Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Τι σημαίνουν τα σεξουαλικά όνειρα ;

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, το ποσοστό ανδρών και γυναικών που βλέπουν όνειρα σεξουαλικού περιεχομένου, διαρκώς αυξάνεται. Πού οφείλεται αυτό; Ο καθηγητής Antonio Zadra από το πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και η ομάδα του ερεύνησαν το φαινόμενο και προσπάθησαν να το ερμηνεύσουν επιστημονικά. 

Για να το πετύχουν, μελέτησαν τα όνειρα 3600 αντρών και γυναικών, όπως τα είχαν καταγράψει στα ημερολόγια τους.

«Το περιεχόμενο είναι κοινό και για τα δύο φύλα: σεξουαλική επαφή με γνωστά και άγνωστα πρόσωπα, έντονες περιπτύξεις που μπορεί να φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις, ανομολόγητες φαντασιώσεις. Μεγάλη συχνότητα εμφανίζουν τα όνειρα με πρώην και νυν εραστές, αλλά και επαγγελματικούς συνεργάτες ! 

Τα περισσότερα μάλιστα από τα σεξουαλικά μας όνειρα λαμβάνουν χώρα σε δημόσιους χώρους, γραφεία και ξενοδοχεία», σύμφωνα με την έρευνα.

Ένα ακόμη εύρημα της έρευνας, είναι εκείνο πως τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες ονειρεύονται ότι κάνουν σεξ με διάσημα πρόσωπα. Σταρ του κινηματογράφου, του τραγουδιού, του ποδοσφαίρου, της τηλεόρασης, πρωταγωνιστούν σε πολλά όνειρα.

Μία από τις βασικές διαφορές που προέκυψε από την μελέτη των σεξουαλικών ονείρων είναι ότι οι άντρες τα θυμούνται ως μία θετική εμπειρία σε ποσοστό 44%, ενώ αντιθέτως οι γυναίκες δεν ξεπερνούν το 30 %! Μάλιστα ένα ποσοστό 4% και στα δύο φύλα, ομολογεί ότι βιώνει οργασμό κατά τη διάρκεια του ονείρου!

Είναι φυσιολογικά ; 
Μία βασική συμβουλή που δίνει ο Antonio Zadra είναι να απελευθερωθούμε από τις ενοχές για τα όνειρα σεξουαλικού περιεχομένου. Πώς; Απλώς καταγράφοντας τα! «Ο μόνος τρόπος να εντοπίσουμε εάν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, είναι να καταγράφουμε ό,τι βλέπουμε με λεπτομέρειες: πόσοι ερωτικοί παρτενέρ υπήρχαν στο όνειρο μας, σε ποιο μέρος έγινε, πώς νιώθαμε όταν ξυπνήσαμε.

Συνήθως ,ότι συμπεριλαμβάνει κίνδυνο και απαγόρευση, θεωρείται φυσιολογικό διότι ανέκαθεν το κρυφό διεγείρει τις αισθήσεις μας».

Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που τα σεξουαλικά όνειρα επιμένουν; Ο καθηγητής είναι ξεκάθαρος:«Αν το όνειρο μας φαινόμενο τέτοιων ονείρων είναι συχνό και επαναλαμβανόμενο τότε θα πρέπει να δούμε καθαρά τι είδους προβλήματα αντιμετωπίζουμε στις ερωτικές μας σχέσεις. Από εκεί πηγάζουν όλα και αν δεν λυθεί ο γόρδιος δεσμός, δεν υπάρχει φυσιολογική ερωτική ζωή».

Δεν υπάρχουν ακραία όνειρα 
«Θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι βλέπουμε χυδαίες εικόνες είναι φυσιολογικό. Συνήθως έχει άμεση σχέση με τις φαντασιώσεις μας. Πολλές φορές το υποσυνείδητο μας μιλά με το δικό του τρόπο. 

Μας δείχνει τις βαθιές επιθυμίες που ίσως ντρεπόμαστε να εξομολογηθούμε», εξηγεί ο καθηγητής και προσθέτει: «Μόνο έτσι μπορούμε να οδηγηθούμε στην ευχαρίστηση. Σύμφωνα με τα στοιχεία μας αρκετοί είναι εκείνοι που ξύπνησαν χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι επειδή τη νύχτα είδαν πως συμμετείχαν σε ερωτικές περιπτύξεις».

Αύξηση των σεξουαλικών ονείρων των γυναικών !
Κλείνοντας την έρευνά του ο Antonio Zadra, δεν παραλείπει να σημειώσει ένα στοιχείο που τον έχει προβληματίσει: τα σεξουαλικά όνειρα των γυναικών έχουν υπερ-πολλαπλασιαστεί από την δεκαετία του΄60 μέχρι σήμερα. 

Το ερώτημα είναι αν αυτό συμβαίνει γιατί οι γυναίκες απελευθερώθηκαν και εκφράζουν ελεύθερα τις επιθυμίες τους ή γιατί έχει αυξηθεί το ποσοστό των ανικανοποίητων σεξουαλικά γυναικών.



Πως η στάση του ύπνου δείχνει το χαρακτήρα μας......!!!!

Η στάση που έχει ένα άτομο κατά την διάρκεια του ύπνου, δείχνει το χαρακτήρα του, σύμφωνα με αποτελέσματα επιστημονικής έρευνας....

• Στάση Εμβρύου : 
Εκείνοι που χρησιμοποιούν αυτή τη στάση,φαίνονται σκληροί προς τα έξω αλλά είναι ευαίσθητοι στην καρδιά. Μπορεί να είναι ντροπαλοί όταν πρωτοσυναντούν κάποιον, αλλά σύντομα χαλαρώνουν. Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη στάση ύπνου και τη χρησιμοποιούσε το 41% από τους χίλιους εθελοντές που έλαβαν μέρος στο πείραμα.

• Στάση Κούτσουρου : 
Στη στάση αυτή το άτομο είναι ξαπλωμένο πλάγια έχει τεντωμένα τα πόδια, και τα χέρια είναι επίσης τεντωμένα στα πλευρά. Όσοι κοιμούνται με αυτό τον τρόπο, είναι καλόβολα, κοινωνικά άτομα που νιώθουν άνετα με τον κόσμο και εμπιστεύονται τους ξένους. Ωστόσο, κάποιες φορές ίσως είναι εύπιστοι πέραν του δέοντος. Η στάση αυτή υιοθετήθηκε από το 15% των εθελοντών.

• Στάση Πλάγιας Έκτασης : 
Σε αυτή τη στάση το σώμα είναι πλάγια με τα δύο χέρια παρατεταμένα μπροστά. Όσοι τη χρησιμοποιούν είναι εξωστρεφείς χαρακτήρες,αλλά μπορεί να γίνονται καχύποπτοι και κυνικοί. Είναι αργοί στο να παίρνουν αποφάσεις, αλλά όταν πάρουν μια απόφαση είναι μάλλον απίθανο να την αλλάξουν.Το 13% των ατόμων που συμμετείχαν στο πείραμα, χρησιμοποιούσε αυτή τη στάση.

• Στάση Στρατιώτη : 
Εδώ το σώμα είναι ξαπλωμένο ανάσκελα με τα δυο χέρια κολλημένα στα πλευρά. Οι άνθρωποι που κοιμούνται σε αυτή τη θέση είναι γενικά ήσυχοι και συγκρατημένοι. Δεν τους αρέσει η φασαρία και θέτουν τόσο στον εαυτό τους όσο και στους άλλους υψηλά πρότυπα. Το 8% των εθελοντών υιοθέτησε αυτή τη στάση.

• Στάση Ελεύθερης Πτώσης : 
Το σώμα σε αυτή τη στάση είναι μπρούμυτα, τα χέρια γύρω από το μαξιλάρι και το κεφάλι γυρισμένο πλάγια. Όσοι κοιμούνται έτσι, είναι συνήθως εξωστρεφείς και παράτολμοι αλλά στο παρασκήνιο μπορεί να είναι νευρικοί και μυγιάγγιχχοι, ενώ δεν τους αρέσει γενικά η κριτική και οι ακραίες καταστάσεις. Το 7% των εθελοντών χρησιμοποιούσε αυτή τη στάση.

• Στάση Αστερία: 
Το σώμα εδώ είναι ξαπλωμένο ανάσκελα και τα δύο χέρια είναι γύρω από το μαξιλάρι. Τα άτομα που κοιμούνται έτσι κάνουν καλούς φίλους, διότι είναι πάντα έτοιμοι να ακούσουν τους άλλους και προσφέρουν βοήθεια όταν χρειάζεται. Γενικά δεν τους αρέσει να είναι το κέντρο της προσοχής. Αυτή τη στάση χρησιμοποιούσε το 5% των εθελοντών.

Το υπολοιπόμενο ποσοστό των εθελοντών δήλωσαν ότι η στάση στην οποία κοιμούνται δεν είναι συγκεκριμένη και άλλοι ότι δεν γνωρίζουν ποια στάση χρησιμοποιούν.

Επίσης, ο καθηγητής Idzi-kowski εξέτασε την επίδραση που έχουν οι στάσεις του ύπνου στην υγεία. Έτσι, σε μια πρώτη προσέγγιση, διαπίστωσε ότι η στάση της ελεύθερης πτώσης διευκολύνει τη χώνεψη,ενώ οι στάσεις του αστερία και του στρατιώτη οδηγούν σε ροχαλητό και άσχημο νυχτερινό ύπνο.

Ακόμη η έρευνα έδειξε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σχεδόν απίθανο να αλλάξουν τη στάση του ύπνου τους και, όπως φάνηκε,μόλις το 5% των εθελοντών δήλωσε ότι κοιμούνται σε διαφορετική στάση κάθε νύχτα.



"Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας"......!!!

Η ζωή του καθενός είναι γεμάτη από ψευδαισθήσεις, ίσως επειδή η αλήθεια συχνά μας φαίνεται αβάσταχτη.

Κι όμως, η αλήθεια είναι τόσο αναγκαία, που η άγνοιά της έχει υψηλό κόστος, το οποίο μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή σοβαρών ασθενειών. 

