Συνέντευξη Τόνωσης με τον Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ
Δεν πιστεύω ότι επηρεαζόμαστε από μαζικές καταστροφές. Η μοίρα του καθένα θα είναι ατομική, κι ακριβώς αυτό που έχει επιλέξει που χρειάζεται για την εξέλιξή του. Δεν έχουμε επομένως να φοβηθούμε τίποτα.
Αλλαγή Πλεύσης
1.Έχω τη χαρά και την τιμή να έχω δίπλα μου σήμερα το δάσκαλο προσωπικής ανάπτυξης και γνωστό συγγραφέα Ρόμπερτ Ηλία Νάτζεμι. Γειά σου Ρόμπερτ. Θα ήθελα να ξεκινήσω τη συζήτησή μας με μια ερώτηση, που έχω σκεφτεί αρκετές φορές. Τι σε έκανε να αφήσεις την καριέρα του χημικού μηχανικού και να μπεις στο χώρο της προσωπικής ανάπτυξης και αυτοβελτίωσης;
-Ήταν μια ερώτηση μέσα μου για το λόγο της ύπαρξής μας, παρόλο που ήμουνα χημικός μηχανικός και είχα καλή δουλειά, καλή θέση και χρήματα, δεν είδα ότι υπήρχε νόημα. Το επάγγελμα αυτό μπορεί κάποιος να το αγαπάει, ήταν ενδιαφέρον. Δεν υπήρχε όμως το νόημα της ζωής σ’ αυτό, για ποιο λόγο υπάρχουμε εδώ, τι θα έπρεπε να κάνουμε με τη ζωή μας, κι αποφάσισα να δώσω χρόνο στον εαυτό μου να το ερευνήσω αυτό.
Παραιτήθηκα λοιπόν και πήρα χρόνο για να βρω ένα νόημα μέσα στη ζωή. Για ποιο λόγο ζούμε, τι είμαστε εδώ να κάνουμε μέσα από την εμπειρία της ψυχής. Kαι βρήκα τέσσερα πράγματα:
Πρώτον : Το νόημα της εξέλιξης. Δεν είχα καταλάβει προηγουμένως ότι μπορούσα να βελτιώσω τον εαυτό μου, να γίνω άνθρωπος με πιο πολλή ηρεμία, αγάπη, ανιδιοτέλεια. Κι αυτό ήταν ένα ενδιαφέρον θέμα, είχε νόημα, μου φαινόταν σημαντικό.
Δεύτερον : Η δημιουργικότητα. Όποτε δημιουργώ, είτε ένα βιβλίο, ένα κερί, ένα φαγητό, έναν κήπο, υπάρχει μία ευχαρίστηση μέσα μου από αυτήν την δημιουργία.
Τρίτον : H προσφορά. Η ικανοποίηση που νιώθω όταν μπορώ να προσφέρω κάτι σε έναν συνάνθρωπο.
Και τέταρτον : Οι σχέσεις. Η πρόκληση του να μπορώ να δημιουργώ αρμονικές και αγαπημένες σχέσεις μέσα στη ζωή. Κι άρχισα να αφοσιώνομαι σ’ αυτά.
Η Ωφέλιμη Κρίση
2.Πιστεύεις ότι στην περίοδο που ζούμε αυτή τη στιγμή ως ανθρωπότητα περνάμε μια κρίσιμη καμπή; Κι αν ναι σε τι συνίσταται αυτή;
-Ναι, βεβαίως. Υπάρχουν πολλές προφητείες κι από τους Ινδιάνους, κι από τους Ινδούς κι από το Νοστράδαμο, κι από διάφορες άλλες πηγές. Είναι μια κρίση ωφέλιμη ώστε να συνειδητοποιήσουμε άλλες αξίες. Έχοντας περάσει από το να δίνουμε αξία στην ύλη, στη γνώμη των άλλων, στην εμφάνισή μας, στην επιτυχία καλούμαστε να δούμε άλλες αξίες, πιο εσωτερικές: όπως το να είμαστε τίμιοι, να εστιαζόμαστε λιγότερο στην ύλη και περισσότερο στην πνευματική μας ανάπτυξη, αλλά και στην πρόκληση να δούμε την πιθανότητα να δημιουργήσουμε ευημερία ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες…
Ελεύθερη Βούληση
3.Στο εγχειρίδιο επιβίωσης, εξέλιξης και ευτυχίας στη σημερινή κρίση” λες ότι η πλειονότητα των ανθρώπων ζει με ελάχιστα, κι όμως αυτοί οι άνθρωποι που έχουν ελάχιστα μπορεί να είναι πιο ευτυχισμένοι από άλλους που έχουν περισσότερα.
