Ό,τι σου φέρνει η ζωή, έρχεται γιατί μπορείς να το ξεπεράσεις...!!!!

Διαβάζοντας βιογραφίες σπουδαίων ανθρώπων, αντιλήφθηκα πως όλες τους είχαν κάτι κοινό: δεν υπήρχε προσωπικότητα της οποίας η ζωή να μην είχε βιώσει δυσκολίες, να μην είχε έρθει αντιμέτωπη με τη συντριβή, πριν την καταξίωση. 

Όλοι μας, γκρινιάζουμε για τα όποια στραβά έρθουν στη ζωή μας. Όχι μόνο για τα σοβαρά, αλλά και για τα πιο απλά. Χάνουμε το λεωφορείο; H απογοήτευση και τα νεύρα έρχονται αμέσως. 

Εγκλωβισμένοι μόνο στον πόνο του σήμερα, αδυνατούμε να ζυγίσουμε το ευεργέτημα μίας δύσκολης στιγμής στη βραχυπρόθεσμη εξέλιξή μας. 

Όλα στη ζωή όμως έχουν έναν σκοπό, ακόμα κι αν εκείνη τη στιγμή δεν μπορείς να το αντιληφθείς. Η ζωή ξέρει να σε φέρνει μέσα από τις κατάλληλες καταστάσεις, ώστε να επιτρέψει στον καλύτερο εαυτό σου να αναδυθεί στην επιφάνεια και να καταπλήξει ακόμα κι εσένα τον ίδιο. 

Δεν υπάρχει δυσκολία που να μην μπορείς να ξεπεράσεις. Για να στη φέρνει στο διάβα σου η ζωή, σημαίνει πως γνωρίζει ήδη για τις αντοχές και ικανότητές σου. 

Ο άνθρωπος γίνεται σοφότερος μέσα από τις άσχημες στιγμές, διότι το ίδιο το πρόβλημα τον κινητοποιεί και τον ωθεί να ψάχνει για λύσεις. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι που σήμερα θαυμάζουμε, γνώριζαν πως δεν υπάρχει τίποτα το οποίο να έρχεται δίχως προσπάθεια, για αυτό και πείσμωναν περισσότερο στη δύσκολη στιγμή χωρίς να εγκαταλείπουν. 

Και αν εξασκηθούμε περισσότερο, τότε θα καταλάβουμε πως το φως δε χάνεται ποτέ: απλά εμείς τυφλωνόμαστε και δεν μπορούμε να το δούμε. 

Όλα στη ζωή έχουν τον άγιο σκοπό τους, όλοι οι άνθρωποι που έρχονται στο διάβα μας, κάτι έχουν να μας διδάξουν, όλες οι στιγμές γίνονται ένα πολύτιμο θησαύρισμα εμπειριών. 

Μία άρνηση για εργασία μπορεί να σε πείσει να αγωνιστείς και να βγάλεις από μέσα σου τον καλύτερό σου εαυτό, μία αποτυχία στις εξετάσεις μπορεί να σου δείξει πως δεν κρίνεται από μία ατυχία όλη σου η ζωή. 

Όλα έχουν τον άγιο σκοπό τους. Και αυτό το καταλαβαίνεις μετά από καιρό, ευχαριστώντας τη ζωή για όλα τα εμπόδια που σου έφερε. 

Μαρία Σκαμπαρδώνη 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Για όλα εκείνα που διαθέσαμε σε λάθος ανθρώπους…!!!!

Γιατί όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας διαθέσαμε πολλά σε λάθος ανθρώπους, πολλά που δεν εκτιμήθηκαν ποτέ. 

Για όλα εκείνα τα πρωινά που δεν χάρηκες την ανατολή,

που δεν παιχνίδισε η ματιά σου στη φλόγα της,που βιάστηκες και δεν απόλαυσες τον καφέ που περίμενε αχνιστός άλλη μια γουλιά καθαρή ζωή. 

Που δεν είχες χρόνο για κανέναν άλλο και προσπέρασες ανθρώπους που περίμεναν από σένα κάτι, έστω μια λέξη.

(τις μικρές δηλαδή μα σημαντικές χαρές που θα έδιναν πιο ευχάριστη νότα στο ξεκίνημα της μέρας σου). 

Για όλα εκείνα τα βράδια που ξενυχτούσες πάνω από ένα τηλέφωνο,που απαντούσες σε κάθε μήνυμα που ερχόταν,που διέθετες όλη σου την ενέργεια για να είσαι παρών την κάθε στιγμή, ώστε να γεμίζει η καρδιά ενός λάθος ανθρώπου ευτυχία. 

Τότε, που αγνόησες ακόμα και τον ουρανό, τα άστρα, τη φωτιά του κι άναβες τσιγάρο χωρίς καν να τα κοιτάς, με τη σκέψη σ’ αυτόν τον λάθος άνθρωπο. 

Για όλα εκείνα που δεν χάρηκες, επειδή ήθελες να δώσεις χαρά, να είσαι τέλειος,να είσαι στην ώρα σου για κάποιον που τελικά αποδείχτηκε πως δεν άξιζε. Δεν άξιζε να χάσεις τόσα για ’κεινον. 

Για όλα αυτά που έχασες, μη λυπάσαι.

Μπορείς ακόμα να κοιτάξεις στη σωστή κατεύθυνση. 

Για όλα αυτά που έδωσες, μη μετανιώνεις.

Η ζωή πάντα ανταμείβει τους καλούς με καλύτερους ανθρώπους…

Μη βιάζεσαι, θα έρθουν, να είσαι σίγουρος. 

Η γνώση για κάποια πράγματα αποκτιέται μέσα από τον πόνο.Κι όταν πονάς, μαθαίνεις. Κι όταν μαθαίνεις, προχωράς. 

Από δω και πέρα το ξέρεις: θα κοιτάς πρώτα γύρω σου, δεν θα χάνεις εικόνες, λόγια και στιγμές

Κι αν κάποιος αξίζει, θα κοιτάξει κι εκείνος προς τα κει, μόνο για να είναι μαζί σου. 

Πόπη Κλειδαρά 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Τι σημαίνει ''πρώτα εγώ και οι υπόλοιποι έπονται ''...!!!!

Είτε είστε άνδρας είτε είστε γυναίκα, συμφωνείτε πως τρέχετε από το πρωί ως το βράδυ; Αν ναι, τότε σίγουρα θα αγχώνεστε για να αντεπεξέλθετε στη δουλειά σας, στο σπίτι, στις οικογενειακές σας υποχρεώσεις, στους λογαριασμούς, στα καθημερινά, αναγκαία ψώνια, στα φροντιστήρια, στο δάνειο, στην ίωση του παιδιού… Λοιπόν σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά…; 

Αν όχι, τότε μπράβο σας και… συγχαρητήρια! Πραγματικά αυτό το άρθρο δεν σας αφορά και μπορείτε να συνεχίσετε ό,τι κάνετε, όπως το κάνετε γιατί μάλλον… το κάνετε σωστά! Αλήθεια, σημαίνει ότι κάτι καλό κάνετε και τα καταφέρνετε μια χαρά! 

Όλοι οι υπόλοιποι όμως… 

Όλοι όσοι ζουν τη ζωή τους μηχανικά, εκτελώντας τις δουλειές και τις υποχρεώσεις τους, δεν είναι πρωταγωνιστές στη ζωή τους αλλά απλοί κομπάρσοι, δεν σταματούν να δουν το φως του ήλιου, και απλά κάποια στιγμή βραδιάζει, μήπως να σταθούν μια στιγμή και να αναρωτηθούν: 

Είμαι ευτυχισμένος με αυτό τον τρόπο που επέλεξα να ζω τη ζωή μου; Με αυτά που κάνω; Πως αλλιώς θα μπορούσα να τα κάνω; 

Σταθήκατε; Αναρωτηθήκατε; 

Ακούσατε τη φωνούλα μέσα σας, τους γύρω σας, τους ήχους της πόλης; Ας σταματήσουμε να πιούμε έναν καφέ να μιλήσουμε με έναν φίλο, με τον σύντροφό μας, το παιδί μας, το γονιό μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήπιατε έναν καφέ με τους γονείς σας, να μιλήσετε, να αγκαλιαστείτε, να τους πείτε ότι τους αγαπάτε και τους εκτιμάτε, γιατί όχι, να τους πείτε τι σας ταλαιπωρεί; 

Ας βάλουμε σε προτεραιότητα τον εαυτό μας, την οικογένεια και τους φίλους και όλα τα άλλα θα έρθουν μετά. Ας περιμένει το πρόβλημα, ο εργοδότης και η προαγωγή, και όλα όσα μέχρι τώρα προηγούνται. Πρέπει να είμαστε εμείς καλά, για να αποδώσουμε καλά και στα υπόλοιπα. 

Μια βόλτα στο δάσος, μια εκδρομή με την σύντροφο θα βοηθήσουν. 

Λέω τώρα να πάω να πάρω τα παιδιά μου και να πάμε μία βόλτα στο λούνα πάρκ… 

Να κάνετε και εσείς κάτι που θα σας ευχαριστήσει! 

Γιάννης Ξηντάρας 

Ψυχολόγος 

https://www.newsitamea.gr

Ανοίξτε τους την πόρτα να φύγουν… Κανέναν μην κρατήσετε ποτέ με το ζόρι...!!!!

Ανοίξτε τους την πόρτα να φύγουν. Κανένα μην κρατήσετε ποτέ με το ζόρι. Ό,τι κι αν ζήσατε στο παρελθόν, δεν είναι πια τίποτα άλλο από μια ξεθωριασμένη ανάμνηση. Πόσες σκιές να αντέξει η καρδιά μας να έχει. Πόσα ψίχουλα αλήθειας να ζητιανεύει από ανθρώπους που έρχονται στη ζωή μας επιλεκτικά. 