Χρειάζεται λοιπόν να προσπαθήσουμε, ακολουθώντας μια μακροχρόνια διαδικασία, να ανακαλύψουμε τη δική μας προσωπική αλήθεια, μια αλήθεια που μπορεί να μας προκαλέσει πόνο πριν μας προσφέρει μια νέα αίσθηση ελευθερίας. 

Αν, αντίθετα, επιλέξουμε να αρκεστούμε σε μια διανοητική γνώση, θα παραμείνουμε στη σφαίρα των ψευδαισθήσεων και της εξαπάτησης του εαυτού μας.

Δεν μπορούμε να σβήσουμε τις ζημιές που έγιναν μέσα μας κατά την παιδική μας ηλικία, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε στο παραμικρό το παρελθόν μας. 

Μπορούμε όμως να αλλάξουμε και να αναδιοργανώσουμε τον εαυτό μας και έτσι να ξανακερδίσουμε τη χαμένη μας ενότητα, αν αποφασίσουμε να κοιτάξουμε από πολύ κοντά και να συνειδητοποιήσουμε τη γνώση που έχουμε αποθηκεύσει στο σώμα μας για αυτά που έγιναν στο παρελθόν.

Αυτός ο δρόμος σίγουρα δεν είναι εύκολος, σε πολλές περιπτώσεις όμως είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε επιτέλους να αφήσουμε πίσω μας την αόρατη και απάνθρωπη φυλακή της παιδικής μας ηλικίας.

Μόνο έτσι μπορούμε να μετατρέψουμε τον εαυτό μας από το ανίδεο θύμα που ήταν στο παρελθόν σε υπεύθυνο άτομο, που γνωρίζει τη δική του ιστορία και μπορεί να ζήσει μαζί της.

Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Δεν θέλουν να γνωρίζουν τίποτα από την προσωπική τους ιστορία και έτσι δεν συνειδητοποιούν ότι, στην ουσία, η ιστορία τους τους καθορίζει συνεχώς στο παρόν. 

Συνεχίζουν να ζουν μέσα στην απωθημένη και ανεπίλυτη κατάσταση που παγιώθηκε στην παιδική τους ηλικία. Δεν συνειδητοποιούν ότι φοβούνται και αποφεύγουν κινδύνους οι οποίοι, παρ’ όλο που κάποτε ήταν πραγματικοί, εδώ και πολύ καιρό έχουν πάψει να είναι. 

Καθοδηγούνται από ασυνείδητες αναμνήσεις και απωθημένα συναισθήματα και ανάγκες, τα οποία, όσο παραμένουν ασυνείδητα και αξεδιάλυτα, συχνά καθορίζουν, με σχεδόν διαστροφικό τρόπο, καθετί που κάνουν ή δεν κάνουν……"

Απόσπασμα από το βιβλίο της Alice Miller : Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας



Σταματήστε να υπερ-αναλύετε τις καταστάσεις στη ζωή σας......!!!



Η υπερβολική σκέψη πραγματικά βλάπτει την ψυχική μας υγεία.

Η υπερανάλυση ειναι μια διαδιακασία σκέψης που ξεκινάει, τις περισσότερες φορές, από τον φόβο του να μην μείνει κανείς μόνος με τον εαυτό του. Ξεκινάει δηλαδή από μία διάχυτη αίσθηση ανασφάλειας και "μειονεξίας", και καταλήγει στο να την αναπαράγει. 


Ο φόβος ότι δεν έχουμε πλήρη έλεγχο του προσωπικού, ή συλλογικού μας περιβάλλοντος κινητοποιεί τον μηχανισμό της εππίλυσης προβλημάτων μέσα από την διαδικασία της ανάλυσης μιας κατάστασης.

Συχνά, ακριβώς επειδή αυτού του είδους η υπερβολική ανάλυση των δεδομένων του νου μας, δεν είναι το αίτημα μιας υγιούς διαδικασίας, αλλά περισσότερο μιας ψυχικής κατάστασης που "τελεί εν ασθενεία", το αίτημα της επίλυσης ενός προβλήματος, όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται, αλλά αντίθετα το προς επίλυση πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο!

Όταν σκεφτόμαστε υπερβολικά και καταλήγουμε να αναλύουμε τις πράξεις, τα λόγια και τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων αλλά και του εαυτού μας τότε κινδυνεύουμε από κατάθλιψη και άγχος. Η υπερανάλυση δεν είναι υγιής στάση & συμπεριφορά. Χρειάζεται να ξέρουμε που να σταματάμε.

Η υπερβολική σκέψη μπορεί να καταστρέψει την συναισθηματική μας υγεία.

Τα αποτελέσματα ερευνών έδειξαν ότι οι γυναίκες αναλύουν πιο πολύ από τους άντρες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι άντρες δε συλλογίζονται καθόλου. Απλώς οι σκέψεις τους έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. 

Οι άντρες συλλογίζονται περισσότερο καταστάσεις και συναισθήματα θυμού και οργής, τα οποία εκφράζουν με επιθετική, εχθρική συμπεριφορά. 

Οι γυναίκες συγκεντρώνονται περισσότερο στα θέματα κατάθλιψης και άγχους. Επίσης σκέφτονται περισσότερο θέματα ελέγχου τα οποία σχετίζονται με το μέλλον, ειδικά στον τομέα των σχέσεων: «Πως μπορώ να κρατήσω το ενδιαφέρον του άντρα μου; Πως μπορώ να είμαι σίγουρη ότι όλοι στο γραφείο με συμπαθούν;».

Η ικανότητά μας να εξερευνούμε τις δικές μας σκέψεις και τις να αναλύουμε τα δεδομένα της εσωτερικής πραγματικότητας (ερμηνείες γεγονότων – σκέψεις – συναισθήματα) της δικής μας αλλά και των ανθρώπων που εμπλέκονται στη ζωή μας είναι πολύ σημαντική, γιατί μας βοηθάει να συνδέουμε διαφορετικά μεταξύ τους ερεθίσματα και τελικά, να δίνουμε νόημα στη ζωή μας. 

Συχνά, βέβαια, η ενασχόλησή μας με τις ίδιες μας τις σκέψεις γίνεται αυτοσκοπός, και παύει να αποτελεί μέσο για την βελτίωση των σχέσεών που έχουμε με τους άλλους ανθρώπους. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιούμε την παραπάνω ικανότητά μας – δηλ. του να κάνουμε συνδέσεις- για να διευκολύνουμε την ζωή μας, αλλά περισσότερο για να την περιπλέξουμε.

Αν και η αρχική πρόθεση των περισσότερων ανθρώπων -μέσα από την «ανάλυση» των καταστάσεων- είναι να μπορούν να κατανοούν καλύτερα τα κίνητρα των άλλων, να συνδέουν σκέψεις με συναισθήματα, να ερμηνεύουν και να δίνουν νόημα σε καταστάσεις και σχέσεις (φιλικές, επαγγελματικές και ερωτικές), πολύ συχνά καταλήγουμε να αναλωνόμαστε σε ατελείωτους εσωτερικούς «μονολόγους», εξαντλώντας την σκέψη μας και τη δημιουργικότητά μας σε υποθέσεις για το τι μπορεί να συμβεί στην μια ή την άλλη περίπτωση.

Στην προσπάθειά μας να ελέγξουμε το παρελθόν, και το παρόν μας -αλλά ιδιαίτερα το μέλλον μας- με το να ανησυχούμε για τις προθέσεις, τις σκέψεις, ή τις ενέργειες των άλλων ανθρώπων, στην πραγματικότητα καταφέρνουμε να προδιαγράψουμε, προκαλώντας αυτό που φοβόμαστε ότι θα μας συμβεί, αφού συνήθως η «υπερ-ανάλυση» δεν στηρίζεται σε ρεαλιστικές σκέψεις, επιθυμίες και συναισθήματα.

Αντίθετα, ενισχύει τους αρνητικές σκέψεις, τους φόβους, τον θυμό και τα αισθήματα μειονεξίας και κατωτερότητας, τα οποία, με τη σειρά τους, σχεδόν πάντα γεννούν και τρέφουν την «υπερ-ανάλυση».
                        
Είναι σίγουρο ότι η ελλιπής αυτο-εκτίμηση, οι τα βιώματα του παρελθόντος που βιώθηκαν σαν απειλές, οι «φωνές» του οικογενειακού και του στενού μας περιβάλλοντος που -όταν χρειάστηκε - δεν μας στήριξαν όσο είχαμε ανάγκη, και άλλες δυσμενείς για την ψυχολογική εξέλιξη συνθήκες, έχουν συντελέσει στην τάση των πιο ευάλωτων ηλικιακών ομάδων (νεαρά και τρίτης ηλικίας άτομα) και των γυναικών να αναλώνονται σε σκέψεις για τις ίδιες τις τους τις σκέψεις και τις απόψεις των άλλων.....

Για να σταματήσουμε να τρέφουμε και να διογκώνουμε τον παραπάνω «φαύλο κύκλο», θα ήταν χρήσιμο:

Να ρωτήσουμε τον εαυτό μας πότε ήταν η τελευταία φορά που η συνήθεια της «υπερανάλυσης» μας βοήθησε πραγματικά να αντιμετωπίσουμε μια προβληματική κατάσταση;

Να αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε πόσο ρεαλιστικές είναι οι σκέψεις & οι απόψεις που έχουμε για τον εαυτό μας,

Να δοκιμάσουμε να ενεργούμε αντί να αναλωνόμαστε σε σκέψεις,

Να μην υποθέτουμε πια, αλλά να ρωτάμε τους άλλους για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους,

Να υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι ο στόχος μας είναι, όχι να «αναμασούμε» και να υπομένουμε παθητικά την ζωή, αλλά να δρούμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας, όντας ενεργητικά άτομα, και να κάνουμε τις προθέσεις μας πραγματικότητα



aftognosia.gr

Όταν η ψυχή ερωτεύεται....!!!

Έρωτας και Ψυχή: μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκε πολύ μέχρι να μπορέσει να χαρεί την αγάπη του ανεμπόδιστα...

