Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Πώς να γίνετε πρωταθλητές της μνήμης....!!!!!!

                    
Ναι, υπάρχει τρόπος! Οι τεχνικές είναι συγκεκριμένες και επιστρατεύουν φαντασία και δημιουργικότητα. Ένα παιχνίδι που αξίζει να παίξουμε

Τα «παλάτια της μνήμης», μια στρατηγική προσφιλής στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους ρήτορες αλλά και στον λογοτεχνικό και τηλεοπτικό Σέρλοκ, αποδείχθηκαν η καλύτερη τεχνική για τη βελτίωση της μνήμης

Δυσκολεύεστε να θυμηθείτε αριθμούς τηλεφώνων; Κάνετε νοερά μια λίστα με τα ψώνια για το σουπερμάρκετ αλλά τελικά, όταν επιστρέφετε, ανακαλύπτετε ότι έχετε ξεχάσει τα μισά; Σας είναι αδύνατον να θυμηθείτε πώς λένε τον περιπτερά όπου αγοράζετε αραιά και πού την εφημερίδα σας παρά το γεγονός ότι σας έχει πει επανειλημμένως το όνομά του; Μη στενοχωριέστε, υπάρχει λύση στο πρόβλημά σας. 

Αρκεί να προπονηθείτε, με επιμέλεια και προσήλωση, σαν τους... αθλητές της μνήμης. Και, αν επιμείνετε, τίποτε δεν αποκλείει να γίνετε πραγματικά πρωταθλητής. 

Συμβουλές από τον πλέον αρμόδιο στον τομέα αυτόν, τον παγκόσμιο πρωταθλητή μνήμης και κάτοχο του ρεκόρ Γκίνες Μπόρις Κόνραντ, ο οποίος είναι επίσης νευροεπιστήμονας. Σε πρόσφατη μελέτη έδειξε μάλιστα ότι ο καθένας μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αν ακολουθήσει συγκεκριμένες τεχνικές. Λεπτομέρειες στις σελίδες που ακολουθούν.

«Νους υγιής εν σώματι υγιεί» έλεγαν οι πρόγονοί μας προτρέποντάς μας να ασκηθούμε σωματικά. Όπως φαίνεται όμως για να είναι ο νους μας ακόμη υγιέστερος καλό είναι να τον... γυμνάζουμε. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι νοητικές ασκήσεις βελτιώνουν τις πνευματικές μας επιδόσεις. 

Μια πρόσφατη ωστόσο ξεχώρισε γιατί εστίασε για πρώτη φορά ειδικά στη μνήμη - έναν τομέα καθοριστικό, όχι μόνο για τις γνωσιακές λειτουργίες μας αλλά και για την ίδια την ταυτότητά μας. Όπως έδειξε, με μια καλή «προπόνηση» ο καθένας από εμάς μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αποκτώντας επιδόσεις πρωταθλητή που διαρκούν. 

Ως καταλληλότερη δε μέθοδος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο αναδεικνύεται, σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, αυτή που είναι γνωστή ως τα «παλάτια της μνήμης» ή «μέθοδος των τόπων» (method of loci), μια τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Ελληνες και Ρωμαίοι ρήτορες και πρόσφατα απέκτησε τηλεοπτική αίγλη χάρη στη σειρά «Σέρλοκ».

Υπερμνήμονες στον τομογράφο
Πριν από μερικά χρόνια νευροεπιστήμονες με επικεφαλής τον Μάρτιν Ντρέσλερ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Ραντμπάουντ στο Ναϊμέχεν της Ολλανδίας, εξέτασαν στον τομογράφο τους εγκεφάλους των πρωταθλητών της μνήμης - ατόμων που εμφανίζουν εξαιρετικές επιδόσεις σε αγώνες μνήμης απομνημονεύοντας μέσα σε λίγα λεπτά εκατοντάδες λέξεις, αριθμούς με πολλές δεκάδες ψηφία, τραπουλόχαρτα κ.λπ. - με στόχο να δουν αν εμφάνιζαν διαφορές σε σχέση με εκείνους των «κοινών θνητών». 

Όπως διαπίστωσαν οι υπερμνήμονες δεν είχαν καμία ανατομική διαφορά ούτε διέθεταν κάποια γνωσιακή υπεροχή σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αντιθέτως οι εντυπωσιακές επιδόσεις τους φαίνονταν να είναι αποτέλεσμα εκπαίδευσης με συγκεκριμένες τεχνικές ή «μνημονικές στρατηγικές», όπως ονομάζονται, και ιδιαίτερα με εκείνη των «παλατιών της μνήμης».

Θέλοντας να διερευνήσουν σε ποιον βαθμό αυτού του είδους οι τεχνικές μπορούν να βελτιώσουν τη μνήμη όσων τις εφαρμόζουν οι επιστήμονες προχώρησαν σε μία ακόμη μελέτη, βάζοντας αυτή τη φορά στον τομογράφο και εθελοντές οι οποίοι δεν είχαν ιδιαίτερες επιδόσεις στην απομνημόνευση, ούτε είχαν εφαρμόσει ποτέ κάποια μνημονική στρατηγική. 

Τόσο οι πρωταθλητές όσο και οι εθελοντές εξετάστηκαν σε κατάσταση ανάπαυσης και ενώ έκαναν ασκήσεις μνήμης. Η μόνη διαφορά που εντοπίστηκε ήταν ότι στους εγκεφάλους των πρωταθλητών εμφανίζονταν συγκεκριμένα μοτίβα συνδεσιμότητας τα οποία απουσίαζαν από τους εγκεφάλους των εθελοντών. 

Στη συνέχεια οι εθελοντές χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Η πρώτη ομάδα εκπαιδεύθηκε στη μέθοδο των παλατιών της μνήμης από τον παγκόσμιο πρωταθλητή της μνήμης Μπόρις Νικολάι Κόνραντ, ο οποίος είναι και ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Neuron». 

«Τους έκανα το πρόγραμμα εκπαίδευσης που παραδίδω όταν κάποια εταιρεία ή κάποιος οργανισμός με καλούν για να εκπαιδεύσω στη μνήμη το προσωπικό τους» λέει στο «Βήμα» ο νευροεπιστήμονας, ο οποίος είναι επίσης κάτοχος του ρεκόρ Γκίνες για την καλύτερη μνήμη στον κόσμο. Η δεύτερη ομάδα εκπαιδεύτηκε με άλλες μεθόδους για τη βελτίωση της λειτουργικής μνήμης ενώ η τρίτη ομάδα ελέγχου δεν έλαβε καμία εκπαίδευση.

Βελτίωση που διαρκεί
Έξι εβδομάδες μετά οι συμμετέχοντες εξετάστηκαν ξανά. Όπως διαπιστώθηκε, οι εθελοντές της πρώτης ομάδας που είχαν εκπαιδευθεί με τη μέθοδο των παλατιών της μνήμης είχαν βελτιώσει θεαματικά τις επιδόσεις τους στα τεστ μνήμης ενώ παράλληλα ο εγκέφαλός τους εμφάνιζε τα ίδια μοτίβα συνδεσιμότητας με των πρωταθλητών της μνήμης. 

Οι εθελοντές της δεύτερης ομάδας είχαν κάποια βελτίωση στις επιδόσεις στα τεστ μνήμης αλλά όχι τόσο θεαματική, ενώ δεν εμφάνιζαν καμία διαφορά στη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου. Οι εθελοντές της τρίτης ομάδας δεν είχαν καμία βελτίωση και καμία διαφορά στη συνδεσιμότητα. 

Οι συμμετέχοντες εξετάστηκαν ξανά ύστερα από τέσσερις μήνες και τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια, κάτι το οποίο σημαίνει ότι εκείνοι που εκπαιδεύτηκαν με τη μέθοδο των παλατιών της μνήμης είχαν βελτίωση που διαρκούσε, τόσο στις επιδόσεις στα τεστ μνήμης όσο και στα μοτίβα της συνδεσιμότητας του εγκεφάλου. 

«Είδαμε ότι οι συνδέσεις στον εγκέφαλο άλλαξαν, αλλά μόνο σε όσους εκπαιδεύθηκαν μαζί μου με τη μέθοδο των τόπων» αναφέρει ο κ. Κόνραντ. Αν και οι διαφορές αφορούσαν συνολικά τη συνδεσιμότητα στον εγκέφαλο, δύο περιοχές που είναι γνωστό ότι εμπλέκονται στη μνήμη φάνηκαν να «πρωταγωνιστούν»: 

Ο έσω προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος σχετίζεται με την οργάνωση, και ο ραχιοπλευρικός προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος σχετίζεται με τη στρατηγική. «Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήσαμε ωστόσο δεν επιτρέπουν να πούμε αν οι συγκεκριμένες περιοχές είχαν εντονότερη δραστηριότητα» διευκρινίζει ο ερευνητής.

Φτιαγμένοι για εικόνες
Ισχυρή παρουσία είχε επίσης ο οπτικός φλοιός, κάτι το οποίο ήταν κατά κάποιον τρόπο αναμενόμενο εξαιτίας του είδους της «προπόνησης» που κάνουν οι πρωταθλητές της μνήμης. «Όλες οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε βασίζονται στη χρήση εικόνων για να θυμηθούμε. 

Φτιάχνεις νοητικά εικόνες, πλάθεις ιστορίες, και αυτές σε βοηθούν να θυμάσαι» εξηγεί ο κ. Κόνραντ. «Η τεχνική των παλατιών της μνήμης αφορά επιπλέον τους τόπους και βοηθάει να θυμάται κάποιος κάτι με μια συγκεκριμένη σειρά. 

Οι άλλες ουσιαστικά βασίζονται στην ίδια λογική, την οπτική σκέψη, και χρησιμοποιούνται όταν η σειρά δεν έχει και τόση σημασία. Όταν πρέπει να θυμηθείς ονόματα, για παράδειγμα, δεν χρειάζεσαι σειρά, οπότε χρησιμοποιείς μια άλλη στρατηγική. Οι τεχνικές αυτές δεν είναι ανταγωνιστικές, και όλες τους βασίζονται στην οπτικοποίηση αυτών που πρέπει κάποιος να απομνημονεύσει». 

Οι μέθοδοι του είδους, εξηγεί, λειτουργούν επειδή ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος για να θυμάται εικόνες και να κάνει οπτικούς συνειρμούς. «Επομένως αν μπορέσει κάποιος να μετατρέψει μια αφηρημένη έννοια, κάτι που είναι δύσκολο να μάθει, σε εικόνα θα μπορεί να το θυμάται καλύτερα».

Προπονηθείτε με συνέπεια
Παρά το γεγονός ότι, όπως έδειξε η μελέτη, τα οφέλη από τα παλάτια της μνήμης είναι άμεσα και μακροπρόθεσμα, για να τα διατηρήσει κάποιος θα πρέπει να «προπονείται» τακτικά. 

Αυτός ο τρόπος σκέψης, μας λέει ο πρωταθλητής ο οποίος αναφέρει επανειλημμένως ότι προτού αρχίσει στα εφηβικά του χρόνια να τον εφαρμόζει δεν είχε ιδιαίτερα καλή μνήμη, δεν γίνεται ποτέ «αυτόματος». 

«Ακόμη και οι πρωταθλητές της μνήμης πρέπει να τον εφαρμόσουν εσκεμμένα, αυτό δεν γίνεται αυθόρμητα» αναφέρει. Και αν το αφήσεις... σε αφήνει. «Το ότι γνωρίζεις την τεχνική δεν σε βοηθάει αν δεν τη χρησιμοποιείς» τονίζει. «Όλα βασίζονται στην τακτική χρήση της. 

Και μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις για πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα. Όταν γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους, όταν πρέπει να μάθεις κάτι, όταν μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα, όταν μελετάς, όταν διαβάζεις ένα κείμενο και θέλεις να συγκρατήσεις πληροφορίες, όταν έχεις να κάνεις μια ομιλία, πάντα μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή τη μέθοδο. Αν όμως δεν το κάνεις, δεν υπάρχει όφελος». 

Αυτό σημαίνει, όπως προσθέτει, ότι δεν υπάρχει «μεταφορά» του πλεονεκτήματος στη γενική μνήμη. «Κάποιος που κάνει αυτού του είδους την "προπόνηση" θα εξακολουθήσει να ξεχνάει μερικές φορές τα κλειδιά του - εμένα μου συμβαίνει» λέει, διευκρινίζοντας ότι αυτού του είδους τα «ατοπήματα» δεν εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία της λειτουργίας της μνήμης ενώ παράλληλα έχουν στενότερη σχέση με την προσοχή.

Αν θέλετε να ξεκινήσετε και εσείς την προπόνηση με περισσότερες οδηγίες από τις σύντομες που σας δίνουμε εδώ, μπορείτε να επισκεφθείτε το www.memocamp.com, τον ιστότοπο που χρησιμοποίησαν συμπληρωματικά και οι εθελοντές της μελέτης, ή το https://app.memoryleague.com, το οποίο συνιστά ο Μπόρις Νικολάι Κόνραντ. 

Επίσης, αν θέλετε να έλθετε σε επαφή με τον ίδιο για διαλέξεις ή μαθήματα, θα τον βρείτε στο www.boriskonrad.de. Αν πάλι προτιμάτε τα βιβλία και θέλετε να εντρυφήσετε περισσότερο, όχι μόνο στις μεθόδους, αλλά και στον κόσμο των πρωταθλημάτων μνήμης και στην όλη συζήτηση γύρω από αυτά, δοκιμάστε το εξαιρετικό «Χορεύοντας με τον Αϊνστάιν» του Τζόσουα Φόερ από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Για να θυμάστε αριθμούς
Η πιο βασική στρατηγική για να απομνημονεύει κάποιος αριθμούς είναι το λεγόμενο «Major system» (μπορείτε να το βρείτε και σε εφαρμογή για έξυπνα κινητά). 

