Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Η ευτυχία δεν είναι αποτέλεσμα των πόσων έχεις, αλλά στάση ζωής και ευγνωμοσύνης για όσα έχεις....!!!!!!!

                 
Είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλουμε περισσότερα.

Αυτό όμως απέχει πολύ από το να είμαστε άπληστοι, ακόρεστοι και δυστυχισμένοι γιατί δεν τα έχουμε όλα.

«Μην χαλάς αυτό που έχεις με αυτό να επιθυμείς αυτό που δεν έχεις. Θυμήσου ότι αυτό που έχεις τώρα ήταν από τα πράγματα που κάποτε επιθυμούσες» - Επίκουρος

Η απληστία είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον άνθρωπο και την συμπεριφορά του έναντι των περισσοτέρων ζώων. Και δυστυχώς συνήθως είναι και η αιτία μεγάλων κακό σε προσωπικό, εταιρικό ή και ομαδικό/εθνικό επίπεδο.

Πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν και σε βίαιες πράξεις (πολέμους, κλοπές, φόνους κ.λ.π) για να έχουν όσα περισσότερα γίνεται. Αυτό τους δίνει προφανώς μια αίσθηση σιγουριάς, δύναμης και ελέγχου στη ζωή τους.

Πολλοί περισσότεροι όμως υποβάλλουν τον εαυτό τους σε καθημερινό μαρτύριο νοιώθοντας έλλειψη γιατί δεν έχουν όσα θα ήθελαν. Και ακόμη αν αποκτήσουν αρκετά από αυτά που τους λείπουν την επόμενη στιγμή θα είναι δυστυχισμένοι γιατί θα θέλουν ακόμα περισσότερα. Θα δημιουργήσουν νέα έλλειψη. Είναι απλώς αχόρταγοι.

Και όταν κάποιος νοιώθει συνεχώς πεινασμένος είναι λογικό να μην χαίρεται τη ζωή, να μην μπορεί να χαλαρώσει και να χαρεί όσα έχει. Γιατί σίγουρα όλοι μας έχουμε πράγματα για τα οποία μπορούμε να χαιρόμαστε. Απλώς φαίνεται να μην το συνειδητοποιούμε, να μην το καταγράφει ο εγκέφαλός μας και να εστιάζει μόνο στην έλλειψη και όχι στην όποια αφθονία (μπορεί να) έχουμε.

Κάτσε και σκέψου και μέτρα τα αγαθά που έχεις. Νοιώσε ευγνωμοσύνη που είσαι ζωντανός, που έχεις φίλους, οικογένεια. Δεν είναι ασήμαντοι παράγοντες αυτοί. Ξεκίνα τη μέρα σου ευχαριστώντας το θεό που μπορείς και βλέπεις την ανατολή, που αναπνέεις τον αέρα και που είσαι δυνατός και μπορείς να εργαστείς για να πετύχεις τους στόχους σου.

Όλοι θέλουμε να έχουμε περισσότερα και καλά κάνουμε. Και ο άρτος ο επιούσιος προφανώς και δεν μας φτάνει. Αλλά και το να είμαστε συνεχώς μουρμούρηδες γιατί δεν έχουμε πισίνα και γιατί δεν κάνουμε διακοπές στη Μύκονο δεν είναι και τόσο σοβαρό. 

Είναι περισσότερο στο μυαλό μας και η ανασφάλειά μας που μας κάνει να νομίζουμε ότι αν αποκτήσουμε περισσότερα θα είμαστε ντε και καλά πιο ευτυχισμένοι.

Η ευτυχία δεν είναι αποτέλεσμα τον πόσων έχεις αλλά στάση ζωής και ευγνωμοσύνης για όσα έχεις. Είναι υγιές να θέλουμε περισσότερα αλλά πηγή δυστυχίας το να στεναχωριόμαστε κάθε μέρα γιατί δεν έχουμε και ..«του πουλιού το γάλα».





Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

5 δικαιολογίες που μας εμποδίζουν να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας....!!!!!!

Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε αρκετά σίγουροι για το τι θέλουμε, αρκετά δυνατοί για να ξεκινήσουμε να το αποκτήσουμε, ωστόσο, κάποιες αμφιβολίες έρχονται κυριολεκτικά να μας σταματήσουν.

