Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

19 Σκέψεις που θα σε ανακουφίσουν από τις Ενοχές…!!!!

Η ενοχή δεν είναι αναγκαστικά ένα κακό συναίσθημα. Μπορεί πραγματικά να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αναζητήσουν τρόπους για την προσωπική τους εξέλιξη. 

Η συγχώρεση είναι απαραίτητη για την αυτοεκτίμηση, η οποία είναι το κλειδί για να απολαμβάνουμε τη ζωή και τις σχέσεις μας. Πολλές φορές όμως οι ενοχές μας, μας αποτρέπουν από το να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Τι συμβαίνει τότε;

Η ενοχή μπορεί να είναι μια αδυσώπητη πηγή πόνου. Μπορεί να πιστεύετε ότι θα πρέπει να αισθάνεστε ένοχοι και να καταδικάζετε τον εαυτό σας όχι μόνο μία φορά, αλλά κατ ‘επανάληψη. Η ενοχή μπορεί επίσης να σιγοβράζει στο ασυνείδητο σας και να υπονομεύει μια ζωή τους στόχους σας.

Η ενοχή προκαλεί οργή και αγανάκτηση, όχι μόνο για τον εαυτό σας, αλλά και προς τους άλλους. 

Ο θυμός, η μνησικακία, και η ενοχή υποσκάπτουν την ενέργειά σας, σας αποτρέψει από την επιτυχία, την ευχαρίστηση και την δημιουργία υγιών σχέσεων. Μπορεί να σας κολλήσει στο παρελθόν και να σας αποτρέψει από το να προχωρήσετε μπροστά.

Μπορεί να αισθάνεστε ένοχοι, όχι μόνο για τις ενέργειές σας, αλλά και για τις σκέψεις σας -σκέψεις που μπορεί να είναι άπληστες, σκέψεις που μπορεί να σχετίζονται με τη λαγνεία…

Μπορεί να αισθάνεσθε άσχημα για την έλλειψη των συναισθημάτων, όπως η αγάπη ή η φιλία, ή επειδή δεν θρηνείτε την απώλεια κάποιου κοντινού προσώπου ακόμα και για την απώλεια μιας σχέσης.

Πότε αισθανόμαστε ένοχοι;

Οι άνθρωποι κρίνουν οι ίδιοι συχνά τον εαυτό τους με βάση τις κατηγορίες ή τα ψέμματα που προέρχονται από τους άλλους. Για παράδειγμα, μια γυναίκα είναι εγωίστρια με τον σύζυγό της. Ο ίδιος το εκλαμβάνει ότι εκείνη είναι έτσι με αυτόν χωρίς να συνειδητοποιεί ότι είναι αυτή που είναι εγωιστική (είναι μέρος του χαρακτήρα της). 

Αυτή με τη σειρά της θα μπορούσε να θεωρήσει ότι η ανασφάλεια της σε αυτόν ευθύνεται για την εγωιστική της συμπεριφορά, ισχυριζόμενη ότι εκείνος είναι αδιάφορος, ή φλερτάρει με άλλες κλπ. Ένας άνθρωπος μπορεί να ρίξει την ευθύνη των πράξεών του στο θυμό του (συναίσθημα) ή στις λάθος πράξεις του (ενέργεια).

Λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης κάποιων ανθρώπων, είναι κοινό να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη συμπεριφορά των άλλων. Η σύζυγος μπορεί να δεχτεί την επίπληξη του συζύγου της και να αισθάνεται ένοχη που εκείνος είναι εθισμένος ή πίνει. 

Θύματα κακοποίησης ή σεξουαλικής κακοποίησης συχνά αισθάνονται ενοχές και ντροπή, παρά το γεγονός ότι ήταν θύματα και ότι ο δράστης είναι ο πραγματικός ένοχος. 

Όταν πρόκειται για διαζύγιο, αυτός που παίρνει πρώτος την απόφαση συχνά αισθάνεται ένοχος, αν και την ευθύνη για τα οικογενειακά τους πρόβλημα την έχουν και οι δύο.

Το συναίσθημα της ντροπής

Η ενοχή πρέπει να διαφοροποιείται από την ντροπή. Η ντροπή σας κάνει να αισθάνεστε κατώτεροι, ανεπαρκείς ή κακοί για το ποιος είστε σε σχέση με αυτό που κάνατε. Η ντροπή δεν είναι εποικοδομητική. Αντί για την ενίσχυση της εμπάθειας και της αυτοβελτίωσης, θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Οδηγεί σε μεγαλύτερη ανησυχία και υπονομεύει τόσο τον εαυτό σας όσο και τις σχέσεις σας.

Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις ενοχές και να ξεπεράσουμε τη ντροπή; Τι πρέπει να κάνουμε;

Για να το καταφέρετε πρέπει :

§ Να εξορθολογίζετε τη σκέψη σας και να αναλαμβάνεται την ευθύνη. “Εντάξει, το έκανα.”

§ Γράψτε μια ιστορία για το τι συνέβη, συμπεριλαμβανομένου του πώς αισθανθήκατε για τον εαυτό σας και τους άλλους που εμπλέκονται πριν, κατά και μετά.

§ Αναλύστε ποιες ήταν οι ανάγκες σας εκείνη τη στιγμή γιατί το κάνατε.

§ Ποια ήταν τα κίνητρά σας;

§ Ποιοι σας επηρέασαν; Είναι οι γονείς σας; Οι φίλοι σας, ο συζύγος σας; Μήπως λειτουργείτε πάντα με την έγκρισή τους; Μήπως προσπαθείτε να ανταποκριθείτε πάντα στις προσδοκίες τους;

§ Ποιες είναι οι αξίες σας στην πραγματικότητα; Οι πράξεις σας αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές σας αξίες; Αν όχι, εντοπίστε τις πεποιθήσεις, τις σκέψεις σας και τα συναισθήματα που οδήγησαν στις ενέργειές σας. Σκεφτείτε τι μπορεί να σας οδήγησε να εγκαταλείψετε τις αξίες σας. Παρατηρήστε ότι θα βλάψετε τον εαυτό σας όταν παραβιάζετε τις αξίες σας. Αυτό προκαλεί στην πραγματικότητα περισσότερο κακό σε σας.

§ Ποιους έχετε βλάψει; Πόσο βλάψατε τον εαυτό σας;

§ Σκεφτείτε τρόπους για να επανορθώσετε.

§ Αποφασίστε με ποιον τρόπο θα διορθώσετε την κατάσταση.

§ Σκεφτείτε μια εναλλακτική δράσης που θα μπορούσε να σας έχει οδηγήσει σε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

§ Αναλογιστείτε πως κανείς δεν είναι τέλειος.

§ Τι όφελος έχετε από το να συνεχίσετε να κατηγορείτε τον εαυτό σας για ό, τι έχετε κάνει;

§ Μια τακτική που προτείνουν πολλοί θεραπευτές είναι να γράψτε στον εαυτό σας μια επιστολή κατανόησης, εκτίμησης και συγχώρεσης.

§ Επαναλάβετε σε καθημερινή βάση λόγια καλοσύνης και συγχώρεσης που καταγράψατε σε αυτή την επιστολή όπως, «είμαι αθώος», «εγώ συγχωρώ τον εαυτό μου,” και “αγαπώ τον εαυτό μου”

§ Μην μοιράζεστε την άσχημη εμπειρία σας με όσους μπορεί να σας κρίνουν.

§ Μη διστάζετε όμως να συζητήσετε το θέμα που σας βασανίζει με τους φίλους σας και τους ανθρώπους που πραγματικά εμπιστεύεστε και αγαπάτε. Να θυμάστε :Η μυστικότητα παρατείνει την ενοχή και την ντροπή.

§ Συνειδητοποιήστε ότι μπορείτε να συγχωρέσετε τον εαυτό σας, όπως ακριβώς μπορείτε να συγχωρήσετε κάποιον άλλο.

§ Δεχτείτε ότι είστε άνθρωπος και κάνετε λάθη. Ίσως, κάνατε το καλύτερο, δεδομένων των περιστάσεων, και δεν μπορούσατε να κάνετε αλλιώς.

§ Εάν συνεχίσετε να έχετε προβλήματα με την αυτο-συγχώρεση, ίσως είναι χρήσιμο να επισκεφτείτε έναν σύμβουλο και να δεχτείτε επαγγελματική βοήθεια.




DARLENE LANCER ψυχοθεραπεύτρια
enikos.gr

Τι μας κρατάει τελικά ζωντανούς ;

Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο που βουλιάζει, υπάρχει κάτι που μας κρατάει ακόμη ζωντανούς και ναι ίσως να φαίνεται στο χειροκρότημα. 

Από τι αποτελούμαστε, ποιοι είμαστε, που πάμε, τι θέλουμε απ’ την ζωή μας και άλλα τόσα ερωτήματα που καθημερινά σκεφτόμαστε. Απ’ τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης, μέχρι το ταξίδι της αυτοπραγμάτωσης μια γέφυρα ανάμεσα τους, που άλλοτε μεγαλώνει και άλλοτε μικραίνει. 

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι να κλείσουμε την πόρτα και να βουλιάξουμε στο μαύρο σκοτάδι και άλλοι τόσοι για να την αφήσουμε ανοιχτή και να βγούμε έξω. Το πως διαμορφώνω τον τρόπο αντίληψης μου, κάνει την μεγάλη διαφορά.

Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται από τις στάχτες τους και άλλοι που αφήνονται στον άνεμο. 

Τι είναι αυτό που τους διαφοροποιεί; Γιατί κάποιοι μπαίνουν στον δρόμο της αυτό-πραγμάτωσης και άλλοι όχι; Τελικά τι είναι αυτό που μας κρατάει σε επαγρύπνηση και αναζητάμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας; 

Υπάρχει αυτή η φλόγα μέσα που παραμένει δυνατή που όσο κι αν βρέχει μέσα μας, ακόμη κι αν χάσει την δύναμη της, δεν σβήνει. Από τι υλικό είναι φτιαγμένη η αντοχή μας; 

Πως καταφέρνει μια λάβα που ενώ καίει εκτάσεις γης ολοσχερώς, το έδαφος μετά από χρόνια καρποφορεί; Πως μια ανεμοθύελλα καταστρέφει σχεδόν τα πάντα;

Για να αντέχει οτιδήποτε χρειάζεται μια γερή βάση και η βάση χρειάζεται τα πιο καλά υλικά. 

Η μοναδική βάση που υπάρχει για εμάς, είμαστε εμείς. Όσο κι αν θέλουμε να ψάχνουμε σε εξωτερικές αγορές να βρούμε τα κατάλληλα υλικά, αυτά βρίσκονται μπροστά μας, μέσα μας. Χτίζοντας την βάση μας, από εκεί αντλούμε την δύναμη μας.

Ακόμη κι αν ραγίσει, ξέρουμε πως να την φτιάξουμε, γιατί εμείς την χτίσαμε. Αν υπάρχει μια βλάβη στο σπίτι μας για παράδειγμα, φέρνουμε τον κατάλληλο να την διορθώσει, γιατί ακριβώς αυτό εκπαιδεύτηκε να κάνει, αυτή είναι η κατάρτιση του.

