Είμαστε υπεύθυνοι για τη στάση μας....!!!!!!!

Δεν αποφασίζουμε εμείς πόσα χρόνια θα ζήσουμε, αλλά μπορούμε να αποφασίσουμε πόση ζωή θα περιέχεται μέσα στα χρόνια αυτά. 

Δεν εξαρτάται από εμάς η ομορφιά του προσώπου μας, αλλά από εμάς εξαρτάται η έκφρασή του. 

Δεν έχουμε τη δυνατότητα να αποφύγουμε τις δύσκολες στιγμές της ζωής μας, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε να μην κάνουμε δύσκολη τη ζωή μας. 

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε την αρνητική ατμόσφαιρα του κόσμου που ζούμε, μπορούμε όμως να ελέγξουμε την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο μυαλό μας. 

Πολύ συχνά προσπαθούμε να επιλέξουμε και να ελέγξουμε πράγματα που δεν περνούν από το χέρι μας. 

Πολύ σπάνια επιλέγουμε να ελέγξουμε αυτό που περνάει από το χέρι μας… τη στάση της ζωής μας…..

 

Δεν έχει σημασία τι μου συμβαίνει, αλλά τι συμβαίνει μέσα μου. 

Αν πιστεύεις ότι νικήθηκες, είσαι νικημένος. 

Αν πιστεύεις πως δεν έχεις τα κότσια, δεν τα έχεις. 

Αν θα ήθελες να νικήσεις αλλά πιστεύεις ότι δεν μπορείς, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα νικήσεις. 

Οι μάχες της ζωής δεν κερδίζονται πάντοτε από το δυνατότερο ή τον ταχύτερο αλλά, αργά ή γρήγορα, ο άνθρωπος που κερδίζει είναι εκείνος που πιστεύει πως ΜΠΟΡΕΙ να κερδίσει !!!! 

https://mybellavista.wordpress.com

Η χρονοτράπεζα.....!!!!!!

Φαντάσου ότι υπάρχει μια τράπεζα, η οποία κάθε μέρα καταθέτει στον λογαριασμό σου το ποσό των 86.400 €.

Αυτή η περίεργη τράπεζα, λειτουργεί με τον εξής τρόπο :

1. δεν μεταφέρει τα λεφτά σου από τη μία μέρα στην άλλη,

2. κάθε βράδυ σβήνει από το λογαριασμό αυτά που δεν έχεις ξοδέψει.

Αυτή η πίστωση κάποτε απότομα θα σταματήσει.

Τι θα έκανες;…φαντάζομαι ότι θα έπαιρνες κάθε μέρα τα λεφτά που δεν ξόδεψες. Έτσι;

Λοιπόν, ο καθένας από εμάς έχει καταθέσεις σε αυτήν την καταπληκτική Τράπεζα …… το όνομά της είναι ΧΡΟΝΟΣ.

Κάθε μέρα, αυτή η τράπεζα καταθέτει στον προσωπικό μας λογαριασμό 86.400 δευτερόλεπτα.

Κάθε βράδυ αυτή η τράπεζα διαγράφει από τον λογαριασμό μας όλα τα δευτερόλεπτα που δεν τα χρησιμοποιήσαμε με θετικό τρόπο και θεωρεί χαμένη οποιαδήποτε ποσότητα του χρόνου την οποία δεν έχουμε επενδύσει σε κάτι ωφέλιμο.

Αυτή η τράπεζα δεν μεταφέρει λογαριασμούς από τη μια ημέρα στην άλλη.

Κάθε μέρα σου ανοίγει καινούργιο λογαριασμό.

Κάθε βράδυ σβήνει τις καταθέσεις της ημέρας.

Αν δεν χρησιμοποιείς την κατάθεσή σου κατά τη διάρκεια της ημέρας, εσύ είσαι αυτός που χάνει. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.

Δεν υπάρχουν χρωστούμενα για την αυριανή ημέρα : πρέπει να ζεις το σήμερα με την σημερινή κατάθεση.

Αν αποτύχεις να χρησιμοποιήσεις την πίστωση της ημέρας, αυτό θα είναι χάσιμο δικό σου.

Αυτό στο λέει ξεκάθαρα και στον Πίνακα Ανακοινώσεων η ΧρονοΤράπεζα που γράφει :

«Χάθηκε Μια ‘Ωρα Χρυσή!!!

Δεμένη με Εξήντα Διαμαντένια Λεπτά!!!

Δεν προσφέρεται αμοιβή. Γιατί είναι ΧΑΜΕΝΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!»

Δεν υπάρχει επιστροφή και κάποια μέρα δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία. Επομένως ζήσε και στηρίξου στην πίστωση της ημέρας. Επένδυσε στις αποφάσεις σου που μπορείς να πάρεις ΤΩΡΑ.

Η χρονοτράπεζα κάθε ημέρας σου παρέχει 86.400 δευτερόλεπτα, αξιοποίησέ τα. Πάρε τη ζωή σου και κάντην ένα έργο τέχνης,ΜΠΟΡΕΙΣ.

Η ευτυχία μετριέται με στιγμές…Γι’ αυτό μη χαραμίζεις τον χρόνο σου!!!

Για να καταλάβεις την αξία ενός χρόνου, ρώτα κάποιον μαθητή που επανέλαβε κάποια τάξη…

Για να καταλάβεις την αξία ενός μήνα, ρώτα μια μητέρα που μόλις έχει γεννήσει…

Για να καταλάβεις την αξία μιας εβδομάδας, ρώτα τον εκδότη ενός εβδομαδιαίου περιοδικού…

Για να καταλάβεις την αξία μιας ώρας, ρώτα τους εραστές που περιμένουν για να συναντηθούν…

Για να καταλάβεις την αξία ενός λεπτού, ρώτα ένα ταξιδιώτη που έχασε το τρένο του…

Για να καταλάβεις, τέλος, την αξία ενός δευτερόλεπτου, ρώτα κάποιον, που κόντεψε να πάθει ατύχημα…

Για να καταλάβεις την αξία ενός δεκάτου δευτερολέπτου,ρώτησε κάποιον που πήρε το 2° μετάλλιο στους παγκόσμιους αγώνες ταχύτητας.

https://mybellavista.wordpress.com

Η Σκέψη που δε Γίνεται Πράξη....!!!!!!!

Όταν προσπαθείς να καταπιαστείς με ένα θέμα που εκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα απόψεων, δύο είναι τα τινά: είτε να μείνεις στην επιφάνεια κενολογώντας είτε να εκφραστείς τόσο σύνθετα, ώστε στο τέλος να μη καταλάβεις ούτε εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.

Επιλέγοντας να ξεκινήσω κατ’ αυτό το τρόπο, σκόπιμα καταδεικνύω την επιτακτική ανάγκη της πρακτικής θεωρίας.

Είναι όμορφο να υπάρχει μια σωστή πρώτη ύλη, βασισμένη σε μια ολοκληρωμένη θεωρία, όμως, δεν αρκεί αν δε συνοδεύεται με την ανάλογη απόδειξη.

Η κοινωνία μας και οι σχέσεις αλληλεπίδρασης που ενυπάρχουν σε αυτή διαμορφώνονται, αναπτύσσονται και εξελίσσονται πρακτικά.

Τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε στη καθημερινότητά μας, μας δημιουργούν συναισθήματα, τα οποία πρέπει να εκτονωθούν με κάποια μορφή αντίδρασης. Όταν η αντίδραση μετασχηματίζεται σε απόφαση, το συναίσθημα αποκτά τη μορφή της διέγερσης, κατά την οποία διακατεχόμαστε από ένα ευχάριστο άγχος.

Γιατί οι σκέψεις μας αδυνατούν να μεταφραστούν, τις περισσότερες φορές, σε πράξεις, λοιπόν;

Πολλές φορές, καταγράφουμε τη κατάσταση-ερέθισμα, ξέρουμε τι θέλουμε, κινητοποιούμε την ενέργεια του συναισθήματος, αλλά τελευταία στιγμή, δε τολμάμε να περάσουμε στη πράξη, διακόπτοντας τη νοερή διεργασία που ξεκινήσαμε.

Έτσι, καταλήγουμε να αμφιβάλλουμε για την αρχική μας θέση, καταλήγοντας σε μια, αρνητική αυτή τη φορά, αγχογόνo κατάσταση παράλυσης.

Πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο της ματαίωσης ή ενός εξωγενούς συμβάντος που θα αναβάλει τα σχέδιά μας. Αλλά για πόσο; Ο χρόνος που θα επιτρέψουμε να μας επηρεάζουν οι παράγοντες αυτοί είναι ένα βολικό άλλοθι για να δικαιολογήσουμε τα πραγματικά αίτια που υποβόσκουν ενδόμυχα και παρακωλύουν την υλοποίηση της σκέψης.

Όσο πικρό κι αν ακούγεται, δεν έχει καμία σημασία η πρόθεση, αλλά η έκβαση που αυτή επιφέρει.

Η ταυτότητά μας καθορίζεται από τα πεπραγμένα και όχι από το συνονθύλευμα σκέψεων που έχουμε γύρω από δυνητικές καταστάσεις.

Ο τρόπος που θα συμπεριφερθούμε απέναντι στον εαυτό μας και στους γύρω μας θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και ένδειξη συμβατότητας σκέψης και πράξης.

Στη τελική κρινόμαστε….

Για αυτό που δείχνουμε ότι είμαστε στον έξω κόσμο και όχι για αυτό που σκεφτόμαστε ότι θα έπρεπε να είμαστε. Αν θεωρούμε, λοιπόν, ότι το “είναι” της σκέψης μας αποτελεί δική μας δημιουργία και όχι κάποιο αποκύημα “ευγενών” εξωτερικών παραινέσεων γιατί να μην αποτυπωθεί και στο “φαίνεσθαι”;

Για να προλάβω να καλύψω τα νότα μου, οφείλω να δηλώσω πρόμαχος του “είναι” και όχι του “φαίνεσθαι”. Μόνο που υπάρχουν κάποιες λεπτές γραμμές στις έννοιες αυτές, τις οποίες αν δε διαχειριστείς με αυθεντικότητα, τείνεις να εξαλείψεις και να ευτελίσεις τις έννοιές τους, διαβρώνοντας τις ισορροπίες ανάμεσά τους. 

Στη προκειμένη περίπτωση, θέλησα να τις ενώσω και να τις παρουσιάσω ως αλληλένδετες καταστάσεις, όπου το “είναι”, δηλαδή η θεωρία, ολοκληρώνεται πρακτικά μέσα από το “φαίνεσθαι” αυτής.

Αν σταματήσουμε να κομπάζουμε για το τι “είμαστε” και εισχωρήσουμε στο “φαίνεσθαι” αυτού που δηλώνουμε, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πιο γόνιμα απ’ όσο περιμένουμε.

Ελευθερία Καρακατσίνα  

freedomsays

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Που πάει η αγάπη όταν τελειώνει ;

Πού πάει αγάπη όταν χάνεται;

Κρύβεται σε μια γωνιά και κλαίει;

Μπαίνει μέσα σε ένα σκοτεινό ντουλάπι και κουλουριάζεται;

Όχι. Στην δική μου ιστορία, όταν η αγάπη χάνεται, τελειώνει, πάει σε ένα μέρος ηλιόλουστο και λαμπερό και κάνει party! Χορεύει mambo και πίνει Sangria.