Ανοίξτε τα μάτια. Σε κάθε σας δύσκολη στιγμή, σε κάθε σας ανάγκη, πόσους μετρήσατε δίπλα σας; Πόσους αλήθεια από αυτούς που είχες δεδομένους δέχτηκες το χέρι που είχες ανάγκη; Δυστυχώς, οι δύσκολες στιγμές θα φανερώνουν αλήθειες. 

Θα μας βγάζουν από τη δύσκολη θέση μιας μεγαλύτερης απογοήτευσης από αυτούς που έρχονται εποχιακά στη ζωή μας. 

Με σιγουριά μπορώ να πω πως τα μεγαλύτερα χαστούκια τα έφαγα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Εκείνες που περίμενα κι εγώ, όπως όλοι μας, τους “σίγουρους” φίλους στο πλάι. Εκείνες που με ξάφνιασαν γνωστοί που έμειναν βράχοι δίπλα μου. 

Ανοίγουμε το στόμα μας και λέμε μεγάλες κουβέντες. Δύσκολες κουβέντες. “Πάντα” θα είμαι κοντά σου. Πόσες φορές αλήθεια το τιμήσαμε αυτό; Πόσα εμπόδια υπερπηδήσαμε για να το βγάλουμε ασπροπρόσωπο; 

Ένα για πάντα με ημερομηνία λήξης. Αν μονάχα λέγαμε θα είμαι εδώ για λίγο, πριν να φουρτουνιάσει μέσα μας θα είχαμε αλήθεια λιγότερους πληγωμένους ανθρώπους. 

Οι άνθρωποι έχουν τα μεγάλα υπέρλαμπρα λόγια έτοιμα. Εκεί, να προκαλέσουν θαυμασμό, σιγουριά, ασφάλεια. Δεκάρα δεν δίνουν αν μπορούν να φέρουν εις πέρα τις υποσχέσεις τους. 

Και κάπως έτσι σιγά – σιγά, σχεδόν προγραμματισμένα πια, σταματήσαμε να ελπίζουμε, να δίνουμε την καρδιά μας με όλη μας την ψυχή. 

Αφήσαμε τη λογική να μας περιορίζει. Να μας χαστουκίζει. Να κρατά καμπανάκια κάθε που πάμε να συνδεθούμε με άνθρωπο. Μα αλήθεια, αντέχεται αυτή η μοναξιά της ψυχής; Να μην μπορείς να χαρείς με την καρδιά σου το όμορφο συναίσθημα του δούναι και λαβείν. 

Γεμίσαμε καχυποψία κάθε καλή πράξη που δεχόμαστε από ανθρώπους που αλήθεια μας νοιάζονται. Μάθαμε να λέμε συνέχεια “γιατί” να συμπεριφέρεται ο άλλος καλά σε εμάς. Τι να χρειάζεται αλήθεια. Ευτυχώς ακόμη δεν χάθηκε η ανθρωπιά. Ίσως να σπανίζει, μα αλήθεια ακόμα υπάρχει. 

Αν επιμένουμε να κρατάμε ανθρώπους στη ζωή μας που πηγαινοέρχονται, το μόνο που κάνουμε είναι να παρατείνουμε μονόδρομες σχέσεις. 

Κι ας είναι φιλικές, ερωτικές, ας τις ονομάσουμε ό,τι ζητά η καρδιά μας, αυτοί που πραγματικά θέλουν να είναι στη ζωή μας, δεν το κουνάνε ρούπι από δίπλα μας. Ούτε στις φουρτούνες μας, ούτε στις μαύρες μας. 

Εκεί μας αγαπάνε διπλά. Γιατί ξέρουν πως όσοι νοιάζονται προσφέρουν μόνο την αγάπη τους. Μόνο αυτή μπορεί να γιατρέψει και να κάψει το παρελθόν. Δίπλα μας μετράνε μόνο αυτοί που έμειναν. Δεν έχει σημασία αν είναι λίγοι ή πολλοί. Το μόνο που μετρά είναι ότι δεν έφυγαν στη φουρτούνα μας. 

Photo: Author/Depositphotos 

Χριστιάνα Παναγίδου 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Θέλει κότσια να τα βάλεις με τη μοίρα σου...!!!!

Βαριά κουβέντα η μπέσα, στιβαρή κι ας έχει μόλις πέντε γράμματα. 

Ούτε ανδρική ούτε και γυναικεία ιδιότητα. Μην ψάχνεις για παντελόνια πίσω της, ούτε για πορτοφόλια και κοινωνικές τάξεις. Ψάξε για ανθρώπους που κατάφεραν να διατηρήσουν το ήθος τους, ακόμα και σήμερα, που το ανήθικο σου πλασάρεται για ηθικό και την πουστιά στη μαθαίνουν για εξυπνάδα. 

Κάποτε ο Έλληνας το είχε καημό, μην τυχόν και χάσει την μπέσα του. Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Άραγε τη θυμάσαι ακόμα την έννοια της λέξης ή έχει ξεφτίσει τόσο πολύ μέσα μας, όπως έχει ξεφτίσει κι η έννοια του ήθους; 

Κάποτε θεωρούταν μεγάλη ντροπή να κοροϊδέψεις το διπλανό σου, να πεις ψέματα, να παίξεις θέατρο για να εξυπηρετήσεις τα δικά σου συμφέροντα. 

Κάποτε βλέπεις, το να κερδίσεις το σεβασμό επειδή τον αξίζεις και να κυκλοφορείς με το κεφάλι ψηλά, γιατί έκλεισες τη μέρα σου χωρίς να πληγώσεις κάποιον άνθρωπο, ήταν κάτι σπουδαίο. 

Όσο για εκείνους που εκμεταλλεύονται τον πόνο του διπλανού τους, που δε σέβονται το φόβο του, την αδύναμη στιγμή του και παίζουν με την αγάπη του, εκείνοι δεν αξίζουν κανένα σεβασμό, ούτε και θα τον έχουν ποτέ πραγματικά. Λες κι ο ψεύτικος σεβασμός που εκβιάζεται ή επιβάλλεται, θα μπορέσει ποτέ να τους κάνει κύριους ή κυρίες. 

Ο σεβασμός κι η αγάπη που κέρδισε κάποιος επειδή φέρθηκε έντιμα, είναι το μόνο που μπορεί να τον κάνει να σηκώσει το μπόι του δυο πήχεις πάνω απ’ το χώμα. 

Γι’ αυτό σου λέω, μη λυπάσαι αυτούς που κλαίγονται για τις προβληματικές τους σχέσεις. Δεν τους αξίζει να κλαίγονται, γιατί δεν κάθισαν ποτέ να σκεφτούν πως λίγη αλήθεια, λίγη εντιμότητα, λίγη ανιδιοτέλεια μπορούν να γίνουν τα πιο γερά θεμέλια μιας σχέσης. 

Μα ακόμη κι αν το σκέφτηκαν, δεν το εφάρμοσαν ποτέ. Τόσο πολύ έχουν ερωτευτεί την πάρτη τους, τα κινητά τους και τα αμάξια τους, που θέλει δύναμη να σηκώσουν τα μάτια τους λίγο πιο πάνω. 

Γιατί τα μεγάλα, τα ουσιώδη, τις ξεγυμνώσουν τις ψυχές. Αντέχουν; Εκείνοι βλέπεις έχουν μάθει στα μικρά και τα λίγα· στα σίγουρα. Σε αυτά που δεν έχουν ρίσκο και που δεν εμπεριέχουν κινδύνους. 

Θέλει κότσια να τα βάλεις με τη μοίρα σου. Να την αρπάξεις απ’ το γιακά και να της πεις «κουμάντο, κούκλα μου, εδώ κάνω εγώ, δε σε φοβάμαι». 

Γι’ αυτό η μπέσα είναι προνόμιο των δυνατών. Γιατί οι δυνατοί δεν έχουν ανάγκη ψέματα και δικαιολογίες για να σταθούν. Έχουν τα κότσια να αναλάβουν ευθύνες και δε θα μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πού κρύβεται η παγίδα πίσω από κάθε τους λέξη. 

Μεγαλώσαμε, τα φάγαμε τα μούτρα μας και μάθαμε. Αποφασίσαμε πως θέλουμε δίπλα μας μόνο ανθρώπους που οι κουβέντες τους έχουν υπόσταση και γίνονται πράξεις. Θέλουμε αυτούς που τολμούν να πουν την αλήθεια κι ας πονάει καμιά φορά. Κανείς δεν είπε ψέματα για να προστατεύσει τον άλλον, μην πιστεύεις σε δικαιολογίες. 

Αλήθεια κι ας πονέσει, εντιμότητα κι ας μη συμφέρει, αυτό ζητάμε. Ανθρώπους με μπέσα που θα περάσουν απ’ τη ζωή μας και θα φύγουν με μια αίσθηση αξιοπρέπειας. 

Που θα μας κάνουν να τους θαυμάσουμε κι ας αποδειχθεί πως δε μας κάνουν τελικά ή πως δεν τους κάνουμε εμείς, έτσι κι αλλιώς δεν υπογράφουν συμβόλαια οι καρδιές. Αν κάτι μένει τελικά απ’ τους ανθρώπους, είναι μια γλυκιά ή μια πικρή ανάμνηση, τίποτα άλλο. Ούτε οι λέξεις, ούτε οι πράξεις, ούτε οι στιγμές. 

Κωνσταντίνα Γρημάνη 

www.anapnoes.gr , www.pillowfights.gr 

https://www.newsitamea.gr

Ό,τι νιώθει η ψυχή το βιώνει το σώμα – Σταματήσετε να ασχολείστε με ό,τι δεν σας ευχαριστεί...!!!!

Ή, τουλάχιστον, να βρείτε κάτι που να σας ευχαριστεί έστω και λίγο, σε κάθε τι που κάνετε. 

Πιστεύετε πως είναι απλώς μια ανιαρή απασχόληση, μια δυσάρεστη υποχρέωση ή μια… βρώμικη δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει; Κι όμως! Μπορεί να είναι πολλά περισσότερα (και χειρότερα). 