Τα συναισθήματα, ο εαυτός, τα βιώματα, το περιβάλλον που ζούμε, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι συμπεριφορές μας, είναι μερικά από τα υλικά της βάσης μας. 

Ο τρόπος διαχείρισης αυτών, φαίνεται στις όποιες καταστάσεις έρχονται στην ζωή μας. Αν μπορώ να αναγνωρίσω το συναίσθημα μου και μπορώ να το μεταφράσω με λέξεις, τότε είναι ελεύθερο. Αν γνωρίζω ποιος είμαι και που θέλω να πάω, τότε έχω οδηγό και χάρτη. 

Αν τα βιώματα μου δεν πονάνε πια, γιατί έχω έρθει σε ειρήνη με εκείνο τον κομμάτι του εαυτού μου, αν το περιβάλλον που ζω με αγκαλιάζει, με στηρίζει και με εξελίσσει, τότε γνωρίζω καλά πως να αντεπεξέλθω. 

Όλα αυτά δίνουν άλλο νόημα στον τρόπο που συμπεριφέρομαι, πρώτα σε μένα και έπειτα στους υπόλοιπους.

Δεν θα ξέραμε πως μοιάζει το φως, αν δεν έχουμε ζήσει στο σκοτάδι. 

Δεν θα ξέραμε τι γεύση έχει ένα φαγητό, αν πρώτα δεν δοκιμάζαμε. Ό,τι γνωρίζουμε, είναι γιατί έχει ήδη συμβεί. 

Η κίνηση προς οτιδήποτε, έρχεται απ’ το κίνητρο του τι θα πάρω όταν το έχω, τι συναίσθημα δηλαδή που θα μου αποφέρει. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι επενδύουν συναισθηματικά και κάποιες φορές εμμένουν σ ’αυτήν την επένδυση. 

Κάτι αναζητάμε και προσπαθούμε να φτάσουμε σ’ αυτό. Η ανάγκη να νιώθουμε και να συνυπάρχουμε, είναι μεγάλη. Δεν μας προστατεύει το να μην αισθανόμαστε, ίσα – ίσα μας εγκλωβίζει.

Έχουμε ανάγκη για επικοινωνία και κατανόηση. 

Ψάχνουμε να ταιριάξουμε με ανθρώπους που μας ξεκουράζουν και είναι συνοδοιπόροι σ’ αυτό τον ταξίδι αναζήτησης. Όταν είμαστε μαζί τους, νιώθουμε ο εαυτό μας, ταΐζουν την καρδιά και το μυαλό μας. Στηρίζουν την διαδρομή μας και την αναγνωρίζουν, ίσως γιατί και εκείνοι βρίσκονται στον δικό τους δρόμο. 

Ο άνθρωποι που συναντάμε, είναι η εξέλιξη μας. Ο άνθρωπος που διαλέγουμε να είναι δίπλα μας και να είναι σύντροφος μας, έχει άρωμα απ’ τον κήπο μας. 

Δεν μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας όταν προχωράμε στον δρόμο της εξέλιξης, υπάρχουν κι άλλοι που τον διαβαίνουν και σε κάποιο στενό κάθονται και αναπαύονται, μας περιμένουν για να μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους, περιμένουν να τους διηγηθούμε και εμείς τις δικές μας. Ας βρούμε ανθρώπους που είναι κοντά σ’ αυτό που θέλουμε να είμαστε.

Όταν με συναντήσω, με αγκαλιάσω και με κατανοήσω, τότε μπορώ να αφεθώ στην ροή, χωρίς να αντιστέκομαι. Όταν φροντίσω τα σπασμένα κομμάτια μου, αυτά θα μαλακώσουν και θα επανέλθουν. 

Δουλεύουμε με τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όχι αυτό που έρχεται, αλλά τι γίνεται μετά το πέρασμα του. Το πως διαχειρίζομαι την κατάσταση, δείχνει και πόσο γερή είναι η βάση μας. Δυνατός δεν είναι αυτός που δεν λυγίζει, δυνατός είναι αυτός που ενώ λυγίζει αφήνεται, βιώνει τον πόνο και μετέπειτα ανοίγει την πόρτα. 

Όπως είπε και η αγαπημένη μου Αλκυόνη Παπαδάκη: «Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες, που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή, μέσα σ ‘αυτό το χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.»

Κανένας χορτασμένος άνθρωπος δεν επισκέπτεται ένα εστιατόριο με κακίες κριτικές. 

Αυτό είναι το κλειδί, να γεμίζω το είναι μου με ό,τι με κάνει καλά βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα. Είναι εντάξει κάποιες επενδύσεις μας να μην πηγαίνουν όπως το περιμέναμε. Αν δεν αποφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε μπορώ να τις αφήσω. Εκεί ξεκινάει και η αναγέννηση.




Άρης Γεωργίου
MOLLY LICHTEN PHOTOGRAPHY

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

Μπορεί κάτι να πραγματοποιηθεί επειδή το σκέφτηκες ;

Κάθε λεπτό υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο που σκέφτονται πράγματα όπως: θα πέσω, θα τρακάρω, θα πεθάνω, θα αρρωστήσω, θα κερδίσω το λαχείο, θα γίνω διάσημος, θα αποβάλλω, θα παχύνω, θα με κλέψουν, δε θα κοιμηθώ ποτέ, με απατάει, θα σαλτάρω, θα σκοτωθούμε, και άλλα πολλά βέβαια. 

Πότε οι σκέψεις γίνονται πράξη;

Όλες οι σκέψεις που γίνονται σχηματίζουν μια μάζα ενέργειας που όταν συμπληρωθεί θα «κληρώσει» σε αυτόν που το σκέφτηκε τελευταίος. Πολλοί σκέφτονται ότι θα τρακάρουν ή ότι θα γράψουν το επόμενο απόλυτο best seller. 

Αυτός που το σκέφτηκε τελευταίος όταν συμπληρώθηκε η απαιτούμενη ενέργεια για να συμβεί, σε αυτόν και θα συμβεί. Λαχείο; Ίσως…

Γι΄ αυτό χρειάζεται να εκπαιδευτείς στο τι να σκέφτεσαι. 

Πολλοί πιστεύουν ότι η σκέψη δεν έχει σημασία. Ότι ρόλο παίζουν μόνο οι πράξεις. Και δεν έχουν απόλυτο άδικο. Όμως, αυτό που σκέφτεσαι με επιμονή, αυτό έχει και περισσότερες πιθανότητες να έρθει στη ζωή σου. 

Οπότε, τσέκαρε τις σκέψεις σου!

Το ήξερες ότι το μυαλό μας είναι κάπως… χαζούλικο; Το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα στο αληθινό και στο φανταστικό. Έτσι, όταν κάνεις ωραία σενάρια, το σώμα και ο οργανισμός σου αντιδρούν σαν να τα ζεις.

Υπάρχει ένας άρρηκτος δεσμός ανάμεσα στο πνεύμα και στο σώμα. 

Ο οργανισμός εκκρίνει ορμόνες που τις πυροδοτεί ένα θετικό ευχάριστο ερέθισμα και δεν τον απασχολεί αν εσύ απλά “μεταφέρθηκες” με το μυαλό σου στην καλοκαιρινή Αστυπάλαια σε μια υπέροχη παραλία ή αν το όντως το βιώνεις αυτή τη στιγμή. Ο οργανισμός σου θα αντιδράσει θετικά στο ερέθισμα χαρίζοντας σου χαρά και χαλάρωση, έστω και για λίγες στιγμές.

Αντίστοιχα, κάθε φορά που σκέφτεσαι πράγματα δυσάρεστα, το σώμα αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. 

Δεν το νοιάζει αν είναι αλήθεια ή ψέμματα. Η ανησυχία για τα οικονομικά, τα αισθηματικά ή την υγεία σου, το κάνει να το ζει σαν να έχει ήδη συμβεί.

Δεν υπάρχουν πολλές έρευνες που να έχουν ασχοληθεί εκτεταμένα με τη σύνδεση σκέψης και υλοποίησης. Όμως, μια πρόσφατη οκταεής έρευνα σε 70.000 γυναίκες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αισιόδοξοι άνθρωποι,αυτοί που εστιάζονται στα καλά της ζωής και όχι στις δυσκολίες της, παθαίνουν και πεθαίνουν σε μικρότερα ποσοστά από σοβαρές ασθένειες όπως τα καρδιακά νοσήματα, εγκεφαλικά ή ο καρκίνος. 

Και αυτό γιατί η χημεία του σώματος τους επηρεάζεται άμεσα από τη σκέψη τους η οποία, με τη σειρά της, επηρεάζει και τον τρόπο ζωής τους,

Στον ιδανικό κόσμο, αυτό το οποίο θα σκεφτόσουν θα συνέβαινε αυτόματα. Μπορείς να διαβάσεις παρακάτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα για το πώς λειτουργεί ο νόμος της υλοποίησης.

Όμως επειδή ο κόσμος μας, και κυρίως εμείς, απέχουμε από το ιδανικό, πάντα υπάρχει αυτό το περιθώριο χρόνου που σου δίνει την ευκαιρία να ξανασκεφτείς και να αποφασίσεις αν αυτό που ζήτησες όντως το θέλεις.

“Η διάρκεια της χρονικής καθυστέρησης ποικίλει κι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Οι Συν-Δημιουργίες που μπαίνουν σε κίνηση με δυνατά συναισθήματα θα περάσουν μέσα από τη χρονική καθυστέρηση πολύ γρηγορότερα. 

Αν ξεκινήσετε μια Συν-Δημιουργία με πάθος, αυτή θα περάσει το διάστημα καθυστέρησης και θα εκδηλωθεί πολύ γρήγορα. Αυτός είναι ο λόγος που πάντοτε δημιουργείτε τους μεγαλύτερους φόβους σας, επειδή ο φόβος είναι ισχυρό συναίσθημα.” Από το άρθρο: Η χρονική καθυστέρηση της υλοποίησης

Αν περνάει πολύς καιρός για να πραγματοποιηθεί κάτι που θέλεις και εύχεσαι με όλη σου την ψυχή συμβαίνει ίσως γιατί η δόνηση σου απέχει από αυτό που θέλεις να πραγματοποιηθεί. Δε γίνεται να ζητάς να γίνεις 55 κιλά όταν τρως junk food.

Εν τω μεταξύ, υπάρχουν και οι παράγοντες χρόνος και κυριολεξίας. Η έννοια του χρόνου στον κόσμο των ιδεών είναι αρκετά διαφορετική από τη δική μας γραμμική αντίληψη του χρόνου. Γι’ αυτό μην ξεχνάς να ζητάς αυτό που θέλεις απόλυτα κατανοητά και να βάζεις και ένα λογικό, γήινο, ανθρώπινο περιθώριο χρόνου για την υλοποίηση.

Δεν είναι τυχαίο ότι βιβλία όπως “Το Μυστικό και “Ο Αλχημιστής” έχουν κάνει τεράστια επιτυχία. Γιατί ξύπνησαν μέσα μας αυτό που πάντα ξέραμε ή ελπίζαμε Ότι μπορούν με την κατάλληλη δόνηση μας να γίνουν πραγματικότητα τα πιο τρελά μας όνειρα. Γιατί μας αξίζει.