Μαζεύει τις βαλίτσες της και τις γεμίζει με αναμνήσεις, στιγμές και σχολαστικά φυλαγμένα λόγια και αρχίζει το ταξίδι της για ένα μέρος τόσο μαγικό όσο και η χώρα του Ποτέ – Ποτέ. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να λέγεται αυτό το μέρος, ξέρω όμως πως μυρίζει γιασεμί και γαρδένια και τα βράδια γεμίζει με κεριά βανίλια τον περίγυρο.

Κι η αίσθηση που έχει η αγάπη όταν φεύγει;

Σαν να χώνεσαι μέσα σε χλιαρό νερό. Ούτε κρύο για να ξυπνήσει όλες τις αισθήσεις σου, ούτε ζεστό για να σε πνίξει. Είναι η αίσθηση του χλιαρού που σου ξυπνάει μέσα σου την ηρεμία και την οικειότητα.

Γιατί αυτό συμβαίνει όταν η αγάπη τελειώνει. Σου μένει η οικειότητα, η ηρεμία, το νοιάξιμο, το ενδιαφέρον. Κι αυτό είναι το τέλος της διαδρομής.

Για να φτάσεις σε αυτό το τέλος, υπάρχουν δρόμοι που θα τους περπατήσεις και θα ματώσεις. Θα τους περπατήσεις χωρίς να ξέρεις αν θα είναι στρωμένοι με άσφαλτο ή θα είναι ξεχασμένα κακοτράχαλα δρομάκια γεμάτα χαλίκια.

Κι όσο περπατάς προς το τέλος, υπάρχει πάντα ένα χαλικάκι που θα μπει μέσα στο παπούτσι σου και θα σε πονάει. Είναι σαν τις αναμνήσεις, όταν προσπαθείς να κρατήσεις μια αγάπη ζωντανή.

Δεν μπορείς. Όταν εξαντληθεί η αγάπη δεν ξαναγεμίζει. Δεν είναι έρωτας να ξαναγεννηθεί. Η αγάπη μοιράζεται, σκορπιέται κι αν είναι αρκετή, λιγοστεύει μα δεν τελειώνει.

Αν όμως σε κάποια σημεία της διαδρομής σκορπίστηκε παραπάνω, αν δόθηκε απλόχερα χωρίς να κοιτάξεις ποτέ το «αποθεματικό», τότε υπάρχει περίπτωση και να τελειώσει. Μην με κοιτάς με αυτά τα μάτια τα θυμωμένα.

Προτιμώ ένα τέλος από μια συμβιβασμένη ψευδαίσθηση.

Δεν μπορώ να μείνω επειδή σε νοιάζομαι. Δεν μπορώ να μείνω επειδή σε αγάπησα για πολύ ή για λίγο, δεν έχει σημασία. Δεν πρέπει να μείνω επειδή δε φτάσαμε μαζί στην γραμμή του τερματισμού.

Ένα από τα πολλά σημάδια μιας αγάπης είναι να περπατάς πλάι πλάι. Ούτε να τρέχω εγώ, ούτε να με περιμένεις εσύ. Η αγάπη οφείλει να βιώνεται αβίαστα, ήρεμα, χαλαρά.

Η αγάπη δεν μπορεί να νικιέται ποτέ κι από τίποτα. Ούτε από την καθημερινότητα, ούτε από την ρουτίνα. Ούτε από προβλήματα ούτε από χαμένες μάχες. Η αγάπη από μόνη της είναι ένας κερδισμένος πόλεμος.

Κι αν σου τελείωσε, δεν πειράζει. Μην ντροπιάζεις την αγάπη με ενοχές. Δεν τις πρέπουν. Η αγάπη είναι περήφανη, ασυμβίβαστη, αγέρωχη.

Δεν έχει μέσα της την τρέλα του έρωτα. Δεν έχει μέσα της πείσμα και εγώ. Η αγάπη από μόνη της, κουβαλάει βαθιά αξιοπρέπεια. Δεν πέφτει στα πατώματα, δεν εκδικείται, δεν διεκδικεί. Είναι μια αρχόντισσα, που δεν υποτάσσεται και δεν γονατίζει. Αυτή είναι η αγάπη.

Κι όσο κι αν με αγαπάς.

Κι όσο κι αν στεκόμαστε απόψε απέναντι ο ένας από τον άλλο και το βλέμμα σου ακόμα δεν έχει μαλακώσει. Κι όσο κι αν εκείνο το πετραδάκι μου έχει ματώσει το πόδι, προτιμώ να φύγω όρθια έστω και κουτσαίνοντας παρά να συμβιβάσω την αγάπη που μοιραστήκαμε. 

Κι εσύ, όταν ο καιρός περάσει και καταλάβεις, θα μπορέσεις να στείλεις και την δικιά σου αγάπη στο μέρος χωρίς όνομα.

Θα την περιμένουν πολλά «χαμένα» αισθήματα να χορέψουν, να πιουν, να θυμηθούν και να γελάσουν. Γ

Γιατί η αγάπη φιλαράκο, υπάρχει μόνο όταν συνυπάρχει.Αλλιώς φτιάχνει βαλίτσες και αποχωρεί!

Πηγή: pillowfights.gr 

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Αφθονία - "Ματιές στη 5η διάσταση"....!!!!!!

Λίγα λόγια για την αφθονία από το βιβλίο του Steve Rother "Ματιές στη 5η διάσταση" εκδ.Κρύων

(*Mε την λέξη Παιχνίδι ο Steve Rother εννοεί την ζωή στην δυαδικότητα,στην Γη)

Αφθονία : περισσότερο από το ελάχιστο απαραίτητο

Ο ορισμός που δίνουμε στην αφθονία είναι απλώς μία υπερχείλιση ενέργειας σε ένα οποιοδήποτε δεδομένο τομέα.......Ως αφθονία ορίζεται το να δημιουργείς περισσότερα από το ελάχιστο απαραίτητο.

Αυτό δεν σημαίνει απληστία,γιατί η αφθονία υπάρχει μόνο όταν είναι παρούσα μια ροή ενέργειας.Η απληστία σταματά την φυσική ροή της ενέργειας.Παρακαλούμε κατανοήστε πως η πνευματικότητα δεν μετριέται με την αφθονία.Στις χαμηλότερες δονήσεις του Παιχνιδιού* σας (3η διασταση) πιστεύατε πως ο υλισμός ήταν το αντίθετο της πνευματικότητας..........

Κατανοήστε,παρακαλούμε,ότι στις χαμηλότερες δονήσεις (3η διάσταση) αυτό ήταν αλήθεια.Τώρα που έχετε προχωρήσει στην 5η διάσταση,αυτές οι ιδιότητες έχουν αλλάξει. Το να ακολουθεί κανείς ένα τρόπο ζωής με αφθονία είναι μεταδοτικό. Όταν όλοι επηρεαστούν,θα έχετε δημιουργήσει την Εστία ή τον παράδεισο επί της γης.Δεν υπάρχει μέρος με μεγαλύτερη αφθονία από την Εστία.

Κρατώντας το σκορ με το κάρμα

Ο τρόπος με τον οποίο καταστρώσατε το Παιχνίδι* περιλαμβάνει ένα μέσο ανταλλαγής...........Αυτό που σήμερα γνωρίζετε ως κάρμα. Όλα τα γεγονότα έχουν μια επίδραση στο συνολικό κάρμα.είτε προσθέτοντας είτε αφαιρώντας από αυτό.Το κάρμα είναι ένα σύστημα αυτορύθμισης το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε πολλά επίπεδα. 

Από την στιγμή που εισήλθατε στα υψηλότερα δονητικά επίπεδα ύπαρξης,το σύστημα καταγραφής των αποτελεσμάτων σας (κάρμα) χρειαζόταν προσαρμογή.............Τώρα κατά πάσα πιθανότητα το αποκαλείται αίτιο και αιτιατό.Η διαφορά με το "παλιό κάρμα" είναι ότι τώρα η αντίδραση είναι πολύ γρηγορότερη.Δεν απαιτούνται πλέον ολόκληρες ζωές για να φθάσετε πρόσωπο με πρόσωπο με τα αποτελέσματα των πράξεων σας.Τώρα που βλέπετε την αντίδραση πολύ γρηγορότερα θα μάθετε περισσότερα για αυτό το σύστημα και για το πως να το χρησιμοποιείται προς όφελός σας .............

Κρατώντας το σκορ με τα χρήματα

Αυτό που έχετε ονομάσει χρήματα δεν είναι ενέργεια.Είναι απλώς μια αντανάκλαση ενέργειας και αυτό είναι το κλειδί. Παρ'όλο που τα χρήματα αντανακλούν με ακρίβεια την ενέργεια σας,είναι δυνατό να χειραγωγήσετε την αντανάκλαση,ενώ δεν είναι δυνατό να εκτρέψετε την ενέργεια. 

Η ενέργεια πάντοτε ταξιδεύει με κυκλική κίνηση ,αλλά η αντανάκλαση δεν είναι υποχρεωμένη να ταξιδεύει αναγκαστικά κατά τον ίδιο τρόπο και επομένως υπάρχει η δυνατότητα εναλλακτικών.

Παρακαλούμε μην χρησιμοποιήσετε την σχέση σας με τα χρήματα ως μέτρο για την πρόοδο σας ως άνθρωποι.Είναι η στάση σας ή τα συστήματα πεποιθήσεων σας,σε σχέση με τα χρήματα που επηρεάζουν την ροή των χρημάτων μέσα στην ζωή σας. Όταν είστε αληθινά ανοικτοί για να δεχθείτε,τα χρήματα (ενέργεια) θα αρχίσουν να ρέουν ανεμπόδιστα.

Στις υψηλότερες δονήσεις του νέου Πλανήτη Γη ,μπαίνοντας στο πάθος και στην χαρά σας αυτόματα θα προσελκύσετε την αφθονία προς το μέρος σας....................Ενθυμηθείτε πως η Νέα Ενέργεια είναι εδώ και το μόνο που χρειάζεται είναι να μάθετε να την αντανακλάτε στον μέγιστο και ύψιστο βαθμό,προκειμένου να βιώσετε πλήρως την αφθονία των χρημάτων.

Δημιουργώντας την Εστία - Βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής σας

Σας λέμε εδώ πως ο μόνος τρόπος να δημιουργήσετε τον Παράδεισο επί της Γης είναι να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής σας. Η ποιότητα ζωής σας όταν είστε στην Εστία είναι του ύψιστου επιπέδου...............Η βελτίωση της δικής σας ποιότητας ζωής ,ακόμα και σε μικρά πράγματα,βοηθά να δημιουργήσετε την Εστία ,γιατί σας στηρίζει ώστε να είστε η πληρέστερη έκφραση πάθους που μπορείτε να είστε.

Μάθετε την τέχνη της αποδοχής με χάρη και επιτρέψτε στην αφθονία που σας ανήκει να έρθει να σας βρει χωρίς προσπάθεια.Αναθέστε στον εαυτό σας την αποστολή να κάνετε κάτι για να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής σας.Επιτρέψτε στον εαυτό σας να αισθανθεί την ικανοποίηση και τον ενθουσιασμό από τις δημιουργίες σας και τις βελτιώσεις.

Η νοοτροπία σας να αντιστέκεστε στην αποδοχή των ωραιότερων πραγμάτων στη ζωή σχετίζεται άμεσα με την πεποίθησή σας για την στέρηση.Αρχίστε από εκεί που είστε αυτή την στιγμή και κάθε μέρα βρείτε ένα τρόπο να κάνετε κάτι για να βελτιώνετε την ποιότητα ζωής σας. 

