Σοφά λόγια για το θυμό και απλές σκέψεις για καλοπροαίρετους ανθρώπους...!!!!

--Γιατί θυμώνεις;
--Θυμώνω επειδή με νευριάζουν.
--Μπορείς να μην θυμώνεις;
--Κάποιες φορές, ναι. Το ελέγχω.
--Ποιός το ελέγχει;
--Εγώ ελέγχω τον θυμό μου.
--Είστε δύο; Εσύ και ο θυμός σου;
--Ωχ..............................

--Εσύ πού είσαι όταν θυμώνεις;
--Είμαι ολόκληρος ένας θυμός.
--Δηλαδή, δεν υπάρχεις ή υπάρχεις μόνο σαν θυμός;
--Μου βάζεις δύσκολα. Μάλλον το δεύτερο θα έλεγα.
--Πώς γίνεται να υπάρχεις μόνο σαν θυμός, αφού αντιλαμβάνεσαι ότι θυμώνεις;
--Όντως…………………………

--Ποιός αντιλαμβάνεται λοιπόν;
--Εγώ.
--Ποιός εσύ;
--Εγώ που σου απαντώ.
--Και που τώρα δεν είσαι θυμωμένος.
--Ναι.
--Και τώρα πώς είσαι;
--Ήρεμος.
--Δηλαδή δεν έχεις πια θυμό;
--Όχι.

--Ξέρεις, δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά είσαι μεγάλος βλάκας.

--Νάτο πάλι… Με θύμωσες… Γιατί παρακαλώ είμαι βλάκας;

--Γιατί δεν καταλαβαίνεις.
--Τι δεν καταλαβαίνω;
--Το ότι παίζω με τα νεύρα σου.
--Γιατί το κάνεις;
--Το κάνω για να μπορέσεις να δεις.
--Τι να δω;

--Να δεις πρώτον ότι μπορώ να σε κάνω ό,τι θέλω και δεύτερον ότι ο ''ανύπαρκτος'' θυμός σου ξαφνικά εμφανίζεται.

--Μα εμφανίστηκε, επειδή εσύ με προσέβαλες έτσι που με αποκάλεσες.

--Σύμφωνοι. Σε προσέβαλα. Αλλά, πες μου. Ο θυμός σου πριν την προσβολή, πού ήταν; Μήπως ήταν κρυμμένος κάπου μέσα σου, ανενεργός; Πού ακριβώς ήταν όμως;

--………………………… Άντε πάλι. Δύσκολα μου βάζεις…………………………

Δηλαδή με λίγα λόγια, θέλεις να μου πεις ότι μέσα μου υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από εμένα (πχ ο θυμός) και εγώ είμαι έρμαιό του;

--Αρχικά γίνεσαι έρμαιο των τρίτων και μετά του θυμού σου. Αλλά πρόσεξε κάτι σημαντικό. Εάν εσύ δεν είχες καθόλου θυμό, θα σε ενοχλούσε η ύβρις των τρίτων; Θα σκεφτόσουν, θα αισθανόσουν, θα δρούσες με τον ίδιο τρόπο;

--Ε όχι και να μην αντιδρώ όταν με βρίζουν. Τότε οι άλλοι θα με κάνουν ό,τι θέλουν. Τόσο βλάκας που θα νομίζουν ότι είμαι.

--Μα ήδη αυτό συμβαίνει, έτσι ακριβώς όπως το διατυπώνεις. Δεν το πρόσεξες; Παρατήρησε ότι απλά σε βρίζουν πριν αντιδράσεις για να αντιδράσεις και να γίνεις του χεριού τους. Ακριβώς αυτό που σου έκανα εγώ πριν. Θυμάσαι;

--Μμμμμ.............................. Και τότε, πως αλλιώς μπορώ να τους αντιμετωπίσω;

--Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο για αργότερα. Τώρα, προς το παρόν, ίσως πρέπει να σκεφτείς σοβαρά πάνω στην ύπαρξη του θυμού σου, να στοχαστείς στο πως μπορείς να τον βλέπεις σαν κάτι διαφορετικό από εσένα (αφού έτσι συμφωνήσαμε ότι είναι, ή όχι;) και πιθανόν πώς μπορείς να τον κουμαντάρεις. Πρόσεξε. Εσύ να κουμαντάρεις αυτόν και όχι αυτός εσένα. Και στην τελική, μήπως μπορέσεις να απαλλαγείς και από αυτόν. Τι λες;

--Δεν ξέρω… Θα το σκεφτώ εάν ασχοληθώ. Να σου πω την αλήθεια μου, δεν με ενοχλεί δα και τόσο. Αφού έρχεται και μετά φεύγει. Δεν είναι δα και μονίμως σε δράση… 

Βέβαια ξανασκέφτομαι αυτά που μου είπες τα περί κρυψίματος στο εσωτερικό μου… Άραγε έχω και άλλα τέτοια παρόμοια μέσα μου; Και δεν τα έχω προσέξει, ούτε έχω ποτέ σκεφτεί πάνω σε αυτά; Α πα πα… Τρομάζω μόνο που το σκέφτομαι αυτό. Μήπως να το αφήσω καλύτερα; Καλά είμαι και έτσι… Τι λες;

--Δεν ξέρω… Θα το σκεφτώ εάν σου απαντήσω. Να σου πω την αλήθεια μου, τώρα δα μου άπλωσες τόσα πολλά ''ερωτήματα'' πάνω στο τραπέζι της αντιληπτικότητάς μου που οφείλω να τα βάλω σε μια σειρά πριν σου απαντήσω. Είναι πολλά και διαφορετικά.

--Για πες μου κάτι. Αν ξεκινήσω εγώ να ασχολούμαι με τον θυμό μου, εσύ θα μπορέσεις να μου απαντήσεις για τα άλλα ¨ερωτήματα¨ που είπες ότι σου έθεσα;

--Θα φανεί… 

Ζαφείρω Κουρουπάκη

Να συγχωρείς και να ελευθερώνεσαι...!!!!

Συγχώρεση. Μια λέξη δυνατή και ταυτοχρόνως λυτρωτική! 

Υπάρχουν πολλών ειδών συγγνώμες. Υπάρχουν συγγνώμες άδειες από ουσία, υπάρχουν συγγνώμες που πονάνε και σε στιγματίζουν μια για πάντα και υπάρχουν και συγγνώμες που σε ελευθερώνουν! Εσένα και την ψυχή σου! 

Εγώ για αυτές τις συγγνώμες επιλέγω να μιλήσω, για αυτές αξίζει αν χρειαστεί να ζητήσω συγγνώμη για ακόμη μια φορά! Για αυτές τις μοναδικές συγγνώμες αξίζει να δεχθώ την αλήθεια και των άλλων ως έχει! 

Μεγάλωσα! Μαζί και ο τρόπος που σκέφτομαι για τα πάντα και αυτό από μόνο του με κάνει να νιώθω ιδιαίτερα καλά με τον εαυτό μου αλλά και με τους άλλους. Με κάνει να νιώθω καλά γιατί έμαθα τι θα πει «συγχωρώ» όπως και τι θα πει «ζητώ συγγνώμη». 

Η συγχώρεση δεν είναι κάτι απλό. 

Απαιτεί εσωτερική δύναμη, ψυχικό απόθεμα και ψυχραιμία. Απαιτεί να απαλλαγείς από τα αρνητικά σου συναισθήματα. Απαιτεί να αφήσεις τον θυμό σου στην άκρη και να επικεντρωθείς στην καθαρή σου κρίση και σκέψη. Εκείνη που δεν φοβάται να δει την αλήθεια ούτε και θέλει να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. 

Και φτάνει η στιγμή που για ακόμη μια φορά θα αναρωτηθείς: «Γιατί να συγχωρήσω κάποιον που με έχει πληγώσει;» Σε πρώτη φάση είναι λογική αυτή η σκέψη. Προσωπικά την έχω κάνει αμέτρητες φορές και ξέρεις κάτι; Η εμπειρία μου, μου δίδαξε πως η συγχώρεση έχει έναν και μόνο σκοπό: Να απελευθερώνει! 

Η συγχώρεση δεν έχει να κάνει με τους άλλους, έχει να κάνει κυρίως με εμάς. 

Η συγχώρεση αφορά τον εαυτό μας, καθώς όταν την ζητάμε αυτομάτως προσφέρουμε στον εαυτό μας μια πράξη αγάπης, η οποία μας επιτρέπει να έχουμε πιο υγιείς σχέσεις με τους άλλους, δημιουργώντας έτσι πιο υγιείς δεσμούς. 

Όταν συγχωρούμε απελευθερώνουμε από μέσα μας τα τοξικά μας συναισθήματα. Τον πόνο, το μίσος, τον φόβο και κάθε λογής αρνητικό συναίσθημα και σκέψη. 

Όταν συγχωρούμε, είτε τον εαυτό μας είτε το πρόσωπο που μας πλήγωσε, αυτομάτως οδηγούμαστε σε ένα εντελώς διαφορετικό μονοπάτι. Σε ένα μονοπάτι που σκοπό έχει να μας μεταμορφώσει σε κάτι ανώτερο, ανοίγοντας την καρδιά μας στην αγάπη και την ηρεμία! 

«Όσο περισσότερο γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο τον συγχωρείς.» 

Την επόμενη φορά που το ζήτημα της συγχώρεσης θα εμφανιστεί ξανά στη ζωή σου μη ξέροντας τι να κάνεις, τότε ρώτα τον εαυτό σου τα εξής: Μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου; Μπορώ να αποδεχτώ τα λάθη μου και τα ελαττώματα μου; 

Μπορώ να νιώσω βαθιά αγάπη για τον εαυτό μου; Μόλις δώσεις τις δικές σου απαντήσεις, είναι βέβαιο πως με την ίδια ευκολία θα μπορείς πλέον να κρίνεις αν η συγχώρεση είναι ένα δώρο που αξίζει να προσφέρεις και στους γύρω σου. 

Έχεις άραγε αναρωτηθεί ποτέ πόσο πιο ευτυχισμένη μπορεί να γίνει η ζωή σου και πόσο πιο ευχάριστες μπορούν αντίστοιχα να γίνουν οι στιγμές σου, εάν επιλέξεις να αφήσεις πίσω τα αρνητικά σου συναισθήματα; 

Δώσε χώρο! Δώσε επιτέλους στη καρδιά και στο μυαλό σου χώρο για να καλωσορίσουν και πάλι την χαρά που αναζητούν! Άνοιξε τους ορίζοντες σου και αν κάπου στη διαδρομή θολώσει πάλι το τοπίο σου, απλά συνέχισε! Συνέχισε να συγχωρείς με τρόπο τέτοιο που να σου επιτρέπει και πάλι να απελευθερώνεσαι! 

