Σάββατο 5 Απριλίου 2014

6 τρικ για να τονώσετε την οξυδέρκεια σας......!!!!!!!

Ο εγκέφαλος, όπως και οι μύες, χρειάζεται εξάσκηση για την καλύτερη δυνατή λειτουργία του. Δοκιμάστε 6 απλές τεχνικές για να «γυμνάσετε» το μυαλό σας.

Ο εγκέφαλος, όπως και οι μύες, χρειάζεται εξάσκηση και συντήρηση για την καλύτερη δυνατή λειτουργία του. Η ευστροφία, που προκύπτει από την κατάλληλη εξάσκησή του, μπορεί να χτιστεί φυσικά και σταδιακά . Σας παρουσιάζουμε συμβουλές για να τονώσετε την οξυδέρκειά σας.

Πίνετε συχνά καθαρό νερό
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται κατά 70% από νερό. Ο ενδεικτικός τρόπος για να είστε βέβαιοι για την ορθή λειτουργία του εγκεφάλου, είναι να τον ενυδατώνετε σε συχνή βάση πίνοντας νερό. Μπορεί να φαίνεται απλή και ανούσια μέθοδος, όμως στην ουσία, όταν ο εγκέφαλός σας λειτουργεί κανονικά η οξυδέρκειά σας θα βρίσκεται στο ζενίθ της.

Διαβάστε και γράψτε
Ακόμα κι αν δεν είστε φίλοι των θεωρητικών μαθημάτων η ανάγνωση και συγγραφή βοηθούν πολύ σημαντικά τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Η συγγραφή κάνει το μυαλό σας να λειτουργεί και το διάβασμα σας ανοίγει στην κυριολεξία νέους ορίζοντες. Μία άλλη άποψη είναι πως η πραγματική οξυδέρκεια επιτυγχάνεται, μέσω της ανάγνωσης, που σας κάνει κορυφαίους στον τομέα σας (μέσω της γνώσης) και του γραψίματος, που σας δίνει τα εχέγγυα ότι είστε στην κορυφή.

Άσκηση
Η περίπτωση του γνωμικού του Λατίνου ποιητή Δέκιμου Ιούνιου Γιουβενάλη: «Νους υγιής εν σώματι υγιεί», αποδεικνύεται διαχρονικά. Η ενασχόληση με τη γυμναστική προσφέρει βαθύτερες γνώσεις και παραγωγικότητα. Εξασκώντας το σώμα σας, καθαρίζετε το κεφάλι σας και προσφέρετε έντονη ενέργεια στον οργανισμό σας, με την οποία μπορείτε να συγκεντρωθείτε ευκολότερα.

Σωστές ώρες ύπνου
Τίποτα δεν βοηθά καλύτερα το μυαλό από το να νιώθετε ξεκούραστοι. Θα νιώσετε πραγματική ανανέωση εάν κοιμηθείτε τις ώρες που έχει ανάγκη ο οργανισμός σας. 

Δεν χρειάζεται να ξεπεράσετε τις οκτώ ώρες, καθώς το επόμενο πρωί θα νιώθετε ληθαργικοί και η συγκέντρωση θα φαντάζει ακατόρθωτη. Βάλτε ένα πρόγραμμα με περίπου 7 ωρών ύπνου σε καθημερινή βάση. Εάν βέβαια έχετε χρόνο και νιώθετε κούραση, τα 20 λεπτά ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα λειτουργήσουν ευεργετικά.

Πάρτε το χρόνο σας
Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής δεν αφήνουν περιθώρια για ελεύθερο χρόνο. Πρέπει ωστόσο να βρείτε λίγο χρόνο για να αφιερώσετε στον εαυτό σας. Στο χρόνο αυτό προσπαθήστε να αυτοσυγκεντρωθείτε, να θέσετε τις προτεραιότητές σας και να οργανώσετε τις σκέψεις σας.

Περιορίστε την τηλεόραση
Είναι καλό να παρακολουθούμε ειδήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα στην τηλεόραση. Ωστόσο οι υπερβολές στη χρήση της όπως και σε κάθε ασχολία, έχει αρνητικές επιπτώσεις. Η εκτεταμένη παρακολούθηση μπορεί να «σαμποτάρει» το μυαλό σας και να μη λειτουργεί στους κανονικούς του ρυθμούς. Συγκεκριμένα μπορεί να εμποδίσει τα κύτταρα του εγκεφάλου από την επικοινωνία με τα τοιχώματα του.





www.flowmagazine.gr

Το Facebook κρατάει…..!!!!!!!

... «ξύπνιο» το μυαλό !
Και μετά τα σταυρόλεξα και το σκραμπλ, το Facebook : αυτό είναι, σύμφωνα με μία νέα μελέτη, ο σύγχρονος τρόπος για να διατηρήσει κάποιος το μυαλό του «ξυράφι» στην τρίτη ηλικία.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ανακάλυψαν πως τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών που έμαθαν να χρησιμοποιούν την πιο δημοφιλή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης παρουσίασαν βελτίωση κατά 25% στα τεστ νοητικών λειτουργιών, ενώ όσοι δεν είχαν κοινωνικές επαφές στο διαδίκτυο δεν φάνηκε να ωφελούνται νοητικά.

Στη μελέτη τους συμμετείχαν 14 εθελοντές ηλικίας 68 έως 91 ετών, οι οποίοι δεν ασχολούνταν με το Facebook πριν δηλώσουν συμμετοχή στη μελέτη.

Οι ερευνητές τους δίδαξαν πως να ανοίξουν μία σελίδα και πως να κάνουν «φίλους», ενώ τους ζήτησαν να ποστάρουν στο FB τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Επιπλέον, τους ζήτησαν να γίνουν «φίλοι» και αναμεταξύ τους.

Από ανάλογη ομάδα εθελοντών δίδαξαν πως να χρησιμοποιούν το online ημερολόγιο Penzu.com, στο οποίο οι εγγραφές είναι ιδιωτικές και ουδείς μπορεί να τις δει ή να τις σχολιάσει.

Πριν διδαχθούν οι εθελοντές τη χρήση του FB ή του Penzu, οι ερευνητές τους υπέβαλλαν σε μια σειρά τεστ, για να αξιολογήσουν το επίπεδα της μοναξιάς και της κοινωνικής στήριξης που είχαν, καθώς και τις νοητικές ικανότητές τους.

Στον ίδιο έλεγχο τους υπέβαλλαν και κατά το τέλος της μελέτης, οκτώ εβδομάδες αργότερα.

Στον επανέλεγχο, οι εθελοντές που είχαν μπει στον κόσμο του FB απέδωσαν κατά 25% καλύτερα στα τεστ αξιολόγησης των νοητικών λειτουργιών τους. Οι εθελοντές της άλλης ομάδες δεν παρουσίασαν κάποια αξιοσημείωτη αλλαγή.

«Η μεγάλη διαφορά με το Facebook είναι ότι κάθε φορά που ποστάρει κάποιος κάτι, του απαντούν αρκετοί άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι με τη σειρά τους ποστάρουν κάτι καινούργιο, συνεπώς ο χρήστης προσλαμβάνει διαρκώς νέες πληροφορίες», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Τζανέλ Γουόλτμαν, από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου.

«Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τις βλέπει, εστιάζει σε αυτές, "διαγράφει" από το μυαλό του τις παλιές, και συχνά έχει το νου του για να ξαναμπεί αργότερα να ελέγξει ποιος και τι έχει σχολιάσει ή έχει ανεβάσει - συνεπώς κρατάει διαρκώς το μυαλό του σε εγρήγορση, παρακολουθώντας ότι τον ενδιαφέρει».

Όπως είπε η δρ Γουόλτμαν στο πρόσφατο ετήσιο συνέδριο της Διεθνούς Νευροψυχολογικής Εταιρείας (INS), όπου παρουσίασε τα νέα ευρήματα, το Facebook θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει εναλλακτική λύση για να παίζουν οι ηλικιωμένοι online παιχνίδια με στόχο να τονώσουν την νοητική οξύτητά τους.

Βέβαια, πρόσθεσε, ένα θέμα είναι η ασφάλεια στο διαδίκτυο. Και συνιστά σε όποιον θέλει να εισάγει τους γονείς ή τους παππούδες του στον κόσμο του FB, να φροντίσει να τους διδάξει τα θέματα ασφαλείας και να ασχολείται συστηματικά μαζί τους, ώστε να διατηρηθεί το προφίλ τους και οι ίδιοι ασφαλείς.





www.tanea.gr

Πώς να τα βγάλεις πέρα στην... τσαγκαροδευτέρα.....!!!!!

Ίσως ξέρετε ότι επιστημονικά η τεμπελιά που μας πιάνει, την επόμενη μέρα του Σαββατοκύριακου, ονομάζεται «κοινωνικό jet lag». Μάθετε και πώς, πάντα επιστημονικά, να το αντιμετωπίζετε.

«Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω...» λέει το γνωστό στρουμφο-τραγουδάκι και πράγματι, σε όλους, λίγο πολύ συμβαίνει να ξυπνάμε κακοδιάθετοι, κουρασμένοι και χωρίς καμία όρεξη για δουλειά, τη Δευτέρα, μετά τη ξεκούραση του Σαββατοκύριακου.

Οι αργοί ρυθμοί με τους οποίους λειτουργούμε συχνά τα πρωινά της Δευτέρας, οι επιστήμονες την ονομάζουν «κοινωνικό jet lag» και εξηγούν γιατί αισθανόμαστε «κάπως» κάθε που η εργάσιμη εβδομάδα ξεκινά.

Συγκεκριμένα σε πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου Rush του Chicago αναφέρεται ότι οι αλλαγές στο ωράριο του ύπνου μας κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου είναι «υπεύθυνες» για το κακό ξύπνημα που βιώνουμε τη Δευτέρα. «Η μεταβολή ακόμα και της τάξεως των δύο ωρών στη διάρκεια του ύπνου μέσα στο Σαββατοκύριακο μπορεί να κάνει τον καθένα να νιώθει χειρότερα την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, συγκριτικά με το πώς ήταν την Παρασκευή»επισημαίνουν οι ερευνητές.

Τα συμπτώματα

Ο Γερμανός καθηγητής ψυχολογίας Till Roenneberg σημειώνει ότι το φαινόμενο του κοινωνικού jet lag επιφέρει σε εκείνον που το βιώνει :

α) Φτωχότερη μνήμη.

β) Αύξηση του χρόνου αντίδρασης στα ερεθίσματα.

Μπορεί όμως να δημιουργηθούν και σοβαρότερες συνέπειες για την υγεία μας: «Μπορεί, για παράδειγμα να αυξηθεί η επιθυμία για κατανάλωση αλκοόλ, καφέ και καπνού, προκειμένου να τα βγάλουμε πέρα κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Με την πάροδο του χρόνου, οι επαναλαμβανόμενες αλλαγές στον ύπνο μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε αύξηση του σωματικού βάρους» αναφέρει ο ίδιος, επικαλούμενος μια πρόσφατη μελέτη - στην οποία συμμετείχαν 65.000 άνδρες και γυναίκες - που κατέδειξε ότι όσοι έχουν εντελώς διαφορετικές συνήθειες ύπνου τις καθημερινές από το Σαββατοκύριακο, εμφανίζουν περισσότερες από τριπλάσιες πιθανότητες να γίνουν υπέρβαροι, συγκριτικά με εκείνους που διατηρούν ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου και τις 7 ημέρες της εβδομάδας.

Tips πρόληψης για το «κοινωνικό jet lag»
* Προσπάθησε όσο μπορείς να μην απορρυθμίζεις το βιολογικό σου ρολόι, ξυπνώντας και το σαββατοκύριακο περίπου την ίδια ώρα που συνηθίζεις να ξυπνάς και τις καθημερινές.

* Απόλαυσε έναν ολιγόλεπτο ύπνο το μεσημέρι του Σαββάτου και της Κυριακής, ώστε να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στις δραστηριότητες που έχεις προγραμματίσει.

* Άμα σκοπεύεις να το ρίξεις έξω το βράδυ του Σαββάτου, μην παρασυρθείς και κοιμηθείς έως το απόγευμα της Κυριακής. Προτίμησε να «κρατηθείς» και να πέσεις για ύπνο λίγο πιο νωρίς το βράδυ, ώστε να ξυπνήσεις άνετα το πρωί της Δευτέρας.

* Απόφυγε τον καφέ και προτίμησε να καταναλώσεις ένα πλούσιο πρωινό το πρωί της Δευτέρας, που θα σου δώσει την ενέργεια που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις την εβδομάδα σου.

* Προσπάθησε να κάνεις ντους πριν φύγεις για τη δουλειά, και όχι από το προηγούμενο βράδυ, με τη σκέψη ότι θα κερδίσεις δέκα επιπλέον λεπτά ύπνου. Έτσι θα «ξυπνήσει» εγκαίρως και το σώμα σου αλλά και το μυαλό σου!






Μαρία Κόλλια
m.kollia@lampiri.gr
www.dailymail.co.uk

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Οι πίνακες και ο Γιός.....!!!!!!!!

Ένας πλούσιος άνθρωπος μαζί με το γιο του λάτρευαν να συλλέγουν σπάνια έργα τέχνης. Είχαν τα πάντα στη συλλογή τους, από Picasso μέχρι Raphael. Συχνά κάθονταν μαζί και θαύμαζαν τα σπουδαία έργα τέχνης.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ο γιος πήγε στον πόλεμο. Ήταν πολύ θαρραλέος και πέθανε στη μάχη σώζοντας έναν άλλο στρατιώτη. Ο πατέρας του ειδοποιήθηκε και λυπήθηκε βαθιά για τον μονάκριβο γιο του.

