων ζευγαριών που ίσως έπρεπε να έχουν χωρίσει εδώ και μερικά χρόνια. Επειδή αμοιβαία αποδοχή είναι το να λες "Σ' αγαπάω ακριβώς για αυτό που είσαι", όπως και το "Σ' έχω συνηθίσει, και πού θα βρω καλύτερα;"

https://www.in2life.gr

Ό Θεός μας αγαπά πραγματικά - Μια συγκινητική ιστορία…!!!!

Κάπου σέ ένα χωριό, ένα αγοράκι έβαλε ζεστά ρούχα καί είπε στόν πατέρα του:

- Μπαμπά, είμαι έτοιμος.

Ό πατέρας του, ό παπάς είπε: ′′ Είσαι έτοιμος γιέ μου?"

- Μπαμπά, ήρθε ή ώρα νά βγούμε έξω να μιλήσουμε στόν κόσμο γιατί τό λόγο Τού Θεου.

Ό Παπάς απάντησε: ′′ Γιε μου, έξω έχει πολύ κρύο καί βρέχει."!

Τό παιδί κοίταξε έκπληκτο τόν πατέρα του καί είπε: ′′ Μά μπαμπά, οί άνθρωποι πρέπει νά μάθουν γιά Τόν Θεό ακόμα καί τίς βροχερές καί κρύες μέρες ".

Ό μπαμπάς απάντησε:

′′ Γιέ μου, δέν θά βγώ αυτή τή φορά ". Έχει πολύ κρύο.

Σέ απελπισία, τό παιδί είπε, ′′ Μπαμπά, μπορώ νά πάω μόνος μου; Σέ παρακαλώ, πολυ"

Ό πατέρας του περίμενε λίγο καί μετά είπε:

′′ Γιέ μου, μπορείς νά φύγεις.

Ορίστε τά βιβλία καί νά προσέχεις στό δρόμο.

- Σέ ευχαριστώ μπαμπά!

Καί τότε βγήκε ό μικρός στή βροχή μόνος.

Τό παιδί περπάτησε σέ όλους τούς δρόμους τού χωριού, μοιράζοντας τά βιβλία στούς ανθρώπους πού συνάντησε.

Μετά από 2 ώρες περπάτημα στή βροχή καί τό κρύο μέ τό τελευταίο βιβλίο στό χέρι σταμάτησε σέ μιά γωνία γιά νά δεί ποιός άλλος υπήρχε εκεί νά δώσει τό τελευταίο.

Αλλά οι δρόμοι ήταν εντελώς έρημοι.

Μετά γύρισε στό πρώτο σπίτι πού είδε, πήγε στήν εξώπορτα, χτύπησε αρκετές φορές καί περίμενε, αλλά...

Αφού δέν απαντούσε κανείς, γύρισε νά φύγει, αλλά κάτι τόν σταμάτησε. Τό αγόρι γύρισε πρός τήν πόρτα καί άρχισε νά χτυπά δυνατά τήν πόρτα. Συνέχισε νά περιμένει.

Επιτέλους άνοιξε ή πόρτα ελαφρώς.

Βγήκε μιά κυρία μέ ένα πολύ θλιμμένο βλέμμα καί ρώτησε:

′′ Τί μπορώ νά κάνω γιά σένα, γιέ μου;

Μέ φωτεινά μάτια καί ένα όμορφο χαμόγελο, το παιδί είπε:

′′ Κυρία, λυπάμαι άν σάς στεναχωρώ, αλλά θέλω μόνο να σάς πώ ότι Ό Θεός σάς αγαπά πραγματικά καί ήρθα νά σάς δώσω τό τελευταίο μου βιβλιο πού μιλάει γιά Τόν Θεό καί τήν μεγάλη αγάπη Του.

Τό αγόρι μετά τής έδωσε τό βιβλίο.

Ή κυρία είπε, ′′ Ευχαριστώ γιέ μου, Ό Θεός νά σέ ευλογεί!"

Τό επόμενο πρωί τού Σαββάτου, ό παππάς ήταν στήν εκκλησία καί όταν ξεκίνησε ή λειτουργία, ρώτησε:

′′ Έχει κανείς μιά μαρτυρία ή κάτι πού θέλει νά μοιραστεί?"

Από τήν τελευταία πίσω σειρά τής εκκλησίας, μία ηλικιωμένη κυρία στάθηκε στά πόδια της. Όταν άρχισε νά μιλάει, εμφανίστηκε στά μάτια της ένα λαμπερό βλέμμα:

′′ Κανείς σέ αυτή τήν εκκλησία δέν μέ γνωρίζει.

Δέν έχω έρθει ποτέ εδώ καί ούτε είμαι Χριστιανή.

Ό σύζυγός μου πέθανε πρίν λίγο καιρό αφήνοντας με εντελώς μόνη σέ αυτόν τόν κόσμο.

Τό περασμένο Σάββατο ήταν μία ιδιαίτερα κρύα καί βροχερή μέρα έξω... καί μέσα στήν καρδιά μου δέν είχα καμία ελπίδα καί δέν ήθελα νά ζήσω.

Άρπαξα μιά σκάλα καί ένα σχοινί καί ανέβηκα στό ταβάνι τού σπιτιού μου.

Έδεσα τό ένα άκρο τού σχοινιού στά δοκάρια στήν οροφή, μετά σκαρφάλωσα στήν καρέκλα καί έβαλα τήν άλλη άκρη τού σχοινιού στό λαιμό μου.

Μετά έκατσα στήν καρέκλα,.... ήμουν τόσο μόνη καί στεναχωρημένη πού ήθελα νά πηδηξω από τήν καρέκλα καί νά κρεμαστώ... όταν ξαφνικά άκουσα τήν πόρτα νά χτυπάει.

Έτσι σκέφτηκα:

′′ Θα περιμένω λίγο καί όποιος κι άν είναι θά φύγει."

Περίμενα, περίμενα, αλλά ή πόρτα χτυπούσε όλο καί πιό δυνατά κάθε φορά. Έγινε τόσο δυνατό πού δέν μπορούσα νά τό αγνοήσω.

Οπότε αναρωτιόμουν ποιός θά μπορούσε νά είναι;

Κανείς δέν έρχεται στήν πόρτα μου νά μέ επισκεφθεί!

Άφησα τό σχοινί από τό λαιμό μου καί πήγα στήν πόρτα ενώ χτυπούσε.

Όταν άνοιξα τήν πόρτα, δέν πίστευα αυτό πού έβλεπαν τά μάτια μου, έξω από τήν πόρτα μου ήταν τό πιό λαμπερό καί αγγελικό παιδί πού είχα δεί ποτέ.

Τό χαμόγελό του δέν μπορώ νά τό περιγράψω ποτέ!

Τά λόγια πού βγήκαν από τό στόμα του έκαναν τήν καρδιά μου νά ξαναζωντανέψει... μετά άκουσα μιά ευγενική φωνή.

′′ Κυρία, θέλω μόνο νσ σάς πώ ότι Ό Θεός σάς αγαπά πραγματικά ".

Όταν ό ′′ άγγελος ′′ εξαφανίστηκε ανάμεσα στό κρύο καί τή βροχή, έκλεισα τήν πόρτα μου καί διάβασα κάθε λέξη τού βιβλίου.

Μετά πήγα στό ταβάνι γιά νά βγάλω τό σχοινί.

Δέν τά χρειαζόμουν πιά. Όπως μπορείτε νά δείτε. Είμαι τώρα μιά ευτυχισμένη κόρη Τού Θεού.

Είδα τό μικρό αγοράκι πού κατευθύνθηκε σέ αυτήν εκκλησία καί ήρθα νά ευχαριστήσω αυτόν τόν άγγελο πού ήρθε στήν ώρα του, γιά νά σώσει τή ζωή μου καί νά τήν αντικαταστήσει μέ τήν αιωνιότητα καί τόν λόγο Τού Θεού.

Όλοι έκλαψαν στήν εκκλησία.

Ό παππάς κατέβηκε καί πήγε στήν πρώτη σειρά όπου καθόταν ό άγγελος. Πήρε τόν γιό του στά χέρια του καί έκλαιγε ασταμάτητα!

Πείτε ′′ Αμήν ′′ καί κοινοποιήστε άν πιστεύετε στά θαύματα Τού Παντοδύναμου Θεού.

Μέγας εί Κύριε, καί θαυμαστά τά έργα Σου, καί ουδείς λόγος εξαρκέσει πρός ύμνον τών θαυμασίων Σου. Άγιος Προφύριος....

Paraskevi Mpasdani

Έτσι γίνεται το θαύμα

https://koimtheotpar.blogspot.com

Για ποια πράγματα πρέπει να σταματήσετε να αισθάνεστε ενοχή…!!!!

Μήπως αισθάνεστε ενοχή συχνά; Ποια ήταν η τελευταία φορά που αισθανθήκατε ενοχή για κάτι; Το να πούμε τη λάθος λέξη, το να ξεχάσουμε κάποιον ή να μην του φερθούμε σωστά είναι αναμφίβολα πράγματα που όλοι έχουμε κάνει.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ενοχή συνδέεται με την ηθική μας συνείδηση. Πρόκειται για δείκτη της προσωπικότητάς μας και αντανάκλαση των αξιών καθώς και της εκπαίδευσής μας.

