Παρασκευή 19 Ιουλίου 2019

Πως να πετύχω ό,τι επιθυμώ...!!!!


Θετικός προγραμματισμός 
Για να μπορέσεις να πετύχεις περισσότερα θα πρέπει να νιώθεις καλύτερα και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ασχολείσαι, όσο το δυνατόν περισσότερο, με θετικές έννοιες και αντιλήψεις. 

Σαφώς το να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων είναι πρόκληση, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πιο εύκολο να είναι αρνητικοί παρά θετικοί. Αξίζει όμως να προσπαθήσεις γιατί αυτό θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην καθημερινότητα σου και θα μεγιστοποιήσει την παραγωγικότητα σου. 

Επιμονή 
Όσες δυνατότητες κι αν έχεις, όσο ταλέντο κι αν διαθέτεις, όσο αξιόλογο άτομο κι αν είσαι, κάποια στιγμή θα συναντήσεις δυσκολίες. Κάποιες φορές τα πράγματα δεν θα είναι όπως θέλεις, δεν θα πηγαίνουν όπως υπολόγιζες. Θα τύχουν αναποδιές, ίσως χρειαστεί να συναντήσεις την αποτυχία, ίσως σκεφτείς πολλές φορές να τα παρατήσεις. 

Εδώ είναι που έρχεται η επιμονή και αλλάζει τους κανόνες υπέρ σου. Όσο μεγάλος κι αν είναι ο στόχος σου, όσες φορές κι αν αποτύχεις, αν βάλεις την επιμονή στο παιχνίδι πάντα θα κερδίζεις. Αν δεν τα παρατήσεις, μπορείς να πετύχεις τα πάντα! 

Γνώση 
Η γνώση είναι δύναμη για αυτόν που είναι διατεθειμένος να την αξιοποιήσει. Θα πρέπει να γνωρίζεις με ακρίβεια τι θέλεις να πετύχεις. Πολλές φορές θα συναντήσεις «σταυροδρόμια», σε πολλές περιπτώσεις οι επιλογές που θα έχεις μπορεί να είναι πάμπολλες κι αν δεν γνωρίζεις που ακριβώς θέλεις να πας, το πιθανότερο είναι να χαθείς. 

Αν γνωρίζεις που θέλεις ακριβώς να πας, είναι πιο εύκολο να φτάσεις εκεί. Ο δημιουργικός οραματισμός, δηλαδή το να φαντάζεσαι αυτό που επιθυμείς μπορεί να σε βοηθήσει πολύ. Καθώς οπτικοποιείς την επιθυμία σου δίνεις χρήσιμες πληροφορίες στον εγκέφαλο σου για το ποια κατεύθυνση θέλεις. 

Πράξεις 
Για να μπορέσουν να εκφραστούν οι δυνατότητες που έχεις και για να υλοποιηθούν οι ιδέες σου θα πρέπει να πράξεις. Αρκετοί έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να «κατακτήσουν τον κόσμο» από την άνεση του καναπέ τους, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια. Κάποιες επιθυμίες ίσως χρειάζονται λιγότερες προσπάθειες και άλλες ίσως χρειάζονται περισσότερες. Όμως σε κάθε περίπτωση χρειάζεται δράση. 

Θα πρέπει να κινητοποιηθείς. Σε καθημερινή βάση θα πρέπει να σκέφτεσαι, να λες και να πράττεις οτιδήποτε σε φέρνει πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου. Οι κατάλληλες πράξεις είναι κομβικής σημασίας στην υλοποίηση της επιθυμίας σου. 

Αυτοβελτίωση 
Σκοπός της αυτοβελτίωσης δεν είναι να αγγίξεις την τελειότητα, αλλά να βελτιώνεσαι καθημερινά. Το να γίνεσαι καθημερινά ένα καλύτερο άτομο μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην επίτευξη του στόχου σου. 

Βάζοντας ένα στόχο πρακτικά αυτό που ζητάς είναι εξέλιξη, βρίσκεσαι στο σημείο Α και επιθυμείς να προχωρήσεις προς κάτι καλύτερο, δηλαδή προς το σημείο Β. 

Από το σημείο που βρίσκεσαι, ως το σημείο που θέλεις να πας υπάρχει μια διαφορά. Η αυτοβελτίωση σε βοηθάει να καλύψεις αυτή τη διαφορά καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εξελιχθείς και να προοδεύσεις. Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο στόχος σου, αυτό που σου ζητάει είναι : εξέλιξη – αυτοβελτίωση. 




John Evans – Σύμβουλος Αυτοβελτίωσης 
και Προσωπικής Εξέλιξης 

Για να διώξεις το σκοτάδι, ανάβεις το φως. Και το φως, είναι η αγάπη...!!!!

Θλίψη πόνος προδοσία… θυμός, μίσος, εκδίκηση… παγωμένα συναισθήματα, παγωμένα βλέμματα… αγωνία… αγανάκτηση… εξαθλίωση… δολοφονίες… θάνατος… και κάπου εκεί, μέσα σε βαλτωμένα νερά να πνίγεται η κατανόηση και η αγάπη… 

Από αυτά είναι γεμάτη η πραγματικότητα των καιρών. Η φτώχεια που κυριαρχεί είναι τουλάχιστον θλιβερή. Απαξιώνει τον άνθρωπο και θρυμματίζει την ψυχή του… η πείνα φανερή… και η συναισθηματική πείνα ακόμα μεγαλύτερη… 

Ταμπουρωμένοι όλοι, ο καθένας στον προμαχώνα του, ότι όνομα κι αν έχει αυτός (πόνος, φόβος, μίσος, αγωνία…), μοιράζουμε δεξιά κι αριστερά ματωμένα λόγια, άδειες αγκαλιές, διψασμένα χάδια και κραυγάζουμε την αγωνία μας δικάζοντας και καταδικάζοντας, εξαπολύοντας κατάρες ολόγυρα χωρίς να αναλαμβάνει κανένας από εμάς την ευθύνη αυτού που βιώνουμε. 

«Βγείτε όλοι στους δρόμους» με έχω ακούσει να φωνάζω… 

Φτάνει πια! Ξεκουνηθείτε επαναστάτες του καναπέ και αναλάβετε την ευθύνη της αλλαγής της κατάστασης που βιώνουμε… 

Πως μεταφράζετε αυτό στ΄ αυτιά του καθενός αναρωτιέμαι; 

Εδώ εγώ που το λέω, κάθε φορά του δίνω και μια άλλη ερμηνεία… Τελικά τι χρειάζεται αντίδραση, δράση, στωικότητα, αδιαφορία, απόσυρση, πόλεμος; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν χρειάζονται λόγια αλλά πράξεις… 

Και υπάρχει κάτι που κανένας δεν μπορεί να μας εμποδίσει να το κάνουμε όπου και να βρισκόμαστε, όποια και να είναι η κοινωνική, η οικονομική ή η συναισθηματική μας κατάσταση. Να δούμε με ποιο τρόπο υπάρχει μέσα μας αυτό που βιώνουμε γύρω μας. 

Με ποιο τρόπο προδίδουμε, εκμεταλλευόμαστε, ακυρώνουμε, ασελγούμε, δολοφονούμε τον εαυτό μας… 

Με ποιο τρόπο λαμπαδιάζουμε τη χαρά και την ευημερία μέσα μας… Mε ποιο τρόπο τσαλαπατάμε την ευαισθησία μας, τσαλακώνουμε την αξιοπρέπεια μας και χάνουμε την ανθρωπιά μας… 

Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο χρειάζεται να αλλάξουμε τα μάτια που τον ¨κυττάνε¨ και για να αλλάξουμε τα μάτια που τον ¨κυττάνε¨ χρειάζεται να αλλάξουμε εμάς. Να κάνουμε την επανάσταση μέσα μας… 

Είμαστε εθισμένοι στη δυστυχία… η αρνητικότητα κυκλοφορεί στο μεδούλι μας και τροφοδοτεί τις σκέψεις και τις πράξεις μας… Γινόμαστε ανθρωποειδή και ξεχνάμε τι σημαίνει να είσαι Άνθρωπος. 

Γιατί η λύση δεν είναι “βία στη βία”… η λύση είναι η μεταμόρφωση, η μετουσίωση. Για να διώξεις το σκοτάδι από ένα σκοτεινό δωμάτιο απλά ανάβεις το φως. Δεν ασχολείσαι με το σκοτάδι… ασχολείσαι με το φως… και το φως είναι η αγάπη… 

Η Μέθοδος του Ατίσα 

Η Διαλογιστική άσκηση της συμπόνιας, της Αγάπης 
Ο Ατίσα λέει ότι ο πόνος προέρχεται από τρία δηλητήρια: Από την προσκόλληση, από την αποστροφή και από την αδιαφορία. Πώς λοιπόν μπορείς να μην έχεις προσκολλήσεις, να μην αποστρέφεσαι τίποτα και να μην είσαι αδιάφορος; Με το να μάθεις να απορροφάς τον πόνο. Τότε το δηλητήριο τού πόνου μεταμορφώνεται σε συμπόνια. 

Άρχισε λοιπόν να αναπνέεις. Να αναπνέεις συνειδητά… 

Όταν εισπνέεις, φαντάσου ότι εισπνέεις όλα τα βάσανα, όλο τον πόνο, όλων των ανθρώπων στον κόσμο. Εισπνέεις όλο το σκοτάδι, όλη την αρνητικότητα, όλη την κόλαση που υπάρχει παντού. Άφησε την καρδιά σου να τα απορροφήσει. 

Όταν εκπνέεις, βγάλε προς τα έξω όλη τη χαρά που έχεις, όλη την ευτυχία, όλη την ευλογία. Να εκπνέεις αφήνοντας τον εαυτό σου να λιώσει μέσα στην ύπαρξη. Πάρε μέσα σου όλο τον πόνο και δώσε προς τα έξω όλες τις ευλογίες. Όταν το κάνεις, θα εκπλαγείς. 

Από τη στιγμή που θα πάρεις μέσα σου όλο τον πόνο του κόσμου, δεν θα είναι πια πόνος. Η καρδιά αυτόματα μεταμορφώνει την ενέργεια. Η καρδιά έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει το κάθε τι. Πιες τον πόνο και θα τον δεις να μεταμορφώνεται σε ευτυχία. Ύστερα, άφησε την ευτυχία να απλωθεί προς τα έξω. 

