Η δυαδικότητα είναι μία βασική ενέργεια που φέρνει η ψυχή από τη στιγμή της γέννησής της στη γη μέχρι να πεθάνει, βιώνοντας και όλα τα αποτελέσματά της. Ο άνθρωπος αντιμετωπίζει στον εσωτερικό του κόσμο συνειδητά ή ασυνείδητα έναν μεγάλο πόλεμο, αλλά και πολλές μικρές συνεχόμενες μάχες.
Από τη μια υπάρχει μέσα του το κομμάτι εκείνο του θεού, η θεϊκή ουσία που είναι το φως του. Και από την άλλη ένα κομμάτι σκιάς που δεν έχει φως, το σκοτάδι του. Υπάρχουν λοιπόν και αναπτύσσονται μέσα του δύο εαυτοί, ο φωτεινός και ο σκοτεινός.
Όσο ζει πάνω στη γη πορεύεται και με τους δυό γιατί αυτό αποτελεί τον βασικό κανόνα του παιχνιδιού πάνω στο γήινο πεδίο. Η προσωπική ελεύθερη επιλογή του καθενός είναι ποιόν από τους δύο θέλει να ενδυναμώσει, κρατώντας μια ισορροπία τοποθέτησης μέσα του.
Η δυαδικότητα είναι και μια δοκιμασία της ψυχής, μια πρόκληση όλων των ανθρώπων μέσα από τη συνειδητή ελεύθερη βούληση που δίνεται από τον δημιουργό, στο πού τελικά η ψυχή θα θελήσει να σταθεί.
Άλλωστε δεν θα υπήρχε ελεύθερη βούληση εάν δεν υπήρχαν και τα δύο. Το σκοτάδι είναι ανθρώπινη δημιουργία και έχει το σκοπό του, αλλιώς πώς ο άνθρωπος θα είχε την επιλογή του φωτός; Με λίγα λόγια είναι μια μαθητεία και μια εκπαίδευση συγχρόνως.
Για να φτάσει στο σημείο της διάκρισης, χρειάζεται μέσα από τις ενσαρκώσεις να έχει επιλέξει εξ ολοκλήρου και τα δύο, ώστε να μπορεί με ιδιαίτερη σοφία και εσωτερική γνώση να επιλέγει κάθε φορά ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει.
Είναι σημαντικό ο καθένας να γνωρίζει πως δεν είναι ο θεός που θα τον τιμωρήσει για την όποια επιλογή του αλλά η ίδια η ανθρώπινη υπόστασή του, ο τρόπος δηλαδή που χειρίζεται τις αποφάσεις που παίρνει και τι επιλέγει μέσα στην κάθε ενσάρκωσή του. Πώς αυτές οι αποφάσεις επιδρούν στη ζωή του αλλά και ποιά είναι η επίδρασή τους στο συλλογικό.
Επειδή μιλάμε για το νόμο της ελεύθερης βούλησης εννοούμε ότι από μόνος του ο καθένας αποφασίζει πού θα σταθεί και τι θα αναπτύξει. Το φως ή το σκοτάδι. Όση δύναμη μας δίνει το ένα, τόση μας δίνει και το άλλο.
Ουσιαστικά είτε στη μια πλευρά είτε στην άλλη είμαστε πανίσχυροι γιατί είμαστε οι δημιουργοί. Έχουμε τη δυναμική να αναπτύξουμε όποιο από τα δύο θέλουμε. Αυτό που επιλέγουμε όμως βρίσκουμε μπροστά μας και βιώνουμε. Ουσιαστικά για όλες τις επιλογές το βασικό κριτήριο είναι η συλλογή εμπειριών χωρίς κριτική από κανέναν.
Πάνω στην ενέργεια της δυαδικότητας έχουν βασίσει οι άνθρωποι όλα όσα αφορούν τη μαγεία, το καλό το κακό, το φως το σκοτάδι, το μίσος και την αγάπη. Ο πόλεμος μεταξύ αυτών των δύο πόλων πάνω στο πεδίο της γης και κατά τη διάρκεια όλης της ιστορίας υφίσταται σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο και τις δικές του ενέργειες και συνεχώς ανακυκλώνεται.
Δεν υπάρχει κόλαση στην πνευματική οικογένεια του θεού, υπάρχει μόνο η ανθρώπινη ευθύνη σε όλο αυτό καθώς και οι εμπειρίες που επιλέγει η ψυχή στον πλανήτη της ελεύθερης βούλησης.
Σαν άνθρωποι χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι τα πάντα στη γη είναι δικά μας δημιουργήματα, δηλαδή πολλά διαφορετικά κομμάτια μας και όταν αναγνωρίσουμε την ύπαρξή τους, τότε μόνο μπορούμε να αποδεχτούμε και τις δύο δυνάμεις μέσα μας.
