Το χαμένο καλτσάκι.....!!!!!!!

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν δύο γαλάζια καλτσάκια που αγαπιόντουσαν πολύ. Ήταν όλη μέρα μαζί, μαζί μέσα στα παπούτσια, μέσα στο συρτάρι, μέσα στο πλυντήριο, έξω στην απλώστρα... Δεν χώριζαν ποτέ, ποτέ ποτέ - ποτέ ποτέ!

Μία μέρα που γύρισαν από την παιδική χαρά και ήταν βρόμικα πολύ, η μαμά τα πήρε αμέσως και τα έβαλε πλυντήριο, να πλυθούν καλά, έβαλε και μαλακτικό να μοσχομυρίσουν, να είναι πεντακάθαρα γαλάζια καλτσάκια! 

Τα καλτσάκια έκλεισαν τα μάτια τους και απόλαυσαν το μπάνιο τους, τραγουδούσαν κιόλας 'λα λα λα... λαλααααααα' (το αριστερό καλτσάκι τραγουδούσε όμορφα, το δεξί καλτσάκι από τα πολλά πλυσίματα είχε κλείσει η φωνή του, ήταν σαν να ακούς βραχνιασμένο βάτραχο. Που τραγουδάει με το στόμα γεμάτο γιουβαρλάκια.)

Μέσα στο πλυντήριο, ενώ πλένονταν με ζεστό νερό στο πρόγραμμα για τα πολύ λερωμένα ρούχα, ο Αριστερός Γαλάζιος Καλτσάκης χαλάρωσε πολύ... "μμμμ" είπε.. "μου φαίνεται πως θα με πάρει ο ύπνος... ραντεβού στην απλώστρα Ζzzzzz "

Άνοιξε τα μάτια του δύο ώρες αργότερα. Ήταν απλωμένο στο μπαλκόνι.

"Ε φίλε, μήπως είδες το ταίρι μου;" ρωτάει τον Κύριο Μανταλάκι. 

- τι χρώμα είναι, απαντάει το μανταλάκι.

"Ροζ με κόκκινες βούλες, ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ;!! ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ, γαλάζιο βέβαια!"

-νευρικούλης είσαι ε; Δεν είδα τίποτα 

"χμ, μάλλον θα στέγνωσε νωρίτερα από μένα και θα το μάζεψε η μαμά από την απλώστρα., θα συναντηθούμε στο συρτάρι με τα καθαρά" σκέφτηκε το αριστερό γαλάζιο καλτσάκι, λίγο ανήσυχο.

Όταν όμως η μαμά το ξεκρέμασε από την απλώστρα, την άκουσε να λέει "άντε πάλι ένα μονό καλτσάκι, που στην ευχή είναι το άλλο; Που στην ευχή πάνε όλες οι κάλτσες, τις τρώει το πλυντήριο;!"

Το καλτσάκι μας τρελάθηκε! ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥ; 

"όχι ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΑΥΤΟ! Δεν είναι δυνατόν!"

Είχε ακούσει ιστορίες για χαμένες κάλτσες που εξαφανίζονταν μυστηριωδώς και κανείς δεν έμαθε ποτέ που πήγαν! Είχε φίλους, μονές κάλτσες που ποτέ δεν βρήκαν το ταίρι τους κι έμεναν μόνες, ξεχασμένες στο συρτάρι.

"Όχι, ποτέ δεν θα το επιτρέψω αυτό να γίνει. Δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ Δεξί Γαλάζιο Καλτσάκι! Θα σε ψάξω, θα σε βρω, δεν θα τα παρατήσω ποτέ!"

Άρχισε να ψάχνει παντού. Μόλις η μαμά έφυγε από το δωμάτιο, χοπ! το καλτσάκι πήδηξε έξω από το συρτάρι. Χοπ χοπ χοπ, πήγε στο καλάθι με τα ασιδέρωτα "ίσως μπερδεύτηκε η μαμά και το έβαλε με τα παντελόνια και τις μπλούζες"

- Εεεεε παιδιά, μήπως είδατε τον Δεξί Γαλάζιο Καλτσάκι;

- Εγώ όχι, δεν τον είδα, είπε ο Άσπρος Ζακέτας της Μαρίας.

- Ούτε εγώ, είπε ο Μπλε Σορτσάκης του Κωνσταντίνου.