Οι αριθμοί μετατρέπονται σε σύμφωνα της αλφαβήτου και στη συνέχεια αυτά χρησιμοποιούνται για να σχηματίσουν λέξεις, οι οποίες απομνημονεύονται ως εικόνες και μπορούν να συνδυαστούν με άλλες τεχνικές, όπως τα παλάτια της μνήμης, αν αυτό κρίνεται απαραίτητο. 

Για παράδειγμα, από τα σύμφωνα που προτείνονται στο λατινικό αλφάβητο για τους αριθμούς 1 και 2 είναι το d και το n. Χρησιμοποιώντας τα ως «βάση» ο Μπόρις Νικολάι Κόνραντ έχει φτιάξει για τον αριθμό 12 την εικόνα ενός δεινοσαύρου (dinosaur) και, όπως λέει, κάποιες φορές όταν έπρεπε να απομνημονεύσει μεγάλες σειρές από αριθμούς, «έβλεπε» συχνά την αρκετά αλλόκοτη εικόνα ενός δεινοσαύρου επάνω στο κρεβάτι του. 

Αρχικά ίσως η τεχνική φαίνεται περίπλοκη, καθώς συγκεκριμένα σύμφωνα αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα ψηφία, από τη στιγμή όμως που κάποιος μάθει να τη χρησιμοποιεί θεωρείται εύκολη και εξαιρετικά αποτελεσματική.

Για να μην ξεχνάτε ονόματα
Η «μνημονική στρατηγική προσώπου-ονόματος», όπως είναι γνωστή, βασίζεται αποκλειστικά σε εικόνες και στις προσωπικές σας γνώσεις και εμπειρίες. Το «κλειδί» για να «γράψετε» στη μνήμη σας το όνομα κάποιου που μόλις σας σύστησαν είναι να τον τοποθετήσετε σε μια εικόνα η οποία θα σχετίζεται με το όνομά του. 

«Φτιάχνετε μια εικόνα για το όνομα και στη συνέχεια τη συνδυάζετε με το πρόσωπο του συγκεκριμένου ατόμου» εξηγεί ο Μπόρις Κόνραντ. 

«Για παράδειγμα, αν θέλετε να θυμάστε κάποιον που έχει το δικό μου όνομα, μπορείτε να σκεφθείτε από μέσα σας "α, ξέρω ήδη τον τενίστα Μπόρις Μπέκερ", οπότε θα σκεφθείτε εμένα να παίζω τένις με τον Μπόρις Μπέκερ, ώστε να θυμάστε ότι με λένε Μπόρις. 

Αν προσπαθήσετε, πραγματικά θα δείτε αυτή την εικόνα την επόμενη φορά που θα με συναντήσετε και θα θυμηθείτε το όνομά μου». Ένα άλλο παράδειγμα που δίνει είναι με το επώνυμο Μίλερ, το οποίο σημαίνει Μυλωνάς: όπως λέει, φαντάζεται τον άνθρωπο που το έχει δίπλα σε έναν ανεμόμυλο σε ένα καταπράσινο τοπίο, ενδεχομένως σε ένα ταξιδάκι αναψυχής στην Ολλανδία.

Για να μάθετε ξένες γλώσσες
Η απομνημόνευση των νέων λέξεων όταν κάποιος μαθαίνει ξένες γλώσσες συχνά είναι δύσκολη, μπορεί όμως να γίνει ευκολότερη χρησιμοποιώντας τη μνημονική στρατηγική των ξένων γλωσσών. Αυτή έχει ουσιαστικά δύο στάδια. 

Αρχικά φτιάχνετε μια λέξη-κλειδί στη δική σας γλώσσα η οποία να σχετίζεται με κάποιον τρόπο ηχητικά με την ξένη λέξη που θέλετε να απομνημονεύσετε. Στη συνέχεια συνδυάζετε τις δύο λέξεις σε μια εικόνα. 

«Για παράδειγμα, για τη λέξη "iglesia", που στα ισπανικά σημαίνει "εκκλησία", εγώ έχω ως λέξη-κλειδί το ιγκλού, του οποίου η αρχή ακούγεται ίδια με το iglesia» λέει ο Μπόρις Κόνραντ. «Η εικόνα που βλέπω είναι ένα ιγκλού που μετατρέπεται σε εκκλησία».

Φτιάξτε μια ιστορία
Εκτός από τα παλάτια της μνήμης, μια άλλη μέθοδος για να θυμάστε πράγματα με μια ορισμένη σειρά είναι να πλάθετε με αυτά μια ιστορία - τεχνική αγαπητή μεταξύ άλλων στον δαιμόνιο Ηρακλή Πουαρό, τον ντετέκτιβ της Αγκαθα Κρίστι. 

Η συγκεκριμένη μνημονική στρατηγική απαιτεί ιδιαίτερη δημιουργικότητα (και παράλληλα την ενισχύει), αφού καλεί όποιον την εφαρμόζει να γίνει κάτι σαν... παραμυθάς - δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται ιδανική για παιδιά. Πώς λειτουργεί; 

Παίρνετε το πρώτο στη σειρά από τα πράγματα που πρέπει να θυμηθείτε και ξεκινάτε μια ιστορία με αυτό, ενσωματώνοντας διαδοχικά καθώς ξετυλίγεται η πλοκή της τα επόμενα στοιχεία της λίστας που θέλετε να απομνημονεύσετε. 

Αν η μυθοπλασία σάς φαίνεται δύσκολη, μπορείτε να διαλέξετε μια ιστορία που ήδη γνωρίζετε και να την αλλάξετε ελαφρά προσθέτοντας τα δικά σας στοιχεία.

Η μέθοδος των τόπων ή τα παλάτια της μνήμης
Η «κορωνίδα» των μνημονικών στρατηγικών ονομάζεται έτσι επειδή το «κλειδί» της είναι τόποι ή χώροι με τους οποίους είμαστε εξοικειωμένοι. Σε αυτούς τοποθετούμε σε διάφορα σημεία και ακολουθώντας μια συγκεκριμένη διαδρομή εικόνες των πραγμάτων που θέλουμε να απομνημονεύσουμε. 

Όταν θέλουμε να τα θυμηθούμε, ακολουθούμε νοερά την ίδια διαδρομή και τα φέρνουμε στη μνήμη μας βλέποντας ξανά τις εικόνες. Πώς λειτουργεί; 

«Για παράδειγμα, αν θέλετε να θυμάστε μια λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνετε ή αν έχετε να κάνετε μια παρουσίαση, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε έναν συγκεκριμένο τόπο» απαντά ο παγκόσμιος πρωταθλητής της μνήμης Μπόρις Νικολάι Κόνραντ αναφέροντάς μας ότι ένας από τους πρώτους τόπους που ο ίδιος είχε χρησιμοποιήσει ήταν το δωμάτιό του στο πατρικό του σπίτι όταν ήταν έφηβος. 

«Μπορείτε να ξεκινήσετε από την εξώπορτα του σπιτιού σας, μετά μπορεί να υπάρχει μια κρεμάστρα, ύστερα η πόρτα του μπάνιου, το ψυγείο και ούτω καθεξής. Στη συνέχεια σκέφτεστε μια εικόνα για κάθε θέση».

Αν, για παράδειγμα, θέλετε μετά τη δουλειά να περάσετε από τον φούρνο, να τηλεφωνήσετε στον οδοντίατρο, να ποτίσετε τα φυτά και να μαζέψετε τα ρούχα που έχετε απλώσει έξω, θα τοποθετήσετε νοερά μια φραντζόλα ψωμί στην εξώπορτα, έναν οδοντιατρικό τροχό στην κρεμάστρα, μια γλάστρα στην πόρτα του μπάνιου και μια λεκάνη με ρούχα στο ψυγείο. 

«Αυτά είναι πράγματα που κανονικά δεν βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις, η εικόνα είναι παράξενη και έτσι θα τη θυμάστε» εξηγεί ο νευροεπιστήμονας. 

Η τεχνική προϋποθέτει ότι όλα όσα θα πρέπει να συγκρατήσετε στη μνήμη σας θα πρέπει να μετατραπούν σε εικόνες - εδώ λειτουργούν η φαντασία και η δημιουργικότητά σας και, όπως μας λέει ο κ. Κόνραντ, η μέθοδος αυτή κάνει επίσης όποιον τη χρησιμοποιεί πιο δημιουργικό. Το πιο βασικό όμως είναι η επιλογή του τόπου. 

«Προτού αρχίσετε να θυμάστε οτιδήποτε, θα πρέπει να σκεφθείτε τον τόπο. Αυτό είναι ένα είδος προετοιμασίας» τονίζει. «Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να κάνετε έναν κατάλογο με τόπους τους οποίους στη συνέχεια θα χρησιμοποιείτε για να τοποθετείτε τις εικόνες όταν θα αρχίσετε να εφαρμόζετε την τεχνική».




Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος.....!!!!!!!

Ο 'Αγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος 
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού.

Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα. Ήτο κόμης και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του.

Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα.

Πολλά είναι τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Όχι μόνον αυτά που αναφέρονται στο μικρό αυτό φυλλάδιο, αλλά και πολλά άλλα που πάντοτε και σήμερα εκτελεί σ' όσους προσφεύγουν με πίστη στις πρεσβείες του. Πολλοί ναοί τιμώνται επ' ονόματι του Αγίου Γεωργίου, δείγμα κι' αυτό της αγάπης του λαού προς τον Άγιον, και πολλοί φέρουν το όνομά του. 

Δείγμα τιμής από μέρους μας προς τον Άγιον, αγαπητέ αναγνώστα, είναι βέβαια και ο εορτασμός της μνήμης του και αι πανηγύρεις, αλλά πιο μεγάλο δείγμα τιμής είναι η μίμησις της αγίας ζωής του, γιατί «τιμή μάρτυρος» είναι η «μίμησις μάρτυρος». Μίμησις της ομολογίας, της μαρτυρικής, της αγίας ζωής του.

Ομολογητής ο κόμης Γεώργιος
Ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς, και έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικίαν δέκα ετών. Η μητέρα του τον έφερε μαζί της στην Παλαιστίνη όπου ήταν η Πατρίδα της και είχε και τα κτήματά της. 

Ο Γεώργιος καίτοι νεαρός κατατάχθηκε στο στρατό, όπου μάλιστα προήχθη σε μεγάλα αξιώματα, ώστε να παίρνει μέρος και στις συνελεύσεις των ανωτάτων αξιωματούχων του Κράτους. Ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Από την εποχή του αυτοκράτορος Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέλαβε τον θρόνον ο Διοκλητιανός, το 284 μ. Χ., η Χριστιανική Εκκλησία επειδή είχεν ειρήνη αυξήθηκε πάρα πολύ. Οι Χριστιανοί είχαν πάρει πολλές δημόσιες θέσεις, είχαν κτίσει πολλούς και μεγάλους ναούς, είχαν κτίσει σχολεία και είχαν οργανώσει και την διοίκηση και την διαχείρισι των εκκλησιών και της Φιλανθρωπίας.

Ο Διοκλητιανός όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του εργάσθηκε στην αρχή για την οργάνωσι του αχανούς Κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς ως βοηθούς του και τους ωνόμασε αυτοκράτορας και Καίσαρας και αφού επέτυχε να υποτάξη τους εχθρούς του Κράτους του, και να σταθεροποιήση τα σύνορά του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. 

Δυστυχώς στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής θρησκείας για ν' ανορθώση την ειδωλολατρίαν και θεοποιήση την ιδέα του αυτοκράτορος. Γι΄ αυτό λοιπόν τον λόγον εκάλεσε τους βοηθούς του Καίσαρα το 303 μ. Χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Μεταξύ τους βρισκόταν και ο Γεώργιος που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωσι και τον αφανισμό της χριστιανικής πίστεως. Πρώτος εμίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σ' όλους ν' αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική θρησκεία από το Ρωμαϊκό Κράτος. 

Τότε ο γενναίος Γεώργιος στάθηκε στον μέσον του συνεδρίου και είπε: Γιατί, βασιλεύ και άρχοντες, θέλετε να χύσετε αίμα δίκαιον και άγιον και να εξαναγκάσετε τους χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα; Και διεκήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.

Μόλις ετελείωσε, συγχύσθηκαν όλοι με την ομολογία του αυτή, και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήση για όσα είπε για να καταπραϋνθή και ο Διοκλητιανός. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διεκήρυττε την χριστιανικήν πίστιν του.

Στη φυλακή - Βασανιστήρια
Ωργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή και να του περισφίξουν τα πόδια του στο ξύλο και πάνω στο στήθος του να του βάλουν μεγάλη και βαρειά πέτρα, αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιον, για να τον ανακρίνει. Και πάλιν ο Γεώργιος έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του, και παρ' όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις που του έδωσε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, διεκήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Τότε, αφού οργίσθηκε ο Διοκλητιανός, διέταξε τους δημίους να δέσουν τον Άγιον σ' ένα μεγάλον τροχόν για να κομματιασθεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύθηκε την ανδρεία του Αγ. και τον κάλεσε να προσκυνήση τα είδωλα. 

Ο Άγιος Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεόν που τον αξίωνε να δοκιμασθεί και δέχθηκε με ευχαρίστηση να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, με το οποίον θα κομματιαζόταν σε μικρά και λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω - γύρω από τον τροχόν υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που έμοιαζαν με μαχαίρια. 

Πράγματι μόλις ο τροχός κινήθηκε, τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούσθηκε μια φωνή από τον ουρανόν που έλεγε: «Μη φοβάσαι Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον άγιον, αφού τον έλυσε από τον τροχόν και θεράπευσε όλο το καταπληγωμένο σώμα του.

Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημά του και με αγγελικήν όψη παρουσιάστηκε στο Διοκλητιανό που με άλλους είχε πάει να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν, έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. 