Το να αισθανόμαστε ενοχή και το να μετανιώνουμε για κάτι πότε-πότε μας βοηθάει να βελτιωθούμε. Είναι σωστό και απαραίτητο.

Ωστόσο, η ψυχολογική και συναισθηματική ευημερία εξαρτάται από την ισορροπία. Η υπερβολή δεν είναι καλή.

Η συσσώρευση ενοχής που μας περιορίζει και αμφισβητεί την προσωπική ελευθερία μας δεν είναι πλέον υγιής ή σωστή. Μάλιστα, είμαστε σίγουροι ότι σήμερα κουβαλάτε πολλά βάρη στην καρδιά σας τα οποία συνδέονται με την ενοχή.

Στο σημερινό άρθρο θέλουμε να λάβουμε υπόψη αυτές τις πτυχές. Θα πρέπει να σκεφτείτε πάνω σε αυτές για να συνειδητοποιήσετε ότι, πράγματι, πολλές από τις καθημερινές σας ενέργειες συνδέονται με το αίσθημα της ενοχής.

Λόγοι για τους οποίους μπορεί να αρχίσετε να αισθάνεστε ενοχή

1. Λέτε “όχι” όταν το εννοείτε

Η κυριαρχικότητα είναι ουσιαστική για την αυτοεκτίμησή μας. Το να λέμε “όχι” όταν το εννοούμε είναι μια πράξη προσωπικού θάρρους το οποίο θα πρέπει όλοι να επιδεικνύουμε.

· Το να αρνείστε να κάνετε κάτι σημαίνει ότι υψώνετε τείχη προστασίας του εαυτού σας. Επιπλέον η πράξη αυτή δίνει στους άλλους ένα είδος σχεσιακής πληροφορίας, που τους βοηθάει να καταλάβουν που βρίσκονται τα όρια της σχέσης.

Είναι απαραίτητο να σταματήσουμε να αισθανόμαστε ενοχή λέγοντας “όχι” όταν είναι απαραίτητο.

2. Κάνετε αυτό που θέλετε όταν το έχετε ανάγκη

Ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Κατανοούμε ότι κανένας από μας δεν έχει την πλήρη και απόλυτη ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει.

· Ωστόσο μέσα σε αυτόν τον “περιορισμό” περιλαμβάνεται η διαπραγμάτευση με τον εαυτό.

· Αξίζω ένα ελεύθερο απόγευμα για τον εαυτό μου. Αξίζω αυτό το μικρό δώρο. Αξίζω να φροντίζω τον εαυτό μου, να καλομαθαίνω τον εαυτό μου και να βάζω τον εαυτό μου σε προτεραιότητα…

· Μη διστάσετε να το εφαρμόσετε αυτό όποτε ο νους σας το έχει ανάγκη. Βάλτε στην άκρη τις κρίσεις συνείδησης που μπορεί να αντιμετωπίζετε και επιτρέψτε στον εαυτό σας να έχει αυτό που χρειάζεται χωρίς ενοχή.

3. Εκφράζετε ελεύθερα τη γνώμη σας

Έχετε τη δική σας φωνή και ορισμένες αξίες και συναισθήματα. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να αισθάνεστε ενοχή που εκφράζετε τη γνώμη σας όταν προκύπτει η ευκαιρία;

· Αυτό συμβαίνει από φόβο μήπως μιλώντας πληγώσουμε τους άλλους ανθρώπους και παρουσιάσουμε μια εικόνα του εαυτού μας που οι άλλοι δεν περιμένουν. Επιπλέον φοβόμαστε μήπως απογοητεύσουμε τους άλλους λέγοντας την αλήθεια.

· Δεν πρέπει να πέσουμε σε αυτήν την καταστροφική άβυσσο στην οποία επικρατεί η ενοχή. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται πάντα, όμως χωρίς να κάνει κακό λόγω επιθετικότητας.

· Η αλήθεια που μας βοηθάει να καταλάβουμε και να θέσουμε προσωπικά όρια είναι απαραίτητη.

Κάντε το! Πείτε δυνατά αυτό που σκέφτεστε, αυτό που αισθάνεστε και αυτό που σας φαίνεται σωστό. Η σιωπή, η αποδοχή των πάντων και η απόκρυψη των πραγμάτων είναι μια ανώριμη πράξη που μας καταστρέφει σιγά-σιγά.

4. Απομακρυνθείτε από κάποιον που δεν σας κάνει να αισθάνεστε καλά

Αυτή είναι χωρίς αμφιβολία μία από τις πιο προβληματικές πηγές ενοχής στην καθημερινή μας ζωή: οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις κακής ποιότητας.

· Αν και ο όρος “τοξικοί άνθρωποι” χρησιμοποιείται πολύ συχνά, στην πραγματικότητα δεν είναι απαραίτητο κάποιος φίλος ή συγγενής να είναι τοξικός για να μας είναι δυσάρεστος.

· Υπάρχουν άνθρωποι που απλώς δεν μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά και με τους οποίους δεν τα πάμε καλά. Δεν είναι “κακοί άνθρωποι”: απλώς έχουν προσωπικότητες που είναι ασύμβατες με τη δική μας.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν είστε υποχρεωμένοι να τα πηγαίνετε καλά με όλους. Μην αισθάνεστε ενοχή επειδή επιλέγετε να αποστασιοποιηθείτε από αυτούς τους ανθρώπους αντί να είστε ψεύτικα ευγενικοί μαζί τους.

5. Μην αισθάνεστε άσχημα που δεν ανταποκρίνεστε στις προσδοκίες σας

Δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός από τον ίδιο τον νου. Μερικές φορές έχουμε τόσο υψηλές προσδοκίες για το τι πρέπει να επιτύχουμε που το μόνο που καταφέρνουμε είναι να υποφέρουμε.

· Όλοι έχουμε περάσει στιγμές στις οποίες αισθανόμαστε ενοχή επειδή δεν δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στους άλλους.

· Αισθανόμαστε ενοχή επειδή δεν βρίσκουμε τη δουλειά των ονείρων μας ή ενοχή επειδή δεν χάνουμε τα κιλά που θέλουμε. Είμαστε σκλάβοι μιας δυστυχίας που έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι.

· Πρέπει να κόψουμε αυτά τα παράλογα δεσμά και να απελευθερωθούμε από αυτήν τη φυλακή. Μην έχετε για τον εαυτό σας υπερβολικά υψηλές προσδοκίες. Αγωνιστείτε για όσα επιθυμείτε, όμως πρώτα απ’όλα να είστε ταπεινοί και να σέβεστε τον εαυτό σας.

Κλείνοντας θα λέγαμε ότι η ενοχή μπορεί μερικές φορές να είναι απαραίτητη. Αυτό επειδή μας βοηθάει να διαμορφώσουμε την ηθική μας συνείδηση και να βελτιωθούμε με πολλούς τρόπους.

Ωστόσο, όταν παθαίνουμε εμμονή με ορισμένες πτυχές όπως αυτές που περιγράψαμε παραπάνω, γινόμαστε δυστυχισμένοι και ίσως ακόμα και καταθλιπτικοί.

Μην επιτρέπετε να συμβαίνει αυτό. Αναλάβετε την ευθύνη, όμως εξελιχθείτε λαμβάνοντας σωστές αποφάσεις που σας επιτρέπουν να είστε ελεύθεροι και ευτυχισμένοι. Εσείς γιατί αισθάνεστε ενοχή;

meygeia.gr

https://www.awakengr.com

Πως να εξελιχθείτε μέσα στην τρίτη Διάσταση. Διδασκαλίες από τους Πλειάδειους…!!!!

Η πρόθεση, η αναπνοή, η χρήση της στήλης φωτός, ο στροβιλισμός, το νερό, η γείωση!

Από τη δική μας οπτική γωνία, όλοι σας κατέχετε γνώση και το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να ενεργοποιήσετε τη μνήμη που έχει αποθηκευτεί μέσα στην ύπαρξή σας.

Έχουμε προσέξει ότι μερικοί από σας, από τη θέση που εσείς βιώνετε τα πράγματα, βρίσκετε εκεί έξω βογκώντας και γκρινιάζοντας, λέγοντας : «Χρειαζόμαστε βοήθεια και υποστήριξη πού και πού». Οπότε λοιπόν, ας σας προτείνουμε μια οδό που μπορείτε σίγουρα να την περπατήσετε, μια συνταγή που είναι οπωσδήποτε αποτελεσματική.

Η συνταγή είναι εξαιρετικά απλή. Θα πρέπει κάθε στιγμή και κάθε μέρα να ορίζετε, με συνέπεια και καθαρότητα, αυτό που επιθυμείτε να βιώσετε. Πιθανώς, αυτό που θέλετε να ανήκει στην κατηγορία του απίθανου σχετικά με τα όρια κάποιου άλλου ή με τους περιορισμούς που έχει κάποιος άλλος. Με την αίσθηση ότι αξίζετε, και με χάρη, ανακαλύψτε μέσα σας αυτά που θα σας φέρουν την ευτυχία.

