Ο καθένας κατέχει μια αστείρευτη πηγή ενέργειας - Osho.......!!!

     

Ποιος δίνει την ενέργεια στο σώμα, για να γίνει ένας αυτόματος, ένας εκλεπτυσμένος μηχανισμός, ένας οργανισμός; Για εβδομήντα, ογδόντα, ακόμα κι εκατό χρόνια, το σώμα συνεχίζει να είναι ζωντανό. 

 

Και τώρα οι επιστήμονες λένε ότι ο θάνατος είναι ένα ατύχημα, ότι το σώμα μπορεί να συνεχίσει χωρίς τέλος. Οι επιστήμονες λένε ότι ο θάνατος δεν είναι απαραίτητος. Υπάρχει μόνο επειδή δεν είμαστε ικανοί να χρησιμοποιήσουμε την απέραντη ενέργεια, που βρίσκεται γύρω μας. 

 

Το πρώτο πράγμα, λοιπόν, που θα πρέπει να θυμόσαστε είναι: Είσαστε μέρος μιας απέραντης ενέργειας. Να το θυμάστε και να το αισθάνεστε συνέχεια. Είτε κάνετε διάφορα πράγματα είτε περπατάτε είτε τρώτε είτε κοιμάστε, να αισθάνεστε ότι είσαστε απέραντοι.

Αυτό λένε οι Ουπανισάδες: Να αισθάνεσαι ότι είσαι ο Βράχμα, η Αιωνιότητα. Αν μπορέσετε να το αισθάνεστε όλο και περισσότερο, θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν χάνετε ενέργεια. Η πηγή είναι στη διάθεσή σας. Γίνεστε ένα μέσον. Τότε κάνετε ό,τι θέλετε να κάνετε. Κανένας δεν χάνει ενέργεια, κάνοντας διάφορα πράγματα. Αυτή είναι μια πλάνη του νου. 

 

Οχι! Αν έχεις αυτή την ιδέα, ότι κάνοντας κάτι, χάνεις ενέργεια, τότε χάνεις ενέργεια, όχι με την πράξη, αλλά με την ιδέα. Αλλιώς, όταν κάνεις διάφορα πράγματα, μπορείς να αποκτήσεις ενέργεια, αν έχεις τέτοια ιδέα. Αν δεν έχεις καμία ιδέα τότε η ενέργεια δεν χάνεται.

Όταν οι άνθρωποι αποσύρονται από τη δουλειά τους, αρχίζουν να νομίζουν ότι τώρα έχουν λιγότερη ενέργεια, και πως τους χρειάζεται να ξεκουράζονται και να αναπαύονται περισσότερο. Νομίζουν πως δεν πρέπει να κάνουν τίποτα, αλλιώς χάνουν την ενέργειά τους. 

 

Και τότε πεθαίνουν πριν την ώρα τους. Οι επιστήμονες λένε ότι μετά από τη συνταξιοδότηση, η ζωή μικραίνει κατά δέκα χρόνια. Ένας άνθρωπος που εργάζεται μπορεί να ζούσε μέχρι τα εβδομήντα, αλλά αν αποσυρθεί, πεθαίνει στα εξήντα. 

 

Το σώμα σου είναι γεννήτρια. Όσο περισσότερο το χρησιμοποιείς, τόσο περισσότερη ενέργεια δέχεται από την αστέρευτη πηγή. Όταν δεν το χρησιμοποιείς, δεν υπάρχει ανάγκη ανεφοδιασμού. Τότε, σιγά σιγά, ο εφοδιασμός σταματά.

Γίνετε πιο δραστήριοι και θα έχετε περισσότερη ενέργεια. Όταν δεν είστε δραστήριοι, χάνετε πολύ ενέργεια. Η ενέργεια δεν χάνεται με τη δραστηριότητα. Με τη δραστηριότητα, ανανεώνεται. Κοίταξε τα δέντρα. 

 

Ο ήλιος ανατέλλει και η δροσιά αρχίζει να εξατμίζεται από τα φύλλα των δέντρων. Από τη στιγμή που το νερό αρχίζει να εξατμίζεται στο φύλλο, καινούργιο νερό αρχίζει να παράγεται στις ρίζες, επειδή πρόκειται για μια διαδικασία. Το φύλλο ελευθερώνει το νερό. Τότε, κοντά στο φύλλο, δημιουργείται ξηρασία. Το ξερό μέρος ρουφάει νερό από το κλαδί αμέσως. 

 

Τότε, το κλαδί ξεραίνεται και ρουφάει νερό από το μεγαλύτερο κλαδί κι αυτό συνεχίζεται μέχρι τις ρίζες. Οι ρίζες, με τη σειρά τους, ρουφάνε νερό από τη γη. Αν το φύλλο σκεφτόταν πως όταν το νερό εξατμιστεί, θα πεθάνει, θα διψάσει, τότε το δέντρο θα πέθαινε. Δεν θα υπήρχαν καινούργιες πηγές διαθέσιμες και οι ρίζες δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν.

Εσύ έχεις τις ρίζες σου στο άπειρο. Όταν χρησιμοποιείς την ενέργεια, τότε ρουφάς ενέργεια από το άπειρο, οι ρίζες σου αρχίζουν να λειτουργούν. Ο ανθρώπινος νους κάνει λάθος, νομίζοντας ότι με τη δραστηριότητα χάνουμε ενέργεια. Οχι! Όσο πιο δραστήριος είσαι, τόση περισσότερη ενέργεια έχεις. Λιγότερο δραστήριος, λιγότερη ενέργεια. 

 

Κι αυτό αληθεύει με τη δραστηριότητα, σε όλες τις κατευθύνσεις της ζωής. Όταν αγαπάς, έχεις περισσότερη αγάπη να δώσεις. Όταν τσιγκουνεύεσαι και σκέφτεσαι: Αν αγαπήσω περισσότερο, θα σπαταλήσω την αγάπη μου και, αργά ή γρήγορα, δεν θα έχω άλλη αγάπη να δώσω, 

 

Γι’ αυτό είναι καλύτερα να τη διατηρήσω, τότε η αγάπη σου θα πεθάνει, και δεν θα είσαι ικανός να αγαπάς καθόλου. Οταν αγαπάς, έχεις περισσότερη αγάπη στη διάθεση σου. Χρησιμοποίησε την περισσότερο και θα έχεις περισσότερη. Αυτός είναι ο νόμος της ζωής. Μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. 

 

Συμπόνια, αγάπη, δραστηριότητα, όποια κι αν είναι η διάσταση, ισχύει ο ίδιος νόμος. Κάνε το ίδιο πράγμα, με ό,τι θέλεις να έχεις περισσότερο. Αν θέλεις να γίνεις μια απέραντη πηγή αγάπης, τότε, μοίραζε αγάπη όσο μπορείς. Μην τσιγκουνεύεσαι. Μόνο οι τσιγκούνηδες χάνουν ενέργεια. Και όλοι μας είμαστε τσιγκούνηδες,

Γι’ αυτό αισθανόμαστε συνέχεια ότι σπαταλάμε ενέργεια. Μια ιδέα μπορεί να είναι επικίνδυνη, δηλητηριώδης, επειδή η ιδέα σε υπνωτίζει. Για παράδειγμα, πριν από μερικές δεκαετίες, έλεγαν ότι υπάρχει μόνο μια ορισμένη ποσότητα σεξουαλικής ενέργειας, ότι, όταν κάνεις έρωτα, χάνεις ενέργεια. 

 

Εκείνη η ιδέα έκανε πολλούς ανθρώπους τσιγκούνηδες με το σεξ σε όλο τον κόσμο. Η ιδέα είναι λανθασμένη. Αλλά αν έχεις την ιδέα στο μυαλό σου, τότε, κάθε φορά που θα κάνεις έρωτα, θα υπνωτίζεις τον εαυτό σου συνέχεια ότι χάνεις ενέργεια. Και τότε η ενέργεια χάνεται. Αυτή η ιδέα τυπώνεται στο μυαλό σου. 

 

Και, όταν κάνεις έρωτα, είσαι τόσο τρωτός, τόσο δεκτικός, τόσο μαλακός, που, ό,τι σκέφτεσαι, πηγαίνει βαθιά μέσα σου. Κι ύστερα ακολουθούν οι επιπτώσεις. Αισθάνεσαι άδειος. αισθάνεσαι ότι έχασες όλη σου την ενέργεια. Κι όταν αισθάνεσαι άδειος και χωρίς ενέργεια, η παλιά σου ιδέα ισχυροποιείται όλο και πιο πολύ. Γίνεται ένας φαύλος κύκλος.

Οι επιστήμονες, οι βιολόγοι, λένε τώρα, ότι το σεξ είναι μια αστέρευτη ενέργεια. Δεν μπορείς να τη χάσεις, επειδή δημιουργείται καθημερινά, με το φαγητό, με την αναπνοή, με τη δραστηριότητα. Δημιουργείται, δεν είναι κάτι αποθηκευμένο. Δημιουργείται κάθε λεπτό. 

 

Αν δεν τη χρησιμοποιήσεις, παλιώνει και πεθαίνει. Αν δεν τη χρησιμοποιήσεις, θα γίνεις ανιαρός και πεθαμένος. Τότε η ροή σταματά. Αν όμως εξακολουθήσεις να κυλάς, θα έχεις όλο και περισσότερη στη διάθεσή σου.

Ο Ιησούς λέει κάπου κάτι πολύ βασικό. Λέει: Αν προσπαθείς να κρατιέσαι από τη ζωή, θα τη χάσεις. Και, αν είσαι έτοιμος να τη χάσεις, θα την έχεις σε αφθονία. 

