Agelikh Psihia.......!!!

Αγαπητή Λένα

Το blog σου υπήρξε έμπνευση για μένα, σε αυτό βρήκα χρήσιμες πληροφορίες και διάβασα πράγματα που δεν είχα διαβάσει ποτέ. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες τις αναρτήσεις σου και ιδιαίτερα αυτές που σχετίζονται με τα ανθρώπινα συναισθήματα , την αυτογνωσία και την αυτοβελτίωση.

Θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω αληθινές ιστορίες ανθρώπων που έκαναν την γνώση και τη θεωρία πράξη και με το παράδειγμα τους φώτισαν ζωές άλλων συνανθρώπων τους.

Με εκτίμηση

Agelikh Psihia.
Αγάπη και Φως.

Μήνυμα προς όλους τους Αφυπνισμένους......!!!

Mike Nikolaou

Νεραϊδα Εφη......!!!

LENA ΜΟΥ !!!  ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΟΥ...ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ...ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ

& ΠΟΛΥ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ !!  ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ  ΥΓΕΙΑ ~ ΑΓΑΠΗ  &  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ !!!!

Νεραϊδα Εφη

Μήνυμα από τη Θεϊκή Πηγή......!!!

malenaraf·

Ένας πλούσιος.......φτωχός.......!!!

Μια φορά υπήρχε ένας άνθρωπος πάρα πολύ πλούσιος. Είχε πολλά μαγαζιά, πολλά εργοστάσια και πολλές τράπεζες, και κάθε εβδομάδα στο σπίτι κατέφθαναν πολλά φορτηγά με χρήματα. Δεν ήξερε που να τα βάλει ή που να τα ξοδέψει. Αγόραζε τα πάντα και ότι του άρεσε. Δεν του έλειπε τίποτα.

Εντούτοις υπήρχε ένα πράγμα που δεν μπορούσε να έχει. Και όσο να αγόραζε, και όσο να ξόδευε , πάντα του έλειπε αυτό το "κάτι". Η ΧΑΡΑ.

Δεν βρήκε πουθενά στον κόσμο το "μαγαζί" που πουλούσε την "ΧΑΡΑ".

Αφού γύρισε όλο τον κόσμο , έμεινε άπρακτος, έως ότου μια μέρα βρέθηκε σε ένα μικρό χωριό και εκεί έμαθε πως υπήρχε ένας σοφός γέροντας που μπορούσε να τον βοηθήσει.

Ο σοφός ζούσε σε μια φτωχική καλύβα πάνω στα βουνά.

Έτσι ο πλούσιος πήγε να τον βρει , και όταν τον βρήκε του είπε:

-Μου είπαν πως εσείς θα μπορούσατε να με βοηθήσετε να βρω την χαρά.

Ο γέροντας τον κοίταξε χαμογελώντας και του απάντησε:

-Εσείς την έχετε ήδη συναντήσει, εγώ έχω πολύ χαρά.

-Εσείς;φώναξε ο πλούσιος , έκπληκτος.

-Μα αφού έχετε μια φτωχική καλύβα και τίποτα περισσότερο!

-Βεβαίως, και για αυτό είμαι χαρούμενος, αφού δίνω σε όλους όσους έχουν ανάγκη όλο εκείνο που έχω παραπάνω- απάντησε ο γέροντας.

-Και έτσι έχετε την χαρά; ρώτησε ο πλούσιος.

-Έτσι είμαι χαρούμενος εγώ, δίνοντας το παραπάνω στους άλλους-απάντησε ο γέροντας.

Ο πλούσιος έφυγε σκεπτικός. Μετά από λίγο καιρό αποφάσισε να δώσει ότι δεν του ήταν αναγκαίο σε εκείνους που είχαν ανάγκη. Με μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε πως κάνοντας έτσι αισθανόταν χαρούμενος.

Συνειδητοποίησε πως χαίρεσαι περισσότερο δίνοντας και κάνοντας ευτυχισμένους τους άλλους από το να παίρνεις και να κατέχεις πολλά πράγματα χωρίς να τα μοιράζεσαι.

Josè Real Navarro και Maria Carla Mantovani

Ιαθειην

Τι είναι πολιτική - Σατυρικό......!!!

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του: 

- Μπαμπά, τι είναι πολιτική; 

Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωριμότητας, του απαντάει με ένα παράδειγμα :

- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας. 

Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού. 

Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν. 

Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της. Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας. 

Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει; 

- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του. 

Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί... 

Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. 

Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός! 

Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους... Πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!! 

"Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; Θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια. Να διακόψω τον μπαμπά; Ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το μωρό;;; Εγώ δεν ξέρω να το κάνω..." 

Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο: 

- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές; 

- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα. 

- Και τι συμπέρασμα έβγαλες; 

- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί, και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά !!

διαφορετικό

Η γλώσσα του σώματος : Χαμένοι στη μετάφραση.......!!!

               

«Με κοίταξε στραβά», «Το κατάλαβα από τη φωνή του», «Μου γύρισε την πλάτη»... Το πρόσωπο και το σώμα μας στέλνουν διαρκώς μηνύματα που γεννούν πολύ περισσότερα συναισθήματα και αντιδράσεις από ό,τι τα λόγια. Ωστόσο, η γλώσσα του σώματος παραμένει ένας γρίφος για δυνατούς λύτες.

Οι πολιτικοί τη γνωρίζουν πολύ καλά - και όσοι δεν την κατέχουν φροντίζουν να αριστεύσουν σε αυτή με τη βοήθεια των επικοινωνιολόγων τους. Όσοι ασχολούνται με το μάρκετινγκ προσπαθούν να την κάνουν δεύτερη φύση. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να τη χρησιμοποιήσουν για να διευκολύνουν την επικοινωνία με τους μαθητές τους. 

Οι ηθοποιοί κρίνονται σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτήν τους την ικανότητα όταν περνούν μια οντισιόν και οι χορευτές μιλούν συνεχώς με αυτήν. Όλοι μας τη χρησιμοποιούμε καθημερινά, συνήθως χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. 

Πρόκειται για τη γλώσσα του σώματος (τις εκφράσεις του προσώπου, το βλέμμα, τον τόνο της φωνής, τις κινήσεις των χεριών, τη στάση του σώματος, το άγγιγμα), που όπως μας πληροφορούν οι ειδικοί έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία στην επικοινωνία από αυτήν που οι περισσότεροι της αποδίδουμε. 

Οι πρώτες εντυπώσεις 

Η δύναμη της χειραψίας, η ζεστασιά του βλέμματος, το χαμόγελο, η κλίση του κεφαλιού και του σώματος, η διάρκεια ενός αγγίγματος έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τα ίδια τα λόγια, ιδιαίτερα όσον αφορά τη δημιουργία των πρώτων εντυπώσεων σε μια σχέση (φιλική, επαγγελματική κ.τ.λ.), και συχνά καθορίζουν την εξέλιξή της. 

Η μη λεκτική επικοινωνία κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις, «σπάει» τον πάγο ή σηκώνει τείχη αδιαφορίας με τον συνομιλητή μας, προκαλεί οικειότητα και ζεστασιά, γοητεύει, ερωτοτροπεί, δημιουργεί προσμονή, αποδοχή ή προκαλεί θυμό και εκτοξεύει σιωπηλές απειλές. 

Μάλιστα, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι όταν όσα ακούμε δεν συμφωνούν με τα σιωπηρά σήματα που μας στέλνει ο συνομιλητής μας, τότε έχουμε την τάση να βασιζόμαστε κατά κύριο λόγο στα δεύτερα για να ερμηνεύσουμε τις προθέσεις του, ακόμη και για να τον χαρακτηρίσουμε συμπαθητικό ή αντιπαθητικό. 

Τα παιδιά τη μιλούν άπταιστα 

Το πρόσωπο και το σώμα των παιδιών καθρεφτίζουν τα συναισθήματά τους, δεδομένου ότι δεν έχουν μάθει ακόμη πώς να τα κρύβουν. Τα παιδιά αποτελούν «ανοιχτά βιβλία» που προσφέρουν απλόχερα τα «κλειδιά» και τα «αντικλείδια» της ανθρώπινης μη λεκτικής επικοινωνίας. 

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα παιδιά που λένε ψέματα και συνήθως καλύπτουν αυθόρμητα το στόμα -που ξεστόμισε το ψέμα- με το χέρι. Στους ενηλίκους, που έχουν μάθει να ελέγχουν καλύτερα τις αντιδράσεις τους, αυτή η κίνηση θεωρείται ότι έχει «εξελιχθεί» σε ένα στιγμιαίο άγγιγμα ή ξύσιμο του πιγουνιού ή της μύτης. 

Χωρίς λόγια 

Όσο κι αν αυτό μας κάνει εντύπωση, οι ειδικοί εξηγούν ότι η ομιλία καταλαμβάνει το μικρότερο μέρος της ανθρώπινης επικοινωνίας. Τη μεγαλύτερη βαρύτητα έχει η επικοινωνία «χωρίς λόγια». Η εντύπωση που μας προκαλεί ένα μήνυμα εξαρτάται μόλις κατά 7% από τις λέξεις που περιέχει, σύμφωνα με τον διακεκριμένο καθηγητή Ψυχολογίας Albert Mehrabian. 

To υπόλοιπο μήνυμα «περνάει» κατά 38% φωνητικά, δηλαδή μέσα από τον τόνο και τις διακυμάνσεις της φωνής, και κατά 55% μη λεκτικά, δηλαδή μέσα από τη γλώσσα του σώματος. 

Η διαπίστωση του διακεκριμένου ψυχολόγου είναι γνωστή και ως ο κανόνας «7% - 38% - 55%». 

Η επικοινωνία με τη γλώσσα του σώματος συνήθως γίνεται ασυνείδητα. Οι περισσότεροι εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η κυριότερη μορφή επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων είναι η ομιλία. Η αλήθεια όμως είναι ότι όσα δεν λέμε είναι και τα πιο σημαντικά. 