Περίπου ένα μήνα αργότερα, ακριβώς πριν τα Χριστούγεννα,

Κάποιος χτύπησε την πόρτα του. Ένας άντρας στεκόταν στην πόρτα κρατώντας στα χέρια ένα μεγάλο πακέτο.

Είπε, "Κύριε, δεν με γνωρίζετε, αλλά είμαι ο στρατιώτης για τον οποίο ο γιος έδωσε τη ζωή του. Έσωσε πολλές ζωές εκείνη τη μέρα, και μετέφερε εμένα στο καταφύγιο όταν μια βολίδα τον χτύπησε στην καρδιά και πέθανε αμέσως. Μίλαγε συχνά για εσάς, και για την αγάπη σας για την τέχνη". 

Ο νεαρός παρέδωσε το πακέτο. "Το ξέρω ότι δεν είναι μεγάλο έργο. Δεν είμαι μεγάλος ζωγράφος, αλλά νομίζω ότι ο γιος σας θα ήθελε να το έχετε".

Ο πατέρας άνοιξε το πακέτο. Ήταν ένα πορτραίτο του γιου του, ζωγραφισμένο από τον νεαρό. Κοίταξε με δέος τον τρόπο που ο στρατιώτης είχε αποτυπώσει την προσωπικότητα του γιου του στον πίνακα. 

Ο πατέρας είχε τόσο απορροφηθεί από τα μάτια που τα δικά του μάτια πλημμύρησαν με δάκρυα. Ευχαρίστησε το νεαρό και προσφέρθηκε να τον πληρώσει για τον πίνακα. "Όχι κύριε, ποτέ δεν θα μπορούσα να ξεπληρώσω αυτό που ο γιος σας έκανε για μένα. Είναι δώρο".

Ο πατέρας κρέμασε το πορτραίτο. Κάθε φορά που έρχονταν επισκέπτες στο σπίτι του τους έδειχνε πρώτα το πορτραίτο του γιου του πριν τους δείξει οτιδήποτε άλλο από τα σπουδαία έργα τέχνης που είχε συλλέξει.

Ο άνδρας πέθανε μερικούς μήνες αργότερα. Επρόκειτο να γίνει μια μεγάλη δημοπρασία με τους πίνακές του. Είχαν συγκεντρωθεί πολλοί άνθρωποι επιρροής. Ήταν συνεπαρμένοι που έβλεπαν τους σπουδαίους πίνακες και είχαν την ευκαιρία να αγοράσουν κάποιον για τη συλλογή τους.

Τοποθετήθηκε στην πλατφόρμα η ζωγραφιά του γιου. Ο δημοπράτης χτύπησε το σφυρί του. "Θα αρχίσουμε τις προσφορές με αυτό τον πίνακα του γιού. Ποιος θα προσφέρει γι' αυτόν τον πίνακα;" Δε μιλούσε κανείς...

Τότε μια φωνή ακούστηκε από το βάθος της αίθουσας, "Θέλουμε να δούμε τους διάσημους πίνακες. Προσπέρασε αυτόν".

Αλλά ο δημοπράτης επέμεινε. "Θα προσφέρει κάποιος γι' αυτόν τον πίνακα; Ποιος θα αρχίσει να προσφέρει; 100 δολλάρια, 200 δολλάρια;"

Ακούστηκε μια άλλη φωνή θυμωμένη. "Δεν ήρθαμε να δούμε αυτόν τον πίνακα. Ήρθαμε να δούμε τους πίνακες των Van Gogh και Rembrandt. Συνέχισε με τις αληθινές προσφορές."

Αλλά ο δημοπράτης εξακολούθησε να επιμένει. "Ο γιος! Ο γιος! Ποιος θα πάρει το γιο;"

Τελικά, μια φωνή ακούστηκε από το πίσω μέρος της αίθουσας. Ήταν ο κηπουρός που δούλεψε για πολλά χρόνια για τον άνδρα και το γιο του. "Θα προσφέρω 10 δολλάρια γι' αυτόν τον πίνακα..." Καθώς ήταν φτωχός, ήταν όλα όσα μπορούσε να προσφέρει.

"Έχουμε 10 δολλάρια, ποιος θα προσφέρει 20 δολλάρια;"

"Δώστε τον σε αυτόν για 10 δολλάρια. Ας δούμε τους Κυρίους."

Το πλήθος εξαγριωνόταν. Δεν ήθελαν τον πίνακα του γιού.

Ήθελαν τις επενδύσεις που άξιζαν περισσότερο για τις συλλογές τους.

Ο δημοπράτης χτύπησε το σφυρί του. "Πάμε ένα, δύο, ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ για 10 δολλάρια!"

Ένας άνδρας που καθόταν στη δεύτερη σειρά φώναξε, "τώρα ας πάμε στη συλλογή!"

Ο δημοπράτης άφησε κάτω το σφυρί του. "Λυπάμαι, η δημοπρασία τελείωσε."

"Και τι θα γίνει με τους πίνακες;"

"Λυπάμαι. Όταν προσκλήθηκα για να πραγματοποιήσω αυτή τη δημοπρασία, μου είπαν για μια μυστική ρήτρα πρόθεσης...δεν μου επιτρεπόταν να αποκαλύψω αυτή τη ρήτρα μέχρι τώρα. Μόνο ο πίνακας του γιου θα έμπαινε σε δημοπρασία. Αυτός που θα αγόραζε αυτόν τον πίνακα θα κληρονομούσε όλη την περιουσία, συμπεριλαμβανομένου και των πινάκων.

Ο άνδρας που πήρε τον γιο παίρνει τα πάντα!"

Ο Θεός έδωσε τον Υιό Του πάνω από 2000 χρόνια πριν για να πεθάνει στο Σταυρό. Μοιάζει πολύ με τον δημοπράτη, το μήνυμά Του σήμερα είναι: "Ο Υιός, ο Υιός, ποιος θα πάρει τον Υιό;"

Επειδή, όπως βλέπεις, όποιος πάρει τον Υιό παίρνει τα πάντα!

ΕΠΕΙΔΗ Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΡΟΣΦΕΡΕ TON ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΑ ΥΙΟ ΤΟΥ, ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΨΕΙ Σ' ΑΥΤΟΝ, ΘΑ ΕΧΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ...
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ!





Ελένη Ψαρογιώργου
https://www.facebook.com

Πως θα Αναζητήσετε Νέες Επιχειρηματικές Ιδέες......!!!!!!

Κάθε επιχείρηση ξεκινάει με μια ιδέα. Η ανεύρεση όμως της “ιδέας” είναι ίσως από τα δυσκολότερα πράγματα για πολλούς ανθρώπους και κυρίως τους νέους που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον επαγγελματικό χώρο. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν. Μπερδεύονται και τελικά βαλτώνουν. Παρακάτω θα δούμε εφτά σημαντικά βήματα που θα σας βοηθήσουν να αναζητήσετε νέες επιχειρηματικές ιδέες.

Συχνά έρχομαι αντιμέτωπος με ερωτήσεις όπως, “…πες μας κάποια ιδέα να ξεκινήσουμε!” ή “…ποια επιχείρηση λείπει από την περιοχή;”. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι έτοιμες λύσεις με εγγύηση επιτυχίας δεν υπάρχουν! Υπάρχουν όμως μερικοί τρόποι που μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε μια καλή αρχή:

1. Διαλέξτε κάτι που αγαπάτε πραγματικά
Καταρχήν αυτό που θα κάνετε θα πρέπει να το αγαπάτε! Όσο καλή ιδέα και αν είναι, δεν θα πετύχει εάν δεν δείξετε όρεξη και διάθεση για να πετύχει. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν πολλοί, είναι ότι μπαίνουν σε έναν κλάδο που δεν τους αρέσει πραγματικά και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. 

Στη συνέχεια πιέζονται να τα καταφέρουν αλλά “δεν τους βγαίνει”. Χρειάζεται πάθος και ενθουσιασμός για να πετύχετε. Και αν δεν κάνετε κάτι που να σας “τραβάει”, δεν θα έχετε ούτε πάθος, ούτε ενθουσιασμό. Διαλέξτε λοιπόν ένα πεδίο το οποίο σας αρέσει να ασχοληθείτε. Κάντε μια επιχείρηση που θα την αγαπήσετε και θα αισθάνεστε ωραία όταν μπαίνετε μέσα το πρωί.

2. Ψάξτε για προβλήματα !
Όσο περίεργο και αν σας ακούγεται, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αναζητήστε νέες ιδέες. Βγείτε έξω και ψάξτε για προβλήματα παντού! Τι προβληματίζει τον κόσμο και τους καταναλωτές; Τι ψάχνει και δεν το βρίσκει; Τι δεν του αρέσει; Εσείς οι ίδιοι τι προβλήματα αντιμετωπίζετε; 

Μπορείτε να σκεφτείτε ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που θα δίνει την λύση; Όπου υπάρχει ένα πρόβλημα, υπάρχει και μια λύση, που σημαίνει ότι υπάρχει και μια ευκαιρία, για να κάνετε την λύση, επιχείρηση!!

3. Θα μπορούσατε να μετατρέψετε το χόμπι σας σε επιχείρηση;
Ίσως στον ελεύθερο χρόνο σας έχετε αποκτήσει ικανότητες και γνώσεις οι οποίες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε επιχείρηση. Έχοντας την τεχνογνωσία, κάτι που κάνετε για ευχαρίστηση, θα μπορούσε να σας αποδώσει χρήματα. 

Πριν μερικούς μήνες, επισκέφθηκε το γραφείο μου μια κυρία όπου στον ελεύθερο χρόνο της και για να χαλαρώσει φτιάχνει μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, και λικέρ. Σήμερα σκέφτεται να ξεκινήσει την δική της επιχείρηση πουλώντας τα προϊόντα αυτά!

4. Επισκεφθείτε Εμπορικές Εκθέσεις
Οι επισκέψεις σε εκθέσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού μπορούν να σας βοηθήσουν σημαντικά. Ίσως δείτε κάποιο προϊόν το οποίο δεν υπάρχει στον τόπο σας και μπορείτε να το φέρετε. Μια υπηρεσία που επίσης δεν υπάρχει και θα μπορούσατε να εφαρμόσετε. Σε κάθε περίπτωση βλέποντας νέα πράγματα, το μυαλό σας θα ανοίξει περισσότερο που σημαίνει ότι μπορεί να σκεφτείτε μια καλή ιδέα!

5. Βρείτε τις νέες τάσεις
Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι; Πως ξοδεύουν τα χρήματα τους; Σε ποιες περιοχές πηγαίνουν να ζήσουν; Ποιες υπηρεσίες απαιτούν; Ποια προϊόντα θα χρειαστούν; Τι άλλο θα ήθελαν και δεν το έχουν; Παρακολουθήστε τα νέα, εφημερίδες και περιοδικά. 

Το internet είναι επίσης μια πολύ καλή πηγή. Επισκεφθείτε web sites εφημερίδων και περιοδικών άλλων χωρών και κυρίως της Αμερικής. Προσπαθήστε να καταγράψετε τις νέες τάσεις, δείτε ποιες ευκαιρίες δημιουργούνται και μπορούν να γίνουν επιτυχημένες επιχειρήσεις.

6. Αντιγράψτε μια ιδέα !
Μια ιδέα δεν είναι απαραίτητο να είναι νέα ή ακόμα και αρχική. Στην πραγματικότητα ελάχιστες επιχειρήσεις είναι βασισμένες σε νέες ιδέες. Παρατηρήστε τι συμβαίνει πέρα από τον τόπο που ζείτε, στις υπόλοιπες περιοχές της Χώρας μας αλλά και στο εξωτερικό. 

Τι δεν έχουμε και θα μπορούσατε να φέρετε; Ποιες επιχειρήσεις πηγαίνουν καλά στις άλλες περιοχές και εμείς ακόμα δεν έχουμε; Ψάξτε για ήδη επιτυχημένες ιδέες και κάντε την δική σας επιχείρηση.

7. Κάντε την δική σας επιχείρηση σας μέσω Multi Level Marketing (MLM)
Το MLM είναι μια συνεχώς αυξανόμενη μέθοδος για την δημιουργία μιας επιχείρησης. Η επίσκεψη σε ένα σεμινάριο (μιας σοβαρής εταιρίας) θα σας δώσει σίγουρα πολλές νέες ιδέες. Η απόφαση όμως να επενδύσετε λίγο απο το χρόνο σας σε ένα σύστημα MLM και η διαδικασία επιλογής της κατάλληλης εταιρίας είναι σημαντικό βήμα πριν πάρετε την τελική απόφαση.

Ελπίζω έως τώρα να έχετε πάρει μια ιδέα για τον τρόπο που μπορείτε να ξεκινήσετε την αναζήτηση νέων επιχειρηματικών ευκαιριών. Το σημαντικό είναι να υιοθετήσετε τον «τρόπο σκέψης», παρά να ψάχνετε για “έτοιμες λύσεις”.

Εάν ακόμα δεν έχετε κάποια ιδέα, δοκιμάστε να ρωτήσετε ανθρώπους που πέτυχαν κάποια πράγματα με την δουλειά τους & μην κάνετε αυτό που κάνουν οι περισσότεροι(να ρωτάνε λάθος ανθρώπους, ο κρεοπώλης είναι καλός στην δουλειά του αλλά δεν μπορεί να σας συμβουλέψει για κάτι άλλο εκτός απο τα κρέατά του).Ακολουθήστε τα βήματα που είδαμε, και σύντομα θα έρθετε πιο κοντά σε μια νέα επιχειρηματική ιδέα !! 




