Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2020

Πώς μπορείτε να περιορίσετε την κακή αυτοκριτική;

Η αυτοκριτική είναι μια ευεργετική διαδικασία: συνειδητοποιείς τα κακά, τα διορθώνεις, βελτιώνεις τα ήδη καλά και καταλήγεις να έχεις μια πλήρης γνώση του εαυτού σου. 

Όμως ορισμένες φορές και λόγω κάποιων καταστάσεων η κριτική αυτή μετατρέπεται σε άσχημη με αποτέλεσμα να μειώνεται η αυτοπεποίθησή σου και αυτό να βγαίνει και προς τα έξω. Δεν έχει νόημα να είσαι περισσότερο αυστηρός με τον εαυτό σου, γιατί στο τέλος, αυτό που θέλεις να πετύχεις, δε θα επιτευχθεί ποτέ.

1. Βάλε τα αρνητικά σε ένα κουτί (μιλώντας πάντα μεταφορικά) 
Όταν εσύ η ίδια κρίνεις άσχημα τον εαυτό σου, στο μυαλό σου ορθώνεται “ένας τυφώνας αποτυχίας”. Έτσι, την επόμενη φορά που ένα αρνητικό θα εισβάλλει στη σκέψη σου, πάρε μερικές βαθιές αναπνοές και στη συνέχεια πες “περιόρισε γρήγορα αυτό που σκέφτεσαι και βάλε το μέσα στο κουτί”. 

Έχοντας στο μυαλό σου μια μικρή έκταση των προβλημάτων που σε βαραίνουν (και μεταφορικά μιλώντας, κλείνοντάς τα όλα σε ένα κουτί) αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτε δεν είναι άλυτο και το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος είναι στην ουσία πιο μικρό. Έτσι, νιώθεις πιο δυνατός και σίγουρος, βάζοντας τις δυνάμεις σου πάνω από οποιοδήποτε εμπόδιο. 

2. Αγάπησε τις ατέλειες σου 
Θα νιώσεις σίγουρα πιο απελευθερωμένος και χαλαρός (για να μην αναφέρουμε την τεράστια μείωση του στρες) αν σταματήσεις να θέτεις πολύ ψηλά τον πήχη. Η τελειομανία μπορεί να γίνει πολύ καταστροφική, ειδικά όταν για τον ένα ή άλλο λόγο τελικά οι στόχοι σου δεν μπορούν να επιτευχθούν. 

Να είσαι σίγουρη ότι εσύ, από την πλευρά σου, έκανε ότι καλύτερο μπορούσες για να γίνουν όλα όπως τα σχεδίασες. Αν δεν πάνε καλά, να θυμάσαι, ότι πάντα υπάρχει αυτό που λέμε αστάθμητος παράγοντας και δυστυχώς ελλοχεύει στην γωνία. 

3. Ζήτα την βοήθεια των φίλων σου 
Τι θα έλεγες για λίγη βοήθεια από τους γύρω σου; Οι φίλοι είναι εκεί για να φαίνονται και στα δύσκολα και στα εύκολα. Οπότε, ζήτησέ τους κάτι πολύ απλό. Να σε στηρίζουν, να σε κριτικάρουν όταν πρέπει, να φροντίζουν να σου μιλούν αντικειμενικά και σωστά και κυρίως να είναι πάντα εκεί για σένα. Όταν πας να σκεφτείς κάτι “αυτομαστιγωτικό”, πάρε τηλέφωνο τη φίλη σου και άρχισε να της μιλάς. 

Ένας άνθρωπος “έξω από το χορό” θα δει τα πράγματα πιο λογικά και μπορεί να σε βοηθήσει ενδεχομένως, είτε πρακτικά είτε και ψυχολογικά. Αντιστοίχως, κάνε και εσύ τα ίδια για τους φίλους σου και νιώσε έτσι ένας καλός και πιστός σύντροφος. 




Αυτές είναι οι τρεις αιτίες που σας εμποδίζουν να είστε απόλυτα ειλικρινής...!!!!

Τι εμποδίζει έναν άνθρωπο να είναι απόλυτα ειλικρινής; Οι αιτίες είναι τρεις και δυστυχώς καμία τους δεν ξεπερνιέται εύκολα. Υπάρχουν βαθιές ρίζες (όπως και σε κάθε τι που ταλαιπωρεί ψυχικά τον άνθρωπο) και θέλουν ξερίζωμα. Οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής στάσης χωρίς κατανόηση του προβλήματος πιθανότητα θα είναι πρόσκαιρη κι ανούσια. 

Αιτία πρώτη: Τα ψυχοπαθολογικά αίτια. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να κάνει κανείς πολλά για να αντιμετωπίσει έναν άνθρωπο που του αρέσει να λέει ψέματα, τρέφεται απ’ αυτά και πιθανότατα νιώθει ηδονή μέσα απ’ όλη αυτή την ανουσιότητα. Η συγκεκριμένη είναι μια αιτία που δεν τη συναντάς καθημερινά σε τυπικούς ανθρώπους. Εδώ μιλάμε για πάθηση που χρειάζεται παρακολούθηση από ειδικό τις περισσότερες φορές. 

Αιτία δεύτερη: Το παρελθόν. Οι κακές αναμνήσεις του παρελθόντος σε βάζουν σε μια διαδικασία να θεωρείς πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Έχοντας περάσει δύσκολα, όντας ειλικρινής, αποφασίζεις πως δεν υπάρχει λόγος να το ξανακάνεις. Κρύβεις και θάβεις τα θέλω σου και μικροπράγματα, που κάποια στιγμή θα γίνουν κύμα και θα σε πνίξουν. Δεν μιλώ μόνο για ερωτικές σχέσεις. 

Αναφέρομαι σε κάθε είδους ανθρώπινη συναναστροφή, που μέσα σου βαθιά τη νιώθεις λίγο ξένη. Ξένη με την έννοια του «δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου». Γιατί; Γιατί θεωρείς πως δεν πρόκειται να σε δεχτεί κανείς όπως πραγματικά είσαι. Οπότε, φοράς μια μάσκα και προχωράς. 

Μέγα σφάλμα, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι πως δεν έχει κανένα νόημα ένας δεσμός, αν δεν έχει αποδεχτεί ο ένας τον άλλον και δεύτερο γιατί δεν μένει τίποτα κρυφό. Η αλήθεια πάντα αποκαλύπτεται, οπότε τα πάντα τελειώνουν και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο. 

Η ουσία λοιπόν του σεβασμού και της κατανόησης περικλείεται στη μόνιμη ειλικρίνεια. Ακόμα και κακό να σου έχει κάνει μια ειλικρινής στάση στο παρελθόν δεν έχει καμία σημασία. Θα συνεχίσεις ειλικρινώς κι ας χάνεις. 

Κάποια στιγμή θα νικήσεις και θα είναι απ’ τις νίκες που θα θυμάσαι για πάντα, γιατί ο άνθρωπος που σε δέχτηκε όπως ακριβώς είσαι, γυμνό κι αδύναμο μπροστά στη ζωή θα είναι εδώ μέχρι τέλους. 

Αιτία τρίτη: Τα όρια ειλικρίνειας του άλλου. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν στοπ. Μια τέτοια συμπεριφορά σίγουρα σε κάνει να μαζευτείς, να κάνεις πίσω και να μη μιλάς για θέματα που κανονικά θα έπρεπε να συζητιούνται και να λύνονται. Δε μιλάω φυσικά για όρια λογικά… αλλά για παράλογα. Το τι είναι παράλογο για τον καθένα βέβαια είναι πολύ σχετικό. 

Δεν κλονιζόμαστε όλοι με τις ίδιες πληροφορίες. Τι γίνεται λοιπόν όταν κάτι που για σένα είναι η ζωή σου, ο άλλος το θεωρεί εξωφρενικό; 

Τις περισσότερες φορές η απάντηση (λανθασμένα) είναι η ίδια, «τα καταπίνω για να μη δημιουργήσω τριγμούς». Το να σε σπρώχνει ο άλλος στην ειλικρίνεια με τον τρόπο του, είναι ο ορισμός της διάφανης και ειρηνικής σχέσης. 

Δεν υπάρχει κανένα συμπέρασμα για όλα τα παραπάνω. Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από κανέναν να λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο. Το μόνο σίγουρο είναι πως η έλλειψη ειλικρίνειας αργά ή γρήγορα οδηγεί σε τέλμα. 

Η ειλικρίνεια απ’ την άλλη μπορεί να οδηγήσει σ’ ένα άμεσο τέλος, που ίσως να είναι και καλύτερο για όλους, εφόσον τα χνότα δεν ταιριάζουν εξαρχής. 




Γιατί δεν είστε ποτέ στην ώρα σας και πώς θα το διορθώσετε ;

Μήπως το «συγγνώμη που άργησα» το λες πιο συχνά κι απ' το καλημέρα; Μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με τον χρόνο; Κανείς δεν θέλει να τον στήνουν σε ραντεβού. Κανείς. Είτε πρόκειται για προσωπικό, είτε και για επαγγελματικό. 

Αν δοκίμασες να ρυθμίσεις το ρολόι σου λίγα λεπτά μπροστά για να ξεγελάσεις τον εαυτό σου αλλά εξακολουθείς να μην είσαι τυπικός, τότε η καθυστέρηση που σε διακρίνει είναι πολύ πιθανό να είναι απλά του κεφαλιού σου. Φυσικά είναι υπαρκτή αλλά οι λόγοι ίσως είναι εντελώς ψυχολογικοί. 

«Η επαναλαμβανόμενη καθυστέρηση πολύ συχνά συνδέεται με χαρακτηριστικά όπως το άγχος και η τάση να αναζητά κανείς συγκινήσεις», σχολιάζει η συγγραφέας του βιβλίου “Never Be Late Again: 7 Cures for the Punctually Challenged”, Diana DeLonzor. 

Παρακάτω θα βρεις μερικές συμβουλές που θα σε βοηθήσουν να είσαι στην ώρα σου. 

Μάθε να υπολογίζεις την ώρα 
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μάθεις να υπολογίζεις τον χρόνο που χρειάζεσαι για να κάνεις καθημερινά πράγματα όπως το να πας στη δουλειά, να ετοιμαστείς, να κάνεις μπάνιο κτλ. Έτσι θα ξέρεις τι ώρα πρέπει να φεύγεις απ' το σπίτι. 

Αυτό που επισημαίνει η Diana DeLonzor είναι ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ένα «μαγικό τρόπο σκέψης». Έτσι αν κάποτε, πριν από 10 χρόνια τους έπαιρνε 20 λεπτά να πάνε απ' τη μια περιοχή στην άλλη εξακολουθούν να πιστεύουν το ίδιο, παρόλο που πλέον τις περισσότερες φορές χρειάζονται μισή ώρα. 

