Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Ένας διάλογος με τον πονοκέφαλό μου...!!!!


Π: Καλημέρα!!!

Εγώ: Ωχ… πάλι εσύ εδώ;

Π: Φυσικά πάλι εδώ. Τι να κάνω, κάθε φορά που με καλείς έρχομαι.

Εγώ: Σε καλώ; Εγώ; Όχι, όχι φίλε μου, εγώ δεν σε έχω καλέσει και αν θες να μάθεις είσαι αγενέστατος γιατί έρχεσαι πάντα απρόσκλητος και πάντα μου χαλάς τη μέρα.

Π: Χμμμ… μπορείς να με κατηγορήσεις για πολλά αλλά για ένα πράγμα μόνο δεν μπορείς να μου προσάψεις την ευθύνη, ότι έρχομαι απρόσκλητος.

Εγώ: Δηλαδή τι θέλεις να πεις; Πώς σε κάλεσα εγώ; Για εξήγησέ μου!

Π: Τι μέρα είναι σήμερα;

Εγώ: Μην υπεκφεύγεις. Σε ρώτησα κάτι και άλλα μου λες τώρα.

Π: Όχι, δεν σου λέω άλλα, θα σου απαντήσω ακριβώς, σε αυτό που θέλεις.

Εγώ: Έχεις όρεξη μου φαίνεται για παιχνίδια. Αλλά τέλος πάντων, Τετάρτη είναι σήμερα. Και τι μ’ αυτό;

Π: Και τι μέρα είναι αύριο;

Εγώ: Α… αν δεν ξέρεις και τις μέρες της εβδομάδας, κακώς ξεκινήσαμε τον διάλογο. Μα Πέμπτη είναι αύριο φυσικά.

Π: Και τι έχεις να κάνεις αύριο;

Εγώ: Άστα, μην τα ρωτάς. Έχω να πάω εφορία, έχω δύο ραντεβού με δυσαρεστημένους πελάτες της εταιρείας, έχουμε meeting το απόγευμα και το βράδυ έχω να πάω και επίσκεψη κάπου που δεν θέλω. Ούτε να τα σκέφτομαι δεν θέλω.
Άουτς! Τι δυναμώνεις ρε συ; Διάλογο κάνουμε, μην με ταλανίζεις!

Π: Είδες λοιπόν που στα ‘λεγα; Με προσκάλεσες και ήρθα!

Εγώ: Α καλά! Είμαι κι εγώ ένας περίεργος τύπος που συζητάω με τον πονοκέφαλό μου αλλά κι εσύ δεν πας πίσω. Τι ασυναρτησίες είναι αυτά που λες; Πώς προέκυψε από αυτά που σου είπα ότι εγώ σε προσκάλεσα;

Π: Είπες ότι η μέρα σου αύριο είναι δύσκολη και ότι δεν θέλεις καν να σκέφτεσαι αυτά που έχεις να κάνεις;

Εγώ: Ναι, αυτό είπα. Η πρόσκληση σε σένα, από που προκύπτει;

Π: Τώρα που ξύπνησες τι σκεφτόσουν;

Εγώ: Τι να σκεφτώ; Τίποτα δεν μπορούσα να σκεφτώ με εσένα που έχεις απλωθεί κατά μήκος του κεφαλιού μου, και να ήθελα δεν μπορούσα.

Π: Είδες λοιπόν; Έτσι με προσκάλεσες και γι’ αυτό ήρθα. Δεν ήθελες να σκεφτείς την αυριανή σου μέρα και έτσι εγώ φροντίζω να μπλοκάρω τη σκέψη σου ή μάλλον να την εστιάσω αλλού. Έτσι με προσκαλούσες από τότε που ήσουν έφηβος. Κάθε φορά που δεν ήθελες να σκεφτείς κάτι δυσάρεστο εμφανιζόμουν εγώ και σου κατεύθυνα τις σκέψεις σου σε εμένα.

Εγώ: Δηλαδή θέλεις να πεις ότι ο λόγος που εμφανίζεσαι είναι για να μου αποσπάσεις το μυαλό από αυτά που δεν θέλω να σκέφτομαι;

Π: Ακριβώς!

Εγώ: Και γιατί δεν μου το έχεις πει τόσο καιρό, παρά με αφήνεις να υποφέρω;

Π: Γιατί δεν ενδιαφέρθηκες ποτέ να μάθεις. Γιατί μέσα σου γνώριζες γιατί ερχόμουν και προτιμούσες να μην σκαλίσεις περαιτέρω την υπόθεση. Όταν με βαριέσαι… απλά παίρνεις ένα παυσίπονο και φεύγω. Αλλά είμαι πάντα εκεί για να σε βοηθήσω όταν με έχεις ανάγκη.

Εγώ: Δηλαδή αν σου πω να φύγεις από μόνος σου θα φύγεις; Χωρίς να πάρω παυσίπονο;

Π: Φυσικά!

Εγώ: Ε φύγε τότε! Άσε με ήσυχο!

Π: Δεν κατάλαβες καλά. Όπως δεν με προσκάλεσες ποτέ απευθείας έτσι και δεν μπορείς να με διώξεις απευθείας.

Εγώ: Σιγά μην ήταν εύκολο! Δηλαδή τι πρέπει να κάνω για να φύγεις; Τεμενάδες;

Π: Όχι, δεν χρειάζεται να κάνεις τεμενάδες. Χρειάζεται απλά να εξαλείψεις τον λόγο για τον οποίο με προσκάλεσες.

Εγώ: Και πώς θα το κάνω αυτό; Μπορείς να με βοηθήσεις;

Π: Φυσικά, γι’ αυτό είμαι εδώ και κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Κάθε φορά που δεν θέλεις να σκέφτεσαι κάτι δυσάρεστο, εγώ έρχομαι για να σου τραβήξω την προσοχή από αυτό που δεν θέλεις. Για να φύγω λοιπόν, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι αντί να προσπαθείς να μην σκέφτεσαι αυτά που δεν θέλεις, να προσπαθείς να βρεις μια λύση που να σε ικανοποιεί. Να κάνεις τη ζωή σου έτσι ώστε αυτά που δεν θα θέλεις να σκέφτεσαι να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα και τελικά να τα εξαλείψεις.

Εγώ: Μα πώς να το κάνω αυτό; Δεν ζω σε έναν παραδεισένιο κόσμο. Υπάρχουν πράγματα που απλά δεν μου αρέσουν και πρέπει να τα αντιμετωπίσω.

Π: Σαφώς. Τα αντιμετωπίζεις με το να αποφεύγεις να τα σκέφτεσαι;

Εγώ: Όχι.

Π: Άρα αυτό σου λέω. Απλά αντιμετώπισέ τα. Βάλε κάτω το αυριανό σου πρόγραμμα. Δες ποια είναι αναγκαία να γίνουν και ποια όχι. Αν είναι όλα αναγκαία, απλά προγραμμάτισε σωστά τη μέρα σου και κάν΄τα. Μη μιζεριάζεις, μην κατσουφιάζεις και προπαντός μην προσπαθείς να αποφύγεις το αναπόφευκτο. Γιατί τότε θα έρχομαι εγώ να σε βοηθάω. Αν κάτι μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξέ το και μην σκας. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, απλά κάντο και πάλι μη σκας.

Εγώ: Έχω μείνει άφωνος! Έτσι είναι όλοι οι πονοκέφαλοι;

Π: Εγώ είμαι ο δικός σου πονοκέφαλος και μπορώ να σου μιλήσω για εσένα. Αλλά φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι πονοκέφαλοι έχουν τους λόγους τους…

Εγώ: Τα λόγια σου με βοήθησαν. Έχεις δίκιο. Θα σηκωθώ αμέσως και θα κάνω ό,τι μπορώ καλύτερα για να αντιμετωπίσω την αυριανή ημέρα. Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Τώρα μπορείς πραγματικά να φύγεις.

Π: Ναι, τώρα βλέπω πως δεν χρειάζεσαι τη βοήθειά μου. Θα φύγω και ελπίζω να τα λέμε ολοένα και πιο αραιά με αυτόν τον τρόπο. Σ’ αγαπώ! 




Μωυσής

Μη χαραμίζεις τη ζωή, μέσα σε ανεκπλήρωτες επιθυμίες...!!!!

Η αμέλεια σε οδηγεί στη φυλακή του τίποτα.

Ζωές φτιαγμένες από ανεκπλήρωτες επιθυμίες, από μαζεμένα γιατί και αν.

Οι μέρες περνούν και αφήνουμε για μετά αυτό για το οποίο δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα.

Ποτίζουμε με μικρά και μεγάλα ψέμματα κάθε μέρα τις ζωές μας.

Αύριο, την άλλη βδομάδα, τον άλλο μήνα.

Περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή.

Και αν δεν έρθει ποτέ αυτή η κατάλληλη στιγμή, γιατί πολύ απλά η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα.

Επιθυμίες παρέα με φόβους και ανασφάλειες.

Πόσες φορές έχουμε αφήσει μετέωρα αν χωρίς να παίρνουμε καμιά απάντηση.

Πόσες ευκαιρίες δεν έχουμε αφήσει να πάνε χαμένες με την δικαιολογία άστο για αργότερα.

Και αργότερα τι γίνεται;;
Θα εμφανιστούν και άλλες ευκαιρίες;;

Ή θα μείνουμε να φανταζόμαστε και τι θα είχε γίνει αν είχα προχωρήσει.

Αν είχα κάνει αυτό που επιθυμώ περισσότερο.

Και γιατί αυτό που επιθυμούμε τόσο να το φοβόμαστε και τόσο;

Η ζωή είναι μικρή για να φορτώνεται με αν και γιατί.

Όταν σπας το φραγμό του φόβου μόνο την απελευθέρωση μπορείς να δεχτείς.

Και προχωράς…πολλές φορές δεν ξέρεις προς τα πού.

Μα το νιώθεις πως ο δρόμος είναι ο σωστός.

Ξέρεις πως άφησες πίσω σου ότι σε κρατούσε δέσμιο.

Ξέρεις πως τώρα προχωράς.
Και ξέρεις πως τα αν και τα γιατί ήταν ψεύτικα.

Κλείνεις μια υπόθεση και από μέσα σου έδιωξες ένα βάρος.

Έκανες σίγουρα το σωστό.
Να νιώθεις καλά αυτό είναι το σπουδαιότερο.
Μπορεί να έχεις αφήσει πίσω σου μια αγάπη.

Ακόμα και αυτό ξεπερνιέται.

Τώρα σίγουρα το ξέρω.
Και στο επόμενο κεφάλαιο τι υπάρχει;

Εγώ θα σου πω να μη σε νοιάζει.
Εμένα δε με νοιάζει αυτό το παρακάτω.

Το τώρα μόνο έχει σημασία.
Τώρα να αισθάνεσαι καλά γιατί πάντα θα υπάρχουν άπειροι λόγοι, αρκεί να θες να τους δεις.

Το μετά… άστο για μετά. 




Γεωργία Μαυρίδου 

Γράμμα στον αγαπημένο μου σύζυγο - Σατυρικό…!!!!

