Σάββατο 24 Απριλίου 2021

Δώσαμε αξία εκεί που δεν ήξεραν να εκτιμούν...!!!!

Και φτάνει εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς τι έδωσες, τι είπες, τι αισθάνθηκες για λάθος ανθρώπους που πίστεψες ότι σου αξίζουν κι ότι είναι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί κι εσύ ανοίχτηκες, μοιράστηκες, δέθηκες κι όμως τώρα βλέπεις πόσο λάθος έκανες, ποσό αφελής ήσουν που πίστεψες σε αυτούς κι ακόμα περισσότερο σε εσάς.

Σ’ εσάς που πάλεψες με τόσο κόπο να κρατήσεις αυτό που είχατε. Έδειξες υπομονή κι επίμονη γιατί σου έμαθαν πως έτσι είναι οι σχέσεις. Θέλουν τον χρόνο τους και μεράκι για να αντέξουν. Έτσι εσύ στον βωμό του εpώτα θυσίαζες χρόνο, συναίσθημα, αντοχές και το έκανες με τόσο ενθουσιασμό.

Έκανες ηλίθιους συμβιβασμούς, ανώφελες υποχωρήσεις, άφησες να σε ποδοπατήσουν γιατί πίστευες μέσα σου ότι θα πετύχει, για την ακρίβεια, ήθελες τόσο να πετύχει. Απλά λίγο σπρώξιμο θέλει, έλεγες.

Είναι δύσκολο όμως το «εμείς» και το «μαζί». Δε θέλει προσπάθεια μόνο από έναν. Το παιχνίδι αυτό είναι ομαδικό, αν ο ένας πάει πάσο χάνετε κι οι δυο. Αν ο ένας παίξει για την πάρτη του, αργά ή γρήγορα πάλι δε θα τα καταφέρατε.

Σαφέστατα, πάντα κάποιος απ’ τους δυο θα νιώθει πιο πολλά , θα δίνει πιο πολλά, θα είναι έτοιμος να θυσιάσει και να θυσιαστεί, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο άλλος θα μείνει άπραγος. 

Ανιδιοτελείς οι σχέσεις, βλέπεις, όμως ανιδιοτελής είναι ο άνθρωπος που δίνει χωρίς συμφέρον και προσωπικό όφελος, όχι αυτός που δεν περιμένει τίποτα γιατί ο άλλος δεν τον υπολογίζει.

Συχνά μπερδεύουμε τον πραγματικό εpώτα με κάτι φτηνιάρικες απομιμήσεις που δεν έχουν καν λόγο ύπαρξης. Ίσως να φταίμε κι εμείς που αφήνουμε να κάνουν κουμάντο στην καρδιά μας, ίσως να φταίνε κι αυτοί που δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν το παραμικρό.

Και φτάνει εκείνη η αναθεματισμένη ώρα που συνειδητοποιείς ποσά έδωσες, ποσά κράτησες για σένα και τι εκτίμησε ο άλλος από αυτά. Και τότε απογοητεύεσαι, νιώθεις κενός και τι κατάφερες; Τώρα αυτά που έκανες κι είπες φαντάζουν τόσο άσκοπα, τόσο ανούσια αφού ο άλλος δεν έκανε τίποτα για να δώσει αξία.

Σκέφτεσαι πάλι πώς είναι δυνατόν να μην είδε τίποτα από όλα αυτά, να μην αντέδρασε σε κάτι, βρε αδελφέ. Μα γιατί να το κάνει άλλωστε; Κανείς δε χρωστάει σε κανέναν και κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να κάνει κάτι που δε θέλει, μονός σου πήρες το ρίσκο κι οι συνέπειες δικές σου.

Κι ύστερα, πες μου, πώς σου φαίνεται που όσα έκανες εσύ με κόπο και πείσμα, ο άλλος τα γκρεμίζει έτσι απλά μόνο με ένα βλέμμα, με μια λέξη, με μια κίνηση; Κι εσύ εκεί επιμένεις να τα ξαναχτίσεις όλα απ’ την αρχή κι αυτή τη φορά, βέβαια, στα μέτρα του έτσι ακριβώς όπως αρέσει σε εκείνον. Κι όλα αυτά γιατί;

Μόνο και μόνο γιατί φοβάσαι να παραδεχτείς στον ίδιο σου τον εαυτό ποσό λάθος έκανες ακόμη μία φορά, που έδωσες σε λάθους ανθρώπους. 

Γιατί πίστευες ότι είναι ο σωστός άνθρωπος, ότι αυτός σου αξίζει, ότι αυτός είναι το άλλο σου μισό. Κάποια στιγμή τελειώνει αυτό το παραμυθάκι, αυτός φεύγει κι εσύ ξυπνάς και βλέπεις πως όλα πήγαν χαμένα, θυμώνεις με σένα που πίστεψες πάλι λανθασμένα.

Όταν όμως έρχεται η στιγμή που ο σωστός άνθρωπος μπαίνει στην ζωή σου, κομπλάρεις διότι καιρό τώρα έχεις πάψει να πιστεύεις σε αυτούς. Τότε αντιλαμβάνεσαι πραγματικά ποσά λάθος πράγματα επένδυσες σε τόσο λάθος ανθρώπους.

Πίστευες βλακωδώς ότι ήταν ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί, και να που έρχονται άνθρωποι που αξίζουν τόσα κι αλλά τόσα, όμως εσύ τα έδινες από εδώ κι από εκεί, σε άτομα ανίκανα να εκτιμήσουν, να παλέψουν γι’ αυτόν που είχαν διπλά τους.

Δειλοί άνθρωποι που το μόνο που ήξεραν να κάνουν είναι να παίρνουν και να φεύγουν. Γιατί τι άλλο να δώσεις, μάτια μου, και ποιος σου εγγυάται ότι δε θα πληγωθείς πάλι, ότι δε θα πετάξουν με τόση ευκολία όπως έκαναν τόσοι και τόσοι.

Και το ερώτημα είναι το εξής: στον απολογισμό που κάνεις, ποιος μένει τελικά;




Άννα Τζαβίδη

Ό,τι κι αν γίνει, εσύ να βρίσκεις τη δύναμη να χαμογελάς…!!!

Είναι κάτι μέρες που όλα πάνε στραβά. Δε μιλάω για ατυχίες της καθημερινότητας, μην μπερδεύεσαι. Μιλάω για μέσα σου. Μη μου πεις ότι δεν το έχεις ζήσει, δε θα σε πιστέψω.

Είναι μέρες που ξυπνάς και σου φταίνε όλα. Αρνείσαι πεισματικά να ανοίξεις τα μάτια, να εγκαταλείψεις το άσυλο του κρεβατιού σου.

Φοβάσαι όλα όσα θα πρέπει να αντιμετωπίσεις. Όλες εκείνες τις σκέψεις που δεν ξέρεις από πού ξεφυτρώνουν, αλλά σε τριγυρίζουν οι άτιμες και πάνε να σε τρελάνουν.

Αυτές τις μέρες της μεγάλης σου μαυρίλας δε θέλεις τίποτα και κανέναν. Δε θέλεις να μιλάς. Δε θέλεις να εξηγείς τι έχεις. Ειδικά το τελευταίο δεν το κάνεις από παραξενιά. Απλά ούτε κι εσύ ξέρεις τι έχεις, πώς λοιπόν να δώσεις σαφή απάντηση σε αυτό;

Δε θέλεις τίποτα και κανέναν. Όλα είναι στραβά, όλα είναι άσχημα. Ακόμη και στα όμορφα βρίσκεις ψεγάδι. Και θυμώνεις με σένα που αρνείσαι την ομορφιά κάτι τέτοιες μέρες.

Στερεύεις από θετική ενέργεια και βουλιάζεις σε θολά νερά. Άσχημες σκέψεις, υποψίες, σενάρια. Πώς μπορεί το μυαλό σου να κρύβει τόσα σενάρια μου λες;

Τρομάζεις κι εσύ ακόμη με το τι μπορεί να πλάσει η νοσηρή σου φαντασία στις ώρες της μεγάλης μαυρίλας. Κι αυτό το κλάμα; Δάκρυα στριμώχνονται μέσα σου κι ένα πλάκωμα στο στήθος. Πένθιμο όλο τούτο αν κι αναίτιο. 

