Τι φέρνει τους γονείς σε απόγνωση; Ξεσπάσματα, κλάματα, ανυπακοή, καυγάδες την ώρα του ύπνου, αγώνες ισχύος, κτλ. Για να καταλάβουμε γιατί τα παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα, χρειάζεται πρώτα να καταλάβουμε την πρωταρχική αιτία αυτών των ενοχλητικών συμπεριφορών.
Τα παιδιά (αλλά και οι ενήλικες) έχουν την ανάγκη να «ανήκουν» και να είναι σημαντικά.
Έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Το «να ανήκεις» αναφέρεται στη συναισθηματική σύνδεση και τη θετική προσοχή που χρειαζόμαστε μεταξύ μας. Το να’σαι σημαντικός, αναφέρεται στην αίσθηση της αυτονομίας, της ικανότητας και της ανάγκης να συνεισφέρεις με τρόπο που να’χει νόημα.
Μπορούμε να σκεφτούμε την σημαντικότητα σαν μια μορφή αίσθησης προσωπικής ισχύος. Αν αυτές οι δύο ανάγκες δεν καλύπτονται, τα παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα.
Μέσα από την άσχημη συμπεριφορά το παιδί στέλνει κάποια μηνύματα στους γονείς
1. «Θέλω περισσότερο χρόνο και προσοχή»
Όταν ένα παιδί δεν αισθάνεται «ότι ανήκει», συμπεριφέρεται με τρόπους που – λανθασμένα – πιστεύει ότι θα του εξασφαλίσουν τη συναισθηματική σύνδεση και τη θετική προσοχή που λαχταράει.
Παράδειγμα : θα προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή των γονιών του με κλάματα, προσκόλληση, μπορεί να τους ενοχλήσει ή/και να τους χτυπήσει. Αυτό που θέλει πραγματικά το παιδί είναι η θετική προσοχή αλλά, προκειμένου να πετύχει το σκοπό του, χρησιμοποιεί αρνητικούς τρόπους.
2. «Θέλω να έχω τον έλεγχο σε κάποια πράγματα»
Ένα παιδί μπορεί να νιώθει αποδυναμωμένο, επειδή οι γονείς του κάνουν πράγματα, που θα μπορούσε να κάνει μόνο του. Πως θα νιώσει ένα παιδί ότι είναι ικανό αν οι γονείς κάνουν τα πάντα γι’ αυτό; Αν οι γονείς κάνουν όλα τα σχέδια και παίρνουν όλες τις αποφάσεις, στερώντας του τη δυνατότητα να’χει κάποιο έλεγχο στη ζωή του;
Αυτές οι συμπεριφορές των γονιών, στερούν από το παιδί την αίσθηση ότι είναι σημαντικό και ότι έχει προσωπική ισχύ. Αν δεν νιώθει ικανό, σημαντικό και δεν έχει κάποιο λόγο στη ζωή του, θα αντεπιτεθεί με συμπεριφορές που επιδιώκουν ισχύ. Τα ξεσπάσματα, το να αντιμιλάει, να μην ακούει και άλλοι αγώνες ισχύος είναι απόρροιες αυτού του φαινομένου.
Αν και το παιδί στην πραγματικότητα επιθυμεί θετική ισχύ, χρησιμοποιεί τις αρνητικές συμπεριφορές για να στείλει το μήνυμα: Θέλω κι εγώ να έχω κάποια ισχύ!
Η κακή συμπεριφορά του παιδιού, μας υποδεικνύει ότι χρειάζεται να νιώσει μεγαλύτερη αίσθηση ότι ανήκει και ότι είναι σημαντικό.
Οι γονείς, κάποιες φορές, επιδεινώνουν, άθελά τους, την κακή συμπεριφορά του παιδιού
Οι γονείς, μπορεί να ενθαρρύνουν την κακή συμπεριφορά του παιδιού με την προσωπικότητά τους ή με την πειθαρχία που επιλέγουν.
Το στυλ προσωπικότητας του γονιού μπορεί αναμφίβολα να κλιμακώνει την κακή διαγωγή του παιδιού.
Ένας «αυταρχικός» γονιός συνήθως επικοινωνεί με το παιδί μέσα από διαταγές, παρατηρήσεις και οδηγίες. Π.χ. «Βάλε αμέσως τα παπούτσια σου», «Πήγαινε να πλύνεις τα δόντια σου», «Κλείσε τώρα την τηλεόραση» κοκ.
Σε κανέναν δεν αρέσει να του λένε τι να κάνει, πότε ή πώς, πόσο μάλλον στα παιδιά. Όσο περισσότερο δίνουμε διαταγές, οδηγίες και κάνουμε παρατηρήσεις, τόσο περισσότερο τα παιδιά θα μας εμπλέξουν σε έναν αγώνα εξουσίας. Είναι ο τρόπος τους να λένε: Δεν είσαι εσύ το αφεντικό μου!
Απ’την άλλη, ένας «ανεκτικός» γονέας, μπορεί, με τη στάση του, να συντηρεί την ανημποριά του παιδιού. Μόλις το παιδί πει «όχι», ο ανεκτικός γονέας θα κάνει αυτό που όφειλε να κάνει το παιδί. Κι αυτό για να αποφύγει την σύγκρουση.
Ο γονιός μπορεί να επιλέξει πιο αποτελεσματικούς τρόπους να επικοινωνεί μαζί του και να διορθώσει την κακή συμπεριφορά του. Θα πρέπει, όμως, να κατανοήσει το στυλ της συμπεριφοράς του προς το παιδί και πόσο επηρεάζει τη διαγωγή του.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς
Μια καλή στρατηγική για τη διόρθωση της συμπεριφοράς του παιδιού με θετικό τρόπο, είναι να χρησιμοποιούμε αποτελεσματικές λογικές συνέπειες. Έτσι, το παιδί μαθαίνει να κάνει καλύτερες επιλογές στο μέλλον και ο γονέας δεν γίνεται ο «κακός» της υπόθεσης.
Για να είναι αποτελεσματικές οι συνέπειες θα πρέπει να :
· Σέβονται την προσωπικότητα του παιδιού. Σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε το παιδί να υποφέρει, αλλά να μάθει να κάνει καλύτερες επιλογές στο μέλλον. Όταν οι γονείς κατηγορούν, ντροπιάζουν ή πληγώνουν το παιδί για να το τιμωρήσουν, τότε το παιδί επικεντρώνεται στην αυτοπροστασία του. Δεν μαθαίνει κάτι για το μέλλον.
· Έχουν άμεση σχέση με την κακή συμπεριφορά. Η συνέπεια θα πρέπει να έχει νόημα για το παιδί και να σχετίζεται άμεσα με την συμπεριφορά του. Έτσι, θα μάθουν τα παιδιά κάτι για το μέλλον.
Παράδειγμα : το παιδί σκορπίζει τα κομμάτια του παζλ σ’όλο το δωμάτιο, ενώ του έχουμε ζητήσει να παίξει σε συγκεκριμένο χώρο.
Λογική συνέπεια : να χάσει το δικαίωμα να παίξει με το παζλ για την υπόλοιπη μέρα. Αρνείται να κλείσει την τηλεόραση, την ώρα που έχουμε συμφωνήσει. Λογική συνέπεια: χάνει το δικαίωμα να δει τηλεόραση την επόμενη μέρα.
· Έχουν λογική χρονική διάρκεια ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.
· Γνωστοποιούνται στο παιδί προκαταβολικά. Μ’ αυτό τον τρόπο το παιδί έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στην αποδεκτή συμπεριφορά ή τη λογική συνέπεια. Αν το παιδί δεν γνωρίζει από πριν την συνέπεια της απείθειας, τότε ο γονιός θα γίνει ο «κακός».
· Επαναλαμβάνονται από το παιδί για να εξασφαλίσουμε ότι τις έχει κατανοήσει. Θέλετε να σιγουρευτείτε ότι το παιδί έχει καταλάβει απόλυτα τι περιμένετε απ’ αυτό; Ποια θα είναι η συνέπεια αν δεν τηρήσει τον κανόνα; Ζητήστε του να το επαναλάβει, αφού του το εξηγήσετε. Για παράδειγμα, πείτε του:
«Μπορείς να επαναλάβεις τον κανόνα που βάλαμε για να κλείσεις την τηλεόραση όταν στο ζητήσω; Θυμάσαι τη συνέπεια που θα υπάρξει αν επιλέξεις να μην το κάνεις;»
Όταν το παιδί σας επαναλάβει αυτό που είπατε, έχετε μια προφορική συμφωνία μαζί του! (Αν το παιδί είναι μικρό, χρησιμοποιείστε πολύ απλή γλώσσα).
Ποια τα οφέλη των αποτελεσματικών λογικών συνεπειών
Έχοντας εμπλέξει το παιδί στη διαδικασία επιλογής, το βοηθάτε να γίνει υπεύθυνο. Ξέρει τον κανόνα, ξέρει τη συνέπεια μη τήρησης του κανόνα και έτσι η απόφαση είναι δική του. Μπορεί να επιλέξει την αποδεκτή συμπεριφορά ή να επιλέξει τη συνέπεια.
Εφαρμόζοντας αυτή την τακτική, το παιδί είναι πολύ πιθανό να κάνει τη σωστή επιλογή. Αν όχι, τότε και πάλι θα έχει τη δυνατότητα μιας διδακτικής εμπειρίας. Δεν χρειάζεται να φωνάζετε και να του λέτε «Σου το ‘λεγα!». Αυτό μπορεί μόνο να κλιμακώσει τη μάχη εξουσίας και να γίνετε πάλι ο «κακός». Επίσης, μην παραιτείστε. Πείτε του ήρεμα :
«Βλέπω ότι επέλεξες να στερηθείς τη δυνατότητα να δεις τηλεόραση αύριο. Θα έχεις τη δυνατότητα να προσπαθήσεις ξανά μεθαύριο».
Το να βιώνουν τις συνέπειες είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να κάνουν καλύτερες επιλογές στο μέλλον. Όλοι νιώθουν καλά με τη διαδικασία.
Γράφει η Παναγιώτα Δ. Κυπραίου, Ψυχοθεραπεύτρια – Συντονίστρια Σχολών Γονέων
Τα υποσυνείδητα μηνύματα μπορούν να αντιστρέψουν τα στερεότυπα ηλικίας και να αυξήσουν τη δύναμή σας.
Δύο πρόσφατες μελέτες σχετικά με τα υποσυνείδητα μηνύματα έχουν βρει ότι οι υποσυνείδητες οπτικές ενδείξεις μπορούν να βελτιώσουν τις αθλητικές επιδόσεις και να ελαττώσουν τα αρνητικά στερεότυπα ηλικίας της σωματικής ικανότητας.
H τελευταία δείχνει ότι τα υποσυνείδητα μηνύματα έχουν τη δύναμη να θωρακίσουν την εσωτερική σας δύναμη και να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή σας στο γήπεδο.
Οι οπτικές υποσυνείδητες ενδείξεις είναι λέξεις, εικόνες ή σύμβολα που είναι μη αναγνωρίσιμα από τη συνειδητή επίγνωσή σας. Η υποσυνείδητη διέγερση συμβαίνει τόσο γρήγορα ώστε κυριολεκτικά είναι “κάτω από το κατώφλι” του συνειδητού νου σας.
Τα οπτικά ερεθίσματα που αναβοσβήνουν για μερικά μόνο χιλιοστά του δευτερολέπτου μπορούν να απορροφηθούν σε υποσυνείδητο επίπεδο, προτού ο συνειδητός νους σας να έχει το χρόνο να ερμηνεύσει τα εισερχόμενα οπτικά ερεθίσματα. Η επίδραση των υποσυνείδητων μηνυμάτων μπορεί να είναι θετική ή αρνητική ανάλογα με το περιεχόμενο των μηνυμάτων που αναβοσβήνουν μπροστά στα μάτια σας.