Ανέκαθεν με γοήτευε να ανατρέχω σε μύθους.
Έρωτας και Ψυχή : μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκε πολύ μέχρι να μπορέσει να χαρεί την αγάπη του ανεμπόδιστα, όπως αναφέρεται από τον Απουλήιο, Ρωμαίος συγγραφέας. 

Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα των «Μεταμορφώσεων» (καλύπτει περισσότερο από δύο βιβλία) και πρόκειται για ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα, γραμμένο τον 2ο αιώνα μ.Χ. στην Ελληνιστική περίοδο – ένα κείμενο που αγαπήθηκε όσο λίγα στην εποχή του και διαβάστηκε από το πλατύ κοινό. 

Η εξιστόρηση του μύθου γίνεται από μια ηλικιωμένη που εκτελεί χρέη υπηρέτριας σε συμμορία ληστών, όπου και αφηγείται την ιστορία της Ψυχής, για να ηρεμήσει την αιχμάλωτη, που πρόκειται να εξαγοράσουν οι ληστές. Σύμφωνα με τον Walsh στο «Ρωμαϊκή Μυθιστορία», ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής προέρχεται από ένα προγενέστερο Πλατωνικό μύθο.

Αν και ο Θεός Έρως στην αρχαιότητα ήταν υπεύθυνος για τα πάθη πολλών θνητών και μη, τελικά και ο ίδιος δεν ξέφυγε από τα βέλη του. Ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Ψυχή, μια θνητή, κόρη μιας συνηθισμένης οικογένειας, που είχε τη φήμη μιας πανέμορφης γυναίκας. 

Άνθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν να την επισκεφτούν και να θαυμάσουν την ομορφιά της, τιμώντας την περισσότερο από τη Θεά Αφροδίτη. 

Όταν η Αφροδίτη αντιλήφθηκε τι ακριβώς συνέβαινε, αποφάσισε να ζητήσει την παρέμβαση του γιου της Έρωτα, ο οποίος ανέλαβε να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών, ώστε να μην επιθυμούν την Ψυχή. Ωστόσο, και ο ίδιος την ερωτεύτηκε, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος του κατά του εαυτού του. Τα χρόνια περνούσαν και οι γονείς της Ψυχής ήταν σαφώς προβληματισμένοι από την έλλειψη μνηστήρων, οπότε αποφάσισαν να στείλουν να πάρουν χρησμό, υποπτευόμενοι ότι κάποιος θεός έχει αναμειχθεί. 

Στους Δελφούς λοιπόν, ο Απόλλων, υπό την καθοδήγηση του θεού Έρωτα έδωσε τον ακόλουθο χρησμό: «Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί. 

Σκοπός της ήταν να την οδηγήσει σε δυνατό έρωτα με τον ασχημότερο των ανθρώπων, θεόφτωχο, πάντα άρρωστο και κακομοίρη».

Αν και όλοι έπεσαν σε βαθιά θλίψη, αποφάσισαν να εκπληρώσουν το χρησμό ετοιμάζοντας λαμπρό γάμο με το ΅τέρας του βουνού. Ακολουθούν τις οδηγίες του μαντείου κι ενώ η Ψυχή βρίσκεται μόνη στο βράχο, αισθάνεται ξαφνικά να την παρασέρνει ο άνεμος Ζέφυρος σταλμένος από τον Έρωτα ο οποίος, αντί να τιμωρήσει την Ψυχή για την αυθάδη προς τη μητέρα του ομορφιά της, σαγηνεύεται από αυτήν και την κρατά για τον ίδιο, στον κήπο ενός μεγαλοπρεπούς παλατιού.

Η μέρα περνά από ξάφνιασμα σε ξάφνιασμα και από θαύμα σε θαύμα και το βράδυ η Ψυχή αισθάνεται δίπλα της μια παρουσία που δεν βλέπει και μοιράζεται το κρεβάτι της. Είναι ο άντρας της που την προειδοποιεί πως είναι αδύνατο να τον δει και πως η τιμωρία της αν κάτι τέτοιο συμβεί θα είναι να χάσει για πάντα τον αόρατο σύζυγο και φλογερό εραστή.

Ο γάμος έγινε αλλά η Ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, ο οποίος εμφανιζόταν μόνο τα βράδια σε εκείνη και πάντα μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος που η Ψυχή καταλάβαινε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή. 

Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει στο πατρικό της, οι αδερφές της που ζήλευαν την ευτυχία της, την πείθουν ότι για να μη θέλει να της φανερωθεί όχι μόνο θα είναι ένα τέρας, αλλά θα θέλει να τη σκοτώσει κιόλας. Έτσι λοιπόν της πρότειναν να τον σκοτώσει εκείνη πρώτη. 

Η Ψυχή γύρισε στο παλάτι, και ξάπλωσε με το μυστηριώδη σύζυγό της. Όταν εκείνος αποκοιμήθηκε, πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι και αποφάσισε να τον σκοτώσει. Έγειρε από πάνω του και καθώς φώτισε το πρόσωπο του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο Θεό Έρωτα.

Η Ψυχή τα έχασε, το λυχνάρι έγειρε στο πλάι και καυτό λάδι χύθηκε πάνω στον Έρωτα. Ο Έρωτας ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντάς της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους κι εξαφανίζεται όπως την είχε προειδοποιήσει. Αυτό ήταν και το τίμημα. 

Δεν θα μπορούσαν να είναι πια μαζί, αφού αυτή – μια θνητή – είδε το πρόσωπο ενός αθάνατου.

Μετανιωμένη η Ψυχή άρχισε να αναζητά τον Έρωτα παντού, χωρίς αποτέλεσμα. Μετά από περιπλάνηση έφτασε στο ναό της θεάς Δήμητρας, η οποία τη συμβούλεψε να παρακαλέσει την Αφροδίτη να την αφήσει να δει το γιο της. Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Έρωτα μέχρι να ξεχάσει την Ψυχή και να επουλωθεί η πληγή από το καυτό λάδι. 

Άκουσε όμως από τις ικεσίες της Ψυχής και της απάντησε ότι για να δει τον αγαπημένο της, θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες (τα μαρτύρια μιας ψυχής ερωτευμένης) με βοηθούς την Ανησυχία και τη Λύπη. 

Της επιβάλλει λοιπόν 3 δοκιμασίες για να αποδείξει την αξία της: να ξεδιαλέξει σπόρους δημητριακών, να μαζέψει μαλλί από άγρια πρόβατα και τέλος, το σημαντικότερο, να κατέβει στον Κάτω Κόσμο. 

Εκεί, πρέπει να ζητήσει από την Περσεφόνη το φιαλίδιο με το ελιξίριο της Νιότης για την Αφροδίτη, με την αυστηρή απαγόρευση να μην ανοίξει το δοχείο που θα της δοθεί. Στο δρόμο της επιστροφής από τον Άδη, η Ψυχή θέλοντας να γευτεί το περιεχόμενο, υποκύπτει στον πειρασμό, ανοίγει το απαγορευμένο φιαλίδιο και πέφτει σε ύπνο μιας και μέσα στο δοχείο είναι κρυμμένος ο Μορφέας.

Όταν ο Έρωτας έμαθε τι έπαθε η αγαπημένη του, δραπέτευσε από το παλάτι της Αφροδίτης, πέταξε στον Όλυμπο και παρακάλεσε τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας συγκινημένος από την αγάπη του θεού Έρωτα, την έκανε αθάνατη, επιτρέποντας σΆ εκείνον να ενωθεί μαζί της για πάντα… Η Ψυχή συμφιλιώνεται με την Αφροδίτη και από τον γάμο προκύπτει σαν καρπός μια κόρη, η Ηδονή.

Η συμβολική και ψυχολογική σημασία του μύθου, παρουσιάζεται από τον Erich Neumann σε κείμενο όπου δίνει μια προκλητική και ενδιαφέρουσα ερμηνεία. 

Η παράδοση της Ψυχής στο μαγικό παλάτι, στα ερωτικά δεσμά του Έρωτα, σηματοδοτεί την εκκίνηση του ταξιδιού της, την απομάκρυνσή της από τα δεσμά που της επέβαλε το υπερεγώ της. Η διαρκής πάλη της μεταξύ όλων όσων την τροφοδοτούσαν και την άνδρωσαν κι όλων όσων εκείνη ένιωθε στη συνεύρεσή της με τον Έρωτα, την φέρνει στη συνειδητοποίηση του ποιου επιθυμεί να έχει δίπλα της και αφήνεται. 

Αν ο φθόνος των αδερφών της δεν πυροδοτούσε την περιέργειά της, τότε δεν θα ανοιγόταν ο δρόμος στη νέα γνώση που αποκτά η Ψυχή αντικρίζοντας τον Έρωτα, με στόχο να ξεκινήσει η δική της αναζήτηση. 

Αυτή η εξέλιξη σύμφωνα με τον Neumann αντανακλά την ανάπτυξη της προσωπικότητας της Ψυχής, επιφέρει τον χωρισμό από το αρσενικό και δηλώνει την ανάπτυξη πραγματικής γυναικείας αγάπης. Οι δοκιμασίες από την άλλη, συμβολίζουν την επικράτηση των αρσενικών χαρακτηριστικών που απειλούν την ανάπτυξή της. 

Η διαδρομή της όμως δεν σταματά εδώ. Οι δοκιμασίες που της επιβάλλονται, αφορούν τα δύο χαρακτηριστικά του γυναικείου ρόλου: φροντιστή/ μάνας (δοκιμασία συλλογής δημητριακών και μαλλιού) και ερωτικού συντρόφου (δοκιμασία – ελιξίριο Νιότης). 

Η διαδικασία απόκτησης της θηλυκής ταυτότητας συμβολίζεται με την κάθοδο στον Άδη – το σκοτάδι – το ασυνείδητο όπου η Περσεφόνη κρατά τη γνώση – λύση και συνειδητοποίηση.

Μέσα στην αμφιθυμία της, η Ψυχή διαπραγματεύεται και τους δύο ρόλους, πληρώνοντας το τίμημα, που είναι αναπόφευκτο για την απόκτηση ωριμότητας, θηλυκότητας για τη συνάντηση με το αρσενικό. 

