ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΩΣ: 2022-12-18

Osho : Μην αναβάλλεις την αντιμετώπιση των προβλημάτων σου…!!!!

Όσο είσαι ασυνείδητος, τα πάντα αυξάνονται. Δεν περιμένουν να ανακτήσεις τη συνειδητότητά σου. Η δυστυχία σου αυξάνεται, η αγωνία σου αυξάνεται. Έχεις χάσει τη συνειδητότητά σου και δεν έχεις επίγνωση. Όποτε ανακτάς τη συνειδητότητά σου, έχεις να αντιμετωπίσεις όλα τα προβλήματα που ως τότε είχες αποφύγει.

Η απόλαυση είναι φυγή. Γι’ αυτό και δεν αξίζει. Ουσιαστικά δεν είναι απόλαυση, είναι μια μορφή αυτοκτονίας.

Ξεφεύγεις από τα προβλήματα, τους δείχνεις την πλάτη σου, αυτός όμως δεν είναι ο τρόπος για να τα επιλύσεις. Πρέπει να επιστρέψεις, γιατί από τη στιγμή που θα γίνεις συνειδητός, η ασυνειδησία δεν μπορεί να διαρκέσει επ’ άπειρο.

Μπορείς να καταδυθείς στην ασυνειδησία, αλλά πόσο μπορείς να κρατηθείς κάτω από το νερό; Ένα δευτερόλεπτο! Ύστερα είσαι ξανά στην επιφάνεια. Δεν μπορείς να μείνεις για πολύ σε κατάσταση ασυνειδησίας.

Με το αλκοόλ, με τα ναρκωτικά, με το σεξ ή με οτιδήποτε άλλο σε φέρνει σε κατάσταση ασυνειδησίας, χάνονται για ένα λεπτό όλα σου τα βάσανα. Τα ξεχνάς. Είναι λησμονιά, μα η λησμονιά δεν μπορεί να είναι διαρκής κατάσταση.

Η απόλαυση λοιπόν, με κανέναν τρόπο, δεν είναι βοήθεια.

Η απόλαυση δεν βοηθά. Είσαι υποχρεωμένος να επιστρέφεις ξανά και ξανά κι έτσι γίνεται ένας φαύλος κύκλος. Όταν επιστρέφεις και βρίσκεις την αγωνία να σε περιμένει, την επιθυμία, όλα τα προβλήματα μεγαλωμένα, σε κυριεύει ο φόβος, εκνευρίζεσαι, τρέμει όλο σου το είναι και φοβάται. Και τότε πρέπει να ξεφύγεις ξανά και ξανά. Και όοο εσύ ξεφεύγεις, τόσο φουντώνουν τα προβλήματα.

Κι όσο περισσότερα είναι τα προβλήματα, τόσο περισσότερο αλκοόλ χρειάζονται για να ξεχαστούν. Η ποσότητα του ποτού πρέπει να μεγαλώνει συνεχώς, γιατί εθίζεσαι σ’ αυτήν.

Παίρνοντας μιαν ορισμένη ποσότητα ενός ναρκωτικού, την πρώτη μέρα νιώθεις την έλλειψη συνειδητότητας, μα ύστερα από μερικές μέρες τα προβλήματα ξαναχτυπούν την πόρτα σου. Τώρα τ’ αυτιά σου ακούν κι εσύ χρειάζεσαι μεγαλύτερη ποσότητα. Κι αυτή όμως σε λίγο δεν θα είναι αρκετή.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Osho

“Η κρυμμένη αρμονία”, Εκδόσεις Ρέμπελ

Newsitamea M@

Χριστούγεννα : Γιατί λέμε τα κάλαντα παραμονές των εορτών ;

Τα κάλαντα είναι ευχετήρια και εγκωμιαστικά άσματα που ψάλλουν τα παιδιά (τελευταία και οι μεγάλοι) τις παραμονές μεγάλων εορτών, όπως είναι τα Χριστούγεννα (24 Δεκεμβρίου), η Πρωτοχρονιά (31 Δεκεμβρίου) και τα Θεοφάνεια (5 Ιανουαρίου).

Ωστόσο, κάλαντα ακούγονται και στις εορτές του Λαζάρου και των Βαΐων, τα λεγόμενα Βαΐτικα. Αντίθετα, τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν κατανυκτικό χαρακτήρα.

Ετυμολογικά, η λέξη «κάλαντα» προέρχεται από τη λατινική calendae (καλένδες στα ελληνικά), που ήταν οι πρώτες ημέρες κάθε μήνα. Ειδικά, οι Καλένδες του Ιανουαρίου ήταν μέρες γιορτής για τους Ρωμαίους, λόγω της έλευσης του νέου χρόνου. Τα Κάλαντα έλκουν την καταγωγή τους από παρόμοια αρχαία τραγούδια του αγερμού και της ειρεσιώνης που είχαν κοσμικό χαρακτήρα.

Η Εκκλησία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους είχε αποκηρύξει το έθιμο ως ειδωλολατρικό με απόφαση της ΣΤ” Οικουμενικής Συνόδου το 680 μ.Χ.

Οι συμμετέχοντες στο έθιμο των Καλάντων αποκαλούνταν «Μηναγύρτες». Με την πάροδο του χρόνου τα Κάλαντα απέκτησαν θρησκευτικό περιεχόμενο, ανάλογο με την κάθε γιορτή.

https://www.enikos.gr

Το όνειρο της πέτρας…!!!!

Κάποτε, υπήρχε μια μεγάλη πέτρα, στην άκρη του δρόμου, που ένωνε δυο πόλεις. Οι ταξιδιώτες συνήθιζαν να κάθονται επάνω της και να ξεκουράζονται, κάθε φορά που πέρναγαν από εκεί. Η πέτρα ζήλευε τους ανθρώπους που μπορούσαν να μετακινούνται από εδώ και από εκεί, όποτε το ήθελαν και συχνά παραπονιόταν για τη δική της άχαρη ζωή, που την ανάγκαζε να βρίσκεται ακίνητη σε εκείνο το μέρος, χωρίς να κάνει τίποτα.

Εκείνη διψούσε για περιπέτεια, για εμπειρίες. Το μεγάλο όνειρό της ήταν να ταξιδέψει και να γνωρίσει τον κόσμο. Έτσι κι εκείνη την ημέρα, που ένας γυρολόγος κάθισε επάνω της για να ξεκουραστεί, η πέτρα μας ένιωσε ζήλεια για το γυρολόγο, που διέσχιζε όλη τη χώρα, πουλώντας την πραμάτεια του.

Αφού ήπιε νερό και έφαγε λίγο από το ψωμί του, ο γυρολόγος άρχισε να μονολογεί :

-Ααχχ!!! Πόσο δύσκολη και κουραστική είναι η ζωή μου! Η οικογένειά μου με χρειάζεται κοντά της κι εγώ, είμαι αναγκασμένος να περιδιαβαίνω όλη τη χώρα, για να πουλώ τις πραμάτειες μου, για να ζω την οικογένειά μου.

Περπατώ όλη μέρα, με λίγες στιγμές ξεκούρασης και λίγο ύπνο, για να προλαβαίνω να βρίσκομαι στον προορισμό μου πριν νυχτώσει.

Ο άνθρωπος κοίταξε την πέτρα και χαμογέλασε.

-Εσύ, είσαι πολύ τυχερή! Ζεις στο μέρος σου, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι πώς θα τα βγάλεις πέρα, δεν σου λείπει η οικογένειά σου και όλοι οι άνθρωποι σε ευγνωμονούν για το καλό που τους κάνεις! Η πέτρα έμεινε άναυδη! Στράφηκε προς τον άνθρωπο και τον ρώτησε απορημένη:

-Μα τι είναι αυτά που λες; Εγώ είμαι μια ασήμαντη πέτρα! Το μόνο που μπορώ να κάνω σε ολόκληρη τη ζωή μου είναι να ονειρεύομαι. Δεν έχω καμιά άλλη δυνατότητα!

-Αυτή την εντύπωση έχεις για τον εαυτό σου; Της αντιγύρισε ο άνθρωπος.