Τι σας κάνει να νιώθετε ανάλαφροι, συνδεδεμένοι και ζωντανοί; Τι είναι αυτό που επιθυμείτε και το οποίο θα φέρει την ειρήνη στον πλανήτη, καθώς εσείς κατέχετε τη δική σας ύπαρξη;

Όποια και αν είναι αυτά τα πράγματα, αρχίστε να τα αποζητάτε. Καλέστε τα κοντά σας λέγοντας:

«Πρόθεσή μου είναι να βιώσω έναν αρμονικό τρόπο ζωής. Πρόθεσή μου είναι να βιώνω την υγεία και την ενέργεια, που με οδηγούν σε δημιουργικές περιπέτειες. Πρόθεσή μου είναι να έχω άφθονη χορήγηση των απαραίτητων, η στέγη και η τροφή και όλα αυτά που έχω ανάγκη για να βιώσω τη ζωή, να μου δοθούν σε μεγάλη αφθονία κι εγώ να μεταφέρω και να μοιράζομαι αυτή τη μεγάλη αφθονία με άλλους».

Δεν έχετε εκπαιδευτεί να κάνετε τέτοιες σκέψεις.

Δυο τρεις φορές την ημέρα, αφιερώστε ένα μικρό μέρος του χρόνου σας στο ξεκαθάρισμα αυτών που θέλετε. Ανοίξτε καθημερινά τα ενεργειακά κέντρα μέσα και πάνω από το σώμα σας, καλώντας μέσα σας τη συχνότητα του φωτός. Εμείς αυτό το αποκαλούμε στήλη φωτός.

Οραματιστείτε μια δέσμη φωτός να εισέρχεται στα δώδεκα κέντρα των τσάκρα σας, επτά μέσα στο σώμα σας και πέντε έξω από αυτό. Αυτά τα τσάκρα είναι κέντρα πληροφοριών ή δίνες που, εφόσον ενεργοποιηθούν, αρχίζουν να στροβιλίζονται.

Όταν στροβιλίζονται δημιουργούν μια κίνηση μέσα στο σώμα σας η οποία ενεργοποιεί τους φωτο-κωδικοποιημένους κλώνους έτσι ώστε να συνεργαστούν μεταξύ τους, να ανασυγκροτηθούν και να σχηματίσουν τις δώδεκα εξελισσόμενες σπείρες μέσα στο σώμα.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό, για όποιον θέλει να βρίσκεται σε πλήρη ισορροπία με το φυσικό του σώμα, να κάνει τακτικά κάποιο πρόγραμμα βαθιών αναπνοών. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα όπου η αναπνοή είναι πολύ σημαντική και όπου εξασκείται η οξυγόνωση, ώστε να εισέρχεται οξυγόνο μέσα στο σώμα.

Μια άλλη δραστηριότητα που έχουμε να προτείνουμε σε εκείνους ανάμεσα σας που επιθυμούν να μπουν σε μια τεράστια επιτάχυνσή της, είναι ο στροβιλισμός. Κινηθείτε από αριστερά προς τα δεξιά, στροβιλιζόμενοι γύρω γύρω και εστιάζοντας την όρασή σας στον αντίχειρά σας, μετρώντας τριάντα τρεις φορές, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα.

Μπορείτε να φτάσετε σιγά σιγά στις τριάντα τρεις στροφές. Αν μπορέσετε να φτάσετε στις τριάντα τρεις στροφές, τρεις φορές την ημέρα, ώστε να στροβιλίζεστε ενενήντα εννέα φορές, ε λοιπόν, τότε θα δούμε για πόσο ακόμη θα παραμείνετε πάνω στον πλανήτη – ή τουλάχιστον σε αυτή τη διάσταση.

Όταν ολοκληρώσετε τους στροβιλισμούς, όσες φορές και αν στροβιλιστείτε, ενώστε τις παλάμες των χεριών σας στο ύψος του στήθους.

Πιέστε τις μαζί, κρατώντας τα μάτια σας ανοιχτά, και ισορροπήστε τον εαυτό σας με τα πόδια σας ανοιχτά όσο και οι ώμοι σας ώστε να νιώθετε και καλά γειωμένοι αλλά και τον στροβιλισμό ταυτόχρονα. 

Αυτό επιταχύνει τρομερά τον στροβιλισμό των συστημάτων των τσάκρα μέσα στο σώμα σας, που με τη σειρά του επιταχύνει τρομερά την ταχύτητα με την οποία ερμηνεύετε και δέχεστε δεδομένα.

Λοιπόν, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε είναι η πρόθεση, ή αναπνοή, η χρήση της στήλης φωτός και ο στροβιλισμός. Σε αυτά θα προσθέσουμε ένα υστερόγραφο. 

Μια και είστε ηλεκτρονικά όντα που μετατρέπουν τη συχνότητα τους με πολύ γρήγορους ρυθμούς, σας προτείνουμε να πίνετε τεράστιες ποσότητες νερού: καθαρό νερό, εξαγνισμένο νερό ή νερό πηγής. Το νερό λειτουργεί ως αγωγός. Διατηρεί το σύστημα σας ανοιχτό και σε ροή.

Υπάρχουν πολλά ακόμη που θα μπορούσατε να κάνετε. Μάθετε να βιώνετε εμπειρίες αλλαγής συνειδητότητας και να μην νιώθετε εκτός ελέγχου. 

Καλλιεργείστε τις και μπείτε σε αυτές για να συλλέξετε πληροφορίες, ν’ αλλάξετε πιθανότητες, να κινηθείτε στον διάδρομο του χρόνου και να αλλάξετε τις ζωές σας. Όταν μάθετε να το κάνετε αυτό, η επιτάχυνση θα είναι πρωτοφανής.

Όταν υπάρχουν πολλές συνειδητότητες πάνω στον πλανήτη που καταγράφουν αυτού του είδους την ικανότητα, ολόκληρο το διαδίκτυο που οργανώνει και ελέγχει την ανθρώπινη συνειδητότητα αυτομετατρέπεται. 

Περισσότερη ενέργεια καταφθάνει στον πλανήτη, επειδή τώρα υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να την χωρέσουν.

Πολλοί από σας θέλετε να φτάσετε στα ανώτερα επίπεδα και να παραμείνετε εκεί, ξεχνώντας ότι η δουλειά που έχετε να κάνετε είναι εδώ, στη Γη. Πρέπει να μάθετε να παραμένετε γειωμένοι. Η αναγκαιότητα να είστε γειωμένοι είναι κάτι που πολλοί από σας δεν το καταλαβαίνουν.

Σύντομα θα ανακαλύψετε ότι αν κινηθείτε με ολοένα μεγαλύτερη επιτάχυνση και δεν έχετε γειώσεις – πράγματα που να σας συνδέουν και να τραβούν όλους τους κόσμους μέσα σε έναν – μπορεί να έχετε δυσκολίες με το νευρικό σας σύστημα! 

Όταν αλλάζει η συχνότητα και εισέρχεται περισσότερο φως μέσα στο σώμα, το τυπικό όχημα αρχίζει να λαμβάνει πολύ περισσότερα δεδομένα.

Κάποιες φορές μπορεί να πλήττετε αφάνταστα ζώντας μέσα στον κόσμο σας και το μόνο που θα θέλατε θα ήταν να μπορείτε να λαμβάνετε πληροφορίες και να ξεχάσετε τελείως αυτά που εσείς θεωρείτε εγκόσμια. 

Αν δεν έχετε γείωση, δεν θα έχετε κάποιον τρόπο που να επιτρέπει στην πληροφορία αυτή να μπει στην πραγματικότητά σας και να χρησιμοποιηθεί. Απλώς, θα δημιουργούσε υπερφόρτιση στο σύστημα σας ή δεν θα μπορείτε να μεταφράσετε αυτά που λαμβάνετε και να παραμένετε ήρεμοι.

Πρέπει να ισορροπήσετε πολλούς κόσμους ταυτόχρονα. Πώς θα το κάνετε αυτό; Με την πρόθεση, την εξάσκηση και την αποφασιστικότητα. Η γείωση επιτρέπει τη συγχώνευση ανάμεσα σε κόσμους και σας επιτρέπει να έχετε πρόσβαση σε πολλούς κόσμους. Σας επιτρέπει να νιώθετε κύματα όπου και όποτε τα χρειάζεστε, να γίνετε υπεράνθρωποι.

Ένας καλός τρόπος για να γειώνεστε είναι να βγείτε έξω και να πάτε να καθίσετε πάνω στη γη. 

Γι’αυτό, βγείτε έξω και βρεθείτε στη φύση. Σταθείτε ή καθίστε δίπλα σε ένα δέντρο για λίγο. Βάλτε την καρέκλα σας στον ήλιο και διαβάστε ένα βιβλίο, ενώ λάμπει πάνω σας ο ήλιος ή κολυμπήστε ή βάλτε τα πόδια σας στο νερό. Αυτά είναι τα στοιχεία. Αυτά απαρτίζουν τη Γη, έτσι μπορείτε να τα νιώσετε.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μπάρμπαρα 

Μαρσίνιακ  “Κομιστές της Αυγής”

Διδασκαλίες από τους Πλειάδειους

Urantia Center και gateoflight

https://www.diadrastika.com

Διαίσθηση : πώς να ανακαλύψετε την υπάρχουσα, μικρή φωνή μέσα σας…!!!!

