Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Ουφ..!! 5 τρόποι να ηρεμείς αμέσως όταν έχεις αγωνία.....!!!!!!!!!!!

Αγχωμένοι με την αγωνία...
Η αγωνία είναι η πιο κοινή αντίδραση στο άγχος. Για να χρησιμοποιή­σουμε το παράδειγμα που αναφέραμε παραπάνω, φανταστείτε ότι κάποια φίλη σας ζήτησε να διαβάσετε στον γάμο της ένα κείμενο. 

Η ομιλία μπροστά σε κοινό είναι πηγή άγχους για όλους, αλλά ιδιαίτερα σε ένα τόσο συναισθηματικά φορτισμένο γεγονός που τα πάντα πρέπει να κυ­λήσουν άψογα είναι απολύτως φυσικό να μη θέλετε να απογοητεύσετε τη φίλη σας σκοντάφτοντας στο σκαλοπάτι του ιερού και πέφτοντας επάνω στον ιερέα. Αυτές οι ανησυχίες είναι αποτέλεσμα του άγχους. Η αγωνία έρχεται όταν αρχίζετε να πανικοβάλλεστε πραγματικά - όταν φοβάστε ότι αν ξεχάσετε τα λόγια σας ολόκληρος ο κόσμος θα εκραγεί.

Αγωνία είναι όταν τα φυσιολογικά αισθήματα της πίεσης και της ευθύνης μετατρέπονται σε φόβο και στην αίσθηση ότι είστε ευάλωτοι. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι σε αυτό το βιβλίο προσεγγίζουμε την αγωνία ως μια αντίδραση στο άγχος κι όχι ως αντίδραση σε μια διατα­ραχή άγχους, όπως είναι οι φοβίες, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η αγωνία για την υγεία ή η γενικευμένη διαταραχή άγχους. Αν βιώνετε κάποιο από τα παραπάνω, σας συμβουλεύουμε να μιλήσετε με τον γιατρό σας για περαιτέρω βοήθεια.

Τι είναι αγωνία;
Αγωνία είναι η αντίδραση σε κάτι που αντιλαμβανόμαστε ότι αποτελεί απειλή ή κίνδυνο για τη σωματική ή την ψυχολογική μας ευημερία, όπως, π.χ., όταν κάποιος πετάγεται πίσω από ένα δέντρο φωνάζοντας«Μπου!» (σωματική ευημερία) ή όταν μας απολύουν από τη δουλειά (ψυχολογική ευημερία). Το πόση αγωνία θα νιώσετε, αλλά και το αν θα νιώσετε καθόλου αγωνία, καθορίζεται από την κατάστασή σας και από αυτό που κάνετε, το πώς αισθάνεστε σωματικά, τι σκέφτεστε και πώς νιώθετε ψυχικά. Συνήθως, όμως, είναι ένας συνδυασμός όλων των πα­ραπάνω.

Όταν έχετε αγωνία ενεργοποιείται ο ίδιος μηχανισμός πάλης ή φυγής όπως και όταν έχετε άγχος. Κύριος στόχος του είναι να σας προστατέψει και να σας προετοιμάσει είτε για να παλέψετε είτε για να ξεφύγετε από την απειλή, πράγμα πολύ χρήσιμο όταν η απειλή είναι ένας τρελός πο­δηλάτης έτοιμος να σας πατήσει στον δρόμο, αλλά όχι και τόσο όταν πρόκειται για έναν χαλασμένο βραστήρα, όπου δεν παίζει κανέναν ρόλο σε πόση ετοιμότητα είναι οι αισθήσεις σας.

Ωστόσο, όπως και το άγχος, η αγωνία έχει και θετικές πλευρές. Είναι μια απολύτως φυσιολογική, εγγενής ανθρώπινη αντίδραση σχεδιασμέ­νη να σας προστατεύει. Σε γενικές γραμμές, σας προειδοποιεί για έναν πιθανό κίνδυνο, ώστε να μπορέσετε να βρείτε κάποιον τρόπο να σωθεί­τε. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα μέτρια επίπεδα αγωνίας μπορεί να αυξήσουν την απόδοσή σας. Το μυαλό και το σώμα σας συντονίζονται με την «απειλή» κι έτσι όλη σας η ενέργεια στρέφεται προς αυτήν, π.χ., σας απέλυσαν και εσείς αρχίζετε αμέσως να ενημερώνετε το βιογραφικό σας και να έρχεστε σε επαφή με νέους πιθανούς εργοδότες.

Η αγωνία είναι συναίσθημα, όπως είναι η χαρά ή η λύπη. Και ακριβώς όπως γίνεται με τη χαρά και τη λύπη, το συναίσθημα περνάει μόλις αλλάξει η κατάσταση κι εσείς πηγαίνετε συνεχώς πέρα δώθε μέσα στο συναισθηματικό σας φάσμα. Την αγωνία δεν μπορείτε να την αφαιρέσετε εντελώς από τη ζωή σας, όπως δεν μπορείτε να επιλέξετε να μην ξανανιώσετε ανησυχία, αλλά μπορείτε να τη διαχειριστείτε διαφορετικά, έτσι ώστε να μη μένετε καθηλωμένοι στο συναίσθημα αυτό. 

Όπως είπα­με και παραπάνω, η αγωνία έχει και θετικές πλευρές, αλλά δεν πρέπει να τη νιώθετε συνεχώς ή να σας προκαλείται από καταστάσεις που δεν τη δικαιολογούν. Να χτυπάει, για παράδειγμα, το τηλέφωνο κι εσείς να έχετε αγωνία να το σηκώσετε, ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτό.

Η αγωνία μπορεί να επηρεάσει ριζικά τη ζωή σας, να σας κάνει να έχετε μια συμπεριφορά που δεν σας χαρακτηρίζει, να σκέφτεστε αρνη­τικά και να νιώθετε σωματικά και ψυχικά εξαντλημένοι. Στον χάρτη εγκεφάλου που ακολουθεί θα βρείτε μερικές χαρακτηριστικές αντιδράσεις στην αγωνία.

Περιορίζοντας την αγωνία σας, περιορίζετε και τα επίπεδα του άγχους σας. Οι υποχρεώσεις σας δεν σας φαίνονται τόσο τρομακτικές, και είστε σε θέση να αντιμετωπίσετε κάθε είδους κατάσταση που προηγουμένως θα σας είχε κάνει να πέσετε στο κρεβάτι με πονοκέφαλο.

Όταν η αγωνία γίνεται πρόβλημα
Η αγωνία μοιάζει με ενοχλητική υπενθύμιση, σαν ένα μικροσκοπικό ξυπνητήρι που χτυπάει στο πίσω μέρος του μυαλού σας, ειδοποιώντας σας για κινδύνους και / ή άγχος: Κλείδωσα την πόρτα του αυτοκινήτου; Έβγαλα το σεσουάρ από την πρίζα; Πλήρωσα εκείνο τον λογαριασμό εμπρόθεσμα; Και καταπιάνεται βεβαίως και με μελλοντικά γεγονότα: Θα βρω άλλη δουλειά; Θα προλάβω να γράψω εκείνη την έκθεση μέχρι την Τετάρτη;

Αν πιάνετε τον εαυτό σας να αγωνιά υπερβολικά, σχεδόν κάθε μέρα, τότε είναι πρόβλημα. Θα αρχίσει να επηρεάζει άλλες πλευρές της ζωής σας που δεν έχουν καμία σχέση με την αρχική αγχωτική κατάσταση. Για παράδειγμα, η Σάρα ξέρει ότι δεν θα καταφέρει να τελειώσει μέσα στην προθεσμία μια εργασία για τη δουλειά της.'Οπότε το σκέφτεται νιώθει ένα ρίγος φόβου, με το οποίο ενεργοποιείται η αντίδραση πάλης ή φυγής. Τόσο η αναπνοή όσο και οι παλμοί της χτυπάνε κόκκινο και τότε εστιά­ζει υπερβολικά στον φόβο της και σε τίποτε άλλο.

Όπως περιγράψαμε και στο Κεφάλαιο 3, σε αυτό το στάδιο η λογική σκέψη έχει αποκοιμηθεί,οπότε ή θα ξεχύσει το μέιλ που είχε αρχίσει να γράφει ή θα στείλει μια απότομη απάντηση, την οποία υπό άλλες συνθήκες θα επεξεργαζόταν περισσότερο. Και τώρα, επειδή φέρθηκε με τρόπο που δεν τη χαρακτη­ρίζει, έστειλε δηλαδή ένα απότομο μέιλ, έχει και κάτι επιπλέον για να ανησυχεί.

Η αγωνία αποτελεί πρόβλημα 
· Όταν είναι υπερβολική και δυσανάλογη με τον πραγματικό «κίνδυνο» της κατάστασης.

· Όταν στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, απλώς τον φαντάζεστε.

· Όταν τη βιώνετε υπερβολικά συχνά (υπερεκτιμάτε τον κίνδυνο) ή υπερβολικά έντονα (γίνεστε εξαιρετικά ευαίσθητοι).

· Όταν αποκτάτε εμμονή με αυτήν, καθώς και με την προφανή (όπως πιστεύετε) ανικανότητά σας να αντεπεξέλθετε.

· Όταν αγωνιάτε για την ίδια την αγωνία (η σωματική σας αντίδραση σας κάνει να ανησυχείτε ή να τρέμετε).

Μια σωματική και ψυχική υπερβολική αντίδραση

Το αντανακλαστικό της αγωνίας που διαθέτετε μπορεί να έχει γίνει τόσο ευαίσθητο, που να ενεργοποιείται συνεχώς κι όχι μόνο όταν χρειάζεται, όπως ένας ελαττωματικός συναγερμός αυτοκινήτου που δεν χτυπάει μόνο όποτε προσπαθεί κάποιος να ανοίξει το αυτοκίνητο αλλά ακόμα και όταν περνάει δίπλα του μια γάτα.

Οι έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχές άγχους υπερεκτιμούν συστηματικά τον κίνδυνο σε ορισμένες καταστά­σεις και στις σωματικές τους ενδείξεις (π.χ., πιστεύουν ότι μια ταχυπαλμία )

Το πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει και θα μεγαλώνει, σαν μια τεράστια σκιά πάνω από τον ώμο σας. Βλέποντας κατάματα ένα ζή­τημα δίνετε στον εαυτό σας επιλογές - είτε να το αντιμετωπίσετε ο ίδιος είτε να ζητήσετε βοήθεια.

- Πάντοτε να αντιμετωπίζετε μια κατάσταση και να μην την αποφεύγετε 

· Συμπεριφορά : Η αγωνία μπορεί να σας κάνει να συμπεριφέρεστε εντελώς διαφορετικά. Το μυαλό σας είναι τόσο απασχολημένο με το πρόβλημα ώστε δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε σε τίποτε άλλο. Μπο­ρεί να είστε σε ένταση, θυμωμένοι, απογοητευμένοι ή αφηρημένοι. 

Η άσχημη ή η απερίσκεπτη συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα θέματα που θα σας γεμίσουν άγχος. (Η αποφυγή εντάσ­σεται κι αυτή στο κεφάλαιο «Συμπεριφορά», αλλά είναι τόσο μεγάλο ζήτημα, που αξίζει να της αφιερώσουμε τον δικό της χώρο!)

- Σκεφτείτε πριν μιλήσετε και πριν ενεργήσετε. Προσπαθήστε να έχετε συναίσθηση ότι βρίσκεστε σε κατάσταση έντασης και, όταν νιώθετε έτσι, μην ενεργείτε αμέσως.

· Οι πεποιθήσεις που έχετε για ένα γεγονός και τις συνέπειές του: Οι πεποιθήσεις σας μπορεί να διαστρεβλωθούν και να παρα­ποιηθούν από τον φόβο. Η συνήθεια να προφητεύετε ότι θα συμβεί κάτι άσχημο και να πιστεύετε ότι δεν διαθέτετε τις ικανότητες να το αντιμετωπίσετε θα χειροτερέψει τα πράγματα και θα δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο αγωνίας, ο οποίος θα επηρεάσει την κριτική ικα­νότητα και τη λογική σας.