Μάλιστα μερικοί ισχυρίζοντο ότι είναι κάποιος που του μοιάζει, και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Όπως εσχολίαζαν το γεγονός εμφανίσθηκαν μπροστά στο βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολεών και ο Ανατόλιος με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε.

Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκον με ασβέστη και νερό και να ρίξουν μέσα τον Γεώργιον και να τον αφήσουν τρεις ημέρες και τρεις νύκτες, έτσι που να διαλυθούν και αυτά τα κόκκαλά του.

Οι δήμιοι πράγματι έριξαν τον Άγιο στο ζεματιστό ασβέστη και έκλεισαν και το στόμιο του λάκκου. Ύστερα από τρεις ημέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες ν' ανοίξουν τον λάκκο, οπότε βρήκαν τον Άγιον Γεώργιον όρθιον μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. 

Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό που εφώναζε ότι «ο Θεός του Γεωργίου είναι Μεγάλος». Και ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιον, πού έμαθε τις μαντικές τέχνες και πώς τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι ήταν τα γεγονότα αποτελέσματα της Θείας Χάριτος και Δυνάμεως και όχι έργα μαγείας και γοητείας.

Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και να τον εξαναγκάζουν να περιπατεί. Και ο άγιος προσευχόταν και περιπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. 

Πάλιν διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφθηκε να συγκαλέσει τους άρχοντες, για να συσκεφθούν τι έπρεπε να κάμουν στον Γεώργιον. Και αφού τον έδειραν τόσον πολύ με μαστίγια και κατεπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, ο οποίος έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιον να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφθηκε λοιπόν, ότι αυτό το φαινόμενο γίνεται με τις μαγείες. Γι' αυτό κάλεσε τον μάγον Αθανάσιον, για να λύση τα μάγια του Γεωργίου.

Μένει αβλαβής απ' το δηλητήριον
Ήλθε πράγματι ο μάγος Αθανάσιος και κρατούσε στα χέρια του δυο πήλινα αγγεία, στα οποία υπήρχε δηλητήριον. Μάλιστα στο πρώτον υπήρχε το δηλητήριον που αν το έπινε κανείς θα τρελαινόταν και στο δεύτερο, τέτοιο, ώστε πίνοντάς το να πεθάνει.

Πράγματι ωδήγησαν τον άγιο στο Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιον. Ο βασιλεύς διέταξε να του δώσουν να πιεί το πρώτον δηλητήριον. Και ο άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριον του πρώτου δοχείου αφού προηγουμένως προσευχήθηκε λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμόν τε πίωσιν ου μη αυτούς βλάψει θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε τίποτα απολύτως.

Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε τίποτα, ο βασιλεύς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερον το θανάσιμον. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθη το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι μόλις είδαν το θαύμα αυτό. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επιμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. 

Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια που έδωσε στον Άγιο Γεώργιο αφού εγονάτισε μπροστά στον μάρτυρα ομολόγησε την Πίστην του στον Αληθινόν Θεόν. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και εφόνευσαν τον Αθανάσιον αμέσως. 

Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, η οποία ομολόγησε την πίστην της στον Αληθινόν Θεόν. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένην να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Μαρτυρικόν τέλος του Μεγαλομάρτυρος
Ο άγιος Γεώργιος κλείσθηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στο όνειρό του τον Χριστόν, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα πάρει τον στέφανον του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν εξημέρωσε διατάχθηκαν οι στρατιώτες να παρουσιάσουν μπροστά του τον άγιον. 

Πράγματι ο Άγιος Γεώργιος εβάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή προγνώριζε ότι έφθασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρυσε ο Διοκλητιανός του πρότεινε να πάνε στο ναό του Απόλλωνος για να θυσιάσει στο είδωλόν του. Αφού μπήκε ο Γεώργιος στο ναό εσήκωσε το χέρι του και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλον να πέσει. Αμέσως το είδωλον έπεσε και κομματιάσθηκε.

Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσον πολύ εθύμωσαν που φώναζαν στον Βασιλέα να θανατώση τον Γεώργιον. Ο Διοκλητιανός εξέδωκε τότε διαταγήν, και ο δήμιος του απέκοψε την κεφαλήν.

Τα θαύματα του Αγίου μετά το μαρτύριον

1) Το θαύμα της μεταφοράς της κολώνας
Μια γυναίκα αγόρασε μια κολώνα και δεν μπορούσε να τη στείλει στην Ρώμη που κτιζόταν εκεί μια εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Είδε λοιπόν στο όνειρό της τον Άγιον ο οποίος μαζί της εσήκωσε την κολώνα και την έρριξαν στη θάλασσα. Η κολώνα βρέθηκε στη Ρώμη με μια επιγραφή, να τεθεί στο δεξί μέρος της εκκλησίας.

2) Σωτηρία του αιχμαλώτου στρατιώτου
Στην Παφλαγονίαν του Πόντου τιμούσαν πολύ τον Άγιον και μάλιστα είχαν κτισθεί προς τιμήν του πολλοί ναοί. Όλοι ετιμούσαν τον Άγιον τόσο ώστε κάθε οικογένεια να ονομάζει ένα από τα άρρενα παιδιά της Γεώργιον. Αυτό συνέβη και σε μια καλή και ευσεβή οικογένειαν. 

Εμεγάλωσε το παιδί της το οποίον ήταν φρόνιμο, ηθικό, συνετό και σε ηλικία είκοσι χρονών το κάλεσαν στον στρατόν. Στις μάχες που έγιναν εναντίον των βαρβάρων πολλοί χριστιανοί έπεσαν σε ενέδρα των βαρβάρων, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Γεώργιος, και άλλους κατέσφαξαν, άλλους εκράτησαν ως υπηρέτας και άλλους επώλησαν ως δούλους. Ο Γεώργιος έγινε υπηρέτης κάποιου αξιωματικού, ο οποίος τον εξετίμησε πολύ.

Οι γονείς του Γεωργίου για ένα ολόκληρο χρόνο επενθούσαν και έκλαιγαν απαρηγόρητοι για το χαμένο τους παιδί. Καθημερινά επήγαιναν στην εκκλησίαν και γονατιστοί παρακαλούσαν με θερμή πίστι τον θεόν να τους φανερώση τι απέγινε ο αγαπημένος τους υιός.

Και ο Γεώργιος από την εξορίαν του προσευχόταν στον Θεό να τον απαλλάξει από την σκλαβιά και να τον αξιώση να συναντηθεί με τους αγαπημένους του γονείς. Επέρασε λοιπόν ένας χρόνος από τότε που εξαφανίσθηκε. Έφθασε μάλιστα και η γιορτή του Αγ. Γεωργίου, και οι γονείς που πάντα είχαν την ελπίδα ότι ο υιός τους ζη εκάλεσαν τους συγγενείς τους για δείπνον.

Ο αξιωματικός αφέντης του Γεωργίου εζήτησε πριν από τον δείπνον να του πλύνει τα πόδια και γι' αυτό ο Γεώργιος εζέσταινε νερό. Ολόκληρη την ημέρα ο Γεώργιος έκλαιγε και παρακαλούσε τον Άγ. Γεώργιον που γιόρταζε, να τον ελευθερώσει και να τον οδηγήσει κοντά στους γονείς του. 

Μόλις το νερό έβρασε και το έβαλε στην στάμνα και το ετοίμασε για τον κύριόν του, εμφανίσθηκε μπροστά του ο Άγ. Γεώργιος έφιππος σ' ένα άσπρο άλογο και ανέβασε τον νέον στο άλογο και αμέσως τον έφερε στο σπίτι του την ώρα που ευρίσκοντο όλοι οι καλεσμένοι στο τραπέζι. 

Έμειναν όλοι έκθαμβοι και όταν συνήλθαν ερωτούσαν τον Γεώργιον να τους πει πως βρέθηκε εκεί. Και εκείνος τους αφηγήθηκε το θαύμα με κάθε λεπτομέρεια. Και όλοι γεμάτοι χαρά, εδόξαζαν τον Θεόν και τον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.
Υπάρχει και Βυζαντινή παράστασις του θαύματος αυτού, που έχει τον Άγιον στο άλογο και ένα νέον που κρατά την αργυράν στάμναν.

3) Το θαύμα της επιστροφής του υιού της χήρας
Ένα παρόμοιον θαύμα με το προηγούμενον είναι και αυτό με τον υιόν της χήρας.

Εις την Μυτιλήνην ήλθαν πειρατές από την Κρήτην για να κλέψουν, λεηλατήσουν και αιχμαλωτίσουν όσον το δυνατόν περισσότερους ημπορούσαν. Εσκέφθησαν να κάνουν την επιδρομή τους την ημέρα της γιορτής του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου που όλοι θα ευρίσκονταν στην εκκλησία συγκεντρωμένοι. Πράγματι οι κουρσάροι έκαναν την επίθεσην τους και μεταξύ των αιχμαλωτισθέντων ήταν και ένας ωραιότατος νέος, ο υιός μιας πλουσίας χήρας.

Οι κουρσάροι τον εχάρισαν στον Αμμούν της Κρήτης ο οποίος τον έβαλε υπηρέτην της τραπέζης του.

Η μάνα του από τη στιγμή που χάθηκε ο γυιός της έκλαιγε και παρακαλούσε τον Θεόν και τον Άγ. Γεώργιον να της φανερώσει το χαμένο της παιδί. Ο μεγαλομάρτυς Γεώργιος δεν εβράδυνε να εκπληρώσει τον πόθον της πονεμένης εκείνης μάνας. Και ενώ ετοιμαζόταν ο νέος να προσφέρει στον Αμιράν κρασί, τον άρπαξε ο Άγ. Γεώργιος και τον μετέφερε στην μάνα του. Και οι δύο δεν επίστευαν στα μάτια τους για το συμβάν και όταν συνήλθαν εδόξαζαν τον Θεόν και τον Άγιον για τον παράξενον τρόπον της απελευθερώσεως.

4) Το θαύμα της ευεργεσίας του Αγίου προς το ευσεβές παιδί και η τιμωρία των ασεβών

Στην Παφλαγονία υπήρχε ένας μεγάλος Ναός προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου, και στην πλατεία του ναού τα παιδιά έπαιζαν διάφορα παιγνίδια. Ένα από τα παιδιά αυτά δεν μπορούσε να νικήσει σε κανένα από τα πολλά αγωνίσματα γι' αυτό το ειρωνεύονταν και το περιγελούσαν. Τότε στράφηκε προς την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και τον παρεκάλεσε να τον βοηθήσει να νικήσει και υποσχέθηκε ότι θα του πρόσφερε ένα σφουγγάτον, δηλαδή φαγητό από αυγά τηγανισμένα με κρεμμύδια και μυρωδικά.

Μόλις έκανε το τάξιμο άρχισε να παλεύει με άλλα παιδιά τα οποία και ενίκησε. Αμέσως επήγε στο σπίτι του μόνος του έφτιαξε το σφουγγάτον και το έβαλε μπροστά στην εικόνα του Αγίου. Ύστερα από λίγη ώρα έφθασαν εκεί τρεις νέοι για να προσκυνήσουν και μόλις είδαν το σφουγγάτον σκέφθηκαν να το φάνε. Και είπαν μεταξύ τους : «Ο Άγιος τι τα θέλει αυτά; Μήπως πρόκειται να τα φάει;». 

Εκάθισαν λοιπόν και έφαγαν το σφουγγάτον στα σκαλοπάτια της εκκλησίας. Όταν θέλησαν να φύγουν δεν ημπορούσαν να σηκωθούν, διότι είχαν κολλήσει στα μαρμάρινα σκαλοπάτια. Έκαμαν τότε φτηνά τάματα στον Άγιον για να ξεκολλήσουν αλλά τίποτα. Όταν έκαμαν ακριβό τάμα, ήτοι να δώσει ο καθένας από ένα φλωρί, τότε μόνο μπόρεσαν να ξεκολλήσουν και ν' απελευθερωθούν. 

Μόλις λοιπόν βγήκαν από την εκκλησία και πήραν θάρρος, είπαν προς τον Άγιον: «Άγιε Γεώργιε, τα σφουγγάτα σου τα πωλείς ακριβά και γι' αυτό και εμείς τίποτα πια δεν θα αγοράσουμε από σένα».

5) Θαύμα του Μεγαλομάρτυρος στον Σαρακηνόν
Κάποιος Σαρακηνός ταξιδιώτης, (ανεψιός του βασιλιά της Συρίας), σαν είδε την θαυμάσια εκκλησία του Αγ. Γεωργίου διέταξε τους υπηρέτες του να μεταφέρουν τις αποσκευές τους και να τις βάλουν στο νάρθηκα της εκκλησίας επειδή θα διέμεναν εκεί για να ξεκουραστούν και ύστερα θα συνέχιζαν το δρόμο τους. 

Όμως απαίτησε να βάλουν και τας δώδεκα καμήλους μέσα στην εκκλησία. Οι ιερείς της εκκλησίας τον παρεκάλεσαν να μη βεβηλώσει την εκκλησία τους. Αλλ' αυτός επέμενε και ανέβηκε σ' ένα ψηλό σημείο του ναού για να τις βλέπη και να τις παρακολουθεί. Όταν τις οδήγησαν λοιπόν στην εκκλησία αμέσως απέθαναν όλες. 

Και τότε το θαύμα διαδόθηκε και αποδόθηκε στον Άγιον Γεώργιον. Και ο Σαρακηνός εντυπωσιάσθηκε και ζήτησε να τις βγάλουν έξω και να τις θάψουν. Έμεινε στην εκκλησία μέχρι που ήλθε το πρωί ο ιερεύς για να λειτουργήσει. 

