Αφιερώνοντας χρόνο στον εαυτό σας μέσα από την σχέση σας......!!!

Διατηρώντας την ανεξαρτησία σας σε μια σχέση είναι μία σημαντική παράμετρος. Η ζεστασιά και άνεση μιας νέας σχέσης μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο να ξεχάσετε την ζωή σας πριν την σχέση και να αφοσιωθείτε πλήρως στην νέα αυτή συναρπαστική ζωή σας με έναν νέο σύντροφο. 

Δίνοντας όλο τον εαυτό σας σε ένα νέο ειδύλλιο είναι λογικό και αποδεκτό καθώς η συγκίνηση και τα έντονα συναισθήματαείναι συναρπαστική εμπειρία. Το να ξεκινήσεις μια τέτοια δέσμευση και σύνδεση με ένα άλλο άτομο μπορεί να είναι τρομακτικό αλλά και συναρπαστικό ταυτόχρονα. 

Τα πάντα έχουν να κάνουν με την εμπιστοσύνη σας στο άλλο άτομο, μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον. Με κάθε νέα σχέση συνήθως δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό ελπίζοντας για τα καλύτερα. Θέλετε να δείξετε στο άλλο άτομο ότι είστε αφοσιωμένοι στις σχέσεις σας και ότι αυτή σημαίνει πολλά για εσάς. Είναι φυσικό αυτό αλλά η βιασύνη ο ενθουσιασμός και η χαρά που αισθάνεστε από την νέα σχέση είναι λόγω της αύξησης των ενδροφινών. 

Η αφοσίωση, η ταχύτητα και ο ενθουσιασμός όμως μετά από κάποιον καιρό αντικαθίσταται με το να νιώθετε μία φυσική άνεση μεταξύ σας και με το να αισθάνεστε χαρούμενοι να περνάτε μαζί ο ένας με τον άλλον.

Σε εκείνο το σημείο πρέπει να καταλάβετε ότι ο χρόνος που πρέπει να αφοσιώνετε στον σύντροφό σας και στην σχέση σας σε σχέση με τον χρόνο που πρέπει να αφιερώνετε στον εαυτό σας πρέπει να μοιράζεται. Είναι εύκολο να αποκτήσουμε εμμονή στο να εδραιώσουμε την σχέση μας αυτή παραμελώντας τον εαυτό μας. 

Τα πράγματα στα οποία είσασταν συγκεντρωμένοι στο παρελθόν όπως η οικογένεια σας, οι φίλοι σας και οιδραστηριότητές σας μπορεί να υποφέρουν από αυτό. Δεν είναι γιατί έπαψαν να είναι πλέον σημαντικά αλλά το μυαλό σας και οι σκέψεις σας δίνει προσοχή σε μία άλλη άμεση προτεραιότητα στην ζωή σας.

Καθώς η νέα σας σχέση προχωράει και αρχίζετε να δένεστε με τον σύντροφό σας τότε θα μπορείτε να αισθανθείτε ασφάλεια. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να θυμηθείτε πως είσασταν πριν και τι δραστηριότητες είχατε μόνος σας.

Πάντα είναι καλό να παίρνεις αποφάσεις και να μοιράζεσαι με άλλους αλλά εξίσου σημαντικό είναι να παίρνεις αποφάσεις και μόνος σου είτε είναι μικρές είτε μεγάλες. Με αυτόν τον τρόπο πάντα έχεις αυξημένη αυτοπεποίθηση και ελευθερία και αυτές μπορούν να υπάρξουν και σε μία σχέση πραγματικήςαγάπης, όταν ο ένας σέβεται την ελευθερία του άλλου και την αυτονομία του να κάνει και τα πράγματα που τον ευχαριστούν εκτός από τα πράγματα που μπορεί να κάνουν μαζί. 

Στηριζόμενος εξ ολοκλήρου στον συντροφό σας αυτό δεν σας επηρρεάζει μόνο στην αυτοπεποίθηση αλλά και σας δημιουργεί και αρνητικά αποτελέσματα στην σχέση σας. Θυμηθείτε ότι το άτομο που είστε μαζί βρέθηκε σαν σύντροφός σας επειδή τον ελκύσατε με τον προηγούμενο τρόπο ζωής σας, είτε ήταν το χαμόγελό σας, ή η προσωπικότητά σας, ο ενθουσιασμός σας, η αποφασιστικότητα σας, ο εαυτός σας απλά.

Αλλάζοντας αυτό που είστε, ξεχνώντας τα πάθη σας, τις ιδέες σας και την ζωή σας είναι πραγματικά κάτι που μόνο προβλήματα θα φέρει στην σχέση σας. Ενδιαφέρθηκαν για εσάς για αυτό που είσασταν όταν συναντηθήκατε. 

Είναι σημαντικό να θυμάστε ποιός είστε με την διαφορετικότητά του, συνεχίστε με την ζωή σας ενθυμώμενοι ότι ο χρόνος σας μπορεί να μοιράζεται στην σχέση σας και στον εαυτό σας. Αφιερώνοντας χρόνο στον σύντροφό σας είναι πολύ σημαντικό αλλά επίσης σημαντικό είναι να κάνετε και τα δικά σας πράγματα. 

Και ο χρόνος αυτός μεταξύ σας θα πρέπει να είναι δημιουργικός και να ανανεώνεται διαρκώς με νέες εμπειρίες. Με αυτόν τον τρόπο η σχέση σας πάντα θα έχει ενδιαφέρον και θα ανανεώνεται, η αγάπη θα φουντώνει και να ξανα ανακαλύπτεται.

Κάνοντας πράγματα έξω από την ζώνη ασφαλείας σας θα σας κάνει πιό δυνατό άτομο. Μη φοβάστε να έχετε την δικιά σας γνώμη. Επειδή είστε ζευγάρι δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνείτε στα πάντα, να θυμάστε όμως αυτό να το κάνετε με τρόπο διπλωματίας και κατανόησης. 

Να καταλάβετε ότι δεν μπορείτε να εξαρτάστε από το άλλο άτομο σε όλα και για όλες τις αποφάσεις. Είστε 2 διαφορετικοι άνθρωποι, έχοντας τις δικιές σας ζωές ενώ ταυτόχρονα εκτιμάτε και δέχεστε με χαρά την γνώμη και τις ιδέες του συντρόφου σας.

Παρότι μπορεί να περνάτε όλο τον καιρό μαζί τις πρώτες μέρες τις σχέσης όταν αυτή εδραιωθεί πρέπει να περνάτε και καιρό χωριστά. Εκτός του να κάνετε τις δικιές σας δραστηριότητες πρέπει να δώσετε αέρα και στον άλλον να κάνει τις δικιές του. 

Με αυτόν τον τρόπο ενδυναμώνετε την σχέση σας, ενδυναμώνετε την αγάπη σας, σας βοηθάει να κατανοήσετε τα συναισθήματα και να εκτιμήσετε πόσο σημαντικός είναι ο ένας για τον άλλον. Ξεκινήστε με τον ίδιο σας τον εαυτό και δώστε νέα ώθηση στην σχέση σας.

Αθηνά Γεωργίου

http://www.en-gr.com

Ο φόβος φοβάται την αγάπη......!!!

                         

Αποφασίστε, ή μάλλον επιλέξτε που θέλετε να είστε. Από την μία υπάρχει ο φόβος, η συρρίκνωση, το κουτί, το εγώ, εκεί που δεν αισθάνεστε βολικά και χάνετε την ζωή μέσα από την μιζέρια και την απογοήτευση και από την άλλη αυτή η αγάπη που είναι άπειρη χωρίς να κρίνει, λαμπερή, χωρίς όρια, εκεί που αισθάνεστε χαρούμενοι, αισθάνεστε ένωση με τον κόσμο και τους ανθρώπους και ..μιά ροή που μπορείτε να είστε δημιουργοί του μαγικού κόσμου της υλοποίησης. 

Κάποτε κάποιος μου είπε. Καλά η αγάπη, αλλά η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη ή φόβος. Εκεί που υπάρχει σιωπή και ηρεμία. Σωστό αυτό. 

Αλλά φτάστε πρώτα την αγάπη και περάστε μέσα από αυτήν σε κάθε κύτταρο της ύπαρξής σας προς εσάς, τους άλλους ανθρώπους, την φύση, την ίδια σας την ύπαρξη και μετά υπερβείτε την. Ας ζήσουμε την αγάπη πρώτα λοιπόν. Ας αγαπηθούμε και ας αγαπήσουμε, ας δεχτούμε την αγάπη χωρίς φόβο.

Εσείς επιλέγετε εάν ανοίγεστε στην αγάπη ή στον φόβο, εσείς επιλέγετε πως ο λόγος σας μέσω της σκέψης σας ορίζει την ζωή σας. Και όταν είσαι στην αγάπη και στον μη φόβο τότε είσαι δημιουργός της αφθονίας σου. 

Χαίρεσαι που υπάρχεις και υπάρχουν και οι άλλοι γύρω σου, ενώνεσαι μαζί τους και με τον κόσμο όλο και τα θαύματα αρχίζουν να γίνονται στην ζωή σου. Απλοχεριά αγάπης σημαίνει και απλοχεριά στην ζωή σου. Αφθονία.

Είστε δημιουργοί της πραγματικότητάς σας. 

Το ρήμα φοβάμαι είναι από μόνο του μια λέξη με δόνηση συρρίκνωσης. Ο φόβος λοιπόν φοβάται. Τι φοβάται ο φόβος; Την αγάπη. Η αγάπη αγαπά. Δεν μπορεί να φοβάται. Αγαπά ακόμα και τον φόβο. Είναι σαν το φως και το σκοτάδι. Το σκοτάδι όταν πέφτει στο φως διαλύεται, το φως όταν φωτίζει σκιες τις εξαφανίζει. 

Κι όμως συνυπάρχουν. Εσύ διαλέγεις που θα πας. Στο φως ή στο σκοτάδι. Ισορροπία είναι η απάντηση. Και ισορροπία σημαίνει να γνωρίζεις ότι δεν ξέρεις τίποτα. Οτι υπάρχεις ανάμεσα σε φως και σκοτάδι και επιλέγεις να είσαι στο φως.

Επιλέγεις να ζεις στην αγάπη.

Γιατί επιλέγεις να αγαπάς και να μην φοβάσαι. Θυμήσου αυτό. Ο φόβος πάντα φοβάται. Είναι αυτό το ρήμα του. Η ενέργειά του. Ο φόβος φοβάται την αγάπη. Οταν βρίσκεσαι στην αγάπη ο φόβος εξαφανίζεται. Για να δώσει την θέση του στην Πίστη. Και τότε αρχίζει η μεταμόρφωση. Η αφθονία και τα θαύματα.

