Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Δειλοί άνθρωποι..!! Δώσαμε αξία εκεί που δεν ήξεραν να εκτιμούν...!!!!

Και φτάνει εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς τι έδωσες, τι είπες, τι αισθάνθηκες για λάθος ανθρώπους που πίστεψες ότι σου αξίζουν κι ότι είναι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί κι εσύ ανοίχτηκες, μοιράστηκες, δέθηκες κι όμως τώρα βλέπεις πόσο λάθος έκανες, ποσό αφελής ήσουν που πίστεψες σε αυτούς κι ακόμα περισσότερο σε εσάς. 

Σ’ εσάς που πάλεψες με τόσο κόπο να κρατήσεις αυτό που είχατε. Έδειξες υπομονή κι επίμονη γιατί σου έμαθαν πως έτσι είναι οι σχέσεις. Θέλουν τον χρόνο τους και μεράκι για να αντέξουν. Έτσι εσύ στον βωμό του εpώτα θυσίαζες χρόνο, συναίσθημα, αντοχές και το έκανες με τόσο ενθουσιασμό. 

Έκανες ηλίθιους συμβιβασμούς, ανώφελες υποχωρήσεις, άφησες να σε ποδοπατήσουν γιατί πίστευες μέσα σου ότι θα πετύχει, για την ακρίβεια, ήθελες τόσο να πετύχει. Απλά λίγο σπρώξιμο θέλει, έλεγες. 

Είναι δύσκολο όμως το «εμείς» και το «μαζί». Δε θέλει προσπάθεια μόνο από έναν. Το παιχνίδι αυτό είναι ομαδικό, αν ο ένας πάει πάσο χάνετε κι οι δυο. Αν ο ένας παίξει για την πάρτη του, αργά ή γρήγορα πάλι δε θα τα καταφέρατε. 

Σαφέστατα, πάντα κάποιος απ’ τους δυο θα νιώθει πιο πολλά , θα δίνει πιο πολλά, θα είναι έτοιμος να θυσιάσει και να θυσιαστεί, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο άλλος θα μείνει άπραγος. 

Ανιδιοτελείς οι σχέσεις, βλέπεις, όμως ανιδιοτελής είναι ο άνθρωπος που δίνει χωρίς συμφέρον και προσωπικό όφελος, όχι αυτός που δεν περιμένει τίποτα γιατί ο άλλος δεν τον υπολογίζει. 

Συχνά μπερδεύουμε τον πραγματικό εpώτα με κάτι φτηνιάρικες απομιμήσεις που δεν έχουν καν λόγο ύπαρξης. Ίσως να φταίμε κι εμείς που αφήνουμε να κάνουν κουμάντο στην καρδιά μας, ίσως να φταίνε κι αυτοί που δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν το παραμικρό. 

Και φτάνει εκείνη η αναθεματισμένη ώρα που συνειδητοποιείς ποσά έδωσες, ποσά κράτησες για σένα και τι εκτίμησε ο άλλος από αυτά. Και τότε απογοητεύεσαι, νιώθεις κενός και τι κατάφερες; Τώρα αυτά που έκανες κι είπες φαντάζουν τόσο άσκοπα, τόσο ανούσια αφού ο άλλος δεν έκανε τίποτα για να δώσει αξία. 

Σκέφτεσαι πάλι πώς είναι δυνατόν να μην είδε τίποτα από όλα αυτά, να μην αντέδρασε σε κάτι, βρε αδελφέ. Μα γιατί να το κάνει άλλωστε; Κανείς δε χρωστάει σε κανέναν και κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να κάνει κάτι που δε θέλει, μονός σου πήρες το ρίσκο κι οι συνέπειες δικές σου. 

Κι ύστερα, πες μου, πώς σου φαίνεται που όσα έκανες εσύ με κόπο και πείσμα, ο άλλος τα γκρεμίζει έτσι απλά μόνο με ένα βλέμμα, με μια λέξη, με μια κίνηση; Κι εσύ εκεί επιμένεις να τα ξαναχτίσεις όλα απ’ την αρχή κι αυτή τη φορά, βέβαια, στα μέτρα του έτσι ακριβώς όπως αρέσει σε εκείνον. Κι όλα αυτά γιατί; 

Μόνο και μόνο γιατί φοβάσαι να παραδεχτείς στον ίδιο σου τον εαυτό ποσό λάθος έκανες ακόμη μία φορά, που έδωσες σε λάθους ανθρώπους. 

Γιατί πίστευες ότι είναι ο σωστός άνθρωπος, ότι αυτός σου αξίζει, ότι αυτός είναι το άλλο σου μισό. Κάποια στιγμή τελειώνει αυτό το παραμυθάκι, αυτός φεύγει κι εσύ ξυπνάς και βλέπεις πως όλα πήγαν χαμένα, θυμώνεις με σένα που πίστεψες πάλι λανθασμένα. 

Όταν όμως έρχεται η στιγμή που ο σωστός άνθρωπος μπαίνει στην ζωή σου, κομπλάρεις διότι καιρό τώρα έχεις πάψει να πιστεύεις σε αυτούς. Τότε αντιλαμβάνεσαι πραγματικά ποσά λάθος πράγματα επένδυσες σε τόσο λάθος ανθρώπους. 

Πίστευες βλακωδώς ότι ήταν ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί, και να που έρχονται άνθρωποι που αξίζουν τόσα κι αλλά τόσα, όμως εσύ τα έδινες από εδώ κι από εκεί, σε άτομα ανίκανα να εκτιμήσουν, να παλέψουν γι’ αυτόν που είχαν διπλά τους. 

Δειλοί άνθρωποι που το μόνο που ήξεραν να κάνουν είναι να παίρνουν και να φεύγουν. Γιατί τι άλλο να δώσεις, μάτια μου, και ποιος σου εγγυάται ότι δε θα πληγωθείς πάλι, ότι δε θα πετάξουν με τόση ευκολία όπως έκαναν τόσοι και τόσοι. 

Και το ερώτημα είναι το εξής: στον απολογισμό που κάνεις, ποιος μένει τελικά; 




Επιμέλεια Κειμένου : Άννας Τζαβίδη: Πωλίνα Πανέρη 
pillowfights.gr 

Αλλαγή σημαίνει εξέλιξη. Εξέλιξη σημαίνει ζωή. Ό,τι δεν εξελίσσεται, πεθαίνει…!!!!

Ο μηχανισμός της εξέλιξης είναι ιδιαιτέρως περίπλοκος και χρονοβόρος, καθώς η Φύση έπρεπε να διασφαλίσει με κάθε τρόπο τα δημιουργήματά της. Υπάρχουν δύο είδη εξέλιξης για το σύγχρονο άνθρωπο. 

Το σωματικό, στο οποίο συμμετέχουμε όλοι μέσω του DNA και της αναπαραγωγής, το οποίο επηρεάζεται από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και από τις βιολογικές ανάγκες, και το πνευματικό, το οποίο είναι πολύ πιο ευέλικτο από το σωματικό και ο άνθρωπος μπορεί να το αναπτύξει όσο θέλει στη διάρκεια της ζωής του. 

Από τη μία μεριά ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο με ένα σώμα το οποίο υπόκεινται σε απαράβατους βιολογικούς και φυσικούς κανόνες κι από την άλλη έχει ένα πνεύμα που μπορεί να το ελευθερώσει κατά βούληση. Αρκετά δίκαιο θα έλεγε κανείς. 

