30 πράγματα που πρέπει να ξεκινήσουμε να κάνουμε για τον εαυτό μας.....!!!!!!!!!

Το να φροντίζουμε (για) τον εαυτό μας σημαίνει μεταξύ άλλων και κάποιες πολύ συγκεκριμένες δραστηριότητες που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινότητά μας. Κάποιες από αυτές αναφέρονται στη λίστα παρακάτω :

1. Να βοηθάμε τους άλλους, να νοιαζόμαστε γι΄αυτούς. Κι όμως ενώ δεν είναι κάτι που κάνουμε άμεσα για μας τους ίδιους, τελικά “επιστρέφει” σε μας ως ανταπόδοση της βοήθειας που έχουμε δώσει. Η αγάπη και η καλοσύνηανταμείβονται με αγάπη και καλοσύνη.

2. Ας αφουγκραζόμαστε την εσωτερική μας φωνή. Βοηθά να συζητάμε με εκείνους που εμπιστευόμαστε κάποιες σκέψεις μας, αλλά είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούμε και το ένστικτό μας.

3. Να παρακολουθούμε τις αντοχές που έχουμε σε στρεσογόνες καταστάσεις και να κάνουμε συχνές, μικρές παύσεις ανάπαυλας, προκειμένου να πάρουμε δυνάμεις για να συνεχίσουμε και να γίνουμε παραγωγικότεροι, εναρμονίζοντας τις ενέργειές μας με τους επιδιωκόμενους στόχους.

4. Να παρατηρούμε την ομορφιά στην κάθε στιγμή. Αντί να προσδοκούμε κάτι πολύ μεγάλο να συμβεί - γάμος, παιδιά, προαγωγή…- είναι πολύ σημαντικό να αναζητούμε την ευτυχία στα μικρά, καθημερινά πράγματα. Μια μυρωδάτη, ζεστή κούπα καφέ το πρωί, ένα γευστικότατο, μαγειρεμένο, σπιτικό γεύμα, το να μοιραζόμαστε όμορφες στιγμές μαζί με αγαπημένα πρόσωπα, ένας περίπατος χέρι-χέρι με τον/την αγαπημένη! Όλα αυτά κάνουν τη ζωή πιο γεμάτη.

5. Να αποδεχόμαστε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να είναι τέλεια. Η τελειότητα είναι ο εχθρός του καλού. Το να δεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι, αποτελεί πρόκληση για όσους θέλουν να βελτιώσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους. Αυτό δεν σημαίνει συμβιβασμό με τη μετριότητα αλλά αξιολόγηση και των πραγμάτων ακόμη κι αν απέχουν από την τελειότητα.

6. Να δουλεύουμε καθημερινά προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας, σκεπτόμενοι ότι το μακρύ ταξίδι ξεκινά από το πρώτο βήμα. Όποιο κι αν είναι το όνειρο, καθημερινά μικρά και λογικά βήματα, μπορούν να μας φέρουν ακόμη πιο κοντά! Όσο πιο πολύ προσπαθούμε τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες επιτυχίες. Χρειάζεται αφοσίωση για να επιτευχθεί ο στόχος.

7. Να είμαστε πιο εκδηλωτικοί ως προς τα συναισθήματά μας. Είναι σημαντικό να μιλάμε για το πώς νιώθουμε σε εκείνους που νιώθουμε κοντά μας. Να τους επιτρέπουμε να μας ακούσουν. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αρχίσουμε να νιώθουμε καλύτερα.

8. Να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και τον έλεγχο της ζωής μας. Διαφορετικά κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι θα αποφασίζουν για μας και σταδιακά θα γίνουμε δέσμιοι των δικών τους πιστεύω. Όλοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Συνεπώς πρέπει να αναλαμβάνουμε δράση για τις δικές μας και να αναζητούμε τρόπους να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

9. Να φροντίζουμε τις σημαντικές σχέσεις. Είναι πολύ σημαντικό τόσο για εμάς όσο και για εκείνους που θεωρούμε σημαντικούς να το γνωρίζουν αυτό, να το ακούνε από μας.

