Σάββατο 8 Ιουνίου 2019

10 λόγοι για να ερωτευτείτε έναν πνευματικό άνθρωπο...!!!!

Ο πνευματικός άνθρωπος δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος. Είναι αυτός που θα σας βοηθήσει να εξελιχθείτε μαζί του, είναι αυτός που θα σας δώσει μια νέα οπτική στη ζωή, είναι αυτός που με την συμπεριφορά και την ευγένεια της ψυχής του θα σας κάνει να αισθανθείτε την αύρα του από το πρώτο δευτερόλεπτο που θα τον γνωρίσετε. 

Μόλις διαβάσετε αυτό το άρθρο θα θέλετε να ερωτευτείτε έναν πνευματικό άνθρωπο. 

1. Πιστεύει πως όλα έχουν κάποιο σκοπό. Πιστεύει στην συγχρονικότητα σαν ένα σημάδι από το σύμπαν. Είναι πεπεισμένος πως ήρθατε στην ζωή του για κάποιο λόγο, για κάποιο διάστημα ή για μια ζωή. Ότι πρόκειται να του δώσετε κάτι ανεκτίμητο είτε είναι διασκορπισμένες αναμνήσεις, ένα μάθημα ζωής ή ένα μόνιμο κομμάτι της καρδιάς σας. 

2. Είναι αυθεντικός. Είναι ανοιχτός και ξεκάθαρος, αφού δεν βλέπει το νόημα στο να προσποιείται κάποιον που δεν είναι. Αγαπά τις ατέλειες του. Μαζί του, αυτό που βλέπετε , είναι αυτό που λαμβάνετε από αυτόν. 

3. Αγαπάει την ζωή και όλους γύρω του. Αγαπά την οικογένεια, τους φίλους του, τα ζώα και τα φυτά. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί είναι ενέργεια. 

4. Για πάντα θα μαθαίνει και θα μεγαλώνει. Ξέρει ότι δεν είναι τέλειος, αλλά θα συνεχίσει να προσπαθεί για να πετύχει το καλύτερο που μπορεί. 

5. Αγκαλιάζει το άγνωστο. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τα πράγματα που δεν μπορούν να δουν, που δεν μπορούν να πιάσουν, αλλά αυτός είναι διαφορετικός. Δέχεται ότι στον κόσμο υπάρχει κάτι παραπάνω από εκεί που μπορούμε να δούμε. Ότι υπάρχουν μυστικά που περιμένουν να αποκαλυφθούν. Δεν τον τρομάζει. Τον ενδυναμώνει. 

6. Έχει ακλόνητη πίστη. Πάντα βρίσκει το θετικό μιας αρνητικής κατάστασης, με ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά. Πιστεύει ότι το σύμπαν είναι με το μέρος του. 

7. Δεν είναι υλιστής. Θα προτιμούσε να δημιουργήσει μια ανάμνηση για την υπόλοιπη ζωή του, από το να του δοθεί ένα προσωρινό δώρο. 

8. Είναι συμπονετικός για κάθε είδους ζωή. Δεν μπορεί να περπατήσει μπροστά από ένα καταφύγιο αστέγων ή αδέσποτων χωρίς να σκιρτήσει η καρδιά του. 

9. Είναι ένα με την φύση. Θα προτιμούσε να είναι περιτριγυρισμένος από την φύση παρά από την πόλη. 

10. Επιδιώκει την ειρήνη. Το δράμα δεν προσκολλάται πάνω του. Βλέπει το καλό στα πάντα, πιστεύοντας ότι υπάρχει καλό μέσα σε κάθε άνθρωπο. Προτιμά να είναι μόνος του από το να έχει ψεύτικους φίλους. Μπορείς πάντα να βασιστείς πάνω του. Στ’ αλήθεια είναι ειλικρινής. 




Δεν ζούμε στην πραγματικότητα όπως είναι, αλλά στην εικόνα που έχουμε εμείς γι’ αυτήν - Χ.Μπουκάι...!!!!

Ας το επαναλάβουμε λοιπόν : Ακόμη κι αν το παρόν είναι καλύτερο από το παρελθόν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επεξεργαστούμε το πένθος.

Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να μάθουμε πώς να περνάμε αυτόν τον δρόμο : δρόμο των απωλειών. 

Πρέπει να μάθουμε να θεραπεύουμε τα τραύματα που προκαλούνται όταν αλλάζει κάτι, όταν φεύγει κάποιος, όταν μια κατάσταση φτάνει στο τέλος της, όταν δεν έχω πια αυτό που είχα ή νόμιζα πως είχα (αφού δεν έχει καμιά σημασία αν το είχα πραγματικά ή δεν το είχα). 

Το πένθος είναι επίσης αναγκαίο για την επεξεργασία της απώλειας που συνεπάγεται η ακύρωση ενός σχεδίου, η ματαίωση ενός ευσεβούς πόθου, η απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν θα αποκτήσω ποτέ αυτό που περίμενα ή λαχταρούσα να αποκτήσω μια μέρα.

H πορεία αυτή έχει τους κανονισμούς της˙ μια συγκεκριμένη γραμμή πλεύσης. O δρόμος έχει τους χάρτες του, κι αν τους γνωρίζει κανείς, αυτό θα τον βοηθήσει σίγουρα να φτάσει στο τέλος πιο δυνατός.

Ένας εξαιρετικός επιστήμονας, o Κορσίμπσκι, έλεγε ότι στην πραγματικότητα κατασκευάζουμε όλοι ένα σχεδιάγραμμα του κόσμου στον οποίο κατοικούμε, έναν «χάρτη» του τόπου όπου ζούμε. O χάρτης, όμως, λέει με σαφήνεια o Κορσίμπσκι, δεν είναι o τόπος.

O χάρτης αυτός είναι μόλις και μετά βίας ο δικός μας χάρτης. Είναι η ιδέα που έχουμε εμείς για την πραγματικότητα, αν και πολύ συχνά διαστρεβλωμένη από τις προκαταλήψεις μας. Η αλήθεια είναι, ότι ακόμη κι αν δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στα γεγονότα, ακόμη κι αν απέχει πολύ από την πραγματικότητα των άλλων, ΑΥΤΟΣ είναι o δικός μας χάρτης, και με βάση αυτόν ζούμε.

Δεν ζούμε στην πραγματικότητα όπως είναι, αλλά στην εικόνα που έχουμε εμείς γι’ αυτήν.

Εάν έχω καταγράψει στο χάρτη μου ότι μέσα στο δωμάτιό μου υπάρχει ένα δέντρο - ακόμη κι αν δεν υπάρχει, ακόμη κι αν δεν υπήρχε ποτέ -, είναι σίγουρο, όπως καταλαβαίνετε, ότι θα ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου αποφεύγοντας το δέντρο.

Ακόμη κι αν - εφόσον το δέντρο δεν υπάρχει στον δικό σας χάρτη -, περάσατε αμέριμνοι από το σημείο αυτό και, βλέποντάς με να αποφεύγω τον κορμό, μου πείτε :
«Μα τι κάνεις εκεί, τρελάθηκες;»

Αν δεν λάβει κανείς υπόψη του τον χάρτη μου, η συμπεριφορά αυτή φαίνεται από ηλίθια έως και διασκεδαστική, στην πράξη, όμως, μπορεί να γίνει επικίνδυνη.

Λέγεται πως ήταν μια φορά ένας μεθυσμένος και περπατούσε αμέριμνα στην εξοχή.

Ξαφνικά, βλέπει να έρχονται προς το μέρος του δύο ταύροι - ο ένας αληθινός, ο άλλος φανταστικός. Ο τύπος αρχίζει και τρέχει για να γλιτώσει από τους ταύρους, και φτάνει σ’ ένα σημείο όπου βλέπει μπροστά του δυο τεράστια δέντρα.

Το ένα είναι κι αυτό φανταστικό, το άλλο ευτυχώς αληθινό.

Ο μεθυσμένος, σαν μεθυσμένος που ήταν, επιχείρησε ν΄ανέβει στο φανταστικό δέντρο… και ενώ πάλευε να σκαρφαλώσει, ο αληθινός ταύρος όρμησε και τον άρπαξε, τον κακομοίρη.

Και φυσικά…έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

Δηλαδή, το πώς θα επεξεργαστώ την απώλεια εξαρτάται από το πώς έχω χαράξει το χάρτη της ζωής μου, εξαρτάται από τη θέση που έχει κάθε πράγμα στο σχέδιό μου, εξαρτάται από τις πεποιθήσεις που διαμορφώνουν την πορεία μου. Πώς θα πορευτώ σ’ αυτόν τον δρόμο που ξεκινάει όταν υφίσταμαι ή συνειδητοποιώ μιαν απώλεια. Και τελειώνει όταν αυτήν την απώλεια την έχω ξεπεράσει.




Ο δρόμος των δακρύων -Χόρχε Μπουκάϊ
Εκδόσεις opera
lecturesbureau 

Όσο περισσότερο αλλάζουμε εμείς, τόσο η ζωή φέρνει στο διάβα μας καλύτερους ανθρώπους...!!!!

Όσο περισσότερο αλλάζουμε εμείς, τόσο η ζωή φέρνει στο διάβα μας καλύτερους ανθρώπους.Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν πως θέλουν να βρουν σωστούς φίλους, συνεργάτες, συντρόφους. 

Θα σου ομολογήσουν πως αναζητούν το πρόσωπο εκείνο που θα συγκεντρώνει όλα τα γνωρίσματα που επιθυμούν, ώστε να αισθανθούν επιτέλους πως βρίσκουν τα επιθυμητά πρόσωπα ώστε να τα συμπεριλάβουν στη ζωή τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι θλιμμένοι, διότι δεν μπορούν να βρουν – όπως ομολογούν – αυτό που θέλουν στη ζωή τους. Πάντοτε ελπίζουν σε κάτι και στο τέλος μένουν μόνοι.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει το τέλειο. Ούτε ιδανική ζωή υπάρχει, ούτε άνθρωπος που δε σφάλλει και σε όλα του είναι τέλειος. 

Απλώς, προσπαθούμε να βρούμε έναν άνθρωπο με έναν αρκετά δομημένο χαρακτήρα τον οποίο εμείς θα θεωρήσουμε ιδανικό μαζί με το αίσθημα της αγάπης που θα αισθανθούμε. Βρίσκουμε κάτι το οποίο ναι μεν είναι ατελές, αλλά η αγάπη μας βοηθάει να το θεωρήσουμε ως το τέλειο.