Τώρα, το μόνο που έχεις είναι ανησυχίες και αμφιβολίες. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν πρέπει καν να κυνηγήσεις το όνειρό σου.

Το σενάριο μοιάζει γνώριμο; Αν ναι, δεν είσαι μόνος/μόνη.

Η σκέψη των ανησυχιών και των αμφιβολιών μπορεί να γίνει αποθαρρυντική και να σε αναγκάσει να σταματήσεις την επιδίωξη των ονείρων σου πριν ακόμα αρχίσεις.

Αν όμως όλα όσα λες στον εαυτό σου είναι μόνο δικαιολογίες που δεν βασίζονται στην πραγματικότητα;

Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε συγκρατήσει τον εαυτό μας εξαιτίας κάποιας δικαιολογίας.
Θα είναι δύσκολο; Θα είναι ακριβό; Θα είναι επικίνδυνο;

Αν ξεπεράσουμε τις δικαιολογίες και κάνουμε το πρώτο βήμα, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι τα εμπόδια δεν βρίσκονται παρά μόνο στο κεφάλι μας.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε μεγάλο όνειρο μπορεί να γκρεμιστεί και να απορριφθεί από μια-δυο δικαιολογίες.

Το κλειδί είναι να αναγνωρίσουμε πότε οι δικαιολογίες ξεπροβάλλουν για να σε εμποδίσουν να ζήσεις την ζωή σου όπως θέλεις.

Μερικές συνηθισμένες δικαιολογίες που σε κρατούν μακριά από τα όνειρά σου:

1. Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος
Κάθε μέρα έχει 24 ώρες. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Οπότε, αν έχεις πολλά πράγματα που γεμίζουν τον χρόνο σου, μπορεί να φαίνεται σαν ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Μερικές φορές, η εξοικονόμηση χρόνου έχει να κάνει με την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Υπάρχουν δραστηριότητες που θέλεις να εγκαταλείψεις; Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να κάνει κάποιος άλλος εξίσου εύκολα;
Αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να θέσεις.

Η δημιουργία χρόνου για να κυνηγήσεις το όνειρό σου θα πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα. Όταν κάτι έχει πραγματικά σημασία, πρέπει να βρεις χρόνο γι’ αυτό.

2. Φοβάμαι πολύ
Υπάρχουν κάθε είδους φόβοι.
Μπορεί να φοβάσαι ότι θα κάνεις λάθη, ότι θα αποτύχεις, οτι είσαι ανεπαρκής ή απλώς ο φόβος για το άγνωστο. Οποιοσδήποτε απ’ όλους μπορεί να αναδυθεί και να σε εκτρέψει από τον δρόμο προς το όνειρό σου.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζεις και να αντιμετωπίζεις τον φόβο μόλις εμφανίζεται.

Είναι φυσικό να είσαι λίγο φοβισμένος για τις μεγάλες αποφάσεις. Ωστόσο να θυμάσαι ότι οι περισσότεροι φόβοι είναι συναισθηματικοί, όχι λογικοί.

Αναρωτήσου αν βρίσκεται κάτι πίσω από τον φόβο σου. Μπορεί να μην είναι τόσο τρομακτικό όσο νομίζεις.

3. Δεν έχω αρκετά χρήματα
Μπορεί να υπάρχουν πραγματικά επιχειρήματα όταν πρόκειται για την χρηματοδότηση του ονείρου σου. Όμως, εξέτασε προσεκτικότερα πριν εγκαταλείψεις το όνειρό σου γι’ αυτόν τον λόγο.

Συχνά υπάρχουν φθηνές λύσεις που δεν είχες λάβει υπόψιν νωρίτερα. Εξέτασε πόσα χρειάζεσαι πραγματικά. Κατάγραψε τα έξοδα. Και να θυμάσαι ότι ακόμα κι αν τα χρήματα αποτελούν πρόβλημα, δεν σημαίνει ότι είναι αξεπέραστο.

Υπάρχουν συχνά τρόποι να εξοικονομήσεις κάποια για να χρηματοδοτήσεις τα όνειρά σου. Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος.

4. Δεν είναι δυνατόν να το κάνω
Μερικές φορές το όνειρό σου μπορεί να μοιάζει εξωπραγματικό. Μπορεί να έχεις υψηλούς στόχους με τεράστια εμπόδια που φαίνονται αξεπέραστα.