Η ποιο διάσημη πυραμίδα των αναγκών μας....!!!!!!


O Μάσλοου, γεννήθηκε στις 1 Απριλίου του 1908 στο Brooklyn της Νέας Υόρκης και ήταν ο πρωτότοκος γιος μιας επταμελούς οικογένειας. Οι γονείς του τον ετοίμαζαν από μικρό για μια ακαδημαϊκή καριέρα. Σαν παιδί ήταν πολύ μοναχικός και έβρισκε καταφύγιο στα βιβλία. 

Στην αρχή σπούδασε νομική στη Νέα Υόρκη. Παντρεύτηκε την ξαδέρφη του Bertha Goodman παρά τις αντιρρήσεις των δικών του και απέκτησαν 2 κόρες και μετακόμισαν στο Wisconsin.

Η επιστήμη της ψυχολογίας τον άγγιξε πολύ βαθιά και αποφάσισε να σπουδάσει. Τελείωσε τις σπουδές του το 1934 και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. 

Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Wisconsin και του Brooklyn και το 1935 - 37 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Columbia. Κατά τη διάρκεια της ζωής του και ήρθε σε επαφή με γνωστούς επιστήμονες όπως ο Adler, Fromm, Horney κ.α 

Το 1951, κατέλαβε τη θέση της ψυχολογίας το Brandeis, για 10 χρόνια όπου συνάντησε τον Kurt Goldstein, ο οποίος του παρουσίασε την ιδέα της αυτοπραγμάτωσης και έτσι, ξεκίνησε τη δική του θεωρητική δουλειά. 

Τότε ξεκίνησε την εκστρατεία του για την ανθρωπιστική ψυχολογία. Το 1966 εξελέγη πρόεδρος του συνδέσμου αμερικανών ψυχολόγων.

Τα τελευταία χρόνια τα πέρασε στην Καλλιφόρνια, αφού είχε πλέον πάρει σύνταξη και πέθανε στις 8 Ιουνίου του 1970 από καρδιακή προσβολή, μετά από πολλά χρόνια κακής υγείας.

Η προσφορά του έγκειται στο ότι ο Μάσλοου, προσπάθησε να μελετήσει και να προσαρμόσει στη δυτική επιστημονική νοοτροπία, τις αρχαίες ανατολικές παραδοσιακές τεχνικές π.χ. γιόγκα, διαλογισμός κ.λ.π.

Επίσης υπήρξε ιδρυτής της Ανθρωπιστικής ψυχολογίας, η οποία ενδιαφέρεται κυρίως για το γίγνεσθαι του ανθρώπου, εφόσον αποτελεί δυναμική – ενεργή και όχι στατική – παθητική οντότητα. Αυτός ο τομέας της Ψυχολογίας, συνέβαλε στην πληρέστερη κατανόηση του ατόμου. Υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος επιδιώκει στόχους και αξίες, με σκοπό να αυτό - πραγματωθεί, δηλαδή να πραγματώσει (ολοκληρώσει) τον εαυτό του.

Η Ανθρωπιστική Ψυχολογία, δημιούργησε αρκετές διαφορετικές θεραπείες, στηριζόμενες όλες στην ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι κατέχουν τους εσωτερικούς πόρους για να αναπτυχθούν και να θεραπευτούν και η ουσία της θεραπείας έγκειται στο να βοηθήσει τον άνθρωπο να απομακρύνει τα εμπόδια. Η πιο γνωστή τέτοιου τύπου θεραπεία είναι η πελατοκεντρική θεραπεία που ιδρυτής της υπήρξε ο Carl Rogers.

Ο Μάσλοου είχε επηρεαστεί από την Υπαρξιακή Φιλοσοφία που βλέπει τον άνθρωπο σαν μια ύπαρξη που ζει μέσα στον κόσμο και είναι υπεύθυνος για τη μοίρας του.

Τα βασικά σημεία της θεωρίας του Μάσλοου, είναι : 
Α. Το γεγονός ότι το άτομο δε μπορεί να αντιμετωπισθεί παρά μόνο ως ένα ενιαίο σύνολο.

Β. Έλεγε ότι δεν είναι επαρκής η έρευνα της ψυχολογίας των ζώων στην εξήγηση της ψυχολογίας του ανθρώπου.

Γ. Έλεγε ότι η φύση του ανθρώπου δεν είναι κακή, ούτε καλή αλλά ουδέτερη και ότι η άσχημη συμπεριφορά του ανθρώπου οφείλεται σε κακές επιδράσεις του περιβάλλοντος.

Δ. Υποστήριζε ότι υπάρχει στον άνθρωπο ένα έμφυτο δυναμικό δημιουργικότητας που κινδυνεύει να καταστραφεί με τον «εκπολιτισμό» του.

Ε. Τέλος έλεγε ότι κάθε άνθρωπος τείνει με φυσικό τρόπο προς την υγεία.

Ο Μάσλοου είχε την ιδέα να δημιουργήσει μια σκάλα αναγκών που έγινε η διάσημη πυραμίδα των αναγκών. Έτσι, μίλησε για τις φυσιολογικές ανάγκες, τις ανάγκες ασφάλειας, τις ανάγκες κοινωνικής αποδοχής, αυτοεκτίμησης και αυτογνωσίας. 

Ονόμασε φυσιολογικές ανάγκες τις βασικές ανάγκες που έχει ο άνθρωπος όπως για παράδειγμα για αέρα, τροφή, ύπνο κ.λ.π. Ονόμασε ανάγκες ασφάλειας τις ανάγκες που έχουμε για ένα σπίτι, για να προστατεύουμε το σώμα μας από διάφορες επιθέσεις, να είμαστε υγιείς, να έχουμε μια ψυχολογική προστασία. Τα δυο αυτά είδη αναγκών ικανοποιούν τα ζωικά ένστικτα. 

Οι επόμενες ανάγκες ονομάζονται ανάγκες κοινωνικής αποδοχής και έχουν σχέση με την ανάγκη να έχουμε ένα κύρος στην κοινωνία, έναν κύκλο που να μας αγαπά και να μας αποδέχεται και που μέσα σε αυτόν αισθανόμαστε καλά. 

Στη συνέχεια στις ανάγκες αυτό – εκτίμησης ο άνθρωπος έχει ανάγκη να παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή, να βασίζεται στα πόδια του και να έχει δικές του ιδέες και πιστεύω.

Μίλησε επίσης για τα επίπεδα της ομοιόστασης. 
Ομοιόσταση είναι η αρχή με την οποία λειτουργεί ο θερμοστάτης: όταν ψυχραίνει, ανοίγει τη θερμότητα και όταν θερμαίνεται την κλείνει. Με τον ίδιο τρόπο το σώμα όταν του λείπε μια ουσία, δημιουργεί πείνα για αυτήν. Όταν την αποκτήσει, σταματά να πεινάει. Έτσι, μετέφερε την ομοιόσταση στις ανάγκες του ανθρώπου. 

Ο Μάσλοου, είδε όλες αυτές τις ανάγκες, σαν απαραίτητες για την επιβίωση και την υγεία του ανθρώπου. Έλεγε ότι όλοι έχουμε «χτίσει» αυτές τις ανάγκες γενετικά, σαν ένστικτα και έτσι τις ονόμασε «ενστικτώδεις» ανάγκες.

Υποστήριξε ότι αν ρωτήσουμε τους ανθρώπους για το ποια θα ήταν η δική τους ιδανική ζωή, μπορούμε να πάρουμε σημαντικές πληροφορίες για τις ανάγκες που δεν έχουν καλύψει.

Οι τελευταίες ανάγκες στην πυραμίδα, είναι οι ανάγκες αυτοπραγμάτωσης. Οι ανάγκες αυτές περικλείουν την επιθυμία να εκπληρώσει ο άνθρωπος δυναμικά όλα αυτά που μπορεί να είναι, να γίνεται πιο ολοκληρωμένος, πιο «γεμάτος». Για να είναι κάποιος αυτοπραγματωμένος, χρειάζεται να έχει τις κάτω ανάγκες τακτοποιημένες. 
Υπολόγισε ότι το 2% του κόσμου είναι πραγματικά αυτό – πραγματωμένο.

Επέλεξε μια ομάδα ανθρώπων που σύμφωνα με τον ίδιο είχαν τα βασικά για την αυτό – πραγμάτωση, όπως ο Abraham Lincoln, Thomas Jefferson, Mahatma Gandi, Albert Εinstein, Eleanor Roosvelt, William James, Benodict Spinoza κ.α Κοίταξε τις βιογραφίες τους, τα γραπτά τους, τις δραστηριότητές τους και πήρε συνεντεύξεις από αυτούς που τους γνώριζε προσωπικά. Έτσι, έφτιαξε μια λίστα με κοινά χαρακτηριστικά.

Είδε ότι αυτοί οι άνθρωποι, έχουν κέντρο την πραγματικότητα που σημαίνει ότι μπορούν να ξεχωρίσουν αυτό που είναι ψεύτικο και ανέντιμο από αυτό που είναι αληθινό και αυθεντικό. 

Είχαν ως κέντρο τα προβλήματα που σημαίνει ότι μεταχειρίζονταν τις δυσκολίες της ζωής σαν προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Θεωρούσαν ότι οι σκοποί δεν δικαιολογούν πάντα τα μέσα, ότι τα μέσα μπορεί να είναι και σκοποί και ότι τα μέσα συχνά είναι πιο σημαντικά από τους σκοπούς. 

Είχαν ανάγκη για μοναξιά και ένιωθαν άνετα να είναι μόνοι τους. Βασίζονταν στις δικές τους εμπειρίες και κρίσεις. Ήταν μη – κομφορμιστές, είχαν δημοκρατικές αξίες. Ήταν «ανοιχτοί» στις εθνολογικές και ατομικές διαφορές. Είχαν την ικανότητα που ονομάζεται κοινωνικό ενδιαφέρον, συμπόνια και ανθρωπισμός. Είχαν στενές προσωπικές σχέσεις με έναν μικρό «κλειστό» κύκλο φίλων και οικογενειακών μελών, περισσότερο από ότι πολλές επιφανειακές σχέσεις με πολλούς ανθρώπους.

Δεν είχαν εχθρική αίσθηση του χιούμορ και προτιμούσαν να αστειεύονται σε δικό τους βάρος ή γενικά και ποτέ το χιούμορ τους δεν απευθυνόταν στους άλλους ανθρώπους. Αποδέχονταν τον εαυτό τους και τους άλλους και προσπαθούσαν να θεωρούν τους άλλους όπως πραγματικά είναι. Αν κάποια ικανότητά τους δεν ήταν επιβλαβής, την άφηναν να υπάρχει λέγοντας ότι ήταν μια προσωπική ιδιορρυθμία. Ήταν αυθόρμητοι και απλοί. 

Προτιμούσαν να είναι ο εαυτός τους, από το να είναι προσποιητοί ή ψεύτικοι. Είχαν την ικανότητα να δουν ακόμη και τα καθημερινά πράγματα, με θαυμασμό. Είχαν την ικανότητα να είναι δημιουργικοί και εφευρετικοί και έτειναν να έχουν ακραίες εμπειρίες. 

Μια ακραία εμπειρία είναι αυτή που σε βγάζει από τον εαυτό σου, που σε κάνει να νιώθεις πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος και σε έναν βαθμό, ένα με τη ζωή ή τη φύση του θεού. Σου δίνει το συναίσθημα ότι είσαι ένα μέρος του άπειρου εσωτερικού. 

Αυτές οι εμπειρίες, αφήνουν τα ίχνη τους στους ανθρώπους, τους αλλάζουν προς το καλύτερο και πολλοί άνθρωποι τις αναζητάμε. Ονομάζονται επίσης και μυστικιστικές εμπειρίες και είναι ένα σημαντικό μέρος των θρησκευτικών και φιλοσοφικών παραδόσεων.

Ο Μάσλοου δεν πίστευε φυσικά ότι οι αυτό – πραγματωμένοι άνθρωποι είναι τέλειοι. Είχαν ελαττώματα και ενοχές, αλλά με ρεαλιστικό άγχος και είχαν ρεαλιστικές ενοχές, παρά τοποθετημένες λανθασμένα ή νευρωτικές εκδοχές. 

Μερικοί ήταν αφηρημένοι ή υπερβολικά ευγενικοί και τελικά μερικοί είχαν κάποιες στιγμές ασπλαχνίας, «χειρουργικής» ψυχρότητας και έχαναν το χιούμορ τους. 

Ο Μάσλοου θέλησε να δει από τι συνίσταται η θετική πνευματική υγεία και ήταν αυτός που έφερε το ανθρώπινο ον πίσω στην ψυχολογία και στην προσωπικότητά του.
Υπήρξε ένας σπουδαίος ψυχολόγος και αναζητητής της αλήθειας, του οποίου η προσφορά στον τομέα της Ψυχολογίας και της Φιλοσοφίας και γενικότερα στην εξέλιξη και καλυτέρευση του ανθρώπου, υπήρξε μεγάλη και αξιόλογη. 




H Αρχή του Παρέτο (Pareto) και ο κανόνας του 80 - 20.....!!!!!