Κι όμως, φαίνεται το ανθρώπινο πνεύμα να διανύει μια περίοδο αποχαύνωσης. 

Η δομή της σύγχρονης κοινωνίας με τις ατελείωτες ώρες εργασίας και τα κοινωνικά “πρέπει”, φαίνεται να πλήττουν σοβαρά την ανθρώπινη διάνοια. Αυτό δημιουργεί συνολικά μία κοινωνία αδύναμη και ένα ανθρώπινο είδος στάσιμο εξελικτικά, αν όχι οπισθοδρομημένο. 

Η ανθρώπινη νοημοσύνη ξεδιπλώνεται στην παρούσα φάση μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας. Συντελείται η 4η βιομηχανική επανάσταση. Αυτή η έξαρση της τεχνολογικής δημιουργικότητας είναι πολλά υποσχόμενη, αλλά είναι ένδειξη προόδου ή μήπως το αντίθετο; 

Η νοημοσύνη χαρακτηρίζεται από την ευκολία προσαρμογής στις εκάστοτε συνθήκες. Αυτό που βλέπουμε όμως είναι τον άνθρωπο να καταναλώνει λαίμαργα τους γήινους πόρους και να καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. 

Θέλω να πιστεύω ότι ο άνθρωπος περνάει τη φάση της “μηχανής” γιατί αυτό είναι ένα σημαντικό σκαλοπάτι στην εξελικτική σκάλα. Αυτό που θα πρέπει στη συνέχεια να ξεπεράσει, είναι ο πνευματικός και φυσικός βάλτος που απλώνεται μπροστά του σε αυτό το αφιλόξενο μηχανιστικό τοπίο που δημιουργεί. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό ίσως είναι και η αφορμή να βγάλει επιτέλους φτερά και να πετάξει σε πιο φιλόξενα μέρη… 

«Η χρυσή εποχή είναι μπροστά μας, όχι πίσω μας» – Γουίλιαμ Σαίξπηρ 




Ιωάννα Θεοφιλάκου 

Ζωή θα πει, τα αλλάζω όλα μέχρι να τα κάνω όπως θέλω…!!!!

Πόσα βιβλία διαβάζουμε, πόσα άρθρα, πόσες φιλοσοφίες ενστερνιζόμαστε κατά καιρούς, πόσους μέντορες αναζητούμε. Κι όλα αυτά με θέμα τη ζωή. 

Ζωή. Μια λέξη με χίλιες σημασίες. Κι αν σε ρωτήσω τι σημαίνει ζωή, τι θα μου πεις; Μπορείς να απαντήσεις; Είναι άραγε η διαδικασία ωρίμανσης του σώματος; Είναι μήπως αυτός ο χρόνος μεταξύ της γέννησης και του θανάτου; Είναι μια μόνο στιγμή; Είναι ο αριθμός των χτύπων της καρδιάς σου; 

Όσο κι αν έχω ψάξει για τη σημασία αυτής της λέξης, καμία ερμηνεία δε με ικανοποιεί. Ούτε κι εσένα. Κι αν δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα, σε προκαλώ να το κάνεις. Ψάξε σε βιβλία, σε σελίδες, σε άρθρα, σε λόγια σοφών. Ποτέ δε θα βρεις κάτι συγκεκριμένο, μια ιδανική περιγραφή γι’ αυτή την τόσο μικρή λέξη, με τα τρία γράμματα, που τόσα άλλα γράμματα κρύβει μέσα της. 

Ψάχνοντας για τη σημασία της λέξης «ζωή», καταλήγω ξανά και ξανά στην αναζήτηση για την έννοια της ζωής, τη σημασία της ζωής. Αυτής εδώ, αυτού του κόσμου, του τώρα, σε αυτό το σύμπαν και αυτή τη διάσταση, με αυτό τον Θεό. 

Κι αυτή η σημασία της ζωής που αιώνες τώρα οι άνθρωποι αναζητούν, το περιζήτητο νόημα της ζωής, θα μείνει ανεξήγητο. Στο λέω αλλά νομίζω πως το ξέρεις ήδη. 

Κανείς δε θα μπορέσει να βγει να πει στον κόσμο μια τυχαία μέρα του χρόνου, ποιο είναι αυτό το περιβόητο νόημα της ζωής. Κανείς. Ούτε επιστήμονας, ούτε φιλόσοφος, ούτε εσύ, ούτε κι εγώ. 

Και ξέρεις γιατί; Γιατί το νόημα της ζωής δεν είναι καθολικό, δεν αποτελεί μια κοινή μέθοδο που πρέπει να ακολουθηθεί, δεν είναι μια συνταγή πολλαπλώς ειπωμένη κατά τη διάρκεια των αιώνων. Το νόημα της ζωής και συνεπώς η σημασία της, είναι κάτι μοναδικό για τον καθένα… 

Γι’ αυτό και δε θα υπάρξει ποτέ ένας καθολικός ορισμός. Γιατί είσαι εσύ με τη ζωή σου, είμαι κι εγώ με τη δική μου. Μοναδικές κι ανεπανάληπτες ζωές, δώρο από το Θεό και τη φύση, πολυτιμότερο πετράδι από όλα τα πιο φανταχτερά όλου του κόσμου. 

Μέσα σε αυτή την κοινωνία που επιβιώνεις, ξέχασες ότι κρατάς στα χέρια σου το πιο ακριβό κόσμημα, το πιο πολύτιμο αγαθό. Ξέχασες ότι κρατάς μια ζωή στην αγκαλιά σου, ότι την κουβαλάς στους ώμους σου, ότι είναι τυλιγμένη στο λαιμό σου. Την έχεις τόσο δεδομένη που δεν τη βλέπεις καν. Ξεχνάς τα όνειρα, ξεχνάς να αναπνέεις. 

Κάθε μέρα η ίδια διαδρομή, κάθε μέρα οι ίδιοι άνθρωποι, κάθε μέρα η ίδια θλίψη, κάθε μέρα τα ίδια, κάθε μέρα. 

Μα ξεχνάς πως το σήμερα δε θα ξανάρθει, γίνεται χθες, κι έρχεται το αύριο και γίνεται κι αυτό σήμερα και θα περάσει κι αυτό στη θέση του χθες, αυτού του χθες που δε σε νοιάζει, που αποτελεί τον κάδο απορριμμάτων σου. Κι αυτό γιατί πάλι το σήμερα το ξέχασες, το άφησες στην άκρη, το πήρες δεδομένο και δεν το βλέπεις πια. 

Μα αν κάτσεις κι αναλογιστείς πόσα σήμερα πέρασαν και δε σε άγγιξαν, δεν έμαθες κάτι καινούριο, σήμερα δε γέλασες, δεν έκανες κάτι να σε ευχαριστεί πραγματικά, δεν ονειρεύτηκες… Ίσως λίγο να τρομάξεις. Και σκέψου τώρα πως ο χρόνος που πέρασε, δε σου χαρίστηκε και γι’ αυτό δε γυρνάει πίσω. 

Αντί να σηκωθείς από τη ρουτίνα σου και να ρίξεις μια γροθιά στο μαχαίρι χωρίς να φοβάσαι τον πόνο, με σύμμαχο την ελπίδα και τη βεβαιότητα της επούλωσης, κάθεσαι στον καναπέ σου και απολαμβάνεις μια «σιγουριά». Για ποια σιγουριά μου μιλάς; Όλα εικονικά είναι. Ποτέ και πουθενά δεν υπάρχει αληθινή σιγουριά. 