Έρευνα που έγινε από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Harvard, έδειξε ότι το στρες που βιώνουμε όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα από δραστηριότητες που δεν μας ευχαριστούν, επηρεάζει αρνητικά τον εγκέφαλο, την καρδιά και άλλα ζωτικά όργανα. 

Μερικές από τις αρνητικά αποτελέσματα που προκαλεί μια ανεπιθύμητη υποχρέωση είναι η αύξηση της αρτηριακής πίεσης και η αύξηση των πιθανοτήτων εμφάνισης διαβήτη και καρδιαγγειακών νόσων. 

Επιπλέον, μπορεί να κάνει τον οργανισμό πιο ευάλωτο σε ιούς και μικρόβια, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες να κολλήσουμε ένα κρυολόγημα, την εποχική γρίπη ή κάποια άλλη ασθένεια. 

Μάλιστα, η έκθεση σ’ αυτού του είδους το στρες αρχίζει να καταγράφεται ήδη από την παιδική ηλικία. Σε άλλη έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο UCLA, φάνηκε ότι οι άνθρωποι που είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους έχουν καλύτερο ανοσοποιητικό και, ακόμα κι όταν αρρωσταίνουν, έχουν λιγότερο έντονα συμπτώματα και αναρρώνουν πιο γρήγορα. 

Μάλιστα, τα συμπεράσματα αυτά ήταν κοινά για όλους τους συμμετέχοντες στην έρευνα, ανεξάρτητα από την ηλικία, το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, το βάρος ή άλλους ψυχολογικούς παράγοντες, όπως η αυτοπεποίθηση και το πόσο εξωστρεφείς ή όχι ήταν. 

Ό,τι νιώθει η ψυχή το βιώνει το σώμα! 

Είναι βέβαια συνήθως αδύνατο να αποφύγουμε το στρες και τις υποχρεώσεις που δεν κάνουμε με χαρά. Μπορούμε όμως να κρατήσουμε πιο θετική στάση απέναντί τους, προσπαθώντας να τις φέρουμε εις πέρας όσο πιο δημιουργικά μπορούμε. 

Εύκολο να το λες (ή να το γράφεις), αλλά δύσκολο να το εφαρμόσεις. Ευτυχώς, όλα αυτά που μας δυσαρεστούν είναι μόνο το ένα μέρος της εξίσωσης. Στο άλλο βρίσκονται όσα μας κάνουν ευτυχισμένους. Αυτά είναι που λειτουργούν στον αντίποδα, προσφέροντας γαλήνη στην ψυχή και υγεία στο σώμα. 

Έτσι, το κακό που μας κάνει το στρες, μπορεί να αντισταθμιστεί από τα οφέλη της ενασχόλησής μας με πράγματα που μας ευχαριστούν. Αρκεί να μπορούμε να αναγνωρίζουμε τις διαφορές! 

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, χαρακτηριστικά όπως ο ενθουσιασμός, η ελπίδα, η αισιοδοξία, η υποστήριξη από φίλους αλλά και η ικανότητα να αντιπαρερχόμαστε ό,τι μας προκαλεί άγχος και μας δυσαρεστεί, έχουν την ικανότητα να μειώνουν τις πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακών νόσων, διαβήτη, εγκεφαλικού και κατάθλιψης. 

Και το καλύτερο; Ποτέ δεν είναι αργά για να καλλιεργήσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά. Κάποιοι μπορεί να τα καταφέρουν μέσα από την ψυχοθεραπεία ή το διαλογισμό, ενώ για άλλους είναι πιο αποτελεσματική η ενασχόληση με ένα χόμπι, ένα σπορ ή η παρέα με φίλους. 

Ό,τι κι αν είναι αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους, το μόνο σίγουρο είναι πως αξίζει να του διαθέσουμε όσο περισσότερο από το χρόνο μας γίνεται! 

as-milisoume.gr , www.awakengr.com

https://www.newsitamea.gr

6 τοξικές σκέψεις που πρέπει να σταματήσετε αμέσως...!!!!

Θα ξεκινήσουμε με δεδομένο το ότι ξέρεις πολύ καλά την αξία σου. Σκέψου το λίγο. Έχεις κάνει τόσα super πράγματα στη ζωή σου και όλα όσα έχεις προγραμματίσει να κάνεις από εδώ και πέρα συνεχίζουν να είναι super. Από το ότι έκανες συνήθεια στα σαρανταπέντε λεπτά στο γυμναστήριο, μέχρι το ότι είπες πρώτη στο αγόρι σου το “σ’αγαπάω”.

Ναι, αυτά είναι πράγματα που μόνο τα super κορίτσια κάνουν. Υπάρχουν όμως φορές που οι σκέψεις σου δε συνάδουν με τις επικές πράξεις σου. 

Είναι αλήθεια. Κάποιες φορές το μόνο που παίζει στο backround του εγκεφάλου σου είναι κριτική. Ξαφνικά ας πούμε τα σαρανταπέντε λεπτά στο γυμναστήριο δεν έχουν φέρει και κανένα σοβαρό αποτέλεσμα και “τι έγινε που το είπες πρώτη; Τώρα εκείνος σε θεωρεί δεδομένη”. Όλες αυτές είναι τοξικές σκέψεις. Δεν έχουν καμία βάση, καμία θέση στο κεφάλι σου. Πρέπει να τις φρενάρεις αμέσως! 

Με συμπαθούν; 

ΟΚ, μέχρι ένα σημείο είναι σημαντικό σε όλους το να τους συμπαθούν. Μπορεί να αγχώνεσαι για το αν σε συμπαθεί ο εργοδότης σου, η γειτόνισσα ή η μαμά της νέας σου φίλης. Κάθε φορά όμως που θα ξεκινάει αυτή η σειρά τοξικών σκέψεων θα δίνεις στον εαυτό σου πέντε λόγους για τους οποίους σε συμπαθείς εσύ η ίδια. 

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να αντιλαμβάνεσαι ότι ζεις μια αυθεντική ζωή. Ακριβώς όπως τη θέλεις, με τους όρους που εσύ βάζεις. Και αυτό θα το καταλάβεις στην πράξη. 

Έκανα λάθος; 

Όλοι κάνουμε λάθη και στην τελική αυτό είναι και ένα μεγάλο μέρος του “παιχνιδιού”. Έχε στο μυαλό σου ότι κανείς δε σε περιμένει στη γωνία, μετρώντας πόσα βήματα έκανες χωρίς να πέσεις. Εσύ το κάνεις στον εαυτό σου, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Γενικά, το μόνο μέτρο που μπορούμε να πάρουμε για λάθη, είναι να μην τα επαναλαμβάνουμε. 

Τι θα πάει στραβά; 

Το να μπαίνεις σε μια καινούργια κατάσταση μπορεί να είναι αγχωτικό. Είτε κάνεις bungee jumping είτε δοκιμάζεις sushi για πρώτη φορά, βγαίνοντας από το comfort zone σου νιώθεις λίγη ανασφάλεια. 

Η συνήθεια να αναρωτιέσαι τι μπορεί να πάει λάθος σε αυτό το νέο σου εγχείρημα οφείλεται στο άγχος. Το άγχος ανεβάζει τα επίπεδα κορτιζόλης στον οργανισμό σου και αυξάνει το βάρος σου. Επίσης, το άγχος τις περισσότερες φορές σου λέει ψέμματα. 

Τι μπορείς να κάνεις; Αντί να σκέφτεσαι “τι μπορεί να πάει λάθος”, σκέψου “τι χαρά/οφέλη μπορεί να φέρει στη ζωή μου αυτή η αλλαγή;”. Με το να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και να τον βάλεις σε έναν πιο θετικό δρόμο, θα αλλάξεις και τη ζωή σου προς το καλύτερο. 

Πώς θα αποτύχω; 

Η αποτυχία είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Σημαντικό κομμάτι της. Όλοι οι άνθρωποι αποτυγχάνουν και αν με ρωτάς, γι’ αυτό κάνουν και τεράστιες επιτυχίες λίγο καιρό αργότερα. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό το να επικεντρώνεσαι στη φωτεινή πλευρά του πράγματος, χωρίς να θεωρείς δεδομένο το ότι θα αποτύχεις. Ακόμα και αν συμβεί όμως, δες το σαν μια ευκαιρία να επανεξετάσεις την κατάσταση και να γεμίσεις με περισσότερα όπλα τη φαρέτρα σου. 

Είμαι αρκετά καλή; 

Το να είσαι η καλύτερη εκδοχή σου είναι πρόκληση. Βέβαια αυτό το σκεπτικό γίνεται προβληματικό όταν αναρωτιέσαι αν είσαι αρκετά καλή σε απλά, καθημερινά πράγματα. Αν αυτό συμβαίνει, χρειάζεται να δουλέψεις την αυτοπεποίθησή σου. Θέσε μικρούς στόχους. 

Όταν τους πετυχαίνεις, να το γιορτάζεις. Επαναλάμβανε καθημερινά πόσο αξίζεις. Ναι, ακούγεται κλισέ, αλλά τα κλισέ έγιναν κλισέ λόγω αδιαμφισβήτητης επιτυχίας. 

Ποια θα είναι η γνώμη τους; 

Δημιουργείς κάτι, το επικοινωνείς εκεί έξω και αναρωτιέσαι αν θα αρέσει στον κόσμο. Αυτή είναι η σωστή σειρά των πραγμάτων σίγουρα και το να είσαι περίεργη για το αν μια ιδέα σου θα γίνει αποδεκτή είναι λογικό. Το πρόβλημα γίνεται πρόβλημα όταν η γνώμη των άλλων φαίνεται να έχει περισσότερη σημασία από τη δική σου, από το ένστικτό σου. 

Άκου γνώμες και εποικοδομητικές κριτικές. Όταν όμως σου λένε κάτι με το οποίο διαφωνείς κάθετα, μάθε να το ξεχνάς. Να το αφήνεις να περάσει χωρίς να έχει την παραμικρή επίπτωση πάνω σου. 