Ο Ατίσα όμως λέει και κάτι άλλο, που είναι το κλειδί για να βιώσεις τη μέθοδο και να μη μείνει θεωρητική, στα λόγια. Λέει: Άρχισε την ανάπτυξη από τον εαυτό σου. 

Πριν μπορέσεις να μεταμορφώσεις τον πόνο ολόκληρης της ύπαρξης, πρέπει να αρχίσεις πρώτα από τον εαυτό σου. Αυτό είναι ένα από τα θεμελιώδη μυστικά της εσωτερικής ανάπτυξης. 

Άρχισε λοιπόν να αναπνέεις πρώτα το δικό σου πόνο. Το δικό σου φόβο. Το δικό σου θυμό. Τη δική σου αρνητικότητα. Το δικό σου σκοτάδι. Πήγαινέ τα στην καρδιά σου, το μεγάλο σου μετασχηματιστή και άφησέ τα εκεί να μεταμορφωθούν. 

Και σε κάθε εκπνοή σου χάρισε ευλογίες στον εαυτό σου. Χάρισε γέλιο, χαρά, ελευθερία, θάρρος, δύναμη, αγάπη, φως, ότι σου βγαίνει αυθόρμητα… 

Άφησε όλες αυτές τις ευλογίες να απλωθούν μέσα σου… να πλημμυρίσουν κάθε κύτταρό σου… κι όταν τις χορτάσει το σώμα σου άρχισε να τις εκπνέεις στην αύρα σου… στο αιθέριο σου ούτως ώστε να φτιάξεις μια σφαίρα πληρότητας γύρω σου… 

Όταν εξασκηθείς αρκετά σε αυτήν τη διαλογιστική άσκηση με τον εαυτό σου άρχισε να εισπνέεις τον πόνο και το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω σου και να τον μετασχηματίζεις σε φως… 

Αυτός είναι ο τρόπος που ο ένας αλλάζει τους πολλούς… που αλλάζει τον κόσμο… 




Δέσποινα Παλαμάρη. 
Image by s-haboom

Καρμικές ασθένειες : πως σας ακολουθούν τα λάθη προηγούμενων ζωών...!!!!

Το Κάρμα είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν όσο θα έπρεπε. 

Ενώ τείνουμε να συνειδητοποιούμε πως υπάρχουν συνέπειες με κάθε πράξη μας, οι περισσότεροι δεν υπολογίζουν πως αυτές οι συνέπειες μπορούν να μας ακολουθήσουν στις επόμενες ζωές μας. 

Το Κάρμα είναι κάτι πολύ πνευματικό και ακόμα και αν δεν θυμάστε τα λάθη που έχετε κάνει στις προηγούμενες ζωές σας, ακόμα σας κυνηγούν. Πρέπει να μάθετε τα μαθήματα που σχετίζονται μαζί τους με κάποιον τρόπο. 

Όταν συσσωρεύουμε πολλή αρνητική ενέργεια, εξαντλούμαστε θεαματικά. Το αρνητικό κάρμα δεν φεύγει απλώς, πρέπει να το αντιμετωπίσετε. 

Έτσι όσον αφορά τις καρμικές ασθένειες πρέπει να εμβαθύνουμε περισσότερο. Οι καρμικές ασθένειες είναι συνήθως πνευματικές ασθένειες που όμως εκδηλώνονται με πολύ φυσικό τρόπο. Μας αναγκάζουν να αντιδράσουμε και δεν μας δίνουν τρόπο διαφυγής. 

Πρέπει να αντιδράσουμε σωστά στην ασθένεια αλλιώς θα μας ακολουθεί για όσο χρειάζεται. Παρόλο που κάποιοι πιστεύουν ότι μετά από ένα σημείο αυτές οι ασθένειες φεύγουν, οι περισσότεροι πιστεύουν πως η ταλαιπωρία για να επιτευχθεί αυτό είναι πολύ μεγαλύτερη. 

Ο Έντγκαρ Κέισυ έγραψε τα παρακάτω σχετικά με το θέμα: 

“Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον να υποθέσει πως σε μια πραγματική καρμική κατάσταση θα ήταν άσκοπο να προσπαθήσουμε να πετύχουμε μια πλήρη επιστροφή στο φυσιολογικό. 

Ωστόσο, υπάρχει πάντα ένα σημείο όπου το Κάρμα σταματά. Δεδομένου ότι πραγματικά πρόκειται για ένα χρέος, μπορεί να εξοφληθεί όπως κάθε άλλο χρέος. Κανένας γραπτός νόμος δεν λέει πως το χρέος πρέπει να πληρωθεί. 

Ωστόσο, η διαδικασία της ασθένειας τελειώνει με τον θάνατο του φυσικού σώματος. Οπότε υπάρχει ένα σημείο όπου το Κάρμα σταματά - ένα μέρος πνευματικής κατανόησης όπου τα μαθήματα έχουν διδαχθεί και κατανοηθεί. 

Μπορούμε να ονομάσουμε αυτή τη διαδικασία «Εκεί όπου το Κάρμα σταματά και ξεκινά η χάρη». (Ο Χιού Κάις μίλησε γι αυτό το θέμα πολλές φορές). Αυτό που αποκαλούμε χάρη φαίνεται να είναι ένα σημείο συγχώρεσης, αποδεκτό από το άτομο που βιώνει το κάρμα. 

Η συγχώρεση μπορεί να προσφερόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά η αποδοχή της μπορεί να είχε καθυστερήσει. Το υλικό του Κάις φαίνεται να υποδεικνύει πως η απόρριψη είναι επανάσταση και η επανάσταση αμαρτία - όπως και η ασθένεια που εκφράζεται ως «αμαρτία που βρίσκεται στην πόρτα σας». 

Η αποδοχή λοιπόν πρέπει - σε αυτό το πλαίσιο σκέψης - να είναι ένα κομμάτι της θεραπευτικής διαδικασίας και πρέπει επίσης να αποτελεί κομμάτι της πνευματικής εκμάθησης που βιώνει μια οντότητα στο διάστημα της στην γη. 

Αν οι καρμικές δυνάμεις μπορούν να βρεθούν σε συγκεκριμένους πνευματικούς σκοπούς, τότε ο γιατρός που δουλεύει με έναν ασθενή με μια «ανίατη» ασθένεια καλείται να φροντίσει ένα τέτοιο άτομο σαν κάποιον που ανά πάσα στιγμή ίσως μάθει το μάθημα της εμπειρίας. 

Το πρόγραμμα θεραπείας τότε πρέπει να έχει μια πνευματική κατεύθυνση συμπεριλαμβάνοντας και το μυαλό στην συνολική εκπαιδευτική διαδικασία. Και ο γιατρός πρέπει να δουλέψει υπομονετικά με αυτόν που προσπαθεί να ξεπεράσει αυτό που έχει γίνει κομμάτι ολόκληρης της ζωής του.” 

Όταν πρόκειται να ανακαλύψετε το αν υποφέρετε εξαιτίας κάποιου καρμικού χρέους ή ασθένειας υπάρχουν πολλά που πρέπει να λάβετε υπόψη σας. Πρέπει να ταξιδέψετε μέσα σας και να επανεξετάσετε τις σκέψεις και τις πράξεις σας. Μπορεί να χρειαστεί πνευματική θεραπεία ανάλογα με το που βρίσκεστε στην ζωή σας, κάτι που για κάποιους είναι πολύ δύσκολο. 

Τέτοιου είδους ζητήματα μπορούν να εμφανιστούν με οποιαδήποτε μορφή και πολλοί άνθρωποι παραβλέπουν την πνευματική πλευρά όλων όσων αντιμετωπίζουμε. Σίγουρα η ιατρική θεραπεία είναι απαραίτητη αλλά πιθανώς το να φροντίσετε το πνεύμα σας μπορεί να σας ωφελήσει με περισσότερους τρόπους από όσους φανταζόσασταν. 




Μαγεία Τ. 

Όταν σε βλέπουν δυνατή, νομίζουν ότι δεν έχεις ανάγκη...!!!!


Αφιερωμένο σε κάθε γυναίκα που είναι Αυτή. Η μάνα, η γιαγιά, η σύζυγος, η αδερφή, η συνάδελφος, η φίλη, εσύ…

Όταν σε βλέπουν δυνατή, νομίζουν ότι δεν έχεις ανάγκη.

Όταν σε βλέπουν μια δυνατή γυναίκα, νομίζουν ότι δε χρειάζεσαι τίποτα και κανέναν, μπορείς να τα χειριστείς όλα και να ξεπεράσεις μόνη σου ότι και αν σου συμβαίνει.

Ότι δε σε νοιάζει αν θα σε ακούσουν, δε σε νοιάζει αν θα σε φροντίσουν ή θα σε χαϊδέψουν.

Όταν σε βλέπουν μια δυνατή γυναίκα, απλά σου ζητούν με τον τρόπο τους να τους βοηθήσεις να κουβαλήσουν τους σταυρούς τους. Σου μιλάνε μόνο. Νομίζουν ότι δε χρειάζεται να σε ακούσουν κιόλας.

Δε ρωτάς μια δυνατή γυναίκα αν είναι κουρασμένη, αν υποφέρει, αν καταρρέει. Αν είναι αγχωμένη ή φοβάται.

Το σημαντικό είναι ότι είναι ακόμα εκεί: ένας φάρος στην ομίχλη. Ένας βράχος στη μέση της θάλασσας.

Η δυνατή γυναίκα δε συγχωρείται ποτέ και για τίποτα. Αν χάσει τον έλεγχο, γίνεται αδύναμη.

Αν χάσει την ψυχραιμία της, γίνεται υστερική.

Όταν η δυνατή γυναίκα εξαφανίζεται για ένα λεπτό, η απουσία της είναι αμέσως αισθητή. Αλλά όταν είναι εκεί, η παρουσία της περνάει απαρατήρητη.

Αλλά η δύναμη που χρειάζεται κάθε μέρα για να μπορεί να είναι μια δυνατή γυναίκα, δεν έχει σημασία για κανέναν.

