Σάββατο 13 Απριλίου 2019

8 ισχυροί τρόποι για να αποτοξινώσετε την ψυχή σας...!!!!

Ζούμε σε έναν γρήγορο κόσμο, πάντα ενάντια στον χρόνο για να φτάσουμε τον στόχο μας, για να γίνουμε καλύτεροι από χθες, και για να νιώσουμε χρήσιμοι. Σε όλο το χάος όμως που βρίσκουμε τον εαυτό μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ευεξία μας. 

Είναι γεγονός πως είμαστε συνέχεια υπό την επιρροή των τοξινών, και των σωματικών και των πνευματικών. Και ενώ υπάρχουν πολλές πηγές για το πώς να αποτοξινώσετε το σώμα σας, δεν ξέρουν όλοι πως η αποτοξίνωση της ψυχής είναι εξίσου σημαντική. 

Εδώ είναι 8 πολύ ισχυροί τρόποι για να αποτοξινώσετε την ψυχή σας και μπορούν να σας ηρεμήσουν και να σας επιτρέψουν να βιώσετε την ομορφιά αυτού του κόσμου από μια πιο ήρεμη οπτική γωνία. 

1. Καθαρίστε την ακαταστασία 
Αν και η αταξία είναι κάτι φυσικό, επηρεάζει την ροή της ενέργειας. Στην πραγματικότητα, η ακαταστασία εμποδίζει την ενέργεια να μετασχηματιστεί ή να εξουδετερωθεί, που σημαίνει ότι ζώντας μαζί της, ζείτε στην αρνητικότητα. 

Μειώστε τα πράγματα σας σε αυτά που πραγματικά χρειάζεστε και αφαιρέστε όλα τα υπόλοιπα. Καθαρίστε το σπίτι σας και τον χώρο εργασίας σας και επιτρέψτε στην ενέργεια να ρεύσει και να αποκατασταθεί. 

2. Βγείτε στον ήλιο 
Η έκθεση στα φυσικά στοιχεία, ειδικότερα στο φως του ήλιου, είναι πολύ καλή για να αποτοξινώσετε την ενέργεια σας. Όχι μόνο ο ήλιος σας παρέχει πολλή βιταμίνη D (είναι καλή για την ανακούφιση του άγχους και φυσικό αντικαταθλιπτικό) , αλλά επίσης σας τρέφει με την ενέργεια που σας λείπει. 

3. Φύση 
Η φύση είναι ο καλύτερος θεραπευτής. Φροντίζει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή, και παρουσιάζει μια αντίθετη αστική αγχωτική ζωή από αυτή που έχουμε συνηθίσει οι περισσότεροι. Ο χρόνος στη φύση σας παρέχει πολύ οξυγόνο ενώ αναζωογονεί την ενέργεια σας και θεραπεύει όποια μπλοκαρίσματα και αρνητικές επιρροές. 

4. Διαλογισμός 
Ακόμα και 5 λεπτά την ημέρα είναι καλύτερο από το τίποτα, και θα σας εξυπηρετεί για όλη τη μέρα. Η γαλήνη και η ενέργεια που παρέχει ο διαλογισμός δεν πρέπει να υποτιμούνται. Έχει δειχθεί πως ο διαλογισμός έχει πολλά θετικά αποτελέσματα στον εγκέφαλο, και οι πνευματιστές θα σας πουν πόσο σημαντικός είναι για την ψυχή. 

5. Άθληση 
Η άθληση, εκτός από τα σωματικά οφέλη, εξυπηρετεί ως ένα ισχυρό εργαλείο γείωσης. Σε καιρούς άγχους και/ή κατάθλιψης, η άθληση σας επιτρέπει να καταλαγιάσετε και κάθε υπερβολή (και θετική και αρνητική) θα δοθεί στην γη για μετασχηματισμό και εξουδετέρωση. 

6. Φροντίστε τον εαυτό σας 
Ποιος είπε ότι δεν αξίζετε λίγη περιποίηση; Και ποιος είναι καλύτερος για να το κάνει αν όχι εσείς; Η φροντίδα του εαυτού σας είναι σημάδι ότι αγαπάτε και σέβεστε τον εαυτό σας όπως και τους άλλους. Οπότε, κάντε ένα διάλειμμα για να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν. 

7. Κάντε ένα διάλειμμα από την τεχνολογία 
Η τεχνολογία θα πρέπει να κάνει την ζωή μας καλύτερη. Αλλά όπως πάνε τα πράγματα σήμερα, οι άνθρωποι τείνουν να κάνουν κακό στον εαυτό τους. Η υπερβολική κατανάλωση του οτιδήποτε είναι επικίνδυνη και ανθυγιεινή, και αυτό ισχύει και για την τεχνολογία. Οπότε, κλείστε το κινητό σας, απομακρυνθείτε από την οθόνη και κοιτάξτε τον ουρανό για αλλαγή. 

8. Κάντε κάτι που αγαπάτε 
Πολλοί άνθρωποι τείνουν να εστιάζουν μόνο στο να κερδίζουν χρήματα ενώ νιώθουν εντελώς κατεστραμμένοι από το γεγονός ότι η δουλειά που κάνουν είναι κάτι που δεν τους ενθουσιάζει και δεν τους κάνει χαρούμενους. Και ενώ σίγουρα θα πρέπει να σκεφτείτε να κάνετε μια δουλειά που αγαπάτε, μερικές φορές οι επιλογές δεν είναι στην διάθεση μας. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να κάνετε κάτι που αγαπάτε πραγματικά. Είτε είναι κάτι δημιουργικό, άθληση, οικογενειακές εκδρομές ή οτιδήποτε που βρίσκεται μέσα στην καρδιά σας. Θα σας απελευθερώσει με τρόπους που δεν φαντάζεστε. 




Πώς να γίνεις και να ...μείνεις πλούσιος...!!!!

Money, money, money. Ένα από τα πιο βασικά ζητούμενα για πολύ κόσμο. Ανάμεσα στις ευχές για το εύκολο χρήμα μέσω του λαχείου και της κλάψας για τα πράγματα που (σχεδόν ποτέ) δεν είναι τόσο ρόδινα, σκέφτεσαι τι έχουν κάνει αυτοί που απέκτησαν πολλά χρήματα στη ζωή τους.

Την απάντηση έρχεται να δώσει ο Thomas C. Corley, ένας Αμερικανός λογιστής, που μέσα σε 5 χρόνια μελέτησε 233 πλούσιους ανθρώπους (εξ αυτών οι 177 είναι αυτοδημιούργητοι εκατομμυριούχοι) με ετήσιο εισόδημα τουλάχιστον 160.000 δολάρια και περιουσία αξίας 3,2 εκατ. δολαρίων, καθώς και 128 άτομα με λιγότερα από 35.000 δολάρια ετήσιο εισόδημα και κεφάλαια αξίας κάτω των 5.000 δολαρίων.

Το συμπέρασμά του για τις αρχές που ακολουθούν οι πραγματικά πλούσιοι είναι το ρητό : «Ίδιο σπίτι, ίδια γυναίκα, ίδιο αυτοκίνητο». Όσο παλιομοδίτικο ακούγεται για κάποιον το να μην αλλάζει τουλάχιστον αυτοκίνητο ή σπίτι σε περίπτωση που αποκτήσει οικονομική άνεση, φαίνεται πως κάποιοι απ' τους πλουσιότερους του κόσμου το κάνουν πράξη. 

Ένας απ' αυτούς είναι σίγουρα ο Warren Buffett. Το σπίτι που ζει στη Νεμπράσκα έχει αξία περίπου 652.000 δολάρια και το αγόρασε το 1958 έναντι 31.500 δολαρίων, ενώ το 99% των χρημάτων του επενδύεται σε φιλανθρωπικά έργα.

Πρόκειται για τη συνήθεια των πλουσίων, που θέλει να πει ότι όσο κι αν σου χαμογελάσει η τύχη, μην αλλάζεις τον τρόπο ζωής σου και μην το παρακάνεις με πράγματα που δεν χρειάζεσαι.

Όπως σημειώνει άλλωστε ο λογιστής Thomas C. Corley, που έκανε τη μελέτη, με το που ξοδεύεις τα χρήματα, αυτά πάνε περίπατο. Όταν η έλλειψη επιστρέψει αναγκάζεσαι να πουλήσεις κάποια απ' αυτά που κάποτε χρυσοπλήρωσες, κι αν έχουν χάσει την αξία τους θα πάρεις ψίχουλα. 

Αυτό συμβαίνει με τα ρούχα, τα πανάκριβα αμάξια κι όλες τις πολυτέλειες που μπορεί να κάνει κάποιος αν ξαφνικά αποκτήσει λεφτά και δεν ξέρει πώς να τα διαχειριστεί.




eisodima.gr 

Ανέπνεα, περπατούσα αλλά δε ζούσα...!!!!

Πώς είσαι; Αυτή είναι η ερώτηση που ακούς πιο συχνά από όλες τις άλλες στη ζωή σου, έτσι δεν είναι; Και τι απαντάς;

“Είμαι εντάξει”, λες τις περισσότερες φορές. Οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό κάνουν.

Μια ημέρα μιλούσα με φίλη μου που μόλις πριν από δυο μήνες είχε γεννήσει ένα μωράκι και ο κόπανος άντρας της ήθελε να τη χωρίσει. Ήταν άνεργη, ευάλωτη, πληγωμένη και ανασφαλής. Αλλά και πάλι απαντούσε “Είμαι εντάξει” όταν τη ρωτούσαν τι κάνει.

Εγώ ήξερα ότι σίγουρα δεν ήταν εντάξει.

Αυτό με έκανε να σκεφτώ. Τι συμβαίνει με εμένα; Πώς είναι η ζωή μου; Είμαι εντάξει ή όχι;

Νόμιζα ότι ήμουν καλύτερα από τους γύρω μου. Είχα μια πολύ καλά αμειβόμενη δουλειά, ζούσα σε μια μεγάλη πόλη και δούλευα δεκατέσσερις ώρες την ημέρα. 

Βέβαια, νύσταζα και ήμουν κουρασμένη όλη την ημέρα, αλλά και ποιος δεν ήταν; Οι περισσότεροι στην εταιρία μου έτσι ήταν. Για εμένα το είμαι εξοντωμένη ήταν ένδειξη σκληρής δουλειά και προαπαιτούμενο για να είμαι επιτυχημένη.

Νόμιζα ότι ήμουν στο σωστό δρόμο.

Όμως κάποια στιγμή κάτι με χτύπησε. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, άνοιξα πραγματικά τα μάτια μου και συνειδητοποίησα ότι δε ζω.

Ήμουν ζωντανή αλλά δε ζούσα. Ήμουν ένα ζόμπι που περιπλανιόταν.

Αυτά είναι οι 10 σημάδια που μου έστελνε το σύμπαν για να καταλάβω ότι δε ζω πραγματικά και εγώ τα αγνοούσα.

ΕΙΧΑ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΡΑΔΥ
Πάντα ένιωθα χαρούμενη και ενθουσιασμένη την Παρασκευή επειδή θα είχα μπροστά μου το σαββατοκύριακο. Όμως την Κυριακή το βράδυ, ακόμα και μετά από ένα ωραίο σαββατοκύριακο, πάντα είχα αγωνία και πονούσε το στομάχι μου για την επόμενη ημέρα.

Η αλήθεια είναι ότι σιχαινόμουν τη δουλειά μου.

