Ποιά είναι τα σημαντικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας για επιτυχίες στη ζωή....!!!!!!!

Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ανθρώπου καθορίζουν τη συμπεριφορά του, τη συναισθηματική του προσέγγιση και τον τρόπο δράσης του στον επαγγελματικό, προσωπικό και οικογενειακό τομέα.

Η προσωπικότητα ενός ανθρώπου αποτελείται από τους χαρακτηριστικούς τρόπους με τους οποίους σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται, οι οποίοι τον κάνουν να είναι μοναδικός.

Οι θεωρίες σχετικά με το τι είναι η προσωπικότητα και πώς αναπτύσσεται είναι πολλές. Στη δημιουργία και διαμόρφωση μιας προσωπικότητας εμπλέκονται κυρίως βιολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Στο βιολογικό τομέα περιλαμβάνονται οι γενετικοί, κληρονομικοί παράγοντες. Στον περιβαλλοντικό τομέα εμπλέκονται οι συνθήκες στις οποίες ένα άτομο μεγαλώνει, ανατρέφεται, διαπαιδαγωγείται και ζει.

Δεν εύκολο να καθοριστούν, με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Κάποια από αυτά είναι βαθιά ριζωμένα στον ψυχικό του κόσμο και είναι αμετάβλητα. Μερικά άλλα, πιθανόν να διαμορφώνονται ανάλογα με τις εμπειρίες του.

Σε αντίθεση με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, οι δεξιότητες και οι ικανότητες κάποιου ατόμου είναι αποτέλεσμα της εκπαίδευσης στην οποία υποβάλλεται. Η εμπειρία που προστίθεται στην εκπαίδευση ενδυναμώνει την επάρκεια ενός ατόμου στον τομέα του.

Για την επιτυχία στη ζωή απαιτούνται βέβαια η εκπαίδευση, η εμπειρία και η επάρκεια στον επαγγελματικό τομέα του κάθε ανθρώπου.

Ωστόσο είναι η προσωπικότητα, που επηρεάζει καθοριστικά, όχι μόνο την ποιότητα της εκπαίδευσης και της επάρκειας, αλλά και το πώς τα απαραίτητα αυτά εφόδια θα χρησιμοποιούνται στην πράξη κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής ζωής, για να οδηγούν σε επιτυχίες.

Υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, που υπάρχουν με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα στους ανθρώπους που επιτυγχάνουν στην επαγγελματική τους ζωή.

Είναι σημαντικό να δούμε μερικά από τα συχνότερα και σημαντικότερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των επιτυχημένων επαγγελματιών, διότι μπορεί έτσι να αντλήσουμε κάποια διδάγματα, που θα μας βοηθούν διαχρονικά στην επίτευξη των στόχων μας :

1. Η αυτογνωσία

Στο δρόμο της επιτυχίας είναι πρωταρχική προϋπόθεση να αντιλαμβάνεται κάποιος καλά τα δυνατά και αδύνατά του σημεία, τα ενδιαφέροντά του, το τι θέλει στη ζωή του και το πώς θα ήθελε να τον βλέπουν οι συνάνθρωποι και η οικογένειά του.

Το “γνώθι σ’αυτόν” των αρχαίων Ελλήνων παραμένει πάντοτε μια διαχρονική αρχή, που χρειάζεται να είναι βίωμα του κάθε ανθρώπου που θέλει να επιτυγχάνει στη ζωή του.

2. Η αυτοπειθαρχία

Χωρίς τήρηση των αποφάσεων, που λαμβάνει ο ίδιος ο άνθρωπος, για τον εαυτό του και για την επίτευξη των στόχων του δεν μπορεί να υπάρχουν επιτυχίες.

Στη ζωή είναι πάρα πολλοί οι πειρασμοί και οι περισπασμοί, που αποσπούν την προσοχή ή κλέβουν τον πολύτιμο χρόνο που απαιτείται για την επίτευξη των στόχων. Αυτός που δεν μπορεί να αυτοπειθαρχεί δεν θα καταφέρνει να φτάνει στους στόχους του.

3. Η αυτοπεποίθηση

Η αυτοπεποίθηση πρέπει να βασίζεται σε στερεές και αποδεδειγμένες βάσεις. Η αυτοπεποίθηση δεν αποκτιέται εύκολα. Χρειάζεται κόπος εκπαίδευση και εμπειρίες.

Χωρίς αυτοπεποίθηση δεν έρχεται η επιτυχία. Γι? αυτό ο επιτυχημένος επαγγελματίας επενδύει πολλά, χρόνο και κόπο, για να την αποκτήσει και να την καλλιεργεί, διότι θα του είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο στον αγώνα της ζωής.

4. Ο ενθουσιασμός για ένα όραμα

Τα άτομα, που έχουν ένα όραμα για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, για μια ιδέα ή κοινωνική αποστολή μπορούν με τον ενθουσιασμό που τους χαρακτηρίζει να εμπνέουν και να ευαισθητοποιούν και να κινητοποιούν και άλλους.

Οι άνθρωποι μπορούν και διαισθάνονται τον ενθουσιασμό, το ενδιαφέρον και την πίστη, που κάποιο άτομο δυνατόν να έχει για την πραγματοποίηση κάποιου οράματος, στόχου ή μιας αποστολής. Σίγουρα αυτός, που μπορεί και εμπνέει τους άλλους χάρις στον μετρημένο, ισοζυγισμένο και αγνό ενθουσιασμό του, αλλά και χάρις στις πράξεις του, θα έχει μια βασική προϋπόθεση για να πετυχαίνει.

5. Η θετική προσέγγιση με αισιοδοξία και θετικότητα

Η αισιοδοξία και η θετική προσέγγιση είναι βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των επιτυχημένων ανθρώπων, σε όλους τους τομείς δραστηριοτήτων.

Η πίστη για θετική εξέλιξη των προσπαθειών, για την επίτευξη των στόχων κάποιου ανθρώπου συνοδεύεται συνήθως από τρόπους σκέψης που βοηθούν στο να υπερπηδούνται και να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά τα αναπόφευκτα εμπόδια κάθε δράσης που απαιτείται στο δρόμο προς την επιτυχία.

6. Η επιμονή συνοδευόμενη από σκληρή δουλειά, χωρίς παρορμητικότητα και με υπομονή

Οι δυσκολίες, οι αποτυχίες, οι κακουχίες, τα κτυπήματα κάτω από τη μέση και κάθε λογής εμπόδια, προβλεπτά ή απρόβλεπτα, είναι αναπόφευκτο μέρος της κάθε ανθρώπινης προσπάθειας προς την επίτευξη οποιουδήποτε σημαντικού στόχου.

Ο επιτυχημένος άνθρωπος αντέχει. Ξέρει καλά ότι θα δημιουργούνται στο δρόμο του εμπόδια, τα περιμένει και προετοιμάζεται να τα αντιμετωπίζει. Η προοπτική ανάλυση των εμποδίων και των κινδύνων που τον περιμένουν του επιτρέπει να παραμένει ψύχραιμος στις αντιξοότητες.

7. Το ήθος, με συνέπεια και ειλικρίνεια

Η συνέπεια, η ειλικρίνεια, η τιμιότητα, η ευσυνειδησία και οι υγιείς αρχές του ήθους και του δικαίου είναι απαραίτητες συνιστώσες για μια διαρκή και καλά θεμελιωμένη επιτυχία στη ζωή.

Ο επιτυχημένος άνθρωπος είναι δίκαιος με όλους, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κανείς ή είναι αδύνατον κάποιος να τον ελέγξει. Η επιτυχία χωρίς δικαιοσύνη και σεβασμό προς τον συνάνθρωπο δεν είναι πραγματική, αλλά χωρίς αξία και παροδική.

8. Η δικτύωση

Η επιτυχία στη ζωή του κάθε επαγγελματία απαιτεί εκπαίδευση, προσόντα, ικανότητες και επάρκεια στον τομέα του. Ωστόσο η δικτύωση σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο είναι πάρα πολύ σημαντική, με τεράστιο ρόλο στην επίτευξη των στόχων.

Η δικτύωση, δηλαδή η ανάπτυξη και καλλιέργεια εποικοδομητικών σχέσεων με άλλους ανθρώπους, με στόχο την ευχαρίστηση και την αλληλοβοήθεια αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό της κοινωνίας των ανθρώπων. Χωρίς ορθή κοινωνική δικτύωση οι πιθανότητες επιτυχιών στη ζωή λιγοστεύουν δραματικά.

9. Η προσήλωση στο στόχο

Η προσήλωση στο στόχο είναι κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας των επιτυχημένων ανθρώπων. Το να ξέρει καλά κάποιος το τι θέλει και που πάει είναι το πρώτο βήμα του μεγάλου και δύσκολου δρόμου προς την επιτυχία.

Η προσήλωση στο στόχο, χωρίς αποπροσανατολισμό και απώλεια ενέργειας σε άσκοπες κινήσεις, είναι σημαντικό πλεονέκτημα της προσωπικότητας των επιτυχημένων.

10. Η καλή ακρόαση των άλλων και η συμπάθεια

Ο αποτελεσματικός επαγγελματίας ξέρει και ακούει καλά και προσεκτικά τους συνομιλητές του. Γνωρίζει ότι οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεται μπορεί να είναι πηγή γνώσεων και πραγματικοί θησαυροί.

Η ικανότητα κατανόησης και συμπάθειας προς τους άλλους προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο άτομο που διψά για επιτυχίες.

11. Η προσαρμοστικότητα με ευελιξία

Η ακαμψία στη ζωή μπορεί να έχει κόστος. Όμως το ίδιο ισχύει και για την ευελιξία.

Η προσαρμοστικότητα είναι ικανότητα του άτομου να αλλάζει τον τρόπο δράσης ή κατεύθυνσης ανάλογα με τις εξελίξεις που του συμβαίνουν.

Η επιλογή του σωστού μείγματος ευελιξίας και ακαμψίας, ανάλογα με το κάθε πρόβλημα που προκύπτει, είναι θέμα κρίσης της κάθε προσωπικότητας. Είναι η κρίση αυτή, σε σχέση με την προσαρμοστικότητα, που παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία στη ζωή.

Είναι βέβαια αδύνατο να καθοριστούν όλα τα επί μέρους χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που οδηγούν ένα άνθρωπο σε επιτυχίες.

Ωστόσο η μελέτη και η ανάλυση του τρόπου σκέψης των επιτυχημένων ανθρώπων μπορεί να προσφέρει πολλά σε όλους όσοι επιθυμούν έντονα να πετυχαίνουν στην επαγγελματική τους ζωή.

Medlook

http://www.psixologikosfaros.gr

Τα 13 .... ΔΕΝ των επιτυχημένων ανθρώπων.....!!!!!!!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτό που κάνει τους επιτυχημένους επιχειρηματίες ικανούς να ανταποκρίνονται και να αντεπεξέρχονται σε οποιαδήποτε δυσκολία βρεθεί μπροστά τους;

Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα στο Forbes, πέρα από την καλή κατάσταση της υγείας, η ψυχική και διανοητική δύναμη κρίνεται πιο σημαντικός παράγοντας, καθώς οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι καταφέρνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους και τη συμπεριφορά τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτυγχάνουν τους στόχους τους.

Δείτε, λοιπόν, τι ΔΕΝ κάνουν οι «ισχυροί» άνθρωποι :

  

- Δεν χάνουν χρόνο με το λυπούνται για λάθος κινήσεις, αλλά αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και αντιλαμβάνονται ότι η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη.

- Δεν επιτρέπουν σε άλλους να κλέψουν τον έλεγχο των καταστάσεων από τα χέρια τους και δεν επιτρέπουν σε κανένα να ασκεί εξουσία πάνω τους.

- Δεν προσπαθούν να αποφύγουν τις αλλαγές, αλλά πιστεύουν στις ικανότητές τους να προσαρμόζονται στις καταστάσεις.

- Δεν σπαταλούν ενέργεια σε οτιδήποτε δεν μπορούν να ελέγξουν και επικεντρώνονται σε ό,τι περνάει από το χέρι τους.

- Δεν προσπαθούν να ευχαριστούν τους πάντες και δεν φοβούνται να εκφράσουν ανοιχτά τη γνώμη τους.

- Δεν φοβούνται να ρισκάρουν όταν έχουν υπολογίσει όλους τους κινδύνους.

- Δεν μετανιώνουν για το παρελθόν, αλλά προσπαθούν να μάθουν από τα λάθη.

- Δεν επαναλαμβάνουν ξανά τα ίδια λάθη και φροντίζουν να παίρνουν πιο σωστές αποφάσεις στο μέλλον.