Μπορεί αυτό να είναι η αλλαγή διάταξης των επίπλων στο σπίτι σας,ή το πλύσιμο του αυτοκινήτου σας.Μπορεί να είναι η μετακόμιση σε ένα ωραιότερο σπίτι ,ή η αγορά ενός νέου αυτοκινήτου. Άσχετα από το που θα εστιάσετε ,αν αρχίσετε από εκεί ακριβώς που βρίσκεστε αυτή την στιγμή και προχωρήσετε η ενέργεια θα μπει σε κίνηση.

Κατανοήστε πως η ποιότητα της ζωής είναι εκείνη που αντιπροσωπεύει την ενέργεια και όχι αυτό το οποίο ονομάζεται "χρήματα",γιατί τα χρήματα είναι απλώς μια αντανάκλαση της δικής σας ενέργειας.

Οι πέντε παραδόσεις της αφθονίας

Ακολουθούν πέντε απλές προτάσεις που σας προσφέρουμε για να ζείτε σε αφθονία.Κάνοντας αυτές τις πέντε απλές ιδέες προσωπικές σας συνήθειες θα υιοθετήσετε μια παράδοση αφθονίας.

1. Κεντράρετε τη ενέργειά σας

2.Δημιουργήστε ένα κενό-ο νόμος του Μέρλιν

3.Βεβαιωθείτε ότι όλες οι πράξεις σας είναι σύμφωνες με την Συμπαντική Ενέργεια 

4.Υιοθετήστε την νοοτροπία της αφθονίας

5.Εξασκείστε την τέχνη της αποδοχής με χάρη

Πρώτη παράδοση : Kεντράρετε την ενέργεια σας.

Η ικανότητα να κεντράρετε την δική σας ενέργεια έρχεται πρώτη. Αυτή είναι η τέχνη του να τοποθετείτε πρώτο τον εαυτό σας,πράγμα το οποίο ακολουθεί την φυσική ροή της ενέργειας στο Σύμπαν.Το κεντράρισμα της δική σας ενέργειας είναι ένα σπουδαίο μάθημα που επηρεάζει πολλούς τομείς της ζωής σας. 

Αυτό εύκολα συγχέεται με το να είναι κάποιος εγωιστής, όμως σας λέμε πως υπάρχει μεγάλη διαφορά.Κάποιος που δρα εγωιστικά τοποθετεί τον εαυτό του πρώτο στην ροή της ενέργειας και αποκόπτει όλους τους άλλους.Εκείνοι που κεντράρουν την ενέργεια τους πρώτο στην ροή της ενέργειας ώστε να έχουν περισσότερη,με την οποία κάνουν την εργασία τους.

Οι περισσότεροι από εσάς έχετε μπερδευτεί με αυτή την έννοια,όμως είναι εξαιρετικής σημασίας για την δημιουργία της αφθονίας. Όταν ξεκινάτε οποιαδήποτε δημιουργία,το αρχικό σημείο όπου τοποθετείτε την ενέργεια σας καθορίζει την οπτική από την οποία θα ιδωθεί αυτή η δημιουργία.

Όταν αποτυγχάνετε να τοποθετήσετε τον εαυτό σας πρώτο στην ροή της ενέργειας,η δημιουργία επηρεάζεται ευθύς εξ αρχής………..Ένα άτομο μπορεί να βοηθήσει ένα άλλο,μόνο εάν έχει πρώτα φροντίσει τον εαυτό του.Δεν μπορείς να βοηθήσεις έναν άλλο εάν το δικό σου ποτήρι είναι άδειο.

Σας ζητάμε να μην το εκλάβετε σαν να σημαίνει πως δεν μπορείτε να κάνετε κάτι για άλλους ή να δώσετε σε άλλους,δεν λέμε αυτό. Σας λέμε ότι στις υψηλότερες δονήσεις του Νέου Πλανήτη Γη,η θυσία δεν φέρνει τα ίδια αποτελέσματα όπως στις χαμηλότερες δονήσεις.

Στην νέα Γη όταν ένα δώρο δίνεται με θυσία,αυτό το δώρο μεταφέρει μια ενεργειακή ίνα η οποία αντανακλά το βάρος αυτής της θυσίας. Επομένως τα δώρα θα πρέπει να προσφέρονται μόνο ελεύθερα,χωρίς όρους και θυσίες. Από μια τέτοια κατάσταση ωφελούνται τόσο ο δωρητής όσο και ο αποδέκτης.Τολμήστε να τοποθετήσετε τον εαυτό σας πρώτο και μετά παρακολουθήστε τις εξελίξεις,καθώς ετοιμάζεστε να βιώσετε την αληθινή αφθονία.

Στον τομέα της αφθονίας,η αρχή αυτή απαιτεί να πληρώνετε πρώτα τον εαυτό σας.θυμηθείτε παρακαλούμε πως η δράση της αφθονίας είναι να βιώνετε περισσότερα απ το ελάχιστο που χρειάζεστε.Κάντε κάτι για τον εαυτό σας κάθε φορά που παίρνετε κάποιο εισόδημα.Βάλτε το στην άκρη για εσάς η ξοδέψτε το για τον εαυτό σας με κάποιο τρόπο.

Η ικανότητα σας να μεταχειρίζεστε καλά τον εαυτό σας μπορεί να καθορίσει τον βαθμό στον οποίο μπορείτε να υιοθετήσετε τις παραδόσεις της αφθονίας.

Δεύτερη παράδοση : Δημιουργήστε ένα κενό - ο νόμος του Μέρλιν.

Δημιουργήστε ένα κενό το οποίο θα προσελκύσει μέσα του την αφθονία.Κενό δημιουργείτε την στιγμή που μοιράζεστε.Η ενέργεια είναι απλώς ενέργεια όταν βρίσκεται σε κίνηση.Δημιουργήστε ένα χώρο για να εισρεύσει η ενέργεια και οι νόμοι της συμπαντικής ενέργειας θα κληθούν σε δράση. Όταν δημιουργείτε ένα κενό,η συμπαντική ενέργεια αυτόματα το γεμίζει. Το είδος του κενού που δημιουργείται θα καθορίσει την ίδια την δημιουργία. Υπάρχουν δυο βασικά είδη κενού που μπορούν να χρησιμοποιηθούν  :

Αιθέριο κενό - Δεκαπλάσια ανταπόδοση

Η προσφορά ενός δώρου οποιουδήποτε είδους δημιουργεί ένα κενό στο αιθερικό πεδίο του χρόνου και του χώρου.Το κενό αυτού του είδους θα ενισχυθεί καθώς επιστρέφετε σε εσάς. Αυτή είναι η βάση της διαδικασίας του δεκαπλασιασμού. Όταν δίνετε ένα δώρο από την καρδιά σας,αυτό επιστρέφετε σε εσάς στο δεκαπλάσιο.

Όταν δίνετε ελεύθερα χωρίς όρους,καθαρίζεται ένας αιθέριος χώρος ώστε να επιστραφούν περισσότερα του ιδίου τύπου σε εσάς. Παρακαλούμε θυμηθείτε πως τα χρήματα είναι απλώς μια αντανάκλαση της ενέργειας και όχι μια μορφή ενέργειας. Επομένως τα χρηματικά δώρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα όταν είναι στην πραγματικότητα δώρα αφθονίας. 

Όταν γιορτάζετε την αφθονία σας με το να την μοιράζεστε,δημιουργείτε ένα κενό για να σας έρθουν περισσότερα. Αυτή είναι η βάση αυτού που ονομάσατε δεκάτη. Δίνοντας σε κάτι το οποίο πιστεύετε ότι θα βοηθήσει στο ύψιστο καλό μπορεί να δημιουργηθεί ένα κενό στη δική σας ζωή για να εισρεύσει η ενέργεια.

Εφόσον το κενό δημιουργείται στο αιθερικό επίπεδο,δεν υπάρχει όριο στην ποσότητα της ενέργειας που επιστρέφεται για να γεμίσει το κενό. Τα δώρα που δίνονται χωρίς όρους θα φέρουν δεκαπλάσια ανταπόδοση ή και περισσότερη.Αν υπάρχουν όροι στο δώρο η αν προκαλεί οποιαδήποτε ενεργειακή εξάντληση,όπως αυτή της θυσίας που αναφέρθηκε παραπάνω,η ανταπόδοση θα είναι μικρότερη.

Μοιραστείτε με τους γύρω σας,ή βοηθήστε τους σε ένα σκοπό τον οποίο νιώθετε σημαντικό.Προσέξτε να μην κάνετε με την υποστήριξη σας τους άλλους να πιστεύουν ότι έχουν κάποια έλλειψη.

Αν μοιράζεστε με κάποιο άτομο,καταστήστε το υπεύθυνο να πάρει την ενέργεια και να δημιουργήσει το δικό του κενό και την δική του ροή. Αν το δώρο που δίνετε προκαλεί οποιαδήποτε εξάρτηση στον παραλήπτη,η ανταπόδοση της ενέργειας θα μειωθεί.

Υλικό κενό - Ανταπόδοση ένα προς ένα

Υπάρχουν πολλoί τρόποι για να δημιουργήσετε αποτελεσματικά ένα κενό.Ένα φυσικό κενό μπορεί να ξεκινήσει με την δημιουργία ενός υλικού χώρου.

Αν θέλετε να υλοποιήσετε περισσότερα ρούχα,αρχίστε δημιουργώντας χώρο στην ντουλάπα σας.Αν υλοποιείτε ένα καινούριο αυτοκίνητο,καθαρίστε το γκαράζ σας.Οι πράξεις σας στον υλικό κόσμο μπορούν να δημιουργήσουν ένα κενό που,το οποίο θα αποφέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Η δημιουργία χώρου στην ζωή σας για να εισέλθουν νέα πράγματα θα λειτουργήσει για να δημιουργήσει αφθονία.Η επιστροφή που έρχεται να αναπληρώσει ένα κενό που δημιουργήθηκε στο υλικό επίπεδο,έχει να κάνει με την συγκεκριμένη δημιουργία που επιδιώκεται.Με άλλα λόγια η ανταπόδοση θα είναι ένα προς ένα.

Ο νόμος του Μέρλιν - ο εξισωτής

Όταν δημιουργείται ένα υλικό κενό,η δημιουργία συνήθως ανταποδίδεται ένα προς ένα.Υπάρχουν ωστόσο πράξεις που μπορούν να αλλάξουν τις ιδιότητες της ανταπόδοσης,αυξάνοντας την επιστροφή που έρχεται προς αναπλήρωση ενός φυσικού κενού.Αυτό επιτυγχάνεται με την πράξη της ίδιας της αφθονίας,εφαρμόζοντας τον νόμο του Μέρλιν.

Την εποχή του Κάμελοτ,ο βασιλιάς Αρθούρος είχε το όνειρο να δημιουργήσει μια χώρα όπου όλοι θα μπορούσαν να ζουν με αρμονία και ενδυνάμωση……αυτό δεν ήταν εύκολο την εποχή του Κάμελοτ, γιατί ο μεσαίωνας ήταν πραγματικά μια σκοτεινή εποχή.Υπήρχαν πολλά εμπόδια.

