Να μάθεις να εκπνέεις την κάθε τοξική στιγμή...!!!!

Τα τελευταία χρόνια χρειάστηκε να κάνω αρκετές μετακομίσεις. 

Όχι, δεν εννοώ μετακομίσεις σπιτιού. 

Καλά εντάξει και από αυτές χρειάστηκε να κάνω αρκετές. 

Εννοώ, όμως, τις μετακομίσεις που γίνονται εσωτερικά. Μπορώ να τις πω και μετατοπίσεις. 

Μετατόπιση συναισθημάτων. Μετατόπιση ανθρώπων. Μετατόπιση οπτικής. 

Πού και πού χρειάζεται μια αλλαγή όχι μόνο στον αέρα που αναπνέουμε αλλά και στον αέρα που εκπνέουμε. 

Μιλάμε συνεχώς για αναπνοές και οξυγόνο. 

Ήρθε η ώρα νομίζω να μιλήσουμε και για εκπνοές… 

Εκπνέω διοξείδιο του άνθρακα και μαζί εκπνέω κάθε τοξική ανάμνηση, κάθε δυσάρεστη παρουσία και στιγμή. Κυρίως όμως εκπνέω το διοξείδιο εκείνων των ανθρώπων που παρουσιάστηκαν κάποτε ως σωτήρες, που ήρθαν πανηγυρικά με δάφνες και κλαδιά ελιάς, που όλοι τους χειροκροτούσαν. 

Μπράβο, μπράβο. 

Όχι σε εκείνους. 

Αλλά σε εμένα που κατάλαβα πως όσο οξυγόνο και να εισπνέω, αν δεν αποβάλλω τις τοξικές ουσίες θα νιώθω ένα μόνιμο βάρος στα σωθικά. Έτσι λοιπόν και γω, έχω φροντίσει, συχνά πυκνά να κάνω μια εσωτερική μετακόμιση. 

Δε μετακομίζω έπιπλα αλλά ανθρώπους, στιγμές, αναμνήσεις, σκέψεις και συναισθήματα.

Πολλά από αυτά τα αποθηκεύω στα άδυτα του ασυνείδητου.

Άλλα τα ξεφορτώνομαι. Άλλα τα βάζω σε ένα κουτί και τα κρατάω ενθύμιο… 

Ξεκαθαρίζω και πετάω ο,τι μου είναι περιττό! Κάνω ξεσκαρτάρισμα σε ό,τι σάπιο με περιβάλλει, από άνθρωπο μέχρι ανάμνηση, από σκέψη μέχρι μυρωδιά. Και όπως καταλαβαίνετε είναι εσωτερική μετακόμιση γιατί κάθε φορά ξεριζώνω ένα κομμάτι μου. 

Πονάει στην αρχή, πονάει πολύ. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να αδειάσω και να κάνω χώρο για να υποδεχτώ το καινούριο. 

Στην υγειά των μετακομίσεων λοιπόν.

Ματίνα Σταθάκη

https://www.awakengr.com

Η αυτοσυγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας...!!!!

H κοινωνία και οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτή μας κρατούν στάσιμους ή δέσμιους καταστάσεων τις περισσότερες φορές. Όμως υπάρχει και ένας τρίτος παράγοντας, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό. Αρκετά συχνά, λοιπόν, ο εαυτός μας εκτός από φίλος και σύμμαχος αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στη διαδικασία αναζήτησης της πληρότητας και της ευτυχίας. 

Τι πρέπει όμως να κάνουμε όλες αυτές τις φορές που μας βάζει εμπόδια και τρικλοποδιές; 

Nα απεμπλακούμε από τελειοθηρικές συμπεριφορές. Η αναζήτηση του τέλειου τις περισσότερες φορές συνδέεται με άγχος, ένταση και δυσάρεστα συναισθήματα. Αν σταματήσουμε να αναζητάμε το τέλειο και το ιδανικό θα έρθουμε πιο κοντά στην αγνή, απλοϊκή και αυθεντική πλευρά του εαυτού μας χωρίς ενοχές. Εύκολο; 

Να αποδεχτούμε το σώμα μας όπως είναι. Με τον τρόπο αυτό είναι σαν να εξοικειωνόμαστε με τις αδυναμίες και τις ατέλειές μας. Έτσι, όχι μόνο σταματάμε να αυτοκατηγορούμαστε, αλλά και αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας. Επιτέλους. 