- Δεν ζηλεύουν την επιτυχία των άλλων και αναγνωρίζουν όταν αυτή είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς.

- Δεν τα παρατάνε αν αποτύχουν, αλλά το βλέπουν σαν ευκαιρία για βελτίωση.

- Δεν φοβούνται να μείνουν μόνοι, αλλά αξιοποιούν τον χρόνο αυτό για να γίνουν πιο παραγωγικοί.

- Δεν θεωρούν ότι τους «οφείλεται» τίποτα. Αντίθετα, αναζητούν ευκαιρίες, ανάλογες των ικανοτήτων τους.

- Δεν περιμένουν άμεσα αποτελέσματα. Γνωρίζουν ότι η επιτυχία απαιτεί χρόνο και προσπάθεια.

http://www.onmed.gr

http://www.psixologikosfaros.gr

Aν ο θεός μας μιλούσε…!!!!!!!!

…Δεν θα εκπλησσόμουν αν κάποια στιγμή η φωνή του Δημιουργού μας σκέπαζε τον θόρυβο του πλανήτη σταματώντας την κυκλοφορία, τους πολέμους, τα καράβια, τα τραίνα, τα εργοστάσια, τα χρηματιστήρια, τις τράπεζες, τον χρόνο και μας έλεγε σε μια και μοναδική γλώσσα, κατανοητή από όλους μας, όλους του ηλίθιους ανθρώπους της Γης :

Παιδιά μου,

Προσπάθησα με πολλούς τρόπους να σας παρουσιάσω ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ. Να σας παρουσιάσω ΤΙ ΕΙΜΑΙ. Να σας παρουσιάσω ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ. Σας έδωσα ζωή, σας έδωσα αέρα να αναπνέετε, σας έδωσα τροφή να φάτε, σας έδωσα νερό να πιείτε, σας έδωσα νου να σκέπτεστε, σας έδωσα χέρια να δημιουργείτε, σας έδωσα πόδια να κινήστε, σας έδωσα καρδιά να αγαπάτε. 

Σας έδωσα πολλά μέσα σας και έξω σας και γύρο σας και κοντά σας και μακριά σας. Σας έδωσα όμως και μάτια να βλέπετε κάθε βράδυ εκατομμύρια αστέρια και γαλαξίες στον ουρανό σας και έκανα τη Γη να γυρίζει για να τα βλέπετε σχεδόν όλα, κάθε νύχτα, κάθε εποχή.

Σας έδωσα τις εποχές για να έχετε πάντα τροφή. Σας έδωσα νόηση να σκέπτεστε, να σχεδιάζετε, να κατασκευάζετε, να δημιουργείτε και εσείς, με την θέληση σας, όπως και εγώ. Σας έδωσα ψυχή για να συνδέεστε μαζί μου, να διαθέτετε την συμπαντική γνώση, να γνωρίζετε το παρελθόν, να δημιουργείτε στο παρόν και να προβλέπετε το μέλλον. 

Σας έδωσα εγκέφαλο για να συνδέεται η ψυχή σας με το σώμα σας και κατόπιν να συνδέεστε συνολικά μαζί μου. Σας έδωσα ακοή για να ακούτε τους συμπαντικούς ήχους της δημιουργίας, τα κύματα, τα ηφαίστεια, τα πουλιά και τα όντα της Γης. Σας έδωσα χέρια για να αγκαλιάζετε αυτούς που αγαπάτε.

Αν όμως σας ρωτούσα, ΕΧΕΤΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΣΑΣ; τι θα μου απαντούσατε? Οι περισσότεροι από εσάς, μέσα σας, στο είναι σας, ξέρετε ότι υπάρχω, ότι ΕΙΜΑΙ, ξέρετε ότι δεν θα υπήρχε τίποτα αν εγώ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ, ξέρετε ότι δεν θα υπήρχατε εσείς αν εγώ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ, ξέρετε ότι είστε αποτέλεσμα της θέλησης μου και μόνον, αλλά ΔΕΝ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ διότι… δεν με βλέπετε.

Ναι, πράγματι δεν με βλέπετε, διότι εσείς ψάχνετε να βρείτε έναν αιωρούμενο, ιπτάμενο γέροντα με άσπρα μαλλιά και μούσι, με αιθέριο σώμα να πετά στους ουρανούς της Γης και να κοιτάζει πίσω από τα σύννεφα με πατρικό βλέμμα, να σπέρνει, να βοτανίζει, να δημιουργεί με τα χέρια του, να κοιτάει με τα μάτια του, να ακούει με τα αυτιά του.

Ναι, δεν με βλέπετε διότι δεν είμαι όπως εσείς νομίζετε, όπως εσείς πλάσατε στη φαντασία σας, όπως εσείς διδάσκεστε από τις θρησκείες από κάποιους ιερωμένους που ψάχνουν και εκείνοι να με δουν με τα μάτια του σώματος.

Θα με βλέπατε όμως συνεχώς αν σκεπτόσασταν διαφορετικά. Αν σκεπτόσασταν ότι εφ' όσον είμαι ο Δημιουργός του Σύμπαντος, του Γαλαξία σας, του Ήλιου σας, της Γης σας, τότε υπάρχω μέσα σε όλα τα δημιουργήματα μου. Υπάρχω μέσα στον Γαλαξία σας, μέσα στον Ήλιο σας, μέσα στη Γη σας, μέσα σε ΣΑΣ!!! 

ΥΠΑΡΧΩ ΜΕΣΑ ΣΑΣ, ΥΠΑΡΧΩ ΕΞΩ ΣΑΣ, ΥΠΑΡΧΩ ΓΥΡΟ ΣΑΣ, ΥΠΑΡΧΩ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ, ΥΠΑΡΧΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΑΣ, ΥΠΑΡΧΩ ΠΑΝΤΟΥ!! ΥΠΑΡΧΩ ΠΑΝΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΕΤΕ!!

Αν θέλετε να με δείτε λοιπόν, να σκέπτεστε ότι μέσα στο μανιτάρι υπάρχω εγώ, μέσα στο δέντρο υπάρχω εγώ, μέσα στο νερό που πίνετε υπάρχω εγώ, μέσα στην τροφή σας υπάρχω εγώ, μέσα στη σκέψη σας υπάρχω εγώ, μέσα στα δικά σας δημιουργήματα, ότι εσείς δημιουργείτε καθημερινά, ΥΠΑΡΧΩ ΕΓΩ!! Υπάρχω σε κάθε τι γύρο σας, σε κάθε σας σκέψη, σε κάθε σας ιδέα, σε κάθε σας επιθυμία, σε κάθε σας όνειρο. Σε κάθε σας δημιούργημα μεταδίδετε εσάς και ΕΜΕΝΑ ταυτόχρονα.

Χαίρομαι μαζί σας όταν χαίρεστε, λυπάμαι μαζί σας όταν εσείς λυπάστε, φαντάζομαι μαζί σας όταν εσείς φαντάζεστε, κλαίω μαζί σας όταν εσείς κλαίτε, τρώω μαζί σας όταν εσείς τρώτε. ΖΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΚΑΘΕ ΣΑΣ ΣΤΙΓΜΗ!!! 

Σας αγαπώ διότι εσείς είστε ΕΓΩ και ΕΓΩ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ. ΕΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΕΤΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΥΠΑΡΧΩ ΜΕΣΑ ΣΑΣ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ. ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ. ΟΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΟΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΕΤΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΖΩ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΟΤΙ ΣΚΕΠΤΕΣΤΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΟΤΙ ΠΟΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΟΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ. 

ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΜΕ ΟΛΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΤΕ ΜΕ ΟΛΟ ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ. ΑΝ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΤΕ? ΑΝ ΠΑΨΩ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΤΕ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΤΕ? ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ.

Σκεφθείτε το διότι ο γεωργός μπορεί να ξεριζώσει ένα στάχυ αν δεν θέλει να υπάρχει το στάχυ. Το στάχυ όμως, δεν μπορεί να ακυρώσει τον γεωργό. Ο γεωργός είναι Δημιουργός. Με τη θέληση του δημιουργεί χωράφια ολόκληρα με στάχια και μετά η θέληση του, η επιθυμία του να γεννηθούν τα στάχια περνά σε μένα, στα δικά μου χέρια, στην δική μου θέληση. 

Και εγώ το μόνο που μπορώ να θέλω είναι να έχετε αφθονία. Να μην σας λείπει τίποτα. Να έχετε ότι θελήσετε, ότι πεθυμήσετε, ότι ονειρευτείτε, ότι σχεδιάσετε, ότι ποθείτε. Είναι γραφτό σας να θέλετε το ίδιο για τα παιδιά σας. Αρκεί να αξίζει να στηρίξετε αυτό που και εκείνα θα θέλουν. Όπως σε σας, έτσι και σε μένα. Όπως σε μένα, έτσι και σε σας.

Και αν ακόμη με ρωτάτε γιατί? σας λέω :

ΩΣ ΨΥΧΕΣ ΕΙΣΤΕ ΚΥΤΤΑΡΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΕΙΣΤΕ ΜΕΡΟΣ ΜΟΥ. ΟΤΙ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΓΗ. ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΝΟΜΟΥΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ ΣΤΗ ΓΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΕΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΓΩ. 

ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΛΕΤΕ ΠΟΛΥ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΕΧΕΤΕ. ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΟΤΙ ΤΑΛΑΝΤΕΥΕΣΤΕ, ΟΤΙ ΑΜΦΙΒΑΛΕΤΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΑΣ, ΤΟΤΕ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΛΟΝΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΛΛΙΠΗΣ. 

ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟΤΕ Ο ΔΙΑΥΛΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ. ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΦΤΑNΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΕ ΜΕΝΑ, Η ΘΕΛΗΣΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΕΚΟΜΜΕΝΗ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΚΕΝΑ, ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΑΣ ΤΗΝ ΜΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΧΑΝΕΤΑΙ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΣΑΦΕΙΑ, ΑΣΤΑΘΕΙΑ, ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ΤΑΛΑΝΤΕΥΣΗ, ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΜΕΝΑ, ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΣΑΣ.

Η εμπιστοσύνη σας προς εμένα είναι ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ!! Αν δεν με εμπιστεύεστε, τότε πόσο υπάρχω μέσα σας? ΠΟΣΟ ΜΑΖΙ, ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ? ΠΟΣΟ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΟΤΙ ΗΜΑΣΤΕ ΕΝΑ? ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ? Έχετε σκεφτεί ότι αν αμφιβάλετε για μένα και την ύπαρξη μου τότε αυτόματα αμφιβάλετε και για σας και για την δική σας ύπαρξη. Αν δεν υπάρχω ΕΓΩ, τότε πώς θα μπορείτε να υπάρχετε εσείς?

Η συμβουλή μου λοιπόν είναι μία : Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΣΑΣ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ. ΣΠΕΙΡΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΡΙΣΕΙΣ ΑΦΘΟΝΙΑ!!! 

ΟΤΙ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΟΤΙ ΘΕΛΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ. ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ ΑΙΩΝΙΑ. ΟΤΙ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ.

ΑΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΝΑ ΣΛΟΓΚΑΝ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΕΓΩ ΕΝΑ :

ΤΩΡΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ!! ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΣΕ ΜΕΝΑ!!

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Χατζηκωνσταντίνου Γεώργιο – συγγραφέα – για το παραπάνω κείμενο.

http://enallaktikidrasi.com

http://www.psixologikosfaros.gr

Τα πέντε στάδια που περνάει το ζευγάρι.....!!!!!!!

Δύο άνθρωποι πριν καταλήξουν να είναι «επισήμως» ζευγάρι, περνάνε από διάφορες δοκιμασίες και διάφορα στάδια. Τα πιο βασικά στάδια είναι τα ακόλουθα σύμφωνα με την S. Campbell (Το Μυθικό ταξίδι του ζευγαριού εκδ. Δίαυλος)

Πρώτο Στάδιο – Ειδύλλιο 

Είναι το στάδιο όπου όλα είναι μαγικά. Γνωρίζουμε κάποιον, μας ελκύει, αρχίζουμε να νιώθουμε τη φλόγα να ανάβει. Αισθανόμαστε ότι είναι ξεχωριστός, μοναδικός. Πιστεύουμε πως το σύμπαν συνωμότησε για να τον βρούμε, αναζητάμε γύρω μας σημάδια που να επιβεβαιώνουν ότι είναι το άλλο μας μισό, η αδελφή ψυχή μας. 