- Αμφισβητήστε τις υποθέσεις σας και ελέγξτε τες: Για παράδειγμα, αναρωτηθείτε : «Αν ζητήσω από το αφεντικό μου μια παράταση για εκείνη τη δουλειά που έχω αναλάβει, θα έρθει πράγματι η συντέ­λεια του κόσμου;». Θα προτιμούσε σίγουρα να καθυστερήσει λίγο αλλά να βγει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα παρά να γίνει στην ώρα της και να μην αξίζει.

- Η ανησυχία σας για τα οργανικά σας συμπτώματα: Αν εστιά­ζετε την προσοχή σας στη σωματική σας αντίδραση σε ένα γεγονός, τότε τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν και να αποτελέσουν μια εντελώς ανεξάρτητη πηγή αγωνίας. Ας πούμε ότι έχετε αγωνία για μια αξιολόγηση που θα γίνει την επόμενη εβδομάδα στη δουλειά σας.Έχετε κράμπες στο στομάχι και πονοκεφάλους. Αρχίζετε να ανη­συχείτε ότι είναι σοβαρά και παίρνετε χάπια, αλλά οι ενοχλήσεις δεν σταματούν. Αποκτάτε μια εμμονή με τον οργανικό πόνο κι έτσι δεν συγκεντρώνεστε στπ συνάντπσπ, οπότε δπμιουργείται ένας φαύλος κύκλος (όπως απεικονίζεται στο παραπάνω σχεδιάγραμμα).

-Σταματήστε να παρακολουθείτε συνεχώς τα συμπτώματά σας.

Αν έχετε ψυχοσωματικές αντιδράσεις στην αγωνία, θυμίστε στον εαυτό σας ότι το σώμα σας συμπεριφέρεται απολύτως φυσιολογικά. Αυτό που νιώθετε είναι φυσικό, και μόλις η αγωνία σας μετριαστεί θα απαλυνθούν και τα συμπτώματα. Μπορεί να σας δημιουργούν δυσκολίες, αλλά σίγουρα δεν είναι ανησυχητικά. Μπορείτε να βοη­θήσετε το μυαλό σας να ξεφύγει από αυτά, χρησιμοποιώντας τις τε­χνικές απόσπασης που θα μάθουμε σε επόμενο κείμενό μας.

Απόσπασμα από το μικρό Βιβλίο της Ηρεμίας, εκδόσεις Μεταίχμιο. 





Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Η αγάπη ως κίνητρο αλλαγής και εξέλιξης του ατόμου και της σχέσης.....!!!!!!!!!

Σε μια μακροχρόνια σχέση είναι πολύ πιθανό να νιώθει κάποιος ότι ο σύντροφός του θέλει να τον αλλάξει. Μπορεί πράγματι ο ένας σύντροφος να παρατηρεί και να ασκεί κριτική σε κάποιες συμπεριφορές του άλλου, καθώς επίσης να του εκφράζει διάφορα αιτήματα και επιθυμίες, και να ζητεί περισσότερο ενδιαφέρον και προσπάθεια. 

Η αλήθεια είναι όμως πως, αν κάποιος είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρει κάτι που θα προτιμούσε να είναι διαφορετικό στον σύντροφό του. Ο πραγματικός σύντροφος, αυτός που έχει σάρκα και οστά, δεν είναι ίδιος με τον ιδανικό σύντροφο που τοποθετείται στη διάσταση του φαντασιακού.

Αυτή η διαπίστωση πολύ συχνά δημιουργεί μια δυσφορία, στον βαθμό που η παρόρμηση να αλλάξει κάποιος τον σύντροφο του φαίνεται να αντιβαίνει στο πνεύμα της αληθινής αγάπης. Κάτι τέτοιο όμως ισχύει μόνο εάν ορίσουμε την αγάπη ως την απόλυτη αποδοχή ολόκληρης της ύπαρξης με τα προτερήματα και τα ελαττώματά της.

Πρόκειται για μια σύλληψη της έννοιας της αγάπης που έχει τις ρίζες της στην ιδεολογία του ρομαντισμού, η οποία φαίνεται να έχει επηρεάσει σαφώς την κοινή γνώμη, στον βαθμό που θεωρεί την ικανότητα της καθολικής αποδοχής του άλλου ως τον πρωταρχικό δείκτης αγάπης.

Σύμφωνα λοιπόν με την παραπάνω πεποίθηση, το γεγονός ότι οι πιο σκοτεινές πλευρές ενός ατόμου μπορεί να διεγείρουν το ενδιαφέρον και την επιθυμία ενός άλλου αποτελεί την υπέρτατη απόδειξη αγάπης. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ένα άτομο έχει επίγνωση των χαρακτηριστικών που δεν χαίρουν αποδοχής από τους άλλους και προσπαθεί να προστατευτεί από την περιφρόνηση και την κριτική.

Προκαλείται, λοιπόν, μεγάλη ανακούφιση όταν ο ερωτικός σύντροφος αντιλαμβάνεται κάποια από αυτά τα μειονεκτήματα με θετικό τρόπο. Για παράδειγμα, σε μια σχέση αγάπης μπορεί το γεγονός ότι κάποιος δεν μιλά πολύ στις κοινωνικές συγκεντρώσεις να γίνεται αντιληπτό ως ένδειξη σοβαρότητας και όχι ντροπής και αδυναμίας, όπως θα καταδείκνυε η κοινή γνώμη.

Σίγουρα όπως υπάρχει και μια πιο ώριμη και λειτουργική φιλοσοφική θεώρηση της αγάπης, η οποία μάλιστα φαίνεται να έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτή, η αγάπη είναι το συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν αντικρίζει στον άλλο τη δύναμη, την ευστροφία, την οξύνοια, τη μεγαλοψυχία, την ειλικρίνεια και την καλοσύνη. Πάνω απ΄ όλα, είναι ο θαυμασμός για τις καλές πλευρές του άλλου.

Τι κάνει, λοιπόν, κάποιος με τις αδύναμες πλευρές; Οι υπέρμαχοι του ρομαντισμού προτείνουν ότι πρέπει κάποιος να τις αγκαλιάσει.

Αυτό σίγουρα γίνεται με κάποιες από αυτές, διαφορετικά η σχέση δεν θα είχε καν ξεκινήσει. Υπάρχει όμως ένα όριο. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό εάν το άτομο αναλογιστεί τα δικά του μειονεκτήματα, τις αδυναμίες, καθώς επίσης και την επιθυμία του για αυτο-βελτίωση. Πώς θα μπορέσει όμως να βρει το κίνητρο για την αλλαγή σε μια σχέση που θεωρητικά όλα τα μειονεκτήματα είναι αποδεκτά, χωρίς καμία φιλοδοξία σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες των συντρόφων;

Στο σημείο αυτό η αρχαιοελληνική θεώρηση της αγάπης έρχεται να θέσει το ζήτημα της αυτο-βελτίωσης μέσω της εκπαίδευσης. Για τους Έλληνες, δεδομένου του ότι από τη μια η ανθρώπινη φύση είναι ατελής και από την άλλη ότι η αγάπη είναι ο θαυμασμός της τελειότητας μέσα στον άλλο, το να εμβαθύνει κάποιος σε μια σχέση αγάπης σημαίνει ότι θέλει να διδάξει και να διδαχτεί. 

Οι δύο εραστές, λοιπόν, είναι σημαντικό να δουν τη σχέση σαν μια δυνατότητα να βελτιώσουν και να βελτιωθούν. Όταν διδάσκουν ο ένας τον άλλον αλήθειες που προκαλούν δυσφορία, δεν απομακρύνονται από την αγάπη. Αντίθετα, εργάζονται με κίνητρο την αγάπη, βοηθώντας ο ένας τον άλλο να προσεγγίσουν όσο το δυνατό περισσότερο τον ιδανικό εαυτό τους.

Δυστυχώς, κάτω από την επιρροή της ρομαντικής ιδεολογίας οι περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν να μη λειτουργούν σωστά ούτε ως δάσκαλοι ούτε ως μαθητές στο πλαίσιο μιας ερωτικής σχέσης, από τη στιγμή που δέχονται τον ρόλο της δημιουργικής κριτικής στη βελτίωση και εξέλιξη των δύο συντρόφων, αλλά και της μεταξύ τους σχέσης.

Αντίθετα, το άτομο που δέχεται την κριτική από τον σύντροφό του, την αντιλαμβάνεται ως επίθεση και προδοσία, και με τη σειρά του αντιδρά με σαρκασμό και εχθρότητα. Από την άλλη, το άτομο που θέλει να επισημάνει κάτι που μπορεί να βελτιωθεί και είναι μάλιστα διατιθέμενο να δείξει τον τρόπο που θα γίνει αυτό, δεν είναι σίγουρο ότι θα ακουστεί. 

Γι’ αυτό σε πολλές περιπτώσεις επαναλαμβάνει το συγκεκριμένο πρόβλημα με έναν τόνο βιαστικό που φανερώνει έντονη ενόχληση.

Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι έξω από τη σχέση αγάπης ένα άτομο μπορεί να είναι πολύ καλό στο να μεταδίδει τη γνώση του και να ασκεί δημιουργική κριτική που δίνει έμφαση στα προτερήματα και ενισχύει τη θετική αλλαγή, αλλά απέναντι στον σύντροφό του μπορεί να λειτουργεί σαν τον χειρότερο δάσκαλο.

Κι όμως, μια ερωτική σχέση δίνει πολλές ευκαιρίες για νέα γνώση και αυτο-βελτίωση, γι΄ αυτό είναι σημαντικό να μην εκλαμβάνεται ακόμα και η πιο μικρή εκδήλωση μιας επιθυμίας για αλλαγή ως σημάδι εγκατάλειψης ή ταπείνωσης. Η επιθυμία για αλλαγή είναι σημαντικό να εκλαμβάνεται ως αυτό που πραγματικά είναι, ως μια ένδειξη ότι κάτι από την παρούσα κατάσταση ενοχλεί ή δεν λειτουργεί όσο καλά θα μπορούσε και σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τη σχέση της αγάπης. 

Αντίθετα, είναι εκεί για να τη διατηρήσει μέσα από την εξέλιξή της. Οι δύο σύντροφοι δεν πρέπει να νιώθουν ντροπή ούτε όταν δίνουν ούτε όταν δέχονται οδηγίες και κατευθύνσεις, ακριβώς γιατί έτσι χρησιμοποιούνται οι ευκαιρίες που δίνει η ίδια η σχέση.

Η αγάπη, άλλωστε, δεν είναι απλά και μόνο ένα καταφύγιο υποστήριξης για όλες τις αποτυχίες και τα μειονεκτήματα. Είναι αυτή που μπορεί να βοηθήσει δύο ανθρώπους να αξιοποιήσουν όλο το εύρος των δυνατοτήτων τους.





thephilosophersmail, 
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, 
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Έρμαν Έσσε – Tο εικονογραφημένο βιβλίο των αναμνήσεων ή ο θησαυρός των βιωμένων.....!!!!!!!!!

ΤΟ ΝΑ ΓΕΡΝΑΜΕ με τρόπο αξιοπρεπή και να έχουμε κάθε φορά τη στάση ή τη σοφία που αρμόζει στην ηλικία μας είναι μια δύσκολη τέχνη.

Συνήθως η ψυχή μας είτε προηγείται είτε υπολείπεται του σώματός μας και στη διόρθωση αυτών των διαφορών ανήκουν εκείνες οι δονήσεις του εσωτερικού αισθήματος της ζωής, εκείνο το τρεμούλιασμα και ο φόβος στις ρίζες που πάντα μας κυριεύουν στους σταθμούς της ζωής μας και στις αρρώστιες μας. 