Κάθεσαι στη λιμνούλα σου και ρεμβάζεις, νομίζοντας πως τίποτα δε θα την ταράξει, κανένα κύμα και κανένας καρχαρίας. Μα δεν υπολογίζεις πως σιγά σιγά η ακίνητη λίμνη σου, αρχίζει να βαλτώνει. Στον πάτο της γεννιέται ο βάλτος, ένας κρυφός, θλιβερός βάλτος. 

Στην επιφάνεια αργεί να φτάσει, για να τον δεις, μα ακόμα κι έτσι εσύ ξέρεις. Ξέρεις πως κάτι δεν είναι όπως πριν, κάτι σκοτεινιάζει τα νερά της λίμνης σου. Και αντί να κάνεις κάτι γι’ αυτό, στέκεσαι απλός παρατηρητής της αλλοίωσής της. 

Αφού δεν είσαι ικανοποιημένος με τη ζωή που ζεις, γιατί δεν την αλλάζεις; Ξέρω πόσο φοβάσαι αλλά θα φοβηθείς ακόμα πιο πολύ όταν πια θα έχεις γεράσει και θα κοιτάζεις τα περασμένα χρόνια. 

Εκείνα τα χρόνια που θα μπορούσες να αγαπήσεις τη λίμνη σου και αντ’ αυτού την άφησες να γίνει βάλτος. Μην αφήσεις το χρόνο κι άλλο να περάσει. Ψάξε και βρες τρόπους να αλλάξεις οτιδήποτε δε σ’ αρέσει. Κι αν αποτύχεις, σήκω ξανά και προσπάθησε. Άλλαξε τα όλα μέχρι να σου αρέσουν! 

Μη φοβάσαι τίποτα! Μη φοβάσαι να ζήσεις! Πως δέχεσαι να φτάσεις στο θάνατο χωρίς να έχεις πραγματοποιήσει τις επιθυμίες σου, χωρίς να έχεις ζήσει μια ζωή ονειρεμένη. Για σένα ονειρεμένη! Όπως εσύ την ονειρευόσουν από μικρό παιδί. 

Μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, μη φοβάσαι να εκθέσεις τον εαυτό σου στον κόσμο και να διεκδικήσεις τα όνειρά σου, τις αγάπες σου. Μην αφήσεις να τελειώσει η ζωή σου χωρίς να έχεις βρει το δικό σου νόημα. 

Εγώ έχω ένα όνειρο. Όταν έρθει η ώρα που ο θάνατος θα χτυπήσει την πόρτα μου κι θα παίρνω τις τελευταίες μου ανάσες, να μπορέσω να πω ότι ΕΖΗΣΑ




Μάρω Γκούτσια 

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

6 σημάδια ότι το παιδί σας είναι παλιά ψυχή…!!!!

Μια παλιά ψυχή ταξιδεύει μέσω πολλών διαστάσεων και τόπων στον χρόνο, παίρνει μαθήματα μαζί της καθώς πηγαίνει από μέρος σε μέρος και μεταδίδει αυτή την σοφία σε αυτούς που είναι πρόθυμοι να ακούσουν. Πολλοί άνθρωποι έχουν αναγνωριστεί ως παλιά ψυχή και τα παιδιά μπορούν οπωσδήποτε να ενταχθούν σε αυτήν την κατηγορία, επίσης. 

Οι γονείς φτάνουν να βιώσουν μία από τις μεγαλύτερες χαρές στη ζωή, αυτή του μεγαλώματος ενός μικρού ανθρώπινου πλάσματος και το βλέπουν να μεγαλώνει, να παίζει, να γελάει και να μαθαίνει. 

Τα παιδιά φυσιολογικά έχουν μια παιχνιδιάρικη και ανέμελη φύση, αλλά τι γίνεται αν το παιδί σας εκδηλώνει ασυνήθιστα χαρακτηριστικά για την ηλικία του; Πώς θα έπρεπε να αντιδράσετε ή να χειριστείτε μια τέτοια περίπτωση; Αληθινά, δύο παιδιά δεν έχουν στοιχεία της ίδιας προσωπικότητας ούτως ή άλλως, γι' αυτό μην αφήσετε κάτι τέτοιο να σας πανικοβάλλει. 

Ίσως το παιδί σας θα προτιμούσε να περάσει τον χρόνο του μόνο του παρά με άλλους, και ίσως βρίσκει δύσκολο να ταιριάζει με παιδιά της ηλικίας του. Ίσως να δείχνει πιο ώριμο για την ηλικία του και να έχει μία σύνθετη, διαισθητική και στοχαστική προσωπικότητα. 

Το παιδί σας είναι πολύπλοκο, δύσκολο, λίγο απόμακρο και δύσκολο να το διαβάσετε. Παιδιά με παλιά ψυχή φαίνεται να έχουν παραλείψει την παιδική τους ηλικία και έχουν μπει διανοητικά στην ενηλικίωση πολύ πριν φτάσουν εδώ στην ανθρώπινή τους μορφή. 

Αν αυτό ακούγεται σαν το παιδί σας, τότε σίγουρα έχετε μια παλιά ψυχή στα χέρια σας. Ίσως να νιώσατε και εσείς σαν παλιά ψυχή ως παιδί, κάτι που θα έδινε στο παιδί σας μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι και αυτό παλιά ψυχή. Αν θέλετε να ξέρετε περισσότερα για τις παλιές ψυχές και να μάθετε πώς να κατανοήσετε το παιδί σας καλύτερα, διαβάστε τα χαρακτηριστικά που ακολουθούν. 

Ζουν στον δικό τους κόσμο 
Προσπαθείτε να τραβήξετε την προσοχή τους αλλά το μυαλό τους είναι αλλού. Προσπαθείτε να τα κάνετε να συγκεντρωθούν σε μια δραστηριότητα, αλλά πετάνε από το ένα πράγμα στο άλλο. Κάνουν πράγματα με τους δικούς τους όρους και θα προτιμούσανε να αφεθούν μόνα στον δικό τους ήσυχο κόσμο. Αν το παιδί σας προτιμάει να περνάει τον χρόνο του μόνο του και να δημιουργεί από τη φαντασία του, τότε πιθανόν είναι παλιά ψυχή. 

Έχουν μια έντονη προσωπικότητα 
Άλλα παιδιά στην ηλικία του παιδιού σας ίσως να απολαμβάνουν να κάνουν ξένοιαστες δραστηριότητες, όπως το κουτσό ή να κάνουν αθλήματα, αλλά το παιδί σας προτιμάει να κάθεται στις πλάγιες γραμμές και απλά να παρατηρεί. Άλλα παιδιά έχουν μια θορυβώδη, εξωστρεφή προσωπικότητα, αλλά το παιδί σας είναι πιο εσωστρεφές, ήσυχο και στοχαστικό. 

Το παιδί σας φαίνεται να παίρνει τα πράγματα πιο πολύ στα σοβαρά από τα άλλα παιδιά, και πάντα εμβαθύνει στα συναισθήματά του ώστε να καταλάβει τον κόσμο με έναν τρόπο που δουλεύει για το ίδιο. 

Δεν ταιριάζουν με τα άλλα παιδιά 
Ίσως να προσπαθούν να ακολουθήσουν το πλήθος, αλλά στέκονται εκτός σαν την πληγή στον αντίχειρα. Τα άλλα παιδιά ίσως πειράζουν ή ενοχλούν το παιδί σας καθώς δεν καταλαβαίνουν την προσωπικότητά του και την αντίληψή του. 