Καίτη Φαρμάκη

Είμαστε οι πράξεις μας και όχι τα λόγια και οι θεωρίες μας…!!!!

Το ραδιόφωνο στη διαπασών. Κάτι τέτοιες ώρες το μόνο που θες είναι ηρεμία και εκεί που είσαι μεταξύ χαλαρότητας και απόλυτης σιωπής, ένα τραγούδι σε βάζει σε σκέψεις.

“Λόγια ψεύτικα” ακούς στα ηχεία και οι μνήμες απλά ξυπνούν και στήνουν χορό, καταλαμβάνοντας το χώρο του μυαλού μου. Πόσα λόγια έχουμε ακούσει;

Θεέ μου, πόσες αμέτρητες λέξεις, που τελικά λέξεις έμειναν ανείπωτες..

Λέξεις που απλά θυμίζουν στιγμές σαν σε όνειρο, αναλαμπές που απλά εξαφανίστηκαν αφήνοντας τα σημάδια τους στο χρόνο.

Όλοι οι άνθρωποι λέμε πολλά. Άλλωστε τα λόγια είναι ο τρόπος που επικοινωνούμε και εκφραζόμαστε.

Όσο όμως έχουμε εξελίξει τη θεωρία και την επικοινωνία, άλλο τόσο μείναμε στάσιμοι στον τομέα πράξη.
Εκεί σε θέλω​ τώρα!

Ναι, εκεί φαίνεται τι εννοείς και πόσο τελικά το εννοείς, στην φωτιά της πράξης.

Μέσα από αυτές τις σπίθες, ξεπηδούν οι αλήθειες μας.

Γιατί είμαστε τελικά οι πράξεις μας όχι οι θεωρίες μας. 

Καθοριζόμαστε από αυτά που επιλέγουμε να πράξουμε. Καλή η οδός θεωρίας , αλλά η οδός πράξης δύσκολα συμπορεύεται μαζί της, έτσι;

Μη μου γεμίζεις λοιπόν τη ζωή μου θεωρίες. Έχω χορτάσει από αυτές. Δεν θέλω άλλες ακάλυπτες επιταγές δίχως αντίκρυσμα. Δεν αντέχω άλλες ατέρμονες συζητήσεις, ούτε εντυπωσιακές φανφάρες που γίνονται καπνός στην πρώτη δυσκολία .

Όταν οι λέξεις έχουν ευτελισθεί και πλήρως απαξιωθεί, μην περιμένεις να πιστέψω σε θαύματα λεκτικά και ίσως κάλπικα. Δεν πιστεύω σε ωραίες λέξεις πια!

Tις πράξεις εμπιστεύομαι και ερωτεύομαι. Με αυτές θέλω να ζω και να πορεύομαι.

Δεν θέλω λέξεις που δεν έχουν δόση αλήθειας, θέλω αλήθειες δοσμένες και δοκιμασμένες να περπατούν μόνες τους στης ζωής το μονοπάτι.

Γιατί οι πράξεις βαφτισμένες με αίμα αλήθειες είναι. Ζούμε μέσα από αυτές. Μας δικαιώνουν ή μας δικάζουν.

Εκεί μπαίνει η υπογραφή των λόγων μας. Η τελεία και η παύλα. Η σφραγίδα και το ουσιαστικό θέλω μας.

Οι πράξεις μας μπορούν να μιλήσουν, να φωνάξουν, να κερδίσουν, να λυγίσουν και να ακουστούν σε τέτοιο βαθμό, που αναγκάζουν τις λέξεις​ μας, λέξεις που μόνοι μας ντύσαμε με περισσή υποκρισία, να υποκλιθούν μπροστά τους​.

Μίλα μου λοιπόν. Μιλά μου με πράξεις όμως. Αλλιώς σώπα!

Δεν θέλω να ακούσω άλλο. 




Ελένη Τσακίρη

Ο εγωισμός καταστρέφει τις αγάπες…!!!!

Στον έpωτα δε χωράνε εγωισμοί. Κλισέ, θα μου πεις. Είναι η αλήθεια, θα απαντήσω.

Ο εγωισμός τρέφεται απ’ τον έρωτα. Γιγαντώνεται και τα διαλύει όλα.

Άτομα με υπέρμετρο εγωισμό δε θα έπρεπε να ερωτεύονται. Η κατάληξη δεν είναι ποτέ καλή.

Στην αρχή, ο εγωισμός σε οδηγεί να κατακτήσεις αυτό που ποθείς. Έχεις νιώσει την έλξη και σε κυριεύει. Δεν μπορείς να δεχτείς την απόρριψη. Ο εγωισμός σου έχει ικανοποιηθεί στο ζενίθ.

Και μετά ο έρωτας.

Τώρα είναι η σωστή στιγμή να τον νιώσεις στα κύτταρα σου, να αφεθείς, να ξεχάσεις την εγωιστική σου φύση. Και ίσως το κάνεις. Μέχρι τον πρώτο τσακωμό.

Δε σηκώνεις κουβέντα. Απαιτείς τη «συγγνώμη» κι ας φταις. Απ’ το δικό σου στόμα δε θα βγει ποτέ. Πότε δε σου ανήκει η πρώτη κίνηση συμφιλίωσης. 

Το πρώτο χάδι, το πρώτο φιλί μετά από έναν επικό καβγά. Είσαι πολύ εγωιστής για όλα αυτά.

Προτάσσοντας τον εγωισμό σου χάνεις τα καλύτερα. Ίσως έχασες και τον άνθρωπο της ζωής σου, αλλά είναι νωρίς να το αντιληφθείς. Θα σε βοηθήσω λίγο.

Τον έχασες γιατί πότε δε δέχτηκες τη συμβουλή του, που έκρυβε πάντα τόση αγάπη. 

Στον εγωισμό σου δεν αρέσουν οι συμβουλές, ούτε οι υποδείξεις. Κάνεις πάντα του κεφαλιού σου.

Πάντα έβαζες τον εαυτό σου στο νούμερο ένα. Σε όλα. Πρώτα οι δικές σου ανάγκες και τα δικά σου θέλω. Αυτά να ικανοποιούνται και όλα τα άλλα ασήμαντες λεπτομέρειες. Σωστά, ο εγωισμός σου υπηρετεί μόνο εσένα.

Ποτέ δεν έτρεξες πίσω του, να τον σταματήσεις, να μην ανοίξει την πόρτα και φύγει. Ακόμα και όταν εσύ το προκάλεσες όλο αυτό. Και αυτό γιατί, ο εγωισμός σου δεν κάνει ποτέ λάθος.

Αυτό ήταν και το τέλος. ​Και εδώ είναι το σημείο που θα σε προσγειώσω, ίσως λίγο απότομα.

Όσους έρωτες και να συναντήσεις, θα βλέπεις σε επανάληψη το ίδιο εργάκι. Και πάντα το φταίξιμο δικό σου.

Πώς θα γευτείς τον έρωτα αν δε ρίξεις τις άμυνές σου;

Δεν είναι ντροπή να διεκδικείς. Έχει τη μαγεία του.

Ξέχνα τον εγωισμό και ας φας τα μούτρα σου. Και ποιος δεν τα ‘χει φάει; Κι αυτό μαγεία κρύβει.

Ο εγωισμός θα σου χρειαστεί όταν θα χτυπάς σε τοίχο. Όταν θα έχεις προσπαθήσει τα πάντα, ακόμα και χωρίς αξιοπρέπεια. Εκεί θα βάλεις τον εγωισμό σου μπροστά να συνέλθεις. Εκεί πρέπει να είσαι εγωιστής!

Είναι σημαντικό να βρίσκει κάποιος τις ισορροπίες του στον έρωτα. Διεκδίκησε με πάθος και τόλμη. Πάντα υπάρχει κάποιος που το εκτιμάει. Κάποιος που νιώθει το ίδιο. Αν πάλι δε συμβεί αυτό, πάρε το χρόνο σου να ζήσεις το δράμα του πληγωμένου πρωταγωνιστή, αλλά μετά ξύπνα και προχώρα.

Η ζωή είναι πολύ μικρή. Πρώτον, για να διώχνουμε τον έρωτα με ηλίθιους εγωισμούς και δεύτερον, να χάνουμε πολύτιμο χρόνο κλαίγοντας τον μακαρίτη, όταν δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα στον ορίζοντα.

Εγωισμός. Ένα νόμισμα, δύο όψεις.

Όσο καταστροφικός μπορεί να γίνει, για όσους βρίσκονται στην εμβέλειά του, άλλη τόση ώθηση μπορεί να σου δώσει να πατήσεις γερά στα πόδια σου.

Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που μπορούν να κοντρολάρουν τον εγωισμό τους. Αυτοί οι άνθρωποι στραγγίζουν ζωή από την κάθε στιγμή. Από τον κάθε έpωτα. Από την κάθε μετωπική με το έδαφος. Αλλά πάλι όρθιοι. Χάρη στον καλό εγωισμό τους.




Μαρία Αγγελακοπούλου
pillowfights.gr

5 τρόποι να προστατέψετε τον εαυτό σας από τα αρνητικά συναισθήματα…!!!!

Μπορείτε να προστατέψετε τον εαυτό σας από τις αρνητικές για την υγεία επιδράσεις συναισθημάτων όπως ο φόβος, η οργή και ο συναισθηματικός πόνος, τόσο εύκολα όσο το να προστατεύετε τον εαυτό σας από το κάψιμο του ήλιου με το αντηλιακό. 

Τα αρνητικά συναισθήματα είναι μόνο ένα μέρος από αυτό που μας κάνει ανθρώπους και το να βιώνουμε τόσα πολλά από αυτά μπορεί να είναι συντριπτικό στη σωματική μας και ψυχολογική μας υγεία.

Σε αυτό το άρθρο θα κοιτάξουμε μερικούς τρόπους με τους οποίους τα αρνητικά συναισθήματα επιδρούν στην υγεία σας και πώς μπορείτε να μάθετε να προστατεύετε τον εαυτό σας.

Ακολουθούν οι πέντε τρόποι :

Δημιουργήστε μια προστατευτική ψυχική ασπίδα
Στο βιβλίο του « Psychic Development For Beginners» ο William W. Hewitt εξηγεί το νόμο του Να είσαι λέγοντας ότι οτιδήποτε είναι στη συνείδησή σας πρέπει να έρθει στο «είναι» και τίποτα δεν μπορεί να συμβεί για εσάς ή σε εσάς αν δεν είναι προγραμματισμένο μέσα στο μυαλό σας. 

Συνεπώς, βγάζει νόημα να προγραμματίζετε τον εαυτό σας με καλούς, ωφέλιμους στόχους και σκέψεις.

Εστιαζόμενοι στις θετικές, όχι αρνητικές σκέψεις, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ψυχική ασπίδα που μπορεί να μας προστατέψει από τα αρνητικά συναισθήματα. Η δημιουργία μιας ψυχικής ασπίδας είναι εύκολη καθώς οραματίζεστε κατά τη διάρκεια των διαλογιστικών πρακτικών.