Παρακολούθησε τότε ο Σαρακηνός τις κινήσεις του ιερέα και κατά την ώρα της μετουσιώσεως των Τιμίων Δώρων, είδεν, ότι ο ιερεύς αφού επήρε στα χέρια του ένα μικρό παιδί το έσφαξε, και το αίμα του χύθηκε στο άγιο Ποτήριον, και το σώμα του αφού το έκοψε σε μικρά τεμάχια το έβαλε στον ιερό δίσκο. Όταν ετελείωσε το Κοινωνικόν και είδε ο Σαρακηνός τον ιερέα να μεταδίδει στο λαό τις σάρκες και το αίμα του παιδιού, εθύμωσε πολύ. 

Ύστερα από αυτήν την οπτασία ο Σαρακηνός εζήτησε να μάθει λεπτομέρειες και να πάρει εξηγήσεις για τα όσα συνέβηκαν. Και ο ιερέας του εξήγησε σχετικά με την θείαν Ευχαριστίαν και ακόμη του είπε, ότι αξιώθηκε να δη ένα όραμα που μόνον οι Μεγάλοι Πατέρες είδαν. 

Εγώ, του λέει ο ιερέας, δεν αξιώθηκα ποτέ να δω το φρικτό αυτό Μυστήριον και βλέπω μόνον άρτον και οίνον. Εξήγησε κατόπιν στον άρχοντα Σαρακηνόν το θαυμαστό Μυστήριον. Τότε ο Σαρακηνός θέλησε να βαπτισθεί, γιατί πλέον είχε πιστέψει ότι η χριστιανική πίστις ήταν η πιο σωστή και αληθινή. 

Ο ιερέας τότε του είπε να πάει στα Ιεροσόλυμα να βαπτισθεί, γιατί όταν θα το επληροφορείτο ο θείος του Σαρακηνού, που ήταν βασιλιάς της Συρίας, θα τον εσκότωνε, θ' άρχιζε φοβερό διωγμό εναντίον των Χριστιανών και θα κατέστρεφε και όλες τις εκκλησίες. Έτσι λοιπόν ο Σαρακηνός επήγε στην Ιερουσαλήμ όπου υπήρχε άλλος ηγεμόνας και εβαπτίσθη από τον Πατριάρχην. 

Ύστερα μάλιστα από λίγες ημέρες συμβουλεύθηκε τον Πατριάρχη τι έπρεπε να κάνει για να σωθεί. Τότε ο Πατριάρχης τον συνεβούλεψε να γίνει Μοναχός στο όρος Σινά. Πράγματι επήγε στο Σινά και έγινε Μοναχός.

Υστερα από τρία χρόνια επήρε άδεια από τον Ηγούμενόν του και έφυγε για να συναντήση τον ιερέα του Αγ. Γεωργίου που τον είχε συμβουλεύσει να βαπτισθή. Όταν έφθασε εκεί, ο ιερέας δεν τον ανεγνώρισεν. 

Αφού του απεκάλυψε ποίος ήταν του εξέφρασε την επιθυμίαν και τον πόθον να ιδή τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Ο ιερέας τότε εδόξασε τον Θεόν και του είπε: «Πήγαινε τέκνον μου στο θείο σου Αμιράν και ωμολόγησε την πίστιν σου τόσον σ' αυτόν όσον και σ' όλους τους Σαρακηνούς». 

O Μοναχός όταν άκουσε τα λόγια του θεοσεβούς ιερέως εσυγκινήθη και εξεκίνησε αμέσως να πάει στην πόλιν, όπου ο θείος του ήταν Άρχοντας. Όταν έφθασε λοιπόν εκεί περίμενε να νυκτώση και ανέβηκε στον μιναρέ του τζαμιού και άρχισε να φωνάζει: «Τρέξετε εδώ, Σαρακηνοί, διότι έχω να σας πω ένα λόγο». Τότε οι Σαρακηνοί έτρεξαν με λαμπάδες και όταν είδαν τον Μοναχόν ερώτησαν τι είχε να τους πει. 

Ο Μοναχός τους είπε: «Με ερωτάτε τι έχω να σας πω; Λοιπόν σας ερωτώ: Πού είναι ο ανεψιός του Αμιρά που έφυγε κρυφά;» Εκείνοι του απήντησαν: «Αν μας πεις που ευρίσκεται θα σου δώσουμε όσα λεπτά θέλεις». Ο Μοναχός τους είπε: «Οδηγήστε με στον Αμιράν για να σας το πω».

Αφού άρπαξαν λοιπόν τον Μοναχόν με μεγάλη χαρά τον ωδήγησαν στον Αμιράν λέγοντες: «Αυτός ο Μοναχός γνωρίζει που είναι ο ανεψιός σου». Ο Αμιράς τότε ρώτησε αν στα αλήθεια ξέρη που ευρίσκεται. Και εκείνος του απεκρίθη: «Ναι, τον ξέρω. Εγώ ο ίδιος είμαι. 

Όμως τώρα είμαι Χριστιανός και πιστεύω στον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγ. Πνεύμα, την μία Θεότητα και ομολογώ ότι ο Υιός του Θεού εσαρκώθη εκ της Αειπαρθένου Μαρίας και έκαμε στο κόσμο μεγάλα και θαυμάσια και εσταυρώθη και τη Τρίτη ημέρα ανέστη και ανελήφθη στους ουρανούς και εκάθησε εν δεξιά του Θεού και Πατρός και μέλλει να έλθη να κρίνη ζώντας και νεκρούς». 

Μόλις ήκουσε αυτό ο θείος του ο Αμιράς εξεπλάγη και του είπε: «Τι έπαθες ταλαίπωρέ μου να αφήσης το σπίτι σου, τα πλούτη σου, την δόξαν σου και να περπατείς έτσι περιφρονημένος σαν ζητιάνος; 

Επίστρεψε λοιπόν στη θρησκεία σου και παραδέξου ως προφήτην σου τον Μωάμεθ για να γυρίσεις πάλιν στην πρώτην σου κατάσταση». Ο Μοναχός τότε του είπε: «Όσα καλά είχα όταν ήμουν Σαρακηνός, ήταν μερίδα του διαβόλου.

Αυτό το τρίχινον ένδυμα που φορώ τώρα είναι τα καύχημα και ο πλούτος μου και κυρίως ο αρραβών της δόξης που πρόκειται ν' απολαύσω για την αληθινήν πίστιν του Χριστού μου. Τον Μωάμεθ που σας επλάνεψε, καθώς και την θρησκείαν του, αναθεματίζω και αποστρέφομαι εντελώς».

Όταν ήκουσε αυτά ο Αμιράς είπε προς τους παρευρισκομένους Σαρακηνούς ότι ο ανεψιός του έχασε τα λογικά του και να τον διώξουν. Αυτό βέβαια το έκανε για να τον γλυτώση από το νόμο που προέβλεπε για τους υβριστές της θρησκείας θανατική ποινή. 

Εκείνοι μόλις ήκουσαν τον Αμιράν είπαν: «Αφήνεις ελεύθερον αυτόν που ύβρισε τον προφήτην και την θρησκείαν μας; Ας αρνηθούμε και εμείς λοιπόν την θρησκείαν μας και ας γίνωμε Χριστιανοί». Ο Αμιράς επειδή εφοβήθη τον όχλον μήπως εξαγριωθή περισσότερον, έδωκε την άδεια να τον κάνουν ό,τι θέλουν. 

Εκείνοι τον άρπαξαν ενώ έτριζαν τα δόντια τους με λύσσα και αφού τον ωδήγησαν έξω από την πόλιν, τον ελιθοβόλησαν ενώ εκείνος προσευχόταν και ευχαριστούσε τον Θεόν, γιατί τον ηξίωνε να μαρτυρήση για το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό ήταν το τέλος του θαρραλέου ομολογητού Μοναχού ο οποίος εστεφανώθη με τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Κάθε νύκτα πάνω από τον σωρό των πετρών φαινόταν ένα άστρον λαμπρόν και εφώτιζε τον τόπον εκείνον. Οι Σαρακηνοί μάλιστα εθαύμαζαν για το γεγονός. 

Ύστερα από αρκετό καιρό ο Αμιράς έδωκε άδεια στους Χριστιανούς να βγάλουν το άγιο λείψανον του Μάρτυρος από τις πέτρες για να το ενταφιάσουν. Όταν λοιπόν εσήκωσαν τις πέτρες βρήκαν το λείψανον σώον και αβλαβές και ανέδιδε ευωδίαν. Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια το ενεταφίασαν με ύμνους και ψαλμωδίες δοξάζοντες τον Κύριον.


6) Το θαύμα του δράκοντος
Στην Ανατολική επαρχία της Ατταλείας και στην πόλι Αλαγία εβασίλευε κάποιος Σέλβιος που ήταν πολύ χριστιανομάχος. Είχε βασανίσει πολλούς χριστιανούς για ν' αρνηθούν την πίστι τους και έπειτα τους εφόνευε.

Κοντά στην πόλι υπήρχε ένας δράκοντας φοβερός που καθημερινά άρπαζε ανθρώπους ή ζώα και τα κατέτρωγε. Οι κάτοικοι είχαν πανικοβληθή και απέφευγαν να περνούν απ' εκεί. Κάποτε ο βασιλιάς συνεκέντρωσε τον στρατό του και πήγαν για να σκοτώσουν το άγριο θηρίο. Όμως τίποτα δεν επέτυχαν και επέστρεψαν άπρακτοι.

Όταν είδαν οι κάτοικοι ότι ο βασιλιάς απέτυχε να σκοτώση τον δράκοντα, πήγαν να τον ερωτήσουν γιατί δεν μπόρεσε να βρη τρόπους να εξοντώση το φοβερό θηρίον. 

Τότε ο βασιλιάς ύστερα από συμβουλήν που του έδωσαν οι ιερείς των ειδώλων, είπε προς το πλήθος : «Γνωρίζετε ότι επιχειρήσαμε αρκετές φορές να φονεύσωμε το θηρίον και δεν το κατορθώσαμε, γιατί έτσι ήταν το θέλημα των θεών. 

Τώρα λοιπόν κατά την εντολή τους θα πρέπει ο καθένας μας να στέλνη το παιδί του για να το τρώγη ο δράκοντας. Ακόμα και εγώ θα στείλω την μοναδική μου κόρη, όταν θα έλθη η σειρά της». Έτσι λοιπόν ο λαός υπήκουσε στη διαταγή του βασιλιά γιατί δεν ημπορούσε να κάνη και διαφορετικά. Έστελναν λοιπόν τα παιδιά τους με δάκρυα και με θρήνους για να καταβροχθίζωνται από το θηρίον.

Όταν ήλθε και η σειρά της κόρης του βασιλιά ξετυλίχθηκαν τραγικές σκηνές. Ο βασιλιάς κτυπούσε το στήθος του, το πρόσωπόν του, τραβούσε τα γένεια του και με λυγμούς έλεγε: «Αλλοίμονον σε μένα τον ταλαίπωρον! 

Τι να πρωτοκλάψω γλυκύτατόν μου παιδί; Τον χωρισμόν μας ή τον ξαφνικόν σου θάνατον που πρόκειται να ίδω σε λίγο; Τι να πρωτοθρηνήσω, αγαπημένο μου παιδί, το κάλλος σου ή τον τρόμον που σε λίγο θα νοιώσης καθώς θα σε κατασπαράζη το άγριο θηρίο; 

Αλλοίμονον, κόρη μου, που έλαμπες σαν πολύφωτη λαμπάδα στο παλάτι μου και επερίμενα την ώραν που θα εώρταζα τους χαρούμενους γάμους σου. Πού θα βρω πια παρηγοριά και πώς θα ζήσω μακρυά σου; Τι τη θέλω την ζωή και τα παλάτια χωρίς εσένα;» 

Αυτά έλεγε ο απαρηγόρητος βασιλιάς. Έπειτα γύρισε προς το πλήθος και είπε: «Αγαπητοί μου φίλοι και άρχοντες, σας ζητώ να με ελεήσετε και να με συμπονέσετε. Σας προσφέρω πλούτη όσα θέλετε, και ακόμη την βασιλείαν μου, αλλά να μου κάνετε μίαν χάρη. 

Να μου χαρίσετε το αγαπημένο και μονάκριβο παιδί, αλλοιώς αφήστε με κι εμένα να πάω μαζί της». Κανένας όμως δεν συγκινήθηκε από τα λόγια του βασιλιά γιατί αυτός ήταν που εξέδωσε διαταγή, για να βρίσκουν τα παιδιά τους τέτοιο οικτρό τέλος. Έτσι με μια φωνή όλοι του είπαν ότι έπρεπε να εφαρμοσθή και στο παιδί του η διαταγή του.

Μη μπορώντας να κάνη διαφορετικά ο βασιλιάς την συνώδευσε μέχρι την πύλη της πόλεως. Αφού την αγκάλιασε και την κατεφίλησε κλαίοντας την παρέδωσε στους ανθρώπους για να την οδηγήσουν κοντά στην λίμνη. Πράγματι οι άνθρωποι την άφησαν εκεί και έφυγαν. Ο λαός έβλεπε μέσα από τα τείχη την κόρη που καθόταν κοντά στη λίμνη και επερίμενε να έλθη το θηρίον για να την κατασπαράξη.

Εκείνον τον καιρό ο Μέγας Γεώργιος, που δεν είχε ακόμη ομολογήσει την Χριστιανικήν του πίστιν, ήτο κόμης και αρχηγός στρατιωτικής μονάδος στο στράτευμα του Διοκλητιανού. Επέστρεφε μάλιστα στην Καππαδοκία από ένα πόλεμον που συνεξεστράτευσε με τον Διοκλητιανόν. 

Κατ' οικονομίαν Θεού επέρασε και από την λίμνην και όταν είδε το νερό θέλησε να ποτίση τον ίππον του και να ξεκουρασθή και ο ίδιος. 

