Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Μην αναλώνεσαι σε αναμονές, προχώρα...!!!!

Στη ζωή θα κληθείς πολλές φορές να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο δρόμους. 

Ερχόμαστε αντιμέτωποι με διλήμματα ή αδιέξοδα κι εκεί παύει να είναι πια παιχνίδι της μοίρας. Πρέπει να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να πράξεις αναλόγως. Να επιλέξεις… 

Το ένα θα σε ωφελεί, το άλλο θα σε ικανοποιεί, το άλλο θα αγαπάς, το άλλο όμως θα πρέπει να το διαλέξεις. Τι να κάνεις, ζωή σαν παιχνίδι, με πόρτες που όποια ανοίγεις σε οδηγεί σε μια νέα κατάσταση, καλύτερη ή χειρότερη. 

Αυτό, το αποτέλεσμα δηλαδή των επιλογών μας, δε θα το ξέρουμε ποτέ εκ των προτέρων, εξ' ού κι η αξία της εμπειρίας, όμως και πάλι οφείλεις να επιλέξεις, να πάρεις το ρίσκο ή να κρατήσεις τη στάθμη των επιλογών σου σε ασφαλές επίπεδο. 

Στον τομέα των σχέσεων η κατάσταση συνήθως είναι πιο περίπλοκη. Είτε λόγω απόστασης (όχι αποκλειστικά χιλιομετρικής) είτε λόγω συναισθηματικής ανωριμότητας του ενός, η σχέση μπαίνει στη συντήρηση κι εσύ είσαι σε μια μόνιμη κατάσταση αναμονής κι ερωτημάτων. 

Τι οδήγησε σε αυτό, τι φταίει, πώς θα συνεχιστεί… Το κύριο, όμως, ερώτημα που σε τριβελίζει είναι αν πρέπει να αποχωρήσεις από αυτήν την κατάσταση κι αν θα είναι καλύτερα μετά. 

Φυσικά και θα είναι. Η απάντηση είναι μία, οριστική κι απολύτως κατανοητή. Εφόσον οι ίδιες σου οι πράξεις δεν επέφεραν αυτήν την κατάσταση κι εφόσον πάλι οι ίδιες σου οι πράξεις δε στάθηκαν ικανές να διαλύσουν την εν λόγω κατάσταση, τότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να φθείρεσαι ψυχικά για κάτι αέναο και χλιαρό. 

Τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι πολύτιμα και κάνεις δεν τα αξίζει άνευ ανταπόκρισης, πόσο μάλλον να τα κρατά και σε αναμονή. Δώσε, λοιπόν, στον εαυτό σου την αξία που του πρέπει κι απομακρύνσου από κάτι ανθυγιεινό, όπως οι αβάσιμες προσδοκίες κι οι αμφιβολίες που αυτές κουβαλούν. 

Στην τελική, στη ζωή δεν μπαίνει pause, ο χρόνος κυλά και σίγουρα είναι πολύτιμος για να τον σπαταλάς έτσι. Έκανες μια επιλογή, άνοιξες μια πόρτα, όμως μέχρι εδώ σε βγάζει, δεν έχει να σου δώσει κάτι άλλο πια. 

Περνάς στη νέα σου επιλογή. Ναι, ποτέ δεν ξέρεις, αν αυτή θα είναι καλύτερη ή χειρότερη, όμως ένα πράγμα είναι σίγουρο, θα είναι νέα επιλογή κι έστω και την εμπειρία της θα την κερδίσεις. 

Μπορεί να ακούγεται κάπως επιφανειακό κι εγωιστικό, όμως έχουμε γεμίσει σχέσεις που δε στηρίζονται στην αγάπη και τον έρωτα αλλά σε ανασφάλειες, συνήθεια, φόβο για τη μοναξιά κι ανόητες τύψεις ηθικοπλαστικού χαρακτήρα, που η κοινωνία έχει επιβάλλει και σε μετατρέπουν σε ένα κοινωνικό ρομπότ χωρίς περαιτέρω συναισθήματα, παρά μόνο λογική και φόβο. 

Η ζωή είναι μικρή για να είμαστε δειλοί και φτωχοί σε εμπειρίες, επειδή κάποιοι θέλησαν να μας κρατήσουν στάσιμους. Μην τους κάνεις τη χάρη. Προχώρα και πάντοτε θα βρίσκεις τρόπο να κάνεις εσύ ο ίδιος το έδαφος πρόσφορο. Αρκεί να θυμάσαι πως δε χρωστάς τίποτα σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό σου. 

Μάθε επομένως στη ζωή σου να σκέφτεσαι και σένα, να παίρνεις ρίσκα κι εκ του αποτελέσματος να κρίνεις, διότι αν επιμένεις σε κάτι τετριμμένο και χέρσο δε θα οδηγηθείς πουθενά, δε θα λάβεις τίποτα νέο κι η συναισθηματική σου επένδυση, αργά ή γρήγορα, θα ναυαγήσει. 




Συντάκτης: Νικολέττα Δημητρίου – pillowfights.gr
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη 

Τους αληθινούς ανθρώπους τους στέλνει ο Θεός. Τους αληθινούς άντρες η μοίρα...!!!!

Ίσως ο Θεός να σε αγαπάει πολύ και να σου στείλει έναν άνθρωπο στην ζωή σου, που θα μαζέψει την καρδιά σου από κάτω, θα την πάρει στα χέρια του, θα την ζεστάνει και θα στην ξαναδώσει πίσω ζωντανή και κόκκινη. 

Όταν γνωρίσεις αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο, μην τον φοβηθείς όπως τους άλλους. 

Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη κοντά του να πετάξει, σαν λευκό περιστέρι στον ουρανό που ονειρεύτηκες να ζήσεις. 

Άπλωσε το χέρι και αγκάλιασε αυτόν που θα σου χαρίζει το πιο όμορφο του χαμόγελο,το πιο ειλικρινή του» Σ’ αγαπώ «, το πιο ζεστό του «Να προσέχεις». 

Δεν θα έρθει κοντά σου για να πάρει αλλά για να δώσει. 

Ούτε θα στέκεται μπροστά σου ή πίσω σου, αλλά δίπλα σου. 

Δεν θα είναι μαζί σου γιατί έχει την ανάγκη σου, αλλά γιατί θα θέλει να σου χαρίσει όλη την αξόδευτη αγάπη που κρύβει μέσα του. 

Κοντά του δεν θα φοβάσαι να ονειρεύεσαι. 

Μαζί του δεν θα τρυπάει σαν καρφίτσα την ψυχή σου η αμφιβολία. 

Θα είναι εδώ, θα είναι εκεί, θα είναι παντού. 

Όχι γιατί θα του παραπονεθείς. 

Μα έτσι, επειδή θα το κάνει από μόνος του. 

Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που ξεπερνάνε τον εαυτό τους, τον τσαλακώνουνε τον εγωισμό τους και είναι σαν θεμέλια, είναι σαν δέντρα, σαν την πηγή την δροσερή. 

Ίσως ο Θεός να σε αγαπάει πολύ και να σου στείλει έναν τέτοιο άνθρωπο. 

Πρέπει όμως και εσύ να έχεις την πίστη σου ψηλά. 

Να περιμένεις ότι θα τον συναντήσεις κάποτε. 

Δεν έρχονται όλα στην ζωή μας την στιγμή που ευχόμαστε να έρθουνε, μα αργότερα. 

Να μην λυγίζεις από μοναξιά, να μην σκορπιέσαι σε ανόητες αγκαλιές και δίνεσαι σε φτηνούς έρωτες. 

Να είσαι διάφανη, κρυστάλλινη, ειλικρινής. 

Και τότε θα έρθει. 

Θα σε ξεχωρίσει και θα έρθει κοντά σου για πάντα, γιατί δεν θα μοιάζεις με καμία. 

Γιατί οι αληθινοί άντρες δεν μένουνε με αυτές που μοιάζουν όμορφες γυναίκες, αλλά με εκείνες τις γυναίκες, που ομορφαίνουν όταν αγαπάνε πραγματικά. 

«Τους αληθινούς ανθρώπους τους στέλνει ο Θεός. Τους αληθινούς άντρες η μοίρα.» 




Μπέττυ Κούτσιου – http://www.loveletters.gr

Το λάθος που κάνεις & καταστρέφεις τη σχέση σου ανάλογα με το ζώδιο σου...!!!!

Μπορεί να έχεις τις καλύτερες προθέσεις για τη σχέση σου, αλλά μερικές φορές αναδύεται ο… χειρότερος ζωδιακός εαυτός σου και τα χαλάει όλα (ή περίπου όλα). 

Όμως το Myastro είναι κοντά σου για να σου ανοίξει τα μάτια για άλλη μια φορά. Διάβασε λοιπόν με ποιους τρόπους κινδυνεύεις να σαμποτάρεις την κατάσταση και να μεταπηδήσεις σε status «μόνος - μόνη» από τη μια στιγμή στην άλλη, από εκεί που ούτε το περίμενες ούτε το επιδίωκες. Και ενδεχομένως να σου λυθούν κάποιες απορίες για τις αισθηματικές σου ιστορίες που δεν προχώρησαν! 

Τα λάθη των ζωδίων στις σχέσεις τους 

ΚΡΙΟΣ
• Έχεις εθισμό με τους τσακωμούς. Για σένα τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα καβγαδάκι με το καλημέρα σας, για να ξυπνάνε τα αίματα, διότι αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα κλπ. Ρωτάς όμως και τον άλλο αν είναι της ιδίας σχολής;

• Θέλεις να βγαίνεις από πάνω στις διαφωνίες, εκατό φορές στις εκατό. Ένας Κριός δεν γίνεται να έχει ποτέ άδικο, και κάνεις ό,τι μπορείς για να το επιβεβαιώνεις, ακόμα και με τις πιο ασήμαντες αφορμές, τύπου θα βρέξει σήμερα ή όχι. Τόσο, μα τόσο κουραστικό…

• Βιάζεσαι να το σοβαρέψεις. Στο κλίμα της προαναφερθείσης σιγουριάς, αν εσύ στον πρώτο μήνα αποφασίσεις ότι αυτός ή αυτή είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής σου, πρέπει και ο άλλος να κινηθεί αναλόγως.

• Βιάζεσαι να θεωρήσεις ότι μια σχέση «δεν τραβάει» και να τα παρατήσεις. Μερικές φορές η γρηγοράδα σου στο να αποφασίζεις ότι κάτι δεν αξίζει άλλο τον χρόνο και την ενέργειά σου, είναι υπερβολική. Τραβάς για αλλού, εγκαταλείποντας καταστάσεις που μπορεί να είχαν πολλά να δώσουν. 

ΤΑΥΡΟΣ
• Μένεις σε μια κατάσταση απλώς γιατί σε βολεύει. Αυτό που λένε, «σάμπως αλλού θα βρω καλύτερα;». Δεν προχωράς πιο πέρα, παρόλο που ο έρωτας έχει σβήσει προ πολλού, εμποδίζοντας και το άλλο άτομο κι εσένα να βρείτε κάτι πιο γνήσιο και ολοκληρωμένο.

• Αδυνατείς να εγκλιματιστείς στις αλλαγές.Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι καταστάσεις αλλάζουν, η ζωή είναι μια διαρκής ροή. Παρόλα αυτά εσύ προσπαθείς να συγκρατήσεις το νερό που κυλά, αρνούμενος να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα.

• Απορρίπτεις τον άλλο για να μη σε απορρίψει εκείνος πρώτος. Οι κρυφές ή φανερές σου ανασφάλειες παίρνουν το πάνω χέρι και σε κάνουν να νομίζεις ότι δεν θέλεις πια μια σχέση, ενώ στην ουσία επιδιώκεις να φύγεις πριν προλάβεις να εγκαταλειφθείς.