Το παιδί σας απλά φαίνεται πιο ώριμο και δεν το ενδιαφέρει το κουτσομπολιό, οι μικρές κουβέντες και οι άχρηστες συζητήσεις. Θα προτιμούσε να αποφεύγει τα άλλα παιδιά παρά να παριστάνει ότι είναι κάποιος άλλος απλά και μόνο για να ταιριάζει μαζί τους. 

Φτιάχνουν και ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες 
Οι παλιές ψυχές δεν ακολουθούν τυφλά την εξουσία. Αμφισβητούν τα πάντα και εξετάζουν την λογική στο μυαλό τους προτού συμμορφωθούν. Στο σχολείο, συχνά δημιουργούν «μπελάδες» γιατί ακούγονται περισσότερο από τα άλλα παιδιά και θα προτιμούσαν να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο αν κάτι δεν βγάζει νόημα για αυτά. 

Οι παλιές ψυχές έχουν μεγάλη σοφία για τη ζωή, γι' αυτό δεν καταλαβαίνουν όλους τους πολύπλοκους κανόνες και τους νόμους που δημιουργήσαμε εδώ. Βλέπουν τα πράγματα σαν να έχουν απλές λύσεις, αλλά πασχίζουν να καταλάβουν έναν κόσμο τόσο άδικο και σκληρό. 

Βασικά, ακολουθούν κανόνες αν έχουν νόημα σε αυτούς και ίσως να τους δίνεται και η ταμπέλα του ταραχοποιού στο σπίτι ή στο σχολείο εξαιτίας της συμπεριφοράς τους. 

Τους αρέσει να περνάνε τον χρόνο τους μόνοι 
Οι παλιές ψυχές έχουν αυξημένη ευαισθησία στον εσωτερικό τους κόσμο και στον κόσμο τριγύρω τους, έτσι θα προτιμούσαν να περνάνε τον χρόνο τους μόνες για να αποφύγουν τα άβολα αισθήματα που λαμβάνουν από τόσο πολύ θόρυβο. Οι παλιές ψυχές έχουν μια απίστευτη σύνδεση με τον φυσικό κόσμο, και θα προτιμούσαν να περνάνε τον χρόνο τους βυθισμένες στη φύση παρά στον «μοντέρνο κόσμο». 

Είναι εξαιρετικά περίεργοι 
Μια παλιά ψυχή θα κάνει άπειρες ερωτήσεις μέχρι να πάρει τις απαντήσει που θέλει. Δεν αποδέχονται έτσι απλά το που και το τι και όλες τις άλλες ερωτήσεις και απαντήσεις που μεσολαβούν. Έχουν πολλά ενδιαφέροντα και ζουν για να κερδίσουν την κατανόηση και την σοφία. 

«Μερικές φορές, ξαφνικά, μια πνευματώδης παρέμβαση ή μια διεισδυτική ερώτηση θα εμφανιστεί από το παιδί σας αν είναι παλιά ψυχή. Ο καλύτερος τρόπος για να περιγραφεί η σοφία του παιδιού σας πέρα από τα χρόνια είναι ότι ακούγεται σας ένας μικρός γέρος ή γριά που απρόσμενα δίνει συμβουλές και καθοδηγεί» – Aletheia Luna 




Μετάφραση: awakengr.com via powerofpositivity.com

11 σημάδια ότι μπορεί να είστε εκπαιδευόμενοι Άγγελοι πάνω στη Γη…!!!!

Αισθάνεστε διαφορετικοί από το σύνολο των ανθρώπων; Θεωρείτε ότι ζείτε γεγονότα τα οποία έχουν κάποια ανεξήγητη αιτία ή προέλευση; Ένα είναι σίγουρο: Πως ψάχνετε για απαντήσεις και δεν είστε τυχαία σε αυτή τη σελίδα. 

Διαβάστε 11 από τα σημάδια ότι μπορεί να είστε εκπαιδευόμενοι Άγγελοι πάνω στη Γη. Γεμίστε με δύναμη και ακολουθήστε το μονοπάτι σας. 

1. Διψάτε για καινούργια γνώση και νιώθετε διαφορετικοί από τους άλλους 

2. Είστε βαθιά πεπεισμένοι ότι η Ζωή έχει ένα πιο βαθύ νόημα από το να ζει κάποιος απλά μια συνηθισμένη ζωή 

3. Την μια μέρα νιώθετε καλά, αισθάνεστε τη Ζωή και το Φως. Και την επόμενη είστε λυπημένοι και δεν έχετε ενέργεια 

4. Ενώ οι φίλοι σας ζουν σε μια κατάσταση όπου δεν κάνουν στον εαυτό τους καμία ερώτηση, αναρωτιέστε: «Ποιος είναι πιο χαρούμενος; Αυτοί ή εγώ»; 

5. Θέλετε να είστε σωστοί και δίκαιοι. Είστε δυνατοί.. Μερικές φορές πάρα πολύ και άλλες φορές λιγότερο. 

6. Αισθάνεστε μια ασυνέπεια και διαφωνία. Πάντα νομίζετε ότι είναι λάθος σας ή λάθος των άλλων και δεν καταλαβαίνετε γιατί νιώθετε έτσι. 

7. Μπορείτε να προβλέψετε κάποια γεγονότα πριν συμβούν 

8. Μπορεί να νιώσετε απογοητευμένοι από πράγματα που συνέβησαν στον κόσμο ή την ζωή σας και τίποτα δεν σας δίνει την αίσθηση της ικανοποίησης στην καθημερινή σας ζωή. 

9. Είστε υπερβολικά ευαίσθητοι. Αρχίζετε να βλέπετε σημάδια ή ενδείξεις και σταδιακά αρχίζετε να καταλαβαίνετε και να βλέπετε την πραγματική πρόθεση των ανθρώπων ή το μήνυμα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. 

10. Ξυπνάτε στο μέσον της νύχτας ή κατά τη διάρκεια της ημέρας πάντα βλέπετε τους ίδιους αριθμούς : 111, 333, 555 κλπ 

11. Εύχεστε να αλλάξετε και να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι και να βοηθήσετε τους άλλους. Όταν λαμβάνετε όλα αυτά τα σημάδια , σημαίνει ότι βρίσκεστε σε κάποια μύηση. Ότι είστε έτοιμοι να λάβετε γνώση…να γνωρίσετε το Θεό. 




Αποσπάσματα από το βιβλίο : The Book of Angels: Dreams, Signs, Meditation – The Hidden Secrets 
Μετάφραση: awakengr.com 

''Η μητέρα μας θα είναι πάντα ο άνθρωπος μας''…!!!!

Η μητέρα μας θα είναι πάντα ο άνθρωπός μας. Ακόμα κι όταν τσακωνόμαστε, όταν μας εκνευρίζει, όταν φεύγουμε μακριά της για σπουδές, όταν κάνουμε οικογένεια ή όταν έρθει η ώρα να μας αποχαιρετήσει για πάντα, στο μυαλό και στην καρδιά μας θα είναι πάντα η μάνα μας. Ο άνθρωπός μας. 

Η γυναίκα που δεν έφυγε από κοντά μας ούτε για μια στιγμή… 

«Μου είναι δύσκολο να λέω “σ’ αγαπώ”, πόσο μάλλον στους γονείς μου κι ειδικά στη μαμά μου. Θεωρώ αυτονόητο ότι ξέρει πόσο την αγαπάω. 

