5 σημάδια που δείχνουν ότι δεν σέβεστε τον εαυτό σας…!!!!

Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση κάθε είδους προβλήματος είναι η αυτοεπίγνωση, γι’ αυτό ελπίζω ότι η παρακάτω λίστα θα σας βοηθήσει. 

Αν έχετε κι εσείς οποιοδήποτε από τα 5 σημάδια που δείχνουν ότι δεν αγαπάτε τον εαυτό σας, εύχομαι αφού διαβάσετε αυτό το άρθρο να βρείτε χρόνο για να τα ξαναβρείτε με το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σας – τον εαυτό σας.

1. Ζηλεύετε την ευτυχία, την επιτυχία και τις σχέσεις των άλλων ανθρώπων.

Ένα άτομο που αγαπά τον εαυτό του, όταν συναντά ανθρώπους που έχουν πιο πολλά προσόντα ή επιτυχίες, η άμεση αντίδρασή του είναι η έμπνευση. Θέλει να μάθει και να ακούσει περισσότερες εμπειρίες από αυτό το καταπληκτικό άτομο που μπορεί να του διδάξει τόσα πολλά.

Από την άλλη πλευρά, κάποιος που κάνει συνεχώς αυτοκριτική, θα νιώσει ζήλια, ανεπάρκεια και πίκρα. Μερικές φορές, το συναίσθημα είναι τόσο έντονο που μπορεί να αρχίσει να μισεί το άλλο άτομο έντονα. Στην πραγματικότητα, το μόνο που μισεί είναι ο εαυτός του.

2. Λέτε συνεχώς λευκά ψέματα.

Αν λέτε συχνά ψέματα, είτε μικρά είτε μεγάλα, και ύστερα σκέφτεστε ότι δεν θα έπρεπε να το είχατε κάνει, πιθανόν αυτό να οφείλεται στη σχέση που έχετε με τον εαυτό σας.

Αυτοί που λένε ψέματα συνεχώς στην ουσία ζητούν την έγκριση και την αποδοχή των άλλων.

Όταν αγαπάμε τον εαυτό μας η αποδοχή και η έγκριση είναι διαρκώς παρούσα διότι πηγάζει από μέσα μας. Ωστόσο, όταν βρισκόμαστε σε μια κατάσταση συνεχούς αυτοκριτικής, η αυτοεκτίμησή μας είναι χαμηλή με αποτέλεσμα υποσυνείδητα να προσπαθούμε με κάθε ευκαιρία να γεμίσουμε το κενό.

Με αυτό τον τρόπο, κινδυνεύετε να χάσετε την ακεραιότητά σας από κάποιους ανθρώπους που ίσως σας δείξουν αποδοκιμασία. Μην ανησυχείτε όμως, αυτό είναι κάτι που διορθώνεται εύκολα και δεν θα καταλήξει σε μια παθολογική κατάσταση!

3. Δυσκολεύεστε να κάνετε γυμναστική, να φάτε καλά ή να διακόψετε κακές συνήθειες.

Όταν αγαπάμε κάποιον, είναι αυτονόητο ότι δεν θέλουμε να τον βλάψουμε. Ποτέ δεν θα κάναμε κακό πχ στο παιδί ή τον σκύλο μας.

Όταν βέβαια αντιπαθείτε κάποιον, το ζήτημα είναι διαφορετικό.

Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους βρίσκουν ευχάριστο ακόμα κι απαραίτητο να φροντίζουν καθημερινά το πνεύμα και το σώμα τους. Αυτό είναι φυσικό αποτέλεσμα της συμφιλίωσης με τον εαυτό τους.

Αν σας είναι δύσκολο να δείξετε φροντίδα στον εαυτό σας, ίσως θα πρέπει να προσέξετε έτσι ώστε αυτή η διαδικασία να γίνει μια βασική ανάγκη και να μην αποτελεί κάτι μακρινό που σας προκαλεί ενοχές.

4. Νιώθετε ευτυχισμένοι μόνο όταν όλα πηγαίνουν καλά.

Αυτό είναι κάτι που φαίνεται απολύτως φυσιολογικό. Γιατί να είστε ευτυχισμένοι όταν τα πράγματα είναι άσχημα;

Ακριβώς αυτό όμως συμβαίνει στους ανθρώπους που αγαπούν τον εαυτό τους.

Σκεφτείτε ότι η ζωή είναι μια περιπέτεια. Αν κάνετε ένα ταξίδι και βρίσκεστε με καλή παρέα, ακόμα κι αν καθυστερήσει το αεροπλάνο ή το φαγητό έχει απαίσια γεύση, εσείς θα περνάτε καλά. Μπορείτε να πάρετε το όλο θέμα ανάλαφρα και να γελάσετε. Αν βαριέστε ή είστε δυσαρεστημένοι με την παρέα σας, αυτά τα μικροπράγματα μπορούν να σας τρελάνουν.

Αυτή είναι η δύναμη της σχέσης που έχετε με τον εαυτό σας. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα γελάστε, αδιαφορήστε και δοκιμάστε ξανά. Όταν η κατάσταση γίνεται πολύ άσχημη, παρηγορήστε τον εαυτό σας, πάρτε όσο χρόνο χρειαστείτε και διαβεβαιώστε τον εαυτό σας ότι όλα θα πάνε καλά.

5. Θυμώνετε με τον εαυτό σας επειδή παρουσιάζετε οποιοδήποτε από τα παραπάνω σημάδια.

Αν αισθάνεστε ντροπή ή φόβο επειδή ανακαλύψατε ότι σας λείπει η αυτοεκτίμηση, είναι σίγουρο ότι κάνετε υπερβολική αυτοκριτική.

Τέτοιου είδους άτομα συνήθως επιβάλλουν κάποια πρότυπα στον εαυτό τους. Θεωρούν ότι καθορίζονται από αριθμούς και προσδοκίες. Όταν ανακαλύπτουν ότι με κάποιο τρόπο δεν ανταποκρίνονται, νιώθουν λύπη.

Προσωπικά, πάντα υποστηρίζω το εξής: η αυτοβελτίωση χωρίς αυτοεκτίμηση είναι σαν να χτίζει κάποιος ένα σπίτι πάνω στην άμμο. Χτίζει ξανά και ξανά, αλλά αυτό βυθίζεται συνεχώς.

Πρέπει να χτίσετε θεμέλια με άνευ όρων αυτοαποδοχή ανεξαρτήτως από τα επιτεύγματα και τις προσδοκίες σας. Στη συνέχεια, αν ανακαλύψετε ότι υστερείτε σε κάτι, μπορείτε να ξεκινήσετε με ενθουσιασμό να αποκτάτε καινούριες γνώσεις.

Θεωρώ ότι είμαι ένας από τους επιζώντες αυτής της τρομερής μάστιγας της στέρησης αγάπης. Αφού σταθεροποίησα τη σχέση μου με τον εαυτό μου, είδα τη σχέση με το σώμα μου, το μυαλό μου, την οικογένειά μου, τον σύντροφό μου, το παρελθόν μου – με όλα και όλους – να βελτιώνεται ραγδαία.

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι, αλλά ξεχνούν ότι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να διορθώσουν είναι η επικοινωνία ανάμεσα στην καρδιά, το μυαλό και το πνεύμα.

Όλα λοιπόν εξαρτώνται από εσάς.

Τι θα κάνετε για να αγαπήσετε τον εαυτό σας περισσότερο σήμερα κιόλας;

Πηγή

https://mymind.gr

Πώς θα μεγαλώνουμε χωρίς να «γερνάμε» : Ένας 10λογος που αξίζει να κολλήσεις στο ψυγείο…!!!!

Το να μεγαλώσουμε είναι δώρο, αφού σημαίνει ότι είμαστε υγιείς και ζούμε τη ζωή μας. Η πρόκληση είναι να μεγαλώνουμε χωρίς να γερνάμε!

Όχι δεν πάσχουμε από το σύνδρομο του Ντόριαν Γκρέι! Στόχος μας δεν είναι να παραμείνουμε για πάντα νέες, fit και χωρίς ρυτίδες. Αφενός γιατί αυτό θα ήταν ένας πραγματικά ανέφικτος στόχος και αφετέρου γιατί είναι δώρο το να μεγαλώνουμε : 

Σημαίνει ότι ζούμε την κάθε μέρα και εξελισσόμαστε. Το αν θα γεράσουμε όμως είναι άλλη ιστορία. Γιατί όπως και να το κάνουμε, η έννοια των γηρατειών έχει συνδεθεί με κάποιες αρνητικές εικόνες. 

Όλοι έχουμε ως εικόνα κάποιον «ηλικιωμένο» – με δυσκολία στην κίνηση, προβλήματα μνήμης, και διαρκείς αναφορές «στα παλιά». 

Σήμερα όμως οι μεγαλύτεροι άνθρωποι δεν ταιριάζουν απαραίτητα με αυτή την εικόνα! Σήμερα, υπάρχει η δυνατότητα να μεγαλώνουμε χωρίς να γερνάμε και αυτό περνάει από το χέρι μας.

Πώς θα μεγαλώνουμε χωρίς να «γερνάμε»: Ο 10λογος που αξίζει να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου

#1 Φροντίζω τον οργανισμό μου. Αυτό σημαίνει ότι τρώω σωστά και ισορροπημένα και κοιμάμαι καλά. Χωρίς υπερβολές μα και χωρίς στερήσεις.

#2 Μένω κινητικά ενεργή. Γυμνάζομαι με ότι τρόπο μου αρέσει είτε είναι περπάτημα, είτε yoga, είτε στο γυμναστήριο, είτε κάνοντας κάποιο σπορ) και διατηρώ τακτικό πρόγραμμα κίνησης.

#3 Παραμένω γνωστικά ενεργή. «Γυμνάζω το μυαλό μου με ασκήσεις όπως σταυρόλεξα ή sudoku, παίζω επιτραπέζια, δημιουργώ παζλ. Και προσπαθώ να αποφεύγω να googlάρω ό,τι δεν θυμάμαι – προσπαθώ πρώτα να το θυμηθώ «στίβοντας» το μυαλό μου.

#4 Ζω στο σήμερα και εστιάζω στο «εδώ και τώρα» και όχι στα παλιά. Ενημερώνομαι για την επικαιρότητα, μαθαίνω τις εξελίξεις. Και όχι, η τεχνολογία δεν θα με ξεπεράσει, θα την ακολουθώ και θα την εξερευνώ ακόμη κι όταν δεν θα την πολυκαταλαβαίνω! (Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν τα παιδιά και τα εγγόνια, για να μας βοηθάνε όταν η τεχνολογία θα μας έχει ξεπεράσει!)

#5 Είμαι κοινωνική. Συνεχίζω να κάνω αυτά που έκανα, τις δραστηριότητές του και εάν έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο προσθέτω κι άλλες! Επιδιώκω την επικοινωνία - πρόσωπο με πρόσωπο ή έστω τηλεφωνικά - με φίλους και συγγενείς, και αποφεύγω να κλείνομαι στον εαυτό μου μεταφορικά, και στο σπίτι μου κυριολεκτικά.

#6 Δεν κάθομαι αδρανής. Αν έχω περισσότερο χρόνο καταπιάνομαι με ένα χόμπι, μαθαίνω κάτι καινούριο όπως μια νέα ξένη γλώσσα, επαναφέρω παλιά συνήθεια - κέντημα, πλέξιμο, κηπουρική.

#7 Δεν διαμαρτύρομαι για την ηλικία μου και τα δεδομένα της. Θυμάμαι ότι κάποιες αλλαγές λόγω ηλικίας είναι αναπόφευκτες, εάν διαμαρτυρόμαστε διαρκώς για αυτές θα τις μεγεθύνουμε στο νου μας. Τις αποδέχομαι! Αποφασίζω ότι δεν «πειράζει» αν κουράζομαι λίγο πιο εύκολα, ή εάν με πονάει η μέση μου πιο συχνά – αυτά δεν μπορούν να με εμποδίσουν από το να έχω μία γεμάτη καθημερινότητα.

