Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Το βαθύτερο νόημα της σύνδεσης μεταξύ μυαλού σώματος και ψυχής...!!!!


Η σύνδεση μεταξύ μυαλού σώματος και ψυχής είναι παρούσα μέσα μας από τη γέννηση μας. Είναι η αόρατη σύνδεση που αποτελεί τη βάση ολόκληρης της ζωής μας. 

Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν την γνωρίζουν. Είναι η πιο ωφέλιμη σύνδεση που μπορείτε να έχετε στη διάρκεια της ζωής σας και η γνώση της θα μπορούσε να μεταμορφώσει τη ζωή σας εντελώς. 

Μπορείτε εύκολα να δείτε τα παραδείγματα της σύνδεσης μεταξύ μυαλού σώματος και ψυχής στις καθημερινές σας εμπειρίες. 

Τα κακά νέα σας κάνουν να αισθάνεστε άρρωστοι και κάνουν το στομάχι σας να πονά; Ή τα χαρούμενα νέα κάνουν την καρδιά σας να χτυπά δυνατά; 

Το μυαλό και το σώμα σας έχουν έναν αόρατο δεσμό. 
Οι σκέψεις σας μεταφράζονται σε μια ηλεκτρική ώθηση που με τη σειρά της οδηγεί σε βιοχημικές αντιδράσεις στο σώμα που το κάνουν να αντιδράσει. 

Η αντίδραση είναι αυθόρμητη και έτσι, οποιαδήποτε είδηση επηρεάζει το σώμα σας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. 

Αυτή είναι η σχέση μεταξύ μυαλού και σώματος, αλλά που βρίσκεται η ψυχή σε όλο αυτό; 

Η σύνδεση μυαλού-σώματος-ψυχής δεν υπάρχει μόνο για τα απτά μέρη της ζωής μας αλλά και για τα άυλα. 

Το μυαλό και το σώμα αποτελούνται από το φυσικό μέρος επειδή μπορούμε να δούμε τη σύνδεση που έχουν. Ακόμα και η επιστήμη παρέχει στοιχεία για τη σχέση τους. 

Η σύνδεση τους και τα αποτελέσματα που παράγει είναι μπροστά στα μάτια μας. 

Από την άλλη πλευρά, η ψυχή είναι το αόρατο μέρος αυτής της σύνδεσης, αλλά και η πιο ισχυρή. 

Είναι η μορφή της ενέργεια που στηρίζει την ζωή στο σώμα μας. Χωρίς την ψυχή, το μυαλό και το σώμα δεν είναι τίποτα. Η ψυχή παρέχει τη δύναμη της ζωής στο σώμα. 

Έχει τον δικό της τρόπο να καθοδηγεί τη συμπεριφορά και τις πράξεις του μυαλού. Η ψυχή συνδέει το μυαλό μας με τον μεγαλύτερο συλλογικό νου και το μυαλό δημιουργεί τη φυσική όψη του σώματος μας. 

Συνολικά, η ψυχή, το μυαλό και το σώμα σας δουλεύουν μαζί ως ένα ενεργειακό σύστημα. 

Η ροή ενέργειας σε αυτό το σύστημα δεν είναι σταθερή και αλλάζει συνεχώς. 

Η υγεία και η ευεξία μας εξαρτώνται από αυτή τη ροή ενέργειας. Όταν το μυαλό, το σώμα και η ψυχή βρίσκονται σε ευθυγράμμιση, θα δείτε τα ακόλουθα σημάδια: 

· Θα νιώθετε ευχαρίστηση και χαρά σε ότι και αν κάνετε. 

· Θα συμπεριφέρεστε στον εαυτό σας με σεβασμό και αγάπη. 

· Θα συμπεριφέρεστε στους άλλους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 

· Θα ξέρετε τον σκοπό της ζωής σας και θα δουλεύετε σκληρά για να τον πετύχετε. 

Όταν η σύνδεση του μυαλού-σώματος-ψυχής διαταραχθεί, θα έχετε αυτά τα συμπτώματα: 

· Η ζωή θα μοιάζει άδεια. 

· Δεν θα υπάρχει χαρά σε τίποτα, ανεξάρτητα από ότι και αν κάνετε. 

· Θα υπάρχει αίσθηση κατωτερότητας ακόμα και αν έχετε πολλά στη ζωή. 

· Ο θυμός και άλλα θέματα συμπεριφοράς θα επηρεάζουν τους ανθρώπους γύρω σας. 

Οι αρνητικές σκέψεις, η βία, η ζήλια και ο θυμός είναι υπεύθυνα για την διαταραγμένη σύνδεση ανάμεσα στο μυαλό στο σώμα και στην ψυχή. 

Η ψυχή καλλιεργεί την αγάπη, την καθολική φροντίδα και την σοφία. 

Όταν κάποιο από αυτά λείπει, υπάρχει ανισορροπία που ανατρέπει τη σύνδεση αυτή και προκαλεί σωματικές και ψυχικές ασθένειες. 

Αν έχετε παράπονα για τη ζωή, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διορθώσετε τη σύνδεση σας. 

Τις περισσότερες φορές, πιστεύουμε ότι τα προβλήματα μας υπάρχουν λόγω της δουλειάς, του συντρόφου, των παιδικών κλπ. Αλλά στην πραγματικότητα, υπάρχουν λόγω της διαταραγμένης σύνδεσης ανάμεσα στο μυαλό στο σώμα και στην ψυχή. 




Μη δανείζεσαι ποτέ ξένα φτερά για να πετάξεις...!!!!

Μη δανείζεσαι ποτέ ξένα φτερά για να πετάξεις. Χρησιμοποίησε τα δικά σου και άνοιξέ τα στον δικό σου ουρανό. 

Μην περιμένεις να πάρεις ώθηση από άλλους. Να στηρίζεσαι στη δική σου θέληση. Και ποτέ μην αναμένεις να πάρεις δύναμη από κανένα. Να ανακαλύπτεις πάντα τα δικά σου όρια αντοχής. 

Μόνο εσύ μπορείς να εκτοξεύσεις την ύπαρξή σου στο απώγειο της ζωής σου. Γιατί κανείς δε θα σου προσθέσει ποτέ αξιοπρέπεια και δε θα σου αφαιρέσει από την προσωπικότητά σου. Καμία ανθρώπινη φιγούρα δε θα σου αποδώσει ποτέ αξίες και ηθική αν δεν έχεις. 

Γιατί αυτά είναι αυτούσια και δεν επιδέχονται καμία επέμβαση. Καμία παρουσία στη ζωή σου δε θα σου προσδώσει τον σεβασμό που αξίζεις. 

Αυτόν τον κερδίζεις με την συμπεριφορά και τη στάση σου.

Με την ευγένεια και τη σεμνότητά σου.

Με το ήθος που προβάλλεις αποχωρώντας αξιοπρεπώς από τις ανθρώπινες σχέσεις σου.

Με την άρνησή σου να υποβιβάζεις το επίπεδό σου σε μικρότητες και μικροψυχίες. 

Με την περηφάνια με την οποία κρύβεις τους μεγαλύτερούς σου πόνους πίσω από το πιο λαμπερό σου χαμόγελο.

Τη διακριτικότητα που σκεπάζει τις βαθύτερες πληγές σου κάτω από το πιο χαρούμενο βλέμμα σου.

Την αισιοδοξία και τη θετικότητά σου.

Τον τρόπο που δε σε αντιπροσωπεύει η μιζέρια και η γκρίνια.
Που δε σε εκφράζει η απάθεια και η παθητικότητα. 

Αν δεν πάρεις φόρα από τα έγκατα της ψυχής σου, δε θα φτάσεις ποτέ στο ουράνιο τόξο της.

Γι’ αυτό να μη στηρίζεσαι σε αλλότριες βοήθειες.
Μην υπολογίζεις και μην περιμένεις από άλλους να σου δώσουν αξία και τίτλους. Αυτούς μόνο εσύ μπορείς να τους αποδώσεις στον εαυτό σου με όλα όσα σε χαρακτηρίζουν. 

Με τη συμπεριφορά και τον τρόπο τον οποίο αντιμετωπίζεις τους γύρω σου. Με την ικανότητά σου να ξεχωρίζεις τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων. Την ιδιότητά σου να τους συμπεριφέρεσαι ανάλογα. 

Γι’ αυτό μην κρύβεις τα φτερά σου και μην πετάς σε άγνωστους και μακρινούς αιθέρες. Μην αφήνεις κανένα να σκιάζει την προσωπικότητά σου και μη γίνεσαι υποχείριο κανενός.

Πάψε να ζεις τις ζωές άλλων και στόχευσε στη δική σου.

Ανάμεσα στους καιροσκόπους και την αυτοεκτίμησή σου, να επιλέγεις την απουσία τους.

Aνάμεσα στις λυκοφιλίες και τη μοναξιά σου να διαλέγεις πάντα το δεύτερο.

Να μην ξεπουλάς ποτέ την ακεραιότητά σου. Και να είσαι περήφανος για την επιλογή της μοναξιάς σου. 

Να φροντίζεις να απαγκιστρώνεσαι από ποταπούς ανθρώπους και ψυχοφθόρες καταστάσεις. Να προτιμάς την απομόνωση από τις εφήμερες και πρόσκαιρες απολαύσεις. 

Μη δέχεσαι εκπτώσεις στην ιδιοσυγκρασία σου. Και μην ανέχεσαι μειώσεις από κανέναν στην αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή σου. 

Γιατί κανείς δε θα σου προσδώσει τιμές και αξιώματα ούτε μπορεί να σου παρέχει ασφάλεια αν δεν τα παρέχεις εσύ στον εαυτό σου. Κανένας δε θα σε ανεβάσει στο βάθρο της ζωής σου. Εκεί μόνο εσύ μπορείς να τοποθετήσεις τον εαυτό σου. Και να μην επιτρέψεις ποτέ και σε κανένα να σε εκθρονίσει από αυτό. 

Γι’ αυτό να μη δανείζεσαι ποτέ ξένα φτερά για να πετάξεις. Με τα δικά σου αν πετάς ψηλότερα θα φτάσεις. 




Δεν είναι μια δοκιμασία αυτό που ζούμε, αλλά μια αλλαγή…!!!!

Όχι θα σου πω, δεν δοκιμάζεσαι για πρώτη φορά, ούτε είναι η τελευταία δοκιμασία αυτή που περνάς. Γιατί απλούστατα δεν έχει νόημα αυτός ο όρος που χρησιμοποιούμε. 

Πες μου αλήθεια, πότε θεώρησες ότι τα πράγματα ήταν συνεχώς όπως τα ήθελες, και αν κάποτε ήταν, πόσο διάρκεια είχε αυτό; Σταμάτησες ποτέ σου για να κοιτάξεις την επόμενη μέρα έχοντας την σιγουριά πως ξέρεις το πώς θα κυλίσει και έγινε πραγματικά έτσι ποτέ; 

Και κάπου εδώ έρχεται όλη η ομορφιά του θέματος! 

Όταν τα πράγματα εξελίσσονται όπως τα έχουμε σχεδιάσει, και όταν δεν ταράζει κάτι το απρόοπτο τα όνειρά μας, και η έκβαση των γεγονότων έχει θετικό πρόσημο για εμάς, τότε λέμε ότι έχουμε ευχάριστες εκπλήξεις στη ζωή μας. 

Αν όμως η έκβαση των γεγονότων έχει αρνητικό πρόσημο, το λέμε πρόβλημα. Όμως το πρόσημο, είναι κάτι που εμείς το βάζουμε στα γεγονότα! 