Μου φαίνεται ότι μπροστά τους μπορεί να είμαστε μικροί και να αισθανόμαστε μικροί, όπως τα παιδιά με το κλάμα και την αδυναμία ξαναβρίσκουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ισορροπία τους μετά από κάποια διατάραξη της ζωής τους.

Σε ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΗΛΙΚΙΑ κοιτάζουμε πίσω με παράξενες παρατηρήσεις σε μια μεγάλη ζωή, σε μια ζωή που έχει περάσει. Το δεύτερο μισό της ζωής μου ήταν το δραματικό, ήταν πλούσιο σε αγώνες, πλούσιο σε εχθρούς, σε προβλήματα και τελικά πλούσιο σε πάρα πολλές επιτυχίες. 

Η δύναμη όμως για να ξεπεράσω αυτό το ταραγμένο μισό της ζωής μου προερχόταν από το πρώτο, το πιο ήρεμο μισό, από τα σχεδόν σαράντα ειρηνικά χρόνια που μπόρεσα να ζήσω. Ο πόλεμος έχει χαρακτηριστεί ως σιδηρούχο ιαματικό λουτρό. Κατά τη δική μου εμπειρία όμως είναι μόνο η ειρήνη αυτή που μας προωθεί και μας δίνει δύναμη.

ΤI ΘΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ εμείς οι γέροι αν δεν το είχαμε : το εικονογραφημένο βιβλίο των αναμνήσεων, το θησαυρό των βιωμένων! Αξιοθρήνητα θα ήταν και μίζερα. 'Ετσι όμως είμαστε πλούσιοι και δεν κουβαλάμε απλώς ένα μεταχειρισμένο σώμα προς το τέλος και τη λησμονιά, αλλά είμαστε και φορείς του θησαυρού

Mε ΤΗ ΣΟΦΙΑ μας συμβαίνει ό,τι και στον Αχιλλέα με τη χελώνα: Είναι πάντα λιγάκι πιο μπροστά. Το να οδεύουμε προς αυτήν, το να ακολουθούμε την ελκυστικότητά της είναι ωστόσο ένας καλός δρόμος.

Θαυμαστή ΜΑΓΕΙΑ, φλογερά θλιβερή μαγεία του παρελθόντος! Κι ακόμα πιο θαυμαστό το να μην έχει περάσει και να μην έχει σβήσει αυτό που έχει υπάρξει, η μυστική συνέχιση της ζωής του, η μυστική του αιωνιότητα, η δυνατότητα να αφυπνίζεται με τη μνήμη, το ότι έχει θαφτεί ζωντανό στο πάντα γίνεται φράση εξορκισμού!

Απόσπασμα από το βιβλίο Έρμαν Έσσε "Ωριμάζοντας γινόμαστε όλο και νεότεροι"



by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Έριχ Φρομ : Η Τέχνη της Αγάπης....!!!!!!!!

ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΕΧΝΗ; Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια. Ή μήπως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, το «συναντά» αν είναι τυχερός;

ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ - ΟΤΙ  ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ από το ν’ αγαπάς- εξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη, παρά την αφθονία των αποδείξεων για το αντίθετο. Σχεδόν καμία προσπάθεια, κανένα έργο δεν αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες όπως αρχίζει η αγάπη, κι ωστόσο τίποτε δεν αποτυχαίνει τόσο συχνά όσο αυτή. Αν αυτό συνέβαινε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να εξετάσουν τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να μάθουν πώς θα μπορούσαν να ενεργήσουν καλύτερα. Ή θα εγκατέλειπαν τη δραστηριότητα αυτή.

ΚΑΙ ΑΦΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, αυτό είναι αδύνατο, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για το ξεπέρασμα της αποτυχίας : να εξετάσουμε τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να προχωρήσουμε στην έρευνα της έννοιας της αγάπης.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ότι η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι και η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε πώς ν’ αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωρούμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε άλλη τέχνη, π.χ. μουσική, ζωγραφική, ξυλουργική ή την επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΜΙΑΣ ΤΕΧΝΗΣ μπορεί να διαιρεθεί σε δύο μέρη : Το πρώτο είναι η εκμάθηση της θεωρίας και το δεύτερο η εκμάθηση της πρακτικής. Αν θέλω να μάθω την επιστήμη της ιατρικής, πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να μάθω τα βασικά στοιχεία για το ανθρώπινο σώμα και για τις διάφορες αρρώστιες. Αλλά κι όταν αποκτήσω όλη αυτή τη γνώση, πάλι δεν θα είμαι ικανός στην τέχνη της ιατρικής.

Μόνο έπειτα από μακριά πρακτική εξάσκηση θα είμαι κύριος της τέχνης, μόνο όταν η θεωρητική γνώση και η πείρα της πρακτικής θα έχουν συγχωνευτεί σ’ ένα πράγμα -στη διαίσθησή μου, που αποτελεί την ουσία της κατοχής μιας τέχνης.

ΑΛΛΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ, ένας τρίτος παράγοντας είναι αναγκαίος για την κατάκτηση κάθε τέχνης - η υπέρτατη σημασία που δίνουμε στην τέχνη αυτή. Τίποτ’ άλλο στον κόσμο δεν πρέπει να είναι πιο σημαντικό από την τέχνη που μας ενδιαφέρει. Αυτό ισχύει για τη μουσική, την ιατρική, την ξυλουργική - και για την αγάπη.

ΚΙ ΙΣΩΣ ΕΔΩ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο ερώτημα: γιατί οι άνθρωποι του πολιτισμού μας προσπαθούν τόσο σπάνια να μάθουν αυτή την τέχνη στο πείσμα των ολοφάνερων αποτυχιών τους; Παρόλο που η λαχτάρα γι’ αγάπη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, σχεδόν όλα τ’ άλλα φαίνονται να είναι πιο σημαντικά από την αγάπη: επιτυχία, γόητρο, χρήματα, δύναμη. Όλη μας σχεδόν η ενεργητικότητα χρησιμοποιείται για να μάθουμε πώς να πετύχουμε σ’ αυτούς τους σκοπούς. Και σχεδόν καθόλου για να μάθουμε την τέχνη της αγάπης.

ΘΑ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΞΙΟΛΟΓΑ και θα μάθουμε μόνο εκείνα τα πράγματα που μπορούν να μας φέρουν χρήματα ή γόητρο; Και η αγάπη που πλουτίζει «μόνο» την ψυχή, αλλά δεν φέρνει κανένα άλλο κέρδος, όπως το εννοούν σήμερα, είναι μια πολυτέλεια για την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να ξοδέψουμε αρκετή ενεργητικότητα;

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΑ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ προς ένα ιδιαίτερο άτομο. Είναι μια στάση, ένας προσανατολισμός του χαρακτήρα που καθορίζει τη σχέση ενός ατόμου προς τον κόσμο σαν σύνολο κι όχι προς ένα «αντικείμενο» αγάπης. Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός.

ΩΣΤΟΣΟ, ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πιστεύουν πως η αγάπη είναι το αντικείμενο κι όχι η ψυχική ικανότητα. Στην πραγματικότητα φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι: όταν δεν αγαπάνε κανέναν άλλον παρά μόνο το «αγαπημένο» πρόσωπο, αυτό είναι μια απόδειξη της έντασης της αγάπης τους.

ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΠΩ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον «σ’ αγαπώ», πρέπει να είμαι ικανός να πω «αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Έριχ Φρομ, Η Τέχνη της Αγάπης, εκδόσεις Μπουκουμάνης.

Ο Έριχ Φρομ (23 Μαρτίου 1900-18 Μαρτίου 1980) ήταν Γερμανός ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ανθρωπιστής. Ο Φόβος της Ελευθερίας είναι το γνωστότερο έργο του και εστιάζει στην παρόρμηση του ανθρώπου να αναζητά μια πηγή εξουσίας και ελέγχου αντί της ελευθερίας που πιστεύεται ότι είναι αληθινή επιθυμία του.




by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

37 πολύτιμα μαθήματα ζωής σε 37 χρόνια.....!!!!!!!!

Η Ντον Γκλάσκιν γράφει συχνά από καρδιάς για τη ζωή με έμφαση στην ψυχή, την προσωπική καλλιέργεια, τη συναισθηματική υγεία και άλλα ανάλογα θέματα, δίνοντας έμπνευση σε όσους τη διαβάζουν. Πρόσφατα έκλεισε τα 37 και για να γιορτάσει την περίσταση έφτιαξε αυτή τη λίστα με τα 37 πράγματα που έχει μάθει στη ζωή της μέχρι τώρα.

1. "Η ευτυχία ξεκινάει από μέσα μας. Σπαταλάμε πολύ χρόνο στη ζωή μας ψάχνοντας την επιβεβαίωση και την έγκριση έξω από εμάς και χωρίς να τη βρίσκουμε πάντα. Τελικά, όλα έχουν να κάνουν με το μέσα μας. Εκεί πρέπει να ψάξουμε".

2. "Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τα πάντα. Τα καλά, τα κακά, τα άσχημα. Ολόκληρη η ζωή μας είναι ένα πολύτιμο δώρο. Η ευχαρίστηση, ο πόνος -είναι όλα μέσα στο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουμε".

3. "Ελάχιστες αλλαγές στο πώς αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα θα μεταμορφώσουν τη ζωή σου. Όταν νιώθεις φόβο, θυμό, πόνο, επίλεξε απλώς να δεις την κατάσταση διαφορετικά".

4. "Πρέπει να είσαι αληθινός απέναντι στον εαυτό σου, ακόμα κι αν έτσι δεν ευχαριστείς τους υπόλοιπους. Παρ' όλα αυτά είναι καλύτερα να σε αντιπαθούν γιατί ζεις την αλήθεια σου από το να σε αγαπούν για αυτό που προσποιείσαι ότι είσαι".

5. "Ο κόσμος είναι ο καθρέφτης μας. Αυτά που αγαπάμε στους άλλους είναι μια αντανάκλαση όσων αγαπάμε στον εαυτό μας. Αυτά που μας ενοχλούν στους άλλους είναι μια σίγουρη ένδειξη για το τι πρέπει να κοιτάξουμε πιο προσεκτικά στον εαυτό μας".

6. "Κάθε άνθρωπος έρχεται στη ζωή μας για κάποιο λόγο. Εξαρτάται από εμάς να είμαστε ανοιχτοί στο μάθημα που έχει να μας διδάξει. Όσο περισσότερο κάποιος μας ενοχλεί, τόσο μεγαλύτερο το μάθημα. Κράτα σημειώσεις".

7. "Έχε εμπιστοσύνη. Σε δύσκολες στιγμές, έχε στο μυαλό σου ότι το σύμπαν θα σε προστατεύσει και όλα θα πάνε καλά. Αν δεν καταλαβαίνεις το πώς εκείνη τη στιγμή, έχε εμπιστοσύνη ότι θα έρθει η στιγμή που θα το καταλάβεις. Το σύμπαν πάντα δουλεύει για το καλό σου".

8. "Ποτέ μην παίρνεις τα πράγματα προσωπικά. Το τι κάνουν οι άλλοι αντικατοπτρίζει το τι συμβαίνει στη δική τους ζωή και το πιθανότερο είναι ότι έχει μικρή ή καμία σχέση μαζί σου".

9. "Μια βόλτα στη φύση είναι θεραπευτική. Το να αναπνέεις τον καθαρό αέρα και να ρουφάς τα όμορφα τοπία αυτής της Γης καθαρίζει το μυαλό, σε προσγειώνει και σου αλλάζει τη διάθεση. Επιπλέον μπορείς να μάθεις πολλά για τη ζωή παρατηρώντας το μεγαλείο της φύσης".

10. "Οι πληγωμένοι άνθρωποι πληγώνουν. Εσύ αγάπησέ τους όπως είναι. Αν και δεν πειράζει καθόλου αν τους αγαπάς από μακριά".

