Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία εκείνου που είχαμε όταν πλέον το έχουμε χάσει…!!!!

Ένα αστέρι δε σημαίνει τίποτε μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα το πάρει από την αγκαλιά μας. Μπορεί να ακούγεται θλιβερό, αλλά έτσι είναι. Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς κάθε χάρισμα, κάθε ανθρώπινη παρουσία.

Δεν γνωρίζουμε την αξία των καθημερινών πραγμάτων κι επειδή τα θεωρούμε δεδομένα, αγνοούμε την αληθινή τους αξία.

Έτσι, εφ΄ όσον το επιθυμούμε έστω και λίγο, θεωρούμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε μέσα από εκείνη την πόρτα που κλείνει πίσω μας, ελπίζοντας ότι θα παραμείνει μισάνοιχτη για να μας αφήσει τον χρόνο να δούμε τι κρύβεται στην άλλη μεριά.

Ίσως είναι πολύ αργά, ίσως η οδύνη της απώλειας να μας φέρει δάκρια στα μάτια, δάκρια απαρηγόρητα μπροστά σε ένα τέλος που έρχεται απειλητικά.

Αν σταματήσουμε λίγες στιγμές για να σκεφτούμε, θα καταλάβουμε ότι πολλές φορές αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε την ουσία της ζωής μας, αυτό που πραγματικά μας είναι απαραίτητο.

Εστιάζουμε το πνεύμα μας στην ιδέα μιας μονιμότητας που είναι φανταστική μέσω της οποίας προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την αδιαφορία που δείχνουμε απέναντι στους άλλους.

Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό με την αιωνιότητα∙ αν κάποιος δεν εκτιμήσει την παρουσία μας, καλύτερα να του χαρίσουμε την απουσία μας.

Έχουμε κουραστεί να επιμένουμε και στο τέλος να μη νιώθουμε την εκτίμηση ως ανταπόδοση όλων εκείνων που προσφέρουμε. Είναι λοιπόν σημαντικό να προσέξουμε και να παρατηρήσουμε κάποια προειδοποιητικά σημάδια.

Η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια για εκείνον που ξέρει να την ακούει.

Τα προβλήματα δεν προκύπτουν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά συνοδεύονται από κάποια παιχνίδια σιωπής, θυμούς και διαφωνίες.

Έτσι, αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι τίποτε παραπάνω από την πιστή αντανάκλαση εκείνου που είναι κλεισμένο μέσα μας κι έχει ανάγκη να αναπνεύσει.

Είναι δύσκολο να επιλύσουμε τις δυσκολίες από τη στιγμή που προσεγγίζουμε τις συγκρούσεις με έναν τρόπο αδιάφορο, παγωμένο και απόμακρο, από τη στιγμή που δεν έχουμε διάθεση να συζητήσουμε, όταν πιστεύουμε ότι όλα έχουν χαθεί κι αφήνουμε τον έρωτα να αργοπεθαίνει.

Με άλλα λόγια, τα προβλήματα δεν επιλύονται με τρόπο άμεσο. Πρέπει να προσπαθήσουμε να ακούσουμε τα πάντα, ακόμη και τις σιωπές που αγκαλιάζουν τις ιδέες και τις σκέψεις μας.

Η συζήτηση αποσκοπεί να φέρει αντιμέτωπους δύο ανθρώπους μεταξύ τους, αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ομοίως, οι σιωπές είναι επίσης απαραίτητες, καθώς έχουν μια απόχρωση μυστηρίου. 

Πλησιάζουν αργά, ήρεμα, όχι με την έννοια της υποχώρησης των δύο ατόμων, αλλά με σκοπό την ανάλυση των σφαλμάτων και την ανάκτηση της κατανόησης μεταξύ τους.

Οι σιωπές και οι συνομιλίες μας φέρνουν κοντά εάν μπορούμε να τις κατανοήσουμε, εάν πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον και αναγνωρίζουμε την αξία τους, τον θυμό, την εχθρικότητα και τα μεμονωμένα στοιχεία που αποτελούν τις σιωπές και τις συνομιλίες.

Από τη στιγμή που οι διαφωνίες μας ενθαρρύνουν να βρούμε και πάλι ο ένας τον άλλον, μπορούμε να επωφεληθούμε από τη χαρά να βλέπουμε να μας πλησιάζουν πρόσωπα που μέχρι πρότινος ήταν μακριά μας, χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να τους αποχαιρετήσουμε.

Μην πείτε αντίο εάν θέλετε ακόμη να προσπαθήσετε.

Μην πείτε ποτέ αντίο εάν θέλετε να προσπαθήσετε ξανά, μην ομολογήσετε ποτέ ήττα εάν νιώθετε ότι μπορείτε να συνεχίσετε τη μάχη, μην πείτε ποτέ σε κάποιον ότι δεν τον αγαπάτε, εάν δεν μπορείτε να τον αφήσετε να φύγει.

Μην πείτε ποτέ αντίο με αυτόν τον τρόπο, διότι το αντίο σημαίνει απώλεια, εξαφάνιση και η εξαφάνιση σημαίνει λήθη.

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ενοχλητική τάση να μην εκτιμούμε αρκετά αυτό που έχουμε τη δεδομένη στιγμή και να το εκτιμούμε πολύ αργά.

Από τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ότι αφήσαμε ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής μας να φύγει, υποφέρουμε.

Αυτό μπορεί να γίνει τη στιγμή που τα πάντα διαλύονται, ακόμη και λίγο αργότερα, αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι ο πόνος, αργά ή γρήγορα, θα πλημμυρίσει την ύπαρξή μας.

Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία εκείνου που είχαμε όταν πλέον το έχουμε χάσει και δεν ξέρουμε τι χάνουμε μέχρι τη στιγμή που το συνειδητοποιούμε.

Να θυμάστε ότι ο έρωτας είναι γεμάτος μικρά καθημερινά πράγματα, φροντίδες, ασχολίες, θυμούς.

Ο έρωτας είναι να ξυπνάς κάθε μέρα έχοντας στην καρδιά σου την εικόνα ενός ανθρώπου. Έρωτας είναι να τον φροντίζεις, να τον κάνεις ευτυχισμένο, να τον κάνεις να κλαίει και να γελάει από ευτυχία, να του λες γλυκά λόγια και να τον θεωρείς προτεραιότητα. Ο έρωτας δεν είναι κάτι που το αφήνεις για την επόμενη μέρα.

Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.

Από george

https://idimokratia.gr

Αγάπησα ό,τι έκανα κι αυτή ήταν η ανταμοιβή μου - OSHO…!!!!

Η δομή ολόκληρης της ζωής μας είναι τέτοια, που έχουμε διδαχθεί ότι αν δεν είμαστε αναγνωρισμένοι, τότε είμαστε ένα τίποτα, ότι δεν αξίζουμε. Αυτό που κάνεις δεν έχει σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι η αναγνώριση. Κι αυτό έχει φέρει τα πράγματα τα πάνω-κάτω. Αυτό που κάνεις, θα έπρεπε να είναι το σημαντικό, η ίδια η χαρά που σου δίνει. 

Δεν θα έπρεπε να κάνεις κάτι για την αναγνώριση, αλλά επειδή ευχαριστιέσαι το να είσαι δημιουργικός, επειδή αγαπάς αυτό καθαυτό το πράγμα που κάνεις.

Αυτός θα έπρεπε να είναι ο τρόπος για να βλέπεις τα πράγματα. Κάνεις κάτι επειδή το αγαπάς, όχι επειδή ζητάς αναγνώριση. Αν έρθει, δέξου την ήρεμα. Αν δεν έρθει, μην τη σκέφτεσαι.

Η ικανοποίησή σου θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτό καθαυτό το πράγμα που κάνεις. Ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές αυτού τού αιώνα, ο Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ, ζούσε στη Βεγγάλη, στην Ινδία. Είχε εκδώσει τα ποιήματά του και τα μυθιστορήματά του στη Βεγγάλη, αλλά δεν είχε έρθει καμία αναγνώριση. Ύστερα, μετέφρασε στα αγγλικά ένα μικρό βιβλίο, το Γκιτάντζαλι.

Είχε επίγνωση ότι το πρωτότυπο είχε μια ομορφιά που η μετάφραση δεν μπορούσε να την έχει, επειδή οι δύο γλώσσες έχουν διαφορετική δομή, διαφορετικούς τρόπους έκφρασης.

Η γλώσσα τής Βεγγάλης είναι πολύ γλυκιά, πολύ μουσική. Αυτή η ποιότητα δεν μπορεί να μεταφερθεί στα αγγλικά. Τα αγγλικά έχουν διαφορετικές ποιότητες. Κάπως τα κατάφερε όμως και το μετέφρασε. Και η μετάφραση, η οποία είναι φτωχή, σε σύγκριση με το πρωτότυπο, πήρε βραβείο Νόμπελ.

Τότε, ξαφνικά, αντιλήφθηκε το βιβλίο ολόκληρη η Ινδία. Το βιβλίο ήταν διαθέσιμο μόνο στη γλώσσα της Βεγγάλης — σε καμία άλλη ινδική γλώσσα. Και για χρόνια κανένας δεν είχε δώσει σημασία στο βιβλίο.

Μετά το βραβείο Νόμπελ, κάθε πανεπιστήμιο ήθελε να τον κάνει διδάκτορα λογοτεχνίας. Και η Καλκούτα, όπου ζούσε, ήταν προφανώς το πρώτο πανεπιστήμιο που του πρότεινε μια τιμητική διάκριση. Εκείνος όμως αρνήθηκε.

Είπε: «Δεν αναγνωρίζετε τη δουλειά μου, αναγνωρίζετε το βραβείο Νόμπελ. Το βιβλίο βρισκόταν εδώ και ήταν πολύ πιο όμορφο και κανένας δεν μπήκε καν στον κόπο να γράψει κάτι γι’ αυτό.» Αρνήθηκε τις τιμητικές διακρίσεις. Είπε: “Αυτό είναι προσβλητικό για μένα.”

Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, άνθρωπος με τρομερή ενόραση στην ανθρώπινη ψυχολογία, αρνήθηκε το βραβείο Νόμπελ. Είπε: “Αρκετή επιβράβευση πήρα όταν δημιουργούσα τη δουλειά μου. Ένα βραβείο Νόμπελ δεν μπορεί να προσθέσει τίποτα σ’ αυτήν. Αντίθετα, με τραβάει προς τα κάτω. 

Τα βραβεία είναι καλά για τους ερασιτέχνες, για εκείνους που αναζητούν αναγνώριση. Εγώ είμαι αρκετά γέρος κι έχω ευχαριστηθεί τη ζωή μου. Αγάπησα ό,τι έκανα κι αυτή ήταν η ανταμοιβή μου. Και δεν θέλω καμία άλλη ανταμοιβή, επειδή τίποτα δεν μπορεί να είναι καλύτερο από αυτό που έχω ήδη λάβει.” Και είχε δίκιο. 