Αγάπα. Αγαπάν. Αγεί εις το Πάν. Οδηγήσου στα πάντα. Απείρος, Αιώνιος, Ολοκληρωμένος και Πλήρης όπως ήσουν όταν γεννήθηκες. Την στιγμή που γεννήθηκες δεν ήσουν στο κουτάκι..

Σωτήρης Ζαφείρης
http://www.en-gr.com

Ερωτευόμαστε πάντα όπως πεινούσαμε σαν βρέφη......!!!

Σχέση αφής του μητρικού σώματος, πρώτη για το βρέφος ψηλάφηση του αντικείμενου πραγματικού.

Σχέση αφετηριακὰ ζωτική, αφού δένεται στήν αίσθηση του βρέφους με την πρόσβαση στην τροφή, στη δυνατότητα της ζωής.

Αφὴ και στέρηση του μητρικού σώματος : διαλεκτικὴ της ζωής ή της απώλειας, του όλα ή τίποτα. Όταν παίρνει τροφὴ απὸ το κορμὶ της μητέρας, το βρέφος τα έχει όλα, έχει την αμεσότητα της σχέσης που είναι ζωή. Αντίθετα, το κλάμα της πείνας είναι κραυγὴ απόγνωσης απὸ μιαν ύπαρξη που νιώθει να χάνεται.

Χάνει την αφὴ της ζωής, κραυγάζει τή γεύση του άσχετου, το τίποτα. Η σχέση με τη μάνα είναι ερωτική, γιατὶ είναι ζωτική. Λήψη τροφής, δυνατότητα ζωής, δυναμικὴ πληρότητα σχέσης. Και σε αυτὴ τη δυναμικὴ σκοπεύει τελικὰ κάθε έρωτας.

Ζωτικὴ σχέση μὲ τὸν αντι-κείμενο κόσμο. Αφὴ του σώματος ποὺ συνιστά ζωὴ καὶ αναιρεί τον θάνατο, τα χαρίζει όλα και αποτρέπει το τίποτα. Δυναμικὴ της ζωής και δεν οριοθετείται από μόνη την ηδονὴ της τροφής -η ερωτικὴ εμπειρία του βρέφους δὲν τελειώνει εκεί.


Αν η σωματικὴ ηδονὴ δὲν συνοδευόταν απὸ την ερωτικὴ πληρότητα της μητρικής παρουσίας (τον λόγο, το χάδι, κάθε χειρονομία στοργής, κάθε πράξη φροντίδας), η σχέση θα εξασφάλιζε την επιβίωση, όχι τη ζωή. Το παιδὶ δεν θα έμπαινε ποτὲ στον κόσμο τών ανθρώπων, στον κόσμο της γλώσσας και των συμβόλων, της υποκειμενικής ταυτότητας και των ονομάτων….

Αφετηρία της επιθυμίας, η τροφή, πρωταρχικὸ «σημαίνον» του ζωτικού πόθου…Ζωτικὴ σχέση μὲ τὸν αντι-κείμενο κόσμο η λήψη της τροφής, είναι μια λογικὴ σχέση. Και είναι λογική, γιατὶ η τροφὴ «σημαίνει» κάτι πέρα απὸ την ανάγκη της θρέψης. «Λέει» τον τρόπο της αφῆς, της μέθεξης, της συν-ουσίας.

«Το σημαίνον εμφανίζεται στον τόπο του Άλλου». Δεν είναι η ανάγκη συν-εννόησης που κάνει να εμφανίζεται το σημαίνον. Ο λόγος δεν είναι καταρχὴν μέσο ή όργανο χρηστικής επικοινωνίας. Χρηστικὴ επικοινωνία έχουν τα ζώα, αλλὰ δεν έχουν λόγο. Αφετηρία και καταγωγὴ του λόγου είναι καταρχὴ η παρουσία του Άλλου.
Η παρουσία - δυνατότητα ανταπόκρισης στήν ερωτικὴ επιθυμία. Η εμφάνιση του σημαίνοντος αρθρώνει την επιθυμία σε αίτημα. Το σημαίνον «λέει» την επιθυμία δηλώνοντας τη δυνατότητα ανταπόκρισης στην επιθυμία. Η παρουσία του Άλλου σημαίνει κάτι πέρα απὸ την ανάγκη της συνεύρεσης, πέρα απὸ τη βιολογικὴ σκοπιμότητα της αναπαραγωγής.

Το σημαίνον ομφανίζεται στὸν τόπο του Άλλου, για να σημάνει τον αφετηριακὸ του λόγου πόθο της ζωής. «Ζωής αθάνατης, ζωής απερίσταλτης, ζωής που δεν έχει ανάγκη απὸ κανένα όργανο, ζωής απλοποιημένης και ακατάλυτης».

Πρώτο σημαίνον στον τόπο του Άλλου, η υπόσχεση της τροφής. Τροφὴ - αφὴ του μητρικού σώματος, ερωτικὴ πληρότητα ζωτικής παρουσίας. Όμως, σημαίνουσα τροφὴ και σημαινόμενη παρουσία δεν είναι για το βρέφος δεδομένα μόνιμα και συνεχή.


Η παρουσία μεταλλάζει σὲ απουσία, η εύρεση σε απώλεια. Η δίψα της ζωής αρθρώνεται απὸ την πρώτη στιγμὴ στο υφάδι αυτής της τραγικής διαλεκτικής. Αισθητὴ αμεσότητα σχέσης και άσχετη μοναχικότητα, γεύση ζωής και θανάτου.
Δίψα ζωής και γεύση θανάτου, αλλὰ και φορὰ προς τη ζωὴ συμπλεγμένη με ορμὴ προς τον θάνατο. Στο ίδιο πρωταρχικὸ υφάδι της επιθυμίας.
Ανάγκη ορμέμφυτη του βρέφους να μονιμοποιήσει τὴ παρουσία της μητέρας, νὰ ἀκινητοποιήσει τη σχέση σε κατοχή. Να έχει μόνιμα και αδιάλειπτα δική του την πηγὴ της τροφης, τη δυνατότητα της ζωής. Να κατέχει τη μάνα, κι ο τρόπος να την κατέχει είναι να την καταβροχθίσει φανταστικά.

Να υποκαταστήσει τη διακινδύνευση της σχέσης με τη σιγουριὰ της ιδιοποίησης τη ζωτικὴ αναφορὰ με τη φαντασιώδη αυτοτέλεια. Πρώτα βήματα στην κόψη του βίου, κι η ορμὴ του θανάτου αντιμάχεται τη φορὰ της ζωής.
Στο μεταγενέστερο βίο, κάθε ερωτικὴ αναζήτηση επαναλαμβάνει την ίδια διαπλοκὴ προσωπικής σχέσης και φυσικής ανάγκης, τη διαλεκτικὴ ζωής και θανάτου.

Ο πόθος της ζώος σημαίνεται πάντα στὸν τόπο του Άλλου, στον τρόπο της αφής, της μέθεξης, της συν-ουσίας. Ο τρόπος υπερβαίνει τη ζωτικὴ ανάγκη της τροφής, καθολικεύεται στη «γενετήσια» σχέση. Ολόκληρη σχέση, καθολικὴ αμεσότητα, μίξη ψυχών και σωμάτων ποιητικὴ ζωής. Αμφίστομη καθολικότητα ανάγκης και σχέσης, ιδιοτέλειας καὶ αυτοπροσφορᾶς.

Σε κάθε ερωτικὴ κλήση αναβιώνει ο ζωτικὸς πόθος της τροφοδότου παρουσίας, πόθος ζωής που συγκροτεί τη ίδια την υποκειμενικότητά μας. Ερωτευόμαστε πάντα όπως πεινούσαμε σαν βρέφη. Παγιδευμένοι στο υφάδι της ορισμένης ανάγκης και της απεριόριστης δίψας για σχέση.

Πριν απὸ κάθε σκέψη, κρίση, φαντασία, βούληση, συναίσθημα. Όλες αυτὲς οι ενέργειες ή λειτουργίες συντονίζονται εκ των υστέρων με την «αγαπητικὴ δύναμη» της φύσης μας. Δύναμη ζωτικὴ καὶ ζωοποιό: συστατικὴ του υποκειμένου και ποιητικὴ καινούργιων υποκειμενικῶν υπάρξεων.

Διαχείριση της ζωής ο έρωτας. Ποὺ σημαίνει σχοινοβασία στην κόψη του θανάτου. Ενδεχόμενη σε κάθε στιγμὴ η πτώση απὸ τη σχέση στη χρήση, η ολίσθηση στην απαίτηση του εγὼ να «καταβροχθίσει» φανταστικὰ τον Άλλον. Γι᾿ αυτὸ και μεταφερμένη στο συνειδητὸ πια επίπεδο η ερωτικὴ ακροβασία ζωής και θανάτου εξισορροπεί την ορμέμφυτη απαίτηση με τη θεληματικὴ άσκηση.

Το σημαίνον της άσκησης ανιχνεύεται και πάλι στον αρχέτυπο τόπο της μητρικής παρουσίας. Σε κείνο το υπόδειγμα της παραίτησης απὸ το εγώ, που ανάστησε το βρέφος στη ζωὴ της σχέσης : στον κόσμο της γλώσσας και των συμβόλων, της υποκειμενικής ταυτότητας και των ονομάτων. 

Αγαπητικὴ δύναμη είναι η φυσικὴ δυνατότητα, ορμή, φορά, υφάδι της ζωής. Θα σαρκωθεί σε προσωπικὸ γεγονὸς αγαπητικής ετερότητας μόνο ως λόγος ελευθερίας απὸ την ανάγκη. Συνειδητὴ άσκηση αγάπης, παραίτηση απὸ την απαίτηση, κατόρθωμα ελευθερίας απὸ την οριστικὴ ανάγκη για χάρη της απεριόριστης σχέσης. Διεύρυνση της ηδονής, πέρα και απὸ τη φύση, στὴν απερίσταλτη προσωπικὴ κοινωνία.


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ
Εξωτερικές πηγές: ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

ΡΕΝΑ ΚΟΜΝΗΝΟΥ
http://www.en-gr.com

Τί είναι κεραυνοβόλος έρωτας.....!!!

                           
Πολλοί από μας αναρωτιούνται αν υπάρχε ικεραυνοβόλος έρωτας, αν είναι μύθος και πόσο πρέπει να τον εμπιστευθούμε.

Κατ΄αρχήν να πούμε ότι ο κεραυνοβόλος έρωτας υπάρχει και είναι ο τρόπος που διαλέγει σύντροφο ο συναισθηματικός και διαισθητικός τύπος προσωπικότητας, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, τον τόπο, τον χρόνο και τις συνθήκες ζωής του. 