Η Αρχή του Pareto, στο ευρύτερο πλαίσιό της, υποστηρίζει ότι 80% των αποτελεσμάτων προκύπτουν από 20% των μέσων ή αιτίων. Με άλλα λόγια, ο Κανόνας 80-20 σημαίνει ότι, σε κάθε κατάσταση, λίγοι παράγοντες (20%) είναι ζωτικοί και πολλοί (80%) είναι επουσιώδεις.

Ο νόμος των σημαντικών ολίγων και των ασήμαντων πολλών
Ίσως φαίνεται παράξενο αλλά, παρά τα όσα λέγονται για ισορροπία στη ζωή, μπορούμε να ωφεληθούμε σημαντικά εισάγοντας λίγη ανισορροπία στην καθημερινότητά μας. Αναφερόμαστε στον Κανόνα 80-20 της διαχείρισης του χρόνου, ο οποίος εδράζεται στην αποκαλούμενη Αρχή του Pareto.

Η αρχή αυτή βασίζεται στη θεωρία του Vilfredo Pareto, Ιταλού οικονομολόγου, κοινωνιολόγου και φιλόσοφου, ο οποίος το 1897 παρατήρησε ότι 80% του πλούτου στην Ιταλία (και σε κάθε χώρα που μελέτησε στη συνέχεια) κατεχόταν από 20% του πληθυσμού. Η θεωρία του Pareto για την προβλέψιμη ανισομερή κατανομή έχει έκτοτε συσχετιστεί με σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής.

Μετά την αρχική παρατήρηση του Pareto, πολλοί άλλοι επεσήμαναν παρόμοια φαινόμενα στο δικό τους τομέα μελέτης. Το 1930 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρωτοπόρος της Διαχείρισης Ποιότητας Δρ. Joseph M. Juran ήταν ο πρώτος που διατύπωσε μια καθολική αρχή την οποία απεκάλεσε κανόνα «των σημαντικών ολίγων και των ασήμαντων πολλών» (Law of the vital few and the trivial many). Ωστόσο, η ονομασία Αρχή του Pareto επεκράτησε, ίσως επειδή ακουγόταν καλύτερα από Αρχή του Juran.

Τι σημαίνει
Η Αρχή του Pareto, στο ευρύτερο πλαίσιό της, υποστηρίζει ότι 80% των αποτελεσμάτων προκύπτουν από 20% των μέσων ή αιτίων. Με άλλα λόγια, ο Κανόνας 80-20 σημαίνει ότι, σε κάθε κατάσταση, λίγοι παράγοντες (20%) είναι ζωτικοί και πολλοί (80%) είναι επουσιώδεις.

Το βασικό μήνυμα που μας δίνει ο κανόνας αυτός είναι πως το 80% των αποτελεσμάτων από κάτι το οποίο κάνουμε, θα έρθει από το 20% των προσπαθειών μας. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν έχεις μια λίστα με 10 πράγματα που θέλεις να κάνεις, 2 μόνον θα αξίζουν πραγματικά να ασχοληθείς μαζί τους και όχι με τα υπόλοιπα 8. Ενώ το ενδιαφέρον είναι πως για όλα θα σπαταλήσεις ισάξιο χρόνο!

Στην περίπτωση του Pareto, αυτό σήμαινε ότι 20% των ανθρώπων κατείχαν 80% του πλούτου. Αντίστοιχα, στην αρχική του εργασία, ο Juran επεσήμανε ότι 20% των δυσλειτουργιών προκαλούσε 80% των προβλημάτων. Οι υπεύθυνοι διαχείρισης έργων γνωρίζουν ότι 20% της εργασίας (το πρώτο 10% και το τελευταίο 10%) αναλώνουν 80% του χρόνου και των πόρων.

Ο Κανόνας 80-20 μπορεί να εφαρμοστεί σε οτιδήποτε, από την επιστήμη του μάνατζμεντ μέχρι το φυσικό κόσμο. Γνωρίζετε ότι 20% των αποθεμάτων σας καταλαμβάνει 80% του αποθηκευτικού σας χώρου και ότι 80% των αποθεμάτων σας προέρχεται από 20% των προμηθευτών σας. 

Επίσης, 80% των πωλήσεών σας θα έλθει από 20% των πωλητών σας. 20% του προσωπικού σας θα προξενήσει 80% των προβλημάτων σας αλλά και 20% του προσωπικού σας θα παράσχει 80% της παραγωγής σας.

Να μερικά ακόμη παραδείγματα :
20% των πελατών αποφέρουν 80% των συνολικών πωλήσεων.

80% των κερδών προέρχονται από 20% των πελατών (όχι απαραίτητα του ίδιου 20% από το οποίο προέρχεται το 80% των πωλήσεων).

80% των αποθεμάτων σας αποτελούνται από 20% των προϊόντων σας.

80% της μόλυνσης που οφείλεται στο κυκλοφοριακό προκαλείται από 20% των οχημάτων.

20% της διαφήμισης αποδίδει 80% των αποτελεσμάτων της διαφημιστικής σας εκστρατείας.

80% των παραπόνων των πελατών σας αφορούν σε 20% των προϊόντων ή των υπηρεσιών σας.

Ασφαλώς, η αναλογία 80 προς 20 ισχύει συνήθως κατά προσέγγιση. Ωστόσο, πάντα καθιστά εμφανή την εξαιρετικά ανισομερή κατανομή αιτίων και αποτελεσμάτων ή μέσων και παραγώγων. Τις πιο πολλές φορές, μάλιστα, η δυσαναλογία αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη: πχ Ειδικά στον τραπεζικό κλάδο, 10% των πελατών μπορεί να αντιπροσωπεύει 90% των κερδών της επιχείρησης.

Πώς μπορεί να σας βοηθήσει
Η αξία της Αρχής του Pareto για ένα μάνατζερ ή επιχειρηματία είναι ότι υπενθυμίζει πως πρέπει να εστιαζόμαστε στο σημαντικό 20%. Από τα πράγματα που κάνετε στη διάρκεια της ημέρας σας, μόνον 20% έχουν πραγματικά σημασία. Αυτό το 20% αποφέρει 80% των αποτελεσμάτων σας. 

Προσδιορίστε αυτά τα πράγματα και εστιαστείτε σε αυτά. Όταν τα προβλήματα της ημέρας αρχίζουν να απομυζούν το χρόνο σας, θυμίστε στον εαυτό σας το 20% στο οποίο πρέπει να επικεντρωθείτε. Αν κάτι στο πρόγραμμά σας πρέπει να μετατεθεί ή να ματαιωθεί, βεβαιωθείτε ότι δεν αποτελεί μέρος αυτού του 20%.

Μπορείτε να δοκιμάσετε τα προηγούμενα παραδείγματα και να δείτε κατά πόσο ισχύουν για εσάς. Θα εκπλαγείτε από τα αποτελέσματα! Αν πάρουμε για παράδειγμα τους πελάτες μιας επιχείρησης, όλοι θα συμφωνήσουμε πως κάποιοι είναι περισσότερο σημαντικοί από κάποιους άλλους ενώ ορισμένοι «κοστίζουν» πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους. 

Ο κανόνας 80/20 μας λέει πως το 80% των κερδών μιας επιχείρησης προέρχεται από το 20% των πελατών της. Γνωρίζοντας αυτό το 20% των πελατών που σας φέρνουν τα περισσότερα κέρδη μπορεί να σας βοηθήσει σημαντικά. 

Μπορείτε να τους μελετήσετε και να τους «προσέξετε» περισσότερο από κάποιους άλλους, να ερευνήσετε τους λόγους που τους κάνουν περισσότερο επικερδής και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσετε τις πληροφορίες αυτές και σε άλλους πελάτες ώστε να τους μετατρέψετε και αυτούς σε περισσότερο κερδοφόρους.

Αν και ο κανόνας αυτός δεν έχει μεγάλη επιστημονική βάση, μας δίνει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τις αναλογίες μεταξύ πωλήσεων, πελατών και κερδών σε μια επιχείρηση.

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να προσπαθήσετε να εφαρμόσετε τον κανόνα 80/20 στην επιχείρηση σας, και να δείτε ποιες νέες γνώσεις μπορείτε να αποκτήσετε. Ο κανόνας αυτός μπορεί να σας βοηθήσει να δείτε σε ποια σημεία στην επιχείρησή σας θα πρέπει να δώσετε το μεγαλύτερο βάρος σας. Θα πρέπει να εντοπίσετε ποιο είναι αυτό το 20% των πελατών και των προϊόντων σας με το οποίο αξίζει να ασχοληθείτε και το οποίο μπορεί να σας προσφέρει υψηλές αποδόσεις.

"Η αξία της Αρχής του Pareto για ένα μάνατζερ ή επιχειρηματία είναι ότι υπενθυμίζει πως πρέπει να εστιαζόμαστε στο σημαντικό 20%."

Υπάρχει μια θεωρία του μάνατζμεντ που προτείνει την εφαρμογή της Αρχής του Pareto σε αυτό που αποκαλείται Superstar Management. Οι υποστηρικτές της θεωρίας υποστηρίζουν ότι, αφού 20% των ανθρώπων σας παράγουν 80% των αποτελεσμάτων σας, θα πρέπει να εστιάσετε τον περιορισμένο χρόνο σας στη διεύθυνση μόνον αυτού του 20%, των σούπερ σταρ. 

Αυτό που παραβλέπει η θεωρία είναι ότι 80% του χρόνου σας πρέπει να δαπανάται σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό. Το να βοηθάς τους καλούς να γίνουν καλύτεροι είναι αποτελεσματικότερη αξιοποίηση του χρόνου από το να βοηθάς τους έξοχους να γίνουν καταπληκτικοί. Εφαρμόστε την Αρχή του Pareto σε ότι κάνετε, αλλά χρησιμοποιήστε την με σύνεση.

Η Αρχή του Pareto, ο Κανόνας 80-20, θα πρέπει να μας χρησιμεύει σαν καθημερινή υπενθύμιση για να αφιερώνουμε 80% του χρόνου και της ενέργειάς μας στο 20% των πραγμάτων στη ζωή και την εργασία μας που είναι πραγματικά σημαντικά. Με άλλα λόγια, μας θυμίζει να μη δουλεύουμε απλώς κοπιαστικά αλλά έξυπνα και αποτελεσματικά, κάνοντας τα σωστά πράγματα. Κάτι που, άλλωστε, αποτελεί βασική αρχή του Συστήματος Προγραμματισμού Time/system.

Ο έξυπνος (;) Αμερικάνος - Παράδειγμα
Ένας νεαρός επιχειρηματίας από τις ΗΠΑ, όμως, έθεσε σε εφαρμογή τη θεωρία που διδάσκεται στα πανεπιστήμια και ουδέποτε χρησιμοποιείται παρά μόνο για να λυθούν οι ασκήσεις σε ένα διαγώνισμα. 

Είναι ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης με συμπληρώματα διατροφής για αθλητές με έδρα το San Jose της California και εξυπηρετεί πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το αποτέλεσμα, όπως αναφέρει ο ίδιος με άρθρο του στο περιοδικό Fortune Small Business, ήταν εντυπωσιακό.

Ο νεαρός επιχειρηματίας πήρε τοις μετρητοίς το θεώρημα του Pareto και σύντομα διαπίστωσε ότι από τους 120 πελάτες χονδρικής που εξυπηρετούσε σε όλο τον κόσμο, μόλις 5 πραγματοποιούσαν το 95% του τζίρου του. 

Η σοκαριστική αυτή διαπίστωση τον οδήγησε σε απλές και αποτελεσματικές κινήσεις που όπως δηλώνει έχουν αλλάξει τη ζωή του για πάντα. Μια ζωή που μέχρι τότε αναλωνόταν στο σύνολό της σε μια επιχείρηση, χωρίς καθόλου χρόνο για τους οικείους του, χωρίς καθόλου χρόνο για τον εαυτό του και με μεγάλο κίνδυνο για την υγεία του εξαιτίας του άγχους που του προκαλούσε η συνεχής επαφή του με την εργασία του, 15 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα χωρίς καθόλου άδεια.

Ο ίδιος σταμάτησε να επικοινωνεί με τους πελάτες και να τους πιέζει να παραγγείλουν προϊόντα. Διαπίστωσε ότι οι 5 μεγάλοι πελάτες συνέχισαν τις παραγγελίες κανονικά. 

Οι υπόλοιποι συνέχισαν επίσης να παραγγέλνουν χωρίς τη δική του πίεση, ενώ μερικοί που παράγγελναν σπάνια σταμάτησαν. Γλίτωσε χρόνο και χρήμα που δαπανούσε για τηλέφωνα και φαξ σε πελάτες σε όλη την υφήλιο. 

Περιόρισε επίσης την ενασχόλησή του με το αντικείμενο της εργασίας του. Ασχολείται μόνο με σημαντικά θέματα και δεν ενδιαφέρεται να δείχνει πολυάσχολος.

Ενδιαφέρεται να είναι παραγωγικός. Αποφεύγει τα meetings εκτός και αν πρόκειται να λάβει κάποια απόφαση. Ακόμη και τότε ο χρόνος που δαπανά δεν είναι περισσότερος από 30 λεπτά. Αποφάσισε να σταματήσει την εξυπηρέτηση πελατών και να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο του outsourcing. 

Ξαφνικά διαπίστωσε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αιτημάτων (e-mails και τηλέφωνα) αφορούσαν πολύ απλά προβλήματα που όμως του "έτρωγαν" σημαντικό χρόνο από την ημέρα του. Έδωσε δικαίωμα στην εταιρεία διαχείρισης του customer service να λύνει μόνη της τα προβλήματα που "κοστίζουν" λιγότερο από $100. 