Αγαπημένε μου σύζυγε. 
Μετά από 10 χρόνια, 3 μήνες και 16 ημέρες έγγαμου βίου, αισθάνομαι την ανάγκη και την υποχρέωση να σου παρουσιάσω το σπίτι μας, γιατί πολλές φορές μου δίνεις την εντύπωση πως ζούμε σε διαφορετικό σπίτι, εάν όχι σε διαφορετικό πλανήτη. 

Ας ξεκινήσουμε από το χωλ. Σε περίπτωση που δεν το έχεις προσέξει, διαθέτει μια τεράστια ντουλάπα η οποία είναι χωρισμένη στην μέση. Η μισή είναι παπουτσοθήκη, που η χρήση της - όπως μαρτυράει και το όνομά της - είναι για να βάζουμε τα παπούτσια μας, ΜΕΣΑ σε αυτήν και όχι έξω από αυτήν. 

Το δεύτερο μισό της ντουλάπας, έχει τέσσερα ράφια. Στο ένα από αυτά διαθέτουμε μια πλούσια συλλογή από πετσέτες πολύ καλής ποιότητας (προίκα μου), που μπορείς να πάρεις και να σκουπίσεις το κορμί σου όταν παίρνεις το μπάνιο σου. Όχι, δεν μπορώ να στην φέρνω εγώ την πετσέτα ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κάνεις μπάνιο, γιατί την ξέχασες! 

Στο μπάνιο μας λοιπόν, έχουμε ένα καλάθι για τα άπλυτα ρούχα. Ένα ταπεινό καλάθι που βάζουμε ΜΕΣΑ τα άπλυτα ρούχα μας. Πρόσεξε : ΜΕΣΑ σε αυτό. Όχι γύρω από αυτό, ούτε πάνω στο πλυντήριο. Η χρήση του είναι πολύ απλή. 

Ανοίγεις το καπάκι, βάζεις μέσα τα ρούχα, κλείνεις το καπάκι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ακριβώς απέναντί του, βρίσκεται το πλυντήριο ρούχων το οποίο μας πήρε δώρο στον γάμο μας ο αδερφός μου. 

Η λειτουργία του δεν χρειάζεται γνώσεις πυρηνικής φυσικής και για να το χρησιμοποιήσεις δεν χρειάζεται ειδική άδεια. Απλά βάζεις απορρυπαντικό στην ειδική θήκη, γυρνάς ΕΝΑΝ διακόπτη, πατάς ΕΝΑ μόνο κουμπί και voila !!!!!!!!!! το πλυντήριο πλένει τα ρουχαλάκια σου και τα βγάζει καθαρά, απαλά και μοσχοβολάνε πράσινο μήλο ! 

Επίσης, σε ενημερώνω ότι το μπάνιο μας διαθέτει μόνο μπανιέρα και όχι πισίνα. Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν όποτε κάνεις μπανάκι δεν άφηνες μια λίμνη νερά στο πάτωμα, γιατί μπαίνω μετά εγώ, γλυστράω και καταλήγω άκομψα και χωρίς καθόλου χάρη ομολογώ, μέσα στη μπανιέρα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω, σε μια εντελώς άβολη στάση και όχι τίποτε άλλο, θα φύγει από την θέση του ο χειρουργημένος μου σπόνδυλος και θα τρέχουμε. 

Όχι, για να μαζέψουμε τα νερά, δεν χρησιμοποιούμε ούτε τις πετσέτες, ούτε τα ρούχα μας. Διαθέτουμε ωραιότατο κουβά και σφουγγαρίστρα γι' αυτή τη δουλειά. Επίσης, θα το εκτιμούσα πολύ αν όταν κάνεις το μπανάκι σου, ανάψεις μετά το θερμοσίφωνα για να ξαναζεσταθεί το νερό, γιατί ομολογώ πως όσο καλό κι αν κάνει το παγωμένο νερό στην επιδερμίδα, εγώ προτιμώ το ζεστό νερό για να πλένομαι. 

Η κουζίνα μας : Η κουζίνα μας έχει πολλά ντουλάπια. Σε ένα από αυτά έχουμε τα ποτήρια. Μπορείς να τα χρησιμοποιείς, δεν θα σε υποχρεώσω να πίνεις νερό με την χούφτα, αλλά θα ήθελα αφού ξεδιψάσεις, να τα επιστρέφεις στον νεροχύτη και να μην τα αφήνεις σκόρπια σε όλο το σπίτι. Είναι επιβεβαιωμένο πως δεν γυρίζουν πίσω μόνα τους. 

Επίσης, έχουμε πιάτα, στα οποία μπορείς να βάζεις ότι θέλεις να φας, ειδικά εάν πρόκειται για φρυγανιές, μπισκότα, ψωμί γιατί όταν δεν το κάνεις αφήνεις πίσω σου ψίχουλα - ίχνη και σε διαβεβαιώ πως δεν θα σου χρειαστούν, δεν είσαι ο κοντορεβυθούλης. 

Μιας που βρισκόμαστε στην κουζίνα, η ηλεκτρική συσκευή με τα πολλά κουμπιά που έχει πάνω της συνήθως μια ή περισσότερες κατσαρόλες, χρησιμοποιείται ΚΑΙ για το ζέσταμα του φαγητού. 

Πρόσεξε: Όταν το φαγητό έχει ζεσταθεί αρκετά, κατεβάζουμε την κατσαρόλα από το ζεστό μάτι, γιατί αν δεν το κάνεις, το φαγητό καίγεται και η κατσαρόλα δεν καθαρίζει ούτε αν την τρίψει ολόκληρο το Villabacho. Στο πλυντήριο πιάτων δεν θα επεκταθώ, είναι δύσκολη πίστα. Μου φτάνει να αφήνεις τα βρώμικα πιάτα στον νεροχύτη. 

Τα ψίχουλα και οι χαρτοπετσέτες, δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας από το τραπέζι. Πρέπει κάποιος να τα μαζέψει. Το ίδιο ισχύει για τα χρησιμοποιημένα πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπίρουνα. Τα σκουπίδια καλό είναι να τα πετάμε καθημερινά και όχι να μαζεύονται οι σακούλες για να τις πετάξουμε μια φορά την εβδομάδα. 

Το ψυγείο και τα ντουλάπια δεν γεμίζουν από μόνα τους, νεράιδα και τζίνι δεν υπάρχουν, μην πιστεύεις σε βλακείες. Πρέπει κάποιος να αφιερώσει χρόνο, να σκεφτεί τι χρειάζεται το σπίτι και να πάει σe super market, μανάβη και χασάπη, να φορτωθεί σαν το συμπαθές παρεξηγημένο τετράποδο (ναι τον γάιδαρο εννοώ) και να τα φέρει σπίτι. 

Όχι, δεν είναι καθόλου ευχάριστη διαδικασία, δεν εννοούν αυτό όταν λένε "shopping therapy". Οχι, δεν χρειάζεται να αγοράζεις την μεγαλύτερη συσκευασία σε κάθε είδος και θα το εκτιμούσα αν όταν επέστρεφες έφερνες τα πράγματα που σου έχω ζητήσει και όχι μόνο πατατάκια, κομπόστες και σοκολάτες. 

Τα ρούχα, τα παιχνίδια των παιδιών, τα βιβλία και γενικά όλα τα αντικείμενα του σπιτιού, έχουν μια ακριβή θέση. Κάποια από αυτά, μπορείς κι εσύ να τα βάλεις στη θέση τους. 

Όχι, για τα ρούχα δεν είναι οι καρέκλες και τα κρεβάτια. Τα βρώμικα τα βάζουμε στο "καλάθι για τα άπλυτα" (βλέπε μπάνιο) και τα καθαρά στις ντουλάπες. Ναι, μπορείς να ζητήσεις από τα παιδιά να μαζέψουν τα δικά τους και να τους δείξεις πως να το κάνουν. 

Πρέπει να ξέρεις λοιπόν, πως και στο καλύτερο ξενοδοχείο αν πας, η κουζίνα κλείνει γύρω στις 10.00 το βράδυ. Το ίδιο περίπου ισχύει και για το σπίτι μας. Όχι, δεν μπορώ να φτιάξω μια μπυροποικιλία, ούτε ομελέτα, ούτε μακαρονάδα στις 11.15 μ.μ. που μου το ζητάς. 

Δεν έχει "γιατί;". Απλά δεν μπορώ! Αν θέλεις, μπορείς να παραγγείλεις από ένα ντελίβερι (προλαβαίνεις μέχρι τα μεσάνυχτα). Οι κατάλογοι βρίσκονται στην βιτρίνα στο χωλ, στο πρώτο συρτάρι. Μην ψάχνεις εκεί, στο πρώτο από πάνω εννοώ! 

Όταν με ρωτάς "που είναι το ψαλιδάκι" και σου απαντάω "στην ντουλάπα στο δωμάτιό μας, στο αριστερό φύλλο, στο πάνω ράφι, μέσα στο ροζ τσαντάκι" τι δεν καταλαβαίνεις και δεν το βρίσκεις ;;;; 

Αγάπη μου, όλα αυτά δεν στα λέω, ούτε γιατί ο Ερμής είναι ανάδρομος, ούτε γιατί η γκρίνια είναι στην φύση μου, ούτε γιατί έχω περίοδο! Απλά ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ !!!!!!!!!!!!! 

Επίσης, στα λέω όλα αυτά, γιατί μεγαλώνουμε και έναν γιο, που καλό είναι να μάθει να κάνει κάποια πράγματα μέσα στο σπίτι, γιατί διαφορετικά η νύφη μου θα με βρίζει !!! 

Σε φιλώ με αγάπη 
η γυναίκα σου 




Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2018

Αξίζω το καλύτερο και θα το διεκδικήσω...!!!!

Αξίζω για κάτι καλύτερο, έτσι έλεγα πάντα κι έτσι λέω και τώρα.Και φεύγω και πάντα θα φεύγω από τρύπιες αγκαλιές που δεν μ’ αγάπησαν, που δεν μ’ εκτίμησαν.

Γιατί τα καλύτερα έρχονται, έτσι δεν λένε;

Γιατί αξίζουμε πάντα τα καλύτερα.

Κι όσο για σένα που με κοιτάς και δεν με θαυμάζεις πλέον, ένα θα σου πω, έχει ο καιρός γυρίσματα.

Κι όπως λέει και το άσμα, δύο όψεις έχουν όλα τα νομίσματα.

Τι νόμιζες λοιπόν, ότι θα καθόμουν να χτυπιέμαι για πάντα;

Δεν υπάρχει το πάντα φιλαράκι, μας τελείωσε, όπως μας τελείωσες κι εσύ την ώρα που μας αρνήθηκες.

Την ώρα που ξεστόμισες το αντίο.
Το αντίο που εγώ δεν μπόρεσα να πω.

Γιατί έρχονται στιγμές στην ζωή μας που πρέπει να αποχωριστούμε κάποιον.

Κάποιον που υπήρξε για εσένα κάτι μαγικό, κάτι ασύλληπτο.
Κάτι που ο νους δεν μπορεί να ερμηνεύσει.

Γιατί δεν ερμηνεύεται ο έρωτας και γιατί ο κοινός νους παύει να υφίσταται όταν κάνει την είσοδό του.

Κι όσο το παλεύεις, τόσο σε παλεύει.
Είναι δύσκολη η πάλη μαζί του, θέλει πολύ δύναμη.

