Σάββατο 30 Μαρτίου 2019

Ο δρόμος της έκφρασης του Εαυτού μας...!!!!

Το δυσκολότερο είναι να γίνεσαι και τελικά να είσαι ο Εαυτός σου. Πολλά λέγονται σχετικά με αυτό, πολλά διαδίδονται και γράφονται. Οι περισσότεροι εύκολα λένε, «είμαι ο Εαυτός μου» ή «θέλω να είμαι ο Εαυτός μου», όμως χωρίς να κατανοούν πραγματικά τι ακριβώς είναι αυτό που θέλουν ή πιστεύουν πως είναι. 

Όλοι έχουμε μια σχετικά καθαρή εικόνα/ιδέα για το ποιοι πιστεύουμε πως είμαστε. Η πραγματικότητα είναι, τις περισσότερες φορές, διαφορετική… έως πολύ, έως απόλυτα διαφορετική! Μπορεί κανείς να ξοδέψει ολόκληρη τη ζωή του, χωρίς να έχει καταφέρει να γίνει ο Εαυτός του. 

Δεν υπάρχει όμως κάτι σπουδαιότερο, πιο χρήσιμο και πιο αποδοτικό από αυτό, ό,τι άλλο κι αν νομίζουμε πως καταφέραμε στη ζωή μας. 

Η αλήθεια είναι ότι «φοβάμαι» πλέον, όχι τις λέξεις, αλλά τις ερμηνείες που τους αποδίδονται από τους ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα διεισδύσει στην πραγματικότητα, που δεν έχουν κοιτάξει ακόμα με ειλικρίνεια σε βάθος τον εαυτό τους, που δεν κατανοούν τα νοήματα που οι λέξεις και οι εκφράζουν μπορούν να μεταδώσουν. Και πόσα λανθασμένα μηνύματα έχουν περαστεί για το φόβο… 

Δύσκολα περιγράφεται μια τέτοια έννοια, όπως το τι ή πώς είναι να είναι κανείς «ο Εαυτός του». Δεν είμαστε αυτόματα, αλλά γινόμαστε! Και συνήθως (εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις) χρειαζόμαστε μια μακριά πορεία αφοσίωσης, πειθαρχίας και ακλόνητου πάθους και δύναμης για να το καταφέρουμε αυτό. 

Όμως, εκεί ακριβώς αρχίζει η πραγματική ελευθερία, η εσωτερική γαλήνη, η αρμονία με τη ζωή. Ποτέ πιο πριν! Μπορώ να γράψω χιλιάδες πράγματα γι’ αυτό… τι είναι, πώς είναι, τι χρειάζεται, τι δεν χρειάζεται, από τι αποτελείται κλπ.

Γνωρίζω πλέον, έστω κι αν συνεχίζω να γράφω, ότι κάθε φορά που επιχειρώ να το κάνω, κοιτώντας από μια συγκεκριμένη οπτική, ότι αποκλείω χιλιάδες άλλες, που πολλοί υποθέτουν πως δεν υπάρχουν. Όπως γνωρίζω επίσης πλέον, ότι μόνο ατομικά και με σιδερένια θέληση μπορεί ο ύψιστος αυτός σκοπός να επιτευχθεί. 

Είναι μια συνεχής πάλη* με δυνάμεις του ψεύδους που παρουσιάζονται ως αλήθειες, μια συνεχής αμφισβήτηση* των προσωπικών δεδομένων και υιοθετημένων θεωριών και πεποιθήσεων, ένας συνεχής αποπρογραμματισμός* του υφιστάμενου τρόπου σκέψεις, μια αδιάκοπη δίψα* να βρεις όλ’ αυτά που ήδη κατέχεις, μια συνεχής δράση* θανάτου για να αποκτήσεις την αιώνια (αληθινή και όχι κατασκευασμένη) ζωή*. 

Στην πορεία αυτή ανακαλύπτεις ότι συχνά οι έννοιες περιπλέκονται: αλληλοσυμπληρώνονται, συγχωνεύονται, λυτρώνονται, αλλάζουν και μετατοπίζονται. Είναι μια μαγική οδός, εντελώς προσωπική, που δεν γίνεται να την περπατήσεις μόνος, ενώ παράλληλα βρίσκεσαι κάθε στιγμή, μόνο με τον Εαυτό σου. 

Κάποια στιγμή, δυστυχώς μετά από πολύ πόνο, θ’ αναγκαστούμε ν’ αναγνωρίσουμε ότι όλες αυτές οι προτροπές «να τα βρεις με τον εαυτό σου, μόνος σου» ή ότι «χρειάζεσαι θεραπεία ή ψυχανάλυση» ή ακόμα ότι «κάποιος εκεί έξω κατέχει τη γνώση που θα σε οδηγήσει μαγικά στον Εαυτό σου» και τα παρόμοια, θα αποδειχθούν κούφιες και έργα του παντοδύναμου εγώ, που παραπλανά τη συνείδηση. 

Έχω γράψει (και θα συνεχίσω ακόμα να το κάνω) για όλα αυτά, μέσα από πολλές διαφορετικές οπτικές. Όμως, η σύνθεση όλων, με σκοπό την αποκάλυψη της μιας και μοναδικής εικόνας είναι έργο καθαρά προσωπικό, που υπερβαίνει οτιδήποτε έχω γράψει/θα γράψω. 

Το να συμφωνείτε μαζί μου ή να νομίζετε πως έχετε βρει «Την Αλήθεια» σε οποιαδήποτε λόγια μου (ή άλλου) είναι άλλη μια παγίδα που χρειάζεται να υπερβείτε. Πώς όμως; 

Γιατί, δεν υπάρχει κανένας σωστός δρόμος/μέθοδος/διδασκαλία. Τον δημιουργούμε, βήμα με βήμα. Όμως δεν τον δημιουργούμε μόνοι, αν και είναι εντελώς δικός μας: αυθεντικός, μοναδικός, λυτρωτικός… ο δρόμος της έκφρασης του Εαυτού μας. 

*όλες οι έννοιες έχουν ερμηνευθεί λανθασμένα/περιοριστικά, με αποτέλεσμα την παραπλάνηση και το περαιτέρω «χάσιμο» του Εαυτού, που τελικά ορίζουμε, χωρίς να γνωρίζουμε. 




Τα «Μαγικά Παράθυρα» Της Αγίας Σοφίας...!!!!

Η Κωνσταντινούπολη είναι μια σεισμική πόλη, όπου, κατά καιρούς, οι επισκέψεις του Εγκέλαδου στο πέρασμα του χρόνου έχουν δημιουργήσει τεράστιες ζημιές. Εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε εκεί έχουμε ουκ ολίγες εμπειρίες. 

Οι σεισμοί δεν προκαλούνται από την μετακίνηση των τεκτονικών πλακών, αλλά από την έκλυση φυσικού αερίου στο υπέδαφος,όπως ανίχνευσαν Γάλλοι, Γερμανοί και Τούρκοι γεωεπιστήμονες, οι οποίοι μελέτησαν την περιοχή Κωνσταντινούπολης-Μαρμαρά.

Το 558 κατακρημνίστηκε ο τρούλος της Αγίας Σοφίας από σεισμό. Την αναστήλωση πραγματοποίησε ο Ισίδωρος ο Νέος, ανιψιός του προηγουμένου, ο οποίος ύψωσε τον τρούλο κατά εννέα μέτρα, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους στις αψίδες, ενώ κατασκεύασε εξωτερικά αντιστηρίγματα. 

Πάντως, είναι βέβαιο ότι όλη η Κωνσταντινούπολη να γκρεμιστεί από σεισμό μέχρι 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ο ναός της Αγίας Σοφίας θα παραμείνει στην θέση του. Μπορεί να σεισθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, όμως θα μείνει όρθιος ανάμεσα σε ερείπια. 

Όπως φάνηκε στον υπολογιστή του καθηγητή Σεισμομηχανικής, κ. Αχμέτ Τσακμάν, με συνεργάτη τον μηχανικό κ. Ρόμπερτ Μάρκ από μελέτες τους στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, η στατική επάρκεια του ναού προέρχεται από τον κτιριακό του πυρήνα και την αρχική κατασκευή του.
Η Μαγεία είναι στα παράθυρα.
Οι περισσότεροι ερευνητές πίστευαν ότι τα 40 παράθυρα στην Αγία Σοφία είχαν τοποθετηθεί μόνο για την οπτική εικόνα. Η δική τους έρευνα όμως έδειξε ότι προστέθηκαν εκεί για λόγους στατικούς. 

Γιατί έτσι αποφεύγονται οι ρωγμές. Κατά τον Μαρκ, ο Ανθέμιος και ο Ισίδωρος γνώριζαν ότι η περιοχή γύρω από τον τρούλο ούτως ή άλλως θα «ήθελε», θα είχε την τάση, να ρηγματωθεί κατά μήκος του άξονα των παραθύρων. Γι’ αυτό και χρησιμοποίησαν τα παράθυρα ως τεχνητές ρωγμές.

Τα τούβλα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κατά πολύ ελαφρύτερα και πιο πορώδη από εκείνα που ήταν σε χρήση εκείνη την εποχή σε άλλες κατασκευές. 

Ο Τούρκος καθηγητής μάλιστα θεωρεί ότι είχαν ψηθεί σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες (κάτω από τους 750 βαθμούς Κελσίου) ώστε να επιτευχθεί η σωστή αντίδραση μεταξύ των υλικών. 

Παράλληλα, το κονίαμα βρέθηκε να μοιάζει πολύ με το σημερινό γνωστό τσιμέντο (Πόρτλαντ), γεγονός που εξασφαλίζει υψηλή απορροφητικότητα σε περίπτωση σεισμικών δονήσεων.

Η σχέση μάλιστα κονιάματος και τούβλου συνετέλεσε στην επιπλέον ενίσχυσή του. Γιατί οι κτίστες, προκειμένου να δουλέψουν γρηγορότερα, έβαζαν μεγαλύτερη ποσότητα κονιάματος στους αρμούς ανάμεσα στα τούβλα. «Το αποτέλεσμα είναι να συμπεριφέρονται οι αρμοί σαν ενισχυμένο τσιμέντο», όπως λέει ο κ. Τσακμάν.

Ο προσομειωτής σεισμών του Ανθέμιου.
Ο καθηγητής Αχμέτ Τσακμάν διατυπώνει την τολμηρή ιδέα ότι μπορεί ο Ανθέμιος να είχε κατασκευάσει μια μηχανή προσομοίωσης σεισμών, με αποτέλεσμα να αντιληφθεί ότι οι πιέσεις σε ένα δυναμικό σύστημα είναι ανάλογες με τη μάζα. 

Άρα το σχέδιό τους να χρησιμοποιήσουν ελαφρύτερα τούβλα και εύκαμπτο κονίαμα, αντί για πέτρα με ένα πλήθος φυσικά επιπλέον συνδυαστικών προβλέψεων αντοχής του κτηρίου ήταν απολύτως λογικό.

Η τελική απάντηση όμως για τη συμπεριφορά της Αγίας Σοφίας απέναντι σε έναν μεγάλο σεισμό ήρθε μετά την τοποθέτηση στο κτίριο, από Τούρκους και Αμερικανούς ερευνητές, πολλών μικρών αισθητήρων δόνησης από τα στοιχεία των οποίων κατασκευάστηκε το τρισδιάστατο μοντέλο στον υπολογιστή. 

Σε σεισμό, λοιπόν, 7,5 ρίχτερ, η Αγία Σοφία θα κινηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό προς τα εμπρός και πίσω, οι κορυφές των αψίδων θα πάρουν τα μεγαλύτερα φορτία, αλλά ο τρούλος θα παραμείνει στη θέση του και η εκκλησία όρθια.