Μάλιστα, οι περισσότεροι τείνουμε να ερμηνεύουμε τα μη λεκτικά σήματα διαισθητικά και εμπειρικά, έχοντας μάλιστα υπερβολικά μεγάλη σιγουριά για την ικανότητα «αποκωδικοποίησής» μας, γι’ αυτό και συχνά κάνουμε λάθη, με αποτέλεσμα να γεννιούνται παρεξηγήσεις στην καθημερινότητά μας. 

Γρίφος για γερούς λύτες 

Θα ήταν τολμηρό να πιστέψει κανείς ότι είναι εύκολο να αποκωδικοποιήσει τον μη λεκτικό κώδικα επικοινωνίας. Πρόκειται ίσως για τον πιο ασαφή κώδικα, όπου κάθε «σήμα» έχει πολλαπλές ερμηνείες και αναγνώσεις. 

Υπάρχουν, βέβαια, ορισμένα σημάδια που, σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, έχουν κοινά αποδεκτή «μετάφραση», όπως π.χ. το σήκωμα των ώμων, που υποδηλώνει αδιαφορία, ή ένα άγριο και επίμονο βλέμμα, που σηματοδοτεί απειλή. 

Αντιφατικά μηνύματα. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ούτε υπάρχουν μαγικές συνταγές για την κωδικοποίηση ή την αποκωδικοποίηση των μη λεκτικών μηνυμάτων. 

Κατ’ αρχάς, τα σήματα που στέλνουμε με το βλέμμα, το πρόσωπο, τα χέρια, καθώς και με όλο μας το σώμα, μπορεί να είναι αντιφατικά, γι’ αυτό και δεν αρκεί να βασιστεί κανείς π.χ. στη δυνατή χειραψία ενός ανθρώπου, ο οποίος όμως δεν μας κοιτάει στα μάτια, ή στην ήρεμη έκφραση του προσώπου του συνομιλητή μας, ο οποίος όμως κουνάει νευρικά τα πόδια του. 

Επίσης, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδηλώνεται μια συμπεριφορά, καθώς και ο χώρος (π.χ. σπίτι, γραφείο), μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικές ερμηνείες του ίδιου μηνύματος. Ένα παρατεταμένο βλέμμα ή ένα άγγιγμα στον χώρο της δουλειάς μπορεί να γίνει αιτία παρεξήγησης, ενώ η ίδια κίνηση σε έναν άλλο χώρο μπορεί να εκληφθεί θετικά ως φλερτάρισμα. 

Παγίδες εν όψει. Όσοι βιαστούν να ερμηνεύσουν επιφανειακά τη γλώσσα του σώματος είναι πιθανό να πέσουν σε παγίδες. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι «διαβασμένοι» (π.χ. ένας άπιστος σύζυγος, ένας πωλητής που υπερβάλλει), οι οποίοι μας κοιτούν κατάματα ενώ λένε ψέματα, τη στιγμή που οι περισσότεροι θεωρούμε ως δεδομένο ότι όταν κάποιος ψεύδεται, συνήθως αποστρέφει το βλέμμα του. 

Ζήτημα κουλτούρας. Επιπλέον, η κουλτούρα κάθε ατόμου επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη γλώσσα του σώματός του και τον τρόπο που αυτή ερμηνεύεται. Σε σχετικές έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι οι Ιάπωνες «διαβάζουν» ευκολότερα τον θυμό σε πρόσωπα Ιταλών παρά σε πρόσωπα ομοεθνών τους. Αυτή η διαπίστωση έχει άμεση σχέση με το γεγονός ότι οι Ιάπωνες γαλουχούνται ώστε να μην εκφράζουν την οργή τους και να παραμένουν ανέκφραστοι. 

Ένα «δυσνόητο κείμενο». Ο τρόπος που επικοινωνούμε μη λεκτικά διαφοροποιείται καθώς μεγαλώνουμε (μαθαίνουμε να κρύβουμε καλύτερα τα συναισθήματά μας), ενώ εξαρτάται από το φύλο, το επάγγελμα (π.χ. μια χορεύτρια και μια αστυνομικός είναι απίθανο να περπατούν ή να χειρονομούν με τον ίδιο τρόπο), την ηλικία, την κοινωνική τάξη, αλλά και το προσωπικό στυλ του καθενός.

Διόλου τυχαία, λοιπόν, ο Φρόιντ παρομοίασε ήδη από το 1905 τη μη λεκτική επικοινωνία με γρίφο ή με δυσνόητο κείμενο που απαιτεί ειδικές στρατηγικές ερμηνείας. 

Ένα μεγάλο μέρος της προσπάθειάς μας να αποκωδικοποιήσουμε τη σιωπηρή επικοινωνία βασίζεται στο ένστικτο και συνήθως είναι λανθασμένη - έχουμε, δηλαδή, μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη διαίσθησή μας από ό,τι θα έπρεπε. 

Decoding. 

Όσο καλύτερα γνωρίζουμε το στυλ και το ύφος του συνομιλητή μας, αλλά και όσο πιο παρατηρητικοί είμαστε, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να «διαβάσουμε» σωστά τα μη λεκτικά σήματα που μας στέλνει. 

Το πρόσωπο. Θεωρείται η πιο σημαντική πηγή μη λεκτικής επικοινωνίας. Το βλέμμα ιδιαίτερα θεωρείται πολύ αποκαλυπτικό. Σε σχετικά πειράματα, οι παίκτες του πόκερ δυσκολεύτηκαν να κερδίσουν τον αντίπαλό τους όταν εκείνος φορούσε γυαλιά ηλίου, με άλλα λόγια όταν το βλέμμα τους, που μπορεί να πρόδιδε το φύλλο τους, ήταν κρυμμένο.

Συνήθως η μικρή διάρκεια της οπτικής επαφής εκλαμβάνεται ως αγένεια και αδιαφορία, ενώ η παρατεταμένη διάρκεια ως ένδειξη ενδιαφέροντος, ιδιαίτερα στο φλερτ. Ο καθένας μας, όμως, μπορεί να έχει διαφορετική αντίληψη για την επιτρεπτή διάρκεια του παρατεταμένου βλέμματος και να προσβληθεί ή αντίθετα να κολακευτεί εάν αυτό διαρκέσει πολύ. 

Ο τόνος της φωνής. «Σημασία δεν έχει τι λες, αλλά πώς το λες»... Είναι μια φράση που όλοι έχουμε πει κατά καιρούς και είναι πέρα για πέρα αληθινή. Ο τόνος και το ύψος της φωνής, αλλά και οι παύσεις, αποκαλύπτουν στοιχεία για τον συνομιλητή μας και τη διάθεσή του. 

Συχνά οι μελαγχολικοί άνθρωποι μιλούν αργά και χαμηλόφωνα, αλλά το ίδιο μπορεί να κάνει και κάποιος που θέλει να συγκαλύψει την οργή του. Από την άλλη, ο γρήγορος και δυναμικός τρόπος ομιλίας φανερώνει αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Δεν αποκλείεται, όμως, κάποιος να μιλά έτσι μόνο και μόνο για να δημιουργήσει τις εντυπώσεις που επιθυμεί. 

Τα χέρια. Ο εγκέφαλός μας συνδέεται με τα χέρια με περισσότερες νευρικές συνδέσεις από ό,τι με οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, γι' αυτό και οι κινήσεις που κάνουμε με αυτά είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές της συναισθηματικής μας κατάστασης. 

Οι ώμοι μας κυρτώνουν όταν είμαστε θλιμμένοι, βάζουμε τα χέρια στις τσέπες ή τα σταυρώνουμε στο στήθος όταν δεν είμαστε και τόσο πρόθυμοι να συμμετέχουμε σε μια συζήτηση ή να αποκαλύψουμε πράγματα για τον εαυτό μας, κάνουμε κοφτές κινήσεις όταν θέλουμε να δηλώσουμε αποφασιστικότητα ή τραβάμε ασυναίσθητα τα χέρια προς τα πίσω όταν μας τείνει το χέρι του κάποιος άγνωστος που επιδεικνύει ασυνήθιστη φιλικότητα. 

Τις περισσότερες φορές κάνουμε αυτές τις κινήσεις ασυναίσθητα. Επίσης, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι εκτεθειμένες παλάμες σχετίζονται με την ειλικρίνεια, ενώ οι παλάμες που είναι στραμμένες προς τα κάτω -αγαπημένη κίνηση πολλών πολιτικών- συνδέονται με την επιθυμία εξουσίας. 

Τα πόδια. Συνήθως δεν μας απασχολεί να ελέγξουμε τα πόδια μας, δεδομένου ότι μας ενδιαφέρει περισσότερο π.χ. να κρύψουμε τα συναισθήματά μας στο πρόσωπό μας. Γι’ αυτό και τα πόδια θεωρούνται αποκαλυπτικά της διάθεσής μας. Ένας ήρεμος και σίγουρος συνομιλητής, λόγου χάρη, ο οποίος όμως κουνάει νευρικά το πόδι του - το μέρος του σώματος που μας επιτρέπει να τραπούμε σε φυγή -, ενδεχομένως στέλνει ένα μήνυμα ότι δεν έχει τόση αυτοκυριαρχία όση θα ήθελε και νιώθει άβολα. 

Το άγγιγμα. Η δύναμη της χειραψίας, η διάρκεια ενός αγγίγματος στο μπράτσο ή στην πλάτη, μια αγκαλιά, αποτελούν σιωπηρά μηνύματα, που συχνά βέβαια καθορίζονται, αλλά και ερμηνεύονται, από το τι επιτρέπεται και τι θεωρείται ταμπού στην εκάστοτε κουλτούρα, από την προσωπικότητα του συνομιλητή μας (αν είναι εξωστρεφής ή εσωστρεφής), καθώς και από τον τρόπο που έχει ανατραφεί. 

