Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Είστε έτοιμοι για την μεγάλη αγάπη της ζωής σας + video.......!!!!!

Η εμφάνιση της αδελφής ψυχής σας με τη βοήθεια του Νόμου της Έλξης, δεν είναι θέμα πιθανοτήτων! Είναι μια πολύ προσωπική παράκληση που απευθύνετε στο Θεό, στο σύμπαν, ζητώντας να σας φέρει την αγάπη που αξίζει και επιθυμεί η καρδιά σας. 

Η ουσία της αγάπης για τον εαυτό μας είναι να εμμείνουμε στα στάνταρ και τις αξίες μας – ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε την πρόσκαιρη ευχαρίστηση να βγούμε με κάποιον πολύ γοητευτικό άνθρωπο, που, όμως, ξέρουμε ότι δεν κάνει για εμάς. Και η αγάπη που νοιώθουμε για τον εαυτό μας είναι η βασική προϋπόθεση που θα επιτρέψει στους άλλους να μας αγαπήσουν.

Έλαβα αρκετά μηνύματα και emails από εσάς που ζητούσατε να δημιουργηθεί κι ένα βίντεο με θετικές δηλώσεις για προσέλκυση αγάπης και συντρόφου στη ζωή μας. Ελπίζω να σας αρέσει και να σας βοηθήσει να βρείτε αυτό που ποθεί η ψυχή σας. Χρειάζεται να το παρακολουθείτε καθημερινά, όσες περισσότερες φορές μπορείτε και να επαναλαμβάνετε και όποτε μπορείτε τις δηλώσεις που βλέπετε. 

Η αγάπη υπάρχει παντού γύρω μου. 
Μου αξίζει η αγάπη. 
Η αγάπη με υποδέχεται όπου κι αν πηγαίνω. 
Απελευθερώνω όλους τους φόβους μου και επιτρέπω στην αγάπη να έρθει στη ζωή μου. 
Δημιουργώ τις σχέσεις που θέλω να έχω στη ζωή μου. 

Επιτρέπω στον εαυτό μου να βιώσει την απόλυτη αγάπη. 
Μου αξίζει η ευτυχία. 
Έχω μια σχέση αγάπης και συντροφικότητας. 
Η μεγάλη αγάπη είναι ήδη στο δρόμο μου. 
Είμαι ευγνώμων για την αγάπη που με περιβάλλει. 
Αυτοεκτίμηση Αποδοχή Αγάπη. 

Το παρελθόν δεν έχει καμία δύναμη επάνω μου πλέον. 
Όση περισσότερη αγάπη δίνω, τόσο περισσότερη αγάπη λαμβάνω. 

Ανοίγω την καρδιά μου στην αγάπη και ακτινοβολώ αγάπη. 
Έλκω μόνο υγιείς σχέσεις αγάπης στη ζωή μου. 
Ανοίγω την καρδιά μου στην αγάπη. 
Η αγάπη της ζωής μου είναι υπέροχη εσωτερικά και εξωτερικά. 

Κολυμπάω μέσα στον ωκεανό της αγάπης με το ιδανικό μου ταίρι. 

Ζω την αγάπη κάθε στιγμή της ζωής μου και νοιώθω ευγνωμοσύνη και ευτυχία. 

Με το ταίρι μου απολαμβάνουμε τρυφερές στιγμές πολυτέλειας και χαλάρωσης. 
Κάθε μέρα για εμάς είναι γιορτή. 
Αγάπη Ευτυχία Συντροφικότητα Ευγνωμοσύνη. 
Ακτινοβολώ αγάπη και γοητεύω το ταίρι μου συνεχώς. 

Είμαι ένα ρομαντικό άτομο. Απελευθερώνω κάθε φόβο που μπορεί να έχω σχετικά με το να δίνω και να παίρνω αγάπη. 
Με το ταίρι μου ταξιδεύουμε σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Η αγάπη υπάρχει. Απελευθερώνω την ανάγκη μου να με αποδέχεται ο σύντροφός μου. Επιτρέπω στην αγάπη να με βρει εύκολα και γρήγορα. 

Είμαι ασφαλής σε όλες μου τις σχέσεις, πάντα μου συμπεριφέρονται με αγάπη και σεβασμό. 
Με το σύντροφό μου ζούμε τον απόλυτο έρωτα. 
Η ευτυχία και η αγάπη μας ανήκουν. 
Έχω μόνο αξιαγάπητους και υποστηρικτικούς ανθρώπους στη ζωή μου. 

Η εστίασή μου είναι στην αγάπη. 
Η αγάπη υπάρχει παντού γύρω μου. 



http://mybellavista.wordpress.com
                    )

Η Αγάπη είναι σαν ένα πουλί που πετάει - Οsho ......!!!!!!!


Η αγάπη είναι σαν ένα πουλί που πετάει. Η αγάπη φέρνει την ελευθερία. Και μια αγάπη που δεν φέρνει ελευθερία δεν είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι επιβολή. Πως μπορείς να επιβληθείς σε εκείνον που αγαπάς; Πως μπορείς να τον έχεις εξαρτημένο και να εξακολουθείς να τον αγαπάς; 

Αλλά αυτό συμβαίνει συνέχεια στον κόσμο, στο όνομα της αγάπης. Μια απληστία για δύναμη, για το πώς θα επιβληθείς στον άλλον. Φυσικό είναι να μην επιτρέπεται η ανεξαρτησία. 

Γίνεται κάθε προσπάθεια, ώστε ο άλλος να είναι το αντίγραφο σου. Φοβάσαι την ελευθερία του άλλου, γιατί η ελευθερία δεν ελέγχεται και την ελευθερία δεν μπορείς να την προβλέψεις. Γι’ αυτό, οι υποτιθέμενες αγάπες προσπαθούν με κάθε τρόπο να καταστρέψουν την ελευθερία. Και από τη στιγμή που η ελευθερία καταστρέφεται, η αγάπη πεθαίνει.

Η αγάπη είναι πολύ εύθραυστη, σαν το τριαντάφυλλο. Πρέπει να το αφήσεις να χορέψει στη βροχή, στον αέρα, στον ήλιο. Η αγάπη είναι σαν ένα πουλί που πετάει. Η ελευθερία του είναι ολόκληρος ο ουρανός. 

Μπορείς να πιάσεις το πουλί, να το βάλεις σε ένα όμορφο χρυσό κλουβί και να φαίνεται ότι είναι το ίδιο πουλί που πετούσε ελεύθερα και είχε όλο τον ουρανό δικό του. Αλλά μόνο θα φαίνεται ότι είναι το ίδιο πουλί, δεν θα ‘ναι το ίδιο. Θα το έχεις σκοτώσει. Του έκοψες τα φτερά. 

Του στέρησες τον ουρανό. Και τα πουλιά δεν νοιάζονται για το χρυσάφι σου. Όσο πολύτιμο και αν είναι το κλουβί σου, είναι σκλαβιά. Αυτό ακριβώς κάνουμε με την αγάπη μας: Φτιάχνουμε χρυσά κλουβιά. Φοβόμαστε επειδή ο ουρανός είναι απέραντος. Ο φόβος είναι ότι το πουλί μπορεί να μην επιστρέψει. Για να το ελέγχεις, πρέπει να είναι φυλακισμένο.

Να πως η αγάπη γίνεται γάμος. Η αγάπη είναι ένα πουλί που πετάει. Ο γάμος είναι ένα πουλί σε χρυσό κλουβί. Και βέβαια το πουλί δεν μπορεί ποτέ να σε συγχωρέσει. Έχεις καταστρέψει όλη του την ομορφιά, όλη του την χαρά, όλη του την ελευθερία. Κατέστρεψες την ψυχή του. 

Είναι μόνο ένα νεκρό αντίγραφο. Έχεις όμως σιγουρέψει ότι δεν μπορεί να σου φύγει, ότι θα είναι πάντα δικό σου, ότι και αύριο θα είναι δικό σου, και μεθαύριο… Οι εραστές είναι πάντα φοβισμένοι. Ο φόβος υπάρχει επειδή η αγάπη έρχεται σαν τον άνεμο. Δεν μπορείς να την κατασκευάσεις, δεν είναι κάτι που φτιάχνεται. Έρχεται! Αλλά ότι έρχεται μόνο του μπορεί να φύγει και μόνο του. Είναι φυσικό επακόλουθο.

Η αγάπη έρχεται και λουλούδια ανθίζουν μέσα σου, τραγούδια γεννιούνται στην καρδιά σου, η επιθυμία να χορέψεις… αλλά με έναν κρυφό φόβο. Τι θα γίνει αν αυτό το αεράκι που ήρθε σε εσένα δροσερό και μυρωδάτο σ’ αφήσει αύριο; Επειδή εσύ δεν είσαι η πεμπτουσία της ύπαρξης. 

Και το αεράκι είναι μονάχα φιλοξενούμενος. Θα μείνει μαζί σου όσο αισθάνεται και κάθε στιγμή μπορεί να φύγει. Αυτό φοβίζει τους ανθρώπους και γίνονται καταπιεστικοί. Αρχίζουν να κλείνουν πόρτες και παράθυρα για να κρατήσουν τον αέρα μέσα. Αλλά όταν οι πόρτες και τα παράθυρα είναι κλειστά, ο αέρας δεν είναι ίδιος. 

Η δροσιά χάνεται, η ευωδιά χάνεται. Γρήγορα γίνεται αποκρουστικός. Χρειάζεται ελευθερία και του την πήρες. Δεν είναι παρά κάτι νεκρό.

Στο όνομα της αγάπης, οι άνθρωποι κουβαλούν ο ένας το πτώμα του άλλου και αυτό το ονομάζουν γάμο. Και για να κουβαλάς πτώματα πρέπει να πας σε μια δημόσια υπηρεσία να το νομιμοποιήσεις. Η αγάπη δεν επιτρέπει το γάμο. Σε ένα αυθεντικό κόσμο, δεν θα υπάρχει γάμος. Πρέπει κανείς να αγαπά, να αγαπά έντονα, να αγαπά ολοκληρωτικά και να μην ανησυχεί για το αύριο. 