Ο κεραυνοβόλος έρωτας δεν είναι καθόλου επιπόλαιη επιλογή. Αντίθετα είναι ο σπινθήρας, που πυροδοτεί την βαθιά οικειότητα μεταξύ μιας εικόνας, εν μέρει συνειδητής και εν μέρει ασυνείδητης, και του προσώπου που ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα: είναι αυτός ή αυτή που εκφράζει τις πιο συχνές και απαιτητικές επιθυμίες μας , τους πόθους μας, που στοιχειώνει τα όνειρά μας.

Η ταχύτητα λοιπόν που χαρακτηρίζει τον κεραυνοβόλο έρωτα σημαίνει την ομοιότητα του ατόμου, που ερωτευόμαστε, με το μοντέλο που έχουμε μέσα μας, εκείνο το μοντέλο συντροφικότητας, που ο βαθύτερος εαυτός μας γνωρίζει ότι θα μας επιτρέψει να ολοκληρωθούμε ψυχολογικά, δηλαδή να γίνουμε ευτυχισμένοι.

Αν και η ευτυχία είναι συνάρτηση της εξέλιξης και της ολοκλήρωσής μας, ο κεραυνοβόλος έρωτας περικλείει μια μεγάλη αντίφαση: την επιθυμία για εξέλιξη αλλά και τον φόβο της ανατροπής.

Η απογοήτευση
Πολύ σύντομα, το στάδιο του κεραυνοβόλου έρωτα θα διαδεχθεί το στάδιο της λογικής: υπάρχουν διαφορές, δεν είναι όπως νόμιζα, δεν το περίμενα να γίνει αυτό ή εκείνο. Αυτό το στάδιο, πολύ συχνό στις σχέσεις υπόσχεται μια οδυνηρή- είναι αλήθεια- μοναξιά, που οδηγεί και στον τερματισμό του ονείρου. 

Όμως είναι παγίδα, που, αν την γνωρίζουμε, θα οδηγηθούμε σχετικά εύκολα στην έξοδο από την κρίση. Και φαίνεται να αξίζει τον κόπο. Όπως ακριβώς οι ψαράδες έχουν μια γρήγορη και πλούσια ψαριά αλλά αφιερώνουν πολύ χρόνο, υπομονή και προσπάθεια για να ξεμπλέξουν τα δίκτυα, έτσι κι εμείς χρειάζεται να σκύψουμε τόσο στο πρόσωπο, που επιλέξαμε όσο και στα δικά μας κομμάτια, αυτά που εμποδίζουν τη σχέση να προχωρήσει. 

Όμως, για να συμβεί αυτό χρειάζεται ένα μίνιμουμ περιβάλλον ασφάλειας, δηλαδή να ξέρουμε ότι τουλάχιστον ο ένας από τους δυο είναι αφιερωμένος στη σχέση. Το αίσθημα της ασφάλειας θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον φόβο που προέρχεται από το καθρέφτισμα, την αναπόφευκτη σύγκρουση και τον θυμό.

Το καθρέφτισμα
Συνήθως, στον σύντροφο που επιλέξαμε βλέπουμε τα δύσκολα και αποκηρυγμένα συναισθήματά μας: Τη ζήλια, τον θυμό, τον φόβο της απόρριψης, την αυτολύπιση, την επιθυμία ελέγχου, την κτητικότητα και ένα σωρό άλλα, ξεχασμένα από τα χρόνια. 

Όμως, ποτέ δεν είναι ο άλλος που μας κάνει να ζηλεύουμε ή να θυμώνουμε. Συνήθως εμείς έχουμε κάποιο κρυφό φόβο και πραγματικά είναι πολύ εξελικτικό να αφυπνισθεί, να βγει στην επιφάνεια και να τον αντιμετωπίσουμε μαζί με τον σύντροφο. 

Το καθρέφτισμα πονάει αλλά επιφυλάσσει και μια σπουδαία ανταμοιβή: ξεκαθαρίζουμε μια για πάντα με τον εαυτό μας αν και τι είδος σχέσεων θέλουμε κι αυτό δεν μπορεί παρά να μας κάνει ώριμους και ευτυχισμένους.

Η σύγκρουση
Το επόμενο στάδιο του καθρέφτη είναι η σύγκρουση, με τον εαυτό μας και τον σύντροφο. Κι εδώ οι επιλογές είναι δυο. Η αφήνουμε το σύντροφο να μας πλησιάσει ή κλείνουμε τις πόρτες και τα΄αυτιά μας σε κάθε επιχείρημα. 

Η επιλογή είναι άμεσα εξαρτώμενη από τα δικά μας συναισθήματα: Ο φόβος της απόρριψης θα μας απομακρύνει και η αίσθηση της ασφάλειας θα μας επιτρέψει την διαπραγμάτευση και την ειλικρινή διάθεση να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο.

Ο θυμός
Το μπλοκάρισμα στη σχέση εξαιτίας της ανασφάλειας- θέλει ή δεν θέλει να είμαστε μαζί- προξενεί θυμό και αντιφατικές σκέψεις: Αυτός φταίει, όχι εγώ φταίω, δεν αξίζει, μάλλον εγώ δεν αξίζω. Αν μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε τις σκέψεις του θυμού, υπάρχει πιθανότητα να προχωρήσει η σχέση, πολύ πιο σταθερά απ΄όσο ξεκίνησε. Αυτό προϋποθέτει αυτοπαρατήρηση, κόπο και πόνο και οι περισσότεροι από μας προτιμούν τη λύση της σχέσης και τους χωριστούς δρόμους στη ζωή.

Δημοσιευμένο άρθρο στην σελίδα μου Selftherapy
Μαρία Λασιθιωτάκη
http://www.en-gr.com

H κάποια............... μέρα δεν θα έρθει ποτέ......!!!

Από τα πιο σοφά πράγματα που έχω ακούσει και φυσικά έχουν να κάνουν και με την δικιά μου ζωή και άποψη μέσα από την εμπειρία μου και το πως βλέπω τα πράγματα τα τελευταία χρόνια, είναι το ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι ζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην 8η μέρα. 

Ετσι μετά από το Σάββατο ( Saturday) και την Κυριακή (Sunday) υπάρχει η Someday ( Η κάποια μέρα). 

Οι άνθρωποι χάνουν στιγμές πολύτιμες και μοναδικές ευκαιρίες επικοινωνίας και αλήθειας με το να ζουν για την Κάποια Μέρα. Αναβάλλουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα προς κάποια χρονική περίοδο στο μέλλον. 

Ζούμε για την κάποια μέρα που υπάρχει λόγω της επανάπαυσης, της βαρεμάρας, της αμφιβολίας και κυρίως του φόβου...Του φόβου να είμαστε παρών στο εδώ και στο τώρα και να ζούμε χωρίς όρια.Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν η συζήτηση που είχα με μία φίλη η οποία μου εξέφρασε το παράπονό της για την μοναξία της και για το ότι δεν την καταλαβαίνουν οι άλλοι αλλά μου υποσχέθηκε ότι αυτό θα αλλάξει σύντομα. Οτι βρίσκεται σε αυτήν την διαδικασία, και κάποια κοντινή μέρα θα το πετύχει. Κάποια μέρα δηλαδή! Το να είσαι παρών και δρων όμως γίνεται μόνο στο εδωτώρα, είναι σαν το τσιγάρο θα έλεγα. Η το κόβεις μαχαίρι ή δεν το κόβεις ποτέ.

Αν θες να κάνεις κάτι, κάντο τώρα και εδώ. Δεν υπάρχει κάποια μέρα αοριστίας, ζήσε την μέρα σου σαν να έιναι η τελευταία σου στιγμή και συμπεριφέρσου στους ανθρώπους και στα πάντα γύρω σου σαν να μην υπάρχουν αύριο, μα ιδίως στον ίδιο σου τον εαυτό σου, σαν να μην είσαι εσύ εδώ αύριο.

Τι θα ήθελες να πείς ή να κάνεις εάν γνώριζες ότι δεν θα είσαι εδώ σαν παρουσία αύριο (ή καλύτερα την επόμενη αμέσως στιγμή) και δεν θα μάθει ποτέ ο άλλος τι ήθελες να μοιραστείς μαζί του αν έφευγες; Τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις αν ο άλλος δεν υπήρχε στην ζωή σου την επόμενη στιγμή; Αν χανόταν για πάντα από την ζωή σου, αν έφευγε από την ζωή; Τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις με τον εαυτό σου αν εσύ έφευγες από την ζωή αύριο; 

Kανείς δεν ξέρει την στιγμή που θα φύγει και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπωνείναι πολύ σημαντικό στην εξέλιξή τους. Και πάνω από όλα η επικοινωνία με τον εαυτό. Θες να το κουβαλάς για πάντα μέσα σου αυτό το Someday;

Λειτουργώντας στο εδώ και στο τώρα μπορούν οι στιγμές σου να γίνουν άφοβες και πολύτιμες. Και η ουσία, η επικοινωνία με τους άλλους που είναι καθρέφτης σου να είναι ουσιαστική και αληθινή. Ετσι γίνεται και ουσιαστική και η επικοινωνία με τον εαυτό σου. Ζεις στην ροή και στην αφθονία της ψυχής σου.

Το Someday είναι ένα από τα βαρίδια που δεν αφήνει το αερόστατό σου να πετάξει. Θες να ζεις την ζωή σου έτσι; Και μετά να αναρωτιέσαι όταν οι άλλοι φεύγουν από την ζωή σου σε φυσικό επίπεδο πως θα ήταν αν ζούσες στην επαφή μαζί τους σε ουσία και σε όχι στην κάποια μέρα; 

Μη έχοντας ποτέ χρόνο να είσαι παρών στις μοναδικές στιγμές και μεταθέτοντας την ουσιαστική επικοινωνία σε υποθετικά μέλλοντα χρόνο; Δεν υπάρχει Someday. Yπάρχει μόνο το εδώ και το τώρα. Η ζωή κυλάει μέσα από τα δάχτυλα σαν το νερό...κλείσε τα δάχτυλα και πιες το νερό τώρα. 

Αποφασίζοντας να ζεις την ζωή στο εδώ και τώρα γίνεσαι όλο και πιοσυνειδητός. Οσο περνάει ο καιρός επιλέγω να βιώνω αυτήν την στιγμή μέσα από την παρουσία του παρατηρητή μου. 

Και να μιλώ αυτό που αισθάνομαι, εκφράζομενος και να επικοινωνόντας χωρίς φόβο χωρίς να περιμένω την όποια κάποια μέρα. Μπορείς να είσαι αληθινός και υπερήφανος που αποφάσιζεις να επικοινωνείς την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνεις με τον εαυτό σου και με τους συνάνθρώπους σου. Αύριο μπορεί να μην ζεις ή να μην ζουν αυτοί. Γονείς, συγγενείς, σχέσεις, αγαπημένοι και αγαπημένες, φίλοι και φίλες, γνωστοί, περαστικοί...

