Σάββατο 2 Ιουνίου 2018

Η ισχυρή επίδραση της συζήτησης στην ανάπτυξη των γλωσσικών δεξιοτήτων των παιδιών...!!!!

Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά ενεργοποιεί τον εγκέφαλο και ενισχύει την απόκρισή του στη γλώσσα, διαμορφώνοντας μακροπρόθεσμες γλωσσικές δεξιότητες.

Νέα έρευνα περιγράφει έναν απλό και ισχυρό τρόπο διαμόρφωσης των παιδικών εγκεφάλων και απευθύνεται κυρίως σε γονείς, εκπαιδευτικούς, κηδεμόνες και φροντιστές: μιλήστε μαζί τους, συχνά κι από νωρίς.

Έρευνα του Psychological Science δείχνει πώς η συζήτηση - η αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ένα γονιό ή ένα φροντιστή και στο παιδί - ενεργοποιεί το κέντρο της γλώσσας στον παιδικό εγκέφαλο. 

Είναι η πρώτη έρευνα που υποδεικνύει μια σχέση ανάμεσα στις λέξεις που τα παιδιά ακούνε στο σπίτι και στην ανάπτυξη των νευρωνικών ικανοτήτων επεξεργασίας- μαρτυρώντας, στην πραγματικότητα, ότι ο τρόπος που οι γονείς μιλούν στα παιδιά τους αλλάζει τους εγκεφάλους των τελευταίων. 

Μη μιλάτε απλά στο παιδί σας, μιλήστε με το παιδί σας. Η αλληλεπίδραση, και όχι απαραίτητα ο αριθμός των λέξεων που ένα παιδί ακούει, δημιουργεί αξιοσημείωτες αλλαγές στον εγκέφαλο και θέτει μια γερή βάση για την ανάπτυξη των γλωσσικών δεξιοτήτων στο σχολείο. 

Αυτή η νέα έρευνα - της οποίας κύρια ερευνήτρια ήταν η Rachel Romeo από το Harvard και το MIT, με συναδέλφους και συνεργάτες από αυτά τα πανεπιστήμια, αλλά και από το Πανεπιστήμιο της Pennsylvania - προσθέτει αυτό που οι ερευνητές γνώριζαν από παλιά για τις συνδέσεις ανάμεσα στο «περιβάλλον γλώσσας» και στην παιδική γνωστική ανάπτυξη, τη γλωσσική, γραμματική και συντακτική ανάπτυξη και τη λεκτική ικανότητα.

Στις αρχές του 1995 μια σημαντική έρευνα αποκάλυψε το δραματικό χάσμα στον αριθμό των λέξεων που ακούγονταν από παιδιά (τόσο χαμηλών, όσο και υψηλότερων, κοινωνικών τάξεων). Από τότε έχει δοθεί μεγαλύτερη προσοχή ως προς τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου των παιδιών και ως προς την έκθεση σε αυτό. 

Αλλά η παρούσα εργασία έρχεται να προσθέσει κάτι πολύ σημαντικό : το σημαντικό δεν είναι τόσο η ποσότητα των λέξεων που τα παιδιά ακούνε, αλλά η ποιότητα.

Τα νέα ευρήματα δείχνουν και τις επιδράσεις της ποιότητας στον εγκέφαλο : «Συγκεκριμένα, αφού αποκλείσαμε τον κοινωνικοοικονομικό παράγοντα, βρήκαμε ότι ο αριθμός των λέξεων που ειπώθηκαν από τους ενήλικες δεν σχετίζονταν με τη νευρωνική επεξεργασία της γλώσσας, αλλά με το βαθμό αλληλεπίδρασης» ανέφερε η Romeo. 

«Και ότι η νευρωνική απόκριση, με τη σειρά της, προέβλεψε τις γλωσσικές δεξιότητες των παιδιών. Πρόκειται για την ποιότητα της γλώσσας στην οποία εκτίθενται, πέρα από την ποσότητα των λέξεων». 

Η έρευνα 
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ειδικά μαγνητόφωνα για να καταγράψουν κάθε λέξη που εκφράζεται ή ακούγεται από 36 παιδιά ηλικίας 4-6 ετών, προερχόμενα από διάφορα κοινωνικοοικονομικά πλαίσια κατά τη διάρκεια των 2 ημερών. Οι ηχογραφήσεις αναλύθηκαν, ώστε να μετρηθεί ο αριθμός των λέξεων που εκφράστηκαν από το κάθε παιδί, ο αριθμός των λέξεων που άκουσε κάθε παιδί και ο βαθμός αλληλεπιδράσεων κατά τη συζήτηση - ο βαθμός ανταλλαγής απόψεων δηλαδή από κάθε ενήλικα ή παιδί.

Συγκρίνοντας αυτές τις μετρήσεις με τις εγκεφαλικές τομογραφίες των παιδιών, η ανάλυση βρήκε ότι οι διαφορές στον αριθμό των ανταλλαγών κατά το διάλογο επηρέαζαν τη φυσιολογία του εγκεφάλου, όπως και τις διαφορές στις γλωσσικές δεξιότητες, που συμπεριελάμβαναν το λεξιλόγιο, τη γραμματική και την κατανόηση του κειμένου. 

Συμπέρασμα 
Ο βαθμός αλληλεπίδρασης είναι βασικό κλειδί εδώ. Η ανταλλαγή λέξεων, «η σειρά μου και η σειρά σου» είναι που βοηθά τα παιδιά να ευημερήσουν. Εδώ εμπλέκεται όχι μόνο, όμως, μια γλωσσικού τύπου ανταλλαγή, αλλά επίσης μια κοινωνική αλληλεπίδραση που γνωρίζουμε ότι είναι σημαντική για την ανάπτυξη των γνωστικών δεξιοτήτων.

Αυτή η έρευνα μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι οι φροντιστές/ κηδεμόνες να μη μιλούν μόνο στα παιδιά, αλλά να μιλούν με αυτά. Ακόμα και από τη βρεφική ηλικία, χρειάζεται να θεωρήσουμε ότι υπάρχει αλληλεπίδραση κατά την επαφή μας.

Φυσικά, η «συζήτηση» είναι πολύ διαφορετική με τα μικρότερα παιδιά : με τα βρέφη είναι περισσότερο ήχοι και εκφράσεις του προσώπου, με τα νήπια, είναι πολλές φορές η επανάληψη και η συμπλήρωση προτάσεων, με τα μεγαλύτερα παιδιά είναι κυρίως ερωτήσεις «ποιος, τι, που και πώς».

Όποια και αν είναι η μορφή της αλληλεπίδρασης, όμως, η συζήτηση είναι αυτή που θα ενισχύσει τις γλωσσικές δεξιότητες και την σχετική νευρωνική ανάπτυξη. Κι αυτό ισχύει για όλα τα κοινωνικοοικονομικά επίπεδα. Και είναι σχεδόν μαγικός ο τρόπος που εμείς οι ενήλικες μπορούμε να επηρεάσουμε τη βιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου. 




https://www.gse.harvard.edu/news/uk/15/02/smart-talk
http://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/0956797617742725

Ηθικοπλασία και αδιάφορο οικογενειακό περιβάλλον...!!!!

Είναι ψευδείς αντιλήψεις, που έχει δημιουργήσει το άτομο γύρω από καταστάσεις και γεγονότα.

Το κριτήριο δεν είναι αντικειμενικό αλλά υποκειμενικό, αφού οφείλεται στη κρίση και στα βιώματα του.

Οι φραγμοί είναι φανταστικοί, οριοθετεί τα ίδια του τα θέλω.

Ο δισταγμός σκέψεων για πράξεις που θα τον οδηγήσουν στην ευτυχιά, βάλλεται από αισθήματα ενοχικότητας μήπως πληγώσει άλλους, πως ίσως τιμωρηθεί, ή απορριφθεί, αλλά αυτό υφίσταται αποκλειστικά στη δική του φαντασία.

Το αίσθημα του πρέπει και οι φοβίες τον χαρακτηρίζουν, δεν ζει ελεύθερος συνεπώς ευτυχισμένος.

Το συναίσθημα είναι σκέψη, η σκέψη οδηγεί στην πράξη, αλλά σε αυτήν την περίπτωση το άτομο δεν φτάνει ποτέ στην εκτέλεση της.

Μια τέτοια προσωπικότητα αναπτύσσεται σε αυταρχικό, συντηρητικό, αδύναμο ή αδιάφορο οικογενειακό περιβάλλον.

Από την παιδική ηλικία είναι θύμα λογοκρισίας, ειρωνείας, καταπίεσης ή μειωμένου ενδιαφέροντος, με φυσικό επακόλουθο να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Φυσικά πάντα υπάρχει τρόπος απαλλαγής με κίνητρο τη θέληση, φτάνει να κατανοήσει πως η προταιρεότητα των επιθυμιών του δεν είναι θέμα εγωισμού, ούτε αποτελεί κριτήριο λογοκρισίας.

Τα θέλω μας μερικές φορές, είναι ικανά να πληγώσουνε αληθινά άλλους ανθρώπους, ανθρώπους που αγαπάμε βαθιά.

Για αυτό υπάρχουν τα κατά συνθήκη ψεύδη, αναγκαζόμαστε να τα πούμε επειδή οι γύρω μας δεν είναι έτοιμοι ή δεν θα αντέξουν να μάθουν την αλήθεια.

Δεν τους εξαπατάμε, τους προστατεύουμε και κατ' επέκταση και τον εαυτό μας.

Είναι ανθυγιεινό να ικανοποιούμε μόνιμα τους άλλους, βλάπτουμε τον ψυχισμό μας, γινόμαστε δυστυχισμένοι.

Η σκέψη πως οι άλλοι έχουν αυτό που Θέλουν από εμάς ή εμάς είναι αρκετή, άρα χρωστάμε στον εαυτό μας φροντίδα.

Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε τι απαιτεί όντως ηθική, αποβάλλοντας την ενοχικότητα.

Οι τύψεις είναι απαραίτητες, μέχρι το σημείο που δεν εμποδίζουν τη φυσιολογική λειτουργική εξέλιξη του ατόμου.

Το ηθικοπλαστικό στοιχείο επηρεάζει αρνητικά την καθημερινότητα, κοινός ένα μέρος της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας.

Με το να αποποιηθούμε δεν προδίδουμε, αντίθετα γίνεται η αρχή για δημιουργία βάσεων προς την ευτυχία μας.




Χριστίνα Βάιλα  -  Ψυχολόγος

H αξία του να μάθουμε στα παιδιά να λένε «παρακαλώ», «ευχαριστώ» και «καλημέρα»...!!!!

Η αξία του να λέμε «ευχαριστώ», του να φερόμαστε σε κάποιο άλλο άτομο με σεβασμό και το να θυμόμαστε να χρησιμοποιούμε τη λέξη «παρακαλώ» όταν ζητάμε κάτι είναι ευγενικές πράξεις που αξίζει να διδάξουμε στα παιδιά.

Μπορεί να ανήκετε σε κάποια νεότερη γενιά και οι γονείς σας να σας έχουν ήδη μάθει να σέβεστε τους άλλους ανθρώπους και ότι είναι απαραίτητο να τους φέρεστε με ενδιαφέρον, προκειμένου να σας συμπεριφέρονται κι εκείνοι με τον ίδιο τρόπο. 