Ειλικρινά πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος που έχει απλά ελάχιστα για να επιβιώσει μπορεί να είναι πιο ευτυχισμένος από κάποιον άλλο που έχει όλα τα στοιχεία της επιβίωσης;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια αναλογία στο πόσα πράγματα ή ανέσεις έχουμε και στην ευτυχία. Πάντα θα σκεφτούμε κάτι άλλο για να θέλουμε ή αν έχουμε θα φοβόμαστε μήπως το χάσουμε, και θα χάσουμε την ηρεμία και την ευτυχία μας με το φόβο μήπως χάσουμε την άνεσή μας, μήπως χάσουμε το αγαπημένο μας.
Άρα η εξάρτηση είναι το πρόβλημα. Αν δεν έχω εξάρτηση είμαι μια χαρά, είτε έχω, είτε δεν έχω. Αν έχω εξάρτηση, είτε δεν έχω, είτε έχω δεν νιώθω καλά.
Aν δεν συγκρίνει τον εαυτό του, αν έχει φαγητό του, στέγη, αγαπημένους ανθρώπους γύρω του και δεν έχει μάθει να είναι εξαρτημένος νομίζω ναι, επειδή έχω δει σε ταξίδια μου στον κόσμο ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα και δεν μπορώ να πω ότι έχουν λιγότερα χαμόγελα. Μάλλον βλέπω περισσότερα χαμόγελα και εσωτερική ελευθερία και επαφή.
4. Στο ίδιο εγχειρίδιο αναφέρεις ότι η ζωή μάς δίνει μόνο αυτά που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, να φέρουμε εις πέρας. Όμως βλέπουμε περιπτώσεις ανθρώπων που καταρρέουν μετά από κάποια απώλεια προσώπου ή κάποια σημαντική απώλεια στη ζωή τους. Τι έχεις να πεις γι’ αυτές τις περιπτώσεις.
Ο τρόπος που αντιδρούμε προς αυτά τα γεγονότα σχετίζεται με την ελεύθερη βούληση και παρόλο που καθένας έχει τη δύναμη πολλοί θέλουν να είναι στο ρόλο του θύματος, του αδικημένου, του στενοχωρημένου και έχουν μπει μέσα σε αυτόν.
Επαναλαμβάνω αυτό που γράφω κι αυτό που λέω συνέχεια στις ομιλίες που δίνω, ότι ενώ έχουμε τη δύναμη, βλέπουμε να μην αξιοποιούμε την ελεύθερη βούληση. Γιατί τα γεγονότα για μένα είναι δεδομένα. Τουλάχιστον ότι έχει γίνει. Ότι θα γίνει εξαρτάται πάνω στο τι επιλογές θα κάνουμε ατομικά, οικογενειακά, κοινωνικά.
Και ίσως παίρνουν και αξία μέσα από αυτόν το ρόλο, πιστεύοντας ότι είναι αυτό το σωστό, ή ότι είναι η θεία κατάσταση και το πιστεύουν ότι πρέπει να είναι έτσι, και υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που βιώνουν την ίδια κατάσταση και πολύ χειρότερη που προχωράνε στη ζωή τους, και συνέρχονται και δημιουργούν μια άλλη ζωή. Η δυνατότητα υπάρχει, αν την αξιοποιούμε ή όχι είναι η ελεύθερη βούληση.