- Λυπάμαι Αριστερέ Γαλάζιε Καλτσάκι, ούτε εγώ το είδα το ταίρι σου, είπε η Γκλίττερ Μπλούζα της μαμάς.

- Εγώ! Εγώ τον είδα! φώναξε με ενθουσιασμό ο Πράσινος Ισοθερμικός Φανελάκης του μπαμπά, Νάτος! και έδειξε μία κάλτσα σε μία καρέκλα.

-Να μου κάνεις τη χάρη, πετάχτηκε μία άλλη κάλτσα από μια άλλη καρέκλα παραδίπλα, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΑΙΡΙ, μας έβγαλε και μας πέταξε εδώ η Μαρία για να βάλει το καλσόν της, θέλουμε πλύσιμο, ζέχνουμε, 5 μέρες μας φορούσε. Δεν είμαστε γαλάζιες κάλτσες κανονικά, λευκές είμαστε, από τη βρομιά αλλάξαμε χρώμα, αλλά είμαστε μαζί, δεν έχουμε χαθεί!

Ο καλτσάκης μας ήταν απαρηγόρητος. Όμως ήταν αποφασισμένος. Όταν βρεις το ταίρι σου, είναι για πάντα! Δεν το εγκαταλείπεις στα δύσκολα. "ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΒΡΑΧΝΙΑΣΜΕΝΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ ΜΟΥ, Δεξί Γαλάζιο Καλτσάκι μου!"

Tα άλλα ρούχα τον κοιτούσαν λυπημένα. Είχαν ακούσει και εκείνα, για κάλτσες που χάθηκαν στο πλυντήριο και δεν βρέθηκαν ποτέ. Πίστευαν πως τα δύο γαλάζια καλτσάκια δεν θα ξαναέσμιγαν ποτέ, ποτέ ποτέ - ποτέ ποτέ. 

Όμως το Αριστερό Γαλάζιο Καλτσάκι ήταν ένας μικρός ήρωας, ένας μαχητής της αγάπης, ένας στρατιώτης της καρδιάς! Χοπ χοπ χοπ, χοροπηδώντας έφτασε μέχρι το μπάνιο και παίρνοντας φόρα, δίνει ένα σάλτο και ΤΣΟΥΠ από την μισάνοιχτη πόρτα βρίσκεται μέσα στον άδειο κάδο του πλυντηρίου!

Πόσο σκοτεινά και τρομαχτικά ήταν εκεί, τώρα που ήταν ολομόναχος. Δεν είχε κανένα άλλο ρούχο μέσα, μα πιο πολύ του έλειπε το ταίρι του, πρώτη φορά βρισκόταν στο πλυντήριο μόνο του! "ΕΕΕΕΕΕΕ είναι κανείς εδώώώώώώ;" φώναξε.

Καμία απάντηση, σιωπή. 

"Ακούει κανείς;; Δεξί Γαλάζιο Καλτσάκι, μ'ακούς; Εγώ είμαι! Σε θέλω πίσωωωωω! Δε θέλω να είμαι μόνο μου, ακούς;;; Καλτσάκι μουουουουουουου!!!!!"

Σιωπή...

Το Αριστερό Γαλάζιο Καλτσάκι ακούμπησε με την πλατούλα του στον κάδο του πλυντηρίου και άρχισε να κλαίει. Τα ματάκια του έτρεχαν γαλάζια καλτσένια δάκρυα. Κρύωνε και ήταν μόνο του. Μα η καρδιά του ήταν δυνατή, "όχι, δεν θα τα παρατήσω, ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ" είπε και σηκώθηκε. "Είσαι κάπου εδώ, εδώ χάθηκες, κάπου εδώ θα είσαι και θα σου λείπω, τόσο όσο λείπεις και συ σε μένα. Δε με έχεις ξεχάσει και ούτε εγώ θα σε ξεχάσω!" 

Συνέχισε να ψάχνει με πείσμα μέσα στο σκοτεινό πλυντήριο, κάθε σημείο, σπιθαμή προς σπιθαμή! Ήταν κουρασμένο ιδρωμένο, φοβισμένο μα δεν σταματούσε, έψαχνε, έψαχνε, έψαχνε...

ώσπου ΞΑΦΝΙΚΑ...