Οι σωστοί άνθρωποι όμως είναι τόσο λίγοι στον κόσμο και ο κόσμος είναι τόσο γεμάτος με λάθος ανθρώπους, οι οποίοι ζουν μέσα σε παγίδες.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ  OSHO

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΜΠΕΛ

Από george

https://idimokratia.gr

Ο πραγματικός "τύραννος" στη ζωή σου...!!!!

«Είναι το μικρό παιδί, που δε σε αφήνει να ζήσεις», μου είπε κοιτώντας με με ένα ελαφρύ χαμόγελο.

«Τι πράγμα;», ρώτησα με όλη την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου. 

«Είναι το μικρό παιδί που δε σε αφήνει να πας παρακάτω, γιατί... απαιτεί, κλαίει, φωνάζει, γκρινιάζει, αρρωσταίνει, προσπαθεί να σε χειριστεί, στυλώνει τα πόδια και δεν κάνει βήμα!» 

«Ποιο παιδί εννοείς;», ρώτησα ακόμα πιο απορημένος. 

«Το παιδί μέσα σου», μου είπε. «Και γιατί με τυραννάει έτσι; Τι του έχω κάνει;» «Δε σε τυραννάει, απλά αυτά είναι τα μόνα μέσα που έχει, για να σε κάνει να του δώσεις προσοχή. Προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να σε κάνει να το ακούσεις.»

Να ακούσεις την ανάγκη του. Κι όσο εσύ αδιαφορείς, τόσο πιο πολύ κλαίει και αρρωσταίνει. Μπορεί να είσαι ενήλικας πλέον, αλλά το παιδί είναι ακόμα μέσα σου πληγωμένο, παραπονεμένο και πονεμένο. 

Και δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό στη ζωή, από ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει μόνο επειδή ο χρόνος τους προσπέρασε... Η δουλειά σου είναι να το φροντίσεις, να το ακούσεις και να το ενηλικιώσεις. Να το πάρεις από εκεί που το άφησαν και να το μεγαλώσεις με αγάπη. 

Ξέρεις, όμως, ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Ότι πρέπει να μάθεις πώς είναι να σε αγαπούν , για να μπορέσεις να το προσφέρεις κι εσύ στο παιδί μέσα σου. «Μα ξέρω να αγαπώ! Έχω φίλους, σύντροφο...» 

Διαλέγουμε συνήθως ανθρώπους, που κουβαλάνε μέσα τους το ίδιο πληγωμένο παιδί όπως το δικό μας, ελπίζοντας ότι μαζί τους θα γιατρευτούμε μέσα από την ίδια φωτιά, με την οποία έχουμε ήδη καεί. 

- «Και από πού να ξεκινήσω;» - Αφέσου... - «Σε τι;» - Να ακούσεις... - «Τι να ακούσω;» - Γιατί πονάει... - «Δεν έχω χρόνο για τέτοια!» - Θα στυλώσει τα πόδια ξανά... - «Θα το σπρώξω!» - Θα αρρωστήσει... - «Δε θέλω να θυμηθώ τα παλιά!» - Το ξέρω... - «Με πονάει!» - Το ξέρω... - «Θέλω να τα ξεχάσω!» - Το ξέρω... - «Δεν θέλω να παλεύω άλλο μόνος μου!» - Το ξέρω... - «Τι να κάνω;» - Δώσε χρόνο και άκου...

Παρατήρησε και κατέγραψε πώς σου μιλάει, με ποια συναισθήματα εκφράζεται, με ποιες αισθήσεις εμφανίζεται στο σώμα σου. - «Αυτό μόνο;» - Αυτό είναι μόνο η αρχή... - «Και μετά;» - Μη βιάζεσαι, πρέπει πρώτα να μάθεις να ακούς... 

Αυτός είναι και ο λόγος, που δημιουργήσαμε το Καθημερινό Πρόγραμμα Διαλογισμών και το Smart Ημερολόγιο στην Εφαρμογή μας. 

Τα φτιάξαμε πρώτα για εμάς κι έπειτα τα προσφέραμε στους χρήστες μας, για να μπορέσουμε να αφυπνίσουμε την Επίγνωσή μας, ώστε να καταφέρουμε να ακούσουμε και να παρατηρήσουμε τα βαθύτερα επίπεδα του εαυτού μας... 

Αυτά, που μέσα στη φασαρία της τρελής μας καθημερινότητας και του ταραγμένου μας μυαλού παραμελούνται και δεν ακούγονται. Έτσι, ώστε να μπορέσουμε μετά να πάμε στο επόμενο βήμα, που θα μας φέρει ακόμα πιο κοντά στην Απελευθέρωση... 

Στην Απελευθέρωση από το μυαλό και την ανάγκη του να γραπώνεται και να ζει στο παρελθόν... ...στερώντας μας την ελευθερία να διαλέγουμε συνειδητά τη ζωή μας σύμφωνα με το «εδώ και τώρα» και όχι με το «εκεί και τότε». Και αυτή είναι η απόλυτη Ελευθερία στη ζωή.

Με εκτίμηση, Mindfulness Greece

https://www.mindfulnessgreece.gr

Τ. 210 2202702

E. info@mindfulnessgreece.gr

W. www.mindfulnessgreece.gr

A. Τournavitou 8, Athens, 10553

Καρλ Γιούνγκ : Η ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο…!!!!

Aποφθέγματα από τον Καρλ Γιούνγκ για προσωπική ανάπτυξη

Το να μιλάμε για τον Καρλ Γιούνγκ δεν είναι εύκολο έργο αφού κάποιες από τις σκέψεις του είναι βαθιές και πολύπλοκες. Με την ικανότητα της ενδοσκόπησης μπορούσε να φωτίσει τις χαμένες ψυχές των άλλων ατόμων ώστε να μπορέσουν να βρουν τον εαυτό τους. 

Έτσι, έφερε φως στην ανθρώπινη γνώση και μίλησε ειλικρινά για τη σημεία που θεωρούσε αναγκαία να σκάψουμε στην ψυχολογία μας. Ως αποτέλεσμα έχουμε πολλές σπουδαίες σκέψεις από τον Γιούνγκ για προσωπική ανάπτυξη. 

Οπότε, προχωρώντας θα συλλέξουμε κάποιες από τις ιδέες που διατύπωσε. Ιδέες που συχνά αντηχούν σαν μάντρας μέσα μας. Επαναστατικές ιδέες που, αν ερμηνευτούν σωστά, μπορούν ν γίνουν αληθινοί φορείς αλλαγής.

Ο Γιουνγκ για την προσωπική ανάπτυξη μέσω της εμπειρίας « η ζωή που δεν ζήσαμε»

«Η ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο.»

Όλοι έχουμε επιθυμίες, φιλοδοξίες, κίνητρα και ένα τεράστιο δυναμικό να αποκαλύψουμε. Συχνά βρίσκουμε ότι ζούμε μια ζωή που δεν μας ταιριάζει. Ο εσωτερικός μας εαυτός ουρλιάζει και κανείς δεν τον ακούει. Δεν είναι άνετα και παλεύει αλλά στο τέλος αποδέχεται ένα πεπρωμένο διαφορετικό από αυτό που έψαχνε.

Κάποιες φορές καταλήγουμε να ζούμε με ένα τρόπο ο οποίος δεν μας ταιριάζει. Ένας τρόπος που δεν βγάζει νόημα και δεν είναι ο κατάλληλος για εμάς. 

Η έλλειψη αυθεντικότητας και αλήθειας με τον εαυτό μας θα επηρεάσει αρνητικά το σώμα και το μυαλό. Το να ζείτε μια ζωή με μη αυθεντικό τρόπο έχει επιπτώσεις τις οποίες το μυαλό και οι εμπειρίες σας γρήγορα θα αναλάβουν να σας τις δείξουν.

Ο Γιούνγκ για την προσωπική ανάπτυξη μέσω της καταπολέμησης της προβολής

«Οτιδήποτε μας ερεθίζει στους άλλους ανθρώπους μας φέρνει πιο κοντά στο να καταλάβουμε τον εαυτό μας.»

Για ακόμα μια φορά, η προεκβολή βελτιώνει την προσωπική γνώση. Όταν προβαλλόμαστε βλέπουμε ξεκάθαρα στον άλλον αυτό που δε βλέπουμε στον εαυτό μας. Αυτό που δε θέλουμε να δούμε… Το παράδοξο είναι ότι συχνά δεν μπορούμε να το αναγνωρίσουμε ακόμα και μπροστά σε ένα καθρέφτη.

Οι προβολές μπορούν να δημιουργηθούν από αυτό που μισούμε για κάποιον ή από αυτό που θαυμάζουμε σε κάποιον. Αλλά δεν το βλέπετε στον εαυτό σας. 

Όταν συνειδητοποιήσετε πως ενοχλείστε από κάτι το οποίο δε θα σας έκανε ποτέ εντύπωση πάρτε μια στιγμή και αναρωτηθείτε αν έχει να κάνει με κάτι που μισείτε στον εαυτό σας και δεν αποδέχεστε.

Δεν έχει σχέση με το μίσος για τον εαυτό μας. Ο Γιούνγκ δεν ήθελε να φτάσει τόσο μακριά. Σχετίζεται με το να κατανοήσουμε τα σκοτεινά μας σημεία και να τα αποδεχτούμε ώστε να μπορέσουμε να τα αλλάξουμε. 

Αν όχι, πάντα θα προβάλλουμε σε άλλους αυτά που δεν αποδεχόμαστε για τον εαυτό μας. Και για ακόμα μια φορά θα καταδικαστούμε σε μια ζωή αυτό- εξαπάτησης και μη αυθεντικότητας.

Ωριμάζουμε όταν επιδιώκουμε αυτό που φοβόμαστε

«Σε οτιδήποτε και αν αντιστέκεστε, ακολουθήστε το.»

Όλα τα μαθήματα που θα μάθετε στη ζωή σας θα επαναλαμβάνονται εκτός αν καταφέρετε να τα μάθετε και να τα ενσωματώσετε στην γνώση που έχετε συσσωρεύσει για τον εαυτό σας και για τον κόσμο. 

Υπάρχουν πολλές φορές που επιστρέψατε σε ανθρώπους οι οποίοι σας είχαν πληγώσει, αλλά συνεχώς ρίχνατε τον εαυτό σας σε ένα αδύνατο έργο. Και πόσες φορές βρήκατε τον εαυτό σας να αντιστέκεται στο να αποδεχθεί τις σκιές του.