5. Ποια είναι η αξία τελικά των υλικών αγαθών στη ζωή μας;
Να ξέρω βεβαίως ότι απολαμβάνω τα μηχανήματα, ότι έχω το σπίτι μου, το αυτοκινητό μου, τις απολαύσεις τις οποίες έχω, αλλά να μην είμαι εξαρτημένος από αυτά. -Tα υλικά αγαθά είναι το σενάριο για τηνεξέλιξή μας. Όπως ο υλικός κόσμος είναι ένα σενάριο για την εξέλιξη της ψυχής. Στο βαθμό που μπορούμε να απολαύσουμε τα υλικά αγαθά ας το κάνουμε. Αρκεί να μη γινόμασε εξαρτημένοι σε αυτά.
Το πρόβλημα είναι η εξάρτηση, ότι φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να είμαι καλά, αν δεν τα έχω αυτά. Έτσι αγνοώ την πηγή της πληρότητας και της ευτυχίας που υπάρχει μέσα μου κι αυτό με εμποδίζει στην εξέλιξή μου.
Απελευθέρωση από την απληστία
6. Πολλές οικονομίες βιώνουμε αυτήν την περίοδο να υφίστανται μια κρίση και μια ύφεση. Οι άνθρωποι δοκιμάζονται. Πώς πιστεύεις ότι κάποιος που ζεί μέσα σε αυτές τις οικονομίες και αυτές τις κρίσεις πρέπει να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις,
Ότι και να γίνει σε μας, και αναφέρομαι στην Ελλάδα, στην Κύπρο, και στην Ευρώπη νομίζω είναι λίγο δύσκολο να φτάσουμε ως εκεί. -Νομίζω ότι η πρώτη απάντηση είναι να μη φοβόμαστε. Δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε στο επίπεδο που ήδη βιώνουν τα τρία τέταρτα της γης, δηλαδή που ζουν με λιγότερα από 40 ευρώ – και λιγότερο - το μήνα και δεν έχουν τρεχούμενο νερό.
Η δεύτερη απάντηση είναι ενότητα, μέσα στην ενότητα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα πάντα. Όταν υπάρχει αγάπη και ενωμένοι άνθρωποι, είτε είναι οικογένεια, είτε κοινόβιο ανθρώπων τα έξοδα είναι πολύ λιγότερα.
Αυτή τη στιγμή ο καθένας μας, οι γονείς, το κάθε παιδί έχει το σπίτι του, το αυτοκίνητό του. Μάλλον θα πρέπει να ενωθούμε περισσότερο και να εξοικονομήσουμε μέσα από την ενότητα.
Επίσης είναι μια πρόκληση για το νου, να σκεφτόμαστε με νέους, εναλλακτικούς τρόπους ώστε να κερδίσουμε και τα χρήματα που θέλουμε, αλλά επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να έχουμε πολλά πράγματα χωρίς χρήματα. Με αντάλλαγμα.
Μπορούμε να ανταλλάξουμε υπηρεσίες, γνώσεις, προϊόντα, κάτι που γινόταν περισσότερο παλιά. Ερχόσουν στο γιατρό με μια κότα στα χέρια, γιατί δεν είχες κάτι άλλο να του δώσεις, και δεν είναι άσχημο κι αυτό. Δηλαδή η ανταλλαγή υπηρεσιών, προϊόντων, αντικειμένων μεταξύ μας. Μέσα στην ενότητα, στην αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια θα είμαστε πολύ ασφαλείς.
Και κάτι άλλο. Μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά το δηλώνουν οι περισσότεροι δάσκαλοι της δημιουργίας της αφθονίας, ότι όσο πιο πολύ δίνεις τόσο περισσότερο έλκεις. Παρόλο που μπορεί να φαίνεται παράλογο “θα έχω λιγότερο και θα δώσω”; Κι όμως, ναι, δίνοντας ευθυγραμμίζομαι με την πηγή της αφθονίας του σύμπαντος και μου έρχονται περισσότερα.
Κι αυτό είναι λίγο πρόκληση ώστε να απελευθερωθώ από το φόβο, την απληστία, την ιδιοτέλεια και να βιώσω ενότητα.