#8 Εκτιμώ την ηλικία μου. Θυμάμαι πως με το πέρας των χρόνων έρχονται και πολλά θετικά, που συχνά αγνοούμε, εξιδανικεύοντας το παρελθόν. Έχω εμπειρία και λιγότερη αγωνία και αβεβαιότητα από έναν νέο, έχω όμως και πολλά ακόμα να βιώσω που με κάνουν να προσδοκώ και να ανυπομονώ.

#9 Δεν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως «γερασμένο». Δεν σταματώ να περιποιούμε το πρόσωπο, τα μαλλιά μου, να φοράω τα χρώματα και τα ρούχα που μου αρέσουν. SOS: Δεν λέω φράσεις όπως «εγώ παιδί μου τώρα γέρασα» σαν τη γιαγιά μου και δεν αποκαλώ οποιονδήποτε πάνω από πέντε χρόνια νεότερο «νιάτο»!

#10 Χαίρομαι την κάθε στιγμή. Κάθε ηλικία έχει τις δυσκολίες μα και τις χαρές της. Βρίσκω την ουσιαστική χαρά σε κάθε στιγμή δεν ξεχνώ να νιώθω ευγνωμοσύνη για το ότι μεγαλώνω και ΖΩ. Δεν έχουν όλοι αυτό το προνόμιο…

ΣΥΛΒΑ ΣΑΡΑΦΙΔΟΥ

Από τη Σύλβα Σαραφίδου, ψυχολόγο, MSc, AKC, υποψήφια διδάκτωρ, (www.ideaspsychology.com)

Efi F

https://www.fanpage.gr

Βρίσκοντας την Ευτυχία…!!!!

«Μια όμορφη γυναίκα με ένα ακριβό φόρεμα ήρθε στον ψυχίατρό της λέγοντας ότι είχε κατάθλιψη και ότι η ζωή της ήταν χωρίς νόημα.

«Θα ρωτήσω τη Μαίρη εδώ να σου πει πώς βρήκε την ευτυχία. Το μόνο που θέλω να κάνεις είναι να την ακούσεις"

Ο ψυχίατρος κάλεσε την ηλικιωμένη κυρία που καθάριζε τα πατώματα του γραφείου και της ζήτησε να μοιραστεί την ιστορία της με τον πελάτη του.

Έτσι η ηλικιωμένη κυρία άφησε τη σκούπα της, κάθισε σε μια καρέκλα και είπε την ιστορία της...

«Ο άντρας μου πέθανε από καρκίνο. 3 μήνες αργότερα ο μονάκριβος γιος μου σκοτώθηκε από ένα αυτοκίνητο.. Δεν είχα κανέναν.. Δεν μου έμεινε τίποτα.. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να φάω, δεν χαμογέλασα ποτέ σε κανέναν. Σκέφτηκα ακόμη και να αυτοκτονήσω.

Μετά ένα βράδυ, ένα μικρό γατάκι με ακολούθησε από τη δουλειά. Κάπως λυπήθηκα αυτό το γατάκι. Έξω έκανε κρύο, οπότε αποφάσισα να αφήσω το γατάκι να μπει. Πήρα λίγο γάλα και το γατάκι έγλειψε το πιάτο καθαρό.

Μετά έτριψε στο πόδι μου και, για πρώτη φορά μετά από μήνες, χαμογέλασα.

Μετά σταμάτησα να σκεφτώ... Αν το να βοηθήσω ένα μικρό γατάκι με έκανε να χαμογελάσω, ίσως να κάνω κάτι για τους ανθρώπους θα μπορούσε να με κάνει ευτυχισμένη.

Την επόμενη μέρα, λοιπόν, έψησα μερικά μπισκότα και τα πήγα σε έναν γείτονα που ήταν άρρωστος στο κρεβάτι.

Κάθε μέρα προσπαθούσα να κάνω κάτι ωραίο για κάποιον. Χάρηκα πολύ που τους έβλεπα χαρούμενους.

Σήμερα δεν ξέρω κανέναν που να κοιμάται καλύτερα από εμένα. Έχω βρει την ευτυχία δίνοντάς την σε άλλους ».

Όταν το άκουσε αυτό, η πλούσια κυρία έκλαψε. Είχε ό,τι μπορούσε να αγοράσει τα χρήματα, αλλά είχε χάσει πράγματα που δεν μπορούν να αγοράσουν με χρήματα.

Η ομορφιά της ζωής δεν εξαρτάται από το πόσο ευτυχισμένοι είστε, αλλά από το πόσο ευτυχισμένοι μπορούν να είναι οι άλλοι εξαιτίας σας.

Η ευτυχία δεν είναι προορισμός. Είναι ένα ταξίδι.

Η ευτυχία δεν είναι αύριο, είναι τώρα.

Η ευτυχία δεν είναι εξάρτηση, είναι απόφαση.

Ευτυχία είναι αυτό που είσαι, όχι αυτό που έχεις».

🖋~Άγνωστο

Ό,τι έκανες ή δεν έκανες, θα το βρεις σύντομα μπροστά σου...!!!!

Όταν ήμασταν στο σχολείο, μας δίδασκαν στο μάθημα της Φυσικής πως όλα τα έμψυχα και άψυχα όντα αυτού του κόσμου διατηρούνται σε μια ισορροπία.

Έβλεπα τον καθηγητή να λύνει ένα σωρό μαθηματικές πράξεις στον πίνακα κι αναρωτιόμουν πού θα μπορούσαν να μου χρησιμεύσουν όλα αυτά αργότερα.

Μετέπειτα ωστόσο που βγήκα στην πραγματική ζωή, διαπίστωσα πως αυτός ο κανόνας θα πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα μαθήματα γιατί τελικά διέπει ολόκληρη την ύπαρξή μας.

Συνειδητοποίησα εκ των υστέρων πως ίσως όλα αυτά τα βαρετά αξιώματα που διαβάζαμε τότε να έκρυβαν κι ένα αλληγορικό μήνυμα.

Ό,τι δώσεις, η ζωή θα στο επιστρέψει. Ίσως όχι με την ίδια μορφή, από την ίδια πηγή, ή στο σωστό timing, αλλά σίγουρα θα σου το επιστρέψει.

Γιατί φίλτατε, δε γίνεται εσαεί να παίρνεις αχόρταγα από δω κι εκεί και να μη δίνεις τίποτε.

Είμαστε οι επιλογές μας. Κι ως γνωστόν, κάθε επιλογή έχει ένα τίμημα. Κι εδώ δε μιλάμε για τις επιλογές που δεν επηρεάζουν κανέναν πέρα από σένα, αλλά για τις άλλες, αυτές που παίρνουν στο λαιμό τους κι άλλο κοσμάκη.

Αν στις ερωτικές σου συναναστροφές υπήρξες ανέκαθεν ένας εγωιστής που το μόνο που έκανε είναι να εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα των γύρω του, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο δρόμο σου ένας «δάσκαλος» που θα σου δείξει πώς είναι να αγαπάς κι ο απέναντι να σε εμπαίζει.

Θα σου μάθει πώς είναι να συμβιβάζεσαι με τα ψίχουλα που ζητιανεύεις, την ίδια στιγμή που εκείνος τα δίνει απλόχερα κάπου αλλού. Με αυτό τον τρόπο θα αντιστραφούν οι ρόλοι κι από θύτης θα γίνεις θύμα. 

Θα περάσεις απέναντι και θα νιώσεις πώς είναι να σε θυμάται κάποιος και να σε παίρνει τηλέφωνο μόλις του τελειώνουν οι καβάτζες.

Σου θυμίζει κάτι;

Η ζωή δεν είναι λαϊκή αγορά που απλά περνάς και δοκιμάζεις το εμπόρευμα από τους μικροπωλητές. Πρέπει να πληρώσεις γι’αυτό που θα αγοράσεις.

Όλοι μας θα πληρώσουμε και θα πληρωθούμε για κάτι. Και δεν είναι θέμα εκδικητικότητας, αλλά δικαιοσύνης. Και ισορροπίας. Με κάποιο τρόπο πρέπει να ανταμειφθούν όσοι πρόσφεραν και με κάποιο άλλο όσοι δεν έδωσαν τίποτα. 

Μόνο έτσι διατηρείται η αρμονία των πραγμάτων. Διότι δε γίνεται να γεμίζεις συνέχεια το δικό σου δοχείο από τους άλλους, απαιτώντας να γίνεται το δικό τους μικρότερο.

Πως θεωρείς λοιπόν πως θα αισθανθείς μόλις έρθει η σειρά του απέναντι να παίξει;

Αν σου έχουν μάθει πως η φιλία είναι μια σχέση μονόπλευρη όπου οι έννοιες της συμπαράστασης και της κατανόησης είναι αποκλειστικά προνόμια του άλλου, αν πιστεύεις πως έχεις μόνο δικαιώματα κι ο άλλος μόνο υποχρεώσεις, τότε λυπάμαι, αλλά θα καταλήξεις μόνος.

Όσα έπραξες θα τα βρεις μπροστά σου. Ο κανόνας που σου έλεγα παραπάνω, θα σε βρει στην πιο αδύναμη στιγμή, κι εκεί που θα χρειάζεσαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά να υπάρξεις η λαμπρή εξαίρεσή του, θα ανοίξει το τεφτεράκι του, θα δει ότι δεν ήσουν τίποτα άλλο παρά ένα αχάριστο ανθρωπάκι και θα σου τα ζητήσει όλα μονομιάς. Τέρμα η πίστωση.

Προσομοιάζοντας τις κοσμικές αρχές, δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι εκδικητικοί εκ φύσεως. Θεωρώ πως η συσσωρευμένη αδικία μέσα τους είναι που ζητάει διακαώς δικαιοσύνη και ισότιμη αντιμετώπιση.

Κάποτε αναρωτιόμουν γιατί ορισμένοι πατάνε επί πτωμάτων για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους προκειμένου να ανέβουν στην εργασιακή ιεραρχία. Αργότερα τους συνάντησα στη διάρκεια της διαδρομής. Με τη διαφορά πως εγώ ανέβαινα αργά αλλά σταθερά ενώ εκείνοι έπεφταν παρέα με τη ματαιοδοξία τους.

Όσο πλήγωσες, θα πληγωθείς. Όσο μίσησες, θα μισηθείς.

Κάπως έτσι όμως θα μάθεις. Όχι μόνο εσύ, αλλά και ο απέναντι που υπήρξε σωστός.

Τα ίδια συνάντησα και με όσους ανθρώπους κοιμόντουσαν αγκαλιά με την καριέρα κι έκαναν πέρα τον έρωτα. Στο τέλος κατέληξαν μόνοι μαζί της.

Κάποτε πίστευα πως με το να ανταποδίδω τα ίσα στον άλλο, θα τον κάνω να πονέσει περισσότερο απ’όσο πόνεσα εγώ. Στη διάρκεια της ζωής λοιπόν, κι όσο έκανε τον κύκλο της, είδα με τα μάτια μου τη δικαιοσύνη να έρχεται από αλλού. Κι όταν τα παρατηρείς σαν απλός θεατής, η δικαίωση είναι μεγαλύτερη.

Τα πάντα εξισώνονται.

Για ελαχίστους ανθρώπους μόνο δεν επιβεβαιώνεται αυτό. Επειδή λοιπόν για τους περισσότερους θα επιβεβαιωθεί, μόλις φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, ο τσιγκούνης θα χάσει λεφτά, ο φίλος που σε μαχαίρωσε θα μαχαιρωθεί, ο πρώην που σε πρόδωσε θα προδοθεί.