O «χορός» των σωμάτων 

Όταν δύο άνθρωποι επικοινωνούν πραγματικά, τότε οι κινήσεις των σωμάτων τους συντονίζονται σαν σε χορό, εξηγούν οι ψυχολόγοι. Αντιθέτως, όταν η επικοινωνία δεν είναι ζεστή, τότε υπάρχει μεγαλύτερη σωματική ακαμψία και έλλειψη συντονισμού, ακόμη κι αν η κουβέντα μοιάζει να ρέει χαλαρά μεταξύ τους. 

Ο «χορός» των σωμάτων αποτελεί ένα σημάδι καλής επικοινωνίας. Mάλιστα, ορισμένοι άνθρωποι θεωρείται ότι έχουν μεγαλύτερο ταλέντο στην επικοινωνία όχι τόσο γιατί ξέρουν να μιλάνε καλά, όσο γιατί έχουν την ικανότητα να συντονίζονται σωματικά με τον συνομιλητή τους, κάνοντάς τον να νιώθει άνετα και ζεστά. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΛΟΥΙΖΑ ΒΟΓΙΑΤΖΗ, συμβουλευτική ψυχολόγο.

ΝΙΚΗ ΨΑΛΤΗ 

http://www.vita.gr

Ο Πέτρος και η Μαγική Κλωστή........!!!

       

«Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου μου διάβαζε συχνά ένα παραμύθι που λεγόταν Ο Πέτρος και η Μαγική Κλωστή. Ο Πέτρος ήταν ένα πολύ ζωηρό μικρό αγόρι. Όλοι τον αγαπούσαν : οι γονείς του, οι δάσκαλοι του και οι φίλοι του. Είχε, όμως, μια αδυναμία».«Ποια ήταν αυτή;»

«Ο Πέτρος δεν μπορούσε ποτέ να ζήσει τη στιγμή. Δεν είχε μάθει ν' απολαμβάνει τη διαδικασία της ζωής. Όταν ήταν στο σχολείο ονειρευόταν να ήταν έξω και να έπαιζε. Όταν ήταν έξω και έπαιζε ονειρευόταν τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο Πέτρος ονειρευόταν συνεχώς με τα μάτια ανοιχτά, χωρίς να αφιερώνει χρόνο να γευτεί τις ξεχωριστές στιγμές που γέμιζαν τις μέρες του. 

Ένα πρωί, ο Πέτρος περπατούσε σε κάποιο δάσος κοντά στο σπίτι του.Κάποια στιγμή κουράστηκε και αποφάσισε να ξεκουραστεί για λίγο ξαπλώνοντας πάνω στη χλόη, τελικά όμως αποκοιμήθηκε. Μόλις λίγα λεπτά αργότερα αφότου είχε πέσει σε βαθύ ύπνο, άκουσε κάποιον να φωνάζει το όνομάτου: "Πέτρο! Πέτρο!" ερχόταν η διαπεραστική φωνή από ψηλά. 

Ανοίγοντας σιγά σιγά τα μάτια του έμεινε έκπληκτος βλέποντας μια εντυπωσιακή γυναίκα να στέκεται δίπλα του. Θα πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από 100 ετών και τα κατάλευκα μαλλιά της έπεφταν αρκετά κάτω από τους ώμους της σαν έναπλεχτό μάλλινο κάλυμμα. 

Στο ρυτιδιασμένο χέρι της γυναίκας βρισκόταν μια μικρή μαγική μπάλα με μια τρύπα στο κέντρο, από την οποία κρεμότανμια μακριά, χρυσή κλωστή.»

«"Πέτρο", του είπε, "αυτό είναι το νήμα της ζωής σου. Αν το τραβήξεις λίγο, η μία ώρα θα περάσει σε δευτερόλεπτα. Αν το τραβήξεις λίγο περισσότερο, ολόκληρες ημέρες θα περάσουν σε λεπτά. Και αν το τραβήξεις με όλη σου τη δύναμη, μήνες - ακόμη και χρόνια - θα περάσουν μέσα σε λίγες ημέρες". 

Ο Πέτρος εντυπωσιάστηκε με αυτή την αποκάλυψη. "Αν μπορώ, θαήθελα να το έχω", ζήτησε το παιδί. Η ηλικιωμένη γυναίκα έσκυψε κοντά τουκαι έδωσε την μπάλα με το μαγικό νήμα στο μικρό αγόρι» «Την επόμενη ημέρα ο Πέτρος καθόταν στην τάξη του και ένιωθε ανήσυχος και βαριεστημένος. Ξαφνικά, θυμήθηκε το καινούριο του παιχνίδι. 

Το πήρε στα χέρια του και τραβώντας λίγο την κλωστούλα βρέθηκε στο σπίτι του να παίζει στον κήπο. Συναισθανόμενος τη δύναμη του μαγικού νήματος,σκέφτηκε πόσο είχε βαρεθεί να είναι σχολιαρόπαιδο και θέλησε να γίνει έφηβος, με όλες τις συγκινήσεις που φέρνει αυτή η φάση της ζωής. Εβγαλε, λοιπόν, και πάλι την μπάλα και τράβηξε τη χρυσή κλωστή δυνατά.»

«Αμέσως βρέθηκε στην ηλικία της εφηβείας με μια πολύ όμορφηφιλενάδα που την έλεγαν Ελίζα. Όμως και πάλι ο Πέτρος δεν ήταν ευχαριστημένος. Δεν είχε μάθει ποτέ να απολαμβάνει τη στιγμή και να ανακαλύπτει τα μικρά θαύματα που κρύβονται σε κάθε φάση της ζωής. 

Αντίθετα, ονειρευόταν να γίνει ενήλικος. Έτσι, τράβηξε και πάλι την κλωστή και μονομιάς ολόκληρα χρόνια πέρασαν σε μια στιγμή. Τώρα είχε μεταμορφωθεί σε μεσήλικα. Η Ελίζα ήταν τώρα γυναίκα του και ο Πέτρος περιτριγυριζόταν από παιδιά. Όμως ο Πέτρος παρατήρησε και κατι άλλο.

Τα άλλοτε κατάμαυρα μαλλιά του είχαν αρχίσει να γκριζάρουν. 

Και η άλλοτε νεότατη μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε είχε γεράσει και φαινόταν αδύνατη και ασθενική. Και πάλι, όμως, ο Πέτρος δεν μπορούσε να ζήσει τη στιγμή. Δεν είχε μάθει ποτέ να "ζει στο τώρα". Για μία ακόμη φορά τράβηξε την κλωστή και περίμενε να δει τις αλλαγές.»

«Τώρα ο Πέτρος ήταν 90 ετών. Τα πυκνά μαύρα του μαλλιά είχαν γίνει κάτασπρα σαν το χιόνι και η Ελίζα, η όμορφη γυναίκα του, είχε γεράσει και είχε πεθάνει λίγα χρόνια πριν. Τα υπέροχα παιδιά του είχαν μεγαλώσει και είχαν εγκαταλείψει το πατρικό τους σπίτι και ζούσαν τις δική τους ζωή. 

Για πρώτη φορά, σε ολόκληρη τη ζωή του, κατάλαβε ο Πέτρος ότι δεν είχε δώσει στον εαυτό του το χρόνο να αγκαλιάσει τα θαύματα της ζωής. Δεν είχε πάει ποτέ για ψάρεμα με τα παιδιά του ή για έναν περίπατο στο φεγγαρόφωτο μετην Ελίζα. 

Δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με τον κήπο και δεν είχε διαβάσει ποτέ ταβιβλία που αγαπούσε η μητέρα του. Αντίθετα, πέρασε βιαστικός από τη ζωήτου, χωρίς να γευτεί όλα τα καλά που υπήρχαν στο δρόμο του.»

«Ο Πέτρος λυπήθηκε πολύ με τη συνειδητοποίησή του. Αποφάσισε νακάνει έναν περίπατο στο δάσος που πήγαινε παιδί, για να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του και να αναζωογονήσει το πνεύμα του. Μπαίνοντας στο δάσος, παρατήρησε πως τα μικρά δεντράκια των παιδικών του χρόνων είχαν μεταμορφωθεί σε τεράστιες βελανιδιές. 

Το ίδιο το δάσος είχε μεταμορφωθεί σεφυσικό παράδεισο. Ακούμπησε κάτω σε ένα μικρό καταπράσινο ξέφωτο και τον πήρε ο ύπνος. Μέσα σε ένα λεπτό, άκουσε κάποιον να τον φωνάζει."Πέτρο! Πέτρο!", ακουγόταν η φωνή. 

Κοίταξε ψηλά έκθαμβος για να δει πωςδεν ήταν άλλος παρά η ηλικιωμένη γυναίκα που του είχε δώσει την μπάλα με τη μαγική χρυσή κλωστή πολλά χρόνια πριν.»

«"Πώς σου φάνηκε το δώρο που σου έκανα;"» τον ρώτησε. Ο Πέτρος ήταν ευθύς στην απάντησή του.«"Στην αρχή ήταν διασκεδαστικό, όμως τώρα το μισώ. Ολόκληρη η ζωή μου πέρασε μπροστά στα μάτια μου χωρίς να έχω την ευκαιρία να την χαρώ.

Σίγουρα, θα υπήρχαν κακές όπως και καλές στιγμές, όμως εγώ δεν είχα την ευκαιρία να γευτώ καμία από αυτές. Αισθάνομαι κενός μέσα μου. Έχασα το δώρο της ζωής".»

«"Είσαι πολύ αγνώμων", είπε η ηλικιωμένη γυναίκα. "Και πάλι όμως θα σου χαρίσω μια τελευταία ευχή".»«O Πέτρος σκέφτηκε για μια στιγμή και στη συνέχεια απάντησε χωρίς δισταγμό. "Θα ήθελα να γυρίσω πίσω, να ξαναγίνω σχολιαρόπαιδο και να ζήσω τη ζωή μου ξανά". Αμέσως μετά ξαναγύρισε στο βαθύ ύπνο του.»

