Παρασκευή 29 Απριλίου 2022

Όταν δεν ξέρεις προς τα πού να πας, εμπιστεύσου τη διαίσθησή σου…!!!!

Γνώριζα εδώ και χρόνια ότι ήθελα να γίνω δικηγόρος. Μου φαινόταν μια τόσο σημαντική εργασία, που θα μου έδινε κύρος• αν και απαιτητική, θα μου προσέφερε εξαιρετική ανταμοιβή και πνευματική πρόκληση. 

Τίποτα δεν μου φαινόταν πιο πολύτιμο από το να μπορώ να ερμηνεύω το νόμο και να τον υπερασπίζομαι. Είχα φιλοδοξία και ήθελα να κάνω τον κόσμο καλύτερο.

Καθώς προετοιμαζόμουν για τη μελλοντική μου καριέρα, πίστευα ότι θα ήταν καλή ιδέα να αποκτήσω εμπειρία εργαζόμενη σε μια νομική εταιρία, ώστε να έρθω σε επαφή με την πραγματικότητα του επαγγέλματος. 

Μετά από ένα καλοκαίρι εργασίας σε μια πολυεθνική, μου προσφέρθηκε μια καλύτερη θέση, όπου οι ευθύνες μου μετατράπηκαν από διεκπαιρεωτικές σε πιο ουσιαστικές και απαιτητικές.

Κατά τη διάρκεια του επόμενου καλοκαιριού, η προσοχή μου στράφηκε στις αιτήσεις για σχολές νομικής. Όταν ήρθε η ώρα να γράψω την προσωπική μου επιστολή για τις αιτήσεις της νομικής σχολής όμως, βρήκα εμπόδιο.

Ένιωσα αναπάντεχα να έχω «κολλήσει», ανίκανη να σκεφτώ ακόμα και μία πρόταση. Ήταν πολύ σπάνιο για εμένα, καθώς η Έκθεση ήταν ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα στο σχολείο. Γιατί λοιπόν οι λέξεις δεν έβγαιναν από μέσα μου;

Ένιωθα αποθαρρυμένη και συγχυσμένη και ζήτησα τη συμβουλή της μητέρας μου. Μου υπενθύμισε το κίνητρο και την αποφασιστικότητά μου, αλλά επίσης μου είπε με τον δικό της τρυφερό τρόπο ότι ίσως η ανικανότητά μου να γράψω αυτή την επιστολή να οφειλόταν σε ένα σημάδι που να μου έδειχνε ότι δεν ήταν γραφτό να γίνει.

Άφησα λοιπόν στην άκρη τις λέξεις και άρχισα να συλλογίζομαι. Έφτιαξα μια λίστα με τα συν και τα πλην. Και ύστερα άφησα το νου μου ελεύθερο. 

Η απάντηση ξαφνικά εμφανίστηκε και συνειδητοποίησα ότι η νομική σχολή δεν ήταν για εμένα. Όχι ότι δεν θα τα κατάφερνα, αλλά η καρδιά μου γνώριζε ότι δεν το ήθελε, όσο κι αν το φιλόδοξο πλάσμα μέσα μου προσπαθούσε να με πείσει για το αντίθετο.

Δεν ήταν το μονοπάτι μου αυτό. Επίσης η καρδιά μου ήξερε ότι δεν ήμουν βαθιά και πραγματικά παθιασμένη για αυτό το απαιτητικό πρόγραμμα και ούτε θα θυσιαζόταν στο όνομα της πίεσης και του στρες. Θα άξιζε τον κόπο; Όχι, δεν ήμουν βέβαιη.

Μετά από αυτή την επιφοίτηση, ένιωσα εσωτερική γαλήνη και φυσικά ανακούφιση. Όταν σκέφτηκα ξανά τι ήθελα να κάνω με τη ζωή μου, αποφάσισα να επιστρέψω στις βασικές μου σπουδές και να πάρω το πτυχίο στις Πολιτικές επιστήμες. Πριν από περίπου ένα χρόνο, άρχισα να ακούω podcasts σχετικά με πολιτικά ζητήματα και άρχισα να νιώθω το πάθος μέσα μου να ξυπνά. Ξαφνικά, ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω.

Συνειδητοποίησα ότι έχω την ευκαιρία να διεξάγω έρευνες, να αναλύω και να δημοσιεύσω δεδομένα, να καταστρώνω προτάσεις αλλαγών και να βοηθήσω στη διαμόρφωση του νόμου, η οποία διακατέχεται από μια τρομερή περίπλοκη διαδικασία. Τελικά, μπορούσα να κάνω τη διαφορά.

Όλα αυτά φυσικά σημαίνουν αλλαγές και σκληρή εργασία – μπορεί να χρειαστεί να μετακομίσω σε άλλη πόλη, να συμβιβαστώ με μια άλλη εργασία για να βγάζω στην αρχή τα έξοδά μου, να χτίσω την καριέρα μου από το μηδέν. 

Αλλά η σκέψη αυτή για πρώτη φορά μου δημιούργησε έναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό, ήμουν έτοιμη γι’ αυτό.

Ο καθένας από εμάς πρέπει να χαρτογραφήσει τη δική του πορεία και να καθορίσει το δικό του πεπρωμένο, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ορισμένες φορές το μονοπάτι είναι μπροστά μας και τα βήματα είναι μετρημένα. Άλλες φορές, είναι λιγότερο βέβαιο και μπορεί να σκοντάφτουμε.

Με κανέναν τρόπο δεν τα έχω ανακαλύψει όλα, αλλά σε αυτό το σημείο νιώθω βέβαιη για το τι μπορώ να καταφέρω στο μέλλον. Οι στόχοι μου είναι ξεκάθαροι. 

Αυτό που έμαθα απ΄ όλο αυτό είναι η εμπιστοσύνη: εμπιστοσύνη στο σκοπό μας, εμπιστοσύνη στην καρδιά και στη διαίσθησή μας. Αυτά τα συναισθήματα υπάρχουν εδώ για έναν λόγο και αν τα ακούσετε, θα σας οδηγήσουν εκεί που είστε προορισμένοι να φτάσετε.




Eleanore Dykes
Εικόνα: depositphotos.com
DEPOSITPHOTOS

Ένα παιδί που δεν το αποδέχθηκαν, τρέχει μια ζωή προκειμένου να φτάσει κάπου…!!!!

Κι εμείς τι πάθαμε που μεγαλώσαμε έτσι; – Γίναμε έτσι…

«Είναι εύκολο να γίνεις γονιός, αλλά είναι δύσκολο να είσαι γονιός».

Σ’ αυτή τη φράση ο Βίλχελμ Μπους εσωκλείει σύντομα και περιεκτικά τη δυσκολία – κι ο,τι αυτή προϋποθέτει ή συνεπάγεται - του να είναι κανείς όχι τέλειος, αλλά ένας αρκούντως καλός γονιός. 

Εξάλλου τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά, κι αυτό είναι κάτι, που χρειάζεται να κρατάμε καλά στο νου μας.

Όταν κάποιος γίνεται γονιός, τότε είναι η στιγμή που έρχεται στην επιφάνεια το δικό του εσωτερικό παιδί, των δικών του παιδικών χρόνων, έρχεται ξανά σε επαφή με το παρελθόν του, με τα τραύματά του. Και μπορεί είτε να υποκύψει σ’ αυτά και να τα αναπαράγει, διαιωνίζοντας με τη σειρά του αυτό το φαύλο κύκλο γενεών, είτε μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με τις πληγές του, σπάζοντας τον κύκλο. 

Όποια κι αν είναι η επιλογή του, οι συνέπειες είναι αναπόφευκτες και αντίστοιχες της απόφασής του. Ο πρώτος δρόμος είναι σίγουρα ο πιο εύκολος, αλλά εξίσου σίγουρα είναι και ο πιο επικίνδυνος και επώδυνος για το παιδί μπροστά του.

Οι γονείς βλέπουν το παιδί τους ως προέκταση του εαυτού τους, αδυνατούν να το δουν ως ξεχωριστή προσωπικότητα, ως πλάσμα με διαφορετική ταυτότητα, τη δική του ταυτότητα. 

Περιμένουν απ’ αυτό να γίνει ό,τι δεν έγιναν, να κάνει ό,τι δεν έκαναν, να ζήσουν τη ζωή που δεν έζησαν μέσα απ’ τη ζωή του παιδιού τους, να “φτιάξουν” το τέλειο, το ιδανικό, το ατσαλάκωτο παιδί. 

Αντ’ αυτού όμως, το μόνο που καταφέρνουν να “φτιάξουν” είναι ένα φοβισμένο παιδί.

«Όταν ο γονιός δεν έχει αρκετή αυτοπεποίθηση, όταν δεν είναι σίγουρος για τη θέση του, μπορεί να αντιδρά άσχημα στις εκδηλώσεις αντίστασης του παιδιού του. Αντί να δει την αντίσταση ως μία εκδήλωση της ταυτότητας του παιδιού, αισθάνεται ότι κατευθύνεται εναντίον του» (Ιζαμπέλ Φιλιοζά).

Και τότε οι γονείς κάνουν ένα από τα μεγαλύτερα τους λάθη. Αντί να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους, προσπαθούν να μεγαλώσουν ένα υπάκουο και πειθαρχημένο παιδί χρησιμοποιώντας ως όπλο τους και έχοντας ως σύμμαχο τους το φόβο. 

Και ο φόβος είναι παιδική κακοποίηση.

Παιδική κακοποίηση δεν είναι μόνο ό,τι αγγίζει τη σφαίρα του ακραίου. Παιδική κακοποίηση είναι οι τιμωρίες, οι επικρίσεις, οι υποτιμήσεις, οι ετικέτες, οι συγκρίσεις, οι απαιτήσεις, οι απειλές, η αδιαφορία, η απόρριψη, η απαξίωση, η ειρωνεία, τα λόγια που πονάνε, η αγάπη υπό όρους («Σ’ αγαπώ/ Είσαι καλός/ή, αν κάνεις αυτό που λέω/θέλω εγώ»).

«» (F. Engels). Δε μιλάμε πλέον για μια σχέση ισότιμη, αναφορικά με την αξιοπρέπεια και την Το παιδί δεν μπορεί να ακούει προσβολές, γιατί μόνο έτσι μεγαλώνοντας θα αποκτήσει αξιοπρέπειααξία του παιδιού ως ανθρώπου. Μιλάμε για μια σχέση ελέγχου, για ένα μόνιμο παιχνίδι εξουσίας, με τους γονείς να κατηγορούν το παιδί ξεχνώντας ότι αυτοί το ξεκίνησαν.

Κάθε φορά που ο γονιός επιδιώκει να επιβληθεί στο παιδί του, κατ’ ουσίαν επιχειρεί να επιβληθεί στα τραύματα του για να μην πονάει. 

Πίσω απ’ τη βία κρύβεται μια δική του ιστορία, είναι οι παλιές πληγές, που ξαναματώνουν, προβάλλει την οργή της παιδικής του ηλικίας στο παιδί του.

Το παιδί εξαρτάται από τους γονείς του, καθρεφτίζεται στο βλέμμα τους, βλέπει τον εαυτό του μέσα απ’ τα δικά τους μάτια. Το παιδί δεν έχει ανάγκη από τέλειους γονείς, έχει ανάγκη από γονείς που το αγαπούν και κυρίως το αποδέχονται άνευ όρων και όχι άνευ ορίων. 