Κάτι που μας δυσαρεστεί, κάποιον άλλον τον ευχαριστεί. Σε κάτι που εμείς βλέπουμε απροσπέλαστους τοίχους, για άλλον αποτελεί το πεδίο πρόκλησης μέσω του οποίου θα αποκτήσει γνώση, εμπειρία και ενδυνάμωση για τα επόμενα. Αυτό που κάνει εμένα να λυπάμαι, για άλλον είναι το στοιχείο που νιώθει ζωντανός και παραγωγικός. 

Ποτέ στην ιστορία δεν είχε σημασία κάποιο γεγονός. Τη σημασία τη δίνουμε μετά εμείς, με το πρόσημο που θέλουμε και βάζουμε. Το νόημα πάντα αλλάξει ανάλογα με την οπτική που έχουμε. Η τελική κρίση, είναι στην κρίση μας. 

Στο μύθο που επιλέγουμε να μας ακολουθεί και στον τρόπο που θα κάνουμε την περιγραφή. Στη βαρύτητα που θα δώσουμε στα λόγια. Στο συναίσθημα που θα τα ντύσουμε. Στη στάση που θα κρατήσουμε. Και όλα αυτά, είναι επιλογή. 

Αν το θέλεις, η ανθρωπότητα πάντα περνάει μέσα από δοκιμασίες.

Ή αν το θέλεις, η ανθρωπότητα συνεχώς ωριμάζει καθώς τα γεγονότα που την επηρεάζουν ξεδιαλύνουν τα σκουπίδια που κουβαλάει ώστε να μείνει με τα καθαρότερα, τα δικαιότερα και τα αξιότερα στοιχεία που μέσα από τη διαδρομή ανακαλύπτει και αποκαλύπτει. Ποτέ άλλοτε το παρελθόν δεν ήταν τόσο ελπιδοφόρο όσο η εποχή που τώρα διανύουμε. Όμως έχει και τα περισσότερα σκουπίδια που έχουμε ποτέ μας συσσωρεύσει. 

Όχι θα σου πω, δεν είναι δοκιμασία αυτό που ζούμε. Είναι ίσως μια αλλαγή, κάτι που επειδή δεν το κάναμε από μόνοι μας έρχεται η σοφία της ζωής να μας το δείξει. 

Είναι ο καιρός που χρειάζεται να στραφούμε μέσα μας, για να δούμε πόσο παγκόσμιοι είμαστε, πόσο αλληλένδετοι, πόσο μικρός είναι ο πλανήτης μας που τελικά δεν έχει γειτονιές και ξέχωρα χωράφια, αλλά είναι ένα χωράφι που φιλοξενεί όλους μας. 

Είναι η ώρα που ο εχθρός θα δώσει χέρι βοηθείας και ο φίλος θα δείξει ότι δεν ήταν αυτό που νομίζαμε. 

Είναι η ώρα των ανθρώπων, που οφείλουμε να βάλουμε στην άκρη τις διαφορές μας, για να δείξουμε ότι οι ομοιότητές μας είναι το σοβαρότερο κίνητρο αν θέλουμε να συνεχίσουμε την κατοίκηση αυτού του πλανήτη. 

Είναι η ώρα ώστε οι διασπορείς και οι έμποροι του φόβου να παραμεριστούν στο παραπέτασμα της ιστορίας, και οι διαφωτιστές να αναλάβουν να μοιράσουν το φως τους. Γιατί ο κίνδυνος ήταν, είναι και θα είναι υπαρκτός. Ο φόβος όμως είναι επιλογή! Και αν στον κίνδυνο βαδίσεις χωρίς το φόβο, τότε τραβάς για τη λύση οποιουδήποτε προβλήματος. 




Είναι ώρα για σιωπή. Πάντα ήταν, αλλά ζούσαμε σε πολύ θόρυβο για να το καταλάβουμε...!!!!

Ήρθε! Και ήταν άνοιξη όταν μας χτύπησε την πόρτα! Και όπως πάντα μας βρήκε απροετοίμαστους. Ή έτσι θέλουμε να νομίζουμε και να νιώθουμε! Γιατί βλέπεις είναι δύσκολο να βγεις από το συνηθισμένο και να βαδίσεις σε μονοπάτια που μάλλον κανείς ποτέ του δεν μπόρεσε να τα περιγράψει. Και έτσι σπρωχνόμαστε έξω από τη ζώνη ασφαλείας μας! 

Το δεδομένο αλλάζει, και ίσως να αλλάξει για πάντα! 

Μιλάμε όμως για τον άνθρωπο! Αιώνες τώρα, τα ίδια και τα ίδια θέματα αντιμετωπίζει και επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια προβλήματα. Και πάντα εκεί έξω ψάχνει να βρει τις απαντήσεις, να αισθανθεί αιώνιος, άτρωτος, να μαζέψει δύναμη και να εξασφαλίσει σιγουριά. 

Και όλο μαζεύει και συσσωρεύει, εκμεταλλευόμενος ένα πλεονέκτημα που του έδωσε η φύση. Την ικανότητα να κυριαρχεί και να προσαρμόζεται! 

Όμως, αρκεί μια στιγμή, μια μικρούλα τόση δα στιγμούλα, που το οικοδόμημα θα φανεί πως δεν είχε θεμέλια, πως η μεγαλοσύνη και η κοινωνική άνοδος δεν είναι διαβατήριο, πως η συσσώρευση δεν εξαγοράζει παραπάνω ημέρες, πως το χάσιμο της ανθρωπιάς οδηγεί σε μονόδρομο κατηφορικό, και πως το κλείσιμο της πόρτας δεν άφηνε απέξω τους άλλους αλλά εμάς μόνους με τον τρόμο μας. 

Σε αυτή τη στιγμή, τότε που το γνωστό εξαϋλώνεται και το άγνωστο δείχνει πολύ άγνωστο και προκαλεί όλες μας τις αισθήσεις, τότε είναι η ώρα της επιλογής! 

Μπορούμε να γαντζωθούμε σε αυτό που φεύγει, με αποτέλεσμα να πονέσουμε πολύ και να μείνει πίσω μας ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας, ή να κοιτάξουμε την επόμενη ημέρα με περιέργεια, αναζητώντας να μάθουμε ίσως από την αρχή τον τρόπο που θα κατοικούμε σε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη. 

Είναι ώρα για σιωπή. Πάντα ήταν, αλλά ζούσαμε σε πολύ θόρυβο για να το καταλάβουμε. Ευκαιρία για περισυλλογή. Για γνωριμία καλύτερη με το εαυτό μας. Για αγάπη της ύπαρξής μας. Είναι ώρα να μάθουμε τα καλύτερα της προσωπικότητάς μας και να τα αναδείξουμε ώστε να φωτίσουμε όσους βρίσκονται στα σκοτάδια τους. 

Είναι και ο μόνος τρόπος. Μπορείς να δώσεις μόνο από αυτό που έχεις. Και ο καθένας έχει μέσα του τα καλύτερά του. Αρκεί να μείνει μόνος, με τον εαυτό του, να συλλογιστεί, να αναλογιστεί, να κάνει τον απολογισμό του, και να δει τι έχει γύρω του. 

Υπάρχει μια οικογένεια εκεί πέρα. Όλοι έχουν μία. Από κάπου γεννηθήκαμε, και κάποιοι έφτιαξαν και τις δικές τους οικογένειες. Δεν είμαστε μόνοι! Υπάρχουν κάποιοι δικοί μας άνθρωποι. Όλοι έχουν τέτοιους. Φίλους, συνεργάτες, παρέες. 

Δεν είμαστε μόνοι! Υπάρχουν άτομα που επηρεάζεις και σε επηρεάζουν. Γνωστοί, επαγγελματικοί κύκλοι, ομάδες επαφών και αλληλοεπιδράσεων. Όχι μόνο δεν είμαστε μόνοι, αλλά όλο και πιο τεράστιος γίνεται ο κύκλος σου! 

Και αυτοί οι κύκλοι, συμμετέχουν μέσα σε ένα ασταμάτητο δίκτυο επικοινωνίας και ανταλλαγών. Όλων των ειδών τις ανταλλαγές! Όχι μόνο δεν είσαι μόνος, αλλά ουσιαστικά είσαι τα πάντα. Είσαι όλα τα γνωστά, όλα τα άγνωστα, όλα τα περασμένα και όλα τα μελλούμενα. 

Μόνο μείνε αυτόν τον καιρό σε λίγη σιωπή! Άκου τη φωνή της ησυχίας! Άσε τη ζωή να σου δείξει ένα καινούριο νόημα, ώστε να βρεις νόημα πίσω από όλα αυτά που εξελίσσονται. 

Σε φιλώ. Είσαι ανεκτίμητος. Να προσέχεις. 




Ο Κρόνος και ο Πλούτωνας σου βάζουν δύσκολα για να αναδείξεις τις αρετές σου...!!!!

Η πανδημία είναι το έναυσμα...
Ο Πλούτωνας κι ο Κρόνος σου ζητούν απόλυτη υποταγή στην ανάγκη, μα ο Άρης και ο Ουρανός κοντράρουν, εξωθώντας τις αντιδράσεις σου στα άκρα. Οι πλανήτες αλυχτούν σαν αγριεμένα σκυλιά στους ουρανούς, ζητώντας επίμονα απόκριση από σένα, αφού οι μάχες τους καθρεφτίζονται μέσα στην ψυχή σου

Η αγάπη μάχεται με τον εγωισμό
Η ελπίδα κόντρα στον τρόμο.
Η αλήθεια ενάντια στην προπαγάνδα
Η ελευθερία απέναντι στο ραγιαδισμό.
Ο Άνθρωπος κατά του Ανθρωπάκου.

Είσαι εγκλωβισμένος την ίδια στιγμή που γύρω σου και μέσα σου ηχούν τα τύμπανα του πολέμου. Οι εξουσιαστές σου σε μια πρόβα τζενεράλε για εκείνα που εξ αρχής σχεδιάζουν, παίζουν το παιχνίδι της υποταγής, ελπίζοντας ότι θα πρυτανεύσει η «λογική» σου. Ό,τι δηλαδή, δεν θα τους πας κόντρα, διακινδυνεύοντας την «ασφάλειά» σου.

Κι εσύ βέβαια ξέρεις ότι επικαλούμενοι την ασφάλειά σου, εννοούν στην πραγματικότητα, την διαιώνιση της κυριαρχίας τους.

Θα υποκύψεις ξανά;

'Όχι" λες, όμως αναζητάς τον τρόπο της αντίστασής σου. Ξεκίνα, λοιπόν, από τις σχέσεις, την δουλειά σου και κυρίως την λαχτάρα σου για δημιουργία, που δέσμια από συμβάσεις και συνήθειες, χρόνια τώρα, σέρνει αργά το βήμα της προς την ανυπαρξία.

Μένεις σπίτι, αλλά τι κάνεις; Ανασυγκροτείς την ενότητα με τους δικούς σου ανθρώπους, «βουτάς» στο μέσα σου, βρίσκεις χρόνο για να αναστήσεις όλα εκείνα που μπήκαν στην άκρη εν ονόματι του «ρεαλισμού» ή μήπως αμήχανος για το κακό που σε βρήκε αναζητάς φτηνές διεξόδους απόδρασης στο διαδίκτυο;

Μένεις σπίτι, αλλά πόσο εξασκείς το δικαίωμά σου να είσαι πολιορκημένος μεν αλλά ελεύθερος στο πνεύμα;

Αναρωτήσου λοιπόν, πόσο έτοιμος είσαι να αναστήσεις τα όνειρά σου; Να διαρρήξεις δεσμούς που συνήθισες να θεωρείς αναγκαίους, να απαρνηθείς το βόλεμά σου; Να αλλάξεις συμμάχους κ αι προσανατολισμό;

Αν δεν έχεις και πνευματικά όπλα στην φαρέτρα σου, αυτό το «διάλειμμα» θα γίνει ξανά τροφή για τα απανταχού συμφέροντα.