11. "Πρέπει να νιώσεις κάτι για να μπορέσεις να το θεραπεύσεις. Φέρε τους φόβους και τις αδυναμίες σου στο επίκεντρο και ρίξε τον προβολέα πάνω τους γιατί ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις είναι περνώντας από μέσα τους. Ο πόνος που σου προκαλεί το να αντιμετωπίζεις την αλήθεια κατάματα στο τέλος αξίζει τον κόπο, το υπόσχομαι".

12. "Η τελειομανία είναι μια ψευδαίσθηση. Και πολύ οδυνηρή μάλιστα. Χαλάρωσε. Προσπάθησε να κάνεις το καλύτερο, ναι, αλλά επίτρεψε στον εαυτό σου την πολυτέλεια να κάνει λάθη και να είναι ευτυχισμένος ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα".

13. "Βγάλε τις παρωπίδες. Μην επικεντρώνεσαι στους στόχους και τις επιθυμίες σου τόσο που να χάνεις την ομορφιά της ζωής και τους ανθρώπους γύρω σου. Ο κόσμος είναι πανέμορφο μέρος όταν περπατάς σε αυτόν με μάτια ανοιχτά".

14. "Γιόρτασε το ταξίδι. Δεν είναι μόνο ο προορισμός που έχει σημασία. Ευχαριστήσου όλες σου τις επιτυχίες, ακόμα και τις πιο μικρές".

15. "Η συγχώρεση δεν είναι τόσο για αυτόν που συγχωρείς. Είναι για εσένα, για να κατακτήσεις τη γαλήνη και την ελευθερία που σου αξίζει. Συγχώρεσε γρήγορα και συχνά".

16. "Είμαστε όλοι βαθιά διαισθητικά πλάσματα. Όταν μαθαίνουμε να μένουμε ακίνητοι και να ακούμε, μπορούμε να φτάσουμε στην πηγή μιας υπέροχης πρωτόγονης σοφίας. Άκουσε το σιωπηλό ψίθυρο της καρδιάς σου. Ξέρει το δρόμο".

17. "Άσε την ψυχή σου να λάμψει! Να είσαι αυθεντικός. Δεν υπάρχει κανείς άλλος σε αυτή τη γη σαν κι εσένα. Αγκάλιασε την αλήθεια σου με όλη σου την καρδιά και ζήσε και ανάπνευσε το πεπρωμένο σου".

18. "Είμαστε πανίσχυροι δημιουργοί. Αλήθεια, πέρα από κάθε φαντασία. Με σκοπό, συγκέντρωση και επιμονή όλα είναι δυνατά. Αυτό να το έχεις σίγουρο".

19. "Εγώ είμαι μέσα μου γεμάτη φως. Εσύ είσαι μέσα σου γεμάτος φως. Όλοι είμαστε μέσα μας γεμάτοι φως. Κάποιοι ρίχνουν μόνοι τους σκιές στην ίδια τους τη λάμψη. Γίνε φάρος φωτός για τους άλλους και δείξ' τους το δρόμο".

20. "Μην παίρνεις τη ζωή πολύ σοβαρά! Στο τέλος εξάλλου κανείς δεν βγαίνει ζωντανός. Χαμογέλασε. Κάνε ανοησίες. Πάρε ρίσκα. Διασκέδασε".

21. "Φρόντισε να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που σε αγαπούν και σε υποστηρίζουν. Και ανταπέδωσέ τους την αγάπη και την υποστήριξη! Η ζωή είναι πολύ μικρή για οτιδήποτε άλλο".

22. "Μάθε τον περίτεχνο χορό της ζωής. Να έχεις μεγάλα, όμορφα όνειρα και όραμα. Να τα κυνηγάς με πάθος. Αλλά, ταυτόχρονα μην προσκολλάσαι σε αυτά. Να είσαι ευέλικτος και πρόθυμος να πας όπου η ζωή σε πάει".

23. "Το να δίνεις είναι το μυστικό για να παίρνεις. Μοιράσου τη σοφία σου, την αγάπη σου, τα ταλέντα σου. Μοιράσου ελεύθερα και θα εκπλαγείς από το πόση ομορφιά θα επιστρέψει στη ζωή σου".

24. "Πρέπει όμως από την άλλη να προσέχεις να μη δίνεις υπερβολικά πολύ. Αν αδειάσεις το δικό σου ποτήρι εντελώς, δεν θα σου μείνει τίποτα άλλο να δώσεις. Η ισορροπία είναι το κλειδί".

25. "Πες ΝΑΙ! σε ό,τι σε χαροποιεί. Πες όχι, χωρίς να ζητάς συγνώμη, σε ότι δεν σε εξιτάρει ή νιώθεις ότι δεν είναι για εσένα. Ο χρόνος είναι ένας από τους πιο πολύτιμους πόρους και δεν γυρνάει ποτέ πίσω. Χειρίσου τον με σοφία".

26. "Κάποιες φορές κάποιες φιλίες κάνουν τον κύκλο τους. Αυτό δεν σημαίνει ούτε πως εκείνοι έκαναν κάτι κακό, ούτε πως εσύ έκανες κάτι κακό. Σημαίνει απλώς ότι είστε σε διαφορετικά μονοπάτια. Έχε τους στην καρδιά σου, όταν όμως αρχίζουν να σε πληγώνουν ή να σε κρατάνε πίσω, είναι καιρός να πάρεις αποστάσεις ή να τους αφήσεις να πάρουν την πορεία τους".

27. "Ο φόβος είναι συνήθως μια πολύ καλή ένδειξη ως προς το τι θέλουμε και χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Άστον να γίνει η πυξίδα σου και απόλαυσε τη συναρπαστική περιπέτεια στην οποία θα σε οδηγήσει".

28. "Το να ξεπεράσεις τους φόβους σου είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Του αποδεικνύεις έτσι ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα κι αυτό δίνει τεράστια ώθηση στην αυτοπεποίθησή σου".

29. "Το κορμί μας είναι το όχημά μας για να πετύχουμε τα όνειρά μας. Πρέπει να του φερόμαστε με αγάπη και να φροντίζουμε να είναι υγιές για να νιώθουμε ζωντανοί και γεμάτοι ενέργεια. Η εικόνα όμως δεν πρέπει να γίνεται ποτέ εμμονή. Η ομορφιά είναι κάτι υποκειμενικό και σβήνει ούτως ή άλλως με τον καιρό. Το να νιώθεις όμορφα, υγιής και άνετα με το σώμα σου είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία".

30. "Όσους αγαπάς να τους το δείχνεις συχνά και με ενθουσιασμό. Πες το και δείξ' το όσο περισσότερο γίνεται. Ο χρόνος σου, η ουσιαστική παρουσία, η αγάπη και το ειλικρινές ενδιαφέρον για το αν είναι καλά είναι το καλύτερο δώρο".

31. "Αυτή η στιγμή τώρα είναι ότι έχουμε. Είναι το μόνο σίγουρο για οποιονδήποτε από εμάς. Μάθε από το παρελθόν σου και απόλαυσε τις όμορφες αναμνήσεις, μην προσκολλάσαι όμως σε αυτές και μη τις αφήνεις να σε στοιχειώνουν. Ονειρεύσου και σκέψου με ενθουσιασμό για το μέλλον, αλλά μην αφήνεις να σου γίνεται εμμονή. Αγάπα αυτή τη στιγμή, πάντα".

32. "Η ζωή είναι γεμάτη πάνω και κάτω. Χρειάζονται και τα δύο για να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε. Κρατήσου γερά και απόλαυσε τη διαδρομή".

33. "Συνδεόμαστε όλοι σε μια μεγάλη, ανθρώπινη οικογένεια. Κανείς δεν είναι καλύτερος ή χειρότερος από κάποιον άλλο -βρισκόμαστε απλώς σε διαφορετικά σημεία του ταξιδιού μας και αντιμετωπίζουμε τη ζωή όσο καλύτερα μπορούμε. Αναγνώρισε ότι το άλλο άτομο είσαι εσύ".

34. "Εξέφρασε καθημερινά την ευγνωμοσύνη σου για όλες τις ευλογίες της ζωής σου, μεγάλες και μικρές. Όχι μόνο τα vibes που μεταδίδεις και εισπράττεις θα σε κάνουν να νιώσεις υπέροχα, αλλά αν το κάνεις συχνά δημιουργείς χώρο για ακόμα περισσότερη αφθονία -χαράς, αγάπης, υγείας και ευημερίας".

35. "Δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, αν και ο εγωισμός μας μας κάνει να νιώθουμε έτσι ορισμένες φορές. Αποτίναξε αυτό τον τρόπο σκέψης και δες τον κόσμο και την οπτική των άλλων ανθρώπων υπό ένα εντελώς καινούριο, όμορφο φως".

36. "Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αγάπη, φως και γέλιο. Βγες στον κόσμο και γίνε η αγάπη".

37. "Ο γκουρού είσαι εσύ. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας, μας λένε άλλοι τι να κάνουμε, πώς να σκεφτούμε, τι είναι ωραίο πάνω μας, τι σημαίνει επιτυχία. Δεν χρειάζεται να ακούς αυτά που σου λένε. Νιώσε ελεύθερος να δεις πίσω από αυτά. Σκέψου εσύ για εσένα. Σπάσε το καλούπι. Όταν σταματήσεις να κάνεις ό,τι θέλουν οι άλλοι να κάνεις και αρχίσεις να ακολουθείς τη δική σου διαίσθηση, τότε θα γίνεις ευτυχισμένος σε σημείο γελοιότητας".





by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Τεστ αυτοαξιολόγησης της συναισθηματικής νοημοσύνης.....!!!!!!!!!

Με τη θεωρία του της προσωπικής νοημοσύνης στο πλαίσιο των 6 τύπων νοημοσύνης, o Gardner επινόησε ήδη ένα μοντέλο της περίφημης συναισθηματικής νοημοσύνης η οποία έγινε αργότερα γνωστή από τον Daniel Goleman το 1996. Η συναισθηματική νοημοσύνη δεν βάζει σε πρώτη γραμμή τις πνευματικές ικανότητες των ανθρώπων αλλά τη νοημοσύνη των συναισθημάτων. 

Αυτή θεωρείται πολύ πιο σημαντική από τη ψυχρή νοημοσύνη της σκέψης προκειμένου να οικοδομηθεί μια πιο ολοκληρωμένη ζωή. 

Η συναισθηματική νοημοσύνη θεωρείται μια ανώτερη ικανότητα από την οποία εξαρτάται στην ουσία το πόσο καλά μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές του για να έχει επιτυχία στο επάγγελμά του, μια ευτυχισμένη συντροφική σχέση, ενδιαφέρουσες αι στέρεες κοινωνικές επαφές, γενική ευεξία και σε ένα μεγάλο βαθμό ευχαρίστηση στη ζωή. Για να μπορέσουμε να χειριστούμε με λειτουργικό τρόπο τα συναισθήματά μας χρειάζεται να διαθέτουμε οπωσδήποτε τα ακόλουθα στοιχεία:

Γνώση των συναισθημάτων μας
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε καλά αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητάς μας για να μπορούμε έτσι να οργανώνουμε κάθε φορά τους τρόπους της αντίδρασής μας. Γνωρίζοντας καλύτερα τα συναισθήματά μας έχουμε τη δυνατότητά μας έχουμε τη δυνατότηταα να δουλέψουμε για να ανακαλύψουμε σε ποιους τομείς και μέχρι ποιο βαθμό μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας.

Έλεγχο των συναισθημάτων μας
Όσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε τα συναισθήματα και τις διαθέσεις μας το ίδιο σημαντικό είναι να μπορούμε να τα χειριζόμαστε θετικά για μας να τα ελέγχουμε δηλαδή με επωφελή τρόπο. Εδώ ο στόχος είναι να μην υποκύπτουμε σε αρνητικά συναισθήματα να μπορούμε να λυτρωνόμαστε από φόβους, καταθλιπτικές διαθέσεις εκνευρισμούς και άλλα σχετικά. Να μπορούμε να τα διώχνουμε ώστε να μη μας κυριεύουν.