Αυτός την έχει, εσύ την χάνεις σιγά σιγά.

Οπότε αφήνεσαι χωρίς τα κλασικά στερεότυπα και όπου πάει και όπου βγει.

Και συνήθως οι μεγάλοι έρωτες με το απόλυτο και έντονο πάθος, έχουν ημερομηνία λήξης.

Κι αυτό το ξέρεις, αλλά θέλεις να βάλεις το δάχτυλο μέσα στο βάζο με το μέλι.

Κι έρχεται η στιγμή που ζεις γι αυτόν, μέσα απ’ αυτόν και δεν μπορείς να τον αποχωριστείς.

Πώς θα αντέξεις χωρίς αυτόν;
Δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο, εκτός απ’ αυτόν.

Έχει κυριεύσει τα πάντα μέσα σου, μυαλό, άλλωστε αυτό το έχασες στην πορεία, ψυχή και καρδιά.

Αλλά πρέπει να συνεχίσεις, γιατί τίποτα δεν σταματάει.
Μαζεύεις την καρδιά σου, ότι απέμεινε απ’ αυτήν δηλαδή.
Μαζεύεις την ψυχή σου και προχωράς.

Και θα κάνεις καινούριες αρχές και θα γνωρίσεις κι άλλα άτομα αλλά, εσύ θα έχεις χάσει κάτι πολύτιμο για εσένα.

Αυτήν την μαγεία που ένιωσες!
Δεν μπορούμε να πούμε αντίο στην μαγεία, την αφήνουμε να ζει μέσα μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Και συνεχίζουμε χωρίς αντίο, γιατί μπορεί να χάσαμε αυτήν/ον αλλά την μαγεία θα την κρατήσουμε μέσα στην ψυχή μας.

Αλλά η ζωή συνεχίζεται και συνεχίζει.
Και σκοπός της είναι να αναζητήσει καινούριους έρωτες, καινούριες στιγμές, καινούριες αγάπες.

Γιατί οι παλιές μας τελειώσανε ανήκουν στο παρελθόν κι εκεί δεν ζούμε ΠΙΑ.

Γιατί πως να στο πω ρε μαλάκα, αξίζω για κάτι καλύτερο κι αυτό θα διεκδικήσω.. 




Ζήσε το τώρα, όπως εσύ το ονειρεύεσαι...!!!!

Θα ήθελα να παραμείνω λίγο ακόμα παιδί. Γιατί θέλω να ζήσω λίγο ακόμα ξέγνοιαστα, προτού με βαρύνουν οι υποχρεώσεις. Θέλω λίγο ακόμα να γελάσω, προτού με πλακώσουν βάσανα και σκληρύνει το γέλιο μου. Θέλω λίγο ακόμα να ζήσω για μένα, προτού μου επιβάλουν να ζήσω μια άλλη ζωή. Θέλω λίγο ακόμα να ονειρευτώ, προτού παγώσουν τα όνειρα μου και μπουν στη θέση τους περιορισμοί.

Θα ήθελα λίγο ακόμα να παραμείνω παιδί και όταν θα γνώριζα άλλα παιδιά να παίζαμε με παιχνίδια για να ξεδώσουμε, γιατί βγαίνοντας στην κοινωνία εκεί έξω διαπιστώνεις ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να παίζουν, όχι όμως με παιχνίδια, αλλά με τα συναισθήματα των άλλων. 

Θα ήθελα λίγο ακόμα να παραμείνω παιδί, για να λειτουργώ με ψυχή και συναίσθημα. Γιατί τα παιδιά δε γνωρίζουν τι είναι λογικό και τι όχι. Ότι νιώθουν και ότι θέλουν εκείνη τη στιγμή το κάνουν. Είναι αυθόρμητα και αυθεντικά. 

Λένε τα παράπονά τους, εκφράζουν ό,τι αισθάνονται, αγκαλιάζουν αυτόν που θέλουν να αγκαλιάσουν, κλαίνε αν αυτό τους βγαίνει, χωρίς να σκεφτούν πως θα φαίνονται κλαμένοι και γελούν ύστερα, κάνουν γκριμάτσες και σκανταλιές. Πέφτουν, σηκώνονται. Τσαλακώνονται.

Προσπαθούν να ανακαλύψουν τη ζωή. Πειραματίζονται και όλα ακόμα δικαιολογούνται γι αυτά. 

Θέλω λίγο ακόμα χρόνο για να κάνω κι εγώ όσα δεν έκανα. Δε θα επιτρέψω να περάσει κι άλλος χρόνος ανεκμετάλλευτος. Θα ξεκινήσω από σήμερα. Θα πω το σ΄ αγαπώ για όποιον το νιώθω. 

Θα πω ευχαριστώ σε αυτόν που με βοήθησε και συγνώμη σε όποιον αδίκησα ή ήμουν λάθος απέναντί του. Δε θα επαναπαυτώ στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Θα κάνω λοιπόν ότι με ευχαριστεί.

Θα πειραματιστώ, θα δοκιμάσω και θα εμπλουτίσω τις μέρες μου με ουσία και θα κάνω ότι δεν έκανα πιο πριν. 

Τώρα είναι η στιγμή ακόμα και αν δε το επιτρέπει η ηλικία μου ή το τι θα πουν οι γύρω μου. Δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν. Δική μου είναι η ζωή και δε θα την αφήσω κούφια. Θα τη γεμίσω με ζωή. Γιατί το παρελθόν πέρασε όπως και να ήταν, το μέλλον δε το γνωρίζω, είναι κάτι αβέβαιο. 

Γι αυτό σου λέω και σένα. Προχώρα. Ζήσε το τώρα, όσο επιπόλαιο και αν ακούγεται. Στενεύουν τα περιθώρια. Μη σκέφτεσαι πολύ τα πώς και τα αν. Το θέλεις, κάντο. 

Γιατί αν δε το κάνεις, πώς περιμένεις να ζήσεις όσα θες, χωρίς καμία προσπάθεια, χωρίς κανένα ρίσκο. Ακόμα και αν φοβάσαι την αποτυχία, συνέχισε. Κάνε ότι είναι να κάνεις. Καλύτερα να αποκτήσεις αρνητικές εμπειρίες παρά απωθημένα. Γέμισε με εμπειρίες ακόμα και οι κακές κάτι έχουν να μας προσφέρουν. Αφέσου απλά. 

Γιατί παρόλο που θα ήθελα να παραμείνω λίγο ακόμα παιδί δεν είμαι, ούτε κι εσύ. Γι αυτό σου λέω, για μια ακόμα φορά, ζήσε το καθετί που θέλεις, να χορταίνεις τις στιγμές και το μέσα σου να είναι καλυμμένο από κενά και τότε δε θα σε νοιάζει ο χρόνος που κυλά. 




Ιωάννα Ντρε 

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Το περπάτημα ενισχύει τη δημιουργικότητα : Οι ερευνητές επιβεβαιώνουν αυτό που οι φιλόσοφοι ήδη γνώριζαν...!!!!

Μια παροιμία της βουδιστικής φιλοσοφίας του ζεν λέει : «Ένα πεντάχρονο μπορεί να το καταλάβει, αλλά ένας 80χρονος δεν μπορεί να το κάνει». Το αντικείμενο αυτού του αινιγματικού ρητού περιέγραφε την ενσυνειδητότητα – ή την απορρόφηση στη στιγμή, την ελευθερία από τη ρουτίνα και τις νοητικές συνήθειες που αυτή συνεπάγεται. 

Σε πολλές Ανατολικές διαλογιστικές παραδόσεις, οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν μια τέτοια κατάσταση τόσο σε καθιστική στάση, όσο και μέσω του περπατήματος – και οι ποιητές και μεγάλοι δάσκαλοι προτιμούν κυρίως την περιπατητική μέθοδο.

Το ίδιο ίσχυε και στη Δύση, όπου είχαμε και ολόκληρη σχολή αρχαίας φιλοσοφίας – την «περιπατητική» – που προέρχεται από τον Αριστοτέλη και τους σύγχρονους λάτρεις του. 

Ο Νίτσε, ένας σχεδόν φανατικός περιπατητής, κάποτε έγραψε ότι «όλες οι πραγματικά σπουδαίες σκέψεις έρχονται μέσα από το περπάτημα». Οι βόλτες του Νίτσε στα βουνά ήταν αθλητικές, αλλά το περπάτημα δεν αποτελεί άθλημα• είναι ο καλύτερος τρόπος να επιβραδύνουμε λίγο τους ρυθμούς μας σε σύγκριση με κάθε άλλη μέθοδο.

Ο Frédéric Gros στο βιβλίο του «Η φιλοσοφία του περπατήματος» συζητά τον κεντρικό ρόλο που έπαιζε το περπάτημα στη ζωή του Νίτσε, του Καντ, του Ρουσό και του Rimbaud. 

Με τον ίδιο τρόπο, η Rebecca Solnit αναφέρεται στις βόλτες λογοτεχνικών φιγούρων όπως του William Wordsworth, της Jane Austen και του Gary Snyder στο βιβλίο της Wanderlust και στο οποίο επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα του περπατήματος στην εποχή μας. 

Όπως οι σπουδαίοι περιπατητές του παρελθόντος και του παρόντος έχουν αναφέρει, παρατηρούμε μια σημαντική σύνδεση ανάμεσα στο περπάτημα και στη δημιουργική σκέψη.

Ο τρόπος που κινούμε το σώμα μας αλλάζει τη φύση των σκέψεών μας και το αντίθετο. Η εφαρμογή σύγχρονων ερευνητικών μεθόδων στην αρχαία σοφία έχει επιτρέψει στους ψυχολόγους να ποσοτικοποιήσουν τους τρόπους με τους οποίους συμβαίνει αυτό και έχουν αρχίσει να εξηγούν τους λόγους.

Δύο πειράματα από δύο ερευνητές του Πανεπιστημίου του Stanford βρήκαν ότι σχεδόν 200 φοιτητές έδειξαν αξιοσημείωτα υψηλότερες δημιουργικές ικανότητες κατά τη διάρκεια του περπατήματος. Το περπάτημα λειτουργεί βγάζοντας το νου εκτός πορείας σε μια πλούσια θάλασσα σκέψης και αφήνοντάς το εντελώς ελεύθερο.

Οι Oppezzo και Schwartz υποστηρίζουν ότι οι μελλοντικές μελέτες θα καταφέρουν να καθορίσουν το περίπλοκο μονοπάτι που εκτείνεται από τη σωματική πράξη του περπατήματος στις σωματικές αλλαγές μέχρι και στον νοητικό έλεγχο της φαντασίας. 

Προσθέτουν πως τα αποτελέσματα θα μπορέσουν να υποδείξουν και την επίδραση όχι μόνο της πράξης του βαδίσματος, αλλά και του μέρους στο οποίο περπατάμε. 

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Michigan έχουν προσεγγίσει αυτή ακριβώς την απορία σε μελέτη τους, αναφέροντας πως «οι φοιτητές που περπατούσαν σε ένα καταπράσινο πάρκο βελτίωσαν την επίδοση τους σε τεστ μνήμης περισσότερο από τους φοιτητές που περπάτησαν στους δρόμους μιας πόλης».