Η διδασκαλία αυτών των συνηθειών στα παιδιά είναι ουσιαστική, έτσι σε καθημερινή βάση θα αποτελούν μονάχα καλό παράδειγμα και θα ενθαρρύνουν κοινωνικές συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο σεβασμό, κάνοντας το αύριο καλύτερο για όλους μας.

Κι αυτό επειδή, είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι μικρότερες χειρονομίες μπορούν να γεμίσουν το σύμπαν με συναίσθημα.Σήμερα σας προσκαλούμε να σκεφτείτε περισσότερο πάνω σε αυτό. 

Η δύναμη του «ευχαριστώ» είναι κάτι που αξίζει να μάθουμε στα παιδιά 

Το να λέτε «ευχαριστώ», όπως και «καλημέρα» και «παρακαλώ», όταν ζητάτε κάτι είναι κάτι περισσότερο από μια πράξη ευγένειας.

Στην πραγματικότητα είναι ένας τρόπος να μάθετε στα παιδιά σας να σκέφτονται με πρωτότυπο τρόπο και να απομακρυνθούν από τον εγωκεντρισμό της πρώιμης παιδικής ηλικίας ώστε να αναγνωρίσουν τους άλλους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει ήδη από την ηλικία των έξι.

Ας ρίξουμε μια προσεκτικότερη ματιά. 

Η ηθική ανάπτυξη των παιδιών 
Ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς όσον αφορά στην ηθική ανάπτυξη των παιδιών είναι αναμφισβήτητα ο Lawrence Kohlberg.

Συμφωνεί ότι υπάρχουν αμέτρητες διαφορές ανάμεσα στα παιδιά, ακόμα και ανάμεσα σε αδέλφια, όμως συνήθως τα παιδιά ακολουθούν το ίδιο σχήμα ανάπτυξης όσον αφορά στην επίγνωση, στο σεβασμό που δείχνουν στους άλλους και στην αναγνώρισή τους. 

· Κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, μεταξύ δύο και πέντε ετών, τα παιδιά δρουν με βάση μόνο τις ανταμοιβές και τις τιμωρίες. Καταλαβαίνουν ότι πρέπει να υπακούνε στους κανόνες που τους επιβάλλονται προκειμένου να κερδίσουν τη στοργή και να αποφύγουν την επίπληξη ή την τιμωρία. 

· Το πέρασμα στη δεύτερη φάση της παιδικής ηλικίας σηματοδοτεί τη χρυσή εποχή. Σε ηλικία μεταξύ έξι και εννέα ετών, ο ατομικιστικός εγωκεντρισμός σταδιακά υποχωρεί. 

· Όταν τα παιδιά φτάσουν στην ηλικία των οχτώ με δέκα, μπορούν να καταλάβουν την έννοια του κοινού καλού και ότι το να σέβονται τους άλλους έχει ως αποτέλεσμα να δέχονται και τα ίδια το σεβασμό των άλλων. 

· Σε αυτή την ηλικία είναι συνηθισμένο να ενεργούν για να υπερασπιστούν τους φίλους και τα αδέλφια τους, αποκτώντας επίγνωση του ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα πέρα από τον εαυτό τους. 

· Σταδιακά φτάνουν στην εφηβική ηλικία με ένα είδος κριτικής «αυταρέσκειας», θεωρώντας ορισμένα πράγματα ως χαρακτηριζόμενα από έλλειψη σεβασμού ή ως άδικα. 
Ευγενικές συμπεριφορές που κάνουν πιο εύκολη τη σύνδεση με τον κόσμο 

Όταν κάποιος προσφέρει ένα δώρο σε ένα τετράχρονο παιδί, συνήθως ακούμε τους γονείς να λένε κάτι όπως «τι λέμε;». Τότε το παιδί, σχεδόν απρόθυμα ή σιγανά, απαντά: «ευχαριστώ». 

· Δεν έχει σημασία πόσες φορές το επαναλαμβάνετε: θα έρθει μια στιγμή που όχι μόνο θα γίνει αυτόματο αλλά και τα παιδιά θα συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει. 

· Όταν λένε «παρακαλώ» ζητώντας κάτι μέσα στη σχολική τάξη, ίσως διαπιστώσουν ότι οι συμμαθητές τους τούς το προσφέρουν με χαμόγελο. Από την άλλη όταν λένε «ευχαριστώ», το άλλο παιδί απαντά «παρακαλώ». 

· Όλα τα παραπάνω καλλιεργούν ισχυρές συνδέσεις που βασίζονται σε θετικά συναισθήματα. 

· Η μετάβαση από το να ευχαριστούν κάποιον από υποχρέωση στο να αποτελεί αυτό μια αυθόρμητη και πρόθυμη συμπεριφορά είναι μια θαυμάσια διαδικασία που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους. 

· Οι θετικές χειρονομίες δημιουργούν ζεστασιά και, όταν συμπεριφερόμαστε στους άλλους με σεβασμό, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. 
Η δύναμη της ανατροφής που χαρακτηρίζεται από σεβασμό 

Αναμφισβήτητα έχετε ήδη ακούσει τον όρο «γονεϊκότητα χαρακτηριζόμενη από σεβασμό». Πρόκειται για μια έννοια που προέρχεται από τους συγγραφείς William Sears και John Bowlby

· Αυτή η ενδιαφέρουσα ιδέα δίνει έμφαση στην ανάγκη ενίσχυσης της φυσικής προσαρμογής των παιδιών στο περιβάλλον τους, ενθαρρύνοντας την ενσυναίσθηση και τους συναισθηματικούς δεσμούς που θα τους επιτρέψουν να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο γύρω τους, τους άλλους ανθρώπους και τον εαυτό τους. 

· Η γονεϊκότητα που χαρακτηρίζεται από σεβασμό σημαίνει ότι ενθαρρύνει μια υγιή προσκόλληση ανάμεσα στο γονέα και το παιδί, η οποία περιλαμβάνει σωματική εγγύτητα, αγκαλιές, θετικά λόγια και συνεχιζόμενη επικοινωνία. 

· Τα θετικά λόγια αποτελούν κλειδί σε αυτού του είδους ανάπτυξη. 

· Για το λόγο αυτό θα πρέπει να προσπαθείτε να προάγετε την εκπαίδευση των παιδιών σας με βάση τη θετική ενίσχυση, να λέτε «παρακαλώ», να είστε υπομονετικοί και να σεβαστείτε τη σωστή στιγμή που τα παιδιά σας θα είναι έτοιμα να αποκτήσουν το συγκεκριμένο είδος γνώσης. 

· Η γονεϊκότητα που χαρακτηρίζεται από σεβασμό υποστηρίζει ότι τα θετικά συναισθήματα έχουν περισσότερη δύναμη από τα αρνητικά. Ο εγκέφαλος αναζητά συνεχώς το είδος των ερεθισμάτων που θα βοηθήσουν το άτομο να μάθει να επιβιώνει και να προσαρμόζεται με τον καλύτερο τρόπο. 

Όταν λοιπόν τα παιδιά σας μάθουν ότι το να λένε «καλημέρα», το να ζητούν κάτι λέγοντας «παρακαλώ» και το να ευχαριστούν τους άλλους εξασφαλίζει θετική ενίσχυση, δεν θα σταματήσουν ποτέ να το κάνουν.
Είναι κάτι που αξίζει να θυμάστε.




Τα 6 καθημερινά «εγκλήματα» των γονέων που βλάπτουν σοβαρά τα παιδιά μας...!!!!

Από την έλλειψη παιδείας έως την εξ ιδιοσυγκρασίας αμέλεια κι ανευθυνότητα, οι λόγοι που ένας γονιός δρα «εγκληματικά» (ενίοτε κι εκτός εισαγωγικών) μπορεί να είναι αμέτρητοι.

Εν προκειμένω, δεν μας νοιάζει να εξετάσουμε το «πώς» και το «γιατί», ούτε να ψυχαναλύσουμε το status του μέσου ανεύθυνου γονέα που κλοτσάει τ’ αδέσποτα μπροστά στο μικρό του, το βάζει στο μηχανάκι χωρίς κράνος και – άμα λάχει - του ρίχνει και μια φάπα. 

Μας νοιάζει να αποδείξουμε ότι κάποιες συμπεριφορές είναι κάτι περισσότερο από λάθος. Κι ακόμη περισσότερο, μας νοιάζει να πείσουμε όποιον τις εφαρμόζει να σταματήσει. Χτες.

1. «Οι άντρες δεν κλαίνε»/ «Τα κορίτσια πρέπει να είναι όμορφα»
Είναι στην ευχέρεια του κάθε γονέα το τι αξίες θα εμφυσήσει στο παιδί του και, φυσικά, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μεγαλώσει ευαίσθητα αγόρια που γίνονται πιανίστες ή μικρές σουφραζέτες που καίνε σουτιέν. Είναι όμως τεράστιο λάθος να φορτώνουμε ένα παιδί με υποχρεώσεις και «πρέπει» που υποτίθεται ότι κουβαλάει το φύλο του. Όλοι επιτρέπεται να κλαίνε, κι όλοι μπορούν να οδηγήσουν φορτηγό. Αυτά λύθηκαν εδώ και χρόνια.

2. Η βία ως βίωμα
Ναι, μια «ξυλιά στον ποπό» πειράζει – ειδικά όταν γίνεται συστηματικά. Και, ναι, το να αποτελείται η συλλογή παιχνιδιών του γιου σας κυρίως από όπλα, σπαθιά, σιδηρογροθιές και οπλοπολυβόλα θα καλλιεργήσει βίαια ένστικτα από τα οποία ένα μικρό παιδί θα μπορούσε κάλλιστα να ξεφύγει. Η βία φέρνει βία κι αυτό δεν είναι συζητήσιμο, ούτε διαπραγματεύσιμο.

3. «Όταν εμείς χτίζαμε την Ακρόπολη, αυτοί κρέμονταν στα δέντρα»
Ο καθένας είναι ελεύθερος να νιώθει όσο περήφανος θέλει για την εθνικότητα και την παράδοσή του, αυτό όμως δεν μπορεί να μεταφράζεται σε συλλογική υποτίμηση οποιουδήποτε άλλου πολιτισμού. 

Ο «αράπης», «το πακιστάνι», οι «νέγροι που βρωμάνε» και οι «ξενέρωτοι οι Ευρωπαίοι» είναι άνθρωποι που έτυχε να γεννηθούν σε ένα διαφορετικό γεωγραφικό σημείο κι αν αυτό δε θέλει ένας γονιός να το δεχτεί, τότε οφείλει να μην δηλητηριάσει την ψυχή του παιδιού του με μίσος, που είναι ούτως ή άλλως παιδί του φόβου και της ανασφάλειας.

4. Τα ζώα ως παιχνίδια ή αντικείμενα
Είναι κατανοητό ότι πολλοί γονείς, ανησυχώντας για την υγεία και την ασφάλεια των παιδιών τους κι έχοντας μηδενική σχεδόν εξοικείωση με τα ζώα, θα σπεύσουν να απομακρύνουν το μικρό τους από το αδέσποτο ή θα ενοχληθούν απ’ την παρουσία σκυλιών στην παραλία. Άβυσσος χωρίζει όμως την φιλοζωία απ’ την κακοψυχία του τύπου «Ουστ, βρωμόσκυλο». 

