Δεν είναι ο κόσμος που σε απογοητεύει, είναι οι δικές σου προσδοκίες γι'αυτόν....!!!!!!!!

Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται πληγωμένοι, απογοητευμένοι και προδομένοι από την κοινωνία, τους συνανθρώπους τους, τον κόσμο...αυτό όμως δεν είναι αλήθεια…είναι μια παραμόρφωση..

Οι άνθρωποι αυτοί είναι πληγωμένοι από τις δικές τους προσδοκίες για τον κόσμο και όχι από αυτόν…

Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στον κόσμο είναι αληθινό,αυτό όμως που αυτοί σκέφτονται ότι θα έπρεπε να συμβαίνει στον κόσμο δεν είναι αληθινό…δεν απογοητεύεσαι δηλαδή από τον κόσμο αλλά από τις δικές σου προβολές γι αυτόν…

…στην απόσταση που δημιουργείται μέσα στο μυαλό σου ανάμεσα σε «αυτό που είναι» και αυτό «που θα έπρεπε να είναι» δημιουργείται η σύγκρουση.

Γνωρίζεις για παράδειγμα έναν άνθρωπο και λες « Τι υπέροχος άνθρωπος!»

Και μετά από λίγο καιρό λες « Μα πόσο ανόητος, πόσο διεφθαρμένος άνθρωπος ήταν!» «αγαπάς» κάποιον γι αυτό που νομίζεις ότι είναι, για την εικόνα που εσύ έχεις φτιάξει γι 'αυτόν…

Νομίζεις ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος άλλαξε ξαφνικά??

Ήταν οι δικές σου προσδοκίες και προβολές γι αυτόν που σε απογοήτευσαν, όχι αυτός ο ίδιος.

Άρα, αυτό που έχει πραγματική αξία να παρατηρήσουμε είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και τους άλλους…

και αυτός ο τρόπος καθορίζεται από τις αξίες μας και όσα έχουμε μάθει…

Από το τι πραγματικά γνωρίζουμε για τον κόσμο και τους άλλους…

Οι αξίες μας διαμορφώνονται κυρίως μέσα στο περιβάλλον που ζούμε. Αν ζούμε σ ένα κόσμο εχθρικό και ανασφαλή, έναν κόσμο ανταγωνιστικό και βίαιο οι αξίες μας θα έχουν διαμορφωθεί ανάλογα…το ίδιο και οι προσδοκίες και οι προβολές μας για τον κόσμο αυτό…

Υπάρχουν χιλιάδες θεωρίες σχετικές με το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος μα όλες αυτές οι θεωρίες δεν έχουν λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα ουσιαστικά.

Οι άνθρωποι συνήθως ακολουθούν αυτές τις θεωρίες και χάνονται, χάνουν τον «στόχο» τους.

Ακολουθούν γοητευμένοι τη θεωρία της Μη Βίας και της ειρήνης, για παράδειγμα, εξακολουθώντας να είναι βίαιοι στη ζωή τους.

Όταν ένας συνάνθρωπος σου πεινάει δεν έχει καμία αξία να του περιγράφεις πως είναι ένα πιάτο με φαγητό.

Η κοινωνία μας δεν είναι προσανατολισμένη στο να λύνει προβλήματα.

Η κοινωνία μας κινείται με βάση ένα πολύ περιορισμένο κίνητρο, το προσωπικό όφελος, το κέρδος και με ένα τέτοιο κίνητρο, μια τέτοια ψεύτικη αξία δεν θα λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα…

Είναι ανοησία να πιστεύει κανείς ότι μπορεί το μέρος να ευτυχεί όταν το όλον δυστυχεί…

Όλα είναι ένα στον κόσμο μας και καλό θα ήτανε να το επανεξετάσουμε σοβαρά αυτό αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε να αλλάξει ριζικά εικόνα αυτός ο κόσμος.

Για να λύσεις ένα πρόβλημα χρειάζεσαι να έχεις τη μέθοδο και τα «εργαλεία» να το κάνεις.