Αφιερωμένο σε εσένα! Σε εσένα που πληγώθηκες και ίσως να πλήγωσες! 

Σε εσένα που όσο πόνο και αν βίωσες, ποτέ δεν έπαψες να ζεις και να ελπίζεις στην αγάπη! Σε εσένα που έπαθες και τελικά έμαθες να συγχωρείς… 

Να συγχωρείς… 

Κέλλυ Σεφέρου

http://www.loveletters.gr

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Από που βγήκε η έκφραση αλαμπουρνέζικα ;

Η έκφραση αλαμπουρνέζικα αποτελεί μια σύγχρονη δημώδη ελληνική έκφραση που χρησιμοποιείται ευρύτατα προς χαρακτηρισμό ακατάληπτων εννοιών, φράσεων και ασυναρτησιών στο λόγο. Χρησιμοποιείται επίσης και σε χαρακτηρισμό δυσανάγνωστων γραφικών χαρακτήρων. 

Για την προέλευση της λέξης έχουν εκφραστεί διάφορες θεωρίες, καμιά από τις οποίες δεν είναι πειστική. Μόνο το λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Μπαμπινιώτη) αναφέρει τρεις εκδοχές. Λέγεται, για παράδειγμα, ότι ο αρχικός τύπος ήταν «αλιβορνέζικα» που χρησιμοποιούνταν προς διάκριση ασυνήθων και περίεργων ειδών που εισάγονταν από το Λιβόρνο της Ιταλίας στον Πειραιά αλλά και στην Πάτρα. Πηγή: Βικιπαίδεια 

Άλλη εκδοχή 

Πολλοί πιστεύουν πως είναι δύο λέξεις. Είναι, όμως, δύο. Όπως το αλά Γαλλικά. Μπουρνέζικα, λοιπόν, είναι η διάλεκτος που μιλά μια φυλή του Σουδάν οι Μπουρνού, που ήρθαν στην Ελλάδα με τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. 

Λέξεις & Φράσεις παροιμιώδεις Τάκη Νατσούλη 

Γάτα Τασία

https://freesunday.gr

Η ζωή δεν είναι μόνο μέλι και κόκκινα μπαλόνια...!!!!

Η ζωή έχει υποχρεώσεις.

Ξέχνα τότε που ήσουν παιδί και έπαιζες ανέμελα, χωρίς έγνοιες ή βάσανα.

Τίποτα δεν προγραμμάτιζες.

Τώρα θα εργαστώ, μετά θα μαγειρέψω, στη συνέχεια θα βάλω πλυντήριο και στο τέλος, της ημέρας θα χαλαρώσω.

Τίποτα, δεν είχες στο μυαλό σου. 

Όχι, και εντελώς τίποτα…

Είχες αγάπη!

Αγάπη και καλοσύνη.

Το μίσος και ο φθόνος, άγνωστες λέξεις ως προς σε εσένα αλλά και σε κάθε παιδί, όμοιο της ηλικίας σου.

Μιλάω για τότε που ήσουν 5 χρονών.. ακόμα και να έμενες σε ένα άδειο δωμάτιο, διέθετες τόση πολύ φαντασία που μετέτρεπες το κρεβάτι σου σε πειρατικό καράβι ή σε διαστημόπλοιο.

Τίποτα στην ψυχή σου δεν φαινόταν οκνηρό και ανούσιο.

Όλα είχαν μια καλά φιλοσοφημένη σκέψη και έναν σκοπό.

Δεν ήταν άλλο, από τη διασκέδαση.

Και καλά έκανες. 

Ήσουν ένα παιδί χωρίς μυαλό, μόνο καρδιά. 

Και πίσω στην πραγματικότητα.

Τώρα, εν έτη 2020, ο ένας προσπαθεί να κατατροπώσει τον άλλον, χωρίς έλεος.

Δεν υπάρχει πουθενά στο μυαλό σου, η λέξη ''διασκέδαση'' όπως την είχες βαπτίσει τότε που ήσουν παιδί.

Διασκέδαση δεν υπάρχει.

Έχει χαθεί, όπως χάθηκε η καρδιά σου μέσα στην πολύ ανοησία του κόσμου.

Αναζητάς πολλά πράματα και θέλεις να αποκτήσεις τα πάντα για να ‘σαι ευτυχισμένος και ξεχνάς ένα βασικό.

Τον εαυτό σου.

Πού είναι; 

Αν βλέπεις διαφορετικά τον κόσμο θα σε βλέπει και εκείνος διαφορετικά.

Αν ξυπνάς με χαρούμενη διάθεση το πρωί, να πας στην δουλειά σου και ας υπάρχουν δυσκολίες στον τομέα σου.

Όλα θα γίνονται δια μαγείας πιο όμορφα και πιο ζωντανά.

Ειδικά σε αυτές τις εποχές που ζούμε και έχουμε πολλά εμπόδια. 

Το ξέρω γιατί δεν είμαι παιδί.

Δεν είσαι μόνος σου.

Όλοι οι άνθρωποι το ίδιο βιώνουν.

Η ίδια ανησυχία.

Ο ίδιος φόβος.

Κάπου θα υπάρχει το κόκκινο μπαλόνι, μια ελπίδα, μια βοήθεια.

Μπορεί να μεγαλώσαμε, να βάλαμε μυαλό, να σκεφτόμαστε τα πάντα με λογικά επιχειρήματα, να παραμερίζουμε τα χόμπι μας και τις δημιουργικές ασχολίες μας...

Αλλά δεν χάσαμε κάτι πολύτιμο. 

Την υγεία μας.

Την καρδιά μας.

Το σθένος μας.

Το χαμόγελο μας. 

Αυτή την φορά πρέπει να δείξουμε περισσότερη ευγνωμοσύνη για ό,τι έχουμε, γιατί όπως καταλάβαμε όλοι..η ουσία της ζωής, δεν είναι να αποκτήσουμε χρήμα και δόξα.

Το θέμα είναι να έχουμε την υγεία μας πάνω απ’ όλα και τα άλλα σιγά σιγά..από τις στάχτες θα ξαναγεννηθούν.

Και να θυμάστε,

θα πετύχουμε στην ζωή, μόνο αν κυνηγάμε πάντα το κόκκινο μπαλόνι.

Τι και αν μεγαλώσαμε;

Το κόκκινο μπαλόνι θα μας δίνει πάντα όνειρα, ελπίδα και ένα καλύτερο αύριο με χαμόγελα. 

Υ. Γ. Και όπως λέει ο Γουίνι στο Γουρουνάκι

-Τι μέρα είναι;

-Είναι σήμερα.

-Η αγαπημένη μου μέρα. 

Μία καινούργια μέρα είναι σήμερα, γεννιέται μία καινούργια ελπίδα.

Εκμεταλλευτείτε την με χαμόγελα! 

Σαντορινιού Μαρία

http://www.loveletters.gr

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Δυστυχώς.. κολλήσαμε στα ασήμαντα...!!!!

Κολλήσαμε στα ασήμαντα κι ας είναι όλα γύρω μας σημαντικά. Βρήκαμε τα μηδαμινά και τα αγκαλιάσαμε. Γεννιόμαστε ελεύθεροι, λίγα λεπτά μετά μας φορτώνουν ένα κάρο υποχρεώσεις να φέρουμε εις πέρας.

Ασήμαντα δημιουργήματα του ανθρώπου, της ματαιότητάς του.

Πως να 'χεις όρεξη; Πώς να ζεις τη στιγμή, όταν σου' μάθαν να ξεπουλάς τον εαυτό σου, τις επιθυμίες σου και ότι αγαπάς;

Πώς να 'σαι δημιουργικός μέσα στην αυτο-καταπίεσή σου για να φαίνεσαι σωστός, για να τα βγάλεις πέρα;

Δε πρέπει να εκφράζεσαι, να 'σαι τρωτός δε πρέπει. Σου 'βάλαν τρία σακιά στη πλάτη ''ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ '' 

Περπατάς σκυφτός, περιφέρεσαι. Προσπαθείς να κρύψεις αυτό που είσαι, προσπαθείς να γεμίσεις τα τσουβάλια αντί να τα αδειάσεις.

Θες να μαζέψεις για αύριο, να μαζέψεις για όταν χρειαστείς. 

Θες να ‘σαι σίγουρος! Σίγουρος πως θα 'χεις σταθερότητες. 

Σταθερή αποδοχή, ανθρώπινες σχέσεις, υπόληψη, εισόδημα.

Τι και αν κάθε δευτερόλεπτο παίζεται κορώνα-γράμματα μεταξύ ζωής-θανάτου.

Ονειρεύεσαι την ώρα της πληρωμής, όταν θα δείξεις όσα μάζευες, όταν θα σταματήσεις να κοπιάζεις!

Αυτή όμως δε θα 'ρθει, βλέπεις την τακτοποίησες ήδη, την ξόφλησες! Έδωσες! Όσο καιρό μάζευες, έδινες εσένα, τον χρόνο σου, τη μοναδικότητά σου.

Δεν έχεις να θυμάσαι πέρα από ασήμαντα,διαδικαστικά, ανθρώπινες ανάγκες, απωθημένα, προδοσίες, χαμένες ευκαιρίες.

Κι αυτά που μάζευες δε μπορούν να σου 'πουν ένα ψέμα, μόνο αλήθειες.

Πως άξιζε να δώσεις μια ευκαιρία σε αυτό που κρύβεις μέσα σου να ανθίσει, ν’ αναπνεύσει!

Έπρεπε να πετάξεις τη μάσκα!

Άξιζε να παραδοθείς σε όσα ταρακουνούσαν τη ψυχή σου.

Έπρεπε να φτύσεις κατάμουτρα τον έλεγχο προς τη ζωή, τους άλλους, εσένα.

Με τα ασήμαντα γρήγορα περνάει ο χρόνος. Με τους εγωισμούς, τις κακίες, την πικρία, τα κόμπλεξ, τη βαρεμάρα, τη δηθενιά μένουμε ακίνητοι. 

Μένουμε στην άγνοια, δε κάνουμε την υπέρβαση από φόβο στην αγάπη. 