“ Μην προσπαθείτε να κατανοήσετε με το μυαλό σας. Τα μυαλά είναι περιορισμένα. Χρησιμοποιήστε την διαίσθηση σας”  - M. L’Engle (A Wind in the Door)

Ένστικτο, άσχημο προαίσθημα, διαίσθηση, υπόνοια/Υποψία, έκτη αίσθηση. Όπως και αν θέλετε να το αποκαλείτε, η διαίσθηση είναι η μυστηριώδης δύναμη στη ζωή μας που μας καθοδηγεί, μας προστατεύει και μας πληροφορεί με διορατικότητα που δεν είναι συνήθως διαθέσιμη ή δεν εμφανίζεται εύκολα στο συνειδητό μυαλό.

Όλοι κατέχουμε έως ένα βαθμό την διαίσθηση. Από τους πιο κυνικούς μέχρι τους πιο αφελής. Όπως είπε και ο Αϊνστάιν κάποτε για την διαίσθηση:

“ Κάποιες φορές ΝΙΩΘΩ πως είμαι σωστός. Δεν ΞΕΡΩ πως είμαι”.

Και είναι ακριβώς αυτό που είναι η διαίσθηση στον πυρήνα της : ένα ξαφνικό και ανεξήγητο αίσθημα που προέρχεται από μέσα μας, ένα αίσθημα που μας λέει να πάρουμε αυτή την ευκαιρία, να διαλέξουμε αυτόν τον δρόμο, να αποδεχτούμε αυτή την ευκαιρία, να ανοίξουμε αυτή την πόρτα. Η διαίσθηση επίσης μας λέει τι να μην κάνουμε, τι να προσέχουμε, πότε να είμαστε προσεχτικοί και πότε να σταματάμε. Όπως ο νομπελίστας Dean Koontz συνόψισε όμορφα:

“ Διαίσθηση είναι να βλέπεις με την ψυχή.”

Η αθόρυβη φωνή

Προερχόμενη από την λατινική λέξη Intueri που σημαίνει “να κοιτάμε, να σκεφτόμαστε” η διαίσθηση σχετίζεται με την δεξιά πλευρά του εγκεφάλου. Όπως μπορεί να ξέρετε ή να μη γνωρίζετε, η δεξιά πλευρά του εγκεφάλου είναι υπεύθυνη για την δημιουργικότητα, την φαντασία, την μουσική και καλλιτεχνική ικανότητα και τα αισθήματα αντίθετα της αριστερής μεριάς του εγκεφάλου είναι συνδεδεμένα με την λογική, αναλυτική και κριτική σκέψη.

Οπότε η διαίσθηση αποκόπτει από τη μη γραμμική διάσταση του μυαλού, αυτό το μέρος όπου οι υποσυνείδητες συνδέσεις και ενώσεις δημιουργούνται και ξεπροβάλει στο συνειδητό μυαλό μας φαινομενικά από το πουθενά.

Όπως ο Joseph Murphy, συγγραφέας του “ Τhe Power of Your Unconscious Mind” παρατηρεί :

“ Μέσα στα υποσυνείδητα βάθη σας, υπάρχει άπειρη σοφία, άπειρη δύναμη και άπειρα εφόδια από ότι είναι απαραίτητο, που περιμένουν να αναπτυχθούν και να εκφραστούν.”

Επίσης, η διαίσθηση είναι ένα καταπληκτικά ισχυρό εργαλείο, ένα δώρο και διαθέσιμο σε εμάς, αλλά συχνά αγνοείται ή ξεχνιέται.

Όταν η ζωή σας ψιθυρίζει, ακούστε προσεκτικά

Όλοι οι άνθρωποι στην ιστορία άκουγαν προσεκτικά τους ψιθύρους της ζωής.

Από την διαισθητική ανακάλυψη του Dr. Loewi της χημικής μετάδοσης από τις νευρικές ωθήσεις και την εφεύρεση του Elias Howe της ραπτομηχανής, στη θεωρία της βαρύτητας του Νεύτωνα, πολλά μεγάλα βήματα σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης αποδίδονται στις αυθόρμητες σπίθες της διαίσθησης.

Αλλά γιατί να δίνουμε σημασία στα προαισθήματα μας; Εννοώ… δεν σκοπεύουμε να γίνουμε διάσημοι φυσικοί ή εφευρέτες έτσι; Λάθος. Δε χρειάζεται να προσπαθήσετε και για τα δύο. Αυτοί είναι οι λόγοι :

1. H διαίσθηση αποκαλύπτει βαθιές αλήθειες στην ζωή μας

Είτε είναι για τον εαυτό μας, ή για τους άλλους, ή για την ζωή γενικότερα, η διαίσθηση μας βοηθά να αναπτύξουμε βαθύτερες αντιλήψεις , οι οποίες μας βοηθούν να κατευθύνουμε τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις αποφάσεις μας.

2. Μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τους κακούς οιωνούς στη ζωή μας

Αποτυχία, οικονομική κατάρρευση, θάνατος, συναισθηματική απειλή- η διαίσθηση μας φέρνει σε επαφή με το ενστικτώδες αμυντικό σύστημα, βοηθώντας μας να αποφύγουμε το κακό.

3. Μας ανοίγει καινούργιους δρόμους

Επίσης, με το να μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τα θετικά σημάδια στη ζωή μας, η διαίσθηση μας ανοίγει καινούργιες πόρτες όταν δεν το περιμένουμε.

4. Μας οδηγεί και μας βοηθά στο να κάνουμε σοφές επιλογές

Με το να μας επιτρέπει να ξέρουμε ποιες αποφάσεις πρέπει να πάρουμε και πότε, η διαίσθηση μας βοηθά να επιτύχουμε ένα μέτρο αυτοπεποίθησης και ηρεμίας του μυαλού, βοηθώντας μας να ακολουθήσουμε μονοπάτια που είναι αληθινά για τον εαυτό μας, μονοπάτια της καρδιά.

5. Μας βοηθά να ζήσουμε ολοκληρωμένες ζωές

Η αλήθεια πονάει, αλλά η αλήθεια επίσης μας βοηθά να ξυπνήσουμε από την λανθασμένη, διεφθαρμένη, παραπλανητική ζωή που οδηγούμαστε, επιλογή που κάνουμε περιστασιακά. 

Η διαίσθηση είναι φορέας της αλήθειας και επίσης φορέας αλλαγής και μεταμόρφωσης. Όταν την ακούμε, παίρνουμε αποφάσεις που τελικά βοηθούν τη ζωή μας να είναι γνήσια και ολοκληρωμένη.

Το GPS της ψυχής

Οπότε, πως μπορούμε να ακούσουμε τη διαίσθηση μας ώστε να οδηγήσουμε περισσότερη χαρά και ολοκλήρωση στη ζωή μας; Έχω ρωτήσει την ίδια ερώτηση πολλές φορές. Αυτό είναι που έμαθα:

· Μάθετε να εμπιστεύεστε τη διαίσθηση σας με το να ακούτε χωρίς να κρίνετε. Οι περισσότεροι από εμάς, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, έχουμε ένα τρομερά δυνατό κριτή μέσα μας που αγαπά να αναλύει και να λεπτολογεί τα πάντα μέχρι τέλους. 

Το να ακούτε τη διαίσθηση σας δεν είναι απλώς το να της δίνετε προσοχή αλλά επίσης να της επιτρέπετε να πει αυτό που πρέπει χωρίς να την υπονομεύετε . Όσο πιο πολύ συνηθίσουμε στο να την ακούμε χωρίς να κρίνουμε, τόσο πιο εύκολα θα λάβουμε σοβαρά υπόψη τι προσπαθεί να μας πει το ένστικτο μας.

· Να είστε παρατηρητικοί. Έχω συχνά λανθασμένο φόβο και παρανοϊκή σκέψη για την ήρεμη και ουδέτερη διαισθητική σκέψη και αυτό μπορεί να είναι πολύ επιβλαβές. 

Πρέπει να μάθετε να διακρίνετε τον φόβο από την διαίσθηση με το να θυμάστε πως η διαίσθηση είναι γαλήνια, συγκεντρωμένη, χωρίς συναίσθημα και αποσπασμένη. Τα αισθήματα φόβου από την άλλη είναι συναισθηματικά φορτισμένα χαοτικά και ασαφή.

· Μάθετε να έχετε αυτοέλεγχο. Ο αυτοέλεγχος είναι η ικανότητα του να έχετε επίγνωση των συναισθημάτων, των σκέψεων σας, τις συμπεριφορές και με τον τρόπο που σας επηρεάζουν και τους ανθρώπους γύρω σας. 