Να εκφραστούμε για αυτά που μας απασχολούν σε σχέση με την προσωπικότητά μας. Μέσω της έκφρασης (προφορική και γραπτή) έχουμε τη δυνατότητα να καταλάβουμε ξεκάθαρα τι μας συμβαίνει και για ποιο λόγο. Για να έρθει, λοιπόν, η κάθαρση, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η συγχώρεση, πρέπει να εκφραστούμε ανοιχτά, να κάνουμε δηλαδή ενός είδους «εξομολόγηση». Τολμήστε το γιατί λειτουργεί τέλεια. 

Να βγάλουμε τον αρνητισμό από τη ζωή μας. Αρνητικές σκέψεις, συναισθήματα αλλά και πράξεις είναι πρακτικές που σε καμία περίπτωση δε βοηθούν. Αντί αυτών αξίζει να υιοθετήσουμε μια θετική στάση για τη ζωή και τον εαυτό μας με αισιόδοξες σκέψεις. Δοκιμάστε το. 

Να ζούμε στο «τώρα» και μόνο σε αυτό. Το παρόν είναι η μόνη διάσταση του χρόνου πάνω στην οποία έχουμε εξουσία. Ας αφήσουμε πίσω μας τα άσχημα συναισθήματα και τις άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος και ας επικεντρωθούμε στο τώρα. Εξάλλου τα καλύτερα δεν τα ζήσαμε ακόμη! 

Η αυτοσυγχώρεση είναι μια ηρωική και καθαρά προσωπική διαδικασία που στηρίζεται σε δύο βασικούς πυλώνες: Την αυτογνωσία και την αγάπη για τον εαυτό μας. Είναι σαν να ανοίγουμε ένα παράθυρο και να αφήνουμε το φως να πλημμυρίσει την ψυχή μας. Σαν να επιτρέπουμε στην αγάπη και στη χαρά να πάρουν τη θέση του άγχους, της έντασης και της ανησυχίας. Καλή τύχη. 

www.govastileto.gr

https://www.newsitamea.gr

Άσε στην άκρη κόμπλεξ και ανασφάλειες και ζήσε μ’ αυτά που διαθέτεις…!!!!

Ποιος μίλησε για τελειότητα; Άραγε υπάρχει τέτοιο πράγμα; 

Κάθε άνθρωπος σ’ αυτόν το πλανήτη είναι διαφορετικός κι αυτό είναι το χαρακτηριστικό που τον κάνει μοναδικό κι ιδιαίτερο απ’ όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του. Κάθε άνθρωπος έχει θετικά στοιχεία, προτερήματα, ταλέντα, αλλά φυσικά έχει κι αρνητικά χαρακτηριστικά, ελαττώματα και χούγια. 

Δυστυχώς, ξοδεύουμε μεγάλο μέρος του χρόνου και της ζωή μας, προσπαθώντας να «αλλάξουμε» τα σημεία που μας ενοχλούν, προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί. Αποδεκτοί πρώτα απ’ όλα από τον εαυτό μας κι έπειτα από την κοινωνία. 

Πόσες φορές κοίταξες τον εαυτό σου στον καθρέφτη, εστιάζοντας την προσοχή σου στα σημεία που δε σου αρέσουν; Πόσες φορές γκρίνιαξες για κάποιο σημείο του σώματος σου, το όποιο σε δυσαρεστεί; Άπειρες, είμαι σίγουρη! 

Γιατί παραβλέπεις όμως τα θετικά σου χαρακτηριστικά; 

Υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν τόσο πολύ να έχουν ένα απ’ αυτά, κι εσύ που τα διαθέτεις δεν είσαι ευχαριστημένος και δεν τα εκτιμάς. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή. Σίγουρα κάπου όλοι υστερούμε. Δε χρειάζεται, όμως, να παλεύεις να γίνεις όμορφος. Γεννήθηκες έτσι. Γιατί, λοιπόν, αρνείσαι να σε αποδεχτείς; 

Μάθε να ζεις μ’ αυτά που σου αρέσουν κι αυτά που δε σου αρέσουν. Γεννήθηκες έτσι κι είσαι μοναδικός. Πάψε ν’ αγαπάς μόνο τα θετικά σου χαρακτηριστικά. Μάθε ν’ αγαπάς και τις ατέλειες σου, γιατί αυτές δηλώνουν εσένα και την προσωπικότητά σου. 

Κάνε το καλύτερο δώρο στον εαυτό σου. Αγάπησέ τον. Οι ατέλειές μας είναι εκείνες που μας κάνουν ξεχωριστούς. Πως θα γίνεις αποδεκτός απ’ τους άλλους, αν δε γίνεις πρώτα απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό; 

Κανείς δεν είναι τέλειος και δεν εννοώ μόνο στην εμφάνιση αλλά και στον χαρακτήρα. Εκτός από εμφάνιση, προσπάθησε να γίνεις όμορφος άνθρωπος. Το όμορφος σκέτο δεν το αγάπησε ποτέ κάνεις. Έξαλλου, κάποια στιγμή, η εξωτερική ομορφιά θα χαθεί κι αυτό που μένει είναι η ομορφιά της ψυχής. 