10. Να συγκεντρωνόμαστε σε εκείνα που μπορούμε να ελέγξουμε. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα αλλά κάποια έχουμε τη δυνατότητα να τα τροποποιήσουμε. Ας επενδύουμε την προσπάθειά μας σε εκείνα.

11. Να εστιάζουμε στα πιθανά θετικά αποτελέσματα. Το μυαλό πρέπει να πιστέψει ότι κάτι μπορεί να επιτευχθεί. Οι θετικές σκέψεις και τα θετικά συναισθήματα πρέπει να υπερτερούν των αρνητικών, όσο κι αν οι συνθήκες μπορεί να δείχνουν δύσκολες. Από μας εξαρτάται ο τρόπος που αντιδρούμε απέναντι στα πράγματα και τις δυσκολίες.

12. Να αναλογιζόμαστε πόσα έχουμε τώρα, στο παρόν, σε σχέση με κάποιους, πολλούς άλλους, που αντιμετωπίζουν αντιξοότητες που είναι εξαιρετικά δύσκολες.

13. Να περνάμε χρόνο με τους σωστούς ανθρώπους, με εκείνους που απολαμβάνουμε και οι οποίοι μας εκτιμούν και μας ενθαρρύνουν να γίνουμε ακόμη καλύτεροι, χωρίς ανταλλάγματα.

14. Να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. Ο τρόπους που τα χειριζόμαστε μας καθορίζει, δεν μας καθορίζουν τα προβλήματα. Μικρά σταθερά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση και κάποια στιγμή θα έχουμε διανύσει χιλιόμετρα!

15. Να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, για το τι είναι σωστό και τι όχι, τι χρειάζεται να αλλάξει, τι επιδιώκουμε να πετύχουμε, ποιοι θέλουμε να γίνουμε. Αυτό βοηθά στο να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του πού βρισκόμαστε και προς τα πού βαδίζουμε, άρα και ποια είναι τα αναγκαία εφόδια για να “τερματίσουμε”.

16. Να θεωρούμε την ευτυχία μας προτεραιότητα. Οι ανάγκες μας είναι σημαντικές και αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εγωιστές και δεν ενδιαφερόμαστε για τους άλλους. Το αντίθετο, μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα δύο.

17. Να είμαστε ο εαυτός μας, ξεκάθαρα και ανεπιτήδευτα. Το να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι είναι χάσιμο πολύτιμου χρόνου.

18. Να ζούμε και να παρατηρούμε το παρόν, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Να μην σκεφτόμαστε τι έγινε ή δεν έγινε στο παρελθόν ή τι θα συμβεί στο μέλλον. Να εκτιμούμε την ομορφιά του παρόντος.

19. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Αυτή η γνώση είναι πολύτιμη. Τα λάθη επιτρέπονται. Όταν δεν γίνονται λάθη, τότε μάλλον η προσπάθεια δεν είναι σοβαρή ή τελικά δεν μάθαμε κάτι και δεν προχωράμε. Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα έρχονται μετά από κάποια σοβαρά λάθη.

20. Να είμαστε ευγενικοί με τον εαυτό μας. Ο τρόπος που φερόμαστε στον εαυτό μας καθορίζει και το πώς μας φέρονται οι άλλοι. Αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας δεν θα μας αγαπούν ούτε οι άλλοι.

21. Να απολαμβάνουμε όσα έχουμε. Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι θα είμαστε καλύτερα κάποια στιγμή στο μέλλον, μετά από μια προαγωγή, ή αφού αποκτήσουμε το εξοχικό δίπλα στη θάλασσα…Δυστυχώς αυτά θέλουν χρόνο και ενδεχομένως, όταν φτάσουμε εκεί, να έχουμε ήδη κάτι άλλο στο μυαλό μας. Έτσι θα καταλήξουμε να σπαταλήσουμε τη ζωή μας προσδοκώντας κάτι και αδυνατώντας να απολαύσουμε αυτό που ήδη έχουμε.

22. Να γίνουμε δημιουργοί της ευτυχίας μας και να μην περιμένουμε τους άλλους να μας κάνουν ευτυχισμένους. 