όπως ακούμπησε σ'ενα σημείο του πλυντηρίου, ένιωσε μια μικρή προεξοχή. Προσπάθησε να δει καλύτερα, έβαλε όλη του τη δύναμη και ΤΟΤΕ.... 

... μία καταπακτή άνοιξε, ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕ!! Εξαφανίστηκε ο Καλτσάκης! Εντελώς! Άδειο κι έρημο φαινόταν πάλι το πλυντήριο! 

Το καλτσάκι ένιωθε να πέφτει στο κενό, να στροβιλίζεται, να στροβιλίζεται, να πέφτει, να πέφτει, να πετάει, να χάνεται! Έκλεισε τα μάτια του, τρομαγμένο, ζαλισμένο!

Όταν άνοιξε τα μάτια του, είχε προσγειωθεί. Κοίταξε δεξιά αριστερά γύρω του. Ε, δεν το πίστευε αυτό που έβλεπε!! 

Μία ΚΑΛΤΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ!!!! Παντού κάλτσες, καλτσάκια, σοσονάκια και καλσόν! Καλτσοσχολεία, καλτσονοσοκομεία, καλτσοτράπεζες, καλτσοσούπερ μάρκετ, καλτσοπαιδικές χαρές... Τρελάθηκε από τη χαρά του ο Αριστερός Γαλάζιος Καλτσάκης! Ώστε εδώ λοιπόν βρίσκονται όλες οι κάλτσες που χάνονται, εδώ ζουν, εδώ είναι ο κόσμος τους! 

Εδώ θα βρέθηκε και το ταίρι μου όταν άνοιξε η καταπακτή του πλυντηρίου και τον ρούφηξε! " Έρχομαι να σε βρω!!!" φώναξε και άρχισε να ψάχνει στους δρόμους της καλτσοπολιτείας. Πήγε στο καλτσοσινεμά, πήγε στο καλτσοθέατρο, πήγε στον καλτσοζωολογικό κήπο και στο καλτσονηπιαγωγείο! 

Πήγε στην καλτσοταβέρνα και σε καλτσοκαφετέριες... Έψαχνε όλη μέρα στην καλτσοπολιτεία. Βρήκε εκατοντάδες κάλτσες που του έμοιαζαν πολύ! Μα δεν ήταν το καλτσάκι του...

Τότε είδε ένα καλτσοπαγωτατζίδικο στη γωνία του δρόμου. Ήταν κουρασμένος και τόσο λυπημένος. Σκέφτηκε "να, θα πάρω μια ανάσα εκεί, θα φάω ένα παγωτό και θα συνεχίσω να ψάχνω, ποτέ δεν θα τα παρατήσω!"

Πήγε με σκυμμένο το κεφάλι εκεί, και κατσουφιασμένος ετοιμάστηκε να παραγγείλει το αγαπημένο του παγωτό, αυτό που πάντα έτρωγαν μαζί.

-Ένα παγωτό καλτσοφυστίκι καλτσοφράουλα, θα ήθελα. Με τριμμένο...

"καλτσομπισκότο και καλτσοσιρόπι σοκολάτας" ακούστηκε μια βραχνή φωνή δίπλα του να παραγγέλνει το αγαπημένο τους παγωτό.

Ο Αριστερός Γαλάζιος Καλτσάκης γύρισε το κεφάλι ξαφνιασμένος προς τα εκεί που ακούστηκε η γνώριμη φωνή. "Βατραχάκι μου!!! Δεξί Γαλάζιο Καλτσάκι μου!!!" είπε με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση και έπεσε στην αγκαλιά του. "Σε βρήκα, ταίρι μου! Σε βρήκα!!"

"Με βρήκες, δε θα χωρίσουμε ποτέ ξανά" είπε και ο Δεξιός Καλτσάκης,τον έσφιξε δυνατά και του γλυκοφίλησε το καλτσομαγουλάκι! 

Κι έτσι, τα δύο καλτσάκια έζησαν μαζί για πάντα στην όμορφη καλτσοπολιτεία,ήταν ευτυχισμένα και τραγουδούσαν μαζί στο μπάνιο. Το Αριστερό τραγουδούσε ωραία, το Δεξί σα βραχνιασμένο βατραχάκι. Έμειναν για πάντοτε ζευγάρι και δεν χώρισαν ξανά ποτέ, , ποτέ ποτέ - ποτέ ποτέ!

http://fystikixorevei.blogspot.gr

Δε θέλω πια να είμαι καλή, να είμαι καλά θέλω.....!!!!!!