Μένουμε στο εγώ μας μόνοι, περιμένοντας τον θάνατο, προσπαθώντας να τον ξεγελάσουμε.

Δε δεχόμαστε πως θα πεθάνουμε, μα δεχόμαστε το ότι επιλέγουμε πως δε θα ζήσουμε. Υποτίθεται πως διψάμε για αθανασία. Όμως πως ξέρουμε τι είναι η αθανασία; 

Τι και αν η αθανασία είναι το τώρα; Τι και αν την έχουμε και την κλωτσάμε;

Άσε τα ασήμαντα, μη τα πιστεύεις! Κανείς δε ξέρει πως πρέπει να είσαι, τι πρέπει να κάνεις ή να έχεις. Όμως εσύ πρέπει να ξέρεις πως έχεις δικαίωμα στη ζωή. 

Έχεις δικαίωμα απλώς να είσαι, να εκφράσεις τη μοναδικότητα της ύπαρξης σου. Να πατάς τα πόδια σου στο έδαφος ξέροντας πως είσαι, τώρα είσαι αθάνατος!

Είσαι η θάλασσα και παριστάνεις τη σταγόνα γιατί έτσι προστάζει η μόδα και πονάς.

Πονάς που δεν είσαι μια μικρή σταγόνα! Δεν είναι ανέκδοτο;

Χαμογέλα, γιατί είσαι όλες οι σταγόνες μαζί. Δεν υπάρχει διαχωρισμός.

Χαμογέλα, γιατί είσαι ελεύθερος.

Σταμάτα να το παίζεις μια σταγόνα φυλακισμένη στο ποτήρι, βρε, όλοι ποθούν μια θάλασσα… 

https://enfo.gr

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Αυτό που κάνεις γυρίζει πίσω σαν μπούμερανγκ, αργά ή γρήγορα, κι αυτό είναι νόμος...!!!!

«Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος – αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος – σκληρός κι απαραβίαστος : το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται». Ν. Καζαντζάκης

Είτε το πιστεύεις είτε όχι, αυτό είναι ένας Νόμος. Ένας νόμος από τον οποίο δεν ξεφεύγει κανείς και τίποτα. Όλα λειτουργούν σε κύκλους και περιόδους. Και αυτό που βλέπεις ή νομίζεις πως βλέπεις, δεν είναι πάντα αληθές και συνήθως περιορισμένο εξ ορισμού.

Όχι, οι “κακοί” δεν είναι αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο και εσένα. Όλη η ελευθερία είναι μέσα σου. Κι αν το σκεφτείς αντικειμενικά και από απόσταση, αναλογίσου τι δύναμη έχεις τόσο εσύ, όσο και όλοι μαζί στο συλλογικό. 

Κι αν φαίνεται πως κυβερνούν, αυτό συμβαίνει για την ώρα, και για έναν μόνο λόγο: διότι εσύ (και όλοι σαν σύνολο) το επιτρέπεις. Ο τρόπος που κυβερνάμε κατά σύνολο τη ζωή, τις δυνατότητες, τις σχέσεις, τον χρόνο, την ενέργειά μας και την ύπαρξη, είναι ο τρόπος που “το κακό” μας κυβερνάει. 

Αναπλαισίωση: Το όποιο κακό είναι “εκεί” σαν δάσκαλος. Η πλήρης και απόλυτη ελευθερία, ακόμα, ίσως είναι μία κατάσταση για την οποία σαν ανθρωπότητα δεν είμαστε έτοιμοι. Πάρε απόσταση από ό,τι χορδή σου χτυπάει, και ξαναδιάβασε το προηγούμενο.

Το συλλογικό έξω είναι μια αντανάκλαση του συλλογικού μέσα. Πιστεύεις πως σε κάθε ατομικό επίπεδο, ο κάθε άνθρωπος είναι συντονισμένος με τις εσωτερικές του αξίες; 

Είναι ευθυγραμμισμένος με τον σκοπό του; Λειτουργεί για το εγώ ή το εμείς; Αξιοποιεί στο έπακρο, ή έστω στο ελάχιστο τις δυνατότητές του; Κάνει σωστή χρήση αυτών των 1.440 λεπτών της κάθε μέρας του;

Όπως είχε πει ο Πυθαγόρας : “όλα είναι αριθμοί”. Παρατήρησε το εξής: 144. Μήπως το μήνυμα είναι μπροστά μας και δε το βλέπουμε; Τα 1.440 λεπτά της ημέρας περιλαμβάνουν τον αριθμό 144 και το μηδέν (κύκλος – αρχή – περιοδικότητα). 

Το 144 στα μαθηματικά είναι ένα τέλειο τετράγωνο (12 εις το τετράγωνο), αλλά και ο 13ος αριθμός της ακολουθίας Φιμπονάτσι. Σκέψου το 12 ως ιερό αριθμό, αλλά και το 13 υπό το φιλοσοφικό και μεταφυσικό πρίσμα. Σκέψου την “κρίσιμη μάζα” των 144.000. Το κλειδί είναι στην αξιοποίηση κατά το μέγιστο αυτού του αριθμού. Το κάνεις; 

Αξιοποιείς την ημέρα κι αυτά τα λεπτά σου; Ή υπάρχουν οι εξηγήσεις λόγοι και δικαιολογίες του γιατί δε το κάνεις; Το πηδάλιο της ημέρας σου σε ποια χέρια το έχεις δώσει;

Εδώ θα σου προσθέσω την Αρχή της Ανταποδοτικότητας ή ανταμοιβής όσον αφορά το έξω από σένα. Ό,τι κάνεις, πρέπει να το κάνεις επειδή το νιώθεις ή επειδή το έχεις επιλέξει, χωρίς να προσδοκάς αντάλλαγμα. 

Όπως λέει και ο Ralph Smart, αν κάνεις αυτό για το οποίο είσαι προορισμένος / η, το σύμπαν (Θεός όπως θες πες το) θα φροντίσει για την ανταμοιβή. 

Κι αυτό για έναν απλό λόγο: Αν όλα στη φύση λειτουργούν κάτω από την Αρχή της Εξέλιξης, εσύ, ως μέρος της φύσης, αξιοποιώντας το μέγιστό σου και εκδηλώνοντας τα ταλέντα και τις βαθιές σου ποιότητες, βοηθάς αυτή την Αρχή. Κατ’ επέκταση, μόνο τότε πραγματικά “θα συνωμοτήσει”. Και μάλιστα με τρόπους που δεν μπορείς να φανταστείς.

Θα σου ‘ρθει από αλλού, αυτό είναι που δε καταλαβαίνεις. Το μόνο τώρα που θα πρέπει να σε απασχολεί είναι να κάνεις αυτό που προστάζει το πιο βαθύ μέσα σου, κάτω από όλα τα επιφανειακά στρώματα, είτε είναι δικά σου είτε φορεμένα από τους προγραμματισμούς που έχεις υποστεί. 

Ο θεραπευτής προπονητής συνοδοιπόρος, είτε εσύ είτε κάποιος έξω (φαινομενικά) από εσένα, κάνει αυτή τη δουλειά: είναι καταλύτης για την ευθυγράμμισή σου με το μέσα σου.

Όταν μπαίνεις στην προσδοκία του τι θα πάρεις πίσω, αν θα εκτιμηθεί και τα λοιπά, έχεις φύγει από αυτό το ατόφιο το μοίρασμα που έχει ανάγκη η ψυχή σου ως μέρος του γίγνεσθαι και πας στην ανάγκη του να ζητάς ή να περιμένεις. 

Άρα, η εστίασή σου πηγαίνει στο αποτέλεσμα. Και μιας και η δύναμη της εστίασης είναι συγκεκριμένη, σου αφαιρείς δύναμη από την εστίαση του μέσα σου.

Αν λάβεις πίσω, αν εκτιμηθεί, αν αν αν. Αυτό όμως είναι το κερασάκι, όχι η τούρτα. Παράλληλα και υποσυνείδητα αρκετές φορές, αν η πράξη σου, πηγαίνει προς έναν συνάνθρωπο γίνεται το εξής : 

Αυτός ή αυτή που το απολαμβάνει θα συνεχίσει να το απολαμβάνει επειδή στο αναγνωρίζει, και παράλληλα σου συνεχίζει τον μαγνητισμό ως δίαυλος. Είτε το καταλαβαίνει είτε όχι. Κι αυτή η ενέργεια αντηχεί πολύ μακριά και πολλαπλασιαστικά. Όπως ο συντονισμός.

Τίποτα δε πάει χαμένο κι όπως το πέταγμα της πεταλούδας έτσι κι εσύ, δε μπορείς να ξέρεις τι δυνάμεις κινητοποιείς με το να είσαι αυθεντικός να δίνεις να μοιράζεσαι, με μέτρο κι επιλογή ασφαλώς και όχι αλόγιστα. Το μόνο μέτρο που δε παίρνει μέτρο, είναι το ίδιο το μέτρο.

Η ενέργεια αλλάζει μορφή και γυρίζει πίσω σαν μπούμερανγκ αργά ή γρήγορα. Αυτό πρέπει να το γνωρίσεις και να το θυμάσαι κάθε φορά. Μπορεί να σου γυρίσει σαν αγάπη, υγεία, ευλογία, τύχη, συμπαράσταση σε μια δύσκολη στιγμή, ποτέ δε ξέρεις ούτε πως, ούτε πότε.

Γι’ αυτό λένε “κάνε καλό και ρίξ’ το στο γιαλό”, σαν μια ευχή μ’ ένα νόμισμα στην συμπαντική λίμνη. Κι αφέσου στην εμπιστοσύνη της, και στο ατόφιο εσωτερικό σου σκίρτημα.

Ζήσε την αλήθεια σου, χωρίς απαιτήσεις και προσδοκίες από κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό σου. Είναι η πρωταρχική σχέση και η πρωταρχική αντανάκλαση. Έχε πίστη κι ευγνωμοσύνη για οτιδήποτε, και αργά ή γρήγορα, θα φροντίσει η ζωή για τα υπόλοιπα. 

Αν όλοι μείνουμε στις παραπάνω αρχές, τότε το καλό θα θριαμβεύσει, και το “συνειδητό ονείρεμα” αυτής της πραγματικότητας θα πάρει μια τελείως διαφορετική μορφή. Ενδεχομένως, αρκετά συντομότερα από κάθε προσδοκία ή νοητική πιθανότητα.

