Σάββατο 20 Μαΐου 2023

Σε ό,τι εστιάζεις, αυτό ζεις…!!!

Δες την όμορφη πλευρά της ζωής.

Εστίασε στην ευτυχία
Κάνε καθημερινά οτιδήποτε σου δημιουργεί όμορφα συναισθήματα και δίνει νόημα στη ζωή σου. Σε πολλές περιπτώσεις το πρόγραμμα μας είναι φορτωμένο με πολλά πράγματα που μας βαραίνουν, που μας ρίχνουν ψυχολογικά. 

Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε εξαντλημένοι και χωρίς διάθεση. Βάλε λοιπόν στο πρόγραμμα περισσότερα απο απο αυτα που σε κάνουν να νιώθεις καλά και δες τη ζωή σου να αλλάζει.

Εστίασε στην ευημερία
Σε αρκετές περιπτώσεις κάνουμε πολύ καλά, πράγματα που δεν χρειάζεται να γίνουν καθόλου ή πράγματα που δεν μας αποφέρουν κάποιο σημαντικό όφελος. Το σημαντικό λοιπόν είναι να αξιοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις ικανότητες και τα ταλέντα μας με απώτερο σκοπό να ωφελήσουμε τους συνανθρώπους μας αλλά και να λαμβάνουμε όσα μας αξίζουν. Εστίασε στην ευημερία και την αφθονία. Ζήσε όπως σου αρμόζει.

Εστίασε στη θετικότητα
Σε πολλές περιπτώσεις είναι πρόκληση να σκεφτόμαστε θετικά, αλλά ακριβώς εκεί είναι το σημαντικό. Οτιδήποτε εύκολο δεν έχει πάντα αξία. Το μεγάλο στοίχημα είναι να μπορούμε να βλέπουμε κάτι θετικό σε οτιδήποτε. 

Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι: ουδέν κακόν αμιγές καλού. (Δεν υπάρχει κακό, χωρίς καθόλου καλό μέσα του). Στρέψε τη προσοχή σου στη θετική πλευρά της ζωής, σίγουρα υπάρχουν πολλά άσχημα, όμως υπάρχουν πολύ περισσότερα θετικά.

Εστίασε στις λύσεις
Το να αναλύεις συνεχώς προβλήματα και να αναπαράγεις διαρκώς τα ίδια δεν σε ωφελεί με κανένα τρόπο. Αντί να εστιάζεις στο πόσο άσχημα μπορεί να είναι τα πράγματα, εστίασε στο τι μπορεί να γίνει για να πάνε καλύτερα. 

Όπως κι αν είναι η κατάσταση σίγουρα υπάρχουν λύσεις, επομένως, το να προσανατολίζεσαι στο να τις βρεις είναι πολύ πιο εποικοδομητικό απο το να εστιάζεις στα αρνητικά.

«Αν πιστεύεις ότι το να αισθάνεσαι άσχημα και το να ανησυχείς συνεχώς θα αλλάξει ένα δεδομένο, τότε ζεις σ’ έναν άλλον πλανήτη και σε μια διαφορετική πραγματικότητα».  Wayne W. Dyer




John Evans – 
Σύμβουλος Αυτοβελτίωσης και Προσωπικής Εξέλιξης
Διαβάστε περισσότερα: aytoveltiosi.wordpress.com

Μήπως είσαι υπερευαίσθητο άτομο ; Οι 16 ερωτήσεις που θα σου πουν την αλήθεια…!!!

Ώρα να απενοχοποιήσουμε την υπερευαισθησία

Μήπως σε έμαθαν να πιστεύεις, μεγαλώνοντας, ότι η ευαισθησία και η συχνή εκδήλωση συναισθημάτων είναι κάτι αμήχανο ή κακό;

«Αν δείχνεις ότι στενοχωριέσαι ή πληγώνεσαι, δίνεις δύναμη στους άλλους και τους επιτρέπεις να σου κάνουν ό,τι θέλουν». 

Αν σου έλεγαν συχνά αυτή τη φράση όταν ήσουν παιδί, ελπίζουμε πλέον να αναγνωρίζεις πως η υπερευαισθησία σημαίνει πολύ διαφορετικά πράγματα. 

Ότι έχεις μεγάλη ενσυναίσθηση, ακούς τους άλλους, τους καταλαβαίνεις, είσαι σε επαφή με το δικό σου συναίσθημα και ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να επιτρέπεις στον εαυτό σου να βιώνει όλα τα συναισθήματα.

Πώς μπορείς να καταλάβεις όμως ότι ανήκεις στην κατηγορία των υπερευαίσθητων; 

Οι κλασικές ενδείξεις είναι ότι σε κατακλύζει η γκάμα των συναισθημάτων και ότι πιάνεις εύκολα και των άλλων ανθρώπων. Μπορεί να περνάς όλη τη μέρα σκεπτόμενη αυτά που σου έχει πει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος ή επειδή σε πλήγωσε μία λέξη. 

Τέλος, όταν είσαι ένας υπερευαίσθητος άνθρωπος, έχεις την τάση να είσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου όταν κάνεις ένα λάθος.

Παρακάτω, συγκεντρώσαμε τις 16 ερωτήσεις που θα σου δώσουν την απάντηση στο αν η υπερευαισθησία είναι βασικό σου γνώρισμα. Αν η απάντηση είναι σε όλα ναι, τότε φημίζεσαι γι’ αυτό.

1. Κυριαρχείσαι από έντονα συναισθήματα;

2. Εστιάζεις στις λεπτομέρειες;

3. Σε επηρεάζει πάντα η διάθεσή των άλλων;

4. Έχεις ευαισθησία στον πόνο;

5. Θες συχνά να απομονώνεσαι στο δωμάτιο σου παρέα με τις σκέψεις σου;

6. Σε ενοχλούν οι δυνατοί ήχοι και θόρυβοι;

7. Έχεις κλίση προς τα καλλιτεχνικά και τη μουσική;

8. Είσαι ευσυνείδητο και φιλότιμο άτομο;

9. Τρομάζεις εύκολα;

10. Δυσκολεύεσαι όταν οι άλλοι σου αναθέτουν πολλά, ταυτόχρονα;

11. Προσπαθείς να αποφεύγεις τα λάθη ή να μην ξεχνάς πράγματα;

12. Σε φοβίζουν οι αλλαγές στη ζωή;

13. Αποφεύγεις τις ταινίες με σκηνές που περιέχουν βία;

14. Ενοχλείσαι από άτομα που σε πιέζουν;

15. Δρομολογείς έτσι τα πάντα ώστε να αποφεύγεις καταστάσεις που σε ταράζουν;

16. Όταν πρέπει να συναγωνιστείς κάποιον, αρχίζεις να τρέμεις κι έχεις άγχος; 




Σταμάτα να είσαι το θύμα… και θα πάψεις να προσελκύεις τους θύτες…!!!

Πολλές ανθρώπινες σχέσεις, δεν λειτουργούν αρμονικά σε κλίμα αγάπης, αλλά ανταγωνιστικά έχοντας τη σφραγίδα «Θύτης-Θύμα».

Τα θύματα είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς αυταξία, που δεν διεκδικούν στη ζωή πράγματα για τον εαυτό τους, και έχουν ένα μόνιμο καταπιεσμένο παράπονο αδικίας.

Αυτά τα άτομα έλκουν στη ζωή τους, τι άλλο; Θύτες.

Όσους δηλαδή εκμεταλλεύονται, δεν υπολογίζουν και χειραγωγούν τον άλλο.

Ξέρω, φαίνεται σαν κατάρα αλλά είναι θεραπεία για το θύμα, επειδή έχει να επουλώσει μία εσωτερική πληγή την οποία ξύνει ο θύτης.

Ξέρεις όσο μεγαλύτερο θύμα είσαι, τόσο μεγαλύτερους θύτες θα συναντάς στη ζωή σου.

Ώσπου κάποια στιγμή ξεχειλίσει μέσα σου το ποτήρι, και δώσεις στον εαυτό σου όλα αυτά που σου αξίζουν.

Και τότε η διαπροσωπική σχέση διαμορφώνεται σε νέα βάση ή τραβάει ο καθένας το δρόμο του.

Γιατί πολύ απλά ο θύτης δεν ενδιαφέρεται να συναναστρέφεται με άτομα που δεν μπορεί πλέον να καταπατά.

Γι’αυτό μην παρακαλάς να λιγοστέψουν οι θύτες στη ζωή σου, άλλαξε Εσύ, και θα δεις θεαματικά αποτελέσματα στον περίγυρό σου.




Γιώργος Βασιλορεΐζης
Κοινωνιολόγος με master στις Επιστήμες της Αγωγής. Πτυχιούχος Ανωτέρων Θεωρητικών στη Μουσική, με σπουδές σε βιολί και πιάνο. 

Παρασκευή 19 Μαΐου 2023

Οι Πλειάδιοι επένδυσαν σε θυσίες με εκατομμύρια νεκρούς σε πολέμους διάρκειας μιας γενιάς με τους Ερπετοειδείς για να βοηθήσουν την Ανθρωπότητα...!!!

Μυριάδες φωτεινές ενεργειακές οντότητες έχουν καταφθάσει και ασχολούνται με την εξόντωση των αρνητικών ενεργειακών οντοτήτων που μαστίζουν τον πλανήτη...

Ύστερα από ένα καταστροφικό μακροχρόνιο πόλεμο διάρκειας 900 χρόνων με τους ερπετοειδείς, έχοντας εκατομμύρια νεκρούς, οι Πλειάδιοι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους για την απελευθέρωση του πλανήτη και την διάσωση της ανθρωπότητας, παρά την ολιγωρία των γήινων ηγετών, οι οποίοι εξακολουθούν να καθυστερούν αδικαιολόγητα στην τήρηση των συμφωνηθέντων..