Όλοι μας είμαστε «τέλειοι» για κάποιον άνθρωπο εκεί έξω. 

Η ομορφιά είναι υποκειμενική και διαφέρει από μάτια σε μάτια. Μπορεί εσύ να θεωρείς τον εαυτό σου άσχημο. Έχεις σκεφτεί όμως ποτέ πως σε βλέπει κάποιος που σ’ αγαπάει πραγματικά; 

Ο κόσμος σε χρειάζεται έτσι ακριβώς όπως είσαι. Μην ντρέπεσαι για τίποτα και μην προσπαθείς ν’ αλλάξεις για κανέναν. Αποδέξου τον εαυτό σου με τις ατέλειες του κι αγάπησέ τον. Αποδέξου όλα τα μέρη του εαυτού σου και τα όμορφα και τα άσχημα. 

Να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να λες «Αγαπώ τον εαυτό μου έτσι ακριβώς όπως είναι. Αγαπώ τις ατέλειες μου γιατί αυτές συνθέτουν έμενα. Κανείς δεν είναι τέλειος, το ίδιο κι εγώ». 

Συμφιλιώσου με τον εαυτό σου και νιώσε καλά μ’ αυτό που είσαι. Άσε στην άκρη τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες και ζήσε μ’ αυτά που διαθέτεις. 

Αγάπησε τον εαυτό σου και σίγουρα θα αγαπηθεί κι απ’ τους άλλους. 

Ιωάννα Πορταράκη 

www.ilov.gr , www.anapnoes.gr

https://www.newsitamea.gr

Αυτούς που παίζουν για να σε χάσουν, άστους να κερδίσουν…!!!!

Δεν είναι λίγες οι φορές που διεκδικούμε την προσοχή, τη φροντίδα, την αποδοχή, την αγάπη, ανθρώπων που αργά ή γρήγορα μας απογοητεύουν, μας πληγώνουν, μας προκαλούν εσωτερικές συγκρούσεις και μας οδηγούν σε συναισθηματικές καταστάσεις δυσάρεστες έως νοσηρές. 

Ανθρώπους που παίζουν με τα συναισθήματά μας και αδιαφορούν για τον τρόπο με τον οποίο μας επηρεάζουν αρνητικά, τεντώνοντας διαρκώς τα όριά μας με τη συμπεριφορά τους. 

Ανθρώπους που θα έλεγε κανείς πως παίζουν για να μας χάσουν. Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, ας τους αφήσουμε να κερδίσουν! 

Είναι αλήθεια πως τα όριά μας τα βάζουμε μόνοι μας. Δηλώνοντας αυτά που δεν μας αρέσουν και ορίζοντας «ποινές» που θα πρέπει να τηρούνται πάση θυσία αν χρειαστεί, προκειμένου να γίνουν σαφή και σεβαστά τα όρια αυτά. Στις πιο στενές μας σχέσεις όμως και σε εκείνες που έχουν ήδη εδραιωθεί από χρόνια σε μία βάση..., 

είναι από δύσκολο έως σχεδόν ακατόρθωτο να γίνει αυτό χωρίς επιμονή και συνεχή προσπάθεια τήρησής τους, με κόστη που συχνά δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε. Έτσι παραμένουμε σε σχέσεις οικείες μα δυσλειτουργικές, σχέσεις που προκαλούν τοξικά συναισθήματα και οδηγούν σε ασθένειες, ψυχικές και σωματικές. 

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να διερευνούμε την ελαστικότητα των ορίων των άλλων και να διεκδικούμε την άμβλυνσή τους, ως απόδειξη της δικής μας δύναμης και επιρροής. Και αυτό συνήθως συμβαίνει στις σχέσεις – ακόμα και σε εκείνες που θεωρούνται καλές – αναπτύσσοντας έτσι στοιχεία που είναι από εξαρτητικά έως καταστροφικά. 

Ο καθένας όμως έχει καθήκον να προστατεύει τον εαυτό του μόνος του και να μην επιλέγει το ρόλο του θύματος δημιουργώντας θύτες που έπειτα κατηγορεί με ευκολία για την κατάστασή του. 