Κάποιες φορές όμως, αρχίζει να μου γκρινιάζει και να παραπονιέται, όταν δεν την παίρνω τηλέφωνο τόσο συχνά, όταν θα ξεχάσω κάποια χρονιά τα γενέθλιά της, όταν δε θα σκεφτώ να της φέρω κάποιο αναμνηστικό από ένα ταξίδι μου. 

Κι εκεί, καταλαβαίνεις πως το μόνο που νοιάζει την κάθε μητέρα είναι να της δείχνεις την αγάπη σου. Να μην την ξεχνάς. 

Για όλα όσα έχει ζήσει μαζί σου, ακόμη και πριν εσύ γεννηθείς. Εκείνη σε κουβαλούσε εννέα μήνες στην κοιλιά της, ένιωσε το πρώτο σου καρδιοχτύπι, την πρώτη κίνηση των ποδιών σου. Εκείνη υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που σε κράτησε με αγάπη στην αγκαλιά του, σου έδωσε τροφή απ’ το σώμα της, σε φίλησε στο μέτωπο, σε λάτρεψε. 

Η μητέρα σου σε αντιμετώπισε ως ένα θησαυρό όταν ήρθες στη ζωή της, δεν ήσουν μόνο η γενετική συνέχειά της, το σπλάχνο της, ήσουν εκείνο το άτομο που την πήγε παραπέρα, την εξέλιξε ως άνθρωπο και ως γυναίκα. 

Η μητρότητα δεν είναι απλώς ένα γεγονός, είναι μια νέα φάση ζωής. Είναι η μετουσίωση της αγάπης κι ο δίαυλος για μια νέα ζωή. Η μητέρα σου θα είναι πάντα ο οδηγός σου, ο άγγελος, ο συνοδοιπόρος κι ο προστάτης σου σε ό,τι κι αν αποφασίσεις. Θα είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα εκμυστηρευτείς κάτι σοβαρό κι ο τελευταίος που θα στενοχωρήσεις. 

Είναι πάντα υπερπροστατευτική και βάζει χίλιες δυο, κακές σκέψεις στο μυαλό της. Ανησυχεί με το παραμικρό και μας πρήζει με τις υποθέσεις της και τις συμβουλές της. 

Το “μην ξεχάσεις να πάρεις ζακέτα” δεν είναι τίποτα μπροστά στα λογύδρια που έχουμε υποστεί σε κρίσεις υπερπροστασίας. Πάντα θα είμαστε το μωρό της για εκείνη, όσα χρόνια κι αν περάσουν. 

Σε θέματα υγείας τρέχει πρώτη, σε περιόδους πείνας επίσης. Να ‘ναι καλά οι μητέρες κι οι γιαγιάδες μας, που μας τροφοδοτούν με ταπεράκια. Εκείνες νοιάζονται να καλύψουν τις βασικές μας ανάγκες κι εμείς δεν το εκτιμάμε καθόλου. 

Μ’ ένα περίεργο τρόπο σε καταλαβαίνει από χιλιόμετρα, ξέρει τι σου συμβαίνει πριν καν της πεις οτιδήποτε. Το βλέπει στο πρόσωπό σου, το αισθάνεται ή το διαισθάνεται. Όσο μεγαλώνεις, της λείπεις όλο και πιο πολύ. 

Και ξέρεις, έχει εκείνη την περηφάνια, που δε θα στο πει, αλλά θα το καταλάβεις στο δάκρυ που είναι έτοιμο να ξεχειλίσει και στον κόμπο που θα σταθεί στο λαιμό της, μόλις αρχίσει να μιλά. 

Η μητέρα σου είναι ο άνθρωπος που σ’ έφερε στον κόσμο. Σ’ αγάπησε απ’ την πρώτη στιγμή που σ’ αντίκρισε και θα σ’ αγαπά μέχρι να κλείσει τα μάτια της. 

Είσαι η έγνοια κι η ανησυχία της, το σημαντικότερο μέλημά της, είσαι το μέλλον της κι ο λόγος που υπάρχει. Θέλει να σε δει να μεγαλώνεις, να εκπληρώνεις τους στόχους σου με τη βοήθειά της και να γίνεσαι ευτυχισμένος. 

Η δική σου ευτυχία είναι και δική της. Και το μόνο που θα νιώθει θα είναι υπερηφάνεια για σένα. Εντάξει και λίγο για εκείνη, για όλες τις θυσίες που έκανε για να επιτύχεις εσύ στη ζωή σου. 

Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που τους θεωρούμε “δικούς” μας. Ένας όμως και μοναδικός θα είναι για πάντα ο άνθρωπός μας, κι αυτός δεν είναι άλλος απ’ τη μητέρα μας. 

Εκείνη που αποτελεί πηγή αστείρευτης αγάπης και συμπόνιας, έναν ώμο ν’ ακουμπήσουμε όταν τον έχουμε ανάγκη, μια αγκαλιά ζεστή και μια ζωή απόλυτης κι ανιδιοτελούς προσφοράς. Κάθε πόνος μας θα είναι πάντα και δικός της και δε χρειάζεται καμία απόδειξη γι’ αυτό.» 




Ελκόμαστε από τους ανθρώπους, των οποίων οι πληγές ταιριάζουν με τις δικές μας…!!!!

Το μοντέλο των σχέσεων που μας έχουν διδάξει οι γονείς μας συνήθως θυμίζει ανακωχή γεμάτη ανησυχία. 

Ξεκινάμε να μαθαίνουμε τι είναι θηλυκό και αρσενικό παρατηρώντας τους γονείς μας. Κάθε παιδί επιθυμεί την αρχετυπική οικογένεια. 

Το παιδί βρίσκεται στο κέντρο και δέχεται την προστασία, τη φροντίδα και την αγάπη της μητέρας και του πατέρα που είναι εκεί ενωμένοι αρμονικά. Αυτή είναι η ενστικτώδης εικόνα που έχει μέσα του το παιδί για την οικογένεια ως μήτρα στον κόσμο. 

Όμως, συχνά η πραγματικότητα αποδεικνύεται κατώτερη από αυτό το όραμα. Το «μοντέλο της σχέσης συνεργασίας» που μας έχουν διδάξει οι γονείς μας συνήθως θυμίζει ανακωχή γεμάτη ανησυχία. 

Και μεγαλώνουμε και μπαίνουμε στον κόσμο πληγωμένοι και απογοητευμένοι, συνεχίζοντας την προσπάθειά μας να γιατρέψουμε τη σχέση των γονιών μας και να φέρουμε κοντά στην καρδιά, στο σώμα και στην ψυχή μας, τον πατέρα και τη μητέρα μας, τους οποίους έχουμε εσωτερικεύσει ως εσωτερικό άνδρα και εσωτερική γυναίκα. 

Αυτό που λαχταράμε, διαισθητικά, είναι ο ιερός γάμος, όπως ακριβώς ως παιδιά λαχταρούσαμε τη μήτρα. Η λαχτάρα για ένωση είναι προγραμματισμένη στα γονίδιά μας και συνοψίζεται σ’ αυτήν ακριβώς τη στιγμή της σύλληψης. 

Η αρχική συγχώνευση του σπερματοζωαρίου και του ωαρίου που μας πέταξε στη ζωή περιείχε την έμφυτη ευφυΐα όλης της δημιουργίας, την κωδικοποίηση όλων των στοιχείων του είδους μας, ακόμα και την αρχετυπική εικόνα της μελλοντικής μας ολότητας, την ένωση ανάμεσα στο εσωτερικό θηλυκό και στο εσωτερικό αρσενικό. 