Ο κόσμος μας σήμερα, μας δίνει ένα πλήθος από εναλλακτικούς τρόπους και μεθόδους για να λύσουμε τα προβλήματά μας, οι γνώσεις μας γι αυτόν και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε είναι εξαιρετικά.

Το βιοτικό επίπεδο όλων των ανθρώπων της γης θα μπορούσε να είναι πολύ υψηλό.

Και τούτο δεν είναι μια ακόμα προσδοκία ή προβολή γιατί βασίζεται σε πραγματικά και υπαρκτά δεδομένα.

Δυστυχώς όμως, όπως προαναφέρθηκε, ο κόσμος μας δεν είναι προσανατολισμένος στο να λύνει προβλήματα.

Οι άνθρωποι δεν είναι αποφασισμένοι βαθειά και ριζικά να αλλάξουν.

Όλοι οι εναλλακτικοί τρόποι, οι γνώσεις μας και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε σήμερα σπαταλούνται για τα περιορισμένα οφέλη της παγκόσμιας ολιγαρχίας που εξουσιάζει τον κόσμο μας.

Ένας άλλος, πιο δίκαιος και ασφαλής κόσμος, υπάρχει μονάχα στις προσδοκίες και τα όνειρά τους και με αυτό τον τρόπο τίποτα δεν αλλάζει ουσιαστικά !!

Κανείς δεν ξέρει πραγματικά το πόσο ακόμα χρειάζονται οι άνθρωποι να δυστυχήσουν και να υποφέρουν για να αποφασίσουν να αλλάξουν ριζικά.

Υ.Γ. Το κείμενο αποτελεί ελεύθερη μετάφραση και ανάπτυξη από σκέψεις του Jacque Fresco

Τάσος Πετρίδης - Πανγαία – Venus Project

http://www.ramnousia.com

http://antikleidi.com

Αγάπη...είναι ;

"Σ'αγαπώ αλλά πρέπει να είσαι αυτός που θέλω. Αν δεν είσαι δε μπορώ να σ'αγαπώ. Αν μ αγαπάς θα κάνεις αυτό που σου λέω". Αγάπη. Εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομά της.Τι θα γινόταν άραγε αν οι άνθρωποι αγαπούσαν λιγότερο και σέβονταν περισσότερο ο ένας τον άλλον ?Αν είχαν μάθει να ακούνε ο ένας τον άλλον. Μεγαλώσαμε σε ένα εγωιστικό σκηνικό. Από μικρή ηλικία μάθαμε ότι αυτό που έχει σημασία-το μόνο που έχει σημασία-είναι να επιβάλλουμε την αλήθεια μας στους άλλους.

Να μην ανεχόμαστε ούτε για ένα δευτερόλεπτο την πιθανότητα η αλήθεια του άλλου να έχει κάποιο νόημα. Πρέπει με κάθε τρόπο η αλήθεια η δική μας να επικρατήσει.Και τελικά χωρίζουν οι άνθρωποι,διαλύονται οι σχέσεις και το μόνο που μένει στην αίσθηση της κοινωνίας είναι περισπούδαστοι τίτλοι. 

"Την παράτησε","τον άφησε"..έτσι απλά.. καμία σημασία δεν έχουν οι επιμέρους διεργασίες που έκαναν δυο ανθρώπους να φτάσουν μέχρι εκεί. Καμία σημασία δεν έχουν οι ψυχές. Πάντα υπάρχει ένα θύμα που μένει πίσω και ένας θύτης που φεύγει. Τόσο απλά,τόσο εύκολα.

Γνωρίζονται δυο άνθρωποι και κάποια στιγμή απλά συνυπάρχουν. Έχουν γίνει ξένοι μεταξύ τους και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μην το αποδεχτούν ποτέ.Παραμένουν και μετασχηματίζονται ως φροντιστές παιδιών και μετά έχουν να παλέψουν από τη μια με τα συναισθηματικά τους κενά και από την άλλη με τις επιταγές του ρόλου τους.

