Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Η γκρίνια κάνει καλό.......!!!

Είστε γκρινιάρηδες; Καλά κάνετε! Σύμφωνα με μία νέα μελέτη, η γκρίνια σάς κάνει καλό! Η μελέτη, την οποία πραγματοποίησε ένας αυστραλός ψυχολόγος ο οποίος μελετά τα συναισθήματα, έδειξε πως η γκρίνια μάς κάνει να...σκεφτόμαστε πιο καθαρά.

Στην πραγματικότητα, όσοι γκρινιάζουν και είναι συχνά – πυκνά κακόκεφοι λαμβάνουν καλύτερες αποφάσεις και είναι λιγότερο εύπιστοι.

«Αν και η ευθυμία ευνοεί τη δημιουργικότητα, η κακοκεφιά και η γκρίνια τρέφουν την προσοχή και την επιφυλακτικότητα», δήλωσε ο καθηγητής Τζο Φόργκας, από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, στο «Αυστραλιανό Περιοδικό Επιστήμης». Και εξήγησε πως ένας γκρινιάρης μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα απ’ ό,τι ένας εύθυμος τις δύσκολες καταστάσεις, γεγονός το οποίο σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο «ο εγκέφαλός του επεξεργάζεται τις πληροφορίες».

Ο δρ Φόργκας πραγματοποίησε τη μελέτη του ζητώντας από εθελοντές να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ταινίες και να θυμηθούν αρνητικά και θετικά γεγονότα της ζωής τους. Στόχος ήταν να νιώσουν οι εθελοντές είτε την ψυχική τους διάθεση να βελτιώνεται είτε να επιδεινώνεται.

Αμέσως μετά, τους ζήτησε να συμμετάσχουν σε μια σειρά από τεστ _ μεταξύ άλλων έπρεπε να κρίνουν εάν ορισμένες ευρέως διαδεδομένες απόψεις είναι μύθοι ή αλήθειες, καθώς και να παρακολουθήσουν κάποια γεγονότα για τα οποία αργότερα έπρεπε να μιλήσουν ως μάρτυρες στο πλαίσιο μιας «ανάκρισης».

Οι εθελοντές που είχαν κακή ψυχική διάθεση και γκρίνιαζαν απέδωσαν πολύ καλύτερα απ’ όσους ήταν εύχαρεις, καθώς έκαναν πολύ λιγότερα λάθη και έδωσαν πιο πιστές περιγραφές των γεγονότων.

«Η μελέτη μας υποδηλώνει πως η καλή ψυχική διάθεση ευνοεί τη δημιουργικότητα, την ευρύτητα της σκέψης, τη συνεργασία και την ευστροφία, αλλά η κακή μας κάνει πιο προσεκτικούς, μας ωθεί να σκεφτόμαστε περισσότερο και να παρατηρούμε με μεγαλύτερη προσήλωση τον γύρω κόσμο», εξήγησε ο δρ Φόργκας.

Η μελέτη έδειξε ακόμη ότι όσοι είχαν κακή ψυχική διάθεση εξέφραζαν καλύτερα τις πεποιθήσεις τους για τους μύθους και τις αλήθειες, καθώς είχαν καλύτερα επιχειρήματα, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι «η κακή διάθεση μπορεί να οδηγεί σε ένα πιο συγκροτημένο, ευπροσάρμοστο και τελικά πιο επιτυχημένο στυλ επικοινωνίας», κατά τον δρα Φόργκας.

Προγενέστερες εργασίες του έχουν δείξει πως ανάλογη επίδραση ασκούν πάνω μας και οι καιρικές συνθήκες: οι βροχερές, μουντές μέρες οξύνουν τη μνήμη, ενώ οι ηλιόλουστες μάς κάνουν να ξεχνάμε – ίσως διότι τελικά όταν νιώθουμε καλά, γινόμαστε λίγο… χαζοχαρούμενοι!



ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Face Reading : Η μύτη σας αποκαλύπτει τα οικονομικά σας.....!!!

Η Οικονομική επιτυχία εμφανίζεται στο πρόσωπο - κυρίως από τη μύτη! Η Κινεζική ανάγνωση πρόσωπου μας αποκαλύπτει την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα, και την ικανότητα σας να κερδίζετε χρήματα.

Η κινεζική τέχνη της ανάγνωσης πρόσωπου πάει μακρύτερα την αναγνώριση του προσώπου από ό, τι "κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του." 

Σε αυτή την πρακτική, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα μπορεί να συναχθεί από τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Πιο συγκεκριμένα, λέγεται ότι τη μύτη ενός ατόμου προσφέρει γνώσεις για την ικανότητα του πλούτου, τις οικονομικές πεποιθήσεις, και την στάση του ατόμου απέναντι στην ικανότητα του να κερδίζει περισσότερα χρήματα.

Οι μεγάλες μύτες υποδεικνύουν μεγαλύτερη δυνατότητα κέρδους.

"Η άκρη της μύτης δηλώνει τρία χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τον πλούτο γράφει ο Joey Yap στην τέχνη της ανάγνωσης του προσώπου: αποκαλύπτοντας τα μυστικά της προσωπικότητας και το πεπρωμένο σου.

"Πρώτον, η μύτη δείχνει την ικανότητα για πλούτο – όσο μεγαλύτερη και πιο βολβώδης είναι η άκρη της μύτης, τόσο μεγαλύτερη η ικανότητα του ατόμου να κερδίζει χρήματα."

Μια μεγάλη και βολβώδης μύτη σημαίνει ότι το άτομο μπορεί να γίνει πλούσιο αλλά και να μαζεύει χρήματα: Ο δισεκατομμυριούχος Warren Buffett, είναι μια απόδειξη για τη θεωρία αυτή!

Δεύτερον. Σύμφωνα με την κινεζική ανάγνωση πρόσωπου, μια αιχμηρή μύτη σημαίνει ότι το άτομο δεν θα διστάσει να «μαχαιρώσει» πισώπλατα τους ανθρώπους η να τους «φάει χρήματα» με μοναδικό στόχο να επιτύχει την δική του να επιτύχει τη δική του οικονομική επιτυχία.

Αντίθετα «Μια στρογγυλευμένη άκρη της μύτης, δείχνει κάποιον που δεν θα χρησιμοποιήσει ύπουλες ή φαύλους μεθόδους και μέσα, προκειμένου να κερδίσει πλούτο", γράφει ο Yap.

Αν η άκρη της μύτης κλείνει προς τα κάτω, αυτό σημαίνει ότι το άτομο είναι έξυπνο ή πονηρό σε θέματα διαχείρισης χρημάτων. He or she knows how to get the best discounts and how to ask for the big payouts. Αυτός ή αυτή γνωρίζει πώς να πάρει τις καλύτερες εκπτώσεις και πώς να ζητήσει τα μεγάλα ποσά. Και, σύμφωνα με την κινεζική παράδοση ανάγνωσης πρόσωπου, αυτό το είδος της μύτης δείχνει ότι το άτομο προσπαθεί να σκεφτεί τρόπους να κάνει περισσότερα χρήματα

Η μύτη γνωρίζει για τα χρήματα - αλλά η ανάγνωση προσώπου είναι απαραίτητη

"Αν και η μύτη είναι συνήθως ένας βασικός δείκτης, για την αξιολόγηση του πλούτου στο ευρύτερο πλαίσιο του προσώπου - για παράδειγμα, για να αξιολογηθεί η άνοδος και η πτώση της οικονομικής τύχης ενός ατόμου - απαιτείται μια πιο σύνθετη προσέγγιση, εξηγεί ο Yap. 

Δηλαδή, η κινέζικη πρακτικήface reading απαιτεί περισσότερο από μια αξιολόγηση της μύτης, ώστε να εκτιμηθεί με ακρίβεια ροπή ενός ατόμου προς τα χρήματα, την επιτυχία, και την μελλοντική οικονομική ασφάλεια. 

Τα μάγουλα, το πηγούνι, και το πρόσωπο, όλα συνδυάζονται για να αποκαλυφθεί η ικανότητα ενός ατόμου για τον πλούτο, τις οικονομικές πεποιθήσεις, και την στάση του απέναντι στο πώς να κερδίζει περισσότερα χρήματα. Ο Bill Gates, για παράδειγμα, έχει μια μύτη που υποστηρίζεται από τα μάγουλά του, η οποία δηλώνει ότι έχει «ένα πολύ καλό δεξί χέρι που τον βοηθά να επιτύχει τους στόχους του και την υποστήριξη του πλούτου του."

Αν τέχνη της κινεζικής ανάγνωσης πρόσωπου (face reading) φαίνεται απίστευτη, δοκιμάσετε το! Συγκρίνετε τη μύτη ενός φίλου σας ή μέλους της οικογένειας σας με την οικονομική του προοπτική ή το ποσό του χρέους του η των κερδών του. Συγκρίνετε μετά τη μύτη σας με αυτές τις προβλέψεις του χρήματος και του πλούτου ... βρίσκεται καμία αλήθεια σε αυτό;



Πηγή : Yap, Joey, The Art of Face Reading: Unmask the Secrets of Your Personality and Destiny . Yap,Joey, η τέχνη της ανάγνωσης Face: αποκαλύπτει τα μυστικά της προσωπικότητας και το πεπρωμένο σου.Cico Books, 2009. Cico Books, 2009.
http://www.psyhealth.gr

Ενέργεια Chi - Τσι ..........!!!

Αϋπνία και Μουσική......!!!

Η απαλή, χαλαρωτική μουσική αποδεικνύεται ένας ευχάριστος, οικονομικός και ασφαλής τρόπος αντιμετώπισης της αϋπνίας.

Η αϋπνία είναι αιτία κούρασης, κατάθλιψης, άγχους, ευερεθιστικότητας και μείωσης της ετοιμότητας.Πρόκειται για ένα πρόβλημα που επηρεάζει μεγάλα ποσοστά ανθρώπων και έχει πολλές προεκτάσεις στον επαγγελματικό, οικονομικό και ιατρικό τομέα.