Για εμένα, σημαντικό δεν είναι να ψάχνεις το ιδανικό σε άλλους ανθρώπους, αλλά να προσπαθήσεις να γίνεις εσύ ιδανικός. Δεν έχει σημασία να προσπαθείς να διορθώσεις κανένα άλλο πρόσωπο, αυτό που μετράει είναι εσύ να επιδιώκεις να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. 

Η ευτυχία στη ζωή μας δεν κρίνεται από κανέναν άλλο, μόνο εμείς κρατάμε το κλειδί της ευτυχίας στα χέρια μας και μόνο εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε τη ζωή μας να αλλάξει προς το καλύτερο.

Όσο περισσότερο αλλάζουμε εμείς, τόσο περισσότερο διαπιστώνουμε πως η ζωή φέρνει στο διάβα μας καλύτερους ανθρώπους. Αν εμείς ωθήσουμε το φως που υπάρχει μέσα μας να λάμψει, τότε όλο και περισσότερο οι άλλοι θα το πιστεύουν και θα έρχονται σε εμάς. Οι άλλοι άνθρωποι, ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι πάντοτε έξω από εμάς.

Όσο και να μας θυμώνουν, δεν μπορούμε δυστυχώς, να τους αλλάξουμε διότι στο τέλος θα διαπιστώσουμε πως σπαταλήσαμε άδικα τον πολύτιμο χρόνο μας. Μην ψάχνεις τους καλύτερους ανθρώπους, γίνε εσύ ο καλύτερος άνθρωπος.




Photo: Author/Depositphotos

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019

Μέλισσες : Πόσα δεν ξέρουμε ; Βίντεο...!!!!

Στην προσπάθεια μου για την μελισσοκομική γνώση κάνω αναζητήσεις παντού.

Φυσικά κάθε τι που αφορά την μέλισσα με ενδιαφέρει.

Πολύ δε περισσότερο αν σε κάποιο ντοκιμαντέρ έχουν δημοσιευθεί διάφορα ενδιαφέροντα για τις μέλισσες.

Εδώ και καιρό έψαχνα ένα απόσπασμα ντοκιμαντέρ του national geographic που αναφερόταν στις μέλισσες.

Υπήρχε παλιά μα έχει 2 χρόνια που έπεσε και δυσκολεύτηκα αρκετά. 

Αφού το βρήκα, το μοντάρισμα και το ανέβασε στο κανάλι του MELISSOCOSMOU για περαιτέρω επεξεργασία και υπότιτλους.

Είσαστε όμως άτακτοι, αφού το εντοπίσατε ήδη πάνω από 100 άτομα μέσα σε μόλις δυο ημέρες από ότι βλέπω στα στατιστικά του.

Έτσι κινδύνευα μέχρι να του περάσω υπότιτλους και να το δημοσιεύσω να το έχετε δει εσείς από μόνοι σας χιλιάδες φορές.

Άσε που ελοχεύει ο κίνδυνος να αντιγραφεί από άλλους, πλέον έχω και αυτές τις έγνοιες, εγώ να σκοτώνομαι για κάτι μήνες και τσακ να την τρώω πισώπλατα.

Οπότε θα το δείτε χωρίς υπότιτλους μα θα σας πω δυο λόγια.
Στο βίντεο έδωσα τον τίτλο (Μέλισσες: Πόσα δεν ξέρουμε;)...

Γιατί πραγματικά όσα δεν γνωρίζουμε για τις μέλισσες είναι πολύ περισσότερα από αυτά που ξέρουμε τελικά.

Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε την ζωή ενός μελισσιού.

Βασίλισσα, σμήνος και γόνος και όλα κυλούν ομαλά.

Μέχρι που...

Μέχρι που από ότι λέει το ντοκιμαντέρ, για κάθε αβγό που γεννάει η βασίλισσα οι μέλισσες που είναι υπεύθυνες για τον γόνο το ελέγχουν συνέχεια ώστε να βεβαιωθούν ότι όντως πρόκειται για αβγό της βασίλισσας τους.

Κάποια στιγμή ωστόσο μερικές εργάτριες με ανεπτυγμένες κάπως ωοθήκες νιώθουν την τάση να γεννήσουν και αυτές κάποιο αβγό.

Και όντως βλέπουμε μια μέλισσα που γεννάει ένα αβγό σε ένα κελί.

Όταν το εντοπίζουν οι εργάτριες όμως το κόβουν άμεσα.

Στην κυψέλη σημαίνει συναγερμός.

Η ωοτόκος εργάτρια εντοπίζεται συλλαμβάνεται και θανατώνεται με συνοπτικές διαδικασίες.

Αυτά βλέπουμε στο παρακάτω βιντεάκι.

Μόνο που αυτό δεν το γνωρίζαμε.
Και γεννάει και ορισμένα ερωτηματικά.

Ερώτημα πρώτο.
Ο μηχανισμός αυτός των μελισσών, μήπως είναι ένας από τους παράγοντες που κάνει δύσκολη την ωοτοκία 2 βασιλισσών σε μια κυψέλη, ακόμα κι αν μεταξύ των πατωμάτων έχουμε βάλει διάφραγμα ώστε να μην έρχονται αυτές σε επαφή;

Οι εργάτριες καλά κάνουν και σκοτώνουν την ψευδοβασίλισσα βεβαίως, όμως για πιο λόγο κόβουν και τα αβγά της;

Στο μελισσοκομείο μας έχουμε κάποιες βασίλισσες που δεν κάνουν ομοιόμορφο γόνο.

Υπάρχει περίπτωση η βασίλισσα να αφήνει ύποπτη φερομόνη στα αβγά της, και καταλάθος να τα κόβουν οι εργάτριες και γι αυτό να έχουμε αυτή την εικόνα του γόνου;

Το λέω αυτό γιατί όλες οι βασίλισσες γεννούν όλα τα κελιά, μα για κάποιο λόγο κάποιες προνύμφες σε πολλά κελιά αποτυγχάνουν και η βασίλισσα τα ξαναγεννάει.

Έτσι έχουμε το φαινόμενο του τρύπιου γόνου.

Υπάρχει περίπτωση αυτός να είναι έτσι επειδή οι εργάτριες τον κόβουν;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα προκύπτουν από την συμπεριφορά αυτή των μελισσών.

Νομίζω αξίζει να δείτε το βιντεάκι που θα σας προβληματίσει και εσάς και θα σας αφήσει την εντύπωση ότι αυτά που δεν γνωρίζουμε τελικά για τις μέλισσες είναι πολλά και ουσιαστικά.

Δείτε το βίντεο.

Για σένα που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο...!!!!

Σκέφτομαι πάνω από ένα μήνα να αγγίξω αυτό το θέμα. Είναι ευαίσθητο. Είναι σοβαρό. Είναι όσα δεν μπορείς να περιγράψεις μέσα σε 10 γραμμές. 

Αρχικά να σου πω πως οι λόγοι που ένας άνθρωπος εμφανίζει αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να είναι πολλοί. Δεν θα σταθώ στα ιατρικά κομμάτια του θέματος καθώς δεν είμαι γιατρός. 

Ζώντας από πολύ κοντά ανθρώπους που έχουν αυτοάνοσο νόσημα έμαθα να τους σέβομαι, λίγο παραπάνω απ’ όλους τους άλλους, να τους εκτιμώ και να τους θαυμάζω καθημερινά. 

Για σένα λοιπόν που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο. 

Για σένα που κατάπιες όλη τη δυστυχία σου και αυτή μη έχοντας να ξεσπάσει πουθενά, επιτέθηκε στον ίδιο τον οργανισμό που την “φιλοξενούσε”. 

Για σένα που ξύπνησες ένα πρωί και είδες τα χέρια σου πιο άσπρα από τη λεύκη. 

Για σένα που ενώ πήγες στη δουλειά σου κανονικά, ξαφνικά θόλωσαν τα μάτια σου και η σκλήρυνση κατά πλάκας θα είναι μόνιμη σύντροφός σου στα δύσκολα. 

Για σένα που βγήκες μία βόλτα και η δύσπνοια σου “έκοψε” τα πόδια, το άσθμα δεν έκανε πλάκα και από εκείνη τη στιγμή δεν πας ούτε στο διπλανό δωμάτιο χωρίς την εισπνοή σου. 

Για σένα που κοιτάχτηκες στον καθρέφτη, είδες μια κοκκινίλα στα μάγουλα και ο λύκος θα σου γρυλίζει κάθε μέρα για να σου δείξει την παρουσία του. 

Για σένα που ο οργανισμός σου δεν άντεξε και σου επιτέθηκε. 

Για σένα που στο μόνο που έχεις φταίξει, είναι που δεν γύρισες πίσω όση “σαπίλα” δέχτηκες και τελικά θα πρέπει να μάθεις να ζεις με τις επιπτώσεις αυτές. 

Για σένα που δεν σε λυπάμαι γιατί με έμαθες μόνο να σε θαυμάζω. 

Γράφω και γεμίζει η καρδιά μου συναισθήματα. 

Αν με διαβάζεις, τα μόνα που θέλω να σου πω είναι ένα μεγάλο “Μπράβο που με δίδαξες να παλεύω” κι ένα “Συνέχισε να προσπαθείς”. 

Ίσως κλήθηκες να κάνεις το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου, ίσως να νιώθεις πως οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς, ίσως να σκέφτεσαι “γιατί σε μένα”. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έφταιξες σε τίποτα. 

Αν είσαι απόλυτα υγιής και διαβάζεις αυτό το άρθρο να θυμάσαι πως και σήμερα έχεις μια ευκαιρία να ζήσεις καλά. Εκμεταλλεύσου την! 




Ανδριάνα Παπάζογλου 

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Λάθη που κάνουμε με το αντηλιακό...!!!!

Όταν πρόκειται για την καλοκαιρινή φροντίδα του δέρματος, οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε ότι είμαστε αρκετά προσεκτικοί. Ωστόσο, σύμφωνα με την Cancer Research UK, τα ποσοστά καρκίνου του δέρματος αυξάνονται – και οι 9 από τις 10 περιπτώσεις θα μπορούσαν να αποφευχθούν με μέτρα προστασίας από τον ήλιο. Εξετάζουμε τα λάθη προστασίας από τον ήλιο που μπορεί να κάνετε. 

