"Εγώ'' .... φίλος ή εχθρός ;

Η ψυχή σας είναι κι αυτή κομμάτι σας, όπως και το εγώ σας. Αν μας δινόταν μια απλούστερη επιλογή, όλοι μας θα επιλέγαμε τον δρόμο της ψυχής, θα προτιμούσαμε να αποδεχό­μαστε παρά να απορρίπτουμε - θα θέλαμε να νιώθουμε γαλή­νη και όχι ταραχή. Όμως η ζωή φέρνει δυσκολίες και για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες αυτές είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε επιλογές που δεν είναι απλές. 

Τι θα γινόταν αν γινόταν διάρρηξη στο σπίτι σας και η αστυνομία έπιανε δυο νεαρούς με μια καινούργια τηλεόραση, την οποία είχαν κλέψει από σας; Η περιουσία σας θα επέστρεφε στα χέρια σας. Θα επιλέγατε να μην ζητήσετε τη δίωξή τους; Τι θα γινόταν αν έπιαναν τους νεαρούς, μα αυτοί είχαν ήδη πουλήσει σε κλεπταποδόχους την τηλεόρασή σας; Μήπως τότε θα είχατε μεγαλύτερη επιθυμία να ζητήσετε την ποινική τους δίωξη; 

Αυτές οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο έλεος και την τιμωρία είναι συμβολικές της διχάλας που εμφανίζεται κάθε φορά που το εγώ θέλει να ακολουθήσει ένα δρόμο και η ψυχή έναν άλλο. Οι πιο συνηθισμένες καθημερινές ενέργειες σας απομακρύνουν από τον δρόμο της ψυχής. 

Σήμερα ή αύριο μπορεί :

Να απορρίψετε μια εμπειρία πριν τη ζήσετε 

Να επικρίνετε κάποιον άλλον ή τον εαυτό σας 

Να εναντιωθείτε σε μια καινούργια ιδέα 

Να μείνετε κολλημένοι σε μια άποψη που έχετε 

Να νιώσετε εσωτερική ταραχή 

Να αγανακτήσετε με τη θέση στην οποία βρίσκεστε 

Να αυξήσετε το επίπεδο της σύγκρουσης σε μια κατάσταση 

Να βάλετε τα δικά σας εγωιστικά συμφέροντα πάνω από oτιδήποτε άλλο

Να ασκήσετε κριτική και να ρίξετε το φταίξιμο σε άλλους

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το εγώ ενισχύεται.

Ασφαλώς, όλοι επαναλαμβάνουν αυτές τις συμπεριφορές χωρίς δεύτερη σκέψη ή, ακόμη κι αν τις σκεφτούν, θεωρούν δικαιολογημένες τις επιλογές του εγώ. Όμως η παγιωμένη και πεισματάρικη αντιμετώπιση των πραγμάτων που προκαλείται από αυτό είναι ιδιαίτερα επιβλαβής. 

Όλοι μας έχουμε αγανακτήσει με ανθρώπους που προβάλλουν έντονα το εγώ τους και που είναι προβλέψιμοι σαν ρολόγια, επειδή ό,τι κι αν λένε ή κάνουν - ποτέ δεν μειώνουν την αντίσταση, το πείσμα και τον εγωισμό τους. Όμως οι τάσεις αυτές είναι οι ίδιες που εμποδί­ζουν κι εσάς να εγκαταλείψετε την προσκόλλησή σας.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως το εγώ σας έχει μόνο βλαβερές επιδιώξεις. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει υπό κανονικές συνθή­κες. Το εγώ ενεργεί κυρίως με στόχο την αυτοπροστασία. Ορισμένοι άνθρωποι - πολύ λίγοι - έχουν συνειδητά μάθει να αντικρύζουν τον κόσμο χωρίς να προστατεύονται απ’ αυτόν. 

Αφήνουν την προστασία τους, βασίζονται σε κάποια ανώτερη δύναμη κι αυτό πρέπει να μάθουμε να κάνουμε εσείς κι εγώ. Διαφορετικά, δεν θα βγούμε ποτέ έξω από τα όρια της άμυνάς μας. Δεν χρειάζεται να γίνουμε άγιοι. Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το αν είστε καλοί άνθρωποι ή όχι. Απλώς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η εγκατάλειψη της προσκόλλησης είναι το μονοπάτι που οδηγεί στα πάντα.

Ας δούμε γιατί το να εγκαταλείψετε τις πεποιθήσεις του εγώ και να αφεθείτε είναι τόσο δύσκολο. Σκεφτείτε την τελευταία φορά που απορρίψατε κάποιον επειδή διαφωνούσε μαζί σας. Ή νιώστε πώς είναι να αρνείστε τη συνεργασία σας σε άλλους ανθρώπους επειδή έχετε την έντονη τάση να αντιτίθεστε στις γνώμες των άλλων. 

Η καθημερινότητα φέρνει στην επιφάνεια τέτοιες τάσεις με εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους τρόπους. Το εγώ σας εξακολουθεί να ενισχύει τα ίδια επιχειρήματα ξανά και ξανά : Να στοχεύεις πάντα στην κορυφή. 

Κανείς δεν πρόκειται να σε υπερασπιστεί. 

Δεν μπορείς να θυσιάσεις αυτό που λαχταράς.

Ψυχολογικά, οι αντιδράσεις αυτές δεν αφορούν το παρόν, αλλά το παρελθόν. Το εγώ σάς παροτρύνει να σκέφτεστε και να ενεργείτε σαν κακομαθημένο παιδί. Ένα τέτοιο παιδί θέλει μόνο αυτό που θέλει. Δεν έχει την ικανότητα να δει πέρα από το τώρα  και όταν δεν αποκτά αυτό που θέλει κατσουφιάζει, φωνάζει, γίνεται υστερικό. 

Ξέρω πως η φράση «το παιδί μέσα σου» έχει γίνει ένα ρομαντικό ιδανικό αθωότητας και αγάπης. Και αυτό το παιδί, ασφαλώς, υπάρχει μέσα σε όλους μας επίσης θα το δείτε κάθε φορά που η ψυχή καταφέρνει να λάμψει. Παρ’ όλα αυτά, το παιδί μέσα σας έχει κι έναν σκοτεινό εαυτό, που υιοθετεί την τακτική ενός θυμωμένου, πληγωμένου, εγωιστικού νηπίου. Όταν το εγώ βουτά μέσα σε αυτές τις σκιώ­δεις ενέργειες, τότε σας ωθεί να ενεργείτε με οπισθοδρομικούς τρόπους.

Είναι δύσκολο, ως ένας καλά προσαρμοσμένος ενήλικας, να αντιμετωπίσετε το γεγονός πως κουβαλάτε μέσα σας μια σκιά, που είναι όχι μόνο καταστροφική, αλλά και παιδιάστικη και παράλογη. Όμως κάτι θετικό είναι πολύ κοντά σας μη άμεσα διαθέσιμο σε σας, αρκεί να καταφέρετε να προσπεράσετε τις σκιές. 

Κάθε πνευματική παράδοση μιλά για τον λεγόμενο ανώτερο εαυτό, την πλευρά της ανθρώπινης φύσης που αντιπροσωπεύεται από την ψυχή. Αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας στην αγάπη που κήρυττε ο Ιησούς και στην ευσπλαχνία που διέδιδε ο Βούδας. 

Κάθε πνευματική παράδοση κάνει επίσης ξεκάθαρο πως η λεγόμενη κατώτερη φύση μας, η οποία χαρακτηρίζεται από την αμαρτία και την άγνοια, πρέπει να μεταμορφωθεί. Δυστυχώς, η επιλογή παρουσιάζεται με έναν τρόπο που δεν βοηθά καθόλου. 

Πώς μπορείς να ασπαστείς την αγάπη όταν την ίδια στιγμή σου λένε πως η κατώτερη φύση σου είναι αμαρτωλή; Η καταδίκη του κατώτερου εαυτού είναι το αντίθετο της αγάπης. 

Πώς είναι δυνατόν να υιοθετήσεις τη γαλήνη όταν ταυτόχρονα σου λένε πως πρέπει συνεχώς να πολεμάς ενάντια στον πειρασμό; Αντί vα γιατρεύεις τη διχασμένη φύση σου, καταλήγεις παγιδευμένος σ’ αυτήν.

Στην πράξη, το κομμάτι του εαυτού σας που επικρίνετε δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν έχει κανένα κίνητρο να συνεργαστεί, το εντελώς αντίθετο μάλιστα. Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό εναντίον του οποίου πολεμάτε, αυτό σκάβει ακόμη πιο βαθιά. Στο κάτω-κάτω, απειλείτε την επιβίωσή του. Ας σας δώσω ένα παράδειγμα από τον χώρο της πολιτικής, αφού οι περισσότε­ροι από εμάς κατανοούν ευκολότερα τον έξω κόσμο απ’ ό,τι τον εσώτερο εαυτό. 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργήθηκε ένας βαθύς διχασμός ανάμεσα σε εκείνους που υποστήριζαν τον δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ και εκείνους που εναντιώνονταν σε αυτόν. Τελικά, τα επιχειρήματα εναντίον του πολέμου έγι­ναν πειστικά, αν όχι ακατανίκητα. 

Ως μέρος ενός πειράματος, οι ερευνητές έβαλαν μια ομάδα ψηφοφόρων που υποστήριζαν τον πόλεμο μέσα σε ένα δωμάτιο και ζήτησαν από αυτούς να βαθμολογήσουν την υποστήριξή τους σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10. Μετά τους έβαλαν να ακούσουν μια ομιλία σχετικά με τους λόγους για τους οποίους δεν έπρεπε να γίνει ο πόλεμος. 

Αυτό έγινε το έτος 2008, δηλαδή η σύγκρουση στο Ιράκ ήταν ήδη πέντε ετών, κι έτσι υπήρχε ένα βουνό αντικειμενικών διάφορων σχετικά με τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα, όπως τα όπλα μαζικής καταστροφής, την απειλή της τρομοκρατίας, τις απώλειες των αμάχων και τα παρόμοια.

Οι επιστήμονες που έκαναν το πείραμα παρουσίασαν τις θέσεις της αντιπολεμικής πλευράς όσο πιο αντικειμενικά γινόταν αποφεύγοντας σκόπιμα κάθε επίδειξη πάθους. 

Στο τέλος της διάλεξης, ζητήθηκε από όσους έπαιρναν μέρος στο πείραμα να βαθμολογήσουν για δεύτερη φορά τη θέση τους υπέρ του πολέμου, και πάλι σε μια κλίμακα από το 1 μέχρι το 10. Το αποτέλεσμα ίσως σας ξαφνιάσει, αλλά τα μέλη της ομάδας υποστήριξαν ακόμα περισσότερο τον πόλεμο. Ο λόγος δεν είναι απαραίτητα το γεγονός πως αμφισβήτησαν τα αντιπολε­μικά δεδομένα. Απλώς δεν τους άρεσε να τους τρίβουν στη μαύρη τα λάθη τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα μέρη του εαυτού σας που νιώθουν πως επικρίνονται δεν πρόκειται να αλλάξουν. Θα προσπαθήσουν ακόμα πιο επίμονα να σας πείσουν να είστε εγωιστές, κριτικοί και οργισμένοι κάθε φορά που αντιμετωπίζετε μια έξωθεν εναντίωση. 