23. Να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Ποτέ δεν θα είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι θα πετύχουμε εκείνο που ονειρευόμαστε. Τις περισσότερες φορές όμως αξίζει να ρισκάρουμε ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Είτε θα πετύχουμε είτε θα έχουμε μάθει κάτι χρήσιμο.

24. Να πιστεύουμε ότι είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα.Και είμαστε πραγματικά πανέτοιμοι για το επόμενο, ρεαλιστικό βήμα. Άρα ας εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες ως δώρα που μας βοηθούν να εξελιχθούμε.

25. Να δημιουργούμε σχέσεις για τους σωστούς λόγους. Οι σχέσεις μας με τους άλλους αντανακλούν εκείνο που είμαστε και οι ίδιοι. Να επιλέγουμε για φίλους εκείνους για τους οποίους είμαστε περήφανοι και τους θαυμάζουμε, που μας δείχνουν ενδιαφέρον και σεβασμό, που είναι ανταποδίδουν τη γενναιοδωρία μας. 

26. Να δίνουμε σε όσους γνωρίζουμε την ευκαιρία να μας πλησιάσουν. Ίσως ακούγεται σκληρό αλλά οι άνθρωποι αλλάζουν και άρα δεν μπορούμε να έχουμε επ’ αόριστον τους ίδιους φίλους. Κάποιες σχέσεις ξεθωριάζουν και άλλες παίρνουν τη θέση τους. Να είμαστε έτοιμοι να μάθουμε από καινούριους ανθρώπους που συναντούμε, οι οποίοι ίσως αλλάξουν τη ζωή μας για πάντα.

27. Να είμαστε ανταγωνιστικοί με τον εαυτό μας, ώστε να γινόμαστε καλύτεροι, να μας εμπνέουν οι άλλοι, να τους εκτιμούμε και να μαθαίνουμε απ’ αυτούς, αλλά όχι να τους ανταγωνιζόμαστε. Να επιδιώκουμε να ξεπεράσουμε τα προσωπικά μας ρεκόρ.

28. Να χαιρόμαστε με τις νίκες των άλλων γύρω μας, να παρατηρούμε όσα μας αρέσουν σ’ εκείνους και να αναγνωρίζουμε την αξία τους. Αυτό μας δίνει εσωτερική ηρεμία και επειδή ρόδα είναι και γυρίζει, σύντομα και οι άλλοι θα χαίρονται με τις δικές μας νίκες!

29. Να αναζητούμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μέσα στις αντιξοότητες. Να θυμόμαστε ότι μέσα από τις δυσκολίες γινόμαστε καλύτεροι. Σ’ αυτό βοηθά αν αναλογιζόμαστε όσα έχουμε και όχι εκείνα που δεν έχουμε.

30. Να συγχωρούμε. Και τον εαυτό μας και τους άλλους. Όλοι έχουμε πονέσει είτε από τις δικές μας επιλογές είτε από τις επιλογές των άλλων. Το να ξαναζούμε το τραύμα και να μην το αφήνουμε πίσω μας δεν έχει νόημα. Συγχωρώ σημαίνει αφήνω πίσω εκείνο που με πόνεσε, μαθαίνω και προχωρώ στη ζωή μου.

thessalonikiartsandculture.gr

http://inspireyourlife.gr

Ανησύχησε με την ψυχή σου.. και μετά Στοπ....!!!!!!!!!

Θα χρεωκοπήσουμε; Δεν θα χρεωκοπήσουμε; Τι θα συμβεί αν μείνουμε στο ευρώ; Τι θα συμβεί αν φύγουμε από αυτό; Πόση ώρα μπορεί να έχει περάσει κάποιος προβληματισμένος με αυτά; Μια, δύο, δέκα ώρες;

Η αλήθεια όμως είναι μία : ‘Οσο και αν απασχολήσεις το μυαλό σου ανησυχώντας, η απάντηση δεν θα έρθει. Αυτό μπορώ να στο εγγυηθώ! Μπορεί να σε πιάσει πονοκέφαλος ή να αντιμετωπίσεις μεγαλύτερα προβλήματα υγείας, να μειωθεί η ποιότητα της δουλειάς σου και να επηρεαστούν οι σχέσεις σου…αλλά η λύση στο πρόβλημα και πάλι δεν θα βρεθεί.