Για παράδειγμα, αν δεν καθυστερούσαμε στο ραντεβού μας με τη φίλη μας, δεν θα πέφταμε πάνω του, αν δεν χρειαζόταν να κάνουμε τα σεμινάρια ηλεκτρονικών υπολογιστών, δεν θα τον γνωρίζαμε, αν δεν μέναμε από λάστιχο, δεν θα τον συναντούσαμε, και η λίστα συνεχίζεται. Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι μέσα στην πεζή και πολλές φορές άχαρη πραγματικότητα που ζούμε υπάρχει κάτι μαγικό που «τυχαία» βρίσκεται στο δρόμο μας και μας συνεπαίρνει.

Η ζωή σαν παραμύθι

Ό έρωτας από μόνος του έχει κάτι ξεσηκωτικό.Έχει την ικανότητα να μας κάνει να πετάμε, να ταξιδεύουμε νοερά, παρόλο που είμαστε κολλημένοι στη γη. Μας ενεργοποιεί, μας ζωντανεύει, μας κινητοποιεί. Όταν, λοιπόν, βρούμε το πρόσωπο αναφοράς, αφηνόμαστε στη διαδικασία και ευελπιστούμε να ρουφήξουμε την κάθε στιγμή. 0 σύντροφος μας δεν μπορεί παρά να είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού.

Εμφανίστηκε για να μας σώσει από την καθημερινότητά μας. Κοντά του νιώθουμε πριγκίπισσες, λαμπερές, αέρινες. Αφού είναι πρίγκιπας, δε δικαιούται να έχει ψεγάδια, ελαττώματα. Δεν μπορεί παρά να είναι τέλειος. Είναι πάντα εκεί όταν τον χρειαζόμαστε, μας ακούει συνέχεια ό,τι και να του λέμε, δεν βαριέται, δεν γκρινιάζει, δεν κουράζεται. 

Μαντεύει κάθε μας σκέψη πριν ακόμη την εξωτερικεύσουμε, βρίσκει χαριτωμένο κάθε ελάττωμά μας, συμφωνεί με τις επιλογές μας. Έχουμε τόσο πολύ απορροφηθεί ο ένας από τον άλλον, ώστε κόβουμε κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Ζούμε την απόλυτη ταύτιση. Έχουμε την πεποίθηση πως είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Η ερωτική μας διάθεση είναι στα καλύτερά της! Είναι, όμως, πράγματι έτσι;

Τα αρνητικά συναισθήματα κάτω από το χαλί

Σε αυτό το στάδιο εξιδανικεύουμε τον σύντροφο μας καταπιέζοντας όποια αρνητικά συναισθήματα μπορεί να προκύψουν. Χρησιμοποιούμε τον σύντροφο μας σαν ένα μαγικό χάπι που μόλις το πάρουμε θα γίνουμε αμέσως καλά, ότι και να συνεπάγεται για τον καθένα μας αυτό : για κάποιους μπορεί να είναι να αφήσουμε πίσω τη μοναξιά μας, για άλλους μπορεί να είναι να βγούμε από μία σχέση που δεν μας ικανοποιεί πια, κ.ο.κ. 

Μέσα από τα σημάδια που βρίσκουμε στο περιβάλλον μας (αποκαλώντας τα «τύχη», «πεπρωμένο», «κισμέτ», «μοίρα») διατηρούμε το ζωτικό μύθο ψέματος που μας βοηθάει να συνεχίσουμε να ζούμε. Η αλήθεια πολλές φορές πονάει, και είναι αποκαρδιωτική.

Στο μυθιστόρημα της Ασένα «Ούτε Έρωτας Υπάρχει»(εκδ. Ωκεανίδα), διαβάζουμε :

«Ο έρωτας τελειώνει τη στιγμή που γνωρίζεις καλά εκείνον με τον οποίο είσαι ερωτευμένη. Γιατί ο άνθρωπος ερωτεύεται ένα όνειρο που δημιουργεί για τον εαυτό του. Ταυτίζει αυτό το όνειρο με τον εαυτό του, του αποδίδει χαρακτηριστικά ίδια με τα δικά του. Όμως ο άλλος δεν είναι ο εαυτός του, ούτε έχει καμιά σχέση με τις ιδιότητες, τις ομορφιές που του αποδίδει εκείνος που είναι ερωτευμένος μαζί του… γι? αυτό οι ερωτευμένοι των θρύλων, που ποτέ δεν συναντιούνται, διατηρούν μέχρι τις μέρες μας την αίγλη τους.»

Ένα όμορφο ψέμα, λοιπόν, είναι ό,τι έχουμε περισσότερο ανάγκη. Πόσο καιρό, όμως, μπορούμε να βιώνουμε αυτήν την κατάσταση; Προσγειωνόμαστε κάποτε στην πραγματικότητα; Τι προϋποθέτει αυτό;

Επαφή με την πραγματικότητα

Δεν μπορούμε να βιώνουμε αυτήν την κατάσταση εσαεί, γιατί οι σχέσεις εξελίσσονται, δε μένουν στάσιμες. Εκεί έχουμε, λοιπόν, την πρώτη ρήξη: ή θα αποδεχτούμε την πραγματικότητα και θα περάσουμε στο επόμενο στάδιο, ή με τις πρώτες δυσκολίες θα προσγειωθούμε ανώμαλα και θα το βάλουμε στα πόδια. Το να μπορέσουμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο προϋποθέτει ότι έχει έρθει η ώρα να κατέβουμε από το ροζ συννεφάκι μας και να μετουσιώσουμε όλο αυτό το αχαλίνωτο πάθος σε οικειότητα και συντροφικότητα. 

Σημαίνει ότι δεν έχουμε πια ανάγκη τη φαντασιωτική εικόνα που έχουμε φτιάξει για τον άλλον για να μπορούμε να συνυπάρχουμε. Ξέρουμε ποιος είναι ο άλλος και που στέκεται και επιθυμούμε να είμαστε μαζί του πάραυτα. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ωριμάσει, έχουμε ενηλικιωθεί συναισθηματικά.

Στο ίδιο μυθιστόρημα της Ν. Ασένα, η ηρωίδα συνειδητοποιεί την πραγματικότητα :

«Εγώ κοιτάζω συνέχεια τον Γκιουρκάν… Αγωνίζομαι μέσα μου για να νιώσω ένα συναίσθημα. Δεν νιώθω τίποτα… Τι περίεργο… Πώς ήμουνα τρελή από έρωτα γι' αυτό τον άνθρωπο, και πώς έκλαιγα από θλίψη όταν έφευγε για τη δουλειά, κι έλεγα, χωρίζουμε, δεν θα τον δω μέχρι το βράδυ, πώς έβγαινα τα βράδια στους δρόμους περιμένοντας να γυρίσει. Πώς τρελαινόμουν από τη λαχτάρα μου να τον αγγίξω… Και πώς, αργότερα, έφτανα σε καταστάσεις αλλοφροσύνης από τα νεύρα όταν με άγγιζε.

Φαίνεται λοιπόν πως τίποτα δεν είναι σημαντικό παρά μόνο για εκείνη τη στιγμή. Φαίνεται πως ακόμα και τα πιο έντονα συναισθήματα είναι σημαντικά μόνο για εκείνη τη στιγμή. Φαίνεται πως όλα περνούν και μπορούν, εκατό τα εκατό, ν? αλλάξουν πρόσωπο. Φαίνεται πως στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι σημαντικό. Φαίνεται πως τίποτα δεν είναι αληθινό…»

Ανώμαλη προσγείωση

Τι συμβαίνει, όμως, όταν αρνούμαστε να βγούμε από αυτό το στάδιο; Κάποιοι από μας δεν αντέχουμε να βλέπουμε το όνειρο να μετατρέπεται σε εφιάλτη, θέλουμε να βρισκόμαστε σε μία σχέση με την προϋπόθεση να υπάρχει αυτό το έντονο πάθος. Η έλλειψη αυτού κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι έφτασε το τέλος. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να μείνουμε σε μία σχέση εφόσον υπάρχουν αρνητικά σημάδια. 

Αφού μπορούμε να έχουμε το καλύτερο, γιατί να συμβιβαστούμε με τη ”φθορά; Έτσι, είτε θα παραμείνουμε σε μία δυσλειτουργική σχέση όπου θα χωρίζουμε και θα επανασυνδεόμαστε ώστε να κρατιέται η φλόγα ζωντανή, είτε θα ψάχνουμε συνέχεια καινούρια πρόσωπα αναφοράς να εναποθέτουμε τις ελπίδες και το πάθος μας μέχρι αυτό να σβήσει.

Ο Α. Μποττόν στο βιβλίο του «Μικρή Φιλοσοφία του Έρωτα» (εκδ. Πατάκης) μας δίνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα :

«Ο Μποντλαίρ έχει γράψει ένα ποίημα σε πρόζα για κάποιον που περνάει όλη τη μέρα περιδιαβαίνοντας το Παρίσι μαζί με μια γυναίκα, την οποία αισθάνεται έτοιμος να ερωτευτεί. Επειδή συμφωνούν σε μύρια όσα, κατά το απόβραδο έχει σιγουρευτεί ότι βρήκε την τέλεια σύντροφο, με την ψυχή της οποίας μπορεί να ενωθεί η δική του. 

Διψασμένοι, πηγαίνουν σ' ένα λαμπρό νέο καφέ στη γωνία ενός βουλεβάρτου, κι αυτός παρατηρεί να στέκονται απ' έξω τα μέλη μιας εξαθλιωμένης εργατικής οικογένειας, που χάσκουν μπροστά στις τζαμαρίες, κοιτάζοντας τους κομψούς πελάτες, τους κατάλευκους τοίχους και τα επίχρυσα στολίδια. Τα μάτια των ταλαίπωρων θεατών είναι γεμάτα δέος μπροστά σε τόσο πλούτο και ομορφιά, γεγονός που προκαλεί οίκτο στον αφηγητή και τον κάνει να ντραπεί για την προνομιούχο θέση του. 

Στρέφεται τότε προς την αγαπημένη του, ελπίζοντας ότι θα δει τις δικές του σκέψεις να ανακλώνται στα μάτια της. Αλλά η γυναίκα με την ψυχή της οποίας ετοιμαζόταν να ενωθεί η δική του λέει ορθά κοφτά ότι δεν τους αντέχει αυτούς τους άθλιους και του ζητά να πει στον ιδιοκτήτη να βάλει αμέσως να τους διώξουν. Δεν έχει τέτοιες στιγμές κάθε ειδύλλιο; Αντί για μάτια που να καθρεφτίζουν τη σκέψη μας, μια (κωμικοτραγική) απόκλιση - και αδιάφορο αν αιτία είναι η πάλη των τάξεων ή ένα ζευγάρι παπούτσια.»

Προσωπική ευθύνη 

Το να ψάχνουμε συνέχεια το πάθος στη ζωή μας συμβολίζει τη συνεχή μας ανάγκη να εξελίσσουμε τη ζωή μας, να τη γεμίζουμε συνέχεια με έντονες εμπειρίες. Φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, φοβόμαστε να ωριμάσουμε. 

Προφανώς έχουν υπάρξει στη ζωή μας διάφορες δυσάρεστες καταστάσεις (π.χ. απώλειες) που μας έχουν πείσει ότι μόνο όταν βιώνουμε έντονα τις καταστάσεις και είμαστε σε διαρκή αναζήτηση της ευτυχίας, τότε μόνο ζούμε. Έτσι, αν τα πράγματα αρχίσουν να μην πηγαίνουν καλά στη σχέση μας, είναι προτιμότερο να αποδώσουμε ευθύνες στο σύντροφο μας από το να πάρουμε εμείς την ευθύνη στο κομμάτι που μας αναλογεί. Είναι για μας προτιμότερο να φύγουμε από τη σχέση παρά να μείνουμε και να δουλέψουμε πάνω σε αυτήν.

Τα άτομα, όμως, που θα παραμείνουν στη σχέση ξεπερνώντας τα εμπόδια του πρώτου σταδίου, θα περάσουν στο δεύτερο στάδιο :

Δεύτερο Στάδιο - Αγώνας για Επικράτηση

Εδώ έρχεται η συνειδητοποίηση ότι ο σύντροφος μας δεν είναι αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε, και ότι πιθανόν να μην ήταν αλλά ούτε και να γίνει ποτέ. Η ελπίδα και ο ενθουσιασμός δίνουν τη θέση τους στη ματαίωση και στην απογοήτευση αντίστοιχα. 