Τα στατιστικά δεδομένα δείχνουν ότι πάσχουν από αϋπνία :

· 40% των ενηλίκων άνω των 50 ετών

· 50% των ηλικιωμένων άνω των 70 ετών

· 30% των ενηλίκων ηλικίας από 40 έως 50 ετών

· 20% των εφήβων και νέων ενηλίκων

Επιπρόσθετα 20% των ενηλίκων άνω των 65 ετών πάσχουν από μόνιμο πρόβλημα αϋπνίας. Πολλές έρευνες μέχρι σήμερα, βρήκαν ότι η αϋπνία αυξάνει τον κίνδυνο για σοβαρά προβλήματα υγείας όπως καρδιοπάθειες, ασθένειες πνευμόνων, αρθρίτιδα και γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση. Επίσης διάφορες ασθένειες είναι αιτία αϋπνίας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η αύξηση της ηλικίας συνοδεύεται και από αύξηση της αϋπνίας. Η αντιμετώπιση της αϋπνίας με μη φαρμακευτικά μέσα είναι μια ελκυστική θεραπευτική προσέγγιση.

Σε όλες τις ηλικίες η χορήγηση ηρεμιστικών και υπνωτικών φαρμάκων μπορεί να βοηθήσει κατά της αϋπνίας. Όμως η προσφορά εναλλακτικών μη φαρμακευτικών τρόπων για τη θεραπεία της αϋπνίας, μπορεί να συμπληρώνει ή ακόμη και να αντικαθιστά τη θεραπεία με φάρμακα.

Στους ηλικιωμένους που συχνά χρειάζεται να παίρνουν πολλά φάρμακα, ο κίνδυνος παρενεργειών απομακρύνεται και μειώνεται εάν μια άλλη μέθοδος, μη φαρμακευτική μπορεί να βοηθά κατά της αϋπνίας.

Η μουσική φαίνεται ότι υπόσχεται πολλά στην καταπολέμηση της αϋπνίας. Σε πρόσφατη έρευνα, γιατροί από το πανεπιστήμιο Case των Ηνωμένων Πολιτειών και από την Ταϊβάν, εξέτασαν το ρόλο τη απαλής μουσικής στην ποιότητα του ύπνου σε ηλικιωμένους.

Εξέτασαν τα προβλήματα ύπνου σε 60 άτομα ηλικίας από 60 έως 83 ετών. Οι 30 από αυτούς μπορούσαν να επιλέγουν από διάφορους τύπους ηρεμιστικής, χαλαρωτικής μουσικής για να ακούνε για 45 λεπτά πριν να κοιμηθούν. Οι υπόλοιποι συνέχισαν την καθιερωμένη τους ρουτίνα.

Η μελέτη του ύπνου των ατόμων αυτών, έδειξε ότι ήδη από την πρώτη εβδομάδα, αυτοί που άκουγαν μουσική πριν κοιμηθούν, παρουσίαζαν 26% βελτίωση του ύπνου τους.

Με το πέρασμα του χρόνου το εν λόγω ποσοστό αυξανόταν και έφτανε μέχρι το 35%, στην ομάδα της μουσικής πριν από τον ύπνο.

Όσο πιο πολύ οι ασθενείς καταλάβαιναν την αξία της απαλής μουσικής πριν από τον ύπνο και όσο πιο πολύ έλεγχαν την χαλάρωση τους πριν από τον ύπνο, τόσο καλύτερα ήσαν τα αποτελέσματα στην ποιότητα και διάρκεια του ύπνου τους.

Ο ύπνος τους αυξανόταν σε διάρκεια και ήταν καλύτερος σε ποιότητα σε σύγκριση με τους ασθενείς που δεν χρησιμοποιούσαν τη μουσική.

Οι ασθενείς της ομάδας με τη μουσική, δήλωναν περισσότερο ξεκούραστοι και ικανοποιημένοι με τον ύπνο τους όπως και πιο αποτελεσματικοί κατά τη διάρκεια της ημέρας. Παράλληλα ο καρδιακός και αναπνευστικός ρυθμός τους χαμήλωνε περισσότερο όταν κοιμόντουσαν.
Πρέπει να προσθέσουμε ότι η ίδια ερευνητική ομάδα, είχε δείξει σε παλαιότερη έρευνα της ότι η μουσική μειώνει τον πόνο μετά από εγχειρήσεις. Μάλιστα βρήκαν ότι η μουσική σε συνδυασμό με τεχνικές χαλάρωσης, ήταν σε θέση να μειώνουν περισσότερο τον πόνο παρά τα αναλγητικά φάρμακα. 

Η απαλή, χαλαρωτική μουσική αποδεικνύεται ένας ευχάριστος, οικονομικός και ασφαλής τρόπος αντιμετώπισης της αϋπνίας. Είναι εύκολο για τους ασθενείς να αποκτήσουν την τεχνική χαλάρωσης διαμέσου της μουσικής και η μέθοδος δεν προκαλεί παρενέργειες. 



medlook

Μότσαρτ και Βιβάλντι με συνταγή ψυχίατρου........!!!

                          
Μπετόβεν για τις κρίσεις πανικού, Βιβάλντι για το στρες και Μότσαρτ για τα δύσκολα προβλήματα συνιστούν οι επιστήμονες.

Η μουσική μπορεί να συμβάλει στη θεραπεία συγκεκριμένων ψυχικών ασθενειών και ψυχοσωματικών διαταραχών, εκτιμούν αμερικανοί και σκωτσέζοι επιστήμονες, οι οποίοι ζητούν από τους ασθενείς τους να ακούνε συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια. Π.χ., ο Μπετόβεν θεωρείται κατάλληλος για την αντιμετώπιση κρίσεων πανικού, οι Ρink Floyd για την κατάθλιψη, ενώ η τζαζ γενικά θεωρείται το πλέον «θεραπευτικό» είδος μουσικής.

Όπως γράφει το "Βημα", επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης χρησιμοποιεί ένα μείγμα ψυχολογίας και ακουστικής μηχανικής προκειμένου να εξακριβώσει κατά πόσον η μουσική μπορεί να κρύβει τη λύση πολλών ψυχολογικών παθήσεων. Αναλύουν τους στίχους, τους τόνους, ακόμη και αυτούς που κρύβονται πίσω από διάσημα ροκ και ποπ τραγούδια.

«Η επίδραση ενός κομματιού μουσικής σε έναν άνθρωπο ξεπερνά κατά πολύ αυτό που πιστεύουμε, ότι απλώς ένα γρήγορο τέμπο μπορεί να ανεβάσει τη διάθεση, ενώ ένα πιο αργό μπορεί να μας ρίξει» εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης Ντον Νοξ, προσθέτοντας ότι «η μουσική εκφράζει συναίσθημα μέσα από πολλούς παράγοντες, όπως ο τόνος, η δομή και τα άλλα χαρακτηριστικά ενός κομματιού, ενώ και οι στίχοι μπορεί να έχουν μεγάλη επίδραση».

Έτσι η μουσική συγκροτημάτων όπως οι Ρink Floyd (και ειδικά τα άλμπουμ τους «Wish Υou Were Ηere» και «Τhe Dark Side Οf Τhe Μoon»), το άλμπουμ «Cold Τurkey» του Τζον Λένον και το κομμάτι «What Α Wonderful World» του Λούις Αρμστρονγκ θεωρούνται «ανεβαστικά» της διάθεσης.

Αντιθέτως, τα «Αnother Οne Βites Τhe Dust» των Queen, «Εverybody Ηurts» των RΕΜ και «Cigarettes and Αlcohol» των Οasis αποδείχθηκε ότι χάλασαν την διάθεση των εθελοντών.

Στόχος των σκωτσέζων επιστημόνων είναι να αναπτύξουν ένα μαθηματικό μοντέλο που να εξηγεί την ικανότητα της μουσικής να προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα. Ετσι μπορούν να φτιάξουν προγράμματα στο κομπιούτερ τα οποία θα αναγνωρίζουν τις μουσικές εκείνες που είναι ικανές να επηρεάσουν τα συναισθήματα.

Στις ΗΠΑ επιστήμονες του Πανεπιστημίου Τεμπλ της Φιλαδέλφειας μελέτησαν τον εγκέφαλο 184 εθελοντών την ώρα που εκείνοι άκουγαν συγκεκριμένα είδη μουσικής. Διαπίστωσαν ότι κάθε μουσικό κομμάτι ή κλασικός συνθέτης είχε και διαφορετική επίδραση στην κυκλοφορία του αίματος, στη διάθεση και στις νευρικές λειτουργίες.

«Η χρήση της γλώσσας της μουσικής επάνω στον άνθρωπο επηρεάζει άμεσα όλες τις λειτουργίες του, ψυχικές ή σωματικές» υποστηρίζει η μουσικοθεραπεύτρια Σιμόνα Νιρενστάιν-Κατζ, προσθέτοντας ότι «σκοπός μας είναι να καταφέρουμε να ταιριάξουμε διάφορα είδη μουσικής επάνω σε συγκεκριμένες ψυχικές διαταραχές ώστε κατόπιν να τις θεραπεύσουμε».

Λ.χ., οι μουσικές συνθέσεις των Βιβάλντι, Πάχελμπελ, Χέντελ και Μπαχ είναι κατάλληλες για την αντιμετώπιση του στρες επειδή διαθέτουν ένα μουσικό τέμπο (το λεγόμενο και andante) όσο και ο ρυθμός της καρδιάς μας σε ηρεμία, δηλαδή 65 -70 χτύπους το λεπτό. 

Επίσης υπάρχει και το λεγόμενο «Μozart effect» («Η επίδραση Μότσαρτ») σύμφωνα με το οποίο η σονάτα «Κ. 448 Για δύο πιάνα» του αυστριακού μουσουργού βελτιώνει την ικανότητα επεξεργασίας προβλημάτων που σχετίζονται με ανώτερες γνωστικές λειτουργίες, ελαττώνει τον απαιτούμενο χρόνο εκμάθησης, μειώνει τα λάθη κατά τη διάρκεια της εργασίας και βελτιώνει τη δημιουργικότητα και τη διαύγεια. 



Το Βήμα

Είναι το Facebook σου μια εξάρτηση η το σημάδι Μοναξιάς σου ;

                            
Το διαδίκτυο είναι ένα θαυμάσιο πράγμα, που επιτρέπει την ανταλλαγή πληροφοριών και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες που γίνονται χωρίς κόπο. Ωστόσο, όπως όλα τα καλά πράγματα Διαδίκτυο έχει ένα μειονέκτημα - μια που μπορεί να καταστρέψει ζωές και να καταστρέψει τις οικογένειες. Ονομάζεται Διαδικτυακός Εθισμός.