Είναι λογικό το να διαφωνεί κάποιος μαζί σου ή να μην του αρέσει κάτι που έκανες. Λογικά δεν το έχει αφήσει να τον επηρεάσει, οπότε ούτε εσύ χρειάζεται να αφήσεις κάτι τέτοιο να συμβεί. 

www.govastileto.gr

https://www.newsitamea.gr

Άγιος Λουκάς o Ιατρός: «Θεραπεύοντας τον φόβο». Η ταινία για τη ζωή του...!!!!

Παρακολουθήστε την ταινία «Θεραπεύοντας τον φόβο» για τον Άγιο Λουκά Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως και Κριμαίας τον Ιατρό που εορτάζει που εορτάζει στις 11 Ιουνίου. Η ταινία «Θεραπεύοντας τον φόβο», για τον Άγιο Λουκά Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως και Κριμαίας τον Ιατρό, είναι παραγωγή του 2013. 

Πρόκειται για μία κινηματογραφική βιογραφία του επισκόπου που έζησε μέσα σε ένα καθεστώς εχθρικό προς την ορθόδοξη πίστη και την ελευθερία και αντιστάθηκε απέναντι στο κομμουνιστικό κόμμα, τους καταδότες, την αστυνομία, ακόμα και τον ίδιο τον Στάλιν με αποτέλεσμα την δίωξη, φυλάκιση και εξορία του. 

Έζησε και πάλεψε σαν οικογενειάρχης, ιατρός και αργότερα αρχιερέας, δύο παγκοσμίους πολέμους και δεκάδες κινήματα και επαναστάσεις. O υποτιτλισμός και η επεξεργασία έγιναν από εθελοντές της ενορίας Αγίου Παντελεήμων Χαλέπας Χανίων. Άγιος Λουκάς o Ιατρός: «Θεραπεύοντας τον φόβο». Η ταινία για τη ζωή του 

orthodoxia online

https://orthodoxia.online

Δύναμη έχεις όταν βρίσκεις το κουράγιο να φύγεις από εκεί που δεν υπάρχει τίποτα πια να σε κρατά...!!!!

Αγαπητέ αναγνώστη/ αναγνώστρια, 

υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου που ήμουν στο ίδιο σημείο με εσένα. Βρισκόμουν σε μια σχέση που με είχε κάνει να χάνω πλήρως την επαφή με τον εαυτό μου. Μια σχέση που με τύφλωνε και με εξανάγκαζε να ξεχνώ όλα όσα είχαν σημασία για εμένα. 

Αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι τώρα, τόσο περισσότερο πιστεύω ότι ήμουν εγώ αυτή που είχα παγιδευτεί μέσα σε ένα ατσάλινο κλουβί. Κι όμως, εκείνη την εποχή δεν είχα ιδέα τι ήταν το σωστό και τι το λάθος. 

Επειδή, βλέπετε ήμουν πολύ καλά βυθισμένη στον κόσμο των ψεμάτων ώστε να μπορώ να καταλάβω τι συνέβαινε πραγματικά. 

Κι ακόμα πονάω όταν το λέω αυτό, αλλά υποθέτω ότι ήμουν πολύ αδύναμη για να αντιληφθώ τα προειδοποιητικά σημάδια που υπήρχαν παντού γύρω μου. Ή ίσως ήμουν αποφασισμένη να κάνω αυτό το άτομο να με αγαπήσει όσο το αγαπούσα κι εγώ. 

Και ίσως, φοβόμουν το άγνωστο. Ίσως, ήμουν πολύ τρομοκρατημένη για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, να αλλάξω κατεύθυνση και τελικά να αναζητήσω το σωστό μονοπάτι που θα με οδηγήσει στο επόμενο υπέροχο ταξίδι μου. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήθελα να παραδεχτώ την αδυναμία μου. 

Πίστευα ότι ήμουν αρκετά δυνατή για να ξεπεράσω τις δύσκολες στιγμές. Πίστευα ότι όλα όσα βίωνα είχαν επίσης έναν συγκεκριμένο σκοπό. 

Τώρα, όταν το σκέφτομαι, δεν μπορώ ειλικρινά να πω ότι εκείνη η περίοδος της ζωής μου με έκανε ακριβώς τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. 

Όμως, ήταν κάτι άλλο που με ανάγκασε να συνειδητοποιήσω πόσο ανόητα φερόμουν στον εαυτό μου. Μετά από πολλά ψέματα που έλεγα στον εαυτό μου, επιτέλους μου αποκαλύφθηκε ότι όσο προσπαθούσα απεγνωσμένα να φτιάξω τη ζωή μου να μοιάζει εξωτερικά με παραμύθι, εσωτερικά πονούσα πολύ. 

Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να πιέζω κάτι που δεν ήταν γραφτό να γίνει. Συνειδητοποίησα ότι πολύ απλά δεν μπορούσα να ζήσω υποκρινόμενη ότι η ζωή μου είναι τέλεια, ενώ στην πραγματικότητα ήμουν ένα βήμα πριν την ολική κατάρρευση. 

Ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι το να είμαι δυνατή δεν είχε να κάνει με το να κρατώ όλο το βάρος του συναισθηματικού πόνου στους ώμους μου. Δεν είχε να κάνει με το να προσπαθώ να διορθώσω κάτι που ήταν σπασμένο. Και το σημαντικότερο, δεν είχε να κάνει με την επιβίωση. 

Έμαθα επιτέλους ότι… 

Το να είσαι δυνατός/η σημαίνει να έχεις το κουράγιο να φύγεις όταν δεν υπάρχει τίποτα να σε κρατά. Σημαίνει να έχεις την ψυχική δύναμη και τη συναισθηματική ικανότητα να το παίρνεις απόφαση. 

Σημαίνει να αποδέχεσαι το γεγονός ότι ορισμένα πράγματα δεν είναι προορισμένα για σένα και μπορεί να σου πάρει χρόνο για να επουλώσεις τις πληγές σου. Σημαίνει ότι θα αφήσεις πίσω σου ό,τι σε πονά. 

Μια και καλή. Χωρίς γυρισμό. Μού πήρε πολύ χρόνο, αλλά μόλις το συνειδητοποίησα ότι θέλω να κάνω αυτή τη ζωή και να βιώσω όλες της τις εκφάνσεις αντί να είμαι ένας παθητικός επιβάτης περιμένοντας για τη μέρα της κρίσης, ανακάλυψα ξανά τον εαυτό μου. 

Από εκείνη τη στιγμή, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα είμαι ειλικρινής με εμένα. Υποσχέθηκα ότι θα εστιάσω σε αυτό που έχει σημασία για εμένα, ότι θα με εκτιμώ περισσότερο και ότι θα είμαι πολύ προσεκτική ως προς το να αποφασίζω ποιος μένει και ποιος φεύγει από τη ζωή μου. 

Και έκανα ακριβώς αυτό. Αποδέχτηκα το παρελθόν μου. Αλλά επίσης αποδέχτηκα και τα δυνατά μου σημεία. Βρήκα με κάποιο τρόπο το κουράγιο να αποφεύγω το φόβο για το άγνωστο και να ξεκινήσω μια νέα ζωή. 

Μετά από πολλές αποφάσεις, πολλές προκλήσεις, πολλά λάθη και λίγες ακόμα μικρές απογοητεύσεις, είμαι εδώ. Και η ζωή μου έχει μεταμορφωθεί εντελώς. 

Έτσι, αν είστε απεγνωσμένοι για ένα σημάδι, να ένα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει σωστή ώρα και τέλεια στιγμή γι’ αυτά τα πράγματα στη ζωή. Ακούγεται τρομακτικό, αλλά είστε μόνοι σας σε αυτό. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πάρετε μια βαθιά αναπνοή, να πάρετε φόρα και να τολμήσετε το βήμα. 

Stephanie Reeds 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, το πώς το αντιμετωπίζεις όμως είναι στο χέρι σου...!!!!

Προχωράς, πέρασες τα τριάντα μα ακόμα δεν έμαθες πως η ζωή δεν μπορεί να είναι μόνο ξένοιαστη σαν καλοκαίρι. Θέλει λίγο απ’το σκοτάδι του χειμώνα, μια μυρωδιά άνοιξης και την φθινοπωρινή της μελαγχολία. Και έτσι, η μια εποχή διαδέχεται την άλλη, το κακό το καλό, η μέρα τη νύχτα και εσύ τον εαυτό σου. 

Ποιος, άραγε, δεν θέλει στην καρδιά του να έχει πάντα ήλιο; Ποιος δεν φοβάται εκείνο το σκοτάδι που πέφτει και νομίζεις θα διαρκέσει για πάντα; Είναι κάποιες στιγμές που σαν το κρύο η ψυχή σου παγώνει και ο ήλιος σε κοιτάζει για λίγο μόνο.Μα είναι ακριβώς αυτό, στιγμές. Και σαν στιγμές πρέπει να τις αντιμετωπίζεις. 

Ένα απ’τα ανθρώπινα λάθη είναι να νομίζουμε πως, ό,τι βιώνουμε, θα κρατήσει για πάντα. Ζούμε με την προοπτική της αιωνιότητας και ενός παραδείσου που άπαξ και τον βρούμε θα είναι αμαρτία αν τον χάσουμε. 

Και φοβόμαστε πως αν κάτι χαθεί, δύσκολα θα μπορέσει να βρεθεί ξανά. Αυτό δεν κάνουμε;Λέμε πως χάσαμε μια αγάπη και δεν θα αγαπήσουμε ποτέ ξανά. Απολυθήκαμε από την δουλειά μας και είμαστε σίγουροι πως οι δρόμοι της επιτυχίας έκλεισαν. Νομίζουμε είμαστε εδώ και θα’μαστε για πάντα. 

Τίποτα, όμως, δεν κρατάει για πάντα. Ούτε ο χειμώνας αλλά ούτε και το καλοκαίρι. Ούτε οι ευτυχισμένες μέρες αλλά ούτε και οι μέρες χωρίς ελπίδα. Θα την βρούμε την άκρη μα θα την χάσουμε πάλι για θα την βρούμε ξανά. 

