Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Ένα πολύ σημαντικό ερώτημα: Γιατί άραγε χάνουμε τους φίλους μας καθώς μεγαλώνουμε ;

Όταν είμαστε νέοι, οι φίλοι μας είναι όλος ο κόσμος μας. Αλλά όταν μεγαλώνουμε δυστυχώς συχνά μπαίνουν στην άκρη. ‘Όμως ακόμη και σε μεγάλη ηλικία χρειαζόμαστε την φιλία τόσο πολύ όσο και όταν είμαστε νέοι. 

Μέσα στην απαιτητική καθημερινότητα, σίγουρα εκτιμούμε την ώρα που θα μιλήσουμε με τους φίλους, και θα συζητήσουμε μικρά καθημερινά θέματα άνευ σημασίας αλλά και σοβαρά πράγματα που μας ανησυχούν. 

Όταν συναντιόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο συχνά δεν τους χορταίνουμε και αυτά που έχουμε να πούμε είναι τόσα πολλά που δεν σώνονται. Αλλά γιατί οι φίλοι εξαφανίζονται καθώς μεγαλώνουμε; Φταίμε εμείς; Και τι μπορούμε να κάνουμε για να μην τους χάσουμε εντελώς; 

Αυτό το άρθρο από την δημοσιογράφο Julie Beck προσπαθεί να δώσει απάντηση σε αυτές τις, ζωτικής σημασίας, ερωτήσεις. Φιλία σημαίνει ελευθερία. Αυτό την κάνει όμορφη… αλλά και αδύναμη. Στην ιεραρχία των σχέσεων η φιλία έρχεται τελευταία. 

Οι ρομαντικές σχέσεις, οι γονείς, τα παιδιά – όλα αυτά έρχονται πρώτα. Αυτό είναι αλήθεια στην ζωή αλλά και στην επιστημονικά έρευνα που τείνει να εστιάζει στα ζευγάρια και στην οικογένεια. Οι φιλίες είναι σχέσεις μοναδικές γιατί αντίθετα με τις οικογενειακές σχέσεις, είμαστε εμείς που τις επιλέγουμε. Αντίθετα με άλλους δεσμούς που κάνουμε με την θέλησή μας όπως ο γάμος και οι ρομαντικές σχέσεις, η φιλία δεν έχει επίσημη μορφή. 

Μπορεί να μην κάνετε μήνες να μιλήσετε με κάποιον άλλον σημαντικό (ελπίζουμε) άνθρωπο στην ζωή σας αλλά μπορεί να κάνετε μήνες να έρθετε σε επαφή με έναν φίλο. Πάρα πολλές έρευνες δείχνουν πόσο σημαντική είναι η φιλία για την ευτυχία των ανθρώπων. 

Αν και οι φιλίες τείνουν να αλλάζουν καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα που οι άνθρωποι ζητούν από αυτές. 

'' Έχω ακούσει νέους 14 χρονών και γέρους 100 χρονών να μιλάνε για τους στενούς φίλους. Τρία είναι αυτά που όλοι προσδοκούν από έναν στενό φίλο,'' λέει ο William Rawins,Stocker Professor of Interpersonal Communication στο Πανεπιστήμιο του Ohio. 

''Κάποιον για να μιλάνε, κάποιον για να βασίζονται και κάποιον για να απολαμβάνουν. Αυτές οι προσδοκίες παραμένουν οι ίδιες αλλά οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες αυτά επιτυγχάνονται αλλάζουν''. 

Η εθελοντική φύση της φιλίας την κάνει ευάλωτη στις παραξενιές της ζωής περισσότερο από τις άλλες επίσημες σχέσεις. Όταν οι άνθρωποι ενηλικιώνονται και φεύγουν, οι φιλίες είναι οι πρώτες που πλήττονται. Αφιερώνεις τον εαυτό σου στην οικογένεια και δίνεις προτεραιότητα στον σύντροφό σου. Εκεί που κάποτε έτρεχες, δίπλα, στο σπίτι του φίλου σου χωρίς προειδοποίηση για να δεις αν θα παίξετε, τώρα πρέπει να τον ρωτήσεις αν έχει 1-2 ώρες για να πιείτε ένα ποτό σε δυο εβδομάδες. 

Το όμορφο, ιδιαίτερο πράγμα στην φιλία, δηλαδή το ότι οι φίλοι είναι φίλοι γιατί το θέλουν και διαλέγουν ο ένας τον άλλον, περικλείει και το ότι μπορώ να επιλέξω να βγω ή να μπω, λέει η Langan. 