Ήταν μια καλή δουλειά με καλό μισθό. Αλλά τη σιχαινόμουν.
Κάθε Δευτέρα πρωί έδινα μάχη για να σηκωθώ από το κρεβάτι λέγοντας στον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά.

Αλλά πολύς κόσμος έχει τη μελαγχολία της Δευτέρας, έλεγα. Νόμιζα ότι ήταν κάτι συνηθισμένο και ότι ήταν λογικό να το νιώθω κι εγώ. Αλλά δεν ήταν…

Θα περνούσα τριάντα χρόνια από τη ζωή μου δουλεύοντας με αυτόν τον τρόπο. Τα τριάντα καλύτερα χρόνια νιότης, υγείας, και παραγωγικότητας. Ξέρεις, τριάντα χρόνια είναι ένα μεγάλο διάστημα για να κάνεις μια δουλειά γνωρίζοντας ότι δε θα κάνεις καμία διαφορά στον κόσμο που ζούμε. 

Γνωρίζοντας ότι δε θα λείψεις σε κανέναν όταν φύγεις και ξέροντας ότι θα νιώσεις τεράστια ανακούφιση όταν θα έχεις τελειώσει με αυτή τη δουλειά.

ΗΜΟΥΝ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΧΩΣ
Δε θα έπρεπε να να είμαι εξουθενωμένη μονίμως αλλά ήμουν.Η ζωή είναι ένας αγώνας και εγώ χρειαζόταν να είναι το πιο γρήγορο άλογο. Μονίμως συνέκρινα τον εαυτό μου με άλλους ανθρώπους και προσπαθούσα να καταφέρω περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον. 

Ένιωθα ικανοποίηση όταν κατέρρεα στο κρεβάτι τη νύχτα μετά από πολλές ώρες δουλειάς. Εάν πήγαινα στο κρεβάτι χωρίς να είμαι πολύ κουρασμένη, ένιωθα ότι κάτι δεν έχω κάνει καλά.

Δεν συνειδητοποιούσα ότι εκτιμούσα την αξία μου ανάλογα με τόσο εξουθενωμένη ένιωθα. Δεν έβλεπα ότι δεν έπαιρνα καμία αναγνώριση και κανένα βραβείο που κουραζόμουν τόσο πολύ. Δεν έβλεπα ότι έχανα τον χρόνο μου κυνηγώντας πράγματα που δε χρειαζόταν να κυνηγήσω.

ΔΕ ΖΟΥΣΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Το αποτέλεσμα του να είμαι κουρασμένη και να δουλεύω πολύ, ήταν και το να μη ζω τη στιγμή. Όταν ήμουν στη δουλειά το μυαλό μου περιπλανιόταν στο σαββατοκύριακο μου και στον σύντροφό μου. Όταν ήμουν με την οικογένεια μου, σκεφτόμουν τη δουλειά και όλα όσα έπρεπε να κάνω.

Το σώμα μου ήταν στο παρόν και το μυαλό μου στο παρελθόν.Έπαιζα σε ένα παιχνίδι όπου η ζωή μου κυλούσε σαν μπάλα και το μυαλό μου έτρεχε για να την πιάσει.

ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΟΥ ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΜΟΥ
Το να δουλεύεις σε ένα γραφείο για 14 ώρες την ημέρα σημαίνει ότι βρίσκεσαι στο σπίτι για λιγότερες από οκτώ ώρες για να κοιμηθείς. Σχεδόν δε συναντιόμουν καθόλου με την οικογένεια μου από τότε που ξεκίνησα τη δουλειά. Επέστρεφα στο σπίτι αφότου είχαν πάει για ύπνο και τους έβλεπα μόλις για πέντε λεπτά το πρωί λίγο πριν φύγω για τη δουλειά.

Στην πραγματικότητα περνούσα περισσότερο χρόνο με τους συναδέλφους από όσο με την οικογένεια μου. Και όταν ήμουν με την οικογένεια μου, δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τη δουλειά.

ΕΒΑΖΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ
Σκεφτόμουν ότι με το να είμαι ευγενική, καλή και ευχάριστη ήταν η εγγύηση για να κερδίσω την αγάπη και την αποδοχή από τους άλλους. Έμενα κοντά σε ανθρώπους με καταστροφική συμπεριφορά χωρίς να υπολογίζω το πόσο άβολα αισθανόμουν και πιστεύοντας βαθιά ότι αν ήμουν αρκετά καλή μαζί τους, αυτοί μια μια ημέρα θα γίνονταν καλύτεροι και θα είχαν καλύτερη ζωή ακόμα και εις βάρος μου.

Ποτέ δεν μπορούσα να πω όχι σε κανέναν. Έμενα μέχρι αργά στη δουλειά για να κάνω και δουλειές άλλων, προσπαθώντας να κερδίσω την εκτίμηση τους. Το αποτέλεσμα ήταν να μη με υπολογίζουν καθόλου.

ΔΕΝ ΕΠΕΝΔΥΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Παλαιότερα αξιοποιούσα τον χρόνο μου. Διάβαζα βιβλία, ζωγράφιζα, τραγουδούσα. Ήταν πράγματα που έφερναν πιο κοντά στην πνευματική μου φύση. Αλλά τα παράτησα. Σταμάτησα να κάνω οτιδήποτε για να δουλέψω περισσότερο. 

Έβαλα τη δουλειά στο κέντρο της ζωής μου και όλα τα υπόλοιπα απλά υπήρχαν γύρω της. Έκανα σεμινάρια που μισούσα για να τα πάω καλύτερα στη δουλειά. Επειδή η δουλειά μου έδινε χρήματα…

ΞΕΧΑΣΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
Η δουλειά που διάλεξα δεν είχε να κάνεις καθόλου με το όνειρό μου. Όταν ζοριζόμουν, έδινα υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα κυνηγήσω το όνειρο μου αργότερα. Αλλά ήξερα ότι το αργότερα μπορεί να σημαίνει και ποτέ.

ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ
Προσπαθώντας να τους ικανοποιήσω τους πάντες και να είμαι το καλό παιδί, έγινα διπρόσωπη. Χαμογελούσα αλλά έβριζα μέσα από τα δόντια μου. Προτιμούσα να προσπαθώ να έχω την αποδοχή των ξένων αντί να χτίζω τις σχέσεις με τους αγαπημένους μου.

ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ
Από ένα σημείο και έπειτα δεν ένιωθα ούτε χαρά ούτε λύπη. Απομακρύνθηκα και από τις όποιες σχέσεις μου. Ένα κομμάτι μέσα μου πέθαινε ενώ εξακολουθούσα να ζω.
Κάλυπτα τη δυστυχία με δείγματα ψεύτικης χαράς

Ενώ δεν ήμουν ευτυχισμένη, σκεφτόμουν όλους τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη. Και όσο περισσότερο κρυβόμουν από το πόσο δυστυχισμένη ήμουν, τόσο δυστυχούσα.

Ανέπνεα, περπατούσα αλλά δε ζούσα.
Τώρα θέλω να ζήσω, να χαρώ και να ευτυχήσω βρίσκοντας το νόημα της δικής μου ζωής.

ΑΠΟ ΤΗΝ MAI PHAM ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ THRIVEGLOBAL.COM




5 Προειδοποιητικά σημάδια για την ασθένεια της μούχλας...!!!!

Μήπως έχετε μούχλα στο σπίτι σας; Εάν ναι, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μπορεί να προκαλέσει βλάβες στην υγεία σας.

Η μούχλα ενδεχομένως να είναι ένας σιωπηλός και ύπουλος εχθρός που μπορεί να προκαλέσει κάθε είδους προβλήματα υγείας. Ωστόσο, μπορεί να ανησυχείτε όταν βλέπετε δείγματα μούχλας σε διάφορα μέρη του σπιτιού, χωρίς να σκέφτεστε όμως ότι μπορεί να είναι η αιτία περίεργων συμπτωμάτων.

Ενώ πολλά σπίτια κρύβουν πηγές μούχλας, συχνά δεν τα θεωρούμε και τόσο σημαντικό παράγοντα ανησυχίας μέχρι να γίνει ένας πραγματικός κίνδυνος για την υγεία μας. 

Ποιος μπορεί να σκεφτεί ότι αυτοί οι μικροσκοπικοί μύκητες που κρύβονται στο υγρό περιβάλλον του σπιτιού μας μπορεί να είναι ο λόγος πίσω από ασθένειες του ανώτερου αναπνευστικού ή και άλλων νοσημάτων;

Όταν μένετε σε ένα κτήριο που έχει υποστεί υδραυλικές βλάβες (WBD), χωρίς να το καταλαβαίνετε, εισπνέετε μικροσκοπικά μόρια μούχλας τα οποία οδηγούνται στους πνεύμονες και μπορούν να δημιουργήσουν φλεγμονή στον οργανισμό σας και να επιδεινώσουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα προκαλώντας διάφορα προβλήματα.

Προσέξτε! Αυτό δεν πρέπει να το αντιμετωπίσετε σαν μια άλλη κοινή αλλεργία, αλλά σαν μια σοβαρή κατάσταση που μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία, εκτός εάν αντιμετωπιστεί σωστά με τον κατάλληλο τρόπο.

Μήπως πάσχετε από ασθένεια της μούχλας; Μην ξεχνάτε ότι η μούχλα μπορεί να κρύβεται και ίσως να μην είναι ορατή στο σπίτι σας. Παρατηρήστε αυτά τα πέντε προειδοποιητικά σημάδια που μπορεί να δείχνουν ότι μπορεί να πάσχετε από ασθένεια της μούχλας και όχι από μια απλή αλλεργία.

Ανεξήγητοι μυϊκοί πόνοι.
Σίγουρα, αν εργάζεστε πολύ, ενδεχομένως να αντιμετωπίζετε πότε-πότε μυϊκούς πόνους. Ωστόσο, μυϊκοί πόνοι που δεν είναι αποτέλεσμα οποιασδήποτε δραστηριότητας είναι ένα από τα κύρια σημάδια της ασθένειας της μούχλας. Η ασθένεια αυτή μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκές κράμπες, μυρμηγκιάσματα και πόνο που μπορεί να πλήξει οποιοδήποτε μέρος του σώματός σας.

Ομίχλη εγκεφάλου, προβλήματα μνήμης και δυσκολία συγκέντρωσης.
Ένα άλλο βασικό σύμπτωμα της ασθένειας της μούχλας είναι η ομίχλη του εγκεφάλου, τα προβλήματα μνήμης, η δυσκολία συγκέντρωσης, ο προβληματισμός για τον εαυτό σας και το αίσθημα ατονίας του εγκεφάλου. Οι συχνοί πονοκέφαλοι είναι άλλη μια ένδειξη, ειδικά αν δεν έχετε ιστορικό κεφαλαλγίας.

Μούδιασμα.
Το μούδιασμα σε συνδυασμό με μια αίσθηση «νιώθω να με διαπερνούν βελόνες σε όλο το σώμα» ή πόνου που μοιάζει με επαφή με παγωμένη επιφάνεια μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα ασθένειας της μούχλας. Μπορεί να συνδυάζεται με μυϊκές κράμπες.

Πεπτικά προβλήματα.
Η ασθένεια της μούχλας δεν εκδηλώνεται μόνο στους μύες σας, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει πεπτικές διαταραχές. Μπορεί να προκαλέσει ναυτία, πόνο στο στομάχι, διάρροια και απώλεια όρεξης.