Τιμήστε, αναγνωρίστε, σεβαστείτε τις δυνατές γυναίκες που συναντάτε στη ζωή σας. Και εκείνες πρέπει να αγαπηθούν βαθιά και να αισθάνονται ότι μπορούν να ξαλαφρώσουν το φορτίο τους… 




Πως γεννούσαν στην Αρχαία Ελλάδα οι γυναίκες...!!!!

Η γέννηση στην αρχαία Ελλάδα ήταν μια διαδικασία επικίνδυνη για τη μητέρα και για το βρέφος. Οι πιθανότητες θανάτου ήταν αυξημένες και για τους δύο και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που η μητέρα έχανε την ζωή της στη γέννα. 

Η πρόοδος της Ιατρικής βοήθησε τη διαδικασία αυτή. Ο Ιπποκράτης τον 5ο π.χ. αιώνα συγγράφει ειδικά για τα γυναικολογικά και τον 2ο αιώνα μ.χ. ο Έλληνας Σωρανός ο Εφέσιος ξεχωρίζει ως ο διασημότερος γυναικολόγος στη Ρώμη.

Για μια κανονική γέννα θα έπρεπε να έχουν ετοιμάσει: ελαιόλαδο, χλιαρό νερό, χλιαρά επιθέματα (θερμάσματα), μαλακούς σπόγγους, κομμάτια μαλλί, επιδέσμους, 

ένα μαξιλάρι, πράγματα για να μυρίσει η επίτοκος, το σκαμνί ή την καρέκλα της μαίας, δύο κρεβάτια και ένα κατάλληλο δωμάτιο. 

Το λάδι χρειάζεται για να εγχυθεί και να επαλειφθεί. Το χλιαρό νερό για να ξεπλυθούν τα διάφορα μέρη. Τα θερμάματα για να ανακουφιστούν οι πόνοι. και το μαλλί για να σκεπαστούν τα μέρη της γυναίκας. 

Το μαξιλάρι για να τοποθετηθεί εκεί το μωρό κάτω από την γυναίκα μέχρι να τελειώσει ο τοκετός. Πράγματα για να μυρίσει η γυναίκα και να συνέλθει, όπως μέντα, κριθάρι, μήλο, κ.α.

Ο τοκετός θεωρούνταν διαδικασία που προκαλούσε πνευματική μόλυνση. Για το λόγο αυτό απαγορευόταν να πραγματοποιείται σε ιερά. Η νέα μητέρα θεωρούνταν μολυσμένη τουλάχιστον για τις δέκα πρώτες ημέρες μετά τη γέννα. 

Στο διάστημα αυτό ήταν περιορισμένη στο σπίτι και με ελάχιστους ανθρώπους ερχόταν σε επαφή. Το μίασμα δεν περιοριζόταν μόνο σε αυτή, αλλά σε όποιονδήποτε βοήθησε στον τοκετό ή βρισκόταν στο σπίτι την ώρα του τοκετού.

Όσοι εκτέθηκαν στην μόλυνση δεν επιτρεπόταν να εισέρχονται σε ιερά ή να ασκούν τη λατρεία. 

Αυτή η απομόνωση των δέκα πρώτων ημερών είχε χαρακτήρα θρησκευτικό, επιπλέον όμως κάλυπτε και πρακτικές ανάγκες : τον αποκλεισμό της γυναίκας από τις δουλειές της καθημερινής ζωής. 

Και τη βιολογική προστασία της μητέρας και του βρέφους από τους κινδύνους που ελλόχευε η έκθεσή τους στον έξω κόσμο τις πρώτες αυτές κρίσιμες ημέρες. 

Στην Αθήνα, αμέσως μετά τη γέννηση ενός παιδιού οι γυναίκες του σπιτιού που είχαν βοηθήσει στη διαδικασία του τοκετού έπλεναν το νεογνό με καθαρό, κρύο νερό, το σπαργάνωναν και στη συνέχεια το παρουσίαζαν στον πατέρα.

Στην περίπτωση που το παιδί ήταν αγόρι, κρεμούσαν στην εξώπορτα του σπιτιού ένα κλαδί από ελιά - σύμβολο των ανταμοιβών του άνδρα στον στίβο και στην πολιτική και στρατιωτική ζωή -, ενώ αν ήταν κορίτσι μια μάλλινη κορδέλα, η οποία συμβόλιζε τη δεμένη με το σπίτι ζωή της γυναίκας. 

Την πέμπτη ή την έβδομη μέρα από τη γέννηση γίνονταν τα Αμφιδρόμια , τα οποία εκτός του ότι αποτελούσαν το βασικό τελετουργικό έθιμο που συνέδεε το νεογνό με τον οίκο όπου ανήκε.

Ταυτόχρονα σηματοδοτούσαν και την επίσημη αναγνώρισή του από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν φυσικά παρών στη διαδικασία. 

Κατά την τελετή όσοι είχαν μιανθεί από τον τοκετό, αφού πρώτα έπλεναν τελετουργικά τα χέρια, περιέφεραν κυκλικά - και μάλλον ελαφριά ντυμένοι - γύρω από τη φωτιά που έκαιγε στην εστία του σπιτιού το μωρό, και μετά το τοποθετούσαν καταγής ,ενώ στη συνέχεια ακολουθούσε δείπνο. 

Τη δέκατη μέρα μετά τη γέννηση, τη λεγόμενη δεκάτη, έδιναν στο μωρό το όνομά του, ενώ οι προσκεκλημένοι που έβλεπαν για πρώτη φορά το νεογέννητο έφερναν δώρα τα λεγόμενα γενέθλια ή οπτήρια. 

Στη συνέχεια, ακολουθούσε θυσία και εορταστικό δείπνο με συμπόσιο μεταξύ των συγγενών και φίλων, με σκοπό να συμβάλλει στην συνένωση των δεσμών που είχαν μεταξύ τους.

Το αμέσως επόμενο και σημαντικότερο στάδιο, το οποίο δεν είχε την ίδια σπουδαιότητα και για τα δύο φύλα, αφορούσε στις τελετές, οι οποίες σηματοδοτούσαν και το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση. 

Αυτές γίνονταν κάθε χρόνο, την τρίτη ημέρα της εορτής των Απατουρίων (αρχαία γιορτή, η οποία διαρκούσε τρεις μέρες και ήταν αφιερωμένη στον πανηγυρισμό της εγγραφής των παιδιών στους φρατρικούς καταλόγους) η οποία λεγόταν Κουρεώτις. 

Για τα αγόρια ήταν το μείον και το Κούρειον, για τα κορίτσια ήταν η γαμηλία. Το μείον ήταν θυσία που πρόσφερε ο πατέρας την επόμενη χρονιά της γέννησης του παιδιού, ενώ το κούρειον ήταν η θυσία του ζώου που συνόδευε την τελετουργική κουρά του αγοριού και συμβόλιζε τη μετάβασή του από την παιδική ηλικία στην εφηβεία. 

Τέλος, η γαμηλία περιλάμβανε τη θυσία και το γεύμα που παρέθετε ο Αθηναίος που επιθυμούσε να γνωστοποιήσει στα μέλη της κοινωνίας τον πρόσφατο γάμο του και να τους συστήσει τη γυναίκα του. 

Μετά από αυτό , η νύφη αναγνωριζόταν ως θυγατέρα Αθηναίου πολίτη, ενώ η αποδοχή της από την κοινωνία αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση για να θεωρηθούν Αθηναίοι πολίτες τα αρσενικά παιδιά του ζεύγους. 




Πέμπτη 18 Ιουλίου 2019

Για τα αγέννητα παιδιά - Υπάρχω - Μια μικρή τηλεταινία που μας συγκίνησε βαθιά...!!!!

Για τα αγέννητα παιδιά
Υπάρχω — Μια μικρή τηλεταινία που μας συγκίνησε βαθιά

Αφορά τις εκτρώσεις. 
Ας προβληματιστούμε θετικά. 
Ας αυξήσουμε τη δική μας προσευχή. 

Για τα παιδιά που δεν θα γεννηθούν, για τα παιδιά που πρόκειται να γεννηθούν αλλά και για εκείνα που γεννήθηκαν. 
Ας δοξάζουμε κι ας ευχαριστούμε, επίσης, τον Θεό για όλα.

Μπορείτε να δείτε την σύντομη (4 λεπτών) τηλεταινία εδώ 
Ο Άνθρωπος - Ιατρός που δίδασκε την πρόνοια του Θεού στους μέλλοντες γονείς.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Επιστημονική έρευνα επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι απορροφούν ενέργεια από τους άλλους ανθρώπους...!!!!

Μήπως έχει συμβεί και σε σας, όταν βρίσκεστε με ένα άτομο, να αισθάνεσθε ένα κακό vibe, λες και το άτομο σας κλέβει την ενέργειά σας; 

Τα πάντα είναι ενέργεια» και αυτό είναι ένα από τα κύρια αξιώματα της επιστήμης, αφού και τα ανθρώπινα όντα δεν εξαιρούνται από αυτή την διαδικασία μεταλλαγής. 

Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld, της Γερμανίας, δείχνει ότι τα φυτά μπορούν να απορροφήσουν ενέργεια από άλλα φυτά. Η Γιατρός Ολίβια Bader-Lee, παρακολούθησε τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας και για τους ανθρώπους. 

Η επιστήμη που μελετά τη συμπεριφορά της ενέργειας σε έμβια όντα ονομάζεται βιοενεργητική. 
           Δρ Olaf Kruse από το Πανεπιστήμιο του Bielefeld 

Η έρευνα διεξήχθη αρχικά σε φύκια Chlamydomonas reinhardtii (Χλαμυδομονάς του Ράινχαρτ). Ανακαλύφθηκε ότι εκτός από την φωτοσύνθεση, τα φυτά έχουν επίσης μια εναλλακτική πηγή ενέργειας και ότι αυτή είναι να απορροφούν ενέργεια από άλλα φύκια. Η έρευνα έγινε από τον Γερμανό Βιολόγο Olaf Kruse, και τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έχουν δημοσιευτεί στο Naturesite.com.

Σύμφωνα με την γιατρό Ολίβια Bader-Lee, το σώμα μας είναι σαν ένα σφουγγάρι, που απορροφά την ενέργεια που υπάρχει γύρω μας. 

Εξαιτίας αυτού συμβαίνει κάποιοι άνθρωποι να αισθάνονται άβολα όταν βρίσκονται με μια συγκεκριμένη ομάδα ατόμων ή με ένα συγκεκριμένο μείγμα ενέργειας και συναισθημάτων. 

“Το ανθρώπινο σώμα - πολύ παρόμοιο με ένα φυτό - απορροφά την ενέργεια που απαιτείται για να τροφοδοτήσει τη συναισθηματική σας κατάσταση. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να ενεργοποιηθούν τα κύτταρα και να αυξήσουν το ποσό της κορτιζόλης τροφοδοτώντας τα κύτταρα ανάλογα με τη συναισθηματική ανάγκη.» Συμπληρώνει η Bader-Lee. 

Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, η οποία τους οδηγεί στο να είναι νευρικοί, θυμωμένοι, ανήσυχοι, λυπημένοι, αλλά και χαρούμενοι, αισιόδοξοι και γελαστοί. 
Η Bader-Lee λέει ότι κατά τη διάρκεια των αιώνων, ο άνθρωπος έχει χάσει αυτή τη σύνδεση με τη φύση, στην οποία η ανταλλαγή ενέργειας θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια οφέλη στην ανθρωπότητα. 

Τελικά, αυτό που λέμε “υπερφυσικό” δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εκδήλωση των διαφορετικών πηγών ενέργειας στον κόσμο. 

Αυτό ήταν γνωστό στους αρχαίους πολιτισμούς από κάθε ήπειρο, αλλά η επιστήμη έχει αποφασίσει να το αγνοήσει και μόνο λίγοι επιστήμονες τολμούν να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα, από το φόβο της κακής κριτικής και της απόρριψης από την επιστημονική κοινότητα. 




Επιμέλεια μετάφρασης: antexeistinalitheia.gr

10 καλοκαιρινά αποφθέγματα μεγάλων μορφών της ανθρώπινης Ιστορίας...!!!!

10 αποστάγματα σοφίας σπουδαίων φιλοσόφων, συγγραφέων και άλλων μεγάλων μορφών της ανθρώπινης Ιστορίας.

1. Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι. 
Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας 

2. Αν δεν είχαμε χειμώνα, το καλοκαίρι δεν θα ήταν τόσο ευχάριστο. Αν κάπου - κάπου δεν είχαμε δυσκολίες, η ευημερία δεν θα μας φαινόταν τόσο καλοδεχούμενη. 
Anne Bradstreet, 1612-1672, Αγγλοαμερικανίδα ποιήτρια 

3. Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης. 
Ίων Δραγούμης, 1878-1920, Έλληνας πολιτικός, διπλωμάτης, λόγιος 

4. Αν δεν θες να χάσεις τα μάτια και το μυαλό σου, να ακολουθείς τον ήλιο περπατώντας στη σκιά. 
Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος 

5. Αν ο ήλιος μπαίνει μες στο σπίτι, μπαίνει λίγο και μες στην ψυχή σου. 
Le Corbusier, 1887-1965, Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας 

6. Τίποτε δεν είναι καινούργιο κάτω από τον ήλιο, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει ήλιος. 
Ευγένιος Ιονέσκο, 1912-1994, Γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας 

7. Ο μόνος ψεύτης του μεσημεριού, αν υπάρχει κάποιος, είναι ο ήλιος. Όλα όσα αγγίζει, τα μεγαλοποιεί. 
Alphonse Daudet, 1840-1897, Γάλλος συγγραφέας 

8. Οι άνθρωποι λέμε πολλά πράγματα το καλοκαίρι που δεν τα εννοούμε τον χειμώνα. 
Patricia Briggs, 1965-, Αμερικανίδα συγγραφέας 

9. Αχ, καλοκαίρι, τι δύναμη έχεις για να μας κάνεις να υποφέρουμε και να μας αρέσει. 
Russell Baker, 1925-, Αμερικάνος συγγραφέας 

10. Καλοκαίρι είναι όταν η τεμπελιά βρίσκει σεβασμό. 
Sam Keen, 1931-, Αμερικάνος συγγραφέας 




Όσοι χάσατε αγαπημένα σας πρόσωπα να ξέρετε ότι σας αγαπούν, σας σκέφτονται και σας παρακολουθούν...!!!!

Όσοι χάσατε αγαπημένα σας πρόσωπα να ξέρετε ότι σας αγαπούν, σας σκέφτονται και σας παρακολουθούν.

Σήμερα ἀποφάσισα νά σᾶς διηγηθῶ ἕνα θαυμαστό περιστατικό ποὺ φυσικά συνέβη ὄχι ἐξαιτίας μου - γιά νά ἐξηγούμαστε - γιατί δέν θέλουμε νά πουλήσουμε θαύματα - τό ἔχουμε δεῖ καί αὐτό στήν ἐποχή μας δυστυχῶς, ἀλλά συνέβη ἐξαιτίας τῶν προσευχῶν τῶν γεροντισσῶν ποὺ ἔζησαν ἐδῶ, καί τῆς μεσιτείας τῆς Παναγίας Τριάδος.

Αὐτό τό θαυμαστό συμβάν ποὺ θὰ παραθέσω μέ κάθε λεπτομέρεια ἐδῶ συνέβη ἀκριβῶς ἔτσι καί πολλοί φίλοι μέ παρακάλεσαν νά τό δημοσιεύσω πρός ὠφέλειαν καί ἐνίσχυση πολλῶν.

Ὅπως ὅλοι γνωρίζετε, ὅσοι τουλάχιστον παρακολουθοῦν αὐτή τή σελίδα-ἀρχονταρίκι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ξεκινήσαμε μέ πολύ φόβο Θεοῦ τήν ἀνακαίνιση τῆς ἱστορικῆς μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν Ἀκράτα Ἀχαϊας…

Ὅσοι ἀπό τοὺς ἐδῶ φίλους ἔχουν ἔρθει στό μοναστηράκι μας ἔχουν δεῖ καί τὶς ἀνάγκες καί τίς ἐλλείψεις του. Μιά ἀπό αὐτές εἶναι τό ἠλεκτρολογικό πρόβλημα.

Συνηθίζω ὅλα τά ὑλικά θέματα νά τά κάνω προσευχή ἀφ'ενός γιατί πιστεύω ὅτι ὁ Θεός ἀπαντᾶ συχνά ἀμεσότερα ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀφ'ετέρου γιατί δέν ὑπάρχει ἡ δυνατότητα γιά ἀνεύρεση τῶν εἰδικῶν καί κατ” ἐπέκταση ἡ χρηματική ἀμοιβή τους. Ἔτσι λοιπόν παρακαλοῦσα τόν Θεό ἐν ἁπλότητι νά στείλει ἕναν ἠλεκτρολόγο.

Ἕνα Σάββατο πρωϊ μετά τή Θεία Λειτουργία, ἐμφανίζεται ἕνας μεσήλικας κύριος, ὁ κ. Βασίλης, μαζί μέ τή σύζυγό του… Μέ χαιρετάει ἐγκαρδίως καί μετά τίς ἀπαραίτητες συστάσεις μοῦ λέει: (ἐπί λέξει) Ἐγώ ἀδελφή εἶμαι ἠλεκτρολόγος. 

Σᾶς ἔγραφα στό μέσσαντζερ καί δέν μοῦ ἀπαντούσατε. Ἕνα βράδυ εἶδα ἕνα ὄνειρο. Σᾶς εἶδα μόνη σας στό μπαλκόνι τῆς μονῆς. Σηκώνομαι καί λέω στή γυναίκα μου: Δέν πᾶμε στό μοναστήρι μήπως ἡ μοναχή αὐτή εἶναι μόνη της καί δέν ἔχει κανέναν νά τή βοηθήσει;; Κι ἔτσι ἤρθαμε!!! Θά σᾶς κάνω ὅ,τι ἠλεκτρολογική ἐργασία θέλετε!!!!

Περιττό νά πῶ ὅτι ἔμεινα ἄναυδη. Συγκινήθηκα κι εὐχαρίστησα τόν Θεό. Ὅμως τό θαῦμα δέν τελειώνει ἐδῶ. Κι αὐτό εἶναι τό πρῶτο μέρος. Κανονίζουμε λοιπόν μέ τόν ἀξιαγάπητο κ. Βασίλη νὰ ἔρθει ἕνα Σάββατο γιά νά ἀλλάξει ἕναν ἠλεκτρολογικό πίνακα στά κελλιά. 

Ἤρθε καί ἄρχισε τή δουλειά. Μετά ἀπό καμιά δύο ὧρες κατεβαίνει μέ μεγάλη ἔνταση κάτω στήν ἐκκλησία ποὺ καθάριζα. Μοῦ λέει μέ ἔνταση: Εἶσαι ἡ Λίτσα;; Εἶσαι ἡ Λίτσα;; Ἔτρεμε ἀπό τή συγκίνηση…Τοῦ λέω ἔκπληκτη μέχρι νά συνειδητοποιήσω τί ἐννοοῦσε…:Ναί, ἐγώ εἶμαι…(Λίτσα μέ φώναζαν ὡς παιδί ἀπό τό Εὐαγγελία). Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ;;

Τοῦ λέω ὄχι κ. Βασίλη…

Περίμενε νά ἠρεμήσω, μοῦ λέει. Εἶμαι ὁ ἡλεκτρολόγος τοῦ πατέρας σου ποὺ ἦταν Α΄μηχανικός στά καράβια στό ἐξωτερικό. Ἤμασταν μαζί χρόνια. Καί σέ ἕνα ταξίδι μας στήν Ἀμερική σοῦ ἀγόρασα μιὰ μεγάλη κούκλα καί στήν ἔφερα στό σπίτι σας στή Ρόδο στήν τάδε διεύθυνση…

Ἔμαθα καί τόσα πράγματα γιά τόν πατέρα μου γιά τή ζωή του στά καράβια, τίς συναναστροφές του καί τήν ἀκεραιότητά του…(Σημειωτέον ὁ ἀγαπημένος μου πατέρας ἔχει πεθάνει ἀπό τό 1997)…Ἄλλη μιά ἀπόδειξη ὅτι οἱ κεκοιμημένοι δέν ἔχουν πεθάνει-ἀλλά ἁπλά …κοιμοῦνται…