Αν λοιπόν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που έλκυσες, επέλεξες, έδωσες και δεν πήρες αυτά που προσδοκούσες, αν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που δεν σέβονται τα όριά σου, που υποτιμούν τη νοημοσύνη σου,που προσβάλλουν την ηθική σου..., 

αν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που παίζουν με τα συναισθήματά σου, με το μυαλό σου και ε την ψυχή σου, ανθρώπους που παίζουν για να σε χάσουν, τότε αυτούς τους ανθρώπους, άστους να κερδίσουν! 

Στέβη Σαμέλη

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Η αλλαγή είναι απλή. Όχι εύκολη...!!!!

Αν κάποιος σας είπε πως είναι εύκολο να αλλάξουμε στη ζωή μας κάποια πράγματα που μας ταλαιπωρούν ή που μας τραβάνε πίσω για χρόνια, σας είπε ψέματα. Εύκολος δρόμος για την αλλαγή, σε όποια μορφή και αν την επιθυμήσουμε, δεν υπάρχει. 

Η εσωτερική αλλαγή είναι μια μακροχρόνια διαδικασία που απαιτεί κόπο και αποφασιστικότητα. Η αλλαγή του εσωτερικού μας κόσμου απαιτεί υπομονή, σαν ένα βαρύ σώμα που χρειάζεται πολύ δουλειά και επιμονή για να μεταμορφωθεί σε ένα σώμα υγιές και λειτουργικό. 

Η συμβουλή για να αποκτήσεις ένα σώμα είναι απλή: απλώς απομακρύνσου από λιπαρές τροφές και βάλε την κίνηση στην καθημερινότητά σου. Όσο και απλή να είναι η συμβουλή άλλο τόσο δύσκολη είναι να την τηρήσουν οι άνθρωποι. 

Έτσι και στην εσωτερική αλλαγή τα πράγματα είναι πολύ απλά αλλά όχι εύκολα. Πρέπει σιγά σιγά να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και τα πράγματα που δεν επιθυμούμε στην ζωή μας. 

Πρέπει σιγά σιγά να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας και τη συνείδησή μας να πειθαρχεί και να απομακρύνει ανθρώπους και σκέψεις που μας τραβάνε πίσω. Δύσκολος ο δρόμος, αλλά αξίζει. 

Μάριος Γιαννάκου

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Άνθρωπε μου ,τι σε ενδιαφέρει το τι κάνει ο άλλος ;

“Για αυτούς που μισούν κάτι που τυχαία δεν είναι.” 

Σε όλη την υφήλιο, τα ανθρώπινα όντα αντί να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν μόνο ο ένας τον άλλον, δηλητηριάζουν όπως μπορούν ο ένας τον άλλον…! 

Πολλές φορές έχουμε σκεφτεί την αιτία που τους οδηγεί σε αυτή την αρνητική στάση ζωής. Ευθύνεται η οικογένεια και τα πρότυπα συμπεριφοράς που προβάλλει, θα υποστηρίξει πιθανόν ένας κοινωνιολόγος. 

Είναι ψυχολογικό πρόβλημα, θα επισημάνει ο ψυχολόγος, αλλά όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι λόγω της ολέθριας πραγματικότητας που βιώνουμε οδηγείται κάνεις σε κάτι τέτοιο. 

Το άτομο δεν έχει συμπεριλάβει στο λεξικό του τις λέξεις αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.

Με αυτόν τον ευάλωτο ψυχισμό θα οδηγηθεί στο ρατσισμό με σκοπό να νιώσει “καλύτερα”. 

Τι γίνεται; 

Το αίσθημα της ουτοπίας χάθηκε.

Όταν δεν αντέχεις να παλεύεις με τη πραγματικότητα, σταματάς την αυτοκριτική και αρχίζεις την κριτική. Αυτό είναι το πρώτο λάθος . 

Άνθρωπε μου ,τι σε ενδιαφέρει το τι κάνει ο άλλος ;

Στη συνέχεια, δεν αρκείσαι μόνο σε αυτή, αλλά αρχίζεις τις υποδείξεις και τα ειρωνικά σχόλια. Σφάλμα δεύτερο. 

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να υποτιμάς την αξιοπρέπεια του άλλου. Γίνεσαι αγενής, χάνεις τη παιδεία που τόσα χρόνια πάσχιζες να αποκτήσεις και μένεις με την εκπαίδευση και μόνο.

Αφού λοιπόν τα είπες και ησύχασες, θέλω να σε δω πως θα κοιμάσαι. Χωρίς Ερινύες; Είσαι πλέον χαρούμενος, κάλυψες όλες τις ανασφάλειες σου μειώνοντας τον άλλο και τώρα νιώθεις τέλειος; 

Γελιέσαι. Αυτή είναι η αρχή του τέλους σου!