Ένας λαός που σέβεται τα ζώα, είναι ένας λαός πολιτισμένος κι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να εκτιμήσει μια ζωή που εξαρτάται απ’ αυτόν σαν μια ζωή ίση, είναι ένας άνθρωπος από απαίδευτος έως κακόψυχος.

5. Η εγκληματική αμέλεια σε ζητήματα ασφάλειας και υγείας
Τα έχουμε συναντήσει όλοι: τρίχρονα στο μηχανάκι χωρίς κράνος, δίχρονα στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου που κάνουν ότι οδηγούν, πιτσιρίκια που δεν έχουν κάνει ούτε ένα εμβόλιο γιατί η «μαμά φύση έχει προνοήσει για όλα». 

Η λίστα θα μπορούσε να μην τελειώσει ποτέ και το επιχείρημα είναι προφανές : αν μία δουλειά οφείλει να κάνει ένας γονιός είναι να κρατήσει το παιδί του υγιές και… εχμ… ζωντανό! Κι αυτό έχει λίγες πιθανότητες να συμβεί, αν κάθεται σε θέση αερόσακου στο αυτοκίνητο ή αν έχουν δαιμονοποιηθεί απ’ τον γονιό-Ιεροεξεταστή οι σύγχρονες - και επιβεβλημένες από το κράτος - μέθοδοι ιατρικής.

6. Αγάπη ίσον δώρα ή λεφτά
Ελλείψει χρόνου ή παιδείας, καμιά φορά οι γονείς ξεχνούν ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται μια στοίβα δώρα ή ένα παχυλό χαρτζιλίκι για να είναι ευτυχισμένα, αλλά έναν μαξιλαροπόλεμο, μια ζεστή αγκαλιά που θα διώξει τους φόβους, πολύ χρόνο και υπομονή. Τα παιδιά που μαθαίνουν να μεταφράζουν την αγάπη σε χρήματα ή υλικά αγαθά, έχουν σοβαρές πιθανότητες να εξελιχθούν σε ενήλικες προβληματικούς με ουσιαστικά συναισθηματικά ελλείμματα.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γονιός-τέρας, για να κάνει κάποιο από τα παραπάνω λάθη και, ούτως ή άλλως, το αυτομαστίγωμα δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Είναι όμως χρέος κάθε ανθρώπου που αναλαμβάνει να μεγαλώσει έναν άνθρωπο να περάσει από κόσκινο τις απόψεις και τις πρακτικές του, να κάνει μια ουσιώδη αυτοκριτική και να δώσει ό,τι έχει.

Και σίγουρα έχουμε όλοι πολύ καλύτερα πράγματα να δώσουμε από σφαλιάρες, προσβολές, μίσος για το διαφορετικό και μεσαιωνικές αντιλήψεις.




Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Η «ανθρωπιά» ενός σκύλου...!!!!

«Αν μου το έλεγε κάποιος, δεν θα το πίστευα. Αδυνατώ να το πιστέψω ακόμη και τώρα. Που ήμουν εκεί και το είδα. Ανάρτηση στο διαδίκτυο της Μαρίας Αργυροκαστρίτου Στη διαδρομή μου για το γραφείο βρίσκεται ένα τυροπιτάδικο. Ακριβώς απέναντι από τον Άρειο Πάγο. 

Το πρωινό των δικηγόρων είναι συνυφασμένο με τις τυρόπιτες, τις λουκανικόπιτες και τις μπουγάτσες του συγκεκριμένου καταστήματος και κάθε φορά που περνώ εγώ από εκεί, πηγαδάκια κοστουμαρισμένων κυρίων κλείνουν την προθήκη του. 

Δεδομένου μάλιστα ότι βρίσκεται και πάνω στο φανάρι, είναι αδύνατο να μην παρατηρήσω αυτή την κινητικότητα. Σήμερα, περνώντας το φανάρι, από την πλευρά του καταστήματος ερχόταν ένας σκυλάκος, με γαντζωμένο στα δόντια ένα λουκανικοπιτάκι, που του έδωσε κάποιος από τους θαμώνες του τυροπιτάδικου, ο οποίος πρόσεξε το χαμόγελό μου και μου απηύθυνε : Κοίτα, κοίτα πώς το κρατάει, ο κερατάς! 

Κάτι η βιασύνη του ζώου, που προσπαθούσε να περάσει στην απέναντι πλευρά της Αλεξάνδρας, κάτι και το γεγονός ότι δεν σταματούσε να φάει τον μεζέ, αλλά τον κρατούσε προσεκτικά ανάμεσα στα δόντια, μου κίνησαν την περιέργεια. 

Κοντοστάθηκα και τον ακολούθησα με το βλέμμα. Υπέθεσα πως πηγαίνει κάπου να το θάψει, για τις δύσκολες ώρες, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι σκύλοι. 

Τρέχοντας και κουνώντας ζωηρά την ουρά έφτασε στη γωνία των προσφυγικών κατοικιών, όπου καθόταν οκλαδόν ένας ταλαιπωρημένος άνδρας. 

Στάθηκε μπροστά του κι εκείνος πήρε το πιττάκι από το στόμα του σκύλου και το έβαλε στο δικό του! Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά, που κύλησαν δάκρυα στα μάγουλά μου, χωρίς να συνειδητοποιήσω αν ήταν από ντροπή, από συγκίνηση ή από λατρεία για κείνο το ζωντανό. 

Και τότε ευχαρίστησα τη δημοσιογραφία, που ακόνισε τις κεραίες μου, χαρίζοντάς μου τη μοναδική εμπειρία να καταγράψω την… ανθρωπιά ενός σκύλου… 




Tonia Maniatea [alithinesgynaikes]

Αυτά είναι τα 6 πράγματα γύρω από την υγεία μας που μας τα έμαθαν λάθος...!!!!

Τα πάντα παχαίνουν! Τα προϊόντα χωρίς γλουτένη κρύβουν το «κλειδί» της αιώνιας νιότης! Πρέπει να πηγαίνετε κάθε μέρα στην... τουαλέτα! Οι φούρνοι μικροκυμάτων «σκοτώνουν» τα θρεπτικά συστατικά των τροφίμων! 

Υπάρχουν χιλιάδες ανάλογοι ισχυρισμοί γύρω από θέματα υγείας στο διαδίκτυο και κάποιοι πέφτουν «θύματα» αυτών και... τους πιστεύουν, χωρίς να το ψάξουν παραπάνω. 

Προτού λοιπόν πέσετε κι εσείς «θύμα» κάποιου τέτοιου «τρομακτικού» μύθου ή παραπληροφόρησης, σάς προτείνουμε να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο. 

Σύμφωνα λοιπόν με τον Adam Dachis, ο οποίος γράφει στο lifehacker.com, υπάρχουν μερικοί μύθοι γύρω από θέματα διατροφής και υγείας που θα πρέπει γνωρίζουμε, όπως : 

Μύθος 1: Όταν τρως λιπαρά φαγητά γίνεσαι χοντρός
Ακούγεται λογικό ότι όταν κάποιος τρώει παχυντικές τροφές θα... παχύνει, όμως μερικές φορές τα προφανή αποδεικνύονται λανθασμένα. 

Το γεγονός ότι κάτι «λιπαρό» μπαίνει στον οργανισμό μας δε σημαίνει ότι... θα μείνει εκεί. Σύμφωνα με την Dr. Carly Stewart, ειδική σε θέματα υγείας στο Money Crashers, «η ισορροπία στην κατανάλωση λιπαρών τροφών είναι σημαντικό κομμάτι μιας υγιούς διατροφής». 

Αν κανείς προσλαμβάνει περισσότερα λιπαρά από αυτά που καίει, τότε θα παχύνει. «Το λίπος είναι μια συμπυκνωμένη πηγή θερμίδων, όμως δε θα πρέπει κανείς να εξαλείψει το λίπος γενικά από τη διατροφή του» πρόσθεσε. 

Η διατροφολόγος Andy Bellatti ανέφερε ακόμη ότι «φυσικά δε μπορούμε να βάλουμε στην ίδια κατηγορία τις τηγανητές πατάτες και τα αμύγδαλα, απλά και μόνο επειδή και οι δύο τροφές περιέχουν λιπαρά». 

Το «κλειδί», σύμφωνα με τους ειδικούς βρίσκεται στην ισορροπία «τι τρώω και πόσο καίω». 

Μύθος 2: Οι υδατάνθρακες παχαίνουν
Οι υδατάνθρακες έχουν «στοιχειώσει» τη ζωή μας τις τελευταίες δεκαετίες. Ολοένα εμφανίζονται καινούριες δίαιτες, οι οποίες υπόσχονται «γρήγορη απώλεια βάρους» αποκλείοντας τους υδατάνθρακες από τη διατροφή μας. 

Και πάλι όμως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση... 

Σύμφωνα με τον Dr. Spencer Nadolsky, ιατρικό συντάκτη στο Examine.com, οι άνθρωποι δε φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι οι υδατάνθρακες παχαίνουν όταν κανείς δεν ακολουθεί έναν υγιεινό τρόπο ζωής και διατροφής και δεν ασκείται! 

Μάλιστα, τα δύο τελευταία μάλλον ευθύνονται περισσότερο για τα αυξημένα ποσοστά παχυσαρκίας. 

Μύθος 3: Τα προϊόντα χωρίς γλουτένη είναι πιο υγιεινά
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια μανία με τα «προϊόντα χωρίς γλουτένη» και κανείς μπορεί να τα βρει σχεδόν παντού. 

Το γεγονός όμως ότι κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται να καταναλώνουν τέτοια προϊόντα, δε σημαίνει ότι κάνουν για όλους! 

Αν πάσχετε από κοιλιοκάκη ή έχετε ευαισθησία στη γλουτένη, τότε υπάρχει πρόβλημα. Διαφορετικά, το σώμα μας είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο που να μπορεί να επεξεργαστεί τη γλουτένη. 

Η απουσία γλουτένης από ένα τρόφιμο, δεν το κάνει αυτόματα «πιο υγιεινό». 

Μύθος 4: Όλοι πρέπει να πηγαίνουν στην τουαλέτα κάθε μέρα
Ομολογουμένως υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που... το καταφέρνουν! «Άλλοι πιο "τυχεροί" το κάνουν μάλιστα και δύο φορές την ημέρα», γράφει ο Dachis! 

Αν ανήκετε στην κατηγορία των «δυσκοίλιων» δεν χρειάζεται να ανησυχείτε πολύ, αν δεν μπορείτε να «ανταγωνιστείτε» τους «τυχερούς» που αναφέρει παραπάνω ο αρθρογράφος, υποστηρίζει η Dr. Stewart. «Όλοι πηγαίνουν στην τουαλέτα, όμως η συχνότητα μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο». 

Εσείς φροντίστε μόνο να ενυδατώνεστε καλά και να καταναλώνετε τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες. Επίσης, η άσκηση θα σάς βοηθήσει να διατηρήσετε ένα «πρόγραμμα» σε ό,τι αφορά τις επισκέψεις σας στο μπάνιο! 