Ο Hewitt προτείνει όσο χαλαρώνετε και είστε σε μια κατάσταση διαλογισμού, να φαντάζεστε το σώμα σας περικυκλωμένο από ένα λαμπερό φως, και να λέτε:

• Αυτό το πανίσχυρο, θετικό φως είναι η ψυχική μου ασπίδα

• Αυτό το φως θα διώξει όλες τις αρνητικές ενέργειες από τον προγραμματισμό του νου μου

• Η ασπίδα θα επιτρέψει να περάσουν μόνο θετικές σκέψεις και συναισθήματα

• Αυτή η προστατευτική ασπίδα θα είναι μαζί μου πάντα, ακόμα και αν δεν εστιάζω σε αυτή

Εστιάστε στα θετικά συναισθήματα του αυτοελέγχου
Μερικά αρνητικά συναισθήματα, όπως η ενοχή, αναδύονται από την έλλειψη αυτοελέγχου. Για παράδειγμα, αν τρώτε τόσο πολύ και ξέρετε ότι αυτό είναι ανθυγιεινό για εσάς, ίσως να νιώσετε ενοχή για αυτό, αργότερα. 

Όταν είστε ικανοί να αντισταθείτε επιτυχώς στον πειρασμό, αυτό σας βοηθάει να χτίσετε τις προσωπικές σας άμυνες ενάντια στα αρνητικά συναισθήματα.

Ξέρετε ότι είστε ικανοί να αποφεύγετε ανεπιθύμητες δραστηριότητες, όπως το ποτό, γιατί τις έχετε αποφύγει και στο παρελθόν. Από το να εστιάσετε στην ενοχή που συνδέεται με την κακή συμπεριφορά, εστιάστε στα θετικά συναισθήματα που νιώθετε όταν αντιστέκεστε με επιτυχία. 

Η περηφάνεια, μια αίσθηση κατορθώματος και η επιβεβαίωση των ικανοτήτων σας, είναι οι θετικοί τρόποι που πρέπει να κοιτάξετε για να αντισταθείτε σε μια αρνητική συμπεριφορά.

Εκπαιδεύστε την συνειδητοποίησή σας
Ο διαλογισμός, η γιόγκα και η επίγνωση των σωματικών αισθήσεων των αρνητικών συναισθημάτων είναι όλα τρόποι για να χρησιμοποιήσετε την επίγνωσή σας την παρούσα στιγμή για να μάθετε να προστατεύετε τον εαυτό σας από τα αρνητικά συναισθήματα. 

Ερευνητές που μελετούν το ρόλο της επίγνωσης των σωματικών αισθήσεων στην βίωση του συναισθήματος βρήκαν ότι ο διαλογισμός Vipassana, ένας τύπος διαλογισμού που εστιάζει στις σωματικές αισθήσεις, βοήθησε τους ανθρώπους να μάθουν την σχέση μεταξύ του πνευματικού βιώματος ενός αισθήματος ως απάντηση σε κάτι αρνητικό στο περιβάλλον και στο πώς το σώμα αντιδράει στο συναίσθημα.

Μόλις μπορέσετε να νιώσετε το αρνητικό συναίσθημα στο σώμα σας, μπορείτε να κατανοήσετε ότι η αντίδραση του σώματός σας δεν χρειάζεται να χει μια ταμπέλα που να σχετίζεται με αυτό. 

Αυτές είναι απλά αισθήσεις του καρδιακού ρυθμού, της αναπνοής και της εφίδρωσης, τα οποία μπορείτε να ελέγξετε, χαλαρώνοντας. Η ονομασία του συναισθήματος «φόβος» δίνει μόνο μια αρνητική ταμπέλα σε αυτό που το σώμα σας βιώνει.

Μάθετε να παρηγορείτε τον εαυτό σας με υγιείς τρόπους
Οι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι η ικανότητά μας να αυτοπαρηγορούμαστε είναι κάτι που μαθαίνουμε νωρίς στην παιδική ηλικία, όσο γινόμαστε ξεχωριστοί άνθρωποι από τους γονείς μας. Ένα υγιές άτομο είναι ικανό να παρηγορήσει τον εαυτό του όταν νιώθει λυπημένο, φοβισμένο ή απογοητευμένο.

Η συμπεριφορά της παρηγόρησης του εαυτού μας ξεκινάει ως πιπίλισμα του αντίχειρά μας ή άλλη επαναλαμβανόμενη, χαλαρωτική συμπεριφορά στην παιδική ηλικία, αλλά ως ενήλικες μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι μια βόλτα μια ηλιόλουστη μέρα, μας βοηθάει να απελευθερώσουμε αρνητικά συναισθήματα, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. 

Σκεφτείτε μερικά πράγματα που ξέρετε ότι είναι υγιεινά για εσάς και που σας δίνουν μία θετική συναισθηματική ενίσχυση. Κρατήστε αυτή τη λίστα των προτάσεων διαθέσιμη την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να προστατέψετε τον εαυτό σας από τα αρνητικά συναισθήματα.

Αποσυνδεθείτε από τα αρνητικά συναισθήματα
Τα αρνητικά σας συναισθήματα δεν είναι εσείς και εσείς δεν είστε τα αρνητικά σας συναισθήματα. Μην κατηγορείτε τον εαυτό σας που νιώθετε αρνητικά συναισθήματα. Αντιθέτως, να δράτε σαν αντικειμενικός παρατηρητής και δείτε τον εαυτό σας σαν να τον έβλεπε ένα άλλο άτομο. 

Πείτε στον εαυτό σας ότι «φαίνεται σαν να βιώνω άγχος αυτή τη στιγμή. Παρόλο που συνήθως αυτό μπορεί να με ενοχλεί, επιλέγω να μην επηρεαστώ από αυτό».

Μπορείτε επίσης να επιλέξετε να αποσυνδεθείτε σωματικά από την κατάσταση που σας έφερε στα αρνητικά συναισθήματα παρά να παραμείνετε και να συνεχίσετε να νιώθετε αρνητικά. 

Για παράδειγμα, σε μια κοινωνική συγκέντρωση που νιώθετε αγχωμένοι, επιλέξτε να φύγετε αν δεν είστε ικανοί να γυρίσετε αυτή την κατάσταση σε μια θετική συναισθηματική νοοτροπία.

Το να φεύγετε από μια άσχημη κατάσταση ώστε να μπορέσετε να αποφύγετε αρνητικά συναισθήματα δε θα πρεπε να είναι κάτι για το οποίο νιώθετε ηττημένοι. Αντιθέτως, δείτε το σαν να κάνετε μια υγιή συναισθηματική επιλογή για τον εαυτό σας και εστιάστε στην ευημερία σας.




Μετάφραση: awakengr.com via powerofpositivity.com

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2022

Το «άγνωστο» ανθρώπινο σώμα…!!!!

35 λειτουργίες που ίσως δε γνωρίζετε
Το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, υπάρχουν όμως και μερικές λειτουργίες του που δεν τις γνωρίζουμε.Διαβάστε παρακάτω ενδιαφέροντα δεδομένα για το ανθρώπινο σώμα…

1. Τα αποτυπώματα των δακτύλων των ποδιών μας είναι εξίσου μοναδικά με τα δακτυλικά μας αποτυπώματα.

2. Όταν κοιμόμαστε χάνουμε την αίσθηση της όσφρησης.

3. Ο μέσος άνθρωπος βλέπει πάνω από 1.460 όνειρα το χρόνο!

4. Κανένα μωρό δεν αναγνωρίζει χρώματα πέραν του μαύρου και του άσπρου, όταν είναι νεογέννητο.

5. Όταν η μύτη μας είναι βουλωμένη, είναι αδύνατον να μουρμουρίσουμε.

6. Είναι αδύνατο να φτερνιστούμε με τα μάτια ανοιχτά.

7. Γενικά, οι άνθρωποι διαβάζουν κατά 25% πιο αργά στην οθόνη του υπολογιστή από ό,τι στο χαρτί.

8. Ο εγκέφαλός μας είναι πιο ενεργός και σκέφτεται περισσότερο τη νύχτα από ό,τι στη διάρκεια της μέρας.

9. Η γλώσσα είναι ο δυνατότερος μυς του σώματός μας.

10. Το σώμα ενός ενήλικου ανθρώπου διαθέτει περίπου 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα!

11. Η γλώσσα μας έχει 3.000 γευστικούς κάλυκες.

12. Ο εγκέφαλός μας αποτελείται κατά 80% από νερό.

13. Ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να πονέσει. Παρόλο που τα σήματα του πόνου περνάνε από τον εγκέφαλο, ο ίδιος δεν νιώθει πόνο.

14. Τα οστά ενός ενήλικου ανθρώπου υπολογίζονται στο 14% του συνολικού σωματικού του βάρους.

15. Όταν γεννιόμαστε διαθέτουμε 300 οστά στο σώμα μας, αλλά στην ενήλικη ζωή μας έχουμε μόνο 206. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλά από τα κόκκαλα ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα μεγαλύτερο οστό.

16. Το εξωτερικό ενός οστού είναι σκληρό, αλλά, εσωτερικά, τα κόκκαλα είναι μαλακά, καθώς αποτελούνται κατά 75% από νερό.

17. Οι άνδρες παθαίνουν λόξυγκα πιο συχνά από τις γυναίκες.

18. Ένα φτέρνισμα μπορεί να ξεπεράσει σε ταχύτητα τα 160 χλμ. την ώρα, γι’ αυτό καλύτερα να μην προσπαθούμε να το καταπνίξουμε όταν μας έρχεται.

19. Το φαγητό κατευθύνεται από το στόμα στο στομάχι μέσω του οισοφάγου μέσα σε επτά δευτερόλεπτα.

20. Τα νύχια των χεριών μεγαλώνουν σχεδόν τέσσερις φορές πιο γρήγορα από τα νύχια των ποδιών.

21. Η καρδιά των γυναικών χτυπάει πιο γρήγορα από των ανδρών. Επίσης, οι γυναίκες πεταρίζουν τα μάτια τους πιο πολύ από τους άνδρες.

22. Κατά τη διάρκεια μιας μέρας, η καρδιά μας χτυπάει 100.000 φορές.

23. Τα νεφρά μας φιλτράρουν περίπου 1,3 λίτρα αίματος κάθε λεπτό και αποβάλλουν μέχρι και 1,4 λίτρα ούρων τη μέρα.

24. Οι γυναίκες έχουν περίπου 4,5 λίτρα αίματος στο σώμα τους, ενώ οι άνδρες έχουν 5.6 λίτρα.

25. Οι άνθρωποι με πιο σκούρο δέρμα δεν αποκτούν τόσο γρήγορα ρυτίδες όσο οι άνθρωποι με πιο ανοιχτό δέρμα.

26. Το μόνο σημείο του σώματος μας που δεν αιματώνεται είναι ο κερατοειδής χιτώνας του ματιού, καθώς παίρνει κατευθείαν οξυγόνο από το περιβάλλον.

27. Κάθε σταγόνα αίματος του σώματός μας φιλτράρεται στο ίδιο το σώμα μας πάνω από 300 φορές.

28. Ως μωρά γεννιόμαστε με ροζ πνεύμονες, οι οποίοι όμως γίνονται πιο σκουρόχρωμοι όσο αναπνέουμε μολυσμένο αέρα, δηλαδή την ατμόσφαιρα.