Να μη γίνομαι άλλο χαλί να σκουπίζουν τα πόδια τους οι ξένοι που μπαίνουν στην ζωή μου. Να μην είμαι πια το λιμάνι που θα αράξουν οι ναυτικοί μέχρι να περάσει η μπόρα τους. Η ομπρέλα που προστατεύει από τις καταιγίδες τους μουσκεμένους και κατατρεγμένους αυτής της γης. Το δεκανίκι που στηρίζει τους οι ανάπηρους. Να μην γίνομαι το αποκούμπι να ξαποστάσουν οι κουρασμένοι. Ο φάρος να βρουν το δρόμο τους οι χαμένοι. 

Το νερό στην έρημο της ζωής των διψασμένων αυτού του κόσμου. Να ταΐζω από το υστέρημά μου τους ζητιάνους αυτής της γης. Να σπαταλάω το σάλιο μου γιατρεύοντας τις πληγές των τραυματισμένων αυτής της κοινωνίας. 

Να κάνω γέφυρα το σώμα μου να περνούν οι διαβάτες από τη ζωή μου στην αντίπερα όχθη. Να γίνομαι κομμάτια για να να ικανοποιήσω τις ανάγκες των αχάριστων και ανίκανων. Να προλαβαίνω πάντα τις επιθυμίες των ανάξιων και αγνωμόνων. Να προσπαθώ να διδάξω τους αγράμματους και ανεπίδεκτους μαθήσεως αυτού του κόσμου. 

Να γίνομαι στάχτη στην φωτιά που άναψαν για να με κάψουν. Γι’ αυτό σου λέω, κουράστηκα πια να είμαι καλή. Δεν έχω άλλη υπομονή για τις ιδιορρυθμίες και ιδιοτροπίες των άλλων. Δεν ανέχομαι πια την κριτική. Δεν μπορώ την ρητορική τους. Δε με αντιπροσωπεύουν τα ουτοπικά όνειρα.

Δε με εκφράζουν τα ακαδημαϊκά τους λόγια. Δεν ακούω τους ψεύτικους επαίνους. Δε θέλω να αναλώνομαι άλλο σε εγωκεντρικές προσωπικότητες. Να ασχολούμαι με μικρόψυχους ανθρώπους. Να ξοδεύομαι σε αλαζονικές και υπεροπτικές συμπεριφορές. Να γίνομαι ο καραγκιόζης των μίζερων και απαισιόδοξων. Να πνίγω τα συναισθήματα μου σε άγνωστους και απύθμενους ωκεανούς. 

Δεν μπορώ να δίνω δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες σε ανθρώπους που μου απέδειξαν ότι δεν τις αξίζουν. Δεν ψάχνω πια ελαφρυντικά και δικαιολογίες σε προσποιητές συμπεριφορές. Δεν συγχωρώ πλέον τους άτιμους και ανέντιμους που κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Δε δίνω άφεση αμαρτιών στους ψεύτες και εκμεταλλευτές της κοινωνίας. 

Δεν αντέχω τις φασαρία των ρηχών ανθρώπων. Αντίθετα εκτιμώ την σιωπή των σοφών. Βαρέθηκα να θυσιάζω την ειλικρίνειά μου στο βωμό της υποκρισίας τούτου του κόσμου. Δε με αφορά η συμπάθεια όσων δεν συμπαθώ. Δε με απασχολεί η αγάπη των αχάριστων. 

Δεν υποβάλλεται ο χαρακτήρας μου σε αλλοιώσεις και μεταποιήσεις για να είναι συμπαθής. Δεν επιδέχεται άλλες δοκιμασίες η ιδιοσυγκρασία μου για να είμαι αγαπητή. Γι’ αυτό σου λέω, να είμαι καλά επιδιώκω. Να πραγματοποιήσω τα δικά μου όνειρα και να μη στοχεύω στα όνειρα των περαστικών από τη ζωή μου. Να φτάσω τους δικούς μου στόχους και να μην χειραγωγούμαι από τους άλλους. 