Σου αρέσει λοιπόν . Θυμήσου όμως το πόσο σοφό είναι το να μην κάνεις αυτό που δε θες να σου κάνουν. Σκέψου να ήσουν στη θέση του… 

Άραγε αν πράττεις έτσι, σου αξίζει ο χαρακτηρισμός “άνθρωπος” ή μήπως όχι; 

Asimina Saklaki – healingeffect.gr

PHOTO BY ALBERTO RUGGIERI / GETTY IMAGES/ ILLUSTRATION WORKS

https://www.awakengr.com

Δεν είναι οι σκέψεις το πρόβλημα, αλλά η σχέση μας μ’ αυτές…!!!!

Ο νους προσκολλάται με επιμονή στην αιτιολόγηση των κακών συναισθημάτων μας. Όταν μια εξήγηση δεν καταφέρνει να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, το μυαλό σου ψάχνει κάποια άλλη. 

Αν η σκέψη “Είμαι δυστυχισμένη επειδή παντρεύτηκα λάθος άνθρωπο” δε βοηθάει, δοκιμάζεις κάποια άλλη : “Είμαι δυστυχισμένη επειδή έζησα φριχτά ως παιδί”. Το μυαλό σου θα αναζητά ασταμάτητα τη σωστή απάντηση, ενώ στην πραγματικότητα η σωστή απάντηση είναι πάντα η ίδια: δε φταίνε τα ίδια τα γεγονότα, αλλά οι σκέψεις σου είναι αυτές που τα κάνουν να φαίνονται οδυνηρά. 

Αν οι οδυνηρές σκέψεις σου είναι περαστικές, θα βλέπεις όλα τα γεγονότα με την ίδια κατανόηση και ευρεία οπτική γωνία. Η άλλη εναλλακτική σου είναι να προσκολλάσαι στους λόγους της δυστυχίας σου. Αυτή, δυστυχώς, είναι η εναλλακτική που γίνεται τρόπος ζωής για πολλούς ανθρώπους. 

Σε κανέναν δεν αρέσει ο πόνος και η δυστυχία και κανείς δε θέλει να νιώθει άσχημα. Η διαφορά ανάμεσα σε ένα άτομο που βιώνει και ξεπερνάει τα οδυνηρά γεγονότα της ζωής του με έναν υγιή και χαριτωμένο τρόπο και σε ένα που παραλύει από παρόμοια γεγονότα, έγκειται στη σχέση τους με τις ίδιες τους τις σκέψεις. 

Πρέπει να θέσεις δύο ερωτήματα στον εαυτό σου. 

Το πρώτο είναι: μπορείς να κάνεις σκέψεις, ακόμα και αρνητικές, και να τις αφήνεις να περνούν, ή προσκολλάσαι πάνω τους, παρεμποδίζεις τη φυσική τους ροή και καταλήγεις με μια τραυματισμένη συναισθηματική ζωή; 

Και το δεύτερο: μπορείς να αναγνωρίσεις ότι οι σκέψεις είναι απλώς δημιουργήματα του μυαλού σου, ή πιστεύεις ότι από τη στιγμή που δημιουργούνται πρέπει να τις ακούς και να τις συμβουλεύεσαι σαν να έχουν κάποια αυτόνομη ύπαρξη; 

Οι απαντήσεις σου θα καθορίσουν τη δυνατότητα ελέγχου της συναισθηματικής σου κατάστασης. Αν μπορείς να κάνεις οποιεσδήποτε σκέψεις ενώ ταυτόχρονα έχεις κατά νου ότι δεν είναι πραγματικές και ότι δεν μπορούν να σε επηρεάσουν αρνητικά, είσαι σε θέση να τις αφήνεις να περνούν. 

Όταν έχεις μια υγιή σχέση με την ίδια σου τη σκέψη, μπορείς να αφήνεις απεριόριστες αρνητικές σκέψεις να περνούν από το μυαλό σου. Όσο δυνατές, οδυνηρές ή επίμονες κι αν είναι, εξακολουθείς να τις βλέπεις σαν απλές σκέψεις. 

Αν τις αφήνεις να είναι περαστικές και δεν τις “προσέχεις” περισσότερο από όσο τους αξίζει, θα νιώθεις πάντα καλά και θα διατηρείς μια αίσθηση προοπτικής. Ακόμα και οι δυσκολότερες φάσεις της ζωής σου δεν θα είναι τόσο τραγικές και θα μπορείς να ξεφεύγεις από αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις. 

*Από το βιβλίο “Μην το σκέφτεσαι… Ζήσε!”, Ρίτσαρντ Κάρλσον, Εκδ. Καστανιώτη 

aytepignosi.com

thesecretrealtruth.blogspot.com

Image: Brooke Shaden 

https://www.awakengr.com

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα εμπόδια καθορίζει την επιτυχία σου...!!!!