Θα χαθούμε κάπου στην διαδρομή, μα αυτό δεν σημαίνει πως χαθήκαμε για πάντα!Μπορεί ό, τι έχουμε χτίσει να γκρεμιστεί εν μία νυκτί. Στο χέρι μας είναι αν θα το χτίσουμε πάλι ή αν θα γίνουμε ένα με τα συντρίμια. 

Να μπορούσαμε ν’ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε ότι ''χθες'' δεν σημαίνει και ''αύριο'' και ότι ''τώρα'' δεν σημαίνει ''για πάντα''! Να το δούμε αφού πια δεν πιστεύουμε σε τίποτα με κλειστά μάτια..Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαμε τότε να διαχειριζόμαστε τις δυσκολίες μας! 

Δεν μπορείς εσύ να επιλέξεις αν θα είναι χειμώνας ή καλοκαίρι. Το πώς, όμως, θα ζήσεις τις εποχές σου, είναι στο χέρι σου. 

Θυμήσου : Θα περάσει. Όλα περνάνε! Γιατί, λοιπόν, να δραματοποιούμε τις καταστάσεις και να μην παίξουμε λιγάκι μαζί τους; Σημασία δεν έχει τι συμβαίνει αλλά πως το αντιμετωπίζεις! 

Νάντια Πάλμου 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Αδιαφόρησε… για όποιον δεν σε σέβεται...!!!!

Αδιαφόρησε, πήγαινε αλλού, κοίτα μπροστά, πρόσεχε τον εαυτό σου από ό,τι δεν σου ταιριάζει, από όποιον δεν σε σέβεται. Είτε πρόκειται για ανθρώπους που σε περιβάλλουν είτε πρόκειται για γεγονότα της καθημερινότητας. 

Αδιαφόρησε γι’ αυτόν που δεν σε έχει προτεραιότητα στη ζωή του. Σε έχει δεύτερη ή και τρίτη επιλογή. 

Που δίνει περισσότερο χρόνο στη δουλειά του ή στους φίλους του ή σε κάποιο άλλο άτομο. Δεν υπάρχει λόγος να σπαταλάς το δικό σου χρόνο για έναν άνθρωπο που δεν σου ανήκει πραγματικά. Σε ένα τέτοιο μοτίβο «σχέσης» ουσιαστικά είσαι μόνος σου. Ποιος ο λόγος να διατηρήσεις αυτή τη σχέση; 

Πήγαινε αλλού, δεν χρειάζεται να είσαι εκεί για όσους κοιτούν να σε «βολέψουν» στο πρόγραμμά τους. 

Πήγαινε σε όσους θέλουν με πολλή χαρά και αγάπη να σε δουν και να πείτε τα νέα σας, να ακούσουν τους προβληματισμούς σου, να χαρούν με την επιτυχία σου. Δεν χρειάζεται να «παρακαλάς» για να είσαι στη ζωή κάποιου φίλου ή συγγενή ή συναδέλφου ενώ δεν υπάρχει θέση για σένα. 

Κοίτα μπροστά, άφησε πίσω σου ό,τι δεν σε αντιπροσωπεύει. Όταν αρχίσεις να νιώθεις πως πιέζεσαι, να μην περνάς καλά και όταν πρέπει να συμβιβαστείς με γεγονότα ή ανθρώπους, τότε αποχώρησε. 

Όταν αρχίσεις να έχεις αμφιβολίες, να χάνεις την ηρεμία σου, τότε είναι σημάδι πως κάτι δεν πάει καλά. Μερικοί μπορεί να σε πείσουν πως είσαι υπερβολικός (ίσως γιατί έτσι τους εξυπηρετεί) ή πως κάτι πάει στραβά με σένα, τότε να αποχωρείς με το κεφάλι ψηλά και κοίτα μπροστά. 

Πρόσεχε τον εαυτό σου, όταν βλέπεις πως αδυνατεί να ανταποκριθεί σε κάποιες καταστάσεις και οδηγείται στα σκοτεινά μονοπάτια του μίσους, του θυμού, της άρνησης και εντέλει της στενοχώριας, τότε οφείλεις να δώσεις χρόνο στον ίδιο σου τον εαυτό για να πάρει αποστάσεις, να ανασυγκροτηθεί και σε κατάσταση ηρεμίας να πάρει θέση στο όποιο ζήτημα. 

Μην ξεχνάς ότι προτεραιότητα είναι πάντα ο εαυτός μας, είναι σκόπιμο να τον προσέχουμε και να τον αγαπάμε. Γιατί αν δεν αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας, πώς περιμένουμε να αγαπηθούμε από τους άλλους; 

Συνοψίζοντας, αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά όταν διαισθανθείς ότι κάποιος δεν σε σέβεται και δεν σε εκτιμά. 

Η αποχώρηση δεν χρειάζεται να γίνει με διαπληκτισμούς και έντονες διαμάχες. Η ήρεμη απόφασή σου να φύγεις από ό,τι δεν σου ταιριάζει είναι η απάντησή σου. Να είσαι σίγουρος, πως τα καλύτερα έρχονται. 

Γιάννης Ξηντάρας 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Καμιά φορά χρειάζεται να σωπαίνεις για να ακουστείς...!!!!

Μιλώ για εκείνα… Εκείνα τα μικρά, τα όμορφα, τα καθημερινά, εκείνα που θες να ζήσεις, εκείνα που δεν έζησες και εκείνα που θα έδινες τα πάντα για να τα ξαναζούσες. 

Για όλα εκείνα λοιπόν που δεν μίλησες, για εκείνα που σώπασες για να μην τα ακούσουν. Για εκείνα που κράτησες μέσα σου και τα έθαψες κάτω από τα δάκρυα σου, για όλους αυτούς που προσπάθησαν να σε κρύψουν για να μην φανείς, για να μην φανεί η λάμψη σου. 

Για εκείνα όμως τα μονοπάτια που έφεγγες το δρόμο τους ενώ εσύ περπατούσες στα σκοτάδια σου, η μοίρα σου είχε ήδη τις λάμπες αναμμένες. Για να δεις εκείνα τα κρυμμένα της ζωής που σιγολάμπουν. 

Εκείνα τα ωραία τα απρόσμενα που κάνουν τα χαμόγελα πλατιά, αυτά που σε περιμένουν να τ αγγίξεις, να τα νιώσεις, να τα ζήσεις. Και είναι τόσο ωραία, μα τόσο καλά κρυμμένα πίσω από τις δυστυχίες, που καμία φορά νομίζεις πως δε θα προφτάσεις να τα ανταμώσεις. 

Όμως εσύ προσπάθησε να περπατάς τη διαδρομή σου, αργά και σταθερά, σε κάθε βήμα μια ανάσα, μην βιάζεσαι, μην κάνεις θόρυβο και θα φτάσεις. Άσε τους άλλους να βιάζονται, θα δεις πως κάνουν θόρυβο όταν πέφτουν. 

Ζήσε όλα εκείνα που περνούν και ας σε κουράζουν, θα περάσουν και θα φύγουν και εκεί που απελπίζεσαι. θα φτάσεις... 

θα φτάσεις σε όλα εκείνα που γύρισες τη πλάτη, σε όλα εκείνα τα μικρά που σε κοιτούσαν και δεν έβλεπες, θα φτάσεις σε αυτές τις βόλτες τις μοσχομυρισμένες και στα βράδια τα φεγγαρόλουστα. 

Δεν χρειάζεται, μάτια μου, να ακούγεσαι πάντα, καμιά φορά χρειάζεται να σωπαίνεις για να ακουστείς. 

Και τότε μόνο θα σε ακούσουν οι χαρές και θα έρθουν να σε βρουν, γιατί ξέρεις οι χαρές μόνο όταν σωπαίνεις φαίνονται, όταν σωπαίνεις κρύβονται οι λύπες και ακούει η ζωή και ξυπνά και τότε θα δεις πως όλα εκείνα που νοσταλγούσες, σε περίμεναν. 

Εκείνα τα όμορφα τα απλά, εκείνες οι καλημέρες που γεμίζουν πεταλούδες το στομάχι σου, εκείνο το χαμόγελο που λάμπει στο βλέμμα σου αλλά και εκείνος ο έρημος ο έρωτας, ο εγωιστικός, που είναι τόσο χαζό συναίσθημα από τη φύση του, ακόμη και εκείνος στέκεται συνάμα στο προορισμό σου. 

Όλα εκείνα που δεν περίμενες να τα ζήσεις ποτέ, είναι εκεί λοιπόν για να τα ξαναζείς όλα από την αρχή. Είναι εκείνα τα μικρά… που κάνουν τη ζωή μεγάλη (που έλεγε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα). 

Διδασκάλου Κωνσταντίνα 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Ό,τι δεν αλλάζει, πεθαίνει...!!!!

Κι έρχεται κάποια στιγμή που νιώθεις εγκλωβισμένος. Στη δουλειά, στη σχέση, στον κοινωνικό σου περίγυρο. 

Οι επιλογές σου δεν σε καλύπτουν πια, ο δρόμος που έχεις πάρει νιώθεις πως έχει φτάσει σε αδιέξοδο και αδυνατείς να πιστέψεις πως έχεις επιλογές. 

Νιώθεις σαν έντομο στον ιστό της αράχνης, που σε κάθε του προσπάθεια να ελευθερωθεί φυλακίζεται όλο και περισσότερο στα σχεδόν αόρατα δεσμά. Έτσι πολύ σύντομα σταματά να προσπαθεί και αφήνεται στη μοίρα του που φαίνεται προδιαγεγραμμένη και σαφώς, δυσοίωνη. 

Με τον μανδύα της απογοήτευσης και της παραίτησης ενδεδυμένος πια, πορεύεσαι κι αναρωτιέσαι γιατί τίποτα δεν πηγαίνει καλά. 