Καλό θα είναι κάποια πράγματα, όπως αυτά τα 1.440 λεπτά και το “πηδάλιο”, να επανέλθουν άμεσα στα χέρια μας και έστω από σήμερα να ξεκινήσουν να αξιοποιούνται σωστά.

Όχι τόσο για να μη βρούμε βράχια ανεπιστρεπτί και μετά το 2025 γίνουμε όλοι μαζί πρωταγωνιστές του Μάτριξ 5, αλλά όσο κυρίως για να φτάσουμε στην συλλογική μας Ιθάκη που μας περιμένει με πίστη, υπομονή και ανοιχτές αγκάλες. Ακόμα, μπορούμε.

Αθανάσιος Στεργίου

awakengr.com

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Αν ΕΣΥ δεν γίνεις αυτό που θέλεις να είσαι, πώς περιμένεις να γίνουν οι άλλοι αυτό που ζητάς να είναι ;

Η μικρή κατά-δική μου αλήθεια

Αν είχα χρόνο άπειρο θα καταριόμουν τη ζωή.Θα είχα βαρεθεί τον απαράδεκτο τούτο κόσμο και όλους τους συνεργάτες του.Θα είχα μπουχτίσει από τις ψεύτικες προβλέψεις,από τα επαναλαμβανόμενα λάθη,από τους ίδιους άθλιους χαρακτήρες που θα μιλούσαν για τα ίδια και τα ίδια πράγματα.

Οι χιλιοακουσμένες φανφάρες και οι υψηλού επιπέδου θεωρήσεις θα ήταν θόρυβος στα αυτιά μου.Οι ακολασίες και οι ατέρμονες μάχες προς όφελος του οφέλους θα γίνονταν σκόνη που θα τύφλωνε τα ήδη δακρυσμένα μάτια μου.Οι διασκεδάσεις και οι απολαύσεις θα είχαν γεύση πικρή και η μυρωδιά της ολοένα και πιό σάπιας κοινωνίας,θα ήταν ανυπόφορη για την αιώνια όσφρησή μου..

Δεν είμαι όμως αθάνατος! Κανείς δεν είναι..Και σαν κοινός θνητός έχω το αναφαίρετο δικαίωμα να διεκδικήσω κι εγώ μιά γωνίτσα στο παραλήρημα αυτό της ύπαρξης.

Έχω το δικαίωμα να πιώ ,να ερωτευτώ,να ξεχάσω,να γελάσω,να παραιτηθώ ή να πολεμήσω,να παραμυθιαστώ και να παραμυθιάσω,να αγωνιώ, να σκέφτομαι,να παίζω,να προσφέρω τη βοήθειά μου,να ζητάω βοήθεια,να ζητάω συγνώμη,να συγχωρώ,να φοβάμαι,να πλήττω,να ελπίζω,να νικώ..να είμαι άνθρωπος.

Η αδιαμφισβήτητη θνησιμότητα του ανθρώπου(μα και όλων των πραγμάτων και καταστάσεων) είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έκανε η φύση.Ο θάνατος είναι ο μεγάλος αδερφός της ζωής,είναι ο κινητήριος μοχλός του ενστίκτου και ο ακρογωνιαίος λίθος της επιβίωσης.

Ο θάνατος είναι απλά η δεύτερη όψη ενός νομίσματος που επιμένουμε προσηλωμένα και επισταμένα να το κοιτάζουμε μόνο από την “καλή” μεριά, στοιχιματίζοντας με σιγουριά πάντα στην κορώνα..

Ο αθάνατος,αυτός που βλέπει πάντα κορώνα,αυτός που κάνει σχέδια για τις διακοπές του χρόνου το καλοκαίρι,αυτός που προγραμματίζει ραντεβού σε ένα μήνα,αυτός που αναβάλλει συνεχώς για μετά,αυτός που δε λέει σ' αγαπώ γιατί κι αύριο μέρα είναι,είναι καταδικασμένος να βαρεθεί τη ζωή. 

Ποιός λογικός δε θα έχανε κάθε ίχνος όρεξης ,αν όλα ήταν προδιεγεγραμμένα ή αν άφηνε τα πάντα για την επόμενη..και σήμερα..τι έχεις να κάνεις σήμερα ,που σε αποτρέπει από το να κάνεις σήμερα αυτό που αφήνεις για παραμεθάυριο..?τίποτα…

Υπήρξα στη ζωή μου ως τώρα χιλιάδες φορές αθάνατος..απυρόβλητος,αέναος...,

σίγουρος και αισιόδοξος πως εμένα δε με αγγίζει τίποτα και κανένας.Και μάλιστα πολλές από αυτές τις φορές συνηγόρησα υπέρ της αθανασίας και μάλιστα με τρόπο άνανδρο,άκομψο και ξερολίστικο.

Πίστεψα πολλές φορές πως το κακό είναι τόσο μακρυά που δεν υπάρχει χρόνος για να με φτάσει,πως η απελπισία είναι λέξη για τους πτωχούς τω πνεύματι και τους αγράμματους,πως η αδιαφορία είναι τρέντι και η αντίσταση είναι μηνύματα σε ένα γυάλινο τοίχο κάποιου friend..

Μέσα στην πλάνη μου αυτοχρίστηκα θεός του κόσμου μου,υπέρμαχος των λανθασμένων επιλογών μου,δημιουργός μιάς φούσκας ασφαλούς και δικαιότατης κατά τα δικά μου όμως πρότυπα.

Εγκλωβίστηκα ευτυχισμένα μέσα σε ένα κουτί,μέσα από το οποίο έβλεπα έναν διαλυμένο κόσμο να διαλύεται ακόμη περισσότερο, και ένιωθα τυχερός αλλά και περήφανος,που είχα καταφέρει μέσα από τεράστιο αγώνα να δημιουργήσω ...

αυτό το ψεύτικο σιδηρούν παραπέτασμα,ειδικότερα τη στιγμή που έβλεπα ότι άλλοι, οι πιο παρακατιανοί,περιφέροντο ως ελεύθεροι στόχοι μέσα σε ένα καταστροφικό πολεμικό τοπίο,καταδικασμένοι από την αμάθεια την άγνοια και την ξεροκεφαλιά τους..

Και τότε! μπααααααααμ

Η χαρά πήγε περίπατο και το γέλιο χάθηκε στον κατήφορο. ΘΛΙΨΗ χοντρή και άσχημη χτύπησε την πόρτα.Δεν άνοιξα!Φόβος που δεν τον είχα μετανιώσει ποτέ ως τότε με πλάκωσε σαν ταφόπλακα,μου μούδιασε το στόμα και μου έγλυψε με την κρύα του γλώσσα τη ραχοκοκκαλιά.

Τα χέρια μου τρεμόπαιζαν σαν φυλλαράκια στον άνεμο και τα πόδια μου είχαν κολλήσει στο πάτωμα σαν σε κακό όνειρο.Προσπάθησα να ισιώσω το κορμί μου,να ορθώσω το ανάστημά μου με όση δύναμη είχα και κόλλησα το αυτί μου στην πόρτα.Η καυτή της ανάσα έφθανε στ 'αυτί μου λες και το ξύλο που βρισκόταν ανάμεσά μας ήταν ανύπαρκτο.

Ο φόβος μου μεγάλωσε και πισωπάτησα ακαριαία! ππποιός είννναι,πάλεψα να ψελλίσω με μιά φωνή που δέ θύμιζε σε τίποτα εκείνον τον παλιό αγέρωχο κι αθάνατο υπεράνθρωπο.Μα απάντηση καμία…Ποιός είναι ?? 

ξαναείπα λίγο πιο δυνατά εκμεταλευόμενος τη σιωπή του αντιπάλου μου.Και πάλι καμία αντίδραση..Τότε έκανα κάτι που δεν το περίμενα ποτέ από τον εαυτό μου.Προχώρησα γενναία προς την πόρτα και προσπάθησα να την ανοίξω αργά..

και τότε είδα…και δεν ήταν η χοντρή άσχημη θλίψη αυτή που είδα!

ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΑ ΣΠΙΤΙΑ! 

ΠΟΛΛΑ ΚΟΥΤΙΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΗΛΙΟ ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΟ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΤΑΓΑΛΑΝΟ....,

μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος γεμάτο ποτάμια γάργαρα νερά και καταρράκτες και μέσα από το κάθε κουτί ένα ζευγάρι μάτια να κοιτούν είτε κλαμμένα είτε αδιάφορα ένα μικρούτσικο κομματάκι ουρανού χάνοντας το μεγάλο καταπράσινο τοπίο..πόσο κρίμα!

πόσο κρίμα να ΜΗΝ είσαι θνητός ,παρά ένας καταδικασμένος αθάνατος,χορηγός της κατάθλιψης και της παράνοιας, υπέρμαχος της λογικής μιάς πλατωνικής σπηλιάς,ενός θεάτρου σκιών που παίζεται πίσω και πέρα από σένα..

Πάντα ευχόμουν και ονειρευόμουν να γίνω σπουδαίος!Να απολαμβάνω την εκτίμηση σπουδαίων ανθρώπων,και να κερδίζω την εύνοιά τους.

Να καταξιωθώ σε όσους περισσότερους τομείς μπορώ.

Να αποκτήσω γνώση,παιδεία ,καλούς και ευγενικούς τρόπους,να διαχειρίζομαι τη διπλωματία προς όφελος της ειρήνης,να στέκομαι ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από κάθε κοινό θνητό!

ΠΟΤΕ όμως δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω ποιός πραγματικά είμαι και όχι τί πραγματικά θέλω.ποιος είμαι?..

προχθές έκλεισα τα 30 και ανακάλυψα ότι ποτέ ως τότε δεν είχα ρωτήσει ουσιαστικά τον εαυτό μου..ποιός είμαι?

ποιός γουστάρω να είμαι?

και όταν διατύπωσα αυτή την ερώτηση με σοβαρότητα στον εαυτό μου-έστω και καθυστερημένα-ανακάλυψα ότι πάντα ήξερα!!!

Διαπίστωσα ότι η απάντηση βρισκόταν μονίμως μπροστά στη μύτη μου και εγώ έψαχνα σε βουνοκορφές και βαθιές θάλασσες!ένιωσα χαζός, αστείος,μα τόσο χαρούμενος!πάντα ήξερα!σε κάθε στιγμή της ζωής μου ήξερα ποιό ήταν το σωστό για μένα,ήξερα τι με έκανε να νιώθω άσχημα,τί με ανέβαζε και με τί ξενέρωνα!