Δεν λέω πως πρέπει να σταματήσεις να το σκέφτεσαι. Κάτω από τις δεδομένες συνθήκες αυτό είναι πέρα από αυτό που μπορεί να ζητήσει κάποιος. Λέω όμως ότι μπορείς να βάλεις όριο στο βαθμό ανησυχίας σου. Το μυαλό σου χρειάζεται καλή ξεκούραση και ηρεμία. Προγραμμάτισε να δεις ανθρώπους που σου κάνουν καλό και βάλε έναν έλεγχο στις σκέψεις σου. Εστίασε στο παρόν, απέφυγε άγχη για το μέλλον και θυμούς για το παρελθόν. 

Ο δυτικός πολιτισμός το ονόμασε : “Αδραξε την μέρα”, η σύγχρονη Θεοσοφία το αποκαλεί “Παρουσία” . Εγώ λέω απλά: Σεβάσου το μυαλό σου και την ψυχή σου φρόντισε τις σχέσεις σου, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ δεν θα το κάνει κανείς.

image:thoughtsoncloud.com

Ελίνα Γιαχαλή, 

NLP Life & Business Coach

http://inspireyourlife.gr

Το αιώνιο παιδί ενός υγιούς ενήλικα.....!!!!!!!!!

Εσύ; Ξέρεις ότι μέσα σου κατοικεί ένα παιδί; Δεν έχει σημασία η τωρινή σου ηλικία, αν έχεις ρυτίδες, αν είσαι γονιός ή έχεις εγγόνια γιατί στα βάθη της ύπαρξής σου, κατοικεί ένα παιδί που η ψυχολογική του κατάσταση καθορίζει τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου, τα αισθήματα και συναισθήματά σου, τον τρόπο που αντιδράς τώρα, καθώς επίσης και πολλές από τις εμπειρίες που ελκύεις στην ζωή σου ως ενήλικας.

Από την στιγμή που βρισκόμαστε στην κοιλιά της μαμάς, δημιουργείται μια ζωτική σχέση με εμάς και εκείνη και όλες οι συναισθηματικές εντυπώσεις που δημιουργούνται, αποθηκεύονται στο μεταιχμιακό ή συναισθηματικό μέρος του εγκεφάλου μας. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι τα έξι πρώτα χρόνια ζωής μας χρησιμοποιούμε την διαισθητική κατανόησή μας για την συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων που μας περιτριγυρίζουν. Χρησιμοποιούμε, δηλαδή, περισσότερο το δεξί μέρος του εγκέφαλου, παρά το αριστερό, που είναι της λογικής.

Οποιαδήποτε απότομη εμφάνιση μιας κατάστασης, η οποία επηρεάζει έντονα τη ψυχολογία μας, έχει δηλαδή έντονο συναισθηματικό αντίκτυπο – ώστε να μην είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε με τη λογική – θεωρείται ως συναισθηματική πληγή ή το γνωστό σε όλους μας, τραύμα.

Αυτές οι εμπειρίες δεν υπάρχουν συνειδητά στη μνήμη μας, υπάρχουν όμως μέσα μας και είναι στο χέρι μας να τις αλλάξουμε, να επουλώσουμε δηλαδή, τυχόν, τραύματα, μεγάλα ή μικρά και να ζήσουμε παράλληλα με την ενήλικη ζωή μας, μια δεύτερη παιδική ηλικία, όπου εμείς οι ίδιοι θα είμαστε υπεύθυνοι να προσφέρουμε στο «εσώτερο παιδί μας», όλα όσα χρειάστηκε και δεν μπόρεσε να τα πάρει στην πρώτη του παιδική ηλικία.