Όταν ματαιώνει την επιτυχία αυτή με το να ανοίξει το φιαλίδιο, δηλώνει την παράδοσή της στη γυναικεία επιθυμία να ικανοποιήσει τον Έρωτα. Η Ψυχή θυσιάζει τα «αρσενικά» αγαθά που κέρδισε με τους κόπους της μεγαλώνοντας και αποζητά τη λύτρωση ενώ ο Έρωτας, συνειδητοποιεί και κατοχυρώνει τη θέση του, τον ανδρισμό του σώζοντας την Ψυχή.

Ο Neumann θεωρεί ότι μέσα στο μύθο εκφράζεται συμβολικά η διεργασία της απόκτησης θηλυκής ατομικής αυτοεικόνας. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται μέσω συναισθημάτων αγάπης και έρωτα που οδηγούν στο ξύπνημα της θηλυκότητας αφού έχει αναγνωρίσει η νέα γυναίκα την άμεση συσχέτιση και αλληλεπίδραση με το αρσενικό. 

Μέσα από τη συνειδητοποίηση της συνεχούς σύγκρουσης ανάμεσα στο θηλυκό και το αρσενικό, επιλέγει να θυσιάσει τη δυναμικότητά της (αρσενικά χαρακτηριστικά) και να επανενωθεί με τα θηλυκά, παθητικά χαρακτηριστικά. Από την άλλη, η Ψυχή συγκρουόμενη με την Αφροδίτη (κατά τον Neumann), μετατρέπει τον αισθησιακό έρωτα σε ψυχική δύναμη αγάπης, μια ωριμότερη εξέλιξη.

Η ανάπτυξη της διαδρομής της ψυχής είναι επίπονη, εξαντλητική και ταυτοχρόνως ανεξάντλητη… ίσως γι' αυτό να πονά πιο δυνατά η κάθε επιλογή της, το κάθε της βήμα… γιατί ενώ γνωρίζει, δεν γνωρίζει… ενώ θυμάται, δεν θυμάται… γιατί δεν ορίζεται… γιατί δεν την ορίζουμε… γιατί χρειάζεται να είναι ολόκληρη εκεί που επιλέγει… χωρίς να φοβάται να μεταμορφωθεί για να δοθεί… 

Ψηλαφίζοντας αυτό το ταξίδι, μετά από βαθιά σκέψη, πιστεύω ότι τώρα πλέον πήρα πίσω τον εαυτό μου, αφού τον σκόρπισα δεξιά κι αριστερά σε όλη την προηγούμενη ζωή μου… Τώρα είμαι ελεύθερη να παραδοθώ… να ανήκω…




Ψυχογραφήματα
http://www.psyhealth.gr

3 μυστικά για να προσελκύσεις την τύχη.....!!!

Σου πάνε όλα στραβά; Φέρε την τύχη με το μέρος σου σε 3 βήματα και θα δεις ότι σιγά - σιγά θα σταματήσεις να πέφτεις θύμα ατυχών συμβάντων...

Μετά από ένα χωρισμό, σε χτύπησε η κακοτυχία : μέσα σε ένα μήνα έχασες το αγαπημένο σου κολιέ, παραλίγο να σε χτυπήσει ένα ταξί και κλειδώθηκες έξω από το σπίτι – δύο φορές! «Το στρες μπορεί να σε κάνει αφηρημένη και επιρρεπή στα ατυχήματα, είναι όμως πιθανό να φέρει και καλοτυχία» σημειώνει ο Ρίτσαρντ Γουάισμαν, συγγραφέας του βιβλίου Ο Παράγων της Τύχης (The Luck Factor). Ακολούθησε τις συμβουλές του :

1. Φαντάσου το μέλλον σου
Οι τυχεροί άνθρωποι υποθέτουν ότι θα τους συμβούν θετικά πράγματα, κάτι που συχνά γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οπτικοποίησε τα αποτελέσματα που επιθυμείς. Έτσι, πριν πεις σε μια φίλη, γνωστή για την κυκλοθυμία της, ότι δεν μπορείς να πας στο πάρτι της, φαντάσου τη να δέχεται τα νέα με ευκολία. Επειδή θα είσαι χαλαρή, το ίδιο θα είναι κι εκείνη.

2. Κάνε κάτι διαφορετικό
Οι άτυχοι άνθρωποι είναι μονίμως στη ρουτίνα, γι' αυτό άλλαξε το πρόγραμμά σου ώστε να φέρεις νέες ευκαιρίες στη ζωή σου. Έτσι, μπορείς να αφήσεις μια φίλη να σε σύρει σε ένα πάρτι, σε μια περιοχή που συνήθως αποφεύγεις, και να καταλήξεις να μιλάς για τζαζ με έναν πολύ ωραίο τύπο. Σούπερ!

3. Εξασκήσου στις θετικές μεταλλαγές
Οι τυχεροί τύποι έχουν την τάση να βλέπουν την καλή πλευρά των πραγμάτων. Κατάγραφε, λοιπόν, τα ωφέλιμα περιστατικά κάθε μέρας σε ένα «ημερολόγιο τύχης». Όταν νιώθεις μελαγχολική, μπορείς να ξαναδιαβάζεις, για παράδειγμα, την περίπτωση όπου οι φίλοι σου έτρεξαν δίπλα σου μετά το χωρισμό σου. Η ανάμνηση θα σε βγάλει από την κρίση κακοδιαθεσίας αμέσως. Τι τυχερος/ή που είσαι!



Shape

Εσείς και μόνον εσείς........είστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα σας.....!!!


Ο θάνατος κάποιου δεν μπορεί να σας κάνει δυστυχισμένους` δεν μπορείτε να είστε δυστυχισμένοι μέχρις ότου μάθετε γι’ αυτό το θάνατο κι έτσι δεν είναι ο θάνατος, αλλά αυτό που θα πείτε στον εαυτό σας σχετικά με το γεγονός. Οι θύελλες δεν προκαλούν από μόνες τους κατάθλιψη η κατάθλιψη είναι κάτι αποκλειστικά ανθρώπινο.

Αν νιώθετε μελαγχολία με μια θύελλα, είναι γιατί λέτε στον εαυτό σας κάτι που σας καταθλίβει. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να εξαπατήσετε τον εαυτό σας απολαμβάνοντας δήθεν τη θύελλα. Αλλά αναρωτηθείτε: «Γιατί θα πρέπει να διαλέξω την κατάθλιψη; Θα με βοηθήσει ν’ αντιμετωπίσω πιο αποτελεσματικά τη θύελλα;»

Έχετε ωριμάσει μέσα σ’ έναν πολιτισμό όπου σας δίδαξαν ότι δεν είστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματά σας, ακόμη κι αν η απλή λογική αλήθεια λέει ότι πάντα ήσασταν. 

Έχετε μάθει ένα σωρό αποφθέγματα για να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας απέναντι στο γεγονός ότι μπορείτε όντως να ελέγχετε τα συναισθήματά σας. 

Παρακάτω υπάρχει ένας μικρός κατάλογος από τέτοιες φράσεις που μάθατε να χρησιμοποιείτε συνέχεια. Εξετάστε το μήνυμα που περιέχουν :

- Πληγώνεις τα συναισθήματά μου.
- Με κάνεις να νιώθω άσχημα.
- Δεν μπορώ να μη νιώθω έτσι.
- Έχω θυμώσει και μη με ρωτάς γιατί.
- Με αηδιάζεις.
- Τα ύψη με τρομάζουν.
- Με φέρνεις σε δύσκολη θέση.
- Αυτή η γυναίκα πραγματικά με αναστατώνει.
- Με γελοιοποίησες δημόσια.

Ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος. Κάθε φράση περιέχει το μήνυμα ότι δεν ευθύνεστε για τα συναισθήματά σας. Τώρα ξαναγράψτε αυτό τον κατάλογο έτσι όπως πρέπει, με τρόπο που ν’ αντικαθρεφτίζει το γεγονός ότι έχετε αναλάβει την ευθύνη των συναισθημάτων σας και ότι αυτά προέρχονται από τις σκέψεις σας.
- Πληγώνομαι εξαιτίας όσων είπα μέσα μου σχετικά με την αντίδρασή σου απέναντι μου.

- Κάνω τον εαυτό μου να νιώθει άσχημα.

- Δεν μπορώ να μη νιώθω έτσι, αλλά έχω επιλέξει να θυμώσω, ν’ αναστατωθώ.

- Αποφάσισα να θυμώσω, επειδή συνήθως μπορώ να επιβληθώ στους άλλους με το θυμό μου, μια που οι άλλοι νομίζουν ότι εγώ τους ελέγχω.

- Κάνω τον εαυτό μου ν’ αηδιάζει.

- Πείθω τον εαυτό μου να τρομάζει από τα ύψη.

- Φέρνω σε δύσκολη θέση τον εαυτό μου.

- Υποχρεώνω τον εαυτό μου να αναστατωθεί κάθε φορά που βρίσκομαι κοντά σ' αυτή τη γυναίκα.

- Κάνω τον εαυτό μου να νιώθει γελοίος, μια που λαβαίνω σοβαρότερα υπόψη μου τη γνώμη σου για μένα από την ιδέα που έχω εγώ για τον εαυτό μου και πιστεύω πως κι οι άλλοι θα έκαναν το ίδιο.

Ίσως να νομίζετε ότι οι φράσεις στον πρώτο κατάλογο είναι απλά σχήματα λόγου κι ότι πραγματικά δεν σημαίνουν τίποτε το σπουδαίο. Αλλά είναι σχήματα λόγου που τυποποιήθηκαν στον πολιτισμό μας. 

Αν αυτή είναι η λογική σας, τότε αναρωτηθείτε γιατί οι φράσεις στο δεύτερο κατάλογο δεν έχουν έτσι τυποποιηθεί κι αυτές. Η απάντηση έχει σχέση με τον πολιτισμό μας, που μας διδάσκει να σκεφτόμαστε σύμφωνα με τον πρώτο κι αποθαρρύνει τη λογική του δεύτερου καταλόγου.

Το μήνυμα είναι εντελώς ξεκάθαρο. Εσείς είστε που ευθύνεστε για όσα αισθάνεστε. Νιώθετε αυτά που σκέφτεστε και μπορείτε να μάθετε να σκέφτεστε διαφορετικά για καθετί - αν το αποφασίσετε. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν η ανταμοιβή του να νιώθετε δυστυχισμένοι, απογοητευμένοι ή πληγωμένοι είναι ικανοποιητική. 