Διάλεξε πλευρά.

Μαίρη Βασιλοπούλου.

anapnoes.gr

https://mymind.gr

10 Σκληρές Αλήθειες για τη ζωή που κανένας δεν παραδέχεται...!!!!

Από τα μειονεκτήματα του ανθρώπινου γένους είναι η αδυναμία του να εκτιμήσει τη δύναμη του χρόνου. Τα γηρατειά είναι μια συζήτηση που αντιμετωπίζει κανείς σαν ανέκδοτο στην πρώτη του νιότη και σαν εφιάλτη από την τέταρτη δεκαετία της ζωής του και μετά.

Ωστόσο, υπάρχουν 10 σκληρές αλήθειες που κανείς δεν αποκαλύπτει -στα παιδιά του, για παράδειγμα- εγκαίρως και κανείς δεν παραδέχεται, όσο έχει καιρό μπροστά τους για να τις επεξεργαστεί, να τις αποδεχθεί και να προχωρήσει με τον ευτυχεστέρο δυνατό τρόπο στη ζωή του. 

Σύμφωνα δε με τη σύγχρονη ψυχολογία αυτή η άρνηση να επεξεργαστεί κανείς αυτές τις παραδοχές που ισχύουν για όλους και πάντα είναι και από γενεσιουργά αίτια των περισσότερων ψυχολογικών προβλημάτων και διαταραχών που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τόσο ως παιδιά, όσο και στην ενήλικη ζωή μας.

1.

Θα πεθάνουμε όλοι και κανείς δεν ξέρει πότε θα συμβεί αυτό. Επίσης, θα πεθάνουν όσοι αγαπάμε ή μας αγαπούν και επίσης δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί αυτό. Πρόκειται για μία παραδοχή που λειτουργεί ως αφύπνιση για όλους και διαλύει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει χρόνος και περιθώριο για αναβολές. Δεν υπάρχει.

2.

Ο υλικός πλούτος δεν μπορεί να μας κάνει ούτε καλύτερους ούτε ευτυχέστερους ανθρώπους. Αυτό που συνήθως ξεχνούν οι άνθρωποι, όλων των οικονομικών τάξεων είναι ότι μπορεί να αποκτήσει κανείς τα πάντα εκτός από χρόνο και υγεία.

3.

Η εμμονή με την ευτυχία έχει ως μόνο αποτέλεσμα μια ζωή μέσα στη μιζέρια και τη θλίψη. Οι σύγχρονες κοινωνίες πιέζουν τους ανθρώπους να ευτυχήσουν με όλους τους λάθος τρόπους. Κυρίως, κυνηγώντας την ευτυχία εκεί που δεν υπάρχει και απορρίπτοντας, προσπερνώντας ή ξεχνώντας όλα τα μικρά πράγματα που κάνουν όμορφη τη ζωή.

4.

Δεν μπορούμε να κάνουμε ευτυχισμένους τους πάντες. Κάπως έτσι χάνουμε τον εαυτό μας και το πραγματικό νόημα της ζωής. Ζώντας ζωές στην υπηρεσία των άλλων -παιδιών, οικογένειας, φίλων, κ.λπ- συνήθως φτάνουμε στο σημείο να ξεχνάμε τις δικές μας ανάγκες. Ακόμη χειρότερα, πληγωνόμαστε, συνειδητοποιώντας ότι συνήθως τίποτα, απ’ όσα κάναμε, δεν εκτιμάται με τον τρόπο που περιμέναμε, τουλάχιστον…

5.

Τα συναισθήματα μας έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από τις σκέψεις μας και σχεδόν ποτέ δεν το παραδεχόμαστε όταν πρέπει. Μεγαλώνουμε ως δέσμιοι της λογικής, προκειμένου να καταφέρουμε συγκεκριμένους στόχους. Όμως, η παρατεταμένη αδιαφορία για τις συναισθηματικές μας ανάγκες, μας γεμίζει με αισθήματα έλλειψης, άρνησης και εν τέλει ακόμη και κακίας.

6.

Οι πράξεις κάνουν τη διαφορά, τα λόγια απλώς κλέβουν την παράσταση και το πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσει κανείς τις εντυπώσεις, μέχρι να φτάσει εκεί. Η πολυλογία, το καλό μάρκετινγκ, οι εντυπωσιακές κινήσεις μπορεί να κλέβουν τα μάτια (και τα αυτιά) και να κάνουν δυστυχισμένους όσους επιμένουν στην ουσία των πραγμάτων, όμως όσο θόρυβο μπορεί να κάνει η σωστή πράξη, τη σωστή στιγμή, δεν μπορεί κανείς.

7.

Κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για το πόσο δύσκολη είναι η ζωή μας. Στο τέλος της ημέρας κανείς δεν θα μπει πραγματικά στη διαδικασία να σκεφτεί γιατί κάναμε ό,τι κάναμε και είπαμε ό,τι είπαμε. Ο πρότερος βίος είναι ελαφρυντικό μόνο για τα δικαστήρια. Όχι ως άλλοθι για τις πράξεις και τα λόγια μας.

8.

Εν αντιθέσει με το Νο5, τα λόγια είναι πιο σημαντικά από τις σκέψεις μας, γιατί μπορούν να επηρεάσουν τους άλλους. Μπορούν να εμπνεύσουν ή να καταστρέψουν, οπότε χρειάζεται προσοχή στο πώς τα χρησιμοποιούμε.

9.

Ο χρόνος είναι ο μόνος σύμβουλος, αρκεί να το έχουμε κατά νου αυτό από νεαρή ηλικία. Είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει σειρά στις προτεραιότητές μας, ο μόνος που μπορεί να πετάξει από πάνω μας όλα τα αχρείαστα βάρη.

10.

Δεν μπορούμε να πάμε πουθενά αν αφήνουμε πίσω μας κατεστραμμένες σχέσεις. Οι αμοιβαίες εξηγήσεις είναι πάντα η λύση, ακόμη κι αν έχουμε αποφασίσει να τερματίσουμε την επαφή μας με κάποιους ανθρώπους. Τα πολλά κενά και οι ανεξήγητες συμπεριφορές έχουν την τάση να επιστρέφουν στη ζωή μας, ως εκκρεμότητες ή ακόμη χειρότερα ως υποχρεώσεις.

Με στοιχεία από το Inc.com

lifo.gr

https://mymind.gr

Τι είναι τελικά το Κάρμα και ποια η σχέση του Ντάρμα με το Γνώθι σεαυτόν ;

Παρότι η λέξη Κάρμα, που συναντάμε στον Ινδουισμό και Βουδισμό, δεν είναι τελείως άγνωστη στο δυτικό πολιτισμό, το “Ντάρμα” που είναι και το “αντίδοτο” της δεν είναι ευρέως γνωστή έννοια στους δυτικούς. Περίεργο;

Η λέξη κάρμα είναι σανσκριτική και σημαίνει γενικά “δράση”.

Αν και είναι λέξη με θρησκευτική έννοια, η λέξη δεν είναι μακριά της επιστημονικής σκέψης, αφού βασίζεται στον φυσικό νόμο της δράσης και αντίδρασης, της σχέσης μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος.

Θεωρώντας ότι κάθε πράξη μας είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία των πράξεων που θ΄ακολουθήσουν στο μέλλον, ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσης αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας – νόμοι τόσο της φυσικής, αλλά και της κοινωνικής επιστήμης.

Σύμφωνα με την παραδοχή αυτή, το κάρμα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του, κι από αυτό μπορεί σιγά σιγά να απαλλαγεί μέσω της πνευματικής του εξέλιξης. Όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα, ώσπου να καταστεί ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.

Η λέξη κάρμα, έχει λαθεμένα στον δυτικό κόσμο ταυτιστεί πάντα με κάτι κακό, κάτι σαν τιμωρία. Θα μπορούσε κανείς καλύτερα να το δει ως ένα ‘πακέτο εκκρεμοτήτων’ που θα πρέπει να τακτοποιηθούν για την υπάρξει πνευματική ολοκλήρωση.

Και αυτές οι εκκρεμότητες είναι προϊόν του παρόντος, του παρελθόντος, αλλά και του οικογενειακού κύκλου ή ακόμα και ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. 

Μην ξεχνάμε, ότι αυτές οι θρησκείες που αναγνωρίζουν το κάρμα - άρα και την μετενσάρκωση- πιστεύουν επίσης ότι οι ψυχές επιλέγουν το πότε και το που θα ξαναγεννηθούν, ποια θα είναι η οικογένεια τους. 

Η επιλογή πάντα γίνεται με γνώμονα με την πνευματική εξέλιξη και ποιες συνθήκες είναι οι πλέον κατάλληλες για ένα ξεκαθάρισμα εκκρεμοτήτων ή… δημιουργία νέων, υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο.

Πως διαμορφώνεται το κάρμα

Σκέψεις, λόγια, πράξεις - όλα παράγουν μια ενέργεια. Ενέργεια συχνοτήτων. Οι συχνότητες αυτές δεν μπορούν παρά να αφομοιωθούν με τις συχνότητες του σύμπαντος, του Όλου.

Οι αρνητικές συχνότητες έχουν την τάση να “χτυπούν” πάνω στις θετικές και να “εναρμονίζονται” με τις υπόλοιπες αρνητικές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι που έχουν μονίμως μια αρνητικότητα, διώχνουν άθελα τους όσους δεν είναι όπως οι ίδιοι, αλλά τους περιβάλλει και μια μόνιμη “γκαντεμιά”.

Αρνητικά συναισθήματα, όπως θυμός, μίσος, ζήλια, μνησικακία είναι η ανάκλαση του κόσμου του που θα είναι μαύρη, άσκημη προσελκύοντας άτομα με ανάλογα συναισθήματα. 

Οι πράξεις του, θα φέρουν αντίδραση ίδιων πράξεων. Αυτό είναι ο νόμος του Κάρμα στην τωρινή ζωή.

Ο ίδιος νόμος ισχύει και για τις παλαιότερης, ως νόμος της ανταπόδοσης. Το κάρμα των προηγούμενων ζωών μας είναι άγνωστο, αλλά ένας αναζητητής μπορεί να το κατανοήσει με τον καιρό, βλέποντας τις αδυναμίες και τα προβλήματα του στο σήμερα. 

Η συνειδητοποίηση δεν πρέπει να συνοδεύεται με ενοχές, αλλά να αντιμετωπίζεται με ψυχραιμία και διάθεση για αλλαγή. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός πολλές φορές ελαφρύνουν τη διαδικασία, φτάνει να μην προσδώσουν ένα χαρακτήρα αποδοχής και διαιώνισης.

Ως “Καρμικές σχέσεις” θεωρούνται οι επανασυνδέσεις στην τωρινή ζωή με άτομα που σε παλαιότερες δημιουργήθηκαν εκατέρωθεν εκκρεμότητες και συνήθως είναι και αρκετά βεβαρημένες. Οι σχέσεις αυτές στην τωρινή ζωή, δεν εξυπακούεται ότι θα έχουν πάντα και καλή κατάληξη. 

Το ζητούμενο δεν είναι ένα “Happy ending” αλλά ένα “μάθημα” αυτογνωσίας και επιδιόρθωσης μιας αδυναμίας.

Η επανασύνδεση δυο εραστών που η σχέση του παλιά έληξε μέσα άσκημα, μπορεί και πάλι να λήξει ‘άδοξα’, όμως το ζητούμενο είναι να λήξουν όλα τα αρνητικά συναισθήματα και πράξεις, να επικρατήσει η συγχώρεση και η αγάπη. 

Αλλιώς, η ''εκκρεμότητα'' μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο μελλοντικό ραντεβού.