Αν η ζωή ήταν γεμάτη ευδαιμονία μέχρι σήμερα, τότε έχε εμπιστοσύνη ότι θα είναι ακόμα πιο όμορφη και με μεγαλύτερη ευδαιμονία αύριο. Όσο η εμπιστοσύνη σου μεγαλώνει, η ζωή γίνεται όλο και πιο γενναιόδωρη. Θα σε αγκαλιάσει περισσότερη αγάπη. Θα σου έρθουν περισσότερα λουλούδια χαράς και έκστασης.

Ότι γνώρισες στο όνομα της αγάπης, δεν ήταν αγάπη. Μπορεί να ήταν ένα κόλλημα, μπορεί να ήταν μια βιολογική έλξη, μπορεί να ήταν μια συνωμοσία ορμονών εναντίον δύο ατόμων, αλλά δεν ήταν αγάπη. 

Γνωρίζεις την αγάπη για πρώτη φορά, επειδή το μοναδικό μέτρο κρίσης είναι ότι η ελευθερία σου μεγαλώνει, ότι η ανεξαρτησία σου σταθεροποιείται, ενσωματώνεται, αποκρυσταλλώνεται. Αυτό είναι το μοναδικό μέτρο να κρίνεις ότι η αγάπη σε εμπιστεύτηκε, ότι η αγάπη φιλοξενήθηκε στην καρδιά σου.

Και ποιος νοιάζεται για το αύριο; Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το αύριο είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν το σήμερα, που είναι δυστυχισμένοι αυτή τη στιγμή και προσπαθούν να το κρύψουν, να το αγνοήσουν με την ελπίδα, με το όνειρο του αύριο. 

Αλλά το αύριο δεν έρχεται ποτέ. Αυτή είναι μια από τις δυσκολίες. Είναι πάντα το σήμερα που έρχεται. Και συνηθίζεις να είσαι δυστυχισμένος σήμερα με το να ελπίζεις να επιθυμείς και να ονειρεύεσαι το αύριο. 

Η ζωή σου έχει ξεφύγει. Οι άνθρωποι είναι τόσο συνηθισμένοι στο αύριο ώστε δεν σκέφτονται μονάχα το αύριο αυτής της ζωής, σκέφτονται και για τη ζωή μετά τον θάνατο. Συνήθιζαν να με ρωτάνε: «Τι θα συμβεί μετά από τη ζωή; Τι θα συμβεί μετά από το θάνατο;» Και εγώ τους έλεγα: «Θα συνεχίσει να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει και πριν από το θάνατο. Είσαι ευτυχισμένος σήμερα; 

Το αύριο θα γεννηθεί από το σήμερα. Το σήμερα εγκυμονεί ολόκληρο το μέλλον σου» Καταρχήν το να ζει κανείς στα πλαίσια οποιουδήποτε θεσμού δεν είναι καλό. Όλοι οι θεσμοί είναι καταστρεπτικοί. Ο γάμος κατέστρεψε σχεδόν κάθε δυνατότητα σε εκατομμύρια ανθρώπους. Και όλα αυτά για άχρηστα πράγματα.

Πρώτα απ’ όλα ο γάμος, το ίδιο το λειτούργημα του γάμου είναι ψεύτικο. Αν δεν πάρεις το γάμο στα σοβαρά, τότε μπορείς να είσαι ελεύθερος. Αν τον πάρεις στα σοβαρά τότε η ελευθερία είναι αδύνατη. Δες το γάμο σου σαν παιχνίδι. 

Είναι ένα παιχνίδι. Έχετε λίγη αίσθηση χιούμορ ότι δεν είναι παρά ένας ρόλος που παίζεις στην σκηνή της ζωής αλλά δεν είναι κάτι που ανήκει στην ύπαρξη, δεν έχει υπόσταση, είναι μια φαντασίωση. Οι άνθρωποι όμως είναι τόσο ανόητοι, που παίρνουν την φαντασίωση για πραγματικότητα. 

Έχω δει ανθρώπους να διαβάζουν βιβλία φαντασίας και να έχουν δάκρυα στα μάτια, γιατί στη φανταστική ιστορία τα πράγματα γίνονται πιο τραγικά. Κάνουν πολύ καλά που στους κινηματογράφους σβήνουν τα φώτα, ώστε όλοι να μπορούν να διασκεδάσουν το έργο, να γελάσουν, να κλάψουν, να λυπηθούν, να χαρούν. 

Αν υπήρχε φως θα ήταν λίγο δύσκολο – τι θα σκέφτονταν οι άλλοι; Και ξέρουν πολύ καλά ότι η οθόνη είναι άδεια, ότι δεν υπάρχει κανένας, ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από την προβολή μιας εικόνας. Αλλά αυτό το ξεχνάνε τελείως. Και το ίδιο συμβαίνει με τις ζωές μας. Πολλά πράγματα που πρέπει απλώς να τα δούμε με χιούμορ, τα παίρνουμε τόσο σοβαρά. Και τα προβλήματα μας ξεκινάνε από αυτή τη σοβαρότητα.

Πρώτα απ’ όλα γιατί να παντρευτείς; Αγαπάς κάποιον, ζεις μαζί του. Αυτό είναι μέρος των βασικών σου δικαιωμάτων. Μπορείς να ζεις με κάποιον, μπορείς να τον αγαπάς. Ο γάμος δεν είναι κάτι που συμβαίνει στους ουρανούς, συμβαίνει εδώ μέσα από τους επιτήδειους παπάδες. 

Αλλά αν θες να παίξεις το κοινωνικό παιχνίδι, αν δεν θες να βρίσκεσαι μόνος και απομονωμένος ξεκαθάρισε στον άντρα ή τη γυναίκα σου ότι αυτός ο γάμος δεν είναι παρά ένα παιχνίδι: Μην το πάρεις ποτέ στα σοβαρά. «Θα παραμείνω το ίδιο ανεξάρτητος, όσο και πριν το γάμο, κι εσύ θα παραμείνεις τόσο ανεξάρτητη, όσο και πριν το γάμο. 

Ούτε εγώ θα γίνω εμπόδιο στη ζωή σου ούτε εσύ θα γίνεις εμπόδιο στη ζωή μου. Θα ζήσουμε μαζί σαν δυο φίλοι, μοιραζόμενοι την ελευθερία μας, χωρίς όμως να γινόμαστε βάρος ο ένας στον άλλο.» 

«Και όποια στιγμή αισθανθούμε ότι η άνοιξη πέρασε, ότι ο μήνας του μέλιτος έχει τελειώσει, θα είμαστε αρκετά ειλικρινής ώστε να μην εξακολουθήσουμε να υποκρινόμαστε αλλά να πούμε ο ένας στον άλλον ότι αγαπήσαμε πολύ και ότι θα είμαστε ευγνώμονες ο ένας στον άλλο για πάντα, ότι οι ημέρες της αγάπης θα βρίσκονται στη θύμηση μας, στα όνειρα μας με χρυσά γράμματα, αλλά ότι η άνοιξη πέρασε. Οι δρόμοι μας έφτασαν στο σημείο, που παρόλο ότι είναι λυπηρό, πρέπει να χωρίσουμε, επειδή τώρα πια το να ζούμε μαζί δεν είναι ένδειξη αγάπης.» 

«Αν σ’ αγαπώ, θα σ’ αφήσω, τη στιγμή που βλέπω ότι η αγάπη μου έχει γίνει δυστυχία για σένα. Αν μ’ αγαπάς, θα μ’ αφήσεις τη στιγμή που βλέπεις ότι η αγάπη σου έχει γίνει φυλακή για μένα» Η αγάπη είναι η πιο υψηλή αξία στην ζωή. Δεν πρέπει να ξεπέφτει σε ανόητους θεσμούς. Και η αγάπη και η ελευθερία πάνε μαζί. 

Δεν μπορείς να διαλέξεις την μια και ν’ αφήσεις την άλλη. Ο άνθρωπος που γνωρίζει την ελευθερία είναι γεμάτος αγάπη. Και ο άνθρωπος που γνωρίζει την αγάπη είναι πάντα διαθέσιμος να δώσει ελευθερία. Αν δεν μπορείς να δώσεις ελευθερία στον άνθρωπο που αγαπάς, σε ποιον θα δώσεις ελευθερία; Όταν δίνεις ελευθερία δεν είναι παρά ένδειξη εμπιστοσύνης.
Από το βιβλίο “Η αγάπη αρχίζει μετά το μήνα του μέλιτος”





Εγκατάσταση του προγράμματος της αγάπης......!!!!!!!!!

Τεχνική Υποστήριξη: Παρακαλώ, πως μπορώ να βοηθήσω;

Πελάτης : Χμ… μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται “Αγάπη”. Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;

Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;

Π : Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;

Τ.Υ : Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο “Η Καρδιά μου”. Μπορείτε να την εντοπίσετε;

Π : Ναι, αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το “Αγάπη” ενώ τρέχουν τα άλλα;

Τ.Υ : Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα;

Π : Μισό λεπτό να δω… υπάρχει ένα που λέγεται “Παλιά Τραύματα”, “Χαμηλή Αυτοεκτίμηση”, ένα άλλο “Μνησικακία” και “Εκδίκηση”.

Τ.Υ : Δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα ''Αγάπη'', θα διαγράψει βαθμιαία αυτά τα προγράμματα αυτά από το λειτουργικό σύστημα. Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων. 

Το πρόγραμμα “Αγάπη” θα αντικαταστήσει το “Χαμηλή αυτοεκτίμηση” με μια άλλη ενότητα που λέγεται “Υψηλή αυτοεκτίμηση”. Όμως, θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα δύο προγράμματα: “Μνησικακία” και “Εκδίκηση”. Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος ‘Αγάπη’.

Π : Πως γίνεται να τα διαγράψω; Μπορείτε να μου πείτε;

Τ.Υ : Με χαρά. Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά, εκεί που λέει ‘Εκκίνηση’ και επιλέξτε το πρόγραμμα “Συγχώρεση” και κάνετε ένα κλικ. Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα.