Κατά τα τελευταία 40 χρόνια, μάλιστα, η Κωνσταντινούπολη έχει αποκτήσει πληθυσμό 15 εκατομμυρίων ανθρώπων (από 2 εκατομμύρια), οι περισσότεροι εκ των οποίων ζουν σε μάλλον πρόχειρα κατασκευασμένες πολυκατοικίες, χωρίς ιδιαίτερη αντισεισμική πρόβλεψη. 

Αντίθετα, η Αγία Σοφία παραμένει ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης, ύψους 55 μέτρων, κατασκευασμένο μόνον από τούβλα και κονίαμα. 

Είναι λογικό επομένως να αναζητούν οι ιστορικοί, εδώ και δεκαετίες, τους λόγους για τους οποίους αυτό το κτίριο άντεξε στις σεισμικές καταπονήσεις και αν, τελικά, οι αρχιτέκτονές του είχαν προβλέψει το μεγάλο θέμα των σεισμών.

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία σε αυτό που στέκει όρθιο εσαεί.




Ιωσήφ Τσιμισκής

Ντύσου, θα κρυώσεις…!!!!

Ντύσου, θα κρυώσεις…
Σε μια εποχή, που όλα ξεγυμνώνονται και πετούν ρούχα, μάσκες, παραβάν, γιατί το γυμνό πουλάει.

Σε μια εποχή, που η σάρκα και το πρόστυχο κερδίζουν εντυπώσεις.

Σε μια κοινωνία, που ποδοπατάει περηφάνιες και συρρικνώνει ιδανικά .

Ντύσου, θα κρυώσεις…
Σε έναν κόσμο, που κινείται με ταχύτητες φωτός και οι εικόνες είναι πλέον δευτερόλεπτα μνήμης.

Σε έναν κόσμο, που ηδονίζεται με το απαίσιο, το φθηνό, το λίγο.

Σε κοινωνίες, που ξεπουλούν τα παιδιά τους για λίγα ευρώ χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ντύσου, θα κρυώσεις…
Σε σχέσεις εξαρτημένες, χλιαρές, από χρόνια τελειωμένες.

Σε έρωτες ναυαγισμένους και ζευγάρια που απλά συγκατοικούν.

Σε όνειρα που ποδοπατούνται και ανταλλάσσονται για ένα μηνιαίο εισόδημα.

Στην ουσία της ψυχής που πεθαίνει.

Ντύσου, θα κρυώσεις…
Πόσο θα ‘θελα ο κόσμος να κράταγε πανωφόρι.

Πόσο θα ‘θελα να σκεπάζαμε, να καλύπταμε ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε. Το σώμα και την ψυχή μας.

Πόσο θα ‘θελα να μην μας ξενίζει το γυμνό, αλλά να αποστρεφόμαστε την γύμνια.

Ντύσου, θα κρυώσεις, μου είπε.
Και μου έριξε στην πλάτη μου το πανωφόρι…

Αφιερωμένο…




Ρούλα Παγιαλάκη 

Tα Ακασικά αρχεία και οι ψευδο-οντότητες...!!!!


Τα “Ακασκά αρχεία” είναι ένας όρος που δημιούργησε το Θεοσοφικό ρεύμα του 19ου αιώνα για να περιγράψει ένα πνευματικής φύσεως υλικό πάνω στο οποίο καταγράφονται όλες οι εμπειρίες του νου όλων των έμβιων όντων. 

Σε αυτό το υλικό καταγράφονται σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ανθρώπων και γενικά έμβιων όντων και ό,τι παράγεται από την διαδικασία της νόησης και της σκέψης. Με άλλα λόγια είναι το αποτύπωμα της σκέψης των όντων πάνω σε αυτό το υλικό. 

Akasha είναι μια Σανσκριτική λέξη που μεταφράζεται ως ουρανός, χώρος, αιθέρας. Το ακασικό υλικό ή ακασικά αρχεία περιέχουν όλη την σκέψη των ανθρώπων όπως γνώσεις και λογικές σκέψεις, πληροφορίες σχετικά με αποφάσεις, συναισθήματα, γεγονότα κτλ και για αυτό περιγράφονται σαν τα αρχεία μιας μεγάλης βιβλιοθήκης και έτσι βγήκε το όνομα “ακασικά αρχεία”. 

Πολλοί θεωρούν ότι το ακασικό υλικό είναι ένας πνευματικός υπολογιστής και ο νους του Θεού. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Το Ακασικό υλικό δεν επεξεργάζεται τις πληροφορίες απλά τις καταγράφει. 

Ο νους που επεξεργάζεται τις πληροφορίες από το ακασικό υλικό είναι διαφορετικός από το υλικό αυτό και οι αρχαίοι λαοί του αποδώσαν χαρακτηριστικά Θεού, π.χ. Δίας ο παγκόσμιος Νους. 

Η πρόσβαση στο ακασικό υλικό πετυχαίνεται με χαλάρωση και βαθιά συγκέντρωση. Ο ασκητής στην κατάσταση χαλάρωσης (μέσα από διαλογισμό) και ταυτόχρονα σε κατάσταση εγρήγορσης (διατήρηση της συνείδησης αποτροπή ύπνου) μπαίνει στην δεκτική κατάσταση και μπορεί να συνδεθεί με το ακασικό υλικό και να βιώσει τις πληροφορίες που θέλει. 

Χαρακτηριστικό της λήψης πληροφοριών από το ακασικό υλικό είναι ότι ο ασκητής δεν παρακολουθεί απλά τις πληροφορίες όπως για παράδειγμα ένα βίντεο στο διαδίκτυο, αλλά τις βιώνει πολλές φορές ο ίδιος. Έτσι για παράδειγμα αν κάποιος θελήσει να δει το τραγικό τέλος κάποιας προσωπικότητας π.χ. Ιησού, Μέγα Αλέξανδρου κτλ όχι απλά θα το δει αλλά πολύ πιθανόν να το βιώσει κιόλας. 

Άλλες περιγραφές λένε ότι οι ασκητές που δεν βιώνουν τις πληροφορίες, αυτές τους παρουσιάζονται σαν οντότητες. Αυτό είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί η πρόσβαση στο ακασικό υλικό. 

Ο ρόλος που θα βιωθεί από την πρόσβαση στο ακασικό υλικό δεν είναι πάντα του πρωταγωνιστή. 

Πολλές φορές γινόμαστε θεατές των πληροφοριών αλλά οι πληροφορίες μας παρουσιάζονται σαν “πρόσωπα” και εμείς συνήθως από λάθος τις θεωρούμε υπαρκτές οντότητες. 

Το βίωμα των ακασικών πληροφοριών εξαρτάται από το πόσο πνευματκά ανεπτυγμένος είναι ο ασκητής. Αν ο ασκητής έχει αναπτύξει το τρίτο μάτι για παράδειγμα θα μπορεί να βλέπει οπτικές πληροφορίες όπως ένα βίντεο μόνο που εδώ το βίντεο είναι το λεγόμενο όραμα. 

Αν έχει αναπτύξει το τσάκρα του λαιμού θα μπορεί να ακούει διαλόγους και σκέψεις όπως αυτές ειπώθηκαν κτλ. Αν έχει αναπτύξει την εμπάθεια θα αισθάνεται τις πληροφορίες αυτές όπως τον πόνο την χαρά κτλ 

Βέβαια δεν είναι ότι ευχάριστο να βιώσει κάποιος την στιγμή θανάτου κάποιου άλλου αυτό όμως είναι δυνατόν! 

Οι ακασικές πληροφορίες μοιάζουν στο βίωμα τους πάρα πολύ με τις σκεπτομορφές. 

Μια σκεπτομορφή είναι ένα “πνευματικό ρομπότ” που κάνει ότι έχει προγραμματιστεί να κάνει από τον δημιουργό του. Δεν μπορεί κάποιος να κάνει διάλογο μαζί του και να περιμένει λογικές απαντήσεις. Η σκεπτομορφή θα παίζει σε επανάληψη αυτό το οποίο έχει προγραμματιστεί. 

Το ίδιο γίνεται και με τις ακασικές πληροφορίες. Αυτές θα επαναλαμβάνονται συνεχώς χωρίς να υπάρχει κάποια αλληλεπίδραση από την μεριά του ασκητή με το ψευδο-ον που αυτός θα θεωρεί ότι έχει αλληλεπίδραση. 

Το γεγονός αυτό καθιστά αυτές τις μη λογικές αυτόματες επαναλήψεις αρκετά επικίνδυνες όταν το περιεχόμενο τους είναι άγρια συναισθήματα, επιθετικά, βίαια κτλ. 

Ασκητής που είχε πρόσβαση στο ακασικό υλικό για μια περίπτωση ενός ψυχασθενούς που βίωνε πνευματικές επιθέσεις βίωνε και ο ίδιος αυτά τα βιώματα χωρίς να μπορεί να αλληλεπιδρά μαζί τους, δλδ να μπορεί να τα θεραπεύσει ή να τα διώξει. 

Η κατ’ εξακολούθηση επανάληψη της ψυχικής βίας είτε σε μορφή ακασικών πληροφοριών είτε σε μορφή σκεπτομορφής είναι πολύ επικίνδυνη και εξοντωτική για τον οργανισμό. Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις που ασκητές που θέλουν να “προπονηθούν” πνευματικά σε δύσκολες καταστάσεις να αλληλεπιδρούν με τέτοιες πληροφορίες επίτηδες. 

Για αυτόν τον λόγο θα πρέπει να γίνεται άμεση διακοπή της πνευματικής εργασίας όταν διαπιστωθεί αυτό το γεγονός όταν δεν έχουμε την κατάλληλη αντοχή. 

Το ακασικό υλικό περιγράφεται στην φιλοσοφία των Ινδών και ιδικά στην σχολή Samkhya και στην περιγραφή της θεωρίας των στοιχείων που ονομάζεταιMahabhuta




Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά...!!!!

Μέχρι σήμερα πίστευες πως με τον καιρό θα αισθάνεσαι να γερνάς και να σε βαραίvουν τα χρόνια όλο και πιο πολύ.. Πίστευες πως το να βλέπεις τα μαλλιά σου να ασπρίζουν και το δέρμα σου να γεμίζει ρυτίδες είναι ξεκάθαρο σημάδι πως άρχισες να γερνάς..

Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι τα χρόνια που σε κάνουν να γερνάς, τα χρόνια σε κάνουν να ωριμάζεις. Αυτό που σε κάνει να γερνάς είναι όταν σταματάς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι..!

Ο έρωτας είναι το κυρίαρχο συναίσθημα κυρίως των εφήβων και των νέων. Έπειτα το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η αγάπη. Θέλει τόλμη και θάρρος για να μπορείς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι. 

Μετά από μια ηλικία, σπάνια εμφανίζονται άνθρωποι που ομολογούν πως είναι ερωτευμένοι και αισθάνονται αγάπη για τον άλλο. Αγαπώ σημαίνει πως είμαι έτοιμος να ρισκάρω για τον άλλο, πως είμαι έτοιμος να θυσιάσω το «εγώ» μου για το «εμείς».

Πόσοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για τον άλλο ακόμα και όταν έχουν περάσει τα χρόνια;

Σε διαβεβαιώνω πως ελάχιστοι. Οι πιο πολλοί πιστεύουν πως όσο ήταν να ερωτευτούν στην ζωή τους ερωτεύτηκαν και όσο μπορούσαν να αγαπήσουν αγάπησαν. Μέγα σφάλμα! Εκείνη είναι ακριβώς η στιγμή που με την ομολογία τους αυτή, ομολογούν και πως άρχισαν να γερνάνε.

Δεν έχει σημασία πόσο χρονών λέει η ταυτότητα σου ότι είσαι. Πως μπορεί ένα χαρτί να σου λέει αν πρέπει να αισθάνεσαι νέος ή γέρος;! Ερωτεύσου και αγάπα. Ερωτεύσου και αγάπα σαν να ήταν κάθε φορά η πρώτη φόρα. Ακόμα και αν πληγώνεσαι. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρνεις.

