Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης και δράσης πολλών ανθρώπων. Αυτή η «Αλλαγή» (The shift) είναι o προάγγελος ενός νέου και παγκόσμιου πρότυπου επιπέδου συνειδητότητας.
Αν και οι δυνάμεις κατευνασμού δουλεύουν μανιωδώς εδώ και δεκαετίες (αν όχι παραπάνω), η «Αλλαγή» γίνεται παρόλα αυτά, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τις αντιδράσεις που αντιμετωπίζει. Και αυτό γιατί η αναγκαία Κρίσιμη Μάζα για την αλλαγή έχει βρεθεί.
Σύμφωνα με την εξήγηση που δίνεται στην ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια, η «κρίσιμη μάζα είναι το μικρότερο ποσό του σχάσιμου (διασπασμένου) υλικού που απαιτείται, για να δημιουργηθεί μια αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση».
Σε επίπεδο συνειδητότητας (η δυνατότητα σφαιρικής αντίληψης ενός νου σε εγρήγορση), αυτό εννοεί κάτι αντίστοιχο σε ενεργειακό επίπεδο όμως, δηλαδή ένα ξαφνικό αυθόρμητο και μυστηριώδες άλμα συνειδητότητας (σε επίπεδο συλλογικού ασυνείδητου) που επιτυγχάνεται...
όταν επιτευχθεί η ύπαρξη της μικρότερης πιθανής μικρής ομάδας συνειδητών συνδημιουργών που μπορούν να φέρουν αυτήν την αλυσιδωτή αντίδραση. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους. Όλα άρχισαν με ένα πείραμα…
Το Πείραμα: O 100ος πίθηκος
Η ιδέα του φαινόμενου του 100ου πίθηκου πηγάζει από την έρευνα του Δρ. Λίαλ Ουάτσον (1938-2008) στο βιβλίο του «Παλίρροια Ζωής» (1979). Ο ιαπωνικός πίθηκος Fuscata Macacca, ήταν μέρος ενός πειράματος μέσα στην άγρια φύση, για μια περίοδο τουλάχιστον 30 ετών. Το πείραμα έγινε το 1952 στο νησί Koshima, όπου οι επιστήμονες παρείχαν στους πιθήκους γλυκοπατάτες πεταμένες στην άμμο ως τροφή.
Στους πιθήκους άρεσαν οι ωμές γλυκοπατάτες αλλά δεν τους άρεσε η γεύση του χώματος στη φλούδα τους. Ένα θηλυκό 18 μηνών με το όνομα Ημο, βρήκε ότι θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα της δυσάρεστης γεύσης στις γλυκοπατάτες, σε ένα κοντινό ρέμα. Στην ουσία απλά βούτηξε την γλυκοπατάτα στο νερό και την ξέπλυνε.
Η γλυκοπατάτα έγινε αμέσως πιο νόστιμη. Φυσικά, δίδαξε αυτή την τεχνική στη μητέρα της. Η σύντροφοι της μητέρας έμαθαν με την σειρά τους επίσης αυτό το νέο τρόπο και το δίδαξαν στις μητέρες τους και ούτε καθ’ εξής. Αυτή η κοινωνική καινοτομία υιοθετήθηκε βαθμιαία από διάφορους πιθήκους μπροστά στα μάτια των επιστημόνων.
Από το 1952 και μέχρι το 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες βλέποντας τους άλλους πίθηκους δίπλα τους να κάνουν το ίδιο. Μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη.
Οι άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες τους. Μετά έγινε κάτι εντυπωσιακό. Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός πιθήκων Koshima, έπλεναν τις γλυκοπατάτες τους στο ρέμα, ο ακριβής αριθμός αυτών δεν είναι γνωστός.
Ας υποθέσουμε, όταν βγήκε ο ήλιος ένα πρωί, υπήρχαν 99 πίθηκοι στο νησί Koshima που είχαν μάθει να πλένουν τις γλυκοπατάτες στους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει τις γλυκοπατάτες. Και αυτό έφερε την αλλαγή!
Μέχρι εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες τους πριν τις φάνε. Η προστιθέμενη ενέργεια αυτού του 100ου πιθήκου δημιούργησε αυτή τη σημαντική ιδεολογική καινοτομία!