Τότε αρχίστε να εξετάζετε σε βάθος το είδος των σκέψεων που σας οδηγούν σ' αυτά τα εξουθενωτικά συναισθήματα.
Wayne Dyer – Βιβλίο: ‘’Οι περιοχές των σφαλμάτων σας’’



Υπάρχει ο δημιουργημένος κόσμος και ο Κόσμος Δημιουργός....!!!

Aυτό που παρουσιάζει το παρακάτω βίντεο είναι μια καθημερινή στιγμή ενός ανθρώπου. Ζει μέσα σ' αυτήν την "εικόνα" και δεν παρατηρεί τίποτα άλλο, η ζωή του είναι βιομηχανοποιημένη.

Για αιώνες ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο, για πάσα χρήση. Ο ένας τον άλλον και ο άλλος τον άλλον...Σαν ένα ντόμινο που και ο πρώτος και ο τελευταίος θα πέσουν κάτω, αλλά δεν το ξέρουν από την αρχή. 

Έγινε συνήθεια να κάνουμε κι εμείς στον άλλον, ότι μας κάνουν και εμάς. Και αυτό που κάνουμε και αφήνουμε να μας κάνουν, είναι μέρος μιας άνευ όρων απάθειας προς κάθε τι ζωντανό...

Το πως συμπεριφερόμαστε στα ζώα και στα φυτά έχει να κάνει με αυτήν την απάθεια και επεκτείνεται και στο ανθρώπινο στοιχείο.

Γιατί όλος ο κόσμος της Γης είναι άρρηκτα συνδεδεμένος μεταξύ του, μέσα από μια λεπτή ισορροπία Αγάπης και Σεβασμού, που καθορίζουν την Συνύπαρξη μας. Δεν μπορεί να εξαιρεθεί κανένα ζωντανό στοιχείο από τούτην την απάθεια...

Παλεύουμε εμείς οι άνθρωποι για τα δικαιώματά μας, λες και υπήρχε ποτέ περίπτωση να μας τα αφαιρέσει κανείς, αν μόνοι μας δεν τα παραχωρούσαμε. Μα δεν φαίνονται οι παραχωρήσεις, φαίνεται μόνο η παραβίαση των δικαιωμάτων μας. Ούτε η δική μας παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων, φαίνεται, γιατί γίνεται σε πολύ προσωπική βάση. Φαίνεται μόνο ότι είναι μαζικό...

Όμως όπως συμβαίνει μέσα στο μικρό μας περιβάλλον, έτσι θα συμβεί και σε μια ολόκληρη κοινωνία, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Ο κάθε ένας από εμάς είναι ένα μικρό μέρος της κοινωνίας, δεν παραβιάζει ο μηχανισμός τα δικαιώματά μας και τις ελευθερίες μας, εμείς το κάνουμε πρώτοι στο μικρό μας περιβάλλον και έτσι δίνουμε τις ευκαιρίες να δημιουργηθεί ένας τεράστιος μηχανισμός εκμετάλλευσης κάθε τι ζωντανού...

Είναι όμως ζωντανό τελικά? Ζωντανό, δεν χαρακτηρίζεται ό,τι κινείται και σκέφτεται μόνο...
Ζωντανό, για την Πνευματική Αλήθεια, είναι ότι μπορεί να εκφράσει την δική του αυτάρκεια και πληρότητα.

Το ζώο είναι ζωντανό, για την Φύση του. Εκφράζει την αυτάρκεια και την πληρότητά του, στο μέτρο που το Είδος του εξελίσσεται, μέσα στην Αρχέτυπη Φύση του. Το φυτό το ίδιο.

Ο άνθρωπος?

Ποιά ακριβώς είναι η διαφορά στο θέμα της εκμετάλλευσης τελικά?

Από εμάς, τον καθένα από εμάς, εξαρτάται η ευημερία, η αλληλεγγύη, η χαρά και το Νόημα του κόσμου τούτου.

Είναι η εποχή της κρίσης! Το ξέρουμε, άλλωστε...
Όμως ακόμα και σε αυτήν την κρίση, έχουμε βγάλει λανθασμένα συμπεράσματα...Γιατί δεν ξεκινάει από τον Εαυτό μας, απευθύνεται προς πάσα άλλη κατεύθυνση, εκτός από εμάς, τον καθένα από εμάς, που έχει άλλη άποψη για την ερμηνεία του "ζωντανού"...

Είναι δύσκολες οι ερμηνείες της Πνευματικής Αλήθειας, δύσκολος και ο Δρόμος της.

Μα πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, αν τούτη η ζωή είναι περισσότερο εύκολη, ώστε να κλέψει έστω και για μια στιγμή την σκέψη μας στην αξιολόγηση του "εύκολου" και του "δύσκολου" και να καταφέρουμε να αντικαταστήσουμε και τα δύο με την ερμηνεία του Απλού.

Υπάρχει ο δημιουργημένος κόσμος και ο Κόσμος Δημιουργός...

Η ειλικρίνεια δεν φαίνεται από το πως εκφράζουμε το ασυνείδητο, αλλά από το πόσο ο Κόσμος Δημιουργός μάς είναι συνειδητός, ώστε να λάβουμε την Θέση μας εντός του.




opusBou

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Τατουάζ και body piercing: μόδα ή κάτι παραπάνω ;


Κάποιες φορές, το μέρος του σώματος που επιλέγεται να διακοσμηθεί με ένα τατουάζ ή με σκουλαρίκι αναδεικνύει μια πιο πολύπλοκη κατάσταση.

Οι πληροφορίες που μεταδίδουμε ή λαμβάνουμε μέσω της εξωτερικής εμφάνισης είναι πολλές. Αφορούν τη μη-λεκτική επικοινωνία, δηλαδή τις πληροφορίες που μεταδίδονται χωρίς τις λέξεις, αλλά μέσω των κινήσεων, της στάσης του σώματος, της χροιάς της φωνής και άλλα. 

Η γνωστή φράση «μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις», περιγράφει άριστα την πληθώρα των πληροφοριών που μπορούμε να έχουμε για τον άνθρωπο που είναι απέναντί μας, μέσα από την παρατήρηση της εξωτερικής του εμφάνισης. 

Γενικά, τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, που μπορεί να θεωρούνται ελκυστικά, αποκρουστικά ή απειλητικά επηρεάζουν κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά αλλά και ευρύτερα το κοινωνικό σύνολο, στην απόφαση να αποδεχτούμε ή να απορρίψουμε κάποιο άτομο.

Σήμερα πλέον διαθέτουμε πάρα πολλούς τρόπους για να αλλάξουμε την εξωτερική μας εμφάνιση, αλλάζοντας το στυλ του ντυσίματος, το χτένισμά μας, ή και μέσω των αισθητικών επεμβάσεων. 

Τα τατουάζ (στα ελληνικά, δερματοστιξία) και το body piercing (το τρύπημα σημείων του σώματος ή/και του προσώπου για την τοποθέτηση σκουλαρικιών) αποτελούν μια όλο και συχνότερη επιλογή των ατόμων σήμερα για την αλλαγή της εξωτερικής εμφάνισης. Έχει βρεθεί πως στη Δύση, πάνω από 80 εκατομμύρια άτομα διακοσμούν το σώμα τους με τατουάζ, εκ των οποίων περίπου το 50% είναι γυναίκες. 

Σε αντίθεση με τα τατουάζ, που αφαιρούνται πιο δύσκολα, το body piercing δε θεωρείται μια μόνιμη επέμβαση στο σώμα, καθώς οι τρύπες μπορούν να κλείσουν αρκετά εύκολα, όταν το άτομο δεν τοποθετήσει σε αυτές κοσμήματα για ένα διάστημα. Η θέαση ενός τατουάζ δεν αποτελεί πια ούτε ασυνήθιστο ούτε απορριπτέο στοιχείο, καθώς δεν παραπέμπει αποκλειστικά σε μια περιθωριοποιημένη ομάδα ατόμων.

Το ίδιο ισχύει και για το body piercing, μόνο που αυτή είναι μια πρακτική με την οποία στην Ελλάδα δεν έχουμε εξοικειωθεί ακόμη στον ίδιο βαθμό, όπως με τα τατουάζ. 

Για παράδειγμα, αν και υπάρχουν κάποια σημεία στο σώμα που βλέπουμε αρκετά συχνά διακοσμημένα με σκουλαρίκια (όπως είναι ο αφαλός)- και έτσι δε μας ξενίζουν- υπάρχουν κάποια άλλα που δε βλέπουμε τόσο συχνά (όπως είναι η γλώσσα) και που, για το λόγο αυτό, μας ξενίζουν περισσότερο.

Άραγε τα τατουάζ και το body piercing συνιστούν φαινόμενο της σύγχρονης κοινωνίας; Αυτό το συμπέρασμα θα ήταν λανθασμένο καθώς, τόσο τα τατουάζ όσο και το body piercing, εντοπίζονται σαν πρακτικές σε αρχαίους πολιτισμούς και φυλετικές κοινωνίες σε όλον τον κόσμο. 

Στις φυλετικές κοινωνίες, το body piercing, εκτός από διακοσμητικό στοιχείο, αποτελεί και μέρος διαφόρων τελετουργιών και ιεροτελεστιών. Αυτό που αποτελεί, ίσως, σημάδι της εποχής είναι η συχνότητα με την οποία πλέον συναντούμε αυτές τις πρακτικές, καθώς και η υιοθέτησή τους από ετερόκλητες μεταξύ τους ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες.

Μια τέτοια ομάδα πληθυσμού είναι οι έφηβοι. Οι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν περισσότερο ένα/μία έφηβο/η στην απόφασή του/της να κάνει τατουάζ ή body piercing, είναι η επίδραση που δέχεται από το φιλικό του/της περιβάλλον, καθώς και η ύπαρξη μέσα στην οικογένεια ενός ή περισσότερων άλλων μελών που έχουν κάνει κάτι αντίστοιχο. 

