Το βλέπεις σε σχόλια, το ακούς σε συζητήσεις, το βλέπεις στις ειδήσεις, αλλά και πόσες φορές το λες κι εσύ έξω και μέσα σου: «μια ζωή φταίνε οι άλλοι». Είναι αλήθεια έτσι; Και πόσο τελικά σε εξυπηρετεί αυτή η στάση;
Έχεις καταλάβει ότι ο καθένας ανάλογα με το συνειδησιακό του επίπεδο, το πόσο δουλεμένος είναι, το τι τραύματα κουβαλάει, το τι γνώσεις, ανατροφή και αυτογνωσιακή παιδεία έχει, κάνει ό,τι ξέρει και ό,τι μπορεί;
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι μιας και όλοι δεν είναι σε επίπεδα ή δρόμο φώτισης, σου συμπεριφέρονται όπως τους επιτρέπεις;
Έχεις διανοηθεί ότι τα ρίχνεις όλα στους «άλλους»; Φιλίες, σχέση, συνάδελφος ή εργοδότης, γονείς, κοινωνία, κυβέρνηση, στη Ζωή, στα Θεία, στο Σύμπαν; Οκ. Και πες ότι σου φταίνε. Εσύ τι κάνεις γι’ αυτό;
Έχεις καταλάβει πως δεν είναι δυνατόν να φταίνε πάντα οι άλλοι για τα επαναλαμβανόμενα σενάρια που βιώνεις στη ζωή σου; Έχεις αναλογιστεί ότι όπως κι εσύ πολλές φορές δεν βλέπεις το βαθύτερο νόημα των πραγμάτων και η αντίληψή σου είναι πεπερασμένη, έτσι ίσως και των άλλων;
Έχεις σκεφτεί πόση δουλειά, χρόνο, ενέργεια αλλά κυρίως συνειδητή επιλογή χρειάζεται κάποιος για να αποβάλει αρνητικά στοιχεία και να εργαστεί παραγωγικά πάνω στον εαυτό του ώστε να καθαρίσει σε βαθμό που να μπορεί να υποδεχθεί τις αρετές και ποιότητες που του καταλογίζεις πως δεν έχει;
Όπως το δίκαιο, την όποια επίγνωση, την καθαρότητα, την αγάπη την τρυφερότητα, την ενσυναίσθηση, την συλλογικότητα, το μέτρο την εγκράτεια, την διαύγεια, τον αλτρουισμό; Εσύ αλήθεια τις έχεις;
Έχεις σκεφτεί ότι η απόρριψη, απογοήτευση, απελπισία έστω από στατιστική άποψη και μόνο είναι λίγο άκυρο να πέφτει σαν ευθύνη μια ζωή σε εξωτερικούς παράγοντες; Εσύ που είσαι σε όλο αυτό;
Ο Έλιο Ντ Άννα στη Σχολή των Θεών, λέει υπέροχα: «Πρέπει να αντιληφθείτε ότι ο κόσμος είναι το τέρας το οποίο δημιουργείτε… και το τέρας αυτό θα σας σκοτώσει αργά η γρήγορα. Ο κόσμος δεν είναι κακός, εσείς προβάλετε αυτό το τέρας, το φόβο, την σύγκρουση, αυτόν τον πόνο, στον κόσμο και εσείς γίνεστε θύμα του, θύμα της δημιουργίας σας».
Μα και σε δοκίμια και στη σφαίρα της ψυχολογίας έχουν γραφτεί κεφάλαιο ολόκληρα για τους διάφορους ρόλους που παίζουμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Για να μάθεις το παιχνίδι, πρέπει να παίξεις τους ρόλους. Το θέμα είναι να παίζεις τον ρόλο της μάσκας συνειδητά.
Αυτό που κάνουν οι περισσότεροι είναι να φορούν τη μάσκα αλλά δίχως συνείδηση πως την φορούν. Κι αυτό συμβαίνει λόγω της ταύτισης με τον εκάστοτε ρόλο, και το όποιο βόλεμα συνειδητό ή υποσυνείδητο εξυπηρετεί. Το λεγόμενο δευτερεύον κέρδος που ενισχύει μία αρνητική – μη ωφέλιμη συμπεριφορά ή στάση όπως λέμε στον Νευρογλωσσικό προγραμματισμό.