Το αντηλιακό από μόνο του δεν είναι αρκετό 
Με μια ποικιλία προϊόντων που είναι διαθέσιμα και πολλά υποσχόμενα για να μας κρατούν ασφαλείς στον ήλιο, δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι το αντηλιακό προσφέρει την καλύτερη προστασία κατά τη διάρκεια του ζεστού καιρού. Ωστόσο, πρέπει να συνδυάσουμε τη χρήση αυτού του προϊόντος με άλλες μορφές προστασίας από τον ήλιο. 

"Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνει κάποιος είναι να στηριχθεί μόνο στα αντιηλιακά ως μόνη προστασία", αναφέρει η Έμα Σίλντς, ανώτερος υπάλληλος πληροφόρησης για την υγεία στο Cancer Research UK. "Ωστόσο, είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε αντηλιακό σε συνδυασμό με τη σκιά όταν ο ήλιος είναι ισχυρός, φορώντας ένα καπέλο και γυαλιά ηλίου". 

Δεν υπάρχει ασφαλές μαύρισμα 
Πολλοί συνδέουν το λαμπερό δέρμα με καλή υγεία, αλλά όταν πρόκειται για μαύρισμα, η εμφάνιση δεν παίζει ρόλο. "Δεν υπάρχει ασφαλές μαύρισμα!" λέει η Σιλντς. "Στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε αλλαγή στο χρώμα του δέρματος είναι σημάδι βλάβης." 

"Συχνά, οι άνθρωποι συσχετίζουν το μαυρισμένο δέρμα με καλή υγεία", προσθέτει ο συμβουλευτικός δερματολόγος Δρ. Ντάνιελ Γκλας της Δερματολογικής Κλινικής του Λονδίνου. "Στην πραγματικότητα, η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία θα αντιπροσωπεύει πάνω από το 75% της γήρανσης του δέρματος. Επιπλέον, η περαιτέρω έκθεση στον ήλιο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρκίνου του δέρματος αργότερα στη ζωή." 

Το aftersun δεν αναιρεί τις βλάβες 
Λοιπόν, καιγόμαστε λίγο, αλλά αν βάλουμε αρκετό aftersun μετά, αυτό θα αναπλάσει το δέρμα, έτσι δεν είναι; Λοιπόν όχι. Σύμφωνα με τη Σιλντς, ενώ τα aftersun προϊόντα "μπορούν να απαλύνουν το δέρμα, δεν αναιρούν τις ζημιές". 

Ωστόσο, η Σιλντς έσπευσε να καθησυχάσει ότι η βλάβη του δέρματος που προκαλείται από ήπιο ηλιακό έγκαυμα μπορεί συνήθως να αντιμετωπιστεί από τις ίδιες διαδικασίες θεραπείας του σώματος. 

"Το σώμα σας έχει τους δικούς του μηχανισμούς ''επισκευής'' που μπορούν να αποκαταστήσουν τη ζημιά από τον ήλιο", εξηγεί. "Έτσι, το μήνυμα είναι, αν έχετε καεί, να είστε πιο προσεκτικοί, καθώς ο κίνδυνος καρκίνου του δέρματος θα αυξηθεί εάν υποφέρετε συχνά από κάποιο ηλιακό έγκαυμα." 

Δεν υπάρχει προϊόν με τεχνολογία total block 
Όταν εκθέτουμε ευαίσθητες περιοχές όπως οι κορυφές των αυτιών μας ή η μύτη μας, μπορεί να είναι δελεαστικό να επιλέξουμε ένα προϊόν total block. Ωστόσο, ενώ ένα τέτοιο προϊόν μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά προστατευτικό και όντως να προσφέρει ένα εντυπωσιακό επίπεδο προστασίας, το όνομα είναι λίγο παραπλανητικό. 

"Δεν υπάρχει συνολικό μπλοκάρισμα του ήλιου, καθώς καμία κρέμα δεν μπορεί να αποτρέψει όλες τις υπεριώδεις ακτίνες", εξηγεί η Δρ. Στέφανι Μουν, κλινική δερματολόγος στο Bupa UK. 

Ωστόσο, τα προϊόντα total block παρέχουν ένα καλό επίπεδο προστασίας, όταν χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά. 

"Το Sunblock είναι ένα φυσικό αντιηλιακό όπως το οξείδιο του τιτανίου ή το οξείδιο του ψευδαργύρου που εμποδίζει τις ακτίνες UVB λειτουργώντας ως φυσικό φράγμα, σε αντίθεση με το αντηλιακό που απορροφά το UVA. Είναι καλύτερα ανεκτό από το ευαίσθητο δέρμα, έτσι είναι προτιμότερο για τα παιδιά ", προσθέτει η Μουν. 

Το περσινό αντιηλιακό μπορεί να μην προστατεύει το δέρμα σας 
Με την υψηλή τιμή των αντηλιακών, μπορεί να είναι δελεαστικό να αναζητήσετε το μπουκάλι του περασμένου έτους και να το χρησιμοποιήσετε για να το τελειώσετε. Αλλά η χρήση ενός ληγμένου ή λανθασμένα αποθηκευμένου προϊόντος θα μπορούσε να σημαίνει ότι το δέρμα σας δεν προστατεύεται πλήρως. 

"Θα πρέπει να πετάξετε οποιοδήποτε αντιηλιακό αφού έχει ανοιχτεί εδώ και ένα χρόνο", συμφωνεί ο Μουν. "Ορισμένα αντηλιακά περιλαμβάνουν και την ημερομηνία λήξης - οπότε βεβαιωθείτε ότι όντως έχουν λήξει." 

Επιπλέον, αυτό το μπουκάλι αντηλιακό που έχετε αφήσει εκτεθειμένο στον ήλιο, ίσως και να μην προσφέρει την προστασία που κάποτε έδινε. 

"Το να αφήνεις το αντηλιακό σου στη θερμότητα μπορεί να το αναγκάσει να χαλάσει πιο γρήγορα, καθιστώντας το λιγότερο αξιόπιστο", εξηγεί ο Μουν. "Θέτετε το δέρμα σας σε κίνδυνο, καθώς δεν θα ξέρετε πόσο θα είναι πλέον το SPF του. Μόλις υπερθερμανθεί, δεν θα είστε τόσο προστατευμένοι, για αυτό είναι σημαντικό να κρατάτε το αντηλιακό σας στη σκιά". 

Το μαύρισμα δεν εμποδίζει τη βλάβη από τον ήλιο 
Μπορεί να είναι δελεαστικό να σκέφτεστε ότι το πιο σκούρο δέρμα ή το δέρμα που έχει ήδη υποβληθεί σε μαύρισμα δεν χρειάζεται προστασία. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει. 

«Ο καθένας μπορεί να πάθει ηλιακό έγκαυμα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων με σκουρόχρωμο δέρμα», εξηγεί η Σιλντς. 

"Αν και γενικά, όσο πιο ανοιχτόχρωμο είναι το δέρμα σας, τόσο περισσότερο κινδυνεύετε. Οι ίδιοι κανόνες πρόληψης ισχύουν για όλους, αλλά μερικοί άνθρωποι πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί". 

"Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα προϊόντα αυτο-μαυρίσματος δεν παρέχουν προστασία από τον ήλιο, οπότε τα άτομα που χρησιμοποιούν αυτά τα προϊόντα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι χρησιμοποιούν κρέμα για να αποφύγουν το έγκαυμα". 




Συντάκτης - Δημοσιογράφος

Ο δρόμος της ολοκληρωμένης και επιτυχημένης ζωής περνά μέσα από την αποτυχία...!!!!

Η αποτυχία είναι κομμάτι της ζωής που το βιώνουμε από τη βρεφική μας ηλικία και για όλη μας τη ζωή. Είναι σκαλί προς την επιτυχία, αν δεν εγκαταλείψουμε. Αν μάθουμε από την αποτυχία και προχωρήσουμε μπροστά, θα γίνουμε σοφότεροι και δυνατότεροι, το οποίο αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσει στην επιτυχία.

«Η τελειομανία δεν πιστεύει στην εξάσκηση» -Julia Cameron

Ο καθένας μας κρύβει μέσα του έναν τελειομανή, μία πραγματικότητα που συνεπάγεται πολύ πόνο στη ζωή.

Θα εξηγήσουμε το γιατί.

Ας φέρουμε λοιπόν στο μυαλό μας την ανάγκη για έγκριση, υποστήριξη και ενθάρρυνση που βιώνει ένα μωρό όταν πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα.

Τι ενδέχεται να συμβεί στον ψυχισμό του αν η μητέρα το αποθαρρύνει; Φυσικά, το χτύπημα θα είναι βαρύ και ίσως παραιτηθεί από την προσπάθεια.

Στα πρώτα βήματα κάποιου που ακόμη δεν έχει σταθεί γερά στα πόδια του υπάρχει έντονη ανάγκη για χρόνο, υπομονή, σωστή καθοδήγηση, ενθάρρυνση και διαρκή συμπαράσταση από κάποιον που εμπιστεύεται, όπως ένα παιδί τη μητέρα του.

Όλα αυτά έχει ανάγκη έως ότου καταφέρει να αυτονομηθεί και να περπατήσει πλέον μόνος του με αυτοπεποίθηση.

Ας φανταστούμε τώρα μία ζωή κατά την οποία, χάριν της ασφάλειας, θα στεκόμασταν με τα δύο μας πόδια καρφωμένα αμετακίνητα στο έδαφος. Πώς θα επιδρούσε άραγε η στάση αυτή στην ικανότητά μας να πετυχαίνουμε θετικές αλλαγές στη ζωή;

Ο δρόμος της ολοκληρωμένης και επιτυχημένης ζωής περνά μέσα από την αποτυχία 

Η αποτυχία είναι ένα μάθημα της ζωής το οποίο διδασκόμαστε ξεκάθαρα από τα μωρά, τα οποία:

Μαθαίνοντας να μπουσουλούν, αναγνωρίζουν ότι πολύ συχνά θα πέσουν μπρούμυτα στο έδαφος.

Μαθαίνοντας να στέκονται, αναγνωρίζουν ότι θα υπάρξουν φορές που θα πέσουν.

Μαθαίνοντας να περπατούν, γνωρίζουν ότι αναγκαία κάποιες φορές θα σκουντουφλήσουν.