Θες να κουλουριαστείς σε μια μεριά και να κλαις συνέχεια. Θες να βγάλεις από μέσα σου ό,τι σε βαραίνει κι ας μην ξέρεις τι είναι. Τρελό όλο αυτό. Αλλά συμβαίνει. ΣΟΥ συμβαίνει και δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς.

Βαθιά μέσα σου ελπίζεις να λυτρωθείς από όλο αυτό. Δεν το αντέχεις το γκρίζο της ψυχής, δεν την μπορείς όλη αυτή την απαισιοδοξία.

Κι εκείνα τα φτερά που χρόνια τώρα κουβαλάς στην πλάτη για να πετάς, σα να μαράζωσαν, σα να μίκρυναν. Αδυναμία νιώθεις και παραίτηση. Τίποτα δεν έχει νόημα, τίποτα δεν έχει αξία. Να μπορούσες μόνο να σπρώξεις το χρόνο. Να πηδήσεις τούτη την άσχημη μέρα που σου ξημέρωσε και να προχωρήσεις στην επόμενη.

Αυτό θέλεις με όλη σου την καρδιά. Γιατί ξέρεις πως η επόμενη θα είναι μια νέα μέρα. Και η συννεφιά σου θα περάσει. Κι αν δεν περάσει εντελώς, τουλάχιστον θα μπορείς να την παλέψεις καλύτερα.

Το χαμόγελο σου λείπει αλλά θα το βρεις. Αυτός άλλωστε είναι από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου ο σκοπός της ζωής σου.

Να βρίσκεις τη δύναμη να χαμογελάς ακόμη και στα μεγάλα ζόρια.

Και κάτι τέτοιες μέρες που η φιλοσοφία σου δοκιμάζεται, εκτιμάς αυτή την απόφαση που κάποτε πήρες, περισσότερο

Ό,τι κι αν γίνει να βρίσκεις τη δύναμη να χαμογελάς. Κι όλα θα φτιάχνουν.

Όλα θα φτιάξουν…




Εκδίκηση… ναι υπάρχει, αλλά άφησε την στο Θεό…!!!!

Το μίσος είναι φυλακή…
Η οργή, ο θυμός, μειώνει την καλή πλευρά του χαρακτήρα σου και ευτελίζει την προσωπικότητά σου, γι’αυτό αποφύγετέ τα και αν δεν γίνεται διαφορετικά μη δίνετε πολύ χρόνο σ’ αυτούς που σας τα προκαλούν…

Η αγάπη δεν κερδίζεται με ηθικούς κανόνες και “πρέπει” αλλά με σεβασμό στο εξής : να νιώθει ελεύθερη προσωπικότητα ο σύντροφός σου, το παιδί σου, ο φίλος σου, ο συνάνθρωπος σου…

Κάνοντας καλές πράξεις στους άλλους, δεν αγαπιέσαι περισσότερο. Αν το κάνεις γι' αυτό, ρισκάρεις. Απλά τους δείχνεις ότι υπάρχει καλοσύνη μέσα σου… έτσι απλά!

Εκδίκηση… ναι υπάρχει, αλλά άφησέ την στο Θεό γιατί εσύ γνωρίζεις μόνο τις πράξεις των ανθρώπων, αυτός και τις κρυφές σκέψεις τους…

Αυτοί που σε καταδίκασαν γιατί αισθάνθηκες έντονα στη ζωή, δεν γνωρίζουν πραγματικά την ποιότητα καμίας προσωπικής σου στιγμής, γι’αυτό αδιαφόρησε!




Ανθή Νταμπρατζή

Παρασκευή 23 Απριλίου 2021

Τι κατάντια, να φοβόμαστε να δείξουμε ποιοί είμαστε…!!!!

Παντού θυμωμένοι άνθρωποι.

Οργισμένοι.

Ξεσπάνε, χτυπάνε, ουρλιάζουν σε άλλους,

την πληρώνουν άλλοι.

Πάντα άλλοι την πληρώνουν.

Οι άλλοι, πάντα οι άλλοι.

Εκείνοι; Εκείνοι…

Νομίζουν ότι είναι δυνατοί ενώ είναι φοβισμένοι ενήλικες

που κουβαλάνε το “βιασμένο” καταπιεσμένο παιδί που

κρύβουν μέσα τους.

Κλαίει το κρυμμένο παιδάκι, φωνάζει.

Πονάω, Φοβάμαι!

Μην με διώχνεις, μη με αφήνεις μόνο μου.

Χάιδεψε με.

Όμως ο “δυνατός” ενώ το ακούει του λέει φύγε.

Μη μου θυμίζεις τι πέρασα, με πονάει.

Δεν πρέπει ποτέ να φανερωθείς, τώρα είμαι μεγάλος,

σοβαρός.

Σκοτώνει το παιδί και γίνεται ο “ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ”, ο “ΜΑΓΚΑΣ” ο

γαμήκoυλας που δεν αγαπάει κανέναν και τίποτα.

Γίνεται η “ΓΑMΑΤΗ ΓΚΟΜΕΝΑΡΑ” που δε μασάει,

η “καριερίστρια”, η “σταρούμπα”, που δεν χρειάζεται κανέναν.

Τα κατάφεραν.

Είναι “ΔΥΝΑΤΟΙ”, “ΝΙΚΗΣΑΝ” φοράνε την πανοπλία τους,

τη μάσκα τους και όλοι τους λένε μπράβο.

Είσαι θεός/θεά, τους χειροκροτούνε.

Όλοι τους θαυμάζουν, δοξάζουν, χαμογελάνε και γιορτάζουν

τη νίκη τους.

Νοιώθουν ηδονή για τον εαυτό τους, καυλώvουν με τον

εαυτό τους.

Χύvουν, εκσπερματώvουν όταν κοιτάζουν τη μούρη τους

στον καθρέφτη.

Καμαρώνουν επειδή σκότωσαν το παιδί.

Η μικρή φωνούλα μέσα τους ξέρει την αλήθεια,

τους φωνάζει: Έχασες τη ψυχή σου.

Πούλησες τα όνειρα σου.

Σκότωσες ότι ομορφότερο υπάρχει στον κόσμο.

Την ταπεινότητα, την ανθρωπιά, την ΑΓΑΠΗ.

Τους φωνάζει σταμάτα να πληγώνεις τους γύρω σου,

σταμάτα να σκοτώνεις εσένα, εμένα, ΕΜΑΣ.

Ξαναφωνάζει η μικρή φωνούλα, σε παρακαλώ.

Άκουσέ με.

Τίποτα.

Δεν την ακούνε γιατί τους τρομάζει η αλήθεια.

Δεν τους συμφέρει η αλήθεια.

Αν την ακούσουν ίσως αλλάξουν και τότε ίσως να μην τους

“θαυμάζουν” και “αγαπάνε” όλοι.

Τι κατάντια…

Να είναι πολυτέλεια η ΑΛΗΘΙΝΗ μέσα από την ΨΥΧΗ αγκαλιά,

στοργή, το χάδι, το φιλί…

Τι κατάντια…

Να θεωρείται ο ρομαντισμός, η ευαισθησία, η φαντασία,

αδυναμία.

Να είναι μειονότητα.

Τι κατάντια, να φοβόμαστε να δείξουμε ποιοι είμαστε…

Υ.Γ1 : Ο μικρός νιώθει δυνατός όταν κάνει τον δυνατό να νιώθει μικρότερος. Μην τσιμπάτε. Είναι η γνωστή τακτική των αδύναμων…

ΥΓ2 : Οι έξυπνοι άνθρωποι διαλέγουν να έχουν στη ζωή τους αυτούς που θαυμάζουν για να γίνονται καλύτεροι. Όχι αυτούς που υποτιμούν για να φαίνονται καλύτεροι.




Χρύσα Κατσιτοπούλου  

Κάνε σκέψεις που σε δυναμώνουν...!!!!

Πριν από πολλά χρόνια, σε μια εξαιρετικά δημοφιλή εκπομπή που ονομαζόταν «το πιο παράξενο μυστικό», ο Ερλ Νάιτινγκέιλ, δίδαξε πολλούς από εμάς ότι γινόμαστε εκείνο που σκεφτόμαστε κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οι σκέψεις σου καθορίζουν αν είσαι ισχυρός ή ανίσχυρος, αν είσαι χαρούμενος ή λυπημένος, επιτυχημένος ή όχι. Τα πάντα είναι σκέψεις που περιφέρεις μαζί σου.