Ένα από αυτά ήταν το σύστημα πεποιθήσεων των ανθρώπων που χρειαζόταν να αλλάξει προκειμένου να αποδεχθούν την αφθονία στην ζωή τους. Ο Αρθούρος διαπίστωσε πως πολλοί άνθρωποι διατηρούσαν μια πεποίθηση ένδειας η οποία ήταν πολύ δύσκολο να αλλάξει……………..

Η αφθονία δεν είναι κάτι που μπορεί να αποκτηθεί,είναι τρόπος ζωής. Επομένως η αφθονία δεν μπορεί να δοθεί σε κάποιον μπορεί μόνο να δημιουργηθεί μέσα στον ίδιο του τον εαυτό μέσω της έκφρασης της αφθονίας…….

Ο νόμος του Μέρλιν λέει απλώς ,πως η έκφραση της αφθονίας είναι εκείνη που δημιουργεί την αφθονία.

Ξεκινήστε την υπερχείλιση στην πλευρά του «δούναι» και παρατηρήστε την καθώς θα εξαπλώνεται γρήγορα στην πλευρά του «λαβείν».

Αν επιθυμείτε να είναι επιτυχημένες οι επιχειρηματικές σας συναλλαγές,βρείτε τρόπο να δίνετε λίγο παραπάνω σε κάθε συναλλαγή από όσο είχατε συμφωνήσει.

Αφού έχει κλειστεί η συμφωνία και όλα τα μέρη την έχουν δεχθεί,βρείτε τρόπο να δώσετε περισσότερο από όσο συμφωνήσατε αρχικά.

Ο νόμος του Μέρλιν θέτει σε κίνηση μια σειρά γεγονότων που δημιουργούν μια υπερχείλιση ενέργειας……………ο νόμος του Μέρλιν είναι η εξάσκηση της αληθινής αφθονίας, επειδή είναι μια έκφραση πλεονάσματος στην ζωή κάποιου. 

Έτσι παίρνετε την ιδέα της αληθινής αφθονίας και την βάζετε σε δράση στην καθημερινή σας ζωή. Αυτό αυτόματα δημιουργεί ένα κενό το οποίο θα υλοποιήσει το ίδιο πλεόνασμα και την ίδια αφθονία στην δική σας ζωή.

Τρίτη παράδοση : Τιμήστε την συμπαντική ενέργεια

Υπάρχει μια Συμπαντική ενέργεια η οποία διαπερνά τα πάντα.Η ενέργεια αυτή υπάρχει στο απόλυτο κενό. Υπάρχει ακόμα και όταν όλες οι άλλες ενέργειες έχουν απαλειφθεί. Αυτή είναι η ενέργεια της δυναμικής.

Είναι η ενέργεια αυτού που αποκαλείτε Θεό.Ο σκοπός και η κίνηση αυτής της ενέργειας έχει να κάνει με την συνένωση.Αυτή η ενέργεια έχει να κάνει με ένα και μόνο σκοπό :

Η συμπαντική ενέργεια φέρνει ξανά μαζί εκείνα τα οποία είχαν χωριστεί,για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση της πολικότητας μεσα στην οποία ζείτε.

Στην 5η διάσταση κάθε τι που αντιτίθεται στην Συμπαντική ενέργεια θα συναντήσει αντίσταση και κάθε τι που την στηρίζει θα βρει υποστήριξη.Σε αυτό τον χώρο όπου δεν υπάρχουν άλλες ενέργειες,η συνένωση διευκολύνεται από ένα απλό κανόνα :

Για κάθε δράση υπάρχει υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση.

Για να εφαρμόσετε τις 5 παραδόσεις της αφθονίας στην καθημερινή σας ζωή θα σας βοηθήσει να βλέπετε όλες σας τις πράξεις σε σχέση με την Συμπαντική ενέργεια.Οι πράξεις σας υποστηρίζουν την συνένωση ή τον διαχωρισμό;

Στις υψηλότερες δονήσεις του Νέου Πλανήτη Γη θα δείτε πως ακόμα και οι οργανισμοί σας θα έχουν ανθρώπους να διασφαλίζουν ότι οι δραστηριότητες είναι σύμφωνες με την Συμπαντική ενέργεια.Κάντε αυτό για τον εαυτό σας σε ατομικό επίπεδο και παρακολουθήστε τα αποτελέσματα. 

Τέταρτη παράδοση : Υιοθετήστε την στάση της αφθονίας

Υιοθετήστε μια στάση αφθονίας σε όλα τα πράγματα που κάνετε. Όποτε είναι δυνατόν περιβάλλεται τον εαυτό σας με άλλους οι οποίοι μπορούν να αποτελέσουν υγιή πρότυπα ρόλων για ζωή με αφθονία.

Να φέρεστε καλά στον εαυτό σας, γιατί κάνοντας το ορίζετε την πραγματικότητα σας ως γεμάτη αφθονία.Κατανοήστε πως μπορείτε να έχετε αφθονία επιζητώντας περισσότερα ,ή νιώθοντας ευγνωμοσύνη για όσα ήδη έχετε.Συχνά το να κερδίζετε περισσότερα δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση αφθονίας ,γιατί τότε είναι που τα αποκτήματα σας αρχίζουν να σας εξουσιάζουν.Το να κερδίζετε περισσότερα από μόνο του δεν ισοδυναμεί με την επίτευξη της αφθονίας.

Η αφθονία είναι μια στάση ζωής που μπορεί να επιτευχθεί από οπουδήποτε και αν βρίσκεστε αυτήν εδώ την στιγμή.Υιοθετήστε την νοοτροπία του να έχετε πάντοτε περισσότερο από όσο σας χρειάζεται και μετά μπορείτε να πάρετε την απόφαση για το πόσο πολλά θα βιώσετε.

Οι ψευδαισθήσεις της πολικότητας σας έχουν κάνει να πιστεύετε πως είστε ξεχωριστοί(διαχωρισμένοι) ο ένας από τον άλλο.Επομένως μια πεποίθηση ένδειας δυσχέραινει την κατανόηση και επομένως και την εμπειρία της αληθινής αφθονίας.Στην βάση της ένδειας βρίσκεται η πεποίθηση πως το μόνο που υπάρχει είναι αυτό που μπορούμε να δούμε.

Είναι το ίδιο αυτό πρόβλημα που έχει εμποδίσει μερικούς από τους επιστήμονες σας να κατανοήσουν ότι η δική τους πρόθεση αλλάζει το αποτέλεσμα των πειραμάτων τους.Η πεποίθηση πως δεν υπάρχει τίποτα έξω από τον εαυτό σας είναι ο περιορισμός που σας κρατάει τόσο σφιχτά δεμένους στην ψευδαίσθηση της ένδειας,που είναι χαρακτηριστική της 3ης διαστασης .

Οι ίδιοι οι οικονομολόγοι σας τώρα αντιλαμβάνονται ότι η έλλειψη είναι μια ψευδαίσθηση. Όταν ο κόσμος έχει αφθονία,τότε ο καθένας έχει μεγαλύτερη αφθονία,γιατί η αφθονία είναι μια ροή που μιμείται την Συμπαντική ενέργεια. 

Φανταστείτε 5 νομίσματα πάνω σε ένα τραπέζι.Η ψευδαίσθηση της έλλειψης σας κάνει να πιστεύετε πως αν πάρετε το ένα νόμισμα για τον εαυτό σας ,θα μείνουν μόνο 4 για τους άλλους ανθρώπους.

Στην πραγματικότητα όταν η ενέργεια είναι σε κίνηση πολλαπλασιάζεται.Επειδή τα χρήματα είναι μόνο μια αντανάκλαση της ενέργειας,αυτά επίσης πολλαπλασιάζονται όταν μπαίνουν σε κίνηση οι οικονομολόγοι του κόσμου σας ξέρουν πως αν υπάρχουν 5 νομίσματα σε κυκλοφορία στο τραπέζι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο σαν να υπήρχαν 12 νομίσματα.

Τα υψηλότερα διαστασιακά επίπεδα του Νέου Πλανήτη Γη δεν θα υποστηρίζουν πλέον την πεποίθηση της ένδειας.

Πέμπτη παράδοση : Η τέχνη της Αποδοχής με Χάρη

Τέλος,όταν η αφθονία σας βρει,θα ρέει μόνο στον βαθμό που εσείς της το επιτρέπετε.Αυτό σχετίζεται με την τέχνη της Αποδοχής με Χάρη.Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε αρκετά καλά να δημιουργείτε ροή στέλνοντας έξω την ενέργεια,όμως όταν η ενέργεια επιστρέφει σε εσάς ,είναι δύσκολο να την αποδεχθείτε.

Όσοι είστε αυτό που ονομάζετε τυχεροί είστε συνήθως εξοικειωμένοι με την τέχνη της αποδοχής με χάρη.Αρχίστε μαθαίνοντας να αποδέχεστε κοπλιμέντα και μικρά δώρα με χάρη.Εξασκηθείτε στην αποδοχή με χάρη και έτσι θα επιστρέφετε το δώρο στον δωρητή.Αν δίνετε από την καρδιά και το δώρο σας δεν γίνει αποδεκτό με χάρη,το ίδιο το δώρο υποβιβάζεται.Το αληθινό δώρο ανήκει στον δωρητή. Όταν δεν το αποδέχεστε με χάρη,του στερείτε το δώρο.

Όταν έρχεται κάτι προς το μέρος σας,προκαλέστε τον εαυτό σας να βρει τον κατάλληλο τρόπο ώστε να το αποδεχθείτε με την μεγαλύτερη δυνατή χάρη.Βρείτε τρόπο να ανταποδώσετε το δώρο στον δωρητη ώστε να συμπληρώσετε τον κύκλο της ενέργειας.

Να λαμβάνετε υπόψιν την τέχνη της αποδοχής με χάρη όταν αποδίδετε μια αξία στα αγαθά η τις υπηρεσίες που προσφέρετε προς πώληση.Ο νόμος της ενέργειας λέει πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να σας εκτιμήσουν με υψηλότερη αξία από εκείνη που εσείς δίνετε στον εαυτό σας.Τελικά εσείς είστε που καθορίζετε την δική σας αξία.

Εξασκείστε την τέχνη της αποδοχής με χάρη και τολμήστε να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας σε όλους τους τομείς.

Έτσι,σύντομα αποκτάτε την συνήθεια της αφθονίας,και θα ανακαλύψετε πως είναι δυνατόν να αγγίξετε πολύ περισσότερες καρδιές από όσες φανταζόσασταν με την πρόθεση σας να δημιουργήσετε τον Παράδεισο στην γη.

Δεν θυμάστε εύκολα την αληθινή αφθονία όσο φοράτε τα πέπλα* (ψευδαίσθηση ξεχωριστότητας). Αυτά τα πέπλα σας εμποδίζουν να ενθυμηθείτε την Εστία* (Πηγή της δημιουργίας, Θεός, Ανώτερη Διάνοια…),γιατί αν αυτά δεν ήταν στην θέση τους, απλώς θα τα παραμερίζατε και θα επιστρέφατε στην Εστία.

Είμαστε εδώ για να σας υπενθυμίσουμε τις δονήσεις και τις αναμνήσεις της Εστίας.Το πέπλο της λήθης δεν θα σας επιτρέψει να δείτε την Εστία,παρά μόνο για λίγες σύντομες στιγμές.Σε αυτές τις στιγμές σας μιλάμε.

Σας λέμε εδώ,πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη έκφραση αφθονίας,από εκείνη του Ουρανού.Αν προτίθεστε αληθινά να δημιουργήσετε την Εστία στην δική σας μεριά του πέπλου,τότε θα χρειαστεί να ενστερνιστείτε την έννοια της αφθονίας και να την ενσωματώσετε σε κάθε σας δημιουργία.Θυμηθείτε πως καθώς αποδέχεστε την αφθονία σας,αποδέχεστε το κληρονομικό σας δικαίωμα και ενθυμείστε την Εστία.

Με την μέγιστη αγάπη και τον ύψιστο σεβασμό για τους νόμιμους κληρονόμους του θρόνου της αιωνιότητας σας ζητάμε να φέρεστε ο ένας στον άλλο με σεβασμό,να φροντίζετε ο ένας τον άλλο και να παίζετε καλά μαζί.

Και έτσι είναι…

Το Γκρουπ

official site Lightworker.com(Steve Rother): http://www.lightworker.com

Η ιστοσελίδα του lightworker.com στα ελληνικά: http://www.lightworker.gr

Ευχαριστώ!

Ευλογίες,Αγάπη και Φως σε όλους!

Καλλιόπη Παπαχατζάκη

http://kalliopi33.weebly.com

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια....!!!!!!!

ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο;». Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αισθήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου. Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες : Θάνατος δεν υπάρχει!»

ΔΕ ΖΥΓΙΑΖΩ, ΔΕ ΜΕΤΡΩ, ΔΕ ΒΟΛΕΥΟΜΑΙ! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι. Ρωτώ, ξαναρωτώ χτυπώντας το χάος: Ποιος μας φυτεύει στη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Ποιος μας ξεριζώνει από τη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;

ΝΑΙ, ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, δεν είναι ο άνθρωπος. Έζησε χωρίς αυτά, θα ζήσει χωρίς αυτά. Είναι σπίθες εφήμερες της βίαιης περιστροφής της.

ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ, ΑΣ ΠΙΑΣΤΟΥΜΕ ΣΦΙΧΤΑ, ΑΣ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ, ΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, όσο βαστάει ακόμα η θερμοκρασία τούτη της Γης, όσο δεν έρχονται σεισμοί, κατακλυσμοί, πάγοι, κομήτες να μας εξαφανίσουν, ας δημιουργήσουμε έναν εγκέφαλο και μιαν καρδιά στη Γης, ας δώσουμε ένα νόημα ανθρώπινο στον υπερανθρώπινον αγώνα!

Ν’ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Ν’ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους. Να ζητάς συντρόφους!

ΝΑ ‘ΣΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟΣ, ΑΦΧΑΡΙΣΤΗΤΟΣ, ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΣ ΠΑΝΤΑ. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

ΠΟΥ ΠΑΜΕ; ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!

ΣΚΥΒΩ ΚΙ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΟΥΤΗ ΚΡΑΥΓΗ ΣΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΜΟΥ. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχομαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του.

Η ΚΡΑΥΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου.

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ. ΑΟΡΑΤΑ ΜΥΡΙΑΔΕΣ ΧΕΡΙΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ και τα σαλεύουν. Όταν θυμώνεις, ένας προπάππος αφρίζει στο στόμα σου• όταν αγαπάς, ένας πρόγονος σπηλιώτης μουγκαλιέται• όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βουρκόλακες η κεφαλή σου.

ΜΑ ΕΣΥ ΝΑ ΞΕΔΙΑΛΕΓΕΙΣ. Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αίματού σου και ποιος ν’ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα. Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργός την κοίτη όπου θα μπει και θα οδέψει ο ποταμός των απόγονων.

ΌΤΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ, Ο ΦΟΒΟΣ ΔΙΑΚΛΑΔΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΕΣ ΓΕΝΕΕΣ και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου. Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει.

ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΛΥΠΗΣΟΥ ΤΟΥΣ. Κοίταξε τον εαυτό σου ανάμεσα στους ανθρώπους, λυπήσου τον. Μέσα στο θαμπό σούρουπο της ζωής αγγίζουμε ο ένας τον άλλον, ψαχνόμαστε, ρωτούμε, αφουκραζόμαστε, φωνάζουμε βοήθεια!

ΤΡΕΧΟΥΜΕ. ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ μα δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Τρέχουμε. Μια λαμπάδα κρατούμε και τρέχουμε. Το πρόσωπό μας, μια στιγμή, φωτίζεται. Μα βιαστικά παραδίνουμε τη λαμπάδα στο γιο μας κι ευτύς σβήνουμε, κατεβαίνουμε στον Άδη.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΜΙΓΕΙ Ο,ΤΙ Ο ΝΟΥΣ ΧΩΡΙΖΕΙ, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΕΥΤΥΧΙΑ; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, Ασκητική, εκδόσεις Καζαντζάκη.

doctv.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Ο ωκεανός, “τι είμαι” και ο φόβος του θανάτου....!!!!!!!

Εκεί που βρίσκεστε, τι βλέπετε γύρω σας; Σίγουρα κάποια αντικείμενα. Και αν είστε σε ανοιχτό χώρο μπορεί να βλέπετε και λόφους, ή θάλασσα, ή κάποιον δρόμο. Όλα αυτά ας τα ονομάσουμε μορφές. Μορφές ενέργειας. Και οι άνθρωποι ανήκουν σ' αυτές τις μορφές. Και τα ζώα και τα φυτά και ο ήλιος. Τα πάντα. Ξέρετε όμως πού δεν πάει ο νους σας;

Στον χώρο που επιτρέπει σε όλες αυτές τις μορφές να υπάρξουν. Χωρίς τον χώρο όλα θα κατέρρεαν. Αν δεν υπήρχε αυτή η απόσταση μεταξύ των μορφών δεν θα υπήρχαν όρια και τίποτα δεν θα ήταν ευδιάκριτο. 

Το ίδιο συμβαίνει και μέσα μας. Οι σκέψεις είναι οι μορφές και ο χώρος είμαστε εμείς, μέσα στον οποίο συμβαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα φαινόμενα. Τι βλέπετε λοιπόν γύρω σας; Πολύ χώρο και κάποιες μορφές. Μέσα σας;

Στρέφοντας την προσοχή μας στη φλυαρία του νου μπορούμε να παρατηρήσουμε τις σκέψεις. Το πρώτο πράγμα που μας κάνει εντύπωση είναι η πρόσκαιρη φύση τους. Έρχονται και φεύγουν. 

Δημιουργούνται, αναπτύσσονται, προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας, να αντλήσουν λίγο απ' την ταυτότητά μας (κάτι που καταφέρνουν για κάποιο διάστημα) και μόλις τις παρατηρήσουμε χάνονται. Ή χάνονται αφού μάς έχουν παρασύρει και ανάλογα με το περιεχόμενό τους εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο την αντίδραση του σώματος (μέσω των συναισθημάτων και της σωματοποίησής τους). 

Αν προλάβουμε να τις παρατηρήσουμε χάνονται επειδή τους αφαιρέσαμε την τροφοδοτική τους πηγή, που είναι η προσοχή μας. Αν δεν τις προσέξουμε, σημαίνει ότι βρισκόμαστε μέσα τους. Δηλαδή, ότι έλαβαν μορφή επειδή κατάφεραν να μας δελεάσουν με το περιεχόμενό τους. 

Οι σκέψεις είναι πειρασμοί για την προσοχή μας και το Εγώ είναι ο μηχανισμός ταύτισής μας μαζί τους, απ' τον οποίο αντλούν την ενέργειά τους για να λάβουν μορφή.

Όπως οι σκέψεις, έτσι και όλες οι άλλες μορφές είναι προσωρινές. Διαρκούν για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα και χάνονται.Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση: το βάθος, απ' το οποίο γεννιούνται όλες οι μορφές. 

Για να γίνει καλύτερα κατανοητό φανταστείτε έναν ωκεανό. Στην επιφάνεια του ωκεανού υπάρχουν κύματα. Δημιουργούνται ασταμάτητα, σε όλη την επιφάνειά του, άλλα είναι μικρά και άλλα μεγάλα. 

Έστω τώρα ότι τα κύματα έχουν συνείδηση. Και έστω ότι έχουν την ικανότητα να αυτοπροσδιορίζονται. Το κάθε κύμα δημιουργεί μια εικόνα για τον εαυτό του και διαμορφώνει έτσι την ταυτότητά του. 

Συγκρίνεται με τα άλλα κύματα και ανάλογα αισθάνεται μειονεκτικά ή πλεονεκτικά, αναπτύσσει απόψεις και αντιλήψεις, παρελθόν (έστω για την πολύ σύντομη ζωή του) και άλλα στοιχεία που διαμορφώνουν την εντύπωσή του για το "τι είναι".

Τα κύματα παρατηρούν ότι γύρω τους υπάρχουν άλλα κύματα που χάνονται, που γίνονται δηλαδή ένα με τον ωκεανό και χάνουν τη μορφή τους. Αυτή την παρατήρηση την προβάλλουν και στον εαυτό τους και αρχίζουν να τρομοκρατούνται στην ιδέα (στη σκέψη) ότι κάποια στιγμή θα χάσουν και αυτά τη μορφή τους. 

Τα κύματα, όπως φαντάζεστε, δεν μπορούν να απομονωθούν. Κανείς δεν μπορεί να απομονώσει ένα κύμα και να το πάρει σπίτι του. Ούτε καν να το απομακρύνει για λίγο από τον ωκεανό. Αυτό που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν τα κύματα είναι ότι είναι ο ίδιος ο ωκεανός και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαχωρισμός, ούτε μεταξύ των κυμάτων, αλλά ούτε και μεταξύ των κυμάτων και του ωκεανού. 

Ο ωκεανός εκφράζεται μέσα από τα κύματα. Είναι μία μορφή έκφρασής του, με άπειρη ποικιλομορφία, αφού κανένα κύμα δεν είναι πανομοιότυπο με κάποιο άλλο. Το καθένα φαίνεται σαν να έχει τη δική του ταυτότητα και αυτή ακριβώς η ψευδαίσθηση είναι η πηγή του φόβου της εξαφάνισής τους. 

Το πρόβλημα είναι ότι τα κύματα δεν γνωρίζουν, ή δεν θυμούνται, ότι είναι ο ωκεανός. Προσκολλώνται λοιπόν στη μορφή τους, δημιουργούν μια εικόνα για τον εαυτό τους και νιώθουν ότι είναι κάτι ξεχωριστό από τον ωκεανό.

Ας φέρουμε αυτή την παρομοίωση στα ανθρώπινα μέτρα. Οι άνθρωποι είναι τα κύματα που δεν γνωρίζουν, ή δεν θυμούνται, ή δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν, ότι η πραγματική τους φύση δεν είναι η μορφή τους. 

Και αυτό που ονομάζουν "η ζωή τους" είναι στην πραγματικότητα ο ωκεανός, που για ένα χρονικό διάστημα εκφράζεται με τις μορφές τους. Ο ωκεανός είναι η ζωή, η άχρονη, η άπειρη, η ανερμήνευτη, που κανένας νους δεν πρόκειται ποτέ να συλλάβει την ουσία της.

Η δυσκολία στη διαδικασία της αποταύτισης από την ψευδαίσθηση του εαυτού, σε συναισθηματικό επίπεδο, εκφράζεται με τον φόβο της απώλειας της ταυτότητας. Κάποιος που επιδιώκει να απαλλαγεί από την ταυτότητά του έρχεται αντιμέτωπος με την ερώτηση "τι είμαι αν δεν είμαι αυτό που νόμιζα τόσα χρόνια ότι είμαι;". 