Πραγματικός νικητής στον έρωτα και στην αγάπη είναι αυτός που ποτέ δεν σταματάει να προσπαθεί. Έτσι όταν η ταυτότητα σου θα λέει πως γέρασες εσύ θα ξέρεις πως κάθε μέρα ξημερώνεσαι το ίδιος νέος, γιατί θα ξέρεις το μυστικό. 

Το μυστικό πως :
Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά…




Κωνσταντίνου Μάνεση

Ρίσκαρε για το ανέφικτο! Το πολύ πολύ, να φας τα μούτρα σου...!!!!

Πάντα ανήσυχο πνεύμα, πάντα πνεύμα αντιλογίας, την στιγμή που θα άκουγα το “όχι” ή το “μη” έπρεπε οπωσδήποτε να το κάνω. Δεν μπορούσα να το ελέγξω, απλά έπρεπε. Ίσως οι δικοί μου να μην χαιρόντουσαν ιδιαίτερα με αυτή μου τη συμπεριφορά σε δεύτερη σκέψη, παρ’ όλα αυτά τώρα που δεν είμαι παιδάκι και μπορώ να έχω μία καλύτερη κρίση από τα 6 μου που έκανα του κεφαλιού μου και έσπαγα τα μούτρα μου, πιστεύω πως καλά έκανα.

Καλά έκανα που ενώ μου έλεγαν ότι θα χτυπήσω, εγώ πήγαινα με τα μούτρα και εν τέλει τα έτρωγα, και άκουγα και την κατσάδα μου μετά ανάμεσα σε αναφιλητά και ουρλιαχτά.

Καλά έκανα που μεγαλώνοντας, μπορεί να μην χτυπούσα, αλλά έκανα πληγές μέσα μου από λάθος επιλογές. Καλά έκανα που πάντα προσπαθούσα να κάνω ό, τι ήξερα πως ήταν δύσκολο να γίνει και δεν με ένοιαζε αν ο κόσμος γύρω μου πίστευε πως είμαι τρελή.

Στις περισσότερες επιλογές μου άκουγα γύρω μου μία μικρή ηχώ να αντηχεί και να λέει “δεν μπορείς, αυτό που πας να κάνεις δεν είναι εφικτό, θα φας τα μούτρα σου” και αυτόματα έκλεινα τα αυτιά μου και την αγνοούσα επιδεικτικά. Έβγαζα την γλώσσα μου σε επικριτές και παντογνώστηδες και τους γυρνούσα με θάρρος την πλάτη. Ακόμα το κάνω.

Ακόμα αδιαφορώ για το αν ο κόσμος πιστεύει πως δεν μπορώ, ακόμα πιστεύω πως αν κάτι το θέσεις ως στόχο όσο δύσκολο κι αν είναι να συμβεί, όσες φορές και αν φας τα μούτρα σου στην προσπάθεια, κάποια στιγμή θα το καταφέρεις.

Δεν μ’ αρέσουν οι δειλοί άνθρωποι, αυτοί που επαναπαύονται στην εύκολη λύση και η όποια δυσκολία τους κάνει να συρρικνώνονται στη θέση τους. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν παίρνουν ρίσκα, γιατί για εμένα το θάρρος είναι ένα από τα ωραιότερα συναισθήματα. 

Φυσικά και δεν μπορείς να είσαι πάντα θαρραλέος, σίγουρα κάποια στιγμή θα κλείσεις τα μάτια από το φόβο. Αλλά η μαγκιά είναι, την στιγμή εκείνη που θα κλείσεις τα μάτια μπροστά σε αυτό που φοβάσαι να κάνεις και ένα βήμα μπροστά, να το απειλήσεις.

Η ζωή είναι έτσι φτιαγμένη που αν δεν πάρεις ρίσκα τίποτα δεν θα σου δοθεί στο πιάτο. Αναρίθμητες οι δυσκολίες και τα εμπόδια. 

Αναρίθμητοι οι άνθρωποι που θα σε κοιτάξουν υπεροπτικά λέγοντας σου πως δεν μπορείς, πως δεν γίνεται. Γύρνα τους την πλάτη, σήκωσε το μεσαίο σου δάχτυλο ψηλά και πες τους “εγώ μπορώ, εσύ κάτσε και κοίτα” και όλα από εκείνη τη στιγμή θα γίνουν ευκολότερα.

Θα έχεις πετάξει από πάνω σου το μεγαλύτερο βάρος που θα μπορούσε να σε τραβήξει στο κενό και θα είσαι ελεύθερος να πετάξεις πάνω από όποιον ακατόρθωτο – κατ’ αυτούς- στόχο βάλεις στο μυαλό σου. 

Κι αν, αν λέμε, στην διαδρομή φας και λίγο τα μούτρα σου μην πτοηθείς. Σήκω, τίναξε την σκόνη από πάνω σου, σκάσε ένα χαμόγελο και συνέχισε. Πάλεψε για αυτό που θες κι ας φας τα μούτρα σου διακόσιες φορές. Θα αξίζει στο τέλος!




Άντζελα Καμπέρου

Σου αξίζει ένας άνθρωπος που δεν θα τσιγκουνεύεται τις «καλημέρες» του...!!!!

Καταλαβαίνω απόλυτα. Έχεις κουραστεί να γνωρίζεις ανθρώπους που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου. Που δε σε έχουν ως προτεραιότητα στη ζωή τους, που νιώθεις ότι δεν θέλουν να περνούν χρόνο μαζί σου και απλά σε χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν κάποιες ανάγκες τους.

Και δεν ζητάς πολλά από έναν άνθρωπο. Ζητάς μόνο αυτά τα απλά και μικρά που να δείχνουν ότι σε σκέφτεται. Που να δείχνουν ότι πραγματικά νοιάζεται για σένα και θέλει να είναι στη ζωή σου όσο γίνεται και όσο μπορεί.

Θες έναν άνθρωπο που να είναι διάχυτος στα συναισθήματά του. Που να μοιράζεται όχι τόσο τα πράγματά του όσο τα συναισθήματά και τις στιγμές του μαζί σου.

Θέλεις αυτόν που με μία μικρή του κίνηση, χωρίς καν να το ζητήσεις, θα σου στείλει αυτό το μήνυμα που θα σε κάνει να χαμογελάς όλη μέρα: “καλημέρα”. Ή αν είναι δίπλα σου στο ίδιο κρεβάτι, που θα σε ξυπνάει με ένα φιλί ή ένα άγγιγμα για “καλημέρα” για να πάτε στη δουλειά.

Θες αυτόν που θα απαντάει στις “καλημέρες” σου με όρεξη να μάθει πώς θα κυλήσει η μέρα σου, που δεν θα κάνει τίποτα μηχανικά απλά για να το κάνει αλλά γιατί πραγματικά ενδιαφέρεται να σου φτιάξει τη μέρα και να φτιάξει έτσι και τη δική του μέρα, μέσα από τη χαρά που θα σου δώσει και θα του δώσεις.

Θες τον άνθρωπο που δεν τσιγκουνεύεται τις “καλημέρες” του με όλα όσα αυτό περιλαμβάνει. Κάποιον που να μη σε βάζει σε κουραστικές σκέψεις με τις σιωπές του. Κάποιον που θα σε έχει ως προτεραιότητα.

Κι αν μέχρι σήμερα συμβιβάστηκες με κάτι μέτριο και χλιαρό, δεν θες να το ξανακάνεις. Θες τα αισθήματα και το πάθος να ξεχειλίζουν, θες την αγάπη και τον έρωτα που σου αξίζουν γιατί κουράστηκες και γιατί έμαθες να εκτιμάς και να ζητάς το καλύτερο για τον εαυτό σου.

Δε θες άλλη μιζέρια, σε καταλαβαίνω. Μιζέρια υπάρχει μπόλικη εκεί έξω, από την ώρα που θα μπεις στο λεωφορείο ή θα βγεις στους δρόμους για να πας στη δουλειά μέχρι την ώρα που θα επιστρέψεις για να κοιμηθείς.

Δεν θες άλλο να παρακαλάς για παρέα, κουβέντα, για έρωτα με ουσία και στιγμές γεμάτες. Δεν θες άλλους ψυχρούς και μίζερους πια στη ζωή σου. Θες αυτούς που βλέπουν τη ζωή θετικά, κι αν την βλέπουμε θετικά μαζί σου ακόμη καλύτερα.

Γιατί δύο άνθρωποι μαζί ακόμη κι αν δεν βρίσκονται στον ίδιο χώρο, μπορούν να κάνουν μία μέρα πολύ ομορφότερη μόνο με τις σκέψεις τους. Κι όταν οι σκέψεις γίνουν πράξεις χωρίς φόβο, χωρίς ενδοιασμούς, εγωισμούς κι αμφιβολίες.

Μια “καλημέρα” δείχνει έναν άνθρωπο ικανό και έτοιμο να μοιραστεί και ν’ αγαπήσει. Και πιο συγκεκριμένα, να σ’ αγαπήσει, βάζοντας τα αισθήματά του για σένα πάνω από το “εγώ” του. Είτε είσαι ο δέκτης είτε ο παραλήπτης αυτού του μηνύματος, αν πάρεις απάντηση είσαι από τους τυχερούς. Σε αυτή την κατηγορία θες ν’ ανήκεις. Σε καταλαβαίνω απόλυτα.




Συγγραφέας Πράξια Αρέστη 

Οι καλοί γονείς αλλάζουν πρώτα τους εαυτούς τους...!!!!

Ως ψυχολόγος, δουλεύω με πολλούς γονείς οι οποίοι έρχονται με σκοπό να αλλάξουν κάποιο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς των παιδιών τους, όπως η γκρίνια, οι κρίσεις θυμού, η επιθετικότητα ή τα πείσματα. 

Είναι δελεαστικό για μας τους γονείς να ψάχνουμε τι κάνουν λάθος τα παιδιά μας και να δίνουμε τη λύση διορθώνοντάς το, όμως αυτή η προσέγγιση αγνοεί μία θεμελιώδη αρχή των αλλαγών στις σχέσεις. 

Μου αρέσει να βλέπω τις σχέσεις σαν χορό. Αν ο ένας αλλάξει τα βήματά του στον χορό, τότε και ο άλλος πρέπει να αλλάξει τα δικά του. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα με τα παιδιά μας. 

Θυμηθείτε λοιπόν ότι εσείς είστε το εργαλείο της αλλαγής στη σχέση σας με τα παιδιά σας (ή οποιονδήποτε άλλο). Αν θέλετε κάποιος να αλλάξει, αρχίστε αλλάζοντας τον εαυτό σας. Για παράδειγμα, συχνά νιώθουμε ότι τα παιδιά μας δε μας ακούνε. 

Φαίνεται ότι πρέπει να τους πούμε τα ίδια ξανά και ξανά και μερικές φορές καταφεύγουμε στις φωνές για να τραβήξουμε την προσοχή τους. Οι φωνές δείχνουν να φέρνουν αποτέλεσμα, οπότε γίνονται πάγια στρατηγική μας. 

Μέσα μας ίσως λέμε: «Δε θα χρειαζόταν να φωνάζω αν με ακούγανε». Όμως αυτή η οπτική γωνία αγνοεί τον ρόλο που παίζουμε εμείς σε αυτή τη δυναμική. Σκεφτείτε ότι μπορεί να είμαστε εμείς που άθελά μας οδηγούμε τα παιδιά μας να μας αγνοούν ώσπου να τους βάλουμε τις φωνές. 

Πώς; Eπαναλαμβάνοντας το ίδιο αίτημα συνεχώς, δίνουμε στα παιδιά μας το μήνυμα ότι μπορούν να μας αγνοούν μέχρι να παραιτηθούμε («Τελικά να δεις που δεν τα εννοούσε») ή μέχρι να βάλουμε τις φωνές («Τώρα το εννοεί πραγματικά»). Σε αυτή την περίπτωση, η απάντηση είναι να σταματήσουμε να επαναλαμβανόμαστε. 