Συμπεριφορές που παλιά τις βρίσκαμε χαριτωμένες και τις ενισχύαμε, τώρα μας εκνευρίζουν. Κάποιοι συμβιβασμοί που κάναμε στην αρχή της σχέσης για το καλό της σχέσης ξεχνιούνται. Μας ενοχλεί, ακόμη, που ο σύντροφος μας αναπνέει. Αναρωτιόμαστε που πήγε το πρόσωπο που ερωτευτήκαμε και τη θέση του πήρε αυτός ο ξένος. Αντιστεκόμαστε στην αλλαγή που έχει επιφέρει η ίδια η σχέση και ίσως ακόμα να διατηρούμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον άλλον, να τον κάνουμε να συμμορφωθεί με τη φαντασιωτική εικόνα που έχουμε για αυτόν.

Όταν διαπιστώνουμε ότι δεν είναι δυνατό να αλλάξουμε το σύντροφο μας, λειτουργούμε με διάφορους τρόπους: είτε γινόμαστε επιθετικοί με τον άλλον (αποδίδοντάς του εξ' ολοκλήρου ευθύνες), είτε αποσυρόμαστε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας (και έτσι γινόμαστε μελαγχολικοί και καταθλιπτικοί ), είτε βγάζουμε παθητική επιθετικότητα (δηλαδή βγάζουμε το θυμό μας με ύπουλο τρόπο, όπως με κλάμα, με πείσμα, με σιωπή, που είναι έμμεσες μορφές κακοποίησης).

Μπαίνουμε σε μία διαδικασία εκδίκησης του άλλου, επειδή τόλμησε να μην ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας. Το παιχνίδι που παίζουμε είναι εξουσιαστικό, θέλουμε να δείξουμε στον άλλον ότι έχουμε τη δύναμη να κινούμε τα νήματα, ότι δε μας έχει «του χεριού του». Στην προσπάθεια αυτή ο στόχος μας δεν είναι να διεκδικήσουμε τον άλλον, αλλά να του δείξουμε ότι έχουμε το πάνω χέρι. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό;

Παιδική ηλικία 

Στην πραγματικότητα, αυτή μας η στάση έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία όπου είχαμε βιώσει απώλεια (των γονέων μας, της παιδικής μας ηλικίας, της αθωότητάς μας) και έτσι ζητάμε από τον σύντροφο μας να μας γιατρέψει τις παλιές πληγές και να μας θεραπεύσει από τα βαθιά παιδικά μας τραύματα. 

Βιώνουμε μία σύγκρουση : από τη μία θέλουμε να φέρουμε τα πρόσωπα του παρελθόντος στο παρόν (νοερά, σε ασυνείδητο επίπεδο) για να ταχτοποιήσουμε τους ανοιχτούς μας λογαριασμούς μαζί τους, ενώ από την άλλη θέλουμε να ζήσουμε κάτι διαφορετικό μέσα από το πρόσωπο του συντρόφου μας και μέσα από τη νέα μας σχέση. Νομίζουμε ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε, γιατί έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης. Άλλωστε, δεν είμαστε πια παιδιά…

Γνώριμα μοτίβα συνδιαλέξεων

Με τα πρώτα σημάδια που θα μας θυμίσουν παρελθοντικές σχέσεις, χάνουμε τον έλεγχο και ερχόμαστε σε ρήξη με το σύντροφο μας. Αντιγράφουμε παλιά μοτίβα συμπεριφοράς, τα οποία μας είναι οικεία και ξέρουμε πώς να τα χειριζόμαστε. Αυτό δε σημαίνει ότι τα χειριζόμαστε με ώριμο τρόπο, απλά ότι τα αντιμετωπίζουμε. 

Και πάλι κολλάμε, και πάλι αναβιώνουμε συγκρούσεις, και πάλι πονάμε, και πάλι αναρωτιόμαστέ «μα γιατί αυτό να συμβαίνει πάντα σε μένα;». Δε βλέπουμε καθόλου ότι εμείς το προκαλέσαμε. Δεν καταλαβαίνουμε ότι συνέχεια θα το κάνουμε αυτό (καταναγκασμός της επανάληψης) μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει και πόσο από αυτό που μας συμβαίνει είναι δικό μας κομμάτι. Όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε εμάς, το σύντροφο μας, αλλά και τις εξελίξεις της σχέσης, που θα μας πάνε στο επόμενο στάδιο.

Τρίτο Στάδιο – Σταθερότητα

Σε αυτό το στάδιο αρχίζουμε να παίρνουμε την ευθύνη για τα κομμάτια που μας αναλογούν. Ψάχνουμε να βρούμε πού φταίξαμε, αν μπορούμε να διορθώσουμε κάτι στη συμπεριφορά μας και πώς μπορεί να γίνει αυτό. Αποδεχόμαστε και τις αδυναμίες τις δικές μας, αλλά και του συντρόφου μας. Κατανοούμε ότι οι άλυτες συγκρούσεις μέσα μας εκφράζονται ουσιαστικά σα συγκρούσεις μεταξύ ημών και ίων συντρόφων μας. Δηλαδή, γίνεται ένα καθρέφτισμα στη σχέση των εσωτερικών μας συγκρούσεων. Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση;

Αντιμετώπιση πραγματικότητας

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να δούμε τι συμβαίνει. Τι φέρνουμε εμείς στη σχέση; Τι φέρνει ο σύντροφος μας στη σχέση; Τι φέρνει η μεταξύ μας χημεία στη σχέση; Τι μας χωρίζει; Τι μας κρατάει ενωμένους; Πώς να αντέξουμε την αβεβαιότητα και να την κάνουμε να λειτουργήσει υπέρ μας;

Οι λύσεις είναι μέσα μας, δεν θα έρθουν από έξω. Πολλές φορές έχουμε την χάση να πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα αν π.χ., πάμε ένα ταξίδι, αν βρούμε μία δουλειά που να μη μας αγχώνει, αν καταφέρουμε να αποκτήσουμε περισσότερα χρήματα ώστε να μη δυσκολευόμαστε με την καθημερινότητα κλπ. 

Αυτά, όμως, είναι δικαιολογίες να μην δούμε τι γίνεται στην πραγματικότητα. Αν θέλουμε να είμαστε καλά μεταξύ μας, θα πρέπει να μάθουμε να μην επηρεαζόμαστε από τις συνθήκες. Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες και εμπόδια στη ζωή μας αλλά δεν είναι η ύπαρξη αυτών που δυσχεραίνει τη σχέση μας. Αυτά όλα είναι αφορμές. 

Η αιτία είναι ο εσωτερικός μας αναβρασμός που πατάει πάνω στις δυσκολίες και βρίσκει έδαφος να εκφραστεί. Πρέπει να έχουμε/να αποκτήσουμε σταθερή ταυτότητα ώστε να μην κλονιζόμαστε με το παραμικρό.

Παγίδα του 3ου σταδίου

Έτσι, σε αυτό το στάδιο χρησιμοποιούμε τις συγκρούσεις όχι για να επιβληθούμε (βλ. Στάδιο 2), αλλά για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας. Επίσης, μπορούμε και αφήνουμε κάποιες φορές να περνάνε οι συγκρούσεις χωρίς να εμμένουμε σε αυτές, αλλά αυτό γίνεται επειδή το επιλέγουμε ως την καλύτερη λύση τη δεδομένη στιγμή κι όχι από φόβο μην επέλθει η ρήξη (βλ. Στάδιο 1). 

Υπάρχει, όμως, μία παγίδα σε αυτό το στάδιο : η σταθερότητα μπορεί να οδηγήσει στη ρουτίνα, στο «βόλεμα», με κίνδυνο να επαναπαυόμαστε και να μην δημιουργούμε τις κατάλληλες συνθήκες για τη δοκιμή καινούριων πραγμάτων. Αν δε ρισκάρουμε κατά καιρούς, και δεν καλοδεχόμαστε κάποιες αλλαγές, μπορεί να βαλτώσουμε. Αν, όμως, συνδυάσουμε τη σταθερότητα με ανανέωση τότε προχωράμε στο επόμενο στάδιο.

Στο βιβλίο του Μποττόν «Μικρή φιλοσοφία του Έρωτα» ο ήρωας συνειδητοποιεί :

«Στο απόγειο του έρωτα, λοιπόν, αισθανόμαστε και οι δυο τον πειρασμό να τερματίσουμε πρόωρα τη σχέση, για να μη δούμε τη λήξη της να υποκινείται από τον άλλο ή από τη ρουτίνα ή από την οικειότητα. Μερικές φορές κυριαρχούσε μέσα μας μια παρόρμηση (εμφανής στους άσκοπους καβγάδες μας) να σκοτώσουμε το ειδύλλιο μας πριν φτάσει στο φυσικό του τέλος, με φόνο που δε θα τον διαπράτταμε από μίσος αλλά από υπερβολικό έρωτα - ή, μάλλον, από το φόβο που μπορεί να επιφέρει ο υπερβολικός έρωτας. 

Οι ερωτευμένοι είναι πάντα πιθανό να δολοφονήσουν την ερωτική τους ιστορία, επειδή αδυνατούν να ανεχτούν την αβεβαιότητα, το ρίσκο που αποφέρει ο πειραματισμός τους με την ευτυχία.»

Τέταρτο Στάδιο – Δέσμευση

Σε αυτό το στάδιο δενόμαστε ουσιαστικά με τον άλλον, γνωρίζοντας την πλήρη εικόνα του αλλά και την δική μας εικόνα μέσα στη σχέση. Είναι το στάδιο που ενώ αγαπάμε τον άλλον ξέρουμε συνειδητά ότι δε μας αρέσουν όλα πάνω του. Παρόλα αυτά, εν γνώσει μας επιλέγουμε να είμαστε μαζί του. Η σχέση μας σε αυτό το σημείο φέρνει ένα νέο συμβόλαιο : να συμβιώνουμε χωρίς να είμαστε εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλον (πράγμα, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε, είναι δύσκολο όταν έχουμε πίσω μας «μισοτελειωμένες» δουλειές από το παρελθόν). Στόχος μας είναι η προσωπική ανάπτυξη του εαυτού μας αλλά και του συντρόφου μας.

Μαζί, αλλά με έναν άλλο τρόπο

Είναι δύσκολο να συνταιριάξουμε αυτονομία με οικειότητα και συντροφικότητα αλλά και την ωριμότητα με τις ευθύνες που αυτό συνεπάγεται. Χρειάζεται αποδοχή άνευ όρων, δηλαδή να δεχόμαστε τον άλλον για αυτό που είναι και να μην θέλουμε να τον αλλάξουμε. 

Η ματαιόδοξη προσπάθεια για αλλαγή κάνει τον άλλον να αμύνεται, να αντιστέκεται, και μοιραία αυτό οδηγεί σε αδιέξοδο. Το να έχουμε μία υγιή σχέση συνεπάγεται ότι δεν έχουμε ανάγκη να εξουσιάσουμε και να επιβληθούμε στον άλλον, ότι δεν είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο ούτε να αισθανόμαστε το ίδιο για όλα τα θέματα, αλλά ούτε και να είμαστε απορροφημένοι από τον άλλον σε τέτοιο σημείο ώστε να χάνουμε την ατομικότητά μας. 

Εδώ ισχύει το παλιό ρητό που λέει : «αν αγαπάς κάτι, άφησέ το να φύγει. Αν γυρίσει, θα είναι για πάντα δικό σου. Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν και ούτε θα είναι ποτέ». Επομένως, χρειάζεται να νιώθει ο άλλος ελεύθερος στη σχέση του μαζί μας, έτσι ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να φύγει αλλά να μην το κάνει γιατί επιλέγει να είναι μαζί μας, γιατί νιώθει έντονα την αίσθηση του ανήκειν. Έτσι, μπορούμε να προχωρήσουμε και στο επόμενο στάδιο.

Πέμπτο Στάδιο – Συν-δημιουργία

Είναι το στάδιο όπου εμείς ως ζευγάρι δημιουργούμε κάτι από κοινού και το μοιραζόμαστε με τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μία κοινή καλλιτεχνική έκφραση, ένα βιβλίο/άρθρο που γράφουμε και οι δύο, αλλά ακόμη και ένα παιδί που φέρνουμε μαζί στον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι συνεργαζόμαστε με τον σύντροφο μας γνωρίζοντας, πλέον, από τα προηγούμενα στάδια πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο.