Δηλαδή, από τη στιγμή που ο εκατοστός πίθηκος άρχισε να εφαρμόζει την γνώση του πλυσίματος της γλυκοπατάτας, η γνώση αυτή καθιερώθηκε από σχεδόν όλη την φυλή ως ένας αυτόματος τρόπος λειτουργίας. Δηλαδή η πράξη αυτή, εδραίωσε έναν νέο τρόπο σκέψης στο συλλογικό ασυνείδητο της κοινωνίας των πιθήκων στο νησί.
Προσέξτε όμως. Μια εκπληκτική παρατήρηση σημειώθηκε από τους επιστήμονες όταν είδαν ότι η συνήθεια του πλυσίματος της γλυκοπατάτας, ξεπέρασε την θάλασσα που περιτριγύριζε το νησί και απλώθηκε ως δια μαγείας σε άλλα, διπλανά νησιά και παραπέρα.
Οι αποικίες των πιθήκων σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους χωρίς να τους το έχει διδάξει κάποιος ή να το δουν να γίνεται από άλλους πιθήκους!
Κατά συνέπεια λοιπόν συμπέραναν οι επιστήμονες, ότι όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων, δημιουργείται η «κρίσιμη μάζα» (critical mass) που έχει μια συνειδητο-ποίηση και αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να επικοινωνήσει από νου σε νου, χωρίς την «απαραίτητη» εκπαίδευση δια ζώσης.
Αν και ο ακριβής αριθμός για την δημιουργία της κρίσιμης μάζας μπορεί να διαφέρει από «πείραμα σε πείραμα», το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου δηλώνει ότι όταν ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων γνωρίζουν ένα νέο τρόπο σκέψης ή δράσης, αυτή η γνώση, παραμένει στην ιδιοκτησία της συνειδητότητας αυτών των ανθρώπων.
Αλλά, υπάρχει ένα σημείο στο οποίο, εάν ένα μόνο ή και περισσότερα άτομα συγχρονιστούν σε αυτή τη νέα γνώση, αυτός ο νέος τρόπος σκέψης ενισχύεται έτσι ώστε, αυτή η συνειδητοποίηση να υιοθετείται σχεδόν από όλους αυτόματα!
Η κρίσιμη μάζα
Tο μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων ενός νέου τρόπου σκέψης, είτε αυτοί είναι άνθρωποι ή ζώα. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους/ζώα και η νέα συνήθεια γενικεύεται αυτόματα ως νέος τρόπος σκέψης/πράξης.
Οι επιστήμονες που παρακολουθούσαν τους πίθηκους, κατέληξαν ότι το ελάχιστο όριο το οποίο απαιτείται από κάθε πείραμα, για να διαμορφωθεί το μορφογεννητικό (ενεργειακό-δονητικό) πεδίο σε μια σκεπτομορφή (ενεργειακά πακέτα που δημιουργήθηκαν και κατευθύνονται συνειδητά ή ασυνείδητα για την πραγματοποίηση κάποιου σκοπού...
που δημιουργούνται κάθε στιγμή και με κάθε σκέψη από όλους, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι.) η οποία μπορεί να αλλάξει τα πεπρωμένα μιας περιοχής, ή ενός λαού, ή και του κόσμου ολόκληρου, είναι ένα σταθερό νούμερο: Η κρίσιμη μάζα λοιπόν είναι η τετραγωνική ρίζα του ενός εκατοστού ενός πληθυσμού.
Τα νούμερα αυτά για την κρίσιμη μάζα της Ελλάδας είναι 316 άτομα και για όλο τον κόσμο 7100 άτομα μόνο, για έναν πληθυσμό 5 δισεκατομμυρίων. Είναι σαφές ότι το νούμερο είναι πάρα πολύ μικρό και ότι λίγοι μόνο άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το νοητικό κλίμα μιας τεράστιας περιοχής ή και του πλανήτη.
Πως μεταβιβάζεται η πληροφορία;
Mε ποιο τρόπο όμως, μεταβιβάζεται η όποια πληροφορία και στη συνέχεια η όποια συνήθεια από τους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μέσα σε ένα αόρατο ενεργειακό πεδίο, όπου καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν.
Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν που ονομάζεται «Ακασικά Αρχεία». Ενδιαφέρον έτσι; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα.