Τις συσσωρεύετε σε ένα κουτί που δε θέλετε να δείτε. Αλλά εξακολουθούν να είναι εκεί και όσο περισσότερο προσπαθείτε να κρύψετε την φύση σας, τόσο πιο δυνατή θα εμφανιστεί στη επιφάνεια. Με ένα ασυγκράτητο και απρόβλεπτο τρόπο επειδή με το να προσπαθείτε να την καλύψετε, έχετε χάσει τον έλεγχο.

Ο Γιουνγκ για την προσωπική ανάπτυξη μέσω της αναγνώρισης των συναισθημάτων μας

«Η κατάθλιψη είναι σαν μια γυναίκα στα μαύρα. Αν εμφανιστεί, μην τρέξετε μακριά της. Προσκαλέστε την, προσφέρετε της μια θέση, εξυπηρετήστε την σαν καλεσμένη και ακούστε αυτά που έχει να πει».

Αλλιώς πως θα ξέραμε γιατί εμφανίστηκε; αν δεν βάλουμε αυτούς τους ξαφνικούς επισκέπτες στο σπίτι μας, ποτέ δε θα μάθουμε γιατί εμφανίστηκαν. Τα συναισθήματα πρέπει να προσδεθούν σε ένα ερέθισμα για να υπάρξουν. 

Κάτι πρέπει να ιδωθεί, να ακουστεί και να γίνει αποδεκτό ώστε να αλλάξει. Το να ζούμε αποφεύγοντας τα δε θα κάνει πολλά για εμάς. Δε θα χρειαστεί πολύς καιρός για να εμφανιστούν τα δυσάρεστα συναισθήματα.

Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν καταστάσεις που αντηχούν μέσα σας. Όλα αυτά μας προσκαλούν στο να είμαστε αυθεντικοί, να μην καλύπτουμε αυτό που είναι δικό μας, να ακούμε αυτό που η ζωή έχει να μας πει και να μην της γυρνάμε την πλάτη. 

Να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους χωρίς αδικίες, λέγοντας κάτι γι' αυτούς που δεν ισχύει. Σε ευχαριστούμε Γιούνγκ για την κληρονομιά που άφησες. 

Μας βοηθά καθημερινά στη διαδικασία της προσωπικής μας ανάπτυξης. Μια διαδικασία, η οποία σε κάθε περίπτωση ποτέ δεν διακόπτεται και ποτέ δεν τελειώνει.

https://www.awakengr.com

Όμορφες εικόνες...!!!!

Μια φορά επισκέφτηκα μια οικογένεια και καθόμασταν κάτω από τα δέντρα στον κήπο τους, όταν η κόρη τους, ηλικίας δεκαεφτά χρονών, ήρθε και κάθισε δίπλα μου και ήθελε να μου κάνει μια ερώτηση.

"Ποια είναι η ερώτησή σου;» είπα.

«Έχω ένα πρόβλημα. Το στομάχι μου δεν χωνεύει καλά. "

"Το εξέτασε ο γιατρός;"

"Ναι, αλλά δεν βρήκε κάποιο πρόβλημα."

Αφού μίλησα μαζί της για μισή ώρα, της είπα, "Μπορώ να δω το υπνοδωμάτιό σου;"

«Γιατί;» ρώτησε με έκπληξη.

«Για να μπορέσουμε να βρούμε μια ένδειξη για την αιτία του προβλήματός σου."

"Τι σχέση έχει το υπνοδωμάτιό μου με την κακή πέψη;"

"Ας δούμε," είπα, και με οδήγησε μέσα στο σπίτι για να μου δείξει το υπνοδωμάτιό της. Στους τοίχους του δωματίου της ήταν εικόνες από κλόουν, από παραμορφωμένα ζώα, και μια εικόνα από μια ταινία στην οποία κάποιος έβαζε μια λόγχη στο στομάχι ενός άνδρα. Το υπόλοιπο δωμάτιο ήταν μέσα στο χάος.

Τη ρώτησα, "Γιατί έχεις τέτοιες εικόνες στο δωμάτιό σου;"

«Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτές;» ρώτησε.

"Δεν μπορείς να κρεμάσεις μερικά όμορφα έργα ζωγραφικής, όπως με ποτάμια, βουνά, λίμνες, ή εικόνες μεγάλων ηρώων;"

"Γιατί είναι λάθος αυτές οι εικόνες;» είπε, δείχνοντας στους τοίχους της.

"Οι εικόνες αυτές ελέγχουν τον ενεργειακό σου σύστημα, τους αδένες σου, και εφ 'όσον έχεις αυτές τις εικόνες στους τοίχους σου, θα έχεις προβλήματα διαφόρων μορφών, ειδικά με αυτή την εικόνα στο οποία η λόγχη μπαίνει στο σώμα του ανθρώπου. Αυτό επαναδιεγείρει κάποια απούσα μνήμη σου και αυτή η μνήμη δημιουργεί διαταραχές στο ενεργειακό δίκτυό σου."

«Ξέρετε», είπε, «Θυμάμαι την φορά που αγόρασα αυτή την εικόνα• ένιωσα ναυτία, αλλά σκέφτηκα ότι προέρχεται από κάτι άλλο. Θα το δοκιμάσω ... "

Απομάκρυνε όλα τα άσχημα πράγματα, διακόσμησε το δωμάτιό της με όμορφα χρώματα και εικόνες και λίγες μέρες αργότερα απελευθερώθηκε από τη δυσπεψία. Της έδωσα ένα διαλογισμό για την ομορφιά και εκείνη διαλογίστηκε πάνω σε αυτόν για πολλά χρόνια. Τώρα πάει πολύ καλά στις σπουδές της και στη ζωή της.

Η ομορφιά απελευθερώνει την ενέργεια της Ψυχής και την κάνει να κυκλοφορεί ελεύθερα.

Τορκόμ Σαραϊνταριάν

New Dimensions in Healing

Διδασκαλίες του Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Ιωάννης Παναγιωτόπουλος

6 θετικά οφέλη του θυμιάματος – Η Αρχαία τέχνη καθαρισμού και εξαγνισμού της ενέργειας…!!!!

Το θυμίαμα είναι μια αρχαία τέχνη που χρησιμοποιούνταν για πολλούς αιώνες για τον καθαρισμό και τον εξαγνισμό της ενέργειας. Αρχικά γινόταν μόνο από τους ιθαγενείς της Αμερικής και αργότερα διαδόθηκε και στον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτή η ισχυρή τεχνική αποτελείται από το δέσιμο αποξηραμένων φύλλων φασκόμηλου και το κάψιμο τους «θυμιατίζοντας» τον εαυτό σας και τον χώρο σας με τον καπνό του.

Όποιος το εξασκεί αυτό τακτικά το κάνει λόγω των εκπληκτικών αποτελεσμάτων του.

Αν σκέφτεστε να το δοκιμάσετε, δείτε τα 6 θετικά οφέλη που παρέχει.

1. Απομακρύνει την αρνητική ενέργεια

Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική είναι για να ξεφορτωθούν την αρνητική ενέργεια. Από τη στιγμή που τα βότανα που χρησιμοποιούνται θεωρούνται πως προωθούν την θετικότητα και την ευημερία, ο καπνός λέγεται πως απομακρύνει κάθε τοξική ενέργεια. Στην τοξική ενέργεια περιλαμβάνονται επίσης ο θυμός, ο φόβος και η απέχθεια.

2. Καθαρισμός των αντικειμένων

Δεν μπορούν μόνο οι άνθρωποι να επωφεληθούν από το θυμίαμα αλλά και τα αντικείμενα σας. Πολλοί θυμιατίζουν τα πράγματα τους ώστε να μην διατηρείται σε αυτά η αρνητική ενέργεια. Ταυτόχρονα, πολλοί άνθρωποι το κάνουν αυτό στο σπίτι ή στο διαμέρισμα τους ειδικά όταν μετακομίζουν.

3. Βελτιώνει την χαλάρωση

Η ζωή μπορεί να γίνει αρκετά αγχωτική για τον καθένα. Δυστυχώς, μερικές φορές δεν έχουμε τον χρόνο για να κάνουμε κάτι χαλαρωτικό. Ευτυχώς, υπάρχει μια πολύ πιο εύκολη τεχνική για να χαλαρώσετε. Το να θυμιατίζετε με φύλλα φασκόμηλου ανακουφίζει το άγχος και σας βοηθά να ξεχάσετε τις ανησυχίες σας.

4. Αυξάνει την αίσθηση της ευεξίας

Μπορεί να σας κάνει να νιώσετε πιο γαλήνιοι με τον εαυτό σας και πιο άνετοι με τους γύρω σας. Λόγω αυτού, μπορεί να αυξήσει την αίσθηση της προσωπικής ευεξίας και να σας κάνει να νιώσετε πιο ήρεμοι και χαρούμενοι. Επιπλέον, μπορεί να βελτιώσει την συγκέντρωση σας ώστε να νιώσετε πιο κινητοποιημένοι.

5. Βοηθά στην κατάθλιψη

Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν πως το θυμίαμα είναι ένα φυσικό αντικαταθλιπτικό που μπορεί να σας κάνει να νιώθετε πιο αισιόδοξοι και ελπιδοφόροι. Αφού καθαρίζει την αρνητική ενέργεια από εσάς και από τον χώρος σας, προωθεί μια αίσθηση ευτυχίας. Αν και ίσως δεν θεραπεύει την κατάθλιψη, σίγουρα βοηθά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της.

6. Καθαρίζει τον αέρα

Τα σύγχρονα μέσα που καθαρίζουν τον αέρα έχουν γίνει αρκετά δημοφιλή στις μέρες μας εξαιτίας των εκπληκτικών ωφελειών που παρέχουν. Ωστόσο, πριν από αυτά υπήρχαν τα αποξηραμένα βότανα. 

Οι άνθρωποι θυμιάτιζαν για αιώνες για να καθαρίσουν τον αέρα στο σπίτι τους και να απομακρύνουν τις τοξίνες. Μερικοί ακόμα πιστεύουν πως μπορεί να εξαλείψει τα βακτήρια, τα αλλεργιογόνα, την σκόνη, την μόλυνση και την μούχλα.

Αν αποφασίσατε πως θέλετε να δοκιμάσετε αυτή την πρακτική, ανάψτε τα αποξηραμένα φύλλα φασκόμηλου σας και ετοιμαστείτε. Ξεκινήστε με την μπροστινή πόρτα και γυρίστε δεξιόστροφα το σπίτι σας. 

Ενώ το κάνετε, πείτε φωναχτά θετικά λόγια. Μόλις τελειώσετε με το σπίτι σας, μπορείτε να θυμιατίσετε και τον εαυτό σας για να τελειώσετε το τελετουργικό. Έπειτα, θα δείτε από μόνοι σας τα θετικά αποτελέσματα του.