Το ίδιο αλλά σε μεγαλύτερης αξίας βαθμό, ισχύει με τα μέλη της οικογένειας, της οικογένειας που δεν διαλέξαμε καθόλου τυχαία. Και καθόλου τυχαίο δεν είναι το ''τίμα τον πατέρα και την μητέρα''. 

Όποιοι και να είναι, ό,τι και να έχουν κάνει, όπως και να μας έχουν συμπεριφερθεί, όσα λάθη κι αν έχουν κάνει σε βάρος μας, είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. 

Αν δεν μπορούμε να το αγαπήσουμε και συγχωρήσουμε, είναι αδύνατον να αγαπήσουμε, ούτε τον εαυτό μας, αλλά ούτε και τους άλλους. 

Αγαπάμε μονάχα (ή νομίζουμε ότι αγαπάμε) αυτούς που μας δίνουν δίκιο και απαλύνουν την ίσως κουραστική, πολλές φορές και οδυνηρή, διαδικασία αυτογνωσίας. 

Όμως οι εκκρεμότητες όσο διαιωνίζονται, στο τέλος καταντούν πολύ πιο κουραστικές και προβληματικές από την face to face αντιμετώπιση κάποιου προβλήματος στις σχέσεις μας μαζί τους.

Αυτογνωσία και Ντάρμα οι μόνες “θεραπείες” για το Κάρμα

Η λέξη αυτογνωσία είναι ίσως λίγο -έως πολύ- παρεξηγημένη. Στην κυριολεξία της σημαίνει η γνωριμία του εαυτού μας. Αλλά λίγη γνωρίζουν ίσως ότι το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ αφορά στον Εαυτό και όχι στον εαυτό. Με κεφαλαίο εννοούμε το Πνεύμα, την πνευματική μας υπόσταση, με μικρό το άτομο μας, κοινώς εαυτούλης. 

Μην ξεχνάμε, ότι οι Αρχαίοι έγραφαν με κεφαλαία, αλλά κάποιοι ίσως συνειδητά έχουν αφήσει να δημιουργηθεί αυτή η “μικρή” παρεξήγηση.

Παράλληλα, όμως με την Αυτογνωσία, τη γνωριμία με το Πνεύμα, χρειάζεται και το Ντάρμα. Κι εδώ η λέξη για τους δυτικούς είναι άγνωστη.

Ο όρος Ντάρμα σημαίνει Φυσικός Νόμος και αναφέρεται στην υφιστάμενη τάξη της Φύσης και του Σύμπαντος και της εναρμόνισης της ανθρώπινης ζωής σε αυτό το Νόμο.

Η Ορθότητα θα μπορούσε να είναι μια κοντινή μετάφραση της λέξης. Μαζί με το “ευοίωνο”, αυτό που είναι αγαπητό από το Θεό.

Μπορεί οι κοινωνίες να φτιάχνουν νόμους για να μπορούν να κρατούν τις ισορροπίες τους, αλλά το ίδιο κάνει και το σύμπαν. Και το έχει κάνει πριν από μας. Τα παλιά χρόνια, πριν οι κατέχοντες την επιστήμη και υψηλή τεχνολογία των ημερών μας αποφασίσουν να το παίξουν Θεοί, το σύμπαν αποφάσιζε για έναν σεισμό ή φυσική καταστροφή. 

Πολλές φορές όταν οι κοινωνίες έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια τους νόμους τους, αλλά περισσότερο εκείνους που ήθελαν οι Θεοί, το Σύμπαν, η Φύση, όλοι αυτή η αρνητική ενέργεια γύριζε πίσω με μια “φυσική μανία”.

Μέσα μας υπάρχει καταγεγραμμένο από τη μέρα που γεννιόμαστε όλο το Θεϊκό Δίκαιο. Δεν χρειάζεται να μας πει ένας δικαστής ότι δεν πρέπει να σκοτώσουμε. 

Μεγαλώνοντας όμως σε ένα μη ακόμα εξελιγμένο πνευματικά περιβάλλον, αυτή η Γνώση ολοένα και γίνεται πιο δύσκολη να περάσει στο συνειδητό, ενώ ταυτόχρονα το κάρμα μας δημιουργεί τα ‘θέματα’ που αποζητούν λύσεις.

Το να ζει κανείς “σύμφωνα με το Ντάρμα” σημαίνει ότι ζει σύμφωνα με τους Θεϊκούς Νόμους. Ζει σε αρμονία με τον εαυτό του, με τους γύρω του, αλλά κύρια με τον Εαυτόν. 

Νιώθει πότε πρέπει να κάνει ή πει κάτι, αλλά και πως. 

Νιώθει μεν τη βαρύτητα των πράξεων, σκέψεων και συναισθημάτων του, χωρίς όμως να του είναι βάρος. 

Είναι καλά “τακτοποιημένος” μέσα σε αυτούς τους νόμους, το αντίθετο είναι του δημιουργεί οδύνη. Όσο δε προχωράει τη ζωή του νταρμικά, τόσο πιο κοντά βρίσκεται στην ολοκλήρωση.

Αν κάποιος δεν είναι ακόμα “εκεί”, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ζήσει νταρμικά. Μπορεί να παρακολουθεί τον εαυτό του και να διορθώνει. Και πάλι χωρίς ενοχές και άγχος, γιατί είναι κακοί οδηγοί. 

Πρέπει να αναπτύξει την ικανότητα του ‘παρατηρητή’, χωρίς να εμπλέκεται συναισθηματικά με τον εντοπισμό και τη διόρθωση κάποιας απόκλισης από τους νταρμικούς νόμους. Απλά να διορθώνει.

Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί τόση απλή γνώση είναι απομακρυσμένη, έως και καλά κρυμμένη από το ευρύ κοινό; Γιατί ο δυτικός άνθρωπος να μην γνωρίζει - απλά - ότι πρέπει να είναι Amadeus - δηλαδή αγαπητός στον Θεό και όλα γίνονται πολύπλοκα με ενοχές και τιμωρίες και ανούσιες εξομολογήσεις που θα δώσουν αφορμή για επανάληψη σφαλμάτων;

Πολύ απλά -συγχωρούμε τους άλλους και τον εαυτό μας και πάμε… παρακάτω, θα ήταν η δόκιμη λέξη, αλλά παραπάνω είναι η σωστή, αφού μιλάμε για πνευματική άνοδο.

Ανεβαίνοντας πνευματικά, το τωρινό και παλιό κάρμα καίγεται. Έτσι βοηθάμε ως μονάδα να “καεί” και το κάρμα του μικρού ή μεγαλύτερου συνόλου στο οποίο ανήκουμε.

Έτσι, το απλό “μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θα ήθελες να σου κάνουν”, μπορεί να γίνει ακόμα πιο αξιόλογο, χωρίς το μην, “κάνε αυτό που θα κάνει το σύμπαν να χαμογελάσει μαζί σου”!

Και μιας και στις μέρες μας όλων η προσοχή και η έγνοια είναι στραμμένη στο πιο νόμισμα “πρέπει” να έχουμε:

Νόμισμα του Μένανδρου του Δίκαιου, ο οποίος ήταν Έλληνας Βασιλιάς της Βακτρίας από το 163 π.Χ. έως το 145 π.Χ..

Πρόσθια όψη: «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ», Οπίσθια όψη «ΜΑΧΑΡΑΓΙΑ ΤΡΑΤΑΣΑ ΜΕΝΑΝΤΡΑΣΑ»

Έκοψε νομίσματα με ελληνικές παραστάσεις, με την ένδειξη «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ» (και στην πίσω πλευρά σε Κχαρόσθι την ένδειξη «ΜΑΧΑΡΑΓΙΑ ΝΤΑΡΜΙΚΑΣΑ ΜΕΝΑΝΤΡΑΣΑ», όπου αναφέρεται η έννοια του Ντάρμα ως μετάφραση του «δικαίου») ή συχνότερα «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ» (και στην πίσω πλευρά η ένδειξη «ΜΑΧΑΡΑΓΙΑ ΤΡΑΤΑΣΑ ΜΕΝΑΝΤΡΑΣΑ»

ΠΗΓΗ

https://mymind.gr

Έφτασε η στιγμή να ζήσεις...!!!!

Έφτασε η στιγμή που το μόνο που χρειάζεσαι είναι να σταματήσεις, να απέχεις, να μην συμμετέχεις σε τίποτα. Να αφήσεις τον απατηλό χρόνο να τον ακούν οι σκέψεις των υπολοίπων κι εσύ απλά να υπάρχεις. Χωρίς δική σου σκέψη, αίσθηση ή ανάγκη έκφρασης.

Δεν χρειάζεται καν να παρατηρήσεις!

Όταν όλα βρίσκονται εκεί δίχως να είσαι εσύ μέσα, τότε η κατάστασή τους δεν είναι εσύ.

Ο καθένας μας είναι μοναδικός! Ας το βιώσουμε επειδή είναι συνειδητή επιλογή της ψυχής μας και όχι επειδή είναι συνειδητή επιλογή του μυαλού να ξεχωρίσει από εγωισμό!

Έχουμε μπει ο ένας στην ζωή του άλλου έχοντας καταπατήσει κάθε προσωπική στιγμή, έχοντας πληγώσει και στεναχωρήσει επειδή δεν μπορούμε να δεχθούμε πως κάποιες καταστάσεις απλά είναι και έχουν τους λόγους τους για να γίνονται.

Θέλουμε να έχουμε άποψη για τα πάντα! Έχουμε αφήσει στην άκρη το να ζούμε.

Να έχουμε άποψη-αίσθηση για την ίδια τη ζωή. Τι είναι ζωή… έχεις αισθανθεί ή μένεις μόνο να ρωτάς και να πνίγεσαι στις σκέψεις σου;

Η ζωή είναι εκεί έξω! Έχουμε σταματήσει να βγαίνουμε στην βροχή να βραχούμε, στον ήλιο να κοιτάζουμε ψηλά και να νιώθουμε την ζεστασιά, στης θάλασσας τα κύματα να αισθανθούμε την ενέργεια της φύσης. Ζούμε μόνο για την ενέργεια των ανθρώπων και συνήθως την αρνητική!

Εμείς το επιτρέψαμε να συμβεί, δικαιολογίες δεν υπάρχουν! Άσε ελεύθερη τη ζωή γιατί τα σίδερα τα βάζεις μόνο εσύ! Γίνε εσύ ζωή!

Αν κάτι το πολεμάς και δεν σου παραδίνεται δοκίμασε την αποδοχή, δοκίμασε την αγνή αγάπη κι άσε τα όπλα στην άκρη.

Όλα είναι δρόμοι που αν πιστέψεις πως οι συνθήκες και ο τρόπος που τους διαβαίνεις ανήκει ολοκληρωτικά στο πόσο θα επιτρέψεις να αφεθείς πέρα από τα στεγανά σου, τότε και μόνο θα αποκτήσουν νόημα.

Τότε και μόνο θα σιγήσουν τα γιατί, τότε και μόνο αξία θα έχει η ειρήνη στην ψυχή σου, η αγάπη στην καρδιά και η σιωπή στο μυαλό…

Ρίνα Σερέτη – Συγγραφέας

enallaktikidrasi.com

Newsitamea@

https://www.newsitamea.gr

Όσο σημαντικό είναι το να δίνουμε, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να ξέρουμε να δεχόμαστε…!!!!

Όταν νιώθουμε ότι κάτι δίνουμε στους άλλους, συνειδητοποιούμε ξαφνικά την αξία μας. Κανένας δεν είναι πιο φτωχός από εκείνον που δεν δίνει τίποτα, αφού μόνο με το να δίνουμε μπορούμε να δείχνουμε τον πλούτο μας. 

Δε μιλάμε μόνο για υλικά αγαθά. Η μεγαλύτερη τσιγκουνιά που μπορεί να υπάρξει είναι η τσιγκουνιά της καρδιάς.