Οι ευτυχισμένες σκέψεις δημιουργούν ευτυχισμένα κύτταρα. Η υγεία σου καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις σκέψεις που κάνεις. Σκέψου με πάθος ότι δεν θα αρπάξεις κρυολόγημα και το σώμα σου θα αντιδράσει σύμφωνα με τη σκέψη σου.

Αρνήσου να κάνεις σκέψεις κόπωσης, ναυτίας ή ημικρανίας και το σώμα σου θα ανταποκριθεί στις σκέψεις σου. Ο νους σου λέει στο σώμα σου να παράγει τα «φάρμακα» που χρειάζεται για να σε κρατήσει υγιή. 

Δώσε σε κάποιον ένα χάπι ζάχαρης και πείσε τον ότι είναι φάρμακο κατά της αρθρίτιδας, και τότε το σώμα του θα αντιδράσει σε αυτό το υποκατάστατο, παράγοντας περισσότερη ενέργεια κατά της αρθρίτιδας.

Ο νους είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο για την υγεία. Επίσης δημιουργεί υπέροχες σχέσεις, αφθονία, επιτυχία και ότι θελήσεις. Όταν οι σκέψεις σου εστιάζονται σε αυτό που θέλεις να προσεκλύσεις στη ζωή σου και διατηρείς αυτές τις σκέψεις με το πάθος της απόλυτης πρόθεσης, τελικά θα ενεργήσεις σύμφωνα με αυτή την πρόθεση, γιατί πρόγονος κάθε πράξης είναι η σκέψη.

Καθόρισε τη σκέψη σου

Σε κάθε στιγμή της ζωής σου, εσύ έχεις την επιλογή για κάθε είδος σκέψεων που επιτρέπεις να μπουν στο νου σου. Κανείς άλλος δεν μπορεί να σου βάλει εκεί μια σκέψη. Ανεξάρτητα με τις συνθήκες που αντιμετωπίζεις, η επιλογή είναι δική σου.

Διάλεξε την αντικατάσταση των σκέψεων που εξασθενίζουν και αποδυναμώνουν με σκέψεις που σε δυναμώνουν. Μην πείθεις τον εαυτό σου ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται ή πως ευκολότερα το λες παρά το κάνεις.

Ο νους σου είναι δικός σου και εσύ τον ελέγχεις. Είσαι δημιουργός και επιλογέας των σκέψεών σου. Μπορείς να τις αλλάζεις κατά βούληση και κανείς δεν μπορείς να τις ελέγξει χωρίς τη δική σου συγκατάθεση. Γι’ αυτό διάλεξε τις σκέψεις που σε κάνουν πιο δυνατό.

Η επιλογή είναι δική σου.




Ο Jim Carrey μιλάει για την κατάθλιψη έτσι όπως δεν έχετε ποτέ φανταστεί...!!!!

Όποιος γνωρίζει τον Jim Carrey, δεν χρειάζεται παρά μόνο λίγα λεπτά για να συνειδητοποιήσει το ιδιαίτερο ταλέντο του και την ιδιαίτερη προσωπικότητά του. Είναι εκείνο το είδος ατόμου που μπορεί να μας κάνει να ξεκαρδιστούμε και να δακρύσουμε. Κι όμως, πίσω από την κινηματογραφική περσόνα, υπάρχει ένας άνθρωπος που βλέπει τον κόσμο με τον δικό του τρόπο. 

Πρόσφατα, ο Jim Carrey αποφάσισε να μοιραστεί το δικό του πνευματικό και συναισθηματικό ταξίδι στον κόσμο της ψυχικής ασθένειας και μας χαρίζει τη δική του προοπτική του για τον κόσμο, έναν κόσμο στον οποίο ζούμε όλοι μας.

Ο βίος και η πολιτεία του Jim Carrey

Ο Καναδός ηθοποιός πάντοτε μιλούσε για την κατάθλιψη, από την οποία υπέφερε, ωστόσο τώρα πλέον, αισθάνεται ότι έχει ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, ότι νίκησε επιτέλους τη μάχη με την κατάθλιψη. Έτσι, ανέφερε το εξής : «Απελευθερώθηκα από την κατάθλιψη. Δεν είμαι η κατάθλιψη. Δεν με νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι μετά τον θάνατό μου. Το μόνο που θέλω είναι να σκέφτονται ότι όσο ζούσα εξέπεμπα καλή ενέργεια, ότι άφησα πίσω μου ένα όμορφο άρωμα».

«Αυτή τη στιγμή, δεν έχω κατάθλιψη. Δεν έχω βιώματα κατάθλιψης».

Πάσχω από κατάθλιψη εδώ και χρόνια, αλλά τώρα, όταν έρχεται η βροχή, μπορεί να βρέχει, αλλά η βροχή δε μένει. Δεν μένει αρκετά για να με τραβήξει μέσα της και να με πνίξει».

Ενώ χρησιμοποιούσε αντικαταθλιπτικά φάρμακα όπως Prozac, ο Carrey δεν χρησιμοποιεί πλέον τίποτα που μπορεί να αλλάξει τη διάθεσή του. Δεν πίνει αλκοόλ, δεν είναι εθισμένος σε ουσίες, δεν πίνει ούτε καν καφέ. Το 2004, ανέφερε σχετικά με τα αντικαταθλιπτικά, πως η χρήση του φαρμάκου τον έκανε να νιώθει ότι υπήρχαν πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα.

«Είναι σα να ζει κανείς μέσα σε μια απελπισία, όχι πολύ έντονη. Ίσως δεν υπάρχουν απαντήσεις, αλλά ζει κανείς χαλαρά. Ενδεχομένως να μπορείς να χαμογελάς όταν πηγαίνεις στη δουλειά. Αλλά δεν παύει να είναι μια απελπισία, αν και όχι έντονη».

Ευτυχώς, για τους ανθρώπους που τον αγαπούν, είναι καλό να ακούγεται ότι έχει ξεφύγει από την κατάθλιψη. Ότι δεν μπορεί πλέον να τον παρασύρει, δεν μπορεί να τον κρατήσει στον βυθό της.

Τι μας διδάσκει ο Jim για την κατάθλιψη.

Σε αυτό το βίντεο, ακούμε μια συνέντευξη που έδωσε ο Jim Carrey, αποκαλύπτοντας πώς προέκυψε το νέο όραμα για τη ζωή του και πώς ανακάλυψε αυτό που πραγματικά έχει σημασία.

Το βίντεο ξεκινά καθώς ο Jim εξηγεί πώς η προηγούμενη νοοτροπία του τον έκανε να πιστέψει πως για να είναι ευτυχισμένος, για να έχει σκοπό στη ζωή του έπρεπε να γίνει κάτι σπουδαίο.
«Πίστευα ότι έπρεπε να γίνω διάσημος, και να αποκτήσω όλα τα πράγματα που οι άνθρωποι ονειρεύονται, να ολοκληρώσω μια σειρά πράγματων που μοιάζουν με επιτυχία, προκειμένου, εν τέλει, να πάψω να είμαι προσκολλημένος σε αυτά».

Ωστόσο, αφού πέτυχε αυτό που επιζητούσε, κατάλαβε ότι δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε ή χρειαζόταν.

«Ίσως φαίνεται υπέροχο να έχει κανείς ένα καταπληκτικό αυτοκίνητο, ακριβά ρούχα, αντικείμενα που όλοι οι άνθρωποι θαυμάζουν. Αλλά, αυτά δεν μπορούν ποτέ να σας χαρίσουν ολοκλήρωση, δεν είναι αυτά που χαρίζουν ευτυχία. Η ευτυχία δεν είναι αυτά τα όμορφα αντικείμενα, είναι κάτι άλλο.

Ο Carrey πιστεύει ότι είμαστε προσκολλημένοι σε ιδέες και σκέψεις που έχουμε δημιουργήσει και αυτές οι ιδέες μας κρατούν πίσω, δεν μας αφήνουν να ολοκληρωθούμε.