Ο πόλεμος αυτός ήταν τόσο ασφυκτικός και καταστροφικός, που στο τέλος έσπευσαν και ενεπλάκησαν και άλλοι πολιτισμοί για να βοηθήσουν τους Πλειάδιους, με θετικό αποτέλεσμα..

Η ολιγωρία των γήινων ηγετών τους αναγκάζει να αναθεωρήσουν τα σχέδια τους, με ενδεχόμενο να επέμβουν από μόνοι τους, γιατί ο χρόνος πιέζει, όχι μόνον αυτούς, αλλά και τους άλλους πολιτισμούς που συνωστίζονται με μυριάδες σκαφών γύρω και μέσα στο ηλιακό σύστημα, αναμένοντας την εντολή επέμβασης.

Επειδή η σχεδιαζόμενη επέμβαση πιθανόν να συνδυαστεί με την έναρξη ακραίων καιρικών και γεωλογικών φαινομένων, οι γήινοι ηγέτες έχουν προειδοποιηθεί και θα ειδοποιηθούν έγκαιρα, ώστε να ειδοποιήσουν τους πληθυσμούς και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα - Alex Collier

[Εν τω μεταξύ, και σύμφωνα με τον James Gilliland, μυριάδες φωτεινές ενεργειακές οντότητες έχουν καταφθάσει και ασχολούνται με την εξόντωση των αρνητικών ενεργειακών οντοτήτων που μαστίζουν τον πλανήτη μας..]




Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

«Περιμένουμε»…

Και περιμένουμε, ένα φως μα μόνο το σκοτάδι ακούει το κάλεσμα μας και σκοτάδι, είναι η απουσία του φωτός. Έτσι δε λένε; …»

Περιμένουμε θαύματα. 

Περιμένουμε την ανάσταση. 

Περιμένουμε την ανατροπή. 

Περιμένουμε και περιμένουμε. 

Κανείς δεν μας έμαθε να περιμένουμε. 

Κυρίως, δεν μας έμαθε κανείς, τι ακριβώς να περιμένουμε κι αν αυτό που περιμένουμε, θα είναι ωφέλιμο ή βλαβερό. Και περιμένουμε, ένα φως μα μόνο το σκοτάδι ακούει το κάλεσμα μας και σκοτάδι, είναι η απουσία του φωτός. Έτσι δε λένε;

Περιμένουμε ξανά στο βάθος, στη γωνία και στις σκιές. Στις σκιές που μάθαμε να ελπίζουμε τα θαύματα. Στις σκιές που χρεώσαμε την αποτυχία της ύλης. 

Περιμένουμε ένα χέρι, να εξυψώσει την ψυχή μας. Να αστράψει το αίσθημα στο σώμα και να ταράξει την καρδιά με απανωτούς παλμούς. Και περιμένουμε. Την κάθε μέρα, περιμένουμε με σώματα βαριά κι ανάσες κούφιες. Με όνειρα στεγνά κι ελπίδες φρούδες. 

Περιμένουμε το τρένο σε λάθος στάση, σε λάθος ώρα, με λάθος προσδοκίες.

Δεν μάθαμε ποτέ, πως το τρένο είμαστε εμείς. Το χέρι είναι το δικό μας που περιμένουμε. Πως εμείς είμαστε αυτό που περιμένουμε. Δεν το μάθαμε κι όταν το μάθαμε δεν θα πω πως ήταν αργά, όμως είχαμε ήδη συνηθίσει να περιμένουμε κάτι ξένο. Κι είναι δύσκολο να ανατρέψεις πεποιθήσεις και σύστημα ηθικής και αξιών μιας ζωής. 

Κι όσο εμείς κοιμόμασταν με ένα «περίμενε», οι «σημαντικοί μας άλλοι», είχαν μπει ήδη στο ρόλο του ευεργέτη και επένδυαν στην υπομονή μας και εκμεταλλεύονταν και μεταχειρίζονταν και ρύθμιζαν με την δική μας έγκριση, το έως τότε σκάρτο σύστημα μας.

Μα τώρα, που πια δεν περιμένουμε, ήρθε η ώρα, να φύγουμε από όπου κι αν βρισκόμαστε. 

Να πάμε εκεί που δεν τολμήσαμε να πάμε μόνοι, να πάμε εκεί και να προλάβουμε τη ζωή πριν μοιραία μας στείλει εκείνη. 

Να πάμε με ταχύτητες που τρομάζουν τα πλήθη. 

Να πάμε να χτυπήσουμε τη λήθη. 

Να πάμε και να πούμε κόντρα στη ροή του νου, πως αξίζει ρε γαμώτο τελικά να περιμένουμε.




Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Πάλι εδώ εσύ ;

Σε παρατηρώ βλέποντας ότι σου αρέσει να ονειρεύεσαι έναν όμορφο κόσμο με άπειρες δυνατότητες, δίχως ανάγκες, χωρίς να αναγκάζεσαι να επιδιώκεις το καλύτερο διότι είσαι το ωραιότερο γέννημα του Θεού, από ζωή και φως, κάτι που μπορούν να αντιληφθούν μόνον οι όμορφες αθάνατες ψυχές, ενθυμόμενες τον αληθινό τους εαυτό, την αληθινή ζωή. 

Εκεί στα πέρατα του ουρανού και του αιθέρα, ΠΙΟ πέρα από αυτούς, έξω από αυτό το σύμπαν, εκεί στην Αρχέτυπη δημιουργία στην οποία ανήκεις, που βρίσκεται η αληθινή σου υπόσταση όπου κάθετι δεν έχει το αντίθετο του ούτε ως σκέψη ούτε ως ζωή, διότι αυτή σου η σκέψη και η συνείδηση σου είναι ένας Αμετάβλητος Αγαθός Νους, και ένα σώμα νοητό όπως είναι οι λογισμοί που κάνεις, όλα είναι νοητά, 

το οποίο νοητό σώμα είναι ο Ιδεατός Άνθρωπος, ο αθάνατος άνθρωπος θεός, δίχως τις μεταβαλλόμενες αισθήσεις του θανάτου, οι οποίες προβάλλονται εδώ στον διττό κόσμο ως αρνητικές η θετικές αισθήσεις, ως το καλό ή το κακό, αλλά που δεν απέχουν ποτέ από καμμιά κακία, και είναι τα συναισθήματα πάθη κι επιθυμίες του σώματος που μας οδηγούν.

Σου εύχομαι να ξαναβρείς τον δρόμο της επιστροφής στον Αγαθό κόσμο, με οδηγό την ψυχή σου αφού είναι η μόνη που κινείται μέσω της Αρμονίας και δεν μετέχει στον διττό και θνητό κατώτερο κόσμο που δημιουργήθηκε για άλογα όντα χωρίς να έχουν στην ψυχή τους την πρωταρχική ουσία όμοια με το Αγαθό Φως τον Πανάγαθο Νου..όνειρα αληθινά..
Kοίταξε να δεις πως έχει.
ἐλύθη ὁ πάντων σύνδεσμος ἐκ βουλῆς θεοῦ· πάντα γὰρ ζῷα ἀρρενοθήλεα ὄντα διελύετο ἅμα τῷ ἀνθρώπῳ (ενσαρκωμένου) καὶ ἐγένετο τὰ μὲν ἀρρενικὰ ἐν μέρει, τὰ δὲ θηλυκὰ ὁμοίως.

Δεν γράφει ότι διαχωρίστηκαν οι ψυχές, αλλά τα σώματα.
Εξάλλου όλες οι ανθρώπινες ψυχές φέρουν τον ίδιο Νου όταν είναι ενωμένος μόνον με την φωτιά. Νους και ψυχή η εικόνα της ζωής, όπου η ψυχή-φωτιά είναι ο Λόγος, η κίνηση του Νου. Νους και Λόγος Αδιαίρετος, η δε ένωση τους η εικόνα της ζωής..Νους και ψυχή.

Ο Νους και ψυχή-φωτιά, είναι Αμετάβλητος, και Αδιαίρετος, άρα δεν διαχωρίζεται....διότι αν διαχωριστεί ο Νους από την ψυχή μεταβάλλεται σε Αγαθό Νου και Αγιο Λόγο στον Ογδοο Ουρανό.

Ναι, η ανθρώπινη ψυχή του πυρός φέρει τον ίδιο Νου.

Σκέψου το εξής, τώρα χρειάζεσαι το άλλο σου μισό, ως διαχωρισμένο σώμα που είσαι, ο Αδάμ που έγινε Αδάμ κι Εύα, ώστε να ολοκληρωθείς πρώτα ως σώμα με το άλλο σου μισό με οδηγό πάντα τον ορθό λόγο της ψυχής, την Αρμονία της ψυχής, σώμα και ψυχή ως ένα.

Και αυτό διότι όταν μας οδηγεί το διαχωρισμένο άλογο σώμα έχει ανάγκες αυτό που ονομάζουμε ως τα ζωώδη ένστικτα.

Το διαχωρισμένο ά-λογο σώμα μας λοιπόν όταν οδηγείται από τα ζωώδη ένστικτα δηλαδή τις άλογες μεταβαλλόμενες αισθήσεις, δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με το νοητό και ολοκληρωμένο, τον αμετάβλητο Νου και Αδιαίρετο Λόγο της ψυχής ο οποίος δεν έχει φύλο, ώστε μέσω της Αρμονίας να έρθει σε επαφή μαζί του.

Διότι ο Αγαθός Νους έλκεται μόνον από την Αρμονία, την ανιδιοτελή αγάπη σώμα και ψυχή ως ένα. 

Για παράδειγμα την αγαθή μας θέληση να δημιουργήσουμε, να αγαπήσουμε να ερωτευτούμε αληθινά, διότι μόνον τότε θα νιώσουμε ολοκληρωμένοι ως σώμα και μετέπειτα ως ψυχή.