Μην τα αφήνεις όλα τελευταία στιγμή 
Μια άλλη συνηθισμένη αιτία που πολλοί άνθρωποι αργούν στα ραντεβού τους ή να πάνε στη δουλειά είναι ότι το πρωί προσπαθούν να κάνουν περισσότερα πράγματα απ' όσα προλαβαίνουν. Όπως σημειώνει η editor του Quartz, Georgia Frances King για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα σταμάτησε να ξεφυλλίζει περιοδικά, να απαντά σε email ή να ποστάρει στο Instagram 5 λεπτά προτού πρέπει να φύγει. 

Μην τρώγεσαι με τα ρούχα σου 
Έχεις κανονίσει να βγεις για φαγητό και τελευταία στιγμή σε ενοχλούν τα ρούχα σου και αρχίζεις να κατεβάζεις τη μισή ντουλάπα. Λογικό είναι να αργήσεις. Η παρέα σου όμως δεν σου φταίει σε κάτι που εσένα σε έπιασαν οι ανασφάλειες σου για τα παπούτσια ή το παντελόνι που φοράς. Αντ' αυτού μπορείς να έχεις σκεφτεί αρκετές ώρες πριν το τι θα φορέσεις ώστε να είσαι σίγουρος ότι ταιριάζει με την περίσταση και ότι νιώθεις άνετα. 

Ξεκίνα λίγο νωρίτερα 
Όταν λέμε «στην ώρα σου» μην το παίρνεις τοις μετρητοίς και πας ακριβώς την ώρα του καθορισμένου ραντεβού ή οποιασδήποτε άλλης υποχρέωσης έχεις. Μπορεί να είναι από συνάντηση μέχρι μια παράσταση ή το πρόγραμμα που ακολουθείς στο γυμναστήριο. Καλό θα είναι να φτάνεις μερικά λεπτά νωρίτερα, ώστε να μην είσαι ο τελευταίος που όλοι περιμένουν. 




Φοβάστε να διεκδικήσετε αυτό που θέλετε;

Μήπως πάντα θέλεις να ευχαριστείς τους άλλους, κάνοντας τους τα χατίρια και στο τέλος αισθάνεσαι άσχημα με τον εαυτό σου; Σκέψου τις φορές που υποχώρησες σε αυτά που ήθελαν οι άλλοι, όπως η οικογένειά σου, οι φίλοι ή κάποιος συνάδελφος; 

Θυμήσου το συναίσθημα της καταπίεσης, του θυμού και της απογοήτευσης που συσσωρεύεται κάθε φορά που καταπιέζεις τα δικά σου θέλω και τις δικές σου επιθυμίες. Δεν είναι αλήθεια, πολύ οδυνηρό; 

Τις περισσότερες φορές μοιάζει σαν προδοσία προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Το να ευχαριστείς αυτούς που αγαπάς και νοιάζεσαι είναι μια εξαιρετική συμπεριφορά. Το πρόβλημα ξεκινά όταν εγκαταλείπεις συστηματικά τα δικά σου θέλω για τα θέλω των άλλων. 

Εκεί αρχίζει το πιο επικίνδυνο παιχνίδι για σένα, ότι επιλέγεις να μπαίνεις στη θέση του θύματος. Με το να εκφράζεις τον αληθινό σου εαυτό, η αυτοπεποίθηση, η αυτοεκτίμηση και η ευημερία σου ενισχύονται και αναπτύσσονται σε όλα τα επίπεδα. 

Σου φαίνεται δύσκολο να ξεκινήσεις να διεκδικείς; Ξεκίνα απλά αλλά σταθερά. 

Εάν ανησυχείς ότι με το να διεκδικήσεις θα ταράξεις τα νερά, θα σου πρότεινα, για αρχή, να δοκιμάσεις σιγά σιγά να εκφράσεις τις δικές σου επιθυμίες σε μικρές καθημερινές διαδικασίες. 

1. Πάρε την πρωτοβουλία 
Βάλε στόχο καθημερινά να ευχαριστείς εσένα, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Για παράδειγμα: όταν κανονίζεις με φίλους ή με την οικογένεια για το πού θα πάτε βόλτα, πάρε την πρωτοβουλία να πάτε κάπου όπου ήθελες πάντα να πας. 

2. Δοκίμασε κάτι διαφορετικό 
Κάνε κάτι καινούριο, μια δυναμική κίνηση στην εργασία σου, όπως το να εκφράσεις τις ιδέες σου και τις απόψεις σου σε ένα meeting ή σε εκείνους τους συναδέλφους που έχουν βρει τον τρόπο να σου φορτώνουν τη δική τους δουλειά, απλά απόφυγέ τους, λέγοντας τους- «δεν έχω χρόνο να σε βοηθήσω αυτή τη στιγμή, λυπάμαι». 

3. Καταγραφή των σκέψεων 
Πάρε ένα μολύβι και χαρτί και σημείωσε όσα θέλεις να κάνεις και να ζήσεις μέσα στους επόμενους τρεις μήνες. Χρησιμοποίησε αυτή τη λίστα ως κίνητρο, κοινοποίησέ την στους κοντινούς σου ανθρώπους και παράσυρέ τους στα δικά σου θέλω, για να διασκεδάσετε και να απολαύσετε όλοι μαζί. Ξεκίνα σταδιακά να υλοποιείς και παρατήρησε πως αισθάνεσαι κάθε φορά που κερδίζεις μια «νίκη» όταν διεκδικείς όλο και περισσότερο. 

4. Να είσαι ο εαυτός σου 
Οι βαθιές περιοριστικές πεποιθήσεις λειτουργούν σαν ένα πρόγραμμα υπολογιστή που δουλεύει στο παρασκήνιο χωρίς καν να το συνειδητοποιείς. Είναι στα δικά σου χέρια σου το να κλείσεις αυτό το πρόγραμμα, για να εκφράσεις τις βαθύτερες επιθυμίες σου και να αποκτήσεις το κουράγιο να είσαι ο εαυτός σου. Συνέχισε καθημερινά να θέλεις περισσότερα και σε όσους καταπατούν τα δικά σου όρια, με ευγενικό τρόπο να λες όχι. 

Το να επιλέγεις να μην είσαι στη θέση του θύματος είναι μια από τις πιο ουσιαστικές πράξεις αυτοσεβασμού. 




Πώς να διώξετε μακριά την αρνητική ενέργεια...!!!!

Συμβουλές για να αποβάλλετε την αρνητική ενέργεια από τον χώρο σας, το περιβάλλον σας και συνολικά τη ζωή σας. 

Πετάξτε ό,τι δε χρειάζεστε 
Κάντε μία λίστα με τα αντικείμενα που δεν χρειάζεστε πλέον και φροντίστε να τα απομακρύνετε από τον χώρο σας. Πετάξτε, δωρίστε ή ακόμη καλύτερα ανακυκλώστε τα περιττά πλέον αντικείμενα και θα δείτε πως θα αισθάνεστε καλύτερα. 

Βάλτε σε τάξη τον προσωπικό σας χώρο 
Βάλτε σε τάξη την ακαταστασία και φροντίστε τον προσωπικό σας χώρο για να είστε πιο ήρεμοι και να απομακρύνετε την αρνητική ενέργεια. Ένας ακατάστατος χώρος προκαλεί στρες και μελαγχολικές σκέψεις, εμποδίζοντας την σωστή ροή της ενέργειά σας. 

Ακόμη, για να φτιάξετε έναν πιο ήρεμο προσωπικό χώρο και να διώξετε την σύγχυση, επενδύστε στα αιθέρια έλαια που φτιάχνουν τη διάθεση και καθαρίζουν την ενέργεια του χώρου και κατά συνέπεια τη δική σας ενέργεια. 

Προσοχή στους τοξικούς ανθρώπους 
Απομακρυνθείτε από τους ανθρώπους που δεν σας κάνουν να νιώθετε καλά και εκπέμπουν τοξικότητα. Αν έχετε παρατηρήσει πως μετά από συναντήσεις σας με κάποιους ανθρώπους νιώθετε άσχημα και έχετε στρες, τότε σταματήστε αυτές τις συναντήσεις και πάρτε τηλέφωνο τους φίλους σας. 

Διαλογιστείτε 
Βρείτε την κατάλληλη μουσική και κάντε συστηματικά ασκήσεις διαλογισμού για να καθαρίσετε την ενέργειά σας και να αισθανθείτε καλύτερα. Μπορείτε εύκολα να βρείτε αντίστοιχα video στο Youtube και γενικά στο διαδίκτυο και να μυηθείτε στον κόσμο του ευεργετικού διαλογισμού. 

Μην παίρνετε τις μετρητοίς τις δύσκολες καταστάσεις 
Σταματήστε να παίρνετε τα πράγματα πολύ σοβαρά και προσπαθήστε να χαλαρώσετε. Αν σας συμβεί κάτι άσχημο σκεφτείτε πως μπορείτε να βρείτε τη λύση γιατί δεν έχει έρθει το τέλος του κόσμου. 

Ακούστε τη μουσική που σας αρέσει 
Ακούστε την αγαπημένη σας μουσική και νιώστε αμέσως τα θετικά vibes να σας κατακλύζουν. Κάθε φορά που αισθάνεστε άσχημα ή περίεργα, κάνετε αρνητικές σκέψεις ή έχετε άγχος ακούστε τα αγαπημένα σας τραγούδια με πάθος. 




Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

10 σημάδια από το Σύμπαν ότι βρίσκεσαι σε λάθος μονοπάτι…!!!!

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο σπίτι, σε εσάς όμως έγκειται το τι ταξίδι θέλετε να έχετε. 

Κατά καιρούς στη ζωή μας μπορούμε να χαθούμε ή να κολλήσουμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του δρόμου. Επίσης ίσως να βρεθούμε να αναρωτιόμαστε για ένα δρόμο που ίσως δεν φαίνεται να ευθυγραμμίζεται με το τι επιθυμούμε να δημιουργήσουμε στη ζωή μας. 

Αν αναρωτιέστε αν είστε στη σωστή πορεία, αν τα πράγματα αρχίζουν να σας φαίνονται εκτός ισορροπίας, τότε ακολουθούν 10 διακριτικά σημάδια που το Σύμπαν θα σας στείλει για να σας βοηθήσει να οδηγηθείτε σε μια διαφορετική κατεύθυνση. 