Όσοι τριγυρνούν στον κόσμο χωρίς να κοινωνούν τα συναισθήματά τους, καταλήγουν φυλακισμένοι μέσα σε ένα θώρακα πανοπλίας, όπως συμβαίνει στο παραμύθι. Ο Ιππότης με την σκουριασμένη πανοπλία, Όπου στο τέλος ο ήρωας ζητάει από τα συναισθήματα να αισθανθεί.

Ο Αλεχάντρο Ζοντορόβσκι έλεγε : “Ό,τι δίνεις το δίνεις σε σένα. Ό,τι δε δίνεις, το αφαιρείς από σένα”. Αξίζει τον κόπο να αναθεωρήσουμε το επίπεδο της συναισθηματικής συναλλαγής μας με τον κόσμο. 

Όπως συμβαίνει με την οικονομία των χωρών, η ευημερία εξαρτάται από τον πλούτο που κυκλοφορεί. Αν σταματήσει, χάνει την αξία και η οικονομία μπαίνει σε ύφεση. Το ίδιο συμβαίνει και με τον πλούτο της καρδιάς.

Όσο σημαντικό είναι το να δίνουμε, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να ξέρουμε να δεχόμαστε. Μόνο αυτοί που κάνουν να ρέει η αγάπη προς όλες τις κατευθύνσεις μπορούν να πουν πως ευημερούν συναισθηματικά.

crashabrain.blogspot.gr

enallaktikidrasi.com

Newsitamea M@

https://www.newsitamea.gr

Η εικόνα του Έλληνα “θύμα” και άλλες 9 αλήθειες για την μοντέρνα ξενιτιά…!!!!

Είπα να γράψω για αυτό το θέμα για 2 λόγους : πρώτον, επειδή και λόγω της δουλειάς μου – και όχι μόνο – έχω την ευκαιρία να μιλάω με πολλούς νέους (18-25) και με ρωτούν συχνά για το πώς ήταν τα (7) χρόνια που έζησα στο εξωτερικό και πώς είναι τώρα που έχω γυρίσει στην Ελλάδα και δεύτερον επειδή δύο φίλοι σήμερα μου υποσχέθηκαν ότι αν έγραφα θα το διάβαζαν…

Υπάρχει και ένας τρίτος λόγος βέβαια ότι οι σκέψεις στο μυαλό μου αποκτούν ερμηνεία και δομή όταν γράφω…για αυτό και εκτός από το μπλογκ, κρατάω ημερολόγιο, γράφω στο χέρι (ακόμα, ναι…) τα ραντεβού μου, σημειώσεις κλπ κλπ.

Ξεκινάω λοιπόν.

1. Όταν φεύγεις, η ζωή πίσω – των φίλων σου, της οικογένειάς σου κλπ- συνεχίζεται. Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι. Ναι.

Δεν σε περιμένουν να γυρίσεις για να συνεχίσουν να ζουν. Ναι, τους λείπεις, ναι σου λείπουν. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Αν λοιπόν έχεις στο μυαλό σου να γυρίσεις πίσω και δεν έχεις ρίξει μαύρη πέτρα πίσω σου, τότε φρόντισε να μην είσαι τουρίστας στις ζωές των αγαπημένων σου. Γιατί όταν γυρίσεις με το καλό, ναι, εκεί θα είναι, αλλά θα έχεις χάσει πάααρα πολλά και σημαντικά.

2. Όσο είσαι έξω, θα είσαι τουρίστας για τον τόπο σου.

Ξέρεις, σαν αυτούς που έρχονται τα καλοκαίρια, γίνονται κόκκινοι, παραγγέλνουν χωριάτικη και βγάζουν φωτογραφίες; Αυτό. Μόνο που εσύ θα μιλάς και την γλώσσα, θα έχεις 4-5 παραπάνω ντόπιους γνωστούς να συναντήσεις και ναι, δεν θα χρειάζεσαι βίζα. Αν είσαι ΟΚ με το να ζεις και να ζήσεις έτσι, τότε να ξέρεις, ότι ο τόπος σου θα σε αντιμετωπίζει/σει σαν τουρίστα. Φιλόξενα βέβαια, αλλά σαν επισκέπτη.

3. Ισοπέδωση τώρα.

Νεότεροι σε ηλικία, μεγαλύτεροι, βγαίνουμε στο εξωτερικό και ξαφνικά όλα, ΜΑ ΟΛΑ είναι καλύτερα από την Ελλάδα. Καταρχάς, είναι αδύνατον. Κατά δεύτερον, πόσο άδικο είναι αυτό για τους ανθρώπους σου που έχουν μείνει πίσω; τρίτον, δηλαδή τί; Να αφήσουμε όλοι τα σπίτια μας και να πάμε στις Ελβετίες και στις Σουηδίες; 

Επειδή έρχεται το τραμ στην ώρα του, επειδή αμείβεσαι καλά, επειδή θα πάρεις καλή σύνταξη; Και δεν το πάω στην θάλασσα, στον ήλιο, στο μεράκι κλπ σαν διαφήμιση του ΕΟΤ, αλλά σε αυτό: μακάρι η αξία που βλέπεις σε έναν τόπο να μην αποτιμάται σε υλικά αγαθά και οικονομική αξία. Μακάρι σημασία για σένα να έχουν άλλα, πιο όμορφα.

4. Όχι, το δίλημμα “Ελλάδα-μένω για τους δικούς μου Ή εξωτερικό-για να κάνω καριέρα”, δεν ισχύει.

Από δικαιολογίες, είμαστε φοβεροί. “Αυτός ο Έλληνας διαπρέπει στο εξωτερικό, ενώ η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”, “Αν είχα μείνει έξω, τώρα θα έβγαζα τόσα, θα είχα αυτή την θέση”. Ακούμε, διαβάζουμε, λέμε και τελικά, τα πιστεύουμε.

Καταρχάς, υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα ανθρώπων που τα καταφέρνουν μια χαρά και εδώ, οπότε αυτοί, τί; εξωγήινοι; Ήπιαν το μαγικό φίλτρο;

Κατά δεύτερον, μήπως το γεγονός ότι υπάρχουν αυτές οι αντικειμενικές δυσκολίες (γραφειοκρατία, έλλειψη δομών, κοινωνικού κράτους κλπ) πρέπει να τα πάρουμε ως μία πραγματικότητα που πρέπει να βρούμε τον τρόπο να “δουλέψουμε μαζί της” work with it που λέμε; 

Και σιγά σιγά να την αλλάξουμε; Η διαχείριση αλλαγής σε κάθε θεωρία μάνατζμεντ ξεκινάει από κάτι πολύ βασικό: να κατανοείς το context στο οποίο είσαι και όλα τα στοιχεία που το επηρεάζουν. Μήπως, μας λείπει η αποφασιστικότητα και η συνεργασία για να αντιμετωπίσουμε το τέρας, γιατί…λέμε…”ωχ αδελφέ, πού να μπλέκω τώρα…”; Αναρωτιέμαι.

5. Όταν είσαι έξω, είσαι εσύ ο ξένος.

Και είναι μία εμπειρία που πρέπει να την ζήσεις. Και να την επιδιώξεις, για να ανοίξει το μυαλό σου και να δεις έξω από την φούσκα σου. Και να δεις τον εαυτό σου πως χειρίζεται μία τέτοια κατάσταση, πώς κάνεις νέους φίλους..., 

πώς γίνεσαι μέρος μίας κοινότητας που δεν έχεις καθόλου κοινές παραστάσεις, εμπειρίες και τρόπο σκέψης, πώς βρίσκεις από πού να αγοράσεις κορδόνια ή να καλέσεις κάποιον να σου συνδέσει τα φώτα. 

Μπορείς βέβαια, να το προσεγγίσεις διαφορετικά: να βρεις άλλους 5 Έλληνες και να είναι αυτοί η παρέα σου. Και έτσι να ζεις σε 3 φούσκες/πραγματικότητες: την μία των Ελλήνων στο εξωτερικό, που δημιουργούν ή κρατούν μία εικόνα... 

για την Ελλάδα που δεν εξελίσσεται, την δεύτερη φούσκα του expat στο εξωτερικό, που δεν καταλαβαίνει γιατί π.χ. είναι αργία και είναι κλειστά τα μαγαζιά και την τρίτη φούσκα του “μετανάστη” που επίσης έχει μία πολύ αποσπασματική εικόνα για το τί συμβαίνει στην Ελλάδα. Συγχαρητήρια.

6. Κάνε ό,τι θες.

Ένας φίλος μου το θύμισε αυτό πρόσφατα και είπα να το κολλήσω εδώ. Σε αυτά, στις αποφάσεις για το αν θα φύγω ή θα μείνω δεν υπάρχει μόδα/trend και “κάνω ό,τι κάνει ο κόσμος”. Δηλαδή υπάρχει, αλλά αν το ακολουθήσεις, αυτό λέει πολλά για σένα. 

Δες τί θες, τί σε γεμίζει πραγματικά – άσχετα με το ποιο brand θα φαίνεται καλύτερα στο Βιογραφικό σου και πού ακούς ότι έχει ευκαιρίες για δουλειά – και κάνε αυτό που θες, αυτό που αγαπάς. Μόνο έτσι, θα ξυπνάς και θα λες “ΟΚ, αν είναι το τελευταία πράγμα που κάνω στη ζωή μου σήμερα, είμαι περήφανος”. Γαλήνη ψυχής, μεγάλο πράγμα.

Α, να μην ξεχάσω. Μην αφήσεις τον φόβο σου για αλλαγή, για το καινούριο να επηρεάσει την ζωή σου. Μάθε να αναγνωρίζεις πότε ο φόβος παίζει μαζί σου και οδηγεί τις αποφάσεις σου. Και μετά, το δίλημμα μάλλον είναι απλό: Θα αφήσεις τον φόβο να ορίζει, να είναι η πηγή από την οποία λειτουργείς και ζείς; Ή όχι;

7. Όταν είσαι έξω, είσαι ξένος.

Το είπα ξανά πιο πάνω; Όχι ακριβώς. Το είχα διαβάσει κάπου και το κρατάω από τότε: ο ξένος είναι πάντα ξένος στην ξένη χώρα. Ρώτα και άλλους που έζησαν πολλά περισσότερα χρόνια από εμένα.

8. Η εικόνα του Έλληνα “θύμα” των καταστάσεων και της κρίσης δεν είναι σeξυ.

Κάθε φορά που κάποιος λέει “με αντιμετωπίζουν κάπως στην εταιρεία μου στο εξωτερικό, επειδή είμαι Έλληνας”, συγκινούμαι. Μπα.

Όχι ότι δεν μπορεί να ισχύει, αλλά επιλέγω να μην πιστεύω αυτή την εκδοχή της ιστορίας, γιατί δεν μου αρέσει να βάζω τον εαυτό μου στην θέση του θύματος. Εσένα;

Υπάρχουν 2 εκατ. άλλοι λόγοι, για τους οποίους μπορεί να σε αντιμετωπίσουν διαφορετικά στην δουλειά σου και αν είναι σοβαροί επαγγελματίες και άνθρωποι, δεν θα είναι το διαβατήριό σου.