Με ρωτάς, "η ψυχή πώς δημιουργείται ώστε να στεγάσει τον Νου, όταν αυτός εισέρχεται στην Δημιουργία;"

Η ψυχή είναι η ενέργεια (ο Λόγος) που κινεί το δοχείο της Υλης...άρα δεν μπορεί να είναι ίδια η κίνηση του Λόγου όταν βρίσκεται στον Όγδοο Ουρανό και δεν κινεί το δοχείο της Υλης αλλά κινεί μόνον τον Αγαθό νοητό δικό του κόσμο.

Οταν λοιπόν ο Νους ενώνεται με την ενέργεια της φωτιάς μεταβάλλεται σε ένα άλλο είδος κίνησης και ζωής, και γίνεται Νους και ψυχή η εικόνα της ζωής, διότι ο κτιστός κόσμος εκδηλώνει την ζωή με τις μονάδες-ψυχές που ενεργούν στο δοχείο της Υλης των Α-πλανών, αλλά και με τα Τέσσερα πιο κατωφερή στοιχεία των πλάνη-των.

Και όσο πιο αργή είναι η κίνηση με τα βαρύτερα στοιχεία της Υλης των πλανητών τόσο πιο σύνθετη είναι και η δική τους φύση, πέφτει η δόνηση του Αγαθού, και μεταβάλλεται σε κακία, στα δύο αντίθετα, των τεσσάρων ανόμοιων στοιχείων.

Στον Αληθινό κόσμο κινούμαστε τόσο γρήγορα σαν να είμαστε ακίνητοι..βρισκόμαστε ταυτόχρονα παντού.....σκέψου τώρα ότι βρίσκεσαι στην άκρη του σύμπαντος και αμέσως θα βρεθείς εκεί.

Εδώ στην Γη κινούμαστε με το σώμα τόσο αργά σαν να είμαστε ακίνητοι..κουραζόμαστε, έχουμε ανάγκες είμαστε θνητοί.

Τι κοινό μπορεί να έχω με όσους ασχολούνται αποκλειστικά με τα γήϊνα και θνητά; θα πρέπει να γίνω πρώτα σαν αυτούς.

Όσοι ασχολούνται με τα γήϊνα δεν έχουν καμιά σχέση με τα όμοια...διότι στην Γη τα πάντα είναι ανόμοια.

Δεν είμαστε μόνον έμψυχοι, αλλά έχουμε διπλή φύση. Μία της ψυχής των Α-πλανών, και μία του σώματος των πλάνη-των από φωτιά, αέρα, γη, νερό της Γης.

Αυτή η σύνθεση των τεσσάρων άλογων γήϊνων στοιχείων, έχει τοποθετηθεί ισόποσα και με αρμονία στη μήτρα της ψυχής.

Άρα όλα είναι ανόμοια στο σώμα μας, όπου καθετί έχει το αντίθετο του ισόποσα, όπου το κάθε ένα στοιχείο ξεχωριστά προσπαθεί να επικρατήσει χωρίς λογική, και μόνον με τον Αμετάβλητο Νου δηλαδή με την νόηση του αγαθού λόγου της ψυχής μπορούμε να αποβάλλουμε όλα τα ανόμοια από πάνω μας.

Το κάθε πάθος είναι και μια διαφορετική ιδιότητα των τεσσάρων άλογων στοιχείων της Υλης.

Μόνον το Αγαθό μας ενώνει. ο έρωτας μας για το αγαθό που μας οδηγεί στην αλήθεια της ζωής....σώμα και ψυχή ως ένα....και είναι αδύνατον να υπάρξει το αγαθό από μόνο του στον άλογο κόσμο της Γης..

αυτή και η φυλακή που μας έστησε..η Λήθη το σκότος των σύνθετων διαχωρισμένων και άλογων σωμάτων που τα οδηγούν οι άλογες ανάγκες, και ό,τι έχει ανάγκη και είναι χωρίς το λόγο της ψυχής οδηγείται από τα άλογα πάθη επιθυμίες..

Νους και Αδιαίρετος Λόγος είναι η ενέργεια που ενυπάρχει στο σύμπαν και κινεί το δοχείο της Υλης. Το σύμπαν λοιπόν είναι ο Άνθρωπος. Αφού έγινε κι ο Ανθρωπος όμοιος σαν τον "αδερφό" του τον δεύτερο Νου δημιουργό.

Αυτή η νοητή ενέργεια είναι το πνεύμα του πυρός, η παγκόσμια ψυχ η οποία κατέχει τις Επτά Ενέργειες της Αρμονίας των Επτά φύσεων της Υλης. Διότι Νους και Αγιος Λόγος γινόμαστε μόνον στον Όγδοο Ουρανό δηλαδή έξω από τις Επτά φύσεις του γίγνεσθαι του κτιστού κόσμου δημιούργημα.

Αυτή η παγκόσμια ψυχή του Ανθρώπου δεύτερου θεού που κατέχει όλες τις ενέργειες της Αρμονίας των Επτά φύσεων είναι η νοητή ουσία με την οποία ως Μονάδες γίναμε η εικόνα της ζωής, μια όμοια σταγόνα από τον ωκεανό..Νους και ψυχή η εικόνα της ζωής.

Και ενωθήκαμε με τις κτιστές ψυχές του δεύτερου Νου δημιουργού, τα αρσενικοθήλυκα σώματα τα οποία διαχώρισε για να πέσουμε σε Λήθη και να μας εξουσιάζει με την Αγνοια μας σώμα και ψυχή, όπως εξουσιάζει τις δικές του ψυχές με την μοίρα, οι οποίες δεν έχουν δική τους ελεύθερη επιλογή.

Ναι, είναι αλήθεια ότι το μόνο που μπορούμε να προσφέρουμε σ αυτόν τον γήινο κόσμο είναι τα έργα τέχνης σαν αμαύρωση των χρόνων που ζήσαμε εδώ...και λέω ζήσαμε διότι ήδη θεωρούμαστε νεκροί εφόσον το σώμα μας είναι ένα νεκρό δοχείο που ανανεώνεται καθημερινά.

Έχουμε διπλή φύση..μια θεϊκή και μια θνητή..και ότι φανερώνεται, το θεϊκό η το θνητό, αυτό μας οδηγεί, ενώ όταν μας οδηγεί το θεϊκό είναι ευσέβεια προς το Θεό.

Μα το κάναμε αυτό το όμορφο ταξίδι στην Γη, μέχρι που άρχισαν τα γένη των διαχωρισμένων σωμάτων, όπου ο Αδάμ έγινε Αδάμ κι Εύα

Και από τότε ο έρωτας για το άλλο μας μισό, ο έρωτας μας για τα διαχωρισμένα όντα, έγινε η ταφόπλακα μας στην Γη.

Κάποτε η Εύα ήταν ο Αδάμ και ο Αδάμ η Εύα ως Ένα.

Σήμερα ο Αδάμ και η Εύα χάθηκαν στα άδυτα μονοπάτια της διαφορετικότητας του εγωκεντρικού μας σώματος.

Αυτό λοιπόν είναι το νόημα του διαχωρισμού των σωμάτων. Αυτό που είναι σήμερα ένα άπιαστο όνειρο ζωής, να ζούμε σώμα και ψυχή ως ένα .. κάποτε το ζούσαμε κάθε στιγμή στην τέλεια έκσταση του... ζούσαμε στον έβδομο ουρανό.

Σκεφτείτε γήϊνοι κάτι πολύ απλό, αν το κάθετί στη ζωή σας και παντού στο σύμπαν έχει και το αντίθετο του, τότε ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να υπάρξει αυτός ο κόσμος είναι να είναι εικονικός, δηλαδή αριθμοί, matrix..τόσο απλό.




morfeas sky
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Πέμπτη 18 Μαΐου 2023

Η αξιοπρέπεια είναι προσωπική υπόθεση…!!!

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα, γιατί οι πρόλογοι όσον αφορά στην αξιοπρέπεια είναι περιττοί. Μεγάλο κι ανεξάντλητο θέμα.

Η αξιοπρέπεια ορίζεται ως η αίσθηση που έχει ο άνθρωπος, ότι οι άλλοι τον σέβονται κι ο ίδιος νιώθει ότι έχει αξία.

Ο αυτοσεβασμός και η ανωτερότητα, όχι ο καθωσπρεπισμός, ούτε ο εγωισμός.

Αυτές οι δύο έννοιες πολλές φορές συγχέονται με την αξιοπρέπεια και της προσδίδουν έναν αρνητικό χαρακτήρα.

Το να είναι κάποιος αξιοπρεπής, δε σημαίνει ούτε ότι είναι εγωιστής, ούτε «καθώσπρέπει» για τα μάτια του κόσμου. Ο αξιοπρεπής άνθρωπος διαλέγει τη στάση ζωής του πρώτα για τον εαυτό του και για τη συνείδηση του και μετά για οποιοδήποτε άλλο λόγο.

Λένε πως η αξιοπρέπεια σπανίζει στις μέρες μας.

Μπορεί και να ισχύει, αλλά δε θέλω να το πιστέψω. Ίσως μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχει κάπου καλά κρυμμένη και απλά τώρα λόγω δύσκολων συνθηκών εκλείπει.

Όπως λέει και ο Μοχάμεντ Μπουαζίζι «Η αξιοπρέπεια είναι μια πολυτέλεια που τη χαίρεται κανείς όταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει ξεπεράσει την ανάγκη». 

Όταν ο άνθρωπος έχει αυξημένες πρώτες ανάγκες, δε λογαριάζει την αξιοπρέπεια του. Πρωτίστως πρέπει να καλύψει την επιβίωση του και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Τι θέλω να πω;

Όταν μια μάνα δεν έχει φαγητό για τα παιδιά της, θα κάνει τα πάντα για να βρει κι ας ταπεινωθεί. Όταν ένας άνθρωπος έχει κάποιον δικό του άρρωστο και δεν έχει χρήματα για νοσήλια, φάρμακα και γιατρούς θα προσπαθήσει να τα βρει με κάθε δυνατό τρόπο κι ας αναγκαστεί να «ζητιανέψει».