Ως θεραπεύτρια του Χόλυγουντ για διασημότητες και ηθοποιούς, βλέπω όλες τις μορφές εξάρτησης. Και ξέρω από την εμπειρία με τους πελάτες μου ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι πραγματικός. Υπήρξαν κάποιες πρόσφατες και συναρπαστικές μελέτες που διεξήχθησαν σε αυτό τον τομέα. 

Για παράδειγμα, μια πανεθνική μελέτη που διεξήχθη από μία ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Stanford έδειξε ότι σχεδόν ένας στους οκτώ Αμερικανούς πάσχουν από μία τουλάχιστον ένδειξη προβληματικής χρήσης του Διαδικτύου. Και το Κέντρο Διαδικτυακού Εθισμού υποστηρίζει ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο αναγνωρίζεται πλέον ως μια σοβαρή διαταραχή και εξετάζεται για να ενταχτεί στην επικείμενη αναθεώρηση του DSM-V.

Δεδομένου ότι ο όρος εθισμός στο Διαδίκτυο είναι ευρύς, κάποιοι ψυχολόγοι έχουν προσδιορίσει και ταξινομήσει σε υπο-κατηγορίες των εθισμών στο διαδίκτυο – μια από τις οποίες είναι το Facebook. Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Nielsen, ο μέσος Αμερικανός περνά περίπου τέσσερις και μισή ώρες στο Facebook κάθε μήνα. 

Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι περνούν πολύ περισσότερο πολύτιμο χρόνο σε αυτό το site κοινωνικής δικτύωσης - της τάξης των 20 ή περισσότερων ωρών την εβδομάδα.

Αυτό που διαπιστώνουμε, όμως, είναι ότι δεν είναι ο υπολογιστής, per se, που είναι η πηγή του εθισμού. Αντίθετα, είναι το κενό στο εσωτερικό του πάσχοντος που κραυγάζει μέσω του εθισμού η ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών. 

Έτσι, οι ίδιοι καταναγκασμοί που οδηγούν στα ναρκωτικά, στο sex, ή στην εξάρτηση από το αλκοόλ μπορεί να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα για τους χρήστες κοινωνικής δικτύωσης.

Ένα από τα προβλήματα με τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook είναι ότι οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν έναν λόγο να είναι εξαρτημένοι, επειδή ισχυρίζονται ότι κάνουν επιχειρηματική δραστηριότητα.

Μερικοί είναι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες που αναζητούν πελάτες, μερικοί είναι άτομα που να δικτυωθούν για μια νέα θέση εργασίας, και μερικά είναι στελέχη επιχειρήσεων που προσπαθούν να επεκτείνουν το μήνυμα της εταιρείας τους on line. 

Όλα αυτά είναι ωραία, αλλά ας δούμε την πραγματικότητα: Για τους περισσότερους ανθρώπους, o χρόνος τους στο Facebook είναι η τάση φυγής που μεταμφιέζεται ως εργασία.

Βλέπουμε μια απίστευτη απόσυρση σε εικονικούς κόσμους αυτές τις μέρες. Οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τις οθόνες τους περισσότερο από ποτέ, και ο χρόνος που δαπανάται on line συνεχίζει να ανεβαίνει. 

Αυτό σημαίνει λιγότερη ανθρώπινη αλληλεπίδραση, λιγότερο άγγιγμα, λιγότερη λογοδοσία και λιγότερη ανθρώπινη σχέση. Αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι μοναξιάς. Στην πραγματικότητα, η χρήση των social media sites, όταν δεν ελέγχεται, μπορεί να επιδεινώσει πραγματικά τα συναισθήματα μοναξιάς, επειδή θυμίζουν στον χρήστη πόσο μικρή αλληλεπίδραση έχει στην πραγματικότητα με τους άλλους

Είστε εθισμένοι;
Συνειδητοποιήστε ότι ακριβώς επειδή σας αρέσει το Facebook ή το Twitter δεν σημαίνει ότι είστε μόνοι ή εθισμένοι στο διαδίκτυο. Αλλά θα πρέπει να αναρωτηθείτε τι ώθηση οδηγεί το ενδιαφέρον σας για αυτά τα ηλεκτρονικά εργαλεία. Εάν είναι μια επιθυμία για επαφή, θα ήταν προτιμότερο να αφήσετε το ποντίκι και να επισκεφθείτε έναν φίλο - ή να βγείτε έξω και να κάνετε μια νέα γνωριμία.

Πολλοί άνθρωποι, ωστόσο, είναι απλά εξαρτημένοι από το παρελθόν τους. Χρησιμοποιούν το Facebook για να επανασυνδεθούν με παλιούς συμμαθητές, πρώην ερωτικούς συντρόφους και άλλοι με άτομα που δεν έχουν μιλήσει μαζί τους για πολλά χρόνια. 

Θέλουν να ξέρουν τι συνέβη με το "με το ένα ή το άλλο ζήτημα », ποιος παντρεύτηκε ποιον και τι απέγινε το πρόσωπο που κάποτε αγάπησαν, πως κατέληξε και τι κάνει τώρα στη ζωή του. 

Υπάρχει κάτι ανακουφιστικό και χαλαρωτικό σ 'αυτό. Ωστόσο,αν ξοδεύετε υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα σε αυτές τις δραστηριότητες, μπορεί να χρειαστείτε κάποια βοήθεια.

Έτσι, πόσος χρόνος είναι «too much» στο Facebook; Εάν είστε περισσότερο από μία ώρα την ημέρα, μπορεί να θέλετε να εξετάσετε την κατάστασή σας. Μπορεί να έχετε πράγματι πρόβλημα. 

Ότι και αν προσπαθείτε να κάνετε, μπορείτε σίγουρα να το κάνετε σε μια ώρα, είτε πρόκειται για επανασύνδεση με ανθρώπους ή να κάνετε κάτι για την εργασία σας. 

Στην πραγματικότητα, εάν είστε συγκεντρωμένοι, ο καθένας μπορεί να κάνει στο Facebook τις ενημερώσεις του σε λιγότερο από 30 λεπτά. Ναι, το Facebook είναι σίγουρα χρήσιμο για τις επιχειρήσεις και τα προσωπικά ζητήματα, αλλά κάντε ό, τι έχετε να κάνετε και στη συνέχεια κλείστε το. Φυσικά, όταν είστε μόνοι, παθαίνετε κατάθλιψη και δεν έχετε την ενέργεια για να διαχειριστείτε το χρόνο σας σωστά. 

Δεν εστιάζετε, γιατί τα πράγματα δεν είναι αληθινά όσα συμβαίνουν στη ζωή σας. Αν δεν συγκεντρωθείτε σ τους στόχους σας δεν ξέρετε πού πηγαίνετε. Αισθάνεστε ένα κενό για τον εαυτό σας ή τις σχέσεις σας, και ζείτε στο Facebook, μια προσπάθεια να γεμίσετε ορισμένα κενά της ζωής σας.

Στην αρχή είναι συναρπαστικό, γιατί γίνεστε ο πρωταγωνιστής και να ζείτε στο δική σας προσωρινή πραγματικότητα. Αλλά όσο περισσότερο χρόνο περνάτε στο Facebook, τόσο πιο καταθλιπτικός και μόνος νιώθετε και θα πρέπει να περάσετε ακόμη περισσότερο χρόνο on line για να εξαλείψετε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Τελικά πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο που φαίνεται ότι δεν έχει διέξοδο.

Απελευθερωθείτε από τον εθισμό σας στο Facebook
Για να πάρετε σαφή εικόνα για τη σχέση σας με το Facebook, παρατηρήστε τι πραγματικά κάνετε κατά τη διάρκεια της σύνδεσης σας on line.. Οι πιθανότητες είναι να διαπιστώσετε ότι σπαταλάτε περισσότερο χρόνο από το να είστε παραγωγικοί. 

Αν αυτή είναι η περίπτωση για εσάς, κοιτάξτε βαθιά μέσα στον εαυτό σας για να μάθετε τι λείπει από τη ζωή σας που σας κάνει να θέλετε να είστε στο Facebook τόσο πολύ.

Τώρα, αν ξοδεύετε πέντε ώρες την ημέρα στο Facebook και κερδίζετε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ως αποτέλεσμα των συνδέσεων που κάνετε, τότε κάντε το! Αλλά ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα : Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό. Η πλειοψηφία του χρόνου είναι σπατάλη. Ακόμα κι αν κάνετε ένα ή δύο κοινωνικής δικτύωσης επιχειρηματικά emails, ξοδεύετε περισσότερο χρόνο περιήγησης. 

Θα ήταν λοιπόν καλύτερα να ξοδεύατε τον χρόνο σας σε πρόσωπο με πρόσωπο εκδηλώσεις δικτύωσης και επαγγελματικές συναντήσεις.

Αν η εξάρτηση στο Facebook είναι πολύ μεγάλη για να την αντιμετωπίσετε μόνοι, μπορείτε να λάβετε βοήθεια από επαγγελματίες θεραπευτές, ψυχολόγους και συμβούλους. Πρόκειται για μια θεραπεύσιμη πάθηση. Με την κατάλληλη υποστήριξη και καθοδήγηση, μπορείτε τελικά να κλείσετε τον υπολογιστή και να αρχίσετε να ζείτε την πραγματική ζωή σας και πάλι.

Έτσι, ενώ το Διαδίκτυο, το Facebook, τα email, μηνύματα κειμένου, και τα IMs έχουν κάνει τη σύνδεση με τους φίλους και τους αγνώστους ευκολότερη, αυτά τα εργαλεία αυτά έχουν επίσης αφαιρέσει την ανθρώπινη αλληλεπίδραση που όλοι χρειάζεται να έχουμε για να ζούμε μια ευτυχισμένη και υγιή ζωή. 