Μια Σύντομη Ιστορία των Υποσυνείδητων Μηνυμάτων
Η έννοια του υποσυνείδητου μηνύματος έλαβε χώρα στη δημόσια συνείδηση μετά την έκδοση ενός βιβλίου το 1957 με τίτλο The Hidden Persuaders από τον Vance Packard. Στο βιβλίο του, ο Packard εισάγει την ιδέα των υποσυνείδητων μηνυμάτων που οι διαφημιστές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να επηρεάσουν τους καταναλωτές.
Το καλοκαίρι του 1957, ο James Vicary πραγματοποίησε ένα πείραμα με υποσυνείδητες οπτικές ενδείξεις κατά τη διάρκεια προβολών της ταινίας Picnic. Κάθε πέντε δευτερόλεπτα, ο Vicary αναβόσβηνε λόγια όπως το “Πιείτε Coca-Cola” και το “Πεινάς? Φάε Ποπ Κορν!” για 1/3000 του δευτερολέπτου — που είναι κάτω από το κατώφλι της συνειδητής αντίληψης.
Ο Vicary ισχυρίστηκε ότι η εμφάνιση αυτών των υποσυνείδητων προτάσεων αύξησε τις πωλήσεις της Coca-Cola κατά 18,1% και προκάλεσε άλμα 57,8% στις πωλήσεις ποπ κορν.
Αν και τα αποτελέσματα της μελέτης του ήταν αμφίβολα, τον Ιανουάριο του 1974, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (FCC) απαγόρευσε την υποσυνείδητη διαφήμιση από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές.
Η επίσημη ανακοίνωση της FCC παραδέχτηκε ότι – παρόλο που δεν ήταν 100% πεπεισμένοι ότι οι υποσυνείδητες τεχνικές ήταν αποτελεσματικές – δήλωσαν : “είτε αποτελεσματικές είτε όχι, ήταν αντίθετες προς το δημόσιο συμφέρον και ότι κάθε σταθμός που χρησιμοποιεί υποσυνείδητα μηνύματα κινδύνευε να χάσει την άδεια εκπομπής του”.
Οι δύο πιο πρόσφατες μελέτες σχετικά με τα υποσυνείδητα μηνύματα δείχνουν ότι οι υποσυνείδητες οπτικές ενδείξεις έχουν στην πραγματικότητα επίδραση στη φυσική λειτουργία, στην αντοχή και στην εσωτερική δύναμη.
Οι Οπτικές Υποσυνείδητες Ενδείξεις Μπορούν να Αναδημιουργήσουν μια Νεανική Αίσθηση του Εαυτού
Η πρώτη πρόσφατη μελέτη σχετικά με τη δύναμη των υποσυνείδητων μηνυμάτων διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Yale. Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Yale διαπίστωσαν ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που είχαν εκτεθεί σε θετικές οπτικές υποσυνείδητες φράσεις και στερεότυπα σχετικά με τη γήρανση εμφάνισαν βελτιωμένη σωματική λειτουργία που διήρκεσε αρκετές εβδομάδες.
Η μελέτη του Οκτωβρίου το 2014, “Subliminal Strengthening: Improving Older Individuals, Physical Function Over Time With an Implicit-Age-Stereotype Intervention”, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Psychological Science.
Για τη μελέτη αυτή, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια μοναδική μέθοδο για να εξετάσουν εάν η έκθεση σε θετικά στερεότυπα ηλικίας θα μπορούσε να αποδυναμώσει αρνητικά στερεότυπα της ηλικίας και να οδηγήσει σε περισσότερη ζωτικότητα και πιο υγιή αποτελέσματα.
Μερικοί από τους συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε θετικά στερεότυπα ηλικίας σε μια οθόνη υπολογιστή που αναβόσβηνε λέξεις όπως “δραστήριος” και “δημιουργικός” σε ταχύτητες που ήταν πολύ γρήγορες για να αντιληφθούν συνειδητά.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές εξέτασαν αν τα θετικά στερεότυπα ηλικίας, που παρουσιάζονται υποσυνείδητα σε πολλαπλές συνεδρίες στην κοινότητα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βελτιωμένα αποτελέσματα.
Σε ένα δελτίο τύπου, η επικεφαλής ερευνητής Becca Levy PhD, αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής του τμήματος Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών στο Yale, δήλωσε : “Η πρόκληση που είχαμε σε αυτή τη μελέτη ήταν να μπορέσουμε να κάνουμε τους συμμετέχοντες να ξεπεράσουν τα αρνητικά στερεότυπα ηλικίας που αποκτούν από την κοινωνία, όπως και στις καθημερινές συνομιλίες και στις τηλεοπτικές κωμωδίες. Η επιτυχής έκβαση της μελέτης υποδεικνύει τη δυνατότητα καθοδήγησης υποσυνείδητων διαδικασιών προς την ενίσχυση της φυσικής λειτουργίας”.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος, ενισχύθηκαν τα θετικά στερεότυπα ηλικίας και οι θετικές αντιλήψεις για τη γήρανση και αποδυναμώθηκαν τα αρνητικά στερεότυπα ηλικίας και οι αρνητικές αντιλήψεις περί γήρανσης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η υποσυνείδητη επέμβαση επηρέασε τη φυσική λειτουργία μέσω μιας αλυσιδωτής αντίδρασης θετικών επιδράσεων : Πρώτον ενίσχυσε τα θετικά στερεότυπα ηλικίας των συμμετεχόντων, οι οποίοι στη συνέχεια ενίσχυσαν τις θετικές αντιλήψεις τους που στη συνέχεια βελτίωσαν τη φυσική τους λειτουργία.
Η βελτίωση αυτών των αποτελεσμάτων συνεχίστηκε για τρεις εβδομάδες μετά την τελευταία συνεδρία. Το πιο σημαντικό, τα αρνητικά στερεότυπα ηλικίας και οι αρνητικές αντιλήψεις της γήρανσης αποδυναμώθηκαν.
Σε ένα προειδοποιητικό σημείωμα, τα αρνητικά στερεότυπα ηλικίας και τα υποσυνείδητα μηνύματα που κάθε ένας από εμάς απορροφάει μη συνειδητά καθημερινά μέσω της διαφήμισης και άλλων ρευμάτων των μέσων ενημέρωσης μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλότερη αυτοεκτίμηση.
Αν παραμείνει ανεξέλεγκτο, αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας και μια προς τα κάτω σπείρα που ρουφάει την εσωτερική σας δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Τα Υποσυνείδητα Μηνύματα Μπορούν να Μειώσουν την Αντίληψη της Προσπάθειας και να Αυξήσουν την Αντοχή
Η δεύτερη μελέτη διεξήχθη από τον καθηγητή Samuele Marcora στο Πανεπιστήμιο του Kent σε συνεργασία με συναδέλφους του Πανεπιστημίου του Bangor. Σε αυτό το πείραμα, οι ερευνητές αναβόσβηναν υποσυνείδητες ενδείξεις, όπως λέξεις σχετιζόμενες με τη δράση ή χαρούμενα και θλιβερά πρόσωπα σε μια ψηφιακή οθόνη, ενώ οι αθλητές αντοχής ασκούνταν σε ένα στατικό ποδήλατο.
Η μελέτη του Δεκεμβρίου το 2014, “Non-Conscious Visual Cues Related to Affect and Action Alter Perception of Effort and Endurance Performance”, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Human Neuroscience.
Οι υποσυνείδητες λέξεις και πρόσωπα εμφανιζόντουσαν σε μια ψηφιακή οθόνη για λιγότερο από 0,02 δευτερόλεπτα και αποκρύπτονταν από άλλα οπτικά ερεθίσματα που τα καθιστούσαν αόρατα στον συνειδητό νου των συμμετεχόντων.
Όταν στους αθλητές παρουσιάστηκαν θετικές οπτικές ενδείξεις όπως “συνέχισε” και “ενέργεια” ή παρουσιάστηκαν χαρούμενα πρόσωπα, ήταν σε θέση να ασκηθούν για σημαντικά μεγαλύτερη διάρκεια σε σύγκριση με εκείνους στους οποίους εμφανίστηκαν θλιβερά πρόσωπα ή λέξεις που συνδέονται με την αδράνεια.
Αυτή η έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει ότι οι υποσυνείδητες οπτικές ενδείξεις μπορούν να επηρεάσουν την αθλητική απόδοση. Επιπρόσθετα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η Κλίμακα Αντιληπτής Κόπωσης (Rating of Perceived Exertion – RPE) μπορεί να επηρεαστεί προς το καλύτερο ή το χειρότερο, από υποσυνείδητες ενδείξεις όταν ασκείστε.
Ο καθηγητής Marcora διερευνά τρόπους με τους οποίους η έρευνα αυτή θα μπορούσε να ανοίξει νέες δυνατότητες για τους αθλητές να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους χρησιμοποιώντας την τεχνολογία, όπως τα «έξυπνα γυαλιά», για να παρέχουν θετικά υποσυνείδητα μηνύματα κατά τη διάρκεια της προπόνησης και του αγώνα.
Συμπέρασμα : Οι Αυτο-Αντιλήψεις Μπορούν να Είναι Οτιδήποτε τις Φαντάζεστε να είναι
Έμαθα για τη δύναμη των υποσυνείδητων μηνυμάτων μέσω της δοκιμής - και - σφάλματος ως αθλητής εξαιρετικής αντοχής στους αγώνες. Έχω γράψει εκτενώς για το πώς να χρησιμοποιηθούν θετικά υποσυνείδητα μηνύματα για τη βελτίωση της απόδοσης στο βιβλίο μου The Athlete’s Way. Είναι συναρπαστικό να βλέπουμε τους επιστήμονες να αποδεικνύουν τα οφέλη των μη συνειδητών οπτικών ενδείξεων – εντός και εκτός του γηπέδου – για ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα μέσω εμπειρικής έρευνας.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Psychology Today και μεταφράστηκε από το Visual Meditation.
*Μπορεί να αναδημοσιευτεί ελεύθερα με την κατάλληλη απόδοση (με την αρχική πηγή και ενεργό σύνδεσμο σε αυτό το άρθρο) και το βιογραφικό του συγγραφέα.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ο Christopher Bergland είναι αθλητής αντοχής παγκόσμιας κλάσης, προπονητής, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Ακολουθήστε τον στο Twitter για ενημερώσεις σχετικά με τις δημοσιεύσεις του blog του The Athete’s Way.
Οι θετικές δηλώσεις έχουν τη δύναμη να σας αλλάξουν.
Όποιος έχει κάνει έστω και μία αναζήτηση στο google πληκτρολογώντας λέξεις όπως «ευτυχία», «αυτοβελτίωση» ή «προσωπική εξέλιξη», δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει βρεθεί μπροστά σε μια ανάρτηση μπλογκ με «θετικές δηλώσεις».
Πρόκειται για σύντομες φράσεις οι οποίες, όπως ισχυρίζονται οι ειδικοί, αν τις επαναλαμβάνουμε συχνά, έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τις αρνητικές σκέψεις που όλοι κάνουμε για εμάς τις ίδιες και τη ζωή γενικότερα και στη θέση τους να εγκαταστήσουν άλλες, «θετικά φορτισμένες».
«Βιώνω χαρά στη ζωή μου». «Αξίζω να είμαι ευτυχισμένη». «Αγαπώ και αποδέχομαι τον εαυτό μου». «Είμαι πλήρης»…
Τα τελευταία χρόνια, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων φιγουράρουν βιβλία ολόκληρα και ημερολόγια τα οποία προτείνουν από μία θετική δήλωση για κάθε ημέρα του χρόνου, ενώ οι ψυχολόγοι και οι Life Coaches στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα μιλούν για ένα δυνατό εργαλείο στα χέρια όσων αναζητούν την ευτυχία και την ισορροπία στη ζωή τους.
Όπως λέει η κα Μάρεα Λαουτάρη Δεληγιάννη, Life & Relationship Coach, «είναι ένα θαυμάσιο εργαλείο αν θέλουμε να δίνουμε εμείς στον εαυτό μας τη δύναμη και την ενέργεια που χρειαζόμαστε καθημερινά, χωρίς να την ψάχνουμε έξω από εμάς».