 

Σε ολόκληρο τον κόσμο, μέχρι τον αιώνα μας, μάθαιναν στα παιδιά ότι η διαρροή του σπέρματος, με οποιονδήποτε τρόπο, είναι πολύ καταστρεπτική, μπορεί να τρελαθείς, μπορεί να γίνεις ανάπηρος, η εξυπνάδα σου θα λιγοστέψει και υπάρχει πιθανότητα να τρελαθείς, να γίνεις εκκεντρικός και αδύναμος.

 

Αυτό είναι τελείως λάθος. Αλλά η διδασκαλία έκανε πράγματι πολλούς ανθρώπους τρελούς, αδύναμους, ανόητους, μέτριους, εξαιτίας αυτής της ιδέας ... Και πρόκειται για μια τόσο επικίνδυνη ιδέα! Ένα παιδί μεγαλώνει και ωριμάζει και σε ηλικία δεκατεσσάρων, δεκαπέντε χρονών ... αρχίζει να εκσπερματώνει.

Δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι' αυτό. Θα αυνανιστεί ή, αν έχει υπερβολική ηθικότητα, δεν θα αυνανιστεί. Θα εκσπερματώσει όμως τη νύχτα. Και γύρω του η προπαγάνδα συνεχίζει να λέει ότι όταν χάνεις σπέρμα, χάνεις τα πάντα. Στην Ινδία, συνήθιζαν να λένε ότι μια σταγόνα σπέρματος σημαίνει σαράντα μέρες δουλειά για το σώμα. Το σώμα λοιπόν πρέπει να δουλέψει σαράντα μέρες, πριν δημιουργήσει μια σταγόνα σπέρματος. 

 

Όταν λοιπόν χάνεις μια σταγόνα σπέρματος, σπαταλάς σαράντα μέρες ζωής. Τα μικρά παιδιά δεν ξέρουν τίποτα. Και είναι πολύ δεκτικά. Όταν, λοιπόν, ολόκληρη η κοινωνία διδάσκει αυτό το πράγμα, υπνωτίζονται. Και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.

Το σπέρμα κυλά, αφού, όταν το σώμα είναι έτοιμο, το σπέρμα δεν μπορεί παρά να κυλήσει. Και αυτή η διδασκαλία υπάρχει παντού και δεν μπορούν να πουν σε κανέναν ότι εκσπερματώνουν. Το κρύβουν. 

 

Υποφέρουν εσωτερικά. Βασανίζονται συνέχεια. Και νομίζουν ότι είναι οι εξαιρέσεις. Έτσι νομίζουν, επειδή δεν μπορούν να ξέρουν ότι όλοι αντιμετωπίζουν το ίδιο πράγμα. Κανείς δεν μιλάει γι' αυτό, κανείς δεν λέει κουβέντα. 

 

Κι αν κάποιος πει κάτι, θα μιλήσει εναντίον. Το κάθε αγόρι, λοιπόν, νομίζει ότι είναι η εξαίρεση, ότι μόνο εκείνο ζει κάτι τέτοιο. Και σύντομα θα αρχίσει να ζαλίζεται. Σύντομα θ' αρχίσει να αισθάνεται ότι η εξυπνάδα του λιγοστεύει. Σύντομα θ' αρχίσει να αισθάνεται ότι τρελαίνεται, ότι η ζωή του χάνεται.

Πολλοί άνθρωποι μού γράφουν γράμματα, λέγοντας ότι σπατάλησαν τη ζωή τους, επειδή έχασαν πολύ σπέρμα, έχασαν πολλή ενέργεια. Αυτή η ιδέα είναι πολύ επικίνδυνη κι όταν η ιδέα υπάρχει, το πράγμα συμβαίνει. Συμβαίνει με την ύπνωση. Η κάθε ιδέα μπορεί να γίνει βοήθεια ή εμπόδιο. 

 

Και είναι δύσκολο να ζήσει κανείς χωρίς ιδέες. Πριν, λοιπόν, φτάσεις στο επίπεδο του νου, όπου δεν υπάρχουν σκέψεις, τότε, όλα είναι διαθέσιμα αυτομάτως. 

 

Πριν γίνει αυτό, είναι καλύτερα να έχεις την εξής ιδέα στο νου σου: Είσαι μέρος μιας ατέλειωτης ενέργειας. Και κάνοντας διάφορα πράγματα, κερδίζεις, δεν χάνεις. Αγάπη, σεξ, δραστηριότητα, οτιδήποτε, να θυμάσαι πάντα και να έχεις στο νου σου ότι, κάθε φορά που δίνεις κάτι, έχεις περισσότερα στη διάθεσή σου. 

 

Σου δίνονται περισσότερα, από τις ρίζες. Ο Θεός είναι εκείνος που δίνει χωρίς όρους. Αν δίνεις κι εσύ, τα χέρια σου θα αδειάζουν συνέχεια και ο Θεός θα σου δίνει περισσότερα. Αν είσαι τσιγκούνης, η σχέση σου με τη θεϊκότητα κόβεται. Τότε, ζεις σαν ένα μικρό κύμα, που φοβάται συνέχεια ότι θα χάσει. Ζήσε σαν τον ωκεανό. 

 

Να είσαι σαν τον ωκεανό! Μη σκέφτεσαι ότι θα χάσεις. Τίποτα δεν χάνεται. Δεν είσαι άτομο, απλώς φαίνεται πως είσαι άτομο. Η ολότητα ενώνεται μαζί σου. Δεν είσαι παρά μια μορφή της ολότητας, ένας από τους τρόπους που εκδηλώθηκε η ολότητα.


Και, μην ανησυχείς! Ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει. Ετούτη η ύπαρξη δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Διασκέδασε, γιόρτασε, γίνε δραστήριος και να είσαι εκείνος που δίνει πάντα. Όταν δίνεις τόσο ολοκληρωτικά, που ποτέ δεν σκέφτεσαι να κρατήσεις κάτι, είναι η μοναδική αληθινή προσευχή. Το να δίνεις είναι προσευχή. Το να δίνεις είναι αγάπη. Και, σε εκείνους που δίνουν, δίνονται ακόμη περισσότερα.

Osho ~ Η αλχημεία του Εγώ ~


http://gerasimos-politis.blogspot.gr

Η επιταγή - Μια μικρή ιστορία αυτοπεποίθησης........!!!

Ένας επιχειρηματίας ήταν βαθιά χρεωμένος και δεν έβλεπε με ποιο τρόπο θα μπορούσε να βρει μια διέξοδο στα οικονομικά του προβλήματα. Οι πιστωτές του τον πίεζαν. Οι προμηθευτές του απαιτούσαν τα χρήματά τους.

Καθόταν μόνος και απελπισμένος σε ένα παγκάκι, όταν τον πλησίασε ένας ηλικιωμένος άνδρας.

"Βλέπω ότι σε απασχολεί κάτι" του είπε ο ηλικιωμένος.

Αφού άκουσε την ιστορία και τα προβλήματά του, τού είπε "Πιστεύω ότι μπορώ να σε βοηθήσω".

Τον ρώτησε πώς τον λένε και του έγραψε μια επιταγή που την έβαλε στο χέρι του λέγοντας : "Πάρε αυτά τα χρήματα. Θέλω να με συναντήσεις ακριβώς σε ένα χρόνο από σήμερα και να μου τα επιστρέψεις". Αμέσως μετά, σηκώθηκε και έφυγε με γρήγορα βήματα.

Ο επιχειρηματίας είδε έκπληκτος το ποσό των $500,000 να είναι γραμμένο στην επιταγή και από κάτω να φαίνεται ξεκάθαρο το ονοματεπώνυμο John D. Rockefeller, που ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.

Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να εξαφανίσει όλες του τις οικονομικές έγνοιες με αυτή την επιταγή. Παρόλα αυτά, αποφάσισε κάτι άλλο. Να κρατήσει την επιταγή στο χρηματοκιβώτιό του και να μη την εξαργυρώσει.

Η γνώση και μόνο ότι τα χρήματα υπήρχαν του έδωσε τη δύναμη να σκεφτεί τρόπους και να σώσει την επιχείρησή του από τους δανειστές και τα χρέη. Είχε υψηλό ηθικό, περισσότερη αυτοπεποίθηση και έτσι, κατάφερε να διαπραγματευτεί καλύτερες συμφωνίες και να επεκτείνει τη διάρκεια των δανείων και των υποχρεώσεών του. 

Στη συνέχεια, κατάφερε να κλείσει νέες δουλειές, να αυξήσει τις πωλήσεις του και σταδιακά, κατάφερε να αποπληρώσει και να εξοφλήσει όλους του τους δανειστές.

Ακριβώς μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στο παγκάκι που είχε συναντήσει τον ηλικιωμένο, έχοντας μαζί του την επιταγή που δεν είχε εξαργυρώσει. Την ώρα που είχαν συμφωνήσει εμφανίστηκε ο γέροντας.

Την στιγμή που ο επιχειρηματίας ετοιμαζόταν να του επιστρέψει την επιταγή και να του διηγηθεί την επιτυχία του, μια νοσοκόμα τρέχοντας ήρθε και άρπαξε τον γέροντα.

"Χαίρομαι που τον πρόλαβα" φώναξε στον επιχειρηματία η νοσοκόμα. "Ελπίζω να μην ενόχλησε. Συνηθίζει να φεύγει από το άσυλο ηλικιωμένων που τον φιλοξενούμε και πηγαίνει και λέει στον κόσμο ότι είναι ο John D. Rockefeller."

Και μ΄αυτά τα λόγια, πήρε τον ηλικιωμένο από το χέρι και απομακρύνθηκαν.

Ο έκπληκτος επιχειρηματίας απλά στάθηκε εκεί, έκπληκτος. Όλο το χρόνο είχε την πεποίθηση κι αντιμετώπιζε τα πράγματα σαν να είχε μισό εκατομμύριο δολάρια πίσω του.

Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν τα χρήματα, πραγματικά ή φανταστικά, που του είχαν δώσει πίσω τη ζωή του. Ήταν η πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση που του έδωσε τη δύναμη και την εμπιστοσύνη στον εαυτό του ώστε να τολμήσει και να πετύχει !

http://gr.news.yahoo.com

Athanasia Ra.....!!!

Εκτιμώ απεριόριστα όσα μας δίνεις με ΑΓΑΠΗ



Athanasia Ra

Σώπα μη μιλάς.... του Αζίζ Νεσίν.......!!!

Ενα συγκλονιστικό όσο και διαχρονικό ποιημα.
Απαγγέλει η Μαριέτα Ριάλδη.
                         
jpastos·

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....

Dina Konstadinoudi.....!!!

Με απειρη αγαπη και ευλογιες να σπερνεις παντα την αγαπη και το φως σε ολους και να εισαι ενας λαμπρος φαρος φωτος

Dina Konstadinoudi

Αγαπημένοι μου φίλοι / ες......ο δικός σας χώρος.....!!!

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ BLOG ΜΟΥ……………ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ………….ΜΟΥ ΗΡΘΕ Η ΕΞΗΣ ΙΔΕΑ………ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ…..!!! 

ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΣΤΗΛΗ ‘’ ΦΙΛΩΝ ‘’…….. ΟΠΟΥ ΘΑ ΓΡΑΦΕΤΕ , ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ , ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ,ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ή ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ….ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΙΑΣ ΣΑΣ……!!!

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ………!!!

ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΣΕ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΒΑΖΩ ΣΑΝ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗ ΣΤΗΛΗ…….ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΑΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ……ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ…….!!!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ……ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΓΗΣ…….!!! 

Η ΣΤΗΛΗ  ΛΕΓΕΤΑΙ ..........'' ΦΙΛΟΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ '' ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ  ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ.....!!!

ΣΑΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ……ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ…….!!! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ………..ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ………….ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΩΣ….!!!

ΛΕΝΑ ΜΠΑΞΕ

Η αξία της φιλίας.....!!!

Φιλία είναι ο ψυχικός δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων, που στηρίζεται στην αμοιβαία εκτίμηση και αφοσίωση. Η λέξη φιλία προέρχεται σύμφωνα με κάποιους από το φίλος + -ία που σημαίνει : 

α) αυτός που αγαπούμε, που συμπαθούμε.

β) πρόσωπο με το οποίο έχει κανείς δεσμό αμοιβαίας αγάπης και εκτίμησης. Κατ’ άλλους προέρχεται από το ρήμα φιλώ (έω) που σημαίνει αγαπώ.

Η φιλία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου. Είναι μια αναγκαιότητα που πηγάζει από την έμφυτη τάση για κοινωνικότητα. Ο άνθρωπος νιώθει την ψυχική ανάγκη να συναναστραφεί με άλλα άτομα με σκοπό να δώσει και να πάρει αγάπη αλλά και για να βιώσει ποικίλα συναισθήματα, με αποτέλεσμα τη βελτίωση και την καλλιέργεια του ψυχικού του κόσμου.

Ο άνθρωπος, όπως είναι φυσικό, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του με προορισμό την Ιθάκη, συναντά δυσκολίες, γι’ αυτό έχει ανάγκη από αληθινούς φίλους. Ο ειλικρινής φίλος είναι σωστό καταφύγιο σε κάθε “τρικυμία”, αφού απ’ αυτόν αντλούμε πάντοτε κουράγιο κι ελπίδα για να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον.

Η φιλία, συνεπώς, συντελεί στη βελτίωση του χαρακτήρα μας. Περιορίζει τον ατομικισμό και εξευγενίζει το ήθος των ανθρώπων. Ικανοποιεί την τάση του ανθρώπου να έρθει σε στενότερη επικοινωνία με άλλα άτομα, να ανακοινώσει τα σχέδια του και να εκμυστηρευτεί τους φόβους του. Συμβάλλει στην απόκτηση αυτογνωσίας, αφού μέσω της συναναστροφής μπορούμε να γνωρίσουμε τα τρωτά μας σημεία αλλά και τα προτερήματά μας.

Δυστυχώς όμως, ο ανταγωνισμός και το υλιστικό πνεύμα της εποχής μας δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη της αληθινής φιλίας. Είναι αλήθεια ότι σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν με κάθε τρόπο ν’ αναδειχθούν, να κυριαρχήσουν για να αποκτήσουν φήμη, γόητρο και περισσότερα χρήματα, λησμονώντας ότι η ειλικρινής φιλία δίνει νόημα και περιεχόμενο στη ζωή μας.

Επίσης, τώρα πια οι σχέσεις των ανθρώπων είναι εμπορικές, στηρίζονται στο κέρδος. Επικρατεί το συμφέρον, ο ωφελιμισμός, η ιδιοτέλεια, η υστεροβουλία, η υποκρισία και η αυτοπροβολή. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν “μάσκες” στη συναναστροφή τους με άλλους και δεν παρουσιάζουν τον πραγματικό τους εαυτό. Τέλος, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, το άγχος, η καχυποψία και ο φανατισμός εξαιτίας των διαφορετικών ιδεολογικών πεποιθήσεων δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη φιλικών δεσμών και το πέρασμα από το “εγώ” στο “εμείς”.

Βέβαια, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πραγματικές φιλίες χρειάζεται: α) ταυτότητα απόψεων, αντιλήψεων, διαθέσεων, β) αμοιβαία εκδήλωση των συναισθημάτων, γ) έλλειψη συμφέροντος και κάθε ιδιοτέλειας, και δ) σεβασμός στην προσωπικότητα του φίλου και γενικότερα στην ανθρώπινη οντότητα.

Όταν λοιπόν έχεις φίλους, νομίζεις ότι έχεις θησαυρούς, λέει χαρακτηριστικά ο Μένανδρος και φυσικά δεν έχει άδικο. Η φιλία είναι ανεκτίμητος θησαυρός, γιατί αυξάνει τη χαρά και ελαττώνει τη λύπη. Είναι μια αρετή που συμβάλλει όχι μόνο στην ατομική βελτίωση, αλλά και την εξυπηρέτηση του γενικού καλού και της προόδου του κοινωνικού συνόλου, επειδή καλλιεργεί τα ανώτερα συναισθήματα της ανιδιοτέλειας και της αυτοθυσίας.

Άννα Κ. Βελεγράκη 

http://www.patris.gr

Τα χρώματα της φιλίας - Το ουράνιο τόξο......!!!

Πριν πολλά πολλά χρόνια "τα χρώματα" έκαναν ένα καβγά τρικούβερτο. Το κάθε ένα θεωρούσε τον εαυτό του καλύτερο από το άλλο, το πιο σπουδαίο, το πιο χρήσιμο, το φαβορί.

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ φώναξε:

"Εγώ είμαι ο βασιλιάς όλων των χρωμάτων!

Εγώ είμαι το χρώμα του αίματος και το αίμα είναι ζωή,

είμαι το χρώμα του κινδύνου και του θάρρους.

Εγώ, είμαι είμαι έτοιμος να πολεμήσω για μια αιτία,

εγώ ανάβω "τα αίματα",

χωρίς εμένα η γη θα ήταν κενή όπως η σελήνη.

Εγώ είμαι το χρώμα του πάθους, της αγάπης, του τριαντάφυλλου, της παπαρούνας..."

ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ,έσπρωξε, και είπε:

"Εγώ είμαι το χρώμα της υγείας και της δύναμης.

Μπορώ να είμαι ελλιπής, αλλά πολύτιμος,

γιατί υπηρετώ την ανθρώπινη ανάγκη.

Έχω μαζί μου τις πιο σπουδαίες βιταμίνες.

Σκεφτείτε τα καρότα, το μάνγκο και την παπάγια.

Δεν είμαι παρόν όλο τον χρόνο,

αλλά όταν "γεμίζω" τον ουρανό την αυγή ή το ηλιοβασίλεμα,

η ομορφιά μου είναι τόσο εντυπωσιακή

που κανένας δεν σκέφτεται σε όλους εσάς..."

ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ πήρε τον λόγο και είπε:

"Όλοι εσείς είστε πολλοί σοβαροί.

Εγώ φέρνω το χαμόγελο, την χαρά και την "ζεστασιά" στον κόσμο.

Ο ήλιος είναι κίτρινος, το φεγγάρι είναι κίτρινο, τα αστέρια είναι κίτρινα.

Όταν ανθίζουν τα ηλιοτρόπια, ολόκληρος ο κόσμος φαίνεται να χαμογελά.

Χωρίς εμένα δεν θα υπήρχε χαρά..."

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ είπε:

"Σαφώς και εγώ είμαι ο πιο σπουδαίος.

Εγώ είμαι το το σύμβολο της ζωής και της ελπίδας.

Με επέλεξαν το γρασίδι,

τα δένδρα, τα φυτά,

χωρίς εμένα όλα τα ζώα θα πέθαιναν.

Κοιτάξτε γύρω σας τους αγρούς και θα δείτε πως είμαι η "πλειοψηφία"..."

ΤΟ ΜΠΛΕ τον διέκοψε και είπε:

"Εσύ σκέφτεσαι μόνο την γη,

αλλά δεν λαμβάνεις υπ'όψη σου τον ουρανό και την θάλασσα!

Το νερό είναι η βάση της ζωής

που "πέφτει" από τα σύννεφα

στα βάθη της θάλασσας.

Ο ουρανός δίνει "απλοχωριά", ειρήνη , γαλήνη και ηρεμία.

Χωρίς εμένα δεν θα ήσασταν τίποτα..."

ΤΟ ΠΟΡΦΥΡΟ, σηκώθηκε σε όλος του το "ύψος" και είπε:

ήταν πανύψηλο και μίλησε με μεγάλη λαμπρότητα:

"Εγώ είμαι το χρώμα των "βασιλέων" και της εξουσίας.

