Είναι γιορτές και αναρωτιέσαι τι να δώσεις στους ανθρώπους εκείνους στη ζωή σου που είναι ιδιαίτεροι. Ποιο είναι το τελευταίο gadget, η τελευταία τάση, το ένα και μοναδικό πράγμα που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό; Ή, αναρωτιέσαι τι θα πάρεις ίσως; Είναι το κόσμημα που ήθελες; Το iPad που φαίνεται μάλλον λίγο ακριβό; Μια δωροκάρτα; Δίνεις και παίρνεις. Τι υπέροχη η χαρά των Χριστουγέννων φαίνεται να είναι! «Λοιπόν, τί πήρες;»
Έχω μια πρόταση για δώρο – ένα δώρο που μπορείς να πάρεις και να δώσεις συγχρόνως. Λέγεται «ευγνωμοσύνη».
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι, σκέψου τους ανθρώπους που αγαπάς, τους ιδιαίτερους ανθρώπους, και αναλογίσου γιατί έχουν σημασία για σένα. Πώς θα ήταν η ζωή χωρίς τον καλύτερο σου φίλο (στην καλύτερη φίλη), τον/την σύντροφο σου, την μητέρα ή τον πατέρα σου, τα παιδιά σου;
Φαντάσου ότι δεν υπήρχαν πιά, και ότι τώρα είχες την ευκαιρία να τους πάρεις πίσω – αλλά μόνον αν μπορούσες να αποδείξεις ότι ήσουν πραγματικά ευγνώμων.
Τι θα σου έλειπε από τον καλύτερο σου φίλο (την καλύτερη φίλη); Σκέψου τις συζητήσεις, τις αναμνήσεις, το γέλιο, και τα δάκρυα – που μοιραστήκατε μαζί. Τώρα σκέψου πόσο ευγνώμων είσαι που τον/την έχεις στη ζωή σου. Τώρα, πες του/της το.
Σκέπτομαι την μητέρα μου που πέθανε πριν 24 χρόνια. Είμαι για πάντα ευγνώμων σε αυτήν. Με φρόντιζε όταν ήμουν παιδί, με έκανε να γελάω, μου έδωσε αυτοπεποίθηση, με φιλούσε και μου έδωσε την ικανότητα να αγαπώ. Είμαι ευγνώμων σήμερα. Και θα είμαι πάντα. Είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους και τα πράγματα που έχουν φύγει – αλλά μένουν μαζί μου για πάντα επειδή εγώ τα κρατώ με την ευγνωμοσύνη μου. Κανείς ποτέ δεν μπορεί να μου αφαιρέσει την εκτίμηση μου.
Είμαι ευγνώμων στους φίλους, τα μέλη της οικογένειας, στους συναδέλφους μου, στους ασθενείς μου που συνεχίζουν να με διδάσκουν.
Είμαι ευγνώμων που μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου και να δω το χιόνι από ένα παράθυρο από εκεί που κάθομαι.
Είμαι ευγνώμων σε όλους τους συγγραφείς των οποίων το έργο με έχει εμπνεύσει, με έχει κάνει να σκέπτομαι και να αισθάνομαι με καινούργιους και βαθύτερους τρόπους, συγγραφείς όπως ο Σέξπηρ, ο John Donne και ο James Joyce και όλους τους άλλους – όλοι φευγάτοι, ίσως, αλλά όλοι εδώ για πάντα μέσα στην καρδιά μου.
Ένας ασθενής μου μου είπε πώς του πήραν εξαπατώντας τον τα χρήματα. Ήταν πικρόχολος, είχε κολλήσει σε αυτό και παραπονιόταν.
Είχε κάθε δίκιο να αισθάνεται με αυτόν τον τρόπο. Αλλά του πρότεινα να το αφήσει στην άκρη για λίγα λεπτά και να φανταστεί το εξής : «Σου έχουν πάρει τα πάντα. Όλες τις αισθήσεις, την οικογένεια σου, τα χρήματα, την δουλειά, τις αναμνήσεις – δεν είσαι τίποτα.