Η υπεροχή σου απέναντι στο κακό που σε βρήκε και στους επίδοξους εξουσιαστές σου δεν είναι ούτε η οργή σου, ούτε το δίκιο που σε πνίγει. Είναι οι πνευματικές αξίες που εκείνοι ξεπούλησαν στον δικό τους δρόμο και γι’ αυτό θέλουν να σε κάνουν σαν τα μούτρα τους.

Αυτές είναι το σχέδιο της απόδρασής σου, της νίκης σου.
Αυτές είναι που πολλαπλασιάζουν την δύναμη σου και κάνουν τα πενιχρά σου όπλα να μοιάζουν με ανίκητο τείχος. Αυτές είναι που κρατούν άσβεστη τη φλόγα σου και σου δίνουν φτερά να πετάξεις ψηλότερα από τις γήινες ανάγκες σου, την φτώχια ή τον πλούτο σου.

Αν δεν σε συντροφεύουν στο δρόμο σου, οι όποιες νίκες σου θα είναι προσωρινές κι αργά ή γρήγορα θα υποκύψεις στο μοιραίο, όπως έχει ξαναγίνει πολλές φορές στο παρελθόν. 

Θα σε εκβιάσουν, θα σε εξαγοράσουν, θα σε ευνουχίσουν. Θα επαναφέρουν στη ζωή τον Ανθρωπάκο που ζει μέσα σου και φθονεί τους ελεύθερους γιατί μισεί τον υποταγμένο εαυτό του. Θα σε ξανακάνουν έναν εντεταλμένο τρομοκράτη στην υπηρεσία τους. Θα αναζωπυρώσουν τα αγελαία ένστικτα σου.

Γι' αυτό, λοιπόν, κράτα σφιχτά τις αξίες σου, προσπέρασε τον φανατισμό και την προπαγάνδα, γίνε ο Άνθρωπος σου.
Γιατί πάνω από κάθε σύστημα βρίσκεται ο Άνθρωπος, βρίσκεσαι εσύ κι ο αιώνιος σκοπός σου, το υπέρτατο καθήκον και η ευλογημένη δουλειά σου: Να διδάξεις θεούς κι ανθρώπους ότι στα δύσκολα αναδεικνύονται οι αρετές.




Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

Καλλιεργώντας ευγνωμοσύνη...!!!!

«Έχουμε πολύ καλή μνήμη για να θυμόμαστε όποιον μας πρόσβαλε και πολύ κακή για να θυμόμαστε κάποιον που μας έκανε μια χάρη» - Martin Luther King. 

Οι μεγάλοι δάσκαλοι της ανατολικής φιλοσοφίας μας διδάσκουν ότι το κλειδί της ευτυχίας είναι η ευγνωμοσύνη. 

Τι σχέση, όμως, έχει η ευγνωμοσύνη με την ευτυχία; 

Κάποιος θα έλεγε, όταν είμαστε ευτυχισμένοι είμαστε και ευγνώμονες. Είναι, όντως, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι ευγνώμονες; Οι άνθρωποι έχουμε τη τάση να σαμποτάρουμε την ίδια μας την ευτυχία κι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους που χρησιμοποιούμε γι’ αυτό είναι να ψάχνουμε να βρούμε έστω και την ελάχιστη ατέλεια, ακόμη και στις πιο όμορφες καταστάσεις. 

Επίσης υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν ό,τι χρειάζονται, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, γιατί θέλουν πάντα και κάτι άλλο ή κάτι περισσότερο, με αποτέλεσμα να ζουν μια ζωή χωρίς ευγνωμοσύνη. Όλοι φανταζόμαστε μια ζωή πιο τέλεια. 

Το καταστροφικό, σε κάθε περίπτωση, είναι να χρησιμοποιούμε αυτή τη φαντασίωση για να κατασκευάσουμε το επιχείρημα που θα μας καταδικάσει να ζούμε εξαρτημένοι απ’ αυτό που λείπει. Στη ψυχολογία αυτό λέγεται παρουσία του απόντος. 

Τι σχέση, όμως, έχει η ευγνωμοσύνη με την ψυχική μας υγεία; 

Επιστήμονες της θετικής ψυχολογίας έχουν μελετήσει τις επιδράσεις της ευγνωμοσύνης στον άνθρωπο. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα εργαλείο που μας βοηθάει να ενισχύσουμε τους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου μας όπως η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη που είναι υπεύθυνες για την πρόκληση της αίσθησης της ευφορίας. 

Η σεροτονίνη είναι ο παράγοντας που μας βοηθά να αντιληφθούμε την αίσθηση του πόνου και ελέγχει στο κεντρικό νευρικό σύστημα, την όρεξη, τον ύπνο αλλά και την στερεοτυπική συμπεριφορά και τις παραισθήσεις. 

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ασθενείς με κατάθλιψη, παρουσιάζουν μειωμένα επίπεδα αυτής. Η ντοπαμίνη από την άλλη, θεωρείται το ελιξίριο της ευτυχίας. Ουσία, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανταμοιβή και την ευχαρίστηση. 

Οφέλη ευγνωμοσύνης 

Προστατεύει από το στρες.
Είναι αποδεδειγμένο, ότι άνθρωποι που επενδύουν λίγα λεπτά καθημερινά για να σκεφτούν με ευγνωμοσύνη, νιώθουν λιγότερο στρες και αυτό επιδρά ευνοϊκά στο σώμα και στο μυαλό σε βιολογικό επίπεδο. 

Φυσικό αντικαταθλιπτικό.
Δημιουργεί μια ηρεμία και χαλαρότητα και βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου. Αυξάνει την καλή διάθεση και δίνει ενέργεια για σωματική άσκηση. 

Χτίζει ουσιαστικές σχέσεις.
Ζευγάρια που ανταλλάσσουν ευγνωμοσύνη διατηρούν τη σχέση τους σε ένα υγιές επίπεδο. Η διάθεση κοινωνικότητας αυξάνεται, όπως και ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοκατανόηση στις φιλικές σχέσεις. 

Αίσθημα αισιοδοξίας - αυξημένη αυτοεκτίμηση.
Η ευγνωμοσύνη μας κάνει περισσότερο αισιόδοξους, μειώνει τον υλισμό, αυξάνει την πνευματικότητα, δυναμώνει τα συναισθήματά μας, αναπτύσσει την προσωπικότητά μας. Οι ερευνητές έχουν αποδείξει, ότι η ευγνωμοσύνη συνολικά αυξάνει τα γενικά επίπεδα μακροπρόθεσμης ευεξίας και ευτυχίας και μειώνει τα συναισθήματα ζήλιας και εγωκεντρισμού. 

Καλλιεργώντας την ευγνωμοσύνη 

Η ευγνωμοσύνη είναι μια δεξιότητα που μπορούμε να καλλιεργήσουμε καθημερινά. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή και χτίζεται σταδιακά. Σ' αυτή τη διαδικασία το μυαλό σου επαναπρογραμματίζεται και αυτό απαιτεί χρόνο και επανάληψη. Γι’ αυτό δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι. Ξεκίνα με μικρά και απλά πράγματα. 

Μπορείς, για παράδειγμα, να νιώσεις ευγνωμοσύνη που χαμογελάς ή αναπνέεις. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, ότι το γέλιο προκαλεί μια σειρά βιοχημικών αντιδράσεων στον οργανισμό και μας κάνει πραγματικά χαρούμενους ακόμα και όταν στην πραγματικότητα δεν είμαστε. 

Με την ευγνωμοσύνη λοιπόν, βιώνουμε κάτι πολύτιμο για μας. Ακολουθούν κάποιες δραστηριότητες, που μας βοηθούν να καλλιεργήσουμε την ευγνωμοσύνη. 

Φτιάξε το ημερολόγιό σου. Κατέγραψε καθημερινά 3 ή και παραπάνω πράγματα, για τα οποία είσαι ευγνώμων. 

«Σταμάτα. Κοίτα. Προχώρα.» είναι μια απλή μέθοδος που την εφαρμόζαμε και μικροί, όταν ήταν να διασχίσουμε τον δρόμο απέναντι. «Αλλά πόσο συχνά σταματάμε; Τρέχουμε στη ζωή. Δεν σταματάμε. Χάνουμε την ευκαιρία γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Πρέπει να σταματήσουμε. 

Πρέπει να ησυχάσουμε. Και πρέπει να φτιάξουμε σήματα στοπ στη ζωή μας.» Όρισε λοιπόν ένα τοτέμ ευγνωμοσύνης. Για παράδειγμα όταν βλέπω πουλιά να πετούν, νιώθω ελεύθερη. Σταματάω, κοιτάω, νιώθω αυτόν τον απέραντο πλούτο που μου δίνεται και είμαι ευγνώμων που νιώθω ελεύθερη. Μια συνάδελφος έχει τοτέμ το κόκκινο φανάρι. 

Το γεγονός ότι κάθε φορά που σταματούσε στο κόκκινο φανάρι εκνευριζόταν, την έκανε να αντιστρέψει το συναίσθημα και κάθε φορά που σταματάει σε ένα φανάρι είναι η ευκαιρία της να θέσει 3 πράγματα για τα οποία είναι ευγνώμων. Και αυτό την κάνει χαρούμενη. 

Σκέψου το δικό σου τοτέμ. Ή μάλλον τα δικά σου τοτέμ που συναντάς κάθε μέρα. Είναι η θάλασσα, ένα δέντρο ή ακόμη και μια πέτρα που μπορείς να έχεις πάντα μαζί σου και να σου θυμίζει κάτι που μπορείς να είσαι ευγνώμων. 

Γράψε ένα "γράμμα ευγνωμοσύνης" σε ένα σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σου, το οποίο δεν έχεις ευχαριστήσει ποτέ όπως θα ήθελες. Τα γράμματα ευγνωμοσύνης παρέχουν ισχυρή και μακροχρόνια ενίσχυση της ευτυχίας, ειδικά όταν παραδίδονται αυτοπροσώπως. 

Όλοι έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε ότι μας εκτιμούν και μας αγαπούν. Ένα γράμμα στον ίδιο σας τον εαυτό ίσως έκανε τον παραλήπτη να νιώσει την απόλυτη ευτυχία. Η αυτοεκτίμηση είναι και αυτή μια δεξιότητα που χρειάζεται τροφή για να διατηρηθεί. 

Τέλος, σκέψου ποια ήταν τα πιο υπέροχα πράγματα που σου συνέβησαν τον τελευταίο μήνα και κατέγραψέ τα! Οι άνθρωποι, έχουμε τη τάση να θυμόμαστε τις άσχημες καταστάσεις που συνέβησαν στη ζωή μας και ξεχνάμε τις όμορφες. 