Ως εκ τούτου, ο στόχος δεν είναι να εξαλείψουμε την τεχνολογία από τη ζωή μας, καθώς αυτό θα ήταν αδύνατο στη σημερινή εποχή. Ωστόσο, μπορείτε να περιορίσετε τη χρήση του Διαδικτύου σας και να χρησιμοποιήσετε τα τεχνολογικά εργαλεία επικοινωνίας με έναν υγιή τρόπο – κάτι που συμβάλλει στην πραγματική ανθρώπινη σχέση και δεν γίνεται εμπόδιο σε αυτό.



huffingtonpost
Psyhealth 

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Δείξε μου τη φωτογραφία σου, να σου πω το IQ σου.....!!!

 
Ανάλογα με τη χώρα και την κουλτούρα της κάθε χώρας οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν πως οι όμορφοι άνθρωποι είναι και πιο έξυπνοι ή το αντίστροφο... 

Υπάρχουν διάφορα στερεότυπα γύρω από την ευφυΐα. Ανάλογα με τη χώρα και την κουλτούρα της κάθε χώρας οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν πως οι όμορφοι άνθρωποι είναι και πιο έξυπνοι ή το αντίστροφο (βλ. ανέκδοτα με ξανθιές). 

Στη Δύση επικρατούν και οι δύο τάσεις, με κάποιους λαούς να έχουν μια μάλλον αρνητική προκατάληψη εναντίων των όμορφων ατόμων τα οποία τείνουν να τα θεωρούν λιγότερο έξυπνα, και άλλους να δημιουργούν αυτόματους θετικούς συσχετισμούς μεταξύ ομορφιάς και εξυπνάδας. Υπάρχει κάποια αλήθεια πίσω από αυτά τα στερεότυπα; 

Φαίνεται τελικά πως πράγματι υφίσταται μια θετική συσχέτιση μεταξύ φυσικής ομορφιάς και ευφυΐας, τουλάχιστον για τον δυτικό κόσμο και συγκεκριμένα τη Μ. Βρετανία. Εκεί τα πιο όμορφα άτομα φαίνεται πως τείνουν να είναι πιο έξυπνα από τα λιγότερο όμορφα. 

Σύμφωνα με μια διαχρονική έρευνα στην οποία αναφέρεται το Psychology Today[1] τα παιδιά που σε μικρή ηλικία χαρακτηρίζονται ως πιο “εμφανίσιμα” τείνουν να αναπτύσσουν μεγαλύτερο δείκτη ευφυΐας σε σχέση με τα λιγότερο “εμφανίσιμα”. 

Συγκεκριμένα, για 50 χρόνια οι Βρετανοί επιστήμονες παρακολουθούσαν την εξέλιξη όλων των παιδιών που γεννήθηκαν στην Μ. Βρετανία μεταξύ 1 και 9 Μαρτίου 1958. Μεταξύ των στοιχείων που συνέλεξαν όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και οι χαρακτηρισμοί που κλήθηκαν να δώσουν οι δάσκαλοί των παιδιών όταν αυτά ήταν 7 και 11 ετών. 
Οι δάσκαλοι έπρεπε να απαντήσουν στο ερώτημα εάν πίστευαν ότι το παιδί ήταν αντικειμενικά εμφανίσιμο ή όχι. Αν και τις δύο φορές το παιδί είχε χαρακτηριστεί ως εμφανίσιμο, τότε οι επιστήμονες της παρούσας έρευνας τους κατέτασσαν στους “εμφανίσιμους”. Αν έστω και στη μία φορά το παιδί δεν είχε χαρακτηριστεί ως εμφανίσιμο τότε το κατέτασσαν στους “μη εμφανίσιμους”. 

Για την ιστορία, αξίζει να αναφερθεί πως βάσει του πιο πάνω διαχωρισμού το 63% των παιδιών είχαν χαρακτηριστεί ως εμφανίσιμα. 

Στη συνέχεια οι επιστήμονες έψαξαν και βρήκαν τα ίδια άτομα, τα οποία πλέον είναι μεσήλικες, και αξιολόγησαν τον δείκτη νοημοσύνης τους. 

Αυτό που βρήκαν ήταν πως οι “μη εμφανίσιμοι” είχαν κατά μέσο όρο δείκτη νοημοσύνης 91.8, ενώ οι “εμφανίσιμοι” 104.23. Υπενθυμίζουμε πως στον δείκτη ευφυΐας το 100 είναι ο μέσος όρος και η τυπική απόκλιση είναι 15, πράγμα που σημαίνει ότι και οι δύο ομάδες ήταν εντός του μέσου όρου. 

Παρόλα αυτά όμως η διαφορά των 13 περίπου μονάδων φάνηκε πως είναι στατιστικά σημαντική. Το φύλο δεν φάνηκε να παίζει κάποιον ιδιαίτερο λόγο, αν και οι “εμφανίσιμοι” άνδρες είχαν μεγαλύτερη διαφορά από τους “μη εμφανίσιμους”, σε σχέση με τη διαφορά “εμφανίσιμων” και “μη εμφανίσιμων” γυναικών. 

Πως μπορούμε να εξηγήσουμε αυτά τα αποτελέσματα; Μήπως κάτι πάει λάθος στην μεθοδολογία μας και καταλήγουμε σε λανθασμένα αποτελέσματα ή μήπως τελικά πράγματι η φυσική ομορφιά συνδέεται με κάποιο τρόπο με την ευφυΐα; Αυτά είναι αρκετά δύσκολα ερωτήματα. 

Κάποιος θα μπορούσε να πει πως πολύ απλά οι έξυπνοι άνθρωποι μας φαίνονται αυτόματα και πιο όμορφοι. Αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. 

Ίσα-ίσα το κάνει κυκλικό και ίσως λίγο πιο πολύπλοκο, γιατί αν υποθέσουμε ότι ισχύει αυτή η θεωρία τότε θα πρέπει να εξηγήσουμε το γιατί τείνουμε να βλέπουμε την εξυπνάδα ως χαρακτηριστικό γνώρισμα ή και ακόμη και ως κριτήριο της φυσικής ομορφιάς, σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται ένα αυτοεκπληρούμενο στερεότυπο. 

Μήπως τελικά η ομορφιά δεν είναι κάτι τόσο επιφανειακό και δεν περιορίζεται στο όμορφο δέρμα, το καλοχτισμένο κορμί και στα μπλε μάτια, αλλά σχετίζεται και με λιγότερο επιφανειακά πράγματα όπως η εξυπνάδα; Από την άλλη, μπορούμε επίσης να υποθέσουμε πως το γεγονός πως κάποιος είναι “άσχημος”, αυτόματα του δημιουργεί ένα επιπλέον εμπόδιο στην ζωή του, το οποίο μεταξύ άλλων έχει αντίκτυπο και στην εκπαίδευσή του και κατΆ επέκταση και στην ευφυΐα του. 

Για παράδειγμα, κάποιο παιδί που είναι “άσχημο” είναι αναμενόμενο πως δεν θα λαμβάνει τόσα θετικά μηνύματα από το περιβάλλον του όσο ένα “όμορφο”. Κατ' επέκταση, μπορεί να αναπτύξει χαμηλή αυτοπεποίθηση, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα να μην θέτει υψηλούς στόχους στην ζωή του, να προσπαθεί λιγότερο να επιτύχει εκπαιδευτικούς στόχους και εν τέλει να αναπτύσσει και χαμηλότερο δείκτη ευφυΐας. 

Οι Kanazawa & Kovar σε μια δημοσίευσή τους το 2006[2] βλέπουν τη σχέση ευφυΐας και εξυπνάδας από μία διαφορετική σκοπιά. Εκεί υποστηρίζουν με εμπειρικά στοιχεία μία βασική θεωρία σχετικά με το γιατί οι όμορφοι άνθρωποι τείνουν να είναι και οι πιο έξυπνοι. 

Η θεωρία προέρχεται από την εξελικτική κοινωνιο-βιολογία και είναι η εξής: Οι πιο έξυπνοι άνδρες μπορούν να αποκτήσουν πιο εύκολα κάποιο υψηλό κοινωνικό στάτους σε σχέση με τους λιγότερο έξυπνους. 

Οι γυναίκες έλκονται από άνδρες με υψηλότερο κοινωνικό στάτους, κάτι που δίνει την ευκαιρία στους έξυπνους άνδρες να επιλέξουν όμορφες γυναίκες που έλκονται από αυτούς. Αποτέλεσμα ενός τέτοιου γάμου είναι ένα έξυπνο και όμορφο παιδί το οποίο κληρονόμησε το πρώτο χαρακτηριστικό από τον πατέρα του και το δεύτερο από τη μητέρα του. 

Πριν αρχίσετε να μιλάτε για κοινωνικό δαρβινισμό, είναι καλό να υπενθυμίσουμε ορισμένα βασικά πράγματα. Η ομορφιά σαφώς και δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμη με την ευρύτερη έννοια του όρου. 

Πρόκειται για ένα κοινωνικό δημιούργημα που πολλές φορές επιβάλλεται από την κοινωνία στο άτομο. Δεν είναι τυχαίο πως ένας νεαρός Ταϊλανδός της φυλής Padaung θεωρεί τον μακρύ, ασθενικό λαιμό ως ένδειξη ομορφιάς, ενώ το ίδιο πράγμα για τους περισσότερους από εμάς θεωρείται παράξενο και αντιαισθητικό. 

Όπως βεβαίως δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τα ψηλά, λιγνά κορμιά των μοντέλων της σύγχρονης Δύσης θα θεωρούνταν άσχημα από κάποιον παρατηρητή που ζούσε στην Ευρώπη του Μεσαίωνα. Τα κοινωνικά πρότυπα αλλάζουν με τον τόπο και τον χρόνο. Επομένως η ομορφιά ως δείκτης δεν έχει καμία απολύτως διαχρονική αξία. 

Έπειτα, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα προβλήματα που έχει ο ορισμός και η μέτρηση του δείκτη ευφυΐας. Παρόλο που τα τεστ IQ όσο πάνε λαμβάνουν υπόψην τους όλο και περισσότερους παράγοντες και γίνονται όλο και λιγότερο προκατειλημμένα για διάφορες κοινωνικές ομάδες, είμαστε πολύ μακριά ακόμη από την συμφωνία για το τι εστί ευφυΐα και πως μετράται αντικειμενικά ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. 