Όταν είδε την κόρη να κλαίη ασταμάτητα και να διακατέχεται από αγωνία και τρόμον την επλησίασε και την ερώτησε γιατί έκλαιγε και ακόμη ποιος ήταν ο λόγος που την παρακολουθούσε ο λαός μέσα από τα τείχη. 

Η κόρη του είπε ότι αδυνατούσε να του διηγηθή τα όσα συνέβησαν και τα όσα επρόκειτο να συμβούν και τον παρεκάλεσε να ιππεύση τον ίππον του και να φύγη όσον πιο σύντομα ημπορούσε, γιατί κινδύνευε να χάση την ζωή του και ήταν τόσο νέος και ωραίος». 

Ο Άγιος επέμενε να μάθη τι της συνέβη. Και αυτή του είπε: «Είναι μακρά η αφήγησις, κύριέ μου, και δεν μπορώ να σου διηγηθώ τα καθέκαστα αυτήν την ώρα. Μόνον σου λέγω και σε παρακαλώ να φύγης τώρα αμέσως για να μην θανατωθής μαζί μου άδικα». 

Και ο άγιος της είπε: «Πες μου την αλήθεια, γιατί κάθεσαι εδώ και ορκίζομαι στον Θεό που πιστεύω εγώ, ότι δεν θα σε αφήσω μόνη, αλλά θα σε ελευθερώσω από τον θάνατον. αλλοιώς θ' αποθάνω μαζί σου».

Τότε η κόρη εστέναξε πικρώς και διηγήθη στον άγιον τα όσα συνέβησαν. Αφού άκουσε ο άγιος τα γεγονότα ερώτησε την κόρην: «Ο πατέρας σου και η μητέρα σου και ο λαός σε ποιόν θεόν πιστεύουν;» 

Και εκείνη απεκρίθη: «Πιστεύουν στον Ηρακλή και στην μεγάλη θεάν Άρτεμιν». Ο Άγιος τότε της είπε: «Από σήμερα να μη φοβάσαι ούτε και να κλαις. Μόνον πίστεψε στον Χριστόν που πιστεύω εγώ και θα δεις την δύναμιν του Θεού μου». Η βασιλοπούλα απήντησε στον άγιον: Πιστεύω, κύριέ μου, μ' όλη μου την ψυχή και μ' όλη μου την καρδιά». 

Ο άγιος συνέχισε: «Έχε θάρρος στο θεό που εδημιούργησε τον ουρανό και την γην και την θάλασσα διότι ο Χριστός πρόκειται να καταργήση την δύναμιν του θηρίου και θα ελευθερωθούν και ακόμη θα διώξουν το φόβο του θηρίου όλοι οι κάτοικοι του τόπου αυτού. Μείνε λοιπόν εδώ και μόλις ιδής το θηρίον να έρχεται, φώναξέ με».

Τότε ο Άγιος έκλινε τα γόνατά του στη γη και αφού ύψωσε τα χέρια του προς τον ουρανό προσευχήθηκε λέγοντας: «Ο Θεός ο Μέγας και Δυνατός, ο καθήμενος επί των Χερουβίμ και επιβλέπων αβύσσους, ο ων ευλογητός και διαμένων εις τους αιώνας, Συ γνωρίζεις τας καρδίας ότι είναι μάταιες. 

Συ, Φιλάνθρωπε Δέσποτα, ο των προαιωνίων θαυμασίων Θεός, τον οποίον ούτε έννοια ημπορεί να συλλάβη ούτε λόγος να ερμηνεύση επίβλεψον και τώρα επ' εμέ τον ταπεινόν και φανέρωσέ μου τα ελέη σου. Υπόταξε υπό τους πόδας μου το πονηρόν αυτό θηρίον, για να γνωρίσουν όλοι ότι υπάρχεις μαζί μου και είσαι Συ ο μόνος θεός και εκτός από εσένα άλλος δεν υπάρχει». 

Τότε ηκούσθη φωνή από τον ουρανόν η οποία έλεγε: «Εισηκούσθη η δέησίς σου, Γεώργιε, και κάνε όπως θέλεις, διότι εγώ θάμαι πάντοτε μαζί σου». Μόλις ετελείωσε την προσευχή ο Άγιος εφάνη το άγριο θηρίον. Όταν το είδε η κόρη εφώναξε: «Αλλοίμονόν μου, κύριέ μου. Έρχεται το θηρίο για να με κατασπαράξη».

Τότε ο Άγιος έτρεξε για να συναντήση το θηρίον. Ήτο το θηρίον φοβερόν. Έβγαζε από τα μάτια του φωτιά και ήταν τόσο εξαγριωμένο και απαίσιον ώστε παρουσίαζε ένα θέαμα φοβερόν. Αμέσως ο Άγιος έκαμε το σημείον του Τιμίου Σταυρού και είπε: «Κύριε ο Θεός μου, ημέρεψε για χάρι μου, που είμαι δούλος σου, το θηρίο αυτό για να πιστέψη ο λαός στο όνομά Σου το Άγιον». Έτσι και έγινε. 

Ο φοβερός δράκοντας με τα μεγάλα δόντια έπεσε στα πόδια του ίππου του αγίου και ενώ κυλιόταν, εβρυχάτο. Μόλις η βασιλοπούλα είδε το θέαμα αυτό ένοιωσε μεγάλη χαράν. Και ο Άγιος της είπε: «Βγάλε την ζώνη σου και δέσε μ' αυτήν τον δράκοντα από τον λαιμόν». 

Αμέσως τότε η κόρη άφοβα έβγαλε την ζώνην της και έδεσε τον δράκοντα, και ευχαριστούσε τον Άγιον που την εγλύτωσε από τον βέβαιον θάνατον. Ο Άγιος αφού ανέβηκε στο άλογό του είπε προς την βασιλοπούλα: «Σύρε τον δράκοντα με την ζώνη σου μέχρι την πόλι».

Όταν είδαν οι κάτοικοι το παράξενον συμβάν ότι δηλαδή μια κόρη σύρει τον δράκοντα δεμένον, ετράπησαν σε φυγήν. Ο Άγιος Γεώργιος τους εφώναξε: «Μη φοβείσθε, σταθήτε και θα δήτε την δόξαν του Θεού και την σωτηρία σας». 

Τότε εσταμάτησαν όλοι απορημένοι και επερίμεναν να δουν τι θα τους δείξη. Τους προέτρεψε λοιπόν να πιστέψουν στον Αληθινόν Θεόν και αυτοί δέχτηκαν με χαρά. Αφού εσήκωσε το χέρι του εκτύπησε με το ακόντιον τον δράκοντα και το φοβερό τέρας εσκοτώθη. 

Έπειτα αφού επήρε από το χέρι την βασιλοπούλα την παρέδωσε στον βασιλιά. Όλοι ένοιωσαν μεγάλη και ανέκφραστη χαρά και αφού εγονάτισαν, καταφιλούσαν τα πόδια του Αγίου και ευχαριστούσαν τον Πανάγαθον Θεόν, διότι τους ελευθέρωσε από το θηρίο κι έτσι σταμάτησε η θυσία των παιδιών τους.

Ο Άγιος Γεώργιος εκάλεσε από κάποια πόλι της Αντιοχείας τον Επίσκοπον Αλέξανδρον και εβάπτισε τον βασιλιά και τους άρχοντας και ολόκληρο τον λαόν. Μέσα σε δεκαπέντε μέρες εβάπτισε σαρανταπέντε χιλιάδες.

Αφού λοιπόν εβαπτίσθηκαν όλοι και έγινε μεγάλη χαρά στη γη και στον ουρανόν έκτισαν και μια μεγάλη εκκλησία επ' ονόματι του τρισυποστάτου Θεού. Ο Άγιος επήγε να την ιδή. Μόλις μπήκε στο Άγ. Βήμα και προσευχήθηκε εβγήκε πηγή αγιάσματος και σκορπίσθηκε ευωδία στο Ναό. Η πηγή αυτή σώζεται μέχρι σήμερα.

Ο Διάβολος του στήνει ενέδρα
Ο Άγιος αφού απεχαιρέτησε τον βασιλέα και τον λαόν έφυγε για την πατρίδα του Καππαδοκία. Στο δρόμο του τον συνάντησε ο διάβολος μετασχηματισμένος σε μορφή ανθρώπου. Εκρατούσε και δύο ραβδιά πάνω στα οποία στηριζόταν σαν γέρος. Φαινόταν μάλιστα σαν νικημένος και καταφρονημένος στρατιώτης. 

Είπε λοιπόν με ταπείνωσιν προς τον Άγιον: «Χαίρε Γεώργιε». Ο Άγιος αμέσως αντελήφθη ότι επρόκειτο περί διαβόλου και του είπε: «Ποιος είσαι και πως με ξέρεις; Εάν δεν ήσουνα πονηρός διάβολος δεν θα ημπορούσες να με ξέρης, εφ' όσον ποτέ δεν μ' έχεις ξαναδεί». 

Ο διάβολος είπε: «Πώς τολμάς να υβρίζης τους Αγγέλους του Θεού και ρωτάς ποιος είμαι εγώ; Μάθε να μιλάς καλά». Ο Άγιος τότε απεκρίθη: «Αν είναι έτσι όπως μου τα λες και είσαι Άγγελος ακολούθησέ με. Αν όμως είσαι πνεύμα πονηρόν να μην μετακινηθής από τη θέση σου». 

Μόλις ετελείωσε τον λόγο του αυτό ο Άγιος, ο διάβολος βρέθηκε δεμένος και εφώναξε δυνατά: «Αλλοίμονόν μου! Τι κακή ώρα ήταν αυτή που σε συνάντησα! Τι κακόν έπαθα να πέσω στα χέρια σου ο ταλαίπωρος!».

Ο Άγιος βεβαιώθηκε ότι ήταν πνεύμα πονηρόν και του είπε: «Σε ορκίζω στο Θεό, να μου πης τι επρόκειτο να μου κάνης». Και ο δαίμονας είπε: «Εγώ, Γεώργιε, είμαι από το δεύτερον τάγμα του σατανά και όταν ο Θεός έκαμε τον ουρανόν και διεχώριζε την γην από τα ύδατα ήμουνα παρών. 

Εγώ έκαμα φοβερές βροντές και αστραπές, εγώ έδεσα κεφαλές και τώρα εξ αιτίας της υπερηφάνειάς μου κατάντησα κάτω στον Άδη και έγινα δαίμονας. Αλλοίμονόν μου, Γεώργιε, γιατί ζήλεψα την χάριν που σου δόθηκε και ήλθα να σε παραπλανήσω να με προσκυνήσης. 

Αλλά επλανήθηκα και απατήθηκα. Αλλοίμονόν μου τι κακόν εζήτησα να πάθω και δεν ημπορώ να λυθώ! Σε παρακαλώ, Γεώργιε, ενθυμήσου την προηγούμενή μου ευτυχία και μην με αφήσης να επιστρέψω στην άβυσσον γιατί σου τα είπα όλα». Τότε ο Άγιος αφού ύψωσε τα χέρια στον ουρανόν είπε: 

«Σ' ευχαριστώ, Κύριέ μου, διότι μου παρέδωκες στα χέρια μου τον πονηρόν δαίμονα, ο οποίος πρόκειται να σταλή σε σκοτεινόν τόπον για να τιμωρήται αιώνια». Μόλις είπε αυτά ο Άγιος επετίμησε και απέλυσε το πονηρόν πνεύμα.

Έκτοτε ο Άγιος προεγνώρισεν ότι είναι θέλημα Θεού να μαρτυρήση για την αγάπη του Χριστού. Έτσι επήγε στον Διοκλητιανόν όπου με θάρρος διεκήρυξε την πίστιν του και εμαρτύρησε δίνοντας το αίμα του για την αγάπη του Χριστού.

Περί των θαυματουργών εικόνων του Αγίου Γεωργίου εν τη Ιερά Μονή του Ζωγράφου εν Αγίω Όρει ευρισκομένων

α) Περί της εκ της Μονής Φανουήλ θαυμασίως μεταφερθείσης
Επί της βασιλείας του Λέοντος Σοφού (886-912) ήσαν τρεις γνήσιοι αδελφοί, Μωϋσής, Ααρών και Βασίλειος και η καταγωγή τους ήταν από την μεγαλούπολι Λιγχίδα η οποία μετωνομάσθηκε αργότερα σε Όχριδα. 

Αυτοί λοιπόν απεφάσισαν να εγκαταλείψουν τον κόσμον, τον πλούτον, την δόξαν και να πάρουν το Αγγελικό Σχήμα. Έφθασαν στο Άγιον Όρος και αφού βρήκαν ήσυχον τόπον κατεσκεύασαν τρεις σκηνές όπου έμειναν γι' αρκετό διάστημα και συνηντώντο μόνο την Κυριακήν. Διεδόθη λοιπόν η φήμη της αρετής τους και γι' αυτό πολλοί προσήρχοντο κοντά τους και δεν έφευγαν.

Βρήκαν και ένα χώρο όπου έκτισαν Μοναστήρι. Αφού έκτισαν και τον Ναόν εσκέπτοντο πώς να τον ονομάσουν. Άλλοι έλεγαν να τον αφιερώσουν στον Άγιο Νικόλαο, άλλοι στον Άγιο Κλήμεντα Αρχιεπίσκοπον Αχρίδος που ήταν και συμπατριώτης τους και ο καθένας λοιπόν ήθελε να δώση στο ναό το όνομα του Αγίου που έτρεφε μεγαλυτέραν ευλάβειαν.

Επειδή λοιπόν δεν συμφωνούσαν απεφάσισαν να προσφύγουν δια της προσευχής στο Θεό και να δεηθούν ώστε Αυτός να αποφασίση και διατάξη σε ποιόν από τους Αγίους Του θα αφιερώσουν τον Ναόν και ποια εικόνα θα ζωγραφίσουν στην σανίδα που ετοίμασαν. 