«Άκουσε, όμως, και πάλι κάποιον να τον καλεί και άνοιξε τα μάτια του."Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτή τη φορά;" αναρωτήθηκε. Ανοίγοντας ταμάτια του ένιωσε απίστευτη χαρά βλέποντας τη μητέρα του να στέκεται δίπλα στο κρεβάτι του. Φαινόταν νέα, υγιής και ακτινοβολούσα. Ο Πέτρος κατάλαβε ότι η ηλικιωμένη γυναίκα του δάσους είχε κρατήσει το λόγο της και τον είχε επιστρέψει ξανά στην προηγούμενη ζωή του.»

«"Βιάσου Πέτρο. Παρακοιμήθηκες. Τα όνειρά σου θα σε κάνουν να καθυστερήσεις στο σχολείο σου, αν δεν σηκωθείς αυτή τη στιγμή", τον προειδοποιούσε η φωνή της μητέρας του. Είναι περιττό να πω ότι ο Πέτρος πετάχτηκε από το κρεβάτι του εκείνο το πρωί και άρχισε να ζει όπως ακριβώς είχε ευχηθεί. 

Συνέχισε τη ζωή του, η οποία από τότε και στο εξής ήταν πλήρης και γεμάτη με θαύματα, χαρές και θριάμβους, όμως όλα ξεκίνησαν τη στιγμή που έπαψε να θυσιάζει το παρόν για το μέλλον και ξεκίνησε να ζει τη στιγμή».««Καταπληκτική ιστορία», είπα απαλά.

Dora Kamariotou

Το μαγικό πιθάρι - Ινδία......!!!

Οι σοφοί στη Ινδία λένε '' όσοι είναι τόσο άπληστοι, έχουν την ίδια τύχη με τον Ζβανκακρίπανα''! Για να δούμε τι εννοούν.... Σενάριο βασισμένο σε παλιό Ινδικό παραμύθι...!!

                             

Natalia natalia s

Μητέρα - κόρη : Σχέσεις στοργής και... οργής......!!!

Μια σχέση αγάπης, αλλά και συγκρούσεων, τρυφερότητας και ανταγωνισμού. Ένας ισχυρός δεσμός που βάζει τη σφραγίδα του στην κόρη, στη μητέρα και στις γενιές που ακολουθούν. Η σχέση μητέρας και κόρης δεν είναι απλή, είναι όμως πολύτιμη.

Η εικόνα της μητέρας μας, ιδιαίτερα όταν είμαστε μικρά παιδιά, είναι ταυτόσημη με τη φροντίδα, την αγάπη και τη στοργή. Ο δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσά μας είναι ισχυρός και θεωρείται η σχέση με τη μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή μας. Η μητέρα είναι το «θηλυκό» μας πρότυπο.

Μέσα από εκείνη - συνειδητά ή ασυνείδητα - γνωρίζουμε τη γυναικεία φύση, το πώς φέρεται, δρα και σκέφτεται μια γυναίκα. Είναι ένας δεσμός που μας καθορίζει από τα πρώτα βήματά μας, αλλά και σε όλη την πορεία της ζωής μας.

Καθώς μεγαλώνουμε, ο δεσμός αυτός αλλάζει μορφή, αλλά παραμένει ισχυρός. Πρόκειται για μια σύνθετη σχέση που μας σημαδεύει βαθιά και ρίχνει τη σκιά της στις γενιές των γυναικών που ακολουθούν. 

Ένας περίπλοκος δεσμός.

Η σχέση μητέρας και κόρης μπορεί να είναι τρυφερή και υποστηρικτική, ταυτόχρονα όμως χαρακτηρίζεται από εντάσεις, συγκρούσεις και ανταγωνισμό, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εφηβείας της κόρης, αλλά ακόμη και στην ενήλικη ζωή της. 

Τα αντιφατικά μηνύματα που στέλνει - συνειδητά ή ασυνείδητα - η μητέρα στην κόρη κυριαρχούν στη μεταξύ τους σχέση. Οι τόσο συχνές - και κουραστικές - παρατηρήσεις της μητέρας για την εμφάνιση της κόρης της, λόγου χάρη, συνδέονται με την υποσυνείδητη επιθυμία της να αποδείξει ότι έχει φέρει στον κόσμο ένα όμορφο και υγιές παιδί, εξηγούν οι ειδικοί. 

Από την άλλη μεριά, όμως, η μητέρα, παρότι ενθαρρύνει την κόρη της να κάνει αλλαγές στην εμφάνισή της, τελικά μπορεί να μην τις εγκρίνει. Ακόμη και η τόσο συχνή προτροπή της μητέρας να δει την κόρη της παντρεμένη κρύβει μέσα της ένα αντιφατικό μήνυμα, μια και πολλές φορές δεν εγκρίνει την επιλογή του συντρόφου της, τον οποίο δεν θεωρεί αντάξιο του παιδιού της. 

Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και αρκετά σύνθετοι, εξηγούν οι ειδικοί. Η μητέρα, μεγαλώνοντας την κόρη της, βιώνει ξανά τη δική της παιδική ηλικία, αλλά ταυτόχρονα διαπιστώνει και την τροπή που έχει πάρει η ζωή της, γεγονός που μπορεί να της γεννήσει απογοήτευση και πικρία. 

Παράλληλα, γαλουχεί την κόρη της με τις απόψεις της περί μητρότητας και θηλυκότητας, οι οποίες συνήθως αποτελούν τη συνέχεια των αξιών με τις οποίες η ίδια ανατράφηκε, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι συμφωνεί απόλυτα με αυτές. 

Η μητέρα συχνά μεταφέρει στην κόρη της το πρότυπο της γυναίκας που προσφέρει φροντίδα παραμερίζοντας τις δικές της ανάγκες και μαθαίνοντας να μη διεκδικεί με άμεσο τρόπο τα δικαιώματά της, γεγονός που συνήθως οδηγεί στην ανάπτυξη έμμεσων τρόπων για να το κατορθώσει (συναισθηματικοί εκβιασμοί, δημιουργία ενοχών, συχνές «ασθένειες», διαρκείς επικρίσεις). 

Το παιχνίδι των ρόλων  :

1. Η ώρα της κρίσης. 

Το μικρό κορίτσι σπανίως επικρίνει τη μητέρα του. Συνήθως ταυτίζεται μαζί της και την έχει ως πρότυπο στο οποίο επιθυμεί να μοιάσει, εξηγούν οι ειδικοί. Υιοθετεί τη συμπεριφορά της, τη μιμείται και την εξιδανικεύει. 

Στην εφηβεία, ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν. Συχνά η κόρη «ανακαλύπτει» τα ελαττώματα της μητέρας της και της τα επισημαίνει - αρκετές φορές με καυστικό και επιθετικό τρόπο -, εξαπολύει κατηγορίες και είναι έτοιμη να τσακωθεί μαζί της με την παραμικρή αφορμή. 

Αν και η αλλαγή αυτή γεννά εντάσεις στη σχέση των δύο γυναικών, πρόκειται για μια αναγκαία συνθήκη που θα οδηγήσει στην ωρίμαση της κόρης, στην αυτονόμησή της από τη μητέρα της και στη διαμόρφωση της δικής της ταυτότητας. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, η στάση της μητέρας θεωρείται καθοριστική. 

Αν και η συμβίωση με μια «εξεγερμένη» έφηβη δεν είναι εύκολη, εντούτοις είναι απαραίτητο οι γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για μια αναμενόμενη μεταβατική περίοδο προς την αυτονόμηση του παιδιού τους. 

2. Όταν η κόρη γίνεται μητέρα. 

Με τη μητρότητα της κόρης -ιδιαίτερα όταν εκείνη φέρει στον κόσμο ένα κορίτσι- ξεκινά ένας καινούργιος κύκλος ταύτισης με τη μητέρα της και ο μεταξύ τους δεσμός αλλάζει και πάλι μορφή. Η σχέση των δύο γυναικών αποκτά καινούργιο νόημα. Πρόκειται για μια αρχετυπική σχέση όπου μεταβιβάζονται, από γενιά σε γενιά, οι γνώσεις και οι εμπειρίες των γυναικών για τη μητρότητα και το ρόλο της γυναίκας στην οικογένεια. 

Η μητέρα, για μία ακόμη φορά, βλέπει στην κόρη της τον εαυτό της και προσπαθεί να της μεταφέρει τις αξίες της για το μεγάλωμα των παιδιών. Η ψυχολογική στήριξη που θα προσφέρει στην κόρη της σε αυτή τη νέα φάση της ζωής της είναι εξαιρετικής σημασίας, επισημαίνουν οι ειδικοί. 

Η κόρη, από την άλλη μεριά, μέσα από το ρόλο της νέας μητέρας, ενδέχεται να αρχίσει πλέον να βλέπει με διαφορετική ματιά -ίσως και με μεγαλύτερη κατανόηση - τη δική της μητέρα. Παράλληλα, όμως, μέσα από την ανατροφή της δικής της κόρης, αναβιώνει το δικό της μεγάλωμα, μια διαδικασία που ενδέχεται να φέρει στην επιφάνεια θαμμένες πίκρες και απογοητεύσεις. 

3. Ο κύκλος κλείνει. 

Καθώς οι δύο γυναίκες μεγαλώνουν, οι μεταξύ τους ρόλοι είναι πιθανό να αλλάξουν και πάλι. Βέβαια, η μορφή που θα πάρουν εξαρτάται από την προηγούμενη ποιότητα της σχέσης τους, εξηγούν οι ειδικοί. Συχνά πρόκειται για το κλείσιμο ενός κύκλου όπου οι ρόλοι μητέρας και κόρης αντιστρέφονται. 