Εμείς οι δύο και ο περίγυρος μας

Μας ενδιαφέρει να βγούμε από τη δυαδικότητα της σχέσης και να εμπεριέξουμε και άλλους μέσα στους κόλπους της. Η αγάπη, η χαρά, η ευτυχία, είναι από τα λίγα συναισθήματα που όταν τα μοιραζόμαστε πολλαπλασιάζονται, θέλουμε να κάνουμε αυτό το άνοιγμα, γιατί μας δυναμώνει ως ζευγάρι. Παύουμε να ασχολούμαστε με τη σχέση αυτή καθ' αυτή, αλλά αντιμετωπίζουμε τη σχέση ως εφαλτήριο για να πειραματιστούμε με νέες καταστάσεις και καινούρια πρόσωπα βασισμένοι στις εμπειρίες που στην πάροδο του χρόνου έχουμε αποκομίσει ως ζευγάρι.

Παγίδα του 5ου σταδίου

Η ανάγκη μας αυτή να κοιτάμε προς τα έξω, μπορεί να γίνει μπούμερανγκ και να αποδυναμώσει τη μεταξύ μας σχέση. Χρειάζεται να δούμε κατά πόσο χρησιμοποιούμε τη σχέση για να την διευρύνουμε μέσα από τους άλλους ή χρησιμοποιούμε τους άλλους για να μπορεί να υφίσταται η σχέση. 

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μπορεί να είναι η γέννηση ενός παιδιού που και οι δύο θέλαμε πολύ, αλλά μετά από αυτήν εμείς λειτουργούμε σχεδόν αποκλειστικά ως γονείς καταπιέζοντας ή και αγνοώντας τις ανάγκες μας ως ζευγάρι, θεωρητικά, σε αυτό το στάδιο θα πρέπει η γέννηση του παιδιού να μας δέσει αφού είναι το δικό μας δημιούργημα, η δική μας επιθυμία που πήρε σάρκα και οστά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

1. Τα στάδια είναι ενδεικτικά

Όσον αφορά στα στάδια, υπάρχει μία δυσκολία να περάσουμε από το ένα στάδιο στο άλλο. Πολλοί από μας καθηλώνονται (κολλάνε) σε κάποιο στάδιο για αρκετό καιρό μέχρι να δουλέψουμε το θέμα που μας απασχολεί και προβληματίζει. Μπορεί, δηλαδή, να μη φτάσουμε καν στο τελευταίο στάδιο. 

Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε όλοι από το πρώτο στάδιο (του ειδυλλίου). Κάποιοι από μας έχουμε γνωρίσει το σύντροφο μας αρχικά ως φίλο, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα γίναμε ζευγάρι. Συν τοις άλλοις, δεν υπάρχει κανόνας ότι πρέπει όλοι να περάσουμε από όλα αυτά τα στάδια με την ίδια ακριβώς σειρά. Υπάρχουν ατομικές διαφορές αλλά και το κάθε ζευγάρι ξεχωριστά θέτει τους δικούς του κανόνες.

2. Προϋποθέσεις για διαπροσωπικές σχέσεις

Το σημαντικό που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι ότι υπάρχουν κάποιες αρχές για τη δημιουργία αλλά και διατήρηση υγιών σχέσεων όπως το να σεβόμαστε τα όρια του εαυτού μας και του συντρόφου μας, να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητά μας, να φροντίζουμε για τη συνεχή μας ανάπτυξη και πρόοδο, να ενθαρρύνουμε τη συνισότητα αλλά και τη συμπληρωματικότητα, αλλά και να αντέχουμε τη μη τελειότητα.

3. Οι σχέσεις θέλουν δουλειά

Είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζουμε τη σχέση ως πρόκληση και να δουλεύουμε πάνω σε αυτήν χωρίς να καταβαλλόμαστε από τα εμπόδια που κατά καιρούς προκύπτουν. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι ως προς τους στόχους μας οι οποίοι προκύπτουν από την κοινή εμπειρία με το σύντροφο μας. 

Μέσα από τους κοινούς μας στόχους και το μοίρασμα διαμορφώνεται η οικειότητα, και αυτό δηλώνει ότι υπάρχει αγαπητική σχέση, δόσιμο, προσφορά. Έχει ιδιαίτερη σημασία να ξέρουμε ότι από όλους τους πιθανούς συντρόφους που θα μπορούσαμε να έχουμε επιλέγουμε να είμαστε με τον συγκεκριμένο, και αυτό είναι που κάνει τελικά τη διαφορά.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Αντιγόνης Κεμερλίογλου “Η Ψυχολογία της ερωτικής σχέσης” εκδ.ΠΟΡΦΥΡΑ

http://sciencearchives.wordpress.com

http://www.psixologikosfaros.gr

3 Λόγοι Γιατί Καταλήγεις σε Λάθος Σχέσεις....!!!!!!

Γιατί να απογοητεύομαι διαρκώς στις σχέσεις μου; Γιατί να καταλήγω συνέχεια σε χωρισμούς; Πότε θα βρω τον κατάλληλο άνθρωπο; Θα τον βρω ποτέ ή θα μείνω μόνος/η; Είναι δικό μου το φταίξιμο ή των άλλων;

Ίσως να έχεις θέσει κι εσύ τέτοια ερωτήματα στον εαυτό σου. Εάν βιώνεις συνεχή απογοήτευση στις σχέσεις σου , μπορεί αναπόφευκτα να ανησυχείς για το μέλλον και για την προοπτική της μοναξιάς. Μέσα σου πιθανόν να αναρωτιέσαι γιατί καταλήγεις πάντα με τον λάθος άνθρωπο ή γιατί οδηγείσαι σε επιφανειακές και μη ουσιαστικές σχέσεις που δε σε γεμίζουν.

Τι είναι όμως τελικά αυτό που σου προκαλεί τόση δυσκολία σε αυτόν τον τομέα της ζωής σου; Είναι οι σχέσεις θέμα τύχης ή «πεπρωμένου» και απλά δεν έχει έρθει ακόμα η στιγμή σου; Η μήπως η απογοήτευση σου οφείλεται στη γενικότερη κρίση της εποχής και η πολυειπωμένη φράση «οι σχέσεις είναι δύσκολες» εξηγεί όλα όσα σε απασχολούν;

Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο ν' αποδείξουμε ή όχι εάν η τύχη παίζει ρόλο στην εύρεση του κατάλληλου συντρόφου. Ακόμα κι αν παίζει, είναι κάτι πέρα από τον έλεγχο μας. Υπάρχουν όμως και πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε και κατ’επέκταση ν’αλλάξουμε.

Εάν οι απόπειρες σου για σχέσεις καταλήγουν συχνά σε αποτυχία, ίσως :

1. Διαλέγεις πάντα τον ίδιο τύπο συντρόφου, απλώς επαναλαμβάνοντας την ίδια σχέση με διαφορετικά πρόσωπα. Φαινομενικά, οι σύντροφοι που επιλέγεις, ίσως να διαφέρουν μεταξύ τους και σίγουρα, όπως είναι φυσικό, θα έχουν και αντικειμενικές διαφορές αφού πρόκειται για διαφορετικά άτομα. 

Όμως, αν το καλοσκεφτείς, ίσως διαπιστώσεις ότι μέσα στις σχέσεις σου, καταλήγεις να παίζεις τον ίδιο ρόλο, να μένεις ανικανοποίητος/η με παρόμοια πράγματα, να βλέπεις να ξετυλίγονται μέσα σου γνώριμα ψυχολογικά μοτίβα.

Για απαλλαγείς από την τάση να χτίζεις την ίδια σχέση με διαφορετικά άτομα, αναρωτήσου: Υπάρχουν συγκεκριμένα αρνητικά στοιχεία στον χαρακτήρα ή τη συμπεριφορά των συντρόφων σου που τείνουν να επαναλαμβάνονται και να σε δυσαρεστούν; Τείνεις να παίζεις το ρόλο του «θύματος» στις σχέσεις σου; Οι σχέσεις σου διαλύονται πάντα για παρόμοιους λόγους; 

Κατανόησε ποιό μοτίβο ακολουθείς όταν επιλέγεις ένα σύντροφο. Αναγνωρίζοντας και κατανοώντας το, κάνεις το πρώτο βήμα για μια καινούρια σελίδα στις σχέσεις σου. Έπειτα, προσπάθησε να διαλέξεις κάποιον τελείως διαφορετικό από τις μέχρι τώρα επιλογές σου. 

Εάν, για παράδειγμα, μεγάλωσες σε μια οικογένεια με μηδενική εκδήλωση στοργής, ίσως να ελκύεσαι από άτομα που δείχνουν «ψυχρά ή συγκρατημένα». Κάνοντας σχέσεις μαζί τους, ίσως καταλήγεις να αναζητάς αυτό «το επιπλέον δέσιμο» , το οποίο αναπόφευκτα θα είναι δύσκολο να λάβεις. Δοκίμασε να κάνεις μια αλλαγή και να διαλέξεις κάποιον πολύ διαφορετικό από τα μέχρι τώρα πρότυπα σου

2. Κουβαλάς τις συναισθηματικές αποσκευές του παρελθόντος. Χαρακτηρίζουμε τις καινούριες σχέσεις ως «νέα αρχή», όμως πολύ σπάνια μπαίνουμε σε μία σχέση πραγματικά καινούριοι. Κουβαλάμε μαζί μας τις πληγές του παρελθόντος από προηγούμενες σχέσεις μας ως ενήλικες ή ακόμα από τις σχέσεις που είχαμε ως παιδιά με τους γονείς μας. Φυσικά, το ίδιο συμβαίνει και με τον/την σύντροφο που επιλέγουμε. 

Ζητήματα εμπιστοσύνης, ανασφάλεια, φόβος οικειότητας, ο φόβος να δοθούμε με κίνδυνο να απογοητευτούμε ξανά. Το παρελθόν δεν γίνεται να σβηστεί όπως δεν γίνεται να σβηστούν ως δια μαγείας οι πληγές μας.

Εάν έχουμε πάντα μπροστά μας μία ασπίδα προστασίας που κρατάει όλους τους πιθανούς συντρόφους σε μία ασφαλή απόσταση, ίσως ποτέ να μην δώσουμε στον εαυτό μας μια πραγματική ευκαιρία στη νέα μας σχέση. Ίσως να παγιδεύσουμε τον εαυτό μας σε επιφανειακές σχέσεις, στις οποίες δεν ρισκάρουμε τίποτα, αλλά ταυτόχρονα δεν ζούμε και τίποτα ουσιαστικό. 

Ίσως , στην καινούρια μας σχέση να συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο που την αποδυναμώνει. Μην αφήσεις όλες τις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος να σε κάνουν να σκέφτεσαι αρνητικά και για το μέλλον. Το παρελθόν δεν αποτελεί ένδειξη για το πώς μπορεί να εξελιχθεί το μέλλον σου.

3. Όταν ψάχνεις για συντρόφους, ίσως να έχεις κάποιες προκαταλήψεις που σε αποτρέπουν από το να δεις ποιός θα μπορούσε να είναι κατάλληλος. Οι περισσότεροι από εμάς , συχνά σκεφτόμαστε με προκαταλήψεις και στερεοτυπικές ιδέες οι οποίες διατηρούν την κοσμοθεωρία αλλά και την αυτοεκτίμηση μας. Δύο τύποι προκατάληψης οι οποίες έχουν αυτή την λειτουργικότητα στη ζωή σου είναι :

Α. Το αυτο-σαμποτάζ. Καμμιά φορά ίσως προσπαθείς να βρεις δικαιολογίες που εξηγούν για ποιούς λόγους ένα έργο είναι δύσκολο να εκτελεστεί . Μέσα στο μυαλό σου, ίσως του δίνεις ιδιότητες που δεν έχει σε τόσο μεγαλό βαθμό στην πραγματικότητα. Το να πιστέψεις ότι κάτι είναι πιο δύσκολο,τρομακτικό ή ακατόρθωτο απ’ότι είναι, σε βοηθάει να χειριστείς τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου σε περίπτωση αποτυχίας. 

Εάν τελικά αποτύχεις, δε χρειάζεται να το ρίξεις στον εαυτό σου, λαβώνοντας την αυτοεκτίμηση σου, αλλά μπορείς να «κατηγορήσεις» τη δυσκολία του πράγματος. Έτσι και στις σχέσεις σου, ίσως βιάζεσαι να ετικετοποιήσεις τους άλλους ως «απρόσιτους» , «περίεργους» και «μη φιλικούς». Με αυτόν τον τρόπο, μπορείς να δικαιολογείς τον εαυτό σου που δεν κάνει το πρώτο βήμα να τους πλησιάσει και διατηρείς την αυτοεκτίμηση σου.