Απρόσεχτα ατυχήματα 
Χτυπήσατε το δάχτυλο του ποδιού σας ή χτυπήσατε τον αγκώνα σας μερικές φορές σήμερα; Θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να επιβραδύνετε και να σκεφτείτε προτού κάνετε τα επόμενα βήματά σας. 

Το να πέφτετε πάνω σε πράγματα και να τραυματίζεστε θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι αγνοείτε την διαίσθησή σας ή αποτυγχάνετε να δείτε την αλήθεια πίσω από κάποια κατάσταση. 

Ενώ το να χτυπήσετε το δάχτυλο του ποδιού σας μπορεί να είναι απλά ένα ατύχημα, εάν αυτό συμβεί επαναλαμβανόμενα θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά σε διάφορα πράγματα. 

Αμελείτε και ξεχνάτε 
Αν συνεχώς χάνετε πράγματα ή ξεχνάτε πράγματα, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι χρειάζεται να επικοινωνήσετε με τον εαυτό σας και ίσως να πάρετε λίγο χρόνο για να επικεντρωθείτε και να καθηλωθείτε πριν προχωρήσετε μπροστά. 

Μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι ότι πρέπει να ξεκαθαρίσετε τι είναι αυτό που θέλετε να δημιουργήσετε και να πετύχετε στη ζωή σας. 

Καθυστερείτε συνεχώς 
Είτε πάτε κάπου καθυστερημένα επειδή κολλάτε στην κίνηση ή επειδή χάνετε την αίσθηση του χρόνου, το να καθυστερείτε συνεχώς ή να νιώθετε σαν να πρέπει συνεχώς να κάνετε αγώνα δρόμου εναντίον του ρολογιού, είναι ένα σημάδι από το σύμπαν ότι πρέπει να δώσετε προσοχή. 

Το να καθυστερείτε ή να νιώθετε συνεχώς πιεσμένοι για την ώρα σημαίνει ότι υπερβάλλετε εαυτόν και δεν ευθυγραμμίζεστε με αυτό που θέλετε να κάνετε. 

Όταν είστε στο ρεύμα του χρόνου, ο χρόνος σας παρασύρει, αλλά όταν διαχωρίζεστε από αυτό το ρεύμα, είναι πολύ πιθανό να παρατηρήσετε ότι ο χρόνος επιδράει πάνω σας. 

Ακατάστατο περιβάλλον 
Ασχέτως από το πόσο σκληρά φαίνεται να καθαρίζετε, αν δείτε ότι η ακαταστασία σας ακολουθεί ή μαζεύεται σε ένα σημείο του σπιτιού, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να αντιμετωπίσετε κάτι. 

Η ακαταστασία μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι αποτυγχάνετε να δείτε την αλήθεια ή ότι αποφεύγετε να καθαρίζετε κάτι από το παρελθόν σας που είναι κολλημένο στο υποσυνείδητό σας. 

Το μέρος του σπιτιού όπου βρίσκεται η ακαταστασία ίσως να δείχνει και ποιος είναι ο υποβόσκων συναισθηματικός λόγος. Για παράδειγμα η ακαταστασία στην κουζίνα θα μπορούσε να δείχνει θέματα με το δόσιμο και την αποδοχή αγάπης προς τον εαυτό και την τροφή, ενώ η ακαταστασία στο δωμάτιο θα μπορούσε να δείχνει θέματα οικειότητας και σχέσεων. 

Σπάτε ή σας πέφτουν πράγματα 
Αν συνεχώς σπάτε ή σας πέφτουν πράγματα, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι βαδίζετε σε ένα καταστροφικό δρόμο ή ότι σαμποτάρετε τον εαυτό σας από το να κατορθώσετε την επιτυχία. 

Το σπάσιμο ή το πέσιμο αντικειμένων ίσως να δείχνει μια ανάγκη σας να απελευθερωθείτε από τον έλεγχο και ίσως να παραδοθείτε στη ροή του Σύμπαντος. Αυτό ειδικά είναι αληθές αν νιώθετε κολλημένοι ή στάσιμοι σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής σας. 

Αρρωσταίνετε 
Αν βλέπετε ότι κολλάτε μολύνσεις, βήχετε ή έχετε κρυώματα επαναλαμβανόμενα, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να επιβραδύνετε και να ξανασκεφτείτε την κατεύθυνση της ζωής σας. 

Μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι ότι παίρνετε αποφάσεις στη ζωή σας βασιζόμενοι στο τι οι άλλοι άνθρωποι θέλουν και όχι σε αυτό που θέλετε εσείς. 

Το να αρρωσταίνετε συχνά είναι επίσης ένα σημάδι ότι πρέπει να αλλάξετε τη ζωή σας με κάποιον τρόπο, ώστε να ξεκουράζεστε περισσότερο, να τρέφεστε καλύτερα και να 'στε πιο χαρούμενοι. 

Δε θέλετε να το σκέφτεστε 
Δε θέλετε να το σκέφτεστε ή να μιλάτε γι αυτό; Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι αποτυγχάνετε να δείτε την αλήθεια για την κατεύθυνση της ζωής σας. 

Όταν δε θέλετε να μιλήσετε ή να σκεφτείτε για κάτι σημαντικό, αυτό γίνεται γιατί ενστικτωδώς φοβάστε να ακούσετε την απάντηση. Μπορεί επίσης να είναι ότι ξέρετε τι πρέπει να κάνετε αλλά φοβάστε να το κάνετε. 

Αν βλέπετε ότι καταπιέζετε σκέψεις ή φοβάστε να βγείτε «εκεί έξω», ίσως βοηθούσε να επανασυνδεόσασταν με την ψυχή σας και να ξεκαθαρίζατε τί είναι αυτό που πραγματικά θέλετε. 

Άγχος και στρες 
Αν σας κατακλύζει ένα κύμα άγχους και το νιώθετε στην κοιλιά σας πριν πάτε στην δουλειά σας κάθε μέρα, θα μπορούσε να είναι μία ξεκάθαρη ένδειξη ότι δεν είστε στο σωστό μέρος. 

Φυσικά, το άγχος μπορεί να εμφανιστεί για διαφορετικούς λόγους αλλά αν βλέπετε ότι είστε συνεχώς αγχωμένοι ή στρεσαρισμένοι από ένα συγκεκριμένο μέρος ή άνθρωπο ίσως χρειαστεί να σκάψετε λίγο πιο βαθιά για να βρείτε τον λόγο. 

Το άγχος και το στρες γενικά μπορεί να είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να κάνετε κάποιες αλλαγές στη ζωή σας και ίσως να πρέπει να φέρετε σε ισορροπία το τι κάνετε στη ζωή σας με το τι θέλετε πραγματικά. 

Πασχίζετε να τελειώσετε εργασίες 
Έχετε την έμπνευση να ξεκινήσετε μια εργασία ή ένα πράγμα και τότε συνεχώς αποτυγχάνετε να το ολοκληρώσετε; 

Το να μην είναι κάποιος ικανός να φέρει εις πέρας μια δουλειά είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι είστε εκτός ισορροπίας ή σας λείπει η προσγείωση στη ζωή σας. Μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι ότι αυτά που θέλετε να κάνετε δεν ευθυγραμμίζονται με τον ανώτερο δρόμο σας ή της προθέσεις σας. 

Αν πασχίζετε να τα βγάλετε πέρα με τις ιδέες σας, το καλύτερο πράγμα που έχετε να κάνετε είναι να δείτε μέσα σας και να παραδοθείτε στη ροή του Σύμπαντος. Όταν το κάνετε αυτό, ένας καινούργιος δρόμος ίσως ξεπροβάλει που θα σας βοηθήσει να απογειώσετε την ιδέα σας. 

Το να παλεύετε να τελειώσετε κάποιες δουλειές είναι συνήθως ένα σημάδι ότι πρέπει να παραδώσετε τον έλεγχο και επίσης να πιστέψετε στον εαυτό σας περισσότερο ώστε να συνεχίσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι που θέλετε. 

Βαριέστε 
Αν βλέπετε ότι βαριέστε στη ζωή σας, είναι ένα πολύ καλό σημάδι ότι δεν ανταποκρίνεστε στις πλήρεις δυναμικές σας. Η ζωή είναι υπέροχη και γεμάτη ευκαιρίες, δεν υπάρχει κανένας λόγος να βαριέστε. 

Η αίσθηση της βαρεμάρας έρχεται όταν έχετε γίνει τόσο βολικοί με τη ζωή σας και είστε στον αυτόματο πιλότο αντί να ζείτε την κάθε μέρα όσο πιο πλήρως γίνεται. 

Αν νιώθετε βαρεμάρα, ίσως να κοιτάξετε εκεί που μπορείτε να κάνετε κάποιες αλλαγές στη ζωή σας, όπως για παράδειγμα να βρείτε ένα νέο χόμπι, να αλλάξετε δουλειά ή να ταξιδέψετε. 

Το Σύμπαν μας στέλνει πάντα σημάδια για να μας καθοδηγήσει στο δρόμο για τη ζωή. Το καλύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι εμπιστευτείτε τη διαίσθησή σας όταν παρουσιάζεται ένα σημάδι και να παραμείνετε ανοιχτοί στις πιθανότητες. 




Μετάφραση: awakengr.com via foreverconscious.com

Η δύναμη του «και» : Μπορώ να βάζω όρια ΚΑΙ να λέω ναι…!!!!



Η μητρότητα είναι σίγουρα το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο, αλλά όχι πάντα και το ευκολότερο. 

Οι περισσότερες αγωνίες μας ξεκινούν από το γεγονός πως θέλουμε να είμαστε οι τέλειες μαμάδες, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε συχνά ανάμεσα σε διλήμματα που μας γεμίζουν ανασφάλειες και ενοχές. 

Παράλληλα, τα στερεότυπα και οι αξίες που έχουμε υιοθετήσει από παιδιά, συχνά μας εγκλωβίζουν σε δίπολα που δύσκολα ξεπερνιούνται. 

Μπερδευόμαστε, σκουντουφλάμε, ανησυχούμε και στο τέλος της ημέρας νομίζουμε πως δεν είμαστε αρκετά καλές. 

