Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Δε γεννηθήκαμε για να δουλεύουμε, να πληρώνουμε λογαριασμούς και να πεθάνουμε...!!!!

Δε γεννηθήκαμε για να δουλεύουμε, να πληρώνουμε λογαριασμούς και να πεθάνουμε.

Είμαστε μονίμως στοχοπροσηλωμένοι. ΜΟΝΙΜΩΣ.

Πρέπει να τα πάμε καλά με τους βαθμούς του σχολείου, να περάσουμε την τάξη, να πάμε σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να κάνουμε σπουδές κύρους, να βρούμε μια καλή δουλειά, να έχουμε ένα ενδιαφέρον cv και να μας θαυμάζουν.

Προσωπικά δεν κατάλαβα ποτέ όλη αυτή την πίεση για να έχουμε μια καλή δουλειά στα είκοσί μας. Μας διδάσκουν πώς επιτυχία στη ζωή είναι να έχουμε μια θέση στην κορυφή μιας εταιρείας παγκοσμίου φήμης και να έχουμε πολλούς υφισταμένους.

Έχουμε γαλουχηθεί με αυτή την πλάνη.

Τότε, γιατί ακόμη και όσοι φτάνουν αυτό το στόχο πέφτουν σε κατάθλιψη, γίνονται υλιστές και ανταγωνιστικοί; Αυτό που μετράει είναι να κάνουμε πολλά λεφτά, έτσι δεν είναι;

Κι όμως!

Η ζωή δε θα έπρεπε να είναι μόνο σπουδές, δουλειά, λεφτά και τέρμα. Δεν ήρθαμε σε αυτό τον φανταστικό κόσμο, γεμάτο με μαγευτικές τοποθεσίες, ιδιαίτερους ανθρώπους και γευστικά φαγητά για να ζούμε σε ένα γραφείο από τις εννέα ως τις έξι.

Εγώ για παράδειγμα, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Δεν έχω εργαστεί ποτέ για πολυεθνικές και δεν είχα ποτέ έναν αξιοζήλευτο μισθό. Θεωρώ πως τα έχω καταφέρει σε σχέση με άλλους που φοράνε κοστούμι και γραβάτα και κερδίζουν τα πενταπλάσια από εμένα.

Έχω κάνει πτώση με αλεξίπτωτο, έχω διδάξει αγγλικά σε μοναχούς, σε αγροτικές περιοχές της Ινδίας, έχω επισκεφθεί χώρες για την ύπαρξη των οποίων οι περισσότεροι δεν έχουνε ιδέα, έχω κάνει εθελοντισμό, έχω ταξιδέψει με το σακίδιο στον ώμο χωρίς κανένα προορισμό, έζησα σε τόσα μέρη, με κλέψανε κι έμεινα χωρίς χρήματα σε άλλη ήπειρο χωρίς καμία βοήθεια. Όλα αυτά δε μετράνε ως εμπειρία; Δε θα έπρεπε να τα ζητάνε σε μια συνέντευξη για δουλειά;

Εμείς οι ίδιοι είμαστε το βιογραφικό μας. Δεν είμαστε η πολυεθνική στην οποία εργαζόμαστε. Δεν είμαστε ο μισθός που κερδίζουμε. Είμαστε οι εμπειρίες μας. Είμαστε τα άτομα που γνωρίζουμε, τα βιβλία που διαβάζουμε, τα μέρη που επισκεφτόμαστε. Είμαστε οι εμπειρίες μας.

Αγαπητοί μου, ας εργαστούμε για να έχουμε λεφτά να ταξιδεύουμε. Ας κάνουμε εθελοντισμό. Ας γράψουμε ένα βιβλίο ακόμη κι αν δεν εκδοθεί ποτέ, ας παλέψουμε για ό,τι πιστεύουμε ακόμη κι αν ολόκληρος ο κόσμος μας θεωρήσει τρελούς – αν και είμαστε επαγγελματίες σε αυτό. Ας φυτέψουμε ένα δέντρο, ας κάνουμε κάτι…

Τρελοί είναι όσοι από τα είκοσι και μετά μένουν κάθε κάθε μέρα μπλοκαρισμένοι στην κίνηση για να πάνε στη δουλειά, αυτοί που βλέπουν συνέχεια τα ίδια άτομα καθισμένοι απέναντι από τον ίδιο υπολογιστή.

Όλο αυτό το κυνήγι της επαγγελματικής επιτυχίας σε τι χρησιμεύει; Έχουμε πραγματικά ανάγκη τα χρήματα που βγάζουμε;

Τι προσφέρουν πραγματικά στη ζωή μας μερικά μηδενικά παραπάνω στον τραπεζικό μας λογαριασμό;

Μήπως θεωρούμαστε σπουδαίοι επειδή σπουδάσαμε σε αυτό ή σε εκείνο το πανεπιστήμιο κι επειδή εργαζόμαστε σε μια γνωστή επιχείρηση;

Εκτός κι αν πρέπει να συνεισφέρουμε στο σπίτι, δεν είναι πάντα το πρόβλημα τα χρήματα.

Όπως ήδη ανέφερα, έζησα έναν ολόκληρο χρόνο με το σακίδιο στην πλάτη, με λεφτά που έβαζα στην άκρη δεκατρείς μήνες επαγγελματικής εκπαίδευσης. Και μου περίσσεψαν μάλιστα. Δε χρειαζόμαστε όλα αυτά τα περιττά πράγματα.

Όταν φτάσουμε στα εξήντα, πλούσιοι, στο σπίτι των 300 τ.μ., θα μπορούμε να λιαζόμαστε στον κήπο μας και θα έχουμε ένα πανέμορφο αυτοκίνητο, θα σκεφτόμαστε ότι κατακτήσαμε το στόχο μας στη ζωή.

Θα είμαστε όμως μες στη θλίψη και τη δυστυχία.

Επιτυχία στη ζωή, για εμένα δε σημαίνει να έχουμε πολλά χρήματα. Σημαίνει να έχουμε εμπειρίες να διηγηθούμε. Σημαίνει να καθόμαστε σε ένα μπαρ με δύο καλούς φίλους και να πίνουμε μια παγωμένη μπύρα, χωρίς να ανησυχούμε για τις εκκρεμότητες της δουλειάς που δεν τελειώνουν ποτέ.

Ας ακολουθήσουμε αυτό που κάνει την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά. Είναι κρίμα να ανησυχούμε όλη μας τη ζωή για τη σύνταξη και τα δάνεια. Τα νεκροταφεία δεν έχουν συρτάρια και ό,τι κερδίσουμε σε αυτή τη ζωή δε θα το πάρουμε μαζί μας. Το μόνο που θα πάρουμε μαζί μας είναι η ίδια η ζωή που ζήσαμε.

Πρέπει να βρούμε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στις ανάγκες μας και στην ελευθερία.




Ποιά είναι η σύνδεση του ανθρώπου με την κβαντική φυσική ;

Για να απαντηθεί το ερώτημα με αμεσότητα και με σαφήνεια, θα αναφερθώ στον Dr. Joe Dispenza και στο βιβλίο του, “Breaking the Habit of Being Yourself”, όπου αναφέρει τον εξής διάλογο : 

Από πού προέρχεται η νοημοσύνη που κάνει την καρδιά μας να πάλλεται; 

Αποτελεί μέρος του αυτόνομου νευρικού συστήματος. 
Που βρίσκεται αυτό το σύστημα; 

Στον εγκέφαλο. Το μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου αποτελεί μέρος του αυτόνομου νευρικού συστήματος. 

Υπάρχουν εντός του εγκεφάλου συγκεκριμένοι ιστοί που ευθύνονται για την διατήρηση των παλμών της καρδιάς; 

Ναι. 
Από τι αποτελούνται οι ιστοί αυτοί; 

Από κύτταρα. 
Και από τι αποτελούνται τα κύτταρα; 

Από μόρια. 
Από τι αποτελούνται τα μόρια; 

Από άτομα. 
Και από τι αποτελούνται τα άτομα; 

Από υποατομικά σωματίδια. 
Και από τι αποτελούνται κυρίως τα υποατομικά σωματίδια; 

Από ενέργεια. 

Συμπέρασμα: 
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι το σώμα μας είναι φτιαγμένο από τα ίδια συστατικά, όπως αυτά του σύμπαντος. 

Εάν ένα άτομο είναι 99,99999% ενέργεια και 0,00001% ύλη, τότε γιατί επικεντρωνόμαστε σε αυτό το ελάχιστο ποσοστό ύλης ; (Niels Bohr “On the Constitution of Atoms and Molecules”). 

Εξακολουθούμε να εστιάζουμε αποκλειστικά στο 0,00001% ύλης, ενώ ξέρουμε πλέον, βάση του πειράματος της «επιρροής του παρατηρητή» ότι όπου εστιάζουμε την προσοχή μας, εκεί ρέει και η ενέργειά μας και έτσι επηρεάζουμε τον υλικό κόσμο (ο οποίος αποτελείται κυρίως από ενέργεια). 

Είμαστε μόνιμα συνδεδεμένοι με το σύμπαν και το κβαντικό πεδίο, είμαστε μόνιμα συνδεδεμένοι με την συνείδησή μας γιατί είναι ενέργεια και η ενέργεια έχει συνείδηση. 

Η κβαντική στοχεύει στον πυρήνα του ατόμου το οποίο έχει συνείδηση. 

Εάν θέλουμε να αλλάξουμε οτιδήποτε στη ζωή μας στοχεύουμε – εστιάζουμε και το κάνουμε συνειδητά. Συνειδητά εννοώντας, να συμμετέχει ο νους, το σώμα και το πνεύμα. Με επίγνωση μέσω του πυρήνα μας. 

Αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις αλλαγές μόνο μέσα από τις αισθήσεις μας, αλλά και τον φυσικό μας κόσμο γενικότερα. Κάθε σημείο του σύμπαντος πάλλεται από ενέργεια και εμείς οι άνθρωποι το ίδιο, εμείς δημιουργούμε με την επιλογή μας σταθερά κύματα που επικοινωνούν με το κβαντικό πεδίο και αντανακλώνται πίσω σε εμάς στη ζωή μας. 

Όπως αναφέρει και ο Πλάτων Δρακούλης στο βιβλίο του, “Στοιχεία Βιονομίας” γραμμένο το 1900 περίπου, “από όσα υπάρχουν στο σύμπαν, μπορούμε ελάχιστα να αντιληφθούμε με τις σωματικές αισθήσεις μας. Είμαστε μόρια της μεγάλης υπέρτατης σοφίας”. 

Να προσθέσω και την Βουδιστική διδασκαλία η οποία λέει: η πραγματικότητα υπάρχει όπου ο νους εστιάζει. 

Θα αναφερθώ σε ένα γνωστό πείραμα της κβαντικής, το οποίο ονομάζεται “κβαντική διεμπλοκή”. 

Ξεκινώντας από το 1935 οι φυσικοί Albert Einstein, Boris Podolsky και Nathan Rosen δημοσιεύουν μια θεωρητική εργασία και φτάνοντας στο 1997 στην πρώτη πειραματική επαλήθευση από τον κβαντικό φυσικό Anton Zeilinger. 

Διαχώρισαν ένα φωτόνιο σε δυο πανομοιότυπα φωτόνια. Απομάκρυναν το ένα από το άλλο και παρατήρησαν πως η συμπεριφορά του ενός, επηρέαζε την συμπεριφορά του άλλου, ανεξαρτήτως απόστασης. Η ενέργειά τους ήταν συνδεδεμένη, αν και χωρισμένα. 