«Το αίσθημα της πλήρωσης είναι ένα διαφορετικό συναίσθημα από την εγωπάθεια»

Αυτά τα αφηγήματα είναι εκείνα που μας κάνουν να πιστεύουμε τι πρέπει να είμαστε. Είτε τα υλικά αντικείμενα, οι επαγγελματικοί τίτλοι, οι απόψεις που απλά αντικατοπτρίζουν την κοινή γνώμη, είναι όλες εκείνες οι μάσκες που μας παρεμποδίζουν, δεν μας αφήνουν να ολοκληρώσουμε την ύπαρξή μας.

«Είναι όλοι χαρακτήρες που έχω υποδυθεί, συμπεριλαμβανομένου του Jim Carrey … είναι όλοι χαρακτήρες. Ο Jim Carrey ήταν ο λιγότερο προσποιητός χαρακτήρας, επειδή σκέφτηκα ότι δημιουργώ κάτι που ήθελαν οι άλλοι, αλλά, σε κάθε περίπτωση, ήταν ένας χαρακτήρας.

Υποδύθηκα τον άνθρωπο που δεν είχε καμία έννοια, καμία ανησυχία, έτσι ώστε οι άνθρωποι που με παρακολουθούσαν να μη νιώθουν καμία ανησυχία, ή έννοια».

Τέλος, ο Carrey μας διδάσκει τις σκέψεις του σχετικά με την κατάθλιψη και τη θλίψη.

«Η διαφορά μεταξύ της κατάθλιψης και της θλίψης είναι συμπωματική, ό,τι συνέβη ή δεν συνέβη που μας επηρεάζει. Η κατάθλιψη λέει στο σώμα… δεν θέλω να είμαι αυτός ο χαρακτήρας πια.»

«Πρέπει να σκεφτείτε τη λέξη κατάθλιψη ως «βαθιά ανάπαυση». Ο εαυτός μας χρειάζεται να ξεκουραστεί βαθιά από το χαρακτήρα που προσπαθεί να παίξει.»

Ο Jim Carrey ήταν αρκετά τυχερός για να δει και να βιώσει εκείνα που οι περισσότεροι από εμάς δεν θα έχουν την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν. Ωστόσο, μας διδάσκει και κάτι πολύ σημαντικό: έχουμε ήδη αυτό που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς, τον εαυτό μας.




Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.
Jim Carrey - What It All Means | One Of The Most Eye Opening Speeches

Ο κλέφτης, ο ψεύτης κι ο διπρόσωπος μόνο τον πρώτο χρόνο χαίρονται...!!!!

Λένε πως οτιδήποτε κακό συμβαίνει σ’ ετούτη τη ζωή, είναι αποτέλεσμα ανεξήγητης θεϊκής δύναμης και συνήθως, αποτελεί σημάδι. Λάθος. Όλα τα κακά του κόσμου, ξεκινάνε απ’ τον άνθρωπο. Κι επειδή θα είμαστε ες αεί εγκλωβισμένοι στο σαθρό μικρόκοσμό μας, όπου κακό, βλέπε διχόνοιες, τσακωμούς, εντάσεις, ψέματα και διπροσωπίες. 

Βέβαια, για όλα αυτά, να είναι καλά οι ένθερμοι και πάντα υποστηρικτές και στυλοβάτες των παραπάνω ανθρωπιστικών προσφορών.

Όπου στυλοβάτες, εδώ βλέπε τον κλέφτη, τον ψεύτη, τον γελοίο και διπρόσωπο και μαζί μ’ αυτούς τον κομπλεξικό, τον μικρόψυχο και βασικά τον σκατόψυχο και κακομοίρη. Και παρότι, η ιστορία θέλει όλοι οι παραπάνω να δικαιώνονται, ο λαός υποστηρίζει άλλα.

O κλέφτης, ο ψεύτης κι ο διπρόσωπος τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Μετά τους πέφτει στραβοβελονιά και τους χαλάει το κέντημα. Κέντημα, βεβαίως! Θέλει τέχνη, βρε, το δούλεμα. Επίσης, θέλει και τύχη. Δε συντηρείσαι πια απ’ την τέχνη σου αν δε σε βοηθήσει και λίγο ο καλός Θεούλης.

Τώρα βέβαια, ζωή είναι αυτή κι αναποδιές συμβαίνουν. Μόδες πάνε κι έρχονται κι η μπογιά σου, φιλέ μου, ξεβάφει. Τα κόλπα πάλιωσαν και με τα αστειάκια σου δε γελάς ούτε εσύ. Πάει η τέχνη, πάνε κι όλα. Κρίμα, θα μου πεις, κι άρχισε να πιάνει.

Η έπαρση σε έφαγε. Καλλιτεχνικό κουσούρι κι όχι μόνο. Προαποφασίζεσαι, δηλαδή, πως τάχα μου κάνεις κάτι μεγάλο και σπουδαίο, πως προσφέρεις και φυσικά προσφέρεσαι, ενώ στην πραγματικότητα κάνεις κάτι λιγότερο από μια τρύπα στο νερό. Το χειρότερο δε, είναι ότι νομίζεις πως η επιρροή σου είναι τέτοια, που κανένας χρόνος δε θα μπορέσει ποτέ να την αγγίξει.

Κι όμως εκείνος, ως μάγκας μεγάλος, έρχεται και σε παίρνει απ’ το χεράκι και σου θυμίζει πάλι απ’ την αρχή τη μικρή εκείνη τη θεσούλα που ανήκεις. Μικρή. Γιατί αλίμονο κι αν πραγματικά το πίστεψες πως σου αναλογούσε μεγαλύτερη.

Η τέχνη σου είναι άτεχνη κι άτεχνο θα ‘ναι κι ό,τι στο εξής θα αποφανθείς να κάνεις. Κι άτεχνο και ελαττωματικό κι ως γνωστόν το ελάττωμα δε φεύγει. Η πραγματική απορία, βέβαια, είναι γιατί άφησες αρχικά το ελάττωμά σου ετούτο να μετατραπεί σε χούι.

Γιατί, πώς να το κάνουμε, έχεις και μια επιλογή. Και στη δική σου την περίπτωση, αυτή η επιλογή θέλησες να ‘ναι η επανάληψη. Ε λοιπόν, στις επαναλήψεις είναι που καίγεται το πράγμα. Διότι μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, στην τρίτη καίγεσαι κι άγιος ο Θεός.

Όχι, δηλαδή, που θα πουλάς το σάπιο πράγμα και δε θα το δει ουδείς να το μυρίσει. Βρε, αυτά μυρίζουν πρώτα. Φίλε, να ξέρεις, η πονηριά είναι μεταδοτική κι ύπουλη. Κι ακριβώς, λοιπόν, επειδή είναι μεταδοτική, δεν ξέρεις ποτέ σε τι βαθμό θα σε χτυπήσει.

Επίσης, η πονηριά είναι και μετρήσιμη. Γι’ αυτό, πολύ πιθανόν κάποιος άλλος να την έχει μεγαλύτερη. Κι ενώ δεν το θέλω καθόλου να σε στεναχωρήσω, αυτή είναι κι η επικρατέστερη των περιπτώσεων. Τώρα, αν ας πούμε, αυτό το αγνοούσες, πάρ’το ως απλή επιβεβαίωση της μικρής δικής σου θέσης.

Εντάξει, γέλασες. Έκανες πλάκα, ευχαριστήθηκες. Το ψήλωσες το εγώ σου, το ‘χε και ανάγκη. Στο μεταξύ, βέβαια, προδώθηκες. Κατέβηκες κι επίπεδο. Να, αυτά τα άτυχα συμβαίνουν ώρες-ώρες· σ’ άλλον θες ν’ ανάψεις τη φωτιά και την ανάβεις πάνω σου ο ίδιος.

Και να, λοιπόν, που η επανάληψη, μπορεί να προκαλέσει και συμφορά. Το ‘χεις πάθει πολλές φορές κι όμως σε καμία δεν έβαλες μυαλό. Ποιος τα φταίει τώρα; Επικίνδυνο σπορ η πονηριά, ανταγωνιστικό και κατά καιρούς, θανάσιμο. Γι’ αυτό, παράτα τα.




Είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας – Οι 5 νόμοι του Κάρμα...!!!