Στα άδυτα του νου και των λέξεων : πώς λειτουργούν οι θετικές δηλώσεις
Αν και συχνά τις συνδέουμε με διδασκαλίες και γκουρού της New Age φιλοσοφίας, οι θετικές δηλώσεις είναι κάθε άλλο παρά «λόγια του αέρα», αφού η χρήση τους προκαλεί αλλαγές στη δομή του ίδιου μας του εγκεφάλου.
Όπως εξηγεί ο Δρ Τζόζεφ Ντισπένζα, νευροεπιστήμονας και συγγραφέας, «Οι σκέψεις μας παράγουν χημικές ουσίες. Αν οι σκέψεις μας είναι θετικές, τότε παράγουν χημικές ουσίες που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά. Οι αρνητικές σκέψεις - όπως αυτές που απορρέουν από φόβο - παράγουν κι αυτές χημικές ουσίες, οι οποίες μας κάνουν να νιώθουμε ανάλογα με το πώς σκεφτόμαστε».
Οι σκέψεις μας δηλαδή ευθύνονται άμεσα για το πώς νιώθουμε. Έτσι, λοιπόν, αν σκεφτόμαστε συνεχώς αρνητικά για εμάς τις ίδιες και τον κόσμο γύρω μας, βιώνουμε συνεχώς αρνητικά συναισθήματα. Και το χειρότερο είναι πως με αυτό τον τρόπο δίνουμε στο μυαλό μας το πράσινο φως ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί έτσι.
Διότι, κάθε σκέψη μας ενεργοποιεί στον εγκέφαλό μας δισεκατομμύρια νευρώνες, οι οποίοι πυροδοτούν με τη σειρά τους άλλους νευρώνες, σχηματίζοντας έτσι ολόκληρα δίκτυα, τα οποία μάλιστα δυναμώνουν με κάθε ανάλογη σκέψη.
Κι έτσι, βρισκόμαστε σε κάποια στιγμή της ζωής μας να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αρκετά όμορφες, έξυπνες, πως είμαστε «λίγες»… Ακόμα χειρότερα, μπορεί και να δίνουμε σ’ αυτές μας τις πεποιθήσεις και λεκτική μορφή: το αν το λέμε βέβαια στους «έξω», λίγη σημασία έχει, αφού το λέμε σιωπηλά σε εμάς τις ίδιες κάθε φορά που αρνούμαστε να κοιτάξουμε τον καθρέφτη ή που αμφιβάλλουμε για το τι μπορούμε να καταφέρουμε…
Κι εδώ είναι που μπαίνουν οι θετικές δηλώσεις, ώστε να μας βοηθήσουν να σπάσουμε τέτοιες παγιωμένες περιοριστικές πεποιθήσεις οι οποίες σαμποτάρουν την ίδια μας την ευτυχία, κάνοντάς μας να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε αρνητικά για εμάς και όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Όπως επιβεβαιώνουν και οι νευροεπιστήμονες (οι επιστήμονες που μελετούν το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος), χάρη στη νευροπλαστικότητα, δηλαδή την ικανότητα που έχει ο εγκέφαλός μας να δημιουργεί νέες συνάψεις μεταξύ των νευρώνων και καινούρια νευρωνικά δίκτυα, μπορούμε να διακόψουμε την τροφοδοσία στα δίκτυα που αντιστοιχούν στις αρνητικές σκέψεις, να τα αποδυναμώσουμε και στη θέση τους να χτίσουμε καινούρια.
Όπως εξηγεί η κα Λαουτάρη Δεληγιάννη, οι Life Coaches ονομάζουν αυτή τη διαδικασία με απλά λόγια «επανεγγραφή της ”δισκέτας” του εγκεφάλου».
Πώς θα το καταφέρουμε αυτό;
Εν αρχή ην ο Λόγος
Επειδή το να ξυπνήσει κανείς μια μέρα και ξαφνικά να μην κάνει αρνητικές σκέψεις δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, μπορούμε να κάνουμε μια «παράκαμψη» : να «μπούμε» στο νου μας όχι μέσω των σκέψεων, αλλά μέσω του λόγου μας. Το ότι ο λόγος μας είναι η έκφραση των σκέψεών μας είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς. Αυτός ο δρόμος όμως δεν είναι μονόδρομος, αλλά διπλής κατεύθυνσης.
Με άλλα λόγια, οι ίδιες μας οι λέξεις έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν το νου μας. Επαναλαμβάνοντας μια θετική δήλωση, μπορούμε να δημιουργήσουμε στον εγκέφαλό μας ένα ισχυρό δίκτυο από νευρώνες, οι οποίοι όπως εξήγησε παραπάνω ο Δρ Ντισπένζα, απελευθερώνουν στον οργανισμό μας ένα κοκτέιλ feel-good ορμονών.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο αγγλικός όρος για τις θετικές δηλώσεις προέρχεται από το λατινικό affirmare, το οποίο σημαίνει «ισχυροποιώ, σταθεροποιώ»…
Όπως εξηγεί η Λουιζ Χέι (μία από τις κορυφαίες ομιλήτριες και συγγραφείς πάνω στο θέμα των θετικών δηλώσεων, το οποίο αναλύει σε βιβλία της όπως είναι το : Όλα Είναι Καλά και Έλκεις Αυτό που Δηλώνεις), όταν κάνεις μία δήλωση, στην πραγματικότητα λες στον υποσυνείδητο νου σου : «Εγώ αναλαμβάνω τώρα την ευθύνη. Ξέρω ότι υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για ν’ αλλάξω».
Μία λύση για όλους;
Πολλές επιστημονικές έρευνες μεγάλων πανεπιστημίων του εξωτερικού επιβεβαιώνουν ότι οι θετικές δηλώσεις μπορούν να μας δώσουν τη σιγουριά που χρειαζόμαστε κάθε φορά που αμφιβάλλουμε για εμάς τις ίδιες.
Από την άλλη, όμως, υπάρχει και μια μερίδα επιστημόνων οι οποίοι υποστηρίζουν πως η συγκεκριμένη τεχνική δεν ενδείκνυται για όλους. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Waterloo και New Brunswick ανακάλυψαν πως ενώ οι θετικές δηλώσεις έχουν θαυμάσια αποτελέσματα σε όσους έχουν υψηλή αυτοπεποίθηση, γυρίζουν σαν μπούμερανγκ σε όσους δεν νιώθουν τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους, όσους δηλαδή πραγματικά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ένα εργαλείο για να νιώθουν καλύτερα.
Μια δήλωση, όπως για παράδειγμα «Αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είμαι», μπορεί, λέει η υπεύθυνη της έρευνας Δρ Τζοάν Γουντ, να κάνει κάποιον με χαμηλή αυτοπεποίθηση να νιώσει χειρότερα αν ο ίδιος έχει σχηματίσει μια αρνητική εντύπωση για τον εαυτό του.
Γι’ αυτόν το λόγο, εξηγεί ο συμβουλευτικός ψυχολόγος κ. Δημήτρης Χαρμπίλας, «είναι εξαιρετικά χρήσιμο να τροποποιούμε τις αρνητικές/δυσλειτουργικές σκέψεις με νέες, ρεαλιστικές και πιο λειτουργικές μέσα όμως στο πλαίσιο της θεραπείας».
Η ομάδα της Δρ, Γουντ συμφωνεί, λέγοντας πως οι θετικές δηλώσεις μπορούν να φανούν χρήσιμες όταν αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος παρέμβασης, δηλαδή όταν αποφασίζουμε να «δουλέψουμε» με τον εαυτό μας, να τον γνωρίσουμε αληθινά και να δούμε τι είναι αυτό που μας εμποδίζει από το να αντλούμε χαρά και ευτυχία από τη ζωή μας.
Στην πράξη : Οδηγίες και θετικές δηλώσεις για κάθε περίσταση
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να χρησιμοποιήσουμε αυτό το πολύτιμο εργαλείο στην καθημερινότητά μας; Όπως λέει η Λουιζ Χέι, όταν κάνουμε θετικές δηλώσεις είναι σημαντικό να ακολουθούμε 4 κανόνες:
1. Να τις διατυπώνουμε σε ενεστώτα χρόνο, Πχ. «Έχω μια υπέροχη δουλειά», αντί για «Θα βρω μια υπέροχη δουλειά». Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή ο λογικός εγκέφαλος δεν αντιλαμβάνεται παρελθοντικά ή μελλοντικά νοήματα: όλα συμβαίνουν στο τώρα. Γι’ αυτό άλλωστε πολλές φορές αν και σκεφτόμαστε κάτι που αφορά το παρελθόν, νιώθουμε άσχημα εδώ και τώρα.
2. Να εκφραζόμαστε χρησιμοποιώντας θετικές έννοιες, Πχ. «Είμαι υγιής σε νοητικό, συναισθηματικό και σωματικό επίπεδο», αντί για «Δεν θέλω να είμαι άρρωστη».
Επειδή, σύμφωνα με την κα Λαουτάρη Δεληγιάννη, ο λογικός εγκέφαλος «αντιλαμβάνεται κυριολεκτικές έννοιες, ακόμα κι αν πούμε ”Δεν θέλω να είμαι άρρωστη”, ο νους μας κατανοεί το ”Είμαι άρρωστη”.
3. Να είμαστε σύντομες και σαφείς, ώστε να εστιαζόμαστε σε αυτό που επιθυμούμε, χωρίς να χανόμαστε σε συλλογισμούς που μας αποσπούν την προσοχή.
4. Να τις επαναλαμβάνουμε συχνά μέσα στη μέρα και καθημερινά, για να ισχυροποιήσουμε το δίκτυο των νευρώνων που δημιουργούμε στον εγκέφαλό μας.
Η κα Λαουτάρη Δεληγιάννη εξηγεί : «Εάν σκεφτείτε πόσες χιλιάδες φορές καθημερινά σκεφτόμαστε αρνητικά πράγματα, θα κατανοήσετε γιατί η διαδικασία ακύρωσής τους πρέπει να βρίσκεται σε αντιστοιχία.
Κανονικά θα έπρεπε να επαναλαμβάνουμε αντίστοιχα χιλιάδες φορές θετικά πράγματα. Τα αποτελέσματα έρχονται από τη συχνή χρήση ενός “εργαλείου” και τελικά αυτό γίνεται η καινούργια καλή συνήθειά μας. Όσο συχνότερα το κάνετε τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχετε».
Για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να τις επαναλαμβάνουμε συχνά και τακτικά, μπορούμε να γράψουμε τη θετική δήλωση που επιλέγουμε κάθε φορά σε post-it και να το κολλήσουμε στον καθρέφτη της τουαλέτας ή στο ψυγείο, να ορίσουμε μια καθημερινή υπενθύμιση στο κινητό μας, να βρούμε φωτογραφίες με θετικές δηλώσεις και να τις βάλουμε ως desktop background στον υπολογιστή μας.
Η Λουίζ Χέι ανεβάζει στη σελίδα της www.louisehay.com κάθε μέρα και μία διαφορετική θετική δήλωση («Daily Affirmation») που μπορεί να μας εμπνεύσει. Τσέκαρέ το!
Μερικά παραδείγματα με θετικές δηλώσεις που θα σου φανούν χρήσιμες αν :
§ Συνειδητοποιήσεις ότι νιώθεις συχνά πως οι άλλοι σε αδικούν : «Συγχωρώ όσους με έβλαψαν στο παρελθόν και συγχωρώ τον εαυτό μου» ή «Συγχωρώ και απελευθερώνομαι». Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως η αληθινή έννοια της συγχώρεσης είναι αυτή που υποδεικνύει η ίδια η λέξη: «συν» + «χωρώ».
«Συγχωρώ σημαίνει “χωρώ στον ίδιο χώρο με εσένα, σου επιτρέπω να υπάρχεις στον κόσμο μου” και όχι αυτό που συχνά πιστεύουμε ότι δηλαδή συγχώρεση σημαίνει ότι πιστεύω ότι καλώς έδρασες και συμφωνώ με τις πράξεις και τις συμπεριφορές σου», λέει η κα Λαουτάρη Δεληγιάννη.