Οι πνευματικές παραδόσεις δεν έχουν λάβει υπ’ όψιν τους πως υπάρχει μια διαδικασία για να απο­γαλακτιστεί το εγώ από τις βλαβερές συνήθειές του. Θέτοντας το ζήτημα με όρους ηθικής, αμαρτίας και απειλής της οργής του θεού, ο Χριστιανισμός ακολούθησε το αντίθετο μιας αποτελεσματικής προσέγγισης. 

Ο Βουδισμός έχει μικρότερη τάση προς την ηθικολογία και διαθέτει ένα εξαιρετικά εκλεπτυσμέ­νο σύστημα ψυχολογίας. Όμως, στην απλοποιημένη του μορφή, και η άσκηση του Βουδισμού υποβαθμίζεται στον θάνατο του εγώ, μια άμεση επίθεση ενάντια στο εγώ που θεωρεί ως την πηγή της άγνοιας και της ψευδαίσθησης.

Η ιστορία της αντίθεσης μεταξύ του κατώτερου και του ανώτερου εαυτού είναι μάταιη εξαρχής. Δεν υπάρχει κάποιο ξεχωριστό, πανάγαθο και πάνσοφο κομμάτι σας το οποίο πρέπει είτε να κερδίσετε είτε να απολέσετε. Η ζωή είναι μια ροή συνειδητότητας. Κανένα κομμάτι σας δεν έχει φτιαχτεί από οτιδήποτε άλλο. 

Στην πραγματικότητα, ο φόβος και ο θυμός προκαλούνται και αυτοί από την ίδια αμιγή συνειδητότητα από την οποία πηγάζουν η αγάπη και η συμπόνια- υψώνουν ένα φράγμα ανάμεσα στο εγώ και στην ψυχή, παραβλέποντας το απλό αυτό γεγονός. 

Τελικά, θα καταφέρετε να αφεθείτε καταδικάζοντας οτιδήποτε κακό υπάρχει μέσα σας και κρατώντας το μακριά, αλλά μέσω μιας διαδικασίας η οποία συμφιλιώνει τα αντίθετα. Το εγώ σας πρέπει να καταλάβει πως ανήκει στην ίδια πραγματικότητα με την ψυχή σας. Χρειάζεται να ανακαλύψει πόσα κοινά έχει με την ψυχή σας, ώστε να εγκαταλείψει από μόνο του τις εγωιστικές επιδιώξεις προς χάριν ενός καλυτέρου τρόπου ζωής.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Deepak Chopra

Ανακαλύπτοντας το Σώμα" - "Ανασταίνοντας την Ψυχή

Despoina Palamari 

http://pulseoflove.blogspot.com

Κάνε τη Ζωή σου Best Seller.....!!!!!!!

Η Ζωή του καθενός αποτελεί μια ιστορία. Αυτή η ιστορία αποτελεί το Βιβλίο της Ζωής του κάθε ανθρώπου!

Αυτό το βιβλίο έχει όλα εκείνα τα συστατικά στοιχεία που καλούνται βιώματα και συνθέτουν τη ζωή μας. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννιόμαστε και αναπτυσσόμαστε, τους ανθρώπους που μας πλαισιώνουν σε κάθε φάση της ζωής μας, τις προκλήσεις του περιβάλλοντος και των σχέσεων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και τα διάφορα πεδία της εκδήλωσής μας, που κάθε φορά αποτελούν το μοναδικό σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία μας.

Βέβαια, μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ο καθένας από εμάς, ο ήρωας της ιστορίας, με τα όνειρά του, τις προσδοκίες του, τις αγωνίες του, τους φόβους του και το δικό του μοναδικό τρόπο να αντιλαμβάνεται και να βιώνει την αγάπη, τον έρωτα, τη μοναξιά, τη φιλία, τον πόνο, την ευχαρίστηση, την απογοήτευση, τη χαρά, την ευτυχία.

Πώς έρχονται όλα αυτά στη ζωή; Ποιός ή τί τα προκαλεί;

Πολλοί λένε για κάποια γεγονότα «Ήταν γραφτό να γίνει!»

Από ποιόν γράφτηκε; Πότε και γιατί; Ποιός γράφει την ιστορία σου;

Καθετί που κάνουμε αποτελεί επιλογή μας, συνειδητή ή όχι.

Πόσο συνειδητός είσαι με ό,τι επιλέγεις να κάνεις ή να μην κάνεις;

Γράφεις το Βιβλίο της Ζωής σου ή συμμετέχεις στις ιστορίες άλλων;

Κάθε εκδήλωσή μας γράφει στο Βιβλίο της Ζωής μας. Αυτό το οποίο εμείς οι ίδιοι γράφουμε είναι που καθορίζει τη συνέχεια της ιστορίας μας. Ό,τι κι αν είναι αυτό που έρχεται στη ζωή μας, το έχουμε εμείς οι ίδιοι «γράψει» κάποια στιγμή στο παρελθόν με ό,τι κάναμε ή δεν κάναμε.

Ο καθένας μας είναι ο συγγραφέας του βιβλίου της ζωής του. Κάθε στιγμή που καλούμαστε να επιλέξουμε, να αποφασίσουμε και να δράσουμε, γράφουμε στο βιβλίο της Ζωής μας. Και αυτό που κάθε φορά γράφουμε καθορίζει τη συνέχεια της ιστορίας μας. Το μέλλον προδιαγράφεται με αυτό που επιλέγουμε να κάνουμε σήμερα!

Κάθε επόμενη στιγμή μετά το Τώρα, είναι σαν μια λευκή σελίδα, στην οποία καλούμαστε να καθορίσουμε μέσα από επιλογές και δράσεις τη συνέχεια στην ιστορία της ζωής μας.

Μια λευκή σελίδα….. πόσο επιβλητική μπορεί να γίνει για το συγγραφέα! Έχει αυτή την καθαρότητα την τέλεια! Ένα πεδίο ολοκάθαρο, λευκό, που αξιώνει ό,τι καλύτερο, ό,τι πιο ευγενές και ιδανικό από τον συγγραφέα.

Καμιά γραφή δεν μπορεί να είναι αντάξια αυτής της καθαρότητας της λευκής σελίδας. Καμιά εκδήλωση δεν θα έχει ποτέ τη δόξα της! Το ύψιστο δεν μπορεί να αποτυπωθεί αυτούσιο. Μπορεί όμως να εννοηθεί..!!

Ό,τι πιο καλό, ό,τι πιο ιδανικό, ό,τι πιο ευγενές, υπάρχει στην ψυχή του καθενός. Μέσα του! Μόνο αυτό έχει ανάλογη καθαρότητα. Και αυτό το κομμάτι του οφείλει ο καθένας να επιχειρήσει να το αποτυπώσει στο Βιβλίο της Ζωής του!

Καμιά εκδήλωση, δράση ή δημιούργημα δεν θα είναι αντάξιο αυτής της εσωτερικής ποιότητας. Είναι όμως αναγκαίο αυτή η ποιότητα με κάποιο τρόπο να εκδηλωθεί, για να αφήσει το σημάδι της. Γιατί αυτό το σημάδι είναι ικανό να την αποκαλύψει.

Η λάμψη και η καθαρότητα των αξιών δεν υπάρχει στα προφανή. Χρειάζεται να φτάσει κάποιος στην πρώτη αιτία που τα γέννησε. Εκεί κρύβεται η ουσία κάθε δημιουργήματος και κάθε εκδήλωσης, στο νόημα που τα γέννησε! Εκεί θα συναντήσεις τις Αξίες ατόφιες!

Καθώς, λοιπόν, «γράφεις» το Βιβλίο της Ζωής σου δράσε όσο πιο συνειδητά μπορείς, εστιαζόμενος στις αξίες και στις ποιότητες που έχεις μέσα σου. Μόνο τότε οι δημιουργίες και οι εκδηλώσεις σου θα έχουν αξία. Μόνο τότε θα μπορέσουν να φανερώσουν την ποιότητα που κρύβεις μέσα σου, το σκοπό και το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής σου.

Πρόσθεσε λίγη μαγεία στη ζωή σου, δημιούργησε την ιστορία σου με εικόνες και χρώματα, αγκάλιασε τις προκλήσεις, ξεπέρασε τους φόβους και τόλμησε να ρισκάρεις για τα όνειρά σου. Αγάπησε, ζήσε τον έρωτα, μην κρατάς «πισινές», αφέσου, μάθε, μοιράσου και να είσαι βέβαιος ότι το Βιβλίο της Ζωής σου θα γίνει Best Seller!

Κάνε τη ζωή σου ώστε να αξίζει να διαβαστεί! Κι ενέπνευσε κι άλλους να ζήσουν με ποιότητα και ουσία, αποτυπώνοντας στη ζωή τους το δικό τους νόημα και σκοπό!

Άγγελος Τσιώνας - composeadreamlife

http://thesecretrealtruth.blogspot.com

9 Απίστευτα οφέλη της πρόπολης για την υγεία μας.....!!!!!!!

Η πρόπολη για αιώνες έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς πολιτισμούς για τις αντισηπτικές, αντιμικροβιακές και αποτοξινοτικές της ιδιότητες. Η πρόπολη, γνωστή και ως «Ρώσσικη πενικιλλίνη» ή «κόλλα μελισσών», είναι μια κολλώδης ουσία που οι μέλισσες μαζεύουν από διάφορα δέντρα και άλλες φυτικές ρητίνες.

Οι μέλισσες καλύπτουν εσωτερικά τα τοιχώματα της κυψέλης με αυτήν, εμποδίζοντας έτσι την εξάπλωση των βακτηρίων και μυκήτων που θα ήταν επιζήμια για την υγεία και ευημερία της αποικίας.

Η πρόπολη που συλλέγεται από διάφορες περιοχές του κόσμου παρουσιάζει ελαφρώς και διαφορετικές ιδιότητες, ανάλογα με τα είδη των δέντρων και φυτών που είναι διαθέσιμα στην περιοχή.

1. Η πρόπολη περιέχει φλαβονοειδή ενώσεις που είναι γνωστές για την αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράσης τους, καθώς και την ενίσχυση των ιστών και την αναγεννητική δράση.

2. Μια Πολωνική μελέτη το 1994 διαπίστωσε ότι στα ποντίκια που δίνονταν πρόπολη έζησαν περισσότερο από τα υπόλοιπα που βρίσκονταν στο εργαστήριο. Τα αντιοξειδωτικά που περιέχει, θεωρείται ότι έχουν αντιγηραντικές ιδιότητες στον άνθρωπο.

3. Σε πολλές χώρες, όπου τα αντιβιοτικά δεν είναι ευρέως διαθέσιμα, είναι συνήθης η χρήση της πρόπολης για να θεραπεύσει διάφορες πληγές.

4. Χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό μιας και μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη των βακτηρίων σε κοψίματα και εγκαύματα και μπορεί επίσης να προωθήσει την διαδικασία επούλωσης σε βλάβες του δέρματος που δεν έχουν επουλωθεί.

5. Χρησιμοποιείται ως στοματικό διάλυμα, η πρόπολη είναι σε θέση να αποτρέψει την κακή αναπνοή, ουλίτιδα και τερηδόνα.

6. Συνήθως λαμβάνεται ως θεραπεία για τον πονόλαιμο

7. Μπορεί να βοηθήσει σε διάφορες ασθένειες όπως: αρθρίτιδα, ακμή, άσθμα, δερματίδιδα και έλκη

8. Η πρόπολη επίσης περιέχει ουσίες με αξιόλογες αντικαρκινικές και αντιαιμοπεταλιακές δράσεις.

9. Σε συνδυασμό με βασιλικό πολτό μπορεί να βελτιώσει τις παρενέργειες απο τις χημειοθεραπείες και τις ακτινοβολίες.