-Μάθε λοιπόν, ότι αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ σε όλη τη ζωή σου, δηλαδή να ονειρεύεσαι, οι άνθρωποι δεν το κάνουν πια. Εγκλωβισμένοι μέσα στα προβλήματα και στο μόχθο τους για τη ζωή, έχουν ξεχάσει αυτή την υπέροχη εμπειρία του ονειρέματος. Προφασίστηκαν ότι δεν έχουν χρόνο για αυτό και έχασαν έτσι τη μαγεία της ζωής!

-Θέλεις να σου πω και για ποιο λόγο είσαι ευλογημένη;

-Ναι, ναι, βέβαια, απάντησε όλο έξαψη η πέτρα.

-Εσύ, κάθεσαι εδώ, σε αυτό το μέρος μόνιμα και οι άνθρωποι που έρχονται σε εσένα για να αναπαυτούν, σε γεμίζουν με ένα σωρό ευλογίες και ευχαριστίες που υπάρχεις, ευγνωμονούν το Θεό που φροντίζει για αυτούς.

Είσαι η πιο δημοφιλής και αγαπητή παρουσία σε αυτό το δρόμο. Και όσο για το νόημα της ζωής σου, σκέψου το έργο που κάνεις! Αμέτρητοι οι ταξιδιώτες που αναπαύτηκαν επάνω σου, χρόνια και χρόνια!

Η πέτρα παρέμεινε σιωπηλή. Το έργο, οι ταξιδιώτες και η ευγνωμοσύνη τους, η δυστυχία των ανθρώπων να μην ονειρεύονται πια, μα τότε…..

Ο γυρολόγος σηκώθηκε και αφού ευχαρίστησε την πέτρα για την ανάπαυση που του πρόσφερε, τράβηξε το δρόμο του. Η πέτρα έμεινε μόνη. Όμως δεν ήταν πλέον η ίδια πέτρα. Μια ευτυχία την κατέκλυζε. Η ζωή της είχε πια ένα μεγάλο νόημα.

Πρόσφερε. Πρόσφερε στους ταξιδιώτες, πρόσφερε στην Ύπαρξη, το δικό της δώρο. Πόσες πολλές ιστορίες ανθρώπων θα είχε να Του πει, όταν θα συναντούσε κάποτε το Θεό της.

Στην άκρη του δρόμου που ένωνε τις δύο πόλεις, μια λαμπερή πέτρα προσκαλούσε τους ταξιδιώτες να ξαποστάσουν. Όλοι τη γνώριζαν και όλοι την ευχαριστούσαν. Και μέρα με τη μέρα η πέτρα γινόταν όλο και πιο λαμπερή.

Newsitamea M@

Μην κλείνεις τα μάτια σου στο φόβο, άνοιξέ τα περισσότερο…!!!!

Το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό στον κόσμο είναι ότι, από την άλλη πλευρά του φόβου σας, υπάρχει κάτι ασφαλές και ωφέλιμο που σας περιμένει.

Αν περάσετε μέσα από έστω και μια λεπτή κουρτίνα φόβου, θα αυξήσετε την εμπιστοσύνη που έχετε στην ικανότητά σας να δημιουργήσετε τη ζωή σας.

Ο στρατηγός Τζορτζ Πάτον είπε : “Ο φόβος σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από το θάνατο”.

Ο θάνατος μας σκοτώνει μόνο μια φορά και συνήθως ούτε καν το ξέρουμε. Ο φόβος όμως μας σκοτώνει ξανά και ξανά, άλλες φορές απαλά και άλλες κτηνωδώς.

Ωστόσο, αν συνεχώς προσπαθούμε να αποφύγουμε τους φόβους μας, θα μας κυνηγήσουν σαν επίμονα σκυλιά. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλείσουμε τα μάτια μας και να προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχουν.

“Ο φόβος και ο πόνος”, λέει ο ψυχολόγος Ναθάνιλ Μπράντεν, “πρέπει να αντιμετωπίζονται ως σινιάλα, όχι για να κλείνουμε τα μάτια μας, αλλά για να τα ανοίγουμε περισσότερο”. Με το να κλείνουμε τα μάτια μας καταλήγουμε στην πιο σκοτεινή από τις ανέσεις – θαμμένοι ζωντανοί.

Η βιογραφία της Τζάνις Τζόπλιν, που εξιστορεί το θάνατό της, από το οινόπνευμα και την κατάχρηση ναρκωτικών, τιτλοφορήθηκε πολύ σωστά “Θαμμένη Ζωντανή”.

Για την Τζάνις, όπως και για τόσο πολλούς ανθρώπους με παρόμοια προβλήματα, το οινόπνευμα παρείχε ένα τεχνητό και τραγικά εφήμερο αντίδοτο στο φόβο. Δεν είναι τυχαίο που στο παρελθόν το παρατσούκλι του ουίσκι ήταν “ψεύτικο κουράγιο”.

Γιάννης Τάκης για το edvhellas.gr

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2022

Η θρασύτητα της αμάθειας…!!!!

Είναι κατανοητό πως ό,τι δεν ξέρεις απλά δε σε απασχολεί. Αν ξέρεις όμως κάτι για ένα θέμα υπάρχουν δυο οδοί να ακολουθήσεις : είτε να μάθεις περισσότερο για αυτό, είτε να επαναπαυτείς στις πληροφορίες που έχεις, θεωρώντας πως είναι αρκετές.

Αυτή η ελλιπής πληροφόρηση είναι που διακρίνει τη σημερινή μας κοινωνία στο έπακρο. Η ημιμάθεια, οι «μισές γνώσεις», η τεμπελιά της αμάθειας.

Γιατί σε έναν κόσμο ο οποίος κινείται πλέον με ψηφιακούς ρυθμούς, κανείς δεν έχει χρόνο για τίποτα – ούτε καν για σωστή ενημέρωση, πόσο μάλλον για εμπλουτισμό γνώσεων.

Μα το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ότι ανατρέφουμε πια μια γενιά που τόσο επιμελώς επιμένει να καταγράφει τα τόσα λίγα επιτεύγματά της.

Το πρόβλημα αντανακλάται σε αυτό που τόσο εύγλωττα είχε πει ο Περικλής : πως «η αμάθεια προκαλεί το θράσος, ενώ ο συνετός υπολογισμός τον δισταγμό».

Έχουμε γεμίσει φωνές που επαναλαμβάνουν σχεδόν με αυθάδεια τα λίγα που ξέρουν, ασχέτως αν αυτά είναι ελλιπή, σε σημείο που αγγίζουν την παραπληροφόρηση.

Από ρήσεις που αναπαράγονται λάθος, σε αβάσιμα επιχειρήματα, ανακριβείς στατιστικές και άγνοια για την άλλη όψη κάθε θέματος. Ίσως ισχύει τελικά πως «ο αμαθής είναι σαν το ντέφι: κάνει θόρυβο χάρη στην κενότητά του» (Ο. Μπέτλινγκ).

Γιατί ενώ ο μορφωμένος διψάει για περαιτέρω γνώση, ο αμαθής προτιμάει να κηρύττει στους άλλους και να μην παραδέχεται τα λάθη του.

Είναι οι άνθρωποι που έχουν τις «εύκολες λύσεις» στο τσεπάκι. Αυτοί που «αναλαμβάνουν πολιτικές ευθύνες» και νομίζουν πως ξεμπερδεύουν έτσι, ενώ στην ουσία δεν έχουν κάνει τίποτα.

Αυτοί που κοιτάνε μόνο τους αριθμούς στην ευημερία μιας χώρας, αγνοώντας το πώς πραγματικά επιβιώνουν οι πολίτες της. Αυτοί που επιμένουν πως ξέρουν καλύτερα λόγω της θέσης που κατέχουν.

Είναι όμως αυτοί οι θρασείς, οι ημιμαθείς και οι επηρμένοι που καταλήγουν να μας διοικούν, και μάλλον φταίμε περισσότερο εμείς για αυτό.

Γιατί δεν χρησιμοποιούμε τη μόρφωση που έχουμε ως την εξουσία που αυτή μας προσφέρει, και υποκύπτουμε στην αποχή από τη σύγκρουση ως πιο αξιοπρεπή λύση.