Κλασικοί, ρομαντικοί και σύγχρονοι περιπατητές – όλοι αναγνώριζαν και αναγνωρίζουν τη σημασία αυτής της απλής κίνησης στο χώρο και στο χρόνο όσον αφορά στη δημιουργικότητα. 

Το περπάτημα, επιβεβαιώνει πια η σύγχρονη έρευνα, μια απλή δραστηριότητα που εύκολα λαμβάνεται ως δεδομένη, αποδεικνύεται το πιο απλό μέσο επίτευξης φιλοσοφικής, καλλιτεχνικής, επαγγελματικής δημιουργίας.




https://www.apa.org/news/press/releases/2014/04/creativity-walk.aspx

Η αλλαγή του καιρού, η υγρασία, το κρύο προκαλούν πόνους στις αρθρώσεις και σε παλιά τραύματα. Βότανα με αντιφλεγμονώδη δράση...!!!!

Οι ρευματοπαθείς με πόνους στα άκρα, όσοι υποφέρουν από μετατραυματικές αρθρίτιδες και αρθριτικά, καθώς και όσοι έχουν ένα παλιό κάταγμα ποδιού ή χεριού υποφέρουν από την υγρασία. Μελέτες αναφέρουν ότι όσοι ζουν σε υγρό περιβάλλον -π.χ. στα νησιά- συχνά εμφανίζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις του μυοσκελετικού συστήματος (τα γνωστά σε όλους μας “άλατα").

Τις αλλοιώσεις αυτές μερικοί τις παρουσιάζουν και στα 30 τους, γι’ αυτό αρκετοί νέοι άνθρωποι, όταν ο καιρός αλλάζει, παραπονιούνται για πόνους στα χέρια και στα πόδια. 

Έτσι, παρόλο που ο ακριβής μηχανισμός της σχέσης υγρασίας και αρθροπαθειών δεν είναι ακόμη γνωστός, φαίνεται να επηρεάζεται μια ομάδα υποδοχέων στις αρθρώσεις, οι οποίοι διεγείρουν την παραγωγή ουσιών που προκαλούν φλεγμονή και πόνο.

Την περίοδο του χειμώνα, οπότε και υπάρχει αυξημένη υγρασία, ο μέσος ημερήσιος αριθμός θανάτων από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι περίπου 32% μεγαλύτερος σε σχέση με το καλοκαίρι.

Ακόμα. Οι απότομες αλλαγές του καιρού και η αύξηση της υγρασίας φαίνεται ότι επηρεάζουν την υγεία ατόμων με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, όπως το βρογχικό άσθμα.

Επίσης η υγρή ατμόσφαιρα και η απότομη πτώση της βαρομετρικής πίεσης επηρεάζουν την ψυχική και σωματική μας υγεία. Σύμφωνα με έρευνες, ο υγρός καιρός σχετίζεται με ενοχλήσεις στις αρθρώσεις, κρίσεις άσθματος, ρινίτιδες, ημικρανίες, καρδιακά επεισόδια και κατάθλιψη.

Η βιομετεωρολογία είναι η επιστήμη που εξετάζει τις καιρικές συνθήκες και τις επιπτώσεις τους στην υγεία, στηριζόμενη στους «δείκτες δυσφορίας» που προκαλούν οι ατμοσφαιρικές αλλαγές στις ομάδες του πληθυσμού. 

Ο μουντός και βροχερός καιρός φέρνει μελαγχολία, κακοκεφιά και συχνά τάση υπερφαγίας και επιθυμία για γλυκά. Όσο για τα παιδιά, γίνονται πιο απείθαρχα, ενώ στα σχολικά διαγωνίσματα η απόδοσή τους είναι χαμηλή.

Τι μπορείτε να κάνετε:

Αποφυγή άσκησης σε ανοιχτούς χώρους με υψηλή υγρασία, γιατί ο υγρός αέρας που μπαίνει στους πνεύμονες μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή σας.

Τις κρύες και υγρές ημέρες καλό είναι να ντύνεστε καλά.

Αν έχετε πιο έντονα συμπτώματα, η λήψη απλών παυσίπονων και η ελαφριά άσκηση μπορεί να σας βοηθήσουν.

Αν πάσχετε από στεφανιαία νόσο ή έχετε υπέρταση, καλό είναι τις ημέρες με έντονη υγρασία να βρίσκεστε σε σχετικά ξηρό περιβάλλον.

Αερίζετε καλά το σπίτι σας, ιδιαίτερα τις ηλιόλουστες ημέρες. Μπορείτε, επίσης, να τοποθετήσετε στο σπίτι σας ένα υγρόμετρο για να ελέγχετε τα επίπεδα της υγρασίας.

Η κατανάλωση αλκοόλ καλό είναι να αποφεύγεται όταν η ατμοσφαιρική υγρασία είναι υψηλή, επειδή συμβάλλει στην απώλεια θερμότητας από το σώμα.

Αν οι αρθρώσεις σας πονάνε μόνο κατά τις περιόδους με έντονη υγρασία, η ήπια συστηματική άσκηση (κολύμπι, τζόκινγκ, ποδήλατο) μπορεί να βελτιώσει το μυϊκό σας σύστημα και να κάνει το σκελετό σας ανθεκτικότερο.

Ευεργετική δράση στις αρθρώσεις έχει και το μουρουνόλαδο (από το συκώτι της μουρούνας ή άλλων συγγενικών ψαριών, όπως ο μπακαλιάρος), που είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α, D και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, καθώς και μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε λαχανικά, φρούτα, ελαιόλαδο κ.ά.

Μια διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες (δημητριακά, πατάτες, ψωμί ολικής αλέσεως, όσπρια, μαύρο ρύζι, μακαρόνια) και βιταμίνη C (που αφθονεί σε φρούτα και λαχανικά) βοηθά, γιατί έχει την ιδιότητα να ισορροπεί το νευρικό σύστημα.

Τα βότανα που βοηθούν τον οργανισμό να καταπολεμήσει τις φλεγμονές είναι δεκάδες.

Ευκάλυπτος 
Ο ευκάλυπτος είναι δέντρο ιθαγενές της Τασμανίας που μπορεί να φτάσει σε ύψος ακόμα και τα 50 μέτρα. Στην Ευρώπη έφτασε αρκετά αργά, στα τέλη του 19ου αιώνα. Τα φύλλα του περιέχουν ένα αιθέριο έλαιο, το ευκαλυπτέλαιο, το οποίο έχει έντονο άρωμα, πικρή και καυστική γεύση. Περιέχει κινεόλη σε ποσοστό 70%, αλκοόλες, κουμιναλδεΰδη, αρωμαδενδρίνη και πινένια. 

Το ευκαλυπτέλαιο είναι το συστατικό που έχει θεραπευτική δράση κατά των φλεγμονών του αναπνευστικού συστήματος, του πονόλαιμου και του άσθματος. 

Για να κάνουμε εισπνοές, βράζουμε νερό και ρίχνουμε φύλλα ευκαλύπτου, πευκοβελόνες, θυμάρι και λεβάντα. Οι εισπνοές γίνονται δύο ή τρεις φορές την ημέρα για μια περίοδο δύο εβδομάδων.

Κολοκυθιά 
Η γλυκιά κολοκύθα είναι ένα φυτό με εξαιρετικές θεραπευτικές ιδιότητες και σπουδαία δράση κατά των φλεγμονών. Τα σπέρματα του φυτού περιέχουν ένα γλυκό και παχύ έλαιο, μια δριμεία ρητίνη, την πεπορεγίνη, καθώς επίσης και έλαιο, ζάχαρη, γόμα, κιτρουλλικό οξύ, χλωροφύλλη και εμουλσίνη. 

Η ψημένη σάρκα της γλυκιάς κολοκύθας χρησιμοποιείται ως καταπραϋντικό φάρμακο, ενώ ο ωμός πολτός χρησιμοποιείται με μαλακτικά καταπλάσματα κατά των εγκαυμάτων και κάποιων επιπόλαιων φλεγμονών. 

Επιπλέον, το γαλάκτωμα από τα σπέρματα της γλυκιάς κολοκύθας χρησιμοποιείται κατά των φλεγμονών του πεπτικού σωλήνα, της ουρήθρας και της κύστης.

Μελιτζάνα 
Η μελιτζάνα είναι ένα από τα σχετικά λίγα φυτά με θεραπευτική δράση που ήταν άγνωστα στους γιατρούς της αρχαίας Ελλάδας. Κατάγεται από τις Ινδίες και την Κίνα, ενώ στην Ευρώπη έφτασε για πρώτη φορά μόλις τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την εξάπλωσή της στην Αμερική. 

Στη φαρμακευτική τα χρήσιμα μέρη της μελιτζάνας είναι τα φύλλα και ο μίσχος του καρπού. Τα φύλλα της μελιτζάνας, ως κατάπλασμα για εξωτερική χρήση, έχουν μαλακτικές και επουλωτικές ιδιότητες, κυρίως για περιπτώσεις που αφορούν αιμορροΐδες, καλόγερους, εγκαύματα και φλεγμονές. 

Ειδικά για ό,τι αφορά τις αιμορροΐδες, στη λαϊκή ιατρική περιγράφεται η παρασκευή μιας σκόνης από ψημένα κοτσάνια του καρπού της μελιτζάνας. Η σκόνη αυτή τοποθετείται με βαμβάκι πάνω στις αιμορροΐδες.

Σκόρδο 
Το σκόρδο είναι ένα από τα πιο πολύτιμα φαρμακευτικά φυτά. Είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Οι εργάτες που έχτισαν τις πυραμίδες της Αιγύπτου έτρωγαν κάθε μέρα μια σκελίδα ως αντισηπτικό και τονωτικό. Το ίδιο έκαναν και οι αθλητές λίγο πριν λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 

Γενικά, το σκόρδο ήταν για τους γιατρούς της αρχαιότητας φάρμακο για όλες τις αρρώστιες. Το σκόρδο ευεργετεί τον οργανισμό προλαβαίνοντας λοιμώξεις όπως η γρίπη, η φυματίωση και η βρογχίτιδα, καθώς και άλλες λοιμώξεις των πνευμόνων και των εντέρων. 

Η καλύτερη συνταγή είναι να φαγωθεί ωμό, ενώ για όσους φοβούνται την έντονη μυρωδιά του, αυτή εξουδετερώνεται με μαϊντανό, μήλο, σπόρους γλυκάνισου ή κάρδαμο.

Αλόη 
Η αλόη είναι πολύ γνωστή από την αρχαιότητα. Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι και οι Κινέζοι τη χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύσουν ασθένειες του δέρματος, ενώ στην Αίγυπτο ήταν ένα από τα βασικά συστατικά για το βαλσάμωμα των νεκρών. Περιέχει περίπου 200 συστατικά τα οποία είναι πολύτιμα για τον οργανισμό. 

Μεταξύ αυτών είναι κάποια πολύτιμα αμινοξέα, σάκχαρα, στερόλες, ένζυμα, λιγνίνη, Β-καροτίνη, χολίνη, μηλικό οξύ, βιταμίνες, ασβέστιο, νάτριο, μαγνήσιο, κάλιο κ.λπ. Η ρητίνη κάποιων ποικιλιών αλόης είναι αρωματική και έχει αντιμυκητική, αντιβιοτική και αντιφλεγμονώδη δράση. 