• Είσαι μέσα στην αρνητικότητα και την γκρίνια. Φυσικά και πρέπει να είσαι ο εαυτός σου απέναντι σε εκείνον που αγαπάς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα του δείχνεις διαρκώς το χειρότερο πρόσωπό σου. Συγκρατήσου και… συγκροτήσου. 

ΔΙΔΥΜΟΙ
• Μέσα στη δίνη του πάθους εκφράζεις τα πιο μεγαλειώδη συναισθήματα, που δεν έχουν και τόσο στέρεη βάση. Είναι σαν να παίζεις σε καμιά σαπουνοπερα, με αντίστοιχα κακή ηθοποιία. Και η υπερβολή φαίνεται. Μα, τελικά, υπάρχει κανένας λόγος να στήνεις ολόκληρη παράσταση;

• Δεν παίρνεις τον άλλο πολύ στα σοβαρά. Έχεις που έχεις την τάση να βλέπεις σχεδόν τα πάντα σαν παιχνίδι, εδώ πια υπερβάλλεις εαυτόν. Δίνεις την αίσθηση στο ταίρι σου πως είσαστε δυο δεκαεξάχρονα, μόνο που μπερδεύεις τη νεανικότητα με την ανωριμότητα.

• Βγάζεις… δελτίο τύπου για τα προβλήματα που έχεις στη σχέση σου, χωρίς να τα συζητήσεις με τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο. Τα λες στα φιλαράκια σου, στη μαμά σου, στους συναδέλφους σου. Ο κόσμος το’ χει τούμπανο και το ταίρι σου κρυφό καμάρι.

• Ακολουθείς την τακτική του «άσε να λέει». Παριστάνεις ότι συναινείς σε κάτι που δεν σου αρέσει και μετά απλώς κάνεις το δικό σου ή δεν το κάνεις καθόλου. Και στη συνέχεια το παίζεις αθώα περιστερά, ότι δεν κατάλαβες ή απλώς το ξέχασες. 

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
• Ζεις στο παρελθόν. Το δικό σας ή, ακόμα χειρότερα, εκείνο που είχες πριν γνωριστείτε. Διαρκώς συγκρίνεις καταστάσεις του «τότε» με την τωρινή. Ακόμα και στην περίπτωση που το παρόν σου προκύπτει καλύτερο (ουφ, ευτυχώς) η εμμονή με τα παλιά σου τρώει ενέργεια από το τώρα.

• Αφήνεις να χαθεί ο αισθησιασμός καθώς… παραγνωρίζεσαι. Η οικειότητα που αποκτάς μέσα σε μια σχέση είναι όμορφο συναίσθημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσεις να κατακτάς ερωτικά το ταίρι σου από την αρχή, κάθε στιγμή.

• Θεωρείς ότι ο άλλος πρέπει να διαβάζει το μυαλό σου. Εφόσον σε αγαπά, δηλαδή. Θα πρέπει να προλαβαίνει όλες σου τις επιθυμίες και να ξέρει τι σκέφτεσαι χωρίς να μπεις στον κόπο να του το εξηγείς. Φαντάσου πώς θα ήταν ο κόσμος αν ο έρωτας μας χάριζε μαντικές και τηλεπαθητικές ικανότητες!

• Θυμώνεις και το κρατάς… μανιάτικο. Σου έκανε κάτι ο άλλος; Το στριφογυρίζεις μέσα στο μυαλό σου και είσαι έτοιμος να του το πετάξεις με την πρώτη ευκαιρία. Τι θα ’λεγες να χρησιμοποιήσεις το περίφημο μνημονικό σου για πιο παραγωγικούς σκοπούς; 

ΛΕΩΝ
• Παίρνεις τη σχέση για δεδομένη. Κοινώς… δένεις τον γάιδαρό σου. Όμως το γεγονός ότι ο άλλος μπήκε στη ζωή σου δεν σημαίνει και ότι θα μείνει εσαεί, αν δεν καταβάλλεις την ανάλογη προσπάθεια για να μένει η σχέση ζωντανή όπως ξεκίνησε.

• Θες να τα λες αλλά ποτέ να τα ακούς. Σχέση σημαίνει επικοινωνία, φυσικά. Αλλά μερικές φορές το βλέπεις μονόπαντα. Πρέπει το ταίρι σου να είναι πάντα διαθέσιμο για να σε ακούει, δείχνοντας διαλλακτικότητα και καλές προθέσεις. Είσαι όμως κι εσύ εξίσου διατεθειμένος να ακούς και, προπαντός, να καταλαβαίνεις;

• Τα παίρνεις όλα προσωπικά. Έχεις την εντύπωση ότι τα πάντα αφορούν το άτομό σου και είσαι έτοιμος να θεωρήσεις σαν προσβολή ό,τι δεν σου ακούγεται σαν κομπλιμέντο. Αυτός ο μυγιάγγιχτος εγωισμός όμως είναι εξουθενωτικός.

• Δείχνεις έντονη ενόχληση, αν δεις τον άλλο να ασχολείται με κάποιο πρόσωπο του αντίθετου φύλου. Η ζήλια φανερώνει ανασφάλεια και επιπλέον είναι προσβλητική, αν το ταίρι σου δεν είχε πονηρές προθέσεις. Αν πάλι είχε, αντιμετώπισέ το διαφορετικά. 

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
• Εστιάζεις περισσότερο στα στραβά παρά στα καλά της κατάστασης. Αυτό είναι συνέπεια της παροιμιώδους τελειομανίας σου, αλλά μπορεί εύκολα να ρίξει το καραβάκι της σχέσης σου… στις ξέρες. Απόλαυσε την όμορφη πλευρά και θυμίσου πως τίποτα δεν είναι τέλειο.

• Πιστεύεις ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διαφωνίες. Όμως το να αγαπιούνται δυο άνθρωποι δεν σημαίνει πως συμφωνούν σε όλα. Δες τη διαφωνία σαν κάτι που εμπλουτίζει την κοινή σας ζωή και όχι σαν διασπαστικό παράγοντα.

• Βάζεις πολλές απαιτήσεις στον εαυτό σου πιστεύοντας πως έτσι θα κρατήσεις τη σχέση. Και ποτέ δεν είσαι όσο καλός θα ήθελες. Ξεχνάς πως ο αληθινά ερωτευμένος σε λατρεύει με τις αδυναμίες και τις ατέλειές σου.

• Δεν αγαπάς τον άλλο όπως θέλει εκείνος να αγαπιέται, αλλά όπως θες εσύ. Δεν θέλουν όλοι τα ίδια στον έρωτα. Μην κρίνεις λοιπόν εξ ιδίων, με βάση δηλαδή το πώς θα ήθελες εσύ να σου φέρονται, αλλά μπαίνε στη θέση του άλλου. 

ΖΥΓΟΣ
• Συμφωνείς και συναινείς συνεχώς, για να αποφύγεις τη σύγκρουση. Αυτού του είδους οι υποχωρήσεις είναι σαν βαρέλι δίχως πάτο. Και κάποια στιγμή, αν επιμένεις να μην κρατάς τα όριά σου, θα κουραστείς και θα εγκαταλείψεις.

• Φοβάσαι υπερβολικά μήπως πληγωθείς. Κάθε αγάπη κρύβει μέσα της το ενδεχόμενο του πόνου. Αλλά με το να μένεις σε αυτή την πιθανότητα, χάνεις τη δυνατότητα να βιώσεις με όλη σου την ψυχή την ομορφιά της σχέσης σου.

• Διαρκώς βάζεις σε αμφισβήτηση τη σχέση. Δεν μπορείς να καταλήξεις αν πραγματικά είσαι εδώ για να μείνεις. Δεν ξέρεις αν υπάρχει κάτι σοβαρό ή απλώς περνάτε τον καιρό σας. Το θέμα είναι, αν δεν το ξέρεις εσύ, ποιος περιμένεις να σου το πει;

• Αφήνεις τρίτους να παρεισφρύουν υπερβολικά στη σχέση. Βάζεις μέσα στη ζωή σας τους κολλητούς σου, τη μαμά σου, τον αδελφό σου. Πάντα κάποιος τριγυρνά μέσα στα πόδια σας, κατατρώγοντας τις ιδιωτικές σας στιγμές. Λες και φοβάσαι να μείνετε μόνο οι δυό σας, ενώπιος ενωπίω. 

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
• Χρησιμοποιείς τη σχέση για να γεμίσεις ένα κενό. Γενικά το να αποζητάς κάποιον στη ζωή σου να σε «ολοκληρώνει» δεν αποτελεί την καλύτερη βάση για μια ουσιαστική σχέση. Η αγάπη υπάρχει ανάμεσα σε δυο ολοκληρωμένα άτομα, δεν είναι τέκνο της ανάγκης.

• Διαρκώς κάνεις στον άλλο παρατηρήσεις και, το χειρότερο, του τη λες μπροστά σε τρίτους. Δεν είσαι ούτε η μαμά του, ούτε ο δάσκαλός του που του τραβάς το αυτί. Μπορείς να πεις αυτά που θες, χωρίς να προσβάλλεις ή να υποτιμάς.

• Δεν δίνεις στον άλλο ζωτικό χώρο. Είπαμε, αγαπιόσαστε και θέλετε να περνάτε τον περισσότερο χρόνο σας μαζί. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα πνίξετε ο ένας τον άλλο με το αγκάλιασμά σας. Μόνο μέσα στην ελευθερία ευδοκιμεί το λουλούδι της αγάπης.

• Θεωρείς ότι ο άλλος δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης πέρα από τη δική σου ευτυχία. Λες και σου έχει υπογράψει συμβόλαιο αποκλειστικής απασχόλησης, στραβομουτσουνιάζεις όποτε ασχολείται με κάτι άλλο, που δεν αποσκοπεί στο να ευχαριστεί εσένα. 

ΤΟΞΟΤΗΣ
• Δεν ανταποκρίνεσαι στο πλάνο ζωής του άλλου ή σε κάποιο κοινό πλάνο. Ο σκοπός ύπαρξης μιας σχέσης είναι να συμπορευτείτε σε ένα ή σε περισσότερα επίπεδα. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν το λένε σχέση αλλά… κάπως αλλιώς.

• Την κοπανάς στα δύσκολα. Ακόμα κι αν δεν έχετε δεσμευτεί επίσημα, δεν είναι και το πιο σωστό το να παρατήσεις σύξυλο το ταίρι σου να φροντίσει τη μαμά του με το σπασμένο πόδι και να πας δεκαήμερο στα Κουφονήσια.

• Βάζεις άλλα πρόσωπα και καταστάσεις πάνω από τη σχέση. Κυρίως την παρέα, αλλά και επίσης την καλοπέρασή σου, τη δουλειά σου ή… τη γάτα σου. Ανάλογα με τη θέση που κατέχει η σχέση σου στη ζωή σου, θα είναι και η έκβασή της.

• Χάνεις τον σεβασμό σου προς τον άλλο. Μπορεί να παραγνωριστήκατε ή να ανακάλυψες ότι ο άλλος δεν ήταν όπως τον είχες φανταστεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάψεις να τον σέβεσαι. Κάθε άνθρωπος δικαιούται τον σεβασμό, ιδίως αν μοιράζεστε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές. 

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
• Ζηλεύεις τις επιτυχίες του άλλου. Ένα από τα σημάδια της αληθινής αγάπης είναι να αισθάνεσαι περήφανος για το ταίρι σου και χαίρεσαι με τη χαρά του. Αν μπει ο ανταγωνισμός ανάμεσά σας, η σχέση υποσκάπτεται με μαθηματική ακρίβεια.

• Υπερτιμάς τη βεβαιότητα και τη σταθερότητα. Το να μη σου προσφέρει η αγάπη σου αυτό το είδος της ασφάλειας, μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικό όσο νομίζεις. Άλλωστε για τίποτα στη ζωή δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

• Δεν αφήνεις περιθώριο στον άλλο να είναι ανοιχτός και αληθινός. Αν καταπιέζεις το ταίρι σου βάζοντάς του καλούπια, μην περιμένεις ότι κάποια στιγμή δεν θα σκάσει από την πίεση. Και υπάρχει το ενδεχόμενο η έκρηξη αυτή να μην αφήσει τίποτα όρθιο μέσα στη σχέση.