Ήρθαμε στον κόσμο από γονείς που δεν ήταν τέλειοι, στους οποίους χρωστάμε αυτό που είμαστε σήμερα με τα «καλά» και τα «κακά» μας, με τη φωτεινή και τη σκοτεινή μας πλευρά. Μας έδωσαν την ζωή αλλά μαζί με την αγάπη τους, μας προκάλεσαν άθελά τους κάποια «υπαρξιακά κενά» ή τραύματα (όπως τα ανέφερα πιο πάνω), τα οποία μπορεί να πονάνε, αλλά παράλληλα μας θυμίζουν την ανθρώπινη συναισθηματική και εύθραυστη φύση μας. Άλλωστε και εκείνοι δεν προέρχονται από γονείς που δεν ήταν τέλειοι;

Συνήθως, δίνουμε στους ενήλικες εαυτούς, ότι είχαμε συνηθίσει να παίρνουμε ή ότι μας έδιναν – όντας παιδιά – και όχι ότι μας λείπει στο εδώ και τώρα. Αυτό που μας λείπει, προσπαθούμε, κυρίως, να το κερδίσουμε από τους τρίτους, χωρίς να κάνουμε κάποια προσπάθεια να το αντλήσουμε από εμάς τους ίδιους. Γινόμαστε απαιτητικοί και στεναχωριόμαστε όταν δεν έχουμε αυτό που θέλουμε ή δεν μας το δίνουν, αλλά σπάνια στρέφουμε την προσοχή μέσα μας για να το αποκτήσουμε.

Τη στιγμή που καταφέρουμε και μάθουμε να το δίνουμε εμείς στους εαυτούς μας, γινόμαστε αυτομάτως ο γονιός (πατέρας ή μητέρα) του εσώτερου παιδιού μας, του ίδιου μας του εαυτού. Γινόμαστε οι γονείς που χρειαζόμαστε για να επιλύσουμε τα προβλήματα και να επουλώσουμε πληγές, οι γονείς που χρειαστήκαμε στην παιδική μας ηλικία και δεν τους είχαμε γιατί δεν ήρθαν κατά παραγγελία, ήρθαν με τα δικά τους τραύματα και κενά.

Οι πληγές που έγιναν κατά τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας είναι παρούσες, δεν θα φύγουν ποτέ αλλά, από τη στιγμή που αρχίζει η διαδικασία της επούλωσης, μας δίνουν τη δυνατότητα να μεταμορφωθούμε σε ενήλικες, ωριμάζοντας με υγιές τρόπο, χωρίς να δολοφονούμε το εσωτερικό μας παιδί, δίνοντάς του παράλληλα χώρο και ότι μας ανήκει και δεν μας το έδωσαν όταν το χρειαστήκαμε ως παιδιά.

Με αυτόν τον τρόπο σταματάμε να ζητάμε με απαιτητικό τρόπο από τον/την σύντροφο μας, από τους φίλους μας ότι έχουμε ανάγκη και καθιστούμε υπεύθυνο τον ίδιο μας τον εαυτό.

Κάθε φορά που συνειδητοποιούμε τι είναι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε, ικανοποιώντας την ανάγκη, π.χ. για αγάπη, ασφάλεια ή σεβασμό, τότε ο δρόμος προς την ωριμότητα γίνεται πιο προσβάσιμος και η εσωτερική εξέλιξη και γαλήνη παρουσιάζονται ως φυσικά επακόλουθα.

Καθώς ξεπερνιέται η αίσθηση του «είμαι παιδί-εξαρτημένο» και γινόμαστε υπεύθυνοι της ύπαρξής μας, «Κύριος/α του εαυτού μου» – όπως συνηθίζουμε να λέμε – τότε είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας ως μονάδα, σε αυτόν τον κόσμο. Μια μοναχικότητα που δεν έχει καμία σχέση με τη μοναξιά, αλλά με την πληρότητα. Και όχι την πληρότητα που θέλει να νιώθουμε περίσσεια αυτάρκεις, αλλά να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ως πλήρες μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου.

Και αυτό είναι ένα μικρό βήμα στο ταξίδι που λέμε ζωή…

toperiodiko.gr

http://inspireyourlife.gr 

Πληρότητα : μια κατάσταση αμοιβαίας αγάπης που ξεκινά από την ατομική ολοκλήρωση.....!!!!!!!!!!

Δύο μικροί σπόροι - και οι δύο με μεγάλες δυνατότητες- έβγαλαν ρίζες ο ένας δίπλα στον άλλο την ίδια περίπου εποχή.

