Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Δείτε τι θα αλλάξει όσο περισσότερο αγαπάτε τη ζωή σας.....!!!!!!!!!!

Πολλές συγκρούσεις θα εξαφανιστούν ή θα διαλυθούν πιο εύκολα γιατί δεν έχετε πια να απαιτήσετε ή να ανταλλάξετε αγάπη, αναγνώριση ή εκτίμηση.

Θα προσελκύετε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που αισθάνονται καλά με την ακτινοβολία σας.

Θα κρατάτε σε απόσταση τους ανθρώπους που δεν αντέχουν το ότι εσείς είστε εσωτερικά ανεξάρτητοι και ελεύθεροι.

Θα κατηγορείτε λιγότερο τους άλλους γιατί θα κατηγορείτε και λιγότερο τον ίδιο σας τον εαυτό.

Θα εκπέμπετε εμπιστοσύνη γιατί έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Οι άλλοι θα αλλάξουν τη συμπεριφορά τους απέναντι σας προς το καλύτερο.

Θα μειώσετε τις αυθόρμητες ενέργειες και τις σπασμωδικές αντιδράσεις απέναντι στους ανθρώπους που έχουν να κάνουν με εσάς.

Ακόμα κι αν θα έχετε τη δυνατότητα, δε θα πρέπει πια να αντιδράτε απέναντι στους άλλους.

Δε θα θέλετε πια να «είστε αγαπητοί» και «καλοί» για να είστε αρεστοί. Κι όμως θα κάνετε καλές πράξεις ορμώμενοι από αγάπη.

Θα κυνηγάτε λιγότερο την επιβράβευση και την αναγνώριση!
Δε θα αφήνετε πια να σας εκμεταλλεύονται.

Δε θα πληγώνεστε πια τόσο εύκολα.

Θα μπορείτε να δίνετε χωρίς να περιμένετε ανταλλάγματα.
Θα μπορείτε να κάνετε πράγματα χωρίς να νιώθετε τύψεις.

Θα μπορείτε να δεχτείτε ότι αισθάνεστε αμηχανία, επειδή θα ξέρετε ότι δεν είστε υποχρεωμένοι να κάνετε κάτι.

Σε πολλές περιπτώσεις εξαφανίζονται ή μειώνονται οι αλλεργίες, οι ψυχοσωματικές ασθένειες και τα παράπονα για το σώμα σας. Και ως αποτέλεσμα, απομένει πολύ λιγότερη εσωτερική απόρριψη.

Θα κάνετε πράγματα που σας γεμίζουν και θα παίρνετε και ανταλλάγματα.

Οι άνθρωποι που μέχρι τώρα ανησυχούσαν για σας θα έχουν μια έγνοια λιγότερη. Οι άνθρωποι που μέχρι τώρα εξαρτώνταν από πάνω σας θα απελευθερωθούν, γιατί εσείς θα κόψετε αυτή την αμοιβαία εξάρτηση χάρη στην αυταγάπη σας. Αυτό δε σημαίνει ότι θα εγκαταλείψετε τους άλλους. Προφανώς θα είστε πιο κοντά στον άλλο από ποτέ άλλοτε, επειδή δε νιώθετε υποχρέωση απέναντι του. Κι όταν νιώθετε ότι είναι καλό να αποχωρήσετε, θα αποχωρείτε. 

Στην περίπτωση αυτή είναι καλύτερο και για τον άλλο.
Οι άνθρωποι που είχαν χάσει την αγάπη για τον εαυτό τους θα την ξαναβρούν, γιατί η ακτινοβολία αγάπης από το μαγνήτη σας θα μεταδίδεται στους κοντινούς σας ανθρώπους (νευρώνες – καθρέφτες). Μέσα από το νόμο του συντονισμού, η αγάπη σας θα φέρει στην επιφάνεια και την αγάπη στους άλλους. 

Και σε περίπτωση που κάποιος δεν είναι ακόμα έτοιμος γι αυτό, το πεδίο της αυταγάπης δημιουργεί γύρω σας ένα είδος προστατευτικού μανδύα. Και όλα αυτά χωρίς κάποιο σχέδιο και χωρίς κόπο! Η αγάπη για τη ζωή σας είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας και στους άλλους. 

Ένα σωρό λοιπόν θετικοί λόγοι να δώσετε προτεραιότητα στον εαυτό σας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πάρετε μια απόφαση: ότι θέλετε να βιώσετε αυτό που θα συμβεί αν αποτολμήσετε το πείραμα.




Το Μυστικό του Μαγνήτη της Καρδιάς  
Εκδόσεις Λιβάνη

Η ταυτότητά που σου δώσανε δεν είναι η πραγματικότητά σου.....!!!!!!!!


Ποτέ δεν κοίταξες μέσα σου στον εαυτό σου να δεις ποιος είσαι. Δεν γνωρίζεις καν τον τρόπο να κοιτάξεις μέσα σου. Αυτή η εικόνα που σού έφτιαξαν είναι ψεύτικη, επειδή κανένας άλλος δεν μπορεί να ξέρει ποιος είσαι και κανένας άλλος δεν μπορεί να σου πει ποιος είσαι. Μόνο εσύ μπορείς να βρεις ποιος είσαι, μόνο σ΄ εσένα είναι διαθέσιμη η εσωτερική σου πραγματικότητα και σε κανέναν άλλο. Μόνο εσύ μπορείς να βρίσκεσαι εκεί. 

Την ημέρα που θα καταλάβεις, ότι η ταυτότητά σου είναι ψεύτικη, πως είναι ένα συνονθύλευμα από γνώμες, που έχεις μαζέψει από άλλους, τότε κάτσε σιωπηλά και σκέψου ποιος είσαι. Θα εμφανιστούν πολλές ιδέες. Απλά παρατήρησε από πού έρχονται και θα μπορέσεις να βρεις την πηγή. Τα περισσότερα έρχονται απ΄ την μητέρα σου περίπου 80%, κάτι απ΄ τον πατέρα σου, κάτι απ΄ τους δασκάλους σου στο σχολείο, κάτι έρχεται απ΄ τους φίλους σου και κάτι απ΄ την κοινωνία.

Παρατήρησε, τίποτα δεν έρχεται από σένα, ούτε καν το 1%. Την ημέρα που καταλαβαίνεις αυτό αρχίζεις να ψάχνεις για μία τεχνική, για μία μέθοδο, ώστε να μπορέσεις να μπεις μέσα στην ύπαρξή σου, ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις με ακρίβεια και ουσιαστικά ποιος είσαι στ΄ αλήθεια. Μία απ΄ αυτές τις μεθόδους είναι ο διαλογισμός.

Ποιος ο λόγος να ρωτάς τους άλλους για σένα; Και ποιον να ρωτήσεις; Οι άλλοι είναι τόσο αδαείς, όσο είσαι κι εσύ. Δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους. Πως μπορούν λοιπόν να γνωρίσουν εσένα; 

Απλά δες πως λειτουργούν τα πράγματα. Έχεις εξαπατηθεί, είσαι ριγμένος, ζεις μέσα στα ψέματα. Εκείνοι που σ΄ εξαπάτησαν πιθανότατα να μην το έκαναν συνειδητά. Μπορεί να εξαπατήθηκαν κι αυτοί από άλλους. Ο πατέρας σου, η μητέρα σου, οι δάσκαλοί σου, όλοι έχουν εξαπατηθεί απ΄ τους δικούς τους. Έτσι έχουν εξαπατήσει κι εσένα. Θα κάνεις κι εσύ το ίδιο με τα δικά σου τα παιδιά;

Σ΄ ένα καλύτερο κόσμο, όπου οι άνθρωποι δεν θα κοιμούνται όρθιοι και θα είναι στοιχειωδώς έξυπνοι και αρκετά συνειδητοί, θα διδάσκουν στο παιδί, ότι η ιδέα τής ταυτότητας που γνωρίσαμε στην εποχή μας είναι ψεύτικη: «Χρειάζεται, θα στη δώσουμε, είναι για λίγο, μέχρι ν΄ ανακαλύψεις εσύ τον εαυτό σου και το ποιος είσαι». 

Πρέπει να πας εσύ και να σκάψεις βαθιά μέσα σου, στην ύπαρξη.

Η ταυτότητά που σου δώσανε δεν είναι η πραγματικότητά σου. 

Και όσο συντομότερα ανακαλύψεις το ποιος είσαι, τόσο το καλύτερο για σένα. Η προσωπικότητα είναι ψεύτικη, είναι δανεική· η ατομικότητα και η αυθεντικότητα είναι αληθινές. Όσο συντομότερα μπορέσεις να εγκαταλείψεις την ψευτική σου ταυτότητα, τόσο το καλύτερο, επειδή εκείνη τη στιγμή θα γεννηθείς στ΄ αλήθεια και θα γίνεις πραγματικά αυθεντικός, αληθινός. Μόνο τότε θα γίνεις άνθρωπος…
OSHO 





Τι σε εμποδίζει να βρεις την αδελφή ψυχή σου ;

Είναι απλό – ο φόβος: ο φόβος της αποτυχίας, της διαφορετικότητας, του έρωτα, των συνεπειών, ο φόβος πως θα πληγωθείς, ακόμα και ο φόβος για την ίδια τη ζωή, στην αναζήτηση της τελειότητας στις σχέσεις. Οι άνθρωποι επιμένουν στην ίδια συμπεριφορά, στο να φοβούνται, στην απολιθωμένη βαρεμάρα, στο να έχουν τα ίδια χωρίς χαρά αποτελέσματα, ενώ ταυτόχρονα γίνονται δυστυχισμένοι και μη ελκυστικοί.