Μήπως λοιπόν ο ρόλος του «θύματος» είναι κάτι που σε έχει βολέψει τελικά;
Υπάρχουν άνθρωποι που μόλις ανιχνεύσουν μια καταστροφική σχέση εξάρτησης, επιστρέφουν στο κέντρο τους και την διακόπτουν, γιατί ξέρουν ποιοι είναι και τι τους αξίζει να είναι δίπλα τους. Υπάρχουν κι άνθρωποι που μένουν χρόνια σε τέτοιες σχέσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που καταριούνται την όποια «κρίση», κι υπάρχουν άνθρωποι που μέσα της βλέπουν κενά κι ευκαιρίες και μεγαλουργούν.
Σε κάποια ομιλία του ο Μπράιαν Τρέισι μας μοιράζεται πως υπάρχουν πωλητές οι οποίοι σε μια μπόρα ή χιονόπτωση λένε «τι ωραία ευκαιρία για άραγμα σπίτι», κι υπάρχουν πωλητές που λένε «όλοι θα κάθονται σπίτι τους, ευκαιρία να σαρώσω στην αγορά».
Υπάρχουν άνθρωποι που κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο δυσανασχετούν που ο αέρας τους παίρνει την πετσέτα απ’ την ξαπλώστρα.
Κι υπάρχουν άνθρωποι που χαμογελούν βλέποντας μια ανάγκη-ευκαιρία και δημιουργούν εκείνα τα τεράστια μανταλάκια που βλέπεις πια καθημερινά, δημιουργώντας μια μικρή περιουσία για εκείνους και τις οικογένειές τους.
Υπάρχουν φοιτητές που έχουν την κάθε άνεση και πάνε μέτρια, κι υπάρχουν φοιτητές από άπορες οικογένειες που εργάζονται και παράλληλα αριστεύουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που χτυπάνε σε πόρτες που δεν ανοίγουν χάνοντας χρόνια ζωή κι ενέργεια, κι υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν με πίστη πως μία από τις επόμενες πόρτες είναι πραγματικά για εκείνους, και την βρίσκουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που κρίνουν κατευθύνουν και ζουν τη ζωή τους μέσα από τις ζωές άλλων, κι υπάρχουν άνθρωποι που επικεντρώνονται και βελτιώνουν τη δική τους, κι έτσι δείχνουν ελεύθερα και δίχως κρίση έναν δρόμο μέσα από το ζωντανό παράδειγμα τους αφήνοντας με αγάπη τους άλλους να ζήσουν τα λάθη και τον δικό τους δρόμο.
Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε την απόρριψη με το κουτάλι από κύκλους, ανθρώπους και δουλειές, και πάνε και κρύβονται ή παραιτούνται.
Κι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τα ίδια μέχρι τη στιγμή όπου τυχαίνει να πέσουν σε μια διάλεξη του Τζάγκι Βάσουντεβ (Sad Guru) ο οποίος λέει σε ελεύθερη μετάφραση: Μην προσπαθείς να γίνεις κάτι για να φτάσεις σε ένα μέρος που νομίζεις πως θέλεις ή πρέπει να πας. Μην προσπαθείς να γίνεις κάτι για να αρέσεις σε κάποιον άλλο.
Δημιούργησε την Αλήθεια μέσα σου, γίνε το “μέρος” και αυτός που είναι να γίνεις. Και τότε θα δεις, πως δεν θα χρειαστεί να πας πουθενά, αλλά όλα θα έρθουν σε εσένα. Και τότε αλλάζουν όλα, αν επιτρέψουν σε όλα αυτά να περάσουν μέσα τους και να τους ενεργοποιήσουν.
Να επιτρέψουν δηλαδή στο ερέθισμα, να ποιήσει έργο μέσα τους, και να τους θέσει σε κίνηση αναβάθμισης και εξέλιξης.
Θα μου πεις πόσοι είναι αυτοί; Ενισχύοντας έτσι το βόλεμά σου πως είναι εξαίρεση στον κανόνα. Σε σχέση με τη μάζα; Λίγοι. Μα και βέβαια είναι εξαίρεση στον κανόνα όλοι αυτοί.
Γιατί έχουν πάρει τη δύναμη πίσω και μέσα τους, γιατί έχουν αναλάβει τα ηνία της ζωής τους, γιατί γνωρίζουν ότι όπου εστιάζει η προσοχή, πηγαίνει και η ενέργεια. Και ξέρουν πως η ενέργεια πρέπει να πηγαίνει όπου είναι πιο ωφέλιμη και παραγωγική.