Μύθος 5: Οι φούρνοι μικροκυμάτων «σκοτώνουν» τα θρεπτικά συστατικά στα φαγητά
«Αυτό μπορεί να συμβεί με κάποια θρεπτικά συστατικά, π.χ. με τη σουλφοραφάνη που περιέχεται στο μπρόκολο - κάτι που όμως συμβαίνει όπως κι αν μαγειρευτεί το συγκεκριμένο λαχανικό -, όμως δεν συμβαίνει με όλα τα τρόφιμα» ανέφερε ο Dr. Nadolsky. 

«Οι φούρνοι μικροκυμάτων δεν κατέχουν το μονοπώλιο του "δολοφόνου" των θρεπτικών συστατικών στα τρόφιμα» κατέληξε. 

Μύθος 6: Η εστιασμένη γυμναστική βοηθά να κάψετε λίπος σε συγκεκριμένα σημεία
Ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν γυμνάζουν εντατικά συγκεκριμένες μυικές ομάδες, θα κάψουν το λίπος σε εκείνες τις περιοχές του σώματός τους. 

Αυτό ακούγεται λογικό, όμως η απώλεια του λίπους από τον οργανισμό δε λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. 

Το λίπος καίγεται ομοιόμορφα από ολόκληρο το σώμα και αυτό επιτυγχάνεται καλύτερα με αεροβική ή καρδιαγγειακές ασκήσεις. 

Αυτό βέβαια, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να εκτελείτε ασκήσεις που να εστιάζουν σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός σας, απλά να έχετε υπόψιν σας (και πάλι!) ότι το κλειδί είναι στην «ισορροπία» και ότι χρειάζεται να γυμνάζετε ολόκληρο το σώμα σας. 




newsbeast.gr 

Για όλους αυτούς που έκαναν τη στεναχώρια τους αυτοάνοσο...!!!!

Για σένα λοιπόν που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο. Για σένα που κατάπιες όλη τη δυστυχία σου και αυτή μη έχοντας να ξεσπάσει πουθενά, επιτέθηκε στον ίδιο τον οργανισμό που την “φιλοξενούσε”. Για όλους αυτούς που έκαναν τη στεναχώρια τους αυτοάνοσο. Σκέφτομαι πάνω από ένα μήνα να αγγίξω αυτό το θέμα. Είναι ευαίσθητο. 

Είναι σοβαρό.Είναι όσα δεν μπορείς να περιγράψεις μέσα σε 10 γραμμές. Αρχικά να σου πω πως οι λόγοι που ένας άνθρωπος εμφανίζει αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να είναι πολλοί. Δεν θα σταθώ στα ιατρικά κομμάτια του θέματος καθώς δεν είμαι γιατρός. 

Ζώντας από πολύ κοντά ανθρώπους που έχουν αυτοάνοσο νόσημα έμαθα να τους σέβομαι, λίγο παραπάνω απ’ όλους τους άλλους, να τους εκτιμώ και να τους θαυμάζω καθημερινά. 

Για σένα λοιπόν που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο. 

Για σένα που κατάπιες όλη τη δυστυχία σου και αυτή μη έχοντας να ξεσπάσει πουθενά, επιτέθηκε στον ίδιο τον οργανισμό που την “φιλοξενούσε”. 

Για σένα που ξύπνησες ένα πρωί και είδες τα χέρια σου πιο άσπρα από τη λεύκη. 

Για σένα που ενώ πήγες στη δουλειά σου κανονικά, ξαφνικά θόλωσαν τα μάτια σου και η σκλήρυνση κατά πλάκας θα είναι μόνιμη σύντροφός σου στα δύσκολα. 

Για σένα που βγήκες μία βόλτα και η δύσπνοια σου “έκοψε” τα πόδια, το άσθμα δεν έκανε πλάκα και από εκείνη τη στιγμή δεν πας ούτε στο διπλανό δωμάτιο χωρίς την εισπνοή σου. 

Για σένα που κοιτάχτηκες στον καθρέφτη, είδες μια κοκκινίλα στα μάγουλα και ο λύκος θα σου γρυλίζει κάθε μέρα για να σου δείξει την παρουσία του. 

Για σένα που ο οργανισμός σου δεν άντεξε και σου επιτέθηκε. 

Για σένα που στο μόνο που έχεις φταίξει, είναι που δεν γύρισες πίσω όση “σαπίλα” δέχτηκες και τελικά θα πρέπει να μάθεις να ζεις με τις επιπτώσεις αυτές. 

Για σένα που δεν σε λυπάμαι γιατί με έμαθες μόνο να σε θαυμάζω. 

Γράφω και γεμίζει η καρδιά μου συναισθήματα. Αν με διαβάζεις, τα μόνα που θέλω να σου πω είναι ένα μεγάλο “Μπράβο που με δίδαξες να παλεύω” κι ένα “Συνέχισε να προσπαθείς”. 

Ίσως κλήθηκες να κάνεις το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου, ίσως να νιώθεις πως οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς, ίσως να σκέφτεσαι “γιατί σε μένα”. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έφταιξες σε τίποτα. 

Αν είσαι απόλυτα υγιής και διαβάζεις αυτό το άρθρο να θυμάσαι πως και σήμερα έχεις μια ευκαιρία να ζήσεις καλά. Εκμεταλλεύσου την! 




Ανδριάνα Παπάζογλου

Το μυαλό της γυναίκας μετά τα 40 είναι ο πιο ισχυρός και θαυμάσιος υπολογιστής της φύσης...!!!!

Ο εγκέφαλος μια γυναίκας που έχει περάσει τα 40 είναι υπέροχος, θαυμάσιος. Κάθε χρόνος που περνάει από τη ζωή της βελτιώνει τις νευρωνικές της συνδέσεις, κάτι που σημαίνει νέος τρόπος σκέψης, καινούργια συναισθήματα, πρωτόγνωρα ενδιαφέροντα. 

Όπως γνωρίζουμε, καθώς ο εγκέφαλος υφίσταται αλλαγές κατά τη διάρκεια της ζωής, η πραγματικότητα μιας γυναίκας δεν είναι τόσο σταθερή όπως η πραγματικότητα του άνδρα. 

Με αυτή την έννοια, λένε ότι η νευρολογική πραγματικότητα ενός άνδρα είναι σαν ένα βουνό που ανεπαίσθητα αποσυντίθεται και χάνεται μέσα σε παγετώνες, μέσα στον χρόνο, μέσα στη γη καθώς διαταράσσεται από τις τεκτονικές κινήσεις. 

Ωστόσο, η πραγματικότητα της γυναίκας μοιάζει περισσότερο με τις καιρικές συνθήκες : αλλάζει συνεχώς και είναι δύσκολο να την προβλέψεις. Ως εκ τούτου, εάν ο εγκέφαλος της γυναίκας μπορεί να αλλάζει κάθε εβδομάδα, φανταστείτε τι μπορεί να γίνει σε μια ολόκληρη ζωή, λαμβάνοντας υπ΄όψιν και τις ορμονικές αλλαγές. 

Γυναίκα πάνω από τα 40! Είναι μια μαγεία. 
Συνήθως, το κατώφλι των 40 ετών είναι ένα περίεργο συναισθηματικό στάδιο∙ βρισκόμαστε στο μεταίχμιο δύο γενεών, καθώς συνειδητοποιούμε το εφήμερο της ζωής. Όπως λοιπόν ήταν αναμενόμενο, εμείς οι γυναίκες στο κατώφλι της 4ης δεκαετίας αμφισβητούμε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα! 

Έτσι, προσπαθούμε να συμφιλιώσουμε τις ευθύνες μας αναλαμβάνοντας ορισμένα ρίσκα, κι έτσι να ανακαλύψουμε το μαγικό μονοπάτι που θα μας οδηγήσει σε εκείνα τα όνειρα που χάσαμε λόγω των καταναγκαστικών και συναισθηματικά εξαντλητικών απαιτήσεων και καταστάσεων. 

Ομοίως, όσο μεγαλώνουμε, η ομίχλη διαλύεται και αντικρίζουμε πλέον ό,τι δεν μπορέσαμε να δούμε κάποτε. Η καρδιά μας αρχίζει να χτυπά στον ρυθμό ενός απόμακρου τύμπανου, σαν ένας απόκοσμος μαγικός θίασος, ένας αλλόκοτος ήχος που ξαφνικά μας προσεγγίζει και κατακλύζει το είναι μας. 

Ο παλμός του γυναικείου εγκεφάλου! 
Ενδεχομένως οι ορμόνες να διαμορφώνουν ένα μεγάλο μέρος της γυναικείας πραγματικότητας, ενώνουν τα βιώματα της γυναίκας με τις αξίες και τις επιθυμίες της. Ο εγκέφαλος της γυναίκας πάνω από τα 40 είναι μια καθαρή αντανάκλαση όλων εκείνων που είναι σημαντικά στην καθημερινότητά της. 

Σε κάθε περίπτωση, ο εγκέφαλος δεν είναι μόνο ένας προικισμένος, τέλειος μηχανισμός γνώσης∙ αυτό σημαίνει ότι παρά τη δύναμη της βιολογίας, η προσωπικότητα και η συμπεριφορά μας προσαρμόζονται στον δικό μας κόσμο. Γενικά, ο γυναικείος εγκέφαλος παίρνει αποφάσεις σχετικά με αξίες που προωθούν την επικοινωνία και τη σχέση. 

Οπότε η δομή, η λειτουργία και η χημεία μίας γυναίκας επιδρούν στην διάθεσή της, στον τρόπο σκέψης, στα επίπεδα ενέργειας, στο σεξουαλικό κίνητρο, τη συμπεριφορά της και τη γενικότερη ευμάρειά της! 

Κι αν θέλουμε και την άποψη της επιστήμης, ο ψυχίατρος αναφέρει ότι, ο γυναικείος εγκέφαλος διαθέτει τρομακτικές και μοναδικές δεξιότητες – θαυμάσια λεκτική ευελιξία, δεξιότητα να συνδέεται με άρρηκτους δεσμούς φιλίας, μια σχεδόν ψυχική αύρα να διαβάζει πρόσωπα και τόνο φωνής ανιχνεύοντας συναισθήματα και νοητικές καταστάσεις αλλά έχει και την ικανότητα να εξουδετερώνει τις συγκρούσεις! 

Η δύναμη των θηλυκών ορμονών να αλλάξουν τον κόσμο! Ίσως φαίνεται αινιγματικό, αλλά είναι λες και το βιολογικό της ρολόι της χτυπάει το καμπανάκι για να την ειδοποιήσει ότι πρέπει να αρχίσει να φροντίζει τον εαυτό της και να τον ικανοποιεί. 

Αυτό το στάδιο ψυχολογικής ανάπτυξης καθοδηγείται από μια βιολογική πραγματικότητα, αυτή ενός εγκεφάλου που ξεκινά το τελευταίο ταξίδι της ορμονικής αλλαγής. 

Εάν μπορούσαμε να δούμε το εγκέφαλο μια γυναίκας μετά τα 45, θα τον βλέπαμε εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν, ακόμη και το πρόσφατο παρελθόν. 

Στην ηλικία αυτή, η συνεχής ροή παρορμήσεων αντικαθιστά το ορμονικό τρενάκι του τρόμου (των οιστρογόνων και της προγεστερόνης) που φέρνει μαζί του ο εμμηνορυσιακός κύκλος. Σε αυτό το στάδιο, ο εγκέφαλος αρχίζει να γίνεται μια ακριβής και σταθερή μηχανή. 