Το τι θεωρεί ο καθένας αξιοπρεπές διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ο καθένας έχει τους κανόνες και τα όρια του. 

Για παράδειγμα, αν μιλάμε για τον ερωτικό τομέα, για ‘μένα αξιοπρέπεια είναι ένας χωρισμός, όσο κι αν πονάει, όσο κακός κι αν είναι και προκαλεί βαθύ πόνο, όσο κι αν στιγματίζει, να μην ξεφτιλίζει και υποβιβάζει την προσωπικότητα κανενός απ’ τους δύο.

Ναι, μπορεί να παρασυρθώ και να πάρω ένα λάθος τηλέφωνο και να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία, ενώ ξέρω το αποτέλεσμα, αλλά θα σταματήσω εκεί. Μέχρι εκεί είναι τα όρια της δικής μου αξιοπρέπειας. Μετά τη χάνω.

Για κάποιον άλλον, ίσως και η όγδοη ευκαιρία να θεωρείται αξιοπρεπής στάση.

Δικαίωμα του, δε θα κρίνω, δεν είμαι αρμόδια γι’ αυτό, άλλωστε.

Φυσικά, δεν είναι μόνο το ερωτικό κομμάτι. Η αξιοπρέπεια υπάρχει σε όλους τους τομείς της ζωής. Αξιοπρέπεια όπως την ορίζει η κοινωνία, η θρησκεία, ο πολιτισμός. 

Υπάρχουν, όπως ανέφερα και παραπάνω, οι προσωπικοί άγραφοι κανόνες του καθένα, υπάρχει, όμως, και νομοθεσία περί αξιοπρέπειας και αξιοπρεπούς συμπεριφοράς. Ποικίλλει, βέβαια από χώρα σε χώρα.

Μια άλλη άποψη, που εκφράστηκε από τη Σκάρλετ Ο Χάρα, είναι πως είμαστε αξιοπρεπείς από δειλία. Η αδυναμία μας να φτάσουμε τις καταστάσεις στο τέρμα και να αποδεχθούμε τις συνέπειές τους, μας κάνει δειλούς και ταυτόχρονα αξιοπρεπείς. Ο φόβος μην εκτεθούμε ανεπανόρθωτα λοιπόν, είναι υπεύθυνος γι’αυτή.

Ενδιαφέρουσα άποψη.

Η έννοια της αξιοπρέπειας έχει άπειρες προεκτάσεις και για να μη μακρηγορώ, θα προσπαθήσω να την ορίσω, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.

Αν με ρωτήσει, λοιπόν κανείς, τι είναι για ‘μένα η αξιοπρέπεια, θα του πω ότι αρχικά είναι η αγάπη που έχουμε για τον εαυτό μας.

Ο σεβασμός που του δείχνουμε όταν είμαστε μόνοι μαζί του. Όλα αυτά που κάνουμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση και μπράβο. Είμαστε αξιοπρεπείς γιατί ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για την ψυχή μας.

Είναι η περηφάνια μας, με όλη τη θετική της σημασία, όχι με έπαρση και δήθεν συμπεριφορές.

Το να περπατάς στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά και να ξέρεις ότι έκανες το καλύτερο.

Να σε θυμούνται όλοι με χαμόγελο, από πρώην ερωτικές σχέσεις μέχρι κάποιον που συνάντησες δυο φορές.

Να νιώθεις ότι δεν ξόδεψες τον εαυτό σου για κάτι που δεν έπρεπε. Δεν τον ξεφτίλισες.

Αξιοπρέπεια είναι η καθαρή συνείδηση.

Κι όπως, πολύ εύστοχα έγραψε ο Κ.Π. Καβάφης :

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς : μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.»

Αν τύχει να τη χάσουμε και καμιά φορά. Κάπου θα βρίσκεται και θα μας περιμένει.




Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου

Στο τρένο της ζωής, χωράνε λίγοι και καλοί. Οι πολλοί κάνουν θόρυβο...!!!

Ξεκινάει η ζωή σου και αρχίζεις να μετράς τους ανθρώπους δίπλα σου.

Συνήθως είστε αρκετοί στο ίδιο βαγόνι.

Και αρχίζει το ταξίδι σας.

Συνταξιδιώτες που αποκαλούνται φίλοι, γνωστοί, συμμαθητές, γείτονες, κολλητοί.

Και πέφτεις στην παγίδα να νομίζεις ότι η ζωή σου είναι πολύ γεμάτη με τόσους ανθρώπους να σε πλαισιώνουν.

Συνεχίζεται η ζωή σου, αρχίζεις να μεγαλώνεις και αλλάζουν οι προτεραιότητές σου.

Βλέπεις ότι σιγά σιγά αρχίζει να αδειάζει το βαγόνι με τους συνοδοιπόρους σου.

Κάποιους τους έδιωξες και κάποιοι αποχώρησαν οικειοθελώς.

Όχι, μην στεναχωριέσαι.

Δεν θα σε λογοκρίνουν όλοι αυτοί, πιθανότατα ούτε και εσύ.

Απλά έτσι είναι τα πράγματα στην ζωή.

Δεν ταιριάζουμε με όλους, αποδέξου το.

Έχουμε άλλους ηθικούς κανόνες, πρέπει και θέλω.

Συνεχίζεις λοιπόν το ταξίδι σου χωρίς να ξέρεις ότι στο βαγόνι σου προμηνύονται εκπλήξεις.

Αποφασίζεις λίγο να σταματήσεις τις αφίξεις και τις αναχωρήσεις των δικών σου ανθρώπων.

Επιλέγεις να σταματήσεις να κάνεις έναν μικρό απολογισμό και ανεφοδιασμό των καυσίμων σου.

Σταματάς για λίγο την αμαξοστοιχία της ζωής σου.

Θεωρείς πως ακόμα έχουν μείνει αρκετοί και δεν σε επηρεάζουν οι αποχωρήσεις τους.

Ξαναξεκινάς και αντιλαμβάνεσαι ότι οι θέσεις δίπλα σου ολοένα και αδειάζουν.

Μα στην συνέχεια της διαδρομής προστίθενται μερικοί.

Όχι πολλοί.

Ελάχιστοι.

Μόλις κατάλαβες ότι κατέβηκαν από το βαγόνι όλοι αυτοί που πίστευες ότι δεν θα φύγουν ποτέ και έδωσαν την θέση τους σε όλους αυτούς που δεν πίστευες ποτέ ότι θα σε ακολουθήσουν.

Κοιτάζεις τους συνταξιδιώτες σου και σκέφτεσαι πόσοι λίγοι μείνατε και πόσοι από αυτούς είναι υποψήφιοι προς αποχώρηση.

Νιώθεις αρχικά πανικό.

Νομίζεις ότι τους έδιωξε η δική σου συμπεριφορά.

Θεωρείς πως έκανες λάθος.

Μα που πήγαν όλοι αυτοί, αναρωτιέσαι.

Ρίχνεις κλεφτές και γρήγορες ματιές γύρω σου.

Λίγοι έμειναν, το ξέρω.

Ησύχασε όμως.

Δεν φταις εσύ.

Κανένας δεν φταίει.

Διαφορετικές προσωπικότητες, χαρακτήρες και αντιλήψεις.

Διαφορετική ματιά στην ζωή.

Άλλες οπτικές γωνίες.

Συνεχίζεις με αυτούς τους λίγους που απέμειναν.

Αυτοί που δεν παραιτούνται από τους αγώνες που δώσατε ή που θα δώσετε παρέα στο μέλλον.

Μετρημένοι στα δάχτυλα οι δικοί σου άνθρωποι.

Αφουγκράζεσαι την αύρα τους.

Αισθητή και η παρουσία τους και η απουσία τους.

Χαμογελάς πλέον αφού έχεις αντιληφθεί ποιοι από όλους αυτούς κατέληξαν να είναι η «οικογένειά» σου.

Σταμάτησες να φοβάσαι αν αδειάσει κι άλλο το βαγόνι σου.

Και αν ξεκίνησες με πολλούς και κατέληξες με ελάχιστους να είσαι ευτυχής.

Λίγοι και καλοί.

Οι πολλοί κάνουν θόρυβο, μάτια μου.




Η πιο τέλεια περιγραφή του Μάτριξ μέσα από τον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα…!!!

Πόσο αληθινός είναι ο κόσμος μας; Πόσο αυθεντικοί είμαστε εμείς σαν άνθρωποι; Είμαστε άραγε αυτοί που νομίζουμε; Φιλόσοφοι αλλά και επιστήμονες έχουν επισημάνει εδώ και αιώνες την απατηλότητα αυτού του κόσμου, το κατά πόσον είμαστε αυτοί που νομίζουμε και πιο ποσοστό ελευθερίας έχει ο άνθρωπος για να αναδείξει τον «πραγματικό» του εαυτό.

Η απατηλότητα της ιδέας για τον εαυτό μας αλλά και τον κόσμο έχει παρουσιαστεί από τον Πλάτωνα, εδώ και 2.500 χρόνια με τον «Μύθο της Σπηλιάς» που παρουσιάζεται στην «Πολιτεία» του. Εκεί ο Πλάτωνας παρουσιάζει τους ανθρώπους δεμένους με αλυσίδες στο βάθος μιας σπηλιάς, να παρακολουθούν σκιές που παρουσιάζονται σε έναν τοίχο, τις οποίες αυτοί αντιλαμβάνονται σαν πραγματικότητες.

Επιπλέον οι δεσμώτες αντιλαμβάνονται τις αλυσίδες τους σαν «κοσμήματα», σαν πολύτιμα εργαλεία που τους δένουν με τον κόσμο, χωρίς όμως να συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για τα δεσμά που τους εμποδίζουν να απομακρυνθούν από τη σπηλιά και να αντικρίσουν το φως του ήλιου και τη ζωή που σφύζει έξω από τη σπηλιά.