Αλλά ναι, πολλοί έχουν φύγει γιατί η ανεργία μαστίζει όχι μόνο τους νέους αλλά και οικογενειάρχες και ανθρώπους που ήταν κοντά στην σύνταξη και άλλοι φεύγουν γιατί όντως είναι καλή κίνηση επαγγελματικά. Αλλά, μην μου κλαίγεσαι βρε αδελφέ. Κάνε την επιλογή σου και αν δεν σου ταιριάζει, γύρισε ή work with it:)

Η ιστορία του νέου που έχει τελειώσει Πανεπιστήμιο, ψάχνει δουλειά, δεν βρίσκει και πάει στο εξωτερικό και ξεκινάει από το μηδέν, και – πραγματική ιστορία αυτό - παραπονιέται που έχει commute 1 ώρα στο Λονδίνο, δεν του μένουν χρήματα στην άκρη και αναγκάζεται (ω, Χριστέ!) να συγκατοικήσει…πώς να το πω ευγενικά; Δεν μας αφορά, κουκλίτσα μου:)

Γιατί θα σου πω μία ιστορία που έζησα, δεν μου είπαν απλά:

Το 2011 στην Ζυρίχη πέρασα μερικούς μήνες που έψαχνα για δουλειά (γιατί αφήνοντας την προηγούμενη δουλειά μου, δεν είχα φυσικά(:)) βρει τί ήθελα να κάνω μετά) και γράφτηκα σε ένα φροντιστηριο για εντατικά Γερμανικά. Εκεί, ήταν και κάποιοι άλλοι ξένοι που είχαν έρθει με πολιτικό άσυλο. 

Ένας συγκεκριμένα από την Ερυθραία. 1 μήνα στην Ελβετία, το κράτος τους χρηματοδοτούσε εντατικά μαθήματα της γλώσσας στο καντόνι που ζούσαν, ώστε να μπορούν να ενταχθούν πιο γρήγορα. Στρατηγική για τους μετανάστες λέγεται αυτό, με πολλές θετικές προεκτάσεις βέβαια…

Αυτός λοιπόν, είχε έρθει στην Ελβετία περνώντας από Λιβύη και με ένα καράβι (ξέρετε, από αυτά τα καλά και νόμιμα…) στην Ιταλία, και από εκεί Τιτσίνο και τσουπ κάπως στην Ζυρίχη.

Η άλλη του “επιλογή”, αν έμενε δηλαδή στην Ερυθραία, ήταν κατά πάσα πιθανότητα, να σκοτωθεί. Απλά τα πράγματα. Τα χρήματα λοιπόν που έβγαζε κάθε μέρα στην κουζίνα του εστιατορίου που δούλευε τα μάζευε για να φέρει και την υπόλοιπη οικογένειά του στην Ελβετία. 

Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν ούτε ποτέ, ποτέ ποτέ τον άκουσα να λέει ότι είναι θύμα οποιασδήποτε κατάστασης είτε στην Ερυθραία, είτε στην Ελβετία, ότι τον αντιμετώπισαν ρατσιστικά, ότι δεν μπορεί να βάλει χρήματα στην άκρη κλπ κλπ ούτε ενώ ήταν δάσκαλος στην Ερυθραία, σκεφτόταν ότι αυτό που κάνει τώρα – ότι μαγειρεύει δηλαδή τις πατάτες του Ελβετού – τον υποτιμά.

Οπότε, όταν βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του θύματος, θα γίνεις.

9. “Η δουλειά δεν είναι ντροπή”, λέμε οι Έλληνες. Μόνο όταν είμαστε έξω.

Όταν ήταν να παραδώσω το τελευταίο διαμέρισμα που έμενα στην Ζυρίχη και επειδή έπρεπε να το αφήσω στην εντέλεια (αλλιώς ο ιδιοκτήτης βάζει συνεργείο καθαρισμού που στοιχίζει γύρω στα 1500 φράγκα) έβαλα μία αγγελία για κάποιον να με βοηθήσει. Μου απάντησαν 4-5 άτομα σε 2 ημέρες και αποδέχτηκα την πιο οικονομική προσφορά. 

Η κοπέλα που θα ερχόταν ήταν Ελληνίδα, δασκάλα γιόγκα. Η οποία ήταν διατεθειμένη να κάνει οποιαδήποτε δουλειά για να επιβιώσει. Όπως κάνουν πολλοί Έλληνες όταν βρίσκονται έξω. 

Άντε πες μου, πόσοι από εμάς θα το κάναμε αυτό στην Ελλάδα; Θα καθαρίζαμε, θα πλέναμε, θα πηγαίναμε να κάνουμε δύσκολες χειρωνακτικές δουλειές για να επιβιώσουμε; Τί αλλάζει; Ότι μας χτυπάει η ανάγκη; Ότι δεν φοβόμαστε ότι θα μαθευτεί στους γνωστούς μας; Ότι έχουμε καλομάθει;

10. Και, τί, έτσι τσάμπα;

Είμαι Υδροχόος. Με ωροσκόπο Δίδυμο, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Τέλος πάντων, ως ζώδιο του αέρα έχω μία τάση προς σκέψεις και ιδέες που έχουν να κάνουν με έναν “ανώτερο σκοπό”. Πού το πάω…

Πρώτον, πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει έρθει στον κόσμο αυτόν για έναν σκοπό και το ότι γεννήθηκε σε έναν συγκεκριμένο τόπο και χρονικό σημείο, δεν είναι τυχαίο.

Δεύτερον, πιστεύω ότι η αγάπη δεν ζητάει ανταλλάγματα. Ότι αν αγαπάς, αγαπάς για σένα, όχι για να σε αγαπούν. Και αν αγαπάς, το δείχνεις με πράξεις. Και αν αγαπάς έναν τόπο το κάνεις για πολλούς λόγους, αλλά όχι γιατί περιμένεις/έχεις την προσδοκία και την απαίτηση να σε ανταμείψει.

Από την άλλη, και εδώ πάω πάλι στην πρώτη μου υπόθεση, γεννήθηκες, μεγάλωσες εδώ, όχι από τύχη, ξαναλέω. Ένας τόπος, οι γονείς σου έκαναν μία επένδυση σε εσένα για να γίνεις μεν καλύτερος άνθρωπος αλλά και καλύτερο μέλος μίας κοινότητας. 

Και εσύ, φεύγεις και δεν επιστρέφεις – έστω από εκεί που είσαι - καθόλου, τίποτα από αυτή την επένδυση; Τί, έτσι; τσάμπα;

Πολλές λέξεις για να σου πω ίσως κάτι πολύ απλό. Στην τελική, αυτό που έχει σημασία σε αυτές τις αποφάσεις, όταν δηλαδή θα είναι να αποφασίσεις πού θα ριζώσεις για να μπορέσεις να μεγαλώσεις περισσότερο, είναι αυτό. Να αποφασίσεις. Να πεις, εδώ είμαι. Από πείσμα και τρέλα.

Πετρούλας Καραγιάννη – petroulak

https://www.dinfo.gr

https://www.tomati.gr

Η αλήθεια για το ποιοι πραγματικά είστε …!!!!

Είστε έτοιμοι να μάθετε την αλήθεια; Θέλετε να γνωρίσετε ποιοι πραγματικά είστε; Ποια είναι η βαθύτερη ύπαρξή σας; Τι σημαίνει να είστε ένα ον που αντιλαμβάνεται μια άπειρη πραγματικότητα χρησιμοποιώντας πεπερασμένες μεθόδους; 

Το πιθανότερο είναι ότι δεν είστε έτοιμοι, αφού η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι. 

Σε περίπτωση όμως που ανήκετε στις εξαιρέσεις κι όπως είπε ο Terence McKenna «έχετε πάρει στα σοβαρά την ιδέα ότι η κατανόηση του σύμπαντος είναι δική σας ευθύνη, διότι η μόνη κατανόηση του σύμπαντος που θα σας χρησιμεύσει είναι η δική σας αντίληψη», τότε αυτό το άρθρο είναι για σας.

Φανταστείτε ότι είστε η αρχέγονη ενέργεια. Σκεφτείτε τον εαυτό σας να κινείται με την ταχύτητα του φωτός από το πρωταρχικό μοναδικό στάδιο της Μεγάλης Έκρηξης. Μπορείτε είτε να δημιουργείστε είτε να καταστρέφεστε, αλλά αλλάζετε συνεχώς μορφή. 

Γίνεστε έκρηξη γαλαξιών, έκρηξη αστεριών, έκρηξη πλανήτων. 

Γίνεστε το πολύτιμο νερό και το οξυγόνο ή ακόμα και η διαδικασία της ίδιας της ζωής. 

Γίνεστε ζώντες οργανισμοί: φυτά, δέντρα, ζώα. 

Στη συνέχεια, μετατρέπεστε σε ένα ιδιόμορφο είδος ζώου που ονομάζεται άνθρωπος και το οποίο μπορεί να δώσει έννοιες στα πράγματα και στις διάφορες πτυχές του εαυτού του.

Αυτό μπορεί πραγματικά να διασπάσει την άπειρη δομή σας μέσα από μια διαδικασία δοκιμών και λαθών που σας υπενθυμίζουν τη διαδικασία της εξέλιξης. 

Στη συνέχεια μετατρέπεστε σε ένα μοναδικό ανθρώπινο ον, με μοναδικά δακτυλικά αποτυπώματα και ξεχωριστά χαρακτηριστικά προσώπου. Γεννηθήκατε μια συγκεκριμένη ημερομηνία και σας δίνουν ένα συγκεκριμένο όνομα. 

Μεγαλώνετε με μια συγκεκριμένη αντίληψη για το ποιοι είστε ή πιθανόν είστε και αυτή η ιδέα σας οδηγεί, αναπόφευκτα, στο να κάθεστε αυτή τη στιγμή και να διαβάζετε αυτό το άρθρο.

Ο πρώτος νόμος της θερμοδυναμικής είναι ο εξής : «Η ενέργεια δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί, μπορεί όμως να αλλάξει μορφή». Αυτό είναι επίσης γνωστό ως νόμος διατήρησης της ενέργειας. Αυτή είναι η αλήθεια για το ποιοί είστε. 

Είστε μια πτυχή της θερμοδυναμικής. Είστε η προσωποποίηση της ενέργειας που ενυπάρχει στο σύμπαν και που περπατά, μιλά, γελά και πηγαίνει στην τουαλέτα και που ήδη αλλάζει μορφή από την αρχή του χρόνου. Οτιδήποτε από το οποίο είστε κατασκευασμένοι κάποτε βρισκόταν στα πύρινα σωθικά ενός άστρου.

Η ενέργεια που ρέει μέσα στο σώμα σας αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς η ίδια που έτρεχε στην αρχή του σύμπαντος. 

Απλώς πέρασε μέσα από πολλές διαφορετικές μορφές για να έρθει τελικά να δώσει ζωή στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή σας με τη ζωντάνια που διαθέτει. 

Το πραγματικό βάθος της ύπαρξής σας είναι μια κβαντική μοναδικότητα που επιθυμεί, ποθεί και λαχταρά να παρατηρήσει τον εαυτό της στην πράξη και να αποκτήσει αυτογνωσία σε ολόκληρο το γαλαξιακό της μεγαλείο. 

Δεν είστε ένας κόκκος μέσα στο σύμπαν, είστε ολόκληρο το σύμπαν μέσα σε έναν κόκκο. Πράγματι, είστε το σύμπαν που προσπαθεί να πειστεί για την ύπαρξή του.

Όπως είπε ο Alan Watts «Οτιδήποτε κάνετε είναι ό,τι κάνει ολόκληρο το σύμπαν σε αυτό που αποκαλείτε εδώ και τώρα. Είστε αυτό που κάνει ολόκληρο το σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που ένα κύμα κάνει ό,τι κάνουν όλοι οι ωκεανοί. Η πραγματική ύπαρξή σας δεν είναι μια μαριονέτα που η ζωή τη σέρνει όπου θέλει. Η πραγματική και βαθύτερη ύπαρξή σας είναι ολόκληρο το σύμπαν».

Είστε ενέργεια που δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί, αλλά μπορεί να αλλάζει μορφή. 