Ομοίως, δεν μπορούμε να δούμε πώς αλλοιώνονται τα γρήγορης λειτουργίας κυκλώματα της αμυγδαλής από τις επιδράσεις των ορμονών, κάνοντας τις γυναίκες να βλέπουν σκοτάδι εκεί που δεν υπάρχει, ή να παρερμηνεύουν μια λέξη ως προσβολή. 

Αντιθέτως, θα δούμε πώς τα κυκλώματα που ενώνουν τον συναισθηματικό μας ρυθμιστή (την αμυγδαλή) και την περιοχή της ανάλυσης, της κρίσης και των συναισθημάτων (ο προμετωπιαίος φλοιός) ενεργούν με συντονισμένο και συναφή τρόπο. 

Δεδομένου ότι αυτές οι περιοχές δεν υπερδειγείρονται από τη δυσανάλογη δράση των ορμονών, οι γυναίκες γίνονται πιο ισορροπημένες, σκέφτονται πιο ξεκάθαρα και δεν γίνονται έρμαιο των συναισθημάτων τους. 

Οπότε, ειδικά στο τέλος της 4ης δεκαετίας οι γυναίκες ξεκινούν ένα συναισθηματικό ταξίδι, παρατηρώντας την πραγματικότητα που τις περιβάλλει με διαφορετικό τρόπο. Χάρη στη μειωμένη έκκριση της ντοπαμίνης και της οξυτοκίνης, η γυναίκα σταματά να αισθάνεται εκείνη τη μαγευτική συναισθηματική ανταπόδοση που αισθανόταν φροντίζοντας τους άλλους και αναζητά την επαφή με τον εαυτό της – καιρός ήταν άλλωστε! 

Στην αναζήτηση αυτή, η γυναίκα θαυμάζει την ίδια της την ενέργεια και συλλογίζεται έντονα μια νέα άποψη του κόσμου που εκτείνεται πέρα από την ανάγκη σύνδεσης και φροντίδας των άλλων. Τώρα, η γυναίκα στοχάζεται πάνω στη ζωή, αρνούμενη να φυλακιστεί, αναζητώντας μια νέα ισορροπία.

Αυτή η βιολογική αλήθεια αναπαριστά ένα νέο μονοπάτι που τραβάει εμάς, τις γυναίκες μετά τα 40, κοντά του, ένα μυστήριο που αλλάζει τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας, ενώ μας ενθαρρύνει να οδηγήσουμε τον εαυτό μας σε μια νέα επανατοποθέτηση και επαναπροσδιορισμό των σχέσεων και των δεσμεύσεων, ακόμη και προς άλλους στόχους και περιπέτειες. 

Θα θέλαμε να τελειώσουμε με κάποια αποσπάσματα της που έχει πει η Oprah Winfrey, τα οποία ορίζουν απόλυτα τη δύναμη της ώριμης γυναίκας… 

Θαυμάζω το γεγονός ότι σε αυτή την ηλικία συνεχίζω να αναπτύσσομαι ως άνθρωπος, αναζητώντας νέα πράγματα, αφήνοντας πίσω μου όλα εκείνα που με έκαναν να αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη για να αποκτήσω σοφία, να ανοίξω τους ορίζοντες της σκέψης μου. 

Όταν ήμουν 20 χρονών, σκεφτόμουν ότι θα ερχόταν μια μαγική ηλικία, γύρω στα 35, που θα ολοκληρωνόμουν ως ενήλικη. Είναι αστείο, πώς αυτό το νούμερο άλλαξε με την πάροδο των ετών και τώρα που είμαι 40, και η κοινωνία με έχει εντάξει στους «μεσήλικες», συνεχίζω να αισθάνομαι ότι δεν είμαι ο ενήλικας με την βεβαιότητα που νόμιζα κάποτε ότι θα ερχόταν με τη πάροδο του χρόνου. 

Τώρα, οι προσδοκίες που έχω από τη ζωή μου έχουν υπερβεί κάθε όνειρο ή ελπίδα που φανταζόμουν ποτέ. Είμαι σίγουρη ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αλλάζουμε τον εαυτό μας για να γίνουμε αυτό που έχουμε ανάγκη να γίνουμε. 




Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ. share24.gr 
Εικόνα: Claudia Tremblay

Τι σημαίνει το όνομα Ελένη - 7 πράγματα που δεν ξέρατε...!!!!

Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης σήμερα, γιορτάζουν οι Ελένες, οι οποίες στη χώρα μας υπολογίζονται στις 300.000 (είναι το δεύτερο πιο συνηθισμένο όνομα μετά το Μαρία)! Ελένη, ένα κλασικό ελληνικό όνομα, αλλά πραγματικά, τι γνωρίζουμε για αυτό; 

Από που προέρχεται το όνομα Ελένη 
 Για τη προέλευση του ονόματος Ελένη υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Υποστηρίζεται πως πρόκειται για σύνθετο όνομα, από τον αόριστο β’ του ρήματος «αιρώ» (κυριεύω) και νης (πλοίο), και πρόκειται επομένως για εκείνη που εξαιτίας της καταστράφηκαν τα πλοία των Αχαιών στον Τρωικό Πόλεμο. 

Υπάρχει όμως και η πιθανολογούμενη συγγένεια με την «σελήνη»: Το «Ελένη» στην κλασική του ορθογραφία διέθετε δασεία πριν το αρχικό γράμμα, η οποία αντικατέστησε το γράμμα «σ». Η θεωρία αυτή λέει πως το «Ελένη» προήλθε από το «σέλας» (φως, λάμψη), εκ του οποίου πιθανότατα προήλθαν και οι λέξεις Σελήνη, Έλλη και Ελλάς. 

Ο Γερμανός φιλόλογος Georg Curtius, πάλι, υποστηρίζει ότι το όνομα Ελένη προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «σελήνη», (Δωρ. σελάνα). 

Τι σημαίνει το όνομα Ελένη 
Το όνομα Ελένη κατά την αρχαιότητα σήμαινε λαμπερή, απαστράπτουσα (και βάσει της εκδοχής ότι το όνομα Ελένη προέρχεται από τη λέξη σελήνη). Κατά την εκδοχή της προέλευσής του από το «αίρω», το όνομα Ελένη σημαίνει η γυναίκα που πολιορκείται και άρα η ποθητή. 

Επίσης, το όνομα Ελένη έχει ταυτιστεί με την ωραιότητα που ξεσηκώνει ακόμα και πολέμους (λόγω της Ωραίας Ελένης και του Τρωϊκού Πολέμου). 

Από τις μετα-ομηρικές διηγήσεις, στη σύγχρονη εποχή κυρίως η «Ωραία Ελένη» και όχι απλά το όνομα Ελένη, έχει γενικότερα ταυτιστεί με την έννοια της συζυγικής απιστίας και του μεγαλύτερου ολέθρου που μπορεί να προκαλέσει εξ αυτής μια γυναικεία παρουσία, όταν ακόμα και η σύγχρονη διεθνής έκφραση «σερσέ λα φαμ» (= αναζητήστε τη γυναίκα – ως αίτιο) αναγάγει τη μνήμη σ΄ αυτήν. 

Όσο για την Αγία Ελένη, κατά συνήθεια οι χριστιανοί συνδέουν τα ονόματά τους με αγίους, και έτσι το Ελένη χρησιμοποιείται προς τιμή της Αγίας Ελένης, αυτοκράτειρας της Ρώμης που ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό, μαζί με το γιο της Μέγα Κωνσταντίνο. 

Τι συνέβη με την Ωραία Ελένη;  
Για την Ωραία Ελένη υπάρχουν διάφορες διηγήσεις, πότε αποκλίνουσες και πότε αλληλοσυμπληρούμενες. Ο μύθος θέλει όταν η πανέμορφη Ελένη έφθασε σε ηλικία γάμου, πολλοί βασιλείς και βασιλικοί γόνοι απ΄ όλο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο να προσήλθαν στο ανάκτορο του Τυνδάρεω, άλλοι αυτοπροσώπως και άλλοι με αντιπροσωπείες – πρεσβείες, προσφέροντας πλούσια δώρα, προκειμένου να ζητήσουν το χέρι της. 

Έτσι, συγκεντρώθηκαν περί τους 45 βασιλείς κάτι το οποίο όμως, προβλήμάτισε τον Τυνδάρεω ο οποίος φοβήθηκε ότι η επιλογή του μελλοντικού συζύγου της Ωραίας Ελένης θα μπορούσε να δημιουργήσει τεράστιες διαμάχες με τραγικές ίσως συνέπειες για όλους, ακόμα και τη Σπάρτη. 

Τη λύση έδωσε μια ιδέα του Οδυσσέα, οι μνηστήρες της Ελένης να δώσουν τον όρκο του Τυνδάρεω ότι όχι μόνο θα σεβαστούν την όποια επιλογή του μελλοντικού συζύγου αλλά και και θα σπεύσουν να τον βοηθήσουν σε περίπτωση που προσβληθεί εξαιτίας του γάμου του με την Ελένη. 

Η πρόταση αυτή έγινε αμέσως αποδεκτή. Τον όρκο αυτόν υποχρεώθηκαν να δώσουν τόσο ο Αγαμέμνων, για τον φόβο μη τυχόν εγκατέλειπε την Κλυταιμνήστρα για χάρη της Ελένης, όσο και ο Οδυσσέας που είχε προσέλθει ως μνηστήρας, χωρίς όμως γαμήλια δώρα. 

Τελικά ο Τυνδάρεως, επέλεξε για μέλλοντα σύζυγο της κόρης του Ελένης τον Μενέλαο, εγγονό του θρυλικού Πέλοπα και γόνο εκ του σπουδαίου βασιλικού οίκου του Ατρέα των Μυκηνών. Κατ΄ άλλους ο Τυνδάρεως φέρεται, μετά την υποσχετική ορκωμοσία των μνηστήρων να επέτρεψε στην ίδια την Ελένη να εκλέξει τον μέλλοντα σύζυγό της, που με τη βοήθεια της Αφροδίτης, θα ποθούσε η καρδιά της. 

Στη συνέχεια, η ίδια η Ελένη στεφάνωσε τον Μενέλαο με γαμήλιο στεφάνι. Οι γάμοι του Μενέλαου και της Ελένης τελέσθηκαν στη Σπάρτη όπου και ανέλαβαν βασιλείς μετά την φερόμενη παραίτηση των Τυνδάρεω και Λήδας. 

Ο Μενέλαος και η Ελένη βασίλευσαν για πολλά χρόνια και απέκτησαν πέντε παιδιά, τους Νικόστρατο, Αιθιόλα, Θρόνιο, Πλεισθένη, Μορράφιο, και τις Ερμιόνη και Μελίτη. Ωστόσο, η Ελένη, με την συνέργεια της Αφροδίτης, ερωτεύτηκε τον Πάρι, τον υιό του Πριάμου, βασιλέα της Τροίας, όταν αυτός επισκέφθηκε την Σπάρτην και τον ακολούθησε στην Τροία, πυροδοτώντας την έναρξη του Τρωϊκού πολέμου. 

Μετά τον θάνατό του, φέρεται να παντρεύτηκε τον αδελφό του Δηίφοβο και όταν η Τροία εκπορθήθηκε, ακολούθησε τον Μενέλαο στην Σπάρτη, όπου έφθασε ύστερα από περιπέτειες οκτώ χρόνων. 