Αγνόησε τους επικριτές.

Στις μεγάλες αποφάσεις άκου την καρδιά σου. 

Επιμονή. Αν δεν τα παρατήσεις, μπορείς να πετύχεις τα πάντα.

Κάνε ό,τι αγαπάς. Είναι ο μόνος τρόπος για να νιώθεις ευτυχία και νόημα στη ζωή σου. 

Μην ανακοινώνεις τα σχέδια σου. Άσε τις πράξεις και τα αποτελέσματα να μιλήσουν.

Δώσε όλη σου την προσοχή στο στόχο σου και όχι στις δυσκολίες ή σε αυτά που φοβάσαι. 

Πράξε με πειθαρχία, δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα ουσιαστικό αν δεν δείχνεις συνέπεια.

Βρες κατάλληλους συνεργάτες, η ομαδικότητα και οι κατάλληλες συνεργασίες μπορούν να σε απογειώσουν. 

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα εμπόδια είναι κομβικής σημασίας για την επιτυχία. Δείξε δυναμισμό. 

Αποταμίευσε όσα χρήματα μπορείς, θα σου φανούν χρήσιμα αν σου έρθει ξαφνικά μια καλή ιδέα. 

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και στο στόχο σου. Χρειάζεται υπομονή για τα αποτελέσματα. 

Να ξεκουράζεσαι και να τρως σωστά. Αν είσαι μέσα στην εξάντληση δεν μπορείς να αποδώσεις τα μέγιστα.

Βάλε μεγάλους στόχους. 

Η διαλλακτικότητα είναι σύμμαχός σου. Να την χρησιμοποιείς συχνά.

Να ηρεμείς παίρνοντας βαθιές ανάσες. Η διαρκής ένταση δεν σε βοηθάει. 

Αγάπα τον εαυτό σου περισσότερο, να του φέρεσαι με περισσότερο σεβασμό.

Να παραδέχεσαι τα λάθη σου και να ζητάς συγγνώμη (έμπρακτα) όταν φταις. 

Μην συμβιβάζεσαι. Είναι κάτι που θα μετανιώσεις αργότερα.

Δείξε μεγαλοψυχία με τους γύρω σου, κάνουν κι αυτοί τον δικό τους αγώνα. 

Να είσαι ευγνώμων. Αυτό είναι ο μαγνήτης της επιτυχίας. 

John Evans

enallaktikidrasi.com

https://www.newsitamea.gr

Η μάνα είναι η σημαντικότερη δασκάλα μας στη ζωή...!!!!

«Μαμά, πώς το κάνω αυτό..;». Ποιος δεν το έχει πει αυτό πάνω από μία φορά στη ζωή του; Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, η μητέρα θα είναι - μέσα από όλα όσα θα κάνει σωστά και όσα θα κάνει λάθος - πάντα μια από τις σημαντικότερες φιγούρες της ζωής μας. 

Η ματιά που μας κοιτάζει η μητέρα αλλάζει από μέρα σε μέρα, από ηλικία σε ηλικία και από κατάσταση σε κατάσταση και η ευχάριστη διαπίστωση είναι πως, πέρα από τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος στη μητέρα ως άτομο, αυτός που πραγματικά αλλάζει προσέγγιση και σκοπιά είναι το παιδί, που μεγαλώνει και εξελίσσεται. 

Οι «κόντρες», διδάγματα του χαρακτήρα μας 

Το “παιδί” (για εκείνες θα είναι πάντα το παιδί της) συνειδητά ή ασυνείδητα κάποια στιγμή θα αναρωτηθεί με ποιές ζυμώσεις έχει φτάσει να είναι ο άνθρωπος που είναι έως εκείνη τη στιγμή και μέσα από αυτή την αναμόχλευση, θα βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωπο με τη μητέρα του. 

Αυτή η «σύγκρουση», αν και συχνά δυσάρεστη, παραμένει μια σταθερά στις σχέσεις γονιού και παιδιού και βοηθάει στη εξέλιξη του. 

Το παιδί μαθαίνει να μην τη βλέπει σαν υπερήρωα, την αξιολογεί, την κρίνει και μέσα από την αντιπαραβολή θα ανακαλύψει τον εαυτό του και τις δικές του αξίες. Η διαδικασία αυτή είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη και την εξέλιξη της αίσθησης του εαυτού μας από την πρώτη στιγμή. 