Όπως είπε και ο Ξενοφών όμως, «εκείνοι που φαίνονται ότι εκ φύσεως είναι άριστοι, χρειάζονται περισσότερο από τους άλλους την παιδεία», και ίσως εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε: να ξεχωρίζουμε τους αναιδείς αμαθείς, από τους θαρραλέους ελλόγιμους.

Μαρία-Χριστίνα Δουλάμη

huffingtonpost.gr

Εσύ είσαι ο συγγραφέας της ιστορίας της ζωής σου…!!!!

Κανένα μονοπάτι δεν είναι καλύτερο από το άλλο – απλώς φαίνονται διαφορετικά. Η επιλογή ενός μονοπατιού μπορεί να σημαίνει ένα μεγαλύτερο ταξίδι, ακριβώς όπως η επιλογή μιας συγκεκριμένης διαδρομής προς το σπίτι μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να διανύσεις μια μεγαλύτερη απόσταση και να αντιμετωπίσεις μερικούς ανώμαλους δρόμους.

Η επιλογή ενός άλλου μονοπατιού ενδέχεται να είναι σαν να επιλέγεις έναν αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας για να φτάσεις στον προορισμό σου, έχοντας μια ομαλή διαδρομή και έναν ασυννέφιαστο γαλανό ουρανό.

Εξαρτάται από σένα. Στο μεγαλύτερο μέρος του, καθορίζεται από τις επιλογές που κάνεις κατά τη διάρκεια της μέρας σου. Είσαι και εσύ συγγραφέας του σεναρίου που έχει γραφτεί για την ιστορία της ζωής σου, φίλε μου».

«Οκ, Τζούλιαν, αλλά τώρα πρέπει να σε ρωτήσω : Πώς καταλήγει κάποιος να πάρει αυτούς τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας προς το μέρος όπου προορίζεται να βρεθεί, σύμφωνα με αυτό το πρόχειρο και γενικό πλάνο που έχει στηθεί για τη ζωή μας, όπως ανέφερες προηγουμένως;»

«Απλώς να κάνεις το καλό και να είσαι καλός», ήρθε η άμεση απάντηση. «Ο κόσμος μας λειτουργεί σύμφωνα με μια σειρά σταθερών φυσικών νόμων, νόμων που δημιουργήθηκαν από την ίδια δύναμη της φύσης που τον έπλασε και μας έστειλε εδώ.

Δεν μπορείς να παίξεις ένα παιχνίδι, όπως το ποδόσφαιρο, χωρίς να γνωρίζεις τους κανόνες. Λοιπόν, η ζωή μοιάζει επίσης με παιχνίδι. Και για να παίξεις - και να κερδίσεις - είναι σημαντικό να μάθεις τους κανόνες.

Ζήσε τη ζωή σου σύμφωνα με αυτούς και η ζωή σου θα πάει καλά. Το σύμπαν θέλει να νικήσεις, το γνωρίζεις αυτό; Απλώς πρέπει να βγεις από τον δικό σου δρόμο και να καταλάβεις τους κανόνες του παιχνιδιού όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Και χρειάζεται κάποια προσπάθεια για να μάθεις τους κανόνες αυτούς: βαθιά σκέψη σε ήσυχους τόπους και μια γνήσια προθυμία να είσαι φιλόσοφος».

«Να είμαι φιλόσοφος;» αναρωτήθηκα.

«Ασφαλώς. Ο ορισμός της “φιλοσοφίας” είναι “η αγάπη για τη σοφία”. Όλοι όσοι ελπίζουν να περπατήσουν στο μονοπάτι του πεπρωμένου τους προς τη μεγαλύτερη ζωή τους, θα πρέπει να αναπτύξουν μια εκτίμηση για τη σοφία και μια δίψα για την κατανόηση της σημασίας της ζωής τους.

Αυτός ο κόσμος θα γίνει ένας πολύ καλύτερος τόπος εάν αρχίσουμε όλοι να βλέπουμε τον εαυτό μας ως φιλόσοφο, σμιλεύοντας μια πιο απολαυστική και γεμάτη νόημα ζωή, με στοχαστικό και έντεχνο τρόπο.

Λοιπόν, επιστρέφοντας σε εκείνους τους διαχρονικούς φυσικούς νόμους, κατεύθυνε τις καθημερινές πράξεις σου σύμφωνα με αυτούς και θα πάρεις αυτόματα τον αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας για τη σπουδαιότερη ζωή σου. Αγνόησε τους και θα πάρεις τον μακρύ δρόμο για την επιστροφή σου στο σπίτι».

Ποιοι είναι αυτοί οι φυσικοί νόμοι, τέλος πάντων;» ρώτησα ανυπομονώντας να μάθω περισσότερα.

Είναι οι νόμοι που διέπουν τη λειτουργία του κόσμου από την αρχή του. Περιλαμβάνουν κεντρικές αρχές, όπως το “πάντοτε να βοηθάς τους άλλους να αποκτήσουν αυτό που θέλουν, ενώ αποκτάς εσύ αυτό που θέλεις”, “να έχεις άμεμπτη ακεραιότητα”, “να ζεις στο παρόν”, “να γίνεις το πιο ευγενικό άτομο που γνωρίζεις”, “να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και να γίνεις εξαιρετικός σε ό,τι κάνεις”, “να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου”, και “να ονειρεύεσαι με θάρρος”.

Οι περισσότεροι από μας τις γνωρίζουμε, αλλά ελάχιστοι ζούμε σύμφωνα με αυτές. Είναι όπως είπε κάποτε ο Βολταίρος: “Ο κοινός νους κάθε άλλο παρά κοινός είναι”».

«Έτσι είναι, Τζούλιαν. Στην εποχή μας, εάν κάτι δεν είναι περίπλοκο και εξεζητημένο, του δίνουμε ελάχιστη αξία. Όμως οι περισσότερες αλήθειες είναι πραγματικά απλές, έτσι δεν είναι;»

«Εάν δεν ήταν απλές, δεν θα ήταν αληθινές», απάντησε ο Τζούλιαν στοχαστικά.

«Τώρα, λες “κατεύθυνε τις πράξεις σου σύμφωνα με αυτούς τους φυσικούς νόμους και θα πάρεις τον αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας για τη σπουδαιότερη ζωή σου. Αγνόησε τους και θα πάρεις τον μακρύ δρόμο για την επιστροφή σου στο σπίτι”.

Λες λοιπόν πως όσοι αντιμετωπίζουν πόνο και βάσανα στο ταξίδι της ζωής - και ποιος δεν αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες στο δρόμο του; - έχουν παραβιάσει έναν φυσικό νόμο που τους έβγαλε από τον αυτοκινητόδρομο και τους έβαλε σε έναν από τους πιο αργούς δρόμους γεμάτους στροφές;»

«Κοίτα, Νταρ, όπως παρατήρησες, κάθε άτομο στον πλανήτη θα αντιμετωπίσει καλές και κακές στιγμές – ακόμη κι αν ζει σαν άγιος. Τα οδυνηρά γεγονότα έρχονται να μας βοηθήσουν να μάθουμε τα μαθήματα που πρέπει να μάθουμε στο συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής μας.

Οι θλιβερές εμπειρίες έρχονται για να μας βοηθήσουν να θεραπευτούμε, να εμβαθύνουμε και να αναπτυχθούμε περισσότερο από άποψη φιλοσοφίας.

Κανείς δεν μπορεί να τις αποφύγει, επειδή κανείς δεν είναι τέλειος. Έτσι, όντας ατελείς, ακόμη και αν ζούμε με ευγένεια, ανωτερότητα και θάρρος, σημαίνει ότι εξακολουθούμε να έχουμε πολλά μαθήματα να μάθουμε, εντάξει;»

«Είναι απολύτως λογικό», είπα με ένα πλατύ χαμόγελο, ζυγίζοντας τα λόγια του Τζούλιαν.

«Επομένως, ακόμη και οι πιο αφυπνισμένοι από μας θα αντιμετωπίσουν τον πόνο και τα βάσανα, επειδή αυτές οι εμπειρίες έρχονται για να προσφέρουν τα συγκεκριμένα μαθήματα που χρειάζονται, για να ανέβουμε στο επόμενο επίπεδο κατανόησης και εξέλιξης. “Δεν υπάρχουν λάθη, δεν υπάρχουν συμπτώσεις.