§ Νοιώθεις πως χρειάζεται να βάλεις περισσότερη χαρά στη ζωή σου: «Βρίσκω χρόνο για όσα μου δίνουν χαρά» ή «Είμαι ευγνώμων για όσα υπέροχα έχω στη ζωή μου και όσα ακόμα έρχονται» ή «Αξίζω το καλύτερο και το δέχομαι στη ζωή μου» ή «Επιλέγω να είμαι ευτυχισμένη».
§ Θέλεις να ενισχύσεις την αποτελεσματικότητά σου στα επαγγελματικά: «Είμαι επιτυχημένη σε ό,τι επιλέγω να κάνω» ή «Υπέροχες ευκαιρίες ανοίγονται μπροστά μου ώστε να χρησιμοποιήσω τα ταλέντα μου» ή «Μου αξίζει να εργάζομαι και να ανταμείβομαι για το χρόνο, την προσπάθεια και τις ιδέες μου. Κάθε μέρα έρχομαι και πιο κοντά στην κατάλληλη εργασία για τα ταλέντα μου».
§ Χρειάζεσαι ενίσχυση στις σχέσεις σου: «Αξίζω να λαμβάνω αγάπη και να είμαι ευτυχισμένη» ή «Αγαπώ και αποδέχομαι τον εαυτό μου και τους άλλους» ή «Οι φίλοι μου με αγαπούν και με στηρίζουν» ή «Η αγάπη που προσφέρω επιστρέφει σε μένα πολλαπλάσια».
Το άρθρο αυτό δημιουργήθηκε και δημοσιεύτηκε αρχικά στο Queen.gr.
Το σώμα και το μυαλό πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά, για να εξασφαλίσουμε την βέλτιστη υγεία του οργανισμού. Πολλές αρχαίες θεραπείες στόχευαν προς αυτή την κατεύθυνση και είχαν ως σκοπό την εξισορρόπηση των επιπέδων ενέργειας του σώματος και τη ρύθμιση του pH του οργανισμού.
Τέτοια γιατροσόφια χάριζαν ευεξία και ενδυνάμωση στον οργανισμό.
Σήμερα ξέρουμε ότι πολλά προβλήματα υγείας σχετίζονται με τα υψηλά επίπεδα οξύτητας στο σώμα. Η οξύτητα προκαλεί φλεγμονή, η οποία με τη σειρά της ωθεί τα επίπεδα της κορτιζόλης να αυξάνονται, με αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας πληθώρας παθήσεων και ασθενειών. Για να βελτιώσουμε την υγεία μας, είναι σημαντικό να αλκαλοποιούμε το σώμα μας όσο το δυνατόν περισσότερο, κάτι το οποίο μπορεί να γίνει με τις ακόλουθες φυσικές θεραπείες.
Εδώ είναι 6 θεραπείες που μπορούν να θεραπεύσουν το σώμα και το μυαλό
1. Προσθέστε κάρδαμο στον καφέ σας
Ο καφές είναι το καθημερινό ρόφημα με το οποίο οι περισσότεροι από μας ξεκινούν τη μέρα τους. Η δυσάρεστη πτυχή του είναι ότι ρίχνει το pH και αυξάνει την οξύτητα του οργανισμού, πράγμα που μπορεί να βλάψει το σώμα μας, αν πίνουμε πάρα πολύ.
Για να αναιρέσετε αυτά τα επιβλαβή αποτελέσματα, προσθέσετε μισό κουταλάκι του γλυκού σκόνη κάρδαμου σε κάθε φλιτζάνι καφέ που ετοιμάζετε. Αν θέλετε να αλκαλοποιήσετε περαιτέρω το σώμα σας, φροντίστε να πίνετε άφθονο νερό, αν πίνετε τον καφέ τα πρωινά. Αυτό δε θα κρατήσει την οξύτητα στα φυσιολογικά επίπεδα μόνο, αλλά παράλληλα θα σας ενυδατώσει.
2. Καταναλώστε αλκαλικές τροφές
Όπως έχουμε αναφέρει και άλλες φορές μια διατροφή πλούσια σε αλκαλικές τροφές θα κάνει θαύματα. Θα αυξήσει τις πνευματικές σας επιδόσεις και της σωματικές σας αντοχές. Το φυσιολογικό επίπεδο pH του σώματος είναι μεταξύ 7,30 και 7,45, οπότε οι τροφές που ταιριάζουν σε αυτή την κλίμακα θα μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα.
Τρόφιμα όπως τα ωμά φρούτα, τα λαχανικά, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι και οι αμυλούχες τροφές είναι πιο κατάλληλα για το ανθρώπινο σώμα. Απ’ την άλλη, η κατανάλωση κρέατος, τα γαλακτοκομικά, τα επεξεργασμένα τρόφιμα, η επεξεργασμένη ζάχαρη, και το αλκοόλ ρίχνουν το επίπεδο του pH του σώματός και το καθιστούν ευπαθές σε σοβαρές ασθένειες. Επίσης, το pH του νερού που πίνετε είναι σημαντικό Προσπαθήστε να πίνετε μη-φθοριωμένο, και ιονισμένο νερό.
3. Πλύσεις στόματος με λάδι
Οι πλύσεις στόματος με λάδι προωθούν την στοματική υγιεινή. Μερικά από τα οφέλη που προσφέρουν είναι προστασία κατά της ουλίτιδας, κατά της πλάκας και των μικροοργανισμών που ευθύνονται για την κακοσμία του στόματος.
Αυτή η αγιουβέρδικη πρακτική ξεκίνησε πριν από 3000 χρόνια και έχει να κάνει με απλές πλύσεις κρατώντας στο στόμα σας μία κουταλιά της σούπας λάδι καρύδας, σουσαμέλαιο ή ηλιέλαιο για 20 λεπτά. Στη συνέχεια φτύστε το λάδι και πλύνετε το στόμα σας.
Τα ένζυμα των ελαίων βοηθούν στην απομάκρυνση των τοξινών και της οξύτητας από το σώμα και στη μείωση της φλεγμονής κατά τη διαδικασία. Παράλληλα τα δόντια σας θα γίνουν πιο λευκά , θα το δέρμα και τα μάτια σας θα καθαρίσουν, θα ισχυροποιήσει τα ούλα και το επίπεδο της συνολικής σας φυσικής ενέργειας θα αυξηθεί.
4. Χρησιμοποιήστε κουρκουμά στη μαγειρική σας.
Ο κουρκουμάς έχει χρησιμοποιηθεί από αρκετούς αρχαίους πολιτισμούς για την προστασία από πολλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων της αρθρίτιδας, της αίσθησης καούρας, του πόνου στο στομάχι, της διάρροιας, του φουσκώματος, του πονοκεφάλου, της βρογχίτιδας, της κατάθλιψης, του καρκίνου, της νόσου του Alzheimer και πολλών άλλων.
Αυτό το ισχυρό βότανο πρέπει σε κάθε περίπτωση να γίνει μέρος της καθημερινής διατροφής σας. Προσθέσετε το στα φαγητά σας ή φτιάξτε με αυτό τσάι πριν κοιμηθείτε. Ένα κουταλάκι του γλυκού κουρκουμά την ημέρα είναι αρκετό.
5. Εξασκηθείτε στη θετική σκέψη.
Όπως ίσως γνωρίζετε, οι αρνητικές σκέψεις είναι ο χειρότερος εχθρός του σώματος και του νου. Σχεδόν όλες οι ασθένειες αρχίζουν από το μυαλό, έτσι αν εξασκήσετε το μυαλό σας για να επικεντρώνεται στα θετικά που μας συμβαίνουν, και όχι να ασχολείται με τα αρνητικά, θα ωφελήσετε σίγουρα την υγεία σας.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο, αλλά μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια να αλλάξετε τον τρόπο που σκέφτεστε. Μπορεί μερικές φορές να παρασυρθείτε και να ξανακυλήσετε σε αρνητικές σκέψεις, αλλά κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο.
Αντί να κατηγορείτε τον εαυτό σας για τα λάθη του, πάρτε μερικές ανάσες, χαλαρώσετε και συγχωρέστε τον. Οι βαθιές αναπνοές, ο διαλογισμός και οι επιβραβεύσεις του εαυτού σας μπορούν να μεταμορφώσουν εντελώς τη ζωή σας προς το καλύτερο.
6. Χρησιμοποιήστε αιθέρια έλαια.
Υπάρχει μια ποικιλία από αιθέρια έλαια διαθέσιμα, όλα με διαφορετικές θεραπευτικές ιδιότητες. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα είναι η λεβάντα, η οποία βοηθά στο στρες και το άγχος, η μέντα, η οποία χαρίζει αναζωογόνηση και εγρήγορση, και το χαμομήλι, το οποίο ανακουφίζει επίσης από το άγχος και το στρες. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ περισσότερα για να επιλέξετε, ανάλογα με το συγκεκριμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο http://share24.gr δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.
Τέσσερις λόγοι για τους οποίους η κακία είναι προϊόν ανασφαλούς αυτοεκτίμησης.
Οι άνθρωποι γενικότερα, είμαστε ιδιαιτέρως κοινωνικά όντα που έχουν ανάγκη από θετικές σχέσεις. Επομένως, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε τα κίνητρα που έχουμε για να τα πηγαίνουμε καλά με τους άλλους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα ύπαρξης της κοινωνίας μας, αν ιστορικά οι άνθρωποι δε συνεργάζονταν και δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους σε ένα μεγάλο βαθμό.
Ωστόσο, πολύ συχνά βλάπτουν εσκεμμένα ο ένας τον άλλον.
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Γιατί οι άνθρωποι θέλουν κάποιες φορές να πληγώσουν και να βλάψουν τους άλλους;
Δεκαετίες έρευνας αποδεικνύουν ότι πίσω από τη δημοφιλή πεποίθηση πως οι άνθρωποι γίνονται κακοί όταν θέλουν να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό τους, κρύβεται μία μεγάλη αλήθεια.
1. Η Θετική Ιδιαιτερότητα
Η θεωρία της «κοινωνικής ταυτότητας», υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι έχουν μια βασική ψυχολογική ανάγκη για «θετική ιδιαιτερότητα». Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν μία θετικά προσδιορισμένη ανάγκη να αισθάνονται μοναδικοί σε σχέση με τους γύρω τους. Καθώς από τη φύση τους, έχουν την τάση να σχηματίζουν ομάδες, αυτή η ανάγκη για θετική διάκριση, επεκτείνεται και στις ομάδες που ανήκουν.
Δηλαδή, τείνουν να βλέπουν πιο ευνοϊκά τις ομάδες που ανήκουν, παρά τις ομάδες που δεν ανήκουν. Και ως εκ τούτου, έχουν την τάση να βλέπουν λιγότερο θετικά τους ανθρώπους που δεν αποτελούν μέρος μίας ομάδας σε σχέση με αυτούς που ανήκουν κάπου.
Επίσης, αυτό είναι ιδιαίτερα πιθανό να συμβεί, όταν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων ή όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η ταυτότητα της ομάδας τους δοκιμάζεται η αμφισβητείται.
Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί για τη εξέταση αυτής της πεποίθησης, διαπιστώνουν ότι οι άνθρωποι γενικότερα εμφανίζουν ενδείξεις ευνοιοκρατίας για την ομάδα τους, και επιπλέον, ενισχύεται θετικά η αυτοεκτίμησή τους και το αίσθημα της θετικότητας προς την ομάδας τους, όταν διαγράφονται άλλα μέλη από την ομάδα και θεωρούνται ως «παρείσακτα».
2. Οι Μειονεκτικές Συγκρίσεις
Η θεωρία της «κοινωνικής σύγκρισης», υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι από τη φύση τους κάνουν συγκρίσεις με άλλους ανθρώπους και ότι αυτές οι συγκρίσεις μπορούν συχνά να μας κάνουν να αισθανόμαστε χειρότερα ή καλύτερα για τους εαυτούς μας.