Όταν δυο σωματίδια συνδεθούν με κάποιο τρόπο, ο δεσμός τους ισχύει. Οτιδήποτε συμβεί σε ένα σωματίδιο θα συμβεί αυτόματα και στο άλλο, ασχέτως αποστάσεως του ενός από του άλλου. 

Στην αρχή του σύμπαντος όλα ήταν συνδεδεμένα, μετά την μεγάλη έκρηξη διασπάστηκε σε μικρότερα κομμάτια. Η ενέργειά του όμως παρέμεινε συνδεδεμένη. 

Εφόσον αποτελούμαστε και εμείς από σωματίδια, συνδεόμαστε μεταξύ μας, αλλά και με το σύμπαν ολόκληρο. 

Την επίτευξη της ενότητας διδάσκουν όλες οι αρχαίες πνευματικές παραδόσεις και θρησκείες στον πλανήτη. 

«Όταν όλη η ανθρωπότητα είναι ευτυχισμένη, θα είμαστε και εμείς. Όταν όλη η ανθρωπότητα είναι ειρηνική, θα ζούμε και εμείς ειρηνικά. Η ατομική μας ευτυχία εξαρτάται από την συλλογική ευτυχία», γράφει “το βιβλίο της χαράς” του Δαλάι Λάμα και του Ντέσμοντ Τούτου. 




Κυριακή Σεβαστή 
Δημιουργός της μεθόδου Kunda Quantum
Λίγα λόγια για την Κυριακή 
Η Κυριακή, υποστηρίζει ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν τη ζωή που αγαπούν, μέσω της κβαντικής θεραπείας – συμβουλευτικής, της μεθόδου Kunda Quantum και του διαλογισμού. 
Έχοντας ως αφετηρία το χώρο του αθλητισμού, την τελευταία δεκαετία εξασκεί την Kundalini Yoga και τον διαλογισμό, καθώς και την κβαντική θεραπεία, στην οποία είναι εκπαιδευμένη και πιστοποιημένη ως θεραπεύτρια και συντονίστρια ομάδων. 
Συνδύασε την ουσία της Κβαντικής Θεραπείας και της Kundalini Yoga και δημιούργησε με αγάπη την Kunda Quantum. Μία νέα μέθοδο, εύκολη και ευχάριστη, μια συνολική “προπόνηση” που συντονίζει το σώμα, τον νου και το πνεύμα, να λειτουργεί σε κορυφαία απόδοση. Αυτή η σχεδιασμένη μέθοδος έχει τη δυνατότητα να ενεργοποιήσει το πλήρες κβαντικό δυναμικό σας και να αποκαλύψει την πραγματική ουσία της ύπαρξής σας. 
“Πιστεύω πως, όταν εστιάζουμε στην ουσία, με παρατηρητικότητα και αλήθεια, κατανοούμε πως όλες οι αλλαγές που θέλουμε να βιώσουμε ξεκινούν εσωτερικά και τότε οι θαυματουργές μετατοπίσεις αρχίζουν να κυματίζουν μέσα στη ζωή μας. Με αφοσίωση στο εσωτερικό μου έργο, τιμώντας και ακολουθώντας την καρδιά μου, επιλέγοντας την αγάπη, κατάφερα να μεταμορφώσω τη ζωή μου. Έτσι, είμαι εδώ, να σας ενθαρρύνω να κάνετε το ίδιο. 
Να συνδεθείτε με την απεριόριστη ικανότητα για χαρά που ζει μέσα σας και να οικοδομήσετε μια σταθερή λαμπερή σχέση με τον εαυτό σας”. 

Η ροή των γεγονότων στη ζωή σου είναι θαύματα που εσύ δημιουργείς...!!!!

Η ροή των γεγονότων στη ζωή δεν είναι τυχαία. Τίποτα δεν συμβαίνει έξω από εσένα. Όλα συμβαίνουν μέσα από εσένα για εσένα. Ένα τηλέφωνο που δέχτηκες την κατάλληλη στιγμή δεν είναι τύχη. Είναι το μήνυμα ότι όλα έχουν τη λύση τους. Όλα γίνονται ωραιότερα τη στιγμή που είσαι έτοιμος να τα δεις, να τα δεχτείς, να τα τιμήσεις. 

Οι άνθρωποι που ήρθαν, βρίσκονται ή έφυγαν από τη ζωή σου δεν είναι τυχαίοι. Σε κάθε στιγμή της αναζήτησής σου για καλύτερη υγεία, περισσότερα χρήματα, όμορφη συντροφική ζωή πλαισιώνεσαι από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να σε βοηθήσουν και να σου προσφέρουν, όλα όσα ζήτησες. 

Κατάλαβε, ότι χρειάζεται να αφεθείς στη ροή των γεγονότων και να παρατηρείς για τις απαντήσεις σε όσα ζήτησες. 

Ο πρώην εργοδότης που σε ταλαιπωρούσε με τη συμπεριφορά του δεν ήταν ένας πραγματικός δυνάστης. Ήταν αυτός που σε ώθησε να βρεις μία νέα καλύτερη δουλειά. Τα μειωμένα κέρδη στην επιχείρησή σου δεν είναι γιατί ο κόσμος δεν έχει χρήματα ή λόγω οποιασδήποτε πολιτικής κατάστασης. 

Είναι γιατί χρειάζεται να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις ποιο κομμάτι σου πάσχει αυτή τη στιγμή. Τί είναι αυτό μέσα σου, που εμποδίζει τη ροή των χρημάτων στη ζωή σου; 

Ο σύντροφος που δεν έχεις και που πολύ θα ήθελες, είναι γιατί πιθανά νιώθεις λίγος ή φοβάσαι να δώσεις και να λάβεις αγάπη κι ας είσαι άρτιος εξωτερικά, κι ας σε θαυμάζουν οι άλλοι. Ακόμα κι εκείνο το χρόνιο πρόβλημα υγείας που σε ταλαιπωρεί, ίσως είναι εκεί για να μάθεις ότι αγαπώντας περισσότερο την αλήθεια του εαυτού σου μπορείς να ανατρέψεις κάθε εμπόδιο. 

Όλα τα παραπάνω έχουν μία κοινή λύση. Την μεγαλύτερη συμπαντική δύναμη, που είναι η αγάπη. Κάθε εμπόδιο, κάθε πρόβλημα, κάθε δυσκολία εξαφανίζεται όταν μπεις στην κατάσταση της αγάπης. Όσο σκληρά και αν προσπαθήσεις να βελτιώσεις τη ζωή σου πάντα κάτι νέο θα εμφανίζεται σαν δυσκολία για να σου θυμίσει… Αγάπη υπάρχει στη ζωή σου; 

Οι καταστάσεις που διαμορφώνουν αυτή τη στιγμή τη ζωή σου είναι αποτέλεσμα των συναισθημάτων που έχεις για εσένα και τους άλλους. 

Κοίταξε μέσα σου για λίγο. Ποιος είσαι; 

Αυτός που θέλεις να είσαι ή αυτός που μάχεται ενάντια σε κάτι ή σε κάποιον; 

Μήπως μάχεσαι για να κρατήσεις κάτι ή κάποιον στη ζωή σου; 

Μήπως νιώθεις ότι για να είσαι ασφαλής χρειάζεται να έχεις τον έλεγχο; 

Μήπως αποφεύγεις να αγαπηθείς; 

Μήπως νιώθεις ότι κάποιος σε απορρίπτει; 

Μήπως δεν είσαι και τόσο τυχερός τελικά; 

Μήπως η ζωή είναι δύσκολη και νιώθεις ότι πρέπει να παλέψεις περισσότερο; 

Μήπως η γνώμη των άλλων έχει εξουσία πάνω σου; 

Μήπως το παρελθόν έχει γίνει μόνιμο παρόν, άρα και το μέλλον θα είναι ίδιο; 

Και κυρίως… μήπως η σημερινή σου κατάσταση - παρόλο που δεν είναι ιδανική - είναι βολική, γιατί είναι και γνώριμη; 

Με αυτό το τελευταίο ως δεδομένο, πώς περιμένεις να βελτιωθεί η ζωή σου; 

Πώς να καλυτερεύσει η καθημερινότητά σου, όταν είσαι βολεμένος; 

Πώς να νιώσεις αγάπη όταν είσαι σε τέλμα; 

Αν θέλεις να ζεις αυτό που πραγματικά είσαι, δες με την καρδιά. Βγες από το τέλμα του γνώριμου. Σπάσε τα δεσμά του περιμένοντας την μεγάλη ευκαιρία ή την ιδανική στιγμή. Απόλαυσε την αγάπη σε μια συζήτηση, σε ένα βλέμμα, σε μία πράξη, σε μία σύντομη βόλτα στο πάρκο, σε ότι σε περιβάλλει και σου προσφέρεται απλόχερα. 

Μην περιμένεις το ιδανικό που έχεις στο κεφάλι σου και που αν το ψάξεις καλύτερα θα δεις, ότι σχετίζεται με τη βιτρίνα και όχι με την αλήθεια της ψυχής σου. Τίποτα δεν είναι ιδανικό, όταν σε βάζει σε κατάσταση άγχους για το πώς θα το αποπληρώσεις, ή τι θα πρέπει να κάνεις για να σε αγαπήσει, ή πως θα το διατηρήσεις. 

Να θυμάσαι πώς το ιδανικό Είναι και Έχει ροή! 

Το κάθε γεγονός, που χωρίς να προσπαθήσεις έλαβε ή λαμβάνει χώρα στη ζωή σου είναι ένα θαύμα. Ένα θαύμα που εσύ δημιούργησες. 

Ακόμα και αυτό το κείμενο που διαβάζεις τώρα, μέσα από εσένα δημιουργήθηκε. Μέσα από τη δική σου αναζήτηση ήρθε μπροστά σου. Εσύ είσαι αυτός που το διαβάζει. Και μόνο εσύ μπορείς και γνωρίζεις το γιατί. 

Ίσως να είναι η κατάλληλη στιγμή για να σκύψεις μέσα σου και να βρεις όλες τις λύσεις που αναζητάς. 

Μέσα σου, εκεί θα βρεις κάθε αλήθεια! 

Εκεί είναι και η αγάπη! 




#Blueminders 
Οι Blueminders είναι οι εμπνευστές της σελίδας Bluemind Magazine. Καθοδηγούνται από την εσωτερική τους σύνδεση με το άπειρο και τις δυνατότητες που τους προσφέρει. Πιστεύουν στη μεγαλύτερη συμπαντική δύναμη, που είναι η αγάπη. Καθημερινά μοιράζονται μαζί σας, μηνύματα που λαμβάνουν διαισθητικά. Κάποια από αυτά τα μηνύματα μπορεί να αποτελέσουν μία έμπνευση για εσάς και να σας βοηθήσουν να πραγματοποιήσετε αυτό που θέλετε. Κάποια μπορεί να είναι τροφή για σκέψη. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους στέλνοντας μήνυμα με την ένδειξη “Για τους Blueminders” στη σελίδα μας στο Facebook

Μήπως είναι ώρα να χωρίσεις ;

Έρχεται η στιγμή που όσο και να το αγνοείς, το ερώτημα γίνεται όλο και πιο δυνατό. Μέχρι που όσο μακριά κι αν τρέξεις, η έντασή του στο μυαλό στις σκέψεις και στο σώμα σου θα σε αναγκάσουν να το αντιμετωπίσεις. Και να το απαντήσεις. 