Γιατί αυτό που σκέφτονται και εστιάζουν, κρυσταλλώνει την πραγματικότητά τους και γίνεται το πεπρωμένο τους. Γιατί βλέπουν τα προβλήματα ως ευκαιρίες εξέλιξης και κινητοποίησης και πάντα πολυμήχανοι βρίσκουν μια λύση για κάθε ένα, ή μια αποδοχή κι ένα μάθημα.
Γιατί δεν έχουν ποτέ ένα “αλλά”, ένα “ναι μεν αλλά” ή ένα επεξηγηματικό “απλά” μετά από κάθε θετική σκέψη ή ευκαιρία που τους κρατάει πίσω, παρά μόνο ένα “γιατί” που τους σπρώχνει και ένα όραμα που τους τραβάει μπροστά.
Είναι αυτοί που σε κάθε φαινομενικά αρνητικό θα βρουν κάτι να μάθουν, σε σχέση με εκείνους που σε κάθε θετικό ή διδασκαλία θα βρουν κάτι αρνητικό για να εστιάσουν.
Σέβονται πάνω απ’ όλα τον εαυτό τους, ξέρουν τι αξίζουν, σέβονται τον αβέβαιο και πεπερασμένο χρόνο που έχουν πάνω στη γη, βάζουν στην άκρη ό,τι και όποιον τους πάει πίσω, και προχωρούν με γνώμονα την εξέλιξη, την ηθική, την εμπιστοσύνη, την διάκριση.
Μιας και αυτά είναι τα μόνα που έχουν διάρκεια και αντοχή στον χρόνο. Και πίστεψέ με, τελικά οι ιστορίες αυτές δεν είναι τόσες λίγες όσο νομίζεις.
Έχεις αναρωτηθεί λοιπόν ότι αυτό το τριπάκι του φταιξίματος ίσως στέλνει όλη τη δύναμη και ενέργειά σου έξω από σένα, την ευθύνη και κατά συνέπεια τη δυνατότητα αλλαγής προς ένα μελλοντικό σήμερα πιο ευθυγραμμισμένο με την ουσία και τα αληθινά σου θέλω;
Τα θέλω της ψυχής σου που τα στρώματα της μέχρι τώρα διαμορφωμένης προσωπικότητας και λειτουργίας σου δεν επιτρέπουν να έρθουν στην επιφάνεια. Αυτά τα θέλω, όχι του εγώ σου.
Όλες αυτές οι διαφορετικές ιστορίες, ξέρεις τι κοινό έχουν; Έχουν πίστη στον εαυτό τους, έχουν όραμα, αγνοούν τις όποιες συνθήκες, τις βάζουν στην άκρη γιατί τα θέλω και τα γιατί τους είναι πολύ μεγαλύτερα και ισχυρότερα από οτιδήποτε άλλο.
Η εσωτερική ζυγαριά τους όσο βόλεμα, αναβλητικότητα, φόβους, κοινωνικούς προγραμματισμούς, θέλω και πρέπει των άλλων και να φορτώνεται, δείχνει μόνιμα προς την άλλη κατεύθυνση.
Δε μιλάμε για απάθεια και στρουθοκαμιλισμό, δε μιλάμε για φλύαρη θετική σκέψη και ανώριμη υποκειμενικότητα, δε μιλάμε για αρνητικό εγωισμό και αναισθησία, ούτε για ασυνείδητη αγνόηση του όποιου περιβάλλοντος. Μιλάμε για συνειδητή επιλογή, αυτογνωσία, εσωτερική αξία και δράση.
Εκεί έξω κυκλοφορούν τα πάντα, κάθε καρυδιάς καρύδι και κάθε ειδών δονήσεις. Από Χαμηλές όπως οργή, στεναχώρια, κουτσομπολιό, συκοφαντία, ζήλια, φθόνος, απληστία, οκνηρία, μέχρι Υψηλές όπως πίστη, αγάπη για τον εαυτό τον συνάνθρωπο και τη φύση, αρετή, επιμονή, συλλογικότητα, προσπάθεια και ευγνωμοσύνη.
Προφανώς και η κάθε μία έχει λόγο και δίδαγμα, το θέμα είναι για πόσο και γιατί επιλέγεις να μείνεις σε αυτή.
Αν μέσα σου παίζει μια ιστορία σαν κολλημένη βελόνα σ’ ένα πικάπ που επαναλαμβάνει λούπες όπως «όλοι είναι έτσι, όλοι είναι ίδιοι, η ζωή είναι δύσκολη, άδικη, ζούγκλα» και ούτω καθεξής, μάντεψε τι θα ζεις. Αν σου πούμε, μη σκέφτεσαι ένα κόκκινο ελέφαντα τι θα σκέφτεσαι;
Αν συζητάς για ένα γαλάζιο αμάξι τάδε μάρκας ή ο πρώην σου είχε ένα τέτοιο, για το επόμενο διάστημα τι νομίζεις ότι θα βλέπεις μπροστά σου; Το τάδε γαλάζιο αμάξι. Είναι η ίδια έννοια πίσω από το πείραμα με τις πάσες της λευκής ομάδας (
https://www.youtube.com/watch?v=oSQJP40PcGI).
Με ό,τι συντονίζεσαι, αυτό θα βιώνεις. Οτιδήποτε έξω από αυτό θα είναι τυχαίο, όχι το αντίστροφο
Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβεις ότι είναι αρχικά προς όφελός σου να φύγεις από τον ρόλο του θύματος, από αυτές τις περιοριστικές πεποιθήσεις και παλιές ενέργειες, και σιγά σιγά (γρήγορα πλέον) να στραφείς προς τα μέσα σου ανακτώντας τις δυνάμεις τα κουμπιά και τα κλειδιά σου που μέχρι τώρα έχεις διασκορπίσει έξω από σένα.
Να πάρεις επιτέλους την ευθύνη πάνω σου. Αν έχεις διάκριση και είσαι καθαρός μέσα σου, θα βλέπεις τι έρχεται κι έτσι δε θα το επιτρέπεις να έρχεται ή να μένει στη ζωή σου, άρα δε θα το ζεις. Η ιστορία σου θα αλλάξει.
Το παρελθόν δεν ισούται με το μέλλον, αρκεί να μη ζεις στο παρελθόν και ούτε μέσα από το παρελθόν. Αν θες να αλλάξεις την ιστορία σου, ο τρόπος είναι μόνο ένας. Το έξω δεν μπορείς να το αλλάξεις, είτε αυτό το ορίζεις ως ζωή, κόσμο, μάτριξ, όπως θέλεις πες το. Όχι μόνος σου και όχι ακόμα.
Αυτό όμως που μπορείς να αλλάξεις, είναι εσένα. Δεδομένης λοιπόν και της τέταρτης Πύλης (21/12) που έρχεται σε λίγες μέρες μαζί με το Ηλιοστάσιο, τι χρειάζεσαι;
– Πίστη σε εσένα και στις δυνάμεις σου
– Πίστη στο ότι μπορείς να αλλάξεις την ιστορία σου
– Αποδοχή και αναγνώριση του εαυτού σου
– Αγάπη όλων το κομματιών σου
– Αντικειμενικό απολογισμό από τον ρόλο του Ήρωα κι όχι του θύματος της ζωής σου
– Αποχωρισμό από ό,τι πια δεν σε εξυπηρετεί (δοκίμασε και χο οπονοπόνο)
– Αποδοχή ευθύνης, άρα και δύναμης
– Συνειδητή Δράση
Θα μου πεις δεν είναι εύκολο. Αυτή είναι μία ακόμα σκέψη που δεν σε εξυπηρετεί, το “γιατί” σου δεν είναι αρκετά δυνατός μαγνήτης για να στρέψεις σε αυτό την σκέψη κι ενέργειά σου. Δυνάμωσέ το, επίλεξέ το. Είδες κάποιο άγαλμα να σμιλεύεται εύκολα; Άκουσες κάποια αριστουργηματική συμφωνία να γράφεται χωρίς κόπο ή εκπαίδευση;
Γνώρισες κάποιο ενάρετο άνθρωπο που να μην έχει περάσει από φωτιά κι αμόνι την ψυχή του; Έγινε ποτέ κάποιο μαγικό και πλούσιο σε εμπειρίες ταξίδι χωρίς περιπλάνηση και δυσκολίες; Ανέβηκε κανείς το κάθε Έβερεστ ή Όλυμπο με ελικόπτερο;
Κι αν ναι, μπόρεσε να πάρει το συναίσθημα και την επίγνωση της διαδρομής για να εκτιμήσει τη “θέα” την πορεία και το επίτευγμα; Μπορεί να χρειαστεί ψυχοθεραπεία, εναλλακτικές (συμπληρωματικές) ή ενεργειακές θεραπείες, μπορεί να τα καταφέρεις και μόνος σου, όλες τις πληροφορίες και απαντήσεις εξάλλου τις έχεις μέσα σου.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιτρέψεις στα ωφέλιμα ερεθίσματα να σε ενεργοποιήσουν και συνειδητά να επιλέξεις τον ρόλο που αξίζεις για ‘σένα.