Σύμφωνα με αυτή την θεωρία, όλες οι πληροφορίες-είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA-είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που βρίσκεται παντού.
Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν «πεθάνει» με τον τρόπο που εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι πέθανε. Μπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί.
Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Μπορεί να αντιλαμβανόμαστε τις σκέψεις μας σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως η αλήθεια είναι ότι οι σκέψεις μας δεν είναι άυλες όπως θα νομίζαμε, αλλά πολύ υλικές αν και δεν έχουν την υλική υπόσταση που εμείς αντιλαμβανόμαστε.
Πού πάει λοιπόν η κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Δεν χάνεται και ούτε καταστρέφεται αλλά καταγράφεται ως κώδικας στο DNA μας όπως και οι πράξεις, τα συναισθήματα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, δεν κατοικεί μόνο στη μνήμη μας αλλά είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν.
Τα ακασικά αρχεία
Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ η θεωρία των «Aκασικών Aρχείων» δίνουν σαφέστατες απαντήσεις σε μεταφυσικά ερωτήματα για τα πάντα που συνέβησαν, ειπώθηκαν, σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, τα οποία καταγράφηκαν και καταγράφονται συνεχώς σε αυτό το συμπαντικό και αιθέριο αρχείο που οι επιστήμονες αποκαλούν «Σημείο Μηδέν» (Zero point).
Αυτό εξηγεί και το φαινόμενο των ταυτόχρονων τρόπων σκέψης ή εφευρετικότητας από διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη.
Στο βιβλίο του «Η Ακασική Εμπειρία» (The Akashic Experience), ένα διεθνές best-seller, ο κορυφαίος επιστήμονας και στοχαστής της εποχής μας ο Έρβιν Λάζλο (καθηγητής στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, Γέηλ, Πρίνστον, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών, Φιλοσοφίας κ.α.) αποκαλύπτει, με τρόπο απλό και κατανοητό, τα ουσιαστικά στοιχεία αυτού του Συμπαντικού Πληροφοριακού Αρχείου και επιβεβαιώνει ότι, όλα συνδέονται και οδηγούν σε μία Μοναδικότητα.
Παράλληλα συνθέτει μια Ολοκληρωμένη Θεωρία των Πάντων – το μεγάλο όνειρο και διακαή πόθο όλων των μεγάλων σοφών, από τον Αϊνστάιν μέχρι τον Χώκινγκ.
Και τώρα τι;
Αφού λοιπόν εδραιώσαμε την ύπαρξη αυτών των αρχείων και την ιδέα της κρίσιμης μάζας για την τροποποίηση αυτής της ιδέας, το μόνο που μας απομένει να αποφασίσουμε είναι, τι θέλουμε να κάνουμε με αυτή τη γνώση;
Αν για την χώρα μας μια μικρή ομάδα ανθρώπων είναι ικανή να αλλάξει το συλλογικό μας ασυνείδητο, τότε ποιες είναι οι αλλαγές που θέλουμε να δούμε; Έχουμε στα χέρια μας το κλειδί της αλλαγής. Τι είδους αλλαγές μπορούμε να ξεκλειδώσουμε;
Θέλουμε να πάρουμε θέση με την πλευρά της λύσης και να δημιουργήσουμε ένα Νέο Πρότυπο σκέψης και δράσης βασισμένο στην θετική σκέψη που έχει ως θεμέλιο την ενδυνάμωση του ανθρώπου, ζώου ή φύσης και της θεραπείας των αρνητικών καταστάσεων σε όλα τα επίπεδα ή θα παραμείνουμε μέρος του προβλήματος εμμένοντας στη μιζέρια μας μέσα από άπειρες δικαιολογίες.
Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να αποφασίσουμε νομίζω. Άρα τα μόνο που μας απομένει είναι να δούμε τι πρέπει να γίνει και να το κάνουμε, μέχρις ότου επιτευχθεί ο στόχος, χωρίς να μετράμε στιγμές και προσπάθειες. Ελάτε, η ιδέα της κρίσιμης μάζας μας καλεί.
Ξένια Ιωαννίδου
Διαπιστευμένη Δασκάλα Εναλλακτικών θεραπειών
SRT & SpR