Τους Νόμους του Κάρμα μπορούμε να τους δούμε ως την Βουδιστική και Ινδική εκδοχή του Χρυσού Κανόνα, που βασικά είναι το να κάνετε στους άλλους αυτό που θα θέλατε να έκαναν σε εσάς. Αυτός ο Χρυσός Κανόνας έχει ουσιαστικά χρησιμοποιηθεί από κάθε θρησκεία στον κόσμο, καθώς μας διδάσκει ότι είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας.

Ο Βουδισμός πάει ένα βήμα πιο μπροστά, ενσωματώνοντας την πρόθεση και την σκέψη, μαζί με τα λόγια και την δράση. Οτιδήποτε νιώθουμε, λέμε, κάνουμε και κάθε επιλογή που κάνουμε εξαπλώνεται μέσα στον χρόνο και αυτές οι επιλογές είναι το κάρμα μας, είτε είναι καλές είτε κακές. Δείτε αυτούς τους 5 Νόμους του Κάρμα:

Νόμος της ουδετερότητας
Με τον ίδιο τρόπο που η βαρύτητα επιδρά ως ουδέτερη και σταθερή δύναμη, οι Νόμοι του Κάρμα ισχύουν σε όλα τα όντα ισότιμα, χωρίς εξαίρεση. Δρα χωρίς να έχει αγαπημένους, ούτε καταραμένους. Υπάρχουν μόνο τα θεϊκά όντα που δημιουργήθηκαν από τον Δημιουργό, και όλα αυτά τα όντα δέχονται αγάπη και φροντίδα ισότιμα, βαθιά και ολοκληρωτικά.

Νόμος των Μαθημάτων
Όταν μετενσαρκωνόμαστε, αυτό γίνεται για να μάθουμε με τι μοιάζει ή δεν μοιάζει η αγάπη. Όταν κινούμαστε μεταξύ κόσμων της διττότητας, μαθαίνουμε με το να βιώνουμε τα άκρως αντίθετα: καλό-κακό, πρόβλημα-λύση κτλ μέχρι να είμαστε ικανοί να αναπτυχθούμε στη θεϊκή αγάπη, την χαρά και την επίγνωση. Περπατάμε στον θεϊκό κύκλο μέχρι να μάθουμε τα μαθήματά μας.

Νόμος της Ισορροπίας
Ο σκοπός του να μάθουμε τα μαθήματα είναι να πετύχουμε την αίσθηση της ισορροπίας. Οι ανισορροπίες είναι αυτές που οδηγούν τον προσωπικό σας κύκλο των μετενσαρκώσεων. Για παράδειγμα, αν έχετε μίσος για κάτι , έχετε μετενσαρκωθεί και γι 'αυτό, ώστε να 'χετε την ευκαιρία να πετύχετε την ισορροπία.

Επειδή μπορείτε μόνο αληθινά να καταλάβετε ένα πράγμα όταν γίνετε αυτό το πράγμα. Παύση της κακόπιστης κριτικής και θρέψη ουτοπικών προσδοκιών.

Νόμος της Διεύρυνσης
Επειδή τα πάντα στο σύμπαν είναι ενέργεια, το σύμπαν διαρκώς διαστέλλεται από χαμηλότερα σε υψηλότερα δονητικά επίπεδα. Και εξαιτίας αυτής της συνεχούς διεύρυνσης, η αλλαγή και η ανάπτυξη είναι τα πάντα εκτός από βέβαια. 

Το σύμπαν μεγαλώνει υφαίνοντας το δρόμο του μέσω του χάους, της αναδιοργάνωσης και της τάξης σε ένα μακρύ ατελείωτο κύκλο αλλαγής και ανάπτυξης, που περιέχει ελπίδες συνεχούς βελτίωσης.

Νόμος της Αγάπης
Το Κάρμα επιστρέφει στην αρχική του θέση με την αγάπη. Όλος ο σκοπός του Κάρμα είναι να σπρώξει την ψυχή σας σε ένα προσωπικό ταξίδι μετενσάρκωσης μέσω του σύμπαντος, φέρνοντάς μας, στο τέλος, όλους μαζί σε μία κατάσταση θεϊκής αγάπης, χαράς και επίγνωσης. Το κάρμα σταματάει όταν έχετε τελειοποιήσει την ικανότητά σας να αγαπάτε χωρίς όρους.




Μετάφραση: awakengr.com via 
heartcenteredrebalancing.com

Πέμπτη 22 Απριλίου 2021

Ενσυναίσθηση στην εποχή της πανδημίας...!!!!

Πριν λίγο καιρό είδαμε την καθημερινότητά μας να αλλάζει ραγδαία. Η καραντίνα του πληθυσμού, που είχε στόχο την προστασία από τον COVID-19, μας έδωσε την αίσθηση ότι απομακρυνόμαστε από τους άλλους ανθρώπους.

Κι όμως. Ενώ έμοιαζε ότι ο καθένας νοιάζεται μόνο για τον εαυτό και την οικογένειά του, ίσως για πολλούς να ίσχυσε και το αντίθετο. Απέναντι σε ένα κοινό κίνδυνο, ως ανθρωπότητα νιώσαμε την ανάγκη να βασιστούμε ο ένας στον άλλο. Να ενδιαφερθούμε για το διπλανό μας, ακόμη κι αν αναγκαστήκαμε να είμαστε μακριά του.

Είδαμε μέσα από τα social media πολλές ειδήσεις έμπρακτου ενδιαφέροντος και προσφοράς στους άλλους. Ιταλοί τραγουδούσαν ο ένας στον άλλο στα μπαλκόνια τους. Καλλιτέχνες έδιναν ρεσιτάλ στη γειτονιά από τα σπίτια τους. Νεαροί κούρευαν το γκαζόν ηλικιωμένων γειτόνων. Εθελοντές έραβαν μάσκες προσώπου κατά χιλιάδες για τους εργαζόμενους στον τομέα υγείας.

Μη ψάχνεις ενσυναίσθηση από άλλους. Δείξε εσύ.

Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται ή μεγαλώνουν τα πρώτα τους χρόνια μαθαίνοντας αβίαστα να «αισθάνονται» και να «καταλαβαίνουν» τους άλλους. Ωστόσο, όλοι μπορούμε να κάνουμε απλά πράγματα ανθρωπιάς για να διευκολύνουμε τη ζωή των γύρω μας.

Δείξε ανεκτικότητα με τους ανθρώπους που έχουν παιδιά. Δεν τους είναι εύκολο να προγραμματίζουν τα πάντα.

Αν είσαι εργοδότης, προσπάθησε να καταλάβεις τις ανάγκες των εργαζομένων. Είναι βιώσιμος ο μισθός τους; Μήπως το ωράριο τους πνίγει;

Προσπάθησε να καταλάβεις ότι οι προσωπικές συνθήκες κάθε ανθρώπου μπορεί να τον δυσκολεύουν σε πράγματα που μπορεί να θεωρείς δεδομένα.




Η ιστορία του νάνου-γίγαντα…ίσως και η δική σου - Χόρχε Μπουκάι)...!!!!

Είναι η ιστορία ενός νάνου γίγαντα. Θα μου πεις δεν γίνεται, γιατί, αν είναι γίγαντας, δεν μπορεί να είναι και νάνος και, αν είναι νάνος, δεν μπορεί να είναι γίγαντας, και θα έχεις δίκιο, αλλά ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας είναι ένας νάνος γίγαντας. Μεγάλωσε όπως όλοι σε κανονικό σπίτι με κανονική οικογένεια. Η ιστορία του δεν έχει και πολλές διαφορές από την ιστορία του καθενός, και γι΄ αυτό δεν δικαιολογούμαστε να χάνουμε το χρόνο μας γράφοντάς την.

Το σημαντικό είναι, πως μια μέρα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να φύγει. Κατά κάποιον τρόπο το περίμενε αυτό το πνευματικό κάλεσμα, και ήταν προετοιμασμένος να ανταποκριθεί. 