Δε φτάνει μόνο η αγάπη, χρειάζεται και η αποδοχή. 

Ένα παιδί, που δεν το αποδέχθηκαν, τρέχει για μια ζωή προκειμένου να φτάσει κάπου. Έχει ανάγκη από γονείς που αποδέχονται ότι το παιδί τους δεν είναι τέλειο, ότι δεν είναι ίσως αυτό που ονειρεύτηκαν, ότι δεν είναι αυτό που θα ήθελαν να είναι. Αλήθεια, οι ίδιοι είναι αυτό που θα ήθελαν να είναι;

Αποδέχτηκαν ποτέ τον εαυτό τους; Τον αγάπησαν; Το παιδί έχει ανάγκη από γονείς, που αναγνωρίζουν τα λάθη τους, τα παραδέχονται και προσπαθούν να τα διορθώσουν.

«Κι εμείς τι πάθαμε που μεγαλώσαμε έτσι;». Μεγαλώσαμε μέσα σ’ έναν ψεύτικο εαυτό. Μάθαμε να φοβόμαστε, να κρυβόμαστε πίσω από μάσκες, να μην έχουμε πρόσωπο, αλλά προσωπείο, να φοράμε το κουστούμι μας και να παίζουμε το ρόλο μας. 

Μάθαμε να μην εκφράζουμε τις ανάγκες και τα «θέλω» μας, να μην τα αναγνωρίζουμε, να θέλουμε τα «θέλω» των άλλων, να τα περνάμε για δικά μας, να τους ανήκουμε, να εξαρτιόμαστε.

Μάθαμε να μην αγαπάμε τον εαυτό μας, άρα και τους άλλους, να μην τον αποδεχόμαστε, να τον σαμποτάρουμε, να ζητούμε το δυσλειτουργικό για να λειτουργήσουμε ή για να νομίζουμε ότι έτσι λειτουργούμε. 

Μάθαμε να βολευόμαστε, να μη ρισκάρουμε, να μην κυνηγάμε τα όνειρά μας, να μην ονειρευόμαστε, να μας τρομάζει η αλλαγή, δηλαδή η ίδια η ζωή, μάθαμε να μη ζούμε. Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο. 

Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Κι αν πάλι όλα αυτά δεν τα αναγνωρίζουμε είναι γιατί κυρίως μάθαμε να τα βάζουμε όλα «κάτω απ’ το χαλί»… 

Κι αφού δεν τα βλέπω, ή μάλλον δε θέλω να τα δω, τότε δεν υπάρχουν! Αυτό πάθαμε. Γίναμε έτσι…

Μας οφείλουμε λοιπόν να βγούμε στο φως, να δούμε τις σκιές μας, να τις αναγνωρίσουμε, να τις γνωρίσουμε κι αυτή τη φορά να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε. «Να πούμε “ναι” στον εαυτό μας, να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας σαν αυτό να είναι το σοβαρότερο απ’ όλα τα καθήκοντά μας.» (C. Jung). Να βγάλουμε τη μάσκα! Να σπάσουμε τον κύκλο!




Κατερίνα Κοντογιαννάτου, Ψυχολόγος ΑΠΘ - 
Ειδ. στη Γνωστική-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία

Να είσαι φωτεινός άνθρωπος…!!!!

Να είσαι φωτεινός άνθρωπος σημαίνει…

Να κοιτάζεις με τα μάτια της ψυχής.

Η πυξίδα σου να είναι η αγάπη.

Να είσαι ειλικρινής.

Να είσαι ευγνώμων.

Να ζεις στο τώρα.

Να αγκαλιάζεις την ψυχή, όχι το σώμα.

Να χαϊδεύεις τις πληγές, όχι να τις ξύνεις.

Να φροντίζεις όσους αγαπάς.

Να προσφέρεις στους αδύναμους (πρόσεξε να μην το διαλαλείς).

Να έχεις αγάπη για εσένα για να μπορείς να δίνεις.

Να γνωρίζεις τα λάθη σου και να μαθαίνεις από αυτά.

Να μην σε μαστιγώνεις.
Να μην είσαι εγωιστής.

Να συγχωρείς.

Να αγαπάς τις καταιγίδες, όχι για το ουράνιο τόξο που θα έρθει μετά, αλλά γιατί και αυτές κάτι έχουν να σου δώσουν.

Να δίνεις όσα έχεις, αλλά ποτέ περισσότερα.

Να μην αναλώνεσαι.
Να σε προσέχεις.
Να σε φροντίζεις.
Να σε αγαπάς.

Να είσαι άνθρωπος φωτεινός μέσα σε αυτό το σκοτεινό κόσμο, να λάμπεις και να φωτίζεις τους γύρω σου!

Σε ευχαριστώ που με διάβασες, σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες, ελπίζω να σου μετέδωσα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις σκέψεις μου!




Μάρσια Συρίγου

Μήπως ήρθε η ώρα να παραιτηθείς από το κατάλοιπο της ταυτότητας που οι άλλοι σου όρισαν;

«Ο αληθινά σοφός δεν δραπετεύει από την κοινωνία, απλώς προσπαθεί να παραιτηθεί από το κατάλοιπο της ταυτότητας που άλλοι του όρισαν…»

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άντρες και γυναίκες ζούμε κατά κάποιον τρόπο φυλακισμένοι μέσα στις ταυτότητες μας, στις κουλτούρες μας, στους περιορισμούς, στους φόβους και στις ενοχές μας. Οι φυλακές που κλείνουν μέσα τις άκαμπτες προσωπικότητες μας δεν αποκαλούνται «φυλακές». 

Τις έχουμε βαφτίσει με πιο ωραία και απατηλά ονόματα: τις λένε ναούς, θρησκεία, πολιτικά κόμματα, ιδεολογία, κουλτούρα, πολιτισμός, φήμη, εξουσία και τιμές …

Πάντως, μην τρομάζεις άδικα. Ποτέ δεν μπήκες φυλακή. Γεννήθηκες μέσα, και σε διέταξαν να μείνεις εκεί-όπως κι εμένα -, προτού αποκτήσεις συνείδηση (και ίσως κανείς απ’ τους δυο μας να μην την απόκτησε ακόμα).

Σε περιόρισαν (με περιόρισαν) για να σπουδάσεις, να δουλέψεις, να ερωτευτείς και να παντρευτείς μέσα στη φυλακή.

Σε προπόνησαν και σε υπνώτισαν (όπως κι εμένα) για να μην μπορείς να δεις τα κάγκελα.

Σ’ έσπρωξαν (και με έσπρωξαν) να πιστέψεις ότι μόνο εκεί θα είσαι προστατευμένος.

Σου είπαν (και τους πιστέψαμε) ότι, τελικά, αυτό θα ήταν το καλύτερο που μπορούσες να ελπίζεις.

Τη μέρα που θα καταλάβεις που βρίσκεσαι και θα προσπαθήσεις να το φωνάξεις δυνατά, οι άλλοι, οι συγκρατούμενοί σου στη φυλακή, θα σου πουν ότι είναι ψέματα κι ότι η αληθινή φυλακή είναι έξω από αυτούς τους τοίχους.

Θα θρηνούν και θα καταριούνται όλους εκείνους που προσπάθησαν να σου δείξουν την αλήθεια. Και θα σου πουν ότι ελευθερία δεν υπάρχει, κι ότι έξω είναι η κόλαση.

Θα σου δείχνουν ότι μέσα μπορείς να έχεις αληθινά ό,τι επιθυμείς (εκτός απ’ την ελευθερία σου, φυσικά). Θα προσπαθήσουν να σε δελεάσουν με βραβεία κι επευφημίες για να μείνεις, θα σου προσφέρουν χρήματα, σεξ, πολυτέλειες και «σπέσιαλ»συνθήκες, γιατί (θα σου λένε πως) είσαι και εσύ «σπέσιαλ».
Και για να σ’ εμποδίσουν να φύγεις, θα σε απειλούν με τιμωρίες και βασανιστήρια που θα υποστείς αν δεν δεχτείς την προσφορά τους.Κι αν παρ’ όλα αυτά φύγεις, θέλω να ξέρεις ότι θα βγουν να σε ψάξουν. Γιατί, έξω από τη φυλακή αποτελείς απειλή. Θα τρέξουν να σε φέρουν πίσω, εσένα ή το πτώμα σου, για ν’ αποδείξουν έτσι σε όλους ότι η ζωή είναι αδύνατη εκεί έξω. Μην απελπίζεσαι όμως, και μην τρομάζεις… Απ’ τη στιγμή που θα είσαι ελεύθερος, κανένας πια δεν θα μπορεί να σε φυλακίσει αν δεν το θέλεις κι εσύ»

"Παραιτήσου από το κατάλοιπο της ταυτότητας που άλλοι σου όρισαν, πάρε τα ηνία και ζήσε στο παρόν έντονα, με αφοσίωση και αληθινά"




jorge-bucay
Από το βιβλίο:“Από την άγνοια στη σοφία”
Χόρχε Μπουκάι

Αυτοαγάπη σημαίνει να παραδίνεσαι στην πλήρη έκφραση του πραγματικού εαυτού σου…!!!!

Προσπαθώντας συνεχώς να είμαστε "αποδεκτοί" στους άλλους, χάνουμε την αποδοχή του εαυτού μας.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που έχουν υποκύψει στην ψυχή-παράσταση της πολιτιστικής κατάστασης, έχοντας χάσει τη σύνδεση με τη θεϊκή τους σπίθα, απλά είτε για να εμφανιστούν "επαρουσίαστοι" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είτε "να τα κάνουν καλά" με τους ανθρώπους, είτε απλά να αποφύγουν οτιδήποτε "αρνητικό".

Για να παραμείνετε υγιείς, πρέπει να τιμάτε τη δική σας ωμότητα το ίδιο, αν όχι περισσότερο, από ό,τι τιμάτε τους άλλους.

Τελικά, ο τρόπος που σε βλέπει ένα άτομο είναι σε μεγάλο βαθμό μια αντανάκλαση της σχέσης του με τον εαυτό του, όχι της αρετής ή της αξίας σου ως άτομο.

Έχοντας αυτό κατά νου, μπορούμε πιο εύκολα να εκτρέψουμε τις ανησυχίες και τις απόψεις των άλλων (βρίσκοντας ακόμη και ενσυναίσθηση στους πραγματικά βιτριολικούς).

Υπάρχει μια αλάνθαστη ακτινοβολία που πηγάζει από τη δική σου αυθεντικότητα. Σίγουρα, το να είσαι λογικά προσεκτικός με τους άλλους είναι αρετή, και το να κάνεις χώρο για αγάπη & σύνδεση είναι πολύ υγιές.

Αλλά χρόνια προσπάθειας να ταιριάξεις σε ένα πολιτιστικά κατάλληλο καλούπι σιγά - σιγά θα πνίξουν την ψυχή σου και θα μειώσουν τη σύνδεσή σου με τη μαγεία της ζωής.

Όταν παραδίνεσαι στην πλήρη έκφραση του πραγματικού εαυτού σου, εξερευνώντας τα "ακατάλληλα" όρια της ύπαρξής σου, οι σύμμαχοι θα έλκονται φυσικά σε σένα, και θα βρεις έναν εσωτερικό πλούτο και εκπλήρωση που είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε κοινωνική έγκριση θα μπορούσε.