Αναπνευστικά προβλήματα.
Τα αναπνευστικά προβλήματα είναι ένας από τους λόγους που πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν την ασθένεια της μούχλας με αλλεργίες. Ωστόσο, η ασθένεια της μούχλας μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές αναπνευστικές επιπλοκές. 

Μπορεί να έχετε δυσκολία στην αναπνοή, ή να αδυνατείτε να πάρετε βαθιές εισπνοές. Ίσως έχετε συνεχή βήχα ή να εκδηλώσετε προβλήματα φλεβοκόμβου και συριγμό.

Εάν υποψιάζεστε ότι πάσχετε από την ασθένεια της μούχλας, επικοινωνήστε με τον γιατρό σας το συντομότερο δυνατό. Για να αποφύγετε μακροχρόνιες επιπλοκές της ασθένειας της μούχλας, είναι σημαντικό να βρείτε τρόπους θεραπείας. 

Η αποκατάσταση και η αντιμετώπιση της ασθένειας περιλαμβάνει συνήθως διατροφή με τροφές ολικής άλεσης ή με τροφές με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, τροφές με αντιμυκητιακές ιδιότητες, όπως τζίντζερ, σκόρδο και πιπέρι καγιέν, προβιοτικά και αντιμυκητιακά συμπληρώματα βοτάνων.




Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.

Βάλτε επιτέλους όρια στην παιδική παντοδυναμία - Αλντό Ναουρί...!!!!

Τα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά. Μπορεί να είναι υγιέστερα, αλλά είναι υπερκινητικά, έχουν προβλήματα στο σχολείο και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν. Τι φταίει; 

Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας. 

Το βιβλίο του Γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία«, μπορεί να κυκλοφόρησε το 2012, όμως παραμένει ένα από τα πλέον ευπώλητα, παρά τις… αιρετικές του θέσεις. Όπως χαρακτηριστικά θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου : 

[Ο Ναουρί] προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να «ασκούν γοητεία» στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. 

Στηλιτεύει τη «γλυκερή ψευδοστοργή» των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον. 

Στη σύγχρονη επιταγή «Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα» ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει : 

«Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». 

Στα συνεχή «ναι» των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα «όχι» που καταφάσκει στη ζωή! 

Με αφορμή το εν λόγω βιβλίο, ο Ναουρί μίλησε εκείνη την εποχή στο περιοδικό “Le Point” και αυτά που είπε θα σας κάνουν σε μεγάλο βαθμό να σκεφτείτε το πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας… 

Le Point: Τα παιδιά μας πηγαίνουν τόσο άσχημα; 

Aldo Naouri: Πιστεύω ναι. Στα 40 χρόνια που εξασκώ το επάγγελμα μου, βλέπω πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η φυσική τους υγεία έχει βελτιωθεί αισθητά, αλλά παρουσιάζουν εδώ και 10 ή 15 χρόνια, προβλήματα συμπεριφοράς και αναπτύξεως άγνωστα παλαιότερα. 

Le Point: Παραδείγματος χάριν; 

Aldo Naouri: Παρουσιάζουν δυσκολίες σχετικές με την καθυστέρηση της εκμάθησης της γλώσσας, σχολικά προβλήματα, προβλήματα υπερκινητικότητας. Η απόδειξη; Η απίστευτη ανάπτυξη των επαγγελμάτων όπως αυτά που σκοπεύουν σε «αποκατάσταση» και αναφέρονται στην ψυχομετρία ή την ορθοφωνία. 

Le Point: Κατά την γνώμη σας, προτού οι γονείς καταφύγουν στον ψυχολόγο, πρέπει να εκπληρώσουν τον καθοδηγητικό τους ρόλο καθ'όλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Όμως δεν το κάνουν, γιατί; 

Aldo Naouri: Στο βάθος αυτής της «αδυναμίας της καθοδήγησης», υπάρχουν δύο βασικά γεγονότα. Το πρώτο είναι ο έλεγχος από το 1975 των γεννήσεων με την αντισύλληψη. Προφανώς με χαροποιεί. Αλλά αλλάζει τα πάντα. Το μωρό δεν είναι πλέον ένα αθέλητο αποτέλεσμα της σεξουαλικής πράξεως, αλλά το αποτέλεσμα της θελήσεως και των δύο, τοποθετούμενο επομένως στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος. 

Το δεύτερο είναι το πέρασμα την ίδια περίοδο από μια κοινωνία της στερήσεως σε μια κοινωνία της αφθονίας. Προφανώς και αυτό με ικανοποιεί. Όμως σε μια κοινωνία της στερήσεως όπως εκείνη που γνωρίσαμε πριν από το 70, το ενδόμυχο μήνυμα που υπήρχε στην εκπαίδευση ήταν: 

«Δεν μπορείς να τα έχεις όλα». Παρείχετο μια κατάσταση που το λιγότερο που μπορούσε να χαρακτηριστεί ήταν αυτή της διάψευσης (ματαίωσης), αυτή που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν έλλειψη και που είναι κατά την γνώμη μου ουσιαστική στην εκπαίδευση ενός παιδιού από την ποιο μικρή ηλικία. 

Σήμερα το μήνυμα της καταναλωτικής κοινωνίας, επομένως και των ίδιων των γονέων είναι «Όχι μόνο μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά όπως και εμείς, έχεις δικαίωμα σε όλα». 

Le Point: Υπαινίσσεστε ότι είναι οι μεσαίες τάξεις που πρέπει να αναλάβουν την καθοδήγηση των παιδιών τους. 

Aldo Naouri: Απόλυτα. Γιατί αυτές ήταν που ωφελήθηκαν από την αύξηση του πλούτου. Πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους μέσα σε μια αφθονία που είναι τόσο νέα; Με κίνδυνο να σοκάρω, σκέπτομαι πως οι ανώτερες τάξεις της κοινωνίας που είχαν αυτή την κληρονομιά και δεν γνώρισαν τον βάρβαρο πλουτισμό, πορεύονται καλλίτερα, γιατί συνεχίζουν να έχουν την διάψευση στην εκπαίδευση, είτε ευχαριστεί είτε όχι τα παιδιά. 

Le Point: Η θεωρία σας εφαρμόζεται ίσως στις καλές συνοικίες, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας σήμερα αποκλείεται από την αφθονία. Τα παιδιά των δύσκολων συνοικιών είναι απογοητευμένα και δεν πάνε καλά. 

Aldo Naouri: Προέρχομαι και εγώ από την μιζέρια, από την οποία κατάφερα να βγω και δεν είμαι ο μόνος από την γενιά μου. Μεγάλωσα όμως σε μια εποχή όπου το μήνυμα της ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να αγωνισθείς για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». 

Αυτό που είναι φοβερό, είναι να μεγαλώνεις στη στέρηση και η κοινωνία να σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα για τα πάντα. Είναι κάτι που μπορεί να σε τρελάνει. 

Le Point: Γιατί τόσοι πολλοί γονείς παραπονιούνται, ότι δεν μπορούν να έχουν καθοδηγητικό ρόλο; 

Aldo Naouri: Αυτό που θεμελιώνει την καθοδηγητικότητα δεν είναι ο θυμός, δεν είναι τα χαστούκια ή το ξύλο τα οποία καταδικάζω, είναι η ιεραρχία μέσα στην οικογένεια και προπάντων η αίσθηση ότι υπάρχει. 

Όταν δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία πάνω στο δικαίωμα του καθοδηγείν, όταν δεν χρησιμοποιούμε μεθόδους δελεασμού, τότε ο ρόλος του καθοδηγητή λειτουργεί. Πολλοί γονείς εμπλέκονται σε διαπραγματεύσεις, σε παζάρια με τα παιδιά τους. Όμως διαπραγματευόμαστε με ένα άτομο ίσο με εμάς! 

Le Point: Αυτό το άτομο δεν είναι ένα παιδί; 

Aldo Naouri: Ένα μικρό παιδί είναι μια προσωπικότητα άξια σεβασμού. Αλλά όχι δεν είναι ακόμη ένας ισότιμος συνομιλητής. 

Le Point: Μα δεν είναι δικό σας λάθος, των παιδιάτρων, των ψυχολόγων και των υπολοίπων ειδικών για τα παιδιά, που οι γονείς δεν αισθάνονται ως καθοδηγητές; Τα βιβλία και οι μεγάλες θεωρίες που γνωρίζετε και που εξασκείτε, δεν αποδεικνύουν ότι εσείς είστε που έχετε αποστερήσει αυτό τον ρόλο; 

Aldo Naouri: Απόλυτα! Μα μην με βάζετε και μένα μέσα. Όλο μου το έργο, εδώ και τριάντα χρόνια, αποτελείται ακριβώς από την προσπάθεια να πείσει τους γονείς να επανεύρουν την θέση τους και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους. 

Είχα πει στην Françoise Dolto*: «Λόγω των απόψεών σας οι γονείς έχουν μουγγαθεί, γι’αυτό τους συμβουλεύω να μην σας ακούν!». Είχε ένα τέτοιο ταλέντο ώστε καθιστούσε τους γονείς παράλυτους. 

Προτιμώ τους γονείς που κάνουν λάθη, αλλά αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τα δικαιώματά τους αυτοί «υψηλά ιστάμενοι» και τα παιδιά «χαμηλά», παρά αυτούς που καταφεύγουν στις συνταγές των ψυχιάτρων. 

Le Point: Ισχυρίζεστε, εσείς ο φανατικός της ψυχαναλύσεως ότι η θέση που έχει πάρει το υποσυνείδητο μέσα στην κοινωνία μας είναι εμπόδιο στην εκπαίδευση! 

Aldo Naouri: Μα η εκπαίδευση δεν είναι διαδικασία θεραπευτική! Είναι μια δέσμευση των ορμών! Η λέξη η οποία μπορεί να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά μέσα στις οικογένειες είναι η λέξη «τραυματικός». 

Φοβόμαστε μήπως την υποστούν τα παιδιά και έτσι υφίστανται πολύ καλά την απογοήτευση, τους εμποδίζουν να μεγαλώσουν…Είναι όπως όταν έρχονται στον παιδίατρο με τα οκτάχρονα παιδιά τους, μαζί με ένα μπιμπερό ή με μια πιπίλα στο στόμα, γιατί ο γονιός δεν ξέρει πώς να το αποτρέψει χωρίς να το «τραυματίσει». Αρκεί να τους το πάρει! 

Le Point: Χρησιμοποιείτε λέξεις πολύ σκληρές για τους γονείς, μα είναι προπάντων οι μητέρες που ως συνήθως μέσα στα γραπτά σας, κατηγορούνται για όλα τα κακά. Θα έλεγε κανείς ότι μετά από 40 χρόνια συναναστροφή στο ιατρείο σας, δεν μπορείτε ούτε να τις βλέπετε! 

Aldo Naouri: Αντιθέτως, συμπάσχω με την μοίρα τους και θέλω να τις βοηθήσω! Τις έχουν κάτω από μια μεγάλη πίεση αυτή της μητρότητας και εκείνη του επαγγέλματος, που για να κρατηθούν έχουν βρει ένα τρόπο απλό να επιμελούνται του ναρκισσισμού τους : να αγαπιούνται από τα μικρά παιδιά τους ευχαριστώντας τα σε όλα, τιθέμενες καθολοκληρίαν στην διάθεσή τους. Πρόκειται για καταστροφή! 