Αλληλοκατηγορίες,τσακωμοί,κανείς δεν καταλαβαίνει κανέναν.Η ζωή μετατρέπεται από κάτι όμορφο σε κάτι άλλο.Σε μια ανηφόρα ατελείωτη που πρέπει να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να την ανέβεις. Ακόμη κι αν υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι,εσύ πρέπει να ανέβεις από το συγκεκριμένο για να αποδείξεις ότι αντέχεις.Η ζωή έχει πια μετατραπεί όχι σε αυτό που θα έπρεπε να είναι,αλλά σε κάτι άλλο.Σε ένα διαρκή αγώνα.Και μέσα σε όλα αυτά,μια κολόνα παραμένει όρθια.

Η μόνη απαίτηση που υπάρχει ανάμεσα στους δύο ανθρώπους είναι η αποκλειστικότητα στο σώμα του άλλου. Αν υπάρχει αυτό δεν έχει σημασία το να λείπουν όλα τα υπόλοιπα.Η αποκλειστικότητα στην ψυχή,δεν έχει καμμία σημασία.Ίσως γιατί αυτή δεν κερδίζεται έτσι εύκολα.Αναρωτιέμαι αν ήταν τα πράγματα ανάποδα. 

Αν είμαστε υποθετικά σε μια φανταστική κοινωνία,όπου η αποκλειστικότητα στο σώμα δε θα είχα καμία σημασία και η αποκλειστικότητα στην ψυχή,ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσει να υφίσταται μία σχέση.

Αν ξαφνικά ξυπνά ο ένας από τους δύο και αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει αλληλοεπαφή με την ψυχή του άλλου.Ότι και οι δύο έχουν κλείσει τις διόδους για την ψυχή τους και τη βιώνουν ο καθένας μόνος του.Και ως απαραίτητο στοιχείο αυτής της φανταστικής κοινωνίας,αναστατώνονται οι δύο φανταστικοί επίσης σύντροφοι και τρέχουν πάνω κάτω ως απατημένοι.

Ίσως θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα σε μια τέτοια κοινωνία.Ίσως δε θα υπήρχαν τόσο αρνητικά συναισθήματα ανάμεσα στους ανθρώπους,ακριβώς γιατί το καμπανάκι δε θα ήταν για κάτι τόσο επιφανειακό όσο η αποκλειστικότητα του σώματος,αλλά θα ήταν ένα καμπανάκι ικανό να αποκαταστήσει τις αληθινές ισορροπίες άμεσα .Εν τη γενέσει τους.

Αλλά μιας και δεν αναφερόμαστε σε αυτήν την κοινωνία που δεν υπάρχει, αλλά σε μία άλλη που υπάρχει και τη ζούμε ,να κλείσω λέγοντας μόνο τούτο. Ότι οι ψυχές των ανθρώπων δεν ανοίγουν με το έτσι θέλω. Κανείς δε δικαιούται να απαιτεί από κάποιον άλλον να του ανοίξει την ψυχή του. Αυτό κερδίζεται καθημερινά με πολύ κόπο. Αν δε γίνεται,δε φταίει ο κατέχων την ψυχή,αλλά ο άλλος που δε βρήκε τον κατάλληλο τρόπο να το κάνει και αντ' αυτού απαιτεί απλά παράδοση άνευ όρων.

Όλα τα παραδίδει ο άνθρωπος αν τύχει στην πορεία της ζωής του.Την ψυχή του ποτέ έτσι αβασάνιστα. Δεν υπάρχουν θύτες και θύματα στις σχέσεις των ανθρώπων. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν λάθος κλειδιά για λάθος ψυχές. Και ακόμη κι αυτή η μικρή παραδοχή θα ήταν ικανή να φτιάξει μια πιο αληθινή σχέση. Αλλά ούτε αυτό ο εγωισμός μας δεν το αντέχει.Όχι. "Εγώ είχα το σωστό κλειδί...εσύ δεν ήθελες να ανοίξεις την ψυχή σου"....

http://www.psychiatrosonline.gr/

http://antikleidi.com

Που πήγαν τα όνειρα ;

Ο Πήτερ Παν ζούσε σε έναν κόσμο ονείρων. Αρνιόταν να μεγαλώσει και προτιμούσε τον κόσμο των παιδιών όπου όλα είναι πιθανά από τον κόσμο των μεγάλων. Ίσως και να είχε δίκιο τελικά. Πρέπει να έχουμε όνειρα. Όσο τρελά και αν φαίνονται μας κινητοποιούν.