Π : Α, ωραία! Έγινε κιόλας. Ώχ… όμως το πρόγραμμα “Αγάπη” ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό;

Τ.Υ: Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος. Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες “Καρδιές” για να κάνετε αναβάθμιση.

Π: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: ‘Error – Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις’… τι είναι αυτό;

Τ.Υ : Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα “Αγάπη” έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές “Καρδιές” αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας “Καρδιά”. Σε μη-τεχνική γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.

Π : Δηλαδή; Τι κάνω τώρα;

Τ.Υ : Κατεβάστε το πρόγραμμα “Αποδοχή εαυτού” και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία: “Συγχώρεση εαυτού”, “Συνειδητοποίηση της αξίας μου”, “Αναγνώριση των ορίων μου”.

Π : Εντάξει, το έκανα.

Τ.Υ : Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο “Η Καρδιά μου”. Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει τα όλα τα λανθασμένα αρχεία. Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα “Αρνητική Κριτική”, “Φλυαρία”. Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.

Π : Έγινε. Ωπ!! O φάκελος “Η Καρδιά μου” αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία. Τα “γαλήνη” και “πληρότητα” αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο “Η Καρδιά μου”. Είναι φυσιολογικό αυτό;

T. Y : Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα “Αγάπη” έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. Το πρόγραμμα “Αγάπη” είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι’ αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε. Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση.

Π : Σε ευχαριστώ, Θεέ μου.





Οικειότητα - Osho......!!!!!!!!

♦ Αυτό που έχει περάσει, έχει περάσει. Μην σκοτίζεσαι για αυτό και μην το κουβαλάς σαν βάρος. Διαφορετικά δεν θα σου επιτρέπει να είσαι αυθεντικός στο παρόν.

♥ Μην είσαι αναμορφωτής και μην προσπαθείς να διδάξεις τους άλλους και μην προσπαθείς να τους αλλάξεις. Αν αλλάξεις εσύ, αυτό είναι αρκετό.

♦ Αν θέλεις να αγαπήσεις έναν άνθρωπο, αγάπησε τον εδώ και τώρα. Αγάπησε τον. Επειδή κανένας δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί την επόμενη στιγμή.

♥ Αν δεν είσαι ικανός να πεις ΟΧΙ, το ΝΑΙ σου δεν έχει κανένα νόημα.

♦ Ανησυχία είναι η κατάσταση έντασης, ανάμεσα σε αυτό που είσαι και σε αυτό που θα έπρεπε να είσαι. Οι άνθρωποι είναι αναπόφευκτο να είναι ανήσυχοι, αν υπάρχει στη ζωή το θα έπρεπε.

♦ Μέσα στην καταιγίδα, τα μεγάλα, τα δυνατά δέντρα πέφτουν, ενώ τα μικρά φυτά λυγίζουν κι ύστερα η καταιγίδα περνάει κι εκείνα χαμογελούν και ανθίζουν και πάλι.

♦ Όταν γεννιέται ο άνθρωπος είναι μαλακός και αδύναμος. Στο θάνατο είναι σκληρός και άκαμπτος.

♥ Ζήσε αυτή εδώ τη στιγμή όσο πιο ολοκληρωτικά είναι εφικτό και ξαφνικά θα έρθεις να αντιληφθείς ότι αν τη ζεις ολοκληρωτικά, έχει λυθεί. Δεν υπαρχει καμία ανάγκη να την λύσεις. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να την ζήσεις. Η ζωή δεν είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται να το λύσεις, είναι ένα μυστήριο που χρειάζεται να το ζήσεις.

♦ Πραγματικός έρωτας σημαίνει να μοιράζεσαι, όχι να εκμεταλλεύεσαι τον άλλον ούτε να τον κατέχεις.

♦ Ο μοναδικός τρόπος για να απελευθερωθείς από το φόβο, είναι το να μπεις μέσα σε αυτό ακριβώς που φοβάσαι.

♥ Αν δεν δώσεις τον εαυτό σου, δεν δίνεις τίποτα. Μπορείς να δώσεις χρήματα, εσύ όμως δεν είσαι τα χρήματα. Αν δεν δώσεις τον εαυτό σου, αν δεν δώσεις αγάπη, δεν ξέρεις τι σημαίνει να δίνεις.

♠ Πριν μπορέσεις να πάρεις, αγάπη θα πρέπει να περάσεις μέσα από μια μεγάλη μεταμόρφωση. Πρώτα πρέπει να αποδεχτείς τον εαυτό σου χωρίς καμιά ενοχή.

♠ Έχεις μια ύπαρξη μοναδική, ατομική και ασύγκριτη. Δεν έχει υπάρξει ποτέ πριν και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ ξανά. Μόνο εσύ την έχεις. Γλέντησε την!!

♥ Ο νους βρίσκει πάντοτε ευκολότερο το να τρέχει και να πολεμάει, επειδή τότε έχει κάτι να κάνει. Αν πεις στο νου, «μην κάνεις τίποτα», αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα.

♠ Η ζωή δεν είναι τσιγκούνα. Η ύπαρξη δίνει πάντοτε με αφθονία. Εμείς όμως δεν μπορούμε να πάρουμε, επειδή δεν αισθανόμαστε ότι το αξίζουμε.
Από το βιβλίο του Osho «οικειότητα»




Θα ήθελα να γίνω πατέρας......!!!!!!

"Ένας νεαρός άνδρας μόλις είχε γίνει πατέρας και για πρώτη φορά στην ζωή του ζούσε την εμπειρία της πατρότητας. Στην καρδιά του βασίλευαν η χαρά και η αγάπη, που κυλούσαν σαν ποτάμι μέσα του. 

Μια μέρα του ήρθε η "όρεξη" να έρθει σε επαφή με την φύση γιατί, από τότε που είχε γεννηθεί το παιδί του, τα έβλεπε όλα όμορφα , μέχρι και που ο θόρυβος ενός φύλου που έπεφτε του φαινόταν μουσική. Αποφάσισε λοιπόν να πάει στο δάσος για να χαρεί όλη την ομορφιά του και για να ακούσει το κελάηδημα των πουλιών. 

Περπατούσε αθόρυβα , αναπνέοντας την υγρασία που υπήρχε εκεί όταν, ξαφνικά, είδε έναν αετό πάνω σε ένα κλαδί, και έμεινε έκπληκτος από την ομορφιά του. Και ο αετός ο ίδιος ήταν χαρούμενος που είχε τα μικρά του, και η πρόθεση του ήταν να πετάξει μέχρι την κοντινή λίμνη για να πιάσει κάποιο ψάρι για να το πάει στην φωλιά του για να ταΐσει τα μικρά αετόπουλα. 

Ήταν μια μεγάλη ευθύνη αυτή του να αναθρέψει και να εκπαιδεύσει τα μικρά του, αντιμετωπίζοντας τις διάφορες προκλήσεις της ζωής.

Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία του άνδρα, ο αετός τον κοίταξε και τον ρώτησε :"Που πηγαίνεις καλέ μου άνθρωπε; Βλέπω στα μάτια σου την χαρά."

Και ο άνδρας απάντησε :"Ξέρεις , μόλις γεννήθηκε ο γιος μου και ήρθα στο δάσος γιατί είμαι ευτυχισμένος. Από εδώ και στο εξής θα τον προστατεύω πάντα, θα τον ταΐζω, και δεν θα επιτρέψω να υποφέρει ποτέ από το κρύο. Κάθε μέρα θα τον προστατεύω από τους εχθρούς του και δεν θα τον αφήσω ποτέ να να αντιμετωπίσει δυσκολίες. 

Δεν θα επιτρέψω στον γιο μου να έχει τις ίδιες δυσκολίες που είχα εγώ, δεν θα δυσκολευτεί για τίποτα. Σαν πατέρας, θα είμαι δυνατός όπως η αρκούδα, και με την δύναμη των χεριών μου θα τον προστατεύσω, θα τον αγκαλιάσω και δεν θα επιτρέψω ποτέ σε κανένα και σε τίποτε να τον ταράξει."

Ο αετός τον άκουγε έκπληκτος, χωρίς να μπορεί να πιστέψει σε όλα εκείνα που άκουγε. Μετά , κοιτάζοντας τον του είπε :" Άκουσε με καλά. 'Όταν η φύση με "διέταξε" να αναθρέψω και να μεγαλώσω τα μικρά μου, να φτιάξω μια φωλιά, άνετη, ασφαλής, και προστατευμένη από τους κυνηγούς, μου είπε επίσης να βάλω πολλά κλαδιά με αγκάθια, και ξέρεις γιατί; 

Γιατί όταν τα μικρά θα είναι δυνατά για να πετάξουν, θα εξαφανίσω όλη την άνεση των πούπουλων. Μην μπορώντας να αντέξουν τα αγκάθια, θα είναι αναγκασμένα να φτιάξουν την δική τους φωλιά. Θα τους ανήκει όλη η κοιλάδα, με την προϋπόθεση να πραγματοποιήσουν με τις δικές τους δυνάμεις τους στόχους και επιθυμίες τους.. 

Εάν τα αγκάλιαζα , οι επιθυμίες τους θα εμποδιζόντουσαν, και αυτό θα κατέστρεφε ανεπανόρθωτα την ατομικότητα τους, και θα τους έκανε ανίκανα να "πολεμήσουν, και χωρίς χαρά για την ζωή. Αργά ή γρήγορα θα "έκλαιγα" για το λάθος μου αυτό, γιατί θα έβλεπα τα δικά μου "παιδιά" να είχαν μετατραπεί σε γελοίους αντιπροσώπους του είδους τους, και θα με είχε γεμίσει τύψεις και ντροπή βλέποντας τα να αδυνατούν να χαρούν για τα επιτεύγματα τους. 

Εγώ, φίλε μου, είπε ο αετός, αγαπώ τα παιδιά μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, όμως δεν θα γίνω ποτέ συνένοχος της ανωριμότητας τους."

Ο αετός σιώπησε, και μετά, με μεγαλοπρέπεια άνοιξε τα φτερά του και πέταξε ψηλά μέχρι να χαθεί στον ορίζοντα.