Καθώς, σε γενικές γραμμές προτιμάμε να αισθανόμαστε καλά, είμαστε επιρρεπείς στο να κάνουμε συγκρίσεις που θα μας επιτρέψουν να δούμε μειονεκτικά άλλους ανθρώπους.
Επιπλέον, η έρευνα που βασίζεται σε αυτή τη θεωρία, υποστηρίζει επίσης την ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι πιο αρνητικοί απέναντι στους άλλους όταν νιώθουν ότι τους έχουν προσβάλει ή τους έχουν υποτιμήσει και ότι έτσι μπορούν να αισθάνονται καλύτερα για τον εαυτό τους και να βοηθηθούν στην αποκατάσταση της αυτοεκτίμησης τους.
Ένα παράδειγμα αυτού, μπορεί να δοθεί σε μια μελέτη, κατά την οποία όταν είπαν στους συμμετέχοντες ότι δεν ήταν ελκυστικοί, χρησιμοποιώντας πλαστή ανατροφοδότηση, βαθμολόγησαν τους άλλους, όχι μόνο ως λιγότερο ελκυστικούς, αλλά και ως λιγότερο έξυπνους και ευγενικούς σε σύγκριση με την ανατροφοδότηση ότι ήταν ελκυστικοί. Συνοψίζοντας, όταν οι συμμετέχοντες ένιωθαν προσβεβλημένοι, ήταν πιθανότερο να υποβιβάσουν τους άλλους.
3. Η Κλασική Προβολή
Ο Freud υποστήριξε δεκαετίες πριν, ότι οι άνθρωποι ένιωθαν καλά με τον εαυτό τους και τα ελαττώματά τους, όταν πίστευαν ότι και άλλα άτομα είχαν τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά με αυτούς. Βασικά, αν υποθέσουμε ότι αισθάνεστε ανέντιμοι, τότε είναι πιο πιθανό να βλέπετε τους άλλους ανθρώπους ως επίσης ανέντιμους και αυτό σας κάνει κατά μία έννοια, να αισθάνεστε πιο έντιμοι από αυτούς.
Υπάρχουν διάφορες μελέτες που υποστηρίζουν αυτή την ιδέα. Σε μια μελέτη, όταν είπαν σε κάποιους συμμετέχοντες ότι είχαν υψηλά επίπεδα εσωτερικού θυμού, πίστευαν ότι και τα άλλα άτομα εξέφραζαν θυμό και με αυτό τον τρόπο, ένιωθαν ότι δεν είχαν ιδιαίτερο θυμό μέσα τους.
4. Η Απειλή του «Εγώ»
Οι ψυχολόγοι έχουν ανακαλύψει ότι όταν απειλείται η αυτοεκτίμησή μας, εκδηλώνουμε αρκετή επιθετικότητα. Με άλλα λόγια, σε γενικές γραμμές, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν οι άνθρωποι αισθάνονται καλά ή άσχημα για τον εαυτό τους. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι εκείνη τη στιγμή που επιτίθενται, αισθάνονται χειρότερα για τον εαυτό τους από ό,τι συνήθως.
Αυτό το πεδίο έρευνας, έχει διαπιστώσει ότι η απειλούμενη αυτοεκτίμηση συνδέεται με ένα ευρύ φάσμα αυξημένων επιθετικών συμπεριφορών. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι νιώσουν προσβεβλημένοι, σε αντίθεση με το να λαμβάνουν εκτίμηση, είναι αρκετά πιθανό να κάνουν προσβλητικά σχόλια σε κάποιο άλλο άτομο.
Συμπέρασμα :
Είτε αφορά στην προώθηση των ομάδων μας είτε των εαυτών μας, έχουμε την τάση να είμαστε πιο επιθετικοί, όταν η αυτοεκτίμηση μας αμφισβητείται και όταν δεν νιώθουμε ιδιαίτερα θετικά συναισθήματα για τους εαυτούς μας.
Όταν απειλείται η αυτοεκτίμησή μας, τότε είναι πιθανό να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με ανθρώπους που νομίζουμε ότι είναι σε χειρότερη θέση από εμάς, ώστε να βλέπουμε ότι έχουν περισσότερα αρνητικά χαρακτηριστικά από εμάς, προκειμένου να υποβαθμίσουμε τα άτομα που δεν είναι μέλη των ομάδων μας, καθώς και για να εκφράσουμε πιο άμεση επιθετικότητα προς τους ανθρώπους γενικότερα.
Η προσβολή, η υποτίμηση ή η επίκριση άλλων ανθρώπων μπορεί να δείξει πολλά περισσότερα για το πώς αισθάνεστε εσείς για τον εαυτό σας, παρά για το χαρακτήρα του άλλου προσώπου.
Η ανασφάλεια για τους ίδιους μας τους εαυτούς μας, ευθύνεται σε ένα μεγάλο βαθμό για την αποτύπωση της σκληρότητας που υπάρχει σήμερα στην κοινωνία.
Το άρθρο αυτό μεταφράστηκε και δημοσιεύτηκε στο psychologynow.gr.
Ο Nathan Heflick πήρε το διδακτορικό του στην κοινωνική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα το 2012. Σήμερα είναι ανώτερος καθηγητής της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίνκολν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το να μη προσέχουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε συχνά καταχρήσεις είναι γνωστό ως “ύπουλη αυτοκτονία”. Είναι μια σιωπηλή επιδημία.
Τι είναι η ύπουλη αυτοκτονία;
Σύμφωνα με τους Dr. Michael A. Church και Charles I. Brooks καθορίζεται ως εξής :
Η ύπουλη αυτοκτονία είναι ένα μοτίβο αυτοκαταστροφικών συναισθημάτων, σκέψεων και συμπεριφορών που λαμβάνουν χώρα υποσυνείδητα και μειώνουν σημαντικά την ποιότητα και τη διάρκεια ζωής ενός ατόμου.
Όλοι βαδίζουμε ένα βήμα πιο κοντά στο φυσικό μας θάνατο κάθε μέρα. Αλλά τι γίνεται αν κάνουμε δύο βήματα ή περισσότερα;
Τα άτομα που παρουσιάζουν συμπτώματα ύπουλης αυτοκτονίας υιοθετούν συμπεριφορές που αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου.
Ας πούμε για παράδειγμα ότι ένας γιατρός εγκαθιστά ένα κόκκινο κουμπί στο σπίτι σου. Αυτό θα σου έλεγε κάθε φορά που το πατάς πόσος χρόνος ζωής σου απομένει.
Θα το πατούσες ποτέ αυτό το κουμπί; Θα το πατούσες και θα αναλάμβανες τις συνέπειες;
Για να δούμε αυτό πως εφαρμόζεται με τους παράγοντες που μας “σκοτώνουν”. Αυτοί μπορεί να είναι :
-το κάπνισμα
-η κατάχρηση αλκοόλ
-η κατάχρηση φαγητού
Καθένας από αυτούς τους σιωπηλούς “δολοφόνους” είναι ένα κουμπί. Εμείς πατάμε το κουμπί τους ακόμα και αν ξέρουμε τι πρόκειται να γίνει. Σίγουρα υπάρχει μια προσωρινή ευχαρίστηση όταν για παράδειγμα τρώμε πρόχειρο φαγητό ή καπνίζουμε ή πίνουμε. Οπωσδήποτε υπάρχουν ακόμη περισσότεροι τρόποι για νιώσουμε ευχάριστα.
Άλλες εκδοχές της ύπουλης αυτοκτονίας μπορεί να περιλαμβάνουν :
-Κατάχρηση οποιασδήποτε ουσίας
-Η καθιστική ζωή
-Το να επιτρέπουμε σε έντονα συναισθήματα να κυριεύουν τη μέρα μας : Ανησυχία, στρες, άγχος κ.λ.π.
-Το να παραμένουμε σε σχέσεις που μας κάνουν περισσότερο κακό από ότι καλό
-Το να αρνούμαστε να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να προσέχουμε την υγεία του
-Το να ζούμε για πολλά χρόνια χωρίς να νιώθουμε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Καταλήγοντας, η ύπουλη αυτοκτονία είναι ένα είδος σαμποταρίσματος του εαυτού μας στο οποίο οδηγούμαστε λόγω αρνητικής ψυχολογικής κατάστασης.
Είναι σημαντικό αρχικά να αναγνωρίζουμε τι δεν πάει καλά με εμάς ώστε να μπορέσουμε να το διαχειριστούμε κατάλληλα. Η άμεση ευχαρίστηση δεν είναι πάντα και η πιο κατάλληλη για εμάς.
Πιστεύεις πως ο άνθρωπος είναι ικανός να καταφέρει τα πάντα;
Το πιστεύεις πραγματικά, ή σαν άλλη μία στερεότυπη έκφραση;
Γιατί αν το πιστεύεις πραγματικά, σημαίνει πως το πιστεύεις και για τον εαυτό σου και για τους γύρω σου.
Το πιστεύεις μόνο στα λόγια, ή το δείχνεις και με τις πράξεις σου, προς τους άλλους και προς τον εαυτό σου;
Συμπεριφέρεσαι στον κόσμο λες και έχει άπειρες δυνατότητες; Συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου έτσι;
· Τι εικόνα έχεις για τον εαυτό σου;
· Πιστεύεις ότι θα γίνεις σπουδαίος;
· Πιστεύεις ότι θα επιτύχεις, θα είσαι ευτυχισμένος, θα έχεις ευημερία, ηρεμία, ή οτιδήποτε άλλο επιθυμείς;
Γιατί αν όχι, περιορίζεις τον εαυτό σου, χωρίς το ξέρεις, με τρόπους που ούτε καν μπορείς να διανοηθείς.
Εάν, όντως, πιστεύεις ότι είσαι γεννημένος για μεγάλα πράγματα και έχεις άπειρες δυνατότητες… Τότε βλέπεις το κάθε εμπόδιο, δυσκολία και αναποδιά που αντιμετώπισες ποτέ σου ως κάτι αναγκαίο;
Το βλέπεις ως το μονοπάτι σου που σε οδήγησε και θα σε οδηγήσει να γίνεις αυτός που πρόκειται να γίνεις;
Το χρησιμοποιείς σα σκαλοπάτι για να ανέβεις ψηλότερα, να καταφέρεις περισσότερα και να γίνεις κάτι περισσότερο από αυτό που ήσουν χτες;
Εάν όχι… Ξανασκέψου το, και βάλε αυτή την εικόνα στον υπολογιστή σου και κοίτα την καθημερινά…
Κάτι ήξερε ο Michael Jordan…
Πώς πιστεύεις ότι θα είσαι στα 30 σου;
Ή στα 40 ή στα 80 σου; Γιατί ό,τι πιστεύεις, προς τα εκεί βαδίζεις.
Αν δεν τα έχεις σκεφτεί όλα αυτά, και δεν έχεις κάποιο ξεκάθαρο όραμα προς το οποίο βαδίζεις, τότε όλα αυτά έχουν μπει αυτόματα από τους γύρω σου (και πίστεψέ με, συνήθως δεν είναι καλά).
Από πού προέρχονται και τι είναι οι πεποιθήσεις μας;
Όλες μας οι πεποιθήσεις είναι επίκτητες και όχι συγγενείς.
Δηλαδή, ΔΕΝ γεννηθήκαμε με αυτές, αλλά τις αποκτήσαμε στην πορεία.
Όλες οι πεποιθήσεις είναι αυτο-ύπνωση.
Τις έχουμε επαναλάβει τόσες φορές στο μυαλό μας που τις έχουμε πιστέψει εν τέλει. Ό,τι επαναλαμβάνουμε, στο μυαλό μας, στις συζητήσεις και τα μηνύματα που στέλνουμε και στις πράξεις μας, γίνεται συνήθεια και εν τέλει εγκαθίσταται μέσα μας.