Τις τελευταίες δεκαε­τίες δεν υπάρχει ανάγκη για την οικιακή παρασκευή αλοιφών ή αφεψη­μά­των, αφού η αλόη βρίσκεται πολύ εύκολα σε διάφορα φαρμακευτικά προϊόντα. 




Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής Βιολόγου, medlabnews.gr

Ένα ταξίδι μπορεί να σου αλλάξει ολόκληρη τη ζωή...!!!!

«Τα ταξίδια χρησιμεύουν για να ρυθμίζεται η φαντασία από την πραγματικότητα και αντί να προσπαθείς να σκέφτεσαι πώς είναι τα πράγματα, να τα βλέπεις όπως είναι» – Σάμιουελ Τζόνσον 

Τα ταξίδια, λοιπόν, έχουν ένα είδος μαγείας. Κάποιοι έχουν γεννηθεί ταξιδιάρες ψυχές, άλλοι κόλλησαν το μικρόβιο στην πορεία της ζωής τους και άλλοι ίσως να μη γνωρίσουν ποτέ την πραγματική γοητεία που κρύβουν αυτά. 

Κάθε ταξίδι, μεγάλο ή μικρό είναι και ένα διαφορετικό μονοπάτι που οδηγεί στο εσωτερικό της ψυχής σου. Κάθε ταξίδι είναι ένας νέος δάσκαλος που σε βοηθάει να διευρύνεις περισσότερο το οπτικό σου πεδίο, να κατανοήσεις καλύτερα τη ζωή, τους ανθρώπους, τη θέση σου και τον προορισμό σου.

Μέσα στη ζάλη της καθημερινής πίεσης, ένα ταξίδι ξεπροβάλλει πάντα σαν όαση, σαν σανίδα σωτηρίας που θα σε κάνει να θυμηθείς πάλι τι σημαίνει να ζεις. Για πολλούς λειτουργεί σαν οξυγόνο, όταν νιώθουν να πνίγονται και παίρνει συχνά τη μορφή της απελευθέρωσης. 

Οι πιο έμπειροι ταξιδιώτες μάλιστα, ξεκινούν με σχεδόν άδεια τη βαλίτσα, γιατί γνωρίζουν πως με την επιστροφή θα είναι γεμάτη πλέον με χιλιάδες εικόνες, σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα. Ένα ταξίδι δίνει τη δυνατότητα να αποστασιοποιηθείς από τον χορό της καθημερινότητας και να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου.

Η αγαπημένη λέξη ενός σωστού ταξιδιώτη είναι η παρατήρηση. Παρατηρεί τα πάντα γύρω του, όσα συμβαίνουν, όσα κινούνται, όσα υπάρχουν. Στη συνέχεια, προσπαθεί να παρατηρήσει μέσα του, τη δική του ψυχή. 

Όλες οι αισθήσεις του είναι επί ποδός για να μπορέσει να τις χρησιμοποιήσει και να γευτεί, να ακούσει, να δει, να ακουμπήσει όσα ερεθίσματα του προσφέρει το περιβάλλον που θα βρεθεί, γιατί σίγουρα θα είναι κάτι διαφορετικό από το δικό του περιβάλλον.

Μέσα από όλα αυτά λοιπόν, ένα ταξίδι μπορεί να σταθεί η αφορμή για να αλλάξεις ολόκληρη τη ζωή σου. Το κάθε ένα μπορεί να προσθέτει το δικό του λιθαράκι στην προσωπική σου ολοκλήρωση και ευτυχία. 

Μπορεί να γυρίσεις τελείως διαφορετικός, απ’ ό,τι πήγες. Γυρνώντας, από ένα ταξίδι μπορεί να αλλάξεις από το πώς πίνεις τον καφέ σου, μέχρι και το πώς συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους.

Ένα ταξίδι λειτουργεί σαν αντίδοτο σε κάθε αρνητικό συναίσθημα. Βοηθά στην εσωτερική γαλήνη και ισορροπία. Σου δίνει την ευκαιρία να δεις διάφορες εκδοχές του εαυτού σου και να δοκιμαστείς σε ποικίλα περιβάλλοντα και καταστάσεις, μέχρι να βρεις ποιο σου αρέσει περισσότερο και ποιο σε αντιπροσωπεύει εξ ολοκλήρου. 

Είναι μία πρόκληση που χρειάζεται να μη φοβάσαι για να καταφέρεις να τη ζήσεις στο έπακρο. Σίγουρα δεν πηγαίνουν όλα ρόδινα σε κάθε προορισμό, σίγουρα θα συναντήσεις καταστάσεις που μπορεί να σε δυσκολέψουν ή και να μη σου αρέσουν. Ακόμα και αυτό όμως, έχει να σου διδάξει πολλά.

Μην κάθεσαι λοιπόν, πιάσε ένα χάρτη και βρες το νέο σου προορισμό. Εφοδιάσου με άνετα παπούτσια, γιατί η εξερεύνηση είναι απαιτητική. 

Άφησε χώρο στη βαλίτσα για ό,τι νέο περισυλλέξεις και γύρνα πλευρά στην κασέτα του μυαλού και της καρδιάς σου για να είναι έτοιμη να γράψει νέα σενάρια. Μη σκεφτείς τα χρήματα που θα ξοδέψεις, γιατί μόλις επιστρέψεις θα έχεις μάθει πλέον, ότι τα χρήματα έρχονται και φεύγουν, ενώ τα όσα κέρδισες από το ταξίδι δεν πρόκειται να χαθούν ποτέ.




Μαρία Βίγλα 
Photo: Author/Depositphotos

Δημιουργική ροή : Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε την έμπνευσή μας ...!!!!

Στην αρχή της δεκαετίας του 1920, ένας νεαρός συγγραφέας δυσκολευόταν να εμπνευστεί μια νέα ιστορία. Ήταν φτωχός και έξω είχε τόσο κρύο, καθώς εκείνος καθόταν μπροστά από το τζάκι, ζουλώντας τις φλούδες μικρών πορτοκαλιών προς τη φωτιά και παρατηρώντας το φάσμα του μπλε που δημιουργούσαν πάνω από αυτή. 

Από το παράθυρό του, κοιτούσε τις στέγες του Παρισιού και ήρεμα επαναλάμβανε στον εαυτό του: «Μην ανησυχείς. Έχεις γράψει και στο παρελθόν, θα γράψεις και πάλι».

Συχνά, όταν μιλάμε για υψηλή επίδοση, αναπόφευκτα θα μιλήσουμε και για τη ροή, την απροσδιόριστη κατάσταση κατά την οποία οι μούσες της φαντασίας μας φαίνεται να εμφανίζονται από το πουθενά με την απλή πρόθεση να καθοδηγήσουν τα χέρια μας, να μας δώσουν έμπνευση και να μας προσφέρουν απλόχερα το υπέρτατο δώρο: την συνεχή, απόλυτη συγκέντρωση. 

Είναι η ικανότητα να εισέλθουμε και να λειτουργήσουμε σε εκείνη την κατάσταση ροής που ξεχωρίζει τους καινοτόμους και πρωτοποριακούς.

Ενώ οι αθλητές δημιουργούν τελετουργικά πριν τον αγώνα που διαρκούν για ώρες ελπίζοντας να βρουν την πολυπόθητη ροή, οι δημιουργικοί άνθρωποι συχνά σχεδιάζουν πρωινές ρουτίνες και επαναλαμβάνουν mantras που θα τους οδηγήσουν στις πιο παραγωγικές τους ημέρες. 

Η πρόκληση για τους περισσότερους από εμάς, φαίνεται πως δεν είναι τόσο πολύ να γνωρίζουμε τι να κάνουμε όταν είμαστε σε κατάσταση ροής, αλλά περισσότερο το πώς να μπούμε σε αυτή.

Όταν ο νεαρός συγγραφέας από την ιστορία μας έκατσε μπροστά στη γραφομηχανή του για δεύτερη φορά, τα λόγια έρχονταν εύκολα και χωρίς τη χρήση τελετουργικών ή φαρμάκων (ναρκωτικών). 

Αυτό που γνώριζε αυτός ο συγγραφέας – που αν δεν έχετε ήδη μαντέψει ήταν ο Ernest Hemingway – ήταν ότι λιγότερη σημασία είχε το πώς ξεκινούσε και περισσότερο το πώς τέλειωνε την προηγούμενη μέρα. 

«Είχα μάθει ήδη ποτέ να μην αδειάζω το πηγάδι της συγγραφής μου, αλλά πάντα να σταματώ, όταν υπήρχε ακόμα κάτι εκεί στο βαθύ μέρος του πηγαδιού και θα το άφηνα να ξαναγεμίσει τη νύχτα από τις πηγές που το έθρεφαν» – Ernest Hemingway 

Φανταστείτε να έχετε κολλήσει στο γραφείο σας για ώρες, χωρίς έμπνευση και χωρίς συγκέντρωση, και ξαφνικά να γίνεται το κλικ. Σχεδόν από το πουθενά, βρίσκετε τη σωστή λέξη, τη σωστή απάντηση, το τέλειο σχέδιο. 

Το βουνό των εργασιών σας που συνωστίζονταν στη λίστα των πρέπει τώρα υποκλίνονται στα πόδια σας και το στρες αρχίζει να λιώνει. Τα καταφέρατε, μπήκατε στην πολλά υποσχόμενη γη, τη γη της ροής.

Οι ώρες περνούν. Είναι η ώρα του δείπνου, αλλά το τελευταίο πράγμα που θέλετε να κάνετε είναι να αφήσετε τη δουλειά σας. Εξάλλου, δεν έχουμε μάθει ότι η μεγαλύτερη αμαρτία της υψηλής επίδοσης είναι να αφήνουμε οτιδήποτε κάνουμε στη μέση; Όχι, όχι. 

Πρέπει να απομυζήσετε κάθε τελευταία σταγόνα της μαγικής αυτής κατάστασης και να φτάσετε μέχρι το τέρμα. Τελικά, το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, εξέρχεστε της ροής και απομακρύνεστε από τη δουλειά σας, αποκαμωμένοι, αλλά θριαμβευτές. Ή έτσι νομίζετε…

Η ροή είναι μια πραγματικά περίεργη κατάσταση. Γιατί όταν φεύγουμε από τη δουλειά μας αποκαμωμένοι, άδειοι πια και ζαλισμένοι, εσωτερικεύουμε αυτά τα συναισθήματα. 

Αυτή η υπερπροσπάθεια όπου δουλεύατε μέχρι τελικής πτώσεως; Μπορεί να προκάλεσε παραγωγή, αλλά αυτό το συναίσθημα ότι ξεμείνατε, αδειάσατε από ιδέες, θα σας ακολουθήσει και την επόμενη ημέρα.

Ο πικραμένος τζογαδόρος πάντα θα σας λέει την ίδια ιστορία: «Αν δεν ήταν εκείνη η τελευταία παρτίδα, τώρα θα ήμουν πλούσιος». Αλλά ο παίκτης που γελά σε όλο το δρόμο για το σπίτι του αφού έχει διπλασιάσει τα χρήματά του, γνωρίζει ότι είναι επειδή έφυγε την κατάλληλη στιγμή, πριν η τύχη του τον αφήσει.