Πηγές : Psychology Today: “Beautiful People Really ARE More Intelligent“ 
Kanazawa & Kovar (2006). “Why beautiful people are more intelligent“. Intelligence. 32: 227–243 
Ψυχολογείν 

Η εσωτερική μας ορχήστρα..ή οι φωνές μέσα μας.......!!!

Έχουμε έναν κεντρικό εαυτό, που πρέπει να αποφασίσει για το τι απόφαση θα πάρει και πολλούς υπο- εαυτούς, που ο καθένας έχει την δική του φωνή.

Να ενημερωθούμε για τον εαυτό μας, λοιπόν. Ποιος είναι αυτός ο εαυτός? Είναι μόνος του, είναι ένας, είναι πολλοί, κι αν ναι, ποιοι είναι και τι θέλουν?

Παρατηρώντας και ακούγοντας τον εαυτό μας βλέπουμε ότι συνυπάρχουν «πολλοί εαυτοί». Θέλουμε, για παράδειγμα, να πάρουμε μια απόφαση ή να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάτι και τότε αρχίζει ο εσωτερικός διάλογος:

− Θέλω, απόψε, να βγω για να διασκεδάσω.

− Καλέ, που θα πας? Έχεις πολύ διάβασμα.. σε λίγο αρχίζει η εξεταστική.

− Καλά, αν μάθει η μάνα σου ότι είσαι όλη μέρα έξω και δε διαβάζεις.. θα στεναχωρηθεί η καημένη.

− Κι αυτός ο καημένος ο φίλος σου τι φταίει που είσαι όλη μέρα μέσα και δεν συναντιέστε καθόλου?

− Θέλω να βγω να ξεσκάσω, μπούχτισα, δεν μπορώ άλλο.

− Που θα πάς, καλέ? Αφού έχεις βάλει στόχο να κερδίσεις την υποτροφία, έτσι όπως πας δεν θα τα καταφέρεις.

− Κι αύριο από το ξενύχτι δεν θα μπορείς να διαβάσεις καθόλου, θα κοιμάσαι όλη μέρα.

− Ουφ, δεν μπορώ.. τελικά τι να κάνω? Να βγω ή όχι?

Και τότε αρχίζει το μπέρδεμα, η αγωνία, το άγχος, η απογοήτευση…..

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι έχουμε έναν κεντρικό εαυτό, που πρέπει να αποφασίσει για το τι απόφαση θα πάρει και πολλούς υπο- εαυτούς, που ο καθένας έχει την δική του φωνή. Είναι οι φωνές της λογικής, της επιθυμίας, της κριτικής, του πρέπει , του φιλικού, του φιλόδοξου, του εργατικού, του συντρόφου, του παιδιού κλπ.

Συνηθίζω να λέω ότι ο κεντρικός εαυτός είναι ο μαέστρος και οι υπο-εαυτοί είναι τα όργανα της ορχήστρας, οι φωνές. Ο μαέστρος αποφασίζει πως θα ερμηνευθεί το κομμάτι από τα όργανα. Για να το κάνει αυτό χρειάζεται να μελετήσει το κάθε όργανο χωριστά, να το γνωρίσει και να το ακούσει. 

Στη συνέχεια θα ανέβει στο πόντιουμ, όπου θα διευθύνει τις φωνές σύμφωνα με την ενορχήστρωση, που έχει αποφασίσει. Κάπως έτσι λειτουργεί και ο κεντρικός εαυτός με τους υπο-εαυτούς.

Προτείνω, κάθε φορά που ακούμε τόσες φωνές μέσα μας και είμαστε μπερδεμένοι να αφιερώνουμε χρόνο να τις καταγράφουμε σε ένα χαρτί. Είναι πολύ βοηθητικό να δούμε καταγεγραμμένους τους υπο – εαυτούς μας, να τους αναγνωρίσουμε και να αποφασίσουμε ποιος θα παίξει σόλο.



Ψυχοδρόμιο

Νιώθουμε εγκατάλειψη όταν περνάμε απαρατήρητοι......!!!

Η ανάγκη να είμαστε με ανθρώπους είναι τόσο ισχυρή, ώστε όταν μας αγνοεί κάποιος βιώνουμε την εγκατάλειψη...

Για να είναι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος, έχει ανάγκη να νιώθει πως ανήκει σε μία ομάδα ή ότι επικοινωνεί με τους άλλους, εξήγησαν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Purdue που πραγματοποίησαν τη νέα μελέτη.

Αυτή η αίσθηση ότι κάπου ανήκει, μπορεί να δημιουργηθεί όχι μόνο από τον οικογενειακό και άμεσο κοινωνικό περίγυρο, αλλά και όταν γίνεται μέλος σε ένα κλαμπ, όταν μένει σε μια φιλική γειτονιά ή – όπως αποκαλύπτει αυτή η μελέτη – όταν απλώς τον κοιτάξει στα μάτια ένας άνθρωπος που του είναι παντελώς άγνωστος.

Για να πραγματοποιήσουν τη μελέτη τους, οι ερευνητές επέλεξαν τυχαία άτομα που περπατούσαν στους χώρους του πανεπιστημίου. Ένας από τους ερευνητής υποδύθηκε τον ρόλο του «ξένου»: περπατούσε προς το μέρος ενός ατόμου και είτε τον κοίταζε μόνο στα μάτια, είτε τον κοίταζε και χαμογελούσε, είτε τον προσπερνούσε αδιάφορα.

Λίγο πιο κάτω, περίμεναν το άτομο αυτό άλλοι ερευνητές, οι οποίοι του ζητούσαν να απαντήσει σε ερωτήματα για το πόσο κοντά νιώθει με τους άλλους ανθρώπους.

Αποτέλεσμα: οι περιπατητές τους οποίους είχε κοιτάξει ο πρώτος ερευνητής στα μάτια, αισθάνονταν λιγότερο απομονωμένοι απΆ ό,τι εκείνοι τους οποίους είχε αγνοήσει - και αυτό ίσχυε είτε τους είχε χαμογελάσει την ώρα που τους κοίταξε, είτε όχι.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Psychological Science», προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όταν μας απορρίπτουν από μία ομάδα – ακόμα κι αν είναι κάποια που καταδικάζουμε – αισθανόμαστε απόρριψη.

«Μιλάμε για ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε, απλώς έτυχε να περνούν από μπροστά μας – παρ' όλα αυτά, μια ματιά ή η ανυπαρξία της ήταν αρκετή για να τους επηρεάσει, έστω και παροδικά», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Έρικ Βέσελμαν.

«Είναι προφανές ότι η σύνδεση που έχουμε με άλλους ανθρώπους, αποτελεί ένα πανίσχυρο φαινόμενο, το οποίο μας επηρεάζει με τρόπους που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε».



Ρούλα Τσουλέα
Tα Νέα

Οι αγκαλιές μας κάνουν πιο υγιείς......!!!

Μια μεγάλη αγκαλιά αλλά ακόμα και ένα απαλό άγγιγμα στο χέρι μπορεί να γίνει το απόλυτο φάρμακο μυαλού και σώματος.

Τα ωφέλη είναι πολλά, μειώνεται η πίεση και η καρδιακή συχνότητα, ενώ ακόμα ανακουφίζονται και τα επίπεδα πόνου. Αποτέλεσμα αυτών, η καλύτερη υγεία και χαμηλότερα επίπεδα άγχους. 

Η έρευνα που έγινε απο το University of Wisconsin at Madison έδειξε ότι με την αγκαλιά αυξάνεται η συγκέντρωση οξυτοκίνης, μιας ορμόνης η οποία βοηθάει τους ανθρώπους να αισθάνονται σίγουροι και ασφαλείς, ενώ παράλληλα μειώνονται τα επίπεδα κορτιζόλης με αποτέλεσμα να μειώνεται το άγχος. 

Επίσης τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης συντελούν στην καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος όποτε η μείωσή της προωθεί την καλή υγεία. Παράλληλα έρευνα που πραγματοποιήθηκε απο το University of Virginia με απεικόνιση του εγκεφάλου, έδειξε ότι οι γυναίκες που τους έσφιγγαν το χέρι δεν αντιδρούσαν σε απειλητικά ερεθίσματα και παρουσίασαν μείωση του άγχους τους. 

Ακόμα και το άγγιγμα απο κατοικίδια έδειξε ότι μειώνει την ένταση, την πίεση του αίματος, τονώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και ανακουφίζει απο τον πόνο. Ερευνητές του Bastyr University in Seattle αναφέρουν ότι όταν εστιάζουμε την προσοχή μας στο κατοικίδιο το μυαλό μας αποσπά την προσοχή του απο τον πόνο και προτείνει ποιοτικό χρόνο μαζί τους.



psychinfo.gr

Πως αλλάζουν οι αναμνήσεις μας........!!!

Μελέτες που διεξήχθησαν από ερευνητική ομάδα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα δείχνουν ότι είναι πιθανό να αλλάξουμε την υπάρχουσα ανάμνηση ενός ατόμου με το να εισάγουμε νέες ή διαφορετικές πληροφορίες. Το «κλειδί» είναι ο κατάλληλος συγχρονισμός κατά την ανάκληση αυτής της ανάμνησης.

«Εάν επανενεργοποιήσουμε μια ανάμνηση ανασύροντάς την, αυτή καθίσταται και πάλι πιο ευάλωτη σε αλλαγές. Αν σε αυτό το χρονικό σημείο δώσουμε στο άτομο νέες αντιφατικές πληροφορίες, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο να ανακληθεί η αρχική ανάμνηση αργότερα»ανέφερε ο επικεφαλής της νέας μελέτης δρ Τζέισον Τσαν, επίκουρος καθηγητής Ψυχολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αϊόβα.

Επίδραση στη δηλωτική μνήμη
Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα των μελετών της ομάδας οι οποίες δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Proceedings of the National Academy of Sciences» είναι η επίδραση που έχει η συγκεκριμένη μέθοδος στη δηλωτική μνήμη – πρόκειται για τη μνήμη που ανασύρεται ενσυνείδητα και περιγράφεται με λόγια, όπως το να αναφέρει κάποιος τι έκανε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. 