Εκείνη τη στιγμή της παθιασμένης συγχώνευσης λάβαμε το DΝΑ μας, και το προσχέδιο της ζωής μας προσανατολίστηκε στη συνειδητή επιστροφή μας σε μια εκστατική αφύπνιση ως ζωή αυτή καθαυτή. 

Σ’ αυτό το μηδενικό σημείο στο οποίο η ζωή ως καθαρή ενέργεια, καθοδηγούμενη από τις δυνάμεις της αγάπης και της βιολογικής επιθυμίας, μας έσυρε στην ύλη, λύθηκε με κάποιο μυστηριώδη τρόπο το παράδοξο της ζωής, της ύπαρξης και της ανυπαρξίας. 

Και η εσωτερική λαχτάρα μας για τη ζωή — οι δυνάμεις της συνείδησης, της αγάπης και της επιθυμίας — συνεχίζουν να μας ωθούν προς νέες συλλήψεις, νέες γέννες, νέες αφυπνίσεις. 

Ως ενήλικες, όμως, κουβαλάμε τις αθεράπευτες πληγές που αποκτήσαμε ως παιδιά. Ζούμε και αγαπάμε συχνά χωρίς αυθεντικότητα. 

Η συνείδησή μας δεσμεύεται ή αντιδρά στο συναισθηματικό μας πόνο, στη θλίψη μας για τις διαλυμένες ή ρηχές σχέσεις, στη μοναξιά και αποξένωση που βιώνουμε, στο φόβο μας για το μέλλον, στην πίκρα μας για το παρελθόν και στη θεμελιακή εσωτερική διάκριση της αρσενικής και θηλυκής φύσης μας. 

Η εσωτερική αυτοεικόνα για το φύλο μας συχνά έχει πληγεί από μια ανισόρροπη σχέση με το γονιό του ίδιου φύλου. Και η εσωτερική αυτοεικόνα του αντίθετου φύλου είναι, συχνά, η πιο προβληματική πληγή στην ολότητά μας. 

Στη Δύση, οι άνδρες μαθαίνουν ότι για να αποκτήσουν αρσενική δύναμη και να κερδίσουν το σεβασμό και την τιμή της «φυλής» πρέπει να απαρνηθούν τα θηλυκά στοιχεία τους. 

Σε ψυχολογικό επίπεδο, για να μπορέσει ένα αγόρι να κερδίσει την ανεξαρτησία και τον ανδρισμό του πρέπει να απαρνηθεί τους κανόνες της μητέρας του. Πρέπει να αποδεσμευτεί από την επιβολή που του ασκεί η γυναίκα. 

Αυτή η άρνηση των μητρικών κανόνων επαναλαμβάνεται στις μελλοντικές σχέσεις του με τις γυναίκες. Για να είναι, όμως, ολόκληρος, πρέπει να αποδεχτεί τη δική του στοργική, δεκτική και διαισθητική θηλυκή φύση. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο έργο που απαιτεί σοφές τελετουργίες και τελετές μύησης που, δυστυχώς, λείπουν από τον πολιτισμό μας.

Πολλοί πατέρες απουσιάζουν (συναισθηματικά και, συχνά, φυσικά), ή έχουν αρνητική παρουσία λειτουργώντας ως παθητικά ή επιθετικά μοντέλα ενός υπέρογκου ανδρισμού. 

Και τα περισσότερα αγόρια, όταν αφήνουν την παιδική ηλικία, βρίσκονται σε σύγκρουση, ή ελέγχονται από τη θηλυκή τους φύση, ενώ εξίσου πληγωμένη και εκτός ισορροπίας είναι η αρσενική πλευρά τους. Και αυτή η πληγή τα κινεί να αναζητούν σε εξωτερικούς συντρόφους αυτό που έχει χαθεί και μένει αθεράπευτο μέσα τους. 

Στην κοινωνία μας, το κορίτσι αρχίζει να χάνει το εσωτερικό αρσενικό μοντέλο της όταν, κατά την εφηβεία, ο πατέρας της γίνεται όλο και πιο απόμακρος. 

Σ’ αυτή την ηλικία ανθίζει η σ3ξουαλικότητα των κοριτσιών και οι πατέρες νιώθουν δυσάρεστα και απομακρύνονται συναισθηματικά και σωματικά από τις κόρες τους. Σε μερικές περιπτώσεις, μάλιστα, εξαιτίας δικών τους πληγών, οι πατέρες αντιδρούν με ανάρμοστο τρόπο: γίνονται επιθετικοί και, κάποιες φορές, προβαίνουν σε σ3ξουαλική κακοποίηση.

Και πολλές μητέρες, όμως, των οποίων η θηλυκότητα έχει υποστεί τεράστιες πληγές και βρίσκονται σε σύγκρουση με τη σ3ξουαλικότητα, τους, νιώθουν ματαιωμένες από τα απαγορευτικά που έχει ορθώσει ο πολιτισμός ενάντια στην ελευθερία και στη δύναμή τους, και επιβάλλουν τα διλήμματα, τους φό­βους, την πίκρα και τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους στις κόρες τους. 

Έτσι τα κορίτσια, όπως και τα αγόρια, ενηλικιώνονται κατακερματισμένα, με πληγωμένη τη θηλυκότητά τους, χωρισμένα ή κυριευμένα από την αρσενική πλευρά τους και αναζητούν τη χαμένη εσωτερική ολότητά τους σε εξωτερικές σχέσεις. 

Για να πετύχει μια εξωτερική σχέση, πρέπει και οι δύο σύντροφοι να κάνουν ηρωική δουλειά μέσα τους. Γυναίκες και άνδρες πρέπει να γιατρέψουν τα εσωτερικά αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά τους. Οι σχέσεις μας είναι καθρέφτες που, αναπόφευκτα, καθρεφτίζουν οτιδήποτε αναξιοποίητο υπάρχει μέσα μας.

Οι εpαστές μας αναπόφευκτα καθρεφτίζουν την εσωτερική εικόνα που κουβαλάμε στην ψυχή μας για το αντίθετο φύλο. Αυτή η εσωτερική εικόνα συχνά μας οδηγεί σε οδυνηρούς δρόμους που ούτε να προλάβουμε μπορούμε ούτε να ελέγξουμε. 

Ελκόμαστε από τους ανθρώπους, των οποίων οι πληγές ταιριάζουν με τις δικές μας. Το δράμα που θα ακολουθήσει είτε θα μας διδάξει τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε ολόκληροι ή, αν αρνηθούμε να μάθουμε, θα μας οδηγήσει πιο βαθιά στη διάσπαση. 

Με τον καιρό, όλες οι σχέσεις μας θα γίνουν, σε κάποιο βαθμό, πεδίο πόνου. Και αυτό θα συνεχιστεί έως ότου αποφασίσουμε, συνειδητά, να ισορροπήσουμε και να ενώσουμε μέσα μας το αρσενικό και το θηλυκό. 




Απόσπασμα από το βιβλίο της Margot Anand
“Η τέχνη της καθημερινής Έκστασης” 
Image by Christian Schloe 

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2020

Τα παιδιά βρίσκουν πολλά στο τίποτα. Οι μεγάλοι δεν βρίσκουν τίποτα στα πολλά…!!!!

Το παιχνίδι είναι ο δεύτερος ήλιος για το παιδί.
Ο Πλάτων είπε ότι τα παιδιά ανακαλύπτουν περισσότερα σε μία ώρα παιχνιδιού παρά σε έναν χρόνο συζήτησης.