Τι να κάνουμε λοιπόν; 

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ : Σκεφτείτε κάποιο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς του παιδιού σας που θα θέλατε να αλλάξει. Τώρα μετακινήστε την προσοχή σας στον δικό σας ρόλο και ρωτήστε τον εαυτό σας: Ποια είναι η δική μου συμμετοχή σε αυτή την κατάσταση/συμπεριφορά/αντίδραση; 

Θέλετε να σταματήσουν να σας διακόπτουν; Ρωτήστε τον εαυτό σας: Σταματάω αυτό που κάνω για να εστιάσω σε αυτό που μου ζητάνε όταν με διακόπτουν; (Δηλαδή, η προσπάθειά τους να με διακόψουν έχει αποτέλεσμα;) 

Θέλετε να σταματήσουν να δοκιμάζουν τις αντοχές σας ή να σταματήσουν να παραβιάζουν τους κανόνες; Ρωτήστε τον εαυτό σας: Είμαι συνεπής στο να θέτω όρια και να φροντίζω στην τήρησή τους; 

Θέλετε να σταματήσουν να γκρινιάζουν ή φωνάζουν; Ρωτήστε τον εαυτό σας: Συνεχίζω τη συζήτηση όταν γκρινιάζουν ή αντιμιλούν; Αν η απάντηση είναι ναι, η συμπεριφορά σας στέλνει το σιωπηρό μήνυμα ότι η γκρίνια ή οι φωνές είναι αποδεκτός τρόπος επικοινωνίας. 

Από τη στιγμή που αναγνωρίσετε το δικό σας μερίδιο στην προβληματική συμπεριφορά, εστιάστε την προσπάθεια και την προσοχή σας στο πώς θα αλλάξετε τη δική σας αντίδραση προς τα παιδιά για αυτό το ζήτημα. Αν παραμείνετε συνεπείς, ήρεμοι και σταθεροί (αλλά χωρίς να προσπαθείτε να επιβληθείτε) καθώς τηρείτε τη νέα σας στάση, θα αλλάξει και η συμπεριφορά των παιδιών σας. 




Δρ Έρικα Ράισερ, «Τί κάνουν οι καλοί γονείς;» 

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

10 Πράγματα που το παιδί μέσα μας προσπαθεί να μας πει για τη ζωή μας...!!!!

Αφήστε για μια στιγμή το μυαλό σας ελεύθερο να ταξιδέψει στην εποχή που ήσασταν ακόμα παιδί και παίζατε έξω στην αυλή ανάμεσα στα δέντρα και τα λουλούδια χωρίς να προβληματίζεστε για τίποτα… Άραγε αυτό το παιδί υπάρχει μέσα σας σήμερα; 

Αν αφουγκραστείτε προσεκτικά, θα ακούσετε αυτό το μικρό αγόρι ή κορίτσι από το παρελθόν, να εξακολουθεί να προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σας μέσω του ενστίκτου, των συμπτώσεων και των ονείρων. 

Το παιδί που έχουμε μέσα μας δεν μας αφήνει ποτέ, αντιθέτως εμείς ξεχνάμε την ύπαρξή του καθώς μεγαλώνουμε. Προσπαθήστε να συντονιστείτε μαζί του για να λαμβάνετε τα μηνύματα που σας στέλνει, επειδή μπορεί να σας βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό και να σας συντροφεύσει στο πνευματικό σας ταξίδι. 

1.Μην ξεχνάτε να γελάτε! 
Σύμφωνα με αρκετές μελέτες, τα παιδιά γελούν αρκετά συχνά – 300 έως 400 φορές την ημέρα – ενώ οι ενήλικες γελούν μόλις 4 έως 17 φορές την ημέρα. Η ενηλικίωση και η ενήλικη ζωή δεν πρέπει να σημαίνουν πως θα πρέπει να γελάμε λιγότερο. 

Μάλιστα, υπάρχουν απεριόριστες ευκαιρίες για γέλιο μέσα στην ημέρα, από παιχνίδια με φίλους μέχρι τα ανέκδοτα και τα αστεία με τους συναδέλφους σας στο χώρο εργασίας. Η ζωή δεν είναι τόσο σοβαρή, όπως προσπαθούν να μας πείσουν αυτοί που δεν θέλουν το καλό μας, γι ‘αυτό μην ξεχάσετε να γελάσετε σήμερα. 

2.Είστε ασφαλείς στο παρόν, να είστε ο εαυτός σας 
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε υποστεί κάποιων ειδών παιδικά τραύματα που πιθανόν τα φέραμε πάνω μας για πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα που τα προκάλεσαν. Η διαχείριση του πόνου από το παρελθόν απαιτεί αρκετή εσωτερική εργασία και αποδοχή αυτών που συνέβησαν, προκειμένου να προχωρήσουμε. 

Το παιδί μέσα μας θέλει να ξέρουμε ότι μπορούμε να αφήσουμε όλα τα δεινά και τα άσχημα πράγματα που έχουν να κάνουν με το παρελθόν πίσω μας, και ότι ένα λαμπρό μέλλον μας περιμένει. 

3.Κρατήστε τα πράγματα απλά. 
Για ένα παιδί, η ζωή είναι απλή. Αφήνει τη φαντασία του να καλπάσει και δεν ανησυχεί για το αύριο και το χθες. Γιατί αυτό θα πρέπει να αλλάξει στην ενήλικη ζωή; Μην το αλλάζετε. Μπορείτε να ζήσετε μια ποιοτική ζωή κάνοντας απλά πράγματα, κάνοντας δραστηριότητες έξω και πηγαίνοντας εκδρομές όσο μπορείτε, ασχολούμενοι με πράγματα που αγαπάτε. 

Το παιδί μέσα σας ποθεί την απλότητα, και θέλει να απλοποιήστε τη ζωή σας, ώστε να μπορέσετε να την απολαύσετε στο έπακρο. 

4.Πιστέψτε πως μπορείτε να κάνετε σπουδαία πράγματα! 
Πόσες φορές έχετε αφήσει την αρνητική γνώμη που έχετε για τον εαυτό σας να κάνει κατάληψη στο μυαλό σας; Αντιθέτως, όταν ήσασταν παιδί δεν αφήνατε καμία προκατάληψη, δική σας ή της κοινωνίας, να σας πάει πίσω σε όσα κάνατε. 

Έχετε τη δύναμη να ελέγχετε τις σκέψεις σας και να απελευθερωθείτε από την τοξική ενέργεια. Έτσι, αύριο που θα ξυπνήσετε πείτε στον εαυτό σας ότι θα κάνει κάτι σπουδαίο μέσα στη μέρα και παρακολουθήστε το να συμβαίνει! 

5.Το παιδί μέσα σας θα είναι πάντα μαζί σας. 
Κάποιος είπε ότι οι ενήλικες είναι στην ουσία παιδιά σε μεγαλύτερο σώμα. Το παιδί μέσα σας δεν θα σας αποχωριστεί ποτέ και θα αποτελεί πάντα ένα σημαντικό μέρος του εαυτού σας. 

Καθώς μεγαλώνετε, θα διαπιστώνετε πως έχετε συνεχώς την τάση να να επιστρέφετε στην παιδικής σας ηλικίας και θα πρέπει να χαίρεστε γι’ αυτό. Ας το παραδεχτούμε, ο καλύτερος τρόπος για να μένουμε υγιείς σε αυτή τη ζωή είναι να αφήσουμε το παιδί μέσα μας ελεύθερο να λάμψει και να μην παίρνουμε τη ζωή τόσο στα σοβαρά. 

6.Αφήστε στο παρελθόν αυτά που σας στενοχωρούν. 
Αν θέλετε να γυρίσετε σελίδα στην προσωπική σας ζωή, θα πρέπει να αφήσετε γεγονότα του παρελθόντος που σας στενοχώρησαν να ξεχαστούν. Μάθετε από αυτά που σας συνέβησαν, συγχωρέστε αυτούς που σας προκάλεσαν πόνο και προχωρήστε. 

Όταν απαλλαγείτε από όλη την αρνητική ενέργεια του παρελθόντος, θα μπορέσετε να αφήσετε χώρο για θετικά γεγονότα με τους ανθρώπους που βρίσκονται σήμερα στη ζωή σας. Δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε την ιστορία της ζωής σας αν μένετε κολλημένοι στην ίδια σελίδα από το παρελθόν σας. 

Βρείτε τη δύναμη μέσα σας να δεχτείτε το παρελθόν σας ως μια πολύτιμη εμπειρία μάθησης και αφιερώστε την καρδιά σας στο μέλλον. 

7.Ας παίξουμε! 
Τα παιδιά περνούν τον περισσότερο χρόνο τους παίζοντας, ενώ οι ενήλικες περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους στην δουλειά. Αν δεν προγραμματίσετε μέσα στη μέρα σας λίγο χρόνο για να χαλαρώσετε και να κάνετε κάτι διασκεδαστικό, θα διαπιστώσετε ότι η ζωή σας θα γίνεται πολύ βαρετή και θα περνά γρήγορα.

Προσπαθήστε να αναβάλετε ορισμένες υποχρεώσεις, ώστε να μπορέσετε να απολαύσετε τις χαρές της ζωή σας. Δεν βρίσκεστε εδώ μόνο για να πληρώνετε λογαριασμούς και φόρους. Αξίζετε να απολαύσετε τη ζωή σας σε όλο της το εύρος. Έτσι, προγραμματίστε δραστηριότητες και εκδρομές στην εξοχή για να γαληνέψετε την ψυχή σας. 

8.Μην φοβάστε να αγαπήσετε. 
Τα παιδιά δεν χτίζουν τοίχους γύρω από τον εαυτό τους. Αγαπούν με όλη τους την καρδιά, ελεύθερα και ειλικρινά τον κόσμο γύρω τους. Καθώς μεγαλώνουμε, έρχονται οι απογοητεύσεις, οι χωρισμοί, οι στενοχώριες, οι προδοσίες και να αρχίζουμε να απομονώνουμε τον εαυτό μας από τους άλλους ανθρώπους. 

Δεν έχει σημασία πόσες φορές πληγωθήκατε, αγαπήστε τους άλλους χωρίς να θέτετε όρους. Η άνευ όρων αγάπη σημαίνει αγάπη ανεξάρτητα από αυτά που περιμένουμε από τους άλλους να μας δώσουν, χωρίς να περιμένουμε ανταποδώσουν στα αισθήματά μας. Τα παιδιά είναι το καλύτερο παράδειγμα της ανιδιοτελούς αγάπης. 

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε να απομονώνετε τον εαυτό σας από την αγάπη γύρω σας, σκεφτείτε τι θα κάνετε το παιδί μέσα σας. Σίγουρα θα ήθελε να κρατήσει την αγάπη ζωντανή και να της δώσει άλλη μια ευκαιρία. 

9.Είσαι ένας όμορφος άνθρωπος! 
Τα παιδιά δεν γνωρίζουν τι είναι η ασχήμια, επειδή μέσα στην καρδιά τους δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Δεν αντιλαμβάνονται την ασχήμια μέσα τους ή στον κόσμο γύρω τους, επειδή έρχονται σε αυτόν τον κόσμο για να γνωρίσουν μόνο την αγάπη και την ομορφιά. 

Κοιταχτείτε στον καθρέφτη και πείτε στον εαυτό σας ότι είστε όμορφη/όμορφος – από τη στιγμή που θα το πείτε αυτό, είναι αρκετό για να αρχίσετε να το πιστέψετε και στη συνέχεια να το δείτε πάνω σας. Συνδεθείτε με το παιδί μέσα σας και προσπαθήστε να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του, χωρίς διακρίσεις, χωρίς ηττοπάθεια και αρνητικές προκαταλήψεις. 