Το πρόβλημα του να βλέπουμε κάτι ως αδύνατο είναι ότι οι άνθρωποι συχνά το συγχέουν με την απλή δυσκολία. Αυτό που θέλεις να κάνεις μπορεί να μοιάζει τόσο δύσκολο που δεν πιστεύεις ότι θα το καταφέρεις ποτέ.

Δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο. Σημαίνει ότι δεν το θεωρείς δυνατόν για σένα.

Είναι ευκολότερο να ξεφύγεις απ’ αυτή την δικαιολογία υιοθετώντας μια άλλη άποψη. Επικεντρώσου στο γιατί μπορείς να κάνεις κάτι και όχι στο γιατί δεν μπορείς.

Σε απομακρύνει από την «ανέφικτη νοοτροπία» και προς κάτι πιο εποικοδομητικό.

5. Τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αρχίσω
Η δυσάρεστη αλήθεια για την ζωή είναι πως δεν υπάρχει ποτέ τέλεια στιγμή για να κάνουμε οτιδήποτε. Υπάρχουν πάντοτε προϋποθέσεις, προσωπικές συνθήκες ή παράγοντες στο περιβάλλον μας για να μην το κάνουμε.

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το κάνεις έτσι κι αλλιώς.

Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ανθρώπων που πέτυχαν μεγάλους στόχους στις χειρότερες συνθήκες.

Αν περιμένεις να είναι τέλειες οι συνθήκες, θα περιμένεις εσαεί.

Πριν το καταλάβεις, τα χρόνια έχουν περάσει κι εσύ δεν έχεις κάνει ούτε ένα βήμα για την πραγματοποίηση.

Ο χρόνος περνάει γρήγορα όταν περιμένεις για την τέλεια συγκυρία.





Artist: Lucinda Metcalfe
Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

Όλα είναι θέμα ενέργειας. Είτε θετική, είτε αρνητική σίγουρα επιστρέφεται....!!!!!!!

Ανέκαθεν είχα μια ιδιαίτερη αποστροφή προς το εξής ρητό: «Ότι δίνεις, παίρνεις». Μοιάζει τόσο πεζό, τόσο συναλλαγματικό ειδικά όταν κάποιος θέλει να μιλήσει για ανθρώπινες σχέσεις. Δεν είμαστε δα χαρτονομίσματα, μα ούτε και οι σχέσεις οι οποίες αναπτύσσουμε ΑΤΜ που ξεχειλίζουν συναισθήματα σε μοβ, πορτοκαλί και μπλε χάρτινη εκδοχή με αναγραφόμενη αξία. 

«Ότι εκπέμπεις, λαμβάνεις» λοιπόν διάβασα σε ένα πολύ αγαπημένο μου βιβλίο και τότε με μιας κατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής. Όλα είναι θέμα ενέργειας και είναι γεγονός. Το διαπιστώνεις καθημερινά. Στην κίνηση στους δρόμους, την εργασία, το σπίτι, το γυμναστήριο, το σούπερ μάρκετ. 

Όλα είναι θέμα οπτικής. Εμείς επιλέγουμε όχι τι θα δούμε, αλλά πως θα το δούμε 
Ας μιλήσουμε όμως με παραδείγματα… Αισθάνομαι θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πηγαίνεις στη δουλειά κατσουφιασμένος γιατί το πρωί χάλασε η χρυσοπληρωμένη καφετιέρα που απέκτησες μόλις ένα μήνα πριν. 

Εννοείται πως έχεις τα δίκια όλου του κόσμου και σε πνίγουν κυριολεκτικά – ξόδεψες άλλωστε και μια περιουσία! - αλλά κάνεις ένα τραγικό λάθος. Μετουσιώνεις όλα σου τα νεύρα, τον αρνητισμό και την κακή διάθεση σε μια ενέργεια, η οποία το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σε αφοπλίσει και να πολλαπλασιάσει τα γκρίζα κύματα της αύρας σου. 

Αποτέλεσμα; Εγκλωβίζεσαι στο ίδιο το τέρας της κακής σου ψυχολογίας και ταυτόχρονα βάζεις και όσους σε περιτριγυρίζουν στο εν λόγω τρυπάκι. Άρα; Διπλό το κακό! 