Μαθαίνοντας να κάνουν ποδήλατο, τους είναι αναμενόμενο ότι θα πέσουν και θα τραυματιστούν.

Μαθαίνοντας να κολυμπούν, αναγνωρίζουν ότι θα χρειαστεί κάποιες φορές να τους σώσουν.

Μαθαίνοντας να διαβάζουν και να γράφουν, ξέρουν ότι στην πορεία θα κάνουν πολλά λάθη.

Μαθαίνοντας να αγαπούν ολοκληρωτικά, χρειάζεται να κατανοήσουν πως η εμπιστοσύνη τους μπορεί να προδοθεί από ορισμένους.

Κάθε φορά που αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν κάτι όμορφο και να καταφέρουν κάτι σημαντικό στη ζωή τους, είναι αναγκαίο να αποδέχονται μαζί την πιθανότητα της αποτυχίας.

Λοιπόν, ποιος είναι ο λόγος που συχνά πολεμούμε το ενδεχόμενο της αποτυχίας; Για ποιον λόγο τη θεωρούμε ένα τέλος και όχι μία αναγκαία μικρή παύση στο δρόμο μας; Για ποιον λόγο η αποτυχία μας μοιάζει περισσότερο με παγίδα και όχι με εφαλτήριο;




Συντάκτης: Μαρίνα Σίσκου

Τι να κάνω Δάσκαλε όταν αισθάνομαι εγκλωβισμένος ;


 
-Τι να κάνω Δάσκαλε όταν αισθάνομαι εγκλωβισμένος; 

Να κλάψεις. Αυτοί που ποτέ δεν κλαίνε, στεγνώνουν οι ψυχές τους. Τα δάκρυα, ξεπλένουν τις οπτικές δροσίζοντας τις καρδιές. Μετά από ένα καλό κλάμα, βλέπεις καλύτερα, καθαρότερα και μακρύτερα. Μια δροσερή καρδιά, βλέπει αυτά που τα θολωμένα μάτια δεν μπορούν. 

Να μείνεις ακίνητος. Ίσως έχει φτάσει η στιγμή για μια ενδοσκόπηση. Είσαι δραστήριος; Είσαι αποτελεσματικός; Είσαι γαλήνιος σε αυτό που κάνεις; Συμβαδίζουν οι πράξεις σου με τα πιστεύω σου; Νοιώθεις ότι τρέχεις άσκοπα ή ότι κάνεις ενσυνείδητη δημιουργία; 

Να ουρλιάξεις. Δεν φταις πάντα αν το περιβάλλον γύρω σου έχει γίνει δυσλειτουργικό. Η κραυγή καθαρίζει τις βλέννες από τα πνευμόνια και η καλύτερη αναπνοή θα σου δώσει μεγαλύτερη ισορροπία. Αν περιβάλλον δεν μπορείς να αλλάξεις, ούτε να το αλλάξεις, μήπως πρέπει να αλλάξεις το πώς βλέπεις το περιβάλλον σου; 

Να γονατίσεις. Ίσως έχει φτάσει η ώρα να αναλογιστείς την πίστη σου. Η ζωή, είναι ένα θαύμα. Η πίστη, συνδέει τα θαύματα με τη ζωή σου. Η λογική, βλέπει μόνο εγκλωβισμούς. Είσαι ευγνώμων για ότι μέχρι σήμερα έχεις; 

Έχεις υποδεχτεί με ταπεινότητα τις επιτυχίες σου; Εμπιστεύεσαι τη ροή ώστε να έρθουν γεγονότα και καταστάσεις που θα σε ωφελήσουν; Επιτρέπεις στο εαυτό σου να λαθέψει ώστε από τις εμπειρίες σου να καλυτερεύεις; 

Να ξανασηκωθείς. Αυτό είναι το χρέος σου. Οι άνθρωποι επιβίωσαν στις χειρότερες καταστάσεις, επειδή συνέχισαν να δημιουργούν. Την εσωτερική σου φλόγα, κανείς δεν μπορεί να στη σβήσει. Μη μετράς τη ζωή σου από τα κατορθώματά σου, αλλά από τη στάση που σε αυτή κρατάς. 

Επέτρεψε στον άνθρωπο που κρύβεται μέσα στο κορμί σου να αναπνεύσει. Ακόμα και οι μηχανές, δεν δουλεύουν στο φουλ συνέχεια, επειδή θα καούν. 




Δεν χρειάζομαι έναν σύντροφο για να με κάνει να λάμψω. Είμαι η ίδια το φως που λάμπει...!!!!

Οι απόψεις σχετικά με το θέμα αυτό είναι πολλές, αλλά ποια είναι η δική σας; Είναι απαραίτητο να έχουμε έναν σύντροφο για να μας χαρίσει λάμψη; προφανώς όχι! Όταν ήρθαμε στον κόσμο δεν ήμασταν μόνοι∙ μας έφερε ένα δικό μας αστέρι, μας ακούμπησε απαλά στο μητρικό λίκνο κι έκτοτε ζει μαζί μας, μέσα μας και μας τραγουδάει νανουρίσματα εκείνες τις νύχτες…ξέρετε, εκείνες τις τόσο σκοτεινές, ζοφερές νύχτες. 

Και έρχεται μια στιγμή που το μαγικό μας αστεράκι συναντά ένα άλλο αστεράκι και ξεκινούν έναν τρελό, ερωτικό χορό, λαμποκοπώντας το ένα στην αγκαλιά του άλλου! 

Ο σοφός Πλάτωνας είπε κάποτε μόλις μας αγγίξει ο έρωτας γινόμαστε ποιητές. Εκεί που δεν το περιμένουμε, ξαφνικά, ανακτούμε εκείνη τη δύναμη που την πιστέψαμε χαμένη και, ο κόσμος λαμποκοπά, φεγγοβολά, ακόμη περισσότερο. 

Κανείς δεν πρέπει να πεθάνει χωρίς να βιώσει αυτή τη συναισθηματική έκσταση. Κι όμως, το πάθος δεν είναι το μοναδικό συναίσθημα που νιώθουμε εμείς οι άνθρωποι. 

Είμαστε φτιαγμένοι έτσι, ώστε να μπορούμε να είμαστε φωτεινοί και λαμπεροί ακόμη και μέσα στην απόλυτη μοναξιά μας, σε εκείνη την απαλή κατάσταση ηρεμίας και προσωπικής ικανοποίησης, όπου τα πάντα βρίσκονται σε μια ισορροπία, τίποτα δεν περισσεύει και τίποτα δεν λείπει. 

Υπάρχουν δύο τρόποι να σκορπίσουμε χαρά∙ ο ένας είναι να γίνουμε ένα φως που λάμπει, ο άλλος, να είμαστε ο καθρέπτης που το αντανακλά.  Edith Wharton

Ένας αγαπημένος σύντροφος μας προσφέρει ζωή, ευτυχία, σεξουαλική απόλαυση, στοργή και οικειότητα. Ωστόσο, δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούμε τον σύντροφο ως ένα μαγικό ραβδί που αυτόματα θα επαναφέρει τη φευγαλέα ευτυχία που όλοι αναζητούμε. 

Ίσως να μην έχουμε το δικό μας εσωτερικό φως, αλλά δεν μπορούμε να αρπάξουμε το φως του άλλου, ελπίζοντας ότι είναι αρκετό και για τους δυο μας. Είναι μια αυταπάτη που σε λίγο θα σβήσει και τότε θα πνιγούμε στο σκοτάδι. 

Στην εποχή μας που βάλλεται από διάφορα δεινά, ο κόσμος έχει στραφεί στην αναζήτηση της ιδανικής αγάπης, με την ελπίδα ότι έτσι θα εξαφανίσουμε τη ζοφερότητα που μας πνίγει. Ωστόσο, η απογοήτευση είναι πάντα δίπλα μας, μοναδική συντροφιά μας, δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, ούτε μπορεί να το σκάσει από τις ρωγμές των χαμένων ονείρων. 

Κάντε το δικό σας φως να λάμπει. 

Έχετε δει ποτέ πεταλούδα της νύχτας; Είναι θλιβερά και ταυτόχρονα εντυπωσιακά μικρά πλάσματα. Διαθέτουν τη λεγόμενη θετική φωτοταξία, δηλαδή, τις ελκύει το φως. Το φεγγάρι, για παράδειγμα, τις καθοδηγεί και τις προσανατολίζει κατά τη διάρκεια της νυχτερινής μετανάστευσης και της τελετουργίας του ζευγαρώματος. 

Ωστόσο, λόγω της ρύπανσης που προκαλεί το τεχνητό φως, αρχίζουν και εκλείπουν ως είδος. Ομοίως, ακριβώς επειδή ακολουθούν ερωτικά το κάθε φως, πολύ συχνά δυστυχώς καίγονται καθώς πετούν γύρω από αναμμένες λάμπες. 

Σπουδαίοι είναι εκείνοι που δεν χρειάζεται να σβήσουν το φως του άλλου για να λάμψουν οι ίδιοι. 

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις ερωτικές σχέσεις, κάποιοι άνθρωποι έχουν το δικό τους φως, φέγγουν με απαράμιλλη λάμψη μέσα στο σκοτάδι της ύπαρξης. Λάμπουν διότι απολαμβάνουν την προσωπική τους πληρότητα, έχουν αυτοεκτίμηση και μια φανταστική, μαγική ποιότητα που υπνωτίζει τους άλλους. 

Συνήθως οι άλλοι αισθάνονται αιχμάλωτοι της προσωπικότητας αυτών των ανθρώπων και αναζητούν τη συντροφιά τους, θέλουν να δημιουργήσουν σχέσεις μαζί τους, ελπίζοντας ότι η γαλήνη και το φως τους θα τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν τις φοβίες, την δυσαρέσκεια, τη σιωπηλή τους μελαγχολία. 

Ωστόσο, είναι σαφές ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές σχέσεων. Υπάρχουν εκείνοι που συνάπτουν σχέσεις για να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους, άλλοι για να βιώσουν μια στενή, οικεία σχέση με τον άλλον, κάποιοι άλλοι αναζητούν έναν αληθινό δεσμό για να δημιουργήσουν ένα όμορφο μέλλον. 