Μια συνεχής καθοδήγηση 

Αυτό που πολλές φορές δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό είναι το βάθος και η διάρκεια της επιρροής αυτής. Είναι η πιο σημαντική επιρροή και διαρκεί σε όλη μας τη ζωή. Αυτή η επιρροή μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή, αν αναφερθούμε σε δύο κυρίαρχους παράγοντες: την ανθρώπινη ανάπτυξη και την επαναληπτικότητα των συμπεριφορών ενός παιδιού. 

Καθώς, ως παιδιά, αρχικά λειτουργούμε συναισθηματικά και μιμούμαστε συμπεριφορές, η εξέλιξη μας και οι αντιδράσεις μας καθορίζονται από τα πρότυπά μας. Και ποιος θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό πρότυπο από τον πρώτα μας ήρωα, «προστάτη και παντογνώστη», τη μητέρα μας; 

Η μητέρα χτίζει τα πρώτα συναισθήματα στο παιδί 

Είναι, επίσης, ιδιαίτερα σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα συναισθήματα εμφανίζονται στη ζωή ενός ανθρώπου νωρίτερα από τη σκέψη. Από τη στιγμή που θα γεννηθούμε, μέχρι η βιολογική ωρίμανση του εγκεφάλου να επιτρέπει την κατανόηση του περιβάλλοντος, η μόνη αλληλεπίδρασή μας με αυτό είναι καθαρά συναισθηματική.

Επομένως, η μητέρα είναι το πρώτο άτομο που θα κληθεί να μας δείξει πως είμαστε σημαντικοί, πως η ίδια είναι ικανή να μας προστατέψει και να καλύψει τις ανάγκες μας και να μας μάθει πως να λειτουργούμε. 

Όσο και αν σε επίπεδο σκέψεων έχουμε την ικανότητα να διαφοροποιούμαστε από τις δικές της σκέψεις και ιδεολογίες, σε επίπεδο συναισθημάτων έχουμε σημαντικές εγγραφές από εκείνη που επηρεάζουν τον τρόπο λειτουργίας μας. 

Η μητέρα μας δείχνει τον κόσμο 

Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μάθει να λειτουργούμε μέσα σε αυτή την τόσο σημαντική σχέση, είναι και ο τρόπος με τον οποίο για πολλά χρόνια θα σχετιζόμαστε μέσα στα όρια της οικογένειάς μας, αλλά και αργότερα έξω από αυτήν. 

Αυτή η επανάληψη, που εν μέρει θα οφείλεται στη δική μας στάση(στάση την οποία έχουμε διαμορφώσει ως αντίδραση στις πρώτες συμπεριφορές που έχουμε δεχτεί από τη μητέρα μας) θα οδηγήσει στην επιβεβαίωση όλων όσων έχουμε μάθει να πιστεύουμε για τον κόσμο, τις σχέσεις και τους ανθρώπους. 

Έτσι, η σχέση με τη μητέρα μας δεν είναι μια απλή αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων, ούτε μια συναισθηματική και μόνο σχέση με τον άνθρωπο που μας έφερε στη ζωή. 

Είναι ο άνθρωπος που μας εφοδιάζει και μας διδάσκει καθημερινά πώς να περπατάμε, πώς να τρώμε, πως να μιλάμε, ποιες είναι οι δυνάμεις μας, πώς να στηριζόμαστε σε αυτές και εν γένει πώς να πορευθούμε σε όλη μας τη ζωή. 

Τελικά 

Η μητέρα – σαν ρόλος, ανεξάρτητα από χρόνο και τόπο – θα είναι πάντα σημαντική στη ζωή ενός ανθρώπου. Πέρα από αυτό όμως, το δικό μας προσωπικό στοίχημα –και ευχή κάθε μητέρας- θα είναι να καταφέρουμε τη δική μας προσωπική ωρίμανση. Με τα «εφόδιά» της να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να καταφέρουμε. 

Αλλά και να εγκαταλείψουμε την παιδική ματιά που αναζητά μια τέλεια μητέρα και να δεχτούμε πως αυτό το πρόσωπο, μέσα από όλα όσα μας αρέσουν ή μας δυσαρεστούν, στόχο έχει να μας κάνει καλύτερους και να μας προσφέρει τα καλύτερα. 

Γι’ αυτή της την διαχρονικά ανιδιοτελή αγάπη και προσπάθεια, θα εξακολουθεί πάντα να είναι η πηγή της ζωής μας και η σταθερή μας βάση αξιών και αναφοράς. 

www.flowmagazine.gr , 

www.anapnoes.gr 

https://www.newsitamea.gr

Μαμά μου «έφυγες» και άφησες πίσω σου εκατομμύρια αναμνήσεις…!!!!