Τα δίπολα και τα διλήμματα που έχουμε είναι πολλά και τα περισσότερα τα αντιμετωπίζουμε σχεδόν όλες: 

«Να το αφήσω να κλάψει ή να το κοιμίσω στο κρεβάτι μας; 

Να το πάρω αγκαλιά ή θα κακομάθει; 

Δεν θέλει να θηλάσει. Να το αφήσω να πεινάσει ή να του δώσω γάλα σε σκόνη; 

Να το πιέσω να κόψει τις πάνες ή να του δώσω χρόνο; 

Θέλω να μείνω λίγο μόνη μου, είμαι κακή μαμά; 

Μήπως δεν βάζω αρκετά όρια ή μήπως είμαι πολύ ελαστική;» 

Ερωτήσεις που θέτουμε καθημερινά στον εαυτό μας, ενώ οι πιθανές απαντήσεις είναι τόσες πολλές και αντίθετες μεταξύ τους που χανόμαστε! Ωστόσο, πρέπει να ξέρετε πως η μητρότητα, όπως και τίποτα άλλο στη ζωή, δεν είναι μονοδιάστατη. 

Έχει πολλές πλευρές και όλες συνδέονται με το «ΚΑΙ». 

Εάν ισχύει το άσπρο, για παράδειγμα, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να ισχύσει ΚΑΙ το μαύρο… εξάλλου, το γκρι είναι ένα υπέροχο χρώμα που μας βγάζει από δύσκολες καταστάσεις! Τι ακριβώς εννοούμε; 

Μπορώ να αγαπώ τα παιδιά μου ΚΑΙ να μου λείπει ο ελεύθερος χρόνος μου 

Το ένα δεν αποκλείει το άλλο και είναι καιρός να αφήσουμε τις ενοχές στην άκρη. Δεν αποδεικνύουμε στα παιδιά την αγάπη μας με το να απαρνιόμαστε τις ανάγκες μας, ούτε τα παραμελούμε εάν κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας. 

Το παν είναι να έχουμε μέτρο και ισορροπία, ώστε να παραμένουμε ήρεμες και ικανοποιημένες. Εξάλλου, μια χαρούμενη μαμά μεγαλώνει και χαρούμενα παιδιά! 

Μπορώ να είμαι ικανός γονέας ΚΑΙ να ζητώ βοήθεια 

Το να ζητάμε βοήθεια δεν είναι ντροπή, ούτε και υποβαθμίζει τις ικανότητές μας. Αντίθετα, το να παραδέχεσαι τις αδυναμίες ή τα λάθη σου είναι σημάδι δύναμης και υπευθυνότητας. Την επόμενη φορά που θα χρειαστείτε βοήθεια, λοιπόν, ζητήστε την χωρίς ενοχές και ανασφάλειες. Είμαστε άνθρωποι και όχι ρομπότ! 

Μπορώ να σέβομαι τα παιδιά μου ΚΑΙ να λέω όχι 

«- Μαμά θα πάμε βόλτα; 

-Όχι ακόμα, πρέπει να τελειώσω μια δουλειά. 

–Μαμά να φάω παγωτό; 

-Όχι, θα πονέσει ο λαιμός σου.» 

Και στις δύο περιπτώσεις, το «όχι» ήταν θεμιτό, δικαιολογημένο και ειπωμένο με σεβασμό. Στην πρώτη περίπτωση το «όχι» υπέδειξε πως έχουμε πρόγραμμα, προτεραιότητες και δίνουμε αξία στις αποφάσεις μας, δίνοντας ένα σωστό πρότυπο στα παιδιά. 

Στην δεύτερη περίπτωση, η απαγόρευση σχετίζεται με την ασφάλεια του παιδιού, οπότε μαθαίνει πως η μαμά μπορεί να το φροντίζει και να το προσέχει. Καιρός να απομυθοποιήσουμε λοιπόν το «όχι» – αρκεί να το λέμε με ήρεμη και σταθερή φωνή! 

Μπορώ να βάζω όρια ΚΑΙ να λέω ναι 

Πολλές φορές μπερδεύουμε τα όρια με την αυστηρότητα ή τα «όχι» που θα πούμε. Η αλήθεια, όμως, είναι πως τα πιο ασφαλή και σταθερά όρια μπαίνουν σε περιόδους ηρεμίας. 

Το πιο σημαντικό, εξάλλου, είναι το παιδί να ακολουθεί τους κανόνες σας όχι επειδή σας φοβάται ή υπό την απειλή μιας τιμωρίας, αλλά επειδή σας εμπιστεύεται και σας σέβεται. Τα όρια, λοιπόν, μπορούν να μπουν με πολλά «ναι» και θετική διαπαιδαγώγηση. 




Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

Τα σημάδια που μαρτυρούν ότι χρειάζεστε περισσότερη αυτογνωσία …!!!!


Το να γνωρίσετε τον εαυτό σας είναι κάτι δύσκολο, όμως είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε. Υπάρχουν κάποια σημάδια που υποδεικνύουν αν ξέρετε καλά τον εαυτό σας ή όχι. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να πετύχει την απόλυτη αυτογνωσία, δεδομένου ότι η διαδικασία είναι εξαιρετικά υποκειμενική. Το να είστε αυτός που μαθαίνει και ταυτόχρονα να είστε και αυτό για το οποίο μαθαίνετε, κάνει πολύ δύσκολη την επίτευξη. 

Το να αποδέχεστε και να δίνετε αξία στον εαυτό σας είναι ένα σημάδι ότι έχετε καλή αυτογνωσία. Μόνο αυτοί που αποδέχονται και εκτιμούν τον εαυτό τους μπορούν να έχουν μια ικανοποιητική ζωή. Γι αυτό η αυτογνωσία είναι τόσο σημαντική καθώς οι πράξεις και οι στόχοι σας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτή. 

«Νομίζω πως κάπως μαθαίνουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε και τότε ζούμε με αυτή την απόφαση». Eleanor Roosevelt- 

Η εκπαίδευση και το περιβάλλον μπορεί να δυσκολέψουν την διαδικασία. Ο καθένας ερμηνεύεται αναπόφευκτα από τους άλλους γύρω του από τη στιγμή που γεννιέται. Με άλλα λόγια, οι άλλοι ορίζουν το ποιοι είμαστε και το τι κάνουμε στη ζωή μας. 

Αυτή η ερμηνεία δεν είναι σχεδόν ποτέ ακριβής. Έχει να κάνει περισσότερο με τους ανθρώπους γύρω σας παρά με τον εαυτό σας. Η διαδικασία της αυτογνωσίας ξεκινά με τον διαχωρισμό του εαυτού σας από τον τρόπο με τον οποίο σας βλέπουν οι άλλοι. Οπότε πως ξέρετε ότι δεν γνωρίζετε τον εαυτό σας αρκετά; θα μοιράσουμε κάποια σημάδια μαζί σας παρακάτω. 

Αναζητάτε την αλήθεια έξω από τον εαυτό σας 
Ένα από τα σημάδια ότι δεν γνωρίζετε καλά τον εαυτό σας είναι ότι αναζητάτε απαντήσεις, λόγους ή κίνητρα σε εξωτερικούς παράγοντες. Δεν πιστεύετε πως έχετε σοφία. Υποτιμάτε αυτό που βρίσκεσαι μέσα σας και δίνετε κύρος στα πράγματα έξω από εσάς. 

Μπορεί να έχετε ή να μην έχετε συνειδητοποιήσει πως οι απαντήσεις στα συναισθήματα σας και στο πεπρωμένο σας μπορούν να βρεθούν μόνο από εσάς. Και αν προέλθουν από κάποιον άλλον είναι πάντα μερικές και πιθανώς λάθος. Κάνεις και τίποτα δεν έχει το δικαίωμα να σας πει τι θα έπρεπε και τι δε θα έπρεπε να νιώθετε. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι μέσα σας. 

Συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους 
Το να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους είναι ένας λανθασμένος τρόπος να απαντήσετε στις ερωτήσεις για το ποιοι είστε και για το τι είστε ικανοί να κάνετε. Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, επειδή απλώς μπορείτε. Αν πολλοί άνθρωποι κάνουν κάτι συγκεκριμένο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο. 

Όταν συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους, πέφτετε σε μια παγίδα. Είναι λογικό να συγκρίνετε το κίτρινο με το μπλε; θα έβγαζε νόημα το να σχεδιάσετε παράλληλες ευθείες ανάμεσα στη γη και στο νερό; η σύγκριση οδηγεί μόνο στην απογοήτευση και στην αποτυχία να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, ειδικά όταν γίνεται νευρωτική. 

Μετανιώνετε να λέτε «ναι» ή «όχι» 
Είναι ακόμα ένα τυπικό σημάδι έλλειψης αυτογνωσίας. Αμφιβάλλετε για όλες τις αποφάσεις που παίρνετε. Δεν έχει σημασία αν είναι μεγάλες ή μικρές, πάντα αμφιβάλλετε. Και συχνά καταλήγετε αυτό που δε θέλετε. 

Λέτε «ναι» ή «όχι» επειδή νιώθετε πιεσμένοι από τις περιστάσεις ή από κάποιο άλλο άτομο. Λέτε «όχι» επειδή φοβάστε ότι είστε πολύ ριψοκίνδυνοι και «ναι» για να ακολουθήσετε την πλειοψηφία. Δεν ακούτε την καρδιά, το μυαλό ή τις εμπειρίες σας πριν δεσμευτείτε με ένα «ναι» ή ένα «όχι» και καταλήγετε να το μετανιώνετε αργότερα. 

Αναζητάτε την επιδοκιμασία από ισχυρά πρόσωπα 
Οι άνθρωποι που δε γνωρίζουν τον εαυτό τους γοητεύονται από τα ισχυρά πρόσωπα. Στην πραγματικότητα δεν αξιολογούν την ποιότητα αυτών των ανθρώπων αλλά τους βλέπουν ως σημαντικούς και αναζητούν την έγκριση τους ανεξάρτητα από τις αξίες που αντιπροσωπεύουν. 

Το να δέχονται την επιδοκιμασία ενός ισχυρού προσώπου δημιουργεί την αβεβαιότητα που προκαλείται επειδή δεν γνωρίζουν τον εαυτό της. Είναι ένας τρόπος για να αντικαταστήσουν τον δεσμό με τον εαυτό τους με ένα άλλο άτομο που έχει αρκετή δύναμη να κάνει τις ανασφάλειες του να ξεθωριάσουν. 

Επηρεάζεστε πολύ από την κριτική και τη γελοιοποίηση 
Επειδή δεν έχετε αναπτύξει τα δικά σας κριτήρια ώστε να αξιολογήσετε τις πράξεις σας, δίνετε πολύ αξία στην γνώμη των άλλων. Αν η γνώμη τους είναι επιδοκιμαστική σας ηρεμεί. Αν είναι κριτική ή αποδοκιμαστική, ο κόσμος σας διαλύεται. 