Από υλικό που παρέχεται από τον 

Andrew Kochan, MD, 6-08

melissokomianet.gr

Γιατί πιστεύει κάποιος τόσο εύκολα τα ψέματα ;

Για να έχει ένα θεατρικό έργο επιτυχία και να αγγίξει το κοινό, θα πρέπει να είναι αληθοφανές, αλλά όχι αληθινό.Αυτό γράφει ο Αριστοτέλης στην «Ποιητική» του. Η ψεύτικη ιστορία είναι γοητευτική, διασκεδαστική και λειτουργεί καταπραϋντικά στην ψυχολογική μας κατάσταση. Η αλήθεια μας αγριεύει.

Υπάρχουν τα ψέματα που λέμε από ευγένεια ή από καλοσύνη. Μπορεί να πούμε «είσαι στις ομορφιές σου» σε κάποιον που είναι χάλια για να μην τον κάνουμε χειρότερα ή «θα γίνεις καλά, μη φοβάσαι» σ’ έναν ετοιμοθάνατο για να τον εμψυχώσουμε.

Υπάρχουν κι εκείνα που λέμε για τον εαυτό μας (συχνά και στον εαυτό μας). Αυτά δεν τα λέμε τόσο για να δείχνουμε καλύτεροι από ό, τι είμαστε, αλλά κυρίως για να μην χαλάσουμε την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς.

Υπάρχουν όμως και αυτά που λέμε για να χειραγωγούμε τους άλλους. Ενώ τα δύο πρώτα τα ξεστομίζουμε σχεδόν αυτόματα, τούτα εδώ χρειάζονται σχέδιο και ταλέντο. Ο ψεύτης αυτού του είδους φροντίζει να γνωρίσει καλά το ακροατήριό του και να μάθει να το σερβίρει με τέχνη. Τότε μπορεί να πουλήσει οτιδήποτε σε σχεδόν σε οποιονδήποτε, είτε είναι πωλητής είτε πολιτικός.

Όσο πιο ανασφαλείς είμαστε, τόσο ευκολότερα πιστεύουμε στα ψέματα και γυρίζουμε την πλάτη στην αλήθεια.

Γιατί πιστεύει κάποιος τόσο εύκολα τα ψέματα ; 

Τον κολακεύουν και του αρέσει

Η κολακεία είναι το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια του ψεύτη. Λέει η πωλήτρια «με το σώμα που έχετε, δεν υπάρχει ρούχο που να μην δείχνει υπέροχο επάνω σας». Η πελάτισσα θα ντραπεί να φύγει χωρίς να αγοράσει κάτι. 

Λέει ο υποψήφιος «ο ελληνικός λαός είναι έξυπνος, έντιμος και ξέρει να αγωνίζεται για το δίκιο του», και ο ψηφοφόρος ψωνίζει με κλειστά τα μάτια. Ύστερα του σερβίρει ότι ψέμα να’ ναι και ο ψηφοφόρος το πιστεύει. Διότι, εκείνος που κατάλαβε πόσο έξυπνος και σπουδαίος είναι, δεν μπορεί να λέει ψέματα. Από εκεί και πέρα θα πιστέψει οτιδήποτε τον κάνει να αισθάνεται καλά.

Είναι άσχετος

Όταν η κυβέρνηση ισχυρίζεται π.χ πως θα εξοικονομήσει 50 δις. από τη φορολόγηση των πλουσίων, θα πρέπει να γνωρίζεις

Α. πόσα ακριβώς είναι τα 50 δις. Β. ποιον θεωρεί πλούσιο.

Αν δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το πόσα χρήματα ξοδεύει το κράτος για τη μία ή την άλλη δουλειά, δεν έχεις ιδέα αν το ποσό αυτό είναι μικρό ή μεγάλο. Δεν σου λέει ποιούς θεωρεί πλούσιους, αλλά σε διαβεβαιώνει ότι φορολογώντας τους θα μαζέψει αυτό το ποσό. Αυτός που δεν γνωρίζει από στατιστικές, ποσοστά και μεγέθη κρατικού προϋπολογισμού, δεν δυσκολεύεται να το πιστέψει.

Επειδή το είπε κάποιος που εμπιστεύεται

Αν μία είδηση δημοσιευτεί στον διεθνή τύπο με έναν τρόπο και στον ελληνικό τύπο με έναν άλλο, πιστεύει τους «δικούς του». Αν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μία δεξιά και μία αριστερή εφημερίδα, πιστεύουμε εκείνη που εκφράζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις. 

Αν, λοιπόν, λέει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας πως είμαστε εντάξει με τις υποχρεώσεις μας προς τους δανειστές μας, αλλά οι ηγέτες των άλλων χωρών λένε πως δεν είμαστε, μαντέψτε ποιον θα πιστέψει ο Έλληνας πολίτης!

Ύστερα είναι και οι αυθεντίες. Εκείνοι των οποίων τη γνώμη εκτιμούν ιδιαίτερα. Αυτός που ήταν στο Πολυτεχνείο, που έκανε εξορία, που έχει γράψει βιβλία, που είναι απόστρατος αξιωματικός… αυτός είπε ότι οι ξένοι μισούν την Ελλάδα και θέλουν να την καταστρέψουν. Θα έλεγε ποτέ ψέματα ένας τέτοιος σοβαρός άνθρωπος;

Για κακή μας τύχη, εδώ εμπίπτουν και οι πάσης φύσεως σελέμπριτις. Αν του πει ο περιπτεράς της γειτονιάς του πως κάποιος τον παρακολουθεί, θα τον πει παρανοϊκό. Αν πει ένας καλλιτέχνης (του εντέχνου κατά προτίμηση) ή η πρωινή ξανθιά της καρδιάς του πως δύο πράσινα όντα με κεραίες φύτευαν πατάτες στον κήπο του/της, ε, αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Κι ακόμα χειρότερα, για πολλούς και το πιο εξόφθαλμο ψέμα μοιάζει αληθινό αν το «είπαν στις ειδήσεις».

Τρέμει την αλήθεια

Όσο εύπιστος και αν είναι κάποιος, έρχονται στιγμές που μέσα του γεννιούνται υποψίες. Ειδικά όταν ο ίδιος άνθρωπος τον κοροϊδέψει δεκάδες φορές. Όταν όμως του συμβεί αυτό, κάνει ό, τι περνά από το χέρι του για να αποδιώξει τις υποψίες. Γιατί;

Γιατί, αν αρχίσει να εξετάζει τα στοιχεία και τα επιχειρήματα, υπάρχει πιθανότητα να του αποδείξουν πως κακώς πίστευε αυτό το άτομο τόσο καιρό. Πως του έλεγε συνεχώς ψέματα. Η διαχείριση αυτής της αποκάλυψης είναι μεγάλος μπελάς και το ξέρει. Ας πάνε, λοιπόν, στην ευχή οι ενδείξεις και οι αποδείξεις. Δεν θέλει να ζήσει τη δυσάρεστη κατάσταση της διάψευσης των προσδοκιών. 

Δεν θέλει να παραδεχτεί πως εξαπατήθηκε. Θα συνεχίσει να πιστεύει τον απατεώνα. Ακριβώς όπως μία γυναίκα που εξαρτάται οικονομικά από τον σύζυγό της, θα πιστεύει κάθε φορά πως ο άντρας της ήταν σε επαγγελματική συνάντηση και δεν θα βλέπει τα κοκκινάδια στα ρούχα του.

Ακούει αυτό που θέλει ν’ ακούσει

Αυτός που συνήθισε να ζει με τα επιδόματα και τις επιδοτήσεις του κράτους, θα πιστέψει κάθε πληροφορία που επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα αυτών των επιδομάτων και επιδοτήσεων. Κάθε είδηση που θα θέτει σε αμφισβήτηση αυτό το μοντέλο εξάρτησης, δεν την βλέπει καθόλου. 

Αν τον αναγκάσεις να την δει, θα αμφισβητήσει την πηγή ή θα προβάλει το ατράνταχτο επιχείρημα «γιατί, τα άλλα μοντέλα είναι καλύτερα;». Η αντίδραση αυτή οφείλεται στην ανάγκη να αποδιώξει τον πόνο που του προκαλεί η διανοητική ένταση. Νιώθει ασφαλής με τις πεποιθήσεις που ήδη έχει και, αν του ρίξεις τα τείχη που τον προστατεύουν, θα τρελαθεί. Γι’ αυτό δεν θα σε αφήσει να τα ρίξεις.

Έχει η αλήθεια πιθανότητες να νικήσει; 

Οι άνθρωποι που επικαλούνται τον ορθολογισμό πέφτουν επίσης στην παγίδα ενός άλλου ψέματος. Νομίζουν πως με την παρουσίαση λογικών επιχειρημάτων θα πείσουν αυτόν που έχει πλανηθεί. Η αλήθεια είναι πως, αν δεν λάβετε υπόψιν σας τους ψυχολογικούς παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν θα πείσετε ποτέ κανέναν.

Για να έχετε πιθανότητες να καταρρίψετε δημοφιλείς μύθους, να θυμάστε :

1. Ξεριζώνοντας έναν μύθο, αφήνετε στην ψυχή του πιστού ένα τρομακτικό κενό, το οποίο πρέπει να αναπληρώσετε. Δεν μπορείς απλώς να πάρεις από το μωρό την αγαπημένη του κουβέρτα. Χρειάζεται να το παρηγορείς με άλλους τρόπους μέχρι να μάθει να κοιμάται χωρίς αυτήν.

2. Όσο χλευάζετε τον μύθο του και τον κατακρίνετε για την ευπιστία του, τόσο εκείνος προσκολλάται στο παραμύθι του. Μιλήστε του για την αξία της αλήθειας σας και όχι για τη γελοιότητα του μύθου του.

3. Μιλήστε απλά, κατανοητά και με λίγα λόγια. Όσο πιο πολύ μιλάτε τόσο περισσότερο εκείνος φοβάται πως προσπαθείτε να τον εξαπατήσετε.

4. Θα χρειαστεί να επαναλάβετε το επιχείρημά σας πολλές φορές. Την πρώτη φορά δεν θα το ακούσει καθόλου. Τη δεύτερη θα συγκρατήσει μία ή λέξεις που του έκαναν εντύπωση. Εσείς θα λέτε «μα τα ίδια λέγαμε και χτες», κι εκείνος θα νομίζει ότι τον κοροϊδεύετε.

5. Όσο πιο τερατώδες είναι το ψέμα που έχει καταπιεί τόσο πιο δύσκολα θα τον πείσετε πως είναι ψέμα. Η αλήθεια έχει χίλια καλά, αλλά δεν έχει τη γοητεία μίας συνωμοσίας, δεν πουλάει ελπίδα και χρειάζεται δουλειά για να γίνει κατανοητή.

«Δύο λάθη μόνο μπορείς να κανείς στον δρόμο προς την αλήθεια· να μην ολοκληρώσεις την διαδρομή ή να μην ξεκινήσεις καν» – Βούδας

http://www.grethexis.com

Οι ''κανόνες'' του Εγώ και της Ψυχής......!!!!!!!!!

Ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος προχωρά χωρίς πανοπλίες. Έχει βγάλει το προσωπείο του εγώ, έχει αφήσει πίσω ψευδαισθήσεις και κατασκευασμένες συμπεριφορές και ατενίζει την στιγμή του με την καθαρότητα της ψυχής του…

Όμως πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό όταν από μικρά παιδιά έχουμε εκπαιδευτεί στην αδιάκοπη προσπάθεια και σε στόχους ζωής. Η Ζωή όμως δεν είναι αγώνας δρόμου και δεν καρφιτσώνει στο στήθος μετάλλια. 

Σε όσους ξέρουν και κυλούν μαζί της προχωρώντας στο μονοπάτι της ψυχής τους μπορεί μόνο να χαρίσει γαλήνη, ισορροπία, πληρότητα…

Αν σου φαίνονται λίγα τα δώρα της μπορείς να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι απεγνωσμένα να την κατακτήσεις… Να ξοδεύεις όλη την ενέργεια σου για ένα αύριο που σίγουρα δεν το χρειάζεται η ψυχή σου.

Αν πάλι βαρέθηκες να πολεμάς κοίταξε την με καινούργια μάτια και δώσε στον εαυτό σου άλλες προοπτικές…

Ακόμα και τώρα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι χρειάζονται στρατηγικές για να φτιάξουν την ζωή τους. Δημιουργούν ένα ''προφίλ'' και προσπαθούν να επικοινωνήσουν μέσα από αυτό με τους ανθρώπους. Προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, να γίνουν αποδεκτοί, να ανεβάσουν το κοινωνικό τους επίπεδο και βάζοντας ''στόχους'' ακολουθούν κανόνες που λένε :

· Χρειάζεται σκληρή δουλειά για να πετύχεις κι αν δεν έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα δούλεψε περισσότερο!

· Το περισσότερο θα σε κάνει ευτυχισμένο! 

· Μην εγκαταλείπεις τα όνειρα σου, τους στόχους σου… συνέχισε να προσπαθείς πιο σκληρά!

· Αν νιώθεις ανασφάλεια μη τους το δείχνεις ποτέ. Από εσένα πρέπει να βλέπουν μόνο ''δύναμη'' !

· Δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του επιτυχημένου η λέξη αποτυχία. Μόνο επιτυχίες τον χαρακτηρίζουν!

Πόση προσπάθεια, πόση σκληρή δουλειά, πόση εμμονή, πόσο Εγώ; Και το αποτέλεσμα άραγε ποιο είναι; Αυτός είναι ο τρόπος για να γίνει κάποιος ευτυχισμένος;

Το ανθρώπινο μυαλό είναι αχόρταγο. Δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Όσα πιο πολλά του δίνεις τόσα πιο πολλά ζητάει…

Για παράδειγμα θες ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο, ένα σπίτι με πισίνα ίσως… και το αποκτάς! Για πόσες μέρες το χαίρεσαι πραγματικά; Πόσο καιρό το απολαμβάνεις; Πολύ λίγο γιατί το μυαλό σου βαριέται εύκολα και αναζητά καινούριους στόχους για να υλοποιήσει. 

Για να τους βαρεθεί κι αυτούς στη συνέχεια αν ποτέ τους κατακτήσει. Κι αν δεν τους κατακτήσει αυτοί, θα παραμείνουν έμμονα μέσα του, μεγεθύνοντας σου την αίσθηση του ανικανοποίητου και δημιουργώντας συναισθήματα αναξιότητας. 

Υπάρχει όμως και μια άλλη ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν κάποιους άλλους ¨κανόνες¨ που λένε:

· Αν έχεις προσπαθήσει σκληρά για κάτι και δεν τα έχεις καταφέρει άλλαξε ¨μονοπάτι¨. Βρες καινούρια έμπνευση!

· Αν αυτά που έχεις δεν σε ικανοποιούν, αν δεν είναι αρκετά, ανακάλυψε άλλα… μέσα σου!

· Αν το όνειρο σου δεν πραγματοποιείται και καταλαβαίνεις ότι τελικά ήταν μια φαντασίωση, βρες ένα όνειρο που ταιριάζει με σένα και την πραγματικότητά σου…

· Αν νιώθεις αδύναμος, ανασφαλής για κάτι απλά άφησε το, σταμάτα να το σκέφτεσαι για λίγο και να το τροφοδοτείς με φόβο, αρνητικότητα μέχρι να ξαναέρθεις στο κέντρο σου και να ξανασυνδεθείς με τη δύναμη σου!

Στη ροή της ζωής η επιτυχία ακολουθεί την αποτυχία όπως η μέρα τη νύχτα! Γι’ αυτό μην ανησυχείς και μην γραπώνεσαι ούτε από τα θετικά ούτε από τα αρνητικά αποτελέσματα! 

Δική σου πάντα είναι η επιλογή για να αποφασίσεις σε ποια ομάδα θέλεις να ανήκεις και ποιους κανόνες θέλεις να ακολουθήσεις. Εκείνους του Εγώ ή τους κανόνες της Ψυχής;

despoina palamari

http://pulseoflove.blogspot.com

Εμπιστεύσου το Θεό.....!!!!!!

Οι Άγγελοι είναι πανίσχυροι θεραπευτές και μπορείς να εργαστείς μαζί τους για να επιτύχεις τις χωρίς όρια θεραπευτικές τους ικανότητες. 

Μπορούν να σε βοηθήσουν να θεραπεύσεις τις σχέσεις σου, τις επαγγελματικές σου δραστηριότητες, τα οικονομικά σου, την ευημερία σου, την υγεία σου και οτιδήποτε άλλο σε προβληματίζει.

Χρειάζεται να ακολουθήσεις μερικά απλά βήματα ώστε να βοηθήσεις τους Αγγέλους να σε βοηθήσουνε :

1. Ζήτησε

Ο Νόμος της ελεύθερης βούλησης λέει ότι οι Άγγελοι δεν μπορούν να επέμβουν στη ζωή σου χωρίς τη ρητή σου άδεια.   

Η μόνη εξαίρεση είναι σε καταστάσεις που απειλούν τη ζωή μας πριν από την ώρα που είναι να φύγουμε. 

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, πρέπει να ζητήσεις από τους Αγγέλους να σε βοηθήσουνε. 

Πως το ζητάς; 

Απλά χρειάζεται να σκεφτείς «Άγγελοι!» και εκείνοι άμεσα θα ανταποκριθούν. 

Δεν χρειάζεται να θυμάσαι ούτε καν το όνομά τους, άλλωστε τα ονόματα στους Αγγέλους τα έδωσαν άνθρωποι, καλέσε τους με την ιδιότητά τους π.χ. Άγγελε της Αγάπης, Σοφίας, Ευημερίας κ.λ.π, έλα κοντά μου….

Άλλωστε εσύ όπως και όλοι οι άλλοι, έχεις ένα, δύο η και περισσότερους φύλακες Αγγέλους μαζί σου από τη γέννησή σου έως το τέλος. 

Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις, να πείς ή να σκεφτείς που να κάνει τους Αγγέλους σου να φύγουν μακριά σου ή να σε αγαπήσουν λιγότερο. 

Άλλωστε είναι φτιαγμένοι από καθαρή θεϊκή ενέργεια αγάπης, χαράς, σοφίας. 

Η αγάπη τους για σένα είναι παντοδύναμη και χωρίς όρους! 

Μπορείς να ζητήσεις περισσότεροι Άγγελοι να σε συνοδεύουν. 

Είτε ζητήσεις από το Θεό να σου στείλει Αγγέλους ή απευθυνθείς κατευθείαν στους αγγέλους ανταποκρίνονται και ο Θεός πάντα θέλει να σε περιβάλλουν και να σε ανακουφίζουν Άγγελοι αρκεί να το ζητάς.

2. Παρέδωσε το πρόβλημα

Για να μπορέσουν ο Θεός και οι Άγγελοι να θεραπεύσουν το πρόβλημά σου, πρέπει να το παραδώσεις ολοκληρωτικά σ΄ εκείνους εάν πραγματικά χρειάζεσαι βοήθεια. Είναι σαν να στέλνεις ένα γράμμα, πρέπει να αφήσεις το γράμμα από το χέρι σου για να μπορέσει το ταχυδρομείο να το παραδώσει για λογαριασμό σου. 

Αν αντί να το αφήσεις κρατάς το πρόβλημα, στέλνεις όλη σου την ενέργεια και έτσι μπλοκάρεις την ικανότητα μεσολάβησης των Αγγέλων. Εάν πραγματικά χρειάζεσαι βοήθεια άφησε απόλυτα το πρόβλημα στο Θεό και τους Αγγέλους!

3. Εμπιστεύσου τον Θεό

Δεν πρέπει να δίνεις στον Θεό και τους Αγγέλους οδηγίες για τα βήματα που θέλεις να κάνουν για να λυθεί το ζήτημά σου. 

Αντίθετα εμπιστεύσου ότι η άπειρη σοφία και δημιουργικότητα του Θεού θα βρουν μια ακόμα καλύτερη λύση από αυτή που θα μπορούσε να φανταστεί το ανθρώπινο μυαλό.

Θυμήσου : Η θέληση του Θεού είναι να είσαι πάντα ευτυχισμένος, – η.

4. Ακολούθησε τις οδηγίες του Θεού.

Αφού παραδώσεις το πρόβλημα στο Θεό και τους Αγγέλους, μπορεί να σου ζητήσουν να κάνεις κάποια ανθρώπινα βήματα για να λυθεί το ζήτημα. Αυτές οι οδηγίες θα σου έρθουν είτε σαν ομιλία, σαν όνειρο, όραμα, εσωτερική γνώση ή σαν διαισθητική αίσθηση. Εάν δεν είσαι βέβαιη για την προέλευση αυτών των μηνυμάτων, ζήτησε επιβεβαίωση από το Θεό. 

Ο Θεός & οι Άγγελοι θα σου δώσουν πάντα μηνύματα υποστήριξης και αγάπης! 

Αν κρατάς το Θεό μέσα στην καρδιά σου & στο νου σου, δεν χρειάζεται να ανησυχείς. 

Η Ουράνια αγάπη του Θεού είναι η μόνη δύναμη που υπάρχει. 

Οι σκεπτομορφές του φόβου και του σκοταδιού είναι αυταπάτες που μπορούν να «βλάψουν» μόνο εάν τους δώσεις δύναμη. 

Αφού ζητήσεις βοήθεια από Αγγέλους να περιμένεις τα μηνύματα του Θεού που θα σε κατευθύνουν για το πως θα λύσεις τα ζητήματά σου. 

Αυτές οι οδηγίες είναι οι απαντήσεις στις προσευχές σου & πρέπει να κάνεις κάποιες ενέργειες προκειμένου να βοηθήσεις τον Θεό να σε βοηθήσει. 

Μερικές φορές αυτές οι οδηγίες θα έχουν σχέση με δράση και οι Άγγελοι θα σου ζητήσουν να πας κάπου ή να τηλεφωνήσεις σε κάποιο συγκεκριμένο άνθρωπο. 

Άλλες φορές, οι οδηγίες θα αφορούν το μυαλό και την καρδιά σου, όπως όταν σου ζητούν οι Άγγελοι να συγχωρήσεις τον εαυτό σου ή κάποιον άλλον. 

Όποια και αν είναι τα μηνύματά τους, να ξέρεις ότι έρχονται από την Πηγή όλης της θεραπείας και όλων των λύσεων. 

Ακολουθώντας αυτές τις οδηγίες, το ζήτημά σου θα θεραπευθεί πλήρως.

Κανένα ζήτημα δεν είναι πολύ μεγάλο ή πολύ μικρό για να το λύσουν οι άγγελοι. 

Είτε θέλεις μια θέση στάθμευσης, χρήματα για τους λογαριασμούς σου ή καλύτερη υγεία οι άγγελοι θα είναι ευτυχισμένοι να σε βοηθήσουν. 