Προσευχήθηκαν λοιπόν και οι τρεις ο καθένας στο ησυχαστήριό του. Κατά την διάρκεια που προσηύχοντο διεχύθη από τον νεόκτιστον Ναόν ένα ασυνήθιστον φως λαμπρότερον από τις ακτίνες του ηλίου γύρω από τα κελιά των μοναχών. Οι μοναχοί κατελήφθησαν από φόβον και απορία και έμειναν προσευχόμενοι ολόκληρη την νύκτα.

Την επομένη το πρωί όταν κατέβηκαν οι μοναχοί στην Εκκλησίαν είδαν με θαυμασμό ότι στη σανίδα που ετοίμασαν να ζωγραφίσουν, εζωγραφήθη η εικόνα του Αγ. Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου Γεωργίου. Απ' αυτήν μάλιστα έβγαινε η λάμψις που εφώτιζε τα ταπεινά ησυχαστήρια. Έτσι λοιπόν αφιερώθη η εκκλησία στον Άγιο Γεώργιον και η Μονή ωνομάσθη του Ζωγράφου.

Η θαυματουργική εικόνα υπήρχε στην Μονή του Φανουήλ που βρίσκεται στη Συρία κοντά στη Λύδδα. Κατά την μαρτυρία του Καθηγουμένου της Μονής Φανουήλ, Ευστρατίου, όταν κάποτε ο Θεός ηθέλησε και δικαίως, να τιμωρήση την Συρία και να την παραδώση στους Σαρακηνούς.... 

η ζωγραφιά της εικόνος ξαφνικά απεχωρίσθη από την σανίδα και αφού ανυψώθη κρύφτηκε σε άγνωστον μέρος. Οι μοναχοί τότε επειδή εφοβήθηκαν και ελυπήθηκαν από το θαύμα, αφού εγονάτισαν προσηύχοντο στο Θεό θερμά και με δάκρυα και τον παρακαλούσαν να τους αποκαλύψη που εκρύβη το πρόσωπον του Αγ. Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου Γεωργίου. 

Ο Πανάγαθος Θεός άκουσε την δέησιν των Μοναχών γι΄αυτό και παρουσιάσθηκε στον Καθηγούμενον Ευστράτιον ο Άγ. Γεώργιος, ο οποίος του είπε: «Μη λυπείσθε για μένα. Εγώ βρήκα για τον εαυτόν μου Μονήν της Παναγίας στον Άθω. Εάν θέλετε σπεύσετε και σεις προς τα εκεί γιατί η οργή του Κυρίου είναι έτοιμη να πέση στην διεφθαρμένη Παλαιστίνη και σχεδόν σ' όλη την οικουμένη εξ αιτίας των αμαρτιών των Χριστιανών».

Αφού συνεκέντρωσε όλους τους Μοναχούς ο Καθηγούμενος τους ανακοίνωσε τα συμβάντα. Έπειτα εκάλεσε και τους εγκρίτους της πόλεως Λύδδης, τους ανήγγειλε τα όσα συνέβησαν περί της αγίας εικόνος και τους παρήγγειλε τα εξής: «Εμείς φεύγουμε για την αγία Πόλιν της Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουμε τον Άγιον Τάφον του Κυρίου και ας γίνη το θέλημά Του. Εσείς εγκατασταθήτε στη Μονή για να την προφυλάξετε.

Με δάκρυα και με λύπη έπειτα ξεκίνησαν. Αφού έφθασαν στην Ιόππη βρήκαν πλοίον και ανεχώρησαν για το Όρος Άθω. Ύστερα από αρκετές ημέρες έφθασαν και επήγαν στην Μονή Ζωγράφου. 

Όταν μπήκαν στο Ναό, προς θαυμασμόν και έκπληξίν τους, είδαν την ζωγραφιά του Αγ. Γεωργίου, που είχαν στη Μονή Φανουήλ, νάναι προσκολλημένη χωρίς καμμιά αλλοίωσιν σε μια νέα σανίδα. Τότε με συγκίνησι και δάκρυα εγονάτισαν μπροστά στην εικόνα και έλεγαν : «Γιατί μας προξένησες τόση λύπη, Μεγαλομάρτυς Γεώργιε;» 

Οι Μοναχοί της Ζωγράφου απορούσαν, γιατί συνέβαιναν όλα αυτά τα παράξενα. Όμως εκείνοι τους διηγήθηκαν τα συμβάντα και όλοι εδόξαζαν ολοψύχως τον Κυρίον και τον Άγ. Γεώργιον. Τον Καθηγούμενον Ευστράτιον τον έκαμαν Ηγούμενόν τους.

Από τότε άρχισαν να γίνωνται από την αγίαν εικόνα πολλά θαύματα γι' αυτό και ο κόσμος επήγαινε στη Μονή Ζωγράφου, να προσκυνήση τον Τροπαιοφόρον Γεώργιον. 

Η φήμη των θαυμάτων έφθασε μέχρι και τον βασιλέα Λέοντα Σοφόν, ο οποίος ήτο πολύ ευσεβής. Μάλιστα απεφάσισε να πάη αυτοπροσώπως στο Άγιον Όρος για να προσκυνήση και να ευφρανθή πνευματικώς με τις ψυχωφελείς συζητήσεις που θα έκανε με τους ασκητάς Μωϋσή, Ααρών και Βασίλειον που έγιναν ξακουστοί για την αρετή τους. 

Ύστερα από τον Λέοντα επεσκέφθη την Μονή και ο βασιλιάς των Βουλγάρων Ιωάννης από το Τίρνοβον. Με την πλουσία βοήθεια αυτών άρχισε να κτίζεται η μεγαλοπρεπής Μονή του Ζωγράφου. Αργότερα η Ιερά Μονή κατεδαφίσθη από τους βαρβάρους και τους πειρατές. Η υφιστάμενη Μονή κτίσθηκε από τον Ηγεμόνα της Μολδαυΐας Στέφανον.

Η αγία εικόνα έχει μέχρι σήμερα το άκρον του δακτύλου ενός Επισκόπου που χαρακτηριζόταν για την ολιγοπιστίαν του ως προς την θαυματουργικήν δύναμι της εικόνος. 

Ο Επίσκοπος αυτός καταγόταν, κατά την παράδοσι, απ' τα Βοδενά (Έδεσσα) και όταν άκουσε για τα θαύματα της εικόνος θέλησε μαζί με την συνοδεία του να πάη να διαπιστώση εάν πράγματι ήσαν αληθινά τα όσα διεδίδοντο ή ήσαν εφευρέσεις των Μοναχών, για λόγους φιλοχρηματίας. 

Όταν έφθασε στο Άγιον Όρος επήγε και στην Μονή του Ζωγράφου όπου οι εκεί Μοναχοί τον υποδέχθηκαν με την πρέπουσαν τιμήν. Εν συνεχεία τον ωδήγησαν στον Ναόν για να προσκυνήση τον Άγ. Γεώργιον. Αλλ' ο Επίσκοπος αντί να φανή ταπεινός και σεμνός εξ αιτίας και του επισήμου σχήματός του εφάνη υπερήφανος και ολιγόπιστος. 

Αφού με αδιαφορία είδε τον Ναόν στάθηκε μπροστά στην εικόνα του Αγ. Γεωργίου και με αλαζονικόν ύφος είπε προς τους Μοναχούς: «Ώστε αυτή είναι η θαυματουργός εικόνα του Αγ. Γεωργίου;». Και άγγιξε με τον δάκτυλόν του την παρειά του Αγίου. Αμέσως όμως το δάκτυλόν του εκόλλησε στην εικόνα και μάταια προσπαθούσε να τον ξεκολλήση. 

Η αγωνία του και ο φόβος του εμεγάλωνε όσο αγωνιζόταν και εδοκίμαζε να τον ξεκολλήση. Κάθε φοράν που προσπαθούσε να το αποχωρήση από την εικόνα ένοιωθε και πόνους γιατί το δάκτυλό του είχε κολλήσει πολύ δυνατά. 

Στο τέλος ο δυστυχής Επίσκοπος δέχθηκε, παρά την θέλησίν του, να του κόψουν ύστερα από επέμβασιν τον δάκτυλόν του και έτσι έμαθε καλά εξ ιδίας πείρας την γνησιότητα, την αλήθεια και την δύναμιν των θαυμάτων του ενδόξου Τροπαιοφόρου Γεωργίου.

Η εικόνα του Αγ. Γεωργίου είναι στολισμένη με αργυρούν ένδυμα το οποίον κατεσκευάσθη στην Πετρούπολι, τη ευλογία του Μητροπολίτου Σεραφείμ, καθώς αναγράφεται και στο κράσπεδον του κάτω μέρους του ενδύματος. Η αγιογράφησις της εικόνος είναι Βυζαντινή, αλλά εξ αιτίας της παρόδου του χρόνου είναι σκοτεινή.

β) Περί της εικόνος που ήλθε μέσω θαλάσσης από την Αραβίαν
Υπάρχει κοντά στον κίονα του αριστερού χορού που ευρίσκεται η εικόνα του Αγ. Γεωργίου η εξής χειρόγραφος διήγησις.

Η αγία εικόνα ήλθε από την Αραβίαν και βρέθηκε στο λιμάνι της Μονής Βατοπαιδίου. Η απροσδόκητη άφιξις της εικόνος προκάλεσε ταραχή και θόρυβον στο Άγ. Όρος. Διότι η φήμη ξαπλώθηκε γρήγορα και συνέρρεαν μοναχοί απ' όλα τα Μοναστήρια για να προσκυνήσουν την αγίαν εικόνα που με θαύμα εφανερώθη στο λιμάνι. 

Μάλιστα κάθε Μοναστήρι επεδίωκε ν' αποκτήση τον θησαυρό αυτό και οι Γέροντες ηρνούντο να την δώσουν στην Μονή Βατοπαιδίου. Τελικά απεφάσισαν να βάλουν κλήρον και να δεχθούν την απόφασι της αγίας εικόνος. Πράγματι επήραν ομοφώνως απόφασιν όλοι οι Γέροντες να φορτώσουν την εικόνα, σ' ένα ξένο και άγριο νέο ημίονο που δεν ήξερε τους δρόμους και τα Μοναστήρια και αφού τον αφήσουν ελεύθερον να τον ακολουθήσουν από μακρυά. 

Εκεί που θα εσταματούσε θα έπρεπε να μείνη η ιερά εικόνα. Έτσι και έγινε. Αφού ωδήγησαν τον ημίονο στο δρόμο Θεσσαλονίκης - Αγίου Όρους τον άφησαν στην θέλησί του. Και ο ημίονος με αργό και ισόμετρο περπάτημα σαν να ένοιωθε ότι μετέφερε ιερό φορτίο επέρασε από δύσβατους τόπους, δάση και υψώματα και έφθασε στη Μονή Ζωγράφου και στάθηκε ακίνητος σ' έναν ωραιότατον λόφον.

Μ' αυτό τον τρόπο επληροφορήθησαν όλοι ότι η θέλησι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ήταν να μείνη η ιερή του εικόνα στη Μονή Ζωγράφου. Όλοι οι Μοναχοί δέχθηκαν στη Μονή με χαρά και με πνευματική πανήγυρι την ιερή εικόνα και την ετοποθέτησαν στον κίονα του αριστερού χορού. 

Ο ημίονος που μετέφερε των αγίαν εικόνα μόλις του την ξεφόρτωσαν εξέπνευσε και τον έθαψαν στον τόπον εκείνον. Σε ανάμνησι για τον ερχομό της ιερής εικόνος του Αγ. Γεωργίου έκτισαν στον λόφο ένα κελλί και μικρή εκκλησία στο όνομα του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.

γ) Περί της αγίας εικόνος που αφιέρωσε ο Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας Στέφανος
Στον βορειοδυτικό κίονα, στον οποίο στηρίζεται και ο τρούλλος, είναι ανηρτημένη και άλλη εικόνα του Αγ. Γεωργίου, για την οποίαν υπάρχει η εξής χειρόγραφος διήγησις στη Μονή Ζωγράφου.

Ο Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας Στέφανος είχε, ως γνωστόν, συνεχώς πολέμους με τους Τούρκους. Κάποτε συνεκεντρώθησαν τα τούρκικα ασκέρια, που ήσαν αναρίθμητα, αποφασισμένα να τον αφανίσουν. Όταν είδε ο Στέφανος το πλήθος του εχθρού εφοβήθη. 

Αμέσως όμως συνήλθε και με θερμή προσευχή κατέφυγε στον Κύριον τον Θεόν και επεκαλέσθη με δάκρυα την βοήθειάν του. Με την εκ βάθους καρδίας προσευχήν του απεκοιμήθη. Μόλις τον επήρε ο ελαφρός ύπνος του εμφανίσθηκε ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος που τον περιέλουζε ένα λαμπρό και θαυμάσιον φως, τα μάτια του άστραφταν και η ουράνια δόξα τον περιέβαλλε. 

Ο Στέφανος αν και εκοιμόταν εφοβήθη και ετρόμαξε. Τότε ο Άγιος του είπε: «Έχε θάρρος στον Κύριό σου και μη φοβάσαι το πλήθος αυτό. Αύριον συγκέντρωσε όλο το στράτευμά σου και οδήγησέ το εναντίον των εχθρών του Χριστού με φωνές πανηγυρικές και σάλπιγγες και θα ιδής την δύναμι του Θεού μας που πάντα σε βοηθεί. 

Γι' αυτό τον λόγο στάθηκα εδώ, για να σου αποκαλύψω ποιος θα νικήση και να σου αναφέρω ότι η δύναμις του Θεού είναι μαζί σου και ότι ακόμη και εγώ θα σε βοηθήσω στη μάχη αυτή. Για όλα αυτά ανακαίνισε την Μονή Ζωγράφου που είναι αφιερωμένη στ' όνομά μου, και που ερημώθηκε. Στείλε μάλιστα και την ιδική μου εικόνα που έχεις μαζί σου».