Φυσικά σημαντική επίδραση, ιδιαίτερα σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, παίζει και η συχνότητα με την οποία πλέον βλέπουμε τατουάζ ή/και body piercing σε διάσημα πρόσωπα.

Πριν ανησυχήσουμε, ως περίγυρος του ατόμου, μήπως το τατουάζ που έκανε ο φίλος μας ή το παιδί μας (ιδίως όσον αφορά τους γονείς ανήλικων παιδιών) αποτελεί μια ανησυχητική συμπεριφορά, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη κάποιους παράγοντες. Αυτοί είναι: η ηλικία του ατόμου, η εικόνα που αναπαριστά το τατουάζ και ο τρόπος που έγινε. Το έκανε σε κάποιον έμπειρο επαγγελματία; 

Το έκανε κρυφά ή μετά από συζήτηση με τους δικούς του; Παρόμοια καλούμαστε να σκεφτούμε και στην περίπτωση του body piercing. Σε ποιο σημείο του σώματος έγινε; Προϋποθέτει την πρόκληση έντονου πόνου ή όχι; Το άτομο προνόησε για την ασφάλειά του, επιλέγοντας κάποιον αξιόπιστο επαγγελματία, ή «έπαιξε» με τα όρια κάνοντάς το μόνο του ή υπό συνθήκες αμφιλεγόμενης ασφάλειας;

Τόσο τα τατουάζ όσο και το body piercing έχουν αποτελέσει συχνά αντικείμενο μελέτης επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων. Τα δεδομένα των μελετών που έχουν γίνει σε διαφορετικές ομάδες πληθυσμού με ένα ή περισσότερα τατουάζ και body piercing (πχ σε εφήβους, σε νεαρές γυναίκες, σε φυλακισμένους, σε στρατιωτικούς), έχουν αναδείξει ενδιαφέροντα στοιχεία. 

Ένα σημείο που επισημαίνεται είναι ότι, οι πρακτικές αυτές συχνά συνδέονται με συμπεριφορές ριψοκίνδυνες για την υγεία, όπως είναι το κάπνισμα. Επίσης, οι μελετητές διευκρινίζουν πως συνηθέστερα ο πόνος που συνοδεύει το τατουάζ και το body piercing είναι αναγκαίο επακόλουθο της όλης διαδικασίας και όχι ο πρωταρχικός στόχος του ατόμου που το κάνει. 

Μια άλλη πλευρά του ζητήματος είναι πως, μετά από μια τέτοια παρέμβαση, απαιτείται από το άτομο να φροντίζει πιο πολύ την αντίστοιχη περιοχή του σώματός του για ένα διάστημα λίγων εβδομάδων ή μηνών, στοιχείο που αναδεικνύει και τη θεραπευτική πλευρά των πρακτικών αυτών με την έννοια της αυτοφροντίδας.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι, κάποιες φορές, το μέρος του σώματος που επιλέγεται να διακοσμηθεί με ένα τατουάζ ή με σκουλαρίκι αναδεικνύει μια πιο πολύπλοκη κατάσταση.

Συγκεκριμένα, σε σχετική έρευνα έχει βρεθεί πως ένα ποσοστό γυναικών που είχαν διακοσμήσει με σκουλαρίκια τα γεννητικά τους όργανα, είχαν βιώσει εμπειρίες σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η τοποθέτηση σκουλαρικιού στην αντίστοιχη περιοχή αποτέλεσε έναν τρόπο συμβολικού αποκλεισμού της από το υπόλοιπο σώμα.

Η αφαίρεση ενός τατουάζ έχει σχετιστεί με μια ταυτόχρονη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο το άτομο αντιλαμβάνεται και ορίζει τον εαυτό του (δηλαδή σε σχέση με την ταυτότητά του), καθώς και με μια τάση του να αποσυνδεθεί από το παρελθόν. 

Είναι ενδιαφέρον να αναφερθεί πως, ακόμη και στις μέρες μας, περισσότερες γυναίκες από ότι άνδρες τείνουν να επιλέγουν την αφαίρεση ενός τατουάζ μετά από κάποια χρόνια, γεγονός που αποδίδεται στη χαμηλότερη κοινωνική αποδοχή τους σε σχέση με τους άνδρες με τατουάζ. Μερικοί ακόμη παράγοντες που φαίνεται να τις επηρεάζουν περισσότερο σε αυτή την απόφαση είναι ο κοινωνικός στιγματισμός, τα αρνητικά σχόλια και τα προβλήματα ένδυσης. 

Ένας τρόπος που υιοθετείται για την επίλυση του ζητήματος του απορριπτικού βλέμματος των άλλων, είναι τα τατουάζ σε μέρη του σώματος που δεν είναι άμεσα εμφανή στους υπόλοιπους.

Όπως και να έχει, τα τατουάζ και το body piercing μπορεί να αποτελούν έναν τρόπο έκφρασης, μέσα εκτόνωσης της έντασης, αλλά και ένα σήμα. Μπορεί να σημαίνουν «δες με» ή να υπονοούν την επιθυμία μιας πιο κλειστής οριοθέτησης του εαυτού μεταφέροντας το μήνυμα «μείνε μακριά μου». 

Όπως έχει συμβεί και με πολλά άλλα φαινόμενα, ενώ τα τατουάζ και το body piercing κάποτε αποτελούσαν καινοτομία και υποδήλωναν μια ιδιαίτερη στάση απέναντι στα πράγματα ή και μια αντικοινωνική συμπεριφορά, πλέον έχουν γίνει και στοιχείο της μόδας. 

Με αφορμή αυτή την αλλαγή, ας αναρωτηθούμε πόσο ρευστά και πολυδιάστατα είναι ορισμένα στοιχεία που χρησιμοποιούμε ως κριτήρια προκειμένου να αποδεχτούμε ή να απορρίψουμε τους άλλους, κυρίως τα κριτήρια της εξωτερικής εμφάνισης.




Ψυχογραφήματα

Γιατί η τελευταία μπουκιά σοκολάτας είναι η καλύτερη ;

                 
Μελέτη δείχνει ότι όταν γνωρίζουμε πως η απόλαυση θα τελειώσει ευχαριστιόμαστε περισσότερο τις τελευταίες στιγμές της... 

Η τελευταία μπουκιά σοκολάτας είναι και η καλύτερη, αναφέρουν ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Για ποιον λόγο; Επειδή όταν κάποιος γνωρίζει ότι η απόλαυση θα τελειώσει, ευχαριστιέται περισσότερο τις τελευταίες στιγμές της. 

Το καλύτερο για το τέλος 
Τα νέα ευρήματα που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Psychological Science» ενισχύουν αυτό που συνηθίζουμε να λέμε, ότι δηλαδή «αφήνουμε πάντα το καλύτερο για το τέλος». Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Εντ ΟΆ Μπράιαν «το τέλος των διαφορετικών εμπειριών μάς επηρεάζει με πολλούς τρόπους. Ενας από αυτούς είναι να μας υποκινεί να βλέπουμε την κατάσταση θετικά». 

Ο ερευνητής εξήγησε ότι στο πλαίσιο της θετικής θεώρησης του τέλους που έρχεται, το άτομο σκέφτεται ότι πρέπει να αδράξει το μεγαλύτερο δυνατόν όφελος της εμπειρίας, παρότι αυτή θα τελειώσει. «Η σκέψη είναι να αποκομίσω το καλύτερο από την εμπειρία όσο ακόμη μπορώ». Συμπλήρωσε ότι είναι επίσης πιθανό να έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε το «happy end» στις διαφορετικές εμπειρίες μας. 

Το γλυκό… πείραμα 
Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους ο ΟΆ Μπράιαν και οι συνεργάτες του έδωσαν σε 52 φοιτητές και φοιτήτριες πέντε διαφορετικές γεύσεις σοκολάτας και τους ζήτησαν να βαθμολογήσουν την ευχαρίστησή τους καθώς έτρωγαν την κάθε σοκολάτα. 

Κατά τη διάρκεια του πειράματος ορισμένοι εθελοντές ειδοποιήθηκαν ότι η σοκολάτα που θα έτρωγαν θα ήταν και η τελευταία ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Όπως φάνηκε όσοι εθελοντές είχαν ειδοποιηθεί για το τέλος της απόλαυσης χαρακτήρισαν την τελευταία σοκολάτα τους και την πιο γευστική σε σύγκριση με τις υπόλοιπες. 

Όταν μάλιστα ρωτήθηκαν ποια από τις σοκολάτες με τις διαφορετικές γεύσεις τους άρεσε περισσότερο, εκείνοι που γνώριζαν από πριν ποια σοκολάτα θα κατανάλωναν τελευταία την επέλεξαν ως την πιο γευστική δύο στις τρεις φορές. Αντιθέτως όσοι δεν γνώριζαν όταν έτρωγαν τις σοκολάτες ποια γεύση θα ήταν η τελευταία επέλεξαν τη συγκεκριμένη γεύση ως την καλύτερη μόνο στο 22% των περιπτώσεων. 

Συνηθισμένοι στο «happy end» 
Σύμφωνα με τους ερευνητές «έχουμε συνηθίσει πολλές εμπειρίες μας να έχουν ευτυχισμένο τέλος – από τις ταινίες και τα σόου που βλέπουμε ως το επιδόρπιο στο τέλος ενός γεύματος. Ετσι πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν τη γενική προσδοκία ότι τα πράγματα τελειώνουν καλά». 

Τα ευρήματα αυτά φαίνεται να αφορούν πολλές και διαφορετικές πτυχές της ζωής μας. Για παράδειγμα, όπως λένε οι ερευνητές, σε μια συνέντευξη για την εύρεση εργασίας ο υποψήφιος που εμφανίζεται τελευταίος μπορεί να έχει καλύτερη τύχη από εκείνον που περνά πρώτος από συνέντευξη. 