Για κάποιον όμως αδιευκρίνιστο λόγο τις περισσότερες φορές έπραττα αντίθετα από τις επιταγές του εαυτού μου.

ΜΑ ΓΙΑΤΙ?…διότι ήμουν τυφλός? χαζός? παραπλανημένος?…

τίποτα από αυτά…απλά φοβόμουν..φοβόμουν πως ο πραγματικός μου εαυτός δε θα κάλυπτε τις ανάγκες του κόσμου γύρω μου…φοβόμουν πως θα ήμουν λιγότερο από αυτό που θα έπρεπε…φοβόμουν πως θα με έστηναν μόνο μου σε μιά γωνία σκοτεινή,και θα με κορόιδευαν και θα με έδειχναν με το δάχτυλο!,

κοιτάξτε !!ο ονειροπαρμένος!ο φαντασιόπληκτος! ο ρομαντικός!ο ηλίθιος!

Πόσοι από σάς θα αρνιόντουσαν μιά θέση στο δημόσιο λόγω ιδεολογίας? Λόγω καλλιτεχνικής φύσης, που αρνείται κατηγορηματικά να κάτσει δια παντός μέχρι το θάνατο πίσω από ένα γραφείο χαρτοκρατούμενο,με τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα καθημερινά,ΤΟΝ ίδιο καφέ από την ίδια μηχανή?

Οι περισσότεροι θα λέγατε “…ε το μαλάκα….εγώ θα πήγαινα με κλειστά μάτια!ξέρεις τι είναι να 'χεις το μισθουλάκο να τρέχει κάθε μήνα εσ αεί? είσαι τρελός…”

Πόσοι από εσάς δεν αρνηθήκατε έστω και μιά φορά στη ζωή σας να υπερασπιστείτε κάποιον που δεν είναι εκεί αλλά όλοι μιλούν για αυτόν

αισχρά…και φοβάστε να πάτε κόντρα στη ροή της υβρεολογίας για να μην σας καταστήσουν κι εσάς στόχο?

Οι περισσότεροι θα λέγατε ” ε ναι ναι ,είναι μαλάκας” όμως ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ!!! ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΛΕΤΕ: “είμαι μαλάκας,ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΛΑΚΕς” και το ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!

Πόσοι απο εσάς δεν βρίσατε,δεν καταραστήκατε,δεν ΟΡΓΙΣΤΗΚΑΤΕ ΜΕ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ....,

και μάλιστα με πραγματικό μένος και πάθος!…κι όταν σαν άτομα καλεστήκατε να πράξετε το χρέος σας,και να κάνετε τα λόγια σας πράξη,λακίσατε,κρυφτήκατε πίσω από την ασφάλεια των nickname σας ,μέσα στα κουτιά της χειρουργημένης σας συνείδησης!και ΟΧΙ ΜΟΝΟ!!!

βγάζατε και λογύδρια για το τί έπρεπε να γίνει και τί όχι!! του τί είναι σωστό και τί όχι!του τί αξίζει πραγματικά και τί όχι!

ΜΕ ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΚΥΡΙΟΙ…και κυρίες?

Πόσοι λοιπόν από εσάς δεν κατεβάζετε τα ρολά του πραγματικού σας εαυτού χάριν της ευημερίας της τάξης και της αν-ασφάλειας?

Γιατί δεν αφήνεται να τρέξει από μέσα σας γάργαρο το νερό της αλήθειας σας?

ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΣΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΘΑΥΜΑΤΑ!!….μόνο ο εαυτός σας…

Ήθελα να μπω στη λογική της εύρεσης λύσης της κατάστασης της χώρας.

ΤΊ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ? ΠΩΣ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ? ΠΩΣ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ!!!?

ΚΑΙ ονειρευόμουν μάλιστα σε κάποιες σφαίρες του μυαλού μου - ως αθάνατος πάλι - να είμαι εγώ ο εμπνευστής και συντονιστής της μεγάλης ιδέας,να κερδίσω δάφνες και αναγνώριση,κύρος και σεβασμό!

ΗΛΙΘΙΕ ΧΟΝΤΡΟΚΕΦΑΛΕ ΑΦΕΛΗ ΚΑΙ ΜΙΣΑΛΟΔΟΞΕ ΑΘΑΝΑΤΕ!

ΔΕ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ,ΔΕ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ!ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!ΜΟΝΟ!ΜΕ ΓΝΟΜΩΝΑ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙΣ!ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΟΥ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΟΥ ΚΟΥΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙΣ ΤΑ ΚΟΥΤΙΑ ΟΛΩΝ,ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΕΞΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΥΤΙΑ!!

Δεν μπορεί κανείς να μας σώσει.Ούτε οι μάγιας ,ούτε οι ελ,ούτε οι εξωγήινοι,ούτε το πακέτο στήριξης,ούτε ο παναθηναϊκός,ούτε η τρόικα,ούτε η αριστερά,ούτε οι ρώσοι,ούτε ένα ιαπωνικό τσουνάμι..ο καθένας πρώτα από όλα πρέπει να θέλει να σωθεί.

Ποιός θέλει όμως να σωθεί?……καλά δεν είναι κι έτσι?….

Tα επεισόδια του σ/κ με κάναν να θυμηθώ κάτι ,που αρνούμαι κατηγορηματικά να δεχτώ σαν θνητός,,,ότι δε θέλουν όλοι να σωθούν..προτιμούν το ΚΟΥΤΙ κι ασ' μην έχει και ρεύμα,κι ασ' μήν έχει νερό,κι ας μην έχει φως,κι ας είναι 1χ1….ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΟΥΤΙ…ΚΟΥΤΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ… 

αν ΕΣΥ δεν γίνεις αυτό που θέλεις να είσαι, πώς περιμένεις να γίνουν οι άλλοι αυτό που ζητάς να είναι;

anapnoes.gr

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Θύμος Αδένας : Ο αδένας του ενθουσιασμού & της θέλησης για ζωή...!!!!

Το περιεχόμενο αυτού του άρθρου δεν υποκαθιστά την ιατρική συμβουλή. Είναι η γιόγκικη και ενεργειακή άποψη. Αν έχετε σοβαρά ιατρικά προβλήματα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Ο θύμος είναι ο αδένας του νεανικού ενθουσιασμού, του παιχνιδιού, του αστείου, της ποίησης και της φαντασίας. Δυστυχώς τείνει να ατροφήσει μετά την εφηβεία, όταν αυξάνουν η σχολική και εργασιακή πειθαρχία, οι οικογενειακές και κοινωνικές ευθύνες. 

Ένα κανονικό και υγιές άτομο και με το θύμο αδένα σε ισορροπία, είναι ευχαριστημένο που βρίσκεται σε ετούτον τον κόσμο, έχει ενέργεια σε αφθονία, αναδύει φρεσκάδα και αισιοδοξία, αναβλύζει χαρά από κάθε πόρο του σώματος του, ακτινοβολεί. 

Ο Θύμος αδένας, ο Νους & το Στρες 

Ο θύμος αδένας ελέγχει και ρυθμίζει τη ροή της ενέργειας στον οργανισμό μας, είναι σε θέση να ξεκινήσει μία άμεση διόρθωση για να ισορροπήσει ξανά τυχόν ανισορροπίες επαναφέροντας την αρμονία και την κανονικότητα στην ενεργειακή ροή. 

Έτσι ο θύμος μπορεί να θεωρηθεί σαν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο νου και το σώμα, καθώς είναι το πρώτο όργανο σε φυσικό επίπεδο που επηρεάζεται από τη νοητική στάση και το στρες. 

Η πρώτη απάντηση που δίνει το σώμα σε μία στρεσογόνα κατάσταση είναι η συρρίκνωση του θύμου αδένα. Αλλά πριν ακόμα εμφανιστεί αυτή η φυσική απάντηση, έχουμε μία άμεση μείωση της ζωτικής ενέργειας. 

Οι μετρήσεις δείχνουν στη δεδομένη στιγμή ότι ο αδένας είναι αρκετά αδύναμος και όταν το στρες εκλείψει, ξαναβρίσκει τη δύναμή του. 

Όταν ο θύμος είναι υγιής και ενεργός, το άτομο διαθέτει πολύ ενέργεια και γενική ευημερία. Δεδομένου ότι, πολλές δυσλειτουργίες και ασθένειες γεννιούνται ακριβώς σε ενεργειακό επίπεδο, είναι σκόπιμο να δώσουμε στο θύμο αδένα τη σημασία που του αξίζει. 

Κάθε φορά που εμφανίζεται μία συναισθηματική, ενεργειακή ανισορροπία ή κάποια ασθένεια, βρίσκουμε κατά κανόνα τον αδένα αδυνατισμένο. Αν τον ενεργοποιήσουμε θα έχουμε άμεση βελτίωση της ενεργειακής ροής και αυτή η ενέργεια θα δράσει θετικά βοηθώντας το άτομο να θεραπευτεί. 

Ο Θύμος & οι Μεσημβρινοί 

Ο Βελονισμός μας διδάσκει ότι υπάρχουν 14 μεσημβρινοί μέσα από τους οποίους ρέει η ζωτική ενέργεια που ονομάζεται «Τσι» ή «Κι».

Με την πάροδο του χρόνου παρατηρήθηκε ότι η ενεργειακή ροή σε αυτούς τους μεσημβρινούς, βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του θύμου αδένα και επηρεάζεται έντονα από τα συναισθήματα, όπως η αγάπη, το μίσος, ο φόβος. 

Κάθε ασθένεια ξεκινά σαν ένα πρόβλημα σε ενεργειακό επίπεδο, ένα πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει πολλά χρόνια πριν εκδηλωθεί στο φυσικό σώμα. Εμφανίζεται σαν μία συρρίκνωση της σωματικής ενέργειας που με τον καιρό, οδηγεί σε μία ενεργειακή ανισορροπία σε κάποιο σημείο του σώματος. 

Αν μπορούσαμε να είμαστε συνειδητοί ως προς αυτή την ενεργειακή ανισορροπία, μόλις αυτή κάνει την εμφάνισή της, θα είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας για να τη διορθώσουμε. 

Και αυτές οι ενέργειες θα έπρεπε κανονικά να ορίζονται σαν «προληπτική ιατρική». 