Αλλάζατε μορφή από την αρχή του σύμπαντος, όταν γίνατε άστρο κι όταν εξερράγη το άστρο σας κι έγινε η γη. Αλλάξατε μορφή πολλές φορές μέσα από τη διαδικασία της εξέλιξης: αλλάξατε όταν γεννηθήκατε και θα αλλάξετε όταν πεθάνετε. 

Η ζωή δεν είναι αυστηρά γραμμική, είναι έντονα μη γραμμική. Η ζωή έχει και θα έχει πάντα μια μη γραμμική διάσταση. Δεν μπορείτε να ξεφύγετε από αυτό. Υπάρχει μόνο η απόλαυση της απόλυτης μη γραμμικής ομορφιάς και κομψότητας της μορφής: της αγάπης. 

Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να μισήσουμε τον κόσμο μέσα από τη χειραγώγηση της αυστηρής γραμμικότητας και της ιδέας του διαχωρισμού: του φόβου.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να μιλώ για τον τρόπο που η συνδυαστική κατανόηση της αρχής της αβεβαιότητας του Heisenberg, η εξίσωση Schrodinger, το θεώρημα της μη πληρότητας του Gödel, η κβαντική διεμπλοκή, το πείραμα τη διπλής σχισμής και της ερμηνείας των πολλών κόσμων του κβαντικού αινίγματος οδηγούν φυσιολογικά σε αυτό το συμπέρασμα. 

Όλα αυτά όμως είναι γραμμικές ανοησίες που μάταια προσπαθούν να προωθήσουν τη μη γραμμική σκέψη. Υπάρχει ακόμη και η υπόθεση του Βιοκεντρισμού που αποκαλύπτει το πώς η ζωή συνεχίζεται και μετά τον θάνατο.

Εκείνο που πραγματικά χρειάζεται να γνωρίζετε είναι ότι το μόνο παράδοξο της πραγματικότητας είναι ότι εσείς αποτελείτε ένα παράδοξο που περπατά και μιλά. 

Η ίδια η πραγματικότητα περιλαμβάνει τη συνειδητότητά μας και αυτό δημιουργεί το παράδοξο. Ο χώρος και ο χρόνος είναι απλώς εργαλεία του νου μας τα οποία χρησιμοποιούμε για να σχηματίσουμε έννοιες. 

Εμείς είμαστε η αρχέγονη ενέργεια, η ίδια ενέργεια που υπάρχει ήδη από την αρχή του σύμπαντος και έχει περάσει από αρκετές μορφές μέχρι να γίνει εμείς (εσείς και εγώ) που αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν (που είναι ο εαυτός μας).

Στο τέλος της ημέρας, η φύση της πραγματικότητας προχωρά πέρα από τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης ή οποιασδήποτε άλλης θεωρίας. 

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλες οι ανθρώπινες θεωρίες είναι εγγενώς πεπερασμένες και φορτωμένες με προκαταλήψεις (αρχή της πεπερασμένης προκατάληψης): βασίζονται στην εσφαλμένη υπόθεση ότι το σύμπαν είναι κάτι που βρίσκεται «εκεί έξω» και όχι μέσα μας, γεγονός που μας γυρίζει πίσω στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι αποτελούμε μια πτυχή του σύμπαντος που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του.

Δεν είμαστε ανεξάρτητα, συνειδητά όντα που αντιλαμβάνονται το σύμπαν. 

Είμαστε αλληλοεξαρτώμενες πτυχές του σύμπαντος που συνειδητά αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Ο G. Spencer δήλωσε αινιγματικά: «Το σύμπαν πρέπει να επεκταθεί και να ξεφύγει από τα τηλεσκόπια μέσω των οποίων εμείς, που είμαστε το σύμπαν, προσπαθούμε να το συλλάβουμε» .

Ποιοι είμαστε λοιπόν; Είστε εγώ. Ποιος είμαι εγώ; Είμαι εσείς. Είμαστε ο Κόσμος. 

Είμαστε η ίδια η δομή και η δομή της ύπαρξης που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Αλλά, και εδώ είναι το πρόβλημα, έτσι είναι κι όλοι οι άλλοι. 

Δεν αποτελώ κάτι σημαντικό επειδή γνωρίζω ότι το σύμπαν είναι αυτό που είμαι κι εγώ. Αποτελώ κάτι σημαντικό επειδή το σύμπαν είναι αυτό που είμαι κι εγώ. Και ξαφνικά όλοι εμείς δεν είμαστε τελικά τόσο μικροί.

«Από κάποιο ορισμένο σημείο και πέρα, όλο το σύμπαν μετατρέπεται σε μια συνεχή διαδικασία μύησης» – Robert Anton Wilson

enallaktikidrasi.com

Newsitamea@

https://www.newsitamea.gr

Κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει την ελευθερία της επιλογής…!!!!

Εμείς που ζήσαμε σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως,

θυμόμαστε εκείνους οι οποίοι κυκλοφορούσαν

από παράπηγμα σε παράπηγμα παρηγορώντας τους άλλους,

δίνοντας το τελευταίο κομμάτι από το ψωμί τους.

Μπορεί να ήταν λιγότεροι αριθμητικά,

αποτελούσαν όμως σαφή απόδειξη,

ότι μπορείς να στερήσεις τα πάντα από έναν άνθρωπο,

εκτός από ένα πράγμα:

την ελευθερία να επιλέξει τη στάση που θα τηρήσει σε κάθε δεδομένη κατάσταση,

να επιλέξει το δικό του τρόπο συμπεριφοράς.

Victor E. Frankl

enallaktikidrasi.com

Newsitamea M@

https://www.newsitamea.gr

Τι σημαίνει να ζούμε ολόψυχη ζωή ;

Ολόψυχη ζωή σημαίνει να ζούμε από τη θέση του “αξίζω”. Σημαίνει να καλλιεργούμε το θάρρος, τη συμπόνια και τη σύνδεση, να ξυπνάμε το πρωί και να σκεφτόμαστε: “Ανεξάρτητα από το πόσα θα καταφέρω να κάνω και το πόσα θα αφήσω ανολοκλήρωτα, είμαι επαρκής”. 

Σημαίνει να ξαπλώνουμε το βράδυ και να σκεφτόμαστε: “Ναι, είμαι ατελής και ευάλωτος και μερικές φορές φοβάμαι, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια ότι είμαι επίσης θαρραλέος και άξιος να αγαπήσω, να αγαπηθώ και να ανήκω”.

Το ταξίδι

Το να ζούμε με όλη μας την ψυχή δεν είναι μια επιλογή που την κάνουμε μία μόνο φορά. Είναι μια διαδικασία. Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι είναι ταξίδι ζωής. 

Ο δικός μου στόχος είναι να αποκτήσω επίγνωση και διαύγεια σχετικά με το σύνολο των επιλογών που οδηγούν στην Ολόψυχη ζωή και να μοιραστώ όλα όσα έμαθα στην πορεία με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους που έχουν την επιθυμία να ζήσουν και να αγαπήσουν με όλη τους την ψυχή.

Πριν ξεκινήσουμε οποιοδήποτε ταξίδι, όπως και τούτο εδώ, είναι σημαντικό να ξέρουμε τι χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας.

Τι χρειάζεται να κάνουμε για να ζούμε και να αγαπάμε από τη θέση του “αξίζω”; 

Πώς αγκαλιάζουμε τις ατέλειες μας; Πώς θα καλλιεργήσουμε αυτά που είναι απαραίτητα για το ταξίδι μας και πώς θα απαλλαγούμε από εκείνα που μας κρατάνε πίσω; 

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι το θάρρος, η συμπόνια και η σύνδεση. Με αυτά τα εργαλεία θα ανοίγουμε το δρόμο.

Τώρα εσύ μπορεί να σκέφτεσαι: “Α, μάλιστα! Δηλαδή το μόνο που χρειάζεται να κάνω για να πολεμήσω την τελειομανία είναι να γίνω σούπερμαν!” Σε καταλαβαίνω. 

Το θάρρος, η συμπόνια και η σύνδεση μοιάζουν να είναι μεγάλες και υψηλές έννοιες. Στην πραγματικότητα όμως, είναι απλές καθημερινές πρακτικές και όταν εξασκηθείς σ’ αυτές αρκετά, γίνονται υπέροχα χαρίσματα, αληθινά δώρα για τη ζωή σου.

Τα καλά νέα είναι ότι τα αδύνατα σημεία μας είναι ακριβώς εκείνα που μας αναγκάζουν να στραφούμε σε τούτα τα εκπληκτικά εργαλεία. 

Ακριβώς επειδή είμαστε άνθρωποι, και επομένως υπέροχα ατελείς, χρειάζεται να εξασκούμαστε με μικρά καθημερινά βήματα με τα εργαλεία μας. Έτσι, μέρα τη μέρα, το θάρρος, η συμπόνια και η σύνδεση γίνονται χαρίσματα, γίνονται δώρα -τα δώρα της ατέλειας.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Brene Brown, Ph.D. “Ευτυχώς που δεν είμαι τέλειος”, Εκδόσεις Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

enallaktikidrasi.com

Newsitamea@

https://www.newsitamea.gr

Πώς διαχειρίζεστε τις ανησυχίες σας ;

Είναι γνωστό ότι οι ανησυχίες και οι έγνοιες είναι παρούσες στην καθημερινότητά. Ο γρήγορος ρυθμός ζωής , οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και οι οικογενειακές ανάγκες ενισχύουν τον ρυθμό και την ένταση της ανησυχίας μας. 

Συμβαίνει λοιπόν συχνά να αγχωθούμε για κάτι μέσα στην μέρα, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος ή χωρίς να μπορούμε πολλές φορές να ελέγξουμε την έκταση που παίρνει αυτή η ανησυχία. 

Όταν ο έλεγχος χάνεται και το άγχος έχει κυριαρχήσει είναι η στιγμή που πρέπει να λάβουμε δράση και να διαχειριστούμε την κατάσταση.

Πως όμως;

Αρχικά θα βοηθούσε να διακρίνετε πότε η ανησυχία σας για κάτι είναι παραγωγική και πότε μη παραγωγική. 

Η παραγωγική ανησυχία έχει να κάνει με θέματα για τα οποία μπορείτε να κάνετε κάτι τώρα, δηλαδή στο παρόν. Η μη παραγωγική ανησυχία έχει να κάνει με θέματα που είτε δεν περνάνε από το χέρι σας είτε δεν μπορείτε να κάνετε κάτι εσείς για αυτά, στο ¨εδώ και τώρα¨. Για παράδειγμα έστω ότι τον επόμενο μήνα έχετε εξετάσεις στα Αγγλικά. 

Το να ανησυχείτε για το αν θα γράψετε καλά είναι κάτι για το οποίο μπορείτε να κάνετε κάτι στο παρόν. Μπορείτε να διαβάσετε για τις ελλείψει σας τώρα. Το να ανησυχείτε όμως για το τι θα κάνετε εάν δεν περάσετε τις εξετάσεις είναι μη παραγωγική ανησυχία, γιατί σας προσδίδει άγχος για κάτι το οποίο δεν έχει καν συμβεί και δεν μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτό την συγκεκριμένη στιγμή. 

Άρα σπαταλάτε την ενέργειά σας στο να στεναχωριέστε και όχι στο να προετοιμάζεστε για τις εξετάσεις σας. Το μυστικό λοιπόν είναι, λιγότερη σκέψη για το μέλλον και περισσότερη πράξη στο παρόν.

Στη συνέχεια καλό είναι να σκεφτείτε τι ακριβώς κερδίζετε με το να επαναλαμβάνετε αυτές τις αρνητικές σκέψεις. 

Ναι, οι ανησυχίες για το τι θα γίνει στο μέλλον δεν είναι τίποτε άλλο από επαναλαμβανόμενες αρνητικές σκέψεις. Το θέμα είναι ότι κατά βάθος θεωρείτε ότι επαναλαμβάνοντας αυτές τις σκέψεις προετοιμάζεστε για το ''κακό'' που θα συμβεί. 