Όλα τα γεγονότα είναι ευλογίες που μας δίνονται για να μάθουμε από αυτές”, είπε η Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος. Βλέπεις τώρα γιατί ο πόνος και τα βάσανα είναι υπέροχα και απαραίτητα;» «Ναι».

«Ένας άγιος το εξέφρασε υπέροχα όταν αναγνώρισε πως η ζωή είναι σαν ένας ποταμός με δύο όχθες. Στη μια όχθη θα βρούμε την ευτυχία και στην άλλη τη θλίψη. Καθώς διασχίζουμε τον ποταμό, αναπόφευκτα θα ακουμπήσουμε και τις δύο όχθες. Το πραγματικό κόλπο είναι να μη μείνεις κολλημένος σε κάποια από τις δύο για πολύ».

Καλό. Μου αρέσει πολύ αυτή η μεταφορά, Τζούλιαν. Επομένως, κανένας δεν ζει μια ζωή χωρίς προβλήματα και θλίψη, επειδή αυτά τα πράγματα έρχονται για να μας διδάξουν μαθήματα, και ο καθένας μας, άσχετα από το πόσο εξελιγμένος είναι, έχει ένα μάθημα να μάθει. Σωστά;»

«Σωστά. Οι μοναδικοί άνθρωποι χωρίς προβλήματα και αντιξοότητες βρίσκονται δύο μέτρα κάτω από τη γη.

Το να ζεις σημαίνει να αντιμετωπίζεις προβλήματα, πόνο και βάσανα. Αυτά τα πράγματα είναι αιτίες για ανάπτυξη, επέκταση και δια βίου μάθηση.

Οι δοκιμασίες της ζωής δεν είναι τίποτα περισσότερο από ευκαιρίες να συλλέξουμε σοφία και αφορμές, για να θυμηθούμε περισσότερο την αυθεντική δύναμή μας, εάν τη επιλέξουμε. Αλλά να μην ξεχνάμε, κάθε ζωή θα έχει επίσης, στιγμές θριάμβου και ομορφιάς.

Καμία κακουχία δεν είναι αιώνια. Καμία αναποδιά δεν διαρκεί για πάντα. Καμία δυστυχία δεν συνεχίζεται επ’ άπειρον.

Μπορεί, όσο τις βιώνουμε, να φαίνεται ότι δεν θα απαλλαχθούμε ποτέ από αυτές, πράγμα όμως που δεν είναι αλήθεια. Η ζωή έχει τις εποχές της, τα κεφάλαιά της, εάν θέλεις. Και οι δύσκολες ώρες είναι τελικά οι ώρες που σμιλεύουμε τον εαυτό μας προς κάτι καλύτερο. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχει ένα σημείο που πρέπει να κρατήσεις.

Εάν επιλέξουμε να δώσουμε προσοχή σε αυτούς τους φυσικούς νόμους, για τους οποίους μιλάω, και ζήσουμε με τέτοιον τρόπο ώστε να τους σεβόμαστε βαθιά, θα περάσουμε πολύ περισσότερο χρόνο στον αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας παρά σε εκείνες τις παρακαμπτηρίους, οι οποίες είναι γεμάτες προκλήσεις και πόνο.

Με αυτό τον τρόπο μπορούμε σαφώς να ελαχιστοποιήσουμε την έκταση των βασάνων μας».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Robin Sharma “Ανακάλυψε το πεπρωμένο σου”, Εκδόσεις Διόπτρα

10 μεγάλες αλήθειες για τη ζωή…!!!!

1. Ο κόσμος δεν είναι γενικώς εναντίον σου. Δεν ασχολούνται όσο νομίζεις μαζί σου.

2. Μην σκαρφαλώνεις στην κορυφή για να σε βλέπει ο κόσμος. Ανέβα εκεί για να δεις εσύ τον κόσμο από ψηλά.

3. Μαθαίνεις πολλά πράγματα από μια αποτυχία. Μην τις θεωρείς εμπόδιο στην πορεία σου.

4. Το πιο μεγάλο ρίσκο στην ζωή είναι να μην κάνεις αυτό που αγαπάς και να νομίζεις ότι μπορείς να βρεις την ευτυχία αγοράζοντάς την κάνοντας κάτι άλλο.

5. Πήγαινε εκεί που σε εκτιμούν. Μην μένεις κάπου γιατί απλώς σε ανέχονται.

6. Όταν εντοπίζεις τα όριά σου έχεις την ευκαιρία να τα ξεπεράσεις.

7. Λένε ότι ο ενθουσιασμός δεν διαρκεί πολύ. Για αυτό μάθε να ενεργοποιείσαι και να σκέπτεσαι θετικά καθημερινά.

8. Όλοι έχουν τις φοβίες τους , τα προβλήματά τους. Δεν αποτελείς την εξαίρεση.

9. Θυμήσου ότι φτάνεις στην επιτυχία ξεπερνώντας εμπόδια.

10. Ο μόνιμος σύντροφός σου είναι ο εαυτός σου. Βοήθησέ τον να γίνει ο καλύτερος που μπορεί γιατί το αξίζει.

Γιάννης Αραχωβίτης

Το κακό υπάρχει γιατί το συντηρούμε εμείς με τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας…!!!!

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάνει λάθη στην ζωή του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει φτάσει έστω και μία στιγμή σε κατάσταση τέτοια που να κρίνει και να κατηγορήσει τους άλλους ανθρώπους, ακόμη και τους πολύ δικούς του.

Αφού όλοι μας γνωρίζουμε πώς και με ποιο τρόπο λειτουργεί το εγώ, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, ας δοκιμάσουμε να περπατήσουμε ένα μονοπάτι αγάπης και κατανόησης.

Το κακό υπάρχει γιατί το συντηρούμε εμείς με τις σκέψεις μας και με τις συμπεριφορές μας.

Το κακό για να σταματήσει να υπάρχει χρειάζεται να ακολουθήσουμε σιγά σιγά τα παρακάτω βήματα:

Μείνε μαζί μου στα λάθη μου. Εκεί σε χρειάζομαι. Εκεί χρειάζομαι ένα χέρι, έτσι απλώς να με κρατήσει, χωρίς να μου πει τίποτε.

Μείνε μαζί μου στις αποτυχίες μου. Πες μου ότι η αποτυχία δεν είναι δεδομένο. Ότι η αποτυχία δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη, γιατί προσπάθησα.

Μείνε μαζί μου κάθε φορά που πέφτω, συναισθηματικά, νοητικά, σωματικά και πρακτικά.Εξήγησε μου ότι δεν χρειάζεται να νιώθω άσχημα και πως κάθε πέσιμο γεννά σοφία.

Μείνε στο πλάι μου, όταν πληγώνομαι. Κράτα μου το χέρι και πες μου πως κάθε πληγή θεραπεύεται με την αγκαλιά.

Μείνε στο πλάι μου και θύμισέ μου ότι άνθρωπος θα πει κατανοώ, αποδέχομαι, αναγνωρίζω, συγχωρώ, απελευθερώνω, αγαπώ με απλότητα χωρίς όρους και όρια.

Αυτό το μονοπάτι, μη το φοβάστε, δεν ενισχύει το εγώ του άλλου, αλλά τον βοηθάει να βγάλει από πάνω του το πανωφόρι του πόνου.

Μην την φοβάστε την τόση αγάπη, άλλωστε Εκείνος μας τη δίδαξε και μας είπε πως όταν αγαπάμε με τέτοιο μεγαλείο ψυχής και καρδιάς, βιώνουμε την Ανάσταση.

Πόσο όμορφο είναι να έχουμε στο πλευρό μας τέτοια αντιμετώπιση και να μην έχουμε ανάμεσά μας πια βλέμματα επικριτικά και αυστηρά.

Η αυστηρότητα δεν μας οδήγησε πουθενά, δεν μας έδειξε ότι μας κάνει καλό, μα ακριβώς το αντίθετο. Η αύξηση σε θυμούς, οργή κλπ, είναι εξαιτίας της αυστηρότητας.

Ο δρόμος της αγάπης είναι στρωμένος με αποδοχή, μας περιμένει να τον βιώσουμε όλοι μας.