Όσο το περισσότερο γνώστες είμαστε για το τι συμβαίνει μέσα μας, τόσο πιο εύκολο θα είναι να αναγνωρίσουμε καταρχήν τις υπάρχουσες, μικρές φωνές. Η ευαισθησία, ο διαλογισμός και η ενδοσκόπηση βοηθούν στην ανάπτυξη του αυτοέλεγχου.

Η διαίσθηση είναι μια μικρή ματιά στο τεράστιο μέγεθος σοφίας και νοημοσύνης που κατέχονται σε μεγάλο βαθμό στο μυστικό, αχρησιμοποίητο , ασυνείδητο μυαλό.

Ελπίζω αυτό το άρθρο να σας βοήθησε να καταλάβετε γιατί πρέπει να ακούμε τη διαίσθηση μας και πως. Νιώστε ελεύθεροι να μοιραστείτε την ενόραση, τις συμβουλές ή τις εμπειρίες σας παρακάτω!

Awakengr.com

Image by Pierre-alain D

https://www.awakengr.com

Tα έξι στάδια της συγχώρεσης…!!!!

Η συγχώρεση είναι μια διαδικασία πολύ βαθύτερη και δυσκολότερη από τη συγκατάβαση μια απλής συγγνώμης, που απαιτεί στις περισσότερες περιπτώσεις να ξεπεράσουμε το αίσθημα της αδικίας, τον ανθρώπινο εγωισμό μας, τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι ψυχοθεραπευτές που έχουν ασχοληθεί με τη διαδικασία αυτή μιλούν για ορισμένα στάδια που πρέπει διαδοχικά να διανύσει κανείς για να μπορέσει τελικά να συγχωρήσει πραγματικά.

· 1. Συνειδητοποίηση

· 2. Αποτίναξη των ενοχών

· 3. Θυματοποίηση τέλος!

· 4. Αναγνώριση του θυμού μας

· 5. Πρόσωπο με πρόσωπο

· 6. «Άφεση» και λύτρωση

1. Συνειδητοποίηση

Το πρώτο στάδιο είναι καταρχήν η συνειδητοποίηση των ίδιων μας των συναισθημάτων, του ότι αυτό που μας έκαναν με κάποιον τρόπο μάς πόνεσε. Συχνά συμβαίνει να προσπερνάμε κάτι πείθοντας τον εαυτό μας ότι «Δεν έγινε τίποτα», «Σιγά μην ασχοληθώ», «Μια χαρά είμαι».

Για να αποφεύγουμε τον πόνο και την απογοήτευση, έχουμε αναπτύξει ένα σωρό «τεχνικές» : ξεχνάμε, εκλογικεύουμε, εξωραΐζουμε. Προστατεύουμε έτσι τον εαυτό μας από έντονα δυσάρεστα συναισθήματα, κάτι που μας είναι απαραίτητο για να επιβιώνουμε. Όταν κάτι πονάει πολύ, κάνουμε σαν να μη συνέβη. τουλάχιστον έως τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε.

Δεν είναι εύκολο να βγούμε από αυτή τη «λήθη», γιατί είναι πολύ πιο ­βολικά έτσι. Δυστυχώς, όμως, αυτό το πάγωμα του συναισθήματος συνήθως γενικεύεται και υπάρχει ο κίνδυνος να παγώσουν όλα μας τα συναισθήματα.

2. Αποτίναξη των ενοχών

Το δεύτερο στάδιο έχει να κάνει με τις ενοχές. Σχεδόν πάντα, όταν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο μας έχει βλάψει, κάπου μέσα μας υπάρχει η αίσθηση ότι φταίξαμε. Με αυτό τον τρόπο, αισθανόμαστε ότι έχουμε έναν έλεγχο της κατάστασης, ότι δεν είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι στις βουλές και τις διαθέσεις του άλλου, στο τυχαίο, στη μοίρα.

Μια γυναίκα που την παράτησε ο άνδρας της για μια άλλη, ρίχνοντας την ευθύνη στον εαυτό της, λέγοντας «Αν δεν τον πίεζα τόσο πολύ, δεν θα είχε φύγει», διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα ήταν στο χέρι της, έστω κι αν έχασε την ευκαιρία. Οι ενοχές, όμως, δυστυχώς δεν οδηγούν πουθενά, είναι αυτοκαταστροφικές και υπονομεύουν την αυτοεκτίμησή μας.

3. Θυματοποίηση τέλος !

Το τρίτο στάδιο είναι αυτό της απομάκρυνσης από το ρόλο του θύματος. Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό, αλλά και ιδιαίτερα δύσκολο. Ο ρόλος του θύματος είναι από τους πιο «βολικούς», έστω κι αν ο τρόπος με τον οποίο μπήκαμε στο ρόλο αυτό ήταν οδυνηρός. 

Το να παραμένει κανείς θύμα έχει μια παράξενη «ευχαρίστηση»: υπάρχει πάντα ένας λόγος να μην αναλαμβάνει ευθύνες, να μη διεκ­δικεί, να μην προχωρά, να περιμένει την κατανόηση και τη φροντίδα των άλλων ("Ο πατέρας μου ήταν ένας ανεύθυνος, που μας παράτησε όταν ήμουν μικρή… 

Πώς θα μπορέσω εγώ να σταθώ στα πόδια μου, τη στιγμή που αυτός που έπρεπε να με στηρίξει, να με ενθαρρύνει, δεν το έκανε ποτέ;") 

Ο ρόλος αυτός, ιδιαίτερα όταν κανείς τον έχει υιοθετήσει για πολύ καιρό, απαιτεί μεγάλη προσπάθεια για να αποβληθεί. Διαφορετικά, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συγχώρεση ούτε προσωπική ανάπτυξη.

4. Αναγνώριση του θυμού μας

Το τέταρτο στάδιο είναι το στάδιο της έκφρασης της αποδοκιμασίας και της οργής. Δεν είναι απαραίτητο αυτό να συμβεί ενώπιον του «θύτη», είναι όμως αναγκαίο να αναγνωρίσουμε και να μπορέσουμε να εκφράσουμε με λόγια το θυμό μας γι’ αυτό που μας έκανε : 

«Αν τον ξανασυναντού­σα, θα ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο, να τον κάνω να πονέσει όσο πόνεσα εγώ»,

«Φαντάζομαι τον εαυτό μου να τη βρίζει και να τη χαστουκίζει για να καταλάβει τι σήμαινε για μένα αυτό που έκανε τότε».

Είναι παράξενο, αλλά η φάση αυτή, που μοιάζει σαν ένα «ζωντάνεμα» των συναισθημάτων, πολλές φορές φέρνει στην επιφάνεια και τα θετικά συναισθήματα, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικός ήταν ή εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος αυτός για εμάς.

5. Πρόσωπο με πρόσωπο

Το πέμπτο στάδιο είναι αυτό του «ξεκαθαρίσματος» πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλον. Κατά κάποιον τρόπο είναι προαιρετικό. Πολλές φορές η ζωή μας μας έχει απομακρύνει εντελώς από ορισμένα πρόσωπα και δεν είναι απαραίτητο να τα αναζητήσουμε για να τους πούμε τι νιώθουμε.

Η συγχώρεση αφορά πρώτα απ’ όλα εμάς τους ίδιους και μπορεί να δοθεί ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε ποτέ τον άνθρωπο που μας «έβλαψε» και που τώρα συγχωρούμε. 

Παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σημαντικές σχέσεις (γονείς, στενοί συγγενείς, αδερφικοί φίλοι), μπορεί να νιώσουμε την ανάγκη να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους και να τους εξηγήσουμε τι νιώθουμε.

6. «Άφεση» και λύτρωση

Το τελευταίο στάδιο είναι η ίδια η συγχώρεση και δεν περιγράφεται εύκολα, απλούστατα γιατί ο καθένας την αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, πάντως, τη βιώνουν ως μια εσωτερική λύτρωση και ανακούφιση, όπως όταν ταχτοποιούμε ένα δωμάτιο του σπιτιού μας που για πολύ καιρό ήταν βρόμικο, ακατάστατο και γεμάτο άχρηστα αντικείμενα που μας έπιαναν το χώρο. 

Φυσικά, η διαδικασία αυτή δεν γίνεται συνειδητά και κατόπιν λογικής απόφασης, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και λέμε : «Τώρα ξεκινώ με το πρώτο στάδιο».

Συχνά χρειάζεται να περάσουμε πολύ καιρό κρατώντας μέσα μας την αίσθηση της αδικίας γι’ αυτό που μας έκαναν, είτε γιατί ο θυμός είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούμε να τον ξεπεράσουμε είτε γιατί είναι προτιμότερο να μη σκαλίζουμε τα πράγματα γιατί ξέρουμε ότι θα πονέσουμε.

Πολλές φορές, κάποιο συμβάν ή κάποια αλλαγή στη ζωή μας ­ενεργοποιεί μέσα μας τη διαδικασία της συγχώρεσης σαν μια ανάγκη να απαλλαγούμε από φορτία του παρελθόντος που σκιάζουν και το παρόν.

Η Χριστίνα το περιγράφει κάπως έτσι : «Δεν ήταν τυχαίο ότι ένιωσα έτσι σε αυτή τη χριστουγεννιάτικη συνάντηση με την αδερφή μου. Είχαμε αποφασίσει, μισό χρόνο πριν, με τον άνδρα μου να κάνουμε παιδί, αλλά είχα μια αποβολή. 