Ενδέχεται τότε να παρουσιαστεί μια αντίστροφη αναπαραγωγή του μοτίβου της σχέσης μητέρας-κόρης. Η κόρη, δηλαδή, μπορεί να αρχίσει να συμπεριφέρεται στη μητέρα της όπως εκείνη της φερόταν όταν ήταν παιδί (π.χ. να γίνει παρεμβατική, επικριτική), ενώ η μητέρα παίρνει το ρόλο του παιδιού - ιδιαίτερα όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας που απαιτούν η κόρη να αναλάβει τη φροντίδα της μητέρας της. 

Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η περίοδος αυτή ταυτόχρονα αποτελεί μια ευκαιρία που, αν αξιοποιηθεί κατάλληλα, μπορεί να επουλώσει τα τραύματα στη σχέση των δύο γυναικών. Οι πίκρες και οι απογοητεύσεις που κουβαλούν, μπορούν πια να ειπωθούν χωρίς θυμό. 

Η κόρη έχει επιτέλους την ευκαιρία να δει τη μητέρα της ως μια γυναίκα έξω από το ρόλο της μητέρας. Αυτή η νέα οπτική γωνία βοηθά και την ίδια να απελευθερωθεί από το ρόλο της κόρης και να εξελιχθεί ως γυναίκα. 

Για μια καλύτερη σχέση. 

Ας σκεφτούμε ότι η μητέρα μας έχει μεγαλώσει σε διαφορετικές συνθήκες από αυτές που μεγαλώσαμε εμείς, γεγονός που επηρεάζει τη συμπεριφορά της, τις αξίες της ζωής της και τα ζητήματα στα οποία θεωρεί ότι πρέπει να δώσει προτεραιότητα. Πρέπει να κατανοήσουμε αυτά τα δεδομένα και να σεβαστούμε τις διαφορές ανάμεσα στις δύο γενιές τις οποίες εκπροσωπούμε. 

Ας βάλουμε μια βασική απόσταση στη σχέση μας. Για τη δική μας ισορροπία, είναι καλό να μην αφήσουμε τη μητέρα μας να χειρίζεται τη ζωή μας, ούτε όμως και να την αποκλείσουμε από αυτήν. 

Είναι σημαντικό να έχουμε τις δικές μας φιλίες και κοινωνικές σχέσεις - το ίδιο ισχύει και για τη μητέρα μας. Να κατανοήσουμε ότι είμαστε ελεύθερες να κάνουμε τις δικές μας επιλογές και να μάθουμε από τα λάθη μας. Είμαστε δύο ξεχωριστές και ισότιμες γυναίκες και η μία πρέπει να σέβεται την προσωπική ζωή της άλλης. 

Δεν ωφελεί να αναλωνόμαστε στο να προσπαθούμε να «αλλάξουμε» τη μητέρα μας. Είναι προτιμότερο να αναρωτηθούμε τι είδους σχέση θέλουμε να έχουμε μαζί της. Να αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί γι’ αυτή τη σχέση. 

Η μητέρα αναμφίβολα φέρει την ευθύνη για τη σχέση με την κόρη της όσο η τελευταία είναι ακόμη παιδί, αλλά στη συνέχεια, όταν η κόρη ωριμάζει, είναι σημαντικό να αναλάβει και τη δική της ευθύνη γι’ αυτή τη σχέση. 

Tα σημεία τριβής.

«Κάνε ό,τι δεν έκανα» Στο πρόσωπο της κόρης της, συχνά η μητέρα προβάλλει το δικό της εαυτό. Θεωρεί ότι το παιδί της μπορεί να ολοκληρώσει τα δικά της απραγματοποίητα όνειρα. Η στάση αυτή ασκεί πίεση στην κόρη, που αισθάνεται ότι πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει την αξία της για να είναι αποδεκτή από τη μητέρα της.

«Να πετύχεις, να είσαι ανεξάρτητη» Συχνά, η εργαζόμενη και επαγγελματικά επιτυχημένη μητέρα ανησυχεί ότι δεν έχει προσφέρει αρκετό χρόνο και αγάπη στο παιδί της. Τελικά, όμως, μπορεί να εκφράζει αυτόν το φόβο της με έναν αντίστροφο τρόπο: εμμένει στην επαγγελματική καταξίωση της κόρης της με τρόπο πιεστικό, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας της κόρης της μπορεί να γίνει επικριτική. 

Ο γυναικείος καθρέφτης. 

«Θα μου μοιάσει;» Ενδόμυχα, η μητέρα περιμένει ότι η κόρη της θα εξελιχθεί όπως η ίδια όσον αφορά τη συμπεριφορά, το χαρακτήρα και τις αξίες της. Ταυτόχρονα, όμως, επιθυμεί η κόρη της να πάρει «τα καλά της», όχι όμως και τα ελαττώματά της. 

Να γίνει, δηλαδή, μια ιδανική γυναίκα κατά το πρότυπο της μητέρας. Αναμφίβολα πρόκειται για μεγάλες προσδοκίες, που μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη της κόρης.

Να σημειώσουμε, όμως, ότι αν και υπάρχουν έρευνες σύμφωνα με τις οποίες οι θετικές προσδοκίες της μητέρας για το μέλλον της κόρης της ενδέχεται να οδηγούν σε κόρες με ισχυρή αυτοπεποίθηση, δεν αποκλείεται να συμβεί και το αντίθετο, όταν οι προσδοκίες αυτές συνοδεύονται από επικρίσεις και αντιφατικά μηνύματα. 

«Θα της μοιάσω;» Η κόρη, ακόμη και αν ασκεί κριτική σε πολλές πτυχές της συμπεριφοράς της μητέρας της, δεν αποκλείεται τελικά να διαπιστώσει ότι φέρεται, μιλάει και αντιδρά με παρόμοιο τρόπο. 

Μάλιστα, το φαινόμενο αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο όταν η κόρη αποκτήσει το δικό της παιδί, ιδιαίτερα όταν αυτό είναι κορίτσι. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να «πιάσει» τον εαυτό της να συμπεριφέρεται στο παιδί της όπως της φερόταν η μητέρα της. 

Αυτό δεν είναι παράλογο, δεδομένου ότι η μητέρα είναι το γυναικείο πρότυπο που κυριαρχεί στη ζωή της και ακόμη και αν δεν το επιθυμεί, ίσως και χωρίς να το αντιλαμβάνεται, αναπαράγει τα μοτίβα της μητρικής συμπεριφοράς. Ωστόσο, ανάμεσα σε αυτά τα χαρακτηριστικά που έχει ασυνείδητα υιοθετήσει, περιλαμβάνονται και τα αρνητικά στοιχεία.

Αυτό εξηγεί και γιατί η σύγκρουση μητέρας και κόρης μπορεί να είναι τόσο σφοδρή : η μία γίνεται καθρέφτης της άλλης, σε μια διαρκή υπενθύμιση των αδυναμιών τους. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΕΝΕΔΙΑΤΟΥ, ψυχολόγο, Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας.

ΝΙΚΗ ΨΑΛΤΗ

http://www.vita.gr

48 Λόγοι για να γίνεις Χορτοφάγος........!!!

 
Τέλεια προστασία.

Η φυτοφαγία προσφέρει προστασία από διάφoρες ασθένειες λόγω του χαμηλού επιπέδου κεκορεσμένου λίπους,χολιστερόλης και ζωικής πρωτείνης. ADΑ

Λιγότερα εγκεφαλικά.

Οι φυτοφάγοι έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να υποφέρουν από εγκεφαλικά επεισόδια που οφείλονται σε στεφανιαίες αρτηριακές ασθένειες.ΒΜΑ

Καρδιακές ασθένειες - Νο 1 σε θανάτους.

Στατιστικά,υπάρχουν πάρα πολύ λίγες πιθανόtητες για έναν φυτοφάγο να πεθάνει από καρδιακές ασθένειες.ΡCRM .

Καλύτερες γεννήσεις.

Οι φυτοφάγοι έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να γεννήσουν εκτάκτως με καισαρικές τομές.ΡCRM

Ζείς περισσότερο.

Οι φυτοφάγοι συχνά ζούν περισσότερο και υποφέρουν πολύ λιγότερο από διάφορες χρόνιες ασθένειες.ADΑ

Πρωτεϊνες.

Οι φυτοφάγοι έχουν εξαιρετική υγεία.Η πρωτεϊνη δεν είναι επιβαρυντικός παράγοντας. US Government

Ψευδάργυρος.

Τα επίπεδα ψευδάργυρου είναι φυσιολογικά στους φυτοφάγους. ADΑ

Καταπολέμηση ασθενειών.

Οι φυτοφάγοι έχουν πολύ λιγότερα ποσοστά παχuσαρκείας,στεφανιαίας καρδιακής νόσου,υψηλής αρτηριακής πίεσης,καρκίνων,χολόλιθου και εντερικών ασθενειών.ΒΜΑ

Καρκίνος - Νο 2 σε θανάτους.

Τα ποσοστά καρκίνου στους φυτοφάγους είναι 25-50% λιγότερα.ΡCRM

Φολικό οξύ, βιταμίνη Β12.

Οι φυτοφάγοι έχουν περισσότερη ποσότητα φολικού οξέως στο σώμα τους.ΒΜΑ

Δηλητηριάσεις.

95% των τροφικών δηλητηριάσεων προέρχεται από το κρέας και τα ζωικά προϊόντα.

Αρτηρίες.

Οι φυτοφάγοι έχουν επιτυχώς αναχαιτήσει και αποτρέψει σοβαρές στεφανιαίες αρτηριακές ασθένειες.ADΑ

Πίεση.

Η υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση) είναι πολύ σπάνια σε φυτοφάγους.ΡCRM

Το κρέας είναι φόνος.

Τα ποσοστά πρωτεϊνών που ταϊζονται σε κοπάδια που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή θα μπορούσαν να θρέψουν σχεδόν ολόκληρο τον πληθυσμό της Ινδίας και της Κίνας- 2 δις ανθρώπους.