Δωροθέα

Photo by kjng | deviantart

Τι θα άλλαζες ;

Όταν βλέπετε τον εαυτό σας στον καθρέπτη, είστε ευχαριστημένοι με αυτό που κοιτάτε; Υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε να φτιάξετε στο σώμα σας; Ακόμα και αν αυτή την αλλαγή δεν θα μπορούσατε να την κάνετε μόνοι σας, αλλά με τη βοήθεια κάποιου πλαστικού χειρούργου; Θα κάνατε αυτό το βήμα για να πλησιάσετε περισσότερο την εικόνα ενός μοντέλου;

Αναμφισβήτητα δεν μας αρέσουν τα πάντα πάνω μας.

Πάντα κάτι θα θέλουμε να είναι διαφορετικό. Από τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας, μέχρι τα σωματικά μας προσόντα. Σε αυτή τη ανικανοποίησή μας μεγάλο ρόλο παίζει η εικόνα του “τέλειου σώματος” που προβάλλεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυριαρχεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μπορεί, για παράδειγμα, εσείς να μην έχετε σκεφτεί ποτέ πως έχετε κάτι επάνω σας, το οποίο δεν συμβαδίζει με το πρότυπο. Ο περίγυρός σας, όμως, μην ανησυχείτε, δεν θα σας αφήσει έτσι. Με την πρώτη ευκαιρία, θα φροντίσει να σας ενημερώσει πως κάτι δεν κάνετε σωστά, πως κάτι θα πρέπει να αλλάξετε.

Μια φωτογραφία που θα αναρτήσετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκεί για να λάβετε άπειρα σχόλια.

Τα περισσότερα σίγουρα θα είναι κολακευτικά, αλλά θα υπάρχουν και εκείνα που θα σας βάλουν σε σκέψεις. Και αυτή είναι η έμμεση παρενόχληση που οδηγεί μερικές φορές σε ακραίες συμπεριφορές, αν το άτομο που τη δέχεται δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένο με τον εαυτό του.

Ακόμα και αν την επόμενη φορά που θα ανεβάσετε μια φωτογραφία, αποφασίσετε να την επεξεργαστείτε πρώτα, ώστε να μην δεχθείτε κανένα αρνητικό σχόλιο, στην πραγματικότητα το σώμα σας και η εικόνα σας δεν αλλάζει. Και τότε τι κάνετε;

Προσπαθείτε να τα καταφέρετε, αλλά δεν βλέπετε αποτέλεσμα. Και τότε;

Σχεδόν καμία γυναίκα δεν νιώθει ικανοποιημένη με το σώμα της. Αυτό είναι μεγάλο λάθος!

Η λύση είναι το χειρουργικό νυστέρι ή οι εξαντλητικές δίαιτες που βλάπτουν την υγεία; Θα φτάνατε σε τέτοιο σημείο, για να έχετε την εικόνα που οι άλλοι θέλουν να βλέπουν;

Που αντικειμενικά δεν μπορούν να αποκτήσουν οι διαφορετικοί σωματότυποι; Και αν ναι, τότε το κάνετε επειδή εσείς το θέλετε ή επειδή αυτό επιβάλει η κοινωνία στην οποία ζούμε;

Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση, που δυστυχώς πλέον πολλές γυναίκες κυρίως παίρνουν. Γιατί πιστεύουν πως μόνο έτσι μπορούν να γίνουν τέλειες. Θα είναι όμως πραγματικές;

Η κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή, όπως και το κάθε σώμα. Και όλες οι γυναίκες θα πρέπει να μάθουν να αγαπούν και να φροντίζουν αυτό που έχουν.

Άλλωστε, σύμφωνα με πολλούς ψυχολόγους, την εικόνα που προβάλουμε προς τα έξω την φτιάχνουμε εμείς και η ψυχολογία μας. Αν δεν είμαστε καλά, αυτό φαίνεται. Αν δεν είμαστε ικανοποιημένες, ομοίως. Αν, όμως, πιστεύουμε στον εαυτό μας και είμαστε ικανοποιημένοι από αυτόν, τότε λάμπουμε και αυτή τη φωτεινή εικόνα βλέπουν όλοι γύρω μας.

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια μεγάλη προσπάθεια για αντίλογο σε αυτή τη τελειότητα, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, από πολλούς οίκους μόδας, περιοδικά και διαφημιστικές. Τα πρόβλημα όμως, γιατί πρόβλημα είναι, δεν έχει λυθεί. Οι αντιλήψεις των ανθρώπων δύσκολα αλλάζουν και τα νέα πρότυπα δύσκολα υιοθετούνται.

Έτσι, ακόμα πολλές γυναίκες παλεύουν για να αποκτήσουν το “τέλειο σώμα”, για να πετύχουν αυτό που οι άλλοι θέλουν να βλέπουν και που είναι το θεωρητικά ωραίο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτή η προσπάθεια τους οδηγεί σε προβλήματα υγείας. Πρώτη και κύρια η κατάθλιψη. Ακολουθούν οι διατροφικές διαταραχές και τα νευρολογικά προβλήματα.

[youtube id=”PsL7W-GHhJA” width=”620″ height=”360″]

Γιατί μια γυναίκα να φτάσει σε αυτό το σημείο, αντί να μάθει να αγαπάει το σώμα της; Και αν τα καταφέρει να το αγαπήσουν όλοι γύρω της; Δεχτείτε τις ατέλειές σας, γιατί είναι κομμάτι σας. Στο τέλος θα τις αγαπήσετε και στην ερώτηση “Τι θα άλλαζες;”, εσείς θα απαντούσατε “Τίποτα”. Και αυτή είναι η απάντηση που όλοι μας πρέπει να δίνουμε.

pathfinder.gr

Ή θα βρούμε τον δρόμο ή θα τον δημιουργήσουμε…!!!!

Το 1938, ενώ ήταν ακόμη φοιτητής, ο Σοϊτσίρο Χόντα, επένδυσε όλη την περιουσία του σε ένα μικρό εργαστήριο, όπου άρχισε να ασχολείται με την ιδέα των ελατηρίων εμβόλου. Σκοπεύοντας να πουλήσει την κατασκευή του στην εταιρεία Toyota, εργαζόταν σκληρά νύχτα μέρα, καλυμμένος με γράσο, και κοιμόταν στο εργαστήριο, πιστεύοντας πάντα ότι θα τα κατάφερνε. Έβαλε ενέχυρο ακόμη και τα κοσμήματα της γυναίκας του.

Όταν τελικά κατασκεύασε τα ελατήρια και τα παρουσίασε στην Toyota, του είπαν ότι δεν πληρούσαν τα στάνταρ της εταιρείας. Επέστρεψε στη σχολή του για δύο χρόνια, όπου έπρεπε να ανέχεται συνεχώς τα ειρωνικά γέλια των καθηγητών και των συμφοιτητών του κάθε φορά που του έλεγαν πόσο ανόητα ήταν τα σχέδια του.

Αντί, όμως, να εστιάσει σε αυτή την επώδυνη εμπειρία, αποφάσισε να εστιάσει στο στόχο του. Τελικά, ύστερα από δύο χρόνια, η Toyota πρόσφερε στον Σοϊτσίρο Χόντα το συμβόλαιο που ονειρευόταν.

Το πάθος και η πίστη του απέδωσαν καρπούς, γιατί γνώριζε τι ήθελε, προσπάθησε να το πετύχει, διέκρινε τι είχε αποτέλεσμα και συνέχισε να αλλάζει την προσέγγιση του μέχρι που πέτυχε το στόχο του. Τότε, παρουσιάστηκε ένα νέο πρόβλημα.

Η ιαπωνική κυβέρνηση προετοιμαζόταν για πόλεμο, κι έτσι αρνήθηκαν να του δώσουν το τσιμέντο που χρειαζόταν για να χτίσει το εργοστάσιο του. Μήπως τα παράτησε τότε; Όχι. Μήπως εστίασε την προσοχή του σε αυτή την αδικία και θεώρησε ότι το όνειρο του είχε σβήσει; Σε καμία περίπτωση.

Αποφάσισε και πάλι να εκμεταλλευτεί αυτή την εμπειρία και κατέστρωσε μια νέα στρατηγική.