• Δεν εκτιμάς όσα κάνει ο άλλος για σένα. Θεωρείς δεδομένο ότι θα συνεχίσει να σου προσφέρει αδιαλείπτως όσα είχε την καλοσύνη να σου παραχωρησει και καταλήγεις να το βλέπεις σχεδόν σαν υποχρέωσή του. Όμως η αγάπη και η αχαριστία δεν συμβαδίζουν. 

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
• Δεν δείχνεις τον καλύτερο εαυτό σου. Αντί γι’ αυτό, φυλάς τα πιο ωραία για άλλα πρόσωπα και περιστάσεις. Επιδεικνύεις άλλου το πνεύμα σου, το χιούμορ σου, τις εμπνεύσεις σου. Βάζεις «τα καλά σου» μόνο στον έξω κόσμο.

• Προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλο. Η αληθινή αγάπη μπορεί να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους. Άλλο αυτό όμως, και άλλο το να θέλεις να… μεταποιήσεις το ταίρι σου, λες και είναι το ρούχο που σου έπεσε φαρδύ.

• Παραμελείς τον εαυτό σου. Μπορεί μόνος στο σπίτι να κυκλοφορούσες με την πιο άθλια εμφάνιση, αλλά το γεγονός ότι ο άλλος σε αγαπά για τα ψυχικά σου χαρίσματα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να υφίσταται αυτή την… αισθητική κακοποίηση. Αν φυσικά θες να σε θέλει.

• Πιστεύεις ότι είναι δύσκολο να κάνεις τον άλλο να σου μιλήσει. Εντάξει, είναι στα κάτω του και δεν σηκώνει κουβέντα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να τον κάνεις να σου ανοιχτεί. Άλλωστε, αυτή είναι η έννοια της συντροφικότητας. 

ΙΧΘΕΙΣ
• Αφήνεις να σε καθορίσουν οι αποτυχίες του παρελθόντος. Το γεγονός ότι είχες κάποιες αποτυχημένες σχέσεις, δεν καθορίζει την έκβαση της τωρινής σου. Βρίσκεσαι με έναν καινούργιο άνθρωπο. Επιπλέον κι εσύ δεν είσαι πια όπως παλιά.

• Περιμένεις ο άλλος να σηκώνει (και) τα δικά σου βάρη. Μπορεί η έννοια της σχέσης να εμπεριέχει και την αλληλοϋποτήριξη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα εναποθέσεις στον άλλο ολόκληρο το φορτίο της ύπαρξής σου.

• Παραμυθιάζεσαι, και παραμυθιάζεις και τον άλλο. Μπορεί αυτά που λες να (νομίζεις ότι) τα εννοείς. Για πόσο όμως; Η σχέση σου μπορεί να είναι όμορφη και χωρίς τις πρόωρες, άγουρες μεγαλόστομες δηλώσεις του αιώνιου έρωτα.

• Θέλεις ο άλλος να σκέφτεται και να ενεργεί όπως εσύ. Εσύ δεν θα του το έκανες ποτέ αυτό. Ούτε θα του έλεγες το άλλο. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να τον κρίνεις με βάση τις δικές σου συμπεριφορές. Και προπαντός να πληγώνεσαι γι’ αυτό. 




Κακό μάτι!Διέλυσε την αρνητική ενέργεια που βρίσκεται μέσα σου...!!!!

Πάλι σε μάτιασαν; Βάλε χάντρα θαλασσιά! 

Συμπτώματα και θεραπεία από το «κακό μάτι» 

Είστε έτοιμοι να πάτε σε μια συνάντηση το απόγευμα, ανανεωμένοι από έναν καλό ύπνο οκτώ ωρών, ικανοποιημένοι από ένα ελαφρύ και υγιεινό γεύμα και πρόθυμοι να συζητήσετε τα νέα σας σχέδια με τον προϊστάμενό σας. 

Τότε, συναντάτε την γειτόνισσα που σας κοιτάζει με μισό μάτι και σας λέει: «πως ομόρφυνες έτσι τελευταία;». Και ξαφνικά το κεφάλι σας πάει να σπάσει, η αναπνοή σας γίνεται γρήγορη, σας πιάνει ναυτία και χάνετε την αίσθηση της ισορροπίας. 

Μπαίνετε σε κατάσταση συναγερμού, επειδή δεν μπορείτε να βρείτε μια λογική εξήγηση για αυτή την κατάσταση. Θα μπορούσε να είναι ένας πονοκέφαλος – αλλά δεν είναι μόνο το κεφάλι σας που πονάει. Θα μπορούσε να είναι η αρτηριακή σας πίεση – αλλά συνήθως δεν υποφέρετε από τέτοια προβλήματα και η αδυναμία ή η δυσφορία σας εκδηλώνονται με διαφορετικό τρόπο. Ίσως είναι κάτι που φάγατε; 

Στην Ελλάδα δεν θεωρείται ανόητο ή παράλογο, αν υποθέσουμε απλά ότι είναι «κακό μάτι». Το «κακό μάτι», είναι μια ματιά που πιστεύεται ότι έχει τη δυνατότητα να βλάψει εκείνους στους οποίους πέφτει και μπορεί να προέρχεται από οποιονδήποτε, ανά πάσα στιγμή. 

Η αιτία μπορεί να είναι ζήλος, θαυμασμός, φθόνος ή ακόμη και κακόβουλη ζήλια. Μπορεί να φαίνεται αντίθετο προς την πραγματικότητα, αλλά έχει νόημα. 

Όταν επαινούμε πολύ κάποιον ή του δείχνουμε μεγάλη προσοχή και θαυμασμό μπορεί να προκαλέσει τα ίδια συμπτώματα όπως όταν κοιτάζουμε κάποιον με φθόνο. Είναι σαν να εκπέμπουμε μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας και τα κυκλώματα πέφτουν. 

Πιστεύεται, επίσης, ότι οι άνθρωποι πολλές φορές δίνουν το «κακό μάτι» σε άλλους, ακούσια και ασυνείδητα. Μάλιστα, τα παιδιά και οι γυναίκες θεωρούνται οι πιο ευαίσθητοι, ενώ σε πολλές παραδόσεις οι άνθρωποι που έχουν μπλε μάτια και οι ηλικιωμένες γυναίκες συχνά κατηγορούνται ότι ματιάζουν πολύ πιο εύκολα. 

Αυτό που εμείς οι κοινοί άνθρωποι αποκαλούμε «μάτιασμα» στην Εκκλησία είναι γνωστό με έναν πιο τεχνικό όρο που ονομάζεται «Βασκανία». Η πίστη στο «κακό μάτι» έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και είναι μία από εκείνες τις παλαιές πεποιθήσεις που δεν πέθαναν στο πέρασμα του χρόνου. 

Επίσης, αποτελεί ένα θέμα για το οποίο η ελληνική εκκλησία και η λαογραφία συμφωνούν, αλλά παράλληλα διαχωρίζουν την θέση τους, στο πώς μπορεί να αποτραπεί ή να αντιμετωπιστεί. 

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ειδική προσευχή, που έγινε ειδικά για να βοηθήσει τη θεραπεία εκείνων που έχουν πέσει κάτω από την κατάρα. Όσον αφορά την προσευχή που έχει σχεδιαστεί για να ανακουφίσει από τα συμπτώματα, οι ιερείς επιμένουν ότι θα πρέπει να γίνεται από ένα μέλος της εκκλησίας και όχι από κάποιον θρησκευτικά αναρμόδιο. 

Η κοινή πρακτική στην ελληνική κοινωνία μας είναι οι άνθρωποι να διδάσκονται την προσευχή από έναν ιερέα και να τη χρησιμοποιούν οι ίδιοι για την θεραπεία των ματιασμένων φίλων και συγγενών, μερικές φορές ακόμη και από το τηλέφωνο. 

Μάλιστα, λέγεται ότι η προσευχή μπορεί να λειτουργήσει, αν γίνει από μακριά, εφόσον, μεταξύ του προσώπου που κάνει την προσευχή και του πρόσωπου που είναι αδιάθετο, υπάρχει ισχυρή πνευματική σχέση και καλές προθέσεις – κάτι μάλλον σπάνιο. 

Η Εκκλησία θεωρεί ότι ο σταυρός είναι το μόνο πράγμα που χρειαζόμαστε για να αποκρούσει το «κακό μάτι», μαζί με την πίστη στο Θεό. Η λαϊκή παράδοση από την άλλη πιστεύει ότι το γυάλινο μπλε φυλαχτό μπορεί να μας προστατεύσει από το «κακό μάτι». 

Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου, για το θέμα του κακού ματιού από τη θρησκευτική σκοπιά, βρήκα ένα άρθρο, όπου οι συγγραφείς καταθέτουν την άποψη μιας μοναχής, της Αδελφής Aimiliani, η οποία υποστηρίζει ότι το μάτιασμα, μας λέει περισσότερα για τον εαυτό μας και όχι για το τι αισθάνονται ή κάνουν οι άλλοι. 

Λέει συγκεκριμένα: «Πρέπει να δεχτούμε την ευθύνη για τα δικά μας πάθη και αμαρτίες και αυτό που μας κάνει ευάλωτους ως δέκτες. Δεν είμαστε μόνο θύματα, το να δεχόμαστε επίθεση από το «κακό μάτι» σημαίνει ότι υπάρχει κάτι μέσα μας που πρέπει να αντιμετωπιστεί». 

Μπορεί οι προσευχές ξεματιάσματος να διώχνουν το «κακό μάτι», όμως καταργούν μόνο τα επιφανειακά συμπτώματα και δεν καθορίζουν το εσωτερικό πρόβλημα. 

Πως ξέρουμε αλήθεια αν είμαστε ματιασμένοι; Πώς μπορούμε να το ελέγξουμε και πώς να το εξαλείψουμε; 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ελέγξουμε αν έχουμε «μάτι». Οι παραδόσεις διαφέρουν στη χώρα μας, υπάρχει όμως μια κοινή μέθοδος που χρησιμοποιείται σε όλη την Ελλάδα. 

Ενώνουμε τα δάχτυλά μας, όπως όταν κάνουμε το σταυρό μας, και σταυρώνουμε τον άλλον λέγοντας από μέσα μας τρεις φορές: «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά». Μόλις τελειώσουμε «φτύνουμε» τον ματιασμένο και, αν σε όλη την διάρκεια χασμουρηθεί εκείνος ή εμείς, θα καταλάβουμε αν είναι ματιασμένος. 

Από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι «έχουμε μάτι» πρέπει να το εξαλείψουμε. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται ξεμάτιασμα. 

Πολλοί Έλληνες καλούμε συχνά τις γιαγιάδες μας και ζητάμε να μας αφαιρέσουν το «κακό μάτι». Αυτό γίνεται με ένα ποτήρι νερό κι ένα φλιτζάνι με λίγο λάδι. 

Σταυρώνουμε τον ματιασμένο τρεις φορές λέγοντας τα λόγια που προείπα παραπάνω, κρατώντας το ποτήρι με το νερό. Μετά όταν το πούμε αυτό, λέμε τρεις φορές το «Πάτερ Ημών». Όταν τελειώσουμε και με αυτό, βάζουμε το δάχτυλο μας στο φλυτζάνι και τις σταγόνες από το λάδι τις ρίχνουμε στο ποτήρι με το νερό. 

Αν πέσουν στην επιφάνεια και όσο πάνε ανοίγουν, τότε ξέρουμε ότι ο άλλος είναι ματιασμένος. Αν δεν ανοίξουν σημαίνει ότι δεν είναι. 