Να ξορκίσω το κακό από τη ζωή μου για το δικό μου καλό. Να καθορίσω εγώ το μέλλον μου χωρίς να δεσμεύομαι από το παρελθόν μου. Να κρατήσω καθάρια την ύπαρξη μου χωρίς να λεκιάζομαι από την βρωμιά αυτής της κοινωνίας. 

Να μπορώ να ελπίζω χωρίς να μου σκοτώνουν την ελπίδα μου.Να συλλογιέμαι ελεύθερα χωρίς να υποκινούν την σκέψη μου. Δεν έχω χώρο στην ζωή μου για ότι με στεναχωρεί και με πληγώνει. Δεν έχω χρόνο για ότι με φθείρει και με υποτιμά. Έχω αποβάλει από την ζωή μου ότι δεν με σέβεται. Έχω απαρνηθεί ότι δε με εκτιμά. 

Έχω διαγράψει ότι με πόνεσε. Έφυγα μακρυά από ότι με πρόδωσε. Έχω απεγκλωβιστεί από τα πλοκάμια της διαβολής. Έχω απελευθερωθεί από τα δίκτυα της μισαλλοδοξίας. Επέλεξα να κρατήσω κοντά μου ότι με αποδέχεται όπως ακριβώς είμαι. 

Ότι αναγνώρισε την αξία μου και εκτίμησε τη μοναδικότητα μου. Ότι με προβάλλει και με εξυψώνει. Ότι με γεμίζει χαρά και αισιοδοξία. Ότι μου φέρνει θετικότητα και ευτυχία. Ότι ικανοποιεί την αυτοπραγμάτωση μου. 

Κι ας ξοδεύεται τούτος ο κόσμος σε σκοπιμότητες. Κι ας χαραμίζεται σε μίση και κακίες. Εγώ κουράστηκα πια να είμαι καλή. Καλά θέλω να είμαι και σε όποιον αρέσω… για τους άλλους δε θα μπορέσω. 

[anapnoes]

http://www.tilestwra.com

Οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερο ύπνο επειδή ο εγκέφαλός τους δουλεύει σκληρότερα. γυναίκες.....!!!!!!!!

Οι γυναίκες πολλές φορές κάνουν μια νοητική λίστα και οργανώνουν ένα πρόγραμμα καθώς ετοιμάζουν το πρωινό, απαντούν στο τηλέφωνο και στρώνουν το τραπέζι. Το να κάνουν πολλά πράγματα μαζί είναι ένα απίστευτο ταλέντο που δυστυχώς οδηγεί πάντα στο άγχος και την εξάντληση. 

Θα θέλαμε να σας δείξουμε τα αποτελέσματα μιας έρευνας που εξηγούν πόσο ύπνο χρειάζονται οι γυναίκες για να μείνουν υγιείς, λαμπερές και παραγωγικές στη δουλειά τους. 

Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Loughborough στο Ηνωμένο βασίλειο διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερο χρησιμοποιούν το μυαλό κατά τη διάρκεια της ημέρας, τόση περισσότερη ξεκούραση και ύπνο χρειάζονται. 

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως ο γυναικείος εγκέφαλος λειτουργεί με πιο περίπλοκο τρόπο μιας και οι γυναίκες τείνουν να κάνουν πολλά πράγματα μαζί. Ως εκ τούτου, χρειάζονται περισσότερο ύπνο. «Οι εγκέφαλοι των γυναικών είναι πιο περίπλοκοι από ότι των ανδρών, έτσι η ανάγκη του ύπνου τους είναι ελαφρώς μεγαλύτερη» δήλωσε ο καθηγητής Jim Horne και συγγραφέας της μελέτης. 

Ένας μέσος ενήλικας χρειάζεται 6-8 ώρες ύπνου για να ανακάμψει από την κούραση και την εξάντληση από τις δραστηριότητες που διεξάγονται κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας. Οι γυναίκες χρειάζονται μόνο 20 λεπτά περισσότερο ύπνο από τους άνδρες ώστε να επιτρέπουν στον εγκέφαλο να επιδιορθωθεί και να ξυπνήσει ανανεωμένος.