Η συχνότητα της γης καθώς και οι ενέργειες και φως που εισέρχονται στο πεδίο μας αυξάνονται πλέον γεωμετρικά. Και περνούν ήδη μέσα μας. Ότι είναι καθαρό, θα φωτίζει, θα γεμίζει και θα λάμπει περισσότερο.
Ό,τι κατάλοιπο υπάρχει, θα δημιουργεί τριβή σε μη συμβατά και καθαρά συστήματα. Η τριβή έχει ως αποτέλεσμα τη φωτιά. Με απλά λόγια, από ασθένειες, ψυχοσωματικά ως “αποχώρηση”.
Ό,τι είναι Υψηλά συντονίζεται με τα αντίστοιχα, γι’ αυτό και ίσως δε το βλέπεις ή όταν το συναντάς λες ότι είναι πολύ καλό για να ‘ναι αληθινό. Κι έτσι το χαλάς με την αυτοεκπληρούμενη προφητεία σου.
Ή ίσως δεν σε έλκει γιατί δεν έχεις μέσα σου ακόμα τους κατάλληλους υποδοχείς για να νιώσεις μαγνητισμό προς εκείνο, εκείνον, ή εκείνη, αλλά σε αντίθεση τον νιώθεις με τις όποιες προβληματικές καταστάσεις που κατά περίπτωση βαφτίζεις ανάλογα με τα γνωστά επίθετα και χαρακτηρισμούς.
Έτσι, καταλήγεις σε παρασιτικές καταστάσεις, όχι αυτόφωτες δηλαδή ή καταστάσεις που σε ταλαιπωρούν. Και κατ’ επέκταση, σου φταίνε οι άλλοι κι αυτές.
Κατάλαβε πως η παραμονή σε αυτές τις σκέψεις δεν σε εξυπηρετεί. Μακροπρόθεσμα και όχι πολύ μακριά θυμήσου, αυτό που θα γίνει είναι το εξής:
Οι αυτόφωτοι θα είναι με τους αυτόφωτους και αντίστοιχες καταστάσεις ζωής, ενώ καθώς ο κόσμος αφυπνίζεται και αναβαθμίζεται συνειδησιακά αυτά τα ματσαρίσματα θα αυξάνονται τόσο αριθμητικά όσο και ποιοτικά αλλά και σε ένταση. Οι παρασιτικοί και οι αντίστοιχες καταστάσεις θα λιγοστεύουν και θα βλέπεις ξεκάθαρα πως θα αλληλοτρώγονται σταδιακά μέχρι την εντροπία.
Κι έτσι καθώς οι αναλογίες θα αλλάζουν, θα αλλάζει και η πραγματικότητα. Όπως ακριβώς τα παγάκια που σε ένα ζεστό περιβάλλον κάποια στιγμή γίνονται νερό, και μετά εξαφανίζονται από το ορατό σου πεδίο (εξατμίζονται).
Διάλεξε με ποιους θέλεις να είσαι, ποια πραγματικότητα θέλεις να ζεις, και τι ζωή τελικά αξίζει στην μέγιστη εκδοχή του εαυτού σου. Την εκδοχή που σε περιμένει να την γνωρίσεις και να την προσφέρεις σαν δώρο πρώτα σε σένα, και μετά στην συλλογική αγκαλιά. Πάρε την ευθύνη και την δύναμη πίσω. Η επιλογή του Δρόμου που θα διαλέξεις είναι πλέον δική σου.
Ο Θανάσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Μετά από σπουδές και ένα MBA στην Αγγλία, έχει εργαστεί σε πολυεθνικές και ελληνικές επιχειρήσεις σε τομείς πωλήσεων και marketing. Από μικρή ηλικία αναζητά ένα βαθύτερο νόημα, ενώ είχε την χαρά και ευλογία να συναναστραφεί για λίγο ή περισσότερο με αρκετούς διδασκάλους. Αγαπά την φύση και τον αθλητισμό. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο και καθώς ετοιμάζει το δεύτερο, συνεχίζει σπουδές στο Life Coaching και τις εναλλακτικές θεραπείες. Όραμά του είναι ατομικά και συλλογικά, να ανακαλύψουμε το αληθινό μας ειρηνικό μονοπάτι, για πιο καθαρές σχέσεις χαράς, πληρότητας και αγάπης, τόσο με τον εαυτό μας, όσο και με τους συνανθρώπους μας. Είναι μέλος της ΠΑΝΦΩΣ.