Ακόμα και αν δεν σε ακούσουν θα έχεις κάνει το καλύτερο και πολλά πράγματα θα μπορούν να είναι διαφορετικά με αυτήν την σωστή και αληθινή επικοινωνία. Θα σε ακούσει πάνω από όλα η συνείδησή σου ότι έπραξες αυτό που είναι πιο κοντά στην ψυχή σου.

Και εξαφάνισες τον φόβο και την κάποια μέρα για πάντα. Είσαι ελεύθερος. Εκεί δεν υπάρχουν ερωτηματικά ούτε κενά. Εκεί σταματάς να μην έχεις ποτέ χρόνο και έχεις χρόνο διαρκώς σε κάθε στιγμή, να γίνεσαι αιώνιος και άπειρος. Γιατί ζείς αυτήν την στιγμή της ψυχής σου και μπορείς να την μοιραστείς με τους άλλους. Αυτό τελικά είναι έρωτας.

Ζεις.

Σωτήρης Ζαφείρης

http://www.en-gr.com

Ζώδια και παροιμίες: Το καθένα έχει τη δική του.....!!!

ΚΡΙΟΣ
• Κι ο Άγιος φοβέρα θέλει. (Ένας Κριός δεν θα άφηνε κανέναν να μπει εμπόδιο στα σχέδιά του, ακόμα κι αν φορούσε… φωτοστέφανο).

• Όποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη. (Εμπνευσμένη παρηγοριά για τις ατυχίες στα προσφιλή του τυχερά παιχνίδια).

• Κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη. (Αναμενόμενο, για όποιον κυνηγά πάντα την πρωτοκαθεδρία).

• Το σιγανό ποτάμι να φοβάσαι. (Οι… μουλωχτοί τύποι δεν του πάνε καθόλου).

• Όποιος είναι έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρει. (Σαν άνθρωπος της δράσης, σπάζεται απίστευτα με όσους κάνουν εκ του ασφαλούς κριτική).

ΤΑΥΡΟΣ
• Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει. (Αργά, μελετημένα βήματα. Αφού αυτός είναι ο Ταύρος!).

• Όταν έχεις και δεν τρως, πρέπει να σε δει γιατρός. (Μα, υπάρχει άλλη εξήγηση για την ανορεξία; Ο έρωτας; Έλα, τώρα…).

• Νιάτα δουλεμένα, γερατειά αναπαυμένα. (Λέμε τώρα… Ακόμα και υπό τις παρούσες συνθήκες, ένας Ταύρος θα μπορούσε ή θα ήθελε να το πιστεύει αυτό).

• Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες. (Έτσι έχουν φτιαχτεί ολόκληρες περιουσίες, Ή έστω, μονάδες οινοπαραγωγής ).

• Μικρό μικρό το αλώνι σου, μα ας είν’ καταδικό σου. (Τα τρελά οικονομικά ανοίγματα τα αφήνει για άλλους).

ΔΙΔΥΜΟΙ
• Αλήθεια χωρίς ψέματα, φαϊ χωρίς αλάτι. (Αν η πραγματικότητα χρειάζεται μια μικρή βοήθεια για να γίνει ενδιαφέρουσα, γιατί όχι;).

• Ίδιο πρόσωπο έρχεται, ίδιο μαντάτο φέρνει. (Γι’ αυτό και εκείνος δεν αντέχει να συναναστρέφεται όλο τους ίδιους και τους ίδιους).

• Αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα. (Θα φτάσει μέχρι την άκρη του κόσμου για να το δει. Από περιέργεια, εννοείται).

• Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο. (Το χαμηλό πνευματικό επίπεδο απλώς… δεν τον αφορά).

• Χάνεις κόπο και σαπούνι, σαπουνίζοντας γουρούνι. (Καλό επιχείρημα, για να εγκαταλείψει μια βαρετή προσπάθεια, προκειμένου να ασχοληθεί με κάτι άλλο).
ΚΑΡΚΙΝΟΣ
• Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. (Το πρωινό ξεκίνησε με συννεφιά. Τι ωραία…)

• Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. (Γι’ αυτό και τα πολύτιμα γονίδια πρέπει να διαιωνίζονται).

• Να λείπαν τα πιπέρια μου, να δω τις μαγειριές σου. (Πάντα παραπονιάρης, για όσα δεν του αναγνωρίζονται).

• Αλλού με τρίβεις, δέσποτα, κι αλλού έχω τον πόνο. (Ναι, αλλά δεν θα σου πει πού. Βρες το μόνος σου).

• Αδέλφια αγαπημένα, κάστρα που δεν παίρνονται. (Εξύμνηση στην ιερότητα και τη δύναμη των οικογενειακών δεσμών).

ΛΕΩΝ
• Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα. (Και φυσικά ο ίδιος είναι το μεγαλύτερο).

• Βασιλικός κι αν μαραθεί, τη μυρωδιά την έχει. (Η αρχοντιά και η μεγαλοπρέπεια του Λέοντα ακτινοβολούν, ακόμα και αν κηρύξει… στάση πληρωμών).

• Ας με λένε δημαρχίνα κι ας πεθαίνω από την πείνα. (Αν δεν μπορείς και να φαίνεσαι και να είσαι, προτίμησε το πρώτο).

• Όποια μέρα δεν γελάμε, τηνε χάνουμε απ’ τη ζήση. (Είναι ένα από τα ζώδια που εφαρμόζουν με απόλυτη συνέπεια αυτή τη σοφή αλήθεια).

• Ας μ’ αγαπούν οι επίσκοποι κι ας με μισούν οι διάκοι. (Αν πρέπει να επιλέξει τους θαυμαστές του, ας είναι τουλάχιστον οι καλύτεροι).

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
• Η καλή νοικοκυρά, είναι δούλα και κυρά. (Ε, ποιος άλλος θα το έλεγε αυτό!)

• Των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. (Προνοητικότητα, η λέξη που αναβοσβήνει σαν φωτεινή επιγραφή στο μυαλό του).

• Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι. (Ακόμα και τα μικρότερα του μισού ευρώ κέρματα φυλάσσονται σε ξεχωριστά βαζάκια, ανάλογα με την αξία τους).

• Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. (Οι δουλειές του αέρα, του ποδαριού και της αρπαχτής είναι έξω από τη λογική του).

• Τα άδεια βαρέλια περισσότερο βροντούν. (Τίποτα δεν του τη δίνει όσο η αναξιοκρατία των φιγουρατζήδων).

ΖΥΓΟΣ
• Δέντρο που λυγά δεν σπάει. (Ο πρωταθλητής της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητας σας το εγγυάται).

• Χτίζει σπίτια η ομόνοια, τα γκρεμίζει η διχόνοια. (Σωστό κι αυτό. Όσο για τον ίδιο, είναι ικανός για πολλές υποχωρήσεις προκειμένου να διασφαλιστεί η αρμονία).

• Κράτα με να σε κρατώ, να ανεβούμε στο βουνό. (Ξέρει καλύτερα απ’ όλους πόσα πετυχαίνονται με τη συνεργασία).

• Ανάρια ανάρια το φιλί, για να έχει νοστιμάδα. (Αν ο έρωτας δεν εμπεριέχει μια τελετουργία, χάνεται η μισή απόλαυση).

• Μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος. (Εφόσον η ομορφιά έχει τίμημα, θα το πληρώσει χωρίς να κάνει… ούτε παζάρια).

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
• Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι. (Δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να την πατήσει, με το να ενθουσιαστεί προκαταβολικά και μετά να απογοητευτεί).

• Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος. (Και γελάει σατανικά, εννοείται).

• Όποιος αγαπάει, παιδεύει. (Μα δεν το ξέρεις; Νόμος!)

• Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. (Κι αυτό νόμος, και μάλιστα ακόμα πιο έγκυρος. Της Φυσικής!)

• Εγώ καλά παντρεύτηκα κι ας κλαίει όποιος με πήρε. (Αυτό το λέει όταν δεν τον πολύ-ενδιαφέρει πια να γλυκάνει τον άλλο, με το προαναφερθέν, «όποιος αγαπάει, παιδεύει»).

ΤΟΞΟΤΗΣ
• Είναι κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. (Ο χρόνος ανάνηψης του Τοξότη από μια ερωτική απογοήτευση είναι εντυπωσιακά μικρός).

• Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. (Πάντα βρίσκει τη θετική πλευρά, ακόμα και στα χειρότερα).

• Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται. (Δεν έχει τίποτα να κρύψει. Γιατί άλλωστε; Αυτά είναι και σ’ όποιον αρέσουν).

• Χίλια να ξέρεις, ρώτα κι ένα. (Ο φανατικότερος οπαδός της δια βίου μάθησης).

• Λιθάρι που κυλάει, χόρτο δεν κρατάει. (Και μην τον είδατε! Είναι ικανός να κυλήσει, ακόμα και… στην ανηφόρα).

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
• Αγάλι αγάλι γίνεται η αγγουρίδα μέλι. (Ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχος).

• Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. (Αυτό μπορεί να σου το εγγυηθεί από πρώτο χέρι).

• Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε. (Ρητό με καθολική ισχύ. Εφαρμόζεται στη δουλειά, στις σχέσεις, στα οικονομικά).

• Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του. (Για σένα το λέει. Εκείνος δεν πρόκειται να την πάθει).

• Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει. (Γι’ αυτό του αρέσει να διεκπεραιώνει μόνος του όσες υποθέσεις του μπορεί, κι ας τον λένε «συγκεντρωτικό»).

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
• Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. (Υπάρχει και μια κάποια δικαιοσύνη στο σύμπαν).

• Μην παίρνεις δίκιο ορφανού, ούτε τόπο ποταμού. (Προστασία δύο σε ένα: και για τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες και για τη φύση).

• Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω. (Με τόσα καινούργια βιβλία ή γκάτζετ που αποκτά κάθε τρεις και λίγο…)

• Δεν με θέλεις μια οργιά, δεν σε θέλω μια τριχιά. (Όχι, θα κάτσει να σκάσει για μια ερωτική απόρριψη).

• Κάθε εμπόδιο για καλό. (Η πιο εποικοδομητική αντίληψη για τις αναποδιές).

ΙΧΘΕΙΣ
• Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο. (Ή, για να μείνουμε στον συμβολισμό του ψωμιού, «λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω…»).

• Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. (Ψαρίσια στιγμή σουρεαλιστικής έμπνευσης).

• Άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τα αυτιά μου. (Πρέπει να τσεκάρεις κάθε φορά, για το αν εννοείτε αμφότεροι το ίδιο πράγμα).

• Κάνε το καλό, και ριξ’ το στον γιαλό. (Ο πρωταθλητής της ανιδιοτέλειας. Σπάνια θα σου «χτυπήσει» κάτι που σου πρόσφερε).

• Πέσε πίτα να σε φάω. (Μαγική ευχή, για όταν, χαμένος στα δικά του, δεν πρόλαβε να μαγειρέψει).


http://www.e-magazino.gr

Η Ψυχολογία της Παχυσαρκίας......!!!