Τις περισσότερες πεποιθήσεις που έχουμε τις έχουμε ενσωματώσει στον τρόπο σκέψης μας και στην καθημερινότητά μας, κατά τύχη.
Μας τις έχει επαναλάβει τόσες φορές ο περίγυρός μας, τις έχουμε δεχτεί αφιλτράριστα, και τις έχουμε κάνει κτήμα μας και μέρους του τρόπου που ζούμε, παίρνουμε αποφάσεις και ενεργούμε.
Υπνωτιστήκαμε είτε ηθελημένα είτε κατά λάθος, από μικροί, αποδεχόμενοι φράσεις, νοοτροπίες, και ιδέες χωρίς να τις φιλτράρουμε, γιατί θεωρήσαμε “αυθεντία” αυτόν που μας το είπε, ή γιατί, απλά, τον εμπιστευόμασταν.
Ουσιαστικά δουλειά του υπνωτιστή, των ψυχιάτρων και των ψυχοθεραπευτών είναι να “απο-υπνωτίσουν” τους ασθενείς τους από τις περιοριστικές τους πεποιθήσεις, και να τους “υπνωτίσουν” σε νέες, καλύτερες, πιο ενδυναμωτικές εναλλακτικές.
Επίσης αυτά που έχεις ακούσει για τα θεάματα με τους υπνωτιστές… Ή είναι στημένα, ή οι θεατές ΘΕΛΟΥΝ να υπνωτιστούν:
Μία αρχή που έχει γίνει γνωστή εδώ και καιρό, είναι πως ένας υπνωτιστής δεν μπορεί να σε υπνωτίσει σε κάτι που δεν το θέλεις ή σε κάτι που είσαι αντίθετος.
(Δηλαδή; Δε θα πιστέψεις πως είσαι κοτόπουλο αν δεν θες να πιστέψεις πως είσαι κοτόπουλο.)
Άρα είμαστε όλοι υπνωτισμένοι;
Η σύντομη απάντηση είναι ΝΑΙ.
Είμαστε όλοι μας υπνωτισμένοι στις πεποιθήσεις μας και ο καθένας ζει στο δικό του όνειρο – κόσμο.
Και μάντεψε ποιος καθορίζει τα όρια του ονείρου…
Ξέρεις τι είναι οι αυτο-περιοριστικές πεποιθήσεις;
Περιληπτικά, είναι αυτό που λέει η λέξη: Πεποιθήσεις που περιορίζουν τον ίδιο μας τον εαυτό.
Πράγματα που πιστεύουμε και μας κρατούν πίσω, μας εμποδίζουν να καταφέρουμε τους στόχους μας.
Κάτι όμως που δεν έχω ξανα αναφέρει: οι αυτοπεριοριστικές μας πεποιθήσεις είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίον σαμποτάρουμε τον εαυτό μας!
Γενικά έχω ξαναμιλήσει για το πώς υπάρχει ένας άγνωστος πόλεμος μέσα μας, και πώς πολλές φορές σαμποτάρουμε τον εαυτό μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε ή χωρίς να το θέλουμε, και μετά απορούμε τι συνέβη. Είναι συνηθισμένα, μεταξύ της πλειοψηφίας, τα παρακάτω φαινόμενα:
1. Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε άξιοι.
2. Δεν έχουμε παίξει ποτέ, στο μυαλό μας, με το ενδεχόμενο να είμαστε στη Γη για κάποιο μεγαλύτερο σκοπό, πόσο μάλλον να το συζητήσουμε με φίλους η την οικογένειά μας.
3. Πιστεύουμε ότι χρειάζεται αντοχή, δυνάμεις, και ενέργεια αφύσικα περισσότερη απ’όση έχουμε.
4. Πιστεύουμε ότι τα όνειρα και οι στόχοι δεν είναι για εμάς.
5. Πιστεύουμε ότι οι μικρές μας πράξεις και η καθημερινότητά μας, και όσα λίγα μπορεί να προλάβουμε να κάνουμε στη σύντομη ζωή μας δεν θα έχουν κανένα μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία μας, στην ανθρωπότητα και στη ροή της ιστορίας…
Έτσι, με βάση αυτές τις πεποιθήσεις, όποτε πάμε να κάνουμε κάτι, πούμε κάτι, ή δούμε κάτι που να τις διαψεύδει αυτές, αισθανόμαστε άσχημα…
Ή αλλάζουμε ξαφνικά γνώμη και κάνουμε την επιλογή ή ερμηνεύουμε την κατάσταση με τρόπο που να συμβαδίζει με αυτές τις πεποιθήσεις…
Τι και αν όλοι αυτοί οι περιορισμοί, είναι ΛΑΘΟΣ;
Τι και αν όλα αυτά είναι λάθος πεποιθήσεις και συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε εν αγνοία μας, ασυνείδητα, μετά από κάποια αποτυχία μας, ή μετά από κάποια αποτυχία κάποιου γνωστού μας προσώπου;
Ή τι και αν ήταν απλά μια παρερμήνευση μιας κατάστασης; Ή αν ήταν οι περιορισμοί κάποιου άλλου που, άθελά του, προκειμένου να προστατευτεί τους μετέδωσε και σε εμάς για να μην απειλούνται τα όριά του;
Τι και αν βγάλαμε το λάθος συμπέρασμα και τόσο καιρό ζούσαμε ένα ψέμα;
Μπορούμε να τα αλλάξουμε;
Πάλι η σύντομη απάντηση είναι ΝΑΙ. Εάν το θέλουμε.
Βλέπεις, κάθε πεποίθηση είναι σαν ένα τραπέζι. Μία μεγάλη επιφάνεια που ισορροπεί πάνω σε κάποια πόδια. Κάθε “πόδι” είναι μια εμπειρία που εμείς έχουμε χρησιμοποιήσει σαν υποστηρικτικό στοιχείο αυτής της πεποίθησης.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν γύρω μας όλων τον ειδών “πόδια”.
Εάν θέλουμε, μπορούμε να βρούμε αρκετές εμπειρίες και αναμνήσεις απ’τη ζωή μας που να υποστηρίζουν είτε πχ πως όλος ο κόσμος είναι υπέρ μας, είτε πως όλος ο κόσμος είναι εναντίον μας.
Ο καθένας βρίσκει αυτό που ψάχνει.
Έτσι λοιπόν, για να αλλάξουμε μία περιοριστική πεποίθηση θα πρέπει πρώτα να σκεφτούμε μία αντίστοιχη ενδυναμωτική πεποίθηση – για να ξέρουμε ΤΙ ψάχνουμε.
Ποιες είναι οι ενδυναμωτικές εναλλακτικές των παραπάνω πεποιθήσεων;
1. Το “δεν αξίζω ευτυχία και επιτυχία” μπορεί να γίνει
o “Είμαι όσο άξιος πιστεύω πως είμαι, και καθημερινά ανεβάζω την αξία μου όλο και περισσότερο”.
2. Το “δεν έχω έρθει για κάποιο σκοπό ή αν έχω, δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός” μπορεί να γίνει
o “Ό,τι υπάρχει πάνω στη Γη εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, και προετοιμάζομαι για να αποκαλύψω τον δικό μου”.
3. Το “δεν έχω δύναμη, αντοχές και ενέργεια για να καταφέρω αυτά που θέλω, οπότε γιατί να μπω στον κόπο;” μπορεί να γίνει:
o “Οι αντοχές, η δύναμη και η ενέργεια που χρειάζομαι για να τα καταφέρω είναι όντως πολύ περισσότερα απ’αυτά που έχω τώρα, και γι’αυτό επιλέγω αυτό το στόχο, για να γίνω κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη είμαι.”
4. Το “Τα όνειρα και οι στόχοι δεν είναι για εμένα” μπορεί να γίνει:
o “Όλα τα όνειρα και οι στόχοι έχουν ένα κόστος, και ΕΙΝΑΙ για μένα μόνο αυτά που εγώ δύναμαι και θέλω να πληρώσω το αντίτιμο.”
5. Το “Πιστεύω πως αυτά που κάνω καθημερινά δε μετράνε πουθενά και δεν έχουν κάποιο αντίκτυπο στον κόσμο, οπότε εγώ θα κάνω ό,τι θέλω, και ας κάνουν οι άλλοι ό,τι θέλουν”, μπορεί να γίνει:
o “Οι μικρές πράξεις είναι αυτές που χτίζουν τη δύναμη για μεγαλύτερες και μεγαλύτερες και μεγαλύτερες. Πιστεύω ότι κάθε μου πράξη έχει ένα αποτέλεσμα ντόμινο στον κόσμο.”
Δες το βίντεο με τα ντόμινο και μείνε άναυδος (1 λεπτό).
Γνωρίζεις ποιες είναι οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ πεποιθήσεις σου;
Υπάρχει ένας αλάνθαστος τρόπος για να εντοπίσεις τις πραγματικές σου πεποιθήσεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι άλλες από αυτές που “πιστεύουμε” πως έχουμε ή “θα θέλαμε” να έχουμε.
Ο αλάνθαστος αυτός τρόπος είναι απλός :
Κοίτα τις πράξεις και τα αποτελέσματά σου.
Οι πράξεις και τα αποτελέσματα μιλάνε ΠΟΛΥ δυνατότερα απ’τα οποιαδήποτε λόγια:
· Τα αποτελέσματα μας αποκαλύπτουν τις πεποιθήσεις και τις πράξεις του παρελθόντος.
· Οι πράξεις μας αποκαλύπτουν τις πεποιθήσεις που έχουμε τώρα.
Αν δεν άλλαξε τίποτε τον τελευταίο καιρό (το πιο πιθανό για την πλειονότητα), τότε πράξεις και αποτελέσματα πάνε μαζί – δηλαδή:
Τα αποτελέσματα που έχεις σε οποιονδήποτε τομέα, απορρέουν απ’ τις πράξεις που κάνεις και τις πεποιθήσεις που έχεις αυτή τη στιγμή.
Πάρε για παράδειγμα τις σχέσεις:
Για να δεις ποια άτομα είναι πραγματικά προτεραιότητες βλέπεις ποιους βάζεις τακτικά στο πρόγραμμα και ποιους όχι. Χωρίς να κρίνεις τίποτα, μπορεί πολλές φορές να τυχαίνει να συντονίζεσαι με κάποιους και να αποσυντονίζεσαι από άλλους, αυτό συμβαίνει. Αλλά ποιοι μπαίνουν στο πρόγραμμά σου; Ποιους έχεις προτεραιότητα;
Έχεις τις σχέσεις σου σα μεγαλύτερη προτεραιότητα απ’τη δουλειά σου; Από τον εαυτό σου και την προσωπική σου βελτίωση;
Πόσο ψηλά έχεις την καλλιέργεια των σχέσεων και των ατόμων γύρω σου, πέρα απ’τον εαυτό σου; Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι δυνατόν να αλλάξουν; Πιστεύεις ότι βελτιώνεις τους ανθρώπους γύρω σου;
Πάρε για παράδειγμα τα οικονομικά:
Θες να διπλασιάσεις ή τριπλασιάσεις ή δεκαπλασιάσεις τον μισθό σου; Τότε κοίτα οι συμπεριφορές σου με ποια πεποίθηση συνάδουν και αν υπάρχουν οι αντίστοιχες πράξεις. Βάζεις τον αντίστοιχο κόπο;
Είναι προτεραιότητά σου; Χτίζεις τις σχέσεις σου με τους συναδέλφους σου; Πατάς τον εγωισμό σου για να χτίσεις σχέσεις; Λύνεις προβλήματα στη θέση που είσαι; Κάνεις άλλες θυσίες για αυτό; Βελτιώνεσαι καθημερινά και συνειδητά; Εν ολίγοις – πιστεύεις ότι τ’αξίζεις;
Λες πως είναι προτεραιότητά σου να πάρεις το πτυχίο; Τότε, γιατί στο πρόγραμμά σου βλέπω περισσότερες ώρες καφέδες με φίλους και βόλτες απ’ότι διάβασμα; Ή γιατί στο μεγάλο γραφείο είναι ο υπολογιστής και κάθεται, και εσύ κάθεσαι και διαβάζεις στο κρεββάτι ή στο μικρό τραπεζάκι, όταν και αν; Εν ολίγοις – πιστεύεις ότι τ’αξίζεις το πτυχίο;
Μα όλα αυτά δεν είναι λεπτομέρειες;;;
Ναι, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, όμως μέσα στις λεπτομέρειες κρύβονται οι βαθύτερες πεποιθήσεις σου για το πόσο σημαντικό είναι για εσένα κάτι. Μέσα απ’τις λεπτομέρειες και τις θυσίες φαίνονται οι πραγματικές μας προτεραιότητες και τα “θέλω” μας.