Αυτό μου κόστισε και με φόβισε αρκετά και, δεν ξέρω γιατί, με έκανε να σκεφτώ πολύ την αδερφή μου, τι σήμαινε για μένα, αν ήθελα να υπάρχει στη ζωή μου αντί να είμαστε σαν δύο ξένες.

Νομίζω πως τότε, για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα πόσο πολύ είχα πονέσει και, περιέργως, ταυτόχρονα άρχισα να συγχωρώ.

πηγή: από προσωπικό αρχείο

http://www.enorasis.edu.gr

https://flowoflife3.blogspot.com

Σημάδια πως κάποιος σου προκαλεί κακό και δεν το καταλαβαίνεις…!!!!

Τί είναι ο συναισθηματικός εκβιασμός;

Ο όρος συναισθηματικός εκβιασμός αναφέρεται σε μία μορφή ψυχολογικής χειραγώγησης που συμβαίνει μέσα στα πλαίσια στενών προσωπικών σχέσεων : μπορεί να είναι η σχέση ανάμεσα σε μία μητέρα και το παιδί της, η σχέση μεταξύ συζύγων, αδελφών, ακόμη και μεταξύ πολύ στενών φίλων. 

Σε αυτές τις σχέσεις, το ένα μέλος χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του, ενώ το άλλο μέλος υποχωρεί μπροστά στο φόβο των συνεπειών. Ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι μία μορφή ψυχολογικής κακοποίησης με πολύ δυσάρεστες συνέπειες.

Πώς λειτουργεί;

Ο «συναισθηματικός εκβιαστής» προβάλλει τις απαιτήσεις του και τις ανάγκες του πάνω από οτιδήποτε άλλο : προκειμένου να βεβαιωθεί ότι θα πάρει αυτό που επιθυμεί χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση απειλώντας, άμεσα ή έμμεσα, ότι αν δε γίνει το δικό του θα υπάρξουν συνέπειες. 

Υπάρχουν διαφορετικές μορφές συναισθηματικού εκβιασμού. 

Ο εκβιαστής μπορεί να απειλεί ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του (όχι απαραίτητα σωματικό), ότι θα τιμωρήσει το «θύμα» του αν δεν ανταποκριθεί ή μπορεί να παριστάνει το μάρτυρα προκαλώντας συναισθήματα ενοχής και οίκτου. Υπάρχουν επίσης εκείνοι που χρησιμοποιούν μία μορφή δωροδοκίας, υποσχόμενοι διάφορα ανταλλάγματα προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους.

Παραδείγματα συναισθηματικού εκβιασμού.

Οι μάρτυρες. Σκεφτείτε μία μητέρα η οποία στερεοτυπικά όταν επιθυμεί κάτι, επαναλαμβάνει στα παιδιά της ότι «έκανε τα πάντα και ξόδεψε όλη της τη ζωή» για να τα μεγαλώσει σωστά ή ένα σύζυγο ο οποίος πάντα προβάλλει το γεγονός ότι εργάζεται σκληρά για να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά του. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ενοχή και την υποχρέωση σαν μοχλό για να επιτύχουν το σκοπό τους.

Οι τιμωροί. Οι τιμωροί χρησιμοποιούν απειλές και κυρώσεις για να πιέσουν τις καταστάσεις. Μπορεί να απειλούν ότι θα τους συμβούν επώδυνα πράγματα αν δεν τους βοηθήσουμε, ότι θα είναι δυστυχείς, ότι θα κινδυνέψουν ή ακόμα ότι θα μας κάνουν να υποφέρουμε αν δεν ενδώσουμε στις πιέσεις τους.

Οι δωροδοκούντες. Προκειμένου να αποσπάσουν αυτό που θέλουν από το «θύμα» του εκβιασμού τους, δίνουν υποσχέσεις και ανταλλάγματα: «Αν κάνεις αυτό που θέλω, θα συνεχίσω να σε φροντίζω».

Πώς αισθάνονται τα «θύματα» του συναισθηματικού εκβιασμού;

Οι συνέπειες του συνεχιζόμενου συναισθηματικού εκβιασμού είναι οδυνηρές για τον ψυχισμό των θυμάτων. Αισθάνονται ανασφαλείς, ασήμαντοι και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ενώ κάθε φορά που κάνουν κάτι για τον εαυτό τους νιώθουν εγωιστές. 

Τα κύρια συναισθήματα που εμπνέει ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι φόβος, υποχρέωση και ενοχή. Το αποτέλεσμα είναι ότι το «θύμα» εμπλέκεται σε έναν ιστό από τον οποίο αισθάνεται αδύναμο ή ανίκανο να ξεφύγει.

Οι άνθρωποι που πέφτουν «θύματα» συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως άνθρωποι με έντονα αλτρουιστικά αισθήματα αλλά ταυτόχρονα φοβούνται και αποφεύγουν τη ρήξη, το θυμό και τη διαφωνία. 

Έχουν μεγάλη ανάγκη να τους αγαπούν, να τους αποδέχονται και να έχουν ανθρώπους γύρω τους. Γίνονται έτσι ευάλωτοι στις συναισθηματικές πιέσεις και εύκολα υπαναχωρούν με αποτέλεσμα να βάζουν πάντοτε τις ανάγκες τους σε δεύτερο πλάνο.

Είμαι «θύμα» συναισθηματικού εκβιασμού;

Παρόλο που πρόκειται για μία μορφή ψυχολογικής βίας και κακοποίησης, πολλές φορές οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ή να παραδεχτούν τι τους συμβαίνει.

Οι συναισθηματικοί εκβιαστές :

· Σας απειλούν ότι θα σας εγκαταλείψουν αν δεν κάνετε αυτό που σας ζητούν.

· Όταν τους αρνηθείτε κάτι, σας κάνουν τη ζωή δύσκολη.

· Σας κατηγορούν ότι είστε εγωιστές, άπληστοι, ότι σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας.

· Σας δίνουν υποσχέσεις τις οποίες σπάνια τηρούν όταν τελικά πετύχουν αυτό που θέλουν.

· Αφήνουν να εννοηθεί ότι αν δεν τους βοηθήσετε θα τους συμβεί κάτι κακό.

· Επαναλαμβάνουν διαρκώς πόσο τους απογοητεύετε, πόσο δεν το περίμεναν αυτό από σας και πόσο τους πληγώνει η συμπεριφορά σας.

· Σας υπενθυμίζουν συχνά πόσα έχουν κάνει για σας και άρα, πόσο υποχρεωμένοι είστε.

· Σας λένε καλά λόγια και σας φέρονται καλά όσο τους δίνετε ό,τι σας ζητήσουν αλλά τα αναιρούν όλα και γίνονται σκληροί και επιθετικοί στο πρώτο όχι που θα πείτε.

· Χρησιμοποιούν τα χρήματα σαν απειλή ή σαν εργαλείο για να σας χειριστούν.

Πώς να το αντιμετωπίσετε.

Οι σχέσεις που βασίζονται σε μηχανισμούς συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως βαθιά ριζωμένες και αντιστέκονται σθεναρά στην αλλαγή.

Αναγνωρίστε τη μορφή του εκβιασμού. Παρόλο που ο συναισθηματικός εκβιασμός, ειδικά όταν συμβαίνει χρόνια, μας δημιουργεί σύγχυση και θολώνει τη σκέψη μας, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Νιώθετε ενοχή, φόβο και υποχρέωση;

Βάλτε όρια. Σπάστε το φαύλο κύκλο του εκβιασμού βάζοντας όρια και κρατήστε τα. Αυτό θα δώσει το μήνυμα ότι έχετε τη δύναμη να πείτε όχι σε κάτι που θεωρείτε παράλογο.

Φροντίστε τον εαυτό σας. Εξετάστε τις προσωπικές σας ανάγκες και επιθυμίες χωρίς να επηρεάζεστε από το φόβο της απειλής. Τι θα κάνατε για τον εαυτό σας αν είχατε απόλυτη ελευθερία;

Δείτε τον εαυτό σας από απόσταση. Πώς θα κρίνατε εσείς τον εαυτό σας; Τι ρόλο έχετε παίξει σε αυτή τη σχέση; Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν άνθρωπο που βρίσκετε στη θέση σας;

Ξεκινήστε με μικρές αλλαγές. Κάνοντας μικρές προσωπικές επιλογές σε καθημερινή βάση και υποστηρίζοντας τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει όχι μόνο να βάλετε όρια αλλά και να θυμηθείτε σταδιακά πώς είστε δυνατοί, αξιόλογοι και πως η αγάπη και η συντροφιά σας αξίζει, χωρίς να χρειάζεται να την «εξαγοράζετε» υποχωρώντας πάντα σε αυτό που σας ζητούν. 

proionta-tis-fisis.com

https://www.awakengr.com

Λάθη που κάνουμε στο μεγάλωμα των παιδιών μας και καταλήγουν μπερδεμένοι ενήλικες…!!!!