Χουμπέρτο Μπράγκα

Δεν είναι για τους δειλούς ο φόβος, επιτρέψτε του να υπάρχει…!!!!

Ο φόβος είναι μέρος της ευφυΐας σας· δεν είναι κάτι κακό. Ο φόβος απλώς δείχνει ότι υπάρχει θάνατος, και εμείς, τα ανθρώπινα πλάσματα, είμαστε εδώ μόνο για μερικά λεπτά. Αυτό το ρίγος λέει ότι δεν θα είμαστε εδώ για πάντα, δεν είμαστε εδώ αιώνια, μερικές ημέρες ακόμη, και θα έχετε φύγει.

Στην πραγματικότητα λόγω του φόβου του θανάτου τα ανθρώ­πινα πλάσματα αναζητούν σε βάθος τι σημαίνει η θρησκευτικό­τητα· διαφορετικά δεν θα είχε κανένα νόημα.

Κανένα ζώο δεν είναι θρησκευόμενο, επειδή κανένα ζώο δεν ζει στον φόβο. Κανένα ζώο δεν μπορεί να είναι θρησκευόμενο, επειδή κανένα ζώο δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τον θάνατο.

Τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν συνείδηση του θανάτου. Κάθε λεπτό ο θάνατος είναι εκεί, σας πε­ριβάλλει από παντού - οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να φύγετε. 

Αυ­τό σας δίνει ένα ρίγος. Γιατί να αισθάνεστε αμηχανία, ριγήστε! Αλλά και πάλι το εγώ λέει, ‘Όχι - εσύ, φοβάσαι; Όχι, αυτό δεν είναι για εσένα, αυτά είναι για τους δειλούς. Εσύ είσαι γενναίος”.

Δεν είναι για τους δειλούς ο φόβος, επιτρέψτε του να υπάρχει: επιτρέψτε τον φόβο. Μόνο ένα πράγμα θα πρέπει να γίνει κατα­νοητό, και αυτό είναι το τι αισθάνεστε όταν επιτρέπετε στον φόβο να εκδηλωθεί και τρέμετε. Παρατηρήστε τον, απολαύστε τον.

Με αυτήν την παρατήρηση θα μπορέσετε να τον υπερβείτε. Θα δείτε το σώμα να τρέμει, θα δείτε τον νου να τρέμει, αλλά θα καταλήξετε να αισθάνεστε ένα σημείο μέσα σας, ένα βαθύ κέντρο, που παρα­μένει ανεπηρέαστο. Η καταιγίδα περνάει, αλλά κάπου βαθιά μέσα σας υπάρχει ένα κέντρο που είναι ανέγγιχτο, το κέντρο του κυκλώνα.




OSHO
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ

Αν ο θυμός δεν βρει ρίζες μέσα σου θα εξαφανιστεί…!!!!

Θυμηθείτε: διοχετεύουμε την ενέργειά μας μέσα στον θυμό· μόνο τότε γίνεται ζωντανός.

Ο θυμός δεν έχει δική του ενέργεια, εξαρτάται από τη συνεργασία μας. Με την παρατήρηση η συνεργασία διακόπτε­ται· δεν τον συντηρείτε πλέον. Θα υπάρξει για μερικά λεπτά, με­ρικά λεπτά, και μετά θα φύγει.

Εάν δεν βρει ρίζες μέσα σας, εάν δεν σας βρει διαθέσιμους, βλέποντας ότι είστε μακριά, ότι είστε ένας παρατηρητής στους λόφους, θα διαλυθεί, θα εξαφανιστεί. Και αυτή η εξαφάνιση είναι όμορφη. Αυτή η εξαφάνιση είναι μια μεγάλη εμπειρία.

Βλέποντας τον θυμό να εξαφανίζεται, αναδύεται μεγάλη γαλήνη: η σιωπή που ακολουθεί την καταιγίδα.

Θα εκπλαγείτε όταν συνειδητοποιήσετε πως κάθε φορά που εμφανίζεται ο θυμός, και εάν μπορείτε να το παρατηρήσετε, εισέρχεστε σε μια τέτοια ηρεμία που δεν έχετε γνωρίσει ποτέ πριν. Θα εισέλθετε σε έναν πολύ βαθύ διαλογισμό· όταν εξαφανιστεί ο θυμός θα δείτε τον εαυτό σας τόσο φρέσκο, τόσο νέο, τόσο αθώο, όσο δεν τον είχατε συναισθανθεί ποτέ πριν.

Και τότε θα ευγνωμονείτε ακόμη και τον θυμό· δεν θα είστε θυμωμένοι μαζί του, επειδή σας έχει δώσει έναν νέο όμορφο τόπο να ζήσετε, μια νέα, εντελώς καινούργια εμπειρία να βιώσετε. Τον έχετε χρησιμοποιήσει, τον κάνατε εφαλτήριο για την επιτυ­χία. Αυτή είναι η δημιουργική χρήση των αρνητικών συναισθημά­των.

Απλώς Θυμώστε

Όταν αισθάνεστε θυμωμένοι, δεν χρειάζεται να είστε θυμωμέ­νοι με κάποιον, απλώς θυμώστε. Αφήστε το να γίνει διαλογισμός. Κλείστε την πόρτα, καθίστε μόνοι σας και αφήστε τον θυμό να αναδυθεί όσο πιο έντονα μπορεί. Εάν αισθάνεστε ότι θέλετε να χτυπήσετε κάποιον, χτυπήστε ένα μαξιλάρι...

Κάνετε οτιδήποτε θέλετε να κάνετε· το μαξιλάρι δεν θα έχει αντίρρηση. Εάν θέλετε να σκοτώσετε το μαξιλάρι, πάρτε ένα μα­χαίρι και σκοτώστε το. Βοηθάει, βοηθάει απίστευτα! 

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο βοηθητικό μπορεί να γίνει ένα μαξιλάρι. Απλώς χτυπήστε το, δαγκώστε το, πετάξτε το. Εάν τα έχετε βάλει με κάποιον συγκεκριμένα, γράψτε το όνομά του επάνω στο μαξι­λάρι ή κολλήστε μια φωτογραφία του.

Κάνετε τον θυμό σας μια ολοκληρωτική πράξη μέσα στον δια­λογισμό και δείτε τι συμβαίνει. Θα αισθανθείτε να έρχεται από ολόκληρο το σώμα σας. Εάν το επιτρέψετε, τότε κάθε κύτταρο του σώματός σας θα εμπλακεί σ’ αυτό. 

Κάθε πόρος, κάθε ίνα του σώματος θα γίνει βίαιη. Ολόκληρο το σώμα σας θα βρεθεί σε μια τρελή κατάσταση. Θα τρελαθεί, αλλά επιτρέψτε το να γίνει αυτό, μην το συγκρατείτε.

Θα αισθανθείτε γελοίοι, χαζοί - αλλά ο θυμός είναι γελοίος· δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε γι’ αυτό. Έτσι, αφήστε τον να υπάρ­ξει και απολαύστε τον σαν ένα ενεργειακό φαινόμενο. 

Είναι ένα ενεργειακό φαινόμενο. Εάν δεν κάνετε κακό σε κάποιον, δεν υπάρ­χει κανένα πρόβλημα. Όταν το δοκιμάσετε θα δείτε ότι εξαφανί­ζεται επίσης σιγά-σιγά κάθε ιδέα να κάνετε κακό σε κάποιον. Κά­ντε το καθημερινή πρακτική, μόνο για είκοσι λεπτά κάθε πρωί.

Στη συνέχεια παρατηρήστε τι συμβαίνει την υπόλοιπη ημέρα. Θα είστε πιο ήρεμοι, επειδή η ενέργεια που θα είχε μετασχηματι­στεί σε θυμό έχει αποβληθεί· η ενέργεια που θα είχε γίνει δηλητή­ριο έχει αποβληθεί από το σύστημα. Κάντε το για τουλάχιστον δύο εβδομάδες, και μετά από μια εβδομάδα θα εκπλαγείτε ανακα­λύπτοντας πως, άσχετα από την κατάσταση, ο θυμός δεν εμφανί­ζεται πλέον.

Τρέχοντας Σαν Παιδί

Αρχίστε να τρέχετε το πρωί στον δρόμο. Αρχίστε με μισό μίλι και μετά με ένα μίλι και καταλήξτε σε τουλάχιστον τρία μίλια. Όσο τρέχετε, χρησιμοποιείστε ολόκληρο το σώμα. Μην τρέχετε σαν να φοράτε ζουρλομανδύα. 

Τρέξτε σαν μικρό παιδί, χρησιμο­ποιώντας ολόκληρο το σώμα -τα χέρια και τα πόδια- και τρέξτε. Αναπνεύστε βαθιά, από την κοιλιά σας. Στη συνέχεια καθίστε κάτω από ένα δέντρο, ξεκουραστείτε, ιδρώστε και αφήστε τη δροσερή αύρα να σας αγγίξει· αισθανθείτε την ηρεμία. Αυτό θα βοηθήσει βαθύτατα.

Θα πρέπει να χαλαρώσετε τους μυς σας. Εάν σας αρέσει το κο­λύμπι, μπορείτε επίσης να κολυμπήσετε. Θα βοηθήσει. Αλλά και αυτό επίσης θα πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωτικά. Οτιδήποτε μπορεί να σας κάνει να αφιερωθείτε ολοκληρωτικά θα βοηθήσει. 

Δεν είναι ζήτημα φόβου ή κάποιου άλλου συναισθήμα­τος. Το ζήτημα είναι να αφιερωθείτε ολοκληρωτικά σε κάτι· τότε θα μπορέσετε επίσης να αφιερωθείτε στον θυμό και στην αγάπη. Όποιος γνωρίζει πώς να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε κάτι, μπορεί να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε οτιδήποτε· δεν έχει σημασία τι εί­ναι αυτό.

Και είναι δύσκολο να δουλέψεις απευθείας με τον θυμό, επειδή μπορεί να είναι βαθιά καταπιεσμένος. Έτσι δουλέψτε έμμεσα. Το τρέξιμο θα βοηθήσει να εξατμιστεί πολύς θυμός και πολύς φόβος. Όταν τρέχετε για αρκετή ώρα και ανασαίνετε βαθιά, ο νους στα­ματάει να λειτουργεί και αναλαμβάνει το σώμα. Καθίστε για με­ρικά λεπτά κάτω από τη σκιά ενός δέντρου, ιδρώνοντας, απολαμ­βάνοντας τη δροσερή αύρα, δεν υπάρχουν σκέψεις. Είστε απλώς ένα πάλλον σώμα, ένα ζωντανό σώμα, ένας οργανισμός σε συντο­νισμό με το όλον, ακριβώς όπως ένα ζώο.

Μέσα σε τρεις εβδομάδες θα αισθανθείτε τα πράγματα να πη­γαίνουν πολύ βαθιά. Μόλις χαλαρώσει ο θυμός, μόλις φύγει, θα αισθανθείτε ελεύθεροι.