Βασιλείς, αρχηγοί και επίσκοποι με έχουν πάντα επιλέξει

γιατί είμαι το σύμβολο της εξουσίας και της γνώσης.

Οι άνθρωποι δεν ρωτάνε...

με ακούνε και υπακούουν...!"

Τέλος το INDIGO μίλησε πολύ ήρεμα στους άλλους, αλλά με αποφασιστικότητα:

"Σκεφτείτε και εμένα, εγώ είμαι το χρώμα της σιωπής,

εσείς πολλοί δύσκολα με παρατηρείται,

αλλά χωρίς εμένα είσαστε όλοι "επιφανειακοί".

Εγώ αντιπροσωπεύω την σκέψη και τον προβληματισμό,

το λυκόφως και τα βαθιά νερά.

Όλοι εσείς με έχετε ανάγκη

για την ισορροπία και την αντίθεση,

για την προσευχή και να υμνείται την ειρήνη..."

Και έτσι τα χρώματα συνέχισαν να μαλώνουν και να συζητούν , πεπεισμένα πως το κάθε ένα ήταν ανώτερο από τα άλλα. Φιλονικούσαν όλο και πιο βίαια χωρίς να ακούνε τους άλλους.

Ξαφνικά μια αστραπή "έσκισε" τον ουρανό ακολουθούμενη από μια εκκωφαντική "φωνή". Η βροντή και η βροχή που ακολούθησαν με βία, τους τρόμαξε σε τέτοιο βαθμό που "κούρνιασαν" ο ένας δίπλα στον άλλον για να προστατευτούν...

Μέσα σε όλη αυτή την "αναστάτωση" η βροχή άρχισε να μιλά :

"Ανόητα χρώματα , μαλώνετε μεταξύ σας και ο κάθε ένας προσπαθεί να υπερισχύσει του άλλου...

Δεν γνωρίζετε πως ο κάθε ένας από εσάς δημιουργήθηκε για ένα συγκεκριμένο λόγο και σκοπό και ταυτόχρονα και διαφορετικό;

Πιαστείτε χέρι χέρι και ελάτε μαζί μου."

Αφού συμφιλιώθηκαν , πιάστηκαν χέρι χέρι.

Η βροχή συνέχισε:

"Από εδώ και στο εξής όταν θα βρέχει ο κάθε ένας από εσάς θα "απλώνεται" στον ουρανό σαν ένα μεγάλο χρωματιστό τόξο για να θυμάστε πως όλοι σας ζείτε ειρηνικά."

ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ είναι το σύμβολο της ελπίδας και της ειρήνης για το αύριο...

Έτσι , λοιπόν, όταν μια "καλή" μπόρα πλένει τον κόσμο,

και το εμφανίζεται το ουράνιο τόξο στον ουρανό,

να θυμόμαστε να εκτιμούμε ο ένας τον άλλον!

Ιαθειην

Οι Σκέψεις ΣΟΥ … είναι δικές σου ;

Πιστεύετε ότι οι σκέψεις σας είναι προϊόν δικής σας νοητικής διεργασίας;

Ναι;

Λυπάμαι… αλλά όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι κάνετε τεράστιο λάθος !

Ρίξτε μια ματιά τριγύρω σας. ΤΑ ΠΑΝΤΑ συγκλίνουν στο γεγονός ότι ο Άνθρωπος δέχεται μια ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ επίθεση κατά της Ελεύθερης Υπόστασής του. Εξακολουθείτε να διαφωνείτε;

Χμμμ…. εντάξει. Ας δούμε κάποιες από αυτές τις ενδείξεις λοιπόν.

Πρώτη και βασικότερη κρίνεται η ΠΑΡΑΝΟΜΗ επίθεση στο βιοτικό του επίπεδο, με ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ “νόμους” και “φόρους”, που σκοπό έχουν όχι τόσο την είσπραξη χρημάτων για το δημόσιο ταμείο που λυμαίνονται λίγοι “Εκλεκτοί” για να χρηματοδοτούν την dolce vita τους, αλλά την Επίδειξη Δύναμης σε βάρος της Ελεύθερης Θέλησης του Ανθρώπου.

Και τι κάνει ο “μαζάνθρωπος”;

“Νοήμονες” άνθρωποι δίνουν 4 Ευρώ για να αγοράσουν τσιγάρα, αγοράζοντας το θάνατό τους και κάνοντας πλούσιες τις Πολυεθνικές και συγχρόνως στέκονται σε ατελείωτες ουρές για να πάρουν τζάμπα πατάτες που κοστίζουν 1 Ευρώ, τσακίζοντας κάθε έννοια του όρου “Αξιοπρέπεια”…

“Σοφοί” άνθρωποι χαλούν δεκάδες Ευρώ σε λουλούδια στα μπουζουκομάγαζα, ενώ δεν έχουν πατήσει ποτέ σε βιβλιοθήκες και δεν αγοράζουν βιβλία γιατί τα θεωρούν ακριβά.

Εργαζόμενοι κομμάτων θυμούνται να επαναστατήσουν όταν μένουν απλήρωτοι και όχι όταν τα “αφεντικά” τους αποφασίζουν την οικονομική και βιολογική θανάτωση των συμπατριωτών τους.

Και οι “επαναστάτες” τρέχουν να φωτογραφηθούν δίπλα στις καινούριες μαριονέτες του Συστήματος που τους πλασάρονται σαν “Νέα Πολιτική Τάξη” ή Σωτήρες. Ξεχνώντας ότι ο σημερινός σου Σωτήρας είναι ο αυριανός σου Δυνάστης…

Δεύτερη και εξίσου σημαντική, η Δύναμη της Εικόνας. Ο άνεργος, αυτός που δεν έχει να πληρώσει το δάνειό του στην Τράπεζα για ένα χρόνο με κίνδυνο να χαθεί το σπίτι του, αυτός που δεν έχει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του, ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ θα μπορούσε να κάνει το εξής “μαγικό”: να δώσει κατ’ ελάχιστο 40 € από ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ, για να αγοράσει ψηφιακό αποκωδικοποιητή τηλεόρασης, έτσι ώστε να απολαμβάνει τον ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ του. 

Γιατί τι άλλο εκτός από βιασμό της Σκέψης αποτελούν τα τούρκικα σήριαλ όπου ο μέσος Ελλαδίτης (και όχι βέβαια Έλληνας) τηλεθεατής καλείται να ταυτιστεί με τον Σουλεϊμάν τον “μεγαλοπρεπή”, ο οποίος κατέσφαξε κάμποσα ελληνικά χωριά για να πάρει στο χαρέμι του μια ελληνίδα γκόμενα που του γυάλισε.

Τι άλλο εκτός από βιασμό της σκέψης αποτελούν οι “έγκριτοι” δημοσιογράφοι – παπαγαλάκια του Συστήματος που όταν γύρω τους δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών τους τρέφονται από τα σκουπίδια, εκείνοι πληρώνονται χρυσάφι για να χαμογελούν συγκαταβατικά στην κάμερα και να περνούν στις οθόνες το μήνυμα υποταγής: “αδέλφια πρέπει να υπακούσουμε αλλιώς θα πεινάσουμε”.

Ένα ρητό του Marketing λέει: “Ο κόσμος φέρνει τον κόσμο”.

Ένα μοντάζ, ακόμη και αποτυχημένο, μπορεί να πείσει τον αδαή τηλεθεατή ή αναγνώστη μιας εφημερίδας, ότι ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ σκοπός κάποιου “τσοπάνη”, αποτελεί ΚΟΙΝΟ αγώνα. Έτσι ο αδαής χειραγωγούμενος, συστρατεύεται και αυτός… ακόμη και αν ο αγώνας αυτός αντιτίθεται στα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ του συμφέροντα.

Τρίτη, η Δύναμη της Επικοινωνίας. Το Σύστημα μας εφοδίασε με ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΟΠΛΟ … το Facebook. Σκοπός του ήταν η χειραγώγηση του Συναισθήματός μας, κάτι που ως επί το πλείστον έχει ήδη επιτύχει.

Αλλά…

Όπως κάθε Όπλο έχει πολλές χρήσεις… μία εκ των οποίων είναι η στρέψη του κατά του χειριστή του.

Έχουμε τη Δύναμη να Επικοινωνήσουμε την Αντίστασή μας έναντι οτιδήποτε σάπιου λυμαίνεται την αξιοπρέπειά μας, και τι κάνουμε;

Μένουμε στα βαρύγδουπα status επανάστασης “Αδέλφια όλοι μαζί μπορούμε !!! (μισό λεπτό όμως γιατί καίγεται ο κιμάς για τα μακαρόνια)”.

Ή “φλομώνουμε” στις φωτογραφίες με κομμένα πόδια από ζωάκια ή ανθρώπους που ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ το like και την κοινοποίηση, έτσι ώστε χειραγωγώντας το Συναίσθημα, ένα κομμένο πόδι να κόψει κάτι πολύ σημαντικότερο: … τα φτερά της Θέλησης …

Για να μη μιλήσουμε για τα like στο Φατσοβιβλίο… γράφεις κάτι και μετά εσύ και οι φίλοι σου κάνουν like και με τα … 10 προφίλ τους έκαστος.

“Πω πω πω… τι έγραψε ο άνθρωπος. Θα του κάνω αίτημα φιλίας”… και μετά είσαι και εσύ ένας από τους “αποστόλους” του με κοινοποιήσεις και like που “μεταφέρουν το μήνυμα και το όνομα του Πεφωτισμένου στα μήκη και τα πλάτη της Γης”. Και τον φέρνουν ακόμη και στη Βουλή…

Περπατώντας κάποιος στην Ελλάδα του 2012 και βλέποντας τους διαβάτες που περπατούν με τα μάτια χαμηλωμένα, ξεφυσώντας και έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους την ιδέα της αυτοχειρίας, προσπαθεί να βρει κάποιο σημείο επαφής τους με το ένδοξο Παρελθόν.