Αποτέλεσμα, γλίτωσε περισσότερες από 100 εργατοώρες το μήνα, και οι επιστροφές προϊόντων περιορίστηκαν σε λιγότερο από 3% έναντι 10-15% πριν.

Το ίδιο έκανε και με τα τηλεφωνήματά του ή το e-mail του. Ανέθεσε σε άλλους τη διαχείριση. Με $4-10 την ώρα υπάρχουν εταιρείες με έδρα την Ινδία ή την Ιρλανδία που αναλαμβάνουν τέτοιες εργασίες. 

Αποτέλεσμα των μεθόδων αυτών - όπως λέει ο ίδιος- είναι να περιορίσει την εργασία του σε τέσσερις ώρες την εβδομάδα έναντι 15 ωρών την ημέρα προηγουμένως. Σταμάτησε να θεωρεί την εργασία του σαν το βασικό κομμάτι της ζωής του. Ασχολείται μόνο με τα σημαντικά πράγματα, χωρίς να χάσει μέρος των εσόδων του. 

Αντίθετα, έχοντας καθαρό μυαλό και καλή διάθεση λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις και ενεργεί μόνο ως manager. Ούτε τηλεφωνητής, ούτε γραμματέας, ούτε αποθηκάριος. Έτσι ασχολείται με τα υπόλοιπα ενδιαφέροντά του, όπως οι πολεμικές τέχνες και το ταγκό. Επίσης περνά ατέλειωτες ώρες κάνοντας surfing στη Βραζιλία. 

"Επιτέλους" κλείνει το άρθρο του, ζει σαν δισεκατομμυριούχος, χωρίς να χρειάζεται να περιμένει τη σύνταξη. 
Εσείς;






Γράψε κι εσύ.....!!!!!!


Το να γράφεις και να εκφράζεις τα συναισθήματα σου είναι άκρως θεραπευτικό για την ψυχή σου. Γράψτε για τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τα όνειρά σας αλλά και για τις εμπειρίες σας. Είναι ένας καλός τρόπος για να ανακουφιστείτε από ψυχολογικά προβλήματα και να καθαρίσει το μυαλό σας. 

Με το γράψιμο μπορείτε να γνωρίσετε πολλά πράγματα για τον εαυτό σας που δεν γνωρίζατε πριν, να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής σας, να ξεπεράσετε τα τραύματα σας, να αντιμετωπίσετε καλύτερα μια απώλεια και τις απογοητεύσεις της ζωής.

Ένα blog μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο όπου μπορείτε να μοιραστείτε τις σκέψεις σας με όλο τον κόσμο. Ένα σχόλιο σε ένα πρόβλημα σας μπορεί να είναι διαφωτιστικό, άλλωστε είναι αλήθεια πως δύο μυαλά είναι πάντα καλύτερα από ένα. 

Κάποιος δεν χρειάζεται να είναι ειδικός για να κατέχει την κοινή λογική. Σε ένα πρόβλημα οι αισθήσεις και τα συναισθήματα μας κατακλύζουν και έτσι η κοινή λογική μένει έξω. Ένας τρίτος που βρίσκεται έξω από το πρόβλημα μπορεί να σας βοηθήσει από τη δική του εμπειρία αλλά αυτό που είναι πιο θεραπευτικό είναι να συνειδητοποιήσετε πως δεν είστε (όπως ίσως πιστεύετε) σε ένα αδιέξοδο, ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις και εναλλακτικές λύσεις.

Το γράψιμο είναι μια πιο αργή διαδικασία σε σχέση με την ομιλία. Στην ομιλία τα λόγια πολλές φορές εκφέρονται χωρίς σκέψη και αν γίνει ένα λάθος δεν μπορεί να διορθωθεί παρά μόνο να εξηγηθεί. 

Στο γραπτό λόγο το μυαλό συμμετέχει πιο ενεργά, το λάθος μπορεί να διορθωθεί αλλά και πράγματα μπορούν να διαγραφούν ή και να προστεθούν με την πάροδο του χρόνου. Ο γραπτός λόγος είναι ανθεκτικότερος και αναλλοίωτος στο χρόνο. 

Από τα προϊστορικά χρόνια ο άνθρωπος είχε ανάγκη να γράψει και να εκφράσει ιδέες ή οι σκέψεις ή απλά να περιγράψει τον τρόπο που ζει. Τα σχέδια στους τοίχους των σπηλαίων δεν είναι παρά μια μορφή έκφρασής του προϊστορικού ανθρώπου.

Σε μια μελέτη που διεξήχθη το 1999 από το περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης, οι ΗΠΑ μελέτησαν τις επιδράσεις της γραφής σε άρρωστα άτομα. Ασθματικοί ασθενείς βελτίωσαν την λειτουργία των πνευμόνων τους κατά 19% γράφοντας για τις τραυματικές εμπειρίες τους και ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα μείωσαν τα συμπτώματα της νόσου σε ποσοστό 28%. 

Ο James Pennebaker, καθηγητής σε Πανεπιστήμιο του Τέξας και ένας από τους πρώτους που ασχολήθηκε με την ανάπτυξη θεραπευτικών τεχνικών γραφής, προτείνει να γράφουμε σε πρώτο πρόσωπο, να είμαστε ειλικρινείς σε αυτά που γράφουμε και να περιγράφουμε τις τραυματικές μας εμπειρίες ώστε να απαλλαγούμε από αυτές.

Ο γραπτός λόγος βελτιώνει τις νοητικές διεργασίες, αυξάνει την δημιουργική δραστηριότητα και επεκτείνει την ψυχική μας δύναμη. Όταν γράφετε απελευθερώνεστε από εσωτερικές εντάσεις, ανατρέπετε συναισθηματικές εμπλοκές, μπορείτε να ανακαλύψετε βαθύτερες αισθήσεις σας, να δείτε που τελειώνει ο φόβος σας και να συνειδητοποιήσετε τα αίτια των ψυχικών περιορισμών και του πόνου σας. 

Δεν χρειάζεται να γνωρίζετε τεχνικούς κανόνες. Το μόνο που χρειάζεται είναι το θάρρος να γράψετε την αλήθεια σας από τα βάθη της ψυχής σας.

Γράψτε την ιστορία σας, μπορεί να είναι θεραπευτική. Χρησιμοποιείστε στην ιστορία τα δικά σας προβλήματα, τις τραυματικές καταστάσεις της ζωής σας και δώστε της την εξέλιξη που επιθυμείτε. Μέσω της δικής σας ιστορίας μπορεί να επιλύσετε εσωτερικές συγκρούσεις και να επικοινωνήσετε με τον υγιή και ήρεμο εαυτό σας. 

Γράψτε για θέματα που σας αφορούν, τα όνειρά σας, τις συγκρούσεις που δυσκολεύουν τη ζωή σας, την καθημερινότητα σας και αυτά που αγαπάτε.

Ίσως όλοι μας θα πρέπει να γράψουμε την πλοκή για την ταινία της ζωής μας και ίσως έτσι να αρχίσουν να επουλώνονται οι πληγές μας.

Κοίτα τι γίνεται στον κόσμο.
Κάθε μέρα προκύπτει κάτι συναρπαστικό ή εξοργιστικό
για το οποίο μπορείς να γράψεις.
Με όλα αυτά που συμβαίνουν, πώς θα μπορούσα εγώ
να σταματήσω να γράφω;
Gwendolyn Brooks



Βιβλιογραφία: Ψυχανάλυση και γραφή, 
Νίκος Παπαχρίστοπουλος, Εκδ. Βιβλιόραμα
Wikipedia
gnomikologikon
Το Κλειδί της Σκέψης

Τι ακριβώς πενθούμε στο πένθος ;

Δε θα αναφερθώ στα στάδια του πένθους, δε θα δώσω ορισμό ούτε συμπτώματα και χαρακτηριστικά του πένθους. Θα δω το πένθος σε ένα άλλο επίπεδο, αναρωτώμενη του τι ακριβώς πενθούμε στο πένθος…

Είναι προφανές νομίζω, ότι η κατάσταση πένθους προϋποθέτει μια απώλεια. Γι' αυτό και πολύ συχνά μπορεί να βρισκόμαστε σε κατάσταση πένθους, χωρίς να έχουμε να αντιμετωπίσουμε το θάνατο, αλλά το τέλος μιας σχέσης. Μέσα από τη συστημική θεώρηση των πραγμάτων βλέπουμε ότι η απώλεια αυτή συνδέεται πάντα με μια σχέση. 

Στην περίπτωση του θανάτου, μπορεί να νιώθουμε τη θλίψη για το άτομο που χάσαμε, αισθανόμενοι άσχημα για αυτά που ο ίδιος χάνει μέσα από την απώλεια της ζωής του. Ή νιώθουμε άσχημα για το τι σημαίνει η απώλεια αυτού στους δικούς του ανθρώπους. 

Τα συναισθήματα της συμπόνιας, της ενσυναίσθησης, της συμπάθειας. Τι ακριβώς όμως προκαλεί αυτή η απώλεια σε εμάς, στην ύπαρξή μας και κάνει την κατάσταση του πένθους τόσο επώδυνη;

Βασικό μου σημείο για να καταλάβω τον άνθρωπο που πενθεί, είναι ότι μαζί με την απώλεια αυτού του ανθρώπου έρχεται και η αίσθηση απώλειας μιας σχέσης. Χάνω έναν δικό μου άνθρωπο σημαίνει παράλληλα, χάνω μια σημαντική για μένα σχέση. 

Και η απώλεια αυτής της σχέσης γίνεται επώδυνη, γίνεται πένθιμη, γιατί οδηγεί στην αίσθηση ότι χάνω κάτι και από εμένα. Όσοι έχουμε πενθήσει νομίζω θα συμφωνήσουμε στην κοινή αυτή αίσθηση του κάτι από εμένα πέθανε. 

Και αυτό ίσως γίνεται πιο εύκολα κατανοητό, αν σκεφτούμε ότι με το θάνατο για παράδειγμα των γονιών μου μπορεί να νιώθω ότι παύω να είμαι πλέον γιος, κόρη, όπως μπορεί σε άλλες περιπτώσεις να νιώσω ότι παύω να είμαι ο/η κολλητός/η φίλος/η ή ο αδερφός ή ?αυτός/η που είναι απαραίτητος για κάποιον. 

Σε κάθε σχέση μας, όπως γνωρίζουμε τον άλλον, γνωρίζουμε και μια άλλη όψη του εαυτού μας. Στο πένθος μπορεί να αποσυγκροτηθούμε λοιπόν, γιατί μπορεί να νιώσουμε ότι χάνουμε την επαφή με αυτήν την όψη του εαυτού μας. Υπάρχουμε μέσα από τις σχέσεις μας και η ίδια η σχέση μας με τον εαυτό μας εξαρτάται από τις σχέσεις μας με τους άλλους!

Μία θεραπευτική σχέση σε κατάσταση πένθους, θα μπορούσε να είναι βοηθητική καθώς θα σταθεί ένας ασφαλής χώρος για την εκτόνωση, έκφραση και διερεύνηση όλων αυτών των συναισθημάτων. Στόχος στη συστημική ψυχοθεραπεία θα ήταν η ανάδυση ενός νέου νοήματος για τη ζωή μας μετά την απώλειά μας και η διερεύνηση ενός νέου εαυτού που μπορεί να γεννιέται μέσα από την απώλεια αλλά και να εξελίσσεται πέρα από αυτήν!




Εύα Θεοδοσιάδου
Ψυχολόγος- οικογενειακή θεραπεύτρια

Η επανασύνδεση με το αρμονικό μέσα μας......!!!!!!!



Δεν είναι δύσκολο να εξομοιώσουμε την πνευματική με την φυσική μας Ζωή. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα...


Ίσως μας είναι δύσκολο τώρα να το αντιληφθούμε, ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε διαφορετικά πράγματα για τον Δρόμο μας, απ' ότι για την Ζωή μας, γιατί τα δύο αυτά είναι Ένα...

Αν έγιναν δύο, είναι γιατί η Ζωή γέμισε με "τεχνητές" ποιότητες και αξίες, εντελώς διαφορετικές από τις αυθεντικές...

Αφήσαμε πολύ εύκολα την ερμηνεία αυτής της βαθύτερης Παρουσίας μέσα μας, στην επιφάνεια και στο «φαίνεσθε»

Η Καλοσύνη δεν είναι ποιότητα...Είναι Ουσία του Σύμπαντος, είναι από μόνη της Νοημοσύνη και το μόνο που χρειάζεται να κάνει ένας άνθρωπος είναι να συνδεθεί ξανά μαζί της...Μετά όλα είναι πιο απλά...

Τα πάντα στο Σύμπαν του Ανθρώπου εστιάζονται στην Ελεύθερη Βούληση...τόσο πολύ ελεύθερος είναι, που μπορεί να επιλέγει κάθε στιγμή αυτό που θέλει και να το κάνει...Εκείνο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει όμως είναι οι συνέπειες αυτής της Ελεύθερης Βούλησής του...