Ο Hemingway γνώριζε ότι η ροή δεν ήταν ένα φάντασμα που έπρεπε να στραγγαλίσει μέχρι θανάτου σε κάθε τυχαία συνάντησή τους. Έφευγε από τη γραφομηχανή του όσο υπήρχε ακόμα νερό στο πηγάδι και έμπνευση στον νου του. Ο Hemingway αποχωρούσε πριν η έμπνευση πετάξει και αυτό του επέτρεπε να επιστρέψει στην εργασία του γνωρίζοντας ακριβώς πότε να αρχίσει ξανά. 

«Πάντα εργαζόμουν μέχρι να τελειώσω κάτι και πάντα σταματούσα όταν ήξερα τι πρόκειται να συμβεί μετά. Με αυτό τον τρόπο ήμουν σίγουρος ότι θα έγραφα και την επόμενη μέρα» – Ernest Hemingway 

Υπάρχει ακόμα μια ισχυρή αντίληψη στην κοινωνία μας, ειδικά ανάμεσα στους καλλιτέχνες που συνεχίζει να γιορτάζει και να εκθειάζει την υπερβολή. Όπως ακριβώς με τις συζητήσει για το πόσο χρειάζεται να κοιμόμαστε κάθε βράδυ, υπάρχει μια ανοιχτή διαμάχη για το πόσο σκληρά χρειάζεται να εργαζόμαστε.

Συνεπώς, η ερώτηση παραμένει για αθλητές, δημιουργούς, συγγραφείς, παραγωγούς και στοχαστές: Πότε βρήκατε τη ροή σας και έχετε την πειθαρχία να αποχωρήσετε πριν όλα τελειώσουν;




Photo: Author/Depositphotos

Μην αφήσεις τον Οκτώβρη να σου κρύψει τον ήλιο…!!!!

Μια λευκή οθόνη και ένας κέρσορας να αναβοσβήνει. Σαν χτύπος καρδιάς. Σαν αναμονή για κάτι απροσδιόριστο.

Αυτό βλέπω μπροστά μου εδώ και ώρα πολύ! Σαν υπνωτισμένη, σαν να αντικρίζω με μάτια ακίνητα κάτι έξω του κόσμου τούτου. Μάλλον έχω χαζέψει πια, δεν εξηγείται αλλιώς. Μάλλον αυτό το κενά λευκό με ανακουφίζει, έρχεται σε αντιδιαστολή με το μαύρο που έγραψα πριν λίγες μέρες ότι νιώθω να βυθίζομαι. 

Το λευκό ξέρεις δεν περιμένει κάτι από σένα, δεν σε καλεί καν. Περιμένει γιατί δεν σε χρειάζεται, έχει το φως του! Και σ’ αφήνει να το αγναντεύεις. Σου επιτρέπει να βάλεις αν θες με τη φαντασία σου χρώμα.

Και κάπως έτσι ξεπηδούν φωνήεντα και σύμφωνα, γίνονται λέξεις και φτάνουν εδώ σε σειρά, για να γίνουν μήνυμα δικό μου σε σένα. Μια δημόσια αλληλογραφία μας. 

Η μοιρασιά μου με έπαθλο το χρόνο, τα μάτια και την προσοχή σου. Και μέσα σε όλο αυτό μάλλον φτάνει ο καιρός να κερδίσω από την αρχή και κάτι άλλο. Να βρω ξανά τον εαυτό μου. Να δω ξανά που έχει κρυφτεί η ζ(Ζ)ωή.

Γιατί για να συνεχίσουμε εδώ μαζί, πρέπει να ξανασυνδεθώ με όλα όσα σου χάρισα και να σου ζητήσω να με ακολουθήσεις στο παραπέρα μου, να σε προσκαλέσω σαν συνοδοιπόροι. Γιατί σίγουρα υπάρχει δρόμος. 

Που μπορεί να έχει στη διαδρομή του κυκλώνες, καταιγίδες με γεμάτα στόμφο ανδρικά αρχαία ονόματα, όμως ό,τι και να συμβεί, ό,τι και αν σκάσει ή ανταριάσει, όλα οδηγούν σε ζωή. Σ’ αυτή που και Εσύ και Εγώ αντικρίζουμε κάθε μέρα με το δώρο της πρώτης μας ανάσας.

Θα βρούμε λες το λόγο που ξημερώσαμε και τώρα συναντιόμαστε εδώ; Εσύ τον ξέρεις; Έχεις ποτέ σου αναρωτηθεί σαν εμένα ή μόνο το δικό μου μυαλό ανακατεύει αναπάντητα υπαρξιακά ερωτήματα; 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει λόγος. Πάμε να τον βρούμε. Να βρούμε τι κάνουμε, τι δεν κάνουμε, τι κυνηγάμε και γιατί. Τι ονειρευόμαστε. Που κολλάμε, γιατί ο φόβος μας σταματά, γιατί αναβάλουμε, γιατί θεωρούμε δεδομένο το κάθε μας αύριο και χάνουμε το επόμενο τώρα μας.

Άκου τον αέρα και άνοιξε πανιά. Άκου εσένα. Βρες Εσένα μέσα σ όλη αυτή την αντάρα. Αγάπησε Εσένα. Από την αρχή ξανά. Όχι, δεν είναι συμβουλή. Δεν είμαι άξια να δώσω συμβουλές. Ούτε παραίνεση είναι. Απλά γιατί αλλιώς αυτή η ζωή σαν υποχρέωση δεν παλεύεται…

Καλό Μήνα! Μην αφήσεις τον Οκτώβρη να σου κρύψει τον Ήλιο στην καρδιά Σου. Μην τον κάνεις να ζηλέψει το Καλοκαίρι (ένα όποιο Καλοκαίρι όνειρο) που έχεις στο μυαλό σου και θες να το ζήσεις ερήμην του…




Ζωή Τριανταφυλλοπούλου

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

Ιατρική επανάσταση - Παράλυτοι περπάτησαν ξανά χάρη σ' ένα ηλεκτρόδιο στη σπονδυλική στήλη...!!!!

Δύο ασθενείς ενός πειραματικού προγράμματος επανεκπαίδευσης στο Κεντάκι των ΗΠΑ είναι ικανοί να περπατούν και πάλι χάρη στην ηλεκτρική διέγερση της σπονδυλικής στήλης τους, ενώ δύο άλλοι μπορούν να σηκώνονται και να κάθονται, σύμφωνα με νέα αποτελέσματα.

Τα αποτελέσματα αυτά δημοσιεύθηκαν χθες στην επιθεώρηση New England Journal of Medicine, ταυτόχρονα με την ανακοίνωση που έγινε στην επιθεώρηση Nature Medicine αναφορικά μ' έναν άλλον παραπληγικό που νοσηλεύθηκε στην Κλινική Mayo του Ρότσεστερ στη Μινεσότα και κατάφερε να ξαναπερπατήσει κι αυτός χάρη σ' ένα ηλεκτρόδιο εμφυτευμένο στη σπονδυλική στήλη του.

Το κέντρο έρευνας για τη σπονδυλική στήλη του πανεπιστημίου του Λούισβιλ στο Κεντάκι είχε ήδη κάνει να μιλούν γι' αυτό το 2014 όταν είχε ανακοινώσει πως πρόσωπα παράλυτα στις κνήμες είχαν ξαναβρεί τις αισθήσεις στο μέρος αυτό του σώματός τους χάρη σε ηλεκτρική διέγερση.

Αυτή τη φορά ανακοίνωσε πως, έπειτα από μήνες επανεκπαίδευσης και χάρη σ' ένα ηλεκτρόδιο στη σπονδυλική στήλη συνδεδεμένο με ένα εμφύτευμα στην κοιλιά, δύο συμμετέχοντες στο πρόγραμμα μπόρεσαν να περπατήσουν και πάλι στηριζόμενοι σε ένα πι ή σε μπάρες, και δύο άλλοι να σηκώνονται ή να κάθονται.

«Οι τέσσερις συμμετέχοντες δεν μπορούν να κάνουν τις ενέργειες αυτές όταν η διέγερση σταματά», διευκρινίζουν οι επιστήμονες που πραγματοποίησαν το πείραμα.

Οι ερευνητές δεν κατανοούν καλά τους μηχανισμούς της επανεκπαίδευσης, όμως υποστηρίζουν πως οι δύο ασθενείς μπόρεσαν να ξαναπερπατήσουν επειδή, αν και εντελώς παράλυτοι, διατηρούσαν κάποιες αισθήσεις πάνω από το επίπεδο του τραύματός τους.

«Η σπονδυλική στήλη μπορεί να ξαναμάθει να περπατά ανεξαρτήτως», δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο NBC η Σούζαν Χαρκέμα, η οποία διευθύνει το κέντρο έρευνας. «Μπορούμε να την εκπαιδεύσουμε να λειτουργήσει και πάλι, παρά το τραύμα που την αποσυνέδεσε από τον εγκέφαλο».

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη ημέρα που μπόρεσα να βαδίσω μόνη, ήταν ένας αξέχαστος σταθμός στην επανεκπαίδευσή μου. Πριν περπατούσα με τη βοήθεια ενός θεραπευτή και, ένα λεπτό μετά, με άφησε και συνέχισα εντελώς μόνη», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η μία από τους δύο ασθενείς, η Κέλι Τόμας.

Ζει πλέον στο σπίτι της όπου, χάρη σε ένα πι, μετακινείται από δωμάτιο σε δωμάτιο ή βγαίνει στην πόλη.

Για να το κάνει πρέπει να ανάψει τον ηλεκτρικό διεγέρτη με τη βοήθεια ενός μικρού τηλεχειριστηρίου.

Κάθε βήμα εξακολουθεί να θέλει μεγάλη προσπάθεια. «Δεν είναι μια γρήγορη λύση για την παράλυση», είπε στο CNN. Όμως «τίποτα δεν θα με σταματήσει πια στη ζωή, διότι κατάφερα κάτι που πίστευαν ότι είναι αδύνατο». 




Πόσος χρόνος σου μένει ; Αλήθεια, το έχεις σκεφτεί..;;

Πόσος χρόνος σου μένει;

Πόσος χρόνος πιστεύεις ότι σου μένει; Πόσος χρόνος μέχρι να κλείσεις και εσύ τα μάτια σου για πάντα;

Μία ώρα; Μία μέρα; Μια εβδομάδα; Ένας μήνας; Πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια; Πενήντα;

Όπως για όλους, να είσαι σίγουρος, έτσι έρχεται και για σένα η στιγμή.

Είσαι έτοιμος;

Είσαι έτοιμος να αφήσεις αυτόν τον κόσμο; Είσαι έτοιμος για αυτό σου το ταξίδι;

Μια απλή εκδρομή πάει κανείς και φροντίζει να πάρει μαζί του ένα σωρό αποσκευές.

Για τη στιγμή αυτή; Για τώρα; Για το πιο σημαντικό ταξίδι της ζωής σου;

Είσαι έτοιμος;

Έχεις συγχωρεθεί με τους ανθρώπους σου; Έχεις μετανιώσει για τα λάθη σου;

Έχεις βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη;

‘’Εγώ δεν τα σκέφτομαι αυτά’’, ίσως βιαστείς να μου απαντήσεις…

Κακώς. Κακώς δεν τα σκέφτεσαι.