7.Kάποιοι πνευματικοί δάσκαλοι θεωρούν ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει οικονομική κρίση, είναι μόνο στο μυαλό μας. Αυτό πώς το σχολιάζετε εσείς;
Σίγουρα μια αλλαγή στον τρόπο που σκεπτόμστε θα βοηθήσει. Ο φόβος δεν βοηθάει. Όσο πιο πολύ φοβάμαι, ή θυμώνω με αυτούς που θεωρώ αιτία των προβλημάτων διαιωνίζω την κατάσταση και την διατηρώ.Όλα είναι στο μυαλό μας. Tα πάντα.
Ότι υπάρχει στον πλανήτη είναι δημιουργία του νου μας. Όμως η οικονομική κρίση είναι ένα γεγονός. Ένας άνθρωπος δεν έχει τα λεφτά που χρειάζεται για το παιδί του ή για τον εαυτό του. Κι αυτό είναι ένα γεγονός που βλέπω καθημερινά. Με πλησιάζουν άνθρωποι και μου λένε τις ιστορίες τους και ναι, συμβαίνουν τέτοια γεγονότα.
Όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα προς κάτι το ενεργοποιούμε και το σταθεροποιούμε να μείνει έτσι. Άρα θα πρέπει να μη φοβόμαστε, να μη θυμώνουμε, να το πάρουμε ότι είναι μια συνδημιουργία. Δεν είμαστε άσχετοι εμείς, δεν είμαστε αθώοι. Ο τρόπος που ζήσαμε, πιστέψαμε, λειτουργήσαμε, έχει σχέση με αυτό που συμβαίνει.
Να νιώθουμε ήρεμοι και να λέμε τώρα, τι μπορώ να μάθω εγώ από αυτό, τι μπορώ να αποκομίσω. Να νιώθουμε ασφάλεια στην πρόνοια του σύμπαντος. Ότι “αυτό που χρειάζομαι πάντα θα έρθει”. Ότι “μπορώ να είμαι καλά και ευτυχισμένος με λιγότερα”.
Μπορώ να έχω τώρα χρόνο να είμαι με τα παιδιά μου χωρίς να δουλεύω όλη την ημέρα. Μπορώ να έχω άλλες πηγές ευτυχίας. Όπως η απόλαυση της φύσης, η απόλαυση του γέλιου, του χορού, του παιχνιδιού με τους ανθρώπους γύρω μου. Είναι μια ευκαιρία για εξέλιξη.
Δημιουργικότητα
8. Eίπαμε προηγουμένως ότι σ’ αυτή την εποχή καλούμαστε να είμαστε δημιουργικοί. Σε ποιες περιπτώσεις πρέπει ο άνθρωπος να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του;
Και δημόσιος υπάλληλος να είμαι, και να κάνω μια μηχανική εργασία, πρέπει να βρω τον τρόπο να την κάνω δημιουργικά. Να την εμπλουτίζω με τη δική μου, συγκεκριμένη μοναδική προσωπικότητα και δημιουργικότητα. Κι αυτό είναι μια μεγάλη ευχαρίστηση και νόημα ζωής.
Είμαστε συνδημιουργοί με το Θείο. Άρα αν δεχτούμε ότι δημιουργούμε αυτήν την κρίση το ερώτημα είναι πώς πρέπει να σκεπτόμαστε αλλιώς για να δημιουργήσουμε την αφθονία.
-Eγώ πιστεύω ότι η δημιουργικότητα είναι σκοπός ζωής από μόνος του. Τη θεωρώ απαραίτητο μέρος της ευτυχίας και πληρότητας και ολοκλήρωση του σκοπού του ανθρώπου, για ότι κάνουμε.
Το πρώτο βήμα σ’ αυτό, όπως ξέρουν οι περισσότεροι, είναι να την οραματιστούμε, αλλά, πολύ σημαντικό, όχι μόνο για τον εαυτό μας, για όλους. Κι εγώ μαζί της. Για να μπορώ να πάρω το μάθημα της εποχής πρέπει να ενδιαφέρομαι για το σύνολο. Η κρίση δημιουργήθηκε από το ενδιαφέρον μόνο για μένα, ο καθένας για τον εαυτό του.