Κίνητρα
Η ικανότητα να ανακαλύπτουμε κίνητρα για τον εαυτό μας να προετοιμαζόμαστε διαρκώς για νέες επιδόσεις και να νιώθουμε ενθουσιασμό για καινούργια πράγματα είναι σημαντικό εφόδιο κυρίως όταν προκύπτουν δυσκολίες ή όταν κάτι στη ζωή μας εξελίσσεται εντελώς διαφορετικά από ότι έχουμε σχεδιάσει. 

Όποιος μπορεί να συνεχίζει παρά τις απογοητεύσεις και τις διαψεύσεις των προσδοκιών του αυτός θα έχει το μεγαλύτερο κέρδος, ψυχοσωματικό και όχι μόνο από κάποιον που το βάζει κάτω με την πρώτη δυσκολία.

Κατανόηση.
Για να μπορέσουμε να έχουμε μια πετυχημένη και ικανοποητική ζωή είναι επίσης σημαντικό να κατανοούμε τα πιστεύω και τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να μπαίνουμε ως ένα βαθμό στη θέση τους και να χτίζουμε καλύτερες σχέσεις μαζί τους. Κατανοώντας καλύτερα τι κάνουν οι άλλοι και γιατί το κάνουν διευκολύνουμε και πετυχαίνουμε την επαφή μαζί τους.

Ικανότητα χειρισμού των σχέσεων.
Η ικανότητα να δημιουργούμε τις σχέσεις αλλά και να τις διατηρούμε μέσα στο χρόνο διευκολύνει τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους αποτελεί προϋπόθεση για μια καλή ηγετική προσωπικότητα και συμβάλλει στη δημιουργία ομάδων για αποτελεσματική εργασία. 

Σημαντική είναι επίσης εδώ η ενίσχυση της κριτικής ικανότητας και η εκπαίδευση στην εποικοδομητική αντιμετώπιση των συγκρούσεων. Προϋπόθεση γι΄αυτό αποτελεί η αξιόλογη ικανότητα επικοινωνίας την οποία μπορεί κανείς να εξασκήσει. 

Γενικά, είναι αναγκαίο να ακούμε με προσοχή τους άλλους κι να έχουμε την ικανότητα να εκφραζόμαστε καθαρά και κατανοητά δυο προσόντα που επίσης μπορούμε αν αποκτήσουμε με εκπαίδευση.
                  


                             


                             

Πόσο ψηλά φτάνει το δικό σας βέλος;
Από τον συγγραφέα Dr. Gabi Hoffbauer





boro.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Η ψυχολογία της κριτικής.....!!!!!!!!

Κρίνοντες και κρινόμενοι....
Κάθε φορά που ακούτε μια κριτική, μαθαίνετε περισσότερα για το χαρακτήρα του κρίνοντος παρά για το ποιόν του κρινόμενου.

Οι αρνητικές κρίσεις συσχετίζονται σχεδόν νομοτελειακά με τη νευρωσική προσωπικότητα αυτού που τις εκφέρει. Ναρκισσισμός, κατάθλιψη, μη ρεαλιστική αντίληψη, έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή, πλημμελής συναισθηματική νοημοσύνη, κυκλοθυμία, τραυματικές εμπειρίες, αντικοινωνικότητα, αίσθημα μειονεξίας και χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι μερικά από τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά όσων καθ´ έξιν προβάλλουν το δικό τους αξιολογικό σύστημα στις πράξεις και τα λόγια των υπολοίπων.

Πρόκειται για ένα νοσηρό τρόπο προσαρμογής και πρόκλησης ενδιαφέροντος, ειδικά εάν ο κριτής δεν έχει επιβεβαιώσει με τις γνώσεις του ή τον παραδειγματικό βίο ότι δικαιούται να εκφέρει άποψη ή ότι τα κίνητρά του δεν είναι η αυτοπροβολή μέσω της υποβάθμισης του συνανθρώπου.

Οι κρίνοντες έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά :
1. Είναι αυτόκλητοι ή λάθρα απέκτησαν το δικαίωμα της παρέμβασης
2. Προβαίνουν σε αυθαίρετες γενικεύσεις
3. Κρίνουν την πηγή του μηνύματος κι όχι τα επιχειρήματά του
4. Έχουν ιδιότυπη λογική, που βασίζεται σε αναπόδεικτες προσωπικές εμπειρίες
5. Αναζητούν σημασίες εκεί που δεν υπάρχουν και αγνοούν την ουσία
6. Χρησιμοποιούν συναισθηματικές εκφράσεις, ακραίες λέξεις και προτασιακές παρεκτροπές

7. Δεν αντιπροτείνουν
8. Θεωρούν εαυτούς ειδήμονες επί παντός του επιστητού
9. Ασκούν κριτική για χάρη της κριτικής και όχι για την ανάπτυξη γόνιμου διαλόγου
10. Ενστερνίζονται ακραίες απόψεις
11. Προσδοκούν στην πρόκληση εντυπώσεων
12. Αποκρύπτουν στοιχεία και ομνύουν σε μισές αλήθειες
13. Είναι δογματικοί και άτεγκτοι

Αντίθετα, όσοι διανθίζουν το λόγο τους με θετικούς χαρακτηρισμούς και πρωτίστως αναγνωρίζουν την ιδιαιτερότητα και τα καλά γνωρίσματα του άλλου, χωρίς να κολακεύουν, συνήθως χαίρουν συναισθηματικής ασφάλειας και πληρότητας, αψεγάδιαστης αυτοεικόνας, που τους αναδεικνύει σε ηγετικά πρόσωπα.

Η κριτική, θετική ή αρνητική, πρέπει να ασκείται και να γίνεται αποδεκτή με προσοχή, γιατί πάντοτε εμπεριέχει το μεταμήνυμα της διάθεσης κάποιου να επηρεάσει..Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που ενδίδοντας στην παγίδα μερικών φιλοφρονήσεων , παραχωρούν το δικαίωμα της αντίδρασης στην κακοπροαίρετη κριτική..

Η ανασφάλεια του κρινομένου
Κανόνας 1. Ο εαυτός νιώθει ψυχολογική ασφάλεια μόνο όταν έχει διασφαλιστεί η βιολογική. Γεγονός, που παραπέμπει στην εποχή, που και τα δυο ήταν απόλυτα καθορισμένα από τη στάση των γονέων απέναντι στο εύθραυστο παιδί. 

Όταν οι γονείς ασκούν αναιτιολόγητη κριτική, ψυχολογική βία ή είναι υπερβολικά επικριτικοί προς τις ενέργειες του παιδιού, ο λανθάνων τρόμος της απόρριψης, της μοναξιάς, της στέρησης της αγάπης, της μη επιβίωσης κατά συνέπεια, φωλιάζει στην αμάθητη καρδιά και ανακαλείται με μεγάλη ευκολία αργότερα

Κανόνας 2. Αν κάθε φορά που σας ασκούν κριτική, καταβάλλετε προσπάθεια να δικαιολογηθείτε, ο εαυτός τελείως υποσυνείδητα ενθυμείται την παιδική εξάρτηση, την υποχώρηση στις απαιτήσεις των ενηλίκων και περιπίπτει σε κατάσταση απειλής και κατ´ επέκταση άμυνας, αποφυγής και επίθεσης, ανάλογα με τις μνήμες ανάλογων συμπεριφορών, που κάποτε είχαν πετύχει.

Κανόνας 3. Οι άνθρωποι όταν νιώσουν πως απειλούνται βιολογικά προετοιμάζονται για μάχη μέχρις εσχάτων, χωρίς όρια, αν δε λειτουργήσουν τα κοινωνικά αντανακλαστικά και το υπερεγώ. Για παράδειγμα, αναλογιστείτε ένα καυγά με κάποιον οδηγό: Τα λόγια που εκστομίζονται είναι δυσανάλογα της περίστασης..Ο εαυτός, όμως, όπως τονίσαμε συγχέει πάντα την ψυχολογική με τη σωματική απειλή και αντίστροφα..

Κανόνας 4. Η ψυχολογική πίεση, που επέρχεται με την κριτική, ισοδυναμεί με έλεγχο κατά της ανεξαρτησίας και παραπέμπει σε αντίδραση υπεράσπισης του πολύτιμου αυτού αγαθού, που συμβολίζει την ενηλικίωση, ακόμα κι αν αντιληφθούμε πως ο κρίνων έχει δίκιο.

Κανόνας 5. Όταν γίνετε αντικείμενο κριτικής μη δικαιολογηθείτε. Εξάλλου, αυτό προσδοκούν οι κριτές σας. Σκεφθείτε τον εαυτό σας σαν να έχει τις ιδιότητες, που του καταμαρτυρεί ο κρίνων και εκπλήξτε τον με την περιγραφή αυτού του απαίσιου χαρακτήρα.





Ευστράτιος Παπάνης - επίκουρος καθηγητής 
Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Πόσο ευτυχισμένοι είστε; – Ερωτηματολόγιο.....!!!!!!!!

«Χαμογέλα. Μπερδεύει τους ανθρώπους».Το γνωμικό -παρότρυνση είναι παλιό, η επίδρασή του διαχρονική. Η ευτυχία στην Ελλάδα του 2015 είναι μια παρεξηγημένη, συκοφαντημένη, σχεδόν ντεμοντέ έννοια. Πόσο εύκολο είναι να είσαι ευτυχισμένος σε μια εποχή με τόσο θόρυβο και όταν όλα μοιάζουν τόσο αβέβαια;

Απ' όλα τα συναισθήματα που έχει εφεύρει η ανθρώπινη ψυχή, η ευτυχία είναι το πιο υποκειμενικό. Οι αίθουσες αναμονής των αεροδρομίων και τα ψηφιακά ταχυδρομεία είναι γεμάτα από παράπονα ανθρώπων απέναντι σε εκείνους που θέλουν κάτι άλλο από τη ζωή τους, από ανθρώπους των οποίων η ευτυχία εξαρτάται από την απόφαση κάποιου άλλου.

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι όχι μόνο γεννιέται και πεθαίνει μόνος, αλλά και υπάρχει μόνος, έχει μια μεγάλη πιθανότητα να ευτυχήσει, αντλώντας ό,τι χρειάζεται από τον ίδιο του τον εαυτό και από κανέναν άλλο γύρω του. 

Όσο κι αν αγαπάς τον γονιό σου, τον σύντροφό σου, το ίδιο σου το παιδί σου, έχεις να κάνεις με ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα αξιών, μια εντελώς άλλη μονάδα ύπαρξης, που μπορεί κάλλιστα μια όχι και τόσο ωραία πρωία να σου πει «είμαι άρρωστος και πεθαίνω / θέλω να χωρίσουμε / θέλω να μετακομίσω στο εξωτερικό». Κι εσύ τότε τι κάνεις; Όταν η ευτυχία σου έχει χτιστεί με τη φιλική συμμετοχή των άλλων, μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει.

Το χαμόγελο που μπερδεύει τους άλλους με γύρισε πίσω, στην παιδική μου ηλικία. Δεν ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδί του σχολείου για πολλούς και διάφορους λόγους. Ημουν όμως το πιο χαμογελαστό. Αυτό όντως μπέρδευε τους άλλους, σχεδόν τους εκνεύριζε. «Τι χαμογελάς όλη την ώρα; Χαζοχαρούμενη είσαι;» ήταν η κομψή ερώτηση-σχόλιο συμμαθητών μου, όχι μόνο στο δημοτικό, εκεί όπου η σκληρότητα είναι σχεδόν επιβεβλημένη, αλλά και στο γυμνάσιο και στο λύκειο. 

Αποκωδικοποιώντας αρκετά χρόνια αργότερα αυτή την ενστικτώδη στάση των χαρακτηριστικών του προσώπου μου απέναντι στον έξω κόσμο, συνειδητοποίησα ότι ήταν μια πρώτης τάξεως άμυνα, προκειμένου να αντιμετωπίσω ή έστω να ξορκίσω όλα όσα με στενοχωρούσαν. Και με αφορμή τον ίδιο μου τον εαυτό, συνειδητοποίησα ότι το χαμόγελο όντως μπερδεύει τους ανθρώπους, τους δημιουργεί τεράστια αμηχανία. 