Να Θυμάστε Ότι Εσείς Είστε η Πηγή

Κάποιος σας προσέβαλε. Ο θυμός ξαφνικά εκρήγνυται, είστε σε έξαψη. Ο θυμός κυλάει προς αυτόν που σας έχει προσβάλει. Τώρα θα προβάλετε ολόκληρο αυτόν τον θυμό πάνω στον άλλο. Δεν έχει κάνει τίποτε. Εάν σας έχει προσβάλει, τί έχει κάνει; Απλώς σας έχει ερεθίσει, έχει βοηθήσει τον θυμό σας να αναδυθεί- αλλά ο θυμός είναι δικός σας.

Ο άλλος δεν είναι η πηγή· η πηγή βρίσκεται πάντοτε μέσα σας. Ο άλλος στοχεύει στην πηγή, αλλά εάν δεν υπάρχει θυμός μέσα σας, δεν μπορεί να αναδυθεί. 

Εάν χτυπήσετε έναν βούδα, θα ανα­δυθεί μόνο συμπόνια, επειδή μόνο συμπόνια υπάρχει μέσα του. Δεν θα αναδυθεί θυμός, επειδή δεν υπάρχει θυμός. Εάν πετάξετε έναν κουβά μέσα σ’ ένα ξερό πηγάδι, δεν θα πιάσετε τίποτε. 

Σ’ ένα πηγάδι γεμάτο νερό, πετάτε τον κουβά και βγάζετε νερό, αλλά το νερό είναι από το πηγάδι. Ο κουβάς απλώς το βοηθάει να βγει επά­νω. Έτσι, κάποιος που σας προσβάλει απλώς πετάει έναν κουβά μέσα σας, και μετά ο κουβάς θα βγει γεμάτος με θυμό, οργή ή φω­τιά που υπήρχε μέσα σας. Εσείς είστε η πηγή, να το θυμάστε.

Γι’ αυτήν την τεχνική, θυμηθείτε ότι εσείς είστε η πηγή όλων όσα συνεχίζετε να προβάλλετε επάνω στους άλλους. Και όποτε υπάρχει μια διάθεση υπέρ ή κατά, αμέσως κινηθείτε μέσα της και πηγαίνετε στην πηγή από όπου προέρχεται αυτό το μίσος. Παρα­μείνετε επικεντρωμένοι εκεί· μην κινείστε προς το αντικείμενο.

Κάποιος σας έδωσε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσετε τον ίδιο σας τον θυμό· ευχαριστείστε τον αμέσως και ξεχάστε τον. Κλείστε τα μάτια σας, κινηθείτε εσωτερικά, και τώρα κοιτάξτε την πηγή από όπου προέρχεται αυτή η αγάπη ή αυτός ο θυμός. Από πού; 

Πηγαίνετε μέσα, κινηθείτε εσωτερικά. Εκεί θα βρείτε την πηγή, επειδή ο θυμός προέρχεται από τη δική σας πηγή.

Το μίσος, η αγάπη, όλα προέρχονται από την πηγή σας. Και εί­ναι εύκολο να πάτε στην πηγή τη στιγμή που είστε θυμωμένοι ή ερωτευμένοι ή μισείτε, επειδή τότε λειτουργείτε εν θερμώ. Τότε είναι εύκολο να κινηθείτε προς τα μέσα. 

Το σύρμα έχει ζεσταθεί και μπορείτε να το επεξεργαστείτε, μπορείτε να κινηθείτε εσωτε­ρικά με αυτή τη θέρμη. 

Και όταν φθάσετε σ’ ένα δροσερό σημείο μέσα σας, ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε μια διαφορετική διά­σταση, έναν διαφορετικό κόσμο που ανοίγεται μπροστά σας. Χρησιμοποιήστε τον θυμό, χρησιμοποιήστε το μίσος, χρησιμοποιήστε την αγάπη για να διεισδύσετε στο εσωτερικό.

Ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους Ζεν, ο Λιν Τσι, συνήθιζε να λέει:

- Όταν ήμουν νέος, ήμουν ενθουσιασμένος με την κωπηλασία. Είχα μια μικρή βάρκα, και πήγαινα στη λίμνη μόνος μου. Έμενα εκεί για ώρες ολόκληρες.

Κάποτε έτυχε να διαλογίζομαι στη βάρκα μου με κλειστά μά­τια, μια όμορφη νύχτα. Τότε πλησίασε μια άλλη βάρκα ακολου­θώντας το ρεύμα και χτύπησε τη βάρκα μου. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, έτσι σκέφτηκα:

- Κάποιος είναι εδώ με τη βάρκα του και χτύπησε τη δική μου βάρκα.

Θυμός γεννήθηκε μέσα μου.

Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος να πω θυμωμένος κάτι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι η βάρκα ήταν άδεια! Και δεν υπήρχε τρόπος να εκτονωθεί ο θυμός μου. Προς ποιόν θα τον εξέφραζα; 

Η βάρκα ήταν άδεια, απλώς έπλεε ακολουθώντας το ρεύμα από μόνη της και ήρθε και χτύπησε τη βάρκα μου. Έτσι δεν υπήρχε τίποτε να κάνω. Δεν υπήρχε δυνατότητα να εκτονώσω τον θυμό μου σε μια άδεια βάρκα.

Έτσι ο Λιν Τσι είπε:

- Έκλεισα τα μάτια μου. Ο θυμός ήταν εκεί, αλλά δεν μπορούσε να βρει διέξοδο. Έκλεισα τα μάτια μου και απλώς κινήθηκα προς τα πίσω μαζί με τον θυμό. Και η άδεια βάρκα έγινε η συνειδητοποίησή μου. Έφτασα σ’ ένα σημείο μέσα μου εκείνη τη σιωπηλή νύχτα. Εκείνη η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου.

Και τώρα εάν κάποιος έρχεται και με προσβάλλει, γελάω και λέω: Και αυτή η βάρκα είναι επίσης άδεια. Κλείνω τα μάτια και πηγαίνω μέσα.




Συναισθηματική ευδαιμονία
Osho

Υπάρχει λόγος για ό,τι «βλακεία» κάνεις…!!!!

Σου έχει τύχει να κάνεις μια βλακεία και μετά να πεις; «Γιατί το έκανα αυτό; Τι σκεφτόμουν; Ποιος ήταν ο λόγος;»

Ένα είναι σίγουρο. Ότι μάλλον δεν ήταν αυτός που νομίζεις…

Γιατί το έκανα αυτό;

Συχνά αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο κάναμε κάτι άσχημο, κάτι «κακό» ή κάτι λάθος και συνήθως καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Ο λόγος που το κάναμε είναι επειδή είμαστε «κακοί» άνθρωποι. Δε μας αξίζει να μας φέρονται καλά, δεν μας αξίζει να ζούμε, δε θέλουμε τη συμπόνοια κανενός, που τραγουδούσε κι ο Στελάρας.

Ευτυχώς κάνουμε και σε αυτό λάθος…

Οι άνθρωποι δεν ξυπνάνε και ξαφνικά θέλουν να κάνουν κακό σε κάποιον. Δεν ξυπνάνε ξαφνικά και χάνουν μια προθεσμία στη δουλειά. Δεν ξυπνάνε και πληγώνουν τα συναισθήματα ενός άλλου.

Υπάρχει πάντα λόγος.

Υπάρχει πάντα απόλυτα ψυχο-λογική εξήγηση για ό,τι κάνουμε και είναι πολύ διαφορετική από αυτή που εμείς δίνουμε για εμάς. Ο λόγος που κάνουμε ό,τι κάνουμε είναι επειδή με κάποιο τρόπο έχουμε ταλαιπωρηθεί στο δικό μας παρελθόν.

Οι λόγοι

Αν έχεις την τάση να πληγώνεις τους δικούς σου ανθρώπους, μάλλον φοβάσαι να συνδεθείς, γιατί όταν ήσουν μικρός δεν εισέπραξες την αγάπη όπως την είχες ανάγκη. 

Μάλλον υπήρξε πολύ πόνος στη δική σου ανατροφή και από τότε έχεις συνδέσει τις κοντινές σχέσεις με τον πόνο. Πληγώνεις τους άλλους και επιλέγεις άλλους που σε πληγώνουν. Δεν είσαι κακός. Πληγωμένος είσαι.

Αν δυσκολεύεσαι να κάνεις κοντινές σχέσεις, αν επιλέγεις ανθρώπους που δεν είναι διαθέσιμοι, τότε κατά πάσα πιθανότητα όταν ήσουν παιδί, οι γονείς σου ήταν απόμακροι προς τις δικές σου ανάγκες. 

Δεν ήταν διαθέσιμοι για σένα όπως τους είχες ανάγκη και δε σε φρόντισαν επαρκώς. Αυτό έμαθες. Δεν είσαι κακός. Ταλαιπωρημένος είσαι.

Αν χάνεις προθεσμίες στη δουλειά, αν τα κάνεις όλα τελευταία στιγμή, αν φτάνεις μέχρι τη βρύση και τελικά δεν πίνεις νερό, δεν είσαι τεμπέλης ή έχεις κακή οργάνωση χρόνου. 

Μάλλον μέσα σου φοβάσαι να επιτύχεις γιατί από μικρός είτε έμαθες πως πρέπει να μειώνεις την αξία σου για να υπάρχει ισορροπία στην οικογένεια, ή ότι δεν είναι «σωστό» να δείχνεσαι στους άλλους, ή ότι κάποιος θα στεναχωρηθεί με τη δική σου επιτυχία. Δεν είσαι κακός. Φοβισμένος είσαι.

Αν αγχώνεσαι διαρκώς με όλα, αν πολλές καταστάσεις σου προκαλούν πανικό, αν νιώθεις πως πρέπει να τους έχεις διαρκώς όλους ευχαριστημένους, υπάρχει εξήγηση. Ίσως μεγάλωσες σε μια αυστηρή οικογένεια, όπου έπρεπε να κάνεις τα πράγματα με συγκεκριμένο τρόπο για να είναι καλά οι γονείς.

Ίσως άκουγες συχνά την ατάκα: «Μη με στεναχωρείς παιδί μου κι εσύ» από τη μαμά σου.

Ίσως μεγάλωσες με έναν γονιό με κατάθλιψη, ο οποίος ήταν χαμένος στο δικό του κόσμο και ο τρόπος με τον οποίο ένα παιδί ερμηνεύει μια τέτοια κατάσταση είναι ότι εκείνο φταίει που η μαμά δεν του μιλάει. Η λύση που εφευρίσκει είναι ότι θα είναι όσο καλύτερο παιδί γίνεται, μήπως και καταφέρει να είναι καλά η μαμά.

Ίσως μεγάλωσες με ένα γονέα (ή δυο) πολύ αγχωτικό που ανησυχούσε διαρκώς για όλα και έμαθες και εσύ να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός για να μην τον αγχώνεις έξτρα, αφού εκείνος δεν μπορούσε να διαχειριστεί το δικό του άγχος.

Δεν είσαι κακός. Αγχωμένος και φοβισμένος είσαι.

Αν είσαι επιθετικός, απότομος, απόμακρος και οργισμένος με τους άλλους, τότε μάλλον ο κόσμος σου έχει φερθεί πολύ άσχημα κι εσένα από πολύ μικρό. 

Ίσως έχεις φάει ξύλο στην οικογένειά σου ή στο σχολείο, ίσως σε έχουν προδώσει τα πρόσωπα που αγαπούσες ή που έπρεπε να σε αγαπάνε και έτσι ασυνείδητα σχημάτισες την εικόνα πως όλοι οι άνθρωποι θα σε πληγώσουν. 