Η παρατήρηση αυτού του φαινομένου δίνει αμέσως και τη λύση: πρόκειται απλά για μια σκέψη και ένα συναίσθημα και τίποτα παραπάνω. Είναι σαν ένα κύμα στον ωκεανό. Είναι η κεκτημένη ορμή του νου από το παρελθόν που θέλει να κρίνει τα πάντα και να αποφεύγει καταστάσεις που αντιλαμβάνεται ως απειλητικές. 

Είναι άλλη μία ψευδαίσθηση. Είναι σαν να προσπαθεί το κύμα να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αλλά είναι ο ίδιος ο ωκεανός που απλά εκφράζεται με αυτή τη μορφή σ' αυτό το σημείο του για κάποια ελάχιστα δευτερόλεπτα. Όσο είναι προσκολλημένο στη μορφή του, το κύμα αδυνατεί να αντιληφθεί ότι είναι ο ίδιος ο ωκεανός. 

Η προσκόλληση είναι αυτή που κρύβεται πίσω από τον φόβο της απώλειας της μορφής (αυτό που εμείς ονομάζουμε θάνατο). Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει θάνατος γιατί, όπως λέει και ο Έκχαρτ Τόλλε, "δεν μπορείς να χάσεις κάτι που είσαι, αλλά μόνο κάτι που έχεις. Ο θάνατος μάς απαλλάσσει από όλα αυτά που δεν είμαστε".

Οι σκέψεις μπορούν επίσης να παρομοιαστούν με τα κύματα. Όπως τα κύματα, έτσι κι αυτές, δημιουργούνται, αναπτύσσονται και χάνονται. Αν είμαστε ασυνείδητοι και πιστέψουμε ότι οι σκέψεις είμαστε εμείς και ότι οι σκέψεις διαμορφώνουν την ταυτότητά μας, θα αρχίσουμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού από τη ζωή. 

Θα αναπτύξουμε την πεποίθηση ότι είμαστε κάτι ξεχωριστό, τόσο από τους άλλους ανθρώπους, όσο και από την ίδια τη ζωή (όπου "ζωή" βάλτε "συνειδητότητα", "σύμπαν", "όλο", "πραγματικότητα", ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι κι αλλιώς οι λέξεις λειτουργούν μόνο ως ταμπέλες που δείχνουν μια κατεύθυνση). 

Το περιεχόμενο των σκέψεων μπορεί να προέρχεται σε μεγάλο βαθμό και από τα αποθηκευμένα συναισθήματα. Δηλαδή από την ενέργεια που είναι εγκλωβισμένη μέσα μας, εξαιτίας κάποιων παρελθοντικών εμπειριών. Αυτή η ενέργεια χρησιμοποιεί τον νου και αποκτά τη μορφή των σκέψεων ανάλογα με τον προγραμματισμό του. 

Δημιουργείται έτσι ένα φαύλος κύκλος ανατροφοδότησης των αποθηκευμένων συναισθημάτων μέσω των σκέψεων, από τον οποίο επιβεβαιώνει κανείς την ψευδή ταυτότητά του.

Αυτό που είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε είναι ότι ο κόσμος των μορφών δεν είναι αυτός που μας προσδίδει την πραγματική μας ταυτότητα. 

Οποιαδήποτε ταύτιση με οποιαδήποτε μορφή δεν μπορεί παρά να μας δημιουργήσει δυστυχία και πόνο, αφού όλες οι μορφές εμφανίζονται για να χαθούν. Η απάντηση στο ερώτημα "τι είμαι αν δεν είμαι αυτό που νόμιζα τόσα χρόνια ότι είμαι" είναι αυτό που μένει αν αφαιρεθούν όλες οι υποθέσεις, οι σκέψεις, οι υποψίες, οι αναμνήσεις και οι αμφιβολίες από το ερώτημα: Είμαι.

Νίκος Μπάτρας

aytepignosi.com

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων – Καζαντζάκης....!!!!!!!!

Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων. Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι ...

Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως τα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι σε όλη σου τη ζωή να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική σου άνθηση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του ολοκληρωμένου ανθρώπου.

Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία. 

Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.

Άσφαλτα κατέχει η χωματένια αυτή μήτρα την αξία του κάθε παιδιού της· κι όσο ανώτερη η ψυχή που έπλασε, τόσο και δυσκολότερη της αναθέτει εντολή: να σώσει τον εαυτό του ή τη ράτσα του ή τον κόσμο· από την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη εντολή που σου αναθέτει διαβαθμίζεται η ψυχή σου.

Άστρα, πουλιά, σπόροι μέσα στο χώμα, όλα υπακούουν. Και μόνο ο άνθρωπος σηκώνει κεφάλι και θέλει να παραβεί το νόμο και να μετατρέψει την υπακοή σε ελευθερία. Γι' αυτό κι απ' όλα τα πλάσματα του Θεού αυτός μονάχα μπορεί κι αμαρταίνει. Τι θα πει αμαρταίνει; χαλνάει την αρμονία.

Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι ...

Δεν διαλέγεις αυτά που πιστεύεις. Αυτά διαλέγουν εσένα.

Πιστεύω στα αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω, πίσω από την άπαυτη ροή του, την απόλυτη ενότητα.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα τ'ανθρώπου, να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!

Να πεθαίνεις και να λες :

Θάνατος δεν υπάρχει

Ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος.

Αν δε δει ο Θεός χέρι ανθρώπου, δε βάζει μήτε κι αυτός το δικό του.

Σκύβω απάνω στο μερμήγκι, θωρώ μέσα στο γυαλιστερό μαύρο μάτι του το πρόσωπο του Θεού.

Θεός είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνέμα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα κομμάτι από το θεϊκό αυτό στρόβιλο και γι' αυτό κατορθώνει να μετουσιώνει το ψωμί και το νερό και το κρέας και να το κάνει στοχασμό και πράξη.

Δεν είναι νερό δροσερό ο Θεός, όχι, δεν είναι νερό δροσερό, να το πιεις, να δροσερέψεις. Είναι φωτιά, και πρέπει να περπατάς απάνω της. Κι όχι μονάχα να περπατάς, παρά, κι αυτό 'ναι το πιο δύσκολο, παρά και να χορεύεις!

Σίγουρα, ευτύς ως μπορέσεις να χορέψεις, η φωτιά γίνεται νερό δροσάτο, μα ώσπου να φτάσεις ως εκεί τι αγώνας, τι αγωνία, Θεέ μου!

Νίκος Καζαντζάκης

 agapidinami.blogspot.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Υπάρχει Ζωή πριν τον Θάνατο ;

“Μία αναζήτηση που ξεκινάει πριν από 2 χιλιετίες

και φτάνει έως τις μέρες μας..

Ένα ερώτημα αρχαιογεννημένο,

ψάχνει να συναντήσει τη δική του απάντηση..”

Ένα ερώτημα που απασχολεί τους περισσότερους από εμάς, που αποτελεί μία από τις αρχικές υπαρξιακές ανησυχίες μας στο πέρασμα από την παιδική ηλικία σε αυτήν της σκέψης και της κρίσης, είναι το τι γίνεται μετά τον θάνατο μας..; 

Άλλοι καταπνίγουν τον φόβο που δημιουργείται με το να τον αντιμετωπίζουν ως ταμπού, αποφεύγοντας να συζητάνε γι’ αυτόν.. 

Άλλοι κινούμενοι από την περιέργεια, ξοδεύουν αρκετό από τον χρόνο τους αναζητώντας απαντήσεις.. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, είτε στην ενασχόληση και την έρευνα, είτε στη συνειδητή απομάκρυνση, η προσοχή μας είναι στραμμένη στο ίδιο ακριβώς σημείο. Τα εσωτερικά μας μάτια εστιάζουν εκεί, στον θάνατο, στο “μετά”..

Τι συμβαίνει όμως με το “τώρα”..; 

Ξεχασμένο, παρατημένο, συνεχίζει μόνο την πορεία του.. Δεν γυρίζει να κοιτάξει πίσω, δεν σταματά ούτε για μια στιγμή, συνεχίζει τον δρόμο που ξεκίνησε την στιγμή της γέννησης μας. Και ο προορισμός του; Ο θάνατος..

“Είναι καλό να έχεις έναν προορισμό στο ταξίδι σου,

αλλά εκείνο που μετράει τελικά είναι το ίδιο το ταξίδι..”

Λε Γκουίν Κ.Ούρσουλα, αμερικανίδα συγγραφέας.

Εστιάζοντας στο “μετά”, απομακρυνόμαστε συνειδητά από το “τώρα”..

Τα πρώτα σημάδια μιας ηθελημένης εθελοτυφλίας..

Ας αναρωτηθούμε όμως γιατί αυτή η εμμονή με το “μετά”; Επικεντρώνοντας την προσοχή μας εκεί μήπως χάνουμε το “τώρα”; Μήπως με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε να αναρωτηθούμε για κάτι πολύ πιο σημαντικό; Για κάτι που αποτελεί άλυτο πρόβλημα για τους περισσότερους.. για την “ζωή” μας..

Πόσοι από εμάς μπορούν να απευθυνθούν στον εαυτό τους και με σιγουριά να πουν ότι ζουν όπως αυτοί θέλουν; Ότι κάνουν οποιαδήποτε στιγμήν αυτό που πραγματικά επιθυμούν και όχι κάτι παρόμοιο, συμβιβασμένο με τα πρέπει των συνανθρώπων τους; 

Πόσοι τελικά μπορούν να ισχυριστούν ότι «ζουν» και ότι δεν περιμένουν απλά τον θάνατο, με το να ξοδεύουν το «τώρα» προετοιμάζοντας το «αύριο», δίχως το «αύριο» να έρχεται ποτέ..;

Οι απαντήσεις λίγο πολύ αναμενόμενες. Αυθόρμητες δηλώσεις, δίχως δεύτερη σκέψη, που διαβεβαιώνουν τους υπόλοιπους ότι «Εγώ ΖΩ», που διαβεβαιώνουν τον ίδιο μας τον εαυτό.. Είναι σαν να προσπαθούμε κάτι να κρατήσουμε καλά κρυμμένο μέσα μας. 

Σκέψεις που ποτέ δεν πρόκειται να αποκαλύψουμε ούτε στα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Σκέψεις που κάναμε σε σπάνιες στιγμές, όπου απευθυνόμενοι στον εαυτό μας μιλήσαμε μαζί του.. Σκέψεις που τελικά παραδεχτήκαμε, για μια φευγαλέα στιγμή, στον εαυτό μας και την αμέσως επόμενη τις θάψαμε ξανά βαθιά μέσα μας. Έτοιμοι για ακόμα μια φορά να βροντοφωνάξουμε, μέσα στην αφέλεια μας, «Εγώ ΖΩ»..

Ίσως λοιπόν ήρθε ο καιρός να απευθυνθούμε στον εαυτό μας. Να του αφιερώσουμε όσο περισσότερο χρόνο αντέχουμε και να του θέσουμε το σημαντικότερο ερώτημα. Ένα ερώτημα που όλη μας την ζωή αποφεύγαμε..

“Υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;”..

Σύντροφος σε αυτήν την αναζήτηση, ο μεγάλος φιλόσοφος της Ζωής.