ΒήμαScience 

Εσείς ποιο δώρο φέρνετε στον κόσμο ;

Έχετε ποτέ σκεφτεί ποιος είναι ο αληθινός προορισμός σας στον κόσμο; Ποιος είναι ο κύριος σκοπός της ζωής σας και τι είναι αυτό που μπορείτε να κάνετε εύκολα, χωρίς πόνο ή άγχος; Είναι κάτι που είμαι τυχερός που έχω ή κάτι που πρέπει να ανακαλύψω τώρα; 

Ένας «σκοπός» μπορεί να είναι τόσο απλός όσο μια πρόθεση ή μία ευχή. Έτσι, στην πραγματικότητα ο «σκοπός ζωής» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια δέσμευση και θέληση να ζήσουμε με έναν ορισμένο τρόπο και να επιτύχουμε συγκεκριμένους στόχους. 

Όταν πρόκειται για τον σκοπό της ζωής, οι άνθρωποι βρίσκονται συνήθως σε μία από τις τρεις παρακάτω θέσεις: 

1. Δεν ανησυχούν για το εάν έχουν ένα σκοπό ή όχι. Απλά ζουν τη ζωή τους κάνοντας τα πράγματα που αισθάνονται. 

2. Ξέρουν ακριβώς ποιος είναι ο σκοπός τους και εργάζονται με χαρά προς αυτή την κατεύθυνση καθημερινά. 

3. Πιστεύουν ότι έχουν ένα σκοπό, αλλά δεν έχουν ιδέα τι μπορεί να είναι ή πώς μπορούν να το μάθουν. 

Η πλειοψηφία των ανθρώπων ανήκει στην τρίτη κατηγορία. Αν θέλετε να μάθετε σε ποια ομάδα ανήκετε, σκεφτείτε τις παρακάτω ερωτήσεις: 

1. Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι θα μπορούσατε να κάνετε περισσότερα πράγματα στη ζωή σας; 

2. Έχετε ποτέ θελήσει να χρησιμοποιήσετε τα φυσικά σας ταλέντα σας για το δικό σας όφελος αλλά και για το όφελος του περίγυρού σας; 

3. Έχετε νιώσει ποτέ ότι η παρούσα εργασία σας δεν αξιοποιεί τα κυρίαρχα ταλέντα σας; 

4. Σας έχει κουράσει η καθημερινότητα και η ρουτίνα; 

5. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν θα γεράσετε ακολουθώντας την ίδια ρουτίνα κάθε μέρα; 

Εάν απαντήσατε «ναι» στις περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις, είστε μάλλον έτοιμοι να ανακαλύψετε το μεγαλύτερο νόημα και σκοπό στη ζωή σας. 

Ο σκοπός μας συνήθως είναι κάτι που : 

Μας κάνει να αισθανόμαστε παθιασμένοι! 

Είμαστε πολύ καλοί σε αυτόν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια! 

Λατρεύετε να ασχολείστε με αυτόν! 

Είναι σημαντικός για εσάς! 
Πάρτε κάποιο χρόνο και σκεφτείτε τι απαντήσεις θα δίνατε στις παραπάνω προτάσεις... 

Μη διστάσετε να εκφράσετε τις σκέψεις σας με εικόνες, σύμβολα, συναισθηματική διατύπωση. Πρόκειται για το σκοπό σας και εσείς πρέπει να τον ανακαλύψετε και να τον προστατεύεστε για όλη την υπόλοιπη ζωή σας! 

Τα οφέλη μιας ζωής με νόημα ή σκοπό - πείτε το όπως θέλετε - μπορεί να είναι : 

Μεγαλύτερη συγκέντρωση στις καθημερινές δραστηριότητές σας. 

Αυξημένη πειθαρχία, όταν πρόκειται για την παραγωγικότητα και την επίτευξη των στόχων μας. 

Το πάθος και το κίνητρο! Πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθανθήκατε ενθουσιασμένος για την ημέρα που μόλις πέρασε; 

Προσωπική ενδυνάμωση – Νιώθετε ότι έχετε τον έλεγχο της ζωής σας. 

Επίγνωση των ενεργειών σας. 

Ενέργεια και ζωντάνια. 

Ισορροπία και αρμονία. 


'Ένας τρόπος για να μπορέσετε να οπτικοποιήσετε τα παραπάνω είναι να φανταστείτε ότι ετοιμάζεστε για ένα ταξίδι. Τι χρειάζεστε; 

Πρώτα πρέπει να καθορίσετε τον προορισμό σας. Χρειάζεστε ένα χάρτη που να σας δείχνει πώς να φτάσετε στον προορισμό σας. Επιπλέον, χρειάζεστε μια μέθοδο μεταφοράς ώστε να ταξιδέψετε ως εκεί και φυσικά όπως όλοι οι τρόποι μεταφοράς απαιτούνται και καύσιμα. 

Ο σκοπός της ζωή σας είναι σαν ένα ταξίδι. 

Τα πράγματα που αγαπάτε να κάνετε είναι το όχημα με το οποίο ταξιδεύετε. 

Τα φυσικά σας ταλέντα είναι ο χάρτης που σας δείχνει πώς να φτάσετε στον προορισμό σας. 

Το πάθος σας είναι το καύσιμο που τροφοδοτεί όλη τη διαδικασία. 

Όταν όλα τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα, τότε αυτόματα ο σκοπός σας αρχίζει να αποκτά σάρκα και οστά να αναπνέει. Τότε το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε εμείς είναι να τον τροφοδοτούμε με οξυγόνο ώστε να παραμείνει ζωντανός στην καρδιά μας, στο μυαλό μας και στην ίδια μας τη ζωή! 



http://www.whitedovebooks.co.uk 

Διαλογισμός : Η ψυχανάλυση του μέλλοντος......!!!


Πιστεύετε ότι μπορείτε να εκμεταλλευτείτε τις βαθύτερες δυνατότητες του νου σας...ο διαλογισμός λέει πως ναι! Εσείς;

Μας φέρνει σε επαφή με τις απεριόριστες ικανότητες που έχει ο νους όταν βρίσκεται σε ηρεμία και γαλήνη και όχι κάτω από την πίεση και τον αποπροσανατολισμό που δημιουργούν τα αρνητικά συναισθήματα. 

Τα ψυχοσωματικά οφέλη αυτής της πανάρχαιας τεχνικής, που έχουν επιστημονικά τεκμηριωθεί μέσα στα τελευταία 50 χρόνια, καθιστούν αυτή τη μέθοδο ένα εξαιρετικό όπλο κατά του στρες και των ασθενειών που αυτό προκαλεί - και όχι μόνο.

Κάποιες εμπειρίες στη ζωή σου δεν τις ξεχνάς ποτέ. Όπως εκείνη την πρώτη φορά, 25 χρόνια πριν, που ανέβαινα ασθμαίνοντας κάποιο δρομάκι στο Λυκαβηττό για να προλάβω την παρθενική μου επαφή με το διαλογισμό σε ένα ισόγειο της οδού... δεν θυμάμαι. Επί της ουσίας δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο. 

Τυχαία ακούσματα από δω και από κει, σε συνδυασμό με οπτικά ερεθίσματα κουρεμένων γουλί και μειδιώντων από ευτυχία ρασοφόρων, που παρήλαυναν τα καλοκαίρια στα νησιά, με παρέπεμπαν σε μια κουλτούρα ξένη από τη δική μου και κυρίως σε μια θρησκεία, που εκείνη την εποχή για μένα αποτελούσε το όπιο του λαού σε οποιαδήποτε έκφανσή της. 

Oι υπαρξιακές ανησυχίες, όμως, είναι ανθρώπινες και ανεξίθρησκες και έτσι με έσπρωξαν μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο κουραμπιέδες, θυμιάματα με λιβάνια, κεριά, ένα μίζερο χαλί, μια κατανυκτική ησυχία που μου έσπαγε τα νεύρα και πολύχρωμα μαξιλάρια, σε ένα από τα οποία κάθισα περιμένοντας τον ινδό γκουρού να μας καθοδηγήσει. 

O διαλογισμός άρχισε και ένας κατά τα άλλα συμπαθής, ισχνός γενειοφόρος με πορτοκαλί φορεσιά, που κράταγε ένα σακουλάκι στο χέρι του, κάθισε στο μεγαλύτερο μαξιλάρι και χτύπησε ένα καμπανάκι για να αρχίσουμε.
Πριν μπούμε σε βαθιά περισυλλογή, μας έδειξε το σακουλάκι και είπε ήρεμα και με πολύ χιούμορ πως είναι γεμάτο στραγάλια και πως όποιος δεν ησυχάζει κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, θα του τα ρίχνει επάνω του. Όλοι έκλεισαν τα μάτια. Εγώ τα μισόκλεισα. Ήθελα να βλέπω τι γίνεται και τι κάνουν όλοι αυτοί οι αλαφροΐσκιωτοι γύρω μου! Μου ήταν αδιανόητο να κάθομαι σε ένα μαξιλάρι ακούνητη, αμίλητη και αγέλαστη. 

Τα πόδια μου μούδιαζαν σιγά-σιγά, η πλάτη μου πόναγε, τα λιβάνια μού έφερναν ναυτία, η ανησυχία μου κορυφωνόταν με τα λεπτά που δεν περνούσαν, ενώ τα στραγάλια έρρεαν χωρίς σταματημό στο τυραννισμένο μου κορμί. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το διαλογισμό!

Και τώρα ας σοβαρευτούμε..
O διαλογισμός δεν είναι μια εξωτερική τεχνική, κάτι σαν την εκμάθηση μιας γλώσσας ή των υπολογιστών, που επιβάλλουμε στον εαυτό μας. Επίσης, δεν είναι θρησκεία και μπορεί να εφαρμοστεί από όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας και πίστης. 

O διαλογισμός είναι αίσθηση και επίγνωση. Η αίσθηση ότι ανακαλύπτετε ξανά κάτι που υπήρχε πάντα μέσα σας. Με απλά λόγια, είναι η εμπειρία των απεριόριστων δυνατοτήτων που έχει ο ανθρώπινος νους, όταν παύει να κυριαρχείται από τους καθημερινούς νοητικούς μηρυκασμούς, τα άγχη επιβίωσης, τις αγωνίες, τους φόβους, τις επιθυμίες, την απληστία, τη ζήλια και ένα πλήθος άλλων συναισθηματικών και νοητικών διαδικασιών που αποπροσανατολίζουν το μυαλό από την αληθινή του φύση, την ηρεμία και τη γαλήνη. 