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι. Πόσες μελέτες και εικασίες έγιναν, πόσες σκευωρίες επινοήθηκαν για να εξηγήσουν το μειδίαμα της εικονιζόμενης Τζοκόντα. Με άλλα λόγια, θεωρούμε ότι ξέρουμε γιατί κάποιος κλαίει, αλλά όχι γιατί γελάει. Αυτό αποτελεί ένα τεράστιο μυστήριο και έχει να κάνει με τη δαιμονοποίηση της χαράς, καθώς η ευτυχία αποτελεί το πιο μακρινό όνειρο της ανθρώπινης ύπαρξης.

Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να μετατραπείς σε ένα μονόχνοτο ον που σκέφτεται αποκλειστικά τον εαυτό του· κάθε άλλο. Απλώς η σύνδεση και η εξάρτηση από τους γύρω σου δεν πρέπει ποτέ να καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος. Ποια είναι τα μυστικά της ευτυχίας, τα βήματα που θα σε κάνουν να κλείνεις τα μάτια κάθε βράδυ και να τα ανοίγεις το πρωί με το ίδιο αίσθημα πληρότητας;
Το άγχος του βιοπορισμού (και) μέσα στο 2015 είναι ένας βασικός παράγοντας που απομακρύνει την ευτυχία.

Η δουλειά των ονείρων σου μετατρέπεται σε εφιάλτη και ειδικά σε περιόδους κρίσης θεωρείται ύβρις να πεις ότι δεν αντέχεις άλλο να κάνεις αυτό που κάνεις, τη στιγμή που πληρώνεσαι, ενώ εκεί έξω υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται ή που δεν δουλεύουν καθόλου και βλέπουν τις ικανότητές τους να ατροφούν. 

Η ψυχολογία της μάζας, το περίφημο και εξουθενωτικά ελληνικό «κάτσε εκεί που κάθεσαι», υποσκάπτει αργά και βασανιστικά κάθε ελπίδα σου να ευτυχήσεις.

Μπορεί οι γύρω σου να είναι απολύτως ικανοποιημένοι με τη «δουλίτσα» και τη «θεσούλα» τους, αν όμως η δική σου καρδιά χτυπάει σε διαφορετικό σκοπό, οφείλεις να την ακούσεις. Σε μια ιδεατή κοινωνία θα ήταν αυτονόητο για έναν άνθρωπο να αλλάζει όχι μόνο δουλειές, αλλά και καριέρες, ακολουθώντας κάθε φορά αυτό που τους προστάζει η ψυχή τους και όχι το καδραρισμένο πτυχίο τους. 

Σίγουρα η κρίση δεν εγγυάται δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Αλλά και αυτή η καταστροφολογία θυμίζει πανικόβλητο δελτίο καιρού που σε προετοιμάζει για ακραία καιρικά φαινόμενα, ενώ βγαίνοντας τελικά από το σπίτι, το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα καλό μπουφάν που κουμπώνει ως επάνω. Και πώς αλήθεια ανακαλύπτεις το κάλεσμά σου, όταν επί πολλά χρόνια δουλεύεις σε κάτι τελείως διαφορετικό; Οι ψυχολόγοι επιμένουν ότι πρέπει να συμβουλευτείς το παιδί που έχεις ακόμη μέσα σου.

Ανάτρεξε σε όσα έγραφες στο παιδικό σου ημερολόγιο και με μεγάλη σου έκπληξη θα συνειδητοποιήσεις ότι εκεί υπάρχουν όλες οι απαντήσεις. Γίνε αυτό που έγραφες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις στις εκθέσεις της Β' Δημοτικού. Ακόμη για αυτό χτυπά η καρδιά σου.

Η ευτυχία είναι ανέφικτη όταν καταντά αυτοσκοπός. Και είναι έννοια εξαιρετικά παρεξηγημένη: κανείς δεν μπορεί να νιώθει ευτυχισμένος όλη την ώρα, θα ήταν αφύσικο. Οι ψυχολόγοι συχνά παραλληλίζουν την κατάσταση των συναισθημάτων μας με ένα καρδιογράφημα: αν είναι μια ευθεία γραμμή, χωρίς τα απαραίτητα σκαμπανεβάσματα, τότε είσαι νεκρός ή έστω νεκρωμένος μέσα σου. 

Ακόμη και αν περνάς μια δύσκολη περίοδο, δεν χάνεις τον εαυτό σου, δεν μετακινείσαι από τον πυρήνα σου. Είσαι λυπημένος αλλά όχι δυστυχής και γι' αυτό εν δυνάμει ευτυχής μόλις περάσουν τα δύσκολα.

Η ευτυχία είναι ουσιαστικά η εκπλήρωση αυτού του βασανιστικού κλισέ που όμως ισχύει : να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Αν όχι μόνο αντέχεις αλλά απολαμβάνεις τη μοναχικότητα - όχι τη μοναξιά -, τότε είσαι σε καλό δρόμο. Μπορείς να πας μόνος σου στο σινεμά ή να καθήσεις κάπου για καφέ ή φαγητό νιώθοντας πλήρης από τη συντροφιά του εαυτού σου; Νιώθεις καλά μόνο και μόνο επειδή μια μέρα μες στο καταχείμωνο ξυπνάς και έχει ήλιο; Τότε, όλα βαίνουν καλώς.

Σε αντίθεση με διάφορες ζεν αντιμετωπίσεις που δύσκολα εφαρμόζονται στη δυτική κοινωνία που σφύζει από εντάσεις και νευρώσεις, το να ξεσπάς μόνο σε εκείνους που σε έχουν βλάψει, είναι απολύτως υγιές και σου προσθέτει μία φέτα ευτυχούς ικανοποίησης. Οι γιατροί προειδοποιούν ότι ο θυμός που συσσωρεύεις μέσα σου μπορεί να μετατραπεί σε επίμονη και επικίνδυνη ασθένεια. Οταν δεν εξωτερικεύεις όσα πιστεύεις στον δικαιούχο, είναι σαν να τα στρέφεις ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό, επωάζοντας αρρωστημένη οργή και μυριάδες απωθημένα.

Η ευτυχία έχει να κάνει με την τέχνη του «εδώ και τώρα». Το παρελθόν κρύβει θλίψη και το μέλλον φόβο. Ο ενεστώτας είναι ο χρόνος στον οποίο πρέπει να ζεις αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος. Ο σύντροφός σου πρέπει να είναι συνοδοιπόρος σου και όχι συγκρατούμενος. 

Φοβούμενοι ότι κάποια στιγμή στο μέλλον οι δρόμοι σας θα χωρίσουν και συμπεριφερόμενοι λες και επενδύετε σε ένα πρόγραμμα συνταξιοδότησης και όχι σε ένα συναρπαστικό παρόν, το πολυπόθητο μέλλον θα κάνει φτερά. 

Οι φρικαλέες ατάκες «ή θα παντρευόμασταν ή θα χωρίζαμε» και «να έχεις κάποιον να σε γηροκομήσει» σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μια δυστυχισμένη φυλακή, ακόμη κι αν έχει τη βιτρίνα της τέλειας συμβίωσης.

Όπως η ελευθερία περνά μέσα από την πειθαρχία, έτσι και η ευτυχία περνά μέσα από την αυτοσυγκράτηση. Δεν είσαι οι ζοφερές σκέψεις σου, είσαι αυτό που μπορείς να γίνεις όταν τους πεις ότι δεν θα τις αφήσεις να εξουσιάσουν άλλο τη ζωή σου. Η παρατήρηση είναι μεγάλο σχολείο. 

Παρατήρησε τον εαυτό σου σαν να είναι ένα τρίτο πρόσωπο. Πώς αντιδρά; Τι περνάει αυτή την περίοδο; Τι ανάγκες έχει; Μήπως δεν κοιμάται αρκετά; Μήπως δεν γυμνάζεται καθόλου; Μήπως δεν τρώει σωστά; Το να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου όπως αντιμετωπίζεις το αντικείμενο του πόθου σου, δηλαδή προσφέροντάς του την αμέριστη προσοχή σου, μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα ευτυχισμένο ξέφωτο που λέγεται «μου αρέσω έτσι όπως είμαι».

Οι φίλοι είναι ίσως οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή σου, ακριβώς επειδή τους επιλέγεις εσύ, με αξιοκρατικά κριτήρια. Και εκεί όμως χρειάζεται διαρκής δουλειά. Μην τους παραμελήσεις αν πιστέψεις ότι βρήκες τον έρωτα της ζωής σου. Δεν υπάρχει πιο ισχυρό αντικαταθλιπτικό από ένα γεύμα με φίλους που αρχίζει από το μεσημέρι της Κυριακής και παρατείνεται ως το βράδυ. 

Με αυτόν τον τρόπο, ξορκίζεις τον τρόμο της επερχόμενης Δευτέρας. Η σημασία του «εδώ και τώρα» οφείλει να είναι τονισμένη όταν βγαίνεις έξω με τους φίλους σου. Πόσες φορές έχεις χαραμίσει μια παρεΐστικη έξοδο αναλύοντας ανούσια προβλήματα και αρνούμενος από κεκτημένη ταχύτητα να εστιάσεις στην ευτυχία των απλών πραγμάτων; 

Επιστρέφοντας σπίτι, νιώθεις πιο άδειος από ποτέ, όχι λόγω της πρόσκαιρης απογοήτευσης, αλλά επειδή ακριβώς έχασες μια ακόμη ευκαιρία να εκτιμήσεις ότι ήσουν έξω με ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για σένα.

Το ποιοτικό και όχι απαραιτήτως ποσοτικό σεξ είναι δείγμα ευτυχίας, υγείας και μακροζωίας. Σε μια εποχή που τα οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα χτυπούν ύπουλα κάτω από τη μέση, το να απευθυνθείς σε έναν ειδικό είναι σωτήριο. Ειδάλλως, θα αφήσεις να σε κατασπαράξουν οι φοβίες σου, πλήττοντας ανεπανόρθωτα και το ηθικό του ανθρώπου που έχεις στο πλευρό και στο κρεβάτι σου.

Στο εμβληματικό «Holly mountain» του 1973 και του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, ακούγεται μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες σχετικά με τον φόβο της ευτυχίας και τον τρόμο της επιτυχίας: όταν μία από τις βασικές ηρωίδες πασχίζει να ανέβει σε έναν τεράστιο βράχο, παίρνει την εξής απάντηση από τον μέντορά της: «Δεν φοβάσαι να πέσεις. Φοβάσαι μήπως σκαρφαλώσεις». 

Που σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν στους πρόποδες ακριβώς επειδή φοβούνται ότι αν βάλουν τα δυνατά τους, θα καταφέρουν να φτάσουν εκεί που θέλουν. Και αυτό έρχεται με μία σειρά από νέες, μη καταχωρισμένες στη βολική ζωή σου αρμοδιότητες. 

Μπορείς να ρισκάρεις την άνοδο και όχι την πτώση σου; Να αλλάξεις το λογισμικό της προσωπικότητάς σου και να θυμηθείς πώς είναι να χτυπά η καρδιά σου από έξαψη και ευτυχία; Αν ναι, ο δρόμος είναι προς τα πάνω. Και τα χαμόγελα, όσο αινιγματικά κι αν είναι, βοηθούν να γίνει πιο ευχάριστη η διαδρομή και το 2015.
Πόσο ευτυχισμένοι είστε;

Το Oxford Happiness Questionnaire έχει δημιουργηθεί από τους ψυχολόγους Michael Argyle και Peter Hills στο Πανεπιστήμιο Μπρουκς της Οξφόρδης.