Β. Αυστηρές κρίσεις/προκαταλήψεις. Το να κρίνουμε τους άλλους αυστηρά και αρνητικά, είναι και αυτός ένας τρόπος να προστατεύουμε την αυτοεκτίμηση μας. Το να θεωρούμε τους άλλους κατώτερους από εμάς ή «όχι αρκετά καλούς» για εμάς, μπορεί προσωρινά, να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα για τον εαυτό μας. 

Εάν όμως διαρκώς κρίνεις τους άλλους, πιστεύοντας ότι θα πρέπει να αποδείξουν την αξία τους σε σένα, τότε αναπόφευκτα θα συνειδητοποιήσεις ότι κανείς δεν μπορεί να φτάσει τα στάνταρτντς σου. Κάθε ραντεβού ή σχέση σου, θα είναι με κάποιον ελαφρώς «κατώτερο» σου, με τον οποίο όμως θα διατηρείς τον έλεγχο αλλά και την αυτοεκτίμηση σου προστατευμένη.

Δοκίμασε να ελευθερώσεις το μυαλό σου από τις παραπάνω προκαταλήψεις κι αναρωτήσου εάν δίνεις στους ανθρώπους που γνωρίζεις πραγματικές ευκαιρίες. Μήπως απορρίπτεις την πλειοψηφία των ατόμων που γνωρίζεις για ευτελείς λόγους; Μήπως οι περισσότεροι άνθρωποι σου φαίνονται απρόσιτοι; Προσπάθησε να μην παίρνεις την απόρριψη προσωπικά. Όπως δεν είναι όλοι κατάλληλοι για σένα, ούτε κι εσύ θα ταίριαζες με όλους.

«Δεν πιστεύω πια στην ιδέα των «αδελφών ψυχών» ή του έρωτα με την πρώτη ματιά. Αλλά αρχίζω να πιστεύω ότι πολύ λίγες στιγμές στη ζωή σου, εάν είσαι τυχερή, ίσως γνωρίσεις κάποιον που είναι το κατάλληλο άτομο για σένα. 

Όχι γιατί είναι τέλειος ή επειδή είσαι εσύ αλλά γιατί ο συνδυασμός των ψεγαδιών σας είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο που επιτρέπει δύο ξεχωριστά όντα να ταιριάξουν» 

Lisa Kleypas

http://happymind.gr

http://www.psixologikosfaros.gr

4 διαφορετικοί τρόποι ζωής.....!!!!!!

Μια φορά και ένα καιρό ένας σοφός είχε τέσσερις μαθητές, οι οποίοι υπερείχαν σε ικανότητες συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Μια μέρα, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν και οι τέσσερις και ο σοφός απευθύνθηκε στον πρώτο του μαθητή, «Πες μου τι βλέπεις όταν εξετάζεις τον κόσμο».

Βλέπω αγριότητα. Ο πλανήτης είναι εγκλωβισμένος. Ο κόσμος κρύβεται από την αλήθεια. Υπάρχουν τα σωματίδια στην ατμόσφαιρα και η όξινη βροχή. Τα δάση καταστρέφονται και σαν αποτέλεσμα και το όζον μαζί τους. Υπάρχει τόσο μεγάλη άγνοια και ιδιοτέλεια. Ο κόσμος χρειάζεται επαναπροσδιορισμό.

Ο σοφός απάντησε,

Έχεις δίκιο και για αυτό θα σε ονομάσω Διόρθωση, από το όραμά σου που έχει δεσμευτεί σε ένα κόσμο με ανάγκες.

Στον δεύτερο μαθητή του ο σοφός έθεσε την ίδια ερώτηση,

Πες μου τι βλέπεις όταν αντικρίζεις τον κόσμο.

Ο δεύτερος μαθητής απάντησε,

Δάσκαλε βλέπω ματαιοπονία. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει για να αλλάξει τον κόσμο, ακόμη και αν και κάποιοι θα μετανοήσουν και θα θελήσουν την αλλαγή. Ακόμη και τότε ο κόσμος θα είναι καταδικασμένος από τις πράξεις των ανθρώπων. 

Η επιστήμη μας διδάσκει πως πάρα πολύ άνθρωποι έρχονται σε αυτόν τον πλανήτη, τόσες καταστροφές ήδη έχουν γίνει, ένα πολύ μικρό μερίδιο παρέχεται στην επιστήμη για να τη βοηθήσει επαρκώς, και υπάρχει ελάχιστη ανησυχία για τα έθιμα και τις αξίες. Η εγκληματικότητα κλιμακώνεται ενώ ο θεσμός της οικογένεια φθείρεται. Ο νόμος έχει χαθεί.

Έχεις δίκιο, επίσης, και για αυτό θα σε ονομάσω Ενάρετο, γιατί όλη αυτή η αγανάκτηση αποκαλύπτει έναν διεφθαρμένο κόσμο και παράλληλα η καρδιά σου υποφέρει με τον πόνο του. Θα γίνεις γνωστός για αυτά τα λόγια σου και οι πράξεις θα εκφράσουν τη λύπη της καρδιάς σου.

Ο σοφός στρέφει το βλέμμα του στον τρίτο του μαθητή,

Και εσύ τι βλέπεις;

Βλέπω ένα κόσμο που έχει ανάγκη την αποκατάσταση του νόμου. Δεν πιστεύω πως η ελπίδα έχει χαθεί. Παίρνω θάρρος από τα λεγόμενα των αδελφών μου. Που εκείνοι αναγνωρίζουν την ανάγκη για την αλλαγή του κόσμου. Έχω εμπιστοσύνη, και το διαισθάνομαι, ότι η θέληση του ανθρώπου θα αλλάξει. 

Όλες οι καλές κυβερνήσεις είναι κυβερνήσεις ανθρώπων για τους ανθρώπους. Μέσα από τον νόμο και τις κυβερνήσεις αυτή η αλλαγή μπορεί να είναι αποτελεσματική. Ο αγγελιοφόρος της αλλαγής υπάρχει και είναι ο νόμος και η κυβέρνηση.

Και εσύ έχεις δίκιο. θα σε αποκαλώ Κυβέρνηση, γιατί τα λόγια σου έδωσαν πνοή στις παρατηρήσεις σου και έγιναν αυτό που θα διδάξεις. Θα δεσμευτείς στο έργο του νόμου και της εργασίας, μέσω της κυβέρνησης.

Εν τέλει. Στον τέταρτο φοιτητή ο σοφός έθεσε την ίδια ερώτηση,

Και εσύ τι βλέπεις;

Βλέπω μόνο θαύματα. Η ζωή είναι ένα θαύμα. Όλη η πλάση είναι ένα θαύμα. Η συνείδηση είναι ένα θαύμα. Βλέπω το Θεό σε όλα τα δημιουργήματα του. Διαισθάνομαι την ομορφιά της αγάπης στην ευωδία ενός λουλουδιού, στο χαμόγελο ενός παιδιού, στην ζεστασιά των εραστών, στην λάμψη των αστεριών. 

Όταν εξετάζω τον κόσμο νιώθω ευφορία με όλα αυτά τα μυστήρια. Με δέος και σεβασμό η κάθε μέρα ξεδιπλώνει την ομορφιά της. Ξέρω πώς όλα τα πράγματα είναι καλά και ότι εκφράζουν την καλοσύνη τους με τον δικό τους σωστό τρόπο την κάθε στιγμή. Ξέρω πως αυτά για τα οποία αναφέρθηκαν τα αδέλφια μου είναι μία κακή ψευδαίσθηση, γιατί μόνο η αιωνιότητα είναι αληθινή. 

Δεν θα δώσω καμιά δύναμη στις σκέψεις του σαρκασμού, των περιορισμών, της ανάγκης για να δείξω, με αυτόν τον τρόπο, σε όλο τον κόσμο το όραμα που μου έχει δοθεί. Με αυτό το όραμα και τις αισθήσεις, η καρδιά μου θα τρέξει υποκινουμένη από το μεγαλείο της πλάσης.

Ο σοφός χαμογέλασε πριν μιλήσει.

Και εσύ είσαι ο εκλεκτός μου μαθητής. Θα σε ονομάσω Αλήθεια, γιατί το όραμά σου είναι αληθινό και η ανταμοιβή του είναι η πραγματικότητα που αυτό αντικρίζει. Πρέπει να πας σε κάθε άνθρωπο και να διδάξεις ότι εσύ βλέπεις. Θα γίνεις γνωστός από όλους τους ανθρώπους μέσα από τα «ενδύματα» σου, εκείνα της γαλήνης και της ειρήνης.

Ο δάσκαλος απευθυνόμενος σε όλους πρόσθεσε τα εξής,

Ο καθένας από εσάς σας έχει την ευλογία του οράματος. Όπως εσείς βλέπετε τον κόσμο, έτσι ακριβώς και ο κόσμος αποκαλύπτεται σε εσάς. Θα γνωρίσετε τον κόσμο μέσα από το όραμα που έχετε για αυτόν. Θα γευτείτε τις εμπειρίες της ζωής σύμφωνα με το όραμά σας. 

Δεν είναι μόνο ότι η πραγματικότητα μας διαμορφώνεται με τον τρόπο που εμείς επιλέγουμε, αλλά έτσι συμβαίνει και με τη δύναμη που προσδίδουμε σε αυτή. Μόνο η αιωνιότητα είναι άφθαρτη. Οπότε, μόνο η αιωνιότητα είναι αληθινή. Όλα τα άλλα είναι εγγενώς ψευδή εξ ορισμού. Για να γίνεις δάσκαλος το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να συμπεριφέρεσαι σαν δάσκαλος. 

Για να αναπτυχθείς σαν άτομο πρέπει να δίνεις και να προσφέρεις. Ότι σπείρεις θα θερίσεις. Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είναι η αυτοπραγμάτωση, είναι να δώσεις συγχώρεση και φροντίδα. Οι παλιές, βαθιές αναμνήσεις που συνδέονται με το μυαλό εξαφανίζονται, οι νέες μνήμες γίνονται τόσο η διαδικασία όσο και ο στόχος.

Συγγραφέας : Eldon Taylor, 

New York Times

http://antikleidi.com

http://www.enorasis.edu.gr

Άρρωστη αγάπη....!!!!!!

Υπάρχουν πολλές σχέσεις που της χαρακτηρίζουμε ως παθολογικές αφού αντί για το αίσθημα της αγάπης κυριαρχούν άλλα συναισθήματα όπως το μίσος, ο πόνος και η απογοήτευση. Τα μέλη που συνάπτουν αυτές τις σχέσεις υπομένουν συνήθως στωικά την κατάσταση αφού θεωρούν πως καλύτερα να έχουν μία σχέση έστω και έτσι από το να μην έχουν καθόλου σχέση.

Αυτή η παθολογική κατάσταση δεν συμβαίνει σε κάθε σχέση του ατόμου. Μπορεί να έχει στο παρελθόν του σχέσεις σχεδόν τέλειες, με αγάπη, σεβασμό, αρμονία και ευτυχία. Αλλά οι περισσότεροι κάποια στιγμή στη ζωή μας δημιουργήσαμε τουλάχιστον μία σχέση μη υγιή, με άλυτα συναισθηματικά προβλήματα που μας στέρησε την πρόσβαση σε μια ευτυχισμένη ζωή.

Η κακοποίηση σε παιδική ηλικία, η κατάχρηση αλκοόλ, σαδομαζοχιστικές τάσεις, παιδικά τραύματα που δεν επουλώθηκαν, χρήση ναρκωτικών και άλλες εξαρτήσεις είναι οι πιο κοινές αιτίες που κάνουν μια σχέση να νοσεί.

Αν κάποιο από τα παραπάνω σας γίνει από νωρίς αντιληπτό θα ήταν καλύτερο να το συζητήσετε ανοιχτά και ήρεμα με τον/την σύντροφό σας ώστε να δείτε αν υπάρχει η θέληση να λυθεί πραγματικά ένα πρόβλημα ή θα ήταν καλύτερο να αποχωρίσετε χωρίς να εμπλακείτε περισσότερο συναισθηματικά.

Αν διαπιστώσετε πως υπάρχει περιθώριο να επιλυθούν τα προβλήματα δείξτε ειλικρινή στήριξη ώστε να δώσετε ένα πραγματικό κίνητρο στον/στην σύντροφο σας να απαλλαγεί από τα προβλήματα του.

Γνωρίστε το άτομο με το οποίο θέλετε να κάνετε σχέση και να ζήσετε ένα μικρό ή ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας. Η προσωπικότητα ενός ατόμου φαίνεται από τις πρώτες συναντήσεις που έχουμε μαζί του, αν και πολλές φορές μας παρασύρει ο ενθουσιασμός και μας τυφλώνει. 