Le Point: Όμως οι σημερινές γυναίκες εργάζονται, επενδύουν έξω από τα παιδιά τους. Πώς μπορούν να τεθούν στην διάθεσή τους; 

Aldo Naouri: Προσπαθώντας να ανακτήσουν κάθε βράδυ σε μιάμιση ώρα τις δέκα ώρες της απουσίας τους! Τι λάθος! Προσπαθώ να τις πείσω ότι η παρουσία τους δεν έχει την σημασία που της δίνουν και πως τα μωρά τους, πέντε λεπτά αφότου τις βρήκαν, είναι σαν να τις είχαν όλη την ημέρα. Δεν χρειάζεται κάτι να «ανακτήσουν». 

Le Point: Αισθάνεται κανείς την εμπάθεια σας για τους πατεράδες… Είναι λίγο έντονο, μόλις εξήλθαμε από την πατριαρχική κοινωνία, μόλις που άντρας και γυναίκα βιώνουν την ισότητα και παραπονιέστε για τους φτωχούς πατεράδες. 

Aldo Naouri: Παραδέχομαι την εμπάθεια. Αλλά ο πατέρας και η μητέρα δεν είναι ίσοι. Οι ενδομήτριες σχέσεις αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα στα παιδιά, που γνωρίζουν αμέσως ποια είναι η μητέρα τους από την οποία δεν μπορούν να «απαλαγούν», ενώ ο πατέρας για ένα μωρό είναι ένας ξένος. 

Η μητέρα οφείλει να επενδύσει στο λόγο της και η κοινωνία να την στηρίξει στην αρμόζουσα θέση της, η οποία δεν είναι ανταλλάξιμη με αυτή της άφωνης μαμάς. Κάνουμε το αντίθετο και όλος ο κόσμος χάνει. Θυμόσαστε την αναφορά του δικαστή Bruel πάνω στην βία στα περίχωρα το 1998. Η διάγνωση ήταν χωρίς αμφιβολία : έλλειψη του πατέρα! 

Le Point: Όμως οι πατεράδες του σήμερα είναι περισσότερο παρόντες, επενδύουν πολύ περισσότερα στα παιδιά τους. 

Aldo Naouri: Είναι θαυμάσιο, αλλά για μια φορά ακόμα, αν δεν επενδύσουν και δεν αναγνωρισθούν στον ρόλο τους από την φωνή της μητέρας και ολόκληρη την κοινωνία, αν θεωρούνται σαν δεύτερες μητέρες, δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσουν στην εκπαίδευση του παιδιού. 

Ένας πατέρας μπορεί να είναι συνέχεια παρών και να μην έχει καθόλου λόγο. Έτσι το βλέπω! Δεν πρόκειται για την εισαγωγή μιας άδειας πατρότητος των δέκα πέντε ημερών με την οποία θα επαναφέρει την θέση του. 

Είναι ενθαρρυντικό η κοινωνία και οι μητέρες να δεχτούν, ότι ο πατέρας παίζει σπουδαίο διαλεκτικό ρόλο στην εκπαίδευση: ελκύστε τη μητέρα προς την θηλυκότητά της και θρυμματίστε την σχέση μητέρας παιδιού. 

Le Point: Αν αυτή η «ανεπάρκεια στην εκπαίδευση» διαιωνίζεται, σε τι κίνδυνους εισέρχεται η κοινωνία; 

Aldo Naouri: Ένα άτομο του οποίου η παιδική παντοδυναμία δεν έχει σταματήσει από την συνεχή εκπαίδευση, στην ώριμη ηλικία θα ζει στην αγωνία, στην φιλαυτία και στη μονομανία. Τους αναγνωρίζω αμέσως αυτούς τους ενήλικες! 

Αν οι γονείς δεν επαναεπενδύσουν στο ρόλο τους, η κοινωνία μας κινδυνεύει με ρήξη στο κοινωνικό ιστό, ο οποίος είναι ήδη παρόν. Κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητη. 

Le Point: Στο βάθος ποιο είναι για σας το παιδί το σωστά μεγαλωμένο; 

Aldo Naouri: Είναι το ήρεμο παιδί. 

*Françoise Dolto (1908 –1988), γνωστή γαλλίδα παιδίατρος και ψυχαναλύτρια που ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση των παιδιών 




Η μαγεία των κρυστάλλων...!!!!

H Adele έχει αποκαλύψει ότι κρατά στις παλάμες της κρυστάλλους όταν τραγουδά στη σκηνή, ενώ η Miranda Kerr, η οποία φιλτράρει τα προϊόντα περιποίησης Kora Organics μέσα από ροζ χαλαζία, κρύβει ένα μικρό κρύσταλλο σε σχήμα καρδιάς μέσα στο στηθόδεσμό της. 

Τα Jade rollers για το πρόσωπο, έχουν κατακλύσει το Instagram και αποτελούν ένα εργαλείο ομορφιάς που δεν πρέπει να λείπει από κανένα γυναικείο μπουντουάρ. Οι μυστικές δυνάμεις των κρυστάλλων είναι ευρέως διαδεδομένες, και μάλλον υπάρχει λόγος γι’αυτό… 

Τι γνωρίζουμε για τους κρυστάλλους; 
Η επιστήμη και ο μυστικισμός τέμνονται σε αυτό το σημείο: Οι κρύσταλλοι χρονολογούνται εκατομμύρια χρόνια πριν καθώς διαμορφώθηκαν κατά το αρχικό στάδιο της δημιουργίας της γης. 

Οι κρύσταλλοι προσέλκυσαν την προσοχή των ανθρώπων από την απαρχή του κόσμου και τους χρησιμοποιούσαν για τελετές ταφής, θεραπευτικές τελετουργίες, πρακτικές μαντείας, πνευματική πρόοδο, ή απλώς ως διακοσμητικά στοιχεία που υποδήλωναν κάποια δύναμη. 

Οι πρόγονοί μας γνώριζαν, διαισθητικά, ότι φορώντας έναν κρύσταλλο, η ενέργεια της πέτρας μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα ανθρώπινα ηλεκτρομαγνητικά πεδία επιφέροντας ενεργειακές αλλαγές. Από τους Αζτέκους έως τους γιατρούς της Aγιουβέρδα, όλοι πίστευαν ότι αυτές οι ημι-πολύτιμες πέτρες κατείχαν θεραπευτικές δυνάμεις. 

“Σήμερα οι άνθρωποι έχουν περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να συγχρονιστούν με τον ίδιο τους τον εαυτό και με τις ανεπαίσθητες ενέργειες γύρω τους,” εξηγεί η πνευματική θεραπεύτρια Holly Star και go-to γκουρού των κρυστάλλων της Miranda Kerr

“Όλοι θέλουμε να επιφέρουμε αλλαγές και οι κρύσταλλοι είναι το εργαλείο που μπορεί να μας βοηθήσει.” 

Κι ενώ δεν έχουν πραγματοποιηθεί έγκυρες μελέτες οι οποίες να επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς ότι οι κρύσταλλοι εκμπέμπουν δονήσεις που επηρεάζουν το μυαλό και το σώμα μας, κάποια ορυκτά είναι αγωγοί της ενέργειας. 

Επιστημονικά, οι κρύσταλλοι αποτελούν την πιο ομαλή δομή που υπάρχει στη φύση, που σημαίνει ότι έχουν τη χαμηλότερη ποσότητα εντροπίας (στη φυσική αποτελεί μονάδα μέτρησης της δυσλειτουργίας ενός συστήματος). 

Οι κρύσταλλοι είναι δομημένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταποκρίνονται σε οποιαδήποτε ενεργειακό ερέθισμα γύρω τους, εκπέμποντας συγκεκριμένες συχνότητες ταλάντωσης. 

Ο τρόπος που είναι ισοσταθμισμένοι, οι συχνότητες που εκπέμπουν και η ικανότητά τους να αποθηκεύουν έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών καθιστά τους κρυστάλλους απαραίτητους και στις σύγχρονες τεχνολογίες. 

Το 1880, ο Γάλλος φυσικός Pierre Curie (σύζυγος της Marie) ανακάλυψε ότι η πίεση σε διάφορους κρυστάλλους - συμπεριλαμβανομένου του χαλαζία, του τοπάζ και της τουρμαλίνης – μπορούσε να δημιουργήσει ηλεκτρική ενέργεια. Το φαινόμενο αυτό που ονομάζεται Πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο, είναι ο λόγος που οι κρύσταλλοι χρησιμοποιούνται ως βασικά στοιχεία σε υπολογιστές, τηλεοπτικές οθόνες, iPhone και δορυφόρους. 

Περιορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι οι κρύσταλλοι μπορούν να αυξήσουν την αλκαλικότητα του νερού – έτσι οι κατασκευαστές των μπουκαλιών VitaJuwel,που εκθέτουν το H2O σε ορυκτά όπως η αβεντουρίνη και το χαλκηδόνιο, ίσως έχουν ανακαλύψει κάτι. 

Υπάρχουν επίσης, ακλόνητα επιστημονικά στοιχεία που υποστηρίζουν τα οφέλη της χρήσης κρυστάλλων στην περιποίηση του δέρματος πέραν του επεξεργασμένου χαλαζία που συχνά βρίσκουμε στα απολεπιστικά προϊόντα. 

Η μαγνητισμένη τουρμαλίνη, για παράδειγμα – ένα βασικό συστατικό του προϊόντας La Mer The Cleansing Foam – ενεργοποιεί το δέρμα ώστε να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα του καθαρισμού και να ενισχύσει την κυκλοφορία. Κρύσταλλος επίσης χρησιμοποιείται στο Nurse Jamie Uplift Massage Beauty Roller, όπου 24 ορυκτά τουρμαλίνης μιμούνται ένα ενεργοποιητικό μασάζ. 

Ποιος κρύσταλλος είναι κατάλληλος για εμένα; 
Κάθε κρύσταλλος έχει διαφορετικές ιδιότητες, εξαρτάται λοιπόν από το τι ακριβώς ψάχνετε. Κάποια ορυκτά μπορεί να είναι καλύτερα για τη θεραπεία του σώματος ή την ενεργοποίηση της διαίσθησης κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, ενώ άλλα χρησιμοποιούνται στην τεχνολογία ή ακόμα και σε οικοδομικές κατασκευές. 

Τα πάντα φέρουν ενέργεια μέσα τους. Αυτό που θέλετε από τον κρύσταλλό σας είναι να έχει την πιο θετική και καθαρή ενέργεια. Πάντοτε πρέπει να ρωτάτε από πού προέρχονται οι κρύσταλλοι, πώς έχουν συλλεχθεί και ποια είναι η φυσική ιστορία του ορυκτού που επιλέγετε. 

Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι το εξής : Εάν ο κρύσταλλος ανήκει σε εσάς και είναι “δικός σας”, τότε θα σας “μιλήσει”. Το ορυκτό μπορεί να θερμαίνεται ενώ το κρατάτε, να στέλνει μουδιάσματα στο χέρι σας, ή να νοιώθετε ένα τρίτο μάτι γύρω σας. Εμπιστευθείτε τη διαίσθησή σας. Εάν δεν νοιώθετε καλά με τον κρύσταλλό σας, τότε δεν είναι για σας. 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να ενσωματώσουμε τους κρυστάλλους στην καθημερινότητά μας. Πολλοί άνθρωποι – και ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός επιχειρήσεων – έχουν προχωρήσει ένα βήμα μπροστά. 