10.Πείτε, σ’ αγαπώ, στον εαυτό σας. 
Ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα όσα αναφέραμε. Η επιβεβαίωση αυτή σχηματίζει μια ισχυρή γροθιά. Ενισχύει την ιδέα της αποδοχής του εαυτού σας χωρίς προϋποθέσεις. Το παιδί μέσα σας θέλει να αγαπάτε τον εαυτό σας όπως είστε, γιατί κάποτε όταν ήσασταν μικροί το κάνατε! 

Το μίσος είναι μια επίκτητη συμπεριφορά και αυτό περιλαμβάνει και το μίσος για τον εαυτό. Φέρτε στο μυαλό ας το εσωτερικό σας παιδί σαν ένα φάρο φωτός, που μπορεί να φωτίσει ακόμα και τις πιο σκοτεινές μέρες σας, τότε η αγάπη θα έρθει πολύ πιο εύκολα σε σας. 




Τα 7 κλειδιά για να ανοίξετε τη θύρα των ευκαιριών στη ζωή σας...!!!!

Αλλαγή εποχής, στη ζωή σας
Στο παλιό βιβλίο με τη μυθολογία των πόλεων υπάρχει μια ιστορία για μια σημαντική ηρωίδα, μια νέα, όμορφη γυναίκα που κάποια μέρα άρχισε να ακούει κάτι σαν ψίθυρο στην καρδιά της. 

Ήταν μια απαλή, σιγανή φωνούλα που επανερχόταν όλο και πιο συχνά μέχρι που μια μέρα έγινε κάλεσμα. Κάτι μέσα της την καλούσε να κάνει μια αλλαγή πορείας. Να κατευθύνει το βήμα της προς ένα νέο ορίζοντα κι ένα καινούργιο πεπρωμένο. Η ηρωίδα αυτού του μύθου ήξερε ότι η αλλαγή ήταν αναγκαία και επιθυμητή. 

Αλλά δεν ήταν σίγουρη τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Και τότε η σιγανή φωνή μέσα της την καθοδήγησε : ψάξε στο μεγάλο μπαούλο που υπάρχει στην αποθήκη.

Εκεί θα βρεις 7 συμμάχους που θα σε βοηθήσουν να ξεκαθαρίσεις αυτό που θέλεις, αυτό που είναι σημαντικό για σένα. Η ηρωίδα του μύθου κατέβηκε στην αποθήκη της, έψαξε στο μπαούλο κι εκεί συνάντησε το Βιβλίο των Αλλαγών. Όχι, δεν ήταν το Ι Τσινγκ, η παλιά Κινέζικη τεχνική εσωτερικής μαντείας. 

Ήταν το προσωπικό της Βιβλίο των Αλλαγών που αποτελείτο όλο κι όλο από 7 εικόνες – οδηγούς. Στην πρώτη απεικονίζονταν Κεφαλές των Ερμών, στην άλλη το Αθέατο Ρολόι, στις επόμενες σελίδες είδε τη Λίστα με τα Χελιδόνια, την Εσωτερική Πυξίδα, τον Πάγκο του Αργυραμοιβού, το Χάρτη Πορείας και την Οθόνη του Μέλλοντος. Χάρη σ’ αυτά τα εργαλεία κατανόησε καλύτερα αυτό που της ψιθύριζε η καρδιά της και διέκρινε το είδος της αλλαγής που έπρεπε να κάνει και, κυρίως, το βαθύτερο λόγο.

Όταν κουρδίζονται τα όργανα
Η ηρωίδα αυτή υπάρχει μέσα μας. Αναδύεται κάθε φορά που αλλάζει ο ανεμοδείκτης στη ζωή μας καλώντας μας σε μια αλλαγή εποχής. Την προσέγγιση αυτής της επερχόμενης μεταβολής τη νιώθουμε. Έρχεται σαν το ξαφνικό δροσερό αεράκι που προηγείται μιας καθαρτήριας βροχής. 

Ακούγεται σαν το κούρδισμα των οργάνων μιας ορχήστρας λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία. Είναι οι προπομποί, τα προμηνύματα. Πάντα υπάρχουν. Η αλλαγή, όσο κι αν την ονομάζουμε ξαφνική, ποτέ δεν είναι. Το σύμπαν μας στέλνει οιωνούς και σήματα.

Πολλά από αυτά τα προσπερνάμε. Άλλοτε από το φόβο γι αυτή την αλλαγή και τις ανατροπές που θα φέρει κι άλλοτε επειδή δεν τα προσέχουμε εξαιτίας της αποσύνδεσής μας από τα συναισθήματα και τις βαθύτερες ανάγκες μας. 

Υπάρχουν όμως και εκείνες οι περίοδοι όπου όχι μόνο δεν φοβόμαστε την αλλαγή αλλά την επιζητούμε. Ως λύση, ως ευκαιρία κι ως πτήση ελευθερίας. 

Άλλωστε, οι φυσικοί νόμοι αυτού του σύμπαντος επιβάλλουν την περιοδικότητα : Κάθε τόσο κι ένας διαφορετικός τομέας οδηγείται στην ανανέωσή του. Άλλοτε είναι κάποιες σχέσεις μας που μοιάζουν να έχουν εξαντλήσει όλα τα αποθέματα χαράς και επικοινωνίας (ή τα αποθέματα υπομονής μας) και απλώς ανακυκλώνουν την ανία ή τον πόνο. 

Άλλοτε η αλλαγή φαίνεται αναγκαία σε επαγγελματικό επίπεδο ώστε να ξεκολλήσει η καριέρα μας ή να απελευθερωθεί ένα νέο είδος δημιουργικότητας. Άλλοτε πάλι η όποια μεταβολή αφορά καθαρά πρακτικά ή εξωτερικά ζητήματα όπως μια μετακόμιση. 

Μερικές φορές η αλλαγή αφορά στο σώμα μας και ξεκινά από ένα νέο κόψιμο μαλλιών ή μια δίαιτα και φτάνει ως την αισθητική χειρουργική. 

Όσες μορφές κι αν έχουν οι μεταβολές που εκδηλώνονται στη ζωή μας στην πραγματικότητα έχουν πάντα το ίδιο υπόβαθρο: την ανάγκη για εσωτερική μεταβολή. Αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύουν είτε πρόκειται για αλλαγή της στόφας των καναπέδων είτε για αλλαγή του συντρόφου μας. Σε εσωτερικό επίπεδο, σε επίπεδο ψυχής, τα πράγματα μετράνε αλλιώς.

Οι 7 Σύμμαχοι της Αλλαγής
Δεν έχει σημασία αν τη θέση του Κώστα την παίρνει ο Γιάννης στην καρδιά μας ή και ο κανείς αλλά τι μαθαίνουμε και κατά πόσο εξελισσόμαστε μέσα από τις σχέσεις μας. Κατά πόσο διευρύνουμε την κατανόηση, την καλοσύνη και τη συγχώρεση. 

Η ψυχή μας ποσώς ενδιαφέρεται αν θα μετακομίσουμε στη Φιλοθέη, στο Παγκράτι ή στη Λάρισα, αλλά πόσο μπορούμε να μετατοπιστούμε σε επίπεδο πεποιθήσεων και ιδεών και σε ποιες νέες εσωτερικές πραγματικότητες μπορούμε να μεταβούμε αποχαιρετώντας το παλιό και προχωρώντας στο νέο. Έτσι τα πάντα έχουν τη συμβολική τους σημασία. 

Τη δική τους σημειολογία. Γι αυτό καθώς το φθινόπωρο προσεγγίζει σιγά-σιγά φέρνει μαζί του το αίτημα της αλλαγής, όπως και κάθε νέα σαιζόν. Κάντε λοιπόν μια παύση και σκεφτείτε: διαισθάνεστε ότι βρίσκεστε σε ένα σημείο καμπής; 

Είστε στα πρόθυρα μιας μεταβολής που αν και την επιθυμείτε ίσως και να τη φοβάστε λιγάκι; Αν νιώθετε έτσι σίγουρα έχετε ψυχανεμιστεί πως η πυξίδα της ζωής σας στρέφεται προς άλλη κατεύθυνση. Όμως, προς τα πού νιώθετε να σας ωθεί η εσωτερική σας καθοδήγηση; 

Τι θέλετε να γίνετε, να κάνετε, να πείτε ή να ολοκληρώσετε στη ζωή σας; Ιδού οι 7 σύμμαχοι που μπορούν να σας βοηθήσουν να «περάσετε απέναντι».

1. Οι κεφαλές των Ερμών. 
Στις αρχαίες μεγάλες οδούς υπήρχαν οδοδείκτες. Στήλες, στην κορυφή των οποίων απεικονιζόταν η μορφή του Ερμή. Ήταν κάτι σαν προσκυνητάρια (αντίστοιχα με τα σημερινά εκκλησάκια στους δρόμους). Ο ρόλος τους ήταν προστατευτικός καθώς ο Ερμής ήταν προστάτης των διαβατών και των ταξιδιωτών. 

Με κάποιο τρόπο αυτές οι κεφαλές των Ερμών εξακολουθούν να υπάρχουν . Μπορούμε να τις δούμε να παρουσιάζονται κάθε φορά που χαράζουμε μια νέα πορεία. Εμφανίζονται σαν οδοδείκτες για να μας κάνουν σινιάλο προς τα πού να πορευτούμε και να επιβεβαιώσουν αν βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι μορφές τους είναι πολλές. 

Μπορεί να είναι ένα βιβλίο που κάποιος μας χαρίζει. Ένα γκράφιτι στον τοίχο ή το όνομα ενός ανθρώπου που κάποιος φώναξε ενώ είχαμε στο νου μας την κατάσταση αλλαγής με την οποία είμαστε αντιμέτωπες. Κάθε στιγμή είναι κατάμεστη από μηνύματα και οιωνούς. 

Εάν υψώσουμε τις εσωτερικές μας κεραίες θα πιάσουμε τα μυστικά σήματα να έρχονται από παντού. 

Σαν ένα ενορχηστρωμένο τραγούδι που το σύμπαν έχει συνθέσει για μας. Αυτού του τύπου τα προμηνύματα απαιτούν συνεχή εγρήγορση αλλά προσφέρουν λύσεις, ιδέες ακόμα και καθοδήγηση ιδίως όταν βρισκόμαστε αντιμέτωπες με διλήμματα και δεν ξέρουμε τι να αποφασίσουμε και προς ποια κατεύθυνση να στρέψουμε τον άνεμο της αλλαγής που πνέει μέσα μας.

2. Το Αθέατο Ρολόι. 
Πίσω από τα γεγονότα υπάρχει ένα αθέατο ρολόι που ρυθμίζει τη χρονική στιγμή ωρίμανσης των καταστάσεων. Όσο κι αν βιαζόμαστε προσπαθώντας να επιταχύνουμε ή αντίθετα να καθυστερήσουμε ορισμένες καταστάσεις τα πράγματα θα συμβούν ακριβώς στην ώρα τους. 

Με ωρολογιακή ακρίβεια. Γράφει για μια μικρή πεταλούδα ο Καζαντζάκης που τη βρήκε τυλιγμένη στο κουκούλι της ως κάμπια. Κι εκείνος ανυπομονώντας, θέλοντας να επιταχύνει τη διαδικασία και να βοηθήσει, όπως νόμιζε, την πεταλούδα να ελευθερωθεί την πήρε στις φούχτες του και ζεσταίνοντάς την με την ανάσα του ανάγκασε το κουκούλι να ανοίξει πριν την ώρα του. 

Από μέσα αποκαλύφθηκε μια μικρή ατελής πεταλούδα με μικρά ατροφικά φτερά. Την είδε και έφριξε. Και κατανόησε. Δεν μπορούμε να εκβιάσουμε τα πράγματα να ολοκληρωθούν πριν την ώρα τους. 

Όσο καλή πρόθεση κι αν έχουμε. Πρέπει να σεβαστούμε τον εσωτερικό τους ρυθμό, αυτόν που τα οδηγεί να έρθουν σε ύπαρξη την κατάλληλη στιγμή. Η δύση το ονομάζει timing. Η ανατολή «Ρολόι του Θεού». Αν αφουγκραστείτε θα το ακούσετε και θα ξέρετε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνετε το μεγάλο βήμα.