Και τώρα μπορείς να πάρεις πίσω ένα πράγμα τη φορά – αλλά μόνον αν μπορέσεις να με πείσεις ότι το εκτιμάς πραγματικά, ότι έχεις στ’ αλήθεια ευγνωμοσύνη.
Τι θέλεις πίσω πρώτα – και γιατί το εκτιμάς;» Ξαφνικά έμεινε σιωπηλός, δάκρυα άρχισαν να φαίνονται στα μάτια του. Είπε: «Θέλω πίσω την κόρη μου». Και τον ρώτησα τι εκτιμούσε σε αυτήν και αυτός άρχισε να περιγράφει τα καλά και τα κακά – την αγάπη, την τρυφερότητα, τα αστεία και τα εμπόδια που μοιράζονταν μαζί. Και συνέχισε θέλοντας την σύζυγο και ό,τι εκείνη σήμαινε και γιατί η ζωή θα φαίνονταν άδεια – αδύνατη – χωρίς αυτήν.
Και μετά είπα, «Φαντάσου ότι είσαι τυφλός. Αλλά μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου για δέκα λεπτά και να δεις αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό. Τι θα ήταν αυτό;» Και, φυσικά, ήταν η οικογένεια του.
«Παρατήρησα ότι στην λίστα με τα πράγματα δεν συμπεριέλαβες τα χρήματα, ή την δουλειά σου, ή αυτά που κατέχεις. Και μου φαίνεται ότι έχεις ήδη τα πάντα όσα είναι πιο σημαντικά. Εκτός από ότι δεν το έχεις προσέξει, δεν έχεις δώσει την προσοχή σου.
Έτσι, για τις επόμενες δύο εβδομάδες μπορείς είτε να επικεντρωθείς στα χρήματα που έχασες ή μπορείς να κάνεις την οικογένεια σου να νιώσει ότι την αγαπάς και την εκτιμάς. Εσύ επιλέγεις».
Επέλεξε την ευγνωμοσύνη.
Όταν ήμουν παιδί διάβασα την σύντομη ιστορία από τον O’ Henry– “The Gift of the Magi” ( = To Δώρο των Μάγων). Είναι σχετικά με ένα νεαρό ζευγάρι την Della και τον Jim, που είναι φτωχοί αλλά αγαπούν ο ένας τον άλλον.
Αύριο είναι Χριστούγεννα και κανείς από τους δύο δεν έχει αρκετά χρήματα να αγοράσει στον άλλον το δώρο που θέλουν πραγματικά να αγοράσουν.
Ο Jim θέλει να της αγοράσει ένα ωραίο κόσμημα για τα μαλλιά, εκείνη θέλει να του αγοράσει μια καδένα για το ρολόϊ κειμήλιο. Εκείνη πουλάει τα μαλλιά της για να του αγοράσει την καδένα, εκείνος πουλάει το ρολόϊ για να αγοράσει το κόσμημα. Ένα κόσμημα για τα μαλλιά – αλλά δεν θα υπάρχουν μαλλιά – μια καδένα για το ρολόϊ, αλλά δεν υπάρχει πιά ρολόϊ.
Ο O’ Henry τελειώνει την ιστορία με το παρακάτω :
Και εδώ μόλις σας διηγήθηκα το αδιατάραχτο χρονικό δύο ανόητων παιδιών μέσα σε ένα διαμέρισμα που με τον πιο άσκεφτο τρόπο θυσίασαν ο ένας για τον άλλον τους μεγαλύτερους θησαυρούς του σπιτιού τους.
Αλλά με μια τελευταία λέξη στους σώφρονες των ημερών αυτών ας ειπωθεί ότι από όλους όσους δίνουν δώρα αυτοί οι δύο ήταν οι πιο σοφοί. Από όλους όσους δίνουν και παίρνουν δώρα, αυτοί ήταν οι πιο σώφρονες. Παντού είναι οι πιο σώφρονες. Αυτοί είναι οι μάγοι.
Του Rober Leahy Ph.D.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου