Η ευγνωμοσύνη μπορεί να βελτιώσει τις αποφάσεις μας…!!!!

Η πεποίθηση ότι η ευγνωμοσύνη αποτελεί προαπαιτούμενο της εκπλήρωσης προέρχεται από τις αρχαίες παραδόσεις. Το να επικεντρωνόμαστε σε αυτά που έχουμε, αντί σε αυτά που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε, μας προφυλάσσει από επιθυμίες που μπορεί τελικά να μας αφήσουν ένα αίσθημα κενού. Η δυσκολία που αντιμετωπίζουμε στο να εφαρμόσουμε αυτή την αρχαία πεποίθηση βασίζεται στη δυσκολία αυτοδιαχείρισης.

Μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε προτείνει πως η ευγνωμοσύνη μπορεί να ενισχύσει τις δεξιότητες λήψης επαγγελματικής απόφασης, καθώς και την υπομονή μας.

Οι ερευνητές ήλεγξαν αυτή τη θεωρία μέσα από την ακόλουθη διαδικασία. Οι συμμετέχοντες της έρευνας κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα τεστ οικονομικής αυτοδιαχείρισης, αφού είχαν πρώτα τοποθετηθεί σε τρεις ομάδες συναισθημάτων : 

α) ευγνωμοσύνη, 

β) χαρά, 

γ) ουδετερότητα. 

Η τοποθέτηση στις ανωτέρω ομάδες επιτεύχθηκε μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία κατά την οποία ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να γράψουν μια εμπειρία της ζωής τους που τους έκανε να νιώσουν ευγνωμοσύνη, χαρά ή δεν τους προκάλεσε κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα.

Η οικονομική απόφαση που είχαν να πάρουν οι συμμετέχοντες ήταν πολύ απλή: είχαν να αποφασίσουν μεταξύ του να πάρουν 54 δολάρια εκείνη τη στιγμή ή να πάρουν 80 δολάρια σε τρεις μέρες. Εναλλακτικά, μπορούσαν να διαπραγματευτούν να πάρουν ένα ενδιάμεσο ποσό εκείνη τη στιγμή. Για παράδειγμα, ένας συμμετέχοντας μπορούσε να επιλέξει να πάρει 60 δολάρια αντί για 85 αργότερα.

Η τυπική αντίδραση σε αυτή την οικονομική απόφαση ήταν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι επέλεγαν να πάρουν εκείνη τη στιγμή λιγότερα χρήματα, παρά περισσότερα χρήματα αργότερα. 

Ωστόσο, οι συμμετέχοντες που προέρχονταν από την ομάδα της ευγνωμοσύνης έδειξαν μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση, με τους περισσότερους να είναι πρόθυμοι να περιμένουν περισσότερο για να πάρουν το μεγαλύτερο ποσό χρημάτων. Όσο πιο ευγνώμονες ανέφεραν ότι ήταν οι συμμετέχοντες, τόσο πιο υπομονετικοί ήταν. 

Δεν είναι πολύ σαφής ο λόγος για τον οποίο τα άτομα που ένιωθαν ευγνωμοσύνη παρουσιάζονταν και πιο υπομονετικά, αλλά μια υπόθεση είναι πως η ευγνωμοσύνη αποτελεί ένα συναισθηματικό ρυθμιστή για την ιδιοτέλεια.

Όπως οι συμμετέχοντες της έρευνας συμμετείχαν σε μια συνθήκη κατά την οποία η ευγνωμοσύνη προκλήθηκε με τεχνητό τρόπο, είναι πιθανό κι εμείς να μπορέσουμε να βάλουμε τον εαυτό μας σε μια διαδικασία κατά την οποία να αισθανόμαστε πιο ευγνώμονες, αλλάζοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο την οπτική μας. 

Το να διυλίζουμε τις αποφάσεις μας μέσα από μια οπτική που στηρίζεται περισσότερο στην ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας που θα μας οδηγήσει στο να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις όχι μόνο στη δουλειά μας, αλλά και σε όλες τις διαστάσεις της καθημερινότητάς μας.

PsychologyNow Team

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Psychological Science

https://www.psychologynow.gr

Να τι συμβαίνει όταν τρώτε τυρί πριν τον ύπνο…!!!!

Πολλά έχουν γραφτεί για το τι είναι χρήσιμο να κάνουμε πριν τον ύπνο, ώστε να χαλαρώσουμε και να κοιμηθούμε καλύτερα. Τα αιθέρια έλαια, το διάβασμα και ο διαλογισμός είναι μερικές μόνο επιλογές.

Γίνεται επίσης πολύς λόγος για το τι να αποφεύγετε πριν κοιμηθείτε για να βελτιώσετε την ποιότητα του ύπνου σας.

Σύμφωνα με το Sleep Foundation οι ενήλικες ηλικίας 26-64 ετών θα πρέπει να στοχεύουν σε 7-9 ώρες ύπνου τη νύχτα, ενώ οι έφηβοι χρειάζονται μεταξύ 8-10 ώρες κάθε βράδυ. 

Από την άλλη μεριά η μακροχρόνια αυπνία έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει αρνητικά την υγεία, ενώ ακόμα και μια νύχτα απώλειας ύπνου μπορεί να έχει σωματικό και ψυχικό αντίκτυπο στο σώμα, αυξάνοντας τα επίπεδα στρες και άγχους.

Το τι τρώτε πριν πέσετε στο κρεβάτι έχει επίσης αντίκτυπο στον ύπνο. Έτσι για να διασφαλίσετε ότι θα κοιμάστε σωστά και χωρίς διακοπές είναι σημαντικό να καταναλώσετε το τελευταίο σας γεύμα 3 με 4 ώρες πριν τον ύπνο, ώστε να διευκολύνετε τη διαδικασία της πέψης.

Επίσης υπάρχουν ορισμένα τρόφιμα που μπορεί να έχουν διεγερτική επίδραση, με αποτέλεσμα εάν τα καταναλώσετε λίγο πριν πέσετε στο κρεβάτι, να μην μπορείτε να κοιμηθείτε. Ένα από αυτά είναι και το τυρί.

Συνολικά, η ποιότητα του ύπνου σας θα εξαρτηθεί από τον τύπο τυριού που θα αποφασίσετε να τσιμπολογήσετε. Συγκεκριμένα τα παλαιωμένα τυριά μπορούν να σας κρατήσουν ξύπνιους λόγω των υψηλών επιπέδων τους σε τυραμίνη, μια ένωση που ωθεί τον εγκέφαλο να απελευθερώσει διεγερτικές ορμόνες του στρες.

Παραδείγματα αυτών των τυριών περιλαμβάνουν το μπρι και το μπλε τυρί.

Η περιεκτικότητα των τροφίμων σε τυραμίνη εξαρτάται από τον τρόπο προετοιμασίας της τροφής, από τη ζύμωση ή την ωρίμανση.

Από την άλλη μεριά εάν καταναλώσετε τυρί cottage μπορεί να διευκολύνει τον ύπνο λόγω των επιπέδων της τρυπτοφάνης. Αυτό το αμινοξύ προωθεί την απελευθέρωση σεροτονίνης στον εγκέφαλο. 

Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου. Αυτό σημαίνει, ότι είναι μία ουσία, η οποία μεταφέρει μηνύματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων ή αλλιώς των νευρώνων του εγκεφάλου.

Μια από τις πολλές δράσεις της σεροτονίνης είναι ότι θεωρείται πρόδρομος της μελατονίνης. Η μελατονίνη είναι γνωστό ότι ρυθμίζει τον ύπνο και τον κιρκάδιο ρυθμό.

Μια τελευταία σημείωση: αν έχετε ακούσει φήμες ότι το τυρί μπορεί να επηρεάσει τους εφιάλτες, θα χαρείτε να μάθετε ότι έχει αποδειχθεί ότι είναι ακριβώς αυτό, μια φήμη. 

Δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία που να δείχνουν ότι όσοι καταναλώσουν τυρί πριν κοιμηθούν θα δουν άσκημα όνειρα.

Efi Nika

jenny.gr

https://www.newsitamea.gr

Αν έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν μπορείς να κάνεις ευτυχισμένο κανένα άλλον…!!!!

Τελικά είναι τόσο δύσκολο σε αυτήν τη ζωή να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας;

Το να έχεις αυτοεκτίμηση, αυτοαποδοχή, να μπορείς πρώτος εσύ να εκτιμάς αυτό που είσαι και αυτό που έχεις…

Να αγαπάς και να σέβεσαι την ύπαρξή σου! Η αγάπη, η αποδοχή, η εκτίμηση προς τον εαυτό μας αποτελεί το βασικό θεμέλιο της ψυχικής μας υγείας και ηρεμίας, με αυτόν τον τρόπο - πρώτος, μεταξύ άλλων- διατηρούμε σταθερές τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Θα συμφωνήσουμε εδώ ότι η εικόνα της αυτοεκτίμησής μας, χτίζεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής κάθε ανθρώπου.

Στους πρώτους κιόλας μήνες, αν ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού όπως ο ύπνος, το φαγητό, και πάνω από όλα η αγάπη, η τρυφερότητα και η προστασία, τότε μπαίνουν τα θεμέλια για την υγιή αυτοαντίληψη.

Αργότερα μεγάλη σημασία έχουν η αξιολόγηση των σημαντικών ανθρώπων γύρω μας (προπάντων δάσκαλοι και γονείς) καθώς και οι εμπειρίες από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Η αυτοεκτίμηση και η αγάπη για τον εαυτό μας είναι τόσο σημαντικές που μπορούν να επηρεάσουν τις επιλογές και την πορεία που θα ακολουθήσουμε σε όλη την ζωή μας…

Κατά συνέπεια βρίσκουμε ανθρώπους με θετική αυτοαντίληψη να διαπρέπουν, να ζουν ευτυχισμένοι και πλήροις και αντίθετα άνθρωποι που δεν κατάφεραν να εκτιμήσουν τον εαυτό τους, την αξία τους, που βιώνουν διαρκώς μια αίσθηση ανικανοποίητου…

Σήμερα, για κακή μας τύχη (ή καλύτερα, από κακή μας επιλογή), παραμελούμε τον εαυτό μας και κύριο μέλημα μας είναι να προσφέρουμε στους άλλους ικανοποίηση και να καλύπτουμε τις δικές τους ανάγκες.

Άλλα ας ξεκινήσουμε από αυτό: Αν δεν αγαπήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου και δεν τον φροντίζεις επαρκώς, πως θα μπορέσεις να κάνεις το ίδιο για τους άλλους τίμια και αυθεντικά; Χωρίς να κρατάς μέσα σου ”απωθημένα” από την μη ικανοποίηση των δικών σου προτεραιοτήτων;

Αν έχουμε συναισθήματα ανεπάρκειας, τότε είναι δύσκολο (και στην πραγματικότητα δεν μπορούμε) να κάνουμε ευτυχισμένο και πλήρη κανέναν άλλον.

Αν έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση τότε χρειαζόμαστε μία αλλαγή: Πρέπει πρώτα να φροντίσουμε εμάς τους ίδιους, μια έμπρακτη πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας (προτού σπεύσουμε να το κάνουμε για τους άλλους…).

Αυτή η αλλαγή μάλιστα περιλαμβάνει την αντικατάσταση πολλών ιδεών και αντιλήψεων που είχαμε από την οικογένεια μας και την κοινωνία.

Χρειάζεται να φτιάξουμε τον δικό μας, τον προσωπικό μας ”οδικό χάρτη”, του ποιοί είμαστε, τι θέλουμε, τι πιστεύουμε, τι πρεσβεύουμε, κλπ. 

Κάνοντας αυτήν την αλλαγή αρχίζουμε σιγά σιγά να ορίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας, να τον αγκαλιάζουμε, και να δεχόμαστε και τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που μπορεί να έχει. Να αγαπάμε τις ιδέες, τις αξίες και τα πιστεύω μας…

Ξεκινήστε από σήμερα: Είναι μια διανοητική άσκηση, ένα παιχνίδι που προάγει το πνεύμα και ακονίζει το νου! Πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε , να σεβόμαστε, να διεκδικούμε αυτά που θέλουμε και να συναναστρεφόμαστε με θετικούς ανθρώπους.

Να εξωτερικεύετε τα δυνατά σας σημεία, να φροντίζετε τον εαυτό σας πνευματικά και σωματικά!

Να ακούτε τον εαυτό σας, να τον ”αγκαλιάζετε” και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε περισσότερο…

Γιάννης Ξηντάρας Ψυχολόγος 

healingeffect.gr

AMY JUDD ART - FLICKR.COM

https://www.awakengr.com

Προτιμούμε να καταστραφούμε παρά να αλλάξουμε…!!!!

Θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε μέσα στον φόβο μας,

παρά να κουβαλήσουμε τον σταυρό της στιγμής

και να αφήσουμε τις ψευδαισθήσεις μας να πεθάνουν.

W.A. Auden «The age of anxiety: Α baroque eclogue»

(δική μου η μετάφραση του αποσπάσματος)

Έχουμε πει πολλές φορές ότι αναπαράγουμε το οικείο κι όχι το ευχάριστο. Προτιμούμε το οικείο έχοντας την αίσθηση, ή την ψευδαίσθηση, ότι ασκούμε ένα είδος ελέγχου πάνω του.

Άλλωστε ως σήμερα με αυτό το οικείο, έχουμε καταφέρει να επιβιώσουμε, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι επαναλαμβάνοντάς το θα επιβιώσουμε και αύριο. Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που το οικείο είναι δυσάρεστο, απειλητικό και προκαλεί δυσφορία;

Δυστυχώς ο ψυχισμός μας έχει την τάση να προτιμάει να το αναπαράγει ακριβώς γιατί προτιμά το γνωστό από το άγνωστο.

Σε επίπεδο ατομικής ψυχολογίας αναφέρω το παράδειγμα ενός ανθρώπου που έχει ζήσει την σωματική βία μέσα στην πατρική οικογένεια ως παιδί κι ενώ, σε επίπεδο συνειδητό, γνωρίζει ότι αυτό ήταν πηγή μεγάλου πόνου και δυστυχίας κι επιθυμεί να μεγαλώσει ώστε να μπορέσει να ξεφύγει από αυτή την βίαιη οικογένεια, όταν μεγαλώνει ξαναδημιουργεί ή ξανασυναινεί στην ίδια κατάσταση διαιωνίζοντας τη βία μέσα στη γενεολογική αλυσίδα-εφόσον δεν την σταματήσει.

Ο φόβος για το άγνωστο υπάρχει πίσω από κάθε αντίσταση στην θεραπεία και συντηρεί για καιρό τον άνθρωπο στην ψυχική ασθένεια. Και αυτό γίνεται παρόλο που η θεραπεία είναι επιθυμητή γιατί ο άνθρωπος υποφέρει και θέλει να αλλάξει. Για να επέλθει η αλλαγή χρειάζεται να συνειδητοποιήσει το ότι είναι ανώφελο να ζει με μάταιο πόνο και να πάρει αυτό το ρίσκο της αλλαγής.

Άλλωστε σε κάθε ανθρώπινο επίτευγμα προηγείται η ανάληψη κάποιου μικρότερου ή μεγαλύτερου ρίσκου.

Δεν νοείται πρόοδος και εξέλιξη χωρίς ρίσκο.

Ο φόβος για το άγνωστο είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Είναι θα λέγαμε ο πιο παράλογος φόβος της ανθρώπινης φύσης. Φοβόμαστε το άγνωστο σημαίνει φοβόμαστε το αύριο, το επόμενο λεπτό, το επόμενο δευτερόλεπτο. 

Φοβόμαστε την ζωή μας μετά. Και φυσικά στην ρίζα του φόβου για το άγνωστο είναι ο φόβος του θανάτου, που εξίσου είναι παράλογος, αφού αυτή είναι η κοινή μας μοίρα.

Δουλεύοντας τα τελευταία τρία χρόνια περίπου πάνω σε έναν κύκλο δραματοθεραπευτικών σεμιναρίων με άξονα την ανθρώπινη ανάπτυξη και την μυθολογία (σε συνεργασία με την εκλεκτή συνάδελφο Φώφη Τριγάζη) συνειδητοποίησα ότι το μυστικό του μεγαλείου του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού βρίσκεται ακριβώς σε αυτή την επεξεργασία του φόβου του θανάτου.

Σε κάθε μυστήριο, σε κάθε τελετή και σε κάθε γιορτή των αρχαίων Ελλήνων ο στόχος είναι να συμφιλιωθεί ο άνθρωπος με την θνητότητά του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο άνθρωπος σε όλα τα αρχαία κείμενα αποκαλείται «θνητός» για να μην ξεχνά την μοίρα του. 

Σε όλες τις πηγές βλέπουμε ότι όποιος περνούσε από τα Ελευσίνια μυστήρια γινόταν ευτυχέστερος και σοφότερος και δεν ήταν λίγοι οι μεγάλοι ηγέτες όλου του κόσμου τότε που περνούσαν από αυτή τη μύηση.

Το άγνωστο δεν μπορούμε να το αποφύγουμε καθώς δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να ελέγξουμε το επόμενο δευτερόλεπτο. Άρα ο φόβος για το άγνωστο πέρα από τον φόβο του θανάτου αφορά και τον φόβο για την μελλοντική ζωή.

Τι γίνεται όμως όταν καλούμαστε να πάρουμε μία απόφαση να μείνουμε ή να φύγουμε από μία γνωστή κατάσταση;

Σε μία τέτοια περίπτωση, χρειάζεται να έχουμε γνώση του παράλογου φόβου για το άγνωστο, να τον παραμερίσουμε προς στιγμή και να επιστρατεύσουμε όσο μπορούμε τον ορθολογισμό. Η λογική χρειάζεται να μπει μπροστά και να κάνουμε έναν απολογισμό της υπάρχουσας κατάστασης για να δούμε αν πράγματι μένουμε ή φεύγουμε. 

Η βιολογία μιλά γιαυτό το δίλημμα με όρους «to fight or to fly». Είναι μία διαδικασία έμφυτη στην ζωή. Και η απόφαση πάντα πρέπει να γίνεται μετά από νοητική επεξεργασία της κατάστασης.

Θα ξαναπάω στο προαναφερθέν παράδειγμα της κακοποίησης στην οικογένεια.

Ας υποθέσουμε ότι είναι μία γυναίκα που μπορεί να έχει και παιδιά και που κακοποιείται καθημερινά από τον βίαιο άντρα της. Η βία συμβαίνει κατ' εξακολούθηση κι όλα δείχνουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Μένει στο γνωστό και το οικείο ή παίρνει το ρίσκο να φύγει; Τι θα κάνατε στην θέση της;

Φοβούμενη το άγνωστο και μην παίρνοντας την απόφαση να φύγει (μπορεί να επικαλεσθεί αφορμές που έχουν να κάνουν με την πρακτική πλευρά της ζωής - όπως π.χ. την απουσία πόρων κ.ά. αλλά στην ρίζα κάθε οικονομικής εξάρτησης βρίσκεται πάντα η συναισθηματική) μένει στον καταστροφικό αυτό γάμο. 

Με τον ίδιο τρόπο φοβούμενη το άγνωστο και μένοντας με τον βίαιο σύντροφό της Bertrand Cantat (τραγουδιστή του γνωστού γαλλικού συγκροτήματος «Noir Desir») η Marie Trintignan, (κόρη του διάσημου Γάλλου ηθοποιού Jean Louis Trintignan) χάνει την ζωή της τελικά έπειτα από πτώση μετά από ένα βίαιο σπρώξιμο του από ένα μοιραίο χτύπημα στο κεφάλι…

Στο δίλημμα «μένω ή αλλάζω» η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα απαντήσουν το πρώτο.

Είναι λέξεις κλειδιά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε καμπάνιες για να μιλήσουν με το ασυνείδητο του υποκειμένου- που ναρκωμένο και τυφλό δεν σκέφτεται. 

Ωστόσο, όταν όλα συνάδουν ότι πρέπει κανείς να μετακινηθεί από το οικείο, γιατί αυτό στρέφεται εναντίον του, και δεν το κάνει, τότε μιλάμε για ψυχική αγκύλωση που μπορεί να σχετίζεται με πλήθος ψυχικών αμυνών με κυρίαρχη την πολύ πρωτόγονη ψυχική άμυνα της άρνησης.

«Όχι δεν συμβαίνει κάτι κακό, όχι δεν καίγεται το σπίτι μου για να το εγκαταλείψω (και άρα μένω να καώ)»..

Το ασυνείδητο είναι τυφλό. Δεν μπορεί κανείς να το γνωρίσει σε όλο του το μεγαλείο. Όσα χρόνια ψυχανάλυσης κι αν κάποιος κάνει, πάντα κάτι ασυνείδητο θα του διαφεύγει. Μοιάζει με την ίριδα του ματιού που όσο μικρή κι αν γίνεται παραμένει σκοτεινή.

Από την άλλη, η αλλαγή για την αλλαγή είναι το ίδιο ανόητη όσο η παραμονή στο οικείο, μόνο και μόνο επειδή είναι οικείο. Η αλλαγή που χρειάζεται ανάληψη ρίσκου μπορεί να είναι προϊόν τυχοδιωκτισμού (εφόσον βέβαια διώχνει κανείς μία καλή τύχη ανατρέχοντας στην ετυμολογία της σύνθετης αυτής λέξης τύχη+διώχνω) ή μπορεί να είναι σωτήρια ακόμη και απαραίτητη για την ζωή και την επιβίωση του ανθρώπου.

Υπάρχουν αρκετές μέθοδοι αποχαύνωσης του κριτικού νου. Και όλες στηρίζονται στην ενεργοποίηση του ασυνειδήτου και του αρχέγονου περιεχομένου του. Οι διαφημιστικές καμπάνιες και χειραγωγούμενα μέσα ενημέρωσης έχουν αυτόν τον σκοπό νάρκωσης της κριτικής σκέψης.

Στην επιστράτευση του ορθολογισμού χρειάζεται κάποιος να έχει καθαρή σκέψη έχοντας επίγνωση των λιγότερο ή περισσότερο παράλογων φόβων. 

Να εξετάσει λογικά κάθε παράμετρο στην υπάρχουσα κατάσταση που είναι γνωστή και εφόσον η κατάσταση δεν είναι ωφέλιμη να πάρει το ρίσκο του αγνώστου με στόχο την βελτίωση (ή και την διατήρηση πολλές φορές) της ζωής του.

Σε κάθε περίπτωση η διατήρηση του παραλόγου προς χάρην του φόβου του αγνώστου το μόνο που κάνει είναι να τρέφει το παράλογο στο διηνεκές και να το μεγαλώνει.

Ο βίαιος σύζυγος θα γίνεται όλο και πιο βίαιος όσο η γυναίκα του παραμένει φοβούμενη το άγνωστο.

Ο τοξικομανής γιος θα γίνεται όλο και πιο ακραίος στην συμπεριφορά του, εφόσον το οικογενειακό σύστημα είναι αγκυλωμένο και αρνείται την οποιαδήποτε αλλαγή.

Κάθε ανοχή μας στην οποιαδήποτε μορφή βίας συμβάλλει στην ενδυνάμωσή της. Και τότε μπαίνουμε σε ένα σαδομαζοχιστικό παιχνίδι εξάρτησης από το οποίο μοιάζει (δεν είναι) αδύνατο να ελευθερωθεί το υποκείμενο.

Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε με τους ίδιους όρους και σε θέματα περισσότερο συλλογικά; Σε αποφάσεις και διλήμματα που σχετίζονται με το «Μένω» ή «Αλλάζω»;

Μήπως ενίοτε το άγνωστο είναι πιο ελπιδοφόρο από το οικείο, αν το οικείο γίνεται όλο και πιο δύσκολο για την επιβίωση;

Μαριλίνα Αναστοπούλου Ψυχολόγος-Γνωσιακή Ψυχοθεραπεύτρια-Κλινική Υπνοθεραπεύτρια

psychologynow.gr

https://www.awakengr.com

Γιατί παραμένουμε σε μία συντροφική σχέση ενώ δεν είμαστε ευτυχισμένοι ;

Οι ψυχολόγοι δίνουν την απάντηση.

Σύμφωνα με μία έρευνα από το πανεπιστήμιο της Utah στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο λόγος που οι άνθρωποι παραμένουν σε ανικανοποίητες για τους ίδιους σχέσεις ενδέχεται να έχει μία αλτρουιστική διάσταση.

Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη αυτή που θα δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Personality and Social Psychology το Νοέμβριο του 2018, εξέτασε τους ανασταλτικούς λόγους των ανθρώπων που είναι δυσαρεστημένοι από τη σχέση τους και δεν την διακόπτουν.

Τα ευρήματα υποστηρίζουν ότι οι δυσαρεστημένοι σύντροφοι δεν εξετάζουν μόνο τις δικές τους επιθυμίες αλλά και το πόσο νομίζουν ότι ο σύντροφός τους θέλει και έχει ανάγκη τη σχέση.

Αναλυτικότερα, η Σαμάνθα Τζόελ επικεφαλής της έρευνας, τόνισε ότι όσο πιο εξαρτημένος θεωρούσαν ότι ήταν ο σύντροφός τους μέσα στη σχέση, τόσο περισσότερο ανέβαλαν οι ίδιοι να χωρίσουν.

Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες οι παράγοντες που συντελούν στην αναβολή αυτής της απόφασης από την πλευρά του δυσαρεστημένου φαίνονται να είναι το χρονικό διάστημα της σχέσης, καθώς και τα θεμέλια που χτίζονται, αλλά και τα συναισθήματα που επενδύονται κατά τη διάρκεια της σχέσης αυτής.

Οι συμπληρωματικοί λόγοι της παραμονής ενός ατόμου σε μια ανεκπλήρωτη σχέση, σύμφωνα με άλλες έρευνες, αφορούν στη μοναξιά και τη δυσκολία εύρεσης νέου συντρόφου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η τελική απόφαση για να φύγει ή να μείνει κανείς στη σχέση, βασιζόταν στην προσωπική επιθυμία του συντρόφου που ήθελε να χωρίσει. Όμως η νέα έρευνα, υποστηρίζει ότι οι αποφάσεις που αφορούν τη συνέχεια μίας δυσλειτουργικής σχέσης, ίσως έχουν μία αλτρουιστική διάσταση

Όταν, παρά τη δυσαρέσκεια τους, αυτά τα άτομα αντιλήφθηκαν ότι ο σύντροφος τους ήταν πολύ αφοσιωμένος στη σχέση, ήταν λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν τη διάλυση της, είπε η Τζόελ, προσθέτοντας : 

Νοιαζόμαστε για τις ανάγκες των συντρόφων μας, κανείς δε θέλει να πληγώσει τα συναισθήματα του. Ακόμη και ένας δυσαρεστημένος σύντροφος, θέλει να ελπίζει ότι η σχέση του με το σύντροφό του έχει περιθώρια βελτίωσης και ενδιαφέρεται για τις επιθυμίες και τις ανάγκες του.

Βέβαια, πότε δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο ακριβείς είναι οι αντιλήψεις των άλλων ανθρώπων, είπε η Τζόελ. Πολλές φορές μπορεί να υπερεκτιμούμε την αφοσίωση του συντρόφου μας μέσα στη σχέση ή το πόσο επώδυνη θα ήταν η διάλυση της σχέσης.

Η απόφαση να παραμείνει κανείς σε μία σχέση που βασίζεται στην εξάρτηση του συντρόφου στη σχέση, μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν η σχέση βελτιωθεί, έχει καλώς, αν όχι, έχει επιμηκυνθεί η δυσφορία της σχέσης.

Τέλος, το ερώτημα που δημιουργείται μέσα από αυτή την έρευνα και αναμένεται να ερευνηθεί περαιτέρω είναι αν όντως ο δυσαρεστημένος σύντροφός έχει όντως μια αλτρουιστική διάθεση προς τον εξαρτημένο σύντροφό του μέσα από την παραμονή του σε μια ανεκπλήρωτη σχέση ή αν υπονομεύουν και άλλοι - ενδεχομένως περισσότερο εγωιστικοί παράγοντες - σε αυτή του την απόφαση.

Πάντως, ένα είναι το μόνο σίγουρο, είπε η Τζόελ συμπερασματικά, κανένας άνθρωπος δε θέλει ένα σύντροφο πλάι του όταν αυτός δεν επιθυμεί πραγματικά να παραμείνει μέσα στη σχέση.

psycnet.apa.org

Απόδοση: Ίρις Καλπούζου

Επιμέλεια: PsychologyNow.gr

https://www.psychologynow.gr

Image credit: Engin Akyurt / pexels.com

PsychologyNow Team

Έκχαρτ Τόλλε : «Η μη αντίδραση δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη»….!!!!

Η μη αντίδραση στο Εγώ των άλλων είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους όχι μόνο για να πας πέρα από το Εγώ στον εαυτό σου, αλλά και για να διαλύσεις το συλλογικό ανθρώπινο Εγώ.

Όμως μπορείς να είσαι σε κατάσταση μη αντίδρασης μόνο αν αναγνωρίζεις ότι η συμπεριφορά κάποιου προέρχεται από το Εγώ, ότι είναι έκφραση της συλλογικής ανθρώπινης δυσλειτουργίας.

Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είναι προσωπικό, δεν υπάρχει πια ο ψυχαναγκασμός να αντιδράσεις σαν να ήταν.

Μην αντιδρώντας στο Εγώ, θα μπορείς συχνά να φέρνεις στην επιφάνεια την ψυχική υγεία των άλλων, που είναι η συνειδητότητα που δεν έχει αποκτηθεί μέσω εξαρτημένης μάθησης, σε αντίθεση μ' εκείνη που έχει αποκτηθεί μέσω αυτής.

Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να κάνεις πρακτικά βήματα για να προστατευτείς από ανθρώπους που πάσχουν από βαθιά έλλειψη συνειδητότητας.

Αυτό μπορείς να το κάνεις χωρίς να τους κάνεις εχθρούς σου.

Η μεγαλύτερή σου προστασία όμως, είναι το να είσαι συνειδητός.

Κάποιος γίνεται εχθρός αν προσωποποιήσεις την έλλειψη συνειδητότητας, που είναι το Εγώ.

Η μη αντίδραση δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη.

Μια άλλη λέξη για τη μη αντίδραση είναι η συγχώρεση.

Συγχωρώ σημαίνει παραβλέπω ή, μάλλον, βλέπω πέρα από κάτι.

Κοιτάζεις μέσα από το Εγώ την ψυχική υγεία που υπάρχει σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα ως ουσία του.

Δες αν μπορείς να συλλάβεις, δηλαδή να αντιληφθείς, τη φωνή μέσα στο κεφάλι, ίσως τη στιγμή ακριβώς που γκρινιάζει για κάτι, και να αναγνωρίσεις τι πραγματικά είναι: η φωνή του Εγώ, τίποτα περισσότερο από ένα νοητικό πρότυπο αποκτημένο μέσω εξαρτημένης μάθησης, μια σκέψη.

Όποτε αντιλαμβάνεσαι αυτή τη φωνή, θα συνειδητοποιείς επίσης ότι δεν είσαι η φωνή, αλλά αυτός που έχει επίγνωσή της.

Στην πραγματικότητα είσαι η επίγνωση που έχει επίγνωση της φωνής.

Στο παρασκήνιο υπάρχει η επίγνωση.

Στο προσκήνιο υπάρχει η φωνή, αυτός που σκέφτεται.

Μ' αυτόν τον τρόπο ελευθερώνεσαι από το Εγώ, ελευθερώνεσαι από τον απαρατήρητο νου.

«Για μια νέα ζωή», Έκχαρτ Τόλλε, Εκδ. Λιβάνη

https://www.o-klooun.com

Οι τοξίνες του σπιτιού...!!!!

ΟΙ ΤΟΞΙΝΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΕΙΝΑΙ:

1. Αντικείμενα που δεν θα χρησιμοποιήσετε περισσότερο.

2. Ρούχα που δεν σου αρέσουν ή δεν έχεις χρησιμοποιήσει εδώ και καιρό.

3. Άσχημα πράγματα.

4. Σπασμένα Πράγματα.

5. Παλιές κάρτες και σημειώσεις.

6. Νεκρά ή άρρωστα φυτά.

7. Παλιές Αποδείξεις, Εφημερίδες και Περιοδικά.

8. Παλιά εσώρουχα, και ρούχα με τρύπες.

9. Χαλασμένα παπούτσια.

10. Πράγματα όλων των ειδών που καλούν το παρελθόν.

ΣΥΛΛΟΓΗ:

α. Στο υπόγειο και την ταράτσα, οι συσσωρεύσεις υπερφορτώνουν

β. Στην είσοδο, περιορίζουν τη ροή της ζωής.

γ. Στο πάτωμα, μας τραβάνε προς τα κάτω.

δ. Από πάνω μας, είναι πονοκέφαλοι.

ε. Στο κρεβάτι, μολύνουν τον ύπνο.

στ. Διάσπαρτα γύρω από το σπίτι, υπερφόρτωση συναισθημάτων.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ:

1. Η υγεία βελτιώνεται.

2. Η δημιουργικότητα μεγαλώνει.

3. Οι σχέσεις γίνονται καλύτερες.

4. Υπάρχει μεγαλύτερη ικανότητα συλλογισμού.

5. Βελτιώνεται η διάθεση.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ:

- Γιατί τα αποθηκεύω;

- Έχει να κάνει με μένα σήμερα;

- Πώς θα αισθανθώ όταν το ελευθερώσω;

Ξεχωρίστε και κατηγοριοποιήστε:

1. Για να συνεισφέρω.

2. Για να πετάξω.

3. Να πουλήσω.

ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΜΕΣΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΤΑΙ ΕΞΩ:

1. Αποφύγετε τους ακραίους θορύβους

2. Λιγότερα δυνατά φώτα.

3. Λιγότερα κορεσμένα χρώματα.

4. Λιγότερες χημικές οσμές.

5. Λιγότερες θλιβερές αναμνήσεις.

6. Τελειώστε ημιτελή έργα.

7. Καλλιεργήστε θετική ενέργεια στο σπίτι σας.

Κάντε έναν γενικό καθαρισμό και χρησιμοποιήστε οργανωτικά κουτιά.

Ξεκινήστε με συρτάρια και ντουλάπια και ολοκληρώστε το κάθε κομμάτι, κάντε τα πάντα με τον ρυθμό :

α) Σκουπίδια.

β). Διόρθωση.

γ). Ανακύκλωση.

δ). Αμφιβολία.

ε). Δώρα.

στ). Δωρεά.

ζ). Πούλα.

Όσο καθαρίζεις πρόσεξε τις αλλαγές μέσα σου.

Καθώς καθαρίζουμε το φυσικό μας σπίτι, βάζουμε και τάξη στο μυαλό και την καρδιά μας.

Εξασκηθείτε στην αποστασιοποίηση με υλικά πράγματα που γεμίζουν μόνο τον χώρο σας και θα δείτε πόσο σιγά σιγά θα μπορέσετε να κάνετε το ίδιο, με πιο υπερβατικές καταστάσεις της ζωής σας.

(5) Μισελ Αντζι | Facebook

Στην πραγματικότητα είμαστε ελεύθεροι μόνο όταν δεχτούμε την πιθανότητα να παραμείνουμε για πάντα ανικανοποίητοι…!!!!

Και στη ζωή και στην ερωτική διάσταση, η ανάγκη μάς σπρώχνει μπροστά, αλλά η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ, γιατί όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, δεν μπορεί να εκπληρώσει τις προσδοκίες μας. Ο άνθρωπος στην αδιάκοπη περιπλάνησή του, όμοια με του Οδυσσέα, παραμένει αιωνίως πικραμένος από την εμπειρία του, αλλά το ανικανοποίητο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να ωριμάσει. 

Ξέρουμε πως η προσωπικότητά μας αναπτύσσεται μόνο υπό την ώθηση αυτού που μας λείπει. Η ενηλικίωση συνδέεται και με την τεράστια επιθυμία να αποκτήσουμε αυτό που όταν ήμαστε παιδιά μάς ήταν απαγορευμένο.

Θα έλεγα ότι, από μια άποψη, είμαστε τυχεροί που η διάσταση της παιδικότητας δεν εξαλείφεται εντελώς. Αυτό το αιώνιο, το παιδικό ανικανοποίητο μας επιτρέπει, ή μάλλον μας «αναγκάζει» να είμαστε διαφορετικοί. 

Αυτό που, μ’ άλλα λόγια, εκφράζεται με την ετοιμότητα να δεχτούμε καινούργιες ιδέες κι απρόβλεπτες καταστάσεις, μας δίνει και τη δυνατότητα για νέες ανακαλύψεις. Όταν δεν μπορούμε να δεχτούμε την απουσία του άλλου, τότε ενεργοποιείται η φαντασία μας. 

Αρχίζουμε να νιώθουμε την ανθρώπινη διάστασή μας, βλέπουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε εντελώς καινούργια πράγματα που δεν θα είχαμε υποψιαστεί καν ότι υπήρχαν, αν είχαμε μείνει με την αυταπάτη ότι η ανάγκη είχε εκπληρωθεί. Να γιατί οι ερωτικές σχέσεις είναι τόσο επώδυνες.

Να γιατί δεν υπάρχει σχέση που να μην μας εμποδίζει να νιώσουμε ότι μπορούμε να ωριμάζουμε και δεν υπάρχει ερωτική σχέση που να μην είναι φορτισμένη με πόνο. Ακόμη κι όταν νομίζουμε πως είμαστε ικανοποιημένοι, κατά βάθος ξέρουμε πως αυτό είναι αυταπάτη. 

Κάτι υπάρχει που διαψεύδει τις προσδοκίες μας, νιώθουμε αόριστα ότι η απατηλή εκείνη ικανοποίηση μας εμποδίζει να μεγαλώσουμε πραγματικά. Ο έρωτας που προσφέρουμε και ο έρωτας που αρνούμαστε είναι επώδυνη όσο και γόνιμη πηγή δυσαρέσκειας.

[…]

Το χάρισμα και το προνόμιο του ποιητή είναι να δέχεται τις αντιφάσεις της ζωής και του εαυτού του, ενώ ο άνθρωπος της επιστήμης, ως γνωστόν, δεν επιτρέπει στον εαυτό του τέτοια πολυτέλεια. Όσο για μας που έχουμε επιλέξει τη διερεύνηση της ψυχικής ζωής, η αντίφαση είναι ένα σταθερό και βαθιά ριζωμένο στοιχείο στο ίδιο το αντικείμενο της μελέτης μας, την πραγματικότητα της ψυχικής ζωής. 

Ο ψυχολόγος έρχεται διαρκώς αντιμέτωπος με την «αμφιθυμία», δηλαδή την αντιφατικότητα των αισθημάτων. Εκφράσεις όπως «θέλω και δεν θέλω», «σε μισώ και σ’ αγαπώ», «με έλκεις και με απωθείς», είναι οι μόνες που μπορούν να περιγράψουν σωστά μεγάλο μέρος της συναισθηματικής μας ζωής.

[…]

Η ιδανική κατάσταση για να καταλάβουμε καλύτερα έναν άνθρωπο, να γνωρίσουμε βαθύτερα την ψυχολογία του, δεν είναι τόσο το πώς αντιδρά σε ακραίες καταστάσεις έντασης και άγχους που συντελούν στο να «πέσουν οι μάσκες», όσο το πώς δέχεται το γεγονός ότι ο έρωτας τον καθιστά τρωτό.

[…]

Μπροστά το υπαρξιακό αδιέξοδο μόνο μία στάση υπάρχει: εκείνη που μας επιτρέπει να δημιουργούμε διαρκώς τη ζωή μας.

[…]

Στην πραγματικότητα είμαστε ελεύθεροι μόνο όταν δεχτούμε την πιθανότητα να παραμείνουμε για πάντα ανικανοποίητοι.

[…]

Όταν, ενήλικες πλέον, κάνουμε το «γύρο του κόσμου» για να ξαναβρούμε την καρδιά μας και να δώσουμε περιεχόμενο στην ψυχική μας ζωή, αυτό που μας περιμένει δεν είναι η Εδέμ, αλλά οι αντιφάσεις και οι δυσκολίες της επίγειας ζωής. 

Θα έλεγα ότι μ’ αυτήν την ψυχολογική άσκηση προσεγγίζουμε το «παράδοξο», την ικανότητα να καταλάβουμε πράγματα που πριν μας ήταν αδιανόητα. Πρόκειται για μια οριακή κατάσταση όπου ο κόσμος γίνεται πιο διάφανος. Γι’ αυτό οι σοφοί προς το τέλος της ζωής τους αποτραβιούνται στη μοναξιά. 

Δεν έχει όμως νόημα να αποτραβηχτούμε στα βουνά, αν δεν έχουμε περάσει πρώτα από τα παράδοξα και τις αντιφάσεις αυτού του κόσμου. Το σημαντικό στη διάρκεια του ταξιδιού είναι ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνουμε να δώσουμε νόημα σε όλα αυτά, μέσα από έναν ευανάγνωστο κώδικα και μια κατανοητή γλώσσα. Τότε το «παράδοξο» γίνεται κυρίαρχος παράγοντας και φορέας της ίδιας της ζωής.

Aldo Carotenuto, Έρως και Πάθος: Τα Όρια της Αγάπης και του Πόνου

https://www.o-klooun.com

«Ζήτησα από τον Θεό όποιος με γιορτάσει ή διηγηθεί την ζωή μου, να μην του…» ...!!!!

Άγιος Ονούφριος: «Ζήτησα αυτή τη χάρη από τον Θεό: όποιος κάνει το μνημόσυνο μου και με γιορτάσει ή γράψει ή διηγηθεί την ζωή μου, να μην του έλθει πειρασμός από τον διάβολο»

«Και όστις ευρεθεί εις κίνδυνον θαλάσσης ή θυμόν δικαστού ή εις άλλην τινα στενοχωρίαν και σε επικαλεσθή λέγων: «Παντοδύναμε Κύριε δια πρεσβειών του δούλου σου Ονουφρίου ελέησόν με, παρακαλώ την βασιλείαν σου», καθώς μου έταξες, επάκουσον της δεήσεως αυτού».

«Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος, πριν το τέλος του διηγήθηκε στὸν Ὅσιο Παφνούτιο τὴν ζωή του καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνές του. Σὲ κάποια στιγμή, σταμάτησε νὰ μιλάει καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο τοῦ λέει:

-Ἄς σταματήσουμε τὰ λόγια παιδί μου, καὶ ἂς πάμε στὴν κατοικία μου.

Προετοιμάζεται γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι.

Μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση περπάτησαν τρία μίλια μέχρις ὅπου ἔφθασαν στὴν καλύβα τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου. Μπῆκαν μέσα καὶ ἀμέσως προσευχήθηκαν στὸν Κύριο τὸν ὁποῖο εὐχαρίστησαν ποὺ τοὺς ἀξίωσε νὰ συναντηθοῦν καὶ νὰ συνομιλήσουν γιὰ τὸν Θεό. 

Τὸ ὅτι ἡ ὥρα πέρασε χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν φαινόταν ἀπὸ τὸ ἡλιοβασίλεμα. Ξαφνικὰ στὴ μέση τοῦ κελλιοῦ βλέπουν ἕνα ψωμὶ μεγάλο καὶ ὡραιότατο. Τότε ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος λέει:

-Σήκω παιδί μου, φάε καὶ πιὲς ὅ,τι μᾶς ἔστειλε ὁ Κύριος γιατὶ εἶσαι πολὺ ταλαιπωρημένος ἀπὸ τὴν πεζοπορία καὶ ἂν δὲν φᾶς κινδυνεύεις νὰ ἀῤῥωστήσεις.

Ὁ φιλοξενούμενος ἀπάντησε:

-Ζεῖ Κύριος ὁ Σωτήρας μας μπροστὰ στὸν Ὁποῖο βρισκόμαστε. Δὲν θὰ φάω ὅμως, ἂν δὲν φᾶμε μαζὶ μὲ ἀδελφικὴ ἀγάπη.

Τελικά, ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος πείσθηκε νὰ φάει καὶ αὐτός. Ἀφοῦ σηκώθηκαν καὶ ἔκαναν τὴν προσευχή τους ξανακάθησαν νὰ φᾶνε μὲ ὅ,τι τοὺς ἔστειλε ὁ Θεός. Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ἔκοψε μὲ τὰ χέρια του τὸ ψωμὶ σὲ κομμάτια καὶ ἀφοῦ ἔφαγαν δόξασαν τὸν Θεό. Στὴν συνέχεια ὁ καθένας ἀσχολήθηκε μὲ ἀτομικὴ προσευχή.

Ὅταν τὸ φῶς τῆς μέρας ἐπέτρεπε νὰ δεῖς καλὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου, ὁ Ὅσιος Παφνούτιος βλέπει ὅτι ἡ ὄψη τοῦ προσώπου τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου ἦταν χλωμή, καὶ ἀλλοιωμένη. Φοβισμένος τὸν ρώτησε γιατὶ συμβαίνει αὐτό. Αὐτὸς ἀπάντησε:

-Μὴ φοβηθεῖς ἀδελφέ, γιατὶ ὁ ἀγαθότατος καὶ σπλαγχνικὸς Κύριος σὲ ἔστειλε γιὰ νὰ θάψεις τὸ σῶμά μου. Νὰ ποὺ σήμερα τελειώνει ἡ παροικία μου καὶ φεύγει ἡ ψυχή μου γιὰ τὴν ἀνείπωτη εὐφροσύνη τῆς οὐρανίου μακαριότητος καὶ νὰ θυμᾶσαι ὅταν πᾶς στὴν Αἴγυπτο νὰ κηρύξεις στοὺς μοναχοὺς καὶ σὲ ὅλους τοὺς χριστιανούς, ὅτι ζήτησα αὐτὴ τὴν χάρη ἀπὸ τὸν Θεό: ὅποιος κάνει τὸ μνημόσυνό μου, καὶ μὲ γιορτάσει ἢ γράψει ἢ διηγηθεῖ τὴν ζωή μου, νὰ μὴν τοῦ ἔλθει πειρασμὸς ἀπὸ τὸν διάβολο.

-Ἅγιε Πάτερ, δῶσέ μου τὴν εὐλογία νὰ μείνω ἐδῶ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μου.

-Δὲν σὲ ἔστειλε ὁ Θεὸς νὰ μείνεις ἐδῶ, ἀλλὰ μόνο νὰ θάψεις τὸ σῶμά μου καὶ νὰ εὐφρανθεῖς μὲ τοὺς Ὁσίους δούλους Του ποὺ μένουν σὲ αὐτὴ τὴν ἔρημο, καὶ νὰ κηρύξεις στοὺς φιλόχριστους τὸν τρόπο ζωῆς τους γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ νὰ τοὺς μιμηθοῦν ὅσο μποροῦν.

Ἔπεσε στὰ πόδια του ὁ Παφνούτιος καὶ τοῦ εἶπε:

-Ἅγιε Πάτερ, γνωρίζω ὅτι ὅσα ζητήσεις ἀπὸ τὸν Θεὸ θὰ σοῦ τὰ δώσει, ἐξαιτίας τῶν ἀγώνων σου. Σὲ παρακαλὼ πολύ, νὰ μὲ εὐλογήσεις νὰ γίνω ὅμοιός σου στὴν ἀρετή, νὰ πάρω ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἴδια δόξα καὶ ὅμοιο στεφάνι στὴν αἰώνια ζωή.

-Ὁ Κύριος νὰ μὴν σὲ λυπήσει γιὰ αὐτὸ ποὺ ζήτησες, ἀλλὰ νὰ σὲ εὐλογήσει καὶ νὰ σὲ στηρίξει στὴν ἀγάπη Του, νὰ σὲ λυτρώσει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, πειρασμὸ τοῦ ἐχθροῦ καὶ νὰ ἐκπληρώσει τὴν ἐπιθυμία σου. 

Οἱ Ἄγγελοι Του νὰ σὲ σκεπάσουν καὶ νὰ σὲ φυλάξουν ἀπὸ τὶς ἐπιβολὲς τοῦ ἐχθροῦ, γιὰ νὰ μὴν σὲ βρεῖ ὁ ψυχοφθόρος κανένα φταίξιμο τὴν ὥρα τῆς κρίσης. Ἡ εὐλογία τῆς Παναγίας Τριάδος ἄς εἶναι μαζί σου, τώρα καὶ στὴν ἀτελειώτη αἰωνιότητα.

Προσευχή του Οσίου Ονουφρίου

Στὴν συνέχεια, ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος γονάτισε, ὕψωσε τὰ χέρια καὶ τὸ βλέμμα του στὸν οὐρανὸ καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια προσευχήθηκε λέγοντας:

-Ὕψιστε Κύριε, ποὺ ἡ δύναμή Σου εἶναι ἀνεξιχνίαστη καὶ ἡ δόξαΣου ἀκατανόητη καὶ ἀνέκφραστη, τὸ δὲ ἔλεός Σου ἄπειρο καὶ ἀμέτρητο, ὑμνῶ, εὐλογῶ, προσκυνῶ καὶ δοξάζω ἐσένα ποὺ πόθησα ἀπὸ τὴν νεότητά μου καὶ Σένα ἀκολούθησα. Ἐπάκουσέ με Σὲ παρακαλῶ. Ἐσὺ ποὺ φρόντισες γιὰ μένα τὸν φτωχὸ καὶ ἀπομάκρυνες ἀπὸ τὶς ἀνάγκες τὴν ψυχή μου καὶ δὲν μὲ ἐγκατέλειψες στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μου ἀλλὰ ἔδωσες ζωὴ στὴν καρδιά μου.

Σὲ ἱκετεύω Κύριε, σκέπασόν με μὲ τὴν εὐλογία Σου, γιὰ νὰ μὴ ταραχτεῖ ἡ ψυχή μου ἀπὸ τοὺς δαίμονες ὅταν χωρισθεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, ἀλλὰ παράλαβέ την μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους σου καὶ κατάταξέ την ὅπου ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου, γιατὶ εἶσαι εὐλογητὸς καὶ δοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνες.

Μὴν ξεχνᾶς πολυέλεε τοὺς πιστούς. Ὅσους βρεθοῦν σὲ κίνδυνο καὶ προσευχηθοῦν λέγοντας: Παντοδύναμε Κύριε, μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ δούλου Σου Ὀνουφρίου ἐλέησέ με· ἄκουσέ τους Σὲ παρακαλῶ καὶ χάρισέ τους τὴν Βασιλεία Σου, ὅπως μοῦ ἔταξες».

Απὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γεωργίου Μηλίτση: «Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος», Τρίκαλα 2008.

Από Newsroom

https://ieramonopatia.gr

Οι φράσεις-κλειδιά, που μπορεί να είναι κωδικοί, ότι ένα άτομο πάσχει από κατάθλιψη…!!!!

Δεν είναι εύκολο για κάποιον να μιλήσει για τη θλίψη που βιώνει. Πόσο μάλλον εάν έχει αγγίξει ή έχει ξεπεράσει τα όρια της κατάθλιψης.

Υπάρχει απόσταση από το ένα στάδιο στο επόμενο. Υπάρχουν πολλές συμπεριφορικές διαφορές ανάμεσα σε κάτι που μας προβληματίζει και σε κάτι που καταθλίβει. Ας πάρουμε για παράδειγμα την απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου.

Όπως είναι αναμενόμενο, θα βιώσουμε μια θλίψη, πιθανόν και παρατεταμένη, ανάλογα τη σχέση που είχαμε με το πρόσωπο. Εάν όμως η θλίψη αυτή δεν έχει υποχωρήσει μετά από μήνες ή χρόνια, τότε το άτομο πιθανόν βιώνει μια κατάθλιψη.

Τη διάγνωση φυσικά μπορεί να την κάνει μόνο επαγγελματίας ψυχολόγος ή ψυχίατρος. Τονίζω το επαγγελματίας, καθώς ξεχωρίζει όλους αυτούς που παριστάνουν τους ειδικούς. Έχοντας δήθεν σπουδάσει ψυχολογία σε ένα εργαστήρι για κάποιες εβδομάδες ή μήνες.

Κάποιοι δηλώνουν γνώστες του αντικειμένου γιατί ταιριάζει με την ιδιότητα τους, ως δάσκαλοι του ρείκι. Λυπάμαι, αλλά ακόμα και ο κώδικας δεοντολογίας ρείκι το ξεχωρίζει στο άρθρο 12, ότι το Ρείκι αποτελεί φυσική ενεργειακή μέθοδο, η οποία δεν αντικαθιστά οποιαδήποτε ιατρικά αναγνωρισμένη και διαδεδομένη θεραπεία. Το οποίο όμως σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα για άλλους είδους προβλήματα π.χ. ευεξία σώματος και νου.

Η παρατεταμένη θλίψη και το ψεύτικο χαμόγελο.

Όταν λοιπόν παλεύεις με την κατάθλιψη, τις περισσότερες φορές το ξέρεις. Το πρόβλημα είναι πως δεν το γνωρίζουν οι γύρω σου. Και αυτό γιατί τα περισσότερα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι αόρατα. Είναι λογικό ο περίγυρος σας να πιστεύει πως είστε καλά. Υπάρχουν φράσεις και κώδικες που χρησιμοποιεί ένα άτομο που πάσχει από κατάθλιψη.

Όχι, δεν είναι απαραίτητο αυτές οι φράσεις μεμονωμένες να αφορούν μόνο τους καταθλιπτικούς. Όταν όμως αρκετές από αυτές επαναλαμβάνονται συχνά και για μεγάλη χρονική περίοδο, είναι καλό να αφυπνιστείτε. 

Για παράδειγμα όλοι έχουμε τις μαύρες μας όπως συνηθίζουμε να λέμε. Αν όμως αυτές οι μαύρες μέρες είναι μόνιμες ή ανησυχητικά συχνές, τότε το άτομο συνειδητά ή υποσυνείδητα ζητάει βοήθεια.

Η παρατεταμένη περίοδος θλίψης, στεναχώριας, κούρασης και εξόντωσης δυστυχώς μπορεί να οδηγήσει το άτομο μέχρι και στην απόπειρα αυτοκτονίας. Μπορεί να βάλει σε κίνδυνο άτομα που βρίσκονται στο κοντινό του περιβάλλον. Να βλάψει άθελα του τον εαυτό του και τρίτους. 

Εάν παρατηρήσετε το άτομο να λέει τις ακόλουθες φράσεις χαμογελαστά ή ήρεμα, μην εφησυχάσετε. Συχνά μπορεί να αστειευτούν με την κατάσταση τους ή τις σκέψεις που κάνουν. Προσπαθούν με το χιούμορ να καλύψουν την πικρή αλήθεια που βιώνουν.

Παρατηρήστε τα σημάδια, προσπαθήστε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του ατόμου, ώστε να ανοιχτεί και να σας μιλήσει. Μην κρίνετε, μη γελάσετε ή κοροϊδέψετε τα όσα θα σας αποκαλύψει. Ούτε να φέρετε ως παράδειγμα τον εαυτό σας και τα δικά σας θέματα. 

Ακούστε, διατηρήστε οπτική επαφή, δείξτε κατανόηση και συμπάθεια. Πάνω από όλα, θυμηθείτε πως δεν είστε γιατροί. Καλό θα ήταν να στηρίξετε το άτομο να πάρει την απόφαση και να ζητήσει επαγγελματική ιατρική βοήθεια άμεσα.

Φράσεις-κλειδιά, που μπορεί να είναι κωδικοί ότι ένα άτομο πάσχει από κατάθλιψη.

§ Δε νιώθω καλά, δεν είμαι ο εαυτός μου αυτές τις μέρες.

§ Χρειάζομαι να φύγω, να πάω σε ένα νέο μέρος, να φύγω μακριά.

§ Σήμερα ίσα που επιβιώνω.

§ Είμαι εξοντωμένος/η.

§ Νιώθω τόσο εκνευρισμένος και θυμωμένος.

§ Δε με καταλαβαίνεις. Κανείς δε με καταλαβαίνει.

§ Δεν μπορώ, δεν αντέχω να πάω στη δουλειά ή στην τάξη.

§ Είμαι εδώ και νιώθω σα να μην είμαι.

§ Πονάει η μέση μου, πονάει όλο μου το σώμα, δεν μπορώ άλλο.

§ Δεν έχω όρεξη, δε πεινάω.

§ Βαριέμαι να κάνω μπάνιο σήμερα, μπορεί αύριο το πρωί.

§ Δεν έχω ζωή, δε κάνω τίποτα.

§ Βαριέμαι τόσο, πρέπει να βγω έξω κάποια στιγμή.

§ Θα ήθελες να βγούμε μαζί; Αν δεν σου είμαι βάρος.

§ Μισώ τα πάντα και τους πάντες.

§ Είμαι καλός άνθρωπος;

§ Χρειάζομαι διάλειμμα;

§ Καλά είμαι εγώ, εσύ πως είσαι πες μου.

§ Μη σε νοιάζει για μένα, δεν πειράζει που πάχυνα/αδυνάτισα/είμαι άυπνος/η.

§ Θέλω να μείνω μόνος, αφήστε με να μείνω μόνος/η.

Απλές, καθημερινές φράσεις. 

Που όταν λέγονται κατ’ επανάληψη, είναι ιδιαιτέρως πιθανόν να υποδηλώνουν κάτι βαθύτερο. Δεν θέλω να ταραχτείτε αν έχετε πει μερικές ή όλες από τις παραπάνω εκφράσεις. Αρκετές τις έχω πει και εγώ και όσοι γνωρίζω. Αν όμως κάτι δεν πάει καλά μέσα σας, είστε οι πρώτοι που θα το νιώσετε.

Μιλήστε σε ένα άτομο που εμπιστεύεστε, ανοιχτείτε, μην τα κρατάτε μέσα σας. Δεν είστε μόνοι, δεν είστε οι μόνοι που βιώνουν κάτι παραπάνω από μαύρες μέρες και θλίψη. Και όχι, κανείς δε θα σας περάσει για μανιακούς, τρελούς ή σε ότι άλλο αρνητικό πηγαίνει ο νους σας. 

Τα συναισθήματα αυτά δείχνουν ένα ζωντανό άνθρωπο, που έχει περάσει πολλά και άντεξε. Είμαι βέβαιος πως αν ζητήσετε βοήθεια, θα δείτε και πάλι τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Τηλεφωνική Γραμμή Κοινωνικής Βοήθειας 197

Η Τηλεφωνική Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας αποτελεί το κεντρικό, καθοδηγητικό σημείο αναφοράς ολόκληρου του συστήματος παροχής υπηρεσιών άμεσης κοινωνικής βοήθειας

§ λειτουργεί σε 24ωρη βάση, επτά μέρες την εβδομάδα

§ παρέχει συμβουλευτική και ψυχολογική στήριξη και πληροφόρηση

§ κινεί τους μηχανισμούς άμεσης κοινωνικής παρέμβασης

§ παραπέμπει στις υπόλοιπες υπηρεσίες του δικτύου του Ε.Κ.Κ.Α., καθώς και σε άλλες κοινωνικές Υπηρεσίες και φορείς για περαιτέρω βοήθεια

www.ekka.org.gr

Βογιατζής Ηλίας

Σύνταξη και επιμέλεια κειμένου: 

Βογιατζής Ηλίας για newsitamea.gr

Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com

https://www.newsitamea.gr

Όταν είστε θυμωμένοι, συντονίζεστε με το κατώτερο αστρικό πεδίο…!!!!

Όταν είστε θυμωμένοι, συντονίζεστε με το κατώτερο αστρικό πεδίο και αρχίζετε να διοχετεύετε το ρεύμα του θυμού. Εάν ο θυμός σας μετατραπεί σε μια σκεπτομορφή, λόγω ενός συγκεκριμένου πλάνου με τον οποίο σκοπεύετε να ικανοποιήσετε την οργή σας, μια αστρική οντότητα εισέρχεται στη σκεπτομορφή σας και την χρησιμοποιεί ως έναν καταστροφικό μηχανισμό.

Όταν υπάρχει μαζικός θυμός, μαζικός φόβος ή μαζικό μίσος, οι μάζες γίνονται κανάλια τέτοιων δυνάμεων που συλλογικά συναντώνται σε χαμηλότερα αστρικά επίπεδα. 

Μετά από μια τέτοια διαδικασία διοχέτευσης, δημιουργείται εμμονή και εκδηλώνεται μαζική παραφροσύνη. Προς το παρόν βλέπουμε πόσοι άνθρωποι στον κόσμο ενεργούν παράφρονα και ζουν μια παράφρονη ζωή. Αυτό είναι ένα φαινόμενο πολύ επικίνδυνο για την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Έτσι, μέσω του θυμού, του φόβου, του μίσους, της απληστίας και της εκδίκησης, γίνεται κάποιος ένα κανάλι για τη μόλυνση του αστρικού πεδίου. 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε όλες τις θρησκείες αυτά τα πέντε θεωρούνται αμαρτίες και καταδικάζονται. Εκείνοι που είναι γεμάτοι με αυτά τα πέντε δεν θα απολαύσουν ούτε τη γη ούτε τους Λεπτοφυείς Κόσμους.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Other Worlds elenastral.com

https://www.awakengr.com

Θέλετε να έχετε γερή καρδιά; Φροντίστε να κάνετε αυτό κάθε βράδυ…!!!!

Πως επηρεάζει η ώρα του ύπνου την καρδιαγγειακή υγεία. Τι έδειξε μεγάλη μελέτη με χιλιάδες εθελοντές. Ποια είναι η πιο επικίνδυνη ώρα για την υγεία της καρδιάς και πιο είναι η πιο προστατευτική.

Αν θέλετε να έχετε γερή καρδιά μέχρι τα βαθιά σας γηρατειά, προσέξτε πολύ τι ώρα μπαίνετε για ύπνο κάθε βράδυ, συνιστούν επιστήμονες που μελέτησαν περισσότερους από 88.000 εθελοντές.

Όπως διαπίστωσαν, όσοι έμπαιναν για ύπνο μεταξύ 10 και 11 μ.μ. διέτρεχαν πολύ μικρότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρδιαγγειακή νόσο στη διάρκεια έξι ετών παρακολούθησης. Είχαν επίσης μειωμένες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα όπως η υπέρταση.

Οι ερευνητές εκτιμούν πως το πρόγραμμα αυτό συγχρονίζεται με το βιολογικό ρολόι του οργανισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η καρδιαγγειακή επιβάρυνση και ο κίνδυνος για έμφραγμα και εγκεφαλικό.

Η νέα μελέτη δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση European Heart Journal. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, τα προβλήματα στην καρδιά αποτελούν την κυριότερη αιτία θανάτου στον κόσμο. Ετησίως υπολογίζεται ότι η καρδιαγγειακή νόσος κοστίζει τη ζωή 18,6 εκατομμυρίων ανθρώπων. Επομένως η πρόληψή της, έχει ζωτική σημασία.

Μετρητές επιτάχυνσης

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι ο επαρκής, ποιοτικός ύπνος παίζει σημαντικό ρόλο στην καρδιαγγειακή υγεία. Ωστόσο οι περισσότερες βασίζονταν σε υποκειμενικές αναφορές για τη διάρκεια του ύπνου. Στην παρούσα μελέτη, οι επιστήμονες έκαναν αντικειμενική καταγραφή, εφοδιάζοντας τους εθελοντές τους με φορητά επιταχυνσιόμετρα.

Οι μετρητές επιτάχυνσης είναι ειδικές συσκευές, που μετρούν την επιτάχυνση του σώματος στη διάρκεια της ημέρας. Οι εθελοντές τούς φορούσαν επί επτά ημέρες και ύστερα τους παρέδωσαν στους ερευνητές, για να καταγράψουν τα δεδομένα τους.

Συνολικά, εντάχθηκαν στη μελέτη 88.026 εθελοντές, ηλικίας 43 έως 79 ετών. Οι 51.214 ήσαν γυναίκες. Οι ερευνητές παρακολούθησαν επί έξι χρόνια την πορεία της υγείας των εθελοντών τους. Στο μεσοδιάστημα, οι 3.172 από αυτούς εκδήλωσαν καρδιαγγειακή νόσο.

Κίνδυνος ανά ώρα ύπνου

Όπως έδειξαν τα στοιχεία, τον χαμηλότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν πρόβλημα στην καρδιά είχαν οι εθελοντές που έμπαιναν για ύπνο μεταξύ 10 και 11 το βράδυ. Όσοι έμπαιναν τα μεσάνυχτα ή αργότερα, είχαν κατά 35% μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτούς.

Όσοι έμπαιναν για ύπνο μεταξύ 11 και 12 είχαν 11% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρδιολογικό πρόβλημα. Και όσοι έμπαιναν πριν τις 10, διέτρεχαν κατά 38% μεγαλύτερο κίνδυνο.

Τα ευρήματα αυτά παρέμειναν τα ίδια όταν οι ερευνητές συνυπολόγισαν τη διάρκεια του ύπνου και την ποιότητά του. Ήταν επίσης ανεξάρτητα από το φύλο και την ηλικία.

Το πρωινό φως

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι ο ύπνος πολύ νωρίς ή πολύ αργά το βράδυ, διαταράσσει τους κιρκάδιους ρυθμούς. Αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στην καρδιαγγειακή υγεία», δήλωσε ο επιβλέπων ερευνητής Dr David Plans, λέκτορας Οργανωτικής Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Exeter.

Και πρόσθεσε: «Ο πιο επικίνδυνος για την καρδιά είναι ο ύπνος μετά τα μεσάνυχτα. Αυτό πιθανώς οφείλεται στο ότι μειώνεται η πιθανότητα να δει κάποιος το πρωινό φως, που ρυθμίζει το βιολογικό ρολόι του οργανισμού».

Efi Nika

Iatropedia.gr

https://www.newsitamea.gr

Εποχική κατάθλιψη: Τι είναι και πώς θα την ξεπεράσω ;

Εποχική κατάθλιψη: Τι είναι και πώς θα την ξεπεράσω;

Όσο πλησιάζει ο χειμώνας και μικραίνουν οι μέρες, αρκετός κόσμος εμφανίζει σημάδια αυτού που ονομάζουμε «εποχική κατάθλιψη». Τα συμπτώματά της είναι σχεδόν τα ίδια με εκείνα της τυπικής κατάθλιψης, μόνο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την αλλαγή της εποχής και συνήθως υποχωρούν όταν η μέρα μεγαλώσει.

Τι είναι η εποχική κατάθλιψη;

«Πρόκειται για ένα είδος διαταραχής που δύσκολα γίνεται αντιληπτό και συνήθως προκύπτει όταν το φθινόπωρο δίνει τη θέση του στον χειμώνα. Καθώς η μέρα μικραίνει και περνάμε περισσότερο χρόνο μέσα στο σπίτι, εμφανίζεται μια ήπια μορφή κατάθλιψης, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί πηγή άγχους και ανησυχίας», αναφέρει σχετικά η κ. Ελπίδα Παναγιωτουνάκου, Ψυχολόγος.

Τα συμπτώματα της εποχικής κατάθλιψης συνήθως εμφανίζονται τους πιο κρύους μήνες του φθινοπώρου και του χειμώνα και μπορεί να περιλαμβάνουν τα εξής:

* Συνεχή κακή διάθεση

* Έλλειψη ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που μας αρέσουν

* Ευερεθιστότητα

* Αισθήματα απόγνωσης και ενοχών

* χαμηλή αυτοπεποίθηση

* Τάση να βάλουμε τα κλάματα

* Αισθήματα ανησυχίας

* Αποκοπή από κοινωνικές δραστηριότητες

* Μειωμένη όρεξη για σεξ

* Νωθρότητα

* Αυξημένες ώρες ύπνου

* Αυξημένη όρεξη

Τι μπορώ να κάνω;

Αν παρατηρείς ότι τα συναισθήματα σου γίνονται επικίνδυνα, και περιλαμβάνουν, επί παραδείγματι, σκέψεις αυτοτραυματισμού ή αυτοκτονίας, ή επηρεάζουν την καθημερινή σου ζωή, τότε είναι απαραίτητο να απευθυνθείς σε έναν ειδικό.

Αν πάλι τα συμπτώματα είναι ελαφριάς μορφής, τότε δοκίμασε τα παρακάτω:

* Κατά τη διάρκεια των φθινοπωρινών και χειμερινών μηνών προσπάθησε να μη μένεις σπίτι. Αναζήτησε την επαφή και την επικοινωνία με φίλους και αγαπημένα σου πρόσωπα, κάνε βόλτες όποτε έχεις χρόνο και ο καιρός το επιτρέπει, βρες δραστηριότητες που θα σε «αναγκάζουν» να βγεις έξω.

* Φρόντισε να διατηρήσεις μια ισορροπία στο καθημερινό σου πρόγραμμα. Οι αλλαγές στον καιρό αποτελούν ένα στρες για τον οργανισμό που οδηγεί σε επιπλέον συναισθηματικές μεταπτώσεις. Βοήθησε το σώμα σου μέσω της άθλησης και μιας καλής διατροφής, πλούσιας σε αντιοξειδωτικά. Δες εδώ μερικές συμβουλές.

* Βρες τρόπους για να εκφράζεις τα συναισθήματά σου. Δοκίμασε να ασχοληθείς με την Τέχνη και πειραματίσου με νέες δραστηριότητες ή χόμπι.

* Κάνε μικρά σχέδια, ώστε να έχεις κάτι όμορφο να περιμένεις κάθε μέρα. Δοκίμασε, για παράδειγμα, μικρές εκδρομές, μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο, μια επίσκεψη σε μια έκθεση που σε ενδιαφέρει.

* Εκμεταλλεύσου το φως. Βγες για περπάτημα σε κάθε ευκαιρία που ο ήλιος σου χαμογελά και άφηνε ανοιχτά όλα τα παράθυρα στο σπίτι σου το πρωί.

* Ανανέωσε τον προσωπικό σου χώρο. Πέτα καθετί παλιό που δεν το χρειάζεσαι και κάνε μικροαλλαγές στη διακόσμηση του σπιτιού σου που θα σου φρεσκάρουν τη διάθεση. Πάρε μερικές ιδέες από εδώ.

* Τόνωσε τον οργανισμό σου. Με τη σωστή καθοδήγηση του γιατρού σου, δοκίμασε να βελτιώσεις την ποιότητα του ύπνου σου μέσω συμπληρωμάτων μελατονίνης ή βοτάνων όπως η μανόλια.

https://www.in2life.gr

Εικόνα : © Shutterstock

https://www.msn.com

«Το πώς αγαπάς τον εαυτό σου είναι το πώς διδάσκεις τους άλλους να σε αγαπούν» - Rupi Kaur…!!!!

«Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα!» - Γκαίτε

«Να σε αγαπάς!»… πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτήν τη συμβουλή; Όλοι, γνωστοί και άγνωστοι, θα σου δώσουν τη συμβουλή να αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου για να μπορέσεις να μοιραστείς την αγάπη αυτή με τους ανθρώπους, για να είσαι ικανός να τους αγαπήσεις αληθινά! Τι σημαίνει όμως αγαπώ τον εαυτό μου;

Η αυτό-αγάπη έχει βαθιά στον πυρήνα της ένα βασικό συστατικό, την πρόθεσή σου να σου κάνεις καλό! Όταν έχεις ξεκαθαρίσει την πρόθεση αυτή μέσα σου τότε μπορείς να σου φερθείς με καλοσύνη, κάνεις επιλογές που σε τιμούν αντί να σε υποτιμούν.

Τότε είναι που σέβεσαι την ψυχή που περικλείεται από το σώμα σου, κατ’ επέκταση σέβεσαι και το ίδιο το σώμα με το οποίο θα συμπορεύεσαι όσο ζεις. Αρχίζεις να βλέπεις με τι το ταΐζεις, με τι σκέψεις το θρέφεις καθημερινά! 

Με την πρόθεση αυτή στα χέρια σου βάζεις πια τα όριά σου σε ανθρώπους που σου κάνουν κακό, που σε κρατούν πίσω στον τοξικό κόσμο τους. Αναγνωρίζεις ποιοι είναι γύρω σου και κυρίως, πού σε οδηγούν αν τους ακολουθήσεις.

“Το πώς αγαπάς τον εαυτό σου είναι το πώς διδάσκεις τους άλλους να σε αγαπούν” – Rupi Kaur

Αν σε αγαπάς να τολμάς να κινείς τον εαυτό σου προς όμορφες κατευθύνσεις, να καλλιεργείς και να γυρεύεις το καλό μέσα στην ψυχή σου και γύρω σου. Να μην λες «Με αγαπώ μεν αλλά…» Όχι, να μην χωράει κανενός είδους αλλά μέσα σε αυτήν την πρόταση. Η αγάπη προς τον εαυτό σου να είναι ακλόνητη μέσα σου, ισχυρή! Άνευ όρων και προϋποθέσεων!

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σε τυφλώνει, το αντίθετο, ο σκοπός της είναι να σε μεγαλώνει κι όχι να σε μικραίνει! Δεν φοράει παρωπίδες, στοιχείο που τη διαχωρίζει από τον εγωισμό, είναι αγάπη θαρραλέα η αγάπη αυτή…σου ανοίγει τα μάτια για να κοιτάξεις κατάματα τα λάθη σου και γίνεται αυτή το καύσιμο που σε οδηγεί να τα διορθώνεις.

«Αν δεν αγκαλιάσεις τον εαυτό σου πρώτα, μην περιμένεις να το κάνει άλλος. Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ…»

– Νίκος Καζαντζάκης

Τι σημαίνει, τελικά, με αγαπώ; Με αγαπώ σημαίνει με ακούω, αφουγκράζομαι τη φωνή μου και τις ανάγκες μου….με αποδέχομαι, απλά όπως είμαι. Με αγαπώ σημαίνει σέβομαι τις ανάγκες αυτές, τα όνειρά μου και τις επιθυμίες μου, και δεσμεύομαι να με προσέχω και να με προστατεύω κάθε φορά που το χρειάζομαι. 

Με αγαπώ σημαίνει, έχω τη δύναμη να με συγχωρώ για τα λάθη μου, για ό,τι πήγε στραβά και για ό,τι δεν λειτούργησε παρά τις προσπάθειές μου…σημαίνει με κατανοώ και με ελευθερώνω, με απεγκλωβίζω, για να μπορώ να ζήσω στον κόσμο αυτό όπως μου αξίζει και όπως αληθινά επιθυμώ!

«Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα!»  – Γκαίτε

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ

https://enallaktikidrasi.com

Ο άτιμος ο φόβος που μου διδάξατε με έκανε καλό παιδί…!!!!

Θυμάμαι να σας βλέπω να τσακώνεστε κρυφά, σε χαμηλούς τόνους. Να μην ακούω. Ναι γιατί δεν πρέπει να υψώνουμε τη φωνή μας. Λες κι εγώ δεν καταλάβαινα.

Θυμάμαι να κλαίτε κρυφά, κάτω από τα σεντόνια, στο μπάνιο, στο δωμάτιό σας. Ναι γιατί η λύπη ήταν κάτι κακό, δεν πρέπει να μας βλέπουν. Λες κι εγώ δεν καταλάβαινα.

Θυμάμαι να χαμογελάτε και να κάνετε σαν να μην τρέχει τίποτε όταν σας προσβάλανε, σας υποτιμούσαν. Ναι γιατί το παν ήταν να είστε καλά παιδιά. 