3. Η Λίστα με τα Χελιδόνια. 
Αν η μεταβολή δεν έρχεται προς εσάς πηγαίνετε εσείς προς αυτήν.Εφόσον έχετε αποφασίσει ότι η ζωή σας έχει άμεση ανάγκη από αλλαγή αλλά δεν ξέρετε τι ακριβώς θέλετε, ξεκινήστε από αυτά που ξέρετε. Από τις εκκρεμότητες. Κάντε μια λίστα με 10 πράγματα από αυτά που αναβάλλετε από το σήμερα στο αύριο ή από το πέρυσι στο φέτος. 

Μπορεί να είναι η τακτοποίηση των χαρτιών σας ή ενός συρταριού. Η ταξινόμηση των ανακατεμένων φωτογραφιών. Ένα αναγκαίο αλλά ίσως όχι τόσο επιθυμητό τηλεφώνημα που ξέρετε ότι πρέπει να κάνετε. Το ξεκαθάρισμα μιας αποθήκης. Η ανασκαφή στο πατάρι ή το πρόγραμμα ειδικής διατροφής που όλο λέτε ότι πρέπει να υιοθετήσετε. 

Μπορεί να ήρθε η στιγμή να ασχοληθείτε με εκείνα τα βιβλία, τα περιοδικά και τις εφημερίδες που έχετε στοιβάξει προς ανάγνωσιν ή να πάρετε απόφαση για τις ιατρικές εξετάσεις που έπρεπε να έχουν γίνει προ καιρού. 

Αφήστε το νου σας να σας παρουσιάσει όλα εκείνα που έχετε συγκεντρώσει στη λίστα αναμονής της ζωής σας και διαλέξτε 10 από αυτά. Είναι τα χελιδόνια σας! Θα σας φέρουν την άνοιξη βάζοντάς σας σε μια ατμόσφαιρα αλλαγής και δράσης. Ξεκινήστε με ένα στόχο τη φορά κι αφού τον ολοκληρώσετε βάλτε προς εφαρμογή τον επόμενο. 

Καθώς θα κινήστε δυναμικά ξεκαθαρίζοντας τις εκκρεμότητες θα αλλάξετε τα δεδομένα σας και θα προσελκύσετε ευρύτερες αλλαγές στη ζωή σας για να σας ανανεώσουν.

4. Ο Πάγκος του Αργυραμοιβού. 
Κανένα τέλος εποχής ούτε και καμιά αλλαγή δεν έρχονται χωρίς κόστος και χωρίς κέρδος. Μερικές φορές παρά τη δυσφορία και τα παράπονά μας συντηρούμε καταστάσεις που φαίνονται δυσάρεστες μόνο και μόνο γιατί στον τελικό απολογισμό το κέρδος είναι μεγαλύτερο από το κόστος.

Έστω κι αν τα φαινόμενα δείχνουν το αντίθετο. – Πρόσφατα μια φίλη θεραπεύτρια έλεγε για μια πελάτισσά της που έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας. 

Παρά την ταλαιπωρία της και τις κινητικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε ήταν κατά βάθος ικανοποιημένη επειδή εξαιτίας της ασθένειάς της ο άντρας της είχε στρέψει όλη του την προσοχή σ’ αυτήν διαλύοντας μια ερωτική σχέση που είχε δημιουργήσει παράλληλα. 

Επιζητώντας λοιπόν την αλλαγή στη ζωή σας σε όποιο τομέα κι αν ορίσετε ότι τη χρειάζεστε πρέπει πρώτα να περάσετε από τον πάγκο του αργυραμοιβού, δηλαδή να παζαρέψετε μέσα σας τι θα δώσετε και τι θα λάβετε ως αντάλλαγμα.

Τι θα χάσω με τη συντήρηση του παλιού;

Τι θα κερδίσω με την αλλαγή;

Ποιο από τα δυο είναι σημαντικότερο για μένα;

Ιδού τρεις καίριες ερωτήσεις που αν τις απαντήσετε με ειλικρίνεια θα ξέρετε αν είστε έτοιμες για την αλλαγή. Στην αντίθετη περίπτωση θα την υπονομεύσετε δίχως καν να το συνειδητοποιήσετε.

5. Χαρτογράφηση της Πορείας. 
Όπως ήδη αναφέραμε αν η ίδια η αλλαγή δεν έρθει προς εσάς καλώντας σας για ένα ταγκό, θα πρέπει να την επιδιώξετε εσείς εφόσον νιώθετε ότι τη χρειάζεστε. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι: για να ανανεώσετε την ερωτική σας ζωή, τη μορφή σας, τη δουλειά σας, για να τονώσετε τα οικονομικά σας ή για να οδηγήσετε σε νέους ορίζοντες το πνεύμα σας. 

Σε κάθε περίπτωση όση ορμή κι αν έχετε να ανοίξετε τα παράθυρα στη ζωή σας για να μπει ο αέρας της ανανέωσης θα χρειαστείτε συμμάχους. Καταστρώστε ένα χάρτη πορείας και σκεφτείτε ποιοι θα μπορούσαν να σας υποστηρίξουν, να σας ανοίξουν το δρόμο, να σας προσφέρουν τις γνώσεις και τις γνωριμίες, τις πληροφορίες ή και τα υλικά μέσα ώστε να διευκολύνετε την ανάδυση μιας νέας πραγματικότητας. 

Η χαρτογράφηση της πορείας προς την οποία θέλετε να κατευθυνθείτε έχει τη σπουδαιότητα του στρατηγικού σχεδιασμού μιας μάχης. 

Μην επιτρέψετε στην παρόρμησή σας να σας ωθήσει σε βεβιασμένες κινήσεις και μη διστάσετε να χρησιμοποιήσετε κάθε δυνατή βοήθεια που μπορείτε να εξασφαλίσετε. Πάνω απ’ όλα μην μείνετε μόνη. Η παρουσία βοηθών και συμμάχων θα είναι η ασπίδα προστασίας σας στο καινούργιο μονοπάτι που χαράζετε.

6. Η Εσωτερική Πυξίδα. 
Ο υποσυνείδητος νους μας κρύβει πληροφορίες για τις οποίες ο συνειδητός δεν έχει ιδέα, ούτε λογική εξήγηση. Ο δεξιός λοβός του εγκεφάλου, λένε οι ειδήμονες, είναι σε μεγαλύτερη επαφή με το υποσυνείδητό μας γι αυτό και μιλάει μια γλώσσα που ο συνειδητός νους δεν καταλαβαίνει. 

Τόσο το καλύτερο, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις οι φόβοι και οι αντιρρήσεις του θα μπορούσαν να παρέμβουν μπλοκάροντας τις πολύτιμες πληροφορίες που έχει να μας προσφέρει ο εσωτερικός μας εαυτός. Όπως αυτή της εσωτερικής πυξίδας. 

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό εργαλείο που συνδέεται απευθείας με τη διαίσθησή μας και μπορεί να δώσει σπουδαίες πληροφορίες για την καλύτερη επιλογή ιδίως όταν υπάρχουν διλήμματα ή ελλιπείς πληροφορίες. 

Ο εσωτερικός μας εαυτός έχει επαφή με τη συμπαντική δεξαμενή γνώσεων καθώς, όπως επιβεβαίωνε και ο Πλάτωνας, η γνώση είναι ανάμνηση ! Μέσα μας βρίσκονται όλες οι απαντήσεις. 

Οι επιστημονικές μελέτες επισημαίνουν πως ο δεξιός λοβός του εγκεφάλου δεν εκφράζεται με λόγια αλλά με άλλους τρόπους επικοινωνίας όπως η ζωγραφική, η μουσική και η εσωτερική πυξίδα που μας δίνει αίσθηση αντίληψης του χώρου. 

Αν βρίσκεστε λοιπόν με το βήμα μετέωρο μη ξέροντας αν θα πρέπει ή όχι να προχωρήσετε σε μια αλλαγή εποχής στη ζωή σας ή αν δεν μπορείτε να αποφασίσετε ποιος από τους δυο, τρεις ή και περισσότερους δρόμους (ή δεσμούς !) που ανοίγονται μπροστά σας είναι ο καλύτερος, η εσωτερική σας πυξίδα μπορεί να σας καθοδηγήσει με άηχο αλλά αλάνθαστο τρόπο. Για να επικοινωνήσετε μαζί της προτιμήστε μια ώρα που θα είστε μόνη κι απερίσπαστη. 

Φέρτε στο νου σας τη ζωή σας όπως είναι τώρα και σταθείτε όρθια κοιτώντας προς μια κατεύθυνση του ορίζοντα, όποια θέλετε. Ύστερα ορίστε με το νου σας μια άλλη κατεύθυνση που θα αντιπροσωπεύει την αλλαγή που θέλετε να κάνετε. 

Αν υπάρχει και άλλη εναλλακτική ορίστε ένα τρίτο σημείο στο χώρο που θα αντιπροσωπεύει και αυτή την εκδοχή. Κατόπιν κλείστε τα μάτια και στρέψτε το σώμα σας προς την κατεύθυνση που αντιπροσωπεύει την παρούσα κατάσταση. 

Δε χρειάζεται να κάνετε τίποτα παρά μόνο να παρατηρήσετε προσεκτικά πώς νιώθετε.

Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημά σας και κυρίως πώς νιώθει το σώμα σας;

Πόσο καλά πατάτε στη γη;

Αισθάνεστε κάπου σφίξιμο ή πόνο; Οι ώμοι σας είναι χαλαροί ή σφιγμένοι;

Πόσο ασφαλείς νιώθετε σ’ αυτή τη θέση;

Ύστερα, μετακινηθείτε προς την κατεύθυνση που έχετε ορίσει ότι αντιπροσωπεύει την αλλαγή. Νιώστε πάλι τα συναισθήματά σας και το σώμα σας. 

Τι πληροφορίες σας έδωσαν; Κάντε το ίδιο και για την τρίτη ή όσες άλλες εκδοχές υπάρχουν. Παρατηρήστε, σε ποια από τις διάφορες θέσεις αισθανθήκατε καλύτερα; Μην αναζητάτε απαντήσεις από το χώρο της λογικής. Απλώς αφεθείτε στην καθοδήγηση της εσωτερικής σας πυξίδας.

7. Η Οθόνη του Μέλλοντος
Αν ξαφνικά κάποιος σας ρωτούσε τι ακριβώς θέλετε να αλλάξει στη ζωή σας για να νιώθετε περισσότερη πληρότητα ίσως και να δυσκολευόσαστε να το προσδιορίσετε με ακρίβεια λεπτομέρειας. Αυτό συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους. Μπορεί λ.χ. να λένε ότι επιθυμούν μια καλύτερη σχέση αλλά δεν την έχουν προσδιορίσει επακριβώς. 

Τι σημαίνει στην πράξη και στην καθημερινότητα αυτή η σχέση; Με ποιο τρόπο παρεμβάλλεται στις συνήθειές σας; Το πρώτο και το σημαντικότερο βήμα για μια αλλαγή με νόημα είναι να αποφασίσουμε τι ακριβώς ζητάμε από αυτήν. 

Για να διευκολυνθείτε σ’ αυτό αφήστε το νου σας να μετατραπεί σε μια οθόνη που πάνω της θα απεικονιστεί με λεπτομέρειες η ζωή σας πέντε χρόνια μετά. Αναλογιστείτε...

Πώς θα θέλατε να έχετε ζήσει σ’ αυτό το διάστημα; Καταγράψτε συγκεκριμένες συμπεριφορές και ενέργειες που να είναι υλοποιήσιμες. Ύστερα μεταφερθείτε στο μέλλον και οραματιστείτε μια μέρα σας, πέντε χρόνια μετά.