Ο Στέφανος επήρε θάρρος από την εμφάνισι του Αγίου και ακόμη από την υπόσχεσι που του έδωσε ότι θα τον εβοηθούσε, θεία χάριτι. 

Αφού μάλιστα έφερε και την αγία εικόνα μαζί του με την φωνή των σαλπίγγων επέπεσε ξαφνικά σαν λαίλαπας δυνατός στον όγκο των Οθωμανών και τους συνέτριψε χωρίς χρονοτριβή και τους διέλυσε. Ύστερα απ' ολίγον καιρό έστειλε και την αγίαν εικόνα στο Άγιον Όρος και ανακαίνισε την Μονή Ζωγράφου, σύμφωνα με την θέλησιν του Αγίου, αφού αφιέρωσε σ' αυτή και πολλά αφιερώματα.

Κάποιος Ρώσσος συγγραφέας αναφερόμενος στην αγία εικόνα του Αγ. Γεωργίου γράφει τα εξής: «Κατά τον 15ον αιώνα εφάνη και άλλος ευεργέτης της Μονής Ζωγράφου ο Στέφανος που ήταν επίσημος Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας, ο οποίος ηγωνίσθη πολλές φορές εναντίον των Οθωμανών πάντοτε τροπαιοφόρως. 

Όταν τον περικύκλωσαν κάποτε αμέτρητα πλήθη εχθρού σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα ημπορούσε να σώση τους περιβόλους του φρουρίου. Τότε φάνηκε πάνω στο τείχος η μάνα του, η οποία του είπε: «Δεν θα επιτρέψω ποτέ στους εχθρούς σου να ανοίξουν τις πύλες του φρουρίου σου. Εάν δεν νικήσης και δεν ημπορέσης να αντισταθής σ' αυτούς στο πεδίον της μάχης, ελάχιστη ελπίδα σου απομένει για τους περιβόλους».

Εκείνο λοιπόν το βράδυ εφάνη ο Άγ. Γεώργιος προς τον συγχυσμένο ηγεμόνα Στέφανον και του υπεσχέθη την νίκην. Επίσης τον διέταξε ν' αποστείλη την αγίαν εικόνα που είχε πάντοτε μαζί του ο Στέφανος στην Μονή Ζωγράφου, και να την ανακαινίση γιατί ήδη ήταν ερημωμένη. 

Η νίκη έστεψε τα όπλα του ηγεμόνος που κατετρόπωσε τον εχθρόν. Ο Στέφανος εξεπλήρωσε την εντολή του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και την εικόνα απέστειλε και την Μονή μεγαλοπρεπώς ανακαίνισεν.

Και οι τρεις εικόνες του Αγίου Γεωργίου είναι περιβεβλημένες με ωραιότατα αργυρά ενδύματα που είναι κοσμημένα με πολύτιμους λίθους. Μάλιστα όλος ο διάκοσμός τους ετεχνουργήθη στη Ρωσία.

Περί της θαυμαστής εικόνος του αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος.

Στον Άγιον Όρος σώζεται η αρχαία προφορική παράδοσις και για την αγίαν εικόνα που υπήρχε κατά τους χρόνους των ασεβών και κακοδόξων εικονομάχων που με βασιλικά διατάγματα εκαίοντο οι άγιες και σεβαστές εικόνες.

Στα χρόνια εκείνα λοιπόν οι υπηρέται του παρανόμου βασιλιά ερευνούσαν και προσπαθούσαν να βρίσκουν τις άγιες εικόνες για να τις συντρίβουν και να τις ρίχνουν στη φωτιά. Βρήκαν λοιπόν και την αγία αυτήν εικόνα και την έρριξαν στη φωτιά για να καή. Αλλά μάταια εκοπίαζαν οι ανόητοι, διότι η αγία εικόνα έμεινε άφλεκτος μέχρι που έσβησε τελείως η φωτιά. 

Οι εικονομάχοι όταν είδαν ότι ελάχιστα η φωτιά επείραξε τα ενδύματα του Αγίου και το πρόσωπόν του τίποτα δεν έπαθε, εξεπλάγησαν. Ένας μάλιστα περισσότερον ασεβής έμπηξε μαχαίρι στο πηγούνι του Αγίου και αμέσως έτρεξε αίμα καθαρόν. Τότε όλοι όσοι είδαν το θαύμα έφυγαν ο καθένας για το σπίτι του. 

Ένας ευσεβής χριστιανός αφού παρέλαβε την αγίαν εικόνα και ήλθε στον γιαλόν, προσευχήθηκε θερμά προς τον Κύριον για να σταματήση η φρικτή θύελλα της εικονομαχίας. 

Έπειτα αφού εγύρισε προς την αγίαν εικόνα είπε: «Μεγαλομάρτυρα του χριστού Τροπαιοφόρε Γεώργιε, Συ ο οποίος και στη ζωή αλλά και μετά θάνατον έκαμες τόσα πολλά θαύματα και που μόλις τώρα άφησες άφλεκτον την αγία σου εικόνα, διεφύλαξε και τώρα αυτήν και από την θάλασσα και μετέφερέ την όπου συ γνωρίζεις και επιθυμείς προς δόξαν του Θεού μας». Και μόλις ετελείωσε έβαλε την εικόνα στη θάλασσα.

Ο Χριστιανός εκείνος έφυγε. Ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος εφρόντισε ώστε η αγία του εικόνα να φθάση στο Άγιον Όρος όπου και άλλες εικόνες η θεία Πρόνοια ωδήγησε. Η εικόνα ετοποθετήθη κοντά στην Μονή Ξενοφώντος όπου έρρεαν τα ιαματικά όξινα νερά. 

Υπήρχε μάλιστα εκεί ένα Μονύδριον αφιερωμένο στον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριον. Ακόμη σώζεται ο ναΐσκος αυτός όπου οι μοναχοί όταν είδαν την εικόνα του Αγ. Γεωργίου την μετέφεραν εκεί γεμάτοι χαρά και ευλάβειαν. Ύστερα έκτισαν Ναόν κοντά στο ναΐδριον. Όταν αυξήθηκαν οι μοναχοί και εμεγάλωσε και η Μονή ωνομάσθη του Αγ. Γεωργίου. 

Οι Μοναχοί εορτάζουν καθημερινώς μαζί με τον Άγιον Γεώργιον και τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριον και τους μνημονεύουν κατά τας απολύσεις των ακολουθιών.

Η αγία εικόνα ευρίσκεται στον μεγάλον Καθολικόν νέον Ναό του Αγίου Γεωργίου στον ανατολικό κίονα του δεξιού χορού και έχει ζωγραφισμένο ολόσωμο τον Μεγαλομάρτυρα και σε ένδειξι του θαύματος φέρει και την πληγή στο πηγούνι και το αίμα του είναι πηγμένο σ' αυτήν. Μέχρι σήμερα το θαυμαστό φαινόμενο κηρύττει περίτρανα τα πάμπολλα θαύματα που επετέλεσε και επιτελεί ο Άγιος Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος Γεώργιος.

Η μνήμη του εορτάζεται την 23ην Απριλίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ Ήχος δ'
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ
Γεωργηθείς υπό Θεού ανεδείχθης, της ευσεβείας γεωργός τιμιώτατος, των αρετών τα δράματα συλλέξας σ' εαυτώ, σπείρας γαρ εν δάκρυσιν, ευφροσύνη θερίζεις. αθλήσας δε δι' αίματος, τον Χριστόν εκομίσω και ταις πρεσβείαις Άγιε ταις σαις, πάσι παρέχεις, πταισμάτων συγχώρησιν.




ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ "Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ"

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Τι κάνει ο νόμος πόνου-ηδονής στην ζωή μας....!!!!!!

Ένας κρυφός αυτο-σαμποτέρ...
Χρησιμοποιείται ως όρος σε διάφορες πρακτικές αυτοβελτίωσης και αυτογνωσίας. Ο νόμος πόνου-ηδονής είναι από τους μεγαλύτερους αυτο-σαμποτέρ μας. Και φυσικά όχι ο ίδιος ο νόμος, αλλά η κακή χρήση του. Γιατί τίποτα από μόνο του δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, μέχρι να περάσει μέσα από τα προσωπικά μας φίλτρα και να γίνει στα χέρια μας ή στο νου μας εργαλείο για καλή χρήση, ή όπλο για κακή χρήση.

Είναι όπως η γνώση. Άλλοι για παράδειγμα την χρησιμοποιούν προς όφελος της ανθρωπότητας και άλλοι για να την καταστρέψουν. Το ίδιο πράγμα, με διαφορετική χρήση και σκοπό.

Ξέρετε και οι ίδιοι από τον εαυτό σας… πόσες φορές είπατε να τελειώσετε μια σημαντική εργασία στο σπίτι ή στην δουλειά σας και ω, του θαύματος, εμφανίστηκε μια δελεαστική πρόταση για να σας αποσπάσει από την ροή σας. Καφές με μια φίλη, μπασκετάκι με έναν φίλο... κ.ά.

Πόσες φορές είπατε να πάτε σε μια εφορία που χρειάστηκε, ή μια ΔΕΚΟ και ω, του θαύματος, εμφανίστηκε κάτι πιο επείγον αλλά πιο εύκολο και απλό και έτσι το αναβάλατε για την επόμενη ή για μέρες. 

Σούπερ μάρκετ για την μαμά που δεν μπορεί, παραλαβή ενός φίλου από το αεροδρόμιο, κλπ. Και πόσες φορές μπήκατε σε δράση με ορμή για να κυνηγήσετε έναν στόχο ή ένα όνειρο και μετά από κάποιες δυσκολίες κάνατε πίσω και βάλατε άλλον στόχο μικρότερης σημασίας, ή απομυθοποιήσατε το όνειρό σας. Και στο τέλος είπατε «τελικά αυτό δεν είναι για μένα», «έκανα λάθος όνειρα» κλπ.

Ένα πρόγραμμα γυμναστκής που δεν ολοκληρώθηκε, μια δύσκολη συζήτηση με κάποιον που αναβλήθηκε επ’ αόριστον, η αύξηση που δεν αιτήθηκε ποτέ, η δίαιτα που κράτησε μόνο 2 εβδομάδες, κλπ, κλπ. 

Μικροί και μεγάλοι στόχοι που έμειναν να μας κοιτούν αποσβωλωμένοι μέσα από παραπετάσματα που χτίσαμε για να μη τους φτάσουμε. Πολλοί λόγοι, πολλές δικαιολογίες, σοβαρές, επείγουσες, πολλά ερωτηματικά, πολλά τερτίπια. Τα περισσότερα δικά μας. 

Υπάρχουν φυσικά και σοβαροί εξωγενείς παράγοντες που μας απομακρύνουν παροδικά από τους στόχους μας, αλλά αν είναι ο στόχος μας ακόμα εκεί και δυνατός, θα αντέξει την αναμονή.

Αλλά πόσες φορές τυχαίνει να αρρωστήσουμε ή να πενθήσουμε κάποιον για να φύγουμε από αυτό που αρχικά επιθυμήσαμε και μπήκαμε και σε δράση για να το καταφέρουμε? Πόσες φορές έγινε σεισμός, ή σταμάτησε το τραπεζικό σύστημα να λειτουργεί? 

Υπάρχουν άνθρωποι που πτώχευσαν και όμως άρχισαν από την αρχή και ξαναπέτυχαν. Άνθρωποι που κατάφεραν το ακατόρθωτο για τους άλλους. Άνθρωποι που πολέμησαν ενάντια σε μια αρρώστια ή σε ένα βίαιο οικογενειακό καθεστώς και νίκησαν. Άρα όταν υπάρχει πραγματική επιθυμία για κάτι, τα εμπόδια παρακάμπτονται αργά ή γρήγορα.

Όμως καθημερινά έχουμε να λύσουμε μια εξίσωση και γρίφο μαζί, που για πολλούς είναι ο σοβαρός αυτοσαμποτέρ τους. Ο νόμος πόνου-ηδονής. Είναι αρχετυπικός νόμος και σχετίζεται με μια από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου που είναι η ευχαρίστηση, καλοπέραση, απόλαυση, δηλαδή ηδονή. 

Κανένα πλάσμα στο σύμπαν δεν προτιμά τον πόνο. Φυσικά η αποφυγή του πόνου είναι μια ανθρώπινη διαδικασία και άρα η ροπή του αυτόματα είναι να κινηθεί προς τον μη πόνο που είναι η ευχαρίστηση.

Δείτε ένα παράδειγμα :
“Βαριέμαι να διαβάσω για εξετάσεις (πρόσκαιρος πόνος) παρ’ όλο που ξέρω πως αν περάσω θα νιώσω επιτυχημένος και δυνατός (μακροπρόθεσμη ηδονή). Προτιμώ να βρεθώ με την Κική που γνώρισα πριν 20 μέρες και με έχει συνεπάρει (πρόσκαιρη ηδονή) και ας χάσω τις εξετάσεις που μπορώ και να ξαναδώσω σε 6 μήνες (μακροπρόθεσμος πόνος). 

Το να βρεις μια αξιόλογη κοπέλα και σύντροφο στη ζωή είναι δύσκολο σήμερα (δικαιολογία), ενώ εξετάσεις ξαναδίνω όποτε θέλω και μάλιστα όταν θα είμαι πιο έτοιμος (και άλλη δικαιολογία). Άσε που τώρα και να περάσω δεν υπάρχουν προοπτικές γι αυτό που ακριβώς θέλω να κάνω (πολύ μεγάλη δικαιολογία).” 

Είναι ένα πολύ πειστικό μοντέλο που όμως μέσα του δεν έχει θετική δύναμη. Είναι μια δύναμη διαστρευλωμένη και αδυναμία καμουφλαρισμένη.