Εφαρμόζουν την ίδια συμπεριφορά σε κάθε κατάσταση και έχουν συνεχώς τα ίδια αποτελέσματα. Σαν ένας φαύλος κύκλος, ο φόβος τους δίνει αρνητισμό, ή καθόλου συντρόφους, πράγμα που ενισχύει το αίσθημα της αναξιότητας και προκαλεί την απόρριψη στις σχέσεις.

Ο φόβος εκφράζεται μέσα από την ντροπαλότητα, την απειρία της σωστής συμπεριφορά, την έλλειψη αυτοπεποίθησης, την απροθυμία να αντιμετωπίσουν το άγνωστο ή, το πιο συχνό από όλα, την επιθυμία να αποφύγουν να πληγωθούν, ειδικά αν έχουν πληγωθεί ξανά στο παρελθόν.

Όμως ο πόνος, είναι η άλλη πλευρά της ευχαρίστησης και δεν μπορεί να υπάρχει ευχαρίστηση χωρίς αυτόν τον πόνο. Επίσης, η ευχαρίστηση έρχεται πάντα πριν τον πόνο στις νέες σχέσεις, έτσι όταν αποφεύγουμε τον πόνο, δεν βιώνουμε ευχαρίστηση, πράγμα που μας κρατά απομονωμένους, μόνους και δυστυχισμένους.

Οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας έχει σκοπό να μας οδηγήσει στην επιτυχία, να ακονίσει τις ικανότητες επιβίωσης μέχρι να τελειοποιηθούν. Όταν αρνούμαστε στον εαυτό μας την ευκαιρία να οξύνει την ελαστικότητα και την αποφασιστικότητα και να βιώσουμε περισσότερες εμπειρίες, παραμένουμε αδύναμοι, ανεπαρκή όντα, γεμάτοι φόβο, πετυχαίνοντας πολύ λίγα και ζώντας μία ζωή μισή.

Οι συνήθειες αποφασίζουν το μέλλον μας στις σχέσεις
Με τον φόβο σαν εξουθενωτική και παραλυτική δύναμη, οι άνθρωποι ακολουθούν τις ίδιες συνήθειες, καθώς βρίσκουν καταφύγιο στην συμπεριφορά που τους κάνει να νιώθουν άνετα. Δεν τους δίνει τίποτα, αλλά τουλάχιστον τους κάνει να νιώθουν ασφαλείς.

Καθώς οι συνήθειες αποφασίζουν το μέλλον μας, η συμπεριφορά αυτή, έχει ως αποτέλεσμα τα ίδια και τα ίδια, και μας κρατά σε μία τρύπα γεμάτη αρνητισμό.

Όταν φοβόμαστε, προτιμάμε να μένουμε πίσω, να βρίσκουμε χιλιάδες δικαιολογίες για απραξία και να πιστεύουμε πως κανείς δεν είναι αρκετά καλός για εμάς. Η αναζήτηση για τον τέλειο σύντροφο, κάνει το 99,9% των ανθρώπων που συναντάμε, ακατάλληλους.

Πείθουμε τον εαυτό μας για τα αρνητικά, ενώ τα θετικά σπάνια έχουν την ευκαιρία να μας επηρεάσουν. Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι μένουν για χρόνια μόνοι και οι ικανότητές τους στα ραντεβού διαβρώνονται μέχρι να νιώσουν εντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν ένα πιθανό ραντεβού.

Οτιδήποτε κάνουμε και κάθε απόφασή μας, φέρνει απλώς ένα αποτέλεσμα. Μπορούμε να αλλάξουμε το αποτέλεσμα όποτε θέλουμε, αν αλλάξουμε τις προσδοκίες και τη συμπεριφορά μας, κάνοντας κάτι με διαφορετικό τρόπο και έχοντας ανοιχτό μυαλό για τις πιθανότητες.

Αν ζείτε με τον ίδιο τρόπο εδώ και καιρό, παίρνοντας τις ίδιες αποφάσεις και τα ίδια αποτελέσματα, βγείτε από αυτή τη ζώνη ασφαλείας και αφήστε τον φόβο πίσω σας. Δοκιμάστε κάτι καινούριο! Τουλάχιστον θα υπάρξει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Ίσως είναι μία υπέροχη και αναπάντεχη έκπληξη που μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας μια για πάντα.





http://www.astro-live.gr

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθιά ;

Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι. Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας . Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.

Ο μύθος της μητρότητας – όπως κάθε μύθος – είναι απλουστευμένος και απλοποιημένος. Όλοι μας έχουμε βιώσει την κατάρριψη αυτού του μύθου στην παιδική μας ηλικία, αλλά μεγαλώνοντας όλοι θέλουμε ν' αποδείξουμε ότι εμείς θα τον επαληθεύσουμε ως γονείς.

Μοιάζει να υπάρχει μια συλλογική πεποίθηση ότι όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα – μεταμορφώνεται σε καθαγιασμένο πλάσμα. Όσοι έχουν μπει στη διαδικασία να δουλέψουν θεραπευτικά με τον εαυτό τους, γνωρίζουν ότι το είδος και η ποιότητα της αγάπης που έχουμε εισπράξει ως παιδιά, αυτό είναι που μπορούμε να προσφέρουμε ως γονείς .

Η σχέση με το παιδί είναι μαγική. Ο ενήλικος άνθρωπος φαινομενικά, έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει την ιδανική σχέση, να πλάσει τον ιδανικό άνθρωπο, όπως τον έχει στο μυαλό του.

Αυτό όμως το πρότυπο πολύ συχνά , μέσα στο εικοσιτετράωρο συγκρούεται με τα πραγματικά συναισθήματα που ξεπηδούν απ εκεί που δεν τα περιμένεις και τα οποία παραμένουν ανομολόγητα και καλά κρυμμένα .

Προσπαθώντας οι γονείς να φτιάξουν αυτό που φαντάζονται πολύ συχνά – ανάλογα και με τον χαρακτήρα τους – το πετυχαίνουν. Πετυχαίνουν ακριβώς την εικόνα και ξεγελούν τον κοινωνικό περίγυρο και τον εαυτό τους. Ο μόνος που δεν ξεγελιέται είναι το παιδί. Το οποίο παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος μάρτυρας της αλήθειας των συναισθημάτων κάθε οικογένειας.

Μπορεί να κακοποιηθεί συναισθηματικά ένα παιδί για να αναγκαστεί να χωρέσει στην εικόνα που έχουν οι γονείς, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους, να γίνει αυτό που εκείνοι θέλουν. Όμως πάντα θα υπάρχει κάτι που αργά η γρήγορα θα εμφανισθεί ως αδυναμία, ασθένεια, επιθετικότητα, απάθεια και δεν θα μπορεί να το εξηγήσει κανείς.

Η κακοποίηση των παιδιών δεν είναι μόνο οι ακραίες ιστορίες που βγαίνουν στις ειδήσεις. Συμβαίνει καθημερινά από ανύποπτους γονείς. Συμβαίνει μ ένα απλανές βλέμμα, με μια επιτιμητική ματιά, με προσβλητικά λόγια, με θυμό που εγκλωβίζεται σ ένα κλειστό στόμα. Συμβαίνει όταν οι γονείς εστιάζουν στα επιτεύγματα και όχι στο ίδιο το παιδί, στην ύπαρξη του.

Συμβαίνει, όχι γιατί αυτό που κάνει ή δεν κάνει ένας γονιός, είναι από μόνο του τόσο φοβερό, αλλά γιατί το μωρό είναι τόσο εύθραυστο και εξαρτημένο για την επιβίωση του απ αυτούς. Είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται στο κέντρο της ύπαρξης του την κάθε δόνηση που νοιώθει το πλάσμα που του δίνει ζωή.

Δεν πρέπει καμία μητέρα να νομίζει πως μπορεί να φροντίζει ένα μωρό μηχανικά, χωρίς επιπτώσεις. Το μωρό που δεν συναντά ένα βλέμμα να το κοιτάζει, νοιώθει ότι βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Το αποτύπωμα της συναισθηματικής απουσίας ή της συναισθηματικής αναστάτωσης της μητέρας είναι ανεξίτηλο στην ψυχή και στο σώμα του ανθρώπου.