Εξίσου καλά αποτελέσματα έχει και το αλατόνερο. Γεμίζουμε ένα ποτήρι με νερό και βάζουμε μια χούφτα αλάτι (χοντρό ή ψιλό) και ανακατεύουμε λέγοντας την προσευχή. Στο τέλος, ζητάμε να διαλυθεί το «μάτι», όπως το αλάτι διαλύεται στο νερό. Χύνουμε το νερό στην τουαλέτα και πλένουμε το ποτήρι αμέσως.

Μετά το ξεμάτιασμα, ζητάμε από το άτομο να μετακινηθεί. Οι παλιοί έλεγαν «κουνήσου λιγάκι» ή «χτύπα τα πόδια σου στο πάτωμα», χωρίς να ξέρουν το γιατί. 

Στην ουσία με αυτόν τον τρόπο η κολλημένη αρνητική ενέργεια φεύγει και ανανεώνεται. Κάποιοι ζητούν να φτύσει ο άλλος τον κόρφο του ή φτύνουν το δικό τους. Άλλοι θέλουν να κοιτάξει ο άλλος μακριά στον ορίζοντα. Όλα είναι σωστά και έχουν την εξήγησή τους. 

Τόσο το άτομο που ξεματιάζει όσο και το άτομο που το ξεματιάζουν χασμουριέται στη διάρκεια της διαδικασίας. Αυτό γίνεται γιατί διαλύεται η αρνητική ενέργεια που είναι μέσα μας. Μάλιστα, όσο περισσότερα είναι τα χασμουρητά, τόσο ισχυρότερο είναι και το «μάτι». 

Η Εκκλησία πιστεύει ότι θα πρέπει να ζητήσουμε από έναν ιερέα να αφαιρέσει το «κακό μάτι», επειδή είναι πιο ειδικοί να ασχοληθούν με το θέμα, παρά κάποιος εκτός εκκλησίας. Κάποιος ανίδεος θα μπορούσε πραγματικά να φέρει περισσότερη αρνητικότητα και να βλάψει την κατάσταση. 

Οι δικαιολογίες «πού να βρω» παπά τέτοιαν ώρα;» δεν στέκουν. Προσωπικά, το να προσευχηθούμε με απλά λόγια και γνωστές προσευχές στον Θεό και, με την πρώτη ευκαιρία, να πάμε σε παπά ή πνευματικό, μου φαίνεται η πιο σωστή αντιμετώπιση. 

Χρειάζεται και η δική μας συμμετοχή στην θεραπεία. Και αυτή η συμμετοχή είναι η ειλικρινής εξομολόγηση και το να πάψουμε να είμαστε ανασφαλείς. 




Τα 7 πράγματα που ζητάμε από τον Θεό με την προσευχή Πάτερ Ημών…!!!!

Πολύς λόγος γίνεται, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, για την προσευχή στα σχολεία, για την αντικατάσταση του «Πάτερ ημών» με άλλα αυτοσχέδια ή ήδη υπάρχοντα ποιήματα (π.χ. Γιάννη Ρίτσου), για την αναγκαιότητά της ή όχι. 

Πολλοί ακόμη εκθρονίζουν τον Θεό Πατέρα από τον ουράνιο θρόνο του και μεταθέτουν την πατρική επίκληση σε πρόσωπα της γης (Μπολιβάρ, Τσάβες, Κάστρο), φέρνοντας στη μνήμη το ποίημα του Γ. Βερίτη, που συνοψίζει τη στάση των υιών της αποστασίας και της αρνήσεως: «Δεν θα σε πούμε πια πατέρα…»1. 

Σε μια εποχή μάλιστα, όπως η σημερινή, που η αυθεντία του πατέρα δέχεται καίρια πλήγματα και πολλοί των Ελλήνων αισθάνονται ότι «δεν έχουμε πατέρα στο σπίτι»2, οι Χριστιανοί τολμούμε, ακολουθώντας την προτροπή του Ιησού, να αναφερόμαστε στον Θεό σαν σε Πατέρα (Κυριακή προσευχή). 

Άλλωστε και οι συμμετέχοντες στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο επίσκοποι πιστεύουν εις ένα Θεό Πατέρα. Όλοι οι άλλοι χαρακτηρισμοί έπονται στο Σύμβολο της Πίστεως. 

Ο πατέρας αυτός βρίσκεται στους ουρανούς, ο εν τοις ουρανοίς. Θέλει να δηλώσει ότι δεν είναι σαν ένας από εμάς. Είναι διαφορετικός. Διαχωρίζεται για να μας βεβαιώσει ότι είναι όλως άλλος. Όπου κι αν πορευτούμε τον συναντάμε, είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. 

Ταυτόχρονα, δεν είναι μόνο πατέρας μου, είναι πατέρας μας. Δεν είναι αποκλειστικά και μόνο δικός μου. 

Είναι δικός μας. Αυτό το ημών μας βάζει σε κοινωνία. Κοινωνούμε με τους άλλους και ούτε στιγμή να σκεφτούμε ότι είμαστε μόνοι, δηλαδή, απομονωμένοι, κι αν αισθανόμαστε μόνοι, σημαίνει ότι ξεχνάμε την υπάρχουσα κοινωνία και παίρνουμε τις αποστάσεις μας. 

Δεν πρέπει, όμως, να λησμονούμε ότι αυτός ο πληθυντικός μας ακολουθεί σε όλα τα αιτήματα, που έπονται στην Κυριακή προσευχή. Τον άρτον ημών δος ημίν, αφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς τοις οφειλέταις ημών, μη εισενέγκης ημάς, αλλά ρύσαι ημάς. Αρκούν αυτά τα ολίγα ως προς το «κοινωνικόν» μέρος της προσευχής. 

Εκεί που θέλω να εστιάσω, είναι στα αιτήματα που ο Ιησούς μας οδηγεί να θέσουμε σ’ αυτόν τον Θεό Πατέρα μας. 

Μπορεί να ζητάμε και τα επτά καθημερινά; Δεν είναι πολλά; Μήπως διασπάται η προσοχή μας και χρειάζεται κάποιος επιμερισμός; Σίγουρα και τα επτά έχουν μια πληρότητα. Και των επτά έχομεν χρείαν. Σκέπτομαι, όμως, αυτήν την εβδομάδα των αιτημάτων να την εφημεροποιήσουμε καθ’όλην την εβδομάδα: ένα αίτημα για κάθε ημέρα3. 

Ιστολόγιο πρωτ. π. Δημητρίου Αθανασίου. 

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από την Κυριακή με το πρώτο μας αίτημα. 

Αγιασθήτω το όνομά σου 
Το όνομα του Θεού γνωρίζουμε ότι δεν είναι εύκολο να προσδιορισθεί. Μεγάλη διαπάλη στην Παλαιά Διαθήκη για το όνομα του Θεού. Όποιο όνομα κι αν του δοθεί, το σημαίνον υποκρύπτει το σημαινόμενο. 

Σημασία δεν έχει το όνομα, αλλά η πράξη του αγιασμού. Αγιάζω σημαίνει κυρίως ξεχωρίζω. Έχουμε συναίσθηση ότι ο Θεός είναι κάτι το ξεχωριστό; Έχουμε συναίσθηση αυτής της διαφορετικότητας, όσο κι αν μας δημιούργησε σύμφωνα με την εικόνα του, για να του μοιάσουμε; 

Όσο κι αν μας αποκαλεί φίλους του, ότι δεν είμαστε «φιλαράκια»; Αυτός ο αγιασμός του ονόματος σημαίνει ότι έχω συναίσθηση ότι παρά την εγγύτητα, τηρούμε τις αποστάσεις. 

Δεν ξεθαρεύουμε ούτε λεπτό για να δειχτούμε ασεβείς. Σέβομαι, λοιπόν, αυτόν τον Θεό. Δεν τον καλώ επί ματαίω, για ψύλλου πήδημα. Παρά την οικειότητα που αισθάνομαι, γνωρίζω την καταγωγή μου. Τιμώ το όνομα που φέρω «Χριστιανός», με ανάλογη συμπεριφορά για να μην δυσφημισθεί το όνομα του Θεού στον κόσμο, από τότε που μου το έδωσαν, στο βάπτισμα, έως τα τέλη της ζωής μου, να τα τηρήσω Χριστιανά. 

Ελθέτω η Βασιλεία σου 
Δεύτερο αίτημα για τη δεύτερη ημέρα της εβδομάδας (Δευτέρα). Επιθυμία μου είναι να εύχομαι να έλθει η Βασιλεία Του. Ο τρόπος, δηλαδή, που θέλουμε να βασιλεύει, να είναι δηλαδή ο μόνος Δεσπότης, ο Κύριος της Οικουμένης. 

Να μην κυριαρχεί κανένας άλλος σε εμάς, στους άλλους, στον κόσμο άπαντα. Να είναι ο μοναδικός Κυβερνήτης σε εμάς και στους κόσμους, στη ζωή μας και παντού4. Αυτός ο ερχομός της Βασιλείας Του έχει σχέση με το τρίτο αίτημα, με την τρίτη ημέρα της εβδομάδας, την Τρίτη. 

Γενηθήτω τω θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γής 
Το θέλημα του Θεού, η αγαθή του βούληση είναι αυτό που πρέπει να γίνεται, όχι να κάνουμε το δικό μας (θέλημα). Και γνωρίζουμε ότι στον ουρανό γίνεται, γιατί οι Άγγελοι υπακούουν. Όσοι εξέπεσαν, εξέπεσαν. 

Οι εναπομείναντες, οι περισσότεροι, υπακούουν και ανταποκρίνονται στο πρόσταγμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ: «πρόσχωμεν»· οι άλλοι ας πρόσεχαν… Από εμάς αναμένεται η προσοχή μας στην τήρηση του θελήματος του Θεού. 

Δεν είναι μια απρόσωπη διαδικασία, ένα πρόσταγμα: γενηθήτω (πες το κι έγινε). Χρειάζεται το δικό μας θέλημα να συν-ταχθεί με το δικό Του. Χρειαζόμαστε τη δική Του ενίσχυση και την προσωπική μας συμμετοχή. Διπλό γενηθήτω: Του Θεού, που προστάζει και το δικό μας (προσ)ευχητικό γενηθήτω, ως επίκληση, παράκληση, δέηση. 

Τον άρτον ημών τον επιούσιον, δος ημίν σήμερον 
Το τέταρτο αίτημα, της Τετάρτης, αναφέρεται συνεκδοχικά στα καθημερινά απαραίτητα για να ζήσει κανείς. Αρκείται ο αιτών στα ολίγα. Γνωρίζει πως είναι αναγκαία. Τα ζητάει, λοιπόν, σήμερα. Όχι αύριο. Παρ’ όλο ότι πολλοί τον επιούσιον το εκλαμβάνουν ως τον άρτον της επιούσης ημέρας. 

Σήμερα τη βγάλαμε όπως όπως, ας μεριμνήσουμε και για την αυριανή… δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Κυριολεκτεί το κείμενο. Θέλει την απόλυτη εμπιστοσύνη σ΄ αυτόν τον Πατέρα τον Επουράνιο, που για να χορτάσει τα παιδιά του στην έρημο στέλνει το μάνα εξ’ ουρανού κάθε ημέρα. 

Και αφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών 
Την Πέμπτη εισάγουμε το πέμπτο αίτημα. Γνωρίζουμε όλοι ότι χρωστάμε, ότι είμαστε οφειλέτες. Χρειαζόμαστε λοιπόν την απάλειψη των χρεών μας. Γνωρίζουμε από άλλες ευκαιρίες, πόσο αδυσώπητος είναι ο Κύριος, στον οποίο κάποιοι χρεωστούν (βλ. Ματθαίου 18,23-35, πρβλ.18,15-22). 

Προσπίπτουμε λοιπόν και ζητάμε το έλεός του, να μας χαρίσει αυτά που του οφείλουμε, προσθέτοντας να μας τα χαρίσει στο μέτρο που (ως και) εμείς χαριζόμαστε σε αυτούς που μας οφείλουν. Δεν είναι μια εφαρμογή του do et des (δίνω για να δώσεις). 