Ωστόσο, απογοητεύτηκε όταν ανακάλυψε πως το κάλεσμα δεν έγινε με σάλπιγγες και φανφάρες, δεν ήρθαν άμαξες με θησαυρούς για να τον αποζημιώσουν για την αναχώρησή του και ούτε καν του ανέθεσαν να σώσει κάποια πριγκίπισσα ή να σκοτώσει κάποιον δράκο. Ήταν μόνο ένα τηλεφώνημα. Ντριιιιιν. Κι αυτό ήταν όλο.

Αλλά ο νάνος γίγαντας δεν μπορούσε να το παραβλέψει. Έπρεπε να φύγει. Προετοίμασε χιλιάδες επιχειρήματα σχετικά με το καθήκον, την ευθύνη και τη θυσία, τα οποία θα χρησιμοποιούσε για να απαντήσει σε όσους θα τον ικέτευαν να το ξανασκεφτεί. 

Έκανε πρόβα υποτιμητικών χειρονομιών γι΄ αυτούς που θα του προσέφεραν χρήματα για να μείνει, και αθώων φιλιών, για να τα αποθέσει στο μέτωπο των δεσποινίδων που θα προσπαθούσαν να του χαρίσουν την αρετή τους με αντάλλαγμα την παραμονή του. 

Δεν χρειάστηκε να τα χρησιμοποιήσει, γιατί την ώρα της αποχώρησής του δεν ήταν κανείς. Ο δρόμος ήταν, απλά, έρημος.

Ίσως, αν ήταν νάνος-νάνος, να του ζητούσαν να έμενε. Μπορεί, αν ήταν γίγαντας-γίγαντας, να τον είχαν παρακαλέσει το ίδιο. Αλλά αυτόν, όχι. Αυτός δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τίποτ΄απ΄τα δύο. Αυτός ήταν ένα “άθροισμα” που κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει… 

Έφυγε σιωπηλά, με το κεφάλι χαμηλά (πράγμα που δεν του ήταν και πολύ δύσκολο, αφού ήταν νάνος), και το μέτωπο ψηλά (που του ήταν εύκολο, αφού ήταν γίγαντας).

Αναρωτιόταν : “Πώς γίνεται να μην κλαίει κανείς που φεύγω; Πώς κατάντησα να μην είμαι απαραίτητος σε κανέναν; Πώς είναι δυνατόν όλοι να μπορούν να ζήσουν χωρίς εμένα; Πώς γίνεται να ξέρουν όλοι πως φεύγω για τόσο καιρό και κανείς να μην μου ζητάει να μείνω;”. 

Καθώς περπατούσε προς τα βουνά, συνειδητοποίησε με πόνο ότι, το δίχως άλλο, αυτοί που έμεναν πίσω δεν πρέπει να του ήταν και τόσο απαραίτητοι, γιατί αλλιώς, – είπε στον εαυτό του με ειλικρίνεια-, γιατί αλλιώς δεν θα έφευγε μακριά…. Όσο περπατούσε αισθανόταν όλο και πιο μικρός, αλλά παραδόξως, αυτό τον έκανε να βλέπει τον εαυτό του όλο και πιο μεγάλο.




“Βασίσου πάνω μου” 
Χόρχε Μπουκάι (Εκδόσεις Opera – Animus)
Jorge Bucay

Τετάρτη 21 Απριλίου 2021

Τα πάντα είναι ενέργεια και τα ελέγχουμε με την δύναμη των σκέψεων...!!!!

Ο φυσικός κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν τεράστιο ωκεανό ενέργειας που υλοποιείται και ξε-υλοποιείται επαναλαμβανόμενα μέσα σε δευτερόλεπτα. Τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι στερεό και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό.

Είναι λίγο δύσκολο να ακολουθήσουμε την Κβαντική Φυσική και κατά καιρούς, οι βραβευμένοι με Νόμπελ στην φυσική έχουν κάνει πράγματα τα οποία πολλοί άνθρωποι αργότερα αφού τα παρουσίασαν με δεδομένα, προσπάθησαν να πουν πως δεν ήταν δυνατά. 

Έχουν αποδείξει πως οι σκέψεις είναι υπεύθυνες για την διατήρηση αυτού του συνεχώς μεταβαλλόμενου ενεργειακού πεδίου με τη μορφή σχημάτων και αντικειμένων, με τα οποία αλληλεπιδρούμε καθημερινά. 

Μια από τις πολλές ερωτήσεις που εμφανίζεται πιο συχνά είναι: «γιατί βλέπουμε ένα άτομο αντί για μια αστραπή ενέργειας;»

«Αν η κβαντομηχανική δεν σας έχει σοκάρει βαθιά, δεν την έχετε καταλάβει ακόμα. Όλα όσα αποκαλούμε αληθινά είναι φτιαγμένα από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν αληθινά.» – Niels Bohr

Σκεφτείτε την τηλεόραση σας. Τα καλώδια είναι απλώς ένα σωρό ηλεκτρόνια που χτυπούν στην οθόνη με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση του σχήματος και της κίνησης, έτσι όλα τα αντικείμενα φτιάχνονται με παρόμοιο τρόπο. 

Κάθε μία από τις αισθήσεις μας έχει ένα συγκεκριμένο εύρος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα σκυλιά και οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά (όπως και τα άλλα ζώα). 

Οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται την ενέργεια σε μια ορισμένη σταθερή οπτική γωνία και έτσι δημιουργούνται οι εικόνες και η μορφή της αντίληψης στο μυαλό μας. Δεν θα πω ότι πρόκειται για μια ακριβή εξήγηση, αλλά περισσότερο μια ερμηνεία.

Όλα όσα βλέπουμε σε αυτόν τον κόσμο άρχισαν σαν ιδέα και συνέχισαν να μεγαλώνουν μέχρι να υλοποιηθούν σε ένα φυσικό αντικείμενο. 

Κυριολεκτικά γινόμαστε οι πιο συχνές σκέψεις μας. Η ζωή σας γίνεται αυτό που έχετε φανταστεί, και αυτός είναι ο λόγος. Ο κόσμος θα μπορούσε να θεωρηθεί ο καθρέφτης σας αν θέλετε να απλοποιήσουμε τα πράγματα.

Είμαστε ιστοί και όργανα που είναι φτιαγμένοι από κύτταρα, αυτά τα κύτταρα είναι φτιαγμένα από μόρια, αυτά τα μόρια είναι φτιαγμένα από άτομα, και αυτά άτομα είναι φτιαγμένα από υποατομικά σωματίδια. 

Από τι αποτελούνται τα υποατομικά σωματίδια; Από ενέργεια, είμαστε ενέργεια! Το ίδιο το σώμα είναι ένα αποτέλεσμα που προκλήθηκε από μια αιτία, αυτή η αιτία είναι η σκέψη.

Τόσες πολλές πόρτες ανοίγουν όταν βλέπετε το Σύμπαν όπως πραγματικά είναι.

Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα μπορεί και θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται ο κόσμος σε εμάς.




Κάρμα : Ξέρω πότε θα επέμβω, αυτό να το θυμάσαι…!!!!

Να ξέρεις πως είδα τον πόνο σου. Δε σε προσπέρασα βιαστικά και αδιάφορα, δεν αδιαφόρησα για την κραυγή σου, εκείνη που λυσσούσε για απονομή ηθικής δικαιοσύνης και τάξης των πραγμάτων.

Να ξέρεις πως δε σε έχω ξεχάσει. Επιστρέφω πάντοτε τη στιγμή εκείνη που δε με περιμένεις, τη στιγμή που εσύ χαμογελάς και δεν υπάρχουν πια μέσα σου οι πόνοι και οι θλίψεις του παρελθόντος. 

Όταν δε θα σε καίει εντός σου η επιθυμία για ανταπόδοση, γιατί πλέον θα χαμογελάς και δε θα σε νοιάζει να σκαλίζεις τα περασμένα. Ξαφνικά, θα δεις πως και ο άνθρωπος εκείνος που σε έκανε να πονάς, και εκείνος θα βρει αυτή την πίκρα μπροστά του.

Να ξέρεις πως είμαι δίκαιη. Μη θυμώνεις μαζί μου αν δεν ανταποκρίνομαι άμεσα στο κάλεσμά σου, έχω δει πόσο έχεις πονέσει. Το ξέρω, η θλίψης της ψυχής σου και η αλμύρα των δακρύων απαιτεί να τιμωρήσω εκείνη τη στιγμή για να ησυχάσεις εσύ εντός σου. 