Βέβαια ξεκινώντας μια σχέση είμαστε πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουμε αυτόν που νιώθουμε πως αγαπάμε και ποθούμε ώστε να αλλάξει. Αυτή όμως η αλλαγή είναι δυνατή μόνο αν το εν λόγω πρόσωπο είναι πρόθυμο και θέλει πραγματικά να αλλάξει. 

Η αλλαγή ενός στοιχείου της προσωπικότητας μας και η απεξάρτηση από ουσίες κτλ, είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα στον κόσμο. Λίγοι άνθρωποι αλλάζουν, οι περισσότεροι προσποιούνται πως άλλαξαν για μικρό διάστημα και έπειτα συνεχίζουν να είναι όπως πριν καταστρέφοντας και την σχέση αλλά και την ζωή τους.

Προσέξτε με τι κριτήρια επιλέγετε σύντροφο. Πολλές φορές η επιλογή συντρόφου εξαρτάται από την σχέση που είχαμε με τους γονείς αφού στα μάτια του συντρόφου αναζητούμε τον πατέρα ή μητέρα μας. Οι άνθρωποι που μένουν σε μη υγιείς σχέσης είτε είναι οι ίδιοι μη υγιείς, είτε δεν εκτιμούν καθόλου τον εαυτό τους αφού πιστεύουν πως τους αξίζει μια τέτοια σχέση. 

Γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση είναι πολύ συχνό και ο επόμενος τύπος άντρα που θα επιλέξουν να είναι επιθετικός και βίαιος. Αν δείτε πως οι επιλογές σας είναι σε μεγάλο βαθμό αδιέξοδες και παθογενείς συμβουλευτείτε έναν ειδικό.

Αντί να προτιμάτε το παλιό ρητό ''καλύτερα από το τίποτα'' προτιμήστε το ''καλύτερα να είμαι μόνος και καλά, παρά να είμαι μέσα σε μια κακή σχέση''. Συνειδητοποιήστε πως δεν μπορείτε να επιβάλλετε σε κανένα άτομο να γίνει αυτό που θέλετε αν δεν το θέλει το ίδιο και είτε αποδεχθείτε αυτό που είναι, είτε φύγετε.

Μια άρρωστη αγάπη μπορεί να μεταμορφώσει την ζωή σας σε εφιάλτη. Μιλάω εκ πείρας…

tokleidi.wordpress.com

http://www.psixologikosfaros.gr

Τα 15 «περίεργα» πράγματα που δεν γνώριζες μέχρι τώρα.....!!!!!!!!

Αν νομίζατε πως ξέρετε τα πάντα γύρω από το σεξ κάνετε λάθος. Ήρθε η ώρα να μάθετε όσα δεν γνωρίζατε μέχρι στιγμής. Αυτά είναι τα πιο 15 περίεργα πράγματα :

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 1: Έρευνες έδειξαν ότι τα γένια του άνδρα μεγαλώνουν ταχύτερα, όχι όταν κάνει σεξ, αλλά όταν περιμένει να κάνει σεξ. Η προσδοκία για την ερωτική πράξη βοηθάει στην γρηγορότερη ανάπτυξη των τριχών στο πρόσωπο.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 2: Κατά μέσο όρο το μυαλό του άνδρα γυροφέρνει στο σεξ κάθε… 7 δευτερόλεπτα. Επαναλαμβάνουμε κατά μέσο όρο. Δηλαδή δεν σημαίνει ότι κάποιος σκέφτεται το σεξ κάθε 7 δευτερόλεπτα, μπορεί να το σκέφτεται 3 φορές τη μέρα, αλλά η κάθε φορά να διαρκεί μια ώρα.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 3: Οι βιοχημικές εργασίες και οι ορμόνες που ο εγκέφαλος απελευθερώνει κατά τη διάρκεια του σεξ, ομοιάζουν με τις διεργασίες που γίνονται βιοχημικά, όταν τρώμε σοκολάτα. Για το λόγο αυτό, όταν μια γυναίκα δεν κάνει συχνά σεξ, το ρίχνει στις σοκολάτες. Είναι ένας τρόπος και αυτός για εγκεφαλικό οργασμό.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 4: Κατά τη διάρκεια του σεξ, ο κάθε άνθρωπος καίει κατά μέσο όρο 360 θερμίδες ανά ώρα. Αναφερόμαστε πάντα στον μέσο όρο διότι εξαρτάται και το σεξ, τον παρτενέρ, την παρτενέρ κτλ. Δηλαδή μπορεί κάποιος να καίει 500 θερμίδες την ώρα και κάποιος άλλος 100. Αυτά είναι τυχερά…

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 5: Σε πολλές περιοχές του κόσμου, ο αυνανισμός θεωρείται επαίσχυντη πράξη. Στην Ινδονησία για παράδειγμα η αυτοϊκανοποίηση τιμωρείται με αποκεφαλισμό.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 6: Το ρεκόρ οργασμών σε μια ώρα ανάμεσα στους άνδρες το κατέχει ένας Κινέζος ο οποίος είχε 16 οργασμούς. Δηλαδή είχε οργασμό σχεδόν κάθε 4 λεπτά. Δεν θα αναφερθούμε στην συγκεκριμένη περίπτωση για το πόσο ευτυχισμένη ερωτικά θα πρέπει να είναι η σύντροφος του. Το παρακάμπτουμε.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 7: Μια έρευνα του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, έδειξε πως 8 στους 10 άνδρες που έπαθαν καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια του σεξ, είχαν παράλληλα απατήσει τη σύντροφο τους. Θεία δίκη;

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 8: Τέσσερις στις 10 γυναίκες έρχεται σε οργασμό κατά τη διάρκεια της νύχτας ενώ βλέπει κάποιο όνειρο, ερωτικού περιεχομένου. Το ποσοστό σε παρόμοια περίπτωση για τους άνδρες είναι το διπλάσιο. Δηλαδή το 80% που θα δουν ερωτικό όνειρο θα έρθουν στον ύπνο τους, σε οργασμό.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 9: Και μιας που πιάσαμε τους οργασμούς να σας πούμε ότι από τα θηλαστικά τον μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια οργασμό τον έχει το γουρούνι. Το συμπαθές τετράποδο έχει οργασμό που διαρκεί 30 ολόκληρα λεπτά. Ή για να το κάνουμε σε δευτερόλεπτα: 1800 δευτερόλεπτα οργασμού.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 10: Το νεώτερο ζευγάρι γονέων που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία είχε 8 χρόνια διαφορά με το πρώτο τους παιδί. Δηλαδή έγιναν γονείς όταν ήταν 8 χρονών. Όλα αυτά το 1910.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 11: Οι Ινδοί πιστεύουν, όπως αναφέρει και στο βιβλίο του ο Κάμα Σούτρα, πως εάν ένας άνδρας καταναλώσει γάλα καμήλας με μέλι, τότε θα μπορεί να έχει στύση, αλλά και όρεξη για σεξ, για 24 ώρες συνεχόμενα.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 12: Στον κόσμο των θηλαστικών μόνο 3 είδη κάνουν σεξ όχι απλά για την αναπαραγωγή, αλλά και για την ηδονή και την ευχαρίστηση. Οι άνθρωποι, οι πίθηκοι και τα δελφίνια.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 13: Οι αρουραίοι, όσο αντιπαθητικοί και αηδιαστικοί και να είναι, στο σεξ, πρόκειται για πραγματικά ηφαίστεια. Μπορούν να κάνουν σεξ περισσότερες από 20 φορές τη μέρα. Δηλαδή σχεδόν κάθε ώρα.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 14: Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες (Πανεπιστήμιο Κολοράντο), περίπου 7 στους 10 άνδρες δεν καταφέρνουν να κρατηθούν περισσότερο από 3 λεπτά από τη στιγμή που θα διεισδύσουν μέσα στη σύντροφο τους. Με απλά λόγια στο 75% των ανδρών εκσπερματώνουν μέσα στα πρώτα 3 λεπτά, ενώ σε γενικές γραμμές η σεξουαλική πράξη (μαζί με τα προκαταρκτικά) διαρκεί το πολύ ένα τέταρτο της ώρας.

ΠΕΡΙΕΡΓΟ 15: Μια στις 100 γυναίκες φτάνει σε οργασμό απλά και μόνο με τον ερεθισμό του στήθους της, Οι υπόλοιπες 99, όχι.

http://www.govastileto.gr

http://www.psixologikosfaros.gr

Για μεγάλες αλλαγές, πάρε μικροαποφάσεις.....!!!!!

Η Caroline Arnold, διευθύντρια σε εταιρεία της Wall Street, συνήθιζε να τρώει αρκετά γλυκά στη διάρκεια συναντήσεων με συναδέλφους και πελάτες. Δυστυχώς, τα γλυκά αυτά έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την απόφασή της να χάσει βάρος. Πήρε λοιπόν την απόφαση, ή «μικρο-απόφαση», όπως την αποκαλεί στο βιβλίο της Small Move, Big Change: Using Microresolutions to Transform Your Life Permanently.

Το αποτέλεσμα ήταν «να μην ξαναφάω ποτέ γλυκά ή φαΐ γενικότερα μέσα σε αίθουσα συναντήσεων καθώς η απόφασή μου ήταν λογική και συγκεκριμένη, η επιτυχία της ήταν εύκολο να μετρηθεί».

Εξηγώντας τον τρόπο με τον οποίο μικρές αλλαγές μπορεί να έχουν μεγάλα αποτελέσματα, η Άρνολντ χρησιμοποιεί τη ρήση του Αριστοτέλη: «Είμαστε αυτά που πράττουμε κατ' εξακολούθηση.»

Τα επτά βήματα παρακάτω, που περιγράφονται στο βιβλίο της, εξηγούν το γιατί :

1. Οι μικρο-αποφάσεις πρέπει να είναι εύκολες.

Οι περισσότερες αποφάσεις δεν ολοκληρώνονται επειδή είναι πολύ μεγαλεπήβολες και ασαφείς. Αντιθέτως, λέει, ξεκινήστε με μια «διακριτική αλλαγή στη συμπεριφορά που θα κάνει τη διαφορά». Κάνοντας μόνο ένα πράγμα για κάποιο διάστημα θα είναι ευκολότερο να λάβετε και άλλες αποφάσεις.

2. Η μικρο-απόφαση είναι μια σαφής και μετρήσιμη πράξη.

Αν, για παράδειγμα, αποφασίσετε να μην αντιδράτε αμυντικά σε αρνητικές κριτικές στο γραφείο, «θα πρέπει να σκεφτείτε τις συνθήκες που σας κάνουν να αντιδράσετε, τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αντίδρασή σας και τι μήνυμα μπορείτε να δώσετε στον εαυτό σας», για να σταματήσει. Με άλλα λόγια όσο πιο συγκεκριμένη είναι η απόφαση τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι.

3. Η μικρο-απόφαση ανταμείβει νωρίς.

Είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλουμε άμεση ικανοποίηση και να μην μας ενδιαφέρουν οι θεωρητικές επιβραβεύσεις που εκτείνονται σε βάθος χρόνου. «Αν η απόφασή σας σάς επιβραβεύσει μετά από μήνες προσπάθειας και παραιτηθείτε πριν την ολοκλήρωσή της θα μείνετε με άδεια χέρια», γράφει. «Η έγκαιρη ανταμοιβή σας ενθαρρύνει για την επόμενη απόφασή σας.»

4. Η μικρο-απόφαση είναι προσωπική.

«Για να είναι αποτελεσματική η μικρο-απόφαση πρέπει να είναι σχεδιασμένη μόνο για εσάς, από εσάς, βασισμένη σε παρατηρήσεις των συνηθειών σας, της συμπεριφοράς σας και των συνθηκών», λέει η Άρνολντ.

5. Σχεδιάστε τη μικρο-απόφασή σας με θετικό τρόπο.

«Οι περισσότεροι από εμάς προτιμούν να ακολουθούν μια θετική οδηγία παρά μια αρνητική», επισημαίνει η Άρνολντ. «Η απόφαση να μην τσιμπολογάτε είναι θλιβερή». Αντιθέτως, η μικρο-απόφαση «μου αρέσει πολύ περισσότερο το γεύμα όταν είμαι πεινασμένος περιλαμβάνει μια θετική διάσταση στο στόχο». Όποια και αν είναι η απόφασή σας θέστε την με όρους που θα σας κινητοποιήσουν και δε θα σας προκαλέσουν αίσθημα στέρησης.

6. Η μικρο-απόφαση εξαρτάται από ερεθίσματα στο περιβάλλον μας.