Μαγεία Τ.

https://www.awakengr.com

 

Να είσαι παρών στη ζωή σου. Σου ανήκει μόνο το τώρα…!!!!

Μέσα στους κύκλους του χρόνου, εκεί που συναντιέται το παρελθόν με το μέλλον, γίνεται μια μαγική ένωση, το παρόν. Μόλις που προλαβαίνουμε όμως να το αντιληφθούμε και έπειτα χάνεται, χαρίζεται στο παρελθόν ενώ το «τώρα» διαρκώς αναπλάθεται, γεννιέται από τις στάχτες του πριν και το φως του μετά. 

Κάπου εκεί στα ασαφή πλαίσια του χρόνου και του χώρου, όπου ορίζουμε εμείς οι άνθρωποι με «ασφάλεια» την πραγματικότητα μας, υπάρχει αυτό που ονομάζουμε ζωή.

Ο χρόνος, είναι η αέναη μετάβαση από το παρελθόν, στο παρόν και αμέσως μετά στο μέλλον. Είναι αψιλάφηστος, κυλά μέσα από τα χέρια μας σαν νερό και σαν να μην υπάρχει παρά μονάχα στο μυαλό μας.

Ανάμεσα στα λεπτά αυτά νήματα που ενώνουν τους χρόνους, η ζωή μοιάζει στιγμές, από τις οποίες απλά αντλούμε σταγόνες ευτυχίας. Από την φύση μας όμως είμαστε σε διαρκή αναζήτησή αυτής.

Είναι όμως εφικτό να ζήσουμε ουσιαστικά ευτυχισμένοι, αρκεί να ζούμε το «τώρα» με όλη μας την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή.

Το μέλλον άλλωστε, είναι αβέβαιο και το παρελθόν ανήκει στο χθες, όσο μάταια και αν προσπαθούμε ενίοτε να κρατηθούμε από αυτά. Αν ζούμε εστιάζοντας στο πρώτο θα έχουμε άγχος, αν ζούμε εστιάζοντας στο δεύτερο θα ζούμε με θλίψη. Ενώ αν ζούμε στο «τώρα», μπορούμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι.

Η ικανότητα να εστιάζουμε και να συγκρατούμε την προσοχή μας στην παρούσα στιγμή αναπτύσσεται με εξάσκηση και προσπάθεια.

Παρατηρώντας τον εαυτό μας κάθε λεπτό, τι κάνει, πως νιώθει, πως κινείται και ελέγχοντας την αναπνοή μας, βοηθάει στο να επαναφέρουμε την παρουσία μας στην στιγμή.

Η επαφή με την φύση μπορεί επίσης να μας ωθήσει στο να εστιάσουμε στο τώρα. Αρκεί να παρατηρήσουμε με προσοχή κάτι που δεν είναι φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια. Ένα αστέρι, ένα δέντρο, ένα λουλούδι, μια πεταλούδα. 

Να συγκεντρώσουμε όλες μας τις αισθήσεις στην μαγεία της φύσης, στις μελωδίες της. Στην ροή του ποταμού, στα κύματα της θάλασσας, στον αέρα που φυσά και στον τρόπο που μας χαϊδεύει τα μαλλιά και μας αγγίζει απαλά το δέρμα.

Κάτι τέτοιες στιγμές μπορούμε να νιώσουμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον να γίνονται ένα. Ο χρόνος τότε μοιάζει να σταματά. Η αίσθηση της απόλυτης παρουσίας μας στη στιγμή, αρκεί ώστε να αρχίσει η ευτυχία να ρέει μέσα μας.

Μαρία Πολυμήλη

https://www.awakengr.com

Οι Εννέα Επιγνώσεις της Ενέργειας…!!!!

Η Ουράνια Προφητεία

Στα δάση του Περού, ανακαλύφθηκε ένα αρχαίο χειρόγραφο. Στις σελίδες του περιλαμβάνει 9 Επιγνώσεις-κλειδιά για την ίδια τη ζωή. Οι Επιγνώσεις αυτές προβλέπουν ότι με τον καιρό η ανθρώπινη ύπαρξη θα τις συνειδητοποιεί, τη μία μετά την άλλη, καθώς η ανθρωπότητα πορεύεται προς ένα τέλεια πνευματικό πολιτισμό.

Το σχετικό βιβλίο και η ταινία «διαβάζονται» σαν μια δυνατή ιστορία γεμάτη περιπέτεια, αλλά στην πραγματικότητα ασκεί την βαθειά επίδραση μιας πνευματικής παραβολής.

1- Ένα κρίσιμο πλήθος

Μιά νέα πνευματική αφύπνιση συμβαίνει στον ανθρώπινο πολιτισμό, μιά αφύπνιση που δημιουργείται από την ύπαρξη ενός κρίσιμου πλήθους ανθρώπων που βιώνουν τη ζωή τους ως μία πνευματική εξέλιξη, ως ένα ταξίδι στο οποίο οδηγούμαστε προς τα εμπρός μέσα από

μυστηριώδεις συμπτώσεις.

2 – Το Μακρύτερο Τώρα

Αυτή η αφύπνιση αντιπροσωπεύει τη δημιουργία μιας νέας πληρέστερης κοσμοθεωρίας, η οποία αντικαθιστά την ενασχόλησή μας με την επιβίωση και την εξασφάλιση ανέσεων μέσα στον κόσμο, μια ενασχόληση που είχε διαρκέσει πεντακόσια χρόνια. 

Αν και αυτή η απορρόφηση από την τεχνολογία ήταν ένα σημαντικό βήμα, η αναγνώριση και συνειδητοποίηση των συμπτώσεων που συμβαίνουν στη ζωή μας, μας κάνει να ανοιχτούμε στον πραγματικό σκοπό της ανθρώπινης ζωής πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και την πραγματική φύση του σύμπαντος.

3 – Ζήτημα Ενέργειας

Τώρα αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε το γεγονός ότι δεν ζούμε μέσα σε ένα υλικό σύμπαν, αλλά σε ένα σύμπαν δυναμικής ενέργειας. Κάθε τι το υπαρκτό αποτελεί ένα πεδίο ιερής ενέργειας την οποία μπορούμε να αισθανθούμε διαισθητικά. 

Επιπλέον, εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να προβάλλουμε την ενέργειά μας εστιάζοντας την προσοχή μας προς την επιθυμητή κατεύθυνση («όπου στρέφεται η προσοχή, ρέει ενέργεια»), επηρεάζοντας άλλα ενεργειακά συστήματα και αυξάνοντας τη συχνότητα των συμπτώσεων στη ζωή μας.

4 – Ο Αγώνας για Δύναμη

Πολύ συχνά οι άνθρωποι αποκόπτονται από την ευρύτερη πηγή αυτής της ενέργειας και γι’αυτό νοιώθουν αδύναμοι και ανασφαλείς. Για να αποκτήσουμε ενέργεια συνήθως, καταφέρνουμε ή εξαναγκάζουμε τους άλλους να μας δώσουν προσοχή, και επομένως ενέργεια. 

Όταν κατορθώσουμε να κυριαρχήσουμε στους άλλους με αυτόν τον τρόπο, νοιώθουμε πιο δυνατοί, ενώ αυτοί αποδυναμώνονται και γι’αυτό συχνά αντιδρούν. Ο ανταγωνισμός για ανθρώπινη ενέργεια, η οποία αποτελεί «είδος εν εναπαρκεία», είναι το αίτιο όλων των συγκρούσεων ανάμεσα στους ανθρώπους.

5 – Το Μήνυμα των Μυστών

Η ανασφάλεια και η βία παίρνουν τέλος όταν βιώσουμε μια εσωτερική σύνδεση με την θεϊκή ενέργεια που υπάρχει μέσα μας, μια σύνδεση που περιγράφεται από τους μύστες όλων των παραδόσεων. 

Τα «συμπτώματα» που μας δείχνουν οτι έχουμε αποκαταστήσει αυτή τη σύνδεση είναι μια αίσθηση ελαφρότητας (σαν «να πετάμε»), και μια συνεχής αίσθηση αγάπης. Αν οι ενδείξεις αυτές υπάρχουν, η σύνδεση είναι πραγματική. Αν όχι είναι προσποιητή.

6 – Ξακαθαρίζοντας το Παρελθόν

Οσο περισσότερο παραμένουμε συνδεδεμένοι, τόσο πιο έντονα αντιλαμβανόμαστε τις στιγμές στις οποίες χάνουμε τη σύνδεση, πράγμα που συμβαίνει συνήθως όταν πιεζόμαστε. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορούμε να αντιληφθούμε ποιός είναι ο δικός μας ειδικός τρόπος με τον οποίο κλέβουμε ενέργεια από τους άλλους. 

Όταν συνειδητοποιήσουμε αυτούς τους χειρισμούς, η σύνδεσή μας γίνεται πιο συνεχής και τότε μπορούμε να ανακαλύψουμε τον προσωπικό μας δρόμο ανάπτυξης στη ζωή, και την πνευματική μας αποστολή, δηλαδή τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο θα συνεισφέρουμε στον κόσμο.

7 – Σύνδεση με τη Ροή

Η συνειδητοποίηση της προσωπικής μας αποστολής αυξάνει ακόμη περισσότερο το ροή των μυστηριωδών συμπτώσεων, οι οποίες μας καθοδηγούν προς το πεπρωμένο μας. Πρώτα μας

δημιουργείται ένα ερώτημα, και κατόπιν όνειρα, ονειροπολήσεις και διαισθητικές εμπειρίες μας οδηγούν προς τις απαντήσεις, τις οποίες μας δίνει συνήθως κατά συγχρονιστικό τρόπο, η σοφία ενός άλλου ανθρώπου.

8 – Η Διαπροσωπική Ηθική

Μπορούμε να αυξήσουμε τη συχνότητα των καθοδηγητικών συμπτώσεων, με το να εξυψώνουμε ψυχικά κάθε άνθρωπο που εμφανίζεται στη ζωή μας. Πρέπει να προσέξουμε να μην χάσουμε την εσωτερική μας σύνδεση σε ρομαντικές σχέσεις. Η εξύψωση των άλλων είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε ομάδες, όπου κάθε μέλος μπορεί να νοιώσει την ενέργεια όλων των άλλων. 

Με τα παιδιά, αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για την αρχική τους ασφάλεια και ανάπτυξη. Βλέποντας την ομορφιά σε κάθε πρόσωπο, υψώνουμε τους άλλους στο επίπεδο του σοφότερου εαυτού τους και αυξάνουμε τις πιθανότητες να ακούσουμε ένα συγχρονιστικό μήνυμα.