Το πιο ισχυρό αίσθημα ευγνωμοσύνης, μπορούμε να το βιώσουμε μόνο στο παρόν. Ξεκίνα σήμερα κιόλας. Και αν νιώθεις ότι η ζωή σου είναι τόσο χάλια για να είσαι ευγνώμων, σκέψου ότι όλα είναι μαθήματα ζωής ακόμα και ο θάνατος. Να είσαι ευγνώμων που αναπνέεις. 

Ο άνθρωπος που αναζητά, μαθαίνει να είναι ευγνώμων. 

Είμαι ευγνώμων που μπορώ να γράφω και να εκφράζομαι ελεύθερα! 




Βιβλιογραφία - Πηγές: 
Χόρχε Μπουκάι: ο δρόμος της ευτυχίας, φύλλα πορείας ΙV, opera animus, Αθήνα 
Χόρχε Μπουκάι: από την άγνοια στη σοφία, το ταξίδι της σιμρίτι, opera animus, Αθήνα 
David, Steidl-Rast: Θέλετε να είστε ευτυχισμένοι, να είστε ευγνώμονες, TED global 2013 
https://brainhackingacademy.gr/ep40-gratitude/ 

Συγγραφή Άρθρου : Μαρία Καμινιώτη 
Εκπαιδευτικός.
Απόφοιτη Γερμανικής φιλολογίας του ΑΠΘ με μεταπτυχιακή ειδίκευση στη διδακτική γερμανικής γλώσσας στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Πάτρας.
Επικοινωνία: mariakam2210@gmail.com
Όλα τα περιεχόμενα της Πύλης Ψυχολογίας - Psychology.gr προστατεύονται από την DMCA. Η αναδημοσίευση περιεχομένου είναι αποδεκτή, μόνο εφόσον τηρούνται όλοι ανεξαιρέτως οι παρακάτω κανόνες. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η Πύλη Ψυχολογίας θα προχωράει σε καταγγελία DMCA, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση. Διαβάστε προσεκτικά το σχετικό πλαίσιο: ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ

Επιλέγοντας την ευγνωμοσύνη έναντι της γκρίνιας...!!!!

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τον κόσμο επηρεάζει τον τρόπο που ο κόσμος σε αντιμετωπίζει. 

Φανταστείτε την Κέλλυ, η οποία προσπαθεί πάντα να κάνει το καλύτερο σε κάθε περίσταση ακόμη και όταν η πλειονότητα των πιθανοτήτων είναι εναντίον της. Αγωνίζεται να πληρώσει τους λογαριασμούς της, να βεβαιωθεί ότι τα παιδιά της είναι υγιή και χαρούμενα και να είναι μια καλή κόρη και φίλη. 

Η Κέλλυ γνωρίζει ότι η ζωή της θα μπορούσε να χειροτερέψει με μία μόνο κακοτυχία ή με μια σειρά από μικρές αναποδιές - το έχει δει να συμβαίνει σε φίλους. Βεβαίως και συγκρίνει τον εαυτό της με ανθρώπους που έχουν περισσότερα από εκείνη, αλλά δίνει ισάξια προσοχή και σε εκείνους που δεν έχουν όσα η ίδια έχει. Σε γενικές γραμμές, όμως, η Κέλλυ αισθάνεται τεράστια ευγνωμοσύνη για όσα έχει στη ζωή της. 

Φανταστείτε τώρα τον Τομ, ο οποίος πάντα παρατηρεί ότι το ποτήρι του είναι μισοάδειο ενώ τα ποτήρια των άλλων είναι γεμάτα με κάτι το εξαιρετικό. Ο Τομ θεωρεί πάντα ότι τον υποτιμούν και τον αδικούν. Πιστεύει ότι δεν πήρε προαγωγή στη δουλειά του επειδή ο προϊστάμενός του αισθάνεται να «απειλείται» από την παρουσία του. 

Ο υπάλληλος του καταστήματος ήταν αγενής απέναντί του γιατί ζηλεύει την επιτυχία του. Είναι επίσης ο γιος που κάνει τα πάντα για τους γονείς του, ενώ τα αδέλφια του δεν κάνουν τίποτα. Κοιτάζει αυτούς που έχουν περισσότερα από αυτόν και πιστεύει ότι κάποια από τα κεκτημένα τους είναι δικαιωματικά δικά του. 

Και εκείνοι που έχουν λιγότερα από αυτόν, προφανώς δεν έχουν εργαστεί τόσο σκληρά όσο ο ίδιος. Σε γενικές γραμμές, ο Τομ παραπονιέται σε μεγάλο βαθμό για όλα όσα δεν έχει. 

Η ευγνωμοσύνη και η γκρίνια δεν είναι μόνο συναισθήματα 

Από πολλές απόψεις, η Κέλλυ και το Τομ ζουν στον ίδιο κόσμο, ωστόσο οι κόσμοι τους είναι ριζικά διαφορετικοί. Η ευγνωμοσύνη είναι το κλειδί στη ζωή τής Κέλλυ, ενώ το κλειδί στη ζωή τού Τομ είναι η γκρίνια. Η ευγνωμοσύνη και η γκρίνια δεν είναι μόνο συναισθήματα. 

Ούτε είναι παροδικές διαθέσεις. Αντίθετα, αποτελούν στοιχεία που καθοδηγούν την προσοχή και το ενδιαφέρον τού ατόμου - καθορίζουν τους όρους με τους οποίους η Κέλλυ και ο Τομ βλέπουν και αντιμετωπίζουν τον κόσμο. 

Η ευγνωμοσύνη και η γκρίνια διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό των προσδοκιών και στην αξιολόγηση του βαθμού εκπλήρωσης αυτών των προσδοκιών, ενώ ταυτόχρονα καθίστανται τρόποι ζωής και για τους δύο τύπους ανθρώπων, αντίστοιχα. 

Κάποιος σαν την Κέλλυ είναι σε θέση να διακρίνει την πληρότητα εκεί όπου ένας άλλος βλέπει μόνο ανεπάρκεια. Ενώ οι πραγματικότητες και τα γεγονότα παρουσιάζουν προκλήσεις, παρουσιάζουν επίσης ευκαιρίες. 

Η Κέλλυ μπορεί να είναι ευγνώμων για μια ευκαιρία που της δόθηκε, ακόμα κι αν δεν είχε την εξέλιξη που ήλπιζε. Εάν, για παράδειγμα ένας καθηγητής της την προέτρεψε να υποβάλει αίτηση για μια απίστευτα ανταγωνιστική υποτροφία, η Κέλλυ θα μπορούσε να αισθάνεται ευγνωμοσύνη τόσο για την εμπιστοσύνη του καθηγητή στη δουλειά της όσο και για την καθοδήγησή του. 

Μπορεί επίσης να είναι ευγνώμων για την ευκαιρία να επιτύχει κάτι το οποίο ίσως ποτέ να μην είχε σκεφτεί. 

Λειτουργώντας υπό το πρίσμα της ευγνωμοσύνης, η Κέλλυ είναι σε θέση να πάρει κάποια ρίσκα γνωρίζοντας ότι δεν έχει τίποτα να χάσει με το να υποβάλει αίτηση για την υποτροφία αυτή. Αντιθέτως, μπορεί να αποκτήσει μια πολύτιμη εμπειρία που θα την εξυπηρετήσει αργότερα και θα την βοηθήσει να επιτύχει νέους στόχους. Η ευγνωμοσύνη, λοιπόν, διευρύνει τον κόσμο ενός ατόμου. 

Η αναγνώριση της συμβολής των άλλων ανθρώπων 

Επιπλέον, μία τέτοια στάση απέναντι στον κόσμο βοηθά το άτομο να είναι πιο ισορροπημένο. Οι ευγνώμονες άνθρωποι, όπως η Κέλλυ, αναγνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι τους βοηθούσαν στο πέρασμα του χρόνου. Οποιεσδήποτε επιτυχίες έχουν, αναγνωρίζουν τον ρόλο που οι άλλοι γύρω τους έπαιξαν ως προς την επίτευξή τους. 

Μία τέτοια στάση δεν οδηγεί στην άρνηση ή στην ελαχιστοποίηση της δικής τους σκληρής δουλειάς, αλλά μάλλον τοποθετεί την προσωπική προσπάθεια σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. 

Ίσως κάποιος άγνωστος τους φέρθηκε με καλοσύνη ή ένας καθηγητής αφιέρωσε παραπάνω ώρες για να τους διδάξει κάτι ή ο προϊστάμενος διαμόρφωσε ένα πιο ευέλικτο πρόγραμμα ώστε η Κέλλυ να προλαβαίνει να παρακολουθεί και το απαιτούμενο μάθημα για να πάρει το πτυχίο της. 

Όταν κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει τη βοήθεια των άλλων, προστατεύει αυτόματα τον εαυτό του από την αλαζονική οπτική ότι όσα κατάφερε είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της σκληρής του δουλειάς. 

Αυτή η στάση αποτελεί μέρος του τι σημαίνει να είναι κανείς ισορροπημένος. Η Κέλλυ μπορεί να αναγνωρίσει ότι είναι πλέον σε θέση να βοηθήσει άλλους με τον τρόπο που εκείνη κάποτε το χρειαζόταν. Πρόκειται για τον δεύτερο τρόπο ισορρόπησης. Έτσι, διευρύνεται περαιτέρω ο κόσμος εκείνων που αντιμετωπίζουν τα πράγματα με ευγνωμοσύνη. 

Το πρόβλημα της ανεπάρκειας 

Κάποιος σαν τον Τομ, που λειτουργεί με άξονα την γκρίνια, διακρίνει μόνο την ανεπάρκεια εκεί όπου άλλοι βλέπουν πληρότητα. Η πιθανότητα απογοήτευσης έχει πάντοτε κεντρικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων -έχει πάντα μεγαλύτερο βάρος από ό,τι η πιθανότητα ενός καλού αποτελέσματος. 

Το σκεπτικό του Τομ είναι το εξής: «ξέρω πως δεν πρόκειται να πάρω την προαγωγή, οπότε δεν υπάρχει λόγος να σπαταλήσω χρόνο προσπαθώντας και να δώσω την ευκαιρία στο αφεντικό μου να με απορρίψει». 

Οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται όπως ο Τομ, αποφεύγουν να παίρνουν ρίσκα, τείνουν να επιμένουν σε όσα γνωρίζουν, ακόμα και αν αυτά δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστα, κι αυτό γιατί πιστεύουν ότι κάτι διαφορετικό θα μπορούσε να αποβεί πολύ χειρότερο. 

Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο η θέαση του κόσμου με βάση τα παράπονα και την γκρίνια κάνει τον κόσμο του ατόμου να «συρρικνώνεται». 

Ο Τομ παρουσιάζει επίσης πρόβλημα με το να είναι ισορροπημένος. Εάν πιστεύει πραγματικά ότι όλα όσα έχει επιτύχει οφείλονται αποκλειστικά στις δικές του πράξεις και ότι έχει κατορθώσει τόσα πολλά παρά την άδικη μεταχείριση που έχει υποστεί, τότε υπερεκτιμά τον εαυτό του. 

Δυσκολεύεται να δει ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον έχουν βοηθήσει, επειδή οι περισσότερες από τις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους είναι μέσα από ένα φίλτρο αδικίας ή παραπόνου. Επίσης, αδυνατεί να δει τις επιτυχίες των άλλων επειδή πιστεύει ότι έχουν ωφεληθεί ή βοηθηθεί με τρόπους που ο ίδιος δεν έχει βιώσει. 