Το κλειδί για να αλλάξουμε το οτιδήποτε, λέει η Άρνολντ, είναι να αναγνωρίσουμε αυτά τα ερεθίσματα και να τα αξιοποιήσουμε. Για να λάβετε μια απόφαση που είστε βέβαιοι ότι μπορείτε να τηρήσετε εστιάστε σε ένα ερέθισμα κάθε φορά, προτείνει.

7. Πάρτε μια ή δύο μικρο-αποφάσεις για αρχή.

Η Άρνολντ είναι κατά της αντίληψης «να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα πολύ γρήγορα. Ο περιορισμός στις αποφάσεις σας διασφαλίζει ότι θα τους δώσετε την απαιτούμενη προσοχή και προσπάθεια για να τις τηρήσετε μέχρι που να γίνονται αυτόματα…. Μόλις μια μικρο-απόφαση γίνει ασυνείδητη και δε σας προκαλεί κόπο να την τηρείτε, μπορείτε να λάβετε ακόμα μια».

Κάθε τι που ξεκινάτε έχει ένα χρονικό παράθυρο μέχρι να αφομοιωθεί νευρολογικά, λέει η Άρνολντ. Μια μικρο-απόφαση «θα πάρει περίπου τέσσερις εβδομάδες για να μην αισθάνεστε περίεργα, και έξι έως οκτώ εβδομάδες για να σας φανεί φυσιολογική».

fortunegreece.com

http://www.psixologikosfaros.gr

Κάπου ξεχάσαμε τον Άνθρωπο.....!!!!!!!!

Η πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου, είναι σαφώς ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, προς την επίτευξη του απώτατου στόχου μας ως είδους. Όσοι ακόμη επιμένουν να αμφισβητούν την κάλυψη αυτής της "ανάγκης" έχουν χάσει κάθε όραμα και ελπίδα και δεν υπάρχει λόγος ούτε καν να παρουσιάσουμε επιχειρήματα προς το αντίθετο, εφόσον οι παρωπίδες τους είναι τόσο καλά στερεωμένες, που κάθε τέτοια προσπάθεια είναι χαμένος κόπος.

Μυήσεις, ατραποί, εγχειρίδια και "τελετές" θα βρείτε άπειρες. Λίγοι είναι όμως εκείνοι που κρούουν των κώδωνα του κινδύνου από την αποκλειστική αφιέρωσή μας σε τέτοιες πρακτικές. Και δεν αναφέρομαι σε "μαύρες μαγείες" και "απώλεια της ψυχής" ή οτιδήποτε παρεμφερές. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει από την υπερβολική ενασχόλησή μας με το "μέσα" μας ή το "έξω" μας (ανάλογα με το φιλοσοφικό μας πρίσμα), είναι ότι ξεχνάμε να δώσουμε σημασία στο "γύρω" μας.

Καλός ο διαλογισμός, καλά τα chakra και η εσωτερική εργασία, όμορφη και σαφέστατα χρήσιμη η αναγωγή κάθε - μα κάθε - καθημερινού συμβάν στη φιλοσοφική σφαίρα προς αναζήτηση βαθύτερων αιτιών, αλλά κάτι "χάνουμε". Σε καμία περίπτωση, δεν είναι στόχος μου η απαξίωση καμίας από τις παραπάνω πρακτικές. Η ίδια προσπαθώ να είμαι συνεπής απέναντί τους, έχοντας, βιωματικά, αναγνωρίσει τη χρησιμότητά τους.

Το πρόβλημα είναι όταν το αντί να μας ενώνουν, μας χωρίζουν. Έχουμε γίνει όλοι "πρίγκιπες" και "πριγκίπισσες" μιας άλλης εποχής, αρνούμενοι πεισματικά να δεχθούμε πως η εποχή των μεγαλείων έχει παρέλθει (εάν υπήρξε ποτέ μια τέτοια εποχή όπως την φαντάζονται μερικοί). Μιλάμε για περασμένα "μεγαλεία" και αφήνουμε να παραπαίει στην άκρη το μεγαλείο της ανθρώπινης επαφής. 

Έχουμε χαθεί μέσα στο λαβύρινθο της αγωνιώδους ερμηνείας αυτών των βιωμάτων, μιας ερμηνείας όμως που αντί να μας ενώνει, μοιάζει να μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσά μας, γιατί είναι στείρα. Αποσκοπεί μόνο στην "αρχειοθέτηση" του εκάστοτε βιώματος σε ένα χρονοντούλαπο, άχρηστο στην κυριολεξία.

Δεν θέλω άλλες ερμηνείες. Δε θέλω καινούργιες κατηγορίες και ταμπελάκια γι' αυτά που βιώνω. Θέλω να κλείσω τα μάτια και να εισπνεύσω βαθιά τη Ζωή. Και μέσα στο φαινομενικό αυτό σκοτάδι, να απλωθώ και να αγγίξω χέρια αδελφικά, χέρια Ανθρώπινα. Να κρατηθούμε όλοι μαζί στο κενό, εισπνέοντας μέχρι τα πνευμόνια μας να μην αντέχουν άλλο, αλλά κάθε φορά να σπάμε καινούρια φράγματα αντοχών.

Από πολλούς θεωρείται κυνισμός και "κακία" η απαξίωση για το ανθρώπινο είδος, που πολλές φορές πλαισιώνει το λόγο μου. Όπως έχω ξαναπεί, η μοναδική αιτία βαθιάς απογοήτευσης και σκληρής κριτικής, δεν είναι άλλη από τις γιγαντιαίες προσδοκίες που εμείς οι ίδιοι έχουμε για καταστάσεις / ανθρώπους κλπ. Εάν το λάθος μου δηλαδή είναι οι μεγάλες προσδοκίες που έχω από το είδος μου, ας είναι. Κάθε χαρακτηρισμός ευπρόσδεκτος, αλλά και αδιάφορος.

Που βρισκόμαστε σήμερα και που πηγαίνουμε; Ερωτήσεις που μπορούν να δεχθούν πληθώρα απαντήσεων. Βλέπω μόνο τον πάτο του βούρκου που μας πλησιάζει και αν αυτό σας βολεύει να το λέτε πεσιμισμό, εγώ προτιμώ να το αποκαλώ πραγματικότητα. Ο άνθρωπος σήμερα, είναι απλά και ξάστερα ένα δουλάκι του βιογραφικού του και τίποτε περισσότερο. Δούλοι ενός κυρίου ανύπαρκτου. Κυνηγάμε τις ουρές μας και καταλήγουμε πιο κενοί και αδιάφοροι και από ένα πτώμα, που ακόμη και αυτό έχει κάποια ιστορία να μας διηγηθεί. Η δική μας ιστορία ποιά είναι;

Ακόμη και οι τέχνες, αυτό το προϊόν πολιτισμού που αποτελεί ορόσημο κάθε ανθρώπινης περιόδου, που περικλείει μέσα του όλα μας τα επιτεύγματα, τα όνειρα και τους στόχους μας, είναι κενό και αδιάφορο. Χρειάζεσαι 15 "ερμηνευτές" για να κατανοήσεις "τι θέλει να πει ο ποιητής", είτε πρόκειται για έναν πίνακα ζωγραφικής, είτε για ένα κείμενο. Δεν θέλω ερμηνείες. 

Θέλω, ή καλύτερα απαιτώ, η τέχνη να είναι ξεκάθαρη. Όπως ξεκάθαρος θα έπρεπε να είναι και ο ρόλος της. Απαιτώ η τέχνη να με κάνει να δακρύζω στο αντίκρισμά της, είτε από ευτυχία είτε από πόνο. Και τα δύο καλοδεχούμενα. Δεν δέχομαι όμως να με αφήνει μπερδεμένη ή ακόμη χειρότερα, αδιάφορη. Είμαι υπέρ της ελεύθερης έκφρασης, όχι όμως της αγιοποίησης της εις βάρος του είδους μου. 

Στόχος της τέχνης θα έπρεπε να είναι να αγγίζει Ανθρώπινες καρδιές και αισθήσεις και όχι να κορνιζάρεται σε αποστειρωμένους τοίχους με δέκα χάνους από κάτω να προσπαθούν να καταλάβουν το γιατί του "καλλιτέχνη" και όσο περισσότερο θολό είναι αυτό το γιατί, τόσο περισσότερο να αγιοποιείται το "έργο".

Αποποιηθήκαμε της διαιώνισης του είδους μας, γιατί δεν έχουμε χρήματα... Σοβαρά; Σταματήσαμε να ονειρευόμαστε οικογένειες, σταματήσαμε να θέλουμε να αναλάβουμε το ρόλο του δημιουργού καινούργιας ζωής και γιατί; Γιατί το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, το κάναμε είδος πολυτελείας. 

Ένα είδος που θα "αγοράσουμε" μόνο όταν έχουμε συμπληρώσει το κατάλληλο βιογραφικό, προκειμένου να λάβουμε και τις ανάλογες αποδοχές. Μπορείτε να συλλάβετε την τραγικότητα της κατάστασής μας; Είτε θα κάνουμε οικογένεια γιατί έχουμε αρκετά χρήματα για να την συντηρήσουμε, είτε, σαν τους γύφτους, για να μας φέρει χρήματα, με τις πρακτικές που όλοι γνωρίζουμε.

Μας έχουν "αναγκάσει" να νιώθουμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και μας έκλεψαν, στην κυριολεξία, το δικαίωμα να νιώθουμε περήφανοι που είμαστε Άνθρωποι... Πρώτα μας περιορίσαμε μέσα στο σπίτι (έθνος - κράτος) και στη συνέχεια ήρθαμε να γκρεμίσουμε αυτό το σπίτι.

Αποφασίσαμε να μείνουμε όλοι μαζί σε τεράστιες πόλεις και μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια, αυτό το "μαζί" το πετάξαμε στα σκουπίδια. Αναλογιστείτε για λίγα λεπτά, σε τι σημείο βρισκόμαστε. Ποιός είναι ο στόχος σας, πρώτα προσωπικά και μετά αναλογιστείτε τι θα προσφέρετε μέσω της επίτευξης του στους συνανθρώπους σας. 

Ένα τεράστιο τίποτα με μπόλικο καθόλου. Κενά ανθρωπάκια που αναλώνονται στο κυνήγι του εφήμερου, που θυσιάζουν το οποιοδήποτε μέλλον, διαστρεβλώνοντας κάθε παρελθόν, μόνο και μόνο για να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή του πτώματος που ονομάζουμε "σήμερα".

Δεν βιώνουμε Ελληνική κρίση και δεν είμαι η μόνη ούτε η πρώτη που το λέει αυτό. Η κρίση είναι του είδους που λέγεται άνθρωπος και σίγουρα δεν είναι οικονομική. Χάσαμε κάθε προσανατολισμό. Δεν έχουμε πλέον πυξίδα που να μας δείχνει το επόμενο επίπεδο. 

Πετάμε τις θρησκείες στα σκουπίδια, μόνο και μόνο για να προσκυνήσουμε την επιστήμη. Τρελενόμαστε στην κυριολεξία με κάθε καινούριο τεχνολογικό επίτευγμα και δε μας απασχολεί καθόλου που στην τελική, το συγκεκριμένο "κατόρθωμα", θα είναι προσβάσιμο απ' όλους μετά από μερικές δεκάδες χρόνια, όταν "θα πέσουν οι τιμές".

Είναι αβάσταχτη αυτή η αναμονή. Η αναμονή που παρομοιάζεται - ως ένα βαθμό - με αυτή των αγωνιστών σκυταλοδρομίας, οι οποίοι βλέπουν τους "αντιπάλους" να προχωρούν και αυτοί μάταια φωνάζουν στον αργοπορημένο συναθλητή τους να βιαστεί.

Ποιοί είναι αυτοί οι "αντίπαλοι"; Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τις επιταγές που έθεσε το ανθρώπινο είδος όταν πρωτοκοίταξε τον ουρανό. Ο επαναπατρισμός μας "εκεί πάνω". Δίπλα στους "θεούς".

Είναι αβάσταχτη λοιπόν η αναμονή για όλους εμάς. Τους ονειροπόλους, τους ρομαντικούς, τους οραματιστές, τους δημιουργούς. Που κοιτάζουμε πίσω μας και δε βλέπουμε απλά μια ανθρωπότητα αργοπορημένη. Έχει σκοντάψει στα ίδια της τα κορδόνια και η σκυτάλη έχει κυλίσει μακριά...

Ρία Σταμοπούλου

http://celestialsalvi.blogspot.gr

Ψυχολογικος Φαρος

http://www.psixologikosfaros.gr