9 – Ο Αναδυόμενος Πολιτισμός

Καθώς όλοι εξελισσόμαστε προς την καλύτερη δυνατή ολοκλήρωση της πνευματικής μας αποστολής, τα τεχνολογικά μέσα επιβίωσης θα αυτοματοποιηθούν πλήρως και οι άνθρωποι θα συγκεντρώσουν πλέον την προσοχή τους στην συγχρονιστική ανάπτυξη. 

Η ανάπτυξη αυτή θα εξυψώσει τους ανθρώπους σε όλο και ψηλότερα ενεργειακά επίπεδα, δίνοντας τελικά στο σώμα μας πνευματική μορφή και ενοποιώντας τη διάσταση της ύπαρξης με τη μεταθανάτια διάσταση, με αποτέλεσμα να τερματισθεί ο κύκλος της γέννησης και του θανάτου.

misraimmemphis.com

https://www.awakengr.com

Πως να διαχειριστείς την Απόρριψη…!!!!

“Με άφησε πάλι. Δεν μου δίνει σημασία. Δεν το πιστεύω, με απέρριψε έτσι στεγνά μπροστά στα μούτρα μου. Μου είπε όχι. Πως είναι δυνατόν να με απορρίπτει έτσι αυτός/αυτή η άσχημη; Αντί να κάνει το σταυρό του/της που του/της είπα να βγούμε, μου κάνει και τον/την δύσκολη.

Η απόρριψη πονάει.

Όλοι θέλουμε να μας αγαπάνε. Η ανάγκη μας να είμαστε αγαπητοί, είναι γενετήσια ανάγκη και υπάρχει εκεί, από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι να φύγουμε από τη ζωή αυτή. Είναι ανάγκη επιβίωσης. 

Να μας αγαπάνε και να αγαπάμε πίσω. Έχουμε επίσης ανάγκη να μας επιβεβαιώνουν συνεχώς. Κυρίως με τους πολύ κοντινούς μας ανθρώπους έχουμε ανάγκη από μια ασφαλή σύνδεση με τους σημαντικούς άλλους στη ζωή μας.

Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα. Όταν αυτό συμβεί έστω μία φορά, ο εγκέφαλος μας, κάνει αυτό που λέμε “Γενίκευση”. Αν δηλαδή ζητήσουμε από μια κοπέλα να βγούμε έξω και μας πει όχι δεν μπορώ, αμέσως συμπεραίνουμε ότι δεν μας θέλει.

Δεν με θέλει – Δεν με θέλει ή δεν αγαπάει αρκετά – Δεν είμαι αρκετά καλός – Δεν αξίζω – Δεν αξίζω να αγαπηθώ – Είμαι ένα τίποτα.

Αν αυτό το συμπέρασμα τώρα, που οφείλεται στη “Γενίκευση” ακουμπάει σε κάποιες παλιότερες εμπειρίες μας, που έχουν επίσης “απόρριψη” μέσα, ή αν στο παρελθόν έχουμε ξανακούσει τις φράσεις “Είσαι ένα τίποτα”, “Δεν αξίζεις”, ειδικότερα αν το έχουμε ακούσει από χείλη αγαπημένα μας, π.χ μητέρα, πατέρας, αδερφός/η, πονάει. 

Πονάει πολύ και δημιουργεί μία ακόμη εμπειρία που έρχεται να επιβεβαιώσει τα αρνητικά “πιστεύω” για τον εαυτό μας, όπως τα έχουμε ερμηνεύσει στο κεφάλι μας.

Άρα αυτό που πονάει δεν είναι το όχι της Μαρίας ή του Στέφανου, αλλά το αίσθημα “Δεν αξίζεις” του σημαντικού άλλου προσώπου στη ζωή μας. Είναι σαν αυτό το όχι να κλείνει μέσα του πολλαπλές φωνές, με αρνήσεις και επικρίσεις όλων των σημαντικών προσώπων της ζωής σου! Γι αυτό πονάει τόσο!

Πως μπορούμε να φύγουμε από αυτή την σκέψη;

Ας πούμε όταν χρειάζεσαι ένα προϊόν, για να ικανοποιήσεις μία ανάγκη σου π.χ σαμπουάν κι ας πούμε ότι σου αρέσει ένα συγκεκριμένο είδος σαμπουάν π.χ για σκληρά μαλλιά. Πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ που σε βολεύει και ζητάς το προϊόν αυτό. 

Αν δεν υπάρχει εκεί, πας κάπου αλλού να το ζητήσεις, δεν κάθεσαι έξω από το σούπερ μάρκετ να κλαις, γιατί δεν έχει το σαμπουάν που ζητάς, σωστά; Εάν είναι για παράδειγμα βιολογικό, πας σε ένα κατάστημα bio shop για να βρεις αυτό που θέλεις.

Μερικές φορές κάνουμε το λάθος, να επιμένουμε να ζητάμε κάτι που εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι κάποιος δεν μπορεί να μας δώσει και μετά καθόμαστε εκεί να κλαίμε και να του ζητάμε ξανά και ξανά κάτι που δεν θέλει ή δεν έχει να μας δώσει. Θα επιμένατε στον ιδιοκτήτη του σούπερ μάρκετ να σας φέρει το αγαπημένο σας προϊόν ή θα ψάχνατε αλλού να το βρείτε; Ο ιδιοκτήτης τώρα, δεν είναι πιθανόν να ακούσει την επιθυμία σας, εκτός και εάν:

Πολλοί πελάτες του έχουν παραπονεθεί γι’ αυτή την έλλειψη.

Ο ίδιος θέλει ή έχει αποφασίσει ότι τον συμφέρει να “πουλάει” τέτοια προϊόντα. Ότι το κέρδος του θα είναι μεγαλύτερο ή το ίδιο εάν φέρει αυτό το προϊόν.

Είστε τόσο σημαντικός πελάτης γι' αυτόν που δεν θέλει να σας χάσει με τίποτα.

Με άλλα λόγια, στη σχέση, αυτό που ζητάς από έναν άλλο άνθρωπο, δεν θα σου το δώσει παρά μόνο εάν :

Έχει δει ότι δεν του δουλεύει αυτή η στρατηγική (π.χ έτσι μένει μόνος/μόνη κι αυτό τον ενοχλεί) και δεν βρίσκει σύντροφο πια έτσι.

Έχει να κερδίσει κάτι σημαντικό από αυτή την αλλαγή.

Συνειδητοποιώντας ότι, εάν δεν αλλάξει, θα σας χάσει από τη ζωή του.

Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι μια δική του προσωπική απόφαση και δεν έχει να κάνει με την Αξία σας. Η προσωπική σου Αξία, δεν εξαρτάται από το πως ερμηνεύεις πως σε βλέπει ο άλλος, αλλά από το τι λες εσύ στον εαυτό σου για εσένα. “Τα μαλλιά μου αξίζουν το καλύτερο σαμπουάν της αγοράς” και θα ψάξεις αλλού, σε άλλο σούπερ μάρκετ να βρεις το καλύτερο για εσένα.

Εσύ τώρα έχεις πολλές επιλογές. Ή να αλλάξεις την ανάγκη σου να πλένεσαι, λίγο δύσκολο βέβαια γιατί είναι βασική ανάγκη ή να βρεις άλλον τρόπο να ικανοποιήσεις αυτή την ανάγκη σου (π.χ με σαπούνι αντί για σαμπουάν) ή να είσαι διατεθειμένος να συνεχίσεις να αναζητάς το σωστό μέρος για το προϊόν που θέλεις. 

Ίσως χρειαστεί να ελέγξεις λίγο τα κριτήρια αναζήτησης που έχεις βάλει, ίσως να χρειαστεί να αλλάξεις περιοχή αναζήτησης, ίσως το προϊόν αυτό να μην είναι πια το κατάλληλο για εσένα και τη φάση που είναι τώρα τα μαλλιά σου (ακόμη και να αναθεωρήσεις το προϊόν που χρησιμοποιείς).

Ή θα αλλάξεις τη λίστα σου ή θα αλλάξεις κατάστημα που ψωνίζεις.

Διάλεξε εάν θέλεις κάτι βολικό ή κάτι πιο καλό για εσένα. Σε κάθε περίπτωση να θυμάσαι ότι “Τα μαλλιά σου αξίζουν το καλύτερο σαμπουάν κι αυτό υπάρχει!”. 

Είναι άδικο να είσαι έξω από το ίδιο μαγαζί, να κλαις και να γκρινιάζεις που δεν έχει το προϊόν που θέλεις, ενώ μπορείς να πας παρά κάτω και να βρεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Γιατί κάποιος άλλος μπορεί να φροντίσει αυτή σου την ανάγκη και χρειάζεται “πελάτες” σαν κι εσένα για να δώσει τα προϊόντα του.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να αποδεχτείς την ανάγκη σου και να συνεχίσεις παρακάτω μέχρις ότου βρεις αυτό που θα την ικανοποιήσει.

Είμαστε τόσο τυχεροί, γιατί στη σημερινή εποχή βάζοντας 1,2,3 λέξεις κλειδιά, μπορούμε να βρούμε αυτό που θέλουμε. Το δύσκολο είναι να γνωρίζουμε τι θέλουμε και τι είναι καλό για εμάς και να ορίσουμε σωστά τα κριτήρια για να το βρούμε.

Μέχρι τότε να θυμάστε...

“Αξίζω το καλύτερο σαμπουάν για τα μαλλιά μου! Υπάρχει το προϊόν που θέλω στο δρόμο μου. Συναντώ εύκολα και γρήγορα το καλύτερο προϊόν για εμένα”.

“Αξίζω το καλύτερο για εμένα. Υπάρχει αυτό που χρειάζομαι και ο δρόμος για να συναντηθούμε να ανοίγει με χάρη, εύκολα και σύντομα”.

Σταματήστε να αγκιστρώνεστε στο “μέσο”, στο συγκεκριμένο προϊόν και επικεντρωθείτε στην ανάγκη σας. Ποια είναι η ανάγκη που θέλετε να καλύψετε; Μόλις την αναγνωρίσετε και εστιάσετε εκεί, θα δείτε ότι υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι να την ικανοποιήσετε. Δοκιμάστε το!

της δρ. Κατερίνας Αθανασίου

Mindset Motivator & Therapist

https://www.o-klooun.com

Αναμενόμενος θάνατος …!!!!

~ Όταν κάποιος πεθαίνει, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι ... τίποτα !

Μην τρέχετε να καλέστε τη νοσοκόμα.

Μην σηκώνεις το τηλέφωνο.

Πάρτε βαθιά ανάσα και να είστε παρόντες στο μέγεθος της στιγμής.