Να συνεχίζω με αυτήν την πορεία και να κάθομαι και να κάνω θετικό οραματισμό μόνο για μένα δεν αλλάζει τίποτα. Μπορεί να έχω μια πνευματική προσέγγιση αλλά είναι της παλιάς σχολής. Άρα αυτή τη στιγμή πρέπει να οραματιστώ ευημερία για όλους.
Και δεύτερο να ζητήσω καθοδήγηση γύρω από το συγκεκριμένο τρόπο που θα συνδυάσω τη δική μου μοναδική δημιουργικότητα και την ικανότητα με την εμπειρία. Με την δημιουργικότητα μπορώ να έλκω τα χρήματα και από αυτά που χρειάζομαι μέσα από το έργο που θα κάνω.
Και πώς μπορώ επίσης να βοηθήσω τους άλλους σ’ αυτήν την διαδικασία. Αρχίζω να δέχομαι καθοδήγηση, να καλλιεργώ την εσωτερική καθοδήγηση που δέχομαι στο διαλογισμό, στα όνειρα, την ώρα που ξυπνάω το πρωί , να έχω θέσει το ερώτημα, στο Θεό, στο σύμπαν. “Βοήθησέ με να καταλάβω τις ενέργειες που χρειάζομαι να κάνω αυτή τη στιγμή. Με ποιο τρόπο θα προσφέρω και θα δημιουργήσω την ευημερία που χρειάζομαι”.
Να ακούσω αυτά και να προσέχω τις “συμπτώσεις” που συμβαίνουν στη ζωή, άνθρωποι που εμφανίζονται , μηνύματα, βιβλία, ευκαιρίες.
Πολύ σημαντικό στην εποχή μας είναι να είμαστε απελευθερωμένοι από ρόλους. Είμαι για παράδειγμα χημικός μηχανικός και άρα δεν μπορώ να οδηγήσω ταξί, κι όμως οδηγούσα ταξί για μήνες, δούλευα σαν μάγειρας, σερβιτόρος, έκανα ότι δεν είχε υπερηφάνεια, εγωισμό. Τάχα επειδή έχω αυτό το δίπλωμα δεν μπορώ να κάνω κάτι κάτω από εμένα.
Οι άνθρωποι παραπονιούνται που δεν έχουν επιβίωσης και υπάρχουν θέσεις που δεν βρίσκουν ανθρώπους να εργαστούν.
-Nαι, αυτό είναι ένα οξύμωρο σχήμα.
Κι ένα ακόμη είναι να συμμερίζομαι ότι για μένα είναι δεδομένο ότι η ευκαιρία υπάρχει, είναι δεδομένο ότι η κάθε ψυχή έχει τη δυνατότητα να βρει αυτό που αγαπάει και να επιβιώσει μια χαρά. Μπορεί να μην έχει τις ανέσεις που έχει συνηθίσει αλλά θα έχει μια πολύ όμορφη ζωή.
- Άρα που σημαίνει ότι πρέπει λίγο να αφήσω την υπερηφάνεια μου και να δεχτώ ότι όλες αυτές είναι εμπειρίες, εμπειρίες στην εξέλιξη, μέχρι να βρω τον τρόπο που πραγματικά αγαπώ να κάνω και δεν έχει σχέση με την θέση μου ή την αξία μου αλλά με την αγάπη μου να κάνω κάτι που μου αρέσει .
Συνδημιουργοί
9 -Λέμε είμαστε συνδημιουργοί, τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
Αλλά ας δούμε, στην εξήγηση της παρομοίωσης αυτής ότι το φως είναι ο Θεός, εμείς σαν προσωπικότητα είμαστε το φιλμ πριν από το φως, υπάρχουν τέτοια δισεκατομμύρια φιλμάκια, όλα συνδημιουργούν μια κατάσταση, το φως περνάει μέσα από το φιλμ, πριν περάσει μέσα από το φιλμ δεν είχε ιδιότητες, δεν υπάρχει μορφοποίηση, και μέσα από το φιλμ αποκτάει ιδιότητες πρώτα μόνο σαν φως, δεν έχει φτάσει στην οθόνη, είναι το λεγόμενο ενεργειακό ή αιθερικό ή νοητικό πεδίο και κάποια στιγμή φτάνει στην οθόνη σαν μια απτή πραγματικότητα.