Διαπιστώθηκε επίσης ότι η λίγη ξεκούραση έχει χειρότερες επιπτώσεις στην υγεία των γυναικών από ότι σε αυτή των ανδρών. Για παράδειγμα μπορεί να εμφανιστούν καρδιαγγειακά προβλήματα, διαβήτης, κατάθλιψη, άγχος ή στρες. Καθώς η νύχτα προχωρά, τα όνειρα των γυναικών γίνονται ελαφρύτερα και έτσι είναι πιο εύκολο να ξυπνήσουν από ότι οι άνδρες. 

Επίσης είναι πολύ πιο ευαίσθητες σε υψηλής συχνότητας θόρυβο. Εν κατακλείδι, με 20 λεπτά επιπλέον ύπνου και καλή ξεκούραση, μπορείτε να είστε η χαρούμενη και δραστήρια γυναίκα που θαυμάζουν όλοι. Έτσι, αλλάξτε το ξυπνητήρι σας και κοιμηθείτε επιπλέον 20 λεπτά. Το συνιστά η επιστήμη.

http://www.tilestwra.com

Η βοήθεια των κρυστάλλων στην περίοδο της μεγάλης αλλαγής....!!!!!!

Οι εποχές που βιώνονται εδώ και κάποιο καιρό προκαλούν δυσκολίες και αναπάντεχες αλλαγές που τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από πόνο, ο οποίος στην συνέχεια μεταλλάσσεται σε θυμό και απόγνωση. 

Ειδικά το τελευταίο συναίσθημα είναι αυτό που δημιουργεί την μεγαλύτερη πληγή στην ψυχολογία του ανθρώπου, αφού «ροκανίζει» την σταθερότητα που μέχρι τώρα διατηρούσε και τον ωθεί πολλές φορές σε κινήσεις επιπόλαιες, ή ακόμα και σε πράξεις ριψοκίνδυνες, χωρίς να υπάρχει μία πραγματική ουσία πίσω από αυτές. 

Ο άνθρωπος αρχίζει να αμφισβητεί τον εαυτό του, τις επιλογές που έκανε μέχρι τώρα και τον τρόπο που διαχειρίστηκε καταστάσεις και πόρους που πέρασαν από τα χέρια του. Ψάχνει να βρει τον φταίχτη για αυτή του την δυσκολία, καταλήγοντας συνηθέστερα στην αυτοτιμωρία, τις τύψεις και τον φόβο.

Όταν η βασική αίσθηση της ασφάλειας αφαιρείται, τότε αρχίζει να υπάρχει μία σταδιακή πτώση του βασικού οικοδομήματος της προσωπικότητας, μιας και όλα τα χαρακτηριστικά που ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει ξεκινούν από την παρουσία μίας σταθερής βάσης, των πρωταρχικών θεμελίων που θα στηρίξουν και όλο το υπόλοιπο κατασκεύασμα. 

Είναι φυσικό έτσι να επαυξάνεται το άγχος - κατακόρυφα μάλιστα - και η γενικότερη υπερένταση στον οργανισμό, χαρακτηριστικά που σιγά σιγά σωματοποιούνται και επιδρούν κυριότερα στην καρδιά και το στομάχι. Δεν είναι τυχαίο που τα καρδιοαγγειακά νοσήματα έχουν παρουσιάσει μία αλματώδη αύξηση τα τελευταία 3 χρόνια παγκοσμίως, μαζί με ψυχολογικές παθήσεις και διαταραχές του ύπνου. 

Κάθε τι που διακόπτει την ροή της καθημερινότητας που ζει ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει εσωτερική ταραχή διαφορετικού μεγέθους, σημαντικού όμως ώστε να προκληθούν σωματικές ανισορροπίες και διάσπαση της προσωπικότητας.

Σε όλη αυτή την δύσκολη περίοδο χρειάζεται να βρεθεί στον καθένα από εμάς το θάρρος να προσπαθήσουμε να πατήσουμε σταθερά στα πόδια μας, παρ' όλο που αυτό λέγεται πιο εύκολα από το να γίνει. Η αλλαγή ποτέ δεν γίνεται εύκολα, και τουλάχιστον όχι με τον ήρεμο τρόπο που θα προτιμούσε ο καθένας. 