                  
Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής (ανορεξία, βουλιμία, και η παχυσαρκία) αποτελούν ραγδαίως εξελισσόμενα φαινόμενα σε όλες τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Ο παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει την παχυσαρκία ως τη νέα παγκόσμια επιδημία του 21ου αιώνα.

Εξίσου αποθαρρυντικά είναι τα ερευνητικά δεδομένα και στον ελλαδικό χώρο: ένας στους τέσσερις έλληνες έχει περισσότερα κιλά απ’ όσα του/ της αναλογούν, και η αναλογία αυτή αναμένεται να αυξηθεί δραματικά τα επόμενα χρόνια.

Από τη μια πλευρά, η μαζική στροφή τα τελευταία χρόνια στην εύκολη «λύση» του γρήγορου φαγητού (fast food) κι ο βομβαρδισμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης με επιτυχημένα, κοινωνικά και συναισθηματικά καταξιωμένα καλλίγραμμα κορμιά-πρότυπα, κι απ’ την άλλη η συνεχώς αυξανόμενη διαφημιστική προπαγάνδα των ινστιτούτων αδυνατίσματος, η προβολή των «θαυματουργών» μηχανημάτων παθητικής γυμναστικής, των επαναστατικών χαπιών, και οι δίαιτες εξπρές, όχι μόνο αποπροσανατολίζουν τους καταναλωτές από την ουσιαστική 
λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας, αλλά -κυρίως- επιδεινώνουν το ήδη υπάρχον πρόβλημα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε η πρόσληψη παραπανίσιων κιλών στο σώμα μας συνδέεται άμεσα με τον μεταβολισμό μας. Με άλλα λόγια, οι ποσότητα τροφής που χρειάζεται ο καθένας μας για να συντηρεί το βάρος του στα φυσιολογικά του όρια εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα και την ταχύτητα που ο οργανισμός μας «καιει» (δηλ μεταβολίζει) την ενέργεια που παίρνει από τις τροφές. 

Ο μεταβολισμός κάθε ανθρώπου βέβαια είναι διαφορετικός. Οι διαφορές αυτές του μεταβολισμού που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους οφείλονται σε πολλούς παράγοντες:

Γενετικοί : η κληρονομικότητα θέτει τα όρια της στην μεταβολική ικανότητα του ατόμου, αφού ο καθένας μας είναι μέλος μιας συγκεκριμένης οικογένειας και είναι φορέας των γονιδίων αυτής της οικογένειας,

Περιβαλλοντικοί : το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας, οι προσωπικές επιλογές τροφών, ο αριθμός των γευμάτων ημερισίως επηρεάζουν το βάρος του ατόμου,

Ασθένειες που μπορεί να συμβάλλουν στην αύξηση του βάρους (π.χ. υποθυρεοειδισμός, το σύνδρομο του Cushing, η κατάθλιψη, και ορισμένα νευρολογικά προβλήματα μπορεί να οδηγήσουν στην υπερκατανάλωση τροφής) και

Η φαρμακοθεραπεία: κάποια αντικαταθλιπτικά χάπια και τα στεροειδή μπορούν να προκαλέσουν αύξηση βάρους.

Η επίδραση του Ψυχολογικού παράγοντα στην Παχυσαρκία

Ένας βασικός παράγοντας, που μπορεί σε μεγάλο βαθμό να επηρεάσει τις συνήθειες κατανάλωσης τροφής είναι ο ψυχολογικός παράγοντας. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι το 70% των ανθρώπων, όταν αγχώνονται, καταφεύγουν στο ψυγείο καταναλώνοντας μεγαλύτερη ποσότητα τροφών απ’ ό,τι έχει πραγματικά το σώμα τους ανάγκη.

Ο μεταβολισμός όπως και όλες οι άλλες αυτόνομες βιολογικές λειτουργίες ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το κομμάτι εκείνο του νου μας που λειτουργεί ασυνείδητα. Το πρόβλημα της παχυσαρκίας, όπως και οι διαταραχές ελέγχου πρόσληψης τροφής (βουλιμία, και ανορεξία) οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις επιδράσεις που έχει δεχτεί το ασυνείδητο κομμάτι του νου μας, δηλ. σε ψυχολογικούς προγραμματισμούς οι οποίοι εξυπηρετούν στόχους που δεν είναι ακόμα συνειδητοί από μας, και με βάση τους οποίους καθορίζεται αυτόματα τόσο ο ρυθμός και οι λειτουργίες του μεταβολισμού, όσο και οι συνήθειες κατανάλωσης τροφής.

Μια από τις βασικές λειτουργίες του ανθρώπου, που συμβάλλει άμεσα στην επιβίωση του είδους είναι η κατανάλωση της τροφής. Η αναζήτηση και κατανάλωση της τροφής παράγει, από την πρώτη κιόλας βρεφική ηλικία, μια ισχυρή εξαρτημένη αντίδραση, που συνδέει άμεσα την κατανάλωση τροφής με την αίσθηση ασφάλειας, ευδαιμονίας, κι ελέγχου.

Κατά την πρώτη περίοδο ανάπτυξης του παιδιού –που ο Freud ονόμασε ως «στοματικό – αισθητηριακό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης»- ο αναπτυσσόμενος άνθρωπος τείνει σταδιακά να ταυτίζει την ικανοποίηση της ανάγκης του/της για τροφή με βασικά αισθήματα ασφάλειας, άνεσης, ευδαιμονίας, καθώς η κάλυψη αυτής της πρωτογενούς ανάγκης για θρέψη συνδέεται με μια σημαντική συναισθηματική κάλυψη (δηλ. ότι τα σημαντικά άτομα του περιβάλλοντος του/της, και ιδίως η μητέρα του/της, τον/την αγαπούν, τον/την φροντίζουν και τον/την αποδέχονται.

Η εξαρτημένη αυτή λοιπόν στάση απέναντι στην τροφή, που αναπτύσσει το βρέφος καθώς θηλάζει τη μητέρα του, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συναισθηματικές του στάσεις και το ρεπερτόριο των συμπεριφορών του στο υπόλοιπο της ζωής του, σε μια σειρά από ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης και της σχέσης του με το φαγητό.

Έτσι εξηγείται το γιατί οι περισσότερες προσπάθειες δίαιτας είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Παρόλο που η συνειδητή μας θέληση κι αποφασιστικότητα μπορεί να υπερισχύσει για κάποιο, μικρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να χάσουμε κάποια περιττά κιλά, είναι σίγουρο ότι, όχι μόνο θα ξαναπάρουμε τα κιλά που χάσαμε πίσω, αλλά και ότι θα πάρουμε ακόμη περισσότερα μετά τον τερματισμό της δίαιτας.

Οι ασυνείδητοι λόγοι που σπρώχνουν τον παχύσαρκο να φαει υπερβολικά είναι πολύ πιο ισχυροί και γι’ αυτό πάντα υπερισχύουν της συνειδητής του προσπάθειας και της αποφασιστικότητάς του. Για να επιτύχει η προσπάθεια για οποιαδήποτε αλλαγή σε ζητήματα συμπεριφοράς και στάσης μας απέναντι στη ζωή –κατά τον ίδιο τρόπο και η διατροφική μας συμπεριφορά- δεν πρέπει να υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητό κομμάτι του ψυχισμού μας.

Αντίθετα, χρειάζεται να υπάρχει σύμπνοια και ομοφωνία ανάμεσα τους. Μόνο λοιπόν όταν τροποποιηθεί ο ασυνείδητος μηχανισμός στην ίδια του τη ρίζα, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να επιτελεί τον στόχο που επιτελούσε μέχρι τώρα (π.χ. αναζήτηση ασφάλειας, ανακούφισης στον πόνο του αποχωρισμού, κ.λ.π.) μέσω της υπερβολικής κατανάλωσης τροφών, τότε μόνο οι διατροφικές ανάγκες και συνήθειες θα οδηγήσουν το άτομο αβίαστα στο φυσιολογικό του βάρος, αφού θα συμβαδίζουν με τις ψυχολογικές του ανάγκες. Το παραπάνω αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με επιτυχία μέσα από την ατομική κι ομαδική ψυχοθεραπεία συνθετικής κατεύθυνσης.

Μερικοί, λοιπόν, από τους ψυχολογικούς παράγοντες που οδηγούν ασυνείδητα τα άτομα στην υπερφαγία, την πρόσληψη & διατήρηση υπερβολικού βάρους είναι οι εξής:

Ασφάλεια : Όπως είπαμε, ένα από τα βασικά συναισθήματα που προξενεί στο βρέφος ο θηλασμός, κι αργότερα στο παιδί η κατανάλωση τροφής, είναι το αίσθημα της ασφάλειας. Οι ενήλικες λοιπόν που αισθάνονται ανασφαλείς είναι πιθανόν να καταφεύγουν στην κατανάλωση υπερβολικών ποσοτήτων τροφής (υπερφαγία) για να ξανανιώσουν αυτό το σημαντικό και καταπραϋντικό αίσθημα ασφάλειας που αισθάνονταν όταν ήταν παιδιά καθώς τρέφονταν από την μητέρα τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση το αίσθημα του κορεσμού που επιχειρεί ο/η ενήλικας μέσα από την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής εξυπηρετεί την παλινδρόμηση σε μια παιδική αίσθηση ασφάλειας & ευδαιμονίας.

Απόρριψη : Η αίσθηση της απόρριψης από σημαντικά πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος μπορεί επίσης να ενεργοποιήσει την ανάγκη παλινδρόμησης στα συναισθήματα ασφάλειας, αποδοχής κι επιδοκιμασίας που παίρναμε όταν ήμασταν παιδία, έμμεσα από τη μαμά ή τον μπαμπά, μέσω της τροφής.

Ματαίωση : Όταν οι προσπάθειες που κάνει κάποιος για να εκπληρώσει ένα στόχο ματαιώνονται, εμποδίζονται, ή εξουδετερώνονται από έναν εξωτερικό παράγοντα, τότε είναι φυσικό να αισθάνεται ενόχληση, αίσθημα κενού, θυμό, απογοήτευση, πικρία, οργή, και σύγχυση. Παρόλο που το πιο σύνηθες είναι τα παραπάνω συναισθήματα να βιώνονται ως περιστασιακές αντιδράσεις σε μεμονωμένα γεγονότα, σπανιότερα μπορεί να αποτελέσουν μόνιμη κατάσταση για ορισμένους ανθρώπους, λόγω περιοριστικών συνθηκών, ή λόγω κάποιων εσωτερικών τους προβλημάτων.