Η μεγαλύτερή τους αμοιβή είναι η ευτυχία σου, έτσι αν συνάδει με την θέληση του Θεού, θα σου δώσουν οτιδήποτε σου φέρνει χαρά! Αφού η χαρά είναι δικαίωμά σου & το αξίζεις!

Οι Άγγελοι είναι εδώ για να μας βοηθήσουν να θεραπεύσουμε τη ζωή μας & θέλουν να καλούμε τη βοήθειά τους. 

Βιβλιογραφία: Θεραπεία με την βοήθεια των Αγγέλων

Doreen Virtue, PH.D

Εκδόσεις Κρύων

https://myownangel7.wordpress.com

Ποτέ μην εγκαταλείπεις. Σήκω… και περπάτα.....!!!!!!!!!

Στον κύκλο της φύσης δεν υπάρχει νίκη ούτε ήττα : υπάρχει κίνηση. Ο χειμώνας μάχεται να επικρατήσει, στο τέλος όμως αναγκάζεται να παραχωρήσει τη νίκη στην άνοιξη, που φέρνει μαζί της λουλούδια και χαρά.

Το καλοκαίρι θέλει να κρατήσουν οι ζεστές του μέρες για πάντα, γιατί είναι πεπεισμένο ότι η ζέστη είναι ευεργετική για τη γη. Τελικά όμως αποδέχεται την άφιξη του φθινοπώρου, που θα επιτρέψει στη γη να ξεκουραστεί.

Η γαζέλα τρώει το χορτάρι και την καταβροχθίζει το λιοντάρι. Το θέμα δεν είναι ποιος είναι ο πιο δυνατός, αλλά πώς μας δείχνει ο Θεός τον κύκλο του θανάτου και της ανάστασης.

Στον κύκλο αυτό δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, μονάχα στάδια που πρέπει να ολοκληρωθούν. Όταν το καταλάβει αυτό η καρδιά του ανθρώπου, θα απελευθερωθεί. Θα αποδέχεται χωρίς πόνο τις δύσκολες στιγμές και δε θα αφήνεται να ξεγελαστεί από τις στιγμές της δόξας.

Και τα δύο θα περάσουν. Η μία κατάσταση θα διαδεχτεί την άλλη. Και ο κύκλος θα συνεχιστεί μέχρι να απελευθερωθούμε από τη σάρκα και να συναντηθούμε με τη θεϊκή Ενέργεια.

Έτσι, όταν ο παλαιστής βγει στην αρένα - είτε από δική του επιλογή είτε επειδή τον έστειλε εκεί το μυστηριώδες πεπρωμένο -, ας νιώθει χαρά το πνεύμα του για τη μάχη που θα δώσει. Αν διατηρήσει την αξιοπρέπεια και την τιμή του, δε θα ηττηθεί ποτέ, ακόμα κι αν χάσει τον αγώνα, επειδή η ψυχή του θα είναι άθικτη.

Και δε θα κατηγορήσει κανέναν γι’ αυτό που του συμβαίνει. Από τότε που αγάπησε για πρώτη φορά και τον απέρριψαν κατάλαβε πως αυτό δε σκότωσε την ικανότητα του να αγαπάει.

Ό,τι ισχύει στον έρωτα ισχύει και στον πόλεμο. Όταν χάνουμε μια μάχη ή όλα όσα νομίζαμε πως είχαμε, ζούμε στιγμές δυστυχίας. Όταν όμως οι στιγμές αυτές περνούν, ανακαλύπτουμε μια άγνωστη δύναμη που υπάρχει μέσα στον καθένα από μας, μια δύναμη που μας εκπλήσσει και αυξάνει τον αυτοσεβασμό μας.

Κοιτάζουμε γύρω μας και λέμε στον εαυτό μας : «Επέζησα». Και χαιρόμαστε με τα λόγια μας.

Άλλοι όμως, ακόμα κι αν υποφέρουν από την ήττα και ταπεινώνονται από τις ιστορίες που διαδίδουν γι’ αυτούς οι νικητές, επιτρέπουν στον εαυτό τους να δακρύσει, μα ποτέ δε νιώθουν αυτολύπηση. Ξέρουν απλώς πως η μάχη διακόπηκε και πως τη συγκεκριμένη στιγμή οι ίδιοι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.

Ακούν τους χτύπους της καρδιάς τους. Προσέχουν πως βρίσκονται σε ένταση. Πως φοβούνται. Κάνουν έναν απολογισμό της ζωής τους και ανακαλύπτουν πως, παρά τον τρόμο που αισθάνονται, η πίστη καίει ακόμα στην καρδιά τους και τους ωθεί προς τα εμπρός.

Προσπαθούν να μάθουν πού έκαναν λάθος και πού όχι. Εκμεταλλεύονται τη στιγμή που είναι πεσμένοι κάτω για να ξεκουραστούν, για να γιατρέψουν τις πληγές τους, να ανακαλύψουν νέες στρατηγικές και να εξοπλιστούν καλύτερα.

Και φτάνει μια μέρα που τους χτυπά την πόρτα μια καινούρια μάχη. Ο φόβος υπάρχει ακόμα, όμως πρέπει να δράσουν – αλλιώς θα μείνουν πεσμένοι για πάντα. Σηκώνονται, αντικρίζουν τον αντίπαλο και θυμούνται τον πόνο που έζησαν και δε θέλουν να ξαναζήσουν.

Η προηγούμενη ήττα τούς αναγκάζει να νικήσουν τούτη τη φορά, αφού δε θέλουν να ξαναζήσουν τον ίδιο πόνο.

Κι αν η νίκη δεν έρθει αυτή τη φορά, θα έρθει την επόμενη. Κι αν όχι την επόμενη, τη μεθεπόμενη. Το χειρότερο δεν είναι να πέφτεις, είναι να μη σηκώνεσαι.

Ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται. Οι άλλοι είναι όλοι νικητές.

Και θα έρθει η μέρα που οι δύσκολες στιγμές θα είναι μονάχα ιστορίες τις οποίες θα αφηγούνται περήφανοι σε όποιον θέλει να τους ακούσει. Και όλοι θα ακούν με σεβασμό, και θα μάθουν να έχουν τρία σημαντικά πράγματα.

Υπομονή, και να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να δράσουν.

Σοφία, για να μην αφήσουν την επόμενη ευκαιρία να ξεφύγει.

Και περηφάνια για τις ουλές τους.

Οι ουλές είναι μετάλλια χαραγμένα στη σάρκα τους με φωτιά και σίδερο και θα τρομάζουν τους εχθρούς τους, γιατί θα δείχνουν πως ο άνθρωπος που στέκεται απέναντι τους έχει μεγάλη εμπειρία στη μάχη. Συχνά αυτό μας κάνει να επιζητάμε το διάλογο και να αποφεύγουμε τις συγκρούσεις.

Οι ουλές μιλούν πιο δυνατά από την κόψη του σπαθιού που τις δημιούργησε.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Paolo Coelho “Το χειρόγραφο της Άκρα”, εκδ. Λιβάνη

anthologion.gr

e-koutsobola.gr

Περασμένες ζωές και τωρινές σχέσεις......!!!!!!!!!

                   

Είμαστε σαν τα ποτάμια. Λαμπεροί στην επιφάνεια σφύζουμε από ζωή αλλά βαθιά μέσα μας κυλούν πανίσχυρα, αόρατα ρεύματα ψυχικών αναμνήσεων και επιθυμιών. Είναι οι συναθροισμένες μνήμες όλων των γήινων ενσαρκώσεων που φέρει η ψυχή μας. Αυτές μας κάνουν να αγαπάμε ένα άτομο και να απεχθανόμαστε κάποιο άλλο. 

Να νιώθουμε υπέροχα συναισθήματα και δονήσεις με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο σε μια φάση της ζωής μας και σε κάποια άλλη φάση να νιώθουμε απαίσια και άβολα με το ίδιο εκείνο πρόσωπο. Τα πρότυπα και οι συνήθειες έχουν πάρει σχήμα και μορφή μέσα στην εσώτερη συνειδητότητά μας και αποφασίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα φερθούμε στους ανθρώπους γύρω μας.

Κάθε άτομο που βρίσκεται στον περίγυρο της παρούσας ζωής μας, βρισκόταν παρόμοια στον περίγυρο περασμένων ζωών μας. Οι γονείς, τ’ αδέλφια, οι σύντροφοι, τα παιδιά, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, τα αφεντικά, ακόμα και οι εχθροί μας άρχισαν να μοιράζονται τη ζωή μαζί μας πολύ πιο πριν από την παρούσα ζωή μας.

Τα αποτελέσματα εκείνων των περασμένων εμπειριών αντανακλώνται στις συνθήκες των σημερινών μας σχέσεων. Είναι επόμενο, οι δικές τους μνήμες των κοινών μας περασμένων εμπειριών να επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους προς εμάς, σήμερα.

Όμως οι επιρροές από τις δράσεις εκείνων των περασμένων ζωών δεν μας είναι ξεκάθαρες. Συχνά, εκείνοι με τους οποίους ζήσαμε πολλές καλές ζωές είναι οι ίδιοι με τους οποίους είχαμε και πολλά προβλήματα και διαφωνίες, ένα μείγμα από «καλό» και «κακό» κάρμα, δηλαδή. 

Πράγματι, είναι πολύ σπάνιο μια σχέση παρελθούσας ζωής να είναι καλή από όλες τις απόψεις. Οι θετικές πλευρές μιας περασμένης ζωής θα μας αποφέρουν μεγάλες χαρές και υποστήριξη στο παρόν, ενώ αντίθετα, οι περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν είχαμε φερθεί με αγάπη, θα γίνουν αφορμή για πόνο αλλά και για μάθηση (βελτίωση) των σχέσεών μας στην παρούσα ζωή. 

Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει αυτές τις επιρροές. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο συμπαντικός νόμος του Κάρμα μας φέρνει συνεχώς αντιμέτωπους με τη χρήση της ελεύθερης βούλησής μας κατά το παρελθόν. Έτσι, τα όσα κάναμε στις άλλες ψυχές (ανθρώπους) και τα όσα έκαναν οι άλλες ψυχές σε εμάς φαίνονται στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε με τις σχέσεις μας σε τούτη τη ζωή.

ΟΜΑΔΕΣ ΨΥΧΩΝ

Από την αρχή οι ψυχές μας είχαν την τάση να ταξιδεύουν στο χρόνο ομαδικά, και η ίδια η πράξη του να ταξιδεύουν μαζί για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα δημιουργεί δυνάμεις έλξης που βοηθούν στη διατήρηση και την ανάπτυξη σχέσεων ανάμεσα στα μέλη των ομάδων. 

Σχεδόν όλες οι ψυχές στον πλανήτη σήμερα υπήρχαν και σε παλαιότερες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Ως αποτέλεσμα, οι σχέσεις των λαών του κόσμου σήμερα είναι μια αντανάκλαση των δραστηριοτήτων του παρελθόντος ανάμεσά τους. Οι ομάδες ψυχών δεν είναι άκαμπτες ή στατικές. Κάθε ψυχή μπορεί να χρησιμοποιήσει την ελεύθερη βούληση και να επιδιώξει εμπειρίες σε μιαν άλλη ομάδα. Ούτε οι γενιές ενσαρκώνονται σε αυστηρά, άκαμπτα μοτίβα. 