Μαζί με την ομάδα του, ανακάλυψε μια νέα διεργασία παρασκευής τσιμέντου, έτσι κατάφερε να χτίσει το εργοστάσιο του. Στη διάρκεια του πολέμου, το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε δύο φορές, με αποτέλεσμα να καταστραφεί μεγάλο μέρος των εγκαταστάσεων παραγωγής.

Πώς αντέδρασε ο Χόντα; Συγκέντρωσε αμέσως την ομάδα του και συνέλεξαν τις δεξαμενές καυσίμου που είχαν πετάξει τα αμερικανικά μαχητικά. Τις αποκαλούσε «δώρα του προέδρου Τρούμαν», επειδή του παρείχαν τις πρώτες ύλες που χρειαζόταν για τη διαδικασία παραγωγής – υλικά που εκείνη την εποχή δεν ήταν διαθέσιμα στην Ιαπωνία.

Τελικά, αφού επέζησε απ’ όλα αυτά, ένας σεισμός ισοπέδωσε το εργοστάσιο του, κι έτσι ο Χόντα αποφάσισε να πουλήσει την εκμετάλλευση των ελατηρίων στην Toyota.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν πεισματικά αποφασισμένος να πετύχει.

Είχε πάθος και πίστη σε αυτό που έκανε. Η στρατηγική του ήταν εξαιρετική. Έκανε τα αδύνατα δυνατά. Συνέχισε να αλλάζει την προσέγγιση του, αλλά ούτε τότε μπόρεσε να πετύχει το στόχο στον οποίο είχε αφοσιωθεί. Παρ’ όλα αυτά, εξακολούθησε να επιμένει.

Μετά το τέλος του πολέμου, υπήρχε μεγάλη έλλειψη βενζίνης στην Ιαπωνία, και ο Χόντα δεν μπορούσε να οδηγήσει το αυτοκίνητο του ούτε για να πάει να αγοράσει φαγητό για την οικογένεια του. Τελικά, μες στην απελπισία του, εγκατέστησε μια μικρή μηχανή στο ποδήλατο του.

Ξαφνικά, οι γείτονές του άρχισαν να του ζητούν να τους φτιάξει ένα από τα «μοτοποδήλατα» του. Δεν προλάβαινε τις παραγγελίες, μέχρι που τελείωσαν οι μηχανές. Αποφάσισε, λοιπόν, να χτίσει ένα εργοστάσιο παραγωγής μηχανών για την καινούρια του εφεύρεση, αλλά, δυστυχώς, δεν είχε τα απαραίτητα κεφάλαια.

Όπως και στο παρελθόν, αποφάσισε να βρει τρόπο πάση θυσία! Έτσι, απευθύνθηκε στους δεκαοχτώ χιλιάδες ιδιοκτήτες καταστημάτων με ποδήλατα στην Ιαπωνία, γράφοντας προσωπικά στον καθένα. Τους είπε πως μπορούσαν να συνεισφέρουν στην αναδόμηση της Ιαπωνίας μέσω της δυνατότητας μετακινήσεων που θα παρείχε η ανακάλυψή του και έπεισε πέντε χιλιάδες από αυτούς να του προκαταβάλουν το κεφάλαιο που χρειαζόταν.

Παρ’ όλα αυτά, οι μόνοι που αγόρασαν τη μοτοσικλέτα του ήταν οι πιο φανατικοί λάτρεις των ποδηλάτων, γιατί ήταν πολύ ογκώδης.

Έτσι, έκανε μια τελευταία προσαρμογή και δημιούργησε μια πολύ πιο ελαφριά και μικρότερη εκδοχή της μοτοσικλέτας του. Την ονόμασε «Σούπερ Καμπ» και γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία, γεγονός που του εξασφάλισε το Αυτοκρατορικό Βραβείο. Αργότερα, άρχισε να εξάγει τις μοτοσικλέτες του στην Ευρώπη και στην Αμερική την εποχή του μπέιμπι μπουμ, ενώ τη δεκαετία του ’70 άρχισε να εξάγει τα πασίγνωστα πλέον αυτοκίνητα του.

Σήμερα, η εταιρεία Honda, απασχολεί πάνω από εκατό χιλιάδες υπαλλήλους σε Αμερική και Ιαπωνία και θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες στην Ιαπωνία. Η επιτυχία της οφείλεται στο γεγονός ότι ένας άνθρωπος κατάλαβε τη δύναμη που έχει μια πραγματική απόφαση, αρκεί να πράττουμε συστηματικά σύμφωνα με αυτή, ανεξαρτήτως των συνθηκών.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Anthony Robbins “Ξυπνήστε το γίγαντα μέσα σας“, Εκδόσεις Διόπτρα

enallaktikidrasi.com

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2022

Κακό δεν είναι να είσαι μόνος, αλλά να είσαι κοντά σε ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι μόνος…!!!!

Το βασίλειο του Θεού είναι μέσα μας, έλεγε ο Χριστός. Γιατί τα ουσιαστικά πράγματα και αυτά που αναζητάμε να μας δώσουν οι άλλοι, υπάρχουν μέσα μας.

Αναζητάμε πάντοτε έξω από τους άλλους αυτά που εμείς οι ίδιοι δε μας δίνουμε αρχικά. Δε μας αγαπάμε και αυτό το κενό ζητάμε να το καλύψουν άλλοι.

Ψάχνουμε το «άλλο μας μισό» επειδή αισθανόμαστε ημιτελείς.

Μαθαίνουμε πως η ευτυχία είναι έξω από εμάς, πρέπει να την αναζητούμε σε πρόσωπα ξένα. Να βρούμε τον έρωτα της ζωής μας, να έχουμε φίλους για να σηκώνουμε το αβάσταχτο βάρος της υπαρξιακής μας μοναξιάς, να κάνουμε παιδιά για να γίνουμε ευτυχισμένοι.

Αν μαθαίναμε όμως από μικροί ότι η ευτυχία είναι μέσα μας και δεν απορρέει από εξωτερικές καταστάσεις, δε θα παθαίναμε εξάρτηση, δε θα εκλιπαρούσαμε αγάπη από τους πλέον ακατάλληλους ανθρώπους.

Δε θα αρρωσταίναμε όταν κάτι τελείωνε, δε θα κολλούσαμε σε ανθρώπους, θα ξεπερνούσαμε ευκολότερα τους αποχωρισμούς που εμπεριέχει η ζωή.

Δε θα βιώναμε μοναξιά, θα γνωρίζαμε πως μέσα στο σαρκίο μας υπάρχουμε μονάχα εμείς και εμείς είμαστε εκείνοι που πρέπει να προσφέρουμε πρώτοι ευτυχία σε εμάς.

Δεν παντρευόμαστε για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Αυτή είναι η αιτία που θα μας οδηγήσει στη δυστυχία.

Δεν κάνουμε παιδιά για να αισθανθούμε ευτυχία ή για να καλύψουμε τα κενά μας.

Είμαστε ΗΔΗ ευτυχισμένοι και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θέλουμε να μεταγγίσουμε τη χαρά αυτή σε νέα πρόσωπα που θα γίνουν κοινωνοί ευτυχίας.

Δεν κρατάμε ανθρώπους κοντά για να μας κάνουν να μην αισθανόμαστε μόνοι. Τους ανθρώπους δίπλα μας τους έχουμε συνοδοιπόρους πολύτιμους, συμμάχους, συντρόφους, όχι υπεύθυνους όμως για την ευτυχίας μας.

Δεν αφήνουμε την ευτυχία μας σε χέρια άλλων, δεν την εναποθέτουμε απόλυτα.

Η ζωή έχει δείξει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και σίγουρο, τίποτα δε διαρκεί για πάντα. Αν αφήσω την ευτυχία μου σε χέρια άλλων ανθρώπων, θα την πάρουν μαζί τους και εγώ θα μείνω μετέωρη.

Δεν έχει νόημα να κλαίμε τη μοναξιά μας και να ακούμε τον Eric Carmen να τραγουδά το «All by myself».

Γιατί αν έχουμε τον εαυτό μας ουσιαστικά, μόνοι δεν είμαστε ποτέ, ακόμα και τον καφέ μας να πίνουμε τον αισθανόμαστε παρέα.