Η επίδραση είναι ισχυρή επειδή το άτομο ανακαλεί αυτή τη μνήμη και ενσωματώνει στη συνέχεια νέες πληροφορίες. Ο δρ Τσαν και οι συνεργάτες του δοκίμασαν την επίδραση των νέων πληροφοριών όταν αυτές παρουσιάζονταν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα μετά την ανάκληση της αρχικής ανάμνησης.

Είδαν ότι όταν η προσθήκη των νέων πληροφοριών ήταν άμεση, τότε η ανάμνηση μπορούσε να μεταβληθεί. Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο όταν οι καινούργιες πληροφορίες παρουσιάζονταν 48 ώρες μετά την ανάκληση της αρχικής ανάμνησης. 

Ο δρ Τσαν αναφέρει ότι, βασιζόμενος και σε άλλες μελέτες, εκτιμά ότι υπάρχει ένα χρονικό παράθυρο έξι ωρών προτού επανεδραιωθεί η ανάμνηση μετά την ανάκλησή της – μετά από αυτό το χρονικό παράθυρο η ανάμνηση δεν μπορεί να μεταβληθεί.  «Κατά τη διάρκεια της επανεδραίωσης της ανάμνησης είναι εύκολο να παρέμβουμε. 

Όταν όμως κλείσει το χρονικό παράθυρο και η ανάμνηση ξαναγίνει σταθερή, εάν το άτομο λάβει νέες πληροφορίες αυτές δεν μπορούν να ενσωματωθούν».

Το πείραμα της… τηλεοπτικής ένεσης
Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ερευνητές διεξήγαγαν το ακόλουθο πείραμα σε εθελοντές: τους έβαλαν να παρακολουθήσουν ένα 40λεπτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «24» στο οποίο ένας τρομοκράτης επιτίθεται σε μια αεροσυνοδό κάνοντάς της μια υποδόρια ένεση. 

Στη συνέχεια οι ειδικοί προσπάθησαν να επαναφέρουν την ανάμνηση που είχαν οι εθελοντές σχετικά με το τηλεοπτικό επεισόδιο. Τους έβαλαν να ακούσουν μια ηχογραφημένη ανακεφαλαίωση του επεισοδίου η οποία περιείχε διαφορετικές λεπτομέρειες, όπως ότι ο τρομοκράτης κρατούσε όπλο αντί για ένεση. 

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι συμμετέχοντες δυσκολεύονταν περισσότερο να θυμηθούν την ένεση – μόνο όμως όταν είχαν θυμηθεί τη λεπτομέρεια της ένεσης προτού ακούσουν για το όπλο.

Εκτός του εργαστηρίου, τα νέα αποτελέσματα θα μπορούσαν να έχουν άμεση σχέση σε ό,τι αφορά τους αυτόπτες μάρτυρες ενός εγκλήματος. 

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον δρα Τσαν, αν κάποιος ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε μια ληστεία σε τράπεζα και αργότερα ανέσυρε από τη μνήμη του τις λεπτομέρειες για αυτή τη ληστεία ενώ παρακολουθούσε στην τηλεόραση μια σκηνή ληστείας σε τράπεζα, τότε θα ήταν πιθανό η μυθοπλασία της τηλεοπτικής σκηνής να παρενέβαινε στην αρχική ανάμνησή του.

Σημαντικό το περιεχόμενο
Κατά τη διάρκεια των μελετών του ο δρ Τσαν ανακάλυψε ότι το περιεχόμενο των αναμνήσεων αλλά και των νέων πληροφοριών που… προσπαθούν να εισαχθούν σε αυτές παίζει σημαντικό ρόλο. 

Σε ένα πείραμα οι εθελοντές έλαβαν πληροφορίες σχετικά με ένα όπλο, το οποίο όμως χρησιμοποιήθηκε σε μια σύλληψη για ναρκωτικά. Όταν οι εθελοντές εξετάστηκαν στη συνέχεια δεν φάνηκε να υπάρχει επίδραση στην ανάμνηση που αφορούσε την ένεση και την αεροσυνοδό.

«Οι άνθρωποι δεν ''ενημερώνουν'' πάντα με νέα κωδικοποίηση μια προηγουμένως εγκατεστημένη ανάμνηση καθώς η νέα κωδικοποίηση γίνεται συνεχώς. Πρέπει να αφορά συγκεκριμένα την αρχική ανάμνηση ώστε αυτή να αλλάξει» σημείωσε ο ειδικός.

Επίδραση σε μαθητές και φοιτητές 
Η νέα αυτή ερευνητική δουλειά ρίχνει επίσης φως στο πώς επεξεργαζόμαστε νέες πληροφορίες όταν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο ή στη δουλειά. 

Ο ερευνητής υποστηρίζει ότι τα ευρήματά του μπορούν να επηρεάσουν το πώς οι φοιτητές θυμούνται την ύλη για μια εξέταση. 

Αν για παράδειγμα, φοιτητές συζητούν μεταξύ τους την ύλη ενός μαθήματος και ένας εξ αυτών παράσχει στους άλλους λανθασμένες πληροφορίες, τότε θα είναι πιο δύσκολο για τους υπόλοιπους να ανασύρουν μετά τις σωστές πληροφορίες για να έχουν καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις.

Ο ειδικός σκοπεύει στο μέλλον να μελετήσει περαιτέρω τον ακριβή χρόνο που θα πρέπει να εισάγονται νέες πληροφορίες ώστε να αλλάξει μια ανάμνηση καθώς και το ακριβές περιεχόμενο των πληροφοριών που θα εισαχθούν. Σύμφωνα με τον ίδιο, θα μπορούσε να διερευνηθεί το ενδεχόμενο παρέμβασης στη μνήμη σε περιπτώσεις όπως αυτές του μετατραυματικού στρες με αυτή τη μη επεμβατική τεχνική η οποία θα ήταν ίσως ικανή να καταργήσει τα φάρμακα. 

Ετσι μελλοντικά, ασθενείς θα «ξεφορτώνονται» επιλεκτικά τις επώδυνες αναμνήσεις τους διατηρώντας παράλληλα εκείνες που δεν είναι τραυματικές.


 Βήμα Science 

Παραμύθι ή πάθος ; Τι είναι εκείνο που αναζητάς σε μια σχέση ; Κάνε το τεστ.....!!!

Θέλεις μια σχέση ! Έναν άνδρα να σε προσέχει και να σε αγαπά. Πώς ορίζεις όμως τον όρο σχέση; Τι σημαίνει είσαι με κάποιον; Τι είναι εκείνο που προέχει; 

Κάνε το τεστ και μάθε ακριβώς ποια σχέση σε εκπροσωπεί…

Πόσο μετρά η γνώμη των κοντινών σου ανθρώπων όταν πρέπει να επιλέξεις σύντροφο;
A. Μόνο όταν σοβαρέψουν τα πράγματα και θέλω να τους τον γνωρίσω 

B. Θα ήθελες η γνώμη τους να είναι θετική για να είσαι πιο ήρεμη

C. Όσο και να τους αγαπάς η επιλογή σου δεν τους αφορά


Πόσα μπορείς να ρισκάρεις για μια παθιασμένη σχέση;
A. Πολλά, αρκεί να μην καταστρέφουν την εικόνα του παραμυθιού

B. Δεν σου αρέσει το παιχνίδι και ο “τζόγος” όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπινες σχέσεις

C. Βλέπεις το ρίσκο σαν παιχνίδι και μπορείς να παίξεις τα “ρέστα σου” για μια τέτοια σχέση

Τι θα ήταν το πιο… ερεθιστικό σε έναν άνδρα;
A. Μια μεγάλη καρδιά

B. Μια υπεύθυνη και έντιμη συμπεριφορά

C. Μια μυστηριώδης φιγούρα που χρειάζεται “ψάξιμο” για να την ανακαλύψεις


Έχεις την τάση να προσπαθείς να αλλάξεις τους ανθρώπους προς το καλύτερο;
A. Ναι! Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης στο χαρακτήρα ενός ανθρώπου

B. Όχι, το θέμα είναι να σου ταιριάζουν έτσι ακριβώς όπως είναι

C. Όταν είσαι ερωτευμένη αλλάζεις για εκείνον, αλλά κι εκείνος για σένα


Τι σημαίνει για εσένα σχέση
A. Δυο ψυχές ενώνονται στην αιωνιότητα

B. Δύο άνθρωποι που ξέρουν να δίνουν και να παίρνουν

C. Μια ενέργεια που ξυπνά πάθη, έντονα συναισθήματα και ενθουσιασμό

Πώς αντιδράς όταν γνωρίζεις κάποιον για πρώτη φορά;
A. Συνήθως ενθουσιάζεσαι και στο τέλος “την πατάς”

B. Πολύ σπάνια πέφτεις έξω και η πρώτη σου κρίση είναι και η πιο αληθινή

C. Δεν συνηθίζεις να κρίνεις τους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή. Χρειάζεσαι τον χρόνο σου
                            
Τι είναι εκείνο που σου ξυπνά ρομαντικά συναισθήματα;
A. Το Breakfast At Tiffany’s, ένα ηλιοβασίλεμα στην αγκαλιά του αγαπημένου

B. Όταν βλέπεις δίπλα σου ευτυχισμένα ζευγάρια

C. Τη στιγμή που ο αγαπημένος σου κάνει την επιθυμία σου πράξη χωρίς καν να του το πεις


Ποιος είναι για σένα ο τέλειος άνδρας, ο άνδρας ο σωστός;
A. Κάποιος που να σου ανοίγει την πόρτα, να σου φέρνει λουλούδια και να σου φέρεται ρομαντικά

B. Εκείνος ο άνδρας επάνω στον οποίο μπορείς να βασιστείς σε μια δύσκολη στιγμή

C. Εκείνος που κάνει την επιθυμία σου πράξη χωρίς καν να του το πεις

Αποτελέσματα  :
Περισσότερα Α

Αναζητάς τον πρίγκιπα του παραμυθιού
Σχέση για σένα σημαίνει ιστορίες με αστερόσκονη. Γοβάκια και κολοκύθες που μεταμορφώνονται σε άμαξες. Όμορφοι πρίγκιπες που σε ψάχνουν και τελικά η αγάπη σας νικά όλες τις δυσκολίες. Δεν είναι κακό να φαντάζεσαι πως μπορείς κι εσύ να παίξεις τον ρόλο της βασιλοπούλας, όμως η ζωή δεν είναι πάντα παραμυθένια. 