Προσλαμβάνουν εταιρείες σχεδιασμού όπως την εταιρεία The Cristalline, που διακόσμησε τον εσωτερικό χώρο της μέκκας των φυσικών προϊόντων στη Νέα Υόρκη, το CAP, και να εγχύσει στο χώρο κρυσταλλική ενέργεια. 

“Έχοντας κρυστάλλους γύρω μας είναι ένας τρόπος να επανασυνδεθούμε με τη φύση, το οποίο μας γειώνει”, εξηγεί η Rashia Bell, συν-ιδρύτρια της Cristalline. 

“Και ακόμα κι αν δεν αντιλαμβάνεστε την ενέργεια, αλλά όταν κοιτάτε έναν κρύσταλλο σας κάνει να νοιώθετε καλά, αυτό αρκεί – έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.” 

Πράγματι λοιπόν, όσον αφορά στους θεραπευτικούς κρυστάλλους, η δύναμη των ορυκτών αυτών μπορεί να είναι μόνο στο μυαλό μας. Έστω όμως και μια στιγμή συγκέντρωσης σε αυτούς μας κάνει να νοιώθουμε λίγο πιο επικεντρωμένοι ή μας προσφέρει μια στιγμή ηρεμίας, που μπορεί να είναι πολυτιμότερη από τους κρυστάλλους αυτούς καθ’αυτούς. 




Οι 12 Αόρατοι μοναχοί του Αγίου Όρους...!!!!

Η παράδοση χάνεται στα βάθη των αιώνων. Παρ’ όλα αυτά, διατηρείται αμείωτα ζωντανή : δώδεκα αόρατοι καλόγεροι κατοικούν στην κορυφή του Άθω, μερικές φορές εμφανίζονται για λίγο και χάνονται ξανά στην «ανυπαρξία» τους. Δώδεκα παράξενοι άγιοι, που προκαλούν τη σκέψη και τη φαντασία μας. Πόσο μυθικοί και πόσο πραγματικοί άραγε είναι;

Στο Άγιον Όρος υπάρχει μια παλαιά και άγραφη παράδοση που λέει ότι κοντά στην κορφή του Άθωνα χειμώνα-καλοκαίρι ζουν, τρεφόμενοι από την ευχή, δώδεκα μοναχοί αόρατοι. Όταν ένας απ’ αυτούς κοιμηθεί, άλλος τον αντικαθιστά. Και η δωδεκάδα μένει πάντοτε… ακεραία, χωρίς να της λείπει κανείς.

Λέγεται ότι κάποιοι τους είδαν και αμέσως τους έχασαν. Κάποιοι άλλοι τους είδαν και χάθηκαν μαζί τους. Ένας νέος υποτακτικός είδε έναν απ’ αυτούς. Διηγήθηκε στον γέροντά του το γεγονός και ο γέροντας του είπε «έπρεπε να τον ακολουθήσεις». Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Γοντικάκης – Ηγούμενος της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους

Μαρτυρία επίσημη δεν υπάρχει για τους περιβόητους - κατά τα άλλα - δώδεκα αόρατους μοναχούς του Αγίου Όρους. Στο εύλογο και λογικό ερώτημα : θρύλος ή πραγματικότητα; δεν υπάρχει «λογική» απάντηση.

Η μόνη απάντηση έρχεται αβίαστα και φυσικά από τον π. Βασίλειο, στο παραπάνω παλαιότερο κείμενο του, λίγο πιο κάτω : «Το γεγονός είναι ότι η πραγματικότης στο Όρος είναι Θρύλος». Δεν είναι άλλωστε λίγοι οι επισκέπτες του Άθω που, ενώ ξεκίνησαν για βόλτα αναψυχής ή διερευνητική εκδρομή στο βουνό αυτό της Χαλκιδικής, στο τέλος έφτασαν να αναρωτιούνται αν ήταν πραγματικότητα όλο εκείνο που έζησαν κατά την παραμονή τους στο Άγιο Όρος.

Σε τέτοιον τόπο λοιπόν, που γεννά αισθήσεις και εμπειρίες απρόσμενες, ακόμη και στους πιο «υλιστές» επισκέπτες του, τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικά α-φύσικο, πολλά όμως μπορούν να είναι «ονειρικά φυσικά».

ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ…

Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξετυλίξει κάποιος το νήμα αυτής της αγιορείτικης παράδοσης και να βρει την αρχή του. Πριν από λίγο καιρό, παρέα πολύ καλών φίλων μου επισκέφτηκε διάφορες μονές του Αγίου Όρους, όπου, μεταξύ πολλών άλλων ερωτημάτων, έθεταν στους μοναχούς - αλλά και σε τακτικούς χρόνιους επισκέπτες - το ερώτημα, τι γνωρίζουν για τους δώδεκα αόρατους.

Δεν ήταν λίγοι αυτοί, λαϊκοί και μοναχοί, που γέλασαν ή και σάρκασαν με την ερώτηση. «Μα είναι δυνατόν να ασχολείστε με τέτοια πράγματα;», «Μα πιστεύετε ακόμη σε τέτοια παραμύθια;», ήταν κάποιες από τις απαντήσεις που έλαβαν. 

Αυτό όμως που κυρίως εισέπραξαν από την πλειονότητα όσων ρώτησαν, ήταν καταρχήν η κρυψίνοια και η επιφυλακτικότητα. Κανείς δεν είχε διάθεση να μιλήσει, όσοι γνώριζαν κάτι δεν μπορούσαν να το πουν, επειδή «τους το είχαν μυστικά εμπιστευτεί», όπως έλεγαν.

Τα μόνα «στοιχεία» που συνέλεξαν ήταν ότι η «ομάδα» των δώδεκα αόρατων αποτελεί πραγματικότητα μακραίωνη, η οποία παρέμενε απόλυτα μυστική για πάρα πολλές δεκαετίες. 

Πριν από μερικά χρόνια όμως (κανένας δεν ξέρει πόσα χρόνια), η ύπαρξη αυτών διέρρευσε από τον πνευματικό πατέρα ενός από αυτούς τους δώδεκα, ο οποίος καλοπροαίρετα μίλησε κάπου για την ύπαρξη τους.

Είναι αξιοσημείωτο ότι κανένας δεν θέλησε να αναφέρει το όνομα του εν λόγω πνευματικού, ενώ όλοι όσοι είπαν τα παραπάνω, γνώριζαν το όνομα του. Τόνιζαν μάλιστα ότι από τότε που διέρρευσε αυτή η πληροφορία, πολλά έχουν λεχθεί, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία άλλη αξιόπιστη μαρτυρία από πρώτο χέρι.

Κατά γενική πεποίθηση, οι δώδεκα ζούνε κυρίως στην κορυφή του Άθω, πολλές φορές όμως μπορεί κάποιος να τους δει (αν έχει αντίστοιχο χάρισμα), σε οποιοδήποτε μέρος του Αγίου Όρους. Έχουν ξεπεράσει τις ανάγκες της φύσης, γι’ αυτό δεν χρειάζονται τροφή, αλλά τρέφονται επαρκώς με την ευχή του Ιησού (πρόκειται για το γνωστό Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με).

Είναι εύλογο βέβαια αυτή η αναφορά να γεννά υποψίες και δυσπιστίες, αφού έρχεται σε κατακόρυφη αντίθεση με την ανθρώπινη λογική μας. Πρόκειται ίσως για την πραγματικά δυσεύρετη στην εποχή μας εμπειρία των «χωμάτινων» ανθρώπων, ανθρώπων σαν εμάς, να ζουν μέσα στην άχρονη και άκτιστη αλήθεια του Αγίου Πνεύματος. 

Πρόκειται για βίωμα που δεν μπορεί να μεταδοθεί με λόγια, ούτε φυσικά να αποδειχθεί με μαθηματική - ή οποιαδήποτε άλλη - λογική.
 
Πολλοί επισκέπτες του Άθω, αλλά και πολλοί καλόγεροι αναφέρουν ότι σε περιπλανήσεις τους στο βουνό ή κατά τη διάρκεια της μοναχικής προσευχής τους, είχαν την έντονη, διαρκή και βέβαιη αίσθηση της παρουσίας κάποιου κοντά τους, ενώ δεν φαινόταν κανείς.

Ξαφνικά εμφανίστηκε κάποιος «από το πουθενά», άλλοι αναφέρουν ότι τους μίλησε και άλλοι ότι ήταν αμίλητος, κι ότι όπως ξαφνικά εμφανίστηκε, το ίδιο απρόσμενα εξαφανίστηκε.

Πρωτάκουσα γι’ αυτούς πριν από λίγα χρόνια από έναν φίλο μου που ονομάζεται Τρύφωνας – όνομα όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο, το αναφέρω επειδή έχει κάποια σημασία στην εμπειρία που μου μετέφερε.

Είχε επισκεφτεί τότε για πρώτη φορά το Άγιο Όρος (κατά τα επόμενα χρόνια έγινε τακτικός επισκέπτης του) με διάθεση καλοπροαίρετη, αλλά ιδιαίτερα δύσπιστη, θεωρώντας τον εαυτό του «άθεο σκεπτικιστή», όπως έλεγε. Φιλοξενήθηκε σε κάποιο παραλιακό μοναστήρι, συγκεκριμένα στη Μονή του Οσίου Γρηγορίου.

Νωρίς το απόγευμα, την πρώτη μέρα της άφιξης του, βγήκε για να περπατήσει στη μεγάλη παραλία. Απολάμβανε τη γαλήνη του τοπίου, χωρίς σκέψεις, όταν ξαφνικά βλέπει κάποιον να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα, όπως μου είπε, προς το μέρος του και να κουνά τα χέρια του, σαν για να τραβήξει την προσοχή του. Δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι εκείνη την ώρα σ’ εκείνο το σημείο.

Πλησιάζοντας, ακούει να του φωνάζει με λαχτάρα: «Τρύφωνα… Τρύφωνα… είδα τον Θεό, μίλησα μαζί Του! Μεγάλη μέρα σήμερα…». Όταν έφτασε κοντά του σταμάτησε, τον κοίταξε στα μάτια και με άπλετο χαμόγελο τού είπε λαχανιασμένος απ’ το πολύ τρέξιμο: «Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα, Τρύφωνα, γι’ αυτό τρέχω…».

Ήταν μισόγυμνος κι έμοιαζε με τρελό. Ξαφνιασμένος ο φίλος μου και πριν καν προλάβει να τον ρωτήσει, τουλάχιστον, πού ήξερε το όνομα του, ο «τρελός καλόγερος» εξαφανίστηκε. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ένταση των ματιών του που έλαμπαν από ευτυχία», μου είπε αργότερα ο Τρύφωνας.

Όταν διηγήθηκε την εμπειρία του στους καλόγερους του μοναστηριού που τον φιλοξενούσε, ομόφωνα όλοι τού είπαν ότι πρόκειται σίγουρα για έναν από τους δώδεκα αόρατους… 

Από τότε μέχρι σήμερα δεν είδε ξανά κανέναν στα πολυάριθμα ταξίδια του σε διάφορες περιοχές του Άθω.