Για παράδειγμα, δυο μέλη της οικογενειακής ομάδας που ήταν πατέρας και γιος σε μια ζωή, μπορεί να αλλάξουν θέσεις και να γίνουν παππούς και εγγονός. Ή να επιλέξουν να ενσαρκωθούν ως αδέλφια. Ωστόσο, μπορούν να επιλέξουν να μην είναι ξανά στην ίδια οικογένεια.

Γενικά, όμως, οι ομάδες ψυχών ενσαρκώνονται σε κύκλους, ξανά και ξανά μαζί, περίπου την ίδια εποχή. Μιλάμε εδώ για εποχές και όχι για χρόνια. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στις υπαγορεύσεις του Edgar Cayce.

Στις σχέσεις των ομάδων, τα καρμικά χρέη μπορεί να δημιουργήσουν μερικές πολύ τραγικές καταστάσεις. Η συνάντηση των ψυχών μπορεί να καταλήξει σε φόνο, βιασμό, βασανιστήρια και άλλες ειδεχθείς πράξεις. 

Φανταστείτε τι θα μπορούσε να συμβεί αν τα καρμικά χρέη φέρουν μαζί τις ψυχές του Ρωμαϊκού στρατού του Κολοσσαίου με τις ψυχές εκείνων που έριξαν βορά στα λιοντάρια, ή τις ψυχές των Ισπανών Κονκισταδόρ με τις ψυχές των Ίνκας, των Αζτέκων, ή τις ψυχές των Ναζί με των Εβραίων.

ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ

Μια «αδελφή ψυχή» δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ψυχή με την οποία έχουμε μοιραστεί πάρα πολλές ζωές και με την οποία συντονιζόμαστε πλήρως. Καταλαβαινόμαστε όπως κανένας άλλος δεν μπορεί να μας καταλάβει. 

Αυτή η κατανόηση δίνει στις αδελφές ψυχές την ικανότητα να βοηθά η μία την άλλη με τρόπους που θα ήταν δύσκολο να επιτευχθούν αν δεν υπήρχε αυτός ο τόσο ισχυρός δεσμός μέσα στους αιώνες. Λειτουργούν συμπληρωματικά σε μια σχέση, προσφέροντας αυτό που λείπει η μία στην άλλη.

Συνήθως σκεφτόμαστε τις «αδελφές ψυχές» ως εραστές ή συζύγους αγαπημένους, αλλά μπορεί να είναι και συνεργάτες, φίλοι, αδέλφια, συμμαθητές κλπ. Δεν είναι απαραίτητο να είναι οπωσδήποτε ερωτικό ζευγάρι.

ΔΙΔΥΜΕΣ ΨΥΧΕΣ (ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ)

Μια ψυχή, πριν από την είσοδό της στη δυαδικότητα της Γης, εμπεριέχει και την αρσενική και την θηλυκή ενέργεια. Καθώς εισέρχεται στο γήινο πεδίο, επιλέγει μια από τις δυο φύσεις της και προβάλει τα χαρακτηριστικά της ενέργειας που επέλεξε. Όσο δύσκολο και αν σας φαίνεται, το άλλο κομμάτι της μπορεί να επιλέξει να ενσαρκωθεί στη Γη περίπου την ίδια εποχή. 

Με άλλα λόγια, η ψυχή μας, που είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε, είναι σε θέση να χωριστεί στα δυο, μια αρσενική οντότητα και μια θηλυκή και να ενσαρκωθούν στη Γη ξεχωριστά την ίδια περίπου περίοδο. Υπάρχουν μερικά παραδείγματα στις υπαγορεύσεις του Κέυση. 

Αξίζει να αναφέρουμε τη σχετική με μια ομάδα τεσσάρων ψυχών (στην παρούσα ενσάρκωση), ένας σύζυγος, η γυναίκα του, ο μεγαλύτερος γιος τους και μία γυναίκα συνεργάτης στην οικογενειακή επιχείρηση και πολύ καλή φίλη της οικογένειας. Ο Κέυση είπε στον σύζυγο πως η γυναίκα του ήταν η αδελφή ψυχή του και χωρίς εκείνη η ζωή του δεν θα έφτανε στο ύψιστο δυναμικό της. 

Όμως, η γυναίκα συνεργάτης του ήταν η «δίδυμη φλόγα» του, με άλλα λόγια ήταν το άλλο μισό της ψυχής του. Επιπλέον, η δίδυμη φλόγα της γυναίκας του ήταν ο μεγάλος γιος. Κατανοώ πόσο παράξενα σας φαίνονται όλα αυτά, αλλά οι δυναμικές της ζωής είναι πέρα από τη μεγαλύτερη φαντασία μας.

Τις περισσότερες φορές οι δίδυμες φλόγες δεν επιλέγουν να ενσαρκώνονται την ίδια περίοδο.

ΓΟΝΕΙΣ & ΠΑΙΔΙΑ

Όσο δύσκολο και αν είναι να το πιστέψουμε, κάθε ψυχή επιλέγει τους γονείς της, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι ψυχές που έχουν υπάρξει σε περασμένες ζωές μαζί έχουν και μεγαλύτερη έλξη μεταξύ τους. Όταν μια ψυχή προσπαθεί να αποφασίσει μέσα από ποια κανάλια (γονείς) θα ενσαρκωθεί στη Γη, δέχεται μαζί τους περιορισμούς και τις ευκαιρίες που θα της προσφέρει η μελλοντική της οικογένεια. 

Από το πνευματικό πεδίο η ζωή στη Γη μοιάζει με ποτάμι που βλέπει κανείς από ψηλά. Η ψυχή βλέπει το ποτάμι και το μέγεθός του, τις στροφές και τα παρακλάδια του και βλέπει σε ποιο σημείο του ποταμού της ζωής βρίσκεται το πλοίο των γονιών. Με τον τρόπο αυτό έχει μια μεγαλύτερη οπτική της ζωής που θα βιώσει με τους συγκεκριμένους γονείς. 

Παρόλα ταύτα, επειδή η ζωή έχει πολλές παράπλευρες οδούς, η ψυχή μπορεί να δει μόνο τα πιο δυνατά ρεύματα της ζωής των γονιών. Δεν μπορεί να γνωρίζει αν οι γονείς, με την ελεύθερη βούληση που έχουν, αλλάξουν κάποια στιγμή γνώμη και βάλουν πλώρη για άλλα μονοπάτια, τα οποία θα αλλάξουν και το μέλλον της οικογένειας. 

Δεν είναι σίγουρο, ακόμα, ότι δεν θα αλλάξει και η ίδια γνώμη, μόλις επιβιβαστεί στο πλοίο τους. Το πεπρωμένο και η μοίρα υπάρχουν και πάνε παρέα με την ελεύθερη βούληση, αλλά τίποτε δεν μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη της ελεύθερης βούλησης της ψυχής, δοσμένη από τη θεότητα. 

Ανά πάσα στιγμή χρησιμοποιώντας την ελεύθερη βούληση μπορούμε να αλλάξουμε κατεύθυνση, σκοπούς, στάση, τα πάντα.

Η ψυχή εισέρχεται, γενικά, στο σώμα του βρέφους κοντά στην ή κατά την ώρα της γέννησης. Σε μια αρκετά ασυνήθιστη περίπτωση η ψυχή μπήκε δυο μέρες μετά τη γέννηση του μωρού. Όταν ρωτήθηκε για την καθυστέρηση, ο Κέυση απάντησε ότι η ψυχή γνώριζε πολύ καλά πόσο δύσκολη θα ήταν η ζωή που είχε επιλέξει να ζήσει, και δεν ήταν απόλυτα σίγουρη ότι ήθελε να γεννηθεί! 

Μετά ο Κέυση ρωτήθηκε, τι ήταν εκείνο που κράτησε ζωντανό το μωρό επί δυο ημέρες, και απάντησε, «το πνεύμα». Για τον Κέυση, η ψυχή ήταν η οντότητα με όλες τις προσωπικές αναμνήσεις και επιδιώξεις, ενώ το πνεύμα ήταν η δύναμη της ζωής.

Σύμφωνα με την μεταφυσική εργασία του Ρούντολφ Στάινερ, η ψυχή ενσαρκώνεται σε τέσσερα στάδια :

1) Ένα πρώτο επίπεδο συνειδητότητας εισέρχεται την ώρα της γέννησης.

2) Ένα δεύτερο και μεγαλύτερο επίπεδο συνειδητότητας εισέρχεται την εποχή που το μωρό βγάζει τα πρώτα του δόντια.

3) Ένα τρίτο εισέρχεται κατά την εφηβεία και

4) Το τελευταίο κομμάτι που ολοκληρώνει έτσι τη συνειδητότητα της ψυχής, εισέρχεται κοντά στην ηλικία των 21 ετών.

Οι περισσότερες πηγές συμφωνούν ότι τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής είναι αφιερωμένα στην ανάπτυξη του φυσικού σώματος, από τα δυο έως τα επτά το παιδί σχηματίζει την έννοια του εαυτού και την άποψη για τον κόσμο. 

Κατά τη διάρκεια της εφηβείας παράλληλα με τις σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές, ο Κέυση αναφέρει πως αρχίζουν και οι καρμικές επιρροές. Γύρω στην ηλικία των είκοσι το άτομο αρχίζει να θέτει την πορεία του στη ζωή. 

Η ζωή συνεχίζεται από εκεί και μετά μέσα από σειρές εμπειριών και σταυροδρόμια αποφάσεων και επιλογών που συνήθως συμβαίνουν σε μεγάλους Επταετείς Κύκλους: 1-7, 8-14, 15-21, 22-28, 29-36, 37-44, και λοιπά.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Για να καταλάβουμε καλύτερα όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή ας κοιτάξουμε κάποια παραδείγματα βγαλμένα μέσα από την αληθινή ζωή. Κυρίως μέσα από τις υπαγορεύσεις του Έντγκαρ Κέυση.

Όπως όλα τα νεαρά κορίτσια έτσι και η Λίντα Μιλς ήθελε να ερωτευτεί κάποιο υπέροχο αγόρι, να κάνει οικογένεια και να έχει μια πλούσια, ολοκληρωμένη ζωή. Όταν γνώρισε τον μέλλοντα σύζυγό της ένιωσε να ελκύεται προς αυτόν παρά το ότι δεν ήταν εκείνο που η Λίντα είχε ονειρευτεί. Ειδικά δεν της άρεσε η τάση του να παίρνει τις αποφάσεις για εκείνη. Όμως η αγάπη τους ήταν αμοιβαία και δυνατή και ένιωθαν άνετα μεταξύ τους.

Παντρεύτηκαν και απέκτησαν δυο κορίτσια. Η Λίντα ένιωθε απόλυτη χαρά με την πρώτη της κόρη. Είχε πολύ καλή εγκυμοσύνη και όταν το μωρό γεννήθηκε περνούσαν οι δυο τους πολλές ώρες μαζί, ήταν διαρκώς ευτυχισμένες και η Λίντα νανούριζε το μωρό της τραγουδώντας. 

Αλλά η ιστορία με τη δεύτερη κόρη της ήταν διαφορετική. Είχε δύσκολη εγκυμοσύνη, γεμάτη ναυτία και στρες. Μετά τη γέννηση του μωρού δεν κατάφεραν να συγχρονιστούν ποτέ. Το μωρό δεν ήθελε να το κρατά ή να το παίζει όπως έκανε με το πρώτο και το τάισμά του ήταν ένας αγώνας. 

Στην πράξη, το μωρό απέκτησε αλλεργία στο μητρικό γάλα και το αντικατέστησαν με του εμπορίου. Μόνο το άγγιγμα του πατέρα του ανεχόταν και καθώς μεγάλωνε, η προτίμησή του για εκείνον άρχισε να είναι ξεκάθαρη. Ήταν το «κορίτσι του μπαμπά» ενώ η πρώτη κόρη ήταν «της μαμάς».