ΟΔΗΓΙΕΣ
Δηλώστε πόσο συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τις παρακάτω δηλώσεις για την ευτυχία, βάζοντας έναν αριθμό στο τέλος κάθε πρότασης, σύμφωνα με την παρακάτω διαβάθμιση. Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις. Αυτό που σας έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι αυτό που σας εκφράζει.

1=διαφωνώ έντονα,

2=διαφωνώ αρκετά,

3=διαφωνώ αμυδρά,

4=συμφωνώ αμυδρά,

5=συμφωνώ αρκετά,

6=συμφωνώ απόλυτα

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ
1. Δεν είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τον εαυτό μου (A).

2. Με ενδιαφέρουν πάρα πολύ οι άλλοι άνθρωποι.

3. Νιώθω ότι η ζωή σε αποζημιώνει.

4. Τρέφω πολύ θερμά αισθήματα σχεδόν απέναντι σε όλους.

5. Σπανίως ξυπνάω και νιώθω ξεκούραστος (A).

6. Δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον (A).

7. Βρίσκω σχεδόν τα πάντα διασκεδαστικά.

8. Είμαι πάντα αφοσιωμένος σε ό,τι κάνω.

9. Η ζωή είναι ωραία.

10. Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος είναι ένα ωραίο μέρος (A).

11. Γελάω πολύ.

12. Είμαι ικανοποιημένος με όλα στη ζωή μου.

13. Δεν πιστεύω ότι είμαι γοητευτικός (A).

14. Υπάρχει χάσμα ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελα να κάνω και σε αυτό που έχω κάνει (A).

15. Είμαι πολύ χαρούμενος.

16. Βρίσκω την ομορφιά σε αρκετά πράγματα.

17. Πάντα φτιάχνω το κέφι στους άλλους.

18. Μπορώ να βρω χρόνο για ό,τι θέλω να κάνω.

19. Νιώθω ότι δεν έχω ιδιαίτερο έλεγχο της ζωής μου (Α).

20. Είμαι ικανός να αναλάβω τα πάντα.

21. Είμαι σε απόλυτη πνευματική εγρήγορση.

22. Συχνά νιώθω χαρά και ενθουσιασμό.

23. Δυσκολεύομαι να πάρω αποφάσεις (Α).

24. Δεν έχω συγκεκριμένο σκοπό ή νόημα στη ζωή μου (Α).

25. Νιώθω ότι έχω τεράστια ενέργεια.

26. Συνήθως μπορώ να επηρεάζω καταστάσεις.

27. Δεν περνάω καλά με άλλους ανθρώπους (Α).

28. Δεν νιώθω ιδιαίτερα υγιής (Α).

29. Δεν έχω ιδιαίτερα χαρούμενες αναμνήσεις από το παρελθόν (Α).

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕ ΤΟ ΣΚΟΡ ΣΑΣ
Βήμα 1. Οι φράσεις που έχουν την ένδειξη (Α) πρέπει να βαθμολογηθούν ανάποδα:
Για παράδειγμα, αν έχετε βάλει «1», το αλλάζετε με «6».
Αλλάξτε το 2 με 5, το 3 με 4, το 4 με 3, το 5 με 2, το 6 με 1.

Βήμα 2. Προσθέστε τους βαθμούς και των 29 απαντήσεων, χρησιμοποιώντας την αντεστραμμένη βαθμολογία για τις 12 προτάσεις που είχαν την ένδειξη (Α).

Βήμα 3. Διαιρέστε διά του 29 και το πηλίκο είναι το τελικό σκορ σας.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Από 1-2 βαθμούς
Δεν είσαι καθόλου ευτυχισμένος. Μπορεί να βλέπεις τον εαυτό σου χειρότερα απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Από 2-3 βαθμούς
Είσαι αρκετά δυστυχισμένος.

Από 3-4 βαθμούς
Είσαι κάπου στη μέση – ούτε ευτυχισμένος ούτε δυστυχισμένος.
Το σκορ 3,5 σημαίνει ότι η ζυγαριά δεν γέρνει προς πουθενά.

4 βαθμοί
Αρκετά ευτυχισμένοι-ικανοποιημένοι. Αυτό είναι το συνηθέστερο σκορ που σημειώνει ο μέσος άνθρωπος.

Μεταξύ 4 και 5
Είσαι ευτυχισμένος.

Μεταξύ 5 και 6
Πολύ ευτυχισμένος. Το να αισθάνεσαι έτσι έχει μεγάλα πλεονεκτήματα στην υγεία, συμβάλλει στις επιτυχημένες ερωτικές σχέσεις και στην επίτευξη των στόχων σου. Μία ευτυχισμένη βάση σε βοηθά στο να διευρύνεις τους ορίζοντές σου και να κατευθυνθείς προς την ευτυχία.

6 βαθμοί
Είσαι υπερβολικά ευτυχισμένος.
Ε ναι, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, που λέει ότι αν κάποιος παραείναι ευτυχισμένος, καταλήγει να μην είναι λειτουργικός σε κανέναν τομέα της ζωής του, επειδή ακριβώς ζει στο συννεφάκι του. Μέτρο σε όλα λοιπόν.





by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Νίτσε – Να μην σκέφτεσαι πια τον εαυτό σου.....!!!!!!!!!

Θα έπρεπε να σκεφτούμε σοβαρά : γιατί πηδούμε στο νερό για να ανασύρου­με κάποιον που βλέπουμε να πνίγεται, ενώ δεν τρέφουμε κα­μιά συμπάθεια γι’ αυτόν;

Από έλεος : εδώ δεν σκέφτεσαι πια παρά τον πλησίον σου, - απαντά ο παραλογισμός. Η αλήθεια είναι ότι στον οίκτο, - εννοώ σ’ αυτό που συνήθως αποκαλούμε εσφαλμένα οίκτο - δεν σκεπτόμαστε πια τον εαυτό μας συ­νειδητά, αλλά τον σκεφτόμαστε πολύ έντονα με ασυνείδητο τρόπο, όπως όταν το πόδι μας γλιστρά και κάνουμε ασυνείδη­τα τις αντίθετες κινήσεις που αποκαθιστούν την ισορροπία μας, χρησιμοποιώντας καταφανώς όλη μας τη λογική.

Το ατύ­χημα ενός άλλου προσώπου μας προσβάλλει γιατί μας κάνει να νιώσουμε την αδυναμία μας, ίσως και τη δειλία μας, αν δεν τον βοηθήσουμε. Ή μάλλον αυτό προκαλεί ήδη από μόνο του μείωση της τιμής μας μπροστά στους άλλους ή και στον ίδιο τον εαυτό μας.

Ακόμη περισσότερο βρίσκουμε στο ατύχημα και στον πόνο ένα σήμα κινδύνου που παραμονεύει για μας. Και ήδη αυτές οι ενδείξεις της ανθρώπινης αβεβαιότητας και αδυ­ναμίας μπορούν να μας προκαλέσουν οδυνηρές συνέπειες. Απωθούμε αυτό το είδος αθλιότητας και προσβολής και απα­ντούμε σ’ αυτό με μια πράξη συμπόνιας που μπορεί να κρύβει μια λεπτή άμυνα και ακόμη μια εκδίκηση.

Μαντεύει κανείς ότι στο βάθος σκεφτόμαστε πολύ τον εαυτό μας, όταν βλέπει την απόφαση που παίρνουμε σε όλες τις περιπτώσεις όπου μπο­ρούμε να αποφύγουμε το θέαμα του άλλου που πάσχει, που στερείται, που οδύρεται: αποφασίζουμε να μην το αποφύγου­με όταν μπορούμε να το πλησιάζουμε ως άνθρωποι δυνατοί και συμπονετικοί, σίγουροι για την επιδοκιμασία, θέλοντας να νιώσουμε την αντίθεση της δικής μας ευτυχίας, ή καλύτερα ελ­πίζοντας να διασκεδάσουμε την πλήξη μας.

Οδηγούμε στην παραπλάνηση όταν αποκαλούμε οίκτο (Mitleid) την οδύνη (Leid) που μας προκαλεί ένα τέτοιο θέαμα και που μπορεί να είναι πολύ ποικιλόμορφο, επειδή σε κάθε περίπτωση, είναι μια οδύνη από την οποία λυτρώνεται αυτός που υποφέρει μπρο­στά μας: αυτό είναι δικό μας, όπως εκείνου είναι δικός του ο πόνος του.

Οταν λοιπόν επιδιδόμαστε σε συμπονετικές πρά­ξεις, απαλλασσόμαστε μόνο από τον προσωπικό πόνο. Ωστό­σο, δεν ενεργούμε ποτέ έτσι από ένα μόνο κίνητρο: όπως είναι βέβαιο ότι θέλουμε να λυτρωθούμε από ένα πόνο, το ίδιο βέ­βαιο είναι ότι, για την ενέργεια, υποχωρούμε σε μια παρόρμηση ευχαρίστησης - και η ευχαρίστηση προκαλείται από το θέα­μα μιας κατάστασης αντίθετης με τη δική μας, επειδή η σκέψη της δύναμης να βοηθούμε μόνο αν θέλουμε, αποσκοπεί σε επαίνους και σε αναγνώριση στην περίπτωση που θα βοηθού­σαμε, με την πράξη της ίδιας της βοήθειας, εφόσον η πράξη πετυχαίνει (και όπως πετυχαίνει προοδευτικά, προκαλεί από μόνη της χαρά στον εκτελεστή της), αλλά κυρίως από το αί­σθημα ότι η παρέμβασή μας θέτει ένα όρο σε μια εξοργιστική αδικία (η εκτόνωση της οργής αρκεί ήδη για να ανακουφίσει).

Όλα αυτά μαζί με πολλά ακόμη λεπτότερα στοιχεία, είναι «οί­κτος» («Mitleid»): -πόσο αδέξια επιτίθεται η γλώσσα μας μ’ αυ­τή τη λέξη για ένα τόσο περίπλοκο οργανισμό! - Το ότι, αντίθε­τα, η συμπόνια είναι ταυτόσημη με την οδύνη που την προκα­λεί η θέα της, ή το ότι έχει γι’ αυτό μια ιδιαίτερα διεισδυτική και ευαίσθητη κατανόηση - αυτά αντιτίθενται στην εμπειρία, κι εκείνος που έχει εγκωμιάσει τον οίκτο μ’ αυτές τις δύο σχέ­σεις, στερείται αρκετής πείρας στο ηθικό πεδίο.

Γι’ αυτό μου εγείρονται αμφιβολίες όταν διαβάζω τα απίστευτα πράγματα που αναφέρει ο Σοπενχάουερ για την ηθική: αυτός που θα ήθε­λε με όλα αυτά να μας πείσει να πιστέψουμε στην μεγάλη και­νοτομία της εφεύρεσής του, ότι δηλαδή ο οίκτος - αυτός ο οί­κτος που παρατηρεί τόσο επιπόλαια και που περιγράφει τόσο αδέξια - είναι η πηγή κάθε ηθικής πράξης για το παρόν και για το μέλλον - ακριβώς εξαιτίας των ικανοτήτων που αυτός πρώ­τος επινόησε γι’ αυτόν.

Στο κάτω - κάτω, τι ξεχωρίζει τα άτομα χωρίς έλεος από τα συμπονετικά άτομα; Πριν απ’ όλα - για να δώσουμε ακόμη ένα σκίτσο με αδρές γραμμές - δεν έχουν την ευερέθιστη φαντασία που προκαλεί ο φόβος, ούτε την επιδεξιότητα να προαισθάνονται τον κίνδυνο. Έτσι, η ματαιοδοξία τους πληγώνεται πιο αργά αν γίνει κάτι που θα μπορούσαν να το είχαν αποφύγει (για να διαφυλαχτεί η περηφάνια τους, τους προστάζει να μην αναμιχθούν ανώφελα σε υποθέσεις των άλ­λων, και μάλιστα, εφόσον ενεργούν έτσι, τους αρέσει να βοη­θά ο καθένας τον εαυτό του και να παίζει με τα δικά του χαρ­τιά) . 