Το να εξαρτάστε από την γνώμη των άλλων είναι ένας σίγουρος τρόπος να διαστρεβλώσετε την εικόνα του εαυτού σας. Φυσικά, όλοι θέλουμε οι άλλοι άνθρωποι να μας αποδέχονται και να σκέφτονται καλά για εμάς. Αλλά αυτό μπορεί να έχει κόστος στην ταυτότητα σας επειδή σε αυτό το σημείο, αυτό θα ήταν πλεονασμός. 

Αν κάνετε ένα λάθος, θέλετε να πεθάνετε 
Όταν δεν γνωρίζετε καλά τον εαυτό σας, τον κρίνετε σκληρά. Η γνώση είναι θέμα κατανόησης και μόλις κατανοήσετε τον εαυτό σας η κρίση σας είναι περισσότερο αντικειμενική. Όχι μόνο κοιτάτε τα αποτελέσματα, αλλά επίσης την διαδικασία, τις αιτίες και τις συνέπειες. 

Το να κατανοήσετε τον εαυτό σας οδηγεί στην αξιολόγηση του εαυτού σας. Αν κάνετε ένα λάθος, μπορείτε να σας το συγχωρήσετε εύκολα επειδή κατανοείτε πως μαθαίνετε μια εμπειρία. Αν δεν γνωρίζετε τον εαυτό σας, τότε βλέπετε το λάθος ως απειλή. Φοβάστε ότι ίσως καταστρέψετε τον εαυτό σας και χαθείτε. 

Αντιδράτε παρορμητικά στις συγκρούσεις 
Οι άνθρωποι που έχουν αυτογνωσία δεν έλκονται από τις συγκρούσεις. Ξέρουν πως έχουν περιορισμένο ποσοστό συναισθηματικής ενέργειας και δεν μπορούν να τον ξοδέψουν σε περιττά πράγματα. Το αντίθετο συμβαίνει με τους ανθρώπους που δεν έχουν αυτογνωσία: αναζητούν τις συγκρούσεις ως ένα τρόπο να επιβεβαιώσουν τον εαυτό τους. Αλλά ποτέ συγκρούσεις που είναι πολύ μεγάλες. 

Ένα σημάδι καλής αυτογνωσίας είναι ο αυτοέλεγχος. Αν γνωρίζετε τον εαυτό σας, ξέρετε πως να διαχειριστείτε τα συναισθήματα σας και σπάνια αντιδράτε από άμεσα ερεθίσματα. Αν δεν γνωρίζετε καλά τον εαυτό σας αντιδράτε υπερβολικά ακόμα και σε ασήμαντες καταστάσεις επειδή νιώθετε ότι απειλήστε από τα πάντα. 

Η αυτογνωσία είναι μια διαδικασία που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή αλλά κάθε προσπάθεια που κάνετε αξίζει επειδή επιτρέπετε στον εαυτό σας να πετύχει ένα ανώτερο επίπεδο επίγνωσης, ανεξαρτησίας, ελευθερίας και ασφάλειας. Μην αρνείστε από τον εαυτό σας την ευκαιρία να περιηγηθείτε στα αινίγματα και στα θαύματα του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωή σας: του εαυτού σας. 




Αν θες να είσαι στην καρδιά του παιδιού σου αύριο, ζήσε μαζί του το σήμερα…!!!!

Οι ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί «κερδίζονται» με το πέρασμα του χρόνου. Για να ανήκουμε και να συμμετέχουμε στο μέλλον των παιδιών/εγγονιών μας πρέπει να το αποδείξουμε με το να είμαστε ουσιαστικά δίπλα τους στο σήμερα. Γι’ αυτό και το παρακάτω κείμενο μας αφορά όλους. 

«Αν θέλεις να είσαι στις καρδιές των παιδιών αύριο, πρέπει να είσαι παρών στις ζωές τους σήμερα. Δε φτάνει μόνο να τα βλέπεις αραιά και πού και να τα φορτώνεις με δώρα. Τα παιδιά θέλουν τη φυσική παρουσία σου. 

Θέλουν να μπορούν να σε βλέπουν, να παίζουν μαζί σου, να γελούν, να βρουν τον τρόπο να σ᾽εμπιστευτούν πριν απαιτήσεις να σου ανοίξουν την αγκαλιά τους. 

Αν πράγματι θέλεις ένα παιδί να σου ανοίξει την καρδιά του, δε θα το καταφέρεις ποτέ με λόγια που ακροβατούν μεταξύ λεπτής ειρωνείας και ανόητης κριτικής. 

Αν θέλεις να βρίσκεσαι μέσα στο μέλλον των παιδιών, πρέπει να μάθεις να τα σέβεσαι. Να μη διανοηθείς να προσποιηθείς μπροστά τους και να πάψεις να βρίσκεις φτηνές δικαιολογίες, επειδή δε θέλεις να τα χωρέσεις στο πρόγραμμά σου. 

Πρέπει να ξέρεις πως τα φιλιά τους κερδίζονται και για ν᾽ανοίξουν την ψυχή τους σ᾽εσένα, οφείλεις πρωτίστως εσύ να έχεις ξεδιπλώσει μπροστά τους όλη την ευαισθησία που διαθέτεις. 

Δε σου επιτρέπεται να ζητιανεύεις δήθεν την προσοχή των παιδιών και να έχεις την παράλογη απαίτηση να σε θυμούνται καθώς μεγαλώνουν, όταν εσύ δυσκολεύεσαι να κατέβεις στο ύψος τους και ν᾽ανεβείς στα μάτια τους. 

Είναι αδύνατο να κερδίσεις τη συμπάθειά τους, όταν εκνευρίζεσαι με τις ζημιές τους, όταν δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις την αθωότητα με την οποία ρωτούν πριν φτάσουν στο σημείο να αποδεχτούν και όταν διαρκώς ενοχλείσαι που δεν εκτελούν ωσάν πειθαρχημένα στρατιωτάκια τις εντολές σου. 

Αν θέλεις τ᾽όνομά σου να έχει κάποια σημασία στις ζωές των παιδών, είτε λέγεσαι παππούς ή γιαγιά, είτε είσαι απλά ο γονιός τους, πρέπει να μάθεις να σέβεσαι την ιδιωτικότητά τους, να μην τα θεωρείς κεκτημένα σου και προπαντώς να τους αναγνωρίζεις το δικαίωμα να έχουν κι εκείνα τις κακές τους στιγμές. 

Άφησε στην άκρη τους χαρακτηρισμούς και στάσου πλάι τους με απόλυτη ενσυναίσθηση, αφού κι εκείνα βιώνουν τις δικές τους δυσκολίες σ᾽έναν κόσμο, που μόνο για παιδικές ψυχές δεν είναι πλασμένος. 

Αν θέλεις τα παιδιά του γιου ή της κόρης σου να σε αναζητούν μεθαύριο, πρέπει να χτίσεις αναμνήσεις σήμερα. Τα παιδιά ζητούν ξανά και ξανά εκείνον που χρωματίζει πολύχρωμα τα όνειρά τους και, κυρίως, εκείνον που τα αντιμετωπίζει ως ίσο προς ίσο. 

Τα παιδιά θέλουν να τα ηρεμείς και όχι να τ᾽αναστατώνεις, θέλουν να τα κάνεις να νιώθουν ασφαλή, γκρεμίζοντας εσωτερικά τείχη που σας κρατούν σε απόσταση και να προσπαθείς διαρκώς να κατανοήσεις τον κόσμο τους, χωρίς καμία απαίτηση για το αντίστροφο. 

Δεν αρκούν τα δώρα στις γιορτές και οι αμέτρητες σοκολάτες και γλυκίσματα για να πεις πως εκπλήρωσες το χρέος σου. 

Τα παιδιά δεν είναι αξεσουάρ, ούτε η επιβεβαίωσή μας. Μην ξεγελαστείς ποτέ και πιστέψεις πως μπορείς να τα κοροϊδέψεις. Διαθέτουν την ύψιστη μορφή συναισθηματικής νοημοσύνης και είναι αδύνατο να τα κερδίσεις με βαρύγδουπες δηλώσεις αγάπης, που δε συνοδεύονται από καθημερινή και αδιάκοπη λαχτάρα για να είσαι εκεί, δίπλα τους, κοντά τους, παρών. 

Για να μπορείς, λοιπόν, να πεις, αγαπητέ “ξένε”, πως ανήκεις στη ζωή των παιδιών, χρειάζεται, μόνο και κυρίως, αγάπη. Πρέπει, όμως, να μάθεις ν᾽αγαπάς πιο πολύ απ᾽όσο αγαπάς τον εαυτό σου και να μη ζητάς εγωιστικά να σου αποδώσουν την προσοχή, για την οποία δεν πάσχισες ούτε στο ελάχιστο. 

Να είσαι εκεί στα δύσκολα, στην επιβράβευση, στην ανάγκη για συμβουλή, στην πιο θερμή υποστήριξη, στο πιο συγκινητικό και γεμάτο δάκρυα χειροκρότημα, στις βόλτες στο πάρκο, σ᾽εκείνο το άτιμο τσίμπημα στον γιατρό, στην ανάγκη του για μια αγκαλιά, στα βραδινά ξενύχτια και στις ατελείωτες συζητήσεις όταν ψάχνει για κουράγιο. 

Αν δε διαθέσεις χρόνο για όλα αυτά, θα αποτελέσεις σίγουρα μια ξεθωριασμένη ανάμνηση σ᾽ένα παλιό οικογενειακό άλμπουμ που το κοιτάς μετά από χρόνια κι αδυνατείς να νιώσεις. Μια παρουσία γεμάτη απόλυτο κενό.» 




Κόβοντας τους οικογενειακούς δεσμούς : 10 λόγοι για τους οποίους απομακρύνονται οι συγγενείς…!!!!

Ως ψυχολόγος, έχω δει στο γραφείο μου πολλές περιπτώσεις, στις οποίες η πηγή του πόνου βρίσκεται στην απομάκρυνση από την οικογένεια. Ασχέτως των λόγων, οι άνθρωποι που είναι πια αποκομμένοι, νιώθουν ντροπή, σύγχυση, στρες και ορισμένες φορές ακόμα και κατάθλιψη, όπως και παραίτηση. 

Όμως, υπάρχουν και πολλές ιστορίες, στις οποίες οι ίδιοι οι θεραπευόμενοί μου έχουν επιλέξει τη διάλυση των σχέσεων τους για μήνες, χρόνια ακόμα και για μια ζωή, χωρίς να έχουν έτοιμη μια ξεκάθαρη εξήγηση γι’ αυτό. 