Αν δεν αγαπώ τον εαυτό μου και στις μοναξιές μου, ποιος θα με ολοκληρώσει; Και στην τελική, κακό δεν είναι να είσαι μόνος, αλλά να είσαι κοντά σε ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι μόνος. Αυτή είναι η πραγματικά αδυσώπητη, σκληρή μοναξιά.

Δεν ψάχνω ανθρώπους για να με κάνουν ευτυχισμένη. Είμαι ήδη και αυτή μου την ευτυχία τη μοιράζομαι με άλλους για να ανθίσει περισσότερο, να καρποφορήσει περισσότερο.

Μαρία Σκαμπαρδώνη – healingeffect.gr

Image by depositphotos

Ο καλύτερος τρόπος για να εκδικηθείτε αυτούς που σας έχουν πληγώσει…!!!!

Η επιθυμία για εκδίκηση είναι φυσική. Παρόλα αυτά ο καλύτερος τρόπος για να εκδικηθείτε όλους εκείνους που σας πλήγωσαν, είναι να δουλέψετε με τον εαυτό σας και να ξεχάσετε το άτομο που σας έχει πληγώσει. Εστιάστε στο να γίνετε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας.

Μάθετε να συγχωρείτε τους ανθρώπους που δεν ζητούν συγχώρεση. Μάθετε να μην αφήνετε τον θυμό σας να σας γεμίζει με αρνητική ενέργεια, αντικαταστήστε αυτήν την ενέργεια με κάτι που θα σας ωφελήσει.

Για παράδειγμα, ασκηθείτε, βρείτε κάτι δημιουργικό ή απλά δοκιμάστε κάτι νέο που μπορεί να σας αποσπάσει την προσοχή.

Μην ανησυχείτε για το τι πιστεύουν οι άλλοι, μην αφήνετε τις ενέργειές τους να σας επηρεάζουν. Δουλέψτε με τον εαυτό σας, γιατί είστε μόνοι και κανείς δεν θα σας κάνει καλύτερους. Είστε το αριστούργημά σας, ακόμα κι αν δεν το εκτιμούν όλοι, μην σταματήσετε ποτέ να προσπαθείτε να βελτιωθείτε.

Η καλύτερη εκδίκηση είναι να μάθετε να αφήνετε πίσω, ό,τι δεν είναι καλό για εσάς.

Όταν μάθετε να προσπερνάτε τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που περιπλέκουν τη ζωή σας, αυτό σημαίνει ότι έχετε γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας.

Έχετε μάθει να είστε δυνατοί και πλέον ξέρετε πώς να αντιμετωπίσετε όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σας.

Η καλύτερη εκδίκηση είναι να αγαπάτε τον εαυτό σας, μέχρι να γίνετε εκείνο το άτομο που θέλετε να είστε. Είναι σημαντικό να μαθαίνετε από τα λάθη σας αλλά και να γνωρίζετε ότι δεν σας καθορίζουν, όπως δεν σας καθορίζει και το παρελθόν σας.

Αγαπήστε τη ζωή με όλες τις περίπλοκες και χαρούμενες στιγμές. Καταλάβετε ότι όλοι όσοι δεν μπορούν να σας αγαπήσουν, είναι εκείνοι που χάνουν. Πιστέψτε ότι είστε ακριβώς εκεί που πρέπει να είστε, εστιάστε στο καλύτερο που έχετε και μην μισείτε τον εαυτό σας επειδή δεν ζείτε όπως θα θέλατε.

jenny.gr

Sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2022

Εμείς επιλέγουμε πως βλέπουμε τους ανθρώπους…!!!!

Όταν θέλουμε να συμπαθήσουμε κάποιον, είμαστε εξαιρετικά ανεκτικοί. Όταν θέλουμε να εκνευριστούμε με κάποιον, επικεντρωνόμαστε στα ελαττώματά του.

Τα συναισθήματά μας για τους άλλους ανθρώπους δεν καθορίζονται από τη συμπεριφορά τους, αλλά από τη δική μας στάση.

Οι περισσότεροι από εμάς σκεφτόμαστε συχνότερα τι δεν πάει καλά παρά τι πάει καλά. Αν θέλουμε οπωσδήποτε να φτιάχνουμε λίστες, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να αντιστρέψουμε την κατάσταση.

Επικεντρωθείτε σε όλα τα πράγματα που αγαπάτε στους άλλους. Και όταν φύγουν από τη ζωή σας, μπορείτε να παρηγορηθείτε με σκέψεις όπως «Καλύτερα! Ούτως ή άλλως ροχάλιζε!»

Αν σας ρωτούσα «τι κουσούρια έχει η μητέρα σας;» δεν θα βρίσκατε κάτι; Αν σας έλεγα «σκεφτείτε άλλα πέντε πράγματα που σας ενοχλούν στην εμφάνιση, τη στάση και τη συμπεριφορά της μητέρας σας», δεν θα μπορούσατε να μου απαντήσετε; Πάω στοίχημα ότι θα μπορούσατε!

Μάλιστα, αν είχατε αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας, θα καταφέρνατε να σκεφτείτε τουλάχιστον εκατό πράγματα, ίσως και χίλια. Μπορεί να φτάνατε στο σημείο να μη θέλετε να την ξαναδείτε μπροστά σας!

Οι άνθρωποι που επικεντρώνονται στα αρνητικά σημεία συνήθως υπερασπίζονται την άποψή τους δηλώνοντας: «Είμαι απλώς ρεαλιστής». Στην ουσία, όμως, καθένας ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Εσείς επιλέγετε πώς βλέπετε τη μητέρα σας ή οποιονδήποτε άλλον. Αν κατορθώσετε να επικεντρωθείτε στα θετικά σημεία των ανθρώπων που σας περιβάλλουν, θα διαπιστώσετε ότι οι σχέσεις σας θα βελτιωθούν σημαντικά. Μπορεί να είναι δύσκολο, ίσως και τρομακτικό, αλλά είναι αποτελεσματικό!

Από το βιβλίο «άκου την ΚΑΡΔΙΑ σου»

του ANDREW MATTHEWS

Γιατί αρρωσταίνουμε πιο πολύ το χειμώνα; Βρέθηκε ο "ένοχος"…!!!!

Το χειμώνα αρρωσταίνουμε πιο συχνά απ’ ότι το καλοκαίρι με ιογενείς λοιμώξεις. Γιατί όμως; Μία προφανής απάντηση θα μπορούσε να είναι επειδή κάνει περισσότερο κρύο. Η επιστημονική διευκρίνηση σε αυτό είναι ότι η μύτη μας γνωρίζει ότι έχει περισσότερο κρύο και αυτό μειώνει την ανοσολογική της απόκριση.

"Δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα κάποιος πειστικός λόγος για το γιατί παθαίνουμε περισσότερες ιώσεις τους κρύους μήνες", σχολιάζει ο ερευνητής της Ιατρικής Σχολή του Χάρβαρντ Benjamin Bleier, MD. "Αυτή είναι η πρώτη ποσοτικοποιημένη και βιολογικά εύλογη εξήγηση που έχει προσφερθεί".

Η μελέτη εξέτασε μια ήδη γνωστή ανοσολογική απόκριση στη μύτη γνωστή ως "απελευθέρωση εξωκυτταρικών κυστιδίων", όπου η μύτη απελευθερώνει μια ομάδα κυττάρων, μια "ομάδα δράσης" που έχει σχεδιαστεί για να εξολοθρεύει τα βακτήρια που εισχώρησαν στη μύτη με την εισπνοή.

Τα κύτταρα αυτά μαζί με τα "απενεργοποιημένα" βακτήρια αποβάλλονται μετά από τη μύτη με τη μορφή της ρινικής βλέννας.

Στη μελέτη βρέθηκε ότι όταν μειώνεται η θερμοκρασία μέσα στη μύτη κατά 5 βαθμούς Κελσίου, μειώνονται περίπου στο 50% αυτά τα κύτταρα-εξολοθρευτές βακτηρίων. Άρα ο κρύος αέρας μειώνει την ανοσία στη βλεννογόνο της μύτης, μία από τις βασικές "πύλες εισόδου" ιών και βακτηρίων στον οργανισμό.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση The Journal of Allergy and Clinical Immunology και όπως είπε ένας εκ των ερευνητών, ο Mansoor Amiji, PharmD, PhD από το Πανεπιστήμιο Northeastern, η μελέτη θα μπορούσε να συμβάλει στον περιορισμό της εξάπλωσης του SARS-COV-2, οδηγώντας σε καινούργιους τρόπους πρόληψης της μετάδοσης του ιού.