Η επανασύνδεση με το αρμονικό μέσα μας, δεν έχει να κάνει με πόλεμο ή με ειρήνη, αλλά έχει να κάνει μόνο με το πως διαχειριζόμαστε αυτήν την Ελευθερία μας…

Κάποιοι απλά επιλέγουν να θεραπεύουν την δυσαρμονία με «τεχνικές», κάποιοι απλά επιλέγουν να θεραπεύουν την δυσαρμονία με μια ανοιχτή καρδιά…

Το κέντρο απλά διαφοροποιείται και έτσι διαφοροποιείται και η Ελεύθερη Βούληση…Γιατί όταν η Καρδιά επιλέγει με Σοφία, παίρνει και τις ευθύνες των επιλογών της.

Ενώ το στομάχι επιλέγει, δίνοντας πάντα την ευθύνη στους άλλους…

Κανείς δεν είναι καλός ή κακός…Μπορεί όμως να είναι αποσυνδεδεμένος από την Ουσιώδη του Φύση…Όλοι είναι ελεύθεροι ως προς αυτό και δεν χωράει επίκριση σε κάτι που ανήκει σε όλους μας σαν δικαίωμα…

Εξαρτάται πάντα από την αντιμετώπιση των συνεπειών των Νόμων της Ύπαρξής μας…

Κάποιοι στέκονται με θάρρος μπροστά τους, με απεριόριστη Αγάπη για να τους εκπληρώσουν, κάποιοι νομίζουν ότι ο θεός βρέχει συνέπειες και ανοίγουν την ομπρέλα…

Όλοι όμως είναι Ελεύθεροι…όλοι ανεξαιρέτως!
Οι τάσεις μας είναι να ξαναβρούμε την αρχική Αρμονία…
Και γι’ αυτό ίσως χρειαστεί και να «πεθάνουμε»…




Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Μετά τη σκέψη..... τι ;

Συνεχώς σχηματίζουμε ή συλλαμβάνουμε ιδέες, ασταμάτητα κάνουμε σκέψεις, επειδή νοιώθουμε πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να ζήσουμε χωρίς αυτές. Διότι αν δεν είχαμε αυτές τις σκέψεις να απασχολούν το νου μας θα υποχρεωνόμασταν να επιστρέψουμε βίαια στην τρέχουσα στιγμή. Και είναι ίσως αυτό που φοβόμαστε περισσότερο. 

Το να ζήσουμε στο τώρα είναι πολύ επικίνδυνο. Μπορεί αιφνιδιαστικά να καταστρέψει όλες τις πεποιθήσεις μας και μαζί μ' αυτές και την ψεύτικη εικόνα που χτίσαμε τόσον καιρό για τον εαυτό μας και να μας αναγκάσει να έλθουμε αντιμέτωποι με την αληθινή μας φύση.

Όλη η ζωή μας βασίζεται στη σκέψη. Έτσι μας έμαθαν. Από τη στιγμή που ξυπνάμε το πρωί μέχρι να κοιμηθούμε, η σκέψη βρίσκεται σε λειτουργία, πανούργα, απεγνωσμένη, αισιόδοξη ή απελπισμένη, αναζητώντας την ευχαρίστηση ή προσπαθώντας να αποφύγει τη δυσαρέσκεια. 

Έτσι ανάμεσα στις συμπληγάδες του παρελθόντος και του μέλλοντος συνθλίβουμε τη στιγμή. Δε ζούμε ποτέ στο τώρα. Ζούμε μέσα απ’ τη μνήμη στο παρελθόν ή μέσα απ’ την προσδοκία σε ένα φανταστικό μέλλον. Μέσα απ’ τις επαναλαμβανόμενες εμπειρίες που έχουμε βιώσει, ο νους μας έχει απολέσει πλέον την αθωότητά του. 

Είναι κουρασμένος, ανήσυχος και φορτωμένος με ανόητες πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, ψευδαισθήσεις. Κι έτσι δε μπορούμε να δούμε πλέον καθαρά γύρω μας. Δεν μπορούμε να δούμε την αληθινή ομορφιά της ζωής. Δεν βλέπουμε τον συνάνθρωπό μας αλλά την εικόνα που έχουμε σχηματίσει γι’ αυτόν. Αλλά το κυριότερο είναι πως δε μπορούμε να προσεγγίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Πως είναι δυνατόν λοιπόν ο νους να επανακτήσει την φρεσκάδα του; Πως μπορεί να αδειάσει η μνήμη από τις εμπειρίες για να ξαναγεννηθεί η αθωότητα; Πως μπορεί να μην επεμβαίνει η σκέψη έτσι ώστε όταν κοιτάζουμε ένα ηλιοβασίλεμα, ένα γνωστό τοπίο ή το πρόσωπο του φίλου μας να το βλέπουμε σαν για πρώτη φορά; 

Όταν βαδίζουμε στον ίδιο μονοπάτι να θαυμάζουμε ότι υπάρχει γύρω μας σαν να μην έχει ξανασυμβεί; Όταν αγγίζουμε το χέρι του συντρόφου μας να είναι το πρώτο, τα παρθενικό άγγιγμα;

Μπορεί να συμβεί αλήθεια αυτό; Ναι μπορεί !... αν ανακαλύψουμε την σημασία της προσοχής. Γιατί είναι η προσοχή που οδηγεί τελικά στην επίγνωση. Τι σημαίνει προσοχή; Προσοχή ή παρατήρηση είναι η ικανότητά μας να παρατηρούμε και να παραμένουμε συνειδητοί καθώς εμφανίζονται οι αισθήσεις, τα συναισθήματα και οι σκέψεις. 

Όταν βαδίζεις, λέει ο Όσσο, να παρατηρείς τι συμβαίνει γύρω σου και μέσα σου ταυτόχρονα. Τα φώτα, τα καταστήματα, τα δέντρα, τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αντικρίζεις αλλά και τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα σου παρατηρώντας τα. 

Πως νιώθεις βλέποντας σήμερα τόσα μαγαζιά κλειστά; Να παρατηρείς όμως τα συναισθήματα σου αποστασιοποιημένα χωρίς καμιά εκλογή, λέει ο Κρισναμούρτι, χωρίς καμιά σύγκριση, χωρίς καμιά επίκριση, απλώς και μόνον να παρατηρείς. 

Η διδασκαλία του ΖΕΝ επιμένει πως δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε ή να σταματήσουμε με βία την επικριτική λειτουργία του νου. Αυτό που απαιτείται στην εσωτερική εργασία είναι η καλλιέργεια της επίγνωσης του τι συμβαίνει, η καλλιέργεια της παρατήρησης. 

Όλες οι αλλαγές ξεκινούν από τη νέα κατάσταση που σιγά-σιγά αρχίζει να δυναμώνει μέσα μας, ενώ ταυτόχρονα αδυνατίζει η δομή του εγωικού νου και της κυριαρχίας που ασκεί στην εσωτερική μας πραγματικότητα.

Αν προσπαθήσουμε να ασκηθούμε στην προσοχή, θα δούμε στην αρχή πως ο νους μας συνεχώς κρίνει, επικρίνει ή επιδοκιμάζει: «Μ’ αρέσει», «δεν μ’ αρέσει», «είναι άσχημο», «είναι όμορφο», «αξίζει», «δεν αξίζει». 

Τέτοιου είδους δηλώσεις εμποδίζουν την επίγνωση. Μόνο όταν υπάρχει παρατήρηση αυτού που συμβαίνει χωρίς επίκριση, τότε μόνον βλέπουμε πραγματικά. Σ’ αυτή την κατάσταση δεν βλέπει ο νους μας, δεν βλέπει η σκέψη, ούτε η διανόηση. 

Βλέπει αυτός που κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Αναδύεται στην επιφάνεια η πρωταρχική αθωότητα μας και τότε χωρίς την ανάγκη κανενός δασκάλου ή βιβλίου ψυχολογίας, χωρίς την βοήθεια κάποιας θρησκείας ή φιλοσοφίας, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τη φύση και τη δομή του δικού μας εαυτού. Όσο και αν νομίζουμε ότι αυτό είναι εύκολο, αν το προσπαθήσουμε, θα δούμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο, τουλάχιστον στην αρχή της προσπάθειας. 

Κι αυτό συμβαίνει γιατί ζούμε μέσα στη μηχανικότητα. Τίποτα δεν έχουμε μάθει να κάνουμε συνειδητά. Απλώς νομίζουμε πως είμαστε ξύπνιοι. «Ξεχνούν και δεν προσέχουν ότι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο του οι άνθρωποι, όπως στον ύπνο τους» λέει ο Ηράκλειτος. 

Πώς να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας όταν εμείς απουσιάζουμε απ’ αυτόν; Η προσοχή μας πρέπει να είναι απόλυτη, όχι διανοητική ή συναισθηματική αλλά η ολοκληρωτική προσοχή που δίνει κάποιος όταν βρίσκεται μπροστά σε έναν αληθινό κίνδυνο ή αντιμέτωπος με μια μεγάλη κρίση. 

Μόνο σ’ αυτή την απόλυτη προσοχή μπορεί να πραγματοποιηθεί η υπέρβαση της σκέψης, να εδραιωθεί η επίγνωση και να ξεκινήσει η διαδικασία της αυτογνωσίας.





Μαμά ... δεν θέλω να γεράσω ,,,,,,!!!!!!

Λόγια ψυχής ... από μία 30 χρονη κοπέλα προς την μητέρα της ... λόγια που έχουν καταγραφεί με πολύ δυσκολία και πόνο σε ένα κομμάτι χαρτί .... λόγια που λυτρώνουν και ανακουφίζουν στο τέλος ...!!

Όλους μας αγγίζουν, γιατί λίγο έως πολύ έχουμε παρόμοια βιώματα ... Θέλει πολύ δουλειά και ταυτόχρονα δύναμη για να ασχοληθείς με την Οικογενειακή σου Ιστορία ... 

Να καταλάβεις τα παιδικά και εφηβικά σου βιώματα ... να ξεκαθαρίσεις τι είναι δικό σου στο σήμερα και τι όχι ... να αντέξεις να διαφοροποιηθείς και να ακολουθήσεις άλλο μονοπάτι ζωής από αυτό, που ακολούθησαν οι αγαπημένοι σου γονείς ...!!

Συνήθως, η παραπάνω εμπειρία καταγράφεται από ανθρώπους, που έχουν βιώσει την γονεϊκή αγάπη και φροντίδα σε υπέρμετρο βαθμό ... σε βαθμό που στο τέλος "εγκλωβίζει" το νεαρό άτομο στην πατρική του οικογένεια, γιατί δίνονται όλα σε τόσο μεγάλο βαθμό, που η απόφαση αυτονόμησης βιώνεται και από την πλευρά του γονέα και από την πλευρά του παιδιού ως εγκατάλειψη ...!! 

Δεν ακυρώνεται η αυθεντικότητα της αγάπης και του νιαξίματος ... αυτό που πνίγει και δεν βοηθά κανέναν να προχωρήσει μπροστά είναι, όταν για τον γονιό αυτό γίνεται αυτοσκοπός και για το παιδί " υποχρέωση " και " δέσμευση" Εκεί είναι που η νεαρή κοπέλα και το νεαρό αγόρι από τη μία θέλει πολύ να ανοίξει τα φτερά του/της και από την άλλη αισθάνεται εσωτερικά ένα τεράστιο εμπόδιο ... 

Από την μία επιθυμεί το "παιδί" να ακολουθήσει άλλο τρόπο διαχείρισης της ζωής του ... και από την άλλη το "βιωμένο" βγαίνει μπροστά του και το καταναγκάζει να μην παραστρατήσει ...

Τα παραπάνω λόγια είναι αποτέλεσμα μίας επίμονης προσπάθειας μίας γυναίκας να βάλει την Ιστορία της σε μία σειρά ... να καταλάβει καλύτερα ποια είναι πραγματικά και πως θέλει να ορίσει την προσωπική της ζωή πλέον ... Επεξεργάστηκε τα βιώματα της ... 

Ήρθε κοντά με επίπονα και ευχάριστα συναισθήματα ... και επιτέλους κατέληξε στην Λύτρωση ... Άφησε πίσω το παρελθόν της ... με απόλυτο σεβασμό, αγάπη και κατανόηση ... και έβαλε μπρος για νέους προορισμούς ...!!

Εύχομαι και σε εσάς να κάνετε αντίστοιχα Ταξίδια ...!!!




Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr http://www.psixologikosfaros.gr

Ενοχές - Osho ......!!!!!!

Οι ενοχές είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο καθένας. Ολόκληρο το παρελθόν της ανθρωπότητας είναι στηριγμένο στις ενοχές και κάθε γενιά συνεχίζει να μεταβιβάζει τις αρρώστιες της στη νέα. Κι αυτές συσσωρεύονται όλο και περισσότερο. Έτσι, κάθε νέα γενιά είναι όλο και πιο φορτωμένη από την προηγούμενη.

Οι ενοχές όμως είναι μία από τις βασικές στρατηγικές των παπάδων για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Οι παπάδες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τις ενοχές. Όταν νιώθεις ενοχές, να θυμάσαι ότι τα χέρια του παπά είναι γύρω από το λαιμό σου. Σε σκοτώνει. 

Οι ενοχές είναι μία στρατηγική για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, για να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε σκλάβους. Προσπάθησε να καταλάβεις το μηχανισμό. Μόνο με την κατανόηση θα μπορέσεις να ξεφύγεις.

Τι ακριβώς είναι η ενοχή;
Καταρχήν είναι επίκριση της ζωής, είναι συμπεριφορά αρνητική προς τη ζωή. Σου έχουν πει ότι κάτι είναι βασικά λάθος με τη ζωή σου. Σου έχουνε πει ότι γεννήθηκες αμαρτωλός. Σου έχουν πει ότι δεν μπορεί να βγει τίποτα καλό από τη ζωή σου - τη δική σου ούτε κανενός άλλου. Τίποτα εφικτό δεν είναι σε αυτή τη γη. 