Επιπλέον, έχουν συνηθίσει γενικά να υπομένουν περισσό­τερα βάσανα απ’ όσο οι συμπονετικοί άνθρωποι, και δεν τους φαίνεται άδικο να υποφέρουν οι άλλοι εφόσον έχουν υποφέ­ρει κι αυτοί οι ίδιοι.

Στο κάτω-κάτω, το θέαμα των ευαίσθητων αισθημάτων τους προκαλεί τον ίδιο πόνο που προκαλεί το θέα­μα της στωικής απάθειας στους συμπονετικούς ανθρώπους. Κι έχουν για τις ευαίσθητες καρδιές περιφρονητικά λόγια και φοβούνται ότι το αρρενωπό πνεύμα τους και η ψύχραιμη ανδρεία τους κινδυνεύουν: μπροστά στους άλλους κρύβουν τα δάκρυά τους και όταν είναι μόνοι τους τα σφουγγίζουν οργι­σμένοι με τον ίδιο τους τον εαυτό. 

Αυτοί ανήκουν σε ένα άλλο είδος εγωιστών από τους συμπονετικούς ανθρώπους. Αλλά με το να τους χαρακτηρίσουμε κακούς με διακριτική σημασία και να αποκαλέσουμε τα συμπονετικά άτομα καλούς, δεν σημαίνει τίποτα άλλο από μια ηθική της μόδας : ακριβώς όπως είχε η αντίθετη μόδα στην εποχή της, μια πολύ μακρόχρονη εποχή!

Από το βιβλίο του Νίτσε: Αυγή, Σκέψεις για τις ηθικές προλήψεις





by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Μ. Γιωσαφάτ – Ποιοι αγαπάνε και τι είναι Αγάπη ;

Γι’ αυτό μιλάμε συνέχεια. Μπερδεύεται o έρωτας με την Αγάπη. Είναι όμως δύο διαφορετικά πράγματα. Γι’ αυτό είναι μπερδεμένα και στις περισσότερες γλώσσες. Οπότε χρησιμοποιείται ή ίδια λέξη, «amor», και για τον έρωτα και για την αγάπη. Στα αγγλικά υπάρχει διαφορά. Λένε, «I am in love», είμαι ερωτευμένος, αλλά όταν αγαπάμε λένε, «I love».

Είναι άλλο πράγμα το ένα, άλλο το άλλο κι έτσι κάπως ξεχωρίζεται. ’Αλλά, ενώ είναι άλλο πράγμα, ό κόσμος το μπερδεύει κι έτσι χρησιμοποιείται παντού. Στην Ελλάδα, βέβαια, το είχαν ξεχωρίσει οι αρχαίοι Έλληνες και το ήξεραν. ’Άλλο πράγμα είναι ό έρωτας κι άλλο ή αγάπη. Η ελληνική γλώσσα έχει την πιο ξεκάθαρη διάκριση: το «αγαπώ» και το «είμαι ερωτευμένος». Θα πείτε, δεν μπορεί να είναι και τα δύο μαζί; ’Ασφαλώς.

Αυτά τα πράγματα μας απασχολούν από παιδάκια μέχρι να πεθάνουμε. Ό άνθρωπος, όπως και τα περισσότερα θηλαστικά, έχει την ανάγκη, έκτος από το σεξ, πού είναι βασικό για την αναπαραγωγή και την ευχαρίστηση πού προκαλεί, να έχει ένα attachment στενό, ένα συναισθηματικό δεσμό, χωρίς τον όποιο τα μικρά ζώα πεθαίνουν, αν δεν τον αναπτύξουν με τη μάνα τους, και τα ανθρώπινα βέβαια. 

Άμα έχετε ένα παιδάκι και ή μάνα του δεν τ’ αγαπήσει, το εγκαταλείψει, θα πεθάνει κι αυτό. Αρά, το σεξ συνδέεται με την αναπαραγωγή και με την επιβίωση. Αλλά για την επιβίωση σημαντικότερο είναι να δημιουργήσουμε μετά ένα δεσμό μ’ ένα πρόσωπο, που το λέμε μητέρα. 

Και, όπως είπα, μητέρα είναι οποιοδήποτε πρόσωπο πού φροντίζει το παιδί. Και το ανθρώπινο παιδί χρειάζεται να είναι εξαρτημένο από τη μητέρα για πολλά χρόνια. Και αργότερα, μητέρα είναι ολόκληρη ή οικογένεια. Γι’ αυτό και ο δεσμός είναι σημαντικότατος .

Αν δεν αναπτυχθεί τον πρώτο χρόνο, ο άνθρωπος έχει μεγαλύτερα προβλήματα να αναπτύξει δεσμούς αργότερα, να είναι σχετικά ευτυχισμένος και να μπορεί να χαρεί τη ζωή και να τη ζήσει δημιουργικά. Αυτό στην παιδική ηλικία γίνεται μετά τα τέσσερα-πέντε περίπου, όταν το παιδί μπορεί να ξεπεράσει λίγο τα οιδιπόδεια προβλήματα.

Και πώς τα ξεπερνάει; Σιγά-σιγά, ανάλογα με τούς γονείς. Οι γονείς δημιουργούν το πρόβλημα. Όπως είπα και την άλλη φορά, προσκολλώνται σε ένα παιδί και προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα τού γάμου τους χρησιμοποιώντας τα παιδιά. Είναι συνηθέστατο, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Όπου, αν ο άντρας δεν είναι ευχαριστημένος με τη γυναίκα του, αν δεν μπορεί να την αγαπήσει, στρέφεται προς την κόρη του και με διάφορους τρόπους δημιουργεί μιαν ενοχική, αιμομικτική ή συναισθηματική κατάσταση με την κόρη του, πού φαινομενικά είναι πατρική αγάπη, πράγμα που πιστεύει κιόλας.

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα, ιδιαίτερα στην παλαιότερη γενιά, με την περίφημη 'Ελληνίδα μητέρα, την υπερπροστατευτική, ή οποία χρησιμοποιούσε το παιδί για να σταθεί σ’ ένα γάμο, όπου ό άντρας συνήθως δεν την αγαπούσε. Ή γυναίκα ήταν πολύ κατώτερη κοινωνικά, χρειαζόταν κάποιον και να την στηρίξει αργότερα και να της δίνει την συναισθηματική ικανοποίηση πού δεν έπαιρνε από τον άντρα της. Έτσι ήταν ο γάμος παλαιότερα, τώρα είναι καλύτερος. Παρά τα διαζύγια κ.λπ., τα ζευγάρια είναι πολύ καλύτερα σήμερα, πιο πραγματικά.

Αυτά θα ξεπεραστούν, όταν είναι μεν οι γονείς προσκολλημένοι στο παιδί, άλλα ξεκάθαρα δείχνουν με διάφορους τρόπους ότι, «Εγώ δεν πρόκειται να σε παντρευτώ, ή σχέση παιδιού-γονιού δεν είναι έτσι». Αυτό και το λέμε, άλλα σημασία ιδίως έχει πώς το εκδηλώνουμε. 

Μετά τον πρώτο χρόνο, πού ή πολύ στενή σχέση είναι απαραίτητη, δεν φέρνουμε τα παιδιά στο κρεβάτι, δεν διατηρούμε τη στενή σχέση. Όχι στα 25 ή κόρη να κοιμάται με τον πατέρα ή ό γιος με τη μάνα! 'Υπάρχουν λίγες περιπτώσεις τέτοιες, αλλά στις μικρότερες ηλικίες είναι πολύ συχνό.

Και δεν είναι μόνο ό ύπνος μαζί, είναι ό τρόπος των χαδιών, ή εντύπωση πού δίνει ή μητέρα στο παιδί ότι αυτό αγαπήσει παραπάνω απ’ τον άντρα της, και το παιδί το βλέπει κιόλας, γιατί είναι έντονη ή σχέση, και κολλάει στη σχέση. Δεν το αφήνει ή μάνα του ή ό πατέρας του να φύγει. Όταν όμως οι γονείς έχουν καλή σχέση, πράγμα σπάνιο δυστυχώς, τότε όλα λύνονται εύκολα. Το παιδί βλέπει ότι δεν μπορεί να διασπάσει το γάμο των γονιών και το παίρνει απόφαση. 

Αποκόπτει τα ερωτικά αισθήματα, τα απωθεί, μπαίνουν στο ασυνείδητο και δημιουργεί μια πιο κεκαθαρμένη σχέση, που δεν έχει έντονη σεξουαλικότητα ή έχει απωθηθεί ή έχει μπει κάτω από το χαλί. Τότε το παιδί αρχίζει και δέχεται και τον πατέρα και τη μητέρα, γιατί έχει πάψει ο έντονος ανταγωνισμός, ο φόβος θανάτου ή οι τιμωρίες από τον πατέρα ή τη μητέρα ή τα φονικά αισθήματα πού έχει το παιδί, πολύ έντονα αναμφίβολα. 

Έτσι, αρχίζει να τούς αποδέχεται λίγο καλύτερα και αυτό είναι ή αρχή μιας καλύτερης σχέσης, πού τη λέμε αγάπη, και αργότερα μπορεί να συνδυαστεί με τον έρωτα και το σεξ. ’Άλλο είναι το σεξ, άλλο είναι ο έρωτας και άλλο είναι η αγάπη. Τώρα, αν μπορεί να τα έχει κανείς όλα αυτά μαζί, αυτή είναι ή τέλεια σχέση πού είπαμε, άλλα είναι στο 5-10%, δυστυχώς. Άλλου υπάρχει το σεξ περισσότερο, άλλου ο έρωτας πού είναι φαντασιωτικός κι άλλου ή αγάπη.

Όπως είπαμε, ό έρωτας είναι ή προβολή των αναγκών μας σε άλλους ανθρώπους, πού ελπίζουμε ότι θα τις ικανοποιήσουν. Αυτό λέμε έρωτα βασικά. Κι επειδή θέλουμε να τις ικανοποιήσουν, τον εξιδανικεύουμε τον άλλον και πιστεύουμε ότι είναι αυτός πού θέλουμε. Ή επιθυμητή μητέρα, όπως λέω, ή ο επιθυμητός πατέρας. Δεν βλέπουμε τα ελαττώματα, γιατί τότε το έχουμε ανάγκη. 

Αν έχει κάποια στοιχεία, μετά του βάζουμε κι εμείς ένα σωρό και ξαφνικά γίνεται ή ιδανική γυναίκα ή ο ιδανικός άντρας, πού διαφέρει απ’ όλες τις άλλες γυναίκες κ.λπ. Και αυτό, όπως είπαμε, κρατάει πολύ λίγο, δυστυχώς, άλλα είναι πολύ ωραίο, γι’ αυτό όλοι το ψάχνουμε. Είναι πάρα πολύ ωραίο να αισθάνεσαι ότι κάποιος σε θέλει και είναι έτοιμος να ικανοποιήσει τις ανάγκες σου, να σε αγαπήσει, να σε αποδέχεται όπως είσαι. Αυτά δεν τα έχουμε στη ζωή κι έτσι ο έρωτας είναι ή μόνη διέξοδος για να συμπληρώσουμε αυτά πού δεν πήραμε απ’ τη μάνα μας ή απ’ τον πατέρα μας.

Προχθές μου λέει μια γυναίκα : «Εμένα με αγαπούσε πάρα πολύ και ή μάνα μου και ο πατέρας μου. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχω τέτοια προβλήματα στις σχέσεις μου». Έ, ξέρουμε τώρα ότι ή υπερβολική «αγάπη» της υπερπροστατευτικής Ελληνίδας μητέρας δεν είναι πραγματική αγάπη. Ή πραγματική αγάπη δεν είναι υπερπροστασία, δεν πνίγουμε το παιδί. Αν το πνίγουμε, το χρησιμοποιούμε.

Απόσπασμα από το βιβλίου του Ματθαίου Γιωσαφάτ " Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί;"





by Αντικλείδι , http://antikleidi.com