Καλούμαστε λοιπόν να εξισορροπήσουμε τις δύο αυτές δυναμικές με τη συνειδητή γνώση της ύπαρξής τους. Χωρίς να αντιμετωπίζουμε το σκοτάδι με πόλεμο, ασέβεια ή εκμηδενισμό, αλλά με σοφία και αγάπη γιατί είναι κομμάτι μας και αποτελεί μέρος του όλου. Άλλωστε όποιου τύπου δύναμη κι’ αν έχεις απέναντί σου για να την κυριαρχήσεις και να την μεταλλάξεις χρειάζεται πρώτα να τη σεβαστείς.
Όταν λοιπόν η δυαδικότητα βρίσκεται σε ισορροπία, η συνειδητή επιλογή είναι το φως, τότε το σκοτάδι φωτίζεται και χάνει από την υπόστασή του. Σε αυτή τη μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό οι βοήθειες γύρω πάντα είναι πολλές.
Αρχικά για να φέρουμε την ισορροπία μέσα μας αρκεί η αγνή πρόθεση και το θάρρος να δούμε τις δικές μας σκοτεινές πτυχές, όταν τις αποδεχτούμε συγχωρώντας τις συμπεριφορές στη διάρκεια των ενσαρκώσεών μας, τότε μπορούμε να μεταλλάξουμε όλες τις αρνητικές ενέργειες μέσα μας σε φωτεινές.
Με έναν τρόπο τις ενοποιούμε δημιουργώντας συνειδητά φως, είναι το σημείο που μας δίνεται η δυνατότητα να πάρουμε στα χέρια μας τη δύναμή μας και να τη χρησιμοποιήσουμε συνειδητά για το ανώτερο καλό.
Ένα θέμα που αφορά τη δυαδικότητα, τον σκοτεινό εαυτό και ταλαιπωρεί τους ανθρώπους αιώνες τώρα είναι ό,τι σχετίζεται με τη σκοτεινή δύναμη και την μαγεία. Η έλλειψη πληροφόρησης και η μη γνώση της αλήθειας, δημιουργούν ατομικό φόβο που αυτόματα ενδυναμώνει και το φόβο του συλλογικού.
Αποτέλεσμα όλου αυτού είναι να υπάρχει πάνω στο πεδίο της γης, μια οντότητα φόβου δημιουργημένη από τους ίδιους τους ανθρώπους. Αυτή συνεχίζει να υπάρχει όσο ο καθένας της δίνει τροφή με τον δικό του φόβο. Έτσι γινόμαστε ευάλωτοι σε αυτή την ενέργεια και δυσκολευόμαστε να απελευθερώσουμε όλους αυτούς τους φόβους που μας καταδιώκουν αιώνες τώρα και αφορούν τις σκοτεινές δυνάμεις.
Σαφώς είναι και οι πεποιθήσεις που φέρνουμε από το παρελθόν, από τους γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, παραμύθια με κακές μάγισσες κ.τ.λ. Από παιδιά μεγαλώνουμε μέσα σε ιστορίες φόβου, έτσι όλα αυτά αποτυπώνονται υποσυνείδητα και με την πρώτη ευκαιρία βγαίνουν στην επιφάνεια.
Όταν φοβόμαστε δημιουργούμε στην αύρα μας οπές, κενά, με αποτέλεσμα να μπορούν εύκολα να εισχωρούν κακόβουλες ενέργειες, σταλμένες από ανθρώπους που έχουμε προηγούμενα μαζί τους ή ακόμα και από τον δικό μας σκοτεινό εαυτό. Γενικότερα ο φόβος δημιουργεί από μόνος του μαγνητικές τάσεις ώστε να προσελκύει τέτοιου είδους ενέργειες.
Καθώς πριν αναφερθήκαμε στη δυαδικότητα μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, δηλαδή το φως, το σκοτάδι και την ελεύθερη βούληση, μια άλλη οπτική είναι πως έχοντας τη δυναμική να δημιουργούμε και τα δύο δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σε κάποιες από τις ενσαρκώσεις μας έχουμε υπάρξει, τιμήσει και δουλέψει με το σκοτάδι.
Είναι δύσκολο στην κατανόηση όταν στην παρούσα ζωή μας δουλεύουμε με το φως, την τιμιότητα και την αγάπη. Παρόλα αυτά οι πράξεις του παρελθόντος ως θύτες ενεργοποιούν την ενέργεια του κάρματος, ώστε να παρουσιαζόμαστε τώρα ως θύματα.
Έτσι κάποιοι άνθρωποι που βασανίζονται με αυτήν την ενέργεια έχουν επιλέξει να εξιλεωθούν, ερχόμενοι σε μια τύπου συμφωνία με μια άλλη ψυχή, ώστε να δεχτούν εν μέρει κάτι ανάλογο με αυτό που έχουν κάνει σε μια προηγούμενή τους ενσάρκωση. Βέβαια αυτή η κατανόηση δίνεται όταν αντιληφθούμε και συνειδητοποιήσουμε τις πολλές εκφάνσεις του εαυτού μας.