Κάποια στιγμή επισκέφθηκε η οικογένεια τον Κέυση για μια υπαγόρευση και τότε αναδύθηκαν στην επιφάνεια οι λόγοι για τα προβλήματα της παρούσας ζωής τους. 

Η Λίντα και ο άντρας της είχαν υπάρξει πολλές φορές στο παρελθόν αντρόγυνο, αλλά στην αμέσως προηγούμενη ήταν πατέρας και κόρη. Η τωρινή του τάση να την ελέγχει και να αποφασίζει για εκείνη, προερχόταν από το ότι ήταν ο πατέρας ακριβώς στην προηγούμενη ενσάρκωση. 

Η Λίντα ήταν ένα άγριο, επαναστατικό παιδί και αυτό επειδή σε πάρα πολλές προηγούμενες ζωές ήταν ζευγάρι με την οντότητα που τώρα ήταν ο πατέρας της. Η ζωή ήταν δύσκολη και για εκείνον. Την μεγάλωνε χωρίς τη βοήθεια της γυναίκας του που είχε πεθάνει. Όλα αυτά τα συναισθήματα τα μετέφεραν μαζί τους στην τωρινή τους ζωή. 

Όσο για την πρώτη κόρη της, ήταν η καλύτερή της φίλη σε πολλές ενσαρκώσεις της και πάντα την βοηθούσε με τη φιλία και την αγάπη της. Η δεύτερη κόρη της ήταν ερωμένη του πατέρα της σε πολλές προηγούμενες ζωές, οπότε φαντάζεστε τους λόγους για την αμοιβαία εχθρότητα που ένιωθαν μάνα και κόρη. Το μωρό δεν ήταν αλλεργικό μόνο στο γάλα της Λίντα, δεν ήθελε ούτε τα χάδια ούτε τη φροντίδα της, ενώ αντίθετα προτιμούσε την αγάπη του πατέρα. 

Ο πατέρας και η δεύτερη κόρη έπρεπε να μάθουν να αγαπάνε ο ένας τον άλλον με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο αγάπης και να μην παρασυρθούν σε αιμομιξία. Φυσικά όλα τα συναισθήματά τους προέρχονταν από το υποσυνείδητο, αλλά επηρέαζαν την συνειδητή ζωή τους.

Βλέπουμε, λοιπόν, τα βαθιά ρεύματα των περασμένων εμπειριών να παίζουν σημαντικό ρόλο στις παρούσες σχέσεις. Σύμφωνα με τον Κέυση, σκοπός τους ήταν τώρα, από την άποψη των ψυχών τους, να ζήσουν μαζί ξανά και να κάνουν προσπάθειες να εντείνουν την αγάπη και να περιορίσουν τις πικρίες και τις κακές συνήθειες που κουβαλούσαν από το παρελθόν τους.

Σε μιαν άλλη περίπτωση, ο Μάικλ Παρκς φοβόταν πολύ το σκοτάδι και παρά τις προσπάθειες που έκανε να καταπολεμήσει το φόβο του δεν είχε καταφέρει τίποτα. Ο φόβος του δεν ήταν όπως φοβούνται τα παιδιά το σκοτάδι. Φοβόταν μέχρι θανάτου, μέχρι του σημείου να νιώθει πως πνίγεται αν έμενε για λίγο διάστημα στο σκοτάδι. 

Τίποτε δεν είχε συμβεί στην παιδική του ηλικία που να ήταν αιτία αυτού του μεγάλου φόβου. Οι γονείς του πάντα πρόσεχαν να μην μείνει το παιδί τους σε σκοτεινό χώρο γι’ αυτό και λάμβαναν όλα τα μέτρα. 

Αργότερα, όταν παντρεύτηκε, η γυναίκα του αποδείχτηκε πολύ υπομονετική μαζί του. Έφτιαξαν ένα πρόγραμμα να πηγαίνει για ύπνο πρώτα εκείνος και να κοιμάται με τα φώτα ανοιχτά και εκείνη να πηγαίνει στο κρεβάτι όταν τον είχε πάρει ο ύπνος. Τότε μόνο έκλεινε τα φώτα για να κοιμηθεί. Αν, όμως, ο Μάικλ ξυπνούσε μέσα στη νύχτα, αγχωνόταν και ένιωθε πολύ άβολα. 

Προσπαθούσε να μην πανικοβληθεί μέχρις ότου ανάψει το φως στο κομοδίνο του. Αλλά και πάλι, έφευγε από το κρεβάτι, πήγαινε στο σαλόνι, άναβε όλα τα φώτα και συνέχιζε τον ύπνο του στον καναπέ, γνωρίζοντας ότι τα φώτα θα έμεναν ανοιχτά συνεχώς. Μια νύχτα ο Μάικλ ξύπνησε από ένα τρομακτικό όνειρο. 

Ονειρεύτηκε πως ήταν κλεισμένος σ’ ένα σκοτεινό μπουντρούμι που ολόγυρα περιστοιχιζόταν από έναν υγρό πέτρινο τοίχο, τόσο ψηλό που δεν μπορούσε να διακρίνει πού τελείωνε. Δεν υπήρχε τρόπος να βγει από εκεί και κανένας δεν ερχόταν για βοήθεια. Άρχισε να κλαίει. Έκλαψε τόσο πολύ που το κελί του άρχισε να γεμίζει δάκρυα. 

Όταν αντιλήφθηκε πως το νερό από τα δάκρυα είχε φτάσει μέχρι το στήθος του, θέλησε να σταματήσει το κλάμα αλλά δεν μπορούσε. Ένιωθε ολότελα κολλημένος σε μια κατάσταση από την οποία δεν μπορούσε να διαφύγει, χωρίς ελπίδα να δει ξανά το φως της ζωής. 

Τελικά το νερό έφτασε στη μύτη του και ήταν αναγκασμένος να στέκεται στις μύτες των ποδιών του για να αναπνέει, παρόλ’ αυτά συνέχισε το κλάμα. Αργά-αργά αφέθηκε να παρασυρθεί κάτω από το νερό, παραδίνοντας τη θέλησή του στην πραγματικότητα της δύσκολης θέσης του. Εκείνη τη στιγμή ξύπνησε από το όνειρο. Τα σεντόνια είχαν ποτίσει από τον ιδρώτα που κάλυπτε το σώμα του.

Διηγήθηκε το όνειρο στη γυναίκα του και στους γονείς του, που έκλαψαν και στενοχωρήθηκαν πολύ. Όμως, κατά βάθος, ο Μάικλ άρχισε να νιώθει καλά. Παρατήρησε ότι ο φόβος του για το σκοτάδι είχε αρχίσει να μειώνεται από το όνειρο και μετά. Ήταν σαν κάτι στο όνειρο να τον θεράπευσε και να τον άλλαξε.

Ένα χρόνο αργότερα ο Μάικλ έλαβε μέρος σε μια σειρά πειραμάτων ανάκλησης του παρελθόντος μέσω αναδρομής στις εμπειρίες περασμένων ζωών. Από τις πληροφορίες που πήρε άρχισε να καταλαβαίνει γιατί φοβόταν το σκοτάδι.

Σε μια παλαιότερη ενσάρκωση είχε αποστατήσει από την αυλή του Λουδοβίκου 14ου. Οι επιθέσεις του κατά των δυνάμεων του βασιλιά ήταν τόσο βίαιες και καταστροφικές που σύντομα έγινε ο πιο καταζητούμενος άνδρας στη Γαλλία. Οι επιδρομές του είχαν καταστρέψει πολλές βασιλικές αποθήκες και η ικανότητά του να διαφεύγει τη σύλληψη είχαν αυξήσει υπερβολικά το μίσος των κυνηγών του. 

Μια μέρα κατάφεραν να τον συλλάβουν και τον πέταξαν σε ένα μπουντρούμι-πηγάδι, το σκέπασαν και τον άφησαν να πεθάνει έναν αργό θάνατο. Κατάφερε να επιβιώσει αρκετές μέρες σ’ εκείνο το απόλυτο σκότος. 

Στην αρχή πίστευε ότι οι φίλοι του και η οικογένειά του θα κατάφερναν να τον ελευθερώσουν, αλλά καθώς οι μέρες περνούσαν κατάλαβε ότι κανείς δεν θα ερχόταν να τον σώσει, έχασε τις ελπίδες του και πέθανε. 

Τις τελευταίες μέρες είχε χάσει κάθε αίσθηση χρόνου και το μυαλό του είχε αρχίσει να τα χάνει. Δεν ήξερε πια τι ήταν πραγματικότητα και τι ψευδαίσθηση. Αλλά το χειρότερο ήταν το αδυσώπητο σκοτάδι και ο περιορισμός. Αυτό θυμόταν η ψυχή του και φοβόταν τόσο πολύ.

Ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς, οι τωρινοί γονείς του και η γυναίκα του ήταν τα ίδια άτομα που περίμενε να τον σώσουν από το μπουντρούμι. Ο πατέρας και η γυναίκα του ήταν τότε οι καλύτεροι φίλοι και σύντροφοί του στις πολεμικές επιχειρήσεις, ενώ γυναίκα του τότε ήταν η τωρινή μητέρα του.

Δεν είχαν πάει να τον σώσουν επειδή ήταν πολύ επικίνδυνο να ρισκάρουν να τον ελευθερώσουν χωρίς να τους συλλάβουν και να τους πετάξουν κι εκείνους στο μπουντρούμι. Οι πράξεις του ήταν εκείνες που τον οδήγησαν στο θάνατο, όμως οι γονείς του και η γυναίκα του είχαν μετανιώσει που δεν είχαν τουλάχιστον προσπαθήσει να κάνουν κάτι. 

Το όνειρο ήταν αυτό που ξύπνησε υποσυνείδητες μνήμες στους γονείς και στη γυναίκα του και γι’ αυτό αντέδρασαν με τέτοιο τρόπο. Όμως, το ότι έζησε ξανά την εμπειρία μέσα στο όνειρό του, τον ελευθέρωσε από τον φόβο θανάτου για το σκοτάδι.

Σε μιαν άλλη περίπτωση, ένας άντρας ερωτεύτηκε μια γυναίκα χωρισμένη και άρχισε να έχει εσωτερική πάλη με τα συναισθήματά του. Τελικά την παντρεύτηκε και προσπάθησε να είναι ένας καλός θετός πατέρας για το παιδί της. 

Όταν όμως συνειδητοποίησε πως δεν μπορούσε να αποκτήσει δικά του παιδιά, ένιωσε προδομένος και άρχισε να νιώθει μνησικακία για την ιδιαίτερη σχέση που υπήρχε ανάμεσα στη γυναίκα του και στο παιδί της. 

Απευθύνθηκε στον Έντγκαρ Κέυση και έμαθε ότι σε μια προηγούμενη ενσάρκωση στην αρχαία Ελλάδα είχε παντρευτεί την ίδια γυναίκα, η οποία δεν μπορούσε να μείνει έγκυος. Εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη ντροπή για ένα ζευγάρι να είναι άτεκνο. Αν και έβλεπε την πικρία και τη θλίψη της, διάλεξε μια δεύτερη γυναίκα και απέκτησε παιδί μαζί της. 