Κράτησε απλά στο μυαλό σου πως πολλοί άνδρες εκεί έξω έχουν παρακολουθήσει το Pretty Woman και θα μπορούσαν να υποδυθούν με ευκολία το ρόλο του Richard Geere. Σιγουρέψου πως δεν πρόκειται για απάτη πριν αφεθείς στο παραμύθι της ζωής σου…

Περισσότερα Β
Έναν ώμο να στηριχτείς
Η σχέση για σένα δεν είναι μόνο ηλιοβασίλεμα και ρομαντικά κεριά. Θέλεις να ξέρεις πως ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα σου θα σε καταλάβει, θα σε στηρίξει και θα είναι εκεί ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα. Όπως να σε βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Καλά ως εδώ… 
                            
Μήπως όμως όταν φιλτράρεις τον έρωτα μέσα από τη λογική χάνεις αυτή τη σπίθα, την ανησυχία και το πάθος μιας καινούριας σχέσης; Υπάρχει περίπτωση να απομακρύνεις ανθρώπους που σε αγαπούν πραγματικά, μόνο και μόνο επειδή η λογική δεν σου επιτρέπει να αφεθείς στο συναίσθημα;

Περισσότερα C
Το πάθος και τη φλόγα
Η σχέση είναι περιπέτεια. Πρέπει να έχει το μυστήριο και το παιχνίδι. Αλλιώς βαριέσαι. Πρέπει ο άνδρας που γνωρίζεις να σου αφήνει ερωτηματικά. Να παίζει μαζί σου και να σε ιντριγκάρει. Όταν όλα γίνουν στα μάτια σου ρουτίνα και καθημερινότητα, τότε θα νιώθεις την ανάγκη να φύγεις τρέχοντας. Μήπως όμως να ανακαλύψεις άλλους τρόπους να… «διασκεδάζεις» με εκείνον που αγαπάς, αντί να αλλάζεις παρτενέρ;



tlife.gr

Το θαύμα του ανθρώπου - God of Wonders....!!!

                     

TheDocumentary1234·

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Διαλογισμός και χαλάρωση.......!!!

Γιατί κλαίμε ; Η επιστημονική εξήγηση......και video.........!!!

Ο ανθρώπινος οργανισμός παράγει τρία είδη δακρύων: τα συνεχή, τα αντανακλαστικά και τα συναισθηματικά.

Το κλάμα είναι ένας τρόπος καθαρισμού από εγκλωβισμένα συναισθήματα ή στρες, λιπαίνει τα μάτια μας και απομακρύνει ερεθιστικές ουσίες. Ο ανθρώπινος οργανισμός παράγει τρία είδη δακρύων: τα συνεχή, τα αντανακλαστικά και τα συναισθηματικά.

Τα συνεχή δάκρυα παράγονται για να προστατεύουν τα μάτια μας και περιέχουν μια χημική ουσία που ονομάζεται λυσοζύμη. Αυτή έχει αντιβακτηριακή δράση και προστατεύει τα μάτια μας από τυχόν μολύνσης. Το δέυτερο είδος, τα αντανακλαστικά δάκρυα παράγονται όταν στο μάτι μας εισέλθει κάποιο ξένο σώμα, καπνός ή άλλου είδους χημικά.

Τέλος τα συναισθηματικά δάκρυα προκαλούνται από έντονα συναισθήματα λύπης, χαράς ή συγκίνησης και περιέχουν ορμόνες του στρες οι οποίες αποβάλλονται από τον οργανισμό μας.



Δείτε το video της ASAPScience παρακάτω 
Breifingnews.gr
AsapSCIENCE

Πώς η μύτη μας σέρνει από... τη μύτη..........!!!!

Μάθετε σε τί διαφέρουμε από τους σκύλους και πώς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τη μύτη μας !

Τα θηλαστικά διαθέτουν γύρω στους 1000 οσφρητικούς υποδοχείς. Κάθε είδος όμως αξιοποιεί διαφορετικό ποσοστό τους και με διαφορετικό τρόπο. Ο σκύλος εξαντλεί τις δυνατότητές τους, ενώ ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόλις 400 απ’ αυτούς.

Προσπαθώντας να αγνοήσω πιθανούς παρατηρητές μπουσουλάω σε κεντρικό πάρκο του Λονδίνου έχοντας τα μάτια κλειστά με τη βοήθεια ενός μαντιλιού. Με λίγη καλή τύχη, οι περαστικοί μπορεί να μην προσέξουν το μαντίλι και να νομίζουν ότι ψάχνω έναν φακό επαφής. Αυτό που κάνω είναι να δοκιμάζω την όσφρησή μου προσπαθώντας να ανταγωνιστώ τις οσφρητικές ικανότητες ενός κυνηγόσκυλου.

Οπως ένας αετός μπορεί να κυνηγήσει έναν φασιανό χρησιμοποιώντας μόνο το οσφρητικό του όργανο, προσπαθώ να αξιοποιήσω το δικό μου για να ακολουθήσω ένα ίχνος από έλαιο κανέλας, έναν «ντορό» όπως λένε οι κυνηγοί, μήκους δέκα μέτρων.

Η προσπάθεια αυτή μάλλον ακούγεται καταδικασμένη. Στο κάτω-κάτω, οι μύτες των σκύλων είναι διάσημες για την ευαισθησία τους στις μυρωδιές, ενώ οι μύτες των ανθρώπων είναι πολύ φτωχές συγκριτικά. Αυτό όμως είναι μάλλον παρανόηση. Σύμφωνα με μια σειρά πρόσφατων μελετών, οι μύτες μας είναι εξαιρετικά εκλεπτυσμένα και ευαίσθητα εργαλεία τα οποία καθοδηγούν την καθημερινή μας ζωή σε απίστευτο βαθμό. 

Ανεπαίσθητες οσμές μπορούν να αλλάξουν τη διάθεσή μας, τη συμπεριφορά μας και τις επιλογές μας χωρίς εμείς να το αντιληφθούμε. Παράλληλα, οι δικές μας οσμές αποκαλύπτουν στους γύρω μας τις συναισθηματικές μας καταστάσεις, όπως ο φόβος ή η θλίψη. Το μέγα μυστήριο βεβαίως είναι γιατί στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν συνειδητοποιούμε την οσφρητική δραστηριότητά μας.

Παραμελημένη αίσθηση
Είναι γεγονός ότι οι μύτες δεν υπήρξαν ποτέ στην αιχμή της έρευνας των αισθήσεων καθώς οι επιστήμονες είχαν εστιάσει στις, φαινομενικά τουλάχιστον, σοβαρότερες αισθήσεις της όρασης και της ακοής. «Υπήρξε πολύ μεγάλη προκατάληψη σχετικά με την επίδραση των οσφρητικών ερεθισμάτων στους ανθρώπους η οποία θεωρήθηκε πολύ μικρότερη σε σχέση με άλλα θηλαστικά» λέει η Lilianne Pujica-Parodi η οποία μελετά τη νευροβιολογία του ανθρώπινου στρες στο Πανεπιστήμιο Stony Brook της Νέας Υόρκης.

Ενας από τους πρώτους που επέβαλε τη σχετική ασημαντότητα της ανθρώπινης όσφρησης ήταν ο Pier Paul Broca, διάσημος γάλλος γιατρός και ανατόμος του 19ου αιώνα. 

Συγκρίνοντας την αναλογία του εγκεφάλου που είναι αφιερωμένη στην όσφρηση μεταξύ διαφορετικών θηλαστικών, ο Broca τα χώρισε σε δύο κατηγορίες: τα μακροσμητικά, όπως οι σκύλοι, τα οποία διαθέτουν μια εξαιρετικά λεπτή αίσθηση των οσμών και βασίζονται σε αυτή για να αντιληφθούν το περιβάλλον τους, και τα μικροσμητικά, όπως οι άνθρωποι και τα θαλάσσια θηλαστικά, τα οποία διαθέτουν ένα μικρό και λειτουργικά εκφυλισμένο οσφρητικό όργανο. 

Η παραπάνω ιδέα φάνηκε να συμβαδίζει με πιο πρόσφατες γενετικές μελέτες από τις οποίες διαπιστώθηκε ότι τα θηλαστικά διαθέτουν γονίδια που κωδικοποιούν για τη σύνθεση 1.000 περίπου διαφορετικών οσφρητικών υποδοχέων. Τα περισσότερα από αυτά τα γονίδια δεν εκφράζονται στους ανθρώπους με αποτέλεσμα οι μύτες μας να διαθέτουν περί τους 400 διαφορετικούς οσφρητικούς υποδοχείς.

Ουκ εν τω πολλώ το εύ
Ωστόσο, τα παραπάνω ευρήματα μπορεί και να ήταν παραπλανητικά. Η χρήση προηγμένων απεικονιστικών τεχνικών του εγκεφάλου έχει αποκαλύψει προσφάτως ότι πολύ μεγαλύτερο μέρος του οργάνου είναι αφιερωμένο στην όσφρηση απ’ ό,τι έδειχναν οι ανατομικές παρατηρήσεις του Broca. Και παρά το γεγονός ότι διαθέτουμε λιγότερους οσφρητικούς υποδοχείς σε σχέση με άλλα θηλαστικά, ο Charles Greer του Πανεπιστημίου Yale κατέδειξε ότι η ανθρώπινη μύτη είναι εξαιρετικά καλά συνδεδεμένη με τον εγκέφαλο. 

Για την ακρίβεια, διαπίστωσε ότι κάθε ομάδα οσφρητικών υποδοχέων συνδέεται με περισσότερες περιοχές στον εγκέφαλο σε σχέση με τα υπόλοιπα ζώα, πράγμα το οποίο μας δίνει μια καλύτερη ικανότητα επεξεργασίας των προσλαμβανομένων οσμών.

Οταν λοιπόν οι επιστήμονες άρχισαν να διερευνούν διεξοδικότερα διαπίστωσαν ότι οι μύτες μας είναι πολύ πιο ευαίσθητες από όσο ήθελε η φήμη τους. Παραδείγματος χάριν, από μια μελέτη φάνηκε ότι μπορούμε να εντοπίσουμε ορισμένα χημικά που είναι διαλυμένα σε νερό σε αναλογία ένα προς ένα δισεκατομμύριο. 