Είναι μια συμμετοχή στην ελεήμονα καρδία του Ιησού, που επίγραμμά της έχει το εβδομηκοντάκις επτά (εβδομήντα φορές επτά). Αναγνωρίζουμε ότι ή είμαστε χρεώστες ή ότι μας χρωστάνε. Εμείς παραγράφουμε τα χρέη εξ ιδίας πρωτοβουλίας ή αφού μας το ζητήσουν; 

Φαίνεται, ότι παρά το ποιμαντικό τακτ που πρέπει να μας διακρίνει, για λόγους δικαιοσύνης οφείλουμε, όταν σφάλει απέναντί μας ο αδελφός μας, να τον επιπλήξουμε χωρίς να είναι άλλος μπροστά (Ματθαίου 18,15). Στη συνέχεια υπάρχει κάποια διαδικασία διαδοχικών προσεγγίσεων. 

Χρειάζεται, όμως, πάντα μια επιμελής και ορθή ανάγνωση της Κυριακής Προσευχής, γιατί στο σημείο αυτό, του πέμπτου αιτήματος, κάποιος διάβασε «και άφες ημίν τα οφελήματα (sic) ημών». 

Δηλαδή, άφησέ μας, παραχώρησέ μας τα ωφελήματά μας, τα κέρδη μας, μη μας τα παίρνεις πίσω. Βέβαια, το ως και ημείς πάει περίπατο, γιατί των άλλων παραμένουν οφειλήματα που μας χρωστούν.

Την Παρασκευή έρχεται το επόμενο έκτο αίτημα: 

Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν 
Και μη μας αφήσεις να πέσουμε σε πειρασμό. Πολλοί εκλαμβάνουμε αυτό το αίτημα σαν ο Θεός να ήταν ο πειράζων σε διάφορες καταστάσεις της ζωής μας, για να αποδείξουμε πόσο πιστοί είμαστε στο θέλημά Του, όταν όλα μας έρχονται ανάποδα. 

Εδώ, πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’όψη την προειδοποίηση του Ιακώβου 1,12-13: «Μηδείς πειραζόμενος λεγέτω ότι από Θεού πειράζομαι· ο γαρ Θεός απείραστος εστίν κακών, πειράζει δε αυτός ουδένα». 

Στην ουσία πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Ο πειρασμός, για τον οποίο γίνεται λόγος, φαίνεται να είναι κάτι άλλο. Τη στιγμή των δοκιμασιών να μη χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στο Θεό. Να Τον εκπειράσουμε, δηλαδή, αμφιβάλλοντας γι’ Αυτόν. Για την παρουσία Του δηλαδή κοντά μας, «ει έστιν Κύριος εν ημίν ή ου;» (Εξόδου 17,7). 

Όλοι μας καλοπροαίρετα νομίζουμε ότι οι περί ων ο λόγος πειρασμοί αναφέρονται στο ηθικό κακό: πειρασμοί του ψεύδους, της πορνείας κ.τ.τ. Μήπως, όμως, αναφέρονται σε κάτι τοπικό, σε ένα τόπο; Εδώ είναι καλό να θυμηθούμε ένα περιστατικό από το 17ο κεφάλαιο του βιβλίου της εξόδου της Παλαιάς Διαθήκης (στίχοι 1-7). 

Πιο συγκεκριμένα, φτάνει η στιγμή που πάσα συναγωγή υιών Ισραήλ μετακινήθηκε από την έρημο Σιν στην περιοχή Ραφιδίν, που σημαίνει στα Εβραϊκά ανάπαυση, εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτός ο τόπος όμως, λόγω της λειψυδρίας γίνεται τόπος πειρασμού και λοιδορήσεως του Θεού (μασά στα Εβραϊκά). 

Απευθυνόμαστε, λοιπόν, στον Θεό Πατέρα παρακαλώντας Τον, από την αμφιβολία για την παρουσία Του κοντά μας, να μας οδηγεί στην κατάπαυσή Του, σε τόπο Αναπαύσεως, γιατί, γνωρίζουμε, ότι «η αμφιβολία φέρνει την ξηρασία»5. Εξ ου και το έκτο αίτημα: «και μη μας αφήσεις να πέσουμε σε πειρασμό». 

Το αίτημα συμπληρώνεται με την παράκληση: 

αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού 
(αλλά γλύτωσε μας από το πονηρό). Έτσι, φθάνουμε στο Σάββατο με το έβδομο αίτημα. Ο ίδιος ο Κύριος είχε αντιμετωπίσει προσωπικά τον Διάβολο -περί αυτού πρόκειται- σε ποικίλες περιστάσεις στη ζωή Του (πειρασμοί στην έρημο, Πάθος και αλλού). 

Μας καθιστά σαφές ότι έχουμε έναν αντίπαλο στην ιστορία της σωτηρίας μας. Μόνοι μας δεν μπορούμε να γλυτώσουμε από εκείνον, παρά μόνον από Εκείνον που τον ενίκησε κατά κράτος και ευαρέστησε στον Πατέρα. 

Ο διάβολος είναι εκείνος που αντιδικεί μαζί μας, στήνοντας συνεχώς παγίδες για να μας παγιδεύει, με πρώτη την παγίδα της αμφιβολίας για την ύπαρξή του. Η δική μας η επιλογή κρίνει τα πάντα: με τον Χριστό ή με τον Διάβολο; 

Με τον Χριστό, που είναι ο Αντιφωνητής και βρίσκει πάντοτε μια δικαιολογία για να μην καταδικαστούμε; Με τον δημόσιο κατήγορο ή με τον συνήγορο υπερασπίσεως; 

Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να κάνουμε μια θετική σκέψη -όπως συνηθίζουν σήμερα όλοι να μας προτρέπουν- και να ακολουθούμε τον δρόμο όχι του φόβου (του Διαβόλου), αλλά της αγάπης (του Θεού) και για να μεταλλάξουμε μια γνωστή διαφήμιση που κυκλοφορεί κατά κόρον θυμίζουμε μια επιγραμματική φράση του Γέροντα, Οσίου πλέον, Πορφυρίου: «άσε την κόλαση, πιάσε τον Παράδεισο». 

Αυτός τελικά είναι ο στόχος μας, όταν επικαλούμεθα την βοήθεια του Θεού Πατέρα, να μας γλυτώσει από τον πονηρό. 

Μετά από όλα αυτά τα επτά αιτήματα - ένα για κάθε ημέρα της εβδομάδας όπως εισηγούμεθα - ο Κύριος στην προσευχή που μας δίδαξε καταλήγει συνοψίζοντας τον λόγο, τους λόγους για τους οποίους απευθυνόμαστε στον Πατέρα μας: 
«Γιατί σ’ εσένα ανήκει παντοτινά η βασιλεία, η δύναμη και η δόξα. Αμήν». 

Είμαστε σε καλά χέρια… Δόξα τω Θεώ! 

Αρκεί να είμαστε άξιοι αυτής της υιότητας: από μόνοι μας δεν είναι δυνατό να το επιτύχουμε. Γι΄ αυτό και πριν από την απαγγελία της Κυριακής Προσευχής, της ενταγμένης στη λειτουργική πράξη της Εκκλησίας μας (Θ. Λειτουργία), ο λειτουργός-ιερέας, εκπροσωπώντας όλους μας, δέεται εκφώνως να μας καταστήσει ο Χριστός αξίους να τολμήσουμε να ονομάσουμε με παρρησία και χωρίς φόβο κατακρίσεως τον επουράνιον Θεόν Πατέρα, όπως ο ίδιος μας είχε διδάξει: 

«Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, 

μετά παρρησίας, ακατακρίτως 

τολμάν επικαλείσθαι 

σέ τον επουράνιον Θεόν Πατέρα 

και λέγειν: Πάτερ ημών…» 

Επίμετρο 
Στο τέλος αυτής της επίμονης και επίπονης γραφής, όπου ποικίλα ακούσματα και διαβάσματα συνωστίζονταν στη μνήμη για να κατατεθούν και να δουν το φως της δημοσιότητος, εκπλήσσεται κανείς με το τι θησαυρίσματα έχουν υπάρξει, που ερμηνεύουν και μας καθοδηγούν στην κατανόηση του κειμένου του Πάτερ ημών. 

Απευθυνόμενοι στο Θεό Πατέρα με τα λόγια της Κυριακής Προσευχής γινόμαστε διδακτοί Θεού, έχοντας ως πρώτο διδάξαντα τον Κύριό μας. Σίγουρα όλοι οι τίτλοι κειμένων και βιβλίων, που παραθέτουμε στο τέλος του άρθρου μας, έπαιξαν ένα ρόλο και κατά κάποιο τρόπο ενέπνευσαν τις δοκιμές καταγραφής του δικού μας κειμένου. 

Κάποια βήματά μας πάτησαν στα ίχνη τους, χωρίς να μπορούν απόλυτα και ακριβώς να επισημανθούν. Τελικά, η συγγραφή ενός δοκιμίου συνειρμικής γραφής, όπως σημειώνεται στον υπότιτλο της μελέτης, κατέληξε να είναι μια δοκιμασία για τον συγγραφέα χωρίς να είναι βέβαιο ότι καταξιώνεται ως δόκιμος. Εναπόκειται στους αναγνώστες να το κρίνουν. 

Υποσημειώσεις: 
Ας πάρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της «εκθρονίσεως» το ποίημα του Πάμπλο Νερούδα, «Ένα τραγούδι για τον Μπολιβάρ» (εθνικό ήρωα της Βολιβίας, που αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της): 

«Πατέρα μας που βρίσκεσαι στη γη 

στο νερό, στον αγέρα 

σ’ ολάκερα τα σιωπηλά κι απέραντα πλάτη μας, 

το κάθε τι φέρνει τ’ όνομά σου, πατέρα, στον τόπο μας: 

Το μέταλλο μπολιβάρ έχει μι’ αχτινοβολία του Μπολιβάρ 

το πουλί μπολιβάρ πάνω στο ηφαίστειο του Μπολιβάρ…». 

Ανάλογοι είναι και οι στίχοι οι αφιερωμένοι στον Ούγκο Τσάβες, ως πατέρα, που απαγγέλθηκε μπροστά σε μία φωτογραφία του Τσάβες σε συγκέντρωση στο Καράκας της Βενεζουέλας (Σεπτέμβριος 2014, ο Τσάβες είχε ήδη πεθάνει τον Μάρτιο του 2013): 

«Τσάβες ημών, ο εν τοις ουρανοίς, εν τη γη, εν τη θαλάσση και εν τοις αντιπροσώποις. Αγιασθήτω το όνομά σου, είθε η κληρονομιά σου να έρθει σε μας, έτσι ώστε να μπορούμε να την εξαπλώσουμε στους ανθρώπους εδώ και αλλού. Δώσε μας το φως σου να μας καθοδηγεί κάθε μέρα. 

Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν του καπιταλισμού, ρύσαι ημάς από του πονηρού της ολιγαρχίας, όπως το έγκλημα της λαθρεμπορίας: επειδή δική μας είναι η πατρίδα, η ειρήνη και η ζωή εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν». 

«Λατρεμένο Πατέρα» τους απεκάλεσαν και τα πλήθη των Κουβανών τον πρόσφατα αποθανόντα (25/11/2016) ηγέτη τους, Φιντέλ Κάστρο. 

2 Βλ. Α.Μ. Σταυρόπουλου, Συμβουλευτική Ποιμαντική, Εκδ. Λύχνος, Αθήνα 1984, σ. 7 και οπισθόφυλλο του αφηγήματος του Γιώργου Σανιδά, Αν ξυπνούσε ο κυρ-Αλέξανδρος, Εκδ. Κύμα, Θεσσαλονίκη 2014, 54 σ. (υπό την αιγίδα του Συλλόγου Γυναικών Σκιάθου). 