Όμως γιατί οι μητέρες δεν είναι τόσο διαθέσιμες όσο χρειάζεται να είναι, για τις ανάγκες του παιδιού;

Γιατί οι μητέρες και οι πατέρες είναι πριν απ όλα άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν διανύσει μια απόσταση στη ζωή τους, μπορεί να έχουν πληγές ανοιχτές, κρυμμένα μυστικά, καταπιεσμένα συναισθήματα και σε κάθε περίπτωση παιδικά τραύματα που τώρα ενεργοποιούνται.

Έρχεται το παιδί στη ζωή μας και μας φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν μας. Έχουμε δύο επιλογές ή θα το αντιμετωπίσουμε ή θα του το κληροδοτήσουμε αυτούσιο. Αυτή είναι ακριβώς η ευκαιρία που δίνει η γονεϊκότητα. Σου καθρεφτίζει τις πληγές, τις στρεβλώσεις, τα κενά. Μπορείς πάντα να αποστρέψεις το βλέμμα αλλά όχι χωρίς τίμημα.

Οι γονείς που νοιάζονται, το πιο σημαντικό που μπορούν να κάνουν, για να προστατεύσουν τα παιδιά τους απ τον εαυτό τους, είναι να φροντίσουν τον εαυτό τους. Μόνο έτσι θα επιτρέψουν στην αγάπη τους να εκδηλωθεί αβίαστα και ευεργετικά.




http://iphigeneiapanetsou.wordpress.com

Πως διαβάζουμε το μυαλό των άλλων.....!!!!!!!!

Ενσυναίσθηση : μια λέξη που λίγοι γνωρίζουμε, μια ικανότητα που όλοι διαθέτουμε και μας επιτρέπει να δημιουργούμε διαπροσωπικές σχέσεις. Βασίζεται σε νευρώνες οι οποίοι αναπτύχθηκαν πριν από 40.000 χρόνια οδηγώντας στο Μπιγκ Μπανγκ της ευφυΐας.

Η Μαρία, 13 ετών, δεν μπορεί να εξηγήσει τι της συμβαίνει όταν βλέπει την ταινία Pretty Woman. Μπορεί όμως να καταλάβει πόσο ταπεινωμένη νιώθει η πρωταγωνίστρια. Η Τζούλια Ρόμπερτς, η οποία ενσαρκώνει τη γοητευτική πόρνη που αλλάζει ζωή όταν γνωρίζει τον «πρίγκιπά» της, πηγαίνει να ψωνίσει ρούχα σε μια πολυτελή μπουτίκ. Οι πωλήτριες την κοιτούν υποτιμητικά και αρνούνται να την εξυπηρετήσουν.

Γιατί το έφηβο κορίτσι ταυτίζεται με την πρωταγωνίστρια της ρομαντικής κωμωδίας; Η απάντηση βρίσκεται στους νευρώνες-καθρέφτες, μια ομάδα νευρικών κυττάρων που μας επιτρέπει να μπούμε στη θέση του άλλου και να αντιληφθούμε τα συναισθήματά του. Χάρη σε αυτό το σύστημα, έχουμε καταφέρει να αναπτύξουμε κοινωνική συμπεριφορά και να δομήσουμε τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Έχει τόσο μεγάλη σημασία, που ο νευροψυχολόγος Βιλαγιανούρ Ραματσαντράν είπε ότι η ανακάλυψή του είναι για την ψυχολογία ό,τι ήταν η ανακάλυψη του DNA για τη βιολογία.

Η κοινωνική συμπεριφορά μας βασίζεται στην ικανότητά μας να φανταζόμαστε πώς μπορεί να νιώθει ή τι μπορεί να σκέφτεται ο άλλος. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικός εκ φύσεως. Έχουμε ανάγκη να συνάπτουμε σχέσεις με άλλους, προκειμένου να αναπτύξουμε σωστά την προσωπικότητά μας.

Το μυστικό της επιτυχίας
Εδώ ακριβώς έγκειται η σημασία της εξέλιξης των νευρώνων-καθρεφτών. «Πιστεύω πως ο άνθρωπος, όταν λέει ότι δεν είναι ευτυχισμένος και δεν ξέρει το λόγο, είναι γιατί δεν έχει κοινωνικές επαφές», υποστηρίζει ο νευροβιολόγος Τζάκομο Ριτζολάτι από το Πανεπιστήμιο της Πάρμα. Η έρευνα που διεξήγαγε μαζί με τους Βιτόριο Γκαλέζε και Λεονάρντο Φογκάσι οδήγησε το 1996 στην ανακάλυψη του συγκεκριμένου νευρικού υποσυστήματος.

Δηλαδή η δυσλειτουργία των εν λόγω νευρώνων μπορεί να οδηγήσει στη δυστυχία και την κοινωνική περιθωριοποίηση; Τότε είναι λογικό να συμπεράνουμε και το αντίστροφο: ότι αυτός ο εγκεφαλικός μηχανισμός λειτουργεί πολύ καλά στους κοινωνικά επιτυχημένους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, το κλειδί για να πετύχουμε στη ζωή μας είναι να καταλαβαίνουμε σε μεγάλο βαθμό τους άλλους. Και για να το καταφέρουμε, είναι απαραίτητο να έχουμε αναπτυγμένη την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τις σκέψεις και τα κίνητρά τους.

Οι τυχεροί που έχουν μια επιτυχημένη κοινωνική ζωή έχουν τελειοποιήσει την ικανότητα να μπαίνουν στη θέση των άλλων ανθρώπων, επιβεβαιώνει ο Τιμ Σάντερς, στέλεχος του Yahoo και συγγραφέας του βιβλίου The likeability factor (Ο παράγοντας της γοητείας). Πιστεύει ότι «οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν καλύτερα τους άλλους έχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν στη ζωή τους». Ο Σάντερς δεν αναφέρεται μόνο στην ενσυναίσθηση και τη φιλικότητα, αλλά και στο πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των άλλων. Και αυτή η ικανότητα εξαρτάται από τους νευρώνες-καθρέφτες.

Αντιδράσεις… μαϊμού
Στις έρευνές τους ο Ριτζολάτι, ο Γκαλέζε και ο Φογκάσι τοποθέτησαν ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο ενός μακάκου, για να μελετήσουν τη λειτουργία των νευρώνων που σχετίζονται με τον έλεγχο των κινήσεών του. Έτσι ανακάλυψαν ότι το ίδιο σύστημα νευρικών κυττάρων «πυροδοτούνταν» όχι μόνο όταν ο πίθηκος εκτελούσε συγκεκριμένες κινήσεις, αλλά και την ώρα που παρατηρούσε πώς τις εκτελούσαν οι άλλοι.

Όταν ο μακάκος έπαιρνε ένα φιστίκι, ενεργοποιούνταν οι νευρώνες-καθρέφτες. Μια μέρα κάποιος από τους ερευνητές πήρε μια χούφτα φιστίκια, και τότε συνέβη κάτι αναπάντεχο. Παρ? όλο που το πειραματόζωο δεν είχε κάνει καμία κίνηση για να τα πιάσει, ενεργοποιήθηκαν οι ίδιοι νευρώνες.

Εγκεφαλική «φωτογραφική μηχανή»
Οι τρεις ερευνητές υποψιάστηκαν ότι αυτός ο εγκεφαλικός μηχανισμός λειτουργούσε παρόμοια και στον άνθρωπο. Και πέτυχαν διάνα. Οι νευρώνες-καθρέφτες εντοπίζονται στην περιοχή F5 του προκινητικού εγκεφαλικού φλοιού, κοντά στην περιοχή του Μπροκά, η οποία συνδέεται με τις γλωσσικές δεξιότητες. Όπως συμβαίνει και στους μακάκους, το σύστημα των νευρώνων-καθρεφτών ενεργοποιείται όταν παρατηρούμε τις κινήσεις κάποιου άλλου ανθρώπου, όπως ακριβώς ενεργοποιείται και όταν τις εκτελούμε εμείς οι ίδιοι.

Η μελέτη μιας σπάνιας πάθησης, της ανοσογνωσίας (της αδυναμίας αναγνώρισης κάποιου προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζουμε), ανέδειξε τη σημασία της ύπαρξης αυτών των νευρώνων στον άνθρωπο. 

Πολλοί ασθενείς που υπέστησαν αποπληξία στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους έπαθαν παράλυση στην αριστερή πλευρά του σώματός τους. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι το 5% αυτών των ασθενών αρνούνται ότι έχουν παραλύσει, ενώ κάποιοι δεν έχουν καν την ικανότητα να αναγνωρίσουν την ύπαρξη παράλυσης σε άλλους ομοιοπαθούντες. Ορισμένοι νευρολόγοι πιστεύουν ότι η ανοσογνωσία ίσως οφείλεται σε δυσλειτουργία των νευρώνων-καθρεφτών.

Στα παραπάνω νευρικά κύτταρα οφείλεται η ικανότητά μας να μιμούμαστε. Μέσω αυτών, οι γονείς μεταδίδουν στα παιδιά τους στοιχεία της προσωπικότητάς τους. Όταν το παιδί παρατηρεί μια κίνηση ή μια χειρονομία που κάνει η μητέρα του, την κωδικοποιεί οπτικά στον εγκέφαλό του, για να μπορέσει να την επαναλάβει. Και όταν ένας θεατής παρακολουθεί τις κινήσεις του αγαπημένου του ηθοποιού, οι νευρώνες-καθρέφτες ενεργοποιούνται για να τις αποθηκεύσουν στη μνήμη του και να μπορέσει αργότερα να τις μιμηθεί.