Μη νευριάζεις και μη λες πως σε ξέχασα; εδώ είμαι, απλώς πρέπει να έρθει και η κατάλληλη στιγμή ώστε ο καθένας να λάβει αυτό που έχει προσφέρει.

Σε βλέπω, πάντοτε το βλέπω. Μη στεναχωριέσαι, σήκω και συνέχισε να χαμογελάς, δε θα ξεχαστεί τίποτα. Το έχω δει αυτό που σε διέλυσε, τα πάντα έχω δει. Θα επέμβω, δείξε μου εμπιστοσύνη, εσύ χτίσε νέα όνειρα και ζήσε ελεύθερα τη ζωή σου.

Είμαι το κάρμα και με αυτά τα λόγια προσπαθώ να σε ξαλαφρώσω. Όλα έρχονται και μας βρίσκουν κάποια στιγμή, όλα τα επιστρέφω, αυτό να το θυμάσαι και να μη νομίζεις πως όποιος σε έβλαψε κέρδισε επειδή αναλώνεται σε πρόσκαιρα χαμόγελα. Ξέρω πότε θα επέμβω, αυτό να το θυμάσαι πάντα.




Μαρία Σκαμπαρδώνη

Τα όνειρά μας, δεν μπαίνουν σε καραντίνα...!!!!

Έχεις ακουστά για το ριψοκίνδυνο όραμα των ονείρων; Αν ναι, το αρνείσαι ή το δέχεσαι; Κάποιος τολμηρός θα υπέκυπτε σε αυτά, ίσως και να έπεφτε με τα μούτρα. Ένας ρομαντικός σίγουρα θα έκανε το ίδιο. Ένας κυνικός ασυνείδητα θα υπέκυπτε και εκείνος με την σειρά του και ίσως αργότερα να το μετάνιωνε. Ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, ακόμα και αν τον χαρακτηρίζαμε με το χειρότερο επίθετο, θα λύγιζε. Γιατί έτσι είναι τα όνειρα. Για όλους και για όλα.

Ό,τι φαντάστηκες υπάρχει

Ακόμα κι αν κατάφερες να πάρεις μόνο μια μικρή γεύση από αυτό. Υπάρχει γιατί σκιρτίζει ακόμα την καρδιά σου και ίσως για πάντα. Όχι αυτό δεν ισχύει μόνο στον έρωτα, ισχύει για οτιδήποτε σε κάνει να αισθάνεσαι πάθος, τόλμη, αγάπη και αισιοδοξία. 

Για οτιδήποτε κατακλύζει το μυαλό σου με ευδαιμονία. Θέλεις το γεγονός πως σε κάνει να αισθάνεσαι αθάνατος; Θέλεις το ότι συνταράσσεται αδίστακτα το ‘είναι’ σου; Ότι οραματίζεσαι στα αλήθεια υπάρχει. Για την ακρίβεια κατοικεί μέσα σου!

Οφείλεις να το αγγίξεις

Είτε πρόκειται για ένα πρόσωπο, είτε για μια ανθρώπινη καρδιά, είτε για μια ελπίδα, ευλαβικά στην αρχή περιεργάσου το και επέτρεψε του να σε κοιτάξει στα μάτια. Ύστερα ξέρεις πως εφόσον το ονειρεύτηκες, του παραχώρησες την άδεια να εισχωρήσει μέσα σου καιρό πριν του δώσεις το ''πράσινο'' σήμα και αλίμονο αν στα όνειρα του έρωτα δεν άλλαζες το χρώμα τους σε ''κόκκινο''. 

Εκείνο το βαθύ της φωτιάς που επίσημα ανήκει στο πάθος σου για εκείνον τον άνθρωπο που (παρα)δόθηκες καιρό πριν γίνει γνώριμο και σε σένα. Αφού η καρδιά σου το αισθάνθηκε από την πρώτη κιόλα στιγμή, μάλιστα άτυπα οικειοποιήθηκε και η ίδια δίχως να σου πάρει την άδεια.

Η στιγμή της αλήθειας

Η στιγμή της αλήθειας είναι η στιγμή που η καρδιά σου θα νιώσει ανταπόκριση και μια αγκαλιά για να φωλιάσει. Είτε σε άνθρωπο, είτε σε στόχο, είτε σε όραμα που προγραμματίζεις στο απώτερο μέλλον. Όπως και να έχει, είναι αδύνατον ότι βαθιά ονειρεύτηκες να παραμείνει απλά ένα όνειρο. 

Τη στιγμή της αλήθειας, αυτοεπιβεβαιώνονται όλες οι ελπίδες και οι υποσχέσεις που έδωσες ή μοιράστηκες με τον εαυτό σου. Όσο για εκείνον τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες, μόνο εκείνος στα αλήθεια ξέρει τι θα πει αμοιβαία έλξη. 

Και όσο για εσένα ίσως η μονόπλευρη εξιδανίκευση να τα λέει όλα. Ποιος ξέρει λοιπόν αν όχι εσύ; Μήπως οι καρδιές και των δύο; Kαι πάλι ίσως. Αφού αυτό που εν τέλει μετράει και επιβιώνει στα δύσκολα, είναι το όνειρο. Κι αν κάπου υπάρχει, τότε φανερά υπάρχει μονάχα μέσα στα δικά σου χέρια.

Δεν είναι λίγο. Το όνειρο σου δεν είναι ασήμαντο ούτε και αστείο! Ρώτα την καρδιά σου και θα δεις πως μόνο αστείο δεν είναι! Ακόμα και αν ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, ακόμα και αν δεν έχεις φωνή να του μιλήσεις, αυτό να ξέρεις πως υπάρχει. Και θα υπάρχει όσο η καρδιά και το μυαλό σου θα επιλέγει ευλαβικά να υποκύπτει σε αυτό!

Υπάρχουν όνειρα που μοιάζουν με δυο μάτια. Όνειρα κεραυνοβόλα, όνειρα ασυνείδητα γεμάτα ελπίδες για μια συνειδητή αλήθεια. Υπάρχουν όνειρα που ακούνε σε ένα όνομα, σε ένα επάγγελμα, σε δόξα, σε πλούτο, σε μία και μόνο στιγμή. Υπάρχουν όνειρα απλά, όνειρα μικρά, όνειρα μεγάλα και όνειρα που μοιάζουν άπιαστα. 

Όσο πιο μεγάλη είναι η επιθυμία σου όμως για αυτά τα όνειρα, τόσο πιο κοντά σε εσένα να ξέρεις πως θα έρχονται. Γιατί στην πραγματικότητα κανένα όνειρο δεν είναι άπιαστο κι ούτε και πρόκειται ποτέ να γίνει όσο εσύ θα συνεχίσεις να ονειρεύεσαι γι’ αυτό!

Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα όνειρα, αρκεί να τους υπενθυμίζουμε πως δεν θα πάψουν ποτέ να είναι υπαρκτά. Διαφορετικά, ποτέ κανένα όνειρο δεν θα γίνει εμείς. 

Όσο κι αν το σκεφτόμαστε κι όσο κι αν το αγαπάμε, αν δεν του το υπενθυμίζουμε, αργά ή γρήγορα θα ψάξει και εκείνο με την σειρά του να βάλει πλώρη για άλλους ονειροπόλους.

Ονειρέψου λοιπόν γιατί είναι καιρός να ζήσεις την ζωή όπως την έχεις φανταστεί ή τουλάχιστον κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου και υποσχέσου του πως δεν θα πάψεις ποτέ να προσπαθείς για όσα αιώνια θα επιζητά η καρδιά σου!




Κέλλυ Σεφέρου

Μήπως συναντάς πολλά εμπόδια στη ζωή σου;

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία σκέψη: Από τη μια βρισκόμαστε εμείς οι άνθρωποι που κάνουμε συνέχεια σχέδια και πλάνα. Και από την άλλη είναι η ζωή με τους δικούς της κανόνες και ρυθμούς.

Τα δικά μας σχέδια είναι πάντα σε τάξη. Είναι λογικά και τέλεια. Ίσια όπως ένα βέλος και αψεγάδιαστα. Ως ανθρώπινα όντα μας αρέσει να κάνουμε σχέδια και να τα ακολουθούμε κατά γράμμα για να φτάσουμε στο στόχο μας ή τον προορισμό μας.