Οπότε καλύτερα να τους αποφεύγεις ή να τους διώχνεις από τη ζωή σου για να μην ξαναπεράσεις τα ίδια. 

Μέσα σου θέλεις τόσο πολύ κάποιος να σε πλησιάσει και να σου δείξει πως όσα πιστεύεις είναι λάθος, αλλά φοβάσαι να το κάνεις. Δεν είσαι κακός. Απίστευτα πληγωμένος και φοβισμένος είσαι.

Αν είσαι αναποφάσιστος και δεν μπορείς να πάρεις μια απόφαση ακόμα και στα απλά πράγματα, αν δεν μπορείς να βρεις τι θέλεις από τη ζωή σου (κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό για τους περισσότερους ανθρώπους) τότε πιθανώς να μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα για το τι ήθελες εσύ. 

Είτε επειδή υπήρχαν πολλοί κανόνες, είτε επειδή σου έγινε ξεκάθαρο ότι έπρεπε να είσαι το καλό παιδί για να πάρεις την αγάπη των γονιών σου (ακόμα και αν δεν ίσχυε αυτό στην πραγματικότητα), έμαθες ότι πρέπει να πληροίς προϋποθέσεις προκειμένου να είσαι αποδεκτός από τους γονείς σου. Δεν έμαθες να ψάχνεις τι θέλεις. Έμαθες να ψάχνεις τι θέλουν οι άλλοι.

Δεν είσαι κακός. Ταλαιπωρημένος και φοβισμένος είσαι.

Και το ίδιο είναι και όλοι οι άλλοι…

Η κοινωνία

Αλλά εσύ δεν καταλαβαίνεις τον εαυτό σου. Και κανείς δεν καταλαβαίνει εσένα. Και εσύ δεν καταλαβαίνεις τους άλλους. Αυτό είναι το δράμα του να είσαι άνθρωπος, όπως αναλύω στο νέο μου βιβλίο.

Ζούμε σε μια κοινωνία που ακόμα και μετά από παραπάνω από 120 χρόνια ψυχολογίας αρνείται πεισματικά να κατανοήσει πώς λειτουργεί ο άνθρωπος. Τόσες φωνές στην αυτοβοήθεια φωνάζουν για να βρεις τα όνειρά σου και ξεχνάνε πως δεν είναι τόσο απλό το να έχεις όνειρα.

Σου λένε πώς να πετύχεις τους στόχους σου και ξεχνάνε πως δεν αρκεί να θέλεις για να τους πετύχεις. Ψυχολογικοί παράγοντες σε εμποδίζουν από το να κάνεις πράξη όσα θεωρητικά θέλεις.

Σου λένε ανεύθυνα πως είσαι ξεχωριστός και μοναδικός και έτσι σε κάνουν να νιώθεις ακόμα πιο μόνος και θυμωμένος.

Η κοινωνία μας σε κάνει να νιώθεις διαρκώς ανεπαρκής. Οι γκουρού θα σου προσφέρουν βοήθεια ανεφάρμοστη, ώστε να μην μπορείς να την εφαρμόσεις, να νιώθεις ότι εσύ φταις που δεν την εφαρμόζεις και να συνεχίσεις τους πληρώνεις για το επόμενο πανάκριβο σεμινάριο που θα έχει εξίσου ουτοπικές συμβουλές (οι οποίες ακούγονται πολύ ωραίες) τύπου: «Σκέψου Θετικά», «Να πιστεύεις στον εαυτό σου», «Άκου την καρδιά σου» και «Να μην ακούς τι σου λένε οι άλλοι, αλλά να κάνεις το δικό σου».

Μα τι ωραία που τα λένε. Πρέπει να είναι πολύ σοφοί αυτοί οι άνθρωποι…

Αν καταλάβαινες τον εαυτό σου

Αν καταλάβαινες τον εαυτό σου, όπως πραγματικά είναι, θα συνειδητοποιούσες πόσα έχεις περάσει. Πόσο έχεις ταλαιπωρηθεί. Δεν είναι ότι σου αξίζει καμιά ιδιαίτερη μεταχείριση, καθώς όλοι τα ίδια τραβάμε. 

Αλλά σου αξίζει να σου δείξεις συμπόνοια. Γιατί και εσύ τραβάς ό,τι τραβάμε όλοι. Και όλοι αξίζουμε αυτή τη συμπόνοια. Μόνο και μόνο επειδή υπάρχουμε. Μόνο και μόνο επειδή είμαστε άνθρωποι.

Τους μύθους της αυτοβελτίωσης και την ανάγκη για αυτό-συμπόνοια αναλύω διεξοδικά στο νέο μου βιβλίο.

Δυστυχώς κρίνουμε τον εαυτό μας και τους πάντες και οι πάντες κρίνουν εμάς. Ο θυμός και τα νεύρα περισσεύουν, καθώς πνιγόμαστε στις παρεξηγήσεις.

Κι όμως όλοι είμαστε άνθρωποι που χρειαζόμαστε να γίνουμε λίγο πιο ευγενικοί με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Όχι να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας (ή τις πράξεις των άλλων) αλλά να κατανοήσουμε πως τίποτα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται με πρώτο μάτι.

Η συμπόνοια δεν είναι συγχωροχάρτι. Η συμπόνοια είναι το πρώτο βήμα προς την αναγνώριση της ατελούς, προβληματικής και τόσο ταλαιπωρημένης ανθρώπινης φύσης. Είναι το βήμα για να κάνουμε επιτέλους ειρήνη με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Και από εκεί και μετά να χτίσουμε κάτι καινούριο. Με γερές βάσεις. Όχι με όμορφα λόγια και ελκυστικές θεωρίες. Αλλά με το βρώμικο χώμα και τη λάσπη από τα οποία είμαστε όλοι φτιαγμένοι.

Από εκεί δεν βγαίνουν άλλωστε και τα πιο ωραία λουλούδια;

Εμπνευσμένο από το βιβλίο “Το Παράδοξο Μονοπάτι προς το Νόημα της Ζωής”




Δημήτρης Φλαμούρης

Τετάρτη 27 Απριλίου 2022

10 σημάδια ότι αφήνεις του άλλους να κάνουν κουμάντο στη ζωή σου…!!!!

Μήπως αφήνεις την κακή διάθεση των συναδέλφων σου να σου καταστρέφει την ημέρα; Μήπως αφήνεις την κριτική ενός φίλου να χαλάσει την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου; Κάθε φορά που αφήνεις κάποιον να επιδράσει αρνητικά στον τρόπο που σκέφτεσαι, αισθάνεσαι ή συμπεριφέρεσαι, ουσιαστικά του δίνεις εξουσία πάνω στη δική σου ζωή…

Ακολουθούν 10 τρόποι με τους οποίους παραδίδεις τα ηνία της ζωή σου σε κάποιον άλλον, χωρίς καν να το καταλαβαίνεις:

Αφήνεις τους άλλους να παίζουν με τα συναισθήματα σου
Αν αλλάζεις συμπεριφορά επειδή κάποιος ξέρει τα «κουμπιά» σου, τότε έχεις δώσει σε αυτό το άτομο μεγάλη εξουσία επάνω σου. Υπερασπίσου τον εαυτό σου, μείνε πιστή στα λόγια σου και μην παραδίνεσαι, ακόμη κι όταν κάποιος προσπαθεί να παίξει με τα συναισθήματά σου.

Αφήνεις τη γνώμη κάποιου άλλου να επηρεάσει τη γνώμη που έχεις για τον εαυτό σου
Σε κάποιους ανθρώπους δεν θα αρέσεις ή δε θα αρέσουν οι επιλογές σου, ωστόσο αυτό δεν θα πρέπει να επηρεάζει τη γνώμη που έχεις εσύ για εσένα. Το να αισθάνεσαι άσχημα για τον εαυτό σου βασισμένη στα λόγια ή τα συναισθήματα κάποιου άλλου απέναντι σου, είναι ουσιαστικά παραχώρηση εξουσίας επάνω σου.

Δεν θέτεις υγιή όρια
Εσύ αποφασίζεις ποιον θα αφήσεις στη ζωή σου. Αν αισθάνεσαι πικρία για ανθρώπους που έχουν «ρουφήξει» την ενέργειά σου, αυτό είναι ένα σημάδι ότι δεν έχεις βάλει υγιή όρια. Χρειάζεται να δουλέψεις προς αυτή την κατεύθυνση για να θέσεις ξεκάθαρα φυσικά, συναισθηματικά και οικονομικά όρια.

Παραπονιέσαι για όλα τα πράγματα που πρέπει να κάνεις
Επίσης θα πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις με τον χρόνο σου. Δεν είσαι υποχρεωμένη να πας στον γιατρό, να δεις μία φίλη ή να παρευρεθείς σε μία οικογενειακή συγκέντρωση. Φυσικά, θα υπάρχουν συνέπειες αν δεν τα κάνεις όλα αυτά, αλλά και πάλι έχεις την επιλογή.

Κρατάς κακίες
Η κακία που μπορεί να κρατάς σε κάποιον δεν θα μειώσει την ποιότητα της ζωής του, ενώ στη δική του θα δημιουργήσει προβλήματα. Το να κρατάς θυμό για πράγματα που έχουν περάσει, αφήνει χώρο σε κάποιον να μπει στη ζωή σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήνεις τοξικούς ανθρώπους στη ζωή σου. Αν δεν τους έχεις βγάλει ήδη, απλά μη σπαταλάς την ψυχική σου ενέργεια σε αυτούς.

Αλλάζεις τους στόχους σου μετά από μία απόρριψη
Το να τα παρατάς μετά από μία απόρριψη, δίνει σε έναν άλλον τη δυνατότητα να επηρεάσει το τι θα κάνεις εσύ στη ζωή σου. Αν έδωσαν την προαγωγή σε κάποιον άλλον ή σε απέκλεισαν από ένα πρότζεκτ, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τα παρατήσεις. Επειδή κάποιος άλλος δεν μπορεί να αναγνωρίσει την αξία σου, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τα παρατήσεις.

Προσπαθείς με μανία να αποδείξεις σε κάποιον ότι έχει άδικο
Όταν κάποιος σε αμφισβητεί, ο μεγαλύτερος πειρασμός είναι να του αποδείξεις ότι έχει άδικο. Θα πρέπει βέβαια να σιγουρευτείς ότι ο απώτερος σκοπός σου είναι η επιτυχία και όχι το να πείσεις τους άλλους ότι έχεις μεγαλύτερη αξία απ’ ό,τι μπορεί να νομίζουν.

Επιτρέπεις σε άλλους να αποκαλύπτουν τον χειρότερο σου εαυτό
Συναναστρέφεσαι ανθρώπους που έχουν την ιδιότητα να σου βγάζουν τον χειρότερο σου εαυτό. Μπορεί να σε κάνουν να πεις πράγματα που μετά τα μετανιώνεις ή να κάνεις πράγματα υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκανες. Είναι σημαντικό να μένεις πιστή στις αξίες σου και να μην αφήνεις τους άλλους να έχουν αρνητική επίδραση επάνω σου.

Σπαταλάς τον χρόνο σου μιλώντας για ανθρώπους που δεν συμπαθείς
Κάθε λεπτό που σπαταλάς σκεπτόμενη ένα άτομο που δεν συμπαθείς, ή με το να παραπονιέσαι για τους ανθρώπους που είναι γύρω σου ενώ δεν τους θέλεις, είναι άλλα 60 δευτερόλεπτα που του χάρισες. Με το να κολλάς σε αρνητικά άτομα ουσιαστικά τους δίνεις περισσότερη δύναμη.