Αιτία αυτισμού
Η Μιρέλα Νταπρέτο από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας πιστεύει ότι η ανικανότητα να μιμηθεί κάποιος τις κινήσεις και τις πράξεις των άλλων ανθρώπων είναι μια από τις αιτίες του αυτισμού. Πρόκειται για μια δύσκολη πάθηση, η οποία μπλοκάρει την επικοινωνία και εμποδίζει τον αυτιστικό να ανταποκριθεί στα εξωτερικά ερεθίσματα.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας δέκα αυτιστικών παιδιών και τα συνέκριναν με αυτά άλλων, υγιών παιδιών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η αδυναμία κοινωνικοποίησης των αυτιστικών έχει να κάνει με σοβαρές δυσλειτουργίες στους νευρώνες-καθρέφτες.

Η ανακάλυψη του συγκεκριμένου, εξαιρετικά περίπλοκου δικτύου νευρώνων άνοιξε το δρόμο για πολλές μελέτες. Στόχος των ειδικών, να διερευνήσουν τη λειτουργία του και την επίδρασή του στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η έρευνα του Πανεπιστημίου UCL στο Λονδίνο, η οποία καταδεικνύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο των νευρώνων-καθρεφτών στις διαδικασίες της μάθησης. Όπως δείχνουν τα ευρήματα, από τη στιγμή που ο εγκέφαλος μαθαίνει μια κίνηση παρατηρώντας την, μπορεί να την αναπαραγάγει νοερά, χωρίς απαραίτητα να την εκτελέσει και με το σώμα του.

Οι Βρετανοί επιστήμονες στο πλαίσιο της έρευνάς τους «επιστράτευσαν» μπαλαρίνες του Royal Ballet στο Λονδίνο, χορευτές καποέιρα (ενός βραζιλιάνικου πολεμικού χορού) και ανθρώπους που δεν μπορούσαν να εκτελέσουν ούτε ένα απλό χορευτικό βήμα. Οι εθελοντές και των τριών ομάδων παρακολούθησαν βίντεο με μπαλέτο ή καποέιρα, ενώ καταγραφόταν η εγκεφαλική δραστηριότητά τους μέσω μαγνητικής τομογραφίας (MRI). 

Οι εικόνες που κατέγραψε ο μαγνητικός τομογράφος έδειξαν έντονη δραστηριότητα στους νευρώνες-καθρέφτες των μπαλαρίνων. Οι νευρώνες-καθρέφτες των ανθρώπων που δεν ήξεραν να χορεύουν παρέμειναν σχεδόν αδρανείς. Μάλιστα, όταν μια μπαλαρίνα παρακολουθούσε στο βίντεο γνωστά βήματα, εκτελούσε νοερά τις κινήσεις.

Ανεκτικότητα ίσον υγιής αντίδραση
Η ενσυναίσθησή μας και η ικανότητα να δείχνουμε κατανόηση ευνοούν επίσης την ανταλλαγή απόψεων και ενδυναμώνει τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν αποδειχτεί θεμελιώδη για την ανάπτυξη του πολιτισμού μας. Δείχνω ανοχή σημαίνει μπορώ να ακούσω τις απόψεις των άλλων με σεβασμό, ακόμη κι αν έρχονται σε σύγκρουση με τις δικές μου. Οι ισορροπημένοι άνθρωποι συνήθως είναι ανεκτικοί. Είναι ανοιχτοί σε καινούριες ιδέες και δεν προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους. Περιορίζονται στη διαφωνία, όποτε το κρίνουν απαραίτητο.

Χάρη στους νευρώνες-καθρέφτες, λοιπόν, έχουμε εξελιχτεί σε κοινωνικά όντα, ικανά να σέβονται τους συνανθρώπους τους και να αλληλεπιδρούν συναισθηματικά. Οι ίδιοι νευρώνες μάς έχουν βοηθήσει επίσης να αναπτύξουμε μηχανισμούς μίμησης, γεγονός που εξηγεί την ξαφνική ανάπτυξη των νοητικών ικανοτήτων μας πριν από 40.000 χρόνια.

Η «σπίθα» του εξελικτικού Μπιγκ Μπανγκ
Ο εγκέφαλός μας έφτασε στο σημερινό μέγεθός του πριν από 200.000 χρόνια. Γιατί, λοιπόν, εξελίχτηκε τόσο ξαφνικά μόλις πριν από 40.000 χρόνια, μετατρέποντάς μας τελικά σε ευφυή όντα; Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι πριν από 200.000 χρόνια ήδη είχαμε τα νευρικά συστήματα που διαθέτουμε και σήμερα, μεταξύ αυτών και τους νευρώνες-καθρέφτες. Ωστόσο, απουσίαζαν ακόμη πολλές συνάψεις ανάμεσα σε νευρώνες.

Όταν, περίπου πριν από 40.000 χρόνια, αυτά τα συστήματα κατάφεραν να ανταλλάξουν πληροφορίες μεταξύ τους, ξέσπασε το «Μπιγκ Μπανγκ» της εξέλιξης, αυτό που προίκισε τους προγόνους μας με εξαιρετικές νοητικές ικανότητες. Από τότε, οι νέες εφευρέσεις και οι γλωσσικές επινοήσεις διαδόθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κι αυτό χάρη στους περίφημους νευρώνες-καθρέφτες, που άνοιξαν το δρόμο για τη διαδικασία της μίμησης.

Αυτός ο εγκεφαλικός μηχανισμός εξηγεί ακόμη γιατί μπορούμε να μαντέψουμε με επιτυχία τις προθέσεις των άλλων. Οι νευρώνες-καθρέφτες μάς δίνουν τη δυνατότητα όχι μόνο να καταλάβουμε την εξωτερική συμπεριφορά του άλλου, αλλά και να αντιληφθούμε αυτό που σκέφτεται.

Διαβάζουμε τη σκέψη
Συμπέρασμα που επιβεβαιώνεται και από έρευνα του Ινστιτούτου Νευροψυχιατρικής του UCLA (ΗΠΑ): τα αποτελέσματα έδειξαν για πρώτη φορά ότι οι νευρώνες-καθρέφτες μάς επιτρέπουν να αντιληφθούμε όχι μόνο τις πράξεις άλλων ανθρώπων αλλά και τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από αυτές. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό; Ενδεχομένως ότι τελικά είμαστε εξπέρ στο να «διαβάζουμε» το μυαλό του άλλου.

Στο πείραμα του UCLA η εγκεφαλική δραστηριότητα των 33 ατόμων που συμμετείχαν καταγράφηκε μέσω μαγνητικής τομογραφίας. Οι εθελοντές παρακολούθησαν ένα βίντεο με τρία διαφορετικά ερεθίσματα. Η πρώτη σκηνή έδειχνε ένα χέρι να κρατά ένα φλιτζάνι, χωρίς να αποκαλύπτει το πλαίσιο στο οποίο εκτυλισσόταν αυτή η πράξη. Η δεύτερη αποκάλυπτε ότι μέσα στο φλιτζάνι υπήρχε τσάι. Η τρίτη παρουσίαζε το χέρι να κατευθύνει το φλιτζάνι προς το στόμα.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η δεύτερη και η τρίτη σκηνή (οι οποίες διαδραματίζονταν στο πλαίσιο ενός κατανοητού πλέον σεναρίου) αύξαναν τη ροή του αίματος στην περιοχή του εγκέφαλου όπου εδράζονται οι νευρώνες-καθρέφτες. Γεγονός που σημαίνει ότι η λειτουργία του συστήματος βελτιώνεται όταν οι κινήσεις που παρατηρούμε δεν είναι απομονωμένες αλλά εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο με σαφώς καθορισμένο νόημα. Όταν κάποιος εκτελεί μια πράξη, ο παρατηρητής όχι μόνο την αναπαράγει στον εγκέφαλό του αλλά είναι και ικανός να κατανοήσει τα κίνητρα που οδηγούν σε αυτήν.

Όσοι έχουν ιδιαίτερα αναπτυγμένο το σύστημα των νευρώνων-καθρεφτών αποδεικνύονται πιο διορατικοί όταν καλούνται να βρουν λύση σε κάποιο πρόβλημα.
Μπορούν επίσης να προβλέψουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την εξέλιξη των γεγονότων, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχουν την ικανότητα να προβλέψουν και τις αντιδράσεις των συνομιλητών τους.




truthseeker-vasiliki.blogspot.gr

Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί ;

Ο ψυχαναλυτής Ματθαίος Γιωσαφάτ μιλάει για το τρίπτυχο «αγάπη - έρωτας - σεξ» , για τη θεωρία της πολυγαμικότητας, το μυστήριο του γυναικείου οργασμού, αλλά και την κατακόρυφη αύξηση των διαζυγίων και τις κοινωνικές επιταγές που… οπλίζουν το χέρι του ανθρώπου με βέρα στο δεξί.