Φεύγουν οι άνθρωποι μαμά, κι αφήνουν πίσω τους χιλιάδες αναμνήσεις… 

Αναμνήσεις απ’ όταν ήσουνα παιδί κι η μάνα σου σε ανέβαζε στον πάγκο της κουζίνας για να φτιάξετε παρέα κεφτεδάκια, ή από εκείνο το απόγευμα στη θάλασσα που ήρθε δίπλα σου για να σου χαϊδέψει τα μαλλιά. 

Αναμνήσεις από την εφηβεία σου, όταν αντί να κοιμηθεί, περίμενε στο σκοτάδι μέχρι να γυρίσεις απ’ την βόλτα σου. Κι αντί να βάλει τις φωνές, σε έπαιρνε αγκαλιά και σου ψιθύριζε «Δόξα τω Θεό που γύρισες». 

Φεύγουν οι άνθρωποι μαμά, όπως έφυγες κι εσύ και στο μπαούλο των αναμνήσεών μου στοιβάζονται εκατομμύρια στιγμές απ’ την κοινή ζωή μας. 

Δεν θυμάμαι αν με θήλασες ή αν με κοίμιζες στα χέρια σου όσο ήμουνα μωρό. Δεν θυμάμαι πόσα στερήθηκες για μένα, ούτε αν πέταξες τα όνειρά σου για να με μεγαλώσεις. Και δεν τα θυμάμαι όλα αυτά γιατί δεν μ’ άφησες ποτέ σου να τα δω… 

Δεν έδειξες ποτέ την κούραση και την εξάντλησή σου. Δεν παραπονέθηκες που άφησες στη μέση τις σπουδές σου, ούτε όταν παράτησες την δουλειά των ονείρων σου. 

Δεν γκρίνιαζες που ξυπνούσες απ’ τις πέντε το πρωί για να προφτάσεις τη δουλειά, ούτε που όταν επέστρεφες στο σπίτι έπρεπε να με διαβάσεις, να με πας κολυμβητήριο, να μάθεις γαλλικά και πιάνο απ’ την αρχή μαζί μου και να έχεις το σπίτι στην εντέλεια. Κι ειλικρινά, δεν θυμάμαι αν αγωνιούσες για μένα ή αν έκλαιγες κρυφά τις νύχτες. 

Θυμάμαι, όμως, τα Σαββατοκύριακα της παιδικής μου ηλικίας κι εσύ δεν έλειπες ποτέ. Θυμάμαι τα καθαρά μου ρούχα στην ντουλάπα και την τεράστια βιβλιοθήκη στο δωμάτιό μου. Θυμάμαι όταν με κράταγες σφιχτά και περπατάγαμε τους δρόμους της Αθήνας, κι όταν η βόλτα μας κατέληγε σ’ εκείνο το υπόγειο μαγαζί για λουκουμάδες. 

Θυμάμαι τη μέρα που έφυγα απ’ το πατρικό να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου, και την υπομονή που έδειχνες όταν σου μίλαγα με τις ώρες στο τηλέφωνο για τα προβλήματά μου. 

Θυμάμαι τη στιγμή που σου ανακοίνωσα ότι θα γίνω κι εγώ μαμά, και πόσο μου στάθηκες την μέρα που παντρεύτηκα. Και σ’ όλα αυτά, θυμάμαι τα μάτια σου να μ’ ακουμπούν με τρυφερότητα κι αγάπη. 

Θυμάμαι τη ευφράδεια, το κοφτερό μυαλό σου και την δυναμικότητα με την οποία αντιμετώπιζες τα πάντα. Θυμάμαι την καλοσύνη, την αγκαλιά σου που ήταν ανοιχτή για όλους, τη συλλογή από τους δίσκους σου, τα ποιήματα του Σεφέρη που αγαπούσες, την μάλλινη κουβέρτα που μου έπλεξες...,

τη στοίβα απ’ τις εφημερίδες σου που ήταν παντού, τα φθαρμένα σου τζιν, τα αχτένιστα μαλλιά σου, τα μακριά σου δάχτυλα, τον θαυμασμό που προκαλούσες όταν έμπαινες σ’ έναν χώρο. Θυμάμαι που από μικρή ήθελα τόσο να σου μοιάσω… 

Αναμνήσεις που άφησες πίσω σου και θα με συντροφεύουν πάντα και για πάντα. Μέχρι τη μέρα που θα’ ρθω να σε βρω για να φτιάξουμε ξανά παρέα κεφτεδάκια κι έπειτα να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά. Γιατί έτσι συμβαίνει πάντα, μαμά. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν και τελικά μας μένουν οι αναμνήσεις που αφήνουν πίσω… 

mama365.gr

https://www.newsitamea.gr