Ο μύθος του σπηλαίου
Ο μύθος αυτός διηγείται πως σε ένα σπήλαιο, κάτω από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. 

Πίσω τους ωστόσο είναι αναμμένη μια φωτιά. Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο.

Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα. 

Εάν όμως κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ελευθερωθεί, να βγει από τη σπηλιά και να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, δει τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν μέσα στη σπηλιά. 

Θα αντιληφθεί τότε ότι οι σύντροφοι του, που εξακολουθούν να βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ζουν βυθισμένοι μέσα στις ψευδαισθήσεις.

Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που κάποιοι δεσμώτες, καταφέρνουν ν’ απαλλαγούν απ’ την επιρροή των αισθήσεων και των δογμάτων και να γνωρίσουν την αλήθεια, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που τους παρέχει μόνο ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη. 

Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι φιλόσοφοι και οι «πεπαιδευμένοι», οι μορφωμένοι, που η παιδεία τους δείχνει τον τρόπο πώς, ξεγλιστρώντας μέσα από τα ποικίλα δογματικά δίχτυα, να ξεφύγουν από τη μοίρα των δεσμωτών της σπηλιάς…

Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν τα μη πραγματικά σχήματα των σκιών με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι η πραγματικότητα.

Το ότι οι φυλακισμένοι, ωστόσο, μπορούν να δουν μόνο τις σκιές αυτές, δε σημαίνει ότι ο υπαρκτός κόσμος περιορίζεται μόνο μες στο σπήλαιο. Αν κάποιοι καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και βγουν από το σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν πίσω. 

Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μες στο σπήλαιο ήταν απλά αντίγραφα των αληθινών. 

Ίσως σκεφτούν να επιστρέψουν πίσω, λυπούμενοι τους φυλακισμένους συντρόφους τους. Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους. 

Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.

Η Ταινία Matrix και η Σπηλιά του Πλάτωνα

Αλλά ας πάμε και κάπου πιο κοντά στην εποχή μας : στον διάσημο φυσικό Max Planck, τον πατέρα της Κβαντικής Φυσικής, που δήλωνε καθώς παραλάμβανε το βραβείο Νόμπελ:

Ως άνθρωπος που αφιέρωσα όλη μου τη ζωή στην μελέτη της ύλης, μπορώ να πω αυτό σαν αποτέλεσμα της έρευνάς μου σχετικά με τα άτομα: η ύλη ως τέτοια δεν υπάρχει. Όλη η ύλη πηγάζει και υπάρχει μονάχα ως συνέπεια μιας δύναμης που κάνει τα άτομα να δονούνται και τα συγκρατεί μαζί για μια στιγμή. Πρέπει να υποθέσουμε πίσω από αυτή τη δύναμη την ύπαρξη μιας συνείδησης και ενός έξυπνου νου. Αυτός ο νους είναι η μήτρα («Matrix») όλης της ύλης

Κι έτσι το… «παζλ της απατηλότητας» συμπληρώνεται δείχνοντας ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μια πιο… «πραγματική πραγματικότητα» από τον κόσμο και τις καταστάσεις συνείδησης που βιώνουμε… το ζήτημα είναι : ποιος τολμάει να ακολουθήσει τον Neo;




Τετάρτη 17 Μαΐου 2023

Η μοίρα είναι θέμα επιλογής, όχι τύχης…!!!

«Η μοίρα δεν είναι θέμα τύχης. Είναι θέμα επιλογής»
Γουίλιαμ Τζένινγκς Μπραΐν

Έχεις σκεφτεί πόσο χρόνο και ενέργεια σπαταλάς καθημερινά, σπαρταρώντας σαν ψάρι έξω απ’ το νερό, κατηγορώντας για τις συνθήκες και τις περιστάσεις που ζεις, τον εαυτό σου ή κάποιον άλλον;

Πόσες φορές συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να «μοιρολογεί» για τον τρόπο που σε μεγάλωσαν, για τις σπουδές που έκανες ή δεν έκανες; Για το σύντροφο που επέλεξες για σύζυγο ή για τον έρωτα που άφησες να φύγει; 

Για τις αποφάσεις που πήρες ή για εκείνες που δεν πήρες, ενώ σήμερα θεωρείς ότι έπρεπε; Μια καθημερινή, συνεχή αναφορά στο παρελθόν και με τελικό αποδέκτη παραπόνων και καταγγελιών τον εαυτό σου.

Τώρα σκέψου ποιο είναι το αποτέλεσμα που ακολουθεί; 

Στεναχώρια, ενοχές, θλίψη και ένα κατηγορητήριο να σε ακολουθεί. Αρνητικά συναισθήματα που φέρνουν, ελκύουν περισσότερες αρνητικές σκέψεις αυτό-ισοπέδωσης και όλο αυτό αναπαράγεται.

To συναίσθημα είναι δημιουργία

«Οι αμφιβολίες προδότες είναι, που μας κάνουν να χάνουμε συχνά ένα κέρδος, που αν τολμούσαμε θα ήταν καλό για μας»  Γουίλιαμ Σαίξπηρ

«Κι όμως, θα μου πεις συμβαίνουν και αρνητικά πράγματα ή γεγονότα στη ζωή μου και πως θα το αλλάξω;» Η διαδικασία είναι η εξής: έκπεμψε αγάπη τη στιγμή που φαντάζεσαι και αισθάνεσαι ότι έχεις αυτό που επιθυμείς. 

Θυμήσου ότι η μιζέρια, η γκρίνια, η ενοχή και όλα τα αρνητικά συναισθήματα οφείλονται στην απουσία αγάπης, άρα πρέπει να φανταστείς το αντίθετο από την αρνητική κατάσταση, αφού το αντίθετο της είναι η αγάπη. Για παράδειγμα για πρόβλημα υγείας που θέλεις να αποκατασταθεί, έκπεμψε αγάπη για το υγιές σώμα σου.

«Τα συναισθήματα σας είναι ο Θεός σας» Καουντίλια

Άλλαξε το αρνητικό σε θετικό

«Η φαντασία, όπως έχει πει ο Αϊνστάιν, είναι πιο σημαντική απ’ τη γνώση». Γι’ αυτό και οι επιστήμονες, όλο και πιο πολύ, αποκαλύπτουν μέσω των ερευνών τους, ότι μ’ αυτή τη δύναμη, τη φαντασία, μπόρεσαν οι μεγαλύτεροι εφευρέτες και φιλόσοφοι να υλοποιήσουν τα επιτεύγματα τους. 

Ο οραματισμός αυτού που θέλεις, αυτού που επιθυμείς, την ίδια στιγμή που συναισθηματικά αισθάνεσαι σα να το’ χεις ήδη πετύχει, οδηγεί στην εκπλήρωση της επιθυμίας σου.

Μια δοκιμή θα σε πείσει. Αν επιθυμείς να αλλάξεις την κατάσταση της υγείας σας, είτε τα οικονομικά, τις σχέσεις ή κάποιον άλλο τομέα στη ζωή σου, η διαδικασία είναι η ίδια! 

Φαντάσου αυτού που επιθυμείς. Νιώσε την αγάπη σαν να το έχεις ήδη. Ζήσε στο μυαλό σου κάθε σκηνή και κατάσταση μ’ αυτό που επιθυμείς και νιώσε σα να το’ χεις. Αφιέρωσε δέκα λεπτά κάθε μέρα για να ζεις το όνειρο σου, σα να’ ναι ήδη πραγματικότητα. 

Συνέχισε μέχρι να νιώσεις ότι αυτό που επιθυμείς σου ανήκει, όπως το όνομα σου. Το μυστικό για την επιτυχία είναι, πως ακόμη κι όταν πετύχεις αυτό που επιθυμείς, οφείλεις να εκπέμπεις όσο περισσότερη αγάπη και καλά συναισθήματα μπορείς, γιατί όση περισσότερη αγάπη εκπέμπεις, τόσο γρηγορότερα θα λάβεις αυτό που επιθυμείς.

Όλη αυτή η διαδικασία θα σε φέρει έναν καινούριο κόσμο μαζί μ’ αυτό που φαντάστηκες.

Τότε είναι που καλείσαι να μείνεις μακριά απ’ τον «πειρασμό» να μην αντιμετωπίζεις αυτόν τον καινούριο κόσμο λέγοντας σ’ όλους γα το τραύμα που δε βελτιώνεται και να επανέλθεις στη γκρίνια, τη μιζέρια του παλιού σκοτεινού κόσμου που γνώριζες. 

Γιατί το Τζίνι αυτής της ζωής θα σου πει όταν μεμψιμοιρείς: «στις διαταγές σου» και θα σου δώσει αυτό που ζητάς… 

Στο ερώτημα κάποιου, για την υγεία σου, μπορείς να λες: «τώρα πια νιώθω πολύ καλύτερα και το σώμα μου το δείχνει αυτό» ή ακόμη κι αν είσαι τολμηρός «έχω την πλήρη αποκατάσταση στο τσεπάκι μου». Και έτσι είναι!

«Παραμένω αποφασισμένη να είμαι ευδιάθετη κι ευτυχισμένη σε όποια κατάσταση κι αν βρεθώ, γιατί η πείρα με δίδαξε ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευτυχίας ή της δυστυχίας μας εξαρτάται από τη διάθεση μας και όχι από τις περιστάσεις της ζωής μας»




Μάρθα Ουάσιγκτον

Πώς βράζουμε τα μακαρόνια; Όχι, δεν είναι τόσο απλό…!!!

Νομίζετε πως ξέρετε πώς να ετοιμάσετε τα μακαρόνια; Kανόνες που συχνά αγνοούμε μπορούν να βελτιώσουν σε τεράστιο βαθμό το αποτέλεσμα.

Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική αλλά το βράσιμο των ζυμαρικών έχει και αυτό κάποιους κανόνες που πολλοί αγνοούμε. Ακολουθώντας τους απολαμβάνουμε ακόμα καλύτερα και νοστιμότερα φαγητά.

Πώς βράζουμε λοιπόν τα μακαρόνια;

Για κάθε 100 γρ. ζυμαρικών χρειαζόμαστε 1 λίτρο νερό. Για ένα πακέτο, λοιπόν, 500 γρ. χρειαζόμαστε 5 λίτρα νερό. Το νερό πρέπει να κοχλάζει έντονα πριν ρίξουμε τα ζυμαρικά. Λίγο πριν βράσει, προσθέτουμε θαλασσινό αλάτι, κατά προτίμηση χοντρό. Στα 5 λίτρα, υπολογίζουμε 1 κουταλιά.

Βράζουμε τα ζυμαρικά σε δυνατή φωτιά, με ανοιχτή κατσαρόλα ανακατεύοντάς τα πότε-πότε για να μην κολλήσουν μεταξύ τους. Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε λάδι στο νερό για να μην κολλήσουν τα ζυμαρικά.

Ανάλογα με το μέγεθος, το σχήμα και το πάχος τους, τα διάφορα είδη ζυμαρικών έχουν διαφορετικούς χρόνους βρασμού. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για δύο ίδια είδη ζυμαρικών από διαφορετικές εταιρείες. 

Παίζει ρόλο η ποικιλία του σιταριού που χρησιμοποιεί κάθε εταιρεία και ο τρόπος αποξήρανσης του ζυμαρικού. 

Για να μη λασπώσουν, λοιπόν, ακολουθούμε με ευλάβεια το χρόνο που αναγράφεται στη συσκευασία. Για να είμαστε απολύτως σίγουροι, δοκιμάζουμε 1 – 2 λεπτά προτού ολοκληρωθεί ο προτεινόμενος χρόνος.

Ο χρόνος βρασμού που προτείνεται στη συσκευασία είναι για ζυμαρικά που κρατάνε στο δόντι (αλ ντέντε). Αν παραβράσουν, χάνουν την «τραγανή» γεύση τους. Επίσης, τα αλ ντέντε ζυμαρικά τα χωνεύουμε πιο εύκολα.

Αν παρ’ όλα αυτά λασπώσουν, σπάσουν ή χάσουν το σχήμα τους ή το νερό θολώσει υπερβολικά, αυτό σημαίνει πως δεν ήταν καλής ποιότητας οι πρώτες ύλες ή αποξηράνθηκαν σε υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες ή οι συνθήκες μεταφοράς και αποθήκευσής τους δεν ήταν σωστές.

Μετά το βράσιμο:

Σουρώνουμε τα ζυμαρικά, δεν τα ξεπλένουμε και τα ενώνουμε αμέσως με τη σάλτσα, χωρίς να τα λαδώσουμε. Εναλλακτικά, τα λαδώνουμε ελαφρώς (3 κουταλιές λάδι για 500 γρ.) και τα σερβίρουμε με τη σάλτσα από πάνω.

Μπορούμε να ολοκληρώσουμε το μαγείρεμά τους μέσα στη σάλτσα. Τα βράζουμε 2 λεπτά λιγότερο από ό,τι θα έπρεπε, τα ρίχνουμε στη σάλτσα και μαγειρεύουμε για ακόμη 2 λεπτά. Η σάλτσα πρέπει να είναι πιο υδαρής από το κανονικό, γιατί θα απορροφηθεί από τα ζυμαρικά. 

Για να μην «εξαφανιστεί» τελείως, προσθέτουμε λίγο νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών. Μπορούμε όμως να τα πιάσουμε με μια πιρούνα μέσα από την κατσαρόλα όπου βράζουν και να τα ρίξουμε στη σάλτσα. Με αυτό τον τρόπο θα πέσει και μια ποσότητα νερού.




Γαστρονόμος
Φωτογραφία: Shutterstock

Μάρω Βαμβουνάκη : Μην αφήνεις να σε δηλητηριάζουν τα παράπονα…!!!

Πολλές φορές, συμβουλεύοντας κάποιον που έχει πρόβλημα συνεννόησης με ένα δικό του άνθρωπο, του προτείνουμε με θέρμη να μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημά του σ’ αυτόν που του το προξενεί.

Να του εξομολογηθεί τις σκέψεις του, την αντίρρησή του, την πίκρα του, το θυμό του. Ό,τι τέλος πάντων μπλοκάρει και ταλαιπωρεί τη σχέση τους. Συχνά μας απαντάει πως όχι, αυτό δε γίνεται.

Και είναι φορές που δεν έχει άδικο. Είτε από εγωισμό είτε από βλακεία, ούτε που διανοείται πως μπορεί να μην είναι σωστός. Υπάρχει μάλιστα η πιθανότητα τα πράγματα μεταξύ τους να εξελιχθούν ακόμα χειρότερα. 

Δεν είναι πάντοτε εφικτή η ρομαντική ελπίδα ότι μια ειλικρινής εξομολόγηση των πληγωμένων αισθημάτων μας, θα μεταμορφώσει αυτόματα τον άλλον σε έναν άγγελο μετανοίας, που θα πέσει στην αγκαλιά μας και θα μεταμορφωθεί.

Το πλέγμα των σχέσεών μας είναι ένα πολύ μπερδεμένο σύστημα. Όσο στενότερη μια σχέση τόσο πιο περίπλοκη, τόσο πιο δυσνόητη, πιο τυραννική.

Όμως, και παρά την δυσκολία, εγώ επιμένω να πιστεύω πως ένας άνθρωπος πληγωμένος πρέπει να ξανοίγεται και να φανερώνει τι αισθάνεται σ’ αυτόν που τον πλήγωσε και τον πληγώνει. Μια παλιά πληγή δεν τη γιατρεύει πάντα μόνο με το πέρασμά του ο χρόνος, αντιθέτως, ο χρόνος την κακοφορμίζει. 

Γι’ αυτό και ο άνθρωπος πρέπει να την ξεσκεπάζει καλύτερα, να φανερωθεί και να ρουφήξει φως. Κι ας μην καταλάβει ο άλλος, κι ας μη διορθωθεί.

Όσο κάποιος δε μιλάει, όσο κρατά βουβή την πίκρα και την ενόχλησή του, θερμαίνεται και φουσκώνει εντός του το παράπονο, η ματαίωση και, ως εκ τούτου, ο θυμός. Και ο ανεκδήλωτος θυμός είναι δηλητήριο.

Όταν ο άλλος σε απογοητεύει, σε χρησιμοποιεί, σε αγνοεί, σε κακοποιεί, θυμώνεις μαζί του. 

Έτσι συμβαίνει, ασφαλώς, και είναι υγιές, ανθρώπινο και φυσικό. Ωστόσο μέσα σ’ αυτόν το θυμό κατά του άλλου που μας αδικεί και μας πληγώνει, σχεδόν πάντοτε φωλιάζει ένας άλλος βουβός θυμός και γι’ αυτό αγριότερος : ο θυμός κατά του εαυτού μας. 

Του εαυτού μας που δεν έχει τα κότσια να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, να υποστηρίξει το δίκαιο, την αλήθεια, να υπερασπιστεί τα αισθήματά του, να μιλήσει. 

Είναι γνωστό και αποδεκτό εκείνο το χριστιανικό που συμβουλεύει να μην κάνεις στον άλλον όσα δε θες να κάνουν σ’ εσένα. Αλλά και δεν θα πρέπει να επιτρέπεις να σου κάνουν όσα άδικα εσύ ποτέ δε θα τους έκανες.

Γι’ αυτό, όταν συμβουλεύω φίλους, προτείνω να ανοίγουν την καρδιά τους και να εκφράζουν αυτό που τους ενοχλεί σ’ αυτόν ακριβώς που τους ενοχλεί απευθείας. 

«Και να μη σε καταλάβει, θα νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου που κατόρθωσε και μίλησε. Θα νιώσεις καλύτερα με την αυτοεκτίμησή σου. Δεν είναι λίγο αυτό!»

Δεν έχεις ανάγκη τον καταθλιπτικό συμβιβασμό για να «σώσεις» μια σχέση. Μονάχα η αλήθεια και η αγάπη σώζουν όντως καταστάσεις ζωής. Συμβιβαζόμαστε όταν επιλέγουμε το φόβο κι αυτό, είναι μειωτικό. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο συμβιβασμό και στην παραχώρηση. 

Το πρώτο ενέχει υπολογισμό και δειλία, ενώ το δεύτερο γενναιότητα και αρχοντιά. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο «απωθώ» και στο «συγχωρώ». 

Το ένα κλωσάει τον εφιάλτη και την εκδικητικότητα, το άλλο προσφέρει τη φρεσκάδα της νέας ευκαιρίας. Υπάρχει διαφορά, ανάμεσα στο να με καταπατούν και στο να θυσιάζομαι. 

Το πρώτο είναι σκλαβιά, υποτέλεια, το δεύτερο γενναιότητα αγάπης και κυρίως ελευθερία.

Έχω προσέξει πως όσοι τολμούν ν’ ανοίξουν την καρδιά τους – άσχετα από το αποτέλεσμα και την επιτυχία τους – βγαίνουν ύστερα από αυτό οι ίδιοι με άλλοι διάθεση και άλλο βλέμμα. Με πεποίθηση και με καλή περηφάνια. 

Με αυτοεκτίμηση και ανακούφιση. Χωρίς το άγχος να εμπλέκονται σε φανταστικούς καβγάδες μέσα στο κεφάλι τους. Και η απαλλαγή από ένα άγχος, κατά τον Φρόιντ, είναι από τις μέγιστες ηδονές.