Οι ακόλουθοι είναι μερικοί από τους πιο συχνούς λόγους που ένας συγγενής μπορεί να απομακρύνει κάποιον άλλο ή να «παγώσει» τις επαφές τους. Η λίστα είναι ενδεικτική, αφού σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, αρκετοί λόγοι που κάτι τέτοιο συμβαίνει. 

10 λόγοι για τους οποίους απομακρύνονται οι συγγενείς 

1. Μίμηση
Κάποιες οικογένειες διαθέτουν ιστορικό στην απομάκρυνση συγγενών. Συμβαίνει όταν κάποιος έχει απογοητευτεί, θυμώσει ή έχει γενικά βιώσει ένα μη ευχάριστο συναίσθημα από κάποιον συγγενή. Ίσως έχετε δει τη μητέρα σας να το κάνει αυτό στην πεθερά της, όσο εσείς μεγαλώνατε. 

Έτσι, μάθατε ότι η απομάκρυνση συγγενών αποτελεί επιλογή και μπορεί να την ακολουθήσετε όταν βρεθείτε και εσείς σε παρόμοια δυσάρεστη κατάσταση με κάποιον από τον οικογενειακό σας κύκλο. Είναι το φαινόμενο της μίμησης. 

2. Εξουσία και έλεγχος
Σε όλες τις οικογένειες, υπάρχουν κυρίαρχα, αυταρχικά μέλη και μη αυταρχικά. Τα πρώτα μπορεί να προκαλέσουν την απομάκρυνση ενός μέλους, το οποίο ανταγωνιζόταν τη δική τους δύναμη και τον έλεγχο μέσα στην οικογένεια. 

Αυτές οι συγκρούσεις όμως για την επικράτηση μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο περνούν από τους ενήλικες στα παιδιά και εδώ έρχεται η ανάδυση του φαινομένου του bullying. 

3. Συναισθηματική κόπωση
Υπάρχουν και φορές που τα μέλη μιας οικογένειας απλά κουράζονται και εξαντλούνται από έναν συγγενή. Νιώθουν ότι έχουν υπομείνει πολλές άσχημες και ακραίες συμπεριφορές του και ίσως πιστεύουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. 

Μπορεί να αρχίσουν να τον αποφεύγουν και σταδιακά να καταργήσουν κάθε επαφή μαζί του. Όλοι έχουμε ένα προσωπικό όριο αντοχής και αν αυτό ξεπεραστεί, ο συγγενής διαγράφεται. 

4. Ξαναγράφοντας το παρελθόν
Υπάρχουν κάποιοι συγγενείς που γνωρίζουν πολλά για την ιστορία σας και το νεότερο εαυτό σας. Ίσως όμως δεν θέλετε να σας υπενθυμίζουν το παρελθόν σας. Πώς μπορείτε να ξαναγράψετε την ιστορία σας; Ένας τρόπος είναι να αποκλείσετε από το παρόν σας αυτούς τους συγγενείς. 

Διηγηθείτε με άλλο τρόπο το παρελθόν σας, χωρίς να υπάρχει κανένας κίνδυνος να σας αποκαλύψουν. Αποφύγετε εκείνους τους συγγενείς και το παρελθόν σας θα μείνει εκεί που ανήκει - στο παρελθόν. 

5. Πίστη/αφοσίωση
Κάποιοι από εσάς πιθανώς να εξαναγκάζονται σε μια κατάσταση, όπου πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε ένα παιδί από προηγούμενο γάμο και σε ένα νέο σύντροφο. Ή ίσως νιώθετε ότι πρέπει να επιλέξετε ανάμεσα σε έναν γονέα και έναν/ μια σύζυγο. 

Πρόκειται πραγματικά για απαίσιες καταστάσεις, αλλά όλοι γνωρίζουμε κάποιον που το έχει υποστεί. Συχνό φαινόμενο; Ναι. Εύκολο; Καθόλου. 

6. Υποτιθέμενες προσβολές/παρερμηνείες
Ορισμένες φορές, οι συγγενείς παρεξηγούνται μεταξύ τους. Αν αυτά τα ζητήματα δε συζητηθούν, μπορεί να συσσωρευτούν και στο τέλος να διαλύσουν τις σχέσεις. Αν το σκεφτεί κανείς, είναι τραγικό αυτές οι καταστάσεις να οδηγούν σε τέτοιες καταστροφές. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν την αποφυγή, παρά την αντιπαράθεση, με ατυχή αποτελέσματα προφανώς. 

7. Χρήματα
Τα οικονομικά ζητήματα συχνά αποτελούν την πηγή δυσκολιών στις σχέσεις. Τα χρήματα μπορεί να μην αγοράζουν την ευτυχία, αλλά η έλλειψή τους μπορεί να προκαλέσει πολλά άσχημα συναισθήματα. 

Σκεφτείτε τα δυναμικά μέσα σε μια οικογένεια που έχει να μοιράσει μια περιουσία ή τις συγκρούσεις που μπορεί να επέλθουν, όταν μια οικογένεια εργάζεται μαζί σε μια επιχείρηση. 

8. Ηλικιωμένοι ή άρρωστοι γονείς
Θέλετε να δείτε μια οικογένεια να διαλύεται; Δείτε τι συμβαίνει όταν αδέλφια προσπαθούν να μοιράσουν τις ευθύνες που τους αναλογούν όσον αφορά σε έναν άρρωστο γονέα. Επισκέψεις στα νοσοκομεία, ιατρικά έξοδα, φροντίδα. 

Σίγουρα υπάρχουν και οικογένειες που ενώνονται και καταφέρνουν να συνεννοηθούν όμορφα και πολιτισμένα, αλλά αυτός ο λόγος βρίσκεται αρκετά ψηλά στη λίστα της διάλυσης των οικογενειακών δεσμών. 

9. Κακοποίηση/κακομεταχείριση
Δυστυχώς, κάποια άτομα έχουν κακοποιηθεί σωματικά, σεξουαλικά ή ψυχολογικά από συγγενείς. Αυτές οι πληγές δεν μπορούν να επουλωθούν ποτέ πλήρως. Σε πολλές, αν και όχι όλες, τις περιπτώσεις, η πλήρης αποστασιοποίηση μπορεί να αποτελέσει μια λύση στις επώδυνες εκείνες σχέσεις. 

10. Έλλειψη ελαστικότητας
Ορισμένες οικογένειες απλά δεν διαθέτουν καμία ελαστικότητα. Τους λείπει η ικανότητα να αναρρώνουν από δυσκολίες και έτσι οι δεσμοί «ξεχειλώνουν», όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν. 




Barbara Greenberg, Ph. D., κλινική ψυχολόγος 

Όλη σου η ζωή σε οδήγησε ΕΔΩ…!!!!

Όλη σου η ζωή,
Όλες σου οι εμπειρίες,
Όλες οι καταστάσεις που πέρασες,
Όλες οι γνώσεις και σοφία που γέμισες,
Όλα σε προετοίμασαν,
Όλα οδήγησαν στο τώρα,
Στο κάθε τώρα,
Σε ‘σένα…

Την κάθε δεδομένη στιγμή,
Έχεις ό,τι χρειάζεσαι για να επιβιώσεις.
Όπως λέει και μια ιστορία:

“Σκέψου οτιδήποτε,
Και κράτα την αναπνοή σου όσο πιο πολύ μπορείς.
Μέχρι να μην μπορείς άλλο, λίγο πριν να σκάσεις.
Παρατήρησε.

Τι σκέφτεσαι;
Τίποτε!
Παρά μόνο ένα πράγμα.

Να αναπνεύσεις !”

Ο φόβος και η ανησυχία ζουν μόνο στην προσδοκία του αύριο.

Η μελαγχολία στις στιγμές που περάσανε, γιατί φεύγεις από την αναπνοή σου.

Το μόνο που χρειάζεται μαζί με τροφή και νερό για να παραμείνεις ζωντανός.

Αν έχεις αυτά, όλη η δύναμη της δημιουργίας παραμένει μέσα σου,

Και μένει μόνο ο τρόπος,
Που θα την βγάλεις,
Προς τα έξω.

Μείνε δυνατός και φάρος πυγμής, αντοχής και συμπαράστασης για τους γύρω σου.

Ό,τι κι αν συμβαίνει, θυμήσου ότι είσαι ζωντανός, και αξιοποίησε την κάθε ευκαιρία.

Όλα περνάνε, και οι καλές μέρες, και οι δύσκολες,
Όπως κάνανε πάντα.
Κι όπως θα κάνουν.

Το μόνο που σε κρατάει πίσω,
Είναι οι προγραμματισμοί, οι συνήθειες και η ιδεατή ζωή σου.
Αυτά είναι τα τσόφλια του εγώ.

Αλλά η ψυχή, είναι σαν το νερό.
Δεν επιθυμεί,
Μόνο προσαρμόζεται,
μετατρέπεται και εξελίσσεται:
Νερό: Υδρο-γόνο δύο, οξυ-γόνο.
Πάγος, Βροχή. Εξ(άτμ)ιση,

Απλά αλλάζει σύσταση.
Ανάλογα με τις συνθήκες.

Γίνε η ουσία,
Πίσω από την σύσταση,
Που μετατρέπει.

Η ψυχή, είναι σαν τον Ήλιο.
Δεν ζητάει,
Μόνο δίνει,
Φωτίζει και ζεσταίνει.

Είναι αυτάρκης.
Ήλιος: Υδρο-γόνο και Ήλιο.

Γίνε η ουσία,
Πίσω από την σύσταση,
Που μετατρέπει.

Θυμήσου αυτά τα δύο άκρα,
Ανάμεσα στο εγώ και την ψυχή,
Και στείλε την συνείδησή σου σε μια ισορροπία,
Που σε εξυπηρετεί.

Πολλές φορές δεν είσαι υπεύθυνος για το τι συμβαίνει γύρω σου,

Αλλά είσαι πάντα υπεύθυνος για το πως αυτό, επηρεάζει το μέσα σου.

Κι αν το κεντρικό σημείο αναφοράς είναι το μέσα σου,
Τότε τίποτε έξω από εσένα δε μπορεί να σε επηρεάσει.

Βρες το κέντρο σου,
Θυμήσου την ζωοποιό αναπνοή σου.
Γίνε η ουσία ο Θεϊκός σπινθήρας
Πίσω από τον αυτόματο χτύπο της καρδιάς σου.

Και πότισε την ύπαρξη με το βαθύ είναι σου.
Έχεις ό,τι χρειάζεσαι.
Μη σκοτεινιάζεις.
Φέξε.

Πίστη, Αισιοδοξία, Κατανόηση αλλά και Θετικότητα.
Για σένα και για τους γύρω σου.
Μη σκοτεινιάζεις.
Φέξε.




Σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης / Heroes Life Coaching

Ο μικρόψυχος είναι κομπλεξικός άνθρωπος…!!!!

Έχω κουραστεί να ζω σε αυτόν τον κόσμο που ξέρει μονάχα να κρίνει και να κατακρίνει τον κάθε άνθρωπο για τις πράξεις, τις επιλογές και την ζωή του. 

Έχω κουραστεί να είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που η κύρια τους ασχολία είναι οι ζωές των άλλων. Έχω κουραστεί με αυτόν τον κόσμο που νομίζει πως ξέρει περισσότερα για εσένα από εσένα. Έχω κουραστεί, μ’ακούς; 

“Ο ανώτερος άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του. Ο κατώτερος, τους άλλους.” 

Μιλώ για όλους εκείνους που ίσως είχαν βάλει την μάσκα του φίλου, σε πρόδωσαν και συμπεριφέρονται σαν να τους πρόδωσες εσύ. Για όλους εκείνους που για να καλύψουν τις δικές τους άσχημες πράξεις διαδίδουν ψέμματα για τον δικό σου χαρακτήρα. 

Μιλώ για όλους αυτούς που δεν σε γνώριζουν, τους πίστεψαν και σε κατακρίνουν για πράγματα που δεν έκανες ποτέ. 

Μιλώ για όλους αυτούς που έχουν κάνει τρόπο ζωής τους το κουτσομπολιό και την κατινιά. Για όλους αυτούς που κρίνουν το διαφορετικό χρώμα, θρησκεία, καταγωγή, το μέγεθος, τις σeξουαλικές προτιμήσεις του καθενός, και δεν σταματούν εκεί. Κρίνουν με τον πιο άσχημο τρόπο ακόμα και ανθρώπους που κάποτε τους έδωσαν το χέρι βοηθείας. 

Μιλώ για όλους αυτούς που δεν αντέχουν να κοιτάξουν στον καθρέφτη και κρυφοκοιτάζουν την δική σου ζωή, διότι δεν μπορούν να βρουν κανένα νόημα στην δική τους… 

Εσύ όμως, μην δίνεις σημασία σε αυτά τα ρηχά άτομα. Δεν έχουν ζήσει την ζωή σου και δεν έχουν περπατήσει με τα παπούτσια σου. Ναι, σε εσένα απευθύνομαι που σε πνίγει το δίκιο και θέλεις να φωνάξεις. Να τα κάνεις όλα ρημαδιό. 

Δεν χρειάζεται.
Ο κόσμος μάτια μου, πάντα ακούει ό,τι τον συμφέρει να ακούσει. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν. Εσύ είσαι ο καλύτερος κριτής του εαυτού σου, εσύ γνωρίζεις τα μονοπάτια που έχεις περπατήσει και τα εμπόδια που σου έχουν βάλει. Ζήσε την ζωή σου όπως εσύ την θες. 

Μέσα από τα λάθη σου, τα πάθη σου, τις εμπειρίες σου, τις χαρές και τις λύπες. Εξάλλου, ελεύθερος είναι όποιος έχει απελευθερωθεί από τα δεσμά των επικριτών του. Η ζωή και οι επιλογές είναι δικές σου και όσο δεν είναι εις βάρος άλλων, δεν έχεις να απολογηθείς για τίποτα και σε κανέναν. 

Διάλεξε εσύ τον δρόμο που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και μην κάνεις ποτέ ό,τι δεν θα ήθελες να κάνουν σε εσένα. Να είσαι απασχολημένος με τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε. 

Τους μικρόψυχους ανθρώπους απομάκρυνέ τους από την ζωή σου, μα πάντα να προσπαθείς να βλέπεις το καλό που μπορεί να κρύβουν μέσα τους. Μην τους κρίνεις, μην γίνεις σαν αυτούς… 




Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020

Μάρω Βαμβουνάκη : Η βαρύτερη δυστυχία, είναι ο συμβιβασμός…!!!!

Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων. Κατά κάποια έννοια το λέμε αυτό, δεν υπάγεται βέβαια όλη η ανθρωπότητα σε αυτές μόνο τις τέσσερις κατηγορίες… 

Εκείνοι που δεν αντέχουν τη μοναξιά. Εκείνοι που νιώθουν ότι αντέχουν τη μοναξιά άμα χρειαστεί να το υποστούν. Εκείνοι που αισθάνονται ότι αγαπούν τη μοναξιά. Και κάποιοι που πιστεύουν πως, εντέλει, μοναξιά δεν υπάρχει, μια και παντού βρίσκεται ο Θεός […] 

Η πρώτη κατηγορία φαίνεται να είναι η πιο αδύνατη. Οι άνθρωποι που φοβούνται τη μοναξιά κάνουν τις πιο απερίσκεπτες, τις πιο σπασμωδικές και, ως εκ τούτου, τις πιο επικίνδυνες επιλογές. 

Διότι αν δεν μπορείς να μένεις, στην ανάγκη έστω, μόνος, αν φοβάσαι τον κενό από άλλα πρόσωπα χώρο και χρόνο σου, τότε εξαναγκάζεσαι να υποχωρείς όλο και σε μεγαλύτερους συμβιβασμούς, να χάνεις το έδαφος κάτω από τον ασταθή βηματισμό σου. 

Συμβιβασμούς στις φιλίες, στον έρωτα, στο επάγγελμα, στον γάμο, με τα παιδιά σου, με τους γονείς σου (λάθος μου που το αναφέρω τόσο πίσω, αφού η γονεϊκή σχέση δεν είναι μόνο συνέπεια αλλά κατά κανόνα αιτία της αδυναμίας σου), με τους γείτονες, με τους άλλους οδηγούς στον δρόμο, με κάθε πλάσμα που διασταυρώνεσαι. 

Θίγεται τότε και αλλοιώνεται η αληθινή σου οντότητα που δεν αντέχει να συναισθανθεί ποια όντως είναι. Δεν έχει καιρό, αφού η μόνη της έγνοια παραμένει – όλο και πιο επιτακτική – μία: να κυνηγώ κάποιους και να είμαι κοντά τους, μήπως ξεμείνω φοβισμένος μέσα στην ανυπόφορη μοναξιά. 

Όμως, η βαρύτερη αιτία ανθρώπινης δυστυχίας δεν είναι ο πόνος, η ματαίωση, η ερήμωση, η αρρώστια, η φτώχεια και όσα δεινά φέρνει σε όλους η ζωή. Η μεγαλύτερη αιτία δυστυχίας μας είναι ο συμβιβασμός, οι συμβιβασμοί που κάνουμε. 

Διότι τα πιο μεγάλα χαρίσματα που δόθηκαν στην ύπαρξη για να ζήσει με πληρότητα είναι δύο: η αγάπη και η ελευθερία. 

Πρώτα η ελευθερία και ύστερα η αγάπη, αφού μόνο στον βαθμό που είσαι ελεύθερος μπορείς να αγαπάς. Είναι μεγάλος μετρητής ευτυχίας το ερώτημα : 

Πόσο ελεύθερος είμαι; Πόσο αγαπώ; Υπάρχουν άραγε πολλοί που αντέχουν να απαντήσουν έντιμα; Με μια σχετική ακρίβεια έστω; 

Όλο το λέμε και το ξαναλέμε ότι φόβος μοναξιάς είναι φόβος του εαυτού. 

Κατά βάθος τρομάζουμε να συνομιλήσουμε με την ψυχή μας, όσο μάλιστα περνούν τα χρόνια και πληθαίνουν οι συμβιβασμοί, οι απωθήσεις, οι δειλίες, οι λαθεμένες και αναίτιες στην ουσία υποχωρήσεις, μαζεύεται εντός μας μία υπόγεια αποθήκη που δύσκολα πια καθαρίζεται. 

Δύσκολα μπαίνεις εκεί, στο μισοσκόταδο, να ψάξεις, να ψαύσεις και να βάλεις κάποια τάξη. Εκεί είναι σκεπασμένοι οι καθρέφτες με τα λευκά σεντόνια του πένθους, που ρίχνουν πάνω στο ασήμι οι τεθλιμμένοι στο σπίτι ενός νεκρού, μια και πένθος θυμίζει ένας χαμένος εαυτός. 

Όσο κι αν θέλει να αγαπήσει ένας χαρακτήρας που τρομάζει υπερβολικά με τη μοναξιά, η εξάρτηση και η ανάγκη είναι τόσο μεγάλες που η γνήσια αγάπη περνάει σε δεύτερο πλάνο. Η αγάπη όμως είναι μονάχα του πρώτου πλάνου – πίσω από κάτι άλλο, πληγωμένη εξαφανίζεται. 

Η αγάπη, και η πιο ταπεινή, είναι το πιο περήφανο από τα αισθήματά μας. Από την άλλη, ένας χαρακτήρας αναγκεμένος, ένας χαρακτήρας εξαρτημένος, πνίγει και ενοχλεί εκείνον με τον οποίο θέλει να σχετίζεται. 

Ένας τέτοιος τύπος μπορεί να βολεύει τον άλλο με τις εξυπηρετήσεις ή τις κολακείες που πρόθυμα χαρίζει, όμως δεν του εμπνέει εκτίμηση. 

Είναι μεγάλης αξίας να μπορείς να λες – και να το εννοείς -: «Είμαι μαζί σου εφόσον συμπλέουμε όμορφα, αλλιώς φεύγω! Δεν είναι ότι παύω να σε αγαπώ, να σε βοηθάω, αλλά μπορώ να σε αγαπώ και από μακριά! 

Μπορώ να σε νοιάζομαι και από μακριά, αλλά δεν θέλω να σε συναναστρέφομαι! Το κοντά-κοντά μού χαλάει τον χαρακτήρα μου, το κοντά μάς λερώνει την αθωότητά μας». 

Υπάρχουν μάλιστα κάποια πρόσωπα δικά μας που μόνο από απόσταση μπορεί να τους αγαπά και να τους κατανοεί κανείς. Κοντά τους και για διάφορους λόγους είναι λες και η φύση ταράσσεται, ξεπερνάει τις ανθρώπινες συνήθεις αντοχές το να παλεύεις με στοιχεία του χαρακτήρα τους […] 

Δίχως όρια στις ανταλλαγές μας δεν είμαστε αξιαγάπητοι, είμαστε μπελάς και ρεζιλίκι. Το πολύ πολύ, και το έσχατο, προσφερόμαστε ως ένα αντικείμενο χρήσης. 