Ο Σενέκας, στον ρόλο του κριτή-Εαυτού..

Ο Λεύκιος Ανναίος Σενέκας ήταν ένας από τους λίγους ανθρώπους που είχαν αντέξει να θέσουν τις παραπάνω ερωτήσεις στον εαυτό τους.. Ζούσε μέσα στην προσπάθεια να προσδώσει μια καλύτερη ποιότητα στην ζωή του. 

Δρούσε με σκοπό να έχει μια μακρά ζωή και δίχως πόνους.. Επιδεικνύοντας παντελής έλλειψη εγωισμού προσπαθούσε ταυτόχρονα να αφυπνίσει και τους συνανθρώπους του. Άφησε πίσω του μία πλειάδα μανιφέστων, ένα “κατηγορώ” προς τον ίδιο τον εαυτό μας. Άφησε τον χρόνο να μεταφέρει τις σκέψεις του, συμμάχησε με τον “αντίπαλο” αφήνοντας αυτόν να προσπαθήσει να μας αφυπνίσει..

Το πρώτο λάθος..

Θυσία του “τώρα” για προετοιμασία του “αύριο”. Ένα “αύριο” που ίσως έρθει..Συχνά αναρωτιόταν στην αγορά της Ρώμης, “Γιατί οι περισσότεροι από εμάς δαπανάμε τα χρόνια μας όχι για να γευόμαστε τη ζωή, αλλά ξοδεύοντας την σε προετοιμασίες, που τάχα θα μας επιτρέψουν να τη χαρούμε στο απώτερο μέλλον;”. 

Οι σκέψεις του αυτές σήμερα φαντάζουν διαχρονικές. Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν θα μας αποδείξει ότι δεν υπάρχει ούτε μια περίοδο της ζωής μας που να μην προετοιμάζουμε το μέλλον.. 

Από την παιδική ηλικία, περνώντας από τα σχολικά χρόνια, και καταλήγοντας ενήλικες με μια δουλειά να προσπαθούμε να ορθοποδήσουμε στην κοινωνία, όλα στο ίδιο μοτίβο..

“Κούραση “τώρα”, ξόδεψε τον χρόνο σου “τώρα” ώστε να μην έχεις πρόβλημα στο “μέλλον”.. Σπούδασε “τώρα”, μάζεψε χρήματα “τώρα” ώστε να ζήσεις ένα καλύτερο “αύριο”..”

Ποιος αλήθεια μας έχει διαβεβαιώσει ότι το “αύριο” θα έρθει, ότι το “μέλλον” που χτίζουμε θυσιάζοντας το “τώρα” θα μας περιμένει να το γευτούμε; 

Είναι η ψευδαίσθηση ότι θα ζούμε αιώνια, αποτέλεσμα της συνέχειας της ύπαρξης μας από την στιγμή της γέννησης. Αυτή η συνέχεια αποπροσανατολίζει, μας δίνει μια υπόσχεση που δεν έχει το δικαίωμα να μας δώσει, μας διαβεβαιώνει ότι θα ζούμε αιώνια.. Τι αφέλεια αλήθεια; Και εμείς το δεχόμαστε..

Σαν παράσιτο στην καθησυχασμένες συνειδήσεις μας, ο Εαυτός μας εξοργίζεται “Τι στο καλό γίνεται; Ζείτε σαν να επρόκειτο να ζήσετε για πάντα. 

Ποτέ δεν αναλογίζεστε πόσο αδύναμοι είστε, δεν παρατηρείτε πόσο γρήγορα περνά ο καιρός. Τον χάνετε σαν να είχατε άλλον τόσο και ακόμα περισσότερο. Κι όλα αυτά ενώ είναι, όπως όλοι γνωρίζετε, πολύ πιθανό η μέρα που σπαταλάτε για κάποιον άλλο να είναι η τελευταία της ζωής σας..“..

Το δεύτερο λάθος. 

Ξοδεύεσαι στο “έξω”.. Γύρνα το βλέμμα σου για μια φορά προς το εσωτερικό, προς τον Εαυτό σου..

Ίσως ήρθε η στιγμή να προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό που αποφεύγαμε τόσο καιρό, να κρίνουμε τον εαυτό μας. Να τον κατακρίνουμε για όσο χρόνο σπατάλησε για να ικανοποιήσει κάποιον άλλον, για κάποια ευγενική πράξη που κατέληξε υποχρέωση, για ένα βράδυ κραιπάλης προς χάριν της ματαιοδοξίας μας, για πράξεις ανούσιες σε μια προσπάθεια να γεμίσουμε τον ελεύθερο χρόνο που μας χαρίζει η απραγία μας.. Ποιος άνθρωπος πιστεύει ότι έχει “ζήσει” όλο τον χρόνο που πέρασε από την στιγμή της γέννηση του;

Υπάρχουν μύριες περιπτώσεις άκρατης σπατάλης της κάθε στιγμής.. Άλλους τους πιάνει το πάθος του κέρδους, έναν άλλον να αποβλακώνεται απο την απραξία. Υπάρχουν και αυτοί που έχουν βάλει ως σκοπό να σχολιάζουν διαρκώς τα στραβά των άλλων, ή να συνηθίζουν την όψη ενός καθρέφτη φροντίζοντας τα κάλλη τους. 

Άλλοι χάνουν την ζωή τους μέσα σε απρόσωπες παρέες, προσπαθώντας να είναι αρεστοί στον καθέναν. Δεν έχει σημασία αν τον γνωρίζουν, δεν έχει καν σημασία αν αυτός τους αρέσει .. Είναι και κάποιοι άλλοι, όντας ανίκανοι να καταπιαστούν με κάτι σταθερό, ασχολούνται όλο και με κάτι άλλο, κάνοντας συνεχώς καινούργια σχέδια, τα οποία και θα ξεχαστούν όταν νέα θα κάνουν την εμφάνιση τους..

Τέλος υπάρχει και μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που ψάχνουν διαρκώς να βρουν κάτι να υπηρετήσουν, κάτι να λατρέψουν.. Είτε αυτό λέγεται Θεός, είτε λέγεται Εξουσία.. “Ξοδεύουν την ζωή τους μέσα στην εκούσια δουλοπρέπεια..” θα μας έλεγε ο Σενέκας σε μια ονειρική σύγχρονη συζήτηση μαζί του. Και οι χειρότεροι; 

Όσοι δεν βρίσκουν τίποτα να τους ενδιαφέρει αρκετά ώστε να ασχοληθούν μαζί του, ζούνε μια βαλτώδη ζωή δίχως καμιά αξία. Μένουν άπραγοι, δίχως όνειρα, και έρχεται η στιγμή που σιχαίνονται και την ίδια τους την αδιαφορία..

” Μικρό είναι το κομμάτι που ζούμε απ’ τη ζωή μας.

Όσο για το υπόλοιπο κομμάτι της, κατά βάθος δεν είναι ζωή, αλλά μονάχα άδειος χρόνος..” με θυμό ο Εαυτός προσπαθεί να μας αφυπνίσει..

Το τρίτο λάθος.

Η ζωή ΔΕΝ είναι μικρή, μικρός είναι ο χρόνος που όντως ζούμε.. Αναρωτηθείτε πόσες φορές ζητήσατε από κάποιον να σας αφιερώσει λίγο από τον χρόνο του. Πόσες φορές σας ζήτησε κάποιος άλλος να του δώσετε λίγο από τον δικό σας. Τι λογαριάσατε στις περιπτώσεις αυτές; 

Τους λόγους που ζητάτε ή σας ζητούν τον χρόνο αυτό, την εκτίμηση που τρέφεται προς το άλλο άτομο, τα κέρδη και τα οφέλη από μια τέτοια κίνηση.. Και ο χρόνος; Που είναι ο χρόνος; Κανείς δεν ασχολείται με το πόσο χρόνο του ζητείται να διαθέσει; Λες και ο χρόνος δεν έχει αξία, γιατί δεν είναι υλικό αγαθό..

Τον χρόνο μας τον δίνουμε αλόγιστα, σε μεγάλες ποσότητες, δίχως να κρίνουμε αν το κέρδος που θα αποκομίσουμε αξίζει μια τέτοια θυσία.. Τον προσφέρουμε δίχως δεύτερη σκέψη, αρκεί ως αντάλλαγμα να πάρουμε κάποια υπηρεσία, χρηματικό ποσό, υλικά οφέλη ή φήμη. 

“Περιφρονούμε το πιο πολύτιμο πράγμα“, λες και ο χρόνος επειδή δεν είναι υλικός δεν έχει αξία, λες και τον έχουμε απεριόριστο, λες και διατίθεται δωρεάν.. Είναι στην φύση του ανθρώπου να επιζητά υλικά αγαθά και, μέσα στην αφέλεια του, να προσφέρει απερίσκεπτα αγαθά άλλης φύσης.

Όταν λοιπόν παραπονιόμαστε ότι “Η ζωή είναι μικρή” , κλείνουμε τα μάτια εμπρός στην δική μας συνειδητή σπατάλη. Με παιδική αφέλεια κρύβουμε πίσω από το δάκτυλο μας την υποκρισία, κρυβόμαστε οι ίδιοι πίσω από αυτό. Δεν είναι λίγο ό,τι εμείς ξοδεύουμε αλόγιστα. Είναι ανόητο να χαρακτηρίσουμε λίγο κάτι που δεν του δίνουμε αξία..

“Η αλήθεια είναι πως κανένας

δεν μπορεί να βάλει στη θέση τους

τα χρόνια που έχασες και κανένας

δεν μπορεί να σου δώσει πίσω την ζωή σου..”προειδοποιεί ο Σενέκας..

Όσα και να κερδίσεις, όσα υλικά αγαθά και να έχεις μαζέψει, όση φήμη και να καταφέρεις να σε ακολουθεί, τον χρόνο κανείς δεν μπορεί να στον προσφέρει. Ο χρόνος μόνο δίνεται, μόνο χάνεται. Δεν κερδίζεται, δεν αγοράζεται.. 

Κυλάει το ίδιο γρήγορα για τον ανίσχυρο και τον ισχυρό, για τον άγνωστο και τον φημισμένο, για τον βαθιά θρησκευόμενο και τον άθρησκο. Ό,τι και να κάνεις στην ζωή σου, χρόνο που έδωσες δεν θα μπορέσεις ποτέ να πάρεις πίσω.. Σταμάτα λοιπόν να τον ανταλλάσσεις με ό,τι άλλο, είναι το μόνο αγαθό που δεν μπορείς να αποκτήσεις..

Παρατηρεί, πολύ εύστοχα, ο Σενέκας την αφέλεια μας..

“Μίζεροι όταν πρόκειται για την περιουσία μας,

σπάταλοι όμως, όταν πρόκειται για το χρόνο μας.

Και το κωμικοτραγικό είναι ότι είμαστε σπάταλοι

στη μοναδική περίπτωση που η τσιγκουνιά δεν είναι κατακριτέα..”

Άλλο ζω και άλλο υπάρχω..

Δύο έννοιες τόσο διαφορετικές που όμως εύκολα συγχέονται.. Ο Σενέκας, ως εκπρόσωπος του πολλαπλού Εαυτού μας, άλλαζε τον λόγο του, αλλά όχι τις θέσεις του, ανάλογα με τις συζητήσεις στις οποίες έπαιρνε μέρος.. Του άρεσε όταν βρισκόταν σε παρέες με ηλικιωμένους να τους θέτει το παρακάτω ερώτημα..