Βγαίνουν πιο καθαροί κι ανάλαφροι όπως βγαίνουμε από ένα λουτρό. Κι αν δεν έπεισαν τον άλλον τελικά, κι αν δεν μπόρεσαν να βγάλουν μαζί του άκρη, μπόρεσαν να φανούν στα ίδια τους τα μάτια ειλικρινείς και θαρραλέοι. Κι αυτό ήδη είναι νίκη και χαρά μεγάλη.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο παλιάτσος και η Άνιμα”της Μάρως Βαμβουνάκη




Τρίτη 16 Μαΐου 2023

«Ο άστεγος σκύλος κουβαλούσε μια δέσμη στα δόντια του»: Εκείνη την ημέρα έσωσε λίγη ανθρώπινη ζωή...!!!

Πρέπει να αγαπάμε, να φροντίζουμε και να αγαπάμε τους «μικρότερους αδελφούς» μας γιατί είναι αυτοί που μένουν μαζί μας στις πιο δύσκολες στιγμές.

Αυτή η συγκινητική ιστορία έλαβε χώρα στην Ταϊλάνδη. Ένας άστεγος σκύλος περπατούσε στους δρόμους ως συνήθως, ελπίζοντας να συναντήσει έναν καλό άνθρωπο που θα τον ταΐζε.
Και έτσι, δίπλα στον κάδο σκουπιδιών, ο σκύλος άκουσε ένα ασυνήθιστο τρίξιμο που πρέπει να συγκριθεί με το νιαούρισμα των γατών. Ο σκύλος πλησίασε και παρατήρησε το δεμάτι, το πήρε και το έσυρε μαζί του

Δεν ήταν ξεκάθαρο πόσο καιρό ο σκύλος περπατούσε έτσι, αλλά κάποια στιγμή γύρισε και προχώρησε προς ένα από τα σπίτια.

Ο σκύλος γάβγιζε μέχρι να βγουν οι ιδιοκτήτες από το σπίτι. Κοίταξαν μέσα σε μια ασυνήθιστη δέσμη και είδαν ένα μωρό να αναπνέει μετά βίας. Η γυναίκα κάλεσε αμέσως το ασθενοφόρο, το οποίο μετέφερε το μωρό στην εντατική.
Τώρα το παιδί είναι στο νοσοκομείο και βρίσκεται στο δρόμο της ανάρρωσης και ο σκύλος έλαβε το παρατσούκλι Pugh και ένα κολάρο ναυαγοσώστη.
Μοιραστείτε και μεταδώστε αυτήν την ιστορία σε έναν φίλο ή μέλος της οικογένειας παραπάνω!




Μήπως το κινητό…σας αρρωσταίνει; - Αυτά είναι τα 8 σημάδια που πρέπει να προσέξετε…!!!

Το να ξοδεύετε πολύ καιρό στο κινητό σας μπορεί να μην είναι τόσο καλό για την υγεία σας, αποκαλύπτει έρευνα του Ιατρικού Πανεπιστημίου Νότιας Κίνας.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ακόμα και 30 λεπτά τηλεφωνικών κλήσεων την εβδομάδα μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητές σας να αναπτύξετε υψηλή αρτηριακή πίεση, κατά 12%!

Τέσσερις ώρες την εβδομάδα μπορεί να αυξήσουν αυτόν τον κίνδυνο κατά 16% και έξι ώρες κατά 25%. Ακολουθούν άλλοι 8 τρόποι με τους οποίους το κινητό μπορεί να επηρεάσει την σωματική, αλλά και την ψυχική σας υγεία. Σας είναι γνωστά αυτά τα σημάδια;

FOMO: Η ανησυχία ότι θα «χάσουμε τις εξελίξεις» μας…τρώει την ψυχή
Το ακρωνύμιο «fomo» (fear of missing out) κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο, αφού αποτυπώνει ένα μεγάλο πρόβλημα της εποχής. Ο εθισμός μας στη συνεχή ροή ειδήσεων και ειδοποιήσεων μας έχει καταστήσει ανίκανους να «αποσυνδεόμαστε» πού και πού από το διαδίκτυο, υπό τον φόβο ότι θα «χάσουμε» κάτι σημαντικό. 

Μία βρετανική μελέτη (YouGov) διαπίστωσε ότι το 53 τοις εκατό των χρηστών smartphone αισθάνονται ιδιαίτερα ανήσυχοι όταν ξεχνούν το κινητό τους, όταν η μπαταρία πέφτει ή όταν δεν έχουν σήμα – ή, ακόμα και όταν δεν το έχουν ακριβώς δίπλα τους, αλλά κάποια μέτρα μακριά τους.

«Αντιμετωπίστε τον φόβο. Ξεκινήστε αφήνοντας το τηλέφωνο πίσω ή πολύ μακριά σας και αυξήστε σταδιακά το χρόνο σας μακριά από αυτό», είναι η συμβουλή των ειδικών για να ξεπεράσουμε το fomo, που μας επιβαρύνει με έξτρα άγχος καθημερινά.

Tinder Finger: Όταν το σκρολάρισμα μας γίνεται δεύτερη φύση
Το «σύνδρομο» αυτό πήρε το όνομά του από την εφαρμογή γνωριμιών Tinder, στην οποία ο χρήστης γλιστράει το δάχτυλό του πάνω στην οθόνη, προς τα δεξιά ή τα αριστερά, για να δηλώσει ότι του αρέσει ή για να απορρίψει το προφίλ ενός άλλου χρήστη και υποψήφιου…εραστή. 

Η συνήθεια να σκρολάρουμε ή να πληκτρολογούμε μας έχει γίνει δεύτερη φύση, λένε οι ειδικοί – και αυτό μπορεί να έχει παρενέργειες στην υγεία μας, ξεκινώντας από μία αθώα ενόχληση στο χέρι.

Μια μελέτη του 2019 στο Journal of Public Health διαπίστωσε ότι ενώ η ενόχληση μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμη, ωστόσο μπορεί να οδηγήσει σε τενοντίτιδα εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, ακόμη και σε μακροχρόνια αναπηρία.

Περιορίστε λοιπόν τη συνήθεια — Ιδανικά, κάντε διαλείμματα από το ανελέητο texting ή την πληκτρολόγηση κάθε 20 λεπτά.

Phanton Phone Pocket Syndrome: Όταν το τηλέφωνο χτυπάει…στη φαντασία μας
Έρευνα στις ΗΠΑ, στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια, διαπίστωσε ότι το 90% των ανθρώπων υποφέρουν από το συγκεκριμένο σύνδρομο, που σηματοδοτεί ότι το κινητό έχει γίνει πια μία πραγματική προέκταση του εαυτού μας. 

Πρόκειται για την αίσθηση ότι το κινητό μας χτυπάει ή δονείται, ακόμα και όταν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Το να έχετε το κινητό στο γραφείο σας ή σε ένα κοντινό τραπέζι μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Εάν όχι, η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει.

Το νυχτερινό «σκρολάρισμα» βλάπτει τα μάτια
Το γνωρίζατε πως ελέγχουμε το τηλέφωνό μας κατά μέσο όρο 150 φορές την ημέρα, από το πρωί ως το βράδυ; Μια μελέτη στο Τέξας διαπίστωσε ότι η χρήση του κινητού αργά τη νύχτα αυξάνει τον κίνδυνο μακροχρόνιων προβλημάτων με τα μάτια, όπως η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας – όταν το κέντρο του αμφιβληστροειδούς, η ωχρά κηλίδα, φθείρεται και η όραση παραμορφώνεται ή χάνεται.

Για κάθε 20 λεπτά που περνάτε πάνω απ’ το τηλέφωνο, καλό είναι να κοιτάτε μακριά για 20 δευτερόλεπτα.

Το βράδυ, καλό είναι να το αποφεύγετε τελείως – και αυτό γιατί χρήση του κινητού πριν τον ύπνο επηρεάζει επίσης την μελατονίνη, γνωστή και ως ορμόνη του ύπνου, καθιστώντας δύσκολο το να αποκοιμηθούμε.

Το κινητό αυξάνει το κίνδυνο παχυσαρκίας
Το να είσαι κολλημένος στο τηλέφωνό σου αυξάνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας κατά 43%, καθώς και τον κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων, ακόμα και θανάτου, λένε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Simon Bolivar της Κολομβίας.

Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2018 στο περιοδικό Physiology and Behaviour, διαπίστωσε ότι η χρήση τηλεφώνου ενώ τρώμε αυξάνει την πρόσληψη θερμίδων κατά 15%. Τουλάχιστον την «ιερή» ώρα του φαγητού, μείνετε μακριά από το smartphone!

Tech Neck
Τα smartphone προκαλούν πόνο στον σβέρκο, λόγω της καταπόνησης που προκαλείται σε αυτό το μέρος του σώματος όταν κοιτάζετε συνεχώς την οθόνη σας.

Η εξειδικευμένη κλινική «New York Spine Surgery & Rehabilitation Medicine» διαπίστωσε ότι, σε γωνία 15 μοιρών, το κεφάλι ζυγίζει 12 κιλά — και στις 60 μοίρες, πάνω από δεκατέσσερα.

Το να στρέφετε το κεφάλι σας προσεκτικά από από τη μια πλευρά στην άλλη (π.χ. δεξιά – αριστερά), ή πάνω-κάτω, μπορεί να σας βοηθήσει.

Σπυράκια!
Ενώ χρειάζεται περισσότερη έρευνα γύρω από την σχέση της ακτινοβολίας του τηλεφώνου με τις δερματικές παθήσεις, μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Αριζόνα διαπίστωσε ότι τα κινητά μας είναι δέκα φορές πιο βρώμικα από ένα κάθισμα τουαλέτας. Καθαρίζετε τακτικά την οθόνη σας και χρησιμοποιήστε ακουστικά ή την λειτουργία ανοιχτής ακρόασης, για να μην πλησιάζετε το κινητό στο πρόσωπό σας, όσο αυτό είναι δυνατό.