Αυτό που είναι στην οθόνη είναι η συνεργασία του φωτός με το φιλμ.
- Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με τον προβολέα στο σινεμά. Υπάρχει το φως πριν από φιλμ κι αυτό το φως είναι ο Θεός. Είμαστε κι εμείς αυτό, το ανώτερο μέρος του εαυτού μας είναι ένα με το Θεό.
Άρα το Θείο που είμαστε περνώντας μέσα από το φιλμ που είναι ο νους μας συνδημιουργούν την πραγματικότητα. Σε συνεργασία δηλαδή με το Θείο. Επίσης σε συνεργασία με όλες τις άλλες ψυχές.
Υπάρχει ένα πεδίο στο οποίο είμαστε ενωμένοι και συνδημιουργούμε. Υπάρχει το συλλογικό υποσυνείδητο, όπου το δικό μου υποσυνείδητο είναι ενωμένο με το υποσυνείδητο του καθενός, άρα ότι έχω μέσα μου είναι μέσα σε όλους.
Κι αλλάζοντας το περιεχόμενο του δικού μου υποσυνείδητου αλλάζω τη σύσταση του οικουμενικού, συλλογικού υποσυνείδητου. Υπάρχει το μορφογενετικό πεδίο για το οποίο μιλάει ο Ρουπερτ Σελντρέικ, ο βιολογός, όπου το δικό μου μορφογενετικό πεδίο είναι μέρος του γενικού, του ανθρώπινου, ή του πλανητικού και η κάθε μου τάση συνεισφέρει στο να έχουν και οι άλλοι τις ίδιες τάσεις.
Και κάθε φορά που εγώ απελευθερώνομαι από μια τάση, αυτή η τάση είναι λιγότερη στην ανθρωπότητα. Και οι άλλοι απελευθερώνονται σε κάποιο βαθμό. Κάθε φορά που λειτουργώ με μια τάση, αυτή η τάση αυξάνεται και το ίδιο ισχύει και για τα θετικά και για τα αρνητικά.
Και υπάρχει και η ωραία μέθοδος Ho opono pono (αυτοσυγχώρησης και αγάπης) όπου ζητώ την αφαίρεση από εμένα από ότι μπορεί να συνδημιουργεί πραγματικότητες που βλέπω, που θεωρώ όχι αρμονικές, όχι σωστές. Και παρά να κρίνω αυτά και να νιώθω αρνητικά προς αυτά, δέχομαι ότι είναι μια συνδημιουργία, ζητώ συγνώμη για ότι υπάρχει μέσα μου που μπορεί να συνεισφέρει σε αυτό, βιώνω αγάπη γι αυτό που υπάρχει, που πάει να πει ότι το δέχομαι, βιώνω αγάπη για μένα, ελευθερώνω αυτό από την ανάγκη να νιώθω … και ευχαριστώ το Θείο που διαλύει από μένα ότι μπορεί να συνεισφέρει και να συνδημιουργεί.
Άρα όποτε έχουμε συνδημουργία το Ho οponopono είναι κατάλληλo για τέτοια θέματα.
Θεραπευτικές αρετές
10. Τελικά εν, κατακλείδι μπορούμε να πούμε ότι η αγάπη είναι το μόνο θεραπευτικό εργαλείο;
- Η αγάπη είναι το πιο σημαντικό θεραπευτικό εργαλείο, η ειρήνη, η ευτυχία, είναι σημαντικά, όλα αυτά που συνδυάζονται με την αγάπη, η αλήθεια, η ειλικρίνεια, όλες οι αρετές είναι θεραπευτικές.
11. Και μια τελευταία ερώτηση, κάποιες αλλαγές που βλέπουμε να γίνονται στον πλανήτη και σε οικονομικό επίπεδο και σε γεωφυσικό, τα επόμενα συστήματα διαβίωσης, οικονομίας κλπ πιστεύετε ότι θα είναι διαφορετικά από αυτά που μέχρι τώρα βιώσαμε;
Σίγουρα θα πρέπει να μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι με λιγότερα για κάποιο χρόνο, θα χρειαστούμε να αλλάξουμε αξίες, μπορεί κάποια συστήματα να χαλάσουν για μερικά χρόνια.