Τα συναισθήματα μας αποκτούν αξία, μονάχα όταν έχουμε δικά μας ακέραια αισθήματα και σκέψεις.

Η καταπίεση των αυθόρμητων συναισθημάτων και κατά συνέπεια της ατομικότητας, έχει αφετηρία από από τα πρώτα στάδια της ζωής ενός παιδιού.

Ο τρόπος με τον οποίο είναι διαμορφωμένο το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και ο τρόπος που οι ενήλικες έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά, συχνά οδηγεί στην εξάλειψη του αυθορμητισμού τους.

Μέσα από τις μικρόκοινωνίες των οικογενειών, αλλά και των σχολείων, έχουν αντικατασταθεί οι πρωταρχικές σκέψεις, τα καθαρά αισθήματα, οι αυθόρμητες ενέργειες και οι γνήσιες επιθυμίες των παιδιών, με δράσεις που έχουν επιβληθεί από την κοινωνία ή το σύστημα.

Οι τιμωρίες, οι απειλές, η δωροδοκία, οι κατευθυνόμενες εξηγήσεις είναι μοτίβα στα οποία υποβάλουμε τα παιδιά και τους προκαλούν σύγχυση, κάνοντας τα να εγκαταλείπουν τα αρχικά τους πηγαία αισθήματα και σκέψεις.

Ως αποτέλεσμα τα παιδιά να παραιτούνται σταδιακά από την ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων τους και ενδεχομένως κι από το ίδιο το συναίσθημα. Κάτι το οποίο μπορεί να εξελιχθεί καταστροφικό για το μέλλον τους.

Με αυτόν τον τρόπο επίσης διδάσκονται να απωθούν την επίγνωση που έχουν σχετικά με την εχθρότητα και την ανειλικρίνεια των άλλων.

Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τέτοιου είδους αρνητικές ιδιότητες και να μην ξεγελιούνται τόσο εύκολα από τα λόγια, όπως συμβαίνει διόλου τυχαία, πιο εύκολα με τους ενήλικες. 

Κάποιες φορές επιμένουν να αντιπαθούν κάποιον χωρίς φανερό λόγο, όταν νιώθουν να υποβόσκει προσποίηση σε κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Αυτή η αντίδραση όμως τακτικά αποθαρρύνεται από τους μεγαλύτερους, με σκοπό να τα ωθήσει να προσαρμοστούν στα κοινωνικά στερεότυπα.

Παροτρύνονται να συμπαθούν ανθρώπους, να είναι φιλικοί μαζί τους, να χαμογελούν, να είναι διαχυτικά ακόμα κι αν δεν αισθάνονται άνετα ή δεν αποτελεί επιθυμία τους να φερθούν καθ´ αυτούς τους τρόπους.

Έτσι το παιδί σαν αγγίξει την ωριμότητα και γίνει ενήλικας συχνά καταλήγει να χάνει την διάκριση ανάμεσα σε ένα καλοπροαίρετο άτομο και σε ένα εχθρικό. 

Μέχρι που κάποια μέρα παύει να μπορεί να διακρίνει και την διαφορά ανάμεσα στο σωστό και το λάθος.

Από νωρίς τα παιδιά διδάσκονται να έχουν συναισθήματα που δεν είναι καθαρά δικά τους. Η κοινωνική αυτή πίεση θα αποτελέσει καθοριστική βάση στην εξέλιξη της προσωπικότητας τους. 

Ωθώντας τα μεγαλώνοντας ολοένα και πιο μακριά από τους εαυτούς τους, από την αλήθεια τους, την βασική αυτή πηγή ευημερίας.

Το παιδί σαν γίνει ενήλικας, έχει συχνά την επίγνωση ότι πράττει μια στημένη χειρονομία, ή βιώνει υποσυνείδητα κατευθυνόμενα συναισθήματα, αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές χάνει την αντίληψη αυτή, ακόμα και την επίγνωση του εαυτού του.

Όταν κάποιος έχει γαλουχηθεί με κομφορμιστικές συμπεριφορές, αδυνατεί να διακρίνει καθαρά την διαφορά ανάμεσα στο ψεύτικο και στο αληθινό συναίσθημα.

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι βαθύτερο, καθώς δεν είναι μόνο η ατομική αλήθεια η οποία σκοτώνεται με την υποκρισία, αλλά ένα φάσμα αυθόρμητων αισθημάτων τα οποία καταπιέζονται και αντικαθιστούνται από ψεύτικα συναισθήματα. Με αποτέλεσμα να ζουν μια ζωή φτιαχτή που δεν τους εκφράζει.

Εκείνος που ως ενήλικας πλέον δεν θυσιάζει τις ανθρώπινες και τις ατομικές του αξίες προκειμένου να γίνει κοινωνικά αποδεκτός, καταλήγει να είναι πιο κοντά στον εαυτό του, πιο υγιής ψυχικά, πιο ισορροπημένος στην καθημερινότητα του και κατά συνέπεια πιο ευτυχισμένος.

Ο άνθρωπος χρειάζεται την αλήθεια.

Για να μπορέσει να ζήσει ελεύθερος, στο φως, δίχως ανασφάλειες και φόβο…

Βιβλιογραφική αναφορά: Erich Fromm., Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία., 1941.

Μαρία Πολυμήλη

https://www.awakengr.com

Όταν αποδέχεστε τις ατέλειές σας, κανένας δεν μπορεί να τις χρησιμοποιήσει εναντίον σας…!!!!

Όλοι έχουν ατέλειες. Κανένας σε αυτόν τον πλανήτη δεν είναι απολύτως τέλειος.

Το να μπορούμε να βλέπουμε τις ατέλειές μας και να τις αποδεχόμαστε όχι μόνο θα μας βοηθήσει να σεβόμαστε τους άλλους αλλά και θα εμποδίσει τους άλλους από το να χρησιμοποιήσουν τις ατέλειές μας εναντίον μας.

Πολλοί περνάμε τη μισή μας ζωή προσπαθώντας να κρύψουμε τις ατέλειές μας με ρούχα ή μακιγιάζ.

Περιγράφουμε τις ατέλειες αυτές ως «ενοχλητικές». Στην πραγματικότητα μπορούν να κάνουν την αυτοεκτίμησή μας να κατρακυλήσει. Ωστόσο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από πτυχές αυτού που είμαστε και πρέπει να τις αποδεχτούμε όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Το να έχουμε λίγα κιλά παραπάνω, γαμψή μύτη, πολύ μικρό ή πολύ μεγάλο στήθος ή τάσεις φαλάκρας δεν είναι πραγματική ατέλεια.

Αντί αυτού, πραγματική ατέλεια είναι η έλλειψη κατανόησης και σεβασμού, η κριτική, ο εγωισμός ή η επιθετικότητα. Αυτά είναι που πρέπει όλοι να προσπαθούμε να αλλάξουμε στον εαυτό μας.

Σας προσκαλούμε να σκεφτείτε πάνω σε αυτό.

Οι ατέλειές σου και οι ατέλειές μου είναι οι αρετές μας

Συχνά λέγεται ότι είμαστε μια κοινωνία ορθολογιστών λογίων αλλά συναισθηματικά αναλφάβητων.

Μπορεί να ακούγεται δραματικό, όμως στην πραγματικότητα στην καθημερινή μας ζωή αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει λιγοστή ενσυναίσθηση, αμοιβαιότητα ή αναγνώριση των άλλων ως ατόμων που έχουν επίσης ανάγκες και φόβους.

Δεν διδάσκεται ακόμα επαρκώς στα σχολεία το μάθημα της «Συναισθηματικής Νοημοσύνης» .

Αντί η προσέγγιση αυτή να αντιμετωπίζεται ως μια πολυδιάστατη πτυχή που μπορεί να υποστηρίξει όλα τα μαθήματα, με τους διδάσκοντες να αποτελούν τα καλύτερα πρότυπα, συνεχίζει να διδάσκεται ξεχωριστά, μερικές φορές την εβδομάδα ή καθόλου.

Έτσι συνεχίζουμε να μεγαλώνουμε ανασφαλή παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση και εφήβους που βλέπουν τόσες πολλές ατέλειες στον εαυτό τους που τις μετατρέπουν σε μαύρες τρύπες, τις οποίες οι άλλοι αντιλαμβάνονται και χρησιμοποιούν εναντίον τους.

Πρόκειται για κάτι περίπλοκο και δύσκολο και πρέπει να ξέρουμε πώς να το αντιμετωπίσουμε.

Η ανατομία της αυτοεκτίμησης

Όταν έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση, ελπίζω ότι οι άλλοι, με τα λόγια και τις πράξεις τους, θα μου δώσουν αυτό που μου λείπει: αυτοπεποίθηση και ασφάλεια. Ελπίζω επίσης ότι θα μου κάνουν κομπλιμέντα και θα μου πουν ότι δεν είμαι τόσο άσχημος/η όσο νομίζω ή ότι θα μου πουν πως είμαι καλύτερος άνθρωποι από ό,τι πιστεύω.

· Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι άλλοι δεν θα πρέπει ούτε να μας δίνουν ούτε να μας παίρνουν κάτι. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα πρέπει να καλύπτει τα κενά μας ή να καθησυχάζει τους φόβους μας.