Η Νικόλ Κίντμαν και ο Τομ Κρουζ σε σκηνή της ταινίας «Μάτια ερμητικά κλειστά». Ο πολυσυζητημένος γάμος των δύο ηθοποιών τερματίστηκε με ένα εξίσου πολυσυζητημένο διαζύγιο. Οσο για τον έρωτά τους, είχε κάνει φτερά από νωρίς

«Ακούγεται απόλυτο, αλλά περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας: “Οσοι ερωτεύονται παράφορα δεν μπορούν να αγαπήσουν αληθινά”» 

«Η σημερινή γυναίκα, πιο χειραφετημένη από ποτέ, αν φύγει συναισθηματικά, δεν αργεί να κλείσει διά παντός την πόρτα πίσω της».

«Ο άνδρας, προκειμένου να σιγουρευτεί ότι τα γονίδιά του… έπιασαν τόπο, τα χαρίζει γενναιόδωρα σε όσο περισσότερες θηλυκές μπορεί»

Το μνημόσυνο του έρωτα
«Ο τρελός έρωτας φεύγει γρήγορα και δεν έχει σχέση με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας,αλλά με τον εαυτό μας:χρησιμοποιούμε το ταίρι μας ως καμβά πάνω στον οποίο ρίχνουμε τις δικές μας προβολές. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα εξαιρετικά ναρκισσιστικό συναίσθημα,διόλου δημιουργικό.Μέσα από τον έρωτα αναζητούμε διακαώς να βρούμε εκείνο που δεν είχαμε από παιδιά, αδιαφορώντας για το αν ο άνθρωπός μας αισθάνεται βολικά μέσα στο κοστούμι που του ετοιμάσαμε» τονίζει ο Γιωσαφάτ.

Ο ίδιος θεωρεί πολύ άδικο να πιστεύουμε ότι η αγάπη, που έρχεται αργότερα και με μεγάλη προσπάθεια, είναι το «μνημόσυνο του έρωτα»:

«Την έχουμε ταυτίσει με…“τσάι και συμπάθεια”, χλιαρά συναισθήματα που ακολουθούν το θυελλώδες πάθος του έρωτα.Λίγοι είναι σε θέση να εκτιμήσουν το μεγαλείο της,αλλά και τη δύναμή της να μας οχυρώσει σε μια υγιέστατη σχέση,ερωτικότατη και καθόλου “ρουτινιάρικη”».

Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο συναισθηματικές καταστάσεις είναι ότι όταν αγαπάμε δεχόμαστε τον σύντροφό μας και με τα άσπρα και με τα μαύρα, ενώ ο έρωτας δεν συγχωρεί τα μαύρα. «Ακούγεται απόλυτο,αλλά περιέχει μια μεγάλη δόση Ιδού η απορία!

Παραφράζοντας το περίφημο «Να ζει κανείς ή να μη ζει» του περιπαθούς σαιξπηρικού ήρωα Αμλετ, ο ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και ομαδικός αναλυτής Ματθαίος Γιωσαφάτ μιλάει με θέμα «Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί»,

Η αύξηση των διαζυγίων
Η γαμήλια τελετή δίνει όλο και συχνότερα τη θέση της στην αίτηση διαζυγίου. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης το ποσοστό των χωρισμών φθάνει το 50%, ενώ υπολογίζεται ότι η Ελλάδα θα πιάσει την επίδοση αυτή μέσα στα επόμενα πέντε-δέκα χρόνια.

Οι ανύπαντρες μητέρες στη Βρετανία φθάνουν το 33%, ενώ στη χώρα μας το «ασθενές φύλο» τείνει να παίρνει δυναμικές αποφάσεις σε ό,τι αφορά τη λήξη ενός προβληματικού γάμου: «Ενώ παλαιότερα μόλις μία στις είκοσι Ελληνίδες αποφάσιζε να ζητήσει διαζύγιο, σήμερα οι οκτώ στους δέκα γάμους διαλύονται ύστερα από γυναικεία απόφαση.Η αλήθεια είναι ότι οι άνδρες βολεύονται περισσότερο με τον ρόλο του συζύγου, αναζητώντας να καλύψουν τις όποιες ελλείψεις εντός σπιτιού μέσα από παράνομες σχέσεις. Αντιθέτως η γυναίκα, πιο χειραφετημένη από ποτέ,αν φύγει συναισθηματικά,δεν αργεί να κλείσει διά παντός την πόρτα πίσω της».

Και οι… πολυγαμικοί δεδικαίονται
«Κάθε φορά που μιλάω σε ένα ακροατήριο για την απόλυτη βιολογική μελέτη από την οποία προκύπτει ότι οι άνδρες είναι από τη φύση τους πολυγαμικοί,οι γυναίκες εκνευρίζονται και οι… ευνοούμενοι χαίρονται. Ας ρίξουμε μια ματιά στη φύση:το αρσενικό έχει σκοπό να δώσει τα γονίδιά του στο θηλυκό, προκειμένου να διαιωνίσει το είδος του.

Προκειμένου λοιπόν να σιγουρευτεί ότι τα γονίδιά του… έπιασαν τόπο,τα χαρίζει γενναιόδωρα σε όσο περισσότερες θηλυκές μπορεί. Τα θηλυκά, αντιθέτως, με το που θα γονιμοποιηθούν ηρεμούν,νιώθουν ότι η αποστολή τους εξετελέσθη» σημειώνει ο κ. Γιωσαφάτ, προκαλώντας την εύλογη απορία τι ρόλο διαδραματίζει ο ανθρώπινος εγκέφαλος απέναντι σε όλα αυτά τα ζωώδη ένστικτα.

«Η γυναίκα είναι το μοναδικό θηλυκό ον στον πλανήτη που έχει οργασμό. Τα υπόλοιπα συνουσιάζονται με αποκλειστικό σκοπό την αναπαραγωγή τους.Το μυαλό και η εξέλιξη της σκέψης κάνουν θαύματα λοιπόν!» απαντά.

Η ρετσινιά της γεροντοκόρης
Τι σημαίνει για έναν άνθρωπο το να μη νιώθει έτοιμος να παντρευτεί ακόμη και αν η ηλικία ή η ωριμότητά του το επιτρέπουν - για να μην πούμε «το επιβάλλουν»; Σε παλαιότερες εποχές μια γυναίκα θεωρούνταν από τον περίγυρό της «γεροντοκόρη» αν συμπλήρωνε το εικοστό έτος της ηλικίας της χωρίς να έχει περάσει το κατώφλι της εκκλησίας. Σήμερα η επίμαχη ηλικία έχει μετατοπιστεί περίπου στα 37.

«Πολύ συχνά η γυναίκα συγχέει το βιολογικό ρολόι με το αντίστοιχο κοινωνικό.Η απόλυτη ολοκλήρωση έρχεται όντως παράλληλα με την άφιξη ενός παιδιού,υπάρχει όμως και ένα μικρότερο ποσοστό γυναικών που αδιαφορεί για τη μητρότητα. “Τώρα μπορεί να μη σε νοιάζει,έχεις την καριέρα σου.Οταν φθάσεις όμως στα σαράντα, θα το μετανιώσεις που δεν έκανες παιδιά” ακούει πολύ συχνά από τη μητέρα και τους φίλους, νιώθοντας όλο και περισσότερο ως μίασμα μιας κοινωνίας που θεωρεί ότι ο γάμος είναι το απαραίτητο happy end στη ζωή κάθε “φυσιολογικού ανθρώπου”».

Ποιες ηλικίες είναι οι πιο «επικίνδυνες» για οριστική ρήξη της σχέσης;
Κυρίως συμβαίνει στις ηλικίες μεταξύ 40 και 50, οπότε έρχεται η πρώτη κρίση της μέσης ηλικίας, «τι έκανα, τι δεν έκανα στη ζωή μου» και ο προβληματισμός τι κάνω από εδώ και πέρα. Τα 2/3 των διαζυγίων γίνονται σε αυτή την ηλικία, όταν έχουν μεγαλώσει λίγο τα παιδιά τους και, θεωρητικά, θα μπορούσαν να χαρούν πια τη ζωή τους ως ζευγάρι. Η έξοδος των παιδιών από το σπίτι είναι συχνά σημαντική αφορμή για την κρίση της συζυγικής σχέσης.

Με τόσες δυσκολίες που έχει ο θεσμός και τόσα διαζύγια, γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν να παντρεύονται;
Οι άνθρωποι παντρεύονται και ξαναπαντρεύονται γιατί το έχουν ανάγκη! Ο γάμος μπορεί να εξυπηρετεί κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές ανάγκες, αλλά νομίζω ότι η σημαντικότερη είναι η ψυχολογική, που έχει τις ρίζες της κι αυτή στους πρώτους χρόνους της ζωής μας. 