Σύμφωνα με κάποιον άλλον μύθο, ο Μενέλαος γυρίζοντας μόνος από την Τροία, έφθασε στην Αίγυπτο, όπου συνάντησε την πραγματική Ελένη, η οποία του εκμυστηρεύτηκε ότι η Ωραία Ελένη, για την οποίαν πολεμούσαν δέκα χρόνια, δεν ήταν η πραγματική, αλλά ένα ψεύτικο είδωλό της. 

Η Αγία Ελένη 
Η Αγία Ελένη στην οποία οφείλεται η ορθόδοξη γιορτή της 21ης Μαΐου ήταν μία γυναίκα που γεννήθηκε τον 3ο μ.Χ. αιώνα στη Βιθυνία και εργαζόταν σε πανδοχείο. Σε μικρή ηλικία ξεκίνησε τη μελέτη των χριστιανικών διδαχών, παρ’ ότι την θρησκεία την ασπάστηκε πολύ αργότερα, σε ηλικία 60 ετών. 

Όταν ο σύζυγός της και αξιωματικός της Αυτοκρατορίας, Κωνστάντιος, σκοτώθηκε, ο γιος τους Κωνσταντίνος κλήθηκε να χριστεί Καίσαρας. Η Ελένη έζησε από κοντά όλη την πορεία του από Καίσαρας, Αύγουστος και στην συνέχεια Αυτοκράτορας, ενώ η αδυναμία του γιου της προς το πρόσωπό της είναι φανερή και από τα νομίσματα που κόβονταν στο εξής, με το πρόσωπο της Ελένης πάνω τους. 

Σε ηλικία 78 ετών, η Ελένη ξεκίνησε ένα ταξίδι προς τα Ιεροσόλυμα, όπου φρόντισε να ιδρυθούν εκκλησίες, να γίνουν ανασκαφές και να χτισθούν ο Ναός της Γέννησης και της Ανάστασης στον Γολγοθά. Ο συγγραφέας Ρουφίνος είναι αυτός που αναφέρει πως μεταξύ άλλων, η Ελένη βρήκε τον Τίμιο Σταυρό όπου μαρτύρησε ο Ιησούς. 

Ωστόσο και για την Αγία Ελένη υπάρχουν πολλοί θρύλοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Κύπρος, όπου λέγεται πως η Ελένη κατέφτασε προς βοήθεια των ντόπιων, οι οποίοι υπέφεραν από ξηρασία. Όταν εκείνη προσευχήθηκε, άνοιξαν οι ουρανοί και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε μετά από πολλά χρόνια ουράνιο τόξο στον ουρανό, γι’ αυτό και οι ντόπιοι το αποκαλούν και «ζωνάρι της Αγίας Ελένης». 

Η Ελένη αριθμολογικά 
Ο λεξάριθμος της Ελένης είναι το 8, κάτι που της δίνει την «σφραγίδα» μιας έντονης, δυναμικής προσωπικότητας, με υψηλούς στόχους και επιμονή. Εργάζεται με μόχθο για να ζει καλά, αλλά είναι γενναιόδωρη και φιλεύσπλαχνη. Το… αδύνατο σημείο της είναι το πείσμα, που μπορεί να πληγώσει τους γύρω της. 

Η Ελένη στο εξωτερικό 
Το Ελένη είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και στο εξωτερικό. Δείτε κάποιες από τις εκδοχές του: Ellen, Helena, Hellen, Ella, Ellie, Elly, Lena, Nell, Nellie, Nelly, Elle, Nelle (αγγλικά), Shelena (αφροαμερικανικό όνομα), Elena (βουλγαρικά), Helena, Jelena, Elena, Jela, Jelica, Jelka (κροατικά), Helena, Alena, Lenka (τσέχικα), Elin, Helena, Helene, Eli, Ella, Lena, Lene (δανέζικα), Heleen, Helena, Heleentje (ολλανδικά), Helena, Leena (εσθονικά), Eliina...

Elina, Helena, Ella, Heleena, Heli, Leena (φινλανδικά), Hélène (γαλλικά), Elene (γεωργιανά), Alena, Lena, Lene, Leni (γερμανικά), Heléna (ουγγρικά), Léan (ιρλανδέζικα), Elena (ιταλικά), Helēna, Jeļena (λετονικλα), Elena, Ileana, Lenuța (ρουμανικά), Yelena, Alyona, Lena (ρωσικά), Jelena, Jela, Jelica, Jelka (σερβικά), Alena, Lenka (σλοβακικά), Ileana, Iliana (ισπανικά), Elin, Elina, Helena, Helene, Ella, Lena (σουηδικά), Olena, Lesya (ουκρανικά). 

Το αστέρι Ελένη Ο Τζέιμς Κρεγκ Γουάτσον ανακάλυψε το 1868 έναν μεγάλο αστεροειδή στην Κύρια Ζώνη Αστεροειδών, και εντυπωσιάστηκε τόσο ώστε του έδωσε το όνομα της Ωραίας Ελένης. Έτσι, κάπου στον ουρανό υπάρχει ο αστεροειδής 101 Ελένη, η διάμετρος του οποίου υπολογίζεται στα 66 χιλιόμετρα. 




[iefimerida]

Η πηγή όλων των ασθενειών είναι η στεναχώρια σύμφωνα με τον Ιπποκράτη...!!!!

Το σώμα μας το ίδιο μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά ότι είναι ο εκφραστής της ψυχικής μας κατάστασης. Και τα δύο συνυπάρχουν με αξιοζήλευτη ισορροπία και στο σώμα μας αποτυπώνεται ότι υπάρχει μέσα στον ψυχικό μας κόσμο. Δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις όπως η θλίψη, η μελαγχολία και η στεναχώρια επιδρούν με αρνητικό τρόπο στο σώμα μας και εμφανίζονται με επίπονα και πολλές φορές δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα. 

Ο Ιπποκράτης , ο πατέρας της Ιατρικής, έγραψε αιώνες ολόκληρους πριν μία φράση η οποία συμπυκνώνει μέσα της μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες : 
«Η στεναχώρια είναι η πηγή όλων των ασθενειών.» 

Μελετώντας την επίδραση της στεναχώριας σε βασικά όργανα του σώματός μας μπορούμε να αναφέρουμε κάποιες άσχημες συνέπειες της στεναχώριας : 

Καρδιά: Η μεγάλη στεναχώρια μπορεί να επιφέρει αρρυθμία στην καρδιά, αύξηση της πίεσης, έντονη δυσφορία. Η δύναμη της στεναχώριας είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να προσκαλέσει ακόμα και έμφραγμα. 

Πεπτικό σύστημα: Η στεναχώρια προκαλεί πολλές διαταραχές στο στομάχι, από έντονο κοιλόπονο και δυσκοιλιότητα, μέχρι στην πιο ακραία μορφή γαστρορραγία.

Θυρεοειδής: Η στεναχώρια χτυπά πάρα πολύ τον θυρεοειδή, τον μεγαλύτερο αδένα που υπάρχει στο σώμα μας και ρυθμίζει τις λειτουργίες του οργανισμού μας. Επηρεάζοντας τη λειτουργία του , οδηγεί σε διάφορες παθήσεις. 

Πνεύμονας: Η στεναχώρια χτυπάει πολύ το αναπνευστικό μας σύστημα, τους πνεύμονές μας. Έχει διαπιστωθεί ότι άτομα που εμφάνισαν αναπνευστικές παθήσεις , είχαν βιώσει άσχημες και στενάχωρες καταστάσεις. 

Δέρμα: Το δέρμα αποτελεί ίσως το πιο εύκολο ''θύμα'' της στεναχώριας. Η κακή διάθεση επιδρά στο δέρμα μας περισσότερο από οπουδήποτε αλλού αφού δερματικές παθήσεις , κοκκινίλες, εκζέματα και δερματίτιδες οφείλονται στο μεγαλύτερο βαθμό τους στη στεναχώρια ή το άγχος.

Μαλλιά: Τα μαλλιά μας επηρεάζονται και αυτά εξίσου πολύ από τη στεναχώρια με γνωστό σύμπτωμα την τριχόπτωση και την ελάττωση της ποιότητας. Η στεναχώρια , πραγματικά, εξασθενεί τις άμυνες του οργανισμού μας. 

Έχει διαπιστωθεί ότι η καρδιακή ανακοπή και το εγκεφαλικό, συνδέεται με μεγάλη στεναχώρια τις περισσότερες φορές 
(άνθρωποι που θρηνούσαν , για παράδειγμα, λόγω της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου είχαν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν ένα από τα δύο). 

Οι άσχημες διαπροσωπικές σχέσεις, οικονομικά προβλήματα, η δύσκολη καθημερινότητα και επαγγελματικές ή συναισθηματικές απογοητεύσεις, εντείνουν τη στεναχώρια μας τις περισσότερες φορές. 

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να προστατεύσει τον εαυτό του, τη ζωή του; 

• Με το να υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής στον οποίο αποφεύγει συνήθειες οι οποίες έχουν αποδειχθεί ότι είναι βλαπτικές για την υγεία μας. Το κάπνισμα, το ποτό και η ανθυγιεινή διατροφή εντείνει πολλές φορές τη διόγκωση του προβλήματος. Η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, η καλή διατροφή, η άθληση και ενασχόληση με αθλήματα και ο επαρκής ύπνος βοηθούν στο να νοιώθουμε ελκυστικοί , όμορφοι και συμβάλλουν στη διατήρηση της υγείας μας. 

• Με το να μην φορτωνόμαστε όλες τις επιθυμίες και τα θέλω των άλλων. Πολλές φορές η στεναχώρια απορρέει από τη διαπίστωση ότι δε μπορούμε να ικανοποιήσουμε – και είναι λογικό – τις επιθυμίες όλων και ίσως νοιώθουμε, λανθασμένα να φοβόμαστε μήπως οι άλλοι αποσύρουν την αγάπη τους.

Τα παιδιά πολλές φορές νοιώθουν στεναχώρια επειδή νοιώθουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών, ένας άνεργος μπορεί να νοιώθει στεναχώρια επειδή δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του. 

Με το να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τις ανάγκες και τα δικά μας θέλω και το γεγονός ότι δεν μπορούμε να ευχαριστούμε τους πάντες, αποβάλλουμε από μέσα μας τη στεναχώρια και τις ενοχές που προκύπτουν από το βάρος της μη εκπλήρωσης των προσδοκιών των άλλων. 

• Με το να μη μεγεθύνουμε με το μυαλό μας διάφορες καταστάσεις, χωρίς να έχουμε – όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές- επίγνωση της πραγματικότητας και όλων των γεγονότων. Με το να γνωρίζουμε την αλήθεια μίας κατάστασης, χωρίς να υπερβάλλουμε και να φτιάχνουμε σενάρια καταστροφής, μειώνουμε τη στεναχώρια. 

• Με το να αποδεχτούμε ότι κάποιες καταστάσεις δεν αλλάζουν. Ένας κακός χωρισμός , μία απώλεια, μία αποτυχία στις εξετάσεις αργά ή γρήγορα θα κάνει την εμφάνιση στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Η στεναχώρια για κάτι που μπορεί να μην αλλάξει, είναι και καταστροφική και περιττή. Ας αναλογιστεί ο κάθε άνθρωπος τι μπορεί να τον διδάξει μία επώδυνη κατάσταση. Η αποδοχή, πολλές φορές, είναι φάρμακο. 