Αλτσχάιμερ.

Νέες έρευνες αποδεικνύουν ότι ή άνοια συνδέεται με κάποιες ουσίες που εντοπίζονται στο κρέας.

Σίδηρος - η αλήθεια.

Οι φυτοφάγοι έχουν τόσες πιθανότητες να πάσχουν από αναιμία όσες και οι υπόλοιποι. ADAJBΜΑ

Διαβήτης.

Ο διαβήτης είναι πολύ σπάνιο να αποτελέσει αίτιο θανάτου σε φυτοφάγο. ADΑ

Αντιοξειδωτικές ουσίες.

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες προφυλάσσουν από περισσότερες από 60 ασθένειες και τις βρίσκουμε σε μεγαλύτερο βαθμό στα φρούτα και τα λαχανικά.

Χολιστερόλη.

Η δίαιτα του φυτοφάγου μειώνει κατά πολύ τα επίπεδα χολιστερόλης( η χολιστερόλη είναι σΤενά συνδεδεμένη με καρδιακές νόσους-τα φρούτα και τα λαχανικά δεν περιέχουν καθόλου χολιστερόλη).ΒΜΑ

Οξείδωση.

Οι οξειδώσεις που προκαλούν σοβαρές ασθένειες προέρχονται από το μαγειρεμένο κρέας και σχεδόν καθόλου από τα φυτά.

Τροφή για το μέλλον.

Το 35% μόνο του παγκόσμιου πληθυσμού μπορεί να τραφεί με μια δίαιτα βασισμένη στο κρέας.Μια δίαιτα φυτοψαγίας μπορεί να τους θρέψει όλους και πολλούς παραπάνω.Sίr Crispin Tickell

Κατανάλωση.

Η κατανάλωση λαχανικών είναι πολύ περισσότερο αποδοτική από το να ταϊζεις ζώα για παραγωγή κρέατος. WHO

Καθόλου σπατάλη.

Χρειάζονται περίπου 10kg καλής ποιότητας φυτικής πρωτεϊνης - όπως σόγια - για να παραχθεί lkg ζωικής πρωτεϊνης.

Σπατάλες.

Η ποσότητα σπόρων που χρειάζεται για να ικανοποιήσει την πείνα σε κάποιες περιοχές της γής είναι 40 εκατομμύρια τόνοι.Η ποσότητα που χρειάζεται για να ταϊστούν τα ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή στη Δύση είναι 540 εκατομμύρια τόνοι. United Nations

Από το στόμα των μωρών...

Το 90% της πρωτεϊνης που ταίζεται στα ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή στη Βρετανία προέρχονται από φτωχές χώρες. Πρόκειται για χώρες που τα παιδιά πεθαίνουν από υποσιτισμό.

Όξινη βροχή.

Τα ζωικά περιττώματα των ζώών που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή αποτελεί μια σημαντική αιτία της ύπαρξης του φαινoμένoυ της όξινης βροχής στην Ολλανδία και στο Βέλγιο. Wageningen University

Παιδιά.

Mια φυτική δίαιτα καλύπτει όλες τις διατροφικές ανάγκες των παιδιών, των βρεφών και των εφήβων.ADΑιΒΜΑ

Ο κίνδυνος της διεύρυνσης των ερήμων.

Οι έρημοι του πλανήτη επεκτείνονται κάθε χρόνο στο μέγεθος της Αγγλίας και Σκωτίας.Τα ζώα που εκτρέφονται για ανθρώπινη τροφή είναι η κύρια αιτία.

Το 90% της γης.

Περισσότερο από 90% από όλη την αγροτική γή στη Βρετανία χρησιμοποιείται για να τραφούν ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή.

Βρόχινα δάση.

Τα δάση της βροχής καταστρέφονται για να βόσκουν τα βοοειδή που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή.Με τη φυτοφαγία σώζουμε 4 περίπου στρέμματα δάσους κάθε χρόνο. CοrnelΙ University

Θαλάσσια τρέλλα.

Οι 17 σημαντικότερες για ψάρεμα θάλασσες στον κόσμο είναι στα πρόθυρα μεγάλης περιβαλλοντικής καταστροφής λόγω του υπερβολικού ψαρέματος.United nations

Σπατάλη νερού.

Για την καλλιέργεια όπoιας ποσότητας λαχανικών χρειάζονται 25 γαλόνια νερό ενώ για τα βοοειδή χρειάζονται 5.214 γαλόνια. University of California

Βρετανική γη.

Χρειάζεται πολύ λίγη γή για την κάλυψη των αναγκών των φυτοφάγων (μόνο για τη Βρετανία).Reading University

Χημικά.

Κάθε χρόνο στη Βρετανία χρησιμοποιούνται πολύ μεγάλες ποσότητες παρασιτοκτόνων για τα ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή.50 από αυτά τα χημικά είναι ύποπτα για πρόκληση καρκίνου.Sοίl Association

Τα φυλακισμένα ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή αποτελούν δεύτερο μεγάλο κίνδυνο για τη μεταβολή της θερμοκρασίας παγκοσμίως (αύξηση θερμότητας).SAFΕ

Όχι και τόσο ανθρώπινο...

Εκατομμύρια μοσχάρια, αρνιά και γουρούνια έχουν τις αισθήσεις τους όταν τα σφάζουν.

Θάνατοι.

Τα μοσχάρια τα αποσπούν βίαια από τις μητέρες τους μια ή δύο μέρες μετά τη γέννηση τους. Τα αρσενικά συνήθως σκοτώνονται.

Καλή... διατροφή.

Περίπου 850 εκατομμύρια κοτόπουλα στο Ηνωμένο Βασίλειο ταϊζονται καθημερινά με αντιβιοτικά. 72 εκατομμύρια πεθαίνουν από διάφορες ασθένειες.

Τρόμος για τις γαλοπούλες.

25% αυτών των πουλιών βρίσκονται σε κατάσταση χρόνιου πόνου. Συνολικά το 70% των μεγάλων πουλιών που προορίζονται για ανθρώπινη τροφή. . .

Η σιωπή των αμνών.

Το 20% των αρνιών πεθαίνουν από το κρύο,τον υπoσιτισμό και διάφορες αρρώστιες.

Βιαιότητα.

Το 80% των αβγών προέρχονται από κακοποιημένες κότες που είναι αιχμαλωτισμένες σε ένα κλουβί ανά πέντε (όχι μεγαλύτερο από έναν φούρνο μικροκυμάτων).

Βαρβαρότητα.

Τα 4/5 από τα κοτόπουλα που τρέφονται για το κρέας τους έχουν σπασμένα κόκαλα,παραμορφωμένα πόδια Κ.α. από τις άσχημες συνθήκες που κρατούνται.

Οικονομία χώρου.

Πολλά πτηνοτροφεία έχουν πάνω από 50.000 πουλιά που το καθένα πιάνει χώρο όχι μεγαλύτερο από μία τηλεφωνική συσκευή.

Απελπισία.

Οι περισσότερες πάπιες φυλακίζονται σε συνωστισμένα κλουβιά. Ποτέ δε βλέπουν το φως της ημέρας και ποτέ δε θα κολυμπήσουν στο νερό.

Βράζονται ζωντανά.

ΤΟ 1/5 από τα κοτόπουλα έχουν τις αισθήσεις τους όταν βράζονται ζωντανά για να αποβάλουν τα φτερά τους.

Μιζέρια.

Η πεντάμηνη ζωή ενός γουρουνιού είναι τα χημικά,τα αντιβιοτικά, ο συνωστισμός,οι ασθένειες και η βρωμιά. Φυλακίζονται σε ένα μεταλλικό κλουβί,δεν μπορούν ούτε καν να γυρίσουν και τρελαίνονται από το στρες.

Κανένα έλεος.

Το 24% των αγελάδων κυοφορεί όταν σφάζεται. Πολλές βρίσκονται κοντά στον τοκετό.

Νόμιμος ακρωτηριασμός.

ΤΟ 75% των μικρών γουρουνιών έχουν τα δόντια τους σπασμένα και τις ουρές κομμένες χωρίς αναισθητικό.

http://www.greenpage.gr

Το νόημα της ζωής.....!!!!

Μια καθηγήτρια μόλις τελείωσε την ομιλία της , ρώτησε:

"Υπάρχουν ερωτήσεις;"

Ένας μαθητής την ρώτησε : "Κυρία, πιo είναι το νόημα της ζωής;"

Κάποιος , μαθητής , μέσα στην τάξη, φεύγοντας, γέλασε.

Η καθηγήτρια κοίταξε έντονα τον μαθητή και με το βλέμμα της αναρωτήθηκε εάν ήταν μια σοβαρή ερώτηση αυτή.

Κατάλαβε πως ήταν σοβαρή.

"Θα σου απαντήσω" του είπε.

Έβαλε το χέρι της μέσα στην τσάντα της και έβγαλε ένα κομμάτι καθρέπτη στο μέγεθος ενός νομίσματος.

Μετά είπε  : "Ήμουν μικρή κατά την διάρκεια του πολέμου.

Μια μέρα , στον δρόμο, είδα ένα καθρέπτη σπασμένο σε πολλά κομμάτια.

Πήρα το πιο μεγάλο. Να το.

Άρχισα να παίζω και έμεινα έκθαμβη από την δυνατότητα να κατευθύνω το φως που αντανακλούσε στον καθρέπτη σε διάφορα σκοτεινά μέρη του δωματίου εκεί που ο ήλιος δεν φώτιζε ποτέ: στις βαθιές τρύπες, στις ρωγμές, μέσα στα ντουλάπια.

Φύλαξα το μικρό καθρεπτάκι.

Όταν μεγάλωσα κατάλαβα 

πως δεν ήταν μονάχα ένα παιχνίδι ενός παιδιού,

αλλά η μεταφορά του τι θα μπορούσα να κάνω στην ζωή.