Η ουσιαστικότερη ανάγκη του ανθρώπου, ακριβώς επειδή η περίοδος εξάρτησης είναι πολύ μακρά, είναι η αρχική ανάγκη επιβίωσης του βρέφους, το οποίο στην αρχή της ζωής του είναι εντελώς απροστάτευτο. Οπότε υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας δεσμού με τη μαμά. Να τονίσω εδώ ότι «μαμά» εννοούμε αυτόν που φροντίζει το παιδί. Μπορεί να είναι ο μπαμπάς, η γιαγιά, η Φιλιππινέζα αρκεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος, τον πρώτο χρόνο τουλάχιστον. 

Από κει προκύπτει μια ανάγκη προσκόλλησης, που είναι μεγαλύτερη κι από εκείνη για σεξ. Αν δεν γίνει αυτή η προσκόλληση μέσα στους πρώτους μήνες για διάφορους λόγους, βγαίνουν στην ενήλικη ζωή ποικίλα προβλήματα. Αν, για παράδειγμα, είχαμε «πολλές μανάδες», ακόμα κι αν είναι καλές, δεν μπορούμε να επενδύσουμε ψυχικά σε ένα πρόσωπο. Το παιδί θέλει το ίδιο πιάσιμο, την ίδια φωνή κ.λπ. Έχει ανάγκη από μια μοναδική σχέση. 

Οι φόβοι εγκατάλειψης του βρέφους μεταφέρονται στον ενήλικο, αν δεν απολαύσει την απόλυτη αποκλειστικότητα. Είναι αυτό που ψάχνουμε όλοι μετά στη σχέση. Αλλά επειδή ξέρουμε ότι δεν υπάρχει, επιμένουμε λίγο στο σεξουαλικό κομμάτι. Κι εσείς, όσο κι αν αγαπάτε τον άντρα σας, αγαπάτε και τη μητέρα σας, τα αδέλφια σας, τους φίλους σας… Όλοι μοιραζόμαστε όταν είμαστε ενήλικοι κι όλοι έχουμε ανάγκη από μια πολύ προσωπική σχέση. Κι επειδή κάπου μέσα μας υπάρχει η βρεφική ανάγκη να είμαστε μοναδικοί, το μεταθέτουμε στο σεξ, στη μονογαμία.

Και τα τυπικά;
Αφού αυτή την «αποκλειστικότητα» μπορούμε προφανώς να τη βρούμε σε μια καλή σχέση, γιατί πρέπει να προχωρήσουμε και στο τυπικό του πράγματος; Δεν αρκεί η ελεύθερη βούληση δυο ανθρώπων ότι θα μείνουν μαζί για πάντα και θα είναι πιστοί ο ένας στον άλλο για να έχει και κοινωνικά και νομικά αποτελέσματα; Αυτό γίνεται σε αρκετές χώρες της Ευρώπης. Όπου κι εκεί το μεγαλύτερο ποσοστό τελικά παντρεύεται με το καθιερωμένο τελετουργικό! 

Ο γάμος ως τελετή, ως τελετουργικό χρησιμεύει για να εντυπωθούν ορισμένα βασικά πράματα στον άνθρωπο, αυτές οι αποφάσεις που είπατε… Γενικότερα τα τελετουργικά είναι σύμβολο μετάβασης από μια κατάσταση σε άλλη. Επιπλέον συσφίγγονται και οι δεσμοί για τους συμμετέχοντες στα τελετουργικά. Όπως, στην περίπτωση που συζητάμε, με τη νύφη και το γαμπρό και με τις οικογένειές τους. Αλλιώς η απόφαση αυτή, όσο σεβαστή κι αν ήταν, θα μπορούσε να διαλυθεί πολύ εύκολα.

Πιστεύετε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να παντρεύονται; Και γιατί;
Φυσικά, υπάρχει κι αυτή η κατηγορία, ένα 20-30% των ανθρώπων, άντρες και γυναίκες, που δεν θα έπρεπε να παντρευτούν. Και οι οποίοι συνήθως παντρεύονται από πίεση κοινωνική. Οι λόγοι μπορεί να ποικίλλουν, δεν σημαίνει όμως ότι είναι ανώριμοι. Μπορεί να είναι πολύ ώριμοι και συναισθηματικά, αλλά να μην τους πηγαίνει η μοναδική σχέση, να έχουν καριέρες σημαντικές στις οποίες έχουν επενδύσει και απορροφούν πολύ χρόνο, που δεν φτάνει για την οικογένεια. Υπάρχουν άλλοι που έχουν ανάγκη από περισσότερες από μια σχέσεις συναισθηματικές, όχι μονάχα σεξουαλικές, και το πλαίσιο του γάμου δεν τους καλύπτει.

Τελικά, το ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να παντρευτεί κανείς, αλλά πώς να παντρευτεί;
Ακριβώς. Πριν από καιρό ήρθε και με βρήκε ένα ζευγάρι που ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Αφού μιλήσαμε και είδα ότι δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα, ρώτησα γιατί ήρθαν. Είχαν ακούσει κάποιες διαλέξεις μου, αλλά το σημαντικό ήταν ότι σε μια παρέα πέντε ζευγαριών που είχαν παντρεύτηκαν οι τέσσερις και οι τρεις χώρισαν μέσα σε δυο χρόνια. 

Κι όλοι ήταν βέβαιοι ότι ταιριάζουν. «Θέλαμε τη γνώμη σας για το δικό μας γάμο», μου είπαν. Το ζήτημα είναι λοιπόν πώς ψάχνει κανείς να λύσει τα προβλήματα που θα μπορούσαν να του χαλάσουν αυτή τη σχέση. Στο εξωτερικό υπάρχουν γκρουπ προγαμιαίας συμβουλευτικής. Ένα χρόνο πριν παντρευτεί το ζευγάρι μπορεί να κάνει κάποια επιμόρφωση. Καλό θα ήταν να λειτουργήσουν κι εδώ, οι συνθήκες είναι ώριμες για κάτι τέτοιο, πιστεύω.

Ο καλός γάμος δεν σκοτώνει το σεξ!
Και τι γίνεται με τη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού; Βρίσκεται πάντα σε κίνδυνο, αφού η μονογαμία έχει κατά κάποιον τρόπο «εφευρεθεί»; Μπορεί βιολογικά η επιθυμία του άντρα μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή να πέφτει κατά 50%, υπάρχει όμως και το ψυχολογικό κομμάτι, που στον άνθρωπο βαραίνει μάλλον περισσότερο. 

Γι αυτό είπα και στη διάλεξη ότι ο καλός γάμος δεν σκοτώνει τον έρωτα, αντίθετα. Όταν ένα ζευγάρι έχει αγάπη, το σεξ γίνεται πολύ καλύτερο με τα χρόνια. Σε μια καλή σχέση, με το χρόνο γνωρίζει ο ένας τον άλλο καλύτερα, το ζευγάρι αποκτά τη δική του τεχνική και απολαμβάνει πολύ καλό σεξ.




Βήμα

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Κι όμως μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο – 10 μικρές κινήσεις.....!!!!!!!!!!



Ο κόσμος για να αλλάξει χρειάζεται να αλλάξουμε ο καθένας ξεχωριστά. 10 μικρές κινήσεις που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, ένα βήμα τη φορά.

Αγόρασε ένα καφέ για κάποιον : Φαίνεται απλό, ίσως πολύ απλό, όμως αυτός ο καφές μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη μέρα κάποιου, να πιστέψει πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που νοιάζονται. Η προσπάθεια ξεκίνησε στην Νάπολη και εξαπλώθηκε στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, ως μια πράξη αλληλεγγύης και αγάπης, με τίτλο «Καφές που περιμένει», για τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν ακόμη και αυτή την τόσο απλή και καθημερινή συνήθεια: ένα ποτήρι καφέ.


Χαμογέλα : Τόσες και τόσες όμορφες συζητήσεις γίνονται κοιτώντας απλά την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού μας. Μα καμιά τους δεν συγκρίνεται με μια συζήτηση κοιτώντας τον άλλο στα μάτια κι έχοντάς τον δίπλα σου. Άσε που το χαμόγελο είναι μεταδοτικό, κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί.

Χάρισε όσα δεν έχεις ανάγκη : Δε χρειάζεται μια παχουλή επιταγή για να κάνεις μια δωρεά, αρκεί να χαρίσεις παλιά ρούχα ή αντικείμενα που δεν έχεις πια ανάγκη. Πολύ συχνά πράγματα που δεν έχουν να πουν τίποτα σε μας, μπορεί να σημαίνουν τα πάντα για κάποιον άλλο. Και το καλύτερο; Όταν όλοι δίνουν από λίγο, αυτό το λίγο γίνεται πολύ.

Μη ξεχνάς εκείνους που σε αγαπούν : Είτε είναι οι παππούδες σου που μένουν μακριά, είτε οι γονείς σου που παραπονιούνται πως τους ξεχνάς, είτε ένας φίλος που περνάει δύσκολα, πάρε τους ένα τηλέφωνο. Κανείς δεν θέλει να νιώθει ξεχασμένος, ούτε εσύ θα το θελες. Σκέψου πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη να σε ακούσουν. Πάρε τους τηλέφωνο και ρώτα τους: «Πως είσαι εσύ; Πες μου τα νέα σου», αυτή η μικρή κίνηση θα τους φτιάξει τη μέρα.

Δώσε αξία εκεί που πρέπει : Όλοι μας έχουμε προβλήματα. Ο κόσμος μπορεί να γίνει ένα αρκετά τρομακτικό μέρος και σίγουρα θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι χωρίς αυτά τα προβλήματα. Δες τα προβλήματά σου με κριτική και μην αφήνεις τα μικροπράγματα να σε στεναχωρούν. Όσο λιγότερος χώρος υπάρχει για λύπη στη ζωή σου, τόσος περισσότερος υπάρχει για χαρά.

Σταμάτα να συγκρίνεις τον εαυτό σου : Το να θες γίνεις το καλύτερο που μπορείς να είσαι είναι απόλυτα φυσιολογικό, αλλά δεν έχει νόημα να προσπαθείς να μοιάσεις σε κάποιον άλλο. Είσαι αυτή που είσαι, μοναδική, και κανείς δεν θα μπορούσε να γίνει εσύ. Γι αυτό μην προσπαθείς να γίνεις κάποια άλλη. Αποδέξου τον εαυτό σου κι αυτό θα βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους να αποδεχτούν τον δικό τους.

Πες «ευχαριστώ» και «παρακαλώ»: Είναι τόσο απλό, δεν απαιτεί κανένα κόπο από εσένα, παρά μόνο ένα χαμόγελο. Κι όμως, κάνει και εκείνον που το λέει και εκείνον που το ακούει χαρούμενο.

Στήριξε τις προσπάθειες και τα όνειρα κάποιου : Ίσως εκείνο το φίλο που θα ανοίξει ένα καινούριο μαγαζί, ή εκείνος που προσπαθεί να προωθήσει το καινούριο άλμπουμ της παρέας του. Δε χρειάζεται να συνεισφέρεις οικονομικά αν δεν μπορείς. Υποστήριξε την προσπάθειά τους και βοήθησε όπου μπορείς. Όχι μόνο θα τους δώσει κίνητρο για να συνεχίσουν την προσπάθεια, αλλά θα κάνουν το ίδιο κι εκείνοι σε κάποιον άλλο.

Ακολούθα την καρδιά σου και μείνει πιστή στα όνειρά σου: Ποιο είναι εκείνο το πράγμα που ονειρεύεσαι και σε κάνει ευτυχισμένη; Εκείνο που θα διάλεγες να κάνεις αν μπορούσες να κάνεις οτιδήποτε; Ακολούθα το! Αυτό είναι το πάθος σου, αυτό που σε κάνει ευτυχισμένη και αυτό είναι εκείνο που θα έπρεπε να ακολουθείς. Χτίσε τα φτερά σου βήμα-βήμα και μη φοβάσαι να ρισκάρεις. Αν όλοι ακολουθούσαν τα όνειρά τους, ο κόσμος θα είχε πολύ περισσότερους ευτυχισμένους και χαρούμενους ανθρώπους. Τόλμησε να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να δεις στο κόσμο και θα γίνεις έμπνευση και για πολλούς ακόμη.

Φρόντισε το περιβάλλον που φροντίζει για τη ζωή σου : Πώς θα μπορούσαμε να ζούμε ευτυχισμένοι σε έναν κόσμο αν ο κόσμος αυτός έχει καταστραφεί; Ήδη έχουμε επιβαρύνει πολύ τον πλανήτη μας κι αυτό γιατί όλοι σκέφτονται πως «τα δικά μου σκουπίδια δεν θα κάνουν τη διαφορά» και πως «ό, τι κι αν κάνω εγώ ο κόσμος είναι καταδικασμένος». Μα να θυμάσαι πως αν όλοι προσπαθήσουμε από λίγο, το αποτέλεσμα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και μην το αφήνεις για κάποια άλλη φορά ή κάποιον άλλο. Εσύ είσαι αυτός ο άλλος.






http://sciencearchives.wordpress.com

http://www.psixologikosfaros.gr

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Σκληρές αλήθειες: γιατί δεν ζείτε τα όνειρά σας......!!!!!!!!

Ακολουθεί ένα όμορφο – αιχμηρό αλλά και αληθινό άρθρο του Ben Sharp, δημιουργού του ιστοτόπου thegullibleskeptic.com για τις 5 σκληρές αλήθειες που δεν μας επιτρέπουν να ζούμε τα όνειρά μας.

Γιατί δεν ζείτε τα όνειρά σας
Ήρθε η ώρα να αξιολογήσετε εκ νέου τη ζωή σας και να μάθετε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλετε να κάνετε. Προσωπικά βρίσκομαι ακόμα σε αυτή τη φαινομενικά ατελείωτη αναζήτηση, αν και αισθάνομαι ότι κάποτε θα φτάσω στο τέλος της. Ίσως φαίνεται περίεργο να γράφει αυτό το άρθρο κάποιος που δεν έχει ζήσει το δικό του όνειρο, αλλά θεωρώ ότι όλα αυτά είναι προφανείς αλήθειες που όλοι επιλέγουμε να αγνοούμε και να καταπνίγουμε στην καθημερινή μας ζωή, παρ? όλο που αναρωτιόμαστε γιατί τελικά δεν ζούμε τη ζωή που θα θέλαμε.

1. Σκέφτεστε συνέχεια αλλά ποτέ δεν αναλαμβάνετε δράση

Είστε ονειροπόλος, έχετε μεγάλες ιδέες στο μυαλό σας, αλλά ποτέ δεν προβαίνετε σε πράξεις ούτε προσπαθείτε να τις υλοποιήσετε. Κάθε βράδυ που ξαπλώνετε στο κρεβάτι εύχεστε να ξεκινήσετε να πραγματοποιείτε τα όνειρά σας σήμερα ή να βάλετε σε εφαρμογή τις ιδέες σας και περιμένετε ανυπόμονα να έρθει το αύριο. Ποτέ όμως δεν πρόκειται να καταφέρετε τίποτα αν δεν το επιχειρήσετε στην πράξη. Γι'αυτό λοιπόν, όταν έχετε έμπνευση, κρατήστε σημειώσεις σε ένα τετράδιο και εφαρμόστε τις ιδέες σας το συντομότερο δυνατόν, πριν αρχίσετε να το ξανασκέφτεστε.

2. Ψάχνετε συνεχώς ευκαιρίες για χαλάρωση

Κοιμάστε, απολαμβάνετε χαλαρωτικά αφρόλουτρα, ξοδεύετε αδικαιολόγητα μεγάλο χρονικό διάστημα για απλές εργασίες, παρακολουθείτε τηλεόραση πολλές ώρες, μιλάτε πολύ στο τηλέφωνο και χρησιμοποιείτε τις λίγες ελεύθερες στιγμές της καθημερινότητάς σας αφηρημένοι περιμένοντας απλώς να περάσει η ώρα. Τι περιμένετε; 

Να επιστρέψετε στο σπίτι, να μην κάνετε τίποτα και στη συνέχεια να επαναλάβετε τα ίδια την επόμενη μέρα; Φαίνεται σαν να ανυπομονείτε να πάρετε σύνταξη μόνο και μόνο για να έχετε άπλετο χρόνο να σκεφτείτε όλα εκείνα τα πράγματα που θα θέλατε να είχατε κάνει όταν ήσασταν νεότεροι. 

Γιατί δεν κινητοποιείστε ενώ είναι ακόμα καιρός προκειμένου να επιτύχετε κάτι που πραγματικά θέλετε να κάνετε; Εξάλλου, ποιό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Ακόμα κι αν φτάσετε στο τέλος της διαδρομής και δεν βρείτε αυτό που περιμένατε, η επόμενη ευκαιρία είναι κάπου εκεί και σας περιμένει, αρκεί να αποφασίσετε να κάνετε το επόμενο βήμα!

3. Ο ελεύθερος χρόνος σας δεν είναι παραγωγικός
Αν υπήρχε τρόπος να υπολογίσετε το χρονικό διάστημα που θα αφιερώνατε όντας παραγωγικοί (πχ στον ελεύθερο χρόνο σας), θα ανακαλύπτατε ότι θα μπορούσατε να ξοδέψετε μήνες, ίσως και χρόνια, κάνοντας κάτι που αγαπάτε. Αν χρησιμοποιούσατε όλο αυτόν τον ελεύθερο χρόνο με παραγωγικό τρόπο, όπως για παράδειγμα διαβάζοντας βιβλία, γράφοντας ή σχεδιάζοντας στόχους, κατά πάσα πιθανότητα θα σας ήταν πιο εύκολο να βρείτε τον δρόμο που θέλετε να ακολουθήσετε στη ζωή σας. Κάποιες συνήθειες ίσως βοηθήσουν τη σκέψη σας να κατευθυνθεί προς έναν συγκεκριμένο στόχο και αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσετε, έτσι ώστε να πάψετε να σπαταλάτε τον χρόνο σας και να κάνετε κάτι που αγαπάτε.



4. Παραμελείτε τον εαυτό σας

Φυσικά, δεν εννοώ τη σωματική και ψυχική υγεία σας. Εννοώ ότι παραμελείτε οτιδήποτε σας κάνει άνθρωπο με συναίσθηση. Χωρίς αυτό να ηχεί κάπως μυστικιστικό, έχετε παραμελήσει την υποσυνείδητη επιθυμία σας να ακούσετε τη διαίσθησή σας και να αλλάξετε ώστε να γίνετε αυτό που πραγματικά είστε. Οι ιδέες και οι σκέψεις καταπνίγονται είτε επειδή θεωρούνται μη πραγματοποιήσιμες είτε επειδή τις εμποδίζουν η ηθική σας και οι συντηρητικές πεποιθήσεις σας. Ως άνθρωποι προσπαθούμε να κάνουμε αλλαγές και αναζητάμε το άγνωστο. 

Αυτό που μας σταματά από το να επεκταθούμε και να κάνουμε κάτι διαφορετικό, είναι το ότι αντί να σκεφτόμαστε τι «πρέπει να κάνουμε» δίνουμε πιο πολλή σημασία στο «τι θα συμβεί αν». Νιώθετε ότι οι ιδέες ή τα όνειρά σας δεν οδηγούν πουθενά; Κάντε μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο και θα βρείτε πολλούς ανθρώπους με ιδέες που βρίσκονται στην ίδια θέση, αλλά στο τέλος τα καταφέρνουν και ζουν τα όνειρά τους.

5. Τελικά, ίσως απλώς δεν έχετε κανένα όνειρο….

Αν θεωρείτε αυτές τις συμβουλές ανούσιες και ότι μια συμβατική, συντηρητική ρουτίνα είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσετε, τότε το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος έγκειται στη νοοτροπία σας. Ο μόνος τρόπος για να ζήσετε το όνειρό σας είναι να έχετε κάποιο. Θα εκπλαγείτε με το πόσοι άνθρωποι στην πραγματικότητα δεν έχουν ένα όνειρο για το οποίο θα μπορούσαν να συζητήσουν ανοιχτά όταν έρχεται η ώρα να μιλήσουν γι' αυτό. 

Πολλοί θα απαντούσαν ότι ονειρεύονται να αποκτήσουν χρήματα, μια σταθερή δουλειά ή οικογένεια. Αυτά όμως αποτελούν μόνο τους βασικούς ρόλους στα όνειρά σας κι όχι αυτά καθαυτά τα όνειρά σας. Πρέπει να αναρωτηθείτε αν, όταν έρθει η ώρα να πεθάνετε, θα έχετε ζήσει τη ζωή που πραγματικά επιθυμούσατε ή αυτή που ήθελαν οι άλλοι.






http://enallaktikidrasi.com

Ο νευρωτικός νους – Osho.....!!!!!!




Ένα μικρό παιδί ήθελε να παίξει στην παραλία με την άμμο. Η μητέρα του, είπε “Όχι! Η άμμος είναι υγρή και θα λερώσεις τα ρούχα σου!”

Ύστερα το παιδί,ήθελε να πάει κοντά στη θάλασσα.

Η μητέρα είπε “Όχι,αποκλείεται! Γλιστράει και μπορεί να πέσεις!”

Έπειτα,το παιδί ήθελε να τρέξει στο δρόμο και η μητέρα του είπε “Όχι! Μπορεί να χαθείς στον κόσμο!”

Κατόπιν το παιδί ζήτησε παγωτό,γιατί κάποιος πουλούσε εκεί κοντά.

Η μητέρα είπε “Όχι! Γιατί πάντα δημιουργεί προβλήματα στο λαιμό και είναι κακό για την υγεία!”

Κι ύστερα είπε η μητέρα σε κάποιον που στεκόταν εκεί κοντά “Έχεις ξαναδεί πιο νευρωτικό παιδί;!”

Όταν ένα μικρό παιδί γεννιέται,είναι σχεδόν αδύνατον να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορέσει να μείνει υγιές, επειδή όλοι γύρω του είναι τρελοί και θα το αναγκάσουν να γίνει όπως αυτοί.

Θα σκοτώσουν την ελευθερία του και θα του δημιουργήσουν το αίσθημα ότι κάνει πάντα λάθος.Αναγκάζεται σιγά σιγά να αισθάνεται ότι έχει άδικο. Αυτό δημιουργεί στο παιδί μια καταδίκη, μια αυτοκαταδίκη.

Ό,τι και να προτείνει. Ό,τι και να κάνει,του λένε “Όχι!”.

Ο νευρωτικός νους δεν μπορεί να πει “ναι” γιατί ο νευρωτικός νους δεν δίνει ελευθερία στον ίδιο του τον εαυτό.

απόσπασμα από βιβλίο του Osho





http://www.psixologikosfaros.gr

Όρια........!!!!!!!!!!

Καθημερινά παλεύουμε με τα θέλω κ τα πρέπει τα δικά μας κ των άλλων...Έχουμε τους στόχους κ τα όνειρά μας να τα πραγματοποιήσουμε, να τα ζήσουμε..έχουμε κανόνες στους οποίους χρειάζεται να ανταποκριθούμε...κάποιες φορές αποτυγχάνουμε, άλλες πετυχαίνουμε...κάποιες φορές δεν έχουμε επιλογή...βιώνουμε αδιέξοδα...

Μας διαφεύγουν τις περισσότερες φορές τα όρια που θα φέρουν ισορροπία στις επιλογές μας, στα συναισθήματά μας, στις σχέσεις μας με τους άλλους...κ όλοι μιλάμε για όρια...ιδίως εμείς οι ειδικοί...μα οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ποια είναι αυτά τα όρια κ πως να τα αξιοποιήσουν....πως να κρατήσεις μία σχέση, αν δεν δείξεις το πιο όμορφό σου πρόσωπο, πως να κρατήσεις μία δουλειά, αν δεν υποστείς ταπεινωτικές προσβολές, πως να επιβιώσεις αν δεν κάνεις υποχωρήσεις...
Μέχρι που επιτρέπεται να υπομείνεις...κ πως να αλλάξεις τα δεδομένα που έδινες..σε υπερθετικό βαθμό..όταν κάποτε συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι υπεράνθρωπος;;

Όταν καταλάβεις ότι πιέζεσαι μέσα σε μία κατάσταση, όταν έχεις χάσει τον σεβασμό στον εαυτό σου κ τον σεβασμό των άλλων..τότε για πρώτη φορά αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις ξεπεράσει τα όριά σου...ότι έκανες λάθος...οι άλλοι βλέπουν την αλλαγή...κ δεν σε αποδέχονται..νομίζουν ότι άλλαξες...γιατί εσύ παρουσίαζες κάτι άλλο...άφηνες την θέλησή σου να κυριαρχήσει σε τέτοιο βαθμό...που ανέλαβες τόσους ρόλους, δέχτηκες τόσες πιέσεις...που επέτρεψες να χάσεις όσο είχες κατακτήσει για εσένα μέχρι την στιγμή αυτή...

Βήμα πρώτο λοιπόν...όσο κ να θέλουμε κάτι πολύ...δεν είναι ανάγκη να υπερβάλουμε...να επιτρέπουμε στους άλλους να ζητούν...κ στην πορεία να απαιτούν...γιατί με το να δίνουμε κ να υπομένουμε τα πάντα δίνουμε το δικαίωμα να θεωρείτε δεδομένη αυτή η συμπεριφορά μας...ότι θα κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την εκάστοτε κατάσταση...Βάζουμε όρια πρώτα στον εαυτό μας...λοιπόν...

Βήμα δεύτερο...δεν χρειάζεται να αναλαμβάνουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να ανταποκριθούμε....

Βήμα τρίτο...δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αποφασίζει σε στιγμές ενθουσιασμού κ παρορμητισμού...κάνουμε ένα πλάνο...τι ζητάμε από έναν σύντροφο...τι μπορούμε να δώσουμε, τι επιθυμούμε να μοιραστούμε...

Βήμα τέταρτο...δεν επιτρέπουμε να υποτιμούν την προσωπικότητα...κ τις πράξεις μας..με όμορφο τρόπο προσπαθούμε να το σταματήσουμε...ανάλογα την περίπτωση...

Βήμα πέμπτο...μιλούμε ήρεμα...δεν υπερβάλουμε στην υπομονή..ώστε να εκνευριστούμε μελλοντικά κ να χάσουμε το δίκιο μας..εξηγούμε στους άλλους τι επιτρέπουμε κ τι όχι...χωρίς φόβο κ ανασφάλειες..όμορφα κ ξεκάθαρα...

Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν...μπορούμε να ξανα σκεφτούμε αν θέλουμε να κρατήσουμε την συγκεκριμένη επιλογή...κ αν είμαστε ακόμη στην αρχή...είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι θέλουμε κ τι έχουμε ανάγκη...πως θα ανακαλύψουμε τον εαυτό





Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Γκουσμπασανιώτη Ελευθερία