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι επίκαιρη η προτροπή: «Ανακαλύψτε την πατρότητα!». 

Ο ψυχίατρος Frank Pitman αποτεινόμενος στους άνδρες υποστηρίζει: «δεν φαντάζεστε τι θεραπευτική δύναμη αποτελεί για τον άνδρα η εκ νέου ανακάλυψη της λησμονημένης αποστολής του : της πατρότητας»! (Βαρνάβα Λαμπροπούλου (Αρχιμανδρίτου), Χτίζοντας σπίτι. Κείμενα για την οικογένεια, έκδ. Ι.Μ. Προφήτου Ηλιού, Πρέβεζα 2016, σ.70. Πρβλ. και Markos Ζafiropoulos, Du Père mort au déclin du père de famille. Où va la psychanalyse? Presses Universitaires de France, Paris 2014, σ.238. 

3 Ο επιμερισμός αυτός είναι συνήθης στην εκκλησιαστική πράξη. Η κάθε ημέρα της εβδομάδας είναι αφιερωμένη στην μνήμη ενός ή περισσοτέρων προσώπων ή γεγονότων για την καλύτερη συγκέντρωσή μας εκείνη την ημέρα σε αυτά. Έτσι η Κυριακή είναι αφιερωμένη στον Κύριο και την Ανάστασή του. Η Δευτέρα στις Ασώματες Δυνάμεις, τους Αγίους Αγγέλους. 

Η Τρίτη είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Προδρόμου. Η Τετάρτη στην Παναγία και την προδοσία του Χριστού από τον Ιούδα. 

Η Πέμπτη στη μνήμη των Αποστόλων και του Αγίου Νικολάου. Η Παρασκευή στα Άγια Πάθη, τη Σταύρωση και τον ενταφιασμό Του. Το Σάββατο η Εκκλησία μας θυμάται τους Μάρτυρες και τους κεκοιμημένους. Και τις ώρες της ημέρας πολλοί νεότεροι Γέροντες (Αμφιλόχιος, Παϊσιος) αφιερώνουν σε προσευχή για ειδικές περιπτώσεις (ασθενών και λοιπών δεομένων την άνωθεν βοήθειαν). 

Ως προς αυτό στοιχούν στην ωραία παράδοση των Ευχών, Κατά το μέτρον των εικοσιτεσσάρων ωρών του νυχθημέρου, των επιγραφομένων Ιωάννη τω Χρυσοστόμω. (Βλ. Ηλία Γ. Γιακουμάκου (Πρεσβυτέρου), Προσευχή. Ο πιο άμεσος και σύντομος τρόπος επικοινωνίας με το Θεό. Λόγος του Ιερού Χρυσοστόμου για την Προσευχή. Ελεύθερη απόδοση, Εκδ. «Παρρησία» χ.χ. σ.91-93. 

4 Εδώ έρχεται στη μνήμη μας ένας ύμνος, που ως νέοι ψάλλαμε στα Κατηχητικά: «Συ που κόσμους κυβερνάς και ζωή παντού σκορπάς…». 

5 Πρβλ. τον Βροχοποιό του Richard Nash παιγμένον υποδειγματικά από τον Δημήτρη Χορν και την Έλλη Λαμπέτη· η πρώτη παράσταση στη Νέα Υόρκη 29 Οκτωβρίου 1954. 




Αλέξανδρος Μ. Σταυρόπουλος – indeepanalysis.gr
Ομότιμος Καθηγητής | Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ 

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Το Θαύμα Είσαι Εσύ...!!!!

Αλήθεια, πόσες φορές, πόσες ζωές,πόσα χρόνια,πόσες στιγμές,κοίταξες τα χέρια σου που κρατούν τους ανθούς της ζωής σου;Χέρια που έγιναν κλαδιά κι έδωσαν ανθούς; 

Χέρια που για αιώνες,χρόνια,στιγμές,αναμόχλευαν,όργωναν,κι αφράτευαν το χωράφι της ψυχής για να δεχτεί κάθε στιγμή κι έναν καινούργιο σπόρο; 

Αλήθεια,πόσες φορές το δάκρυ της θλίψης,του πόνου,του φόβου,της ανημποριάς………έτρεξε κι έγινε ρυάκι,για να ποτίσει,να δροσίσει το ζεστό και μαλακό χώμα της ψυχής σου; 

Αλήθεια,πόσες φορές έσκυψες και κοίταξες βαθιά μέσα σου να δεις την ατέρμονη πάλη που γίνεται για να αναδυθεί μέσα από το παλιό,μέσα από το σκοτάδι η αγνή δύναμη της καινούργιας ζωής; 

Αλήθεια,πόσες φορές έσκυψες ταπεινά και σιγά-σιγά,απαλά κι ανώδυνα σαν ένα βοτάνι πικρό ξερίζωσες τον θυμό,την θλίψη,την αμφιβολία,τον περιορισμό……..; 

Αλήθεια, πόσες φορές φύσηξαν με ορμή και μανία οι αέρηδες του νου σου για να σπάσουν και να ισοπεδώσουν ότι εύθραστο και τρυφερό φρόντιζαν,μεγάλωναν και προστάτευαν τα χέρια σου; 

Αλήθεια, πόσες φορές είδες τη λάμψη του δικού σου ήλιου που σε προσκαλούσε να λάμψεις,να υψωθείς,να νικήσεις την βαρύτητα και να φτάσεις σε αυτόν;Να γίνεις ήλιος,φως,ζωή; 

ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ; 

Κι έτσι σιγά-σιγά, βήμα-βήμα,χωρίς να θυμάσαι πόσες αιώνιες στιγμές χρειάστηκαν……………. τα χέρια σου να γίνουν κλαδιά και τ’ακροδάχτυλα σου γέμισαν ανθούς. 

Οι ανθοί της δικής σου ψυχής,της δικής σου ζωής. 

Αυτό είναι το θαύμα 

Ένα θαύμα που κρατάς στα πολύτιμα και ιερά σου χέρια. 

Ένα θαύμα που είσαι εσύ. 

Γιατί το θαύμα δεν είναι κάπου αλλού μακριά από εσένα. 




ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
Ζωή Φωτάκη 

Προτάσεις για διακοπές σχεδόν χωρίς ευρώ, με εθελοντισμό...!!!!

Εναλλακτικός Τουρισμός 
Αν θέλετε να συνδυάσετε οικονομικές διακοπές με εθελοντική εργασία για κάποιο κοινωνικό ή περιβαλλοντικό σκοπό, μπορείτε να το κάνετε με την εγγραφή σας σε κάποια από τα προγράμματα εθελοντισμού που προσφέρουν οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα. 

Ο εθελοντικός τουρισμός προσελκύει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που επιθυμούν την χαλάρωση των διακοπών αλλά και την κοινωνική - περιβαλλοντική προσφορά. Συχνά, τα εθελοντικά προγράμματα έχουν κάποιο μικρό κόστος συμμετοχής για τους εθελοντές. 

Δείτε μια ενδεικτική λίστα εθελοντικών προγραμμάτων: 

1. Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία 
είναι περιβαλλοντική μη κερδοσκοπική οργάνωση με αντικείμενο την προστασία των άγριων πουλιών και των βιοτόπων τους στην Ελλάδα, θεωρώντας τα ως βασικά στοιχεία της ελληνικής φύσης. 

Από το 1982 εργάζεται ώστε να διασφαλίσει ένα βιώσιμο περιβάλλον τόσο για τα πουλιά, όσο και για τον άνθρωπο. To έργο της περιλαμβάνει δράσεις προστασίας και μελέτης, ενημέρωσης και εκπαίδευσης, καθώς και παρεμβάσεις για τα κρίσιμα θέματα του φυσικού περιβάλλοντος. 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: ornithologiki.gr 

2. ΑΡΙΩΝ - Ερευνητικό Κέντρο Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών.
Ο «ΑΡΙΩΝ» – «Ερευνητικό Κέντρο Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών», είναι μία Ελληνική αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2002, με έδρα στη Θεσσαλονίκη 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: arion.org.gr

3. ΑΡΧΕΛΩΝ - Ο Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας. 
ΑΡΧΕΛΩΝ, ιδρύθηκε το 1983 και είναι μη-κερδοσκοπικό σωματείο με αντικείμενο τη μελέτη και προστασία των θαλάσσιων χελωνών και των βιοτόπων τους, τη διαχείριση των παράκτιων οικοσυστημάτων στις σημαντικότερες παραλίες ωοτοκίας της Καρέττα στη χώρα μας, την περίθαλψη τραυματισμένων και άρρωστων χελωνών καθώς και την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού. 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: archelon.gr

4. Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ 
είναι μία αστική, μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική, περιβαλλοντική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1992 κι έχει ως στόχο την προστασία της άγριας πανίδας και του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αφορμή της ίδρυσής του ήταν η ανάγκη εύρεσης άμεσης λύσης στο τότε διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα της αιχμαλωσίας αρκούδων αλλά και λύκων. 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: arcturos.gr

5. Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.
Ο εθελοντισμός αποτελεί βασική αρχή για το Σωματείο «Οι Φίλοι του Απολιθωμένου Δάσους». Ήταν ένα όνειρο χρόνων για όλους τους κατοίκους της Λέσβου που αγωνίσθηκαν για την προστασία και την ανάδειξη του Απολιθωμένου Δάσους. 

Η ενεργοποίηση των πολιτών για να προστατευτούν απολιθώματα ξεκίνησε το 1985 όταν το Απολιθωμένο Δάσος ανακηρύχθηκε επίσημα από το κράτος «Διατηρητέο μνημείο της Φύσης». Από τότε το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου άρχισε να γίνεται γνωστό και άνθρωποι από όλο τον κόσμο άρχισαν να επισκέπτονται το μοναδικό αυτό στολίδι του νησιού. 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: lesvosmuseum.gr

6. Η MOm/Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας
είναι ελληνική, μη κυβερνητική, περιβαλλοντική οργάνωση η οποία ιδρύθηκε το 1988. Η MOm δραστηριοποιείται για την προστασία, διατήρηση και ανάδειξη του παράκτιου και θαλάσσιου φυσικού περιβάλλοντος της Ελλάδας μέσα από την προστασία της μεσογειακής φώκιας, του μοναδικού είδους φώκιας της Μεσογείου και του σπανιότερου είδους φώκιας στον πλανήτη. 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: mom.gr

7. Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS.
Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS ξεκίνησε το 1990 ως μια Περιβαλλοντική Οργάνωση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, από μία ομάδα ανθρώπων αποφασισμένων να παρέμβουν στα περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας μας, της Μεσογείου και της Ευρώπης γενικότερα. 

Για πιθανή συνεργασία με το Δίκτυο πατήστε εδώ: medsos.gr 

8. Το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγρίων Ζώων - ΕΚΠΑΖ - 
είναι το πρώτο και μεγαλύτερο Κέντρο περίθαλψης αγρίων ζώων στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και από τα λίγα Κέντρα παγκοσμίως που περιθάλπει όλα τα είδη άγριας πανίδας. Ξεκίνησε τη δράση του στην Θεσσαλονίκη το 1984, ενώ το 1990 συστάθηκε υπό τη μορφή αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, με έδρα των δραστηριοτήτων του την Αίγινα. 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: ekpaz.gr

9. ΕΛΙΞ - Προγράμματα Εθελοντικής Εργασίας - WorkCamps, EVS, εθελοντικές δράσεις. Μια κύρια δραστηριότητα της ΕΛΙΞ είναι η αποστολή εθελοντών από την Ελλάδα και την Κύπρο σε εθελοντικές δράσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Για τα εθελοντικά προγράμματα πατήστε εδώ: elix.org.gr




Συντάκτης: Βιβή Συργκάνη, enallaktikos.gr

Ἡ δύναμη τῆς νηστείας...!!!!