Θεωρεί ότι βρίσκεται πάντα σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους άλλους γύρω του, κατάσταση που τον εμποδίζει να αναγνωρίζει περιστάσεις όπου θα μπορούσε να βοηθήσει άλλους ή που ο ίδιος θα είχε κάποια πλεονεκτήματα. Η αδυναμία τού Τομ να είναι ισορροπημένος περιορίζει σημαντικά τον κόσμο του. 

Η συμβουλή του Επίκτητου 

Παρόλο που δεν αφορά ρητά την ευγνωμοσύνη και την γκρίνια, ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος (50-135 μ.Χ.) προσφέρει μια σημαντική συμβουλή για το πώς πρέπει κανείς να βλέπει και να αντιμετωπίζει τον κόσμο: 

«Να θυμάσαι ότι πρέπει πάντα στη ζωή να συμπεριφέρεσαι όπως σε ένα συμπόσιο. Περιφέρεται γύρω σου κάποιος δίσκος; Τέντωσε το χέρι και πάρε ευγενικά μια μερίδα. Περνάει στον επόμενο; Μην τον σταματήσεις. 

Δεν ήρθε ακόμα σ’ εσένα; Συγκράτησε την όρεξή σου και περίμενε να φτάσει σ’ εσένα. Το ίδιο κάνε με τα παιδιά σου, τη γυναίκα σου, τις αρχές και τον πλούτο. Έτσι, κάποτε θα είσαι άξιος συνδαιτυμόνας των θεών.» 

Μη γίνεσαι άνθρωπος που εξετάζει πόσο παίρνουν οι άλλοι από τον δίσκο και μην εκνευρίζεσαι προκαταβολικά ότι δε θα έχει μείνει τίποτα για σένα μέχρι να έρθει η σειρά σου. Μ’ αυτή τη στάση, δεν πρόκειται να απολαύσεις όσα καλά υπάρχουν ήδη στο πιάτο σου. 




Το παρόν κείμενο αποτελεί αδειοδοτημένη μετάφραση του άρθρου «Choosing Gratitude over Grievance», που υπογράφει η Peg O’Connor, Ph.D., καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Κολλέγιο Gustavus Adolphus στη Μινεσότα. 
Συγγραφή Άρθρου  : Νίκος Μεταξάς 
Επιμέλεια & μετάφραση άρθρων, Τμήμα Σύνταξης Πύλης Ψυχολογίας psychology.gr
Επικοινωνία: editorial @psychology.gr 
Όλα τα περιεχόμενα της Πύλης Ψυχολογίας - Psychology.gr προστατεύονται από την DMCA. Η αναδημοσίευση περιεχομένου είναι αποδεκτή, μόνο εφόσον τηρούνται όλοι ανεξαιρέτως οι παρακάτω κανόνες. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η Πύλη Ψυχολογίας θα προχωράει σε καταγγελία DMCA, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση. Διαβάστε προσεκτικά το σχετικό πλαίσιο: ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ

Ο Νόμος της Πρόθεσης και της Επιθυμίας...!!!!

Κάθε πρόθεση και κάθε επιθυμία διαθέτει εγγενείς μηχανισμούς για την πραγματοποίηση της … 

Η πρόθεση και η επιθυμία στο πεδίο της καθαρής δυνατότητας διαθέτει απεριόριστη οργανωτική δύναμη. Όταν εισαγάγουμε μια πρόθεση στο εύφορο έδαφος της καθαρής δυνατότητας, επιστρατεύουμε αυτήν την απεριόριστη οργανωτική δύναμη ώστε να εργαστεί για µας. Στην αρχή υπήρξε η επιθυμία, η οποία ήταν το πρώτο σπέρμα του νου. 

Οι σοφοί, αφού πρώτα διαλογίστηκαν βαθιά, ανακά­λυψαν μέσα στη σοφία τους τη σχέση του υπαρκτού µε το ανύ­παρκτο. (Ύμνος της Δημιουργίας, από τη Ριγκ Βέντα) 

Ένας από τους βασικούς Πνευματικούς Νόμους για την Επιτυχία του ανθρώπου είναι ο Νόμος της Πρόθεσης και της Επιθυμίας. Αυτός ο νόμος βασίζεται στο γεγονός ότι η ενέργεια και οι πληροφορίες ενυπάρχουν παντού μέσα στη φύση. 

Πράγματι, στο κβαντικό πεδίο δεν υπάρχουν παρά µόνο ενέργεια και πληροφορίες. Και φυσικά, το κβαντικό πεδίο της μοντέρνας φυσικής είναι απλά ένα ακόμα όνομα για το πεδίο της καθαρής συνείδησης ή καθαρής δυνατότητας. 

Ας εξετάσουμε αυτόν τον ισχυρισμό µε κάποια λεπτομέρεια. 

Ένα λουλούδι, ένα ουράνιο τόξο, ένα δέντρο, ένα χορταράκι, ένα ανθρώπινο σώμα, όταν διασπαστούν στα βασικά τους στοιχεία, αποτελούνται από ενέργεια και πληροφορίες. Ολόκληρο το σύμπαν – στην ουσιαστική του μορφή – δεν είναι παρά μια κίνηση της ενέργειας και των πληροφοριών. Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ’ εσάς και ένα δέντρο είναι οι πληροφορίες και η ενέργεια που περιέχουν τα αντίστοιχα σώματα. 

Στο υλικό επίπεδο, τόσο εσείς όσο και το δέντρο αποτελείστε από τα ίδια ανακυκλώσιμα υλικά: άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο και μερικά άλλα στοιχεία σε απειροελάχιστες ποσότητες. Θα μπορούσατε ν’ αγοράσετε αυτά τα υλικά από μια αποθήκη µε μερικά χιλιάρικα … 

Η διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σ’ εσάς και το δέντρο δεν είναι ο άνθρακας, το υδρογόνο και το οξυγόνο. Στην πραγματικότητα, εσείς και το δέντρο ανταλλάσσετε συνεχώς άνθρακα και οξυγόνο μεταξύ σας. 

Η αληθινή διαφορά ανάμεσά σας βρίσκεται στην ενέργεια και τις πληροφορίες που σας χαρακτηρίζουν. 

Μέσα στο σχέδιο της φύσης, εγώ και εσείς αποτελούμε προνομιούχα όντα. Διαθέτουμε ένα νευρικό σύστημα που μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του εντοπισμένου χω­ροχρονικά πεδίου το οποίο δημιουργούν τα φυσικά µας σώματα. 

Αισθανόμαστε αυτό το πεδίο εμπειρικά, µε τη μορφή σκέψεων, συναισθημάτων, επιθυμιών, αναμνήσεων, ενστίκτων, ορμών και πεποιθήσεων. Το ίδιο επίπεδο αντιλαμβανόμαστε στην ύλη ως φυσικό σώμα – και μέσα από το υλικό µας σώμα αντιλαμβανόμαστε αυτό το πεδίο σαν τον “κόσμο γύρω µας”. 

Όλα όμως είναι ένα και το αυτό. 

Οι αρχαίοι σοφοί αναφωνούσαν: “Είμαι αυτό, είστε αυτό, όλα είναι αυτό, κι αυτό είναι το µόνο που υπάρχει”. 

Το σώμα σας δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το σώμα του σύμπαντος, αφού σε επίπεδο κβαντομηχανικής δεν υπάρχουν καθορισμένα όρια. Μοιάζετε µ’ ένα κύμα, ένα σπασμό, έναν παλμό, μια δίνη, μια εντοπισμένη διαταραχή μέσα στο ευρύτερο κβαντικό πεδίο. Το ευρύτερο κβαντικό πεδίο – το σύμπαν – στην ουσία δεν είναι παρά το εκτεταμένο σώμα σας. 

Το ανθρώπινο νευρικό σύστημα, όχι µόνο μπορεί ν’ αντιληφθεί την ενέργεια και τις πληροφορίες του δικού του κβαντικού πεδίου, αλλά επειδή η ανθρώπινη συνείδηση είναι εξαιρετικά εύπλαστη, μέσα από αυτό το υπέροχο νευρικό σύστημα μπορείτε ν’ αλλάξετε συνειδητά τα πληροφοριακά δεδομένα που αποτελούν το υλικό σας σώμα. 

Μπορείτε ν’ αλλάξετε συνειδητά το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του δικού σας κβαντομηχανικού σώματος, επηρεάζοντας µ’ αυτό τον τρόπο το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του εκτεταμένου σας σώματος ­του περιβάλλοντός σας και ολόκληρου του κόσμου – προκαλώντας την υλοποίηση πραγμάτων και καταστάσεων μέσα του. 

Αυτή η συνειδητή αλλαγή επιτυγχάνεται µε τη βοήθεια δυο εγγενών παραμέτρων της συνείδησης: της προσοχής και της πρόθεσης. 

Η προσοχή ενεργοποιεί και η πρόθεση μεταμορφώνει. 

Οτιδήποτε στο οποίο στρέφετε την προσοχή σας θα ισχυροποιηθεί στη ζωή σας. 

Οτιδήποτε απ’ το οποίο απομακρύνετε την προσοχή σας, ελαττώνεται, αποσυντίθεται και εξαφανίζεται. 

Η πρόθεση, από την άλλη μεριά, προκαλεί τη μεταμόρφωση της ενέργειας και των πληροφοριών. Η πρόθεση οργανώνει την ίδια της την εκπλήρωση. 

Η ποιότητα της πρόθεσης πάνω στο αντικείμενο της προσοχής, θα ενορχηστρώσει μια απειρία χωροχρονικών γεγονότων για να επιφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, µε την προϋπόθεση πως κάποιος θα ακολουθεί και τους υπόλοιπους πνευματικούς νόμους της επιτυχίας. Αυτό συμβαίνει επειδή η πρόθεση έχει απεριόριστη οργανωτική δύναμη μέσα στο εύφορο έδαφος της προσοχής. 

Απεριόριστη οργανωτική δύναμη, σημαίνει δύναμη για την οργάνωση μιας απειρίας χωροχρονικών γεγονότων, όλων ταυτόχρονα. 

Βλέπουμε την έκφραση αυτής της δύναμης σε κάθε φύλλο χορταριού, σε κάθε άνθος μηλιάς, σε κάθε κύτταρο του κορμιού µας. Τη διακρίνουμε σ’ οτιδήποτε είναι ζωντανό. 

Μέσα στο σχέδιο της φύσης, όλα σχετίζονται και συνδυάζονται μεταξύ τους. 
Η μαρμότα βγαίνει απ’ τη φωλιά της μόλις έρθει η άνοιξη. Τα πουλιά μεταναστεύουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, σε μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Η φύση είναι μια συμφωνία και αυτή η συμφωνία ενορχηστρώνεται σιωπηλά στο υπέρτατο πεδίο της δημιουργίας. 

Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της συμφωνίας. Ένα και µόνο κύτταρο του σώματος κάνει περίπου έξι τρισεκατομμύρια πράγματα το δευτερόλεπτο και πρέπει συγχρόνως να γνωρίζει τι κάνουν όλα τα άλλα κύτταρα την ίδια στιγμή! 

Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να παίζει μουσική, να σκοτώνει μικρόβια, να δημιουργεί ένα μωρό, να απαγγέλλει ποίηση και να παρακολουθεί τις κινήσεις των άστρων ταυτόχρονα, επειδή το πεδίο της απεριόριστης συσχέτισης είναι μέρος του πεδίου των πληροφοριών. 

Το αξιοθαύμαστο µε το νευρικό σύστημα του ανθρώπινου είδους, είναι πως μπορεί να ελέγχει αυτή την απεριόριστη οργανωτική δύναμη µέσω της συνειδητής πρόθεσης. 