Λιγότερο scrolling, υψηλότερο I.Q.
Αν κοιτάζετε συχνά στο τηλέφωνό σας απαντήσεις σε ερωτήσεις που ήδη γνωρίζετε, μπορεί να γίνετε…διανοητικά τεμπέληδες: Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of the Association for Consumer Research»...

διαπίστωσε ότι η ευαισθητοποίηση και η κατανόηση πληροφοριών είναι ικανότητες που μειώνονται, εάν έχουμε εύκαιρο ένα smartphone είναι σε κοντινή απόσταση – ακόμα και αν αυτό είναι απενεργοποιημένο…




Newsroom eleftherostypos.gr

Μια Άλλη Ζωή…!!!

Ποτέ δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ό,τι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Πάντα έλκουμε αυτά που μάς ανήκουν είτε ως μαθήματα είτε, κυρίως, ως προκλήσεις διεύρυνσης της αντίληψής μας και πραγματικής, δημιουργικής προσφοράς στη ζωή μας αλλά και στους άλλους.

Χάνοντας όμως τον εαυτό μας μέσα στα παράπονα, στην τραγικοποίηση, στο μοιρολόι, στην ανάγκη διαφυγής, αδυνατούμε να δούμε πέρα από το αδιέξοδο, το πρόβλημα, την ασθένεια, τον χωρισμό, τη δυσκολία, οτιδήποτε δεν ήταν μέσα στα σχέδιά μας. Και η άλλη θέαση, όσο κι α δυσκολεύει αρχικά, είναι πάντα πολύ πιο αληθινή, πιο αυθεντική, πιο απελευθερωτική!

Όταν αποκτούμε το θάρρος να ζούμε πραγματικά μέσα στη ζωή μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του εαυτού μας και αντιμετωπίζοντας αντί να αποφεύγουμε τις προκλήσεις μας, τότε αποκαλύπτονται πολλά! Ξεκινά μια άλλη ζωή, μεταφορικά, κυριολεκτικά, πρακτικά, σε κάθε πτυχή της ζωής μας. 

Αληθινή με αξιοπρέπεια και τιμή, απαλλαγμένοι από ενοχοποίηση, κατηγορία, πίκρα, συνειδητοποιούμε πως ο κόσμος και η πραγματικότητα που μάθαμε, που ξέραμε, ανήκει πια σε μια άλλη σφαίρα πραγματικότητας που δεν μάς αγγίζει πια.

Άλλες έννοιες, άλλο περιεχόμενο. Άλλη η αλήθεια, πέρα από πεποιθήσεις, το παρελθόν, τις απόψεις των άλλων, πολύ πιο πέρα από το φοβισμένο εγώ που έκανε κουμάντο εν αγνοία μας. 

Θεωρίες συνωμοσίας δεν μάς ακουμπάνε πια, αφού ανήκουν σε εικονικές πραγματικότητες αυτών που τις έχουν ακόμα ανάγκη, πιπιλίζοντας μηχανικά αλλά αδυνατώντας να δουν πέρα από οτιδήποτε νομίζουν πως τους δεσμεύει.

Ταξιδεύοντας τις στιγμές της ζωής, ανάμεσα σε αγκάθια, σκοτάδια, στέρηση, απώλεια, πόνο, αλλά και χαρές, επιτυχίες, κατακτήσεις, υπάρχει άλλη εκδοχή από το να γίνουμε είτε δραπέτες είτε μάρτυρες. 

Είναι μια εκδοχή που δεν την περιγράφουν τα βιβλία, δεν διδάσκεται στα σχολεία, δεν διαφημίζεται στην συνηθισμένη πληροφόρηση της κοινωνίας, από κανένα μέσον. Δεν έχει συμμάχους γιατί δεν ανήκεις πουθενά ούτε ομαδοποιείσαι. 

Είσαι Μόνος και βρίσκεις στην πορεία σου τους Ομοίους σου... Αυτούς που δεν είναι ούτε πίσω ούτε μπροστά σου αλλά δίπλα σου, ισότιμα, αληθινά, γιατί αναγνωρίζουν τη δική τους αυθεντική Μοναχικότητα, ως ακέραιοι, αυθεντικοί, μοναδικοί συνδημιουργοί.

Ο δρόμος της συνειδητής συμμετοχής, της συνειδητής παρουσίας, σε κάθε λεπτομέρεια, συμβάν, σχέση, πράξη, στάση, λέξη, σιωπή, προσφορά, που συναντάς στο δρόμο σου, δεν έχει ορισμό. 

Έχει προσδιορισμό, από Εσένα και μόνο! Κι έτσι ανακαλύπτεις Ανθρώπους, ευκαιρίες, θεραπεία, σκοπό, περιεχόμενο, ουσιαστική, πηγαία ικανοποίηση για τη ζωή. Κάθε ζωή! Απέχει από τις ευκολοχώνευτες και ψεύτικες θεωρίες που πλασάρονται με ευκολία αλλά στερούνται ουσίας...και κυρίως στερούνται βιώματος, απόδειξης.

Είναι μια άβολη κατάσταση που σε πάει στο άγνωστο, σε ξεβολεύει αναγκαστικά, σε βάζει σε μια εντελώς άλλη πορεία ζωής από την "κοινή". 

Δεν υπάρχει μέθοδος, ό,τι κι αν πιστεύουμε πως ανακαλύπτουμε στην πορεία, από το οποίο έχουμε ανάγκη να κρατηθούμε. Υπάρχει πορεία, ενδείξεις, επανεκπαίδευση να χρησιμοποιούμε το νου μας δημιουργικά, κάτι που ξεχάσαμε να κάνουμε πολύ νωρίς, όσες γνώσεις κι αν νομίζουμε πως έχουμε κατακτήσει, μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο.

Αλλά τα δώρα είναι ανεκτίμητα, η αμοιβή αμύθητη, η ποιότητα της ζωής ασύγκριτη. 

Το τοπίο αλλάζει εντελώς καθώς συνδέουμε τη σοφία με την έμπνευση για να υπάρχει γνώση σε αυτό το επίπεδο. Η χαμένη ή ξεχασμένη αθωότητα γίνεται πράξη ζωής καθώς τα πάντα μεταμορφώνονται σε καινούργια, που θέλεις να περιεργαστείς, να ανακαλύψεις. 

Αποκτά νόημα η φράση, "η γνώση είναι μέσα σου" καθώς απαλλάσσεσαι από δανεικές απόψεις και εμπιστεύεσαι την αλάθητη διαίσθησή σου που διαφέρει από το ένστικτο. Η φώτιση/έμπνευση αντικαθιστά τη φαντασία, που στο παρελθόν ήταν μπερδεμένη έννοια...είτε νόμιζες πως δεν την διέθετες είτε την μπέρδευες με τη μνήμη.

Και αρχίζεις να συναντάς Ανθρώπους...πραγματικούς ανθρώπους, σε πραγματικούς διαλόγους, πραγματικές συνθήκες, ως συνοδοιπόρους στη ζωή. Η κάθε μέρα έχει ουσία, είναι γεμάτη και δημιουργική. Το σώμα αναζωογονείται, θεραπεύεται, αντιλαμβάνεσαι κάθε μαγική λειτουργία του, κάθε μικρή ή μεγάλη αλλαγή.

Αισθάνεσαι όλα τα συναισθήματα, αλλά ανακαλύπτεις άλλα επίπεδα, βαθύτερα, ευρύτερα, που δεν ταράζονται και δεν ταλαντεύονται όπως πριν. Οι αισθήσεις οξύνονται, γίνεσαι ένα με τη φύση γύρω σου αλλά και με την ενέργεια που υπάρχει παντού, σε όλα και σε όλους. 

Οι σκέψεις των άλλων φανερώνονται πριν τις εκφράσουν, τα κίνητρα αποκαλύπτονται καθώς αποκαθιστάς τα ένστικτά σου.

Ο χρόνος μετράει διαφορετικά, τα μάτια βλέπουν άλλα, όλες οι αισθήσεις συνδέονται σε ένα μαγικό χορό που σού προσφέρουν πολύ περισσότερα απ' όσα πίστευες πως υπήρχαν. 

Η σιωπή είναι γεμάτη με μηνύματα, το κενό αντικαθίσταται με μια βαθιά εμπιστοσύνη και γαλήνη αφού δεν υπήρχε ποτέ. Το σκοτάδι γεμίζει χρώμα, και το φως δεν σε τυφλώνει πια. 

Όλες οι ψευδαισθήσεις γκρεμίζονται μια μια, όχι με βία αλλά επειδή δεν υπηρετούν πλέον τον προηγούμενο σκοπό τους. Τους εχθρούς τους προσπερνάς ή τους αντιμετωπίζεις τίμια, αποκαθιστώντας την αλήθεια που από φόβο πάντα κρύβεται αλλά όχι για πολύ.

Από ένα σημείο και έπειτα, δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν υπάρχει νόημα για κάτι τέτοιο. Πάλι θα δουλεύεις, θα σκάβεις τον κήπο, θα κοιμάσαι και θα ξυπνάς, αλλά θα λυπάσαι μια άλλη θλίψη, θα χαίρεσαι άλλες χαρές, θ' αγαπάς όχι ως ανάγκη αλλά ως σύνδεση, ως προσφορά, ως ευγνωμοσύνη, 

θα προσπερνάς τα ανούσια, θ' αγωνίζεσαι για τα ουσιαστικά...καθώς ταξιδεύεις, ανάλαφρα, ταπεινά. Και το καθετί θα έχει το άγγιγμα της μαγείας, του δέους. 

Και συνέχεια ανακαλύπτεις, προχωράς, μαθαίνεις, συνδέεσαι...




Χριστιάνα Σοφία