Πού θα ζείτε;

Με ποιους;

Τι εισόδημα θα έχετε; Ποια εργασία;

Πώς θα είναι οι σχέσεις σας με τους άλλους;

Ποια ψυχολογική κατάσταση θα επικρατεί μέσα σας; Ποιο κυρίαρχο συναίσθημα; Κι ακόμα....

Πώς συμπεριφέρεστε, πώς νιώθετε, τι σκέφτεστε;

Αφού ρίξετε αυτή τη ματιά στο μέλλον σημειώστε σε ένα χαρτί τις λεπτομέρειες και ύστερα κλείστε τα μάτια και ρωτήστε την καρδιά σας: 

Πόσο έτοιμη νιώθω να ξεκινήσω αυτή την 5ετία;

Πόσο ειλικρινά την επιθυμώ;

Οι απαντήσεις που θα δώσετε θα σας είναι εξαιρετικά πολύτιμες. Θα φωτίσουν με πολύ ξεκάθαρο τρόπο τα πώς, πότε και γιατί της νέας εποχής που θέλετε να εγκαινιάσετε στη ζωή σας και θα σας δώσουν την αναγκαία σιγουριά για να βαδίστε αποφασιστικά προς τη νέα σας πραγματικότητα. 
Καλή Αρχή!




Ιουλίας Πιτσούλη

12 Πράγματα που μου έμαθε η γιαγιά μου λίγο πριν τη χάσω για πάντα...!!!!

Έχασα την αγαπημένη μου γιαγιά πριν από λίγα χρόνια, όταν ήταν πλέον σε ηλικία 92 ετών. Πριν χαθεί για πάντα μου χάρισε ένα χαρτόκουτο γεμάτο διαφορά αντικείμενα που φύλαγε για χρόνια κι ήξερε ότι τα εκτιμούσα ιδιαίτερα. 

Μεταξύ των αντικειμένων ήταν κι ένα παλιό δερματόδετο τετράδιο: εκείνη το έλεγε «τετράδιο έμπνευσης»

Είναι ένα τετράδιο στο οποίο σημείωνε όλα εκείνα που την είχαν συγκινήσει στη ζωή της : ιδέες, σκέψεις, λόγια, τραγούδια, κ.λπ.. 

Όσο ήμουν στην εφηβεία, μου διάβαζε συχνά αποσπάσματα από αυτό το ημερολόγιο. Εγώ την άκουγα άφωνη και μετά την γέμιζα ερωτήσεις. Εάν έγινα αυτή που είμαι σήμερα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε εκείνη τη σοφία που μου μετέδωσε η γιαγιά μου. 

Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας 12 από τα πιο εμπνευσμένα αποσπάσματα που φιλοξενούσε εκείνο το μαγικό τετράδιο. Ελπίζω να τα εκτιμήσετε κι εσείς, όσο εγώ.
 
1.Αφήστε πίσω το παρελθόν και βαδίστε προς το μέλλον. 
Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο μέλλον. Μην ξεχνάτε, ΠΑΝΤΟΤΕ υπάρχει ένα φως εκεί που τελειώνει το τούνελ. Μη θεωρείτε όλα αυτά που έχετε, ως κεκτημένα. Δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο αυτό που έχουμε και καλύτερα να μην περιμένουμε τίποτε από τα άτομα που μας περιτριγυρίζουν, ούτε από την ίδια τη ζωή. 

Είναι προτιμότερο να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για όσα αφορούν τα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε, ενώ για τα υπόλοιπα που δεν είναι υπό τον έλεγχό μας, ας αφήσουμε τη ζωή να αποφασίσει. 

Και ξέρετε γιατί; διότι αφού εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να επιμένουμε. Εάν ένα γεγονός πρέπει οπωσδήποτε να συμβεί, αυτό θα συμβεί σε κάθε περίπτωση και με κάθε τρόπο, αλλιώς η ζωή είναι εκείνη που θα μας δείξει τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια. 

2. Η ζωή μπορεί να ξαναγίνει απλή. 
Καλύτερα να επικεντρωθούμε σε έναν στόχο κάθε φορά. Δεν χρειάζεται να κάνουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αμέσως. Και κυρίως, δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε τα πάντα ΤΩΡΑ! Ας αναπνεύσουμε, ας ζήσουμε την κάθε μας στιγμή και ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με αυτό που μας συμβαίνει, αυτό που έρχεται. Σε κάθε περίπτωση, θα ξέρουμε τι είναι εκείνο που εμείς προσφέρουμε στη ζωή, κι εκείνη θα μας το επιστρέψει πλουσιοπάροχα. 

3. Ας είμαστε ο εαυτός μας, χωρίς να απαιτούμε από τους άλλους να μας καταλάβουν. 
Ας λέμε πάντα την αλήθεια, ακόμη κι αν νιώθουμε τη φωνή μας να τρέμει από φόβο. Όταν είμαστε ο εαυτός μας, ο κόσμος γίνεται ομορφότερος. Ας συνεχίσουμε να βαδίζουμε πάνω στο μονοπάτι που έχουμε διαλέξει, αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και να κρατάμε το κεφάλι μας ψηλά. Δεν πρέπει να περιμένουμε οι άλλοι να καταλάβουν το μονοπάτι το δικό μας, κυρίως εάν εκείνοι δεν έχουν πάει ποτέ εκεί που θέλουμε εμείς να πάμε. 

4. Δεν είμαστε ίδιοι, όπως ήμασταν κάποτε, κι αυτό δεν είναι κακό. 
Σίγουρα η ζωή υπήρξε μαζί μας σκληρή, όπως και με τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε τραύματα, πληγές κι έχουμε γνωρίσει πολλά σκαμπανεβάσματα στη ζωή μας. Αυτά τα βιώματα μας βοήθησαν να γίνουμε ο άνθρωπος που είμαστε σήμερα. Πολλά γεγονότα συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια: γεγονότα που άλλαξαν τις απόψεις μας, την οπτική μας, που μας δίδαξαν και μας υποχρέωσαν να αναπτύξουμε το πνεύμα μας. 

Όλοι μας αλλάζουμε με τα χρόνια, κανένας δεν παραμένει ο ίδιος και θα βρεθούν ορισμένοι που θα μας θυμίσουν ότι έχουμε αλλάξει. Η απάντησή μας μπορεί να είναι η εξής: «φυσικά και άλλαξα, έτσι γίνεται στη ζωή. Αλλά παράλληλα είμαι και το ίδιο πρόσωπο, απλώς λίγο πιο δυνατός από παλιά». 

5. Όλα εκείνα που συμβαίνουν στη ζωή μας βοηθούν να προχωράμε 
Μας βοηθούν να εξελισσόμαστε, ακόμη κι αν είναι μερικές φορές δύσκολο να καταλάβουμε πώς εκείνη τη στιγμή, οι συνθήκες της ζωής ελέγχουν το μονοπάτι μας, μας διορθώνουν και σταδιακά μας τελειοποιούν. Ό,τι κι αν συμβεί, ας έχουμε εμπιστοσύνη στη ζωή μας. Επίσης θα πρέπει να θυμόμαστε ότι την ίδια στιγμή ακόμη και η πιο ευγενής, ντελικάτη μεταξωτή κλωστή μπορεί να τεντωθεί τόσο πολύ που θα γίνει ένα άθραυστο σχοινί. 

Σε όλες τις καταιγίδες της ζωής, η ελπίδα θα πρέπει να είναι η άγκυρά μας. Ας έχουμε εμπιστοσύνη περιμένοντας να γυρίσει ο άνεμος: εκείνος ξέρει και θα μας πάει σε πιο ήρεμα και ζεστά νερά. 

6. Ας αναζητάμε την ευτυχία, όχι τον πλούτο. 
Αν αναζητάμε την ευτυχία και όχι τον πλούτο, όταν θα γεράσουμε, θα καταλάβουμε την αληθινή αξία των πραγμάτων και όχι το τίμημά τους. Έτσι θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι καλύτερες στιγμές που μας χάρισαν την ευτυχία ήταν εκείνες οι στιγμές που δεν απαιτούσαν τίποτα το ιδιαίτερο. 

Μαθαίνουμε έτσι να εκτιμούμε τη στιγμή και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη χωρίς να ζητάμε τίποτε από κανέναν, τίποτε πλέον. Αυτή είναι η απόλυτη ευτυχία. 

7. Ας βλέπουμε τα πάντα θετικά στη ζωή μας. 
Ας καταλάβουμε κάτι πολύ σημαντικό: το μεγαλύτερο μέρος των οδυνηρών μας στιγμών δεν καθορίζονται από τις συνθήκες αλλά από τη στάση μας. Οπότε, ας χαμογελάσουμε σε εκείνους που είναι μαζί μας, ή που μας κάνουν συχνά να πονάμε. Ας τους δείξουμε αυτό που λείπει από τη ζωή τους και ας τους αφήσουμε να καταλάβουν ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταστρέψουν τη δική μας. 

8. Φροντίζουμε τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για εμάς. 
Μερικές φορές, κάποιος οικείος μπορεί να μας πει ότι «είμαι μια χαρά», κι όμως αυτό πολλές φορές δεν είναι αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι στην ουσία αυτό το πρόσωπο έχει ανάγκη να το κοιτάξουμε στα μάτια, να το πάρουμε από το χέρι και να του πούμε «εγώ όμως ξέρω ότι δεν είσαι καλά». Διαφορετικά, ας μην προβληματιζόμαστε ότι κάποιοι μας θυμούνται μόνο όταν επιθυμούν κάτι από εμάς. 

Σε κάθε περίπτωση, ας συνειδητοποιήσουμε τι είμαστε εμείς για τους αγαπημένους μας κι ας νιώσουμε προνομιούχοι. Ξέρετε γιατί; Διότι εμείς είμαστε ο φάρος για αυτά τα πρόσωπα, ένας φάρος που λάμπει μέσα τους όταν η ζωή τους γεμίζει σκοτάδι. 

9. Μερικές φορές ίσως χρειαστεί να αφήσουμε κάποιον να πετάξει με τα δικά του φτερά για να αναπτυχθεί. 
Γιατί; Διότι δεν είναι μόνο εκείνα που κάνουμε για τους άλλους που μπορεί να τους βοηθήσουμε να πετύχουν στη ζωή τους. Είναι κι όλα εκείνα που τους έχουμε μάθει σε κάθε βήμα της ζωής τους που θα τους βοηθήσουν να πετύχουν. 

10. Μερικές φορές πρέπει να ξέρουμε να απομακρυνόμαστε από εκείνους που δεν ενεργούν προς το συμφέρον μας για να επιτύχουμε τους δικούς μας στόχους. 
Αυτό θα μας επιτρέψει να βρούμε κι άλλο χώρο στη ζωή μας για εκείνους που πραγματικά μας στηρίζουν, πρόσωπα που είναι εκεί για να μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι. Αυτή η απομάκρυνση είναι κάτι που γίνεται σταδιακά, όσο εμείς εξελισσόμαστε. 

Την ημέρα που θα καταλάβουμε ότι είμαστε αυτό που επιθυμούσαμε στη ζωή μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν πρόσωπα στη ζωή μας που πάντοτε μας γνώριζαν αλλά δεν βλέπουν τα πράγματα όπως εμείς. Εκείνη τη στιγμή, ας κρατήσουμε στη μνήμη μας τις καλές στιγμές που περάσαμε με εκείνους κι ας προχωρήσουμε μπροστά. 

11. Καλύτερα όταν κοιτάμε πίσω να λέμε «δεν το έκανα καλά», παρά να λέμε «μακάρι να είχα κάνει…» 

Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή μας, οι άλλοι θα μας κρίνουν. Συνεπώς, είναι καλύτερο να μην περάσουμε τη ζωή μας προσπαθώντας να εντυπωσιάσουμε τους άλλους. Μέσα στη ζωή δεν υπάρχει κανένας που θα πρέπει να τον εντυπωσιάσουμε, εκτός από έναν: τον εαυτό μας. Καλύτερα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να μην υποχωρήσουμε ποτέ στις απαιτήσεις μας για χάρη των άλλων. 