Γι' αυτό πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή - το Χριστό ή τον Κρίσνα - πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή που να μπορεί να σε ελευθερώσει από τον εαυτό σου, που να μπορεί να σε πάει στο θεό. Η ζωή λένε, δεν αξίζει να τη ζεις, απόφυγέ την! Αν ζεις, θα βουλιάζεις όλο και περισσότερο στην αμαρτία. Και όταν αισθάνεσαι να σε τραβάει η ζωή, γεννιέται η ενοχή. Αρχίζεις να νιώθεις πως κάτι κάνεις στραβά.

Η ζωή όμως είναι πανέμορφη. 
Είναι φυσικό να σε τραβάει η ζωή. Είναι φυσικό να είσαι ερωτευμένος. Είναι φυσικό να χαίρεσαι, να γελάς, να χορεύεις. Όλα όσα είναι φυσικά όμως καταδικάζονται. Πρέπει να πας εναντίον της φύσης σου - αυτό σου διδάσκουν εδώ και αιώνες. 

Οι πουριτανοί έχουν δηλητηριάσει τις φυσικές πηγές της ζωής. Σε έχουν στρέψει εναντίον του ίδιου σου του εαυτού. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα πράγματα. Αν ερωτευτείς μία γυναίκα, κάνεις αμαρτία, κάνεις λάθος. Αν σε γοητεύει το όμορφο πρόσωπο μίας γυναίκας ή ενός άντρα, τότε νιώθεις ενοχές. Τι κάνεις, αυτό είναι αμαρτία!

Αν είσαι παντρεμένος, τότε ακόμα περισσότερο. Έχεις σύζυγο, της έχεις παραδοθεί. Τώρα είναι αδύνατο και να αναγνωρίσεις την ομορφιά μίας άλλης γυναίκας. Θα πας σπίτι και θα νιώθεις ένοχος. Δεν έχεις κάνει τίποτα, απλώς είδες μία όμορφη γυναίκα να περνάει! 

Θα νιώσεις ενοχές, θα μπεις σε άμυνα. Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, θα προσπαθήσεις να κρυφτείς. Δεν θα επιτρέψεις στη γυναίκα σου να μάθει, ότι στο δρόμο είδες μία όμορφη γυναίκα και αυτό σου έδωσε μεγάλη χαρά, επειδή αν της το πεις, θα μπεις σε μπελάδες. Γιατί να μπεις σε μπελάδες; 

Θα πεις ψέματα, θα νιώσεις ενοχές πάλι, επειδή είπες ψέματα και κανείς δεν πρέπει να λέει ψέματα στη γυναίκα του. Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας. Και συνεχίζεται χωρίς τέλος. Τότε γίνεσαι ενοχικός. Κουβαλάς στην καρδιά σου βουνά ενοχών.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλα τα ιερατεία.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλο το παρελθόν. Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να γίνεις ένα, επειδή τότε εξαφανίζεται ο διχασμός.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να παρατήσεις τη εσωτερική σύγκρουση. Τότε υπάρχει μεγάλη χαρά, επειδή δεν πολεμάς άλλο πια με τον εαυτό σου. Αρχίζεις να ζεις.

Πως μπορείς να ζήσεις, όταν πολεμάς διαρκώς;
Μπορείς να ζήσεις μόνο όταν εγκαταλείψεις τον πόλεμο. Τότε η ζωή έχει το δικό της ρυθμό, έχει τη δικής μελωδία. Και η ζωή είναι τέτοια ευλογία! και μόνο μέσα σ' αυτή την αρμονία, όταν είσαι ένα, χωρίς ενοχές, χωρίς καταπίεση, χωρίς ταμπού, χωρίς αναστολές, χωρίς παπάδες να ανακατεύονται με τη ζωή σου - ινδουιστές, μωαμεθανούς, χριστιανούς - όταν είσαι αφέντης του εαυτού σου, τότε μόνο μπορείς να έρθεις σε επαφή με το θείο.





Και όμως… υπάρχει ένας άλλος κρυμμένος εαυτός......!!!!!

             
Μόλις χθες πέσανε στα χέρια μου κάποιες παλιές κιτρινισμένες πολυκαιρισμένες φωτογραφίες από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια… ξέρετε από αυτές που όταν τις βλέπουμε, είτε χαμογελάμε με νοσταλγία, είτε αισθανόμαστε άβολα για την εικόνα μας, γι΄ αυτό που ήμασταν ως παιδιά. 

Έμεινα έκθαμβη να κοιτάζω με δέος το χαριτωμένο μελαχρινό κοριτσάκι της φωτογραφίας. Αυτή τη φορά η αίσθηση ήταν εντελώς διαφορετική. Ήταν σαν να έβλεπα βαθιά μέσα σε αυτό το κοριτσάκι πρώτη φορά και θυμήθηκα.

Θυμήθηκα πόσο μου άρεσε όσο ήμουν μικρή να μπαίνω σε φανταστικούς κόσμους μέσα από τα βιβλία και μετά να ονειροπολώ και να ταξιδεύω εκεί με την αχαλίνωτη φαντασία μου! Πόσο λάτρευα να ζωγραφίζω με τις ώρες… 

Πως κοίταζα επίμονα με ορθάνοιχτα τα μάτια ένα τοπίο στη φύση που μου άρεσε - ήθελα να το αποτυπώσω ανεξίτηλα στο μυαλό μου, να το κάνω εικόνα μέσα μου για να μπορέσω κάποια στιγμή αν θέλω να το ζωγραφίσω! 

Θυμήθηκα πως έγραφα υπέροχες εκθέσεις γεμάτες περιγραφές και συναίσθημα γιατί οι λέξεις με συνάρπαζαν – τις χρησιμοποιούσα σαν παιχνίδι, θέλοντας να φτιάξω, να δημιουργήσω κάτι εντελώς δικό μου κάτι όμορφο! 

Θυμήθηκα πώς ρουφούσα σα σφουγγάρι τη γνώση από τα χείλια και τα μάτια των δασκάλων μου, πώς ήμουν σε κάθε μάθημα απόλυτα ΕΚΕΙ αφοσιωμένη σ΄ αυτό. 

Μπορεί να μην έγραφα αυτολεξί το μάθημα στο διαγώνισμα της ιστορίας και της γεωγραφίας, αλλά θυμόμουν και την παραμικρή λεπτομέρεια που είχε πει ο δάσκαλος κατά τη διάρκεια της παράδοσης, όταν βέβαια αυτός συμμετείχε και δίδασκε με όρεξη και ενδιαφέρον.

Στο δικό μου παραμύθι η μικρή Μαρία μεγάλωσε, μπήκε στον κόσμο των πρέπει και των κανόνων από πολύ νωρίς, αναλαμβάνοντας από μόνη της την ευθύνη – την υποχρέωση – το βάρος, να είναι το «καλό κορίτσι και το καμάρι των γονιών της». 

Με αυτόν τον τρόπο συναίνεσα, χωρίς τότε να το γνωρίζω, στην «εκπαίδευσή μου» στον κόσμο του αριστερού ημισφαιρίου, αναπτύσσοντας υπέρμετρα τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του. 

Έτσι και χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιήσω - αφού αυτή η πορεία θεωρούταν πλέον ως απόλυτα «φυσιολογική» και ταυτόχρονα ήταν και η πιο βολική και εύκολη για μένα - μεταλλάχθηκε η άποψη και το βίωμα της ζωής μου σε κάτι άχρωμο, αγωνιώδες, ανούσιο και κουραστικό. 

Τότε μου είπαν ότι έτσι ενηλικιώνομαι, έτσι αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου, ωριμάζω πλέον και πως αυτό συμβαίνει σε όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν σε μια κοινωνία.

Κάπως έτσι οι φανταστικοί κόσμοι των βιβλίων έγιναν μαθήματα στο φροντιστήριο και υποχρεωτικά μαθήματα στο πανεπιστήμιο αργότερα. Η ονειροπόληση αντικαταστάθηκε από την τηλεόραση. Η απόλαυση της ζωγραφικής υποβαθμίστηκε σε χόμπυ για να μη γίνει ποτέ θέληση για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση. 

Από εκεί που ήταν το παρόν μου, μεταλλάχθηκε σε παρελθόν και μέλλον - ανάμνηση και όνειρο να πραγματοποιηθεί ΜΕΤΑ (ξέρετε αυτό το «μετά» που δεν έρχεται ποτέ) τα μαθήματα, τη σχολή, τις οικογενειακές υποχρεώσεις κλπ . Η χαρά μου να γράφω δημιουργικά έγινε αναγκαστικό γράψιμο βαρετών δοκιμίων για «αίτια, συνέπειες και τρόπους αντιμετώπισης». 

Η ανεμελιά μου έδωσε τη θέση της στο άγχος και στον προσεκτικό προγραμματισμό του χρόνου για να προλάβω το διάβασμα… Η επαφή με τη φύση απορρίφθηκε ως χάσιμο πολύτιμου χρόνου. Η γνώση ήταν πλέον θέμα φοιτητικής εξέλιξης και απόκτησης πτυχίου, η δίψα για μάθηση μετατράπηκε σε συλλογή προσόντων για το βιογραφικό μου… 

Απώτερος στόχος πάντα η επαγγελματική αποκατάσταση και η οικονομική ανεξαρτησία…τότε και μόνο τότε θα μπορούσα (νόμιζα) να ζήσω ελεύθερα τα όνειρα και τις προσωπικές επιθυμίες μου. 

Και έτσι κάπως προσαρμόστηκα … ήμουν το τέλειο παιδί , η τέλεια μαθήτρια! Το γεγονός ότι παρόλα αυτά μισούσα το σχολείο πέρασε απαρατήρητο από όλους αλλά και κυρίως από εμένα την ίδια. Πέρασα σε καλή σχολή στο πανεπιστήμιο, την οποία διάλεξα με κριτήριο το να μπορώ να βρω μετά δουλειά … 

Μήπως ήξερα και τι ήθελα να σπουδάσω τότε; Που να προλάβω να βρω τον εαυτό μου; Άλλωστε ένα «καλό παιδί» δεν στεναχωρεί τους γονείς του με ανόητα καπρίτσια. Ένα «καλό παιδί» κάνει πάντα αυτό που υπαγορεύει η λογική. Περίεργο δεν είναι όμως το γεγονός ότι δεν είχα ακούσει ποτέ τότε για τη θέληση της ψυχής; 

Η άκριτη προσαρμογή μου ήταν ο πιο βολικός δρόμος - δεν χρειάστηκε ποτέ να αμφισβητήσω, να αναρωτηθώ, να σκεφτώ αν όλα αυτά τα «πρέπει» και οι παραδόσεις είχαν νόημα για μένα, αν ήταν και δική μου επιλογή, αν υπήρχε άλλος δρόμος και τρόπος για να ζει κανείς. 

Είχα πλήρως «εκπαιδευτεί» και «επαναπρογραμματιστεί» στην περιορισμένη θέαση του κόσμου του αριστερού ημισφαιρίου, είχα γίνει μια κοινωνικά αποδεκτή, καλοκουρδισμένη μηχανή που καμάρωνε για το ότι πετύχαινε πάντα αυτό ακριβώς που εκείνη ήθελε!

Κι όμως η ζωή είχε άλλο τρόπο να μου δώσει τα μαθήματα που ήθελε η ψυχή μου σε άλλο επίπεδο να πάρω. Κι όμως το όνειρο που νόμιζα ότι θα ζούσα, αφού θα πετύχαινα σε όλα όσα είχα αποδεχτεί ως σωστά και κοινωνικά αποδεκτά , μετατράπηκε σε εφιάλτη. 

Ο πρώτος γάμος μου απέτυχε, χώρισα κακήν κακώς, έζησα ένα πολύ άσχημο διαζύγιο και εγώ και το παιδί μου. Παρόλο όμως την φαινομενική επανάστασή μου, πάλι τα «κατάφερα» με χίλιους κόπους και βάσανα να ταιριάξω με την εικόνα του «καλού παιδιού». 

Η ζωή συνέχιζε με τα μαθήματά της όμως… Η χαριστική βολή για μένα ήταν η φρίκη που έζησα προσπαθώντας να βοηθήσω το μεγάλο μου γιο που είχε «δυσλεξία» εμπιστευόμενη μόνο ότι ήξερα τότε, το φόβο μου, το σύστημα και τα προϊόντα του… 

Ήταν αυτή η οδύσσεια που με βοήθησε να φτάσω πιο κοντά στον εαυτό μου και στην κατανόηση της ύπαρξής μου. Κοντοστεκόμουν σε ένα κρίσιμο σημείο της ζωής μου όπου υπήρχε το κενό, η σκέψη «και τώρα τι»… γιατί δεν καταφέρνω να βοηθήσω το παιδί μου; γιατί νιώθω άδεια από σκοπό και ενδιαφέρον; 

Τι νόημα έχει να ζω μηχανικά πλέον; Γιατί να προσπαθώ να επιτυγχάνω στόχους, σε τι με ωφέλησε όλος αυτός ο αγώνας; Ποια και που ήμουν εγώ σε όλη αυτήν την ιστορία τελικά…

Έφτασα λοιπόν να κάνω το δικό μου προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας για να ανακαλύψω, να συνειδητοποιήσω, να αναγνωρίσω την ύπαρξή μου και τον τρόπο προγραμματισμού μου, μέσα από τη βιωματική παρατήρηση της ίδιας μου της ζωής… 

Ανακάλυψα με δέος ότι η μικρή Μαρία ζούσε σε ένα κόσμο ευτυχίας και ισορροπίας, μέχρι που εκπαιδεύτηκε να μην εμπιστεύεται τον εαυτό της, παραμέλησε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της και ανάπτυξε ένα άλλο σε βάρος του. 