Σε όλη την διάρκεια της ζωής, από το δημοτικό μέχρι την σύνταξη, η φιλία συνεχίζει να οφελεί το σώμα και τον νου. Αλλά καθώς η ζωή προχωρά γρήγορα, οι προτεραιότητες και οι ευθύνες των ανθρώπων αλλάζουν και οι φιλίες επηρεάζονται προς το καλύτερο ή μάλλον προς το χειρότερο δυστυχώς. 

Πως η φιλία αλλάζει με την ηλικία 
Η επική ιστορία της φιλίας αρχίζει καλά. ''Πιστεύω πως όταν αρχίζει κανείς να ενηλικιώνεται, είναι η εποχή της χρυσής φιλίας'', λέει ο Rawlins. 

''Ιδιαίτερα για ανθρώπους που έχουν το προνόμιο και την ευλογία να μπορούν να παρακολουθήσουν το Πανεπιστήμιο''. Τότε οι φιλίες είναι πιο πολύπλοκες και με νόημα, Στην παιδική ηλικία φίλοι είναι κυρίως παιδιά που παίζουν μαζί. Στη εφηβεία υπάρχει μεγαλύτερη υποστήριξη μεταξύ φίλων αλλά ακόμη ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. 

Η φιλία τους βοηθά και σε αυτό. Σαν νέοι έχουν τον χρόνο να αφιερώσουν στους φίλους. Σύμφωνα με την Encyclopedia of Human Relationships, οι νέοι συχνά περνούν 10 με 15 ώρες την εβδομάδα με φίλους και η έρευνα από το 2014 American Time Use Survey βρήκε ότι οι άνθρωποι μεταξύ 20 και 24 χρόνων περνούν τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τους με διάφορες άλλες ηλικιακές ομάδες. 

Καθώς οι άνθρωποι γίνονται μεσήλικες, τείνουν να πιέζονται με τον χρόνο τους και πολλοί αρχίζουν να πιέζουν με την σειρά τους την φιλία. Εξ’ άλλου είναι πιο εύκολο να αναβάλλεις κάτι με ένα φίλο παρά να παραλείψεις το παιχνίδι με το παιδί σου ή ένα σημαντικό επαγγελματικό ταξίδι. 

''Το ιδανικό της φιλίας αντιμετωπίζει την πίεση λόγω της σκληρής πραγματικότητας στην ζωή τους'', λέει ο Rawlins. ''Η γλυκόπικρη αλήθεια είναι ότι ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι δεν έχεις πια χρόνο για την φιλία που σε βοήθησε σαν νέο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. 

Δεν έχεις χρόνο για αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους που σε βοήθησαν να πάρεις τόσες αποφάσεις''. Ο χρόνος διοχετεύεται κυρίως στην δουλειά και στην οικογένεια. Δεν παντρεύονται βέβαια όλοι αλλά και αυτοί που μένουν ανύπαντροι βλέπουν την φιλία τους να επηρεάζεται από τον γάμο των φίλων τους. 

''Η μεγαλύτερη απομάκρυνση των φίλων είναι όταν παντρεύονται'', λέει ο Rawlins και συνεχίζει, ''είναι ειρωνικό ότι στον γάμο καλούν τους φίλους τους, και αυτό είναι σαν μια τελευταία φορά που θα ιδωθούν''. Αλλά όταν πια σαν μεγάλοι έχουν απαλλαχθεί από ευθύνες και εργασία, τότε έχουν και πάλι τον χρόνο να μοιραστούν την ζωή τους με φίλους. 

Οι άνθρωποι τείνουν να επανασυνδέονται με παλιούς φίλους που είχαν χάσει επαφή. Φαίνεται ότι τώρα είναι επείγον να περνούν χρόνο με αυτούς – σύμφωνα με την κοινωνικο- συναισθηματική επιλεκτική θεωρία, προς το τέλος της ζωής τους. Οι άνθρωποι αρχίζουν να τακτοποιούν τις εμπειρίες τους με προτεραιότητα στο τι τους κάνει ευτυχισμένους τώρα, όπως το να περνούν την ώρα τους με στενούς φίλους και την οικογένεια. 

Πως βρίσκουν οι άνθρωποι νέους φίλους 
Καθώς οι άνθρωποι βαδίζουν μέσα στην ζωή, κάνουν και διατηρούν τις φιλίες με διάφορους τρόπους : Μερικοί είναι ανεξάρτητοι και κάνουν φιλίες όπου κι αν είναι και ίσως έχουν περισσότερες φιλικές γνωριμίες παρά βαθιές φιλίες. Άλλοι είναι επιλεκτικοί και έχουν λίγους αλλά καλούς φίλους που είναι δίπλα τους για χρόνια. 

Αλλά το στενό δέσιμο με αυτούς σημαίνει πως όταν κάποιος από αυτούς χαθεί η απώλεια είναι τρομερή. Οι πιο ευέλικτοι είναι αυτοί που κρατούν την επαφή με τους παλιούς φίλους αλλά συνεχίζουν να κάνουν και νέες γνωριμίες. 

Τι βοηθά στην διατήρηση της φιλίας; 
Μερικοί καταφέρνουν να διατηρήσουν τους φίλους τους για μια ζωή ή για το μεγαλύτερο μέρος της. Αλλά τι είναι αυτό που προβλέπει ποιος θα την διατηρήσει στην ώριμη ηλικία και μέχρι τα αργυρά χρόνια; Είτε οι άνθρωποι κρατήσουν τις παλιές φιλίες ή χωριστούν από αυτές είναι ζήτημα αφοσίωσης και επικοινωνίας. 

Σε μακροχρόνια έρευνα της Ledbetter για τους καλούς φίλους, ο αριθμός των μηνών που αναφέρθηκε ότι ήταν φίλοι μαζί το 1983 προέβλεψε εάν θα ήταν ακόμη φίλοι το 2002, συμπεραίνοντας ότι όσο περισσότερο έχεις επενδύσει σε μια φιλία τόσο πιο δύσκολα την αφήνεις να φύγει. 

Άλλη έρευνα βρήκε ότι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να παίρνουν από μια φιλία όσα δίνουν και ότι αυτή η ισότητα μπορεί να προβλέψει την επιτυχημένη συνέχεια μιας φιλίας. Η επικοινωνία μέσω διαδικτύου δεν είναι αρκετή. 

Φυσικά υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι που μπορούν οι άνθρωποι να επικοινωνούν με φίλους και η θεωρία της κοινωνικής πολυπλοκότητας συμπεραίνει ότι όσο περισσότερα μέσα χρησιμοποιούν για να επικοινωνούν – με μηνύματα,ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, στέλνοντας αστείες φωτογραφίες, χρησιμοποιώντας το Facebook και συναντώντας ο ένας τον άλλον – τόσο δυνατότερη είναι μια φιλία. 

''Εάν έχουμε μόνο το Facebook να μας ενώνει, τότε πιθανόν αυτή η φιλία να μην επιβιώσει στο μέλλον'', λέει η Ledbetter. Η Langan λέει ότι οι φοιτητές της ακόμη χρησιμοποιούν τον όρο  ''αληθινή'' επικοινωνία και εννοούν ''πρόσωπο με πρόσωπο''. Υπάρχουν τέσσερα στάδια διατήρησης μιας σχέσης και η ψηφιακή επικοινωνία λειτουργεί καλύτερα για μερικούς από ότι σε άλλους. 

Το πρώτο είναι μόλις να κρατάς την σχέση ζωντανή, απλά να υπάρχει. Να λες ''Καλά Γενέθλια'',να έχεις το tweet κάποιου ή την διεύθυνσή του στο Facebook. Αυτά είναι μηχανήματα διατήρησης ζωής σε μια φιλία. Την αφήνουν να αναπνέει αλλά μηχανικά. 

Το δεύτερο είναι να κρατάς την φιλία σταθερά κοντά. ''Νομίζω ότι μπορείς να το κάνεις αυτό και διαδικτυακά'', λέει η Langan. ''Σήμερα υπάρχουν πολλές διαδικτυακές πλατφόρμες που δίνουν την δυνατότητα να γράψεις ένα μήνυμα ή να στείλεις σχόλια ενθαρρυντικά. Μερικές φορές είναι δυνατόν ακόμη και να επιδιορθώσεις μια σχέση διαδικτυακά, ανάλογα με το πόσο χαλασμένη είναι – απαντώντας σε κάποιο κάλεσμα ή στέλνοντας ένα ηλεκτρονικό μήνυμα συγγνώμης''. 

Αλλά όταν περνάς στο επόμενο στάδιο που είναι : ''Μπορώ να την κάνω μια σχέση που να μου δίνει ικανοποίηση; Τότε είναι πιστεύω η δυσκολία και το τράνταγμα αυτής της σχέσης'', λέει η Langan. ''Γιατί οι άνθρωποι όταν λένε ικανοποιητική σχέση αναφέρονται σε κάτι περισσότερο από μια διαδικτυακή παρουσία''. 

Οι κυριότεροι εχθροί της φιλίας : ευγένεια και περιστάσεις Ένα πράγμα θα σας πω, λέει ο Rawlins. ''Οι φιλίες είναι ευάλωτες στις περιστάσεις. Εάν σκεφτείτε όλα αυτά τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε – δουλειά,παιδιά, γονείς – οι φίλοι καταλαβαίνουν, έτσι τους βάζουμε στην αναμονή. Πέφτουν στις χαραμάδες''. 

Μετά την ενηλικίωση,λέει, ο λόγος που οι φίλοι παύουν να είναι φίλοι είναι συνήθως περιστασιακοί – που δεν σχετίζονται με την σχέση την ίδια. Ένα από τα ευρήματα από τους ''κανόνες φιλίας'' της Langan ήταν ότι ''οι ενήλικες αισθάνονται την ανάγκη να είναι πιο ευγενικοί με τις φιλίες τους'', λέει. ‘Δεν αισθανόμαστε όπως στην εφηβεία που απαιτούμε πολλά από τους φίλους. 

Είναι άδικο γιατί έχουν τόσα να κάνουν τώρα. Έτσι σταματάμε να περιμένουμε πολλά, πράγμα λυπηρό για εμένα, που απομακρυνόμαστε για αυτόν τον λόγο.’ Για χάριν της ευγένειας. Αλλά τα πράγματα που κάνουν την φιλία εύθραυστη την κάνουν ταυτόχρονα και ευέλικτη. 

Οι άνθρωποι που έλαβαν μέρος σε συνεντεύξεις στην έρευνα του Rawlins έβλεπαν την φιλία τους σαν μια συνέχεια μολονότι δεν επικοινωνούσαν. Αυτό είναι ελπιδοφόρο – δεν θα υπέθετες ότι τα έχεις καλά με τους γονείς σου αν δεν έπαιρνες νέα από αυτούς για μήνες. 

Αλλά η κύρια υπόθεση με τους φίλους είναι ότι είστε ακόμη φίλοι. ''Να πως οι φιλίες συνεχίζουν, γιατί οι άνθρωποι ζουν με την προσδοκία τους. Αν αυτή είναι χαλαρή του ενός για τον άλλον ή την έχουμε αναστείλει για καιρό, υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι δεν πέρασε παρά μια στιγμή από τότε που άρχισε η φιλία''. 

Ίσως είναι λυπηρό που σταματάμε να βασιζόμαστε στους φίλους όσο μεγαλώνουμε αλλά μια άλλη είδους σχέση αναπτύσσεται που βασίζεται στην αμοιβαία κατανόηση και στα ανθρώπινα όρια. Δεν είναι ιδανική αλλά είναι αληθινή. Όπως και ο Rawlins θα έλεγε, η φιλία είναι μια σχέση χωρίς δεσμά εκτός από αυτά που διαλέγεις για να δεθείς, μια φιλία που είναι εκεί και κάνεις ότι μπορείς για αυτήν.





Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Γνωρίστε την τεχνική της αντι-σκέψης για απελευθέρωση του νου σας....!!!!!!!

Μάθετε την τεχνική της αντί σκέψης και ελευθερωθείτε από τον νου σας. Γνωρίζετε ότι οι σκέψεις σας κλέβουν τα φώτα της δημοσιότητας από την συνειδητότητά σας;

Όλοι επιθυμούμε να έχουμε τον έλεγχο του νου μας και προτιμούμε ο εσωτερικός μας χώρος να είναι απαλλαγμένος από διασπαστικές σκέψεις που μας προκαλούν αντιδράσεις.

Οι αντιδράσεις σε αυτό το πλαίσιο σημαίνουν να σκεφτόμαστε ακόμα περισσότερες σκέψεις που προκύπτουν από τις σκέψεις που προγραμματιζόμαστε από το ΕΓΩ, να έχουμε.

Το ΕΓΩ ζει μόνο με τη σκέψη και την χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει την πραγματικότητά μας.

Έχουμε την ανάγκη να απαλλαχτούμε από όλες τις σκεπτομορφές. Μια σκεπτομορφή είναι μια σκέψη που έχει ενεργοποιηθεί μέχρι το σημείο να αποκτήσει την δική της ζωή και κυριαρχεί μέσα στον αιχμάλωτο νου. Είναι κυριολεκτικά μια δημιουργημένη οντότητα που ζει μέσα μας και έχει άποψη.

Μια σκεπτομορφή μπορεί να συγκριθεί με κολλημένη ταινία – επαναλαμβάνεται συνέχεια και χρησιμεύει για να μας κρατάει σε δυσλειτουργία και ασυνείδητη ύπαρξη.

Γινόμαστε όπως ένας υπολογιστής που προσπαθεί να λειτουργήσει έχοντας ιό. Όλα είναι ένας αγώνας και η ταχύτητά μας είναι πιο αργή από ό, τι θα έπρεπε.

Οι σκεπτομορφές ριζώνουν στο μυαλό μας και κυβερνάνε την ζωή μας ενώ είμαστε ''αναίσθητοι''.

Πολλοί από εμάς έχουμε γίνει δούλοι των συνεπειών του να είσαι θύμα αυτών των οντοτήτων οι οποίες αποκτούν μεγαλύτερη πρόσβαση στο μυαλό μας μέσα από το σύστημα, με βάση κατασκευασμένες πληροφορίες, όπως λέξεις, αριθμούς, σχήματα, χρώματα και ήχους.

Το λυπηρό γεγονός είναι ότι όσο περισσότερη πλασματική γνώση και πληροφορία έχουμε αντλήσει από το σύστημα, τόσο πιο εύκολο είναι για μας να γίνουμε θύμα των πολλών δεδομένων που έχουμε απορροφήσεί.

Μόλις αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε το ολόγραμμα που ζούμε ως πραγματικότητα και την επιστήμη ή την θρησκεία, κατευθυντήριους φάρους της αλήθειας, τότε φυλακιζόμαστε.

Όσο περισσότερο ζούμε με τον νόμο της σκέψης, τόσο πιο δύσκολο είναι να ανακτήσουμε το συνειδητό μυαλό μας μέσα από την ολογραφική πραγματικότητα.

Να θυμάστε ότι τα λόγια προέρχονται από τις σκέψεις και οι σκέψεις δημιουργούν φως. Οι σκέψεις έχουν συχνότητα επειδή είναι ενεργητικές δονήσεις. Η δόνηση είναι ενέργεια και η ενέργεια λάμπει σαν φως.

Αν και αυτό το φως δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από την περιορισμένη όρασή μας, είναι εκεί και είναι αυτό που δημιουργεί την ολογραφική πραγματικότητα.

Μαθαίνουμε το αλφάβητο και το αριθμητικό σύστημα στο σχολείο, έτσι ώστε να μπορούμε να ‘μαγεύουμε’ τους εαυτούς μας με όλα αυτά τα γράμματα και τους αριθμούς που ποσοτικοποιούν την αιώνια, πανταχού παρούσα φύση μας.

Όλοι έχουμε σκεπτομορφές αποτυπωμένες στην συνείδησή μας, διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να εκδηλώσουμε τίποτα σε αυτήν την πραγματικότητα. Το λιγότερο, πιστεύουμε ότι υπάρχουμε. Αυτή η σκέψη είναι ικανή να μας κρατήσει ζωντανούς.

Η βαρύτητα είναι μια μορφή σκέψης, η ενέργεια είναι μια μορφή σκέψης και ακόμη και ο χρόνος είναι μια μορφή σκέψης.

Κανένας από αυτούς τους γραπτούς νόμους της σκέψης είναι πραγματικός, αλλά γίνονται πολύ πραγματικοί από εμάς, από τις πεποιθήσεις που απορροφούμε από το κατασκεύασμα της συστημικής σκέψης που διαπερνά τις συχνότητες του νου μας, ο οποίος είναι προγραμματισμένος να λαμβάνει αυτό το ψεύτικο φως και το οποίο είναι ο μεγάλος απατεώνας.

Το ψεύτικο φως μεταδίδεται από όλα τα θεσμικά όργανα της γνώσης που επιμένουν ότι η πραγματικότητα είναι μόνο ό, τι είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε με τις πέντε (πολύ περιορισμένες!) αισθήσεις.

Οι αισθήσεις μας είναι δεκτικές στις προτάσεις των σκεπτομορφών.

Όλες οι αισθήσεις μας είναι δέκτες που είναι συντονισμένοι στην τρισδιάστατη πραγματικότητα του συστήματος. Χρησιμεύουν μόνο για να βιώνουμε την ψευδαίσθηση. Και μόνο η πεποίθηση ότι μπορούμε μόνο με τις πέντε αισθήσεις να αντιληφθούμε την πραγματικότητα, δημιουργεί τον περιορισμένο τρισδιάστατο υλικό κόσμο.

Μόλις πιστέψουμε ότι αυτά που λαμβάνουμε είναι πραγματικά, τότε υποσυνείδητα συντονιζόμαστε με το ψεύτικο σόου φωτός που συμβαίνει γύρω μας.

Πιστεύοντας ότι αυτό το ψεύτικο σόου φωτός είναι το μόνο που υπάρχει, το χρησιμοποιούμε κάθε φορά που θέλουμε οι αισθήσεις μας να απολαύσουν, όχι εμείς, οι αισθήσεις μας. Και αν πιστεύουμε σε κάποιον θεό, τότε αισθανόμαστε ένοχοι, γιατί οι περισσότερες απολαύσεις θεωρούνται αμαρτίες. Και νιώθουμε ένοχοι, ένα σωρό τύψεις, λύπη και φόβο.

Εάν ένα ανθρώπινο ον βιώνει φόβο σε οποιαδήποτε μορφή, είναι σαν μια αιμορραγούσα φώκια σε νερά γεμάτα καρχαρίες. Ο φόβος σε ανοίγει διάπλατα στις καταστροφικές σκέψεις που οδηγούν σε κάθε είδους καταστροφικά αποτελέσματα.

Εκείνοι που βιώνουν πολύ φόβο, παρουσιάζουν τον υψηλότερο βαθμό δυσλειτουργίας στην πραγματικότητα τους. Όσο περισσότερο φόβο νιώθουμε, που εκδηλώνεται ως ενοχή, θυμός, νεύρα κτλ., τόσο βαθύτερα θα βυθιζόμαστε στην δίνη των αρνητικών εικόνων και καταστροφικών σκεπτομορφών.

Μπορούμε να το ονομάσουμε αυτό «δαιμονική κατοχή» αν θέλετε. Πολύ περισσότεροι άνθρωποι απ΄όσους πιστεύουν είναι υπό κατοχή. Οι περισσότεροι μάλιστα ζούμε καθημερινά και κουβαλάμε αυτές τις σκεπτομορφές μέσα μας. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η σκέψη δίνει ζωή στις σκεπτομορφές.

Σκέφτομαι άρα Υπάρχω - Καρτέσιος
Ο Καρτέσιος ήταν κατά το ήμισυ σωστός, μόνο που δεν είσαι εσύ και ποτέ δεν ήσουν εσύ αυτός που σκέφτεται. Το ΕΓΩ σκέφτεται. Ο ΕΑΥΤΟΣ μας σκέφτεται.

εαυτός <μτγν. ἑαυτός<αρχ. αντων. ἑαυτοῦ, η οποία αποτελείται από το ἕ (γ’ πρόσωπο προσ. αντων.) «αυτόν» + αὐτός (το ἕ είναι ΤΡΙΤΟ πρόσωπο)

Όσο βαθύτερα η συνείδηση κατοικεί στην δυαδικότητα, τόσες περισσότερες σκεπτομορφές προσκαλούνται και μας κάνουν να αντιδρούμε, προκαλώντας μας να τροφοδοτούμαστε από την ψευδαίσθηση, μόνο που ως επί το πλείστων είναι αρνητική.

Γι 'αυτό όλες οι θρησκείες είναι βασισμένες στον φόβο και την δυαδικότητα. Τι έξυπνο πλάνο των μυστικών οργανώσεων να στήσουν τα θεμέλια και την πλατφόρμα δημιουργίας πραγματικότητας αυτού του κόσμου!

Είναι πολύ σημαντικό να αφαιρέσετε τον εαυτό σας από τη δυαδικότητα, έτσι ώστε να σταματήσετε να τροφοδοτείτε δύο διαφορετικές όψεις της ίδιας ψευδαίσθησης με τις σκέψεις. Μόλις η δυαδικότητα αποπρογραμματιστεί, θα έχετε πολύ περισσότερο χώρο στην διάθεσή σας, εκεί όπου πριν είχατε συγκρουόμενες σκέψεις μεταξύ καλού και κακού.

Η ζωή και ο θάνατος είναι επίσης βασισμένος στην δυαδικότητα.

Η έννοια των δύο αντιθέτων μπορεί να υπάρξει μόνο με την ύπαρξη του άλλου, και αν αφαιρέσετε το ένα, τότε η όλη έννοια παύει να υπάρχει.

Ο περιττός φόβος του κακού (π.χ. θάνατος) δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει δημιουργηθεί. Οι αρχαίοι δεν φοβήθηκαν ποτέ τον θάνατο. Ήξεραν ότι ο θάνατος εδώ σήμαινε ότι θα «ξυπνήσεις» κάπου αλλού.

Τι και αν υπήρχε μόνο η ζωή; Τι και αν υπήρχε μόνο ο θάνατος;

Όλα είναι μελετημένα για να μας εξαπατήσουν και μπερδέψουν. Ο αληθινός σου εαυτός είναι αιώνιος και τώρα βρίσκεσαι σε μια τρισδιάστατη ψευδαίσθηση που έχεις δημιουργήσει επειδή πιστεύεις ότι είναι πραγματική. Είναι καιρός να βγεις από το κουτί και να παίξεις!

Πώς να κάνετε αλχημικά σε μια σκεπτομορφή

Πολλές πνευματικές παραδόσεις του παρελθόντος έχουν χρησιμοποιήσει την νηστεία για την εξάλειψη των επιβλαβών σκεπτομορφών του νου. Αυτή η πραγματικότητα είναι βασισμένη στο φως και στην ενέργεια. Η τροφή δίνει ενέργεια στον νου και ο νους δημιουργεί σκεπτομορφές.

Σου έχει τύχει ποτέ να είσαι γεμάτος ενέργεια αλλά να είσαι αναγκασμένος να κάτσεις ακίνητος και ήσυχος; Νιώθεις ότι ο νους σου θα εκραγεί. Είναι σαν να παθαίνεις βραχυκύκλωμα.

Το μυαλό σας χρειάζεται ένα ξεκαθάρισμα κάθε λίγο και λιγάκι. Υπάρχουν ιοί, με τη μορφή των σκεπτομορφών που ''τρέχουν'' προγράμματα και θα πρέπει να κάνουμε κάτι 
γι 'αυτούς!

Όταν νηστεύουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτό που επιτυγχάνουμε είναι να αποδυναμώσουμε τις σκέψεις μας (δεν βρίσκουν ενέργεια αφού δεν τρώμε) έτσι ώστε να μπορέσουμε να στοχεύσουμε σε αυτές που θα είναι οι τελευταίες που θα απομείνουν και οι οποίες είναι αυτές που επικρατούν στην ψυχή μας και μειώνουν τον ενεργειακό εφοδιασμό. Μόλις τις εντοπίσουμε μπορούμε να κάνουμε αλχημικά, δηλαδή να τις μεταμορφώσουμε.

Μπορεί να είναι μια δύσκολη συναισθηματική διαδικασία, γιατί θα είναι μια μάχη με τους δαίμονές μας που δεν θέλουν να φύγουν, δεδομένου ότι ζουν μόνο εξαιτίας μας. Μόλις εντοπίσουμε το μοτίβο, την ημερήσια διάταξη και το σημείο προέλευσής τους, τότε μπορούμε να τους συγχωρήσουμε και να τους αγαπήσουμε, να τους απελευθερώσουμε και να ανασάνουμε με ανακούφιση …

Αλλά μπορεί να ξανάρθουν. Αν το κάνουν, υπάρχει μια άλλη τεχνική που πρόσφατα έμαθα στην διαδικασία καθαρισμού μου.

Κάθε φορά που είστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα σκέψης στο μυαλό και στο σώμα, τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την δήλωση «Αυτό δεν είναι αυτό». Αυτό σημαίνει «τα συστήματα πληροφοριών δεν είναι τα συστήματα πληροφοριών».

Οι σκέψεις είναι συστήματα πληροφοριών (της Matrix προγραμματισμένης πραγματικότητας) που εμφυτεύονται στο μυαλό μας, το οποίο είναι επίσης σύστημα πληροφοριών, αλλά εμείς δεν είμαστε αυτό (σύστημα πληροφοριών).

Επισημαίνοντας το πρόβλημα στην ψυχή μας σωστά, λέγοντας, «Αυτό δεν είναι αυτό», θα μετατοπίσουμε το πρόβλημα από τον χώρο που καταλάμβανε και θα καταλάβουμε τον χώρο στον οποίο το πρόβλημα υπάρχει.

Αν το πρόβλημα είναι αυτό που λέμε ότι είναι, τότε αλχημικά δεν θα έχουμε πλέον πρόβλημα.

«Αυτό δεν είναι αυτό!» Η δήλωση αυτή ακυρώνει το μυαλό. Είναι παράδοξο!

Θα χρησιμεύει για την αντιμετώπιση των σκεπτομορφών και μας φέρνει πίσω στο κενό και την ακινησία, όπου υπάρχει μόνο τώρα.





Tου Arno Pienaar
Μετάφραση Αγγελίνα Αγγελακοπούλου
Επιστήμη του Πνεύματος
Dream Catcher Reality

Γίνε άνθρωπος, άνοιξε κανένα βιβλίο, ρώτα για να μάθεις....!!!!!!!

Γίνε άνθρωπος, τι σου ζητάνε;
Άσε και μια ρημάδα κουβέντα να πέσει κάτω, μην ψάχνεις συνεχώς λόγους να καυγαδίσεις.

Σεβάσου τον διπλανό σου, τον υφιστάμενό σου, τη διαφορετικότητα, την αντίθετη γνώμη. Δείξε συμπόνοια στον αδύναμο, μην ακονίζεις τα νύχια σου σε κάθε ευκαιρία, μην ορμάς να κατασπαράξεις αυτό που δεν φτάνεις ή αυτό που γεννήθηκε με λιγότερα προνόμια από εσένα.

Γίνε άνθρωπος.

Ξεκίνα να δίνεις, αντί να παίρνεις μόνο.

Χτυπάς και φεύγεις, μαζεύεις και μετράς, και με τα λάφυρά σου φτιάχνεις βουνά, βουνά που πριν το τέλος θα πέσουν και θα σε πλακώσουν.

Και δεν είναι που δεν θα πάρεις τίποτα από όλα αυτά μαζί σου, είναι που δεν θα νιώσεις ούτε μια φορά στη μίζερη ζωή σου, πόσο ευλογημένο συναίσθημα είναι να δίνεις χαρά, να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Δείξε λίγο φιλότιμο, λίγη μπέσα, μην είσαι αχάριστος. Μη χλευάζεις, μην ξεχνάς κατά το δοκούν, μην πουλάς τους ανθρώπους που σε εμπιστεύτηκαν, κράτα το λόγο σου.

Πάλεψε μια φορά και για κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό σου, γίνε χρήσιμος. Μη μένεις θεατής στα γεγονότα, πάρε μέρος, πάρε θέση, κάνε ένα βήμα μπροστά, ένα μόνο αρκεί για να κάνεις μια μικρή διαφορά.

Γίνε άνθρωπος. Μάθε πέντε γράμματα, άνοιξε ένα βιβλίο, ρώτα για να μάθεις, ξεστραβώσου.

Τόσο, όσο για να μπορέσεις να αποκτήσεις και να προσφέρεις με αξιοπρέπεια, όχι να γίνεις επιστήμονας.

Μη μένεις στα σκοτάδια, τρέξε προς το φως. Τόσο, όσο χρειάζεται ώστε όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά, να μην ξεσπάς όλα σου τα απωθημένα στη γυναίκα, στα παιδιά σου, σε εκείνους που σε περιβάλλουν.

Προτού σκεφτείς να απλώσεις το χέρι σου για να κάνεις κακό, ξερίζωσέ το και πέτα το στα σκουπίδια.

Φαντάσου τώρα, να το άπλωνες για να πιαστούν όσοι είχαν την ανάγκη του. Αυτή τη στιγμή θα ήταν στη θέση του κι εσύ δεν θα ήσουν λειψός, ανάπηρος ψυχικά και σωματικά.

Και παιδιά, επιτέλους, μην κάνεις παιδιά αν δεν μπορείς να τα αναθρέψεις.

Αν δεν μπορείς να τα ταΐσεις και τα βγάζεις στους δρόμους ξυπόλητα να ζητιανεύουν για το ψωμάκι τους. Ή για τη δόση σου, το αλκοόλ και τα τσιγάρα σου.

Σου απαγορεύεται να λέγεσαι, και πόσο μάλλον να γίνεσαι γονιός, όταν δεν μπορείς να μεγαλώσεις το παιδί σου όπως αρμόζει σε ένα πλάσμα αθώο και απροστάτευτο, όταν αντί για σπίτι του δίνεις φυλακή, αντί για χάδι ξύλο, αντί για αγάπη μίσος.

Γίνε άνθρωπος. Πάψε να κρίνεις εκ του ασφαλούς και να υποτιμάς τους γύρω σου με τόση ευκολία.

Δεκάρα δεν δίνουν για το ποιος είσαι εσύ, για το τι θα έκανες εσύ, δεν είσαι αυτοί, δεν καίγεσαι εσύ, δεν είσαι στη θέση τους.

Σε ένα χορό που δεν έχεις χορέψει, δεν σου επιτρέπεται να μιλάς για βήματα. Μπες και χόρεψε αν έχεις τα κότσια ή, βγάλε τους έξω από τον κύκλο αν μπορείς, μη στέκεσαι απλώς κάνοντας υποδείξεις.

Μη στερείς την ελπίδα, τι σου ζητάνε;

Η ελπίδα σβήνει και αυτός ο κόσμος, αν δεν γίνεις εσύ πρώτα άνθρωπος, δεν θα αλλάξει ποτέ.





Σοφία Ισμήνη.
Photo artist: Rachel McCampbell