12. Αν αναζητάμε μια θετική εξέλιξη στη ζωή μας, αλλά δε μας βγαίνει, ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε μια νέα αρχή. 
Ας δούμε την πραγματικότητα μίας κατάστασης κι ας αποδεχθούμε ότι κάθε αποτυχία είναι μέρος της ζωής και μας βοηθάει να μαθαίνουμε, ίσως με έναν τρόπο λίγο επώδυνο. Τα πιο δυνατά άτομα – εκείνα που γελούν συχνά με ειλικρίνεια – είναι εκείνοι που έχουν βιώσει στιγμές πραγματικά δύσκολες. 

Εάν αυτά τα πρόσωπα χαμογελούν σήμερα είναι διότι σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής τους, αποφάσισαν πως δεν θα επέτρεπαν σε κανέναν να τους πάρει μαζί του στο χάος. Αντιθέτως, έκαναν κάτι άλλο : αναζήτησαν μια νέα αρχή. 

Ελπίζω να εκτιμήσατε αυτά τα αποστάγματα αλήθειας που μου δίδαξε η γιαγιά μου πριν φύγει από κοντά μου για πάντα – διότι είναι μαθήματα ζωής ενός ανθρώπου που έζησε πολύ για να μπορέσει να βιώσει κάθε συναισθηματική απόχρωση της ζωής της∙ εύχομαι να μπορέσω να κάνω το ίδιο! 




Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ. 

Κλείνοντας την πόρτα σε μια δυσάρεστη κατάσταση, ανοίγουμε μια άλλη που μας οδηγεί στο σύμπαν...!!!!

Όταν κλείνουμε την πόρτα σε μια δυσάρεστη κατάσταση, δεν το κάνουμε από αλαζονεία, ούτε από δειλία. Το κάνουμε διότι αυτό που παίρνουμε δεν είναι ισάξιο με αυτό που προσφέρουμε, διότι έχουμε ανάγκη να πάρουμε παραπάνω πράγματα, διότι οι γρίφοι, οι ελπίδες και τα όνειρα μάς κούρασαν. Είναι εκείνη η στιγμή που περνάμε τα σύνορα του φόβου, η ώρα να αναζητήσουμε άλλες πόρτες και να τις ανοίξουμε. 

Ως αποτέλεσμα, ακόμη κι όταν ακούμε συχνά τη φράση όταν μία πόρτα κλείνει, μια άλλη ανοίγει, υπάρχουν κάποιες αποχρώσεις που πρέπει να αντιληφθούμε. 

Αυτό το νέο σύμπαν ευκαιριών δεν προκύπτει με μαγικό τρόπο. Πρέπει εμείς να το αναζητήσουμε, να προσελκύσουμε τις ευκαιρίες και να τις αξιοποιήσουμε μέσα από συγκεκριμένους εσωτερικούς μηχανισμούς. 

“Αλίμονο, η πόρτα της ευτυχίας δεν ανοίγει προς τα μέσα, δεν έχει νόημα να πέσουμε με δύναμη πάνω της, να την παραβιάσουμε. Ανοίγει προς τα έξω. Δεν έχει να κάνει με το μέσα μας.”   – Sören Kierkegaard – 

Όλοι μας κάποιες στιγμές υποφέρουμε από εκείνη την ανόητη συνήθεια να ρυθμίζουμε το σύμπαν μας πάνω σε αυτή τη συχνότητα: τη συχνότητα της οδύνης, της προσκόλλησης σε ό,τι έχουμε χάσει, της ανάμνησης της αποτυχίας και της πίκρας των άπειρων απογοητεύσεων και ματαιώσεων που έχουμε βιώσει. 

Με κάποιον τρόπο και κρύβοντας μέσα μας εκείνη την άβυσσο των σύνθετων συναισθημάτων, κρατάμε πολλές πόρτες ανοιχτές με την επιγραφή «εάν ποτέ…». 

Ωστόσο, ίσως χρειαστεί να σταματήσουμε για να νιώσουμε κάτι : τον αέρα που περνά μέσα από αυτές τις μισάνοιχτες πόρτες. Είναι ένας άνεμος παγωμένος που μεταφέρει τη μυρωδιά ενός χρόνου νεκρωμένου, δάκρυα που έχουν στεγνώσει, όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν, κι από εκεί πολλές φορές έρχεται η ηχώ κάποιας φωνής που κάποτε μας έκανε να πονέσουμε. 

Πρέπει να τις κλείσουμε, για να βρούμε την ισορροπία μας και τη συναισθηματική μας υγεία. 

Η πόρτα που δεν τολμάμε να κλείσουμε. 

Πριν μιλήσουμε για το σύμπαν που ανοίγει πίσω από τις άπειρες πόρτες που έχουν το όνομά μας, ας δούμε αυτές που δεν έχουμε ακόμη κλείσει. Τι σημαίνει, πράγματι, ότι κλείνουμε έναν κύκλο, ότι καλύψαμε όλα τα επίπεδα, ότι αποχωρούμε από μια δουλειά, ότι βάζουμε ένα τέλος σε μια σχέση; 

Κατά αρχάς, αυτό σημαίνει ότι ξέρουμε να απορρίπτουμε και η απόρριψη είναι κάτι για το οποίο δεν είμαστε ποτέ προετοιμασμένοι. Η ίδια η κοινωνία, όπως και η παιδεία που έχουμε λάβει, μας έχουν πείσει ότι μπορούμε να έχουμε τα πάντα χωρίς να απορρίπτουμε τίποτα. 

Ωστόσο, εάν σκεφτούμε για λίγο αυτή τη γενναία πράξη, θα καταλάβουμε ότι το ίδιο το γεγονός της ωριμότητας, της ενηλικίωσης και της απόκτησης μιας συγκεκριμένης ποιότητας ζωής συνεπάγεται ότι πρέπει να μάθουμε να κλείνουμε τις πόρτες, όλες εκείνες τις πόρτες απ΄ όπου περνάει εκείνος ο παγωμένος άνεμος. 

Η ίδια η ζωή μας υποχρεώνει να παίρνουμε συνεχώς αποφάσεις. Κι αυτό, διότι για να αποκτήσουμε την ευτυχία, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις. 

Οπότε, εάν τολμήσουμε να διασχίσουμε τα όρια και να κλείσουμε αυτές τις πόρτες που μας κάνουν να υποφέρουμε, όλα αυτά που μας εξαντλούν και μας εξουθενώνουν, αντιλαμβανόμαστε ότι έτσι απορρίπτουμε από πριν την ίδια μας την ευτυχία. 

Διότι η ευτυχία είναι ανεκτίμητη, αλλά έχει κανόνες και ένας από αυτούς είναι η τόλμη του θάρρους. Στο τέλος, η ύπαρξη είναι η υποχρέωση να προχωρήσουμε μπροστά, να κάνουμε βήματα, καθώς η καρδιά μας ανοίγει σε νέες ευκαιρίες, ενώ θα πρέπει να είμαστε συνεπείς, γεμάτοι θάρρος. 

Κάναμε ένα βήμα παραπάνω. Ωραία, και τώρα τι κάνουμε; 

Είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν μας μέσα από άρρητες λέξεις τη στιγμή που μας παρουσιάστηκε μια ευκαιρία κι εμείς την απορρίψαμε τυφλωμένοι από δειλία. Οι χαμένες ευκαιρίες και τα αναπάντητα «γιατί» μας βαραίνουν. Πόσες φορές στρέψαμε το βλέμμα μας προς το παρελθόν που επηρεάζει το παρόν μας, χωρίς να αντιληφθούμε ότι αυτό δεν είναι ούτε φυσιολογικό, ούτε υγιές. 

«Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη πόρτα ανοίγει∙ εμείς όμως συνεχίζουμε να έχουμε στραμμένο το βλέμμα στην κλειστή πόρτα, χωρίς να μπορούμε να δούμε εκείνη την πόρτα που μόλις άνοιξε και μας περιμένει να τη διαβούμε». – Helen Keller – 

Κανείς δεν μπορεί να «ζήσει» ταυτόχρονα σε δύο μέρη. Είτε πιο μπροστά, είτε πιο πίσω, αυτός ο όμορφος «σελιδοδείκτης» παραμένει κολλημένος στο πιο οδυνηρό κεφάλαιο ενός βιβλίου και δεν μας αφήνει να αδράξουμε την ευκαιρία και να ανακαλύψουμε πώς να ολοκληρώσουμε αυτή την ιστορία: τη δική μας ιστορία. 

Δεν είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε. Είναι απαραίτητο να κλείσουμε την πόρτα σε αυτό, να γυρίσουμε σελίδα, να γίνουμε εκείνος που πραγματικά είμαστε και όχι αυτό που οι άλλοι αποφάσισαν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες. 

Δεν είναι καθόλου απλό να τραβήξουμε μια γραμμή και να σβήσουμε τα πάντα. Διότι, όχι μόνο αφήνουμε πίσω μας αυτό που μας έκανε δυστυχισμένους, αλλά μερικές φορές είμαστε υποχρεωμένοι να αρνηθούμε ορισμένα πράγματα που μας διαμόρφωσαν σε αυτό που είμαστε, που ήταν δικά μας και μας έδιναν μια αίσθηση ασφάλειας. 

Ας δούμε αναλυτικά ποιες στρατηγικές πρέπει να ακολουθήσουμε: 

· Ας αναπτύξουμε την προσωπική μας ευθύνη μέσα από έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας: ας αναρωτηθούμε αυτό που μας κρατά πίσω, αυτό που μας συγκρατεί και μας εμποδίζει να κάνουμε το άλμα και να κλείσουμε την πόρτα. Ας ορίσουμε τους φόβους μας, ας τους δώσουμε ένα όνομα προσπαθώντας να τους εξορθολογίσουμε. Ας αναρωτηθούμε κατά πόσον αυτό που είμαστε τώρα θα μας κάνει ευτυχισμένους και στο μέλλον. 

· Ας δούμε ποια είναι τα δυνατά μας σημεία: έχουμε προσόντα, ας τα ενεργοποιήσουμε, όπως και κάθε επιτυχία μας. Έτσι, ας θυμηθούμε ότι δυνατά σημεία είναι και οι άνθρωποι που μας στηρίζουν και μας αγαπούν πραγματικά. 

· Ας οργανώσουμε ένα σχέδιο για το προσεχές μας μέλλον: ας οραματιστούμε πού θα θέλαμε να είμαστε σε έξη μήνες, κι ας πλημμυρίσουμε τον εαυτό μας με αυτή τη θετική αίσθηση αυτής της εικόνας, ας αφήσουμε τον δροσερό αέρα της ανανέωσης να περάσει στην καρδιά μας. 

· Ας προχωρήσουμε γκρεμίζοντας κάθε περιορισμό: ας αφήσουμε πίσω μας τα εμπόδια για να αλαφρύνουμε την καρδιά μας, με ένα πνεύμα ειρηνικό και τα μάτια μας ανοιχτά. Ας περπατήσουμε χωρίς μίσος, χωρίς δυσαρέσκεια, χωρίς τα βάρη που φορτώνουν την καρδιά μας και την πλάτη μας και μας αρρωσταίνουν συναισθηματικά, εγκλωβίζοντας μας στη φυλακή του εαυτού μας. 

Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κοιτάξουμε γύρω μας, γεμάτοι νέες εικόνες. Είμαστε άλλο ένα αστέρι μέσα στα άλλα αστέρια του σύμπαντος, αναζητώντας θαυμαστές ευκαιρίες. Τώρα, τις νιώθετε να σας χαϊδεύουν το πρόσωπο, όπως ένα δροσερό, αναζωογονητικό καλοκαιρινό αεράκι; 




Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.