Δεν υπάρχει το τέλειο πρότυπο μίας σχέσης, αλλά υπάρχουν σχέσεις που εμπλουτίζουν τον κόσμο μας και άλλες που τον κάνουν πιο φτωχό. Υπάρχουν άνθρωποι με μόνη επιθυμία να αρπάξουν το φως μας και να το χρησιμοποιήσουν για δικό τους όφελος, να ανακουφίσουν τη θλίψη τους, την ανασφάλειά τους, αποστερώντας από εμάς κάθε δύναμη, αργά και βασανιστικά. 

Το εσωτερικό σας φως θα λάμψει μόλις εσείς είστε έτοιμοι. 

Όπως είπαμε, ένας σύντροφος μπορεί να σας κάνει ευτυχισμένους, αλλά δεν μπορεί να φέρει την αληθινή ευτυχία. Η αληθινή ευτυχία εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς. Πράγματι, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανθρώπους που έχουν παντρευτεί μετά από μακροχρόνιες σχέσεις, να λένε ότι αγαπούν τους συντρόφους τους, αλλά να μην είναι ευτυχισμένοι. Αισθάνονται ένα κενό, μια δυσφορία, ένα είδος ανεξήγητης απογοήτευσης. 

Επιλέξτε να γίνετε είστε αυτό που μπορείτε. Επιλέξτε να γίνετε λαμπερός, γεμάτος ακτινοβολία! 

Ίσως πρέπει να δεχτούμε το γεγονός ότι η ευτυχία, με την έννοια της απόλυτης έκστασης, δεν υπάρχει. Εάν υπάρχει, είναι πολύ σύντομη, εφήμερη, φευγαλέα, σαν ένα όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεστε απογοήτευση, ή θλίψη. 

Όπως είπαμε, όλοι ήρθαμε σε αυτή τη γη με το δικό μας αστέρι. Είναι μέσα μας ακόμη κι αν δεν το βλέπουμε. Απλώς πρέπει να ξέρουμε πώς θα το φωτίσουμε για να ακτινοβολήσει και να μας οδηγήσει στο φως. 

Ωστόσο, το φως θα λάμψει μόνο όταν υπάρχει αρκετή ενέργεια για να το τροφοδοτήσει. Το φως μας παίρνει ενέργεια από την εσωτερική μας δύναμη, την οποία κι εμείς μερικές φορές αγνοούμε, ή παραμελούμε. 

Η δύναμη αυτή είναι γεμάτη αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, συναισθηματική ανεξαρτησία, ορθή αυτό-εικόνα κ.λπ. Αυτή η εσωτερική λάμψη έχει ανάγκη και από αίσθηση του χιούμορ, αίσθηση ευγνωμοσύνης, δημιουργικότητας, να πετάξουμε από πάνω μας τη σκιά τους φόβου που μας στοιχειώνει, σαν ένα σκοτεινό σύννεφο που φέρνει την καταιγίδα και μας κρύβει τον ήλιο μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. 

Δεν χρειάζεστε το φως των άλλων. Μην το ζητάτε, μην σβήνετε το φως του άλλου, μην αρπάζετε το δικό του φως σε αντάλλαγμα της αγάπης σας. Όλοι μας μπορούμε να λάμψουμε από μόνοι μας, έχουμε το δικό μας αστέρι. 

Έτσι, θα φτιάξουμε περισσότερους όμορφους ουρανούς, όπου βασιλεύει η αληθινή αγάπη και αυτό ξεκινά από εσάς, από όλους μας. Μόνο τότε θα ακτινοβολήσουμε στον υπέρτατο βαθμό, μοναδικά κι αληθινά, όταν παραδοθούμε στην αγάπη του δικού μας, αγαπημένου συντρόφου. 




Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ. Εικόνα: Shelia Liu 

Πολλοί μόνοι, μαζί, κάπου εκεί γύρω στα 50…!!!!

Είναι εντυπωσιακή η συνειδητοποίηση πως κάθε δευτερόλεπτο που περνά ο πλανήτης χάνει και κερδίζει ζωές, πως χιλιάδες ανθρώπινα κύτταρα γεννιούνται και πεθαίνουν στον ανθρώπινο οργανισμό και πώς εκατομμύρια άνθρωποι κυνηγάμε τους στόχους και τις επιθυμίες μας σαν χαμστεράκια που τρέχουν στην ρόδα του μικρού τους κλουβιού.

Μεγάλη υπόθεση ο χρόνος. Για την ακρίβεια μεγάλη πολυτέλεια. Ο ξανακερδισμένος χρόνος θα μπορούσε να είναι η νέα μετοχή στο χρηματιστήριο των αξιών.

Κι απ΄την άλλη η πληροφορία πως ή έννοια του χρόνου είναι απόλυτα σχετική - ο φίλος μας ο Αινστάιν νομίζω το είπε

-… σε κάνει να φτιάχνεις λίστες και κόντρα λίστες αναζητώντας μανιωδώς το Ποια Ζωή Αξίζει να Ζήσεις και Πώς… Αν είσαι γύρω στα 20- 30 ή ίσως πάλι αν ανήκεις σε εκείνη τη δακτυλοδεικτούμενη μειονότητα που ζει ευτυχισμένη σε μία κάψουλα αλώβητης ευδαιμονίας, ίσως, αυτό το post να μην σε αφορά. Οι άλλοι νομίζω κάπου θα δείτε τον εαυτό σας στον διαδικτυακό παραμορφωτικό καθρέφτη.

Πολλοί μόνοι, μαζί. Αυτό είμαστε…

Οι ανθρώπινες σχέσεις πλέον μοιάζουν με B movie τρόμου. Ξέρεις, από αυτές που ο ήρωας ανοίγει το ψυγείο να πάρει ένα γιαούρτι κι από μέσα πετάγονται αιμοβόρα πεινασμένα πλάσματα που ζουν ρουφώντας λαίμαργα ανθρώπινο μυελό. 

Είναι αυτή η σαν μαύρη τρύπα - αίσθηση πως ζούμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο - χωρίς έξοδο κινδύνου - όπου κατοικούν όλα τα αρνητικά. 

Φαντάζομαι κάπως έτσι αισθάνεται και το 99,9% των ανθρώπων αυτής της χώρας. Ξυπνάμε και κοιμόμαστε παγωμένοι από την αβεβαιότητα κι από το σκοτάδι που κρύβει από τον ορίζοντα το Αύριο. 

Σε μία απόλυτη εμβρυική στάση αναμονής. Η έλλειψη προοπτικής. Κι αυτό τελικά νομίζω πως είναι το μεγαλύτερο κακό που μας έχει κάνει αυτή κρίση. Η απομάκρυνση από κάθε έννοια Εκλεκτικισμού, Ποιότητας, Ανθρωπιάς.

Οι άνθρωποι - τουλάχιστον της γενιάς μου, αυτοί που αναρωτιόμαστε που πήγαν οι Καλοί, που πήγαν οι Αγάπες, πού πήγαν τα Όνειρα μας, κουραζόμαστε πιο εύκολα, θυμώνουμε πιο συχνά, απογοητευόμαστε αμέσως, ξεχνάμε πιο γρήγορα, παραιτούμαστε με τη μία.

Η γενιά των 50άρηδων – ακροβατεί ανάμεσα στις Συμπληγάδες του Χτες – που πλέον μοιάζει πιο μεγάλο από το Αύριο – και του Αύριο που συρρικνώνεται σε ένα Σήμερα που μάλλον αφήνει στυφή γεύση στο στόμα.

Φαίνεται πως πέρα από την τσέπη μας αδυνάτισε και η αντίστασή μας στα πράγματα, η ηθική μας, η ανθρωπιά μας, η αντοχή μας στις συναισθηματικές δυσκολίες, η ανάγκη μας για νέα ξεκινήματα.Γεμίσαμε φοβίες και ο φόβος είναι η σκιά που κυνηγάει η άγνοια. Του τι μέλλει γενέσθαι…

50 φεύγα… 

Καλωσήρθες στη δεκαετία της Συμφιλίωσης,του Restart και του Νo Matter What

Μετά τα βαθιά 48 είναι αρκετά αργά για δάκρυα πάνω από οικογενειακά, προσωπικά, επαγγελματικά, οικονομικά στραπάτσα αλλά ταυτοχρόνως είναι αρκετά νωρίς για να παραιτηθείς από την προσπάθεια μίας μελετημένης, συντεταγμένης Δεύτερης Ευκαιρίας.

Διανύοντας - όχι πάντα με επιτυχία και ευτυχία - την διαδρομή της ζωής μου θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία μάλλον αυθαίρετη αλλά γεμάτη αλήθειες και συναίσθημα δική μου λίστα με πράγματα που νομίζω αξίζει κανείς να έχει κάνει ή να δοκιμάσει να κάνει, στην ίσως πιο σημαντική δεκαετία της ζωής του.

Kατ’ αρχάς και Κατ’ αρχήν Μη φοβηθείς τίποτα. Μη σε σταματήσει κανείς. Ο φόβος δεν μπορεί να σου πάρει τίποτα αν δεν του το χαρίσεις εσύ…

Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου και εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές, όπως: αναίδεια, ντροπή, θυμό, αλαζονεία, ζήλια, γκρίνια. 

Αυτό που προκαλεί το φόβο είναι η κυρίως η έλλειψη αυτοπεποίθησης. «Ποτέ μην αρχίζεις μία δουλειά, μία μάχη, μία ερωτική σχέση αν ο φόβος της ήττας επισκιάζει την προοπτική της νίκης», έλεγε ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Kαι πόσο δίκιο είχε. 

Στα 50και οφείλεις να ξανα-ανακαλύψεις, δημιουργήσεις, αναδείξεις τον καλύτερό σου εαυτό και να τον απολαύσεις.

Decluttering. Mε δύο λόγια να ασπαστείς τον μινιμαλισμό και τα απελευθερωτικά αποτελέσματά του: «Ξεφορτώνομαι όλα τα άχρηστα από τη ζωή, την ντουλάπα, το γραφείο, τα κουτιά στην αποθήκη, το σπίτι, την καρδιά την ψυχή μου». Μένουν μόνο όσοι και όσα σου αξίζουν. Στα υπόλοιπα κουνάς το μαντήλι για πάντα.

Aξιοποίησε την εμπειρία σου με όποιο τρόπο εξαργύρωσης εσύ μπορείς να φανταστείς.

Πριν η οστεοπόρωση, τα βαριά γόνατα, οι επασβεστώσεις, ο μηνίσκος και η υπέρταση γίνουν η καθημερινότητά σου βάλε κάποια μορφή - ελαφριάς ή extreme - άσκησης στη ζωή. 