29. Τα μαλλιά και τα νύχια συνεχίζουν τα μεγαλώνουν για λίγο και μετά θάνατον.

30. Καίμε περισσότερες θερμίδες όταν κοιμόμαστε, παρά όταν βλέπουμε τηλεόραση.

31. Ο σκελετός μας αλλάζει κάθε δέκα χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε δεκαετία το σώμα μας ανανεώνεται μόνο του.

32. Το αριστερό μέρος του εγκεφάλου μας έχει τον έλεγχο της δεξιάς πλευράς του σώματός μας, ενώ το δεξί μέρος είναι υπεύθυνο για την αριστερά πλευρά του σώματος.

33. Ο εγκέφαλος μεγαλώνει γρηγορότερα μέχρι την ηλικία των πέντε ετών.

34. Ένας μέσος άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει 20 μέρες χωρίς τροφή, αλλά μόνο δυο μέρες χωρίς νερό.

35. Στο πρόσωπό μας διαθέτουμε 14 οστά.




newsbeast.gr

Είμαι προβληματικός, είμαι άρρωστος; Θεέ μου τι είμαι τελικά;

Είμαι προβληματικός, είμαι άρρωστος; Θεέ μου τι είμαι τελικά;

Τι χρειάζεται να κάνω για να γίνω καλά «γιατρέ» μου; Δώσε μου το «χάπι» μου, γράψε μου τι πρέπει να κάνω για μην έχω κατάθλιψη, πες μου τα 10 βήματα για να απαλλαγώ από το στρες, τα 10 βήματα για να είμαι καλός γονέας, τα 10 βήματα της επιτυχίας, τα 10 βήματα για την ευτυχία..

Όχι πια άλλα «10 βήματα» στην υπηρεσία μιας ταμπέλας!

Δεν είσαι ρομπότ! Δεν είσαι ένας τίτλος! Δεν είσαι μια πάθηση! Δεν είσαι μια κατηγορία! Δεν είσαι «συστηματικός»!

Είσαι μοναδικός, είσαι ιδιαίτερος, είσαι ξεχωριστός, είσαι θαυμάσιος, είσαι σημαντικός!

Όταν ένα σύμπτωμα σου χτυπάει την πόρτα, αγκάλιασέ το, δες το, άκουσέ το.

Δεν αρκεί μια ταμπέλα και ένα χάπι. Είσαι πολλά περισσότερο από μια ταμπέλα, χρειάζεσαι πολλά περισσότερα από ένα χάπι.Στην ψυχολογια υπάρχει εμπειρία, υπάρχει παρατήρηση στα «προβλήματα», υπάρχει πρόθεση, υπάρχουν προτάσεις, υπάρχει απτή βελτίωση και ωφελιμότητα. Πάρε ό,τι καλύτερο έχουν να σου δώσουν.

Μην εγκλωβίζεσαι όμως στους τίτλους και τις ταμπέλες. Μη γίνεσαι μέρος μιας λίστας. Μην κατηγοριοποιείσαι. Μην μπαίνεις σε καλούπια και μην βάζεις τους άλλους σε καλούπια.

Δεν υπάρχουν «10 βήματα» και λίστες επιτυχίας.

Είσαι αυτός που είσαι. Τι καλύτερο μπορείς να κάνεις για σένα; Θα είσαι με τον εαυτό σου ως τη στιγμή που θα σβήσει η αναπνοή σου. Τι καλύτερο μπορείς να κάνεις με σένα, έτσι όπως είσαι ακριβώς, α ν θ ρ ώ π ι ν ο ς δηλαδή ε υ ά λ ω τ ο ς ;Δεν είναι κακό που είσαι ευάλωτος, είσαι ευάλωτος γιατί είσαι ανθρώπινος! Ευάλωτος σημαίνει ζωντανός, σημαίνει ευφυής!

Πάμε λοιπόν από την αρχή: Τι να κάνω με τη διάγνωση που μου έδωσαν;Προτείνω κατ’ αρχήν να τη διασταυρώσεις. Οι διαφορές κριτηρίων στη διάγνωση είναι μερικές φορές τόσο λεπτές, που συχνά έγκειται στην κρίση του ψυχολογο, ο οποίος βέβαια λειτουργεί σύμφωνα και με την εμπειρία του.

Στη συνέχεια καλό είναι να ενημερωθείς ο ίδιος για τη φύση, έννοια και τη μορφή εκδήλωσης της πάθησης, και να δεις πώς σχετίζεται με σένα προσωπικά.

Η ενημέρωσή σου σε αυτό μπορεί να επιτευχθεί πλέον εύκολα και γρήγορα μέσω του διαδικτύου και πλήθος βιβλίων που σε περιμένουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Από εκεί και πέρα, σημασία έχει να ανακαλύψεις τις βαθύτερες αιτίες εκδήλωσης της πάθησης ή των συμπτωμάτων, που σημαίνει την ενεργό εμπλοκή σου και την ανάληψη ευθύνης για τον εαυτό σου.

Όπως γράφει ο διακεκριμένος γιατρός P.Dransart στο υπέροχο βιβλίο του «Η αρρώστια προσπαθεί να με γιατρέψει»: «..εμείς οι ίδιοι ζητάμε να δώσουμε όνομα σε αυτό που αισθανόμαστε. Το γεγονός ότι έχει ένα όνομα μας καθησυχάζει. 

Γιατί αυτό σημαίνει πως είναι κάτι συγκεκριμένο, αναγνωρισμένο, καταγεγραμμένο και ενδεχομένως μετρήσιμο.

Όμως με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει ο κίνδυνος να περάσει απαρατήρητο εκείνο που προσπαθούμε να εκφράσουμε μέσω της ασθένειας. Η διάγνωση είναι απαραίτητη διαδικασία.

Είναι όμως δίκοπο μαχαίρι: δίνοντας όνομα σε μια ασθένεια, βάζοντάς της μια ετικέτα, διατρέχουμε τον κίνδυνο να απομακρυνθούμε από το ζήτημα που μας θέτει…

Αν εγκαταλείψουμε την ευθύνη αυτού που νιώθουμε, αν η ασθένεια γίνει θέμα του γιατρού και μόνο, τι θα απογίνει το ζήτημα που θέτουμε στον εαυτό μας μέσω της ασθένειας;».

Δες ό,τι σου συμβαίνει ως ευκαιρία, μια ευκαιρία μάθησης και ωρίμανσης, και κατέστησε τον εαυτό σου υπεύθυνο για τη βελτίωση και ανάπτυξή σου. 

Μεγαλύτερη σημασία έχει να μπορέσεις να έρθεις σε επαφή με τη δική σου προσωπική αλήθεια, με τις δικές σου προσωπικές αξίες, με τις δικές σου προσωπικές αδυναμίες και να θέσεις τα 10 προσωπικά σου βήματα για μια καλύτερη ζωή.

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας μπορεί να σε βοηθήσει σημαντικά σε αυτή σου την προσπάθεια και να γίνει ένας από τους δυνατότερους συμμάχους σου.

«Κάθε πρόβλημα σημαίνει δυνατότητα διεύρυνσης της συνείδησης.. η αρρώστια δεν θεραπεύεται αλλά αυτή μας θεραπεύει, η αρρώστια είναι η δοκιμή της φύσης να θεραπεύσει τον άρρωστο». C.Jung από Psychologist Maher Hassan – Ψυχολόγος




Δεν υπάρχει γυρισμός μόλις ανοίξετε τα μάτια σας…!!!!

Υπάρχουν πληγές, που αντί να ανοίγουν το δέρμα μας, ανοίγουν τα μάτια μας. Μόλις τα μάτια σας ανοίξουν δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να πάρετε τα σπασμένα θραύσματα της χαμένης ευτυχίας σας και να προσπαθήσετε να ξανά χτίσετε μόνοι σας την αξιοπρέπεια σας. 

Πρέπει να βρούμε την αυτοεκτίμηση που χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε με το κεφάλι ψηλά, κοιτώντας σταθερά το μέλλον και όχι το παρελθόν, χωρίς να ικετεύουμε για το αδύνατο.

Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας μιας κατάστασης δεν έρχεται πάντα μετά από ένα επώδυνο γεγονός που μας χτυπά χωρίς προειδοποίηση αναίσθητα. 

Μερικές φορές συμβαίνει με έναν πιο ήπιο τρόπο, όταν πολλά μικρότερα πράγματα συγχωνεύονται για να φτιάξουν κάτι μεγαλύτερο, σαν μια διακριτική αλλά επίμονη φήμη που στο τέλος μας πείθει για κάτι που ίσως υποπτευόμασταν σχεδόν από την αρχή.

«Η αλήθεια επιμένει και δεν σπάει. Πάντα επιπλέει πάνω από τα ψέματα όπως το λάδι στο νερό» –Miguel de Cervantes-

Μιλώντας από μία πιο πνευματική άποψη, είναι κοινό να μιλήσουμε γι αυτό που είναι γνωστό ως «τρίτο μάτι».

Είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα και ασυνήθιστη έννοια που έχει να κάνει με την ίδια ιδέα. Στον Βουδισμό και στον Ινδουισμό η συνείδηση μας εντοπίζεται σε αυτό το μάτι, όπως και η προσωπική διαίσθηση που μας βοηθά να βιώσουμε την προσωπική αφύπνιση. 

Μια καινούργια κατάσταση ύπαρξης στην οποία μπορούμε να αντιληφθούμε συγκεκριμένα πράγματα που άλλες φορές μας διέφευγαν.

Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε: κοιτάζουμε μα δεν βλέπουμε. Μερικές φορές περνάμε ακολουθώντας την ρουτίνα μας, μέχρι που τελικά γινόμαστε δυσαρεστημένοι. 

Είναι επίσης αρκετά συνηθισμένο να μένουμε σε σχέσεις όπου δίνουμε τα πάντα χωρίς να συνειδητοποιούμε πως ως αντάλλαγμα παίρνουμε το δισκίο της δυστυχίας.

Το να ανοίξουμε τα μάτια μας σε αυτές τις πραγματικότητες δεν είναι μια απλή αφύπνιση της συνείδησης μας, είναι μια πράξη προσωπικής ευθύνης.

Κοιτάζουμε μα δεν βλέπουμε: είναι καιρός να ανοίξουμε τα μάτια μας

Ήταν ο Αριστοτέλης που είπε πως οι αισθήσεις μας απλώς συλλαμβάνουν την εικόνα του έξω κόσμου ως όλον.

Με αυτή την έννοια, θα δούμε την αλήθεια μόνο όταν υπάρχει σαφής προθυμία από την πλευρά μας να το κάνουμε, επειδή τότε είναι που το μυαλό μας συνδέεται αληθινά με όλα όσα μας περιβάλλουν και μας έχουν αποκαλυφθεί.

Η επίτευξη αυτού δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται ξεκάθαρη πρόθεση, διαίσθηση, κριτική σκέψη και πάνω από όλα κουράγιο για να δούμε τις καταστάσεις και τις περιστάσεις όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι.