Επιπλέον, την ταπείνωσε ακόμα περισσότερο φέρνοντας τη νέα γυναίκα και το παιδί τους να ζήσουν στο ίδιο σπίτι, αναγκάζοντας την πρώτη γυναίκα του να είναι μάρτυρας των περιπτύξεων και της χαράς που έδειχνε ο άντρας στη νέα του οικογένεια. Στην παρούσα ζωή, σύμφωνα με τον Κέυση, ήταν αυτός που δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει, αν και ήθελε πολύ ν’ αποκτήσει παιδιά. 

Και παρόλο που ζούσε στο ίδιο σπίτι με τη γυναίκα του και τον προγονό του, ένιωθε ξένος στην αγάπη που μοιραζόταν η γυναίκα του με το παιδί της.

Αν η γυναίκα του εκμεταλλευόταν την παρούσα θέση της και του έκανε τη ζωή μίζερη, απλά θα προετοίμαζε μια γεμάτη θλίψη μελλοντική ζωή. Ο νόμος του κάρμα είναι απρόσωπος. Οτιδήποτε κάνει κάποιος στον άλλον θα το βιώσει και ο ίδιος, αμετάκλητα. Αν η γυναίκα επέλεγε να βοηθήσει τον άνδρα της να ξεπεράσει τη θλίψη και την απομόνωση που ένιωθε, θα θεράπευε πολλές πληγές και συγχρόνως θα ελευθέρωνε τον εαυτό της από τον τροχό του κάρμα.

Μια ακόμα περίπτωση, όπου μια όμορφη γυναίκα με μοντέρνα, κοσμοπολίτικη ζωή πήγε στον Κέυση και περιέγραψε το βαρύ φορτίο της: ο άντρας της ήταν «ανίκανος» και αυτή μια πολύ όμορφη, νέα γυναίκα. Γιατί; Γιατί βρισκόταν σε μια τέτοια κατάσταση; Θρηνούσε. 

Συνέχισε, λέγοντας ότι υπήρχε ένας άλλος άντρας στη δουλειά της και αναρωτήθηκε αν μπορούσε να συνάψει σχέση μαζί του, παραμένοντας με τον άντρα της… επειδή τον αγαπούσε τον άντρα της, απλά ήθελε να ολοκληρώσει τη γυναικεία φύση της. Ο Κέυση της έδωσε να καταλάβει γιατί βρισκόταν σε τέτοιο δίλημμα. 

Σε μια περασμένη ενσάρκωση την εποχή των Σταυροφοριών ήταν παντρεμένη με την ίδια οντότητα και στο παρόν. Ο άντρας της ήταν από τους πιο γνωστούς Σταυροφόρους και συχνά έλειπε σε πολέμους. Κάθε φορά που έφευγε, έβαζε στη γυναίκα του τη ζώνη αγνότητας. 

Κάποτε εκείνη ευχήθηκε με την καρδιά της να γίνει ισόπαλη με εκείνον, και τώρα, εκείνος βρισκόταν στη θέση που θα του επέτρεπε να εξισορροπήσει την αδικία.

Τι τρίγωνο! Δεν θα με εξέπληττε αν μάθαινα ότι ο άλλος άντρας βρισκόταν κοντά της στο κάστρο, όταν ο σύζυγος-σταυροφόρος έλειπε στους πολέμους! Τέλος πάντων, νάτοι και πάλι μαζί να επεξεργάζονται με θαυμαστό τρόπο εκδίκηση ή κάθαρση για τις περασμένες πράξεις τους. 

Ο σύζυγος είχε στο παρελθόν με ελεύθερη βούληση συνθλίψει τη βούληση της γυναίκας του, εξαναγκάζοντάς την να υποκύψει στον σεξουαλικό περιορισμό χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Στην πρόσφατη ζωή ήταν εκείνος που ήταν σεξουαλικά περιορισμένος και απογοητευμένος, ολότελα αφημένος στη δική της βούληση και τις επιλογές. Τώρα αυτή είχε τη δύναμη να τον κάνει να πληρώσει.

Αλλά, εκτός από όμορφη γυναίκα ήταν συνάμα και τρυφερή σύζυγος. Ο Κέυση την συμβούλεψε να κάνει αυτό που θα ήθελε να της κάνουν, αν βρισκόταν στη θέση του συζύγου της. Και αυτό έκανε. Αποτραβήχτηκε από τον άλλο άντρα και προσπάθησε να χτίσει μια ευτυχισμένη οικογένεια με τον άντρα της. 

Καταλαβαίνουμε ότι θα υπέφερε αλλά με τον τρόπο αυτό απέφυγε την εκδίκηση, που θα την έκανε να υποφέρει και στην επόμενη ζωή της. Χωρίς αμφιβολία η επόμενη ενσάρκωσή της θα είναι γεμάτη ευτυχία σωματική, νοητική, συναισθηματική και πνευματική.

Όταν ο Βάλτερ Μόρρισον μπήκε στην αίθουσα συνεδριάσεων, έμπαινε σε μια ιστορία που ξεπερνούσε τα όρια της παρούσας ζωής του. Ανάμεσα στα μέλη του συμβουλίου υπήρχαν ψυχές που είχαν υπάρξει οι κατακτητές του, οι υπηρέτες του, οι παλλακίδες του, άντρες του λόχου του αλλά και οι χειρότεροι εχθροί του! 

Φανταστείτε τι θα υποκινούσε την ψηφοφορία που σίγουρα ακολουθούσε μια πρόταση του Βάλτερ στο συμβούλιο των μετόχων. Ποιος θα τον υποστήριζε; Ποιος θα ήταν αντίθετος με τις ιδέες του;

Ο ίδιος ο Βάλτερ ένιωσε κατάπληξη όταν είδε τον τρόπο με τον οποίο επηρέαζε το παρελθόν τα συναισθήματα των μελών του συμβουλίου του.

Όταν οι σχέσεις αντιμετωπίζονται με τη γνώση των εμπειριών από τις παρελθούσες ζωές, οι συμπεριφορές, τα συναισθήματα και οι διαθέσεις μέσα στις ανθρώπινες σχέση γίνονται περισσότερο κατανοητές. Και τότε μπορούμε να «δουλέψουμε» με περισσότερη ευσπλαχνία και συγχώρεση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε…

angelsmell.blogspot.gr

awakengr.com

Σεπτέμβριος : Καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο.....!!!!!!!!!

«Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα».

Ο Σεπτέμβριος ο ένατος μήνας του χρόνου και ο πρώτος του Φθινοπώρου. Μερικές από τις ονομασίες του είναι: Ορτυκολόγος (επειδή περνάνε τα ορτύκια), Πετμεζάς (λόγω της παρασκευής πετμεζιού αυτό το μήνα), Σποράρης, Σταυρίτες (Ποντιακή ονομασία), Σταυρός, Τρυγητής, Τρυγομηνάς, Χινόπωρος.

Παροιμίες για το μήνα Σεπτέμβριο

"Τον Τρυγητή τ'αμπελουργού πάνε χαλάλι οι κόποι!"

"Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια τον Οκτώβρη τα κουδούνια!"

Τον Τρυγητή τ' αμπελουργού πάνε χαλάλι οι κόποι.

Αν ίσως βρέξει ο Τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο.

Του Σταυρού σταύρωνε και δένε.

Του Σεπτέμβρη οι βροχές, πολλά καλά μας φέρνουν.

Μάρτη και Σεπτέμβρη ίσια τα μεσάνυχτα.

Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια.

Στον Τρυγητή σιτάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε.

Του Σταυρού σταύρωνε και σπέρνε.

kee-tzides.blogspot.gr

http://www.tinosvoice.gr

Αυτός είναι ΔΗΜΑΡΧΟΣ - Με πόλη που έχει 0% ανεργία και μισθούς 1200 €.....!!!!!!!

Με σχεδόν καθόλου αστυνομία, έγκλημα ή ανεργία, η πόλη περιγράφεται ως μια δημοκρατική, σοσιαλιστική ουτοπία.

Η ανεργία είναι ανύπαρκτη στη Marinaleda, ένα χωριό της Ανδαλουσίας στη νότια Ισπανία, που είναι ευημερούσα, χάρη στον γεωργικό συνεταιρισμό του. Μια πόλη όπου όλοι δουλεύουν, δεν υπάρχει αστυνομία, ενώ οι μισθοί είναι 1200 Ευρώ.

Εκ πρώτης όψεως, η ισπανική πόλη της Marinaleda δεν διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη στην περιοχή της.

Τοποθετημένη στην γραφική κοιλάδα Campiña, η γύρω περιοχή αποτελείται από καταπράσινους λόφους, μίλια από ελαιώνες και χρυσαφένιες εκτάσεις με σιτάρι που εκτείνεται όσο το μάτι μπορεί να δει.

Η πόλη είναι όμορφη, ήσυχη και χαρακτηριστική αυτών που βρίσκονται στην Ανδαλουσία, την φτωχότερη,νότια επαρχία της Ισπανίας.

Όταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία.

Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό.

«Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Στον συνεταιρισµό, λοιπόν του Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν.

Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊό ντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία.

Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Όµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα.

Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος.

«Δεν έχουµε ούτε παπά – δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο.

«Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

«Υπάρχουν πολλές οικογένειες που δεν μπορούν να φάνε & στον 21ο αιώνα αυτό είναι ντροπή. Το φαγητό είναι ένα δικαίωμα, δεν είναι κάτι με το οποίο μπορεί κανείς να κάνει παιχνίδια.»

Κατοικίες μόνο με 15 € το μήνα...Μόνο στην επαρχία αυτή, υπάρχουν 690.000 άδειες κατοικίες ή φάρμες, λόγω των κατασχέσεων από τις τράπεζες.

Αλλά όχι στη Marinaleda, επειδή ο Γκορντίγιο έχει μια λύση: όποιος θέλει να χτίσει το δικό του σπίτι μπορεί να το κάνει δωρεάν. Τα υλικά και ειδικευμένοι εργάτες παρέχονται από το δημαρχείο, και η γενναιόδωρη αποζημίωση των 192 τετραγωνικών μέτρων σημαίνει ότι τα σπίτια είναι ευρύχωρα. 

Οι οικογένειες στη συνέχεια πληρώνουν μόνο € 15 το μήνα για το υπόλοιπο της ζωής τους, με τη συμφωνία ότι το σπίτι δεν μπορεί να πωληθεί για ίδιον όφελος.

Ανεργία 0%

Στην Ανδαλουσία, η ανεργία ανέρχεται σήμερα στο 37 τοις εκατό (ένα εντυπωσιακό 55 τοις εκατό για τους νέους). Αλλά στη Marinaleda, ο πληθυσμός 2.645 ατόμων έχει σχεδόν πλήρη απασχόληση μέσω του γεωργικού συναιτετισμού της πόλης, όπου οι εργάτες κερδίζουν ίσους μισθούς των € 1,200 ανά μήνα. Εδώ, σε μια περιοχή όπου 1 στους 3 ανθρώπους είναι άνεργοι, αυτό το επίτευγμα δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

«Πρέπει να επανεξετάσουμε τις αξίες μας, την καταναλωτική κοινωνία, την αξία που δίνουμε για τα χρήματα, τον εγωισμός και τον ατομικισμό», παρατηρεί ο Γκορντίγιο. «Η Marinaleda είναι ένα μικρό παράδειγμα, και θέλουμε αυτή η εμπειρία να επεκταθεί σε όλο τον κόσμο. Θέλουμε να την κάνουμε γνωστή, να την μάθουν περισσότεροι άνθρωποι. Έτσι μόνο μπορεί να πετύχει και να μείνει»

Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη.

«Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

pixlax.gr

http://thesecretrealtruth.blogspot.com