Ο νεαρός άνδρας επιστρέφοντας στο σπίτι του, σκεφτόταν συνέχεια στο τρομερό λάθος που λίγο έλειψε να κάνει δίνοντας στο παιδί του την αγκαλιά της "αρκούδας". Φτάνοντας σπίτι αγκάλιασε το παιδί του και ενώ το κρατούσε αγκαλιά ο μικρός άρχισε να κουνά τα πόδια και τα χέρια σαν ένδειξη της ανάγκης ελευθερίας, χωρίς κάποια προστατευτική "αρκούδα" να τον εμποδίζει..!

Από εκείνη την ημέρα ο άνδρας άρχισε να προετοιμάζεται για να γίνει ο καλύτερος πατέρας!




Ο Ερευνητής - Χόρχε Μπουκάι.......!!!!!!!!!

Μια μέρα, ένας ερευνητής διαισθάνθηκε ότι έπρεπε να πάει προς την πόλη του Καμίρ. Είχε μάθει να δίνει μεγάλη σημασία στα προαισθήματα του, που πήγαζαν από ένα μέρος δικό του μεν, άγνωστο δε.

Μετά από δύο μέρες πορείας στους σκονισμένους δρόμους, διέκρινε από μακριά το Καμίρ. Λίγο πριν φτάσει στο χωριό, του τράβηξε την προσοχή ένας λόφος, δεξιά από το μονοπάτι. Ήταν σκεπασμένος από υπέροχη πρασινάδα και γεμάτος με δέντρα, πουλιά και μαγευτικά λουλούδια. Τον περιτριγύριζε κάτι σαν μικρός φράχτης φτιαγμένος από βαμμένο ξύλο.

Μια μπρούντζινη πορτούλα τον προσκαλούσε να μπει.

Ξαφνικά, αισθάνθηκε να ξεχνά το χωριό και υπέκυψε στην επιθυμία του να ξαποστάσει για λίγο σ' εκείνο το μέρος.

Ο ερευνητής πέρασε την είσοδο κι άρχισε να βαδίζει αργά δίπλα στις λευκές πέτρες που ήταν τοποθετημένες ανάκατα ανάμεσα στα δέντρα.

Άφησε το βλέμμα του να ξαποστάσει σαν την πεταλούδα, σε κάθε λεπτομέρεια του πολύχρωμου αυτού παραδείσου.

Τα μάτια του, όμως, ήταν μάτια ερευνητή, κι ίσως γι' αυτό ανακάλυψε εκείνη την επιγραφή πάνω σε μια απ' τις πέτρες:

Αμηντούλ Ταρέγκ : έζησε 8 χρόνια, 6 μήνες, δύο εβδομάδες και 3 μέρες.
Τρόμαξε λίγο συνειδητοποιώντας ότι εκείνη η πέτρα δεν ήταν απλώς μια πέτρα : ήταν μια ταφόπλακα.

Λυπήθηκε όταν σκέφτηκε ότι ένα παιδί τόσο μικρής ηλικίας ήταν θαμμένο σ' εκείνο το μέρος.

Κοιτάζοντας γύρω του, ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι και η διπλανή πέτρα είχε μια επιγραφή. Πλησίασε να τη διαβάσει. Έλεγε :
Γιαμίρ Καλίμπ: έζησε 5 χρόνια, 8 μήνες και 3 εβδομάδες. 

Ο ερευνητής αισθάνθηκε φοβερή συγκίνηση.
Αυτό το πανέμορφο μέρος ήταν νεκροταφείο, και κάθε πέτρα ήταν ένας τάφος. Μία μία, άρχισε να διαβάζει τις πλάκες.

Όλες είχαν παρόμοιες επιγραφές : ένα όνομα και τον ακριβή χρόνο ζωής του νεκρού.

Αλλά αυτό που τον τάραξε περισσότερο ήταν η διαπίστωση ότι ο άνθρωπος που είχε ζήσει τον πιο πολύ καιρό, μόλις που ξεπερνούσε τα έντεκα χρόνια...

Νικημένος από μια αβάσταχτη θλίψη, έκατσε κι άρχισε να κλαίει.

Ο φύλακας του νεκροταφείου που περνούσε από εκεί τον πλησίασε.

Τον κοίταξε να κλαίει για λίγο σιωπηλός, και μετά τον ρώτησε αν έκλαιγε για κάποιον συγγενή.

«Όχι, για κανέναν συγγενή» είπε ο ερευνητής. «Τι συμβαίνει σ' αυτό το χωριό; Τι πράγμα φοβερό έχει αυ­τός ο τόπος; Γιατί έχει τόσα πολλά νεκρά παιδιά θαμμένα σ' αυτό το μέρος; Ποια είναι η τρομερή κατάρα που βαραίνει αυτούς τους ανθρώπους και τους έχει υποχρεώσει να φτιάξουν ένα νεκροταφείο για παιδιά;»

Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε και είπε :
«Μπορείτε να ηρεμήσετε. Δεν υπάρχει τέτοια κατάρα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εδώ έχουμε ένα παλιό έθιμο. Θα σας εξηγήσω...

«Όταν ένας νέος συμπληρώνει τα δεκαπέντε του χρόνια, οι γονείς του, του χαρίζουν ένα τετράδιο όπως αυτό που έχω εδώ, για να το κρεμάει στο λαιμό. Είναι παράδοση στον τόπο μας. Από τη στιγμή εκείνη κι έπειτα, κάθε φορά που κάποιος απολαμβάνει έντονα κάτι, ανοίγει το τετράδιο και σημειώνει:

Στα δεξιά, αυτό που απόλαυσε.

Στ' αριστερά, πόσο χρόνο κράτησε η απόλαυση.

«Έστω ότι γνώρισε μια κοπέλα και την ερωτεύτηκε. Πόσο κράτησε το μεγάλο αυτό πάθος και η χαρά της γνωριμίας τους; Μια εβδομάδα; Δύο; Τρεις και μισή;»

«Και μετά, η συγκίνηση του πρώτου φιλιού, η θαυμάσια ευχαρίστηση του πρώτου φιλιού... Πόσο κράτησε; Μόνο το ενάμισι λεπτό του φιλιού; Δύο μέρες; Μια εβδομάδα;

«Και η εγκυμοσύνη, και η γέννηση του πρώτου παιδιού;

Και ο γάμος των φίλων;

Και το ταξίδι που πάντα ήθελε;

«Και η συνάντηση με τον αδελφό που γυρίζει από μια μακρινή χώρα;

«Πόσο κράτησε στ' αλήθεια η απόλαυση αυτών των αισθήσεων;

«Ώρες; Μέρες;

Έτσι, συνεχίζουμε να σημειώνουμε στο τετράδιο κάθε λεπτό που απολαμβάνουμε... Κάθε λεπτό.

«Όταν κάποιος πεθαίνει,
έχουμε τη συνήθεια
να ανοίγουμε το τετράδιο του
και να αθροίζουμε το χρόνο της απόλαυσης
για να τον γράψουμε πάνω στον τάφο του.
Γιατί αυτός είναι για εμάς
ο μοναδικός και πραγματικός χρόνος
ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΖΗΣΕΙ.» 





Σχέση φόβου και ενοχής - Οsho.....!!!!!!!!

Ο φόβος και η ενοχή είναι το ίδιο πράγμα;
Ο φόβος και η ενοχή δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα. Όταν αποδέχεσαι το φόβο, γίνεται ελευθερία. Όταν αρνείσαι το φόβο, όταν τον απορρίπτεις, όταν τον επικρίνεις, γίνεται ενοχή.

Ο φόβος είναι μέρος της ζωής. Ο άνθρωπος είναι ένα μικρό, ένα ελάχιστο κομμάτι και το όλο είναι τεράστιο. Ο άνθρωπος είναι μια πολύ μικρή σταγόνα και το όλο είναι ένας ολόκληρος ωκεανός.

Ο άνθρωπος τρέμει μέσα του: «Μπορεί να χαθώ μέσα στο όλο. Η ταυτότητα μου μπορεί να χαθεί.» Αυτός είναι ο φόβος του θανάτου. Όλοι οι φόβοι είναι στην πραγματικότητα φόβος του θανάτου. Και ο φόβος του θανάτου είναι φόβος της εκμηδένισης.

Είναι φυσικό να φοβάται ο άνθρωπος και να τρέμει. Αν το αποδεχτείς αυτό, αν πεις ότι έτσι είναι η ζωή, αν το αποδεχτείς ολοκληρωτικό, το τρέμουλα σταματάει αμέσως και ο φόβος – η ίδια η ενέργεια που γίνονταν φόβος - αποδεσμεύεται και γίνεται ελευθερία.

Τότε γνωρίζεις ότι ακόμη και αν η σταγόνα εξαφανιστεί μέσα στον ωκεανό, θα εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί. Για την ακρίβεια, γίνεται ολόκληρος ο ωκεανός. Τότε, ο θάνατος γίνεται νιρβάνα. Τότε, δεν φοβάσαι να χαθείς, Τότε, καταλαβαίνεις αυτό που λέει ο Ιησούς: «Αν προσπαθείς να σώσεις τη ζωή σου, θα τη χάσεις και αν τη χάσεις, θα τη σώσεις.»

Ο μοναδικός τρόπος να πας πέρα από το θάνατο είναι να αποδεχτείς το θάνατο. Τότε ο θάνατος εξαφανίζεται. Τότε, η ενέργεια απελευθερώνεται και γίνεται ελευθερία. Αν όμως τον επικρίνεις, αν τον καταπιέζεις, αν κρύβεις το γεγονός ότι φοβάσαι, αν θωρακίζεσαι και προστατεύεσαι και αμύνεσαι, τότε εμφανίζεται η ενοχή. To εγώ προσπαθεί να κουκουλώσει το φόβο. 