Η ζωή από την άλλη δεν είναι τόσο της τάξης. Είναι χαοτική και απρόβλεπτη: Μερικές φορές είναι ήρεμη, άλλες φορές πάλι έχει ταραχές. Μερικές φορές είναι ασφαλής, άλλες φορές είναι επικίνδυνη.

Τα σχέδια λαμβάνουν χώρα μέσα στο κεφάλι μας, αλλά η ζωή είναι ο νόμος του πραγματικού κόσμου και ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μας. Και κάπως έτσι συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει λόγος να αναστατώνομαι όταν κάτι δεν πάει σύμφωνα με το σχέδιο μου. 

Γιατί για να εκτελεστεί ένα σχέδιο πρέπει να λάβει χώρα στην πραγματική ζωή. Και τη ζωή δεν την ενδιαφέρει πόσο καλά μελετημένο είναι το πλάνο μου.

Έτσι, δεν έχει νόημα να απογοητεύεσαι ή να εκνευρίζεσαι από εμπόδια που συναντάς και εμφανίζονται από πουθενά, μπλοκάροντας τον δρόμο σου. Αντίθετα πρέπει να τα περιμένεις, γιατί είναι αναπόσπαστο μέρος του ταξιδιού.

Ότι κι αν κάνεις ή σχεδιάζεις, θα υπάρχουν εμπόδια τα οποία δεν μπορείς πάντα να έχεις προβλέψει. Και όσο πιο μεγάλο και σημαντικό είναι αυτό που σχεδιάζεις, τόσο πιο μεγάλες είναι και οι πιθανότητες να συναντήσεις εμπόδια. 

Όμως, αυτό που πρέπει να έχεις υπόψη, είναι πως δεν αποτελεί κάθε εμπόδιο κάποιο κώλυμα, ενόχληση ή καταστροφή, αλλά ενδεχομένως και μια ευκαιρία για επιτυχία.

Μήπως συναντάς πολλά εμπόδια στη ζωή σου;

Γιατί όταν ξεπερνάς αυτά τα εμπόδια, είναι που μαθαίνεις και αναπτύσσεσαι και ίσως βρίσκεις και ένα αίσθημα νοήματος και εκπλήρωσης. Καθαρίζοντας το μονοπάτι μπροστά σου, χτίζοντας γέφυρες για να πας κάπου, μετακινώντας το φαινομενικά αμετακίνητο, για αυτό είμαστε εδώ στον κόσμο.

Και αντί να νιώθεις άγχος, ένταση, να ξεφυσάς και να λες «γιατί σε εμένα;» επειδή τα πράγματα δεν πάνε όπως θες ή επειδή συναντάς απρόβλεπτα εμπόδια, μπορείς να σκέφτεσαι: «Να μια ευκαιρία. Θα μάθω πολλά από αυτό, θα εξελιχθώ και θα ωριμάσω ακόμα περισσότερο». Αν το σκεφτείς πιο προσεκτικά, είναι συναρπαστικό.

Παρόλ’ αυτά, γνωρίζω ότι το μονοπάτι δεν είναι πάντα καθαρό, σαφές ή ασφαλές. Κάθε μέρα αυτό αλλάζει και δεν μπορούμε να το ελέγξουμε απόλυτα. 

Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να περιμένουμε το επόμενο εμπόδιο που θα παρουσιαστεί μπροστά μας ανάμεσα στο σημείο που βρισκόμαστε και στο σημείο που θέλουμε να πάμε. Και όταν το αντιμετωπίσουμε, να μην το αντιπαλέψουμε ως έναν εχθρό, αλλά να το διαχειρισθούμε ως φίλο.

Γιατί χωρίς εμπόδια στη ζωή μας, αλλά και τις προκλήσεις που εκπροσωπούν αυτά για εμάς προκειμένου να τα ξεπεράσουμε, δεν θα αναπτυσσόμασταν, μαθαίναμε, ή πηγαίναμε πουθενά.

Έτσι, για να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα του τίτλου: Τελικά πιστεύεις ότι συναντάς πολλά εμπόδια στη ζωή σου ή μήπως η ζωή σε βοηθάει να γίνεις ένας καλύτερος, δυνατότερος και ικανότερος άνθρωπος με περισσότερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του;




Γιώργος Παλαιός – humanadvanced.com

10 τρόποι με τους οποίους η διαίσθησή σας, θέλει να σας πει κάτι...!!!!

Μήπως μερικές φορές δυσκολεύεστε να ακούσετε την διαίσθησή σας ή τον ανώτερο εαυτό σας; 

Μπορεί μερικές φορές να είναι δύσκολο να ακούσετε το απαλό μουρμουρητό της καρδιάς σας ή της διαίσθησης. Αυτό είναι ιδιαίτερα αλήθεια όταν αισθάνεστε συναισθηματικοί ή ότι βρίσκεστε σε σταυροδρόμια στη ζωή. 

Κάποιες φορές οι σκέψεις μας μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε τόσο μπερδεμένοι και συγκεχυμένοι που μπορεί να είναι δύσκολο να εξετάσουμε ποιά είναι η φωνή της διαίσθησής μας και ποια του εγώ μας. 

Σε καιρούς ανάγκης, όταν χρειαζόμαστε πραγματικά ένα χέρι βοηθείας να μας καθοδηγήσει προς την αλήθεια και την καρδιά μας, υπάρχουν λίγα σημάδια ή ενδείξεις που η διαίσθησή μας μπορεί να μας παράσχει.

Αυτά τα σημάδια και ενδείξεις μπορούν μερικές φορές να είναι ευκολότερο να αναγνωριστούν από το δυνατό αίσθημα της γνώσης που η διαίσθησή μας μπορεί να μας δώσει ότι αισθανόμαστε σαφείς και σίγουροι.

Αυτά τα σημάδια μπορεί να είναι διακριτικά γι' αυτό θα πρέπει να είστε ανοικτοί στο να τα ακούτε και να τα βλέπετε. Ωστόσο μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση, ειδικά αν δεν είστε σίγουροι ή ακόμα μαθαίνετε πώς να χρησιμοποιήσετε την διαίσθησή σας για να έχετε πρόσβαση στον ανώτερο εαυτό σας

Μία αίσθηση μυρμηγκιάσματος ή ανατριχίλα

Ένα αίσθημα επείγοντος, αμηχανία ή «πεταλούδες»

Προφητικά όνειρα ή ζωηρά όνειρα που φαίνεται να κουβαλάνε ένα μήνυμα

Το να βλέπετε μοτίβα αριθμών όπως το 11:11 ή 911

Το να βλέπετε μια πινακίδα, ένα θέαμα στην τηλεόραση ή επιγραφή στον δρόμο με ένα συγχρονιστικό μήνυμα

Το να ακούτε ένα τραγούδι που έχει κολλήσει στο κεφάλι σας

Κουδούνισμα ή βουητό μέσα στα αυτιά (που δεν σχετίζεται με κάτι ιατρικό)

Η λήψη συμβουλής που φαίνεται να έρχεται την τέλεια στιγμή

Ένα όραμα ή κύμα έμπνευσης κατά τη διάρκεια διαλογισμού, άσκησης ή του ντους

Η αίσθηση σωματικής αρρώστιας χωρίς προφανή λόγο, ειδικά το στομάχι ή την περιοχή του κεφαλιού

Όσο πιο πολύ εμπιστευόμαστε και ακούμε την διαίσθησή μας τόσο πιο δυνατή γίνεται. Ωστόσο, αν παλεύετε να ακούσετε την εσωτερική φωνή σας μερικές φορές το να κάνετε ψυχική/διαισθητική ανάγνωση, μπορεί να είναι ένας βοηθητικός τρόπος να αποσαφηνίσετε τα πράγματα.

Όποια μέθοδο και να διαλέξετε για να σας βοηθήσει να συνδεθείτε καλύτερα με την διαίσθησή σας, να ξέρετε ότι η τακτική εξάσκηση, η ευγνωμοσύνη και το να παραμένετε συνδεδεμένοι με τον εσωτερικό σας εαυτό, είναι όλα εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν να γίνει η διαδικασία ευκολότερη.