Οι σύγχρονοι “Νεοέλληνες” προσπαθούν να αποφύγουν το Σήμερα, ζώντας στο Χθες. Και ξεχνάνε κάτι πολύ, μα πολύ, σημαντικό: Οι Έλληνες του ένδοξου Παρελθόντος δε ζούσαν σε Μεγάλες Στιγμές… Μετέτρεπαν τις Στιγμές σε Μεγάλες.

Και αν θέλουμε οι “Ελλαδίτες” να ξαναγίνουμε Έλληνες, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάτι βασικό :

Ο Έλληνας δεν προσμένει παθητικά την Αλλαγή… Γίνεται ο ίδιος η Αλλαγή που προσμένει…

Αν οι σκέψεις σας λοιπόν όντως ήταν δικές σας, το σκυθρωπό βλέμμα στο πρόσωπό σας θα είχε δώσει τη θέση του στο μόνο πράγμα που ζωγραφίζει το πρόσωπο αυτού που ΚΑΤΑΝΟΕΙ ότι ελέγχεται από κάποιον αόρατο “χειριστή”. … στη Μάσκα του Πολέμου…

© 2012 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος

nikolaswar

http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Για όλα φταίνε τα ... αμύγδαλα......!!!

Εκρηκτικά ξεσπάσματα γέλιου σε λάθος τόπο και στιγμή.

Λόγια θυμού που αμέσως τα μετανοιώνουμε. Παρορμητικές αποφάσεις που αργότερα αναθεωρούμε. Για όλα αυτά, και για άλλα παρόμοια ,φταίνε τα …αμύγδαλα, μια περιοχή του εγκεφάλου που θεωρείται έδρα των συναισθημάτων.

«Μπαμ!» Με αυτή την κραυγή που κάποιος εξακόντιζε ξαφνικά εναντίον μας αναπηδούσαμε έντρομοι μόνο και μόνο για να διαπιστώσουμε πως …επρόκειτο για αστείο. Τότε που ήμασταν παιδιά. Μα και τώρα, που είμαστε ενήλικες, η αντίδρασή μας είναι συνήθως παρόμοια στα «μπαμ!» της ζωής. Αντιδράμε αυτόματα, δίχως να σκεφτούμε. Κατακλυζόμαστε από πανικό ή οργή, πλημμυρίζουμε από αγανάκτηση, αγωνία ή και έρωτα! 

Κι ύστερα διαπιστώνουμε πως άσκοπο ήταν τόσο πάθος και πως «ξοδευτήκαμε» ασυλλόγιστα και μάλιστα για αστείους λόγους. Αλλά αυτή η διαπίστωση έρχεται συνήθως με κάποια καθυστέρηση γιατί, βλέπετε, ακόμα και για τους πιο ψυχρούς και εγκεφαλικούς ανθρώπους η καρδιά μιλάει πάντα πρώτη. Ο ψύχραιμος νους, η διαυγής ολοκληρωμένη σκέψη, έρχεται αργότερα για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να τα δείξει στις πραγματικές τους διαστάσεις. 

Γιατί όμως, συχνά άλλα λεει ο νους μας και άλλα βιάζεται να μας υπαγορεύσει το συναίσθημά μας; Τι είναι αυτό που μας διχάζει ανάμεσα στο μυαλό και στην καρδιά; Στις πιο πρόσφατες νευροεπιστημονικές μελέτες αποκαλύφθηκε ο υπεύθυνος. Πρόκειται για τα αμύγδαλα ή αμυγδαλή, μια περιοχή του εγκεφάλου που χαρακτηρίστηκε έδρα της συναισθηματικής νοημοσύνης και η οποία ενορχηστρώνει με το δικό της τρόπο όχι μόνο τις σκέψεις μας αλλά και τις σωματικές μας λειτουργίες. 

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν σκεφθεί ότι τα συναισθήματα είναι κι αυτά ένα είδος νόησης, ένας τρόπος για να αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον και τον κόσμο και να επικοινωνούμε μαζί του. Στην πραγματικότητα έχουμε δυο μυαλά: ένα που σκέπτεται και ένα που αισθάνεται. Και συνήθως βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους. 

Ο νους πολεμάει την καρδιά και το συναίσθημα τη λογική. Όλοι έχουμε πέσει θύματα αυτού του εσωτερικού πολέμου που συχνά αποκτά τη μορφή δεινών διλημμάτων ή σφοδρών εσωτερικών συγκρούσεων. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Η απάντηση βρίσκεται στον άξονα κληρονομικότητας. 

Αν ξεφυλλίσουμε προς τα πίσω την ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπου θα συναντήσουμε το νεοφλοιό ως το τελευταίο, το πιο πρόσφατο «απόκτημα» της ανθρωπότητας. Στα κύτταρα του νεοφλοιού του εγκεφάλου μας έχει στηριχθεί το οικοδόμημα του πολιτισμού μας, η κατάκτηση του διαστήματος, τα αθάνατα καλλιτεχνικά αριστουργήματα, ο φιλοσοφικός στοχασμός και η αυτεπίγνωση του ανθρώπου.

Aπό Ερπετά γίναμε Άνθρωποι σκεπτόμενοι !

Με λίγα λόγια ο νεοφλοιός είναι ο σκεπτόμενος εγκέφαλος. Αυτός μας διαχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα ζώα. Πριν από την «απόκτησή» του υπήρχε μόνο ο παλαιθηλαστικός εγκέφαλος που αποτελούσε μια επιπλέον εξέλιξη του αρχαιότερου, ερπετικού εγκεφάλου. 

Αυτές οι ονομασίες είναι βέβαια συμβατικές και δόθηκαν από τους επιστήμονες που προσπάθησαν να προσδιορίσουν τα στάδια, τα τμήματα και τις λειτουργίες του εγκεφάλου. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση εν αρχή ην ο ερπετικός εγκέφαλος που αποτελεί την προέκταση του νωτιαίου μυελού προς το κρανίο. Πρωτοεμφανίστηκε εκατομμύρια χρόνια πριν όταν κυρίαρχοι αυτού του πλανήτη ήταν «αυτοί που έβγαιναν απ’ το αυγό»: τα πτηνά και τα γιγαντιαία ερπετά, δηλαδή οι δεινόσαυροι. 

Αυτά τα ζώα διέθεταν μόνο αυτό το τμήμα του εγκεφάλου, που κληροδότησαν αργότερα και στον άνθρωπο. Όμως ο ερπετικός εγκέφαλος ούτε σκέφτεται, ούτε μαθαίνει. Κάνει, ωστόσο, κάτι εξαιρετικά σημαντικό: κανονίζει τις λειτουργίες του σώματος. 

Είναι ο αυτόματος ρυθμιστής επιβίωσης. Συντονίζει απίστευτα πολύπλοκες διαδικασίες όπως η διαίρεση των κυττάρων, η πέψη, η λειτουργία της καρδιάς αλλά είναι απολύτως ανίκανος ούτε να νιώσει συναισθήματα, ούτε και να κάνει την παραμικρή «λογική σκέψη». Με αυτόν τον ερπετικό εγκέφαλο πορεύθηκε η ζωή στη Γη για εκατομμύρια χρόνια. 

Κι ύστερα, σιγά -σιγά, όταν οι συνθήκες ωρίμασαν για να γεννηθούν τα θηλαστικά, από τα βάθη αυτού του εγκεφάλου ξεπήδησε ένα «λουλούδι» : ο παλαιοθηλαστικός εγκέφαλος. 

Το σχήμα του θυμίζει στα αλήθεια λουλούδι που ο μίσχος του ξεπροβάλλει από το γόνιμο έδαφος του παλαιοθηλαστικού εγκεφάλου. Μέσα στα πέταλα αυτού του άνθους βρίσκονται τα συγκινησιακά κέντρα και στον πυρήνα του η αμυγδαλή. Αυτή ήταν μια μεγαλειώδης στιγμή στην ιστορία της εξέλιξης των ειδών. Τα ζώα και κυρίως τα θηλαστικά αποκτούσαν έτσι τη δυνατότητα να νιώθουν συναισθήματα. 

Το πόσο ευρεία είναι αυτή η γκάμα των συναισθημάτων το γνωρίζετε ήδη όσοι έχετε σκύλο ή γάτα. Θα έχετε ίσως διαπιστώσει πως δεν νιώθουν μόνο τα βασικά συναισθήματα, φόβο ή ικανοποίηση αλλά και χαρά, ανυπομονησία, θυμό, λύπη, αγωνία ακόμα και κάτι που μοιάζει με ντροπή καθώς και με συμπόνια! 

Το Λουλούδι μέσα στο Ερπετό

Θα γνωρίζετε επίσης πόσο ζωτικής σημασίας είναι η όσφρηση για τον κόσμο των θηλαστικών. Αποτελεί το βασικό εργαλείο αναγνώρισης και προσανατολισμού, ανίχνευσης τροφής, εντοπισμού του εχθρού και προσέλκυσης ερωτικού συντρόφου. Και πράγματι με το συναισθηματικό κέντρο του εγκεφάλου συνδέεται άμεσα η όσφρηση. 

Αυτή αποτελεί την αρχαιότερη ρίζα της συγκινησιακής μας ζωής. - Γι αυτό και όταν μυρίσουμε μια κολόνια που φορούσαμε κάποτε παλιά αναδύονται αυθόρμητα από μέσα μας τα συναισθήματα και η «ατμόσφαιρα» εκείνης της περιόδου της ζωής μας.- Κατόπιν όλων αυτών θα το έχετε καταλάβει: μέχρι εδώ ο εγκέφαλός μας δεν διαφέρει ουσιαστικά από της γάτας ή του σκύλου μας. 

Η μεγάλη διαφορά μας, αυτή που έκανε τον άνθρωπο να ξεχωρίσει είναι το τρίτο εξελικτικό άλμα που έγινε μέσα στον εγκέφαλο κάποιων ανθρωποειδών. Αυτό ήταν η ανάπτυξη του τμήματος του νεοφλοιού που είναι υπεύθυνος για τη λογική σκέψη. Αλλά όπως ο παλαιοθηλαστικός εγκέφαλος ξεφύτρωσε σαν λουλούδι μέσα από τον ερπετικό έτσι και ο νεοφλοιός αναδύθηκε μέσα από τον παλαιοθηλαστικό. 

Έτσι αυτό το άνθος των συγκινήσεων (παλαιοθηλαστικός εγκέφαλος) είναι όχι μόνο αρχαιότερο από τη λογική μας σκέψη αλλά επιπλέον και πανίσχυρο γιατί αποτελεί το μεταιχμιακό σημείο ανάμεσα στο πιο αρχαϊκό και στο νεώτερο τμήμα του εγκεφάλου μας. Όπως διαπίστωσαν λοιπόν οι επιστήμονες, έχει απεριόριστη δύναμη να επηρεάζει τη λειτουργία ολόκληρου του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων και των κέντρων σκέψης. 

Όταν λ. χ. κυριευόμαστε από πανικό η λογική, ψύχραιμη σκέψη υποχωρεί. Αυτό σημαίνει ότι ο νεοφλοιός έχει παραδοθεί στη δύναμη του συναισθηματικού παλαιοθηλαστικού εγκεφάλου. Όταν είμαστε τρελοί από έρωτα ή φόβο ή φρενιασμένοι από θυμό τότε είμαστε κυριολεκτικά στο έλεος του παλαιοθηλαστικου εγκεφάλου και κυρίως της αμυγδαλής. 

Αυτή είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, η καρδιά της καρδιάς μας ή η κεντρική πηγή συναισθημάτων. Οι σημερινοί επιστήμονες μας πληροφορούν πως αντίθετα από τις σχετικές ρομαντικές παραδόσεις που ήθελαν την έδρα των συναισθημάτων στην καρδιά, αυτή βρίσκεται τελικά μέσα στο κρανίο μας!

Η Συναισθηματική μας Αμυγδαλή

Σε παλαιότερες και πιο «πρωτόγονες» από άποψη νευροφυσιολογίας εποχές, δηλαδή μόλις πριν από μερικές… δεκαετίες, επικρατούσε η άποψη πως τα βαριά ψυχικά νοσήματα ή και η επιληψία μπορούσαν ενδεχομένως να θεραπευτούν αν αφαιρούντο τμήματα του εγκεφάλου. 

Αυτή η «θεραπευτική προσέγγιση» είχε ολέθρια αποτελέσματα διότι οι άνθρωποι δεν απαλλάσσονταν μόνο από το πρόβλημά τους αλλά και από άλλες νοητικές τους λειτουργίες. Ωστόσο οι αφανείς μάρτυρες της ιατρικής που υπέστησαν λοβοτομές και άλλες παρόμοιες επεμβάσεις πρόσφεραν άθελά τους μια πολύτιμη υπηρεσία: γνώση in vivo για τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου. 

Έτσι αποδείχθηκε περίτρανα πως η αμυγδαλή είναι η πηγή των συναισθημάτων μας. Πράγματι ,οι άνθρωποι που υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις αφαίρεσης της αμυγδαλής έγιναν απέραντα ψυχροί. Είχαν πλήρη ανικανότητα να συλλάβουν τη συναισθηματική σημασία των γεγονότων και δεν ένιωθαν κανένα συναίσθημα. 

Ούτε φόβο, ούτε θυμό, ούτε θλίψη. Αλλά ούτε και χαρά, ενθουσιασμό, αγάπη. Επιπλέον δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν συναισθηματικά τα πρόσωπα του περιβάλλοντός τους. 

Δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν τη συναισθηματική ποιοτική διαφορά των σχέσεών τους με τη γυναίκα, τα παιδιά, τους φίλους ή και τους εχθρούς τους. Ένιωθαν για όλους το ίδιο : τίποτα! 

Και φυσικά, δεν κατανοούσαν τον ιδιαίτερο συναισθηματικό κώδικα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Μολονότι διατηρούσαν ακέραιες τις υπόλοιπες διανοητικές τους λειτουργίες ωστόσο είχαν χάσει κάτι από το σύνολο των νοητικών τους ικανοτήτων. 

Διότι η νοημοσύνη δεν είναι προνόμιο μόνο του νεοφλοιού αλλά και της αμυγδαλής. Βέβαια, πρόκειται για ένα διαφορετικό είδος αλλά ωστόσο είναι νοημοσύνη όπως αποδεικνύει και ο Daniel Goleman στο υπέροχο βιβλίο του Συναισθηματική Νοημοσύνη (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα) αλλά και η Ελένη Σαββάκη στο βιβλίο της Οι Παράλληλοι Εαυτοί μας (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). 

Με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο αποδεικνύουν ότι η συναισθηματική νοημοσύνη είναι μια δεξιότητα που επεκτείνει το σύνολο των νοητικών λειτουργιών μας φτάνει να συνεργάζεται αρμονικά με το νεοφλοιό. Γιατί, η αλήθεια είναι πως τα συναισθήματά μας βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα. Αυτή η βιασύνη μπορεί να μας στοιχίσει τη ζωή ή και να μας τη σώσει. 

Η αμυγδαλή είναι υπεύθυνη για κάθε συναίσθημα και ανάμεσά τους και για τα παρορμητικά, κατακλυσμιαία συναισθήματα που θολώνουν ή νικάνε τη λογική . Έχει αυτή την ικανότητα γιατί είναι ταχύτερη από τη λογική. Η αιτία γι αυτό βρίσκεται στις νευρωνικές διαδρομές του εγκεφάλου μας. Με λίγα λόγια τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος φτάνουν πρώτα στην αμυγδαλή και κατόπιν στο νεοφλοιό.

Πρώτα νιώθω μετά σκέφτομαι;

Έτσι η αμυγδαλή, δηλαδή το συναίσθημα, κινείται ταχύτερα από τη λογική σκέψη και μας σπρώχνει συχνά σε αντιδράσεις που την επόμενη στιγμή, όταν έχει μπει στο παιχνίδι και ο νεοφλοιός, τότε τις θεωρούμε λανθασμένες ή υπερβολικές. Όπως λ.χ όταν περπατάτε στο δρόμο και δείτε από απέναντι να έρχεται ένα αγαπημένο σας πρόσωπο. 

Σπεύδετε να σηκώσετε το χέρι για να το χαιρετίσετε και εκείνη τη στιγμή διαπιστώνετε πως κάνατε λάθος. Είναι η τυπική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε κάθε φορά που αρχίζουμε να αντιδράμε έχοντας πάρει εντολή μόνο από την αμυγδαλή που κάνει μεν πιο γρήγορη αλλά και πιο «πρόχειρη» δουλειά. 

Αυτή τη λειτουργία έρχεται κατόπιν να διορθώσει ο νεοφλοιός. Όταν μπορεί. Γιατί συχνά έχουμε προλάβει να εκστομίσουμε τρομερά πράγματα ή ακόμα και να κάνουμε.

Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να κάνουμε τα συναισθήματά μας να μην ξεφωνίζουν τόσο δυνατά για να μπορούμε να ακούμε ταυτόχρονα και τη φωνή της λογικής; Οι ειδικοί μας ενθαρρύνουν: ναι υπάρχει μέσα μας ένας δίκαιος κριτής που μπορεί να συγκεράσει με σοφία τις δυο αυτές δυνάμεις. 

Ο θρόνος του βρίσκεται ακριβώς πίσω από το μέτωπο. Πρόκειται για τον προμετωπιαίο λοβό που έχει τη δύναμη, λένε, να ελέγχει τις έντονες αντιδράσεις της αμυγδαλής. Εκεί γίνεται η αξιολόγηση των συναισθηματικών μας εντυπώσεων, εκεί αποκτούν λογικό, φιλοσοφικό ή ηθικό νόημα. 

Αυτή τη λειτουργία είναι απολύτως ανίκανα να την κάνουν τα ζώα αφού στερούνται νεοφλοιού και προμετωπιαίων λοβών. Το μυστικό λοιπόν είναι να καταφέρουμε σε εκείνη την αστραπή-στιγμή που οι πληροφορίες από την αμυγδαλή και το νεοφλοιό διασταυρώνονται μέσα μας να κρατήσουμε εμείς τα κλειδιά της βούλησής μας. 

Για να γίνει αυτό απαιτείται μια συνειδητή άσκηση της θέλησης. Στην ουσία θέληση δεν είναι η καταπίεση των συναισθημάτων ή των ορέξεων του σώματος και του νου αλλά δεξιοτεχνική ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα τρία. Η ανάπτυξη του νεοφλοιού έκρυβε μέσα της τη δύναμη της αυτοσυνείδησης. Και τη θέλησης. Αυτή μπορεί να είναι ο σοφός κηπουρός για το λουλούδι πούχει στο κέντρο του την αμυγδαλή. Την «καρδιά» μας.

Ιουλίας Πιτσούλη

http://www.miraclesynthesis.gr

Τι παθαίνουν τα μάτια όσων κάθονται με τις ώρες μπροστά από ένα κομπιούτερ ;

             

Η εργασία σας απαιτεί να περνάτε ώρες μπροστά από μια οθόνη ενός υπολογιστή;

Πονάει το κεφάλι σας συχνά; Νιώθετε ότι δεν μπορείτε να εστιάσετε καλά; Τα μάτια σας, δακρύζουν και σας τσούζουν; Έχετε αναρωτηθεί, πόσο και πως η οθόνη επηρεάζει την όραση σας; Τι μπορούμε να κάνουμε για να ανακουφίσουμε τα μάτια μας;

Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα βρείτε απαντήσεις για αυτό που απασχολεί πάρα πολύ κόσμο: “Τι παθαίνουν τα μάτια μας μετά από ώρες μπροστά από ένα κομπιούτερ”

Ένα από τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε σχεδόν καθημερινή βάση σε ένα οφθαλμολογικό ιατρείο, είναι ασθενείς οι οποίοι παραπονιούνται για προβλήματα όρασης μετά από χρήση υπολογιστή.

Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο από 70% των ανθρώπων που εργάζονται με υπολογιστή αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Η οφθαλμική κόπωση που προκαλείται από την χρήση των υπολογιστών περιγράφεται σαν ένα «σύνδρομο» που ονομάζεται computer vision syndrome ή CVS.

Τα συμπτώματα του CVS περιλαμβάνουν: Κεφαλαλγία, Απώλεια της ικανότητας εστίασης, Τσούξιμο, Οφθαλμική κόπωση, Διπλή όραση, Θολή όραση και πόνο στον αυχένα και τους ώμους.

Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί αυτά τα ενοχλητικά συμπτώματα;

H κύρια αιτία είναι ότι τα γράμματα στην οθόνη ενός υπολογιστή δεν είναι το ίδιο καθαρά και ευκρινή όπως τα τυπωμένα. Οι χαρακτήρες δημιουργούνται από την ένωση πολλών μικρών κουκίδων που ονομάζονται pixel. 

Έτσι λοιπόν αυτά τα γράμματα είναι πιο έντονα στο κέντρο και λίγο πιο ασαφή στα άκρα. Αυτό δημιουργεί μια δυσκολία στα μάτια μας στο να εστιάσουν και να διατηρήσουν αυτή την εστίαση. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεχούς προσπάθειας εστίασης κουράζει τους οφθαλμικούς μύες με συνέπεια τη δημιουργία του CVS.

Τι μπορούμε να κάνουμε όμως για να περιορίσουμε την εκδήλωση αυτών των συμπτωμάτων;

                       

- Το πρώτο είναι να επισκεφτούμε τον οφθαλμίατρο μας ο οποίος θα μας εξετάσει για να διαπιστώσει τα όποια προβλήματα όρασης έχουμε και να συνταγογραφήσει τα γυαλιά που χρειάζονται.

- Ελαττώστε τα φώτα του χώρου στον οποίο εργάζεστε σε μέτρια ένταση. Τα περισσότερα γραφεία έχουν συνήθως τη διπλάσια ένταση φωτός από αυτή που πρέπει. Ελαττώστε τον εξωτερικό φωτισμό με χρήση κουρτίνας.

- Ελαχιστοποιήστε τις αντανακλάσεις του χώρου και χρησιμοποιήστε οθόνες που δεν είναι γυαλιστερές. Αν φοράτε γυαλιά προτιμείστε να έχουν αντιανακλαστική επίστρωση.

- Αναβαθμίστε την οθόνη του υπολογιστή σας από τις παλιές και μεγάλες CRT σε μία νεότερη επίπεδη TFT LCD. Χρησιμοποιείτε πάντα το μεγαλύτερo βαθμό ανανέωσης της οθόνης (refresh rate). Τα συμπτώματα είναι χειρότερα αν ο βαθμός ανανέωσης της οθόνης είναι μικρότερος από 75 Hz.

- Ρυθμίστε το κοντράστ της οθόνης έτσι ώστε να έχετε τη μέγιστη δυνατή αντίθεση μεταξύ γραμμάτων και οθόνης χωρίς όμως να καίτε το λευκό. Το μέγεθος των γραμμάτων που επιλέγετε πρέπει να είναι τρία μεγέθη μεγαλύτερο από το πιο μικρό μέγεθος που μπορείτε να διαβάσετε από την απόσταση που εργάζεστε συνήθως.

- Ανοιγοκλείνετε τα μάτια σας πιο συχνά. Όταν προσηλώνουμε στην οθόνη ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας έως και πέντε φορές λιγότερο απ’ ότι συνήθως με αποτέλεσμα να στεγνώνουν και να καίνε. Χρησιμοποιείστε τεχνητά δάκρυα αν είναι απαραίτητο. Αποφύγετε ανεμιστήρες ή air condition να σας χτυπάνε στο πρόσωπο.

- Κάντε μικρά διαλείμματα. Κάθε περίπου 20 λεπτά κοιτάξτε σε ένα μακρινό σημείο για περίπου 20 δευτερόλεπτα ή κάντε ένα πεντάλεπτο διάλειμμα κάθε περίπου μία ώρα.

- Αν εργάζεστε μεταφέροντας έντυπο υλικό στον υπολογιστή, προσπαθήστε να το μεταφέρετε δίπλα στην οθόνη για να ελαχιστοποιήσετε την κίνηση του κεφαλιού. Η οθόνη του υπολογιστή πρέπει να είναι 10-15 μοίρες χαμηλότερα από το ύψος των ματιών σας.

- Αν είστε χρήστης φακών επαφής, προτιμήστε να εργαστείτε με γυαλιά.

iatropedia.com

http://www.kamikaze.gr

Κάνετε κρακ τα δάχτυλα σας; Δείτε γιατί πρέπει να το σταματήσετε..........!!!!

Το χαρακτηριστικό «κρακ» των δαχτύλων πρωταγωνιστεί στις λίστες με τις πιο ενοχλητικές συνήθειες. Τι συμβαίνει όμως, στα δάχτυλα και τις ενώσεις τους όταν το κάνουμε αυτό;

Οι σύνδεσμοι ανάμεσα από τα οστά του ανθρώπινου οργανισμού περιέχουν υγρό και αέρια, όπως είναι το άζωτο και το διοξείδιο του άνθρακα. Όταν το υγρό αυτό βρίσκεται υπό πίεση, τη στιγμή δηλαδή που ασκείται πίεση στον σύνδεσμο, το αέριο απελευθερώνεται και ακούγεται αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος. Είναι όμως η ανακουφιστική κατά τα άλλα κίνηση, επικίνδυνη για τον οργανισμό;

Σύμφωνα με τον καθηγητή ρευματολογίας και ερευνητή του Πανεπιστήμιου του Johns Hopkins University, Δημήτριο Παππά, M.D, για μερικούς ανθρώπους η κίνηση αυτή είναι μία μια νευρική συνήθεια, ενώ σε άλλους προσφέρει ανακούφιση. Ωστόσο το ερώτημα παραμένει: μπορεί να είναι επιβλαβής για την υγεία των αρθρώσεων αυτή η συνήθεια και αν ναι, ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες;

Υπάρχουν παρενέργειες στις αρθρώσεις;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη, ότι το «σπάσιμο» των δαχτύλων προκαλεί οποιαδήποτε βλάβη, όπως για παράδειγμα αρθρίτιδα στις αρθρώσεις.

Ωστόσο, στην ιατρική βιβλιογραφία είναι διαθέσιμα στοιχεία που αναφέρουν ότι ορισμένες ζημιές στις αρθρώσεις ενδεχομένων να συνδέονται με τις ρωγμές από τον τραυματισμό των συνδέσμων που περιβάλλουν την άρθρωση ή με την εξάρθρωση των τενόντων, καταστάσεις οι οποίες βέβαια βελτιώνονται με κάποια συντηρητική αγωγή.

Μια μελέτη διαπίστωσε μάλιστα, ότι μετά από πολλά χρόνια «σπασίματος» των δαχτύλων, οι αρθρώσεις μπορεί να προκαλέσουν μειωμένη δύναμη της λαβής σε σχέση με τους ανθρώπους που δε «σπάνε» τα δάχτυλά τους.

Μπορεί η συνήθεια αυτή να οδηγήσει σε αρθρίτιδα;

Δεν υπάρχουν στοιχεία μιας τέτοιας συνέπειας. Σε περιορισμένες μελέτες μάλιστα, που έγιναν, δεν υπήρξε καμία αλλαγή στην εμφάνιση της αρθρίτιδας μεταξύ ατόμων που είχαν την συνήθεια να «σπάνε» τα δάχτυλά τους και σε εκείνους που δεν το έκαναν.

Τι προκαλεί την αρθρίτιδα;

Υπάρχουν διαφορετικά είδη αρθρίτιδας αλλά οι βασικές κατηγορίες είναι δύο: η φλεγμονώδης αρθρίτιδα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η εκφυλιστική αρθρίτιδα, πιο γνωστή ως οστεοαρθρίτιδα. Οι αιτίες δεν είναι πλήρως καθορισμένες, ωστόσο, οι έρευνες εστιάζουν στην αποσαφήνιση των μηχανισμών που οδηγούν σε αυτές τις ασθένειες.

Σε γενικές γραμμές όμως, μια γενετική προδιάθεση είναι πολύ πιθανό να οδηγεί και στις δύο μορφές αρθρίτιδας. Πιο συγκεκριμένα, για την φλεγμονώδη αρθρίτιδα, πιθανά αίτια θεωρούνται οι άγνωστοι εξωγενείς περιβαλλοντικοί παράγοντες, ενώ στην περίπτωση της οστεοαρθρίτιδας, ως «ένοχοι» εικάζονται η γήρανση και η υπερβολική καταπόνηση, που ενδεχομένως να επιταχύνουν τις βλάβες στις αρθρώσεις.

Αν κάποιος πάσχει από αρθρίτιδα, μπορεί η συνήθεια να «σπάει» τα δάχτυλά του να επιδεινώσει την υγεία των αρθρώσεών του;

Όχι. Ωστόσο, θεωρητικά το σκάσιμο της άρθρωσης σε ασθενείς με αδύναμες ή κατεστραμμένες αρθρώσεις λόγω αρθρίτιδας, θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει ευκολότερα σε τραυματισμό συνδέσμων ή σε οξύ τραύμα στις αρθρώσεις.