Κι ὄχι μόνο ἔχουν παρρησία στόν οὐρανό…Ὁ πατέρας μου μέ λάτρευε κι εἶχε δώσει τήν εὐλογία του νά γίνω μοναχή…Τώρα ἀπό τόν οὐρανό βλέπει τίς ἀνάγκες μου καί τόν ἀγώνα μου…Κι ἔστειλε τόν φίλο του νά μέ βοηθήσει…

Μετά ἀπό ὅλα αὐτά πῶς νὰ μή δοξάσω τόν Θεό;; Πῶς νά μήν πῶ: Μέγας εἶσαι Κύριε καί θαυμαστά τά ἔργα Σου;;

Γιαυτό ὅσοι χάσατε ἀγαπημένα σας πρόσωπα νά ξερετε ὅτι σᾶς ἀγαποῦν, σᾶς σκέφτονται καί σᾶς παρακολουθοῦν. Κι ὅταν ὑπάρξει πραγματική ἀνάγκη θὰ σᾶς βοηθήσουν!!!!!!! Εὐχαριστῶ ποὺ τό διαβάσατε καί τό μοιραστήκαμε!!!!!
Μοναχή Σωφρονία 




Πως να ακούσω την ψυχή μου ;

- Πως να ακούσω την ψυχή μου; Πως θα καταλαβαίνω τι ακούω; 

- Η ψυχή σου μιλάει με τα συναισθήματα. Άκουσέ τα συναισθήματά σου. Ακολούθησε τα συναισθήματά σου. Τίμα τα συναισθήματά σου. 

- Γιατί έχω την αίσθηση ότι το γεγονός πως τιμούσα τα συναισθήματά μου είναι ακριβώς αυτό που μ’ έβαλε σε μπελάδες; 

- Γιατί έχεις ονομάσει την ανάπτυξη “μπελά” και την ακινησία “ασφάλεια”. Σου λέω τούτο : τα συναισθήματά σου ποτέ δεν θα σε βάλουν σε “μπελάδες”, γιατί αυτά είναι η αλήθεια σου.

Αν θέλεις να ζεις χωρίς ν’ ακολουθείς ποτέ τα συναισθήματά σου, αν θέλεις να επιτρέπεις στο μηχανισμό του νου σου να φιλτράρει κάθε συναίσθημα, κάν’ το. Πάρε την κάθε σου απόφαση βασισμένος στις αναλύσεις που κάνει ο νους σου. Μην περιμένεις όμως να βρεις σε αυτές τις νοητικές διεργασίες τη χαρά, ούτε τη μαγεία της αληθινής σου ύπαρξης. 

Να θυμάσαι πως η πραγματική μαγεία βρίσκεται πέρα από το νου. 

Αν ακούς τη ψυχή σου, τότε θα ξέρεις ποιο είναι το “καλύτερο” για σένα, επειδή το καλύτερο για σένα είναι αυτό που είναι αληθινό για σένα. 

Όταν ενεργείς μόνο με αυτό το κριτήριο, τότε κατηφορίζεις με μεγαλύτερη ταχύτητα το μονοπάτι της εξέλιξης. Όταν δημιουργείς μια εμπειρία με γνώμονα την “τωρινή σου αλήθεια”, αντί να επαναλαμβάνεις μια εμπειρία βασιζόμενος σε μια “παλιά αλήθεια”, τότε δημιουργείς έναν “καινούργιο εαυτό”. Γιατί σου παίρνει τόσο πολύ καιρό να δημιουργήσεις την πραγματικότητα που επιλέγεις; 

Να γιατί: επειδή δεν ζεις την αλήθεια σου. Γνώρισε την αλήθεια και η αλήθεια θα σε λυτρώσει. Ωστόσο όταν καταλήξεις να ξέρες την αλήθεια σου, μην αλλάζεις συνέχεια γνώμη σχετικά με αυτήν. Εκεί είναι που παρεμβαίνει ο νους σου και προσπαθεί να βρει το “καλύτερο”. Σταμάτησε τον! “Πέτα τη λογική σου”. Γύρισε πάλι στα συναισθήματά σου! 

Αυτό που χρειάζεσαι είναι να επιστρέφεις στο πως αισθάνεσαι, όχι στο πως σκέφτεσαι. Οι σκέψεις σου είναι ακριβώς αυτό: σκέψεις. Νοητικές κατασκευές. “Τεχνητά” δημιουργήματα του νου σου. Τα συναισθήματα σου όμως – αυτά είναι αληθινά. 

Τα συναισθήματα είναι η γλώσσα της ψυχής. Και η ψυχή σου είναι η αλήθεια σου.

Ορίστε, σου είναι τώρα πιο ξεκάθαρα όλ’ αυτά; 

- Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εκφράζουμε κάθε συναίσθημα, ανεξάρτητα από το πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι; 

- Τα συναισθήματα δεν είναι ούτε αρνητικά, ούτε καταστροφικά. Είναι απλώς αλήθειες. Εκείνο που έχει σημασία το πως εσύ εκφράζεις την αλήθεια σου. 

Όταν την εκφράζεις με αγάπη , σπάνια εκδηλώνονται αρνητικά και βλαβερά αποτελέσματα, και όταν εκδηλώνονται, αυτό συμβαίνει συνήθως επειδή κάποιος άλλος επέλεξε να βιώσει την αλήθεια σου με αρνητικό ή βλαβερό τρόπο. Σε μια τέτοια περίπτωση, ίσως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για να αποφύγεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα. 

Οπωσδήποτε, το να αποφεύγεις να εκφράσεις την αλήθεια σου, δεν είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος. Ωστόσο, οι άνθρωποι το κάνουν αυτό διαρκώς. Φοβούνται τόσο πολύ να προκαλέσουν ή να αντιμετωπίσουν πιθανές δυσάρεστες καταστάσεις, ώστε κρύβουν ολότελα την αλήθεια τους. 

Να θυμάσαι: δεν είναι τόσο σημαντικό το πόσο καλά λαμβάνεται ένα μήνυμα, όσο το πόσο καλά στέλνεται. 

Δεν μπορείς να πάρεις εσύ την ευθύνη για το πόσο καλά δέχεται κάποιος άλλος την αλήθεια σου. Μπορείς μόνο να εξασφαλίσεις το πόσο καλά εσύ την εκπέμπεις. 

Και όταν λέω “πόσο καλά”, δεν εννοώ “πόσο ξεκάθαρα”. Εννοώ με πόση αγάπη, συμπόνοια, ευαισθησία, θάρρος και πληρότητα.

Αν εκπέμπεις την αλήθεια σου μ’ έναν τέτοιο τρόπο, τότε δεν μένει χώρος για μισές αλήθειες, για “σκληρή αλήθεια” ή ακόμη και για “καθαρή αλήθεια”. 

… Ναι λοιπόν, έκφρασε αυτά που αποκαλείς αρνητικά συναισθήματα, αλλά όχι με καταστροφικό τρόπο.

Με το ν’ αποφεύγεις να εκφράσεις (δηλαδή να εκτονώσεις) τα αρνητικά σου συναισθήματα, δεν τα κάνεις να εξαφανιστούν. Τα κρατάς μέσα σου. Η αρνητικότητα που μένει μέσα σου βλάπτει το σώμα και βαραίνει τη ψυχή…. 

Απόσπασμα από το βιβλίο 2 “Συζήτηση με το Θεό” 

Ο νους σου είναι ένα τέλειο εκτελεστικό όργανο, δεν πρέπει να είναι όμως αυτός που αποφασίζει. Τα συναισθήματά σου, πράγματι είναι ο οδηγός της ψυχής σου και εάν τα ακολουθήσεις θα βρεις το δρόμο της αλήθειας σου. 

Φυσικά, κανείς δεν λέει ότι αυτός ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και το σίγουρο είναι ότι θα σε βάλει και σε περιπέτειες μεταξύ των άλλων. Αλλά αυτές οι περιπέτειες είναι που θα σε κάνουν έναν πλήρη και ευτυχισμένο άνθρωπο. 

Μήπως ο νους σου δεν σε βάζει σε περιπέτειες; Η μεγάλη διαφορά είναι ότι όταν ο νους σε βάζει σε μια περιπέτεια, τότε αυτό είναι “αποτυχία”, ενώ όταν η καρδιά σου σε βάλει σε περιπέτειες, αυτό είναι “εμπειρία”. 




Μωυσής 

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Ο θυμός προς τους άλλους είναι θυμός προς τον εαυτό μας...!!!!

Κάθε φορά που νομίζουμε πως θυμώνουμε με τους άλλους, στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας. Και αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τι γίνεται μέσα μας, αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ψάξει βαθύτερα, θα το διαπιστώσουμε αυτό.

Ο θυμός μας προς τους άλλους είναι απλά η προβολή του δικού μας, κεκαλυμμένου εσωτερικού θυμού, για την απογοήτευση που νιώθουμε, για τις προσδοκίες που δεν επαληθεύτηκαν, για την έλλειψη ικανοτήτων ή σωστής κρίσης από μέρους μας ενδεχομένως… 

Νομίζουμε πως θυμώνουμε γιατί κάποιος μας κορόιδεψε για παράδειγμα και στην ουσία ο θυμός μας είναι προς τον εαυτό μας που δεν κατάλαβε τι άνθρωπος ήταν, που του έδωσε περισσότερα από όσα έπρεπε να του δώσει, που εθελοτυφλούσε ίσως στα σημάδια του χαρακτήρα που δεν ήθελε να δει. 

Νομίζουμε πως θυμώνουμε για το ψέμα και την προδοσία κάποιου και στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας που επέτρεψε να έχει προσδοκίες μεγαλύτερες από αυτές που άξιζε ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Προσδοκίες που πονούν, αφού δεν ικανοποιήθηκαν και προκαλούν θυμό προς εμάς που επιτρέψαμε αυτόν τον πόνο, τον οποίο μπορούσαμε να αποτρέψουμε, έχοντας λιγότερες προσδοκίες. 