Είχα μία συζήτηση τις προάλλες με μια αγαπημένη φίλη και συνεργάτιδα, η οποία ήταν η αφορμή αυτού του ταξιδιού σκέψης. 

Τα πράγματα, άνθρωποι, σχέσεις, δουλειές που έχουν κάνει τον κύκλο τους και δεν εξελίσσονται πια, δεν εξελίσσουν ούτε εμάς ούτε αυτούς. Οι κύκλοι που κάποτε άνοιγαν σαν σπείρες, πλέον έχουν φτάσει στη μέγιστη ακτίνα τους. 

Δεν έχουν κάτι άλλο να προσφέρουν. Για ανθρώπους που συμβιβάζονται, αυτό μπορεί να είναι οκ. Κι αυτό από δω και στο εξής θα αποτελέσει τόσο τη ρουτίνα τους, όσο και το πεπρωμένο τους. 

Για ανθρώπους όμως που μέσα τους έχουν αυτό το “κάτι” που τους τρώει κι απεγνωσμένα παλεύει να εκφραστεί να γεννηθεί και να εξελιχθεί, οι κύκλοι αυτοί γίνονται ξανά σπείρες από ένα σημείο και μετά, που όμως πάνε προς τα μέσα για διάλυση και εντροπία. 

Τι φοβάσαι; Τι εξυπηρετεί η σχέση σου; Μένεις από αγάπη, χαρά, συνήθεια, ή φόβο να μη μείνεις μόνη σου; Σε εξελίσσει ή σε κρατάει; Είναι φορές, που σταματάς ή επιβραδύνεις την εξέλιξή σου γιατί απλά δεν μπορεί ή δεν θέλει να ακολουθήσει ο άλλος. Είναι “μέχρι εκεί”, και το “εκεί”, ενώ σου είναι γνώριμο, πάντα θα είναι λίγο σε σχέση με το “εκεί” που οφείλεις σε σένα να πας. 

Τα δεκανίκια και η ασφάλεια, η εξάρτηση και η ανάγκη, η ασφαλής ρουτίνα καθώς και η όποια ευχαρίστηση, θα σε κρατήσουν στη γη. Αλλά αν ανήκεις και στον Ουρανό, δε θα σε αφήσεις ούτε εσύ ούτε η σχέση να ανοίξεις τα φτερά σου. Το περισσότερο θα είναι να πετάξεις μέχρι ένα μικρό ύψος, για να διατηρείς τη μεταξύ σας ορατότητα και επικοινωνία. 

Σου φτάνει; Είσαι για εκεί; 

Μήπως ήρθε η ώρα να μείνεις μόνη σου στη σιωπή; Μήπως ήρθε η ώρα να αφήσεις πίσω σου ό,τι σε βαραίνει; Ό,τι σε κρατάει πίσω; Ό,τι σου τρώει την ενέργεια τη ζωή το είναι σου; 

Μήπως τελικά αυτή η κατάσταση σε ποτίζει με λήθη και σε απομακρύνει κι άλλο από την αλήθεια σου; Μήπως φυλακίζεις τα όνειρά σου γιατί φοβάσαι να τα αφήσεις να πετάξουν και να ζήσουν το άγνωστο, αλλά και την δική τους αλήθεια; 

Μήπως είναι ώρα επιτέλους να δημιουργήσεις την πιο βασική σχέση που τόσα χρόνια αγνοούσες και παραμελούσες μέσα από πρόσκαιρες, επιφανειακές ή ακόμα και βαθύτερες συναντήσεις που πια έχουν ολοκληρώσει τον μέγιστο κύκλο τους; Μήπως είναι ώρα να σε γνωρίσεις; 

Να σε βγάλεις ραντεβού, να σε πας σινεμά, για ένα περπάτημα, να διαβάσετε ένα βιβλίο αγκαλιά, να ονειρευτείτε και να ατενίσετε το πριν το μετά και το τώρα σε κάθε επίπεδο; 

Μήπως είναι η ώρα συνάντησης με σένα και το αληθινό δυναμικό σου; 

Αυτή την περίοδο είναι πολλοί που χωρίζουν ή το σκέφτονται πάρα πολύ έντονα. Οι ασύμβατες ενέργειες, δουλειές, ενασχολήσεις, ψυχές και χαρακτήρες πλέον δεν μπορούν να επιβιώσουν μέσα σε αυτή την ανοδική ενέργεια που μας ωθεί να συναντήσουμε την μέγιστη εκδοχή μας. Και κατ’ επέκταση ανθρώπους που είναι σε παρόμοια μονοπάτια. 

Μήπως είναι η ώρα να κάνεις εκείνο το άλμα πίστης; 

Μη φοβάσαι, και μη σε φοβάσαι. Ο εαυτός σου δε πρόκειται ποτέ να σε τιμωρήσει, μαλώσει, εγκαταλείψει ή να σου γυρίσει την πλάτη. Ποτέ. Η αγάπη του, αποδοχή κι ανιδιοτέλεια είναι, ήταν και θα είναι πάντα εκεί για σένα. Μόνο εσύ δεν ήσουν εκεί, όμως σε περιμένει ανυπόμονα υπομονετικά να γνωριστείτε. 

Ακόμα κι αν δυσκολευτείς να τον συναντήσεις, καθώς ίσως θα πρέπει να σκάψεις ανάμεσα σε συντρίμμια, σκουπίδια, πεποιθήσεις, πέτρες και βάρη και να περιπλανηθείς σε μέρη που δεν έχεις ξαναπάει για να βρεις αυτό τον χαμένο θησαυρό και κληρονομιά σου, θα τα καταφέρεις. 

Αν πραγματικά ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι συνειδητά και ολοκληρωτικά, το θέλημα σου θα αντηχήσει σε ολόκληρο το ορατό και μη ορατό σύμπαν, και οι βοήθειες θα 'ρθούν από παντού για να σε στηρίξουν στη διαδρομή. Αυτό να το θυμάσαι. 

Μήπως είναι ώρα να ανακατευτεί ξανά η τράπουλα, και τα φύλλα να ξαναμοιραστούν τριγύρω μας; Όμοια με όμοια ή παρόμοια και κοντινά; 

Αν τα φύλλα δεν είναι ίδια, δεν έχουν ίδιο χρώμα, ή δεν είναι κοντινά. ένας βαλές δε θα κάνει τίποτα με ένα τριάρι, ή ένας άσσος με ένα οχτάρι. Η Βασίλισσα θέλει τον Ρήγα της με τα κοντινά τους συνειδησιακά φύλα για το νικηφόρο φλος ρουαγιάλ. 

Η “απόσταση” πρέπει να είναι κοντινή, για να μπορέσει υπό συνθήκες να γίνει η «γέφυρα». Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα τα φύλα να δια-χωριστούν, να γνωρίσουν την αξία τους, για να μπορέσουν να αναγνωρίσουν και να μαγνητίσουν τον επόμενο ή και γιατί όχι, τελικό συνδυασμό που θα οδηγήσουν στα ύψη, πλάτη και βάθη για τα οποία είναι φτιαγμένα. 

Η αλήθεια σου είναι μέσα σου και σε περιμένει. Ο φόβος είναι το πέπλο που την κρύβει. Η δύναμη ήταν πάντα δική σου. 

Και το μόνο που χρειάζεται για να την δεις, είναι να πάρεις μια βαθειά ανάσα, και να πετάξεις μια για πάντα την κουρτίνα που σε έκρυβε. Κι όπως λέει και το τραγούδι, “αυτοί οι δρόμοι φτιάχτηκαν για να τρέχεις”, αλλά κι οι ουρανοί, όχι για να τους κοιτάς νοσταλγικά από κάτω, αλλά για να πετάς μαζί τους.




Στη ζωή, μετράνε οι παρόντες στην πράξη, όχι στα λόγια...!!!!

Παρών. Βαριά λέξη, ασήκωτη!

Όχι τόσο στο να την πεις, στο να την εφαρμόσεις κυρίως.

Είτε το γράψεις με όμικρον είτε με ωμέγα, ο κοινός παρονομαστής και των δύο είναι ένας, το τώρα!

Αυτό αντιπροσωπεύουν.

Παρόν ίσον τώρα! Δεν υπάρχει σε αυτό ούτε αόριστος, ούτε μέλλοντας.. 

Πού είσαι στο παρόν μου; Ναι, είναι μέρα και ώρα για παρουσίες.

Είσαι εδώ; με ακούς; μου μιλάς; γελάς με τα αστεία μου;

Με τις πιο σοβαρές καταστάσεις τι κάνεις; πως διαχειρίζεσαι τα στραβά της καθημερινότητας;

Θέλει κόπο και τρόπο η παρουσία.. Και κυρίως θέλησή …

Δεν μπορείς να την εκβιάσεις, ούτε να την απαιτήσεις. 

Μπορεί να μας θλίβουν απουσίες ωστόσο οι παρουσίες είναι αυτές που μας καθορίζουν και οι δικές μας στις ζωές των άλλων και των άλλων στη δική μας ζωή.

Τι να κάνεις την παρουσία κάποιου ,αν δεν είναι εκεί όταν την χρειάζεσαι περισσότερο;

Τίποτα δεν έχει να σου προσφέρει ένα επιλεκτικό ή μερικό ενδιαφέρον. 

Αν ο άλλος δεν μπορεί να σου προσφέρει το παρών του σε όλα τα χρώματα της ζωής σου, φωτεινά και μουντά, πολύχρωμα η σκοτεινά τότε σε τι ωφελεί η δήθεν παρουσία του άραγε.

Μπορεί να μην σου αρέσει αυτός ο όρος , άλλα ουσιαστικά αυτό ακριβώς είναι.

Μια ψεύτικη σκιά που ταιριάζει με το σκοτάδι αλλά χάνεται στο φως.

Ένα αδιάκοπο παρόν και ενδιαφέρον χρειαζόμαστε.

Όχι ανθρώπους να μας καλύπτουν μερικώς τα κενά και τα δικά μας και τα δικά τους.

Ένα χέρι, μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα που μπορούν να μας τραβήξουν μπροστά. 

Ο αγαπημένος μου καθηγητής πάντα συνήθιζε να μου λέει : “ταξίδι η ζωή κορίτσι μου και σε αυτό μετρούν οι συνοδοιπόροι και όχι οι guest star”.

Μη στέκεσαι λοιπόν σε απουσίες.
Τις παρουσίες να μετράς και να τιμάς.
Αυτές είναι η ουσία και η δύναμη σου
Σε όλα και για όλα…




Ελένη Τσακίρη 

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

Συναισθηματική πείνα...!!!!

Πολύ συχνά δεν τρώμε μόνο για να ικανοποιήσουμε την βιολογική μας πείνα. Στρεφόμαστε στο φαγητό για παρηγοριά, ανακούφιση, επιβράβευση, παρέα. Δυστυχώς, το συναισθηματικό φαγητό δεν λύνει τα όποια συναισθηματικά μας προβλήματα. 

Αντιθέτως, μας κάνει να νιώθουμε χειρότερα. Δεν είναι μόνο ότι παραμένει το όποιο συναισθηματικό πρόβλημα έχουμε, αλλά νιώθουμε και ενοχές που φάγαμε πιο πολύ.

Το να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει τα συναισθηματικά ερεθίσματα που οδηγούν στο συναισθηματικό φαγητό είναι το πρώτο βήμα προκειμένου να καταφέρει να απελευθερωθεί από βουλιμικά επεισόδια ή επεισόδια υπερφαγίας, και να μπορέσει να αλλάξει τις συνήθειες εκείνες που εμπόδιζαν τις δίαιτες που έκανε στο παρελθόν.