Κατηγορείς την τύχη που δεν στάθηκε καλή μαζί σου και θυμώνεις με την άδικη μοίρα σου ή τον θεό σου – αν πιστεύεις σ’ αυτόν – που σου γύρισε την πλάτη για τα καλά. 

Και γίνεται σιγά-σιγά η ζωή σου τροφή του θυμού σου και μόνο. Ενός θυμού που αφού θεριέψει στα σωθικά σου σαν άγριος λύκος, είναι έτοιμος να κατασπαράξει τα πάντα έχοντας ήδη κατασπαράξει εσένα, με αποτέλεσμα καταστροφικό και μη αναστρέψιμο. Ή όχι… 

Γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν είναι προδιαγεγραμμένο, αφού όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, η δική σου στάση είναι αυτή που καθορίζει το αποτέλεσμα τελικά. Κι αν εσύ αρνηθείς να ταΐσεις αυτόν τον λύκο, δεν θα δυναμώσει ποτέ αρκετά για να βλάψει κανέναν. 

Έτσι λοιπόν, αντί για τον μανδύα της παραίτησης, φοράς εκείνον της τόλμης και της αποφασιστικότητας, αντιμετωπίζοντας τη ζωή με τον ρεαλισμό που απαιτεί και τη δύναμη που της πρέπει. 

Αναγνωρίζεις ως δεδομένα όσα συνέβησαν, πενθείς για όσα ενδεχομένως έχασες στο δρόμο που σ’ έφερε εδώ, αποδραματοποιείς όσο μπορείς τις καταστάσεις που σε τραυμάτισαν και αποφασίζεις να βάλεις και τυπικά το τέλος, σε ό,τι έχει ήδη τελειώσει. 

Αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, καταλογίζεις τις ευθύνες που αναλογούν στους άλλους, συγχωρείς όσο μπορείς εσένα κι εκείνους και αποφασίζεις να ελευθερώσεις τον εαυτό σου, αλλά κι αυτούς, κάνοντας πρώτος το βήμα που κανείς δεν τολμά. “Φεύγω”, “χωρίζουμε”, “παραιτούμαι”, λέξεις απομάκρυνσης, χωρισμού, αποστασιοποίησης. 

Λέξεις παραίτησης από σχέσεις, από καταστάσεις, από ζωές ολόκληρες κάποιες φορές. Λέξεις μικρές που κουβαλούν το βάρος χρόνων, συναισθημάτων, ηθικών ή άλλων δεσμεύσεων. 

Λέξεις απόλυτες και σταθερές που κρύβουν όμως δύναμη, σθένος, αποφασιστικότητα και γνώση. Γνώση πως η ζωή θέλει πίστη. Πως ξέρει καλύτερα από εμάς τι στ’ αλήθεια χρειαζόμαστε. Πως όσο άγνωστο και αβέβαιο κι αν είναι το μέλλον, έχει αρωγό και συνοδοιπόρο του την ελπίδα. 

Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και μια καινούργια ζωή. Γιατί ό,τι δεν προχωρά, ατροφεί. Ό,τι δεν κινείται, λιμνάζει. Και ό,τι δεν αλλάζει, πεθαίνει. 

Στέβη Σαμέλη 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Αξίζεις τα πάντα. Και είναι κρίμα να μην το γνωρίζεις…!!!!

Συμβιβάζεσαι με λίγα και ελπίζεις στα πολλά. Κάνεις πίσω για τους τύπους και κλειδώνεσαι. Λες ευχαριστώ για τα απολύτως αυτονόητα. Καλά κάνεις δε λέω, ή μάλλον καλά θα έκανες αν δεν αισθανόσουν αυτή την ευγνωμοσύνη την ατέλειωτη που νιώθεις τώρα λες και όλοι οι δρόμοι ανοίχτηκαν μπροστά σου και ήταν στρωμένοι με ροδοπέταλα, λες και χωρίς να κουνήσεις το δάχτυλό σου έγιναν όλα στη ζωή. 

Όχι, προσπάθησες πολύ, προσπάθησες σκληρά και μπράβο σου. Τίμα τις προσπάθειές σου, τίμα εσένα και πάνω απ’ όλα να νιώθεις ευγνωμοσύνη… για σένα. 

Δεν στο είπε ποτέ κανείς, μα αξίζεις τα πάντα. Έμαθες γεωμετρία, δύο τρεις τύπους μαθηματικών και φυσική, όμως για την ιστορία… η αξία σου παρέμεινε στο άγνωστο. Και δεν αναφέρομαι στα αρχαία. 

Ύστερα μπήκες σε μια Σχολή και σπούδασες για να γίνεις οδοντίατρος, δημοσιογράφος, εκπαιδευτικός, όμως και πάλι κανείς δε σου είπε πόσο μοναδικός είσαι. Τα χρόνια πέρασαν, δουλειές ήρθαν και έφυγαν και άνθρωποι το ίδιο και εσύ ακόμα αμφιβάλλεις. 

Γιατί δε στο είπε ποτέ κανείς. Γιατί κανείς δεν το ξέρει. Γιατί κανείς δε ξέρει ούτε για τον εαυτό του τον ίδιο κάτι τέτοιο. Γιατί αμφιβάλλουν όλοι για όλα τελικά, γιατί αν γνωρίζαμε πόσο μοναδικοί, ξεχωριστοί και υπέροχοι ήμασταν, τότε θα ήταν έτσι και όλη μας η κοινωνία. Όμως δε μας το είπε ποτέ κανείς. Ποιον συμφέρει άλλωστε; 

Να περνάμε κρίσεις, να ερχόμαστε αντιμέτωποι με σοκ και πανικούς, να αισθανόμαστε λίγοι μπροστά στους «μεγάλους» που λύνουν και δένουν για χ,ψ λόγους παραγοντικούς, να φοβόμαστε μην απολυθούμε, να τρέμουμε να πούμε μια άποψη, να κρυβόμαστε. Κανέναν δε συμφέρει η αλήθεια μας. Η υπεροχότητα και η λάμψη μας. 

Γεννήθηκες μέσα από αγάπη, για να δώσεις, να λάβεις και να ζήσεις μέσα στην αγάπη εξίσου. Είναι κρίμα να μην το γνωρίζεις, είναι κρίμα να μην το αισθάνεσαι, είναι κρίμα να μη σε τιμάς, να μη σε αγαπάς, να μη σε ορίζεις και κυρίως να μη σε σέβεσαι. 

Είναι κρίμα να νιώθεις διαρκώς πως χρωστάς, είναι κρίμα να κάνεις πάντα δυο βήματα πίσω γιατί συνήθισες, είναι κρίμα να σε ρίχνεις πιο κάτω και να υπακούς απλά, χωρίς εν τέλει να ακούς. 

Ξεκίνα να σε ακούς. Ξεκίνα να σε ορίζεις. Ξεκίνα να σε σέβεσαι, να σου κλείνεις το μάτι. Είσαι μοναδικός. Δε στο είπε ποτέ κανείς γιατί κανείς δεν το έκρινε απαραίτητο. Την αλήθεια την τρέμουμε. 

Κρίμα! Όταν αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι τη δική σου αλήθεια και λάμψη, το δικό σου υπέρλαμπρο φως και ξεκινήσεις να αισθάνεσαι τη μελωδία που χτυπά η καρδιά σου στην εκάστοτε αλήθεια, τότε θα νιώσεις πραγματικά την αξία σου. 

Ότι μπορείς να κατακτήσεις χτες, για να μη σου πω προχτές ό,τι ακριβώς επιθυμήσεις. Ότι μπορείς να ζήσεις πραγματικά ευτυχισμένος. Ότι μπορείς να ζήσεις μια ζωή ολόψυχη. Με καρδιά. Να νιώσεις ολοκληρωμένος. Μπορείς. Όμως δε στο ‘πε ποτέ κανείς. 

Δεν είναι καθόλου αργά, αλήθεια. Ξεκίνα να σε ακούς ειλικρινά. Σκέψου πως η ζωή σου από τώρα είναι ένας άγραφος χάρτης. Τι χρώμα θα έβαζες; Ποιο θα ήταν το πρώτο σου σχέδιο; Ποια θα ήταν η πρώτη λέξη που θα έγραφες εκεί; 

Ζήσε τα όνειρά σου άνθρωπέ μου ξύπνιος. Όχι μόνο στα όνειρα. Αξίζεις τα πάντα από πάντα, μα πιο πολύ από τώρα. Ξεκίνα τώρα και βούτα στο όνειρο και ζήσε το. Τώρα. 

Μάρη Γαργαλιάνου 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Oι άνθρωποι που πετυχαίνουν, είναι αυτοί που σηκώνονται δυνατότεροι όταν πέφτουν...!!!!

Υπάρχει μια Αγγλική παροιμία που λέει πως «η ανάγκη είναι η μητέρα της επινόησης». Αν νιώθουμε αυτή την έντονη επιθυμία – αυτή την ανάγκη – να κάνουμε κάτι, θα βρούμε τον τρόπο να τα καταφέρουμε. Η ανάγκη μας κάνει δυνατότερους. Από πολλές απόψεις. 

Αυτό που μας κάνει αυτό που είμαστε, που χτίζει το χαρακτήρα και διαμορφώνει την προσωπικότητά μας δεν είναι μόνο οι περιστάσεις και οι πράξεις μας ως αντίδραση σε αυτές, αλλά το πώς αντιμετωπίζουμε τα όσα μας φέρνει η ζωή. 

Πιο συγκεκριμένα, το πώς αποφασίζει ο καθένας να ζει τη ζωή του. Είναι η απάντηση στο ερώτημα του τι είναι αυτό που μας γεμίζει, που μας βοηθάει να επιβιώνουμε όταν νιώθουμε πως δεν μπορούμε άλλο, τι μας πλημμυρίζει με χαρά, μας κάνει να τα ξεχνάμε όλα, μας φέρνει γέλιο και ευτυχία. Και με ποιους θέλουμε να τα μοιραζόμαστε όλα αυτά. 