Ρωτάς : «Ο φόβος και η ενοχή είναι το ίδιο πράγμα;» Όχι. Ο φόβος μπορεί να γίνει ενοχή, μπορεί και όχι. Εξαρτάται από το τι κάνεις εσύ με το φόβο. Αν κάνεις κάτι λάθος με το φόβο, τότε γίνεται ενοχή. Αν απλώς τον αποδέχεσαι και δεν κάνεις τίποτα για αυτόν –και δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις- τότε γίνεται ελευθερία, γίνεται τόλμη.

Μη λες στον εαυτό σου πως είσαι άσχημος, πως είσαι λάθος, πως είσαι αμαρτωλός. Μην επικρίνεις. Ότι είσαι, είσαι. Μην νιώθεις ένοχος. Ακόμη και αν υπάρχει κάτι λάθος, δεν είσαι εσύ το λάθος. Μπορεί να κάνεις λάθος, μα δεν είναι λάθος το είναι σου. Κάποια πράξη μπορεί να είναι λάθος, όμως το ίδιο το είναι δεν μπορεί ποτέ να είναι λάθος.

Aπό το βιβλίο του ΟSHO θάρρος – η χαρά του να ζεις επικίνδυνα.




Tα έξι στάδια της συγχώρεσης.......!!!!!!!!!

Η συγχώρεση είναι, βέβαια, μια διαδικασία πολύ βαθύτερη και δυσκολότερη από τη συγκατάβαση μια απλής συγγνώμης, που απαιτεί στις περισσότερες περιπτώσεις να ξεπεράσουμε το αίσθημα της αδικίας, τον ανθρώπινο εγωισμό μας, τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι ψυχοθεραπευτές που έχουν ασχοληθεί με τη διαδικασία αυτή μιλούν για ορισμένα στάδια που πρέπει διαδοχικά να διανύσει κανείς για να μπορέσει τελικά να συγχωρήσει πραγματικά.







1. Συνειδητοποίηση
Το πρώτο στάδιο είναι καταρχήν η συνειδητοποίηση των ίδιων μας των συναισθημάτων, του ότι αυτό που μας έκαναν με κάποιον τρόπο μάς πόνεσε. Συχνά συμβαίνει να προσπερνάμε κάτι πείθοντας τον εαυτό μας ότι «Δεν έγινε τίποτα», «Σιγά μην ασχοληθώ», «Μια χαρά είμαι». 

Για να αποφεύγουμε τον πόνο και την απογοήτευση, έχουμε αναπτύξει ένα σωρό «τεχνικές»: ξεχνάμε, εκλογικεύουμε, εξωραΐζουμε. Προστατεύουμε έτσι τον εαυτό μας από έντονα δυσάρεστα συναισθήματα, κάτι που μας είναι απαραίτητο για να επιβιώνουμε. Όταν κάτι πονάει πολύ, κάνουμε σαν να μη συνέβη. τουλάχιστον έως τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε. 

Δεν είναι εύκολο να βγούμε από αυτή τη «λήθη», γιατί είναι πολύ πιο ­βολικά έτσι. Δυστυχώς, όμως, αυτό το πάγωμα του συναισθήματος συνήθως γενικεύεται και υπάρχει ο κίνδυνος να παγώσουν όλα μας τα συναισθήματα.

2. Αποτίναξη των ενοχών
Το δεύτερο στάδιο έχει να κάνει με τις ενοχές. Σχεδόν πάντα, όταν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο μας έχει βλάψει, κάπου μέσα μας υπάρχει η αίσθηση ότι φταίξαμε. Με αυτό τον τρόπο, αισθανόμαστε ότι έχουμε έναν έλεγχο της κατάστασης, ότι δεν είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι στις βουλές και τις διαθέσεις του άλλου, στο τυχαίο, στη μοίρα. 

Μια γυναίκα που την παράτησε ο άνδρας της για μια άλλη, ρίχνοντας την ευθύνη στον εαυτό της, λέγοντας «Αν δεν τον πίεζα τόσο πολύ, δεν θα είχε φύγει», διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα ήταν στο χέρι της, έστω κι αν έχασε την ευκαιρία. Οι ενοχές, όμως, δυστυχώς δεν οδηγούν πουθενά, είναι αυτοκαταστροφικές και υπονομεύουν την αυτοεκτίμησή μας.

3. Θυματοποίηση τέλος !
Το τρίτο στάδιο είναι αυτό της απομάκρυνσης από το ρόλο του θύματος. Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό, αλλά και ιδιαίτερα δύσκολο. Ο ρόλος του θύματος είναι από τους πιο «βολικούς», έστω κι αν ο τρόπος με τον οποίο μπήκαμε στο ρόλο αυτό ήταν οδυνηρός. Το να παραμένει κανείς θύμα έχει μια παράξενη «ευχαρίστηση»: υπάρχει πάντα ένας λόγος να μην αναλαμβάνει ευθύνες, να μη διεκ­δικεί, να μην προχωρά, να περιμένει την κατανόηση και τη φροντίδα των άλλων («Ο πατέρας μου ήταν ένας ανεύθυνος, που μας παράτησε όταν ήμουν μικρή… 

Πώς θα μπορέσω εγώ να σταθώ στα πόδια μου, τη στιγμή που αυτός που έπρεπε να με στηρίξει, να με ενθαρρύνει, δεν το έκανε ποτέ;»). Ο ρόλος αυτός, ιδιαίτερα όταν κανείς τον έχει υιοθετήσει για πολύ καιρό, απαιτεί μεγάλη προσπάθεια για να αποβληθεί. Διαφορετικά, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συγχώρεση ούτε προσωπική ανάπτυξη.

4. Αναγνώριση του θυμού μας
Το τέταρτο στάδιο είναι το στάδιο της έκφρασης της αποδοκιμασίας και της οργής. Δεν είναι απαραίτητο αυτό να συμβεί ενώπιον του «θύτη», είναι όμως αναγκαίο να αναγνωρίσουμε και να μπορέσουμε να εκφράσουμε με λόγια το θυμό μας γι’ αυτό που μας έκανε: «Αν τον ξανασυναντού­σα, θα ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο, να τον κάνω να πονέσει όσο πόνεσα εγώ», 

«Φαντάζομαι τον εαυτό μου να τη βρίζει και να τη χαστουκίζει για να καταλάβει τι σήμαινε για μένα αυτό που έκανε τότε». Είναι παράξενο, αλλά η φάση αυτή, που μοιάζει σαν ένα «ζωντάνεμα» των συναισθημάτων, πολλές φορές φέρνει στην επιφάνεια και τα θετικά συναισθήματα, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικός ήταν ή εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος αυτός για εμάς.

5. Πρόσωπο με πρόσωπο
Το πέμπτο στάδιο είναι αυτό του «ξεκαθαρίσματος» πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλον. Κατά κάποιον τρόπο είναι προαιρετικό. Πολλές φορές η ζωή μας μας έχει απομακρύνει εντελώς από ορισμένα πρόσωπα και δεν είναι απαραίτητο να τα αναζητήσουμε για να τους πούμε τι νιώθουμε.

Η συγχώρεση αφορά πρώτα απ’ όλα εμάς τους ίδιους και μπορεί να δοθεί ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε ποτέ τον άνθρωπο που μας «έβλαψε» και που τώρα συγχωρούμε. Παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σημαντικές σχέσεις (γονείς, στενοί συγγενείς, αδερφικοί φίλοι), μπορεί να νιώσουμε την ανάγκη να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους και να τους εξηγήσουμε τι νιώθουμε.

6. «Άφεση» και λύτρωση
Το τελευταίο στάδιο είναι η ίδια η συγχώρεση και δεν περιγράφεται εύκολα, απλούστατα γιατί ο καθένας την αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, πάντως, τη βιώνουν ως μια εσωτερική λύτρωση και ανακούφιση, όπως όταν ταχτοποιούμε ένα δωμάτιο του σπιτιού μας που για πολύ καιρό ήταν βρόμικο, ακατάστατο και γεμάτο άχρηστα αντικείμενα που μας έπιαναν το χώρο. Φυσικά, η διαδικασία αυτή δεν γίνεται συνειδητά και κατόπιν λογικής απόφασης, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και λέμε : «Τώρα ξεκινώ με το πρώτο στάδιο». 

Συχνά χρειάζεται να περάσουμε πολύ καιρό κρατώντας μέσα μας την αίσθηση της αδικίας γι’ αυτό που μας έκαναν, είτε γιατί ο θυμός είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούμε να τον ξεπεράσουμε είτε γιατί είναι προτιμότερο να μη σκαλίζουμε τα πράγματα γιατί ξέρουμε ότι θα πονέσουμε.

Πολλές φορές, κάποιο συμβάν ή κάποια αλλαγή στη ζωή μας ­ενεργοποιεί μέσα μας τη διαδικασία της συγχώρεσης σαν μια ανάγκη να απαλλαγούμε από φορτία του παρελθόντος που σκιάζουν και το παρόν. 

Η Χριστίνα το περιγράφει κάπως έτσι : «Δεν ήταν τυχαίο ότι ένιωσα έτσι σε αυτή τη χριστουγεννιάτικη συνάντηση με την αδερφή μου. Είχαμε αποφασίσει, μισό χρόνο πριν, με τον άνδρα μου να κάνουμε παιδί, αλλά είχα μια αποβολή. Αυτό μου κόστισε και με φόβισε αρκετά και, δεν ξέρω γιατί, με έκανε να σκεφτώ πολύ την αδερφή μου, τι σήμαινε για μένα, αν ήθελα να υπάρχει στη ζωή μου αντί να είμαστε σαν δύο ξένες.

Νομίζω πως τότε, για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα πόσο πολύ είχα πονέσει και, περιέργως, ταυτόχρονα άρχισα να συγχωρώ.πηγή: απο προσωπικό αρχείο




Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Αποδέξου τον εαυτό σου - Luise L. Hay .......!!!!!!!!






Αποδέξου και αγάπησε τον εαυτό σου αυτή τη στιγμή. Βρίσκεσαι στην διαδικασία να γίνεις ο καλύτερος φίλος του εαυτού σου, για να γίνεις το άτομο που θα χαίρεσαι περισσότερο να είσαι μαζί του.