Κατανοώντας τα συναισθηματικό φαγητό
Ένα άτομο λέμε ότι τρώει συναισθηματικά, όταν εξακολουθεί να τρώει παρά το γεγονός ότι έχει χορτάσει. Το συναισθηματικό φαγητό χρησιμοποιεί το φαγητό προκειμένου να κάνει το άτομο να νιώσει καλύτερα - τρώει κανείς προκειμένου να ικανοποιήσει τις συναισθηματικές του ανάγκες, παρά την βιολογική του πείνα.

Το να χρησιμοποιεί κανείς το φαγητό που και που, για να γιορτάσει κάτι ή να επιβραβεύσει τον εαυτό του ή και να νιώσει καλύτερα δεν είναι κάτι κακό. 

Όταν όμως το φαγητό αποτελεί τον κύριο μηχανισμό για να νιώσει καλύτερα, όταν η πρώτη κίνηση που κάνει κανείς είναι να ανοίξει το ψυγείο κάθε φορά που είναι αναστατωμένος, θυμωμένος, αγχωμένος, κουρασμένος, νιώθει μοναξιά ή βαρεμάρα, τότε μπλέκεται κανείς σε ένα παθολογικό κύκλο όπου το κύριο συναίσθημα ή πρόβλημα δεν αναγνωρίζεται.

Η συναισθηματική πείνα μπορεί να ικανοποιηθεί με το φαγητό. Το φαγητό μπορεί να κάνει το άτομο να νιώσει καλά τη στιγμή εκείνη, τα συναισθήματα όμως που προκάλεσαν το φαγητό εξακολουθούν να υπάρχουν. 

Πολύ συχνά το άτομο νιώθει χειρότερα μετά, εξαιτίας των παραπάνω θερμίδων που κατανάλωσε. Τα βάζει με τον εαυτό του που ξέφυγε και δεν είχε αρκετή δύναμη θέλησης. Όσο αφήνει κανείς το πρόβλημα να εξελίσσεται αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο δυσκολία στο να ελέγξει το βάρος του, και νιώθει όλο και περισσότερο αδύναμος ως προς το φαγητό και τα συναισθήματά του.

Τρως συναισθηματικά?

· Τρως περισσότερο όταν αγχώνεσαι?

· Τρως όταν δεν πεινάς ή νιώθεις ότι είσαι γεμάτος?

· Τρως προκειμένου να νιώσεις καλύτερα (προκειμένου να ηρεμήσεις τον εαυτό σου ή να τον κάνεις να νιώσει καλύτερα)

· Ανταμείβεις τον εαυτό σου με φαγητό?

· Τρως μέχρι να νιώσεις ότι θα «σκάσεις»?

· Σε κάνει το φαγητό να νιώσεις ασφάλεια? Νιώθεις ότι τα φαγητό είναι φίλος σου?

· Νιώθεις αδύναμος ή εκτός ελέγχου όταν έχεις φαγητό κοντά σου?

Η διαφορά ανάμεσα στη συναισθηματική και στη βιολογική πείνα
Προκειμένου να απελευθερωθεί κανείς από τον κύκλο του συναισθηματικού φαγητού, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να διαχωρίσει την συναισθηματική από την βιολογική πείνα. Αυτό δεν είναι πάντα όσο απλό ακούγεται, κυρίως αν χρησιμοποιεί κανείς το φαγητό για να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του.

Η συναισθηματική πείνα μπορεί να έχει μεγάλη δύναμη με αποτέλεσμα να την μπερδεύει κανείς με την βιολογική πείνα. Υπάρχουν, ωστόσο, μερικές ενδείξεις που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να τις διαχωρίσει :

· Η συναισθηματική πείνα εμφανίζεται ξαφνικά. Σε «χτυπάει» απότομα και έχει την αίσθηση του επείγοντος και του υπερβολικού. Η βιολογική πείνα, από την άλλη, εμφανίζεται πιο σταδιακά. Η ανάγκη να φάει κανείς δεν έχει την αίσθηση της απαίτησης της άμεσης ικανοποίησης (εκτός και αν έχει κανείς να φάει πολύ καιρό).

· Η συναισθηματική πείνα ζητάει συγκεκριμένα φαγητά. Η βιολογική πείνα μπορεί να ικανοποιηθεί σχεδόν με κάθε είδους τροφή (ακόμα και με υγιεινά φαγητά). Η συναισθηματική πείνα ζητάει «με βίαιο και απόλυτο τρόπο» φαγητά με πολλά λιπαρά, ή ζάχαρη. Μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος να «χρειάζεται» να φάει σοκολάτα ή πίτσα, και καμία άλλη τροφή δεν θα μπορέσει να τον ικανοποιήσει.

· Η συναισθηματική πείνα πολύ συχνά οδηγεί σε μη συνειδητοποιημένη κατανάλωση τροφής. Προτού να το έχει καταλάβει κανείς, μπορεί να έχει καταναλώσει, για παράδειγμα μία σακούλα πατατάκια, ή ένα κουτί παγωτό, χωρίς όμως να το έχει προσέξει και χωρίς να το έχει πραγματικά απολαύσει. Όταν τρώει κανείς λόγω βιολογικής πείνας έχει μεγαλύτερη επίγνωση του τι και πως τρώει.

· Η συναισθηματική πείνα δεν ικανοποιείται όταν νιώσει κανείς ότι χόρτασε. Το άτομο συνεχίζει να τρώει, μέχρι να νιώσει δυσφορία. Σε αντίθεση, η βιολογική πείνα, δεν απαιτεί από το άτομο να φάει πάρα πολύ. Νιώθει κανείς ικανοποιημένος όταν γεμίσει το στομάχι του.

· Η συναισθηματική πείνα δεν βρίσκεται στο στομάχι. Αντί να νιώσει κανείς ότι γουργουρίζει η κοιλιά του, ή το στομάχι του είναι άδειο, έχει την αίσθηση μίας ακατάσχετης επιθυμίας που δεν μπορεί να βγάλει από το κεφάλι του. Το μυαλό είναι κολλημένο σε συγκεκριμένες γεύσεις, μυρωδιές, και φαγητά.

· Η συναισθηματική πείνα οδηγεί σε συναισθήματα ντροπή, ενοχής και μετάνοιας. Όταν τρώει κανείς προκειμένου να ικανοποιήσει τη βιολογική του πείνα, δεν υπάρχει περίπτωση να νιώσει ενοχές ή ντροπή, επειδή δίνει στο σώμα του αυτό που χρειάζεται. Αν νιώσει κανείς ενοχές μετά το φαγητό, αυτό μάλλον γίνεται επειδή μέσα του γνωρίζει ότι δεν τρώει για βιολογικούς λόγους.

Πώς να σταματήσεις τη συναισθηματική πείνα

1. Αναγνώρισε τα ερεθίσματα που την προκαλούν
Οι άνθρωποι τρώνε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Το πρώτο βήμα για να μπορέσεις να σταματήσεις τη συναισθηματική πείνα, είναι να μπορέσεις να εντοπίσεις τα ερεθίσματα που την προκαλούν. Ποιες καταστάσεις, μέρη ή συναισθήματα μπορεί να σε οδηγήσουν να βρεις καταφύγιο στο φαγητό?

Να θυμάσαι ότι ενώ κυρίως η συναισθηματική πείνα συνδέεται με δυσάρεστα συναισθήματα, μπορεί επίσης να προκληθεί και από θετικά συναισθήματα όπως η επιβράβευση ή το να γιορτάσει κανείς ένα ευχάριστο γεγονός.

Συνήθεις λόγοι συναισθηματικής πείνας:

Άγχος. 
Έχεις παρατηρήσει πως το άγχος μερικές φορές μπορεί να σου προκαλέσει πείνα; Κάτι τέτοιο δεν είναι μόνο στο μυαλό σου. Όταν το άγχος είναι χρόνιο, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα της ορμόνης του άγχους, την κορτιζόλη. 

Η κορτιζόλη διεγείρει ακατάσχετη επιθυμία για αλμυρά, γλυκά και με μεγάλη περιεκτικότητα σε λιπαρά φαγητά – φαγητά που σου δίνουν μία έκρηξη ενέργειας και ευχαρίστησης. Όσο πιο ανεξέλεγκτο είναι το άγχος, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να στραφείς στο φαγητό για συναισθηματική ανακούφιση.

Πιεστικά συναισθήματα.
Το φαγητό μπορεί να είναι ένας τρόπος για προσωρινό καθησυχασμό ή “ελάττωση” δυσάρεστων συναισθημάτων, όπως θυμό, φόβο, λύπη, αγωνία μοναξιά, ανυπομονησία, και ντροπή. Το φαγητό λειτουργεί σαν συναισθηματικό αναισθητικό, διευκολύνοντας την αποφυγή δυσάρεστων συναισθημάτων.

Ανία ή αισθήματα κενού. 
Συχνά τρώμε απλά και μόνο γιατί δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε, να απαλλαγούμε από την ανία. Το φαγητό είναι ένας τρόπος να γεμίσουμε ένα κενό στην ζωή μας. 

Όταν κανείς νιώθει ανικανοποίητος ή κενός, το φαγητό είναι ένας τρόπος να απασχολείται και να γεμίζει τον χρόνο του. Έτσι, τη στιγμή που κανείς τρώει νιώθει γεμάτος και απομακρύνει από τα όποια συναισθήματα έλλειψης σκοπού και δυσαρέσκειας με την ζωή του.

Παιδικές συνήθειες. 
Πολλές από τις παιδικές μας αναμνήσεις συνδέονται με το φαγητό. Πόσες φορές δεν μας έχουν πάρει οι γονείς μας ένα παγωτό ή μία σοκολάτα για να μας ανταμείψουν για μία καλή συμπεριφορά, ή μας πήγαιναν έξω να φάμε όταν παίρναμε καλούς βαθμούς, ή μας έδιναν γλυκά όταν ήμασταν στεναχωρημένοι; Ένα μέρος του φαγητού σου καθορίζεται από νοσταλγία για αγαπημένες παιδικές αναμνήσεις.

Κοινωνικές επιδράσεις. 
Το να βγεις έξω να φας με άλλους, είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να απαλλαγείς από το άγχος, να χαλαρώσεις, μπορεί όμως να οδηγήσει σε υπερφαγία. Είναι εύκολο να ενδώσει κανείς , απλά γιατί το φαγητό υπάρχει δίπλα του και όλοι τρώνε. 

Μπορεί επίσης να φας πολύ σε κοινωνικές συναντήσεις επειδή αισθάνεσαι νευρικότητα. Ή ίσως γιατί ο κύκλος της οικογένειας ή των φίλων σε ενθαρρύνουν να φας πολύ, και είναι πιο εύκολο να ακολουθήσεις την ομάδα.

2. Κράτησε ένα ημερολόγιο συναισθηματικού φαγητού
Προφανώς αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε τουλάχιστον μερικές από τις παραπάνω περιγραφές. Ακόμη και έτσι θα θέλεις να εξειδικευθούν περισσότερο. Ένας από τους καλύτερους τρόπους να ταυτοποιήσεις τα ερεθίσματα που βρίσκονται πίσω από το συναισθηματικό σου φαγητό είναι να το παρακολουθείς με ένα ημερολόγιο φαγητού και διάθεσης.