Είπε ακόμη ότι η δημιουργία στο παιχνίδι είναι από μόνη της δημιουργία αμέτρητων άλλων ιδεών.

Σήμερα θα λέγαμε ότι, μέσα από το παιχνίδι, το παιδί συγκροτεί τη γνώση του γιατί έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα, παίζοντας, να ενεργήσει και να τροποποιήσει την πραγματικότητα, και, μάλιστα, χωρίς να έχει την ανάγκη κανενός δασκάλου.

Παιδί, παιδεία, παιχνίδι. Είναι σαφής η ίδια ρίζα που συνδέει αυτές τις τρεις λέξεις, δηλαδή τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, τη δημιουργική έκφραση.

Ο άνθρωπος έφτιαξε τον πολιτισμό του κυριολεκτικά παίζοντας. Ναι, παίζοντας, αλλά παίζοντας με τι;

Σήμερα, σε μία εποχή εκρήξεων γνώσης, που μοιάζει πολύ, στο βάθος, με αυτό που έγινε στη φυσική, όταν άρχισαν να εντοπίζονται τα πρώτα στοιχειώδη σωματίδια, πώς μπορεί το παιδί να εντοπίσει τα στοιχειώδη σωματίδια του δικού του πνευματικού κόσμου;

Πού μπορεί να ψάξει για τα στοιχειώδη αυτά σωματίδια; Πού θα τα βρει;

Θα τα βρει στον κόσμο των γονέων ή μήπως στον κόσμο των δασκάλων;

Πώς θα τα βρει εκεί, όταν γονείς και δάσκαλοι, αντί να κατανοήσουν τον κόσμο του παιδιού, προσφέρουν στο παιδί τον δικό τους κόσμο;

Μπορεί, με βεβαιότητα, να τα βρει στον αγαπημένο του χώρο, που είναι το παιχνίδι.

Το παιχνίδι, ακόμη και το πιο αστείο παιχνίδι, έχει κανόνες που τηρούνται με πλήρη σοβαρότητα. Τηρούνται γιατί είναι κανόνες που τέθηκαν από τα ίδια.

Τα παιδιά αρέσκονται στην εφαρμογή κανόνων πού θέτουν τα ίδια, και δυσφορούν σε κανόνες που θέτουν οι ενήλικες.

Θέτουν κανόνες γιατί, από ένστικτο διαισθάνονται ότι η μεγάλη ελευθερία καταντά δουλεία. Και θέτουν κανόνες που έχουν ως πυρήνα την αμοιβαία κατανόηση, χωρίς την οποία δεν υπάρχει παιχνίδι.

Όλα τα ομαδικά παιχνίδια, τόσο τα ανταγωνιστικά, όσο και τα ψυχαγωγικά, έχουν κανόνες.

Κανόνες έχουν και τα ατομικά παιχνίδια, ακόμη και τα αυτοσχέδια.

Το παιχνίδι με την κούκλα, για παράδειγμα, είναι ένα παιχνίδι επικοινωνίας, σεβασμού, φροντίδας, φιλίας, αγάπης, αφοσίωσης. Και είναι ένα απλό παιχνίδι.

Όμως, ο γρήγορος τρόπος ζωής και οι αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της οικογένειας έφεραν αλλαγές στα παιχνίδια και στον τρόπο που παίζουν τα παιδιά.

Το παιγνίδι κατάντησε πολύπλοκο και πήρε χαρακτήρα απασχόλησης και καθήλωσης του παιδιού.

Ελέγχεται από τους ενήλικες. Τα παιδιά χάνουν τα οφέλη που προσφέρει, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, δημιουργικότητας, ηγεσίας στον εαυτό τους ή σε ομάδα.

Είναι πλέον παιχνίδι – πηγή στρες, άγχους και δημιουργός κατάθλιψης.

Είναι παιχνίδι – φύλακας και δεσμοφύλακας. Και είναι πολύπλοκο για να κρατάει ώρα, ώρες. Για να προκαλεί εθισμό για να προκαλεί έμμονες ιδέες, για να προκαλεί καθήλωση και παχυσαρκία. Για να έχει ο γονιός το κεφάλι του ήσυχο.

Για να έχει το κεφάλι του ήσυχο αγοράζει παιχνίδια πολύπλοκα. Αγοράζει κονσόλες και χειριστήρια. Αγοράζει σωματικές και ψυχικές χειροπέδες. Αγνοεί ότι τα παιδιά δεν τα χρειάζονται. Αγνοεί ότι είναι βλαπτικά.

Αγνοεί ότι τα παιδιά αρέσκονται στα απλά. Στα πολύ απλά, στα αυτοσχέδια.

Αγνοεί ότι τα παιδιά βρίσκουν πολλά στο τίποτα και ότι οι μεγάλοι δεν βρίσκουν τίποτα στα πολλά.




Άννα Παππά – Δασκάλα, συγγραφέας 

Η ατολμία είναι ο δρόμος που οδηγεί σε μια ζωή μετριότητας…!!!!

«Η πραγματική ζωή αρχίζει από τη στιγμή που θα μπούμε στη ζώνη του αγνώστου. Είμαστε απόλυτα ζωντανοί μόνο τις στιγμές εκείνες που ξεπερνάμε τα πραγματικά μας όρια και προσπαθούμε να φτάσουμε το άπιαστο – με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. 

Η ατολμία είναι ο δρόμος που οδηγεί σε μια ζωή μετριότητας. Επιτρέποντας στο θάρρος μας να έρθει στην επιφάνεια ακολουθούμε τον δρόμο της αυτοκυριαρχίας. 

Αρκεί τα ρίσκα που παίρνουμε να είναι συνετά και καλά υπολογισμένα. Κανείς δεν λέει να μάθεις τα παιδιά σου να κάνουν ανόητα πράγματα. Το δίδαγμα εδώ είναι ότι μπορείς να τους δώσεις να καταλάβουν ότι πρέπει να είναι πρόθυμα να τολμούν πιο συχνά. 

Πρέπει να απαντούν στο κάλεσμα της καρδιάς τους πιο τακτικά. Αν τους έρθει μια καλή ιδέα για το πώς μπορούν να βελτιώσουν μία από τις βασικές πτυχές της ζωής τους, πρέπει να έχουν το θάρρος να την κάνουν πραγματικότητα. 

Να θυμάσαι, σπουδαίος στη ζωή είναι εκείνος που ενεργεί». 




“Η σοφία του γονέα” – Robin Sharma 

12 κρίσιμα ζητήματα που δεν αξίζουν την ανοχή σας…!!!!

Η αρνητικότητα είναι σαν τον καρκίνο. Μπορεί να σας αρρωστήσει και να εξαπλωθεί σε άλλους. Κάτι που προάγει τη διαύγεια και την ειρήνη, όπως η αυτεπίγνωση δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε ένα περιβάλλον όπου η κυριαρχεί η αρνητικότητα. 

Εάν είστε έτοιμοι να επιτύχετε την αυτεπίγνωση, είναι καιρός να σταματήσετε την ανοχή σας για την αρνητικότητα ξεκινώντας από αυτά τα 12 κρίσιμα πράγματα. 