Αποδέξου και αγάπησε τον εαυτό σου αυτή τη στιγμή.
Συνήθως αρνείσαι να αγαπήσεις τον εαυτό σου επειδή ακόμα δεν έχεις χάσει βάρος ή δεν έχεις βρει καινούργια δουλειά, έναν εραστή, αυτό ή εκείνο που επιθυμείς. Έτσι πάντα αναβάλλεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου. 

Αλλά και όταν βρεις μια καινούργια δουλειά ή έναν εραστή ή όταν χάσεις το βάρος που θέλεις, αγαπάς τον εαυτό σου ή απλώς κάνεις έναν καινούργιο κατάλογο και έχεις μια ακόμα περίοδο καθυστέρησης;

Η μόνη ώρα που μπορείς να αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου είναι ακριβώς εδώ, ακριβώς τώρα. Η αγάπη χωρίς ορούς είναι αγάπη χωρίς προσδοκίες. Αποδέξου αυτό που είσαι.

Αποδέξου όλα τα μέρη του εαυτού σου.
Κοιτάξου στο καθρέπτη και πες “Αγαπώ τον εαυτό μου έτσι ακριβώς όπως είναι.” Τι σου έρχεται στο νου; Παρατήρησε πως αισθάνεσαι. Ίσως αυτός να είναι ο πυρήνας του προβλήματος σου. 

Το πιο σημαντικό μέρος της μεταμόρφωσης ή της ολοκλήρωσης σου συντελείται απλά και μόνον όταν αρχίζεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου σε όλα του τα σημεία, ακόμα και τα πιο μικρά. Όταν μπορέσεις να δεις με αγάπη τις στιγμές που τα καταφέρνεις καλά, αλλά και τις στιγμές που δεν τα καταφέρνεις και τόσο καλά.

Τις στιγμές που είσαι γεμάτος τρόμο και τις στιγμές που είσαι γεμάτος αγάπη. Τις στιγμές που είσαι ανόητος και χαζός και τις στιγμές που είσαι λαμπερός και έξυπνος. Τις στιγμές που εισαι αποτυχημένος και τις στιγμές που είσαι νικητής. Όλα αυτά είναι μέρη του εαυτού σου.

Τα περισσότερα προβλήματα σου παρουσιάζονται όταν αρχίζεις να απορρίπτεις τον εαυτό σου και να μην τον αγαπάς ολοκληρωτικά και χωρίς όρους. Μην κοιτάς λοιπόν πίσω στη ζωή με ντροπή. Βλέπε το παρελθόν σου ως μια πολύτιμη παρουσία στη ζωή σου. Χωρίς αυτή τη παρουσία και την πληρότητα δεν θα ήσουν εδώ σήμερα. Όταν αποδεχτείς τον εαυτού σου στο σύνολο του, τότε ολοκληρώνεσαι και μεταμορφώνεσαι.

Αποδέξου όλα όσα έχεις δημιουργήσει για τον εαυτό σου.
Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου στο σύνολο του, ολοκληρωτικά και βαθιά, αυτό σημαίνει ότι στο δρόμο της ζωής σου δεν έμαθες να το κάνεις. Μπορείς να το μάθεις. Ξεκίνα να είσαι καλός με τον εαυτό σου τώρα, αυτή τη στιγμή. 

Αγάπησε και αποδέξου τον εαυτό σου ακριβώς όπως είναι. Υποστήριξε τον, εμπιστέψου τον και δέξου τον όπως είναι. Μπορείς να υπάρχεις μέσα στην αγάπη της ίδιας σου της καρδιάς. Βάλε το χέρι πάνω στην καρδιά σου και νιώσε την αγάπη που ρέει από μέσα της. Γνώριζε ότι υπαρχει πολύς χώρος στην καρδιάς σου για να αποδεχτείς τον εαυτό σου εδώ και τώρα.

Αποδέξου το σώμα σου, το βάρος σου, το ύψος σου, την εμφάνιση σου, την σεξουαλικότητα σου και τις εμπειρίες σου. Αποδέξου όλα όσα έχεις δημιουργήσει για τον εαυτό σου. Αποδέξου το παρελθόν και το παρόν σου και δείξει εμπιστοσύνη στο μέλλον σου. 

Είσαι θεία και μεγαλοπρεπής έκφραση της ζωής. Αξίζεις το καλύτερο και τώρα το αποδέχεσαι για τον εαυτό σου. Αποδέξου τα θαύματα. Αποδέξου την μεταμόρφωση. Αποδέξου την ολοκλήρωση. Και πάνω από όλα αποδέξου τον εαυτό σου. Νιώσε ότι είσαι πολύτιμος και αγαπά αυτό που είσαι. Και έτσι είναι.

Είσαι άξιος να αγαπηθείς.
Τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα στάσου με τα χέρια διάπλατα ανοικτά και πες: “Είμαι πρόθυμος να αφήσω την αγάπη να μπει μέσα μου. Νιώθω ασφάλεια όταν ανοίγω την καρδιά μου.” 

Δεν χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο για να κερδίσεις την αγάπη από ότι για να κερδίσεις για το δικαίωμα να αναπνέεις. Έχεις το δικαίωμα να αναπνέεις επειδή υπάρχεις. Έχεις το δικαίωμα να αγαπηθείς επειδή υπάρχεις. Αυτό είναι όλο και όλο αυτό ου χρειάζεται να ξέρεις.

Αξίζεις να έχεις την αγάπη. Μην αφήσεις τους γονείς σου, τις αρνητικές πλευρές της κοινωνίας ή τις συνηθισμένες προκαταλήψεις να σε κάνουν να πιστέψεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός. Η πραγματικότητα για την ύπαρξη σου είναι μια: Είσαι αξιαγάπητος. Αποδέξου το λοιπόν και πίστεψε το. Και τότε θα ανακαλύψεις ότι οι άνθρωποι σου συμπεριφέρνονται ως ένα αξιαγάπητο άτομο.

Να συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου με αγάπη χωρίς όρους. 
Νιώσε την καρδιά σου να ανοίγει και γνώριζε ότι υπάρχει χώρος εκεί μέσα για σένα. Αν τα παιδικά σου χρόνια ήταν γεμάτα φόβους και συγκρούσεις, κι άν εξακολουθείς υποσυνείδητα να “χτυπάς” τον εαυτό σου, τότε συνεχίζεις ακόμα και τώρα να συμπεριφέρεσαι στο εσωτερικό παιδί σου με τον ίδιο τρόπο. Το παιδί τότε δε βρίσκει ένα χώρο στοργής μέσα σου για να τον κατοικήσει.

Αγάπησε τώρα τον εαυτό σου αρκετά ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις περα απο τους περιορισμούς των γονιών σου. Δεν ήξεραν και εκείνοι άλλο τρόπο να σε εκπαιδεύσουν.

Ήσουν ένα μικρό καλό παιδί για πάρα πολύ καιρό, κάνοντας αυτό που η μαμά και ο μπαμπάς σου σε δίδαξαν. Είναι καιρός να μεγαλώσεις και να παρεις τις δικές σου αποφάσεις, που θα σε υποστηρίξουν και θα σε αναπτύξουν.




Από το βιβλίο της Luise L. Hay «πηγή δύναμης και σοφίας» 

Συνέντευξη από το Θεό...!!!!!!!!

«Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;»

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ…

· Ότι με το να αγχώνονται για το μέλλον τους, λησμονούν το παρόν τους, κι έτσι δεν ζουν ούτε στο μέλλον ούτε στον παρόν.

· Ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ, και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου…

· Ότι βιάζονται να αποβάλουν την παιδικότητά τους: Θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα και ύστερα παρακαλούν να ξαναγίνουν παιδιά.

· Ότι χάνουν την υγεία τους προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά, κι ύστερα χάνουν τα λεφτά για να ξαναβρούν την υγειά τους.

Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα…

«Σαν γονιός, ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;»

Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας :

· Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν.

· Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή μας, αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.

· Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους.

· Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.

· Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς ν’ ανοίξεις στον άλλο πληγές που μετά παίρνει χρόνια πολλά να τις γιατρέψεις.

· Να μάθουν τη συγχώρεση συγχωρώντας.

· Να μάθουν πως υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πώς να δείξουν ή να εκφράσουν τα αισθήματά τους.

· Να μάθουν ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα …

· ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!

· Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα και να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα.

· Να μάθουν ότι δεν φτάνει πάντα να σε συγχωρούν οι άλλοι – πρέπει να μπορείς να συγχωρήσεις κι ο ίδιος τον εαυτό σου. Και να μάθουν ότι για τα παιδιά μου εγώ θα είμαι πάντα εδώ.





Από email που κάνει το γύρο του κόσμου 

Ο άνθρωπος και.......πάντα για το "καλό" του.....!!!!!

Οι περισσότεροι οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να καταπιέσουν την αληθινή φύση τους, για να μοιάσουν σε ένα μοντέλο ανθρώπου, που τους υπόδειξαν...

Με το ξύλο, με την τιμωρία, με συναισθηματικό εκβιασμό, με πνευματικό εκφοβισμό, υπάρχουν τόσα πεδία ανοιχτά σε ένα παιδί, που δεν υπάρχει τέλος...

Στο τέλος το παιδί έγινε αυτό που είναι ένας υπολογιστής...άνθρωπος με βάση δεδομένων...Όλες οι κινήσεις ενός ενήλικα είναι ακριβώς υπολογισμένες από την αρχική καθοδήγηση, να διατηρήσει τα αρχεία...πάντα για το "καλό" του...

Όσα εφόδια πήρε για να τα χρησιμοποιήσει στην ενήλικη ζωή του, ήταν στερημένα από την ουσιώδη Αγάπη, που χρειάζεται ο νέος άνθρωπος για να αναπτύξει την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και την ελευθερία να επιλέγει τον δικό του δρόμο.