Κάθε φορά που έχεις ένα επεισόδιο υπερφαγίας, προσπάθησε για λίγο να σκεφτείς τι είναι αυτό που πυροδότησε την συναισθηματική σου ανάγκη να φας. 

Αν ξανασκεφτείς, σίγουρα θα βρεις ένα γεγονός που σε αναστάτωσε που έδωσε το ερέθισμα του συναισθηματικού φαγητού. Κατάγραψέ τα όλα στο ημερολόγιο φαγητού και διάθεσης: τι έφαγες (ή του τι θα ήθελες να φας) τι έγινε που σε αναστάτωσε, πως αισθανόσουν πριν φας, τι αισθανόσουν ενώ έτρωγες και πως αισθάνθηκες μετά.

Με τον καιρό, θα δεις ότι θα προκύψει ένα πρότυπο. Μπορεί για παράδειγμα να καταλήγεις στο φαγητό, αφού έχεις μιλήσει με έναν επικριτικό σου «φίλο», ή όταν πιέζεσαι ενόψει κάποιας προθεσμίας, ή όταν παραβρίσκεσαι σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. 

Όταν προσδιορίσεις τα ερεθίσματα του συναισθηματικού σου φαγητού, το επόμενο βήμα είναι να προσδιορίσεις υγιέστερους δρόμους για να εκφράσεις και εκτονώσεις τα συναισθήματα σου.

3. Βρες άλλους τρόπους για να τροφοδοτήσεις τα συναισθήματά σου
Γρήγορη ανακούφιση από το άγχος μπορεί να βοηθήσει στην μάχη με την λαχτάρα για φαγητό

Εάν δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου με ένα τρόπο που να μην περιλαμβάνει φαγητό, δε θα μπορέσεις να ελέγξεις τις διατροφικές σου συνήθειες για πολύ. Οι δίαιτες συχνά αποτυγχάνουν διότι προσφέρουν διατροφικές συμβουλές, σαν το μόνο πράγμα που μπορεί να σε οδηγήσει στο να τρως σωστά είναι η γνώση. 

Αυτού του είδους η συμβουλή λειτουργεί μόνο εάν έχεις συνειδητό έλεγχο των συνηθειών διατροφής σου. Δεν λειτουργεί όταν τα συναισθήματα εκβιάζουν την διαδικασία, ζητώντας μία άμεση ανακούφιση μέσω του φαγητού.

Προκειμένου να σταματήσεις το συναισθηματικό φαγητό, πρέπει να βρεις άλλους τρόπους για να ικανοποιηθείς συναισθηματικά. Δεν αρκεί να καταλάβεις τον κύκλο του συναισθηματικού φαγητού ή ακόμη να καταλάβεις τις αιτίες που το πυροδοτούν, αν και αυτό είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα. Χρειάζεσαι εναλλακτικές λύσεις αντί του φαγητού, οι οποίες μπορεί να σου προσφέρουν συναισθηματική ικανοποίηση.

Εναλλακτικές λύσεις :
Εάν έχεις κατάθλιψη ή είσαι μόνος, τηλεφώνησε σε κάποιον που σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα, παίξε με τον σκύλο σου ή την γάτα σου, κοίταξε μια αγαπημένη σου φωτογραφία, σκέψου μία αγαπημένη σου στιγμή, διάβασε κάτι ευχάριστο.

Εάν είσαι αγχωμένος, ξόδεψε την νευρική σου ενέργεια χορεύοντας το αγαπημένο σου τραγούδι, σφίγγοντας μία μπάλα (stress) , κάνε ένα χαλαρωτικό μπάνιο ή ένα γρήγορο περίπατο.

Εάν είσαι εξαντλημένος, πιες ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι, ή κάνε ένα μπάνιο, άναψε μερικά αρωματικά κεριά, τυλίξου σε μια ζεστή κουβέρτα, δες κάτι που σου αρέσει στην τηλεόραση.

Εάν βαριέσαι, διάβασε ένα καλό βιβλίο, κοίταξε μια κωμωδία , βγες έξω, ή κάνε μία δραστηριότητα που σε διασκεδάζει.

4. Βάλε φρένο στον εαυτό σου όταν σου έρχεται η παρόρμηση να φας
Οι περισσότεροι άνθρωποι που τρώνε συναισθηματικά αισθάνονται ανήμποροι να αντισταθούν στην πρόκληση του φαγητού. Νιώθει κανείς μία ανυπόφορη ένταση που του επιβάλει να φάει, εδώ και τώρα! 

Επειδή η όποια προσπάθεια αντίστασης στο παρελθόν έχει αποβεί άκαρπη, το άτομο καταλήγει να πιστέψει ότι η δύναμη της θέλησης από μόνη της δεν είναι αρκετή. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο καθένας μας έχει περισσότερη δύναμη απέναντι σε αυτήν τη παρόρμηση για φαγητό από όσο πραγματικά πιστεύει ότι έχει.

5. Πριν ενδώσεις στην παρόρμηση κάνε ένα διάλειμμα 5 λεπτών με το ρολόι
Όπως είπαμε και νωρίτερα, το συναισθηματικό φαγητό γίνεται αυτόματα και χωρίς σκέψη. Προτού καταλάβει κανείς το τι έχει κάνει, μπορεί για παράδειγμα να έχει καταναλώσει μία ολόκληρη τούρτα. Αν καταφέρει όμως να σταματήσει για λίγο πριν ενδώσει στην παρόρμηση, μπορεί να δώσει στον εαυτό του τη δυνατότητα να πάρει μία πιο συνειδητή απόφαση.

Το μόνο που έχει να κάνει είναι να αναβάλλει το φαγητό για πέντε λεπτά, και αν αυτό φαίνεται αδύνατο, έστω για δύο λεπτά. Δεν πρέπει να πει κανείς ότι απαγορεύεται να ενδώσει στην παρόρμηση. Πρέπει να θυμόμαστε ότι το απαγορευμένο είναι εξαιρετικά δελεαστικό. 

Θα πρέπει να πούμε στον εαυτό μας να περιμένει. Όσο περιμένεις θα πρέπει να μιλήσεις με τον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να έρθεις σε επαφή μαζί του. Πως νιώθεις? Τι γίνεται μέσα σου σε συναισθηματικό επίπεδο? Ακόμα και αν καταλήξεις να φας, τουλάχιστον θα γνωρίζεις το γιατί το έκανες. Αυτό μπορεί να σε προετοιμάσει για μία καλύτερη αντίδραση την επόμενη φορά.

6. Μάθε να αποδέχεσαι τα συναισθήματά σου
Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι η δύναμη της θέλησης πάνω στο φαγητό, το συναισθηματικό φαγητό φαίνεται να προέρχεται από την αίσθηση αδυναμίας που έχει κανείς πάνω στα συναισθήματά του. Αν δεν νιώθεις ικανός να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα σου, καταλήγεις να τα αποφεύγεις μέσω του φαγητού.

Το να επιτρέψεις στον εαυτό σου να νιώσει δυσάρεστα συναισθήματα μπορεί να είναι τρομακτικό. Μπορεί να φοβάσαι ότι θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και δεν θα μπορεί μετά να ξανακλείσει. 

Ακόμα και τα πιο επίπονα και δύσκολα συναισθήματα υποχωρούν σχετικά εύκολα (πολύ πιο εύκολα από όσο το είχαμε φανταστεί) και χάνουν τη δύναμή τους στον έλεγχο που ασκούν πάνω μας, αρκεί να τα αφήσουμε να βγουν στην επιφάνεια.Προκειμένου να γίνει αυτό, θα πρέπει κανείς να έχει επίγνωση ως προς το πώς θα παραμείνει συνδεδεμένος στην κάθε στιγμή που βιώνει ένα συναίσθημα. 

Αυτό μπορεί να επιτρέψει στον περιορισμό του άγχους και να επιδιορθώσει τα όποια συναισθηματικά προβλήματα που συχνά μπορεί να προκαλέσουν το συναισθηματικό φαγητό.

Αυτό που είναι πιο σημαντικό, είναι το γεγονός ότι θα νιώθεις πιο γεμάτος αν καταφέρεις να ανοίξεις τον εαυτό σου συναισθηματικά. Τα συναισθήματά μας είναι το παράθυρο στον εσωτερικό μας κόσμο. 

Θα μας βοηθήσουν να μπορέσουμε να καταλάβουμε και ανακαλύψουμε τις βαθύτερες επιθυμίες, ανάγκες και φόβους μας, τα πράγματα που μας ματαιώνουν και αυτά που μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους.

7.Εφοδιάσου με υγιείς συνήθειες στην καθημερινότητά σου
Όταν είσαι σωματικά δυνατός, ξεκούραστος και χαλαρωμένος, μπορείς καλύτερα να αντιμετωπίσεις τα όποια προβλήματα εμφανίζονται στη ζωή σου. Αν όμως είσαι εξουθενωμένος και υπερφορτωμένος, και το παραμικρό πρόβλημα έχει τη ικανότητα να σε αποδιοργανώσει και να σε στείλει στο … ψυγείο. 

Η άσκηση, ο καλός ύπνος, και άλλες υγιείς συνήθεις μπορούν να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις πιο εύκολα τις όποιες δυσκολίες με το συναισθηματικό φαγητό.

Βάλε στις προτεραιότητές σου την καθημερινή άσκηση. 
Η άσκηση μπορεί να κάνει θαύματα ως προς τη διάθεση και τα επίπεδα ενέργειάς σου, και επιπλέον είναι ένας πολύ καλός τρόπος να μειώσεις το άγχος σου.

Βρες χρόνο για χαλάρωση. 
Δώσε στον εαυτό σου την άδεια να κάνει τουλάχιστον ένα διάλειμμα 30 λεπτών, προκειμένου να χαλαρώσει και να ηρεμήσει από όλα όσα γυρίζουν στο κεφάλι σου. Αυτός θα είναι ο δικός σου χρόνος που θα κάνεις διάλειμμα από όλες τις ευθύνες που έχεις και θα μπορέσεις να επαναφορτίσεις τις μπαταρίες σου.

Έλα κοντά με άλλους ανθρώπους. 
Μην υποτιμάς τη σημασία των στενών σχέσεων και των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Το να περνάει κανείς ώρα με θετικούς ανθρώπους μπορεί να σε προστατέψει από τις αρνητικές επιδράσεις του άγχους.

Πως επηρεάζει ο ύπνος την παρόρμηση για φαγητό και την αύξηση του βάρους

Έχεις ποτέ προσέξει ότι αν σου λείπει ύπνος, έχεις την τάση να θέλεις να φας κάτι που θα σου δώσει ενέργεια? Υπάρχει λόγος για αυτό. Η έλλειψη ύπνου έχει άμεση σχέση με το άγχος, την υπερφαγία και την αύξηση του βάρους.

Υπάρχουν δύο ορμόνες στο σώμα μας που ρυθμίζουν τα συναισθήματα πείνας και κορεσμού. Η γκρελίνη ελέγχει την όρεξη και η λεπτίνη στέλνει το μήνυμα κορεσμού στον εγκέφαλο. 

Όταν το άτομο δεν κοιμηθεί αρκετά, τα επίπεδα της γκρελίνης αυξάνονται, με αποτέλεσμα να αυξηθεί και η όρεξη και να θέλεις να φας περισσότερο από το κανονικό, ενώ τα επίπεδα λεπτίνης μειώνονται, που σημαίνει ότι δεν νιώθεις το αίσθημα κορεσμού και θέλεις να συνεχίσεις να τρως κι άλλο. 