Αυτό σημαίνει ότι ένας κολυμβητής μπορεί να εντοπίσει μερικές σταγόνες αιθυλ-μερκαπτάνης διαλυμένες σε μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων! Και σαν να μην έφτανε αυτό, είμαστε σε θέση να διακρίνουμε μόρια που διαφέρουν μόνο στο γεγονός ότι το ένα είναι κατοπτρικό είδωλο του άλλου.

Το μάρκετινγκ περνάει από τη μύτη
Αυτό που γίνεται πάντως ολοένα και πιο ξεκάθαρο στους επιστήμονες είναι ότι τα οσφρητικά κέντρα του εγκεφάλου είναι στενότατα συνδεδεμένα με το μεταιχμιακό σύστημα (limbic system), το οποίο σχετίζεται με το συναίσθημα, τον φόβο και τις αναμνήσεις. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει σύνδεση μεταξύ της όσφρησης και του τρόπου που σκεφτόμαστε.

Η δύναμη των οσμών δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τους μεσίτες σπιτιών οι οποίοι καταφεύγουν σε οσμές όπως αυτή του καφέ ή του φρεσκοψημένου ψωμιού προκειμένου να κάνουν ελκυστικότερες τις κατοικίες που επιδεικνύουν σε επίδοξους αγοραστές. Αλλά υπάρχουν και περισσότερο λεπτές όσο και αναπάντεχες επιδράσεις των οσμών πάνω μας. 

Παραδείγματος χάριν, όταν ο Hendrick Schifferstein του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Delft και οι συνεργάτες του εισήγαγαν την οσμή πορτοκαλιού, θαλασσινού νερού ή μέντας σε ένα κέντρο διασκέδασης, οι πελάτες χόρεψαν περισσότερο, θεώρησαν τη βραδιά τους πολύ επιτυχημένη και δήλωσαν πως ακόμη και η μουσική ήταν καλύτερη σε σχέση με τις υπόλοιπες κανονικές βραδιές.

Αντιστοίχως, ο Rob Holland και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία διαπίστωσαν ότι ακόμη και μια υποψία αρώματος από εσπεριδοειδή ήταν αρκετή για να κάνει τους φοιτητές-εθελοντές στη μελέτη τους να καθαρίσουν τον χώρο τους, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς δεν είχαν καν συνειδητοποιήσει την παρουσία της οσμής. Εργασίες άλλων επιστημόνων έχουν επίσης δείξει ότι οι οσμές επιδρούν στις διανοητικές ικανότητές μας αλλά και στην εδραίωση των αναμνήσεών μας.

Πώς οι οσμές μας μάς προδίδουν
Φαίνεται όμως ότι η όσφρησή μας μπορεί ακόμη και να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τη συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων γύρω μας. Η ιδέα αυτή παραμένει ακόμη κάπως αμφιλεγόμενη, ωστόσο πρόσφατη εργασία της Mujica-Parodi υποδηλώνει ότι μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον φόβο του άλλου από τον ιδρώτα του και να αντιδράσουμε αναλόγως.

Η οσμή του φόβου μπορεί να είναι ένα από τα πολλά οσφρητικά σήματα που εκπέμπονται από το ανθρώπινο σώμα. Μια άλλη πρόσφατη μελέτη από τη Yaara Yerhurun του Ινστιτούτου Weizmann στο Ισραήλ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανεπαίσθητη οσμή γυναικείων δακρύων μείωνε τη σεξουαλική διέγερση των ανδρών!

Το εκπληκτικό με όλες αυτές τις μελέτες είναι ότι πολύ λίγα από τα άτομα που ελάμβαναν μέρος σε αυτές συνειδητοποιούσαν την παρουσία των οσμών, παρά το γεγονός ότι οι οσμές καθόριζαν τη συμπεριφορά τους. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί δίνουμε τόσο λίγη σημασία στη μύτη μας, εκτός από περιπτώσεις όπου αυτή ανιχνεύει κάτι εξαιρετικά δύσοσμο;

Η «οσφρητική τύφλωση»
Η Lee Sela και ο Noam Sobel, επίσης από το Ινστιτούτο Weizmann, αποδίδουν αυτή την οσφρητική τύφλωση σε δύο λόγους. Πρώτον, επισημαίνουν ότι η όσφρησή μας δεν είναι εξοπλισμένη να εντοπίζει την προέλευση των οσμών. Αυτό την καθιστά θεμελιωδώς διαφορετική από την όραση ή την ακοή που είναι δομημένες να εντοπίζουν εικόνες και ήχους και να τα αξιοποιούν για να δημιουργήσουν έναν νοητό χάρτη. 

Σύμφωνα με μια από τις επικρατούσες θεωρίες για τη συνείδηση, αντιλαμβανόμαστε κάτι όταν στρέφουμε τα «φώτα» του εγκεφάλου μας σε ένα μόνο σημείο, πράγμα που του επιτρέπει να προσλάβει τις λεπτομέρειες, όπως να αναγνωρίσει ένα γνωστό πρόσωπο στο πλήθος. 

Με τέτοιον ελλιπή οσφρητικό χάρτη, είναι αδύνατον τα «εγκεφαλικά φώτα» να πέσουν οπουδήποτε και έτσι δεν αντιλαμβανόμαστε λεπτομέρειες, λένε οι Sela και Sobel. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που μπορούμε να διακρίνουμε μόνο τέσσερις οσμές ενός σύνθετου μείγματος.

Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με ένα φαινόμενο που πρωτοδιαπιστώθηκε να ασκεί επιρροή στην όραση και φέρει το όνομα «τύφλωση αλλαγής» (change blidness). To 1999 o Kevin O’ Regan και οι συνεργάτες του στο Εργαστήριο ψυχολογίας της αντίληψης στο Παρίσι διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι μπορούν να χάσουν ακόμη και μεγάλες αλλαγές ενός οπτικού πεδίου όταν αυτές συνοδεύονται από μια διακοπή, όπως όταν μια κάμερα περνάει σε διαφορετικό πλάνο σε ένα φιλμ. 

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η αλλαγή πλάνου παρέχει έναν μικρής μεν διάρκειας αντιπερισπασμό ο οποίος όμως είναι ικανός να καταστήσει τις αλλαγές στο οπτικό πεδίο «αόρατες». Μετά την όραση, το φαινόμενο βρέθηκε να ισχύει και για την ακοή, αλλά και για την αφή.

Οι Sela και Sobel πιστεύουν πως η όσφρηση είναι η επόμενη αίσθηση που θα αποδειχθεί να υπόκειται στο φαινόμενο της τύφλωσης αλλαγής. Επισημαίνουν ότι οι ανάσες μας είναι γεμάτες κενά, καθώς εισπνέουμε και εκπνέουμε, πράγμα το οποίο κάνει πολύ δύσκολη την αντίληψη νέων οσμών, ακόμη και αν αντιδρούμε σε αυτές υποσυνείδητα.

Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιδέα, λέει ο O’Regan, για την οποία όμως δεν είναι πεπεισμένος. Ειδικότερα, παραμένει με κριτική διάθεση απέναντι στην υπόθεση ότι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε την οσφρητική ικανότητά μας αν αναπνέαμε με ταχείς ρυθμούς. «Ακόμη και αν αναπνέαμε πολύ γρήγορα, πάλι θα έπρεπε να διακόψουμε μεταξύ δύο εισπνοών» λέει και προσθέτει πως στην όραση, ακόμη και η πλέον ανεπαίσθητη διακοπή έχει ως συνέπεια να περνούν απαρατήρητες μεγάλες αλλαγές.

«Ακούστε» τη μύτη σας !
Αν ωστόσο θέλουμε να βελτιώσουμε την οσφρητική ικανότητά μας θα μπορούσαμε, αρκεί να προσπαθήσουμε. Οι κορυφαίοι αρωματοποιοί κατά την πολυετή εκπαίδευσή τους μαθαίνουν να αναγνωρίζουν, να κατονομάζουν αλλά και να φαντάζονται ένα απίστευτο εύρος οσμών. Αυτό συνοδεύεται από σημαντική αναδιοργάνωση των οσφρητικών κέντρων του εγκεφάλου, πράγμα που τους διευκολύνει να επεξεργάζονται τις οσμές αποτελεσματικότερα.

O Jess Porter και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ προσπάθησαν όντως να εκπαιδεύσουν την ανθρώπινη όσφρηση. Επεισαν 32 φοιτητές να αποδεχθούν την πρόκληση που περιελάμβανε το κλείσιμο των ματιών και των αφτιών και στη συνέχεια την αναζήτηση ενός οσφρητικού ίχνους από έλαιο σοκολάτας. Κάτι αντίστοιχο προσπάθησα να κάνω και εγώ και κατέληξα να μπουσουλάω σε πάρκο του Λονδίνου. 

Η πρώτη προσπάθειά μου δεν πήγε και τόσο καλά: υπήρχαν πολλές οσμές οι οποίες συναγωνίζονταν για την προσοχή μου, συμπεριλαμβανομένων του βρεγμένου χώματος, του γρασιδιού αλλά και των αποτσίγαρων. Ωστόσο, όπως έγινε και με τους συμμετέχοντες στη μελέτη του Ρorter, πέτυχα να ακολουθήσω τα ίχνη σε επόμενες προσπάθειες ακόμη και όταν αυτά δεν ήταν σε ευθεία γραμμή. Ομοίως οι εθελοντές του Porter πέτυχαν μεγάλη ακρίβεια και ταχύτητα μετά από τριήμερη εκπαίδευση.

Φυσικά δεν χρειάζεται να αρχίσετε το μπουσούλημα για να εκπαιδεύσετε τη μύτη σας. Οποιαδήποτε συνειδητή προσπάθεια να δώσετε προσοχή σε αυτό που σας λέει η μύτη μας θα πρέπει να έχει κάποιο αποτέλεσμα. Ακόμη όμως και αν προσπαθήσετε ενεργά να αγνοήσετε κάποια οσμή, δεν μπορείτε να αποφύγετε το γεγονός ότι η μύτη σας δουλεύει ασταμάτητα για να σας κάνει αυτό που είστε!




ΤΟ ΒΗΜΑ
CATHERINE DE LANGE