Νομίζουμε πως θυμώνουμε για την απαξίωση που μας δείχνει κάποιος ή την απόρριψή του και στην ουσία θυμώνουμε με τον εαυτό μας που δεν κατάφερε να τον κάνει να δει την αξία μας, τις ικανότητές μας, όλα όσα έχουμε να προσφέρουμε. 

Ή ίσως θυμώνουμε γιατί νιώθουμε και οι ίδιοι ανεπαρκείς, οπότε επαληθεύεται μέσω της συμπεριφοράς του, η άσχημη αυτοεικόνα μας κι αυτό μας θυμώνει πολύ. 

Νομίζουμε πως θυμώνουμε γιατί δεν μας καταλαβαίνουν, αλλά βαθιά μέσα μας θυμώνουμε με εμάς που δεν γίναμε κατανοητοί. 

Νομίζουμε πως θυμώνουμε γιατί δεν μας φροντίζουν,στην ουσία όμως θυμώνουμε με τον εαυτό μας που δεν γίνεται πιο διεκδικητικός ή που νιώθει πως δεν αξίζει φροντίδα κι επιβεβαιώνεται. 

Νομίζουμε πως θυμώνουμε με όσους μας κακοποιούν, αλλά θυμώνουμε με εμάς είτε γιατί δεν καταφέραμε να βάλουμε σαφή όρια απέναντί τους, είτε γιατί δεν καταφέραμε να τους κάνουμε να τα δουν και να τα σεβαστούν. 

Θυμώνουμε ακόμη και απρόσωπα. Με την πολιτεία, το κράτος, τους θεσμούς που δεν τηρούνται, για παράδειγμα. Και πάλι όμως, θυμώνουμε με τον εαυτό μας που νιώθει τόσο μικρός απέναντί τους και τόσο αδύναμος να τους αντισταθεί και να τους νικήσει. 

Κι επειδή – σύμφωνα και με τη φράση του Γκάντι – «Κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει αν δεν του το επιτρέψεις», την επόμενη φορά που θα νιώσεις τον θυμό σου να προβάλεται στο πρόσωπο κάποιου άλλου, κοίταξε στον καθρέφτη σου και προσπάθησε να αναγνωρίσεις το θυμό προς τον εαυτό σου. 

Κι αφού το κάνεις αυτό, συγχώρεσε τις αδυναμίες που εντόπισες σε εσένα, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να συγχωρήσεις κι εκείνον, που έγινε απλά ο καθρέφτης του δικού σου θυμού. 




Συγγραφέας Στέβη Σαμέλη
Όταν αγαπάς να ζεις, να βλέπεις την αισιόδοξη πλευρά της ζωής, την ομορφιά της φύσης και των ανθρώπων, όταν πιστεύεις στη δύναμη της ψυχής και στην αλήθεια που πάντα κερδίζει, όταν νιώθεις πως τα πάντα είναι ένα και πως σ'αυτή την αλυσίδα όλοι κρίκοι της είμαστε, κι όταν ελπίζεις πως όλα αυτά μπορείς να τα μοιραστείς με όλους και να αλλάξεις ίσως λίγο τον κόσμο, τότε γράφεις και εργάζεσαι με κάθε τρόπο γι'αυτό.
Αναδρομέας θεραπεύτρια & Υπνοθεραπεύτρια, Life Coach, NLP Master Practitioner, Eνεργειακή θεραπεύτρια & δασκάλα (Reiki Master/Teacher), αρθρογράφος και συγγραφέας δύο ποιητικών συλλογών, η Στέβη Σαμέλη παιδιόθεν εστιάζει με αισιοδοξία και πίστη στον άνθρωπο και τις άπειρες δυνατότητές του να γίνεται καλύτερος για τον ίδιο και να συμβάλλει έτσι, σ’έναν καλύτερο κόσμο για όλους. 

Αυτούς που αγαπήσαμε και «έφυγαν» από κοντά μας, δεν τους ξεχνάμε ποτέ...!!!!

Ένα υπέροχο κείμενο για όσους έφυγαν από κοντά μας…

Πού πάει ένας άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ;
Πέθανε σου λένε.
Και πότε θα γυρίσει, ρωτάς;

Δε θα γυρίσει. Πάει…
Κι αυτό το “πάει”, αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου, αδυνατείς να το καταλάβεις.

Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς πως δε θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του.

Άδειασμα.

Δάκρυα κυλούν στα μάτια και παγώνει το μέσα σου.

Αρνείσαι.

Αυτός λένε δεν είναι εδώ. Κι όμως λένε ψέματα.

Αν δεν είναι εσύ πώς ακούς στα αυτιά σου το γέλιο του; Πώς ακούς τη φωνή του; Πώς νιώθεις την αγκαλιά του, πώς μυρίζεις το άρωμά του;

Όλα παιχνίδι της μνήμης. Όλα στο μυαλό, όλα στην καρδιά. 

Οι αναμνήσεις του, οι στιγμές σας, η αγάπη σου.

Αυτή δεν πέθανε. Δε φεύγει η αγάπη. Δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Μοιράστηκες, έδωσες, πήρες. Και τώρα όλα μια φωτογραφία πάνω σε ένα ψυχρό μάρμαρο. Αυτή σου μαρτυρά ποιος είναι από κάτω. Μόνο που εσύ δε θέλεις να πιστέψεις.

Πού πάει ο άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ; Πού πάει η ψυχή όταν το σώμα συναντά το σκοτάδι;

Μεταφυσικές θα τις πουν τις ανησυχίες σου. Ανθρώπινες θα τις πεις εσύ.

Κλείνεις τα μάτια και περιμένεις την αύρα να σε αγγίξει. Κάπου εκεί γύρω σου είναι, δεν υπάρχει περίπτωση. Δε δέχεσαι να μην υπάρχει.

Δεν τον βλέπεις, μα η αγάπη σου δε γυρίζει πίσω. Κάπου πάει κι ας μη βλέπεις που. Κάπου… κάπου.

Δύσκολο πράγμα οι απώλειες. Δύσκολο να τις δεχτείς, δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα τους. 

Κι είναι κι αυτή η αγάπη που δεν τελειώνει, που περιπλέκει τα πράγματα. Αγαπάς κι όταν όλα έχουν τελειώσει. 

Αγαπάς κι ας μη βλέπεις, ας μην αγγίζεις, ας μην ακούς τον άλλο πραγματικά.

Αγαπάς την ανάμνηση, αγαπάς τη μνήμη.
Όχι δεν τον ξεχνάς. Κανείς αγαπημένος που έφυγε δεν ξεχάστηκε ποτέ. Κι αν ξεχάστηκε, δεν αγαπήθηκε.

Κλείνεις τα μάτια και τον περιμένεις. Σε όνειρο, σε παραίσθηση, τον περιμένεις. Θα έρθει, θα σου εμφανιστεί. Θα σου θυμίσει πώς είναι να είσαι κοντά του. Θα σου ζητήσει με τον τρόπο του να μην τον ξεχάσεις.

Όχι ότι το έκανες βέβαια, αλλά ξέρεις, είναι εκείνα τα ζόρια της μέρας και η ζωή που προχωρά που σε κάνει πού και πού να λησμονείς.

Θα σου μιλήσει, θα σου γελάσει και ‘συ θα γεμίσεις δάκρυα. Δε θα τον ακούσει κανείς άλλος, δε θα τον δει κανείς.

Μόνο εσύ. Και θα κλάψεις. Βουβά και πονεμένα, ασταμάτητα. Με παράπονο…

Γιατί εκείνη την ώρα θα συνειδητοποιήσεις πόσο σου λείπει, πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που άφησε πίσω του.

Και τότε, τη στιγμή της πιο μεγάλης απουσίας, θα τον αγαπήσεις περισσότερο. Και θα καταλάβεις πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Γιατί όσους αγάπησες κι “έφυγαν”, δεν τους ξεχνάς ποτέ.




Στεύης Τσούτση - anapnoes.gr

Tι να κάνεις όταν σε προσβάλλουν και νιώθεις άσχημα...!!!!

Έχεις προσέξει ότι μερικοί άνθρωποι “ πατούν τα κουμπιά σου”, “ή σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν ένα παιδί ανίκανο να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Άνθρωποι που δεν σε σέβονται, παραβιάζουν το προσωπικό σου χώρο, σου επιτίθενται λεκτικά, σε υποτιμούν, σε ακινητοποιούν και δεν αισθάνεσαι ασφαλής να είσαι ο εαυτός σου;

Θα ήταν υπέροχο να περιβαλλόμασταν από άτομα που μας υποστηρίζουν, μας ενθαρρύνουν, μας μιλούν με ευγένεια, μας ακούν προσεχτικά και κυρίως ΜΑΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ.

Αν το παραπάνω είναι ανέφικτο, σκέψου με ποιο τρόπο πιθανόν να έχεις συμβάλλει στο να προσελκύσεις ένα τέτοιο άτομο. Συχνά υπονομεύουμε σχέσεις και υπέροχους ανθρώπους να έρθουν στη ζωή μας, νιώθοντας συναισθήματα κατωτερότητας και νιώθοντας μη άξιοι να είμαστε κοντά τους και επομένως απορρίπτουμε εμείς πρώτοι τους εαυτούς μας και μετά βιώνουμε την απόρριψη από αυτούς.

Σκέψου ποιά άτομα σου σπάνε τα νεύρα και δες μήπως η αρνητικότητα τους είναι ο καθρέφτης της δικής σου επίκρισης στον εαυτό σου και υψώνεις τείχους για να αμυνθείς. 

Πιθανόν να μην έχεις θέσει όρια και να διατηρείς στάση θύματος.. Κάθε φορά που είσαι θύμα λεκτικής επίθεσης ή δέκτης σκέψεων αρνητικά φορτισμένων το ενεργειακό σου πεδίο επηρεάζεται. Δες με ποιο τρόπο αντιδρά το σώμα σου όταν βρίσκεσαι κοντά σε ένα τέτοιο άτομο. 

Ενδεχομένως να σωματοποιείς αυτή την δυσαρέσκεια με πόνο στο κεφάλι , ενοχλήσεις στο στομάχι κλπ. Το σώμα σου σου λέει να δράσεις πριν το σύμπτωμα παγιωθεί..