Το αίσθημα της ματαίωσης είναι δυνατόν να ακινητοποιήσει έναν άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό που ο μόνος τρόπος για να αντλήσει λίγη ανακούφιση και να αισθανθεί «καλά με τον εαυτό του» είναι το φαγητό. Φυσικά, όταν αυτό συμβαίνει σπάνια δεν αποτελεί πρόβλημα. Αν όμως η ματαίωση αποτελεί μόνιμη κατάσταση στη ζωή ενός ανθρώπου, ή το συγκεκριμένο άτομο έχει δυσκολία να επιλέξει άλλο τρόπο αντίδρασης στο αίσθημα ματαίωσης εκτός από το φαγητό, τότε ο άνθρωπος αυτός μπορεί να στραφεί στην πολυφαγία σαν μόνιμη λύση στα προβλήματά του.

Αυτοτιμωρία – Αυτοκαταστροφή : Άτομα που κατά την παιδική τους ηλικία εσωτερίκευσαν αρνητικά μηνύματα από τους σημαντικούς ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντός τους, όπως το ότι «δεν αξίζω τίποτα», «δεν είμαι όμορφος/η», «δεν θα πετύχω στη ζωή μου», «πρέπει να τιμωρηθώ για τις αμαρτίες μου», άτομα δηλαδή με βαθιά αισθήματα ενοχής και μίσους για τον ίδιο τους τον εαυτό, προσπαθούν ασυνείδητα να βλάψουν τον εαυτό τους αποκτώντας περιττό βάρος.

Εξάλλου, το πάχος που, όπως γνωρίζουμε, θεωρείται στις δυτικές κοινωνίες ανεπιθύμητο κι αντιαισθητικό εξωτερικό γνώρισμα που τείνει να στιγματίζει αρνητικά τους παχύσαρκους, μπορεί να «επιλεγεί» ως «λύση» από ένα άτομο που θέλει ασυνείδητα να τιμωρήσει τον εαυτό του, επιβεβαιώνοντας μ’αυτόν τον τρόπο την αρνητική εικόνα που έχει για τον εαυτό του.

Πάγιες αρνητικές σκέψεις: Αντιλήψεις που είχαν οι γονείς του παχύσαρκου, όταν αυτός/ αυτή ήταν παιδί (π.χ. «θα είσαι πάντα χοντρός όπως ο πατέρας σου», «πρέπει να τρως όλο το φαΐ σου, γιατί το πολύ φαγητό είναι υγεία!», «αφού μοιάζεις σε όλα στη μητέρα σου, θα γίνεις κι εσύ παχιά όπως είναι αυτή...»), καταγράφονται στον ασυνείδητο νου του παιδιού και είναι πιθανό να επηρεάσουν την μελλοντική αυτο-αντίληψή του και την εικόνα που θα έχει ως ενήλικας για το σώμα του, μολονότι σκέψεις όπως οι παραπάνω μπορεί να είναι μη ρεαλιστικές, ανακριβείς, αυθαίρετες, ή ακόμα και παράλογες.

Υπεραναπλήρωση ή αποφυγή του σεξ: Παιδικές τραυματικές εμπειρίες που σχετίζονται με το σεξ (σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση), ή ακόμα κι ο φόβος μιας γυναίκας να μείνει έγκυος, μπορεί να οδηγήσουν τον/ την ενήλικα στο να αποφεύγει τις σεξουαλικές επαφές με το άλλο φύλο. Αυτή η ασυνείδητη πρόθεση και επιθυμία αποφυγής επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους είναι και η παχυσαρκία, αφού τα παχύσαρκα άτομα γίνονται πιο δύσκολα σεξουαλικά επιθυμητά ως σύντροφοι από το άλλο, ή και το ίδιο φύλο.

Επίσης, σε άλλες περιπτώσεις, παρόλο που η σεξουαλική επιθυμία είναι παρούσα, η -για διαφορετικούς λόγους- ελλιπής σεξουαλική ζωή προκαλεί ματαίωση, κατάθλιψη και έντονο στρες. Αυτή η χαμένη σεξουαλική ικανοποίηση συχνά υποκαθίσταται από την υπερβολική κατανάλωση φαγητού, αφού το αίσθημα κορεσμού που προκαλεί η υπερφαγία κατευνάζει παροδικά το άγχος και ηρεμεί τον/ την παχύσαρκο.

Παράδειγμα είναι η ανικανοποίητη σεξουαλικά σύζυγος από την φτωχή ερωτικής της ζωή μέσα στο γάμο της, που μη θέλοντας να απατήσει το σύζυγό της, βρίσκει εύκολη και αποτελεσματική διέξοδο στην υπερβολή κατανάλωση τροφής προκείμενου να αναστείλει την ανησυχία της.

http://www.aftognosia.gr/

Αυτό που μας τρομάζει περισσότερο...!!!

Συνήθως ό,τι μας τρομάζει περισσότερο από καθετί άλλο σ' αυτόν τον κόσμο δεν είναι η κατάθλιψη, η οικονομική ανέχεια, η ανεργία, η απώλεια της υγείας μας, ο χωρισμός, ούτε καν ο σωματικός μας θάνατος.

Εκείνο του οποίου ο φόβος μας παραλύει -και γι' αυτό παραμένει ασυνείδητος- είναι η πραγμάτωση αυτού που, στο απόλυτό της βάθος της, λαχταράει η ψυχή μας: η πραγμάτωση της επιθυμίας της για απαλλαγή από τα πάθη, για απώλεια των σαρκικών φόβων, για ελευθερία του νου & της καρδιάς μας από τις βιοτικές προσκολλήσεις μας και καθηλωτικές εμμονές μας.

Μας τρομάζει δηλαδή στο βάθος της ύπαρξής μας, όχι ο σωματικός μας αφανισμός από τον θάνατο, αλλά κυρίως η εκούσια παραίτηση μας απ' όλα αυτά με τα οποία μάθαμε από γεννησιμιού μας να ταυτιζόμαστε. Με άλλα λόγια, ο θάνατος αυτής της προσωπικότητας στην οποία έχουμε επιτρέψει να μας ορίζει και να μας ελέγχει, λες και αυτή είναι ο κύριός μας κι εμείς οι υπηρέτες της.

Το παράδοξο είναι όμως ότι στο βαθμό που κανείς τοιουτοτρόπως εκούσια "πεθαίνει", στον ίδιο ακριβώς βαθμό κάθε κρυμμένη στα βάθη του επιθυμία & δύναμη του ανασταίνεται από τον άδη της ψυχικής κι οντολογικής μηχανικότητα, ζωοποιεί την ύπαρξή του κι επιτρέπει στον αναγεννημένο πρώτα ψυχολογικά, κι έπειτα οντολογικά, άνθρωπο να ζει "εν αληθεία".

Γι αυτό αδερφέ μου «ξύπνα» από τον ύπνο σου, στήσε το αυτί σου και άκου πως τίποτα δεν σε χωρίζει από μένα, εκτός από τον φόβο, που τόσο απροκάλυπτα πια σου καλλιεργούν τα πολιτικά κόμματα, αυτά που καλείσαι να ψηφίσεις την Κυριακή. Αυτοί οι άνθρωποι πάντα σε ήθελαν και σε θέλουν νεκρό. Ένας νεκρός δεν είναι ποτέ εμπόδιο για τους άλλους νεκρούς.

http://www.aftognosia.gr

8 τρόποι για να κάνουμε τα παιδιά να μας ακούν.......!!!

Συχνά τα παιδιά όχι μόνο δεν υπακούν, ούτε καν ακούν τι τους λέμε -είτε από αφηρημάδα, είτε επειδή είναι απορροφημένα με κάποιο παιχνίδι. Όμως υπάρχουν κάποια τρικ που θα μας βοηθήσουν να ακουστούμε!

Αιφνιδιάστε τα

Όλοι οι γονείς επαναλαμβάνουν κάποιες συγκεκριμένες φράσεις όπως «σήκω», «φόρεσε τα παπούτσια σου», «μην λες κακές κουβέντες», «μην βγάζεις το μπουφάν σου». Είναι φυσικό όταν ακούν τα ίδια κάποια στιγμή να τους φαίνονται βαρετά. Αν τα αιφνιδιάσετε με κάποιες εναλλακτικές προτάσεις όπως: «μωρό μου, έχω κάτι σημαντικό να σου πω…δεν θα ξαναμιλήσεις άσχημα», ίσως το μήνυμα καταγραφεί πιο εύκολα. 

Κάντε μια προσπάθεια να κατανοήσετε τον κόσμο τους

Τα παιδιά έχουν μάθει να παίρνουν από εσάς μόνον οδηγίες που αφορούν καθήκοντα που έχουν. «Διάβασε», «ήρθε η ώρας για πιάνο», «έφαγες;» 

Ποτέ όμως δεν ενδιαφερόμαστε για το τι κάνει το χάμστερ, πως ντύθηκε η νέα τους πριγκίπισσα, ή πως νιώθει ο δεινόσαυρός τους. Αν ξεκινούσαμε με μια πιο σουρεαλιστική ερώτηση όπως «τι διαβάσατε σήμερα ο δεινόσαυρος κι εσύ;», που σημαίνει ότι ενδιαφερόμαστε για τον κόσμο του, ίσως να μας κάνει τη χάρη να μας αποκαλύψει αν έφαγε.

«Κοίταξε με λίγο»

Πριν του υποβάλετε μια ερώτηση κοιτάξτε αν η προσοχή του είναι στραμμένη αλλού. Ζητήστε του να σας κοιτάξει. Είναι ένας πολύ αποτελεσματικός και γρήγορος τρόπος να του πείτε αυτό που θέλετε. Προσοχή, όμως το άγγιγμα δεν σημαίνει τράβηγμα, ούτε σπρώξιμο. Οι άγριες χειρονομίες μπορεί να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Αγγίξτέ το

Αγγίξτε το χέρι του πριν του μιλήσετε, ώστε να προλάβει να αποσπαστεί από αυτό που ήδη κάνει. Γονατίστε στο ύψος του, κοιτάξτε το στα μάτια. Χαμογελάστε και μιλήστε του φιλικά. Οι άνθρωποι όλων των ηλικιών συνεργάζονται πολύ πιο εύκολα όταν έχουν απέναντί τους ένα ζεστό χαμόγελο και έναν φιλικό τόνο φωνής.

«Τι είπα;»

Ζητήστε από το παιδί, (ευγενικά και όχι απειλητικά) να επαναλάβει τι του είπατε, ώστε να είστε βέβαιη ότι το άκουσε. Η επανάληψη θα το βοηθήσει να εμπεδώσει την εντολή σας.

Κάντε το να γελάσει

Υποβάλετε την ερώτηση (ή την εντολή) με μια φωνή καρτούν ή με μια ξενική αστεία προφορά. Τα παιδιά είναι πάντα ανοιχτά στις πλάκες. Επίσης ζητήστε του να σας απαντήσει με την ίδια φωνή. Αυτή η «συνωμοτική» συνεννόηση, μπορεί να γίνει ένας κοινός σας κώδικας επικοινωνίας, ώστε να μαθαίνετε καθημερινά τα νέα του.