Και εγώ είμαι ένα κομμάτι καθρέπτη

που δεν γνωρίζω στο σύνολο του.

Με αυτό που έχω-είμαι, όμως μπορώ να "στείλω" το φως, την αλήθεια, την κατανόηση, την γνώση, την καλοσύνη, την τρυφερότητα στις σκοτεινές "εσοχές" της καρδιάς των ανθρώπων και να αλλάξω κάτι σε κάποιον.

Ίσως άλλοι άνθρωποι θα δουν και θα κάνουν το ίδιο.

Για μένα αυτό είναι το νόημα της ζωής".

Ιαθειην

Καλό μήνα με υγεία και αγάπη.......!!!!

Myriam K Rodos

8+1 ερωτήσεις που θα αλλάξουν τη ζωή σας.........!!!

Αν δεν ρωτούσαμε στη ζωή αυτή, δεν θα παίρναμε απαντήσεις, αλλά ούτε θα μαθαίναμε καινούργια πράγματα. «Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις», λέει η διακεκριμένη βρετανίδα ψυχολόγος Emma Kenny. Και προσθέτει: «Όσο είμαστε νέοι μας αρέσει να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα, να βιώνουμε νέα συναισθήματα, να πειραματιζόμαστε με το διαφορετικό, να αλλάζουμε όνειρα και φιλοδοξίες. 

Μεγαλώνοντας όμως κουραζόμαστε και σταματάμε να παίρνουμε τη "συναισθηματική μας θερμοκρασία". Η ρουτίνα, η επανάληψη, η κούραση και οι ευθύνες δεν μας βοηθούν να νιώσουμε τον παλιό μας αυθορμητισμό, να αφεθούμε στο καινούργιο, στην έκπληξη. 

Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε πως για ισορροπημένες σχέσεις και για μια ισορροπημένη γενικά ζωή, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι απαραίτητη η συνεχής ανατροφοδότηση του εαυτού μας. Η ανατροφοδότηση αυτή μπορεί να προέρχεται από ανθρώπους αλλά και δραστηριότητες που μας κάνουν να αισθανόμαστε χαρούμενοι. 

Επίσης, είναι χρήσιμο να μπορούμε να νοηματοδοτούμε τη ζωή μας ανάλογα με τη φάση στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, για να βρούμε πάλι την όρεξή μας για ζωή, δεν έχουμε παρά να θέσουμε κάποιες απλές ερωτήσεις στον εαυτό μας. Κάποιες ερωτήσεις που αν τις απαντούσαμε θα άλλαζε όλη μας η ζωή».

1. Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;

Η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή είναι το «κλειδί» για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Αν, δηλαδή, θέλουμε περισσότερη ζωή και λιγότερη δουλειά ή τουλάχιστον αυτά τα δύο κινούνται στα ίδια επίπεδα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. 

Από την άλλη, υπάρχουν και περίοδοι στη ζωή όπου η δουλειά λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, οπότε εξαρτάται από το πώς νιώθουμε την εκάστοτε περίοδο. Οι ειδικοί πάντως μας επισημαίνουν πως η σωστή ισορροπία είναι 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση (ύπνος και σιέστα) και 8 ώρες ελεύθερος χρόνος. Όσοι κυμαίνονται σε αυτές τις αναλογίες, μάλλον βρίσκονται σε καλό δρόμο. 

Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση που αυτή η ιδανική ισορροπία δεν είναι εφικτή για ορισμένους, καλό θα είναι τουλάχιστον να φροντίζουμε να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τους σημαντικούς άλλους που υπάρχουν στη ζωή μας. Αυτοί μπορεί να είναι οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας, τα παιδιά μας ή και όλοι αυτοί μαζί. Άλλωστε, τις προτεραιότητες θα πρέπει να τις θέτουμε μόνοι μας.

2. Μου αρέσει ο εαυτός μου;

Η ερώτηση αυτή είναι κάπως δύσκολη, γιατί το αν αγαπάμε τον εαυτό μας εξαρτάται από πολλές και διαφορετικές παραμέτρους. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι αρέσουμε στον εαυτό μας όταν αρέσουμε στους άλλους. Αυτό, αν και δεν είναι αξίωμα, έχει μια δόση αλήθειας, μια που οι άλλοι έτσι κι αλλιώς αποτελούν έναν καθρέφτη του εαυτού μας. 

Ιδανικά θα θέλαμε να είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είναι και οι άλλοι (δηλαδή αυτοί που αγαπάμε) και -ιδανικά και πάλι- θα θέλαμε να φροντίζουμε τους άλλους έτσι όπως θα θέλαμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Βέβαια, για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, χρειάζεται εξάσκηση. 

Ας πούμε ότι φτιάχνουμε ένα κέικ, ότι πετυχαίνουμε άψογα μια άσκηση γιόγκα ή μαθαίνουμε ένα πρόγραμμα στο κομπιούτερ. Και τα τρία αυτά πράγματα χρειάζονται εξάσκηση. Αυτό συμβαίνει και με την ενδοσκόπηση. Πρέπει συνεχώς να κοιτάζουμε μέσα μας, αλλά και έξω από εμάς, για να κατανοήσουμε διάφορα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι συναντάμε έναν καρδιακό μας φίλο ή μια κολλητή μας στον δρόμο και εκείνη αρχίζει να αναλύει τι σκέφτεται για εμάς. 

Πώς θα νιώθαμε και τι θα απαντούσαμε στις αδιάκριτες ερωτήσεις της; Θα νιώθαμε άβολα επειδή μας λέει άκομψες αλήθειες, θα την ακούγαμε με προσοχή και χωρίς θυμό ή θα θυμώναμε πολύ μαζί της; Αυτό το τεστ μπορούμε να το κάνουμε κάθε φορά που αναρωτιόμαστε αν μας αρέσει ο εαυτός μας. 

Θα μας βοηθήσει να κάνουμε συχνά ενδοσκόπηση, να κατανοούμε τις αντιδράσεις μας και τέλος να προβάλλουμε την εκδοχή του εαυτού μας που μας αρέσει. Και ναι, αυτή η εκδοχή είναι η καλύτερη.

3. Για ποιο πράγμα (ή πρόσωπο) θα έδινα μάχη;

Το να είμαστε ξεκάθαροι για τους ανθρώπους, το περιβάλλον και τις αιτίες που αγωνιζόμαστε είναι ενδεικτικό του ότι έχουμε αξίες. Και όπως μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί, το να αναγνωρίζουμε τις αξίες μας είναι ένα από τα «κλειδιά» της ευτυχίας. Ας αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς κάποια πράγματα. 

Χωρίς φίλους, χωρίς μια πολιτική πεποίθηση, χωρίς ένα υπέροχο ζευγάρι παπούτσια (που κουραστήκαμε πολύ να αποκτήσουμε). Και μετά ας προσπαθήσουμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι δεν τα χρειαζόμαστε. 

Είναι μια πολύ καλή άσκηση που μπορούμε να κάνουμε πολύ συχνά. Παραλείποντας τα πράγματα ή τα πρόσωπα που δεν θα αγωνιζόμασταν γι' αυτά, θα έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο για να αφοσιωθούμε σε αυτά που τελικά μας κάνουν ευτυχισμένους. Δηλαδή την οικογένεια και τους φίλους.

4. Η ζωή μου με εμπνέει για να γίνω καλύτερος;

Όταν σκεφτόμαστε το όμορφο σπίτι μας, δεν μας προκαλείται η διάθεση να είναι πάντα καθαρό; Όταν κοιτάζουμε τον αγαπημένο μας σύντροφο, δεν σκεφτόμαστε πόσο καλοί θέλουμε να είμαστε μαζί του; Κάποιες φορές, όταν επικεντρωνόμαστε στα θετικά που συμβαίνουν στη ζωή μας, νιώθουμε τη διάθεση να τη βελτιώσουμε κι άλλο. 

Να κάνουμε θετικές αλλαγές, να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Ας φανταστούμε ότι ξυπνήσαμε το πρωί και υποσχεθήκαμε στους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας ότι θα κάνουμε κάτι για να τους ευχαριστήσουμε. Στα παιδιά θα φτιάξουμε ένα υπέροχο πρωινό, θα φορέσουμε εκείνο το φόρεμα που αρέσει πολύ στον σύντροφό μας και στη δουλειά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, αφού πρώτα πούμε σε όλους μια γλυκιά καλημέρα. 

Πώς θα ήταν αυτή η ημέρα για εμάς; Κάπως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τη ζωή μας. Αν βλέπουμε τη ζωή μας σαν μια όμορφη μέρα με ωραία πράγματα και πρόσωπα, τότε έτσι θα γίνει.

5. Μήπως έχω την τάση να γενικεύω;

Όταν βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να τα πηγαίνουν καλά στη ζωή τους, ενώ εμάς μας πηγαίνουν κάποια πράγματα στραβά, τότε νιώθουμε πως κάτι δεν κάνουμε καλά. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους είναι πάντα ρόδινη, ούτε βέβαια άνθρωποι που πέφτουν πάντα από καταστροφή σε καταστροφή. 

Το πρόβλημα είναι ότι γενικεύουμε ένα γεγονός. Δεν μπορεί μια μέρα να είναι ζεστή κι εμείς να γενικεύουμε ότι βαρεθήκαμε τον καύσωνα. Στην πραγματικότητα, η γενίκευση είναι μια κακή συνήθεια που το μόνο που μας αποφέρει είναι να χαλάει τη διάθεσή μας. Δεν πήραμε την προαγωγή που περιμέναμε; Ε, δεν πειράζει! Αυτή η μέρα δεν είναι η πιο δυστυχισμένη της ζωής μας. Είναι μια στιγμή από ολόκληρη τη ζωή μας. 