Δείτε το σωστό :
“Αν και βαριέμαι να διαβάσω, ξέρω θα ζοριστώ, (πρόσκαιρος πόνος) αλλά θα το κάνω και θα πάω να δώσω εξετάσεις και θα περάσω (μακροπρόθεσμη ηδονή). Η Κική έχει κατανόηση αφού είναι τόσο αξιόλογη κοπέλα και θα με στηρίξει κιόλας σε αυτό, αν και θα μου λείπει η συχνή επαφή που είχαμε(πρόσκαιρος πόνος). 

Είμαι τυχερός που μέσα σε μια τέτοια περίοδο έχω μια καλή σύντροφο. Και δεν με νοιάζει τι προοπτικές υπάρχουν τριγύρω γιατί ξέρω ότι είμαι ικανός, αξίζω, και με κάποιο τρόπο, αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρω.”

Αυτή είναι ξεκάθαρη δύναμη παρά τις όποιες αδυναμίες που υπάρχουν. Γιατί η εμπιστοσύνη στον εαυτό, η αυταξία και η ελπίδα είναι πιο δυνατά εφόδια για να παλέψουν τα όποια ζόρια. Ο στόχος είναι πολύτιμος και όχι μια πρόσκαιρη ανάγκη. Και η σωστή χρήση του νόμου πόνου-ηδονής έχει και καλά αποτελέσματα.

Ναι, υπάρχουν ζόρια καθημερινά που πολύ θα θέλαμε να αποφύγουμε. Αξιολογούμε όμως και αποφασίζουμε με το κριτήριο της τελικής μακροπρόθεσμης ευχαρίστησης που θα αναλογεί στην αξία μας και όχι μια σύντομη έκπτωση για να την ξεγελάσουμε. 

Αξιολογούμε το τελικό όφελος αν είναι πράγματι σημαντικό για μας ή όχι. Αξιολογούμε τον λόγο που θέσαμε αυτόν τον στόχο, μικρό ή μεγάλο και αν ήταν αρχικά για το καλό μας ή όχι. Τελικά, ναι, υπάρχουν πολλά καθημερινά ζόρια αλλά ελάχιστα από αυτά είναι πραγματικά έτσι. 

Γιατί ο σκοπός αγιάζει τον κόπο που θα καταβάλεις γι αυτόν. Ένας βραχύχρονος «πόνος» μπορεί να οδηγεί σε μια μακροχρόνια «ηδονή» και το αντίστροφο.

Αξιολόγησε εσύ μόνος σου ποιος είναι ο πραγματικός σου πόνος και ποια η πραγματική σου ηδονή. Τι αξίζεις να έχεις στην ζωή σου... Ένα βόλεμα που θα σου προσφέρει ρηχές χαρές, ή ένα ξεβόλεμα που θα σε πάει σε αυτό που θα κάνει την καρδιά σου να τραγουδά? 

Ένα βόλεμα που σε κάνει να θυσιάζεις και από κάτι κάθε μέρα, ή ένα ξεβόλεμα που θα θυσιάσεις μια και καλή κάτι για να σου δώσει αληθινές καθημερινές χαρές αργότερα?

Ναι, έχει και το βόλεμα την γλύκα του, αλλά δεν έχει βαθειά χαρά. Έχει και το βόλεμα τα καλά του αλλά δεν έχει την ένταση που ζητά η ψυχή σου για να πετάξει. Ναι, το βόλεμα μπορεί να σε ρουφήξει χρόνια ολόκληρα χωρίς να καταλαβαίνεις τι κάνεις. 

Έχει μια ηδονή επανάπαυσης. Μηδενικού ρίσκου στην καθημερινότητα, αλλά με τεράστιο ρίσκο για το πού θα σε βγάλει τελικά αυτό.Φυσικά υπάρχουν και άνθρωποι που προτίμησαν να ευχαριστιούνται στο λίγο και στο ήσυχα... μη τυχόν και πονέσουν βγαίνοντας παραέξω, έζησαν και ζουν επίσης ήσυχα αλλά με ανικανοποίητα γιατί δεν έζησαν έναν μεγάλο έρωτα, δεν έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι, δεν κυνήγησαν ένα όνειρο, δεν έκαναν ένα παιδί, κλπ, κλπ. 

Για να γλιτώσουν τα ζόρια, δεν γλίτωσαν από μια φθορά άχρωμης και άοσμης καθημερινότητας.

Μην αυτοσαμποτάρεσαι με παροδικές χαρές χωρίς βάθος προκειμένου να γλιτώσεις από ένα ζόρι αλλά με οφέλη ουσιαστικά. Μην αυτοσαμποτάρεσαι με απολαύσεις χωρίς νόημα όταν μπορείς να ανακαλύψεις ένα νόημα για την ζωή σου όλη, μέσα από μια περίοδο με ζόρι. 

Μην αυτοσαμποτάρεσαι επίσης με δήθεν μικρά καθημερινά ζόρια, όταν ξέρεις πως η χαρά σου είναι αλλού και σε περιμένει, φοβούμενος όμως να ρισκάρεις γι αυτήν.

Έτσι λοιπόν, αξιολόγησε τον εαυτό σου και χρησιμοποίησε τον νόμο πόνου-ηδονής οπουδήποτε με σωστό τρόπο και με πραγματικό, μακροπρόθεσμο και σημαντικό όφελοςγια σένα. Όχι με αυτό που θα θέλανε οι άλλοι, αλλά με αυτό που θες εσύ! Ο νόμος είναι υπέροχος αν τον χρησιμοποιήσεις κατάλληλα και θα σου δώσει πολλή ηδονή στο τέλος αν διαχειριστείς σωστά τον πόνο.

Ξεβολέψου και βρες την ζωή σου! Σου αξίζει!




Νάνσυ Φωτοπούλου
Ολιστική Εναλλακτική Θεραπεύτρια
LifeMotivator
ThetaHealer®

Λουίζα : Το λουλούδι με τις μαγικές ιδιότητες.....!!!!!!!

Αρχικά θα σας μαγέψουν τα μικρά ανθάκια που στολίζουν αυτόν τον όμορφο φυλλοβόλο θάμνο, άλλοτε λευκά, μοβ ή ανοιχτόχρωμα πράσινα. Στη συνέχεια, η όσφρησή σας θα συλλάβει εκλεπτυσμένες λεμονάτες εσάνς να δροσίζουν ευχάριστα τον χώρο, ενώ, όταν βράσετε τα λογχοειδή πράσινα φύλλα της, θα γευτείτε στον ουρανίσκο σας μια ευχάριστα ξινή γεύση που θα σάς χαρίσει ευεξία.

Το βότανο της Λουίζα, με το λατινικό όνομα «Lippia citriodora» ανήκει στην οικογένεια των Verbenaceae (που περιλαμβάνει περίπου 250 είδη) και κατάγεται από την Αμερική. 

Σήμερα όμως τη θεωρούμε πλέον και δικό μας φυτό και την αναφέρουμε-εκτός από τα επιστημονικά της ονόματα Λιππία η κιτρίοσμος-και λεμονόχορτο, λόγω της λεμονάτης μυρωδιάς των ανθών και των φύλλων της, αλλά στην Κρήτη που της έχουν ιδιαίτερη αδυναμία θα ακούσετε να την αποκαλούν και γοργογιάννη.

Η όμορφη Λουίζα είναι ένα φαρμακευτικό λουλούδι που φροντίζει για την καλή μας υγεία με πολλούς τρόπους, ως αφέψημα ή λάδι, αφού τόσο τα άνθη, όσο και τα φύλλα της είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Προσοχή! Συστήνεται να αποφεύγεται η χρήση της από όσους πάσχουν από υπόταση, επειδή είναι διουρητική και μειώνει την πίεση.

Σε τι βοηθά;
· Για τα νοσήματα του στομάχου και του πεπτικού συστήματος το αφέψημά της είναι ευεργετικό και βοηθάει, όταν υποφέρουμε από δυσπεψία, μετεωρισμό, νευραλγίες και κολικούς του στομάχου και των εντέρων.

· Σταματά τη διάρροια και την αιμορραγία.

· Βοηθά στο αδυνάτισμα, στην εξαφάνιση της κυτταρίτιδας και στην αποβολή των περιττών υγρών.

· Είναι αποτελεσματικό τονωτικό, αλλά ταυτόχρονα και καταπραϋντικό.

· Είναι αντιπυρετικό.

· Είναι διουρητικό και συνίσταται σε περιπτώσεις νεφρολιθιάσεων.

· Βοηθάει στην αποτοξίνωση του οργανισμού.

· Ανακουφίζει από τις ημικρανίες.

· Καταπολεμά την κακοσμία του στόματος.

· Το ζεστό έγχυμα της λουίζας είναι φημισμένο για τις αφροδισιακές του ιδιότητες.

· Χρησιμοποιήστε το έγχυμα του βοτάνου, για να πλύνετε και να καθαρίσετε το πρόσωπό σας.

· Το έλαιό της βοηθά τις πληγές να επουλωθούν.

· Ευεργετικό με καταπλάσματα στους νευρικούς πόνους και νευρικές κεφαλαλγίες, καθώς και στους πόνους των αυτιών.

· Το αιθέριο έλαιο του φυτού χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιία, ζαχαροπλαστική, ποτοποιία κ.λπ.

Ειδικότερα:
Δίαιτα
Οι ευεργετικές ιδιότητες της λουίζας βοηθούν στην αποτοξίνωση και την αποβολή των περιττών υγρών από τον οργανισμό, αλλά και την καύση της κυτταρίτιδας. Είναι από τα πιο διάσημα βότανα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. H συχνή χρήση της βοηθά στην αύξηση του ρυθμού του μεταβολισμού, στη ρύθμιση της όρεξης και στη διούρηση – γι’ αυτό και είναι μια καλή επιλογή για όσους ταλαιπωρούνται από κατακράτηση υγρών. 

Ακόμα, βοηθάει σημαντικά στη σύσφιξη του δέρματος. Επιλέξτε να πίνετε ένα φλιτζάνι αφέψημα περίπου 20 λεπτά πριν τα γεύματά σας. Προσπαθήστε να το τηρήσετε για 1-2 μήνες, κάντε ένα διάλειμμα 2 εβδομάδων και συνεχίστε ανάλογα με τα κιλά που θέλετε να χάσετε. Αν θέλετε, μπορείτε να το χρησιμοποιείτε και ως κομπρέσα.

Κακοσμία του στόματος
Αν νιώθετε ή σάς έχουν πει ότι το στόμα σας μυρίζει άσχημα, πιείτε ένα αφέψημα λουίζας. Φυσικά η κακοσμία είναι σύμπτωμα που οφείλεται σε πολλούς και διαφορετικούς λόγους, όπως στοματικά, οδοντιατρικά, αναπνευστικά ή γαστρεντερικά προβλήματα. 

Μέχρι να βρείτε την οριστική λύση, αφήστε 50 γρ. φύλλα λουίζας να μουλιάσουν για 15 λεπτά σε 1 λίτρο κρύο νερό και μετά βράστε τα για λίγα δευτερόλεπτα. Αφήστε τα να κάτσουν για άλλα 10 λεπτά, ώστε να διαλυθεί στο νερό το αιθέριο έλαιο του φυτού. Πιείτε 3-4 φλιτζάνια από αυτό το «τσάι» μέσα στη μέρα, και θα διαπιστώσετε ότι η κακοσμία θα καταπολεμηθεί.

Οδηγίες Προετοιμασίας
Έγχυμα: Aφού βράσει το νερό στο μπρίκι, το αποσύρετε από τη φωτιά, προσθέτετε τη συνιστώμενη δόση του βοτάνου και το αφήνετε σκεπασμένο για 5 λεπτά. Tο σουρώνετε και το πίνετε. 

Aφέψημα: Tο αφέψημα ενδείκνυται για τα σκληρά φύλλα και τις ρίζες των βοτάνων. Στην περίπτωση αυτή, βράζετε το βότανο μαζί με το νερό για 5 λεπτά, το σουρώνετε και το πίνετε.

Το αιθέριο έλαιο
Το αιθέριο έλαιο της λουίζας θα το βρείτε εύκολα στα φαρμακεία ή στα καταστήματα βιολογικών ειδών. Λίγες μόνο σταγόνες πάνω σε ένα βαμβάκι, βοηθούν τις πληγές να επουλωθούν και τους μώλωπες να υποχωρήσουν. Όμως μην το παρακάνετε, γιατί η λουίζα έχει ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε καμφορά και μπορεί να σάς φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Αρωματική πρόταση
Λουίζα με λεβάντα για ήρεμες ημέρες και νύχτες

Συστατικά :
· 5-6 φύλλα λουίζας

· 1 1/2 κουταλιά του γλυκού λεβάντα

· 1 κούπα φυσικό μεταλλικό νερό

· 1 κουταλιά του γλυκού μέλι

Οδηγίες :
Βράστε το φυσικό μεταλλικό νερό στους απαιτούμενους βαθμούς (100° Κελσίου ) και κατόπιν ρίξτε τα φύλλα λουίζας και τα άνθη λεβάντας.

Αφήστε τα να βγάλουν το άρωμα τους για 4-5 λεπτά και, αφού το σουρώσετε και το σερβίρετε στην αγαπημένη σας κούπα, προσθέστε το μέλι.

Χαλαρώστε και απολαύστε το.

Λίγα μυστικά ακόμα :
Μπορείτε ακόμα να φτιάξετε το ρόφημα του ενός λίτρου και να το βάλετε στο ψυγείο. Έτσι θα απολαύσετε το χαλαρωτικό ποτό σας παγωμένο ακόμα και στο γραφείο σας κατά τη διάρκεια της ημέρας. Φτιάξτε παγάκια από το ρόφημα που ετοιμάζετε και όχι από νερό, καθώς έτσι θα διατηρήσετε τη γεύση του ποτού σας αναλλοίωτη.




Τάνιας Μαρκουτσά