Μπορείς να αντιδράσεις με ηρεμία, να μιλήσεις για το πως αισθάνεσαι,τραγούδα ένα τραγούδι ή πες μια προσευχή από μέσα σου όσο εκείνοι μιλούν. 

Σπάσε τους τα νεύρα με ένα πλατύ χαμόγελο, πάρε μια βαθιά εισπνοή, στείλε τους αγάπη και συμπόνια ή απλά αγνόησε τους. Να αποφεύγεις αρνητικούς ανθρώπους και μονόδρομες σχέσεις.

Ο καλύτερος τρόπος για να φέρεις υπέροχους ανθρώπους στη ζωή σου είναι να γίνεις πρώτα εσύ υπέροχος για τον εαυτό σου. Επαναλάμβανε τα θετικά σου στοιχεία. 

Μίλα ευγενικά στον εαυτό σου και να τον εμπιστεύεσαι και πίστεψε στην σπουδαιότητα και το μεγαλείο σου…Κάθε βράδυ λέγε μπράβο στον εαυτό σου για ο.τι κατάφερες κατά την διάρκεια της ημέρας.

Μέτρα τις χαρές σου και πέτα τα συναισθηματικά βάρη. Επίσης κάνε μια λίστα με τα χαρακτηριστικά που θαυμάζεις σε άλλους ανθρώπους και ανάπτυξε τα στον εαυτό σου. Έτσι ανεβάζεις τις δονήσεις της ενέργειας σου. 

Οι σχέσεις που δεν σε εξυπηρετούν ακόμα και αν δεν απομακρύνονται από εσένα , δεν σε αγγίζουν και στην θέση τους έρχονται άνθρωποι οι δονήσεις των οποίων είναι αντίστοιχες των δικών σου.

Επίσης γίνε υπέροχος με τους άλλους. Άκου προσεχτικά όταν σου μιλάνε μα μην κρίνεις, ενθάρρυνε τους, να κερδίζεις την εμπιστοσύνη τους, κοίτα τους στα μάτια, άγγιξε τους τρυφερά στον ώμο και κυρίως να είσαι ειλικρινής στη σχέση σου ξεκαθαρίζοντας ό,τι σε ενοχλεί.

Κάνε το καλύτερο που μπορείς για τον πιο υπέροχο άνθρωπο της ζωής σου, ΕΣΕΝΑ. ΑΓΑΠΑ τον εαυτό σου και τη ζωή χωρίς λόγο και οι δονήσεις αυτής της αγάπης θα σου δημιουργήσουν τις συνθήκες για υπέροχους ανθρώπους και υπέροχη ζωή.




«Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη. Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί…»

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου 

όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου 
δεν είναι δικές μου.

Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου

και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.

Μόνο μπορώ
να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.

Ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986),

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Ήταν απόγονος αγωνιστών για τη χειραφέτηση της Αργεντινής, ενώ ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και καθηγητής ψυχολογίας σε ξενόγλωσση παιδαγωγική σχολή.

Από παιδί ακόμα ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ήταν δίγλωσσος, αφού παράλληλα με τα ισπανικά, η αγγλόφωνη γιαγιά του του μάθαινε να μιλά και να γράφει την αγγλική γλώσσα. Ο μικρός δήλωσε στον πατέρα του ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας και σε ηλικία επτά χρόνων σύνταξε στα ελληνικά μια σύνοψη της ελληνικής μυθολογίας. 

Οκτώ χρονών γράφει το πρώτο διήγημα του, ενώ ένα χρόνο αργότερα μεταφράζει και δημοσιεύει τον «Ευτυχισμένο πρίγκιπα» του Όσκαρ Ουάιλντ.

Εξαιτίας μιας πάθησης στα μάτια του, που θα τον οδηγήσει προοδευτικά σε πλήρη τύφλωση, η οικογένεια Μπόρχες εγκαθίσταται στη Γενεύη, όπου ο Χόρχε Λουίς εγκαινιάζει της λυκειακές σπουδές του και αποκτά μια υψηλού επιπέδου μόρφωση, καθώς τελειοποιεί τις γνώσεις στην αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα. 

Ανακαλύπτει την εξπρεσσιονιστική ποίηση, τη γερμανική φιλοσοφία, τελειοποιεί τα λατινικά του και το 1919 εγκατεστημένος στη Μαγιόρκα της Ισπανίας ολοκληρώνει την πρώτη ποιητική συλλογή του «Οι κόκκινοι ρυθμοί» όπου είναι φανερός ο θαυμασμός για την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία.

Η οικογένεια των Μπόρχες, έπειτα από πολλές προσωρινές διαμονές και πολλά ταξίδια στην Ευρώπη, επιστρέφουν το 1921 στο Μπουένος Άιρες, όπου και θα παραμείνει. 

Τώρα ο Μπόρχες ανακαλύπτει τις φτωχογειτονιές της γενέτειράς του με τους compafritos («μόρτες»), γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια και «φαντασίες», ιδρύει διάφορα περιοδικά, παίρνει μέρος σε λογοτεχνικούς ομίλους και από το 1925, που θα δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή «Η απέναντι Σελήνη» και τα δοκίμια «Έρευνες», θα δίνει το λογοτεχνικό παρόν με ένα έως δύο έργα το χρόνο, μέχρι το 1985 που θα δημοσιευθεί και η τελευταία ποιητική συλλογή του, «Οι συνωμότες».

Ο Μπόρχες πέθανε στις 14 Ιουνίου του 1986 στη Γενεύη.




Ποιήματα, μετάφρ. Δ. Καλοκύρης , 
Ελληνικά Γράμματα, 1995
tvxs.gr

6 τρόποι για να ζήσετε στο τώρα...!!!!

Η ιδέα του «να ζει κάποιος την στιγμή ή στο παρόν» έχει εμπνεύσει πολλές αφίσες και μπλουζάκια που ενθαρρύνουν τον κόσμο, αλλά είναι πραγματικά μια σημαντική έννοια-αντίληψη. Έχετε πιθανώς ακούσει αρκετές παραλλαγές: Ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο. Ζήσε σαν να πρόκειται να πεθάνεις σήμερα. 

Το να ζήσει κάποιος το παρόν θέλει εξάσκηση, αλλά αν μάθετε πώς να ζείτε με αυτόν τον τρόπο, θα ζήσετε μια πληρέστερη ζωή και θα εκτιμήσετε την ομορφιά σε κάθε δραστηριότητα κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας. Μάθετε πώς να ζείτε στο παρόν με αυτές τις έξι ιδέες. 

Συγκεντρωθείτε στο τώρα 
Για να ζήσετε τη στιγμή, πρέπει να συγκεντρωθείτε στο τώρα. Συγκεντρωθείτε σε αυτό που κάνετε. Κλείστε την τηλεόραση, κλείστε τον υπολογιστή, ρίξτε τους ρυθμούς σας και απολαύστε το παρόν. 

Ο Jay Dixit, αρχισυντάκτης του Psychology Today, αναφέρεται σε αυτό ως ενσυνειδητότητα ή να είσαι με τις σκέψεις σου όπως ακριβώς είναι. Σύμφωνα με τον Dixit, το να ζει κάποιος στο παρόν με το να εξασκεί την ενσυνειδητότητα μειώνει το στρες, δυναμώνει το ανοσοποιητικό του σύστημα, μειώνει την πίεση του αίματος και έχει άλλα ωφέλιμα σωματικά και πνευματικά αποτελέσματα. 

Ο Dixit προσθέτει ότι οι άνθρωποι με επίγνωση είναι πιο ασφαλείς, έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και είναι πιο χαρούμενοι. 

Σύμφωνα με την Sonja Lyubomirsky, Ph.D, ψυχολόγο και εκπαιδεύτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Riverside και συγγραφέα του «Το πώς της Ευτυχίας» , η απόλαυση της ζωής ζώντας στο παρόν, είτε πρόκειται για ένα γεύμα που θα φάει κάποιος, είτε για ένα φλιτζάνι καφέ που θα πιει , είτε για μια βόλτα στα μαγαζιά, προκαλεί την ευτυχία και άλλα θετικά συναισθήματα. 

Δώστε προσοχή στα μικρά πράγματα 
Παρατηρήστε τον κόσμο γύρω σας. Τα μικρά πράγματα. Να είστε ευγνώμονες για αυτά. Το να ζείτε τη στιγμή και να παρατηρείτε τα μικρά πράγματα, θα σας βοηθήσει να καλλιεργήσετε πιο θετικές εμπειρίες. 

Η Cheryl Rainfield, καλλιτέχνιδα και συγγραφέας, συμβουλεύει να δίνετε σημασία στα μικρά πράγματα που σας κάνουν χαρούμενους, όπως το να φάτε ένα παγωτό, να φυσάτε φούσκες ή να ακούτε μουσική, καθώς αυτά τα πράγματα μπορούν να κάνουν μια μεγάλη διαφορά στον τρόπο που αισθάνεστε. 

Χαμογελάστε 
Αν θέλετε να μάθετε πώς να ζείτε στο παρόν, πρέπει να ρίξετε μια ματιά στον καθρέφτη και να χαμογελάσετε. Χαμογελάστε. Μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που αισθάνεστε. 

Το περιοδικό Scientific American Mind, αναφέρει ότι το να κάνουμε μια συναισθηματική γκριμάτσα επηρεάζει το πώς νιώθουμε. Το περιοδικό προσθέτει ότι υπάρχει μια συσχέτιση στο μυαλό μας μεταξύ του πώς νιώθουμε και του πώς αντιδράμε. Αν νιώθουμε χαρούμενοι χαμογελάμε. 

Αν χαμογελάμε, αυτό μας κάνει να νιώθουμε χαρούμενοι. Το πρόσωπό μας μεταφέρει την κατάσταση του μυαλού μας στους άλλους και στον εαυτό μας. Για αυτό, χαμογελάστε. Θα σας κάνει περισσότερο χαρούμενους και θα σας βοηθήσει να εκτιμήσετε τη ζωή στο παρόν. 