ΔΩΔΕΚΑ ΑΟΡΑΤΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

Πολύ συχνά, οι μυστηριώδεις αυτοί «αόρατοι» ή «ανύπαρκτοι» (με την έννοια του ακραία ταπεινού) καλόγεροι χαρακτηρίζονται ως «φύλακες». Ο χαρακτηρισμός αυτός μάλιστα, παίρνει πολλές φορές σπουδαιότητα μεγαλύτερη από την ιδιότητα τους ως «αόρατοι».

Τι είναι αλήθεια αυτό που φυλάνε; Πάλι δεν θα βρούμε μία και μόνη απάντηση στο ερώτημα, αλλά διάφορες, όχι κατ’ ανάγκη ετερόκλητες μεταξύ τους, απαντήσεις. Ο π. Βασίλειος ο Ιβηρίτης αναφέρει ότι «φυλάνε», «κρατούν» τη ζωή την ίδια στο Άγιο Όρος και αποτελούν ευλογία για όλον τον κόσμο.

Κάποιοι άλλοι τούς χαρακτηρίζουν ως φύλακες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Υπάρχει μάλιστα διαδεδομένη - μεταξύ αυτών που πιστεύουν στην ύπαρξη τους - η άποψη ότι συγκεντρώνονται και οι δώδεκα σε κάποιο μέρος της κορυφής του Άθω (κάθε φορά σε διαφορετικό σημείο, αλλά πάντα στην κορυφή), όποτε προκύπτει στην κοινωνία κάποιο εθνικό ή πίστεως θέμα-πρόβλημα.

Πώς γίνεται η συνεννόηση μεταξύ τους για τον τόπο και χρόνο της συνάντησης; Όπως ίσως ήδη καταλάβατε, αυτή γίνεται με κάποιον τρόπο που εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε ως «τηλεπαθητικό». 

Δώδεκα άνθρωποι που κατάφεραν να ξεπεράσουν τη φύση σε κάθε απαίτηση της και να πνευματοποιηθούν κατ’ ουσίαν, δεν είναι δυνατό παρά να επικοινωνούν μεταξύ τους επαρκώς, πνευματικά και μόνο.

Υπάρχει έντονη μεταξύ των μοναχών η πίστη ότι οι δώδεκα αόρατοι «συγκάτοικοι» τους προσπαθούν να περιφρουρούν από απειλές και να φυλάττουν ιδιαίτερα αυτό που ονομάζουμε «Ελληνισμό», ό,τι κι αν σημαίνει στις συνειδήσεις μας.

Για το λόγο αυτόν μάλιστα πιστεύεται ότι αποτελούν τη φυσική συνέχεια του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου, επιπλέον και για το λόγο της σύμπτωσης του αριθμού τους. Παρενθετικά δεν μπορώ να μην αναφέρω πως για άλλη μια φορά γίνεται αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι Αγιορείτες (και συνεπώς η ορθόδοξη παράδοση της οποίας είναι φορείς) δεν απορρίπτουν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, αλλά συνδέονται σε φυσική συνέχεια μαζί του και ιο αφομοιώνουν μετουσιώνοντας το σε νέα πραγματικότητα.

ΑΕΙΚΙΝΗΤΗ ΣΤΑΣΗ ;

Άνθρωποι που έγιναν εν ζωή αύρες, άνθρωποι που πραγματοποιούν την ύψιστη δράση στην κατάσταση της ησυχίας, άνθρωποι που δεν προσεύχονται πια, αλλά έγιναν οι ίδιοι προσευχή, άνθρωποι που κατάφεραν τέτοια ύψη ταπείνωσης, ώστε πέρασαν στην ανυπαρξία πριν να πεθάνουν.

Και μέσα από την «ανυπαρξία» τους μπορούν να παρέχουν σε όσους τους γνωρίσουν, όλα όσα δεν μπόρεσε κανένας σημαντικός ή ασήμαντος κοσμικός να τους παράσχει. Σημαντικότερο απ’ όλα: η πνοή της ελευθερίας. 

Δεν διδάσκουν με λόγια κανένα δόγμα ή αρχή πίστης, αλλά εμπνέουν με την ύπαρξη τους και μεταδίδουν την απίστευτη δύναμη τους απέναντι σε κάθε δουλική αναγκαιότητα.

Η ευλογία τους διαχέεται σε σημείο που να αποτελεί δύναμη συνεκτική της κτίσεως. Η ανωτερότητά τους απέναντι σε κάθε ανάγκη και η γενναιότητα της αγάπης τους που τίποτε δεν αποζητά, παραμένουν για μας καταστάσεις ύπαρξης ανερμήνευτες. 

Λένε πως κάθε σύναξη τους συνοδεύεται μοιραία από λαμπρότατο φως στο σημείο της συνάντησης. Δεν αποκλείεται αυτοί οι ίδιοι να είναι το φως, υπάρξεις σωματικές, φωτεινές και άσαρκες.

Παραμύθι; Υπερβολή; Ψέμα υποκινούμενο από σκοταδιστές για χειραγώγηση των αφελών; Ίσως… Ίσως κι όχι… Αυτές οι ερωτήσεις μοιάζουν με το μεγάλο ερώτημα: «Υπάρχει Θεός»; Πώς να απαντηθεί με ναι ή όχι και πώς να αποδειχθεί η όποια απάντηση;

Αξίζει νομίζω να σας πω αυτά που μου ανέφερε ο Θανάσης, φίλος αγιογράφος που επισκέπτεται κατά καιρούς το μοναστήρι της «Μικράς Αγίας Άννας», για λόγους κυρίως επαγγελματικούς.

Το μοναστήρι βρίσκεται σε μεγάλο ύψος και η θέα που μπορεί κάποιος να απολαύσει από εκεί είναι, όπως λένε, μοναδική. Πριν από έναν περίπου μήνα ο Θανάσης ξαναβρέθηκε εκεί και το βράδυ, όπως συνήθιζε, βγήκε με το φακό του για περίπατο. 

«Είχε κρύο και υπέροχη διαφάνεια», μου είπε. Δεν είχε ύπνο και αφέθηκε να περιπλανηθεί μέσα στη νύχτα, ώσπου έφτασε στα Κατουνάκια. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που έκανε ανάλογες νυχτερινές βόλτες στο Άγιο Όρος.

Ξαφνικά άκουσε, πολύ κοντά του, έντονο θόρυβο μέσα από τα δέντρα και τους ψηλούς θάμνους. Τρόμαξε, έστρεψε το φακό του προς το μέρος απ’ όπου ερχόταν ο θόρυβος κι ενστικτωδώς έσκυψε για να πιάσει κάποιο ξύλο ή πέτρα ή οποιοδήποτε «όργανο άμυνας» για τον κίνδυνο που τον απειλούσε.

Προς στιγμή νόμισε ότι ήταν κάποιο μεγάλο ζώο. Άκουσε για δεύτερη φορά, πιο δυνατό τον ήχο. Με το φακό του σταθερά στραμμένο προς τα εκεί και αρκετά τρομαγμένος, είδε ξαφνικά μπροστά του μια ψιλόλιγνη, φωτεινή σιλουέτα, έναν άντρα γυμνό και πολύ αδύνατο με γενειάδα που έφτανε μέχρι τα γόνατά του.

Η λαμπερή ύπαρξη τού χαμογέλασε ήρεμα, έκανε μπροστά του μετάνοια κι εξαφανίστηκε χωρίς να πει τίποτα, αφήνοντας θεϊκή γαλήνη στο χώρο και τον Θανάση να κοιτά ακίνητος και ξαφνιασμένος μέσα στο τσουχτερό κρύο.

«Απ’ το χαμόγελο του θαρρείς ξεχυνόταν όλου του κόσμου η αγάπη», μου είπε όταν επέστρεψε. «Δεν είπε τίποτα, μου έδωσε όμως τόση δύναμη όση δεν θα μου έδιναν όλες οι φιλολογίες μαζεμένες…», έλεγε συνεπαρμένος.

Οι μαρτυρίες ανθρώπων που τους συνάντησαν μιλούν για άρρητη γλυκύτητα και έκχυση αγάπης, δίχως προϋποθέσεις και σχόλια. Για δυναμισμό μέσα στη σιωπή και στη γαλήνη. Για ολική δύναμη που δεν μπορεί να εκφραστεί. Για αρμονία εσωτερική και ταυτόχρονα με το εξωτερικό περιβάλλον.

Για άλλης ποιότητας ελευθερία που κανένα κοινωνικό, πολιτικό ή θρησκευτικό πρότυπο δεν μπόρεσε να εμπνεύσει και να πραγματώσει.

ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΑΥΤΟ…

Στη θρησκεία, το «θαύμα» αποτελεί τομή στη φύση. Στην πίστη, το «θαύμα» είναι το φυσικό. Οι «άγιες» υπάρξεις είναι οι φυσιολογικές υπάρξεις. Γι’ αυτούς που έχουν δεχτεί τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τίποτε δεν είναι αφύσικο.

Πρόκειται βέβαια για κατάσταση ύπαρξης που οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε, το γεγονός όμως ότι εμείς είμαστε φτωχοί από αυτό το βίωμα δεν σημαίνει ότι η κατάσταση αυτή δεν υπάρχει.

Οι δώδεκα «αόρατοι» παραμένουν δώδεκα επί αιώνες, όχι επειδή ζουν στην αιωνιότητα, αλλά επειδή αντικαθίστανται κάθε φορά που κάποιος αφήνει οριστικά αυτόν τον κόσμο. Η διατήρηση αυτού του αριθμού μάλιστα, σύμφωνα με την παράδοση, είναι απαραίτητη για τη σωτηρία της υλικής κτίσης ή μέρους αυτής.

Μοιάζει σαν οι δώδεκα αρχαίοι Έλληνες θεοί του Ολύμπου -οι δώδεκα απεικονίσεις των φυσικών δυνάμεων- να μεταποιήθηκαν σε δώδεκα πέραν της φύσεως υπάρξεις, οι ανθρωπόμορφοι θεοί να εξελίχθηκαν αβίαστα σε «θεόμορφους» ανθρώπους και να μετακόμισαν στο άλλο βουνό, στον Άθω της Χαλκιδικής.

Στα αυτιά και στη διάνοια πολλών, φαντάζει παραμύθι. Γι’ αυτούς εκεί επάνω, στην κορυφή του Άθω, είναι αυτονόητη πραγματικότητα. Για εμένα προσωπικά αποτελεί μυστήριο, εξ ορισμού ανεξιχνίαστο, που δεν περιορίζεται βέβαια γεωγραφικά στο Άγιο Όρος, που δεν περιορίζεται γενικότερο σε κανέναν τόπο.

Το μυστήριο των δώδεκα αοράτων μοναχών στην κορυφή του Άθω, μέσα στη συνείδηση μου συγγενεύει με το μυστήριο της σιωπής του θεού, η οποία ξεπερνάει καθετί αισθητό, οι περισσότεροι όμως το έχουμε αισθανθεί με βεβαιότητα μοναδική.

Η πνοή, το πνεύμα, η ευλογία των αόρατων εκτείνεται σε οποιονδήποτε μπορεί να την αισθανθεί ως οικεία, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται. «Το πνεύμα πνέει όπου θέλει», σύμφωνα με τη γνωστή ρήση και φυσικά αγγίζει οποιουσδήποτε βρει να έχουν στοιχεία συγγενικά μαζί του.