Καλὴ καὶ εὐλογημένη Σαρακοστὴ σὲ ὅλους. Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων νὰ πορευτοῦμε πρὸς τὴν Βηθλεέμ…

Γιατί ἄραγε τὰ δαιμόνια μπαίνουν μέσα στὸν ἄνθρωπο; Τί κερδίζουν;

Ὁ λόγος εἶναι, ὅτι «πεσμένα» ἀπὸ τὴν οὐράνια δόξα ποὺ εἶχαν ὡς ἄγγελοι, ἀποζητοῦν τὶς ὑλικὲς ἀπολαύσεις! Ὅμως ὡς πνεύματα δὲν τὶς ἀπολαμβάνουν.

Γιατί δὲν ἔχουν αἰσθητήρια ὄργανα ὑλικά, γιὰ νὰ νιώθουν ὅσα νιώθουμε. Καὶ ἡ γλυκύτητα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ εἶναι γι’ αὐτὰ παρελθόν.

Τα πνεύματα αὐτά, συγγενικὰ μὲ τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα, μετέχουν τῶν αἰσθήσεων τοῦ σώματος ἐκείνου ποὺ τὰ «φιλοξενεῖ» ὡς «ὄχημά» τους. Ἡ σύνδεσή τους μὲ τὸ πνεῦμα του, γίνεται γέφυρα και αντλουν ἐρεθίσματα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις του.

Τρώει ἐκεῖνος, κι αὐτὰ νιώθουν μαζί του τὴν ἡδονή, συνδεδεμένα μὲ τὸ πνεῦμα του. Ὁμοίως καὶ κάθε ἡδονὴ τοῦ βίου, τοὺς δίνει τὰ ἀνάλογα ἐρεθίσματα[*]. Κι αὐτὸς εἶναι ἕνας λόγος ποὺ ὠθοῦν τὸν ἄνθρωπο στὶς ἡδονές!

Μὰ ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀσκεῖται, νιώθουν μαζί του...καὶ τὴν κόπωση, καὶ τὴν ἔλλειψη ἡδονῶν. Καὶ μοχθοῦν μαζί του!Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι λόγοι, καὶ κρυφὲς ἡδονές, ὅπως π.χ. ἡ ὑπερηφάνεια ἀπὸ τὴν ἄσκηση, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι θέμα διαφορετικοῦ ἄρθρου.

Τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Χαρίσματα καὶ Χαρισματοῦχοι», εἶναι ἐνδεικτικό του γεγονότος αὐτοῦ:

H ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
Ἀνέβασαν κάποτε στὴ σκήτη τῶν Πατέρων ἕνα δαιμονισμένο νέο, γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσουν μὲ τὴν προσευχή τους. Ἐκεῖνοι ὅμως ἀπὸ ταπείνωση ἀπέφευγαν. Πολὺ καιρὸ βασανιζόταν ἔτσι ὁ δυστυχισμένος ἄνθρωπος, ὥσπου κάποιος Γέροντας τὸν λυπήθηκε, τὸν σταύρωσε μὲ τὸν ξύλινο σταυρὸ ποὺ εἶχε στὴ ζώνη του, καὶ ἐδίωξε τὸ πονηρὸ πνεῦμα.

– Ἀφοῦ μὲ βγάζεις ἀπὸ τὴν κατοικία μου, τοῦ εἶπε ἐκεῖνο, θὰ μπῶ μέσα σοῦ.

– Ἔλα, τοῦ ἀποκρίθηκε θαρραλέα ὁ Γέροντας.

Ἔτσι μπῆκε μέσα τοῦ τὸ δαιμόνιο καὶ τὸν βασάνιζε δώδεκα ὁλόκληρα χρόνια! Ὑπέμεινε μὲ καρτερία τὸν πόλεμο, ἀλλ’ ἀντιπολεμοῦσε κι ἐκεῖνος μὲ τὸν ἐχθρὸ μὲ ὑπεράνθρωπη νηστεία καὶ ἀκατάπαυστη προσευχή. Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια δὲν ἔβαλε οὔτε μία φορὰ στὸ στόμα του μαγειρευμένη τροφή.

Νικημένο τέλος τὸ δαιμόνιο ἀπὸ τὸν ἀκατάπαυστο ἀγώνα, ἀπομακρύνθηκε.

– Γιατί φεύγεις; τὸ ρώτησε ὁ Γέροντας. Ἐγὼ πάντως δὲν σὲ διώχνω.

– Μὲ ἀφάνισε ἡ νηστεία σου! κραύγασε ἐκεῖνο καὶ ἔγινε ἄφαντο.

ΝΗΣΤΕΙΑ
Ἕνας ἀρχάριος μοναχὸς συμβουλεύτηκε κάποιο διακριτικὸ Γέροντα, ποιὸ μέτρο νὰ ἀκολουθήση στὴ νηστεία.

– Ἀπόφευγε τὶς ὑπερβολές, τέκνον μου, τὸν συμβούλεψε ἐκεῖνος. Πολλοὶ δοκίμασαν νὰ νηστέψουν πάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις τους καὶ δὲν ἄντεξαν γιὰ πολὺ καιρό.

* «Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθη ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δὶ’ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὒχ εὑρίσκει. Τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον» (Ματθαῖος 12/ἴβ: 43,44).

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Χαρίσματα καὶ Χαρισματοῦχοι ἔκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου




trelogiannis 

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

Δεν πάει ο νους σου!Αυτός είναι ο λόγος που ένας έρωτας σβήνει και ξανανάβει...!!!!

Τα τελευταία χρόνια, η επιστήμη ταράζει συθέμελα τη ρομαντική - και κάπως αφελή - αντίληψη για τον έρωτα, η οποία έχει την καταγωγή της στην τέχνη και η ανθρωπότητα με ευχαρίστηση την έχει ενστερνιστεί. 

O έρωτας, αυτή η «ανεξήγητη δύναμη» που μας συνεπαίρνει, αυτή η «μαγεία» που μας μετατρέπει σε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε συνήθως, αυτή η «μοίρα» που μας οδηγεί σε άγνωστα μονοπάτια, παύει να είναι τόσο ανεξήγητος. 

Μέσα σε εργαστήρια βιολόγων και νευρολόγων, τα «ρομαντικά» μας συναισθήματα αναλύονται, παρατηρούνται, ερευνώνται, αποκρυπτογραφούνται και μας αποκαλύπτουν πολλά από τα έως τώρα ανεξιχνίαστα μυστήρια του έρωτα. 

Αυτό, βέβαια, δεν μας εμποδίζει σε καμία περίπτωση να συνεχίζουμε να ζούμε τον έρωτα με τον ίδιο μαγικό κι εκστατικό τρόπο όπως ανέκαθεν. 

Αρκεί που γνωρίζουμε πλέον ότι, όσο κι αν μια κόκκινη καρδιά θα είναι το αιώνιο σύμβολο των απανταχού ερωτευμένων, όλη η ιστορία του έρωτα και της αγάπης αρχίζει (και… τελειώνει) μέσα στις ατέρμονες ­πτυχώσεις του εγκεφάλου μας. 

Γι’ αυτό, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στα βαθιά μυστήρια του ερωτευμένου μυαλού. Ίσως, μάλιστα, καταφέρουμε να πάρουμε απαντήσεις σε κάποια από τα πιο συχνά ερωτήματα σχετικά με τις ερωτικές σχέσεις, όπως για παράδειγμα: «Τελικά σεξ και συναίσθημα πάνε μαζί ή μπορούμε να διαχωρίσουμε εντελώς το ένα από το άλλο;». 

Ένας άνδρας, μία γυναίκα
Ας φανταστούμε μια απλή και συνηθισμένη ιστορία ερωτικής σχέσης, που ίσως να θυμίζει στον καθένα μας κάτι από τη δική του ιστορία. 

Επεισόδιο 1: Γνωριμία Μια ρομαντική ανταλλαγή φερομονών
Ένας άνδρας και μία γυναίκα συναντώνται στο σπίτι ενός κοινού φίλου. Από την πρώτη στιγμή και οι δύο αισθάνονται ότι «κάτι συμβαίνει» μεταξύ τους. Ξανά και ξανά, βρίσκουν αφορμές για να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον και φεύγουν έχοντας καθένας τους «αποθηκευμένο» στο κινητό του το τηλέφωνο του άλλου. 

Μια μικρή παύση εδώ και μια ματιά στα «παρασκήνια». Τι έχει παιχτεί μέχρι τώρα στο «χημικό εργαστήριο» του σώματός τους; Από την πρώτη κιόλας συνάντηση, χωρίς οι ίδιοι να υποψιάζονται ­τίποτα, τα σώματά τους έχουν ήδη ­ανταλλάξει πάρα πολλές και σημαντικές πληροφορίες. 

Αυτό οφείλεται στις ­περίφημες φερομόνες, τις χημικές ουσίες που προέρχονται από το πολύ μακρινό παρελθόν του είδους των θηλαστικών. Κάτω από το δέρμα μας, σε σημεία πολύ «κρίσιμα», όπως κάτω από τις μασχάλες, στα γεννητικά όργανα και το στήθος, βρίσκονται μικροσκοπικοί αδένες που εκκρίνουν αυτές τις «άτακτες» ορμόνες. 

Κι επειδή τίποτα δεν τις σταματά, στοχεύουν και βρίσκουν τον άλλον κατευθείαν στο κέντρο της όσφρησής του. «Χτυπούν την πόρτα» στο πιο πρωτόγονο κομμάτι του εγκεφάλου του και αφήνουν εκεί ανεξίτηλα την προσωπική, μοναδική τους σφραγίδα. Και με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή; 

Γιατί ορισμένοι μπαίνουν «με το έτσι θέλω» κι αφήνουν τη σφραγίδα τους, ενώ άλλοι προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν; Γιατί τελικά «τρελαινόμαστε» με εκείνον που ίσως δεν πληροί τις προδιαγραφές μας (αισθητικές, κοινωνικές, ηλικιακές κλπ.); 

Η αμιγώς βιολογική εξήγηση είναι ότι μέσα στον εγκέφαλό μας υπάρχει ένα σύστημα «αποκωδικοποίησης» των πληροφοριών που μας δίνουν οι φερομόνες του άλλου. Το σύστημα αυτό μας κάνει να επιλέγουμε το σύντροφο που το γενετικό του προφίλ ταιριάζει καλύτερα στο δικό μας. 

Σκοπός όλης αυτής της διαδικασίας είναι η διασφάλιση των καλύτερων προϋποθέσεων για γερούς απογόνους και για τη διαιώνιση του είδους. Ακόμη, λοιπόν, κι αν εμείς ούτε το σκεφτόμαστε να αποκτήσουμε απογόνους, ο πιο «πρωτόγονος» εαυτός μας δουλεύει για να εξασφαλίσει το μέλλον του Homo sapiens. 

Φαίνεται μάλιστα πως οι γυναίκες, επιφορτισμένες πρωτίστως με την ευθύνη της αναπαραγωγής, είναι καλύτερα εξοπλισμένες για την αποκωδικοποίηση των γενετικών πληροφοριών των ανδρικών φερομονών. Eίναι, δηλαδή, πιο «εις βάθος» ­επιλεκτικές. 

«Θα σε αγαπώ μέχρι το τέλος της… σεροτονίνης!»
Τι θα συμβεί, όμως, όταν τα πράγματα αρχίζουν να μην αλλάζουν πια τόσο ραγδαία; Με το χρόνο, η συνήθεια (που είναι και βιολογική συνήθεια των νευρώνων) ρίχνει τα επίπεδα της ντοπαμίνης και δεν νιώθουμε πια την ίδια ευχαρίστηση όταν είμαστε με τον άλλον. 

Για να τη διαφυλάξουμε και να την αναβιώνουμε, χρειάζεται να διατηρούμε τη σχέση μας σε «κίνηση», να βάζουμε τη φαντασία μας να δουλέψει και να επιστρατεύουμε τη δημιουργικότητά μας. 