Το να πω ότι πολλοί από εμάς περπατούμε στη ζωή με τα μάτια δεμένα ακούγεται μάλλον ζοφερό. 

Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι αναζητούν ένα θεραπευτή για να προσπαθήσουν να βρουν την πηγή του άγχους, της κούρασης, της κακής διάθεσης και της απάθειας που παίρνει όλη τους τη ζωτικότητα, τότε εκείνος συνήθως κάνει αρκετές ανακαλύψεις.

Μια από αυτές είναι η πλήρης αντίσταση μας στο να δούμε τα πράγματα όπως είναι. «Ο σύντροφος μου με αγαπάει. 

Εντάξει, ίσως μερικές φορές μου συμπεριφέρεται πολύ άσχημα, αλλά όταν ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα τότε γίνεται πάλι εκείνος ο θαυμάσιος άνθρωπος που με αγαπά τόσο πολύ» ή «Ναι, στο τέλος έπρεπε να λήξω την σχέση μου με εκείνη την κοπέλα επειδή οι γονείς μου δεν την συμπαθούσαν, αλλά πάντα ήξεραν πως ήταν η καλύτερη για εμένα…»

Οι άνθρωποι συχνά αρνούνται να δουν τα πράγματα όπως πραγματικά είναι για πολλούς λόγους: γιατί φοβούνται να δουν τον εαυτό τους όπως είναι στην πραγματικότητα, γιατί φοβούνται να αντιμετωπίσουν την αλήθεια, γιατί φοβούνται την μοναξιά και επειδή δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν. 

Αυτή η ψυχολογική αντίσταση είναι ένα ψυχικό εμπόδιο: ένας φράκτης που λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός ο οποίος απομακρύνει την ευτυχία μας.

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πως η ευτυχία πάνω από όλα είναι δική μας ευθύνη. Επειδή όταν τελικά κρατηθούμε από αυτή, όταν στ΄ αλήθεια ανοίξουμε τα μάτια μας, τότε δεν υπάρχει γυρισμός: είναι καιρός να δράσουμε.

Μάθετε πώς να ανοίξετε τα μάτια σας

Ένας απλός, πρακτικός και χρήσιμός τρόπος για να μάθετε πώς να ανοίξετε τα μάτια σας στην αλήθεια. Αφήστε το μυαλό σας να ξεκουραστεί. 

Συνειδητοποιούμε πως αυτό ίσως ακούγεται λίγο περίεργο, αλλά δεν είναι θέμα σιγής, απενεργοποίησης ή αφαίρεσης των κλειδιών από την μηχανή της ψυχικής μας διαδικασίας. Σημαίνει απλώς να ηρεμήσετε, κάπως να ενεργοποιήσετε αυτό που αποκαλούν οι Βουδιστές «τρίτο μάτι».

«Τα αληθινά σημαντικά πράγματα είναι πάντα αόρατα στα μάτια μας» – Ο Μικρός Πρίγκιπας (Antoine de Saint-Exupéry)

Θα σας δείξουμε τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε:

• Βρείτε ένα μέρος για να χαλαρώσετε, ελεύθεροι από κάθε ερέθισμα που οι αισθήσεις σας θα μπορούσαν να αντιληφθούν (ήχοι, μυρωδιές, φυσικές αισθήσεις του κρύου ή κάθε είδους πίεσης).

• Όταν προσπαθούμε να ησυχάσουμε το μυαλό, είναι αρκετά φυσιολογικό πως ενοχλητικές παρεμβαίνουσες και αχρείαστες σκέψεις αμέσως θα γεμίσουν το μυαλό μας: πράγματα που κάναμε ή είπαμε, πράγματα που μας συνέβησαν και πράγματα που άλλοι μας είπαν.

• Όποτε κάποιες από αυτές τις σκέψεις έρχονται, οραματιστείτε μια πέτρα που ρίχνεται σε μια λιμνούλα. Φανταστείτε πως χτυπά την επιφάνεια του νερού και εξαφανίζεται.

• Καθώς αρχίζουμε να μπορούμε να ελέγξουμε και να απορρίψουμε αυτές τις παρεμβαίνουσες σκέψεις που δεν μας βοηθούν, φόβοι και προβλήματα θα ξεκινήσουν να έρχονται στο μυαλό μας, ακόμα και αναμνήσεις που είχαν βυθιστεί στο υποσυνείδητο μας και δεν τις είχαμε προσέξει (ένα ψεύτικο χαμόγελο, μια περιφρονητική ματιά)

• Τώρα είναι καιρός να κατανοήσουμε αυτά τα συναισθήματα και αυτές τις αναμνήσεις και να αναρωτηθούμε γιατί μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα. Το σημαντικό σε αυτή τη φάση είναι να αποφύγουμε τις δικαιολογίες και τις γρήγορες εκτιμήσεις (ο σύντροφος μου, μου μίλησε σκληρά, αλλά μάλλον το προκάλεσα). 

Θα πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι ακόμα και αν μας φαίνονται σκληρά και τα βρίσκουμε τρομακτικά επώδυνα.

Για να έχει αποτελέσματα αυτή η άσκηση και για να ανοίξουμε τα μάτια μας, πρέπει να την κάνουμε καθημερινά.

Η αλήθεια θα έρθει σε εμάς αργά ή γρήγορα και θα μας βοηθήσει να αφαιρέσουμε αυτό που τυφλώνει την καρδιά μας, αυτά που μας παγίδευσαν και μας κάνουν να νιώθουμε δυσαρεστημένοι.

Μετά από αυτό, δε θα είμαστε πλέον ίδιοι και θα έχουμε μόνο μια επιλογή - μια διέξοδο και μια προσωπική υποχρέωση : να κοιτάμε μπροστά, προς την ελευθερία και την ευτυχία μας. Το να κοιτάμε πίσω δεν επιτρέπεται πλέον.




Να διεκδικείς, να μην παρακαλάς…!!!!

«Αγάπη κι έρwτας είναι μια διεκδίκηση, μια πάλη» μας λέει η κυρία Δημουλά. Και συμφωνούμε. Αλίμονο αν ο έρωτας ήταν βραβείο μετά από κάποιο στίβο που περνάς επιτυχώς, που το στολίζεις σε κάποιο ράφι και είναι για πάντα δικό σου.

Δε σε αφήνει να ξεκουραστείς. Λαχανιάζεις προσπαθώντας να τον κερδίσεις, αλλά θυμίζει θήραμα σε μια αγέλη πεινασμένων λιονταριών. Δεν αρκεί να το βάλεις στο στόμα σου, πρέπει και να το προστατεύσεις απ’ τα υπόλοιπα λιοντάρια που θα επιχειρήσουν να στο πάρουν. Και για να το προστατεύσεις πρέπει να κάνεις…τα πάντα;

Προσοχή στο κενό μεταξύ του «πασχίζω» και του «παρακαλάω». 

Προσοχή σε κείνη τη λεπτή γραμμούλα που διαχωρίζει τον αποφασισμένο πεισματάρη από τον ψυχάκια ξεφτίλα.

Προσοχή σε κείνο το όριο που αν το διαβείς δε χάνεις μόνο τον άνθρωπο που πάσχισες να κρατήσεις, αλλά και την ίδια την αξιοπρέπειά σου.

Αν υπάρχει κάτι πιο αηδιαστικό απ’ τα σαλιατρέχουλα που για να κερδίσουν αυτό που θέλουν χάνουν κάθε έννοια αυτοσεβασμού, είναι εκείνα τα κατοικίδια που πέρασαν μόνα τους ένα πνίχτη στο λαιμό τους κι έδωσαν τον λουρί σε εκείνον που δεν έχουν αποσαφηνίσει αν επέλεξαν για άνθρωπο ή αφέντη τους. Κι ακόμη χειρότερα, αυτός το κράτησε. 

Εκείνα τα ηττοπαθή ανθρωπάκια που καταπνίγουν τις επιθυμίες τους αποφεύγοντας με κάθε τίμημα την αντιπαράθεση, και στο τέλος αναρωτιούνται γιατί κατέληξαν τόσο χαμηλά στα μάτια όλων των υπολοίπων.

Στον έρωτα θες να δώσεις. Θες να δώσεις το χρόνο σου, το σώμα σου, τα εσώψυχά σου, όλο σου το είναι. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταπείνωση απ’ το να μη θέλει ο άλλος να τα πάρει.

Αν κάπου ένιωσες συγκίνηση στην προηγούμενη πρόταση, να συμπληρώσω ότι δεν υπάρχει και μεγαλύτερος εξευτελισμός απ’ το να τον παρακαλάς να το ξανασκεφτεί.

Μην αρχίσουμε τα «όταν είσαι ερωτευμένος μπλαμπλαμπλα». Το τσαλάκωμα δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ στοιχείο του έρωτα, αλλά μόνο του οίκτου που πολλές φορές έγινε η αφορμή για προσωρινές υποχωρήσεις κι επιστροφές, κι όλα αυτά λίγο πριν το αναπόφευκτο. 

Κι ακόμα κι αν ήταν στοιχείο του, πάντα θα νικιόταν απ’ την αυτοεκτίμηση, που αποτελεί το μεγαλύτερο αφροδισιακό μετά την εξυπνάδα, της οποίας φυσικά είναι παρεπόμενο.

Το μεγαλύτερο ψέμα είναι ότι όσοι προσπαθούν να κερδίσουν ή να διατηρήσουν τον έρωτα παρακαλώντας , δεν έχουν εγωισμό. Κι όμως είναι οι μεγαλύτεροι εγωιστές απ’ όλους, διότι θα μεταχειριστούν τα πάντα για να επιτύχουν το σκοπό τους, ακόμα κι αν πρέπει να ποδοπατήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Η ζωή, εξ’ όσων μπορούμε να γνωρίζουμε φυσικά, είναι μια. Και καλό είναι να μη χαραμίζεται σε λάθη, ειδικά επαναλαμβανόμενα. Ανήκει αλλού, το θες δικό σου. Αν το καταφέρεις, να το χαίρεσαι. Αν όχι, προχώρα.

Η «αναζήτηση» συνίσταται στο να βρούμε τον άνθρωπο που θα θέλει να μείνει δίπλα μας και να παλέψει μαζί μας και για εμάς, που θα μας δεχθεί γι’ αυτό που είμαστε. Δεν είμαστε φτιαγμένοι από πλαστελίνη για να διαμορφωθούμε στα γούστα του καθενός.

Με δεδομένο ότι από τις 24 ώρες της μέρας, τις οκτώ κοιμάσαι και τις οκτώ (τουλάχιστον) εργάζεσαι, έχεις ξεμείνει με ένα οκτάωρο να ζήσεις. 

Το ένα τρίτο της ζωής σου είναι χαμένο σε δουλειά κι ύπνο για να ξαναπάς στη δουλειά να ξανακουραστείς. Μάθε να επιλέγεις πολύ αυστηρά τους ανθρώπους που θα πλαισιώσουν αυτό το τόσο πολύτιμο οκτάωρο της ημέρας σου.

Κι εκατό χρόνια να ζήσεις, αν είσαι δεμένος σε ένα καπίστρι με ένα σκοινί ακτίνας δέκα μέτρων, από όλο τον κόσμο θα γνωρίσεις μόνο είκοσι μέτρα του. 