Ζούμε πια σε μια εποχή που κυριαρχεί ή μουντάδα και ο πεσιμισμός. «Λόγω κρίσης» όλα παραμένουν στάσιμα. Οι νέοι άνθρωποι έχουν μοχθήσει, σπουδάσει, δουλέψει και ξαφνικά βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που δεν τους βοηθά να είναι ανεξάρτητοι και να αναπτύξουν περισσότερο τις ικανότητες και την προσωπικότητα τους. Αυτό που ψάχνουν είναι ένας τρόπος να επιστρέψουν στην «παλιά, καλή ζωή».

Αυτό που λείπει όμως είναι το όραμα και το όνειρο, όχι μόνο συλλογικά αλλά και ατομικά. Οι άνθρωποι μόνο όταν έχουν ένα στόχο και ακόμα περισσότερο ένα όνειρο στη ζωή τους νιώθουν κινητοποιημένοι και με όρεξη στη ζωή τους. 

Είναι από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου για να αναπτυχθεί και όχι απλά να επιβιώσει. Τόσο βασική όσο και η αγάπη. Δεν είναι ακόμα τυχαίο πως ακόμα και στη θεωρία του marketing έχει γίνει κατανοητό πως μια από τις βασικές αρχές μιας επιχείρησης που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη είναι «οι στόχοι και το όραμα» της.

Όλοι έχουμε όνειρα από μικρά παιδιά που ίσως μεγαλώνοντας τα παρατάμε ή τα ξεχνάμε. Άλλες φορές ως μεγαλύτεροι έχουμε επιθυμίες ή όνειρα που ποτέ δεν γίνονται στόχοι. Ακόμα κι αν φαίνονται ανεκπλήρωτες ή ακατόρθωτες πάντα μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ένα κομμάτι τους έστω. Π.χ. «Θα ήθελα να ήμουν ένας μεγάλος εξερευνητής!» είναι μια επιθυμία που μπορεί να είναι λίγο μακρινή, όμως «Να κάνω όσα περισσότερα ταξίδια και να γνωρίσω νέους τόπους» είναι πιο εφικτό.

Η ιστορία γράφεται από ανθρώπους με όραμα. Τι θα γινόταν αν κανείς δεν είχε ονειρευτεί να φτιάξει το πρώτο αεροπλάνο, τον πρώτο υπολογιστή ή αν ο Έντισον δεν είχε οραματιστεί το πρώτο τηλέφωνο; Αν κανείς δεν είχε όνειρο να ταξιδέψει μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου ή να φτάσει μέχρι την ανταρκτική; Ίσως κάποιος είχε όνειρο να χτίσει το ψηλότερο ανθρώπινο κατασκεύασμα και έτσι ανεγέρθηκαν οι πυραμίδες.

Ο άνθρωπος δε ζει χωρίς όνειρα όπως δε ζει χωρίς αγάπη και χωρίς ψωμί.

Το Κλειδί της Σκέψης 

tokleidi.wordpress.com

http://www.tokleidi.com

Η ομορφιά δεν είναι απαραίτητη.....!!!!!!

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως »η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή». Αυτό όμως δεν είναι πανάκεια. Μην ξεχνάμε βέβαια πως η ομορφιά είναι κάτι το απόλυτα υποκειμενικό και ο καθένας θεωρεί ελκυστικά και όμορφα άλλα πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι λιγότερο όμορφοι και χαριτωμένοι που έχουν όμως μια συναρπαστική ψυχή που τους κάνει διαχρονικά ξεχωριστούς. 