Ο Θύμος αδένας αντικατοπτρίζει επίσης τη Θέληση για Ίαση 

Κάθε φορά που ο θύμος αδένας είναι αδύναμος σημαίνει επίσης ότι δεν έχουμε επαρκή θέληση για θεραπεία. Πραγματικά η ζωτική μας ενέργεια δεν είναι αρκετή για να μπορέσει να προωθήσει τις διάφορες διαδικασίες που οδηγούν στην ίαση. 

Θα έπρεπε να είναι σαφές ότι η ανακάλυψη αυτή έχει τεράστια αξία για την κλινική αντιμετώπιση των ασθενών.

Στην πραγματικότητα, ο πρώτος στόχος κάθε γιατρού ή θεραπευτή θα έπρεπε να είναι η ενεργοποίηση της θέλησης του ασθενή για ίαση. 

Αν δεν γίνει, τότε αυτό που θα κατορθώσει να κάνει και αυτό που ιατρική φαίνεται ότι κάνει προς το παρόν, είναι να παράγει μία κοινωνία ζωντανών νεκρών. 

Η καταπληκτική πρόοδος της σύγχρονης ιατρικής διατηρεί τους ανθρώπους στη ζωή, αλλά αυτοί δεν έχουν ζωή μέσα τους, δεν έχουν ζωτικότητα. Κινούνται, αναπνέουν αλλά δεν είναι πραγματικά ζωντανοί. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει ότι η δύναμη της θεραπείας προέρχεται από τα βάθη του ίδιου μας του εαυτού. 

Είναι αλήθεια ότι τα φάρμακα έχουν αξία, αλλά θα έχουν ακόμη μεγαλύτερη όταν θα χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με κάτι που ενεργοποιεί τη ζωτική ενέργεια του ασθενούς. Αυτή είναι η αιτία που η πρώτη θεραπεία θα έπρεπε να είναι η ενεργοποίηση της θέλησης του ασθενή και ενεργοποιώντας το θύμο αδένα του θα μπορούσαμε να επιτύχουμε το σκοπό μας ευκολότερα. 

Όταν κατορθώνουμε να ενεργοποιήσουμε το θύμο αδένα ενός ασθενή μπορούν να επιτευχθούν βελτιώσεις πραγματικά εντυπωσιακές. 

Πρέπει πάντα αφετηρία μας να είναι ότι, η αληθινή ιατρική είναι η δύναμη της ζωτικής ενέργειας μέσα μας, με άλλα λόγια η θέλησή να είμαστε υγιείς και θεραπευμένοι. 

«Κατά τη διάρκεια της κλινικής μου εμπειρίας έχω δει πολλές φορές πόση διαφορά μπορεί να επιφέρει η παρουσία ή απουσία αυτής της θέλησης». 

Πώς να βοηθήσουμε τη διαδικασία της θεραπείας 

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε είναι να αναγνωρίσουμε τη συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση που μας κλέβει ζωτική ενέργεια και κατεβάζει το επίπεδο λειτουργίας του θύμου αδένα. 

Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι μία χαμηλή λειτουργικότητα του θύμου αδένα καθιστά δύσκολη τη λύση προβλημάτων καθόσον μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ροή του Τσι στους Μεσημβρινούς, καθιστώντας πιο δύσκολη τη λειτουργία και την ίαση των εσωτερικών οργάνων. 

Αν διορθώσουμε αυτές τις συναισθηματικές συνθήκες στη γέννησή τους, θα παραμείνουμε υγιείς. Αν δεν τις φροντίσουμε, θα μπούμε σε μία κατάσταση, που μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική, αλλά στην πραγματικότητα απέχει πολύ από το να είναι. 

Μία συνθήκη που θα μας οδηγήσει από ασθένεια σε ασθένεια, μία σύντομη ζωή, που δεν θα είναι παραγωγική, δημιουργική γιατί θα δοκιμάζεται από ασθένειες. 

Κληρονομιά μας είναι μία ζωή μακριά, υγιής, ευτυχισμένη, παραγωγική και δημιουργική. 

Διαλογισμός: δουλεύοντας με το θύμο αδένα Υπάρχει ένας σπουδαίος διαλογισμός που ο Γιόγκι Μπάτζαν δίδαξε σχετικά με το θύμο αδένα και τη ροή της ενέργειας. 

Ο Guru Dev, ο Δάσκαλος του Sat Nam Rasayan, είπε ότι ο διαλογισμός αυτός δουλεύει προστατεύοντας τη ψυχή : 

«Η ψυχή είναι το δεκτικό κομμάτι του νου και δεν μπορείτε να πάτε βαθύτερα (στο διαλογισμό) αν δεν είναι προστατευμένο. Αν ο αρνητικός νους δεν αισθάνεται προστατευμένος δεν μπορείτε να προχωρήσετε μπροστά». 

Είναι ένας διαλογισμός πρόκληση, αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικός ! Δεξί χέρι τεντωμένο στο πλάι, με την παλάμη στραμμένη προς τα επάνω. Ελαφρά ανασηκώστε το προς τα επάνω. 

Αριστερό με την παλάμη προς τα κάτω, μπροστά από το στέρνο. Τα δάκτυλα δείχνουν προς τα δεξιά. 

Φέρε το πηγούνι προς τα μέσα. Κοίταζε τα ακροδάχτυλα του αριστερού χεριού. Τραγούδησε το μάντρα Wahe Guru Wahe Jio για 22 λεπτά. 

Κλείσε τα μάτια, φέρε το δεξί χέρι πάνω από το αριστερό πάνω στο κέντρο της καρδιάς και σφίξε όλο το σώμα, συνεχίζοντας να τραγουδάς για 3 λεπτά. Ίδια στάση και συνέχισε ψιθυρίζοντας για 2-3 λεπτά.

Ίδια στάση συνέχισε να επαναλαμβάνεις νοητικά το μάντρα για 1 λεπτό. Για να ολοκληρώσεις: εισπνέεις, κρατάς τον αέρα μέσα και εκπνέεις 3 φορές. 

https://youtu.be/gYdd6nY_uhw

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε κάποιες κρίγιες αποτελεσματικές για το θύμο αδένα: 

Κρίγια για το λεμφικό σύστημα 

http://www.pinklotus.org/-

%20KY%20Kriya%20for%20the%20lymph%20system.htm Κρίγια για το μαγνητικό πεδίο & το κέντρο της καρδιάς https://www.3ho.org/articles/kundalini-yoga-magnetic-field-and-heart-center Κρίγια για το ανοσοποιητικό σύστημα Ι http://www.pinklotus.org/-%20KY%20Kriya%20for%20Strengthening%20the%20Immune%20System%201.htm Κρίγια για το ανοσοποιητικό σύστημα ΙΙ http://www.pinklotus.org/-%20KY%20Kriya%20for%20Strengthening%20the%20Immune%20System%202.htm 

Μετάφραση: Basantpal K 

Kundalini Yoga Αthens

https://www.omorfizoi.gr

Δεν είναι κακό να φεύγεις, από εκεί που δεν είσαι καλά...!!!!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή, ήθελα πάντα ν' αλλάζω εικόνες, ν' αλλάζω τα πράγματα γύρω μου και να βλέπω νέα πρόσωπα. Να μαθαίνω. Δεν μπορείς όμως να μάθεις και να εξελιχθείς αν μένεις συνέχεια στο ίδιο μέρος, αν τα μάτια σου βλέπουν κάθε μέρα τις ίδιες εικόνες και τους ίδιους ανθρώπους. 

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα πάντα να φεύγω. Δεν ήξερα από τι και από ποιους τότε, μα τώρα ξέρω. Θέλω να φεύγω μακριά απ' ό,τι με πληγώνει, απ' ό,τι με κρατάει πίσω, απ' ό,τι μου στερεί το δικαίωμα να είμαι ελεύθερη, αξιοπρεπής και να εξελίσσομαι. 

Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Όλοι έχουν κάτι να σου δώσουν. Τι γίνεται όμως όταν συνεχώς παίρνουν περισσότερα από όσα δίνουν; Όταν εσύ προσφέρεις τόσα πολλά και παίρνεις πίσω τόσα λίγα. 

Κανένα τέλος δεν πρέπει να μας φοβίζει. Τα πράγματα όλα στη ζωή μας κάνουν έναν κύκλο. Και όταν αυτός κλείσει πρέπει ένας άλλος, καινούριος ν' ανοίξει, αλλιώς απλά θα επαναλαμβανόμαστε χωρίς να προχωράμε παρακάτω. 

Επιβάλλεται λοιπόν να φεύγουμε; 

Κάποιες φορές πιστεύω πως ναι. Όταν με δυσκολία αναπνέουμε σε μία δουλειά, σε μία σχέση, σε μία φιλία. Όταν νιώθουμε ασφυξία, όταν νιώθουμε να μας απομυζούν και να μας εκμεταλλεύονται πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη να φεύγουμε. Το να βολευόμαστε δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε μία επιφανειακή τάξη πραγμάτων που δεν μας κάνει ευτυχισμένους. 

Το μυαλό και τα αισθήματα πρέπει να τα κρατάμε σε εγρήγορση. Πρέπει πάντα να φεύγουμε, έστω και για λίγο, για να βρίσκουμε τον χαμένο εαυτό μας. Αυτόν που δίνουμε για να είναι οι άλλοι καλά, για να κρατήσουμε τη δουλειά μας, για να μπορούμε να επιβιώνουμε. 

Κι ύστερα αν το επιθυμούμε πραγματικά να γυρίζουμε πίσω. Πάντα μπορούμε να κάνουμε μία νέα αρχή με τους ίδιους ανθρώπους, αν αυτούς θέλουμε στη ζωή μας. 

Μπορούμε όμως και να συνεχίσουμε να κάνουμε όσα αγαπάμε με άλλους ανθρώπους που θα ενστερνίζονται όσα κι εμείς. 

Δεν είναι κακό να φεύγεις από σχέσεις κι από φιλίες που δεν σε γεμίζουν ή που σε βλάπτουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τύψεις εδώ. Η ζωή είναι μικρή. Φεύγει γρήγορα και δεν επιστρέφει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σου στερεί τη θετική σου ενέργεια και όλα όσα ονειρεύεσαι να ζήσεις. Ό,τι σε κρατάει πίσω πρέπει να μένει πίσω. 

Τρέξε λοιπόν, μακριά και μην κοιτάξεις πίσω. Αν θέλεις να φύγεις από κάπου είναι επειδή εκεί που είσαι, είσαι δυστυχισμένος και τίποτα δεν πάει λάθος μαζί σου. Είναι απόλυτα φυσιολογικό κι ευτυχώς μπορείς να πας και να κάνεις ό,τι θες. Φτάνει να πιστέψεις στις δικές σου δυνάμεις και να ξεφορτωθείς τα αποκούμπια. 