Σε ένα χρόνο ή σε 2 μήνες δεν θα σημαίνει τίποτε για εμάς. Αν αντιμετωπίζουμε τη ζωή περισσότερο στωικά παρά μελοδραματικά, θα μπορέσουμε πιο εύκολα να εστιάσουμε στο επόμενο δημιουργικό μας βήμα. Ας επιτρέψουμε, λοιπόν, στον εαυτό σας ακόμα και να αποτύχει κάποιες φορές, έχουμε αυτό το δικαίωμα. Αν το αποδεχτούμε, τότε θα είναι πιο εύκολο να προχωρήσουμε παρακάτω.

6. Ακούω πραγματικά τους άλλους;

Όλοι θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ καλούς ακροατές, στην πραγματικότητα όμως αφήνουμε τους άλλους να μιλήσουν προκειμένου να βρούμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον εαυτό μας. Οι αληθινά καλοί ακροατές δεν συγκεντρώνονται απλώς σε αυτό που τους λέει ο συνομιλητής τους, αλλά σκέφτονται και πάνω σε αυτό που τους λέει. Και μόνο όταν ακούσουμε και μπούμε στο πρόβλημα του άλλου θα μπορέσουμε να είμαστε αντικειμενικοί μαζί του. 

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος μας αναλύει ένα θέμα του, καλό είναι να μη σχεδιάζουμε την απάντησή μας την ώρα που μιλάει, αλλά να εστιάσουμε απλώς την προσοχή μας σε αυτό που μας λέει. Η ψιλοκουβέντα είναι πάντα χαλαρωτική, αλλά αν από μια συζήτηση κάποιος βγάλει ένα χρήσιμο συμπέρασμα για εκείνον, αυτό θα είναι αληθινά βοηθητικό. Ούτως ή άλλως, πολλοί άνθρωποι αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη δεν είναι να λάβουν κάποια οδηγία για το τι να κάνουν, αλλά κάποιον να τους ακούσει αληθινά και να τους συναισθανθεί. 

Αυτό από μόνο του μπορεί να καταστεί βοηθητικό και ανακουφιστικό. Όπως είπε άλλωστε και ο διάσημος δημοσιογράφος και «γκουρού» της συνέντευξης Λάρι Κινγκ: «Κανείς δεν έμαθε μιλώντας. Όλοι έμαθαν ακούγοντας».

7. Μήπως πληγώνω τους άλλους;

Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι με υψηλά στάνταρ έχουν την τάση να είναι επικριτικοί με τους άλλους όταν εκείνοι δεν πληρούν τις προσδοκίες τους. Όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι περιμένουμε από τους άλλους πολλά και εκείνοι δεν τα καταφέρνουν, ας σκεφτούμε πως κάποιοι άνθρωποι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, απλώς το δικό τους «καλύτερο» δεν είναι αυτό που θεωρούμε εμείς καλύτερο. 

Αυτό θα μας βοηθήσει να μη γινόμαστε επικριτικοί και σκληροί και να αποδεχτούμε τους άλλους. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση θα ήταν χρήσιμο να μην ξεχνάμε και τα δικά μας αδύναμα σημεία, αφού είμαστε άνθρωποι και όλοι αναπόφευκτα έχουμε κάποια. Τότε ίσως καταφέρουμε να είμαστε λιγότερο απαιτητικοί με τους γύρω μας. 

Βέβαια, το «κλειδί» πίσω από όλα αυτά βρίσκεται στο να είμαστε σε πραγματική επαφή με τα συναισθήματά μας, ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να ξεχωρίζουμε τι πραγματικά μας ενοχλεί και σε ποιο βαθμό.

8. Ποιος είναι ο πιο τυχερός άνθρωπος που γνωρίζω;

Όλοι μας ανεξαιρέτως γνωρίζουμε έναν τουλάχιστον άνθρωπο που (πιστεύουμε ότι) έχει τα πάντα. Έχει υπέροχο σπίτι, τέλεια δουλειά, ευτυχισμένη οικογένεια. Τυχερός, ε; Στην πραγματικότητα όχι! Τα καλά πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή συνήθως είναι αποτέλεσμα σωστής στρατηγικής. Για παράδειγμα, ο σωστός σχεδιασμός και το πλάνο είναι που μας βοηθούν να αποφύγουμε τα λάθη. 

Αλλά πέρα από τον σχεδιασμό, η επιτυχία, μας βεβαιώνουν οι ειδικοί, οφείλεται και στη θετική διάθεση. Στην ψυχολογία είναι αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Δηλαδή, η αρνητική διάθεση που μπορεί να έχουμε εξαρχής απέναντι σε κάτι, τελικά μας οδηγεί υποσυνείδητα να πράξουμε με τρόπο που θα επιβεβαιώσει την αρχική μας αρνητική πρόβλεψη. 

Για παράδειγμα, αν πιστεύουμε ότι ο σύντροφός μας έχει κουραστεί από τη σχέση μας και θέλει να χωρίσουμε, μπορεί να του συμπεριφερόμαστε άσχημα, νευρικά ή με ζήλεια και τελικά να θελήσει όντως να χωρίσουμε. 

Άλλωστε, έρευνες μας λένε ότι οι άνθρωποι με αρνητική διάθεση σπάνια πετυχαίνουν τους στόχους τους. Αντίθετα, οι αισιόδοξοι σχεδόν πάντα. Γι’ αυτό, όταν μας τυχαίνουν άσχημα συμβάντα, ας μην προσκολληθούμε σε αυτά. Ας τα μετατρέψουμε σε κίνητρο για το επόμενο βήμα μας.

9. Πόσο δυνατός είμαι για να κάνω την αυτοκριτική μου;

Συχνά, όταν κάτι πάει λάθος, από ένστικτο περισσότερο, αρχίζουμε να κατηγορούμε τους άλλους. Είναι μια συνήθεια που την έχουμε από την παιδική ηλικία. Και βέβαια όταν είμαστε παιδιά δικαιολογείται. Αλλά ως ενήλικοι θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τα λάθη μας, δεν μαθαίνουμε ποτέ από αυτά. Είναι πολύ τίμιο και γενναίο να μπορούμε να πούμε: «Ήταν δική μου ευθύνη και έκανα λάθος». Όταν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ουσιαστικά πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά, γιατί την επόμενη φορά που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια δύσκολη κατάσταση θα μπορέσουμε να πάρουμε τη σωστή απόφαση. 

Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να αναλαμβάνουμε την προσωπική μας ευθύνη, αλλά πάντα στον βαθμό που μας αναλογεί. Για να το πετύχουμε αυτό, είναι απαραίτητη η συνεχής ενδοσκόπηση, ώστε να είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας. 

Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα μπορούμε να είμαστε οι αντικειμενικοί κριτές του εαυτού μας, θα αναγνωρίζουμε τόσο τα δυνατά όσα και τα λιγότερο δυνατά μας σημεία και θα υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης.

ΝΙΚΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, MSc, ψυχολόγο με ειδίκευση 

στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, vita

http://www.filenades.gr

Τόλμησε Φιλενάδα...Μπορείς........!!!

«Δεν είναι επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα που δεν τολμάμε! 

Είναι δύσκολα ακριβώς επειδή δεν τολμάμε.»

Segoyewatha, Αμερικάνος Ιθαγενής, Αρχηγός Φυλής Seneca

Πόσο δίκιο έχει ο Μεγάλος Αρχηγός των Seneca! Πραγματικά, όταν δεν τολμάμε και δειλιάζουμε, τότε είναι που τα πράγματα γίνονται δύσκολα! 

Μερικές φορές τα γεγονότα στη ζωή μας έρχονται έτσι που μας δίνεται μόνο ΜΙΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευκαιρία. Γι’ αυτό, αυτή η ευκαιρία είναι πολύτιμη και επιβάλλεται να μην την αφήσουμε να χαθεί! 

Τόλμησε και άδραξε την ευκαιρία!

«Καθημερινά στη ζωή μας, βρισκόμαστε «επί σκηνής χωρίς πρόβα» και παίζουμε λιγότερο ή περισσότερο σημαντικές, αλλά κάθε φορά μοναδικές και διαφορετικές, πράξεις, κάνοντας τις δικές μας επιλογές σχετικά με το σενάριο και τους ρόλους μας. Και, δυστυχώς, εμείς δεν έχουμε την «πολυτέλεια» των προκαθορισμένων ρόλων και της πρόβας που έχουν οι ηθοποιοί» (από το βιβλίο του Δημ. Μπουραντά «Επί σκηνής χωρίς πρόβα» εκδ. Πατάκη).

Για να είσαι προετοιμασμένη και να μπορέσεις να παίξεις καλύτερα το ρόλο σου στη ζωή :

1.Τόλμησε να πάρεις δύσκολες αποφάσεις. Μην κάνεις βηματάκια προς τα πίσω, μη δειλιάζεις. Το σημαντικό πράγμα στη ζωή μας είναι η δοκιμή.

2.Αυτός που διστάζει, χάνει τη σειρά του.

3.Μην περιμένεις τις «ιδανικές» συνθήκες. Αυτές δε θα έρθουν ποτέ. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα σε κάνει να θέλεις να περιμένεις και άλλο. 

4.Υπάρχει πάντα ο φόβος για το άγνωστο, ο φόβος για την πρώτη φορά και δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί. Η δύναμη μας είναι ακριβώς στο να ξεπεράσουμε το φόβο και να σπάσουμε το τοίχο που υψώνει μπροστά μας. 

5.Στη ζωή μετανιώνεις πάντα για αυτά που δεν έχεις κάνει.

6.Τόλμησε! γιατί μόνο έτσι μπορείς να ακολουθήσεις το ΟΝΕΙΡΟ σου και να ακούσεις την ΚΑΡΔΙΑ σου!

Το καταπληκτικό βίντεο που ακολουθεί ήταν η πηγή της έμπνευσης μας :

Sara Pozzetti

http://www.filenades.gr