12 Κρίσιμα πράγματα που δεν αξίζουν την Ανοχή σας 

1. Να γίνεστε “χαλάκι” για τους άλλους 
Μπορείτε να είστε καλοί με κάποιον χωρίς να τον αφήνετε να σας καταπατήσει. Όταν είστε το “χαλάκι” κάποιου, του παραδίδεται τον έλεγχο των συναισθημάτων και της συμπεριφορά σας. Αγνοούν τα συναισθήματά σας και να έχουν κανένα σεβασμό για το πρόσωπό σας. 

Η ανοχή δεν θα επιφέρει κάτι θετικό όταν αντιμετωπίζετε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα. Θα πρέπει να ορθώσετε το ανάστημά σας και να πείτε ότι δε θα ανεχτείτε αυτό το είδος συμπεριφοράς. Αν δεν υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, δε θα το κάνει κανείς. 

Αξίζετε να σας συμπεριφέρονται σαν άνθρωπο, ισότιμα. Η αυτεπίγνωση προέρχεται από την εκτίμηση του εαυτού μας και δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε άλλους να μας μειώνουν. 

2 .Να αρνείστε την ευτυχία 
Η ευτυχία είναι υποκειμενική. Μπορείτε να επιλέξετε να είναι ευτυχισμένος. Δεν χρειάζεται να προσαρμόζετε την ευτυχία σας στα μέτρα κάποιου άλλου. Κάνετε αλλαγές μέχρι να βρείτε την ευτυχία σας. 

3.Να τεμπελιάζετε 
Ποτέ μην ανεχτείτε την τεμπελιά από τον εαυτό σας. Τίποτα δεν πρόκειται να σας έρθει εξ’ουρανού. Θα πρέπει να εργαστείτε σκληρά για τα πράγματα που θέλετε να κερδίσετε στη ζωή. Μια ενεργητική στάση είναι ένα από εκείνα τα κρίσιμα πράγματα που χρειάζεται να υιοθετήσετε για να αξιοποιήσετε στο έπακρο τη ζωή. 

4. Να δίνετε Μεγάλη αξία στα Χρήματα 
Τα χρήματα δεν είναι ένας σημαντικός παράγοντας, όταν κάποιος επιζητεί την αυτεπίγνωση. Ωστόσο, είναι ένα από τα πράγματα που είναι απαραίτητα. Ο στόχος είναι να μην αφήσετε την ανάγκη για τα χρήματα ή τα υλικά αγαθά κυβερνήσει τη ζωή σας. Η προσκόλληση στα χρήματα και την απόκτηση υλικών αγαθών όπως και κάθε άλλη εμμονή, παρεμποδίζει την ευτυχία σας. 

5. Να δίνετε εξηγήσεις 
Οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι διακριτικοί και να σας αφήνουν να παίρνετε τις δικές σας αποφάσεις χωρίς να πρέπει να δίνετε εξηγήσεις. Μπορεί να είναι μια άκαρπη προσπάθεια να προσπαθήσετε να εξηγήσετε το σκεπτικό σας, τις ενέργειές σας, ή τις απόψεις σας σε ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Κάντε ό, τι θέλετε να κάνετε. Δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Δεν χρειάζεστε την έγκριση τους. 

6. Να παραμελήσετε την υγεία σας 
Ένα κρίσιμο πράγμα που δεν θα πρέπει να παραμελείτε είναι η υγεία σας. Θα πρέπει να είστε επιμελής όταν πρόκειται να κάνει υγιεινές επιλογές. Φροντίστε τον εαυτό σας. Βεβαιωθείτε ότι τρώτε καλά, ότι κοιμάστε και ξεκουράζεστε επαρκώς, και φροντίστε να ασκείτε το σώμα σας. Όλοι αυτοί είναι σημαντικοί παράγοντες για να μειώσετε το στρες, να εκτιμήσετε και να αγαπήσετε τον εαυτό σας και να επιτύχετε την πληρότητα. 

7. Να Είστε ένας απλός Ακόλουθος 
Μην ακολουθήσετε τη μόδα. Να είστε ο εαυτός σας και να μην ακολουθήσετε τις τάσεις της εποχές αν αυτές δεν σας αντιπροσωπεύουν σαν άνθρωπο. Θα φτάσετε το πλήρες δυναμικό σας, όταν αποφασίσετε να πάτε ενάντια στο ρεύμα και φτιάξετε τη δική σας διαδρομή. 

8. Να Μένετε σε μια Δουλειά που Μισείτε 
Η δουλειά είναι ένα από εκείνα τα κρίσιμα πράγματα που χρειάζεστε, αλλά δε χρειάζεται να μείνετε σε μια δουλειά που δεν σας αρέσει. Ποτέ δεν πρέπει να παραμένετε σε μια θέση εργασίας, λόγω του σταθερού εισοδήματος. Μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε άγχος και πίεση και αυτό να οδηγήσει σε άλλα μακροχρόνια προβλήματα. 

Ορισμένες θέσεις εργασίας μπορεί να σας προκαλέσουν σωματικά και προσωπικά προβλήματα. Μην μείνετε σε μια εργασία για τον μισθό. Δε θα είστε πότε ευτυχισμένοι. 

9. Να προσπαθείτε να ευχαριστήσετε του πάντες 
Αυτού του είδους οι άνθρωποι, θυσιάζουν τις δικές και την ταυτότητα τους για να ευχαριστήσουν τους άλλους. Υποτιμάτε την δύναμή σας. Διεκδικήστε εκ νέου τη δύναμή σας και να βρείτε τη δική σας φωνή. 

10. Την Αρνητική Αυτοκριτική 
Είστε ο χειρότερος κριτής του εαυτού σας; Σταματήστε να κατακρίνετε τον εαυτό σας. Μια καλή άσκηση για να σταματήσετε αυτή τη συνήθεια είναι υπενθυμίζετε στον εαυτό σας τρία από τα χαρίσματα που έχετε σαν άνθρωπος κάθε μέρα. 

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις λέξεις για να ενδυναμώσετε τον εαυτό σας και να αναζητήσετε την αυτεπίγνωση αντί να υποβαθμίζετε τον εαυτό σας και μειώνοντας την αίσθηση της προσωπικής σας αξίας, μέσα από την αρνητική κριτική. 

11. Να μένετε εντός της ζώνης ασφαλείας σας 
Είναι σημαντικό να βγείτε από τη ζώνη ασφαλείας σας. Είναι ο μόνος τρόπος να μάθετε πώς να είναι είστε ένας καλύτερος άνθρωπος και να μάθετε να είστε υπομονετικοί σε καταστάσεις που απαιτείται υπομονή. 

Μπορεί να νιώθετε ασφαλής στη ζώνη ασφαλείας σας, αλλά ποτέ δεν θα είστε σε θέση γνωρίζετε τις δυνατότητές σας και να μάθετε τον κόσμο, αν δεν είστε διατεθειμένοι να κάνετε ένα βήμα προς τα έξω. 

12. Να έχετε μη υποστηρικτικούς φίλους 
Οι φίλοι μπορεί να είναι μια μεγάλη πηγή αρνητικότητας. Μπορούν να σας κάνουν να αισθανθείτε ότι οι ελπίδες και τα όνειρά σας είναι μια φαντασίωση ή ότι δεν είστε αρκετά καλός για να τις εκπληρώσετε. 

Χρειάζεστε φίλους που θα σας εμψυχώσουν και να σας βοηθήσει να πετύχετε τους στόχους σας με το να είναι υποστηρικτικοί. Ποτέ μην ανέχεστε αρνητικούς φίλους ή φίλους που θέλουν να είναι οι μόνοι που επωφελούνται από την μεταξύ σας σχέση. 




Image source