Επιστήμονας που δεν εμπλέκεται στη μελέτη χαρακτήρισε τα αποτελέσματα ως πρωτοποριακά αλλά ότι έχουν επίσης περιορισμούς.

"Αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε μια βιολογική, κυτταρική εξήγηση αναφορικά με έναν παράγοντα της έμφυτης ανοσολογικής μας ανταπόκρισης που φαίνεται να μειώνεται από τις πιο χαμηλές θερμοκρασίες" σχολίασε η ρινολόγος Zara Patel, MD.

"Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι μελέτες αυτές είναι σε εργαστήριο, in vitro, που σημαίνει ότι παρότι χρησιμοποιούν ανθρώπινο ιστό για να μελετήσουν αυτή την απόκριση του ανοσολογικού, δεν είναι μελέτη που έχει διεξαχθεί στον ανθρώπινο οργανισμό, στη μύτη κάποιου ανθρώπου. Τα ευρήματα από τις invitro μελέτες συχνά επιβεβαιώνονται στις κλινικές, αλλά όχι πάντα".

Ελένη Δασκαλάκη

https://www.msn.com

Ελέγχω τα συναισθήματά μου, ελέγχω τη ζωή μου…!!!!

Με την κρίση του κορονοϊού, το πάγωμα της καθημερινότητας και όντας απομονωμένοι για μήνες, ήρθαμε όλοι αντιμέτωποι με τις διάφορες πλευρές του εαυτού μας και τα συναισθήματά μας.

Μας γεννήθηκαν πολλές απορίες, είχαμε και έχουμε πολλές ερωτήσεις, που όμως δεν μπορούν να απαντηθούν, επειδή δεν έχουμε τα πραγματικά δεδομένα.

Και τι μας μένει σε τέτοιες περιπτώσεις; Πολύ μεγάλη αβεβαιότητα και φόβος. Ο εγκέφαλός μας είναι καλωδιωμένος έτσι ώστε να αντιπαθεί την αβεβαιότητα και το άγνωστο επειδή τα εξισώνει με τον κίνδυνο.

Η τρέχουσα κατάσταση έχει πυροδοτήσει την ανησυχία, το φόβο, την ανασφάλεια και το άγχος, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε στο έλεος αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων.

Γι’ αυτό σε τέτοιους καιρούς, η συναισθηματική μας υγεία, που συνεπάγεται και σωματική υγεία, είναι πολύ σημαντική.

Τα καλά νέα είναι ότι είμαστε τεχνολογικά εξελιγμένα, υψηλής πολυπλοκότητας όντα με την ικανότητα να αυτό-ρυθμίζουμε την ενέργεια που ρέει στο βιολογικό μας σύστημα. Μπορούμε να ρυθμίζουμε συνειδητά τη βιολογία μας (να ενισχύσουμε το ανοσοποιητικό μας, να ξυπνήσουμε τα ένζυμα της μακροζωίας, να αυξήσουμε την ανθεκτικότητά μας).

Πώς; Μέσω των συναισθημάτων μας. Η υγεία και η μακροζωία επηρεάζονται περισσότερο από το εσωτερικό μας περιβάλλον απ’ ότι από το εξωτερικό.

Μας έχουν μάθει ότι υπάρχουν αρνητικά, κακά συναισθήματα. Και τι κάνουμε με κάτι αρνητικό και κακό; Το απομακρύνουμε. Το κρύβουμε. Το μεταμφιέζουμε σε κάτι άλλο. Για να το ελέγξουμε.

Κι έτσι παλεύουμε ενάντια στα συναισθήματά μας, τα απωθούμε, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν ή απλά τα κλείνουμε στο υπόγειο και πετάμε το κλειδί.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν αρνητικά ή κακά συναισθήματα. Όλα τα συναισθήματα εξυπηρετούν ένα σκοπό.

Η λειτουργία τους είναι να τραβήξουν την προσοχή μας, ώστε να εστιάσουμε σε κάτι, και να μας παρακινήσουν να δράσουμε. Τα συναισθήματα είναι εγγενώς ουδέτερα, απλά μας ενημερώνουν πού βρισκόμαστε και πώς φαίνεται να είναι τα πράγματα. Όλα τα συναισθήματα είναι πληροφορίες, δεδομένα, μηνύματα.

Είναι ενέργεια σε κίνηση και είναι η κύρια γλώσσα του σώματος, του υποσυνείδητου και της διαίσθησης. Όταν καταστέλλουμε ή αγνοούμε δύσκολα συναισθήματα, το πραγματικό θύμα είναι η ευημερία και η υγεία μας.

Πώς μπορούμε να ελέγξουμε δύσκολα ή δυσάρεστα συναισθήματα;

Όταν για παράδειγμα νιώθω φόβο, ρωτάω: «Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή; Είναι δικό μου αυτό το συναίσθημα; Είναι το συναίσθημα ανάλογο της κατάστασης;».

Εφόσον αναγνωρίσω και αποδεχτώ αυτό που νιώθω, μπορώ να αρχίσω να το μεταμορφώνω. Πολλές πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι όταν ονομάζουμε τα συναισθήματά μας, χάνουν μέρος της δύναμής τους. Ότι όταν γίνονται αντικείμενο της γνωστικής διαδικασίας, μειώνεται η έντασή τους.

Η μειωμένη ένταση του συναισθήματος, εφόσον το έχω ονομάσει, μου επιτρέπει να μείνω μαζί του και να το βιώσω. Μου επιτρέπω να νιώσω απογοητευμένη, θυμωμένη, λυπημένη ή φοβισμένη.

Νιώθω οτιδήποτε είναι αυτό που αισθάνομαι και δεν επιτρέπω στο μυαλό μου να το δικαιολογήσει ή να το αιτιολογήσει. Παίρνω μερικές βαθιές αναπνοές και κάθομαι μαζί του. Γίνομαι ο «ιερός μάρτυρας» αυτού που συμβαίνει μέσα μου.

Παρατηρώ τις αισθήσεις που έχω στα διάφορα σημεία του σώματός μου. Παρατηρώ, χωρίς να προσπαθώ να διορθώσω τίποτα. Και μετά ρωτάω: «Ποιο είναι το γενικό μήνυμα αυτού του συναισθήματος; Τι θέλει να μου πει;». Και παραμένω σε σιωπή και ακινησία για λίγα λεπτά. Η απάντηση μπορεί να εμφανιστεί με διάφορους τρόπους, σαν αίσθηση, εικόνα, λέξεις ή έμπνευση…

«Τι θέλω πραγματικά; Τι μου λέει η καρδιά μου; Τι χρειάζεται να κάνω;».

Οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου, πυροδοτούν μια έκρηξη χημικών τα οποία μεταβάλλουν τη σύνθεση του αίματός μου, το οποίο με τη σειρά του ρυθμίζει και ελέγχει τα κύτταρά μου.

Τα βιοχημικά που εκκρίνονται μέσα μου είναι σαν κύμα που ξεχύνεται στο σώμα μου και ολόκληρη η διαδικασία διαρκεί 60 με 90 δευτερόλεπτα. Μπορώ να διαχειριστώ και να ελέγξω 90 δευτερόλεπτα, έτσι δεν είναι;

Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν δεν είμαστε καλά με τον εαυτό μας. Όλα τα προβλήματα είναι εσωτερικά. Η ποιότητα της ζωής μας καθορίζεται από την ποιότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων μας.

Είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως μπορείς να επιλέξεις τι θα σκεφτείς και τι θα νιώσεις. Μπορείς να σταματήσεις εν τη γενέσει τις παρορμήσεις σου και να τις ελέγξεις.

Πώς ζεις τη ζωή σου, με χαρά και αγάπη ή με άγχος και φόβο

Βιολέττα Ψωφάκη