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτε μετα-φυσικό. Πιστεύω στη δυνατότητα ύπαρξης των υπερ-φυσικών πραγμάτων και καταστάσεων, στην υπέρβαση δηλαδή των δεδομένων της φύσης, αλλά όχι σε καταστάσεις «μετά τη φύση». Γι’ αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να θεωρήσω την ιδιότητα του «μη ορατού» των δώδεκα μοναχών, ως κατάσταση μεταφυσική.

Θεωρώ ότι γίνονται αόρατοι, «ανύπαρκτοι», μέσα από την άκρα ταπείνωση, την εκούσια και ολοκληρωτική διαγραφή της ύπαρξης τους, την οδυνηρή συντριβή κάθε προσδιορισμού του «εγώ» (ακόμη και των θεωρούμενων «καλών» και θετικών), μέσα από την ελεύθερη και απόλυτη αγάπη που δεν γνωρίζει υστεροβουλίες, γιατί προέρχεται από υπάρξεις που εκμηδένισαν τις ανάγκες.

Μ’ αυτήν την έννοια, η αντηλιά των αόρατων εκτείνεται πέρα από τα όρια του Άθω, σε κάθε ασκητή της ταπείνωσης και της μηδένισης του «εγώ», σε κάθε «σαλό» που καταισχύνει τη σοφία των σοφών, σε κάθε άνθρωπο, μοναχό ή κοσμικό, που αγάπησε τόσο πολύ τον Θεό, ώστε «ηρπάγη» κοντά Του, ενώ συνέχιζε την ύπαρξη του σ’ αυτήν τη ζωή και σ’ αυτήν τη γη…

Φυσικά δεν μπορώ, προσωπικά εγώ, να γνωρίζω και να μιλήσω για τη βέβαιη ύπαρξη ή βέβαιη μυθολογία αυτών των μοναχών, μπορώ όμως με βεβαιότητα να πω ότι, εφόσον μπορούμε να γίνουμε μέτοχοι των καταστάσεων που οδηγούν σ’ αυτήν την ενεργητική και δημιουργική «ανυπαρξία», οι δώδεκα μοναχοί θα ζουν πάντα μέσα στους μετόχους αυτών.

ΑΝΤΑΥΓΕΙΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ…

Οι αόρατοι της κορφής του Άθωνα είναι οι ταπεινοί, οι απλοί και ασήμαντοι οι πλήρεις Πνεύματος Αγίου που κυκλοφορούν μεταξύ μας.

Κάνουν τη ζωή παράδεισο. Και ενώ σου χαρίζουν ό,τι πολύτιμο βρήκες στον κόσμο, δεν ζητούν καμιά ανταμοιβή.

Δεν Θεωρούν τον εαυτό τους μεταξύ των ζώντων. Δεν έχει, κατ’ αυτούς, καμιά αξία η ύπαρξή τους. Ό,τι έχουν το οφείλουν στον Θεό. Έτσι καταλήγουν να είναι μια ανταύγεια καλοσύνης προς όλους, φανερώνοντας την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο ολόκληρο. Αυτοί αγιάζουν το Όρος.

Σε κάνουν να αγαπάς τη ζωή, και σου ανοίγουν ορίζοντες ελευθερίας. Σου δίδουν όλα όσα δεν μπόρεσαν να σου δώσουν οι «σοφοί και συνετοί».

Αυτοί δεν παρέρχονται και δεν χάνονται, έστω και αν περάσουν αιώνες. Βρίσκονται εδώ και παντού ως ευλογία και κουράγιο ανερμήνευτο.

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το κείμενο του π. Βασιλείου Γοντικάκη, με το οποίο άρχισα. Η πληρότητα της γραφής του πάνω στο δέμα αυτό είναι απόλυτη.

Συνήθως, όταν αυτο-αποκαλύπτονται, ταυτόχρονα αποκαλύπτουν. Κι αυτό που αποκαλύπτουν βρίσκεται μέσα στον άλλον που έχουν απέναντι τους και που ο ίδιος πιθανόν να μην το είχε ποτέ συνειδητοποιήσει. Η επαφή μαζί τους δεν συγκινεί, συγκλονίζει. 

Όπως η αστραπή με τη λάμψη της, οξύτατη και σύντομη. Όπως ο Θεός, τιανταχού παρών και ταυτόχρονα υπερφυσικός. Όπως οι άγιοι, αφύσικα δυνατοί μέσα στην άκρα ταπείνωση.

Δεν νομίζω ότι έχει σημασία τι πιστεύει η διάνοια μας. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει, να απιστεί, να προσεύχεται ή να χλευάζει, να σέβεται ή να σαρκάζει… Ο καθένας μπορεί να σταθεί με την απόλυτη προσωπική του ελευθερία απέναντι σ’ αυτό το μυστήριο. 

Κανένας δεν είναι «καλύτερος» ή «χειρότερος», εφόσον η άκρα ταπείνωση των αόρατων μπορεί να τους εμπεριέξει όλους με την ίδια αγάπη.




Παρασκευή 12 Απριλίου 2019

Το παραμύθι του συκοφαντημένου λύκου που κάνεις δεν άκουγε...!!!!

Από μια εναλλακτική ματιά… 
Το παιδικό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας είναι από τα πιο γνωστά και λέγεται εδώ και πολλά χρόνια. Την αρχική εκδοχή την αφηγείται το μικρό κορίτσι από την πλευρά της, σαν κάποια που απειλήθηκε από έναν άγριο λύκο. 

Όλοι έχουμε ακούσει αυτή την εκδοχή και υποθέσαμε πως ήταν αληθινή. Οι περισσότεροι δεν αναρωτήθηκαν τι έχει να πει ο λύκος για όλο αυτό. Ασφαλώς ως ο υποτιθέμενος ένοχος της ιστορίας είχε κάτι ενδιαφέρον να προσθέσει. 

Ο Lief Fearn το 1988 αποφάσισε να αλλάξει τους ρόλους στην ιστορία και να την πει από την οπτική γωνία του λύκου. Επιτρέποντας του έτσι να πει την δική του εκδοχή. Η ιστορία του μας βοηθά να καταλάβουμε πως κάποιες φορές είναι αναγκαίο να ακούμε και τις δύο πλευρές μιας κατάστασης πριν κρίνουμε. 

Το παραμύθι του συκοφαντημένου λύκου 

Το δάσος ήταν το σπίτι μου. Εκεί ζούσα και το φρόντιζα. Σιγουρευόμουν πως πάντα ήταν καθαρό και περιποιημένο. Μια ηλιόλουστη μέρα καθώς μάζευα τα σκουπίδια που κάποιοι επισκέπτες είχαν αφήσει πίσω τους άκουσα βήματα. Κατευθείαν κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να περπατά στο μονοπάτι με ένα καλάθι στο χέρι της. 

Αμέσως την υποπτεύτηκα γιατί ήταν ντυμένη με έναν περίεργο τρόπο. Το κεφάλι της ήταν καλυμμένο σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν. 

Φυσικά βγήκα έξω για να δω ποια ήταν, την ρώτησα το όνομα της, που πήγαινε κτλ. Είπε πως πήγαινε λίγο φαγητό στην γιαγιά της. Μου φάνηκε ειλικρινής. 

Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως βρισκόταν στο δάσος μου και μου φάνηκε ύποπτη με αυτή την κουκούλα. Επίσης, απλώς την προειδοποίησα πόσο επικίνδυνο ήταν να είναι μέσα στο δάσος χωρίς άδεια. Ακόμα πιο επικίνδυνο με τέτοια φανταχτερή ενδυμασία. 
Την άφησα να φύγει και τότε βιαστικά πήρα έναν παράδρομο που ήξερα και έφτασα στο σπίτι της γιαγιάς της πριν από εκείνη. Μόλις είδα αυτή την καλή ηλικιωμένη κυρία της εξήγησα το θέμα. Συμφώνησε πως η εγγονή της θα έπρεπε να πάρει ένα μάθημα. 

Συμφωνήσαμε πως θα έπρεπε να περιμένει απ έξω αλλά αντί γι αυτό κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Τότε έβαλα τα ρούχα της και καλύφθηκα με τις κουβέρτες. 

Ένα πολύ δυσάρεστο κορίτσι… 

Όταν η κοπέλα έφτασε, την προσκάλεσα μέσα στο υπνοδωμάτιο. Μόλις κάθισε πάνω στο κρεβάτι το πρώτο πράγμα που είπε ήταν κάτι κακό για τα αυτιά μου. Είχε ξαναπεί κάτι δυσάρεστο για αυτά και νωρίτερα. Έκανα ότι μπορούσα για να υπερασπιστώ τα αυτιά μου. Της είπα πως θα την άκουγα καλύτερα χάρη στο μέγεθος τους. 

Επίσης ήθελα να της πω πόσο μου άρεσε ο τόνος της φωνής της και το πως την χρησιμοποιούσε για να διηγείται ιστορίες. Ήθελα πολύ να δώσω προσοχή σε ότι είχε να πει αλλά κατευθείαν έκανε ένα σχόλιο για τα μεγάλα μάτια μου. 

Όπως μπορείτε να φανταστείτε ξεκίνησα να νιώθω μια αντιπάθεια γι αυτό το κορίτσι. Φαινόταν τόσο καλή αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήταν καθόλου ευγενική. 

Ωστόσο , συνηθίζω να μην ανταποδίδω τις προσβολές. Της είπα πως τα μεγάλα μάτια μου με βοηθούσαν στο να την βλέπω καλύτερα. 

Η επόμενη προσβολή με πλήγωσε πολύ. Γνωρίζω πως τα δόντια μου δεν είναι και τα ομορφότερα αλλά το σχόλιο της δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Έτσι, παρόλο που έκανα ότι μπορούσα για να συγκρατηθώ, πήδηξα από το κρεβάτι. Εξοργισμένος της είπα πως τα δόντια μου με εξυπηρετούσαν στο να την φάω καλύτερα! 
                            Artist: Marie Desbons 

Μια ετυμηγορία χωρίς αποδεικτικά στοιχεία… 
Τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς όλοι ξέρουν πως κανένας λύκος δε θα έτρωγε ένα μικρό κορίτσι. Αλλά αυτή η τρελή κοπέλα άρχισε να τρέχει μέσα στο σπίτι ουρλιάζοντας με εμένα ακριβώς από πίσω της να προσπαθώ να την ηρεμήσω. Μέχρι που ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με θόρυβο και ένας δασοφύλακας εμφανίστηκε με ένα τσεκούρι στο χέρι του. 

Το χειρότερο κομμάτι ήταν πως ήδη είχα βγάλει το φόρεμα της γιαγιάς. Αμέσως κατάλαβα ότι είχα πρόβλημα και πως ήμουν απροστάτευτος. Χωρίς να έχω άλλη επιλογή πήδηξα έξω από ένα ανοιχτό παράθυρο και άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. 

Θα ήθελα να πω πως αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας αλλά δεν ξέρω γιατί αυτή η γιαγιά δεν είπε ποτέ την αληθινή εκδοχή. Λίγο αργότερα ο κόσμος άρχισε να συμπεραίνει πως είμαι κακός και μοχθηρός. 

Όλοι ξεκίνησαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τίποτα γι αυτό το κορίτσι με την υπερβολική κόκκινη κουκούλα αλλά από εκείνη την ημέρα και μετά δεν μπόρεσα να ζήσω γαλήνια.
 