Από φόβο τι θα πει ο κόσμος και πως θα σας δει ο άλλος, πνιγόσασταν στα συναισθήματά σας. Λες κι εγώ δεν καταλάβαινα.

Πολύ καλά καταλάβαινα. Καταλάβαινα ότι όλα αυτά τα νιώθω κι εγώ. Και δεν ήξερα τι να τα κάνω. Θυμός, λύπη, αγανάκτηση, απογοήτευση, που να τα πήγαινα; Εσάς έβλεπα και είπα να σας μοιάσω. 

Να είμαι το καλό παιδί, να χαμογελάω κι ας πονάω, να μη μιλάω και ας με θυμώνουν κι ας με πληγώνουν. Από φόβο μήπως παρεξηγηθώ, μήπως δε με αγαπήσουν, μήπως γίνω κακό παιδί επειδή θα εκφραστώ. Από αυτόν τον φόβο, έγινα κι εγώ το καλό παιδί.

Και σήμερα μπούχτισα. Πνίγηκα. Γιατί ποτέ δε μου μάθατε ότι το να είμαι το καλό παιδί δε θα μου έκανε και τόσο καλό τελικά. Άνθρωποι πέρασαν και με ισοπεδώσανε. 

Εκμεταλλεύτηκαν την καλή μου καρδιά, εκμεταλλεύτηκαν τη σιωπή μου, ξεπεράσανε τα όριά μου γιατί ποτέ δε μου μάθατε ότι βάζουμε ΚΑΙ όρια. Από φόβο μήπως τους χάσω – γιατί έτσι μου είπατε- ηττόμουν κάθε μέρα. 

Δε μου μάθατε ποτέ ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χειραγωγεί τη ψυχή μου, δε μου μάθατε ποτέ ότι όπως μπορώ να επιλέξω κάποιον να με αγαπήσει, έτσι μπορώ να επιλέξω και πότε θα του πω να σταματήσει να με πληγώνει. Από φόβο μήπως δεν αγαπηθώ, κλείστηκα στον εαυτό μου, σιώπησα.

Ήσασταν καλά παιδιά. Θέλατε να μου διδάξετε την αγάπη, την ελευθερία, την οικειότητα, τη ζεστασιά, τη φιλία, την τρυφερότητα, την συντροφικότητα, την ηρεμία. Και καλώς πράξατε.

Μου άρεσαν όλα αυτά. Ωστόσο δε μου δείξατε και τις σκιές που συντροφεύουν αυτά τα όμορφα πράγματα που μου διδάξατε. Γιατί εγώ μεγάλωσα και ήθελα να συνεχίσω την κληρονομιά σας. 

Αντίκρισα όμως πολλά εμπόδια για τα οποία και πάλι δε μου μιλήσατε. 

Αντίκρισα ανθρώπους που η κληρονομιά που μου αφήσατε έγινε αντικείμενο χλευασμού, γελοιοποίησης, διακωμώδησης, εμπαινιγμού και εξευτελισμού.

Δε μου είπατε: «παιδί μου, άσχετα με το πόσο υπέροχο και μοναδικό πλάσμα είσαι, άσχετα με το πόσο αξίζει να αγαπηθείς και να αγαπήσεις, εκεί έξω θα συναντήσεις την ασυδοσία, το ψέμα, την κοροϊδία, την εκμετάλλευση, την προδοσία, την απογοήτευση. 

Ό,τι και να γίνει, μην αρρωστήσεις την ψυχή σου. Μην φοβηθείς. Γιατί έτσι θα κάνεις έναν μεγάλο εχθρό. Τον εαυτό σου. Θα γίνεις ένα κουφάρι πόνου και ο πόνος θα έρθει επειδή θα επιρρίπτεις όλες τις ευθύνες στον εαυτό σου. Θα λες ότι όλα αυτά συνέβησαν επειδή δεν είσαι επαρκής. 

Θα λες ότι δεν αξίζεις την αγάπη και τον σεβασμό κανενός. Θα φοβηθείς να μιλήσεις, να εκφραστείς. Θα φοβηθείς να προχωρήσεις, θα φοβηθείς να μείνεις, θα φοβηθείς να αγαπήσεις και πάλι. Μην το κάνεις.

Άκου να σου πω παιδί μου, χρειάζεται να μάθεις να μην αγνοείς τον πόνο σου, αλλά ούτε να το παίζεις θύμα. Όλα αυτά θα σε κάνουν να στραφείς εναντίον σου. Μέσα σου να στρέφεσαι όχι εναντίον σου. 

Κι όταν θα στραφείς μέσα σου θα συναντήσεις το φίδι που κουλουριάζει γύρω από την όμορφή σου καρδιά και θρέφεται από τις ενέργειές της, και αυτό το φίδι ονομάζεται φόβος.

Ο φόβος θα θέλει να γίνει σύμμαχός σου για να σε στρέψει εναντίον σου και να σε κάνει εχθρό σου. Θα σε παραλύσει ώστε να μην κάνεις τίποτε, θα σου κλέψει την χαρά , θα σου εξαφανίσει το χαμόγελο , θα σε κάνει να πιστέψεις ότι δεν αξίζεις, θα σε βάλει στη γωνία να μείνεις σιωπηλή επειδή μπορεί αυτοί που είναι δίπλα σου σήμερα να φύγουν αν μιλήσεις, αν εκφραστείς. 

Μπορεί να σε ρίξει στην μελαγχολία και αν τον πιστέψεις και πολύ, μπορεί να σε τυφλώσει τόσο που να θέλεις να δώσεις τέλος στη ζωή σου.

Δώσε όμως προσοχή παιδί μου. Αυτόν τον φόβο μπορείς να τον μεταλλάξεις. Να τον μεταμορφώσεις. Πώς; Ακούγοντάς τον, βλέποντάς τον, νιώθοντάς τον. 

Και όταν θα το κάνεις θα μπορέσεις να προετοιμαστείς για κάτι καλύτερο, για κάτι μεγάλο. Μέσα από αυτόν τον μεταλλαγμένο φόβο θα εξασφαλίσεις ότι έχεις περισσότερη δύναμη για να σηκωθείς και πάλι και να σαρώσεις, να ξεπεράσεις τα εμπόδια και εκείνους που σου τα βάλανε.

Ο μεταλλαγμένος φόβος θα σε προετοιμάσει να εξοπλιστείς με τα σωστά εφόδια ώστε να προστατέψεις την ψυχή σου από τους εισβολείς. Θα σε προετοιμάσει να βλέπεις πιο καθαρά, να σκέφτεσαι πιο καθαρά, να επικοινωνείς πιο καθαρά ώστε να κάνεις καλύτερες επιλογές, να ανοίγεσαι εκεί που αξίζει και να ακούγεται πρώτα η φωνή σου για να μη χρειαστεί να ακουστεί η κραυγή σου. 

Και έτσι θα μάθεις να βλέπεις ότι η αξία σου δε βρίσκεται έξω από σένα, ότι δε χρειάζεται κανένας να σε επιβεβαιώνει, γιατί θα ξέρεις από μόνος σου τι αξίζεις. Δε θα φοβάσαι.

Θα αναγνωρίσεις πως οι άλλοι θα έχουν πάντα να σου επιρρίψουν ευθύνες επειδή δεν είναι επαρκής από μόνοι τους για να βρουν την ευτυχία μέσα τους. Θα δεις πως η προδοσία και η απόρριψη δεν έχει σχέση με σένα, αλλά με εκείνον που τη διέπραξε. 

Θα αντιληφθείς πως αυτός που θα σε εγκαταλείψει, θα αφήσει τελικά χώρο για να έρθει κάτι καλύτερο. Δε θα φοβάσαι να μείνεις για λίγο μόνος. Θα ξέρεις πως η δειλία ποτέ δεν αναλαμβάνει της ευθύνες της. Για αυτό δε θα φοβηθείς μήπως εσύ είσαι ανεπαρκής.

Ο μεταλλαγμένος σου φόβος θα σου πει:

«Δείξε τη λύπη σου, είσαι άνθρωπος και θα πονέσεις . Κανένας άνθρωπος δεν έγινε κακός επειδή πόνεσε και το έδειξε»

«Πες ότι θύμωσες, ότι δυσαρεστήθηκες, ότι πληγώθηκες. Η ζωή δεν είναι μόνο να δείχνουμε όμορφα συναισθήματα. Και αν αυτός που σου προκάλεσε πόνο δεν το αναγνωρίζει, τότε μάλλον δε θα αναγνωρίζει και την αγάπη σου. Οπότε τι έχεις να φοβηθείς;»

«Βγάλε τη φωνή που πνίγεις μέσα σου. Κανείς δεν πέθανε επειδή άκουσε μια αγανακτισμένη φωνή. Τι φοβάσαι, μήπως σε κακοχαρακτηρίσουν; Ό,τι και να κάνεις, και φωτοστέφανο να φοράς κάτι θα έχουν να πουν».

«Εκφράσου. Εκφράσου με τον καλό τρόπο που έμαθες, χωρίς να περιμένεις πως και οι άλλοι θα εκφραστούν ανάλογα. Μη φοβάσαι, αν απομακρυνθούν. Αν το κάνουν για αυτόν τον λόγο τότε δεν άξιζαν την προσοχή σου έτσι κι αλλιώς».

Αυτά θα ήθελα να μου πείτε. Γιατί έφτασα κάποια στιγμή στο σημείο να αμφισβητήσω την υπέροχη κληρονομιά σας επειδή έμαθα με σκληρό τρόπο ότι ο φόβος μήπως δεν είμαι καλό παιδί, φέρνει μόνο χάος στη ζωή. 

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έμαθα. Αν και με περιττό πόνο, έμαθα. Όπως και να έχει όμως σας ευχαριστώ. Γιατί ήσασταν υπέροχοι, γιατί με μάθατε να αγαπώ κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Κι ας φοβήθηκα.

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στον αγαπημένο μου πατέρα που ο φόβος και η σιωπή του τον αρρώστησαν και τον πήραν μακριά. Εκείνη την στιγμή που τα φώτα αυτής της πραγματικότητας έσβησαν, στο δωμάτιο ήταν οι δικοί του άνθρωποι. Ήταν παρούσα μόνο η ΑΓΑΠΗ σε όλο της το μεγαλείο. Η ΑΓΑΠΗ που είναι η είσοδος και η έξοδος αυτού του κόσμο. Η ΑΓΑΠΗ το νόημα της ζωής. 

Ο φόβος παραμόνευε στη γωνιά του νομίζοντας ότι θα του δώσουμε σημασία. Όμως όχι. Τον είχαμε μάθει καλά, ξέραμε τι ήταν σε θέση να κάνει. Έφυγε αθόρυβα αυτή τη φορά, αφού όμως είχε κάνει τη δουλειά του. Δε θα του επιτρέψουμε να κάνει και πάλι την εμφάνισή του. Θα αγαπάμε, θα προχωράμε, θα εκφραζόμαστε, αλλά δε θα φοβόμαστε. Τίποτε!

Βίκυ Τσώκου

enallaktikidrasi.com

https://www.awakengr.com