Γιατί ο θάνατος, είναι το πιο σίγουρο πράγμα στη ζωή…




Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Top εικόνα από: manolisischakis 

Σήμερα θα είμαι εγώ ο αρχηγός των συναισθημάτων μου…!!!!

Αν νιώσω θλίψη, θα τραγουδήσω… 

Αν νιώσω λύπη, θα γελάσω… 

Αν νιώσω άρρωστος, θα διπλασιάσω την προσπάθειά μου… 

Αν νιώσω φόβο, θα προχωρήσω δυναμικά μπροστά… 

Αν νιώσω υποδεέστερος, θα φορέσω καινούργια ρούχα… 

Αν νιώσω αβεβαιότητα, θα υψώσω τη φωνή μου… 

Αν νιώσω ελλιπής, θα θυμηθώ παλιές μου επιτυχίες… 

Αν νιώσω ασήμαντος, θα θυμηθώ τους στόχους μου… 

Όταν θα χαίρομαι με τις μέρες της επιτυχίας μου, θα θυμάμαι και τις μέρες ντροπής μου… 

Όταν θα νιώθω γεμάτος δύναμη, θα προσπαθώ να σταματήσω τον άνεμο… 

Όταν θα έχω πολλά πλούτη, θα θυμάμαι τα στόματα που πεινούν… 

Όταν θα νιώθω μεγάλη υπερηφάνεια, θα θυμάμαι τις στιγμές αδυναμίας μου… 

Όταν θα αισθάνομαι ότι τα χαρίσματά μου δεν βρίσκουν ταίρι, θα κοιτάζω τα άστρα!!! 




του Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) 
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»
βίντεο στο youtube
Εικόνα gif από: meucantinhomagicofavorito και μου την έστειλε η καλή μου φίλη η Αλεξία

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018

«Εσύ είσαι δυνατό παιδί!» «Δεν σε φοβάμαι!» «Ξέρεις να τα βγάζεις πέρα!» «Εσύ τα καταφέρνεις!»...!!!!

Σε μια διπλανή παρέα ακούω ένα τρίχρονο κοριτσάκι να φωνάζει στο μπαμπά του κλαίγοντας «Πονάω.. πονάω!». Ο πατέρας του στην προσπάθειά του να το ανακουφίσει του λέει «Εσύ είσαι δυνατή! Θα σου περάσει αμέσως!». Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι σε συνειδητό επίπεδο η πρόθεσή του είναι η φροντίδα του παιδιού του.

Μια νέα γυναίκα στο γραφείο μου αναφέρει με καμάρι τον τρόπο που η μητέρα της βοήθησε στο να χτιστεί η αυτοεκτίμησή της, όταν ήταν παιδί. «Κάθε φορά που μου συνέβαινε κάτι εκείνη μου έλεγε “Εσύ θα τα καταφέρεις!” “Δεν δεν σε φοβάμαι εσένα!”.

Ενώ αυτό το καταγράφει ως ένα πολύ καλό στοιχείο για την αυτοεκτίμησή της, στην ενήλικη ζωή νοιώθει ότι έχει μόνο την επιλογή «να τα καταφέρει» κι αυτό αναγνωρίζει ότι την μπλοκάρει σε πολλά επίπεδα.

«Εσύ είσαι δυνατό παιδί!» «Δεν σε φοβάμαι!» «Εσύ τα καταφέρνεις!»…. Φράσεις οικείες και πολυ-χρησιμοποιημένες… που απευθύνονται στο παιδί και πραγματικά γεμίζουν καμάρι και περηφάνια το γονιό. Για να δούμε, όμως, τι κρύβεται πίσω από τον περήφανο γονιό και το δυνατό παιδί, που τα καταφέρνει.

Το «Παιδί – γονιός»
Πώς ο τρόπος που λειτουργεί η οικογένεια συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός τέτοιου παιδιού; Συχνά οι γονείς λένε για αυτά τα παιδιά: «Είναι τόσο ανεξάρτητο, σαν να μην μας χρειάζεται» ή «μόνο του μεγάλωσε αυτό το παιδί» και καμαρώνουν γι’ αυτό. 

Εκείνη την ώρα δεν συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι έχουν την ανάγκη να αντιμετωπίζουν αυτό το παιδί σαν δυνατό, ώσπου τελικά γίνεται (Napier, 1997).

Τα παιδιά έχουν τη μυστηριώδη ικανότητα να μυρίζονται τις αγωνίες και τις ανάγκες των γονιών τους και επιστρατεύουν τον εαυτό τους χωρίς να τους ζητηθεί – λεκτικά – να τους φροντίσουν (Minuchin, 2000 & Napier & Whitaker, 1987).

Ένα δυνατό παιδί αναλαμβάνει ρόλο και μετατρέπεται σε «παιδί-γονιός». Το γονεϊκό παιδί, προκειμένου να ανταποκριθεί στο ρόλο και τις απαιτήσεις αναγκάζεται να γίνει υπεύθυνο, αυτάρκες, αυτόνομο σε βαθμό που αντιστοιχεί σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας.

Φυσικά αυτό είναι κάτι πολύ γοητευτικό για το παιδί, γιατί από τη μια τα παιδιά πάντα αναζητούν να αποκτήσουν περισσότερη εξουσία και με αυτό τον τρόπο την παίρνουν, αλλά και γιατί νοιώθουν το καμάρι και την εκτίμηση των γονιών τους.

«Προβιβάζονται» από τους γονείς σε «ημιενήλικους» και αυτή η προαγωγή τους δίνει φοβερή δύναμη. Γίνονται «υπεργονείς». Αναλαμβάνουν την ευθύνη εκεί που οι γονείς αδυνατούν, αποφασίζουν, καθοδηγούν, μεσολαβούν, φροντίζουν, καθησυχάζουν (Bowen, 1996 ; Καραγιάννης, 2010 ; Minuchin, 2000 ; Napier, 1997 & Napier & Whitaker, 1987). 

Τι μαθαίνουν αυτά τα παιδιά για τον εαυτό τους και τις σχέσεις τους
Το αυτονόητο θα ήταν ότι τα παιδιά που έκαναν περήφανους τους γονείς τους, θα είχαν μια πολύ καλή σε με τον εαυτό τους και ισχυρή αυτοπεποίθηση (Miller, 2007). Όμως, είναι αρκετά διαφορετικά. Το κόστος από αυτή τη διεργασία είναι πολύ μεγάλο, τόσο στην παιδική ηλικία όσο και στην ενήλικη ζωή.

Αυτός ο ρόλος, δεν τους επιτρέπει ισότιμη σχέση με τα αδέρφια τους. Είναι ο δυνατός και αυτός που τα καταφέρνει. Κάθεται στο θρόνο. Πώς θα μπορέσει να σχετισθεί με τα αδέρφια του; Να παίξει, να μαλώσει, να χάσει, να τσακωθεί, να κλάψει, να θυμώσει, να ζηλέψει;

Οι απαιτήσεις του ρόλου και οι προσδοκίες από τους γονείς έρχονται σε σύγκρουση με τις παιδικές του ανάγκες. Χάνει την παιδικότητα, τη ζωντάνια την ξενοιασιά και σιγά σιγά μετατρέπεται σε κουρασμένο, εξαντλημένο σύντροφο, εργαζόμενο, γονιό.

Σε ένα άλλο επίπεδο, το παιδί αυτό μαθαίνει ότι σημαντικό είναι μόνο αν παρέχει φροντίδα. Έτσι, η σχέση του με τους άλλους βασίζεται σε αυτή τη διεργασία. Στην παροχή φροντίδας. Μπορούν να έχουν επίγνωση των αναγκών των άλλων, γιατί έμαθαν πολύ νωρίς να αφουγκράζονται τι χρειάζονται οι άλλοι από αυτά.

Τις περισσότερες φορές δεν είναι σε θέση να έχουν επίγνωση των δικών τους αναγκών, ακριβώς επειδή οι δικές τους ανάγκες δεν ήταν ποτέ σημαντικές, ώστε να φροντιστούν. Παρόλα αυτά, ως ενήλικες μοιάζουν δυνατοί και ικανοί να στηρίξουν τους ανθρώπους γύρω τους. Αυτό, άλλωστε είναι κάτι που κάνουν για πολλά χρόνια (Minuchin, 2000 & Napier & Whitaker, 1987).

Τα «παιδιά – γονείς» εκπαιδεύονται ασυνείδητα στο να είναι ευαισθητοποιημένα στη φροντίδα των άλλων. «Μπορούν να κατανοούν συναισθηματικά αυτά που συμβαίνουν στους γύρω τους», μας λέει η Alice Miller (2007). «και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Αυτός ο ρόλος εξασφάλιζε στο παιδί την αγάπη των γονιών.

Το παιδί ένοιωθε ότι το είχαν ανάγκη και αυτή η ανάγκη διασφάλιζε την ύπαρξή του» συνεχίζει. Αυτό τους οδηγεί στο να δυσκολεύονται ιδιαίτερα στο να θέσουν μέχρι πού χρειάζεται να προσφέρουν τη βοήθειά τους. 

Ο ρόλος τους τους έμαθε σε ένα μόνιμο εσωτερικό αίσθημα υποχρέωσης παροχής βοήθειας, ακόμη και όταν δεν τους έχει ζητηθεί. Θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο να λύσει ή να διεκπεραιώσει ή να φροντίσει εκεί που το πλαίσιο έχει ανάγκη. Εξυπηρετούν άνευ όρων (Napier, 1997).

«Αναπτύσσουν μια ειδικού τύπου ευαισθησία στα ασυνείδητα σήματα με τα οποία εκδηλώνονται οι ανάγκες των ανθρώπων γύρω τους» (Miller, 2007). Έτσι θεωρούνται από όλους «καλοί άνθρωποι» και «καλά παιδιά», όμως μέσα τους νοιώθουν πολύ θυμωμένοι. Οι συναισθηματικές τους ανάγκες δεν ονομάστηκαν και δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ.

Στο παρόν ζητούν κάλυψη των αναγκών αυτών, χωρίς όμως να τολμούν να το εκφράσουν. Ελπίζουν ότι μέσα από τη συνεχή εξυπηρέτηση που προσφέρουν, οι άλλοι θα φροντίσουν και τους ίδιους. 

Ο τρόπος όμως που φροντίζουν κάνουν τους ανθρώπους γύρω τους εξαρτημένους και ανήμπορους και κατ’ επέκταση αδύναμους να φροντίσουν.

Κάνοντας πολύ περισσότερα από αυτά που τους αναλογούν θυμώνουν, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό. Αισθάνονται εξαντλημένα ή κουρασμένα (και συχνά ανεπαρκή), επειδή νοιώθουν υποχρέωση προς το γονιό με τον οποίο έχουν εμπλακεί υπερβολικά (Napier, 1997).




simplylife.gr
Βιβλιογραφία
Bowen, .M(1996). Τρίγωνα στην οικογένεια. Αθήνα.Ελληνικά Γράμματα.
Salvador Minuchin, «Οικογένειες και οικογενειακή θεραπεία». Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2000.
Napier, A, Whitaker, C: «Οικογένεια μαζί, όμως αλλιώτικα». Εκδόσεις Κέδρος, 1987.