Η τέχνη του να ακούς 
Όπως συμβαίνει στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας συχνά αποδεχόμαστε μια εκδοχή των γεγονότων ως αληθινή χωρίς να αναρωτηθούμε τι έχουν να πουν οι άλλοι για την ιστορία. Κάθε άτομο μπορεί να ζήσει μία ενιαία πραγματικότητα με το δικό του τρόπο, να την βιώσει διαφορετικά και μοναδικά. 

Για να μάθουμε την εκδοχή του άλλου είναι αναγκαίο να μας ενδιαφέρει και να έχουμε χρόνο να την ακούσουμε. Επίσης, δεν πρέπει να δεχόμαστε κάτι έτσι απλά ως αλήθεια. Το να είστε προσεκτικοί όταν κρίνετε τους άλλους ίσως σας βοηθήσει να αποφύγετε τις παρεξηγήσεις. 

Το να ρωτάτε και το να μάθετε πως να ακούτε είναι πολύ πιο δύσκολο από το να μιλάτε και να λέτε την γνώμη σας. Συχνά ακούμε μόνο για να δώσουμε μια απάντηση και όχι για να καταλάβουμε. Πριν γεμίσουμε το στόμα μας με λόγια θα πρέπει να γεμίσουμε τα αυτιά μας με αυτά που έχει να πει ο άλλος. 

Πρώτα ρωτήστε, μετά κρίνετε 

Αγνοημένος και συκοφαντημένος ο λύκος ανακηρύχθηκε ένοχος χωρίς κανέναν να νοιάζεται ή να δίνει προσοχή στην εκδοχή του. Βέβαια αν τον είχαν ρωτήσει ή αν του είχαν δώσει χρόνο να εξηγήσει θα είχαν μάθει την οπτική του γωνία και δεν θα τον καταδίκαζαν τόσο γρήγορα. 
              
Τις περισσότερες φορές η Κοκκινοσκουφίτσα δεν είναι καθόλου αθώα και ο λύκος καθόλου ένοχος. 

Καταδικάζουμε πολλούς λύκους στην ζωή μας χωρίς να ενδιαφερόμαστε για την ιστορία που έχουν να πουν. Επίσης, σίγουρα πολλοί από εμάς είμαστε οι λύκοι στα μάτια των άλλων που έχουν ακούσει εκδοχές διαφορετικές από την δική μας. 

Θυμηθείτε πως στις ιστορίες υπάρχουν τόσες οπτικές γωνίες όσες και τα άτομα που εμπλέκονται σε αυτή. Το να ακούτε διαφορετικές εκδοχές, το να ρωτάτε όλες τις πλευρές και το να μην κρίνετε πολύ γρήγορα θα βοηθήσει τους λύκους της ζωής σας να ζήσουν γαλήνια. 




Τετάρτη 10 Απριλίου 2019

Ξεκίνα να μετράς τις ευλογίες σου και η ζωή σου θα αλλάξει προς το καλύτερο...!!!!

Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο - ειδικά τελευταία - της απόλυτης γκρίνιας, όπως το ονομάζω. Γκρίνια για τους φόρους, όσοι εργάζονται γκρινιάζουν για τους μισθούς τους, όσοι είναι άνεργοι για την ανεργία και όλοι μαζί γκρινιάζουν για τους πολιτικούς. Το καταλαβαίνω. Ιστορικά, οι μήνες που περνάμε σαν έθνος, δεν θα έλεγα ότι είναι και από τους ευκολότερους.

Κλείσε τα μάτια τώρα και μην σκεφτείς έναν μπλε ελέφαντα.... Τι σκέφτηκες;

Αυτός είναι ένας πολύ απλός τρόπος για να αντιληφθούμε ότι σε οτιδήποτε εστιάζουμε, αυτό μας έρχεται ή αυτό βλέπουμε. Κατά συνέπεια, θέλεις να έχεις καλύτερη υγεία, σχέσεις, ευημερία; Ευχαρίστησε τον Θεό γι' αυτά που ήδη έχεις.

Ξεκίνα να μετράς τις ευλογίες σου και η ζωή σου θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Βλέπεις, στην ζωή πρώτα δίνουμε και μετά παίρνουμε. Αυτός είναι ένας κανόνας που δυστυχώς δεν μας τον έχουν μάθει στο σχολείο. Έτσι, λοιπόν, κάθε φορά που δεν ευχαριστείς για αυτό που έχεις, ουσιαστικά είναι σαν να εστιάζεις σε αυτό που δεν έχεις. 

Σκέψου το... είσαι κολλημένη στην κίνηση και θυμώνεις πολύ με αυτό... όμως εκείνη την στιγμή είναι σαν να μην θυμάσαι ότι έχεις ευλογηθεί με ένα αυτοκίνητο (ή με το να είσαι σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς, άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να πληρώσουν το εισιτήριο), ότι έχεις την ικανότητα να μετακινείσαι (δηλαδή είσαι υγιείς) και ότι έχεις κάπου να πας και να κάνεις κάτι. 

Δεν συνειδητοποιείς ότι είναι ευλογία το γεγονός ότι υπάρχει ένας δρόμος, φανάρια και ο τροχονόμος. Όλα αυτά είναι ευλογίες. Είναι σημαντικό να εστιάζεις σε αυτές ώστε να έρχονται στην ζωή σου περισσότερες. Μα, ο δρόμος και τα φανάρια πρέπει να υπάρχουν, τα έχουμε πληρώσει, είπε ένας απόφοιτος των σεμιναρίων μας. 

Και του θύμισα ότι στην Ιαπωνία, μέσα σε 6 λεπτά στις 11 Μαρτίου 2011 μέρος της χώρας ισοπεδώθηκε και χάθηκαν πάνω από 16.000 συνάνθρωποι με 125.000 κατεστραμμένα κτίρια και 10 τρις ζημίες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Ξεκίνα τώρα, πάρε μολύβι και χαρτί και γράψε 10 πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων. Ξεκίνα από εσένα, την υγεία σου (αν είσαι άρρωστος, τότε ξεκίνα από ένα μέρος του σώματός σου που είναι καλά) και γράψε είμαι ευγνώμων........ γιατί........

Κάθε μέρα για τις επόμενες 30 ημέρες κάνε αυτή την άσκηση κάθε πρωί.

Η ζωή σου και η διάθεσή σου θα αλλάξει προς το καλύτερο... στο υπόσχομαι!




Τζιλ Δούκα
queen.gr

15 σημάδια ότι θα γίνεις πλούσιος...!!!!

Εκτός αν έχεις πάμπλουτο ηλικιωμένο θείο που δεν έχει άλλον συγγενή στον κόσμο, αυτά είναι τα πιο σίγουρα σημάδια ότι θα πετύχεις στη ζωή σου και θα κάνεις λεφτά.

Βάζεις μεγάλους στόχους
Αν δεν στοχεύεις στον ουρανό, δε θα ξεκολλήσεις ποτέ από τη γη. 

Είσαι ανοιχτόμυαλος
Έχεις τους ορίζοντές σου ανοιχτούς για νέες ιδέες και δεν βλέπεις την αλλαγή και την εξέλιξη σαν βασανιστήριο που πρέπει να αντέξεις, αλλά σαν αφορμή αν βελτιωθείς κι εσύ.

Ενημερώνεσαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο
Το να ξέρεις τι συμβαίνει γύρω σου, στην πολιτική σφαίρα, στα οικονομικά, στα κοινωνικά ζητήματα, δε σε αφήνεις εκτός πραγματικότητας και γνωρίζεις καλύτερα την «αγορά» και το κοινό στο οποίο θα στοχεύσει η προσπάθειά σου.

Διατηρείς την αισιοδοξία σου
Ακόμα κι αν αυτή η ενημέρωση για το τι γίνεται στον κόσμο είναι πηγή απογοήτευσης, δεν σταματάς να προσπαθείς και να ελπίζεις για το καλύτερο για το δικό σου εγχείρημα. 

Έχεις κοντά σου καλούς καθοδηγητές
Στον δρόμο για την επιτυχία, είναι σημαντικοί οι μέντορες και οι άνθρωποι που δίνουν τις κατάλληλες συμβουλές από πείρα. 

…Και άτομα με εξίσου υψηλούς στόχους
Αν περιτριγυρίζεσαι από άεργους και ανθρώπους χωρίς στόχους, είναι πιθανό να παρασυρθείς κι εσύ στην «ευκολία» του να μην κάνεις τίποτα. Αντίθετα, με ένα περιβάλλον που επίσης στοχεύει ψηλά, ο υγιής ανταγωνισμός και τα κοινά βιώματα στην «αρένα» σε ωθούν να προσπαθήσεις ακόμα πιο πολύ. 

Δεν δανείζεσαι χωρίς να ξέρεις ότι θα μπορέσεις να αποπληρώσεις
Οι άνθρωποι που δανείζονται χωρίς ξεκάθαρο στόχο και πλάνο που προβλέπει κέρδη σύντομα, είναι αυτοί που μένουν χρεωμένοι. Αν δανείζεσαι όταν έχεις κάποιες εγγυήσεις ότι θα μπορέσεις να αποπληρώσεις, είσαι πιο ασφαλής και το επιχειρηματικό πλάνο πιο στέρεο. 

Επενδύεις
Οι επενδύσεις ενέχουν ρίσκο – πολύ περισσότερο, τουλάχιστον, από το να παίρνεις έναν μέσο μισθό και απλώς να τα βγάζεις πέρα κάθε μήνα - αλλά είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να κάνεις λεφτά. 

Διαχωρίζεις την τύχη από την προσπάθεια
Ο Μπιλ Γκέιτς έχει πει: «Αν γεννηθείς φτωχός, δεν είναι δικό σου λάθος. Αν πεθάνεις φτωχός, είναι δικό σου λάθος». 

Κατέχεις το επικοινωνιακό παιχνίδι
Τα δίκτυα γνωριμιών, το μάρκετινγκ και οι δημόσιες σχέσεις είναι (ολοένα και πιο) πολύ σημαντικοί παράγοντες για την επιτυχία μιας ιδέας, μιας επιχείρησης, ενός project. 

Αγαπάς αυτό που κάνεις
Κι αυτό αποτελεί εγγύηση ότι δεν θα τα παρατήσεις καθόλου εύκολα. 

Αγαπάς το διάβασμα
Αν τα βιβλία και η ανάγνωση για σένα σημαίνουν (και) διασκέδαση, και προτιμάς το διάβασμα από το ξενύχτι έξω, για παράδειγμα, είναι πιθανότερο να αποκτήσεις περισσότερες γνώσεις και να γίνεις πιο καταρτισμένος στο αντικείμενό σου. 

Ξυπνάς νωρίς
Οι πιο δημιουργικές ώρες της ημέρας είναι αυτές που εσύ προχωράς ενώ όλοι οι άλλοι… κοιμούνται. 

Ανοίγεις περισσότερα από ένα «μέτωπα» δουλειάς
Οι περισσότεροι εκατομμυριούχοι πέτυχαν έχοντας περισσότερες από δύο πηγές εισοδήματος, χωρίς να φοβούνται να ανοιχτούν σε πολλές δραστηριότητες ταυτόχρονα. 

Παίρνεις γρήγορα αποφάσεις
Αν είσαι αναποφάσιστος και υπεραναλυτικός, μπορεί να χάνεις ευκαιρίες και χρόνο. Αν παίρνεις γρήγορα αποφάσεις, προλαβαίνεις τον ανταγωνισμό και προχωράς με ταχύτητα. 




in2life.gr