Υπάρχει μια χάρη στο να βρίσκεσαι στο κρεβάτι κάποιου που αγαπάς καθώς κάνει τη μετάβαση του από αυτόν τον κόσμο. Αυτή τη στιγμή παίρνουν την τελευταία τους ανάσα, υπάρχει μια απίστευτη ιερότητα στο χώρο.

Το πέπλο ανάμεσα στους κόσμους ανοίγει.

Είμαστε τόσο απροετοίμαστοι και ανεκπαίδευτοι στο πώς να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο που μερικές φορές ένα είδος πανικού ανταποκρίνεται. ′′ Είναι νεκρός!" λέμε..

Γνωρίζαμε ότι θα πέθαιναν, οπότε το να είναι νεκρός δεν είναι έκπληξη.

Δεν είναι πρόβλημα να λυθεί.

Είναι πολύ λυπηρό, αλλά δεν είναι λόγος να πανικοβάλλεσαι.

Αν μη τι άλλο, ο θάνατός του αγαπημένου είναι αιτία να πάρουν όσοι είναι δίπλα του , μια βαθιά ανάσα, να σταματήσουν και να είναι πραγματικά παρόντες σε αυτό που συμβαίνει.

Αν είσαι σπίτι, βάλε το βραστήρα και φτιάξε ένα φλιτζάνι τσάι.

Κάτσε στο κρεβάτι και απλά μείνει με την εμπειρία στο δωμάτιο. Τι συμβαίνει για σένα;

Τι μπορεί να συμβαίνει γι ' αυτούς;

Ποιες άλλες παρουσίες είναι εδώ που μπορεί να τις υποστηρίξουν στο δρόμο τους;

Συντονιστείτε σε όλη την ομορφιά και τη μαγεία.

Η παύση δίνει την ευκαιρία στην ψυχή σου να προσαρμοστεί, γιατί όσο προετοιμασμένοι και αν είμαστε, ο θάνατος είναι σοκαριστικός.

Αν χτυπήσουμε το ′′ do ′′ mode, και καλέσουμε το 911 ή καλέσουμε το άσυλο, δεν θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να απορροφήσουμε την τεράστια εκδήλωση.

Δώστε στον εαυτό σας πέντε λεπτά ή 10 λεπτά, ή 15 λεπτά μόνο για να είστε.

Δεν θα πάρεις ποτέ ξανά αυτόν τον χρόνο πίσω αν δεν το πάρεις τώρα.

Μετά από αυτό, κάνε το μικρότερο πράγμα που μπορείς.

Κάλεσε τα άτομα που πρέπει .

Ενεργοποιήστε ό, τι συστήματα χρειάζονται για να εμπλακούν, αλλά να προσπαθήστε η εμπλοκή να είναι στο πιο ελάχιστο επίπεδο.

Κινηθείτε πραγματικά πολύ αργά, γιατί αυτή είναι μια περίοδος όπου είναι εύκολο για σώμα και ψυχή να χωριστούν.

Τα σώματα μας μπορούν να καλπάσουν προς τα εμπρός, αλλά μερικές φορές οι ψυχές μας δεν έχουν προλάβει.

Εάν έχετε την ευκαιρία να είστε ήσυχοι και να είστε παρόντες, πάρτε την.

Αποδέξου και εγκλιματίσου και προσαρμόσου σε αυτό που συμβαίνει.

Μετά, καθώς το τρένο αρχίζει να κυλάει, και όλα τα πράγματα που συμβαίνουν μετά από έναν θάνατο, θα είστε καλύτερα προετοιμασμένοι.

Δεν θα έχεις την ευκαιρία να πάρεις ανάσα αργότερα.

Πρέπει να το κάνεις τώρα.

Το να είσαι παρών στις στιγμές μετά τον θάνατο είναι ένα απίστευτο δώρο στον εαυτό σου, είναι ένα δώρο στους ανθρώπους που είσαι μαζί τους, και είναι ένα δώρο σε αυτόν που μόλις πέθανε.

Είναι απλά μια τρίχα μακριά από την ανάσα.

Μόλις ξεκινούν το νέο τους ταξίδι στον κόσμο χωρίς σώμα.

Αν διατηρείς έναν ήρεμο χώρο γύρω από το σώμα τους, και στο δωμάτιο, εκτοξεύονται με έναν πιο όμορφο τρόπο.

Είναι μια υπηρεσία και στις δύο πλευρές του πέπλου.

Τα εύσημα για τα όμορφα λόγια ~ Sarah Kerr, Ritual Healing Practitioner and Death Doula,

Roula Gerazouni

Μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος ; Απαντά ο Erich Fromm…!!!!

Έχοντας ως προϋπόθεση ότι μόνο μια θεμελιακή αλλαγή στον ανθρώπινο χαρακτήρα, που θα τον προσανατολίσει από τον κυρίαρχο σήμερα τρόπο του «να έχεις» στον τρόπο του «να είσαι», μπορεί να μας σώσει από την ψυχολογική και οικονομική καταστροφή, τίθεται το ερώτημα: είναι δυνατή μία ευρείας κλίμακας αλλαγή του χαρακτήρα και, αν ναι, πώς θα επέλθει;

Υποστηρίζω πως ο ανθρώπινος χαρακτήρας μπορεί να αλλάξει, αν υπάρξουν αυτές οι συνθήκες:

Υποφέρουμε και έχουμε επίγνωση αυτού του γεγονότος

Αναγνωρίζουμε την αιτία της δυστυχίας μας

Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει τρόπος να υπερβούμε τη δυστυχία μας

Αποδεχόμαστε ότι προκειμένου να υπερβούμε τη δυστυχία μας, πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιους συγκεκριμένους κανόνες ζωής και να αλλάξουμε τη μέχρι τώρα πρακτική μας.

Αυτά τα τέσσερα στοιχεία ανταποκρίνονται στις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες που συγκροτούν τη διδασκαλία του Βούδα, όσον αφορά τη γενική συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης, χωρίς όμως να ασχολείται εδώ με τις περιπτώσεις της ανθρώπινης δυστυχίας που προκαλούνται από συγκεκριμένες και ειδικές ατομικές ή κοινωνικές περιστάσεις.

Η θεραπευτική μέθοδος του Φρόιντ

Η θεραπευτική μέθοδος του Φρόιντ στην ουσία της ήταν παρόμοια. Οι ασθενείς συμβουλεύονταν τον Φρόιντ επειδή υπέφεραν και είχαν επίγνωση του γεγονότος ότι υπέφεραν. Αλλά συνήθως δεν είχαν επίγνωση της αιτίας που τους έκανε να υποφέρουν. 

Κατά κανόνα, η πρώτη δουλειά του ψυχαναλυτή είναι να βοηθήσει τους ασθενείς να εγκαταλείψουν τις ψευδαισθήσεις τους σχετικά με τη δυστυχία τους και να αντιληφθούν σε τι πραγματικά συνίσταται αυτή.

Η διάγνωση της φύσης μιας ατομικής ή κοινωνικής δυστυχίας είναι ζήτημα ερμηνείας, και οι ερμηνείες μπορεί να ποικίλουν μεταξύ τους. Αλλά το λιγότερο αξιόπιστο στοιχείο για μια διάγνωση είναι συνήθως η εικόνα που έχει ο ίδιος ο ασθενής για αυτό απ' το οποίο υποφέρει.

Η ουσία της ψυχαναλυτικής διαδικασίας είναι να βοηθήσει τους ασθενείς να συνειδητοποιήσουν τις πραγματικές αιτίες της δυστυχίας τους.

Ως συνέπεια αυτής της γνώσης, οι ασθενείς είναι πια έτοιμοι να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα: να καταλάβουν σε βάθος πως η δυστυχία τους μπορεί να θεραπευτεί, με την προϋπόθεση ότι θα απαλλαγούν από τις αιτίες που την προξενούν. 

Κατά την άποψη του Φρόιντ, αυτό ισοδυναμούσε με το να φύγει το βάρος του καταναγκασμού που είχαν ασκήσει συμβάντα κατά την παιδική ηλικία.

Η παραδοσιακή ψυχανάλυση, παρ' όλα αυτά, δείχνει να μη συμφωνεί στην αναγκαιότητα του τέταρτου βήματος. Πολλοί ψυχαναλυτές μοιάζουν να νομίζουν πως από μόνη της η συνειδητοποίηση του καταναγκασμού επιφέρει το θεραπευτικό αποτέλεσμα. 

Και πράγματι, αυτό ισχύει συχνά, κυρίως όταν ο ασθενής πάσχει από κάποια συγκεκριμένα συμπτώματα, όπως η υστερία ή οι εμμονές.

Δεν πιστεύω όμως ότι έτσι μπορούν να επιτευχθούν σταθερά και μόνιμα αποτελέσματα σε άτομα τα οποία υποφέρουν γενικά και αόριστα από μια δυστυχία και για τα οποία είναι απαραίτητη μια αλλαγή στη δομή του χαρακτήρα τους, εκτός αν αλλάξουν την πρακτική της ζωής τους προς την κατεύθυνση της αλλαγής του χαρακτήρα, που είναι και το ζητούμενο.

Για να δώσουμε ένα παράδειγμα: μια γυναίκα, της οποίας η δυστυχία προέρχεται από την εξάρτησή της από τον πατέρα της, ακόμη και όταν συνειδητοποιήσει τις βαθύτερες αιτίες αυτής της εξάρτησης, δεν πρόκειται να αλλάξει πραγματικά παρά μόνο αν αλλάξει και στην πράξη τη ζωή της, αν, λόγου χάριν, απομακρυνθεί από τον πατέρα της, απαρνηθεί την εύνοιά του και πάρει το ρίσκο και την οδύνη που φέρνουν πάντοτε μαζί τους τα βήματα προς την ανεξαρτησία.

Η συνειδητοποίηση, αποκομμένη από την πράξη, παραμένει χωρίς αποτέλεσμα.

Οι ιδιότητες του Νέου Ανθρώπου που προτείνονται από τον Erich Fromm

1. Ασφάλεια, αίσθηση ταυτότητας και εμπιστοσύνη βασισμένες στην πίστη του ατόμου για ό,τι είναι αυτό το ίδιο, στην ανάγκη του για ανθρώπινες σχέσεις, στο ενδιαφέρον, στην αγάπη του και στην αλληλεγγύη του προς τον κόσμο γύρω του, αντί για την επιθυμία της κτήσης και της κατοχής ή του ελέγχου επάνω στον κόσμο που θα το καθιστούσαν σκλάβο της ιδιοκτησίας του.