Όσο, λοιπόν, περισσότερο ύπνο χάνει κανείς, τόσο περισσότερο φαγητό αναζητάει στο σώμα του.

Πέραν του γεγονότος ότι όσο πιο κουρασμένος είσαι τόσο πιο δύσκολο είναι να παλέψεις ενάντια στην παρόρμηση για φαγητό, το αίσθημα της κούρασης αυξάνει τα επίπεδα άγχους, οδηγώντας το άτομο σε περισσότερο συναισθηματικό φαγητό.

Προκειμένου να ελέγξει κάποιος την όρεξή του και να μειώσει τις παρορμήσεις του για φαγητό, θα πρέπει να προσπαθήσει να εξασφαλίσει αρκετή ώρα ξεκούρασης –οχτώ ώρες ύπνου κάθε βράδυ.




Έγραψε η Ειρήνη Παταργιά  Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, εξειδικευμένη στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική θεραπεία. Επιστημονικός συνεργάτης της Α’ Ψυχιατρικής Κλινικής Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο.

Το άγχος και ο φόβος προκαλούνται από τον μυ της ψυχής σας ;

Ο μυς της ψυχής σας λέγεται ψοΐτης. Αυτός ο μυς είναι ο βαθύτερος πυρήνας του σώματος σας. 

Βρίσκεται κοντά στο οστό του ισχίου. Επηρεάζει την ευελιξία, την κινητικότητα, την λειτουργία των αρθρώσεων, την ισορροπία και πολλά άλλα. Η λειτουργία του είναι να διατηρεί την όρθια στάση του σώματος και την κίνηση. 

Ωστόσο, πιστεύεται ότι μας δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε με το παρόν όταν είναι τεντωμένος κι έτσι η ένταση απελευθερώνεται από το σώμα. 

Σύμφωνα με μελέτες, ο ψοΐτης είναι βασικός για την δομική υγεία όπως και για την ψυχολογική ευημερία. Αυτός ο μυς είναι η ανάγκη μας για επιβίωση. Αυτό σημαίνει πως είναι σημαντικότερος από όσο νομίζουμε. Είναι ακόμα δυνατό να βελτιώσουμε την ψυχική υγεία και να μαζέψουμε θεραπευτική ενέργεια αν τον διατηρήσουμε υγιή. 

Η τοποθεσία του μυ της ψυχής 
Ο ψοΐτης είναι ένας από τους σημαντικότερους μύες για την σωματική σταθερότητα. Εκτείνεται από τα πόδια έως την σπονδυλική στήλη και είναι ο μόνος μυς που κάνει αυτή τη σύνδεση. Ξεκινά από τον Τ12 σπόνδυλο μέχρι τους πέντε οσφυϊκούς σπονδύλους και αγγίζει το πάνω μέρος του μηριαίου οστού. 

Η ερπετική σύνδεση 
Εκτός από τη σύνδεση των ποδιών με την σπονδυλική ο ψοΐτης συνδέεται επίσης και με το διάφραγμα. Μπορεί επίσης να βρίσκεται στο σημείο όπου τα σωματικά και αυτά που σχετίζονται με τον φόβο συμπτώματα εκδηλώνονται. 

Αυτό ίσως συμβαίνει λόγω της σύνδεσης μεταξύ του μυός και του ερπετικού εγκεφάλου, που είναι το αρχαιότερο τμήμα του εγκεφαλικού στελέχους. 

Πριν από την ανάπτυξη της οργανωτικής ικανότητας και του προφορικού λόγου, ο ερπετικός εγκέφαλος -ή το ένστικτο επιβίωσης- διατηρούσε τη βασική λειτουργία του πυρήνα. 

Στη σημερινή εποχή, ο ψοΐτης βρίσκεται συνεχώς σε μάχη λόγω της μόνιμης βιασύνης μας για επιτεύγματα και του ανταγωνισμού. 

Προβλήματα που σχετίζονται με τη χρόνια ένταση στον μυ της ψυχής 
Λόγω αυτής της «μάχης» , ο ψοΐτης βρίσκεται μονίμως σε ένταση και συστολή από την γέννηση μας. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, από τα καθίσματα των αυτοκινήτων, από τα παπούτσια, από τις καρέκλες και τα σφιχτά ρούχα που περιορίζουν τις σωματικές κινήσεις, διαστρεβλώνουν τη στάση του σώματος κι έτσι συστέλλουν και πιέζουν ακόμα περισσότερο τον ψοΐτη. 

Η χρόνια πίεση του μυός οδηγεί σε πολλά προβλήματα υγείας όπως τον πόνο στα γόνατα, στην μέση και στο ισχίο, στην δυσλειτουργική αναπνοή και σε πεπτικά προβλήματα. Αυτή η πίεση και η ένταση ίσως να είναι η αιτία για τους σωματικούς πόνους που τόσοι άνθρωποι βιώνουν. 

Η συνεχής ένταση και πίεση του ψοΐτη δεν επηρεάζουν αρνητικά μόνο το σώμα μας. Αυτός ο μυς είναι κάτι παραπάνω από ένας μυς που σταθεροποιεί το σώμα. Επηρεάζει τα πάντα στη ζωή, από το πώς αισθανόμαστε έως το πως συμπεριφερόμαστε στους άλλους και στο πως βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. 

Τα προβλήματα που συνδέονται με την πίεση του ψοΐτη- επηρεάζουν αρνητικά την συναισθηματική κατάσταση μας, τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και την γενική ευχαρίστηση της ζωής μας. Θα δώσουμε στον μυ την προσοχή που χρειάζεται όταν συνειδητοποιήσουμε πως η ευεξία του είναι βασική για την σωματική και συναισθηματική μας ευεξία. 

Ο πιεσμένος ψοΐτης είναι συχνά η αιτία της εξάντλησης, του πόνου στην πλάτη, του πόνου στα γόνατα και του άγχους. 

Ο μυς της ψυχής και ο φόβος 
Ο ψοΐτης σχετίζεται με το αίσθημα το φόβου. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να εκδηλωθεί και ως σωματική και ως συναισθηματική ένταση. Μπορεί να επηρεάσει και την σωματική και την συναισθηματική ευεξία μας. 

Επομένως, ένας υγιής ψοΐτης μπορεί να απελευθερώσει την ένταση που προκαλεί ο φόβος. Θα νιώθετε λιγότερη ένταση και πόνους όπως και εσωτερική γαλήνη μόλις επαναφέρετε την ισορροπία στον ψοΐτη σας. 

Ψοΐτης και ενεργητικό σώμα 
Η απελευθέρωση της έντασης από τον ψοΐτη θα σας γειώσει στη Γη η οποία είναι γεμάτη με θεραπευτική ενέργεια που θα σας βοηθήσει να νιώσετε περισσότερο συνδεδεμένοι με το παρόν. Ένας υγιής ψοΐτης θα σας δώσει περισσότερη ενέργεια. Θα υποστηρίξει σωστά το σώμα σας και οι κινήσεις θα απαιτούν λιγότερη προσπάθεια και ενέργεια έτσι ώστε να είστε πιο ενεργητικοί. 

Η αρχαία γνώση του μυ της ψυχής 
Η γνώση του ψοΐτη έρχεται από τις αρχαίες εποχές. Η γιόγκα δείχνει ξεκάθαρα πως οι γκουρού κατανοούσαν τη σημασία που είχε η απελευθέρωση της έντασης από τον ψοΐτη. Πολλές στάσεις της γιόγκα μπορούν να την απελευθερώσουν και να επαναφέρουν την ισορροπία σε όλο το σώμα. 

Η συνεχής εξάσκηση της γιόγκα θα σας διδάξει πως να απομονώσετε αυτόν τον μυ, κάτι που είναι εξαιρετικά χρήσιμο για ολόκληρο το σώμα. 

Η γιόγκα επίσης θα σας βοηθήσει να μετρήσετε και την υγεία του μυ. Για παράδειγμα, ας δούμε την στάση του δέντρου όπως και κάποιες άλλες στάσεις. Δεν μπορεί να τις καταφέρει κάποιος αν δεν έχει υγιή ψοΐτη. Ο μυς συστέλλεται όταν πιέζετε τη μέση ή τα γόνατα όταν κάνετε μια άσκηση της γιόγκα. 

Ο μυς της ψυχής είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός μυς για τη σωματική και ψυχική υγεία. Η παραμέληση του εκδηλώνεται στα αναπνευστικά προβλήματα, στο άγχος, στα πεπτικά προβλήματα, στην κατάθλιψη, στον πόνο στα γόνατα, στον πόνο στη μέση κ.α. 




Μετάφραση: Awakengr.com via offroadmind.com 

Όλη η αρνητικότητα των ανθρώπων ξεκινάει από τον φόβο...!!!!

Συχνά νιώθουμε αρνητικότητα προς τους άλλους γύρω μας όταν δεν κάνουν κάποια πράγματα που πιστεύουμε εμείς ότι πρέπει να κάνουν. 

Ίσως πρέπει να είναι πιο συνεπείς ή πιο υπεύθυνοι ή να κάνουν περισσότερες εργασίες ή να είναι πιο δημιουργικοί ή πιο παραγωγικοί. Υπάρχει μια σκέψη που θα μας βοηθήσει σ’ αυτές τις περιπτώσεις: 

Αν ο άνθρωπος αυτός είχε δύο σπασμένα πόδια και δεν μπορούσε να δουλεύει και δεν μπορούσε να είναι συνεπής στις ευθύνες του, θα τον δικαιολογούσαμε έτσι δεν είναι; Δε θα λέγαμε ότι «είναι τεμπέλης» ή «είναι ανάξιος», θα λέγαμε ότι δεν μπορεί, γιατί έχει δύο σπασμένα πόδια. 

Όταν καταλάβουμε ότι η προσωπικότητα έχει δύο πόδια που το ένα λέγεται αυτοπεποίθηση και το άλλο αυτοπαραδοχή και ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αυτά τα πόδια σπασμένα από τα παιδικά τους χρόνια, από τη συμπεριφορά των γονιών, των δασκάλων και της κοινωνίας, τότε θα δούμε τον άνθρωπο αυτόν και την τεμπελιά του και την έλλειψη ευθύνης και συνέπειας που έχει από μια άλλη άποψη. 

Θα λέμε ότι έχει σπασμένα πόδια, ότι δηλαδή η προσωπικότητά του έχει χάσει τα δύο στηρίγματα, την αυτοπαραδοχή και την αυτοπεποίθηση και γι’ αυτό συμπεριφέρεται έτσι. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε κατανόηση. 

Αλλά, ειδικά αν έχουμε ένα ρόλο ευθύνης απέναντί του, θα προσπαθήσουμε συγχρόνως να τον βοηθήσουμε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και αυτοπαραδοχή για να μάθει να κρατάει το δικό του φορτίο στη ζωή και να μην εξαρτάται από τους άλλους. 

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές όταν βλέπουμε κάποιον να τεμπελιάζει, δημιουργούμε αρνητικά συναισθήματα μέσα μας επειδή δεν τον καταλαβαίνουμε, επειδή δεν μπαίνουμε στη θέση του. 

Αν μπούμε, θα καταλάβουμε ότι η τεμπελιά του είναι αποτέλεσμα φόβου, έλλειψης σιγουριάς για τον εαυτό του. 