Όπως ένας καλλιτέχνης που έχει διαστήματα χωρίς έμπνευση, αλλά δεν σταματά να είναι «γόνιμος» και να καλλιεργεί συνεχώς τη φαντασία του. Άλλωστε, η οξυτοκίνη δεν μας αφήνει ποτέ : μπορεί να επανέλθει κάθε στιγμή και να «ξανανάψει τη φλόγα». 

Και μετά έρχεται η σεροτονίνη, ορμόνη υπεύθυνη για τον ύπνο και την καλή μας διάθεση και, σύμφωνα με τους νευροβιολόγους, το θεμέλιο της αληθινής σχέσης. Το ζευγάρι πλέει τώρα στα πελάγη της ώριμης αγάπης… 

Επεισόδιο 2 : Έξαψη του πάθους Πάρτι αμφεταμινών
Σύντομα - πολύ σύντομα - τηλεφωνιούνται και ξαναβρίσκονται. Μεταξύ τους αναπτύσσεται ένας έντονος έρωτας. Η ματιά του! Το χαμόγελό της! Η φωνή του! Το άγγιγμά της! Καθετί στον άλλ­ον έχει τη δύναμη να τους ανεβάσει στον έβδομο ουρανό, να κάνει την καρδιά να χτυπά δυνατά και όλο το «είναι» τους να νιώθει τεράστια ευφορία.

Φυσικά, δεν έχουν μυαλό για τίποτε άλλο και δεν τους απασχολεί τίποτε άλλο. Oύτε οι νουθεσίες των φιλενάδων της ότι εκείνος δεν έχει ακόμη χωρίσει εντελώς με την πρώην του, ούτε οι φήμες ότι εκείνη είναι ανυπόφορα ζηλιάρα. Oι δυο τους είναι «κουφοί και τυφλοί» για όλα αυτά και το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν το πάθος τους. Εννοείται ότι και στο σεξ αισθάνονται πως έχουν βρει το άλλο τους μισό. 

Τι συμβαίνει; Παίρνουμε «αναβολικά»; Γιατί τόση ευφορία; Τίποτα πιο φυσικό από αυτό. Μια «εκτόξευση» αδρεναλίνης ενεργοποιεί στο έπακρο τις εγκεφαλικές μας λειτουργίες και μας κάνει να είμαστε σε υπέροχη φόρμα! Αισθανόμαστε θαυμάσια και ο άλλος μας βρίσκει μαγευτικούς! 

Η φαινυλεθυλαμίνη, η εγκεφαλική μας αμφεταμίνη (που παρεμπιπτόντως υπάρχει και στη σοκολάτα!), είναι υπεύθυνη για όλα αυτά τα καταπληκτικά συναισθήματα, για το ότι δεν πεινάμε, δεν διψάμε, δεν νυστάζουμε και νιώθουμε εκστατικοί και πλήρεις. Και όλα αυτά τα παράγει το συναίσθημα, η «ρομαντική», ας πούμε, πλευρά του έρωτά μας και όχι, όπως ίσως τείνουμε να πιστεύουμε, το σεξουαλικό πάθος. 

Ταυτόχρονα, συμβαίνει και κάτι άλλο. Η έντονη ερωτική επιθυμία για τον άλλο μας «τυφλώνει». Αποδεδειγμένα. Όταν θέλουμε πολύ τον άλλον, τότε κάποιες ζώνες του εγκεφάλου μας «ανάβουν» και κάποιες «σβήνουν», αφήνοντας έτσι το πεδίο ελεύθερο για να παραδοθούμε στο πάθος μας. 

Η λογική σκέψη αφοπλίζεται, γι’ αυτό και κανένα επιχείρημα, καμιά προειδοποίηση, όσο λογικά κι αν ακούγονται, δεν μπορούν να αναχαιτίσουν την προσπάθειά μας να τον κατακτήσουμε. 

Το ενδιαφέρον είναι ότι, σε αυτή την περίπτωση, σεξουαλική επιθυμία και συναίσθημα δουλεύουν μαζί. Αυτό το «σβήσιμο της λογικής» γίνεται ταυτό­χρονα και από το σεξουαλικό και από το συναισθηματικό κέντρο του εγκεφάλου. 

Όταν, λοιπόν, νιώθουμε αποκλειστικά σεξουαλικό ενδιαφέρον για κάποιον ή αν κάποιος μας συγκινεί μόνο συναισθηματικά, αλλά όχι σεξουαλικά, τότε δεν «τυφλωνόμαστε» και η λογική εξακολουθεί να έχει τη δύναμη να μας συμμορφώσει! 

Επεισόδιο 3: Αποκλιμάκωση Μια σχέση αγάπης με… οξυτοκίνη
Το ζευγάρι αρχίζει να γνωρίζεται καλύτερα. Και η έκσταση δεν κρατά πάρα πολύ. Μόλις τη νιώθουν να πέφτει, θέλουν άλλη μια «δόση», να τηλεφωνηθούν, να μιλήσουν, να βρεθούν, να ξανανιώσουν αυτή την υπέροχη ευφορία… 

Ώσπου έρχεται η στιγμή που το σώμα δεν πάλλεται πια με τον ίδιο τρόπο, η καρδιά δεν χτυπά τρελά, τα πράγματα ησυχάζουν… για ορισμένους, μάλιστα, είναι η στιγμή «να την κάνουν» και να ψάξουν την έκσταση κάπου αλλού. 

Για όσους, όμως, παραμένουν στις επάλξεις της σχέσης, μια καινούργια φάση αρχίζει, αυτή της αγάπης και του δεσίματος, της βαθύτερης γνωριμίας και των «ώριμων» συναισθημάτων. Αναπτύσσεται οικειότητα και συντροφικότητα, ενώ στιγμές ευφορίας κάλλιστα μπορούν να υπάρξουν, παρόλο που είναι σπανιότερες και λιγότερο έντονες. 

Το ίδιο το ζευγάρι τις χαρακτηρίζει «πιο βαθιές». Από χημική άποψη, πρόκειται για τη φάση ενός ορμονικού «κοκτέιλ» πιο ανθεκτικού στο χρόνο, που περιέχει ντοπαμίνη φυσικά, για ευτυχία και τόνωση, και οξυτοκίνη, την κατεξοχήν ορμόνη της αγάπης! 

Την έκκρισή της προκαλεί μια τρυφερή κουβέντα, αλλά και ο ήχος της αγαπημένης φωνής, η αναπόληση μιας ωραίας στιγμής. 

Η οξυτοκίνη είναι η υπεύθυνη ορμόνη για τις ωδίνες του τοκετού, αλλά και για το πρώτο συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ μητέρας και νεογέννητου, και τα επίπεδά της μέσα στον οργανισμό μας ανεβαίνουν όταν αισθανόμαστε σιγουριά κι εμπιστοσύνη. 

Το «κοκτέιλ» αυτό είναι απαραίτητο συστατικό της κοινής μας ζωής, της μόνιμης σχέσης, των κοινών στόχων, της επιθυμίας για παιδιά… 

Μπορεί η σβησμένη φλόγα να ξανανάψει; Αντίθετα με ό,τι πιστεύουμε και μας κάνει πολύ συχνά να απογοητευό­μαστε και να εγκαταλείπουμε, φαίνε­ται πως η αντίληψη ότι όταν ο έρωτας σβήνει, δεν ξανανάβει, δεν είναι και τόσο σωστή. 

Το ερωτικό πάθος, αν και λιγότερο έντονο από ό,τι στην αρχή, μπορεί να αναβιώσει ξανά και ξανά σε μια σχέση στην οποία έχει αναπτυχθεί εμπιστοσύνη και οικειότητα. Διότι, επίσης αντίθετα με αυτό που πιστεύεται, δεν είναι η σεξουαλική επι­θυμία που τροφοδοτεί το ερωτικό συναίσθημα, αλλά τα τρυφερά συναισθή­ματα που ξυπνούν την επιθυμία για τον άλλον. 




Έκζεμα : Το μπαχαρικό που βοηθά στην αντιμετώπιση της φαγούρας...!!!!

Προσθέστε αυτό το μπαχαρικό στη διατροφή σας για να προλάβετε τη φαγούρα και την ξηρότητα του δέρματος.Το έκζεμα είναι μία χρόνια πάθηση που προκαλεί φαγούρα, ερυθρότητα και ξηροδερμία.

Εμφανίζεται συχνότερα στα παιδιά πριν τη συμπλήρωση του ενός έτους, μπορεί όμως να διαγνωστεί και σε ενήλικες.

Τα συμπτώματα του εκζέματος ποικίλλουν. Στην ήπια μορφή μπορεί να εκδηλώνεται με μικρές κηλίδες ξηρής επιδερμίδας, ενώ σε πιο σοβαρή μορφή υπάρχει εκτεταμένη φλεγμονή του δέρματος.

Αν θέλετε να ανακουφίσετε τα συμπτώματα του εκζέματος, οι ειδικοί συμβουλεύουν να προσθέσετε στη διατροφή σας κουρκουμά.
Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Davis της Καλιφόρνια, ο κουρκουμάς μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία ορισμένων συμπτωμάτων του εκζέματος.

Πρόκειται για ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο μπαχαρικό ανά τον κόσμο, με αποδεδειγμένες αντιφλεγμονώδεις, αντιμικροβιακές, αντιοξειδωτικές και αντινεοπλασματικές ιδιότητες.

Μπορεί να ληφθεί ως συμπλήρωμα, να προστεθεί στο φαγητό ή να χρησιμοποιηθεί σε ενυδατικά προϊόντα, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Το ενεργό συστατικό του κουρκουμά, η κουρκουμίνη, μπορεί να παίξει αξιοσημείωτο ρόλο στην αποτελεσματικότητα της θεραπείας του εκζέματος.

Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι αποδείξεις ότι η κουρκουμίνη, το ενεργό συστατικό του κουρκουμά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ιατρική για τη θεραπεία μιας σειράς δερματολογικών παθήσεων.

Υπάρχουν ήδη οι πρώτες αποδείξεις ότι τα προϊόντα με κουρκουμά και κουρκουμίνη και τα συμπληρώματα, τόσο όσα λαμβάνονται από στόματος, όσο και αυτά που προορίζονται για τοπική χρήση, έχουν θεραπευτικά οφέλη για την υγεία του δέρματος.

Το έκζεμα προκαλείται από φλεγμονή στην επιφάνεια του δέρματος και οδηγεί σε κνησμό και εξανθήματα.

Ο κουρκουμάς είναι ένα φυσικό αντιφλεγμονώδες που μπορεί να βοηθήσει στην υποχώρηση των συμπτωμάτων του εκζέματος.

Για τη διαχείριση των συμπτωμάτων τόσο του εκζέματος, όσο και της ατοπικής δερματίτιδας, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιείτε έλαιο καρύδας. 

Το λάδι καρύδας μειώνει την ποσότητα των βακτηρίων σταφυλόκοκκου στην επιδερμίδα, που μπορεί να προκαλέσει έκζεμα. Χρησιμοποιείτε το λάδι καρύδας μία ή δύο φορές την ημέρα για να αποφύγετε τις εξάρσεις.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία για το έκζεμα και οι υπάρχουσες θεραπείες στοχεύουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων.

Τα αντιισταμινικά συμβάλλουν στην ανακούφιση του κνησμού, ενώ οι πιο δραστικές θεραπείες απαιτούν συνταγή δερματολόγου.

Είναι πολύ σημαντικό οι ασθενείς να αποφεύγουν το ξύσιμο, καθώς μπορούν να βλάψουν το δέρμα και να επιδεινώσουν τα συμπτώματα. Διατηρώντας τα νύχια κοντά και φορώντας ελαφριά ρούχα πάνω από τις πληγείσες περιοχές, μειώνετε τον κίνδυνο επιπτώσεων από το ξύσιμο.




express.co.uk ,onmed.gr