Και οι δύο μεγάλωσαν και έβγαλαν μικρά κλαράκια και αν και έζησαν ο ένας δίπλα στον άλλο δεν είχαν καμία επίγνωση για αυτό. Ο στόχος τους ήταν να είναι στραμμένοι στον ανοικτό έναστρο ουρανό και στην κατανάλωση όλων των θρεπτικών στοιχείων που τους πρόσφερε η γη. Κοιτάγανε μόνο τον εαυτό τους και την πρόοδό τους να φτάσουν το στόχο τους: να μεγαλώσουν!

Οι ρίζες τους έγιναν σταθερές και εξαπλώθηκαν και έξω από το έδαφος. Έγιναν πιο σίγουροι για τον εαυτό τους και ακόμη πιο τολμηροί όταν άνθισαν φτάνοντας ακόμη πιο ψηλά. Κάτω από το έδαφος οι μικροσκοπικές άκρες των ριζών τους άρχισαν να αγγίζουν η μία την άλλη, πρώτα διστακτικά και αργότερα με περισσότερη οικειότητα αγκαλιαζόντουσαν όλο και περισσότερο. 

Επάνω από το έδαφος αισθάνθηκαν την παρουσία ο ένας του άλλου μέσω της επαφής των ριζών τους, αλλά τίποτα παραπάνω. Και οι δύο αισθάνθηκαν ένα δέσιμο χωρίς να συνειδητοποιήσουν ότι αόρατες δυνάμεις τους είχαν βάλει κοντά. Το μονοπάτι και των δυο ήταν προκαθορισμένο από τη μοίρα που τους είχε τοποθετήσει δίπλα δίπλα και από την ίδια τους την ερευνητική φύση που τους οδήγησε στο να ανακαλύψουν ο ένας τον άλλον.

Στην αφελή τους νεότητα και οι δύο παρέμεναν στη λήθη και δεν αναζητούσαν τίποτα άλλο πέρα από της γης το νέκταρ και τη υπόσχεση των άστρων. Αλλά μία ημέρα ένα από τα κλαδιά κατά λάθος άγγιξε το άλλο. Από τη συγκίνηση της επαφής βούισαν με ζωντάνια και χαρά σαν να βρήκαν αυτό που ζητούσαν και είπαν ταυτόχρονα “εσύ είσαι!”. 

Από εκείνη τη στιγμή ήταν αχώριστοι όχι μόνο από τις μπλεγμένες ρίζες τους αλλά λόγω μιας νέας συνειδητοποίησης του κοινού σκοπού τους. Έφτασαν τώρα όχι μόνο προς τα αστέρια και κάτω στη γη βαθιά ενωμένοι, αλλά και ο ένας γύρω από τον άλλον και καθώς περνούσαν τα χρόνια τα κλαδιά τους μπλεκόντουσαν σε μία διαρκή αγκαλιά.

Παραμένουν ακόμη δύο δέντρα, αλλά από μακριά φαίνονται σαν ένα. Τυχαία το κενό που δημιούργησαν μεταξύ τους έχει σχήμα καρδιάς στην βάση των κορμών τους.

Το σύμβολο της καρδιάς στην ανθρώπινη μονογαμική σχέση είναι μια έκφραση μεγαλειώδους αγάπης που περικλείει το μυστήριο και τη συγκίνηση της ανακάλυψης ο ένας του άλλου και την όλη διαδικασία που χρειάζεται για να μεγαλώσει και να γίνει μία ξεχωριστή πορεία που έχετε επιλέξει από κοινού.

''Η καρδιά σου, η καρδιά μου εάν τοποθετηθούν μαζί…

αυτό είναι πληρότητα''

foto artist : Cedar Lee

http://inspireyourlife.gr

Αναζητώντας ένα σκοπό στη ζωή......!!!!!!!!!

Έχω δομήσει ολόκληρο το έργο μου σε ερωτήσεις και όχι σε απαντήσεις. Είναι σημαντικό να μη δέχεσαι τις εύκολες απαντήσεις, διότι είναι πάντα λάθος. Οι ερωτήσεις παραμένουν, οι απαντήσεις αλλάζουν […] Έχουμε υποχρέωση να δώσουμε νόημα στην ύπαρξή μας ξεπερνώντας τον παθητικό τρόπο ζωής και την αδιαφορία. […] Η ζωή είναι ένα δώρο και το νόημα είναι η ανταμοιβή της. Το νόημα της ζωής βρίσκεται σε κάθε ανακάλυψη και σε κάθε ξεχωριστή συνάντηση. Κάθε της στιγμή, είναι μια στιγμή λαμπρότητας.

Ελί Βιζέλ, συγγραφέας

Τι νόημα έχει να έχει σκοπό η ζωή μας; Είναι μήπως ερωτήματα «πολυτελείας» σε δύσκολους καιρούς που πρωταρχικό μας μέλημα είναι η επιβίωση; Ή «υψηλή» διανόηση που αφορά μια περιορισμένη ομάδα ανθρώπων που επιδίδονται στο φιλοσοφείν;

Τίποτα από τα παραπάνω. Το να δομεί κάποιος τη ζωή του γύρω από ένα σκοπό έχει απόλυτα πρακτική αξία. Σημαίνει ότι έχει συλλάβει την έννοια του τι σημαίνει να είσαι αληθινά ζωντανός και πλήρης. Ότι δε τριγυρίζει σα φτερό στον άνεμο, ότι κάνει επιλογές που κάνουν την πορεία του να αξίζει για κείνον και τους άλλους. Ότι κάνει τη διαφορά.

Οι φωνές των Σειρήνων, εσωτερικών και εξωτερικών μας παρακινούν να ακολουθήσουμε διάφορες κατευθύνσεις. Καμιά φορά παρασυρόμαστε ακολουθώντας δρόμους ασύμβατους με εμάς. Είναι και αυτό στο πρόγραμμα. Θα περιπλανηθούμε, μπορεί να χάσουμε τον εαυτό μας, το χρόνο και τις αξίες μας, θα πονέσουμε, θα προβληματιστούμε…

Αυτό που μετρά είναι πώς χρησιμοποιούμε το απόσταγμα όλων αυτών. Η αυτοανακάλυψη, η αξιοποίηση της εμπειρίας μας, τη σοφίας που αποκομίσαμε, των μοναδικών αξιών, ταλέντων και των αδυναμιών που μας χαρακτηρίζουν θα χτίσει σιγά σιγά το μονοπάτι που λέγεται σκοπός ζωής. Ο ορισμός του σκοπού ζωής εξάλλου δεν είναι τελικός προορισμός, αλλά μια συνεχής διαδικασία.

Χρειάζεται ενδοσκόπηση, να αφουγκραστούμε τον εαυτό μας, ανθρώπους που εμπιστευόμαστε, να αφεθούμε ανοιχτοί στην παρατήρηση, στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μας ακόμα και στα πιο απλά πράγματα για να βρούμε την απάντηση που αντιστοιχεί στο ερώτημα που αναζητά τον υποκειμενικό σκοπό της ύπαρξης του καθενός.

Η εύρεση του σκοπού μας είναι όμως καθαρά ατομική υπόθεση; Ένας τρόπος νοηματοδότησης στη ζωή κάποιου είναι να ψάχνει κάπου να ανήκει εφόσον έτσι δημιουργείται η αίσθηση της συνέχειας και της σταθερότητας. Μια νέα έρευνα (Lambert et al., 2013) καταδεικνύει ότι όταν οι κοινωνικές σχέσεις μας προσδίδουν την αίσθηση του ανήκειν, νιώθουμε ότι η ζωή μας έχει περισσότερο νόημα. 

Η αίσθηση του ανήκειν μάλιστα φάνηκε να δίνει περισσότερο νόημα στη ζωή κάποιου από ότι η αξία που απέδιδε στους άλλους και στην υποστήριξη που μπορούσαν να του παρέχουν. Αυτό ίσως σημαίνει πως ο σκοπός της ζωή μας δεν είναι ανεξάρτητος από τους άλλους. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν πώς ο βίος μας θα αγγίξει τις ζωές τους, τι αποτύπωμα αφήνουμε πίσω μας…

Εν τέλει το να αισθανόμαστε ότι η ζωή μας έχει νόημα είναι καλό σημάδι ψυχικής και σωματικής υγείας. Εσείς τι σκοπό δώσατε στη ζωή σας;

Image by completewellbeing.com

Νίκη – Αικατερίνη Μπαρπαγιάννη, 

Κλινική Ψυχολόγος

http://inspireyourlife.gr

Ο μόνος άνθρωπος που μπορείς να αλλάξεις είναι ο εαυτός σου.....!!!!!!!!!