“Να που έφτασες στα απώτατα όρια της ανθρώπινης ζωής και σε βαραίνουν πια σχεδόν εκατό χρόνια. Πες μας λοιπόν τι συμπέρασμα έβγαλες από τη ζωή σου. 

Κάνε τον εξής λογαριασμό: Αφαίρεσε από την ηλικία σου τον χρόνο που δαπάνησες για να υποχρεώσεις κάποιον, για τις ερωμένες σου, για ένα σημαντικό πρόσωπο, για έναν πελάτη, για μια οικογενειακή υποχρέωση με τη σύζυγό σου, για να κάνεις παρατήρηση σε κάποιον υπηρέτη, για κάθε είδους κοινωνική υποχρέωση και για την συμμετοχή σου στα κοινά. Βγάλε τον χρόνο που ήσουν άρρωστος καθώς επίσης και όσο χρόνο άφησες να περάσει ανεκμετάλλευτος. 

Θα δεις ότι έχεις ζήσει πολύ λιγότερα χρόνια από εκείνα που νομίζεις. Θυμήσου τώρα τις ελάχιστες φορές που κατάφερες να μην επιθυμήσεις τίποτα περισσότερο από αυτό που αποφάσισες αρχικά να επιδιώξεις, τις σπάνιες εκείνες ημέρες που τελείωσαν όπως ακριβώς είχες ευχηθεί, τις στιγμές όπου κατάφερες πραγματικά να αξιοποιήσεις τον εαυτό σου, που το πρόσωπο σου ήταν γαλήνιο, το πνεύμα σου ήρεμο. 

Ανακάλεσε στη μνήμη σου τα έργα που κατάφερες να πραγματοποιήσεις στη διάρκεια αυτής της μακρόχρονης ζωής, τους ανθρώπους που λεηλάτησαν τη ζωή σου όχι μόνο εν αγνοία σου, αλλά και χωρίς καν να πάρεις είδηση την απώλεια, τι ήταν εκείνο που μια μάταιη λύπη, μια ανόητη χαρά, ένα πάθος, μια συζήτηση γεμάτη κολακείες μπόρεσαν να σου κλέψουν, πόσο φαντάζει μικρό με την πάροδο του χρόνου το λίγο καλό που απόμεινε από όλα αυτά, και θα καταλάβεις ότι πεθαίνεις πρόωρα..”

Πεθαίνουμε πρόωρα, χαρίζοντας εν γνώση τις περισσότερες φορές μέρος από την ζωή μας. Δεν κατανοούμε το λάθος μας γιατί ποτέ δεν κρίνουμε τον εαυτό μας. Ξεγελάμε τις ανησυχίες μας, την αδυναμία μας να ζήσουμε, τον φόβο να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.. Πως; 

Μεταφέροντας τις ευθύνες στην ζωή.. Αν και τόσο γενναιόδωρα μας έχει φερθεί, την κατηγορούμαι συχνά εν γνώση της υποκρισίας μας.. “Είναι μικρή η ζωή” ακούμε συχνά.. Αλήθεια, υπάρχει κανένας ικανός να κρίνει την αξία της; Μόνο αυτός θα είχε και την γνώση να αξιολογήσει τον χρόνο που η ζωή μας δίνει.. 

Δεν αποτελούν τα χρόνια απόδειξη του πόσο ζήσαμε.. Άλλη ζωή κάνει όποιος έμαθε να αξιολογεί τον χρόνο του, άλλη όποιος έχει πέσει στην παράνοια της πολύ-απαιτητικής κοινωνίας..

“Δεν είναι τα άσπρα μαλλιά και οι ρυτίδες που θα μας κάνουν να καταλάβουμε αν κάποιος έχει ζήσει πολύ, επειδή αυτά απλώς και μόνο δείχνουν αν κάποιος έχει υπάρξει πολύ..”

Μια γενική θεώρηση των λαθών μας. 

Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.. Σύμφωνα με τον Σενέκα: “Η ζωή μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις περιόδους.. Από αυτές εκείνη που ζούμε τώρα έχει ήδη φύγει, εκείνη που θα ζήσουμε επαφίεται στο τυχαίο και η μόνη σίγουρη είναι εκείνη που έχουμε ήδη ζήσει..” 

Το μέλλον είναι η περίοδος που η Τύχη βασιλεύει, η μόνη περίοδος που δεν ξέρουμε αν θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε, η μόνη που δεν ξέρουμε αν θα έρθει.. Το παρελθόν αποτελεί την περίοδο που ούτε η Τύχη ούτε και εμείς έχουμε καμιά εξουσία πάνω του. 

Είναι το κομμάτι που φροντίζει να μας θυμίζει τα λάθη και τις κατακτήσεις μας.. Τέλος υπάρχει και εκείνη η περίοδος, που δεν έχει την χρονική έκταση μιας “περιόδου”, αλλά μιας στιγμής. Είναι αυτή που ζούμε τώρα, και έχει ήδη φύγει.. Η μόνη που η Τύχη έρχεται σε δευτερεύουσα μοίρα, η μόνη που τον πρώτο λόγο έχουμε εμείς. Ο Εαυτός μας..

Τρεις διαφορετικές περίοδοι, με τρεις διαφορετικούς ρόλους. Τρεις μονάδες ξεχωριστές μεταξύ τους και ταυτόχρονα ένα.. Συνθέτουν το παζλ των αναμνήσεων, των πράξεων και των προσδοκιών μας, συνθέτουν ό,τι αποκαλούμε Ζωή. 

Καμία περίοδος δεν ανταλλάσσεται με κάποια άλλη, καμία δεν έχει περισσότερη αξία από τις άλλες. Το παρελθόν δεν είναι παρόν, όπως και το παρόν δεν είναι μέλλον..

Εμείς όμως επιμένουμε να ξοδεύουμε την μια για να ζήσουμε την άλλη..Σπαταλώντας την μόνη περίοδο που αποφασίζουμε Εμείς περιμένουμε να μας ανταμείψει η Τύχη. Και αν μας ανταμείψει τελικά, πάλι εμείς εκεί.. 

Θα χαρίσουμε ό,τι κερδίσαμε περιμένοντας εκ νέου η Τύχη να μας δώσει την επόμενη ανταμοιβή. Και ξανά μετά το ίδιο, χανόμαστε στον φαύλο κύκλο που οι ίδιοι δημιουργήσαμε για τον εαυτό μας, ως τιμωρία.. Άδικο, ανούσιο, αφελές..

Η απόφαση που αμέσως θα ξεχάσεις..

Μια παρατήρηση δεν αλλάζει τίποτα. Μόνος σου πρέπει να κατακρίνεις, σκληρά, τον Εαυτό σου.. Σε αυτή την εσωτερική αναζήτηση δεν έχουν χώρο τα ημίμετρα.. Τίποτα δεν θα σου μείνει αν γίνει απλά μια παρατήρηση από κάποιον άλλον. Θα καταλάβεις απλά το λάθος σου και την αμέσως επόμενη στιγμή ο Εαυτός σου πάλι θα ξεχάσει.. 

Ίσως μέσα στην έντονη στιγμή της παραδοχής των λαθών σου αποφασίσεις να αλλάξεις την κατάσταση. Αλλά αποφάσεις που πραγματοποιούνται δύσκολα, που απαιτούν θυσίες, εύκολα ξεχνιούνται.. Έτσι θα καταλήξει αυτή η αναζήτηση να γίνει μια ανάμνηση, και όσο θα περνάει ο χρόνος τόσο δεν θα θυμάσαι αν έγινε καν η αναζήτηση αυτή στην πραγματικότητα..

Ο Φαβιανός, δάσκαλος του Σενέκα, συνήθιζε να λέει..

“Τα πάθη μας πρέπει να τα πολεμάμε,

όχι με μικρές μικρές μάχες,

ούτε προκαλώντας τους μικροτραυματισμούς,

αλλά με κατά μέτωπο επιθέσεις στέλνοντας τα από εκεί που ήλθαν..”

Ως μια παράφραση λοιπόν των παραπάνω, θα κατέληγε ο καθένας στα εξής.. “Για να αισθανθούμε τα σφάλματα μας δεν αρκεί μόνο μια παρατήρηση από κάποιον άλλον, αλλά πρέπει οι ίδιοι να κατακρίνουμε τον εαυτό μας.. Και σε θέματα που αφορούν την ζωή μας, πρέπει να τον κατακρίνουμε σκληρά..”

Επίλογος..

Ο Βιργίλιος είχε συλλάβει την αξία του χρόνου, και την έκλεισε μέσα σε 3 στίχους..

“Η καλύτερη της ζωής ημέρα,

των δύστυχων θνητών,

Πρώτη πάντα δραπετεύει..”

Ο ίδιος διακηρύσσει την αξία της στιγμής, “μόνο γι’ αυτήν μπορείς να είσαι σίγουρος”.. Αναρωτιέται, με ειλικρίνεια, πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος να μένει απαθής και ανέκφραστος μπροστά στην αλληλουχία μηνών, ημερών, στιγμών.. 

Παρομοιάζει την ζωή με ένα χείμαρρο, που όσο και να προσπαθήσεις δεν πρόκειται ποτέ να προσπεράσεις σε ταχύτητα. Όσο πιο γρήγορα πιεις τόσο περισσότερο θα πιεις.. Την στιγμή ζήσε..

Την προτροπή του Βιργιλίου φέρεται να επικροτεί και ο Σενέκας. Στην δική μας ονειρική συζήτηση σπεύδει να τον συμπληρώσει:

“Μην αφήσεις κανέναν να σου κλέψει έστω και μια μόνο μέρα, αν δεν είναι σε θέση να σου ανταποδώσει αυτήν την απώλεια..”.

Και εγώ, ως αποδέκτης της συζήτησης αυτής, ολοκληρώνω..

“Ψάξε την αξία στον χρόνο σου, γύρνα για μια φορά τα εσωτερικά μάτια προς τον εαυτό σου, άρχισε να ζεις, να ζεις για τον εαυτό σου..”

Και οι σκέψεις πλέον έρχονται μόνες στον μυαλό μας, οι λύσεις επίσης. Βρίσκουμε τα λάθη μας που πρέπει να διορθώσουμε.. Αυτό τελικά θα μείνει από το άρθρο που μόλις διαβάσατε, για λίγες στιγμές θα έρθει και η απόφαση της αλλαγής.. Μια απόφαση όμως που σταδιακά θα ξεχάσετε..

Βιβλιογραφία:

1. Περί συντομίας της ζωής, Λεύκιος Ανναίος Σενέκας, εκδόσεις Πατάκη

2. Περί πνευματικής γαλήνης, Λεύκιος Ανναίος Σενέκας, εκδόσεις Πατάκη

3. Η Τέχνη της ζωής, J. Krishnanurti,εκδόσεις Καστανιώτη

4. Άπαντα Βιργιλίου, Βιργίλιος

5. Καθένας έχει τον παράδεισο που αξίζει, Octavio Paz, εκδόσεις Απόπειρα

6. Οι Δρόμοι της Γνώσης, συλλογικό, εκδόσεις Αρχέτυπο

7. “Η ουσία της διδασκαλίας του” του J. Krishnanurti και “Υπάρχει απάντηση στο μυστήριο του Θανάτου;” του Ευάγγελου Γράψα, εκδόσεις Μπουκουμάνης

Πηγή: www.metafysiko.gr

http://proionta-tis-fisis.com