• Με το να απομακρυνόμαστε από τους τοξικούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι που δε μας εκτιμούν, μας φθονούν ή μας βλάπτουν δεν έχουν θέση στη ζωής μας, μόνο στεναχώρια μας προσφέρουν. 

• Με το να προσέχουμε την υγεία μας. Η παρακολούθηση της υγείας μας , μας προφυλάσσει και μας προστατεύει από ανυπόστατα - μερικές φορές - σενάρια. 

• Με το να αρχίσουμε να εκτιμάμε τα καλά πράγματα που μας προσφέρει η ζωή. Πολλές φορές θεωρούμε δεδομένα πράγματα όπως ο ήλιος, μία βόλτα με φίλους, το να δούμε μία ταινία ή το γεγονός ότι ξυπνήσαμε και γεμίζουμε στεναχώρια για όλα αυτά που δεν έχουμε. 

Με το να αρχίσουμε να εκτιμάμε κάθε τι στη ζωή , τότε θα διώξουμε τον αρνητισμό. Η ψυχική μας υγεία είναι προπομπός της σωματικής. Οφείλουμε να τη σεβόμαστε και να τη φροντίζουμε, όπως το σώμα μας. 

Η στεναχώρια και η θλίψη όχι μόνο δεν επιλύουν κανένα πρόβλημα, αλλά οδηγούν σε μαρασμό και ανοσοποιούν την κριτική μας ικανότητα και τα αντανακλαστικά για να ανταπεξέλθουμε με ωριμότητα και ψυχραιμία. 




Μαρίας Σκαμπαρδώνη 
healingeffect

Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Έμαθα να ευγνωμονώ τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος γι' αυτούς τους 9 λόγους...!!!!

Κάποτε αισθανόμουν ότι το παρελθόν μου με στοίχειωνε λόγω των τραυματικών εμπειριών που είχα ζήσει. Προσπαθούσα να κρύψω ποιος ήμουν και τι είχα κάνει σε αυτόν τον κόσμο, ανησυχούσα τόσο πολύ ότι κάποιος θα ανακάλυπτε τα τρομακτικά σφάλματα που είχα κάνει στη ζωή μου και φοβόμουν∙ κάθε μέρα και περισσότερο. 

Ανησυχούσα τι θα ανακάλυπταν οι φίλοι και οι γνωστοί, ακόμη και οι εργοδότες μου και φοβόμουν για το τι θα σκέφτονταν για εμένα.

Αφού κατάφερα να επιβιώσω από έναν πατριό που με κακοποιούσε, από αρκετές συλλήψεις, έξη χρόνια στο γυμνάσιο και το λύκειο και εθισμό σε ουσίες πέτυχα να γίνω δικηγόρος και επιχειρηματίας.

Μέχρι πρόσφατα, δεν κοιτούσα ποτέ πίσω, σε εκείνο το παρελθόν που με στοίχειωνε και συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά ήταν απαραίτητα, έπρεπε να έχουν συμβεί έτσι όπως συνέβησαν και τελικά με οδήγησαν να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. 

Όταν σκέφτομαι τώρα το παρελθόν μου μπορώ πλέον να αντιληφθώ τον λόγο που είμαι τόσο ευγνώμων για εκείνες τις δυστυχισμένες στιγμές που πέρασα κάποτε στη ζωή μου :

Μου χάρισαν την ελευθερία αυτού που είμαι σήμερα.
Μόλις αγκάλιασα το παρελθόν μου και το μυαλό μου σταμάτησε να ανατρέχει στα τρομερά μυστικά που έκρυβα από τον κόσμο, τότε απελευθερώθηκα, έγινα αυτός που είμαι. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε τελικά να με αποδεχτούν όπως είμαι. 

Μόλις μίλησα για το παρελθόν μου, βίωσα κάτι το φανταστικό. Ο κόσμος συγκινήθηκε, εμπνεύστηκε. Το τρομακτικό μυστικό μου επηρέασε θετικά τη ζωή των άλλων – αυτό είναι πράγματι καταπληκτικό και κάτι που άξιζε τον κόπο να μοιραστείς και να επικοινωνήσεις με τον κόσμο!

Μου χάρισαν προοπτικές.
Υπάρχουν όμορφα πράγματα που μας συμβαίνουν, αλλά και δυσάρεστες στιγμές που πικραίνουν τη ζωή μας. Μπορούμε να παραμείνουμε προσκολλημένοι στις δυσάρεστες στιγμές – και τότε τίποτα δεν θα γίνει καλύτερο, ενώ μπορούμε να προσκολληθούμε στις ευχάριστες και να αλλάξουμε τη ζωή μας.

Τώρα, μπορώ πλέον να δω πώς οι άλλοι παλεύουν στη ζωή τους και αντιλαμβάνομαι ότι ίσως βρίσκονται σε ένα σημείο στη ζωή τους που δεν αισθάνονται έτοιμοι να κάνουν αλλαγές. Απλώς θυμάμαι ότι κάποτε κι εγώ ήμουν σε αυτό το σημείο και φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή θα ωριμάσουν κι εκείνοι, όπως εγώ και θα κάνω τα πάντα για να τους βοηθήσω να ωριμάσουν, εάν το επιθυμούν.

Ανακάλυψα ότι ήμουν ικανός για τα πάντα.
Αφού πέρασα 6 χρόνια στο γυμνάσιο και το λύκειο, επιβίωσα από εθισμό σε ουσίες και από πολλές συλλήψεις, αργότερα πήγα στο κολέγιο και τέλειωσα τις σπουδές μου στη νομική, τότε συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να κάνω τελικά τα πάντα.

Όταν συναντώ πλέον δυσκολίες στη ζωή μου, θυμίζω στον εαυτό μου ότι κάποτε βρισκόμουν σε χειρότερη θέση – και συνειδητοποιώ ότι ακόμη και τώρα μπορώ να τα βγάλω πέρα – μια φωνή μέσα μου λέει «έχεις περάσει και χειρότερα – πολύ χειρότερα».

Έμαθα να συγχωρώ τον εαυτό μου.
Εννοείται ότι έκανα λάθη – πολλά λάθη. Εάν μείνω εκεί, χωρίς να μπορώ να αντιληφθώ ότι όλα θα γίνουν κι όλα θα πάνε καλά, δεν πρόκειται να ξεφύγω ποτέ από τον φόβο. Δεν είμαι το ίδιο πρόσωπο που ήμουν κάποτε, ούτε θα είμαι ο ίδιος στο μέλλον. Αλλάζουμε συνεχώς, εξελισσόμαστε συνεχώς και κανένας από εμάς δεν είναι τέλειος.

Προσπαθώ απλώς να γίνω καλύτερος από αυτό που ήμουν χτες και ο μόνος τρόπος για αυτό είναι να συγχωρέσω τον εαυτό μου για τα λάθη τους παρελθόντος. Όλοι κάνουμε λάθη – ας αγκαλιάσουμε αυτά τα λάθη, ας τα αποδεχτούμε ως κάτι που μπορεί να μας αλλάξει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, κανένας δεν είναι αλάθητος.

Έμαθα ποιοι είναι οι αληθινοί μου φίλοι.
Εκείνες τις δυστυχισμένες στιγμές της ζωής μου σπατάλησα τον χρόνο μου με ανθρώπους που δεν ήταν αληθινοί φίλοι. Ήταν άτομα που ποτέ δεν με ενθάρρυναν να γίνω καλύτερος, να προσπαθήσω να επιτύχω στη ζωή μου. Με απογοήτευαν και ήθελαν να με δουν να αποτυγχάνω.

Παρατηρήστε τους ανθρώπους που σας περιτριγυρίζουν, τα άτομα με τα οποία είστε σε συνεχή επαφή – πιστεύετε ότι πράγματι θέλουν το καλό σας; εάν όχι, μάλλον ήρθε η ώρα να αφήσετε πίσω αυτή τη φιλία και να αναζητήστε ανθρώπους που θα σας κάνουν να ανοίξετε τα φτερά σας.

Έμαθα τι ήταν πραγματικά σημαντικό στη ζωή μου.
Πάντοτε με προβλημάτιζε τι θα σκέφτονταν οι άλλοι για εμένα – νόμιζα ότι αυτό ήταν το πιο καθοριστικό στοιχείο της ζωής μου. Επίσης νόμιζα ότι ευτυχία και σκοπός της ζωής είναι να έχει κανείς ένα ωραίο σπίτι, ένα μοντέρνο αυτοκίνητο και μεγάλο τραπεζικό λογαριασμό. Η επιδίωξη όλων αυτών των στόχων μου προκαλούσε οδύνη, δυστυχία και προβληματισμό. 

Μόλις κατάλαβα ότι πρέπει να αδράξω τη μέρα, τη στιγμή και να είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που έχω τώρα και αυτό που ήμουν, κατάλαβα ότι αυτό ήταν ευτυχία. Καλύτερα να παραμερίσουμε τον εγωισμό μας, να αγαπήσουμε τους άλλους, να γεμίσουμε καλοσύνη.

Ανακάλυψα ότι στη ζωή δεν υπάρχει προορισμός.
Ναι, μπορεί να είναι κλισέ, κοινότοπο, αλλά είναι αλήθεια. Πάντοτε επιδίωκα κάτι καλύτερο. Νομίζω ο Robert Hastings έγραψε στον Σταθμό: «Η ενοχή και ο φόβος είναι δίδυμοι ληστές που μας κλέβουν κάθε μέρα το δικό μας σήμερα». Το παρελθόν είναι παρελθόν – ας απολαύσουμε αυτό που έχουμε, αυτό που είμαστε αυτή τη στιγμή.

Η υγεία και το καθαρό μυαλό είναι ο καλύτερος τρόπος ζωής.
Κάποτε έπρεπε να πιω για να διασκεδάσω. Νόμιζα ότι έπρεπε να έχω ένα ερέθισμα για να απολαύσω τη ζωή. Το θέμα είναι ότι – το να είμαι εδώ, ζωντανός και υγιής είναι το ομορφότερο αίσθημα. Η ζωή είναι πολύ πιο απολαυστική. Ένα γευστικό δείπνο και η ενασχόληση με αγαπημένες δραστηριότητες είναι το πιο θετικό ερέθισμα κάθε πτυχή της ζωής μας.

Το να μοιράζομαι την ιστορία μου, βοηθά κάποιους άλλους που βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Δεν μπορούσα τότε να φανταστώ ότι η εξάρτηση από τις ουσίες και το αλκοόλ θα με οδηγούσε να βοηθάω κάποιους άλλους ανθρώπους, να αλλάξουν τη ζωή τους. Είμαι ευγνώμων που βοηθάω κάποιους ανθρώπους να αλλάξουν τη ζωή τους, που έχω τόσο θετική επιρροή πάνω τους. 

Με εκπλήσσει ότι μέσα από τη δυστυχία αναδύεται κάτι τόσο όμορφο. Ναι, η οικογένειά μου κι εγώ ζήσαμε μία κόλαση – τώρα όμως μπορώ να το διαχειριστώ, μπορώ να το αξιοποιήσω και να δώσω ελπίδα και χαρά στη ζωή των άλλων.




Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ. via Steven Aitchison 
Εικόνα Άρθρου: Wesley Allsbrook

Να κρίνεις με συμπόνια...!!!!