Αυτό όμως δεν ισχύει και στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Το μόνο που καταφέρνετε είναι να κουραστείτε ψυχικά και να προκαταβάλετε αρνητικά την κατάσταση, πριν καν συμβεί.

Επίσης κάποιες φορές το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αφήσετε την ζωή να σας εκπλήξει. 

Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε πια ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη, οπότε το να προσπαθείτε να ελέγξετε τα πάντα είναι αδύνατον. Δοκιμάστε λοιπόν να αποδεχτείτε αυτή την αβεβαιότητα, τουλάχιστον για αυτά που δεν περνάνε από τα χέρια σας και αφεθείτε σε αυτά που έρχονται με πίστη για την θετικότητά τους.

Αν συνεχίζετε να επιμένετε στις ανησυχίες σας και δυσκολευόσαστε να τις αποχωριστείτε, μπορείτε να δοκιμάσετε την εξής τεχνική. 

Επαναλαμβάνετε το αρνητικό σας σενάριο και τις αρνητικές σας σκέψεις για το θέμα που σας ανησυχεί πολλές φορές, μέχρι να σας ακούγεται πια βαρετό. Μπορείτε να το εκφράσετε προφορικά αλλά και γραπτά. 

Αυτό θα σας βοηθήσει στο να συνειδητοποιήσετε και να ονοματίσετε πιο καθαρά τις σκέψεις σας και να μειώσετε το άγχος που σας δημιουργούν. Όσο τις επαναλαμβάνετε και τις εκφράζετε τόσο τις αποδυναμώνετε. 

Επίσης μπορείτε να ορίσετε μία συγκεκριμένη ώρα μέσα στην μέρα που θα κάνετε αυτή την άσκηση. Για παράδειγμα, από το να κάνετε αρνητικές σκέψεις όλο το 24ωρο μπορείτε να ''κλείσετε ένα ραντεβού'' με τις ανησυχίες σας και να τις περιορίσετε στην μισή ώρα. 

Αυτό σας βοηθάει στο να κυλήσει πιο χαλαρά η υπόλοιπη μέρα αφού θα έχετε βάλει όρια στις αρνητικές σας σκέψεις.

Τέλος, μην ξεχνάτε τις βαθιές αναπνοές. Οι βαθιές αναπνοές βοηθούν σημαντικά στο να ηρεμήσετε. Ηρεμούν με φυσικό τρόπο το μυαλό και το σώμα σας. Τονώνουν με τον γρηγορότερο τρόπο το παρασυμπαθητικό νευρικό σας σύστημα και έτσι σας χαλαρώνουν.

Ιωάννα Ίφου, Ψυχοθεραπεύτρια – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

ioannaifou@gmail.com

https://www.facebook.com/paidognwsia

www.capital.gr

Newsitamea M@

https://www.newsitamea.gr

Δεν ζούμε, τρέχουμε : Το κείμενο για τις ψυχικές ασθένειες που σαρώνει…!!!!

«Δεν ζούμε, τρέχουμε.

Όλο τρέχουμε, κάτι να προλάβουμε, κάτι να κάνουμε, κάποιον να δούμε, κάτι να πληρώσουμε, κάτι να ακούσουμε, κάτι να μάθουμε, κάτι να διαβάσουμε, κάτι.

Απ’ τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε, τρέχουμε.

Ακόμα και τις στιγμές που ξεκουραζόμαστε, ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μας, ακόμα και τότε κάτι πρέπει να κάνουμε.

«Τι κάνεις;». «Τίποτα» (αυτή είναι η πιο ανησυχητική απάντηση).

«Τι κάνεις;». «Τρέχω»(αυτή είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση).

Αν μείνεις για μια ώρα χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, αισθάνεσαι ενοχές.

Αν σε δουν να μένεις έτσι για μια ώρα, χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, θα σου προτείνουν »αντικαταθλιπτικά».

Γιατί πέρα από τις δουλειές που πρέπει να κάνεις, πέρα από τα καθήκοντα σου, θα μπορούσες να αξιοποιήσεις αυτή την ώρα, διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική, κάνοντας γυμναστική - αντί να χάνεις το χρόνο σου.

Λες και η ώρα του ρεμβασμού είναι χαμένη ζωή. Λες και η υπόλοιπη ζωή, όπου όλο τρέχουμε κάτι να προλάβουμε, είναι κερδισμένη ζωή.

Ακόμα και τα παιδιά μας τα γαλουχούμε με το ιδανικό της άοκνης προσπάθειας.

Ερεθίσματα, ακόμα περισσότερα ερεθίσματα, καταιγισμός ερεθισμάτων από την κούνια, μην τυχόν και δεν ακούσει Μότσαρτ, μην τυχόν και δεν μιλήσει ως τα δύο, και περισσότερα ερεθίσματα μετά, και παιχνίδια εκπαιδευτικά... 

και διάβασμα και μουσική προπαιδεία και εξωσχολικές δραστηριότητες και εποικοδομητικό παιχνίδι (λες και το παιχνίδι μπορεί να είναι κάτι άλλο) και dvd και τάμπλετ και κολυμβητήριο και δύο ξένες γλώσσες από νωρίς (γιατί τότε μαθαίνουν πιο εύκολα), τα παιδιά μας τρέχουν πίσω μας κι αυτά.

Τρέχουμε εμείς, τρέχουν και τα παιδιά μας.

Πρέπει πάντα να κάνεις κάτι, να μην «χάνεις τον καιρό σου», να μη σπαταλάς τον καιρό σου. Όμως αυτή η άδεια ώρα είναι ανάγκη του ανθρώπου.

Όταν αφήνουμε τον νου μας να αδειάσει, τότε πλησιάζουμε περισσότερο τον πυρήνα μας. Γιατί όλα όσα μάθαμε κι όλα όσα μαθαίνουμε, όλα όσα κάνουμε και όλα όσα τρέχουμε να προλάβουμε (all that you give, all that you deal, all that you buy - beg, borrow or steal), είναι ενδύματα του νου και όταν τον νου τον βαρυφορτώνεις τότε αυτός, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, καταρρέει.

Οι ψυχικές ασθένειες είναι η πανδημία του σύγχρονου πολιτισμού.

Κατάθλιψη, ψυχαναγκασμοί, φοβίες και κυρίως άγχος.

Γιατί τρέχουμε. Τρέχουμε να προλάβουμε τη ζωή και δεν καταλαβαίνουμε ότι η ζωή έχει μείνει πίσω.

Αυτό που κυνηγάμε είναι η fata-morgana των προσδοκιών που πρέπει να έχουμε.

Γιατί πρέπει να είμαστε επιτυχημένοι, πρέπει να έχουμε περισσότερα λεφτά, πρέπει να είμαστε καλλιεργημένοι - έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι-αδύνατοι-χαρούμενοι

ευτυχισμένοι, πρέπει να έχουμε τα πιο έξυπνα παιδιά, και πρέπει να ξεπεράσουμε τους άλλους, να έχουμε περισσότερα λεφτά από τους άλλους, να είμαστε πιο καλλιεργημένοι-έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι-αδύνατοι-χαρούμενοι-ευτυχισμένοι από τους άλλους…

Πρέπει να κάνουμε, πρέπει να είμαστε, πρέπει να έχουμε κάτι παραπάνω και κάτι παραπάνω και όλο τρέχουμε για να το έχουμε και όλο πασχίζουμε για να πετύχουμε αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό το μεγάλο, και τελικά έρχεται μια στιγμή όπου καταλαβαίνεις ότι έχασες εκείνο το μικρό και «λίγο παρακάτω» που είχες.

Δεν απόλαυσες το σώμα σου και την νεότητα σου, γιατί πάντα ήθελες να είσαι πιο αδύνατος/η, πιο όμορφος/η, πιο sexy, πιο Μπραντ Πητ/Αντζελίνα Τζολί.

Όταν όμως είσαι ογδόντα χρονών και κοιτάς τις φωτογραφίες της νεότητας καταλαβαίνεις ότι ήσουν πιο όμορφος/η απ” όσο πίστευες τότε.

Δεν απόλαυσες τον σύντροφο σου, γιατί διαρκώς γκρίνιαζε και δεν έβγαζε αρκετά λεφτά, και δεν ήταν αρκετά ρομαντικός-όμορφος-εpωτικός και γιατί δεν πρόλαβες να ασχοληθείς μαζί του, είχατε το τρέξιμο.

Αλλά στα ογδόντα, όταν πια δεν θα τον έχεις δίπλα σου, νοσταλγείς τη γκρίνια του και τα ελαττώματα του και εκείνον τον χαζό τρόπο που σου έλεγε: «Ε, ναι, σ’αγαπώ. Πάλι τα ίδια θα λέμε;»

Δεν απόλαυσες τα παιδιά σου, γιατί έπρεπε να τα στείλεις στον παιδικό σταθμό ώστε να μπορείς να τρέχεις για να τους προσφέρεις τα πάντα και έπρεπε να τα προετοιμάσεις για το νηπιαγωγείο, να τα στείλεις διαβασμένα στο δημοτικό, να... 

τα στείλεις να μάθουν αγγλικά-γαλλικά-μουσική-θέατρο-μπαλέτο-υπολογιστές, και έπρεπε να διαβάζουν όλη μέρα για να περάσουν στο πανεπιστήμιο και μετά έφυγαν από το σπίτι πριν να το καταλάβεις.

Και στα ογδόντα σου, κοιτάς τις φωτογραφίες των παιδιών σου και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες να τα αγκαλιάσεις όσο ήθελες, δεν πρόλαβες να παίξεις μαζί τους, γιατί έπρεπε να τρέχεις και έπρεπε να τρέχουν κι εκείνα.

Κοιτάς πίσω και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες τίποτα.

Ούτε τους φίλους σου να δεις, ούτε τους γονείς σου να καταλάβεις, ούτε έpωτες να ζήσεις, ούτε να χορέψεις, ούτε να κάνεις αυτά που θεωρούσες σημαντικά όταν ήσουν παιδί.

Κι αυτό σου φαίνεται παράξενο. Όλο έτρεχες κι όμως δεν πρόλαβες. Γιατί έτρεχες τότε; Για να πληρώσεις όλους τους λογαριασμούς; Μα ακόμα χρωστάς και νέοι λογαριασμοί έρχονται κάθε μέρα.

Και καταλαβαίνεις ότι έτρεχες για να επιβιώσεις.

Λυπάμαι που στο λέω, αλλά τώρα, στα ογδόντα, δεν έχεις χρόνο για τύψεις.

Πάρε μια βαθιά ανάσα και άδειασε τον νου σου. Μην τρέχεις πια. Στάσου!

Κι αν δεν είσαι ογδόντα, αν έχεις μικρά παιδιά, πιάστα απ’ το χέρι, αγκάλιασέ τα, παίξε μαζί τους. Τόσο γρήγορα, πριν να το καταλάβεις, δεν θα θέλουν να τα κρατάς απ’ το χέρι, δεν θα είναι παιδιά.

Στάσου! Πάρε μια ανάσα.

«Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων» είναι ένα διήγημα του Άλαν Σίλιτοου. Έγινε ταινία από τον Τόνι Ρίτσαρντσον, το 1962 και τραγούδι από τους Iron Maiden.

Υ.Γ. Τα παιδιά σήμερα έχουν μεγαλύτερο άγχος από ότι ένας τρόφιμος ψυχιατρείου του 1950. Πράγμα που είναι αρκετά τρομακτικό αλλά δεν εκπλήσσει. Ο μισός ανθρώπινος πληθυσμός σήμερα υποφέρει από σύνδρομα άγχους και κατάθλιψης.

https://www.tomati.gr