Η πρόθεση στο ανθρώπινο είδος δεν περιορίζεται σ’ ένα άκαμπτο δίκτυο ενέργειας και πληροφοριών. Έχει απεριόριστη ευκαμψία. Με δυο λόγια, εφ’ όσον δεν παραβιάζετε τους άλλους νόμους της φύσης, µέσω της πρόθεσής σας μπορείτε κυριολεκτικά να ελέγχετε τις δυνάμεις της φύσης για να εκπληρώσετε τα όνειρα και τις επιθυμίες σας. 

Μπορείτε να βάλετε αυτόν τον κοσμικό υπολογιστή µε την απεριόριστη οργανωτική του δύναμη, να δουλέψει για λογαριασμό σας. Μπορείτε να ταξιδέψετε σ’ αυτό το υπέρτατο έδαφος της δημιουργίας και να φυτέψετε εκεί μια πρόθεση, ενεργοποιώντας µ’ αυτό τον τρόπο το πεδίο του άπειρου συσχετισμού. 

Η πρόθεση βάζει τα θεμέλια για την άκοπη, αυτόματη και ανεμπόδιστη ροή καθαρής δυνατότητας, η οποία αναζητά έκφραση απ’ το ανεκδήλωτο στο εκδηλωμένο. Η µόνη προϋπόθεση είναι πως θα πρέπει να χρησιμοποιείτε την πρόθεσή σας για το καλό της ανθρωπότητας. 

Η αληθινή δύναμη πίσω από την πρόθεση είναι η επιθυμία. Η πρόθεση από μόνη της είναι πολύ ισχυρή, επειδή ουσιαστικά είναι μια επιθυμία χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. 

Η επιθυμία από μόνη της είναι αδύναμη, μια και στους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι τίποτε άλλο από προσοχή συνδυασμένη με προσκόλληση. Η πρόθεση είναι μια επιθυμία αυστηρά σύμφωνη με όλους τους άλλους νόμους, αλλά ειδικά με το Νόμο της Απόσπασης. 

Η πρόθεση σε συνδυασμό με την αποστασιοποίηση οδηγεί σε μια αντίληψη η οποία επικεντρώνεται στη ζωή και στο παρόν, οπότε κάθε πράξη είναι πολύ πιο αποτελεσματική όταν εκτελείται μέσα στην αντίληψη του παρόντος. 

Η πρόθεσή σας μπορεί να προσβλέπει στο μέλλον, αλλά η προσοχή σας βρίσκεται στο παρόν. Εφ’ όσον η προσοχή σας βρίσκεται στραμμένη στο παρόν, η πρόθεσή σας για το μέλλον θα υλοποιηθεί, αφού το μέλλον πλάθεται μέσα στο παρόν. Πρέπει να δεχτείτε το παρόν όπως έχει. 

Αποδεχτείτε το παρόν και στοχεύστε στο μέλλον. Το μέλλον είναι κάτι που μπορείτε πάντα να διαμορφώσετε μέσω της αποστασιοποιημένης πρόθεσης, αλλά δεν πρέπει ποτέ να αντιπαλεύετε το παρόν. 

Παρελθόν, παρόν και μέλλον, αποτελούν όλα ιδιότητες της συνείδησης. 

Το παρελθόν είναι η μνήμη και η θύμηση, το μέλλον η προσμονή και το παρόν η επίγνωση. 

Γι’ αυτό το λόγο, ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο από την κίνηση της σκέψης. Τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον γεννιούνται μέσα στη φαντασία. Μόνο το παρόν, δηλαδή η αντίληψη της στιγμής, είναι αληθινό και αιώνιο. 

Υπάρχει και αποτελεί το δυναμικό του χωροχρόνου, της ύλης και της ενέργειας. Είναι ένα αιώνιο πεδίο πιθανοτήτων, το οποίο αποκτά την εμπειρία του εαυτού του µε τη μορφή αφηρημένων δυνάμεων όπως το φως, η θερμότητα, ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός ή η βαρύτητα. Αυτές οι δυνάμεις δεν βρίσκονται ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον. Απλώς υπάρχουν. 

Ο τρόπος µε τον οποίο αντιλαμβανόμαστε αυτές τις αφηρημένες δυνάμεις, µας προσφέρει την εμπειρία των συγκεκριμένων φαινομένων και μορφών. 

Οι αναμνήσεις των ερμηνειών αυτών των αφηρημένων δυνάμεων, δημιουργούν την εμπειρία του παρελθόντος και οι προσδοκώμενες ερμηνείες των ίδιων δυνάμεων δημιουργούν το μέλλον. 

Αυτές είναι οι ιδιότητες της προσοχής μέσα στη συνείδηση. Όταν οι ιδιότητες αυτές απαλλαχθούν από το βάρος του παρελθόντος, τότε η δράση στο παρόν γίνεται το εύφορο έδαφος για τη δημιουργία του μέλλοντος. 

Η πρόθεση, αν είναι γειωμένη σ’ αυτή την αποστασιοποιημένη ελευθερία του παρόντος, εξυπηρετεί σαν καταλύτης για το σωστό μείγμα ύλης, ενέργειας και χωροχρονικών γεγονότων, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει οτιδήποτε επιθυμήσετε. 

Αν έχετε μια αντίληψη επικεντρωμένη στη ζωή και στο παρόν, τότε τα φανταστικά εμπόδια – τα οποία αποτελούν τουλάχιστον το ενενήντα τοις εκατό των θεωρούμενων εμποδίων – διαλύονται και εξαφανίζονται! Το υπόλοιπο πέντε µε δέκα τοις εκατό μπορεί να μετουσιωθεί σε νέες ευκαιρίες µέσω της εστιασμένης πρόθεσης. 

Η εστιασμένη πρόθεση είναι η ιδιότητα της προσοχής που παραμένει αμετακίνητη στο στόχο της. Εστιασμένη πρόθεση σημαίνει να κρατάτε την προσοχή σας πάνω στο σκοπούμενο αποτέλεσμα, µε τέτοια αμετακίνητη αποφασιστικότητα, ώστε να µην επιτρέπετε σε κανένα εμπόδιο να την ελαττώσει ή να την καταστρέψει. 

Μ’ αυτό τον τρόπο αποκλείετε ολοκληρωτικά όλα τα εμπόδια απ’ τη συνείδησή σας. Μπορείτε να διατηρείτε μια ακλόνητη γαλήνη, ενώ παράλληλα αφιερώνεστε στο στόχο σας µε έντονο πάθος. Αυτή είναι η δύναμη του συνδυασμού αποστασιοποιημένης αντίληψης και εστιασμένης πρόθεσης. 

Μάθετε να τιθασεύετε τη δύναμη της πρόθεσης, και θα μπορείτε να δημιουργήσετε οτιδήποτε επιθυμείτε. 

Μπορείτε ασφαλώς να δείτε αποτελέσματα και μέσα απ’ τις σκληρές προσπάθειες, αλλά αυτά θα έχουν το ανάλογο κόστος τους, µε τη μορφή άγχους, καρδιακών προσβολών και της ελαττωμένης λειτουργίας του ανοσοποιητικού σας συστήματος. Είναι πολύ καλύτερο ν’ ακολουθήσετε τα παρακάτω πέντε βήματα του Νόμου της Πρόθεσης και της Επιθυμίας. 

Ακολουθώντας την παρακάτω διαδικασία για την πραγματοποίηση των επιθυμιών, η πρόθεσή απελευθερώνει αβίαστα τη δική της μοναδική δύναμη: 

(1) Γλιστρήστε μέσα στο “κενό”. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επικεντρωθείτε σ’ εκείνο το σιωπηλό διάστημα ανάμεσα στις σκέψεις, δηλαδή να βρεθείτε μέσα στη σιωπή - το επίπεδο της Ύπαρξης που αποτελεί την ουσιαστική σας πρωταρχική κατάσταση. 

(2) Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, απελευθερώστε τις προθέσεις και τις επιθυμίες σας. Όταν βρισκόσαστε κυριολεκτικά μέσα στο κενό, δεν υπάρχουν σκέψεις ούτε επιθυμίες, αλλά καθώς θα βγαίνετε απ’ το κενό – στο όριο ανάμεσα στο κενό και μια σκέψη – μπορείτε να εισαγάγετε την πρόθεση. 

Αν έχετε μια σειρά από στόχους, μπορείτε να τους γράψετε σ’ ένα κομμάτι χαρτί και να εστιάσετε την προσοχή σας επάνω τους πριν περάστε στο κενό. Αν επιθυμείτε επιτυχημένη καριέρα, για παράδειγμα, µπείτε στο κενό µ’ αυτή την πρόθεση, και η πρόθεσή σας θα σας συνοδεύει σαν ένα αμυδρό λαμπύρισμα της συνείδησής. 

Αν εγκαταλείψετε τις προθέσεις και τις επιθυμίες σας μέσα στο κενό, είναι σαν να τις φυτεύετε στο εύφορο έδαφος της καθαρής δυνατότητας και να περιμένετε να βλαστήσουν όταν έρθει η κατάλληλη εποχή. 

Δεν πρέπει να σκεφτείτε ν’ ανασκάψετε τους σπόρους των επιθυμιών σας για να δείτε αν πράγματι μεγαλώνουν, ούτε και να προσκολληθείτε άκαμπτα στον τρόπο µε τον οποίο θα εξελιχθούν. Απλώς θέλετε να τους σπείρετε. 

(3) Παραμείνετε στην κατάσταση της έσω-αναφοράς. Αυτό σημαίνει να έχετε αντίληψη του αληθινού Εαυτού σας – του πνεύματός σας, της σύνδεσής σας µε το πεδίο της καθαρής δυνατότητας. Σημαίνει επίσης πως δεν θα κοιτάτε τον εαυτό σας μέσα απ’ τα µάτια του κόσμου, ούτε και θα επιτρέψετε να σας επηρεάσουν οι γνώμες και οι κριτικές των άλλων. 

Ένας καλός τρόπος για να διατηρείτε αυτή την κατάσταση της έσω-αναφοράς, είναι να κρατάτε τις επιθυμίες σας κρυφές. Μην τις μοιράζεστε µε κανέναν άλλο, εκτός κι αν είναι κοινές µε συγκεκριμένους ανθρώπους µε τους οποίους είστε πολύ στενά δεμένοι. 

(4) Μην προσκολληθείτε στο αποτέλεσμα. Εγκαταλείψτε την προσμονή μιας συγκεκριμένης εξέλιξης και ζήστε µε τη σοφία της αβεβαιότητας. Απολαύ­στε κάθε στιγμή του ταξιδιού σας στη ζωή, ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε τι θα σας συμβεί στη συνέχεια. 

(5) Αφήστε το σύμπαν να χειριστεί τις λεπτομέρειες. Οι προθέσεις και οι επιθυμίες σας, όταν απελευθερωθούν μέσ’ στο κενό, έχουν απεριόριστη οργανωτική δύναμη. Πιστέψτε πως αυτή η οργανωτική δύναμη της πρόθεσης θα ενορχηστρώσει όλες τις λεπτομέρειες για λογαριασμό σας. 

Να θυμάστε πως στην πραγματική σας φύση είστε καθαρό πνεύμα. Μεταφέρετε τη συνείδηση του πνεύματος σας όπου κι αν βρίσκεστε, απελευθερώνοντας αβίαστα τις επιθυμίες σας, και το σύμπαν θα αναλάβει τα υπόλοιπα. 