Το σύμπαν δημιουργήθηκε
για να μας διδάξει,
όχι για να μας κρίνει.
Κι όμως, εμείς κρίνουμε
τον εαυτό μας και τον κόσμο.

Εκείνοι που βιάζονται να κρίνουν,
αργούν να συμπονέσουν.

Εκείνοι που αργούν να συμπονέσουν
έχουν ξεχάσει ότι οι άνθρωποι που πληγώνουν
δεν πάνε στην κόλαση
είναι ήδη στην κόλαση,
γι’ αυτό φέρονται όπως φέρονται.

Τελικά, κανένας δεν γλυτώνει από τίποτε.
Η μνησικακία που νιώθουμε για κάποιους ανθρώπους,
απλώς τους επιτρέπει
να ζουν μέσα στο κεφάλι μας
χωρίς να πληρώνουν νοίκι.

Και, παρά την κριτική,
η πραγματικότητα συμβαίνει έτσι κι αλλιώς.

Έτσι, αν κρίνουμε,
ας κρίνουμε με συμπόνια
μέχρι να ανακαλύψουμε τελικά
ότι το πρωταρχικό μας έργο
δεν είναι να συγχωρούμε τους άλλους
αλλά να ζητάμε συγχώρεση.




Απόσπασμα από το βιβλίο του Dan Millman ”ποιος είναι ο σκοπός σου;” από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας

Προσπαθώντας να σώσω όλους τους άλλους, ξέχασα εμένα...!!!!

Κοιτάζω στον καθρέφτη μου κι αναρωτιέμαι τι απόγινε ο εαυτός μου. Το πρόσωπό μου θαρρώ ότι έχω καιρό να το προσέξω. Σαν κουρασμένο μου φαίνεται. Σαν να είναι και παραπονεμένο συνάμα. Θέλει να μου μιλήσει ο εαυτός μου , να μου εκφράσει πολλά.. Θέλει να μου παραπονεθεί για όλες εκείνες τις στιγμές που δεν ήμουν παρών για αυτόν. Και πίστεψέ με είναι πολλές, μα πάρα πολλές.

Σε ξέχασα εαυτέ μου και το γνωρίζω καλά. Πήγα να σε χάσω ίσως τελικά να σε έχασα για λίγο, να σε παραμέλησα. Σε εγκατέλειψα, σε άφησα μόνο σου δίχως εμένα. Άδειο κορμί να τρέχεις για εκείνους. Τους αγαπημένους άλλους της καρδιάς μου, εκείνους που αγαπώ και συμπαθώ τόσο πολύ.

Στη προσπάθειά μου να σώσω όλους τους άλλους, ξέχασα εμένα. Σε άφησα μονάχο, παγωμένο και αδειανό κορμί δίχως ψυχή. Χωρίς να σε στηρίζω για να αντέχεις στα δύσκολα και να σε φροντίζω πια. 

Δεν είναι ότι δε σε αγαπάω και δε σε νοιάζομαι. Ίσα ίσα. Μα συγχώρα με έπρεπε να βοηθήσω τους αγαπημένους μου, με είχαν ανάγκη. Χρειαζόταν να είμαι παρών για εκείνους. Ακόμα με χρειάζονται. Δε σου απολογούμαι , ξέρω , έχεις δίκιο.

Προσπαθώντας να σώσω όλους τους άλλους, ξέχασα εμένα. Γιατί πίστευα ότι δεν έχω ανάγκες ,ότι είμαι δυνατός και δε με επηρεάζει τίποτα. Έπαψα να με φροντίζω, να τρέφομαι σωστά, να με περιποιούμαι. 

Κάπου στο δρόμο με έχασα. Εσύ μου έκρουες το καμπανάκι του κινδύνου και εγώ δε σε άκουγα εαυτέ μου. Γυρνούσα το κεφάλι από την άλλη πλευρά. Δεν το άντεχες, έτρεχες για όλα και κοίτα πως κατάντησες. Δεν έχεις κουράγιο και δε σε βλέπω να γελάς πια. Να χαμογελάς και να διασκεδάζεις τη ζωή σου. Δε σε αναγνωρίζω πια.

Στο υπόσχομαι πια να σε φροντίζω σαν μικρό παιδί για να μου αντέχεις στα δύσκολα. Σου υπόσχομαι από εδώ και στο εξής , να μη σε εγκαταλείψω. Να σου μιλάω συχνά, να ακούω τις ανάγκες και τα θέλω σου και να σου χαμογελάω. Σε αγαπάω εαυτέ μου, πιο πάνω από όλους γιατί χωρίς εσένα δε θα υπάρχω και εγώ πια.




Γράφει η ψυχολόγος Άρτεμις Βαμβουνάκη.

Να παίρνεις την αλήθεια σου αγκαλιά...!!!!

Σαν γλυκό παραμύθι ξεκινά τούτη η ιστορία, κάπως έτσι. Kάποτε, πριν χρόνια, όλοι μας ήρθαμε εδώ σε αυτόν τον πλανήτη για να ζήσουμε. Όλοι μας ψυχές θαρρώ, που ο καθένας κουβαλούσε από την πρώτη στιγμή την αλήθειά του, την ποιότητα της ψυχής του, το φως του μα και το σκοτάδι του γερά δεμένα μαζί.

Όλα αυτά συνθέτουν την πυξίδα για τον δρόμο που ο καθένας έρχεται να περπατήσει εδώ. Απέραντο φως και ομορφιά μας περίμενε σε τούτο τον τεράστιο κόσμο, σωστός παράδεισος. Μα, ποιος παράδεισος δεν έχει τη ''δική'' του κόλαση δίπλα να τον συμπληρώνει; Κανένας!

Δική του κόλαση λοιπόν, μια απ’όλες, είναι η φασαρία του. Βαβούρα δυνατή υπάρχει στον επίγειο κόσμο μας, που αν δεν προσέξεις, σε πλανεύει σαν τις ''Σειρήνες'' του Οδυσσέα, σου κλέβει την πυξίδα σου, σε απογυμνώνει, θάβοντας την αλήθεια της ψυχής σου με τα χρόνια.

Τι θα είσαι μετά δίχως αυτά; Ένας άνθρωπος που ακολουθεί δρόμους και μονοπάτια που δεν είναι αληθινά δικά του, χαμένος και αποστραγγισμένος, κάποιος που θα ζει σαν το ρομπότ με βήματα δανεισμένα από την «κοινωνία», όχι δικά του. Τι θα είσαι; Αλίμονο, θα είσαι νεκρός!

Μα μην τρομάζεις γλυκέ μου άνθρωπε γιατί εσύ δημιουργείς την εξέλιξη του παραμυθιού. Σώπασε τώρα και άκουσε, εσύ να παίρνεις την αλήθεια σου αγκαλιά κάθε μέρα, να την προστατεύεις. Μην την αφήνεις να πέφτει στη λήθη, μα αντίθετα, όσο μπορείς, να την ξεθάβεις από της λήθης τον τάφο και να την ανασταίνεις με την πνοή σου όποτε νιώθεις ότι το χρειάζεται.

Σε παρακαλώ, μην κουραστείς να την ξυπνάς. Θυμήσου, σπίτι δεν έχει, σπίτι της είναι η σιωπή της καρδιάς σου και την κουβαλάς πάντα μέσα σου. 

Μην την υποτιμάς την δύναμή της, στάσου δυο λεπτά αφουγκράσου την, μπορεί να σωπαίνει κάθε παραπλανητική ‘Σειρήνα’ γύρω σου, να είναι ο συνοδοιπόρος σου που θα δίνει στα πόδια σου δύναμη ν’ανέβουν τον πιο ''κακοτράχαλο ανήφορο''. Σε παρακαλώ, γλυκέ μου άνθρωπε, μην κουραστείς!

Μα κι όποτε ακόμη κουραστείς, θυμήσου πως «τούτο το χρέος της ανάστασης πέφτει στην καρδιά», μονομιάς να την αναστήσεις ξανά κι εσύ!




Η καλύτερη εκδίκηση είναι να απολαμβάνεις τη ζωή χωρίς αυτούς...!!!!

Όταν η ψυχή μας είναι πληγωμένη και αισθάνεται πόνο και οργή, είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να σκέφτεται να εκδικηθεί ο ίδιος τον άνθρωπο που τον έχει πικράνει. 

Η εκδίκηση εκείνη τη στιγμή φαντάζει ως ένας τρόπος, ο οποίος θα καταπραΰνει τον πληγωμένο του εγωισμό με το να επιφέρει πόνο στον άνθρωπο που θεωρεί ότι τον προκάλεσε.

Η εκδίκηση είναι μία πράξη, η οποία δεν έχει πραγματική δύναμη, η ικανοποίηση που δίνει είναι εντελώς πρόσκαιρη. Το κακό που μας έχει συμβεί, όσο δυσάρεστη αλήθεια κι αν είναι αυτή, υπάρχει στη ζωή μας και έχει συμβεί. Ό,τι και αν κάνουμε, δε θα μπορέσουμε ποτέ να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, το κακό έγινε.

Η εκδίκηση βλάπτει και εμάς, διότι ο άνθρωπος που μας έχει βλάψει, θα αισθανθεί περισσότερο μίσος για εμάς και θα επιδιώξει να μας βλάψει με χειρότερο και πιο επίπονο τρόπο. Είναι σημαντικότερο, όσο και αν μας έχει πονέσει κάτι, να το αφήνουμε πίσω μας, παρά να ζούμε διαρκώς με το φόβο του τι κακό θα σκεφτεί ο άλλος για να πράξει σε εμάς.

Η εκδίκηση είναι μία μάταιη πράξη, διότι πρώτα από όλα βλάπτει εμάς και την ψυχή μας. Ουσιαστικά, λερώνεις την ψυχή σου και χάνεις τον εαυτό σου σε μία ατέρμονη προσπάθεια να βλάψεις έναν άλλον άνθρωπο.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να χάνεις τη ζωή σου, να ξοδεύεις τον πολύτιμο χρόνο σου και να γεμίζεις όλη σου την ψυχή με μίσος. Δεν αξίζει να χάνεις την πολύτιμη ζωή σου για ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Με το να εκδικείσαι, δείχνεις στον άλλον πως η κακία του έχει νικήσει και αλλοίωσε τον δικό σου χαρακτήρα.

Η ίδια η ζωή κρύβει μέσα της δικαιοσύνη. Αργά ή γρήγορα, ο κάθε άνθρωπος θα κληθεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τις δικές του πράξεις και να λογοδοτήσει με αυτές με καλύτερο τρόπο από τα δικά μας σχέδια. Μπορούμε λοιπόν να αφήσουμε τη ζωή, το σύμπαν, το θεό, οπουδήποτε πιστεύει κάποιος, για να ανταποδώσει το κακό σε εκείνον που μας έχει βλάψει και να μη λερώσουμε εμείς τη δική μας ψυχή.

Η εκδίκηση δεν είναι μία πράξη που επιφέρει γαλήνη, δεν προσφέρει ανακούφιση και προάγει το μίσος. Ας εξασκηθούμε στο πολύτιμο δώρο της συγχώρεσης, το οποίος θα μας ευεργετήσει σωματικά και ψυχικά. 




Photo: Author/Depositphotos
Συγγραφέας Μαρία Σκαμπαρδώνη