Ένας άλλος λόγος που όλα αυτά έρχονται στο δρόμο κάποιου είναι και ο τρόπος που επιλέγει η ψυχή να πάρει μαθήματα ελέγχου, εξουσίας, ταπεινότητας, κατάρριψης του εγώ κ.α. Σαφώς είναι δύσκολο έτσι απλά να το δεχτεί ένας άνθρωπος αλλά είναι μια αλήθεια.
Μέσα στο πλάνο της η ψυχή τοποθετεί με αγάπη και σοφία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της ενσάρκωσης ψυχές, που θα παίξουν ρόλους “κακούς”. Θα είναι εκείνοι που με την ανθρώπινη οπτική θα τους βλέπουμε ως εχθρούς, με την θεική οπτική της ψυχής όμως είναι οι καλύτεροι συνεργάτες που θα μας βοηθήσουν στην εξέλιξη και στην εκπαίδευσή μας.
Όταν γνωρίζουμε τις αιτίες φεύγουμε από τον ρόλο του θύματος πιο εύκολα, γιατί συνειδητά ξέρουμε και αποδεχόμαστε το ρόλο τον δικό μας και των άλλων αλλά κυρίως της ευθύνης που μας αντιστοιχεί. Επίσης όλα τα βιώματα όσο άσχημα κι’ αν είναι παραμένουν αποκλειστικά δικές μας επιλογές και για κάποιο σκοπό τα έχουμε δημιουργήσει.
Για να καταφέρουμε να εισχωρήσουμε στον πυρήνα της ψυχής, να ξεδιπλώσουμε όλα τα φωτεινά κομμάτια μας, και να δεχθούμε τα δώρα που δίνονται από τον εαυτό μας, είναι απαραίτητο να διανύσουμε στάδια κάθαρσης των συμπεριφορών του παρελθόντος αλλά και του παρόντος που δημιουργούμε.
Γιατί η προσωπικότητα χτίζεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που ήδη φέρνουμε από πριν, από τις καταστάσεις που βιώνουμε στο τώρα, από τις πεποιθήσεις που είναι καταγεγραμμένες στο υποσυνείδητο, από καρμικές δεσμεύσεις που καλούμαστε να ολοκληρώσουμε και να αποκοπούμε και που ασυνείδητα αναπαράγουμε.
Κυρίως αρνητικές συμπεριφορές προς τον εαυτό μας αλλά και προς τους γύρω μας. Κάθε φορά που προσπαθούμε να ισορροπήσουμε μέσα στη δυαδικότητα, πέφτουμε σε παγίδες και συνεχώς αγωνιζόμαστε να σταθούμε στα πόδια μας. Σε όλη αυτή την προσπάθεια απαιτείται να φωτίσουμε όσο το δυνατόν και περισσότερα σημεία του εαυτού μας, έτσι παράλληλα καθαρίζουμε τη σκοτεινότητα που ήδη υπάρχει, αφού πρώτα την αποδεχτούμε και την κατανοήσουμε.
Να αναγνωρίσουμε πως είναι μέρος του συνόλου και σε πολλές ζωές έχουμε όλοι κινηθεί μέσα από αυτήν τη δύναμη. Έχουμε δουλέψει μαζί της συνειδητά ή ασυνείδητα, πως είναι και αυτός ένας τρόπος συλλογής εμπειριών και δεν υπάρχει κριτική. Μια δύσκολη εργασία για όλους αλλά εφικτή.
Όποια και αν είναι η περίπτωση που μας αφορά έχουμε τη δυναμική να βγούμε από αυτόν τον κύκλο. Η δύναμη της γνώσης, της αποδοχής, της συγχώρεσης και της αγάπης είναι τα εφόδια για να απελευθερωθούμε. Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες των πράξεών μας, αλλά και κατανοώντας τα μαθήματά μας.
Έτσι όποια ενέργεια και αν έρχεται πάνω μας εάν εμείς στέλνουμε αγάπη, την αντιμετωπίζουμε χωρίς φόβο, με κατανόηση και συγχώρεση για τον άνθρωπο που μας τη στέλνει αλλά και για τις επιλογές του εαυτού μας, τότε τα πάντα γίνονται φως.
Αυτό το στοιχείο του φωτός χρειάζεται όλοι να τοποθετήσουμε στην καρδιά μας τότε τίποτα δεν μπορεί να νικήσει τη δύναμη της αγάπης, μέσα εκεί η προστασία είναι μεγάλη και κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει. Στην καρδιά τα πάντα είναι ασφαλή εκεί πηγάζει η ενέργεια της συγχώρεσης, της ένωσης αλλά και της θεραπείας.
Κάθε φορά που αναγνωρίζουμε το μεγαλείο και την ιερότητα που φέρνει η ψυχή μας ανοίγουμε τον δρόμο του φωτεινού εαυτού, προσφέροντάς του στο ταξίδι της ζωής όλο το σεβασμό και την αγάπη που του αξίζει σε κάθε του βήμα πάνω στη γη.
Παν.Τζιτζίκου