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ 

Θα θέσω σ’ εφαρμογή το Νόμο της Πρόθεσης και της Επιθυμίας αποφασίζοντας να ακολουθήσω τα παρακάτω βήματα: 

(1) Θα κάνω έναν κατάλογο όλων των επιθυμιών µου και θα τον έχω μαζί µου όπου κι αν βρεθώ. Θα τον διαβάζω πριν περάσω στη σιωπή και το διαλογισμό, πριν πέσω για ύπνο και μόλις ξυπνήσω το πρωί. 

(2) Θ’ απελευθερώσω αυτόν τον κατάλογο των επιθυμιών µου και θα τον παραδώσω στη μήτρα της δημιουργίας, πιστεύοντας πως όταν τα πράγματα δείχνουν να µην έρχονται όπως τα θέλω, υπάρχει κάποιος λόγος και πως το σύμπαν έχει για µένα πολύ μεγαλύτερα σχέδια απ’ ό,τι έχω φανταστεί. 

(3) Θα υπενθυμίζω στον εαυτό µου να εξασκώ πάντα την αντίληψη του παρόντος σ’ όλες µου τις ενέργειες. Θ’ αρνηθώ να επιτρέψω στα όποια εμπόδια συναντήσω, να καταστρέψουν την ποιότητα της προσοχής µου στην παρούσα στιγμή. Θα αποδέχομαι το παρόν όπως είναι και θα υλοποιώ το μέλλον μέσα απ’ τις πιο βαθιές και ειλικρινείς προθέσεις και επιθυμίες µου. 




Πηγή : [“Οι επτά πνευματικοί νόμοι της επιτυχίας” Deepak Chopra, Εκδ. Έσοπτρον, 1996] 

Πως να εκπαιδεύσετε τον εγκέφαλό σας να μην εξοργίζεται από τους άλλους...!!!!

Μερικές φορές συμβαίνει να καβγαδίζουμε για κάποιο θέμα με κάποιο φίλο, τους συνεργάτες μας ή τους συγγενείς. Είναι μια άτυχη στιγμή που αποπροσανατολίζει τις σχέσεις μας με αυτά τα πρόσωπα. 

Τι μπορούμε να κάνουμε όταν οι πληγές είναι ακόμα νωπές και βράζουμε από θυμό ώστε να σβήσουμε όλο αυτό το πάθος και να μην μας επηρεάζει; Μπορούμε με κάποιο τρόπο να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μας να μας απεγκλωβίσει από αυτή την τοξική συνήθεια;

Από που προέρχεται ο Θυμός και η Οργή;

Για να ξεπεράσετε τον εκνευρισμό που νιώθετε, θα πρέπει να κατανοήσετε τι είναι στην ουσία ο θυμός και την τον πυροδοτεί μέσα μας. Τα συναισθήματα δημιουργούνται στο σύστημα του εγκεφάλου το οποίο σχετίζεται με τα κίνητρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς (motivational system). 

Η έκφρασή τους είναι ένας τρόπος που μας βοηθά να αξιολογήσουμε πόσο αποτελεσματικά εκπληρώνουμε τους στόχους μας. Έτσι, ο τρόπος ερμηνείας αυτών των συναισθημάτων δημιουργεί την συναισθηματική εμπειρία.

Όταν ένας στόχος που είχαμε θέσει και είχε σημασία για μας μπλοκαριστεί και δεν ευοδωθεί, αισθανόμαστε άσχημα. Όσο πιο σημαντικός ήταν ο στόχος αυτός, τόσο ισχυρότερα είναι το αρνητικά συναισθήματα που βιώνουμε. 

Όταν αυτή η αποτυχία προκαλείται από διάφορες ανεξέλεγκτες περιστάσεις και συγκυρίες, τότε είμαστε απλά απογοητευμένοι και τα βάζουμε με την τύχη και τις συγκυρίες αυτές. Αντιθέτως, όταν κάποιος άλλος είναι ο λόγος της αποτυχίας, τότε θυμώνουμε και εξοργιζόμαστε με αυτούς, δεδομένου ότι προκάλεσαν το πρόβλημα.

Από την σκοπιά της βιολογικής εξέλιξης, η ένταση και επιθετική στάση του σώματος που βγαίνουν με το θυμό έχουν το νόημά τους. Αν χρειαστεί να παλέψουμε με κάποιον που μας απειλεί, το να φωνάξουμε και να χρησιμοποιήσουμε σωματική βία μας είναι χρήσιμο. 

Στο σύγχρονο κόσμο, όμως, που αρκετοί από τους στόχους μας έχουν εννοιολογική και ιδεολογική φύση και η επίτευξή τους δεν έχει να κάνει με τη χρήση σωματικής βίας ώστε να μας βοηθήσει να λύσουμε τα προβλήματα μας, ο θυμός μπορεί να είναι λιγότερο ως απειροελάχιστα χρήσιμος.

Για να ηρεμήσετε τον εαυτό σας και να κατευνάσετε αυτά τα συναισθήματα, όταν τα γεγονότα αυτά είναι ακόμα φρέσκα, ίσως να μην μπορείτε απλά να διώξετε το άσχημο περιστατικό μακριά από το μυαλό σας ελπίζοντας τελικά να σταματήσει να σας γεμίζει με οργή. 

Θα πρέπει να επικεντρωθείτε στο πρόσωπο που σας προκάλεσε αυτή την οργή. Να αξιολογήστε αν αυτό που συνέβη ήταν σοβαρό, το έκανε για πρώτη φορά ή συνεχώς ή αν είχε κάποια μνησικακία προς εσάς, κι αν όχι, τότε ίσως να χρειαστεί να συγχωρήσετε το πρόσωπο αυτό για τις πράξεις του. Απ’ την άλλη, αν αυτό που έκανε μοιάζει ασυγχώρητο, θα πρέπει να ακολουθήσετε μια άλλη στρατηγική.

Γιατί πρέπει να συγχωρούμε και να δίνουμε τόπο στην οργή στις περισσότερες περιπτώσεις;

Αρχικά ας εξετάσουμε την περίπτωση της συγχώρεσης. Ολοένα περισσότερα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η συγχώρεση ωφελεί αυτόν που συγχωρεί περισσότερο από το πρόσωπο που συγχωρείται.

Ένας από τους λόγους που εμμένουμε να είμαστε θυμωμένοι με κάποιους είναι επειδή η παρουσία τους μας υπενθυμίζει συνεχώς τα όσα άσχημα μας έκαναν. Οι λεπτομέρειες των γεγονότων που κρατάμε στο μυαλό μας κάνουν τα συμβάντα να μένουν φρέσκα. 

Η ανάμνηση τους ενεργοποιεί την δραστηριότητα στο κέντρο του εγκεφάλου που σχετίζεται με τα κίνητρα, που είχαμε αναφερθεί προηγουμένως, το οποίο αναζωπυρώνει την αρχική οργή και όλα ξεκινούν πάλι από την αρχή.

Έτσι, όταν ακούμε κάποιον να λέει : «μπορώ να σε συγχωρήσω, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό που έκανες» μην τους πιστεύετε. Όταν συγχωρούμε κάποιον ειλικρινά, τότε παράλληλα ξεχνάμε τις λεπτομέρειες που έκανε αυτό το πρόσωπο σε μας, διαγράφονται από τη μνήμη μας. Συγχώρεση και λήθη πάνε χέρι-χέρι. 

Με την πάροδο του χρόνου, η λήθη καθιστά πιο δύσκολο η παρουσία του υπαίτιου να ενεργοποιήσει το κινητήριο σύστημα του εγκεφάλου εκ νέου. 

Ως αποτέλεσμα, ο οργανισμός μας δεν είναι πλέον σε θέση να παράγει την ενέργεια που απαιτείται για να αισθανθούμε θυμό και οργή προς το άλλο πρόσωπο.

Φυσικά πάντα μπορεί να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους, και να μην μπορέσουμε να τους εμπιστευτούμε πλήρως ποτέ ξανά, αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό από το να μας πιάνει τρέλα και ταχυπαλμία όταν τους βλέπουμε μπροστά μας. Ακόμα κι αν η σχέση μαζί τους δεν ανακάμψει, τουλάχιστον δεν θα αισθανόμαστε θυμωμένοι μαζί τους για πάντα.

Κρατήστε κάποιες αποστάσεις από αυτούς

Τι γίνεται στην περίπτωση που πραγματικά δεν μπορείτε να συγχωρήσετε κάποιον; Μήπως θα βιώνετε μοιραία, κάθε φορά που τους βλέπετε, με ζωντανές λεπτομέρειες τα γεγονότα του τελευταίου καβγά σας; Όχι απαραίτητα. 

Ακόμα και όταν δεν είστε σε θέση να συγχωρήσετε κάποιον, δεν χρειάζεται να εκθέτετε τον εαυτό σας σε καταστάσεις που διατηρούν υψηλά τα επίπεδα θυμού προς αυτούς. 

Η αντοχή της συναισθηματικής σας αντίδρασης προς ένα άτομο εξαρτάται από το βαθμό της ψυχολογικής δέσμευσης που έχετε μαζί του.

Συχνά, όταν είστε θυμωμένοι με κάποιον, έχετε την τάση να σκέφτεστε με επαναλαμβανόμενο τρόπο, όλη τη μέρα, τα όσα σας προκάλεσαν. Αυτό σας κρατά συναισθηματικά δεσμευμένους να νιώθετε αδικημένοι. 

Οι ψυχολόγοι αποκαλούν αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο σκέψης «μηρυκασμό», βγαλμένο από τον όρο που έχουμε δώσει στον τρόπο που οι αγελάδες μασούν την τροφή τους.

Για να αποφύγετε τον μηρυκασμό τέτοιων αρνητικών σκέψεων, κρατήστε τον εαυτό σας σε κάποια ψυχολογική απόσταση από την κατάσταση. Επικεντρωθείτε σε άλλες πτυχές της ζωής σας. 

Όταν σκέφτεστε την κατάσταση, αλλάξτε οπτική και φανταστείτε τι θα έλεγε για αυτά ένα τρίτο πρόσωπο, ίσως ένας κοινός σας φίλος. 

Πιέζοντας τον εαυτό σας να δει τα γεγονότα απ’ έξω, πείθετε το μυαλό σας να σκεφτεί την κατάσταση πιο ουδέτερα. Έτσι, οι αναλυτικές λεπτομέρειες για το τι έκανε αυτό το άτομο σε σας θα είναι λιγότερο προσβάσιμες, με αποτέλεσμα να έχουν μικρότερη επίδραση στην συναισθηματική σας κατάσταση.

Ρετουσάρετε τα γεγονότα

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο θυμός τείνει να μας εγκλωβίζει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης για όσα συνέβησαν. Η ερμηνεία που δώσαμε και επαναλαμβάνεται γίνεται μια πληγή που δεν θα επουλωθεί.

Μια εναλλακτική προσέγγιση είναι να βρούμε άλλους τρόπους για να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση. Εκφράσεις όπως «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» είναι πραγματικά ουσιαστικές ψυχολογικά μιλώντας, επειδή μας ενθαρρύνουν να δούμε την τρέχουσα κατάστασή μας με έναν διαφορετικό τρόπο. 

Το πρόβλημα που κάποιος άλλος σας προκάλεσε μπορεί να μετατραπεί σε μια καλή ευκαιρία για εσάς που δεν θα μπορούσε να υπάρξει αν δεν σας έβρισκε αυτή η αναποδιά. Μια τελική θετική έκβαση μπορεί να αλλάξει τα όσα αισθάνεστε για αυτόν, αλλά και για τις περιστάσεις που οδήγησαν στο αρχικό συμβάν.

Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε να δείτε την κατάσταση από τη σκοπιά του προσώπου με το οποίο είστε θυμωμένοι. Έχουμε μια ισχυρή τάση να υποθέσουμε ότι οι ενέργειες των άλλων οδηγούνται από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους (όπως είναι την αγένεια , τη μοχθηρία , ή την κακία) και όχι από τις περιστάσεις που τους οδηγούν σε αυτές τις ενέργειες. 

Όταν παίρνετε τη θέση αυτού του ατόμου, οι κρυμμένες πτυχές της κατάστασης μπορεί να γίνουν πιο εμφανείς και μπορεί να σας βοηθήσουν να καταλάβετε γιατί ενήργησαν όπως ενήργησαν, ακόμη κι αν δεν συμφωνείτε 100% με τις πράξεις αυτές.

Δεν είναι ποτέ εύκολο να σταματήσει να γεμίζετε οργή με κάποιον που σας έκανε κάτι άσχημο. 

Μπορεί να στοιχηματίζετε πως δεν θα πάψετε ποτέ να είστε θυμωμένοι μαζί τους, αλλά πρέπει να ξέρετε πως το συναίσθημα του θυμού είναι αρκετά ισχυρό και σπάνια μας οδηγεί να σκεφτόμαστε θετικά, να εργαζόμαστε παραγωγικά και να παίρνουμε σωστές αποφάσεις. 

Εάν δεν μπορέσετε τελικά να ξεφύγετε από αυτήν την κατάσταση και να δώσετε τόπο στην οργή, όχι μόνο τιμωρείτε το άλλο πρόσωπο με την περιφρόνηση σας, όπως νομίζετε, αλλά ενδέχεται να πληγώνετε τον εαυτό σας, εξίσου.




Συγχρονικότητα : Όταν το Σύμπαν σου κλείνει το μάτι…!!!!

Με αφορμή μια πρόσφατη συζήτηση περί επαναλαμβανόμενων αριθμών, πιστεύω ότι υπάρχουν κάποια «παραθυράκια» που ανοιγοκλείνουν. Ή αλλιώς, «κβαντικά τρένα» που κατά περιόδους έρχονται και φεύγουν. Ο κάθε άνθρωπος έχει έρθει σε αυτό τον κόσμο με κάποιο σκοπό, αυτό στους περισσότερους μας είναι πλέον δεδομένο.

Υπάρχει και η άποψη του τυχαίου. Αν και μελετώντας από σένα μέχρι και την φύση ή το ορατό σύμπαν, βλέποντας ότι όλα διέπονται από κάποιους νόμους, ακολουθίες και σταθερές (π, φ, e, α, fibonnaci, και λοιπά), ίσως καταλαβαίνεις ότι πίσω από το κάθε τι υπάρχει μια νοημοσύνη που ακόμα δεν έχουμε μπορέσει να καταλάβουμε. 

Οπότε με λίγο ψάξιμο, ο όρος «τυχαίο» είναι αρκετά σχετικός. Όλα έχουν να κάνουν με τρία πράγματα:

– Τα εξαρτήματα (κύτταρα, σώμα, και πως τα διατηρούμε και εξελίσσουμε ή τοξινώνουμε)

– Το λογισμικό (νους, διανόηση, τρόπος σκέψης)

– Την ψυχή (επίπεδα εμπειρίας, επίγνωσης, συνειδητότητας και δόνηση)

Σκοπός μπορεί να είναι η απόλαυση και η εμπειρία. Μπορεί να είναι το ταξίδι. Μπορεί ένας προορισμός. Για τον κάθε ένα και για το κάθε στάδιο που βρίσκεται η ψυχή είναι διαφορετικός, ξεχωριστός και σημαντικός. 

Δεν υπάρχει ανώτερος – κατώτερος. Απλά, «υπάρχει». Όταν λοιπόν αρχίζουν οι «τυχαίες» συγχρονικότητες, χωρίς να το επιδιώκεις, δηλαδή χωρίς να το ψάχνεις, όπως :

– Βλέπεις στο ρολόι, σε πινακίδα, σε σελίδα ή ξυπνάς σε επαναλαμβανόμενους αριθμούς τύπου 3:33, 11:11, 22:11, 22:55

– Σκέφτεσαι κάποιον και τον βλέπεις μπροστά σου

– Ψάχνεις να παρκάρεις και ξέρεις πού να στρίψεις και βρίσκεις αμέσως

– Σε προβληματίζει κάτι και σε μια άσχετη στιγμή, συζήτηση, βιβλίο ή ταινία βρίσκεις απάντηση

Τότε το «παραθυράκι» έχει ανοίξει, ή ένα «κβαντικό τρένο» είναι μπροστά σου. Έχεις συγχρονιστεί με κάποια αναβαθμιστική ροή ενέργειας. Όταν συμβεί αυτό έχεις δύο επιλογές:

Η μία είναι να πεις «τυχαίο είναι» και να το αγνοήσεις. Αν δεν υπάρχει κάποιος πολύ ιδιαίτερος λόγος να «ξυπνήσεις» άμεσα, αργά ή γρήγορα κλείνει αυτό το παραθυράκι. Το «τρένο» περνάει κι επανέρχεσαι στα κανονικά σου ξεχνώντας το. Ίσως ξανά έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον. 

Εδώ, έχεις να αντιμετωπίσεις και τους προσωπικούς σου κατώτερους μηχανισμούς (φόβο, εγώ, ζώνη ασφαλείας) που θέλουν να σε κρατήσουν σε μια κανονικότητα, όσο ευχάριστη ή δυσάρεστη είναι η πραγματικότητα που βιώνεις.

Η δεύτερη είναι να το δεις σα σημάδι ότι είσαι στο σωστό δρόμο για σένα. Ότι είναι κάτι σαν σκίρτημα αφύπνισης. Αν αγκαλιάσεις αυτό το «τρένο», θα σε πάει σε μια άλλη πραγματικότητα. 

Αν εστιάσεις δηλαδή σε αυτό, και ακολουθήσεις τα δικά σου σημάδια και την διαίσθησή σου, θα σε οδηγήσει σε σενάρια όπου υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να αναβαθμίσεις την συνειδητότητά σου και να δεις παραπάνω πράγματα με το τρίτο μάτι, ή της καρδιάς, πέρα από τα δύο που ανοιγοκλείνεις καθώς διαβάζεις αυτό το κείμενο.

Μια δυνατότητα εσωτερικής, και κατ’ επέκταση εξωτερικής αλλαγής της πραγματικότητας που βιώνεις ως αντανάκλαση του μέσα σου. Ο σκοπός είναι να είσαι όσο πιο αυθεντικός γίνεται στο κάθε στάδιο, όχι προς τους άλλους, αλλά προς το τι έχεις μέσα σου. Κι αυτό είναι κάτι που ανακαλύπτεις σταδιακά.

Η συγχρονικότητα και η αφύπνιση περιορίζονται μόνο από ένα πράγμα: την ελεύθερη βούληση. 

Έχεις δηλαδή την κάθε στιγμή, τη δυνατότητα να επιλέξεις ποιο δρόμο θα ακολουθήσεις. Αφύπνιση, με απλά λόγια, σημαίνει ότι αρχίζεις και βλέπεις πέρα από την ύλη και τα καθημερινά. Ξεκινάς να ανταποκρίνεσαι σε κάποιο εσωτερικό «κάλεσμα» που δεν έχει καμία σχέση με τα εξωτερικά πρέπει ή προγραμματισμούς.

Είναι σημαντικό να παραμένεις γειωμένος πάντα, δηλαδή μην ασχολείσαι μόνο με τέτοια ζητήματα, αλλά και με τα καθημερινά. Διαφορετικά, σταδιακά θα αρχίσεις να χάνεις επαφή με την κοινά αποδεκτή πραγματικότητα, που είναι η αρχική σου «άγκυρα» για τις νέες αναζητήσεις και τα εσωτερικά σου ταξίδια. 

Το πρώτο βασικό σημείο αναφοράς σου, οι ρίζες του δέντρου σου. Μετά από λίγο καιρό σε αυτό το μονοπάτι, θα σου είναι εύκολο να παρατηρήσεις όσους έχουν χάσει αυτή τη γείωση. Είναι πολλοί.

Μπαίνοντας σε αυτή τη διαφορετική κατάσταση ύπαρξης επίσης θα συμβούν δύο ακόμη πράγματα. 

Θα έρθεις σε επαφή με αντίστοιχους ανθρώπους, και παράλληλα θα χάσεις επαφή με κάποιους ανθρώπους που δεν είναι σε αντίστοιχη κατάσταση. Εκ των πραγμάτων, θα παρατηρήσεις ότι πια θα υπάρχει δυσκολία στην επικοινωνία καθώς μπαίνεις σε άλλα επίπεδα συνειδητότητας.

Είναι εξίσου πολύ σημαντικό να αναρωτιέσαι για οτιδήποτε και για τον οποιονδήποτε. Τι κίνητρα μπορεί να έχει, και σιγά σιγά να χτίζεις διάκριση ως προς το ό,τι συμβαίνει. 

Δεν μιλάμε για καχυποψία, αλλά εμπιστοσύνη στους δικούς σου «Δίες» (Δια-νόηση, Δια-ίσθηση, Διά-κριση, Δια-λογισμό, Διά-λυση, Διά-υγεια, Καρ-διά). Όταν τους γνωρίσεις και ευθυγραμμιστείς με αυτούς, τότε θα μπορέσεις να «βλέπεις» καλύτερα και να γνωρίζεις τι να αγκαλιάζεις, και τι να αφήνεις να προσπεράσει.

Κλείνοντας, οφείλεις να παραμένεις ταπεινός και να προσέχεις το πνευματικό εγώ το οποίο είναι προέκταση του κατώτερου εγώ. Το να τα γνωρίζεις όλα ή να σε θεωρήσεις ανώτερο από κάποιον, στέλνει το μήνυμα στην Ύπαρξη ότι δεν χρειάζεσαι άλλη γνώση ή επίγνωση, συν το αίτημα κάποιας σφαλιάρας προσγείωσης αργά ή γρήγορα.

Επίσης, θα δεις πολλούς σε αυτή την κατηγορία. Το «δεν ξέρω τίποτα» στέλνει το μήνυμα ότι μπορείς να λάβεις. Τα δώρα που ενδεχομένως να σου δοθούν, είναι μόνιμα όσο εξυπηρετούν ένα ευρύτερο συλλογικό καλό. 

Τη στιγμή που τα αξιοποιήσεις εγωικά ή εις βάρος κάποιου, ξεκινάει μια άλλη διαδρομή την οποία μακροπρόθεσμα καλύτερα να αποφύγεις.

Ευελπιστούμε να αγκαλιάσεις αυτή τη συγχρονικότητα, και να την αξιοποιήσεις με αρετή, ακούγοντας μόνο τον εσωτερικό σου ψίθυρο ή φωνή. 

Όσο αποβάλλεις τα τσόφλια της προσωπικότητας και του εγώ σου, όλα θα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Κι αν κάποια στιγμή στην διαδρομή πονέσεις, θυμήσου μόνο πως πρωτοήρθες σε αυτό τον κόσμο, αλλά και πως δημιουργούνται τα πιο διαυγή και πολύτιμα διαμάντια.