Το ίδιο ισχύει και με τους ανθρώπους. Αν πρόκειται να μείνεις κάπου, να μένεις γιατί εκεί είναι καλύτερα απ’ οπουδήποτε αλλού, κι όχι γιατί εκεί σε έδεσαν, είτε με τη συγκατάθεσή σου είτε χωρίς.




Τετάρτη 27 Ιουλίου 2022

Οι 4 λέξεις που καταστρέφουν την ζωή σου…!!!!

Οι 4 λέξεις που καταστρέφουν την ζωή σου!!!
Ως συνήθως, οι μεγαλύτεροι εχθροί του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Οι ίδιοι σαμποτάρουμε διαρκώς τον εαυτό μας, οι ίδιοι τον υποβαθμίζουμε και τελικά οι ίδιοι τον οδηγούμε σε παράλυση και αδράνεια. 

Δεν αμφιβάλλω ότι και οι εξωτερικές επιρροές κάνουν κι αυτές τη δουλειά τους, αλλά μην ξεχνάς ότι είναι στο δικό σου χέρι μέχρι που θα τις επιτρέψεις να σε αγγίζουν.

Ακολουθούν λοιπόν 4 κοινές λέξεις τις οποίες οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συνέχεια. Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, αυτές οι λέξεις κλειδιά στέλνουν συγκεκριμένα, ανεπιθύμητα μηνύματα στο υποσυνείδητό σου.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις και πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις. Όταν πραγματικά πιστεύεις ότι κάτι δεν το μπορείς, δηλαδή δεν έχεις την ικανότητα ή την δυνατότητα να το κάνεις, τότε καλώς κάνεις και λες “δεν μπορώ”. Το να χρησιμοποιείς όμως τη φράση “δεν μπορώ” για να μην πεις “δεν θέλω” είναι ένα μεγάλο λάθος. 

Οι άνθρωποι, από υποτιθέμενη ευγένεια, δεν λένε πια “δεν θέλω να έρθω” ή “δεν θέλω να το κάνω” αλλά λένε διαρκώς δεν μπορώ το ένα και δεν μπορώ το άλλο. 

Κάθε φορά που λες λοιπόν για παράδειγμα οτι δεν μπορείς να παρευρεθείς κάπου, δηλώνεις στο υποσυνείδητό σου ότι έχεις κάποια ανικανότητα η οποία σε εμποδίζει από το να πας. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Φυσικά και μπορείς να πας! 

Απλώς επιλέγεις για τον οποιονδήποτε λόγο να μην πας, είτε γιατί προτιμάς να κάνεις κάτι άλλο, είτε γιατί απλά βαριέσαι. Γιατί λοιπόν να κάνεις μια ψευδή δήλωση; 

Σιγά – σιγά, καθώς θα επαναλαμβάνεις τη φράση δεν μπορώ κάθε φορά που θα χρειάζεται να πας σε κάποιο μέρος, το σώμα σου θα ανταποκριθεί και θα αρχίσει να εμφανίζει πόνους ή διάφορα άλλα προβλήματα τα οποία θα σε κάνουν πραγματικά να μην μπορείς να πας εκεί ή οπουδήποτε αλλού. Είναι πολύ καλύτερο να μιλήσεις κυριολεκτικά. 

Και είμαι σίγουρος ότι θα το έκανες αν συνειδητοποιούσες ότι κάθε λέξη γίνεται αντιληπτή από το υποσυνείδητό σου το οποίο θέτει σε λειτουργία περίπλοκους μηχανισμούς για να υλοποιήσει την πραγματικότητα που του θέτεις.

ΠΡΕΠΕΙ
Χρόνια τώρα, οι πάντες μιλούν για την ανάγκη να μην χρησιμοποιούμε το “πρέπει” στη ζωή μας. Δεν “πρέπει” τίποτα! Κανείς δεν σε υποχρεώνει να κάνεις τίποτα. Εσύ είσαι ο μόνος που υποχρεώνει τον εαυτό του να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις των άλλων ή της ζωής. 

Άρα… και πάλι μιλάμε για επιλογή! Επιλογή είναι να αναλάβεις μια ευθύνη, επιλογή είναι και το να την φέρεις εις πέρας. Η λέξη “πρέπει” έχει μια παρόμοια παρενέργεια στο σώμα όπως και το “δεν μπορώ”. 

Το σώμα αντιλαμβάνεται ότι υποχρεώνεσαι να κάνεις κάτι που δεν θέλεις και εάν αυτό συνεχιστεί για ένα μεγάλο διάστημα, τότε θα αντιδράσει απέναντι στον καταναγκασμό στον οποίο φαίνεται να υπόκεισαι με σκοπό να σε ελευθερώσει.

ΝΑΙ
Αυτή η τόσο δα μικρή λέξη, δημιουργεί τρομερά μεγάλα προβλήματα. Μία από τις πιο φοβερές ταμπέλες που καλείται να ξεριζώσει από μέσα του ο σύγχρονος, μέσος, δυτικός άνθρωπος, είναι αυτή του καλού παιδιού. Και φυσικά για να είσαι καλό παιδί… θα πρέπει να πεις “ΝΑΙ” σε όλα και σε όλους. Δεν πρέπει να χαλάσεις το χατίρι κανενός και, προς θεού, δεν πρέπει ποτέ να στεναχωρήσεις κανέναν, αλλιώς τόσα χρόνια προσπάθειας θα καταρρεύσουν! 

Ένα βλέμμα απογοήτευσης, μια ειρωνία… αρκεί για να σου πει ότι “δεν προσπαθείς αρκετά”. Μάθε όμως ότι στην πραγματικότητα, για κάθε “Ναι” που λες ενώ δεν το εννοείς και το κάνεις απλά γιατί δεν μπορείς να πεις όχι πλησιάζεις ένα βήμα πιο κοντά στο θάνατο. Διότι ως γνωστόν… τα καλά παιδιά πεθαίνουν νωρίς!

Δοκίμασε να κάνεις κάτι άλλο… δοκίμασε για αλλαγή να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι καλός άνθρωπος υλοποιώντας τις επιθυμίες του. Όταν δεν θέλεις, πες “ΌΧΙ” Δεν φαντάζεσαι από πόσα προβλήματα υγείας θα γλιτώσεις.

ΑΝ
“Αν ήμουν πλούσιος θα έκανα φιλανθρωπίες”, αν “είχα πάρει μια άλλη απόφαση, τώρα θα ήμουν καλύτερα”, αν – αν – αν – αν. Κάθε φορά που χρησιμοποιείς τη λέξη αν στο παρελθόν δημιουργείς αρνητικές δηλώσεις στο παρόν. 

Όταν λες για παράδειγμα την κλασσική ατάκα “αν κέρδιζα το τζόκερ θα βοηθούσα πολύ κόσμο” αυτομάτως δηλώνεις ότι τώρα δεν θα το κάνεις διότι δεν έχεις κερδίσει το τζόκερ. 

Κι αυτό φυσικά είναι ένα μεγάλο ψέμα. Εάν θέλεις μπορείς τώρα, αυτή τη στιγμή να βοηθήσεις όσο κόσμο θέλεις. Για την ακρίβεια οι “φιλάνθρωποι του αν” δεν είναι ποτέ φιλάνθρωποι, ακόμα κι αν… (κερδίσουν το τζόκερ)

Εάν δεν το κάνεις τώρα, δεν θα το κάνεις ποτέ!

Πέρα απ΄ αυτά όμως που αφορούν τους άλλους, το ίδιο ισχύει και για σένα. Όταν λες για παράδειγμα “Αν είχα λεφτά θα πήγαινα ένα ταξίδι” στην πραγματικότητα λες ότι δεν πρόκειται να το κάνεις. 

Ακόμα χειρότερο όμως είναι όταν χρησιμοποιούμε το “Αν” όταν μετανιώνουμε για πράγματα του παρελθόντος “Αν είχα κάνει αυτό, σήμερα δεν θα μου συνέβαινε αυτό” ή αντίθετα “Αν δεν είχα πει αυτό, δεν θα γινόταν το άλλο” 

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δηλώνουμε στον εαυτό μας ότι έχει αποτύχει και του ασκούμε μια σφοδρή κριτική.

Φυσικά πρέπει να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα ξανακάνουμε, αλλά δεν έχει κανένα νόημα να σκέφτεσαι διαρκώς πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα εάν είχες χειριστεί την κατάσταση διαφορετικά. 

Ούτως η άλλως, κι αυτό μια υπόθεση είναι. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ό,τι έγινε – έγινε και δεν αλλάζει πια. Αποκόμισε τα μαθήματα και κοίταξε πως στο παρόν σου θα χτίσεις το μέλλον που επιθυμείς. 

Κάθε φορά που λες “Αν” αποδυναμώνεις τον εαυτό σου, εξαντλείς τη ζωτική σου ενέργεια και οδηγείσαι σε αδράνεια…

Όλο το μυστικό είναι να γίνεις όσο το δυνατόν πιο συνειδητός. Να κάνεις τα πάντα με επίγνωση. 
Σκέψου το…

Εάν στην παραπάνω φράση είπες “Ναι, αλλά…” τότε συνειδητοποίησε ότι εσύ δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ζει με επίγνωση γιατί του λες διαρκώς πόσο δύσκολο είναι να το κάνει.

Γίνε κύριος του εαυτού σου. Κάνε ό,τι κάνεις, αλλά με επίγνωση.




sohoexpert.com

Οι σχέσεις δεν είναι υποχρεωτικές…!!!!

Σίγουρα έχεις ακούσει την φράση «η υπομονή είναι αρετή». Επιπλέον, αν κάνεις μια γρήγορη ανασκόπηση στους ανθρώπους που έχεις στη ζωή σου, σίγουρα θα βρεις ένα άτομο που το δυνατό του στοιχείο είναι η υπομονή. Ίσως το ρόλο του υπομονετικού ανθρώπου να τον έχεις αναλάβει εσύ.

Ο άνθρωπος με υπομονή διακρίνεται από μια αίγλη, μία ηρεμία αν θέλεις. Δε βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα ούτε προβαίνει σε βιαστικές κινήσεις. Εξετάζει με σύνεση τα γεγονότα και είναι εγκρατής με τα συναισθήματά του. 

Είναι ο άνθρωπος που κάνει υπομονή σε μια προσπάθεια να πετύχει ένα στόχο, να διορθώσει μια κατάσταση ή να δώσει μια ευκαιρία σε κάτι που δεν περίμενε να τον πληγώσει.

Ευελπιστεί δια μέσου της υπομονής σε μια αλλαγή της κατάστασης που βιώνει τη δεδομένη χρονική περίοδο. Τον άνθρωπο που διακρίνεται από υπομονή δύσκολα μπορείς να τον φανταστείς να νευριάζει και να θυμώνει. Θεωρείς πως πάντα θα περιβάλλεται με υπομονή και αντοχή. Κακώς.

Ο υπομονετικός άνθρωπος είναι ον εξοπλισμένο με όλα τα συναισθήματα που μπορεί να έχει κάποιος. 