Πράξια Αρέστη

Τον εαυτό μου τον περιγράφω μέσα από τα κομμάτια μου. Φανταστείτε ότι είμαι ένα παζλ και κάθε κομμάτι μου ανήκει σε κάποιον ή κάτι που αγαπώ. Σε κάποιον ξεχωριστό για μένα και σημαντικό. Δεν είναι πολλοί, το παζλ είναι μικρό κι άλλοι έχουν μεγαλύτερο κομμάτι κι άλλοι μικρότερο. Όλα αυτά τα κομμάτια μαζί κάνουν τη ζωή μου και ορίζουν την ευτυχία μου. Το μεγαλύτερο το έχει ο γιος μου. Είμαι μια κουρασμένη αλλά πανευτυχής μαμά. Κι ύστερα ακολουθεί πολύ κοντά ο έρωτας. Είμαι αιώνια κουρασμένη αλλά πανευτυχής ερωτευμένη. Άλλο κομμάτι είναι η συγγραφή. Η καλύτερη παρέα. Άλλα κομμάτια οι 5-6 κοντινοί μου φίλοι κι η οικογένειά μου. Μου λείπει πάντα ο σκύλος μου γι' αυτό υπάρχει γι' αυτόν ένα κομμάτι που ακόμη με κάνει να χαμογελώ. Κι έτσι προχωρώ νιώθοντας ευλογημένη όταν όλα τα κομμάτια της ζωής μου είναι εκεί ζωντανά, δυνατά, παθιασμένα. Χρειάζεται προσπάθεια, όμως, αυτή η προσπάθεια είναι που φέρνει τις πιο όμορφες και δυνατές στιγμές.

Website: http://www.mikresistories.org

Πράξια Αρέστη, 

https://www.mikresistories.org/post

http://www.loveletters.gr

Για κάθε δρόμο που σου κλείνουν, εσύ να χαράζεις έναν καινούριο...!!!!

Στις διαδρομές που επέλεξες να περπατήσεις στο δρόμο της ζωής σου, θα βρεις πολλά εμπόδια. Αναποδιές απ’ το πουθενά, σειρήνες που θα προσπαθήσουν να σε αποπροσανατολίσουν, απρόσμενους κινδύνους που θα σε καθυστερήσουν.

Θα βρεθούν άνθρωποι στο διάβα σου που θα ζηλέψουν τα μονοπάτια σου και θα προσπαθήσουν να στα κλέψουν, άλλοι που θα τα φθονήσουν και θα προσπαθήσουν να σου στήσουν παγίδες κι άλλοι που θα κάνουν το παν να σε πείσουν πως έχεις επιλέξει λάθος προορισμό.

Καμιά φορά θα καταφέρουν να αρπάξουν όσα με κόπο έχεις αποκτήσει. Καμιά φορά θα καταφέρουν να σε πείσουν πως προχωράς λάθος. Καμιά φορά θα καταφέρουν να σε ρίξουν στις παγίδες τους. 

Καμιά φορά συμβαίνει να βρεθούν καταστάσεις ή άνθρωποι που με δόλο ή και όχι, θα καταφέρουν να σε γονατίσουν, να σε πληγώσουν ή να σε κάνουν να χάσεις το δρόμο σου.

Καμιά φορά συμβαίνει κι αυτό, ξέρεις όμως κάτι; Η ζωή συνεχίζεται…

Τα μάτια σου μπορεί να γεμίζουν δάκρυα, οι φλέβες σου μπορεί να μοιάζουν έτοιμες να εκραγούν, τα γόνατά σου μπορεί να είναι γεμάτα πληγές, αλλά η ζωή συνεχίζεται και το “μπροστά”, παραμένει ο μόνος δρόμος.

Ακόμη κι αν ο κόσμος σου καταρρέει, ακόμη κι αν το μονοπάτι σου γκρεμίζεται, ακόμη κι αν όλα μοιάζουν να τα έχει καταπιεί το σκοτάδι, η ζωή ακόμη συνεχίζεται και το να σηκωθείς είναι η μόνη επιλογή.

Κι αν σε πλήγωσαν, μην παραιτείσαι. Κι αν σε αποπροσανατόλισαν, μην ξεχνάς τον προορισμό σου. Κι αν σε χτύπησαν πισώπλατα, μην διαλύεσαι. Λύγιζε, αλλά μην σπας, γιατί όσο δεν έχει έρθει το τέλος, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Κι αν σου γκρεμίζουν τους δρόμους, εσύ να χτίζεις καινούριους καρδιά μου… 

Κική Γιοβανοπούλου

http://www.loveletters.gr

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Απαίτησε τον σεβασμό που σου αξίζει, πρώτα από σένα τον ίδιο...!!!!

Διεκδίκησε τον σεβασμό από τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Τους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους. Τον υπάλληλο στο ταμείο που γνωρίζει σιωπηλά τις προτιμήσεις σου στη τροφή που καταναλώνεις και ας ντρέπεται να σου δείξει την αγάπη του με πιο εγκάρδιο τρόπο. Μα σου χαμογελά γιατί σε βλέπει συχνά και δεν σε λογαριάζει σαν μια πλαστική κάρτα πληρωμών. 

Τον άνθρωπο στο περίπτερο που παίρνεις τα τσιγάρα σου, τα εισιτήρια και ανταλλάζεις τα κέρματα σου με μια μυστικιστική σχεδόν ρουτίνα.

Μην επιτρέπεις σε κανέναν να χλευάζει και να κοροϊδεύει ότι είσαι, ότι αισθάνεσαι και ότι με όλη την καλή σου διάθεση μοιράζεις απλόχερα. Είναι η αύρα σου που δεν συγκρατείται και δεν στοιβάζεται σε κοφίνια για να αρέσει στους άλλους.

Συνδέεται στενά με τα πιστεύω που κουβαλάς, με τις αρχές που έχεις λάβει από την παιδική σου ηλικία, στη λίστα με τα κλισέ. Ίσως να φαίνεται παλιακό, συντηρητικό ή βαρετό αλλά είναι στο χέρι σου να το μετατρέψεις σε μια προσωπική σου λειτουργία με την πινελιά που θέλεις να σφραγίσεις.

Δεν είναι κάτι που πρέπει να φαίνεται.

Είναι κάτι που πρέπει να είσαι.

Δείξε τα “δόντια” σου με χαμόγελο σε τούτη ζωή και όχι με το απειλητικό γρύλισμα του λύκου. Ακόμη και αυτό το άγριο ζώο έχει αποκτήσει τον σεβασμό για την πορεία του και τον τρόπο επιβιώνει. Αναδίδει κύρος και δεν υποβιβάζει την υπόσταση του με ύπουλα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. 

Είναι ξεκάθαρο και γνωρίζει την αξία του και τις δυνάμεις του. Δείξε σεβασμό και εσύ στις δυνατότητες σου και προχώρα χωρίς αυτολύπηση. Χωρίς να μαστιγώνεσαι.

Χάραξε τα όρια σου τα χωράφια σου τα ιδιωτικά και κάνε σαφές μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος. Άλλοι άνθρωποι φτάνουν μέχρι την εξώπορτα, άλλοι μέχρι το χωλ και κάποιοι έρχονται και ξαπλώνουν στο στρώμα σου σαν να τους περίμενες από καιρό.

Δεν είναι ένα παιδικό παιχνίδι μαξιλαροπόλεμου.

Είναι ένα σεντόνι καλά στρωμένο χωρίς να τσακίζει πουθενά.

Απαίτησε τον σεβασμό πρώτα από εσένα τον ίδιο. Για τον τρόπο που θα χειριστείς τον εαυτό σου, τις επιλογές σου και τις κινήσεις σου. Χτίσε μέσα σου έναν απροσπέλαστο φράχτη καλά δομημένο που απορροφά τους κραδασμούς της κακίας, της πικρόχολης κριτικής και της αρνητικής ενέργειας των ανθρώπων. Εξάλλου όλοι κάνουμε σφάλματα και έχουμε τις κακές στιγμές μας.

Εκτίμησε αυτό που πρεσβεύεις είτε το επέλεξες είτε όχι και και πορεύσου μαζί του. Είναι σύντομο το αλισβερίσι από τη μέρα που θα γεννηθείς. Επέλεξε τον σεβασμό και ζήσε όπως σου αρέσει.

Συγγραφέας Τάσος Βακφάρης

enallaktikidrasi.com

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Όσο θα μου δείχνεις τη δύση τόσο θα ανατέλλω...!!!!

Κάποιες φορές ζητάς έλεος από τα άσχημα της ζωής. Nιώθεις απροστάτευτος, ανάξιος , αδύναμος.

Έχεις παρακαλέσει τόσες φορές τα θεία που φοβάσαι μην σε βαρεθούν και σε εγκαταλείψουν.

Η ζωή, σου φέρνει απλόχερα ό,τι μπορεί να σε μηδενίσει. Σε μαστιγώνει χωρίς έλεος και όταν πας να την κοιτάξεις στα μάτια και να της πεις “τα κατάφερα, κοίτα με, σηκώνομαι”, παίρνει πάλι το μαστίγιο και σε ξαναχτυπάει προσθέτοντας πάνω του και καρφιά. 

Και εκεί που θες να πιστέψεις την λαϊκή φράση “τρίτωσε το κακό” συνεχίζουμε, αυτή έχει άλλη άποψη και όχι απλά σε μηδενίζει, σε πάει και στο μείον. 

Πρέπει για άλλη μία φορά τα δάκρυα να τα κάνω δύναμη μου και σωτηρία μου. 

Σηκώνω τα χέρια μου, όχι για να παραδοθώ, άλλωστε όταν παραδίνεσαι έρχεται και ο θάνατος και εγώ τόσο καιρό προσπαθώ να του δώσω την δική μου θέση.

Να πάει αυτός στο μείον που είμαι τώρα και να βγω εγώ στην επιφάνεια.

Σηκώνω τα χέρια λοιπόν για να βρω στο τοίχο του πηγαδιού κάτι όμορφο που μου έχεις δώσει ζωή. Τι άλλο από τους αγαπημένους μου ανθρώπους.

Τα δάκρυα της ευτυχίας, με αυτά της δυστυχίας, τώρα ενώνονται και μπορούν και ξεχειλίσουν το πηγάδι για να βγω στην επιφάνεια.