Η φύση του ανθρώπου είναι η δημιουργικότητα, η παραγωγικότητα και αν δεν την εκδηλώνει, ο λόγος είναι ότι έχει σπασμένα ψυχολογικά πόδια. Γι’ αυτό θα τον κατανοήσουμε, δε θα τον απορρίψουμε και θα τον βοηθήσουμε να θεραπεύσει τα πόδια του. Δε θα τον μπλοκάρουμε ακόμα περισσότερο με το να τον κριτικάρουμε και να τον απορρίπτουμε. 

Γιατί αυτό ακριβώς είναι που έχει φέρει τον άνθρωπο σ’ αυτήν την κατάσταση, να μην μπορεί να είναι δημιουργικός στη ζωή του. Όταν τον απορρρίπτουμε συνεχώς του σπάμε τα πόδια ακόμα περισσότερο. Αυτό που χρειάζεται είναι βοήθεια να δυναμώσει την πίστη στον εαυτό του και την αυτοπαραδοχή του. 

Όλη η αρνητικότητα των ανθρώπων ξεκινάει από τον φόβο, από την άγνοια. Όταν το καταλάβουμε αυτό, έχουμε πολύ λιγότερα αρνητικά συναισθήματα προς τους άλλους ανθρώπους και μπορούμε να τους βοηθήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά. 

Απόσπασμα από το βιβλίο «ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ» του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ 




Photo by Anthony Samaniego | flickr 

Πώς να βάζεις όρια στους άλλους...!!!!

Τα προσωπικά μας όρια που πρέπει να βάζουμε στους άλλους συνηθίζονται πολλές φορές να κατηγοριοποιούνται σε 7 κατηγορίες. Αυτές τις κατηγορίες θα σας παρουσιάσω σήμερα, προσθέτοντας και τις δικές μου παρατηρήσεις. 

Φυσικά όρια: Αναφέρονται στο σεβασμό που πρέπει να δείχνουν οι άλλοι για τον δικό σου προσωπικό χώρο. Παραβιάζονται όταν κάποιος μπαίνει στο δωμάτιό σου χωρίς να σου ζητήσει την άδεια, χρησιμοποιεί τα πράγματά σου χωρίς να σε ρωτήσει ή διαβάζει προσωπικές σου σημειώσεις όπως το ημερολόγιό σου, ακόμα και τα μηνύματα στο κινητό σου στα κρυφά. 

Στα φυσικά όρια συμπεριλαμβάνονται φυσικά και τα σωματικά, όταν κάποιος σε αγγίξει ή σε πειράξει σωματικά χωρίς να το θέλεις. 

Διανοητικά όρια: Αναφέρονται στο σεβασμό για τις ιδέες και τις σκέψεις σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να υποτιμήσει την αντίληψή σου λέγοντας πράγματα όπως «αυτό είναι μονάχα στη φαντασία σου» ή «αυτό δεν μπορεί να το πιστεύεις πραγματικά» κτλ. 

Συναισθηματικά όρια: Συνεχίζονται με το σεβασμό για τα αισθήματά σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να τα ακυρώσει ή τα αγνοεί. Επίσης όταν σε θεωρεί δεδομένο ή σου επιτίθεται μειώνοντάς σε ή ντροπιάζοντάς σε. 

Κοινωνικά όρια: Αφορούν το σεβασμό για τις επιλογές των κοινωνικών σου επαφών. Παραβιάζονται όταν κάποιος σου κάνει κριτική γι αυτές τις επιλογές. Μα τι στο καλό θες μαζί της! Γιατί θες να πας να δεις την ταινία; Και όλα τα παρόμοια… 

Σεξουαλικά όρια: Ορίζουν τον δικό σου ιδιωτικό χώρο : Ποιον θα αγγίξεις και ποιος θέλεις να σε αγγίξει. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να σε αγγίξει σωματικά. Ορισμένες από τις παραβιάσεις αυτών των ορίων είναι προφανείς όπως ο βιασμός από έναν άγνωστο ή γνωστό. Άλλες όμως όπως το πονηρό βλέμμα το γδύσιμο με τα μάτια και το δήθεν αθώο πείραγμα είναι λιγότερο προφανείς γι αυτό και προκαλούν σύγχυση. 

Οικονομικά όρια: Αναφέρονται στον δικό σου τρόπο να κερδίζεις να ξοδεύεις και να αποταμιεύεις τα χρήματά σου καθώς και στο ελάχιστο που χρειάζεσαι για να νιώσεις ασφάλεια. Οι διαφορετικές στάσεις απέναντι στο χρήμα μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στις σχέσεις ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει σεβασμός για τον τρόπο ζωής του άλλου ανθρώπου. 

Χρονικά όρια: Αφορούν το σεβασμό για τους τρόπους διεκπεραίωσης των πραγμάτων τους δικούς μας και των άλλων. Μερικοί είναι ακριβείς και τακτοποιούν τις υποθέσεις τους έγκαιρα. Άλλοι πάλι είναι της τελευταίας στιγμής και προτιμούν να ζουν με την ένταση που φέρνει η εκπνοή μιας προθεσμίας. 

Δυστυχώς αυτό που δεν είναι παρά ασαφή προσωπικά όρια συχνά παρερμηνεύεται. 

Εκλαμβάνεται ως προσβολή. Εγώ λόγου χάρη δεν είχα καλή σχέση με την ώρα. Πήγαινα πάντα καθυστερημένη. Αυτό προσέβαλλε τους ανθρώπους που με περίμεναν. Φαινόταν σαν να μην μπορούσα να σχεδιάσω τον χρόνο μου. Προγραμμάτιζα να κάνω πολλά πράγματα πριν συναντήσω κάποιον και έτσι δεν προλάβαινα να είμαι στην ώρα μου. 

Αυτός όμως ήταν ο προφανής λόγος. Στην πραγματικότητα χωρίς να το συνειδητοποιώ επέλεγα να πάω στο ραντεβού αργότερα από τον άλλο. Ήταν γιατί η αναμονή μου προξενούσε μεγάλο άγχος. Σκεφτόμουν ότι με ξέχασαν ότι με έστησαν ανησυχούσα για την απόρριψη. Καλύτερα λοιπόν να με περιμένουν παρά να τους περιμένω εγώ. 

Η σύγχυση των ορίων 
Τα όρια είναι ένας φράχτης γύρω από το σπίτι σου. Αυτοί οι συμβολικοί φραγμοί έχουν τρεις στόχους. 

-Να κρατήσουν μακριά τους άλλους από τον δικό μας χώρο 

-Να μας κρατήσουν μακριά από τον χώρο των άλλων 

-Να μας δώσουν μια αίσθηση ολότητας. 

Ένας χαμηλός φράχτης επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των γειτόνων. Δεν εμποδίζει την ροή της ενέργειας (από και προς). Παρόλα αυτά ξέρουμε που τελειώνει ο ένας και που αρχίζει ο άλλος. Όμως όταν κάποιος φτιάξει έναν πολύ υψηλό τοίχο η επικοινωνία σταματά. 

Οι άνθρωποι που αντί να θέτουν όρια χτίζουν τείχη το κάνουν γιατί χρειάζονται επιπλέον προστασία και ασφάλεια. Αν όμως ήξεραν να χαράξουν σαφή όρια, ίσως δεν θα ήταν αναγκαίο να κλειστούν μέσα σε τείχη. 




Γράφει η ψυχολόγος Εlyane Savage 

Διαλογισμός : Μια «επανεκκίνηση» για το μυαλό και την ψυχή...!!!!

Ο Ρίτσαρντ Ντέιβιντσον κατέληξε να βλέπει την «ευτυχία όχι ως γνώρισμα αλλά ως δεξιότητα, όπως το τένις… Αν θέλεις να είσαι καλός τενίστας, δεν αρκεί απλώς να πιάσεις μια ρακέτα – πρέπει να προπονηθείς», είπε. 

«Μπορούμε πραγματικά να προπονηθούμε για να ενισχύουμε την ευεξία μας. Κάθε στοιχείο των επιστημονικών ευρημάτων δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι διαφορετικό από το να μαθαίνεις να παίζεις βιολί ή γκολφ. Με την εξάσκηση, βελτιώνεσαι». Και, πιστέψτε με, είναι πολύ πιο εύκολο από το να μάθεις βιολί ή να γίνεις επαγγελματίας παίκτης του γκολφ. 

Ο Ντέιβιντσον βρήκε «αξιοσημείωτα αποτελέσματα σ’ αυτούς που έκαναν πενήντα χιλιάδες κύκλους διαλογισμού, αλλά και είκοσι λεπτά την ημέρα επί τρεις βδομάδες, πράγμα που, φυσικά, ταιριάζει περισσότερο στη σύγχρονη εποχή μας». 

Ο διαλογισμός μπορεί να είναι μια μοναχική δραστηριότητα στην οποία πρέπει να εστιάσουμε προς τα μέσα, αυξάνει όμως και την ικανότητά μας να συνδεόμαστε με τους άλλους, κάνοντάς μας περισσότερο συμπονετικούς. 

Επιστήμονες από το Χάρβαρντ και τα Πανεπιστήμια των Βορειοανατολικών Πολιτειών διαπίστωσαν ότι ο διαλογισμός «έκανε τους ανθρώπους πρόθυμους να φέρονται ενάρετα –να βοηθούν κάποιον που υπέφερε – ακόμα κι όταν αυτό ήταν κάτι που κατά κανόνα δεν συνηθιζόταν». 

Ο διαλογισμός ενισχύει επίσης τη δημιουργικότητά μας. «Οι ιδέες είναι σαν τα ψάρια», έγραψε ο σκηνοθέτης και παλιός οπαδός του διαλογισμού Ντέιβιντ Λιντς στο βιβλίο του Πιάνοντας τα Μεγάλα Ψάρια. «Αν θέλετε να πιάσετε μικρά ψάρια, μπορείτε να μείνετε στα ρηχά. 

Αν όμως θέλετε να πιάσετε μεγάλα ψάρια, πρέπει να πάτε πιο βαθιά. Βαθιά κάτω, τα ψάρια είναι πιο δυνατά και πιο αγνά. Είναι πελώρια και αφηρημένα – και πολύ όμορφα». 

Ο Στιβ Τζομπς, που ασχολούνταν σ’ όλη του τη ζωή με τον διαλογισμό, επιβεβαίωσε τη σχέση ανάμεσα στον διαλογισμό και τη δημιουργικότητα: «Αν καθίσεις απλώς και παρατηρήσεις, θα δεις πόσο ανήσυχο είναι το μυαλό σου. 

Αν προσπαθήσεις να το ηρεμήσεις, απλώς θα χειροτερέψει, με τον καιρό όμως ηρεμεί, και τότε δημιουργείται χώρος ν’ ακούσεις πιο ανεπαίσθητα πράγματα – τότε είναι που η διαίσθησή σου αρχίζει να διευρύνεται και αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα με μεγαλύτερη διαύγεια αλλά και να είσαι περισσότερο στο παρόν. 

Το μυαλό σου απλώς κόβει ταχύτητα, και βλέπεις τη στιγμή να παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Βλέπεις πολλά περισσότερα απ’ όσα έβλεπες πριν». Ο διαλογισμός μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να συγκεντρωθούμε, αλλά και να ξανασυγκεντρωθούμε αφού είχαμε αφαιρεθεί – ένας κίνδυνος όλο και πιο συχνός στην πολιορκημένη από την τεχνολογία ζωή μας. 