Κάθε είδους χρήσης και ανάλογα με την περίσταση. Καταντούμε «άνθρωπος-πουρές» που έλεγε ο μπαμπάς μου, παίρνουμε το σχήμα τού όπου μας βάζουνε. Άσχημος δεν είναι ο δίχως δικό του προσωπικό σχήμα; 

Ακόμη και οι γονείς, που όλο υποχωρούν και κάνουν στα παιδιά τους ό,τι ζητήσουν και ό,τι είναι γνήσιο και αληθινά καλό, με τα χρόνια καταντούν αντικείμενα των παιδιών τους.

Τα παιδιά μπορεί να τους χρησιμοποιούν – έτσι τα έμαθαν -, όμως παράλληλα τους θυμώνουν, τα απογοητεύουν, τα εκνευρίζουν διότι από νωρίς καταλαβαίνουν ότι έχουν γονείς χωρίς χαρακτήρα, χωρίς προσωπικότητα. Πού να στηριχθούν κι αυτά, τι να τα οδηγήσει όσο μεγαλώνουν; 

Τέτοιοι «τρυφεροί» γονείς τα μπουκώνουν με δωρεές και ευκολίες, όμως δεν τα εμπνέουν να τους σέβονται, να τους υπολογίζουν, να θέλουν να τους μιμηθούν. 

Δεν υπάρχει μέτρο, σταθμά και αλφάδι σε τέτοιες ανακατωμένες οικογένειες, τα παιδιά θα εξελιχθούν ασύμμετρα, δυσαρμονικά, δυσλειτουργικά, και σίγουρα εξαρτημένα από πρόσωπα και πράγματα, έξω από το ταραγμένο οικογενειακό σπίτι. 

Χρειάζονται αγώνες για να χτίζεις αυθεντικές σχέσεις. Γιατί είναι μεγάλος αγώνας το να ρισκάρεις, αν χρειαστεί, απώλειες. Όμως το ρίσκο είναι προϋπόθεση της ειλικρίνειας, βασική προϋπόθεση ελευθερίας. 

Προϋπόθεση γνήσιας σχέσης τελικά. Ο Χριστός λέει αιωνίως εκείνο το δυσνόητο για τον μαλθακό τρόπο που θέλουμε να ζούμε: «Για να κερδίσεις την ψυχή σου πρέπει να την χάσεις«. 

Όποιος δεν αντέχει τον χαμό είναι μονίμως χαμένος. 




www.anapnoes.gr 

Ο δρόμος προς την επούλωση περνά μέσα από τον πόνο…!!!!


«Ο συναισθηματικός πόνος δεν μπορεί να σε σκοτώσει, αλλά η αποφυγή του μπορεί. Επίτρεψε, αγκάλιασε, άφησε τον εαυτό σου να νιώσει. Άφησε τον εαυτό σου να θεραπευτεί» – Vironica Tugaleva 

Ανέβαινα αργά αλλά σταθερά τον λόφο που οδηγούσε στο σπίτι μου, το backpack μου αφηνόταν βαρύ στους ώμους μου μέσα στην επίμονη, καλοκαιρινή ζέστη. Το ήπιο αεράκι που ερχόταν από το λιμάνι ήταν παραπλανητικό, έδινε μια ιδέα δροσιάς που όμως γρήγορα ξεθώριαζε. 

Πρόσφατα πληγωμένη, ένιωσα δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά μου για τρίτη φορά εκείνη τη μέρα, καθώς ο πόνος από την απουσία του πρώην συντρόφου μου έσφιγγε την καρδιά μου. Αναζήτησα λίγη παρηγοριά σε μία έμπιστη φίλη μου: «Κλαίω ξανά», της έστειλα, γνωρίζοντας ότι θα αποκρυπτογραφούσε τον πόνο πίσω από τις λέξεις μου. 

Δίστασε για ένα λεπτό καθώς πληκτρολογούσε την απάντηση: «Μπράβο». Έμεινα έκπληκτη με την απάντησή της. Και εκείνη συνέχισε: «Νιώσε το. Θα πονέσει. Αλλά κάθε φορά που θα κλαις, θα κάνεις δουλειά. Κάθε φορά που θα πονάς, θα επουλώνεις την πληγή σου. Ο μόνος δρόμος προς την έξοδο είναι μέσα από τον πόνο». 

Κοιτούσα την οθόνη, προσπαθώντας να χωνέψω τα λόγια της. Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα. Περίμενα παρηγοριά, ενθάρρυνση να κοιτάξω προς τη φωτεινή πλευρά. 

Αυτό ήταν διαφορετικό. Για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του πένθους μου, δεν μου έλεγε κάποιος να νιώσω χαρά και αισιοδοξία. Κάποιος που εμπιστευόμουν με ενθάρρυνε να νιώσω τον πόνο μου σε όλη του τη δυναμική. 

Μέσα από τα μάτια της, ο πόνος μου ήταν έγκυρος και παραγωγικός – ένα απαραίτητο βήμα στο ταξίδι μου προς την επούλωση. 

Και αυτή ήταν σαν μια επικύρωση του δικαιώματός μου να πονέσω, αντί να το αποφύγω. Αντί να ανησυχώ ότι δεν προσπαθούσα αρκετά να είμαι χαρούμενη, ένιωσα ξαφνικά ότι τα έκανα όλα σωστά. 

Ο πόνος και το πένθος μου είχαν νόημα, εξυπηρετούσαν έναν σκοπό. Από τότε ανέπτυξα έναν νέο τρόπο να αντιμετωπίζω τον πόνο: Όταν επιστρέφουμε στον εαυτό μας να βιώσει πλήρως επώδυνα ή άβολα συναισθήματα, κάνουμε δουλειά. 

Και μόλις αποδεχτούμε ότι κάνουμε δουλειά, μπορούμε να κάνουμε τον εσωτερικό μας κριτή να σωπάσει, εκείνον που λέει ότι ο πόνος είναι κάτι λάθος. Όταν καταλάβουμε την αληθινή φύση της δουλειάς μας, μπορούμε να νιώσουμε συμπόνοια για τον εαυτό μας. 

Αυτό το πλαίσιο έχει αλλάξει τη ζωή μου. Το έχω εφαρμόσει στα πιο οξεία επώδυνα συναισθήματα, όπως την συναισθηματική απογοήτευση (ένας χωρισμός) ή και σε πιο ήπια, όπως δυσφορία. 

Τον προηγούμενο μήνα, ένα βράδυ Παρασκευής ένιωσα ξαφνικά να με κατακλύζει το άγχος. Αντί να στείλω στους φίλους μου, έκλεισε τα φώτα, ξάπλωσα στον καναπέ, αγκάλιασα το μαξιλάρι μου και απλά έμεινα εκεί παρακολουθώντας τη βροχή έξω από το παράθυρό μου. 

Ένιωθα άβολα, γιατί ο εσωτερικός μου κριτής φώναζε ότι είναι Παρασκευή βράδυ και ότι είμαι αντικοινωνική. Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα: Κάνω δουλειά τώρα. Είναι σημαντικό. Επαναλαμβάνοντας αυτές τις φράσεις σαν mantras, αποκοιμήθηκα. 

Το επόμενο πρωί ο ουρανός ήταν καθαρός και γαλανός και εγώ ένιωθα ένα κύμα ενέργειας να με πλημμυρίζει. Ένιωσα επίσης περήφανη για ό,τι έμαθα από το άγχος μου και για το ότι δεν κέρδισε ο εσωτερικός μου κριτής. 

Σε τέτοιες στιγμές σαν και τις παραπάνω, χρειάζεται να βρούμε το κουράγιο να κάτσουμε μαζί με τη θλίψη, το άγχος, τον πόνο μας. Πρόκειται για οικουμενικά, πανανθρώπινα μονοπάτια, που μας οδηγούν προς την αυτοθεραπεία. 

Την επόμενη φορά που θα πονέσεις, θα νιώσει άβολα ή μοναχικά: Νιώσε το όσο μπορείς να το αντέξεις. 

Ο πόνος σου είναι ένα σημαντικό βήμα στο ταξίδι της επούλωσης. Και να θυμάσαι: 

Κάνεις το καλύτερο. Θεραπεύεσαι με το σωστό ρυθμό. Κάνεις σπουδαία δουλειά. Η δουλειά σου έχει νόημα και σκοπό. Εξυπηρετεί εσένα και μόνο εσένα. Συνέχισε. 




Hailey Magee – Photo: Author/Depositphotos 

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα εμπόδια καθορίζει την επιτυχία σου...!!!!


Αγνόησε τους επικριτές.
Στις μεγάλες αποφάσεις άκου την καρδιά σου. 

Επιμονή. Αν δεν τα παρατήσεις, μπορείς να πετύχεις τα πάντα.

Κάνε ό,τι αγαπάς. Είναι ο μόνος τρόπος για να νιώθεις ευτυχία και νόημα στη ζωή σου. 

Μην ανακοινώνεις τα σχέδια σου. Άσε τις πράξεις και τα αποτελέσματα να μιλήσουν.

Δώσε όλη σου την προσοχή στο στόχο σου και όχι στις δυσκολίες ή σε αυτά που φοβάσαι. 

Πράξε με πειθαρχία, δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα ουσιαστικό αν δεν δείχνεις συνέπεια.

Βρες κατάλληλους συνεργάτες, η ομαδικότητα και οι κατάλληλες συνεργασίες μπορούν να σε απογειώσουν. 

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα εμπόδια είναι κομβικής σημασίας για την επιτυχία. Δείξε δυναμισμό. 

Αποταμίευσε όσα χρήματα μπορείς, θα σου φανούν χρήσιμα αν σου έρθει ξαφνικά μια καλή ιδέα. 

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και στο στόχο σου. Χρειάζεται υπομονή για τα αποτελέσματα. 

Να ξεκουράζεσαι και να τρως σωστά. Αν είσαι μέσα στην εξάντληση δεν μπορείς να αποδώσεις τα μέγιστα.

Βάλε μεγάλους στόχους. 

Η διαλλακτικότητα είναι σύμμαχός σου. Να την χρησιμοποιείς συχνά.

Να ηρεμείς παίρνοντας βαθιές ανάσες. Η διαρκής ένταση δεν σε βοηθάει. 

Αγάπα τον εαυτό σου περισσότερο, να του φέρεσαι με περισσότερο σεβασμό.

Να παραδέχεσαι τα λάθη σου και να ζητάς συγγνώμη (έμπρακτα) όταν φταις. 

Μην συμβιβάζεσαι. Είναι κάτι που θα μετανιώσεις αργότερα.

Δείξε μεγαλοψυχία με τους γύρω σου, κάνουν κι αυτοί τον δικό τους αγώνα. 

Να είσαι ευγνώμων. Αυτό είναι ο μαγνήτης της επιτυχίας.