Περισσότερο πείστηκε ότι όλοι οι άλλοι γνωρίζουν το «καλό» του και το κάνουν από ενδιαφέρον και από αγάπη, να του το υποδεικνύουν σημαδεύοντας τα λάθη του…

Και όταν έρθει η ώρα του «delete» το χέρι τρέμει, γιατί αυτό το "καλό" έγινε τόσο μεγάλη προτεραιότητα, που κανένας δεν τολμά εύκολα να το πατήσει, γιατί μέσα του νομίζει ότι απορρίπτει το "καλό" του...

Έχει γεμίσει ο εσωτερικός του κόσμος με προγράμματα που σηκώνουν τοίχο στους "ιούς", απλά για να προστατευθεί η βάση δεδομένων...πάντα για το "καλό" του...

Κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό το "καλό" του, έγινε η βάση για να εξελιχτεί η ανθρωπότητα ανά τις γενιές, σ' αυτό που είναι σήμερα...μηχανιστική και δυστυχισμένη...

Όταν όλα γύρω σου είναι προγραμματισμένα στο "καλό", τότε εγείρονται πάντα αμφιβολίες αν εγώ είμαι ο σκάρτος ή αν είναι όλα τα άλλα...Παλεύεις συνήθως με όλα τα άλλα, γιατί ποιός παραδέχεται ότι δεν έκανε τα πάντα, όπως είχαν οριστεί για το "καλό" του?

Και αν κάποιος κάνει μια επιλογή έξω από τον καθιερωμένο προγραμματισμό, έτσι για να πάει κόντρα στον υπολογιστή μέσα του, τότε νιώθει εκ προοιμίου σκάρτος, γιατί κοντράρει με αυτό που δεν κατάφερε να ακυρώσει...

Ο ένας εαυτός που επέλεξε κάτι άλλο από τον προγραμματισμό, συγκρούεται με τον ίδιο τον προγραμματισμό, που βγάζει τα "αντισώματα" για να επαναφέρει την τάξη...

Δεν σου επιτρέπονται παραπέρα επιλογές, πέρα από αυτές που είναι για το "καλό" σου...
Και τότε για να πας κόντρα στην απαγόρευση, κάνεις επιλογές που δεν θα έκανες ποτέ, αν ήσουν ελεύθερος να επιλέξεις...

Ο προγραμματισμένος δρόμος, δεν είναι ορατός…Γίνεται μόνο τότε ορατός, όταν νιώσεις ότι δεν υπάρχει άλλο σκοτάδι πια…
Και τότε μια αχτίδα Φωτός σκίζει τούτο το σκοτάδι και βλέπεις εκεί που πριν δεν έβλεπες…
Όχι γιατί δεν μπορούσες, αλλά γιατί πίστεψες ότι αρκούσε να βλέπεις εκεί που σου έδειχναν οι άλλοι…Μακριά από τον Εαυτό σου…

Τα μάτια χαμηλώνουν τότε…Κοιτάνε κατευθείαν την καρδιά…

Και αν σε ρωτήσουν… «πετάει βρε ο Άνθρωπος?» πήγαινε κόντρα στον προγραμματισμό σου και πες τους… «ναι Πετάει, όταν είναι Ελεύθερος να νιώθει Αγαπημένος»…




Η σωτηρία μου προέρχεται από μένα.....!!!!!!!

1) Όλοι οι πειρασμοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά κάποια μορφή του βασικού πειρασμού να μην πιστέψεις τη σημερινή ιδέα. Η σωτηρία φαίνεται να προέρχεται από οπουδήποτε εκτός από σένα. Έτσι επίσης και η πηγή της ενοχής. Δε βλέπεις ούτε την ενοχή ούτε τη σωτηρία σαν να είναι στον ίδιο σου το νου και πουθενά αλλού. 

Όταν συνειδητοποιήσεις ότι όλες είναι μόνο μια επινόηση του νου σου, θα συνειδητοποιήσεις επίσης ότι η ενοχή και η σωτηρία πρέπει να βρίσκονται στο ίδιο μέρος. Κατανοώντας το αυτό, σώζεσαι.

2) Το φαινομενικό τίμημα για την αποδοχή της σημερινής ιδέας είναι το εξής : τίποτα έξω από τον εαυτό σου δεν μπορεί να σου δώσει ειρήνη. Αλλά η σημερινή ιδέα σημαίνει επίσης ότι τίποτα έξω από τον εαυτό σου δεν μπορεί να σε πληγώσει, ή να διαταράξει την ειρήνη σου ή να σε αναστατώσει με οποιοδήποτε τρόπο. 

Η σημερινή ιδέα σε βάζει σε θέση να ελέγχεις το σύμπαν, όπου ανήκεις εξαιτίας του ποιος είσαι. Αυτός δεν είναι ένας ρόλος που μπορεί να τον αποδεχτεί κανείς μερικώς. Και ασφαλώς πρέπει να αρχίσεις να βλέπεις ότι η αποδοχή του είναι η σωτηρία.

3) Μπορεί, ωστόσο, να μη σου είναι φανερό γιατί η αναγνώριση ότι η ενοχή βρίσκεται στον ίδιο σου το νου περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση ότι και η σωτηρία βρίσκεται εκεί. Ο Θεός δε θα έβαζε τη θεραπεία της ασθένειας εκεί που δεν μπορεί να βοηθήσει. Αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύει ο νους σου, αλλά όχι ο Δικός Του. Αυτός θέλει να θεραπευτείς κι έτσι έχει κρατήσει την Πηγή της θεραπείας εκεί όπου υπάρχει η ανάγκη για θεραπεία.

4) Έχεις προσπαθήσει να κάνεις ακριβώς το αντίθετο, καταβάλλοντος κάθε προσπάθεια, οσοδήποτε διαστρεβλωμένη και φανταστική, να αποχωρίσεις τη θεραπεία από την ασθένεια για την οποία σχεδιάστηκε κι έτσι να κρατήσεις την ασθένεια. Ο σκοπός σου ήταν να διασφαλίσεις ότι η θεραπεία δε συνέβη. Ο σκοπός του Θεού ήταν να διασφαλίσει ότι συνέβη.

5) Σήμερα θα εξασκηθούμε στο να συνειδητοποιήσουμε ότι το θέλημα του Θεού σε αυτό το θέμα και το δικό μας είναι πραγματικά το ίδιο. Ο Θεός μας θέλει θεραπευμένους κι εμείς δε θέλουμε πραγματικά να είμαστε άρρωστοι, επειδή μας κάνει δυστυχισμένους. Επομένως αποδεχόμενοι τη σημερινή ιδέα, είμαστε πραγματικά σύμφωνοι με το Θεό. Αυτός δε θέλει να είμαστε άρρωστοι. Ούτε κι εμείς. Αυτός θέλει να θεραπευτούμε. Το ίδιο κι εμείς.

6) Είμαστε έτοιμοι για δύο μεγαλύτερες περιόδους εξάσκησης σήμερα, καθεμιά από τις οποίες πρέπει να διαρκέσει περίπου δέκα με δεκαπέντε λεπτά. Θα αφήσουμε όμως εσύ να αποφασίσεις πότε να τις κάνεις. Θα ακολουθήσουμε αυτή την τακτική για μερικά μαθήματα και θα ήταν και πάλι καλό να αποφασίσεις εκ των προτέρων ποια ώρα θα ήταν καλό να κάνεις αυτές τις ασκήσεις και μετά να τηρήσεις τις ίδιες σου τις αποφάσεις με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ακρίβεια.

7) Άρχισε αυτές τις περιόδους εξάσκησης επαναλαμβάνοντας τη σημερινή ιδέα, και προσθέτοντας μια δήλωση που δείχνει ότι αναγνωρίζεις το γεγονός πως η σωτηρία δεν προέρχεται από τίποτα που βρίσκεται έξω από σένα. 

Θα μπορούσες να πεις τα εξής : Η σωτηρία μου προέρχεται από μένα.  Δεν μπορεί να προέλθει από πουθενά αλλού.
Μετά αφιέρωσε μερικά λεπτά με τα μάτια σου κλειστά, επανεξετάζοντας μερικά από τα εξωτερικά μέρη όπου έχεις αναζητήσει τη σωτηρία στο παρελθόν, σε άλλους ανθρώπους, σε περιουσίες, σε διάφορες καταστάσεις και γεγονότα και σε ιδέες για τον εαυτό σου που επιδίωξες να τις κάνεις πραγματικές.

Παραδέξου ότι δε βρίσκεται εκεί και πες στον εαυτό σου τα εξής : Η σωτηρία μου δεν μπορεί να προέλθει από κανένα από αυτά τα πράγματα. Η σωτήρια μου προέρχεται από μένα και μόνο από μένα.

8) Τώρα θα ξαναπροσπαθήσουμε να φτάσουμε το φως που υπάρχει μέσα σου και στο οποίο βρίσκεται η σωτηρία σου. Δεν μπορείς να τη βρεις στα σύννεφα που περιβάλλουν το φως, κι είναι μέσα σε αυτά που την έχεις αναζητήσει. Δε βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται πέρα από τα σύννεφα, στο φως. 

Να θυμάσαι ότι θα πρέπει να περάσεις μέσα από τα σύννεφα προτού φτάσεις στο φως. Αλλά να θυμάσαι ότι ποτέ δε βρήκες τίποτα που να είχε διάρκεια ή που ήθελες στις μορφές των σύννεφων που φαντάστηκες.

9) Αφού όλες οι ψευδαισθήσεις της σωτηρίας σε έχουν οδηγήσει στην αποτυχία, δε χρειάζεται ασφαλώς να παραμείνεις στα σύννεφα, μάταια ψάχνοντας για είδωλα εκεί, όταν θα μπορούσες τόσο εύκολα να προχωρήσεις στο φως της αληθινής σωτηρίας. Προσπάθησε να περάσεις τα σύννεφα με οποιοδήποτε τρόπο σου αρέσει. Σκέψου ότι σου κρατώ το χέρι και σε οδηγώ, αν αυτό σε βοηθά. Και σε διαβεβαιώ ότι αυτό δε θα είναι μια μάταιη φαντασίωση.