Για είσαι δημοφιλής ή για να κάνεις μια όμορφη σχέση δεν πρέπει να έχεις απαραίτητα τέλεια εξωτερική εμφάνιση. Ωστόσο τα Μ.Μ.Ε και η σημερινή κοινωνία όπως έχει διαμορφωθεί θεωρεί πως πρέπει κάθε άνθρωπος να έχει τέλεια σωματική διάπλαση και να ακολουθεί πιστά τις επιταγές της μόδας για να είναι ελκυστικός. 

Πόσο μακριά είναι όμως αυτό από την αλήθεια; Είναι τα άτομα που είναι όμορφα πιο πετυχημένα ή συμβαίνει το αντίθετο ή η ομορφιά δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο;

Η φυσική ομορφιά είναι ένας παράγοντας που προσελκύει. Ένα ή και περισσότερα άτομα θα πλησιάσουν κάποιον που είναι εξωτερικά όμορφος. Τα άτομα με εξωτερική ομορφιά κερδίζουν την μάχη της πρώτης εντύπωσης. 

Η ομορφιά είναι σαν μια ωραία επαγγελματική κάρτα, αν όμως ο επαγγελματίας που αναφέρει η κάρτα δεν είναι καλός δεν θα τον κρατήσεις μονάχα για την όμορφη επαγγελματική του κάρτα. Στις πιο προσωπικές σχέσεις η ομορφιά είναι καλός παράγοντας για κάτι γρήγορο και προσωρινό αν το άτομο δεν διαθέτει τίποτα άλλο. 

Γιατί για ένα κρεββάτι και μόνο σε απασχολεί μονάχα η ομορφιά αλλά σε μια σχέση σε απασχολεί και η ευγένεια, η αίσθηση του χιούμορ, η επικοινωνία, η συντροφικότητα και άλλα που κάνουν μια σχέση ολοκληρωμένη.

Ορισμένες φορές η εξωτερική ομορφιά λειτουργεί σαν δίκοπο μαχαίρι. Όταν κάποιος θεωρείται πολύ ελκυστικός δημιουργεί στους άλλους τον φόβο να τον πλησιάσουν φοβούμενοι την απόρριψη. Είναι πολύ συνηθισμένο και επιβεβαιωμένο από έρευνα πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολύ όμορφων ανθρώπων έχουν σύντροφο που δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικός και δελεαστικός. 

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες που μας οδηγούν στην επιλογή συντρόφου. Αν καλλιεργήσουμε αυτούς τους άλλους παράγοντες θα ανακαλύψουμε το μέγεθος του πραγματικού εαυτού μας και το πόσα πολλά μπορούμε να πετύχουμε. Βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ όμορφοι και εξωτερικά αλλά αρνούνται να το δουν.

Πέρα από το τι σας λέει ο καθρέφτης σας και τα πρότυπα ομορφιάς υπάρχει μια ομορφιά που δεν στηρίζεται σε είδωλα, μόδα και μάρκετινγκ. Μια ομορφιά ξεχωριστή, διαχρονική, ουσιώδης που δεν αποκτιέται με κρέμες ομορφιάς και χειρουργικά νυστέρια. 

Μια ομορφιά που αισθάνεσαι μέσα σου και δεν είναι κάτι σωματικό. Μια ομορφιά που καθρεφτίζεται μονάχα μέσα στα μάτια σου. Μην μένετε στην εύπλαστη και αναλώσιμη εικόνα. Αναζητήστε την πραγματική ομορφιά στους ανθρώπους. Τονίστε την αυτοεκτίμηση σας και γίνεται υποστηρικτικοί με τον εαυτό σας.

Ναι, η ομορφιά της ψυχής κερδίζει την ομορφιά του σώματος.

Το να αρέσει κάποιος δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα ομορφιάς. Αλλά όποιος αρέσει είναι όμορφος στα μάτια αυτού που αρέσει.

Philip Sidney

Βιβλιογραφία: Ομορφιά και προκατάληψη, Bonnie Berry, Πολύτροπον

Το Κλειδί της Σκέψης 

www.tokleidi.com

http://www.tokleidi.com