Ναι, εδώ οι λεπτομέρειες ΜΕΤΡΑΝΕ.
Είχα ακούσει κάποιον να λέει “εγώ θέλω γίνω ο καλύτερος στο τάδε επάγγελμα, και οικονομική ανεξαρτησία, καταπληκτική οικογένεια και παρέες, και υγεία και ενέργεια και ωραίο σώμα, και χρόνο για τον εαυτό μου”.
Ναι, ΟΚ, ξέρεις τι αντίτιμο θέλει αυτό που ζητάς; Ξέρεις πόσα χρόνια πόνο, προετοιμασία, προσπάθεια θέλει αυτό; Και αν ναι, τι κάνεις για αυτό; Γιατί αν δεν τα έχεις ήδη, και αν δεν κάνεις ήδη δραματικές αλλαγές, τότε τίποτα από αυτά δεν θα έρθει από μόνο του.
Αν ήταν τόσο εύκολο και “φτηνό” στις απαιτήσεις του σαν στόχος, όλοι θα το έκαναν! Όταν όμως βλέπεις μετρημένους στα δάχτυλα αυτούς που έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο, κάτι σημαίνει αυτό για το κόστος και τη δυσκολία του.
Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις για πάντα;
1ο βήμα: Κοίτα τα αποτελέσματα που έχεις. Αν δεν έχεις τα αποτελέσματα που θες, τότε υπάρχουν από πίσω περιοριστικές πεποιθήσεις που σε εμποδίζουν να τα καταφέρεις.
2ο βήμα: Γιατί πιστεύεις πως δεν έχεις αυτά που θες, ακόμα;
Αυτή είναι η ιστορία που λες στον εαυτό σου και στους άλλους όταν σε ρωτάνε “πώς και δεν τα έχεις καταφέρει ακόμα;”. Γράψ’ την σε ένα χαρτί, και κράτα το μπροστά σου.
3ο βήμα: Δες την κατάματα. Αυτή η ιστορία που έχεις μπροστά σου, αυτή που λες στον κόσμο και στον εαυτό σου για το “γιατί δεν τα έχω καταφέρει ακόμα”, είναι που σε περιορίζει.
Αυτή η ιστορία σε εμποδίζει να τα καταφέρεις.
Πρόσεξε: Το ότι πιστεύεις πως αυτή η ιστορία είναι αλήθεια είναι αυτό που σε κρατάει πίσω! Τι και αν όμως ήταν απλά μία παρερμήνευση και δεν ισχύει;
Αυτή η ιστορία είναι οι περιοριστικές σου πεποιθήσεις. Ανέπτυξε αυτούς τους λόγους για τους οποίους δεν τα έχεις καταφέρει ακόμα.
4ο βήμα: Αναγνώρισε τις περιοριστικές σου πεποιθήσεις μέσα σε αυτή την ιστορία, βάλ’τες σε σειρά προτεραιότητας. Στη συνέχεια
5ο βήμα: Κάνε δύο λίστες: Βάλε τις κορυφαίες 5 πεποιθήσεις που σε περιορίζουν στην πρώτη στήλη.
6ο βήμα: Γράψε τα αντίθετά τους στη δεύτερη λίστα. Για κάθε μία περιοριστική σου πεποίθηση γράψε μία διπλανή λίστα με ενδυναμωτικές εναλλακτικές πεποιθήσεις. Έχε για όλες τις περιοριστικές τουλάχιστον από μία ενδυναμωτική εναλλακτική.
7ο βήμα – Ανάλυση (σε γενικές γραμμές): Ακολουθούν αρκετά βήματα, αλλά ξεκίνα με αυτά τα 5 που σου έγραψα, και στη συνέχεια, σε γενικές γραμμές, σκέψου γιατί οι περιορισμοί αυτοί είναι ψευδείς περιορισμοί και πως είχες την ελευθερία να επιλέξεις κάτι διαφορετικό, αλλά δεν το έκανες.
Στη συνέχεια σκέψου πού σε εξυπηρέτησαν αυτές οι πεποιθήσεις και τι σου προσέφεραν – και τι σου προσφέρουν ακόμα, και τι χάνεις – πώς σε περιορίζουν, και τι έχεις να κερδίσεις με τις νέες πεποιθήσεις.
Όσο περισσότερο τις αναλύσεις, τόσο περισσότερο θα κατανοήσεις τον εαυτό σου, τις πράξεις που έχεις κάνει, τις επιλογές που έχεις πάρει, τι σου προσέφεραν, τι έχασες, και τι γενικά έχεις να κερδίσεις με την αλλαγή.
8ο βήμα: Αν αυτές οι νέες πεποιθήσεις ήταν αλήθεια…
Τι θα άλλαζες αμέσως;
Να συμπεριφέρεσαι και να σκέπτεσαι βάσει των νέων σου πεποιθήσεων. Λες και αυτές οι νέες πεποιθήσεις είναι 100% αληθινές.
Αν ήταν, τι θα έκανες διαφορετικά; Τι αποφάσεις θα έπαιρνες; Τι επιλογές θα έκανες; Τι συνήθειες θα έχτιζες; Τι θα άλλαζες στη ζωή σου;
Βρες μία πράξη, μικρή ή μεγάλη, για την κάθε νέα σου πεποίθηση, που μπορείς να κάνεις και είναι σύμφωνη με την κάθε μία και κάν’το ΕΠΙΤΟΠΟΥ.
Μην το αφήσεις για αργότερα και χάσεις την ορμή.
Πρέπει όσο πιο σύντομα γίνεται να κάνεις κάτι για να “σφραγίσεις” αυτή τη νέα συμφωνία με τον εαυτό σου -κάτι που να δείξει στον εαυτό σου ότι πραγματικά θες να αλλάξεις αυτές τις πεποιθήσεις και να αρχίσεις να έχεις διαφορετικά αποτελέσματα.
Η μπαταρία των κινητών είναι φτιαγμένη από ιόντα λιθίου, που την κάνουν ανθεκτική, όμως χρειάζεται προσοχή κατά τη φόρτιση.
Τους πρώτους μήνες χρήσης ενός καινούριου κινητού, η μπαταρία αντέχει χωρίς φόρτιση για πολλές ώρες, έως και μέρες.
Με το πέρασμα του καιρού, η αντοχή και η δυναμική της μπαταρίας μειώνεται και χρειάζεται φόρτιση συχνότερα.
Φυσικά, εξαρτάται από τη χρήση που κάνει ο καθένας.
Δηλαδή ο συνεχής έλεγχος του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, οι εφαρμογές για μουσική, η παρακολούθηση βίντεο on line, τα παιχνίδια και άλλα, εξαντλούν την μπαταρία.
Οι περισσότεροι επιλέγουν να φορτίσουν το κινητό τους τη νύχτα, όσο εκείνοι κοιμούνται, για να το βρουν σε πλήρη φόρτιση το επόμενο πρωί.
Όπως ενημερώνουν οι ειδικοί, είναι λανθασμένος ο νυχτερινός ανεφοδιασμός, καθώς το τηλέφωνο όταν φτάσει την πλήρη φόρτιση, αρχίζει να μειώνει ελάχιστα τη στάθμη του για να μπορεί να διατηρήσει την πλήρη φόρτιση.
Δηλαδή ανεβοκατεβαίνει η μπαταρία μεταξύ 99% και 100% φόρτιση.
Με τον τρόπο αυτό, η θερμοκρασία της συσκευής ανεβαίνει και προκαλούνται προβλήματα, όπως η μικρή διάρκεια λειτουργίας μακριά από τον φορτιστή.
Αν η υπερθέρμανση της μπαταρία συνεχίσει να συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε η μπαταρία μπορεί να φουσκώσει και να ανασηκώσει μαζί της την οθόνη.
Οι κατασκευαστές εξηγούν, ότι το κινητό πρέπει να φορτίζει μέχρι το 100% και αμέσως να αποσυνδέεται από τον φορτιστή και να ξανασυνδέεται όταν φτάσει 1%.
Είναι πλήρως λειτουργικό και αποδοτικό, όταν η μπαταρία του βρίσκεται από 50% έως 80%.
Ιδανική είναι η φόρτιση που γίνεται μέσα στη μέρα, για να μπορεί να ελέγχεται συχνά η στάθμη της μπαταρίας.
Οι ειδικοί αναφέρουν μερικούς απλούς τρόπους, που επιταχύνουν άμεση φόρτιση, για να μην χρειαστεί πολλή ώρα και υπερθερμανθεί η συσκευή.
Η φόρτιση είναι γρηγορότερη όταν δεν γίνεται με θύρα usb, αλλά κατευθείαν σύνδεση του υποδοχέα στην πρίζα.
Η ρύθμιση flight mode (λειτουργία πτήσης), εξοικονομεί μεγάλο ποσοστό μπαταρίας.
Καλό είναι να μην υπάρχει ενασχόληση με το κινητό όταν είναι συνδεδεμένο στο ρεύμα, γιατί καταναλώνεται μπαταρία και η φόρτιση καθυστερεί.
Ορισμένες συμπεριφορές μας μάς βλάπτουν, αλλά εμείς αδυνατούμε να το καταλάβουμε, βάζοντας έτσι συνεχώς τρικλοποδιές στον εαυτό μας. Ποιες είναι αυτές;
Υπονομεύουμε τον εαυτό μας όταν, στην προσπάθειά μας να λύσουμε ένα πρόβλημα, τελικά προκαλούμε ένα νέο ή το χειριζόμαστε με τέτοιον τρόπο που παρεμβαίνει στα μελλοντικά μας σχέδια ή αποδεικνύεται καταστροφικός για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Αν και όλοι έχουμε κάποια στιγμή υιοθετήσει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, μια τέτοια συμπεριφορά, το πρόβλημα ξεκινά όταν αυτή επαναλαμβάνεται τακτικά, μέχρι που γίνεται συνήθεια.
Το «αυτο-σαμποτάζ» είναι μια κατάσταση που επαναλαμβάνεται συστηματικά και εξελίσσεται μέσα στον χρόνο, γι’ αυτό και χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για να σταματήσει.
Στην ουσία πρόκειται για έναν λανθασμένο μηχανισμό άμυνας, για μια προσωρινή ανακούφιση, που σε βάθος χρόνου μας βλάπτει, αφού μπορεί εμείς να αρνούμαστε το πρόβλημα, αυτό όμως εξακολουθεί να υφίσταται και να διογκώνεται.
Τρεις «αυτοκαταστροφικές» συμπεριφορές :
1. Η άρνηση των συναισθημάτων
Στην προσπάθειά μας να αποφύγουμε ή να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που μας κατακλύζουν, είναι πιθανό να υιοθετήσουμε συμπεριφορές οι οποίες, αντί να μας βοηθούν, μακροχρόνια μας βλάπτουν.
Το να δραπετεύουμε από την πραγματικότητα μπορεί να φαντάζει επιθυμητό, αλλά τελικά μπορεί να μας βάλει σε μεγαλύτερες φασαρίες, επειδή, αρνούμενοι να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής μας, ουσιαστικά τις αφήνουμε να διαιωνίζονται.
Βέβαια, το να καταφύγουμε στο λεγόμενο comfort food μετά από μια δύσκολη μέρα δεν θεωρείται προβληματική συμπεριφορά αν γίνεται π.χ. 2 φορές τον μήνα.