Μαρία Κορακά
Ψυχολόγος – ΨυχοΘεραπεύτρια | Κοινωνική Λειτουργός | Θεραπεύτρια Ζευγαριού & Οικογένειας
Έκφραση Ψυχής – Χώρος Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας για Ενήλικες & Εφήβους

Πώς να πραγματοποιήσετε μια ευχή με μια ισχυρή τεχνική εκδήλωσης ­ + video…!!!!

«Η φαντασία είναι η αρχή της δημιουργίας. Φανταστείτε αυτό που επιθυμείτε και τελικά θα το δημιουργήσετε.» – George Bernard Shaw 

Πιθανώς κάποια στιγμή στη ζωή σας να είχατε ευχηθεί κάτι. Κάποια πράγματα εκδηλώθηκαν ενώ άλλα δεν τα κατάφεραν. 

Γιατί έγινε αυτό; Υπάρχει ένας συγκεκριμένος αλγόριθμος ή μια τεχνική εκδήλωσης που μπορεί να σας διδάξει πώς να πραγματοποιήσετε τις ευχές σας ; 

Σχετίζεται η εκδήλωση με τον νόμο της έλξης ή υπάρχει κάτι περισσότερο; Με την πάροδο των χρόνων, μελετώντας την καινούργια πνευματική επιστήμη Πληροφορικής καθώς και διεξάγοντας έρευνες για άλλα πεδία αφύπνισης της συνείδησης, έμαθα και δοκίμασα στην πρακτική μου πολλές διαφορετικές δημιουργικές τεχνικές οραματισμού και εκδήλωσης (συμπεριλαμβανομένου και αυτή που βασίζεται σε ένα ναό στη Μιανμάρ ο οποίος εκπληρώνει τις ευχές). 

Ενώ συγκέντρωνα πληροφορίες για το πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί μια ευχή με τεχνικές εκδήλωσης, βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα μέθοδο «εκδήλωσης ευχών» από τον Vadim Zeland και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας. 

Την δοκίμασα στον εαυτό μου και την πρότεινα σε πολλούς φίλους μου. Σας παροτρύνω να την δοκιμάσετε και θα εκτιμούσα αν μοιραζόσασταν τα αποτελέσματα και όπως και τις γνώσεις σας αφού εξασκήσετε την ακόλουθη ισχυρή τεχνική εκδήλωσης. 

Η τεχνική εκδήλωσης «Ποτήρι με Νερό» μπορεί πραγματικά να ανοίξει τις εσωτερικές εκδηλωτικές σας ικανότητες, να σας βοηθήσει να λύσετε διάφορα προβλήματα και να σας δώσει ενέργεια ώστε να πετύχετε κάτι που εύχεστε για τη ζωή σας. 

Πώς να πραγματοποιήσετε μια ευχή με την τεχνική εκδήλωσης «Ποτήρι με Νερό» 

Σε ένα φύλλο χαρτιού γράψτε κάτι που χρειάζεστε ή μια ευχή που θέλετε να πραγματοποιηθεί με μια μορφή επιβεβαίωσης. Αν εργάζεστε πάνω σε μια συγκεκριμένη εργασία και χρειάζεστε δημιουργικές ιδέες, γράψτε κάτι σαν : 

«Είμαι γεμάτος/η έμπνευση και δημιουργικότητα. Επιτρέπω στην δημιουργική μου ενέργεια να ρέει ελεύθερη συνέχεια. Έρχεται φυσικά σε μένα. Ελκύω δημιουργικές ιδέες όλη την ώρα. Η δημιουργική μου ουσία με βοηθά να συνειδητοποιήσω το πλήρες δυναμικό μου.» 

Μπορεί να ακούγεται χαζό, ωστόσο, ο εγκέφαλος και η καρδιά σας χρειάζεται να ακούσουν τις ανάγκες σας για να ξέρουν προς τα πού να κατευθυνθούν. 

Κάθε είδους δημιουργικού οραματισμού ή τεχνική εκδήλωσης είναι απλώς ένα πρότυπο διαμόρφωσης της σκέψης που σας βοηθά να αλληλεπιδράσετε καλύτερα με τα ανώτερα επίπεδα συνείδησης για να πετύχετε τους στόχους σας. 

Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται να περιορίζετε τον εαυτό σας απλώς για να λάβετε περισσότερες δημιουργικές ιδέες. Μπορείτε να βρείτε πολλές διαφορετικές επιβεβαιώσεις που απευθύνονται στην προσέλκυση αυτού που χρειάζεστε στη ζωή σας, μιας καινούργιας δουλειάς, απόκτηση χρηματικής σταθερότητας ακόμα και βοήθεια για τα προβλήματα υγείας (συμπεριλαμβανομένου την απώλεια βάρους). 

Απλώς διαλέξτε μια επιβεβαίωση στον τομέα της ζωής που θέλετε να βελτιώσετε και γράψτε τη. 

Τότε τοποθετήστε το ποτήρι με το νερό ακριβώς πάνω από το χαρτί ή μπορείτε να γράψετε την επιβεβαίωση σε ένα χαρτάκι post–it και να το κολλήσετε γύρω από το ποτήρι ( θυμηθείτε τα πειράματα με νερό που διεξήγαγε ο Masaru Emoto). 

Βεβαιωθείτε ότι χρησιμοποιείτε καλής ποιότητας νερό. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε την αγαπημένη κούπα ή το ποτήρι σας, ωστόσο ένα γυάλινο ποτήρι είναι το πιο κατάλληλο δοχείο γι αυτή την τεχνική εκδήλωσης. 

Μετά, τρίψτε τα χέρια σας μεταξύ τους ώστε να ενεργοποιήσετε τη ροή ενέργειας τους και τοποθετήστε τα γύρω από το ποτήρι (είναι μια απλή μέθοδος για την ενεργοποίηση ροής της ενέργειας στα χέρια). 

Πείτε την επιβεβαίωση δυνατά ή από μέσα σας (αν δηλώνετε μια επιβεβαίωση με την φωνή σας συνήθως της δίνει περισσότερη ισχύ). Θα πρέπει επίσης να οραματιστείτε τι είναι αυτό που θέλετε να πετύχετε ενώ στέλνετε την ενέργεια σας προς το ποτήρι με το νερό. 

Η ενέργεια κυλά προς τα εκεί που βρίσκεται η συγκέντρωση σας. Επίσης, όταν επικεντρώνετε την προσοχή σας στο ποτήρι με το νερό, ενώ οραματίζεστε την επιθυμία σας, τη φορτίζετε με την διαμορφωμένη σκέψη της επιθυμίας σας. Το νερό είναι πολύ ισχυρός ενεργειακός-πληροφοριακός αγωγός. Τώρα, πιείτε το νερό. 

Τι άλλο πρέπει να γνωρίζετε για την τεχνική εκδήλωσης 

Θα πρέπει να κάνετε αυτή την τεχνική κάθε πρωί και κάθε βράδυ πριν πέσετε για ύπνο. Άλλωστε, πολλοί διατροφολόγοι προτείνουν να πίνετε ένα ποτήρι νερό αμέσως μόλις ξυπνήσετε, κι έτσι μπορείτε εύκολα να κάνετε αυτή την τεχνική εκδήλωσης μέρος της πρωινής σας ρουτίνας. 

Δύο εβδομάδες θα πρέπει να είναι αρκετές για μικρές ευχές και οι μεγαλύτερες απαιτούν τρεις μήνες, ακόμα και περισσότερους αναλόγως την πολυπλοκότητα τους. 

Η θετική σας πρόθεση θα φορτίσει το νερό στο ποτήρι και αφού το πιείτε όλο σας το σώμα (το οποίο αποτελείται από 60-75% νερού ούτως ή άλλος) θα φορτιστεί με νερό που θα σας καθοδηγήσει ώστε να εκδηλώσετε την ευχή σας. Αυτή η τεχνική είναι πολύ ισχυρή. 

«Ένα ζωντανό σώμα, δεν είναι ένα σταθερό πράγμα, αλλά ένα κινούμενο γεγονός, σαν μια φλόγα ή σαν μια ρουφήχτρα: το σχήμα μόνο είναι σταθερό γιατί η ουσία είναι ένα ρεύμα ενέργειας που πηγαίνει από το ένα άκρο στο άλλο.» – Alan Watts 

Το κλειδί είναι να είστε όσο πιο συγκεκριμένοι γίνεται στις επιβεβαιώσεις και στους στόχους σας. 

Αν θέλετε δημιουργικές ιδέες για την εργασία σας, γράψτε το. Αν θέλετε να ελκύσετε ένα σύντροφο, τότε πρέπει να είστε συγκεκριμένοι με αυτό (ωστόσο, μην το παρακάνετε, το να γράψετε πάνω από 7 χαρακτηριστικά του ανθρώπου που θέλετε να ελκύσετε είναι υπερβολή). 

Να είστε ρεαλιστές! Ακόμα και αν θέλετε να εκδηλώσετε ένα εκατομμύριο ευρώ μέχρι αύριο, χρησιμοποιώντας την τεχνική με «το ποτήρι με νερό», μη ξεχνάτε ότι θα χρειάζεται να αγοράσετε το λαχείο και επίσης θα πρέπει να θυμάστε το σύνδρομο ξαφνικού πλουτισμού. 

Αν έχετε αρκετές επιθυμίες που θέλετε να πραγματοποιηθούν τότε προτείνω να ετοιμάζετε ένα ποτήρι για κάθε ευχή. Είναι επίσης σοφό, να σιγουρεύεστε ότι κανείς άλλος δεν πίνει από αυτό το ποτήρι τουλάχιστον όχι κατά την περίοδο που κάνετε την τεχνική. 

Τα χέρια σας έχουν 26 ενεργειακούς αγωγούς και τοποθετώντας τα γύρω από το ποτήρι, τοποθετείτε και ενδυναμώνετε την πρόθεση σας ώστε να εκδηλώσετε αυτό που θέλετε στη ζωή σας. 

Το νερό καταγράφει τις πληροφορίες που στέλνετε. Αφού πιείτε το νερό, τα ενεργειακά - πληροφοριακά σωματίδια θα εξαπλωθούν σε όλο σας το σώμα και θα συγχρονίσουν μορφολογικό σας πεδίο στο να εκπέμψουν την πρόθεση που τους δίνετε. 

Μην ανησυχείτε αν δεν νιώσετε στην αρχή τη δέσμη της ενέργειας της πρόθεσης ανάμεσα στα χέρια σας, το αίσθημα θα έρθει με την πρακτική και υπάρχουν πολλές τεχνικές που μπορούν να σας βοηθήσουν να αισθανθείτε την ενέργεια. Το νερό είναι ένα πολύ απαλό στοιχείο και εύκολα επηρεάζεται από την ενέργεια που εκπέμπουν τα χέρια σας (ακόμα και αν δεν το αισθάνεστε συνειδητά). 
Εύχομαι τα καλύτερα για την πρακτική σας σε αυτή την ισχυρή τεχνική εκδήλωσης και μην ξεχάσετε να την μοιραστείτε με έναν φίλο σας! 




Μετάφραση: awakengr.com via learning-mind