Δουλεύεις σκληρά για να αποφύγεις την κριτική
Η καλοπροαίρετη κριτική από κάποιον μπορεί πράγματι να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι. Από την άλλη πλευρά όμως, αν δίνεις πολύ μεγάλη βαρύτητα στην άποψη των άλλων, αυτό μπορεί να σε οδηγήσει να μην εμπλέκεσαι σε πράγματα για να αποφύγεις την κριτική. Είναι απίθανο να ζήσεις τη ζωή σου με τον καλύτερο τρόπο αν εστιάζεις στο να είσαι αρεστή.




Αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, γιατί να σε σεβαστεί ζωή;

Όπου κι αν γυρίσω το κεφάλι μου βλέπω ανθρώπους ταλαιπωρημένους, με σκυμμένο το κεφάλι, χαμένους στον μικρόκοσμο τους, χωρίς όρεξη για τίποτα, χωρίς την παραμικρή διάθεση για ζωή.

Τους ρωτάς τι έχουν και σου απαντούν δεν έχουν τίποτα. Στα μάτια τους, στο βλέμμα τους, στο περπάτημά τους όμως φαίνεται η απόγνωση.

Δύσκολες οι εποχές που ζούμε, θέλουν ανθρώπους με γερή καρδιά, με δυνατή ψυχή, με δυνατό νου για να βγουν νικητές στη ζωή.

Πόσοι σεβάστηκαν όμως τον εαυτό τους; Πόσοι πάλεψαν για να αλλάξουν την καθημερινότητα τους, να αλλάξουν τη ζωή τους, να εξελιχθούν; Οι περισσότεροι επαναπαύονται στο μέτριο, άλλοι στο τίποτα, σε αυτό που έχουν τώρα δηλαδή.

Στη ζωή ό,τι δίνεις παίρνεις και ό,τι σπέρνεις θερίζεις. Νομίζεις ότι ξαπλωμένος στον καναπέ σου όλη μέρα, κοιτάζοντας την τηλεόραση, το κινητό σου, την άδεια γωνία του σπιτιού, μπορείς να αλλάξεις την καθημερινότητα σου;

Νομίζεις πως αν αντιμετωπίζεις τα πάντα με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς θάρρος και αντίδραση, μπορείς να εξελιχθείς;

Νομίζεις πως αν δε σέβεσαι την ύπαρξή σου, την προσωπικότητά σου, τον εαυτό σου, η ζωή θα σου χαρίσει απλόχερα αυτά που δεν έκανες ποτέ για να αποκτήσεις;

Αν δε βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου, περιμένεις από κάποιον άλλον να έρθει και να σε βοηθήσει; Αν το νομίζεις αυτό τότε έχεις χάσει το παιχνίδι πριν καν το παίξεις.

Πρέπει κάποιος να σε ταρακουνήσει, να σου ανοίξει τα μάτια, να σε κάνει να αναρωτηθείς γιατί μένεις στάσιμος. Ας είναι εφαλτήριο αυτό το κείμενο για να κάνεις κάτι επιτέλους για τον εαυτό σου.

Όλα βρίσκονται μέσα στο κεφάλι σου, στο μυαλό σου. Ο εαυτός σου σου δίνει τη δύναμη, ο ίδιος σου ο εαυτός την αφαιρεί.

Βγες έξω, περπάτησε, γνώρισε ανθρώπους, δες μέρη, κοίταξε τα αστέρια, άκουσε την φύση, δες πως κινείται η ζωή, κάνε πράγματα που σε εκφράζουν, που σου δίνουν ενέργεια, προσπάθησε να αλλάξεις αυτή την καταραμένη μιζέρια που έχεις βυθιστεί εδώ και καιρό.

Όλα όσα ψάχνεις είναι εκεί και περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Έχεις τη δύναμη να κάνεις τα πάντα, είσαι γεννημένος για να αντέχεις, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Δημιούργησε αυτά που σκέφτεσαι και πίστεψέ με, η ζωή θα σε βοηθήσει κι αυτή.

Άδειασε το κεφάλι σου, κλείσε τα μάτια σου, πάρε μερικές βαθιές ανάσες και ξεκινά, ξεκίνα να ζεις. Η ευτυχία σε περιμένει.




Ν.Σ.


Βάλε τα όρια σου για να γίνεις ευτυχισμένος…!!!!

Η αρχή των πάντων είναι η οριοθέτηση.
Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά ιδανικά, διαφορετικές οπτικές γωνίες και διαφορετικά όρια. Υπάρχουν πράγματα που κάποιος τα δέχεται και κάποιος άλλος όχι. Το πιο ορθό λοιπόν για τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και για μια υγιή σχέση με έναν άνθρωπο δίπλα μας , είναι να οριοθετηθούμε και να γίνουμε συγκεκριμένοι στο τι είναι αυτό που δεν παραβιάζει τον προσωπικό μας χώρο και τη δική μας ψυχική υγεία.

Είναι μια πολύ σημαντική διαδικασία που σπανίως γίνεται. Ώσπου έρχεται τελικά η στιγμή της παρεξήγησης ή του τσακωμού επειδή δεν θέσαμε ή δεν μας θέσανε όρια.

Ο καθένας από εμάς έχει την ευθύνη, κι όχι απλά το δικαίωμα να το κάνει αυτό.

Για παράδειγμα:

«Δεν μου αρέσει να μην σέβονται τον χρόνο μου, είναι περιορισμένος, έτσι λοιπόν, θα ήθελα να υπάρχει συνέπεια.»

«Δεν μου αρέσει να σχολιάζουν οι κοντινοί μου άνθρωποι αρνητικά κάποιους άλλους, δεν μου ταιριάζει ως χαρακτήρα και δεν μου προσφέρει τίποτα, παρά μόνο αρνητικά κύματα ενέργειας και χάσιμο χρόνου.»

«Θα ήθελα οι άνθρωποι που έχω κοντά μου να είναι θετικοί και να εκτιμούν τη ζωή, κατά κύριο λόγο. Δεν μου αρέσει η γκρίνια χωρίς λόγο δεν εξελίσσει κανέναν»

«Θα ήθελα να μπορούμε να επικοινωνούμε και να έχουμε κοντινές κοινωνικές απόψεις.»

«Θα ήθελα να μη μαλώνω με τους κοντινούς μου και να μην υπάρχουν εντάσεις.»

«Θα ήθελα να μην με κατακρίνεις και να μη με χαρακτηρίζεις ως κοντινός άνθρωπος μου, εφόσον δεν στο κάνω ούτε εγώ. Απέχει πολύ απ την ιδιοσυγκρασία μου και το θεωρώ μετατόπιση προσωπικού προβλήματος.»

«Θα ήθελα να με σέβεσαι όπως σε σέβομαι, κι αν κάνω λάθη να λέγονται με ευγενικό τρόπο.»

«Σε αυτή τη φάση της ζωής μου οι προτεραιότητες μου είναι αυτές.»

Μερικά παραδείγματα αρκετά συνηθισμένα, όπου όλοι έχουμε βιώσει κάποιο ή κάποια από αυτά. Αλλά, είτε δεν τοποθετηθήκαμε στο τι μας ενοχλεί ,είτε δεν τα ξεκαθαρίσαμε απ την αρχή, είτε δεν θελήσαμε ποτέ να τα καταλάβουμε. 

Είτε δεν καταλάβαμε πως αυτό που ζητούσαμε δεν ήταν μόνο από τον άλλον αλλά είχαμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης. Είναι πολύ βοηθητικό, να μπορούμε στα αλήθεια να ακούσουμε τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά να επικοινωνήσει κάποιος άνθρωπος σε εμάς και το αντίστροφο.

Είναι ανεκτίμητης αξίας το να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, για να μπορούμε να έχουμε υγιείς σχέσεις και να είμαστε θετικοί, όταν κάτι δεν μας αρέσει και μας ταλαιπωρεί να ζητάμε βοήθεια, για επαναπροσδιορισμό και εξέλιξη από ειδικούς!

Εάν το κάναμε όλοι αυτό μη έχοντας προκαταλήψεις και στερεότυπα, η κοινωνία θα ήταν πολύ πιο λειτουργική και σε φανερά βελτιωμένο επίπεδο. Οι σχέσεις δεν θα ήταν συχνά τοξικές και οι εξαρτήσεις θα ήταν σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο.

Αγάπησε τον εαυτό σου γιατί είναι υπέροχος, αναγνώρισε και βελτίωσε τα ελαττώματα σου, μην ενοχλείς τους γύρω σου και προσπάθησε να είσαι θετικός! Δούλεψε με τον εαυτό σου, μην είσαι απόλυτος/η , σε ζορίζει χωρίς λόγο. 

Οριοθετήσου σε σχέση με τους ανθρώπους γύρω σου, είναι απαραίτητο να γίνει, σε όλους (γονείς, φίλους, συντρόφους, παρέα, γνωστούς, συνεργάτες, συγγενείς). Η υγεία είναι το Α και το Ω σε όλα, από το σώμα μέχρι τη ψυχή, κι εννοείται πως αυτά συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους! 

Βελτιώσου κάθε μέρα κι από λίγο, προσπάθησε και η ζωή θα σε ανταμείψει. Κι έτσι, όταν θα μπορέσεις να ξεκαθαρίσεις το τοπίο μέσα σου και να οριοθετηθείς, οι σχέσεις σου θα είναι πραγματικά υγιείς κι εσύ ακόμη πιο χαρούμενος!




Ελένη Κακλαμάνου

Να θυμάσαι, η ζωή, είναι λίγη και λήγει – Γι’αυτό κάν’ την να αξίζει…!!!!

Η ζωή είναι λίγη και λήγει! Να το θυμάσαι αυτό…

Γι’ αυτό ζήσε την με όλες τις μηχανές αναμμένες. Τους συναγερμούς σου να κτυπουν τρελά. Τις ανάσες σου στο κόκκινο.

Την καρδιά σου να χορεύει ενελλεητα σαν να μην χωράει άλλες ανάσες.

Η ζωή είναι και παίξε και γέλασε. Γιατί εσύ ξέρεις, πως μόνο μια φορά ερχόμαστε.

Μια αλλά ας την κάνουμε να φτάνει.

Να αξίζει για δέκα.

Γι' αυτό και παίξε και γέλασε και βγάλε το πάθος σου, τον αυθορμητισμό σου, την διψά σου για ζωή.

Μην τσιγγουνευτεις τις στιγμές σου, μην κάνεις εκπτώσεις στα θέλω σου.

Να τα θέλεις όλα ,να τα διεκδικείς ,να τα υποστηρίζεις και ας μην στα δώσουν ποτέ.

Μην βάζεις πίσω το εγώ σου και μην αλλοιώνεις τον χαρακτήρα σου, για τίποτα και για κανέναν.

Η ζωή είναι λίγη και λήγει! Να το θυμάσαι αυτό. Και αν κάπου δεν σε αξιολογούν σωστά να φεύγεις. Κάποιοι άλλοι θα δουν την πραγματική αξία σου.