· Δεν πρέπει να προβάλλουμε τις ανάγκες μας στους άλλους. Αντί αυτού θα πρέπει να μπορούμε να διαμορφώνουμε τις δικές μας πεποιθήσεις και να αντιμετωπίζουμε με λογικό τρόπο αυτά που ονομάζουμε ατέλειες.

· Αν πιστεύω ότι οι φακίδες στο πρόσωπό μου είναι ατέλειες ή ότι η ελαφρώς γαμψή μύτη μου είναι απαίσια, οι άλλοι θα το συνειδητοποιήσουν αυτό και κάποια στιγμή μπορεί να το χρησιμοποιήσουν εναντίον μου.

· Δεδομένων των παραπάνω, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η πραγματική «ατέλεια» σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η χαμηλή μας αυτοεκτίμηση. Εξαιτίας αυτής πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε ντροπαλοί και να χαμηλώνουμε το βλέμμα μας λόγω ορισμένων χαρακτηριστικών μας.

Οι άλλοι άνθρωποι δεν θα μας επιτεθούν λόγω των σωματικών χαρακτηριστικών μας που θεωρούμε αρνητικά. Αντί αυτού, θα επιτεθούν στον ευάλωτο χαρακτήρα μας. Επομένως είναι ζωτικό να αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας και να αντιμετωπίσουμε τις ατέλειές μας ως αρετές.

Ατέλειες : αρετές που μας κάνουν ξεχωριστούς

Θα επαναλάβουμε αυτό που αναφέραμε παραπάνω: η πραγματική ατέλεια που έχουμε βρίσκεται στην καρδιά μας, όταν αυτή είναι ικανή να επιτίθεται, να ταπεινώνει ή να πληγώνει τους άλλους.

Η σωματική μας εμφάνιση, ο τρόπος σκέψης μας, τα συναισθήματά μας ή ο τρόπος ζωής μας δεν θα είναι ποτέ ατέλειες ή κάτι μεμπτό εφόσον σεβόμαστε τον εαυτό μας.

· Το πρόβλημα είναι ότι αφιερώνουμε υπερβολικά μεγάλο μέρος της ζωής μας ανησυχώντας για την εξωτερική μας εμφάνιση αντί για τον εσωτερικό μας κόσμο.

· Εγκρίνουμε τη σωματική μας εμφάνιση με βάση τις τάσεις της μόδας ή αυτό που οι άλλοι θεωρούν «ωραίο». Αν δεν ταιριάζουμε στο καλούπι, τότε αποκλείουμε τον εαυτό μας. Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι λάθος.

· Θα συνειδητοποιήσουμε πόσο πολύτιμοι είμαστε μόνο όταν αποδεχτούμε τον εαυτό μας.

· Εκείνοι που μπορούν να βλέπουν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό της εμφάνισής τους που διαφέρει ως αρετή είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, επειδή θεωρούνται αυθεντικοί.

Το να είστε πολύ ψηλοί ή πολύ κοντοί, το να έχετε μια ελιά στο μάγουλο, το να έχετε γεννηθεί με σγουρά και τρομερά ατίθασα μαλλιά ή το να έχετε μικρό ή πολύ μεγάλο στήθος δεν αποτελεί μέρος της προσωπικής αξίας σας.

Η ομορφιά των ανθρώπων βρίσκεται στην ποικιλία, στην αυθεντικότητά τους. Αν όλοι φιλοδοξούμε να είμαστε το ίδιο, τότε αμαυρώνουμε την ουσία και την ομορφιά μας. Δεν αξίζει.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι με ατέλειες, όμως υπάρχουν μυαλά με κενά. Προσεγγίστε διαφορετικά τη ζωή σας και αρχίστε να υποστηρίζετε την αυτοεκτίμησή σας, τον τρόπο ζωής σας, τη μοναδική και ιδιαίτερη ομορφιά σας.

meygeia.gr

https://www.awakengr.com

Πόσο χρόνο νομίζεις ότι έχεις ;

Το 1915 ο Einstein εισήγαγε τη Θεωρία της Σχετικότητας, προσπαθώντας να εξηγήσει στην ανθρωπότητα με πολύπλοκες πράξεις και εξισώσεις πως… ο χρόνος είναι εντελώς υποκειμενική έννοια… Οι ανθρώπινες σχέσεις όμως φαντάζουν πιο πολύπλοκες από κάθε φυσική θεωρία.

Ολόκληρες βιβλιοθήκες, δε φτάνουν για να τις αποκρυπτογραφήσουν. Καμία μαθηματική πράξη δεν είναι αρκετή ώστε να εξηγήσει γιατί εγκλωβίζεσαι σε σχέσεις που δεν σε καλύπτουν.

Για ποιο λόγο επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά τα ίδια λάθη με τεράστια επιτυχία, θεωρώντας πως έχεις όλο τον καιρό μπροστά σου για να τα διορθώσεις; Χρησιμοποιείς σαν άλλοθι τα νιάτα για να πληγωθείς και να πονέσεις. 

Χαρίζεις απλόχερα πολύτιμες στιγμές σου σε ανθρώπους, ενώ οι δικές τους δε σε συμπεριλαμβάνουν. Είσαι καθηλωμένος πίσω από ένα γραφείο, ενώ από μικρός ονειρευόσουν να γυρίσεις τον κόσμο.

Διατηρείς κατά συνθήκη φιλίες και σχέσεις για να μη θυσιαστείς στο βωμό της μοναξιάς. Αφήνεις για αύριο όσα μπορείς να κάνεις σήμερα. Και την ίδια στιγμή η ζωή περνάει. Περνάει από μπροστά σου και δε στέκεται λεπτό. 

Σε χαιρετάει ειρωνικά φωνάζοντας «πόσο χρόνο νομίζεις ότι έχεις;» κι εσύ την παρατηρείς από το σημείο αναφοράς σου, χωρίς να κάνεις το παραμικρό για να την αλλάξεις. 

Ζητάς από εκείνη κι άλλες εμπειρίες και μόλις σου δοθούν ξεκινάς πάλι από το μηδέν. Επαληθεύοντας την ίδια εξίσωση. Όλα βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση εκτός από σένα.

Κι όταν αυτά δεν έρχονται, θυμώνεις με τη ζωή που σου φέρθηκε σκληρά. Τα λάθη που έχεις κάνει μέσα στον χωροχρόνο δεν αλλάζουν. Πόσες φορές κοιτώντας πίσω παραδέχτηκες πως αν γυρνούσες για λίγο πίσω τη ζωή, θα έπραττες διαφορετικά; 

Πως αν σου δινόταν μία ευκαιρία ακόμα, θα έλεγες εκείνο το «σ’ αγαπώ»; Πως θα διεκδικούσες περισσότερο εκείνη τη θέση που έψαχνες καιρό; Πως δε θα άφηνες να φύγουν από κοντά σου άνθρωποι που σας έδεναν τόσα; 

Κανείς δε θα σου δώσει πίσω το χαμένο έδαφος. Οι ευκαιρίες που έδωσες, αλλά κι αυτές που έχασες, δεν επιστρέφουν. Το ερώτημα είναι, τι άφησαν πίσω τους.

Τι έμεινε σε σένα. Το παρελθόν πέρασε ανεπιστρεπτί κι έδωσε τη θέση του στη γνώση. Την κρατάς και πορεύεσαι. Την έχεις ως «ένα το κρατούμενο» στο μυαλό σου, και τη χρησιμοποιείς στο μέλλον. Για να πάψεις να λειτουργείς ως απλός παρατηρητής της ζωής σου. Τρέξε. Προλαβαίνεις. Δώσε τέλος σε μισοτελειωμένες καταστάσεις που σε κρατούσαν δέσμιο για χρόνια.

Βγες εκεί έξω και πραγματοποίησε όσα ονειρευόσουν και δεν τολμούσες να ξεστομίσεις. Μην περιμένεις να πέσουν οι κατάλληλες συνθήκες ως μάννα εξ ουρανού, φτιάξε τες. 

Κάνε εκείνο το ταξίδι που ήθελες, αλλά δεν προλάβαινες λόγω δουλειάς. Γεφύρωσε τις σχέσεις σου με ανθρώπους που τελικά θέλεις στην καθημερινότητά σου. 

Δούλεψε για να ζήσεις. Μη ζεις για να δουλεύεις. Αντιμετώπισε τους φόβους σου για να νιώσεις ελεύθερος. Μη ζητάς τη ζωή, κυνήγησέ τη.

Κράτησε μέσα σου μόνο όσα σε πάνε μπροστά. Κάνε το χρόνο σύμμαχο, στη δική σου αιωνιότητα. Γιατί αυτός είναι το νόμισμα της ζωής σου. Είναι το μοναδικό νόμισμα που έχεις και μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις πώς θα το ξοδέψεις. Στο χέρι σου είναι να μην αφήσεις άλλους ανθρώπους να το ξοδέψουν εκείνοι για σένα

Μαίρη Βασιλοπούλου – pillowfights.gr

https://www.awakengr.com