2. Αποδοχή του γεγονότος ότι κανείς και τίποτε έξω από τον ίδιο τον εαυτό του δεν μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή του, και ότι μόνο αυτή η ριζοσπαστική ανεξαρτησία και η αποδέσμευση από τα υλικά πράγματα μπορεί να αποτελέσει τη συνθήκη για μια ολοκληρωμένη δραστηριότητα, αφιερωμένη στη φροντίδα και στο μοίρασμα.

3. Το να είναι κάποιος πλήρως παρών εκεί όπου κάθε φορά βρίσκεται.

4. Βίωμα χαράς που πηγάζει από την προσφορά και τη μοιρασιά, όχι από τη συσσώρευση και την εκμετάλλευση.

5. Αγάπη και σεβασμός για τη ζωή σε όλες τις εκδηλώσεις της, μέσω της γνώσης ότι τα υλικά πράγματα και η εξουσία είναι απονεκρωμένα, ενώ η ζωή και το καθετί που σχετίζεται με την ανάπτυξή της είναι ιερά.

6. Προσπάθεια για μείωση της απληστίας, του μίσους και των ψευδαισθήσεων σε όσο μεγαλύτερο βαθμό μπορεί ο καθένας.

7. Ανάπτυξη της ικανότητας για αγάπη, σε συνδυασμό με ανάπτυξη της ικανότητας για κριτική σκέψη πέρα από συναισθηματισμό.

8. Απαλλαγή από τον ναρκισσισμό και αποδοχή των ορίων που είναι εγγενή στην ανθρώπινη φύση.

9. Η πλήρης ανάπτυξη του εαυτού και των συνανθρώπων να γίνει ο υπέρτατος σκοπός της ζωής.

10. Γνώση του ότι, για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός, είναι απαραίτητο να υπάρχει πειθαρχία και σεβασμός στην πραγματικότητα.

11. Επίσης γνώση του ότι καμία ανάπτυξη δεν είναι υγιής αν δεν προκύπτει μέσα σε μια δομή αλλά παράλληλα και επίγνωση της διαφοράς ανάμεσα στη δομή ως γνώρισμα της ζωής και στο «σύστημα» ως γνώρισμα της απουσίας ζωής, του θανάτου.

12. Η ανάπτυξη της φαντασίας όχι ως μέσο δραπέτευσης από αφόρητες καταστάσεις αλλά ως προσδοκίας ρεαλιστικών πιθανοτήτων ή και ως μέσο για την αντιμετώπιση των αφόρητων καταστάσεων.

13. Να μην εξαπατά τους άλλους ούτε όμως να εξαπατάται από αυτούς. Ο άνθρωπος μπορεί να αποκαλείται αθώος, όχι όμως και αφελής.

14. Η αυτογνωσία, ως γνώση όχι μόνο του εξωτερικού εαυτού που γνωρίζει ο άνθρωπος αλλά και του εαυτού που δεν γνωρίζει - ακόμη και αν έχει κανείς μια αόριστη γνώση και για αυτό που δεν ξέρει.

15. Αίσθηση της ενότητας του ανθρώπου με τη ζωή στο σύνολό της και συνεπώς παραίτησή του από κάθε στόχο κατάκτησης της φύσης, υποταγής της, εκμετάλλευσής της, βιασμού της, καταστροφής της. Αντίθετα, μάλιστα, προσπάθεια να κατανοήσει ο άνθρωπος τη φύση και να συνεργαστεί μαζί της.

16. Ελευθερία που δεν είναι αυθαιρεσία αλλά η δυνατότητα να είναι κανείς ο εαυτός του όχι ως ένα δεμάτι από άπληστες επιθυμίες, αλλά ως μια λεπτά ισορροπημένη δομή που, ανά πάσα στιγμή, βρίσκεται αντιμέτωπη με την επιλογή ανάμεσα στην ανάπτυξη ή στην παρακμή, στη ζωή ή στον θάνατο.

17. Επίγνωση ότι η φαυλότητα και η καταστροφικότητα είναι αναπόφευκτες συνέπειες της αποτυχίας του ανθρώπου να αναπτυχθεί.

18. Επίγνωση ότι λιγοστοί μόνο άνθρωποι έφτασαν στην τελειότητα με όλες αυτές τις ιδιότητες αλλά και παράλληλα γνώση ότι αυτό οι λιγοστοί δεν είχαν τη φιλοδοξία να «πετύχουν τον στόχο» καθώς ήξεραν ότι μια τέτοια φιλοδοξία δεν θα ήταν παρά μια ακόμη όψη της απληστίας, της επιθυμίας «να έχουν».

19. Ευτυχία μέσα στη διαδικασία της όλο και αυξανόμενης ζωτικότητας, όποιο και αν είναι το απώτατο σημείο που το πεπρωμένο επιτρέπει στον καθένα να φτάσει - διότι το να ζει ο άνθρωπος με όσο μεγαλύτερη πληρότητα μπορεί να είναι τόσο ικανοποιητικό ώστε τελικά δεν προλαβαίνουμε καν ν' ανησυχήσουμε για το ποιους στόχους θα κατορθώσουμε και ποιους όχι.

20. Ζωή χωρίς λατρεία ειδώλων και χωρίς ψευδαισθήσεις, καθώς αυτός ο άνθρωπος έχει φτάσει στο επίπεδο να μην τις χρειάζεται.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο του Erich Fromm Να έχεις ή να είσαι; που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου Χρύσα Πράντζαλου

Τμήμα Σύνταξης της Πύλης Ψυχολογίας Psychology.gr

Επιμέλεια και συγγραφή άρθρων, μετάφραση & απόδοση ξενόγλωσσων άρθρων.

Επικοινωνία: editorial @psychology.gr

Αρθρογράφος: Χρύσα Πράντζαλου

https://www.psychology.gr

Οι μεγαλύτερες και οι δυσκολότερες μάχες είναι αυτές που δίνουμε μέσα μας…!!!!

Οι μεγαλύτερες και οι πιο δύσκολες μάχες είναι αυτές που δίνουμε μέσα μας.

Παλεύουμε για να αισθανθούμε ελεύθεροι.. να θεσπίσουμε τα όρια μας, να απαλλαγούμε από ότι μας βαραίνει και μας περιορίζει.

Υποβόσκει σχεδόν πάντα όμως κάποια κρυμμένη ικανοποίηση στην υποταγή.

Η υποταγή έχει πολλά πρόσωπα. Άλλοτε εκφράζεται μέσα από την εμμονή στην θλίψη, στον θυμό, στην υπακοή σε κάτι άλλο έξω από εμάς ή και σε πρόσωπα. Έχει πολλές μορφές, αλλά στην παρουσία της πάντα υποβόσκει η ανάγκη μας να εξαρτόμαστε από κάπου, από κάποιον… Φοβούμενοι την απελευθέρωση.

Διότι η ελευθερία είναι βαρύ φορτίο στους εύθραυστους ώμους του ανθρώπου.

Ο πόθος για την ελευθερία είναι βαθιά ριζωμένος μέσα σε όλους, ιδίως σε όσους έχουν υποστεί καταπίεση· όσο κι αν έχουμε συνηθίσει την υποταγή, όσο κι αν μπορεί να αποτελεί ρουτίνα μας, όσο κι αν δεν αναγνωρίζουμε την εικόνα της, όσο κι αν δεν αντιλαμβανόμαστε την φθορά που προκαλεί…

Ψάχνουμε κάτι για να πιαστούμε, κάποιον να στηριχτούμε, με όποιο κόστος, ώστε να μην νιώθουμε μόνοι…

Η θρησκεία, ο εθνικισμός, τα έθιμα, οι «φθηνές» κοινωνικές υποχρεώσεις και συναναστροφές, όσο μειωτικά ή χάσιμο χρόνου κι αν είναι κάποιες φορές, από την στιγμή που μας συνδέουν με άλλους ανθρώπους, αποτελούν καταφύγια απέναντι στον μεγαλύτερο φόβο μας, την απομόνωση.

Ο άνθρωπος έχει την πηγαία ανάγκη να σχετίζεται με τον κόσμο γύρω του ώστε να αποφεύγει την μοναξιά.

Υπάρχουν πολλοί κρυφοί εχθροί στις μέρες μας που παρεμποδίζουν την ουσιαστική πραγμάτωση της ελευθερίας.

Η μοναξιά, ο φόβος, η σύγχυση που προκαλούνται ζώντας σε ένα αβέβαιο περιβάλλον, είναι συνθήκες που δεν μπορούμε να αντέξουμε εύκολα και για μεγάλη διάρκεια. Έτσι αυτόματα γίνεται δύσκολο το φορτίο της ακεραιότητας, της ελευθερίας.

Στην προσπάθεια μας να αποδράσουμε από όλα αυτά που μας καθιστούν αδύναμους, βρισκόμαστε σε θέση να αποποιηθούμε σχεδόν οικειοθελώς και εν άγνοια μας, τον ατομικισμό μας. 

Μέσα από την ψυχαναγκαστική μας προσαρμογή σε αποδεκτά από την κοινωνία πρότυπα, προκειμένου να γίνουμε το άτομο που πιστεύουμε πως είναι πιο επιθυμητό και οφείλουμε να είμαστε.

Έχει αυξηθεί η ελευθερία μας σε δυνάμεις που είναι εξωτερικές για εμάς, όπως η επιφανειακή έκθεση μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι παροδικές, αναλώσιμες, κενές σχέσεις που εύκολα συνάπτουμε. 

Σχέσεις, συναναστροφές που μας αδειάζουν, αφαιρούν κομμάτια από το είναι μας… Βρισκόμενοι ξαφνικά, με τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας μας, να αδυνατούμε να κοιτάξουμε ξάστερα μέσα μας. 

Επιτρέποντας στους εσωτερικούς ψυχαναγκασμούς, καταναγκασμούς και φόβους να εδραιωθούν όλο και πιο πολύ στις ζωές μας.

Έχουμε χαθεί με τις λάθος κατευθύνσεις που μας δίνονται από παιδιά, προκειμένου να αποπροσανατολιστούμε. Καταλήγοντας να υποτάσσουμε τις ζωές μας σε σκοπούς που δεν είναι πραγματικά δικοί μας.

Έχουμε φτάσει στο σημείο να αισθανόμαστε σαν ένα εμπόρευμα που καλούμαστε να το πουλάμε καθημερινά, για να νιώθουμε πως έχουμε αξία.

Τα ρούχα, το σπίτι, το αμάξι, η δουλειά μας, είναι πια σαν το δέρμα μας. Κι όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας τόσο περισσότερο αισθανόμαστε την ανάγκη να κατέχουμε πράγματα. 

Τα οποία εν τέλη, εφόσον χαθεί ο έλεγχος, μας κατέχουν. Έχοντας την ανάγκη να πιαστούμε από κάτι υλικό, φαινομενικά σταθερό, στο χάος της αβεβαιότητας που βιώνουμε καθημερινά.