10) Στις σύντομες και συχνές περιόδους εξάσκησης σήμερα υπενθύμιζε στον εαυτό σου ότι η σωτηρία σου προέρχεται από σένα και τίποτα, παρά οι ίδιες σου οι σκέψεις, δεν μπορούν να παρεμποδίσουν την πρόοδο σου. Είσαι ελεύθερος από κάθε εξωτερική παρεμβολή. Έχεις τον έλεγχο της σωτηρίας σου. Έχεις τον έλεγχο της σωτηρίας του κόσμου. Πες λοιπόν:

Η σωτηρία, μου προέρχεται από μένα. Τίποτα που βρίσκεται έξω από μένα δεν μπορεί να με σταματήσει.
Μέσα μου βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου και η δική μου.
ΜΑΘΗΜΑ 70
ΑΣΚΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΩΝ




Για οτιδήποτε σε απασχολεί υπάρχει πάντα μια λύση......!!!!!!!!

Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις για να εντοπίσεις το Εσωτερικό Φως μέσα στον εαυτό σου, είναι να καταλήξεις σε μια συγκεκριμένη μέθοδο εργασίας, επιλέγοντας την για να σου ταιριάζει καλύτερα, και ύστερα να αρχίσεις να την δοκιμάζεις.

Το να διαβάζεις απλά μόνο βιβλία, να κάνεις αναλύσεις ή να μιλάς γι αυτό το θέμα δεν θα σε οδηγήσουν πουθενά.

Υιοθέτησε μια συγκεκριμένη μέθοδο, εξασκήσου σ΄ αυτήν συνειδητά καθημερινά και μην την αλλάζεις αν δεν την δοκιμάσεις πρώτα για αρκετό χρόνο.

Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να παίζεις βιολί ύστερα από δυο ή τρεις προσπάθειες ή να οδηγείς αυτοκίνητο χωρίς κάποια προκαταρκτική εξάσκηση.

Εργάσου πάνω σε κάποιο χειροπιαστό πρόβλημα και διάλεξε κατά προτίμηση αυτό που σε φοβίζει περισσότερο. Εργάσου σταθερά και αν δεν σημειωθεί καμιά πρόοδος μέσα σε λίγες εβδομάδες, τότε δοκίμασε τη μέθοδο αυτή σε κάποιο άλλο πρόβλημα.

Να θυμάσαι ότι υπάρχει λύση.
Το θέμα δεν είναι στην ουσία να ξεφορτωθείς τις δυσκολίες σου αλλά να ανακαλύψεις την καλύτερη μέθοδο που υπάρχει για σένα, προκειμένου να το κάνεις αυτό.

Μπορείς για οποιοδήποτε θέμα σε απασχολεί να εμπιστευτείς το Θεό.

Ο Έμμετ Φόξ αναφέρει την εξής απλή μέθοδο : 

«Το Χρυσό Κλειδί»
Η μελέτη και η έρευνα είναι καλά για την κατάλληλη ώρα και τον κατάλληλο χρόνο, αλλά κανένα από τα δύο δεν θα σε βγάλει από μια σοβαρή δυσκολία.
Τίποτε δεν μπορεί να το κάνει αυτό εκτός από την πρακτική εξάσκηση σε επίπεδο συνειδητότητας.
Η προσευχή αποτελεί το Χρυσό Κλειδί για την αρμονία και την ευτυχία.

Δεν υπάρχει λόγος να βασίζεσαι στα λόγια των άλλων.
Απλά και μόνο προσπάθησε μόνος σου και θα δεις τι θα συμβεί.Όποιος και να είσαι, όπου και να βρίσκεσαι, το Χρυσό Κλειδί για την αρμονία βρίσκεται τώρα στα χέρια σου.

Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός είναι που εργάζεται και όχι εσύ, γι αυτό και οι συγκεκριμένες αδυναμίες ή ελλείψεις σου, δεν έχουν καμιά βαρύτητα. Εσύ είσαι μόνο το κανάλι μέσα από το οποίο εκδηλώνεται η θεική δράση.

Η μέθοδος είναι απλή.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι αυτό : Πάψε να σκέφτεσαι τη δυσκολία, όποια κι αν είναι και σκέψου το Θεό. Αυτός είναι ο πλήρης κανόνας και αν τον εφαρμόσεις, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα , θα εξαφανιστεί.

Μπορεί να είναι μεγάλο ή μικρό, μπορεί να αφορά την υγεία, τα οικονομικά, κάποια μήνυση, ένα καβγά, ένα ατύχημα ή οτιδήποτε άλλο. Ότι όμως και να είναι, πάψε να το σκέφτεσαι και σκέψου τον Θεό - αυτό είναι το μόνο που έχεις να κάνεις.
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει κάτι πιο απλό απ΄ αυτό, έτσι δεν είναι? Και όμως ποτέ δεν αποτυγχάνει αν το προσπαθήσεις με συνέπεια.

«… για το Θεό όλα είναι δυνατά» (Ματθ. ΙΘ΄, 26)

Ξεκλειδώνοντας την πόρτα
Εργάσου ανακεφαλαιώνοντας όλα όσα γνωρίζεις για τον Θεό.
Ο Θεός είναι Σοφία, Αλήθεια, ασύλληπτη Αγάπη, ο Θεός είναι πανταχού παρών, έχει δύναμη απεριόριστη, γνωρίζει τα πάντα.

Δε έχει σημασία πόσο τα κατανοείς όλα αυτά.
Συνέχισε να σκέφτεσαι.
Ο κανόνας είναι να σκέφτεσαι τον Θεό και αν σκέφτεσαι το πρόβλημά σου δεν σκέφτεσαι τον Θεό.

Το να λοξοκοιτάζεις πάνω από τον ώμο σου, θέλοντας να δεις πόσο έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, είναι καταστροφικό, γιατί αυτό σημαίνει ότι σε απασχολεί η δυσκολία σου, ενώ πρέπει να σκέφτεσαι μόνο τον Θεό και τίποτε άλλο.

Στόχος σου είναι να οδηγείς τη Σκέψη της δυσκολίας έξω από τη συνειδητότητα σου, για λίγα τουλάχιστον λεπτά, αντικαθιστώντας την με τη σκέψη του Θεού.

Αν μπορείς να απορροφηθείς μ΄ αυτή τη σκέψη του πνευματικού κόσμου, ώστε να ξεχνάς για λίγο το πρόβλημα για το οποίο άρχισες να προσεύχεσαι, θα διαπιστώσεις ότι το πρόβλημα αυτό περνά σε μια καινούργια προοπτική, που το κάνει να μην είναι πλέον πρόβλημα.

Αν το Κλειδί «κολλήσει»
Έχουμε πει ότι το Χρυσό Κλειδί είναι απλό και είναι πράγματι, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να το γυρίσεις.
Αν είσαι πολύ τρομαγμένος ή ανήσυχος, μπορεί στην αρχή να είναι δύσκολο να απομακρύνεις τη σκέψη σου από υλικά πράγματα.

Με τη διαρκή όμως επανάληψη ορισμένων ρήσεων απόλυτης Αλήθειας, οι οποίες σε αγγίζουν, όπως για παράδειγμα :

- Δεν υπάρχει άλλη δύναμη εκτός από το Θεό
- Είμαι παιδί του Θεού
- Ο Θεός είναι Αγάπη
- Ο Θεός με καθοδηγεί

Θα διαπιστώσεις σύντομα ότι ο νους σου αρχίζει να καθαρίζει. Μη μοχθείς, να είσαι ήρεμος αλλά επίμονος.Κάθε φορά που διαπιστώνεις ότι η προσοχή σου περιπλανιέται, προσανατόλισε την ξανά στο Θεό.

Μην προσπαθείς να σκέφτεσαι εκ των προτέρων ποια ίσως θα είναι η λύση στο πρόβλημά σου.
Αυτό θα καθυστερήσει τα αποτελέσματα.
Άφησε το θέμα του τρόπου και των μέσων στο Θεό.
Για σένα αρκεί να θέλεις να ξεπεράσεις την δυσκολία.
Κάνε αυτό που εσύ πρέπει να κάνεις και ο Θεός θα κάνει οπωσδήποτε αυτό που Εκείνος πρέπει να κάνει.





Συμπτώματα Πνευματικής Αφύπνισης......!!!!!!!!!

Θα έλεγα καλύτερα, στιγμές Ανάτασης και όχι συμπτώματα Αφύπνισης. Γιατί η Αφύπνιση είναι ένα προσωπικό έργο, φοβερά δύσκολο, επώδυνο, κουραστικό και όχι τόσο ευχάριστο.

Και γιατί δεν είναι αρεστό σε κανέναν άνθρωπο απολύτως να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα την δική του και του κόσμου που τον περιβάλλει, όταν του είναι ευκολότερο να πλέει σε πελάγη ευτυχίας-φαντασίας…

Το κειμενάκι το πήρα από κάποια φίλη του facebook, χωρίς να θυμάμαι όνομα. Λυπάμαι για αυτό. Σχετικά με τις στιγμές Ανάτασης, τις παραθέτω όπως τις βρήκα και τα σχόλια δικά σας…

1. Μια αυξημένη τάση να αφήνουμε τα πράγματα να συμβούν, αντί να τα κάνουμε να συμβαίνουν.
2. Συχνές επιθέσεις χαμόγελου.
3. Συναισθήματα σύνδεσης με τους άλλους και τη φύση.
4. Συχνά συναρπαστικά επεισόδια εκτίμησης.
5. Μια τάση να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε αυθόρμητα αντί από φόβο απόρροιας προηγούμενων εμπειριών.
6. Μια αλάνθαστη ικανότητα να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή.

7. Απώλεια της ικανότητας να ανησυχούμε.
8. Απώλεια του ενδιαφέροντος να ερχόμαστε σε σύγκρουση.
9. Απώλεια να ερμηνεύουμε τις ενέργειες των άλλων.
10. Απώλεια του ενδιαφέροντος να κρίνουμε τους άλλους.
11. Απώλεια του ενδιαφέροντος να κρίνουμε τον εαυτό μας.
12. Απόκτηση της ικανότητας να αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε τίποτα.