Όταν το μυαλό είναι γαλήνιο, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και το κυριότερο να ηρεμήσουμε και να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Oι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όταν το μυαλό διαρκώς ανησυχεί για το μέλλον ή κουβαλάει δυσάρεστες μνήμες από το παρελθόν, τότε τα συναισθήματα που πυροδοτούνται είναι ο θυμός, ο φόβος, η απόρριψη, η απελπισία. 

Με το διαλογισμό, τα συναισθήματα έρχονται σε ένα άλλο επίπεδο, όπου ο διαλογιζόμενος μπορεί να τα παρατηρεί αντικειμενικά χωρίς να χάνεται σε αυτά, μέσα από μια συνειδητή εσωτερική σιωπή που τον αποσπά από το Εγώ του. Έτσι, με τη συνεχή εξάσκηση, τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτα και οι εν δυνάμει ενοχλητικές σκέψεις περνούν μέσα από το μυαλό σαν μικρά σύννεφα που δεν σκιάζουν τη λαμπρότητα και την καθαρότητά του.

Μικρό ιστορικό
Όλες οι μεγάλες φιλοσοφικές παραδόσεις (ταοϊσμός, σουφισμός, ινδουισμός, ακόμα και οι Πυθαγόρειοι) συνδέονται με το διαλογισμό. O βουδισμός όμως είναι στενά συνδεδεμένος με το διαλογισμό, αφού ουσιαστικά πήρε μορφή στο πρόσωπο του Βούδα, ο οποίος στην ηλικία των 35 ετών κατόρθωσε να φτάσει στη νιρβάνα (απόλυτη ευτυχία), ενώ καθόταν για 49 ολόκληρες μέρες διαλογιζόμενος κάτω από ένα δέντρο στο Bodh Gaya της ανατολικής Ινδίας. 

Από εκείνο το σημείο και μετά, ο διαλογισμός έγινε το βασικό πνευματικό μονοπάτι μέσα από το οποίο ο άνθρωπος βρίσκει αβίαστα την απόλυτη ισορροπία και τη δημιουργική επαφή με τον εαυτό του. Τα δύο βασικά είδη διαλογισμού είναι ο Samatha (ηρεμία) και ο Vipassana (ενόραση) και οι διαφορές τους βρίσκονται στο ότι στο Samatha η συγκέντρωση γίνεται μεν πάνω σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά είναι απαραίτητο ο διαλογιζόμενος να διώχνει τις σκέψεις που του έρχονται στο μυαλό, για να μην τον αποσπούν. 

Στο Vipassana βασική αρχή είναι η αυτοπαρατήρηση και η αποστασιοποίηση από σκέψεις και συναισθήματα που δεν τα αποφεύγει όμως ο διαλογιζόμενος, αλλά τα βιώνει την παρούσα στιγμή ψύχραιμα, χωρίς να τα αγνοεί ή να τα καταπιέζει.

O μηχανισμός του διαλογισμού
Κατά έναν παράδοξο τρόπο, η στενή παρατήρηση και επίγνωση των σκέψεων που έρχονται και φεύγουν σας οδηγεί στο να νιώθετε λιγότερο παγιδευμένοι μέσα σε αυτές. Παράλληλα, αποκτάτε μια βαθύτερη προσέγγιση των αντιδράσεών σας στο καθημερινό στρες και στις πιέσεις. 

Παρατηρώντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα ένα βήμα πίσω από αυτά, αντιλαμβάνεστε πιο καθαρά τι συμβαίνει στο μυαλό σας. Βλέπετε τις σκέψεις να έρχονται και να υποχωρούν, παρατηρείτε το περιεχόμενό τους, τα συναισθήματα που συνδέονται με αυτές και τις αντιδράσεις σας σε αυτές. 

Το «κλειδί» για την επίγνωση δεν είναι το πού θα διαλέξετε να συγκεντρωθείτε, αλλά πόσο ποιοτική είναι η παρατήρηση και η επίγνωση. Μετατρέπεστε σε ένα σιωπηλό μάρτυρα, σε έναν απαθή παρατηρητή που σταματά να κρίνει, να διαχωρίζει και να κριτικάρει. 

O σκοπός του διαλογισμού είναι να σας φέρει σε επαφή με τη ζωή και οτιδήποτε συμβαίνει στο σώμα και στο μυαλό σας, τη στιγμή ακριβώς που συμβαίνει. Αυτή η σιωπηρή αποδοχή δεν σημαίνει παθητικότητα ή παραίτηση. Αντίθετα, με το να δέχεστε όσα η κάθε στιγμή σάς προσφέρει, όσο οδυνηρά ή χαρούμενα και αν είναι, βιώνετε την πραγματικότητα ουσιαστικά και μπορείτε να ανταποκριθείτε σε οποιαδήποτε κατάσταση πιο αποτελεσματικά. 

Όπως έλεγε ο Ζορμπάς: «Το να δέχεσαι τη ζωή σε κάνει να κυβερνάς τα πάνω και τα κάτω της με ευγένεια, αίσθηση του χιούμορ και ίσως κάποια κατανόηση του αθέατου κόσμου, κάτι που εμένα μΆ αρέσει να το λέω φρονιμάδα».

Τι λένε οι έρευνες
Τα εξαιρετικά οφέλη αυτής της πανάρχαιας τεχνικής διαχείρισης του νου και της ψυχής τεκμηριώθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και της Αγγλίας. Αυτό που μπορείτε να πετύχετε αρχικά με το διαλογισμό είναι η βελτίωση των διανοητικών ικανοτήτων σας. 

Πιο αναλυτικά: Ανάπτυξη της συγκέντρωσης και νοημοσύνης, εστίαση της προσοχής, μαθησιακές ικανότητες και οραματισμό. Σε επίπεδο φυσιολογίας βελτιώνει τη φυσική κατάσταση, ενισχύει το ανοσοποιητικό, καθυστερεί το γήρας, περιορίζει τις λοιμώξεις και φλεγμονές, επιταχύνει την ανάρρωση, βελτιώνει τους βιολογικούς δείκτες (π.χ. χοληστερίνη), ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση, μειώνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και, το κυριότερο, μειώνει σημαντικά το άγχος, που προκαλεί σωρεία ασθενειών.

Δρώντας σταδιακά σε ψυχικό επίπεδο, σας μαθαίνει να έχετε αυτοκυριαρχία, αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, καλύτερη αντίληψη, δημιουργικότητα, έμπνευση και μεγαλύτερη κατανόηση και συμπόνια (όχι με την έννοια του οίκτου, αλλά ως οντολογική αρχή) για τους ανθρώπους γύρω σας.

Διαλογισμός για αρχάριους
● Η καλύτερη ώρα για να κάνετε διαλογισμό είναι πριν την ανατολή του ήλιου και στο ηλιοβασίλεμα. Μπορείτε όμως να διαλογιστείτε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ακόμα και μέσα στο ασανσέρ, στο λεωφορείο, στο διάλειμμα της εργασίας σας ή όταν περιμένετε να πάρετε το παιδί σας από το σχολείο.

● Βρείτε έναν ήσυχο χώρο. Καθίστε κάτω, σε ένα μαξιλάρι, με τα πόδια οκλαδόν ή, αν δεν μπορείτε, καθίστε σε μια καρέκλα με ίσιο τον κορμό, με το κεφάλι και το λαιμό σε ευθεία γραμμή με τη σπονδυλική στήλη. Μη σφίγγετε το σώμα σας. Ξεκινήστε με 5 λεπτά, δύο φορές την ημέρα.

● Συγκεντρωθείτε και προσπαθήστε να αισθανθείτε το σώμα σας. Στρέψτε την προσοχή στην αναπνοή σας και ακολουθήστε τα κύματα της εισπνοής και εκπνοής, καθώς μπαινοβγαίνουν μέσα από τα ρουθούνια, καθώς φουσκώνουν και χαλαρώνουν την κοιλιά σας. 

Όταν οι σκέψεις σάς αποσπάσουν, προσπαθήστε να επανασυνδεθείτε με την αναπνοή σας, χωρίς να αγωνιάτε για την παρουσία τους. Φερθείτε στο μυαλό σας με ευγένεια, σταθερότητα και αγάπη. Είναι σαν ένα μικρό κακομαθημένο παιδί. Πρέπει να μάθετε πότε να είστε αυστηροί και πότε να χαλαρώνετε μαζί του.

● Μην κοιμάστε. O ύπνος δεν είναι διαλογισμός. Είναι ξεκούραση. O διαλογισμός είναι εγρήγορση, παρατήρηση, συγκέντρωση.

● Διαλογιστείτε 2 ώρες μετά το φαγητό.

● Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, υιοθετήστε μια ορισμένη νοοτροπία: Μην κρίνετε, έχετε υπομονή, ανοίξτε το μυαλό σας, έχετε εμπιστοσύνη στη σοφία και στην καλοσύνη σας, μη σκέφτεστε τα αποτελέσματα, ζήστε τη στιγμή και, τέλος, αφήστε τα όλα πίσω σας και τα καλά και τα κακά. Μάθετε να βιώνετε συνειδητά κάθε λεπτό, όπως ακριβώς είναι. 

Και μην ξεχνάτε... κανένα βιβλίο ή άρθρο δεν θα σας μάθει να διαλογίζεστε. Μόνο με τη συνεχή πρακτική θα βρείτε την άκρη στο λαβύρινθο του μυαλού και της ψυχής σας.



Κέντρα Διαλογισμού Αθήνας: «Διαλογισμός», τηλ.: 210-80.12.085, 6944-536.919, «Zen», τηλ.: 6945-447.405, e-mail: tedbak@hotmail.com, «Κάρμα Καγιού», τηλ.: 210- 33.01.120, «Υπερβατικός διαλογισμός», τηλ.: 210-32.43.253, site: www.globalcountry.gr, «Bothi Path Center», τηλ.: 6974-373.611, site: www.bothipath.org

Κέντρα Διαλογισμού Θεσσαλονίκης: «Brahma Koumaris», τηλ.: 2310-828.491, «Κάρμα Γκυάλτσεν Λινκ», τηλ.: 6972-916.782.


Vita