Ανέβηκα πάλι, ελπίζω πάλι, αλλά.. 

Χτυπάς πάλι..

ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ ΑΚΟΥΣ ΖΩΗ;!

Όσο θα μου δείχνεις εσύ την δύση εγώ θα ανατέλλω.Θα ανατέλλω γιατί κάποιος, κάπου, μου ζωντανεύει την ελπίδα και δεν με παρατάει.

Κάποιος μου δείχνει το δρόμο για άλλη μια φορά και αυτός ο δρόμος είναι γεμάτος με δύναμη.

Για αυτό σταματά να με ενοχλείς με την κακία σου.

Άρχισε να μου χαμογελάς γιατί δεν σε παίρνει! 

Libertatem Ex Animo

http://www.loveletters.gr

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Μετά από κάθε βροχή βγαίνει ο ήλιος, μετά από την Σταύρωση έρχεται… η Ανάσταση...!!!!

Ζούμε καθημερινά με ελπίδα, την ελπίδα ότι θα πετύχουμε κάποιον στόχο, ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα, ότι θα κερδίσουμε αυτό που τόσο επιζητούμε. Η ελπίδα είναι αυτή που δίνει μορφή στα όνειρά μας, μας δίνει το κουράγιο να συνεχίσουμε να ζούμε.

Η ελπίδα μπορεί μερικές φορές να γίνεται μια παγίδα όταν τελικά χάνουμε το σήμερα, το τώρα και τις τόσες όμορφες εικόνες από την καθημερινότητά μας. 

Ελπίζοντας πολλές φορές και περιμένοντας κάτι να αλλάξει, προσπερνάμε στιγμές με τους αγαπημένους μας, ξεχνάμε όλα όσα έχουμε κατακτήσει και στο τέλος δεν απολαμβάνουμε τα όσα πολύτιμα έχουμε. 

Ζούμε κάποιες φορές δύσκολες στιγμές και συνθήκες, περνάμε από διάφορα στάδια για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε την κάθε κατάσταση. Κάνουμε απολογισμούς και βγαίνουμε άλλοτε χαμένοι και άλλοτε κερδισμένοι. 

Οι ελλείψεις μεγενθύνονται, η θλίψη το ίδιο, ό,τι κρύβαμε φανερώνεται πια καθαρά και ερχόμαστε αντιμέτωποι με όσα νομίζαμε ότι είχαμε ξεπεράσει και θεραπεύσει. Φτάνουμε σε ένα σημείο που ακροβατούμε και δυσκολευόμαστε να περάσουμε στην απέναντι όχθη.

Σε μία πρωτόγνωρη δύσκολη κατάσταση έχουμε να διαχειριστούμε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Θλίψη για κάτι που χάνουμε, μια απώλεια, θυμό για όσα δεν είναι στο χέρι μας και στον δικό μας έλεγχο. Αγωνία άγχος και αβεβαιότητα για ένα αύριο χωρίς γνώριμες εικόνες.

Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτούμε και να αφήσουμε να νιώσουμε όλα αυτά τα συναισθήματα. Δεν χρειάζεται να τα κρύψουμε και να τα διώξουμε αλλά να τα αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε τους εαυτούς μας. 

Να μας επιτρέψουμε να τα νιώσουμε και να επιτρέψουμε και στους άλλους να τα μοιραστούμε και να μας παρηγορήσουν. Όπως δεν υπάρχει μοναξιά στη χαρά, δεν υπάρχει μοναξιά και στη λύπη.

Σε δύσκολες καταστάσεις δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι, ισορροπημένοι. Μπορούμε να κάνουμε λάθη και μπορούμε να μην είμαστε προσαρμοστικοί πάντα και σε κάθε κατάσταση. 

Χρειάζεται μόνο περισσότερο από ποτέ να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας και να δώσουμε χρόνο και χώρο σε μας και όσους αγαπούμε.

Αυτό που θα μας πάει ξανά μπροστά μετά από κάθε δύσκολη συνθήκη είναι η ελπίδα και αυτήν δεν πρέπει να τη ξεγράφουμε και να την ξεχάσουμε. Είναι αυτή η βαθιά ανάγκη για να συνεχίσουμε να ζούμε, να ονειρευόμαστε ξανά. 

Είναι η ελπίδα που υπάρχει γύρω μας, στη φύση που ξαναγεννιέται, στην καλοσύνη, στην ανθρωπιά, στην γενναιότητα των ανθρώπων που συνεχίζουν να ελπίζουν και πολεμούν. Η ελπίδα είναι ανάγκη, όπως είναι και η ζωή.

Μπορούμε να κρατήσουμε την ελπίδα μας και να της δίνουμε πνοή κάθε μέρα με την ευγνωμοσύνη μας για όσα έχουμε. Να θυμόμαστε πως μετά από κάθε βροχή βγαίνει ο ήλιος, μετά από την Σταύρωση έρχεται… η Ανάσταση!

Συγγραφέας Μαρία Μπαλάση

enallaktikidrasi.com

https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Αλίμονο σ’εκείνον που άξιζε τα πολλά, κι αρκέστηκε στα ψίχουλα...!!!!

Κι αν ήθελα το πολύ, αρκέστηκα στο λίγο, με την πεποίθηση πως δεν άξιζα. Και σχεδόν ναυάγησα στην ίδια μου τη ζωή. Αλίμονο αν μόνος σου υπονομεύεις τον εαυτό σου. Ποιος σου είπε να σε σημαδεύεις κατάματα; Και μετά παραπονιέσαι γιατί σε λένε κακομοίρη. 

Πάρε φόρα και κάνε τα όλα ρημαδιό. Ρίξε ένα κλάμα, θρήνησε για τις στιγμές χαράς που σου στέρησες. Χαμογέλασε για όλα εκείνα που θα έρθουν. 

Και για εκείνον τον έρωτα που έφυγε, άστο, μην το πολύ σκέφτεσαι. Εσύ ρίσκαρες και τα ρέστα σου και εκείνος σε πούλησε για τα λίγα. Τυφλώθηκες από τις υποσχέσεις που μοσχομύριζαν αλήθεια. Και ξάφνου μπλέχτηκες σε δίχτυα που σε τραβούσαν στο βυθό. 

Σαν αυτό που είχε γράψει η Κική Δημουλά ένα πράγμα, σου είπαν «Για σας θα κάνω μία καλύτερη τιμή - είπε το τίποτα στο κάτι - και κείνο το ηλίθιο το 'χαψε». Και εσύ έτσι κατάντησες. Γι’ αυτό σου λέω άστο να πάει. Να φύγει! Και εσύ κάνε μου μια χάρη πάψε ποια να αρκείσαι στο λίγο. 

Διεκδίκησε ό,τι σου αξίζει. 

Άλλαξε την πεποίθηση σου. Πάψε να βουλιάζεις. Και καρδούλα μου έχε στο νου σου, οι έρωτες πληγώνουν κάποιες φορές, μα πιο πολύ πληγώνεται εκείνος που πούλησε το “πολύ” για να πάει στο “λίγο”, αλλά αργότερα. 

Όταν ανταμωθείτε πάλι και εσύ δεν θα τον θυμάσαι, μα εκείνος ακόμα θα φοράει το στίγμα σου. Είναι το πλήρωμα του χρόνου. 

Αλίμονο μόνο σε εκείνον που αρκέστηκε να υπονομεύει τον ίδιο του τον εαυτό σε όλα, είτε στον έρωτα είτε στη ζωή. Να θυμάσαι πως εσύ κρατάς το όπλο, γι’ αυτό κατέβασέ το, μην το στρέφεις άλλο πάνω σου! Φτάνει πια! 

Πήγαινε για εκείνα τα πολλά που αξίζεις! Και μην αισθάνεσαι ενοχές, τα αξίζεις και με το παραπάνω! Όσο για κείνο το τίποτα που έκανες πολλά, έννοια σου τα καλύτερα είναι μπροστά σου! 

Γεώρα

http://www.loveletters.gr

Καμιά φορά, η ζωή σε συστήνει με την ευτυχία που δεν πίστευες πως υπάρχει...!!!!

Μας δένουν πολλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα. Αναρωτιέσαι πώς καταφέρνει ένας άντρας να σε αφυπνίσει, να σου θυμίσει τα αυτονόητα. 

Να βλέπεις τις πράξεις του σιγά σιγά να σπάζουν το καβούκι σου και η ασπίδα σου να χάνει την δύναμη της. Συνήθως το μυαλό και η καρδιά δεν συμβαδίζουν όμως στην όψη του ομόφωνα σου λένε προχώρα. 

Απλές καθημερινές συμπεριφορές που φωλιάζεις μέσα τους με ένα χαμόγελο που ξέχασες πως υπάρχει. Σε κάθε ξημέρωμα μοιράζεται μαζί σου την πιο όμορφη καλημέρα. Στο μυαλό του κάνει σιωπηλά όνειρα που δεν μοιράστηκε αλλά τα μάτια του σε βάζουν σένα ρυθμό ασφαλές και γνήσιο. 

Σε ρωτούν αν είσαι ευτυχισμένη και διστάζεις να το πεις! Δεν θυμάσαι τι σημαίνει ευτυχία και δεν ξέρεις πόσο κρατάει. Ζεις την στιγμή και μόλις φεύγεις, ο χρόνος μεγαλώνει, τα λεπτά μοιάζουν ώρες και οι μέρες μήνες. 

Μυστικιστής και απρόβλεπτος. Ευαίσθητος και εκδικητικός. Όσο δυνατά μπορεί να ερωτευτεί τόσο δυνατά μπορεί να σε πονέσει. Όσα προσπαθεί να χτίσει, δευτερόλεπτα αρκούν για να τα κάνει όλα θρύψαλα… Να τον αγαπάς πιο πολύ όταν ο ίδιος φοβάται τον εαυτό του. 

Δεν περιμένει να δηλώσεις ερωτευμένη σε κρατάει κοντά του χωρίς ερωτήσεις. Σε γνωρίζει χωρίς να χρειάζεται να συστηθείς γιατί η ζωή του έμαθε να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Πως να μην λατρέψεις το δειλό χαμόγελο που κρύβει όταν σε κοιτάει; Καμία φορά η ζωή, μας φέρνει αντιμέτωπους με μια ευτυχία που ξέχασες ότι υπάρχει… 

Άρτεμις Πολυκάρπου

http://www.loveletters.gr