Να ερωτεύεσαι με πάθος, να αγαπάς ανέυ όρων. Και ας μην αγαπηθείς το ίδιο. Εσύ φροντίσε να ταΐζεις την δική σου ψυχή.

Η ζωή είναι λίγη και λήγει!

Να το θυμάσαι αυτό! Ζήσε τον έρωτα, όλα τα συναίσθηματα, μάζεψε δυνατές συγκινήσεις. Μάζεψε εικόνες, χρώματα,γεύσεις.

Μην πλατσουριζεις στα ρηχά. Ταξίδεψε, γνώρισε, κίνδυνεψε. Μην αγκυροβολεις σε λιμάνια που έχουν τελειώσει.

Ρισκαρε και όχι εκ του ασφαλούς.

Όχι με δίκτυ ασφαλείας απο κάτω! Νίκησε τους φόβους σου. Άκου τα θελω σου.

Παραμερισε τα πρέπει σου. Σταμάτα να κρύβεσαι και να βολεύεσαι.

Το βόλεμα είναι για τους δειλους και για τους λίγους.

Σταμάτα να κρίνεις, να συμβουλεύεις, να κυρηττεις πράγματα που πρώτα εσύ ο ίδιος δεν κάνεις. Αυτό είναι το εύκολο!

Μην ζητάς από τους άλλους να δώσουν ότι πρώτα εσύ δεν έχεις δώσει .

Να ξυπνάς το πρωί και να είσαι ευγνώμων για την καινούρια μέρα.

Η ζωή είναι λίγη και λήγει! Να το θυμάσαι αυτό!

Για το χαμόγελο που έχεις στα χείλη και για την φλόγα που κρατάς αναμμένη στην καρδιά.

Παρατήρησε τις ομορφιές αυτού του κόσμου μην τις προσπερνάς.

Να τραγουδάς τα τραγούδια που αγαπάς.

Να χορεύεις τον ρυθμό που σε ξεσηκώνει.

Να είσαι γενναιόδωρος στα χάδια, στα φιλιά και στις αγκαλιές.

Όλα είναι υπέροχα αν τα βλέπεις έτσι. Μάθε να ζητάς συγγνώμη.

Αποφάσισε να δίνεις ευκαιρίες στους άλλους.

Μην χαραμισεις όμως για κανέναν λόγο την μεγαλύτερη ευκαιρία που δόθηκε σε σένα.

Να έρθεις σ ‘αυτήν την ζωή και ν’ αφήσεις το σημάδι σου.

Η ζωή είναι λίγη και λήγει! Να το θυμάσαι αυτό.




Αφιερωμένο.
Ρούλα Παγιαλάκη 
Image by Felicia Simion | source

Δευτέρα 25 Απριλίου 2022

Προτιμώ μια αλήθεια που πονάει παρά ένα ψέμα που καθησυχάζει με ψεύτικες ελπίδες…!!!!

Δεν μου αρέσουν τα ψέματα που καθησυχάζουν, ούτε οι μισές αλήθειες, πόσω μάλλον τα ψέματα. Προτιμώ την αλήθεια, ακόμα κι αν πονάει.

Ακόμα κι αν ραγίσει η καρδιά μου, θα είμαι ελεύθερος να επιλέξω το μονοπάτι που επιθυμώ και να θεραπεύσω τις πληγές μου με την πάροδο του χρόνου.

Όταν ήμασταν παιδιά, μας έλεγαν ότι έπρεπε να λέμε πάντα την αλήθεια.

Ωστόσο, στο τέλος, πάντα έρχεται μια στιγμή που θα πούμε ένα ψέμα: για να αποφύγουμε την τιμωρία, να επιτύχουμε έναν στόχο, να προσαρμοστούμε σε μια κατάσταση…

Μερικές φορές χρειάζεται μόνο ένα ψέμα για να αμφισβητήσει κάθε αλήθεια. Αυτή είναι η στιγμή που χάνουμε τα πάντα, η ακεραιότητά μας και η αξία μας σβήνουν…

Είναι βέβαιο ότι όλοι μας έχουμε χρησιμοποιήσει πολλές “μισές αλήθειες” σε ορισμένες περιπτώσεις.

Ωστόσο, υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα ψεύδους και συχνά η φύση τους εξαρτάται από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

Δεν αναφερόμαστε σε μικρά καθημερινά ψέματα, όπως η απάντηση “πολύ καλά ” που όλοι δίνουμε στην ερώτηση “πώς είστε”! Αυτή είναι μια σύμβαση άνευ ουσίας, ένας απλός φορμαλισμός. Ωστόσο, κι αυτό είναι ένα ψέμα διότι πολλές φορές δεν είμαστε καλά!

Η ψευδαίσθηση αποκτά αρνητική όψη εάν ταυτόχρονα βλάπτουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Μερικοί άνθρωποι ψεύδονται επειδή φοβούνται ότι η αλήθεια μπορεί να προκαλεί ταραχές με συνέπειες που μερικές φορές είναι ανεξέλεγκτες.

Το ψέμα μας καθιστά όμηρους μίας κατάστασης και μας καταδικάζει να ζούμε μια ζωή κενή, ψεύτικη.

Αυτές οι συμπεριφορές, αυτές οι στάσεις προέρχονται από ανθρώπους που λένε ότι μας αγαπούν, αλλά μας βλάπτουν όλους, χωρίς εξαίρεση· μας βάζουν ένα πέπλο μπροστά στα μάτια μας και μας λένε ότι όλα είναι καλά, ότι δεν πειράζει…

Ας κάνουμε λοιπόν κάποιες σκέψεις μαζί σχετικά με αυτό το θέμα.

Τα κατά συνθήκη ψεύδη είναι απαράδεκτα!
Ένα κατά συνθήκη ψεύδος, ή ένα ψέμα που αποσκοπεί να ικανοποιήσει τον δέκτη είναι μια απαράδεκτη πρακτική. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ενεργεί με τέτοιο πατερναλιστικό τρόπο, θεωρώντας ότι ο άλλος δεν είναι “άξιος”, ότι δεν αξίζει να μάθει την αλήθεια.

Αυτό που πονάει δεν είναι τα ψέματα ή οι ουλές που δημιουργούνται αργά και σταθερά. Αυτό που πονάει, που ραγίζει την καρδιά μας είναι οι αλήθειες που βουλιάζουν στη σιωπή και οι λέξεις που κρύβονται πίσω από αυτές.

Αν σας έχουν πει ψέματα, γνωρίζετε ότι όλο αυτό έχει συσσωρευτεί μέσα σας, ως οργή, παρεξήγηση και θλίψη.

Η απογοήτευση που προκαλείται δεν προέρχεται πάντα από το γεγονός ότι μας έχουν αποκρύψει μια πραγματικότητα. Αυτό που μερικές φορές πονάει ακόμα περισσότερο είναι ότι ο άλλος θεωρεί ότι δεν είμαστε άξιοι να γνωρίζουμε την αλήθεια.

· Τα κατά συνθήκη ψεύδη κρύβουν στην πραγματικότητα την έλλειψη προσωπικής ωριμότητας εκ μέρους εκείνου που ψεύδεται, παρουσιάζοντας επίσης έλλειψη ενσυναίσθησης και κοινωνικών δεξιοτήτων.

· Η διατήρηση μιας σχέσης, είτε φιλικής, είτε οικογενειακής, είτε αισθηματικής προϋποθέτει τον σεβασμό ορισμένων βασικών δεοντολογικών κανόνων: σεβασμό, κατανόηση και συναισθηματική ακεραιότητα απέναντι στον εαυτό και τον άλλον.

· Το ψέμα απογυμνώνει εκείνον που το λέει και ταπεινώνει αυτόν που τον λαμβάνει. Είναι ένας δεσμός που προκαλεί ταλαιπωρία και απογοήτευση επειδή, είτε το πιστεύουμε είτε όχι, τα ψέματα, όπως και ο ήλιος του πρωινού, κάποια στιγμή δύουν.

Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αδύνατο να υπάρξει μια τέτοια “υπερβολική ειλικρίνεια”, όπου δεν υπάρχει σιωπή και τα πάντα έρχονται στην επιφάνεια.

Μιλάμε για ένα είδος «ειλικρίνειας» που καθορίζει και επενδύει τις προσωπικές απόψεις με απόλυτες αλήθειες.

Έτσι, αυτή η αλήθεια εκδηλώνεται κι εμφανίζεται ανεξέλεγκτα, χωρίς φιλτράρισμα, ανεξάρτητα από το πόνο που μπορεί να προκαλέσει.

Είναι πολύ πιο απλό να σκεφτούμε το εξής: η αλήθεια μου σε απελευθερώνει, η ειλικρίνεια μου σου επιτρέπει να ωριμάσεις και να πορευτείς προς την επιθυμητή επιλογή, γιατί στη σχέση μας δεν υπάρχουν ψέματα, ούτε σιωπές που κρύβουν την πραγματικότητα.

Η αλήθεια πληγώνει μια φορά, το ψέμα πληγώνει για πάντα.
Λέγεται ότι η αλήθεια πονάει, ότι το ψέμα σκοτώνει, ότι η αμφιβολία μας προκαλεί απελπισία. Όλα είναι παρορμήσεις, ανθρώπινα συναισθήματα που όλοι γνωρίζαμε. Όλοι είμαστε ευάλωτοι σε αυτά, κανένας από εμάς δεν έχει ανοσία.

Μην ανησυχείς αν η αλήθεια με κάνει να κλάψω, προτιμώ να κλάψω, παρά να καταστραφώ πιστεύοντας ένα ψέμα, που θα με κάνει να προχωρήσω, σα να μη συμβαίνει τίποτα, σαν να ήταν όλα καλά.

Αξίζει να δημιουργήσουμε ειλικρινείς σχέσεις με βάση το σεβασμό και την αμοιβαία αναγνώριση.

Εάν είναι αλήθεια ότι έχουμε δικαίωμα στον προσωπικό μας χώρο, στα μυστικά μας, στα συναισθήματά μας, το ψέμα δεν θα μπορέσει ποτέ να βοηθήσει μια σχέση να γίνει ώριμη και υγιής.

Γιατί λέμε ψέματα;

Ας δούμε μερικούς λόγους για τους οποίους λέμε ψέματα:

· Για να αποφύγουμε ένα αποτέλεσμα που δεν θέλουμε (αρνητική αντίδραση από τους γύρω μας, δεν θέλουμε να πληγώσουμε κάποιον, δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι …)

· Να προσαρμοστούμε σε ένα περιβάλλον το οποίο θεωρούμε απειλητικό ή περίπλοκο (για παράδειγμα, όταν ήμασταν έφηβοι και αισθανόμασταν την ανάγκη να πούμε ψέματα για να γίνουμε μέλος μιας ομάδας),

· Για να επιτύχουμε έναν στόχο (γράφουμε υπερβολές στο βιογραφικό μας για να πάρουμε τη δουλειά, να κερδίσουμε την προσοχή ενός ενδεχόμενου συντρόφου…).

Όλοι έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, το πιο σημαντικό πράγμα δεν είναι μόνο να πούμε την αλήθεια, αλλά και να γνωρίζουμε πώς να την αντιμετωπίσουμε:

· Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να ζουν σε άγνοια για τους εξής λόγους : δεν αντέχουν να υποφέρουν, δεν αντέχουν να κλαίνε …

· Οι άνθρωποι που προτιμούν να ζουν στο ψέμα φοβούνται την αλήθεια και δεν ξέρουν πώς να χειριστούν μια δύσκολη κατάσταση. Σε αυτή την περίπτωση, ο “στρουθοκαμηλισμός” γίνεται αμυντικός μηχανισμός για να αποφευχθεί η αντιμετώπιση του προβλήματος.