Δώστε σύντομες. ξεκάθαρες και συγκεκριμένες οδηγίες

Αν αρχίσετε την πρόταση σας μακρηγορώντας και με μακρόσυρτη φωνή, τότε είστε χαμένες εξ αρχής. α παιδιά δεν μπορούν τις εκτενείς αναλύσεις και τις μακροσκελείς εξηγήσεις. Βαριούνται και αποσπάται εύκολα η προσοχή τους. «Αυτό το παιχνίδι». «Τρώμε στις εννιά». «Πάρτε τα μπουφάν» είναι προτάσεις που μπορούν να κατανοήσουν και να ανταποκριθούν.

Χρησιμοποιήστε μέχρι επτά λέξεις. 

Τόσες είναι αυτές που μπορούν να αποθηκεύσουν τα νήπια. «Τρία – δύο – ένα…κρεβάτι» ή «Πλύσιμο χέρια-τραπέζι»

Ελένη Χαδιαράκου 

http://kids.in.gr

imommy

Οι 5 σωτήριες ικανότητες που όλοι πρέπει να αποκτήσουμε.....!!!

Ποιες είναι οι πλέον παραμελημένες αλλά παρ' όλα αυτά σωτήριες ικανότητες που μας βοηθούν να διάγουμε βίον -ως επί το πλείστον- ήρεμο και ευτυχισμένο;

Μπορούμε να κάνουμε οικονομία στις μπαταρίες μας, εξασκώντας τον εαυτό μας σε 5 πανανθρώπινες ικανότητες που μπορούν εύκολα να αποδειχτούν σωτήριες για την ηρεμία μας και την πορεία μας προς την ευτυχία.

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 1η: Να ακούμε αυτό που καθόλου δεν θέλουμε να ακούσουμε!
Μία στις τόσες (ίσως ανάλογα με τα φεγγάρια και την κίνηση των πλανητών) οι φίλοι, η οικογένεια και - σε σπάνιες περιπτώσεις - κάποιοι ξένοι παθαίνουν κρίση ειλικρίνειας και θέλουν να μας πουν αυτό που πραγματικά πιστεύουν για τη ζωή μας. Κάποιες φορές το κάνουν επίτηδες για να μας τσιγκλήσουν, άλλες είναι εν τη ρύμη του λόγου και ορισμένες είναι μετά από... πολλά ποτήρια αλκοόλ.

Όποιο κι αν είναι το κίνητρο, πρέπει να αντιμετωπίσουμε ατάκες του στιλ «ο άντρας σου γλυκοκοιτάζει την κολλητή σου» ή «είσαι τόσο αγχωμένη που δεν είσαι καθόλου ευχάριστη παρέα. Βαρεθήκαμε να ακούμε για τη δουλειά σου και τα προβλήματά της»...

Επειδή είμαστε τελείως απαίδευτοι για το πώς να φερθούμε (ποιος προετοιμάζεται για να ακούσει το χειρότερο;), οι πιθανές αντιδράσεις μας ποικίλουν από μία μπουνιά στη μούρη του συνομιλητή μέχρι... βωμολοχίες του αίσχιστου είδους.

Όμως ένα λεπτό: δεν είναι πιο... «οικονομικό» για εμάς να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην εκτεθείτε ανεπανόρθωτα; Υπάρχει ζωή και μετά από αυτό!

Αν τόσο πολύ διαφωνούμε με ότι ακούσαμε λέμε απλά «να κάτι που πρέπει να με προβληματίσει!» και κλείνουμε την κουβέντα εκεί. Άλλη επιλογή; Συμφωνούμε μαζί τους για ένα δευτερόλεπτο, «έχεις δίκιο!», και μετά από λίγο αποσυρόμαστε ευγενικά για το σπίτι, όπου μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας μια εθελούσια... κρίση αμνησίας διαγράφοντας εντελώς από τον σκληρό μας δίσκο το αρχείο της συζήτησης που προηγήθηκε.

Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε οπωσδήποτε κάτι (ανάλογα και με τη βαρύτητα της είδησης φυσικά) για αυτό το απαίσιο νέο που μόλις μάθαμε. Μπορούμε απλά να μάθουμε να ζούμε με αυτό, όπως με τόσα άλλα στη ζωή μας που καθόλου δεν μας άρεσαν.

Ή πάλι μπορεί να το σκεφτούμε και να βρούμε ότι διαφωνούμε εντελώς με την δυσάρεστη άποψη της οποίας γίναμε δέκτης. Ωστόσο ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να βγάλουμε και κάποια συμπεράσματα, θετικά ή αρνητικά, για το άτομο που την εξέφρασε.

Από την άλλη, μπορεί το άτομο να είχε δίκιο! Υπάρχει και αυτή η πιθανότητα! Για σκεφτείτε το λιγάκι. Ίσως αποφασίσετε ότι το πρόβλημα πλέον είναι φανερό ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού (πως αλλιώς το είδε ο άλλος;) και ότι ήρθε η ώρα να κάνετε κάτι...

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 2η: Να ξεπερνάμε τον 1ο γύρο!
Συνάντησα την καλύτερή μου φίλη στη δουλειά, στη διάρκεια της πρώτης σύσκεψης της εφημερίδας, όταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, σε νέα γραφεία, ακούγαμε τον καινούργιο μας διευθυντή να θέτει τους στόχους του εντύπου. Κάποια στιγμή, για «να σπάσω τον πάγο» της είπα ένα αστείο χαμηλόφωνα. 

Με κοίταξε με ένα μειδίαμα που έλεγε «δεν έχω όρεξη» και μου είπε: «θέλω να ακούσω τον διευθυντή. Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή» ρίχνοντάς με μέσα στο βαρέλι με τον πάγο! «Τι ξινή!» σκέφτηκα...

Λίγες μέρες μετά τη συνάντησα στο διάδρομο και με ξάφνιασε δανείζοντάς μου ένα βιβλίο που είχε ακούσει να λέω ότι θέλω να διαβάσω. Μία εβδομάδα αργότερα, φεύγαμε μαζί από τη δουλειά και μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν πολύ καιρό άνεργη και ότι αυτή η δουλειά σήμαινε πολλά για την ίδια, γι' αυτό και ήταν τόσο αγχωμένη και σφιγμένη στη συμπεριφορά της.

Ο 1ος γύρος -είτε αφορά την πρώτη φορά που συναντάμε ένα νέο φίλο ή το πρώτο ραντεβού με κάποιο ερωτικό σύντροφο ή ακόμη και την πρώτη φορά που κάνουμε σεξ με τον πιθανό σύντροφό μας - είναι εκείνο το επικίνδυνο σημείο όπου όλα μπορεί να στραβώσουν, να θολώσουν, να δείχνουν άλλο απ' ότι είναι να είναι ακόμη και απωθητικά! Κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος για ότι κάνει. 

Δυστυχώς όμως, είναι επίσης το σημείο όπου οι περισσότεροι θα βγάλουν το πρώτο καθοριστικό συμπέρασμα και θα γυρίσουν την πλάτη.

Αυτοί ωστόσο, που ξέρουν να δίνουν και μια δεύτερη ευκαιρία είναι εκείνοι που έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν όχι μόνο στον 2ο και 3ο γύρο αλλά και στον 267ο γύρο κ.ο.κ. με ανθρώπους που αξίζουν και απλά είχαν μία κακή στιγμή. Και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς την ήρεμη, ισορροπημένη και «γεμάτη» ζωή.

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 3η : Να κάνουμε ένα διάλειμμα!
Αυτό είναι το πλέον δύσκολο. Κάνουμε όλοι τόσο κόπο για να χτίσουμε μια εικόνα, πώς να αποκολληθούμε από αυτή έστω και λίγο; Να κάτι που μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο για την ψυχή, την ηρεμία και εν τέλει την ευτυχία μας.

Φανταστείτε το ιδανικό σκηνικό: να είμαστε με κάποιον που αγαπάμε και μας αγαπά, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούμε για το κινητό, το κομπιούτερ, τα μαλλιά μας, το μανικιούρ, το καλσόν, το πουκάμισο, την ετοιμότητα του μυαλού μας ή τον τόνο της φωνής μας. Ήρεμα, ήσυχα και απλά να είμαστε μόνο ο εαυτός μας. Σκέφτεστε κάτι καλύτερο;

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 4η : Να γίνουμε ο άρχοντας των ψιθύρων!
Στις σκηνές του πολέμου, όταν το κακό κονταροχτυπιέται με το καλό, στην τελευταία στη σειρά ταινία του Χάρι Πότερ όλοι ουρλιάζουν και χτυπιούνται. Ξαφνικά σαν ηλεκτρικό ρεύμα η ψιθυριστή φωνή του Άρχοντα του Σκότους, «παγώνει» τα πάντα. 

Όλοι σταματούν και τον ακούν: ο ψίθυρος νικάει τα ουρλιαχτά και τις φωνές και χρησιμοποιείται ως μέσο πειθούς, επιβολής και -γιατί όχι;- τρόμου.

Φανταστείτε πόση επίδραση μπορεί να έχει ένας «ψίθυρος» ή ένας χαμηλός τόνος στην εποχή των ουρλιαχτών που ζούμε! Όλοι φωνάζουν: στην τηλεόραση, στα κινητά, στη δουλειά, στο δρόμο, στα φανάρια. Χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής μας, είμαστε μια... έκπληξη για τον συνομιλητή μας. 

Και επειδή εμείς δεν είμαστε «Άρχοντες του σκότους» για να προκαλούμε τρόμο στους άλλους, μπορούμε να είμαστε μια ευχάριστη έκπληξη και απλά να προκαλούμε τους άλλους να μας ακούσουν. Αυτό άλλωστε δεν είναι το ζητούμενο; Να μας ακούσουν;

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 5η : Να κάνουμε ένα κομπλιμέντο που δεν είναι οφθαλμοφανές!

«Τι όμορφα παπούτσια», «ωραία μαλλιά», «τέλειο το φορεματάκι σου» και πόσα άλλα απόλυτα προβλέψιμα κομπλιμέντα ακούμε και ξεστομίζουμε καθημερινά... «Ωραίο κινητό», «σούπερ το laptop» και άλλα συναφή καλά λόγια του δευτερολέπτου ανταλλάσσονται στα πεταχτά σε διαδρόμους της δουλειάς, σε καφέ και εστιατόρια.