Ανακάλυψα με μεγάλη έκπληξη, γιατί και πώς έγινα αυτό που είμαι, μέσα από την κατανόηση των λειτουργιών της αριστερής μου φύσης. Κι η ακόρεστη δίψα μου για μάθηση ζωντάνεψε ξανά όταν συνειδητοποίησα πόσα μπορώ να ανακαλύψω ακόμα για τη δεξιά μου φύση, αυτήν που με έφερνε πιο κοντά στο πώς λειτουργεί το «δυσλεκτικό» παιδί μου.

Την αριστερή μου πλευρά λοιπόν την ξέρω καλά γιατί την έχω καλλιεργήσει και της έχω δώσει άφθονο χώρο να αναπτυχθεί . Αποτελεί το σύνολο της ταυτότητας, της προσωπικότητάς μου όπως μόχθησα να τη διαμορφώσω. Είναι όλες οι καταγραφές της μνήμης μου και των υποκειμενικών κρίσεων και πεποιθήσεών μου. 

Χάρις στο αριστερό μου ημισφαίριο ξέρω πού γεννήθηκα, ποιο είναι το όνομά μου, οι γονείς μου, οι σπουδές μου, το σπίτι μου, η δουλειά μου, τα ενδιαφέροντά μου, τα αγαπημένα μου, αυτά που έχω μάθει ότι δεν μου αρέσουν - με άλλα λόγια η απόλυτα προσωπική μου ιστορία. 

Μου εξασφαλίζει την αίσθηση της ξεχωριστής ύπαρξης του βιολογικού μου εαυτού, μοιάζοντας κάπως σαν να ξεχωρίζει κανείς με απίστευτες λεπτομέρειες το ρόλο που παίζει ένας ηθοποιός στη θεατρική παράσταση που διάλεξε να συμμετέχει. 

Κουβαλάει όλους τους κοινωνικούς κανόνες και τα πρέπει της κοινωνίας που μεγαλώνουμε – λίγο ή πολύ μοιάζοντας πάλι με την επιλογή των σκηνικών και των κανόνων της ίδιας θεατρικής παράστασης. Έτσι κάπως δημιουργείται στο αριστερό μας ημισφαίριο, από την παιδική ηλικία, το Εγώ. 

Είναι η προσωπικότητα που αποφασίζουμε ότι είναι η ταυτότητά μας σε αυτή τη διάσταση - με βάση τα στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιεί εκείνο το μέρος του νου: το «έχω», το «κάνω», το «ξέρω» σε σύγκριση πάντα με τα «πρέπει» και το τι κάνουν οι άλλοι.

Το αριστερό ημισφαίριο μου χρησιμοποιώ όταν κατατάσσω τις πληροφορίες από το περιβάλλον μου, τις ομαδοποιώ και τις βάζω σε κουτάκια για εύκολη αναζήτηση σε περίπτωση που χρειαστεί. ‘Όταν οργανώνω ή οργανώνομαι με λογικά βήματα προς αυτό που θέλω να επιτύχω. 

Όταν βλέπω στόχους και καταστρώνω σχέδια έχοντας την απόλυτη αίσθηση του γραμμικού χρόνου (παρόν, παρελθόν, μέλλον). Όταν συγκρίνω σκοπιμότητες και κρίνω βάση αποτελέσματος…

Είναι όλες αυτές οι ιδιότητες που απέκτησα και εξάσκησα και είμαι ευγνώμων γι΄ αυτές , γιατί από αυτές πηγάζει η αποτελεσματικότητα και η ορμή μου να δημιουργώ. 

Μαζί με αυτές τις χρήσιμες πλευρές όμως ανάπτυξα και άλλες ιδιότητες του αριστερού ημισφαίριου, οι οποίες δεν αποδείχθηκαν και τόσο ωφέλιμες και ευχάριστες για τη ζωή μου. Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα : αναγνώρισα ότι με περιορίζουν και με καταπιέζουν όσο τίποτε άλλο. 

Εκεί αναπτύχθηκε και δημιουργήθηκε το Εγώ μου, το λειτουργικό πρόγραμμα που έχω δημιουργήσει στο νου μου. Είναι εκείνο που συγκρίνει και κρίνει μονίμως το τι κάνω, το τι έχω, το τι είμαι σε σχέση με τα επιτεύγματα και τα αποκτήματα άλλων, σε σχέση με το παρελθόν - πάντα όμως συγκρίνει . 

Η μόνιμη σύγκριση και η αυτοκριτική δεν είναι ευχάριστη και σίγουρα δεν οδηγεί σε κανενός είδους αυτοβελτίωση. Ομολογουμένως δεν έγινα καλύτερος άνθρωπος μ΄ αυτήν παρέα τόσο καιρό. 

Η μνήμη όταν τη χρησιμοποιεί το Εγώ μπορεί να είναι δυνάστης όταν σε αυτό-περιορίζει πιστεύοντας (ακράδαντα κιόλας) ότι έζησες και ένιωσες θα το ξαναζήσεις και θα το ξανανιώσεις και δεν έχεις καμία επιλογή. 

Από το Εγώ πηγάζουν συναισθήματα όπως ο φόβος, η ανασφάλεια, η ενοχή, η προσωρινή ευχαρίστηση και η συγκρατημένη χαρά. Πίστευα δε, ότι δεν έχω πλέον άλλη επιλογή τρόπου ζωής. Ότι γνώριζα και ήμουν ήταν αυτός ο τρόπος σκέψης και ζωής που είχα εκπαιδευτεί και προγραμματιστεί να ζω, ασυνείδητα μεν με τη συγκατάθεσή μου δε. 

Τώρα που έχω αναγνωρίσει τις λειτουργίες και των δύο ημισφαιρίων και του αριστερού και του δεξιού διαπίστωσα ότι αυτές μοιάζουν σαν δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες μέσα στο κεφάλι μου. 

Η μία Μαρία (η αριστερή μου πλευρά) είναι αυτή που κάνει, πετυχαίνει και έχει. Όμως είναι επίσης αυτή που θυμάται συνέχεια, συγκρίνει τον εαυτό της μονίμως για να ορίσει και να βεβαιωθεί ότι υπάρχει. Είναι μια επικριτική και εγωιστική Μαρία, φοβάται τα πάντα και γι΄ αυτό θέλει να ελέγχει τα πάντα και τους πάντες! 

Αλλάζει τη θέαση της υφιστάμενης και πιθανής πραγματικότητας κατά το πώς τη βολεύει μέσα από αυτό που ξέρει, φοβάται και πιστεύει ότι είναι δυνατόν να συμβεί. Τα σενάρια τρόμου και φρίκης είναι η ειδικότητά της. Εκεί το Εγώ μου αισθάνεται να βρίσκεται στο στοιχείο του – στα σενάρια που βιώνει την αίσθηση του εαυτού ως αδύναμο, μικρό, ανεπαρκές πλάσμα, έρμαιο των συνθηκών και της τύχης. 

Όμως τώρα επιτέλους, τη βλέπω αυτή τη Μαρία, ξέρω πότε είναι οι φωνές του Εγώ που ακούω στην ακατάπαυστη φλυαρία της σκέψης μου. Έμαθα, εκπαιδεύτηκα να τις αναγνωρίζω.

Όπως έμαθα να αναγνωρίζω και να ακούω και την άλλη Μαρία μέσα μου, αυτήν που επιμελώς είχα φιμώσει και αγνοήσει όλα αυτά τα χρόνια. Η άλλη μου προσωπικότητα του δεξιού ημισφαιρίου είναι αυτό που λέμε allou fun park! Ανέμελη , χαρούμενη, ενωμένη ενεργειακά με όλα και με όλους. Είναι σε θέση να αισθανθεί διαισθητικά τους ανθρώπους γύρω της και γι΄ αυτό επιλέγει πολύ προσεκτικά τις παρέες της και αισθάνεται άβολα στο πλήθος. 

Βλέπει συνολικές εικόνες και όχι κομματάκια και γι΄ αυτό ξέρει χωρίς να μπορεί να εξηγήσει λογικά. Είναι η δημιουργική Μαρία που λάτρευε να ζωγραφίζει και να γράφει. Είναι η Μαρία που εμπιστεύεται τη ζωή και απολαμβάνει ότι βιώνει ακόμα κι αν εκ των υστέρων τα κρίνει ως λάθος επιλογές. 

Εκείνη έχει τη δύναμη να γελάει μ΄ αυτά και να μην κρατάει άσχημα συναισθήματα. Κι ακόμα, αυτή τη Μαρία φωνάζω πια για να με βοηθήσει με την αξιοθαύμαστη πλάγια σκέψη της, όταν αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα για το οποίο η άλλη η λογική Μαρία έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. 

Δεν την νοιάζει ο χρόνος γιατί για εκείνη τη Μαρία μετράει μόνο το τώρα. Είναι αυτή που παρατηρεί με παιδική αφέλεια τον κόσμο γύρω της. 

Δεν την απασχολεί καθόλου να σταματήσει το τρέξιμο της επιστροφής στο σπίτι από τη δουλειά , για να μυρίσει την ευωδιά μιας γαζίας στον κήπο ενός σπιτιού, για να χαζέψει τα λαμπερά πράσινα μάτια μιας γάτας και να θαυμάσει το αέρινο πέταγμα των γλάρων πάνω από τις πολυκατοικίες. 

Είναι εκείνη που ξέρει ότι αξίζει γιατί υπάρχει, γιατί Είναι και όχι γιατί κάνει και γιατί καταφέρνει και έτσι δεν αγωνιά για τίποτε. Εκείνη δεν φοβάται γιατί ξέρει ότι τίποτε μα τίποτε δεν μπορεί να τη βλάψει πραγματικά. Αν δεν τη «μαζέψει» όμως η άλλη η λογική Μαρία, είναι ικανή να παραμείνει εκεί να χαζεύει τα λουλούδια και τις πεταλούδες για ώρες…

Χωρίς αυτήν την αίσθηση του εαυτού και της προσωπικότητας και όλα τα εργαλεία του αριστερού ημισφαιρίου, δεν θα μπορούσαμε να βιώνουμε εμπειρίες, να κάνουμε αυτό που θέλουμε, να εκφράζουμε τον εαυτό μας σε αυτόν τον κόσμο. Παραμένουν όμως εργαλεία. 

Δεν είναι αυτά που είμαστε. Η λογική είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο όταν θέλεις να απαντήσεις στην ερώτηση «Πώς θα φτάσω κάπου», αλλά αποδεικνύεται άχρηστο όταν θέλεις απάντηση στην πιο κρίσιμη ερώτηση : Πού (και γιατί) θέλεις να πας. Αυτό θα στο πει , αν την εμπιστευτείς βέβαια, η δεξιά πλευρά της ύπαρξής σου.

Κάθε είδους «ειδικοί» προσπαθούν να προσεγγίσουν και να κατανοήσουν το ανεξερεύνητο δεξί ημισφαίριο, μέσα όμως από την κατανόηση και τα εργαλεία του αριστερού - και αυτό απλά δεν γίνεται. 

Μοιάζει σαν να προσπαθείς να δεις και να καταλάβεις τι είναι θάλασσα, ενώ κάθεσαι στην κορφή ενός βουνού διαβάζοντας ένα βιβλίο με επιστημονικές πληροφορίες για τη σύσταση του θαλασσινού νερού - δεν θα καταλάβεις ποτέ έτσι τι είναι θάλασσα. 

Πρέπει να πας στην παραλία, να μπεις μέσα στο δροσερό νερό, να μυρίσεις την αρμύρα, να βουτήξεις στο βυθό της, να κοντραριστείς με τη δύναμη του κύματος, να ταξιδέψεις στην απεραντοσύνη της και τότε μόνο θα έχεις πραγματικά άποψη (βίωμα) για το τι είναι θάλασσα.

Με τον ίδιο τρόπο για να κατανοηθούν αυτές οι διαφορετικές λειτουργίες του δεξιού ημισφαιρίου, είναι αναγκαίο να ανακαλύψει ο καθένας μας βιωματικά πρώτα το δικό του δεξί ημισφαίριο, να βουτήξει στην δική του «θάλασσα», κατανοώντας το έτσι από πρώτο χέρι, μέσα από τον ίδιο τον ίδιο του τον εαυτό (και όχι μέσα από βιβλία και θεωρίες). 

Και είναι πλέον επιτακτική ανάγκη για το ατομικό και συλλογικό καλό, να ανακαλύψουμε την αληθινή μας φύση. Χρειάζεται να βρούμε και να το γνωρίσουμε ξανά, τον εαυτό μας συνολικά. 

Οι δύο «Μαρίες» μέσα μας είναι εκεί και μας περιμένουν να τις αναγνωρίσουμε και να τις χρησιμοποιούμε, με σεβασμό και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, για να δημιουργήσουμε έναν άλλο κόσμο. Μια κοινωνία ελευθερίας και δημιουργικότητας, βασισμένη στην αγάπη και όχι στο φόβο, στην ισορροπία και τη συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό και την επιβολή.





H ιστορία της Μαρίας... από την ίδια.