Το γεγονός πως έχει περισσότερο ανεπτυγμένη την υπομονή από την ορμητικότητα δεν αναιρεί τη φύση του να βιώνει αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός ή η λύπη. Η διαφορά με τους παρορμητικούς έγκειται στο γεγονός πως υπομένει με μεγαλύτερη ευκολία και καθαρότητα μυαλού.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνες οι στιγμές που η υπομονή έχει φτάσει το ανώτατο όριο στην κλίμακα μέτρησης συναισθημάτων και τη θέση καταλαμβάνει ο θυμός. 

Σε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αν τύχει να βρεθείς, βλέπεις τον υπομονετικό άνθρωπο όπως δε θα πίστευες ποτέ. Ίσως γιατί δεν πιστεύεις ότι ο άνθρωπος με υπομονή, θυμώνει.

Ο υπομονετικός, βιώνει μια ψυχική κούραση και εξάντληση που δεν του αφήνουν πολλά περιθώρια υπομονής και ανοχής.

Εξαντλείται η υπομονή και τη θέση της παίρνει η κούραση και ο θυμός. Ένας θυμωμένος άνθρωπος -συνήθως- είναι ένας κουρασμένος άνθρωπος. 

Κουρασμένος να προσπαθεί, να υπομένει και να αντιμετωπίζει τις λάθος επιλογές των άλλων. Να προσπαθεί, να βελτιώνει και να ξαναφτιάχνει αυτά που οι άλλοι με ευκολία παρατάνε, απομακρύνουν ή χαλάνε.

Όταν ο θυμός αντικαθιστά την υπομονή, συμβαίνει γιατί θυμώνουμε με εμάς τους ίδιους, που δώσαμε παραπάνω ευκαιρίες από όσες έπρεπε. Ενδεχομένως σε μερικές περιπτώσεις δεν έπρεπε καν. 

Θυμώνεις που και ο άλλος δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να διορθώσει το λάθος. Βιώνει μια ματαίωση πως η ευκαιρία που έδωσε και η υπομονή που έκανε δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε.

Υπομένει καταστάσεις που ίσως δεν άξιζαν. Στιγμές που έπρεπε να μιλήσει και να ξεσπάσει. Να αναμετρηθεί με αυτούς που τον μειώνουν και τον περιορίζουν. Με αυτούς που πάτησαν στην ανοχή και την επιείκειά του.

Εκείνος σιώπησε. Γιατί ο άνθρωπος -εκτός των άλλων- είναι ον εγωιστικό και εγωκεντρικό. Παρόλο που δεν του αρέσει να πληγώνεται πάντα βρίσκει τρόπο να πληγώνει. 

Και είναι εύκολο να πληγώσεις έναν άνθρωπο που προτέρημα του είναι η υπομονή και η κατανόηση.

Ακριβώς επειδή έχει αναπτύξει περισσότερο το αίσθημα της υπομονής, αφήνοντας μακρυά την οργή και το θυμό, δύσκολα μπορεί να τα διαχειριστεί. Για αυτό, όταν θυμώνει ίσως εκφράσει σκέψεις που είχε κρύψει βαθιά μέσα του. 

Γιατί μπορεί η υπομονή να είναι αρετή αλλά ο θυμός κάνει το στόμα να δουλεύει πιο γρήγορα από το μυαλό. Και φέρνει στην επιφάνεια σκέψεις και λόγια που δεν εξέφραζε εξαιτίας της υπομονής του.

Γι΄αυτό προσπάθησε να μην ωθείς στα όρια του έναν υπομονετικό άνθρωπο. Κάποια στιγμή θα ξεσπάσει και πίστεψέ με δε θα σου αρέσει αυτό που θα αντιμετωπίσεις. Αντιθέτως, κράτησε τον στη ζωή σου, σαν κάτι πολύτιμο. Ξέρει να υπομένει και να βλέπει καθαρά εκεί που εσύ θα επέλεγες να ανυπομονείς και να φερθείς παρορμητικά.




Αθηνά Συντυχάκη – Θάνου
pillowfights.gr
www.newsitamea.gr
BYTRUELIFE

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

Η τέχνη της αισιοδοξίας : Θυμίσου να ζεις, να είσαι ευγνώμων για την κάθε ανάσα…!!!!

«Θεέ μου, βοήθησε τη μανούλα μου να γίνει γρήγορα καλά και δεν θα ζητήσω ποτέ τίποτα άλλο» ή «ας με ευνοήσει η τύχη τώρα που τη χρειάζομαι και ας είναι μονάχα αυτή η φορά»

Σας έρχεται στο μυαλό κάποια τέτοια στιγμή στη ζωή σας που αντιμετωπίζατε κάποια εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία, που αν την ξεπερνούσατε θα νιώθατε ευγνώμονες έως και ευτυχισμένοι;

Μια τέτοια στιγμή που τρέματε για την υγεία σας και την ζωή σας ή κάποιου αγαπημένου σας προσώπου, ώστε να υποσχεθείτε προς πάσα κατεύθυνση πως αν ξεπεραστεί η δυστυχία αυτή και μείνει πίσω στο χρόνο μονάχα σαν ανάμνηση από ένα κακό όνειρο, θα συνεχίζατε την υπόλοιπη ζωή χωρίς γκρίνιες και δυσανασχέτηση, αλλά με ευγνωμοσύνη, χαμόγελο και θάρρος. 

Τι συνέβη τελικά; Κρατήσατε την υπόσχεση σας;

Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα και εγώ αντιμέτωπος με την δική μου ανεκπλήρωτη υπόσχεση. Ήταν ένα μουντό και πνιγερό πρωινό που με βρήκε στο μπαλκόνι. Βουτηγμένο στην υγρασία και μπουχτισμένο έπειτα από μια ακόμη δύσκολη νύχτα. 

Μες τα νεύρα και την γκρίνια, πήρα μια βαθιά ανάσα από εκείνες που παίρνει κανείς έχοντας την ψευδαίσθηση πως μαζί με τον αέρα θα βγουν από μέσα του και όλα όσα τον βαραίνουν. Και φυσικά δεν έφυγε κανένα βάρος από μέσα μου. Όχι ακόμη…

Γιατί έτυχε να πάρω μια ανάσα λίγο πιο βαθιά απ’ ότι έπρεπε, με αποτέλεσμα να με επισκεφτεί για λίγα δευτερόλεπτα μια γλυκιά ζαλάδα, που ήταν όμως αρκετή να φέρει συνειρμικά στον νου μου μια άλλη πολύ χειρότερη ζαλάδα που είχα συναντήσει στον πρώτο χρόνο μετά το ατύχημα μου.., 

όταν προέκυψε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ενώ βρισκόμουν μέσα στο νοσοκομείο και μου κόπηκε η αναπνοή για κοντά ένα λεπτό. Τότε η ζαλάδα ήταν μονάχα η αρχή από ένα δύσκολο ταξίδι μερικών ατελείωτων δευτερολέπτων που ένιωθα τη ζωή να φεύγει από μέσα μου βασανιστικά, για να ακολουθήσει ένα παγωμένο σκοτάδι που με έφερε αντιμέτωπο με την παραδοχή ότι αυτό ήταν, κάπως έτσι έφτασε το τέλος

Και όμως μία νοσηλεύτρια, όσο εγώ έλειπα, είχε τρέξει να φέρει το μηχάνημα που θα με κρατούσε στη ζωή. Όταν το φως επέστρεψε και ανέπνεα ξανά, θυμάμαι να νιώθω ευτυχισμένος και να υπόσχομαι πως όσο αναπνέω ελεύθερα, δεν θα γκρινιάζω ποτέ για τίποτα. 

Είχα μάθει να εκτιμώ τα πάντα, ακόμη και το πιο αυτονόητο, την ανάσα. Και όμως δεν τήρησα την υπόσχεση μου όσο και αν το ήθελα. Αυτό συνειδητοποίησα το μουντό εκείνο πρωινό στο μπαλκόνι, όταν άνοιξα τα μάτια μου μετά από τη γλυκιά εκείνη ζαλάδα. Κάτι όμως είχε αλλάξει

Κοιτούσα γύρω μου μαγεμένος και έβλεπα έναν κόσμο διαφορετικό απ’ ότι λίγα δευτερόλεπτα πιο πριν. Είδα κάτι απτόητα σπουργιτάκια να ψάχνουν ανάμεσα στα μεγάλα κλαριά ενός φοίνικα να βρουν ότι είχε απομείνει από την φωλιά τους που καταστράφηκε από το πέρασμα της καταιγίδας. 

Οι σταγόνες τις βροχής έκαναν ουρά πάνω σε ένα μεγάλο φύλλο δέντρου και σαν σε τσουλήθρα από λούνα παρκ, έπαιρναν φόρα και πηδούσαν σαν μικρά παιδιά που παίζουν.

Ο αέρας έδινε στα πάντα κίνηση και ζωή και άκουγα ξεκάθαρα τη μουσική που έπαιζαν τα πάντα γύρω μου καθώς υπάκουαν στον άνεμομαέστρο. Και φυσικά η υγρασία. 

Την μυρωδιά της την ξεχώριζα με λαχτάρα και το σώμα μου την αγκάλιασε σαν φιλαράκι από τα παλιά, από τα πολύ παλιά, τότε που στον πλανήτη μας δεν υπήρχε ακόμη ζωή και περιμέναμε από μερικά φύκια να δώσουν στην ατμόσφαιρα λιγάκι παραπάνω οξυγόνο.

Φυσικά και χαμογελούσα, και όχι, δεν είχα τρελαθεί. Απλά είχα θυμηθεί την υπόσχεση που είχα δώσει. Οι δυσκολίες της προηγούμενης βραδιάς έμοιαζαν ασήμαντες και σίγουρα ανίκανες να μου χαλάσουν άλλο τη διάθεση. 

Αυτό που είχα κάνει εκείνο το πρωί ήταν να θυμηθώ όλα όσα η καθημερινότητα, οι γρήγοροι ρυθμοί και τα προβλήματα την ζωής με είχαν ‘’αναγκάσει’’ να ξεχάσω. Την ευγνωμοσύνη.

Εκείνο το πρωινό λοιπόν είχα καταλάβει ότι υπάρχει τρόπος για να την δημιουργώ, για να την φέρνω στη ζωή μου κάθε φορά που την χρειάζομαι. Αυτό τον τρόπο μοιράζομαι μαζί σας σε ένα από τα κεφάλαια του νέου μου βιβλίου ''Η τέχνη της αισιοδοξίας'', που θα κυκλοφορήσει πολύ σύντομα και που είναι κομμάτι της δικής μου πρότασης για μία ρεαλιστική αισιοδοξία, που πιστεύω ότι έχει ως αναπόσπαστο κομμάτι της την ευγνωμοσύνη. 

Και όχι, δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να νιώθει ευγνώμον κάθε στιγμή και κάθε δευτερόλεπτο της ζωής. Αλλά ναι, πιστεύω ότι μπορεί να επιλέξει να αυξήσει τις στιγμές που νιώθει ευγνωμοσύνη, ώστε να πλησιάσει περισσότερο και σε μια πιο αισιόδοξη ζωή.

Η τέχνητης της αισιοδοξίας, Δημήτρης Αντωνίου