Υπάρχει διαφορά μεταξύ του τι συμβαίνει στις αρθρώσεις ενός παιδιού και ενός ενήλικα;

Όχι, αλλά η τακτική αυτή κίνηση έχει συνδεθεί με «αλλοιώσεις» του δέρματος στην περιοχή των ενώσεων στις γυναίκες.

Όλα αυτά τα χρόνια έχουν υπάρξει πολλές μελέτες που επιχείρησαν να απαντήσουν στο ερώτημα «αν το σπάσιμο των δαχτύλων είναι επιβλαβές για τις αρθρώσεις». Ωστόσο, σε αυτό που καταλήγουν οι περισσότερες είναι ότι η συνήθεια αυτή δεν οδηγεί σε αρθρίτιδα, αλλά μπορεί να προκαλέσει ασθενέστερη πρόσφυση.

Από την άλλη βέβαια, τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ένα ποσοστό 7% των ανθρώπων που έχουν αυτή τη συνήθεια, ενδεχομένως να παρουσίασαν βλάβες στην περιοχή του χόνδρου, κάτι που οι ειδικοί επικαλούνται προκειμένου να εξηγήσουν γιατί είναι πολύ απίθανο το «κρακ» να προκαλεί όντως αρθρίτιδα. Το ίδιο ποσοστό, σύμφωνα με τις έρευνες μπορεί να παρουσιάσει άλλα προβλήματα αλλά όχι σοβαρού μεγέθους.

Ως εκ τούτου, η κίνηση αυτή δεν συνιστάται, διότι μπορεί να προκαλέσει κάποια έστω και περιορισμένη ζημιά, αλλά δεν είναι μια ακραία συνήθεια, η οποία θα πρέπει απαραίτητα να αποφεύγεται.

http://www.kamikaze.gr

Να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω......!!!

Μία ψυχολόγος περπατούσε ανάμεσα στο κοινό της όση ώρα τους μιλούσε για την διαχείριση του άγχους. Την στιγμή που ύψωσε ένα ποτήρι με νερό, όλοι σκέφτηκαν ότι θα έκανε την κλασική ερώτηση  "είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο ;".

Αντί για αυτό όμως, εκείνη, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της, έκανε την ερώτηση : "Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι με νερό ;"

Διάφορες απαντήσεις ακούστηκαν με διακύμανση από 100 ως 300 γραμμάρια.

Εκείνη απάντησε : "Το απόλυτο βάρος του δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόση ώρα το κρατάμε. Αν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι πρόβλημα. Αν το κρατήσω για μία ώρα, θα μου πονέσει ο ώμος. Αν το κρατήσω για μία ημέρα, θα μουδιάσει ο ώμος μου και θα παραλύσω.

Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατήσω τόσο πιο βαρύ θα γίνεται."

Και συνέχισε: "Τα άγχη και οι ανησυχίες στη ζωή είναι ακριβώς όπως αυτό το ποτήρι νερό. Αν τα σκέφτεστε λίγο δεν θα συμβεί τίποτε. Αν τα σκέφτεστε κάπως παραπάνω, θα αρχίζουν να σας ενοχλούν. Και αν τα σκέφτεστε συνεχώς, θα αισθανθείτε παράλυτοι - ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε".

Να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω.

Fotis Bobolas

Μπλε μάτια, καφέ μάτια. Ενα σχολικό πείραμα για το ρατσισμό.....!!!

Η πρώτη δουλειά του δασκάλου δεν είναι να σε μάθει γράμματα. Η πραγματική του δουλειά είναι αυτό που έλεγαν οι παππούδες μας προσπαθώντας να στείλουν τα παιδιά στο σχολείο : “Να γίνεις άνθρωπος”.

Στο παρακάτω εξαιρετικά ενδιαφέρον πείραμα που έκανε το 1970 η κ. Jane Elliott, δασκάλα της 3ης δημοτικού το οποίο κινηματογραφήθηκε για λογαριασμό του ABC News, βλέπουμε πως μέσα σε μια εβδομάδα η δασκάλα δίδαξε τα παιδιά έμπρακτα τι σημαίνει ρατσισμός και πόσο άδικος κι ανόητος είναι.

Το πείραμα ξεκινάει ρωτώντας τα παιδιά αν φερόμαστε σε όλους με τον ίδιο τρόπο. Εκείνα ξέρουν πως όχι. Ξέρουν πως δεν φερόμαστε το ίδιο στους μαύρους, στους κίτρινους, στους κόκκινους... γενικά σε όσους δεν μας μοιάζουν. Ήξεραν πως τους αποκαλούμε με διάφορα υποτιμητικά ονόματα όπως “βρωμονέγρος”, “κιτρινιάρης”, "κοκκινομούρης" κ.α.

Η δασκάλα λέει τότε, ότι θα πρέπει να χωριστούν σε δύο ομάδες, εκείνους που έχουν μπλε μάτια κι εκείνους που έχουν καφέ μάτια. Αμέσως άρχισε να τους εξηγεί τους κανόνες :

Εφόσον η ίδια ήταν γαλανομάτα, οι Γαλανομάτηδες :

· θα έχουν προτεραιότητα σε όλα.

· Θα είναι ανώτεροι από τους άλλους γιατί είναι πιο έξυπνοι και πιο σπουδαίοι.

· Θα έχουν την εύνοια της δασκάλας.

· Θα έχουν μεγαλύτερο διάλειμμα.

· Θα πηγαίνουν πρώτοι στην καφετέρια.

· Θα έχουν καλύτερη μεταχείριση.

Από την άλλη, οι Καστανομάτηδες :

· απαγορευόταν να παίζουν μαζί τους στο διάλειμμα

· απαγορευόταν να χρησιμοποιούν τα παιχνίδια της παιδικής χαράς

· θα είχαν πιο μικρό διάλειμμα σαν χαζοί που είναι

· θα έπρεπε να περιμένουν για να φάνε στο εστιατόριο μετά από τους Γαλανομάτηδες.

· για να ξεχωρίζουν θα έπρεπε να φοράνε έναν γιακά που θα έδειχνε πως είναι κατώτεροι και είναι πιο ανόητοι από τους Γαλανομάτηδες.

Ήδη, από την πρώτη κι όλας μέρα που εφαρμόστηκε το μέτρο, οι γαλανομάτηδες άρχισαν να πιστεύουν πως όντως ήταν ανώτεροι και η συμπεριφορά τους άλλαξε. Άρχισαν να προσβάλλουν ανοιχτά τους άλλους απολαμβάνοντας παράλληλα τα προνόμιά τους. 

Οι Καστανομάτηδες ένοιωθαν απαίσια. Χωρίστηκαν από παιδιά με τα οποία μέχρι χτες ήταν φίλοι κολλητοί και το όνομα “Καστανομάτης” ξαφνικά έγινε βρισιά ! Τους έπνιγε η αδικία.

Δυο μέρες μετά το συζήτησαν στην τάξη. Αφού μίλησαν όλοι η δασκάλα τότε τους είπε ότι τελικά οι Καστανομάτηδες ήταν οι πιο έξυπνοι και σπουδαίοι και θα έπρεπε να βγάλουν τα κολάρα τους και να πάρουν τα προνόμια των Γαλανοματηδων! Πλήρης ανακατάταξη! Οι Γαλανομάτηδες ένοιωθαν ακόμη πιο κατάφωρη την αδικία, κι ας είχαν αδικήσει τους φίλους τους και οι ίδιοι προηγουμένως.

Στο τέλος του πειράματος, άρχισαν να συζητάνε όλοι για το αν είναι σωστό να κρίνουμε κάποιον μόνο και μόνο επειδή έχει διαφορετικό χρώμα δέρματος από εμάς, ή ματιών, ή τέλος πάντων με γνώμονα τη διαφορετικότητά του από εμάς. Ολα τα παιδιά φώναξαν έντονα πως ΟΧΙ. Δεν πρέπει να γίνεται αυτό. Μάλιστα, θέλησαν και να πετάξουν τα κολάρα τους στο καλάθι των αχρήστων.

Τέλος, η δασκάλα επαναλάμβανε σε τακτά διαστήματα, εφόσον τους είχε διδάξει έμπρακτα και πείσει ποιο ήταν το σωστό, εφόσον το είχαν δει και οι ίδιοι “μετά μάτια τους” ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσοι και πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα παντού.

Ότι είναι εύκολο να συνηθίσουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι από κάποιους άλλους μόνο και μόνο με βάση κάποια χαρακτηριστικά τους και όχι την συμπεριφορά τους. Ότι η διαφορετικότητά τους είναι πηγή ομορφιάς και δεν πρέπει να αποτελεί βρισιά. 

Ότι οι φίλοι μας είναι αδύνατον να είναι ολόιδιοι με μας και αυτό είναι ωραίο. Και το σημαντικότερο: Πρέπει να προσπαθείς να έρθεις στη θέση του άλλου και να καταλάβεις πως νοιώθει...

Συνεπώς, το πως γαλουχείται ένας άνθρωπος και με τι ιδέες μεγαλώνει, παίζει τεράστιο ρόλο στην μετέπειτα ζωή του αλλά και στην παγκόσμια ιστορία.

Δείτε το ντοκιμαντέρ, είναι μόνον 15 λεπτά αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο.

Ευχαριστώ τον Γιώργο Ράλλη που έγινε η αφορμή να το δω.

Στο δεύτερο, μεγαλύτερης διάρκειας βίντεο, το οποίο έχει κι ελληνικούς υποτίτλους, βλέπουμε καλύτερα την απήχηση που είχε όλο αυτό το πείραμα και στους συμμετέχοντες αλλά και σε αυτούς που το παρακολούθησαν.

Αννυ Λιγνου.

www.e-fungus.gr

LudwingMedia

Stefos dekatria