Ανάμεσα στις ερωτήσεις που κάνουμε στον εαυτό μας είναι και οι ανάγκες που έχουμε και από τις οποίες εξαρτάται η συμπεριφορά μας. 

Γιατί ο κάθε ένας από μας έχει διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικές αντιλήψεις και διαφορετικές προτεραιότητες για αυτές. 

Ο Αμερικανός ψυχολόγος Abraham Maslow ήταν αυτός ο οποίος διενήργησε κλινικές έρευνες ώστε να αποκωδικοποιήσει τους παράγοντες που παρακινούν τις ανθρώπινες συμπεριφορές. 

Είναι γνωστότερος για τη θεωρία ιεράρχησης των αναγκών (την πυραμίδα αναγκών του Μάσλοου) που υποστηρίζει ότι υπάρχουν πέντε επίπεδα αναγκών, από τα οποία εξαρτάται όλη σχεδόν η συμπεριφορά μας. 

Αυτά ταξινομούνται ιεραρχικά, ξεκινώντας από τις φυσιολογικές ανάγκες επιβίωσης στη βάση της πυραμίδας (οξυγόνο, νερό, τροφή, υγεία, βασικά αγαθά), περνάει στην ανάγκη για ασφάλεια και σιγουριά μέσα στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε, έπειτα στις κοινωνικές ανάγκες – την ανάγκη για κοινωνικοποίηση, κοινωνική αποδοχή και φιλικών σχέσεων – στις ανάγκες αναγνώρισης και αυτοεκτίμησης... 

που αποκτούνται μέσω της φήμης, του σεβασμού, της επιρροής, της δύναμης, της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, και κορυφώνονται στην ανάγκη για αυτοπραγμάτωση – την αίσθηση προσωπικής εξέλιξης και επιτυχίας, ικανοποίησης και πληρότητας, πως έχεις γίνει αυτό που ονειρεύεσαι. 

Η άνοδος στην ιεραρχία αναγκών του Maslow μοιάζει σαν την ανάβαση μιας κλίμακας σκαλί-σκαλί, αφού αντιλαμβανόμαστε το επόμενο επίπεδο αναγκών μόνο αφού κατορθώσουμε να ολοκληρώσουμε το προηγούμενο. Κάπως έτσι καταφέρνουμε να εξελισσόμαστε. Σταδιακά. Συνειδητά. Με κόπο και προσπάθεια. 

Μερικές φορές όμως πρέπει να νιώσουμε πως έχουμε χαθεί για να μπορέσουμε να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και να διαπιστώσουμε τι πραγματικά χρειαζόμαστε – τι και ποιους έχουμε ανάγκη. 

Το να το αντιληφθούμε αυτό, είναι το πρώτο βήμα στην αυτοπραγμάτωση, στη συνεχή μας πρόοδο και βελτίωση, στην κατανόηση πως ο κόσμος θα γίνει καλύτερος αν πρώτα αλλάξουμε εμείς. Ο καθένας ξεχωριστά. 

Γιατί οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν σε αυτό τον κόσμο είναι αυτοί που σηκώνονται δυνατότεροι όταν πέφτουν, που αναζητούν τις συνθήκες που θέλουν για να γίνουν καλύτεροι, κι αν δεν τις βρουν, έχουν το κουράγιο και τη θέληση να τις διαμορφώσουν μόνοι τους. 

Μαρία – Χριστίνα Δουλάμη 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Κάθε συνάντηση στη ζωή είναι ένα μάθημα...!!!!

Είμαι σε μια ηλικία που δεν κρατάω κακία για τίποτα και σε κανέναν απλά απομακρύνομαι! Με αυτό τον τρόπο θέλω να προστατέψω τον εαυτό μου, την ψυχική μου ηρεμία και γαλήνη! Ο κάθε άνθρωπος που μπήκε στην ζωή μου, με δίδαξε κάτι και μου δημιούργησε συναισθήματα! 

Είτε θετικά, είτε αρνητικά, δεν έχει σημασία αφού και τα δυο είναι εξίσου σημαντικά. 

Άλλοτε ένιωσα θαυμασμό για κάποιους ανθρώπους – ένα είδος προς εξαφάνιση – επειδή η καλοσύνη της ψυχής τους υπερτερούσε! Δεν σας κρύβω ότι ένιωσα την ανάγκη να γίνω σαν αυτούς! Να φτάσω έστω στο ελάχιστο της μεγαλοψυχίας, της καλοσύνης, της αγνότητάς τους! 

Κάποιοι άλλοι μου προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα! Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν αληθινοί ή έπαιζαν θέατρο, γιατί το βλέμμα προδίδει όσα έχει η καρδιά καλά κρυμμένα! 

Κάθε συνάντηση στη ζωή είναι ένα μάθημα! 

Ό,τι και αν προσπαθεί να κρύψει ο κάθε άνθρωπος με τα λεγόμενά του, το βλέμμα τα βγάζει στην επιφάνεια: Τη ζηλοφθονία, την κακία την απέχθεια! Άραγε έχω καταλάβει σωστά ή έχω πέσει έξω; δεν θέλω να αδικήσω κανέναν! Και όταν έφτανε η στιγμή να επιβεβαιωθούν οι υποψίες μου, τα έβαζα με τον εαυτό μου, που εθελοτυφλούσα μπροστά στο αυτονόητο! 

Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων μου προκάλεσε συναισθήματα αγανάκτησης, αηδίας και απογοήτευσης! Και αυτοί όμως είχαν να με διδάξουν κάτι σημαντικό! Ποτέ να μην γίνω σαν αυτούς και να είναι για μένα παραδείγματα προς αποφυγή! 

Γι’ αυτό λοιπόν, κάθε συνάντηση στην ζωή μας, είναι ένα μάθημα! Εσύ όμως θα πρέπει να αποφασίσεις από ποια οπτική γωνία θα το δεις : 

Είσαι έτοιμος να κρατήσεις τα θετικά και να προχωρήσεις με περισσότερη δύναμη ή θα επιτρέψεις στα αρνητικά να εισχωρήσουν σαν αγκάθι στην ψυχή σου που θα στέκεται εμπόδιο στην εξέλιξή σου; 

Μαρία Αρφαρά 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Τα καινούρια ξεκινήματα είναι για όσους τολμούν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα...!!!!

Τα καινούρια ξεκινήματα είναι για όσους τολμούν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα. Για εκείνους που ενώ προσπάθησαν, οι κόποι τους κατακρημνίστηκαν. 

Τα καινούρια ξεκινήματα είναι για όλους όσους αντέχουν να βλέπουν τα όνειρά τους να διαλύονται. Άλλωστε πρέπει να τσαλακώσεις όλα σου τα όνειρα χίλιες φορές για να γίνουν πραγματικότητα την χιλιοστή πρώτη. 

Όμως πρέπει να αντέξεις μέχρι τη χιλιοστή πρώτη. Να είσαι εκεί το σωστό δευτερόλεπτο. Δεν πρέπει να λυγίσεις. Δεν πρέπει να τα παρατήσεις. 

Τότε είσαι πραγματικός μαχητής. Πραγματικός πολεμιστής. Τότε μπορείς να λες πως νίκησες τους φόβους και τις αναστολές σου και έπιασες το όνειρό σου. Όχι απλά το άγγιξες… το έπιασες και το έκανες δικό σου. 

Και αυτό ξέρεις είναι δύσκολο. Και χρειάζεται κόπο. Και για να τα κατάφερες σημαίνει πως είσαι από τους λίγους που είχες τη δύναμη να το κάνεις. 

Και η στιγμή που συνειδητοποιείς πως τα κατάφερες, είναι η στιγμή που σε κάνει να νιώθεις πιο σίγουρος για τον εαυτό σου, πιο ολοκληρωμένο προς τους ανθρώπους γύρω σου και πιο συνεπή προς τα ίδια σου τα θέλω. 

Είναι η στιγμή που πρέπει να πεις ένα μεγάλο μπράβο σε σένα και ένα ευχαριστώ σε όσους σε βοήθησαν να τα καταφέρεις. Είναι η στιγμή που μπορείς να χαλαρώσεις και να το απολαύσεις… γιατί επιτέλους μπορείς να πάρεις τους καρπούς των κόπων σου. 

Αξίζει να παλεύεις για το όνειρο… γιατί η ποιότητα των ονείρων μας είναι η ποιότητα της ίδιας μας της ψυχής. 

Ηλέκτρα Αστέρη 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Σωκράτης : «Το μυστικό της αλλαγής είναι να επικεντρωθείς, όχι στο να πολεμήσεις το παλιό, αλλά στο να χτίσεις το νέο»...!!!!

«Λέμε ψέματα στον εαυτό μας, προκειμένου να έχουμε ακόμα τη δικαιολογία της άγνοιας, το άλλοθι της βλακείας και της ακατανοησίας, η κατοχή των οποίων μας επιτρέπει να εξακολουθούμε με ελαφριά συνείδηση να διαπράττουμε και να ανεχόμαστε τα πιο τερατώδη εγκλήματα» – Άλντους Χάξλεϊ 

Στο παράθεμα αυτό, το οποίο προέρχεται από το δοκίμιο του Χάξλεϊ «Words and Behavior» (Λέξεις και Συμπεριφορά), τα «τερατώδη εγκλήματα» διαπράττονται από και ενάντια στον εαυτό σας, επιτρέποντάς σας να εμμένετε σε επαναληπτικά – και καταστροφικά – πρότυπα σκέψης μέσω της ανεντιμότητας. Αυτή η τρίτη ερώτηση θα σας βοηθήσει να δείτε με σαφήνεια το ψυχολογικό σύστημα που στηρίζει αυτά τα ψέματα. 

Γιατί να διατηρείτε μια συνήθεια σκέψης που παρεμβαίνει αρνητικά στην επίτευξη του υψηλότερου οράματος που έχετε για τον εαυτό σας; Η λύση φαίνεται αρκετά εύκολη: Απλά, σταματήστε να χρησιμοποιείτε δικαιολογίες! 