Μιλάς απότομα σε ένα συνάδελφό σου και αυτός με τη σειρά του σε στραβοκοιτάει, σκεπτόμενος πως σε καμία περίπτωση δεν έχει την όρεξή σου, παραγγέλνεις καφέ και από τη σύγχυσή σου κάνεις λάθος την παραγγελία, ο καφές καταφτάνει ζεστός ζεστός και ιδιαιτέρως γλυκός για τα γούστα σου και εσύ καλείς πίσω μόνο και μόνο για να τους κάνεις παρατήρηση. 

Ο τόνος σου στο τηλέφωνο είναι τουλάχιστον αγενής και τη στιγμή που σου λένε να αποστείλουν έναν άλλο, συνειδητοποιείς πως το μόνο που ήθελες ήταν να κάνεις φασαρία μήπως και εκτονωθείς. Κλείνεις το τηλέφωνο με βία, χύνεται ο καφές. Λερώνεσαι. Ο καφές φταίει! Η καφετιέρα φταίει! Η πίεση ανεβαίνει και μπαμ! 

Η δύναμη άλλωστε που κρύβει η πλευρά του «καλού» υπερισχύει όλων 
Πολύ κακό για το τίποτα, δε νομίζεις; Έφτασε ήδη βράδυ και εσύ το μόνο που έχεις να θυμάσαι από τη σημερινή σου μέρα είναι ξεσπάσματα, αρνητικά σχόλια, τσακωμούς και αποτυπώματα καφέ σε παντελόνι! 

Δεν τα καταφέραμε και πολύ καλά σήμερα… Για σκέψου όμως πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν τη στιγμή που συνειδητοποίησες πως χάλασε η συσκευή, σκεφτόσουν απλά «Θα περάσω αύριο από το μαγαζί που την πήρα να την επιδιορθώσουν. Λογικά θα φτιάχνεται! 

Γιατί να μη φτιάχνεται; Μα πόσο όμορφη μέρα έχει έξω… Και από το γραφείο μου έχω ωραία θέα! Θα παραγγείλω καφέ από εκεί και στο διάλειμμα θα καλέσω τον Κώστα – το συνάδελφο - να τα πούμε λιγάκι που έχουμε καιρό, απολαμβάνοντας ήλιο στο μπαλκόνι!» 

Όλα είναι θέμα ενέργειας. Όλα είναι θέμα οπτικής. 
Εμείς επιλέγουμε όχι τι θα δούμε, αλλά πως θα το δούμε. Θα επιλέξουμε το καλό, ή το κακό; Σε κάθε περίπτωση, το καλό και το κακό αντίστοιχα μοιραία επιστρέφονται και οι πράξεις που ακολουθούν με βάση τις επιλογές μας μοιάζουν ντόμινο, του οποίου ο κυριότερος αντίκτυπος είναι στη ψυχολογία μας. 

Δε νομίζω κανείς να θέλει να επιδιώξει το κακό του. Θα ήταν τουλάχιστον ανόητο. Προτιμήστε το φως λοιπόν, δώστε βάση στο καλό και μη ξεχνάτε ποτέ πως καλύτερα να θυμάστε μια ημέρα η οποία ναι μεν ξεκίνησε με ένα ατυχές συμβάν, αλλά αντιμετωπίστηκε θετικά συνολικά, παρά το αντίστροφο. Η δύναμη άλλωστε που κρύβει η πλευρά του «καλού» υπερισχύει όλων. Σκεφτείτε το! 





Μάρη Γαργαλιάνου – Δημοσιογράφος 
© Δημοσιεύεται με άδεια από τον δικτυακό τόπο enallaktikidrasi.com – Δεν επιτρέπεται η αναδιανομή 

Εργατική Πρωτομαγιά....!!!!!!

Ετήσια γιορτή, με παγκόσμιο χαρακτήρα των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Με συγκεντρώσεις και πορείες, η εργατική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να προβάλει τα κοινωνικά και οικονομικά της επιτεύγματα και να καθορίσει το διεκδικητικό της πλαίσιο για το μέλλον. Η Πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου.

Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. 

Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.

Τα γεγονότα του Σικάγου
Τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886 για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.

Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.

Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης.

Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. 

Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. 

Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.

Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν Γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. 

Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι' αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.

Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. 

Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. 

Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα». Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς Αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». 

Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.

Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα
Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. 

Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της : «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».

Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν :

Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.

Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.

Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»

Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. 

Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».

Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. 

Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.