Μήπως να ξεπεράσουμε αυτό τον «πάγο» της εικόνας και να γίνουμε λίγο πιο ουσιαστικοί με τους ανθρώπους γύρω μας; 

Εσείς πως θα νιώθατε αν κάποιος συνάδελφος σας έλεγε «μπράβο, αντέδρασες πολύ έξυπνα στην παρατήρηση του διευθυντή» ή « συγχαρητήρια η ιδέα σου ήταν τέλεια»; Χρειάζεται σίγουρα λίγο παραπάνω κόπο, αφού πρέπει όχι μόνο να παρατηρήσουμε τους άλλους αλλά και να ξεπεράσουμε τα όποια συναισθήματα ζήλειας ή ανταγωνισμού έχουμε. Όμως, πραγματικά, δεν βρίσκετε ότι αξίζει τον κόπο;

Εάν ξεκινήσουμε εμείς κάνοντας σε κάποιον αυτό το δώρο, ίσως ανοίξουμε ένα νέο κύκλο γύρω μας όπου ο καθένας αποδίδει τα «του Καίσαρα στον Καίσαρα». Δεν θα είναι όμορφο να είμαστε κι εμείς μέρος αυτού του κύκλου; Τι λέτε;


Ελπίδα Δεδεμάδη
http://www.lifesharing.gr

6 συνήθειες που σε... χαντακώνουν επαγγελματικά....!!!

        
Αν νιώθεις ότι το «κλίμα» στη δουλειά σου είναι κάπως αρνητικό για σένα, πριν αρχίσεις να κατηγορείς τον έναν ή τον άλλον, έλεγξε μήπως φταίνε κάποιες από τις συνήθειες σου.

Όπως όλοι μας, έτσι και εσύ ίσως έχεις κάποιες «συνήθειες» που μπορεί οι δικοί σου άνθρωποι να ανέχονται επειδή σε αγαπούν, αλλά οι άλλοι, όπως οι συνάδελφοί σου στο γραφείο ή οι ανώτεροί σου, όχι μόνο δεν έχουν λόγο να το κάνουν, αλλά εξ αιτίας αυτών των συνηθειών σου σχηματίζουν για σένα μια εικόνα που δεν θα ήθελες.

Αν λοιπόν για οποιοδήποτε λόγο νιώθεις ότι το «κλίμα» στη δουλειά σου είναι κάπως αρνητικό για σένα, σπεύσε να κάνεις μια γρήγορη αυτοκριτική. Αναρωτήσου:

Χάνεις συχνά τα deadlines; Μήπως σπάνια φτάνεις στην ώρα σου; Μήπως είσαι συχνά αρνητική με ό,τι σου αναθέτουν; Πώς ντύνεσαι για να πας στη δουλειά σου; Μήπως έχεις την τάση να κουτσομπολεύεις; 

Ή μήπως μέσα στο ωράριο σου, κάνεις λίγη δουλειά, πολύ σερφάρισμα στο internet και δεν σταματάς να ανταλλάσσεις μηνύματα με τους κολλητούς σου;

Αν κάποιες από τις απαντήσεις σου στα παραπάνω ερωτήματα είναι "ναι" καλό είναι να μάθεις πώς σκέφτονται οι άλλοι για σένα, εξαιτίας αυτών των "ναι".

1. «Χάνεις» αρκετά deadlines
Μπορεί να θεωρείς ότι μερικές ώρες καθυστέρησης στην παράδοση κάποιας εργασίας που σου έχουν αναθέσει, δεν είναι και σπουδαίο «ατόπημα». Όμως, οι συνάδελφοί σου και δη, οι προϊστάμενοί σου, το πιθανότερο είναι να έχουν άλλη άποψη. Να θυμάσαι ότι η συνέπεια αποτελεί βασική προϋπόθεση επαγγελματικής εξέλιξης, όποια και αν είναι η δουλειά σου.

2. Δεν τηρείς αυστηρά τα ωράριά σου
Το να καθυστερήσεις μια - δυο φορές, λόγω της κίνησης ή κάποιου άλλου απρόοπτου περιστατικού, δεν έγινε και τίποτα. Αν όμως συνηθίζεις να φτάνεις αργοπορημένη στον χώρο της εργασίας σου, σίγουρα θα μετρήσει αρνητικά στο επαγγελματικό σου προφίλ. 

Γι αυτό χρειάζεται να προγραμματίζεις καλύτερα τον χρόνο σου, να φεύγεις το πρωί από το σπίτι εγκαίρως και να προσπαθείς να φτάνεις στο γραφείο μερικά λεπτά νωρίτερα.

3. Είσαι συνέχεια αρνητική
Δεν είσαι η μόνη που δεν είναι ευχαριστημένη με τις συνθήκες που επικρατούν στη δουλειά σου, δεν χρειάζεται όμως να δείχνεις τη δυσαρέσκειά σου σε κάθε ευκαιρία ! 

Αν κάθε φορά που σου αναθέτουν μία εργασία δυσανασχετείς, ή αν μονίμως φέρνεις αντιρρήσεις στον τρόπο με τον οποίο σου ζητείται να διεκπεραιώσεις μια εργασία και προσπαθείς να επιβάλλεις τον δικό σου, οι άλλοι, συνάδελφοι και προϊστάμενοι, παίρνουν το μήνυμα ότι δεν μπορείς ή δεν θέλεις να προσαρμοστείς στα δεδομένα του χώρου όπου εργάζεσαι. 

Είναι λογικό να εκφράζεις τα παράπονά σου κατά καιρούς, ή να αντιπροτείνεις αυτά που θεωρείς πιο σωστά, αλλά φρόντισε αυτό να το κάνεις με μέτρο και όχι φυσικά, σε καθημερινή βάση.

4. Μεταφέρεις «κουβέντες»
Αν συνηθίζεις να «μεταφέρεις» ό,τι ακούς μέσα στην εργασία σου σε άλλους συναδέλφους και προς τα έξω, πολύ σύντομα θα σου «κολλήσουν» την ταμπέλα της κουτσομπόλας και κανείς δεν θα σε εμπιστεύεται. Ενδιαφέρσου μόνο για τα νέα και τις εξελίξεις που αφορούν στη δουλειά σου και αν μπορείς, εκτός από το στόμα σου, κλείσε και τα αυτιά σου σε οτιδήποτε άσχετο.

5. Χαζεύεις στο internet και στέλνεις προσωπικά e-mails
Σίγουρα κατά τη διάρκεια του ωραρίου σου χρειάζεσαι να κάνεις κάποια διαλείμματα. Αν όμως σε βλέπουν να αποσπάσαι συνεχώς στο internet, να παίζεις παιχνίδια και να στέλνεις προσωπικά μηνύματα, τότε είναι πολύ πιθανό να σε επιπλήξουν έως και να χάσεις τη δουλειά σου.

6. Δεν ντύνεσαι «ευπρεπώς»
Μια ατημέλητη ή προκλητική εμφάνιση κάνει τους άλλους να σχηματίζουν διαφορετική γνώμη για σένα και να νομίζουν ότι δεν παίρνεις και πολύ στα σοβαρά τη δουλειά σου. Φρόντισε να μη φοράς αθλητικά ρούχα στο γραφείο ή «συνολάκια» βραδινής εξόδου, γιατί διαφορετικά υποσκάπτεις μόνη σου το παρόν και το μέλλον σου στη συγκεκριμένη εργασία.

Μαρία Κόλλια
m.kollia@lampiri.gr
http://www.lifesharing.gr

Πες ΌΧΙ! Μπορείς....!!!

              
Σου ζητούν να κάνεις πράγματα που δε θέλεις κι εσύ υποκύπτεις; Θες να κοιμηθείς αλλά τελικά βγαίνεις γιατί σε πίεσαν; Έιιι! Σύνελθε! Υπερασπίσου τις επιθυμίες σου και πες δυνατά: Όχι!

Γνωρίζεις ότι αν και από μικρά παιδιά όλοι μας ακούμε περίπου 400 φορές την ημέρα τη λέξη «όχι»; Ωστόσο, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι, παρά το γεγονός αυτό, πολλές φορές οι ίδιοι «εγκλωβιζόμαστε» στην ανάγκη του συνομιλητή μας να ακούσει απεγνωσμένα «ναι» και πολύ δύσκολα απαντάμε αρνητικά. 

Ο William Ury, συνιδρυτής του προγράμματος του πανεπιστημίου Χαρβαρντ για το «πως διαπραγματεύονται οι άνθρωποι» αναλύει τα μυστικά για τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να πεις «όχι» για να μην αναγκαστείς να απαντήσεις θετικά σε κάτι το οποίο δεν θέλεις...

Κέρδισε χρόνο
Μην απαντήσεις βιαστικά όταν κληθείς να απαντήσεις «ναι» ή «όχι» από το συνομιλητή σου. Δεν είναι αγενές, ούτε καταδεικνύει αδυναμία να ζητήσεις λίγο χρόνο για να σκεφτείς τι πραγματικά θέλεις.

Σκέψου τι έχει στο «πίσω μέρος του μυαλού του»
Αφού κερδίσεις χρόνο, προσπάθησε να καταλάβεις πως θα αντιδράσει ο συνομιλητής σου, τόσο στο ενδεχόμενο που θα απαντήσεις θετικά, όσο και στην περίπτωση που θα πεις όχι. Είτε στη μία, είτε στην άλλη περίπτωση, αν οι συνέπειες για εσένα θα είναι αρνητικές, θα πρέπει πριν τοποθετηθείς να έχεις εκ των προτέρων προσμετρήσει όλα τα πιθανά σενάρια.

Απάντησε «δια ζώσης»
Αποφυγε, αν το ερώτημα είναι κρίσιμο για τα επαγγελματικά ή τα προσωπικά σου, να δώσεις την απάντηση μέσω τηλεφώνου. Πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, το «ναι» ή το «όχι» πρέπει να λέγεται κατά πρόσωπο και όχι με ένα «άψυχο» 
e – mail ή άλλων ηλεκτρονικών μέσων.

Μην πλατιάζεις
Φρόντισε η απάντηση σου να είναι απλή και όσο το δυνατόν συντομότερη. Μην «ανοίγεις» τη συζήτηση. Αντιθέτως, προσπάθησε να τοποθετηθείς επί της ουσίας, χωρίς να δημιουργείς νέα «μέτωπα» διαλόγου που ενδεχομένως δεν θα οδηγήσουν πουθενά.

Μην είσαι πάντα αδιάλλακτη
Πριν τελειώσεις τη συνομιλία σου και αφού έχεις κατορθώσει να πεις «όχι», εάν το πρόσωπο το οποίο έχεις απέναντι σου παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή σου ή στην εργασία σου, δείξε ότι δεν είναι γενικά «πνεύμα αντιλογίας». Αφησε ανοικτά τα περιθώρια για ένα ενδεχόμενο «ναι» σε μια νέα ερώτηση –πρόκληση για να μην κλείσεις πόρτες τις οποίες κάποια φορά θα χρειαστεί να ανοίξεις ξανά.


Μαρία Κόλλια
m.kollia@lampiri.gr
http://www.lifesharing.gr