Στα χρόνια που δουλεύω, κάτι που παρατηρώ να παραμένει το ίδιο είναι η ανάγκη του ανθρώπου για μαγικές συνταγές και γρήγορες, έτοιμες λύσεις. Ένα μεγάλο ποσοστό ζητά χωρίς κόπο και προσπάθεια από τη μεριά του να αλλάξει η ζωή του, ο εαυτός του, οι σχέσεις του, χωρίς το ίδιο να αναλαμβάνει κάποιο ενεργό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία! Ενώ πρόκειται για τη δική του ζωή όχι τη ζωή κάποιου τρίτου.

Η συναισθηματική ανωριμότητα ενός ατόμου φαίνεται από το πόσο εύκολα κατηγορεί τους άλλους για τα δικά του λάθη, τις δικές του αποφάσεις και επιλογές κάποιος που εύκολα θα σηκώσει το χέρι για να δείξει τον άλλο και να πει «εσύ φταις! » δεν μπορεί να δει τη δική του συνεισφορά στο όποιο πρόβλημα αντιμετωπίζει. Κατά συνέπεια δεν θα προσπαθήσει να διορθώσει τα δικά του λάθη και θα συνεχίσει την ίδια πορεία εφ’ όρου ζωής. Πάντα οι άλλοι θα φταίνε! Αυτοί « οι άλλοι» πρέπει να αλλάξουν.

Τα πιο συχνά προβλήματα των ατόμων που ζητούν θεραπεία, όταν απευθύνονται σε ειδικούς, είναι προβλήματα που αφορούν τις σχέσεις τους. Συνήθως οι άνθρωποι πέφτουν σε απόγνωση από την ανικανότητά τους να διαμορφώσουν και να διατηρήσουν σταθερές και ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις. Όταν κατανοήσουν ότι οι ίδιοι κάτι κάνουν και πάνε όλα στραβά, τότε μπορούν να αρχίσουν να «δουλεύουν» για να αλλάξουν ότι δεν τους αρέσει, ξεκινώντας την αργή διαδικασία αλλαγής εαυτού.

Γιατί ο μόνος άνθρωπος που μπορώ να αλλάξω είναι ο εαυτός μου..!!

Και δεν υπάρχει μαγικός τρόπος αλλά χρειάζεται διάθεση, κόπος, χρόνος και πόνος όταν συνειδητοποιείς αλήθειες. Χρειάζεται και περιέργεια για να με «μάθω» καλύτερα, να δω πως λειτουργώ στις σχέσεις μου, τι λάθη κάνω, πως φέρομαι στους άλλους, τι μηνύματα στέλνω με τη συμπεριφορά μου.

Η ζωή μας αλλάζει προς το καλύτερο για μας τους ίδιους και τους ανθρώπους γύρω μας όταν σταματήσουμε να ρωτάμε γιατί αυτό; Γιατί σε μένα; Γιατί τώρα; Κι αρχίσουμε να ρωτάμε πως μπορώ εγώ να αλλάξω κάτι; Πως μπορώ εγώ να λειτουργήσω με διαφορετικό τρόπο στην παρούσα κατάσταση.

Όταν σταματήσω να ψάχνω το «γιατί» κι όταν αρχίσω να ανακαλύπτω το «τι κάνω εγώ » και «πως αλλάζω εγώ τον εαυτό μου» τότε μπορώ να αρχίσω να ζω καλύτερα όταν αφήσω στην άκρη την αναζήτηση μαγικών συνταγών κι αρχίσω τη δική μου προσπάθεια Κάτι που απαιτεί κόπο και χρόνο αλλά αξίζει και τον κόπο και το χρόνο που απαιτεί.

image:www.slideshare.net

singleparent.gr

http://inspireyourlife.gr