Η κατάσταση εξελίσσεται σε πρόβλημα όταν γίνεται συστηματικά ή έχει επιπτώσεις στο βάρος, την υγεία και την ψυχική μας διάθεση. Αν το ξέσπασμα στο φαγητό καθιερωθεί ως τρόπος αντίδρασης απέναντι σε μια δύσκολη κατάσταση, τότε κινδυνεύουμε να εγκλωβιστούμε σε αυτόν.
Επίσης, ορισμένοι άνθρωποι εστιάζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό στο αρνητικό γεγονός το οποίο βιώνουν, που τελικά παγιδεύονται σε μια επώδυνη κατάσταση αρνητικών συναισθημάτων.
Στη συνέχεια, επιλέγουν ακραίες συμπεριφορές, ελπίζοντας ότι οι σωματικές αισθήσεις που τους προκαλούν θα είναι τόσο έντονες, ώστε να τους αποσπάσουν την προσοχή και να τους βοηθήσουν να ξεχαστούν.
Μερικές φορές, ωστόσο, σαμποτάρουμε τον εαυτό μας και λόγω «άγνοιας», εξαιτίας λανθασμένων πεποιθήσεων σχετικά με το ποια συμπεριφορά θεωρείται σωστή.
Η λύπη για παράδειγμα, συχνά μας οδηγεί στην απομόνωση. Αυτή την αντίδραση μπορεί να τη νιώθουμε σωστή, αλλά στην πραγματικότητα μας βλάπτει.
Το να αποτραβιόμαστε από υγιείς καταστάσεις, όταν έχουμε κακή διάθεση, έχει ως αποτέλεσμα να την επιδεινώνουμε. Κοινό χαρακτηριστικό, πάντως, στις καταστροφικές συμπεριφορές είναι ότι νομίζουμε ότι μας βοηθούν, αλλά στην πραγματικότητα μας αποπροσανατολίζουν, βυθίζοντάς μας όλο και περισσότερο σε έναν φαύλο κύκλο.
Δυστυχώς, συχνά δεν καταλαβαίνουμε ότι μόνοι μας σαμποτάρουμε τον εαυτό μας και αυτό γιατί πολλές φορές οι συνέπειες των πράξεων και αποφάσεών μας δεν είναι άμεσες. Για να αντιληφθούμε το πώς μας επηρεάζουν, πρέπει να τις προβάλουμε σε βάθος χρόνου, να δούμε αν και κατά πόσο βλάπτουν τα μελλοντικά μας σχέδια και τις σχέσεις μας.
Η στροφή στις εξαρτήσεις
Η συστηματική αποφυγή ενός ανθρώπου να αντιμετωπίσει τα αρνητικά συναισθήματά του μπορεί να τον οδηγήσει σε κάποιου είδους εξάρτηση, προκειμένου να συντηρήσει την άρνησή του για το πρόβλημα ή να μην ασχοληθεί με αυτό.
Η εξάρτηση, είτε αυτή εκφράζεται με τη μορφή κατάχρησης ουσιών (αλκοόλ, φάρμακα, ναρκωτικά) είτε ως προσκόλληση σε ένα άτομο, αποδεικνύεται επιβλαβής σε όλα τα επίπεδα, σωματικά και ψυχικά. Πρόκειται για μια λανθασμένη επιλογή, έναν «ανθυγιεινό» τρόπο να δραπετεύουμε από τα πράγματα που μας βασανίζουν.
Ο εθισμός είναι μια δύσκολη περίπτωση - ας μη γελιόμαστε - και χρειάζεται μεγάλη δύναμη, επιμονή και θέληση για να τον ξεπεράσουμε. Η εξάρτηση μας αποδυναμώνει, γι’ αυτό και είναι σημαντική η αναζήτηση βοήθειας από έναν ειδικό και η υποστήριξη των αγαπημένων μας προσώπων.
Σπάμε τον φαύλο κύκλο!
§ Κρατάμε ένα ημερολόγιο αναφορικά με το πώς αντιμετωπίζουμε τις στρεσογόνες καταστάσεις
§ Αναγνωρίζουμε τη συμπεριφορά που ακολουθούμε
§ Αποδεχόμαστε το πόσο μας βλάπτει
§ Εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας να αντιδρά διαφορετικά, βρίσκοντας, με τη βοήθεια των δικών μας ανθρώπων ή ενός ειδικού, εναλλακτικές λύσεις αντιμετώπισης του προβλήματος, όπως π.χ. ένα νέο χόμπι
2. Η δύναμη της αναβλητικότητας
Η αναβολή, η χρονική απόσταση που χωρίζει τις προθέσεις μας από το να γίνουν πράξη, η δράση που δεν αναλαμβάνουμε ποτέ, είναι ο πιο κοινός τρόπος να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας. Και ενώ πιστεύουμε ότι η θέληση και οι λόγοι που γεννούν τους στόχους μας αρκούν για να μας κινητοποιήσουν, τελικά αποδεικνύεται ότι αυτό δεν ισχύει.
Η αναβλητικότητα είναι μια παράλογη καθυστέρηση. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα είναι ψυχολογικό και όλες οι δυσκολίες που προκύπτουν ή τα εμπόδια που βάζουμε απορρέουν από αυτό. Μπορεί το μυαλό μας να γνωρίζει και να κατανοεί το τι πρέπει να κάνουμε, ωστόσο δεν έχουμε τη διάθεση να το κάνουμε.
Έτσι, εστιάζουμε στα βραχυπρόθεσμα οφέλη, στο να νιώσουμε καλά αυτή τη στιγμή, θυσιάζοντας τα μακροπρόθεσμα οφέλη. Μάλιστα, όταν το πρόβλημα είναι χρόνιο και χαρακτηρίζει την καθημερινότητά μας, τότε κινδυνεύουμε να θυσιάσουμε ολόκληρη τη ζωή μας.
Υπάρχουν 4 βασικοί λόγοι για τους οποίους συνήθως κωλυσιεργούμε :
§ Δεν θέλουμε να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν ή μας αναστατώνουν με οποιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, αναβάλλουμε μια επίσκεψη στον γιατρό, γιατί δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε μια ενδεχομένως αρνητική κατάσταση, αλλά θέλουμε να συνεχίσουμε να νιώθουμε καλά
§ Συχνά οι προθέσεις μας ή/και ο στόχος μας είναι ασαφείς ή δεν είναι αρκετά ισχυροί για να μας κινητοποιήσουν. Αυτή η δίαιτα που ξεκινάει πάντα από Δευτέρα είναι ένα κλασικό παράδειγμα αναβολής
§ Η προσοχή μας αποσπάται εύκολα. Θα γράψουμε, για παράδειγμα, την επιστολή που πρέπει, αφού πρώτα απαντήσουμε στο μήνυμα της φίλης, διαβάσουμε ένα mail, τσεκάρουμε το facebook, δούμε τι καιρό θα κάνει αύριο… και ξαφνικά η μέρα πέρασε και η επιστολή δεν έχει ακόμα γραφτεί
§ Αναβάλλουμε πράγματα από φόβο, επειδή λόγου χάρη νομίζουμε ότι δεν έχουμε τις δυνάμεις και τα προσόντα που απαιτούνται ή ανησυχούμε για τα αποτελέσματα μιας πιθανής ενέργειας ή πρωτοβουλίας μας. Γενικά ο φόβος -το άγχος της αποτυχίας- είναι ένας παράγοντας που μας κρατάει πίσω
Σημαντικό στοιχείο της αναβλητικότητας είναι η λεγόμενη αυτοεξαπάτηση, τα μικρά ψέματα που λέμε στον εαυτό μας προκειμένου να νιώσουμε καλύτερα που δεν κάνουμε αυτό που πρέπει, οι δικαιολογίες που εφευρίσκουμε ή τα προβλήματα που αφήνουμε άλυτα επειδή μας βολεύουν.
Ξεκινάμε σταδιακά
§ Καλό είναι να θέτουμε μικρούς και εφικτούς στόχους και όχι μακρινούς και μεγάλους. Κάνοντας ένα βήμα τη φορά, θα πάρουμε θάρρος για να συνεχίσουμε και θα φτάσουμε σταδιακά στον τελικό μας στόχο
§ Φροντίζουμε να παίρνουμε συγκεκριμένες αποφάσεις και όχι να κάνουμε γενικές δηλώσεις
§ Βρίσκουμε αυτό που μας αποσπά την προσοχή και το απομακρύνουμε
§ Βάζουμε σε πρόγραμμα τη δουλειά μας και προσπαθούμε όσο γίνεται να το τηρήσουμε
§ Επιβραβεύουμε τον εαυτό μας κάθε φορά που καταφέρνουμε να τηρήσουμε το οργανόγραμμά μας
3. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης
Μπορεί η μετριοφροσύνη να θεωρείται αρετή και ο υπέρμετρος εγωισμός να είναι κοινωνικά κατακριτέος, ωστόσο όταν το Εγώ καταπιέζεται σε υπερβολικό βαθμό, αυτό αποτελεί δείγμα χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Όταν συνεχώς υποτιμούμε τον εαυτό μας, γινόμαστε οι ίδιοι τροχοπέδη στην εξέλιξή μας, αφού η αρνητική εικόνα που έχουμε για εμάς τους ίδιους μας αποτρέπει από το να πάρουμε ρίσκα ή να θέσουμε υψηλούς στόχους.
Ακόμα χειρότερα, η προβολή μιας τέτοιας εικόνας αποτρέπει και τους άλλους από το να μας πάρουν στα σοβαρά, από το να μας αναθέσουν ρόλους και ευθύνες, και μας εμφανίζει λιγότερο ικανούς στην εκτέλεση καθηκόντων.
Η διαρκής αναζήτηση έγκρισης και αποδοχής στα μάτια των άλλων δεν δείχνει πάντα πόσο εκτιμάμε τη γνώμη τους, αλλά μας κάνει να φαινόμαστε αδύναμοι και λιγότερο ικανοί.
Επίσης, η εξαρχής δήλωση της «ανικανότητάς» μας, όπως, για παράδειγμα, «Δεν θέλω να οδηγήσω. Είμαι κακή οδηγός», μας καλύπτει σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Ο φόβος της έκθεσης υπάρχει και στην περίπτωση αυτή, γι’ αυτό εμείς προειδοποιούμε τους γύρω μας για την έλλειψή μας, θέλοντας να εκμηδενίσουμε τις πιθανότητες αρνητικής κριτικής ή αρνητικού αποτελέσματος.
Όμως, στις ανταγωνιστικές κοινωνίες που ζούμε, όπου η ατομικότητα είναι κύριο χαρακτηριστικό, καλούμαστε συχνά να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας ως μοναδικό, να τον προβάλουμε όσο καλύτερα μπορούμε, προκειμένου να εξελιχθούμε.
Ο χρόνος, όμως, που συνήθως μας δίνεται είναι ελάχιστος και μέσα στα στενά αυτά όρια πρέπει να παρουσιάσουμε τις καλύτερες και πιο δυνατές πτυχές μας, να δώσουμε τις καλές πληροφορίες που διαφορετικά δεν θα ήταν διαθέσιμες. Το να υποτιμάμε λοιπόν τον εαυτό μας δεν είναι δείγμα καλής συμπεριφοράς, αλλά χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Μαθήματα αυτοεκτίμησης
§ Φροντίζουμε να έχουμε μια σφαιρική άποψη για τα πράγματα, εστιάζοντας ισότιμα τόσο στις θετικές όσο και στις αρνητικές πλευρές του εαυτού μας
§ Καταγράφουμε τα 10 πράγματα για τα οποία είμαστε περήφανοι. Αν δεν μπορούμε μόνοι μας, ζητάμε τη βοήθεια των γύρω μας
§ Στοχεύουμε στην ενίσχυση των θετικών μας σημείων και στη βελτίωση των αρνητικών μας
Της Ναταλίας Κουτρούλη, MSc, ψυχολόγος υγείας, υποψήφια διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου, διευθύντρια Σπουδών του Κέντρου Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής.