Συστήματα παιδείας ή υγείας ή κυκλοφορίας και σιγά σιγά με νέες βάσεις όπως έχω πει επανειλημένως θα τα ξαναχτίσουμε αυτά, η ελπίδα είναι ότι αυτή τη φορά με σωστές βάσεις, με δικαιοσύνη, χωρίς διαφθορά, με πραγματική ενότητα και το ενδιαφέρον να είναι καλά για όλους. Αν δεν γίνει αυτό πάλι θα πρέπει να χαλάσουν ξανά και ξανά μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο -Αναγκαστικά θα είναι διαφορετικά.
Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί αλλά έγκειται σε μας, μην παίρνεις δεδομένο τον τρόπο που θα εξελιχθεί, εμείς θα τον δημιουργήσουμε με τις αντιδράσεις μας, για αυτό γράψαμε το “Εγχειρίδιο” για να ενθαρρύνουμε τον καθένα να δει θετικά τα πράγματα και να συμβάλλει θετικά στην αλλαγή.
Αντιμετώπιση των σεναρίων
12. Θάθελα ακόμη μια ερώτηση. Ακούμε πολλές φορές για εσχατολογικά σενάρια, φόβους για πράγματα που δείχνουν ότι φτάνουμε στο τέλος, θα πρέπει κάποιος να δίνει σημασία σε αυτά τα πράγματα;
Εννοώντας, όπως το ερμηνεύω εγώ, ότι σε μια ομαδική κατάσταση πάντα αυτό που θα συμβεί στον καθένα δεν θα είναι το μαζικό, θα είναι το ατομικό. Κι αν γίνει σεισμός αυτή τη στιγμή μπορεί εσύ να έχεις τη μοίρα να ζήσεις κι εγώ τη μοίρα να φύγω . Δεν θα φύγουμε επειδή είμασταν εδώ. Θα φύγουμε επειδή η προσωπική μας μοίρα ήταν απόφασή μας στην πορεία της ζωής μου ήταν το ένα ή το άλλο.
Αλλά δεν πιστεύω ότι επηρεαζόμαστε από μαζικές καταστροφές. Η μοίρα του καθένα θα είναι ατομική, κι ακριβώς αυτό που έχει επιλέξει που χρειάζεται για την εξέλιξή του. Δεν έχουμε επομένως να φοβηθούμε τίποτα. -Εγώ δεν δίνω καμία σημασία σε αυτά τα πράγματα.
Θεωρώ κρίμα που οι άνθρωποι τα λένε αυτά. Βέβαια τα λένε χιλιάδες χρόνια τώρα. Όχι δεν πιστεύω ότι τελειώνει ο κόσμος καθόλου, και να τελειώσει εμείς σαν πνεύματα δεν παθαίνουμε και τίποτα, είμαστε πνεύματα αθάνατα.
Δεν νομίζω ότι μας βοηθάει ο φόβος. Και πιστεύω κάτι άλλο, ότι ο Χριστός όταν μίλαγε για τις καταστροφές πριν από τη Δεύτερη Παρουσία, έλεγε ότι θα υπάρχουν δύο άντρες στον αγρό, ο ένας θα φύγει, ο άλλος θα μείνει. Θα υπάρχουν δύο γυναίκες στο μύλο, η μια θα φύγει η άλλη θα μείνει.
13. Θέλω να σε ευχαριστήσω γι αυτή τη συνομιλία. Εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο σου.
-Eυχαριστώ πολύ, μου χρειάζεται.
…Kαι πιστεύω ότι θα τα ξαναπούμε.
ΤΕΛΟΣ - Nα είσαι καλά.
Το ηλεκτρονικό βιβλίο “Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε” διατίθεται δωρεάν στους αναγνώστες του ηλεκτρονικού περιοδικού ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΕΞΙΑ.
http://www.armonikizoi.com