Πριν το σώμα σου αρχίσει να σε εγκαταλείπει κάνε κάτι καλό για αυτό.

Να αφήσεις τα παιδιά σου να αναπνέουν τον δικό τους αέρα, να κάνουν τις δικές τους επιλογές, τα δικά τους λάθη, αλλά να είσαι έτοιμη να ανοίξεις – χωρίς κατηγορητήρια και κηρύγματα- το πορτοφόλι την αγκαλιά, την καρδιά και σου όταν θα γυρίσουν με γρατζουνισμένη καρδιά πίσω..

Να γελάς, να αγγίζεις, να φιλάς, να δοκιμάζεις, να μυρίζεις. Οι αισθήσεις είναι μεγάλο καταφύγιο και μεγάλη εξουσία.

Δοκίμασε να κόψεις ξανά και ξανά το κάπνισμα. Είναι εύκολο, μπορείς να το κόβεις κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, κάθε μέρα. Κάθε τσιγάρο που γλυτώνεις είναι νίκη.

Τα τρία θεμέλια της ευτυχίας σ’ αυτήν τη ζωή είναι: κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς, κάτι να ελπίζεις.

Δεν χρειάζεται πάντα να σημαίνει κάτι, δεν χρειάζεται λόγο η επιθυμία για ζωή και συγκινήσεις… Κάνε κάτι πραγματικά κάτι τρελό. Δοκίμαζε καινούργια πράγματα.

Άλλαξε το άρωμα που φοράς από τα 30 σου.
Ο πόθος δεν λέει ποτέ ψέματα. Λέει για κάτι που οφείλει να συμβεί. Να ακούς προσεκτικά το ένστικτό σου αλλά και το σώμα σου.

Ζήσε αυτή τη δεκαετία σαν να είναι η πιο σημαντική της ζωής σου. Έτσι κι αλλιώς κάθε λεπτό που περνάει δεν πρόκειται να το ξαναζήσεις. Μηδένισε το κοντέρ.

Άσχετο αλλά να πίνεις και πιο πολύ νερό. Επίσης πείσε τον εαυτό σου πως μισείς το άμυλο, τη ζάχαρη, τη γλουτένη και ότι λατρεύεις την βρώμη, τη στέβια, την κινόα, τον λιναρόσπορο, το αβοκάντο και το βούτυρο καρύδας.

Ψάξε να βρεις το άλλο σου - συμβατό - μισό! Ποτέ δεν είναι νωρίς, ποτέ δεν είναι αργά…

Να αγαπάς , να ποθείς, να ερωτεύεσαι. Να πιστεύεις στους ανθρώπους, στο ένστικτό σου, στον εαυτό σου. Στην ελευθερία επιλογών, στα ξαφνικά και στις δεύτερες ευκαιρίες. Ευτυχώς αυτά δεν τελειώνουν ποτέ.

Πάρε διαζύγιο από τις τύψεις και τις ενοχές. Μόνο ελεύθερες ρίζες κι οξειδωτικό στρες παράγουν κι αυτό με τη σειρά του σου χαρίζει μόνο ρυτίδες.

Δεν σε αγαπούν και δεν θα αγαπήσουν όλοι… Το θέμα είναι να αρέσεις σ’ αυτούς που αγαπάς εσύ.

Έχεις συνειδητοποιήσει - φαντάζομαι - πως οι κακοί - δεν - είναι στη φυλακή και πως τα πολλά likes στα social media δεν σημαίνουν ότι έχεις πολλούς φίλους.

Μάθε και να συγχωρείς.
Άρχισε να αγαπάς σαν να υπάρχει αύριο. Αφού το «σαν να μην υπάρχει αύριο» είναι το μόνο εύκολο»

Και πού είσαι;…Κάθε στιγμή είναι καλή στιγμή για ένα καινούργιο ξεκίνημα.

«Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερο από ό,τι νομίζουμε ότι μπορούμε»




Το «θάψιμο» των θαυματουργών αρχαίων εναλλακτικών θεραπειών από τις φαρμακοβιομηχανίες...!!!!

Τα τελευταία χρόνια ανθεί η εναλλακτική ιατρική, ως σύνολο μεθόδων που κείνται πέρα από την κατεστημένη επιστημονική ιατρική και εμφανίζουν συγγένεια με θεραπευτικές μεθόδους που απαντούν στις παραδοσιακές κοινωνίες.

Ανάλογη άνθηση γνωρίζει και η θαυματουργική ιατρική, ενώ η εμπιστοσύνη του κοινού στις εναλλακτικές μορφές θεραπείας παρουσιάζεται αυξημένη.

Στο άρθρο αυτό καταγράφονται οι σημαντικότερες μορφές της εναλλακτικής ιατρικής, εξετάζεται η κατά περίπτωση θεραπευτική και επιστημονική αξία τους από την άποψη της συμβατικής ιατρικής και επιχειρείται μια ανίχνευση των αιτιών που εξηγούν την άνθησή της.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι μέθοδοι εναλλακτικής θεραπείας παρουσιάζουν ευρεία διάδοση και ότι εκτείνονται από θεραπευτικές μεθόδους που προσομοιάζουν με αυτές της συμβατικής ιατρικής (και που ενδεχομένως θα είχε κάποια αξία η εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη τους) έως μεθοδεύσεις οργανωμένης εξαπάτησης το κοινού και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου, που θα ήταν χρήσιμο να αποκαλυφθούν προς όφελος τόσο της επιστήμης όσο και των ασθενών.

Στο τέλος ενός αιώνα που σήμανε το θρίαμβο της τεχνολογίας και στις απαρχές ενός νέου αιώνα που υπόσχεται ακόμη περισσότερους τεχνολογικούς θριάμβους, ιδίως στο πεδίο των βιοϊατρικών επιστημών, η εναλλακτική ιατρική όχι μόνο επιβιώνει αλλά και αναπτύσσεται παράλληλα με τη συμβατική επιστημονική ιατρική, αν όχι σε βάρος της.

Σχεδόν στο σύνολό της η επιστημονική κοινότητα έχει υποβαθμίσει την αξία της εναλλακτικής ιατρικής, αν δεν έχει κατηγορήσει ανοιχτά τους φορείς της ως επικίνδυνους απατεώνες.

Ωστόσο, δε λείπουν οι επιστημονικές φωνές που αναγνωρίζουν κάποια συμβολή των εναλλακτικών θεραπευτών στην αποκατάσταση της υγείας των ασθενών, τουλάχιστον σε ότι αφορά ορισμένες μορφές εναλλακτικής ιατρικής.

Η στάση του κοινού εμφανίζεται διαφοροποιημένη: από τη μία πλευρά, η πλειοψηφία, των μη ειδικών, στις αναπτυγμένες κυρίως κοινωνίες, δείχνει να εμπιστεύεται περισσότερο την επιστημονική ιατρική και να θεωρεί την εναλλακτική ιατρική, μερικώς αν όχι στο σύνολό της, μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια εξαπάτησης των ασθενών και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου. 

Από την άλλη, διαρκώς περισσότεροι ασθενείς, και στις προηγμένες κοινωνίες, καταφεύγουν στις υπηρεσίες των εναλλακτικών θεραπειών.

Η αντιφατική αυτή τοποθέτηση απέναντι στην εναλλακτική ιατρική δεν είναι καθόλου νέα. Η εποχή κατά την οποία ο Ιπποκράτης και η σχολή του είχαν ήδη αποκτήσει σπουδαία φήμη (5ος – 4ος αι. π.χ.) ήταν επίσης και μία εποχή ακμής των Ασκληπιείων, των ιερών τεμενών του Ασκληπιού, στα οποία λάμβαναν χώρα θαυματουργικές θεραπείες. 

Χαρακτηριστική είναι η αριστοφανική διακωμώδησή τους στον «Πλούτο» (388 π.χ.) αλλά και η τελική αναστήλωση του κύρους τους στο ίδιο έργο.

Λίγα λόγια για τα Ασκληπιεία:
Η λατρεία του Ασκληπιού πρωτοεμφανίζεται τον 5ο π.Χ. αιώνα και κορυφώνεται τον 4ο π.Χ. αιώνα, χωρίς να παύσει να είναι δημοφιλής μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου.Ο Ασκληπιός, γιος του Απόλλωνα και της θνητής Κορωνίδας, ήταν αρχικά χθόνιος ήρωας αλλά εξελίχθηκε σε κανονικό θεό και ως ιαματική θεότητα ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από τους πιστούς.

Η λατρεία του ήταν η τελευταία που υποχώρησε μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού και κατά κανόνα στη θέση των ιερών του ιδρύθηκαν παλαιοχριστιανικές βασιλικές για να εξακολουθήσει η λατρεία υπό άλλο ένδυμα.

Κέντρα λατρείας του ήταν τα διάφορα Ασκληπιεία, από τα οποία τα πιο γνωστά ήταν της Τρίκκης (Τρίκαλα), της Επιδαύρου, της Τιτάνης, των Αθηνών, της Κω, της Λισσού, της Λεβήνος, της Κυρήνης και άλλα. Δεν υπήρχε σχεδόν ελληνική πόλη που να μην είχε το Ασκληπιείο της.

Η θεραπεία επιτυγχανόταν με δύο τρόπους:

α) με την ψυχολογική ενδυνάμωση του ασθενούς και τόνωση της πίστης του για τις θεραπευτικές ικανότητες του θεού (υποβολή, θαύμα) και

β) με την εφαρμογή φαρμακευτικής αγωγής και υγιεινής ζωής στον πάσχοντα (θεραπεία, άσκηση).

Συνήθως και οι δύο μέθοδοι εφαρμόζονταν σε συνδυασμό και αλληλοσυμπληρώνονταν.

Τα ιερά βρίσκονταν συνήθως μέσα σε άλση, μακριά από την πόλη, ώστε να υπάρχει υγιεινή και ήρεμη ατμόσφαιρα. Στοιχείο της λατρείας ήταν το νερό-άγιασμα για τελετουργικούς καθαρμούς και σωματικά λουτρά.Κέντρο λατρείας ήταν ο ναός του θεού και άλλα ιερά οικoδομήματα που τον περιέβαλλαν.

Η πίστη των ασθενών ενδυναμώνονταν από τις διηγήσεις του ιερατείου περί θαυμάτων του Ασκληπιού, που συχνά ήταν γραμμένες σε επιγραφές (ιάματα). Υπόμνηση των θαυμάτων εξάλλου και της ευγνωμοσύνης των ιαθέντων ήταν τα διάφορα αναθήματα, συνήθως γλυπτά ή έργα τέχνης, που στόλιζαν το άλσος.

Η θαυματουργική “επιφάνεια” του θεού γινόταν κατά την εγκοίμηση μέσα στα άβατα. Υπήρχαν όμως και οικοδομήματα για ιατρική θεραπεία, ανάλογα με τα σημερινά ιατρεία.

Προς τιμήν του θεού γίνονταν γυμνικοί και μουσικοί – θεατρικοί αγώνες, που προϋπέθεταν την ύπαρξη αντίστοιχα σταδίων και θεάτρων.




Κτηνίατρος εξηγεί γιατί δεν πρέπει να αφήνουμε ποτέ τα σκυλιά να πεθαίνουν μόνα τους…!!!!

Κανένας ιδιοκτήτης σκύλου δεν επιθυμεί να σκέφτεται μια μόνο στιγμή. Τη στιγμή του θανάτου του αγαπημένου του κατοικιδίου, της καθημερινής του συντροφιάς η οποία συχνά γίνεται σχεδόν μέλος της οικογένειας. 

Πολύ συχνά πολλά σκυλιά πεθαίνουν με ευθανασία εξαιτίας ανίατων ασθενειών. Ένας κτηνίατρος αποκάλυψε τι κάνουν τα σκυλιά λίγο πριν πεθάνουν, κάτι εξαιρετικά συγκινητικό καθώς και θλιβερό παράλληλα.. 

Όπως δήλωσε ο ίδιος, το 90% των ιδιοκτητών δεν θέλουν να παραμείνουν στην αίθουσα όπου γίνεται η ευθανασία, μη αντέχοντας να δουν τα σκυλιά τους να πεθαίνουν μπροστά τους. 

Εντούτοις, εκείνα τα δύσκολα λεπτά, που τα σκυλιά μένουν άρρωστα, ανήμπορα μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο αγνώστους, το μόνο το οποίο κάνουν λίγο προτού πεθάνουν είναι να ψάχνουν απεγνωσμένα για τον αφεντικό τους κοιτώντας με αγωνία σε κάθε γωνιά. 

Μια περιγραφή η οποία αποτελεί γροθιά στο στομάχι για καθένα που αγαπά την τετράποδη συντροφιά του. 

Για αυτό το λόγο, είναι σωστό, εφόσον ένας άνθρωπος βρεθεί ποτέ σε τούτη τη δυσάρεστη θέση, να μην αφήσει ποτέ μόνο του στο τέλος το αγαπημένο του κατοικίδιο. 

Εκείνο εξάλλου, δεν θα το έκανε ποτέ… 




Το σήμερα θα πρέπει πάντα να είναι η αγαπημένη σου μέρα…!!!!

Η ζωή μπορεί να γίνει αστεία και συχνά ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης της είναι απλώς να γελάσεις. Πιστεύω ακράδαντα ότι αν μπορέσουμε να μάθουμε να γελάμε με τις ταλαιπωρίες μας και βρούμε ένα τρόπο να χαμογελάμε με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, θα μπορέσουμε τελικά να αρχίσουμε να βιώνουμε την αληθινή χαρά του να ζούμε. 

Εγώ προσωπικά μπορεί να μην έχω την καλύτερη ζωή του κόσμου, αλλά αξιοποιώ στο έπακρο αυτά που έχω. 

Δεν έχω δουλειά εδώ και ένα χρόνο και η αγορά εργασίας φαίνεται να χειροτερεύει. Όλοι οι λογαριασμοί μου έχουν λήξει και τον επόμενο μήνα πρέπει να βρω ένα τρόπο να πληρώσω τα δίδακτρα μου. Σκέφτομαι σοβαρά να πουλήσω κάποια από τα πράγματα μου για να τα βγάλω πέρα. 

Αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει στ΄αλήθεια σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως κάνω ότι μπορώ και γελάω με τα υπόλοιπα. Και όταν γελώ οι άνθρωποι το ξέρουν. Δεν προσπαθώ να κρύψω το γέλιο μου ή να γελώ μόνο σεμνά. Γελώ όσο πιο δυνατά αισθάνομαι ότι αξίζει, και αυτό είναι υπέροχο! 

Ξέρω ότι ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζω, το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει στην πραγματικότητα σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να προχωρώ στη ζωή μου με χαμόγελο και να προσπαθώ να κάνω τους άλλους να χαμογελούν. 

Το αστείο σχετικά με την ζωή είναι ότι πολλές φορές την παίρνουμε περισσότερο από ότι θα έπρεπε στα σοβαρά. Ξέρω ανθρώπους που αγχώνονται για κάθε τομέα της ζωής τους αν δεν πηγαίνουν τα πράγματα όπως τα περίμεναν. Αλλά πραγματικά, γιατί να αγχώνεσαι; 

Η ζωή είναι χαοτική και όμορφη και δεν λειτουργεί σύμφωνα με κανένα από τα σχέδια μας. Ωστόσο, βλέπω συνεχώς εκείνους που αγωνίζονται να διατηρήσουν την ζωή άνετη, κάτι που είναι οξύμωρο. Το άνετη δεν θα έπρεπε να σημαίνει μάχη και επίσης το να είσαι άνετα, δεν πρέπει να είναι ο στόχος. 

Το να ξέρεις που θέλεις να βρίσκεσαι δεν είναι κακό, ούτε το να προσπαθείς να ζήσεις μια οργανωμένη ζωή. Κακό είναι να προσπαθείς να κατευθύνεις την ζωή και να ελέγξεις αυτό που ταλαιπωρεί τους περισσοτέρους ανθρώπους. Είναι σαν να κολυμπάς αντίθετα με το ρεύμα, είναι δύσκολο και σε κουράζει. 

Πρέπει να αφήσουμε το ποτάμι να μας παρασύρει όταν οι μάχες μας δεν καθορίζουν τίποτα. Τα προβλήματα μας, είναι δική μας δημιουργία. Δεν αναφέρομαι σε ασθένειες ή αρρώστιες, ή σε άλλα θέματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Εννοώ τους περισσότερους ανθρώπους που αγχώνονται για την ζωή. 

Όλη αυτή η ώρα που ξοδεύουν προσπαθώντας να αλλάξουν την πορεία κάτι τόσο φυσικού, αφαιρεί χρόνο στον οποίο θα μπορούσαν να απολαύσουν την ζωή τους. Πόσο συχνά ακούμε ιστορίες για ανθρώπους που η ζωή τους απλώς πέρασε επειδή ήταν απασχολημένοι με το να κάνουν κάτι άλλο; 

Η ζωή μπορεί να είναι πολυάσχολη και μπορεί να γίνει ταραχώδης αλλά υπάρχει πάντα ένας τρόπος για να αφιερώσετε λίγο χρόνο σε αυτή και να την απολαύσετε. 

Το να απομακρυνθείτε από τον κόσμο για μια στιγμή, να απενεργοποιήσετε το μυαλό σας και απλώς να αισθανθείτε ότι η ζωή είναι μια από τις πιο απελευθερωτικές εμπειρίες του κόσμου μπορεί να γίνει οπουδήποτε και από οποιονδήποτε! 

Όλα αυτά τα σχέδια που κάνουμε, η δουλειά που έχουμε, τα πράγματα που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε, δεν έχουν σημασία. Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι η ζωή και το να αγαπάμε την ζωή είναι εξίσου σημαντικά με την ευθύνη.

Δίνουμε μεγάλη αξία στα πράγματα που δεν έχουν πραγματικά σημασία και αυτό σκοτώνει το πνεύμα μας. 

Εγκλωβίζουμε τον εαυτό μας στα σχέδια και στα πράγματα μας και δεν μπορούμε να βιώσουμε την ελευθερία, στην οποία κάθε άντρας, γυναίκα και παιδί έχει δικαίωμα από την γέννηση του. 

Ήρθες στον κόσμο με αυτή την ελευθερία και αν η κοινωνία σιγά-σιγά αρχίζει να σου αλλάζει γνώμη, τότε ο σκοπός της ζωής σου θα πρέπει να είναι να διεκδικήσεις αυτή την ελευθερία. 

Μην φοβάσαι να ζήσεις, γιατί αν δεν το κάνεις τότε ποιο είναι το νόημα του χρόνου που βρίσκεσαι εδώ; Η κατάκτηση αυτού του φόβου μπορεί να επιτευχθεί αλλά η μετάνοια του ότι χάσαμε ένα τόσο όμορφο δώρο είναι ένα συναίσθημα που είναι πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. 

Η κάθε μέρα είναι δώρο που θα πρέπει να αγκαλιάζεται και ποτέ να μην θεωρείται δεδομένη. 

Ζήσε την ζωή σου με κάθε ευκαιρία που έχεις, επειδή ποτέ δεν θα έχεις αυτές τις στιγμές πίσω. Είναι εδώ και τώρα, δεν υπάρχει χθες ή αύριο, υπάρχει μόνο το σήμερα. Το πρόβλημα με το να προγραμματίζουμε την ζωή μας είναι ότι σχεδιάζουμε όλα αυτά τα αύριο και ξεχνάμε την σημασία του σήμερα. 

Ένα από τα αγαπημένα μου αποφθέγματα είναι βασικά από τον Γουίνι το Αρκουδάκι: 

«Τι μέρα είναι;» ρώτησε ο Γουίνι 

«Είναι σήμερα» απάντησε το γουρουνάκι 

«Η αγαπημένη μου μέρα» είπε ο Γουίνι 

Τόσο απλό και περιλαμβάνει πραγματικά την ομορφιά του σήμερα. Το σήμερα θα πρέπει πάντα να είναι η αγαπημένη σου μέρα. Πρέπει πάντα να αξιοποιούμε στο έπακρο το σήμερα και να αφήνουμε το αύριο να φροντίσει τον εαυτό του. 

Το αύριο θα έρθει και θα περάσει, αλλά αυτό που κάνεις σήμερα έχει σημασία. Η ζωή μας δεν αποτελείται από τίποτα παραπάνω πέρα από την σταθερή σειρά των σήμερα. Σήμερα γέλασα πολύ, χαμογέλασα ακόμα περισσότερο και πέρασα χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ. 