Να γνωρίζετε ότι η ειλικρίνεια είναι η πιο σημαντική αξία εάν θέλετε να δημιουργήσετε μια σχέση ζωής με έναν άλλο άνθρωπο.

Επομένως, καλύτερα να αναζητούμε πάντα την αλήθεια, γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να οικοδομήσουμε με δύναμη και ακεραιότητα αυτή τη σχέση.

Ποτέ μην πείτε το αντίθετο από αυτό που σκέφτεστε, η αλήθεια σας βοηθάει να γίνετε ευτυχισμένοι. Μην φοβάστε την αλήθεια, γιατί μόνο η αλήθεια θα σας κάνει ελεύθερους και θα σας επιτρέψει να αναπτυχθείτε ως άνθρωπος!




Κείμενο- Απόδοση, Λ.Τ.
Newsletter
Εγγραφείτε για να λαμβάνετε τα άρθρα μας στο email λογαριασμό σας!
share24.gr / Spirit Alive
Για περισσότερα νέα σχετικά με Ψυχολογία & Αυτοβελτίωση κάντε like στην σελίδα στο facebook
Κάθε αναδημοσίευση ολική η μερική σε άλλο ιστότοπο θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μας και σύνδεσμο (link) στο άρθρο, καθώς και στη σελίδα Spirit Alive στο facebook επίσης με ενεργό σύνδεσμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αναδημοσίευση απαγορεύεται. Κάθε αναδημοσίευση σε έντυπο μέσο απαγορεύεται.

Η Αυτό-ύπνωση ως θεραπεία: Μάθετε να προγραμματίζετε το υποσυνείδητό σας…!!!!

Η αυτό-ύπνωση είναι ένα πολύ χρήσιμο θεραπευτικό εργαλείο για να κάνετε τις αλλαγές που επιθυμείτε. Επίσης, μπορεί να σας βοηθήσει να ελέγξετε τη ροή των αρνητικών σκέψεων, να βελτιώσει τη διάθεση σας ακόμα και να σας βοηθήσει να συγκεντρωθείτε σε συγκεκριμένους στόχους. Τουλάχιστον αξίζει να μάθετε περισσότερα για το τι είναι και πώς να τη χρησιμοποιήσετε στην καθημερινότητα σας.

Όταν ακούτε «αυτό- ύπνωση», ίσως εμφανιστεί στο μυαλό σας ένα απροσδιόριστο μείγμα γοητείας και σκεπτικισμού. Υπάρχουν τόσα πολλά βιβλία και έρευνες που εμβαθύνουν στη χρησιμότητα και στους περιορισμούς της. 

Επίσης, μπορούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση «Λειτουργεί;» όπως μπορούμε με κάθε άλλη θεραπεία. Σε μερικούς ανθρώπους, δεν κάνει κάποιου είδους αλλαγή. Άλλοι έχουν βιώσει σπουδαία οφέλη.

«Το μυαλό μπορεί να συγκριθεί με ένα σιντριβάνι που βγάζει νερό, λάμπει στον ήλιο και πέφτει ξανά στην μεγάλη υπόγεια πισίνα που είναι το ασυνείδητο στο οποίο στηρίζεται.» –Σίγκμουντ Φρόιντ

Αν σας ενδιαφέρει η λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού και τα μυστήρια του, η ύπνωση θα σας γοητεύσει. Μέχρι σήμερα, είναι μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία για τους εθισμούς. Είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την διακοπή του καπνίσματος. 

Επίσης, τα τελευταία χρόνια, πολλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν την αυτό-ύπνωση για να προγραμματίσουν το υποσυνείδητο μυαλό ώστε να κάνουν αλλαγές και να κινηθούν προς ένα στόχο.

Τι είναι η αυτό-ύπνωση;
Ας πούμε πως είστε στο μετρό ή στο λεωφορείο, κοιτάτε ένα συγκεκριμένο σημείο στο παράθυρο και το μυαλό σας απομακρύνεται. Δεν πηγαίνετε κάπου, απλώς χάνεστε στο μυαλό σας για πολλή ώρα. Λίγα λεπτά αργότερα μόλις φτάσετε στη στάση σας ξυπνάτε ζαλισμένοι. Σαν να βγήκατε από έκσταση.

Η ύπνωση έχει πολλές ομοιότητες με αυτή την κατάσταση. Η αποσύνδεση από την πραγματικότητα για να πάτε στο «υπόγειο» του μυαλού σας. Και το τι κάνετε αυτές τις στιγμές μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στη ζωή σας. 

Μπορείτε να κάνετε αποφάσεις, να ορίσετε προτεραιότητες, να εστιάσετε στις επιθυμίες σας, ακόμα και να βελτιώσετε τη διάθεση σας. Κάποιες φορές κάνετε αυτό-ύπνωση χωρίς καν να το καταλαβαίνετε.

Ένα ενδιαφέρον γεγονός στο οποίο οι άνθρωποι δεν δίνουν πολλή προσοχή είναι ότι πολλές από τις πράξεις που εκτελείτε συνειδητά προέρχονται από το υποσυνείδητο σας. 

Οι γεύσεις σας, ο τρόπος με τον οποίο αντιδράτε σε συγκεκριμένες καταστάσεις και οι κλίσεις σας είναι όλα προϊόντα ενός υποσυνείδητου υποστρώματος. 

Αυτό είναι το μέρος όπου οι προηγούμενες εμπειρίες σας, η προσωπικότητα, τα ένστικτα και οι αυτόματοι μηχανισμοί σας πραγματοποιούνται και εναρμονίζουν ένα μεγάλο μέρος αυτού που κάνετε όλη τη μέρα.

Επομένως, ο στόχος της αυτό-ύπνωσης είναι να ασκήσετε μεγαλύτερο έλεγχο στο ασυνείδητο σας ώστε να το προγραμματίσετε.

Επιδιώκετε να το επαναπροσδιορίσετε έτσι ώστε να σας επιτρέψει να κάνετε αλλαγές στη συμπεριφορά σας.
Τεχνικές για την αυτό-ύπνωση
Για κάποιους ανθρώπους, θα είναι καλύτερο να εκτελέσουν την αυτό-ύπνωση με έναν επαγγελματία. Αλλά αν δεν έχετε τον χρόνο, την πρόσβαση ή τους διαθέσιμους πόρους, τότε οι ακόλουθες στρατηγικές μπορούν να είναι πολύ χρήσιμες. Το κλειδί είναι να είστε παρόντες, να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη της θέλησης και να κάνετε αυτές τις ασκήσεις καθημερινά.

Οραματισμός
Για να εκτελέσετε την αυτό-ύπνωση χρειάζεστε ένα ερέθισμα αναφοράς: το φως μιας λάμπας, ένα φύλλο χαρτί, ένα ποτήρι ή ακόμα και μια φανταστική κατάσταση. Πρέπει να είναι ένα ψυχικό καταφύγιο ή ένα ορατό σημείο από το οποίο μπορείτε να μεταφερθείτε μέσα σας, μέσα στο μυαλό σας.

· Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να έχετε το βλέμμα σας σε αυτό το ερέθισμα και να χαλαρώσετε. Θα περάσετε από τις σωματικές αισθήσεις στις πνευματικές. Προς την χαλάρωση, την γαλήνη και την ισορροπία.

· Μόλις πετύχετε αυτή τη βαθιά κατάσταση χαλάρωσης, θα επαναλάβετε μια σειρά θετικών δηλώσεων. Θα εισέλθετε σε έναν εσωτερικό διάλογο, όπου θα λέτε τα πράγματα που θέλετε να πετύχετε. Για παράδειγμα: «Θα σταματήσω να φοβάμαι να μιλήσω δημόσια», «Θα είμαι λιγότερο αγχωμένος/η», «Θα βρω ένα καλό σύντροφο».

Σταθεροποίηση
Η αυτό-ύπνωση μπορεί επίσης να επιτευχθεί εστιάζοντας σε ένα σημείο πάνω από τα μάτια σας. Απλώς εστιάστε σε αυτό το σημείο και αργά δημιουργήστε μια μικρή ψυχική θόλωση. Στη συνέχεια θα βυθιστείτε σε μια χαλαρή έκσταση, όπου θα εστιάσετε μόνο στην αναπνοή σας. Εκεί, θα αρχίσετε και πάλι να απαγγέλετε θετικούς στόχους: Θα πετύχω…., θέλω…., πρόκειται να…., έχω εστιάσει στο….,

Αναπνοή
Μια ακόμα απλή στρατηγική για την αυτό-ύπνωση είναι η ελεγχόμενη αναπνοή. Ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:

· Βρείτε ένα ήσυχο μέρος. Αυτό είναι κάτι που πάντα θα χρειάζεστε για την αυτό-ύπνωση. Το μυαλό σας πρέπει να συνδέεται με τον καναπέ, τη γωνία του γραφείου, ή με αυτό το καταφύγιο όπου το μυαλό σας μπορεί να χαλαρώσει και να κατέβει στο υποσυνείδητο.

· Μόλις επιλέξετε το μέρος, θα αρχίσετε να ελέγχετε την αναπνοή σας κάπως έτσι: εισπνεύστε, κρατήστε, εκπνεύστε, αδειάστε.

· Το ιδανικό είναι να επαναλάβετε αυτόν τον κύκλο 5-6 φορές. Μετά, μείνετε σε αυτό το χαλαρωτικό κενό. Μείνετε σε αυτό κενό που είναι γεμάτο από δυνατότητες όπου μπορείτε να μιλήσετε με το υποσυνείδητο σας και να το προγραμματίσετε. Για άλλη μια φορά, θα απαγγείλετε τους στόχους και τις επιθυμίες σας (πάντα θετικά).

Μπορεί αυτές οι απλές τεχνικές να σας υπενθυμίσουν τις τεχνικές χαλάρωσης, που είναι πολύ συνηθισμένες στον διαλογισμό. Αλλά αυτές κάνουν κάτι περισσότερο από το να σας βοηθήσουν να χαλαρώσετε και να εστιάσετε στο παρόν. Ένας από τους στόχους της αυτό-ύπνωσης είναι να αλλάξετε τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τη διάθεση σας.

Ο στόχος της αυτό-ύπνωσης ως θεραπευτικό εργαλείο είναι να αντικαταστήσετε τις αρνητικές δηλώσεις με θετικές. Είναι περισσότερο από μια άσκηση χαλάρωσης, είναι προπόνηση. Έτσι, θα πρέπει να επαναλαμβάνετε αυτές τις ασκήσεις 4-5 φορές την μέρα για πέντε λεπτά. 

Πρέπει να είστε συνεπείς και σκόπιμοι. Κανείς δεν αλλάζει τις ασυνείδητες σκέψεις του μέσα σε μια νύχτα. Πρέπει να έχετε επιμονή και εμπιστοσύνη στη δύναμη του μυαλού σας.

Οι αλλαγές θα έρθουν γρηγορότερα από όσο νομίζετε.




Οι πληροφορίες που περιέχονται στο άρθρο έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας ή την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας.