Νιώθεις μελαγχολία το απόγευμα της Κυριακής ;

7 τρόποι για να καταπολεμήσεις τη θλίψη της Κυριακής!!

Είναι Κυριακή απόγευμα και ξαφνικά αισθάνεστε άγχος. Η ξεκούραση και η χαρά του Σαββατοκύριακου μοιάζει να σταματά Το μόνο που σκέφτεστε είναι η εβδομάδα που έρχεται. Στο μυαλό σας έρχονται όλα όσα πρέπει να κάνετε μέσα στη βδομάδα και σας πιάνει τρόμος! Νιώθετε αγχωμένοι. Η καλή διάθεση που είχατε από το πρωί αρχίζει να χαλάει... Για άλλη μια φορά.

Κοιτάτε γύρω σας το σπίτι και σας πιάνει ανησυχία ίσως και θυμός αντικρύζοντας την ακαταστασία που μπορεί να άφησαν οι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου. Μπορεί να ψιλοκαβγαδίσετε με τον σύντροφό σας για το ποιος θα κάνει το συμμάζεμα ώστε την αυριανή μέρα όλα να είναι και πάλι στη θέση τους. Φτάνει βράδυ και πέφτετε για ύπνο. 

Και πάλι δεν μπορείτε να ησυχάσετε. Σκέφτεστε όλα τα δύσκολα που ξεκινούν την ερχόμενη εβδομάδα… Με λίγα λόγια ζείτε για άλλο ένα σαββατοκύριακο αυτό που πολλοί έχουν αρχίσει να αποκαλούν ως "Sunday Βlues" ή αλλιώς μελαγχολία, θλίψη της Κυριακής.

Από την εμπειρία μου με τους πελάτες που συναντώ είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Μετά από 20 χρόνια άσκησης επαγγελματικής συμβουλευτικής αυτό που έχω να σας συμβουλεύσω είναι τα εξής.

Αντί να σκέφτεστε όλο το απόγευμα τις δυσκολίες που έρχονται προσπαθήστε να αποκτήσετε έλεγχο της καθημερινότητάς σας. Τι εννοώ; Αν καθίσετε σπίτι το απόγευμα της Κυριακής δοκιμάστε να οργανώσετε το πρόγραμμά σας και τις δραστηριότητες. Καθαρίστε το σπίτι. Μαγειρέψτε ένα δυο εύκολα γεύματα για τις ερχόμενες δυο μέρες. 

Βεβαιωθείτε ότι έχετε πλύνει αρκετά ρούχα και σας φτάνουν για όλες τις εργάσιμες μέρες στο γραφείο. Πεταχτείτε μέχρι το βενζινάδικο και γεμίστε το αμάξι με βενζίνη. Με όλες αυτές τις δραστηριότητες βάζετε τάξη στο χάος που επικρατεί και στο μυαλό σας και νιώθετε ότι είστε σε ετοιμότητα για τη νέα βδομάδα που έρχεται και τις προκλήσεις που θα φέρει.

Ασκηθείτε. Ποτέ μη ξεχνάτε την άσκηση τις Κυριακές. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η άσκηση απελευθερώνει ενδορφίνες το πιο αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό της φύσης. Η άσκηση θα σας βοηθήσει να έχετε και καλό ύπνο!

Ποτέ μη ξεχνάτε! Οι υγιεινές επιλογές μπορεί να είναι σωτήριες και για τη θλίψη που νιώθουμε την Κυριακή το απόγευμα. Πόσοι από εσάς δεν έχετε σκεφτεί, ας πιο ένα δυο ποτάκια να χαλαρώσω. Και όμως. Το κρασάκι που θα πιείτε την Κυριακή το βράδυ μπορεί να σας «ρίξει» το πρωινό της Δευτέρας. Τι θα λέγατε για ένα ηρεμιστικό βότανο ή μια κούπα τσάι που πραγματικά μπορεί να σας χαλαρώσει από την υπερένταση;

Βρείτε μια ευχάριστη συνήθεια για εσάς και μετατρέψτε τη σε ρουτίνα. Σε ρουτίνα της… Κυριακής! Ένα από τα πράγματα που πραγματικά εγώ προσωπικά απολαμβάνω είναι να διοργανώνω με τους φίλους ή την οικογένειά μου βραδιές με ταινίες… Με αυτό τον τρόπο αποσπώ την προσοχή μου από όλα αυτά που σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να ελέγξω σε εκείνα που πραγματικά μπορώ να ευχαριστηθώ.

Χαλαρώστε και αξιοποιήστε το χρόνο. Τι καλύτερο από το να περάσετε το βράδυ σας με ένα απολαυστικό αφρόλουτρο κάτι που δεν προλαβαίνετε να κάνετε μέσα στη βδομάδα; Να κάνετε ένα πεντικιούρ; Να ακούσετε τα cd που αγοράσατε αλλά δεν βρήκατε το χρόνο να απολαύσετε; Να διαβάσετε ένα βιβλίο;

Θυμηθείτε. Μην αφήνετε το λάπτοπ ή έγγραφα από τη δουλειά στο χώρο που κοιμάστε ή χαλαρώνετε. Αν βρίσκονται εκεί θα σας θυμίζουν συνέχεια την κουραστική εργασία που σας περιμένει την βδομάδα.

Έχετε μπει στον πειρασμό την Κυριακή το βράδυ να δουλέψετε ένα κομμάτι της εργασίας σας στο σπίτι για να ξαλαφρώσετε τη δύσκολη εδβομάδα που έρχεται; Μεγάλο λάθος. Για πολλούς αυτή είναι η συνταγή που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη κούραση. Το μικρό κομμάτι δουλειάς που επιλέξατε να φέρετε εις πέρας θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο και το χειρότερο όλων; Θα σας στρεσάρει ακόμα πιο πολύ.

Αντιθέτως, αυτό που θα σας βοηθήσει είναι να κοιτάξετε καλά το ημερολόγιό σας και να οργανώσετε το τι πρέπει να κάνετε μέσα στη βδομάδα. Δεν θα σας πάρει ούτε καν 20 λεπτά. Μετά θα νιώσετε πιο ήρεμοι αν σκεφτείτε ότι όλα θα πάνε καλά, έτσι ακριβώς δηλαδή όπως τα σχεδιάσατε.

Γράφει η ψυχολόγος, Joyce Marter

boro.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Όποιος βιάζεται, περιμένει…Άσκοπα….!!!!!!

Πόσο οξύμωρη είναι η φράση του τίτλου! Να τρέχεις να προλάβεις, να βιάζεσαι με οδηγό το “ο χρόνος είναι χρήμα, ζωή, αφθονία” κι, παρ’ όλα αυτά, να είσαι καταδικασμένος να περιμένεις! Τι να περιμένεις, όμως; Το μετρό; Να αδειάσει τραπέζι στην καφετέρια μήπως; Ή πότε θα ‘ ρθει η σειρά σου στην ουρά της τράπεζας;

Όχι. Σίγουρα όχι… Αν βιαστείς, πράγματα όπως τα παραπάνω σίγουρα θα τα πετύχεις και η αναμονή θα εκμηδενιστεί! Δε μιλώ για κάτι τόσο πεζό. Η φράση του τίτλου αφορά κάτι πιο ουσιώδες, πιο ενδιαφέρον και πιο αγωνιώδες : την ίδια τη ζωή! Τα όνειρα μας, τις φιλοδοξίες και τους στόχους μας! Το αδιάκοπο κυνήγι μιας ακαθόριστης, αδιόρατης κατάστασης που αρεσκόμαστε να καλούμε ευτυχία…

Ο Arthur Schopenhauer (1788-1860), Γερμανός φιλόσοφος, κάποτε αποτύπωσε την εξής σκέψη :

”Όταν, στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή. Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν, δεν ήταν άλλο από τη ζωή τους. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την ελπίδα, χορεύει προς την αγκαλιά του θανάτου.”

Πολύ απαισιόδοξος ο Σοπενάουερ, σίγουρα. Κύριο χαρακτηριστικό του εξάλλου. Παρ’όλα αυτά, αν αφαιρεθούν οι βαρύγδουπες εκφράσεις με τη φαιά απόχρωση, μένει ένα απόσταγμα σοφίας που μπορεί να προβληματίσει όλους εμάς τους ανεμοδαρμένους από τη λαίλαπα του χρόνου και της ζωής σε fast forward που ζούμε.

Πόσες φορές πνιγήκαμε σε μια θάλασσα μετριασμού και νωχελικότητας, απραγίας και μιζέριας όταν έφτασε η στιγμή της διεκδίκησης : σε μια δουλειά, σε έναν έρωτα, σε μια ευκαιρία ζωής; Και, παράλληλα, πόσες φορές σαν ασπάλακες, σαν υπνωτισμένοι και άνιωθοι δεν διακρίναμε καν την ευκαιρία, δεν αισθανθήκαμε το μομέντουμ, δε νιώσαμε καν τον αέρα, την ώθηση από το τρένο που πέρασε εκατοστά από το πρόσωπο μας, το τρένο που περιμέναμε όλο μας τη ζωή από τότε που μέσα μας είχαν κρυσταλλωθεί κάποιοι πόθοι και κάποια θέλω, μύχια μα τόσο ελκυστικά.

Κι, όμως, εμείς μίζεροι και πεζοί χωρίς την παραμικρή έμπνευση, την παραμικρή φαντασία και δύναμη ψυχής τα προσπεράσαμε, παραδοθήκαμε στη ραθυμία “της συνωμοσίας του σύμπαντος” κατά το λαοπλάνο, αερολόγο Κοέλιο. Όχι μόνο καταθέσαμε τα όπλα αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΑ ΣΗΚΩΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ.

Έχω πραγματικά απηυδήσει να βλέπω ανθρώπους, νέους κυρίως, να βαριούνται, να αδυνατούν να σκεφτούν και να προβληματιστούν, να αδυνατούν να εξοργιστούν και να αγαπήσουν, να ποθήσουν και να παλέψουν για αυτά που θέλουν. Αλλά το πραγματικά τραγικό είναι να προωθείται αυτή η λογική σαν μια νοοτροπία ζωής, μια κοσμοθεωρία όπου κάπου, κάπως, κάποτε σαν μια αυτόκλητη και νοήμων αλλαγή θα έρθει ο τροχός “να γυρίσει”… 

Μια νοοτροπία που βασίζεται στο φραπόγαλο, τα εύκολα θεάματα του διαδικτύου και των πολυμέσων, της αερολογίας, της ΑΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ και της ΑΝΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΡΟΥΤΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ…

Μια ρουτίνα ενδεικτική της ύπνωσης του μυαλού και της απελπιστικής έλλειψης στόχων, αναζητήσεων και προορισμών. Προσέξτε, όμως, ΟΧΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΩΝ ΟΥΤΕ ΦΙΛΟΔΟΞΙΩΝ. Γιατί η ρουτίνα της πενθήμερης “δουλίτσας” (και δεν υποτιμώ τη δουλειά της ημιαπασχόλησης ή του προσωρινού ή της επιβίωσης ακόμη κι αν δε σχετίζεται με τις σπουδές ή τις κλίσεις μας γιατί απλούστατα δεν αναφέρομαι σε αυτή ΑΛΛΑ σε όλους/όλες που το όνειρο τους ήταν να βγάλουν λεφτά δουλεύοντας !!!) και του “ελεύθερου χρόνου της φωτογραφίας” δηλαδή του γυμναστηρίου, της νυχτερινής διασκέδασης, των εξορμήσεων και των θεαμάτων που ως μόνο στόχο έχουν το να δείξουν “πόσο καλά περνάμε” και να τονώσουν την αυτοπεποίθησης (ή μήπως κόμπλεξ) μας μέσω φωτογραφιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίθει ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΩΝ…

Αυτοί είμαστε δίχως καμία αμφιβολία…

Η πραγματικά παράξενη αντίθεση είναι ότι, ταυτόχρονα με την κατασπατάληση ζωτικού χρόνου και την έκπτωση του νου και της σκέψης σε δραστηριότητες του φαίνεσθαι και της διεκπεραίωσης που μειώνουν τη διαύγεια του πνεύματος και μας εθίζουν στη μετριότητα και την στασιμότητα, ΔΕΡΝΟΜΑΣΤΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ από μια αόριστη, πανταχού παρούσα και παντοδύναμη βιασύνη. Ένα κυνήγι με το χρόνο ώστε να προλάβουμε! Τι;;;

Τον ίδιο το χρόνο!

Στην καθημερινότητα μας διάχυτη υπάρχει αυτή η βιασύνη… Να τελειώνουμε… Να φύγει το 8ωρο για να πάμε σπίτι… Να φύγουν οι καθημερινές να έρθει το σ/κ… Να φύγει ο χειμώνας και να ‘ρθει το καλοκαίρι ώστε να ‘ρθει ο μήνας των διακοπών…. Να φύγει η σχολή να ξεμπερδεύουμε ώστε να μην ξαναχρειαστεί να διαβάσουμε ή να μάθουμε… Να φύγει ο στρατός να ξαναγυρίσουμε σπιτάκι μας… Να φύγει η περίοδος που μένουμε με τους γονείς ώστε να είμαστε ελεύθεροι κι ωραίοι….

Ξέρετε, όμως, τι τρέχει ακριβώς;; Ξέρετε που οδηγεί αυτή η θολή, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και δίχως μια απαραίτητη πνευματική αναζήτηση και αυτογνωσία, εμμονή; Αυτή η μίζερη λογική του να ξεμπερδεύουμε; Του να “είμαστε εδώ” αλλά τελικά να μην είμαστε;

Έχετε ιδέα πόσο ανόητο και ανώριμο στη σκέψη είναι να φωνάζεις, να σπρώχνεις, να οδύρεσαι ώστε να φτάσεις στο γκισέ των εισιτηρίων και στο τέλος να συνειδητοποιείς ότι ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΣΟΥ;;;; Ή κάτι άλλο! 

Έχετε ποτέ σκεφτεί πόσο λιπόψυχοι, κενοί και δειλοί έχουμε γίνει στη σκέψη και τους στόχους μας ώστε πολλές φορές γατζωνόμαστε σε κάτι, ένα θέλω ή μια κατάσταση που εξάπτει την (ισχνή) φαντασία μας χωρίς, εν τέλει, να έχουμε ιδέα αν και γιατί μας αρέσει ή πως θα την αξιοποιήσουμε σαν ευκαιρία για χαρά, διασκέδαση και ψυχαγωγία;;

Εδώ έρχεται η πρώτη κατάρριψη του Κοελικού αξιώματος. Ή μάλλον κατάρριψη δεν θα το έλεγα. Γιατί οι αναγνώστες, όλοι και όλες εσείς, θα αποφασίσετε αν είναι μια κατάρριψη ή, απλά, μια αποτυχημένη προσπάθεια από μεριά του γράφοντος.

“Όταν προσπαθείς να αποκτήσεις κάτι, το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να νομίζεις ότι το θέλεις πολύ”.

Κι όταν γράφω “το θέλεις πολύ”, εννοώ ότι αποτελεί μια επιδίωξη ή έναν σημαντικό στόχο. Θα μιλήσω με ένα παράδειγμα. Έστω ότι θες να γνωρίσεις ένα μεγάλο έρωτα ή ακόμη και αγαπήσεις. Καλλωπίζεσαι, φροντίζεις την εμφάνιση σου, βγαίνεις έξω, κάνεις γνωριμίες, δίνεις ευκαιρίες και δοκιμάζεις εμπειρίες. 

Όμως, μια σειρά από προβλήματα που προκύπτουν φανερώνουν πως ότι “πόθησες” και προσπάθησες να αποκτήσεις δεν ήταν αυτό που νόμιζες. Μπορεί να φοβηθείς ότι το ταίρι σου γίνεται πολύ δοτικό και, ταυτόχρονα, κτητικό αν και, αρχικά, αυτό που ποθούσες ήταν να αποκτήσεις μια μόνιμη σχέση! Ή, αντιθέτως, μπορεί να νόμιζες ότι θες κάτι εφήμερο, μιας σχέση σωματικής επαφής αλλά στην πορεία διαπίστωσες πόσο κενός είσαι αν δεν υπάρχει συναίσθημα και κάποιο δέσιμο! ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ!

Μια ρήση του Κοέλιο που έχει βαρύνουσα σημασία

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει… Η αλήθεια είναι μια! Ότι δε μπόρεσες ούτε καν να καταλάβεις τον εαυτό σου! Τα θέλω σου! Τα όνειρα ή έστω τις ανάγκες σου! Πως θα ήταν δυνατό ανώριμε, άνιωθε και άσκεφτε άνθρωπε να νιώσεις την ύπαρξη και τις ανάγκες του συντρόφου σου! Βιάστηκες να ερωτευθείς - να “αγαπήσεις” ή να κατακτήσεις απλά χωρίς ο ίδιος να ξέρεις τι θέλεις… Τι έχεις στον ίδιο σου τον νου! Χωρίς να αφουγκραστείς τον ίδιο σου τον εαυτό.

Και, πραγματικά, είναι υπερφίαλο και άτοπο να πει κανείς ότι αυτό είναι που λέμε τετριμμένα “μαθαίνω από τα λάθη μου”! Όταν δεν έχεις προορισμό ή στόχο, όταν μια ζωή θαλασσοδέρνεις σε μια τρικυμία εν κρανίω, δεν πράττεις λάθη, ΌΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ!

Ένα λάθος, μια μουτζούρα που γίνεται όλο και πιο σκούρα, πιο ακαθόριστη και πιο τραυματική όσο βιάζεσαι να “ζήσεις”, όσο τρέχεις να διεκπεραιώνεις και να ξεμπερδεύεις άρπα κόλα! Μια ζωή που στερείται στόχων όπως ένα ταξίδι με ένα πλοίο χωρίς προορισμό που έχει πηδάλιο και τιμόνι αλλά όχι καπετάνιο…

Όχι αγαπητοί/αγαπητές..Δεν είναι αυτή η Καβάφεια ρήση :

“Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θά βγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.”

Το ταξίδι έχει νόημα! Αυτό είναι η ζωή. Αλλά μόνο όταν έχεις στο νου σου μια Ιθάκη.

Δεν είναι η Ιθάκη το να βγάλεις λεφτά. Ούτε να έχεις σώμα αγάλματος. Ούτε να φεύγεις γουικέντ Αράχωβα/Μύκονο. Ούτε να έχεις ένα ταίρι βιτρίνας. Ούτε να περιμένεις το 5ήμερο στη Σκιάθο από το Μάη.

Νόημα αποκτά η ζωή με κόπο και κόστος σε χρόνο και συναισθήματα. Μέσω εμπειριών αλλά και σκέψης. Ενδοσκόπησης. Αλλά, πάνω από όλα, με μια άγρυπνη και συνεχή αίσθηση αναζήτησης. Καθορισμού στόχων. Επαναπροσδιορισμού και αυτοβελτίωσης.

Το ταξίδι έχει νόημα όταν χωνέψεις ότι η δυσκολία ή το δυσάρεστο στη ζωή δεν πρέπει να προκαλεί πλήξη, βαρεμάρα, νωχελικότητα ή, ακόμη, χειρότερα παραίτηση και απάθεια.

Κι εδώ έρχεται η δεύτερη κατάρριψη του Κοελικού αξιώματος :

· “Όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να νομίζεις ότι κάνει τα πάντα για να το αποκτήσεις”.

Λυπάμαι που το λέω…Αλλά το σύμπαν σε έχει γραμμένο! Αν θες να βρεις καλύτερη δουλειά ή, έστω απλά, μια δουλειά, το σύμπαν δεν θα σε βοηθήσει. Θέλει κόπο, ψάξιμο, επιμονή παρά τις ταπεινώσεις και την απογοήτευση, μαχητικότητα απέναντι σε όσους σε παραμερίζουν παράτυπα, διάβασμα, κατάρτιση, εγρήγορση, ακόμη και ρίσκο ίσως. Κολύμπι στα βαθιά. Δεν είδα κανέναν να βρίσκει δουλειά με την ελπίδα…Ή περιμένοντας!

Κυρίες/κύριοι το ανθρώπινο μυαλό τείνει να αντιλαμβάνεται και να επεξεργάζεται την πραγματικότητα και τα ερεθίσματα που λαμβάνει από αυτή με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζουν με τα αυτά που θέλει και επιδιώκει. 

Μια πρόταση πειραματικά παγιωμένη από ανθρωπολόγους, ψυχιάτρους και νευρολόγους. Τείνει να είναι, αβάσιμα, αισιόδοξο, καθησυχαστικό. Και να σε σπρώχνει στον εφησυχασμό και την απραξία. Αυτό είναι που αποκαλούμε ελπίδα… Ένα ψέμα…

Κατά την άποψη του γράφοντος, η ελπίδα είναι παγίδα, αδιέξοδο και παραπλάνηση. Η πίστη, όμως, είναι ο δρόμος που ψάχνουμε. Η πίστη στον εαυτό μας, στις δυνάμεις και τις δυνατότητες μας, τον συνάνθρωπο ή ακόμη και τον Θεό (όπως κι αν τον αντιλαμβάνεται κανείς).

Η πίστη θα σε κάνει να μη βιάζεσαι αλλά ούτε και να περιμένεις… Να βαδίζεις σταθερά νιώθοντας τη ζωή σε κάθε στιγμή του ταξιδιού προς τον προορισμό σου….Να διάγεις ένα βίο τόσο γοργό όσο το νερό ενός ποταμού, όμως, εξίσου δροσερό και αναζωογονητικό…Δε μπορείς να προλάβεις αυτό το νερό αλλά μπορείς ανά πάσα στιγμή να το νιώσεις, να το πιεις και να ξεδιψάσεις!

eleutheriskepsi.wordpress.com

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

O κύβος - Ψυχολογικό τεστ.....!!!!!!!!!!

Πόσο μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου; Ποια είναι η γνώμη σου για το φιλικό σου περίγυρο και πώς βιώνεις τη σχέση με τον αγαπημένο σου; Δοκίμασε να συγκεντρωθείς στον τρόπο που αισθάνεσαι όταν περιγράφεις τις εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό. Για παράδειγμα τα χρώματα ή οι υφές του πρέπει να έχουν να κάνουν με υλικά και αποχρώσεις που σου προκαλούν αντίστοιχα συναισθήματα χαλάρωσης, θυμού, ανησυχίας ή ότι άλλο αισθάνεσαι.

Σημείωσε τις απαντήσεις που δίνεις στο παρακάτω σενάριο και μετά προχώρα να δεις τι σημαίνουν οι απαντήσεις σου. 

1. Περπατάς σε μια έρημο και μπροστά σου εμφανίζεται ένας κύβος..!!

1. Πόσο μεγάλος είναι ο κύβος;

2. Ποιο είναι το χρώμα του και πως σε κάνει να αισθάνεσαι;

3. Πόσο μακριά από εσένα βρίσκεται;

4. Είναι ο κύβος διάφανος; Μπορείς να δεις τι περιέχει στο εσωτερικό του;

5. Πόσο μεγάλος είναι ο κύβος συγκριτικά με το περιβάλλον και την έρημο;

2. Στο οπτικό σου πεδίο υπάρχει μια σκάλα..!!

1. Η σκάλα αυτή στηρίζεται στον κύβο ή αντίθετα στηρίζει τον κύβο;

2. Τι χρώμα έχει και από τι υλικό είναι κατασκευασμένη;

3. Ποια είναι η αίσθηση/εντύπωση που σου αφήνει;

4. Υπάρχει απόσταση μεταξύ της σκάλας και του κύβου;

3. Στο πλάνο βρίσκεται ένα άλογο..!!

1. Σε τι απόσταση από τον κύβο το βλέπεις;

2. Ποιο είναι το χρώμα του;

3. Τι εντύπωση σου δίνει;

4. Είναι το άλογο σελωμένο και δεμένο ή ελεύθερο;

4. Το σκηνικό περιλαμβάνει και μια καταιγίδα

1. Σε τι απόσταση από το σημείο που βρίσκεται ο κύβος βλέπεις τον "άσχημο καιρό";

2. Πρόκειται για μεγάλη ή μικρή καταιγίδα;

3. Την βλέπεις να μένει στο σημείο ή να είναι περαστική;

5. Τέλος σε κάποιο σημείο της ερήμου βρίσκονται και λουλούδια..!!

1. Πόσα λουλούδια βλέπεις;

2. Που βρίσκονται σε σχέση με τον κύβο;

3. Τι χρώμα έχουν τα λουλούδια και τι συναισθήματα σου προκαλούν;

                              

Απαντήσεις :

Ο Κύβος

O κύβος αντιπροσωπεύει τον ίδιο σου τον εαυτό. Η εικόνα που έχεις για εκείνον αντανακλά στον τρόπο που φαντάζεσαι τον εαυτό σου. Η απόσταση που προβάλεις ανάμεσα σε εσένα και τον κύβο είναι αντιπροσωπευτική της ικανότητάς σου να κατανοείς σε βάθος την προσωπικότητά σου. Αν λοιπόν ο κύβος βρίσκεται πολύ μακριά σου, τότε νιώθεις κι εσύ απομακρυσμένος από τον εσωτερικό εαυτό σου.

Αν πάλι ο κύβος είναι διάφανος, τότε πιθανότατα επιτρέπεις στους ανθρώπους να δουν μέσα σου. Ο κόσμος γύρω σου μπορεί να διαβάσει εύκολα τις σκέψεις σου.

Το μέγεθος του κύβου εξηγεί αυτό που λέμε “πόσο μεγάλη ιδέα έχεις” για τον εαυτό σου. Όσο μεγαλύτερος είναι, τόσο πιο τεράστιο είναι και το εγώ σου. Ένας μικρός κύβος εξηγεί πως αναγνωρίζεις πως αποτελείς απλά ένα κομμάτι του κόσμου και υπάρχουν πολλά άλλα πέρα από τον εαυτό σου.

H Σκάλα

Η σκάλα αντιπροσωπεύει τους φίλους σου. Αν η σκάλα στηρίζεται πάνω στον κύβο, τότε έχεις πολλούς φίλους που στηρίζονται πάνω σου. Αν πάλι είναι η σκάλα που υποστηρίζει τον κύβο, τότε είσαι εσύ εκείνη που εναποθέτει πολλά και σημαντικά ζητήματα στους φίλους σου.

Όπως καταλαβαίνεις η απόσταση από τη σκάλα, δηλώνει το πόσο κοντά αισθάνεσαι με τους φίλους σου. Φυσικά και τα συναισθήματα που σου προκαλεί η σκάλα (χρώμα και υλικό) είναι αντιπροσωπευτικά του τρόπου που αισθάνεσαι για τους φίλους σου.

Το άλογο

Το άλογο είναι ο σύντροφος, ο εραστής, αυτός ο ένας. Αν το άλογο βρίσκεται κοντά στον κύβο, τότε έχετε στενή σχέση. Αν μάλιστα το άλογο είναι δεμένο και σελωμένο, τότε θέλεις να έχεις τον έλεγχο στη σχέση. Όλη η εικόνα που έχεις για το άλογο, αντικατοπτρίζει την εντύπωση που έχεις από τον σύντροφό σου.

H Καταιγίδα

Η καταιγίδα είναι τα εμπόδια στη ζωή σου. Αν η καταιγίδα εμφανίζεται κοντά, τότε έχεις την τάση να αναμένεις πάντα δυσκολίες και προβλήματα στη ζωή σου. Αν πάλι η καταιγίδα είναι μικρή, τότε αυτό σημαίνει πως έχεις σχετικά μικρά εμπόδια στο διάβα σου. Τέλος, αν η εικόνα που σχηματίζεις είναι πως η καταιγίδα είναι παροδική, τότε έχεις την αίσθηση πως οι δυσκολίες θα περάσουν…

Τα λουλούδια

Τα λουλούδια είναι η εικόνα που έχεις για τους απογόνους σου. Ανάλογα λοιπόν με το πλήθος των λουλουδιών μπορεί να φαίνεται και η επιθυμία σου για πολλά, ένα ή και κανένα παιδί. Αν το λουλούδι είναι κοντά, τότε αυτό σημαίνει πως είσαι/θα είσαι κοντά στα παιδιά σου. Και πάλι το συναίσθημα που σου προκαλούν τα λουλούδια εξηγεί τα συναισθήματα που έχεις/θα έχεις για τα παιδιά σου.

tlife.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Τα Φτερά Είναι για να Πετάς - Χόρχε Μπουκάϊ ....!!!!!

Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του του είπε :

«Παιδί μου, δε γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε.»

«Μα, δεν ξέρω να πετάω» απάντησε ο γιος.

«Σωστά...» είπε ο πατέρας. Και περπατώντας, τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.

«Βλέπεις, γιε μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρ­θεις εδώ, θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις.»

Ο γιος αμφέβαλλε.

«Κι αν πέσω;»

«Ακόμα κι αν πέσεις, δε θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια» αποκρίθηκε ο πατέρας.

Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του.

Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν :

«Είσαι τρελός; Για ποιο λόγο; Ο πατέρας σου είναι μισότρελος... Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες; Τι νόημα έχει να πετάξεις;»

Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν :

«Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά, από τον γκρεμό, βρε παιδί μου;...»

Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέ­βηκε στην κορυφή του δέντρου και, με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του τη δύναμη αλλά, δυστυχώς, έπεσε στο έδαφος.

Μ' ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.

«Μου είπες ψέματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πώς χτύπησα! Δεν είμαι σαν κι εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι.»

«Παιδί μου» είπε ο πατέρας, «για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο : χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.

»Για να πετάξεις πρέπει ν' αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.

»Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα.»

Από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ - Βασίσου πάνω μου

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Δέκα αλήθειες που πονάνε για τις ανθρώπινες σχέσεις.....!!!!!!!!

“Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,

σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια :

σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο…”

Πάμπλο Νερούδα 

Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους να κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους, τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο. Σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους, χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο, χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο.

Κάποτε αυτό θα με πλήγωνε, τώρα πια αρχίζω να αποδέχομαι πως οι αληθινές σχέσεις – αυτές που για χάρη τους βάζεις το χέρι σου στη φωτιά – είναι λιγοστές. Κατέγραψα εδώ ό,τι έχω προσωπικά αντιληφθεί για το θέμα των σχέσεων, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω τις προτεραιότητές μου και να βεβαιωθώ πως αφήνω χώρο στις σχέσεις που αξίζουν να εξελιχθούν και ν΄ανθίσουν :

1. Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν, άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε ωθούν να βγάλεις τον καλύτερο (ή χειρότερο εαυτό σου). Ολ΄αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου.

2. Οταν η ζωή σου φέρνει αλλαγές – ακόμα και προς το καλύτερο – κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά σου. Ισως γιατί η προηγούμενη φάση σου τους πήγαινε περισσότερο, ίσως γιατί ο νέος τρόπος ζωής σου δεν τους ταιριάζει πια, ίσως γιατί πατιούνται κουμπιά που πονάνε…, πάντως είναι κάτι που συμβαίνει και χρειάζεται να το αποδεχτείς, όσο δυσάρεστο κι αν είναι.

3. Οταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη, ποιος παραμένει δίπλα σου; Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα; Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι αληθινοί σου φίλοι. Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα.

4. Οι άνθρωποι σου φέρονται με τον τρόπο που τους επιτρέπεις. Εσύ βάζεις τον πήχυ ψηλά ή χαμηλά, εσύ θέτεις τα όρια. Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά τους, είσαι σε θέση όμως να ελέγχεις το τι θα δεχτείς και τι όχι.

5. Ενα λάθος μπορεί να είναι τυχαίο. Τα απανωτά ψέματα και οι δόλιες συμπεριφορές δεν είναι τυχαία. Αν είσαι αποδέκτης τέτοιων συμπεριφορών συστηματικά, και με ένα “συγγνώμη” υποχωρείς και παραμένεις στη σχέση, τότε κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου και ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό.

6. Βεβαιώσου πως αναγνωρίζεις τις σχέσεις που αξίζουν πραγματικά. Μήπως έχεις γίνει ο εγωπαθής που παραπονιέται γιατί ο κόσμος δεν ασχολείται αδιάλειπτα με την ευτυχία του; Αυτό που ζητάς από τους αγαπημένους σου το προσφέρεις εσύ ο ίδιος; Καμιά φορά ο φίλος που πονάει ίσως σου πει “μην ανησυχείς, είμαι καλά”, αλλά αυτό που χρειάζεται στ’ αλήθεια είναι να τον κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις “όχι, ξέρω πως δεν είσαι καλά. Μίλησέ μου, είμαι δίπλα σου”.

7. Οι “βαριές” κουβέντες πληγώνουν περισσότερο από τον φυσικό πόνο. Εχε το νου σου μήπως, θεωρώντας δεδομένους τους δικούς σου ανθρώπους, ξεφορτώνεις άθελά σου πάνω τους τα καταπιεσμένα συναισθήματα από σχέσεις που σε πόνεσαν και τις κουβαλάς ακόμα. Οι άλλοι, όσο κι αν μας αγαπούν, δεν είναι τα συναισθηματικά μας υποζύγια.

8. Οι πράξεις μετράνε, όχι τα λόγια. Συνήθως όσοι αγαπούν δεν το διατυμπανίζουν, αρκούνται στο να το δείχνουν με μικρές ή μεγάλες κινήσεις μέσα στην καθημερινότητα.Μην παρασύρεσαι από τα μεγάλα λόγια, άφησε τις συμπεριφορές να μιλήσουν για την αλήθεια.

9. Κανείς δεν μπορεί να σου προσφέρει την ευτυχία, ούτε να ανακαλύψει το σκοπό της ζωής για λογαριασμό σου. Μην κάνεις το λάθος να περιμένεις τους άλλους να σου ανοίξουν το δρόμο στην προσωπική σου ολοκλήρωση. Ο μόνος που μπορεί είσαι εσύ ο ίδιος.

10. Η γνήσια αγάπη σε μια σχέση ανθίζει όταν εξαλείφονται οι παντός είδους “χειρισμοί”. Οταν αποδέχεσαι τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου γι΄αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι. Οταν έχεις τη δυνατότητα να αποκαλύψεις πόσο ευάλωτος κι ανασφαλής νιώθεις. Κι όλο αυτό κερδίζεται όταν βάζουν πλάτη και οι δύο, με αφοσίωση και ακεραιότητα. Διαφορετικά απλώς δεν γίνεται να συμβεί.

Κλείνω αυτή την ανάρτηση με τη σημείωση πως δεν έχω την πρόθεση να δώσω συμβουλές σε κανένα. Γράφω μόνο τις σκέψεις μου, που ίσως να είναι και αφελείς και εκτός πραγματικότητας. Πολύ θα το ήθελα οι σχέσεις μας να έχουν όλες χάπι-εντ, μάλλον όμως αυτό δεν συμβαίνει. Ο χορός της ζωής έχει τους δικούς του ρυθμούς κι εμείς μαθαίνουμε αδιάκοπα τα βήματα που ολοένα αλλάζουν καθώς κυλάει ο καιρός… 

http://newagemama.com

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Αχαριστία : Πώς μπορούμε να τη διαχειριστούμε ;

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αχάριστου ανθρώπου; Τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε έναν τέτοιο άνθρωπο;

Για μία ακόμα φορά βοήθησες τον καλύτερο σου φίλο που σε είχε ανάγκη, έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες, παραμέρισες τις προσωπικές σου ασχολίες και σαν αντάλλαγμα πήρες δυσαρέσκεια και αδιαφορία. Και αναρωτιέσαι για ποιο λόγο είναι τόσο αχάριστος και δε σου είπε ούτε ένα απλό «ευχαριστώ»; 

Εάν το παραπάνω σενάριο σου ακούγεται οικείο, τότε έχεις να αντιμετωπίσεις έναν αχάριστο άνθρωπο. Δυστυχώς, στην καθημερινή μας ζωή ερχόμαστε σε επαφή με αρκετούς τέτοιους ανθρώπους. Ο Κλεόβουλος τονίζει πως «ο αχάριστος άνθρωπος μοιάζει με σπασμένο πιθάρι, στο οποίο ότι καλό και αν ρίξεις θα πέσει στο κενό».

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του αχάριστου ανθρώπου;

Ο αχάριστος άνθρωπος συνεχώς παραπονιέται για τη δουλειά του, το σπίτι του, την πόλη του, την οικονομική του κατάσταση και τη ζωή του. Πάντα θα βρει κάτι άσχημο και δυσάρεστο να εστιάσει την προσοχή του. Πιστεύει πως είναι άτυχος και όλα πάνε άσχημα στη ζωή του. Δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, ούτε ικανοποιημένος γιατί πάντα θα βρει κάτι που να μη του αρέσει ή να του λείπει. 

Θεωρεί τους γύρω του υπεύθυνους για τη δυστυχία του και πιστεύει πως είναι το θύμα μίας περίστασης όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά. Τα συναισθήματα που εκφράζει συνεχώς είναι αρνητικά. Κατά συνέπεια βιώνει χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή του, χαμηλή ποιότητα ζωής, αυξημένα ψυχοσωματικά προβλήματα (πονοκέφαλοι, έλκος, μυαλγίες, σπαστική κολίτιδα, οσφυαλγία) και μεγαλύτερη επιρρέπεια στις σωματικές παθήσεις. 

Τι μπορείς να κάνεις λοιπόν εσύ για να αντιμετωπίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο;

1. Έκφρασε ανοιχτά τα συναισθήματά σου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να συζητήσεις με το άτομο αυτό τα συναισθήματά σου. Εξήγησέ του πώς νιώθεις όταν σε αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο. Ανάφερε συγκεκριμένα περιστατικά για να μπορέσει και αυτός να καταλάβει. Ορισμένοι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι αρκετές φορές είναι αγενείς ή αγνώμονες. 

Επίσης, πολλοί θεωρούν πως το «ευχαριστώ» είναι δεδομένο. Εάν, λοιπόν, το άτομο καταλάβει ότι έκανε λάθος, θα σου ζητήσει συγγνώμη και θα προσπαθήσει να μην το ξανακάνει. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν και άτομα που δε θα παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, θα θυμώσουν και θα αντιδράσουν άσχημα. 

Στην περίπτωση αυτή το άτομο μπορεί να αντιμετωπίζει κάποια άλλα προβλήματα και να συμπεριφέρεται κατά αυτόν τον τρόπο. Εάν συμβεί αυτό, σταμάτησε την κουβέντα ευγενικά και μην τη συνεχίσεις.

2. Σταμάτα να είσαι τόσο γενναιόδωρος μαζί του. Εάν συνειδητοποιήσεις πως η κουβέντα μαζί του δεν έλυσε το πρόβλημα και συνεχίζει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, τότε πρέπει να σταματήσεις να είσαι τόσο γενναιόδωρος. Οι αχάριστοι άνθρωποι δε σταματούν ποτέ να ζητάνε και να απαιτούν. Όσα περισσότερα τους δίνεις, τόσα περισσότερα περιμένουν. 

Σταμάτα να δίνεις σε ανθρώπους που δεν το εκτιμούν. Άρχισε να λες «όχι» κάθε φορά που σου ζητάνε κάτι. Πολλές φορές όταν σταματήσουν να παίρνουν απομακρύνονται και χάνονται, ψάχνοντας το επόμενο διαθέσιμο άτομο που θα τους δώσει. Ο Καλλίμαχος τονίζει πως «δεν υπάρχει κανένας πιο βέβαιος εχθρός από τον αχάριστο που ευεργετήθηκε».

3. Απομακρύνσου και βοήθησε περισσότερο ανθρώπους που εκτιμούν την προσπάθειά σου. Σίγουρα αποτελεί τη δυσκολότερη επιλογή, ιδιαίτερα εάν τα άτομα αυτά είναι χρόνια στη ζωή σου, είναι όμως αναγκαία για την ψυχική σου ηρεμία και ισορροπία. Τα άτομα που είναι αχάριστα και συνεχώς ζητούν από σένα πρέπει να φύγουν από τη ζωή σου το συντομότερο δυνατό. 

Υπάρχουν γύρω σου τόσοι πολλοί άνθρωποι που σε κάνουν να χαμογελάς, να αισθάνεσαι όμορφα και εκτιμούν πραγματικά αυτό που τους δίνεις ακόμα και αν αυτό είναι μικρό. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να συνεχίζεις να αφιερώνεις το χρόνο σου σε άτομα που γκρινιάζουν και σε «εκμεταλλεύονται» συνεχώς;

Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος έχει να κάνει μία πολύ σημαντική επιλογή κατά τη διάρκεια της ζωής του: Αν θα ακολουθήσει το δρόμο της ευγνωμοσύνης για όλα αυτά που έχει ή το δρόμο της αχαριστίας για αυτά που δεν έχει. Είναι προσωπική του επιλογή αν θα είναι χαρούμενος ή δυστυχισμένος. Εάν, λοιπόν, ορισμένα άτομα στη δική σου τη ζωή έχουν επιλέξει το δεύτερο δρόμο, δεν είσαι υποχρεωμένος να μείνεις δίπλα τους.

Πλησίασε περισσότερο τους ανθρώπους που σε κάνουν να χαμογελάς και εκτιμούν αυτά που τους δίνεις. Να θυμάσαι τα λόγια του Earl Nightingale: «η στάση μας απέναντι στη ζωή καθορίζει και τον τρόπο που θα μας αντιμετωπίσει η ίδια η ζωή».

Μουστάκα Ελευθερία, 

MSc Κλινικός Ψυχολόγος

iatronet.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Αδυνατώντας να μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας.....!!!!!!!!!

Είναι πολύ σπάνιο, σε οποιαδήποτε δυτική χώρα, να παρατηρήσει κανείς ανθρώπους να κάθονται ήσυχα μόνοι τους και να στοχάζονται. Οι περισσότεροι θα παίζουν με το κινητό τους τηλέφωνο, θα διαβάζουν, θα βλέπουν μια ταινία στο tablet τους ή θα παρατηρούν τους άλλους ανθρώπους. Γιατί άραγε έχουμε αυτή την ανάγκη να αποσπάμε την προσοχή μας με κάτι άλλο; Υπάρχει κάτι το τόσο απωθητικό στο χρόνο που ξοδεύουμε βυθισμένοι στις δικές μας σκέψεις;

Η ακόλουθη έρευνα διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν να κάνουν κάτι - ενδεχομένως ακόμη και να βλάψουν τον εαυτό τους - από το να μην κάνουν τίποτα ή να κάθονται μόνοι με τις σκέψεις τους, σύμφωνα με τους ερευνητές τα πορίσματα των οποίων δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 4 Ιουλίου στο περιοδικό Science.

Σε μια σειρά 11 ερευνών, ο ψυχολόγος Timothy Wilson από το Πανεπιστήμιο της Virginia και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Virginia και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, διαπίστωσαν σε γενικές γραμμές, ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη προερχόμενοι από ένα ευρύ φάσμα ηλικιών, δεν τους άρεσε να περνούν ακόμη και σύντομο χρονικό διάστημα μόνοι τους σε ένα δωμάτιο χωρίς να κάνουν τίποτα, όπως το να σκέφτονται ή να ονειροπολούν. 

Οι συμμετέχοντες, σε μεγάλο βαθμό, απολάμβαναν πολύ περισσότερο τις εξωτερικές δραστηριότητες όπως να ακούν μουσική ή να παίζουν με ένα smartphone. Ορισμένοι μάλιστα προτίμησαν να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε ήπια ηλεκτροσόκ από το να σκέφτονται.

"Όσοι από εμάς που απολαμβάνουν μία ιδιαίτερη στιγμή, που θα ηρεμήσουν και θα αφιερώσουν χρόνο να σκεφτούν, πιθανώς να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης με μεγάλη έκπληξη αλλά οι συμμετέχοντες αυτής, έδειξαν συστηματικά ότι θα πρέπει μάλλον να κάνουν κάτι άλλο, από το να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους, ακόμη και για ένα αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα", δήλωσε ο Γουίλσον.

Η χρονική περίοδος που ο Wilson και οι συνεργάτες του ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους κυμαίνονταν από 6 έως 15 λεπτά. Σε πολλές από τις πρώτες μελέτες συμμετείχαν σπουδαστές πανεπιστημίου, οι περισσότεροι από τους οποίους ανέφεραν ότι αυτή η "περίοδος σκέψης" δεν ήταν πολύ ευχάριστη και ότι ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν. Έτσι, ο Wilson προχώρησε σε μία μελέτη με συμμετέχοντες από μια μεγαλύτερη επιλογή ηλικιακού φάσματος που κυμάνθηκε στο ηλικιακό εύρος 18 - 77 και βρήκε ουσιαστικά τα ίδια αποτελέσματα.

"Αυτό ήταν έκπληξη! Ότι οι άνθρωποι, ακόμη και μεγαλύτερης ηλικίας δεν έδειξαν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους", δήλωσε ο Wilson.

Ο Wilson δεν αποδίδει απαραίτητα αυτό το γεγονός στο γρήγορο ρυθμό της σύγχρονης κοινωνίας ή στην επικράτηση των άμεσα διαθέσιμων ηλεκτρονικών συσκευών, όπως τα smartphones. Αντί αυτού, ο ίδιος πιστεύει ότι οι συσκευές μπορεί να είναι μια απάντηση στην επιθυμία των ανθρώπων να έχουν πάντα κάτι να κάνουν.

Στη μελέτη του, ο Wilson επισημαίνει ότι ένα μεγάλο εύρος ερευνών έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι γενικά προτιμούν να μην απεμπλακούν από τον κόσμο και, όταν το κάνουν, δεν το απολαμβάνουν ιδιαίτερα. Με βάση αυτές τις έρευνες, διαπιστώνεται ότι ο κόσμος ξοδεύει το χρόνο του μπροστά στην τηλεόραση, την κοινωνικοποίηση ή την ανάγνωση και πολύ λίγο ή καθόλου χρόνο στη "χαλάρωση ή στην σκέψη."

Κατά τη διάρκεια πολλών πειραμάτων του Wilson, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να καθίσουν μόνοι τους σε ένα λιτό δωμάτιο, μέσα σε ένα εργαστήριο, χωρίς κινητό τηλέφωνο, χωρίς βιβλία ή υλικά συγγραφής και να περάσουν 6 έως 15 λεπτά - ανάλογα με τη μελέτη - προσπαθώντας να αφιερώσουν αυτό το χρόνο στο εαυτό τους και στις σκέψεις τους. Στη συνέχεια, απάντησαν σε συγκεκριμένα ερωτήματα μεταξύ άλλων σχετικά με το πόσο απήλαυσαν την εμπειρία και αν είχαν δυσκολία στη συγκέντρωση.

Οι περισσότεροι ανέφεραν ότι τους ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους είχε αφαιρεθεί και περιπλανιόταν, αν και δεν υπήρχε τίποτα για να αποτραβήξει την προσοχή τους. Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι δεν απήλαυσαν την εμπειρία. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα βρέθηκε σε περαιτέρω μελέτες, όταν οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους στα σπίτια τους.

"Βρήκαμε ότι περίπου το ένα τρίτο παραδέχτηκε ότι είχαν "κλέψει" στην έρευνα όταν ήταν στο σπίτι, συμμετέχοντας σε κάποια δραστηριότητα, όπως η ακρόαση μουσικής ή χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο ή απλώς με τον να σηκωθούν από την καρέκλα τους", δήλωσε ο Γουίλσον. "Και δεν απήλαυσαν αυτήν την εμπειρία περισσότερο στο σπίτι από ότι στο εργαστήριο".

Ένα επιπλέον πείραμα του Wilson, πρότεινε, με τυχαία επιλογή, στους συμμετέχοντες να περάσουν λίγο χρόνο με τις σκέψεις τους ή το ίδιο χρονικό διάστημα να κάνουν μια εξωτερική δραστηριότητα, όπως να διαβάσουν ή να ακούσουν μουσική, αλλά όχι να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους. 

Αυτοί που έκαναν τις εξωτερικές δραστηριότητες ανέφεραν ότι οι ίδιοι το απήλαυσαν πολύ περισσότερο από ό, τι εκείνοι που κλήθηκαν να σκεφτούν μόνο, ότι ήταν ευκολότερο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους αφαιρέθηκε λιγότερο.

Οι ερευνητές προχώρησαν ακόμα πιο μακριά τη μελέτη τους. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να έχουν κάτι να κάνουν από το να σκέφτονται, στη συνέχεια ρωτήθηκαν: «Θα προτιμούσατε να εκτελέσετε μια δυσάρεστη δραστηριότητα από το να μην κάνετε καμία δραστηριότητα απολύτως;"

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πολλοί θα το επέλεγαν. Στους συμμετέχοντες δόθηκε η πρόσθετη δυνατότητα, κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως άλλωστε και στις περισσότερες από τις προηγούμενες μελέτες, να διαχειρίζονται την υποβολή ενός ήπιου ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους με το πάτημα ενός κουμπιού.

Δώδεκα από τους 18 άνδρες της μελέτης έκαναν οι ίδιοι στον εαυτό τους, τουλάχιστον ένα, ηλεκτρικό σοκ κατά τη διάρκεια της 15λεπτης "περιόδου σκέψης". Συγκριτικά, 6 από τις 24 γυναίκες συμμετέχουσες, έκαναν ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους. Όλοι οι συμμετέχοντες έχοντας δεχθεί ένα δείγμα του σοκ, ανέφεραν ότι θα πλήρωναν για να αποφύγουν να δεχθούν ξανά ηλεκτροπληξία.

"Αυτό που είναι εντυπωσιακό," γράφουν οι ερευνητές, "είναι ότι απλά το να είσαι μόνος με τις σκέψεις σου για 15 λεπτά ήταν προφανώς τόσο απωθητικό που οδήγησε πολλούς συμμετέχοντες να υποβάλλουν οι ίδιοι τον εαυτό τους σε ένα ηλεκτρικό σοκ που νωρίτερα είχαν πει ότι θα πλήρωναν για να το αποφύγουν".

Ο Wilson και η ομάδα του σημείωσαν, ότι οι άνδρες τείνουν να αναζητούν «αισθητηριακά ερεθίσματα» περισσότερο από τις γυναίκες, κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί το 67% των ανδρών υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε ηλεκτροσόκ σε σχέση με το 25% των γυναικών που το έκαναν.

Ο Wilson, δήλωσε ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του εξακολουθούν να εργάζονται για τους ακριβείς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι βρίσκουν δύσκολο το γεγονός να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους. 

"Ο καθένας απολαμβάνει μία περίοδο αφηρημάδας ή να φαντασιώνεται κατά καιρούς", είπε, "αλλά αυτά τα είδη σκέψης μπορεί να είναι πιο ευχάριστα όταν συμβαίνουν αυθόρμητα και είναι πιο δύσκολο να γίνουν κατ' εντολή".

"Το μυαλό έχει σχεδιαστεί για να συνεργάζεται με τον κόσμο", είπε. "Ακόμα και όταν είμαστε μόνοι μας, ο στόχος μας είναι συνήθως στον έξω κόσμο. Και χωρίς εκπαίδευση στο διαλογισμό ή σε τεχνικές σκέψης ελέγχου, οι οποίες είναι πολύπλοκες μέθοδοι και δεν αρμόζουν σε πολλούς ανθρώπους, οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να συμμετάσχουν σε εξωτερικές δραστηριότητες".

Photo Credit : Matteo Varsi

psychologynow.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

« Κι αυτό θα περάσει » .....!!!!

     Εντυπωσιακό έργο τέχνης από άμμο, του Carl Jara

Οικονομικά προβλήματα, απολύσεις, χωρισμοί, διαζύγια, ασθένειες, καβγάδες, στενοχώριες... Όλοι μας χρειάζεται - άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο - να παλέψουμε μαζί τους στη ζωή μας. Σε κάθε τέτοια μάχη θα μας βοηθήσουν πολλοί και πολλά, αλλά κυρίως το να έχουμε στο μυαλό μας ότι όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό που αντιμετωπίζουμε, κάποια στιγμή θα περάσει.

Το θυμάμαι γραμμένο ανορθόγραφα - διά χειρός Μποστ -, ζωγραφισμένο σε ένα πιάτο που διακοσμούσε έναν από τους τοίχους στο σπίτι μας. Όταν ήμουν μικρότερη, μου φαινόταν μάλλον αστείο και κατά πάσα πιθανότητα χωρίς κανένα νόημα. Αργότερα έπιανα τον εαυτό μου να ανασύρει από τη μνήμη μου τη φράση αυτή κάθε φορά που τα πράγματα δυσκόλευαν : «Κι αυτό θα περάσει...». Πόση πολλή αλήθεια μπορεί να κρύβει μία μόνο φράση! Και πόση πολλή δύναμη και αισιοδοξία μπορεί να μας δώσει!

Μία φράση µας κάνει να νιώθουμε καλύτερα;

Το να σκεφτόμαστε ότι κι αυτό - το δυσάρεστο - που ζούμε τώρα θα περάσει είναι μια καλή πρόταση, γιατί μας βοηθάει να οραματιστούμε το μέλλον. Να σκεφτούμε, δηλαδή, ως εξής : Ζω μια κατάσταση δύσκολη, τραυματική, επικίνδυνη, αλλά σε λίγο καιρό θα έχει τελειώσει. 

Όλα θα έχουν περάσει. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος είναι ένας πολύ καλός γιατρός. Το να σκεφτούμε με αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι αγνοούμε αυτό που μας συμβαίνει, αλλά ότι καταφέρνουμε να μαλακώσουμε λίγο το έντονο συναίσθημα που νιώθουμε. Έτσι, με τη βοήθεια του χρόνου που περνάει, σε κάποιες περιπτώσεις η κατάσταση αλλάζει, βελτιώνεται, και σε άλλες εμείς οι ίδιοι τη συνηθίζουμε, την αποδεχόμαστε, βρίσκουμε λύσεις για να τη βελτιώσουμε.

Βέβαιο είναι ότι καθώς περνάει ο καιρός τόσο τα δυσάρεστα βιώματα όσο και τα αρνητικά συναισθήματα απαλύνονται και από την άλλη πλευρά ότι κι εμείς οι ίδιοι, καθώς μεγαλώνουμε, γινόμαστε πιο υπομονετικοί και στωικοί για να τα αντιμετωπίζουμε καλύτερα, λόγω του ότι ωριμάζουμε. Κάποια δυσάρεστα συναισθήματα και αντιξοότητες της ζωής συνηθίζονται εύκολα, ενώ κάποια άλλα πιο δύσκολα. 

Αυτό έχει να κάνει με τη φύση της κατάστασης, την προσωπικότητα του ατόμου και το δίκτυο υποστήριξής του. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην πέσουμε στην παγίδα να καθόμαστε άπραγοι και να περιμένουμε να περάσει αυτό που μας απασχολεί. Ας πάρουμε για παράδειγμα την οικονομική κρίση. Το ότι κάποτε θα λάβει τέλος είναι βέβαιο - άλλωστε, αυτό μας δείχνει η Ιστορία και η εμπειρία του παρελθόντος. 

Το να καθόμαστε όμως και να περιμένουμε να περάσει ίσως δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση. Πιθανώς θα ήταν σκόπιμο να κάνουμε και κάτι σε σχέση με τα οικονομικά μας, όπως για παράδειγμα να μειώσουμε τα έξοδά μας ή να προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τα έσοδά μας. 

Παρ’ όλα αυτά, ορισμένες φορές, το να αφήνουμε τον χρόνο να κυλήσει παρατηρώντας απλώς τα πράγματα μπορεί να είναι από μόνο του ωφέλιμο. Γιατί; Επειδή ακόμα κι όταν ο χρόνος από μόνος του δεν είναι επαρκής γιατρός, είναι σίγουρα μια σημαντική παράμετρος για να νιώσουμε καλύτερα.

Κι η ασθένεια θα περάσει

Στην περίπτωση που κλονίζεται η υγεία μας, η αισιοδοξία και η πίστη ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί και το πρόβλημά μας θα αποτελέσει παρελθόν είναι σίγουρο ότι θα μας βοηθήσουν. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει ότι δεν θα εναποθέσουμε όλες μας τις ελπίδες στα θαύματα, παραμελώντας την ενδεδειγμένη θεραπεία. Άλλωστε, σίγουρα το πρόβλημα θα περάσει με τη μορφή που το βιώνουμε σήμερα, αλλά το πώς θα εξελιχθεί τελικά είναι κάτι που διαφέρει κατά περίπτωση.

Κι ο χωρισµός θα περάσει

Όταν η σχέση μας διαλυθεί, αρχικά θα νιώσουμε λύπη, μοναξιά, ακόμα και απόρριψη. Σίγουρα, όμως, θα βοηθηθούμε αν σκεφτούμε το παρελθόν και το πώς έχουμε ξεπεράσει αντίστοιχες καταστάσεις, που σίγουρα μας έχουν συμβεί κάποια στιγμή στη ζωή μας, όπως και σε όλους τους ανθρώπους άλλωστε που έχουν ζήσει την απόρριψη ή/και το χωρισμό. 

Είναι χρήσιμο, δηλαδή, να ανατρέξουμε στις εμπειρίες μας και να θυμηθούμε ότι ο χωρισμός στην αρχή μας φαινόταν βουνό, αλλά αργότερα, καθώς αρχίσαμε να βγαίνουμε περισσότερο, να γνωρίζουμε νέους και ενδιαφέροντες ανθρώπους, να περνάμε καλά με τους φίλους μας, ο πόνος μειώθηκε, σιγά-σιγά ξεχάσαμε και τελικά νιώσαμε πολύ καλύτερα. Σίγουρα θα βοηθηθούμε αν σκεφτούμε ως εξής: «Το ξεπέρασα στο παρελθόν, άρα μπορώ να το ξεπεράσω και τώρα».

Πώς να στηρίξουµε τους άλλους

Όταν θέλουμε να στηρίξουμε έναν δικό μας άνθρωπο σε μια δύσκολη στιγμή του και να του θυμίσουμε ότι «κι αυτό θα περάσει», δεν θα βοηθήσει να τον κρίνουμε λέγοντάς του για παράδειγμα «κοίτα τα χειρότερα» ή «είσαι πολύ καιρό στενοχωρημένος». 

Αυτό που βοηθά είναι να τον στηρίξουμε, να τον ακούσουμε και να τον παροτρύνουμε να μιλήσει και να εκτονωθεί ή να τον προτρέψουμε να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου ειδικού, αν βλέπουμε ότι το πένθος κρατάει πάρα πολύ και η κατάσταση δεν βελτιώνεται. 

Από την άλλη, ίσως χρειάζεται να προσπαθήσουμε να προσφέρουμε κάποιες λύσεις για πρακτικά ζητήματα, όπως π.χ. να προτείνουμε μία οικιακή βοηθό στον άνδρα που, έχοντας χάσει τη γυναίκα του, δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις καθημερινές δουλειές του νοικοκυριού του. Ή να τον βοηθήσουμε -όταν το έχει αποφασίσει ώριμα και όχι με θυμό- να αποχωριστεί τα πράγματα του ανθρώπου που έφυγε και να κρατήσει κάποια λίγα αναμνηστικά.

Ακόµα κι η απώλεια θα περάσει

Όπως συμβαίνει και με όλες τις στενοχώριες, έτσι και αυτή που προέρχεται από τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου όσο περνάει ο καιρός μειώνεται. Άλλωστε, όλα τα συναισθήματα ξεθυμαίνουν με το χρόνο, αφού εξοικειωνόμαστε τόσο με τις καταστάσεις όσο και μαζί τους. Έτσι και στο πένθος τα δυσάρεστα συναισθήματα αμβλύνονται, γιατί σιγά-σιγά αποδεχόμαστε το γεγονός που δεν μπορεί να αλλάξει. 

Πολύς λόγος έχει κατά καιρούς γίνει για τα στάδια του πένθους, που είναι η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η θλίψη και τέλος η αποδοχή. Δεν είναι απαραίτητο όμως ότι θα περάσει κανείς ούτε από όλα ούτε και σίγουρα με αυτή τη σειρά. Το σημαντικότερο είναι πάντως να καταλήξει τελικά στην αποδοχή. 

Αν δεν καταφέρει να συμβιβαστεί με τα νέα δεδομένα, τότε χρειάζεται να αναζητήσει θεραπεία (μπορεί να έχει δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα, π.χ. μετατραυματική διαταραχή ή κατάθλιψη). Τα στάδια αυτά θεωρητικά κρατάνε περίπου 2 χρόνια και μετά το πέρας τους το πένθος έχει ολοκληρωθεί και το άτομο έχει επανέλθει στη λειτουργική του καθημερινότητα (δουλεύει, βγαίνει από το σπίτι, ενδιαφέρεται για την κοινωνική του ζωή κ.λπ.). Μπορεί κάποιος βέβαια να χρειαστεί λιγότερο ή περισσότερο καιρό. 

Όλα έχουν να κάνουν και με τις συνθήκες. Δηλαδή, είναι πιθανό να έχουν περάσει 2 χρόνια και κάποιος να συνεχίζει να πενθεί, αλλά αυτό να είναι μια φυσιολογική -ακόμα- διαδικασία. Είναι, άλλωστε, πολύ δύσκολο να μπουν καλούπια, καθώς το πένθος και η βαρύτητά του έχουν να κάνουν και με το ποιο πρόσωπο έχασε κάποιος. Επιπλέον, πολλές φορές στην απώλεια ενός προσώπου, είτε πρόκειται για θάνατο είτε για χωρισμό, μπορεί να υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες που να δυσχεραίνουν την κατάσταση και να μην αφήνουν το άτομο που υποφέρει να βγει από το πένθος και να νιώσει καλύτερα. 

Για παράδειγμα, ένας άνδρας που στα 70 του χρόνια χάνει την επί 40 έτη σύντροφό του, εκτός από τη στενοχώρια και την απώλεια έχει να αντιμετωπίσει και την άγνωστη πιθανώς γι’ αυτόν καθημερινότητα στο σπίτι, όπως π.χ. το μαγείρεμα, τα ψώνια, το καθάρισμα, το πλύσιμο...

Κι αν η στενοχωρια ξεπεράστει πολύ γρήγορα;

Υπάρχουν πράγματι κάποιοι άνθρωποι που μας φαίνονται ότι δεν βιώνουν τη στενοχώρια, την απώλεια, τον χωρισμό... Άραγε κρύβεται κάποιο πρόβλημα; Η απάντηση των ειδικών είναι ότι εξαρτάται από το γιατί δεν βιώνουν αυτές τις δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις. 

Μήπως επειδή βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της άρνησης και δεν πιστεύουν ότι έχει συμβεί αυτό που θα τους στενοχωρούσε; Σε αυτή την περίπτωση, χρειάζεται να τους βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη και στη συνέχεια να εκφράσουν τα όσα νιώθουν. Μήπως, ακόμη, είναι απλώς κλειστοί άνθρωποι και δεν μπορούν να εμπιστευτούν στους άλλους τα όσα αισθάνονται; 

Σε αυτή την περίπτωση, θα χρειαστεί να τους στηρίξουμε και να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε να εκφραστούν, γιατί δεν είναι απίθανο αυτοί οι άνθρωποι που δεν είναι τόσο ανοιχτοί να εμφανίσουν τελικά κατάθλιψη λόγω αυτών που νιώθουν και δεν μπορούν να μοιραστούν με τους άλλους. Μήπως όμως από την άλλη πλευρά η στενοχώρια γι’ αυτούς δεν ήταν τόσο μεγάλη; 

Για παράδειγμα, επειδή χώρισαν με κάποιον για τον οποίο δεν έτρεφαν τελικά αισθήματα, οπότε και η διακοπή της σχέσης δεν τους στοίχισε όπως θα φανταζόμασταν; Ας μην ξεχνάμε βέβαια και την περίπτωση των ανθρώπων που ναι μεν στενοχωριούνται, αλλά είναι από τη φύση τους αισιόδοξοι, σκέφτονται θετικά και παλεύουν με τις δυσκολίες χωρίς να χάνουν την καλή τους διάθεση και την όρεξή τους για ζωή.

Ναταλία Κουτρούλη, 

MSc, ψυχολόγος υγείας

vita.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Αύγουστος : έθιμα, παροιμίες, δρίμες και μερομήνια..!!!!!

(πίνακας: Bartolomι Esteban Perez Murillo)

"Ο Αύγουστος, όπως λέει κι ο λαός μας είναι ο μήνας που τρέφει τους ένδεκα. Κι αυτό το λέει για την αφθονία των καρπών και των φρούτων που κουβαλάει μαζί του και τα χαρίζει μ' απλοχεριά σ'ανθρώπους και ζωντανά. [...]

Παλιότερα, την πρωταυγουστιά, ο παπάς γύριζε στα σπίτια των ξωμάχων γεωργών κι έκανε κει αγιασμό για τα σπαρτά των νοικοκύρηδων. [...]

Πέρα απ'τους αγιασμούς, την πρωταυγουστιά αρχίζουν κι οι νοικοκυρές να καθαρίζουν τα χάλκινα αγγεία κι όλα τα σπιτικά σκεύη. Και τούτο γίνεται για να μην υπάρχει ίχνος από "άρτεμα" πάνω σ'αυτά, γιατί θεωρούν τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου σαν την πιο αυστηρή και πιο αξιόλογη.[...]

Την πρώτη Αυγούστου έχουμε ακόμη και τις Δρίμες. Είναι δε οι Δρίμες οι πρώτες έξι μέρες του μήνα που ο λαός μας τις θεωρεί πολύ δυσοίωνες. Αυτές τις μέρες, ορισμένοι ξωμάχοι που ζουν με το φόβο των προλήψεων δεν λούζονται κι ούτε πλένουν ρούχα, γιατί φοβούνται μήπως καταστραφούν τα ρούχα τους. Κι ακόμα, δεν κόβουν ούτε ξύλα, δε σκούζει πουθενά τσεκούρι τέτοιες πρωτομέρες του μήνα. 

Έτσ, θ'ακούσεις να λένε: "Τ'Αυγούστου οι Δρίμες στα πανιά και του Μαρτιού στα ξύλα". Τα παιδιά τα κλείνουν μέσα τα μεσημέρια, αυτές τις μέρες; και τους λένε: "Μην βγαίνετε έξω, μην περνάτε απόμερα και τρίστρατα, γιατί οι Δρίμες θα σας κάνουν κακό, μεγάλο κακό."

Άλλοι πάλι πιστεύουν πως οι Δρίμες είναι οι Δώδεκα πρώτες μέρες του μήνα κι όχι οι έξι που σου είπα πιο πάνω και πως η κάθε μια απ'τις δώδεκα αντιστοιχεί σ'ένα μήνα της χρονιάς. Γι' αυτό τις λένε και "μερομήνια". Έτσι, οι πιο γνωστικοί κι έμπειροι μεσόκοποι και γέροντες, προμαντεύουν τον καιρό όλου του χρόνου. 

Μηνολογιάζουν, παρατηρούν δηλαδή, τι καιρός κάνει την κάθε μέρα την εποχή των Δριμών και, πηγαίνοντας στον μήνα που αντιστοιχεί στη μέρα αυτή, κάνουν προγνώσεις και προμαντεύουν τα φερσίματά του αν θά'ναι καλά ή κακά, αν θά'χει κακοκαιρια ή καλοκαιρία κι αν θα φέρει καλοτυχιά για κακοτυχιά.

Οι τσοπάνηδες μάλιστα την πρωταυγουστιά έχουν και τη "σκυλομαντεία". Σηκώνονται πολύ πρωί, βαθιά σχεδόν χαράματα, και κοιτάζουν τα σκυλιά πως κοιμούνται. Κι αν αυτά κοιμούνται ξάπλα με τεντωμένα τα πόδια, λένε: "Καλοχειμωνιά θά'χουμε και γλυκοκαιριά". Αν δούνε όμως πως αυτά κοιμούνται μαζεμένα, κουλουριασμένα με το κεφάλι χωμένο στα πόδια τους, τους ακούς να λένε: "Κακοχειμωνιά θά'χουμε φέτος, κακοχειμωνιά με χιόνια και παγοβροχιές."[...]" (Βασίλη Λαμνάτου, "οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας")

"Ο Αύγουστος με τα σταφύλια, τα σύκα και τα πολλά οπωρικά, με τα εισοδήματα από την πώληση της καλοκαιρινής συγκομιδής εκθειάζεται στις παροιμίες του λαού ως πλούσιος μήνας. "Αύγουστε, καλέ μου μήνα, νά'σουν δυο φορές το χρόνο!". Αλλά η ευτυχία αυτή του Αυγούστου, δεν είναι πάντοτε αδιατάρακτη. 

Πολλές φορές, οι ελώδεις πυρετοί και οι γαστρικές ασθένειες από την κατάχρηση των οπωρικών κάνουν τον Αύγουστο επικίνδυνο για την υγεία. Γι' αυτό άλλη παροιμία λέγει: "Περί της υγείας σου τον Αύγουστο ερώτα", που σημαίνει πως κανείς δεν είναι σίγουρος για την υγεία του, αν δεν περάσει απρόσβλητος από ασθένειες τον Αύγουστο.

Ορισμένες φορές ήδη από τον Αύγουστο αρχίζει, πρώιμα, το κρύο και κοινές είναι οι παροιμίες "ο Αύγουστος επάτησεν, η άκρα του χειμώνα", "Από Αύγουστο χειμώνα...", κ.τ.λ. Γι'αυτό η πρώτη Αυγούστου θεωρείται συνήθως έναρξη νέας περιόδου και συνοδεύεται με πολλά από τα λεγόμενα "διαβατήρια" έθιμα. Έτσι στη Λέσβο και αλλού την παραμονή της πρώτης Αυγούστου ανάβουν στα στρίστρατα φωτιές (καψάλες) και τις "ξεπερνούν" (πηδούν) λέγοντας:

"Ω, καλώς τον Άκστο! Σύκα τσαι καρύδια τσαι καλά σταφύλια! Ψήνουν μεσα στη φωτιά κι ένα σκόρδο, παίρνουν τις στσελίδες (τα λουβιά) και τις τρων για τον πυρετό."

Στην Ίμβρο πηδούν τον φανό λέγοντας :

"Άχστε, Παράχστε, σαν απ'μ'ηύρις να μ'αφήσεις."

Εις την Μάδυτον:

"Άκστους, Παράκστους, καλώς μας ηύρ' η γι' Άκστους!"

Στη Λέσβο, ίσως κι αλλού, οι άνθρωποι του λαού πιστεύουν, ότι τη νύχτα της 31ης Ιουλίου προς την 1η Αυγούστου ανοίγουν οι ουρανοί και "ότι προφτάσεις να ζητήσεις θα τό'χεις, θες πλούτη, θες γεια, θες χωράφι. Αποσπερού στο πανηγύρι τσ' Αγιάσος πλαγιάζουν στα τρίστρατα, για να δουν τ'άγιο φως' περιμένουν ως το πρωί. Τόχ'ουν σε καλό."

Ανάλογες είναι και οι συνήθειες του πρωινού της 1ης Αυγούστου. Π.χ. στην Τήλο σκορπίζουν μέσα στο σπίτι άμμο ως σημάδι ευτυχίας και αφθονίας. Ακόμη "δεν σαρώνουν το σπίτι, για να μη ρίξουν έξω μαζί με τα σαρίδια και τα καλά του σπιτιού". Στο Ζαγόρι της Ηπείρου "πρωί πρωί, πριν ακόμα βάλουν τίποτα στο στόμα των, τρώγουν κόκκινα κράνα, για να είναι γεροί όλο το χρόνο.[...] (Γ.Α.Μέγα, "Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας") 

Ακόμη :

"Καλή λαβιά τον Αύγουστο και γέννα τον Γενάρη!"

"Αύγουστε τραπεζοφόρε νά'σουν τρεις βολές το χρόνο!"

"Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, το Μάη θερίζει μόνος!"

Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου!"

"Αύγουστε καλέ μου μήνα, νά'σουν δυο φορές το χρόνο!"

"Μπήκε ο Αύγουστος, η άκρη του χειμώνα!"

"Νά'σαι καλά τον Αύγουστο, πού'ναι παχιές οι μύγες!"

"Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να τρυγήσει!"

"Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο!"

"Τ'Αυγούστου τα πεντάλιρα, τον Μάη αναζητούνται!"

"Τ'Αυγούστου τα βοριάσματα, χειμώνα αναθυμιούνται!"

"Ο Αύγουστος κι ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα!"

"Να σε πάρει η ομπρός του Μάη κι η πίσω του Αυγούστου!"

"Του Αυγούστου το νερό, αρρώστια στον ελιοκαρπό!"

"Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ'το νερό τ'Αυγούστου!"

"Αύγουστος άβρεχος, μούστος άμετρος!"

"Τ'Αυγούστου και του Γεναριού, τα δυο χρυσά φεγγάρια!"

"Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι!"

"Νά'σαι καλά τον Αύγουστο με δεκαοχτώ βελέτζες!"

"Το Μάη με πουκάμισο, τον Αύγουστο με κάπα!"

"Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ'Αυγούστου το φεγγάρι!"

"Ο Αύγουστος πουλάει κρασί, ο Μάης πουλά σιτάρι!"

"Αυγουστοοικοδέσποινα, καλαντογυρεύτρα!"

"Από Μαρτιού πουκάμισο, κι απ'Αυγουστο σεντόνα!"

"Δεκαπέντησεν ο Αύγουστος, πυρώσου και μην εντρέπεσαι!"

(**Δρίμες: Από το "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν "Ηλίου"" : 

"Αι πρώται εξ ημέραι του Αυγούστου, αλλού και οι πρώται ημέραι του Μαρτίου και αλλού και άλλαι ημέραι του έτους, δυσοίωνοι, κατά τας οποίας αποφεύγεται η εκτέλεσις μερικών εργασιών.

Λαογραφία. Εις πλείστα μέρη της Ελλάδος κατά την παλαιάν παράδοσιν και κατά τας εξ πρώτας ημέρας του Αυγούστου επιμελώς αποφεύγονται ωρισμέναι εργασίαι, διότι η τυχόν εκτέλεσις αυτών συνεπάγεται ζημίας και ανεπανορθώτους φθοράς. 

Ούτω δεν πρέπει να πλύνουν αι γυναίκες, διότι τα πλυθέντα υφάσματα "δριμιάζουν" ή "δριμοκόβονται", δηλαδή εκτεθιμένα εις τον ήλιον κόπτονται και γεμίζουν από μικράς οπάς' δεν πρέπει να αρδεύωνται ποτιστικά (ιδίως εις Νάξον δεν αρδεύεται ποτιστικόν φετευμένον με φυτόν ή σκορδίλλαν, δηλαδή φυτώριον κρομμύων) διότι ξεραίνονται' δεν πρέπει να κολυνβά κανείς διότι το σώμα του θα γεμίσει από εξανθήματα, όπως είναι επίσης επικίνδυνον να λούζεται διότι θα καταστρέψει την κόμην του. 

Οι δε θεωρούντες δρίμας τας πρώτα ημέρας του Μαρτίου δεν κόπτουν κατ'αυτάς ξύλα, διότι αυτά σαπίζουν ή "σαρακιάζουν", δηλάδή καταστρέφονται υπό σκωλήκων. Περί των δριμών Αυγούστου και Μαρτίου λέγεται η παροιμία: "Τ'Αυγούστου οι δρίμες στα πανιά και του Μαρτιού στα ξύλα." 

Είς Λέσβον, Χίον, Αιτωλίαν και Αρκαδίαν, ονομάζουν τας δυσοιώνους αυτάς ημέρας "δρίματα", εις Πελοπόννησον δε χαρακτηρίζονται ως δρίμες : 1) τα Σάββατα του Μαρτίου και αι Δευτέραι του Αυγούστου' 2) η ημέρα κατά την οποίαν "λιοκρίζει" το φεγγάρι, δηλαδή κατά την πανσέληνον και 3) τα δωδεκαήμερα, κατά τα οποία εμφανίζονται οι καλλικάντζαροι. 

Εις άλλα μέρη της Ελλάδος χαρακτηρίζονται ως δρίμες αι τρεις πρώται, αι τρεις μέσαι και αι τρεις τελευταίαι μέραι του Μαρτίου και του Αυγούστου και εις άλλα, τέλος, μέρη της Ελλάδος αι δρίμες αρχίζουν από της 24 ή 25 Ιουλίου και λήγουν την 6ην Αυγούστου, δηλαδή συμπίπτουν με την επιτολήν του ολεθρίου δια τα καύματά του αστερισμού του Κυνός, του οποίου η επίδρασις είναι ζωηρά καθ' όλον τον Αύγουστον.

Αι δρίμες εις Κύπρον λέγονται "κακαουστιές", δηλαδή κακαί ημέραι του Αυγούστου και κατ' ευφημισμόν καλαουστιές, καλαί ημέραι του Αυγούστου, εις τον Πόντον, το διάστημα των ημερών αυτών λέγεται "Σαπίας", προφανώς διότι κατ' αυτό σαπίζουν τα δέρματα, υφάσματα, ξύλα, κλπ.

Βιβλιογραφία: Πολίτου Ν. διάφοροι πραγματείαι εις το λεξικογραφικόν αρχείον και το περιοδικόν "Λαογραφία", Μουτούρα Αθ.. Προσθήκαι εις τα ονόματα των μηνών. Λαογραφίας τομ.Β' και εις Λαογρ.Ζ'61 κ.εξ..")

Καλό μας μήνα! 

http://firiki.pblogs.gr

Η τυραννία του νου στο σώμα…!!!!!

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι εσύ, η συνείδησή σου, βρίσκεται σε όλο σου το σώμα;

Ή μήπως έχεις την αίσθηση ότι είσαι ένας εγκέφαλος που φιλοξενείσαι σε ένα σώμα;

Εάν αυτή είναι η αντίληψή σου τότε ίσως χρειαστεί να την αναθεωρήσεις.

Είσαι ένα συλλογικό ον που αποτελείσαι από τρισεκατομμύρια διαφορετικά κύτταρα τα οποία συγκροτούν Εσένα.

Κάθε κύτταρο σου περιέχει τον γενετικό σου κώδικα, από τα κύτταρα των νυχιών σου μέχρι τα κύτταρα του εγκεφάλου σου, έχουν πανομοιότυπη αρχική δομή και είναι τέλειο αντίγραφο το ένα του άλλου.

Αυτό που αλλάζει στην πορεία, είναι η αποστολή τους. Κάθε κύτταρο έχει μια συγκεκριμένη αποστολή να επιτελέσει και έτσι ενδύεται τον κατάλληλο ρόλο ώστε να την επιτύχει. Άλλο θα πάει στα πόδια, άλλο στα νεφρά, άλλο στην καρδιά και άλλο στους πνεύμονες.

Παρόλο που είναι τρισεκατομμύρια, συνεργάζονται σε τέλεια αρμονία και τάξη μεταξύ τους ώστε να δημιουργήσουν το Υπερόν, Εσένα δηλαδή.

Η μεγαλύτερη τυραννία λαμβάνει χώρα μέσα σου.

Έχεις συνειδητοποιήσει ποτέ ότι ο εγκέφαλός σου είναι ο τύραννος του σώματός σου; Κάθε τι που επιθυμείς, κάθε τι που σκέφτεσαι εκτελείται από το σώμα σου. Τα χέρια σου, τα πόδια σου, η ράχη σου, οι σπόνδυλοι σου, τα εκατοντάδες οστά που συγκροτούν το σκελετό σου, οι χιλιάδες μύες που κινούν το σώμα και ολόκληρο το νευρικό σου σύστημα που αποτελείται από εκατομμύρια νεύρα, εκτελούν την εντολή του εγκεφάλου σου χωρίς καμία αμφισβήτηση.

Ο εγκέφαλος σου, το μόνο που κάνει είναι να δίνει εντολές στο σώμα σου και αναμένει να εκτελεστούν στο ακέραιο.

Αποφασίζει να καπνίσει αλλά οι πνεύμονες εργάζονται, αποφασίζει να τα πιει αλλά το συκώτι και τα νεφρά δουλεύουν, αποφασίζει να κάνει τρέλες αλλά το σώμα τραυματίζεται, πειραματίζεται αλλά το σώμα πονάει, αποφασίζει να παρανομήσει αλλά το σώμα φυλακίζεται. Μπορεί να είσαι άπληστος, λάγνος, φθονερός αλλά για όλα αυτά, τη βρώμικη δουλειά την αναλαμβάνει το σώμα. Το τίμημα οποιασδήποτε αποτυχημένης απόφασης το πληρώνει πάντα το σώμα…

Από την άλλη, όταν το σώμα εργάζεται, ζωγραφίζει, δημιουργεί και εκφράζει, τότε πάντα επαινούμε το νου.

Εάν ο εγκέφαλος σου πάρει την “λάθος απόφαση” τιμωρείται το σώμα. Εάν πάρει την “σωστή” απόφαση επαινείται ο ίδιος.

Εάν έβλεπες αυτήν την κατάσταση σε μία χώρα ή σε έναν πλανήτη ολόκληρο όπου η συντριπτική μειοψηφία είχε τον απόλυτο και ασφυκτικό έλεγχο της πλειοψηφίας, δεν θα αντιδρούσες;

Αυτό ακριβώς συμβαίνει μέσα σου από την στιγμή που γεννήθηκες και πιθανότατα μέχρι την στιγμή που θα πεθάνεις εάν δεν κάνεις κάτι. Μια φοβερή αδικία συντελείται μέσα σου και εσύ ίσως δεν την έχεις παρατηρήσει ποτέ.

Μπορείς όμως εάν θέλεις να βάλεις ένα τέλος.

Το σώμα σου έχει μνήμη.

Το σώμα σου έχει μνήμη και μάλιστα πολύ καλύτερη από τον εγκέφαλό σου. Η μνήμη αυτή ή αλλιώς αποκαλούμενη “κυτταρική μνήμη” αποθηκεύει τεράστιους όγκους δεδομένων. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι στην κυτταρική μνήμη αποθηκεύονται ακόμα και πληροφορίες οι οποίες δεν έχουν γίνει αντιληπτές από τον εγκέφαλο.

Όλοι έχουμε ακούσει για τις περίφημες μεταμοσχεύσεις οργάνων όπου ο δέκτης αποκτά συνήθειες ή μνήμες που είχε ο δότης του οργάνου, όπως η αγάπη για ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, για κάποιο είδος ποτού ή ακόμα και για κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία.

Επίσης, πολλές εναλλακτικές θεραπείες εργάζονται μόνο και μόνο με την κυτταρική μνήμη για να θεραπεύσουν το άτομο από σοβαρές παθήσεις.

Αυτός είναι και ο λόγος που τα χαρακτηριστικά του σώματός μας μεταφράζονται από ειδικούς σε συγκεκριμένες ιδιότητες του χαρακτήρα μας.

Το σώμα σου θυμάται τα πάντα, ακόμα και την εμβρυική του ηλικία, πολύ πριν λειτουργήσει ο εγκέφαλός σου.

Το σώμα σου έχει νοημοσύνη.

Τα νεφρά σου, οι πνεύμονές σου, το συκώτι, η καρδιά σου, έχουν όλα νοημοσύνη. Λειτουργούν χωρίς να τους δώσει ο εγκέφαλός σου καμία εντολή. Για την ακρίβεια λειτουργούν πολύ πριν δημιουργηθεί ή υπάρξει ο εγκέφαλός σου και αποτελούν προϋπόθεση για την ανάπτυξή του.

Όταν τρομάζεις, το σώμα σου παράγει αδρεναλίνη στιγμιαία ή προστατεύει αυτόματα τα πιο ευαίσθητα όργανα ή σημεία, όπως το πρόσωπο, πριν προλάβει να πάρει οποιαδήποτε εντολή από τον εγκέφαλο.

Πρόσφατα, επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι η καρδιά όχι μόνο έχει δική της νοημοσύνη αλλά και δικό της μαγνητικό πεδίο, ανεξάρτητο από αυτό του υπόλοιπου σώματος.

Το σώμα σου επιθυμεί και αισθάνεται.

Πόσες φορές μας έχει συμβεί να νιώσουμε μια φοβερή ανάγκη να φάμε κάποιο φρούτο ή κάποιο συγκεκριμένο φαγητό; Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στην επιθυμία του σώματος να λάβει κάποια απαραίτητη βιταμίνη ή συστατικό το οποίο έχει ανάγκη. Έτσι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί, απλά σε ωθεί να το κάνεις.

Από την άλλη, πόσες φορές ξεκινάμε να πάμε σε κάποια επίσκεψη και νιώθουμε κόμπο στο στομάχι μας; Απλά το σώμα μας λέει ότι δεν επιθυμεί να πάει εκεί που ο νους σου το υποχρεώνει.

Αντίστροφα, όταν σκεφτόμαστε κάτι που μας αρέσει νιώθουμε το σώμα μας να χαλαρώνει, την καρδιά μας να χτυπάει, το στομάχι να τινάζεται από χαρά δείχνοντάς μας έτσι ότι αυτό είναι κάτι που το σώμα σου επιθυμεί.

Το σώμα σου μιλάει.

Το σώμα σου μιλάει με πάρα πολλούς τρόπους. Όντας όμως επικεντρωμένος στο νου σου, σπάνια το ακούς.

Έτσι όταν θέλει να σου φωνάξει, τότε πονάει. Ο πόνος είναι ο ύστατος τρόπος ομιλίας του. Όταν φτάσει οποιοδήποτε μέρος να πονέσει, σημαίνει ότι σου έχει μιλήσει πιο πριν με διάφορους τρόπους και απλά δεν το έχεις ακούσει ή δεν το έχεις λάβει ποτέ σοβαρά υπόψη. Ο πόνος είναι η κραυγή του σώματός σου που σου ζητάει απεγνωσμένα πλέον να κάνεις κάτι γι αυτό.

Εάν είχες μια πλήρη επικοινωνία με όλα σου τα κύτταρα και δεν ήσουν απλά απορροφημένος με το εξωτερικό σου περιβάλλον, τότε δεν θα χρειαζόταν να πονέσεις ποτέ.

Και αυτή τη φορά όμως ο εγκέφαλός σου ενοχλείται, γιατί έχει μάθει ότι μόνο αυτός πρέπει να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Δεν του αρέσει που κάποιος άλλος παίρνει τον λόγο και έτσι τι κάνει; Ότι θα έκανε και οποιοσδήποτε κοινός δικτάτορας. Φιμώνει όποιον φωνάζει. Παίρνεις λοιπόν ένα παυσίπονο και όλα επιστρέφουν στην κανονική τους ροή και ο εγκέφαλός σου συνεχίζει την τυραννία του.

Το σώμα σου λέει πάντα την αλήθεια.

Το σώμα σου λέει πάντα την αλήθεια γιατί τα αισθητήρια όργανά του είναι στραμμένα προς τα μέσα. Κανείς δεν μπορεί να το ξεγελάσει, γιατί κανείς δεν μπορεί να του μιλήσει εκτός από εσένα. Απεναντίας ο εγκέφαλός σου εξαπατάται συνέχεια γιατί δεν έχει καμία επαφή με την ύπαρξή σου. Όλα τα αισθητήρια όργανά του είναι στραμμένα προς τα έξω και όλες οι πληροφορίες που αντλεί είναι από το εξωτερικό περιβάλλον. Γι αυτό είναι και τόσο χειραγωγημένος.

Το σώμα μπορεί να ασκήσει βέτο.

Όσο υπομονετικό και υπάκουο κι αν είναι το σώμα σου, έχει κι αυτό λόγο στις αποφάσεις του νου σου. Πολλές φορές δέχεται να τραυματιστεί, να πονέσει και να ταλαιπωρηθεί με πολλούς τρόπους, ακόμα και να θυσιαστεί αλλά ποτέ δεν θα ρισκάρει να σκοτεινιάσει το πνευματικό ον το οποίο κατοικεί μέσα του. Έτσι, αφού μιλήσει με διάφορους τρόπους και δέχεται την αδιαφορία σου, τότε πονάει. Τι συμβαίνει όταν πονάς; Δεν μπορείς να σκεφτείς. 

Όλη σου η ύπαρξη είναι εστιασμένη εκεί και υποχρεώνεσαι να ακούσεις. Εάν και πάλι η αντίδρασή σου είναι να πάρεις παυσίπονα και να αδιαφορήσεις για άλλη μια φορά συνεχίζοντας τον λάθος δρόμο, τότε το σώμα σου μπορεί να ασκήσει το μεγάλο Βέτο και να πάψει να εκτελεί τις εντολές του εγκεφάλου σου δίνοντας ένα τέλος στην τυραννία αυτή.

Η λύση είναι η Συνεργασία

Ο σκοπός δεν είναι να καταραστείς τον δυνάστη εγκέφαλό σου και να τον καταδικάσεις σε θάνατο. Ο σκοπός είναι να κατανοήσεις ότι νους και σώμα είσαι εσύ. Εσύ είσαι και το νύχι του μικρού δαχτύλου του ποδιού σου, εσύ είσαι και η καρδιά, εσύ είσαι και ο εγκέφαλος.

Τι θα έκανες λοιπόν εάν βρισκόσουν σε μια χώρα όπου υπήρχε μια τέτοια τυραννία;

Θα έδινες ίσα δικαιώματα σε όλους;

Θα προέτρεπες τη συνεργασία όλων των ατόμων;

Θα προσπαθούσες να δημιουργήσεις ένα σύστημα στο οποίο όλοι θα είχαν λόγο στις αποφάσεις της χώρας;

Θα είχαν όλοι ελευθερία του λόγου;

Θα επιβραβευόταν ο καθένας ανάλογα με το έργο του;

Εάν η απάντησή σου είναι ναι, τότε ξέρεις τι να κάνεις στη δική σου χώρα.

Πριν αποφασίσεις κάτι, ρώτα το σώμα σου εάν θέλει κι εκείνο να το ακολουθήσει.

Όταν το σώμα σου πονάει, προσπάθησε να καταλάβεις τι ζητάει από σένα και μην το φιμώνεις.

Όταν το σώμα σου επιτυγχάνει κάτι, επιβράβευσέ το. Επιβράβευσε τους μύες σου, τα όργανά σου, κάθε σημείο του σώματός σου που κατέβαλε προσπάθεια.

Άκου τις επιθυμίες του και όποτε μπορείς, εκπλήρωσέ τες.

Όταν κινείς το χέρι ή το πόδι σου, μην τα παρατηρείς, γίνε το χέρι και το πόδι σου που κινούνται.

Ζήτα τη γνώμη του σώματός σου για ένα δίλημμα κι αυτό θα σου απαντήσει. Εάν σφίγγεται, η απάντηση είναι αρνητική. Εάν χαλαρώνει, είναι θετική.

Δείξε του τον Σεβασμό που κι αυτό δείχνει σε Εσένα και αποκατέστησε μια αδικία που συμβαίνει στην ύπαρξή σου εδώ και πολλά χρόνια.

Μωυσής

enallaktikidrasi.gr

http://www.awakengr.com