Ο Τζουζέπε Πανιόνι, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Έμορι, διαπίστωσε ότι, έπειτα από μια διακοπή, το μυαλό των συμμετεχόντων που διαλογίζονταν μπορούσε να επιστρέψει στο θέμα στο οποίο εστίαζαν πιο γρήγορα από εκείνων που δεν διαλογίζονταν. 

«Η τακτική άσκηση διαλογισμού μπορεί να ενισχύσει την ικανότητά μας να περιορίσουμε την επίδραση σκέψεων που δημιουργούν περισπασμούς», είπε. 

Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για εκείνους που νιώθουν ότι οι μέρες τους έχουν γίνει μια θορυβώδης, μετ’ εμποδίων διαδρομή, γεμάτη σκέψεις που διασπούν την αυτοσυγκέντρωσή τους. Δεν είναι παράξενο ότι η συνειδητότητα και ο διαλογισμός υιοθετούνται όλο και περισσότερο από εταιρείες και ιδρύματα σ’ όλον τον κόσμο. 

Η Τράπεζα της Αγγλίας προσέφερε συνεδρίες διαλογισμού στο προσωπικό της καθώς και τη δυνατότητα να γραφτούν σε πληρωμένα μαθήματα διαλογισμού διάρκειας έξι εβδομάδων. 

Στον στρατό επίσης, κι ενώ το Σώμα Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής πειραματίζεται μ’ ένα πρόγραμμα Εκπαίδευσης στην Ψυχική Υγεία, η Επιχείρηση Ευεξίας Πολεμιστών του Ιδρύματος David Lynch έφερε τον διαλογισμό στους απόμαχους αλλά και στο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και στις οικογένειές τους, γεγονός που οδήγησε σε μια ουσιαστική μείωση της διαταραχής μετατραυματικού στρες και των συμπτωμάτων κατάθλιψης. 

Κανείς δεν βλέπει πια τον διαλογισμό ως κάποιο είδος φυγής τύπου Νιου Έιτζ. Τον αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο στις σωστές του διαστάσεις : μια τεχνική που μας βοηθάει να υπάρχουμε μ’ έναν τρόπο που είναι πιο παραγωγικός, πιο δραστήριος, πιο υγιής και λιγότερο στρεσογόνος. 

Ο κατάλογος γνωστών προσωπικοτήτων που παραδέχτηκαν ότι ασχολούνται με τον διαλογισμό μεγαλώνει καθημερινά. 

Περιλαμβάνει τον πρόεδρο της Ford Μπιλ Φορντ, τον διευθύνοντα σύμβουλο του LinkedIn Τζεφ Γουάινερ, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Aetna Μαρκ Μπερτολίνι, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Salesforce Μαρκ Μπένιοφ, τον συνιδρυτή του Twitter Έβαν Γουίλιαμς, τον παρουσιαστή του ABC Τζορτζ Στεφανόπουλος, τους Τζέρι Σάινφελντ, Κένεθ Μπράνα, Όπρα Γουίνφρι (στο πρόγραμμά της «Εμπειρία Διαλογισμού είκοσι μίας ημερών με τον Ντίπακ Τσόπρα» συμμετέχουν σχεδόν δύο εκατομμύρια άτομα σε πάνω από διακόσιες χώρες) και τον Ρούπερτ Μέρντοκ, ο οποίος, τον Απρίλιο του 2013, έγραψε στο Twitter : «Προσπαθώ να μάθω υπερβατικό διαλογισμό. Όλοι τον συστήνουν, δεν είναι εύκολο να ξεκινήσει κανείς, λένε όμως ότι βελτιώνει τα πάντα!». 

Όπως μου είπε πρόσφατα και ο διευθυντής του Ιδρύματος David Lynch Μπομπ Ροθ, που έχει διδάξει διαλογισμό σε πολλούς μεγαλοεπιχειρηματίες : «Το κάνω αυτό σαράντα χρόνια, και την προηγούμενη χρονιά υπήρξε μια εντυπωσιακή αλλαγή στην αντιμετώπιση του διαλογισμού». 

Η Λένα Ντάναμ, δημιουργός και πρωταγωνίστρια της τηλεοπτικής σειράς Girls, διαλογίζεται από τα εννιά της χρόνια, όταν διαγνώστηκε με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. 

Αστειεύεται ότι προέρχεται από «μια σειρά νευρωτικών Εβραίων γυναικών που χρειάζονται τον υπερβατικό διαλογισμό περισσότερο από οποιονδήποτε» και περιγράφει πόσο την ηρεμεί η άσκησή του όταν της φαίνεται ότι ο κόσμος της «γυρίζει γρήγορα» γύρω της : 

«O διαλογισμός με κάνει να συγκεντρώνομαι και να νιώθω οργανωμένη και ευτυχισμένη, και ικανή να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις του κόσμου, τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού». 

Η Παντμασρί Γουόριορ, επικεφαλής του τεχνολογικού τομέα της Cisco, αποκαλεί τον διαλογισμό «μια επανεκκίνηση για το μυαλό και την ψυχή σου». Διαλογίζεται κάθε βράδυ και περνάει τα Σάββατά της κάνοντας ψηφιακή αποτοξίνωση. 

Η Γουόριορ βασίστηκε στις ασκήσεις διαλογισμού της για να διευθύνει 22.000 υπαλλήλους από την προηγούμενη θέση της ως επικεφαλής του μηχανολογικού τομέα της Cisco. 

Απόσπασμα από το βιβλίο της Arianna Huffington με τίτλο «Δες τη ζωή αλλιώς» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μπορείτε να το βρείτε εδώ




Photo: Author/Depositphotos

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Πώς να αντέχεις τους δύσκολους ανθρώπους : Η λύση της καρφίτσας...!!!!

Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ένα στριμμένο αφεντικό, ένας δύσκολος σύζυγος, μια αυταρχική γυναίκα, ένας νευρικός υπάλληλος, ή ένας ανυπόφορος γείτονας. Εκνευριζόμαστε όταν το άτομο δίπλα μας μιλάει δυνατά στο κινητό ή κορνάρει το από πίσω αυτοκίνητο. Γιατί εκνευριζόμαστε τόσο εύκολα και πώς μπορούμε να παραμείνουμε ήρεμοι σε τέτοιες στιγμές; 
Τα κίνητρα 

Ο βασικός λόγος που τέτοιου είδους συμπεριφορές μας θυμώνουν είναι η ερμηνεία που κάνουμε για τα κίνητρα πίσω από αυτές. Στη νομική, υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα σε ένα φόνο εξ αμελείας και ένα φόνο εκ προθέσεως. Και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ένα πτώμα. Όμως όλοι αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να είμαστε πιο ελαστικοί ως προς την ποινή για τα εγκλήματα εξ αμελείας. 

Το ίδιο ακριβώς κάνουμε όταν ένα μωρό ή ένα μικρό παιδάκι συμπεριφέρεται με τρόπους οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εκνευριστικοί. Όταν πετάει κάτω το πιάτο με το φαγητό ή όταν ρίχνει επάνω μας την πορτοκαλάδα ή όταν αρχίζει και κλαίει δυνατά στη μέση της νύχτας. Εκείνη τη στιγμή θα είμαστε ιδιαίτερα γενναιόδωροι με την ερμηνεία μας, θα πούμε ότι ίσως πονάει το δοντάκι του, ή είναι κουρασμένο. Δε θα το πάρουμε προσωπικά. 

Όταν όμως κάποιος από πίσω μας κορνάρει στο αμάξι, τότε η ερμηνεία που δίνουμε είναι πολύ διαφορετική. «Θέλει να μας σπάσει τα νεύρα. Νομίζει ότι είμαι ανίκανος; Δε βλέπει ότι ο δρόμος είναι μπλοκαρισμένος;». Όταν το δύσκολο αφεντικό βρει κάτι για να μας κάνει παρατήρηση στη δουλειά, θα σκεφτούμε ότι «το κάνει για να με μειώσει». Θα το πάρουμε προσωπικά. 
Γιατί το παίρνουμε προσωπικά; 

Γιατί όμως είμαστε τόσο έτοιμοι να το πάρουμε προσωπικά; Η απάντηση είναι η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αρκετά χαμηλή αυτοπεποίθηση. Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας και τόσο. Έτσι, πιστεύουμε ότι αξίζουμε να είμαστε οι στόχοι αρνητικών συμπεριφορών. Σκεφτόμαστε, πως είναι φυσιολογικό οι άλλοι να μας επιτίθενται. Ασυνείδητα ψάχνουμε γύρω μας διαρκώς για σημάδια ότι οι άλλοι μας φέρονται άσχημα, ώστε να επιβεβαιώσουμε την πεποίθησή μας αυτή. 

Όταν πιστεύω ότι μου αξίζει να μου φέρονται άσχημα τότε κάθε ενοχλητική συμπεριφορά που ανιχνεύω γύρω μου θα την παίρνω προσωπικά. Εγώ ήμουν ο στόχος. Τα νεύρα του υπαλλήλου είναι εξ αιτίας μου. Ο γείτονας βάζει τη μουσική δυνατά για να μου τη σπάσει. Το αφεντικό μου αλλάζει συνέχεια γνώμη για να με μπερδεύει και μου κάνει διαρκώς παρατηρήσεις επειδή είμαι άχρηστος. Όλα έχουν να κάνουν με μένα επειδή κατά βάθος πιστεύω ότι παίρνω αυτό μου αξίζει. Η ερμηνεία είναι ξεκάθαρα προσωπική. 
Η λύση της καρφίτσας 

Ο Γάλλος φιλόσοφος Emile-Auguste Chartier, γνωστός ως Alain, επινόησε μια τεχνική για να μπορεί να παραμένει ήρεμος σε τέτοιες περιπτώσεις. Την τεχνική της καρφίτσας. «Ποτέ μη λες ότι οι άνθρωποι είναι κακοί», είπε. «Χρειάζεται μόνο να ψάξεις για την καρφίτσα». Αυτό που εννοούσε είναι πως χρειάζεται να ψάξεις για την αιτία που κάνει τον άνθρωπο απέναντί σου να συμπεριφέρεται με τον ενοχλητικό τρόπο. 

Η καθησυχαστική σκέψη είναι ότι υποφέρει εσωτερικά όταν είναι μόνος του, μακριά από τα μάτια των υπολοίπων. Μπορεί να φαίνεται ήρεμο και συγκροτημένο σαν άτομο, μπορεί να μην παρουσιάζει στοιχεία ψυχολογικής ασθένειας, μπορεί να φαίνεται σαν να είναι ένα άτομο γεμάτο αυτοπεποίθηση όμως η καρφίτσα πρέπει να είναι εκεί. Κάπου μέσα τους και να τους ενοχλεί. Αλλιώς δε θα συμπεριφέρονταν με αυτόν τον τρόπο. 
Συμπόνια 

Όταν οι άλλοι μας τρελαίνουν, πρέπει να φανταζόμαστε την ανησυχία, τη θλίψη, τη μοναξιά, την αναταραχή κάτω από την επιθετική τους επιφάνεια. Κάτι δικό τους, τους ταλαιπωρεί και τους βασανίζει. 

Ας δείξουμε συμπόνια σε αυτούς που μας εκνευρίζουν και μας θυμώνουν, καθώς σίγουρα μέσα τους υποφέρουν. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Αν αλλάξουμε οπτική τότε θα μεταλλαχθούν και τα συναισθήματά μας προς εκείνους. Η ερμηνεία θα πάψει να είναι προσωπική. Θα πάψουν να μας εκνευρίζουν. Θα αρχίσουμε να τους λυπόμαστε. 

Εμπνευσμένο από video του School of Life