Ουσιαστική ελευθερία είναι η ελευθερία που μας επιτρέπει να δούμε καθαρά τον εαυτό μας και την υπόσταση μας. Να πιστέψουμε μέσα από αυτήν την διαδικασία σε εμάς, αλλά και στην ζωή.

Ο δρόμος προς την ελευθερία μπορεί να επιτευχθεί μέσω της αυθεντικής έκφρασης των συναισθημάτων, των αισθημάτων και των διανοητικών δυνατοτήτων μας. 

Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να έρθουμε ξανά κοντά με τον άνθρωπο, την φύση και κυρίως τον ίδιο μας τον ευατό. Δίχως να αφήσουμε πίσω μας την ανεξαρτησία μας και την αναζήτηση προς την ολοκλήρωση μας.

Μέσα από την αυθόρμητη δραστηριότητα μπορούμε να αγκαλιάσουμε τον κόσμο, διατηρώντας την ατομικότητα μας άθικτη, ισχυρότερη και πιο στέρεα.

Μόνο ο άνθρωπος που δεν καταπιέζεται και δεν απωθεί ουσιαστικά κομμάτια του εαυτού του μπορεί να φτάσει στην αυτογνωσία.

Για ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης, μέσα από την απελευθέρωση!

Βιβλιογραφική αναφορά: Erich Fromm., 

Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία., 1941

Μαρία Πολυμήλη

https://www.awakengr.com

Nα κρατάς στη ζωή σου μόνο όσους σε κάνουν να γελάς…!!!!

Αυτούς που μας κάνουν να γελάμε οφείλουμε να κρατάμε στη ζωή μας. Εκεί που είναι το τελευταίο πράγμα που επιθυμούμε. Με αυτούς που γελάμε με τις ώρες, με πράγματα που μόνο εμείς κατανοούμε μεταξύ μας. Με αυτούς που γελάμε εκεί που δεν πρέπει, την ώρα που δεν πρέπει με τους υπολοίπους να κοιτάνε υποκριτικά.

Διότι στην τελική να γελάμε πρέπει, οποιαδήποτε άλλη ανιαρή δεοντολογία που το απαγορεύει θα έπρεπε να καταρρίπτεται. Αυτούς τους ανθρώπους να έχουμε στη ζωή μας και με αυτούς να πορευόμαστε καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής. 

Να πεθάνουμε και να μην μπορούμε να απαριθμήσουμε τις φορές που ξεσπάσαμε σε νευρικό επειδή κοιτάξαμε έναν φίλο, σκεπτόμενοι το ίδιο.

Τους άλλους που μας κοιτούν περίεργα, κουνώντας επικριτικά το κεφάλι, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους δείξουμε την απαξίωσή μας. 

Να συνεχίσουμε να γελάμε, γιατί έχουμε πάντα πολλούς λόγους για να το κάνουμε αυτό και τόσους λίγους για να λυπόμαστε.

Ένας να γελάσει και κάποιος θα το σκεφτεί να γελάσει και εκείνος, ένας άλλος θα το κάνει πράξη. Στον ήχο ενός γέλιου, άλλοι δέκα θέλουν να γελάσουν με το γέλιο. Είναι όλα διαφορετικής απόχρωσης, έντασης. 

Άλλα είναι αστεία και άλλα τρομαχτικά. Το ένα σε κάνει να γελάς και το άλλο να ξαφνιάζεσαι στο άκουσμα τους. Μα και τα δύο είναι το ίδιο ευεργετικά.

Να κρατάμε ανθρώπους δίπλα μας που ακόμη και με το κλάμα μας, θέλουν να ξεκαρδιστούν. Να μας κοροϊδεύουν, πώς το λένε; Το ένα δάκρυ να το αφήσουν να πέσει μα το άλλο να βρουν τρόπο να το κρατήσουν πίσω. 

Να σου λένε «α, τι όμορφη που είσαι όταν κλαις.» με τα τόνο κοροϊδίας και εσύ να είσαι σαν διασταύρωση πεκινουά με μπουλντόγκ. Να μην έχουν ίχνος ντροπής για τα λόγια που θα μας πουν εκείνη τη στιγμή, διότι ούτε ο απώτερος σκοπός είναι κακός, ούτε έχουν ανειλικρινείς αντιδράσεις. 

Από τους άλλους, τους μη αληθινούς, τους απλούς γνωστούς, ας περιμένουμε ένα πώς είσαι και αν είσαι καλά. Για τους άλλους, δε χρειάζονται διευκρινίσεις.

Δε χωράνε μίζεροι άνθρωποι, περίεργοι και κακεντρεχείς στις μέρες μας. Δεν ξέρουμε πόσες θα είναι, πολλές, λίγες. Αυτούς τους σοβαροφανείς καλύτερα να μην τους έχουμε στη ζωή μας. Τη μιζέρια, όταν έρχεται, να τη διώχνουμε με το που την αντιληφθούμε. Ειδάλλως, καθόλου δύσκολο δεν της είναι να ριζώσει στη ζωή μας, αν εμείς οι ίδιοι δώσουμε την άδεια.

Να έχεις ιστορίες να πεις και να γελάς στη σκέψη τους. Να ξεσπάς σε νευρικό όταν πας να τις εξιστορήσεις σε τρίτους. Να τις λες όσο πιο πιστά μπορείς και κανείς να μη γελά, διότι δεν ήταν εκεί να τη βιώσει. Και να φτιάχνεις συνέχεια καινούριες από αυτές με εκείνους που επιλέγεις για κάποιον λόγο.

Ίσως επειδή μπορούν και γελούν με τα ελαττώματά σου, εκεί που εσύ τα απεχθάνεσαι και οι άλλοι τα επικρίνουν. Ίσως επειδή για κάποιο λόγο, έχετε βρει τον τρόπο να γελάτε όταν είστε μαζί. Όποια και εάν είναι η αιτία, αυτοί να μείνουν όσο περισσότερο μπορούν. 

Σε όλες τις εμπειρίες μας και σε όλες τις διακυμάνσεις της ζωής μας, μεγάλης χαράς και ακόμη μεγαλύτερης λύπης. Στον τελικό μας απολογισμό να ξέρουμε πως ζήσαμε γελώντας και όλα τα άλλα τότε, μηδαμινή σημασία θα έχουν.

mindthetrap.gr

https://www.awakengr.com

5 βήματα για να πετύχετε αυτό που επιθυμείτε...!!!!

1. Αυτό που χρειάζεστε αρχικά είναι να έχετε μια ισχυρή επιθυμία.

Μια επιθυμία σαν φωτιά! Όχι σαν μια μικρή φλόγα! Χρειάζεστε μια ισχυρή επιθυμία, πρέπει πραγματικά να θέλετε να έχετε αυτό που λαχταράτε! Αν θέλετε κάτι πολύ αλλά δεν το πετύχατε μέχρι τώρα, είναι γιατί η επιθυμία σας δεν ήταν αρκετά δυνατή! Η επιθυμία είναι το σημείο εκκίνησης, γιατί χωρίς πάθος τίποτα δεν μπορεί να συμβεί.

2. Τώρα πρέπει να ορίσετε στόχους!

Γιατί; Για να μάθετε προς τα πού να πάτε! Χωρίς στόχους, η επιθυμία σας δεν θα σας οδηγήσει πουθενά και θα γυρνάτε άσκοπα σε κύκλους. Ένας στόχος σας δίνει έναν λόγο, έναν σκοπό, ένα κίνητρο. Ο στόχος σας είναι η κατεύθυνση σας όπου θα σας οδηγήσει η επιθυμία σας. Εάν μπορείτε να οραματιστείτε με το μυαλό σας τι θέλετε, θα το έχετε. 

Έτσι, όσες περισσότερες λεπτομέρειες βλέπετε, όσο πιο συγκεκριμένη είναι η εικόνα, τόσο πιο πιθανό θα είναι να αποκτήσετε ακριβώς αυτό που λαχταράτε! 

Οι στόχοι δημιουργούν την απαραίτητη δραστηριότητα για να σας οδηγήσουν στην πραγματοποίηση του ονείρου σας. Ένας καλός στόχος είναι μια δήλωση του τι θέλετε, με θετικό, σαφή, συγκεκριμένο τρόπο και με συναίσθημα. Καταγράψτε τον στόχο σας σαν να τον έχετε ήδη πετύχει.

3. Πρέπει να πιστέψετε στον εαυτό σας!

Πρέπει πραγματικά να έχετε επίγνωση του γεγονότος ότι αξίζετε να έχετε αυτό που επιθυμείτε και ότι μπορείτε να το αποκτήσετε, ότι έχετε όλα όσα χρειάζεστε για να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας. Ναι μπορείτε! 

Ίσως δεν γνωρίζετε προς το παρόν πώς να φτάσετε εκεί, αλλά πιστεύετε στο γεγονός ότι θα μάθετε βήμα προς βήμα πώς να το κάνετε και ότι θα καθοδηγηθείτε στο δρόμο σας από τα συναισθήματά σας και την σωστή στοχοθεσία.

4. Θετική σκέψη!

Μια ισχυρή επιθυμία, ένας σαφής θετικός στόχος, πίστη στον εαυτό σας, τι άλλο χρειάζεται για να πραγματοποιήσει τα όνειρά σας; Θετική σκέψη! Το πιο όμορφο όνειρο, η ισχυρότερη επιθυμία και ο σαφέστερος στόχος δεν θα σας οδηγήσουν πουθενά αν βομβαρδίσετε τον εαυτό σας με έναν αριθμό αρνητικών πεποιθήσεων. 

Εάν έχετε αυτήν την κακή συνήθεια να βλέπετε τα πάντα μαύρα, να φοβάστε τα χειρότερα, να περιμένετε κακά πράγματα να συμβούν, τότε αυτή η νοοτροπία θα σας φέρει αυτό που ζητάτε: φόβο και απαισιοδοξία.

5. Συνοχή!

Ναι, είναι εύκολο να ξεκινήσετε τα πράγματα. Είναι εύκολο όμως και να τα παρατήσετε. Χρειάζεται όμως συνέπεια για να παραμείνετε στο δρόμο σας. Η συνέπεια διατηρεί την πορεία σας προς την ίδια κατεύθυνση και αυτό σας φέρνει πιο κοντά στην ελευθερία. Μείνετε στο δρόμο σας, συνεχίστε δυναμικά και κάθε βήμα θα σας οδηγεί σε περισσότερη ελευθερία, ευτυχία και κυριαρχία στη ζωή σας!

Μαρία Παπουτσή

M.Sc. Ψυχολογός-Παιδοψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

https://www.ipsychologos.gr