Κάντε τυχαίες πράξεις καλοσύνης 
Οι τυχαίες πράξεις καλοσύνης. Αυτές οι πράξεις που βοηθούν τους άλλους, σας βοηθούν να ζήσετε στο παρόν με το να κάνετε άλλους να χαμογελούν και σας κάνουν να χαμογελάτε και εσείς οι ίδιοι. Οι τυχαίες πράξεις καλοσύνης είναι απλά αυτό: Τυχαίες. Είναι αυθόρμητες, της στιγμής και μια σπουδαία προσθήκη στην καθημερινή σας ζωή. 

Την επόμενη φορά που θα δείτε ένα άτομο να περπατάει στη βροχή, προσφέρετέ του την ομπρέλα σας. Υπάρχει κάποιος ακινητοποιημένος οδηγός; Καλέστε βοήθεια. Κάποια ηλικιωμένη κυρία που ζορίζεται με τα ψώνια της; Κουβαλήστε τα για αυτήν. 

Ένα από τα πιο εύκολα μαθήματα για το πώς να ζήσετε τη στιγμή, είναι να κάνετε κάτι για κάποιον άλλον, χωρίς να περιμένετε τίποτα σε αντάλλαγμα. Δεν σας βοηθάει μόνο να ζήσετε τη στιγμή, αλλά βελτιώνει αυτή τη στιγμή και για εσάς και για κάποιον άλλον. 

Να ευχαριστείτε 
Να είστε ευγνώμονες. Ακούγεται εύκολο. Έτσι δεν είναι; Αλλά δεν είναι πάντα. Δεν χρειάζεται να είναι η μέρα των ευχαριστιών για εσάς ώστε να είστε ευγνώμονες και να εκφράσετε αυτή την ευγνωμοσύνη. 

Που και που, θυμηθείτε να σταματάτε και να δίνετε βάση στο πόσο καλά είναι αυτά που έχετε. Όταν ο φίλος σας, σας κάνει να γελάτε, να τον ευχαριστείτε που είναι στη ζωή σας. 

Όταν το αφεντικό σας, σας αναθέτει μια καινούργια εργασία, να λέτε ευχαριστώ και να σκέφτεστε ότι ακόμα έχετε δουλειά και μπορείτε να φέρετε φαγητό στο σπίτι. Όταν το σκέφτεστε ή το νιώθετε, να το λέτε εκείνη τη στιγμή. Ζήστε στο παρόν εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη σας όταν την νιώθετε. 

Μην ανησυχείτε 
Είναι πιο δύσκολο από ότι ακούγεται, αλλά προσπαθήστε να θυμάστε ότι το να ανησυχείτε σήμερα δε θα αλλάξει αυτό που θα συμβεί αύριο. Κάθε δευτερόλεπτο που ξοδεύετε για να ανησυχείτε για το μέλλον είναι ένα δευτερόλεπτο από το παρόν που το έχετε πετάξει. 

Επειδή η ανησυχία, σας πετάει από το τώρα και σας μεταφέρει στη σφαίρα των μελλοντικών πιθανοτήτων, είναι αδύνατον να ζήσετε το τώρα και να ανησυχείτε την ίδια στιγμή. 

Αντί για αυτό, αν οι καταστάσεις είναι προβληματικές, εστιάστε στους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να λύσετε ένα υπάρχον πρόβλημα τώρα, ή αλλιώς βελτιώστε την παρούσα στιγμή. 

Το να ξοδεύετε χρόνο εστιάζοντας στο τι μπορεί να συμβεί μελλοντικά, κλέβει από εσάς το βίωμα αυτής της στιγμής. Η ζωή στο παρόν κινείται γρήγορα. Μην την χάσετε. 




Μετάφραση: awakengr.com via gaiam.com 
Photo by Adrian Limani 

Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

Οι 7 σημαντικές αλλαγές που οδηγούν στην αυτό-ίαση...!!!!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς θεραπεύεται η γρατσουνιά στο χέρι, τι είναι ο πυρετός, πώς θωρακίζουμε το αμυντικό μας σύστημα δηλαδή το ανοσοποιητικό μας, ώστε να αποτρέψουμε την ασθένεια να μας καταβάλει; 

Ο σύγχρονος καθημερινός άνθρωπος ταλανίζεται από κοινωνικο-οικονομικές διαταραχές που τείνουν να γίνουν ασθένειες (α-σθένος). 

Ασθένεια σημαίνει η οποιαδήποτε διαταραχή της φυσιολογικής κατάστασης του οργανισμού.Κατά τον Ιπποκράτη η ασθένεια είναι μια αντίδραση του σώματος στην ψυχική διαταραχή. 

Θεωρεί πως ο ασθενής αποτελεί μια ενιαία ψυχοσωματική οντότητα και η αρρώστια διέπεται από φυσικούς νόμους. Με λίγα λόγια θεωρεί πως η ασθένεια, δηλαδή η έλλειψη σθένους του ανθρώπου, ξεκινά από τη ψυχή και έχει σκοπό να ειδοποιήσει τον άνθρωπο πως κάτι δεν πάει καλά στη ψυχική του ισορροπία. 

Ξεκινά με την ένταση να προλάβει τις υποχρεώσεις του, να εξυπηρετήσει τους γονείς του, να φροντίσει τα παιδιά του, να είναι έτοιμος για την κρίσιμη παρουσίαση στη δουλειά του, να τρέξει ακόμη περισσότερο για να μη χάσει τη θέση του, να πληρώσει το δάνειο, την πιστωτική κάρτα, να αντιμετωπίσει την περίπτωση να μη του φτάνουν για το φροντιστήριο των παιδιών, και πόσα άλλα καθημερινά. 

Αυτό σημαίνει πως νιώθει αγανάκτηση, απογοήτευση, ματαίωση, συναισθηματικά και πνευματικά στερημένος. Στραγγίζει η ενέργειά του και τότε καμία βιταμίνη, κανένα φάρμακο δε θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των καταστάσεων της ζωής του. 

Ταυτόχρονα έχει ένταση στο σώμα, κάθε μυς είναι σφιγμένος, δεν χαλαρώνει ποτέ. Με τον ίδιο τρόπο που είναι σφιγμένο το σώμα του εξωτερικά, είναι και εσωτερικά. Και να μετά οι ασθένειες, τα καρδιαγγειακά, οι βουλωμένες αρτηρίες και τόσα άλλα. 

Ο 20ος αιώνας ήταν η εποχή της υπερκατανάλωσης των χημικών υποκατάστατων. Με το παραμικρό γέμιζε τα συρτάρια μας με παντός είδους χάπια. Πιστεύω ακράδαντα πως ο 21ος αιώνας είναι η εποχή της αυτό-ίασης.

Η κατάσταση με τα φάρμακα και η εμπορευματοποίηση της υγείας, η εξάρτηση από τις βιταμίνες και τα συμπληρώματα διατροφής, οι ανατροπές στα οικονομικά ελληνικά μα και παγκόσμια δρώμενα, η κατάλυση των αξιών, οι προσωπικές ανησυχίες, η αύξηση των ψυχικών παθήσεων, μας επαναφέρουν στον δρόμο της ριζικής αλλαγής προτύπων ζωής. 

Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ένας τέλειος μηχανισμός. Ακόμη και η παραμικρή τριχούλα έχει την θέση της στη λειτουργία του και τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους. 

Η κινητήριος δύναμη είναι ο εγκέφαλος. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής χωρητικότητας 10.000 terabytes. Δηλαδή φανταστείτε πως είναι ισοδύναμος με την ταυτόχρονη λειτουργία 10.000 σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών. 

Μη σας ξαφνιάζει το νούμερο, έτσι είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο. Χρησιμοποιούμε όμως μόνο το 5%. Σκεφτείτε τι μπορούμε να καταφέρουμε αν αυξήσουμε αυτό το ποσοστό! 

Κλινικές δοκιμές με το ''φαινόμενο placebo'' αποδεικνύουν πως το σώμα μπορεί να νιώθει καλά αν το μυαλό το πιστεύει. Με λίγα λόγια μπορείτε να αλλάξετε τη φυσιολογία του σώματός σας αλλάζοντας μόνο το μυαλό, δηλαδή τη σκέψη σας. 

Η σκέψη είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο σύμπαν που κινεί τα πάντα. Έτσι όπως βλέπετε τον κόσμο, έτσι όπως ασκείτε τη σκέψη σας, έτσι είναι και η ζωή σας. 

Μαθαίνοντας τρόπους και τεχνικές προς αυτή τη κατεύθυνση, καλλιεργώντας την επίγνωση και την παρατήρηση, μπαίνετε στον δρόμο της αυτό-ίασης. Αφήνετε το σώμα σας να ξανασυνδεθεί με την αρχέγονη γνώση της αυτό-θεραπείας. 

Μην περιμένετε τα πάντα από τους άλλους. Μόνον εσείς γνωρίζετε τι ακριβώς σας χρειάζεται. 

Η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να εκπαιδευτείτε ώστε να ακούτε το σώμα σας. Μαζί με τη φαρμακευτική αγωγή, σε λίγες εξειδικευμένες περιπτώσεις, η δική σας συμβολή είναι το Α και το Ω της θεραπείας σας. 

Απευθυνθείτε σε καταρτισμένους ειδικούς που θα σας εφοδιάσουν με τις κατάλληλες τεχνικές για να μάθετε τη μεθοδολογία ώστε: 

1. Να αλλάξετε τρόπο σκέψης. 

2. Να ανεβάζετε το επίπεδο ενέργειά σας. 

3. Να προστατέψετε τον εαυτό σας από τον αρνητισμό. 

4. Να αφαιρέσετε τα χημικά από τη ζωή σας και να επιστρέψετε σε φυσικές μεθόδους ίασης. 

5. Να εκπαιδευθείτε να αναπνέετε σωστά και να χαλαρώνετε τους σφιγμένους σας ιστούς. 

6. Να απελευθερωθείτε από τους περιορισμούς που σας κρατούν δεμένους στον φόβο και την απογοήτευση. 

7. Να δεχτείτε την σοφία και τη γνώση της δημιουργίας σας. 

Όλα αυτά είναι η εισαγωγή για να αναλύσουμε στη συνέχεια ένα προς ένα τα 7 παραπάνω σημαντικά βήματα που θα σας οδηγήσουν στην ριζική αλλαγή της ζωής σας και στην αυτό-ίαση.