Εσύ τι έκανες σήμερα; 




Μπέκυ Όσμπορν 

Όταν χαιρόμαστε με το τίποτα, απολαμβάνουμε τα πάντα…!!!!

Η πραότητα που αναφέρει ο Ιησούς είναι μια εξόχως ελκυστική ιδιότητα. 

Όπως και η έκφραση «οι πτωχοί τω πνεύματι» σημαίνει απουσία εγωκεντρισμού, δηλαδή το αντίθετο της προσωπικότητας εκείνης που επιβάλλει την κυριαρχία της σε όλους και σε όλα. 

Δεν θα κληρονομήσουν τη γη οι αλαζόνες, αλλά όσοι νοιάζονται για τα ενεργειακά της αποθέματα και για τα πλάσματά της. 

Μη διεκδικώντας τίποτα για τον εαυτό τους έχουν τα πάντα, επειδή τα πάντα είναι στη διάθεσή τους να τα απολαύσουν εφόσον είναι μέρος του όλου. 

Ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού, με όρους που θυμίζουν Ζεν, λέει : 

Για ν’ απολαμβάνεις τα πάντα,
Πρέπει να χαίρεσαι με το τίποτα.
Για να φτάσεις να κατέχεις τα πάντα,
Πρέπει να μην κατέχεις τίποτα.
Για να είσαι τα πάντα, πρέπει να μην είσαι τίποτα. 

«Για ν’ απολαμβάνεις τα πάντα, πρέπει να χαίρεσαι με το τίποτα». 

Αν αυτό δεν ακούγεται και τόσο ελκυστικό, οφείλεται στο ότι δεν το κατανοούμε. Το κλειδί είναι οι επιθυμίες μας: επικεντρώνονται στο εγώ μας ή αφορούν όλους μας; Μη ζητάς από τη ζωή να σε ικανοποιεί, μας λέει ο Ιωάννης·να αναρωτιέσαι πώς μπορείς να προσφέρεις.

Τότε είσαι ελεύθερος να χαίρεσαι σε καλούς και κακούς καιρούς, όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά και όταν πηγαίνουν άσχημα, οτιδήποτε κι αν φέρνει η ζωή. 

Μην επιθυμείς τίποτα για τον εαυτό σου· τότε όλος ο κόσμος θα είναι δικός σου.

Αυτό πολλαπλασιάζει ένα εκατομμύριο φορές τη χαρά και κανένας δεν έχει διατυπώσει αυτή τη χαρά καλύτερα από τον Άγγλο μυστικιστή Τόμας Τράχερν : 

«Δεν απολαμβάνεις ποτέ τον κόσμο σωστά, αν δεν καταλαβαίνεις πως μια αμμουδιά εκδηλώνει τη δύναμη και τη σοφία του Θεού… αν δεν ξυπνάς κάθε πρωί στον Παράδεισο· δες τον εαυτό σου μέσα στο παλάτι του Πατέρα σου· βλέπε τους ουρανούς, τη γη και τον αέρα σαν Ουράνιες Χαρές… 

Δεν απολαμβάνεις ποτέ τον κόσμο σωστά, αν η θάλασσα δεν αρχίσει να ρέει μέσα στις φλέβες σου, αν δεν ενδυθείς τους Ουρανούς και δεν στεφανωθείς με τ’ άστρα: και δες τον εαυτό σου σαν τον μοναδικό κληρονόμο όλου του κόσμου, και κάτι περισσότερο, επειδή οι άνθρωποι πουν τον κατοικούν είναι ο καθένας τους ο μοναδικός κληρονόμος, όπως κι εσύ…. 

Αν δεν γεμίσει το πνεύμα σου όλο τον κόσμο και τ’ αστέρια δεν γίνουν τα δικά σου κοσμήματα…

Αν δεν αγαπήσεις τους ανθρώπους τόσο ώστε να επιθυμείς την ευτυχία τους, όπως την επιθυμείς για τον εαυτό σου·

Αν δεν βρίσκεις αγαλλίαση στο Θεό επειδή είσαι καλός προς όλους, δεν θ’ απολαύσεις ποτέ τον κόσμο». 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Έκναθ Ησγουάραν «Η Αρχέγονη Καλοσύνη» από τις εκδόσεις Καστανιώτη 




Τρίτη 4 Ιουνίου 2019

Δεν παλιώνουν οι άνθρωποι, μοναχά μεγαλώνουν...!!!!


Δεν παλιώνουν οι άνθρωποι, μοναχά μεγαλώνουν!

Προσθέτουν χρόνια, εικόνες, εμπειρίες, νίκες και ήττες, σωστά και λάθη στην φαρέτρα τους και προχωρούν μπροστά.

Χαράσσουν δρόμους και διαγράφουν πορείες, προς τα πάνω, αλλά καμιά φορά και προς τα κάτω, γιατί είναι ανθρώπινο.

Αφαιρούν μέτρα από την διαδρομή τους προς τους στόχους τους κι όλο σιμώνουν προς αυτούς.

Θυμούνται με νοσταλγία τα πίσω και προχωρούν με λαχτάρα για τα μπροστά, για τα καλύτερα!

Φιλιώνουν με τους ανίκητους δαίμονες τους.

Ωριμάζουν, μαθαίνουν, βελτιώνονται.

Κι αν είναι ευλογημένοι, αφήνουν χνάρια και παρακαταθήκες, για να τα βρουν οι επόμενοι!

Δεν παλιώνουν οι άνθρωποι, σου λέω!

Απλά γίνονται σοφότεροι και καλύτεροι, αυτήν την έννοια έχει ο χρόνος! 




Φοβάμαι όλους αυτούς που θέλουν να με σώσουν...!!!!

Φοβάμαι αυτούς που σκέφτονται για την υγεία μου, πριν από μένα και για μένα.

Φοβάμαι τον μπαμπά - κράτος και την μαμά - πολιτική ορθότητα που με προστατεύουν από όλα τα κακά κι άσχημα που θέλουν να με κατασπαράξουν.

Αφήστε με να επιλέξω εγώ την καταστροφή μου, μόνο αυτή η επιλογή μου έμεινε.

Κι αν τελικά σωθώ, θα σωθώ μόνο γιατί εγώ θα το θελήσω.

Η υποκρισία δεν έχει όρια.. κάθε φορά που ένας νόμος για την σωτηρία μας ψηφίζεται δες αντικαπνιστικός, έλεγχος προσωπικών δεδομένων, κλιματική αλλαγή... με 100 τρόπους - κάτω από το τραπέζι - σε σκοτώνουν.. 

Αλλά το χειρότερο φίλε μου είναι ότι σου αφαιρούν κάθε φορά ένα κομμάτι ατομικής ελευθερίας, μέχρι στο τέλος να πάψεις να είσαι άτομο και να γίνεις μάζα, κοινή γνώμη, απλή λογική.. Σε κατασπαράζουν σε δόσεις.




Της Α.Ο.

«Διαβάζω περισσότερο και ξεσκονίζω λιγότερο» – μαθήματα ευτυχίας από μια 83χρονη...!!!!

Υπάρχουν, πάντα άνθρωποι που μπορούν να μας δώσουν μια μικρή γεύση από τη «σοφία» τους. Όπως στην περίπτωση του γράμματος μιας 83χρονης γυναίκας, η οποία μάς δίνει μαθήματα ζωής… 

Γράφει σε μια φίλη της… 

«Αγαπημένη μου φίλη, 

Διαβάζω περισσότερο και ξεσκονίζω λιγότερο. Κάθομαι στην αυλή και θαυμάζω τη θέα χωρίς να τρελαίνομαι με τα αγριόχορτα που πάλι βγήκαν στον κήπο. Περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου και λιγότερο κάνοντας δουλειές. 

Όποτε είναι δυνατό, πρέπει να βλέπουμε τη ζωή σαν ένα σύνολο εμπειριών που πρέπει να απολαύσουμε, όχι να υπομείνουμε. Προσπαθώ να εντοπίσω αυτές τις στιγμές πια και να τις εκτιμήσω. 

Δεν “φυλάω” τίποτα. Χρησιμοποιώ το καλό, πορσελάνινο σερβίτσιο για οποιαδήποτε μικρή “ειδική” περίσταση παρουσιαστεί. 

Φοράω την καλή μου ζακέτα όταν πηγαίνω για ψώνια. 

Δεν κρατάω το ακριβό μου άρωμα για επίσημες συγκεντρώσεις, αλλά το φοράω για τους ταμίες στην τράπεζα και τους υπαλλήλους των καταστημάτων. 

Οι φράσεις “κάποτε” ή “μια απ’ αυτές τις μέρες” χάνουν το νόημά τους για ‘μένα. Αν αξίζει να δω, ν’ ακούσω ή να κάνω κάτι, θέλω να το δω, να το ακούσω και να το κάνω τώρα. 

Δεν ξέρω τι θα έκαναν οι άνθρωποι αν ήξεραν ότι δεν θα βρίσκονται εδώ αύριο. Πιστεύω ότι θα καλούσαν τους συγγενείς και τους φίλους τους. 

Ίσως να τηλεφωνούσαν σε μερικού φίλους για να απολογηθούν για παρελθοντικές φιλονικίες. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι θα έβγαιναν για να φάνε στο αγαπημένο τους εστιατόριο. Μαντεύω… δεν ξέρω. 

Είναι όλα αυτά τα μικρά, μισοτελειωμένα πράγματα που θα με θύμωναν αν ήξερα ότι οι ώρες μου είναι μετρημένες. Θα θύμωνα, επειδή δεν έγραψα τα γράμματα που θα ‘πρεπε να έχω γράψει. Θα θύμωνα επειδή δεν είπα αρκετά στον άντρα και τους γονείς μου πόσο τους αγαπώ. 

Προσπαθώ πολύ σκληρά να μην αναβάλω, φυλάξω ή κρατήσω πίσω οτιδήποτε μπορεί να φέρει γέλιο και λάμψη στη ζωή μου. 

Και κάθε πρωί, όταν ανοίγω τα μάτια μου, λέω στον εαυτό μου ότι η μέρα που έρχεται είναι μοναδική. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε ανάσα είναι ένα αληθινό δώρο Θεού. 

Ίσως η ζωή μας εξελίχθηκε πολύ διαφορετικά απ’ αυτό που είχαμε θελήσει. Όσο όμως είμαστε εδώ, μπορούμε να χορεύουμε!»