Όμως, όπως αποδεικνύεται, απαιτείται κάτι περισσότερο για να παραμερίσετε τα διανοητικά σας δεκανίκια, διαφορετικά θα τα είχατε ήδη εγκαταλείψει. 

Μοιάζει με τον αλκοολικό ή με τον τοξικομανή, ο οποίος ξέρει πως οι λόγοι που προβάλλει για το γεγονός πως δεν κόβει τη συνήθειά του τον εμποδίζουν να προχωρήσει, παρ’ όλ’ αυτά διαιωνίζει ακάθεκτος τη συμπεριφορά του. 

Κατά κάποιον τρόπο, μάλλον νιώθετε πως ωφελείστε από τις ηττοπαθείς σας σκέψεις, ακόμα κι όταν τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο. 

Η απάντησή σας στο Τι κερδίζω σε αντάλλαγμα; θα σας χαρίσει την επίγνωση του συστήματος ανταμοιβών που τόσο προσεκτικά έχετε οικοδομήσει. 

Πρόκειται για τον λόγο που σας κάνει να βάζετε το χέρι στο σακούλι με τις δικαιολογίες και να βγάζετε αληθινά μαργαριτάρια κάθε φορά που αυτό σας βολεύει. Το γεγονός πως αυτές οι συνήθειες σκέψης σάς συνόδευαν κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας τις καθιστά σχεδόν αυτόματες αντιδράσεις. 

Σταματήστε για μια στιγμή να αναλογιστείτε το γιατί οι σκέψεις σας ίσως συντηρούν συμπεριφορές που δεν αρμόζουν στα ανώτερα ιδανικά σας. 

Ο Ουίλιαμ Γουόρντσγουορθ, ο διορατικός Άγγλος ποιητής, παρατήρησε κάποτε: «Οι συνήθειες εξουσιάζουν το αστόχαστο κοπάδι», με τον όρο κοπάδι να χρησιμοποιείται ως μειωτικός όρος για όσους σκέπτονται σαν όλους τους υπόλοιπους. 

Στόχος σας είναι να κόψετε τις συνήθειες που σας έφεραν στο σημείο να ενεργείτε σαν ένα ακόμα μέλος του υπάκουου πλήθους – κι αυτό απαιτεί ένα νέο είδος κατανόησης. Ίσως τώρα πια σας είναι πιο εύκολο να φτάσετε σε μια τέτοιου είδους κατανόηση από όσο σας ήταν στο πρώτο μέρος της ζωής σας, όταν είχατε την τάση να διαμορφώνετε και να συσσωρεύετε συνήθειες. 

Τα λόγια του Θορό σας ενθαρρύνουν να κάνετε αυτό το δεύτερο μέρος της ζωής σας να λειτουργεί υπέρ σας, αλλάζοντας τον δρόμο που ακολουθείτε: 

Όπως και ένα μόνο βήμα δεν πρόκειται να χαράξει μονοπάτι πάνω στη γη, έτσι και μία μοναδική σκέψη δεν θα χαράξει δρόμο στον νου. Για να ανοίξουμε ένα βαθύ φυσικό μονοπάτι, βαδίζουμε ξανά και ξανά. 

Για να ανοίξουμε έναν βαθύ διανοητικό δρόμο, πρέπει να κάνουμε ξανά και ξανά το είδος αυτό των σκέψεων που θέλουμε να κυριαρχούν στη ζωή μας. 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Wayne W. Dyer με τίτλο «Δικαιολογίες Τέλος!» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος 

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Στα δύσκολα, δοκιμάζονται οι άνθρωποι κι ο χαρακτήρας τους...!!!!

Όποιος δεν είναι στα δύσκολα δίπλα σου, δεν ήταν ποτέ! Στα ωραία και στα εύκολα, όλοι είμαστε πρόθυμοι. 

Στα “καλά και στα συμφέροντα” όλοι είμαστε καλοί. Όμως πώς το λέει η παροιμία; “Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα”. 

Στα δύσκολα δοκιμάζεται η αντοχή, η ειλικρίνεια, η αγάπη, η υπομονή, η κατανόηση και όχι στα “πούπουλα”. 

Στη μοναξιά και στα ζόρια ποιοι είναι κοντά σου; Μέτρησες; Γιατί είναι κοντά σου; Επειδή εσύ είσαι μόνος και σου συμπαραστέκονται ή επειδή αυτοί είναι μόνοι και ζητούν παρηγοριά; 

Ζητούν ακροατές ή συνομιλητές; Παρατήρησε λίγο. Στην πίεση κάποιοι κουμαντάρουν τον εγωισμό τους ή όπως πάντα βάζουν προτεραιότητα τον εαυτό τους; 

Νοιάζονται για τους άλλους ή ψάχνουν τρόπους διαφυγής και σωτηρίας μόνο γι’ αυτούς; Μήπως μπαίνουν στο προστατευτικό καβούκι τους και περιμένουν να περάσει η “βαρυχειμωνιά” και ύστερα να σε θυμηθούν; Δεν έχουν τώρα λόγια γλυκά και παρήγορα να πουν ε; Ώρα για ξεκαθάρισμα λοιπόν! 

Θα κρατήσεις σημειώσεις τώρα και θα βγάλεις τις αποφάσεις σου αργότερα. Μην ξεχάσεις για ποιους ήσουν προτεραιότητα και για ποιους αναμονή. 

Αναρωτιέμαι.. Πόσος εγωισμός πια; Πόση ανοχή; Όλα δοκιμάζονται και αναθεωρούνται στα δύσκολα! 

Να η ευκαιρία! 

Δέσποινα Χατζάκη 

loveletters.gr

https://www.newsitamea.gr

Ο πλούτος δεν μετριέται με το χρήμα...!!!!

Οι άνθρωποι έχουν την ψευδαίσθηση ότι όσο πιο πλούσιος είσαι τόσο πιο πολύ αξίζεις. Η μητέρα μου έβλεπε ξεκάθαρα αυτό το ταξικό ψέμα και ήταν αποφασισμένη να μην αφήσει τις κόρες της να κρίνουν τον εαυτό τους ή οποιονδήποτε σύμφωνα με τον τραπεζικό λογαριασμό του. 

Όταν ήμουν γύρω στα εννιά, ο πατέρας μου είχε έναν ευκατάστατο φίλο που κάθε Κυριακή πρωί τον έπαιρνε από το σπίτι για να πάνε μαζί στον ιππόδρομο με το αυτοκίνητό του. 

Εμείς ζούσαμε σ’ένα μέτριο σπίτι σε κάποιο προάστιο, ενώ ο φίλος του πατέρα μου είχε μια Τζάγκουαρ με σοφέρ. Με θυμάμαι να χαζεύω αυτό το πανέμορφο αστραφτερό αυτοκίνητο που πηγαινοέφερνε τον πατέρα μου, την περίοδο που η δική μου οικογένεια δεν είχε κανένα μεταφορικό μέσο και ταξίδευε με το λεωφορείο, με τα πόδια ή με φίλους. 

Τότε έκανα στη μητέρα μου μια αθώα ερώτηση : «Μαμά, εμείς έχουμε πολλά λεφτά;» 

Η μητέρα μου χωρίς να τα χάσει, μ’έβαλε να καθίσω δίπλα της και μου απάντησε : «Εμείς είμαστε πάρα πολύ πλούσιοι, και αυτό είναι άσχετο από τα λεφτά». 

Πλούσιος είναι ο άνθρωπος ο μορφωμένος, που μοιράζεται τα πράγματά του, που έχει δίψα για μάθηση, που τον ενδιαφέρει η τέχνη, που ξέρει ότι η αγάπη, η φιλία, τα χαρίσματα και τα ταλέντα είναι μοναδικά για τον καθένα. 

Πλούσιος είναι αυτός που μελετάει και εξελίσσει τον χαρακτήρα του, έτσι ώστε να επιβιώνει αρμονικά στον κόσμο. Είναι αυτός που μαθαίνει να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος και δίνει νόημα στη ζωή του. Καμία σχέση δεν έχουν όλα αυτά με τα χρήματα. Μάλιστα, κάποιος με πολλά λεφτά μπορεί να μην τα έχει. Αν θέλεις να αποκτήσεις και λεφτά, τότε μπορείς να τα κερδίσεις». 

Ποτέ δε θα ξεχάσω αυτόν τον παθιασμένο χείμαρρο λέξεων της μητέρας μου για τη διαφορά ανάμεσα στον πλούτο και στο χρήμα. Ούτε τον αντίκτυπο που είχε στην παιδική ψυχοσύνθεσή μου. 

Στην σημερινή κοινωνία δίνουμε αξία, υπόληψη και εξουσία στο χρήμα. Καθώς περνούν τα χρόνια, παρατηρώ πολλούς πλούσιους και επιτυχημένους ανθρώπους να φυλάσσουν με νύχια και με δόντια τα λεφτουδάκια τους, νιώθοντας φόβο μην τα χάσουν. 

Έχω δει και το αντίθετο: ανθρώπους μικρότερης οικονομικής δύναμης που ζουν πλουσιοπάροχα, μοιράζονται γενναιόδωρα και βοηθούν τους άλλους. 

Επίσης, ο στόχος μερικών είναι να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα· αυτό είναι το βασικό τους κίνητρο. Αν όντως δεν υπάρχει κανένας άλλος σκοπός γι’αυτούς και βρίσκουν νόημα μόνο στο χρήμα, τότε σύντομα θα νιώσουν κενοί και στερημένοι. Είναι άσκοπο να βασίζει κανείς την αξία και τον σκοπό της ζωής του στο χρήμα, αφού όλα τα υλικά αγαθά είναι προσωρινά. 

Απόσπασμα από το βιβλίο της Agapi Stassinopoulos «Καλημέρα Χαρά!» από τις εκδόσεις Διόπτρα 

enallaktikiagenda.gr

https://www.newsitamea.gr