Συνήθως οτιδήποτε αλλάζει αφήνει στην αρχή μία αίσθηση πόνου, όπως γίνεται σε κάθε αποχωρισμό. Το συναίσθημα που κυριότερα επικρατεί είναι ο φόβος του τι θα έρθει μετά την αλλαγή, αν θα είναι καλύτερο ή χειρότερο-για αυτό και τείνει ο άνθρωπος να προσκολλάται σε αυτό που ήδη έχει, μιας και η δεύτερη πιθανότητα είναι αυτή που τον τρομοκρατεί περισσότερο. 

Αυτή η προσκόλληση είναι που δημιουργεί και τον πόνο έπειτα όταν κάτι μεταλλαχθεί, τον πανικό και το άγχος. Για αυτό και χρειάζεται να αποκατασταθεί όσο πιο σύντομα γίνεται η εσωτερική ισορροπία και να βρεθεί η επαφή με τον εαυτό, αυτή τη φορά με ουσία και ακεραιότητα προκειμένου να αποφευχθεί σύντομα πάλι η έξαρση του άγχους, ο πανικός και ο φόβος.

Είναι καλό να έχει κανείς κοντά του και μερικούς κρυστάλλους ώστε να μπορέσει να βιώσει περισσότερη ηρεμία και γαλήνη καθώς και ανακούφιση από το άγχος. Αν και οι κρύσταλλοι δεν είναι πανάκεια, ωστόσο η ενέργεια τους μπορεί να τονώσει την αύρα, βοηθώντας έτσι να επέλθει περισσότερη καθαρότητα στον νου και το συναίσθημα. Η παρουσία τους είναι πολύ σημαντική, ειδικά σε περιόδους έντονης φόρτισης και συναισθηματικής πίεσης.

Ο Καπνίας Χαλαζίας είναι εξαιρετικός για το άγχος. Ηρεμεί την εσωτερική αγωνία και προσφέρει περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό και τις δυνατότητες που έχει. Γενικά είναι ίσως ο πιο χρήσιμος κρύσταλλος για το στρες, εξουδετερώνοντας σταδιακά κάθε φοβία και ταραχή.

Το Τυρκουάζ απορροφά κάθε πόνο και αρνητικότητα, δίνοντας χώρο για περισσότερο υγιείς δονήσεις εντός αλλά και στην αύρα του ανθρώπου. Είναι ο λίθος που θα βοηθήσει σε στιγμές που κάποιος νοιώθει πως δεν μπορεί να ξεφύγει από την θλίψη και τις άσχημες σκέψεις.

Το Περίδοτο βοηθά να αποκολληθεί κανείς από εξωτερικές επιρροές και να βρει τις δικές του δυνάμεις. Διαλύει σιγά σιγά τα ενοχικά συναισθήματα και τον αποθηκευμένο θυμό που μολύνει τις σκέψεις.

Ο Όνυχας ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την υγιή αίσθηση ευθύνης. Βοηθά να έχει κανείς λογική και να βλέπει κάθε κατάσταση με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Οδηγεί τον καθένα να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του.

Ο Πυρίτης θωρακίζει απέναντι στον ψυχολογικό εκβιασμό και πόλεμο, δίνει εσωτερική τόνωση και υπενθυμίζει πως κάθε τι που δεν προέρχεται από τον πραγματικό εαυτό είναι καταδικασμένο να μην επιβιώσει. Ενσταλάζει σταθερότητα και πάθος για τη ζωή, ασχέτως εξωτερικών καταστάσεων.

Αυτοί είναι μερικοί από τους πιο βοηθητικούς κρυστάλλους, όπου μπορούν να συνεισφέρουν αποτελεσματικά στο να μην χάσει κανείς την επαφή με την πραγματικότητα του αλλά και να μην γεμίσει άγχος και αμφιβολία για τον ίδιο του τον εαυτό. 

Μπορεί ο καθένας να τους έχει σε ένα πουγκάκι, να επιλέξει τον πιο κατάλληλο για αυτόν ή ακόμα και να διαλογίζεται μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση, η εσωτερική θέληση και πίστη στον εαυτό είναι που θα κάνει την διαφορά και θα βοηθήσει και τους κρυστάλλους να αγγίξουν πραγματικά την ανθρώπινη ύπαρξη και να την ανακουφίσουν.

Δήμητρα Παράσχου

http://old.astrolife.gr